Wiara Baha’i

Wiara Bahá’í jest ogólnoświatową religią, a jej celem jest zjednoczenie

wszystkich ras i ludów w jednej powszechnej Sprawie i jednej wspólnej
Wierze. Bahaici są wyznawcami Bahá’u’lláha i wierzą, że jest On
Obiecanym Wszystkich Czasów. Jak wiesz, tradycje prawie wszystkich
ludów zawierają obietnicę przyszłości, w której na Ziemi zapanuje pokój i
harmonia, a ludzkość będzie żyła w dobrobycie. My wierzymy, że ta
godzina właśnie nadeszła, a Bahá’u’lláh jest tą wielką Postacią, której
Nauki umożliwią ludzkości zbudowanie nowego świata. W jednych ze
Swych Pism Bahá’u’lláh mówi:

“Zgodnie z postanowieniem Pana tym najpotężniejszym

lekarstwem i najmocniejszym narzędziem dla uleczenia całego
świata jest zjednoczenie się wszystkich ludów w jednej
powszechnej sprawie, jednej wspólnej wierze.”

Pierwsza Nauka Bahá’u’lláha, którą Ci opiszę będzie mówiła o Bogu i

naszym związku z Nim. Bahá’u’lláh uczy nas, że Bóg jest niepoznawalny w
Swej Istocie. Oznacza to, że nie powinniśmy tworzyć wyobrażeń Boga w
naszych umysłach, wyobrażając Go sobie na przykład jako człowieka. Ogól-
nie mówiąc to, co zostało stworzone nie potrafi pojąć swego stwórcy, na
przykład stół nie może zrozumieć natury stolarza, który go wykonał.
Istnienie stolarza jest zupełnie nie do pojęcia dla przedmiotów, które on
sam stwarza.

Bóg jest Stworzycielem wszystkich rzeczy. Stworzył On niebiosa i ziemię,

jej góry i doliny, jej pustynie i morza, jej rzeki, jej łąki i drzewa. Bóg
stworzył zwierzęta i Bóg stworzył istotę ludzką. Powodem naszego
stworzenia, jak mówi Bahá’u’lláh, jest miłość. Pisze On:

“O Synu Człowieczy! Kochałem się w twórczości mojej, przeto

stworzyłem cię. Kochaj ty Mnie zatem, abym wymienił imię
twoje i duszę twą napełnił duchem życia.”

A więc mimo, że istnienie Boga leży daleko poza możliwościami naszego

zrozumienia, Jego miłość nieustannie dotyka naszego życia i bytu. Miłość
ta przepływa do nas poprzez Jego Wieczne Przymierze, zgodnie z którym
Bóg nigdy nie zostawi nas samych i bez przewodnictwa. Kiedykolwiek
ludzkość odwraca się od Niego i zapomina o Jego Naukach, pojawia się
Objawiciel Boży i ujawnia nam Jego Wolę i Cel.

Słowo “objawiać” oznacza odkrywanie, odsłanianie czegoś, co nie było

wcześniej znane. Objawiciele Boży to te wyjątkowe Istoty, które wyjawiają
ludzkości Słowo i Wolę Boga; tak więc kiedy Ich słuchamy, odpowiadamy
na Wezwanie Boga.

Aby lepiej zrozumieć pojęcie “Objawienia” w takim sensie jak nauczał Ba-
há’u’lláh, możemy posłużyć się przykładem ze świata fizycznego. W tym
świecie słońce jest źródłem wszelkiego ciepła i światła, bez których życie
na planecie nie mogłoby istnieć. Jednak słońce nie schodzi na ziemię, a
jeśli my spróbowalibyśmy się do niego zbliżyć, zostalibyśmy całkowicie
straceni.

Lecz wyobraźmy sobie, że bierzemy świetnie wypolerowane lustro i

zwracamy je do słońca. Możemy w nim zobaczyć odbicie słońca, a im
staranniej wypolerowane jest lustro, tym doskonalsze będzie to odbicie.
Objawiciele Boży są jak doskonałe Lustra, które odzwierciedlają Światło
Boga w całym jego Splendorze. I wszystkie te lustra odbijają to samo
światło. Podczas, gdy Bóg jest poza naszym zrozumieniem, te doskonałe
Istoty przychodzą do nas co jakiś czas, żyją wśród nas, dają nam
przewodnictwo i napełniają nas energią, której potrzebujemy, aby rozwijać
się materialnie i duchowo.

Masz szczęście być wychowywaną zgodnie z Naukami zesłanymi ludzkości

przez Boga prawie dwa tysiące lat temu przez Jego Objawiciela, Chrystusa,
który posiadał Pozycję Syna Bożego. Teraz możesz otrzymać Nauki
nowego Objawiciela, Bahá’u’lláha, którego tytuł oznacza “Chwała Boża”.
Nauki Bahá’u’lláha są więc w doskonałej zgodzie z Naukami Chrystusa,
lecz zwracają się do ludzkości w dzisiejszych warunkach. Jeśli zastanowisz
się przez moment nad położeniem ludzkości, jestem pewna, że zgodzisz
się, że nadszedł już czas na to, aby pojawił się kolejny Boży Objawiciel.
Pozwól, że zacytuję Ci fragment z Pism Bahá’u’lláha, który mówi o Dniu, w
którym żyjemy:

“Oto jest Dzień, w którym spłynęły na ludzi najznakomitsze

względy Boga, Dzień, w którym Jego najpotężniejsza łaska
napełniła wszystkie stworzone rzeczy. Wszystkie ludy ziemi
winny złagodzić dzielące je różnice i zamieszkać w cieniu
Drzewa Jego pieczy i troskliwości w idealnej jedności i dosko-
nałym pokoju.”
 Jedność Ludzkość

Nauk Bahá’u’lláha, którą chciałabym Ci przedstawić dotyczy celu Wiary

Bahá’í czyli zjednoczenia ludzkości. W Naukach bahaickich zostało
powiedziane, że jesteśmy owocami jednego drzewa i liśćmi jednej gałęzi.
Mimo, że fizycznie i emocjonalnie różnimy się od siebie i mamy różne
talenty i zdolności, wszyscy mamy te same korzenie - wszyscy należymy
do tej samej ludzkiej rodziny.
Ludzkość możemy porównać do ogromnego ogrodu, którym jeden przy
drugim rosną kwiaty przeróżnych kształtów, kolorów i zapachów. Urok i
piękno tego ogrodu kryje się właśnie w tej różnorodności. Nie możemy
pozwolić na to, aby różnice między nami – w naszych cechach
zewnętrznych, temperamentach, pochodzeniu, w naszych myślach i opi-
niach – wywoływały konflikty i walki. Powinniśmy patrzeć na członków rasy
ludzkiej jak na piękne kwiaty rosnące w ogrodzie ludzkości i rozkoszować
się przynależnością do niego.
Mimo, że jedność ludzkości jest niezaprzeczalną prawdą, ludy świata są od
tego tak dalekie, że ich zjednoczenie nie jest łatwym zadaniem. Jeśli
zdecydujesz się na przyłączenie do wspólnoty bahaickiej – a sprawiłoby mi
to ogromną radość – brałabyś udział w naszych wysiłkach budowania i
utrzymywania jedności. My wszyscy staramy się, aby nasze myśli i
działania były zbieżne z naszą wiarą w jedność ludzkości. Zostało nam po-
wiedziane, że jeśli myśl o wojnie pojawi się w naszym umyśle, to
powinniśmy natychmiast zastąpić ją myślą o pokoju. Gdy uczucie
nienawiści zacznie kształtować się w naszych sercach, powinniśmy natych-
miast zastąpić je uczuciem miłości. Powinniśmy czynić wszystko, co w
naszych siłach, aby przełamać nasze uprzedzenia. Uprzedzenia dotyczące
rasy, koloru, narodowości, kultury, religii i płci są jednymi z głównych
przeszkód w budowaniu lepszego świata. Tak wiele fragmentów Pism
bahaickich naucza nas jak kroczyć drogami jedności i jak pomagać innym
obrać tę samą ścieżkę. Zapamiętałam taki piękny cytat z jednego z
przemówień ‘Abdu’l-Bahy, o Którym Ci potem opowiem. Mówi On:

“Bahá’u’lláh wykreślił krąg zjednoczenia, stworzył plan

połączenia wszystkich ludów i zgromadzenia ich pod namiotem
powszechnej jedności. Jest to dzieło Boskiej Dobroci; musimy z
całej duszy i serca dążyć do jego realizacji. W miarę
postępowania tej pracy będziemy otrzymywać siłę.”
 Baha’u’llah

Bahá’u’lláh urodził się w 1817 roku w Teheranie, stolicy Iranu. Już od

wczesnego dzieciństwa okazywał znaki swej wielkości. Otrzymywał nauki
w domu, lecz nigdy nie musiał chodzić do szkoły, gdyż obdarzony był przez
Boga wrodzoną wiedzą. Bahá’u’lláh pochodził ze szlacheckiej rodziny i gdy
był jeszcze młodym człowiekiem zaproponowano Mu wysokie stanowisko
na dworze Króla, którego przyjęcia jednak odmówił. Pragnął poświęcić Swój
czas na pomoc uciśnionym, chorym i biednym oraz przodować idei
sprawiedliwości.

Chciałabym wymienić w szczególności dwa aspekty życia Bahá’u’lláha.

Pierwszy to cierpienia, które przetrzymał. Drugi to niesłychany wpływ jaki
miał na serca i umysły ludzi. W rzeczywistości charakteryzują one życia
wszystkich Objawicieli Bożych.

Cierpienia Bahá’u’lláha rozpoczęły się w momencie, gdy powstał, aby

obwieścić Sprawę Boga. Swoje życie spędził na wygnaniu, więziony i
prześladowany. Został zakuty w łańcuchy z ciemnym i posępnym lochu w
Teheranie. Cztery razy wypędzany był z kraju do kraju, aż w końcu zesłany
został do Miasta-Więzienia w ‘Akká w Imperium Otomańskim. Jego
cierpienia były tak intensywne, że pisał o ’Akká jako “Największym
Więzieniu”. W jednej z Jego Tablic czytamy:

“Pamiętaj o dniach Moich w ciągu twoich dni i o Mej nędzy i

wygnaniu w tym odległym więzieniu. I bądź tak stały w twej
miłości do Mnie, aby twoje serce nigdy się nie zawahało, nawet
gdy miecz nieprzyjaciół spadnie jak grom na twoją głowę i całe
niebo i ziemia powstaną przeciwko tobie.”

Zawsze noszę w torbie mały notatnik, w którym zapisuję sobie moje

ulubione fragmenty z Pism bahaickich. Pozwól, że przeczytam Ci, co
Bahá’u’lláh pisał o Swych cierpieniach.

“Wszechwieczne Piękno przystało na to, by być skute

kajdanami, ażeby ludzkość była wyzwolona z niewoli i zgodziło
się zostać więźniem tej najpotężniejszej z Twierdz, ażeby cały
świat osiągnął prawdziwą wolność. Wysączyło aż do dna ten
kielich goryczy, by wszystkie ludy ziemi dostąpiły trwałej
radości i pełne były wesela. Właściwe jest to miłosierdziu wa-
szego Pana, Miłosiernego, Najlitościwszego. Pozwoliliśmy, by
Nas poniżono, o wierzący w jedność Boga, ażebyście wy byli
wywyższeni i znosiliśmy rozliczne utrapienia, ażebyście wy
prosperowali i rozkwitali. Patrz, jak tego, który przyszedł
wznieść od nowa cały świat, owi dodający Bogu współ-
towarzyszy przymusili do mieszkania w najopustoszalszym z
miast!”
Te dwa możne dwory – Króla Iranu i Imperium Otomańskie – robiły
wszystko co w ich mocy, aby przeciwstawić się Bahá’u’lláhowi i Jego
Naukom. Jednak Światła Prawdy nie da się łatwo przytłumić. Czysta woda
wylana na ten ogień, aby go ugasić, przemienia się w olej i ogień płonie
jeszcze intensywniej. Nic nie dało się zrobić, aby wstrzymać rosnące
oddziaływanie Bahá’u’lláha. Im dalej był wysyłany przez władze, tym
większa była ilość ludzi przyciąganych do Jego Nauk i uznających Jego
Potęgę i Majestat. Pomimo ciągłych prześladowań, Bahá’u’lláh kontynuo-
wał objawianie Słowa Bożego przez ponad czterdzieści lat i wniósł do tego
świata tak wiele miłości i duchowej energii, że końcowe zwycięstwo Jego
Sprawy jest pewne.

Bahá’u’lláh zmarł w 1892 roku. Jego Świątynia, którą uznajemy za

Najświętsze Miejsce na ziemi, znajduje się w pobliżu miasta ‘Akka. Mam tu
parę pocztówek z wejściem do Niej i otaczającymi ogrodami. Nawet nie
wiesz, jak bardzo chciałabym pojechać na pielgrzymkę do Ziemi Świętej.
Mam nadzieję, że pewnego dnia Ty również będziesz mogła tam być.

Bab

Kilka lat zanim Bahá’u’lláh ogłosił Swoją Misję, Bóg zesłał specjalnego
Posłańca, aby zapowiedział Jego nadejście. Ten wielki Posłaniec przyjął
tytuł “Báb”, co oznacza “Brama” - a był on rzeczywiście bramą do wiedzy
o Bogu i do nowej ery ludzkiego istnienia. Przez sześć lat nieustannie
nauczał, że pojawienie się nowego Objawiciela Bożego jest bliskie i
przygotowywał drogę na Jego przyjście. Mówił ludziom, że są świadkami
świtu nowej Ery i jutrzenki Obiecanego Dnia Bożego. Nawoływał ich, żeby
oczyścili swe serca z ziemskich próżności, aby potrafili rozpoznać Tego,
Którego Bóg wkrótce objawi.

Tysiące ludzi przyjmowało Przesłanie Bába i zaczęło podążać za Jego

Naukami, lecz rząd Iranu i potężny kler, który rządził masami ludzi powstał
przeciwko Niemu. Jego zwolennicy byli prześladowani, wielu z nich zostało
zabitych. Sam Báb w wieku trzydziestu jeden lat został stracony przez pułk
żołnierzy, którzy na rozkaz rządu powiesili Go na publicznym placu i
otworzyli do Niego ogień.

Abyś mogła dostrzec jak przenikliwe są Słowa Bába, chciałabym

zacytować Ci dwie z Jego modlitw:

“Czyż jest inny Wybawiciel od trudności, niźli Bóg? Powiedz:

Chwała niech będzie Bogu! On jest Bogiem! Wszyscy są Jego
sługami i wszyscy zachowują Jego przykazania.”

“Powiedz: Bóg wystarcza wszelkiemu stworzeniu ponad

wszystko i nic w niebie ani na ziemi nie wystarcza – tylko Bóg.
Zaiste, On Sam w Sobie jest Wiedzącym, Podtrzymującym,
Wszechmocnym.”
 Wielu bahaitów zna na pamięć szczególnie tę pierwszą modlitwę i
odmawia ją na głos lub w myślach w trudnych momentach. Jeśli chcesz,
możemy się na chwilę zatrzymać, żebyś sama mogła nauczyć się jej na
pamięć – to proste.

Po zapamiętaniu modlitwy, Anna mówi dalej:

Po męczeństwie Bába, Jego szczątki zostały przejęte przez Jego zwolenników i przenoszone były
z miejsca na miejsce, wciąż ukrywane przed wrogami Wiary, aż w końcu zostały przetransport-
owane na Górę Karmel w Ziemi Świętej. Mam tu kilka pocztówek, które chciałabym Ci pokazać –
jest na nich Świątynia Bába w Hajfie i kilka innych Świętych Miejsc w tym mieście oraz w ‘Akka,
która znajduje się po drugiej stronie zatoki. Te bliźniacze miasta stanowią dziś duchowe i admini-
stracyjne światowe centrum Wiary Bahá’í – centrum duchowe, gdyż to tam znajdują się Świątynie
Bába i Bahá’u’lláha oraz wiele innych Świętych Miejsc oraz centrum administracyjne, gdyż na
Górze Karmel usytuowana jest również Siedziba najwyższego zarządzającego ciała Wiary,
Powszechnego Domu Sprawiedliwości.
 Przymierze Baha’u’llaha

Najistotniejszą ideą dla nas – bahaitów jest to, że weszliśmy w Przymierze

z Bahá’u’lláhem. Jak wiesz, we wszystkich innych religiach po odejściu
Objawiciela, Jego zwolennicy prowadzili między sobą tysiące sporów,
czego rezultatem było rozbicie religii na wiele sekt. Czasem powodem
tego braku jedności bywało pragnienie niektórych jednostek, aby stać się
przywódcami. Jednak nawet gdy pomiędzy szczerymi wyznawcami
pojawiały się różnice opinii co do tego, co oznaczały Słowa Objawiciela, nie
było nikogo upoważnionego przez Samego Objawiciela, aby rozwiązywać
spory, i to prowadziło do wielu konfliktów i waśni. Każdy rodzaj
interpretacji prowadził do powstania nowej sekty.

Bahá’u’lláh chroni Swą Wiarę przed takim podziałem poprzez obdarzenie

Jej wyjątkową mocą – mocą Przymierza. Przed Swym odejściem, w jasnych
słowach na piśmie stwierdził, że po Nim, wszyscy bahaici powinni zwrócić
się w stronę ‘Abdu’l-Bahy. ‘Abdu’l-Bahá, Jego najstarszy Syn, został więc
wyznaczony na jedynego Interpretatora Jego Słów i Centrum Jego
Przymierza. Został On wychowany przez samego Bahá’u’lláha, uznał Swą
Pozycję jeszcze jako dziecko i dzielił cierpienia Swego Ojca. Był
najcenniejszym darem dla ludzkości, doskonałym Przykładem wszystkich
Nauk bahaickich.

‘Abdu’l- Bahá żył siedemdziesiąt siedem lat. Urodził się tej samej nocy,
gdy Báb ogłosił Swą Misję w 1844, a zmarł w listopadzie 1921. Jego życie
pełne było cierpień, lecz każdemu, kto dostąpił Jego obecności dawał
poczucie największej radości i szczęścia. Po odejściu Jego Ojca spadła na
Niego odpowiedzialność za wspólnotę bahaicką i pracował On dzień i noc,
aby szerzyć Wiarę na Wschodzie i Zachodzie. Napisał tysiące Tablic do
różnych jednostek i grup, a także wyjaśniał Pisma Swego Ojca. Dzisiaj Jego
interpretacje są istotną częścią Pism Wiary Bahá’i.

Skupiając się na osobie ‘Abdu’l-Bahy jako Centrum Przymierza

Bahá’u’lláha, bahaici świata pozostali zjednoczeni w swych wysiłkach, aby
prowadzić bahaickie życie i budować nową cywilizację. Pamiętamy, że
częścią naszej obietnicy, którą daliśmy Bahá’u’lláhowi jest to, że mamy
kochać się nawzajem, i właśnie w ‘Abdu’l-Basze widzimy doskonały
przykład osoby kochającej. Pamiętamy, że mamy popierać sprawiedliwość,
że mamy być szczodrzy, że mamy nie zwracać uwagi na błędy innych, i to
właśnie z przykładu ‘Abdu’l-Bahy możemy się uczyć sprawiedliwości,
hojności, przebaczania. Jednak ponad wszystko, skupiając się na osobie
‘Abdu’l-Bahy, jesteśmy zawsze świadomi naszego Przymierza z
Bahá’u’lláhem mówiącego, że nie pozwolimy na to, by jedność Jego
zwolenników została złamana i, że zjednoczeni jako ogólnoświatowa wspól-
nota będziemy pracować, dopóki jedność ludzkości nie zostanie trwale
ustanowiona.
W Swojej Woli i Testamencie, ‘Abdu’l-Bahá wyznaczył Swego wnuka na Strażnika Wiary i
po Jego odejściu to Shoghi Effendi został upoważnionym interpretatorem Nauk. Przez
trzydzieści sześć lat kontynuował on pracę Swego Dziadka, wyjaśniając Słowa Objawiciela i
trwale ustanawiając Jego Wiarę we wszystkich zakątkach planety. Pięć i pół roku po jego
śmierci, bahaici świata wybrali Powszechny Dom Sprawiedliwości, tak jak zostało to
przewidziane przez Bahá’u’lláha i szczegółowo opisane przez ‘Abdu’l-Bahę oraz Strażnika.
Powszechny Dom Sprawiedliwości jest dziś najwyższą instytucją Wiary, do której zwracają
się wszyscy bahaici świata.
Podsumowanie rozdziału o Przymierzu

Przymierza

Brak upoważnionego interpretatora w religii otwiera drzwi do konfliktów i waśni.

Wszystkie inne religie podzieliły się na wiele sekt ze względu na brak wyrażnie
upoważnionego interpretatora.

Pragnienie bycia przywódcą może stać się powodem braku jedności w religii.

Baha’u’llah

Baha’u’llah chroni Swą Wiarę przed podziałami obdarzając ją mocą Przymierza.

Baha’u’llah wyraźnie stwierdził na piśmie, że po Jego odejściu wszyscy bahaici powinni

zwrócić się do Abdu’l Baha

Abdu’l Baha

Abdu’l Baha jest Centrum Przymierza Baha’u’llaha

Abdu’l Baha jest Interpretatorem Słów Baha’u’llaha

Abdu’l Baha jest Doskonałym Przykładem Nauk Baha’u’llaha.

Abdu’;l Baha napisał tysiące Tablic wyjaśniających Nauki Wiary.

Abdu’l Baha pracował dzień i noc, aby szerzyć Wiarę na Wschodzie i na Zachodzie.

Abdu’l Baha przynosił radość i szczęście każdemu, kto dostąpił Jego obecności.

Shoghi Effendi, Strażnika Wiary

W Swojej Woli i Testamencie Abdu’l Baha wyznaczył Swojego wnuka na Strażnika

Wiary

Powszechny Dom Sprawiedliwości

Ustanowienie Powszechnego Domu Sprawiedliwości zostało przewidziane przez

Baha’u’llaha

Bahaici świata wkrótce po odejściu Strażnika wybrali Powszechny Dom Sprawiedliwości

 Prawa Bahaickich

Najważniejszym aspektem każdej religii są prawa, które Objawiciel

przynosi ludzkości, aby naprowadzić ją na właściwą drogę. Niektóre z
tych praw i przykazań są wieczne, inne zmieniają się w miarę jak
ludzkość rozwija się i ewoluuje. Wiara naucza nas, że nie powinniśmy
myśleć o bahaickich prawach jako o serii nakazów i zakazów. Bahá-
’u’lláh mówi nam, że Jego prawa są “lampą Mej serdecznej opatrz-
ności, dla Mych stworzeń zaś to klucz do Mojego miłosierdzia”. 3
Nie powinniśmy też przestrzegać tych praw ze strachu przed karą,
gdyż, jak wyraźnie stwierdził On w Swej Najświętszej Księdze:
“Przestrzegajcie Mych przykazań z miłości do Mojego piękna”.

Te idee staną się bardziej zrozumiałe, jeśli podam Ci kilka przykładów

bahaickich praw. W fizycznym świecie istoty ludzkie muszą codziennie
jeść. Takie są potrzeby ludzkiego ciała: jeśli nie uczynimy tego,
rozchorujemy się i szybko umrzemy. Możemy więc powiedzieć, że
codzienne jedzenie jest prawem fizycznej egzystencji, które musi być
przestrzegane. W ten sam sposób, jednym z przykazań Bahá’u’lláha
jest codzienna modlitwa. Tak jak nasze ciało, nasze dusze potrzebują
ciągłego pożywienia, a modlitwa zapewnia pokarm dla naszego
duchowego rozwoju. Istnieje wiele pięknych modlitw objawionych przez
Bába, Bahá’u’lláha i ‘Abdu’l-Bahę, które możemy odmawiać, gdy
jesteśmy sami lub na spotkaniach. Niektóre z tych modlitw są wyjątko-
we, niektóre obowiązkowe. Jedna z modlitw obowiązkowych jest
odmawiana przez bahaitów każdego dnia pomiędzy południem, a
zachodem słońca. Mówi ona:

“Daję świadectwo, o mój Boże, że stworzyłeś mnie, abym Cię

znał i wielbił. Świadczę w tej chwili o mojej bezsilności a Twojej
mocy, o mym ubóstwie a Twoim bogactwie. Nie ma innego
Boga poza Tobą, Pomagającym w Niebezpieczeństwie,
Samoistnym.”

Jest to krótka i piękna modlitwa. Widziałam, jak łatwo idzie Ci

zapamiętywanie tekstu, więc jestem pewna, że po przeczytaniu jej
kilka razy, będziesz znała ją na pamięć.

W innym przykazaniu, Bahá’u’lláh zabrania obmawiania i szerzenia

oszczerstw. Jest to ważne, gdyż - jeśli się temu przyjrzeć - jednym z
największych wrogów jedności jest obmawianie. A niestety,
rozmawianie o błędach ludzi podczas ich nieobecności stało się już
uznaną praktyką wśród większości ludzkości. Wszyscy zdają się intere-
sować wyłącznie słabościami innych ludzi, które w miarę powtarzania
są wciąż wyolbrzymiane. ‘Abdu’l-Bahá mówi nam dokładnie coś innego:
jeśli widzimy w jakiejś osobie dziesięć dobrych cech i jedną złą,
powinniśmy skupić się na tych dziesięciu, a choćby nawet dana osoba
miała dziesięć złych cech, a jedną dobrą, to powinniśmy skoncentrować
się właśnie na tej jednej.

“O Towarzyszu Tronu Mego! Nie słuchaj zła i nie widź zła. Nie
poniżaj się ani nie biadaj i nie płacz. Zła nie powiadaj, abyś nie
słyszał mówionym go tobie i nie przesadzaj błędów innych, by
własne twoje błędy nie zdały się równie wielkimi oraz nikomu
nie życz poniżenia, by własne twe poniżenie nie ukazało się
jasno. Przeżywaj dni swego życia, które są krótsze od przelot-
nej chwili, z nieskazitelnym umysłem, sercem niepokalanym,
czystą myślą i uświęconą istotą ażebyś, wolny i rad, złożył
cielesną powłokę podążył do niebiańskiego raju i zamieszkał
na zawsze w wiekuistym królestwie.”

Pomimo, że w naszym wieku jeszcze nas to nie dotyczy, powinnaś też

wiedzieć, że Bahá’u’lláh zabronił picia alkoholu i oczywiście używania
narkotyków. Spożywanie alkoholu naprawdę jest jedną z najgorszych
społecznych chorób, które istnieją dziś na świecie. Jest jedną z
najczęstszych przyczyn przemocy i rozpadu szczęśliwego życia
rodzinnego. Prawdę mówiąc, nigdy nie rozumiałam dlaczego ludzie bio-
rą coś, co miesza im w umysłach i sprawia, że tracą umiejętność
jasnego myślenia. Picie sprawia, że ludzie są w stanie zachowywać się
w haniebny sposób, podczas gdy zostaliśmy stworzeni godnymi. Znam
piękny cytat z Pism Bahá’u’lláha na temat godności:

“O Synu Ducha! Stworzyłem cię bogatym; czemu

doprowadzasz się do nędzy? Szlachetnym cię uczyniłem;
czemu się poniżasz? Z istoty wiedzy dałem ci byt; czemu
szukasz oświecenia u kogokolwiek prócz Mnie? Z gliny miłości
ulepiłem ciebie; czemuż to zajmujesz się innym? Zwróć wzrok
swój ku sobie samemu, ażebyś ujrzał Mnie w samym sobie, po-
tężnego, władnego i samoistnego.”

Inne przykazanie Bahá’u’lláha, jedno z moich ulubionych, mówi o

obowiązku rodziców i społeczeństwa, aby kształcić dzieci. O, mam tutaj
w notatniku krótki fragment z Pism ‘Abdu’l-Bahy, który dobrze to
wyjaśnia:
“Zatem ukochani Boga i służebnice Miłosiernego muszą sercem
i życiem kształcić swe dzieci i uczyć je w szkole cnoty i
doskonałości. Nie wolno im zaniedbać tej sprawy; nie mogą
być nieskuteczni. Zaprawdę, byłoby lepiej, gdyby dziecię wcale
się nie narodziło niż gdyby miało wzrastać w ignorancji, gdyż
to niewinne dziecię, w swym późniejszym życiu byłoby
dotknięte niezliczonymi wadami, stałoby odpowiedzialne przed
Bogiem i odpowiadało przed Nim, pokryte hańbą i odrzucone
przez ludzi. Cóż za błąd byłby to i cóż za przeoczenie!

Podstawowym obowiązkiem ukochanych Boga i służebnic

Miłosiernego jest taki: Ze wszystkich swych sił muszą starać
się oni kształcić dzieci obydwóch płci, męskiej i żeńskiej,
dziewczynki jak i chłopców; nie ma pomiędzy nimi żadnej
różnicy. Ignorancja któregokolwiek z nich jest godna
potępienia, a zaniedbanie w obydwu przypadkach jest
naganne. »Czy ci, którzy wiedzą i ci, którzy nie wiedzą są sobie
równi?«”
 Troje Uczestników

Jestem pewna, że zdajesz sobie sprawę, że zapraszam Cię do przyjęcia religii, a

nie tylko do zaakceptowania kilku pięknych ideałów. W rzeczywistości, Wiara
Bahá’í jest bardzo zorganizowaną religią, której celem jest ni mniej ni więcej, tylko
zjednoczenie całej ludzkiej rasy. Pomocne może być tu myślenie o pracy bahaitów
jak o budowaniu światowej cywilizacji. Powszechny Dom Sprawiedliwości mówi
nam, że w tej pracy bierze udział trzech uczestników i każdy z nich pełni bardzo
ważną rolę.

Pierwszym uczestnikiem jest sam wyznawca. Obowiązkiem takiej jednostki jest

pozostanie wiernym Przymierzu, codzienne usiłowanie dopasowania swego życia
do Nauk Bahá’u’lláha oraz służba ludzkości, z ciągłą świadomością faktu, że życie
nie kończy się wraz ze śmiercią, i że nasz związek z Bogiem jest wieczny. Po
śmierci nasze dusze stają się wolne i kontynuują swój rozwój w kierunku Boga
przez całą wieczność. Nasze życie bardzo przypomina pobyt niemowlaka w łonie
matki. Przez około dziewięć miesięcy u dziecka wykształcają się niezbędne organy
– oczy, uszy, ręce, itd. – które będą mu potrzebne w późniejszym świecie. W ten
sam sposób musimy wykształcić w sobie wartości duchowe, które będą nam
potrzebne w innych światach Boga. Rzecz jasna nie osiągniemy naszego celu
jedynie myśląc o nim – musimy pracować, służyć naszym bliźnim i dzielić się
wiedzą, którą zdobywamy z innymi.

Drugim uczestnikiem jest wspólnota. Jednostki ludzkie nie zostały stworzone, aby
żyć same – żyjemy we wspólnotach i musimy razem pracować, aby zbudować
nową cywilizację. Najbliższa nam jest lokalna wspólnota, która składa się z bahai-
tów naszej wsi lub miasta. To właśnie tu uczymy się ze sobą współpracować,
razem wzrastać i jednoczyć. Oprócz przynależności do wspólnoty lokalnej,
jesteśmy również członkami wspólnoty narodowej, a wreszcie także
ogólnoświatowej wspólnoty bahaickiej, która wciąż się rozrasta i przyciąga ludzi ze
wszystkich religii, ras i narodowości.

Instytucje Wiary, jak mówi Powszechny Dom Sprawiedliwości, są trzecim uczestni-

kiem budowania nowej cywilizacji. Przy okazji rozmowy o Przymierzu będziemy
musiały powrócić jeszcze do tego tematu. Na razie pozwól, że zwrócę Twoją uwa-
gę na to, że w przykazaniach Bahá’u’lláha zawartych jest wiele wskazówek doty-
czących tego, jak powinno być zorganizowane społeczeństwo. W przeszłości Obja-
wiciele Boży niewiele mówili o tym, jak ich zwolennicy powinni się organizować
i ludzie sami musieli o tym pomyśleć. Lecz w przypadku Wiary Bahá’í, Bahá’u’lláh
przyniósł Swój własny Porządek Administracyjny, co oznacza, że powiedział On
nam jakie mamy stworzyć instytucje, jak powinny one działać i jak ludzkość po-
winna być zarządzana.

Mówiłyśmy już o najwyższej instytucji, czyli o Powszechnym Domu sprawiedliwoś-

ci. Raz w roku, bahaici w każdym państwie wybierają Narodowe Zgromadzenie
Duchowe, a w każdej miejscowości – Lokalne Zgromadzenie Duchowe. Jest to in-
stytucja, którą poznasz najszybciej. W Wierze Bahá’í nie ma księży ani kleru i to
właśnie Lokalne Zgromadzenie Duchowe zajmuje się sprawami wspólnoty i dba
o dobrobyt jej poszczególnych członków. Lokalne Zgromadzenie Duchowe składa
się z dziewięciu osób wybieranych w atmosferze pełnej modlitwy - głosowanie jest
tajne i biorą w nim udział wszyscy dorośli z danej wspólnoty. Zgromadzenia Du-
chowe są dla bahaitów niezmiernie ważne – przez nie uczymy się jak należy zaj-
mować się z ludzkimi sprawami i jak można ustanowić w społeczeństwie nowy po-
rządek, który znany jest jako Światowy Porządek Bahá’u’lláha.

“O Boże! Orzeźwij i uraduj ducha mego. Oczyść serce moje. Oświeć mój
umysł. W Twoje ręce składam wszystkie moje sprawy. Tyś jest moim
Przewodnikiem i moją ucieczką. Nie będę się już więcej martwił ani
smucił;-będę szczęśliwą i radosną istotą. O Boże! Nie będę już więcej
poddawał się niepokojom, ani nie dopuszczę, by nękały mnie
zmartwienia. Nie będę rozmyślał nad przykrymi stronami życia. O Boże!
Jesteś mi lepszym przyjacielem, niż ja sam dla siebie. Ofiaruję się Tobie,
O Panie.”