Arthur Umbgrove:

Noach

Er ligt een man in een tent in de woestijn. Kratje Grolsch ernaast, die man is dronken. En ineens verschijnen er aan die man twee engelen. Of n, dat weet ik niet precies, want hij was immers dronken. En die engelen zeggen: 'Zo lapzwans, sukkel, word es wakker, sta es even op, even de handen uit de mouwen, wij hebben een leuke klus voor je. Het gaat veertig dagen regenen en jij krijgt de opdracht een ark te bouwen. Hier heb je een bouwtekening, over drie maanden moet-ie klaar zijn.' En flits, weg zijn ze weer. En die man denkt: Ik heb een baan. Dus die rent naar z'n vrienden in het caf en zegt: 'Ik heb een baan!' En die vrienden doen: 'hahaha.' 'Nee, echt waar, het gaat veertig dagen regenen.' 'Veertig dagen regenen? Hahaha.' 'Nee, echt waar, ik heb twee engelen gezien.' 'Twee engelen? Shit man, waar heb jij dat spul gescoord, man?' En die man denkt: Flikker maar op, en die loopt even naar de Gamma om drie kuub hout te halen. En na drie maanden ligt er midden in de woestijn zo'n ark. En dan verschijnt er weer een engel. En die loopt om die ark heen en zegt: 'Perfect man, geil bootje. Nu komt het tweede deel van jouw opdracht: jij moet van alle dieren er twee selecteren.' En flits, weg is-ie weer. En Noach denkt: Nou, dat kan niet zo moeilijk zijn, want wat voor dieren heb je in de woestijn. Dus hij rent achter een paar sprinkhaantjes aan. En hij vangt twee woestijnratjes en hij denkt: Klaar. Maar dan ziet-ie ineens vanuit de verte een beestje aan komen lopen dat-ie nog nooit gezien heeft. Met flaporen en dons en snuiven zo als een konijn. En binnen de kortste keren staat die hele woestijn vol met dieren die hij nog nooit gezien heeft. Het was trouwens voor die pinguns nog een heel gedoe want die moesten helemaal vanaf de Zuidpool komen lopen. En die lopen al zo moeilijk. En dan worden er twee uitgekozen, kan de rest weer helemaal terug. Verschrikkelijk. En dan ineens begrijpt Noach hoe zwaar zijn opdracht is, want HIJ is degene die van al die dieren er twee moet selecteren. Stel, er staan duizend pandabeertjes voor je. Hoe zou jij er dan twee uitkiezen? En na een paar maanden heeft-ie alle dieren geselecteerd. En als het laatste muisje aan boord stapt, begint het te regenen. En een toestand aan boord, want de pitbull wil de hele tijd de wandelende tak apporteren. De kat zit de hele tijd die muizen achterna. En de wolf achter die twee geiten aan en maar denken: Waar zijn die andere vijf geiten toch? En voor in de boeg zitten ook nog eens twee houtwormen. Op het bovenste dek heeft Noach een groot zwembad gebouwd, want de vissen moesten natuurlijk ook mee. En de neushoorn ligt al de hele week in zijn hangmatje 1

en op de achtste dag denkt-ie: Ik maak er eens een gekke dag van, en hij neemt een aanloop, duikt in het zwembad: Vijf doden: een schuifelbekdier, twee schotsnuivers, een skoekoe en een grote dortel. Vandaar dat wij heden ten dagen deze dieren dan ook niet meer kennen doordat deze plotsklaps uitgestorven zijn. Nu zijn de Duracell-konijntjes ook mee, en die trommelen de hele dag maar door. Noach denkt: Ach, dat houdt wel op na een paar dagen, maar die batterijen gaan lang mee! Na een week heeft-ie er genoeg van, hij rukt de batterijen eruit en gooit ze overboord. Wat hij beter niet had kunnen doen, want daar komen de rubberbootjes van Greenpeace al aan. En die cirkelen om die ark heen en ketenen zich vast aan die ark. En ze hangen spandoeken op met 'De zee is gn open riool!'. Wat natuurlijk nergens op sloeg, want er was nog helemaal geen televisie in die tijd. Op de negende dag komt z'n vrouw een kopje thee brengen en Noach zegt: 'Schat, ik heb een probleem.' En zijn vrouw zegt: 'Wil je erover praten?' En Noach zegt: 'Ik heb me net gerealiseerd dat wij de enige twee mensen op aarde zijn.' En zijn vrouw zegt: 'Ja?' 'Nou, vertelt Noach verder: dat betekent dat als wij geen kinderen krijgen, de mensheid uit zal sterven.' En die vrouw zegt: 'Mmmm?!' 'Nou, dat betekent dat we weer es vleselijk contact met elkaar moeten hebben.' En die vrouw zegt: 'Noach, dat vind ik een buitengewoon vrouwonvriendelijke opmerking. Dat vind ik ontzettend seksistisch en je legt een geweldige druk op me. Trouwens, ik vind de laatste tijd dat je alleen maar met je werk bezig bent, je bent helemaal niet attent meer, ik heb zo'n stuk (gebaar met 2 wijsvingers makend) van m'n haar gehaald en je hebt het niet eens gezien. Ik vind het geen uitdaging meer en ik heb niet het idee dat ik nog voor je moet vechten en volgens de Viva-test passen we helemaal niet bij elkaar. Ik wil gewoon een tijdje uit elkaar. En Noach zegt: 'Ja maar schat, waar wil je heen?' En die vrouw zegt: 'Moet jij opletten!' En die stapt over boord en loopt over het water weg. En alle dieren: 'Hahahaha.' En die willen dat ook, dus die springen ook overboord, maar die kunnen niet over het water lopen. Dus Noach moet al die dieren eruit sleuren. En dan heeft-ie ze uiteindelijk allemaal weer aan boord en dan hebben alle dieren het koud en zijn ziek en hebben handdoekjes om. En daar staat Noach. Alle dieren zijn ziek en zijn vrouw is weg. En na negenendertig dagen houdt het ineens op met regenen. Niet in Nederland natuurlijk, maar in de rest van de wereld. Dat is raar, denkt Noach, het zou pas na veertig dagen ophouden met regenen. En hij heeft het nog niet gezegd of de ark begint slagzij te maken. De ene olifant had de ander namelijk om een vuurtje gevraagd. Het schip maakt water en Noach roept: 'Alle dieren overboord!' En daar gaan ze. Noach springt zelf als laatste en slaat met zijn hoofd tegen een stuk wrakhout. Hij wordt pas dagen later wakker op het strand van een onbewoond eiland. Het is een mooi eiland: palmbomen, de zon schijnt. Hij ziet voetsporen en hij denkt: Dat is raar, want het was toch een onbewoond eiland. Dan komt er een man aan. Noach zegt: 'Goedemiddag, mijn naam is Noach.' 'Ah,' zegt de man, 'ik heet Vrijdag.' 'Ah,' zegt Noach, 'dan klopt er hier iets niet. Dan zit een van ons hier illegaal en volgens mij ben jij dat, want jij bent een neger.' Maar dan geeft hij hem een voorlopige verblijfsvergunning en ze wonen er negenendertig jaar lang samen. 2

En na negenendertig jaar en negenendertig dagen is er aan de horizon een schip te zien. En Noach zegt tegen Zaterdag, die ook een dagje ouder is geworden: 'Zaterdag, maak een vuur!' En ze maken een enorm vuur en ja hoor, de kapitein ziet het, wendt zijn steven en komt op het eiland afgevaren. En pas als het schip vlakbij is, kunnen ze de naam lezen: de Titanic. Een prachtig schip. En ze staan op de brug bij de kapitein en Noach, die een grote liefhebber is van schepen, kan zich niet inhouden en hij vraagt: 'Ik durf het bijna niet te vragen?' Maar mag ik even? 'Natuurlijk,' zegt de kapitein, 'neem jij het roer maar over.' En daar staat Noach. Ineens wordt hij overvallen door een geweldige melancholie, een soort midlifecrisis. Hij vraagt aan Zaterdag: 'Zaterdag, wat is de zin van het leven?' En Zaterdag roept: 'Beste Noach, wij mensen zullen nooit weten wat de zin is van het leven, wij zullen nooit weten wat ons drijft, omdat wij mensen niet in staat zijn om meer te zien dan het topje van de ijsBERG?!!'