Pambansang Kumperensiya: Batas Rizal Ang R.A.

1425 sa Loob ng 50 Taon

Malugod po namin kayong inaanyayahang dumalo sa Pambansang Kumperensya tungkol sa ika-50 taon ng Batas Rizal, na pinamagatang ANG R.A. 1425 SA LOOB NG 50 TAON. Ito po ay idaraos sa Hunyo 19, 20 at 21, 2006 sa Pulungang Claro M. Recto, Bulwagang Rizal, Unibersidad ng Pilipinas sa Diliman, Lungsod Quezon, sa pagtataguyod ng UP Departamento ng Filipino at Panitikan ng Pilipinas, UP Kolehiyo ng Arte at Literatura, National Commission for Culture and the Arts (NCCA) at Knights of Rizal, Inc., Sa pangkalahatan, layunin nito na: 1. malagom ang implementasyon ng Batas Rizal sa sistemang pang-edukasyon simula 1956 tungo sa mabisang pagpapatupad pa nito; at mula ritoy makahalaw at makapagmungkahi ng mabisang pagtuturo ng buhay at mga sulatin, partikular ang dalawang nobelang Noli at Fili, sa anyong modyul at iba pang kaparaanan. 2. makapagdulot ng napapanahong kaalaman mula sa bagong pagtanaw at pananaliksik hinggil sa pambansang bayani; at 3. mapalakas ang ugnayan sa lebel na indibidwal at institusyonal sa hanay ng mga kalahok hinggil sa layunin ng kumperensya. Mayroon po itong registration fee na PhP 3,000 bawat delegado, para sa kit ng kumperensya (na naglalaman ng programa, abstrak ng papel at iba pang materyal), meryenda at pananghalian sa loob ng tatlong araw at sertipiko ng pagdalo. Bagaman magbabayad ang mga delegado para sa kanilang akomodasyon, gagawa po ng kaukulang arrangements ang mga tagapag-organisa ng kumperensya sa mga dormitoryong nasa loob ng UP Campus na maaari nilang tirahan. Ilan po dito ay ang UP Alumni Hostel, University Hotel at NISMED Dormitory. Isang opsyonal na lakbay-aral ang isasagawa sa mga makasaysayang lugar at museo ng Intramuros, Maynila sa ika-22 ng Hunyo, at sa mga samahang Rizalista sa Bundok Banahaw, Dolores, Quezon sa ika-22 hanggang 23. Nagkakahalaga po ng PhP 250.00 ang sa Intramuros, kasama na po rito ang transportasyon, mga entrance fee sa museo at 2 meryenda; samantala, PhP 1,500 naman po ang sa Banahaw, kasama na rin po ang transportasyon, pagkain, tulugan at tagapagpadaloy. Para sa mga dadalo sa kumperensyang ito, mangyari lang pong tingnan ang kalakip na DepEd at CHED Memo at programa ng kumperensya. Para sa mga reserbasyon, ipadala po lamang sa lalong madaling panahon ang inyong reply slips via Telefax 929-0113 o sa mga email address na ito: nilocam@yahoo.com (Dr. Nilo Ocampo, Pangkalahatang Tagapangasiwa), potopotfs@yahoo.com (Dr. Ramon Guillermo), karloiniego@yahoo.com (Prop. Florentino Iniego, Jr.), at lanieabad@yahoo.com (Prop. Melania Abad). Maaari ninyo rin po kaming makontak via SMS sa celfone no: 09186379937 (Prop. Mary Jane Rodriguez) o 09177920799 (Dr. Nilo Ocampo). Maaari ring bisitahin ang website ng kumperensiya: www.batasrizal.blogspot.com para sa iba pang impormasyon. Inaasahan po namin ang inyong pakikibahagi sa gawaing ito. Magkita-kita po tayo sa Hunyo. Lubos na sumasainyo, Nilo S. Ocampo, Ph.D. Pangkalahatang Tagapangasiwa

Pambansang Kumperensya sa RA 1425ANG BATAS RIZAL

Noong hunyo 12,1956 ay pinagtibay ang BATAS NG REPUBLIKA BLG. 1425 na kinilala sa tawag na BATAS RIZAL. Ito ay ipinatupad ng Pambansang Kapulungan ng Edukasyon noong AGOSTO 16,1956, ayon sa pagkalathala sa Official Gazette. Ang batas na nabanggit ay nagsasaad ng pagsasama sa kurikulum ng lahat ng paaralang publiko at pribado ng kursong nauukol sa buhay, mga ginawa at mga sinulat ni Jose Rizal, lalo na ang kanyang mga nobelang NOLI ME TANGERE & EL FILIBUSTERISMO. Hinahangad din ng mga Pilipino sa mga simulain ng kalayaan at nasyonalismo na naging dahilan ng kamatayan ng ating bayani. Ayon sa SALIGANG BATAS NG PILIPINO, dapat na maging layunin ng lahat ng paaralan ang paglinang ng kagandahang asal, disiplinang pansarili, budhing sibiko at pagtuturo ng tungkulin ng pagkamamamayan.

Filipino - Ang Batas Rizal at ang Pagkapili ng Bayani sa Lahi

Ang paksang ito ay ang parang "introduction" natin sa ating mga paksa sa hinaharap: ang nobelang Noli Me Tangere. Sa lesson na ito, ating idi"discuss" ang dahilan kung bakit natin pinag-aaralan ang Noli at Fili, at kung paano naging pambansang bayani si Jose Rizal. Batas Rizal - Sinasabi sa batas na ito ang pagsama sa kurikulum ng lahat ng paaralang pambayan at pansarili (public and private schools) ng kursong nauukol sa buhay, mga ginawa at mga sinulat ni Rizal (life, works and writings), lalo na ang mga nobelang Noli Me Tangere at El Filibusterismo. Tinatalakay ang pagpapahintulot, pagpapalimbag at pamamahagi ng mga ito. Kahalagahan ng pagturo ng buhay at sinulat ni Rizal - Tinuturo ng mga gawa ni Rizal ang Nasyonalismo, o ang pagmamahal sa bayan. Ang konsepto ng Nasyonalismo ay naitatanim agad sa mga tao sa murang edad gamit-gamit ang modyul na ito. Paano naging pambansang bayani si Rizal? - Merong 2 na tao ang pumili ng pambansang bayani ng Pilipinas: > William Howard Taft - pangulo ng unang komisyon ng Estados Unidos ay nagpasiyang pumili ng isang bayani para sa PIlipinas > Dr. H. Otley Beyer - nag-"propose" siya ng apat na pagbabasehan ng pagpili ng pambansang bayani ng Pilipinas: 1) Isang Pilipino 2) Yumao na (namatay na) 3) May matayog na pagmamahal sa bayan (nagpapakita ng nasyonalismo) 4) Mahinahong Damdamin (calm disposition)

> Mayroong limang taong pinagpilian: 1) M.H. Del Pilar 2) Antonio Luna 3) Graciano Lopez-Jaina 4) Emilio Jacinto 5) Jose Rizal > Ang unang pinili ng mga namimili ay si M.H. Del Pilar, ngunit pagkatapos ng malalim na pag-iisip ay gumawa pa sila ng isang criteria: 5) Dapat ay madula ang pagkamatay > Dahil sa adisyonal na criteriang ito, pinili nila si Jose Rizal. Dahilan ng pagkapili kay Rizal - Siya ang kauna-unahang Pilipinong umakit upang ang buong bansa ay magkaisa-isang maghimagsik sa mga Kastila - Siya ay isang huwaran ng kapayapaan - Ang mga Pilipino kasi ay Sentimental

Pagpili at paghahayag ng Pambansang Bayani

Noong ika-28 ng Marso, taong 1993, nagpalabas si Pangulong Fidel V. Ramos ng kautusan o Executive Order No. 75 na nagsasabing gagawa ng komite para sa mga pambansang bayani. Ito ay mapapasailalim sa Opisina ng Pangulo ng bansa. Ang pangunahing gawain ng komiteng ito ay pag-aralan, bigyang-halaga at magrekomenda ng mga Pilipinong maaring maging bayani batay sa pagkilala ng kanilang tunay na pagkatao at sa mga bagay na nagawa nila para sa bansa. Mula sa mga pagpupulong na ginawa ng komite noong ika-3 ng Hunyo, taong 1993, ika-19 ng Agosto, taong 1993, ika-12 ng Setyembre, taong 1994 at ika-15 ng Nobyembre, taong 1995, nabuo ng komite ang mga pamantayan ng pagpoproklama ng Pambansang Bayani. Kasama sa pagbubuo ng naturang mga pamantayan sina Onofre D. Corpuz, Samuel K. Tan, Marcelino Foronda, Alfredo Lagmay, Bernardita R. Churchhill, Serafin D. Quiason, Ambeth Ocampo, na ngayon ay kilala bilang Dom Ignacio Maria, Prof. Minerva Gonzales and G. Carmen GuerreroNakpil.
Mga Pamantayan

1. Nagtataglay ang isang bayani ng konsepto kung ano ang isang bansa at handa siyang lumaban para sa kalayaan nito. 2. Ang isang bayani ay nakapagbigay ng katuturan at nakatulong sa sistemang pangkabuhayan at kaayusan ng bansa. 3. Ang isang bayani ay nakatulong sa kalidad ng pamumuhay at kapalaran ng kanyang bansa.

4. Ang isang bayani ay parte ng pagpapahayag ng mga mamamayan. 5. Iniisip ng isang bayani ang kinabukasan, lalu na ang mga susunod na henerasyon. 6. Ang pagpili ng isang bayani ay hindi lamang ayon sa partisipasyon niya sa isang kabanata o pangyayari ng kasaysayan subalit ito ay ayon sa buong proseso ng kasaysayan. Ilan sa mga bayaning ipinapayong maging Pambansang Bayani ay sina Jose Rizal, Andres Bonifacio, Emilio Aguinaldo, Apolinario Mabini, Marcelo H. del Pilar, Sultan Dipatuan Kudarat, Juan Luna, Melchora Aquino at Gabriela Silang. mp to: navigation, search Renato Constantino (March 10, 1919 September 15, 1999) was an influential Filipino historian. He was a known leftist historian of the Philippines. He is the father-in-law of political commentator Randy David.

Works

The Philippines: A Past Revisited Philippines: A Continuing Past Excerpts from the Speeches of Claro M. Recto Dissent and Counter-consciousness Veneration Without Understanding The Miseducation of the Filipino Newsstand Renato Constantinos false choices By John Nery Philippine Daily Inquirer First Posted 04:40:00 06/15/2010 Filed Under: history, Literature, Heroism The classic critique of Rizal, whose 149th birthday we mark on Saturday, has itself become venerable. Renato Constantino?s ?Veneration without Understanding? was the astounding Rizal Day Lecture of 1969, over 40 years ago. In my view, it does not fare as well as any of Rizal?s key writings. But it continues to be a popular read, and is sometimes used to punctuate, or even stop, a discussion. Everything that a genuine nationalist ought to know about Rizal, I can remember a friend saying, is in Constantino. What, exactly, did Constantino say, in the courageous, cobweb-clearing lecture that perhaps best reflects his approach to history? He says Filipinos who hold Rizal up as the ideal hero do not understand that he was, in truth, a counter-revolutionary?and therefore insufficiently nationalistic. ?Rizal repudiated the one act which really synthesized our nationalist aspiration, and yet we consider him a nationalist leader.? That ?one act? is the revolution of 1896. In rereading Constantino?s ?Veneration? yet again, however, I found myself struck by the profusion of false choices he presents to the reader (or the shell-shocked member of his

original audience). His critique is based, not only on a Marxist reading of history and nationalism (for instance: ?The exposure of his weaknesses and limitations will also mean our liberation, for he has, to a certain extent become part of the superstructure that supports present consciousness?) but also, and tellingly, on a rhetoric of false dichotomies. A Marxist reading of Rizal is not necessarily impossible; E. San Juan Jr. has written incisively on Rizal?s writings from just such a perspective. For instance, in his post-2001 riposte to Constantino entitled ?Understanding Rizal without Veneration,? San Juan wrote: ?As I have tried to argue in previous essays, Rizal displayed an astute dialectical materialist sensibility. One revealing example of concrete geopolitical analysis is the short piece on Madrid and its milieu excerpted in Palma?s ?The Pride of the Malay Race? (pp. 60-62).? (I took a peek at the previously unpublished piece, originally written in French, in the Ozaeta translation; it is an intriguing read.) But an argument anchored on false choices is not only deceiving; it fosters a new misunderstanding. In 1969 (and again in 1979, when he published the lecture as one chapter in ?Dissent and Counter-Consciousness?), Constantino may have been moved by a genuine desire to offer a corrective to the hero-worship of Rizal. But a corrective based on false logic can work only if it itself is based on false consciousness; in other words, if a reader or an auditor did not know any better. Right at the start, ?Veneration? offers a false choice between revolutionary leader and national hero. ?In the histories of many nations, the national revolution represents a peak of achievement,? Constantino writes. ?It is not to be wondered at, therefore, that almost always the leader of that revolution becomes the principal hero of his people.? He then offers mostly martial examples: Washington, Lenin (writing in 2010, I am tempted to ask, of the Soviet what?), Bolivar, Sun Yat-sen, Mao, Ho Chi Minh. But if we take a closer look at his phrasing, we find that he has in fact qualified his sweeping statement: thus, ?many nations,? not all; ?almost always,? not always. If he admits exceptions, then his starting assumption that a country?s ?principal hero? is the leader that scaled the peak of that revolutionary achievement is not exceptional. In other words, if there are exceptions to this apparent rule, why take Rizal to task for being yet another exception? It seems to me that the rhetorical objective of this first false choice is to imply that the Philippines, by choosing Rizal as its preeminent hero, is less of a nation. ?In our case, our national hero was not the leader of our Revolution. In fact, he repudiated that Revolution.? Constantino?s main proof for this repudiation is the famous Manifesto of Dec. 15, 1896, which Rizal prepared as part of his legal defense. (It was actually written five days before, Rizal scholar Floro Quibuyen reminds us in ?A Nation Aborted.?) It is a controversial read, because as foremost Rizal biographer Leon Ma. Guerrero has noted, apropos of the Manifesto, ?There can be no argument that he was against Bonifacio?s Revolution.? But again the nationalist historian offers us a false choice: Either Rizal was for the revolution, or his words ?were treasonous in the light of the Filipinos? struggle against Spain.? But in fact there was a third alternative. The Judge Advocate General refused to publish the Manifesto, which would surely have been read by the revolutionaries, because Rizal ?limits himself to condemning the present rebellious movement as premature and because he considers its success impossible at this time, but suggesting between the lines that the

independence dreamed of can be achieved ... For Rizal it is a question of opportunity, not of principles or objectives. His manifesto can be condensed into these words: ?Faced with the proofs of defeat, lay down your arms, my countrymen; I shall lead you to the Promised Land on a later day?.? (Guerrero?s translation) This reading of Rizal?s statement from the Spanish perspective, which Constantino did not acknowledge or advert to in his lecture, shows the fundamental flaw behind his historical approach. In using ?historical forces unleashed by social development? to situate Rizal?s ?treason?, he fails to reckon with the actual, life-or-death context in which Rizal wrote. Indeed, he fails to see Rizal the way the revolutionaries themselves, beginning with Bonifacio, saw him. Shouldn?t their understanding serve as the standard for ours? (To be continued) *** jnery@inquirer.com.ph/johnnery.wordpress.com