Pather Panchali

வாழகைையின இனிைையான ைாலம, நாம சிறவரைளாை இரநத ைாலமதான.

அபபட எைதப பறறியம ைவைல இலலாைல, ைைிழசசியாை விைளயாடத
திரநத இரணட கழநைதைளடன, ஒர ைிராைததில வாழநத வறைையான
கடமபம ஒனறின ைைததான ‘Pather Panchali.’

அநதக ைிராைததிேலேய வசதியான ெபணைணி, தன வட

ீ ட ைாடயில உளள
தளசிைாடதைத வணஙைிக ெைாணட இரககமேபாத சததம ேைடடக ைீ ேழ
பாரகைிறாள. சிறைி தரைா அநத வட
ீ டத ேதாடடததில இரநத ஒர
ெைாயயாபபழதைதப பறிததகெைாணட ஓடைிறாள. அைதப பாரததப
பணகைாரப ெபணைணி ைததைிறாள. தரைா ஓடமேபாத வழி யில அவளின
அமைா தணணரீ தகை வரவைதப பாரதததம ஒளிநத ெைாளைிறாள. அவள
ேபானதம வட
ீ டகக வநத, ஒர சிறிய ைண சடடககள பழதைத
ஒளிததைவகைிறாள. சடடககள ெைாயயாபபழம இரபபைதக ைணட,
தரைாைவப பாரதத ரைசியைாைச சிரகைிறாள அவளின பாடட.

தணணரீ பிடபபதறைாை ைரபபிணியாை இரககம தரைாவின அமைா,

வாளியடன ைிணறறகக வரைிறாள. அபேபாத அநதப பணகைாரப ெபணைணி,
அவளககக ேைடகைாற தரைாைவத திடடைிறாள. ‘ைரததில ஒர பழதைத
விடடைவககதா... பளைளயா அத! எலலாம அவ அமைாேவாட வளரபப’
எனற ெசாலல, தரைாவின அமைா தணணரீ எடததகெைாணட, ேைாபைாை
வட
ீ டகக வரைிறாள. பாடடயம தரைாவம அநதப பைழய வட
ீ டன ைாைர
ெபயரநத திணைணயில உடைாரநதிரபபைதப பாரகைிறாள. ‘‘தரைா... இஙேை
வா! அநதத ேதாடடததிலிரநத எனன எடதேத?’’ எனற அதடடைிறாள. தரைா
தயகைததடன ெைாயயாப பழதைத எடததக ைாடட, ‘‘ேபா! மதலல அைதக
ெைாடததடட வா’’ எனற விரடட ைிறாள. தரைா அஙைிரநத ேபானதம,
அமைாவின ேைாபம பாடட ைீ த திரமபைிறத.

‘‘நீஙைதான அவைளக ெைடக ைிறங

ீ ை. அவ ெைாணட வரற பழதைத நீஙைளம
சாபபிடல, ெசாலலஙை? இஙை அடபபடயில இரநத உபப, ைிளைாய,
எணெணய எலலாம எடகைிறங
ீ ை. ஏன இபபடப பணறங
ீ ை? இைதெயலலாம
நிறததஙை. மடயைலனனா ேவற யார வட
ீ ல யாவத ேபாய இரநதககஙை.
எடட வரஷைா உஙைைள ெவசசப பாரதத நான ெபாறைை இழநதடேடன’’
எனற பாடடையத திடடகெைாணட இரககமேபாேத, பாடட ேைாபத தடன
தன தணி மடைடையயம, பாையயம எடததகெைாணட கன மதகடன
விடவிடெவனக ைிளமபிச ெசலைிறாள.

அனற இரவ, அமைாவகக ஆண கழநைத பிறகைிறத. ைாைலயில தரைா

ஓடபேபாய பாடடைய எஙைிரநேதா அைழதத வரைிறாள. ‘‘ேபரைனப பாரகைப
ேபாேறன’’ எனற எதிரல வரபவரைளிட ெைலலாம ைைிழசசியாைச ெசாலலிக
ெைாணேட வட
ீ டககத திரமபி வரைிறாள பாடட. அமைா ைைிழசசி
அைடைிறாள.

ைாலம ைடகைிறத. கழநைத அபப வளரநத சிறவனாைிறான. தரைா தைல சீவி

விட, அமைா அவனகக ஆைட அணிவிகைிறாள. பிறக தரைா ஒறைறயடப
பாைதயில அபபைவ பளளிகக அைழததப ேபாைிறாள.

கடமபததில ேபாதிய வரைானம இலலாைல ெதாடரநதெைாணட இரககம

ைஷடம அமைாவகக வரதததைத அளிகைிறத. ஒரநாள தன ைணவரடம,
‘‘மண ைாசைா சமபளம வாஙைல. ேவற ேவைலகைாவத ேபாஙை! அபப
பளளிககடததககப ேபாை ஒழஙைான சடைட இலல. இடஞச ைிடககம
வட
ீ ைடச சர பணணணம. வாஙைின ைடைனத திரபபிக ெைாடகைணம’’
எனற அமைா ெசாலல, ‘‘இனனம ெரணட வரஷத தல நலலா
வநதடேவாம. ைவைலபபடாேத!’’ எனற ைணவர ஹரஹர ஆறதல
ெசாலைிறார.

ைிராைததில ஒரநாள ைிடடாயகைாரன வரைிறான. அலவா, ேதஙைாயைிடடாய

எனற கவிகெைாணேட வரம அவன, அபபைவயம தரைாைவயம பாரதத
நிறைிறான. அபபாவிடம ைாச வாஙைி வர ஓடம அபப ஏைாறறததடன திரமப,
ைிடடாயகைாரன ைிளமபைிறான. இரவரம அவன பினனாேலேய
ேபாைிறாரைள. ைிடடாயகைாரன பணகைாரப ெபணைணி யின வட
ீ டககப
ேபாைிறான. அவளத ைைள ரான, தரைாவின ேதாழி எனபதால, அவளடன
தரைா அநத வட
ீ டன ெைாடைட ைாடககப ேபாைிறாள. அஙேை ஒர ெபண,
பாசிைணிைய நலில ேைாததகெைாணட இரகைிறாள. தரைா அவளரைில
ேபாய, ‘‘பாசி நலலாயிரகேை... நான ேைாததத தரவா?’’ எனற ேைடைிறாள.

ைறநாள ைாைலயில, பணகைாரப ெபணைணி இரணட சிறைிைைள அைழத

தகெைாணட ேைாபததடன தரைாைவத ேதட வட
ீ டகக வரைிறாள. அமைா,
‘‘எனன நடநதசச?’’ எனற பரயாைல ேைடை, ‘‘உன திரடடப ெபாணண
இவேளாட பாசி ெநகலைைத திரடடடா!’’ எனற ெசான னதம, அமைா
அதிரசசி யைடைிறாள. தரைாைவக கபபிடட, ‘‘அவேளாட ெநகலைை நீ
எடததியா?’’ எனற ேைடைிறாள. தரைா ‘‘இலைல’’ எனற ெசாலல, அவளத
ைைையப பிடதத அநதப ெபண இழகை, அமைா ேைாபததடன அவள ைைையத
தடடவிடைிறாள. அபேபாத தரைாவின ைடயி லிரநத பழஙைள ைீ ேழ
விழைினறன.
‘‘உனகக எததைன தடைவ ெசாலலியிரகேைன... அத நமை ேதாடடம
இலைலனன..!’’ எனற தரைாைவக ைணடபபவள, அநதப பணகைாரப
ெபணைணியிடம, ‘‘அவ கழநைதஙை! அவளககத ெதரயாத. பழஙைள ேைல
ேபரா எழதியிரகக?’’ எனற ெசாலல, ‘‘நலலாயிரகேை ைைத! நான உனககக
ைடனா ெைாடதத பணததல ைடடம ேபரா எழதியிரகக? அைத எபப திரபபிக
ெைாடகைப ேபாேற? ஹூம... நலல அமைா, நலல ெபாணண! கடடக
ைளவாணிஙை’’ எனற திடடகெைாணேட ேைாபைாைக ைிளமபைிறாள பணகைாரப
ெபணைணி.

அவள ேபானதம, அமைா தரைாைவ அடகைிறாள. பாடட வநத தடகை, அவள

ைைையத தடடவிடைிறாள. பினப, ேைாபதைத அடகை மடயாைல தரைாவின
தைலமடையப பிடததத தரதர ெவன இழதத வட
ீ டகக ெவளிேய தளளிக
ைதைவச சாததிவிடட, அநதக ைதவிேலேய சாயநத அழைிறாள அமைா.

ஒர நாள பாடட பதப ேபாரைவையப ேபாரததியவாற வட

ீ டகக வரைிறாள.
அைதப பாரதததம ேைாபபபடம அமைா, ‘‘பதச எபபடக ைிைடததத?’’ எனற
ேைடை, ஒரவர ெைாடதததாைச ெசாலைிறாள பாடட. ‘‘தணி ெைாடததவஙை
சாபபாடம ேபாட ேவணடயததாேன? ஹூம... பிசைச எடகைிறங
ீ ைேள...
ெவடைைா இலல..? இஙேை இரகைிறவைரககம நீஙை ெவளியில
யாரைிடேடயம எதவம வாஙைககடாத, ெசாலலிட ேடன! அபபட
வாஙைணமன நிைனசசா இபபேவ இஙையிரநத ேபாஙை’’ எனைிறாள. ‘‘எனகக
ேவற இடைிலைலனன நிைனசசியா?’’ எனற பாடட ேராஷததடன ேைடை,
‘‘இடைிரநதா ேபாஙைேளன... இபபேவ ேபாஙை’’ எனற அமைா எைிற, இடநத
நிறகம தன பரவிை வட
ீ ைட ஒர மைற ேசாைததடன பாரததவிடட,
அஙைிரநத ைிளமபைிறாள பாடட.

இதறைிைடயில கடமபததின எநதக ைவைலயம இலலாைல அபபவம

தரைாவம ைைிழசசியாை விைளயாடைிறாரைள. ஊரன ைைடசியில, நாணலைள
மைளதத வயல ெவளியில ரயில பாரகை உறசாைைாை ஓடைிறாரைள. பின
ைைிழசசியாை விைளயாட விடடத திரமபி வரமேபாத, மஙைிலைள வளரநத
பாைதயில பாடட உடைாரநதிரப பைத தரைா பாரகைிறாள. அரைில வநத,
‘‘பாடட’’ எனற கபபிடைிறாள. பதில வராைல இரகைவம, ‘‘பாடட’’ எனற
ெதாடட அைசகைிறாள. பாடட இறநத நிைலயில சரநத விழைிறாள.

இறதிச சடஙகைள நடநத மடைினறன. தரைாவம அபபவம திணைணயில

ேசாை ைாை உடைாரநதிரகைிறாரைள. அநத வாரததிேலேய ஹரஹர ேவைல
ேதட நைரததககக ைிளமபைிறார. சில நாடைளில, ேவைல ைிைடகைாத ேசாைச
ெசயதியடன அவரடைிரநத ஒர ைடதம வரைிறத. அமைா ஏைாறறததில
ைனமைடநத படயிேலேய உடைாரைிறாள. அனற இரவ கழநைதைள
இரவரம தஙை, அமைா அவரைள அரைில அைரநத விழிததிரகைிறாள.
வட
ீ டன அனறாடச சாபபாடடச ெசலவகக எனன ெசயவத எனற
ேயாசைனயடன இரபபவள, அபேபாேத ஒர மடவகக வநதவளாை, பைழய
ெபடடயில இரககம ெவணைலத தடடைைள எடதத ைவகைிறாள.
விடநததம, அவறைற எடததகெைாணட ைிளமபைிறவள, அரசியடன
திரமபைிறாள. நாளகக நாள ைஷடம அதிைரகைிறத.

ஹரஹர நைரததககப ேபாய ஐநத ைாதஙைள ைழிதத, ேவைல ைிைடதத

விடடதாைவம, இநத ைாதததில ேநரல வரவதாைவம நலல ெசயதி
வரைிறத. அமைா ைைிழசசியைடைிறாள. ைைழக ைாலம தவஙகைிறத.
தரைாவம அபபவம ைைழயில நைனநதெைாணேட விைளயாடைிறாரைள.
அனற வட
ீ திரமபியதம, தரைாவகக களிரகைாயசசல வரைிறத. வநத
பாரககம ைவததியர, ‘களிரடகைாைல பாரததகெைாளளஙைள’ எனற
ெசாலலிவிடடப ேபாைிறார. அனறிரவ தரைாவகக ைாயசசல அதிைைாைிறத.
அமைா ைவைல யடன அரைில அைரநத, தரைாவின ெநறறியில ஈரத
தணியால ஒததடம ெைாடததக ெைாணேட இரகைிறாள. இரவ ைைழயம,
ைாறறம பலைாை வரைிறத. ஜனனலகக ைைறபபாைக ைடடய சாககத
தணிையயம ைீ றி களிரகைாறறம சாரலம வட
ீ டககள அடக ைிறத. ைதவ
திறநதெைாளள, அமைா வட
ீ டககள இரககம டரஙக ெபடடைய ைவதத
மடடக ெைாடதத பாரகைிறாள. தரைா களிரம ைாயசசலம ெபாறகை
மடயாைல, ‘அமைா... அமைா’ எனற மனைிகெைாணட இரகைிறாள.

ைாைலயில, அபப ெதரநத ஒர ெபணணின வட

ீ டக ைதைவத தடட,
‘‘தரைாவகக ெராமப மடயல. அமைா உஙைள வரச ெசானனாஙை’’ எனற
அைழததகெைாணட வரைிறான. ெபயத ைைழயில வட
ீ ைடச சறறித தணணரீ
ேதஙைி இரகைிறத. சறறியிரக கம கைர சரநத ைிடகைிறத. அநதப ெபண
அதிரசசியடன உளேள வநத பாரகை, தரைாைவ ைடயில ைிடததிகெைாணட
அமைா தைலவிர ேைாலைாை உடைாரநதிரகைிறாள. ‘‘தரைா தஙகறாளா?’’
எனற அபப ேைடைிறான. வநதிரநத ெபணைணி அரைில ேபாை, அமைா அவள
ேதாளில சாயநத அழைிறாள.

சில நாடைளில, ஹரஹர கழநைதைளககப ெபாரடைள வாஙைிகெைாணட,

‘‘அபப... தரைா...’’ எனற கபபிடடக ெைாணேட வரைிறார. வட
ீ
இடநதைிடபபைதப பாரக ைிறார. அநத இடேை அைைதி யாை இரகைிறத. அவர
வர வைதப பாரதத அமைா ஒனறம ேபசாைல இரகைவம, ‘‘கழநைதஙை
ெவளிய ேபாயிரகைாஙைளா? இஙை பார...’’ எனற ஆைசேயாட தான வாஙைி
வநத ெபாரட ைைளக ைாடடைிறார. தரைாவகைாைத தான வாஙைி வநத
ேசைலையக ைாடடைிறார. அைதக ைையில வாஙகம அமைா, தாஙை
மடயாைல அவர ைாலடயில விழநத அழ ைிறாள. நடநதைதப
பரநதெைாணட ஹரஹர அதிரநத, ‘‘தரைா’’ எனற வாயவிடட அழைிறார.

அனற இரவ மழகைத தஙைாைல இரககம அவர, ைாைலயில எழநததம

தன வட
ீ டல இரககம ெபாரடைைள எலலாம எடததைவகைிறார. ைிராைததப
ெபரயவரைள சிலர ஹரஹைரத ேதட வநத, ‘‘நீஙை கடமபதேதாட பனாரஸ
ேபாைப ேபாறதா ேைளவிபபடேடாம... ெைாஞசம ேயாசிஙை...’’ எனற ெசாலல,
ஹரஹர தஙைள இழபப ைைளச ெசாலலி தஙைைளத தடகை ேவணடாம
எனற ேைடடகெைாளைிறார.

ைறநாள அதிைாைல... சகைரஙைளின ைீ ேழ ஒர லாநதர விளகக அைசய

ைாடட வணட ைிளமபைிறத. உளேள அமைா, அபபா, அபப மவரம
ேசாைததடன அைரநதிரகைிறாரைள. அமைா தைல ைவிழநத அழைிறாள.
ைாடடவணட ேபாயகெைாணேட இரகை, ெநைிழததம இைசயடன படம
நிைறவைடைிறத.