‫ﮐﻨﺘﺮل ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو در ﻃﯿﻮر‬

‫ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﯾﮏ ﺑﯿﻤﺎری ﺣﺎد و واﮔﯿﺮدار وﯾﺮوﺳﯽ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺳﻠﻮل ھﺎی ﻟﻨﻔﻮﺳﯿﺖ ﺑﻮرس و‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺎﯾﺮ ارﮔﺎن ھﺎی ﻟﻨﻔﻮﺋﯿﺪی ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎری ﯾﮑﯽ از ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎری ھﺎی ﻃﯿﻮر در ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ دﻧﯿﺎ ﻣﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﮔﺮﭼﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﺗﺤﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ آن در ﺧﯿﻠﯽ از ﻣﻮارد ﺗﺸﺨﯿﺺ داده ﻧﻤﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺟﻮﺟﻪ ھﺎی ﺟﻮان ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎری‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ‬
‫اﯾﻤﻨﯽ ﺿﻌﯿﻒ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دھﻨﺪ و ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻋﻔﻮﻧﺖ ھﺎی ﺛﺎﻧﻮﯾﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو‬

‫ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺗﻮﺳﻂ وﯾﺮوﺳﯽ از ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﯿﺮﻧﺎ وﯾﺮوس اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮔﺮدد‪ .‬وﯾﺮوس ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻘﺎوﻣﯽ اﺳﺖ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﯿﻠﯽ از ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﯽ‬
‫ﮐﻨﻨﺪه ھﺎی راﯾﺞ ‪ ،‬ﻣﻘﺎوم ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﺮورش ﻃﯿﻮر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ‪ ۴‬ﻣﺎه زﻧﺪه ﺑﻤﺎﻧﺪ و اﮔﺮ ﻓﺎرﻣﯽ آﻟﻮده ﺑﻪ وﯾﺮوس ﺷﻮد ‪،‬‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در دوره ھﺎی ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﻋﻼﯾﻢ ﺑﯿﻤﺎری در ﮔﻠﻪ ﻣﺸﺎھﺪه ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﭘﺎﺗﻮژﻧﺰ ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو‬

‫ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﺑﮫﺘﺮ ﺑﻔﮫﻤﯿﻢ ﮐﻪ وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﺎ ﭼﻪ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻤﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﮫﺘﺮ اﺳﺖ ﻣﺮوری ﺑﺮ‬
‫رﺷﺪ و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﯾﻤﻨﯽ ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ .‬ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮐﻪ در ‪ ١٠‬ھﻔﺘﻪ اول زﻧﺪﮔﯽ ﺟﻮﺟﻪ ‪ ،‬ﺳﻠﻮل ھﺎی‬
‫ﻟﻨﻔﺎوی ﺑﻪ ﺑﻮرس ﻣﯽ روﻧﺪ و ﺗﻤﺎﯾﺰ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎل اﮔﺮ وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺳﺒﺐ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺑﺎﻓﺘﯽ ﺑﻮرس ﮔﺮدد‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺳﻠﻮل ھﺎی ﻟﻨﻔﺎوی ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ در ﺑﻮرس ﺗﻤﺎﯾﺰ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺿﻌﻒ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﯾﻤﻨﯽ ﭘﺮﻧﺪه را ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ و اﯾﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﻮرس درﮔﯿﺮ وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺷﻮد ﺳﻠﻮل ھﺎی ﮐﻤﯽ ﺗﻮﺳﻂ آن ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﺪه وﺳﯿﺴﺘﻢ اﯾﻤﻨﯽ ﺑﻪ ﺷﺪت‬
‫ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﮫﺘﺮ ا ﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮرس را از آﻟﻮدﮔﯽ در روزھﺎی اول زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ﺳﻪ ھﻔﺘﻪ‬
‫از آﻟﻮدﮔﯽ آن ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﺗﻌﺪاد ﮐﺎﻓﯽ ﺳﻠﻮل ھﺎی اﯾﻤﻨﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﻮد ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از آن وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﺎ ﺷﺪت ﮐﻤﺘﺮی‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫اﻧﺘﻘﺎل وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو‬

‫وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺪﻓﻮع ‪ ،‬ﻏﺬا و آب اﻧﺘﻘﺎل ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎ ﺑﻠﻌﯿﺪن وﯾﺮوس آﻟﻮده ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو‬
‫وﯾﺮوس ﻣﻘﺎوﻣﯽ اﺳﺖ و ﺑﻪ راﺣﺘﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺮﺳﻨﻞ ‪ ،‬ﺗﺠﮫﯿﺰات و دان ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و ﺗﺤﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ‬

‫ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﻪ دو ﻓﺮم ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ را درﮔﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﯾﮑﯽ از آﻧﮫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﺤﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو اﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺟﻮﺟﻪ در‬
‫ﺳﻨﯿﻦ ﻗﺒﻞ از ﺳﻪ ھﻔﺘﮕﯽ درﮔﯿﺮ ﺷﻮد ﻋﻼﯾﻢ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺸﺎھﺪه ﻧﻤﯽ ﮔﺮدد وﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻀﻌﯿﻒ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﯾﻤﻨﯽ‬
‫ﺟﻮﺟﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد‪ .‬ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺗﺤﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﯾﮏ از ﻣﺸﮑﻼت ﻣﮫﻢ اﻗﺘﺼﺎدی در واﺣﺪھﺎی آﻟﻮده ﺑﻪ وﯾﺮوس ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺗﺤﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ را در ﻃﯿﻮرﮔﻮﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺘﺮاﮐﻢ ﭘﺮورش داده ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ اﻏﻠﺐ ﻣﯽ ﺗﻮان دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎھﺶ رﺷﺪ‪،‬‬
‫ﻋﺪم وزن ﮔﯿﺮی ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺑﺮدن ﺿﺮﯾﺐ ﺗﺒﺪﯾﻞ و ﺗﻠﻔــﺎت زﯾﺎد و اﯾﺠﺎد ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ ﺑﻪ واﮐﺴـــــﻦ ھﺎی ﺗﻨﻔﺴﯽ در ﮔﻠﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺸـــﺎن داده ﺷﺪه ﮐﻪ واﺣﺪ ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو آﻟﻮده ھﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن در ﺳﻨﯿﻦ اوﻟﯿﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ و‬
‫ﺑﯿﻤﺎری ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺤﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و ﺑﺪون ﻋﻼﯾﻢ اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎھﺶ رﺷﺪ وﺑﮫﺮه وری در ﮔﻠﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﻋﻤﻮﻣﺎ" ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻪ ھﻔﺘﻪ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دھﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻠﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ھﻔﺘﮕﯽ ﺑﻪ وﯾﺮوس آﻟﻮده ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻠﻔﺎت و ﻋﻼﯾﻢ ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﻧﺎﮔﮫﺎﻧﯽ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دھﻨﺪ‪ .‬ﻋﻼﯾﻢ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﺧﺸﮑﯽ ﺑﺪن ‪،‬‬
‫ﮐﺴﻠﯽ ﺟﻮﺟـــﻪ و ژوﻟﯿﺪه ﺷﺪن ﭘﺮھﺎ و در ﮐﺎﻟﺒﺪ ﮔﺸﺎﯾﯽ ‪ ،‬ﺑﻮرس ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺗﺨﺮﯾﺐ و ﺗﻮرم و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰی دارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻼﯾﻢ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﮔﺎﻣﺒﻮرو‬

‫ﺗﻮرم و ﭘﺮﺧﻮﻧﯽ ﺑﻮرس ھﻤﺮاه ﺗﺮﺷﺤﺎت ژﻻﺗﯿﻨﯽ زرد رﻧﮓ در ﺳﻄﻮح ﺳﺮوزی ﺑﻮرس وﻧﻘﺎط ﻧﮑﺮوز ﺑﺎﻓﺘﯽ را ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮان دﯾﺪ‪ ۵ .‬روز‬
‫ﺑﻌﺪ از درﮔﯿﺮی ‪،‬ﺑﻮرس ﮐﻮﭼﮏ و آﺗﺮوﻓﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد‪ .‬ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﮑﺮوز و ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺑﺎﻓﺘﯽ در ﺳﺎﯾﺮ ارﮔﺎن ھﺎی ﻟﻨﻔﺎوی ﻣﺜﻞ ﻃﺤﺎل و ﻏﺪد‬
‫ھﺎردﯾﻦ و ﺗﻮﻧﺴﯿﻞ ھﺎی ﺳﮑﻮم دﯾﺪه ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﺎﻋﺚ اﺧ ﺘﻼل در ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻧﻌﻘﺎد ﺧﻮن ﭘﺮﻧﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﺗﺎ ﻧﻘﺎط ﺧﻮﻧﺮﯾﺰی در ﻋﻀﻼت ﺳﯿﻨﻪ و ران‬
‫ﻣﺸﺎھﺪه ﮔﺮدد‪.‬‬

‫در ﮐﺎﻟﺒﺪ ﮔﺸﺎﯾﯽ از ﺗﻠﻔﺎت و ﯾﺎ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت درﮔﯿﺮ ھﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮرم ﮐﻠﯿﻪ ھﺎ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺸﮑﯽ ﺑﺪن و‬
‫ﮐﻢ آب ﺷﺪن ﺑﺪن ﭘﺮﻧﺪه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و وﯾﺮوس ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ اﺛﺮی روی ﮐﻠﯿﻪ ھﺎ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﻋﻼﯾﻢ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮﭘﯿﮏ ﺑﯿﻤﺎری‬

‫‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از درﮔﯿﺮی ﻧﮑﺮوز ﻟﻨﻔﻮﺳﯿﺖ ھﺎ را ﻣﯽ ﺗﻮان در ﺑﻮرس ﻣﺸﺎھﺪه ﻧﻤﻮد و ﺑﻌﺪ از ‪ ۴٨‬ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻌﺪاد ﮐﻤﯽ ﺳﻠﻮل‬
‫ﻟﻨﻔﻮﺳﯿﺖ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﭘﯿﺪا ﮐﺮد‪ .‬در ﺑﻮرس ﻋﻼﯾﻢ ﺗﻮرم و ﭘﺮﺧﻮﻧﯽ و ﻧﻔﻮذ ﺳﻠﻮل ھﺎی دﻓﺎﻋﯽ ﺑﺪن را ﻣﯽ ﺗﻮان دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮرم‬
‫ﺑﻮرس در ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﯿﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ٨ .‬اﻟﯽ ‪ ١٢‬روز ﭘﺲ از ﺑﯿﻤﺎری ﺑﻮرس ﺑﻪ اﻧﺪازه ﯾﮏ ﭼﮫﺎرم ﺳﺎﯾﺰ ﻧﺮﻣﺎل ﺧﻮد ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﯽ‬
‫رود و ﻓﻮﻟﯿﮑﻮل ھﺎ ﻟﻨﻔﺎوی ﮐﻮﭼﮏ و ﺧﺎﻟﯽ از ﻟﻨﻔﻮﺳﯿﺖ ھﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ‪ ،‬دﯾﻮاره ھﺎی ﻓﻮﻟﯿﮑﻮل ھﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻏﯿﺮ ﻣﻨﻈﻢ روی ھﻢ ﺗﺎ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮرﻧﺪ و ﺑﺎﻓﺖ ھﻤﺒﻨﺪ ﺑﯿﻦ ﻓﻮﻟﯿﮑﻮل ھﺎ رﺷﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ھﻨﮕﺎم درﮔﯿﺮی ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺎ ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺗﻤﺎم ﻓﻮﻟﯿﮑﻮل ھﺎی ﺑﻮرس درﮔﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ‪ .‬در ﺑﯿﻤﺎری ﺑﺎ ﺷﺪت ﮐﻤﺘﺮ‪ ،‬ﻓﻮﻟﯿﮑﻮل ھﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺻﻮرت ﭘﺮاﮐﻨﺪه درﮔﯿﺮی را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دھﺪ‪.‬‬

‫ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﮐﻪ درﺷﺪت ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺆﺛﺮ ھﺴﺘﻨﺪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﺣﺪت وﯾﺮوس‪ ،‬ﻣﯿﺰان آﻟﻮدﮔﯽ ﺑﻪ وﯾﺮوس ‪ ،‬ﻣﯿﺰان اﯾﻤﻨﯽ ﮔﻠﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ ﻓﺎرم‪.‬‬

‫ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو‬

‫ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺨﭽﻪ ﮔﻠﻪ و ﻋﻼﯾﻢ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و ﮐﺎﻟﺒﺪ ﮔﺸﺎﯾﯽ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺗﺸﺨﯿﺺ داد‪.‬‬

‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن زﯾﺮ ‪ ٣‬ھﻔﺘﻪ ﻋﻼﯾﻢ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﻧﺪارﻧﺪ و ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﺎﻻی ‪ ٣‬ھﻔﺘﻪ ﻋﻼﯾﻢ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دھﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮای ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﻣﯽ ﺗﻮان در ﻣﺮاﺣﻞ اوﻟﯿﻪ ﺑﯿﻤﺎری ‪ ،‬از روش ﻧﮑﺮوﭘﺴﯽ ﺑﺎﻓﺖ ﺑﻮرس ‪ ،‬ﺑﯿﻤﺎری را ﺗﺸﺨﯿﺺ داد و در‬
‫ﻣﺮاﺣﻞ آﺧﺮ ﺑﯿﻤﺎری ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺑﻮرس را ﺑﺎﯾﺪ از ﺑﯿﻤﺎری ھﺎی دﯾﮕﺮی ﻣﺜﻞ ﻣﺎرک و ﯾﺎ ﻣﺎﯾﮑﻮﺗﻮﮐﺴﯿﻦ ھﺎ ﺗﺸﺨﯿﺺ و ﺗﻔﺮﯾﻖ داد‪.‬‬

‫در ﺳﻨﯿﻦ زﯾﺮ ﺳﻪ ھﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺤﺖ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﺮوز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻋﻼﺋـﻢ ﺑﯿﻤﺎری‬
‫ﻣﺸﺎھﺪه ﻧﻤﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ ﺑﺮای ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺑﯿﻤﺎری از روش ھﺎی ھﯿﺴﺘﻮ ﭘﺎﺗﻮﻟﻮژی ﺑﻮرس ﯾﺎ ﺟﺪا ﮐﺮدن وﯾﺮوس ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﮐﻨﺘﺮل ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو‬

‫ﺑﺮای ﮐﻨﺘﺮل ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن دﻗﯿﻖ ﺑﺮ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو در ﮔﻠﻪ ﻣﺎدر اﻧﺠﺎم داد ﺗﺎ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری‬
‫ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ و ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ اﻧﺘﻘﺎل ﯾﺎﺑﺪ و ھﻤﭽﻨﯿﻦ رﻋﺎﯾﺖ ﺑﮫﺪاﺷﺖ و ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ و اﺟﺮای ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ﺧﻮب‬
‫ﻋﻠﯿﻪ ﺑﯿﻤﺎری درﮔﻠﻪ ﮔﻮﺷﺘﯽ را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ‪.‬‬

‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﮫﻢ در ﮐﻨﺘﺮل ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو دارا ﺑﻮدن اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل و ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ در ﮔﻠﻪ ﮔﻮﺷﺘﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻤﻨﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺷﺪه درﻣﺮغ ﻣﺎدر ﺑﻪ ﺟﻮﺟﻪ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد و اﮔﺮ اﯾﻦ ﺳﻄﺢ اﯾﻤﻨﯽ در ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﮔﺮدد‬
‫ﺗﺎ در ھﻔﺘﻪ ھﺎی اول زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﻘﺎوم ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮای ﻣﺜﺎل ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮب ﺟﮫﺖ اﯾﺠﺎد اﯾﻤﻨﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﮔﻠﻪ‬
‫ﻣﺎدر و اﻧﺘﻘﺎل آن ﺑﻪ ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از‪:‬‬

‫ﺗﺠﻮﯾﺰ واﮐﺴﻦ زﻧﺪه در روزھﺎی ‪ ١۵‬و ‪ ٣٠‬ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺠﻮﯾﺰ واﮐﺴﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﮔﺎﻣﺒﻮرو در روزھﺎی ‪ ٨۵‬و ‪ ) ١٢٠‬ﺗﺠﻮﯾﺰ واﮐﺴﻦ ﮐﺸﺘﻪ‬
‫ﮔﺎﻣﺒﻮرو در ﺳﻨﯿﻦ ‪ ٣٨‬و ‪ ۴۵‬ھﻔﺘﮕﯽ در ﮔﻠﻪ ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﻧﺪارﻧﺪ (‪.‬‬
 ‫از ﻣﻮارد ﻣﮫﻢ دﯾﮕﺮ در ﮐﻨﺘﺮل ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو در ﮔﻠﻪ ھﺎی ﻃﯿﻮر‪ ،‬ﮐﻨﺘﺮل اﻧﺘﻘﺎل آﻟﻮدﮔﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ اﺟﺮای ﻣﺮاﺣﻞ‬
‫ﺑﯿﻮﺳﮑﻮرﯾﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺑﮫﺪاﺷﺖ و آﻣﺎده ﺳﺎزی ﻣﻨﺎﺳﺐ واﺣﺪ ﻗﺒﻞ از ﺟﻮﺟﻪ رﯾﺰی و ﮐﻨﺘﺮل ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺘﻘﺎل دھﻨﺪه وﯾﺮوس در‬
‫ھﻨﮕﺎم ﭘﺮورش ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪه ﻣﺜﻞ ﻓﻨﻞ ﯾﺎ ﻓﺮﻣﺎﻟﺌﯿﺪ اﺛﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﺑﺮ روی از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن وﯾﺮوس‬
‫ﮔﺎﻣﺒﻮرو دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﮫﺪاﺷﺖ و ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﻋﺚ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از آﻟﻮده ﺷﺪن واﺣﺪ ﭘﺮورش ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬از ﻧﮑﺎت ﻣﮫﻢ دﯾﮕﺮ در ﮐﻨﺘﺮل‬
‫ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو اﺟﺮای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ دﻗﯿﻖ واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ﺑﺮای ﮐﻨﺘﺮل ﺑﯿﻤﺎری ﮐﻠﯿﻨﯿﮑﯽ ﮔﺎﻣﺒﻮرو اﺳﺖ ‪.‬‬

‫واﮐﺴﻦ ھﺎی ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮ اﺳﺎس ﺣﺪت آن ﺑﻪ ﺳﻪ دﺳﺘﻪ ‪ ,Intermediate , Mild , Virulent‬ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ واﮐﺴﻦ ھﺎی‬
‫‪ Intermediate‬ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺼﺮف ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ آﺳﯿﺐ ﺟﺪی ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﺑﻮرس ﺑﺰﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ اﯾﺠﺎد ﭘﺎﺳﺦ‬
‫اﯾﻤﻨﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ درﮔﻠﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫زﻣﺎن واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ﮔﻠﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ ﻣﯿﺰان ﺗﯿﺘﺮ آﻧﺘﯽ ﺑﺎدی ﻣﺎدری اﻧﺘﻘﺎل ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ دارد‪ .‬اﮔﺮ در زﻣﺎن‬
‫واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ﻣﯿﺰان آﻧﺘﯽ ﺑﺎدی ﻣﺎدری ﺑﺎﻻ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻨﺜﯽ ﺷﺪن واﮐﺴﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺲ زﻣﺎﻧﯽ واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ‪ ،‬ﻣﺆﺛﺮ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ ﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺗﯿﺘﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری ﮐﺎھﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و از ﻃﺮﻓﯽ اﮔﺮ در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﻠﻪ ﺑﻪ‬
‫وﯾﺮوس وﺣﺸﯽ آﻟﻮده ﺷﻮد ‪ ،‬دﯾﮕﺮ واﮐﺴﻦ اﺛﺮی ﻧﺪارد‪.‬‬

‫‪ ١٠‬اﻟﯽ ‪ ١٢‬روز ﻻزم اﺳﺖ ﭘﺲ از واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ ﺗﯿﺘﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻨﺪه ﻋﻠﯿﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﻧﺸﺎن دھﻨﺪ و در اﯾﻦ ﻣﺪت‬
‫ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ ﺣﺴﺎس ھﺴﺘﻨﺪ و از ﻃﺮﻓﯽ وﯾﺮوس ھﺎی وﺣﺸﯽ اﮔﺮ در ﮔﻠﻪ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺳﺪ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری را‬
‫ﺑﺸﮑﻨﻨﺪ و اﮔﺮ ﮔﻠﻪ ﺑﻪ وﯾﺮوس ﺑﯿﻤﺎری آﻟﻮده ﺷﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﮔﻠﻪ را ﻋﻠﯿﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻧﻘﺶ ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ و ﺑﮫﺪاﺷﺖ واﺣﺪ در ھﻔﺘﻪ ھﺎی اول زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺣﺎﺋﺰ اھﻤﯿﺖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫اﮔﺮ ﺗﯿﺘﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری ﮔﻠﻪ ﮔﻮﺷﺘﯽ ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ واﮐﺴﻦ ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺗﺠﻮﯾﺰ ﮔﺮدد‪ .‬ﻣﺜﻼ" در ﯾﮏ روزﮔﯽ و ﭼﮫﺎرده‬
‫روزﮔﯽ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ واﮐﺴﻦ ﮔﺎﻣﺒﻮرو در ﻣﻮاردی ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ ﺗﯿﺘﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری ﮔﻠﻪ ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﮔﻠﻪ ھﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ از ﭼﻨﺪ واﺣﺪ ﻣﺮغ ﻣﺎدر ﺧﺮﯾﺪاری ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺤﻘﯿﻘ ﺎت اﺧﯿﺮ ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ در ﮔﻠﻪ ھﺎی ﻣﺎدری ﮐﻪ ﺗﯿﺘﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﯾﮑﻨﻮاﺧﺘﯽ دارﻧﺪ ﺟﻮﺟﻪ ھﺎی ﺗﻮﻟﯿﺪی آﻧﮫﺎ ﺗﯿﺘﺮ‬
‫اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ دارﻧﺪ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﯿﻠﯽ از ﺟﻮﺟﻪ ھﺎ ﺗﯿﺘﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری ﮐﻢ ﯾﺎ اﺻﻼ" ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن ﯾﮏ روزﮔﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮای ﺟﻮﺟﻪ ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﯿﺘﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﺑﺎﻻ دارﻧﺪ ﻣﺰﯾﺖ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ھﻤﺮاه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ آن دﺳﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﯿﺘﺮ اﯾﻤﻨﯽ ﮐﻤﯽ دارﻧﺪ از ﺑﯿﻤﺎری ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮔﻠﻪ را از درﮔﯿﺮی زود‬
‫ھﻨﮕﺎم ﺑﺎ وﯾﺮوس وﺣﺸﯽ ﻧﺠﺎت داده و ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺟﻠﻮی رﺷﺪ و ﺗﻮﻟﯿﺪ وﯾﺮوس وﺣﺸﯽ را در ﮔﻠﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و از اﻧﺘﻘﺎل آن ﺑﻪ‬
‫ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن دﯾﮕﺮ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﻣﯽ ﮐﻨـﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮای ﮐﻨﺘﺮل ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو ﺳﻪ اﺻﻞ ﻣﮫﻢ را ﺑﺎﯾﺪ رﻋﺎﯾﺖ ﮐﺮد‪ .‬اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری ﻣﻨﺎﺳﺐ ‪ ،‬ﺑﮫﺪاﺷﺖ و ﻗﺮﻧﻄﯿﻨﻪ ﺧﻮب در ﮔﻠﻪ و‬
‫اﺟﺮای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ واﮐﺴﯿﻨﺎﺳﯿﻮن دﻗﯿﻖ‪.‬‬

‫ﺳﻮﯾﻪ ھﺎی وارﯾﺎﻧﺖ ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو‬

‫ﮐﻨﺘﺮل ﺑﯿﻤﺎری ﮔﺎﻣﺒﻮرو در ﮔﻠﻪ ھﺎﯾﯽ ﮐﻪ آﻟﻮده ﺑﻪ وﯾﺮوس وارﯾﺎﻧﺖ ﮔﺎﻣﺒﻮرو ھﺴﺘﻨﺪ ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺳﻮﯾﻪ ھﺎی وارﯾﺎﻧﺖ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺑﺎﻓﺖ ﺑﻮرس ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺣﺘﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﻨﯽ ﻣﺎدری ﺑﺎﻻ و ﯾﮑﻨﻮاﺧﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﻋﻼﯾﻢ ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﻧﺪارﻧﺪ و‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻀﻌﯿﻒ اﯾﻤﻨﯽ در ﭘﺮﻧﺪه ﺷﺪه و ﺑﺎﻋﺚ آﺗﺮوﻓﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺑﻮرس ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮرم ﯾﺎ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺑﺎﻓﺘﯽ اﯾﺠـﺎد ﮐﻨﻨﺪ و‬
‫اﯾﻦ وﯾﺮوس ھﺎ از ﻧﻈﺮ آﻧﺘﯽ ژﻧﺘﯿﮑﯽ ﺑﺎ ﺳﻮﯾﻪ ھﺎی ﮐﻼﺳﯿﮏ ﻣﺘﻔﺎوت ھﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻮاردی ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﮔﻠﻪ ھﺎی‬
‫ﻣﺎدر ﺑﺎ واﮐﺴﻦ ھﺎی ﮐﺸﺘﻪ ای ﮐﻪ ﺣﺎوی ﺳﻮﯾﻪ ھﺎی اﺳﺘﺎﻧﺪارد و وارﯾﺎﻧﺖ ھﺴﺘﻨﺪ واﮐﺴﯿﻨﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از‪ :‬ﻧﺸﺮﯾﻪ دﻧﯿﺎی ﮐﺸﺖ و ﺻﻨﻌﺖ‬