Professional Documents
Culture Documents
Articles Giorgos Echedoros Decade 1990 in Greek
Articles Giorgos Echedoros Decade 1990 in Greek
Περιεχόµενα
Το Κιλκίς την επόµενη µέρα της µεγάλης µάχης 3
Ο ελληνισµός του Πόντου 5
Το Κιλκίς στη βουλγαρική βιβλιογραφία 6
«Πριν από δύο χρόνια η Βουλή των Ελλήνων µε οµόφωνο ψήφισµα καθιέρω-
σε ως επίσηµη µέρα γενοκτονίας και ξεριζωµού των Ελλήνων του Πόντου την
19η Μαίου, εβδοµήντα και πλέον χρόνια(!), δηλαδή, µετά την καταστροφή
ενός ακµάζοντος ελληνισµού στα νότια παράλια του Εύξεινου Πόντου.
Ο Ελληνισµός του Πόντου άκµασε δε δεκάδες ελληνικών πόλεων όπως η
Προύσα, η Καλχηδών, η Ηράκλεια, η Άµαστρις, η Σινώπη, η Αµισσός, η
Κερασσούς, η Τραπεζούς, η Φάσις, η ∆ιοσκουριάς, η Πιτυούς, η Τάναϊς, η
Μεσηµβρία, η Φαναγόρεια κ.α. που έσφυζαν από ζωή και µεγαλουργούσαν
επί χιλιετίες.
Θα αποτολµήσουµε µια σύντοµη ιστορική αναφορά για τον Ελληνισµό αυτόν
µέχρι τα τραγικά χρόνια της γενοκτονίας και του ξεριζωµού του.
Οι Έλληνες του Πόντου ανάγουν την καταγωγή τους στον ∆άρδανο και την
Αρµονία, παιδιά του ∆ιός, η στους Ίωνες του Αιγαίου που εξαπλωθέντες επε-
κτάθηκαν βορειότερα. Από την αρχαιότητα οι Πόντιοι ονοµάζονταν Ελλήνοι ή
Ελλένοι που ισοδυναµούσε µε ήρωες.»
Σ
« την αρχαιότητα στην τοποθεσία του Κιλκίς βρισκόταν ένας κατοικηµένος χώ-
ρος που δεν µπορεί, όµως, να εξακριβωθεί από τις υπάρχουσες ιστορικές πηγές.
Σειρά στοιχείων όµως µας δίνουν βάση, να σκεφτούµε, ότι η περιοχή του Κιλκίς
κατοικούνταν ακόµη από τα προϊστορικά χρόνια.
Στους πρόποδες του λόφου του Αγίου Γεωργίου πάνω από τα υψηλότερα σηµεία
της αρχαίας πόλης βρίσκεται η τοποθεσία Αγία Τριάδα. (σηµείωση: όταν ο συγγραφέας
σηµειώνει πόλη, εννοεί την πάνω από την 21η Ιουνίου περιοχή , την κτισµένη στις πα-
ρυφές του λοφου, όπως παλιά ήταν).
Υπήρχε ακόµη ( η Αγία Τριάδα) από τα προϊστορικά και ειδλολατρικά χρόνια. Το
πιθανότερο είναι η ύπαρξη του να συνδέεται µε το λεγόµενο «Ντούφλο» (Ίσως δίφυλλο,
το µικρό σπήλαιο πίσω από την παλιά Γαλλική Σχολή).
Με αυτό το όνοµα επισηµαίνεται µια εγκοπή στους πρόποδες του λόφου, χορταρια-
σµένη και πνισµένη από άγριες συκιές.»
Μ
« ... ε υποδέχτηκε σα να ήµουν ένα δηµόσιο πρόσωπο. Ευγένεια, διακριτικό-
τητα, τρόποι!
Αντιλήφθηκα εξ αρχής πως είχα συναντήσει έναν ξεχωριστό άνθρωπο, ένα πνεύµα
που κάλυπτε όλη την πόλη του Κιλκίς, ίσως να µην ήταν και τυχαίο που έµενε στα
υψώµατα του λόγου του Αη Γιώργη…
Από την πρώτη µέρα µε ξενάγησε στην περίφηµη αυλή του που την είχε κοσµήσει
µε πολλές µικρογραφίες από µάρµαρο και γύψο που τα είχε φτιάξει ο ίδιος.
Είδα σε µικρογραφία µια γέφυρα της Νέας Υόρκης όπου εκεί έζησε στη νεότητά
του… Το θέατρο του λόφου του Αη Γιώργη που ο ίδιος είχε φτιάξει µια µικρογρα-
φία του , πριν ακόµη καν δηµιουργηθεί ο χώρος που βρίσκεται σήµερα (µιλάµε για
το 1982).
Μου έδειξε τη µικρή συλλογή από τα φτιαγµένα µε µάργαρο και πηλό γλυπτά του.
Φωτογραφίες των γλυπτών του που εκτέθηκαν στη Νέα Υόρκη: του Μεγάλου Αλέ-
ξανδρου, του Κοραή, του ∆ιονύσιου Σολοµού, του Οµήρου, του Θεµιστοκλή…
Πραγµατικά εντυπωσιάστηκα. Κινιότανε, έτρεχε, γελούσε, πεταγότανε µια από εδώ
Τ
« ο ποτάµι, µας κόβει στα δύο. Οι καρδιές µας µας ενώνουν. Αξιός, Αξιός!
Πέρα στην ανατολή, τα Κρούσια µε την Κερκίνη. Στη στροφή της γης αδυνατεί ο
ήλιος και οι στερνές ακτίνες φαντάζουν γενειοφόρο το Πάϊκο.
Χωριά σκαλωµένα στα βράχια και το µουλάρι µε τα καυσόξυλα στην πλάτη.
Ένα µουρµουρητό παγωµένο µεγαλώνει και γιγαντώνεται από το βορρά: ο
«βαρδάρης».
Είναι χειµών, κίτρινες οι βαλανιδιές και οι καστανιές στις βουνοπλαγιές. Σταλαγ-
µίτες µετέωροι στα κεραµίδια που δεν ιδρώνουν µπροστά στα λόγιο µιας αγάπης.
Σκιές του παρελθόντος κτίζουν βιβλία ιστορίας, σελίδες µε αίµα στα καµποχώ-
ρια, αγωνίας και τρόµου στα βουνοχώρια.
Μέσα από το παρελθόν τούτης της γης ξεπηδούν ήρωες του Οµήρου, καβαλαραί-
οι και µε τόξα στα χέρια, οι Παίονες! Ο Σιτάλκης! Ο Σιτάλκης απειλεί την Ευρωπό,
εκεί όπου ένας Κούρος ανορθώνεται στους αιώνες!
Ο Ασκληπιός γιατρεύει µε τον πηλό στην Πικρολίµνη.
Τα κάστρα! Τα κάστρα θα µας σώσουν! Γυναίκες στο κάστρο! Το Γυναικόκα-
στρο… Χορτάσαµε µε λίγη «πλατίτσα» στη ∆οϊράνη. Ξαποστάσαµε στα Χίλια ∆έν-
δρα...
Ανάθεµα σ’ αυτούς που κατέστρεψαν τη ∆όβηρο, την Κρηστώνα, την Αµυδώνα,
τον Ευρωπο!
Ιδρώσαµε από τον κάµατο της µέρας, προσµένουµε να µας λούσουν οι αρχαίες
νεράιδες στα κρυσταλλένια νερά του χιλιόριζου Πάικου.
Ενώ, κάτω, χαµηλά, µας αγκαλιάζει στοργικά το βλέµµα της Παναγίας της Γου-
µένισσας.
Νυχτωθήκαµε. Θα πλύνουµε τα πόδια µας στο χρυσοφόρο Γαλλικό και θα ξαπο-
στάσουµε στις παρυφές των Κρουσίων, προσµένοντας τη ζεστή µατιά του πρωινού
κιλκισιώτικου ήλιου...»
Απαραίτητο το λα-
ογραφικό µουσείο
Κιλκίς
Π
« έρα από τις πολιτικές εξελίξεις
που αδρανοποιούν ορισµένες φορές
κράτος και πολίτες, υπάρχουν µερικά
θέµατα τοπικού ή εθνικού ενδιαφέ-
ροντος που σε καµιά περίπτωση δεν
πρέπει να παραµένουν σε στασιµότη-
τα ή ακόµη και να παραµελούνται.
Ένα από αυτά, στον πολιτιστικό το-
µέα, είναι το λαογραφικό µουσείο
Χρ. Κετσετζή.»
«...Θα µπορούσε να γράψει –αν ζούσε στις µέρες µας– ο Ηρόδοτος και αν
βέβαια περνούσε σήµερα η στρατιωτική λαίλαπα του Ξέρξη από το λεκανο-
πέδιο των Μουριών τα εξής:
‘Ήταν τόσο πολυπληθής ο στρατός των Περσών, που όταν έσκυψε στη λί-
µνη ∆οϊράνη να ξεδιψάσει, τη … στέρεψε’!
Και αυτό γιατί ο µέγας ιστορικός της αρχαιότητας, µε τα λόγια αυτά αναφέ-
ρεται στον αρχαίο Γαλλικό ποταµό, για να καταδείξει την αριθµητική υπε-
ροχή του περσικού στρατού στους µηδικούς πολέµους σε αντιδιαστολή, βέ-
βαια, µε την ποσότητα νερού του αναφερόµενου ποταµού.
Έτσι παραστατικά θα µπορούσε να αναφερθεί κανείς για τον κίνδυνο που
διατρέχει το πανέµορφο υδάτινο στοιχείο της λίµνης ∆οϊράνης.»
∆
« εν ξέρω αλλά πάντα όταν ακούω ή διαβάζω κάτι τέτοιο περί ω-
ριµότητας του λαού και τα τοιαύτα, εντοπίζω ότι εµπαίζεται η όποια
διανοητική µου κατάσταση.
Ξέχωρα βέβαια που δεν µου δίνεται η δυνατότητα ...επιλογής!
Γιατί να ακολουθώ την όποια κοµµατική επιλογή στον ίδιο µου τον
τόπο; Σε έναν τόπο που γνωρίζει κανείς τον κάθε υποψήφιο σχεδόν
προσωπικά;
Η πρόοδος του κάθε τόπου - ελπίζω να µην θεωρηθώ ‘αιρετικός’ για
την άποψη µου αυτή - πρέπει αναγκαστικά να περνά από την κοµµα-
τική επιλογή ή να διηθίζεται από την προσωπική κρίση;
Ας µιλήσουµε απλά. Μεγαλόπνοα σχέδια δεν υπάρχουν, από ότι α-
κούσαµε τουλάχιστον, και είναι απογοητευτικό αυτό.
Κινητήρια και ωθητική δύναµη ενός τόπου είναι το χρήµα. ‘Άνευ αυ-
τού ουδέν γίγνεται’. Και όταν οµιλούµε για έναν δήµο, για µια νο-
µαρχία, όταν δεν υπάρχει η λογική και ο σχεδιασµός για αύξηση των
πόρων ξέχωρα από τον κρατικό κορβανά είναι καταδικασµένη η Αυ-
τοδιοίκηση να φυλλορροεί… Σε µια εποχή µάλιστα που οι αρµοδιό-
τητες της αυτοδιοίκησης είναι ακόµη ασαφείς.»