Ο ΨΕΥΤΗΣ ΒΟΣΚΟΣ ©Περί…Νηπιαγωγών

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μακρινό χωριό, Που τα σπίτια ήταν μεγάλα και τα δέντρα ήταν ψηλά Ζούσε ο μικρός ο Μήτσος που είχε πρόβατα πολλά.

Ξαπλωμένος όλη μέρα Έπαιζε με τη φλογέρα Και βαριότανε πολύ Κάθε μέρα στη βοσκή.

Πως θα περάσει σκέφτηκε Και τούτη η Τετάρτη; Κάτι θα πρέπει να σκεφτώ Μου μούδιασε η πλάτη.

Τίποτε δε συμβαίνει εδώ τα πρόβατα βελάζουν, Μασάν, τρώνε, ξαπλώνουνε, Πολύ με νευριάζουν!!!

Να παίξουμε τυφλόμυγα; Λέτε να τους αρέσει; Έτσι έδεσε τα μάτια του Και κόντεψε να πέσει.

Τα μάτια έδεσε από τα πρόβατα Και κρύφτηκε ψηλά, Όμως αυτά τα χόρτα τους Μασούσαν μοναχά.

Ιδέα του κατέβηκε στο άδειο του κεφάλι και να φωνάζει άρχισε με μια φωνή μεγάλη. "Βοήθεια συγχωριανοί, αρχίστε το τροχάδι λύκος μου επιτίθεται να φάει το κοπάδι".

Το ακούσανε οι χωριανοί, σηκώσανε τα χέρια πήραν αξίνες, ρόπαλα και ξύλα και μαδέρια.

Ήρθανε πάνω στο βουνό Το λύκο να σκοτώσουν και το μικρό ψεύτη βοσκό όλοι μαζί να σώσουν.

Με την ψυχή του γέλασε, Γελούσε όλη μέρα. Την ίδια φάρσα έκανε Την Καθαρά Δευτέρα.

Και πάλι ήρθαν όλοι τους, τα πρόβατα να σώσουν Το λύκο να τον πιάσουνε κι ευθύς να τον σκοτώσουν. Λύκο δεν είδαν στο βουνό, μα ούτε και στο ρέμα Και τότε το κατάλαβαν πως όλα ήταν ψέμα

Μέρες πολλές γινότανε το ίδιο το αστείο Μα πια δεν τον ακούγανε, τον λέγανε γελοίο.

Μα κάποια μέρα ξαφνικά Που ήταν στο μαντρί Άκουσε ένα ουρλιαχτό «Του λύκου η φωνή!!!»

Σα σφαίρα τρέχει στο χωριό Φωνάζοντας ΒΟΗΘΕΙΑ!!! Κανένας πια δεν πίστευε Πως έλεγε αλήθεια.

Όπως καταλαβαίνετε, μέχρι να ‘ρθει το βράδυ Ο άγριος λύκος σκόρπισε Όλο του το κοπάδι.

Ο Μήτσος έβαλε μυαλό Και κάθεται και κλαίει και πλέον υποσχέθηκε πως ψέματα δε λέει…

Συγνώμη πήγε ζήτησε Από γνωστούς και φίλους Και το κοπάδι βρέθηκε Μαζί με δύο σκύλους…

Ο Μήτσος πλέον έμαθε Πως πάντα η βοήθεια Έρχεται όταν σέβεσαι Και λες μόνο αλήθεια…

ΤΕΛΟΣ