Rawatan Psikologi Untuk Punca Gangguan ADHD & Gejala oleh Pakar Psikologi Kanak-kanak Attention-deficit/hyperactivity gangguan (AD

/ HD atau ADHD) PERHATIAN IBU BAPA DAN GURU! BELAJAR UNTUK MENANGANI lalai, KIDS hiperaktif & impulsif ADHD gangguan otak dan tingkah laku. Ia memberi kesan kepada kira-kira 3 hingga 5% daripada kanak-kanak. Gejala-gejala bermula sebelum usia tujuh tahun. Kelaziman global untuk kanak-kanak adalah lebih kurang 5%, dengan kebolehubahan luas bergantung kepada metodologi penyelidikan yang digunakan dalam kajian. Attention Deficit Hyperactivity Disorder, ADHD, merupakan salah satu gangguan mental yang paling biasa yang terjadi di kalangan kanak-kanak. Kanak-kanak ADHD telah Kurang upaya berfungsi dalam set yang pelbagai, termasuk rumah, sekolah, dan dalam hubungan dengan rakan sebaya. Jika tidak dirawat, gangguan boleh mempunyai kesan buruk jangka panjang kepada remaja dan dewasa. Gejala: Simptom yang paling biasa ADHD adalah: gerak hati : bertindak sebelum memikirkan akibat, melompat dari satu aktiviti kepada yang lain, tidak teratur, kecenderungan untuk mengganggu perbualan orang lain Hiperaktif : kegelisahan, yang sering dicirikan oleh ketidakupayaan untuk duduk diam, resah, squirminess, memanjat perkara, tidur yang tidak lena. Kurang perhatian: mudah terganggu, hari bermimpi, tidak menghabiskan kerja, kesukaran mendengar. subjenis : ADHD mempunyai tiga subjenis: Kebanyakan hiperaktif-impulsif gejala Kebanyakan (enam atau lebih) adalah dalam kategori hiperaktiviti-lampauja. Kurang daripada enam gejala tidak memberi tumpuan yang hadir, walaupun tidak memberi tumpuan masih boleh hadir ke tahap yang tertentu.

Kebanyakan lalai majoriti gejala (enam atau lebih) dalam kategori pengabaian dan kurang daripada enam gejala hiperaktif lampauja hadir, walaupun hiperaktif-lampauja masih boleh hadir ke tahap yang tertentu. Kanak-kanak dengan subjenis ini adalah kurang kemungkinan untuk bertindak keluar atau telah Susah mendapat bersama-sama dengan kanak-kanak lain. Mereka boleh duduk diam, tetapi mereka tidak memberi perhatian kepada apa yang mereka lakukan. Oleh itu, kanak-kanak itu boleh terlepas pandang, dan ibu bapa dan guru-guru mungkin tidak menyedari bahawa dia mempunyai ADHD. Gabungan hiperaktif-impulsif dan lalai Enam atau lebih gejala tidak memberi tumpuan dan enam atau lebih gejala hiperaktif lampauja hadir. /> <="" p=""> Punca punca spesifik ADHD tidak diketahui. Bagaimanapun, terdapat juga beberapa faktor yang mungkin menyumbang kepada ADHD termasuk genetik, pemakanan dan persekitaran sosial dan fizikal. faktor-faktor Genetik Pengajian menunjukkan bahawa gangguan itu sangat diwarisi dan bahawa genetik adalah faktor dalam kira-kira 75% kes ADHD. Hiperaktif juga seolah-olah menjadi terutamanya keadaan genetik namun sebab-sebab lain mempunyai kesan. Penyelidik percaya bahawa majoriti besar kes ADHD timbul daripada gabungan pelbagai gen, yang banyak mempengaruhi dopamin (bahan kimia di dalam otak) pengangkutan. Pemilihan yang luas sasaran menunjukkan bahawa ADHD tidak mengikut model tradisional penyakit genetik dan oleh itu perlu dilihat sebagai interaksi antara faktor genetik dan persekitaran yang kompleks. faktor Alam Sekitar faktor Alam Sekitar terbabit termasuk alkohol dan tembakau pendedahan asap semasa mengandung dan pendedahan alam sekitar untuk memimpin dalam kehidupan awal. Komplikasi semasa mengandung dan kelahiran, termasuk pramatang lahir mungkin juga memainkan peranan .

Diet Bahan tambahan Pengajian telah mendapati bahawa penghapusan pemakanan pewarna dan pengawet tiruan memberi manfaat statistik yang ketara di kalangan kanak-kanak dengan peraturan Gula. Beberapa kajian telah mendapati bahawa sukrosa (gula) tidak mempunyai kesan ke atas tingkah laku dan khususnya ia tidak memburukkan lagi gejala kanak-kanak yang didiagnos dengan ADHD. Omega-3 tambahan penyelidikan Permulaan menunjukkan bahawa Omega-3 suplemen mungkin berkesan dalam rawatan ADHD, namun beberapa kajian memberikan keputusan yang bercanggah faktor-faktor Sosial Tidak ada bukti yang meyakinkan bahawa faktor sosial semata-mata boleh menyebabkan ADHD [Ramai penyelidik percaya bahawa hubungan dengan penjaga mempunyai kesan yang mendalam terhadap kebolehan penumpuan dan kawal selia sendiri. Satu kajian anak asuh mendapati bahawa bilangan yang tinggi mereka telah gejala rapat menyerupai ADHD, manakala penyelidik lain mendapati tingkah laku khas ADHD pada kanak-kanak yang telah mengalami keganasan dan penderaan emosi. Ketua kecederaan pesakit ADHD telah dilihat mempunyai lebih tinggi daripada kadar purata kecederaan di kepala, bukti bagaimanapun semasa tidak menunjukkan bahawa kecederaan di kepala adalah punca ADHD pada pesakit memelihara patofisiologi

negeri kajian Satu bahawa berlaku kelewatan dalam pembangunan struktur tertentu di dalam otak seperti korteks hadapan dan lobus temporal oleh purata umur tiga tahun. Struktur ini adalah bertanggungjawab untuk keupayaan untuk mengawal dan memberi tumpuan pemikiran. Sebaliknya korteks motor berkembang lebih cepat daripada biasa. Ia menunjukkan pembangunan yang lebih perlahan kawalan tingkah laku dan pembangunan yang lebih cepat untuk perkembangan motor maju boleh menyebabkan peningkatan defisit perhatian dan hiperaktif.

Kajian lain menyatakan bahawa terdapat tipis luar biasa korteks sebelah kanan otak, menyumbang kira-kira 30% risiko genetik untuk ADHD. Juga telah melihat bahawa rantau ini menormalkan ketebalan pada tahun-tahun remaja yang menunjukkan peningkatan dalam gejala klinikal Selain itu, SPECT mengimbas ditemui rakyat dengan ADHD mempunyai peredaran darah yang berkurangan (menunjukkan aktiviti neural rendah), dan kepekatan yang ketara lebih tinggi pengangkutan dopamin dalam striatum yang bertanggungjawab merancang hadapan. Ubat-ubatan yang memberi tumpuan kepada merawat kerja ADHD (seperti methylphenidate) dengan mengurangkan dopamin reuptake dalam kawasan tertentu otak, seperti orang-orang yang kawalan dan mengawal kepekatan. Sebagai dopamin adalah perangsang, meningkatkan aktiviti saraf dan dengan itu aliran darah di kawasan-kawasan ini (aliran darah adalah petanda untuk aktiviti saraf) Rawatan: Rawatan boleh melegakan banyak gejala-gejala gangguan, tetapi tiada ubatnya. Dengan rawatan, kebanyakan orang dengan ADHD boleh berjaya di sekolah dan menjalani kehidupan yang produktif. Penyelidik sedang membangunkan rawatan yang lebih berkesan dan campur tangan, dan menggunakan alat-alat baru seperti pengimejan otak, untuk lebih memahami ADHD dan mencari cara yang lebih berkesan untuk merawat dan mencegah. Kaedah rawatan biasanya melibatkan beberapa kombinasi ubat-ubatan, pengubahsuaian tingkah laku, perubahan cara hidup, dan kaunseling. Gaya Hidup kecergasan aerobik boleh meningkatkan fungsi kognitif dan organisasi saraf yang berkaitan dengan kawalan eksekutif semasa pembangunan pra-remaja, walaupun lebih banyak kajian diperlukan di kawasan ini. Satu kajian menunjukkan bahawa prestasi olahraga dalam kanakkanak lelaki dengan ADHD boleh meningkatkan penerimaan rakan sebaya apabila diiringi oleh tingkah laku yang kurang negatif Ubat Jenis yang paling biasa ubat yang digunakan untuk merawat ADHD dipanggil perangsang. Walaupun ia mungkin kelihatan luar biasa untuk merawat ADHD dengan ubat yang dianggap perangsang, ia sebenarnya mempunyai kesan menenangkan kanak-kanak ADHD. Banyak jenis ubat-ubatan perangsang disediakan. ADHD beberapa ubat-ubatan lain adalah bukan perangsang dan bekerja berbeza daripada perangsang. Bagi ramai kanak-kanak, ubat ADHD mengurangkan hiperaktif dan lampauja secara dan meningkatkan keupayaan mereka untuk memberi tumpuan, bekerja dan belajar. Ubat-ubatan juga boleh meningkatkan koordinasi fizikal. Walau bagaimanapun, satu saiz-sawan-pendekatan semua tidak memohon untuk semua kanak-kanak dengan ADHD. Apakah yang akan bekerja untuk satu kanak-kanak yang tidak mungkin bekerja yang lain. Satu kanak-kanak mungkin mempunyai kesan sampingan dengan

ubat-ubatan tertentu, manakala kanak-kanak lain tidak boleh. Kadang-kadang beberapa ubat yang berlainan atau dos mesti dibicarakan sebelum mencari yang bekerja untuk kanak-kanak tertentu. Mana-mana kanak-kanak yang mengambil ubat-ubatan perlu dipantau dengan rapi dan teliti oleh penjaga dan doktor. ubat-ubatan perangsang datang dalam bentuk yang berbeza, seperti pil, kapsul, cecair, atau tampalan kulit. Sesetengah ubat-ubatan juga datang dalam bertindak pendek, pelepasan jenis long-acting, atau yang dilanjutkan. Dalam setiap jenis ini, bahan aktif yang sama, tetapi ia dilepaskan berbeza dalam badan. Pelepasan long-acting atau yang dilanjutkan membentuk sering membenarkan kanakkanak untuk mengambil ubat-ubatan hanya sekali sehari sebelum sekolah, jadi mereka tidak perlu membuat perjalanan harian jururawat sekolah untuk dos lain. Ibu bapa dan doktor perlu membuat keputusan bersama yang ubat terbaik untuk kanak-kanak itu dan sama ada kanakkanak memerlukan ubat hanya untuk waktu sekolah atau untuk malam dan hujung minggu juga. kesan sampingan ubat-ubatan perangsang: kesan sampingan paling lazim dilaporkan mengurangkan selera makan, masalah tidur, kebimbangan dan kerengsaan. Sesetengah kanak-kanak juga melaporkan sakit perut atau sakit kepala ringan. Kebanyakan kesan sampingan adalah kecil dan hilang dari semasa ke semasa atau jika tahap dos diturunkan Kurang selera makan. Pastikan anak anda makan makanan yang sihat. Jika kesan sampingan ini tidak pergi, bercakap dengan doktor anak anda. Juga bercakap dengan doktor jika anda mempunyai kebimbangan tentang pertumbuhan atau anak anda pertambahan berat badan semasa dia sedang mengambil ubat-ubatan ini. Tidur masalah. Sekiranya seorang anak tidak boleh tidur, doktor mungkin menetapkan dos yang lebih rendah ubat atau satu bentuk lebih pendek bertindak. Doktor mungkin mencadangkan juga memberikan ubat pada awal hari, atau menghentikan dos petang atau malam. Menambah preskripsi untuk mendapatkan dos yang rendah antidepresan atau ubat tekanan darah yang dipanggil clonidine kadang-kadang membantu dengan masalah tidur. Rutin tidur yang konsisten yang termasuk elemen santai seperti susu suam, muzik lembut, atau aktiviti yang tenang di cahaya malap, juga boleh membantu. kesan sampingan yang jarang berlaku. Sesetengah kanak-kanak membangunkan secara tibatiba, pergerakan berulang-ulang atau bunyi dipanggil tics. Tics ini mungkin atau mungkin tidak ketara. Berubah-ubah dos ubat boleh membuat tics pergi. Sesetengah kanak-kanak juga mungkin mempunyai perubahan personaliti, seperti yang terdapat flat atau tanpa emosi. Psikoterapi: jenis berlainan psikoterapi digunakan untuk ADHD. Terapi tingkah laku bertujuan untuk membantu kanak-kanak mengubah atau tingkah laku. Ia mungkin melibatkan bantuan

praktikal, seperti membantu menganjurkan tugas atau menyiapkan kerja sekolah atau bekerja melalui peristiwa emosi sukar. Terapi tingkah laku juga mengajar kanak-kanak bagaimana untuk memantau tingkah laku sendiri. Pembelajaran untuk memberi diri pujian atau ganjaran untuk bertindak dalam cara yang dikehendaki, seperti mengawal kemarahan atau pemikiran sebelum bertindak, merupakan satu lagi matlamat terapi tingkah laku. Ibu bapa dan guru-guru juga boleh memberi maklum balas yang positif atau negatif tingkah laku tertentu. Di samping itu, peraturan yang jelas, senarai kelagepan, dan lain-lain rutin berstruktur boleh membantu kanak-kanak 1 mengawal atau tingkah laku. Jurupulih boleh mengajar kanak-kanak kemahiran sosial, seperti bagaimana untuk menunggu giliran mereka, mainan saham, meminta bantuan, atau bertindak balas terhadap ejekan. Belajar untuk membaca ungkapan muka dan nada suara pada orang lain, dan bagaimana untuk memberikan respons yang sesuai juga boleh menjadi sebahagian daripada latihan kemahiran sosial latihan kemahiran Keibubapaan membantu ibu bapa belajar bagaimana untuk menggunakan sistem ganjaran dan akibat untuk mengubah tingkah laku kanak-kanak. Ibu bapa diajar untuk memberi maklum balas segera dan positif bagi tingkah laku mereka mahu menggalakkan, dan tidak mengendahkan atau redirect tingkah laku yang mereka mahu untuk tidak menggalakkan. Dalam sesetengah kes, penggunaan masa-out boleh digunakan apabila tingkah laku kanak-kanak mendapat kawalan. Dalam masa, kanak-kanak itu dikeluarkan dari keadaan yang sangat meresahkan dan duduk bersendirian untuk masa yang singkat untuk bertenang. Ibu bapa juga digalakkan untuk berkongsi aktiviti yang menyenangkan atau santai dengan kanakkanak, notis dan menunjukkan apa yang kanak-kanak itu tidak baik, dan memuji kekuatan dan kebolehan kanak-kanak. Mereka juga boleh belajar untuk situasi struktur dengan cara yang lebih positif. Sebagai contoh, mereka boleh menghadkan bilangan rakan sepermainannya satu atau dua, supaya anak-anak mereka tidak menjadi lebih dirangsang. Atau, jika kanak-kanak mempunyai masalah untuk menyelesaikan tugas-tugas, ibu bapa boleh membantu anak-anak mereka membahagi-bahagikan tugas-tugas yang besar menjadi kecil, langkah-langkah yang lebih mudah diuruskan. Juga, ibu bapa mungkin mendapat manfaat daripada mempelajari teknik pengurusan tekanan untuk meningkatkan keupayaan mereka sendiri untuk berhadapan dengan kekecewaan, supaya mereka dapat bertindak balas dengan tenang kepada tingkah laku anak mereka. Kadang-kadang, seluruh ahli keluarga mungkin memerlukan terapi. Ahli terapi boleh membantu ahli keluarga mendapati lebih baik cara untuk menangani tingkah laku

mengganggu dan untuk menggalakkan perubahan kelakuan. Akhirnya, kumpulan sokongan membantu ibu bapa dan keluarga berhubung dengan orang lain yang mempunyai masalah yang sama dan kebimbangan. Kumpulan sering berjumpa secara kerap kepada kekecewaan saham dan kejayaan, untuk bertukar maklumat mengenai pakar dan strategi yang disyorkan, dan bercakap dengan pakar-pakar. Attention-Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD): Belajar bagaimana untuk mengenal pasti dan mencegah penyakit ini daripada membuat Karier ke dalam keluarga anda Anak anda mungkin mengalami ADHD dan anda mungkin tidak tahu! ADHD menjejaskan kira-kira 4 hingga 12% daripada sekolah umur kanak-kanak di India dan lebih kerap dalam kanak-kanak lelaki berbanding kanak-kanak perempuan. Jika perhatian pendek anak anda menimbulkan masalah bagi dia, di sekolah atau rumah, dan hiperaktif adalah punca kebimbangan, kemungkinan bahawa dia mungkin menjadi mangsa penyakit pembangunan Neurotingkahlaku dan memerlukan perhatian perubatan yang serius. Adakah tidak lulus dari tingkah laku anak anda sebagai hanya sukar. Belajar untuk mengesan dan menghapuskan gejala dan menghentikan penyakit itu sebelum ia menimpa!