NAMA : UMAR MUKHTAR BIN MOHAMED ROSLY NO MATRIK : D20101038001

John Locke (16341704) Two Treatises of Government

Sinopsis John Locke dalam penulisannya Two Treatises of Government terbahagi kepada dua bahagian. Bahagian pertama menyatakan kritikan kepada Robert Filmer Patriarcha kerana, Filmer menyatakan sokongan kepada hak ketuhanan adalah keada raja. Locke menolak kenyataan Filmer yang menyatakan bahawa stiap manusia lahir kedunia merupakan hamba kepada Raja yang lahir secara berketurunan. Locke menolak kenyataan itu kerana beliau percaya sebab dan keupayaan setiap manusia sepatutnya menentukan hala tuju mereka sendiri mengikut hukum dan Peraturan Tuhan. Dalam bahagian yang kedua pula, Locke mencadangkan jln penyelesaian kepada pergolakan yang berlaku di England dan negara moden yang lain. Cadangan ini telah digunakan dalam pembentukan kerajaan moden ketika itu dalam sistem demokrasi juga kepada sistem perlembagaan Amerika Syarikat. Dalam bahagian ini, Locke telah pecahkan kepada bab-bab yang kecil untuk kemudahan dalam pehamannya. Bab 1 dalam penulisan ini menerangkan tentang kuasa politik mempunyai hak dalam mencipta atau menentukan undang-undang yang akan diguna pakai dalam sistem pemrintahan sesebuah negara. Undang -undang hanya boleh diguna pakai jika rakyat menerimanya dan untuk kepentingan dan kebaikan rakyat. Bab kedua,John Locke menyatakan bahawa semua manusia pada asalnya dalam keadaan yang natural. Manusia berasal dari sesebuah negara terikat dengan undang-undang, namun mereka tetap dapat meneruskan hidup, bertindak mengikut kemahuan, dan menggunakan hak mereka selagi ianya patut dilakukan. Disini, boleh dilihat bahawa hak asasi manusia itu digunakan sebaiknya.

Seterusnya, Locke menggariskan perbezaan antara situasi perang, situasi aman/semulajadi dan kesejahteraan bersama. Keadaan alam semulajadi adalah tahap pertama dalam perkembangan masyarakat. Menurut Locke, keadaan alam semulajadi sesebuah masyarakat adalah dalam situasi harmoni, di mana semua manusia memiliki kebebasan dan persamaan hak. Dalam keadaan ini, setiap manusia bebas menentukan kehendak dirinya dan menggunakan apa yang dimiliki tanpa bergantung kepada kehendak orang lain. Walaupun mereka masing-masing bebas dengan kehendak diri sendiri, namun tidak terjadi kekacauan kerana mereka hidup berdasarkan ketentuan hukum kudrat yang diberikan oleh Tuhan. Menurut Locke lagi, hukum kudrat adalah larangan untuk merosak dan memusnahkan kehidupan, kebebasan, dan harta milik orang lain. Oleh yang demikian, Locke menyebutkan hak-hak dasar yang terikat di dalam kudrat setiap manusia merupakan pemberian Allah. Konsep ini serupa dengan konsep hak asasi manusia di dalam masyarakat moden. Tahap kedua adalah keadaan perang. Locke menyebutkan bahawa ketika keadaan alamiah masyarakat telah mengenal hubungan-hubungan sosial maka situasi harmoni mulai berubah. Penyebab utamanya adalah terciptanya wang. Apabila kekayaan memiliki yang wang, manusia berlebihan kerana dapat setiap mengumpulkan orang kekayaan secara berlebihan, sedangkan di dalam keadaan alam semulajadi tidak ada perbezaan mengumpulkan kekayaan secukupnya untuk keperluan masing-masing. Ketidaksamaan harta kekayaan membuatkan manusia mengenal status dan kelas masyarakat sama ada kelas bawahan, pertengahan dan atasan serta status-status hierarki yang lain. Dalam mempertahankan harta milik mereka, manusia menjadi iri hati, saling bermusuhan, dan bersaing antara satu dengan yang lain. Masing -masing di antara mereka menjadi hakim dan mempertahankan miliknya sendiri. Keadaan alam semulajadi yang harmoni dan penuh kedamaian tersebut kemudian berubah menjadi keadaan perang yang berpunca daripada permusuhan, kedengkian, kekerasan, dan saling menghancurkan. Situasi perang. Locke menyatakan bahwa untuk mencari jalan keluar dari keadaan perang dan menjaga hak-hak peribadi, maka masyarakat sepakat untuk mengadakan seperti ini berpotensi memusnahkan kehidupan manusia jika tidak ada jalan keluar dari keadaan

"perjanjian asal". Pada saat ini lahirlah negara bagi kesejahteraan bersama (commonwealth). Oleh itu, tujuan terbentuknya sesuatu Negara bukanlah untuk menciptakan kesamarataan setiap orang, melainkan untuk menjamin dan melindungi hak milik peribadi setiap warganegara yang mengadakan perjanjian tersebut. Kandungan dalam perjanjian tersebut masyarakat telah memberikan dua kekuasaan penting yang mereka miliki di dalam keadaan alamiah kepada negara. Kedua-dua kuasa tersebut ialah hak untuk setiap manusia mempertahankan diri, dan hak untuk menghukum setiap orang yang melanggar hukum kudrat yang berasal dari Tuhan. Ajaran Locke ini menimbulkan dua akibat iaitu kekuasaan negara pada dasarnya adalah terbatas dan tidak mutlak kerana kekuasaannya berasal dari masyarakat yang mendirikannya. Jadi, negara hanya dapat bertindak dalam batas-batas yang ditetapkan oleh masyarakat. Tujuan pembentukan negara adalah untuk menjamin hak-hak asasi warganegara, terutama hak warganegara atas harta miliknya. Bagi tujuan inilah, warganegara bersedia melepaskan kebebasan mereka dalam keadaan alamiah yang diancam bahaya perang untuk bersatu di dalam negara.

Jean-Jacques Rousseau 1762 The Social Contract @ Principles of Political Right

Sinopsis Dalam buku yang bertajuk The Social Contract yang ditulis oleh JeanJacques Rousseau, beliau ada menegaskan bahawa negara moden menindas kebebasan fizikal dan melakukan apa-apa untuk menjamin kebebasan masyarakat awam dalam ungkapan yang terkenal iaitu man is born free, but he is everywhere in chains. Menurutnya, hanya dari kontrak sosial yang telah dipersetujui semua rakyat untuk pemeliharaan bersama boleh dilabelkan sebagai kuasa politik yang sah. Penulis menggelar kumpulan kolektif semua rakyat sebagai suatu frasa sovereign yang mana ianya perlu dipertimbangkan menerusi pelbagai cara seorang individu. Walaupun setiap individu mempunyai kehendak yang terbaik untuk diri sendiri, rakyat yang berdaulat meluahkan kehendak umum untuk kebaikan bersama. Dalam konteks ini, the sovereign hanya mepunyai kuasa ke atas hal berkaitan kepentingan awam, tetapi dalam domain ini, the sovereign mempunyai kuasa mutlak. Beliau juga ada mencadangkan hukuman mati ke atas mereka yang melanggar kontrak sosial ini. Masyarakat awam mendapati ungkapan yang paling jelas dalam

undang-undang umum dan abstrak negeri ini yang diwujudkan pada awal pembinaannya dengan saksama, pembuat hukuman oleh bukan warganegara. Kesemua undang-undang mesti berpaksikan kebebasan dan kesaksamaan, lebih dari itu, mereka mungkin berbeza bergantung kepada keadaan tempatan. Dalam buku ini ada menyatakan bahawa walaupun the sovereign menjalankan kuasa perundangan mengikut undang-undang, negeri juga memerlukan kerajaan untuk menjalankan kuasa eksekutif serta menjalankan

perniagaan sehari-hari. Terdapat banyak perbezaan pembentukan kerajaan, tetapi secara kasar dibahagikan kepada demokrasi, aristokrasi dan monarki bergantung kepada saiz sesebuah negeri itu. Monarki merupakan bentuk kerajaan yang terkuat dan paling sesuai bagi populasi yang besar dan iklim panas. Manakala negeri yang berbeza sesuai dengan pembentukan kerajaan yang berbeza, Rousseau menegaskan bahawa aristokrasi cenderung menjadi yang paling stabil. Kerajaan berlainan daripada the sovereign dan kedua-duanya hampir sentiasa dalam perselisihan. Perselisihan ini akhirnya akan memusnahkan negeri yang terlibat tetapi negeri-negeri yang kuat dan stabil akan bertahan lama sebelum pembubarannya. Masyarakat perhimpunan menghadiri biasa. menjalankan Ianya sukar sovereignty untuk kehadiran dengan adalah bermesyuarat rakyat penting di

meyakinkan

semua

untuk untuk

perhimpunan

ini, tetapi

kesejahteraan negara. Apabila rakyat memilih wakil mereka, kehendak umum tidak boleh didengar dan negeri ini akan terancam. Apabila mengundi dalam perhimpunan, orang ramai tidak harus mengundi apa yang mereka mahukan secara peribadi tetapi berdasarkan kehendak umum. Dalam keadaan yang stabil, Untuk keputusan daripada pengundian ini haruslah daripada kesepakatan. besar boleh membuktikan bahawa walaupun negeri-negeri

menghimpunkan semua rakyat mereka, Rousseau mengambil republik Rom sebagai contoh dan itu comitia. Rousseau mencadangkan penubuhan tribunat sebagai pengantara antara kerajaan dengan sovereign dan kerajaan dengan rakyat. Dalam kes-kes kecemasan, pemerintahan diktator mungkin perlu. Censors office berperanan dalam menyuarakan pendapat awam. Walaupun semua orang bebas memerhati kepercayaan peribadi mereka secara peribadi, namun Rousseau mencadangkan bahawa kerajaan memerlukan semua rakyat untuk memerhati agama awam yang menggalakkan kewarganegaraan yang baik. pula

Plato (380 BC) The Republic

Sinopsis Berdasarkan buku yang dikarang oleh Plato bertajuk The Republic beliau membicarakan tentang keadilan. Beliau mahu menentukan keadilan melalui pelbagai cara untuk menunjukkan bahawa keadilan yang diperoleh adalah berbaloi. Beliau turut menemui dua cabaran dengan penyelesaian tunggal sebagai definisi kepada keadilan yang mempunyai tarikan kepada psikologi manusia dan bukannya tingkah laku yang dilihat. Strategi Plato dalam bukunya The Republic ialah menghuraikan

konsep utama masyarakat atau politik dan keadilan bagi mendapatkan satu konsep keadilan individu. Bahagian II, III, dan IV dalam bukunya, Plato mengenal pasti keadilan politik akan harmoni dalam badan politik yang berstruktur. Masyarakat yang ideal terdiri daripada tiga kelas utama iaitu rakyat sebagai pengeluar (tukang, petani, dll), pembantu (pahlawan) dan penjaga (pemimpin). Hubungan dalam masyarakat akan terbentuk hanya apabila ketiga -tiga kelas adalah benar dan melaksanakan tanggungjawab masing-masing. Setiap kumpulan mesti melaksanakan fungsi yang sesuai dan setiap daripada mereka harus berada dalam kedudukan yang benar supaya dapat berhubung dengan orang lain. Raja bertindak memerintah, pembantu pula mesti mendukung keyakinan raja raja, dan pengeluar harus menghadkan diri mereka untuk menjalankan kemahiran yang diberikan kepada mereka (pertanian, besi, lukisan, dan lain-lain) Keadilan merupakan prinsip pengkhususan iaitu prinsip yang memerlukan bahawa masyarakat berperanan yang dilengkapi sifat beliau dan tidak campur tangan dalam mana-mana perniagaan yang lain.

Dalam buku hasil karya Plato yang pertama terdapat dua definisi tentang keadilan iaitu padangan daripada Polermarchus dan Thrasymachus. Polemarchus mendefinisikan keadilan adalah melakukan kebaikan kepada rakanrakan, manakala membuat perkara yang boleh menyakiti musuh . Persoalan yang yang timbul sama ialah bagaimana sepertimana yang sekiranya seorang rakan baik melakukan kesalahan dan kekejaman adakah akan di kenakan hukuman dan tindakan yang diterima oleh musuh. Menurut pandangan seorang yang menyokong yang kezaliman. bermula Thrasymachus Thrasymachus merupakan

mendifinisikan bahawa keadilan ialah sesuatu

dengan cara baik dan berakhir dengan kebaikan. Menurutnya lagi kepatuhan kepada sesuatu kepentingan adalah lebih utama. Socrates sendiri juga tidak percaya merosakkan musuh adalah zalim. Thrasymachus memberi kefahaman mengenai keadilan dan ketidakadilan sebagai "keadilan adalah apa yang berfaedah kepada yang lebih kukuh, sementara ketidakadilan sendiri dan kelebihan". Dalam hasil karya Plato yang kedua membincangkan tentang keadilan dari segi politik dan tulen. Socrates untuk menentukan keadilan manusia dan tidak seperti takrif yang agak pendek dan mudah ditawarkan dalam Buku I. Sebagaimana ucapan Glaucon idea Thrasymachus tentang keadilan, ia bermula dengan lagenda Gyges yang menemui cincin yang memberinya kuasa. Glaucon menggunakan cerita ini untuk mengatakan bahawa tidak ada orang yang akan hanya jika dia mempunyai peluang untuk melakukan kezaliman dengan sewenang wenangnya. Glaucon berhujah bahawa hanya sebagai baik sebagai seorang lelaki yang zalim akan melakukan perkara yang sama jika mereka mempunyai kuasa untuk melepaskan diri dengan ketidakadilan dikecualikan daripada hukuman. Satu-satunya alasan bahawa lelaki yang adil dan memuji keadilan adalah kerana takut dihukum kerana ketidakadilan. Undang-undang ini adalah hasil daripada kompromi antara individu yang telah bersetuju untuk tidak melakukan ketidakadilan kepada orang lain jika orang lain tidak akan melakukan ketidakadilan kepada mereka. Glaucon mengatakan bahawa jika orang mempunyai kuasa untuk melakukan kezaliman tanpa rasa takut hukuman, mereka tidak akan masuk ke dalam perjanjian itu. Glaucon menggunakan hujah ini untuk mencabar adalah untuk keuntungan

Socrates untuk mempertahankan kedudukan

bahawa

kehidupan

orang

yang

zalim adalah lebih baik daripada kehidupan yang adil. Socrates sentiasa merujuk takrif keadilan kembali kepada keadaan bandar yang syarat-syarat mana ia dicipta. Beliau dalam membina sebuah siri mitos atau mitos pembohongan yang mulia untuk membuat bandar-bandar kelihatan adil dan hidup sederhana masyarakat. "Bumi dilahirkan" membuat semua orang-orang yang percaya bahawa mereka yang dilahirkan dari bumi dan telah ditakdirkan sifat dalam urat mereka. Sehubungan dengan itu, Socrates mentakrifkan keadilan sebagai "bekerja secara semula jadi yang paling sesuai". Berkata keadilan yang mengekalkan dan menyempurnakan tiga yang lain kemuliaan iaitu kesederhanaan, kebijaksanaan dan keberanian serta keadilan yang merupakan punca dan keadaan kewujudan mereka. Socrates tidak memasukkan keadilan sebagai kuasa dalam bandar menunjukkan bahawa keadilan tidak wujud di dalam jiwa manusia, sebaliknya ia adalah hasil daripada jiwa. Satu hasil daripada konsep keadilan ini memisahkan individu kepada tiga jenis hanya iaitu seorang tentera, pengeluar dan jika pemerintah. Jika pahlawan boleh pemerintah boleh membuat undang-undang,

menjalankan perintah raja-raja dan jika pengeluar boleh menuruti kuasa ini, maka masyarakat akan menjadi adil. Dalam Buku V , Socrates membuat beberapa kenyataan mengenai

kesaksamaan antara lelaki dan wanita . Peraturan ahli falsafah -raja muncul sebagai isu kemungkinan dibangkitkan. Socrates pernah positif menyatakan apa keadilan dalam jiwa manusia, ternyata beliau telah mencipta sebuah bandar di mana keadilan hilang, tidak diperlukan, kerana yang sempurna pesanan masyarakat memenuhi keperluan keadilan dalam bangsa-bangsa manusia 'bandar-bandar kurang diperintahkan. Dalam Buku V-VI penghapusan kekayaan dalam kalangan kelas penjaga. Membawa kontroversi kepada peninggalan keluarga yang biasa, tidak mempunyai anak boleh tahu ibu bapa beliau dan ibu bapa mungkin tidak tahu anak-anak mereka sendiri. Socrates memberitahu sebuah kisah yang nepotisme, tiada barang merupakan "perumpamaan kerajaan yang baik". Tiada

barang peribadi. Raja-raja mencari pasangan untuk pembiakan berdasarkan kriteria pembiakan. Oleh itu, penduduk yang stabil dicapai melalui eugenic dan

perpaduan

sosial dijangka

menjadi

tinggi

kerana

hubungan

keluarga

diperluaskan kepada semua orang di Bandar. Dalam Buku VII-X, kritikan Plato ke atas bentuk kerajaan. Ia bermula dengan pemecatan timokrasi, sejenis rejim autoritarian, tidak seperti pemerintahan diktator tentera. Plato memberi penjelasan hampir psychoanalytical daripada "timocrat" sebagai salah satu yang melihat bapanya dihina oleh ibunya dan mahu mempertahankan "kejantanan". Rejim ketiga paling teruk adalah oligarki, kedaulatan segolongan kecil orang kaya, jutawan wang yang berkenaan sahaja. Kemudiannya, wujud bentuk demokrasi kerajaan dan kecenderungan untuk diperintah oleh tidak layak "mazhab" penghasut. Akhirnya rejim yang paling buruk ialah kezaliman di mana keinginan aneh pemerintah menjadi undang undang dan tidak ada cek kepada kesembarangan. Buku IX pula terdiri daripada tiga hujah utama. Plato mengatakan bahawa sifat zalim itu akan meninggalkan "sakit mengerikan dan zalim yang biasa terlibat dalam gaya hidup fizikal dan mental dendam atas apa -apa pemerintah. Pelupusan adalah berbeza dengan raja ahli falsafah yang cintakan kebenaran dan kezaliman Hujah kedua dia boleh yang "tidak pernah rasa kebebasan benar atau dengan baik. semua Ketiga, jenis Plato orang yang persahabatan". kerana hanya berkaitan

berbeza, hanya ahli falsafah dapat menilai jenis pemerintah yang terbaik melihat orang berpendapat, "keseronokan yang diluluskan oleh kekasih ada hikmah dan sebab yang sebenarnya". Plato berhujah bahawa keseronokan falsafah adalah keseronokan benar kerana keseronokan lain yang dialami oleh orang lain adalah semata-mata sebuah negara neutral bebas daripada kesakitan. Keseluruhannya, Socrates menyatakan bahawa kecenderungan manusia akan rosak oleh kuasa membawa jalan ke timokrasi, oligarki, demokrasi dan kezaliman. Dari ini, beliau membuat dibiarkan kepada ahli falsafah, kesimpulan hukum yang paling yang seharusnya adil. Oleh itu orang-orang

kurangnya mudah terdedah kepada rasuah. Masyarakat paradigma yang berdiri di belakang setiap masyarakat sejarah adalah hierarki dan wanita. tetapi kelas social mempunyai kebolehtelapan marginal tiada hamba, tiada diskriminasi antara lelaki