PERANAN: - Menstabilkan sistem politik negara.

- Prasyarat dan permuafakatan yang diterima oleh orang Melayu dan bukan Melayu. - Hak istimewa orang Melayu, Islam sebagai agama persekutuan dan bahasa Melayu diterima sebagai bahasa kebangsaan sebagai prasyarat penerimaan hak kewarganegaraan oleh etnik bukan Melayu.

KEPENTINGAN: - Mewujudkan identiti Malaysia. - Memupuk persefahaman ke arah perpaduan. - Satu kontrak sosial yang telah dipersetujui. - Telah wujud beratus tahun sebelum perlembagaan diubah.

UNSUR-UNSUR TRADISI DALAM PERLEMBAGAAN NEGARA 1948-1963

KEDUDUKAN ISTIMEWA ORANG MELAYU: - Perkara 153. - Meliputi jawatan dalam perkhidmatan awam, biasiswa, pendidikan, perniagaan dan kemudahan khas yang lain.

BAHASA MELAYU: - Bahasa kebangsaan. - Perkara 152. - Tetap melindungi bahasa-bahasa lain. - Memperuntukkan tiada sesiapa boleh dilarang atau ditahan daripada menggunakan atau mengajar atau belajar bahasa lain.

PEMERINTAHAN BERAJA: - Telah wujud dalam sisitem sosial di setiap negeri Melayu. - Raja mempunyai kuasa mutlak dalam setiap pemerintahan dan pentadbiran negeri dengan dibantu oleh pembesar-pembesar yang dilantik. - Institusi beraja terus dikekalkan selepas merdeka di bawah konsep raja berperlembagaan selaras dengan sistem demokrasi. - Raja berperlembagaan-raja bertindak mengikut lunas-lunas perlembangaan yang telah ditetapkan.

AGAMA ISLAM: - Agama rasmi bagi persekutuan. - Perkara 3(1). - Memperuntukkan suatu fasal imbangan agama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai di mana-mana bahagian persekutuan. - Setiap orang mempunyai hak untuk menganut dan mengamalkan agamanya. - Setiap agama mempunyai hak untuk; o Menguruskan hal ehwal agamanya sendiri. o Menubuhkan dan menyelenggara institusi bagi maksud agama atau khairat. o Memperoleh dan memiliki harta benda serta memegang dan mentadbirnya mengikut undang-undang.