C onc ert B ruc e S pringsteen als een v ertrouwde, onv erwoestbare jas

Pop
Bruce Springsteen. Gehoord: 22/6 Goffertpark, Nijmegen.

immermans Door Frans T Gewoon op tijd beginnen, een ouderwetse deugd die Bruce Springsteen onderscheidt van de meeste acts van vandaag. En je publiek waar voor zn geld geven, dat ook. Eind april 1981 in de Kuip was mijn eerste ervaring met de tomeloze energie en het eindeloze uithoudingsvermogen van The Boss. 32 jaar later is de stem rauwer, de blik zachter, het optreden milder, maar verder lijkt het wel of voor hem de tijd heeft stilgestaan. Ook omdat het album D ark ness O n T he E dge O f T own uit 1978 centraal stond in Nijmegen, net als indertijd in Rotterdam. Het is als een vertrouwde, onverwoestbare en onafscheidelijke jas, zon concert. Zit de fans als gegoten, alles op zn plaats, geen verrassingen, al komen er soms onverwachtse pareltjes uit de plooien. Ook in Nijmegen speelde Springsteen ruim drie uur, bracht zijn grote nummers met passie, ondersteund door het feilloze vakmanschap van de E Street Band. Het optreden had de voor Springsteen zo kenmerkende cadans. Evergreens, afgewisseld met ballads, stevige rock, wandelingen door het publiek, een paar dames voor dansjes op het podium en, ook niet nieuw, een kind dat even mee zingt. Het zou voorspelbaar en saai zijn, als de kwaliteit niet zo hoog was, de energie van Springsteen niet zo aanstekelijk en als dit niet ook gewoon was waarvoor

Minister Frans Timmermans (Buitenlandse Zaken, PvdA, 52) ging met zijn dochter Daphne (26) naar het concert van Bruce Springsteen. Op verzoek van deze krant schreef hij een gastrecensie. tienduizenden fans graag uren in de regen staan. Gisteren stond ik met mijn dochter van 26 op een paar meter afstand van The Boss en ik ben nog steeds fan. Geen grijze haar op zijn ziel, om met Majakovski te spreken. Misschien enige oudemannenmildheid, want de woede die nog doorklonk in zijn laatste album, is in de gelijknamige tour zachter verpakt. Daar stond veel moois tegenover, zoals een weergaloze gitaarsolo van Nils Lofgren en een paar nummers die ik live in geen decennia had gehoord, zoals Sherry D arling en So Y oung And In L ove. En wederom bleek dat niemand een mooier slot aan een concert kan breien dan Bruce. Terwijl de hemelsluizen wijd opengingen, trakteerde hij ons op een prachtige versie van T enth Avenue Black -O ut. En bij mij raakt hij een snaar met een mooie cover van T wist and Shout. Alsof John Lennon, net een paar maanden dood toen ik Springsteen voor het eerst live zag optreden, over zijn schouder meekeek.