Intouchables

Titel: Intouchables Premire: November 2011 Regisseur: Olivier Nakache & Eric Toledano Hoofdrolspelers: Franois Cluzet (Philippe) en Omar Sy ( Driss) Genre: Dramatische komedie Waar gezien?: Thuis op computer

Het verhaal speelde zich vooral af in het huis van Philippe. De hoofdpersonen waren naar het verhaal gekleed. Philippe zat in een rolstoel en moet steunkousen aan, omdat hij in het verhaal van zijn nek tot en met zijn voeten verlamd was. Daar was zijn kleding dus op aangepast. De locaties en de kleding benvloedde de sfeer van de film. Door de kleding zag je echt dat het lastig is voor iemand die verlamd is om kleding te dragen. De locaties waren ook wel verschillend, als Philippe het even niet meer zo zag zitten, nam Driss hem mee naar de zee. Philippe vond dat heerlijk. De muziek had een opvallende rol in de film. Philippe en Driss houden allebei erg veel van muziek. Er stond ook regelmatig harde muziek aan. In de film werd muziek gebruikt van de Italiaanse Ludovice Einaudi, deze muziek vond Philippe erg mooi. Earth, Wind & Fire werd ook gebruikt in de film, deze muziek vond Driss erg mooi. Het verhaal was eigenlijk een lange flashback. In het begin zag je Driss samen met Philippe rijden op de snelweg in een snelle auto. Daarna zag je hoe het verhaal was begonnen en uiteindelijk aan het eind van de film zag je weer hetzelfde stukje van op de snelweg. De scne dat Driss weer terug kwam bij Philippe is mij het meest bijgebleven. De film is een dramatische komedie. Philippe is op zoek naar een nieuwe verzorger. Driss komt zich even laten zien, niet met de bedoeling om er echt te gaan werken, maar met de bedoeling dat zijn uitkering verlengt wordt. Philippe vindt Driss wel een leuke knul, en neemt hem aan op de proef. Driss ziet het ook wel zitten, thuis had hij het erg slecht. Bij Philippe kreeg hij een eigen kamer met bad. Driss en Philippe krijgen een goede band, omdat Driss Philippe ziet als een normaal mens en hem niet als een zielige patint beschouwd. Driss laat Philippe genieten. Maar als het broertje van Driss komt om hem te halen. Beslissen ze dat het beter is als Driss terug naar zijn eigen familie gaat. Ze zorgen voor een nieuwe verzorger voor Philippe. Die nieuwe verzorger bevalt Philippe erg slecht. Hij ziet hem wel als een zielige patint. Het gaat steeds slechter met Philippe. Als Driss dat hoort, besluit hij nog een keer terug te gaan naar Philippe. Hij neemt Philippe mee in een van de sportautos, en brengt hem naar een hotel aan de kust. Driss heeft een afspraak voor Philippe geregeld met zijn penvriendin waarmee hij al maanden schreef, maar nooit in het echt durfde te ontmoeten.

Het gaat er in de film om, dat een neger met een niet al te goede achtergrond informatie, alsnog goed werk kan tonen. En dat ze het samen erg naar hun zin hebben. De belangrijkste personages zijn Philippe en Driss. Philippe is een wat oudere man, hij is van zijn nek tot en met zijn voeten verlamd. Die verlamming is ontstaan door een parachute tocht in noodweer. Driss is een gekleurde man. Hij komt uit een arm gezin met vele kinderen. Hij is opgegroeid bij zijn tante, die ook niet erg veel geld had. Hij heeft een criminele achtergrond. Hij heeft niet erg veel medelijden. Philippe en Driss zijn hele goede vrienden geworden in de tijd dat Driss bij Philippe werkte. Ik heb het meeste meegeleefd met Philippe, maar ook met Driss. Ik vond ze allebei wel een beetje zielig. Het doel van de film is mensen amuseren en ook wel een boodschap overbrengen, dat mensen die in een rolstoel zitten, het niet altijd even leuk vinden als alle andere mensen hun erg zielig vinden. De regisseur heeft de verlamde Philippe gebruikt om daar extra aandacht aan te vestigen en zo de aandacht van het publiek te houden. Voordat ik de film ging kijken, wist is niet echt waar de film over ging. Ik dacht dat de film niet zo leuk zou zijn, omdat het een Arthouse film is. Dat is totaal niet waar. Ik vond het een leuke film. Hoe het leven van een verlamd persoon er uit ziet heeft behoorlijk indruk op mij gemaakt. Het verhaal zelf ook, omdat het een waargebeurd verhaal is. Ik vond het een leuke film, ik zou hem zeker aanraden!