Nisbah Keemasan Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Untuk the Ace of Base album, sila lihat The Golden Ratio (album).

Seksyen keemasan ialah satu temberang garisan yang dibahagikan menurut nisbah keemasan: Panjang keseluruhan a + b is to the length of the longer segment a as the length of a is to the length of the shorter segment b. Dalam matematik dan seni, dua kuantiti berada dalam nisbah keemasan sekiranya nisbah hasil tambah kuantiti-kuantiti itu kepada kuantiti yang lebih besar adalah setara dengan nisbah kuantiti yang lebih besar kepada kuantiti yang lebih kecil. Nisbah keemasan adalah pemalar matematik tak nisbah, bernilai lebih kurang 1.6180339887.[1] Sebutan lain yang sering digunakan untuk nisbah keemasan adalah seksyen keemasan (Latin: sectio aurea) dan purata keemasan.[2][3][4] Istilah lain yang biasa ditemui termasuklah nisbah lampau dan purata,[5] seksyen pertengahan, perkadaran Ilahi, seksyen Ilahi (Latin: sectio divina), perkadaran keemasan, potongan keemasan,[6] nombor keemasan, dan purata Phidias.[7][8][9] Dalam rencana ini, nisbah keemasan diwakili oleh huruf kecil Yunani, phi ( ) , manakala angka silangannya atau , diwakili oleh huruf besar Phi, ( ).

Rajah di sebelah kanan menunjukkan hubungan geometri yang mentakrifkan pemalar ini. Secara algebra diungkapkan sebagai:

Persamaan ini mempunyai satu penyelesaian positif dalam nombor tak nisbah algebra:

[1]

Sekurang-kurangnya sejak Renaissance, ramai artis dan arkitek menyeimbangkan karya-karya mereka kira-kira pada nisbah keemasanterutamanya dalam bentuk segi empat tepat keemasan, yang nisbah sisi yang lebih panjang pada yang lebih pendek adalah nisbah keemasan- dengan memercayai perkadaran ini memberikan kesenangan estetik. Ahli matematik telah mengkaji nisbah keemasan kerana sifat-sifatnya unik dan menarik.

Pengiraan
Templat:Nombor tak nisbah Perduaan 1.1001111000110111011 Perpuluhan 1.6180339887498948482 Perenambelasan 1.9E3779B97F4A7C15F39

Pecahan bersambungan

Bentuk algebra Siri tak terhingga Dua kuantiti a dan b dapat dikatakan berada dalam nisbah keemasan jika:

Persamaan ini dengan jelas mentakrifkan .

Pecahan di sebelah kiri dapat dialih kepada: Pendaraban dengan menghasilkan

yang dapat disusun semula menjadi

Satu-satunya penyelesaian positif bagi persamaan kuadratik ini ialah

[sunting] Sejarah

-Ahli matematik Mark Barr telah mencadangkan penggunaan huruf pertama bagi nama pengarca Yunani Phidias, phi, untuk mewakili nisbah keemasan. Kebiasaannya, huruf kecil () yang digunakan. Kadang-kala huruf besar () digunakan bagi angka silangan nisbah keemasan, 1/.[10] Nisbah keemasan telah mempesonakan intektual Barat dari pelbagai minat untuk sekurang-kurangan 2400 tahun. Menurut Mario Livio: Beberapa pemikir matematik terhebat dalam semua zaman, daripada Pythagoras dan Euclid pada zaman Yunani Purba, melalui ahli matematik Itali Zaman Pertengahan Leonardo of Pisa dan ahli astronomi Renaissance Roger Penrose, telah menghabiskan masa yang panjang semata-mata mengkaji nisbah yang ringkas ini dan sifat-sifatnya. Tetapi pesona terhadap Nisbah Keemasan tidak terhad kepada ahli matematik sahaja. Ahli biologi, pelukis, pemuzik; ahli sejarah, arkitek, ahli psikologi, malahan pengamal ilmu mistik turut memikir dan memperkatakan asas keberadaan dan daya tarikannya. Memang benar, adalah adil untuk mengatakan bahawa Nisbah Keemasan telah memberi inspirasi kepada para pemikir dalam semua disiplin berbanding nombor lain dalam sejarah matematik. [11] Ahli-ahli matematik Yunani Purba adalah yang pertama mengkaji apa yang kita panggil nisbah keemasan kerana kerap muncul dalam geometri. Pembahagian satu garisan kepada "nisbah yang lampau dan purata" (seksyen keemasan) adalah penting dalam geometri pentagram dan pentagon tetap. Orang Yunani lazimnya mengaitkan penemuan konsep ini dengan Pythagoras atau para pengikutnya. Pentagram tetap yang mmepunyai satu pentagon tetap yang tertera di dalamnya merupakan simbol pengikut Pythagoras. Elements (bahasa Yunani: ) karangan Euclid memberikan takrifan bertulis yang pertama mengenai apa yang kini dinamakan sebagai nisbah keemasan: "Satu garisan lurus dikatakan terpotong dalam nisbah lampau dan purata apabila keseluruhan garisan itu pada bahagian yang lebih besar, begitu juga yang lebih besar pada yang kurang."[5] Euclid menjelaskan binaan bagi pemotongan (pembahagian) satu garisan " dalam nisbah yang lampau dan purata", yakni nisbah keemasan.[12] Di serata tempat dalam Elements, beberapa dalil (teorem dalam istilah moden) dan pembuktiannya menggunakan nisbah keemasan.[13] Sebahagian dalil-dalil ini menunjukkan bahawa nisbah keemasan adalah nombor tak nisbah. "Nisbah lampau dan purata" merupakan istilah utama yang digunakan dari kurun ke-3 SM[5] hingga kurun ke-18 M.

Sejarah moden nisbah keemasan bermula dengan De divina proportione tulisan Luca Pacioli pada tahun 1509, yang memukau ramai pelukis, arkitek, ahli sains, dan ahli mistik dengan sifat-sifat nisbah keemasan.

Michael Maestlin, orang pertama yang menerbitkan anggaran perpuluhan nisbah keemasan pada tahun 1597. Anggaran pertama yang diketahui mengenai (angka silangan) nisbah keemasan dengan pecahan perpuluhan, dinyatakan sebagai "kira-kira 0.6180340," telah ditulis pada tahun 1597 oleh Michael Maestlin dari University of Tbingen di dalam sepucuk surat kepada bekas pelajarnya Johannes Kepler.[14] Sejak kurun ke-20, nisbah keemasan telah diwakili oleh abjad Yunani atau (phi, bersempena Phidias, seorang pengarca yang dikatakan telah menggunakannya) atau kurang lazim oleh (tau, huruf pertama Yunani Purba kata akar yang bererti potong).[2][15]

[sunting] Garis masa

Garis masa menurut Priya Hemenway.[16]

Phidias (490430 SM) membina patung-patung Parthenon yang kelihatan mengandungi nisbah keemasan. Plato (427347 SM), dalam Timaeusnya mengambarkan lima pepejal tetap yang mungkin (Pepejal Plato):tetrahedron, kubus, oktahedron, dodekahedron dan ikosahedron, sesetengahnya yang berkait rapat dengan nisbah keemasan.[17]

Euclid (c. 325c. 265 SM), dalam Elements, mencatatkan takrifan terawal nisbah keemasan yang disebutkannya sebagai "nisbah lampau dan purata" (bahasa Yunani: ).[5] Fibonacci (11701250) menyebutkan siri nombor yang kini dinamakan sempenanya dalam Liber Abaci; nisbah bagi unsur-unsur berjujukan dalam nombor Fibonacci mendekati nisbah keemasan secara simptot. Luca Pacioli (14451517) defines the golden ratio as the "divine proportion" in his Divina Proportione. Johannes Kepler (15711630) membuktikan bahawa nisbah keemasan adalah batas bagi nisbah nombor Fibonacci yang berjujukan,[18] dan menggambarkan nisbah keemasan sebagai "permata berharga": "Geometry has two great treasures: one is the Theorem of Pythagoras, and the other the division of a line into extreme and mean ratio; the first we may compare to a measure of gold, the second we may name a precious jewel." These two treasures are combined in the Kepler triangle. Charles Bonnet (17201793) points out that in the spiral phyllotaxis of plants going clockwise and counter-clockwise were frequently two successive Fibonacci series. Martin Ohm (17921872) is believed to be the first to use the term goldener Schnitt (golden section) to describe this ratio, in 1835.[19] Edouard Lucas (18421891) gives the numerical sequence now known as the Fibonacci sequence its present name. Mark Barr (20th century) suggests the Greek letter phi (), the initial letter of Greek sculptor Phidias's name, as a symbol for the golden ratio.[20] Roger Penrose (b.1931) discovered a symmetrical pattern that uses the golden ratio in the field of aperiodic tilings, which led to new discoveries about quasicrystals.

http://ms.wikipedia.org/wiki/Nisbah_Keemasan