KATAMARAN NG MGA PILIPINO AYON KAY RIZAL

] Tambay sa kanto, walang ginagawa, inuman sa umaga, inuman sa gabi. Ganito na ba talaga kalala ang mga pinoy? Masasabi ba natin na tamad talaga ang mga Pilipino? Saan kaya nagsimula ang ganitong katamaran ng mga Pilipino? Isa sa ating mga bayanni ang nagbahagi ng kanyang mga pananaw tungkol sa katamaran ng Pilipino. May sinasabi bang ugat ang pagiging tamad ng mga Filipino? Alamin natin! Ang ating kinikilalang bayani ng ating baying si Jose Rizal ay may isinulat na isang artikulong naglalaman ng kontrobersyal na pahayag laban sa mga kastila na sinisisi sa kanila ang pagiging tamad ng mga Filipino, angIndolence of the Filipinos. Meroong dalawang ipinrisentang ideya si Rizal sa pagsusulat ng Indolence of the Filipinos, unang-una, ang edukasyon o kawalan ng sapat na edukasyon, at pangalawa, ang relihiyon. Sinabi nya na ang relihiyon ang isa sa mga dahilan kung bakit tamad ang mga Pilipino. Panahon ng mga Kastila nang papilla ang relihiyong katoliko. Nagturo ang mga espanyol ng bagong pananaw o relihiyon/paniniwala sa mga tinatawag na Indio. Dahil rito, Sinabi ni Rizal, ang mga Pilipino ay naging pala-asa sa diyos dahil tinuro ng mga kaparian na ang mga inaapi ay pinagpapala at tanging mahihirap lamang ang nakararating ng langit. Maaring ito ay isa sa mga istratehiya ng gobyerno/relihiyon upang tuluyang masakop ng mga Kastila ang Pilipinas. Naging submissive tayo sa mga Espanyol sa pamamagitan, syempre, ng relihiyon. Marami pang itinuro ang mga pari sa atin tulad na lamang ng mga dasal. Kadalasan, dahil hawak ng kaparian o simbahan ang marami sa mga kolehiyo at Unibersidad, nagtuturo na lamang sila ng mga dasal at nobena sa mga estudyante imbes na turuan ng mga lektura. Naipapakita lamang rito na naging alipin tayo sa isang banyaga sa pamamagitan ng relihiyon. Kung ating paguugnayin ang ideyang ito ni Rizal sa kasalukuyang konteksto, talagang naiukit ng husto ang ang kanilang mga paniniwala. Panatisismo. Isa sa mga nakikitang ugali ng Pilipino na naging kultura na rin nang naglaon. Hanggang ngayon, maling-mali pa rin ang relihiyon. Napasailalim tayo sa impluwensya ng simbahan kaya kahit na alam nating hiwalay ang estado sa simbahan, patuloy pa rin nating hinahayaang makisawsaw at utuin tayo ng simbahan. Meroon tayong ilang relihiyon na nakaiimpluwensya pati na sa politika. Kung

maka-dilaw ang lider ng simbahan, maka-dilaw na rin pati na ang mga miyembro/mananampalataya (tsk, tsk!) talaga namang hanggang ngayon, ay napapasailalim pa rin tayo ng simbahan na tulad na lamang noong panahon ni Rizal. Di na lamang nakapagtataka kung ang pananaw ng mga Pilipino sa kasaysayan ay paulit-ulit! Hay! Tambay sa kanto, walang ginagawa, inuman sa umaga, inuman sa gabi. Ganito na ba talaga kalala ang mga pinoy? Masasabi ba natin na tamad talaga ang mga Pilipino? Saan kaya nagsimula ang ganitong katamaran ng mga Pilipino? Isa sa ating mga bayanni ang nagbahagi ng kanyang mga pananaw tungkol sa katamaran ng Pilipino. May sinasabi bang ugat ang pagiging tamad ng mga Filipino? Alamin natin!

Ang ating kinikilalang bayani ng ating baying si Jose Rizal ay may isinulat na isang artikulong naglalaman ng kontrobersyal na pahayag laban sa mga kastila na sinisisi sa kanila ang pagiging tamad ng mga Filipino, ang Indolence of the Filipinos. Meroong dalawang ipinrisentang ideya si Rizal sa pagsusulat ng Indolence of the Filipinos, unang-una, ang edukasyon o kawalan ng sapat na edukasyon, at pangalawa, ang relihiyon. Sinabi nya na ang relihiyon ang isa sa mga dahilan kung bakit tamad ang mga Pilipino. Panahon ng mga Kastila nang papilla ang relihiyong katoliko. Nagturo ang mga espanyol ng bagong pananaw o relihiyon/paniniwala sa mga tinatawag na Indio. Dahil rito, Sinabi ni Rizal,

ang mga Pilipino ay naging pala-asa sa diyos dahil tinuro ng mga kaparian na ang mga inaapi ay pinagpapala at tanging mahihirap lamang ang nakararating ng langit. Maaring ito ay isa sa mga istratehiya ng gobyerno/relihiyon upang tuluyang masakop ng mga Kastila ang Pilipinas. Naging submissive tayo sa mga Espanyol sa pamamagitan, syempre, ng relihiyon. Marami pang itinuro ang mga pari sa atin tulad na lamang ng mga dasal. Kadalasan, dahil hawak ng kaparian o simbahan ang marami sa mga kolehiyo at Unibersidad, nagtuturo na lamang sila ng mga dasal at nobena sa mga estudyante imbes na turuan ng mga lektura. Naipapakita lamang rito na naging alipin tayo sa isang banyaga sa pamamagitan ng relihiyon.

na rin pati na ang mga miyembro/mananampalataya (tsk, tsk!) talaga namang hanggang ngayon, ay napapasailalim pa rin tayo ng simbahan na tulad na lamang noong panahon ni Rizal. Di na lamang nakapagtataka kung ang pananaw ng mga Pilipino sa kasaysayan ay paulit-ulit! Hay!

haiku- isang tulang Hapon na may labimpitong patnig sa bawat taludtod. Ang unang taludtod ay may limang patnig,sa ikalawa'y pito at sa ikatlo ay may lima.Noon ay tinawag na hokku, ang nagbigay sa haiku ng pangalan nito ngayon ay isang manunulat na Hapones at siya si Masaoka Shiki sa katapusan ng 19th century.

Kung ating paguugnayin ang ideyang ito ni Rizal sa kasalukuyang konteksto, talagang naiukit ng husto ang ang kanilang mga paniniwala. Panatisismo. Isa sa mga nakikitang ugali ng Pilipino na naging kultura na rin nang naglaon. Hanggang ngayon, maling-mali pa rin ang relihiyon. Napasailalim tayo sa impluwensya ng simbahan kaya kahit na alam nating hiwalay ang estado sa simbahan, patuloy pa rin nating hinahayaang makisawsaw at utuin tayo ng simbahan. Meroon tayong ilang relihiyon na nakaiimpluwensya pati na sa politika. Kung maka-dilaw ang lider ng simbahan, maka-dilaw

1. Gabing madilim, Kulay ay inilihim, Kundi ang itim. 2. Masamang tao Darating ang wakas mo Sa impiyerno.
Tanaga- Ito ay binubuo ng apat na taludtod (verses) at sa bawat taludtod ay may sukat(syllables) na pipituhin. Sa loob ng naturang anyo, kailan ay ganap na maipahayag ng makata ang nais sabihin sa pamamagitan ng matalinghagang pangungusap.

1 WALANG MALAY Ang ulan ay pag-asa, Sa mga magsasaka At sikmura ng bansa, Bakit tingiy pinsala? 2 TUNAY NA SAKIT Minumura ng ilan, At nilalapastangan,

Habagat bang dahilan Baha sa kapatagan?

Liwayway Arceo
Si Liwayway A. Arceo ay ipinanganak sa Manila noong ika 30 ng Enero 1924 mula sa kilalang pamilya ng mga manunulat. Nagsulat siya ng ilang nobela kabilang dito ang Canal de la Reian at Titser. Mayroon din siyang mga koleksiyon ng maiikling kuwento tulad ng "Ang Mag-Anak na Cruz, Mga Maria, Mga Eva at "Maybahay, Anak at iba pa". Ang kanyang kuwentong "Uhaw ang Tigang na Lupa" ay nanalo ng ikalawang gantimpala sa Pinakamabuting Maikling Likha noong 1943. Si Liwayway Arceo ay kilala rin bilang isa sa pinakaunang nagsulat ng soap opera para sa radyo. Ang kanyang dramang "Ilaw ng Tahanan" ay inere sa DZRH, DZMP at DZPI mula Marso 1949 hanggang Hulyo 1958. Ilan pa sa kanyang mga naisulat na script ay ang Dely Magpayo, Ang Tangi kong PagIbig at Kasaysayan ng mga Liham ni Tiya Dely. Siya rin ang bumuo ng Lovingly Yours, Helen na inere noong 1978. Bukod dito, sumulat din siya ng ilang script sa telebisyon ang Sangandaan at Damdamin na parehong tinagkilik ng publiko. Ilan sa kanyang mga napalunan ay ang Carlos Palanca Memorial Award para sa isang maikling kuwento sa Filipino noong 1962, Gawad CCO for Literature Award noong 1993, honoris causa Doctorate in Humane Letters mula sa Unibersidad ng Pilipinas noong 1991, Catholic Authors Award noong 1990 at Gawad Balagtas Life Achievement for Fiction noong 1998. Ang kanyang huling natanggap ay ang National Centennial Commission Award para sa kanyang mga kontribusyon sa larangan ng Panitikang Pilipino. Namatay siya noong 1999 sa edad na 75