DALAM MAHKAMAH TINGGI MALAYA DI KUALA LUMPUR (BAHAGIAN RAYUAN DAN KUASA-KUASA KHAS) RAYUAN SIVIL NO.

R3-12B-48-2010

ANTARA 1.
2. 3. RADHA SUBRAMANIAM ARFAH BT AB RAHMAN KERAJAAN MALAYSIA PERAYU/DEFENDAN-DEFENDAN

DAN
ARAVINDRAN A/L SUGUMARAN RESPONDEN/PLAINTIF

PENGHAKIMAN Pengenalan Kausa tindakan dalam kes ini melibatkan tort kecuaian guru terhadap pelajar sekolah di bawah seliaannya. Pada 21.12.09, Hakim Mahkamah Sesyen telah membenarkan tuntutan responden/plaintif dan membuat perintah-perintah berikut : (a) Liabiliti - Perayu-perayu/Defendan-defendan bertanggungan 70 % - Responden/Plaintif bertanggungan 30%

1
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

(b)

Gantirugi am - buta mata kiri - RM80,000

(c) (d)

Faedah Kos

Perayu-perayu merayu terhadap keputusan atas isu liabiliti dan kuantum.

Tuntutan Responden Responden menuntut terhadap perayu-perayu gantirugi am dan khas untuk kecederaan dan kerugian yang dialaminya akibat kecuaian perayu-perayu.

Pembelaan Perayu menafikan liabiliti dengan memplidkan : 1. 2. 3. Responden secara sukarela hendak bermain hoki tanpa arahan daripada perayu-perayu. Kemalangan yang berlaku adalah suatu kejadian yang tidak dapat dijangkakan. Kecederaan yang berlaku adalah akibat kecuaian responden sendiri.

2
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

Fakta ringkas Responden, seorang pelajar Tingkatan 4 SMK Bukit Indah. Pada 18.7.02 beliau bersama 20 orang lagi pelajar sekolah telah dibawa oleh perayu pertama dan kedua ke Stadium Hoki Jalan Duta untuk menyaksikan dan membantu pasukan hoki sekolah dalam satu pertandingan hoki. Selepas perlawanan tamat, perayu pertama mengarahkan semua pelajar menunggu bas di tempat menunggu bas untuk pulang ke sekolah. Sewaktu menunggu bas itu, responden meminta kebenaran perayu pertama untuk bermain hoki. Tetapi dilarang oleh perayu pertama. Walaubagaimanapun, tanpa pengetahuan perayu pertama, responden telah turun ke padang bermain hoki. Perayu pertama mengaku bahawa pandangan beliau ke padang hoki terhalang dari tempat menunggu bas . Beliau tidak berusaha untuk memastikan responden tidak turun ke padang hoki kerana beliau telah pun melarang responden. Ketika bermain, kayu hoki telah terkena mata kiri responden, menyebabkan mata kirinya buta. Responden tidak menafikan bahawa beliau telah diingatkan oleh perayu pertama supaya menjaga keselamatan diri dan dilarang oleh perayu pertama daripada bermain hoki. Tetapi beliau engkar akan arahan tersebut. Responden juga mengaku perayu pertama tidak sedar beliau telah masuk ke padang hoki dan bahawa pandangan perayu pertama telah dihalang oleh satu grand stand. Selain daripada melarang responden daripada bermain hoki,perayu pertama tidak mengambil apa-apa langkah lain untuk memastikan responden tidak bermain hoki.Malah perayu pertama menumpukan perhatian beliau kepada menunggu bas sahaja kerana beranggapan responden telah berumur 16 tahun dan tahu menjaga keselamatan diri sendiri.
3
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

Alasan-alasan rayuan Dalam memorandum rayuan, perayu telah menyenaraikan 12 alasan rayuan. Tetapi sebenarnya boleh dirumuskan kepada dua alasan sahaja iaitu : 1. 2. Sama ada kecederaan responden telah dibuktikan; dan Sama ada perayu terhadap responden. mempunyai tugas berjaga-jaga

Pembuktian kecederaan Untuk membuktikan kecederaaan matanya, responden hanya mengemukakan laporan perubatan yang ditandakan sebagai ID1,ID2 dan ID3 tanpa pembuatnya dipanggil memberi keterangan. Alasan pembuat dokumen tidak dipanggil ialah kerana keluarga responden tidak mampu menanggung kos membawa doktor ke mahkamah. Dalam alasan penghakimannya, hakim bicara tidak menyatakan samaada beliau menerima ID1,ID2 dan ID3 sebagai keterangan bukti mata kiri responden buta. Beliau nampaknya menerima keterangan responden sendiri mengenai perkara ini. Semasa isu ini didengar, peguam bijaksana bagi responden memaklumkan kepada mahkamah ini bahawa dalam pernyataan fakta-fakta yang dipersetujui yang telah difailkan oleh peguam responden yang terdahulu, kedua-dua pihak telah bersetuju bahawa mata kiri responden buta. Atas sebab itu, tidak ada keperluan untuk responden memanggil doktor. Masaalah yang timbul ialah dalam pernyataan fakta yang dipersetujui yang terdapat

4
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

di muka surat 180 Rekod Rayuan, bukan sahaja pernyataan mata kiri responden buta telah dibatalkan oleh perayu, malah tidak ada tandatangan oleh peguam responden. Sebaliknya, saya mendapati pernyataan fakta dipersetujui yang serupa yang telah difailkan di mahkamah oleh peguamcara responden yang terdahulu mempunyai tandatangan kedua-dua pihak dan pernyataan mata kiri responden buta. Saya mengambil pendekatan oleh kerana pada peringkat awal kes, perayu telah bersetuju dengan fakta bahawa mata kiri responden buta, maka adalah tidak wajar untuk perayu kemudiannya mengubah pendirian dan menafikan perkara yang sama. Perayu terikat dengan pernyataan fakta dipersetujui yang telah ditandatangannya. Jika diandaikan benar sekalipun laporan perubatan tidak boleh diterima sebagai keterangan, adakah fakta bahawa mata kiri responden buta tidak dibuktikan? Saya mendapati keterangan responden bahawa mata kirinya buta langsung tidak dicabar oleh perayu. Kewujudan laporan perubatan itu hanya mengukuhkan lagi keterangan responden. Atas sebab tidak ada keraguan yang mata responden buta itulah, perayu sendiri ada mencadangkan kuantum berjumlah RM70,000.00. Jika perayu sendiri menafikan mata responden buta, tentu tidak ada keperluan untuk perayu mencadangkan award untuk kuantum. Atas sebab-sebab yang dinyatakan, saya memutuskan bahawa walaupun laporan perubatan tidak ditandakan sebagai eksibit, ia sama sekali tidak menghalang hakim bicara daripada mengambilkira keterangan responden yang tidak dicabar bahawa matanya telah buta. Maka dengan keterangan yang ada di hadapannya, hakim bicara tidak terkhilaf bila memutuskan responden telah membuktikan mata kirinya buta.

5
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

Sama ada perayu mempunyai tugas berjaga-jaga terhadap responden Perayu berhujah mereka tidak ada tugas berhati-hati terhadap responden atas sebab-sebab berikut : (a) (b) (c) Responden bermain hoki oleh perayu pertama. Responden telah berumur menjaga keselamatan diri. walaupun telah dilarang 16 tahun dan tahu adalah

Kecederaan yang menimpa responden sesuatu yang tidak boleh dijangkakan.

Kes-kes berikut dirujuk oleh perayu bagi menyokong hujahnya (i) (ii) (iii) (iv) Close v Steel Company of Wales (1960) 2 QB 299. Government of Malaysia & Ors v Mahmud & Anor (1977) 2 M L J 103. Jumat bin

Yogeswari Nadarajah & Anor v Government of Malaysia & Ors (1982) CL J (Rep) 843. Fardon v Harcourt-Rivington (1932) ALL ER Rep 81.

6
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

Dalam kes Government of Malaysia & Ors v Jumat bin Mahmud & Anor (1977) 2 M L J 103, Raja Azlan Shah FCJ menyatakan prinsip undang-undang yang berikut :

The law does not attach strict liability on a school teacher for the torts of his/her pupil, but only on proof that he/she had failed to exercise reasonable care in controlling the pupil such as would have avoided injury to the plaintiff. Since that is a matter of evidence and inference, great care needs to be taken to see that breach of duty of care must be causally related to the injury received.

Menerima pakai prinsip di atas kepada fakta kes ini, apa yang perlu dibuktikan oleh responden ialah perayu tidak mengambil langkah-langkah yang munasabah untuk mengelakkan responden dari tercedera. Perayu pertama sendiri dalam keterangannya bersetuju bahawa permainan hoki boleh menyebabkan kecederaan. Maknanya kecederaan semasa bermain hoki adalah sesuatu yang boleh dijangkakan. Ia juga bermakna kecederaan boleh dielakkan jika pelajar tidak bermain hoki. Perayu pertama ada pengetahuan mengenai kesemua perkara ini. Sungguhpun begitu, beliau mengakui tidak mengambil apa-apa langkah untuk memastikan tidak ada pelajar yang turun ke padang hoki dan berada bersama beliau di tempat menunggu bas. Di sini perayu pertama mengambil pendirian tindakan beliau melarang responden sekali sahaja sebagai sudah memadai untuk melaksanakan tugas berjaga-jaga kerana responden sudah berumur 16 tahun dan boleh berfikir sendiri. Tetapi bukankah kerisauan atau kebimbangan akan berlaku kecederaan jika responden bermain hoki mengatasi pertimbangan perayu
7
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

mengenai keupayaan responden menjaga keselamatan dirinya sendiri? Sepatutnya perayu pertama merasa bimbang akan berlaku kecederaan dan memastikan responden berada bersama beliau di tempat menunggu bas. Lebih-lebih lagi apabila pemahaman perayu pertama mengenai tugas berjaga-jaga bermaksud memastikan semua pelajar selamat dan mengikut arahan beliau. Tetapi tingkahlaku perayu pertama tidak mencerminkan beliau mengambil berat mengenai keselamatan pelajar di bawah seliaan beliau. Ketika soal balas, beliau telah ditanya soalan berikut :

Q:

Jika puan tahu bahawa pelajar-pelajar main hoki di padang dan pandangan puan terhalang, kenapa puan tidak ubah lokasi puan untuk beri perhatian kepada padang dan juga tempat tunggu bas? Pada masa itu tugas saya ialah untuk tunggu bas.

A:

Dari jawapan di atas, jelas terbukti perayu pertama tidak menghiraukan sama ada responden bermain hoki atau menunggu bas. Jika alasan perayu pertama bahawa responden tahu menjaga keselamatan dirinya sendiri, sudah tentu Negara kita tidak ada masaalah dengan disiplin pelajar. Kerana tahu pelajar tidak dengar kata itulah, saya berpendapat perayu pertama sebagai guru memikul tanggungjawab yang lebih berat untuk menjaga keselamatan pelajar dan mengambil segala usaha yang munasabah untuk memastikan pelajar ikut arahan. Tanggungjawab guru menjaga keselamatan pelajar adalah berterusan dari saat pelajar di bawa keluar dari sekolah hingga pelajar dibawa balik semula ke sekolah.

8
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

Tanggungjawab berjaga-jaga seorang guru tidak terhenti atau tamat hanya kerana pelajar tidak mengikut arahan guru. Dalam kes ini keterangan menunjukkan perayu pertama tahu responden memang berhajat untuk bermain hoki dan tahu kemungkinan akan berlaku kecederaan jika tidak dilarang, tetapi beliau tidak mengambil apa-apa langkah untuk memastikan responden tidak bermain hoki. Kecederaan yang menimpa responden ini memang sesuatu yang bukan sahaja boleh dijangkakan, tetapi juga boleh dielakkan jika perayu pertama mengambil langkah yang effektif untuk menghalang responden daripada bermain hoki, umpamanya dengan perayu pertama sendiri turun ke padang hoki dan mengarahkan responden naik ke tempat menunggu bas. Kegagalan perayu mengambil langkah yang effektif untuk menghalang responden dari bermain hoki dan mengelakkan kecederaan dari berlaku adalah terjumlah kepada suatu kecuaian. Walau bagaimanapun saya bersetuju bahawa responden juga harus dipersalahkan untuk kecederaan yang dialaminya kerana tidak menurut arahan guru dan turun ke padang hoki secara senyap-senyap.

Keputusan Dalam alasan penghakimannya, hakim bicara telah mengambilkira semua faktor dalam mengagihkan liabiliti antara responden dan perayu. Hakim bicara tidak terkhilaf apabila meletakkan liabiliti yang lebih kepada perayu atas alasan-alasan yang dinyatakan di atas. Sudah sewajarnya seorang guru dikenakan liabiliti yang lebih berbanding pelajar kerana tugas menjaga keselamatan pelajar diletakkan ke atas guru dan kemampuan guru untuk menjangkakan sesuatu perkara yang tidak diingini boleh berlaku seharusnya mengatasi tahap pemikiran pelajar berumur 16 tahun.

9
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

Atas sebab-sebab yang dinyatakan, saya perayu dengan kos RM1000.00.

menolak

rayuan

Bertarikh 14.6.2010

Hadhariah bt Syed Ismail Pesuruhjaya Kehakiman Mahkamah Tinggi Kuala Lumpur.

Bagi pihak Perayu: En Rosli Ahmad; Peguam Kanan Persekutuan

Bagi pihak Responden: En Kevin Sathiaseelan & Cik Thivina Kumaran; Tetuan Kevin & Co

10
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010

11
A.Penghakiman No. R3-12B-48-2010