Membentang hasil rumusan berkaitan dengan

Convention on the rights of the child.

Pengenalan
Convention on the Rights of Child boleh
disingkatkan sebagai CRC. Merupakan perjanjian hak asasi manusia yang

ditetapkan untuk melindungi kanak-kanak dari

segi hak politik, ekonomi, sosial, kesihatan dan kebudayaan awam. Terdapat sebanyak 54 artikel terkandung dalam CRC.

Artikel 1
(Definisi Kanak-kanak)
Konvensyen mendefinisikan kanak-kanak
sebagai sesiapa yang di bawah umur 18

tahun.
Setiap individu yang di bawah umur 18 tahun mempunyai hak dalam Konvensyen.

Artikel 2
(Tanpa Diskriminasi)
Konvensyen ini terpakai kepada setiap kanakkanak tanpa mengira etnik, jantina, agama, keupayaan, apa sahaja yang mereka berfikir atau berkata dan juga jenis keluarga mereka. Tiada kanak-kanak boleh dilayan secara tidak adil.

Artikel 3
(Kepentingan Terbaik Kanak-kanak)
Kepentingan terbaik kanak-kanak mesti menjadi keutamaan dalam semua tindakan mengenai kanak-kanak. Apabila orang dewasa membuat keputusan,

mereka perlu memikirkan tentang apa-apa

kesannya yang akan diberi kepada kanakkanak.

Artikel 4
(Perlindungan hak-hak)
Kerajaan mempunyai tanggungjawab untuk mengambil langkah-langkah agar memastikan hak kanak-kanak itu sentiasa dihormati, dilindungi dan dipenuhi. Kerajaan mesti membantu keluarga untuk melindungi hak kanak-kanak agar mewujudkan persekitaran yang terbaik supaya mereka berupaya berkembang

berdasarkan potensi masing-masing.

Artikel 5
(Bimbingan ibu bapa)
Kerajaan mesti menghormati hak-hak dan

tanggungjawab ibu bapa untuk

membimbing dan menasihati anak-anak agar mereka bijak menggunakan hak-hak mereka dengan betul apabila dewasa.

Artikel 6
(Kelangsungan Hidup dan Pembangunan)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk

hidup.
Kerajaan mesti memberi apa yang terbaik untuk memastikan bahawa kanak-kanak hidup dan membesar dalam keadaan yang sihat.

Artikel 7
(Pendaftaran, Nama, Kewarganegaraan dan Penjagaan)

Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk

mendaftar kewarganegaraan dan namanya secara sah serta hak dijaga oleh ibu bapa mereka.

Artikel 8
(Pemeliharaan Identiti)
Kerajaan mesti menghormati dan melindungi identiti kanak-kanak dengan mengelakkan nama, kewarganegaraan atau keluarga mereka diubah secara haram.

Jika identiti kanak-kanak telah dinafikan secara haram,

kerajaan perlu bertindak segera untuk melindungi dan membantu kanak-kanak untuk mewujudkan semula identiti mereka.

Artikel 9
(Permisahan daripada Ibu Bapa)
Kanak-kanak tidak boleh dipisahkan daripada ibu

bapa mereka, kecuali:

Ia adalah dalam kepentingan terbaik kanakkanak . Contohnya: dalam kes-kes penderaan atau pengabaian.

Artikel 9
(Permisahan daripada Ibu Bapa)
Seorang kanak-kanak mesti diberi peluang untuk meluahkan pandangan mereka apabila sesuatu

keputusan ibu bapa sedang dibuat.

Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk berhubung atau hidup bersama dengan kedua-dua ibu bapa, kecuali:
ia mungkin akan membahayakan mereka.

Artikel 10
(Penyatuan Semula Keluarga)
Kerajaan perlu bertindak balas dengan cepat dan simpati: jika kanak-kanak atau ibu bapa mereka memohon untuk hidup bersama dalam negara yang sama.

Jika ibu bapa kanak-kanak itu hidup berasingan di

negara-negara yang berbeza, kanak-kanak mempunyai hak untuk melawat kedua-dua mereka.

Artikel 11
(Penculikan dan Pengedaran)
Kerajaan mesti mengambil langkah-langkah untuk mengelakkan kanak-kanak: dibawa keluar negara secara haram dihalang daripada kembali.

penculikan untuk keuntungan kewangan: penjualan kanak-kanak, pelacuran kanak-kanak pornografi kanak-kanak

Artikel 12
(Menghormati Pandangan Kanak-kanak)
Apabila orang dewasa membuat keputusan yang memberi kesan kepada kanak-kanak: kanak-kanak mempunyai hak untuk mengatakan apa yang mereka fikirkan.

pandangan mereka dianggap sebagai perkara

yang serius dan perlu diambil kira.

Artikel 13
(Kebebasan Bersuara)
Setiap kanak-kanak mestilah bebas untuk :
mengatakan apa yang mereka fikirkan

mencari dan menerima maklumat dalam apa jua bentuk

selagi ia adalah dalam undang-undang.

tidak membawa kemudaratan kepada mereka atau orang lain.

berkongsi maklumat dalam apa jua cara yang mereka pilih. (bercakap, melukis , menulis)

Artikel 14
(Kebebasan Berfikir, Kepercayaan dan Agama)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk: berfikir dan percaya apa yang mereka mahu mengamalkan agama mereka, selagi mereka tidak menghalang orang lain daripada menikmati hak

mereka.
Ibu bapa perlu membantu membimbing anak-anak mereka dalam hal agama dan moral.

Artikel 14
(Kebebasan Berfikir, Kepercayaan dan Agama)
kanak-kanak matang dan mampu untuk membentuk pandangan mereka sendiri,

boleh mempersoalkan amalan agama tertentu atau tradisi budaya. Tujuan: menyokong hak kanak-kanak untuk

memeriksa kepercayaan mereka.

Artikel 15
(Kebebasan)
Kanak-kanak mempunyai hak untuk:

bertemu dan menyertai kumpulan dan organisasi.

asalkan ia tidak mengganggu orang lain daripada menikmati hak mereka.

Dalam menjalankan hak-hak mereka, kanak-kanak mempunyai tanggungjawab untuk:

menghormati hak, kebebasan dan reputasi orang

lain.

Artikel 16
(Hak Untuk Privasi)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk privasi.

Undang-undang patut melindungi kanak-kanak

dari aspek peribadi, keluarga dan kehidupan di rumah.

Artikel 17
(Akses Kepada Maklumat Daripada Media Massa)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk mendapat maklumat yang boleh dipercayai dari media massa. Televisyen, radio, akhbar dan media lain perlu memberikan maklumat bahawa kanak-kanak dapat memahami. Kerajaan mesti membantu melindungi kanak-kanak daripada bahan-bahan yang boleh memudaratkan mereka.

Artikel 18
(Tanggungjawab Ibu Bapa; Bantuan Negeri)
Kedua-dua ibu bapa berkongsi tanggungjawab untuk membesarkan anak-anak mereka dan selalu memikirkan apa yang terbaik untuk kanak-kanak. Kerajaan mesti membantu ibu bapa dengan

menyediakan perkhidmatan untuk menyokong

mereka, terutamanya jika ibu bapa kanak-kanak itu bekerja.

Artikel 19
(Perlindungan Daripada Segala Bentuk Keganasan)
Kerajaan mesti melakukan semua yang mereka

boleh untuk memastikan bahawa kanak-kanak

dilindungi daripada semua bentuk keganasan, penderaan, pengabaian dan penderaan oleh ibu bapa mereka atau sesiapa sahaja yang menjaga mereka.

Artikel 20
(Kanak-kanak Dilucutkan Keluarga)
Jika kanak-kanak tidak boleh dijaga oleh keluarga

mereka, kerajaan mesti memastikan bahawa

mereka dijaga dengan baik oleh orang-orang yang menghormati agama, budaya dan bahasa kanak-kanak.

Artikel 21
(Anak Angkat)
Jika kanak-kanak yang sebagai anak angkat,
perkara yang utama patut difikirkan adalah apa yang terbaik untuk kanak-kanak. Perlindungan dan standard yang sama perlu memohon sama ada kanak-kanak itu diterima

sebagai anak angkat di negara di mana mereka

dilahirkan atau negara lain.

Artikel 22
(Kanak-kanak Pelarian)
Jika kanak-kanak adalah pelarian atau mencari perlindungan, kerajaan perlu memastikan bahawa mereka mempunyai hak yang sama seperti manamana kanak-kanak lain. Kerajaan mesti membantu dalam usaha untuk menyatukan kembali pelarian kanak-kanak dengan ibu bapa mereka. Jika ini tidak dapat dilakukan, kanakkanak perlu diberi perlindungan.

Artikel 23
(Kanak-kanak Kurang Upaya)
Seorang kanak-kanak kurang upaya mempunyai hak
untuk menjalani kehidupan yang sepenuhnya dan dihormati dalam keadaan yang menggalakkan maruah, kebebasan dan peranan aktif dalam masyarakat. Kerajaan mesti melakukan semua yang mereka boleh untuk menyediakan penjagaan percuma dan bantuan kepada kanak-kanak yang kurang upaya.

Artikel 24
(Kesihatan Dan Perkhidmatan Kesihatan)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk mendapat kesihatan yang terbaik. Kerajaan mesti menyediakan penjagaan kesihatan yang berkualiti, air bersih, makanan yang berkhasiat dan persekitaran yang bersih supaya kanak-kanak boleh kekal sihat. Negara maju mesti membantu negara-negara miskin

mencapai matlamat ini.

Artikel 25
(Kajian Dalam Rawatan)
Jika kanak-kanak telah diletakkan di luar rumah (dalam penjagaan, hospital atau jagaan, sebagai contoh), mereka mempunyai hak untuk mendapat rawatan tetap dan keadaan penjagaan.

Artikel 26
(Keselamatan Sosial)
Kerajaan mesti menyediakan wang tambahan

untuk kanak-kanak keluarga yang memerlukan.

Artikel 27
(Standard Kehidupan Yang Secukupnya)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak kepada suatu
taraf hidup yang baik cukup untuk memenuhi fizikal, keperluan sosial dan mental mereka. Kerajaan mesti membantu keluarga yang tidak mampu untuk menyediakan ini.

Artikel 28
(Hak Untuk Pendidikan)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk pendidikan. Pendidikan rendah mesti menjadi percuma. Pendidikan menengah mesti ada untuk setiap kanak-kanak. Disiplin di sekolah mesti menghormati maruah kanak-kanak. Negara kaya mesti membantu negara-negara miskin mencapai matlamat ini.

Artikel 29
(Matlamat Pendidikan)
Pendidikan perlu membangunkan personaliti setiap kanak-kanak, bakat dan kebolehan sepenuhnya. Ia mesti menggalakkan kanak-kanak untuk menghormat hak asasi manusia, ibu bapa mereka, mereka sendiri dan budaya lain, dan alam sekitar.

Artikel 30
(Kanak-kanak Minoriti)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk belajar
dan menggunakan bahasa, adat dan agama keluarga mereka tidak kira ia adalah dikongsi oleh majoriti rakyat dalam negara mereka atau tidak.

Artikel 31
(Masa Lapang, Bermain dan Berbudaya)
Setiap kanak-kanak mempunyai hak untuk berehat, bermain and melibatkan diri dalam satu lingkungan besar aktiviti budaya dan seni.

Artikel 32
(Buruh Kanak-Kanak)
Kerajaan mesti melindungi kanak-kanak daripada kerja yang berbahaya atau mungkin boleh mengancam kesihatan atau pendidikan mereka.

Artikel 33
(Penyalahgunaan Dadah)
Kerajaan mesti melindungi kanak-kanak daripada penggunaan dadah secara haram.

Artikel 34
(Eksploitasi Seks)
Kerajaan mesti melindungi kanak-kanak daripada
penderaan dan eksploitasi seks.

Artikel 35
(Penculikan)
Kerajaan mesti memastikan kanak-kanak tidak diculik atau dijual.

Artikel 36
(Eksploitasi dalam bentuk lain)
Kerajaan mesti melindungi kanak-kanak daripada
setiap bentuk eksploitasi yang boleh mengancam mereka.

Artikel 37
(Pertahanan)
Tiada kanak-kanak boleh didera, mengalami layanan
kejam atau hukuman. Seorang kanak-kanak hanya boleh ditangkap atau dimasukkan ke dalam penjara sebagai langkah terakhir untuk masa yang sesingkat mungkin. Kanak-kanak tidak boleh dimasukkan ke dalam penjara bersama orang dewasa dan mereka mesti berupaya berhubung dengan keluarga mereka.

Artikel 38
(Peperangan dan Konflik Bersenjata - lihat Protokol Pilihan)

Kerajaan mesti melakukan segala apa yang boleh

untuk melindungi dan menjaga kanak-kanak daripada pengaruh peperangan. Kerajaan tidak boleh membenarkan kanak-kanak di bawah umur 15 tahun mengambil bahagian

dalam peperangan atau menyertai ketenteraan.

Artikel 39
(Pemulihan mangsa kanak-kanak)
Kanak-kanak yang terbiar, didera, dieksploitasi, diseksa atau yang menjadi mangsa perang mesti menerima bantuan khas untuk membantu mereka memulih kesihatan mereka, maruah dan

kehormatan diri.

Artikel 40
(Keadilan juvana)
Seseorang kanak yang dituduh kesalahan melanggar
undang-undang mesti dilayan dengan maruah dan hormat. Mereka mempunyai hak untuk mendapat bantuan daripada peguam dan perbicaraan yang adil

dengan mengambil kira umur atau keadaan mereka.

Privasi kanak-kanak mesti dihormati pada setiap masa.

Artikel 41
(Hormat-menghormati untuk standard kebangsaan yang lebih baik)

Sekiranya undang-undang negara tertentu

melindungi kanak-kanak dengan lebih baik daripada konvensyen ini, maka undang-undang tersebut mesti dikekalkan.

Artikel 42
(Hak Pengetahuan)
Kerajaan perlu menyedarkan konvensyen ini kepada kanak-kanak dan orang dewasa.

Artikel 43-54
(Langkah-langkah Pelaksanaan)
Berkaitan tentang bagaimana orang dewasa dan
kerajaan perlu bekerjasama untuk memastikan semua kanak-kanak mendapat semua hak-hak mereka, termasuk:
UNICEF boleh memberikan nasihat pakar dan bantuan hak kanak-kanak.

Kesimpulan
Konvensyen ini menyatakan bahawa setiap kanakkanak mempunyai: Hak untuk kanak-kanak

Hak untuk dididik

Hak untuk menjadi sihat Hak untuk dilayan dengan adil Hak untuk didengar