Edhe n kt giini Anton Pashku sht i veant: e mbindrton tekstin e drams mbi konvencionet klasike (sidomos t tragjedis) dhe

me prirje t qart drejt antidrams. Njsoj si tek proza, teksti i tij dramatik vshtir se mund t rrfehet si lidhje fabulare brenda nj shtrati kryesor. M par ai del si ide, si mendim i fuqishm, si portretizim i gjall i nj dukurie, ngjarjeje, gjendjeje, nga ku prmes ironis, analogjive dhe parabolave kohore sugjerohen realitete t tjera. Teksti i ksaj drame sht ndoshta teksti me tensionin dhe ankthin m t madh dramatik n letrsin ton. Fjala sht pr kohn e pushtimit fashist (1939), q si dat prmendet vetm n nj rast, pa e prmendur as si fashizm, as si pushtim, as si dhun; pa shprehur fare as patetik apo patriotizm... Drama ka dy pjes (jo akte), dhe tri personazhe: Lulashi, Lulua, Lulani, t cilt mund t merren edhe si tri variante, tri perspektiva t nj personi. Tekstin e shqipton vetm Lulashi, duke e thyer shpesh monologun dhe ndrhyrjet e paramenduara t t tjerve. Monologu, pra, sht nj kolazh tekstesh e dokumentesh t kohs, si: afishe, deklarata, urime, falenderime, krcnime, reklama, q s bashku paraqesin nj trsi njerzish, vlerash, antivlerash, ngjarjesh, ambiciesh, ndrrimesh... Kshtu krijohet prshtypja e nj mjedisi shoqror t prbr, ku individi humb personalitetin, humb vetveten. I till sht Lulashi, gjysm i shptuar, gjysm i humbur, i cili n zjarrmi e prgartje lshon mendime t tilla q tingllojn si kritikat m rrnqethse, ku ankthi e ironia shkallzohen n sarkazm. T krijohet pamja e nj shoqrie q identifikohet me nj gjendje kaotike, me nj tollovi t prgjithshme, me degjenerim moral, anarki mendimi, ndjenje, me zhdukjen e skajshme t vlerave, ku mbi t gjitha mbizotron zri i mashtrimit, i dhuns, e i hipokrizis. Si sdo shkrimtar i madh, Anton Pashku e parandien dhe e paralajmron prsritjen e ksaj gjendjeje tragjike n shoqrin shqiptare,t viteve tridhjet, gjysm shekulli m pas, ashtu si e ka projektuar dhe n romanin "Oh".