jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ppftmPm&Sifpepfwdkufzsufa&;
jidrf;csrf;a&;'dDrdkua&pDa&;vlYtcGifhta&;
aqmif;yg;rsm; twGJ 82
ဇူလိုင္ (၇) ရက္
ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံေန႔ က်င္းပ

txl;aqmif;yg;
ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး ဂုဏ္ျပဳဆႏၵျပပဲြ က်င္းပ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 1

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 2

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ppftmPm&Sifpepfwdkufzsufa&;
jidrf;csrf;a&;'dDrdkua&pDa&;vlYtcGifhta&;
aqmif;yg;rsm; twGJ 82

txl;aqmif;yg;

ဇူလိုင္ (၇) ရက္

ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံေန႔ က်င္းပ

yHkEdSyfrSwfwrf;

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) twGuftxl;xkwfa0onf

2009 ckESpf
pifumyledKifiH
POLARIS BURMESE LIBRARY ( SINGAPORE )

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 3

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 4

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္မရွိဘဲ ေရြးေကာက္ပြဲမျဖစ္ႏုိင္
27 June 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-06-27-voa4.cfm

ျမန္မာျပည္တြင္း သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ပိတ္ပင္တာေတြ သတင္းသမားေတြကို

အျပစ္ေပးအက်ဥ္းခ်မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပင္သစ္အေျခစိုက္ နယ္စည္းမျခား
သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႔ (Reporters Without Boarders) က တကယ္လို႔ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ေတြ မရွိဘူး၊ အက်ဥ္းခ်ခံထားရတဲ့
သတင္းသမားေတြကိုလည္း ျပန္မလြတ္ေပးဘူး ဆိုရင္ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ကုလသမဂၢ နဲ႔
နိုင္ငံတကာအေနနဲ႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အသိအမွတ္ မျပဳနိုင္ဘူး ဆိုတာကို ျမန္မာစစ္အစိုးရကို
ျပတ္ျပတ္သားသား သတိေပးဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ဗီြအိုေအ ျမန္မာပိုင္းကို ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။
အေၾကာင္းစံုကို စံုးစမ္းေမးျမန္းထားတဲ့ ေနာ္ရိႈးက တင္ျပထားပါတယ္။

အခုေနာက္ပိုင္း ျမန္မာစစ္အစိုးရက ျပည္တြင္းသတင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ သတင္းတခ်ိဳ႕ကို

ပိတ္ပင္တားျမစ္ထားတာ ေတြကို တိုးျမင့္တာေတြ၊ အရင္အပတ္တုန္းက လည္း ရန္ကုန္
အေျခစိုက္ ျမန္မာ သတင္းသမား ကိုေဇာ္ထြန္းကို ေထာင္ဒဏ္ ၂ ႏွစ္ ခ်မွတ္ခဲ့တာေတြ၊
သတင္းစာ ဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ ကိုလည္း အေႏွာက္အယွက္ ေပးမႈေတြ၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈေတြ
ျပဳလုပ္ေနတဲ့အေပၚမွာ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ေၾကာင္း ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔ ေန႔စြဲနဲ႔ ေၾကညာခ်က္ တေစာင္
ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ုိင္း အေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔
ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသမားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ ဖိအားေပးသလို အက်ဥ္းက် ခံထားရတဲ့
သတင္းသမားေတြ လြတ္ေျမာက္ ေရးအတြက္လည္း ဖိအားေပး သင့္တယ္လို႔ နယ္စည္းမျခား
သတင္းေထာက္မ်ား အဖြဲ႔ က ဗင္းဆင့္န္ ဘရက္ဆဲလ္ (Vincent Brossel) က အခုလုိ
ေျပာပါတယ္။

“မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္း အေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔

နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရး ကို ဖိအားေပးၾကတာ မွန္ပါတယ္။ အဲဒါအျပင္
ေထာင္ထဲက တျခား လူေတြ လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ ဖိအားေပးဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
အက်ဥ္းခ်ခံထားရတဲ့ သတင္းသမားေတြ၊ ဘေလာ့ဂါေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။ သူတို႔
လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ က ဖိအားမေပးဘူး ဆိုရင္ သူတို႔ ဟာ ေထာင္ထဲမွာ
အၾကာႀကီး ဆက္ေနရဖို႔ ရိွပါတယ္။”

ဆက္လက္ၿပီး မစၥတာ ဗင္းဆင့္န္ ဘရက္ဆဲလ္ က အခုေလာေလာဆယ္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို

ေရာက္ရွိေနတဲ့ ကုသမဂၢ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း ရဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ
အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ အေနနဲ႔လည္း သတင္း လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔
သတင္းသမားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရး နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာစစ္အစိုးရ သိေအာင္
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသား သတိေပးသင့္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 5

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
“ကုလသမဂၢ ဘက္က လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာတခုက တကယ္လို႔ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ
သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ မရွိဘူး၊ အက်ဥ္းခ်ခံထားရတဲ့ သတင္းသမားေတြကို ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ
မတိုင္မီ ျပန္မလြတ္ေပးဘူးဆိုရင္ အဲဒီ ေရြးေကာက္ပြဲကို ကုလသမဂၢ နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက
ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အသိအမွတ္ မျပဳႏိုင္ဘူးဆိုတာကို ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ျပတ္ျပတ္သားသား
အသိေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ မစၥတာ ဂန္ဘာရီနဲ႔ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း တို႔က ဒီကိစၥကို
မေျပာၾကဘူး၊ မေျပာႏိုင္ၾကဘူး ဆိုရင္ ကုလသမဂၢ ရဲ႕ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ အေပၚမွာ သံသယ
ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။”

ဆက္လက္ၿပီး မစၥတာ ဗင္းဆင့္န္ က ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္

ပိတ္ပင္တားျမစ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကမၻာေပၚမွာ အဆိုးရြားဆံုး ၁၀ ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့အျပင္
ျမန္မာ့အိမ္နီးခ်င္း တရုတ္ နဲ႔ ဗီယက္နန္ ႏုိင္ငံေတာင္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံ နဲ႔စာရင္
သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္မွာ အေျခအေနေတြ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုတာကိုလည္း
ေထာက္ျပသြားပါတယ္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရ ဟာ သတင္းစာ ဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ ကို ေထာင္ထဲကေန

လႊတ္ေပးၿပီးကတည္းက မွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပးျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မိုလို႔ ဦး၀င္းတင္ ဟာ
ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ျဖစ္လ်က္နဲ႔ စဥ္ဆက္မျပတ္ ဧည့္စာရင္း တုိင္ေနရတဲ့
အခက္အခဲကို ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့အေၾကာင္း ဦး၀င္းတင္ က ေျပာသြားတာလည္း ရွိပါတယ္။

ေျမာက္ကိုရီးယား နဲ႔ ေပါင္းလုိ႔ ဘယ္လို

အက်ိဳးသက္ေရာက္မလဲ
27 June 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-06-27-voa3.cfm

ေျမာက္ကိုရီးယား အကူအညီ နဲ႔ ေျမေအာက္ ဥမင္လိႈင္ေခါင္းေတြကို ျမန္မာစစ္အစိုးရ

တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ဓါတ္ပံုေတြ သတင္းေတြ ထြက္လာခ်ိန္မွာပဲ စစ္လက္နက္
ပစၥည္းေတြ တင္ေဆာင္လာဖြယ္ သံသယ ရွိတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာတစင္း
ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္ ဦးတည္ခုတ္ေမာင္းေနတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေတြကလည္း ႏိုင္ငံတကာမွာ
ထြက္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာ
ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ ခုတ္ေမာင္းလာေနတယ္ ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ျငင္းသြားပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေျမာက္ကိုရီးယား အကူအညီ နဲ႔ ဥမင္လိႈင္ေခါင္းေတြ ေဖာက္ေနတယ္ ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းကိုေတာ့ ျမန္မာစစ္အစိုးရ က မျငင္းေသးပါဘူး။ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းက ၀န္ခံျခင္း
သေဘာပါလား။ ဦးေက်ာ္ဇံသာ က သံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။

စစ္အစိုးရကေတာ့ တကယ္တမ္း ဒါကို ၀န္ခံလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါက သူတို႔ႏိုင္ငံအတြက္

စစ္ေရးလ်ိဳ႕၀ွက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ား ကလည္း ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးကို ထုတ္ၿပီး
ေျပာၾကားေလ့ မရွိပါဘူး။ ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘၤာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာတယ္ဆိုတဲ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 6

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ျငင္းခဲ့တာကလဲ အဲဒါကို ႏိုင္ငံတကာ က စိတ္၀င္စားၿပီးေတာ့
အေမရိကန္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးက သူတို႔ စိတ္၀င္စားတယ္၊ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့
အေျပာအဆိုေၾကာင့္သာ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ထုတ္ေဖာ္ျငင္းတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့
ဥမင္ေတြ တူးၿပီးေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယား နဲ႔ စစ္ေရး ဆက္သြယ္ေနတယ္၊ အေ၀းပစ္ ဒံုးက်ည္ေတြ
လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာေတြကလည္း အလားတူစြာ ႏိုင္ငံတကာက ေ၀ဖန္မႈေတြ လုပ္လာတဲ့အခါမွာ
စစ္အစိုးရက ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားေကာင္း ေျပာလာပါလိမ့္မယ္။ ျငင္းေကာင္း
ျငင္းလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အခု ေလာေလာဆယ္ အေထာက္အထား ကလည္း
ေတာ္ေတာ္ေလး ခိုင္လံုေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ သံုးသပ္ပါတယ္။ ဒါ ကိုေအာင္ေဇာ္ တို႔၊
ဘက္ေတးလ္ လစ္တနာ တို႔ဟာ ျမန္မာ့အေရး ကၽြမ္းက်င္တဲ့ သတင္းစာ သမားေတြ
ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဆုိေတာ့ အေထာက္အထား စာရြက္စာတမ္းေတြလည္း အျပင္မွာ ပံုနဲ႔တကြ
အမ်ားႀကီး ထြက္ေပၚေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အစိုးရက ၀န္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ မ၀င္ခံသည္ျဖစ္ေစ
မွန္ကန္တဲ့အခ်က္ ေတြလို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ ျမန္မာအစိုးရက ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္း အလယ္မွာ အားလံုးရဲ႕ လက္ညိွဳးထိုး

ခံေနရတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံနဲ႔မွ သြားၿပီး အေပါင္းအသင္း ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုေတာ့
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေန ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္လာမလဲ၊ ဘယ္လို ျမင္ပါသလဲ။ -

ႏိုင္ငံတကာက လက္ညိွဳးထိုး ခံေနရတဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံ နဲဲ႔ အေပါင္းအသင္း ျဖစ္ေတာ့

သူလည္းပဲဲ ၀ိုင္းၿပီး လက္ညိွဳးထိုး ခံရမွာပါပဲ။ အခုလည္းပဲ တကယ္ေတာ့ နည္းနည္း
လက္ညိွဳးထိုးမယ့္အထဲမွာ ပါေနၿပီေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ ပိုၿပီး ဆိုးတာက ေျမာက္ကိုရီးယား ကို
လူေတြက ရႈတ္ခ်ၾကတယ္။ ကုလသမဂၢ ျပဌာန္းခ်က္ေတြ ဘာေတြ နဲ႔ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီ က
ရႈတ္ခ်တဲ့အခါမွာ ဒါဟာ ေဒသတြင္း လံုၿခံဳေရးကို အႏၱရာယ္ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဆိုၿပီးေတာ့
ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက ပါ၀င္ လက္မွတ္ထုိးလာၾကတယ္။ အရုပ္ေတာင္မွပဲ ဒီတခါ မျငင္းေတာ့ဘူး။
သူတို႔ႏိုင္ငံအတြက္လည္း ေျမာက္ကိုရီးယား အႏုျမဴ ဟာ အႏၱရာယ္ ဆိုတာ သူတို႔လည္း
သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အေရးယူမယ့္ ကိစၥမွာက်ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ က
ဘာစဥ္းစားလဲ ဆုိေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးဟာ ျပည္တြင္းေရးသာ ျဖစ္တယ္၊ ေဒသလံုၿခံဳေရးကို
မထိခိုက္ဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ အာဆီယံ တို႔ တရုတ္တို႔က ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ သူတို႔ မပါ၀င္ဘဲ
ေနခဲ့ၾကတာ၊ အခု ေျမာက္ကိုရီးယား နဲ႔ ေပါင္းၿပီးကတည္းက အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြကို ပစ္ႏိုင္တဲ့
လက္နက္ေတြကိုပါ လုပ္လာၿပီ ဆိုေတာ့ ျမန္မာ့အေရးဟာလည္း ေဒသတြင္းႏိုင္ငံေတြကို
ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ပိုၿပီး ေပၚလြင္လာတဲ့သေဘာ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ
ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္မႈကို ေျမာက္ကိုရီးယား နဲ႔အတူ တန္းတူခံလာရမယ့္ သေဘာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါဟာ
ျမန္မာႏိုင္ငံ စစ္အစိုးရ အတြက္လည္း မေကာင္းပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ နဲ႔ ပိုၿပီးေတာ့ အထီးက်န္
ဆန္လာမယ္။ အထီးတည္း ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာမယ္။ ျပည္သူေတြ အတြက္လည္း မေကာင္းဘူး။ ဒီလို
အထီးက်န္ ျဖစ္လာျခင္းအားျဖင့္ တိုင္းျပည္ကို ဆင္းရဲၿပီး စုတ္ျပတ္သည္ထက္ စုတ္ျပတ္ လာမယ္
ဆိုေတာ့ ျပည္သူေတြ ဟာလည္း ေျမာက္ကိုရီးယား ျပည္သူမ်ားလို ျဖစ္လာမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
တကယ္တမ္း အေကာင္းဆံုး ထြက္ေပါက္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမုိကေရစီ
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာကို ေၾကာက္စရာလည္း
မလိုဘူး။ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံတို႔ ဘာတို႔ကိုလည္း ေၾကာက္စရာ မရွိပါဘူး။ Democracy never

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 7

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
goes to war. ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ သူတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံ အခ်င္းခ်င္း
ျပႆနာရွိရင္ေတာင္မွ တန္းတူရည္တူ ေျဖရွင္းႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။

ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္အေပၞ
စၾဲဆိုထားသည့္အမႁႎႀင့္ သတင္းစာရႀင္းပၾဲကၾာဴခားေန
2009-06-26
http://www.rfa.org/burmese/news/press_conference_different_from_suu_kyi_trial-
06262009163034.html/story_main?textonly=1

ဇၾန္လ ၂၅ရက္ေနႛက ဴပႂလုပ္တဲ့ သတင္းစာရႀင္းပၾဲမႀာ ရဲခဵႂပ္ ဗုိလ္မႀႃးခဵႂပ္ခင္ရီရဲ့

ေဴပာဆိုခဵက္ေတၾဟာ တရား႟ံုးမႀာ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို စၾဲဆိုထားတဲ့ အမႁနဲႛ မတူပဲ
ကၾဲဴပားမႁေတၾ ဴဖစ္ေနတယ္လိုႛ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ရဲ့ ေရႀႚေနဦးဥာဏ္ဝင္းက ေဴပာပၝတယ္။

သတင္းစာရႀင္းလင္းပၾဲ တခုတၾင္ ရဲခဵႂပ္ ဗိုလ္မႀႃးခဵႂပ္ ခင္ရီ စကားေဴပာဳကားေနေသာ

မႀတ္တမ္းဓာတ္ပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)

သတင္းစာရႀင္းပၾဲမႀာ အေမရိကန္ႎုိင္ငံသား John William Yettaw ကို ေနာက္ကၾယ္မႀာ

ထိုင္းႎုိင္ငံအေဴခစိုက္ အတိုက္အခံ ႎုိင္ငံေရးအဖၾဲႚအစည္းေတၾနဲႛ ဆက္ႎၾယ္မႁ ရႀိေနတယ္လိုႛ
ဴမန္မာစစ္အစိုးရ ရဲခဵႂပ္က စၾပ္စၾဲေဴပာဳကားထားတာပၝ။ ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကို
စၾဲဆိုထားတဲ့ အမႁနဲႛ မတူဴဖစ္ေနေဳကာင္း ခုလိုေဴပာပၝတယ္။

ဦးဉာဏ္ဝင္း။ ။ “အဲ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္လည္း တာဝန္ရႀိတယ္၊ အဓိကက မစၤတာ

ယက္ေတာ ဆိုတဲ့သေဘာ၊ က႗န္ေတာ္ အဲဒီလို နားလည္တယ္ေလ။ က႗န္ေတာ္ မဖတ္ရေသးဘူး။
ဒၝေပမယ္လိုႛ တကယ္ လက္ေတၾႚ အမႁတင္တာက အဓိက စၾပ္စၾဲခံရသူက
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ပၝ။”

ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္က ဒီအမႁနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ရႀင္းရႀင္းလင္းလင္း ေဴပာထားတာရႀိတယ္လိုႛ

ဆိုပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 8

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေနာက္ကၾယ္မႀာ ဘယ္အဖၾဲႚအစည္းပၝသလဲ ဆိုတာထက္ ဒီအမႁမႀာ အဓိက တာဝန္ရႀိတဲ့
လံုဴခံႂေရးေတၾကို အေရးမယူပဲ သူႛကို အေရးယူဴခင္းဟာ မတရားတာပဲ ဴဖစ္တယ္လိုႛ
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္က ေဴပာေဳကာင္း ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေဴပာဴပပၝတယ္။

မေနႛက ဴပႂလုပ္တဲ့ ဒီသတင္းစာရႀင္းလင္းပၾဲမႀာ မစၤတာယက္ေတာရဲ့ ေနာက္ကၾယ္က

အဖၾဲႚအစည္းကို နာမည္နဲႛ ထုတ္ေဖာ္ေဴပာဆိုတာ မရႀိေပမဲ့ ထိုင္းဴမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္မႀာ
၂၀၀၈ ခုႎႀစ္ စက္တင္ဘာ ေအာက္တိုဘာလေတၾမႀာ ေနထုိင္စဥ္ မဲေဆာက္႓မိႂႚက
ႎုိင္ငံေရးအကဵဥ္းသား ကူညီေစာင့္ေရႀာက္ေရးအဖၾဲႚ AAPP က တၾဲဖက္ အတၾင္းေရးမႀႃး
ကိုဘိုဳကည္နဲႛ ေတၾႚဆံုခဲ့ေဳကာင္း ရဲခဵႂပ္ခင္ရီက ေဴပာပၝတယ္။

သတင္းစာရႀင္းပၾဲနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး Mr John William Yettaw ရဲ့ ေရႀႚေန ဦးခင္ေမာင္ဦးနဲႛ

မစၤတာယက္ေတာနဲႛ ေတၾႚဆံုခဲ့သူ AAPP တၾဲဖက္ အတၾင္းေရးမႀႃး ကိုဘိုဳကည္တိုႛကို RFA မႀ
ဦးတင္ေအာင္ခိုင္က ဆက္သၾယ္ ေမးဴမန္းထားပၝတယ္။

ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္၏အမႁ ဇူလုိင္
၃ရက္ေနႛ စစ္ေဆးဖုိႛ ရက္ခဵိန္းေ႟ၿႚဆိုင္း
2009-06-26http://www.rfa.org/burmese/news/suu_kyi_trial_adjourned_to_july_3-
06262009143647.html/story_main?textonly=1

ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ရဲ့ အမႁအတၾက္ သက္ေသတဦးဴဖစ္သူ ေရႀႚေနေဒၞခင္မုိးမုိးကုိ ဒီကေနႛ

ဇၾန္လ ၂၆ရက္မႀာ စစ္ေဆးဖုိႛရႀိေပမဲ့ အစုိးရက ဴငင္းပယ္ခံေနရတဲ့ တဴခား သက္ေသႎႀစ္ဦးဴဖစ္တဲ့
ဦးတင္ဦးနဲႛ ဦးဝင္းတင္တုိႛရဲ့ အမႁတၾဲ တရား႟ံုးခဵႂပ္မႀာ မ႓ပီးဴပတ္ေသးတဲ့အတၾက္ ေဒၞခင္မုိးမုိးရဲ့
အမႁကုိ ဇူလုိင္ (၃) ရက္ေနႛမႀာ စစ္ေဆးဖုိႛ ရက္ခဵိန္းဆုိလုိက္တယ္လုိႛ ေရႀႚေန ဦးဥာဏ္ဝင္းက
ေဴပာပၝတယ္။

အန္အယ္ဒီ ဒုဥကၠႉ ဦးတင္ဦးနဲႛ ဗဟုိ အလုပ္အမႁေဆာင္အဖၾဲႚဝင္ ဦးဝင္းတင္တုိႛကုိ

ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ အမႁအတၾက္ သက္ေသေတၾအဴဖစ္ ထၾက္ဆုိႎုိင္ခၾင့္နဲႛ ပတ္သက္လုိႛ
ဴပန္လည္ ဴပင္ဆင္ေပးဖုိႛ တင္သၾင္းထားတဲ့ အမႁကုိ ဇၾန္လ ၂၄ ရက္က ဗဟုိတရား႟ံုးခဵႂပ္မႀာ
ႎႀစ္ဖက္ေရႀႚေနေတၾ အဴပန္အလႀန္ ေလ႖ာက္လဲခဲ့ဳကပၝတယ္။ ဒီေလ႖ာက္လဲခဵက္နဲႛ
ပတ္သက္တဲ့အမိန္ႛကုိ အခဵိန္ဘယ္ေလာက္ ေစာင့္ဆုိင္းရမယ္ဆုိတာ အတိအကဵ မသိေသးဘူးလုိႛ
ေရႀႚေန ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေဴပာပၝတယ္။ အဲဒီဗဟုိတရား႟ံုးရဲ့ ဆံုးဴဖတ္ခဵက္ကဵမႀ သက္ေသ
ေဒၞခင္မုိးမုိးကုိ ခ႟ုိင္တရား႟ံုးမႀာ စစ္ေဆးရမႀာ ဴဖစ္ပၝတယ္။

ဒီအေတာအတၾင္း အေမရိကန္ႎုိင္ငံသား မစၤတာ ဂ႗န္ယက္ေတာ ေနအိမ္မႀာ ေရာက္ရႀိေနတာကုိ

အေဳကာင္းဳကားဖုိႛ ေနာက္ကဵတယ္ဆုိ႓ပီး မေနႛက ဴပႂလုပ္တဲ့ စစ္အစုိးရသတင္းစာ ရႀင္းလင္းပၾဲမႀာ
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကုိ စၾပ္စၾဲလုိက္တဲ့အေပၞ နားမလည္ႎုိင္ေအာင္ ဴဖစ္ရတယ္လုိႛ
ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္က ဦးဥာဏ္ဝင္းကုိ ဒီကေနႛတရားခၾင္မႀာ ဆံုေတၾႚစဥ္ ေဴပာဆုိခဲ့တယ္လုိႛ
ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေဴပာပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 9

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဦးဉာဏ္ဝင္း။ ။ “မေနႛကလုပ္တဲ့ သတင္းစာရႀင္းလင္းပၾဲကိုပဲ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္က သူ
နားမလည္ဘူးတဲ့။ ဘာေဳကာင့္ ဒီသတင္းစာရႀင္းလင္းပၾဲ လုပ္ရသလဲဆိုတာ။ အဓိက
ေဴပာတာကေတာ့ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္က ခဵက္ခဵင္း report မလုပ္တဲ့အတၾက္
အခဵိန္ဳကန္ႛဳကာတဲ့အတၾက္ တာဝန္ရႀိတယ္၊ ဒၝေဴပာတာပၝပဲ။”

ရန္ကုန္႓မိႂႚ မူးယစ္ေဆးဝၝး ဴပတုိက္မႀာ ဇၾန္လ ၂၅ရက္ မေနႛက ဴပႂလုပ္ခဲ့တဲ့ စစ္အစုိးရသတင္းစာ

ရႀင္းလင္းပၾဲမႀာ မစၤတာဂ႗န္ယက္ေတာ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္အိမ္ကုိ ဝင္ေရာက္ႎုိင္ေအာင္
ေကဵာေထာက္ေနာက္ခံ ဴပႂထားတဲ့ ဴပည္ပအဖၾဲႚအစည္းေတၾ ရႀိေဳကာင္း ရဲခဵႂပ္ခင္ရီက
ေဴပာဳကားသၾားခဲ့ပၝတယ္။

မေလးရႀားႎိုင္ငံ၊ ကၾာလာလမ္ပူ႓မိႂႚရႀိ ဴမန္မာစစ္အစိုးရ၏ သံ႟ံုးေရႀႚတၾင္ ေမလ ၁၅ရက္ေနႛက

ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ႎႀင့္ ႎိုင္ငံေရးအကဵဥ္းသားမဵား လၾတ္ေဴမာက္ေရးအတၾက္ ေတာင္းဆို
ဆႎၬဴပေနဴခင္း ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)

ဂမ္ဘာရီ ေနဴပည္ေတာ္ ေရာက္႓ပီ

2009-06-26http://www.rfa.org/burmese/news/gambari_arrives_naypyidaw-
06262009135255.html/story_main?textonly=1

ကုလသမဂၢ အတၾင္းေရးမႀႃးခဵႂပ္ရဲ့ အထူးကုိယ္စားလႀယ္ မစၤတာ အီဗရာဟင္ ဂမ္ဘာရီဟာ

(၈)႒ကိမ္ေဴမာက္ ခရီးစဥ္အဴဖစ္ ဒီကေနႛ ဇၾန္လ ၂၆ရက္ မနက္ပုိင္းက ရန္ကုန္႓မိႂႚကုိ
ေရာက္႓ပီးေနာက္ ညေနပုိင္းမႀာ ေမာ္ေတာ္ကားနဲႛ ထၾက္ခၾာသၾားတယ္လုိႛ ရန္ကုန္
သံတမန္အသုိင္းအဝုိင္းက ေဴပာပၝတယ္။ မစၤတာ ဂမ္ဘာရီဟာ ကုလသမဂၢ အတၾင္းေရးမႀႃးခဵႂပ္
မစၤတာ ဘန္ကီမၾန္းရဲ့ ခရီးစဥ္အတၾက္ ဴဖစ္ႎုိင္ေဴခ အေဴခအေနေတၾကုိ ႒ကိႂတင္ေလ့လာဖုိႛ
လာေရာက္တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 10

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သူဟာ စစ္အစုိးရ ႎုိင္ငံဴခားေရးဝန္႒ကီး ဦးဥာဏ္ဝင္းနဲႛ ေတၾႚဆံုဖၾယ္ရႀိ႓ပီး၊ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္နဲႛ
ေတၾႚခၾင့္ရမလားဆုိတာေတာ့ မသိရေသးပၝဘူး။

မစၤတာဂမ္ဘာရီဟာ အခုည ေနဴပည္ေတာ္မႀာ ေနထုိင္႓ပီး၊ ေနာက္တေနႛ သူႛရဲ့ အစီအစဥ္ေတၾနဲႛ

ပတ္သက္လုိႛ ရႀင္းရႀင္းလင္းလင္း မသိရေသးဘူးလုိႛ ရန္ကုန္သံတမန္တဦးက ေဴပာပၝတယ္။

မစၤတာ ဂမ္ဘာရီရဲ့ ခရီးစဥ္နဲႛပတ္သက္လုိႛ ရန္ကုန္႓မိႂႚ ကုလသမဂၢ ဴပန္ဳကားေရးဌာနအရာရႀိကုိ

RFA က ဆက္္သၾယ္ေမးဴမန္းရာမႀာ တစံုတရာ ေဴဖဆုိဖုိႛ ဴငင္းဆန္ပၝတယ္။ မစၤတာ
ဂမ္ဘာရီအေနနဲႛ NLD ပၝတီနဲႛ ေတၾႚဆံုမယ္လုိႛ ကနဦးသတင္းေတၾ ေပၞထၾက္ခဲ့ေပမဲ့
ေလာေလာဆယ္အထိေတာ့ ပၝတီနဲႛ ဆက္သၾယ္လာတာ မရႀိေသးဘူးလုိႛ NLD ေဴပာခၾင့္ရပုဂၢိႂလ္
ဦးဥာဏ္ဝင္းက ေဴပာပၝတယ္၊

ဦးဉာဏ္ဝင္း။ ။ “အင္း အခုထိ မဳကားေသးပၝဘူး။ အဆက္အသၾယ္လည္း

မရႀိေသးပၝဘူး။ က႗န္ေတာ္ ဳကားတာကေတာ့ မစၤတာ ဂမ္ဘာရီဟာ ဒီညေန ေနဴပည္ေတာ္ကို
သၾားမယ္လိုႛ ဳကားတယ္။ ရန္ကုန္မႀာ ခဏပဲ ေနမဲ့သေဘာ။”

မစၤတာ ဂမ္ဘာရီဟာ CRPP ဴပည္သူႛလၿတ္ေတာ္ ကုိယ္စားဴပႂေကာ္မတီ အပၝအဝင္ တုိင္းရင္းသား

အဖၾဲႚအစည္းေတၾနဲႛလည္း ေတၾႚဆံုဖုိႛ ဆက္သၾယ္လာတာ မရႀိေသးဘူးလုိႛ CRPP ေဴပာခၾင့္ရ ပုဂၢိႂလ္
ဦးေအးသာေအာင္က ေဴပာပၝတယ္။

ဦးေအးသာေအာင္။ ။ “ဆက္သၾယ္လိမ့္မယ္လိုႛလည္း ေမ႖ာ္လင့္မထားပၝဘူး။

အရင္အေခၝက္ေတၾကေတာင္မႀ ဂမ္ဘာရီဟာ CRPP နဲႛေသာ္လည္းေကာင္း၊ တခဵိႂႚ ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲ
အႎိုင္ရတဲ့ တိုင္းရင္းသား ပၝတီေတၾနဲႛလည္းပဲ ေတၾႚတာဆံုတာ ေဆၾးေႎၾးတာ မရႀိခဲ့ဘူးေလ။
ဒီတေခၝက္မႀာေတာ့ ပို႓ပီးေတာ့ ေမ႖ာ္လင့္မထားပၝဘူး။ ဘာေဳကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူႛခရီးစဥ္ကိုက
ဘန္ကီမၾန္းရဲ့ လာဖိုႛ ခရီးစဥ္အတၾက္ ႒ကိႂတင္႓ပီးေတာ့ လာတဲ့ ခရီးစဥ္လိုႛ သိဳကတဲ့အတၾက္ပၝ။”

မစၤတာ ဂမ္ဘာရီရဲ့ အခုတေခၝက္ခရီးစဥ္ဟာ အရင္အေခၝက္ခရီးစဥ္ေတၾကလုိ ပၾင့္ပၾင့္လင္းလင္း

မရႀိတဲ့အခဵက္က ထူးဴခားေနတယ္လုိႛလည္း ရန္ကုန္ ႎုိင္ငံေရးအသုိင္းအဝုိင္းက ေဴပာပၝတယ္။

သတင္း ေဒသႏၲရသတင္း အပူလိႈင္းေၾကာင့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား ေရာဂါေဝဒနာမ်ား

ျဖစ္ပြား

အပူလိႈင္းေၾကာင့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား
ေရာဂါေဝဒနာမ်ား ျဖစ္ပြား

ျမင့္ေမာင္
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 29 2009 22:43 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
နယူးေဒလီ (မဇၥ်ိမ)။ ။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီၿမိဳ႕၌ လြန္ခဲ့သည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔မွ စတင္ကာ
အပူရွိန္ ျပင္းထန္သည့္ အပူလႈိင္း က်ေရာက္ခဲ့သျဖင့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ား ေရာဂါေဝဒနာမ်ား

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 11

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

အပူခ်ိန္ ၄၇-၄၈ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ထိ ျမင့္မားသည့္ အပူလိႈင္းေၾကာင့္ ျမန္မာဒုကၡသည္ ကေလး၊

လူၾကီးမ်ား ဝမ္းပ်က္ဝမ္းေလွ်ာျခင္း၊ အဖ်ားတက္ျခင္း၊ အေရျပားယားယံျခင္း၊
အဖုအပိမ္႔ေပါက္ျခင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

“အခုတေလာ ေဆးခန္းလာတဲ့ လူနာေတြက ကေလးလူၾကီး၊ ေယာက္်ားမိန္းမ အပူရွိန္နဲ႔

ပတ္သတ္တဲ့ လူနာေတြ မ်ားလာတယ္။ အဖ်ားမ်ားတဲ့ လူေတြ၊ ကေလးေတြ မ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို
၁၀၃ ၊ ၁၀၅ ထိေရာက္တဲ့ လူနာေတြ ရွိတယ္။ ပူလြန္းလို႔ အေရဖ်ားေပၚမွာ ယားတဲ့ အဖု၊ နီတဲ့
အဖုေတြ ေပါက္တဲ့ လူနာေတြလည္း လာၾကတယ္” ဟု နယူးေဒလီအေျခစိုက္ ယမံုနာ
အခမဲ့ေဆးေပးခန္းမွ ေဒါက္တာတင့္ေဆြက မဇိၥ်မကို ေျပာသည္။

“အပူရွိန္ေၾကာင့္ ဝမ္းေလွ်ာဝမ္းပ်က္ေတြလည္း လာကုတယ္။ သူတို႔ကို ေဆးခန္းက ဓာတ္ဆားကို

ပါးစပ္က တိုက္ရတယ္။ ကိုယ္ခႏၶာထဲ သြင္းရတာ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို ေသြးျပန္ေၾကာကေန စလိုင္း
သြင္းရတာေတြ ရွိတယ္။ လာကုတဲ့ လူနာေတြမွာ ေရဓာတ္ေရာ၊ ဆားဓာတ္ေတြပါ
ခမ္းေျခာက္လာတယ္။ ပူလြန္းလို႔ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါေတြ မ်ားလာတယ္။ အပူရွိန္မ်ားတဲ့အတြက္
သာမန္ျဖစ္ေနတဲ့ ေရာဂါေတြထက္ ပိုခံစားရတယ္” ဟု သူက ဆိုသည္။

နယူးေဒလီၿမိဳ႕၌ လြန္ခဲ့သည့္ ဗုဒၶဟူးေန႔မွ စတင္ကာ ၄ ရက္ခန္႔အထိ ၄၇-၄၈ ဒီဂရီ

စင္တီဂရိတ္ရွိသည့္ အပူလႈိင္း က်ေရာက္တြင္ လွ်ပ္စစ္မီးမ်ားလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္
ျပတ္ေတာက္ခဲ့သျဖင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံသားမ်ားနည္းတူ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဒုကၡသည္မ်ားလည္း
အပူဒဏ္ကို ဆိုးရြားစြာ ခံစားခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။

၆ လ သားအရြယ္ ကေလးငယ္၏ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚလႈိင္က “တအား အပူမ်ားတဲ့အတြက္

ကေလးက မေနႏိုင္ဘူး။ Cooler ေရွ႕ (ေလေအးစက္) မွာပဲ အၿမဲ ေနေနရတယ္။ အဲဒီ Cooler
ေရွ႕မွာပဲ ထားရတယ္။ လည္ပင္းေတြမွာ မိတ္ေတြလိုပဲ ရဲေနတဲ့ အဖုေတြ ထြက္ေနတယ္။
ကေလးက မေနႏိုင္ဘူး၊ ေပါင္ဒါ သိပ္ေပးေနရတယ္” ဟု ေျပာသည္။

လွ်ပ္စစ္မီး ျပတ္ေတာက္မႈ မ်ားသျဖင့္ ေရတင္သည့္ ေမာ္တာစက္မ်ား မဖြင့္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္

လူဦးေရ ၂၀ ခန္႔ စုေပါင္းေနထိုင္သည့္ ေနအိမ္တခု၌ ေရ၊ မီး အခက္အခဲၾကံဳေတြ႔ရပံုကုိ
ကူကီးအမ်ဳိးသား ကိုလြန္လြန္းက ယခုလို ေျပာျပသည္။

“ကေလးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ မလြယ္ဘူး။ မီးကလည္း တရက္ကို ၄ ၾကိမ္၊ ၅ ၾကိမ္ ပ်က္တယ္။

ညလည္း ပ်က္တယ္။ ေရကလည္း လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရဘူး။ ဒုတိယထပ္မွာဆိုေတာ့
ေရမရဘူး။ တတိယထပ္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ခက္တယ္။ ေရက တျခားေနရာက
ယူရတယ္။ ေသာက္ေရကလည္း မရဘူးဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္ေနတယ္” ဟု သူက
ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 12

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
“ကေလးေတြက အပူဝမ္းသြားတာေတြ ရွိတယ္။ ဖ်ားတဲ့ နာတဲ့ လူေတြ ရွိတယ္။ တအားပူတဲ့
အခ်ိန္က်ေတာ့ အဝတ္ကို ေရစြတ္ၿပီးေတာ့ ေျခေထာက္ေတြ နည္းနည္းေတြစီ စိုခိုင္းတယ္။ မီးက
ည ၂ နာရီေလာက္ ပ်က္ၿပီဆိုရင္ေတြ ကေလးေရာ လူၾကီးေရာ အျပင္ထြက္ အိပ္ရတယ္” ဟု
သူက ဆုိသည္။

အပူရွိန္ျပင္းထန္ေနခ်ိန္တြင္ လွ်ပ္စစ္မီးျပတ္ေတာက္မႈ မ်ားသျဖင့္ ပုဂၢလိက

လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားေပး ဌာနမ်ားေရွ႕၌ အိႏိၵယႏုိင္ငံသားမ်ား၏ ဆႏၵျပပဲြမ်ားလည္း
ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။

ေဒလီျပည္နယ္အနီးတြင္ တည္ရွိသည့္ ရာဂ်ပ္စတန္ႏွင့္ ဘီဟားျပည္နယ္တြင္ လူဦးေရ ၂၄

ဦးထက္မနည္း ေသဆံုးခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

သတင္း ျပည္တြင္းသတင္း ျမန္မာေတးသီခ်င္း ထုတ္လုပ္မႈ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ က်ဆင္း

ျမန္မာေတးသီခ်င္း ထုတ္လုပ္မႈ ၈၀
ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ က်ဆင္း
မဇၩိမသတင္းဌာန
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 29 2009 22:41 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

နယူးေဒလီ။ ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေတးသီခ်င္းေခြ ထုတ္လုပ္မႈသည္ လြန္ခဲ့သည့္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္

ကာလမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါက ယခုႏွစ္တြင္ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ ရွိေတာ့ေၾကာင္း
ေတးဂီတအသိုင္းအဝိုင္း အဆိုအရ သိရသည္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ ေတးဂီတေလာကအတြင္း ေတးသီခ်င္းေခြ ထုတ္လုပ္မႈမ်ား

က်ဆင္းလာရာမွ ယခုႏွစ္ ပထမ ၆ လပတ္အတြင္း ထုတ္လုပ္မႈသည္ ယခင္ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္
ကာလမ်ားအတြင္း ထုတ္လုပ္မႈ၏ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ ရွိေတာ့ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းေျပာဆိုၾကျခင္း
ျဖစ္သည္။

''ေခြထြက္ႏႈန္းက ခါတိုင္းထက္စာရင္ အရမ္းနည္းတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ၂၀၀၅၊ ၂၀၀၆၊ ၂၀၀၇

တုန္းကဆိုရင္ အဆိုေတာ္ အေဟာင္းေတြေရာ၊ အသစ္ေတြပါ ေခြ အမ်ားၾကီး
ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ၂၀၀၈ ကေနစၿပီး နည္းၿပီ။ ဒီ ၂၀၀၉ မွာ ပိုနည္းသြားတယ္။
က်ေနာ္ထင္တယ္ ခါတိုင္းရဲ႕ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္'' ဟု နာမည္ၾကီး
ေတးေရးဆရာႏွင့္ ေတးသံရွင္ ေဆာင္းဦးလႈိင္က မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 13

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

လသာၿမိဳ႕နယ္ရွိ လသာေတးသံသြင္းဆုိင္မွ တာဝန္ရွိသူတဦးကလည္း ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ကထက္

ယခုႏွစ္ ေတးထုတ္လုပ္မႈမွာ ၅၀ ႏႈန္းေက်ာ္ က်ဆင္းသြားေၾကာင္း ေျပာဆုိသည္။

သီခ်င္းေခြ ထုတ္လုပ္ရန္မွာ ေငြေၾကး အေျမာက္အျမား ရင္းႏီွးမတည္ေသာ္လည္း တရားမဝင္

ေကာ္ပီကူးယူ ေရာင္းခ်မႈမ်ားေၾကာင့္ အရင္းျပန္မရဘဲ ဆံုး႐ႈံးသျဖင့္ ေခြထြက္ႏႈန္း
က်ဆင္းရေၾကာင္းႏွင့္ လသာအေနျဖင့္ ၂ဝဝ၆ - ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ တႏွစ္လွ်င္
၃ ေခြခန္႔ ထုတ္လုပ္ခဲ့ရာမွ ၂၀၀၈ တြင္ တေခြသာ ထုတ္ႏုိင္ၿပီး၊ ယခုႏွစ္အတြက္မူ တေခြမွ်ပင္
ထုတ္လုပ္ႏုိင္ျခင္း မရွိေသးေၾကာင္း သူက ဆက္ေျပာသည္။

''ေခြတေခြ ထြက္ဖို႔အတြက္ ေငြအမ်ားၾကီး ရင္းထားၿပီးကာမွ ခိုးကူးေတြက ေစ်းေပါေပါနဲ႔

ခ်ေရာင္းတဲ့အခါ အရင္းျပန္မရတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ အဆိုေတာ္ေရာ ထုတ္လုပ္သူကပါ
လက္တြန္႔ေနၾကၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ ေခြထြက္ႏႈန္း နည္းသြားတာပါ'' ဟု သူက ေျပာသည္။

မူရင္းေခြတေခြ၏ တန္ဖိုးမွာ က်ပ္ေငြ ၁၅၀၀ ဝန္းက်င္ရွိေသာ္လည္း ခိုးကူးေခြ၏ တန္ဖိုးမွာမူ က်ပ္

၃၅၀ ခန္႔သာ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

၂၀၀၂ ခုႏွစ္ခန္႔မွ စတင္၍ ခိုးကူးေခြမ်ား တစထက္တစ မ်ားျပားလာရာမွ ပုဂၢလိက

ထုတ္လုပ္သူမ်ားအေနျဖင့္ အ႐ႈံးေပၚမည္ကုိ စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ေခြအထြက္
ေလွ်ာ့ခ်သြားေသာ္လည္း ကုမၸဏီႏွင့္ ဟုိတယ္ၾကီးမ်ားက လုပ္ငန္းေၾကာ္ျငာအတြက္ အ႐ႈံးအျမတ္
ပဓာနမထားဘဲ ေငြေၾကးစိုက္ထုတ္ေပးမႈမ်ား ရွိေနေၾကာင္း သိရသည္။

ကိုေဆာင္းဦးလႈိင္က ''ေကာ္ဖီမစ္တို႔၊ ေရသန္႔တို႔၊ ဘီယာလည္း ပါရင္ပါမယ္ေပါ့။ ေနာက္

နာမည္ၾကီး ဟိုတယ္တခုခုေပါ့။ တနည္းအားျဖင့္ သူေ႒းအသိုင္းအဝိုင္းေပါ့။ အဲဒါေတြရဲ႕
အေထာက္အပံ့ တခုခုပါမွ ထုတ္ေနၾကတဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိတယ္။ အဆိုေတာ္ၾကီးေတြေတာင္
အဲဒါမ်ဳိးေတြနဲ႔ ထြက္ေနတာကို က်ေနာ္တို႔ ေတြ႔ရတယ္ေလ'' ဟု ေျပာသည္။

သူ႔အေနျဖင့္ လာမည့္ကာလတြင္ ေတးသီခ်င္းစီးရီး ထုတ္လုပ္မည္ဆိုပါက

လူလတ္တန္းစားမ်ားအတြက္ စူပါမတ္ကက္မ်ား၌ တေခြလွ်င္ ၁၅၀၀ က်ပ္ျဖင့္
ေရာင္းခ်သြားမည္ျဖစ္ၿပီး၊ အေျခခံ လူတန္းစားမ်ားအတြက္မူ တေခြလွ်င္ က်ပ္ ၅ဝဝ ႏႈန္းျဖင့္
ေရာင္းခ်ေပးသြားမည္ဟု ဆုိသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 14

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သတင္း ေဒသႏၲရသတင္း ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ Moei ျမစ္တေလွ်ာက္ လုံၿခံဳေရး
တပ္လွန္႔ထား

ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ Moei
ျမစ္တေလွ်ာက္ လုံၿခံဳေရး တပ္လွန္႔ထား
မဇၩိမသတင္းဌာန
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 29 2009 22:45 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ခ်င္းမုိင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ဒီေကဘီေအ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔ႏွင့္ ထုိင္းစစ္တပ္တုိ႔
မိနစ္အနည္းအငယ္ၾကာ အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ထုိင္းလုံၿခံဳေရးအရာရွိမ်ားက
ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္ရွိ Moei ျမစ္တေလွ်ာက္ တပ္လွန္႔ထားလုိက္သည္။

ထုိင္းနယ္ေျမကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ရန္ ၾကိဳးစားေနေသာ ဒီေကဘီေအ ေခၚ ဒီမိုကရက္တစ္

တုိးတက္ေသာ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္တပ္မေတာ္ႏွင့္ ထုိင္းစစ္တပ္အၾကား အျပန္အလွန္
ပစ္ခတ္ၾကရာမွ ျမန္မာ-ထုိင္းနယ္စပ္တေလွ်ာက္ Moei ျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ယခုလို
တပ္လွန္႔လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ယခုလ ၂၇ ရက္ေန႔က ထုိင္းႏုိင္ငံ မယ္ခူလြန္းေက်းရြာကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ရန္ ၾကိဳးစားေနေသာ

ဒီေကဘီေအႏွင့္ တပ္ခ္ေဒသ မဲေဆာက္ခ႐ုိင္မွ ထိုင္းစစ္တပ္အၾကား ၁ဝ မိနစ္ခန္႔ၾကာ
အျပန္အလွန္ ပစ္ခတ္ခဲ့ၾကသည္။

တုိက္ပြဲျဖစ္ၿပီးေနာက္ အခင္းျဖစ္ပြားရာသို႔ ထုိင္းစစ္တပ္က သြားေရာက္စစ္ေဆးခဲ့ရာ ဒီေကဘီေအ

အဖြဲ႔ဝင္ အမ်ဳိးသားတဦးႏွင့္ အမ်ဳိးသမီးတဦး ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ လဲေနေသာေၾကာင့္
မဲေဆာက္ေဆး႐ုံသုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ အျခား ႏွစ္ဦးမွာမူ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္သုိ႔
ထြက္ေျပးသြားေၾကာင္း သိရသည္။ ထုိင္းစစ္တပ္အရာရွိမ်ားက တုိက္ပြဲျဖစ္သည့္ေနရာ၌
လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား ေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီး၊ ထြက္ေျပးသြားေသာ ဒီေကဘီေအ တပ္ဖဲြ႔ဝင္ ႏွစ္ဦးေနာက္သုိ ့
လုိက္လံရွာေဖြလ်က္ရွိသည္။

အခင္းျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ အမည္မသိ လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔တဖဲြ႔က ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား

စီးနင္းလုိက္ပါလာေသာ ေလွတစီးအား အျပင္းအထန္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ရာ ဒီေကဘီေအ
ထိပ္တန္းအရာရွိျဖစ္သူ တပ္ရင္း အမွတ္ ၇ ၏ တပ္ရင္းမႉး ဗုိလ္မႉးၾကီးဆန္ၿပံဳး အပါအဝင္
တပ္သား ၁၆ ဦး ေသဆုံးခဲ့သည္။

ထုိင္းႏုိင္ငံ ဒု-ရဲခ်ဳပ္ျဖစ္ၿပီး၊ အမွတ္ ၆ ဘုရင့္ရဲ႐ုံးခ်ဳပ္ ဆူရာဆရီ ဆန္ေတာန္ဆာရ္တြန္းသည္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 15

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
မယ္ေဆာင္ေဒသရွိ အခင္းျဖစ္ရာသို႔ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈ စစ္ေဆးခဲ့ၿပီး ဒီေကဘီေအ တပ္ဖြဲ႔၏
ေလွ အပစ္ခံရသည့္ ကိစၥကုိ ဆက္လက္၍ စစ္ေဆးေနသည္။

ဗုိလ္မႉးၾကီးဆန္ၿပံဳးသည္ ယမန္ႏွစ္က မယ္ေဆာင္ခ႐ုိင္၌ လုပ္ၾကံခံရေသာ

ကရင္အမ်ဳိးသားအစည္းအ႐ံုး ေကအန္ယူ၏ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးေဟာင္း ပဒုိမန္းရွာ၏
အမႈႏွင့္ပတ္သက္ေနသည္ဟု စြပ္စြဲခံရသူ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဆန္ၿပံဳးသည္ တုိက္ပြဲ၌
က်ဆုံးခဲ့သည္မွန္ပါက ထုိင္းရဲအေနျဖင့္ ထုိင္းမႈခင္းတရား႐ုံးမွ ထုတ္ျပန္ထားေသာ ဖမ္းဆီးမိန္႔ကုိ
ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းမည္ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္လည္း လက္နက္ကုိင္အခ်ဳိ႕ ထုိင္းနယ္ေျမအတြင္း ျဖတ္ေက်ာ္၍ အျပန္အလွန္

ပစ္ခတ္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက သတင္းေပးပုိ႔သျဖင့္ ထုိင္းစစ္တပ္က
တပ္လွန္႔ထားလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ယခုႏွစ္အတြင္း ထုိင္းႏုိင္ငံႏွင့္ နယ္စပ္ခ်င္း ထိစပ္ေနေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ကရင္ျပည္နယ္၌

ျဖစ္ပြားေနေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ေဒသခံႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအဝုိင္းကုိ
စုိးရိမ္မကင္းျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ကရင္ရြာသားမ်ားသည္ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္သုိ႔
ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ေနၾကေၾကာင္းႏွင့္ အမ်ားစုမွာ ဖ်ားနာၿပီး၊ အာဟာရဓာတ္ ခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္းမ်ား
ၾကံဳေတြ႔ေနခဲ့ၾကသည္။

ငွက္ဖ်ားႏွင့္ အသက္ရႉလမ္းေၾကာင္းဆုိင္ရာ ေရာဂါေဝဒနာမ်ား ခံစားေနၾကေသာ တပ္ခ္ေဒသ

တာေဆာင္းရန္ ခ႐ုိင္၌ ခုိလႈံေနၾကသည့္ အသစ္ ေရာက္ရွိလာေသာ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားအား
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အစုိးရ မဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ေဆးဝါးအကူအညီ
ေထာက္ပံ့မႈမ်ား ရွိေနသည္။

တုိက္ပြဲေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာေသာ ကရင္ဒုကၡသည္ေပါင္း ၃၀၀၀ ခန္႔ရွိမည္ဟု ထုိင္းအစုိးရက

ခန္႔မွန္းေသာ္လည္း ေဒသခံ အစုိးရမဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းဝန္ထမ္းမ်ားကမူ ခန္႔မွန္းထားသည့္
အေရအတြက္ ပုိမ်ားမည္ဟု ဆုိၾကသည္။

Moei ျမစ္၌ ျဖစ္ပြားေသာ တုိက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ထြက္ေျပးလာေသာ ကရင္ရြာသား ဦးေရမွာ

ပုိမုိမ်ားျပားလာမည္ဟု ေျပာဆုိၾကသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 16

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သတင္း ျပည္တြင္းသတင္း ပဲခူးတြင္ မိုးေခါင္သျဖင့္ စပါးစိုက္ ေနာက္က်

ပဲခူးတြင္ မိုးေခါင္သျဖင့္ စပါးစိုက္ ေနာက္က်

မဇၩိမသတင္းဌာန
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 29 2009 22:46 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
နယူးေဒလီ (မဇိၥ်မ)။ ။ ပဲခူးတိုင္း ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕နယ္အတြင္း မိုးေခါင္သျဖင့္ လယ္ေျမအခ်ဳိ႕တြင္သာ
စပါးစိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ေသးေၾကာင္း လယ္သမားမ်ား အေျပာအရ သိရသည္။

ယခုလ ရက္သတၱပတ္မွ စတင္ကာ မိုးစတင္ရြာသြန္းခဲ့သျဖင့္ စိုက္ပ်ဳိးေျမဧက အားလံုး၌

စပါးစိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေျမ ၅ ပံု ၁ ပုံ၌သာ စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ေၾကာင္း
လယ္သမားမ်ား အေျပာအရ သိရျခင္း ျဖစ္သည္။

“ေရ အဓိက၊ ျပႆနာက မိုးေခါင္လြန္းလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိုးရြာတဲ့ ေနရာတခ်ဳိ႕မွာပဲ ေရြးၿပီး

စိုက္ရတယ္။ ဆည္ေျမာင္းကလည္း ေရ လံုး၀ မေပးဘူးဗ်” ဟု ပဲခူးတုိင္း ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕နယ္မွ
လယ္သမားတဦးက မဇိၥ်မကို ေျပာသည္။

ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕နယ္သည္ စပါးထြက္ အေကာင္းဆံုး ေဒသမ်ားအနက္ တခု အပါအ၀င္ျဖစ္ၿပီး

စိုက္ပ်ဳိးေျမ လယ္ေျမဧက တေသာင္းေက်ာ္ ရွိသည္။

သို႔ေသာ္ ယခုႏွစ္တြင္ မိုးေခါင္သျဖင့္ စပါးစိုက္ဧက ၁ ေသာင္းေက်ာ္တြင္ ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္ခန္႔သာ

စိုက္ပ်ဳိးႏုိင္ေၾကာင္း လယ္သမားမ်ားက ဆိုသည္။

“က်ေနာ္တို႔ ဒိုက္ဦးဆိုရင္ ပဲခူးတိုင္း တတိုင္းလံုးထဲမွာ စပါးစိုက္အား အေကာင္းဆံုးေနရာပဲ။

လယ္ဧကဆိုရင္ တေသာင္းေက်ာ္ ရွိတယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ မိုးေခါင္လို႔ ၂၀၀၀ ၀န္းက်င္ပဲ
စိုက္ႏိုင္ၾကတယ္ေလ” ဟု လယ္သမားတဦးက ဆိုသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ဇြန္လကုန္ပိုင္းတြင္ စပါး စတင္စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ရေသာ္လည္း ယခုႏွစ္

ဇြန္လကုန္ပိုင္းေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ လယ္ရွင္းျခင္း၊ ပ်ဳိးေထာင္ျခင္းမ်ားကိုသာ
စတင္ေနရေသးသည္။

ယခုလို စပါးစိုက္ ေနာက္က်သျဖင့္ စပါးအထြက္ႏႈန္းပါ ထိခိုက္မည့္ အလားအလာရွိေၾကာင္း

အျခား လယ္သမား တဦးက ဆိုသည္။

“က်ေနာ္တို႔ လယ္စိုက္တာ ေနာက္က်ေတာ့ အခု အေျခအေန အတိုင္းဆိုရင္ စပါးက ေတာ္ေတာ္

အထြက္နည္းမယ့္ ပံုပဲဗ်ာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိရင္ ရွိသမွ်လယ္ေတြ အကုန္မစိုက္တာက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 17

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
တေၾကာင္းေပါ့ေနာ္။ မိုး ေတာ္ေတာ္ နည္းေတာ့ စပါးအထြက္ႏႈန္း ေတာ္ေတာ္နည္းအံုးမယ့္
အလားအလာ ရွိတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။

အလားတူပင္ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ စစ္ေတြ၊ ေျမာက္ဦး၊ ရေသ့ေတာင္၊ ေမာင္းေတာ စသည့္

ၿမိဳ႕နယ္မ်ားအတြင္း မိုးေခါင္သျဖင့္ လယ္သမားမ်ား စိုက္ပ်ဳိးရန္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေနသည္။

“လယ္လုပ္တဲ့သူ မမ်ားေပမယ့္ ဒီမွာလည္း မိုးေခါင္တယ္။ တျခားေဒသေတြမွာေတာ့

မိုးရြာေပမယ့္ မိုးနည္းတယ္” ဟု စစ္ေတြၿမိဳ႕နယ္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးဆိုင္ရာ ပစၥည္းမ်ား
ေရာင္းခ်ေနသည့္ အေရာင္းဆိုင္ ၀န္ထမ္းတဦးက ေျပာသည္။

ထို႔အျပင္ မိုးေခါင္ေနသျဖင့္ စိုက္ပ်ဳိးေရးပစၥည္းမ်ား ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ထက္ အေရာင္းမသြက္ေၾကာင္း

သူက ဆက္ေျပာသည္။

သတင္း ျပည္တြင္းသတင္း သတၳဳတူးစီမံကိန္းေၾကာင့္ ပအိုဝ္း အိုးအိမ္မ်ား ပ်က္စီးမည္ဟု

PYO ေျပာ

သတၳဳတူးစီမံကိန္းေၾကာင့္ ပအိုဝ္း
အိုးအိမ္မ်ား ပ်က္စီးမည္ဟု PYO ေျပာ
ကိုဝုိင္း
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 29 2009 19:13 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ခ်င္းမုိင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း တေနရာ၌ စစ္အစိုးရႏွင့္ ျပည္တြင္း-ျပည္ပ
ကုမၸဏီမ်ား ပူးေပါင္း၍ သံ႐ိုင္းသတၱဳ တူးေဖာ္မည့္ စီမံကိန္းေၾကာင့္ ပအိုဝ္းျပည္သူမ်ား၏
အိုးအိမ္မ်ား ေထာင္ခ်ီ၍ ပ်က္စီးဆံုး႐ံုးမည္ဟု ထိုင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ပအိုဝ္းလူငယ္ အစည္းအ႐ံုးက
ေျပာသည္။

ေတာင္ၾကီးႏွင့္ ဟိုပံုးၿမိဳ႕အနီး၌ “ပင္းပက္ေတာင္ သံ႐ိုင္းတူးေဖာ္ေရး စီမံကိန္း” သည္ ေဒသတြင္းမွ

‘ပင္းပက္ေတာင္’ တခုလံုးကို တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ျပင္ဆင္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္
ေတာင္ေျခေန ေက်းရြာ ၂၅ ရြာမွ လူထု ၇ ေထာင္ေက်ာ္၏ အိုးအိမ္မ်ား ပ်က္စီးမည္ဟု
ေျပာဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

“သတၱဳတြင္းကို ေျမမ်က္ႏွာျပင္ အပြင့္တူးစနစ္နဲ႔ တူးမွာျဖစ္တယ္။ ဥပမာ ေနာင္ကာကယ္၊ ပင္ငို၊

မဲုင္းဟဲုင္၊ လိုင္းေငါက္၊ ေနာင္ခ်ဳိ ရြာတို႔ဆိုရင္ ေတာင္ေျခမွာ ရွိတယ္ဗ်။ ေတာင္တူးရင္ အဲဒီ
ေက်ာက္တုန္းေတြလည္း လိမ့္က်မယ္။ အခုေတာင္ လမ္းေဖာက္႐ုံပဲ ရွိေသးတယ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 18

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေက်ာက္တုံးေတြ၊ ေျမေတြ ၿပိဳက်လာေတာ့ ေျမတူးသမားေတြ အလုပ္လုပ္ေနရင္ ရြာသားေတြက
သူတို႔ ၿခံေတြကို မသြားရဲဘူး” ဟု ပအိုဝ္းလူငယ္အစည္းအ႐ံုး PYO ေျပာခြင့္ရသူ ခြန္ခ်န္ကီက
မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ယခုတြင္းကို (၁၉၆၁-၆၂) ခုႏွစ္ ကတည္းက တၾကိမ္တူးခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း

အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ရပ္တန္႔သြားခဲ့ရာမွ ၁၉၉၂-၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္တူးရန္
ၾကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ။ ထို႔ေနာက္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္
ျပန္လည္စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

၁၉၉၃ ခုႏွစ္၌ ယခုစီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့စဥ္က လံုၿခံဳေရးအတြက္ဟု

အေၾကာင္းျပ၍ ေလ်ာ္ေၾကး မေပးဘဲ ပင္းပက္ေတာင္ႏွင့္ ေတာင္ၾကီးအၾကားရွိ
မဲေတာင္ရြာသားမ်ားပိုင္ေသာ စိုက္ပ်ဳိးေျမ ဧက ၁၁၀၀၀ (တေသာင္း တေထာင္) ကို သိမ္းယူၿပီး
၂၁၂ ဆက္သြယ္ေရး တပ္စခန္း တည္ေဆာက္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ေျမယာလက္လြတ္ခဲ့ရသျဖင့္
ေနရာေျပာင္းေရႊ႔ ေနထိုင္ရေသာ ရြာသားမ်ား ရွိေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

သတၱဳတူးေဖာ္မႈမွ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ ေဒသ၏ ပင္မေရအရင္းအျမစ္ျဖစ္သည့္

‘သဘက္ေခ်ာင္း’ သည္လည္း ညစ္ေထးရဖြယ္ရွိၿပီး ျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ေန ေဒသခံ ၃၅၀၀၀
(၃ ေသာင္းခဲြ) ေက်ာ္လည္း ထိခိုက္နစ္နာရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း PYO က ဆိုထားသည္။

PYO က ယင္းစီမံကိန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာမွစ၍ ယခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီအထိ

ကြင္းဆင္းၿပီး အခ်က္အလက္ စုေဆာင္းကာ “အနာဂတ္ကို လုယူဖ်က္ဆီးျခင္း” အမည္ရွိ ၅၉
မ်က္ႏွာပါ အစီရင္ခံစာကို အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာျဖင့္ ယေန႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

ပင္းပက္သံ႐ိုင္းသိုက္တြင္ ခန္႔မွန္းေျခ သံ႐ိုင္း ၅၆.၄ % ပါဝင္ေသာ ေဟမတိုက္သတၱဳ႐ိုင္း တန္ခ်ိန္

၁၀ သန္းခန္႔၊ သံ႐ိုင္း ၄၂.၆ % ပါဝင္ေသာ ထံုးေက်ာက္ တန္ခ်ိန္ သန္း ၇၀ ခန္႔ႏွင့္
ထံုးေက်ာက္သက္သက္ တန္ခ်ိန္ သန္း ၃၀ ရွိေနေၾကာင္း အစီရင္ခံစာ အတြင္း၌

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 19

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေဖာ္ျပထားသည္။

၅ ႏွစ္ စီမံကိန္းျဖစ္သည့္ ပင္းပက္ေတာင္ စီမံကိန္းသည္ ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕နယ္

နမ္းဆီးေက်းရြာအုပ္စုအတြင္း ပါဝင္ၿပီး ဟိုပုန္းၿမိဳ႕၏ အေနာက္ေတာင္ဘက္ ၄ မိုင္ခန္႔၊
ေတာင္ၾကီးၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ ၇ မိုင္ခန္႔ ကြာေဝးေၾကာင္း သိရသည္။

စီမံကိန္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ေက်ာ္သာကုမၸဏီ၊ ကေမၻာဇတည္ေဆာက္ေရး ကုမၸဏီလီမိတက္၊

ဝင္းနားစူပါဒိုင္းမြန္း ကုမၸဏီလီမိတက္၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရး ေကာ္ပိုေရးရွင္းတို႔ႏွင့္အတူ ႐ုရွအစိုးရပိုင္
Tyazhpromexport ကုမၸဏီႏွင့္ အီတလီႏိုင္ငံမွ ဒယ္နီရယ္လီ (Danieli) ကုမၸဏီတို႔
ပါဝင္ပတ္သက္ေနေၾကာင္း အစီရင္ခံစာ၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ စီမံကိန္းလုပ္ငန္းမ်ား၌ ႐ုရွပညာရွင္
၄ ဦး အခ်ိန္ျပည့္ လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိေၾကာင္း သိရသည္။

၂၀၀၃ ခုႏွစ္ အကုန္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ အစပိုင္း၌ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး မည္သည့္ကာလတြင္

စတင္တူးေဖာ္မည္ကို သက္ဆိုင္ရာက ထုတ္ျပန္ျခင္း မရွိေသးေသာ္လည္း သတၱဳသန္႔စင္ရန္ ဂါလံ
၄ သိန္း ၈ ေသာင္းဆန္႔ ေရတြင္း ၂ တြင္း၊ ေျမေအာက္ ဥမင္မ်ားႏွင့္ အရာရွိ အိမ္ယာမ်ား၊
စြမ္းအင္ရရွိေရး သဘာဝဓာတ္ေငြ႔လိုင္းမ်ား တည္ေဆာက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေတာင္ထိပ္ရွိ
သစ္ပင္၊ ၿခံဳပင္မ်ားလည္း ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ ေျမတူးစက္မ်ားျဖင့္ ရွင္းထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း
ခြန္ခ်န္ကီက ေျပာသည္။

ထို႔အျပင္ အဆိုပါ စီမံကိန္းႏွင့္အတူ ယူေရနီယံသတၱဳ တူးေဖာ္မည္ဟုလည္း

စီမံကိန္းအရာရွိမ်ား၏ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားအား ကိုးကား၍ ေဒသခံမ်ားအၾကား သတင္းမ်ား
ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနေသာ္လည္း PYO အေနျဖင့္ ပညာရွင္မ်ား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အတည္ျပဳ၍
မရေသးေၾကာင္း သူက ဆက္ေျပာသည္။

“၁၉၇၉ ခုႏွစ္မွာ ဦးစိုးဝင္းနဲ႔ ဦးသန္းေ႒း ဦးေဆာင္တဲ့ ဘူမိေဗဒအဖြဲ႔တဖြဲ႔က အဲဒီေတာင္ေျခမွ

စခန္းခ်ၿပီးေတာ့မွ ပင္းပက္ေတာင္ေပၚမွာ ယူေရနီယံ လွ်ဳိ႕ဝွက္ရွာေဖြမႈေတြ ျပဳလုပ္သြားခဲ့တယ္။ ၃
ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ လာေနသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက မစဥ္းစားမိၾကဘူး။ အခု စီမံကိန္းမွာ
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အရာရွိတခ်ဳိ႕က သူတို႔ အရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ ရြာသားတခ်ဳိ႕ကို ဒီေနရာမွာ
သံ႐ိုင္းမကဘူးေပါ့။ ယူေရနီယံကိစၥလည္း ပါဝင္ေနတယ္ဆိုၿပီး ေျပာျပတာေပါ့” ဟု သူက
ေျပာသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူထုေရြးေကာက္ထားသည့္ အစိုးရ မရွိေသးသေရြ႔ ယခု

“ပင္းပက္ေတာင္သံ႐ိုင္း တူးေဖာ္ေရးစီမံကိန္း” ကို ရပ္ထားသင့္ေၾကာင္း PYO က
ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

စီမံကိန္းေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား၏ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း လုပ္ငန္းမ်ားထိခိုက္မႈ၊

လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ခံရမႈမ်ား၊ သဘာဝ ဝန္းက်င္ပ်က္စီးမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍
ေဒသဆိုင္ရာႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အင္အားစုမ်ားအေနျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္စစ္ေဆးမႈမ်ားကို အနီးကပ္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 20

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ျပဳလုပ္ေပးရန္သာမက ယူေရနီယံတူးေဖာ္မည္ဆိုသည့္ သတင္းအေပၚ၌လည္း သတိထား
ေစာင့္ၾကည့္ၾကေစလိုေၾကာင္းလည္း ေတာင္းဆိုထားသည္။

ပအိုဝ္းလူငယ္အစည္းအ႐ုံး - PYO ကို ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ပအိုဝ္းေဒသရွိ

ရဟန္းသံဃာမ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ား၊ လူငယ္မ်ားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊
တရားမွ်တေရး၊ ဒီမိုကေရစီ အခြင့္အေရးမ်ားအတြက္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနေသာ
အဖြဲ႔ျဖစ္သည္။
သတင္း ျပည္တြင္းသတင္း သံဃာေတာ္ ထက္ဝက္ေက်ာ္က ဦးေအာင္ေသာင္းအလႉ
သပိတ္ေမွာက္

သံဃာေတာ္ ထက္ဝက္ေက်ာ္က
ဦးေအာင္ေသာင္းအလႉ သပိတ္ေမွာက္
ကိုဝိုင္း
စေနေန႔၊ ဇြန္လ 27 2009 23:52 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ခ်င္းမိုင္ (မဇၩိမ)။ ။ စက္မႈ (၁) ဝန္ၾကီး ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ျမင္းၿခံၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိေနစဥ္
ျမင္းၿခံသံဃာေတာ္မ်ားအား ယေန႔နံက္ အာ႐ုဏ္ ဆြမ္းေလာင္းရာ ၾကြေနက် သံဃာေတာ္ဦးေရ၏
တဝက္ခန္႔သာ ဆြမ္းလက္ခံေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံသံဃာတပါးကမိန္႔သည္။

ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းရွိ ‘ပုညသဟာယ ေန႔စဥ္ဆြမ္းေလာင္းအသင္း’ ၏

အာ႐ုဏ္ဆြမ္းေလာင္းပြဲသို႔ ပံုမွန္အားျဖင့္ သံဃာေတာ္ အပါး (၇ဝဝ) ေက်ာ္ရွိေသာ္လည္း
ယေန႔နံက္တြင္မူ ပတၱနိကုဇၨန ကံေဆာင္ထားသည့္ သံဃာအမ်ားစုၾကြေရာက္ျခင္းမရွိပဲ အပါး
(၃၀၀) ခန္႔သာ ဆြမ္းခံမၾကြျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံသံဃာက မိန္႔သည္။

“ဦးဇင္းတို႔ကေတာ့ မၾကြဘူး။ မသိနားမလည္တဲ့ ေတာထြက္ေတြတို႔၊

ကိုရင္အငယ္ေလးေတြေလာက္ပဲၾကြပါတယ္။ ဒီမနက္ သြားေလ့လာေတာ့ သံဃာ ၂၅၀-၃၀၀
နီးပါးေလာက္ပဲ ၾကြတာေတြ႔ရတယ္။ ျမင္းၿခံမွာက တတ္သိနားလည္တဲ့ သက္လတ္ပိုင္း
မွန္သမွ်က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကံေဆာင္ထားတယ္။ ” ဟု အဆိုပါ သံဃာက မဇၥ်ိမသို႔ မိန္႔သည္။

ဆြမ္းေလာင္းအသင္း၌ မည္သူမဆို တေန႔တဦးက် ကုသိုလ္ရွင္အျဖစ္ တာဝန္ယူေလ့ရွိၿပီး

ဝန္ၾကီးဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ယေန႔ ဆြမ္းေလာင္းမည့္အေၾကာင္း ၾကိဳတင္
ေၾကညာထားသည္ကို သံဃာေတာ္မ်ားက မေန႔က ေတြ႔ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အာ႐ုဏ္ဆြမ္းေလာင္းပြဲသို႔ ကိုးေဆာင္စာသင္တိုက္မွ သံဃာအမ်ားစုအပါအဝင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 21

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
တိုက္ကုန္းေက်ာင္း၊ ဆုေတာင္းျပည့္၊ ေဌးပရိယတၱိ စသည့္ စာသင္တိုက္မ်ားမွ သံဃာမ်ားလည္း
ဆြမ္းခံေလ့ရွိသည္။

ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ယမန္ေန႔ကလည္း ကူရာ၊ ကြမ္းစိုက္၊ ရြာစည္၊ ဆားခါး၊ ေတာင္ေရွ႕၊

ေဂြးပင္႐ိုးရြာ၊ သစ္႐ုံ၊ ထိန္ပန္း၊ လယ္သစ္၊ ေက်ာက္ျပဳတ္၊ သစ္ပင္ရွည္၊ စံျပ စသည့္
ျမင္းၿခံဝန္းက်င္မွ ရြာမ်ားမွ ရြာသူရြာသားမ်ားအား ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ အထက (၁) အထက္တန္းေက်ာင္း၌
က်င္းပသည့္ အစည္းအေဝးသို႔
တက္ေရာက္ရန္ “အတင္းအဓမၼ” ေခၚယူခဲ့ေသာ္လည္း တက္ေရာက္သူ နည္းပါးေၾကာင္း
ၿမိဳ႕ခံတဦးက ေျပာသည္။

“မေန႔က ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ စည္းေဝးပြဲေတြ လုပ္တယ္ဗ်။ ရြာေတြကို သူက မလိုက္ မေနရ

ဆိုၿပီး အသံခ်ဲ႕စက္ေတြနဲ႔ လိုက္ေအာ္ခိုင္းတယ္။ မလိုက္ရင္
တေထာင္ေပးရမယ္ဆိုၿပီး အတင္းအက်ပ္ ေခၚတာရွိတယ္။ ေထာ္လာဂ်ီေတြကိုလည္း
အတင္းေခ်ာဆြဲၿပီးေတာ့ အတင္းတက္ခိုင္း။ ရြာက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အမိန္႔ကို ဖီဆန္ၿပီး
မတက္ၾကဘူး။ တရြာကို (၁၅) ေယာက္ထက္ ပိုမလာဘူးဗ်။ ၿပီးေတာ့
ေထာ္လာဂ်ီေတြျဖတ္သြားတာ ၾကည့္လိုက္ရင္ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ ကေလးေတြမ်ားတယ္” ဟု
သူကေျပာသည္။

ျမင္းၿခံခ႐ိုင္၊ ေတာင္သာၿမိဳ႕နယ္မွ “ဝဲေလာင္ရြာ” ဇာတိျဖစ္သူ ဦးေအာင္ေသာင္းသည္

ျမင္းၿခံအနီးတဝိုက္မွ ရြာမ်ားသို႔ ကြင္းဆင္း စည္း႐ုံးေရးအခ်ဳိ႕ လုပ္ေဆာင္ဖူးေသာ္လည္း ၿမိဳ႕ေပၚသို႔
ေက်းရြာမ်ားစုေခၚၿပီး အစည္းအေဝးလုပ္ျခင္းသည္ ယခုတၾကိမ္ ပထမဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ယမန္ေန႔ အစည္းအေဝးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား

ဂၽႊန္ယက္ေတာတို႔အား ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုျခင္း၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ နအဖ က
လ်ာထားေသာ ျမင္းၿခံမွ ဦးေက်ာ္ဆန္းႏွင့္ ဦးဝင္းျမင့္ တို႔အား မိတ္ဆက္ေပးျခင္းႏွင့္ နအဖ
အစိုးရ၏ လမ္းေဖာက္၊ တံတားေဆာက္မႈမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုျခင္းတို႔ သာမက
ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည့္ အေရးအခင္း မ်ားတြင္ မပါဝင္ၾကရန္ကိုလည္း
သတိေပးတိုက္တြန္းသြားသည္။

မေကြး၊ မိထၳီလာ၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ ေညာင္ဦး၊ ပခုကၠဴ၊ ေရနံေခ်ာင္း စသည့္ (၁၅) ၿမိဳ႕နယ္

ပူးေပါင္းၿပီး မၾကာေသးမီက ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေရး ဓါတ္ပံု၊
စာရြက္စာတမ္းႏွင့္ ပို႔စ္ကဒ္ျဖန္႔သည့္ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ျမင္းၿခံၿမိဳ႕ခံမ်ားလည္း တက္ၾကြစြာ
ပါဝင္ခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 22

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သတင္း ေဒသႏၲရသတင္း ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး ဂုဏ္ျပဳဆႏၵျပပဲြ က်င္းပ

ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး ဂုဏ္ျပဳဆႏၵျပပဲြ က်င္းပ

ဖနိဒါ
ေသာၾကာေန႔၊ ဇြန္လ 26 2009 18:49 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ခ်င္းမုိင္ (မဇိၩမ)။ ။ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေနဝင္း၏ အစိုးရမွ ပထမဆံုး ၾကိဳးမိန္႔ေပးခဲ့သူ
ခ်င္းေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး က်ဆံုးသည့္ ၃၃ ႏွစ္ေျမာက္ေန႔ ယေန႔တြင္
ေတာင္ကုိရီးယား ဆုိးလ္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုးေရွ႕၌ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ား စုေပါင္း ဆႏၵျပခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ေနဝင္း၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အစိုးရအျဖစ္မွ ဦးေနဝင္း၏ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္

လမ္းစဥ္ပါတီအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္း ဖဲြ႔စည္းစ၌ ေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္
ဆန္႔က်င္ခဲ့ရာ၌ ဦးေဆာင္ပါဝင္သျဖင့္ ဖမ္းဆီးၾကိဳးမိန္႔ေပးခံရသူ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးအား
ဂုဏ္ျပဳေအာက္ေမ့ဖြယ္အျဖစ္ စုေပါင္းဆႏၵျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

“သူဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရးအတြက္ သူ႔အသက္ ေပးသြားတယ္။ မဆလ က

သတ္ျဖတ္ခဲ့တာကုိ မေမ့ေအာင္၊ သူ႔ကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ သံ႐ံုးေရွ႕မွာ
ဆႏၵျပေတာင္းဆုိတယ္” ဟု ေတာင္ကုိရီးယားေရာက္ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔မွ တာဝန္ခံ
ဆလုိင္းေက်ာ္ေက်ာ္က မဇိၩမကုိ ေျပာသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား၊ ခ်င္းေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား

အျမန္ဆံုး လႊတ္ေပးရန္၊ ခ်င္းျပည္နယ္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ား အျမန္ဆံုး ရပ္တန္႔ရန္၊ သံုးပြင့္ဆုိင္ အျမန္ဆံုး
ေဆြးေႏြးရန္ ဆႏၵျပသူမ်ားက ျမန္မာစစ္အစိုးရသို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။

သူတို႔က သမုိင္းဝင္ ဗမာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ - ဗကသ အလံႏွင့္

ခ်င္းတုိင္းရင္းသား အလံမ်ား ကုိင္ေဆာင္ကာ ဆႏၵျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ ဗကသ (ႏုိင္ငံျခားေရးရာ ေကာ္မတီ) က ယေန႔ထုတ္ျပန္သည့္

ေၾကညာခ်က္ထဲ၌ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးသည္ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေရး တခုတည္းအတြက္ မဟုတ္ဘဲ
ဗမာျပည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး၊ စစ္အာဏာရွင္ ဖ်က္သိမ္းေရးကို
ယင္းကာလမ်ားကပင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီ လြတ္ေျမာက္ေရး
တုိက္ပဲြအတြက္ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္းတဦးျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။

ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦးသည္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ ကြ်န္းဆြယ္ အေရးအခင္းမွ စတင္၍ တက္ၾကြစြာ

ပါဝင္ခဲ့သူျဖစ္ၿပီး၊ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ သမုိင္းဝင္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ၌ အဖမ္းခံခဲ့ရကာ ေထာင္ထဲ၌ ၂
ႏွစ္ၾကာ ေနခဲ့ရသည္။ သူသည္ ထိုအခ်ိန္က တရားဝင္ လုပ္ခြင့္ရသည့္ ခ်င္းစာေပႏွင့္
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 23
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ယဥ္ေက်းမႈအသင္း အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ ၁၉၇၄-၇၅ ခုႏွစ္အတြင္း အေထြေထြ
အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။

၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ကု အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ စ်ာပနအတြက္

ဂုဏ္ျပဳသင့္သည့္ ပုဂၢဳိလ္ကို ထုိက္တန္စြာ ဂုဏ္ျပဳရန္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးစီးေဆာင္ရြက္ရန္
ရဲဝံ့စြာ စတင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ မဆလ အစိုးရက အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခဲြခံရေသာ္လည္း
ဦးသန္႔ဗိမၼာန္အျဖစ္ ေရႊတိဂံုဘုရား ေတာင္ဘက္မုခ္ အေရွ႕ဘက္၌ တခမ္းတနား
ေနရာေပးခဲ့ေၾကာင္း ေရးသားထားသည္။

သူသည္ ဦးသန္႔ အေရးအခင္း ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၇၅

ခုႏွစ္တြင္ နယ္စပ္မွ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာၿပီး ဇြန္လ ၆ ရက္ေန႔ ေရႊတိဂံု ေက်ာင္းသား
အေရးအခင္း၌ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့ျပန္သည္။

၁၉၇၆ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္

မဆလ အစုိးရက ဖမ္းဆီးၿပီး အင္းစိန္ေထာင္တြင္း ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားရာမွ ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔ နံနက္
၄ နာရီတြင္ စစ္ခံု႐ံုး၌ အက်ဥ္း႐ံုးစီရင္ခဲ့ကာ ၾကိဳးမိန္႔ေပးခဲ့သည္။

ၾကိဳးစင္သို႔ နံနက္အေစာၾကီး ေခၚေဆာင္သြားစဥ္ ဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦးက “ရဲေဘာ္တုိ႔ ျပည္သူကုိ

အသိမေပးဘဲ ငါ့ကုိ ခိုးသတ္ေနတယ္”၊ “မင္းတုိ႔ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ငါ ဘယ္ေတာ့မွ
ဒူးမေထာက္ႏုိင္ဘူး” ဟူ၍ ေၾကြးေၾကာ္ေအာ္ဟစ္ခဲ့ေသးသည္။

ဆလုိင္းတင္ေမာင္ဦး ဂုဏ္ျပဳအခမ္းအနားႏွင့္ ဆႏၵျပပဲြမ်ားကို ေနာ္ေဝးႏုိင္ငံ၌လည္း

ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

သတင္း ျပည္တြင္းသတင္း ေဒၚစုအမႈ သက္ေသႏွစ္ဦးကို ဗဟိုတရား႐ံုးက ပယ္ခ်

ေဒၚစုအမႈ သက္ေသႏွစ္ဦးကို ဗဟိုတရား႐ံုးက ပယ္ခ်

ဆလိုင္း ပီပီ
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 29 2009 17:29 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
နယူးေဒလီ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အမႈအတြက္ တုိင္းတရားက ျငင္းပယ္ခဲ့သျဖင့္ ဗဟိုတရား႐ံုးသို႔
ျပင္ဆင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ရာ ယခုတရား႐ံုးကလည္း ယေန႔တြင္ ထပ္မံ၍ ပယ္ခ်လုိက္ျပန္ၿပီ
ျဖစ္သည္။

ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဥပေဒေဖာက္ဖ်က္မႈျဖင့္ တရားစဲြဆိုခံေနရသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 24

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေရွ႕ေနမ်ားက တရားဆုိင္သက္ေသမ်ားအျဖစ္ တင္သြင္းထားသည့္ အန္အယ္ဒီ ဒုဥကၠ႒
ဦးတင္ဦးႏွင့္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖဲြ႔ဝင္ ဦးဝင္းတင္တို႔အား အင္းစိန္ေထာင္တြင္း
ေျမာက္ပိုင္းခ႐ိုင္ တရား႐ံုးႏွင့္ ရန္ကုန္တုိင္း တရား႐ံုးတို႔က ျငင္းပယ္ခဲ့သျဖင့္ ဗဟိုတရား႐ံုးသို႔
ဆက္လက္၍ ျပင္ဆင္ခြင့္ အယူခံတင္ခဲ့ရာမွ ယခုတဖန္ ပယ္ခ်ခံရျပန္ျခင္း ျဖစ္သည္။

''ဗဟိုတရား႐ံုးက ဒီကေန႔ ၁ဝ နာရီမွာ ပယ္ခ်တဲ့အေၾကာင္း ေၾကညာပါတယ္'' ဟု

ေဒၚစုအမႈအတြက္ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေပးေနသည့္ ေရွ႕ေနမ်ားအဖဲြ႔မွ ေရွ႕ေန ဦးဉာဏ္ဝင္းက
မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္လည္း မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ယခုလို ပယ္ခ်လိုက္သည့္အေၾကာင္းကိုမူ ယခုထိ

မသိရေသးေၾကာင္း သူက ဆက္ေျပာသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ၁၉ ႏွစ္အတြင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေနထုိင္ခဲ့ရသည့္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေနအိမ္အတြင္း အေမရိကန္ ႏုိင္ငံသား ဂြ်န္ ဝီလ်ံ ယက္ေတာ
ဆိုသူသည္ ေမလဆန္းက အင္းလ်ားကန္မွ ေရကူးကာ တိတ္တဆိတ္ ဝင္ေရာက္၍ ႏွစ္ညတာ
ေနထုိင္ခဲ့သျဖင့္ သူမကုိ စစ္အစိုးရက အင္းစိန္ေထာင္တြင္း ခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး တရားစဲြဆိုထားသည္။

သူမ၏ ေရွ႕ေနမ်ားက တရားဆုိင္သက္ေသမ်ားအျဖစ္ ပုဂၢဳိလ္ ၄ ဦးကို အမည္စာရင္း

တင္သြင္းခဲ့ေသာ္လည္း ဦးၾကည္ဝင္း တဦးထဲကိုသာ ယခုလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ခ႐ိုင္တရား႐ံုးက
စတင္လက္ခံခဲ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေရွ႕ေနမ်ားက က်န္ရွိသည့္ သက္ေသခံမည့္ ၃ ဦးအတြက္ ရန္ကုန္တိုင္း တရား႐ံုးသို႔

ျပင္ဆင္ခြင့္ ေလွ်ာက္ထားရာ ေဒၚခင္မို႔မို႔ကုိ ျပန္လည္လက္ခံခဲ့ၿပီး၊ က်န္ပုဂၢိဳလ္ ႏွစ္ဦးကို
ဆက္လက္၍ ပယ္ခ်ခဲ့သည္။

က်န္ရွိသည့္ အျငင္းပယ္ခံ သက္ေသႏွစ္ဦးအတြက္ ယခုလ ၂၄ ရက္ေန႔က ဗဟိုတရား႐ံုး၌

ျပင္ဆင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ ေပးခဲ့ရာ တရား႐ံုးက လက္ခံၾကားနာခဲ့သည္။

ဗဟိုတရား႐ံုးက က်န္ရွိသည့္ သက္ေသႏွစ္ဦးအား ဆက္လက္၍ ပယ္ခ်လိုက္ျခင္းသည္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အမႈအတြက္ ခုခံေလွ်ာက္လဲရာ၌ အားနည္းခ်က္ႏွင့္ ဆံုး႐ႈံးနစ္နာမႈ
အမ်ားအျပား ျဖစ္ေပၚေစရေၾကာင္း ေရွ႕ေန ဦးဉာဏ္ဝင္းက ေျပာဆုိသည္။

''အမ်ားၾကီး အားနည္းပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ ျပန္ခုခံဖို႔

သက္ေသေတြ တင္တာ ပယ္ခ်ခံရေတာ့ မိမိ ခုခံခြင့္ကို အျပည့္အဝ မရဘူးေပါ့။ အမ်ားၾကီး
နစ္နာတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္'' ဟု သူက ေျပာသည္။

ေဒၚစုအမႈအတြက္ သက္ေသတဦးျဖစ္သည့္ ေဒၚခင္မို႔မို႔၏ ထြက္ဆိုခ်က္ကုိ ၾကားနာရန္အတြက္

လာမည့္လ ၃ ရက္ေန႔သို႔ ခ်ိန္းဆိုလိုက္ေၾကာင္း ေျမာက္ပိုင္းခ႐ိုင္ တရား႐ံုးျဖစ္သည့္ ေထာင္တြင္း

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 25

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အထူးခံု႐ံုးက ယခုလ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ရက္ခ်ိန္းေပးခဲ့သည္။

သတင္း ျပည္တြင္းသတင္း ဦးဂမၻီရ ေထာင္ဒဏ္ ငါးႏွစ္ ေလ်ာ့

ဦးဂမၻီရ ေထာင္ဒဏ္ ငါးႏွစ္ ေလ်ာ့

ဖနိဒါ
ေသာၾကာေန႔၊ ဇြန္လ 26 2009 15:53 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ခ်င္းမုိင္(မဇၩိမ)။ ။ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပရာတြင္ ဦးေဆာင္ခဲ့သူ အရွင္ဂမၻီရအား
အေနာက္ပုိင္းခ႐ုိင္ တရား႐ုံးက ေထာင္ဒဏ္ ၅ႏွစ္ ယမန္ေန႔က ေလ်ာ့ခ်ေပးလုိက္သည္။

သံဃာတပ္ေပါင္းစုေခါင္းေဆာင္ ဦးဂမၻီရအား စြဲဆိုခဲ့ေသာ အမႈ ၁၆ ခုအနက္ အီလက္ထေရာနစ္

ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္သည့္အမႈမွ ေထာင္ဒဏ္ကို ေလ်ာ့လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္
ေထာင္ဒဏ္ ၆၃ ႏွစ္ က်ခံရန္ က်န္ေသးသည္။

အီလက္ထေရာနစ္ဥပေဒ ၃၃ (က) အရ အာဏာပိုင္မ်ား ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိဘဲ အင္တာနက္

အသံုးျပဳျခင္းကို တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားျပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္းက ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ား
ဦးေဆာင္သည့္ ဆႏၵျပမႈတြင္ ဦးေဆာင္ပါဝင္သူမ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ခ်သည့္ လက္နက္တခု
ျဖစ္လာခဲ့သည္။

လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ စစ္ကိုင္းတုိင္း ကေလးေထာင္ထဲတြင္ အက်ဥ္းက်ခံေနရသူ အသက္ ၂၉

ႏွစ္အရြယ္ ဦးဂမၻီရ၏ ေရွ႔ေနမ်ားက အမႈမ်ားကို ျပန္လည္စစ္ေၾကာရန္ ခ႐ိုင္တရား႐ုံးကို
အယူခံတင္သြင္းခဲ့ရာ ၇ မႈ အပယ္ခံရသည္။ အယူခံတင္ခ်ိန္ ေနာက္က်၍
ပယ္ခ်ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု တရား႐ုံးက ျပန္ၾကားေၾကာင္း မိသားစုဝင္မ်ားက ေျပာသည္။

က်န္ေသာ ၉ မႈကို တရား႐ုံးက စိစစ္ေနဆဲျဖစ္ျပီး ၂၉ ရက္ေန႔ ႐ုံးခ်ိန္းေပးထားသည္။

ေျမေအာက္ အႏုပညာ လႈပ္ရွားမႈ (အီရန္ ႐ုပ္ရွင္ကား)

႐ုပ္ရွင္
ၿငိမ္းခ်မ္းၿငိမ္း
ေသာၾကာေန႔၊ ဇြန္လ 26 2009 10:10 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 26

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အာဏာရွင္စနစ္ကို အေျခခံထားကာ
တယူသန္ ဘာသာေရးဝါဒီမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္သည့္
အီရန္္ႏိုင္ငံတြင္ အႏုပညာသမားမ်ား၏
လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးႏိုင္မႈႏွင့္
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈမွာ မည္မွ်ပင္
ခက္ခဲေၾကာင္း ယခုႏွစ္ ေမလက ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ
ကိန္းစ္ ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္တြင္ ဆုရရွိခဲ့သည့္ အီရန္ဇာတ္ကား Nobody Knows About Persian
Cats ဇာတ္ကားက ျပည့္စံုစြာ တင္ဆက္ထားသည္။

ထိုဇာတ္ကားကို ျပည္ပတြင္ ေနထိုင္သူ နာမည္ေက်ာ္ ကာဒ္ရွ္ (ပါရွား) အီရန္ ဒါ႐ိုက္တာ

ဘာမန္ဂိုဘာဒီက ႐ိုက္ကူးသည္။ သူ၏ Half Moon, Turtles Can Fly ႏွင့္ A Time for
Drunken Houses ဇာတ္ကားမ်ားမွာ နာမည္ေက်ာ္ ဇာတ္ကားမ်ား ျဖစ္သည္။ Nobody Knows
About Persian Cats ဇာတ္ကားအတြက္ ဇာတ္ၫႊန္းေရးသူတဦးမွာ ဘာမန္ ဂိုဘာဒီ၏
ရည္းစားျဖစ္သည့္ ႐ိုဆာနာ ဆာဘာရီ ျဖစ္သည္။

႐ိုဆာနာ ဆာဘာရီမွာ အီရန္ အစိုးရက သူလွ်ဳိလုပ္သည္ဟု စြပ္စြဲ၍ မတ္လက ေထာင္ဒဏ္

အျပစ္ေပးခံရသည့္ အေမရိကန္ ဂ်ာနယ္လစ္တဦး ျဖစ္သည္။ (ေမလတြင္ ဆိုင္းငံ့ေထာင္ဒဏ္ျဖင့္
ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ျဖစ္သည္)။ ႐ိုဆာနာက အီရန္ႏိုင္ငံတြင္း သတင္းေထာက္အျဖစ္
ေရာက္ရွိေနစဥ္ အီရန္ ေျမေအာက္ ဂီတပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အႏုပညာ အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္
ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္မ်ားက ထိုဇာတ္ကား၏ အေကာင္းဆံုး ဇာတ္ၫႊန္းျဖစ္လာခဲ့သည္။

၁၉၇၉ ခုႏွစ္ အီရန္ အစၥလာမ္မစ္ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြားၿပီး၊ တယူသန္

ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္မ်ား အာဏာရလာခ်ိန္မွစၿပီး အေနာက္တိုင္း ဂီတမွာ အီရန္ႏိုင္ငံ၌
ပိတ္ပင္ခံထားရေသာအရာ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ ေရာ့ခ္သီခ်င္းမ်ားကို ေနအိမ္၌ ခိုးနားေထာင္ရသည္။ က်ယ္က်ယ္နားေထာင္၍

ဘာသာေရး အေစာင့္ရဲမ်ားက သိသြားလွ်င္ လမ္းေထာင့္၌ ၾကိမ္ဒဏ္အျပစ္ေပးႏိုင္ျခင္း သို႔မဟုတ္
ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပးခံရျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚႏိုင္သည္။

ေဟာလိဝုဒ္ ဇာတ္ကားမ်ားကို လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္ တစုေက်ာ္အခ်ိန္က ထုိေနအိမ္၌ ခိုးဝွက္၍

ၾကည့္ရႈရသည္။ အေနာက္တိုင္း ေရာ့ခ္သီခ်င္းမ်ား သီဆိုျခင္းကို ခြင့္မျပဳသလို အမ်ိဳးသမီး
ေတးသံရွင္မ်ားကိုလည္း သီဆိုခြင့္ မျပဳေခ်။ ႏိုင္ငံေရးသီခ်င္းမ်ားကို သီဆိုႏိုင္ရန္ကား
ေယာင္၍ပင္ စိတ္ကူး၍ မျဖစ္ႏိုင္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 27

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အေနာက္တိုင္း ေတးဂီတ တမ်ိဳးျဖစ္သည့္
ေရာ့ခ္ဂီတကို ႐ူးသြပ္သူ လူငယ္မ်ားက
အာဏာပိုင္မ်ား မသိေစရန္ လွ်ဳိ႕ဝွက္၍ သူတို႔၏
အႏုပညာကို ဖန္တီးၾကသည္။
ေျမေအာက္အခန္းမ်ားႏွင့္
တိုက္ေခါင္မိုးမ်ားေပၚ၌ လွ်ဳိ႕ဝွက္၍ သီဆို
အသံသြင္းယူမႈ ျပဳၾကရသည္။

အမ်ဳိးသမီးမ်ား သီခ်င္းသီဆိုမႈကို ေဖာက္ဖ်က္မႈေၾကာင့္ ေထာင္က်ဒဏ္က် ခံခဲ့ရသည့္

နီဂါေထာင္မွ လြတ္ၿပီးခ်ိန္၌ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သည့္ ဂီတာသမားႏွင့္ အဆိုေတာ္
အာရွကန္ႏွင့္အတူ အီရန္ျပည္သူတုိ႔၏ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွသည့္ ဘဝကို ထင္ဟပ္ျပႏိုင္သည့္
သီခ်င္းမ်ဳိးကို သီဆုိဖန္တီးႏိုင္ရန္ စိတ္ကူးရွိသည္။

အီရန္ႏိုင္ငံ၌ ေရာ့ခ္ဂီတကို လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးခြင့္ မရသည့္အတြက္ အႏုပညာရွင္မ်ားမွာ

သံစဥ္ေတးသြားကို ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးႏိုင္အား မရွိဘဲ အေနာက္တိုင္း ေတးသီခ်င္္းမ်ား၏
သံစဥ္ကိုယူၿပီး ေတးစာသား ေျပာင္းလဲသီဆိုမႈ ျပဳၾကသည္က မ်ားသည္။ နီဂါကေတာ့
ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ အင္းဒီးေရာ့ခ္ သီခ်င္းမ်ား ဖန္တီးၿပီး လူငယ္မ်ားၾကား၌ ေပၚျပဴလာ
ယဥ္ေက်းမႈတခုအျဖစ္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစခ်င္သည္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ တီဟီရန္၌ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဂီတမ်ဳိး ဖန္တီးႏိုင္မႈက နည္းပညာပိုင္း

အပါအဝင္ အစစအရာရာ မလြယ္ကူ။ ထိုသီခ်င္းမ်ဳိးကို မည္သည့္ စတူဒီယို၌
သြားေရာက္သြင္းယူမည္လဲ ဆိုသည့္ ျပႆနာက ရွိေသးသည္။ ပိတ္ေလွာင္
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ထံုးစံအတိုင္း အာဏာပိုင္မ်ား၏ လက္ပါးေစမ်ားက အၿမဲတေစ
ေစာင့္ၾကည့္မႈကို ေက်ာ္လႊားရန္ကလည္း မလြယ္သည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။

တီဟီရန္ ေျမအာက္ ေရာ့ခ္ဂီတ ေလာက၌ က်င္လည္ေနသူမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္ သီဆို၊

တီးခတ္ႏိုင္သူမ်ား ရွိေသာ္လည္း သူတို႔မွာ အမ်ားျပည္သူေရွ႔ေမွာက္၌ ေဖ်ာ္ေျဖခြင့္ မရသျဖင့္
ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္ ျဖစ္ေနၾကသည္။ ထိုသူမ်ားက ငတ္ေနေသာ္လည္း သူတို႔ဂီတကို
ဖက္တြယ္ထားၾကသည္။

သူတို႔လိုပင္ ဘဝတူ အႏုပညာရွင္မ်ား၏ တိုက္တြန္းခ်က္အရ သူတို႔ဂီတသည္ တီဟီရန္ေျမေပၚ၌

ဖန္တီး၍ မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိလာကာ လန္ဒန္သို႔ သြားေရာက္ကာ အင္ဒီးေရာ့ခ္ ဂီတကို ဖန္တီးရန္
အၾကံရလာခဲ့သည္။ အာဏာပိုင္မ်ား ခ်မွတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအရ
အမ်ဳိးသမီးတဦးအေနျဖင့္ မည္သည့္ သီခ်င္း အမ်ဳိးအစားမ်ဳိးကိုမဆို သီဆိုပိုင္ခြင့္
မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

အာရွကန္၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ရက္(ပ္) အဆိုေတာ္တဦးမွာလည္း ဟစ္ေဟာ့ပ္သီခ်င္း

အယ္(လ္)ဘမ္ တခ်ပ္ ထုတ္လုပ္ျဖန္႔ခ်ိမႈျဖင့္ ေထာင္ခ်ခံရၿပီးေနာက္ အာရွကန္ ႏွစ္ဦးမွာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 28

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
လန္ဒန္သို႔ သြားရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခဲ့ၾကသည္။ လန္ဒန္၌ လြတ္လပ္စြာ အႏုပညာ
ဖန္တီးခြင့္ရမည္၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔၌ ပတ္(စ္)ပို႔ မရွိ၊ ခရီးစရိတ္ ပိုက္ဆံမရွိ။

အီရန္အစိုးရထံမွ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ရရွိရန္လည္း မေသခ်ာသျဖင့္ ဂီတပြဲမ်ားကို

ေဆာ္ၾသသူတဦးျဖစ္ေသာ ေနဒါ၏ အကူအညီကို ရယူကာ လန္ဒန္သို႔ ထြက္ခြာႏိုင္ရန္
စီစဥ္ၾကသည္။

ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ အတုမ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားၾကေသာ အာရွကန္မ်ားမွာ ႏိုင္ငံတြင္းမွ အျမန္ဆံုး

ထြက္ခြာႏိုင္ရန္ စီစဥ္ၾကရသည္။ ဆိုင္ကယ္တစီးျဖင့္ တီဟီရန္မွ ထြက္ခြာလာခ်ိန္၌ အေမရိကန္
႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကား ဒီဗီဒီ တခ်ပ္ ေတြ႔ေသာ ေနဒါကို ရဲက သကၤာမကင္း ျဖစ္သည္။

တီဟီရန္ ေျမေအာက္ အႏုပညာရွင္မ်ား၏ ခရီးဆံုး ပန္းတိုင္ျဖစ္သည့္ လန္ဒန္သို႔ ေရာက္ရွိ၍

သူတို႔၏ အႏုပညာကို ဖန္တီးႏိုင္ပါ့မလား၊ ရက္စက္္ေသာ တီဟီရန္ ရဲမ်ားက
ဖမ္းဆီးမိသြားႏိုင္မလား ဆိုသည္ကို Nobody Knows About Persian Cats
ဇာတ္ကားအဆံုးသတ္၌ ႐ႈစားႏိုင္သည္။

အီရန္၌ လြတ္လပ္စြာ အႏုပညာ ဖန္တီးခြင့္ ရရွိေရးအတြက္ ႐ုန္းကန္တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကေသာ

အီရန္ ေျမေအာက္ အႏုပညာလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ထိုသူတို႔၏ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ဘဝမ်ားကို
ထိုဇာတ္ကား၌ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။

ဖိႏွိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၌ ေျမေအာက္ အႏုပညာလႈပ္ရွားမႈ အားအေကာင္းဆံုး

ႏိုင္ငံမွာလည္း အီရန္ႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္။

ျပည္ပ၌ ေရာက္ရွိေနေသာ ဒါ႐ိုက္တာ ဘာမန္ ဂိုဘာဒီက အီရန္ ႏိုင္ငံတြင္း ႐ိုက္ကူးမႈမ်ားကို

ခဲရာခဲဆစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရသည္။ တီဟီရန္ရွိ ႐ုပ္ရွင္အဖြဲ႔သားမ်ားကို S 12K အမ်ဳိးအစား ႐ုပ္ရွင္
ကင္မရာငယ္ကိုသာ ေပး၍ ႐ိုက္ကူးေစႏိုင္သည္။ အီရန္ႏိုင္ငံ၌ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေရး ကင္မရာမ်ား
ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ကို တားျမစ္ထားသည္။

႐ုပ္ရွင္ ႐ိုက္ကူးေရးအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ စံႏႈန္းျဖစ္ေသာ ၃၅ မီလီမီတာ ကင္မရာကိုမူ

အမ်ားျပည္သူမ်ား ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ မရွိဘဲ အီရန္အာဏာပိုင္မ်ားကသာ ၎တို႔ကသာ
ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ဇာတ္ကားမ်ားအတြက္ ႐ိုက္ကူးမႈ ျပဳၾကသည္။

အီရန္ ႐ုပ္ရွင္ ထုတ္လုပ္ေရး နယ္ပယ္မွ အႏုပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္ အမ်ားစုမွာ

အီရန္အစိုးရ၏ ႏွိပ္ကြပ္မႈေၾကာင့္ အေမရိကန္၊ အီတလီ၊ ျပင္သစ္ စသည့္ အျခား ႏိုင္ငံမ်ား၌
သြားေရာက္ေနထိုင္ရသည္။ အေမရိကန္၌ အီရန္ ႐ုပ္ရွင္နယ္ပယ္မွ အေျခခ်သည့္ Iranian Film
Society ပင္ ရွ္ိသည္။ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္ အီရန္ႏိုင္ငံ၌ တယူသန္ ဘာသာေရး အေျခခံ အာဏာရွင္မ်ား
အာဏာရရွိလာၿပီးခ်ိန္မွ စတင္၍ အီရန္ ဒါ႐ိုက္တာမ်ားႏွင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ားမွာ ႏိုင္ငံတကာ၌
သြားေရာက္ အေျခခ် ေနထိုင္ရသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 29

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ထင္ရွားသည့္ အီရန္ ဒါ႐ိုက္တာတဦးျဖစ္သူ မိုရွင္းမာ ကမ္ဘဖ္မွာ အီရန္၌ ဒီမိုကေရစီ

ထြန္းကားေရးအတြက္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳသူတဦးလည္း ျဖစ္သည္။

Boycott (1985), The Bicyclists (1987) ႏွင့္ Kanadahar (2001) မွာ နာမည္ေက်ာ္
ဇာတ္ကားမ်ား ျဖစ္သည္။ လတ္တေလာ ျဖစ္ပြားေနသည့္ အီရန္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားအတြက္ သူ၏
ေက်ာ္ၾကားမႈကို အသံုးခ်ကာ အီရန္ ဆႏၵျပသူမ်ားကို ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံတကာ
အကူအညီ ရရွိေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေပးေနသူတဦး ျဖစ္သည္။ (ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဝါဒီ ဟူစိန္
မူဆာဗိီ၏ ႏိုင္ငံတကာ ေဆာ္ၾသေရးမႉးတဦးလည္း ျဖစ္သည္။)

အီရန္ႏိုင္ငံ၏ လႈိင္းသစ္ ႐ုပ္ရွင္ (New Wave) ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူတဦးျဖစ္သည့္ ဒါ႐ိုက္တာ

ဒါရီရပ္ ရွပ္ မာဂ်ီ ဆိုလွ်င္ အီရန္ အာဏာပိုင္မ်ားက အလြန္မုန္းေသာသူတဦး ျဖစ္သည္။ အီရန္
အစိုးရကမူ သူ႔ကို အစၥလာမ္ ယဥ္ေက်းမႈ၏ အဆိပ္အေတာက္ဟု ေျပာေသာ္လည္း သူ
႐ိုက္ကူးေသာ ႐ုပ္ရွင္ကားတိုင္းသည္ ႏိုင္ငံတကာ ႐ုပ္ရွင္ပြဲေတာ္၌ ဆုရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္က
သူ ႐ိုက္ကူးခဲ့ေသာ Gaav (The Cow) မွာ ကမၻာ့လႈိင္းသစ္ ႐ုပ္ရွင္ေခတ္ဦး၌ လူသိမ်ားခဲ့ေသာ
ဇာတ္ကားျဖစ္ၿပီး ထိုဇာတ္ကားကို အီရန္ႏိုင္ငံ၌ ျပသခြင့္ ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။

အာေဘာ္ႏွင့္အျမင္ ေဆာင္းပါး ၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၁)

၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၁)

ေဆာင္းပါး
ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 24 2009 10:48 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ႏိုင္ငံေရးစစ္ပြဲ

အပို္င္း (၁)

နိဒန္း

လူ႔ေလာကမွာ အခြင့္အေရးဆိုတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ မရပါဘူး။ ေဒၚစုရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ အမႈကိစၥဟာ

လူအမ်ားကို စုစည္းေပးႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚစုကို
က်ားကန္ေပးထားပါတယ္ဆိုတဲ့ အဖဲြ႔ေတြေရာ၊ ေထာက္ခံေနပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြေရာ၊
ကိုယ့္တာဝန္ဟာ ဘာလဲ၊ ကိုယ့္အလုပ္ဟာဘာလဲ ဆိုတာကို ဂ႐ုျပဳမိဖို႔ လိုပါတယ္။
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 30
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဂ႐ုမျပဳမိၾကလို႔ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရးေပၚတိုင္း အဆင္သင့္ မျဖစ္ဘဲ အခြင့္အေရးေတြ
လက္လြတ္ခဲ႔ၾကရတာ အမ်ားၾကီးပါ။

လက္ရွိ အေျခအေနမွန္ကို သိမွ အႏၲရာယ္ကိုေရွာင္၊ ေအာင္ျမင္မႈကို ေမွ်ာ္ကိုးႏိုင္မယ္လို႔

ယံုၾကည္မိတယ္။ လက္ရွိ အေျခအေနမွန္ကို သိမွ မိမိတို႔ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိမွပါ။
လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိမွ ၊ မိမိတို႔ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမယ္ဆိုတာကို သိမယ္။ ျပင္ဆင္မႈရွိမွ
အခြင့္အေရး ေပၚလာရင္ - ေအာင္ပြဲအတြက္ - တိုက္ပြဲဝင္ႏိုင္မယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိမွ
မိမိတို႔ ေရြးရမယ့္ ဗ်ဴဟာ (Strategy) ကို ေဖၚထုတ္ႏိုင္ေတာ့မွာေပါ့။

End-Game လို႔ ေခၚရမယ့္ - ေနာက္ဆံုး တိုက္ပြဲအဆင့္ - ေအာင္ပြဲခံမယ့္ ပြဲအစီအစဥ္ (Game

Plan) ကိုသိမွ ဗ်ဴဟာ (Strategy) နဲ႔ Battle Plan စစ္ပြဲအစီအစဥ္ကို ဆြဲႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ပြဲကို စစ္ပြဲတပြဲလို႔ ျမင္ေစခ်င္တယ္။ စစ္သားတေယာက္အတြက္ -

စစ္ပြဲဆိုတာ - ႏိုင္တာနဲ႔ - ရႈံးတာပဲ ရွိတယ္၊ စစ္ပြဲကို - သေရ - မတိုက္လိုၾကပါ။

လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ပြဲကို စစ္ပြဲတပြဲလို႔ ျမင္တတ္ရင္ က်ေနာ္တို႔အားလံုးဟာ

ကိုယ္ေနရာနဲ႔ကိုယ္ တာဝန္ယူ ႏိုင္တဲ့၊ တာဝန္ယူရမယ့္၊ ေတာ္လွန္ေရး စစ္သားေတြခ်ည္းပါပဲ။

လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနအေပၚ က်ေနာ့္အျမင္

ျမန္မာျပည္ထဲမွာ တခုခုျဖစ္ၿပီဆုိရင္ အျပင္မွာ ဆူၾကပူၾက၊ ငုိၾကယိုၾက၊ စစ္အစုိးရကုိ တစ္တစ္ခြခြ

ဆဲဆုိၾက၊ အားမရရင္ အခ်င္းခ်င္း လွည့္ရန္လုပ္၊ ၿပီးရင္ ဝုန္းဆုိ ေတာက္၊ ဘုန္းဆုိ
ၿငိမ္းသြားတတ္တာ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဂန္ဘာရီကုိ လႊတ္ပါဦး၊ ကုလသမဂၢ ဘာလုပ္ေနသလဲ၊
မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း ဝင္ပါေတာ့လား၊ အေမရိကန္ ဝင္ပါေတာ့လား စသျဖင့္ ေတာင္စဥ္ေရမရ
အားကိုးၾကတဲ့ အသံေတြကုိ ၾကားရပါလိမ့္မယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း ဆႏၵေစာၿပီး ဆင္ဖမ္းမယ္၊
က်ားဖမ္းမယ္ ျဖစ္ၾကကုန္ေတာ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဟာ အျပင္က လႈပ္ရွားမႈသက္သက္ကုိ ၾကည့္ရင္
စိတ္ဓာတ္က်စရာေတြ ျမင္ရတတ္ပါတယ္။

“ေဒၚစုကို လႊတ္ေပး”၊ “အခု အျမန္ေတြ႔” ဆုိခဲ့တာေတြလည္း မ်ားလွပါၿပီ။ ေဒၚစုက ၁၉ ႏွစ္မွာ ၁၃

ႏွစ္ အက်ဥ္းခံၿပီး ေရွ႕က ရဲရဲၾကီး နအဖကုိ အာခံျပခဲ့တယ္။ ေဒၚစုက ေျပာခဲ့ရွာတယ္၊ “ရွင္တုိ႔ရဲ႕
လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ အသုံးျပဳၿပီး က်မတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေဆာ္ၾသ တုိက္ပြဲဝင္ၾကပါ” Please
use your freedom to promote our freedom လို႔ ေတာင္းဆိုခဲ႔တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕
ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြက မိမိတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို သုံးၿပီး တုိက္လုိက္ၾကတာ
တုိင္းျပည္အတြက္ထက္ ဘယ္သူ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ေရးဆုိတာသာ မ်ားပါတယ္။ အဲလိုမ်ဳိး သဲသဲမဲမဲ
တုိက္လုိက္တာ ႏိုင္ငံတကာမွာ ဟုိးေလးတေက်ာ္ပဲ။

ႏုိင္ငံျခားကုိ လက္ျဖန္႔ေတာင္းေနရတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရး

Development နဲ႔ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေစ့စပ္ေရး Reconciliation ေတြကုိ တြင္တြင္သုံးၿပီး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 31

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ႏုိင္ငံျခားသားေတြအၾကိဳက္ ပေရာဂ်က္ Project ေတြ တင္ေနၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ မုိးထဲေလထဲ
အက်ပ္အတည္း ၾကံဳလာေတာ့ နအဖကုိ ရင္ဆုိင္စရာ အင္အား၊ အခ်ိတ္အဆက္-ကြန္ယက္္
Network တည္ေထာင္မထားေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္း၊ ဘာေျပာရမွန္း မသိၾကေတာ့ဘူးေပါ့။
အမွန္ကေတာ့ ျမန္မာေတြက ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ေဒၚစုကုိ ဗန္းျပ၊ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕က
Constitution ေရးျပနဲ႔ အလုပ္ကို ျဖစ္လို႔။ ပညာတတ္ အေယာင္ေဆာင္တခ်ဳိ႕က So called
Third force လုိ႔ ေခၚရမယ့္ ျပည္တြင္း ပညာတတ္အုပ္စုနဲ႔ ေပါင္းၿပီး သင္တန္းေပးျပၾကနဲ႔
ကုိယ့္ဂြင္နဲ႔ကိုယ္ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ Sand Castle လုိ႔ ေခၚတဲ့ သဲနဲ႔ နန္းေတာ္ၾကီး
တည္ေဆာက္ထားၾကေတာ့ တကယ္ ေရတက္ လာေတာ့ ေမ်ာပါ ကုန္ၾကပါေရာ။

နအဖ ဆုိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုဟာ ေတာ္လြန္းလွလုိ႔ မဟုတ္ပါ။ နအဖ ဘက္မွာ တုိင္းျပည္

ဘ႑ာေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အစုိးရ ယႏၲရားရွိတယ္။ အာဏာနဲ႔ စည္းစိမ္အတြက္ဆုိ
အေဖ အေမပါ သတ္မယ့္ ေခတ္သစ္ အဇာတသတ္ လက္သစ္ေတြကုိ ေမြးထားတယ္။
ဉာဏ္မရွိတဲ့ ၾကံဖြတ္နဲ႔ စြမ္းအားရွင္ဆိုတာေတြကုိ ေျမႇာက္ေပးထားတယ္။

ေကာင္းၿပီ - ေဒၚစု အၿငိဳးခံရၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး ဘာလုပ္ႏုိင္ၾကသလဲ?။ ဘာေၾကာင့္

အေစာ္ကားခံရတယ္ ထင္သလဲ?။ အမ်ားစုဟာ ႏုိင္ငံျခားကုိပဲ လက္ျဖန္႔ေတာင္းခ်င္ၾကတယ္။
ေရေပၚဆီ ႏုိင္ငံေရး Elite Politics ကုိပဲ အားသန္ၾကတယ္။ ေနရာေတြ ယူထားၿပီး
တုိင္းျပည္နာမည္ သုံးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြက ရေပါက္ရလမ္းေတြ လုမွာ စုိးတာေၾကာင့္
ဘယ္သူမွ အဝင္မခံၾကဘူး။ ဒီမုိကေရစီဆုိတာက လူတုိင္းပါဝင္ႏုိင္ရမယ္၊ အဂၤလိပ္လို Inclusive
ေပါ့။ သီးသန္႔ သီးျခား Exclusive မဟုတ္ပါ။ ေရြးေကာက္ခံ အမတ္ MP ျဖစ္္မွ
ဦးေဆာင္ရမယ္ဆုိေတာ့ အျပင္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးကုိ ေဆာင္ရြက္လုိတဲ့ အေဝးေရာက္
ျမန္မာႏုိင္ငံသားအားလုံးဟာ ဦးေဆာင္မႈ မရွိၾကဘဲ ဝါးအစည္းေျပသလုိ တေယာက္တေပါက္
အခ်င္းခ်င္း တုိက္ၾကခိုက္ၾက ျဖစ္ကုန္ေရာ။ ဒါကုိပဲ တခ်ဳိ႕မွာ (ငါ) ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနၿပီလုိ႔
ထင္မွတ္ေနၾကတယ္။

ႏုိင္ငံေရးမွ ေနရာ လုိခ်င္ရင္ တာဝန္ ဆုိတာကုိ သိရပါမယ္။ ေနရာယူထားတဲ့ သူတုိင္းရဲ႕

တာဝန္ဟာ ဘာလဲ? ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ အဆုံးသတ္ေရး အားလုံး စစ္ကြ်န္ဘဝက
လြတ္ေျမာက္ေရး မဟုတ္ဘူးလား?

အစုိးရ - ယႏၲရား တခုလုံးကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး လူ ၄ သိန္းေက်ာ္ စစ္တပ္ကို ေက်ာ္လႊားဖုိ႔ဆုိတာ

အင္အား မရွိဘဲ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ လူ ေတြ မစုစည္းဘဲ အင္အား ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ (တူညီတဲ့ခံစားမႈ)
(တူညီတဲ့ယုံၾကည္မႈ) ရွိတဲ့ လူ ေတြ စုစည္း လာမွ အင္အား ဆိုတာ ေဖာ္ေဆာင္လို႔ ရပါမယ္။
တဦးခ်င္း-တဦးခ်င္း ခံစားခ်က္ရွိၾကေပမယ့္ တသီးတျခား စီ ရွိေနရင္ အင္အား မျဖစ္ဘူး။
ဒီခံစားခ်က္ျခင္းတူတဲ့ လူေတြကုိ စုစည္းဖို႔အတြက္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက စည္း႐ုံးဖုိ႔ လုိပါတယ္။

(လူ) ေတြကုိ စည္း႐ုံးရာမွာ

လူ ေတြကုိ စည္း႐ုံးရာမွာ ရည္မွန္းခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ (ဝါ) Objective ကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 32

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
တင္ျပႏုိင္ရမယ္။ မိမိ ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ဘယ္လုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္ ဆုိတာကုိ ရွင္းျပမယ့္
ဗ်ဴဟာ strategy ကုိ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရမယ္။ ဒီဗ်ဴဟာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာ
ဘာေတြလုိသလဲ။ တာဝန္ယူမယ့္ လူေတြ အဆင့္ဆင့္လုိမယ္၊ အဆင့္ဆင့္ ဦးေဆာင္မယ့္
ေခါင္းေဆာင္ေတြလုိမယ္၊ Logistic လုိ႔ ေခၚရမယ့္ ပစၥည္း အေဆာက္အအံုေတြ လုိမယ္။
လုိအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္ဖုိ႔ ေငြ လုိမယ္ေပါ့။ ဒီလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ဘယ္လုိ ျဖည့္ဆည္းမလဲ၊
ဘယ္လုိေဖာ္ထုတ္မလဲ ဆုိတဲ့ Plan အစီအစဥ္ေတြ လုိမယ္။ ဒီလုိ စနစ္တက် အကြက္စိတ္စိတ္
ျပင္ဆင္မႈ ရွိမွ ပါဝင္ သူေတြကလည္း ေအာင္ျမင္မယ္ ဆုိတာကုိ ယံုၾကည္လာၿပီး ပါဝင္မႈ ဟာ
ၾကီးထြားလာႏုိင္မွာေပါ့

ျပည္တြင္း NLD မွာလည္း သက္ၾကားအုိ စီအီးစီ CEC ေတြရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္က ငါတုိ႔ ေခါင္းေဆာင္
မရွိရင္ ငါတုိ႔ NLD ပါတီ ၾကီးထြားၿပီး ဒီမုိကေရစီ ရေအာင္တုိက္မယ္ေဟ့ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိ၊
မရွိ ေဝခဲြရ ခက္လာတယ္။ ေဒၚစု ျပန္လာရင္ ျပန္အပ္ႏိုင္ဖို႔ NLD ကုိ ထိန္းသိမ္းထား႐ုံသက္သက္၊
မလႈပ္မရႈပ္ မျပဳတ္ဆုိတဲ့ မဆလ ေဆာင္ပုဒ္အတုိင္း NLD အသက္ရႉ မရပ္ရင္ ေတာ္ၿပီ။ NLD
မတရားအသင္း ေၾကညာမခံရရင္ ေတာ္ၿပီလုိ႔ သေဘာထား ပုံရတယ္။ (မွတ္ခ်က္ -
ဦးဝင္းတင္ကုိ ဒါထက္ ဦးေဆာင္ခြင့္မျပဳတာ စဥ္းစားရ ခက္တယ္။)

ျပည္ပမွာ NCGUB ကေရာ? ဒီမုိကေရစီရရင္ NCGUB ကုိ ဖ်က္ပစ္မွာပါ။ ၁၉၉ဝ Mandate

လုပ္ပိုင္ခြင့္ ကုိ ရေအာင္ ထိန္းရမယ္ ေၾကြးေၾကာ္ရင္း ကမၻာလည့္ၿပီး အစည္းအေဝးပြဲေတြ တက္၊
သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲေတြ လုပ္၊ ေရဒီယုိ အင္တာဗ်ဴးေတြ ေပးနဲ႔ မိမိတုိ႔ တာဝန္ဘာလဲ?
ငါဘာလုပ္ရမယ္? ဆုိတာ ေမ့ေနပံုပါပဲ။

ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏုိင္ငံေရးကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးၾကည့္ရင္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားကုိ စည္း႐ုံးျပီး

တက္ၾကြတဲ့ အင္အားျဖည့္မယ့္ အဖြဲ႕အစည္း တည္ေထာင္တဲ့ Grass Root ႏုိင္ငံေရးကုိ
စိတ္မဝင္စားၾကဖူး။

သက္တန္႔ေပၚမွာထုိင္ၿပီး ေလလႈိင္းေပၚက အၿပိဳင္အဆုိင္ အင္တာဗ်ဴးေပးၾကတဲ့ Elite Politics လုိ႔

ေခၚတဲ့ (ေရေပၚစီ) ႏုိင္ငံေရးကုိပဲ စိတ္ဝင္စားၾကတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဟာ အဖြဲ႕အစည္းကင္းမဲ့တဲ့၊ စည္း႐ုံးေရး မပါတဲ့ 'သတင္း

အလဲအလွယ္' ႏုိင္ငံေရးဘဝကုိ က်ဆင္းသြားရတယ္။ Breaking News လုိ႔ ေခၚတဲ့
ေနာက္ဆုံးေပၚ သတင္းေပးႏုိင္သူက မ်က္ႏွာရွိတယ္၊ သိရင္ လည္း မေျပာနဲ႔ဦး၊ သိခ်င္ရင္ ငါ့ဆီ
လာၾကေပါ့။

ဘယ္သူကမွ စစ္အာဏာရွင္ ပေပ်ာက္ေရးကုိ မၾကိဳးစားခ်င္ၾကဘူး။ ေနာက္ဆုံး ေဒၚစု

တေယာက္ပဲ အားကုိးရာ ျဖစ္လာရတာေပါ့။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နဲ႔ အင္အား ဟာ
ေဒၚစုတေယာက္အေပၚ ေရာက္သြားေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဟာ ေဒၚစု၊ ေဒၚစုဟာ ေတာ္လွန္ေရး
ျဖစ္သြားၿပီး နအဖ စစ္ဗုိလ္ေတြကုိ ကူညီေထာက္ပံ့ရာ ျဖစ္သြားတာေပါ့။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 33

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေဒၚစုတေယာက္သာ အင္အား ဆုိရင္ ေဒၚစုကုိ ဖယ္ရွားလုိက္႐ုံနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ အရွိန္
မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ေဒၚစုကုိ ဖမ္း၊ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ရွိတဲ့ ဦးတင္ဦး ဦးဝင္းတင္တုိ႔လို
ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဖမ္းဆီးလုိက္ေတာ့ NLD က အခြံပဲ က်န္တယ္တယ္ ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဖဆပ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔အတူ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးကုိ အဂၤလိပ္လက္က အႏိုင္ရေအာင္

တုိက္ခုိက္ႏုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္တစုဟာ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား ဘဝမွာ
စတင္စုစည္းမိခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢကုိ အဂၤလိပ္အလုိေတာ္ရိ
ေက်ာင္းသားေတြလက္ထဲက လုယူႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္က ကုိေအာင္ဆန္း၊ ကုိႏု၊
ကုိေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကုိသန္းေဖတုိ႔ကုိ ကုိအုန္းက ဆုံဆည္းေပးခဲ့တယ္လုိ႔ ေရးျပခဲ့တယ္။ ၁၉၃၆
ခုႏွစ္မွာ သမဂၢ ေခါင္းေဆာင္ ကုိႏုနဲ႔ ကိုေအာင္ဆန္းကုိ ေက်ာင္းထုတ္ခဲ့ရာက ၁၉၃၆ ခုႏွစ္
ေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ မစၥတာရာရွစ္ နဲ႔အတူ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ
ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒီ ေက်ာင္းသား သပိတ္ကတဆင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲ
ေျခစုံပစ္ဝင္ခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဘဝကေန ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္၊
အဲဒီကမွတဆင့္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာၾကရတယ္။ ဒီအဆင့္ဆင့္ ကာလမွာ
ကုိေအာင္ဆန္းကေန ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဒီကမွ ဖဆပလ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ဆန္း ျဖစ္လာရၿပီး
ေနာက္ဆုံးၿပိဳင္ဘက္မရွိ တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးကုိရေအာင္
ဦးေဆာင္ေပးႏုိင္ခဲ့လုိ႔ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ဘဝ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။

က်ေနာ့္အျမင္အရ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေၾကာင့္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ၾကီး ေပၚေပါက္လာတာပါ။

တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဘၾကီးဘေဖလုိ လက်္ာႏုိင္ငံေရးသမားၾကီးေတြ၊ ကရင္မ်ဳိးခ်စ္
ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ရွမ္းမ်ဳိးခ်စ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ စတဲ့ အလႊာအသီးသီး ေဒါင့္အသီးသီးက
သူ႔ကြ်န္မခံလုိသူေတြ အားလုံးကုိ ဖဆပလထဲကုိ ဆြဲေခၚၿပီး ဖဆပလကုိ
အင္အားတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအင္အားကုိ အားယူၿပီးမွ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကုိ ရင္ဆုိင္
ေဆြးေႏြးခဲ့တာပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ဗ်ဴဟာ Strategy က ရွင္းတယ္၊
ျပတ္သားတယ္။ ဒုိ႔မွာ အဖြဲ႕အစည္းရွိတယ္၊ ဒုိ႔မွာ အင္အားရွိတယ္၊ ဒုိ႔ေနာက္မွာ လူထုရွိတယ္၊ ဒုိ႔နဲ႔
ေဆြးေႏြး၊ တႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးေပး၊ ရရင္ရ - မရရင္ခ် ဆုိတဲ့ ဗ်ဴဟာပဲ။ ေဆြးေႏြးပြဲဆုိတာ
(အင္အားနဲ႔) (အက်ဳိး) ရွိမွ ထိေရာက္မႈ ရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕ အင္အားက အဖြ႔ဲအစည္းက
လာတာ၊ ျပည္တြင္းက လာတာ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အင္အား တည္ေဆာက္စဥ္မွာ အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ိဳး ၾကဳံခဲ့ရပါေသးတယ္။

ဂ်ပန္အေျပး၊ အဂၤလိပ္ အဝင္မွာ ျမန္မာေတြကုိ ကြ်န္ဆက္လုပ္ဖုိ႔ အၾကံနဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြဟာ
စကၠဴျဖဴစာတမ္းၾကီးကို ယူလာၿပီး အဓမၼ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။
ဉာဏ္နဲတဲ့ အဂၤလိပ္ ျဗဴ႐ုိကရက္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ေရေပၚဆီ Elite Politics ကုိသာ နားလည္တဲ့
ျမန္မာအလိုေတာ္ၾကီး တခ်ဳိ႕က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကို ဂ်ပန္ေခတ္က လူသတ္မႈနဲ႔ တရားစြဲၿပီး ႏုိင္ငံေရးအရ
ရွင္းဖို႔ ၾကိဳးစားၾကေသးတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 34

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဗုိလ္ခ်ဳပ္အေနာက္မွ ဖဆပလ အဖြဲ႔ၾကီးရွိတယ္။ ဖဆပလ အေနာက္မွာ လူထု စစ္တပ္နဲ႔
လက္နက္ေတြ ရွိတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ထိရင္ ဆူပူမႈျဖစ္မယ္၊ ဆူပူမႈျဖစ္ရင္ အဂၤလိပ္မွာ စစ္တပ္
လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ အထူးသျဖင့္
ေမာင့္ဘက္တန္ရဲ႕ ကန္႔ကြက္မႈေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ ဘုရင္ခံဟာ ေရွ႕ဆက္ မတုိးရဲဘူး။

ေဒၚစုနဲ႔ NLD

ေဒၚစု ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲ ဝင္လာပုံနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ မတူဘူး။ ေဒၚစု

အားယူစရာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အရွိန္က က်ားကန္ေပးထားတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ စိတ္ထား၊ သေဘာထား၊
ေဒၚစုရဲ႕ ႐ိုသားေျဖာင့္မတ္မႈ Honesty ၊ သံမဏိ စိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင့္ ကမၻာမွာ အေလးစားခံရတဲ့
ဒီမုိကေရစီပုံရိပ္ Democracy Icon ျဖစ္လာတာေပါ့။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ အၾကိမ္ၾကိမ္ စမ္းသပ္ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။

သီဟို႒္ႏုိင္ငံ ဂႏၲီ အစည္းအေဝးပြဲအၿပီးမွာ အဂၤလိပ္ ေရတပ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ေမာင့္ဘက္တန္က
“စစ္တပ္ထဲမွာ ေနမွာလား၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ လုပ္မွာလား” လုိ႔ ေမးလာတယ္္။
သခင္သန္းထြန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ ဆိုရွယ္လစ္ကို ကစားျပီး ၾကားက တက္ထုိင္မွာလို႔
ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ ဂိုရွယ္ (ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္) က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ႏုိင္ငံေရးထဲ
မဝင္ထုိက္၊ စစ္ဖက္မွာပဲ ေခါင္းေဆာင္ထုိက္တယ္လို႔ အခုိင္အမာပဲ သူ႔လုိအင္ကုိ တင္ျပပါတယ္။

(မွတ္ခ်က္- စာမ်က္ႏွာ ၃၉၃ ဦးသိန္းေဖျမင့္၏ စစ္အတြင္းခရီးသည္ကို ညြန္းပါသည္။)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ရာဇဝင္အရွိန္နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ Honesty ေၾကာင့္ ေဒၚစုဟာ မၾကာခင္မွာပဲ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ

ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ သတၱိနဲ႔ ခံယူခ်က္ ျပင္းထန္မႈေၾကာင့္ ကမၻာကပါ
အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ကံဆိုးတာကေတာ့ ေဒၚစုရဲ႕ အရွိန္နဲ႔
ၾသဇာဟာ တမဟုတ္ခ်င္း မိုးထိေအာင္ ေလွကားေထာင္ တက္သြားေပမယ့္ NLD ဖြဲ႔စည္းမႈနဲ႔
က်န္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ လိုက္မမီခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳၿပီး
ႏိုဘယ္လ္ဆုကို ဆြတ္ခူးခဲ့ရတယ္ေပါ့။

ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာက က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြဟာ သူရဲေကာင္းကိုးကြယ္တဲ့

အက်င့္ ရွိတာေၾကာင့္ ေဒၚစုအလံကို ေထာင္ၿပီး ေဒၚစုဋီကာကို ဖဲြ႔ေနၾကရတာနဲ႔၊ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔
စနစ္ Organization and System ကို က်စ္လစ္ေအာင္ မထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ရလဒ္က
ေဒၚစုက ေကာင္းကင္ေပၚ ဝုန္းဆို တက္သြားၿပီး အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ေနာက္ဆက္တဲြ
ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေျမေပၚမွာ ကားယားၾကီး က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီအေျခအေနကိုသိတဲ့
စစ္အာဏာရွင္ေတြက ေဒၚစုကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္တာနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ စနစ္မွာ
အင္အားမေတာင့္တင္းေသးေတာ့ စစ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ထိုးစစ္ကို ခံႏိုင္ဖို ့ (ခံစစ္) အဆင္သင့္
မရွိဘူးေပါ့။

က်ေနာ့္အျမင္အရ ႐ိုး႐ိုးသားသားေျပာရရင္ က်စ္လစ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ စနစ္ရွိမွ နအဖ က

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 35

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဖိႏွိပ္ထိုးႏွက္လာတာကို ဘယ္လိုခံမယ္၊ ဒို႔ လူ ေတြကို ဘယ္လိုထိန္းမလဲ?
ဘယ္လိုသင္တန္းေပးမလဲ? ဘယ္ဗ်ဴဟာ strategy နဲ႔ ေရွ႕ကို ခ်ီတက္မလဲ?
လူငယ္လူသစ္ေတြကို ဘယ္လိုစုေဆာင္းမလဲ? ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း ရွင္သန္ဖို႔၊ ထုိးစစ္ကို ခံႏိုင္ဖို႔
အစီအစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ႏိုင္မွာေပါ့။ (လူ) ရွိမွ လိုအပ္တဲ့ (အလုပ္) ေတြကို လုပ္ႏိုင္မွာေပါ့။ က်ေနာ္
ျဖစ္ေစခ်င္တာက NLD ဆိုတာ ေဒၚစု၊ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ဦးဝင္းတင္တို႔ကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား
အဖမ္းခံေနရတာေတာင္ လႈပ္ရွားမႈ ရွိေနတဲ့ Active & Effective Organization
ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။

အဖြဲ႔အစည္းတခုမွာ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ ၁ဝ ႏွစ္ထက္ ပိုၿပီး မရွိသင့္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္

အေျခခံ ဥပေဒကို ျပင္ၿပီး သမၼတတေယာက္ဟာ ၂ ခါထက္ပို အေရြးမခံရဘူးလို႔
သတ္မွတ္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သေဘာတူ နားလည္တဲ့ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ဟာလည္း
တ႐ုတ္အေျခခံဥပေဒမွာ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ဟာ သက္တမ္း ၂ ခါပဲ
အေရြးခံရမယ္လို႔ ထည့္သြင္းျဖည့္စြက္ခဲ့တာေၾကာင့္ အခု 4th Generation ၄ ဆက္ေျမာက္
ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဦးေဆာင္လ်က္ရွိတယ္။ ၅ ဆက္ေျမာက္ ေခါင္းေဆာင္ 5th Generation
ေတြကို ေရြးထားၿပီးၿပီ။ ဒုသမၼတ (Xi-Jinping) ဟာ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္မွာ သမၼတျဖစ္လာမယ္။
ဒီလထဲက ပါတီအစည္းအေဝးမွာ 6th Generation အတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ဒါဟာ
အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းက စနစ္ပဲ။

အဖြဲ႔အစည္းတခုဟာ ထိပ္မွာ အသစ္အသစ္ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဘဲ ပိတ္ထားရင္ အဂၤလိပ္လို

Lethargic ပ်င္းရိပ်င္းတြဲ ျဖစ္ၿပီး၊ အဖြဲ႔အစည္းက်စ္လစ္မႈ ေလ်ာ့ပါးလာပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္က
အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ စစ္ေကာင္စီမွာ ပါခဲ့တဲ့ မူလလူ ဘယ္ႏွေယာက္ က်န္ေတာ့လဲ?
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗိုလ္ေမာင္ေအးတို႔ပဲ က်န္တယ္ မဟုတ္လား။ နဝတ ကေန နအဖ
တျဖစ္လဲမွာေတာင္ ထိပ္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ မဟုတ္လား။
အာဏာရွင္စနစ္မွာေတာင္ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္မႈမွာ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ရတယ္။
(အရွင္ထားရတယ္) (အေသမထားဘူး) ကြာတာကေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္မွာ စနစ္
တည္ၿမဲေရးအတြက္ လူလဲၿပီး ခိုင္းစားတာပါ။ ေကာင္းတဲ့ စနစ္မွာေတာ့ လူလဲၿပီး အဖြဲ႔အစည္း
တိုးတက္ေအာင္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ရတာပါ။ ဒါဟာ Organization Evolution အဖြဲ႔အစည္းတခု
တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲတိုးတက္ျခင္းပဲ။

NLD မွာေတာ့ ေဒၚစုကို ျပန္အပ္ဖို႔ ထိုင္ေစာင့္ရင္း ထိပ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာင္

အသိေပးမယ့္သူ ရွိပံုမေပၚဘူး။ ရလဒ္က ထိပ္မွာပိတ္ေနေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းတခုဟာ ရွင္သန္မႈ
ရွိခ်င္ရင္ေတာင္ ေလ်ာ့နည္းသြားတာေပါ့။ ေရေတာင္ စီးဆင္းမႈရွိမွ အင္အားျဖစ္ရတယ္၊
ရွင္သန္ရတယ္ မဟုတ္လား။ ေရေသဆိုရင္ အင္အား မရွိႏိုင္သလို ၾကာရင္ ေရေတာင္ အပုပ္နံ႔
ထြက္လာတာပဲ။

နအဖ က NLD ကို တျဖည္းျဖည္း အမွည့္ေျခြ ေျခြတဲ့နည္းကို သံုး၊ အခ်ိန္ကို လက္နက္အျဖစ္

သံုးခဲ့တယ္။ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် တျဖည္းျဖည္း အင္အားေလ်ာ့နည္းလာရင္ လူ႔သဘာဝအရ စိတ္ဓာတ္
က်ဆင္းလာၾကမယ္။ ယံုၾကည္မႈ ေလ်ာ့နည္းလာၾကမယ္။ ဒီေတာ့ ပါဝင္မႈနည္းလာရင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 36

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အဖြဲ႔အစည္းတခုဟာ ပ်က္သထက္ ပ်က္လာဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တာေပါ့။ မွ်မွ်တတ ေျပာရရင္
အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ဆန္႔က်င္ရတယ္၊ အတုိက္အခံ လုပ္ရတယ္ဆုိတာ မလြယ္ပါဘူး။
နည္းနည္းေလး ျဖစ္တာနဲ႔ ဖမ္း၊ ေထာင္ထဲထည့္၊ ႐ိုက္ႏွက္ညႇဥ္းဆဲဖို႔ ဝန္မေလး၊ လက္ရဲဇက္ရဲ
အစိုးရေအာက္မွာ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု သတၱိနဲ႔ အာမခံဝံ့ဘူး ဆိုတာကို နားလည္ရမွာပါ။ ေတာ္႐ံုတန္႐ံု
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ မခံႏိုင္ပါဘူး။ ခံရမယ္ဆိုတာကို သိရက္နဲ႔ အာခံရဲသူေတြ အေလးျပဳရမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလို စြန္႔စားဝ့ံတဲ့ လူေတြရဲ႕ စြန္႔စားမႈဟာ အက်ိဳးရွိတဲ့ စြန္႔စားမႈပဲ ျဖစ္သင့္တယ္။
ဒီလူေတြရဲ႕ စြန္႔စားမႈဟာ ေနာက္လူ စြန္႔စားဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ (Hope & Inspiration) ေပးဖို႔
လုပ္ရပ္ျဖစ္သင့္တယ္။ စြန္႔စားၿပီး ေထာင္ထဲ သြားေနရ႐ံုဆိုရင္ ေနာက္ဆက္တြဲ
စြန္႔စားလိုသူေတြအတြက္ အဓိပၸာယ္ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အက်ဳိးရွိတဲ့ စြန္႔စားမႈ
ျဖစ္ဖို႔ရာအတြက္ ဗ်ဴဟာ (Strategy) ရွိရမယ္။ (Plan) စီစဥ္မႈ ရွိရမယ္။ ရည္မွန္းခ်က္
(Objective) ရွိရမယ္။ ဒီလို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ေခါင္းေဆာင္မႈ (Leadership) ရွိမွ
ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ပါတယ္။

ေခါင္းေဆာင္မႈအပိုင္းကို ဗီဇအရည္အခ်င္းနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ ပညာအရည္အခ်င္း အေတြ႔အၾကံဳ

အသက္ ကလည္း ပိုင္းျခားေပးပါတယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ ပညာေလး နည္းနည္းတတ္လာရင္၊
စဥ္းစားတတ္လာရင္ စြန္႔စားမႈကေလးကို ေတြေဝတတ္ပါတယ္။ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ အသက္ကေလး
နည္းနည္း ရလာရင္ အတြယ္အတာေလးေတြ ဖက္လာေတာ့ တံုးတိုက္တိုက္ က်ားကိုက္ကိုက္
ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ ေလ်ာ့နည္းလာတတ္ပါတယ္။ အသက္ရလာေလေလ၊ စြန္႔စားစိတ္
ေလ်ာ့ပါးလာတတ္ပါတယ္။ ၄ဝ၊ ၅ဝ၊ ၆ဝ ပိုင္းေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ၇ဝ၊ ၈ဝ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ
မတူႏိုင္ေတာ့ပါ။

က်ေနာ္ဟာ လက္ရွိ CEC ေတြကို အဓိပၸာယ္မဲ့ လက္လြတ္စပယ္ မေဝဖန္လိုပါ။ ဒါေပမဲ့

ဒီမိုကေရစီကိုယံုရင္ အျမင္ကို အျမင္အတိုင္း ေဖာ္ျပရဲတဲ့ သတၱိရွိရပါမယ္။ ေဒၚစုဟာ ဖန္ဆင္းရွင္
တန္ခို္းရွင္ မဟုတ္ပါ။ သတၱိရွိတဲ့၊ စိတ္ဓာတ္ျပင္းတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္၊
လူသားတေယာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚစု တေယာက္ထဲရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔၊ စြန္႔စားမႈတခုထဲနဲ႔
ဒီမိုကေရစီ မရႏိုင္ပါ။ ေဒၚစုကို ပံ့ပိုးဖို႔ က်စ္လစ္ေတာင့္တင္းတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း
တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ လိုပါတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕ ဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မယ့္
အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ အဆင့္ဆင့္ ဦးေဆာင္ႏိုင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကတဆင့္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းက လူထုကို လက္ေတြ႔ ဦးေဆာင္ရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္
အားမလို အားမရ ျဖစ္မိလို႔ မိမိအျမင္ကို ႐ိုးသားစြာ တင္ျပရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ ဆႏၵအတိုင္း တင္ျပရရင္ CEC မွာ NLD ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ဦးဝင္းတင္ကို ေပးအပ္ၿပီး
(အသက္အရ) ၄ဝ တန္း၊ ၅ဝ တန္းေတြနဲ႔ ျဖည့္စြက္သင့္တယ္။ အသက္အရြယ္ ရလာၿပီျဖစ္တဲ့
လူၾကီးပိုင္းက တ႐ုတ္ျပည္မွာလို CEC ကို ထိန္းေက်ာင္း (Guide) လုပ္ေပးမယ့္ ပါတီလူၾကီး
(Party elders) ေတြအျဖစ္ ရပ္တည္သင့္တယ္။ လူၾကီးေတြရဲ႕ ပညာ (Wisdom) နဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕
တက္ၾကြမႈကို ေပါင္းစပ္ႏိုင္ခဲ့ရရင္ အင္အား ပိုျဖစ္လာႏိုင္မယ္လို႔ ထင္မိလို႔ပါ။

၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၂) ဖတ္႐ႈႏုိင္ၿပီ ...

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 37

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အာေဘာ္ႏွင့္အျမင္ ေဆာင္းပါး ၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၂)

၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၂)

ေဆာင္းပါး
ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဇြန္လ 24 2009 18:32 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ေတာ္လွန္ေရးသမားႏွင့္ ပညာတတ္ ႏုိင္ငံေရးသမား

လူ႔သမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ခိုင္မာအျမစ္တြယ္ေနတဲ့ စနစ္တခုကေန ေနာက္စနစ္တခုကို

ေျပာင္းတဲ့အခါ အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔မကင္းတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ေျပာင္းေလ့ရွိပါတယ္။ ဥပမာ -
ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရး၊ တ႐ုတ္ျပည္ ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ အေမရိကန္ ေတာ္လွန္ေရးတုိ႔ကို
ၾကည့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စနစ္တခု ေျပာင္းဖို႔ တိုက္ပြဲမွာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ လိုအပ္တယ္လို႔
ဆုိခ်င္ပါတယ္။

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲကိုၾကည့္ရင္ ကိုေအာင္ဆန္း အမႉးျပဳတဲ့

လူငယ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တုိင္းျပည္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရး
ရရွိေရးဟာ အဓိက။ မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူမယ္။ ေထာင္ကိုလည္း
မေၾကာက္၊ ကိုလိုနီအဂၤလိပ္ကို လက္နက္ ကိုင္တုိက္ရမွာကိုလည္း မေၾကာက္ေပ။ ဒီအတိုင္းပါပဲ
တ႐ုတ္ျပည္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေမာ္စီတံုးဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားစစ္စစ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးမွာ ပညာပိုတတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ ပညာအရွိန္ေၾကာင့္ ပိုမို

ေတြးေခၚပိုင္းျခားလာတတ္လို႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားေလာက္ မျပတ္သား အႏိုင္ယူလိုစိတ္
မရွိၾကေတာ့ပါ။ အထူးသျဖင့္ ဟိုသီအိုရီ၊ ဒီသီအိုရီေတြကို ညႊန္းကာ ေတြေဝတတ္လာပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးမွာ ရန္သူကို မေခ်မႈန္းလို႔ မျဖစ္ရင္ ေခ်မႈန္းရမယ္။ လိုအပ္ရင္ ကိုယ့္လူကိုလည္း
စြန္႔စားခိုင္း ရမယ္။ စြန္႔လႊတ္အဆံုးခံစရာရွိရင္ စြန္႔ရဲရေပမယ္။ တခ်ဳိ႕ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ
ကိုယ့္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ ေၾကာင့္ ျပတ္သားရက္စက္ရမယ့္ အမႈေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္လိုတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမားလား၊ ပညာတတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားလား?

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သူရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္
အျပည့္ရွိတဲ့ ပညာတတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီကေန႔ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ Hybrid
ႏွစ္ဖက္စလံုးပါတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရး ကာလမွာ
ေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္လို႔ တည္ေဆာက္ေရးကာလမွာ ပညာတတ္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ
ျဖစ္တယ္။
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 38
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေတာ္လွန္ေရးသမား ကိုေအာင္ဆန္း

၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအၿပီး ၁၃ဝဝ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုအၿပီးမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ

ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈေနရာ ရလာၾကတယ္။ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုႏု၊
ကိုသိန္းေဖတို႔က ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးထဲ ေရာက္သြားၿပီး၊ သခင္ျမလို လူၾကီးေတြနဲ႔
ေပါင္းမိၾကတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို႔ ယူဂ်ီ (UG) - ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ကို
ဖြဲ႔မိၾကေတာ့ သခင္ျမ၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုဗေဆြ၊ ကိုဗဟိန္း၊ သခင္လွေဖ
(ဗိုလ္လက်္ာ) နဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢက ေခါင္းေဆာင္ေတြေပါ့။ ဒီအဖြဲ႔ကပဲ ရဲေဘာ္ ၃ က်ိပ္ကို
လႊတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ကိုေအာင္ဆန္းမွာ ဝါဒစြဲ မရွိဘူး။ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ပဲ အာ႐ံုစိုက္ခဲ့တယ္။
အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ဖို႔ လက္နက္ကိုင္ဖို႔လည္း ဝန္မေလးဘူး။ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအရ
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြဆီက အကူအညီ ယူခဲ့ၾကရတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္မဆန္ခဲ့။ လက္ေတြ႔က်တယ္။

ပညာတတ္ႏိုင္ငံေရးသမား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး အဂၤလိပ္ဝင္ေတာ့ အဂၤလိပ္နဲ႔ ေစ့စပ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမယ္။

မရမွ ခ်မယ္ဆိုတဲ့ ဗ်ဴဟာ Strategy ကို ဖဆပလ ဆူပရင္းေကာင္စီ၊ အခုေခတ္ေတာ့ စီအီးစီက
ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။ ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီ စနစ္ကို သြားမယ္ဆုိတဲ့ ေပၚလစီကို ခ်မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ဟာ တဖက္က လြတ္လပ္ေရး ရရွိေရးအတြက္ အဂၤလိပ္နဲ႔ ေဆြးေႏြးရသလို တဖက္က
တုိင္းျပည္ ထူေထာင္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေနာက္ဆံုး ထြက္(၂ဝဝ၉)တဲ့
တကၠသိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈမွတ္တမ္း၊ ေအာင္ဆန္း-
အက္တလီ ေဆြးေႏြးပြဲမွတ္တမ္းေတြကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။

ဒီေနရာမွာ ျဖတ္ၿပီး လူသိပ္မသိလုိက္တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးကို တင္ျပပါရေစ။ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ

ေဆြးေႏြးပြဲ သြားၾကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဖဆပလဥကၠ႒၊ ဖဆပလရဲ႕ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉး
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အတုိင္ပင္ (Advisor) အေနနဲ႔ ပါဝင္ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးရမွာ
ေသခ်ာၿပီ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဓနသဟာယ Common-Wealth အတြင္း ေနလို၊ မေနလို
စဥ္းစားၾကရမယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ဖဆပလအစိုးရ ရမယ့္ ဝင္ေငြနဲ႔ တိုင္းျပည္ထူေထာင္ဖို႔
'လိုေငြ' မမွ်တာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က သိတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမား မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ရင္
ကိုလိုနီအဂၤလိပ္ကို မုန္းေပမယ့္ ပညာတတ္အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ ဓနသဟာယအတြင္းေနပါက
တိုင္းျပည္ထူေထာင္ဖို႔ အေထာက္အပံ့ရမယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတုိ႔က
ပညာတတ္မ်က္စိနဲ႔ၾကည့္လို႔ သေဘာက်ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ဖဆပလက
အဂၤလိပ္ကို ေရာင္းစားတယ္လို႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို
တိုက္ခိုက္လ်က္ရွိတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဆုိရွယ္လစ္ပါတီရဲ႕ ဥကၠ႒ သခင္ျမက ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔ရဲ႕ တိုက္ကြက္ထဲဝင္သြားမယ္ကို

စိုိးရိမ္တာေၾကာင့္ အေၾကာက္အကန္ျငင္းတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔က သခင္ျမကို
ေလးစားတာေၾကာင့္ ဆက္မေဆြးေႏြးၾကေတာ့။ ရလဒ္က တိုင္းျပည္ထူေထာင္ေရးမွာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 39

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ရႏုိင္သေလာက္ အခြင့္အေရးကို မသံုးခဲ့ၾကရ။ ဒါေတာင္ ကိုလံဘိုစီမံကိန္းနဲ႔ ရသေလာက္
ပညာေတာ္သင္ေတြ ေစလႊတ္ခဲ့ရတယ္။ သင္ခန္းစာယူဖို႔ပါ။

တ႐ုတ္ျပည္မွာ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ေတာ့ တိုင္းျပည္တိုးတက္မႈအတြက္

မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ ပညာရွင္ေတြကို ကာကြယ္ခဲ့သူမွာ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္းပဲ ျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ၄ ေယာက္ဂိုဏ္းက ခ်ဴအင္လုိင္းကို မဲလို႔ တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။

ေအာက္စ္ဖို႔ဒ္ (Oxford)၊ ဟားဗတ္ (Harvard) တကၠသိုလ္တို႔ဟာ တုိင္းျပည္ထူေထာင္ရာမွာ၊

တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပညာတတ္ေတြကို ေမြးထုတ္ရာမွာ နာမည္ေက်ာ္တယ္။ Idealism လို႔ ေခၚတဲ့
အေတြးအေခၚဆုိင္ရာ ယူဆခ်က္ေတြနဲ႔ ေမြ႔ေလ်ာ္ေနတတ္ၾကတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ
ဒီမိုကေရစီထူေထာင္ၿပီးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြျဖစ္လို႔ ေတြးခ်င္တိုင္း ေတြးလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့
အာဏာမက္ေမာလို႔ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ကိုယ္ျပန္ကြ်န္လုပ္ဖို႔၊ သတ္ျဖတ္ဖို႔ ဝန္မေလးတဲ့
ဖက္ဆစ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ရတဲ့အခါ လက္တဖက္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္လို႔ လူမိုက္တို႔ကို
ရင္ဆုိင္ရသလုိ ရွိတာေၾကာင့္ တဖန္ ႐ႈံးၿပီးသား ျဖစ္တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕လမ္းစဥ္နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕လမ္းစဥ္ ဘာကြာသလဲ?

တကယ္တမ္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖဆပလတို႔ ေရြးခဲ့တဲ့လမ္း (သို႔) နည္းပရိယာယ္က

အၾကမ္းမဖက္တဲ့ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ အေျဖရွာျခင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က ဝါဒ ကိုလည္း
မကိုင္စြဲထားသလို အေတြးအေခၚ (Idealism) ကုိလည္း မတြယ္ဖက္ထားဘူး။ အစီအစဥ္ A က
အင္အား နဲ႔ ေဆြးေႏြးမယ္။ အစီအစဥ္ B က မေပးမွ၊ မရမွ ခ် မယ္။ ခ် ႏိုင္ေအာင္လည္း ျပင္ဆင္
ထားတယ္။ အားသာတာကေတာ့ စစ္ၿပီးကာစမို႔ 'လူ' နဲ႔ 'လက္နက္' က ရွိေနၿပိီးသား။
ဒီေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ အေျဖရွာရတာက အေတြးအေခၚ ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ မဟုတ္။ လက္ေတြ႔ဘဝကို
နားလည္လို႔ ျဖစ္တယ္။ မလိုဘပ္ဘဲနဲ႔ အသက္ေတြကို မစေတးလို။

ေဒၚစုက ေဆြးေႏြးမႈလမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခဲ့ရာမွာ အေတြးအေခၚ (Idealism) ကို ယံုၾကည္လို႔

ျဖစ္တယ္။ Non Violence အယူဝါဒကို လက္ခံလို႔ ျဖစ္တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ အား Strength မွာ 'ရ' ရမယ္ဆိုတဲ့ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ (Determination & Iron Will)
၊ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းေျဖာင့္မတ္မႈ (Honesty) တို႔ ျဖစ္လို႔ ဒီစိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ လူထု ရဲ႕
ေထာက္ခံမႈကို ရယူခဲ့တယ္။

ေဒၚစုဟာလည္း ဖေအတူသမီး။ သတိၱ၊ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ႐ိုးသားမႈေၾကာင့္ ျမန္မာ လူထု သာမက

ကမၻာကပါ ေလးစားေထာက္ခံခဲ့ၾကတယ္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ လူထု ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကို အင္အား အျဖစ္ သံုးလ်က္ ဖဆပလ အဖြဲ႔ၾကီးကို အင္အား
ျဖည့္ခဲ့တယ္။ လူထု အင္အား ကို ျပၿပီး၊ ဖဆပလကို ဦးစီးၿပီး တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္။ ပထမအဆင့္မွာ
ဘုရင္ခံက ဖဆပလကို ေနရာမေပး။ သူ႔လူေတြနဲ႔ အစိုးရဖြဲ႔ၿပီး စကၠဴျဖဴစာတမ္းကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 40

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ၾကိဳးစားခဲ့ေသးတယ္။ ဖဆပလက လူထုသပိတ္နဲ႔ 'အား' ျပခဲ့တာေၾကာင့္ ဘုရင္ခံပါ
လစ္ေျပးခဲ့ရတယ္။

ေဒၚစုလက္ထက္မွာ လူထု အင္အား ကို စု႐ံုးခြင့္ ေကာင္းစြာ မရခဲ့။ အားကိုးစရာ အဖြဲ႔အစည္း

(NLD) ကို ေကာင္းစြာ ထူေထာင္ခြင့္ မရ။ ကမၻာ့လူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈနဲ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕
ေထာက္ခံမႈကို 'အား' ယူၿပီး စစ္အစိုးရကို ဖိအားေပးခုိင္းရေတာ့တယ္။

စစ္အစိုးရက လိမၼာပါးနပ္စြာ အာဆီယံ၊ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယနဲ႔ ႐ုရွားတုိ႔ကို 'အား' ယူၿပီး

အေနာက္ႏုိင္ငံတို႔ရဲ႕ ဖိအားေပးမႈကို ပိတ္ဆို႔ခဲ့တယ္။

ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္မ်ား ကုန္သြားတယ္။ နအဖ က 'အခ်ိန္' ကို

'လက္နက္' အျဖစ္ သံုးခဲ့တယ္။

ေဒၚစုအလံ ေထာင္ထားသူ၊ က်န္ခဲ့သူ၊ ေနရာယူထားသူေတြက အရည္အခ်င္း အျပည့္အဝနဲ႔

ေခါင္းေဆာင္မႈ မေပးႏုိင္လို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေရေပၚဆီ ႏိုင္ငံေရး (Elite Politics) ဘက္
ေရာက္ကုန္ၾကတယ္။

ေဒၚစုဟာ အိႏၵိယက ဂႏၶီ Ghandi ၊ ေတာင္အာဖရိက မန္ဒဲလား Mandela တုိ႔လို လူေတြကို

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ Hope ေပးလို႔ လႈံ႕ေဆာ္မႈ (Inspiration) ေပးႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္။

ေဒၚစုကို ၾကည္ညိဳေလးစားလို႔ ပါဝင္လာသူေတြကို ဆီးၾကိဳလို႔ ေနရာေပးၿပီး အင္အားစုရမယ္က

NLD နဲ႔ NCGUB တို႔ ျဖစ္သင့္တယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြက ထိပ္မွာ ပိတ္ေနလို႔၊
အဝင္မခံလို႔ လူထု အင္အား မေပၚခဲ့၊ မေဖာ္ႏိုင္ခဲ့ၾက။

လူထု အင္အားေဖာ္ဖို႔ အားလံုးပါဝင္ႏုိင္တဲ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစား လႈပ္ရွားမႈ Grass-Root

Movement လိုအပ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျပည္တြင္းမွာ ဦးဝင္းတင္နဲ႔ လူငယ္ေတြ ဦးစီးၾကပါ။ ျပည္ပမွာ Top Down

အထက္ေအာက္ပံုစံကို အားမကိုးဘဲ Bottom Up ေအာက္ကေန အထက္ပံုစံကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး
အလုပ္ျပႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၾကပါ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 41

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အာေဘာ္ႏွင့္အျမင္ ေဆာင္းပါး ၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၃)

၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - အပိုင္း (၃)

ေဆာင္းပါး
ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း
စေနေန႔၊ ဇြန္လ 27 2009 12:22 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

သံတမန္ေရးရာဆုိတာ ကန္႔သတ္မႈ ရွိပါတယ္

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္တုန္းက တၾကိမ္၊ နာဂစ္မွာ တၾကိမ္၊ အခု ေဒၚစုကို
တရားစြဲဆုိရာမွာ တၾကိမ္၊ ျပည္တြင္းမွာ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္တုိင္း ျပည္ပမွာ ကုလမဂၢ ဝင္ပါေတာ့လား၊
အေမရိကန္ ဝင္ပါေတာ့လား စသည္ျဖင့္ ေတာင္းဆိုမႈေတြ ၾကီးထြားတတ္ပါတယ္။
မီဒီယာေတြမွာလည္း အသံေတြ ဆူညံတတ္တာေၾကာင့္ သံတမန္အေၾကာင္းနဲ႔ ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရး
အေျပာင္းအလဲေတြကို ေဆြးေႏြးပါရေစ။ ဒီအပိုင္းက အထဲက ပရိသတ္ကို ပိုရည္စူးတာပါ။
အေၾကာင္းက က်ေနာ္နဲ႔ မိသားစုခ်င္း ရင္းႏွီးတဲ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိခဲ့တဲ့ မဆလအစိုးရက
ျပန္ေခၚလုိ႔သာ ျပန္လာရလု႔ိ ပါရဂူဘြဲ႕မရခဲ့ေပမယ့္ ပါရဂူအဆင့္ရွိတဲ့ ပညာတတ္တေယာက္နဲ႔
ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုရတဲ့အခါမွာ ယူအန္ (UN) က ဘာလုပ္ေနလဲလို႔ ေမးတာ ၾကံဳဖူးလို႔ပါ။

UN ဆုိတာက ႏုိင္ငံတုိင္းကို ျပႆနာေပၚတုိင္း ဝင္မစြက္ဖက္ႏုိင္ပါဘူး။ ကုလသမဂၢရဲ႕

အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးဟာ ကုလသမဂၢရဲ႕ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီက ေစခိုင္းတဲ့အတုိင္း
လုပ္ရတာပါ။ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ တခ်က္လႊတ္အာဏာ Veto Power ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံ ၅ ႏုိင္ငံကို
ၾကီး ၅ ၾကီးလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီႏုိင္ငံ ၅ ႏုိင္ငံကပဲ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ အၿမဲပါဝင္ၿပီး
က်န္ႏုိင္ငံေတြက အလွည့္က်သာ ပါဝင္ရပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ကို ႏုိင္ခဲ့တဲ့
မဟာမိတ္ေတြျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္၊ အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ ဆိုဗီယက္နဲ႔ ေနာက္မွ တ႐ုတ္
ပါလာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဗီတိုအာဏာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက သေဘာမတူဘဲ ဘာမွ လုပ္လို႔ မရပါ။

ကိုရီးယားစစ္မွာပဲ ဆိုဗီယက္ကိုယ္စားလွယ္ ေရခ်ဳိးခန္းအသြားမွာ မဲခြဲခဲ့လို႔ UN က ကိုရီးယားမွာ

ဝင္ခြင့္ရခဲ့တာပါ။ (မွတ္ခ်က္ - ထို္စဥ္က တ႐ုတ္ မပါေသးပါ။ ထိုင္ဝမ္ကို
အသိအမွတ္ျပဳၾကပါေသးတယ္။) ယူဂိုဆလပ္ႏုိင္ငံ ကြဲထြက္သြားၿပီး ေဘာ့စနီးယားစစ္ပဲြမွာ
ဆိုဗီယက္ဗီတိုကို UN မွာ မေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ UN အျပင္ဘက္က ေနတိုး NATO အေနနဲ႔
အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ဝင္စြက္ဖက္ခ့ဲၾကရတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ UN မွာ ျပႆနာတခုကို တင္ခ်င္ရင္ ၾကီး ၅ ၾကီးထဲက တႏုိင္ငံက မကန္႔ကြက္ဖုိ႔

လိုပါတယ္။ ထုိ႔ျပင္ UN မွာ ကိုယ္ပိုင္စစ္တပ္မရွိပါ။ UN အဖြဲ႕ဝင္ေတြဆီက တပ္ကို
ေတာင္းခံရပါတယ္။ ထို႔အတြက္ UN ပါဝင္ကိုင္တြယ္လာဖုိ႔ ကမၻာ့အင္အားၾကီး
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 42
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ႏုိင္ငံၾကီးေတြအၾကား ႏုိင္ငံေရးကို နားလည္ရပါမယ္။

ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးမွာ အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ဆိုၿပီး ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ က်င့္သံုးေသာ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔

ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြဆိုၿပီး ကမၻာၾကီးဟာ ၂ ျခမ္းကြဲေနခဲ့ပါတယ္။ ဆိုဗီယက္
႐ုရွားၿပိဳကြဲၿပီး ကမၻာမွာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ က်ဆံုးသြားအၿပီး တ႐ုတ္ကလည္း တိန္ေရွာင္ပိန္ရဲ႕
ေစ်းကြက္စီးပြားေရး အေျပာင္းအလဲ ၾကားကာလျဖစ္ေနေတာ့ ကမၻာ့အင္အားၾကီး
မဟာအင္အားၾကီး ဆူပါ ပါဝါအျဖစ္ အေမရိကန္ပဲ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမ အီရတ္စစ္မွာ
အေမရိကန္က Smart Bombs လို႔ေခၚေသာ အစြမ္းထက္တဲ့ ဗံုးေတြသံုးၿပီး စစ္အင္အားျပခဲ့ရာ
အေမရိကန္ရဲ႕ အရွိန္ဟာ ကမၻာမွာ ၾကီးမားခဲ့ပါတယ္။

ဆိုဗီယက္ေတြဟာ ယဲ့လ္ဆင္ လက္ထက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္စီးပြားေရးစနစ္မွ ေစ်းကြက္

စီးပြားေရးအေျပာင္းမွာ GDP စုစုေပါင္း ထြက္ကုန္ဟာ ၄ဝ % မွ် ခြ်တ္ၿခံဳက်သြားပါတယ္။
အေမရိကန္ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြက တခ်ီတည္း ေျပာင္းရမယ္။ Shock Treatment ဆိုၿပီး
ဖိအားေပးလမ္းညႊန္ခဲ့ပါတယ္။ အရက္နဲ႔ တြဲဖက္ေနတတ္တဲ့ ယဲ့လ္ဆင္ကလည္း ႏုိင္ငံပိုင္
လုပ္ငန္းၾကီးမ်ားကို အလကားေပးသေလာက္နီးနီး ေရာင္းခဲ့ရာ ေတဇတုိ႔လို
ေခတ္ေပၚသူေ႒းၾကီးေတြ ေပၚလာၿပီး စီးပြားေရး ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အစိုးရမွာ ေငြမရွိေတာ့
ဆိုဗီယက္စစ္တပ္မွာလည္း ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ စစ္အင္အားကို ေလ်ာ့ရေတာ့ စစ္တပ္လည္း
တပ္ပ်က္လုနီးပါး ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခဲ့ပါတယ္။

ဒီိလုိ ႐ုရွားႏုိင္ငံ ကြ်မ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကမၻာမွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ တႏုိင္ငံပဲ ဆူပါပါဝါ

ႏုိင္ငံအျဖစ္ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဆိုဗီယက္အင္ပါယာၾကီး ၿပိဳကြဲခ်ိန္မွာ အေရွ႕ဥေရာပ
ႏုိင္ငံေတြကလည္း ခြဲထြက္ကာ လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလို ႐ုရွားႏုိင္ငံဟာ
ၿပိဳကြဲနိမ့္က်ခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ေပၚလစီ ေဖာ္ထုတ္သူတခ်ဳိ႕က အရင္က ၿပိဳင္ဘက္ကို
အၿငိဳးနဲ႔ႏွိမ္ခဲ့ၾကတယ္။ အေၾကာင္းအက်ဳိး အားလုံးေပါင္းလုိက္ေတာ့ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္တဲ့
႐ုရွား မ်ဳိးခ်စ္ Nationalists ေတြက အေမရိကန္အေပၚ စိတ္နာၾကတယ္။

ဒါကုိ အေသးစိတ္ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး သင္ခန္းစာ ယူေနတာကေတာ့ တ႐ုတ္ၾကီးပဲ။ ဒါေၾကာင့္

တ႐ုတ္ၾကီးက တခ်ီထဲနဲ႔ မရမ္းဘူး။ ေျဖးေျဖးခ်င္းလွမ္းၿပီး ေစ်းကြက္စနစ္ကုိ ေျပာင္းတယ္။
တိန္ေလွ်ာက္ဖိန္ မွာခဲ့တဲ့ စကားမွာ ေက်ာက္ခဲေတြကို ေသခ်ာနင္းျပီး ေခ်ာင္းကုိျဖတ္ပါ လို႔
ဥပမာေပးပါတယ္။ crossing the river by feeling the stones.

ယဲ့လ္ဆင္ရဲ႕ သတၲမ သတ္တမ္းအၿပီးမွာ မထင္မွတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေရး အသက္ႏုေသးတဲ့ အရင္က

KGB ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ပူတင္ က သမၼတျဖစ္လာတယ္။ ပူတင္က မ်ဳိးခ်စ္၊ ဒိအျပင္
လူငယ္ပီပီ ၾကမ္းတယ္၊ သြက္တယ္၊ လက္ျမန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပူတင္က အေခ်ာင္ရထားတဲ့
သူေ႒းေတြရဲ႕ ကုမၸဏီအခ်ိဳ႕ကုိ ျပန္သိမ္းၿပီး ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္ေနတဲ့ စီးပြားေရးကုိ ျပန္ကုိင္ခဲ့တယ္။
အထူးသျဖင့္ ပူတင္ကုိ ယွဥ္ရဲသူေတြကို ကုမၸဏီလည္း သိမ္း၊ ေထာင္ပါခ်ပစ္လုိက္တယ္။
အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ေဝဖန္သူေတြကေတာ့ အာဏာရွင္ဆန္တယ္လုိ႔ ေဝဖန္ၾကတာေပါ့။ ပူတင္
လက္ထက္မွာ ႐ုရွားေတြရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ ျပန္ၿပီး ဦးေထာင္လာတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္မွာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 43

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ကမၻာ့ေရနံေစ်းေတြ ေခါင္ခိုက္ေအာင္ တက္ေနေတာ့ ႐ုရွားရဲ႕ စီးပြားေရး
အရွိန္ဟာတက္လာတယ္။ ေရနံႏုိင္ငံေတြ စုစည္းထားတဲ့ OPEC အဖြဲ႔အျပင္မွာ ေဆာ္ဒီၿပီးရင္
႐ုရွားက ေရနံအထြက္ဆုံးပဲ။ ထုိ႔ျပင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ Natural Gas မွာ ႐ုရွားက နံပါတ္ ၁ ပဲ။
(မွတ္ခ်က္ ျမန္မာႏုိင္ငံက နံပါတ္ ၁၁ မွာ ရွိပါတယ္)။ အေနာက္ဥေရာပက ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းအထက္
သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ကုိ ႐ုရွားက ဝယ္ယူရပါတယ္။ ႐ုရွားေတြအေပၚစြမ္းအင္အတြက္မွီခိုလာရတယ္။

႐ုရွားေတြ ကြန္ျမဴနစ္ စံနစ္ကအေျပာင္း ယဲ့လ္ဆင္ရဲ႕ ဖ႐ုိဖရဲ ကာလမွာ အေမရိကန္ေတြ လူပါးဝ

ထားတာကို ႐ုရွားမ်ဳိးခ်စ္ေတြက မေမ့ဘူး။ ဒိအျပင္မွာ ေနတိုး NATO က ဝါေဆာစာခ်ဳပ္ Warsaw
Pact ပ်က္္သြားတာေတာင္၊ ရန္သူမရွိေတာ့တာေတာင္၊ ထပ္မံတုိးခ်ဲ႕လာေနတယ္။

သမၼတ ကလင္တန္လက္ထက္မွာ ေဘာ့စနီးယားနဲ႔ ဆာဗီးယားကုိ ဝင္စြက္ထားတာကုိလည္း

႐ုရွားက ၾကည့္မရဘူး။ ဆာ့ဖ္လူမ်ဳိးေတြက Serbs ေတြက ႐ုရွားနဲ႔ လူမ်ဳိးတူေတြကုိး။ အခုလဲ
အေမရိကန္က ဒုံးပ်ံကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ ဒုံးပ်ံ Anti Ballistic Missiles ေတြကုိ ပုိလန္နဲ႔ ခ်က္စ္မွာ
တပ္ဆင္ဖုိ႔ အစီအစဥ္အတြက္ ျငင္းခံုေနၾကတယ္။ အခုလက္ရွိ ႐ုရွားသမၼတဟာ ပူတင္ရဲ႕
လူစာရင္း။ ဥပေဒအရ ပူတင္က ဆက္အေရြးမခံႏုိင္လုိ႔ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဆင္းလုပ္ၿပီး ဥပေဒျပင္ဆင္ၿပီး
သမၼတ တခါထပ္ျပန္ အေရြးခံမယ္လုိ႔ အတြင္းသိေတြက ယူဆၾကတယ္။ လက္ရွိ႐ုရွားမွာ
ပူတင္ကုိ လူၾကိဳက္မ်ားတယ္။

တ႐ုတ္ၾကီးက သိပ္လည္တယ္။ အေမရိကန္ကုိ ရန္မရွာေသးဘူး။ အႏွစ္ ၃ဝ ေက်ာ္ေက်ာ္

အေမရိကန္နဲ႔ တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး အေမရိကားကုိ တ႐ုတ္လုပ္ ေပါေခ်ာင္ေကာင္းပစၥည္းေတြ
တြင္တြင္တင္ပုိ႔ၿပီး အေမရိကန္အလုပ္႐ုံ စက္႐ုံေတြ ပိတ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးမွာ
စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေတြ ေပၚလာေတာ့ တ႐ုတ္ေတြ အလုပ္ရ ေငြေပါလာတာေပါ့။ အေမရိကန္ေတြက
ေငြေနာက္လုိက္ၿပီး စြတ္ဝယ္၊ တ႐ုတ္ကလည္း နင္းကန္ပို႔ ဆုိေတာ့ တ႐ုတ္မွာ ႏုိင္ငံျခားေငြေတြ
မတရား ပုိေနတာေပါ့။ အေမရိကန္အစုိးရက လုိေငြ (Deficit) အတြက္ ေခ်းဖုိ႔ ထုတ္ေရာင္းရတဲ့
TBill လုိ႔ေခၚတဲ့ Treasury Bills ေတြကုိ တ႐ုတ္က ဝယ္ေတာ့ အတုိးလည္းရၿပီး၊ အေမရိကန္ရဲ႕
အေၾကြးရွင္ ၿမီရွင္ႏုိင္ငံ ျဖစ္လာတယ္။ အေမရိကန္က တ႐ုတ္အေပၚ TBill ေဒၚလာ ၇၆၃.၅
ဘီလ်ီယံ ( ၁ ဘီလီယံ= ၁ဝဝဝ သန္း) ဖိုး အေၾကြးတင္လ်က္ရွိတယ္။ အေမရိကန္
စီပြားေရးဝန္ၾကီးက ပီကင္းမွာ အေမရိကန္ TBills ေတြကုိ တ႐ုတ္ကဆက္ဝယ္ဖုိ႔
မ်က္ႏွာခ်ဳိေသြးေနရတယ္။

ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံဟာ ေငြရွိမွ စစ္တပ္ကုိ ထူေထာင္ႏုိင္တယ္။ ေငြက ဝင္ေငြေကာင္းမွ၊

စီးပြားေရးေကာင္းမွ ေငြ ရွိမွာကုိး။ တ႐ုတ္စစ္တပ္ဟာ လူဦးေရ အမ်ားဆုံး စစ္တပ္ျဖစ္ေပမဲ့
စစ္ပစၥည္းမွာ ေခတ္မမီလွေသးဘူး။ ျပည္တြင္းစစ္မွာကတည္းက တ႐ုတ္စစ္တပ္ကုိ ကြန္ျမဴနစ္
ပါတီက အုပ္စိုးထားတယ္။ တ႐ုတ္ ဒုစစ္ေသနာပတိက Peng Dehuai က စစ္သားပီသတဲ့
စစ္တပ္ Professional Army ျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ ေမာ္နဲ႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႔တာေၾကာင့္
အျဖဳတ္ခံရၿပီး ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးတုန္းက ဦးထုပ္ၾကီးေတြေဆာင္းၿပီး လူထုအေရွ႕မွာ
အႏိွပ္စက္ခံရတယ္။ အခုမွ တ႐ုတ္က ေငြရွိလာမွ Professional Army ကုိ
ထူေထာင္လာၾကတာပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 44

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ေရတပ္ဟာ အရင္က ကမ္းေျခေစာင့္ေရတပ္ အသြင္ပဲ ရွိတယ္။ အခုမွ

ပင္လယ္ျပာေရတပ္ Blue Water Navy ကမၻာကုိ ျဖန္႔ႏုိင္တဲ့ ေရတပ္အျဖစ္
အသြင္ကူးေျပာင္းလ်က္ရွိတယ္။ တ႐ုတ္က ၿဂိဳဟ္တု Satellite ကုိ ေျမျပင္က ပစ္ခ်ျပႏုိင္ခဲ့သလုိ
အခုေလယာဥ္တင္ သေဘာၤ Air Craft Carrier ေဆာက္ေနၿပီ။ အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္သုံးစရိတ္ဟာ
ဘီလ်ံ ၅ဝဝ ေက်ာ္ရွိၿပီး ဥေရာပႏုိင္ငံနဲ႔ ႏိုင္ငံၾကီးေတြ အားလုံးေပါင္းရဲ႕ စစ္စရိတ္ထက္ မ်ားတယ္။
အခု ဒုတိယ တ႐ုတ္က ဘီလ်ံ ၈ဝ ေက်ာ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာ အာကာသ Space နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ကုန္က်စရိတ္ေတြ မပါေသးဘူး။ တ႐ုတ္က စစ္အသံုးစရိတ္ မ်ားလာတာ ထင္ရွားတယ္။

အေမရိကန္က အီရတ္ကုိ ဝင္အသိမ္းၿပီးမွာ အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္အင္အား တိုိးခ်ဲ႕မႈကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔

တ႐ုတ္နဲ႔ ႐ုရွား ေပါင္းၿပီး ရွန္ဟုိင္းအတူ ပူးေပါင္းေရးအဖြဲ႔ Shanghai Cooperation
Organization SCO ကို အားျဖည့္ခဲ့ၾကတယ္။ ၆ ႏုိင္ငံ ပါဝင္တဲ့ SCO ဆိုတာက တ႐ုတ္၊ ႐ုရွားနဲ႔
အရင္ ဆုိဗီယက္အင္ပါယာဝင္ ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ကုိ စြဲေခၚၿပီး ဖြဲ႔ထားတဲ့ အဖြဲ႔ပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့ လကမွ (ေမလ ၂ဝဝ၉) သီရိလကၤာမွာ အစုိးရက Tiger ေတြလုိ႔ နာမည္ၾကီးတဲ့

တမီလ္က်ားသူပုန္ေတြကုိ အႏုိင္ရၿပီး အႏွစ္ ၂ဝ ေက်ာ္ ၾကာခဲ့တဲ့ သူပုန္ထမႈကုိ
ေအာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒီ က်ားသူပုန္ ေခါင္းေဆာင္ဟာ အင္မတန္ ရက္စက္တယ္။ က်ားသူူပုန္
ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အစိုးရတပ္ေတြ ဝုိင္းထားတုန္း အစုိးရတပ္ေတြ ဗုံးၾကဲတာေၾကာင့္
အရပ္သားေတြ ေသရပါတယ္ဆုိတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ ထြက္လာၿပီး ဒီမုိကေရစီ က်င့္သုံးတဲ့
အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက သီရိလကၤာႏုိင္ငံကုိ ဖိအားေပးလာတယ္။ ခ်က္ခ်င္း တ႐ုတ္နဲ႔ ႐ုရွားက
သီရိလကၤာအစုိးရကုိ ရွန္ဟုိင္းအုပ္စု အစည္းအေဝးကုိ ေဆြးေႏြးဘက္ Dialogue-Partner
အေနနဲ႔ တက္ဖုိ႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္။ တ႐ုတ္ေကာ ႐ုရွားကပါ ခ်ီးက်ဴးသဝဏ္လႊာေတြ
ေပးပုိ႔ခဲ့တယ္။

ဒုတိယ အီရတ္စစ္ပြဲ မတုိင္ခင္မွာ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံဟာ တဦးတည္းေသာ ဆူပါပါဝါအျပင္

စစ္အင္အား အၾကီးဆုံးႏုိင္ငံ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆူပါပါဝါထက္လြန္တဲ့ ဟိုင္ပါပါဝါ Hyper power
ဆိုၿပီး တံခြန္လြင့္ ႏုိင္ခဲ့တာေပါ့။ ႏုိင္ငံေရးမကြ်မ္းတဲ့ သမၼတ ဘုရွ္ Bush က အီရတ္ကုိ ဝင္သိမ္းၿပီး
လြယ္လြယ္နဲ႔ ၿပီးမယ္ထင္ခဲ့တာ အီရတ္ေတြက ကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိ က်ဴးေက်ာ္လာတာကုိ မခံႏုိင္ဘဲ
ေတာ္လွန္ေတာ့ အေမရိကန္စစ္တပ္က မျပင္ထားတဲ့ စစ္ပြဲကုိ ဆင္ႏြဲရေတာ့
ေသၾကပ်က္စီးမႈေတြ မ်ားကုန္ျပီး ရပ္လို႔မရ ျဖစ္ေရာ။ စစ္ေရးအရ Hyper Power အဆင့္က
ျပဳတ္က်တာေပါ့။ 2007 ခုႏွစ္ စီးပြားေရးအက်ပ္အတည္း Economic Crisis လည္းျဖစ္ေရာ
အေမရိကန္ရဲ႕ အရွိန္နဲ႔ သိကၡာဟာ ထပ္ျပဳတ္က်တာေပါ့။

ေရနံႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး
ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၾကီးအၿပီးမွာ အေမရိကန္ သမၼတ ရူဗ္စဗဲ့လ္ Roosevelt နဲ႔ ေဆာ္ဒီဘုရင္ ေဆာ့ဒ္
Saud တုိ႔ ေတြ႔ၿပီး ေဆာ္ဒီေတြက ေရနံေပးမယ္၊ အေမရိကန္က လုံၿခဳံေရးေပးဖုိ႔ ကတိျပဳခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေရနံကုိ အေမရိကန္ ေဒၚလာနဲ႔ အေရာင္းအဝယ္ ဒီေန႔အထိ လုပ္ၾကရၿပီး အႏွစ္ ၄ဝ
ေက်ာ္ေက်ာ္ ေဆာ္ဒီက ေရနံေစ်းကုိ ထိန္းခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ကလည္း စည္းမရွိ၊ ကမ္းမရွိ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 45

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေရနံေစ်း ေပါေပါနဲ႔ ရလုိ႔၊ တရေဟာ ပစ္ဝယ္ခဲ့တယ္။ လက္ရွိေခတ္ဟာ ေရနံေခတ္လုိ႔ ဆုိရမယ္။
ေရနံကုိ အဓိက သုံးတာ ၃ မ်ဳိး ရွိတယ္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္တဲ့ စက္႐ုံေတြလည္ဖုိ႔ရယ္၊
ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးယာဥ္ ကား၊ ေလယာဥ္၊ သေဘာၤ စတာေတြ ေမာင္းဖုို႔ရယ္၊ Industrial
By Product လုိ႔ေခၚတဲ့ စက္မႈပစၥည္း ထုတ္လုပ္ရာမွာ သုံးတယ္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈမ်ားတာနဲ႔
စက္႐ုံေတြလည္ဖုိ႔ လွ်ပ္စစ္လုိတယ္။ ၂၁ ရာစုအဝင္မွာ အႏွစ္ ၂ဝ ၾကီးထြားလာတဲ့ တ႐ုတ္နဲ႔
အိႏၵိယရဲ႕ စက္႐ုံေတြလည္ဖို႔ ေရနံေတြ ပုိလုိအပ္လာတယ္။ ေရနံဆုိတာ အခုလုိမွ အခုသြားတူးလုိ႔
မရပါ။ ေရနံတြင္း တတြင္းေပၚဖုိ႔ အနည္းဆုံး ၅ ႏွစ္ၾကာၿပီး အရင္းအႏွီး မ်ားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ေရနံဟာ Finite Number လုိ႔ေခၚတဲ့ တေန႔တာ ထြက္တဲ့ (အတိအက်) အရည္အတြက္ ေရနံစည္
(Barrel) ပဲ ရွိပါတယ္။ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ (Demand) က မ်ားလာသလို
အေမရိကန္က သုံးစြဲမႈ Consumption ကုိ မေလွ်ာ့ေတာ့ ကမၻာ့ေစ်းကြက္မွာ ေရနံဟာ
လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ျဖည့္ဆည္းခ်က္ (Supply and Demand) မမွ်တာေၾကာင့္ ေစ်းအဆမတန္
တက္လာပါတယ္။

ကမၻာေပၚမွာ ေဆာ္ဒီက ေရနံအမ်ားဆုံးရွိလို႔ ထုတ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္

အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ေရနံေစ်းကြက္ကို လႊမ္းမုိးထားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က ေရနံရွိတဲ့
ႏုိင္ငံေတြကုိ လုိက္ေပါင္း - လုိက္စုရတာေပါ့။

ေရနံကုိ မီး႐ႈိ႕ရင္ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိက္ (CO2) ထြက္တယ္။ ဒါက ေလထုကုိ

ညစ္ညမ္းေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ထုတ္တဲ့ စက္႐ုံေတြကို သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ Natural
Gas သုံးတဲ့ စက္႐ုံေတြအျဖစ္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရနံေခတ္ကမွ
သဘာဝဓတ္ေငြ႔ေခတ္ဆီ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းေနၾကတယ္။ ကမၻာမွာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ရွိႏုိင္တဲ့
ႏုိင္ငံေတြအထဲမွာ ႐ုရွားက ပထမ၊ အီရန္က ဒုတိယ၊ ျမန္မာက အဆင့္ ၁၁ ရွိပါတယ္။
သဘာဝဓတ္ေငြ႔ေတြကို ပုိက္လုိင္းနဲ႔သယ္ - ဒါမွမဟုတ္ LNG (Liquefied Natural Gas)
လုိ႔ေခၚတဲ့ သဘာဝဓတ္ေငြ႔ကုိ အားေပးၿပီး အရည္အျဖစ္ ေျပာင္းၿပီးမွ ေရနံတင္ သေဘာၤေတြလုိ
သဘာဝ ဓာတ္ေငြ႔တင္ သေဘၤာၾကီးေတြနဲ႔ သယ္ယူ ေရႊ႔ေျပာင္းႏုိင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က
႐ုရွား-အီရန္-ကာဇတ္စတန္ ပုိက္လုိင္း ၃ လုိင္းသြယ္တဲ့ အစီအစဥ္လုပ္ခဲ့တယ္။

သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ႏွင့္ ျမန္မာ
တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးနဲ႔ တုိးတက္ေရး စီမံကိန္းမွာ ပထမ အေရွ႕ျခမ္း၊ အလယ္ျခမ္းေနာက္မွ
အေနာက္ျခမ္းကို တုိးတက္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔စီမံကိန္း ရွိတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ျခမ္းမွာရွိတဲ့
ရွန္ဟုိင္းတုိ႔၊ ေဘဂ်င္း (Beijing) တုိ႔ဟာ ကမၻာ့အဆင့္မီ ၿမိဳ႕ၾကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။
စက္႐ုံေတြဟာလည္း တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ျခမ္းမွာရွိတာေၾကာင့္ ေရနံတင္ သေဘာၤေတြဟာ
တ႐ုတ္အေရွ႕ကမ္းမွာ စုိက္ၾကရတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္အလယ္ပုိင္းနဲ႔ ေတာင္ပုိင္းကုိ
တ႐ုတ္ျပည္အေရွ႕ျခမ္းက ပုိ႔ရင္ မုိင္ ၃ဝဝဝ ေက်ာ္ ေဝးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က ေရနံကို
ျမန္မာႏုိင္ငံ ရခုိင္ျပည္နဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္ကေန ပုိက္နဲ႔ ယူနန္ ျပည္နယ္ကုိ ပို႔ၿပီး၊
အဲဒီကေနတဆင့္ အလယ္ပုိင္းကို ပို႔ဖို႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္မွာ
ေရနက္ဆိပ္ကမ္းကုိ တ႐ုတ္က တည္ေဆာက္ေပးေနတာေပါ့။ နအဖ က ရတဲ့
သဘာဝဓာတ္ေငြ႔က တ႐ုတ္အတြက္ မေျပာပေလာက္ဘူး။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 46

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အေရွ႕အလယ္ပုိင္းနဲ႔ အာဖရိကေရနံေတြ အားလုံးဟာ တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ျခမ္းကို ေရာက္ဖုိ႔

မာလကၠာေရလက္ၾကား Strait of Malacca က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို ျဖတ္ရတယ္။ တကယ္လို႔
တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ စစ္ေရးအရ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရင္ အေမရိကန္ရဲ႕ ေရတပ္မေတာ္ ၇ ဟာ
မာလကၠာေရလက္ၾကားကို ပိတ္ခဲ့ရင္ တ႐ုတ္မွာ ျပႆနာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္က
ေရနံေတြကို ျမန္မာႏုိင္ငံကတဆင့္ ယူနန္ကုိ တင္ရင္ မာလကၠာကုိ ျဖတ္စရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ စစ္ေရးအရ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ တ႐ုတ္အတြက္ အခရာက်တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ၾကီးဟာ အလယ္ပုိင္း တုိးတက္ေရးအတြက္ ေရကာတာေတြေဆာက္၊

လမ္းေတြေဖာက္နဲ႔ စီးပြားေရး စီမံကိန္းေတြ လုပ္လ်က္ရွိတယ္။ တ႐ုတ္မွာ (Internal-Migration)
လုိ႔ေခၚတဲ့ ျပည္တြင္းေရႊ႔ေျပာင္းမႈ ရွိတယ္။ အလုပ္ရွားတဲ့ အလယ္ပုိင္း၊ အေနာက္ပုိင္းက
လူေတြက တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ပိုင္းကုိ ေျပာင္းၾကေတာ့ ၿမိဳ႕ေတြမွာ ျပည့္က်ပ္ၿပီး
လူမႈေရးျပႆနာေတြ တက္လာတာေပါ့။ ဒါကုိေျဖရွင္းဖုိ႔ အလယ္ပုိင္းကုိ ဖိျပီးထူေထာင္ေနရတာ
အလယ္ပုိင္း တုိးတက္လာရင္ လိုအပ္မယ့္ ေရနံကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံကတဆင့္ တင္ပို႔ရမွာေပါ့။ တခါ
ထုတ္ကုန္ေတြကို ဧရာဝတီျမစ္က သယ္ခ်ၿပီး ျမန္မာဆိပ္ကမ္းေတြက တင္ပုိ႔ရင္ တ႐ုတ္ျပည္
အေရွ႕ျခမ္းကို တင္ပုိ႔ရတာထက္ သက္သာႏုိင္တာကုိး။

ဒါေၾကာင့္ သဘာဝ အေနအထားအရ ျမန္မာျပည္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္ၾကီး ေခတ္မီတုိးတက္မႈမွာ

အတုိင္းအတာ တခုအထိ အေရးပါေနရတာေပါ့။ ဒီျပင္ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏုိင္ငံေတြက
တုိးတက္လာေလ၊ တ႐ုတ္အတြက္ ေစ်းကြက္ တုိးခ်ဲ႕ဖုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ
ေနရာေကာင္းလာျဖစ္တာေပါ့။ ထိုင္းႏုိင္ငံထဲကုိ တာခ်ီလိတ္ မယ္ဆုိင္ကတဆင့္
တ႐ုတ္ပစၥည္းေတြ လွိမ့္ဝင္လာတာကို ၾကည့္ပါ။

ဒါကုိသိတဲ့ နအဖအစုိးရက တ႐ုတ္ဖဲကုိ ဆြဲကိုင္ႏိုင္တာေပါ့။

အကုိင္မတတ္ရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ တ႐ုတ္ရဲ႕ စီးပြားေရးကြ်န္ ျဖစ္သြားႏုိင္တယ္။ မ်ဳိးခ်စ္

Nationalist တေယာက္အေနနဲ႔ ရတက္မေအးစရာပါ။

စြမ္းအင္လုံၿခံဳေရး (Energy Security)

အိႏၵိယနဲ႔ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံေတြမွာ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ က်င့္သုံးခဲ့လုိ႔ ၂ ႏုိင္ငံစလုံး မြဲေတခဲ့ရတယ္။
ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးလာမွ တုိးတက္လာၾကတယ္။ က်န္တဲ့ႏုိင္ငံေတြလည္း
ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ က်င့္သုံးလာေတာ့ တုိးတက္လာတာနဲ႔အမွ် စြမ္းအင္ထုတ္ဖုိ႔ ေရနံနဲ႔
သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ေတြ လုိလာတယ္။ လိုအားနဲ႔ ထုတ္ႏုိင္အား မမွ်တတာေၾကာင့္ ၂၁ ရာစုအစမွာ
စြမ္းအင္လုံၿခဳံေရး Energy Security ဆုိတာကုိ စသုံးလာၾကတယ္။ အီရန္က
အႏုျမဴလက္နက္ရေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေနတာေၾကာင့္ အေမရိကန္ကြန္ကရက္က အီရန္ကုိကူရင္
စီးပြားေရး ျဖတ္ေတာက္မႈျပဳ Economic Sanctions လုပ္မယ္ဆုိၿပီး ဥပေဒ ထုတ္ခဲ့တယ္။ ၂ဝဝ၈
ခုႏွစ္က တ႐ုတ္က သဘာဝ ဓတ္ေငြ႔ လုိတာေၾကာင့္ အီရန္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ပေရာဂ်က္ကို
ေငြအား၊ လူအား ကူညီခဲ့တယ္။ အေမရိကန္က ဒီေန႔အထိ တ႐ုတ္ကုိ အျပစ္မေပးရဲဘူး။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 47

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ထုိနည္းတူ အေမရိကန္နဲ႔ ျပင္သစ္ ကုမၸဏီေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပါဝင္တာကုိ မပိတ္ပင္ႏိုင္ဘူး။
ဒါဟာ လက္ေတြ႔ စြမ္းအင္လုံၿခံဳေရး ျပႆနာပဲ။ နအဖ အစုိးရကုိ က်န္တာေတြ ပိတ္ပင္ေပမယ့္
စြမ္းအင္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆုိး ျဖစ္ကုန္ေရာ။ နအဖကုိ ကူညီေနတဲ့
ကုမၸဏီေတြကုိၾကည့္ရင္ တ႐ုတ္၊ အိႏၵိယ၊ ႐ုရွား၊ ကုိရီးယား၊ ဂ်ပန္နဲ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံက ကုမၸဏီ
အကုန္ပါၾကတာပဲ။

ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီမွာ ႏုိင္ငံအက်ဳိးက အဓိကပဲ

ႏိုင္ငံတိုင္း ႏုိင္ငံတုိင္းဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး မူဝါဒေပၚလစီကုိ ခ်မွတ္က်င့္သုံးရာမွာ သူတုိ႔ႏုိင္ငံ
အက်ဳိးကုိပဲ အဓိက ထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထာဝရ မိတ္ေဆြ၊ ထာဝရ ရန္သူဆိုတာ မရွိဘူး။
အက်ဳိးတူပဲရွိတယ္လုိ႔ ဆုိၾကတာ မဟုတ္လား?

ဒီသေဘာတရားကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္တာက နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြပဲ၊ ရာဇပုလႅင္ကုိ

ေသနတ္အားကုိးနဲ႔ အတင္း တက္တုိင္ထားၾကေတာ့ ရာဇပရိယာယ္အေၾကာင္း နားလည္ရမွာေပါ့
--- အာဏာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္တာကုိး။

နားမလည္တာက က်ေနာ္တုိ႔ အတိုက္အခံေတြဘဲ

ရွင္းတာက အေနာက္ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြအတြက္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံအတြက္ပါ
ျမန္မာႏုိင္ငံအေရးဟာ အဲဒီႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ ဘာမွ ထိေရာက္မႈမရွိဘူး။
အေနာက္ႏုိင္ငံေတြ ျမန္မာ့အေရးကုိ စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတာ ေဒၚစုေၾကာင့္ သက္သက္ပဲ။ ေဒၚစုရဲ႕
သတိၲနဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ ယုံၾကည္မႈကုိ ေလးစားေသာအားျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ရရွိေရးအရ
မွန္ကန္မႈဘက္က လုိက္လုိ႔ Morality နဲ႔ Human Rights အတြက္ သက္သက္
ကူညီအားေပးတာပဲ ရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ဖိအားေပးတယ္ဆုိရာမွာ အတို္င္းအတာ Limited ရွိတယ္။
သံတမန္နည္းနဲ႔ ကန္႔ကြက္တယ္။ ဖိအားေပးတယ္။ မရရင္ တုိင္းျပည္အလုိက္ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ
လုပ္တယ္။ မရရင္ အားလုံးပါေအာင္ ကုလသမဂၢမွာတင္ၿပီး လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔
စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈလုပ္မယ္။ ေနာက္ဆုံးမရမွ စစ္အင္အားနဲ႔ ဝင္တုိက္မယ္ေပါ့။ ဒါက
အီရတ္ကိစၥမွာ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက လုပ္ခဲ့တယ္။ အဆင့္ဆင့္
ဖိအားေပးၿပီးေနာက္ဆုံး အေမရိကန္က ဝင္တုိက္ၿပီး ဆက္ဒန္ကုိ ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တာပဲ။

အီရတ္က ေဆာ္ဒီၿပီးရင္ ဒုတိယေရနံ အထြက္ဆုံးႏုိင္ငံ အီရတ္။ အီရတ္ က ကူဝိတ္ကိုသိမ္း အျပီး

ေဆာ္ဒီကုိ ပါသိမ္း ပုိက္ႏိူင္တဲ႕ရန္ရွိတာေၾကာင္႕ပထမ အီရက္စစ္ပြဲျဖစ္ခဲ႕ရတယ္။ အီရတ္မွာ
ေရနံရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ အက်ဳိးအတြက္ ဝင္တုိက္ရတာ။ ျမန္မာႏုိင္ငံက
အေမရိကန္အတြက္ ဘာမွ အက်ဳိးမရွိပါ။

ဆူဒန္ႏုိင္ငံ ဒါဖါ (Darfur) မွာ ဆူဒန္အစုိးရဟာ ျမန္မာ နအဖေတြထက္ ရက္စက္တယ္။

ခရစ္ယာန္ေတြကုိ ႏွိပ္စက္႐ုံမက ကၽြန္အျဖစ္ ေရာင္းစားခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခရစ္ယာန္
အသင္းေပါင္းစုံနဲ႔ ေဟာလိဝုဒ္နာမည္ေက်ာ္ မင္းသမီးေတြ ဝုိင္းေအာ္တာေတာင္ အေမရိကန္က
စစ္သားတေယာက္မွ မကူဘူး။ ထုိနည္း၎ပဲ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးမွာ စစ္ေရးအတြက္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 48

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
မစြက္ဖက္ႏုိင္ဘူး။ ကုလသမဂၢ - UN မွာေတာင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကုိ စီးပြားေရး (Sanction)
ဆန္ရွင္လုပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။ နအဖက ဗီတုိအာဏာရွင္ တ႐ုတ္အျပင္ အရံအျဖစ္ ႐ုရွားကို
ကုိင္တားတယ္။

အေရွ႕မွာ ေဖာ္ျပထားသလုိ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သဘာဝ အေနအထားအရ တ႐ုတ္အတြက္

အေရးပါတယ္။ တ႐ုတ္အက်ဳိးကုိ ေဆာင္ႏုိင္တယ္။ ဒီအတြက္ နအဖက တ႐ုတ္ကုိ ေပါင္း၊
တ႐ုတ္ဖဲကုိ ကုိင္ၿပီး အိႏိၵယကုိ တခါကုိင္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သယံဇာတေတြကုိ ေရာင္းၿပီး
အာဆီယံႏုိင္ငံအဖြဲ႔ ASEAN ကုိ ကုိင္ခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီ တ႐ုတ္၊ အိႏိၵယ၊ အာဆီယံ သုံးပြင့္ဆုိင္ကုိ
ေထာင္ယူၿပီး အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ သံတမန္ ဖိအားနဲ႔ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ လုပ္တယ္။ အခု
တ႐ုတ္ကုိ အားကုိးရတာမ်ားေတာ့ ႐ုရွားဆီကေန စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြနဲ႔
အႏုျမဴနည္းပညာဝယ္ၿပီး တ႐ုတ္ကုိ Balance လုပ္ဖုိ႔နဲ႔ UN က အပုိ ဗီတုိရေအာင္ ႐ုရွားကုိ
ေပါင္းခဲ့တယ္။ ႐ုရွားကလည္း ေရနံေငြေတြနဲ႔ အင္အားေတာင့္လာေတာ့ အေမရိကန္ကုိ
ဂလန္ကဆန္လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ေပါ့။

မႏွစ္က ေနာက္ဆုံး UN မွာ ျမန္မာ့ကိစၥတင္ဖုိ႔လုပ္ေတာ့ တ႐ုတ္ေရာ၊ ႐ုရွားကပါ ဗီတုိနဲ႔

ပယ္ခ်ခဲ့တယ္။ ပုိရွက္စရာ ေကာင္းတာက NCGUB ကစကတည္းက UN ႐ုံးဖြင့္ထားတယ္။
လူတေယာက္ကုိ တာဝန္ေပးထားတယ္။ ႐ုံးတခုလုံးနဲ႔ လူေတြရွိတာေတာင္ မန္ဒဲလား
(Mandela) ရဲ႕ ေတာင္အာဖရိက အစုိးရကုိ နအဖ ဆြဲသြားတာကုိ မသိလုိက္ဘူး။

သံတမန္အေရးကုိ တကယ္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ သံတမန္ စကားေျပာ (ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္)

ေျပာနည္းတတ္ရတယ္။ UN စည္းမ်ဥ္းနဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြ သိရမယ္။ Wine & Dine လုိ႔ေခၚတဲ့
သံတမန္ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အေရးပါတဲ့ လူေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြဖြဲ႔၊ ရင္းႏွီးေအာင္ ၾကိဳးစားရတယ္။
ဒီလုိလုပ္ဖုိ႔ အဂၤလိပ္စကား ျပင္သစ္စကားေျပာ ကြ်မ္းရမယ္။ စာဖတ္ရမယ္။ ကုိယ့္ကုိ
ေလးစားေအာင္ ေျပာႏုိင္ရမယ္။ ေတြ႔သမွ်လူကုိ ၿပဳံးျပၿပီး ကူၾကပါေျပာ႐ုံနဲ႔ မရဘူး။

နအဖ ဘက္က လ်င္တယ္။ UN မွာ အဂၤလိပ္ စကားေျပာေကာင္းတဲ့ သံတမန္ေတြကုိ ထားတယ္။

ဦးဝင္းမရ တုိ႔လုိ စိန္ေပါလ္ကေအာင္တဲ့ အဂၤလိပ္စကား ေကာင္းတဲ့ လူေတြကုိ UN မွာ
ထားတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေရး႐ုံးက သံတမန္ေတြကို John Hopkins တုိ႔လုိ နာမည္ရွိတဲ့
ေက်ာင္းေတြမွာ ဘြဲ႔လြန္သင္တန္းေတြ ပုိ႔တယ္။ ေနာက္ဆုံး UN မွာ ကိစၥေပၚေတာ့ ဥေရာပမွာ
သံအမတ္လုပ္ေနတဲ့ ဦးဝင္းမရနဲ႔ ဒါဂ်ီလင္ကေအာင္တဲ့ ဖိလစ္ပုိင္က သံအမတ္
ဦးေသာင္းထြန္းတုိ႔ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၃ ေယာက္နဲ႔အတူူ နယူးေယာက္မွာ လနဲ႔ခ်ီထားၿပီး
စည္း႐ုံးတုံ႔ျပန္ခဲ့တယ္။

Targeted Sanctions လုိ႔ေခၚတ့ဲ နအဖ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ဒင္းတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ၊

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ တပည့္ေတြကုိ ဗီဇာ မေပးဖုိ႔နဲ႔ ႏုိင္ငံျခား ဘဏ္အေကာင့္ Account
မဖြင့္ႏုိင္ေအာင္ ပိတ္ပင္ခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံျခားေငြလဲတာနဲ႔ ပတ္သက္္ရင္
နယူးေယာက္က (Clearing House) လုိ႔ ေခၚတယ္။ စိစစ္လဲလွယ္ ေပးရတယ္။ နအဖက SWIFT
လုိ႔ေခၚတဲ့ ဥေရာပ Network ကုိသုံးၿပီး ဒီစိစစ္မႈကုိ ေက်ာ္ခဲ့တယ္။ SWIFT Network ထဲမွာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 49

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အေမရိကန္ ဘဏ္ၾကီးေတြ ပါတယ္။ တခါ စကၤာပူမွာ နာမည္အငွားနဲ႔ Account ဖြင့္ၿပီး
ေသာင္းက်န္းေနၾကျပန္တယ္။ ဗီဇာပိတ္ေနပါတယ္ ဆုိတဲ့ၾကားက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ သားသမီး
ေဆြမ်ဳိးေတြ အေမရိကားနဲ႔ ဥေရာပမွာ အႏွံ႔ပဲ။

နအဖ က အာဏာရွိေတာ့ ေငြရွာႏိုင္တယ္။ ေငြနဲ႔ အာဏာရွိေတာ့ မိတ္ေဆြေတြကို

ဝယ္ယူႏုိင္တာေပါ့။ နအဖ ကုိ က်ားကန္ေပးေနတဲ့ ႏုိင္ငံျခားသား ပညာရွင္ေတြ အေျမာက္အျမား
ရွိတယ္။

ဂ်ပန္မွာလည္း နအဖက အလယ္အလတ္ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ ကုန္သည္ၾကီးမ်ား အသင္းကုိ

ေပါင္းထားၿပီး နအဖ အက်ဳိးအတြက္ ဂ်ပန္အစုိးရဆီက အကူအညီရေအာင္ လုပ္ႏုိင္တယ္။
ဂ်ပန္ေရာက္ ျမန္မာေတြဟာ အတက္ၾကြဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အုပ္စုေတြမ်ားၿပီး ထိေရာက္တဲ့ ဖိအား
ဂ်ပန္အစုိးရကုိ မေပးႏုိင္ဘူး။ တႏွစ္ တႏွစ္ ဂ်ပန္က Phd ပါရဂူ ၄ဝ ေလာက္
ျမန္မာအစုိးရအတြက္ ထုတ္ေပးေနတယ္။ အစုိးရဘက္က ေထာက္ခံခ်က္မရဘဲ
ေက်ာင္းတက္ခြင့္နဲ႔ စေကာလားရွစ္ မရဘူး။

NGUB အေဝးေရာက္အစုိးရ ကUN မွာလည္း လူရွိတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးလည္း ရွိတယ္။

ေပၚလစီနဲ႔ ဗ်ဴဟာ Strategy ဆုိတာ နားမလည္ ဦးေဆာင္မႈမေပးႏုိင္ေတာ့ ကမၻာအႏွံ႔
ျမန္မာေတြရွိလ်က္နဲ႔ ဘယ္ကို ဦးတည္ရမွန္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိၾကေတာ့ လူမ်ားၿပီး ပြဲမစည္
ျဖစ္ရတာေပါ့။

NLD အပါအဝင္ က်ေနာ္တုိ႔ အတုိက္အခံေတြအားလံုး သတိမမူမိတာ ရွိတယ္။ အဲဒါက ႏုိင္ငံျခား၊

အထူးသျဖင့္ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြကို အားကိုးလြန္းေတာ့ တ႐ုတ္ဘက္ကၾကည့္ရင္
အတုိက္အခံဆုိတာ အေမရိကန္လူ။ အေနာက္ဘက္ ဒီမိုကေရစီတို႔ရဲ႕ ေနာက္လိုက္၊ သူတို႔
အာဏာရရင္ ငါတို႔အက်ဳိးယုတ္လွခ်ည္ရဲ႕ ဆိုတဲ့ (အျမင္) ရွိတယ္။ တ႐ုတ္ရဲ႕ ေပၚလစီက လွတယ္။
ေခတ္သစ္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေမာ္ေခတ္ကလို (မူ) ကုိ အေသမကိုင္ထားဘူး။
ရန္မလိုဘူး။ Confrontational မျဖစ္ဘူးလုိ႔ ဆိုခ်င္တာပါ။ ေအးေအးေလး တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီး
တုိးတက္ေအာင္လုပ္။ တျဖည္းျဖည္း စီးပြားေရးနဲ႔ အႏုိင္ယူတာပဲ၊ လူလည္ၾကီးေတြပါ။

အေမရိကန္နဲ႔ တ႐ုတ္မတူတာက အေမရိကန္က စြာတယ္ Aggressive ျဖစ္တယ္။ လူပါးဝတယ္

Arrogant ျဖစ္တယ္။ တ႐ုတ္က ညင္သာတယ္။ လူပါးမဝဘူး။ ပုခံုးဖက္ၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္း
မ်ဳိတာပဲ။ မွ်မွ်ျပန္ၾကည့္ရင္ တ႐ုတ္ကို တခ်ိန္က အေနာက္ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ဂ်ပန္တုိ႔က
မတရားအႏုိင္က်င့္ၿပီး မတရား ေစာ္ကားခဲ့ၾကတယ္။ Boxer Revolution ေဘာက္ဆာ
ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အဂၤလိပ္ေတြက Dog & Chinese Not Allowed ေခြးႏွင့္
တ႐ုတ္ေတြ မဝင္ရဆိုၿပီး တ႐ုတ္ျပည္မွာ တ႐ုတ္ေတြအေပၚ လူပါးဝခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္
တ႐ုတ္ေတြဟာ အေနာက္တိုင္း၊ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ေတြကို အေပၚစီးက မဆက္ဆံဘူး။
လက္ရွိအေျခအေနမွာ နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္လိုမႈလည္း မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အတုိက္အခံေတြ
အထူးသျဖင့္ NLD က တ႐ုတ္ၾကီး အျမင္မွန္ေရာက္ေအာင္ ေပၚလစီခ် ၾကိဳးစားသင့္တယ္။
ဒီမိုကေရစီရရင္လည္း တ႐ုတ္နဲ႔ နယ္ခ်င္းဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္အစိုးရမဆို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 50

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သင့္ျမတ္ေအာင္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရမွာပဲ။ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ လူနည္းစု
တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ လူနည္းစုအဖြဲ႔ေတြဟာ တ႐ုတ္ၾသဇာ မကင္းဘူး။

NCGUB ဆိုတာ အေဝးေရာက္ အစိုးရဆိုေပမယ့္ တ႐ုတ္နဲ႔ ပံုမွန္ဆက္ဆံေရး မရွိဘူး။ က်ေနာ္

သိရသေလာက္ အေမရိကန္ေတြ အထင္လြဲမွာစိုးၿပီး တ႐ုတ္ကို မဆက္ဆံရဲဘူးတဲ့။ NLD (LA)
က ဦးညိဳအုန္းျမင့္ တေယာက္ပဲ တ႐ုတ္နဲ႔ Relationship ဆက္ဆံေရး ရွိတယ္။

စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ၊ အရပ္ဘက္ဆုိင္ရာ

အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ

ေဆာင္းပါး
စုိးေနလင္း
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇြန္လ 25 2009 11:50 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္
ႏုိင္ငံတခုရဲ့ ဒီမုိကေရစီေရးဟာ အဲဒီႏုိင္ငံမွာ ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ အေျခခံ
စီးပြားေရးစနစ္ေပၚမွာ အမ်ားၾကီး မူတည္ပါတယ္။ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈေပၚမွာ
မီွတည္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔လည္း ရပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီ ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္မာေရး
အလားအလာဟာ ႏုိင္ငံရဲ့ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ ၾကီးမားမ်ားျပားလာတာနဲ႔အမွ် ပုိၿပီး
အားေကာင္းခုိင္မာလာမယ္လုိ႔ ဆုိရပါမယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈက
ႏုိင္ငံသားေတြရဲ့ အရည္အေသြးေတြနဲ႔ အရပ္ဘက္ဆုိင္ရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈကုိ
အမ်ားၾကီး သက္ေရာက္မႈ ရွိေနလုိ႔ပါပဲ။ တတုိင္းျပည္လုံး အတုိင္းအတာနဲ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔
စာတတ္ေျမာက္မႈနဲ႔ ပညာေရးက ႏုိင္ငံသား ျပည္သူေတြကုိ ပုိၿပီး ရင့္က်က္လာေစကာ မဲဆႏၵရွင္
ျပည္သူေတြကုိ ပုိၿပီး သိျမင္နားလည္လာေစပါတယ္။

ေနာက္ က်ယ္ျပန္႔လာတဲ့ လူလတ္တန္းစားေတြရဲ့ ပညာရပ္နယ္ပယ္နဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းမႈ

နယ္ပယ္ေတြက လႈပ္ရွားေဆာင္႐ြက္မႈေတြေၾကာင့္ အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အစုိးရမ်ဳိး
ျဖစ္ေပၚမလာေအာင္ ပုိၿပီး ၾကီးမားတဲ့ ကာကြယ္တားဆီးမႈ ျဖစ္ေပၚလာေစပါတယ္။ ၿပီးေတာ့
စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈျဖစ္စဥ္က အရပ္ဘက္ဆုိင္ရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကုိ ပုိမုိမ်ားျပားစြာ
ေပါင္းဖြဲ႔လာေစၿပီး အစိုးရရဲ့ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္မႈေတြကုိ ခုခံကာကြယ္ဖုိ႔ ယုံၾကည္မႈ
အျပည့္အဝရွိတဲ့ ကုိယ္တုိင္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ထားတဲ့ အုပ္စုေတြနဲ႔ အသင္းအဖြဲ႔ေတြကုိ ပုိၿပီး
ဖြံ႔ၿဖိဳးအားေကာင္းလာေစပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဒီမုိကေရစီဟာ စီးပြားေရး တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ျမင့္မားတဲ့ အေျခအေနတရပ္မွာပဲ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 51

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ရွင္သန္ျဖစ္တည္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ ေကာက္ခ်က္ခ်မယ္ဆုိရင္ေတာ့ မွားယြင္းသြားပါလိမ့္မယ္။
ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ တုိင္းျပည္ေတြထဲမွာ ဂ်ီအင္ပီ (GNP) အရ နိမ့္က်တဲ့ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ
အဆင့္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနခဲ့ေပမယ့္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြကုိ
က်င္းပေပးေနႏုိင္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတြလည္း ရွိေနၾကတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အိႏၵိယ၊
ဂ်ေမကာ၊ ေဘာ့ဆြာနာ စတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အားလုံး
စာတတ္ေျမာက္ေရးကုိ အားေပးေထာက္ပံ့တဲ့ အစုိးရရဲ့ မူဝါဒေတြဟာ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ
အဆင့္တခုထက္ ပုိၿပီး အေရးပါႏုိင္ပါတယ္။

ဖြံ႔ၿဖိဳးစ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြမွာ တျခားဟာေတြထက္ ပုိၿပီး လုိအပ္ေနတာက သူတုိ႔အေနနဲ႔

စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈ အဆင့္ရဲ့ ဘယ္အဆင့္ကပဲ စတင္စတင္ ခံသာတဲ့ စီးပြားေရး
ဖြံ႔ၿဖိဳးၾကီးထြားမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိမွပဲ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ အမ်ဳိးမ်ဳိး အစိတ္အပုိင္းေတြဟာ
တုိးတက္မႈကုိ မွ်ေဝခံစားႏုိင္မွာျဖစ္ၿပီး ခြဲေဝမႈဆုိင္ရာ ပဋိပကၡေတြရဲ့ ျပင္းထန္မႈကုိ
သက္သာေလွ်ာ့နည္းသြားေစႏုိင္ပါတယ္။ အ"ိက အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ စီးပြားေရး
ေအဂ်င္စီၾကီးေတြနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏုိင္ငံၾကီးေတြက စီးပြားေရး ေအဂ်င္စီၾကီးေတြဆုိရင္
ဒီမုိကေရစီျဖစ္စဥ္ကုိ အေရးပါတဲ့ အကူအညီ၊ အေထာက္အပံ့ ျဖစ္ေစႏုိင္သလုိ
အဟန္႔အတားလည္း ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။

ဒီမုိကေရစီဟာ စီးပြားေရးမညီမွ်မႈနဲ႔ သဟဇာတ ျဖစ္လာႏုိင္ပါသလား ဆုိရင္ေတာ့ ဒီအေျဖကုိ

ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့ ႐ုိး႐ုိးအေျဖမ်ဳိးေပးလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ ဒါက အဆင့္အေျခအေနကိစၥ
ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုမွာ စီးပြားေရး မညီမွ်မႈေတြ ပုိၿပီး ၾကီးမားလာၿပီဆုိရင္
ဥစၥာ"န စီးဆင္းစုပုံလာမႈကုိ ႏုိင္ငံေရး အက်ဳိးရလဒ္မ်ားရဖို႔ အဆုံးအျဖတ္ေပးတဲ့ေနရာမွာ
အေရးၾကီးတဲ့ ေထာက္ပင့္ပံ့ပုိးမႈတခုအျဖစ္ အသုံးျပဳလာၾကတဲ့အတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္
အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသာ တူညီမွ်မႈ ရရွိႏုိင္ဖုိ႔ ပုိၿပီး ခက္ခဲသြားတတ္ပါတယ္။

တခ်ဳိ့ လြန္ကၽြံတဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူေတြဟာ မရွိဆင္းရဲသားေတြရဲ့ မဲဆႏၵကုိ

သူတုိ႔ရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဆုိင္ရာ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကုိ လုိသလုိ
ကုိင္တြယ္ထိမ္းခ်ဳပ္ဖုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ ဖ်က္ဆီးပစ္ဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ
အားေကာင္းတဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈတခုလုိ႔ ႐ူျမင္ၾကပါတယ္။ တျခားတဖက္မွာေတာ့ တကယ္လုိ႔
မရွိဆင္းရဲသားေတြဟာ ဒီမုိကေရစီနည္းနာေတြအားျဖင့္ သူတုိ႔ရဲ့ ကံၾကမၼာကုိ
တုိးတက္ျမင့္မားလာႏုိင္တဲ့ အလားအလာကုိ မေတြ႔ရဘူးဆုိရင္ ဒီမုိကေရစီဟာ သူတုိ႔အေနနဲ႔
ေထာက္ခံအားေပးထုိက္တဲ့ အရာလုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆၾကလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
အခုတင္ျပေနတာေတြဟာ ဒီမုိကေရစီရဲ့ အရည္အေသြးဆုိင္ရာ ျပႆႆနာသာ မဟုတ္ဘဲ
ဘယ္လုိပုံသ႑ာန္၊ အေနအထားမ်ဳိးမွာမဆုိ ဒီမုိကေရစီ မေပ်ာက္မပ်က္ တည္ရွိေနႏုိင္ဖုိ႔ပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအတြက္ စီးပြားေရးဆုိင္ရာဌာနေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ဌာနတြင္း၊ အဖြဲ႔အစည္းတြင္း

ဒီမုိကေရစီ ရွိသင့္ပါတယ္။ တခ်ဳိ့ ဒီမုိကေရစီ လုိလားသူေတြကေတာ့ တကယ္စစ္မွန္တဲ့
ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုကုိ လုိလားတယ္ဆုိရင္ လူေတြ အလုပ္လုပ္တဲ့ ေနရာေတြဟာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 52

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သူတုိ႔ဘဝေတြရဲ့ စ႐ုိက္လကၡဏာကုိ အဆုံးမျဖတ္ေပးတဲ့ ေနရာမွာ အေရးအၾကီးဆုံး
အခ်က္ေတြထဲမွာ ပါဝင္ၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာ ဒီမုိကေရစီ နည္းလမ္းတက်ရွိေအာင္
ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ အျမင့္ဆုံး ဦးစားေပးရမယ့္ အရာတခုျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အနိမ့္ဆုံးအဆင့္
အလုပ္သမားေတြ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အလုပ္သမား သမဂၢေတြအေပၚမွာ အလုပ္ရွင္ေတြက
လုပ္ေဆာင္လာႏုိင္တဲ့ အေႏွာင့္အယွက္၊ အဟန္႔အတားေတြကုိ
တားဆီးကာကြယ္ႏုိင္လာပါလိမ့္မယ္။

သူတုိ႔အေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ့ လူေနမႈအဆင့္အတန္း၊ လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေနနဲ႔

အလုပ္ေနရာေတြအတြက္ တုိးတက္မႈရွိေအာင္ ဒါမွမဟုတ္ ခုခံကာကြယ္မႈရေအာင္
စုစည္းေဆာင္႐ြက္လာႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ပုိၿပီး ရည္႐ြယ္ခ်က္ၾကီးမားတဲ့
ဦးတည္ခ်က္ေတြမွာဆုိရင္ေတာ့ လုပ္ငန္း ဒါမွမဟုတ္ အဖြဲ႔အစည္းတခုလုံးအေနနဲ႔
ေအာင္ျမင္မႈရႏုိင္ဖုိ႔ အလုပ္သမားအားလုံးကုိ တခ်ဳိ့ တာဝန္ရွိမႈေတြနဲ႔ လုပ္ငန္းေဆာင္႐ြက္မႈေတြ
ေပးအပ္ႏုိင္တဲ့ အျမတ္ခြန္ ခြဲေဝေရးနဲ႔ ပူးတြဲအဆုံးအျဖတ္ေပးေရး စီမံခ်က္ေတြလည္း
ပါဝင္လာပါတယ္။

အဲဒီလုိ စီမံခ်က္ေတြဟာ အလုပ္ရွင္ေတြအတြက္ အလုပ္သမားေတြကုိ အလုပ္ထုတ္ပစ္ဖုိ႔ ပုိၿပီး

ခက္ခဲသြားေစၿပီး အလုပ္သမား စည္းကမ္းကုိလည္း ပုိၿပီး အာမခံလာေစပါတယ္။ အဲဒီလုိ
လုပ္ငန္းေတြ ကုမၸဏီေတြဟာ အလုပ္သမားအားလုံးရဲ့ ဖန္တည္းမႈစြမ္းအားေတြကုိ အားေပးတဲ့
ေခတ္သစ္စီးပြားေရးတခုထဲမွာ အေကာင္းဆုံး လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တယ္ဆုိတာကုိ ျပသေနတဲ့
အေထာက္အထားေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး အလုပ္သမားေတြကုိ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခံေတြ အျဖစ္ထက္ ႏုိင္ငံသားတေယာက္အျဖစ္

ဆက္ဆံကုိင္တြယ္ျခင္းအားျဖင့္ အေကာင္းဆုံး အက်ဳိးရလဒ္ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္
ဒီမုိကေရစီနဲ့ အက်ဳိးရလဒ္ ျဖစ္ထြန္းမႈဟာ တကယ္ေတာ့ တခုနဲ႔တခု ဆန္႔က်င္ဘက္
မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ငန္းခြင္တခုမွာ ဒီမုိကေရစီ က်င့္သုံးမႈဟာ စီမံကြပ္ကဲမႈနဲ႔
အလုပ္ခြင္ၾကား လုပ္ခလစာနဲ႔ အေျခအေနေတြေပၚမွာရွိတဲ့ ၾကီးမားတဲ့ သေဘာထား ကြဲလြဲမႈကုိ
ေလွ်ာ့နည္းသက္သာသြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖုိ႔ ဖိအားေပးႏုိင္တယ္လုိ႔လည္း
ေမွ်ာ္လင့္လုိ႔ရပါတယ္။

အခု က်ေနာ္ တင္ျပေနတာဟာ ဒီမုိကေရစီ ဘယ္ေနမွန္းမသိခင္၊ ႏႈတ္ခမ္းနာနဲ႔ တည့္ပါမလား

လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ အေျခအေနကုိ က်ေနာ္တုိ႔
သိရွိနားလည္ထားၾကၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ဒီမုိကေရစီျဖစ္စဥ္ဟာ
စီးပြားေရးအေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္မႈ ရွိေနၿပီး စီးပြားေရး ဖြံၿဖိဳးအားေကာင္းလာမႈက
ႏုိင္ငံသားျပည္သူလူထုကုိ အရည္အေသြး ျမင့္မားလာေစသလုိ အရပ္ဘက္ဆုိင္ရာ
အဖြဲ႔အစည္းေတြ တုိးမ်ားျဖစ္ထြန္းလာေအာင္ ကူညီပံ့ပုိးႏုိင္တယ္။ ျပည္သူလူထုရဲ့
အရည္အေသြးျမင့္မားလာမႈနဲ႔ အရပ္ဘက္ဆုိင္ရာ အဖြဲ႔အစည္း တုိးမ်ားလာမႈက
အစုိးရတရပ္ရပ္ကုိ အာဏာရွင္မဆန္ေအာင္၊ ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းမႈေတြ မက်ဴးလြန္ႏုိင္ေအာင္
ထိမ္းခ်ဳပ္တားဆီးႏုိင္တယ္ဆုိတာကုိ တင္ျပတာပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 53

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္က စစ္အစုိးရက ဒီအခ်က္ႏွစ္ခုစလုံးကုိ ဖြံၿဖိဳးတုိးတက္လာမွာ စုိးတဲ့အတြက္

အမ်ဳိးမ်ဳိး ဖ်က္ဆီးေႏွာင့္ယွက္၊ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေနတယ္ဆုိတာ အားလုံး သိျမင္နားလည္ၿပီး
ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွပဲ သူတုိ႔အေနနဲ႔ တုိင္းျပည္ကုိ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ထင္သလုိ မင္းမႈအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္
ရႏုိင္မယ္ဆုိတာ အာဏာသိမ္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေကာင္းေကာင္း သိရွိနားလည္ထားၾကပါတယ္။
တုိင္းျပည္တျပည္ရဲ့ စီးပြားေရး ဖြံၿဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ အေရးအၾကီးဆုံးက
အစုိးရျဖစ္ပါတယ္။ အစုိးရက ခ်မွတ္တည္ေဆာက္လုိက္တဲ့ အေျခခံစီးပြားေရးစနစ္
ေကာင္းမြန္မွန္ကန္မွ တုိင္းျပည္ရဲ့ စီးပြားေရးဟာ ဖြံၿဖိဳးတုိးတက္လာႏုိင္ပါတယ္။ အလုပ္သမား
လယ္သမားေတြရဲ့ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ တခုတည္းနဲ႔ေတာ့ တည္ေဆာက္လုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး။

အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံလုိ စစ္အာဏာရွင္ေတြက တုိင္းျပည္ရဲ့ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊

တရားစီရင္ေရး၊ ပညာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈစတဲ့ ရွိသမွ် က႑အားလုံးကုိ အာဏာနဲ႔
လႊမ္းမုိးခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့ ႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္ေနစရာ အေၾကာင္းေတာင္ မရွိပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ တုိ႔ေတြ ဘာမွ လုပ္လုိ႔မရပါဘူး။ ဒါေတြဟာ အစုိးရက လုပ္ရမွာဆုိၿပီး ျပည္သူေတြရဲ့
အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ ဘယ္လုိမွ ေစတနာမရွိတဲ့ စစ္အစုိးရလုပ္သမွ်
ေခါင္းငုံခံေနရင္လည္း စစ္ကၽြန္ဘဝက ဘယ္လုိမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္စရာ၊ ဒီမုိကေရစီ
အခြင့္အေရးေတြကုိ ခံစားခြင့္စရာ အေၾကာင္းရွိမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ဆုိးဝါးနိမ့္က်တဲ့ စီးပြားေရး အေျခအေနေအာက္က၊

ရတတ္သမွ် အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ အေျခအေနေအာက္ကပဲ အရပ္ဘက္ဆုိင္ရာ
အဖြဲ႔အစည္းေလးေတြကုိ တုိးမ်ားလာေအာင္လုပ္ၿပီး အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းတဲ့
အေတြးအေခၚနဲ႔ ဖိစီးႏွိပ္စက္မႈေတြကုိ ခုခံကာကြယ္ရင္း တၿပိဳင္နက္ထဲမွာပဲ
တုိက္ဖ်က္ေခ်မႈန္းပစ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားၾကရပါလိမ့္မယ္။ မသဒၵါေရစာ ေပးအပ္ထားတဲ့ အခြင့္အေရး
မျဖစ္စေလာက္နဲ႔ စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္းေလးေတြေအာက္ကပဲ၊ ျပည္သူလူထုတရပ္လုံးရဲ့
စည္းလုံးညီၫြတ္မႈနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြကုိ ခုခံဆန္႔က်င္ဖုိ႔ က်ားကုတ္က်ားခဲ
ၾကိဳးစားၾကရပါလိမ့္မယ္။

ဒီေနရာမွာ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြရဲ့ ကုိယ္ခံပညာျဖစ္တဲ ‘ကရာေတး’ ပညာရဲ့ သင္ၾကားခ်က္တရပ္ကုိ

ကုိးကားတုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။ 'Defensive is offensive' “ခုခံကာကြယ္ျခင္းသည္
ထုိးႏွက္တုိက္ခုိက္ျခင္း” ျဖစ္ပါသတဲ့။ ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 54

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ (သို႔မဟုတ္)
ယဥ္ေက်းမႈအသစ္ကို ဖန္တီးသူ - (အပိုင္း - ၁)

ၿငိမ္းခ်မ္းၿငိမ္း
တနလၤာေန႔၊ ဇြန္လ 29 2009 14:03 - ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္

ယေန႔ေခတ္ကဲ့သို႔ သတင္းဆက္သြယ္ေရး
နည္းပညာမ်ား သိပ္မထြန္းကားေသးခင္
ကာလကပင္ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္၏
နာမည္သည္ တ႐ုတ္ျပည္ ကုန္တြင္းပိုင္းမွ
လူသူအေရာက္အေပါက္ နည္းေသာ
ေက်းရြာငယ္ေလးမွအစ ရီယို ဒီဂ်နီ ႐ိုး ရွိ
ၾကံစိုက္ ေတာင္သူမ်ားအဆံုး သူ၏ နာမည္ကို
ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသည္။

”ျပန္လာရင္ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ရဲ႕
ဓာတ္ျပားတခ်ပ္ေလာက္ ဝယ္ခဲ့စမ္းပါ။ သူ
ကတာေတြက ေကာင္းတယ္ဟဲ့” ဟု
ေျပာသူမွာ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ခန္႔က
အင္ဒိုးနီးရွားႏိုင္ငံ ဆူလာေဝဆီမွ အသက္ ၅၀
ႏွစ္ေက်ာ္ အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးၾကီးတဦး ျဖစ္သည္။ သူမ ေနထိုင္ရာ ဆူလာေဝဆီ
ရြာေလးတခုမွေန၍ ဂ်ကာတာ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ သြားမည့္ လူၾကံဳအား မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္၏
ေတးအယ္(လ္)ဘမ္ကို မွာၾကားေနျခင္း ျဖစ္သည္။

သမၼတ ေရာ္နယ္ရီဂင္ လက္ထက္တြင္ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ကို သူ၏ ကေလးသူငယ္မ်ား

ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး အစီအစဥ္မ်ားတြင္ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္မႈေၾကာင့္
အိမ္ျဖဴေတာ္၌ ဂုဏ္ျပဳဆု ေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ပြဲ အခမ္းအနား၌ ေရာ္နယ္ေရဂင္က “သူက
ၾသဇာၾကီးသူေတြထက္ ပိုၿပီး ၾသဇာၾကီးသူ'' ဟု ဂုဏ္ျပဳစကားဆိုခဲ့သည္။

ဇြန္လ ၂၅ ရက္ေန႔က အသက္ ၅ဝ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည့္ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္၏

ဘဝသည္ ႐ိုလာ ကိုစတာလို ဘဝမ်ဳိး ျဖစ္သည္။ အတက္ အဆင္း၊ အနိမ့္အျမင့္
အေကြ႔အေကာက္၊ အေႏွးအျမန္တို႔ျဖင့္ ရင္ဖိုလိႈက္ေမာဖြယ္ရာ အတိ ျဖစ္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 55

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
၁၉၅၈ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔တြင္ သံမဏိစက္႐ံုမ်ား ေပါမ်ား၍ ထိုစဥ္က ရာဇဝတ္မႈခင္းမ်ား
ေန႔စဥ္လိုလို ရွိတတ္ေသာ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္၏ လူသိနည္းလွေသာ ဂါရီၿမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ
ေနာင္တြင္ ကမၻာေက်ာ္မ်ားထက္ ပို၍ ကမာၻေက်ာ္မည့္ သူတဦးကို လက္ေဆာင္ရလိုက္မည္ဟု
ဘယ္ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားကမွ ထင္မွတ္မထားမိေခ်။

ဂါရီၿမိဳ႕သည္ ဂ်က္(စ္)ဘုရင္ လူဝီအမ္းစထေရာင္း ေမြးဖြားရာ လူဝီစီယားနားျပည္နယ္

နယူးေအာ္လန္း ၿမိဳ႕ကဲ့သို ဂီတသမားမ်ား က်က္စားရာ အႏုပညာ ေရခံေျမခံေကာင္းမ်ားရွိေသာ
ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ မဟုတ္ေခ်။ အေျခခံ လူတန္းစားမ်ားႏွင့္ သံမဏိစက္႐ံု အလုပ္သမားမ်ားသည္သာ
ထိုၿမိဳ႕၏ သေကၤတ တခုျဖစ္သည္။ အာဖ႐ို-အေမရိကန္ အမ်ားစု အေျခခ်ရာ ဂါရီၿမိဳ႕မွာ
ခ်ီကာဂိုၿမိဳ႕ႏွင့္ ၂၅ မိုင္ခန္႔အကြာမွ စက္မႈဇုန္ၿမိဳ႕တခုသာ ျဖစ္သည္္။

မိုက္ကယ္ အသက္ ၆ ႏွစ္ အရြယ္ကတည္းကပင္ သူ၏ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား

တည္ေထာင္ထားသည့္ Jackson 5 အဖြဲ႔တြင္ ပါဝင္ခဲ့သည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ ဂီတႏွင့္
ကခုန္ျခင္းကို ဝါသနာပါသည့္အတြက္ စာသင္ခန္းရွိ အတန္းေဖာ္မ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္လိုလို ခ်ိန္းဆို၍
ကခဲ့ၾကသည္။ ခရစ္ယာန္ ဓမၼပူဇာ ေတးေဖ်ာ္ေျဖပြဲမ်ားမွာ သူ၏ ဝါသနာအတြက္ အေကာင္းဆံုး
အစြမ္းျပခြင့္ရွိသည့္ ေနရာတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။

ငယ္စဥ္ကတည္းက ပါရမီ ရွိခဲ့သည့္ သူ၏ အႏုပညာ ဓာတ္ခံမွာ ေနာင္တြင္ လီယြန္

နယ္ရစ္ခ်ီႏွင့္အတူ အာဖရိက ကေလးမ်ားအတြက္ စပ္ဆိုေရးသားထားသည့္ We are the world
သီခ်င္းလိုမ်ဳိး ကမာၻတဝွမ္းမွ လူသားအားလံုး ခံစားနားလည္ ပါဝင္သီဆိုႏိုင္မည့္ သီခ်င္းမ်ဳိးကို
ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့သည္။

ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္သည့္ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီး
ဂြ်န္ေပါလ္က “သူက ေသြးမတိတ္တဲ့
ကမာၻၾကီးကို တတ္ႏိုင္သမွ် ႏွစ္သိမ့္ေပးသူပဲ။
ဒါမ်ဳိးက ကမာၻၾကီးကို ကယ္တင္မယ္ဆိုတဲ့
ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီးေတြေတာင္
မတတ္ႏိုင္ရွာဘူး'' ဟု
မွတ္ခ်က္ျပဳေျပာၾကားခဲ့သည္။

ပုပ္ရဟန္မင္းၾကီး ေျပာခဲ့သလိုပင္ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ ကိုယ္တိုင္ ေရးသားစပ္ဆို

အသံသြင္းယူမႈျပဳထားသည့္ Dangerous အယ္(လ္)ဘမ္ထဲမွ Heal the world သီခ်င္းမွာ
အဖိႏွိပ္ခံ၊ အစေတးခံ လူညြန္႔တံုးခံ အျဖစ္ဆိုးမ်ဳိးႏွင့္ ၾကံဳခဲ့ရသူမ်ားကို ကမာၻၾကီးမွ ေမ့ေလ်ာ့
မထားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည့္ အမွတ္ရစရာ ေတးတပုဒ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

၁၉၇၉ ခုႏွစ္ သူ၏ ပဥၥမေျမာက္ ေတးအယ္(လ္)ဘမ္ ျဖစ္သည့္ Off the world ႏွင့္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္
ဆဌမေျမာက္ ေတးအယ္(လ္) ဘမ္ Thriller တို႔ ထြက္ရွိၿပီးခ်ိန္၌မူ သူ၏ ေက်ာ္ၾကားမႈကား
အေမရိကန္ ကမ္း႐ိုးတန္းေလာက္တင္ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေတာေတာင္ ပင္လယ္ သမုဒၵရာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 56

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေခ်ာင္းေျမာင္းႏွင့္ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ၾကီးမ်ားကို ျဖတ္သန္းကာ ကမၻာကုန္က်ယ္သေရြ႔ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ထိုအယ္(လ္)ဘမ္ ႏွစ္ခ်ပ္ ထြက္ရွိၿပီးခ်ိန္၌ သူ၏ သီဆို ေဖ်ာ္ေျဖမႈ ပံုစံႏွင့္ အႏုပညာ စတိုင္လ္မွာ

ေနာင္တြင္ ေပါ့(ပ္) ယဥ္ေက်းမႈဟု ေခၚတြင္ေသာ Pop Culture ကို ကမၻာသို႔
မိတ္ဆက္ေပးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုယဥ္ေက်းမႈသစ္ ဂီတသစ္ကို ကမၻာတဝွမ္းမွ (အထူးသျဖင့္)
လူငယ္မ်ားက ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆို ေပြ႔ဖက့္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္က ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ႏႈန္းစံ တန္ဖိုးမ်ားမွာ ႏိုင္ငံတိုင္းသို႔

မေရာက္ေသးေသာ္လည္း သူ၏ ဂီတႏွင့္ သူ၏ ေတးသီခ်င္းသံမ်ားက ႏိုင္ငံတိုင္းသို႔
ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈ ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ ဖိႏွိပ္မႈ ဆန္႔က်င္ေရး စသည့္
ႏိုင္ငံေရးဆန္သည့္ သူ၏ ေတးသီခ်င္းမ်ားက ႏိုင္ငံတကာရွိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့
ရွင္သန္ေနထိုင္ရသူမ်ားအတြက္ အင္အားသစ္တရပ္ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။

အကႏွင့္ တြဲဖက္ ေဖ်ာ္ေျဖေသာ သူ၏ ဆန္းသစ္သည့္ တင္ဆက္မႈက ဂီတ ေလာက၏

ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈ ပံုစံကို တဆစ္ခ်ဳိး ေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္။ နာမည္ေက်ာ္ ဂီတဆရာၾကီး စတီဗီ
ဝမ္းဒါးက “မိုက္ကယ္က ေဖ်ာ္ေျဖေရးသမား (entertainer) သက္သက္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ သူက
ပါရမီရွိတယ္၊ ဇြဲၾကီးတဲ့ ဉာဏ္ၾကီးရွင္၊ အသံုးေတာ္ခံ ႏိုင္သူ (Showman Ship) တေယာက္ဗ်”
ဟု မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္၏ ဂုဏ္ရည္ကို တင္စားေျပာဆိုခဲ့သည္။

ရင္ခုန္သံႏႈန္း ပိုျမန္ေစေသာ သူ၏ ဂီတႏွင့္အတူ ပဥၥလက္ဆန္ေသာ သူ၏ ကကြက္မ်ားက သူ၏

ပရိသတ္ကို အံ့မခန္း ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္က ထုတ္ေဝခဲ့သည့္ ေတးအယ္(လ္)ဘမ္မွာ
ယခု အခ်ပ္ေရ သန္း ၅ဝ အထိ ေရာင္းခ်ရၿပီး၊ ယခုအခ်ိန္ထိ အေရာင္းရဆံုးေတး အယ္(လ္)ဘမ္
ျဖစ္ေနျခင္း ထို ေတးအယ္(လ္)ဘမ္အတြက္ ဂရမ္မီဆု ၈ ဆု ရရွိခဲ့သည္။ ထိုအယ္(လ္)ဘမ္ထဲမွ
Beat it သီခ်င္းမွာ တႏွစ္တာ အေကာင္းဆံုး အသံသြင္းယူမႈဆု ရရွိခဲ့သည္။

၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားမွာ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္၏ အေအာင္ျမင္ဆံုး ႏွစ္မ်ားဟု ဆိုရမည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 57

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ႏိုင္ငံတကာ ဂီတေဖ်ာ္ေျဖေရး ပြဲစဥ္မ်ား၌ သူ၏ ပရိသတ္က သူ ေဖ်ာ္ေျဖခ်ိန္၌သာ ရွိသည္မဟုတ္၊
သူ ေလယာဥ္မွ ဆင္းကတည္းက လူပင္လယ္ၾကီးမွာ ေလဆိပ္အထြက္တြင္
ေစာင့္ၾကိဳေနၿပီျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ သူ႔ကို ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္တဦးသဖြယ္
ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကသည္။ ေမာ္႐ိုကိုႏွင့္ ဘ႐ူႏိုင္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္က သူ႔ကုိ
အေျမာက္ပစ္ေဖာက္ၿပီး၊ ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကရာ ေပါ့(ပ္)ဘုရင္ (King of Pop) ဆိုသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္
ထိုက္တန္ေစခဲ့သည္။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အေမရိကန္ သမၼတ ေဂ်ာ့ဘုရွ္က သူ႔ကို ဆယ္စုႏွစ္၏ အႏုပညာရွင္ဆုကို

ေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ အိမ္ျဖဳေတာ္၌ က်င္းပေသာ ထိုဆုေပးပြဲ၌ “ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ေခတ္၏
အၾကီးျမတ္ဆံုးေသာ အႏုပညာရွင္'' ဟု ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးက်ဳးခဲ့သည္။

စစ္ဘုရင္ တပါးႏွယ္ ဝတ္ဆင္ၿပီး ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ ဖက္ရွင္ စတိုင္လ္မ်ားႏွင့္

ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ မီးေရာင္ေအာက္က မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္မွာ သူ၏ ဂီတအႏုပညာသာမက
ခ်ံဳၾကားမွ ဘံုဖ်ားအထိ တက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့သည့္ သူ၏ ၾကိဳးစားအားထုတ္ႏိုင္မႈ
အရည္အခ်င္းမွာလည္း လူငယ္မ်ားအတြက္ စံနမူနာ ယူထိုက္စရာ ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု သမၼတေဟာင္း
နယ္ဆင္မန္ဒဲလားက ေတာင္အာဖရိက၌ မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုအၿပီး
လူငယ္မ်ားအတြင္း ေျပာၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္း၌ ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 58

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

စစ္အစုိးရ၏ သတၱဳတူးေဖာ္ေရးစီမံကိန္းေၾကာင့္
ျပည္သူ႔အုိးအိမ္ (၇) ေထာင္ေက်ာ္ ပ်က္စီးဆုံး႐ံႈးကိန္းဆိုက္

၀ီရ / ၃၀ ဇြန္ ၂၀၀၉

နအဖစစ္အစုိးရက ျပည္တြင္းျပည္ပကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ျမန္မာႏုိင္ငံအလယ္ပုိင္း

ေတာင္ႀကီးၿမဳိ႕အနီး(၈) မုိင္ပတ္လည္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ပင္းပက္ေတာင္ေၾကာတခုလုံးအား
သတၱဳ႐ုိင္း တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္မည့္ စီမံကိန္းေၾကာင့္ ထုိေဒသရွိ ျပည္သူ (၇) ေထာင္ေက်ာ္၏
အသက္အုိးအိမ္ ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးရလိမ့္မည္ဟု ပအုိးဝ္လူငယ္အစည္းအ႐ုံးက ေျပာဆုိသည္။

“ဒီပင္းပက္ေတာင္ သတၱဳတြင္း တူးေဖာ္တဲ့စီမံကိန္းေၾကာင့္ ျပည္သူေတြရဲ႕စုိက္ပ်ဳိးေျမ ဧက (၁)

ေသာင္းေက်ာ္ အသိမ္းခံလုိက္ရတယ္။ လူဦးေရ (၇) ေထာင္ေက်ာ္ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းခံရေတာ့မယ္။
ေျမယာ အသိမ္းခံရတဲ့သူေတြကုိလည္း လုံေလာက္တဲ့ နစ္နာေၾကးမ်ဳိး ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ၂၀၀၆
ခုႏွစ္အစပုိင္းက အသိမ္းခံလုိက္ရတဲ့ ေျမယာေတြကုိ ေလ်ာ္ေၾကးအေနနဲ႔ က်ပ္ (၁) သိန္းကေန
(၂) သိန္းေပးၿပီး ျပန္လည္ ေနရာခ်ေပးထားတာလည္း မရွိခဲ့ဘူး။ ဒီ ၂၀၀၈ ေနာက္ပုိင္းက ေျမယာ
အသိမ္းခံလုိက္ရတဲ့ ျပည္သူေတြက ဘာေလ်ာ္ေၾကးမွလည္း မခံစားရဘူး။ ေနာက္ၿပီး
အဲဒီေဒသက ျပည္သူေတြကုိ ေျမယာသိမ္းတဲ့အေၾကာင္းတုိ႔၊ စီမံကိန္းအေၾကာင္းတုိ႔ကုိ
အသိေပးတာလည္း မရွိခဲ့ပါဘူး” ဟု ပအုိးဝ္လူငယ္အစည္းအ႐ုံး (PYO) မွ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ
ခြန္ခ်န္ကီက ေျပာၾကားသည္။

ပအုိးဝ္လူငယ္အစည္းအ႐ုံးက အဆုိပါပင္းပက္ေတာင္ သတၱဳတြင္း

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 59

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
တူးေဖာ္ေရးစီမံကိန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ (၃) ႏွစ္ၾကာ ေလ့လာစစ္တမ္းေကာက္ယူၿပီး
ယင္းစီမံကိန္းေၾကာင့္ ထုိေဒသတဝုိက္ရွိ ပအုိးဝ္ျပည္သူတုိ႔၏ အုိးအိမ္ ဆုံး႐ႈံးနစ္နာမႈ မ်ားအား
ေဖာ္ျပထားသည့္ “အနာဂတ္ကုိ လုယူဖ်က္ဆီးျခင္း” ဟူေသာ အစီရင္ခံစာအား ဇြန္လ (၂၉)
ရက္တြင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

ခြန္ခ်န္ကီက “အဲဒီေဒသက စစ္တပ္အာဏာပုိင္ေတြ ေျမယာသိမ္းေနတာလည္း (၂) မ်ဳိးရွိတယ္။

ကုိယ့္ေျမယာမွာ အဝါေရာင္အလံ လာစုိက္ထားရင္ ေျမယာကုိ သိမ္းပုိက္ၿပီးသားဆုိတဲ့
သေဘာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ေျမယာေပၚမွာ ဆက္ၿပီး လုပ္ကုိင္ခြင့္၊ စုိက္ပ်ဳိးခြင့္ေတာ့ ရွိေသးတယ္။
အနီေရာင္အလံ လာစုိက္ထားၿပီးဆုိရင္ေတာ့ အၿပီးအပုိင္ သိမ္းလုိက္ၿပီဆုိတဲ့သေဘာပဲ။ ဘာမွ
လုပ္ပုိင္ခြင့္မရိွေတာ့ဘူး။ တခါတည္း အျခားေနရာ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေတာ့ေပါ့။ အဲဒါ အာဏာပုိင္ေတြ
လာအသိေပးတဲ့နည္းလမ္းပဲ” ဟု ေခတ္ၿပဳိင္သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။

၂၀၀၆ ခုႏွစ္က တဖန္စတင္ခဲ့သည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဒုတိယအႀကီးဆုံး သတၱဳ႐ုိင္းသုိက္ႀကီး

ျဖစ္သည့္ ပင္းပက္ေတာင္ သတၱဳတြင္း တူးေဖာ္ေရးစီမံကိန္းကို စစ္အစုိးရက ႐ုရွားႏုိင္ငံပုိင္
Tyazhpromexport အမည္ရွိ ကုမၸဏီ၏ ေထာက္ပံ့မႈျဖင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကုန္ပုိင္းတြင္
အၿပီးသတ္မည္ျဖစ္သည္။ အုတ္နံရံႏွစ္ထပ္၊ သံဆူးႀကဳိးတထပ္ ကာရံထားၿပီး
ေျမေအာက္ဥမင္မ်ား ရွိသည့္ သံရည္က်ဳိစက္႐ုံတ႐ုံလည္း တည္ေဆာက္ေနေၾကာင္း
အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

စက္႐ုံအတြက္ ေခ်ာင္းေရကို သြယ္ယူအသုံးျပဳေနျခင္းေၾကာင့္ ယင္းစီမံကိန္းလြင္ျပည္တဝုိက္႐ွိ

သဘက္ေခ်ာင္း တေလွ်ာက္ေန လူဦးေရ (၃၅,၀၀၀) ခန္႔တုိ႔သည္
အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈအတြက္ စုိးရိမ္ရသည့္အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္ရွိေနၿပီး ယခုႏွစ္တြင္
ေခ်ာင္းေရေလ်ာ့နည္း နိမ့္က်လာေနေၾကာင္း ခြန္ခ်န္ကီက ေျပာသည္။

အဆုိပါ စီမံကိန္းတြင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ ကုမၸဏီမ်ားအေနျဖင့္ လုပ္ငန္းရပ္စဲသင့္ၿပီး

လူမႈေရးဆိုင္ရာ ဆိုးက်ိဳးသက္ ေရာက္မႈကို စနစ္တက်ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ေပးရန္
ပအုိးဝ္လူငယ္အစည္းအ႐ုံးက ေတာင္းဆုိထားသည္။

“ႏုိင္ငံတကာအင္အားစုေတြအေနနဲ႔ အခုလုိ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းခံရသူေတြကို လုံေလာက္တဲ့၊

တရားမွ်တတဲ့ နစ္နာေၾကး ရရွိႏုိင္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ေပးၾကဖုိ႔၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္
ပ်က္စီးမႈေၾကာင့္ လူမႈဘဝေတြ ဆုိးက်ဳိးေတြ သက္ေရာက္ေနတာကုိ အနီးကပ္
ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေပးၾကဖုိ႔၊ ဒီစီမံကိန္းကုိ ရပ္ဆုိင္းထားဖုိ႔ နအဖကုိ ေတာင္းဆုိလုိက္ပါတယ္”
ဟု ခြန္ခ်န္ကီက ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 60

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

လူရႊင္ေတာ္ဇာဂနာကို ေထာင္၀င္စာေတြ႔ခြင့္ရ
NEJ / ၃၀ ဇြန္ ၂၀၀၉
သ႐ုပ္ေဆာင္ ဒါ႐ိုက္တာ ေမာင္သူရ ေခၚ လူရႊင္ေတာ္ဇာဂနာကို ခယ္မျဖစ္သူ မၿငိမ္းက
ျမစ္ႀကီးနားေထာင္တြင္ ယမန္ေန႔ နံနက္ပိုင္းတြင္ ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့သည္ဟု မိသားစုနွင့္
နီးစပ္သူတဦးက ေျပာသည္။

၎က “ကိုသူရ က်န္းက်န္းမာမာပဲတဲ့။ အသားျဖဴလာၿပီး ကိုယ္ေရစစ္သြားတာကိုေတာ့ သူက

ေနမထိ ေလမထိ တိုက္ထဲမွာေနရလို႔ လို႔ေျပာတယ္။ အစားအေသာက္နဲ႔
မိသားစုဓာတ္ပုံေတြကိုပါ ေပးခြင့္ရခဲ့တယ္” ဟု ေျပာသည္။

ယခင္က ကိုသူရအား ေထာင္၀င္စာသြားေတြ႔ရာတြင္ မၿငိမ္းသည္ မိတ္ေဆြတဦးအိမ္တြင္

တည္းခိုခဲ့ေသာ္လည္း ယခုတေခါက္တြင္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေႏွာင့္ယွက္မႈေၾကာင့္
တည္းခိုခန္းတြင္ တည္းခိုေနရေၾကာင္း အဆိုပါ မိသားစုႏွင့္ နီးစပ္သူက ေျပာသည္။

အေသးစိတ္မည္သို႔ ေႏွာင့္ယွက္သည္ကိုမူ မၿငိမ္း ရန္ကုန္ ျပန္မေရာက္ ေသးသျဖင့္

ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရန္ ၎က ျငင္းဆိုသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္လအတြင္းကလည္း ျမစ္ႀကီးနားအက်ဥ္းေထာင္တြင္ ကိုသူရေသဆုံးၿပီဟူသည့္

ေကာလာဟလ သတင္းတခု ထြက္ေပၚခဲ့ၿပီး မီဒီယာမ်ားကလည္း ၎တို႔အား
ေမးျမန္းၾကသည့္အတြက္ စိတ္ပူပန္ခဲ့ရေၾကာင္း၊ ယခုေထာင္၀င္စာရၿပီး
လူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ရေသာေၾကာင့္ စိတ္ေအးရၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကိုသူရ၏ မိသားစု၀င္မ်ားက
ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 61

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သ႐ုပ္ေဆာင္ ဒါ႐ိုက္တာ ေမာင္သူရ ေခၚ လူရႊင္ေတာ္ဇာဂနာသည္ ၂၀၀၈ ေမလ
နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္ခတ္အၿပီး ေလေဘးဒုကၡသည္မ်ားကို ကူညီကယ္ဆယ္ေရး
လုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ျခင္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ျပင္ပမီဒီယာတြင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း
ေျပာဆိုခဲ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ စစ္အစုိးရ၏ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းခံရကာ ယခုအခါတြင္
ျမစ္ႀကီနားအက်ဥ္းေထာင္၌ ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းခံေနရဆဲျဖစ္သည္။

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္း
ျမန္မာႏိုင္ငံသြားေရာက္မည္
NEJ / ၃၀ ဇြန္ ၂၀၀၉
ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းသည္ လာမည့္ဇူလိုင္ (၃) ရက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔
သြားေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအားလုံး
လြတ္ေျမာက္ေရးအပါအ၀င္ အေရးႀကီးသည့္ကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးမည္ဟု ကုလသမဂၢမွ
ယမန္ေန႔က ထုတ္ျပန္ေျပာဆိုသည္။

မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းသည္ စစ္အစိုးရႏွင့္ အတိုက္အခံမ်ားၾကား

အမ်ဳိးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အမ်ားလက္ခံသည့္
ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ေစေရးတို႔အတြက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္
ေဆြးေႏြးမည္ဟု ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္၏ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရိွသူ မစ္ရွဲလ္မြန္တက္စ္က
ေျပာသည္။

“ဒီကိစၥရပ္ေတြကို အျမန္ေျဖရွင္းႏိုင္ေလ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တည္ၿငိမ္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 62
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဖြံ႔ၿဖိဳးႂကြယ္၀မႈေတြ ေစာေစာျဖစ္ထြန္း လာႏိုင္ေလလို႔ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္က ယုံၾကည္ထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကုလသမဂၢအေနနဲ႔ ဘယ္လို အကူအညီေပးႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေဆြးေႏြးဖို႔
အေရးႀကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အားလုံးနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ သူေမွ်ာ္လင့္ ထားပါတယ္” ဟုလည္း မစၥမြန္တက္စ္က
ေျပာသည္။

ကုလသမဂၢႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀န္းတို႔က စိုးရိမ္ပူပန္ေနသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားကို

ျမန္မာအဆင့္ျမင့္ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေျဖရွင္းႏိုင္ရန္လည္း
မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ဟု ၎က ေျပာသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္း လာေရာက္မည့္ ခရီးစဥ္အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈမ်ားလုပ္ရန္

ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီသည္ ယခုလ (၂၆)
ရက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ ယခုကဲ့သို႔
ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္၏ ခရီးစဥ္ အတည္ျပဳ ေပၚထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ၂၀၀၈ ခု ေမလတြင္ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး

နာဂစ္မုန္တိုင္း ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံတကာအကူအညီမ်ား ေထာက္ပံ့ကူညီႏိုင္ေရးအတြက္
စစ္အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။

ယခု သြားေရာက္မည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ခရီးစဥ္အတြင္း၌လည္း လူသားခ်င္းစာနာမႈ အကူအညီေပးေရး

ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထပ္မံေဆြးေႏြးသြားရန္ရိွသည္ဟု ကုလသမဂၢမွ
သတင္းထုတ္ျပန္သည္။ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းသည္ ဇူလိုင္ (၄) ရက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ
ျပန္လည္ထြက္ခြာမည္ဟု သိရသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 63

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

မယ္လဒုကၡသည္စခန္း ျပာပုံျဖစ္ရမည္ဟု
ဒီေကဘီေအတပ္ဖြဲ႕ ႀကိမ္း၀ါး

NEJ / ၃၀ ဇြန္ ၂၀၀၉

ခ်ဳံခုိတုိက္ခုိက္ခံရသည့္ တိုးတက္ေသာ ကရင္ဗုဒၶဘာသာအဖဲြ႕ (ဒီေကဘီေအ) ၉၉၉ တပ္ဖြဲ႔က

လက္စားေခ်သည့္ အေနျဖင့္ မယ္လဒုကၡသည္စခန္းကို ဖ်က္ဆီးပစ္မည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္
ႀကိမ္း၀ါးေနေသာေၾကာင့္ စခန္းမွ ဒုကၡသည္မ်ား စုိးရိမ္ပူပန္ေနၾက သည္။

ယခုလ (၂၆) ရက္တြင္ ခ်ဳံခုိတုိက္ခုိက္ခံရသျဖင့္ ဒီေကဘီေအ (၉၉၉) အေျခခ်ဗ်ဴဟာ တပ္ရင္း

(၇) မွ တပ္ရင္းမႉး ဗုိလ္စံၿပံဳး (ဗုိလ္ဆန္ျပဳတ္) အပါအ၀င္ တပ္ဖဲြ႔၀င္ (၁၀) ဦး
အထိနာက်ဆုံးခဲ့သျဖင့္ လက္စားေခ်ရန္ ဒီေကဘီေအအဖဲြ႔က ေျပာၾကားျခင္း ျဖစ္သည္။

“ဒီေကဘီေအကလူေတြ အေတာ့္ကို စိတ္ဆုိးေနၾကတယ္။ သူတုိ႔တုိက္ခုိက္ခံရတဲ့ေနရာက

မယ္လခြင္ထဲမွာ ဆုိေတာ့ မယ္လဒုကၡသည္စခန္းကို ျပာခ်ပစ္မယ္လုိ႔ ႀကိမ္း၀ါးေနတယ္။
လူဆုိတာကေတာ့ ဒီလုိပဲ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆုိေတာ့ အေျပာအဆုိမွားတာေတြလည္း
ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥကို သတိေတာ့ထားရမယ္” ဟု ဒီေကဘီေအႏွင့္
စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ေနသည့္ ထုိင္းႏုိင္ငံသားတဦးက ေျပာသည္။

မယ္လဒုကၡသည္စခန္းမွ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ ၎ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ စုိးရိမ္ေနၾကၿပီး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 64

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အထုပ္အပိုးမ်ား ထုပ္ကာ ေန႔ေန႔ ညည စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနၾကေၾကာင္း ဒုကၡသည္တဦးျဖစ္သူ
ေစာကေညာက ေျပာသည္။

၎က “ဒီကိစၥေပါ႔လုိ႔မရဘူး။ ဒီလူေတြက နားေပါက္တဖက္တည္းပါတယ္။ အရင္ကလည္း

မယ္လဒုကၡသည္ စခန္းမွာ ဒီေကဘီေအေတြ၀င္ၿပီးေတာ့ မီးရိႈ႕တာေတြ၊ လုယက္တာေတြ၊
လူေတြကို ဖမ္းေခၚသြားၿပီး သတ္လုိက္တာေတြ ျဖစ္ဖူးေတာ့ အားလုံးက ဒီကိစၥကို
စုိးရိမ္ေနၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕၏ ေျမာက္ဘက္ ကီလုိမီတာ (၆၀) ခန္႔အကြာတြင္ ကရင္ဒုကၡသည္ (၅) ေသာင္းခန္႔

ေနထုိင္သည့္ မယ္လဒုကၡသည္ စခန္း တည္ရွိၿပီး စခန္း၏ျမန္မာဘက္ နယ္စပ္မ်ဥ္းမွာ
ေသာင္ရင္းျမစ္ျဖစ္သည္။

ယခုလ (၂၆) ရက္တြင္ ေကအန္ယူ တပ္မဟာ (၇) ေဒသကို ထုိးစစ္ဆင္အၿပီး (၉၉၉) တပ္ဖြဲ႔က
၎တို႔အေျခခ်ဗ်ဴဟာ တည္ရွိရာ ျမ၀တီခ႐ုိင္ ေရႊကုကၠိဳရြာသုိ႔ ေသာင္ရင္းျမစ္ေၾကာင္းအတုိင္း
ဆန္တက္ရာတြင္ မယ္လရြာအနီးရွိ ေမာင္ကလာ၀ဲဟု ေခၚသည့္ေနရာ တြင္
အမည္မသိအဖဲြ႔တဖဲြ႔၏ ခ်ဳံခုိတုိက္ခုိက္မႈကို ခံၾကရျခင္းျဖစ္သည္။

ယင္းတုိက္ခုိက္မႈတြင္ အသက္မေသဘဲ ဒဏ္ရာျဖင့္ မဲေဆာက္ေဆး႐ုံသို႔ေရာက္ရွိလာသည့္

ဒီေကဘီေအ တပ္ဖဲြ႔၀င္တဦးက အဆုိပါ တုိက္ခုိက္မႈသည္ ေကအန္ယူအဖဲြ႔၏
လက္ခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ေျပာဆုိေသာ္လည္း ေကအန္္ယူ ဒု-ဥကၠ႒ ပဒုိေဒးဗစ္သကေဘာက
အခင္းျဖစ္ပြားရာေဒသတြင္ မိမိတုိ႔တပ္ဖဲြ႔၀င္မ်ားမရွိေၾကာင္းႏွင့္ အဆုိပါတုိက္ခုိက္မႈတြင္
ပါ၀င္ပတ္သက္မႈမရွိဟု ေျပာၾကားသည္။

ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားေကာ္မတီ (ေကအာစီ) ဥကၠ႒ ေစာေရာဘတ္ေထြးက “ဒီလူေတြက

အကုန္လုပ္ရဲကိုင္ရဲတဲ့ သေဘာရွိေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔မရဘူး။ စခန္းကို
တကယ္၀င္တုိက္မယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ကိုယ့္ကရင္ေတြပဲ ေသေက်ပ်က္စီးမွာျဖစ္တယ္။ ဒီလုိကရင္ေတြ
ေသေက်ပ်က္စီးမယ့္ အလုပ္ေတြကို မလုပ္ေစခ်င္ဘူး။ မယ္လ စခန္းထဲမွာ
ဒီေကဘီေအအဖဲြ႔၀င္ေတြရဲ႕ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စဥ္းစားေတြးေခၚၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္” ဟု ေျပာသည္။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ကီလုိမီတာ (၆၀) အကြာရွိ မယ္လစခန္းသည္ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ရွိ

ထမ္းဟင္၊ ဘန္႔တုံယမ္း၊ ႏုိ႔ဖုိး၊ အုန္းဖ်န္၊ မယ္လ၊ မယ္လအူး၊ မယ္ရာမုိ စသည့္
ကရင္ဒုကၡသည္စခန္း (၇) ခုအနက္ အႀကီးဆုံး ဒုကၡသည္စခန္းျဖစ္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 65

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕
ညစ္ညမ္းနံေစာ္ေန

NEJ / ၂၉ ဇြန္ ၂၀၀၉

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း ေရလွ်ံဧရိယာမ်ားတြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရးအဖဲြ႔က လုပ္ေနေသာ

ေျမာင္းတူးေျမာင္းေဖာ္ လုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ တၿမိဳ႕လံုး ညစ္ညမ္းၿပီး အနံ႔အသက္မ်ား
ဆိုးရြားေနေၾကာင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံတဦးက “ခုရက္ပိုင္း ၿမိဳ႕တြင္းဘယ္ေနရာရာသြားသြား စည္ပင္ေတြ ေျမာင္းေဖာ္ေနတာ

ေတြ႔ရတယ္။ ေျမာင္းထဲက အညစ္အေၾကးေတြကို ေျမျပင္ကို တူးထုတ္တယ္။ မည္းၿပီး
နံေစာ္ေနတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြကို ေျမာင္းေပၚ လမ္းတေလွ်ာက္ ဒီအတိုင္းပံုထားတယ္။ အဲဒီ
အညစ္အေၾကးပံုႀကီးကို အခ်ိန္မီ သိမ္းက်ံဳးလိုက္တာ မရွိဘူး။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြ လနဲ႔ခ်ီ ဒီအတိုင္း
လူသြားလမ္းေပၚ ပံုထားတယ္” ဟု ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 66

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
“အဲဒီ အညစ္အေၾကးပံုေတြ ေဘးမွာပဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ စားေသာက္ဆိုင္၊ ေခါက္ဆဲြဆိုင္၊
ဝက္သားတုတ္ထိုးဆိုင္ စတဲ့ လမ္းေဘးဆိုင္ေတြ ခင္းက်င္းၿပီး ေရာင္းခ်ရေတာ့
ဘယ္ေလာက္ညစ္ပတ္ၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ မေလ်ာ္ညီသလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။
ေနာက္ အညစ္အေၾကးပံုႀကီး သိမ္းသြားတဲ့ ေနရာေတြမွာလည္း ေရနဲ႔ ျပန္ေဆး ေၾကာတာမ်ိဳး
မလုပ္ဘူး။ က်န္ခဲ့တဲ့ အညစ္အေၾကးေတြရဲ႕ အနံ႔အသက္ေတြဟာ အေတာ္ဆိုးရြားေနတယ္” ဟု
၎က ဆက္လက္ေျပာသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ မိုးအနည္းငယ္ရြာလုိက္သည္ႏွင့္ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေျမာင္းမ်ားပိတ္ဆို႔ၿပီး

ေရလွ်ံမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚကာ ယင္းသို႔ျဖစ္ေပၚတိုင္း ကားအသြားအလာ ခက္ခဲၿပီး
လမ္းပိတ္ဆို႔မႈျဖစ္သည့္အျပင္ လွ်ံထြက္သည့္ ေရႏွင့္အတူ ေျမာင္းထဲမွအညစ္အေၾကးမ်ား
ပါစၿမဲျဖစ္သည္ဟု ၿမိဳ႕ခံမ်ားက ေျပာသည္။

ယခုကဲ့သို႔ မိုးက်ကာစတြင္ ေျမာင္းမ်ား ေရလွ်ံသည့္ကိစၥကို မည္သို႔ေျဖရွင္းေပးမည္ ဆိုသည္ကို

ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္သိန္းလင္းအား သတင္းေထာက္မ်ားက ေမးခဲ့ဖူးၿပီး
ေျမာင္းေရလွ်ံျခင္းသည္ ထုံးစံပဲဟု မေခ်မငံ ေျဖခဲ့ေၾကာင္း ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္
ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးသည္။

ယခုေနာက္ပိုင္း အေျခအေန ပိုဆိုးလာေသာေၾကာင့္ ေျမာင္းသန္႔ရွင္းေရး စီမံခ်က္

ေရးဆဲြျပဳလုပ္လာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီသည္ ယခုကဲ့သို႔ ေျမာင္းေရလွ်ံသည့္ ကိစၥ၊

ေျမာင္းရွင္းျခင္းႏွင့္ ေျမာင္းေရ စုပ္ထုတ္ျခင္းတို႔ကို ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္ လူအင္အား (၁,ဝဝဝ)
ေက်ာ္ခန္႔ျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ လုပ္ကိုင္ေနေၾကာင္း ေၾကညာထားသည္။

ဗိုလ္တေထာင္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ ေနထုိင္သူတဦးက “အခုလို ေျမာင္းပိတ္တာ လုပ္တာကေတာ့

ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူအသြားအလာနည္းတဲ့ ညဘက္္ေတြမွာ လုပ္ရင္ ပိုေကာင္းမယ္။
ေနာက္ ေျမာင္းထဲက အညစ္အေၾကးေတြ သယ္ၿပီး ေရမေဆးေပးဘဲ စည္ပင္သာယာအေနနဲ႔
မိုးရြာရင္ သူ႔ဘာသူ ရွင္းသြားလိမ့္မယ္လို႔ သေဘာထားတာကေတာ့ မိုးမရြာမခ်င္း ျပည္သူေတြ
အနံ႔အသက္ေၾကာင့္ အေတာ္ဒုကၡေရာက္တယ္” ဟု ေျပာသည္။

အနံ႔အသက္ဆိုး၀ါးသည့္ဒဏ္မခံႏိုင္သည့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ခံမ်ားက စည္ပင္သာယာေရးေကာ္မတီသည္

အမႈိက္ကိစၥ၊ ေျမာင္းကိစၥေလာက္ကိုပင္ သန္႔ရွင္းရန္ မစီမံတတ္သည့္အတြက္ ယခုေနာက္ပိုင္း
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ပိုညစ္ပတ္လာ ေနေၾကာင္း ေဝဖန္ေျပာဆိုေနၾကသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 67

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

နာဂစ္မုန္တုိင္းသင့္ ေက်းလက္ေဒသမ်ား
နာလန္မထူႏိုင္ေသး
NEJ / ၂၉ ဇြန္ ၂၀၀၉

နာဂစ္မုန္တိုင္းဒဏ္ ျပင္းထန္စြာခံခဲ့ရသည့္ ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရိွ

ပ်ဥ္ဘိုးႀကီးေက်းရြာအုပ္စုသည္ ယခုအခ်ိန္ အထိ ျပန္လည္ထူေထာင္ေပးမႈ
အားနည္းေနေသာေၾကာင့္ စပါးအထြက္ႏႈန္း က်ဆင္းေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ေဒသခံ
လယ္သမားမ်ားက ေျပာသည္။

နာဂစ္မုန္တုိင္းကာလအတြင္း လယ္ယာေျမမ်ားသည္ ေရငန္လႊမ္းခဲ့ေသာေၾကာင့္

ေျမသားေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး မူလအေျခအေန ျပန္လည္ရရိွရန္ ေနာက္ထပ္ (၅) ႏွစ္မွ်
႐ုန္းကန္ရဦးမည္ဟု လယ္သမားအမ်ားစုက ေျပာသည္။

ေရငန္လႊမ္းသြားေသာ အဆုိပါလယ္ေျမမ်ားတြင္ လယ္သမားတုိ႔သည္ (၄-၅) ႀကိမ္မက

ပ်ဳိးႀကဲခဲ့ရေသာ္လည္း စိုက္ပ်ဳိးခ်ိန္ ေနာက္က်ခဲ့သည့္အတြက္ ရာသီဥတု၊ ေျမႏွင့္ ေရအေပၚ
တည္မွီေနရသည့္ လယ္ေျမမ်ားတြင္ စပါးအထြက္ႏႈန္း က်ဆင္းခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ႏုိင္ငံတကာ ကူညီေထာက္ပံ့ေရးအစီအစဥ္ျဖင့္ (၁၀) ဧကႏွင့္ေအာက္ လယ္သမားတဦးလွ်င္

ကၽြဲတေကာင္ အခမဲ့ ျဖန္႔ေ၀ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေရေျမေဒသ မတူညီျခင္းေၾကာင့္
သီတင္းပတ္အနည္းငယ္အတြင္း တိရစာၦန္အားလုံးနီးပါး ေသဆုံးခဲ့ၾကရသည္ဟု
ပ်ဥ္ဘိုးႀကီးေက်းရြာမွ လယ္သမားတဦးက ေျပာသည္။

၎က “အစိုးရက ဧက (၆၀) စက္တလုံးႏႈန္းနဲ႔ ျဖန္႔ေ၀ေပးတဲ့ လယ္ယာ (၁၂)၊ လယ္ယာ (၁၆)၊

ဧရာ (၁) ထြန္စက္ ငယ္ေတြကလည္း အပ်က္အစီးမ်ားၿပီး လယ္သမားေတြအတြက္
အသုံးမ၀င္ဘူး။ လယ္ယာ (၂၂) ထြန္စက္ဆို အပ်က္အစီးအမ်ားဆုံးနဲ႔ တခ်ဳိ႕ဆို တမိုးတြင္းလုံး
သုံးမရခဲ့ဘူး” ဟု ေျပာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဒသခံ ဆန္စက္ပုိင္ရွင္တုိ႔ထံမွ ၀ယ္ယူရေသာ ထြန္စက္ငယ္မ်ားျဖင့္သာ

လုပ္ငန္းခြင္ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရေၾကာင္း ၎က ေျပာသည္။

ယခင္တဧက တင္း (၅၀) ခန္႔ထြက္ရွိေသာ အဆုိပါလယ္ေျမမ်ားသည္ နာဂစ္အၿပီး တဧက (၁၀)

တင္းခန္႔သာ ထြက္ရွိျခင္းေၾကာင့္ ေကာက္စုိက္၊ ပ်ဳိးႏုတ္စရိတ္ပင္ မေလာက္မငျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

ေကာက္စုိက္စရိတ္ တဧက (၁၅,၀၀၀) က်ပ္၊ ဓာတ္ေျမၾသဇာ တအိတ္ က်ပ္ (၂)

ေသာင္းေက်ာ္ႏွင့္ တဧကကို တအိတ္ခြဲ သုံးစြဲေနရေသာ အေျခအေနတြင္ ေဘးၾကားစပါး တင္း
(၁၀၀) ကုိ (၃၈၀,၀၀၀) က်ပ္သာ ေစ်းရသည့္ အတြက္ လယ္သမားအမ်ားစု ၀မ္းစာပင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 68

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ျပည့္မီေအာင္ မထားရွိႏုိင္ၾကေပ။

အစိုးရမီဒီယာမ်ားတြင္ ႀကိမ္ေခ်ာင္းႀကီးေက်းရြာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈသည္ စီမံကိန္း (က) အဆင့္ဟု

ေဖာ္ျပေျပာဆို ေနေသာ္လည္း တကယ္လက္ေတြ႔တြင္ လယ္သမားမ်ားအပါအ၀င္ ေဒသခံမ်ားမွာ
စိုက္ပ်ဳိးေရးမွအစ ေနေရးထုိင္ေရးအထိ အဆင္မေျပၾကေသးေၾကာင္း သိရသည္။

ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံး UNHCR-German Agro Action (GAA) မွ

အကူအညီေပးေနေသာ ပုိက္ေပး၊ ေလွေပး၊ ၀က္ေပး၊ ဒီဇယ္ေပး အစီအစဥ္မ်ားသည္
ေဒသခံအမ်ားစုအတြက္ လုံေလာက္သည့္ ေထာက္ပံ့မႈ အေနအထားမ်ဳိးတြင္ မရိွေၾကာင္း၊ UNDP
မွ ေငြ (၁) သိန္းခ်ေပး၍ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အိမ္မ်ားသည္ ဓနိမုိး၊ ထရံကာသာရၿပီး
အခင္းပ်ဥ္ပင္ မ၀ယ္ႏုိင္ေသးေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

“ပဒဲေကာ-ဘုတ္ေခ်ာင္း၊ ကုိင္းေတာ၀၊ ႀကိမ္ေခ်ာင္းႀကီးဘက္က ေမ်ာပါလာတဲ့ သစ္၀ါးေတြ၊

ကၽြန္းညိဳႀကီးနဲ႔ မိန္းမလွ ကၽြန္းမွာ ေမ်ာလာၿပီး ေသာင္တင္တာကို ေဒသခံလယ္သမားေတြက (၃-
၄) လ အခ်ိန္ယူစုေဆာင္းရွာေဖြၿပီး အခင္းအကာ လုပ္ခဲ့ရတာ၊ GAA အဖြဲ႔က က်ပ္ေငြ (၃) သိန္း
အကုန္အက်ခံ ေဆာက္လုပ္ေပးတယ္ဆိုတဲ့ အိမ္ရာေတြက အုတ္ဖိနပ္အေသး (၄) လုံးထူၿပီး
သြပ္ႀကိဳး၊ အုန္းဆံႀကိဳး တုပ္ေႏွာင္ထားတဲ့ သာမန္ ၀ါးဓနိအိမ္ေလးေတြပဲ။ ၿပီးခဲ့သည့္ ေမလက
လဲၿပိဳကုန္တယ္ေလ” ဟု ပ်ဥ္ဘိုးႀကီးေက်းရြာမွ လယ္သမားတဦးက ေျပာသည္။

ဘုိကေလးၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေက်းရြာအုပ္စု (၆၀) ေက်ာ္တုိ႔၏ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္မႈမွာ

ဆိုး၀ါးေသာအေျခအေနတြင္ ရိွေနဆဲျဖစ္ၿပီး ပ်ဥ္ဘုိးႀကီးေက်းရြာအုပ္စုတြင္
ပါ၀င္ေသာရြာမ်ားသည္ နာဂစ္ဒဏ္ကုိ အျပင္းအထန္ခံခဲ့ရေသာ လူအေသအေပ်ာက္ အမ်ားဆုံး
ေက်းရြာမ်ားျဖစ္သည္။

မေဟာသဓ မရွိတဲ့ သားတရားစီရင္ခန္း

ဘြဲ႔ျဖဴ
၃၀ ဇြန္ ၂၀၀၉http://www.khitpyaing.org/articles/june_09/30_6_09.php

ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ရွစ္ေလးလုံး ဒီမုိကေရစီအေရးေတာ္ပုံႀကီးဟာ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား

ကုိဘုန္းေမာ္နဲ႔ ကုိစုိးႏုိင္တုိ႔ ေသဆုံးခဲ့ၾကရတဲ့ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္
စုံစမ္းစစ္ေဆးေပးဖုိ႔နဲ႔ တာဝန္ရွိသူေတြကုိ တရားဥပေဒေၾကာင္းအရ အေရးယူေပးဖုိ႔ဆုိတဲ့
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေတာင္းဆုိမႈတခုနဲ႔ စတင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မဆလ အမည္ကို ယူထားတဲ့
စစ္အာဏာရွင္အစုိးရက ထုံးစံအတုိင္း ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြသုံး ကလိမ္ကက်စ္ေတြလုပ္ရင္း
အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ ၾကာေညာင္းလာတဲ့အခါ ဒီမုိကေရစီေတာင္းဆုိတဲ့
ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီးရဲ႕ ေတာင္းဆုိမႈက ၾကားျဖတ္အစုိးရ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 69

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ကုိယ္ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ပါတီကို အက်ပ္အတည္းေပါင္းစုံအတြင္း ေက်ာခုိင္း စြန္႔ခြာ
(ကိုယ္ေထာင္တဲ့ပါတီ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ျပန္ဖ်က္) ၿပီး ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေနာက္ေဖးတံခါးေပါက္က
ခပ္လွ်ဳိလွ်ဳိနဲ႔ အသာလစ္ထြက္သြားဖုိ႔ ေရွ႕ပိုင္းမွာ စီစဥ္ထားခဲ့တဲ့ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕
ေခါင္းကိုင္ဖခင္ႀကီး ဗုိလ္ေနဝင္း ဟာ အဲဒီလုိမ႐ွဴႏုိင္ မကယ္ႏုိင္ ျဖစ္လာေတာ့မွ သူလက္သပ္ေမြး
ျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ ဗုိလ္ေစာေမာင္အကူအညီနဲ႔ တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းတယ္ဆုိၿပီး
မဆလကို တဖက္လွည့္နဲ႔ ကယ္တင္ကာ တစညဆုိတဲ့ အမည္သစ္နဲ႔ သက္ဆုိးရွည္ေစခဲ့တယ္။

နဝတ အမည္နဲ႔ ရေသ့ရွစ္ေသာင္းဇာတ္ကို ဆက္ကခဲ့တဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ

ျပည္သူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ သတ္ျဖတ္ၿပီး ျပည္သူေတြရဲ႕ေတာင္းဆုိမႈျဖစ္တဲ့
ၾကားျဖတ္အစုိးရဖြဲ႔စည္းေရးကို လုံးဝပယ္ခ် လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ေပမယ့္ အားေကာင္းေမာင္းသန္
စီးဆင္းေနဆဲျဖစ္တဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေဒါသဒီေရအဟုန္ကို လမ္းလႊဲတဲ့အေနနဲ႔ ပါတီစုံ
ဒီမုိကေရစီေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ေပးပါ့မယ္ဆုိတဲ့ ကတိကုိ ေပးခဲ့တယ္။
လူထုလႈပ္ရွားမႈေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အဲဒီတုန္းက အရွိန္အျမင့္ဆုံးေရာက္ေနတဲ့
လူထုရဲ႕အုံႂကြမႈဒီလႈိင္းကုိ ဆက္လက္ပဲ့ကုိင္ၿပီး ၾကားျဖတ္အစုိးရ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္တဲ့အထိ
ဆက္လက္ဦးေဆာင္တုိက္ပြဲဝင္သြားရင္ ေအာင္ပြဲကို ဆုပ္ကုိင္ႏုိင္ေကာင္း ဆုပ္ကိုင္ႏုိင္မွာ
ျဖစ္ေပမယ့္ ျပည္သူလူထုႀကီး အထိအခုိက္အက်အဆုံးမ်ားၿပီး အျမတ္ထက္ အ႐ႈံးက ပုိမ်ားမွာကို
စိုးရိမ္မိတဲ့စိတ္နဲ႔ တထစ္ေလွ်ာ့ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါက စစ္အာဏာရွင္ေတြကို
ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ေတြက ပထမဆုံးအႀကိမ္ အေလွ်ာ့ေပးလုိက္ေလ်ာခဲ့မႈ ျဖစ္တယ္။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္ အာဇာနည္ေန႔မွာ အာဇာနည္ဗိမာန္ကို လူထုနဲ႔အတူ ခ်ီတက္ဂါရဝျပဳဖုိ႔

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မူလက စီစဥ္ထားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔က
နဝတဟာ ဧရာမ လူသတ္ပြဲႀကီးဆင္ႏႊဲဖုိ႔ စီစဥ္ထားတယ္ဆုိတဲ့ ခုိင္မာတဲ့ သတင္းတခုကို
ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ လူထုနဲ႔အတူ ခ်ီတက္မယ့္ သူ႔ရဲ႕အစီအစဥ္ကုိ
ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း အခ်ိန္ကပ္ၿပီးမွ ေၾကညာလုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽံသြားၿပီျဖစ္တဲ့
လူထုအစိတ္အပိုင္းေတြကေတာ့ နဝတ လုံထိန္းေတြရဲ႕ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ုိက္ႏွက္ဖမ္းဆီးျခင္းကုိ
ခံသြားခဲ့ၾကရၿပီး ေထာင္ဒဏ္အသီးသီးခ်မွတ္ ခံခဲ့ၾကရတယ္။ ဒါက ဒုတိယအႀကိမ္
အေလွ်ာ့ေပးခဲ့မႈ ျဖစ္တယ္။

သမား႐ုိးက် ျဖစ္စဥ္႐ႈေထာင့္ကေျပာရင္ ပါတီစုံဒီမုိကေရစီ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးစီးသြားလုိ႔

ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ အမည္စာရင္းေတြကို
တရားဝင္ေၾကညာၿပီးၿပီဆုိတာနဲ႔ အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲကုိ ႀကီးၾကပ္ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တဲ့
အာဏာပုိင္အဖြဲ႔အစည္းက ရက္ေပါင္း (၆ဝ) အတြင္း လႊတ္ေတာ္ေခၚေပးၿပီး ကုိယ္စားလွယ္
အမ်ားစု အႏုိင္ရပါတီကို ဦးေဆာင္အစိုးရဖြဲ႔ေစကာ အဲဒီအစုိးရကို အာဏာလႊဲအပ္ရမွာျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ တမူထူးျခားတဲ့အေျခအေနကုိ သေဘာေပါက္ထားၾကတဲ့ ၁၉၉ဝ
ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရပါတီက ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ေတာင္ၿပဳိကမ္းၿပိဳအႏုိင္ရေၾကာင္း သတင္းေတြ
အခုိင္အမာ ေပၚထြက္လာခဲ့ၿပီးေနာက္မွာ လႊတ္ေတာ္ ေခၚေပးေရးကို မေတာင္းဆုိဘဲ နဝတနဲ႔
ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးကိုပဲ ေတာင္းဆုိခဲ့တယ္။ ဒါက တတိယအႀကိမ္ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့မႈ ျဖစ္တယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 70

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
“ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ စစ္တန္းလ်ားျပန္မယ္၊ ႏုိင္တဲ့ပါတီက (၄၇) နဲ႔ (၇၄) ႀကိဳက္ရာ
အေျခခံဥပေဒနဲ႔ အစုိးရဖြဲ႔ၾက၊ အေျခခံဥပေဒအသစ္ ေရးခ်င္တယ္ဆုိရင္လည္း ေရးၾကေပါ့၊
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲတဲ့ကိစၥမွာ စစ္တပ္က တရားခံ အျဖစ္မခံႏုိင္ဘူး၊ ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ
ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ဆြဲၾကေပါ့” လုိ႔ လူသိရွင္ၾကား အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ေျပာဆုိခဲ့တဲ့ နဝတဟာ
ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး အႏုိင္ရပါတီက ဂႏီၶခန္းမညီလာခံက်င္းပဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနခုိက္မွာ ၁/၉ဝ
ေၾကညာခ်က္ကို ကတုိက္က႐ုိက္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေၾကညာခ်က္ရဲ႕ အႏွစ္သာရက ၉ဝ
ေရြးေကာက္ပြဲအႏုိင္ရ ပါတီမ်ားဟာ (၄၇) သုိ႔မဟုတ္ (၇၄) အေျခခံဥပေဒတခုခုကို အသုံးျပဳၿပီး
အစိုးရဖြဲ႔ခြင့္မရွိဘူး။ အေျခခံဥပေဒအသစ္ ေရးဆြဲရမယ္ဆုိတာျဖစ္တယ္။

နဝတဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္ခင္က သူေပးခဲ့တဲ့ ကတိကုိ သူကုိယ္တုိင္ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း

ခ်ဳိးေဖာက္လုိက္တာ ျဖစ္တဲ့ အဲဒီေၾကညာခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့႐ုံသာမက ပါတီအားလုံးကုိလည္း
အဲဒီေၾကညာခ်က္အတုိင္း လုိက္နာပါ့မယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ကုိ အတင္းအက်ပ္
လက္မွတ္ေရးထုိးေစခဲ့တယ္။ ဆယ္စုႏွစ္သုံးခုနီးပါးၾကာ ကာလအတြင္း ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္
ျပည္သူေတြရဲ႕ အခြင့္အာဏာလႊဲအပ္မႈ (Mandate) ကုိ ရရွိခဲ့တဲ့ပါတီျဖစ္ေပမယ့္
အန္အယ္လ္ဒီဟာ ျပည္သူေတြ'နာ'မွာကို စုိးရိမ္တဲ့စိတ္နဲ႔ လက္မွတ္ထုိးေပးခဲ့တယ္။ အဲဒါက
စတုတၴအႀကိမ္ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့မႈ ျဖစ္တယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕

ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာျဖစ္တယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္ ျမန္မာျပည္သူေတြ ခါးစည္းခံေနၾကရတဲ့
ဒုကၡေဝဒနာေတြကုိ ဆက္ၿပီး မ႐ႈရက္မျမင္ရက္ေတာ့လုိ႔ သက္ေသာင့္သက္သာရွိၿပီး
ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့ ပုဂၢလိကဘဝကို အၿပီးတုိင္စြန္႔လႊတ္ကာ နာက်င္ပင္ပန္း
ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမီးေတာက္မီးလွ်ံထဲ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သူျဖစ္တယ္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း သူရဦးတင္ဦးဟာလည္း ျပည္သူေတြကို စာနာစိတ္ထားခဲ့မိတဲ့အတြက္

စစ္အာဏာရွင္ ဗုိလ္ေနဝင္းရဲ႕ မ်က္မာန္ေတာ္ရွျခင္းကို ခံခဲ့ရၿပီး ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရာထူးကို
စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရသူျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏုိင္ငံကို ကယ္တင္လုိတဲ့ ဗုိလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ ဦးေဆာင္တဲ့
မ်ဳိးခ်စ္စစ္သည္တစုရဲ႕ အႀကံအစည္ကို ဗုိလ္ေနဝင္းထံ သံေတာ္ဦးမတင္မႈနဲ႔ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္
အျပစ္ေပးခံခဲ့ရသူျဖစ္တယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးတင္ဦးအေပၚ ျမန္မာျပည္သူေတြထားရွိတဲ့ ေမတၱာထုထည္ကို သိရွိၿပီး

တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနၾကတဲ့ နဝတဟာ အဲဒီလူထုေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးကို အျပစ္ရွာ
ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ့တယ္။ သူတုိ႔အထိန္းသိမ္းခံေနရခုိက္မွာ အျပင္မွာရွိေနတဲ့
အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကို အက်ပ္ကုိင္ဖိအားေပးၿပီး အဲဒီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးကို ပါတီက
ထုတ္ခုိင္းခဲ့တယ္။ အန္အယ္လ္ဒီကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသူေတြလည္းျဖစ္တဲ့
အဲဒီေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးကို အန္အယ္လ္ဒီကထုတ္ပစ္ဖုိ႔ဆုိတာ ကိုယ့္ႏွလုံးသည္းပြတ္ကို
ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ခဲြစိတ္လွီး ျဖတ္ၿပီး ထုတ္ေပးရတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္ဆုိတာကို
သေဘာေပါက္နားလည္ေပမယ့္ က်န္ အန္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ျပည္သူေတြကုိ
ငဲ့ညႇာတဲ့စိတ္နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးကုိ နဝတ အလုိက် ပါတီက ထုတ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါက
ပဥၥမအႀကိမ္ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့မႈ ျဖစ္တယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 71

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ရွစ္ေလးလုံး လူထုအုံႂကြလႈပ္ရွားမႈႀကီးရဲ႕ အႏိၲမေမွ်ာ္မွန္းခ်က္က
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီ ျပန္လည္ထြန္းကားေရးျဖစ္တယ္။
အန္အယ္လ္ဒီဟာ အဲဒီအေရးေတာ္ပုံႀကီးထဲမွာ မီး႐ွဴးသန္႔စင္ဖြားျမင္ခဲ့တဲ့ ပါတီျဖစ္တယ္။ ၁/၉ဝ
ေၾကညာခ်က္နဲ႔ ပါတီအမ်ားစုကုိ ႏွိပ္ကြပ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၉၃ မွာ နဝတ တျဖစ္လည္း နအဖ
ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီတုန္းက တခြန္းမွ မဟခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ဳိးသားညီလာခံဆုိတာကို
ဦးစီးက်င္းပခဲ့တယ္။

အဲဒီညီလာခံမွာ အေျခခံမူႀကီးဆုိတာ (၆) ခ်က္ပါရွိၿပီး အဲဒီထဲက ဆ႒မေျမာက္အခ်က္က

“ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးတြင္ တပ္မေတာ္က ဦးေဆာင္က႑မွ ပါဝင္ေရး” ျဖစ္တယ္။ အႏွစ္သာရက
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တရားဝင္ ရာသက္ပန္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရးျဖစ္တယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ
ျပည္သူ႔ဆႏၵ တနည္းအားျဖင့္ ဒီမုိကေရစီသာပဓာန ဦးစီးဦးေဆာင္ျဖစ္ တယ္ဆုိတဲ့
အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ အေျခခံမူနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနေပမယ့္
အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ျပည္သူလူထုကို ငဲ့ညႇာၿပီး အဲဒီအမ်ဳိးသားညီလာခံ ဆုိတာကုိ
ပါဝင္တက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ဒါက ဆ႒မအႀကိမ္ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့မႈ ျဖစ္တယ္။

ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းဟာ ကမာၻတုန္သြားခဲ့တဲ့ ရာဇဝတ္မႈႀကီး (Global Crime) ျဖစ္တယ္။

အဲဒီအေရးအခင္းအတြင္း နအဖရဲ႕ ေၾကးစားလူမုိက္လူရမ္းကားေတြဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လက္စတုံးစီရင္ဖုိ႔ အသည္းအသန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္
“သူေတာ္ေကာင္းနတ္ေကာင္းမ” ဆုိသလုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အသက္ေဘးက
သီသီကေလး လြတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္။ နဝတဟာ အဲဒီရာဇဝတ္မႈႀကီးရဲ႕ အေရးအႀကီးဆုံး
သက္ေသကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားတဲ့အေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးတင္ဦးတုိ႔ကုိ
အဲဒီအေရးအခင္းျဖစ္တဲ့ ေန႔ကစလုိ႔ ဖမ္းဆီခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့တာ ဒီကေန႔အထိျဖစ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕အသံကုိ ကမာၻက ပထမဆုံးၾကားလုိက္ၾကခ်ိန္မွာ

ၾကားလုိက္ရတဲ့အသံက ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းမွာ တာဝန္ရွိသူေတြကို စစ္ေဆးေဖာ္ထုတ္
အေရးယူေပးဖုိ႔ ေတာင္းဆုိတဲ့အသံမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ၿငိမ္းခ်မ္း
ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ နအဖနဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးလုိတယ္ဆုိတဲ့ ေတာင္းဆုိသံသာ
ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ႔ မိမိရဲ႕ ပုဂၢလိကဘဝခံစားခ်က္နဲ႔
ေဝဒနာမ်ားကို လုံးဝလ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ႏုိင္ငံ့အေရးကို ေရွ႕ဆုံးမွာထားေၾကာင္း
ထပ္မံျပသလုိက္တာျဖစ္တယ္။ ဒါက သတၱမအႀကိမ္ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့မႈ ျဖစ္တယ္။

၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပၿပီးစီးသြားတဲ့ေနာက္မွာ ဘယ္႐ႈေထာင့္ကပဲၾကည့္ၾကည့္

အန္အယ္လ္ဒီဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ တရားဝင္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
တိတိက်က် မွန္မွန္ကန္ကန္ေျပာရရင္ အန္အယ္လ္ဒီကုိ အတုိက္အခံလုိ႔ ရည္ၫႊန္းေျပာဆုိ
ေရးသားေနၾကတာေတြဟာ မွားယြင္းတဲ့ ေဖာ္ျပမႈမ်ားသာျဖစ္ၿပီး ပကတိအေျခအေနမွာ
တကယ့္အတုိက္အခံက တစညနဲ႔ အဲဒီပါတီကို အကာအကြယ္ေပးထားတဲ့ နအဖသာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ “ဘုရားကား ေအာက္ ေမ်ာက္ကားအထက္” ဆုိသလုိျဖစ္ေနတဲ့
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနကုိ သေဘာေပါက္ထားၾကတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ
ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးေနာက္ တေလွ်ာက္လုံး မိမိတုိ႔ပါတီရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့အေနအထားကို စူးစူးရဲရဲ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 72

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ထုတ္ေဖာ္ေၾကညာတာမ်ဳိး တခါမွမလုပ္ခဲ့ဘဲ နဝတ၊ နအဖတုိ႔ကို တရားဝင္ အစိုးရတခုသဖြယ္
ေျပာဆုိျပဳမူ ဆက္ဆံလာခဲ့ၾကတယ္။

တဘက္မွာ ျပည္သူေတြအပ္ႏွင္းထားတဲ့ အခြင့္အာဏာ၊ တဘက္မွာ တကမာၻလုံးကို

ဆန္႔က်င္အန္တုၿပီး ငါတေကာေကာေနတဲ့ စစ္အုပ္စု။ နံရံႏွစ္ခုၾကား က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့
လမ္းေျမႇာင္ကေလးေပၚမွာ ယိမ္းယုိင္ၿပဳိလဲ မသြားရေလေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ
ႀကဳိးစားေလွ်ာက္လွမ္းေနရတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ ေနာက္ဆုံးမွာ
မိမိတုိ႔တေလွ်ာက္လုံး ကုိင္စြဲလာခဲ့တဲ့ “ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ ပ်ားလည္းစြဲသာ” မူဝါဒရဲ႕
အေပ်ာ့ေပ်ာင္းဆုံး နည္းလမ္းကုိ လူသိရွင္ၾကား ေဖာ္ထုတ္ေၾကညာခဲ့ေတာ့ တယ္။ အဲဒါကေတာ့
နအဖ က ၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ရလဒ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့အေနနဲ႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကို
ေခၚယူဖြဲ႔စည္းေပးပါ။ အဲဒီလႊတ္ေတာ္က နအဖကုိ ျမန္မာျပည္သူေတြကေရာ၊ ႏုိင္ငံတကာ
အသုိင္းအဝုိင္းကပါ အသိအမွတ္ျပဳလာၾကေစမယ့္ ‘တရားဝင္’ အစုိးရ တခုအျဖစ္
ေၾကညာေပးမယ္ဆုိတဲ့ ကမ္းလွမ္းမႈျဖစ္တယ္။ ဒါက အ႒မအႀကိမ္ေျမာက္ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့မႈ
ျဖစ္တယ္။

ဒါေတြကေတာ့ ၁၉၈၈ ကစလုိ႔ အခုအထိ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း

ျပည္သူလူထုအေပၚ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ အႏုိင္က်င့္ ဗုိလ္က်ေစာ္ကားလာခဲ့တဲ့
နအဖစစ္အာဏာရွင္ေတြကို လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြက ျပည္သူလူထုကို ငဲ့ညႇာၿပီး “ျပည္သူလူထု
ေသြးေခ်ာင္းစီးမွာကို ေရွာင္ရွားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္” အဆုံးစြန္အထိ အေလွ်ာ့ေပးလာခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီး
ျဖစ္တယ္။

လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြဘက္က အဲသလုိ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ေပမယ့္ မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ

စစ္အာဏာရွင္ေတြဘက္က ဘယ္လုိတုံ႔ျပန္ခဲ့သလဲ။ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြဘက္က ေနာက္ကို
တလွမ္းဆုတ္ေပးလုိက္တုိင္း စစ္အုပ္စုဘက္က ေရွ႕ကိုတလွမ္း တက္လာတာခ်ည္းပဲ
မဟုတ္လား။ ဆုတ္ေပးရင္း ဆုတ္ေပးရင္း အခုေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီဟာ ၂ဝ၁ဝ
ေရြးေကာက္ပြဲဆုိတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းေပၚ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တယ္ဆုိတာ အားလုံးအျမင္ပဲ။
အဲဒီေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အန္အယ္လ္ဒီ လွမ္းမယ့္ေျခလွမ္းဟာ
အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ကံၾကမၼာကို အၿပီးသတ္ အဆုံးအျဖတ္ေပးမယ့္ ေျခလွမ္းျဖစ္တယ္ဆုိတာ
ေပၚလြင္ထင္ရွားေနတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ကံၾကမၼာဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ဒီမုိကေရစီေရး၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတုိးတက္ေရး ႐ုန္းကန္မႈအစဥ္ႀကီးထဲက အလြန္အေရးပါတဲ့ အကန္႔တကန္႔ရဲ႕
ကံၾကမၼာပဲျဖစ္တယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံသားမွန္ရင္ မေဟာသဓ ဇာတ္ေတာ္အေၾကာင္း မဖတ္ဖူးရင္ေတာင္ ၾကားဖူးနားဝေတာ့

ရွိၾကမွာပါ။ အဲဒီဇာတ္ေတာ္ထဲက ‘သားတရားစီရင္ခန္း’ ဆုိရင္ က႐ုဏာရသနဲ႔ ဝိဘစၧရသကို
ေပၚလြင္ေအာင္ ႏႈိင္းယွဥ္ျပၿပီး သ႐ုပ္ေဖာ္ထားတဲ့ ဇာတ္ေၾကာင္းျဖစ္တာမုိ႔ ဖတ္ဖူးၾကားဖူးသူတုိင္း
ႏွလုံးသားထဲ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ထားသလုိ တသက္လုံး စြဲၿမဲေနၾကမယ့္ဇာတ္ေၾကာင္း
ျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္။ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း အဲဒီဇာတ္ေၾကာင္းမွာ ကေလးကို
အလယ္မွာထားၿပီး လုၾကတဲ့အခါ နာက်င္လုိ႔ ငုိတဲ့ကေလးရဲ႕ ငုိသံက မိခင္ရင္းျဖစ္သူရဲ႕

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 73

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ႏွလုံးသားကို မခံမရပ္ ႏုိင္ေအာင္ နာက်င္ေစတာမုိ႔ မိခင္ရင္းဟာ ႐ႈံးခ်င္႐ႈံးပေစေတာ့ဆုိၿပီး
ကေလးကိုလႊတ္ေပးလုိက္တယ္။

မေဟာသဓရဲ႕ ပထမစီရင္ခ်က္အတုိင္းဆုိရင္ မိခင္ရင္းက႐ႈံးၿပီး ကေလးကို ဘီလူးမက

ရရွိသြားမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မေဟာသဓက ဇာတ္လမ္းထဲကို ဒုတိယအႀကိမ္
ထပ္မံဝင္ေရာက္လာၿပီး သူ႔ရဲ႕ ပုိင္းျခားစိတ္ျဖာ သုံးသပ္ႏုိင္တဲ့ ပညာ၊ ေရွ႕က အစဥ္အလာေတြအရ
သူရရွိထားတဲ့ ၾသဇာအရွိန္အဝါ၊ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏုိးတဲ့ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြရဲ႕ အၫြတ္အႏူး
ေထာက္ခံမႈတုိ႔ကို အသုံးျပဳၿပီး မိခင္ရင္း ဘယ္သူျဖစ္တယ္ဆုိတာကို
အဆုံးအျဖတ္ေပးလုိက္တယ္။ ဘီလူးမကလည္း မ်ဳိးမတူဇာတ္ျခား၊ သားစားက်ဴးတဲ့
ဘီလူးမျဖစ္သည့္တုိင္ေအာင္ လူသားကေလးငယ္ တေယာက္မွ်သာျဖစ္တဲ့ မေဟာသဓရဲ႕
အဆုံးအျဖတ္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ခံယူၿပီး အ႐ႈံးေပး ေနာက္ဆုတ္သြားခဲ့တယ္။

လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံအေရးဟာ အခ်င္းအရာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အဲဒီသားတရားစီရင္ခန္းနဲ႔

ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားလုိ႔ ရေနတာကို ျမင္ေတြ႔ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္သူေတြကို
အလယ္ကထားၿပီး လုေနၾကတဲ့ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ
စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ ဘယ္သူက မိခင္ရင္း၊ ဘယ္သူက ဘီလူးမ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိေတာ့
အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ေတြက သက္ေသအထင္အရွား ျပသခဲ့ၿပီးျဖစ္တာမုိ႔ ေႏြေနထြန္းလင္းတဲ့
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္မွာ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးထုိးျပစရာ လုိမယ္မထင္ဘူး။

မေဟာသဓဇာတ္ေတာ္ထဲက သားတရားစီရင္ခန္းနဲ႔ ယေန႔လက္ရွိ

ျမန္မာႏုိင္ငံအေျခအေနတုိ႔အၾကား ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားရာမွာ အေျခခံသေဘာအားျဖင့္ တူညီတာ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနတဲ့ တခ်ိန္တည္းမွာ မတူညီတဲ့ အဓိက ျခားနားခ်က္ႀကီးတခုလည္း
အထင္အရွားရွိေနတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သားတရားစီရင္ခန္းမွာ ဇာတ္႐ႈပ္ကိုရွင္းၿပီး
ကေလးငယ္ကို မိခင္လက္ထဲ လႊဲအပ္ေပးရမယ့္ စီရင္ခ်က္ကို ခ်မွတ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့
မေဟာသဓရွိေနေပမယ့္ ယေန႔လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံအေရးမွာေတာ့ အဲသလုိ
အဆုံးအျဖတ္ေပးႏုိင္တဲ့ မေဟာသဓ မရွိျခင္းပါဘဲ။

ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီး စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ခ်ိန္ကစလုိ႔ အခုအထိ သားတရားစီရင္ခန္းထဲက

မိခင္ရင္းနဲ႔တူတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြက ကေလးငယ္နဲ႔တူတဲ့ ျပည္သူေတြ ထိခုိက္နစ္နာမွာကို
စုိးရိမ္တဲ့စိတ္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ေပမယ့္ ဘီလူးမနဲ႔တူတဲ့ အာဏာရွင္ေတြကေတာ့
ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာ အားလုံးအျမင္ပဲ။

စစ္အုပ္စုဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ရာသက္ပန္ တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရးဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔

အရာရာတိုင္းကို လုပ္ေဆာင္ေနတယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္ကို အေမရိကန္၊ အီးယူနဲ႔ ကုလသမဂၢတုိ႔လုိ
ယဥ္ေက်းတဲ့ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအဝုိင္း မေျပာနဲ႔၊ တ႐ုတ္၊ ႐ုရွား၊ အိႏိၵယနဲ႔ အာဆီယံတုိ႔လုိ႔
ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားကို အဓိကထားၿပီး နအဖနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ေနၾကတဲ့ နအဖရဲ႕ ရင္းႏွီးတဲ့
မိတ္ေဆြဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေတာင္ သိၾကတယ္။ အဲဒီမိတ္ေဆြႏုိင္ငံ ေတြက
အခြင့္အေရးရရင္ရသလုိ “အမ်ဳိးသားျပန္လည္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရး”
“ပါဝင္သင့္ပါဝင္ထုိက္သူအားလုံး ပါဝင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေရး” ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရေတြ သုံးႏႈန္းၿပီး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 74

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
နအဖကုိ တုိက္တြန္းေျပာဆုိေလ့ရွိၾကတာကိုၾကည့္ရင္ နအဖရဲ႕လုပ္ပုံကိုင္ပုံေတြကို သူ႔ရဲ႕
မိတ္ေဆြဆုိသူေတြကေတာင္ ဘဝင္မက်ၾကဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္က ထင္ရွားေပၚလြင္လွတယ္။

ဒါေပမယ့္ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပဲ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ႏြားအုိေနာက္က်သား နအဖ

ကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအဝုိင္းရဲ႕ တရားမွ်တ ေၾကာင္းက်ဳိးဆီေလ်ာ္တဲ့
ေတာင္းဆုိခ်က္မွန္သမွ်ကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ နင္းေခ်လာခဲ့တာ အခုဆုိရင္
ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးရဲ႕ ဝင္႐ုိးမ႑ဳိင္သဖြယ္ျဖစ္တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေတာင္ ကလိမ္ေစ့ျငမ္းဆင္ အမႈဆင္ဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္
ဖုိ႔အထိ ႀကံစည္ႀကဳိးစားေနၿပီ ျဖစ္တယ္။

အခုဆုိရင္ နအဖဟာ ဘီလူးမ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကို သူနဲ႔သူ႔ေဘးနားက

မင္းေျမႇာင္ကပ္ဖားတသုိက္ကလြဲလုိ႔ တကမာၻလုံးက သိေနၾကၿပီ။ ျပႆနာက
ဒီကေန႔လက္ရွိကမာၻမွာ နအဖ ဘီလူးမကို ေတာထုတ္ႏုိင္မယ့္ မေဟာသဓ မရွိျဖစ္ေနျခင္းပဲ။
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ အေတြ႔အႀကဳံေတြအရ ျမန္မာျပည္သူေတြအေနနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊
အီးယူ၊ ကုလသမဂၢလုံၿခဳံေရးေကာင္စီ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေဟာသဓ ျဖစ္လာဖုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ဘူး။

ဒီလုိဆုိရင္ ျပႆနာကို ဘယ္လုိေျဖရွင္းၾကမွာလဲ။ ႏွစ္ပရိေစၧဒ

ရွည္ၾကာရင့္ေညာင္းလွၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဒီကေန႔အထိ ေသြးထြက္ေအာင္ မွန္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး
ေနာင္ကုိလည္း စၾကဝဠာတည္သေရြ႕ ဆက္လက္မွန္ကန္ေနဦးမွာျဖစ္တဲ့ ‘ဥစၥာရင္လုိ၊ ဥစၥာရင္ခဲ’
ဆုိတဲ့ စကားကုိပဲ ရည္ၫႊန္းကိုးကားရဦးမွာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီးအေနနဲ႔
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဘီလူးမလက္ထဲက လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္
ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား ထႂကြၾကရမွာပဲျဖစ္တယ္။

ဒီလုိလုပ္ေဆာင္ဖုိ႔အတြက္ တာဝန္အရွိဆုံးကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုႀကီးတရပ္လုံးက ၁၉၉ဝ

ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာ အပ္ႏွင္းထားျခင္းခံရတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီပဲျဖစ္တယ္။
အန္အယ္လ္ဒီမွာမွ ပါတီရဲ႕ ဦးေဆာင္ပဲ့ကုိင္ေနရာကုိ ရယူထားတဲ့ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔
(CEC) ဟာ အခရာျဖစ္တယ္။ ပါတီသက္တမ္း တေလွ်ာက္ ေအာက္ေျခအဆင့္ဆင့္က
အန္အယ္လ္ဒီပါတီဝင္ေတြ အခ်ိန္အခါ ေနရာေဒသအေလ်ာက္ သမုိင္းေပး တာဝန္ကုိ ေက်ပြန္စြာ
ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကတာေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ၾကရၿပီးၿပီ။ အဲဒီကာလတေလွ်ာက္
CEC က အခမ္္းအနားေတြ လုပ္တဲ့နည္းလမ္း၊ ေၾကညာခ်က္ေတြထုတ္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ပဲ
တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့တာကို ဘဝင္မက်သူေတြ ရွိေပမယ့္ “အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားပိန္ကန္မေပါ့” ဆုိတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ သည္းခံေစာင့္ဆုိင္း လာခဲ့ၾကတယ္။

အခုေတာ့ မၾကာခင္ ေနာက္ဆံုးပိတ္ အေသအေက်တုိက္ပြဲ (Showdown)

ေရာက္လာေတာ့မယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ နအဖ ရဲ႕ Showdown ပဲ။
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာ နည္းမ်ဳိးစုံသုံးၿပီး ‘အားစမ္း’ လာခဲ့တဲ့ နအဖဟာ ဒီပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီကုိ
အျပတ္ၿဖဳိလွဲၿပီး အဲဒီအႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လုံးလုံး သူတုိ႔အသည္းႏွလုံးထဲမွာ စူးေနတဲ့ ၉ဝ
ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ ‘ဆူး’ ကို ႏုတ္ပယ္ပစ္လုိက္ဖုိ႔ ပုိင္းျဖတ္ထားပုံရတယ္။ ဒီပြဲရဲ႕
အဖြင့္ပဏာမတီးလုံးအျဖစ္ ဘီလူးဆုိင္းတီးၿပီး လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 75

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္းျဖင့္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ အတြက္ လမ္းရွင္းထားဖုိ႔
ႀကံစည္ေနၿပီျဖစ္တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ပုိင္း ဘာလုပ္မွာလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို

ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္လုိက္ ရင္လည္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ ကန္႔ကြက္တာနဲ႔ပဲ ၿပီးမွာလား။
ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ ထြက္လာရင္ေကာ။ ျပည္သူလူထု နစ္နာမွာစုိးတယ္ဆုိတဲ့
အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ေနာက္တလွမ္းဆုတ္ေပးဦးမွာလား။ အန္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္ေတြ
သေဘာေပါက္ဖုိ႔က ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ေၾကညာခ်က္ေတြကို ၿငီးေငြ႔ေနၿပီဆုိတာပါပဲ။ ဒါ့ထက္
ပုိအေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔ အခုတခါ ေျခတလွမ္းဆုတ္ေပးၿပီးရင္
ေနာက္တခါ ဆုတ္စရာ ေျခေထာက္ေတာင္ မရွိေတာ့မယ့္ အေနအထားပါ။

လက္နက္အားကုိးၿပီး ျပည္သူကို ဗုိလ္က်အုပ္စုိးေနတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္တခုကို

အျမစ္ျဖဳတ္ဖယ္ရွားမယ္လုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္ထားတဲ့ ပါတီတရပ္အေနနဲ႔ အဲဒီလုပ္ငန္းကို
လုပ္ေဆာင္ရာမွာ အၾကမ္းမဖက္ လက္နက္အားမကိုးတဲ့ ႏွလုံးရည္နည္းလမ္းကုိ
ကုိင္စြဲက်င့္သုံးသြားဖုိ႔ ပုိင္းျဖတ္ထားတယ္ဆုိရင္ အဲဒီပါတီ မလြဲမေသြကိုင္စြဲရမယ့္ လက္နက္က
တခုပဲရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လူထုပဲျဖစ္တယ္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ
ေမွာ္တန္ခုိးစြမ္းအားရွင္ေတြ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ စစ္ဖိနပ္ေအာက္က ျပည္သူေတြကို
“အထိအခိုက္အရွအနာမရွိ လြတ္ေျမာက္ေစသတည္း” လုိ႔ ေရရြတ္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ေအာင္
လုပ္ေပးႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။ စစ္ဖိနပ္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ခ်ိန္တန္ေနၿပီျဖစ္ၿပီး
လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ဖုိ႔လည္း ပုိင္းျဖတ္ခ်က္ အခုိင္အမာရွိေနၾကၿပီျဖစ္တဲ့
ျပည္သူေတြရဲ႕တပ္ဦးက ခ်ီတက္ၿပီး မၾကာခင္လာေတာ့မယ့္ ေနာက္ဆုံးအေသအေက်တုိက္ပြဲ
Showdown ကုိ ဆင္ႏႊဲရေတာ့မွာပဲျဖစ္တယ္။

အန္အယ္လ္ဒီပါတီဟာ ငါတုိ႔ႏွင္းအပ္လုိက္တဲ့ အခြင့္အာဏာနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ပါတီ

ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဆုိတဲ့ သံသယေတြ ၿပီးခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကာလအတြင္း ျပည္သူေတြရင္ထဲ
တစတစ ျမင့္တက္လာခဲ့တာဟာ ပကတိ အရွိတရားတခု ျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ
အေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူေတြဟာ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕ ျပင္းထန္တဲ့ဖိႏွိပ္မႈကို
သေဘာေပါက္နားလည္ၾကတဲ့ တခ်ိန္တည္းမွာ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕
ညံ့ဖ်င္းအားနည္းခ်က္ေတြကိုလည္း မလႊဲသာ မေရွာင္သာ ျမင္ေတြ႔ေနၾကရတာမုိ႔
အဲသလုိသံသယေတြ ဝင္လာၾကတာျဖစ္တယ္။

ကံၾကမၼာရဲ႕ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ခ်က္ (Irony) ေလလားမသိ။ ဒီကေန႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

မတရားအမႈဆင္ စစ္ေဆးခံေနရတဲ့ကိစၥနဲ႔ မၾကာခင္လာေတာ့မယ့္ ၂ဝ၁ဝ
ေရြးေကာက္ပြဲကိစၥတုိ႔ဟာ အန္အယ္လ္ဒီကို သမုိင္းရဲ႕ ေရဆုိးေျမာင္းထဲ က်ေရာက္သြားေစႏုိင္မယ့္
ကိစၥေတြ ျဖစ္ေနတဲ့တခ်ိန္တည္းမွာ အန္အယ္လ္ဒီကုိ ရတနာကုိးပါး စီျခယ္တဲ့ သမုိင္းရဲ႕
နန္းပလႅင္ထက္သုိ႔ တြန္းတင္ေပးလုိက္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥေတြလည္းျဖစ္ေနတယ္။

အထင္အရွား ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ အခင္းအက်င္း အေနအထားေတြအရ ဘီလူးမကေတာ့

ကေလးကို အရွင္ရရ အေသရရ မရရေအာင္ဆြဲေတာ့မယ့္ပုံ ရွိေနၿပီ။ ကေလးငယ္ရဲ႕ငုိေႂကြးသံနဲ႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 76

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
မိခင္ရင္းရဲ႕မ်က္ရည္တုိ႔ကုိ ၾကားေနျမင္ေနၾကရတဲ့ ကမၻာ့ျပည္သူေတြလည္း ရင္ထုမနာ
ျဖစ္ေနၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဇာတ္ေတာ္ထဲက သားတရားစီရင္ခန္းကုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးႏုိင္တဲ့
မေဟာသဓေတာ့ ဒီကေန႔ကမာၻမွာ မရွိဘူး။ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘာလုပ္ၾကမွာ လဲ။
မေဟာသဓ မရွိတဲ့ ‘သားတရားစီရင္ခန္း’ မွာ မိခင္ရင္းကုိယ္တုိင္ မေဟာသဓ ဝင္လုပ္ရမယ့္
နည္းလမ္းကလြဲၿပီး တျခားနည္းလမ္း ေရြးစရာမရွိဘူး။ ေတြေဝေနဖုိ႔အခ်ိန္ မ်ားမ်ားလည္း
မက်န္ေတာ့ဘူး။ ဒီပြဲမွာလည္း အန္အယ္လ္ဒီ ေနာက္တလွမ္း ဆုတ္ဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့
သမုိင္းေၾကာင္းမညံ့တဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ အန္အယ္လ္ဒီကို ေက်ာခုိင္းစြန္႔ခြာၿပီး
“ႏုိင္ငံေရးသစ္” လမ္းေၾကာင္းဘက္သုိ႔ မ်က္ႏွာမူၾကေတာ့မွာျဖစ္တယ္။

၂၉ ဇြန္ ၂၀၀၉http://www.khitpyaing.org/articles/june_09/28-6-09.php

ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုဆိုသည္မွာ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေသာ ျပည္နယ္မ်ား စုေပါင္းထားသည့္

ႏိုင္ငံေတာ္တခု ျဖစ္သည္။ ဖက္ဒရယ္သည္ စနစ္တခုသာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံကို
စစ္မွန္ေသာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ထူေထာင္ေရးအတြက္ စစ္အစိုးရအား ဖယ္ရွားရန္
လိုအပ္ေသာေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစံု တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု ေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံျဖစ္၍ တိုင္းရင္းသားညီၫြတ္မႈ

တည္ေဆာက္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။ ယင္းသို႔ မတည္ေဆာက္ႏိုင္လွ်င္ ျပည္တြင္းစစ္
ဆက္လက္ျဖစ္ေနဦးမည္။ လြတ္လပ္ေရးရရန္ ႀကိဳးပမ္းမႈကာလတြင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္၍
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား စည္းလံုးညီၫြတ္မႈကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း က်ဆံုးၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ေသာ
ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္၏ အာဏာအဆက္ဆက္ ရယူလာခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက
မေလးစားခဲ့သျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးထြားလာရသည္။

ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးအတြက္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ တႀကိမ္၊ ၁၉၅၈

ခုႏွစ္တြင္ အိမ္ေစာင့္ အစိုးရ က တႀကိမ္၊ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေန၀င္းအစိုးရက တႀကိမ္
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ပါသည္။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔မ်ားက ဒီမိုကေရစီေရး၊
လူမႈလြတ္လပ္ေရး၊ အမ်ဳိးသားတန္းတူေရး၊ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္္းခြင့္ရေရးကို
တင္ျပေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ အုပ္စိုးသူအစိုးရ အဆက္ဆက္တို႔က ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အားလံုး
လက္နက္ခ်ေရး၊ အညံ့ခံ အရံႈးေပးေရးကိုသာ အက်ပ္ကိုင္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည့္အတြက္
ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး အႀကိမ္ႀကိမ္ ပ်က္ခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္တြင္ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီမဟာမိတ္အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (မဒမခ) တပ္ေပါင္းစုက န၀တ

စစ္အစိုးရႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပဳလုပ္ရန္ မၾကာခဏ တင္ျပေတာင္းဆိုခဲ့သည္။
စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ မဒမခ၏ တင္ျပ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လက္မခံဘဲ လက္နက္ကိုင္တိုင္းရင္းသား
တဖြဲ႔ခ်င္းခြဲၿပီး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကိုသာ လက္ခံခဲ့ သည္။ သို႔ျဖစ္၍ လက္နက္ကိုင္
လူမ်ဳိးစုအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက စစ္အစိုးရႏွင့္ တဖြဲ႔ခ်င္း သြားေရာက္ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးခဲ့ သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 77

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ေကအိုင္အိုအဖြဲ႔က မဒမခမွ ခြဲထြက္ၿပီး စစ္အစိုးရႏွင့္ ပထမဦးဆံုး
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူခဲ့သည္။ ယေန႔တြင္ အဖြဲ႔ေပါင္း (၁၇) ဖြဲ႔တိတိ စစ္အစိုးရႏွင့္
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ရယူႏုိင္ခဲ့သည္။ ယင္းအဖြဲ႔မ်ားအေနျဖင့္
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ေၾကာင္း လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီး
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကို လုပ္ခဲ့ရပါသည္။

အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔မ်ားသည္ စစ္အစိုးရသတ္မွတ္ေသာ နယ္ေျမဧရိယာ၌သာ ေနရၿပီး

ေကြၽးတာစား၊ ေပးတာယူ၊ ခိုင္းတာလုပ္ေနရၿပီး ႏိုင္ငံေရး၊ စည္း႐ံုးေရး၊ တပ္သားတိုးခ်ဲ႕ေရး
မလုပ္ရ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီႏွင့္ မဆက္သြယ္ရဟု စစ္အစိုးရက အမိန္႔ထုတ္ထားပါသည္။
စစ္အစုိးရ၏အမိန္႔ကို ယေန႔အထိ လြန္ဆန္ရဲေသာ အဖြဲ႔ဟူ၍ မေတြ႔ရေသးပါ။ စစ္အစိုးရ၏
ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆန္႔က်င္မိေသာ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ SSA အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္ကို ေထာင္ (၁၀၁) ႏွစ္ႏွင့္ မင္းေန၀င္း ေခၚ ႏိုင္ယကၡ (ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္)
မြန္ျပည္သစ္အဖြဲ႔ကို ေထာင္တသက္တကြၽန္း ခ်မွတ္ခဲ့သည္ကို မည္သူတဦးတေယာက္မွ
၀င္ေရာက္ကူညီ တားဆီးႏိုင္ျခင္း မရွိသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာ ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။

အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသည္ ႏိုင္ငံေရးအရ အရံႈးေပး အညံ့ခံတာျဖစ္ၿပီး စစ္ေရးအရ

လက္နက္ခ်ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမက ဆိုပါသည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္
ကရင္နီတိုးတက္ေရးပါတီ (KNPP) က စစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ရယူခဲ့ပါသည္။
န၀တ၊ နအဖသည္ ႏိုင္ငံေရးကို ေျဖရွင္းမည္မဟုတ္၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို စီးပြားေရးႏွင့္
ျမႇဴဆြယ္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အင္အားယုတ္ေလ်ာ့လာေစရန္ နည္းဗ်ဴဟာ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္
ေဆာင္ရြက္ေနျခင္း မွ်သာျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ KNPP က အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးလုပ္ၿပီး
မၾကာခင္မွာပဲ စစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ႐ုပ္သိမ္းခဲ့သည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ ဥကၠ႒
ဦးခြန္တိေဆာင္၊ ဗိုလ္မႉးခြန္သူရိန္ ဦးစီးေသာ PNLO (ပအို႔လြတ္ေျမာက္ေရး) အဖြဲ႔ကလည္း
စစ္အစိုးရ၏ သေဘာထားအမွန္ကို သိရွိ၍ ေတာ္လွန္ေရးနယ္္ေျမသို႔ ထြက္လာပါသည္။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အလွည့္အေျပာင္းသည္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားေပၚတြင္ အမ်ားႀကီး

မူတည္ေနပါသည္။ အဓိကက်ေသာ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားမွာ
မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ ကခ်င္ KIO ႏွင့္ KNPP တုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ နအဖ၏ သေဘာထားအမွန္ကို
သိရွိေသာ KNPP အဖြဲ႔သည္ ျပည္သူ႔ဘက္သို႔ ျပန္လည္ကူးေျပာင္းခဲ့ ေသာ္လည္း မြန္ျပည္သစ္ႏွင့္
KIO တို႔ကမူ က်န္ရွိေနေသးသည္။ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔မ်ားကို စစ္အစိုးရက ၂၀၁၀
ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီ လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းေရးကို ႀကိဳးပမ္းခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ အမ်ားစုတုိ႔က ဆန္႔က်င္သျဖင့္ စစ္အစိုးရ၏
လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းေရးအစီအစဥ္ မေအာင္ျမင္ဘဲ ရွိေနသည္။

ကခ်င္အဖြဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ မြန္အဖြဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ တဖြဲ႔ဖြဲ႔က အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ပ်က္သြားပါက နအဖ၏

ႏုိင္ငံေရး နာရီလက္တံ ေျပာင္းျပန္လည္သြားႏုိင္သည္ကို နအဖ ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။
စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားသည္ အဂၤေတမပါဘဲ စီထားေသာ အုတ္နံရံႏွင့္ တူေနသည္။
အုတ္တခ်ပ္ လြတ္သည္ႏွင့္ နံရံအားလံုး ၿပိဳဆင္းသြားသကဲ့သို႔ စစ္အစိုးရ
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားလည္း ၿပိဳဆင္းသြားႏိုင္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 78

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ထို႔ေၾကာင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး မပ်က္ရန္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၂၄) ရက္ေန႔တြင္ ေနာက္ထပ္
နည္းဗ်ဴဟာ အသစ္ျဖင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔မ်ားအား လက္နက္အပ္ရန္မလိုေသာ
နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ စည္း႐ံုး လာျပန္သည္။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္သည္ စစ္တပ္၏
ခံစားခြင့္အတိုင္း လစာေပးမည္ဟု တာ၀န္ယူေၾကာင္း စစ္အစိုးရက ဆုိလာျပန္သည္။ သစၥာမရွိ
ကတိမတည္သည့္ စစ္အစိုးရကို ယံုၾကည္သူမရွိ ျဖစ္ေနသည္။

၈-၆-၂၀၀၉ ညပိုင္းတြင္ RFA မွ ဦးခြန္ဆုိင္းႏွင့္ အေမးအေျဖလုပ္ရာတြင္ ၀တပ္ဖြဲ႔ႏွင့္

ကိုးကန္႔တပ္ဖြဲ႔တုိ႔က ၎တို႔၏ နယ္ေျမတြင္ စစ္အစိုးရတပ္ ၀င္ၿပီးေနရာမယူလွ်င္
နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကိစၥ စစ္အစိုးရ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို လက္ခံေကာင္း လက္ခံႏုိင္ပါမည္။ သို႔ေသာ္
စစ္အစိုးရထံမွ မည္သည့္အကူအညီ အေထာက္အပံ့ကိုမွ် ယူမည္မဟုတ္ဟု ဆုိေနသည္။
ကခ်င္အဖြဲ႔၊ မြန္ျပည္သစ္အဖြဲ႔တုိ႔ကလည္း စစ္အစိုးရ၏ နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးအရ
လက္ခံႏိုင္ရန္ ခက္ခဲပါသည္။ လက္ခံလွ်င္လည္း ကခ်င္လူထုႏွင့္ မြန္လူထု၏
သေဘာထားရယူရန္ လိုေနဦးမည္။

မြန္ျပည္သစ္ပါတီသည္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္မည္မဟုတ္ဟု ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရဖယ္ရွားေရး တဆင့္တာ၀န္ က်န္ရွိေနေသးသည္။ အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္
ကခ်င္ (KIO) မွ အခ်က္ေပါင္း (၁၉) ခ်က္ပါ၀င္ေသာ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍
တင္ျပထား သည္ကို နအဖမွ ပယ္ခ်ထားသျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ပါက KIO သည္
ကခ်င္လူထုႏွင့္ ထိပ္တုိက္တိုးရန္သာရွိမည္။ စစ္အစိုးရေရးဆြဲေသာ ေညာင္ႏွစ္ပင္
အေျခခံဥပေဒတြင္ ျပည္နယ္မ်ား ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ အျပည့္အ၀ မပါရွိေသာေၾကာင့္
ေရရွည္တြင္ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေရးႏွင့္ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီၫြတ္မႈကို ၿပိဳကြဲေစေသာ
အေျခခံဥပေဒအျဖစ္သို႔ ဦးတည္ေနသည္ကိုသာ ေတြ႔ရသည္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားတို႔၏
လိုအပ္ေသာ အေျခခံဥပေဒသည္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္စုကို အာမခံေသာ
အေျခခံဥပေဒသာျဖစ္သည္။

ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအတြက္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမတြင္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္၌ ဖက္္ဒရယ္

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲရန္ ေကာ္မတီတရပ္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ယင္းေကာ္မတီမွ ဖက္္ဒရယ္
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း ေရးဆြဲၿပီးျဖစ္၍ ပထမမူၾကမ္းကို ေနာ္ခီးလာစခန္းတြင္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္၊
ဧၿပီလ (၆ ရက္ေန႔မွ ၈ ရက္ေန႔အထိ) ဆန္းစစ္အတည္ျပဳရာတြင္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊
အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔၊ လူငယ္မ်ားအဖြဲ႔၊ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား စသည့္အဖြဲ႔ေပါင္း (၅၉) ဖြဲ႔မွ
ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း (၁၀၁) ဦး တက္ေရာက္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုး
ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ အဖြဲ႔ေပါင္းစံုမွ ဆန္းစစ္
အတည္ျပဳခဲ့ၿပီး တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအသီးသီး ဖတ္ရႈႏိုင္ရန္ တိုင္းရင္းသားဘာသာအလိုက္
ဘာသာျပန္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ၿပီးလည္းျဖစ္သည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၀) ရက္ေန႔မွ (၂၇) ရက္ေန႔အထိ အုိင္ယာလန္ႏုိင္ငံ ဒဗၺလင္ၿမိဳ႕ MP

မ်ား ကြန္ဖရင့္၌ ဖက္ဒရယ္၀န္ႀကီး ဦးခြန္မားရ္ကိုဘန္း၏ အစီရင္ခံစာတြင္
ဖက္ဒရယ္ေရးရာေကာ္မတီက ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္း သင္တန္းဆရာ၊ ဆရာမေပါင္း
(၂၅) ဦးႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ေရးရာ သင္ၾကားပို႔ခ်သည့္ အထက္တန္းေက်ာင္း ႏွင့္
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 79
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အထက္တန္းလြန္ေက်ာင္းမ်ားကို KNPP နယ္ေျမတြင္ (၅) ေက်ာင္း၊ MNSP နယ္ေျမတြင္ (၅)
ေက်ာင္း၊ KNU နယ္ေျမတြင္ (၁၅) ေက်ာင္း၊ စုစုေပါင္း (၂၅) ေက်ာင္း ဖြင့္လွစ္ၿပီး၍
သင္တန္းသားေပါင္း (၃,၀၀၀) မွ် ေမြးထုတ္ႏိုင္ခဲ့ သည့္အျပင္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ
ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လူငယ္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ စက္႐ံုအလုပ္႐ံုမွ
အလုပ္သမားမ်ားကိုလည္း စစ္မွန္ေသာ ဒီမုိကေရစီဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး
(FCDCC) ေရးဆြဲထားေသာ ဖက္ဒရယ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္း၊ ဒုတိယမူၾကမ္း
စသည္တုိ႔ကို ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ခဲ့ၿပီးဟု အစီရင္ခံစာတြင္ ဖတ္ရသျဖင့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု
ထူေထာင္ရန္ အုတ္ျမစ္အခုိင္အမာရွိေနၿပီဟု ဆုိရေပလိမ့္မည္။

ယေန႔တြင္ နအဖက ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖမ္းထားသည္မွာ

လႊတ္လည္း အခက္၊ မလႊတ္လည္း အခက္။ ေရွ႕တုိးလည္း တံပိုး၊ ေနာက္ဆုတ္လည္း လွည္းထုပ္
အေနအထား ျဖစ္ေနသည္။ နအဖ၏ ႏုိင္ငံေရး အခက္အခဲဆံုး အေကြ႔သို႔ ေရာက္ေနၿပီ။
ဤအေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး တိုင္းရင္းသားညီအစ္ကိုမ်ား အေနျဖင့္ မည္သည့္အဖြဲ႔
မည္သူ႔ကိုမွ အားမကိုးဘဲ၊ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးကာ မိမိတို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ေသာ
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ထူေထာင္ေရးအတြက္ တက္စံုရြက္ကုန္ဖြင့္ တိုက္ပြဲ၀င္ရန္
လိုအပ္သည္ဟု တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

ျမန္မာျပည္သုိ႔ လက္နက္ပစၥည္းတင္ပုိ႔သည္ဟု
ယူဆရသူ ၃ ဦး ဂ်ပန္တြင္ အဖမ္းခံရ
TUESDAY, 30 JUNE 2009 19:00 ကိုေထြး
http://www.irrawaddy.org/bur/2009-06-30-12-01-56.html
တာေဝးပစ္ ဒုံးက်ည္ ဆက္စပ္ပစၥည္းတမ်ဳိး ျမန္မာျပည္သုိ႔ တရားမဝင္ တင္ပုိ႔ရန္ ႀကိဳးပမ္းသူဟု
ယူဆရေသာ လုပ္ငန္းရွင္ ၃ဦး ကို ဂ်ပန္ရဲတပ္ဖဲြ႔က အဂၤါေန႔တြင္ ဖမ္းဆီးလိုက္ေၾကာင္း
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွ လာေသာ သတင္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

အဆုိပါပစၥည္းမွာ တာေဝးပစ္ ဒုံးက်ည္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ အသုံးျပဳသည့္ သံလိုက္သတၱိ

တိုင္းတာေသာ ကိရိယာ တမ်ိဳး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခား ေငြေၾကးဖလွယ္ေရး ႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈ
ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္သည္ဟု သံသယ ရိွသည္ဟု ရဲတပ္ဖဲြ႔က ေျပာေၾကာင္း Yomiuri Shimbun
သတင္းဌာန၏ သတင္း တပုဒ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ဖမ္းဆီးခံရသူမ်ားမွာ တုိက်ဳိအေျခစုိက္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား

၁ ဦး ႏွင့္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသား ၂ ဦးတုိ႔ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

၎တုိ႔မွာ ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား Toko Boeki ကုမၸဏီ ဥကၠ႒ လီက်ဳံးဟုိ၊ ကုန္ပစၥည္း

ထုတ္လုပ္ေရး ကုမၸဏီ တခု၏ ဥကၠ႒ Miaki Katsuki ႏွင့္ ထုတ္ကုန္ ေအဂ်င္စီတခု၏ ဥကၠ႒
Yasuhiko Muto တို႔ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 80

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
တာေဝးပစ္ ဒုံးက်ည္ ဆက္စပ္ပစၥည္းကုိ ေျမာက္ကိုးရီးယားသို႔ တင္ပုိ႔သည္ဟု ရဲတပ္ဖြဲ႔က
ထင္မွတ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေဟာင္ေကာင္ အေျခစိုက္ ေျမာက္ကိုရီးယား
ကုမၸဏီတခု၏ ကုန္ပစၥည္း မွာယူသည့္ စာရင္းကုိ ေတြ႔ရိွခ့ဲေၾကာင္း သိရသည္။

၎တုိ႔သည္ ဒုံးက်ည္ထုတ္လုပ္မႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အျခား ပစၥည္းမ်ားကို ျမန္မာျပည္သို႔

တင္ပို႔ခဲ့ဖြယ္ ရိွေၾကာင္း၊ ေျမာက္ကုိးရီးယား အေနျဖင့္ ဒုံးက်ည္ စနစ္ ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ
နည္းပညာမ်ားကို ျမန္မာသို႔ ျဖန္႔ေဝေပးေနသည္ဟု ယုံၾကည္ရေၾကာင္း ရဲအရာရိွမ်ားကုိ
ကုိးကားၿပီး သတင္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ထိန္းသိမ္းခံထားရသူ ၃ ဦးသည္ ယခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလက ဂ်ပန္ယန္း ၇ သန္း နီးပါးခန္႔ တန္သည့္

သံလိုက္သတၱိ တိုင္းတာသည့္ ကိရိယာမ်ားကုိ ျမန္မာျပည္သုိ႔ တင္ပို႔ခဲ့ေၾကာင္း ရဲတုိ႔က
ေျပာသည္။ ထုိသုိ႔ တင္ပုိ႔ရာတြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ စီပြား ကုန္သြယ္ႏွင့္ စက္မႈ ဝန္ႀကီးဌာန၏
ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ရယူျခင္း မရွိဟု ဆုိသည္။

ဖ်က္အားျပင္း လက္နက္ ထုတ္လုပ္ရာတြင္ အသုံးျပဳမည့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ျပည္ပသုိ႔ တင္ပုိ႔ျခင္း

မျပဳႏုိင္ရန္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံ ဥပေဒအရ တားျမစ္ထားသည္။

၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ဝန္းက်င္တြင္ ယင္းကုမၸဏီက အလားတူပစၥည္းမ်ိဳးကို ျမန္မာႏုိင္ငံ

အမွတ္ (၂) စက္မႈ ဝန္ႀကီး ဌာန သုိ႔ ေပးပုိ႔ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ဖူးသည္ဟု သိရသည္။

ႏွစ္ႀကိမ္စလုံးတြင္ ျပည္ပတင္ပုိ႔ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာ ပါဝင္ျခင္း မရိွသည္ကုိ ဂ်ပန္ အာဏာပုိင္တုိ႔က

သတိထားမိခဲ့သျဖင့္ သေဘၤာေပၚသုိ႔ မတင္မီ အစီအစဥ္မ်ား ပ်က္ခ့ဲရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။
ေဟာင္ေကာင္ အေျခစိုက္ ကုမၸဏီ၏ အမည္မွာ New East International Trading Ltd
ျဖစ္သည္။ ထုိ ကုမၸဏီကုိ ေျမာက္ကုိရီးယား အစုိးရ ပါတီျဖစ္ေသာ ေျမာက္ကိုးရီးယား
အလုပ္သမားပါတီ၊ ဒုတိယ စီးပြားေရးရာေကာ္မတီက တိုက္ရိုက္ ထိန္းခ်ဳပ္သည္ဟု
ယုံၾကည္ရေၾကာင္း Yomiuri Shimbun သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ေျမာက္ကုိရီးယား စစ္တပ္အတြက္ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာ ပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူရန္ ယင္းေကာ္မတီက

တာဝန္ ယူထားသည္ဟု ဆုိသည္။

ျမန္မာ ႏွင့္ ေျမာက္ကုိရီးယားသည္ ၁၉၈၃ ေအာက္တိုဘာလက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အာဇာနည္ဗိမၼာန္

ဗုံးေပါက္ကဲြမႈ အၿပီးတြင္ သံတမန္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။ ထုိေပါက္ကဲြမႈမွာ
ေျမာက္ကိုးရီးယား အစုိးရ၏ လက္ခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္ပုိင္းတြင္ စုံစမ္းေတြ႔ရွိရသည္။

၂ဝဝ၇ ဧၿပီတြင္ ႏွစ္ႏုိင္ငံ သံတမန္ ျပန္လည္ ဆက္သြယ္ရန္ သေဘာတူေၾကာင္း လက္မွတ္

ေရးထုိးၾကသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 81

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေျမာက္ကုိးရီးယားသည္ ျမန္မာျပည္ကုိ ဒုံးက်ည္္မ်ား ေရာင္းခ်ေနသည္ဟု အေမရိကန္ အစိုးရ
အရာရွိတို႔က ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ကပင္ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕အနီး ႐ု႐ွား ကုမၸဏီက လွ်ိဳ႕ဝွက္

သတၱဳတြင္း တူးေဖာ္
MONDAY, 29 JUNE 2009 16:25 သန္းထိုက္ဦး
http://www.irrawaddy.org/bur/2009-06-29-09-26-51.html
ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕အနီးတြင္ ျမန္မာ စစ္အစုိးရႏွင့္ ရွရွားႏိုင္ငံပုိင္
(Tyazhpromexport) ကုမၸဏီ တခုက ပူးေပါင္း၍ သတၱဳတြင္း တူးေဖာ္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္ဟု
ပအို႔ဝ္(ပအိုဝ္း) လူငယ္အစည္းအရုံး (PYO)က ယေန႔ ေျပာဆိုလုိက္သည္။

အဆိုပါ PYO အဖြဲ႔အစည္း က ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမိုင္တကၠသိုလ္ International Center - IC

ခန္းမ၌ ယေန႔ က်င္းပ သည့္ “အနာဂတ္ကုိ လုယူဖ်က္ဆီးျခင္း”ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ထုတ္
ျပန္ေသာ အစီအရင္ခံစာ သတင္းစာ ရွင္း လင္းပြဲတြင္ ဤသို႔ ေျပာဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သတင္းထုတ္ျပန္မႈ မရွိေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ သတၱဳတြင္း တူးေဖာ္ေရးႏွင့္

ပတ္သက္ၿပီး လူ႔ အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈ ၊ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးမႈမ်ားကုိ
အဓိကထားၿပီး ထုတ္ျပန္ထားျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု PYO မွ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ခြန္ခ်န္ကီက
ဧရာ၀တီသို႔ ေျပာသည္။

ယင္း အစီရင္ခံစာတြင္ စက္ရုံသြားရာလမ္းေဖာက္လုပ္ရန္ ေဒသအာဏာပုိင္မ်ားက ရြာ ၃ ရြာမွ လူ

၅၅ ဦးကုိ ၎တို႔၏ အိုးအိမ္မ်ားမွ အတင္းအက်ပ္ ဖယ္ရွားေျပာင္းေရႊ႕ေစခဲ့ၿပီး စိုက္ပ်ဳိးေျမ ဧက
၁၁၀၀၀ ခန္႔ကုိ သိမ္းပုိက္ ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။

ထုိ႔အျပင္ ခရီးသြားလာခြင့္ အတင္းအက်ပ္ ကန္႔သတ္ေနျခင္း၊ ၎ စီမံခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍

သတင္းထုတ္ျပန္မႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ားက အႏုျမဴ စီမံကိန္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေနမည္ဟု
သံသယရွိေနၾကေၾကာင္းလည္း ေရးသား ထားသည္။

“က်ေနာ္တို႔ အဓိက သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ကြင္းဆင္းေလ့လာေတာ့ ေဒသခံလူထုကုိ

ေတြ႕တဲ့အခါမွာ သူတို႔က အဲဒီေနရာ သတၱဳတူးေဖာ္ဖို႔အတြက္ မကဘူး၊ အႏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖို
ကိစၥလည္းပါတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ အဲဒီ ကိစၥကုိလည္း စိုးရိမ္ေနၾကတယ္”ဟု ခြန္ခ်န္ကီက
ေျပာသည္။

ရွရွားႏိုင္ငံ အႏုျမဴစြမ္းအင္ ေအဂ်င္စီက၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အႏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖိုတခု

တည္ေဆာက္ မည္ဟုေၾကညာထားေသာေၾကာင့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ားက
ပို၍သံသယႀကီးထြားေနၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 82
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

တည္ေဆာက္ေနဆဲ သံရည္ႀကိဳစက္ရုံသည္ ျမန္မာ စစ္တပ္ အေရွ႕ပုိင္းတုိင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ႏွင့္ ၁၀

ကိီလိုမီတာ ခန္႔ အကြာအေဝးတြင္ တည္ရွိၿပီး ယခုႏွစ္ကုန္တြင္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား
ၿပီးမည္ဟုယူဆရသည္။ ၎ စက္ရုံ တြင္လည္း ေျမေအာက္ ဥမင္မ်ားတည္ရွိၿပီး ၁၀ ေပေက်ာ္
အုတ္နံရံ ၂ ထပ္ႏွင့္ သံဆူးႀကိဳး တစ္ထပ္ျဖင့္ ကာရံ ထားေၾကာင္း အစီရင္ခံစာတြင္
ေဖာ္ျပထားသည္။

“သူတို႔က နံရံေတြ၊ အတားအဆီးေတြေနာက္မွာ သူတို႔ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ

လွ်ဳိ႕၀ွက္ထားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုစီမံကိန္းေၾကာင့္ နစ္နာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔က
ေရွ႕ဆံုးက နစ္နာၾကရလိမ့္မယ္။ ျမန္မာျပည္မွာတရား ဥပေဒ မရွိတာကုိ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြက
အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး က်ေနာ္တို႔ သယံဇာတေတြကုိ လာအျမတ္ထုတ္ ယူေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔
အနာဂတ္ကုိ လာၿပီးလုယက္ဖ်က္ဆီးေနၾကတယ္”ဟု ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ ေျပာဆို ထားသည္။

သတၱဳတြင္း တူးေဖာ္မႈေၾကာင့္ ေျမတိုက္စားမႈမ်ား၊ အနယ္အႏွစ္မ်ားကို

စြန္႔ပစ္မႈေၾကာင့္ဤလြင္ျပင္ရွိ ပင္မေရ အရင္း အျမစ္ျဖစ္သည့္ သဘက္ေခ်ာင္းသည္လည္း
ညစ္ေထးရဖြယ္ရွိသည့္အျပင္ ယင္းေဒသတေလွ်ာက္ ရွိ လူဦးေရ ၃၅၀၀၀ ခန္႔သည္
ထိခိုက္နစ္နာရဖြယ္ရွိေၾကာင္း ၎ အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ ႏ်ဴကလီးယား ထုတ္လုပ္မည့္ အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ

ေျမေအာက္ ဥမင္မ်ား တည္ေဆာက္ေနမႈ ဓာတ္ပုံႏွင့္ ဗီဒီယို မွတ္တမ္းမ်ားကိုလည္း ၿပီးခဲ့သည့္
ရက္မ်ားအတြင္းက သတင္းဌာနမ်ားတြင္ ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့ၾကသည္။

ယင္းထုတ္လႊင့္ခ်က္မ်ားအၿပီး အဆိုပါမွတ္တမ္းမ်ားသည္ စစ္အစိုးရ၏ ႏိုင္ငံႏွင့္ တ၀န္းတြင္

တည္ေဆာက္ေန ေသာ ေရအားလွ်ပ္စစ္ စီမံကိန္းမ်ားမွ မွတ္တမ္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္မည္လား ဟူသည့္
ျပည္တြင္း၊ျပည္ပရွိ အင္ဂ်င္နီယာ အမ်ားစုက ေမးခြန္မ်ား ထုတ္ေနၾကသည္ဟုလည္း သိရသည္။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ဟိုင္းေဝး
MONDAY, 29 JUNE 2009 17:25 ကိုေထြး
HTTP://WWW.IRRAWADDY.ORG/BUR/2009-06-29-10-26-20.HTML
မႏၱေလးၿမိဳ႕ႏွင့္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သို႔ ဆက္သြယ္ထားေသာ ကားလမ္းက ရွည္လ်ားလွသည္။
ေျမျပန္႔ျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ လမ္းက ေျဖာင့္တန္းသကဲ့သို႔ အနည္းငယ္ ေခ်ာေမြ႔လာသည္။

သို႔ေသာ္ ကားလမ္းတေလွ်ာက္တြင္ မျမင္ႏိုင္ေသာ အာရံုေထြျပားစရာကိစၥ အမ်ားအျပား

ရွိေနပါသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ကားရပ္နားသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ ရွိေသာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ား၊
ကာရာအိုေက ဆိုင္မ်ားႏွင့္ ဓာတ္ဆီဆိုင္မ်ားက ကားေမာင္း သမားမ်ားကို သူ႔ထက္ငါ
ျမဴဆြယ္ေနၾကပါသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 83

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဤကားမ်ားသည္ သစ္သီးမ်ား၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား စသည့္ ရွမ္းျပည္နယ္မွ ထုတ္ကုန္မ်ားကို
သယ္ေဆာင္လာၾကေသာ ကားမ်ားလည္း ျဖစ္ၾကသည္။

ပူျပင္းေသာရာသီဥတုႏွင့္ လမ္းခရီးတြင္ ရွိေသာ စစ္ေဆးရွာေဖြမႈမ်ားကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ရန္အတြက္

ကားအမ်ားစုသည္ ညဘက္မွသာ ေမာင္းႏွင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

မႏၱေလး ယာဥ္ရပ္နားစခန္းမွ ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ ယာဥ္ထိန္း ရဲမ်ားက အနီေရာင္မီးမ်ားျဖင့္

ေ၀ွ႔ယမ္းကာ ေငြေၾကး ေတာင္းခံေလ့ရွိသည္။

တခါတရံ ေရွ႕မွဓာတ္မီး(သို႔မဟုတ္)မီးေရာင္ျဖင့္ ေ၀ွ႔ရမ္းျပသည္ကို သူတို႔ ၾကံဳၾကရသည္။

ေနာက္တခုက လိင္ေဖ်ာ္ေျဖေရးအလုပ္လုပ္သူမ်ားက ကားေမာင္းသမားမ်ားကုိ ေခၚတင္သြားရန္

အခ်က္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ကားဒရိုက္ဘာ မဟုတ္ေသာ က်ေနာ့္အေနျဖင့္ ညဘက္ ကားေမာင္းသည့္ ခရီးတေလွ်ာက္

အေတြ႔ အႀကဳံရလို၍ ကားေမာင္းသည့္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းထံ ခြင့္ေတာင္းကာ မႏၱေလးမွ
ရွမ္းျပည္နယ္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ ေတာင္ႀကီးသို႔ လိုက္ လာခဲ့သည္။ မိတ္ေဆျဖစ္သူက အေဖာ္ ပါလာ၍
၀မ္းသာေနသည္။

တခ်ိဳ႕ေသာ ထရပ္ကားမ်ားက ယာဥ္တန္းသဖြယ္ စုဖြဲ႔သြားၾကသကဲ့သို႔

ကားသမားအခ်င္းခ်င္းလည္း မိတ္ေဆြစုမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္လာၾကသည္။ အေ၀းမွ မိတ္ေဆြ
ထရပ္ကားတစီး ခ်ဥ္းကပ္လာလွ်င္ အရွိန္ကိုေလွ်ာ့၍ မီးကိုျပကာ ဟြန္းတီး ႏႈတ္ဆက္
တတ္ၾကသည္။ တခါတရံ ကားကို လမ္းေဘးခ်၍ ေအးေအးလူလူ စကားစၿမီပင္ ရပ္၍ ေျပာဆို
တတ္ၾကေသးသည္။

လမ္းခရီးတြင္ အစစ္အေဆး အဖမ္းအဆီးရွိလွ်င္ မိတ္ေဆြ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊

မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ အခ်က္ျပေလ့ရွိ ၾကသည္။

ညေနေစာင္းေတာ့ က်ေနာ္တို႔က မႏၱေလးမွ စထြက္ၾကသည္။ သိပ္မၾကာခင္ပင္ ေမွာင္သြားသည္။

ခရီးရလာသည္ႏွင့္အမွ် ၿမိဳ႕ႀကီးက အေ၀းတြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ ျပန္႔ျပဴးေသာေျမျပင္မ်ား၊
သစ္ပင္မ်ား၊ ျခံဳပုတ္မ်ား၊ တဲအိမ္ရြာစုမ်ား ကြက္ က်ား စီခ်ယ္ထားေသာ ျမင္ကြင္းကို
ျဖတ္ခဲ့ရသည္။

ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ညတြင္ ပိုးစုန္းၾကဴးလင္းသည့္အလား၊ ေရွ႕မီတာ ၁၀၀ ခန္႔မွေန၍

ဓာတ္မီးတလက္က က်ေနာ္တို႔ကား ကို အခ်က္ျပေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

"အဲဒါက ေကာင္မေလးေတြ အခ်က္ျပတာပဲ၊ စိတ္၀င္စားရင္ ေခၚလို႔ရတယ၊္ တကယ္လို႔

သူ႔ကိုေခၚခ်င္ ရင္ေတာ့ ကားေရွ႕မီးနဲ႔ အခ်က္ျပလိုက္ရံုပဲ၊ ေနာက္ေတာ့ ေခၚတင္သြားေပါ့"ဟု

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 84

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြက ေျပာျပသည္။

ကားမီးေရာင္တြင္ မိန္းကေလး၏ ရုပ္သြင္ကို ေခတၱျမင္ရၿပီး၊ ကားက ျဖတ္သြားသည္။ သူက

အေတာ္ငယ္ရြယ္ေသးပံုရ သည္။ မ်က္ႏွာတြင္ေတာ့ မိတ္ကပ္အေဖြးသား ျဖစ္ေနသည္။

ကားလမ္းေဘးတေလွ်ာက္ ဤကိစၥလုပ္စားၾကသူမ်ားက ၂,၀၀၀ က်ပ္မွ ၄,၀၀၀ က်ပ္ အၾကား

ေစ်းေခၚေလ့ရွိေၾကာင္း က်ေနာ့္မိတ္ေဆြက ရွင္းျပသည္။

"ခင္ဗ်ားက ေခၚလာၿပီဆိုပါေတာ့၊ ဘယ္လို ျပန္ပို႔မွာလဲ"ဟု က်ေနာ္က ေမးသည္။

က်ေနာ္ေမးမိသည့္ ေမးခြန္းေၾကာင့္ သူက ထံုအလွခ်ည္လားဟူသည့္ သေဘာျဖင့္ ၾကည့္သည္။

ၿပီးေတာ့ ျပံဳး၍ "ကားေတြ က ဟိုဘက္သည္ဘက္သြားေနတာ အမ်ားႀကီးပဲ၊
တျခားေဖာက္သည္နဲ႔ ခ်ိတ္ၿပီး ျပန္လာတာေပါ့"ဟု သူကဆိုသည္။

အကယ္၍ မိန္းကေလးတင္ေခၚလာခဲ့သည့္ ကားဒရိုက္ဘာက ကိစၥၿပီးပါက

တျခားဆန္႔က်င္ဘက္မွလာေနေသာ ကားကို မီးျပ၍ ျပန္ေခၚသြားရန္ ရွိ မရွိ ေမးၾကသည္ဟု
ဆိုသည္။ သူတို႔က ထိုမိန္းကေလးမ်ားကို ဤနည္းျဖင့္ ကားတစီးမွ ကား တစီး သို႔ ကူးေျပာင္းရင္း
ေခၚေဆာင္သြားၾကသည္။

ဤသို႔ ကိုယ္ခႏၶာေရာင္းခ်ရင္း အသက္ေမြးေနၾကရသည့္ မိန္းကေလးအမ်ားစုသည္

လမ္းတေလွ်ာက္ရွိ ဆင္းရဲေသာ ေက်း ရြာမ်ားမွျဖစ္ၿပီး တျခားအလုပ္အကိုင္မ်ား
ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္၊ ရရွိသည့္၀င္ေငြက မိသားစု စား၀တ္ေနေရး အတြက္
မေလာက္ငသျဖင့္ ယခုကဲ့သို ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု ဆိုသည္။

ယေန႔ကာလမ်ားတြင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူမ်ားပါ သူတို႔ေက်ာင္းစားရိတ္အတြက္

ဟိုက္ေ၀းေပၚမွ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္လုပ္ ငန္းအတြင္းသို႔ ပို၍ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္ဟု ဆိုသည္။
ကားဆရာက ေျပာျပရာတြင္ ဤသို႔ ဟိုက္ေ၀းတေလွ်ာက္ေပ်ာ္ ေတာ္ဆက္လုပ္ငန္းျဖင့္
အသက္ေမြးသူမ်ား ယခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ပို၍ မ်ားျပားလာသည္ဟုလည္း ဆိုသည္။

"အာဏာပိုင္ေတြက ဒီကိစၥေတြကို သိသလား"ဟု က်ေနာ္က ေမးမိသည္။

"ရဲေတြက လ်စ္လ်ဴရႈထားတာပါပဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီမိန္းကေလးေတြဆီကေန

အျမတ္ထုတ္ၾကတာေပါ့"ဟု သူက ေျပာျပ သည္။

"တခါတေလမွာေတာ့ သူတို႔က လာေခၚတတ္တယ္၊ ကိစၥၿပီးေတာ့ ေငြမေပးဘဲ ေနၾကတယ္၊

ေစ်းေလွ်ာ့ေပးဖို႔ ေတာင္း တာလည္း ရွိတယ္၊ တကယ္လို႔ ျငင္းမယ္ဆိုရင္လည္း
အဖမ္းခံရမယ္ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက ေၾကာက္ၾကတာေပါ့" ဟုလည္း သူကဆိုသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 85

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
မႏၱေလးၿမိဳ႕မွ ကီလိုမီတာ ၁၀၀ (မိုင္ ၆၀) ခန္႔သို႔ ေမာင္းလာသည့္အခါ ေရႊေတာင္ဟူသည့္
ကြန္းေထာက္စခန္းသို႔ ေရာက္ လာခဲ့သည္။ ညက အေတာ္နက္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း
စားေသာက္ဆိုင္ကေတာ့ ဖြင့္ေနေသးသည္။ က်ေနာ္တို႔ က တခုခု စားေသာက္ရန္ ဆိုင္တြင္းသို႔
ဝင္သြားခဲ့သည္။

စားပြဲထိုးက စားပြဲသို႔ အစားအေသာက္မ်ားႏွင့္ ေရာက္လာသည့္အခါ၊ အေျခအေနကို

နားလည္ေနၿပီး ေသာ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြက တိုးတိုးေမးလိုက္သည္။

"ရွိလား"

"ရွိတယ္"ဟု စားပြဲထိုးက မ်က္စတခ်က္ပစ္၍ ျပန္ေျပာသည္။ "အေသအခ်ာ ရွိတယ္"ဟုသူက

တႀကိမ္ အတြက္ဆိုလွ်င္ ၄,၀၀၀ က်ပ္ က်မည္ဟု ဆိုသည္။

စားပြဲထိုးက စားေသာက္ဆိုင္မွေန၍ အနီးရွိ ဆိုင္တခု အတြင္းသို႔ ေခၚသြားသည္။ အတြင္းပိုင္းတြင္

အမိုးမရွိဘဲ ၾကယ္ျမင္ လျမင္ျဖစ္ေနသည္။

သူက ခုံတန္းလ်ား ေပၚတြင္ ၀တ္ဆင္ထားသည့္ ထမီကုိ ေစာင္သဖြယ္ျပဳၿပီး အိပ္ေနသည့္

မိန္းကေလး တေယာက္ကို အသံ ျပဳလိုက္သည္။ အသံၾကားလွ်င္ ထရမည္ဟု
က်င့္သားရေနသည့္ အိပ္စက္မႈမွ အဆိုပါ မိန္းကေလးမွာ ႏိုးလာၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ၾကည့္သည္။
သူ႔အသြင္က အိပ္မႈန္စုံမႊား ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ဧည့္သည္လာသည့္ အတြက္ ၀မ္းသာသြားပုံ
ရသည္။၊ ခ်က္ခ်င္းထ၍ သူ႔ဆံပင္မ်ားကို လက္ျဖင့္ ၿဖီးသင္လိုက္သည္။

ႏႈတ္ခမ္းတြင္ အေပါစားႏႈတ္ခမ္းနီကို ဆိုးထားသည္။ သူမ၏ နီရဲေတာက္ေနေသာ

ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးေရာင္က၊ ညစ္ေပ ေနသည့္ သူ႔အသြင္၊ စိုထိုင္းနံေစာ္ေနေသာ အခန္းႏွင့္
ျခားနားစြာ ေတာက္ပေနသည္။

"သူ တေယာက္ပဲရွိလား"ဟု က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြက ေမးသည္။

"အခုအခ်ိန္ထိေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့၊ တျခားေကာင္မေလးေတြက ဒီည မလာၾကဘူး"ဟု

စားပြဲထိုးက စိတ္မရွည္သလို ျပန္ေျပာသည္။

"သူနဲ႔ ဆက္ဆံရင္ ဘယ္မွာဆက္ဆံရမွာလဲ"ဟု က်ေနာ္က ေမးသည္။

"ဒီမွာပဲ"ဟု မိန္းကေလးက သူအိပ္ေနေသာ သစ္သားခုံတန္းကုိ လက္ညႇိဳးညႊန္ျပ၍

ျပန္ေျပာသည္။

"အိုး၊ ဒီေနရာမွာလား"
က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ လန္႔သြားသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 86

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

"ရွင္ကတျခားသြားခ်င္ရင္ေတာ့ ဟိုက တဲဆီသြားလို႔ရတယ္"ဟု မိန္းကေလးက ျပန္ေျပာသည္။

သူညြန္ျပသည့္ တဲ့ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ဆြံ႕အသြားသည္။ တဲဟုဆိုႏိုင္ရုံ အေဆာက္အဦး၊

နံရံမ်ားႏွင့္ အမိုးမ်ားက ၿပိဳပ်က္ေနသည္။ အတြင္းတြင္ မည္သည့္ အရာမွ်သဲကြဲစြာ မျမင္ရ။
အဆိပ္ရွိသည့္ သတၱ၀ါတေကာင္ရွိေနရင္ေတာ့…. စိတ္ထဲမွာေရရြတ္လိုက္သည္။

"မင္းတို႔မွာ ကြဳိင္ (ကြန္ဒံု) ရွိသလား"ဟု က်ေနာ္က သူ႔ကို ေမးၾကည့္သည္။

"မရွိဘူး၊ အဲဒါသုံးတာကေတာ့ ေဖာက္သည္ျဖစ္တဲ့ရွင့္အေပၚမွာ မႈတည္တယ္"ဟု သူက

ပခံုးတြန္႔၍ ျပန္ေျပာသည္။

က်ေနာ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြက မိန္းကေလးကို ေငးၾကည့္မိၾကသည္။ မည္သို႔ ဆက္ေျပာရမွန္းပင္

မသိေတာ့။

"ရွင္တို႔က ဒီညအတြက္ က်မရဲ ပထမဦးဆံုး ေဖာက္သည္ေတြပဲ၊ အခုမွေစ်းဦးေပါက္မွာ၊ ဒီကရတဲ့

ပိုက္ဆံနဲ႔ မနက္ျဖန္အေရးကို ေျဖရွင္းရမွာ"ဟု သူက မယံုၾကည္ႏိုင္စရာ ေျပာလာသည္။

က်ေနာ္တို႔က ေတာင္းပန္ရင္း အျပစ္မကင္းသလို တံခါးေပါက္ဘက္သို႔ ခပ္လွ်ိဳလွ်ိဳ

ျပန္ထြက္လာၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ ထြက္ လာသည့္အခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္က တဲအိမ္ဘက္သို႔
တခ်က္ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ အမ်ဳိးသမီးငယ္က ျပန္လွဲခ်လိုက္ၿပီး၊ လံုခ်ည္ကို ေမးအထိ ဆြဲ၍
ျခံဳလိုက္သည္ကို လစ္ဟာေနသည့္ အုတ္နံရံအေပါက္မွ ျမင္လိုက္ရေသးသည္။ ထို႔ေနာက္
လူကိုေကြးလိုက္ကာ ျပန္အိပ္သြားေတာ့သည္။

ကိုေထြး (မႏၱေလး) ေရးသားသည့္ Desolation Road ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။

ခက္ခဲေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္
THURSDAY, 25 JUNE 2009 17:38 အဲလက္(စ္) အဲလ္ဂီး
http://www.irrawaddy.org/bur/2009-06-25-10-40-22.html
ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ပတ္အတြင္း ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ တိုက္ပြဲမ်ား ျပင္းထန္ေနခဲ့ၿပီး
ကရင္ဒုကၡသည္ ၃,၀၀၀ ေက်ာ္လည္း နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ ထြက္ေျပးခိုလႈံ လာၾကရသည္။

ေက်းရြာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ သူတို႔လူထုအတြက္ ယခုကဲ့သုိ႔ထြက္ေျပး၍ ခိုလႈံၾကရန္

ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ရသည့္ အေန အထားမွာ မလြယ္ကူလွပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 87

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဇြန္လအတြင္းတြင္ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္
ပါႏြယ္ပူး႐ြာသို႔ လမ္းေလွ်ာက္၍ ေရာက္ရွိလာေသာ
ကရင္ဒုကၡသည္ တခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပုံ - Getty
Images)

"ရြာေတြကို ထားရစ္ခဲ့ရတာ ၀မ္းနည္းစရာ

သိပ္ေကာင္းတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ
၀မ္းနည္း၀မ္းနည္းေပါ့၊ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စြန္႔ထားခဲ့ဖို႔
ဆံုးျဖတ္ရတာပဲ၊ အခု တိုက္ပြဲေတြက ပိုလို႔
အႏၱရာယ္ႀကီးလာတယ္"ဟု ပံုညာက်ဳိးေက်းရြာ
ေခါင္းေဆာင္က ေျပာသည္။

သူစကားေျပာေနစဥ္၌ပင္ ေမာ္တာသံ၊
စက္ေသနတ္သံမ်ား ေတာင္ေၾကာတေလ်ာက္
ပဲ့တင္ျပန္ေနသံကို ၾကားေနရေသး သည္။
ဤေဒသမ်ားက ကရင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (KNLA) ၏ ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္
ေတာ္လွန္စစ္အတြက္ ေနာက္ဆံုး ခံကတုတ္ေဒသမ်ား ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း
အျပင္းအထန္ ခုခံေနၾကသည္။

ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ သူတို႔ႏွင့္ မဟာမိတ္ျပဳထားသည့္ တိုးတက္ေသာ

ဗုဒၶဘာသာကရင္အမ်ဳိးသားတပ္ဖြဲ႕(DKBA) ၏ တပ္မ်ားက
အလ်င္အျမန္ထိုးစစ္ဆင္လာေသာေၾကာင့္ ယခုလို သူ၏ေက်းရြာကို စြန္႔ခြာထြက္ေျပးရန္ ဆံုးျဖတ္
ခ်က္ခ် ခဲ့ရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ယခင္ကလည္း ေက်းရြာလူထုကို ေပၚတာေခၚ၍ စစ္ပြဲအတြင္း
ပစၥည္းသယ္ေဆာင္ ထမ္းပိုးရန္ ေစခိုင္းခံခဲ့ၾကရၿပီး ယခုတႀကိမ္တြင္ေတာ့ အသက္ကို အရဲကိုး၍
ေနထိုင္ရန္၊ အဖမ္းခံရန္ မျဖစ္ႏိုင္ၾက ေတာ့ပါ။ သို႔ အတြက္ေၾကာင့္ အေ၀းက
ေမာ္တာသံၾကားသည္ႏွင့္ သူက ရြာကိုေျပာင္းေရႊ႔ေစရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

"က်ေနာ္တို႔ ဆက္ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး၊ အကယ္၍ ဆက္ေနရင္လည္း ဖမ္းၿပီး

ေပၚတာထမ္းခိုင္းမွာပဲ"ဟု ရြာသားတဦးက ေျပာသည္။ သူက ယခင္ကလည္း ျမန္မာစစ္တပ္က
ဖမ္း၍ ေတာေတာင္ထဲ ေပၚတာထမ္းခိုင္းသည္ကို ၾကံဳခဲ့ရဖူးသူ ျဖစ္ သည္။

"ျမန္မာစစ္တပ္ တပ္မွဴးေတြက ဘုရင္လိုေနတာ၊ က်န္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ကိုေတာ့ တိရစၦာန္ေတြလို

သေဘာထားတာ"ဟု သူ၏ အေတြ႔အၾကံဳကို ျပန္ေျပာျပသည္။ စစ္တပ္စခန္းတြင္း
သူေနခဲ့ရစဥ္က အစာငတ္၊ ေရငတ္သည္ကို ၃ ရက္ ၾကံဳခဲ့ရဖူးသည္။

ထြက္ေျပးၾကရသည့္ ေနာက္အေၾကာင္းတခုမွာ DKBA အဖြဲ႔က စစ္သားအျဖစ္ စုေဆာင္းခံရမည့္

အေရးကို စိုးရိမ္ေနေသာ ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ တိုက္ပြဲမ်ား
ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနပါက ေရွ႕တန္းတြင္ တိုက္ခိုက္ရန္ စစ္သားမ်ား ပိုမို လိုအပ္လာမည္ျဖစ္ၿပီး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 88

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေနာက္ဆံုး သူတို႔ကိုပါ စစ္ပြဲတြင္း တိုက္ခိုက္ရန္ အဓမၼခိုင္းေစလာဦးမည္ဟု ျမင္ေနၾကသည္။
ေက်းရြာသား အမ်ားစုက ဤသို႔ မလုပ္ေဆာင္လိုၾကပါ။

"က်ေနာ္က ကိုယ့္ကရင္လူမ်ဳိး ညီအစ္ကိုေတြကို သတ္ဖို႔ ျမန္မာ စစ္တပ္အတြက္

စစ္တိုက္ေပးဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္တာဘဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔က DKBA အတြက္
စစ္တိုက္ေပးႏိုင္မွာလဲ"ဟု ရြာသားတဦးက ေဒါသျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္သည္။

ျမန္မာစစ္တပ္က ေပၚတာဖမ္းဆီးခံရသည့္ ရြာသားမ်ားကိုလည္း

လူသားမိုင္းရွင္းကိရိယာမ်ားအျဖစ္ သံုးသည္ကို ၾကံဳခဲ့ၾကရ ဖူးသည္။ ျမန္မာစစ္တပ္က အကယ္၍
မိုင္းမ်ားနင္းမိပါက ေသေၾကေအာင္ ေရွ႕တန္းတင္ေစလႊတ္တတ္ၾကသည္။

"ျမန္မာစစ္သားတေယာက္က က်ေနာ့္ကို ေရွ႕ကေန မိုင္းရွင္းဖို႔ သြားခိုင္းဖူးတယ္"ဟု ရြာသား

တဦးက ေျပာသည္။

"က်ေနာ္တို႔က ကရင္စစ္သားေတြနဲ႔ နီးလာေတာ့ သူက ေနာက္မွာေနၿပီး၊ ေသနတ္ကို

က်ေနာ့္ပခံုးေပၚကေန ေက်ာ္ၿပီး ခ်ိန္ထားတယ္၊ တကယ္လို႔ တေယာက္ေယာက္က ပစ္ရင္ေတာ့
က်ေနာ္ေတာ့ ေသၿပီပဲ"ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

ဤသို႔ အႏၱရာယ္မ်ား ၾကံဳရႏိုင္ေသာ္လည္း ရြာကိုစြန္႔ခြာဖို႔ ဆိုသည္မွာ လြယ္ကူသည့္

ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ရြာသား အမ်ားက သူတို႔လယ္ယာမ်ားအတြက္ ႀကိဳးစားပမ္းစား
လုပ္ကိုင္ထားခဲ့ၾကရၿပီး သူတို႔လုပ္အား၏ အသီးအပြင့္ကို ခံစားရရန္ လည္း
ေစာင့္ေမွ်ာ္လိုၾကေသးသည္။

"က်ေနာ္တို႔က သရက္သီးေတြ မွည့္လာတဲ့အခ်ိန္ စားရဖို႔အထိ လေပါင္းမ်ားစြာ ေစာင့္ေနရတာ၊

အခုေတာ့ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ရ တယ္"ဟု ရြာ ေခါင္းေဆာင္က ေျပာသည္။

ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳမ်ားက ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ သာသနာျပဳခဲ့ၾကေသာ္လည္း ကရင္

ေက်းရြာသားအမ်ားစုက ယခုတိုင္ နတ္စားသည့္ ဓေလ့ကို ဆက္လက္ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္ဆဲ
ျဖစ္ၾကသည္။ နတ္စားသည့္ ဓေလ့ရွိၾကသူမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ ေၾကာင့္လည္း
ေက်းရြာတ၀ိုက္ရွိ ေတာေတာင္မ်ား၊ သစ္ပင္မ်ား၊ ျမစ္မ်ား၊ ေခ်ာင္းမ်ားသည္ သူတို႔အမည္နာမ
ရွိသလို၊ အသက္၀ိညာဥ္ရွိသည္ဟုလည္း ယံုၾကည္ထားၾကသည္။

"သူတို႔တေတြက ဘ၀တေလ်ာက္လံုးမွာ ဒီ၀ိညာဥ္ေတြကို သူတို႔ကို လံုျခံမႈေပးဖို႔၊ ကာကြယ္ေပးဖို႔

ရွိခိုးလာၾကတာ"ဟု ကရင္ လူငယ္အစည္းအရံုး အဖြဲ႕ဝင္တဦးက ေျပာျပသည္။

"ဒီရြာေတြကို စြန္႔ခြာသြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အသက္၀ိညာဥ္ ဆံုးရႈံးၾကရသလိုပဲ၊ ၀ိညာဥ္ေတြက

လူကို သတ္ေစ၊ ေသေစ ႏိုင္တယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္ၾကေတာ့ သူတို႔အတြက္ ပိုလို႔
ေၾကာက္ရြံ႔စရာ ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့"ဟု သူက ဆက္ ရွင္းျပသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 89

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ရြာသားမ်ားက ေတာလမ္းတြင္ ၃ ရက္ၾကာ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကရသည္။ စစ္ျဖစ္ပြားရာေဒသအတြင္း

ေနရာအႏွံ႔အျပား ရွိေန ၾက သည့္ ေျမျမဳပ္မိုင္းမ်ားကို
ေရွာင္ကြင္းေလွ်ာက္လာၾကရေသာေၾကာင့္လည္း ပို၍ ၾကာျမင့္ခဲ့သည္။

"အကယ္၍ မိုင္းမထိဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ ျဖစ္တာေတြ၊ ေႁမြကိုက္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ

ရွိတယ္"ဟု ရြာ ေခါင္း ေဆာင္က ေျပာသည္။

"မိန္းမေတြ၊ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ သြားၾကရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း အခုလို ဆံုးျဖတ္ရတာက

လြယ္လွတာမဟုတ္ဘူး"ဟု သူက ဆိုသည္။

သူတို႔က ျမစ္ကမ္းပါးေရာက္သည့္အခါ ေလွျဖင့္ KNLA တပ္မ်ား၏ တပ္မဟာ(၇)

ဌာနခ်ဳပ္ဘက္မွေန၍ ထိုင္းတဖက္ကမ္း မဲဆလစ္သို႔ ကူးၾကသည္။ တဖက္ကမ္းေရာက္သည့္အခါ
ရြာသားမ်ားက လူျဖန္႔ခြဲ၍ ယခင္က ေရာက္ရွိအေျခခ်ႏွင့္ ၿပီးသား ေက်းရြာမ်ားတြင္
ခိုလႈံေနၾကရသည္။

တဖက္ကမ္း ရြာမ်ားသို႔ ေရာက္သည့္အခါ ခရီးၾကမ္း တေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းလာရမႈေၾကာင့္

ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ား၏ အ၀တ္အစားမ်ားက စုတ္ျပတ္ေပေရေနၿပီ ျဖစ္သည္။
သူတို႔ပိုင္ဆိုင္သည့္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို ေကာက္ယူစုေဆာင္းရန္
အခ်ိန္မရခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ယခုအခါ လဲလွယ္၀တ္စရာ အ၀တ္အစား မရွိဘဲ
ျဖစ္ေနၾကသည္။

ဤသို႔ ဒုကၡေရာက္ၾကရသည့္ အေျခအေနကို သိရွိၾကသည့္ ကရင္အမ်ဳိးသမီး အစည္းအရံုး

(KWO) အဖြဲ႔က ေဒသအတြင္း ရွိ အိမ္မ်ားမွ အ၀တ္အထည္မ်ားစုေဆာင္းကာ၊
ဒုကၡၾကံဳလာရသူမ်ားကို နီးစပ္ရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ စုစည္းေနရာခ် ထားေပးၾကသည္။
ႏိုင္ငံျခားအလွဴရွင္မ်ားက ေပးကမ္းလာသည့္ အ၀တ္အသစ္မ်ား ေပးသည့္အျပင္
သူတို႔ခံစားခဲ့ၾကရ သည့္ ဒုကၡမ်ားကိုလည္း ကရင္အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးက
ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကသည္။

"ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ အေမေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ သူတို႔ ဒီလိုပံုစံမ်ဳိးေတာ့ ဒုကၡမေရာက္သင့္ပါဘူး"ဟု

ကရင္အမ်ဳိးသမီး အစည္းအရံုး တြဲဖက္ အတြင္းေရးမွဴး ေနာ္ ဘလူမင္း ႏိုက္ က ေျပာျပသည္။

ယခု ေက်းရြာမွကေလးမ်ားႏွင့္ အျခားေဒသတြင္း ေက်းရြာမ်ားမွ ကေလးမ်ားအေနႏွင့္

ထိုးစစ္သည္ သူတို႔ဘ၀အတြက္
အမွတ္အေတး စြန္းထင္းက်န္ရစ္ေစေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္
ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္ကမွ စတင္ဖြင့္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းမ်ား၊ အလွဴရခဲ့သည့္
သင္ၾကားမႈေထာက္ကူပစၥည္းမ်ား ခ်န္ရစ္ခဲ့ၾကရၿပီ ျဖစ္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 90

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
"ကေလးေတြက အခုမွ ေက်ာင္းဖြင့္ခါစ ရွိေသးတယ္၊ အခု စစ္ေၾကာင့္ သူတို႔ပညာေရးေတြလည္း
ထိခိုက္ရေတာ့မယ္"ဟု တပ္မဟာ(၇) မွ ပညာေရးတာ၀န္ခံက ရွင္းျပသည္။

ဘားအံခရိုင္အတြင္းရွိ စာသင္ေက်ာင္းတခုကို ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္

ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ၈၉ ဦးႏွင့္ ဆရာ/ ဆရာမ ၇ ဦးမွာ ေတာေတာင္မ်ားအတြင္း
ထြက္ေျပးလာခဲ့ၾကရသည္။ အေရးေပၚ ေျပးလာရသည့္အတြက္ေၾကာင့္လည္း ကေလးမ်ားက
မိဘမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေတြ႔ဆံုခ်ိန္ မရခဲ့ၾကေပ။ ေတာေတာင္မ်ားကို ျဖတ္၍
ထြက္ေျပးလာၾကရၿပီး ေနာက္ ဆံုး လံုျခံဳရာနိဗၺာန္ (Safe Heaven) ဟု အမည္ရေသာ
မိဘမဲ့ကေလးမ်ား ခိုလႈံရာဌာနတခုသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ကေလး ၉ ဦးမွာ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ
ခံစားေနရၿပီး ကေလးမ်ားက မိဘမ်ားႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနၾကသည္။ သူတို႔
မိဘမ်ားကိုယ္တိုင္ ေသသည္၊ ရွင္သည္ မည္သို႔ အေျခအေနရွိေနသည္ကို သတင္းမသိရွိရဘဲ
ျဖစ္ေနၾကသည္။

"သိပ္၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းပါတယ္၊ ကေလးမိဘေတြက ျဖစ္ႏိုင္တာက ေပၚတာဆြဲခံရတဲ့အထဲ

ပါသြားဖို႔ မ်ားတယ္" ဟု မိဘမဲ့ကေလးေက်ာင္း၏ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး တာ့စနီ (Tasanee) က
ေျပာျပသည္။

၎မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားေဂဟာက ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ တာ့စနီ၏ မိခင္က စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္း

ျဖစ္ၿပီး စစ္အတြင္းမွ ထြက္ ေျပးလာၾကရသည့္ ကေလးမ်ားခိုလႈံႏိုင္ေစရန္ ဖြင့္ထားေပးျခင္း
ျဖစ္သည္။ ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းႏွင့္ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ား အၾကားတြင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္
ယင္းမိဘမဲ့ကေလးမ်ား ေဂဟာသည္ပင္ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားေနရာ ေဒသမ်ားႏွင့္ မေ၀းလွဟု ဆို
ႏိုင္သည္။ လက္နက္ႀကီး ေမာ္တာသံမ်ားက ကေလးမ်ား အဂၤလိပ္စာသင္ခန္းစာ
သင္ၾကားေနမႈကို တခါတရံ အေႏွာင့္ အယွက္ေပးတတ္ေသးသည္။

"ေမာ္တာသံၾကားေတာ့ ကေလးေတြက သီခ်င္းဆိုေနတာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာလည္း

ေပ်ာက္သြားတယ္၊ သူတို႔က ေငးၿပီး ထိုင္ ၾကည့္ေနၾကတယ္၊ တိတ္တိတ္ေလးေနေပမယ့္
ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကတယ္၊ ဒီအသံေတြက ဘာသံဆိုတာ သူတို႔သိသလို၊ ဘယ္လို အဓိပၸာယ္
ေဆာင္တယ္ဆိုတာကိုလည္း သိၾကတယ္" ဟု ေစတနာ့၀န္ထမ္း စာသင္ၾကားေပးေနသူ
အဂၤလိပ္ ဆရာက ဆိုသည္။
"တခါတေလမွာ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို လာၿပီး ဖက္တတ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကုိယ္သူတို႔
လူသူေ၀းရာ ေရွာင္ေန တတ္တယ္၊ တကယ့္ကို ေၾကာက္ရြံ႔စိုးရိမ္ေနတဲ့ပံု ရပါတယ္"ဟုလည္း
သူက ေျပာျပသည္။

ဇြန္လ ၇ ရက္ေန႔မွစ၍ ေမာ္တာပစ္ခတ္သံမ်ားက ပို၍ ဆိုးလာခဲ့သည္။ ျမန္မာစစ္တပ္မ်ားႏွင့္

DKBA တပ္မ်ားက ေျမျပင္ ထိုးစစ္မ်ား ရပ္ဆိုင္း၍ KNLA တပ္မဟာ(၇) စခန္းကို အေ၀းမွ
လက္နက္ႀကီးမ်ားျဖင့္သာ ပစ္ခတ္ေနေတာ့ သည္။ ဇြန္လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္
မဲဆလစ္ေက်းရြာတြင္းသို႔ ေမာ္တာက်ည္ဆံ ၄ လံုး က်ေရာက္လာခဲ့ေသးသည္။ ဤေနရာ က
ယခု ထြက္ေျပးလာသူ ရြာသားမ်ားခိုလႈံေနၾကသည့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ မေ၀းလွေပ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 91

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေမာ္တာက်ည္ဆံတလံုးက မဲဆလစ္ ေက်းရြာ၏ ထိုင္းအစိုးရ ေက်ာင္းအနီးသို႔
က်ေရာက္ခဲ့ေသးသည္။

နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္၍ ကူးလာသည့္ စစ္မီးေၾကာင့္ မဲဆလစ္ ေက်းရြာသားမ်ားလည္း

ရတက္မေအး ျဖစ္ေနၾကရသည္။ DKBA တပ္မ်ားက နယ္စပ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္လာၿပီး ရြာတြင္း
၀င္လာမည္ကိုလည္း စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကသည္။ DKBA အဖြဲ႔က ယခင္ကတည္းက
ဒုကၡသည္မ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရႏိုင္ေရး ႀကိဳးပမ္းေနခဲ့ၾကသည္ကိုလည္း သူတို႔က သိရွိ
ထားၿပီး ျဖစ္သည္။ ပထမပိုင္းက DKBA စစ္သားတဦးက ရြာသားတဦးထံ ခ်ဥ္းကပ္၍
ဒုကၡသည္မ်ား ယခုခိုလႈံေနရာ ေက်းရြာမွ ဓာတ္ဆီ၀ယ္ယူရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသးသည္။

၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁၁ ရက္ေန႔၊ ကရင္လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ (KHRG) ၏ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္

တခုအရ DKBA တပ္ အရာရွိတဦးက လဲပါဟဲေက်းရြာမွ ရြာသားတဦးကို
ဆက္သားအျဖစ္ေစလႊတ္၍ ဒုကၡသည္မ်ားကို ဆက္သြယ္ရန္ ေစခိုင္းခဲ့ သည္ဟု ဆိုသည္။
၎ဆက္သားအဆိုအရဆိုလွ်င္ ထြက္ေျပးၾကသူ ရြာသားမ်ားက တရြာလွ်င္ ဘတ္ ၃,၀၀၀ စီ
DKBA အဖြဲ႔သို႔ ေပးေဆာင္ၾကရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ယခု ျဖစ္ပြားေနသည့္ စစ္ပြဲအတြက္
ေပၚတာငွားရမ္းစရိတ္သံုးရန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုပါသည္။

ဤျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ထိုင္းအာဏာပိုင္မ်ားက မဲဆလစ္ရြာႏွင့္ အနီးတ၀ိုက္တြင္

ယာယီခိုလႈံေနၾကသည့္ ဒုကၡသည္မ်ား၏ လံုျခံဳေရးကို စိုးရိမ္လာခဲ့သည္။
သို႔အတြက္ေၾကာင့္လည္း ရဲမ်ားႏွင့္ လံုျခံဳေရးမ်ား၊ နယ္စပ္ကင္းတပ္မ်ား တိုး၍ ခ်ထားခဲ့ သည္။
မဲဆလစ္သို႔ သြားရာလမ္းတြင္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္မ်ားတိုး၍ ခ်ထားခဲ့ၿပီး တပ္မ်ား ထူထပ္စြာ
ခ်ထားသည္။ ေသနတ္ တင္ထားသည့္ အမိုးဖြင့္ စစ္ဂ်စ္ကားမ်ားလည္း လမ္းမတေလွ်ာက္
ဥဒဟိုေမာင္း၍ ကင္းလွည့္ေနခဲ့သည္။

ယခု တိုက္ပြဲမ်ားက ဆက္လက္ၾကာရွည္ေနဦးမည္ဟု ယူဆရပါသည္။ DKBA တပ္ဖြဲ႔မ်ားက

နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔ အျဖစ္ သူတို႔အခန္းက႑ကို ရယူႏိုင္ရန္ လုပ္ေဆာင္ေနစဥ္
နယ္စပ္လံုျခံဳေရးအတြက္ ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းၾကမည္ ျဖစ္သည္။ သတင္းမ်ားအရ DKBA အဖြဲ႔က
KNLA တပ္ဖြဲ႔ စခန္းမ်ားကို သိမ္းပိုက္ေခ်မႈန္းေပးေရးအတြက္ ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ သေဘာတူ
ညီလက္မွတ္ေရးထိုးထားၿပီး အျပန္အလွန္အားျဖင့္ သူတို႔ကို နယ္စပ္တြင္ အပိုင္စားရေစမည္
ျဖစ္သည္။

KHRG မွ သုေတသနျပဳ ေလ့လာေနသူမ်ားအဆိုအရ ယခုအခါ DKBA ေခါင္းေဆာင္မ်ားက

နယ္စပ္လံုျခံဳ ေရးတပ္ဖြဲ႔ အတိုေကာက္ (BGF) အျဖစ္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔
ညႊန္းဆိုေခၚေ၀ၚေနၾကသည္ဟု ဆိုသည္။

အကယ္၍ DKBA တပ္ဖြဲ႔မ်ားသာ စစ္ဆင္ေရး ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါက ကရင္အမ်ိဳးသား

အစည္းအ႐ုံး(KNU) လက္ေအာက္ခံ KNLA တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ဆက္လက္ေခ်မႈန္း
သုတ္သင္မည္ျဖစ္ၿပီး နယ္စပ္တရိုးကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ၾကေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 92

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ရြာသားမ်ားအေနႏွင့္လည္း မိမိရပ္ရြာ ျပန္ရမည့္အေရး ေ၀းၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။

အကယ္၍ ယခုယာယီခိုလႈံလာသူမ်ားကို ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားအတြင္း

ထည့္သြင္းေနရာခ်ထားေပးခဲ့ပါကလည္း သူတို႔ လြတ္လပ္စြာ သြားလာခြင့္ ဆံုးရႈံးရေခ်ေတာ့မည္။
ေမြးဖြားလာၾကသည့္ ကေလးငယ္မ်ားသည္လည္း သူတို႔မိဘမ်ား ရွင္သန္ခဲ့ရာ
ေတာေတာင္ေရေျမကို လံုး၀မသိရွိၾကရဘဲ ႀကီးျပင္းလာၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔
မိရိုးဖလာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္လာၾကသည့္ ေရေျမေတာေတာင္တို႔၏ ၀ိညာဥ္မ်ားႏွင့္လည္း
အဆက္ျပတ္ ဆံုးရႈံးၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

လက္ရွိ အေျခအေနႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ အႏၱတရာယ္ အခက္အခဲမ်ားကို

သိထားေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပုရ၀ုဏ္အတြင္း စုဖြဲ႔ထိုင္ေနစဥ္ကာလတြင္
ဒုကၡသည္မ်ားက ၾကံဖန္၍ ျပံဳးေပ်ာ္ေနႏိုင္ၾကေသးသည္။

"က်ေနာ္တို႔ ရြာသားေတြက ဆံုးရႈံးခဲ့ၿပီဆိုတာကိုေတာ့ သိတာေပါ့၊ စိတ္ပ်က္အားငယ္တာလည္း

ရွိတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္လည္း ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ ေ၀းရၿပီဆိုတဲ့ အသိတခုနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ေနၾကရတယ္၊ သူတို႔
အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနရတာေလာက္ စိတ္ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ရတာ မရွိပါဘူး"ဟု ရြာ
ေခါင္းေဆာင္က ရွင္းျပသည္။

"အကယ္၍ က်ေနာ့္ညီ၊ ညီမေတြ ရြာသားေတြအတြက္ မွန္မွန္ကန္ကန္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ရင္၊

က်ေနာ္တို႔လည္း ရြာမွာ ေသ ေၾကဒုကၡေတြ႔ေနရေလာက္ၿပီ"ဟုလည္း သူက ေနာက္ဆံုး
မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ေလသည္။

Calling the Shots By Alex Ellgee ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။

ျပည္သူမ်က္ျဖဴဆိုက္မွ
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားႀကိဳက္သည္
အဂၤါေန႕၊ 30 ဇြန္လ 2009 စိုင္းေအာင္
http://www.mongloi.org/burmese/2008-08-03-15-59-20/2008-08-03-15-56-21/462-
2009-06-30-07-28-29.html
စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားခ်ယ္လွယ္ႀကီးစိုးေနသည့္ ယေန႔ေခတ္ကာလတြင္
ဗမာျပည္ေနရာအႏွံ႔အျပား၌ေမွာင္ခို စနစ္လြန္စြာတိုးတက္ ထြန္းကားလွ်က္ရိွသည္။
ယေန႔ဗမာျပည္တြင္ လူ႔ဘဝဇတ္ခံုေပၚ၌ သမုဒၵရာဝမ္းတစ္ထြာအတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရသူ
လူအေယာက္ (၁ဝဝ) လွ်င္ (ဂဝ)က နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းႏွင့္
ပါတ္သက္စီးပြားရွာေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

သို႔ေသာ္ ေမွာင္ခိုစီးပြားလုပ္ငန္းႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနသူတိုင္းေတာ့ အဆိုပါေလာကတြင္းသို႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 93
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အဆင္ေျပလြယ္ကူစြာ ဝင္ေရာက္ လႈပ္ရွားႏိူင္ၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါ သူ႕အတာနဲ႔သူ႔အထြာ
ကြာျခားခ်က္မ်ားကရိွသည္။

တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကင္းမဲ့ၿပီး အေမွာင္လႊမ္းေနသည့္ ဗမာျပည္တြင္ အာဏာပိုင္မ်ားရဲ႕

ဥပေဒမဲ့လုပ္ရပ္မ်ားကို အလူးအလဲခံခဲ့ရကာ ေျမေအာက္တရားမဝင္ ေလာကထဲ မေရာက္ခ်င္ပဲ
ဝင္ေရာက္ခဲ့ရသူမ်ားလည္း တစ္ပံုတစ္ ပင္ ကိုေတြ႔ခဲ့ဘူးသည္။

ဒီအထဲတြင္ တခ်ိဳ႕ေသာ ကုန္သယ္ႀကီးမ်ားက အစပထမ၌ ေလွႀကီးထိုးရိုးရိုးဆိုသလို ရိုးသားစြာ

ေရာင္းဝယ္ ေဖါက္ကားကုန္ကူးေနရင္းက အာဏာပိုင္မ်ားရဲ႕ ဖိနိပ္ရမ္းကားမႈ႔မ်ားေၾကာင့္
ေျမေအာက္လမ္းေၾကာင္းသို႔ ေျပာင္း ေ႐ြ႕သြားရသူမ်ားျဖစ္သည္။

တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ ေငြေၾကးအေျမာက္အျမား ဆံုးရံူးခဲ့ရသည့္အျပင္သူတို႔ ကိုယ္တိုင္

ျပည္ေျပးဘဝသို႔ေရာက္ရိွသြား သည္အထိ နစ္နာခဲ့ရသူမ်ားလည္း ရိွသည္။

ယခုလို တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ကင္းမဲ့သျဖင့္ ဘဝပ်က္ခဲ့ရသူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရိွသည့္အနက္

သာရကတစ္ကိုပဲ ၾကည့္ပါ။

အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ထဲပါဝင္တဲ့ ကုန္သည္ႀကီးတစ္ဦးဟာဆိုရင္ ကိုယ္တိုင္ ဥပေဒခ်ိဳးေဖါက္မႈမရိွပါပဲ

အာဏာပိုင္ မ်ားက ၄င္းတို႔အာဏာကို ထိပါးလာသည္ဟု ယူဆလာသျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္
စီရင္လိုက္သျဖင့္ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဝရမ္းေျပးဘဝသို႔ ေရာက္ရိွသြားရျခင္းျဖစ္သည္။

“အျဖစ္အပ်က္က ဒီလို ဒါကေတာ့ ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ေျပာျပဘူးတဲ့စကားကို

အက်ဥ္းမွ်တင္ျပလိုက္ျခင္းပါ ”

၂ဝဝ၆ခုႏွစ္အတြင္းက ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴးကိုယ္တိုင္ တရားမဝင္ဖမ္းဆီးထားတဲ့

အထည္အလိပ္မ်ားကို ရံပံုေငြအ လို႔ငွာ ေလလံတင္ေရာင္းခ်ရာမွာ
ရန္ကုန္မွကုန္သည္ႀကီးတစ္ဦးဟာ အဆိုပါ ေလလံအထည္အလိပ္မ်ားကို က်ပ္သိန္း (၂ဝဝဝ)
ေက်ာ္ဖိုး ေလလံဆြဲဝယ္ယူရရိွလိုက္တာပါ။

ေလလံဆြဲပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ လိုအပ္သည့္စာရြက္စာတမ္းမ်ား စာခ်ဳပ္မ်ား

ခြင့္ျပဳခ်က္မ်ားကိုလည္း တိုင္းမွဴး လက္မွတ္နဲ႔ တရားဝင္ထုတ္ေပးထားပါသည္။

ဒါနဲ႔ကုန္သည္ႀကီးဟာ ေလလံပစၥည္းမ်ားကို သူေလလံဆြဲတဲ့ၿမိဳ႕ကေန မႏၱေလးသို႔

ေရေၾကာင္းအတိုင္း သေဘၤာ ႀကီးျဖင့္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္မရိွပဲ သယ္ေဆာင္သြားသည္။

မႏၱေလးဆိပ္ကမ္းဆိုက္ကပ္သည့္အခါ သူသယ္ေဆာင္သြားသည့္ အထည္အလိပ္မ်ားအား

အေကာက္အခြန္ လဝက စသည့္ ပူးေပါင္းအဖြဲ႔မ်ားက ဝင္ေရာက္စစ္ေဆးၿပီး
ဖမ္းဆီးလိုက္ေတာ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 94

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ထိုအခါ ကုန္သည္က သူ႔တြင္ပါလာသမွ် စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို ထုတ္ျပေသာ္လည္း

အေကာက္အခြန္အရာရိွ ဆိုသူက သူ႔ဦးေလးအရြယ္ခန္႔ရိွသည့္ ကုန္သည္ကို “မင္းတိုင္ခ်င္တဲ့
ေနရာသြားတိုင္ ဒါတရားမဝင္ပစၥည္းေတြပဲ အကုန္ဖမ္းတယ္ ဆိုကာ ခါးေထာက္ၿပီး
ေမာက္ေမာက္မာမာ ေျပာဆိုလႊြတ္လိုက္တယ္ ” လို႔ သူကေျပာျပသည္။

ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းရံပံုေငြအတြက္ ဒီပစၥည္းေတြကို ေလလံဆြဲခဲ့တာပါလို႔ အေထာက္အထားႏွင့္

ရွင္းျပေသာ္လည္း မည္သို႔မွေျပာဆိုမရေတာ့ပဲ သူ႔ကို တရားမဝင္ပစၥည္းတင္သြင္းမႈျဖင့္
ရံုးတင္တရားစြဲေလေသာအခါ ကုန္သယ္ သည္ မိမိပစၥည္းျပန္မရသည့္အျပင္ ေထာင္နန္းစံရန္
ကိန္းပါဆိုက္ေရာက္လာေတာ့သည္။

ေနာက္ဆံုး၌ ႀကံရာမရေတာ့သည့္အတြက္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴးထံ အေျပးအလႊြား

သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့ကာ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပေသာအခါ တိုင္းမွဴးက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္
အထိတိုင္ၾကားရန္ ေျပာဆိုလိုက္သျဖင့္ ကုန္သည္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုးႏွင့္
စီးပြားကူးသန္းဝန္ႀကီးဌာနမ်ားသို႔ လိပ္မူ၍ စာေရးတိုင္ၾကားေလသည္။

တိုင္စာပို႔ၿပီးေနာက္ပိုင္း အဆင့္ဆင့္စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈ႔မ်ားျပဳလုပ္ၾကၿပီး
ပစၥည္းဖမ္းဆီးရာတြင္ပါ၀င္ခဲ့သည့္အေကာက္ အခြန္ဦးစီးမွဴး အရာရိွပိုင္းတခ်ိဳ႕ကို
အလုပ္မွထုတ္ပစ္လိုက္သည္။

ထိုသို႔အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈ႔မ်ား ျပဳလုပ္လိုက္ေသာ္လည္း အဖမ္းခံထားရသည့္ က်ပ္သိန္း

(၂ဝဝဝ) ေက်ာ္ဖိုး အထည္အလိပ္မ်ားကို တစ္ခုမွျပန္မေပးသည့္အျပင္ ဝန္ႀကီးဌာနက
“ဒီေကာင့္ကိုေတာ့ ရွင္းလိုက္မွျဖစ္မယ္ ဒီအတိုင္းဆက္ထားလို႔ကေတာ့
ေနာက္ပိုင္းကိစၥေတြမွာလည္း ငါတို႔ကို ဒုကၡေပးမဲ့ေကာင္ဟု ဆိုၿပီး အဆိုပါ အမႈျဖင့္ပင္
မႏၱေလးတရားရံုးက သူ႔ကို အေဝးေရာက္ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးလိုက္တယ္ ” လို႔ ေျပာသည။

ထိုစဥ္က သူေရာက္ရိွေနရာၿမိဳ႕၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအႀကီးအကဲက သူ႔ကိုဖမ္းဆီးရန္

၀ရမ္းစာလက္ခံရရိွခဲ့ေသာ္လည္း ဖမ္းဆီးလို စိတ္မရိွ၍
ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရန္အႀကံေပးလိုက္သျဖင့္ ကုန္သည္သည္ ေဘးလြတ္ရာသို႔ေျပး ရင္းျဖင့္
သူေဌးဘဝမွ ဝရမ္းေျပးျဖစ္ခဲ့ရသည။

ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဗမာျပည္တြင္ သမာအာဇီဝက်က်

လုပ္ကိုင္စားေသာက္သူမ်ား ကို အုပ္စိုးသူမ်ားက လမ္းမွားေရာက္ရိွရန္ တြန္းပို႔ေနသည္ကို
ေတြ႔ျမင္ႏိူင္ေပသည္ ဒါကလည္း သူတို႔အာဏာႏွင့္ စားခြက္အတြက္ဆိုလွ်င္
ဘာမဆိုလက္ရဲဇက္ရဲလုပ္တတ္သည့္ အေလ့အထတစ္ခုပင္။

ေနာက္ထပ္တစ္ခုကေတာ့ နယ္စပ္တလႊားရိွ ေမွာင္ခို္စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ လြတ္လပ္စြာ

က်င္လည္က်က္စား ခြင့္ရရန္ အာဏာရွင္ႀကီးမ်ားက လုပ္စားခြင့္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 95

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဘြဲ႔တံဆိပ္ခ်ီးျမင့္ေပးသနားထားသည့္ အခြင့္ထူးခံေမွာင္ခို အရာရိွ မ်ား လက္သတ္
ေမြးထုတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။

သူတို႔က လူတြင္က်ယ္လုပ္ခြင့္ရေနကာ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ဝါးၿမိဳ ေနရသည့္အထဲမွ ေဝစုအခ်ိဳ႕ကို

စစ္အာဏာရွင္အက်ိဳး စီးပြားအတြက္ ျပန္လည္ေပးၾကသျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို
တနည္းနည္းျဖင့္ အက်ိဳးျပဳေနသူမ်ားဟု ဆိုရေပမည္။

တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ပ်က္ဆီးကာ ျပည္သူအမ်ားဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ေနရခ်ိန္တြင္

စစ္တပ္ထဲမွ အရာရိွ မ်ားကို အခြင့္ထူးမ်ားေပးျခင္းျဖင့္ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းထားျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ထိုသို႔ေသာ နည္းနာမ်ားသည္ (၁၂) ႀကိဳးစုန္းကေဝဆရာႀကီး ဗမာစစ္အာဏာရွင္မ်ားက

၄င္းတို႔ရာဇပလင္ဖင္ၿမဲ ေစရန္ တမင္တီထြင္ဖန္တီးထားၾကသည့္ အကြက္မ်ားျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ဝါးေနရသူမ်ားထဲတြင္ စစ္တပ္ ရဲ လဝက အေကာက္အခြန္ သစ္ေတာ

အစရိွသည့္ အဖြဲ႔မ်ားမွ အရာရိွႀကီးမ်ားအျပင္ ေတာ္လွန္ေရးသမားဇတ္ပ်က္ႀကီးမ်ားလည္း
ပါဝင္ေလသည္။

သာမန္လက္လုပ္လက္စားကအစ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားမွ အရာရိွ ႀကီး ငယ္မဟူ

ေမွာင္ခိုေလာကတြင္ ပါ၀င္ေန
လွ်က္ရိွေသာေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ယႏၱရားကို အလုပ္အေကြ်းျပဳ
ပူေဇာ္ေနသကဲ့သို႔ျဖစ္ေနေလသည္။

ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းဟူသည္ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ေပါင္းစားမွသာ အဆင္ေျပလြယ္ကူတတ္သည့္

အေနအထားေၾကာင့္
ျပည္တြင္းရိွ ႏိူင္ငံေရးဓါတ္ခံရိွသူမ်ား ဗမာစစ္အာဏာရွင္စနစ္ရြံမုန္းသူမ်ားက
“လွ်ာတြင္မ်က္ေပါက္ပါေစ ဒီအလုပ္ေတာ့ မည္သည့္အခါမွ မလုပ္ဟု ” ေျပာသူမ်ားရိွသည္။

အခြင့္ထူးခံ အရာရိွ ေမွာင္ခိုသမားႀကီးမ်ားက တဘက္ႏိုင္ငံမွေမွာင္ခိုပစၥည္းမ်ားကို

တရားမဝင္တင္သြင္းေနၾကသည့္ ဒုစရိုက္သမားမ်ားျဖစ္လင့္ကစား ႏိူင္ငံေရးလုပ္သူမ်ားကို
ဖမ္းဆီးမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုတတ္ ၾကသည္မွာ အင္မတန္စက္ရူပ္စရာေကာင္းေၾကာင္း
ေမွာင္ခိုကားေလာကသားတစ္ဦးက ေဖါက္သယ္ခ်သည္။

“ ေထာ္လာဂ်ီကယ္ရီ ရဲမွဴးတစ္ေယာက္ေပါ႔ သူ႔ေဘးနားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို

လုပ္ႀကံဖမ္းဆီးထားတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာေနတာၾကားရံုရိွေသးတယ္ ေဟ့ေကာင္ေတြမင္းတို႔က
ႏိုင္ငံေရးသမားလား ႏိူင္ငံေရးလုပ္ရင္ ဖမ္း လိုက္လို႔ရတယ္ကြလို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္ ” လို႔
ဆိုသည္။

စစ္တပ္မွ အရာရိွႀကီးမ်ားက နယ္စပ္ေမွာင္ခိုေလာကအေခၚ ကား ေထာ္လာဂ်ီ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 96

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေလလံစာရြက္ဟုေခၚသည့္လုပ္စားခြင့္ စာရြက္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားသျဖင့္ ေထာ္လာဂ်ီ
စက္ပစၥည္းႏွင့္ ဝစ္ေသာက္ကား အစီးေပါင္းေျမာက္ မ်ားစြာအား ေန႔စဥ္
နယ္စပ္တရားမဝင္လမ္းေၾကာင္းမ်ားမွ တင္သြင္းလွ်က္ရိွသည္။

ေလလံစာရြက္ရရိွထားသူမ်ားထဲတြင္ ေနျပည္ေတာ္မွ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္ရိွသူမ်ားအပါအဝင္

အနယ္နယ္အရပ္
ရပ္မွ ဗိုလ္ကေလး ဗိုလ္ႀကီးေပါင္းမ်ားစြာ ပါဝင္ေၾကာင္း သိရသည္။

အဆိုပါ ေလလံစာရြက္မွာ ထီေပါက္သည့္လက္မွတ္ထက္ပင္ တန္ဘိုးႀကီးလွၿပီး

သူေဌးျဖစ္သည့္လက္မွတ္
တစ္ေစာင္ ပင္ျဖစ္သည္ သူတို႔ကလည္း အာဏာရွင္ႀကီးမ်ားထံမွ အဆိုပါလက္မွတ္အတြက္
က်ပ္သိန္းေပါင္း ရာ
ခ်ီအကုန္ခံလပ္ထိုး၍ ယူခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။လက္မွတ္ရရိွထားသည့္ ေမွာင္ခို အရာရိွႀကီးမ်ား
ကိုယ္တိုင္က ဝစ္ေသာက္ကား ေထာ္လာဂ်ီမ်ား တရားမဝင္ ဝယ္ယူတင္သြင္းၾက သလို
အခေၾကးေငြယူ၍လည္း ကယ္ရီသယ္ ေပးၾကသည္။

သယ္ေဆာင္သြားသည့္ ကားမ်ားအတြင္းတြင္ ေစ်းကြက္အတြင္းေရာင္းခ်ျဖန္႔ျဖဴးရန္စက္ပစၥည္း

မ်ားအား အပို ေဆာင္း တင္ေဆာင္ၾကသျဖင့္ ကားႏွင့္ကယ္ရီခမွ အျမတ္အျပင္
စက္ပစၥည္းေရာင္းရ ေငြမ်ားမွပါ ႏွစ္ထပ္ကြမ္း အျမတ္အစြန္း ရရိွၾကေလသည္။

ဗမာစစ္အာဏာရွင္မ်ားက ေမြးထုတ္ထားသည့္ ေမွာင္ခိုအရာရိွႀကီးမ်ားက အရွက္သိကၡာမဲ့စြာ

လမ္းေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ ေလလံစာရြက္ေလးတျပျပျဖင့္
ေပးကမ္းစြန္႔က်ဲျဖတ္သန္းသြားလာေနေသာ္လည္း အမ်ားအျမင္မွာ ရွက္စရာေကာင္းလွ ေၾကာင္း
ထိုလုပ္ငန္းတြင္ ကို္ယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့သူတစ္ဦးက အခုလိုေျပာသည္။

“လမ္းရိွတဲ့ေနရာ အကုန္ေပးရတာေပါ႔ ဗိုလ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ပါတာပဲ ဂိတ္ေရာက္ၿပီဆိုရင္

ယူနီေဖါင္းထုတ္၀တ္ လိုက္ျပန္ မံစီရဲစခန္းဂိတ္ေရာက္ေတာ့ စခန္းမွဴးက ေထာ္လာဂ်ီကိုတားတယ္
ဗိုလ္ႀကီးက ယူနီေဖါင္းေလး ေကာက္ဝတ္ၿပီး မွ ေလလံစာရြက္ထုတ္ျပလိုက္တယ္ စာ႐ြက္ကိုဗ်ာ
ေျပာင္းျပန္ၾကည့္ၿပီး ဒါေလလံစာရြက္ပဲ ဘာ လုပ္ရမွာလဲ ၾကည့္ၾကက္ၿပီး လုပ္ၾကပါဆိုၿပီး
ေငြ(၂)သိန္းေတာင္းတာ (၃)ေသာင္းနဲ႔တည့္သြားတယ္ ” လို႔ သူက အေတြ႔ အႀကံဳကို ေျပာသည္။

ဆက္ၿပီး စစ္တပ္မိသားစုမ်ား ေတာင္းရမ္းစားေသာက္တာ ေတြ႔ျမင္ရသည္မွာ

ရယ္စရာေကာင္းပံုကို ဆက္ေျပာသည္။

“ေရႊကူတပ္က ၿမိဳ႕ေပၚမွာတံတားေလးတစ္ခုရိွတယ္ အဲဒီတံတားကသြားရင္ စစ္တပ္ကို

ျဖတ္စရာမလိုဘူး ဆို ေတာ့ တပ္ကတံတားကိုခ်ိဳးထားလိုက္တယ္ဗ်
တံတားကိုဘယ္ေတာ့မွမျပင္ဘူး သူတို႔တပ္လမ္းျဖတ္တဲ့ ဆိုင္ကယ္ ကားေထာ္ လာဂ်ီမွန္သမွ်ကို
တပ္ရင္းမွဴးကေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခရာမႈတ္ၿပီးတား ပိုက္ဆံေတာင္းေနတာ တပ္သားထြက္ေျပးတဲ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 97

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ကိစၥကအစ တပ္ရင္းမွဴးသမီးက အေဖအေဖ ဟိုေကာင္ ထြက္ေျပးၿပီ ဆိုၿပီးဖုန္း ဆက္ေျပာတယ္
” လို႔ ေျပာသည္။

ဒါေတြကေတာ့ ေမွာင္ခိုေလာက ဆံုရႀကံဳရပံုေတြကို သူက စိတ္မေကာင္းစြာ

ျပန္ေျပာင္းေျပာျပေနျခင္းပါ။

ယခုလို လုပ္ပိုင္ခြင့္လက္မွတ္ရထားသူမ်ားကေတာ့ ဇနီးမယား ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးတစ္သိုက္မွာ စိန္တြဲလြဲ

ေရြတြဲလြဲႏွင့္ အၿငိမ့္သားျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္။

အခြင့္ထူးခံ ဗမာစစ္အရာရိွအသိုင္းအ၀ိုင္းက စိန္တြဲလြဲ ေရႊတြဲလြဲျဖင့္

ခ်မ္းသာႀကီးပြားသူမ်ားရိွၾကသလို တခ်ိဳ႕စစ္ အရာရိွမ်ား ကေတာ့ ေတာတြင္းစည္းစိမ္ကို
ယစ္မႈးေနၾကေတာ့သည္ ၊၊

ေတာတြင္းစည္းစိမ္ဆိုတာကေတာ့ စစ္ဆင္ေရးႏွင့္နယ္ေျမရွင္းလင္းေရး တာဝန္က်သည့္

စစ္တပ္မ်ားမွ အရာရိွ စစ္သည္မ်ားက ၄င္းတို႔တာဝန္ယူရသည့္ နယ္ေျမအတြင္းရိွ
သစ္ေမွာင္ခိုသမားမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းမိကာ ေငြေၾကး လဘ္လာဘအေျမာက္အမ်ားရရိွကာ ရာမ
(ေခၚ) ျမင္းေဆးအပါအဝင္ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ိဳးစံုကို သံုးစြဲေနၾကၿပီး အႏွိပ္ခန္း ဇိမ္ခန္းမ်ားမွ
အေပ်ာ္မယ္ေလးမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ၾကေတာ့သည္။

မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ ဆရာႀကိဳက္ေလ ဆိုသည့္စကားက သည္အျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြက္

အမွန္ပင္ျဖစ္ေနေတာ့ သည္။

ဗမာစစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတစ္စုကေတာ့ အာဏာတည္ၿမဲေရး အတြက္

၄င္းတို႔ဖန္တီးထားသည့္အကြက္ထဲ
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ရုန္းမထြက္ႏိူင္သည္ကို ၾကည့္ၿပီး ႀကိတ္၀မ္းသာေနမည္ကေတာ့
အေသအခ်ာပင္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 98

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာ ေနာက္ျပန္လွည့္
01 July 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-07-01-voa1.cfm

တရားမ၀င္ လက္နက္ေတြ သယ္ေဆာင္လာတယ္လို႔ သံသယရွိၿပီး အေမရိကန္ ေရတပ္သေဘၤာ

ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနတဲ့ ေျမာက္ကုိရီးယားသေဘၤာ အခု ျပန္လွည့္သြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ ကမ္နမ္သေဘၤာကို ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔ ေျမာက္ကုိရီးယားဆိပ္ကမ္းက ထြက္လာကတည္းက

အေမရိကန္ သေဘၤာေတြက ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘၤာဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို
ဦးတည္ခုတ္ေမာင္း သြားေနတယ္လုိ႔ ယူဆခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုဆုိရင္ ဒီသေဘၤာဟာ ဗီယက္နမ္ ေရပုိင္နက္ထဲမွာ ေရာက္ရွိေနၿပီး မူရင္းႏုိင္ငံကို

ျပန္လွည့္သြားပုံ ရပါတယ္။

ေျမာက္ကုိရီးယားအေနနဲ႔ လက္နက္ေတြနဲ႔ ႏ်ဴကလီးယားနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ ပစၥည္းေတြ

ေရာင္း၀ယ္မႈကို ကန္႔သတ္တားျမစ္တဲ့ ကုလသမဂၢရဲ႕ အေရးယူမႈေအာက္မွာ ဒီသေဘၤာ ပထမဆုံး
ေစာင့္ၾကည့္ခံရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္လို႔ ဒီသေဘၤာသာ လွည့္ျပန္မယ္ဆုိရင္ ကုလသမဂၢရဲ႕ အေရးယူမႈဟာ

ထိေရာက္မႈရွိတယ္၊ ေျမာက္ကုိရီးယားဟာ သူ႕ေျခလွမ္းကို ေနာက္ျပန္လွည့္ရတာ ျဖစ္တယ္လို႔
ေတာင္ကိုရီးယားက ကာကြယ္ေရးဆုိင္ရာ သုံးသပ္သူတဦးရဲ႕ ေျပာဆုိခ်က္ကို ကုိးကားၿပီး
ေတာင္ကုိရီးယား သံေတာ္ဆင့္သတင္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကတည္းက စလို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ႏ်ဴကလီးယား စမ္းသပ္မႈတခုကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ေမလ ၂၅

ရက္ေန႔မွာ ေျမာက္ကုိရီးယားက လုပ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေျမာက္ကိုရီးယားအေပၚ အေရးယူ
ဒဏ္ခတ္မႈေတြကို ကုလသမဂၢက ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။

တတိယႏုိင္ငံ အေျခခ် ျမန္မာဒုကၡသည္ ၅၀,၀၀၀ ျပည့္

01 July 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-07-01-voa2.cfm

အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အမိျမန္မာႏိုင္ငံကို စြန္႔ခြာၿပီး အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြမွာ

ဒုကၡသည္အျဖစ္ ခုိလႈံေနသူ ေထာင္ေသာင္းေပါင္း မ်ားစြာထဲက တေယာက္ၿပီးတေယာက္၊
တစုၿပီးတစု တတိယႏိုင္ငံေတြကို ကုလသမဂၢ အစီအစဥ္နဲ႔ ထြက္လာခဲ့ၾကတာ မေန႔ကဆိုရင္
အေယာက္ ၅၀,၀၀၀ တိတိ ရွိသြားပါၿပီ။ ဒါဟာ ကမၻာ့အႀကီးဆံုး ဒုကၡသည္ အေျခခ်ထားေရး
အစီအစဥ္ျဖစ္တယ္လို႔ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံး (UNHCR) က မေန႔က
ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ UNHCR ဌာနခ်ဳပ္
႐ံုးစိုက္ရာ ဂ်ီနီဗာၿမိဳ႕က ဗြီအိုေအသတင္းေထာက္ လီဆာ ရွလုိင္း (Lisa Schlein)
ေပးပို႔ထားတဲ့သတင္းကို ေနာ္႐ႈိးက တင္ျပေပးထားပါတယ္။
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 99
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္း ၉ ခုမွာ ခိုလႈံေနထုိင္ၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက
ဒုကၡသည္ေတြကို ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ေလာက္ကစလို႔ တတိယႏိုင္ငံကို အေျခခ်ဖို႔ အစီအစဥ္
စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွာ အေမရိကန္ႏုိင္ငံက ျမန္မာႏိုင္ငံက
ဒုကၡသည္ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ လက္ခံဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာမို႔ တတိယႏိုင္ငံကို အေျခခ်တဲ့
ဒုကၡသည္ အေရအတြက္ တိုးျမႇင့္ခဲ့တာလို႔ UNHCR က ေျပာပါတယ္။

UNHCR ရဲ႕ ေျပာခြင့္ရသူ မစၥတာ ၀ီလီယံ စပင္ဒ္လာ (Mr. William Spindler) က မေန႔က
အေယာက္ ၅၀,၀၀၀ ေျမာက္ေသာ ပလူရယ္ ေခၚ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဒုကၡသည္တဦး တတိယႏိုင္ငံကို
ထြက္ခြာခဲ့တာမို႔ ဒါဟာ မွတ္တိုင္သစ္တရပ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ပလူရယ္နဲ႔
သူ႕မိသားစုဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို သြားေရာက္အေျခခ်ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

“ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ထြက္ခြာတဲ့ အေယာက္ ၅၀,၀၀၀ ေျမာက္ ဒုကၡသည္ကေတာ့ ကရင္နီလူမ်ဳိး

ေက်ာင္းဆရာတဦးပါ။ ထို္င္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း မယ္ေဟာင္ေဆာင္ၿမိဳ႕အနီးက ဘန္႔မိုင္နန္းဆြယ္
(Ban Mai Nai Soi) ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းထဲက မူလတန္းေက်ာင္း တေက်ာင္းမွာ
က်န္းမာေရးနဲ႔ လူမႈေရးဘာသာကို ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ကတည္းက သင္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ဇနီး၊ ၂
ႏွစ္အရြယ္ သမီးေလးတဦးနဲ႔အတူ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကေန ဒီမနက္ပဲ ထြက္သြားပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံ နယူးဂ်ာစီ (New Jersey) ျပည္နယ္က ကမ္ဒန္ (Camden) မွာ ဘ၀သစ္ကို
စဖို႔အတြက္ ၂၈ နာရီေလာက္ ေလယာဥ္ခရီးကို စတင္ခဲ့တာပါ။ သူတို႔အတြက္
ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ ေလယာဥ္စီးဖူးတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။”

ပလူရယ္ဟာ သူ႕သမီးေလးရဲ႕ အနာဂတ္ပညာေရးအျပင္ သူနဲ႔ သူ႕ဇနီးအေနနဲ႔လည္း ေရွ႕ဆက္

ပညာေတြ ဆည္းပူးႏိုင္ဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ေနတယ္လို႔လည္း မစၥတာစပင္ဒ္လာက ေျပာပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံက ဒုကၡသည္ေတြ အပါအ၀င္ ကမၻာတ၀န္းက ဒုကၡသည္ေတြဟာ တေန႔က်ရင္

သူတို႔ရဲ႕ အမိႏုိင္ငံကုိ ျပန္ဖို႔ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ တကယ္ျဖစ္ႏုိင္ဖို႔
မလြယ္တာကို ေတြ႕ရတယ္လို႔ UNHCR က ေျပာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန
အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ စြန္႔ခြာၿပီး ဒုကၡသည္ျဖစ္လာသူေတြ အတြက္ကလည္း သူတို႔ရဲ႕
အနာဂတ္အတြက္ တျခားေရြးစရာလမ္းက သိပ္မရွိျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံက ထြက္လာခဲ့တဲ့ ဒုကၡသည္အမ်ားစုဟာ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာပဲ အႏွစ္ ၂၀

ေလာက္ၾကာေအာင္ ေနလာခဲ့ၾကၿပီး အမိေျမကို ျပန္ႏိုင္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းကလည္း ကမ္းမျမင္
လမ္းမျမင္ ျဖစ္ေနတာပါ။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အၿမဲတမ္း အေျခခ်ဖို႔ အခြင့္အေရးကလည္း သူတို႔ဆီမွာ
မရွိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တတိယႏိုင္ငံကို အေျခခ်တာကပဲ အေကာင္းဆံုး ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းတခု
ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒုကၡသည္ေတြကို အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊
ဩစေၾတးလ်၊ ဖင္လန္၊ နယ္သာလန္၊ နယူးဇီလန္၊ ဆီြဒင္နဲ႔ ေနာ္ေ၀း စတဲ့
ကမၻာ့စက္မႈအင္အားႀကီး ၁၁ ႏိုင္ငံက သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ အၿမဲတမ္း အေျခခ်ဖို႔ လက္ခံခဲ့ၾကတာပါ။

အဲဒီႏိုင္ငံေတြထဲမွာမွ အေမရိကန္ကို ေရာက္သြားၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက ဒုကၡသည္

အေရအတြက္က အမ်ားဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက
ဒုကၡသည္ေပါင္း ၃၆,၀၀၀ ေလာက္ အေျခခ်ၿပီးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ခုလို ျမန္မာႏုိင္ငံက
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 100
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဒုကၡသည္ေတြ တတိယႏုိင္ငံမွာ ဆက္တိုက္ဆိုသလို အေျခခ်ေနေပမယ့္ ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က
ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာလည္း ဒုကၡသည္ေပါင္း ၁၁၂,၀၀၀ ေလာက္ က်န္ေနေသးတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ လာမယ့္ႏွစ္အတြင္းမွာ ေနာက္ထပ္ ဒုကၡသည္ ၆,၀၀၀ ကေန ၇,၀၀၀ ေလာက္ကို
တတိယႏိုင္ငံကို အေျခခ်ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိတယ္လို႔ ကုလသမဂၢက ေျပာပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေပးဖို႕ ကုလ

အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ေတာင္းဆို
30 June 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-06-30-voa8.cfm

ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကို ေရာက္ရွိေနၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ ခရီးဆက္ေတာ့မယ့္ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္

ဘန္ကီမြန္း (Ban Ki-moon) က ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အားလုံး လႊတ္ေပးေရးအတြက္
စစ္အစိုးရကို ေမတၱာရပ္ခံလုိက္ပါတယ္။ အထိန္းသိမ္းခံ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား အားလုံးကို လႊတ္ေပးသင့္တယ္လို႔
ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက ဒီကေန႔ ေျပာဆုိလုိက္ပါတယ္။

တုိက်ဳိၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိေနတဲ့ မစၥတာဘန္ကီမြန္းဟာ ဂ်ပန္ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဟီ႐ုိဖုမိ

နာကာဆုိနဲ (Hirofumi Nakasone) နဲ႔ ေတြ႕ဆုံၿပီး သတင္းေထာက္ေတြကို အဲဒီလို
ေျပာဆုိလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မစၥတာဘန္ကီမြန္းဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဇူလုိင္လ ၃ ရက္နဲ႔ ၄
ရက္ေန႔မွာ သြားမယ္လို႔ ကုလသမဂၢ ေျပာခြင့္ရသူ မစ္ရွဲလ္ မြန္းတပ္စ္ (Michele Montas) က
မေန႔က ေျပာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ အဆုိအရ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာ မျဖစ္မေန ကိုင္တြယ္ဖုိ႔

လိုအပ္တဲ့ ကိစၥေတြကေတာ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားအားလုံး လႊတ္ေပးေရး၊ အစိုးရနဲ႔
အတုိက္အခံေတြၾကား ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးမႈေတြ အျမန္ဆုံး စတင္ေရး၊ အမ်ားယံုၾကည္
ကိုးစားေလာက္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ အေျခအေန ပတ္၀န္းက်င္ ဖန္တီးေပးေရးတို႔
ျပဳလုပ္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဒီကိစၥေတြကို ျမန္ျမန္ကုိင္တြယ္ေလ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဒီမုိကေရစီေရးနဲ႔

သာယာ၀ေျပာေရးကို ေရွး႐ႈၿပီး အျမန္ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ယုံၾကည္တဲ့အေၾကာင္း
အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက အေလးအနက္ ေျပာဆုိလုိက္ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 101

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

တတိယႎုိင္ငံတၾင္ အေဴခခဵသူ
ဴမန္မာဒုကၡသည္ ၅ ေသာင္းဴပည့္႓ပီ
2009-06-30
http://www.rfa.org/burmese/news/number_of_burmese_refugees_in_3rd_countrie
s_reach_50000-06302009163035.html/story_main?textonly=1

ကမႝာေပၞမႀာ အမဵားဆံုး တတိယႎုိင္ငံ ေ႟ၿႚေဴပာင္း အေဴခခဵေပးေရး အစီအစဥ္အရ ထိုင္းႎုိင္ငံ

ဒုကၡသည္စခန္းေတၾက ကူညီပိုႛေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ ဴမန္မာဒုကၡသည္ အေရအတၾက္ဟာ ၅ ေသာင္း
ဴပည့္သၾား႓ပီလိုႛ ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မဵားဆိုင္ရာ မဟာမင္း႒ကီး႟ံုး UNHCR က ဒီကေနႛ ဇၾန္လ
၃၀ရက္မႀာ ထုတ္ေဖာ္ ေဴပာဳကားလိုက္ပၝတယ္။

UNHCR အစီအစဥ္ဴဖင့္ ထိုင္းႎိုင္ငံ ရာခဵာဘူရီခ႟ိုင္ရႀိ ဒုကၡသည္စခန္းတခုမႀ အေမရိကန္ႎိုင္ငံသိုႛ

ေဴပာင္းေ႟ၿႚ အေဴခခဵမည့္ ကရင္တိုင္းရင္းသား မိသားစုမဵား ေလယာဥ္ကၾင္းသိုႛ ပိုႛေဆာင္ေပးမည့္
ဘတ္စ္ကား ေစာင့္ဆိုင္းေနပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo: AFP)

၅ ေသာင္းေဴမာက္ ဴမန္မာဒုကၡသည္ဟာ ဒီကေနႛ ထိုင္းဒုကၡသည္စခန္းကေန

အေမရိကန္ဴပည္ေထာင္စုမႀာ အေဴခခဵဖိုႛ ထၾက္ခၾာသၾားပၝ႓ပီလိုႛ ဆၾစ္ဇာလန္ႎုိင္ငံ ဂဵီနီဗာ႓မိႂႚ
သတင္းစာရႀင္းလင္းပၾဲမႀာ UNHCR ေဴပာခၾင့္ရသူ William Spindler က သတင္းေထာက္ေတၾကို
ေဴပာပၝတယ္။

ဴမန္မာဒုကၡသည္ တတိယႎုိင္ငံ ေ႟ၿႚေဴပာင္းအေဴခခဵေပးေရး အစီအစဥ္ကို ၂၀၀၄ ခုႎႀစ္က စတင္

အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့တာဴဖစ္႓ပီး ၂၀၀၅ ခုႎႀစ္မႀာ အေမရိကန္ဴပည္ေထာင္စုက
ဴမန္မာဒုကၡသည္ အမဵားစုက စ႓ပီးလက္ခံခဲ့ရာက အခုလို ေအာင္ဴမင္လာခဲ့တာ ဴဖစ္ပၝတယ္။

ထိုင္းႎုိင္ငံက ဴမန္မာဒုကၡသည္ေတၾဟာ ႎႀစ္ေပၝင္း ၂၀ ေကဵာ္ဳကာ အမိႎုိင္ငံကေန

ထၾက္ေဴပးလာဳကသူေတၾ ဴဖစ္႓ပီး လက္ရႀိ ႎုိင္ငံေရး အေဴခအေနေတၾအရ ဴပည္ေတာ္ဴပန္ဖိုႛ
လက္ေတၾႚအားဴဖင့္ မဴဖစ္ႎိုင္တဲ့ အေနအထားမႀာ ရႀိေနပၝတယ္။ တခဵိန္တည္းမႀာလည္း
ထိုင္းႎုိင္ငံမႀာ အဴမဲအေဴခခဵဖိုႛ မဴဖစ္ႎုိင္တဲ့ အတၾက္ အခုလို အစီအစဥ္သစ္
ေပၞလာတာဴဖစ္ပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 102

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဴမန္မာဒုကၡသည္ေတၾကို အေမရိကန္ဴပည္ေထာင္စု၊ ကေနဒၝ၊ ဳသစေတလဵ၊ ဖင္လန္၊ နယ္သာလန္၊
နယူးဇီလန္၊ ေနာ္ေဝးနဲႛ ဆၾီဒင္ႎိုင္ငံေတၾက အေဴခခဵေနထိုင္ဖိုႛ လက္ခံခဲ့ဳကပၝတယ္။

တတိယႎုိင္ငံအေဴခခဵမဲ့ လူဦးေရ ၅ ေသာင္းေဴမာက္ ဒုကၡသည္ကေတာ့ ထိုင္းႎုိင္ငံ

မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခ႟ိုင္ ဘန္မယ္ႎုိင္ဆၾိႂင္း ဒုကၡသည္စခန္းက ကရင္နီ ေကဵာင္းဆရာတဦးဴဖစ္တဲ့
ကိုပလုရာရ္ ဴဖစ္႓ပီး ထိုင္းႎုိင္ငံကို ၁၉၉၆ ခုႎႀစ္ကစ႓ပီး ထၾက္ေဴပးေရာက္ရႀိလာသူလိုႛ သိရပၝတယ္။
သူဟာ ဇနီးနဲႛ ၂ ႎႀစ္အ႟ၾယ္သမီးငယ္နဲႛအတူ ဗန္ေကာက္ ေလဆိပ္ကေန နာရီ ၃၀ နီးပၝးရႀိမဲ့
ေလေဳကာင္းခရီးနဲႛ အေမရိကန္ဴပည္ေထာင္စု နယူးဂဵာစီ ဴပည္နယ္ ကမ္ဒမ္႓မိႂႚကို
ထၾက္ခၾာလာေန႓ပီလိုႛ သိရပၝတယ္။

ကုလသမဂၢစာရင္းဝင္ ဴမန္မာဒုကၡသည္ ၁၁၂,၀၀၀ဟာ ထိုင္းႎုိင္ငံက ဒုကၡသည္စခန္း ၉ ခုမႀာ

ရႀိေနဆဲဴဖစ္႓ပီး ဒီအထဲက ၆ ေထာင္ကေန ၇ ေထာင္အထိ တတိယႎုိင္ငံကို ဒီႎႀစ္အတၾင္း
ပိုႛေဆာင္ေပးႎုိင္မယ္လိုႛ UNHCR က ေမ႖ာ္လင့္ထားပၝတယ္။

ေဴမာက္ကိုရီးယားသေဘႆာ
ေနာက္ေဳကာင္းဴပန္လႀည့္ေဳကာင္း
သတင္းစာကေဖာ္ဴပ
2009-06-30
http://www.rfa.org/burmese/news/north_korean_ship_returns_back_home-
06302009160455.html/story_main?textonly=1

စစ္လက္နက္ပစၤည္းေတၾ တင္ေဆာင္လာ႓ပီး ဴမန္မာႎုိင္ငံဖက္ကို ဦးတည္

ခုတ္ေမာင္းလာေနတယ္လိုႛ သတင္းေတၾ ထၾက္ေပၞခဲ့တဲ့ ေဴမာက္ကိုရီးယားရဲ့ Kang Nam
သေဘႆာဟာ ခရီးမဆက္ေတာ့ပဲ ေဴမာက္ကိုရီးယား ႎုိင္ငံဖက္ကို ဴပန္ခုတ္ေမာင္းလာေန႓ပီလိုႛ
ေတာင္ကိုရီးယားသတင္းစာ Korea Herald က ေရးသားလိုက္ပၝတယ္။

ဒီသေဘႆာဟာ ေတာင္ကိုရီးယား ေရပိုင္နက္အနီးကို ဴပန္ေရာက္လာေနေဳကာင္း၊

ဒီအခဵက္ကလၾဲ႓ပီး တဴခား ဖၾင့္မေဴပာႎုိင္ေဳကာင္း၊ အမည္မေဖာ္လိုတဲ့ သံတမန္ သတင္းရပ္ကၾက္က
ေဴပာတာကို ကိုးကားထားပၝတယ္။

ေဴမာက္ကိုရီးယားအေရး က႗မ္းကဵင္သူေတၾ ကိုရီးယားသိပၯံ ကာကၾယ္ေရးဆိုင္ရာ

သံုးသပ္မႁဌာနက မစၤတာ ကင္ေတဝူးကေတာ့ တကယ္သာ ေနာက္ေဳကာင္း
ဴပန္လႀည့္လာတယ္ဆိုရင္ ကုလသမဂၢ လံုဴခံႂေရးေကာင္စီ အေရးယူ ပိတ္ဆိုႛမႁဟာ
ေဴမာက္ကိုရီးယားရဲ့ လက္နက္စီးပၾားေရးအေပၞ ထိခိုက္လာေန႓ပီလိုႛ ေဴပာပၝတယ္။

ကန္နန္းသေဘႆာဟာ ေဴမာက္ကိုရီးယားဆိပ္ကမ္းက ထၾက္ခၾာလာတဲ့ ဇၾန္လ ၁၇ ေနႛကစ႓ပီး

ႎုိင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းရဲ့ ေစာင့္ဳကည့္တာကို ခံခဲ့ရပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ေတာင္ကုိရီးယား
အာဏာပိုင္ေတၾကေတာ့ ဒီသေဘႆာနဲႛ ပတ္သက္လိုႛ သတင္းအခဵက္အလက္
အသစ္မရေသးဘူးလိုႛ ဴငင္းဆုိပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 103

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အမဵားယူဆေနတဲ့ အိ္မ္ရႀင္ဆိပ္ကမ္းႎုိင္ငံ ဴဖစ္တဲ့ ဴမန္မာစစ္အစိုးရကေတာ့ ကန္နန္းသေဘႆာဟာ
သူတိုႛနဲႛ မပတ္သက္ေဳကာင္း သတင္းထုတ္ဴပန္ထားပၝတယ္။

ဴမန္မာ့စစ္ေရးေလ့လာသူ ဦးေဌးေအာင္ကေတာ့ ေဴမာက္ကိုရီးယား ကန္နန္းသေဘႆာ

ေနာက္ေဳကာင္း ဴပန္လႀည့္တယ္ဆိုရင္ အေဳကာင္း ႎႀစ္ခု ရႀိႎုိင္တယ္လိုႛ သံုးသပ္ပၝတယ္။

ဦးေဌးေအာင္။ ။ “က႗န္ေတာ္ ဴမင္တာကေတာ့ ဒီ ကန္နမ္းသေဘႆာေပၝ့ေလ၊ စ႓ပီးေတာ့

ထၾက္လာတယ္ဆိုတဲ့ဟာ ကိုယ္ႎိႁက္က ေဴမာက္ကိုရီးယားက တမင္တကာ
ဒီအေမရိကန္အပၝအဝင္ေပၝ့ဗဵာ၊ ႎိုင္ငံတကာကို လႀည့္စားဖိုႛ ရည္႟ၾယ္ခဵက္နဲႛ
လၿတ္လိုက္တာလည္း ဴဖစ္ေကာင္း ဴဖစ္ႎိုင္ပၝတယ္။ ဒီအမဵားက ယူဆေနသလို၊ သံုးသပ္ေနသလို
စစ္လက္နက္ ပစၤည္းေတၾ ပၝခဵင္မႀလည္း ပၝမႀာပၝ။ ဒီသေဘႆာကို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ သူတိုႛအေနနဲႛ
သိခဵင္လိုႛ တမင္စမ္းတာလည္း ဴဖစ္ႎိုင္ပၝတယ္။ အာ႟ံုလၿဲဖိုႛ ႒ကိႂးစားတာလည္း ဴဖစ္ႎိုင္တယ္လိုႛ
က႗န္ေတာ္ထင္ပၝတယ္။ ေနာက္တခဵက္ကေတာ့ ေဴပာမယ္ဆိုလိုႛရႀိရင္ေပၝ့ဗဵာ၊ ဒီသေဘႆာကို
ဴမန္မာဴပည္ ဆိပ္ကမ္းမႀာ ဆိုက္ကပ္မယ္ ဆိုလိုႛရႀိရင္ ဗမာ စစ္အစိုးရအေနနဲႛေပၝ့ေလ၊
ဒီသေဘႆာေပၞမႀာ တရားဝင္တက္႓ပီးေတာ့ ရႀာေဖၾရမယ္၊ ေတၾႚရႀိခဵက္ေတၾကိုလည္းပဲ ကုလသမဂၢ
လံုဴခံႂေရးေကာင္စီကို အစီရင္ခံရမဲ့ အေနအထား ရႀိပၝတယ္။ ဒီဟာေတၾအတၾက္ ဆိုလိုႛရႀိရင္လည္း
စစ္အစိုးရက ဒီသေဘႆာကို လက္ခံရဲမဲ့ အေနအထားမဵိႂး မရႀိႎိုင္ဘူး။ ဘာဴဖစ္လိုႛလဲဆိုေတာ့ ဒၝက
ဒီသေဘႆာထၾက္လာတဲ့ သတင္းကလည္း ႎိုင္ငံတကာမႀာ ပဵံႚႎႀံႛေန႓ပီ ဴဖစ္တဲ့အတၾက္ေဳကာင့္
ဗမာစစ္အစိုးရက လက္မခံေတာ့လိုႛ ဒီသေဘႆာက သူႛရဲ့ ပင္ရင္းဆိပ္ကမ္းကိုပဲ မိခင္ႎိုင္ငံကိုပဲ
ဴပန္သၾားတာလည္း ဴဖစ္ေကာင္းဴဖစ္ႎိုင္တယ္လိုႛ သံုးသပ္လိုႛ ရပၝတယ္။

ကိုရီးယားသတင္းစာမႀာ ေရးသားခဵက္အရ ဴမန္မာသံ႟ံုးက ဒီအေဳကာင္းေဴပာဖိုႛဴငင္းတယ္လိုႛ

ဆိုပၝတယ္။ အေမရိကန္ဖဵက္သေဘႆာ USS John McCain ဟာ ဒီသေဘႆာေနာက္က
လိုက္ပၝေနပၝတယ္။ ဒၝေပမဲ့ ဝင္ေရာက္ရႀာေဖၾဖိုႛေတာ့ ခၾင့္ဴပႂမိန္ႛမရေသးပၝဘူး။

ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီးေ႟ၿမန္း ေဴမာက္ကိုရီးယားကို
လ႖ိႂႚဝႀက္သၾားေရာက္ခဲ့
2009-06-30
http://www.rfa.org/burmese/news/shwe_mann_secretly_visited_north_korea-
06302009133419.html/story_main?textonly=1

ဴမန္မာစစ္အစိုးရ တတိယ ထိပ္တန္းေခၝင္းေဆာင္ ဴဖစ္တဲ့ ဳကည္းေရေလ ပူးေပၝင္း

စစ္ဆင္ေရးမႀႃးခဵႂပ္ ဗုိလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းဟာ ႓ပီးခဲႛတဲႛ ႎိုဝင္ဘာလအတၾင္း တ႟ုတ္ဴပည္ကို
သၾားေရာက္ခဲ့႓ပီးေနာက္မႀာ ေဴမာက္ကိုရီးယား ႎိုင္ငံကိုလည္း တပတ္ဳကာ သၾားေရာက္ခဲ့႓ပီး
စစ္ေရးနဲႛ လက္နက္နည္းပညာဆိုင္ရာမဵား ေလ့လာေရးခရီး သၾားေရာက္ခဲ့တယ္လိုႛ RFAက
သိရပၝတယ္။

ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းရဲ့ ေဴမာက္ကိုရီးယား ခရီးစဥ္နဲႛ ပတ္သက္လုိႛ အေသးစိတ္တင္ဴပထားတဲ့

အထူးလ႖ိႂႚဝႀက္ အစီရင္ခံစာ တေစာင္ကို မဳကာခင္ကာလက ဴပည္ပသတင္းမီဒီယာ
အဖၾဲႚအစည္းတခဵိႂႚဆီကို ေရာက္လာရာမႀာ RFAကလည္း မိတၨႃတစုံ လက္ခံရရႀိခဲ့ပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 104

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေဴမာက္ကိုရီးယားနဲႛ တ႟ုတ္ႎိုင္ငံေတၾက စစ္ေရးဆိုင္ရာ စနစ္ေတၾကို ေလႛလာ႓ပီး
ဴမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ေခတ္မီ အင္အားေတာင့္တင္း႓ပီး စၾမ္းရည္ထက္ဴမက္တဲ့ တပ္မေတာ္ဴဖစ္ဖိုႛ
ရည္႟ၾယ္ခဵက္နဲႛ သၾားေရာက္တာ ဴဖစ္တယ္လိုႛ အစီရင္ခံစာက ဆုိပၝတယ္။

စာမဵက္ႎႀာ ၄၀ ေကဵာ္ပၝရႀိတဲ့ ဒီအစီရင္ခံစာမႀာ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းဟာ အဖၾဲႚဝင္ ၁၇ ဦး

နဲႛအတူ တ႟ုတ္ႎိုင္ငံကို ၂၀၀၈ ခုႎႀစ္ ႎိုဝင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေနႛက ထၾက္ခၾာခဲ့႓ပီး ဒုတိယေနႛဴဖစ္တဲ့
၂၂ ရက္ေနႛမႀာ ေဴမာက္ကိုရီးယား ႎုိင္ငံ ႓ပႂံယမ္း႓မိႂႚကို သၾားေရာက္ခဲ့တယ္လိုႛ ေဖာ္ဴပထားပၝတယ္။

ေဴမာက္ကိုရီးယား ကာကၾယ္ေရးဝန္႒ကီးဌာန ခန္းမေဆာင္တၾင္ ဴမန္မာစစ္တပ္၏ အဆင့္ဴမင့္

ကိုယ္စားလႀယ္အဖၾဲႚ ေခၝင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္း (ထိုင္ေနသူ၊ ဝဲ) ႎႀင့္
ေဴမာက္ကိုရီးယား ကာကၾယ္ေရး ဦးစီးခဵႂပ္ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး ကင္ဂဵႂပ္ဆစ္ (ထိုင္ေနသူ၊ ယာ¬) တိုႛ
၂၀၀၈ခုႎႀစ္၊ ႎိုဝင္ဘာလ ၂၆ရက္က နားလည္မႁ စာခ႗န္လၿာ လက္မႀတ္ေရးထိုးေနပံု ဴဖစ္ပၝသည္။
(Photo: RFA)

အဲဒီအဖၾဲႚမႀာ ေလတပ္ ကာကၾယ္ေရးဦးစီးခဵႂပ္ ဒုတိယဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး ဴမင့္လႁိင္၊ ဗိုလ္မႀႃးခဵႂပ္

လႀေဌးဝင္း၊ ဗိုလ္မႀႃးခဵႂပ္ ခင္ေအာင္ဴမင့္ အပၝအဝင္ အ႒ကီးစားစစ္လက္နက္ပစၤည္းတပ္က
ထိပ္တန္းစစ္အရာရႀိေတၾ လိုက္ပၝခဲ့ပၝတယ္။

ေဴမာက္ကိုရီးယား ႎုိင္ငံမႀာ စစ္ဦးစီးခဵႂပ္ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး Kim Gyok Sik နဲႛေတၾႚဆုံ႓ပီး ဴမန္မာနဲႛ

ေဴမာက္ကိုရီးယား ပူးတၾဲ စစ္ေရးေလ့ကဵင့္ဖိုႛ သေဘာတူစာခဵႂပ္တရပ္ကုိ ႎုိဝင္ဘာလ ၂၇
ရက္ေနႛမႀာ လက္မႀတ္ေရးထိုးခဲ့ပၝတယ္။

ဒၝ့အဴပင္ ေဴမာက္ကိုရီးယားအစိုးရရ့ဲ ေဴမဴပင္ပစ္ (စကဒ္ဒုံးပဵံ) ထုတ္လုပ္ေရးစက္႟ုံ၊ ေဝဟင္ပစ္

ဒုံးပဵံ ထုတ္လုပ္ေရး စက္႟ုံနဲႛ သိမ္းဆည္းေရး စခန္းေတၾ၊ ေရေဳကာင္းနဲႛေလေဳကာင္းရန္
ကာကၾယ္ေရး စနစ္ေတၾနဲႛ ေဴမေအာက္ ဥမင္ အိမ္ရာစခန္း၊ ေဴမေအာက္ ဥမင္ဆက္သၾယ္ေရး၊
ကာကၾယ္ေရး စနစ္ေတၾကို ေလ့လာခဲ့ေဳကာင္း အေသးစိတ္ ေဖာ္ဴပထားပၝတယ္။

ဒီအစီရင္ခံစာမႀာ တ႟ုတ္နဲႛ ေဴမာက္ကိုရီးယား စစ္ေရးဴပင္ဆင္မႁေတၾကို ႎိႁင္းယႀဥ္ သုံးသပ္ခဵက္ေတၾ

ပၝသလို ဴမန္မာ စစ္တပ္အတၾက္ အသုံးဝင္မႁေတၾကိုလည္း သုံးသပ္တင္ဴပထားတာ ေတၾႚရပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 105

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းနဲႛအဖၾဲႚ ေဴမာက္ကိုးရီယားခရီးစဥ္ေနာက္ပိုင္းမႀာ လက္နက္ေတၾ
တင္ေဆာင္လာတယ္လိုႛ ယူဆရတဲ့ ေဴမာက္ကိုရီယား Kang Nam သေဘႆာဟာ
ဴမန္မာႎိုင္ငံဘက္ကို ဦးတည္သၾားေနတယ္လိုႛ သတင္းေတၾ အရ သိရပၝတယ္။

ဒီလ႖ိႂႚဝႀက္အစီရင္ခံစာအေဳကာင္း စုစည္းတင္ဴပေလ့လာခဵက္ေတၾကို အထူးအစီအစဥ္အဴဖစ္

တင္ဆက္ထားပၝတယ္။

ဴမန္မာစစ္တပ္၏ အဆင့္ဴမင့္ ကိုယ္စားလႀယ္အဖၾဲႚ ေခၝင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္း (ယာ)

ႎႀင့္ ေဴမာက္ကိုရီးယား အလုပ္သမားပၝတီ ဗဟိုေကာ္မတီ အတၾင္းေရးမႀႃး ဂဵန္ေဗဵာင္ဟို (ဝဲ) တိုႛ
၂၀၀၈ခုႎႀစ္၊ ႎိုဝင္ဘာလ ၂၈ရက္က ဴပံႂယမ္း႓မိႂႚေတာ္တၾင္ ႎႁတ္ဆက္ေနပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo:
RFA)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 106

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

လ႖ိႂႚဝႀက္ သၾားေရာက္ခဲ့သည့္ နအဖ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး

ေ႟ၿမန္း၏ တ႟ုတ္ႎႀင့္ ေဴမာက္ကိုရီးယား ခရီးစဥ္ လ႖ိႂဝႀက္
အစီရင္ခံစာႎႀင့္ ဴမန္မာ-ေဴမာက္ကုိရီးယား ဆက္ဆံေရး
ဴမန္မာ နအဖ စစ္အစိုးရ တတိယ ထိပ္တန္း ေခၝင္းေဆာင္ ဴဖစ္တဲ့ ဳကည္း၊ ေရ၊ ေလ ပူးေပၝင္း
စစ္ဆင္ေရးမႀႃးခဵႂပ္ ဗုိလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းဟာ ႓ပီးခဲႛတဲႛ ႎိုဝင္ဘာလ အတၾင္း တ႟ုတ္ဴပည္က
တဆင့္ ေဴမာက္ကိုရီးယားကို တပတ္ဳကာ သၾားေရာက္ခဲ့႓ပီး၊ ေဴမာက္ကိုရီးယားနဲႛ
တ႟ုတ္ႎိုင္ငံေတၾက စစ္ေရး နည္းစနစ္ေတၾနဲႛ လက္နက္ နည္းပညာ ဆိုင္ရာေတၾကို ေလႛလာ႓ပီး
ဴမန္မာ့ တပ္မေတာ္အား ေခတ္မီ အင္အား ေတာင့္တင္း႓ပီး စၾမ္းရည္ ထက္ဴမက္တဲ့ တပ္မေတာ္
တည္ေဆာက္ဖုိႛ ရည္႟ၾယ္ခဵက္နဲႛ သၾားေရာက္ ေလ့လာခဲ့တာ ဴဖစ္တယ္လိုႛ အစီရင္ခံစာက
ဆုိပၝတယ္။ ဒီ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး ေ႟ၿမန္းရဲႚ လ႖ိႂဝႀက္ အစီရင္ခံစာ အဴပည့္အစံု အဴပင္ ဒံုးလက္နက္
နည္းပညာ ဴမန္မာႎိုင္ငံသိုႛ တင္ပိုႛရန္ ဳကံစည္သူ ၃ ဦးကို ဂဵပန္ရဲက ဖမ္းဆီးလိုက္တဲ့ ဗီၾအိုေအ
သတင္းနဲႛ ဧရာဝတီက ဴပႂစု တင္ဴပထားတဲ့ ဴမန္မာ-ေဴမာက္ကုိရီးယား ဆက္ဆံေရးကို ပူးတၾဲ
လၿင့္တင္ ေပးလိုက္ပၝတယ္။

ပံု - ေဴမာက္ကိုရီးယား ကာကၾယ္ေရး ဝန္႒ကီးဌာန ခန္းမေဆာင္၌ စစ္ဦးစီးခဵႂပ္ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး

ကင္ဂဵႂပ္ဆစ္ႎႀင့္ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းတုိႛ ေတၾႚဆံုစဥ္၊ ဳကပ္ေဴပး၌ ေဴမာက္ကိုရီးယား
က႗မ္းကဵင္သူမဵားက နအဖ စစ္အရာရႀိမဵားအား ရႀင္းဴပေနပံုႎႀင့္ တူးေဖာ္ေနသည့္ ေဴမေအာက္ဥမင္။

ဴမန္မာ သတင္းဌာနမဵား ၊ ၃၀ ၊ ဇၾန္ ၊ ၂၀၀၉

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 107

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
စာမဵက္ႎႀာ ၃၇ မဵက္ႎႀာ ပၝရႀိတဲ့ ဒီအစီရင္ခံစာမႀာ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းဟာ အဖၾဲႚဝင္
၁၇ ဦး နဲႛ အတူ တ႟ုတ္ႎိုင္ငံကို ၂၀၀၈ ခုႎႀစ္၊ ႎိုဝင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေနႛက ထၾက္ခၾာခဲ့႓ပီး ဒုတိယေနႛ
ဴဖစ္တဲ့ ၂၂ ရက္ေနႛမႀာ ေဴမာက္ကိုရီးယား ႎုိင္ငံ ဴပံႂယမ္း႓မိႂႚကို သၾားေရာက္ခဲ့တယ္လိုႛ
ေဖာ္ဴပထားပၝတယ္။

အဲဒီအဖၾဲႚမႀာ ေလတပ္ ကာကၾယ္ေရး ဦးစီးခဵႂပ္ ဒု-ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး ဴမင့္လႁိင္၊ ဗိုလ္မႀႃးခဵႂပ္

လႀေဌးဝင္း၊ ဗိုလ္မႀႃးခဵႂပ္ ခင္ေအာင္ဴမင့္ အပၝအဝင္ အ႒ကီးစား စစ္လက္နက္ ပစၤည္းတပ္က
ထိပ္တန္း စစ္အရာရႀိေတၾ လိုက္ပၝခဲ့ပၝတယ္။

ေဴမာက္ကိုရီးယား ႎုိင္ငံမႀာ စစ္ဦးစီးခဵႂပ္ ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး Kim Gyok Sik နဲႛ ေတၾႚဆုံ႓ပီး

ဴမန္မာနဲႛ ေဴမာက္ကိုရီးယား ပူးတၾဲ စစ္ေရး ေလ့ကဵင့္ဖိုႛ သေဘာတူ စာခဵႂပ္ တရပ္ကုိ ႎုိဝင္ဘာလ
၂၇ ရက္ေနႛမႀာ လက္မႀတ္ ေရးထိုးခဲ့ပၝတယ္။

ဒၝ့အဴပင္ ေဴမာက္ကိုရီးယား အစိုးရရဲႚ ေဴမဴပင္ပစ္ (စကဒ္ဒုံးပဵံ) ထုတ္လုပ္ေရး စက္႟ုံ၊

ေဝဟင္ပစ္ ဒုံးပဵံ ထုတ္လုပ္ေရး စက္႟ုံနဲႛ သိမ္းဆည္းေရး စခန္းေတၾ၊ ေရေဳကာင္းနဲႛ ေလေဳကာင္းရန္
ကာကၾယ္ေရး စနစ္ေတၾနဲႛ ေဴမေအာက္ ဥမင္ အိမ္ရာစခန္း၊ ေဴမေအာက္ ဥမင္ဆက္သၾယ္ေရး၊
ကာကၾယ္ေရး စနစ္ေတၾကို ေလ့လာခဲ့ေဳကာင္း အေသးစိတ္ ေဖာ္ဴပထားပၝတယ္။

ဒီအစီရင္ခံစာမႀာ တ႟ုတ္နဲႛ ေဴမာက္ကိုရီးယား စစ္ေရး ဴပင္ဆင္မႁေတၾကို ႎိႁင္းယႀဥ္

သုံးသပ္ခဵက္ေတၾ ပၝသလို ဴမန္မာ စစ္တပ္ အတၾက္ အသုံးဝင္မႁေတၾကိုလည္း သုံးသပ္
တင္ဴပထားတာ ေတၾႚရပၝတယ္။

ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္းရဲႚ တ႟ုတ္နဲႛ ေဴမာက္ကိုရီးယား ခရီးစဥ္နဲႛ ပတ္သက္လုိႛ

အေသးစိတ္ တင္ဴပထားတဲ့ အထူးလ႖ိႂႚဝႀက္ အစီရင္ခံစာ တေစာင္ဴဖစ္တဲ့ "ကိုရီယား
ဒီမိုကရက္တစ္ ဴပည္သူႛ သမၳတ ႎိုင္ငံႎႀင့္ တ႟ုတ္ဴပည္သူႛ သမၳတ ႎိုင္ငံတိုႛတၾင္ ၂၀၀၈ ခုႎႀစ္၊
ႎိုဝင္ဘာလ (၂၁) ရက္ေနႛမႀ ဒီဇင္ဘာလ (၂) ရက္ေနႛ အထိ ေလ့လာခဲ့ေသာ ႎိုင္ငံေတာ္
ေအးခဵမ္း သာယာေရးႎႀင့္ ဖၾံႚ႓ဖိႂးေရး ေကာင္စီဝင္ ညၟိႎိႁင္း ကၾပ္ကဲေရးမႀႃး (ဳကည္း၊ ေရ၊ ေလ)
ဗိုလ္ခဵႂပ္႒ကီး သူရေ႟ၿမန္း ဦးေဆာင္သည့္ ဴမန္မာ့ တပ္မေတာ္ အဆင့္ဴမင့္ ကိုယ္စားလႀယ္ အဖၾဲႚ၏
အစီရင္ခံစာ" ကို မဳကာခင္ကာလက ဴပည္ပ အဖၾဲႚအစည္း တခဵိႂႚဆီကို ေရာက္လာရာမႀ ဴမန္မာ
အုိင္အက္စ္ပီက ရရႀိထားတဲ့ မိတၨႃတစုံကို အမဵားဴပည္သူ ဖတ္႟ႁ ေလ့လာႎိုင္ဖုိႛ ဴပန္လည္
လၿင့္တင္ ေပးလိုက္ပၝတယ္။ အဴပည့္အစံု ဖတ္႟ႁလိုပၝက ဒီမႀာ ႎိႀပ္လုိက္ပၝ။ အ႟ၾယ္အစား 4.7 MB
- ဖိုင္အမဵႂိးအစား application/pdf

ဒံုးလက္နက္ နည္းပညာ ဴမန္မာႎိုင္ငံသိုႛ တင္ပိုႛရန္ ဳကံစည္သူ ၃ ဦးကို ဂဵပန္ရဲက ဖမ္း

ဒံုးလက္နက္ ထုတ္လုပ္ရာမႀာ အသံုးဴပႂႎိုင္တဲ့ သံလိုက္ တိုင္းတာေရး ကိရိယာ တခု

ဴမန္မာႎိုင္ငံကို တင္ပိုႛဖိုႛ ဳကံစည္ေနတယ္လိုႛ မသကႆာရသူ ၃ ဦးကို ဂဵပန္ ႎိုင္ငံဴခား
ေငၾလဲလႀယ္ေရးနႛဲ ကုန္သၾယ္ေရး စည္းမဵဥ္းေတၾ ခဵႂိးေဖာက္မႁနဲႛ ဂဵပန္ ရဲတပ္ဖၾဲႚက
ဖမ္းဆီးလိုက္ပၝတယ္။

ဂဵပန္ႎိုင္ငံမႀာ ေနထိုင္သူ ေဴမာက္ကိုရီးယား ႎိုင္ငံသား အသက္ ၄၁ ႎႀစ္ အ႟ၾယ္ ရီက႗န္ဟုိ

(Ri Kyong Ho)၊ ဂဵပန္ႎိုင္ငံသား ကုမၯဏီပိုင္ရႀင္ ယာဆုဟီကုိ မူတုိ (Yasuhiko Muto) နဲႛ စက္မႁ
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 108
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
လုပ္ငန္းရႀင္ မိယကိ ကတ္ဆုကိ (Miaki Katsuki) တိုႛ ၃ ေယာက္ဟာ သံလိုက္ တိုင္းတာေရး
ကိရိယာ တခု ဴမန္မာႎိုင္ငံကို တင္ပိုႛဖိုႛ ဳကံစည္ ေနဳကေဳကာင္း၊ ေဴမာက္ကိုရီးယား အစိုးရနဲႛ
ဆက္စပ္ေနတဲ့ တ႟ုတ္ႎိုင္ငံမႀာ အေဴခစိုက္တဲ့ ေဴမာက္ကိုရီးယား ကုမၯဏီကေန အဲဒီ ကိရိယာကို
မေလးရႀားက တဆင့္ ဴမန္မာႎိုင္ငံကို တင္ပိုႛဖိုႛ ႒ကိႂးပမ္းေနတာလိုႛ ဂဵပန္ ရဲတပ္ဖၾဲႚက ေဴပာပၝတယ္။

ဴမန္မာ့အေရး ေစာင့္ဳကည့္သူေတၾကေတာ့ ဒံုးလက္နက္ ထုတ္လုပ္ေရးမႀာ လိုအပ္တဲ့

ပစၤည္း ကိရိယာ တခဵႂိႚကို ဴမန္မာႎိုင္ငံက တဆင့္ ေဴမာက္ကိုရီးယားကို တင္ပိုႛတာ ဴဖစ္ႎိုင္ေခဵ
ရႀိတယ္လိုႛ ယူဆဳကပၝတယ္။

ေဴမာက္ကိုရီးယားရဲႚ တားဴမစ္ ပစၤည္းေတၾ လ႖ိႂႚဝႀက္ ကုန္သၾယ္ေရးနဲႛ မစ္ဆုိင္း (Missile)

ဒံုးလက္နက္ နည္းပညာ ဴဖန္ႛဴဖႃးတဲ့ အေလ့အထကို ႎိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝန္းက
မဵက္ဴခည္မဴပတ္ ေစာင့္ဳကည့္တဲ့ အခဵိန္နဲႛ ဒီဖမ္းဆီးမႁက တိုက္ဆိုင္ ေနပၝတယ္။ တခဵိန္တည္းမႀာပဲ
ကုလသမဂၢက တားဴမစ္ထားတဲ့ စစ္လက္နက္ ပစၤည္းေတၾ တင္ေဆာင္လာတယ္လိုႛ ယူဆရတဲ့
ေဴမာက္ကိုရီးယားပိုင္ ကမ္နမ္ ၁ (Kang Nam 1) ကုန္တင္ သေဘႆာဟာ စင္ကာပူက တဆင့္
ဴမန္မာႎိုင္ငံကို ဦးတည္လာေနတယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းအရ အေမရိကန္ ေရတပ္ ဖဵက္သေဘႆာ
Destroyer MSS John McCain ကလည္း မဵက္ဴခည္မဴပတ္ ေစာင့္ဳကည့္ေနဆဲ ဴဖစ္ပၝတယ္။
ေဴမာက္ကိုရီးယားပိုင္ ကမ္နမ္ ၁ ကုန္တင္သေဘႆာ ဴမန္မာႎိုင္ငံကို လာေရာက္ဖိုႛ မရႀိဘူးလိုႛ
စစ္အစိုးရ သတင္းစာမႀာ အရင္ သီတင္းပတ္ အတၾင္းက ေဖာ္ဴပခဲ့ပၝတယ္။

ဴမန္မာ-ေဴမာက္ကုိရီးယား ဆက္ဆံေရး

ကမ္နမ္ ၁ (Kang Nam 1) သေဘႆာသည္ ေဴမာက္ကုိရီးယားမႀ ထၾက္ခၾာ႓ပီး ဴမန္မာႎုိင္ငံဘက္သုိႛ

ဦးတည္ေနရာ သေဘႆာေပၞတၾင္ တားဴမစ္ထားေသာ လက္နက္မဵား တင္ေဆာင္ထားသည္ဟု
သံသယရိႀသဴဖင့္ အေမရိကန္ ေရတပ္က ေနာက္ေယာင္ခံ လုိက္ေနသည္။

၂၀၀၇။ ေဴမာက္ကုိရီးယား၏ ကမ္နမ္ ၁ (Kang Nam 1) သေဘႆာသည္

မုန္တုိင္းေရႀာင္ရန္ႎႀင့္ စက္ပုိင္းဆုိင္ရာ ဴပႂဴပင္ရန္ဟု ဆုက
ိ ာ ရန္ကုန္႓မိႂႚ သီလဝၝ ဆိပ္ကမ္းတၾင္
ဴမန္မာစစ္အစုိးရက ဆုိက္ကပ္ခၾင့္ ဴပႂလုိက္သည္။

၂၀၀၇ ဧ႓ပီ။ ဴမန္မာႎႀင့္ ေဴမာက္ကုိရီးယားတုိႛ သံတမန္ ဴပန္လည္ ဆက္သၾယ္ရန္

သေဘာတူေဳကာင္း လက္မႀတ္ ေရးထုိးသည္။ ရန္ကုန္႓မိႂႚတၾင္ ဴပႂလုပ္သည့္ လက္မႀတ္ထုိးပဲၾကုိ
ေဴမာက္ကိုရီးယား ဒု-ႎိုင္ငံဴခားေရး ဝန္႒ကီး ကင္ရန္အီးလ္၊ ဴမန္မာ ဒု-ႎိုင္ငံဴခားေရး ဝန္႒ကီး
ဦးေကဵာ္သူတုိႛ တက္ေရာက္သည္။

ႎႀစ္ႎုိင္ငံလုံးႎႀင့္ အိမ္နီးခဵင္း ဴဖစ္႓ပီး စီးပၾားေရး၊ ကုန္သၾယ္ေရး အရလည္း နီးစပ္ေသာ

တ႟ုတ္ႎုိင္ငံက သံအဆက္အသၾယ္ ဴပန္လည္ ဴပႂလုပ္ဴခင္းကုိ ႒ကိႂဆုိလုိက္သည္။
"ေဴမာက္ကုိရီးယားႎႀင့္ ဴမန္မာ ႎႀစ္ႎုိင္ငံသည္ တ႟ုတ္ဴပည္၏ ရင္းႎႀီးေသာ အိမ္နီးခဵင္း ႎုိင္ငံမဵား
ဴဖစ္သည္" ဟု တ႟ုတ္ ႎုိင္ငံဴခားေရး ဝန္႒ကီးဌာန ေဴပာခၾင့္ရပုဂၢိႂလ္ Liu Jianchao က ေဴပာသည္။
"ႎႀစ္ဖက္ ဆက္ဆံေရး တုိးဴမၟင့္ဴခင္းေဳကာင့္ ဝမ္းေဴမာက္ ဝမ္းသာ ႒ကိႂဆုိသည္" ဟု သူက ဆုိသည္။

၂၀၀၆၊ ႎုိဝင္ဘာ။ အေမရိကန္က ေစာင့္ဳကည့္ေနသည့္ ေဴမာက္ကုိရီးယား သေဘႆာ

တစီးသည္ ဒုံးကဵည္ လက္နက္မဵားကုိ ဴမန္မာဴပည္သုိႛ သၾားေရာက္ ပုိႛေဆာင္သည္ဟု
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 109
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ယုံဳကည္ရေဳကာင္း ေတာင္ကုိရီးယားႎုိင္ငံ Yonhap သတင္းဌာနက ဆုိသည္။ Bongwhasan
အမည္ရိႀ သေဘႆာသည္ ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းသုိႛ လက္နက္မဵား သၾားေရာက္ ပုိႛေဆာင္သည္
ဟူေသာ သတင္းကုိ ဴမန္မာ နအဖ စစ္အစုိးရက ဴငင္းဆုိသည္။ သေဘႆာသားတုိႛ အတၾက္ ရိကၡာ၊
သေဘႆာအတၾက္ ေလာင္စာ ဴဖည့္တင္းရန္ အေရးေပၞ ကမ္းကပ္ဴခင္းသာ ဴဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

၂၀၀၅။ အေမရိကန္ ႎိုင္ငံဴခားေရး ဝန္႒ကီး ကၾန္ဒိုလီဇာ႟ုိက္က ေဴမာက္ကုိရီးယား၊

ဘယ္လာ႟ုစ္၊ ကဵႃးဘား၊ ဇင္ဘာေဘၾ၊ ဴမန္မာႎုိင္ငံတုႛိကုိ အာဏာရႀင္တုိႛ၏ ခံကတုတ္ ႎိုင္ငံမဵား
အဴဖစ္ ေဖာ္ဴပသည္။

၂၀၀၃၊ ဇူလုိင္။ ေဴမာက္ကုိရီးယား ပညာရႀင္ ၁၅ ဦးမႀ ၂၀ ခန္ႛ အထိကုိ ရန္ကုန္ရိႀ ေရတပ္

စခန္းတခုႎႀင့္ ကာကၾယ္ေရး ဝန္႒ကီးဌာန၏ ဧည့္ရိပ္သာ တခုတၾင္ ေတၾႚရေဳကာင္း ေဟာင္ေကာင္
အေဴခစုိက္ အေရႀႚဖဵား ေဒသ စီးပၾားေရးရာ စာေစာင္ (FEER) က ေရးသား ေဖာ္ဴပလုိက္သည္။

ထုိအခဵိန္မႀစ႓ပီး ေဴမာက္ကုိရီးယား ပညာရႀင္မဵားကုိ ဴမန္မာဴပည္ အလယ္ပုိင္း

နတ္ေမာက္႓မိႂႚ အနီးတၾင္ ေတၾႚရသည္ဟူေသာ သတင္းမဵား ထၾက္ေပၞလာသည္။
၂၀၀၀ ဴပည့္ႎႀစ္မႀ စတင္၍ ႟ုရႀားႎုိင္ငံ၏ အကူအညီဴဖင့္ ႎဵႃကလီးယား သုေတသန
ဌာနတခု တည္ေဆာက္ေရး အစီအစဥ္မဵားလည္း အဆုိပၝ ေဒသအနီးတၾင္
တည္ရိႀဴခင္းေဳကာင့္ ေဴမာက္ကုိရီးယား ပညာရႀင္မဵားလည္း ဴမန္မာဴပည္
ႎဵႃကလီးယား အစီအစဥ္တၾင္ တနည္းနည္းဴဖင့္ ပၝဝင္ ပတ္သက္ေနသည္ဟု
ယူဆလာဳကသည္။

၂၀၀၁၊ ဇၾန္။ ေဴမာက္ကုိရီးယား ဒု-ႎုိင္ငံဴခားေရး ဝန္႒ကီး မစၤတာ ပတ္ကီယၾန္

ဦးေဆာင္သည့္ ကုိယ္စားလႀယ္ အဖဲၾႚ ရန္ကုန္သုိႛ သၾားေရာက္႓ပီး ဒု-ႎုိင္ငံဴခားေရး ဝန္႒ကီး
ဦးခင္ေမာင္ဝင္းႎႀင့္ ေတၾႚဆုံ ေဆၾးေႎၾးသည္။

၂၀၀၀၊ ႎုိဝင္ဘာ။ ေဴမာက္ကုိရီးယား တပ္မေတာ္ အဆင့္ဴမင့္ အရာရိႀမဵားႎႀင့္ ေဆၾးေႎၾး

ညိၟႎိႁင္းရန္ ဴမန္မာ နအဖ စစ္အစုိးရက ကုိယ္စားလႀယ္ အဖဲၾႚကုိ ေဴမာက္ကုိရီးယားသုိႛ လ႖ိႂႚဝႀက္
ေစလၿတ္သည္။

၁၉၉၉။ ဴမန္မာ နအဖ စစ္အစုိးရ အရာရိႀမဵား ေဴမာက္ကုိရီးယား ႎုိင္ငံသုိႛ

သၾားေရာက္ဴခင္းဴဖင့္ ဴမန္မာႎႀင့္ ေဴမာက္ကုိရီးယား သံတမန္ အဆက္အသၾယ္ ဴပန္လည္
အစဴပႂခ့ဲသည္။ ထုိခရီးစဥ္ကုိ တရားဝင္ ေဳကညာဴခင္း မရိႀေပ။

ဴမန္မာ နအဖ စစ္အစုိးရက ေဴမာက္ကုိရီးယားထံမႀ 130-millimeter M-46 အေဴမာက္

၁၂ လက္ ဝယ္ယူခ့ဲသည္ ဟူေသာ သတင္းမဵား ထၾက္ေပၞလာသည္။

၁၉၈၃၊ ေအာက္တုိဘာ။ ရန္ကုန္႓မိႂႚ အာဇာနည္ ဗိမာန္တၾင္ ဗုံးေပၝက္ကဲၾမႁ ဴဖစ္ပၾားရာ

ေတာင္ကုိရီးယား သမၳတ ခဵန္ဒူးဝမ္၏ ကုိယ္စားလႀယ္ အဖဲၾႚတၾင္ ပၝဝင္သည့္ ဝန္႒ကီး ၄ ဦး
အပၝအဝင္ ေတာင္ကုိရီးယား အရာရိႀ စုစုေပၝင္း ၁၇ ဦး ေသဆုံးသၾားသည္။ သမၳတမႀာ ဗုံးခဲၾ
တုိက္ခုိက္မႁမႀ လၾတ္ေဴမာက္သၾားသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 110

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဗုံးခဲၾ တုိက္ခုိက္မႁမႀာ ေဴမာက္ကုိရီးယား အစုိးရ၏ လက္ခဵက္ဴဖစ္ေဳကာင္း
ေဖာ္ထုတ္ ေတၾႚရိႀရသဴဖင့္ ဴမန္မာႎုိင္ငံက ေဴမာက္ကုိရီးယား ႎုိင္ငံႎႀင့္ သံတမန္
အဆက္အသၾယ္ ဴဖတ္ေတာက္လုိက္သည္။ ဗုံးခဲၾသူ ေဴမာက္ကုိရီးယား ၃
ဦးအနက္ တဦးကုိ အေသ ဖမ္းဆီးမိေဳကာင္း၊ တဦးမႀာ သူႛကုိယ္သူ ဗုံးခဲၾ
လုပ္ဳကံလုိက္ေဳကာင္း ဴမန္မာ မဆလ အစုိးရက သတင္း ထုတ္ဴပန္သည္။
ကဵန္တဦးမႀာ ေသဒဏ္ ထိုႛေနာက္ ေထာင္ဒဏ္ တသက္တက႗န္းသိုႛ ေဴပာင္းလဲ
ခဵမႀတ္ ခံရသည္။

အာေဘာ္ႏွင့္အျမင္ ေဆာင္းပါး ၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - (အပိုင္း ၄)

၂၀၀၉ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း - (အပိုင္း ၄)

ေဆာင္းပါး
ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 01 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 15 နာရီ 14 မိနစ္

ကမၻာ့အင္အားၾကီးမ်ားႏွင့္ သံတမန္နည္းလမ္း
တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္တို႔ ျမန္မာျပည္အေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေပၚလစီခ်ပံု၊ ေပၚလစီကို
အေကာင္အထည္ ေဖာ္ပံုေတြကို နားလည္ဖုိ႔ လိုတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လက္ရွိ
အေျခအေနမွာ နအဖ အေပၚ ၾသဇာ အရွိဆံုးက တ႐ုတ္။ ဒါေတာင္ တ႐ုတ္ၾကီးေျပာသမွ်ကို နအဖ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက နားေထာင္တာ မဟုတ္။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္မပါရင္ မျဖစ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္နဲ႔
အေမရိကန္ဟာ အေရးၾကီးဆံုး။ ဒီ ၂ ႏိုင္ငံ ပူးေပါင္းအေျဖရွာမွ အေျဖရဖို႔၊ တုိးတက္ဖုိ႔
ျဖစ္ႏုိင္တာကိုး။ ဒါက အျပင္က ဖိအား၊ အတြင္းက ဖိအားမပါဘဲလည္း အေျဖမရႏုိင္ပါ။
အတြင္းဖိအားကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွ အတြင္းအျပင္ ဖိအားႏွစ္ဖက္ ညႇပ္ကိုင္မွ နအဖ ကို (ကိုင္)
ႏုိင္စရာ ရွိပါတယ္။

တ႐ုတ္တုိ႔ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ဟာ ဗဟိုဦးစီးစနစ္ဆုိေပမယ့္ ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြကို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 111
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ကုိယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အေတာ္ေပးၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေစတယ္။ ေပၚလစီကို ဗဟိုက ခ်တယ္။
ဒီေပၚလစီခ်ၿပီးရင္ ေပၚလစီအရ ဘာလုပ္ႏုိင္တယ္၊ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာကို
ေဘာင္ခတ္ေပးလုိက္တယ္။ ဒီ ေဘာင္ထဲမွာရွိရင္ ျပည္နယ္ အစိုးရေတြက
အေကာင္အထည္ေပၚတာပဲ။ ျမန္မာအေရးဆိုရင္ ေဘက်င္းက ေပၚလစီ ကို္င္တယ္။
အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာက်ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက ယူနန္နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာေၾကာင့္
ယူနန္က ကုိင္တြယ္တယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ အထူးသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားေတြေရာ၊
အတုိက္အခံေတြေရာေပါ့။

ကိုင္တြယ္တဲ့ ယူနန္က အရာရွိေတြက လံုျခံဳေရးေအဂ်င္စီေတြမွာ လုပ္တယ္။ အားလံုးလိုလို

ဗမာစကား ေျပာတတ္တယ္။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
ျမန္မာျပည္ကိုလည္း ခဏခဏသြားတယ္။ နအဖ ဘက္က လူေတြကိုလည္း
ေကာင္းေကာင္းသိသလို အတိုက္အခံဘက္က လူေတြအေၾကာင္းလည္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
ေပက်င္းမွာ ေပၚလစီခ်တဲ့ ‘လူ’ က မဆလ ေခတ္က သံအမတ္္ေဟာင္း၊ ဗမာလို တတ္တယ္။
ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းကြ်မ္းတယ္။ ဒီလူကိုမွ တ႐ုတ္ တတ္သိပညာရွင္ Think
Tank ပါေမာကၡေတြကမွ ေဘးက ဝိုင္းရံေပးထားတယ္။ တ႐ုတ္စနစ္က ေဒါင္လုိက္ Vertical
ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ ကြ်မ္းက်င္သူျဖစ္လာရင္ ဒီအေပၚမွာပဲ အဆင့္ဆင့္
ရာထူးတက္သြားတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ ေပၚလစီကို ေျပာင္းခ်င္ရင္ အခ်ိန္ယူရမယ္။ တ႐ုတ္က
ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းေလ့မရွိဘူး။ တ႐ုတ္က တ႐ုတ္အက်ဳိးကိုပဲ ၾကည့္တယ္။

အေမရိကန္ဘက္ကတာ့ ပါဝင္သူေတြမ်ားတာေၾကာင့္ ပုိရႈပ္ေထြးတယ္။ အေမရိကားမွာ ေပၚလစီကုိ

အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစုိးရက ခ်ရေပမယ့္ ကြန္ကရက္က ပုိက္ဆံဘတ္ဂ်က္ကုိ ခ်ေပးရတာေၾကာင့္
အစုိးရကုိ ေငြနဲ႔ ညႇစ္ထားတယ္ဆုိတဲ့ Power of the Purse နဲ႔ ထိန္းကြပ္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဆီးနိတ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္က အေရးပါတဲ့ အမတ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီအေပၚ
ၾသဇာသက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္။ သမၼတ ဘုရွ္ သတ္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ ရီပတ္္ဘလီကင္ပါတီက
ဒုတိယ အာဏာအရွိဆုံး ဆီနိတ္အမတ္က ေဒၚစုရဲ႕ သတၱိနဲ႔ စြန္႔လႊတ္မႈကုိ ေလးစားၿပီး
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးကုိ ေမြးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနက ျမန္မာႏုိင္ငံအေရးဆုိရင္
လက္ေရွာင္တဲ့သေဘာ လက္လႊတ္ထားခဲ့တယ္ေပါ့။ ဆီးနိတ္ရဲ႕ ဘတ္ဂ်က္လ်ာထားေရး
ေကာ္မတီ Senate Appropriations Committee မွာ ဒီ ဆီနိတ္တာက
အေရးပါအေရာက္ေရာက္သူ လူၾကီး။ ႏုိင္ငံျခားေရး႐ုံး အတြက္ ဘတ္ဂ်က္ကို အတည္ျပဳေပးရတဲ့
Appropriation Sub Committee for Foreign Relation မွာ ဥကၠ႒။ ဒီအရွိန္ေၾကာင့္
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးဟာ ႏုိင္ငံျခားေရး႐ုံးကေန ကြန္ကရက္က သိမ္းပုိက္လုိက္တယ္လို႔
ဆုိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Bi-partisan လုိ႔ေခၚတဲ့ ဒီမုိကရက္ေရာ ရီပတ္ဘလီကင္္ ပါတီက
ကြန္ကရက္ အမႈထမ္းေတြပါဝင္တဲ့ အစုအဖြဲ႔တခုျဖစ္လာတယ္။ Burma Group ဆုိၿပီး
လူသိမ်ားတယ္။ ဒီအဖြဲ႔မွာ ျမန္မာေတြကို ေငြေထာက္ပံ့ေနတဲ့ National Endowment For
Democracy - NED က လူရယ္၊ ကြန္ကရက္က အမႈထမ္းေတြရယ္၊ ရီပတ္ဘလီကင္ပါတီက
ေလာ္ဘီရစ္ Lobbyist တေယာက္ရယ္၊ ဒီမုိကရက္ဘက္က ေလာ္ဘီရစ္တေယာက္ရယ္နဲ႔
ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံကအဖြဲ႔ေတြကုိ ကူညီေထာက္ပံ့ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတခုက လူၾကီးတဦးပဲ
ျမန္မာႏုိင္ငံသားအေနနဲ႔ ဒီအဖြဲ႔မွာ ပါဝင္ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 112

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဒီအဖြဲ႔ဟာ ၾသဇာရွိတယ္။ ကိုင္ထားတယ္။ ရီပတ္ဘလီကင္

ေလာ္ဘီရစ္ဟာ ဆီးနိတ္တာၾကီးရဲ႕ တပည့္ရင္းတေယာက္၊ လူေတာ္တေယာက္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့
ဒီအဖြဲ႔ဟာ ေပၚလစီပုိင္းထက္စာရင္ လႈပ္ရွားတက္ၾကြသူ Activist အပုိင္း ကိုပုိအေလးထားတယ္လုိ႔
ထင္မိတယ္။

ေခါင္းေအးတဲ့ လူေအးေတြလည္း ပါၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္ေတြလုိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို

မကြ်မ္းက်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ Understanding the SPDC Generals ဆုိတာနဲ႔
ေပၚလစီစာတမ္း ဆုိတာေတြကို ဒီအဖဲြ႔က လူတခ်ဳိ႕နဲ႔ ေဆြးေႏြးရင္း စဥ္းစားႏုိင္ေအာင္
ေရးျပခဲ့တာပါ။

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံအေရးကုိ ေဆာင္ရြက္တယ္၊ (ေငြ)လုိတယ္ဆုိရင္ ဒီအဖြဲ႔နဲ႔ မကင္းဘူး။ အေဝးေရာက္

အစုိးရဆုိတာေရာ၊ ဒီမုိကေရစီအတြက္ဆုိတဲ့ အဖြဲ႔တုိင္း ဒီအဖြဲ႔ကုိ ခ်ဥ္းကပ္ၾကရတယ္။
ဆီနိတ္တာအမတ္မင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီပဲယင္း ျဖစ္တယ္၊ ေရႊဝါေရာင္ ျဖစ္တယ္ဆုိရင္
စိတ္ဝင္စားၿပီး ျမန္မာျပည္အတြက္ ေငြ သတ္မွတ္ေပးေပါ့။ ဒီေငြကို NED က ေဝေပးေပါ့။
ဆီနိတ္တာအမတ္မင္းက Burma-Group ကို အားကုိးတယ္။ တခါ ဒီအဖြဲ႔က ဘယ္အဖြဲ႔ကုိ
ဘယ္ေလာက္ကူသင့္တယ္ ဆိုတာကုိ စဥ္းစားၾကၿပီး NED ကတဆင့္ ေငြေပးတာေပါ့။ NED က
တုိက္႐ုိက္ေပးတာရွိသလုိ IRI (International Republican Institute) နဲ႔ DRI (Direct Relief
International) က ပေရာဂ်က္ အလုိက္ေပးတယ္။ DRI က ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးနဲ႔ သင္တန္းကုိ
အေရးေပးတယ္။ IRI ကေတာ့ တီးမယ္၊ ေဆာ္္မယ္ဆုိရင္ ပုိၾကိဳက္တယ္။ ရီပတ္ဘလီကင္ဘက္က
ေလာ္ဘီရစ္က IRI က လာတာ။ ေနာက္ NED မွာ အလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံး Labor Unions
ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တာရယ္ အထူးပေရာဂ်က္မ်ားဆုိၿပီး ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ FTUB က
ၿပိဳင္ဘက္မရွိတာေေပါ့။ အလုပ္သမား ကိုတာ Quota ကရတာကုိး။

Burma Group က လူေတြက စိတ္ရင္းမွန္ၾကပါတယ္။ ေစတနာ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့

ျမန္မာအုပ္စုေတြက အရာဝင္ေလာက္ေအာင္၊ အထင္ၾကီးေလာက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ၾကဘူး။
အထူးသျဖင့္ အေဝးေရာက္ အစုိးရလုိ ျမန္မာေတြကို ကုိယ္စားျပဳရမယ့္အဖြဲ႔က
ပုိက္ဆံေတာင္းတာက လြဲလုိ႔ ဘာမွ Input မေပးႏုိင္ဘူး။ ဥပမာတခုက အထည္စက္႐ုံေတြနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး အေမရိကန္က တားျမစ္ပိတ္ဆို႔မႈ Sanction ဥပေဒကုိ ေရးခဲ့တယ္။ ျမန္မာေတြကုိ
အထင္မၾကီးလုိ႔ မေမးတာလား။ ဘာမွ အကူအညီမေပးႏုိင္မွန္းသိလုိ႔ မေမးတာလားေတာ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 113

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အတတ္မသိပါ။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ ထမင္းစားၾကရင္း ရီပတ္ဘလီကင္က ေလာ္ဘီရစ္က ဒါ
ငါေရးတာပဲ။ နအဖက ရေနတဲ့ သန္း ၃ဝဝ-၃၅ဝ ကုိ ပိတ္ခ်င္တာ အဓိကပဲလုိ႔ ဆုိလာတာေၾကာင့္
ခင္ဗ်ား ဒီဂဏန္းကုိ ဘယ္ကရသလဲ? လုိ႔ ေမးမိတယ္။ အေမရိကန္ ပညာရွင္ တေယာက္ေရးတဲ့
ေဆာင္းပါးက ရတာလုိ႔ ဆုိလာတယ္။

ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က သူညႊန္းတဲ့ ပညာရွင္ နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ ခင္ဗ်ား ဒီဂဏန္းဘယ္ကရသလဲလုိ႔ ေမးမိတယ္။

သူက ငါ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့ အထည္စက္႐ုံေတြကုိၾကည့္ၿပီး စက္႐ုံတခုမွာ အထည္
ဘယ္ေလာက္ထြက္သလဲ? စသည္ျဖင့္ အၾကမ္းဖ်င္း မွတ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေမၻာဒီးယားက
ကိန္းဂဏန္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ထိုးၿပီး အဲဒီ ကိန္းဂဏန္းေတြကတဆင့္ တြက္ယူၾကည့္တာ Extrapolate
လုပ္တာလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီသန္း ၃ဝဝ ကုိ ျမင္ေတာ့ နအဖေတာ့ သန္း ၃ဝဝ ရေနၿပီလုိ႔
ထင္စရာရွိတာေပါ့။ နအဖကုိ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္နဲ႔ အထည္စက္႐ုံေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပိတ္ဆို႔အေရးယူတဲ့
Sanction ဥပေဒထုတ္လိုက္ေတာ့ စက္႐ံုေတြ အပိတ္ခံရၿပီး အလုပ္သမားေတြ အလုပ္မရွိ၊
ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာေပါ့။ နအဖ က ပုံၾကီးခ်ဲ႕ၿပီး အျပစ္တင္ တိုက္ခိုက္လာေတာ့ အတုိက္အခံေတြ
အျပစ္တင္ခံရၿပီး အေမရိကန္ေတြလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။

ျဖစ္သင့္တာက အေဝးေရာက္ အစုိးရအဖြဲ႔ျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔အစည္းတခုခုကျဖစ္ေစ ေလ့လာသံုးသပ္

သုေတသန Research လုပ္ထားရင္ နအဖကုိ ဆက္ေၾကးေပးရတာ ဘယ္ေလာက္ရာခုိင္ႏႈန္း၊
အရင္းအႏွီးလုပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ လည္ပတ္ေငြ Operation ကုန္က်ေငြက
ဘယ္ေလာက္၊ Consequence လုိ႔ေခၚတဲ့
ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ေတြက ဘာဆုိတာ စဥ္းစားၿပီးမွ စဥ္းစဥ္းစားစား ေရးခဲ့ရင္
ေျခလွမ္းမမွားဘူးေပါ့။ အေမရိကန္အစိုးရက နအဖအတြက္ အဓိက ဝင္ေငြမ်ားတဲ့
စြမ္းအင္ကုိေတာ့ မပိတ္ရဲၾကဘူး။

က်ေနာ့္အျမင္အရ Burma Group က ေရရွည္အက်ဳိး၊ ေရတုိအက်ဳိး၊ ဒီမုိကေရစီရဖုိ႔ ဗ်ဴဟာခ်ၿပီး

သြားသင့္တယ္။ ဒါေတြက ျမန္မာေတြဘက္က လုပ္ထားသင့္တယ္၊ ဒါေတြဟာ ငါတုိ႔
အေမရိကန္ဘက္က လုပ္သင့္တယ္ဆုိတဲ့ Burma Policy ရွိသင့္တယ္။
ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးဌာနကလည္း Policy-Review လုိ႔ေခၚတဲ့ အစည္းအေဝးပြဲေတြ ခဏခဏ
လုပ္ေပမယ့္ က်ေနာ္သိရသေလာက္ တိက်တဲ့ Burma Policy ဆုိတာ မရွိဘူး။ တုိတုိေျပာရရင္
Burma Policy ဆိုတာက ေဒၚစုနဲ႔ NLD ကုိ ေထာက္ခံ၊ ျပည္တြင္းမွာ ျပႆနာေပၚရင္ UN မွာ
ေဆြးေႏြးဖုိ႔ေျပာ၊ UN ကုိယ္စားလွယ္လႊတ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစား၊ တ႐ုတ္ၾကီးက UN မွာ ဗီတိုနဲ႔ ပယ္လုိက္ရင္
တခါ ေနာက္ျပန္လန္သြား။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြကုန္၊ ေဒၚစုလည္း အသက္ေတြၾကီး၊
ေနာက္လုိက္ေတြလည္း ေအာ္ၾကဆဲၾကနဲ႔ ေနာက္ဆုံး ေမာၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီး
ဘာဆက္လုပ္ၾကရမယ္မွန္း သိပုံမေပၚဘူး။

အမွန္အတုိင္း ျမင္တတ္္ရင္ အေမရိကန္ေတြလည္း ျမန္မာေတြနဲ႔အတူတူ ေဒၚစုကုိ ေလးစားတာ

ၾကည္ညိဳတာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ နအဖ အေပၚ မုန္းတီးစိတ္နဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ၊ စိတ္ခံစားမႈ
ေနာက္ကုိ လုိက္ကုန္ၾကတယ္လုိ႔ ျမင္မိတယ္။ အေမရိကန္ေတြရဲ႕ အဓိကအားနည္းခ်က္က
သူေ႒းသား ေတြးသလုိ (ေငြ)ရွိရင္ အားလုံးရမယ္လုိ႔ ထင္ၾကတယ္။ အေမရိကန္က

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 114

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေထာက္ပံ့တယ္ဆိုတာ အမွန္တကယ္ အစုိးရ ေျပာင္းဖုိ႔၊ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖုိ႔ မလုံေလာက္ပါဘူး။

အေမရိကန္ေတြကုိ က်ေနာ္ အျပစ္မတင္ပါဘူး။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံအက်ဳိးအတြက္ နအဖကုိ

အတုိက္အခံ လုပ္ေနၾကတာမွ မဟုတ္တာ။ Principle (မူ) သက္သက္နဲ႔ ေဒၚစုရဲ႕သတၱိကုိ
ေလးစားလုိ႔သာ ကူညီေနၾကတာကုိး။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြက ႏုိင္ငံေရးအတြက္
ႏုိင္ငံေရးလုိအပ္ခ်က္ကုိ နားမည္ဘဲ နအဖကုိ ဆန္႔က်င္ဖို႔သက္သက္သာ ဆန္႔က်င္ေနၾကတာကုိး။
အဂၤလိပ္လုိ Opposing for the sake of opposing လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ငါတုိ႔ လိုခ်င္္တာ
ငါတုိ႔ရည္မွန္းခ်က္က ‘ဒါ’၊ ‘ဒီ’ ေရာက္ေအာင္ ‘ဘာ’ ေတြလုိတယ္၊ ‘ဘယ္’ လုိ ျပင္ဆင္ထားရမယ္။
‘ဘယ္သူ႔’ ကုိ ‘ဘာ’ အတြက္ အကူအညီေတာင္းမယ္ဆုိတဲ့ ပလန္ (plan) ၊ Logistic
(လုိအပ္ခ်က္)နဲ႔ ဗ်ဴဟာ (Strategy) ေတြမွ မရွိၾကတာ။

မ်က္စိမွိတ္ၿပီး နအဖကုိ ဆဲေနၾကၿပီး ဆန္႔က်င္ဖုိ႔သက္သက္ ဆန္႔က်င္ၾကတာေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့

ရလဒ္ေတြ ရွိတယ္။ အတုိက္အခံေတြက နအဖေဟ့ ဆုိရင္ မေပးနဲ႔၊ မေျပာနဲ႔ မရဘူး ဆုိတာပဲ
သိၾကတယ္။ အဂၤလိပ္လို ေျပာရင္ေတာ့ Isolate လုပ္တယ္၊ ဝိုင္းက်ဥ္တယ္္ေပ့ါ။ တခါ
နအဖကလည္း အတုိက္အခံကုိ ႏုိင္ငံေရးျဖတ္ ၄ ျဖတ္နဲ႔ တုိက္ခုိက္လာေတာ့ အခ်ိန္ၾကာေတာ့
Vacuum လုိ႔ ေခၚတဲ့ ‘ေလဟာနယ္’ ျဖစ္လာတယ္။ အတုိက္အခံေတြဘက္မွာ
နားလည္တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ပညာရွင္ေတြမရွိ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနားလည္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး
(Administrator) ေတြမရွိ၊ စီးပြားေရးနားလည္တဲ့ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြမရွိနဲ႔
ခ်ဳိ႕ယြင္းလာလုိက္တာ မနက္ျဖန္ စစ္အစုိးရ ျပဳတ္က်သြားရင္ အစားထုိးမဲ့သူေတြ မရွိေတာ့
ေလဟာနယ္ Vacuum ျဖစ္လာၾကတာေပါ့။

က်ေနာ္တုိ႔က ပညာေလးနည္းနည္းတတ္္၊ အေတြ႔အၾကံဳ နည္းနည္းရလာၾကေတာ့ ကုိယ့္ဟာကုိယ္

ေပ ၃ ေသာင္းအထက္က ၾကည့္တတ္္ၿပီလုိ႔ ဘဝင္ျမင့္ခဲ့ၾကတယ္။ က်န္တဲ့ လူေတြေတာ့ မသိပါ။
သမၼတ ဘုရွ္ (Bush) နဲ႔ ျမန္မာအတိုက္အခံေတြေတြ႔တဲ့ ထမင္းစားပြဲမွာ က်ေနာ္ မ်က္စိပြင့္
အျမင္မွန္ရခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က အစုိးရ အေျပာင္းအလဲပဲ ၾကည့္္ၾကတာ။ စူပါ ပါဝါလုိ႔ ေခၚတဲ့
ႏုိင္ငံၾကီးေတြက အေျပာင္းအလဲေက်ာ္ၿပီး ဘယ္သူ၊ ဘယ္လုိ အုပ္ခ်ဳပ္မွာလဲဆုိတာကိုပါ
ၾကည့္ၾကရတာ။ အီရတ္မွာ ဆဒမ္ဟူစိန္ျပဳတ္က်ၿပီး အခုထိ ဖ႐ုိဖရဲ ျဖစ္တာကုိ သင္ခန္းစာယူၿပီး
အေမရိကန္က ဒီ Vacuum ကုိ ဘယ္လုိေက်ာ္မလဲဆုိတာ ေတြးပူပုံရတယ္။ ဒါ ေပ ၆ ေသာင္း
အထက္က အျမင္နဲ႔ ၾကည့္ၾကတာပါ။ အေမရိကန္က Vacuum လုိ႔ သုံးတယ္။ တ႐ုတ္က
တည္ၿငိမ္မႈ Stability လုိ႔ သုံးတယ္။ ဒါကုိမျမင္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔က ကုိယ့္အရည္အခ်င္းကို ကိုယ္ျမႇင့္ဖုိ႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 115

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အခ်င္းခ်င္း ဝုိင္းကူဝုိင္းျမႇင့္တင္ဖုိ႔ မစဥ္းစားၾကဘူး။ မင္းက ဒါ ရတယ္၊ ငါက ဒါ မရဘူး၊ မင္းက
ဘာေကာင္လဲဆုိၿပီး အတၱစိတ္ေတြ မႊန္ေနၾကတာနဲ႔ ကြဲၿပဲေနၾကတာ ’လူ’ ရွိၿပီး ‘အင္အားမရွိဘူး’၊
လူေတာ္လူေကာင္းကုိ မေမြးႏုိင္ၾကဘူး။ ေနရာဆက္ခံရမယ့္ ေနာက္ လူငယ္စု Next Generation
ကို မေမြးႏုိင္ၾကဘူး။ ေနရာ ဖယ္မေပးခ်င္ၾကဘူး။ ကုိယ့္အက်ဳိးထက္ ေက်ာ္ၿပီး ပုိအေရးၾကီးတဲ့
တုိင္းျပည္အက်ဳိး၊ အမ်ားအက်ိဳးကို မၾကည့္ႏုိင္ၾကဘူး။

တခ်ဳိ႕က ဖိလစ္ပုိင္အျဖစ္ကုိ ၾကည့္ၾကၿပီး ျမန္မာရာမုိ႔ Burmese Ramos ကုိ ရွာၾကတယ္။

အခ်င္းခ်င္း မညီဘဲ အင္အား မတည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကရင္ ဘယ္စစ္ဗုိလ္က အတုိက္အခံဘက္ကို
အထင္ၾကီး ေလးစားၿပီး၊ နအဖ ကို ဆန္႔က်င္ရဲမွာလဲ?

ဒါေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ၾကီးေတြ ဘယ္လုိေတြးသလဲ။ သူတုိ႔အက်ဳိးက ဘာလဲ။ ငါတုိ႔ ရည္မွန္းခ်က္က

ဘာလဲ။ ငါတုိ႔ဘက္က ဘာေတြ ျပင္ဆင္ထားရမလဲ။ ဘယ္လုိ ညီညြတ္မႈ တည္ေဆာက္ၾကမလဲ။
ဦးတည္ခ်က္ ပန္းတုိင္ကုိ ဆြတ္ခူးဖုိ႔ ဗ်ဴဟာခ်ႏုိင္ရမယ္။ ဗ်ဴဟာရွိမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိမယ္။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈရမွ လူေပါင္းစုံ ပါလာမယ္။ ဒီေတာ့မွ အင္အားရွိမယ္။ အင္အားရွိမွ
လူေတြ ထပ္ပါလာမယ္။ ဒါမွ အင္အားၾကီးလာမယ္။ အင္အားၾကီးလာမွ နအဖက၎၊
တ႐ုတ္က၎ သူတုိ႔အက်ဳိးကုိ ၾကည့္ၿပီး ေဆြးေႏြးလာမွာေပါ့။ ဒါဟာ လူတုိင္းပါဝင္တဲ့
ေအာက္ေျခလူထု Grass Root ကုိ စည္း႐ုံးၿပီး ‘အင္အား’ ထူေထာင္တဲ့ နည္းပဲ။ ဒါ
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဖဆပလကုိ ထူေထာင္ၿပီး လူထုနဲ႔ ‘အင္အား’ တည္ေဆာက္သြားတဲ့ နည္း၊
ေမာ္စီတုံးနဲ႔ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ‘အင္အား’ ထူေထာင္သြားတဲ့ နည္းပဲ။

လက္ရွိ အတုိက္အခံ (အင္အား) က ဘယ္မွာလဲ။

လက္ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အင္အားက ‘လူထုအင္အား’ မဟုတ္ဘူး။ လူထုၾကီးက ေဒၚစုနဲ႔ NLD ကို

ေထာက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD ဆိုတာ ဖဆပလလုိ အဖြဲ႔အစည္းမဟုတ္ဘူး။ ထုေထာင္းခံရလို႔
ေၾကမြေနတယ္။ အင္အားက ေခါင္းေဆာင္ (ေဒၚစု) ဆီမွာပဲ ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ ေထာက္ခံတာ
ေဒၚစုရဲ႕ သတိၱနဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ ျပင္းထန္မႈအေပၚ ေလးစားေထာက္ခံတာ။ ျမန္မာ့အေရးကို
ေထာက္ခံတာထက္ ပုဂိၢဳလ္အေရးအရ ေထာက္ခံတာ။ ေဒၚစုကလည္း တခါ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕
အင္အားကိုသုံးၿပီး နအဖက ေဆြးေႏြးလာေအာင္ ေတာင္းဆုိရတာ။ ဒါေၾကာင့္ တကယ့္
အင္အားက အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ကုလသမဂၢကတဆင့္ ဖိအားေပးမႈအေပၚ ေရာက္သြားတယ္။

တနည္းအားျဖင့္ တကယ့္ အင္အားမဟုတ္၊ အငွားအင္အားသာျဖစ္တယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြအဖုိ႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 116

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အင္အားေတာ့ ရွိပါရဲ႕။ ကုိယ့္အက်ဳိးမပါေတာ့ ဟန္လုပ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ေနရတာ၊ တကယ့္
လက္ေတြ႔ မပါဘူး။ နအဖက တ႐ုတ္ၾကီးကုိ အေဖေခၚၿပီး၊ ပါပါၾကီးဆုိၿပီး တ႐ုတ္အရိပ္ေအာက္
ခုိလုိက္ေတာ့ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြက္ သက္သက္ စစ္အင္အားကုိ
မသုံးႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဖဆပလက လူထုေထာက္ခံမႈကို ရေအာင္ယူ၊ ေအာက္ေျခလူထု ‘Grass

Root’ ကုိ စည္း႐ုံးၿပီး ဖဆပလကုိ ‘အား’ ျဖည့္ၿပီးမွ Elite Politics လုိ႔ ေခၚတဲ့ ထိပ္ပုိင္းမွာ ဆင္
ဆင္ခ်င္း စီးခ်င္းထိုးတာ။ ေဒၚစုရဲ႕ အရည္အခ်င္း၊ ေဒၚစုရဲ႕ သတိၱ၊ ေဒၚစုရဲ႕ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ ေဒၚစုက
ဝုန္းဆုိ ဆင္ေပၚ ေရာက္သြားၿပီး လူထု ေထာက္ခံမႈရရွိေပမယ့္ ေနာက္မွာ
အဖြဲ႔အစည္းအင္အားမရွိဘဲ Elite Politics လုိ႔ ေခၚတဲ့ ဆင္ေပၚမွာ စီးခ်င္းထုိးၾကရတာ။
စီးခ်င္းထုိးေတာ့လည္း Idealism ကုိ ဆြဲကုိင္ထားမိေတာ့ လက္တဖက္နဲ႔ စီးခ်င္းထုိးရသလုိ
ကုိယ့္ဘက္က တပန္းရႈံးတာေပါ့။ ဒီအေျခအေနမွာ ေဒၚစုေနာက္က လူေတြ - ျပည္တြင္းမွာ NLD
CEC ၊ ျပည္ပမွာ NCGUB - က ေအာက္ေျခလူထုကုိ စည္း႐ုံးၿပီး အင္အားေထာင္ရမယ့္အစား
သူတို႔ကလည္း ဆင္ေပၚမေရာက္ႏုိင္ေတာ့ ကြ်ဲစီးၿပီး Elite Politics ကုိပဲကစားဖုိ႔ပဲ
ၾကိဳးစားေနၾကေတာ့ ေဒၚစုေနာက္မွာ လူထုၾကီးရွိလ်က္နဲ႔ ‘အင္အား’ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ခဲ့ၾကဘူး။
ရင္နာစရာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုကုိ တကယ္ေလးစားရင္၊ ေဒၚစုကို တကယ္ခ်စ္ရင္၊ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္ရင္

က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံး ‘အင္အား’ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။ ေဒၚစု ေကာ္ေဇာပ်ံၾကီး စီးၿပီး
ေကာင္းကင္ေပၚက ဆင္းလာ၊ ဒီမုိကေရစီလက္ေဆာင္ ယူလာတဲ့ေန႔ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း
စိတ္ကူးယဥ္ေနလုိ႔ မရဘူး။ နအဖ က မေပးခ်င္လုိ႔ မေပးတာ မေပးရေအာင္ တ႐ုတ္ၾကီးကုိ
အားယူထားတာ။ NLD နဲ႔ မေျပာခ်င္လုိ႔ မေျပာတာ။ မေျပာရေအာင္ NLD နဲ႔
အတုိက္အခံဟူသမွ်ကုိ ျဖတ္ ၄ ျဖတ္ နဲ႔ ဖိႏွိပ္ထားတာ။

ေကာင္းၿပီ၊ လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ..

ေရႊဝါေရာင္မွာ ဘုရားသားေတာ္ေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျပလုိက္တယ္။ အခု ေဒၚစုကုိ

ဖမ္းျပလုိက္တယ္။ တကမၻာလုံးက မေက်နပ္ၾကဘူး။ ပါးစပ္နဲ႔ ဝုိင္းကန္႔ကြက္ၾကတယ္။ Sanctions
ကုိ ထပ္တင္းက်ပ္ၾကတယ္။ နအဖ ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ထိခုိက္မလဲဆုိတာ
တြက္ၾကည့္ရေအာင္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အဓိက ထြက္ကုန္က ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား၊ ပဲ၊ င႐ုပ္၊ ေရထြက္နဲ႔
လယ္ယာထြက္ကုန္ (၆ ဘီလ်ံ) ၊ စြမ္းအင္ ေရနံနဲ႔ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔က အၾကမ္းအားျဖင့္ ၂
ဘီလ်ံရတယ္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ လယ္ယာထြက္ကုန္ပစၥည္းကုိ လူသန္း ၅၅ သန္းက စားၿပီး
က်န္တာကို ေရာင္းၿပီး ေဝစားၾကရတယ္။ စြမ္းအင္ဝင္ေငြကုိ စစ္တပ္ေကာင္းဖုိ႔နဲ႔ စစ္ဗုိလ္ေတြ
စည္းစိမ္ရစ္ဖို႔သာ သံုးစားၾကတယ္။ က်န္တာက ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း ဝင္ေငြေတြပါ။
ဘယ္အေနာက္ႏုိင္ငံကမွ စြမ္းအင္ ပိတ္ဆို႔မႈ Sanctions မလုပ္ဘူး။ လုပ္လည္း ဝယ္မယ့္သူေတြ
တပုံၾကီး။ ကမၻာမွာ စြမ္းအင္မေလာက္ဘူး။ နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕
စီးပြားေရးငယ္ကြ်န္ေတြကုိ ဘဏ္ေတြကတဆင့္ ကုိင္တယ္။ ကသိကေအာက္ ျဖစ္တာ အမွန္ပဲ။
ဒါေပမဲ့ ၾကားပြဲစား နာမည္ေတြသုံးၿပီး စကၤာပူက ၾကားခံေပးထားတယ္။ နအဖ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 117

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အသုံးမပ်က္ဘူး။ ဒါကုိ ပိတ္လုိက္ရင္ အာရပ္ေတြ ရွိေသးတယ္။ Dubai မွာ ေရႊ႔ၿပီး ၾကားပြဲစား
သုံးမယ္။

(မွတ္ခ်က္။ စာေရးသူသည္ Targeted Sanction ကုိ ႏုိင္ငံေရးအရ ေထာက္ခံသူျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ Sanctions ေၾကာင့္ နအဖ ကုိ ေဆြးေႏြးပြဲသုိ႔ တရြတ္တုိက္ ဆြဲေခၚလာႏုိင္မည္ဟု
မယုံၾကည္၊ စိတ္ကူးမယဥ္ေစလုိ၊ လက္ရွိအေျခအေနကို အရွိကိုအရွိွအတုိင္း ျမင္ေစလုိသည္။)

အေနာက္ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ Sanctions တခုထဲနဲ႔ မရႏုိင္လို႔ အားလုံးပါဝင္ဖို႔ UN လုံၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ

ျမန္မာႏုိင္ငံအေရး ေတာင္းဆုိၿပီဆုိပါစုိ႔။ တ႐ုတ္ဗီတုိအာဏာကုိ မေက်ာ္ႏုိင္။ နအဖ က ႐ုရွားကို
ကိုင္ထားၿပီး ေနာက္ထပ္ ဗီတိုတခုေတာင္ ေဆာင္ထားေသးတယ္။ ေရွ႕ဆက္မတုိးႏုိင္ေတာ့။ UN
အေထြအေထြ အတြင္းေရးမႉး ဘန္ကီမြန္းက ဂမ္ဘာရီကုိ လႊတ္မယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊက
အေတြ႔ေတာင္မခံ။ ဗုိလ္ေက်ာ္ဆန္းက တရားေဟာၿပီး ျပန္လႊတ္လုိက္တယ္။ ေလာေလာဆယ္
နအဖ ထက္ ဆိုးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ရွိေသးတယ္။ ဇင္ဘာေဘြ၊ ဆူဒန္နဲ႔ ေျမာက္ကုိရီးယားက အႏုျမဴဗုံး
ေဖာက္ျပလုိက္ေသး။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြ ဘာလုပ္ႏုိင္သလဲ။ ကန္႔ကြက္႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွ
မလုပ္ႏုိင္ၾက။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊတုိ႔ အားတက္စရာေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ Diplomacy has Limit သံတမန္နည္းဆုိတာ ကန္႔သတ္ခ်က္ ရွိပါတယ္လို႔ ဆုိခဲ့တာပါ။

သံတမန္ နည္းတခုထဲ (အားမကုိးဖုိ႔) တင္ျပရျခင္းပါ။ သံတမန္နည္း တခုထဲနဲ႔ အစုိးရ
မေျပာင္းႏုိင္ပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 118

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အာေဘာ္ႏွင့္အျမင္ ေဆာင္းပါး ပူေႏြးေနတဲ့ မ်က္ရည္မ်ား

ပူေႏြးေနတဲ့ မ်က္ရည္မ်ား
ေဆာင္းပါး
ႏွင္းပန္းအိမ္
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 01 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 17 နာရီ 09 မိနစ္

VOA သတင္းဌာနရဲ႕ အႏုပညာမိုးေကာင္းကင္ အစီအစဥ္မွာ သီခ်င္းေလးတပုဒ္ က်မ

နားေထာင္လိုက္ရပါတယ္။ ကရင္ဘာသာနဲ႔ သီဆိုထားတဲ့ ကရင္႔အမ်ဳိးသမီးေလးရဲ႕ သီခ်င္းက
ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္နဲ႔ ကရင္လူမ်ဳိး စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ဘ၀ကို
မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္သလိုပါပဲ။ သီခ်င္းနာမည္က “က်မကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါ” တဲ႔။

သီခ်င္းရဲ႕ အဓိပၸာယ္က ကရင္အမ်ဳိးသမီးေလး နအဖ စစ္တပ္ရဲ႕ ထိုးစစ္ေၾကာင့္

ေျပးလႊားေရွာင္ပုန္းရတဲ့ အေၾကာင္းမွာ၊ သူတို႔ရြာကို စစ္တပ္က မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီးၿပီး မိုင္းေတြ
ေထာင္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားေတြ မိမိေနရပ္ အိုးအိမ္ယာေျမေတြကို
စြန္႔ခြာထြက္ေျပးခဲ႔ရတယ္။ ေတာေတာင္ေတြၾကားထဲမွာ ပုန္းေအာင္းခို၀င္ေနရတယ္။

ဒီထဲကမွ သဘာ၀တရားကို လူသားပီပီ ဒုကၡၾကားထဲက ခံစားမိေသးတယ္။ ညဘက္ လသာရင္္

လမင္းႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး အိမ္ကို သတိရတယ္။ မနက္မိုးလင္းလို႔ ေနေရာင္ျမင္ရင္ေတာ့ ဘယ္မွာ
လုံၿခံဳေအာင္ ပုန္းရပါ႔မလဲ။ ဘယ္သူကမ်ား ကူညီမလဲ။ သူတို႔ဘ၀မွာ တည္ၿငိမ္မႈဆိုတာ မရွိဘူး။
သူ႔ရပ္သူ႔ရြာ၊ သူ႔ရဲ႕အိမ္ကို ျပန္ခ်င္တယ္၊ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ ျပန္ရမလဲတဲ့။

ဒီသီခ်င္းေလးက နားေထာင္ရသူ႔ရဲ႕ ရင္ထဲ ဆို႔နင္႔ေၾကကြဲလို႔ ကရင္လူမ်ဳိး စစ္ေျပးဒုကၡသည္္ေတြကို

သီခ်င္းထဲကအတိုင္း အိမ္ျပန္ပို႔ေပးခ်င္လိုက္တာ။ ဟုတ္တာေပါ႔။ ကြ်ဲခ်ဳိမႈတ္သံ၊ ဖားစည္သံ၊
ဒုံးယိမ္းစည္းခ်က္သံေတြကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားၿပီး ေတာင္ေပၚယာခင္း၊ စမ္းေရခ်ဳိးဆိပ္၊
ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္ေတးနဲ႔ လူ႔ဘ၀ ျပည့္စံုၿပီလို႔ သူတို႔ ယူဆထားၾကတာ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 119

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဒီေလာက္ ေလာဘကင္းၿပီး ႐ိုးသားၾကတဲ႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြ။ ကိုယ္႔ရြာကိုယ္႔အိမ္မွာ မေနရဘဲ
ေတာထဲေတာင္ထဲ ေျပးလႊားပုန္းေရွာင္ေနရတယ္။ ေတာေတြေတာင္ေတြက တတ္ႏိုင္သမွ်
ကာ၀ွက္ေပးထားပင္မယ့္ သူ႔တို႔ရင္ထဲမွာလည္း ေျမျမဳပ္ဗံုးေတြနဲ႔။

မိုင္းကြဲသံေတြၾကားထဲက နအဖ ရဲ႕ အသံေတြကို က်မတို႔ တြင္တြင္ၾကားေနရပါတယ္။ ဘာတဲ့

အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ နယ္စပ္ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ တုိင္းရင္းသား ေသြးစည္ညီညႊတ္ေရး ဆိုတာေတြနဲ႔
ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးကို အသံေကာင္းဟစ္ျပေနပါတယ္။ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ ဇာတိဂုဏ္ ျမင့္မားေရးဆိုၿပီး
လူမ်ဳိးေရး သုတ္သင္ေရးကို လုပ္ေနတယ္၊ အဲဒီ့အတြက္ သဘာ၀က်စြာ ခုခံစစ္ေတာ္လွန္စစ္
ျဖစ္လာခဲ႔ရတယ္ဆိုတာ က်မ နားလည္ခံစားခဲ႔ရပါတယ္။

ျမန္မာျပည္နယ္စပ္ ကရင္ျပည္နယ္ထဲက လႈိင္းဘြဲ႔ကို နအဖ က ထိုးစစ္၀င္ေတာ့ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာ

လာရသူေတြ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ ဒုကၡသည္စခန္းေတြထဲကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။

စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ စခန္းထဲကို မေရာက္ခင္ ေန႔ဘက္ဆို ပုန္းေအာင္းေနရၿပီး ညဘက္က်မွ

ေတာေတာင္ေတြကို ျဖတ္ခဲ႔ရတယ္။ အခုလို မိုးဦးက် ေတာင္က်ေရ တရေဟာမွာ
ေတာင္က်ေခ်ာင္းကို သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ျဖတ္ခဲ့ရတယ္။ မိုးခိုေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို အေႏြးဓာတ္ရဖို႔
သူတို႔ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သူတုိ႔ အသက္အႏၱရာယ္ လံုၿခံဳဖို႔ စိတ္ေဇာေတြက သူတို႔ခႏၶာကိုယ္ကို
ေလာင္ၿမိဳက္ခဲ႔ရပါတယ္။

စစ္ေျပးလာတဲ့ ကေလးေလးက သူ႔မိခင္ကို ”အမိုး … ဒုကၡသည္စခန္းထဲေရာက္မွ စားစရာေတြ

အမ်ားႀကီး စားရမယ္ဆိုတာ တကယ္လား” တဲ့။ ဒီေမးခြန္းကို ကေလးမိခင္ ကရင္အမ်ဳိးသမီး
ဘယ္လိုမ်ား ေျဖခဲ့မလဲ။ သူ႔အမိုးရဲ႕ စကားကို ယံုၾကည္ၿပီး ကေလးက ေတာထဲမွာ မွ်စ္ကို
အစိမ္းစားရင္း ဆာေလာင္မႈကို အစားထိုးခဲ့ရရွာတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္းထဲေရာက္မွ အသက္၀၀
ရွဴႏိုင္ေတာ့တဲ့ သူ႔တို႔အိမ္ကို လြမ္းၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါပင္မဲ့ သူတို႔ဆန္စပါးေတြကို ဖ်က္ဆီးထားလို႔
စားစရာမရွိေတာ႔ဘူး။ အိမ္ကို မီး႐ႈိ႕ခံရတယ္။ မိုင္းေတြ ေထာင္ထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္
”ျပန္လို႔မရဲေတာ့ဘူး” တဲ့။

ဒီအခ်ိန္မွာ နအဖ ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကေတာ့ ေျမျမဳပ္မိုင္း လူသားဒိုင္းသဖြယ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

စစ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ မေပ်ာက္ေသးဘဲ ဘ၀ဒဏ္ရာေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ က်မ
ဆံုေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ကရင့္ေတာ္လွန္းေရးသမားႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မန္းေက်ာ္ေဖက အတုအေယာင္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။

“အတုအေယာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို နအဖ က လုပ္ေနပါတယ္။ အဖြဲ႔ ၁၇ ဖြဲ႔ကို

ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ႏိုင္တယ္လို႔ ေၾကညာတယ္။ သို႔ေပမယ့္ တည္ေဆာက္မယ့္
အဖြဲ႔ ၁၇ ဖြဲ႔ရဲ႕ အက်ဳိးရလဒ္က အစစ္အမွန္ တန္းတူေရးနဲ႔ ကုိယ္ပိုင္ အခြင္႔အေရးမရွိဘဲ
နယ္ျခားေစာင့္ အသြင္အျဖစ္ ထားမယ္လို႔ ၾကားသိရတယ္။ လူမ်ဳိးစု ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ၁၇ ဖြဲ႔အတြက္
အင္မတန္မွ ရင္ေလးစရာ ေကာင္းပါတယ္''။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 120

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
''ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ ၆၀ ရွိပါၿပီ။ အဲဒီ ကာလတေလွ်ာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ
ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးကို ဘာေၾကာင့္ မလုပ္ႏိုင္တာလဲ။ လူမ်ဳိးစုမ်ဳိးတုံုးေရးပဲ အားထားလုပ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ အနာဂတ္ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု မျဖစ္ႏိုင္ဘူး''။

''နအဖ စစ္အာဏာရွင္က လူမ်ဳိးစံု လက္နက္ကိုင္ေတြကို တဖက္ကလည္း ၿခိမ္းေျခာက္တယ္၊

တဖက္ကလည္း ေပ်ာ႔ေျပာင္းစနစ္ႏွင့္ သိမ္းသြင္းၿပီး အျမစ္ျပတ္စနစ္နဲ႔ သုတ္သင္တယ္။
ကရင္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဘ၀လုံၿခံဳမႈကို ၿခိမ္းေျခာက္တာပဲ''။

''က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုအားလံုးက အဖိႏွိပ္ခံပါ။ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြ

တိုးတက္သင္႔သေလာက္ မတိုးတက္ဘဲ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး ခြ်တ္ၿခံဳက်ခဲ႔ရတယ္။
ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းဘဲ လက္နက္ပဲ ခ်ခိုင္းတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြ
ေသြးစည္းညီညႊတ္တာကို နအဖ က မလုိလားဘူး။ ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုပဲ လုပ္တယ္။
လူျမင္ကြင္းေနရာေတြမွာ ေရးထားတဲ႔ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးေတြမွာ ျပည္ေထာင္စု မၿပိဳကြဲေရး ..
ဒို႔အေရးဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေအာင္ နအဖ လုပ္ေနတာပါ''။

''ရင္းႏွီးတဲ့ ေတြ႔ဆံုမႈ၊ စစ္မွန္တဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲ မရွိလို႔ကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ ရွိေနဦးမွာပဲ။

ျပည္တြင္းစစ္မီးကို ၿငိႇမ္းသတ္ဖို႔ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွိမွ ျဖစ္မယ္''။

''နအဖ က လူထုကို ပစ္မွတ္ထားၿပီး တိုက္တယ္။ ကမၻာ့စစ္စည္းကမ္းကို မလိုက္နာဘူး။

အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္တယ္။ စစ္ေရးဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔က စစ္စည္းကမ္းကို
လိုက္နာတယ္။ သာသနာ့ အေဆာက္အအံု၊ ေဆး႐ံု၊ ေက်ာင္း၊ လူထုကို မတုိက္ဘူး''။

''ကရင္ေတြကို စစ္ေသြးၾကြတယ္လို႔ေျပာရင္ က်ေနာ္တို႔ စိတ္ထိခိုက္တယ္။

ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ ရွိပါတယ္။ သိမ္ေမြ႔တယ္၊ အရမ္းႏူးညံ့တယ္''။

''႐ိုးသားစြာ ၀င္ခံရရင္ က်ေနာ္တို႔ဟာ စစ္ေသြးၾကြလို႔ စစ္တိုက္ရျခင္း မဟုတ္ပါဘူး။

ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုရင္ ၁၉၄၈ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၁ ရက္ေန႔၊ ကရင္လူထု ဆႏၵျပပြဲႀကီးမွာ ကရင္ျပည္
.. ခ်က္ခ်င္းေပး (လြတ္လပ္ေရး) ၊ ကရင္ တက်ပ္ .. ဗမာ တက်ပ္ ခ်က္ခ်င္းျပ (တန္းတူေရးႏွင့္
ဒီမိုကေရစီေရး)၊ လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္း .. အလိုမရွိ (လူမ်ဳိးစံု ခ်စ္ၾကည္ေရး)၊ ျပည္တြင္းစစ္ ..
အလိုမရွိ (ၿငိမ္းခ်မ္းေရး) အစရွိတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားျပီး ၁၉၄၉
ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔၊ ဖဆပလ အစိုးရတပ္မ်ား အင္းစိန္ရွိ ေကအင္ဒီအို ဌာနခ်ဳပ္ကို
၀ိုင္း၀န္းတုိက္ခိုက္တဲ့အတြက္ တျပည္လံုးရွိ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား ျပန္လည္ခုခံတုိက္ခိုက္ရာမွ
ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္''။

''ကရင္တမ်ဳိးသားလံုး အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ ဘ၀လံုၿခံဳမႈအတြက္၊ အသက္ရွင္

ရပ္တည္ႏုိင္ေရးအတြက္ ျပန္လည္ခုခံတိုက္ခိုက္ရေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္''။

''အခုလို ျဖစ္ရတဲ့ စစ္ေရးဋိပကၡဟာ ႏိုင္ငံေရးအဆက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာကို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 121

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ႏုိင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းမႈကို အုပ္စိုးသူအစိုးရ အဆက္ဆက္က လ်စ္လွ်ဴ႐ႈၿပီး
စစ္ေရးအရ ေျခမႈန္းတိုက္ခိုက္ျခင္းကို တြင္တြင္ႀကီး လုပ္လာၾကပါတယ္။ လူမ်ဳိးျပဳန္း
သတ္ျဖတ္ျခင္းကိုလည္း ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္လာၾကတယ္။ ဖဲ့ထုတ္ ေသြးခြဲစည္း႐ံုးျခင္းေတြကို
ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲစြာ လုပ္ေနၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး၊ သာသနာေရး၊ လူမႈေရး
ျပႆနာေတြကိုလည္း လူမဆန္စြာ ရက္ရက္စက္စက္ ျပဳမႈဆက္ဆံခဲ့တာေတြေၾကာင္႔ ျပည္တြင္း
ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးမႈေတြ၊ ျပည္တြင္း မတည္မၿငိမ္ျဖစ္မႈေတြ ျပည္တြင္း အပါအ၀င္
နယ္စပ္ေဒသေတြရဲ႕ တုိင္းတပါး ေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ်ေနထိုင္ၾကရတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကို
စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ရာ ေတြ႔ရွိေနရပါတယ္''။

''ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို မတရားသိမ္းယူၿပီး ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲစြာနဲ႔ လြတ္လပ္ေရး၊

တန္းတူေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူမ်ဳိးစံု ခ်စ္ၾကည္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြကို နအဖ က
ဘယ္ေတာ့မွ လက္ခံက်င့္သံုးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အားလံုး သိထားသင့္ပါတယ္''။

''အခုဆို လူထုေတြ ေျပးလႊားပုန္းေရွာင္ရင္း သံလြင္ျမစ္ကမ္း နဖူးေပၚ ေရာက္ကုန္ၾကၿပီး၊

တိုင္းရင္းသားေတြကို နအဖ က ဖဲ့ထုတ္စည္း႐ံုးေပမယ့္ ၀၊ ကိုးကန္႔ေတြကလည္း ျပဳသမွ်
ငု႔ံမခံဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဖိႏွိပ္မႈအား ေကာင္းေလေလ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္
လူငယ္ေတြက ဆက္လက္တြန္းကန္သြားေလပဲဆိုတာ က်ေနာ္ ယံုၾကည္တယ္” တဲ့။

အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ေပမယ့္ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးသမား ဗိုလ္ခ်ဳပ္မန္းေက်ာ္ေဖကေတာ့

မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး၊ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ အေတြးအေခၚ
လက္နက္ေတြ တပ္ဆင္ေပးေနပါတယ္။

က်ဆံုးမႈတိုင္းကို ျငင္းဆန္ၿပီး ႐ႈံးနိမ့္မႈတိုင္းကို တင္းခံႏိုင္ခဲ့တဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္ တိုင္းရင္းသား

ျပည္သူလူထုရဲ႕ ငိုသံေတြကို လမ္းခင္းၿပီး နအဖ က စစ္အာဏာ တည္ၿမဲမယ့္ လမ္းကို
ေလွ်ာက္ေနပါတယ္။

ဇာတိေျမ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္လို႔ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ရွာေဖြေနထိုင္ရေပမယ့္ ကိုယ့္အိမ္ကို

ျပန္ခ်င္ေနၾကပါၿပီ။

သဘာ၀ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့ ကရင္အမ်ဳိးသားေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လွပမႈနဲ႔ ေၾကကြဲမႈေတြ

ေရာျပြန္းေနတဲ့ ေနရာ .. တဲ့။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 122

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အင္တာဗ်ဴး ဘန္ကီမြန္း ခရီးစဥ္က ေအာင္ျမင္မႈေတြ သယ္ေဆာင္လာမလား

ဘန္ကီမြန္း ခရီးစဥ္က ေအာင္ျမင္မႈေတြ

သယ္ေဆာင္လာမလား
အင္တာဗ်ဴး
မဇၩိမသတင္းဌာန
ဗုဒၶဟူးေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 01 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 17 နာရီ 55 မိနစ္

(ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး)
ခ်င္းမုိင္ (မဇၩိမ)။ ။ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းသည္
လာမည့္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ သြားေရာက္မည္ျဖစ္သည္။ သူ၏ ခရီးစဥ္အတြင္း
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ ရရွိရန္ ေတာင္းဆိုထားသလို၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး
သန္းေရႊႏွင့္ပါ ေတြ႔ဆံုမည္ ျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပးေရး၊ အမ်ဳိးသား

ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးႏွင့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ အမ်ားလက္ခံ ယံုၾကည္လာႏိုင္မည့္
အေျခအေနမ်ား ျဖစ္ထြန္းေရး ဟူသည့္ ဦးတည္ခ်က္ ၃ ရပ္ျဖင့္ သြားေရာက္မည္ျဖစ္သည္။

မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း၏ ခရီးစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသား

ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ - NCGUB ၏ ကုလသမဂၢ႐ုံး ကိုယ္စားလွယ္ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းကို
မဇၩိမအယ္ဒီတာ ကိုစိန္ဝင္းက ေမးျမန္းထားသည္။

ကုလသမဂၢ႐ုံးနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေနတဲ့ သံတမန္တဦးအေနနဲ႔ မစၥတာဘန္ကီမြန္းရဲ႕ ခရီးစဥ္အေပၚ

ဘယ္ေလာက္အထိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားပါသလဲ ခင္ဗ်။

မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ ခရီးစဥ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔

ကုလသမဂၢ ေဆာင္ရြက္မႈမွာ ဒါ အေရးၾကီးတဲ့ အဆင့္တခု ျဖစ္တယ္။ အေထြေထြ
အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ အခုလိုမ်ဳိး ပါဝင္ေဆာင္ရြက္လာတယ္ဆိုတာကိုက ဒါ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕
ႏိုင္ငံေရးအာဂ်င္ဒါထဲမွာ ျမန္မာျပည္ကိစၥဟာ ျမင့္ျမင့္မားမား ျဖစ္လာတယ္ဆိုတဲ့အပိုင္း။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တရားစြဲဆိုမႈေတြ ျဖစ္လာၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေနာက္

ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြဘက္က အသံေတြ ထြက္လာတာတင္ မကဘဲနဲ႔

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 123

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
က်ေနာ္တို႔ ေဒသတြင္းမွာရွိတဲ့ အာဆီယံတို႔၊ တ႐ုတ္တို႔ကအစ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
လြတ္ေျမာက္ေရး၊ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး ကိစၥေတြ လိုအပ္တဲ့
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ဖို႔ ေျပာလာတာေတြ ရွိပါတယ္။

အဲလို ပထဝီအေနအထား အခင္းအက်င္း ေျပာင္းလာတဲ့ အေနအထားမွာ အခုလို မစၥတာ

ဘန္ကီမြန္း သြားတယ္ဆိုတဲ့ အပိုင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီေန႔ လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္ေနတဲ့
ႏိုင္ငံေရး အေနအထားကေနၿပီးေတာ့ ေရွ႕တဆင့္တက္ဖို႔ေပါ့ေနာ္၊ ေျဖရွင္းခ်က္တခုရဖို႔
သဲလြန္စတခု၊ အလားအလာေကာင္းတခု ရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ေျပာလို႔ ရပါတယ္။

အဲဒီ အလားအလာေကာင္းေတြမွာ အေရးပါတဲ့ အခ်က္တခုအေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

လြတ္လာႏိုင္ပါ့မလား ခင္ဗ်။

အဲဒီကိစၥကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဦးစားေပးအေနနဲ႔ ေဆြးေႏြးမယ္လို႔သိရတယ္။ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔

ျမင္တာက အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ႕ ခရီးစဥ္ကို လုပ္ငန္းစဥ္တခုအေနနဲ႔၊ ဒီတခါထဲ
မဟုတ္ဘူး။ ကုလသမဂၢအေနနဲ႔ ၾကားဝင္ဖ်န္ေဖ်မႈ လုပ္ငန္းစဥ္တခုအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔
ျမင္ဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီခရီးစဥ္မွာ ေဆြးေႏြးတဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
လြတ္ေျမာက္ေရး အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္ေရး ခုနေျပာသြားတဲ့
ဦးတည္ခ်က္ ၃ ရပ္ေပါ့။ ဒါေတြဟာ တခုနဲ႔တခု ဆပ္စပ္ေနပါတယ္။

မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ ခရီးစဥ္ေတြကို တ႐ုတ္ရဲ႕ တြန္းအားလို႔ သတင္းစကားေတြ

ထြက္ၾကတယ္ေပါ့ေလ။ နအဖ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ကေရာ ဒီဟာကို လိုက္နာ နားေထာင္ပါ့မလား
ခင္ဗ်။

နအဖကေနၿပီးေတာ့ မစၥတာဘန္ကီမြန္းရဲ႕ ခရီးစဥ္ကို လက္ခံလိုက္တာက ပထမအဆင့္

ဘယ္လိုအေၾကာင္းတရားနဲ႔ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ။ UN အေနနဲ႔ ထိေတြ႔ဖို႔အတြက္ အခြင့္အလမ္း
ရသြားတယ္။ ခုနေျပာသလိုပဲ ဒါကို လုပ္ငန္းစဥ္အရ သတ္မွတ္မယ္ဆိုရင္ ခုန ေဒသတြင္းမွာရွိတဲ့
သံတမန္ေရးအရ ဝိုင္းဝန္းဖိအားေပးမႈ၊ ဒါေတြကို ထိန္းထားေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ အေျဖမရမခ်င္း
ထိန္းသြားဖို႔ လိုပါတယ္။

ေဝဖန္တဲ့လူေတြက ေျပာၾကတာ ရွိတယ္။ မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း ခရီးစဥ္ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္

အခုရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ တရားခြင္ကို တရားဝင္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သလိုေတာင္
ျဖစ္တယ္လို႔ သူတို႔ ေဝဖန္ၾကတာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီေဝဖန္မႈေတြေပၚမွာေရာ ဘယ္လိုျမင္လဲ ခင္ဗ်။

အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဴပ္က သူ ေျပာထားပါတယ္။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုက

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္ေရးလို႔ သူ ေျပာထားတယ္။
တရားဝင္ ေၾကညာၿပီး ထုတ္ျပန္ထားတာေတြ ရွိသလို၊ သံတမန္ေရး လမ္းေၾကာင္းကေနၿပီးေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ဖို႔ေျပာထားတာ က်ေနာ္ မွတ္မိပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အခုလိုမ်ဳိး ဖမ္းဆီးတရားစြဲဆိုလိုက္တာဟာ အမ်ဳိးသား

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 124

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ အင္မတန္ ထိခိုက္မႈ ျဖစ္တယ္တဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အဓိကလိုအပ္တဲ့၊ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့ဒ္
ပါတနာေပါ့ေနာ္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲအတြက္ မလဲြမေသြပါရမယ့္ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္
ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ (တရားခြင္ကို တရားဝင္ေအာင္) အသိအမွတ္ျပဳတယ္လို႔
သေဘာမေရာက္ပါဘူး။

ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို အတိုက္အခံေတြအေနနဲ႔၊ ဒီမိုကေရစီလိုလားသူေတြအေနနဲ႔

ေတာင္းဆိုလာတာ ေတာ္ေတာ္လည္း ၾကာလာၿပီ။ ဒါေပမဲ့ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ လိုက္နာဟန္
မရွိေသးဘူး။

ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး လမ္းေၾကာင္းက၊ ဒါက က်ေနာ္တို႔ေတြ သံတမန္ေရးနည္းနာ တခုပဲ

ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးနည္းနာ တခုေပါ့ေနာ္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးကို ႏွစ္ဖက္စလံုးက
တက္လာဖို႔ဆိုတာက တျခားအေၾကာင္းတရား အခ်က္အလက္ေတြ ပါပါတယ္။ အထူးသျဖင့္
အာဏာကို လက္ကိုင္ထားတဲ့ နအဖ အေနနဲ႔က ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ဘာေၾကာင့္လုပ္ရမွာလဲ၊
သူ႔ဘက္က စဥ္းစားခ်က္ေတြမွာ သူ႔ကို ေတြ႔ဆံုေႏြးေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚကို တြန္းပို႔တဲ့
အေနအထားေတြ ျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္။

ျမန္မာျပည္ကိစၥက မျဖစ္ေသးဘူးဆိုတာက က်ေနာ္ ျပန္ၿပီးေတာ့ အတိုခ်ဳံး

ေကာက္ခ်က္ခ်ရမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ျမန္မာျပည္ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ႏိုင္ငံတကာ ခ်ဥ္းကပ္မႈေတြ
ကြဲျပားေနတယ္။ မညီညြတ္ဘူး။ စုစည္းတဲ့ တြန္းအားေပးမႈ မရွိဘူး။ ဒါ တခု။ အမွန္တရားေပါ့။
ေနာက္တခုက လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ အဲဒီလို ကြဲျပားမႈေတြေၾကာင့္မို႔ ထိေရာက္တဲ့
တြန္းအားေပးမႈေတြမွာ အားနည္းတယ္။

ေနာက္တခု - က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုဘက္ကလည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕

အေျပာင္းအလဲကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ရမွာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က စုစည္းမႈေတြ၊ က်ေနာ္တို႔ဘက္က
နအဖ အေပၚမွာ တြန္းအားေပးႏိုင္မႈေတြ၊ က်ေနာ္တို႔ဘက္က စစ္တပ္နဲ႔ အရပ္ဘက္ဆိုင္ရာ
ဆက္ဆံေရးေတြမွာ စစ္တပ္အတြင္းမွာ အေျပာင္းအလဲအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေတြးေခၚမႈေတြ
ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲဆိုတဲ့ အပိုင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ ေဆာင္ရြက္မႈေတြ၊ ဒါေတြ
အားနည္းေနတယ္လို႔ပဲ က်ေနာ္တို႔ သံုးသပ္တယ္။

UN ကလည္း ခဏခဏ သြားေနတယ္။ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္မလာဘူး။ ျမန္မာျပည္ကိစၥမွာ

ကုလသမဂၢရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ အေရးပါေသးတယ္လို႔ ျမင္လား ခင္ဗ်။

UN ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြဟာ ဒီေန႔အထိ ထိထိေရာက္ေရာက္ မရွိေသးဘူးဆိုတာ အားလံုး

ျမင္တာေပါ့ေလ။ သို႔ေသာ္ UN ရဲ႕ အခန္းက႑နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ရွိရင္ တကမၻာလံုးမွာ အခ်ဳပ္အျခာ
အာဏာပိုင္တခုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ျပသနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တရားဝင္ ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းႏိုင္တာ၊
ေျဖရွင္းလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းက UN ပဲ ရွိတယ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 125

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးအရ ေျဖရွင္းမႈမွာ ကုလသမဂၢ အခန္းက႑က မပါလို႔ မရဘူး။

ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ႏိုင္ဟု
သတင္းမ်ားထြက္ေပၚ
NEJ / ၁ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉
စစ္လက္နက္မ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား တရားမ၀င္ တင္ေဆာင္ လာသည္ဟု
သံသယျဖစ္ပြားခံရသည့္ Kang Nam ကုန္တင္ သေဘၤာသည္
မူလလာရင္းလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းၿပီး ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံဘက္သို႔ ျပန္လည္ဦးတည္
ခုတ္ေမာင္း ေနပုံရေၾကာင္း သံတမန္သတင္းရပ္ကြက္မ်ားကို ကိုးကားၿပီး ယေန႔ထုတ္
ေတာင္ကိုရီးယားသတင္းစာ Korea Herald တြင္ ေဖာ္ျပသည္။

ယင္းသို႔ သေဘၤာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ေနသည့္သတင္းကို အေမရိကန္

ပင္တာဂြန္အရာရိွတဦးကို ကိုးကားၿပီး ေအအက္ဖ္ပီ သတင္းတြင္ ပါရိွေၾကာင္းလည္း
ေဖာ္ျပထားသည္။

Kang Nam သေဘၤာသည္ သံသယျဖစ္ဖြယ္လက္နက္မ်ားတင္ေဆာင္ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္သုိ႔

ဦးတည္သြားေနပုံရေၾကာင္း ေတာင္ကိုရီးယား YTN ႐ုပ္ျမင္သံၾကားသတင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

အကယ္၍ Kang Nam သေဘၤာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သည္ ဆိုသည့္အခ်က္ မွန္ကန္ပါက

ေျမာက္ကိုရီးယားအေပၚ ကုလသမဂၢလုံၿခံဳေရးေကာင္စီ၏ တားျမစ္ခ်က္မ်ား
သက္ေရာက္မႈရိွသည္ကို ျပသျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျမာက္ကိုရီးယားအေရး ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက
ေျပာသည္။

ယင္းသို႔ ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ေနသည္ဆိုပါက ကုလသမဂၢ၏

တားျမစ္ျပ႒ာန္းခ်က္ ၁၈၇၄ သည္ သက္ေရာက္မႈရိွလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကိုရီးယားသိပၸံ
ကာကြယ္ေရးဆိုင္ရာသုံးသပ္မႈဌာနမွ ကၽြမ္းက်င္သူ ကင္ေတ၀ူးက ေျပာၾကားသည္။

ကုလသမဂၢလုံၿခံဳေရးေကာင္စီ၏ ျဖည့္စြက္ျပ႒ာန္းခ်က္ ၁၈၇၄ တြင္ တရားမ၀င္လက္နက္နွင့္

ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား သယ္ေဆာင္သည္ဟု သံသယရိွျခင္းခံရသည့္
ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာမ်ားကို ကုလသမဂၢအဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံမ်ား အေနျဖင့္ ရွာေဖြခြင့္ရိွသည္ဟု
ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုျပ႒ာန္းခ်က္ကို ၿပီးခဲ့သည့္ေမလတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားက
အႏုျမဴဗုံးစမ္းသပ္မႈ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပိီးေနာက္ပိုင္း ခ်မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ယင္းသုိ႔ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီက ျပ႒ာန္းခ်က္အသစ္ခ်မွတ္လိုက္ၿပီးသည့္ေနာက္ Kang Nam

ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာသည္ ႏိုင္ငံတကာ၏ ေစာင့္ၾကည့္စိစစ္ျခင္းခံရသည့္
ပထမဆုံးသေဘၤာျဖစ္သည္။
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 126
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္ (၁၇) ရက္တြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားဆိပ္ကမ္း Nampo သေဘၤာဆိပ္မွ

ထြက္ခြာခဲ့သည့္ အဆိုပါ သေဘၤာသည္ ဒုံးလက္နက္ႏွင့္ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား
တင္ေဆာင္လာသည္ဟု ေတာင္ကုိရီးယား ေထာက္လွမ္းေရး အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတကာ
ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ားက ယူဆထားၾကၿပီး အေမရိကန္ ေရတပ္ဖ်က္သေဘၤာ USS John S.
McCain က ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

ျမန္မာစစ္အစုိးရကမူ ျပည္ပသတင္းဌာနမ်ားက ထုတ္လႊင့္လ်က္ရိွသည့္ Kang Nam

ကုန္တင္သေဘၤာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သက္ဆိုင္ရာမွ သတင္းတစုံတရာရရိွျခင္း မရိွေၾကာင္း
ေၾကညာခဲ့သည္။

အဆိုပါေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ သီလ၀ါဆိပ္ကမ္းသို႔

ဆိုက္ကပ္ရန္ရိွသည္ဟုလည္း သတင္းမ်ားေပၚထြက္ခဲ့ သည္။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္တပ္မေတာ္
ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔တြင္ နအဖတိုင္းမႉးမတက္ေရာက္
NEJ / ၁ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

အမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္တပ္မေတာ္ (NDAA-ESS) အဖဲြ႔၏ အႏွစ္ (၂ဝ) ေျမာက္

တပ္ဖဲြ႔ထူေထာင္ျခင္း ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္အခမ္းအနားကို ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း၊
မိုင္းလားၿမိဳ႕ရိွ အဖြဲ႔၏ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္တြင္ ယမန္ေန႔က က်င္းပရာ နအဖဘက္မွ
အဆင့္နိမ့္အရာရိွတဦးက ဦးေဆာင္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။

အခမ္းအနားသုိ႔ အပစ္ခတ္ရပ္အဖဲြ႔မ်ား၊ တ႐ုတ္ျပည္ဘက္မွ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္

က်ိဳင္းတံုအေျခစိုက္ ႀတိဂံေဒသတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္မွ ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီး အဆင့္ရိွသူႏွင့္အဖြဲ႔တို႔သာ
တက္ေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း မိုင္းလားတပ္ဖဲြ႔ဝင္ အရာရိွတဦးက ေျပာသည္။

၎က “ဆီလူးႏွင့္ က်ဳိင္းတုံဘက္က လာၾကတယ္။ ေဒသခံလူထု

တေသာင္းေက်ာ္တက္ေရာက္တယ္။ ကုုိးကန္႔က ဒု-ဥကၠ႒ ဖုန္ၾကားဖု၊ ဥကၠ႒ ဦးစုိင္းလင္းရဲ႕
ေယာက္ခထီးေလ။ ၀ျပည္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတပ္မေတာ္က ဒု-ဥကၠ႒၊ ေကအုိင္အုိတို႔
ရွမ္းတို႔လည္းလာတယ္။ တ႐ုတ္ဘက္အရာရိွေတြလည္းလာတယ္၊ က်ဳိင္းတုံတုိင္းမႉး မလာဘူး။ ဒု-
ဗုိလ္မႉးႀကီး တေယာက္သာ လာတယ္” ဟု ေျပာသည္။

ဇြန္ (၂၉) ရက္ ညေနပိုင္းမွစ၍ အထိမ္းအမွတ္ပဲြေတာ္ စတင္က်င္းပခဲ့ၿပီး ညပိုင္းတြင္ ယဥ္ေက်းမႈ

အကအဖဲြ႔မ်ားျဖင့္ တင္ဆက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ဇြန္ (၃ဝ) ရက္တြင္ နံနက္ (၈) နာရီမွ စတင္၍
မိုင္းလားၿမိဳ႕၊ ျပည္သူ႔ အားကစားကြင္းႀကီးအတြင္း၌ လူထုစည္းေဝးပဲြ စတင္ေၾကာင္း၊
တပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားက စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္အား ခ်ီတက္အေလးျပဳၿပီး ဥကၠ႒ ဦးစိုင္းလင္းက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 127

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
မိန္႔ခြန္းေျပာဆိုခဲ့သည္ဟု မုိင္းလားေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။

၎က “ဥကၠ႒ ဦးစိုင္းလင္းက ရွမ္းဘာသာနဲ႔ ေျပာတာပါ။ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔၊

အဖဲြ႔အစည္းကို အသြင္ေျပာင္းေရးတို႔ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခားေျပာတာ မရိွဘူး။
ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြသာ ေျပာသြားတာပါ” ဟု ေျပာသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ဇြန္ (၃ဝ) ရက္ ညေန (၂) နာရီမွ (၄) နာရီခဲြအခ်ိန္တြင္ တက္ေရာက္လာသည့္
အဖဲြ႔အစည္းအသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေတြ႔ဆံုပဲြတခု ျပဳလုပ္ၿပီး မိုင္းလားၿမိဳ႕အတြင္း
လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္တပ္မေတာ္ (NDAA-ESS) သည္ ယခင္

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ အမွတ္ (၈၁၅) စစ္ေဒသအျဖစ္မွ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဇြန္ (၃ဝ) ရက္ေန႔တြင္
ဦးစိုင္းလင္းဦးေဆာင္သည့္အခါ တိုင္းရင္းသားမ်ားပါဝင္သည့္ တပ္ဖဲြ႔ဝင္မ်ားက
ခဲြထြက္ဖဲြ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ဇြန္ (၃ဝ) ရက္ေန႔အား တပ္ဖဲြ႔ေမြးေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ကာ
ႏွစ္စဥ္ က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။

အမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္တပ္မေတာ္ (NDAA-ESS) သည္

အျခားအပစ္ခတ္ရပ္အဖဲြ႔မ်ားကဲ့သုိ႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖဲြ႔စည္းေရးအတြက္ နအဖ၏
ဖိအားေပးျခင္းခံေနရၿပီး ယေန႔အခ်ိန္ထိ တရားဝင္အေျဖမေပးေသးေပ။

တရားမွ်တမႈႏွင့္ တရားဥပေဒေလးစားမႈ
NEJ / ၁ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

တရားမွ်တမႈႏွင့္ တရားဥပေဒကုိ ႐ုိေသေလးစားမႈသည္ ဒီမုိကေရစီ၏ အေျခခံတခုပင္ျဖစ္သည္။

လက္နက္အားကုိး မႀကီးစုိးဘဲ တရားဥပေဒအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရသည့္ဓေလ့ အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္
၁၂၁၅ ခုႏွစ္မွာ စတင္က်င့္သုံးသည္ဟု သိရသည္။ မက္ခ္နာခါတာ Magna Carta ဟူေသာ
လက္တင္ေ၀ါဟာရသည္ မဟာပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္ Great Charter ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ စာပုိဒ္
(၆၃) ပုိဒ္ပါေသာ စာခ်ဳပ္ျဖစ္ၿပီး ဘုရင့္လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ ကန္႔သတ္လုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
မက္ခ္နာခါတာ၌ ပါရွိေသာ စာပုိဒ္အခ်ဳိ႕သည္ ေခတ္သစ္တရားမွ်တေရးစနစ္၏
အေျခခံျဖစ္လာသည္။ တရားလက္လြတ္ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းမျပဳရန္ အစုိးရကုိ
ပိတ္ပင္တားျမစ္လုိက္သည့္ ပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။

တရားဥပေဒအတုိင္း ေဆာင္ရြက္မႈကုိ ေရွးေခတ္ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း၌

တန္ဖုိးထားခဲ့ပါသည္။ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၊ သတၱနိပါတ္၊ အဂၤုတၱနိကယ္၊ အ႒ကထာ
စသည့္က်မ္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပေသာ ‘အပရိဟာနိယတရား’ (၇) ပါးသည္ တုိင္းျပည္ကုိ
တုိးတက္ခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ အစုိးရမင္းတုိ႔ လုိက္နာရမယ့္ ဥပေဒစည္းမ်ဥ္းပင္ျဖစ္၏။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 128

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အစုိးရသည္ ေရွးကတည္းက ျပ႒ာန္းခဲ့ေသာ တရားဥပေဒထုံးစံနဲ႔အညီ
လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ရမည္၊ မိမိစိတ္ႀကိဳက္ ဥပေဒျပဳ၍ မစီရင္ရဟု သတ္မွတ္ထား၏။
မိမိအမႈႏုိင္ေအာင္ ကပ္ယပ္ေျပာဆုိမႈ၊ လက္ေဆာင္ပ႑ာအေပးအယူ လုပ္မႈ၊ မ်က္ႏွာႀကီးငယ္
လုိက္မႈ၊ ႀကိဳတင္ညိႇႏႈိင္းတုိင္ပင္၍ စည္း၀ါး႐ုိက္မႈ စသည့္အျပဳအမူမ်ား ကင္းရွင္းရမည္လုိ႔
‘အပရိဟာနိယတရား’ က ဆုိပါသည္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေသာ ပညာရွင္မ်ား၏
ေျပာဆုိခ်က္မ်ားကုိ ေလးစားရမည္ဟု ဆုိပါသည္။ ဤေနရာတြင္ အသက္ႏွင့္ပညာ ကုိ
ဆက္စပ္ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရ၏။ အသက္ႀကီးတုိင္း အသုံးက်သည္မဟုတ္ပါ။
အသက္ႀကီးေသာ္လည္း လူမိုက္စကား ေျပာေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရွိသည့္အတြက္
အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေသာ ပညာရွိ၏စကားကုိ ေလးစားရန္သာ
အဆုိအမိန္႔ရွိထားျခင္းျဖစ္သည္။

‘အပရိဟာနိယတရား’ ကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက်င့္သုံးခဲ့ေသာ သုိးေဆာင္းလူမ်ဳိးမ်ားသည္

သူမ်ားထက္ပုိ၍ တုိးတက္ ျဖစ္ထြန္းသည္ ဟု က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ေဖာ္ျပပါသည္။
သုိးေဆာင္းလူမ်ဳိးဆုိသည္မွာ အေနာက္တုိင္းသား ဥေရာပတုိက္သားကုိ ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏။
တုိင္းျပည္အက်ဳိးအတြက္ အစုိးရအရာထမ္းမ်ားသည္ မိမိရဲ႕ယူဆခ်က္ကို အမွန္အတုိင္းေျပာဆုိ၍
တညီတၫြတ္တည္း သေဘာတူခ်က္ရယူႏုိင္မႈ၊ ႏုိင္ငံသားတုိ႔၏ သေဘာထား ႐ုိေသေလးစားမႈ
စသည္တုိ႔ကုိ ျမန္မာ့ထုံးတမ္းစဥ္လာ ဥပေဒ၌ တန္ဖုိးထား၏။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုတြင္ စာျဖင့္ ေရးသားျပ႒ာန္းေသာ တရားဥပေဒႏွင့္ ဓေလ့ထုံးစံဟူ၍

ဥပေဒႏွစ္မ်ဳိးရွိပါသည္။ ဓေလ့ထုံးစံ ဥပေဒသည္ ႐ုိးရာယဥ္ေက်းမႈသေဘာ
သက္ေရာက္သည့္အတြက္ ဤဥပေဒမ်ဳိးကုိ မၾကာခဏ ခ်ဳိးဖ်က္ေနေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္
ပ်က္စီးရန္ အလားအလာမ်ားသည္။ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္တြင္ တုိင္းသူျပည္သားနွင့္
အစုိးရတုိ႔အၾကား ထားရွိေသာ ဓေလ့ထုံးစံဥပေဒ ရွိပါသည္။

ဤဥပေဒသေဘာတရားကုိ ေရွးေဟာင္းဗုဒၶဘာသာ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ ေတြ႔ႏုိင္သည္။

တရားမွ်တမႈကုိ လုိလားေသာ အစုိးရသည္ သဂၤဟတရား (၄) ပါးကုိ လုိက္နာရပါသည္။ (၁)
သႆေမဓ (၂) ပုရသေမဓ၊ (၃) သမၼာပါသ၊ (၄) ၀ါစာေပယ် စသည့္တရားမ်ား ကုိ
ေလ့လာပါက အစုိးရနဲ႔ ျပည္သူအၾကား အျပန္အလွန္ထားရွိေသာ တာ၀န္၀တၱရား
ကတိစကားမ်ားကုိ ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္။ ဤသည္ကုိ လူမႈပဋိညာဥ္သေဘာတူခ်က္ Social Contract
ဟု ေခၚႏုိင္ပါသည္။

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ ပညာရွိသုခမိန္ကုိ မဟာသမၼတအျဖစ္ ပထမဆုံး အမ်ားသေဘာတူ

တင္ေျမႇာက္သည္ဟု ဆုိပါသည္။ မဟာသမၼတမင္းသည္ တရားမွ်တစြာအုပ္ခ်ဳပ္မည္ဟု
ကတိေပးရပါသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သည့္အဖုိးအခအျဖစ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသည္ ဆယ္ရာခုိင္ႏႈန္း
သမၼတမင္းကုိ အခြန္ေပးေဆာင္ရန္ သေဘာတူပါသည္။ ဒႆမဘာဂ-ဆယ္ဖုိ႔ တဖုိ႔။
ဆယ္ခုိင္တခုိင္၊ ဆယ္ဖီးတဖီး၊ ဆယ္လုံးတလုံး၊ ဆယ္ပြင့္တပြင့္ အစိုးရမင္းကုိ ေပးေဆာင္မည္ဟု
ကတိေပးရပါသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 129

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဤသုိ႔ အစုိးရမင္းႏွင့္ ျပည္သူလူထုအၾကား အျပန္အလွန္ ပဋိညာဥ္ခံ၀န္ကတိစကား
ထားၿပီးသည့္အခါတြင္ မင္းေလာင္းမင္းလ်ာ ကုိ ဘိသိက္သြန္းေလာင္းၿပီး မင္းေျမႇာက္သည္ဟု
ဆို၏။ မဟာသမၼတဆုိေသာ ေ၀ါဟာရ၏ အဓိပၸာယ္မွာ သေဘာတူတက္ေျမႇာက္ ထားေသာ
မင္းျဖစ္ပါသည္။ မင္းကုိ ခတၱိယဟုလည္း ေခၚပါသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ လယ္ယာကုိ
အုပ္စုိးေသာမင္းျဖစ္သည္။ ရာဇာ၏ အဓိပၸာယ္မွာ တရားသျဖင့္
စီရင္ၫႊန္ျပဆုံးမတတ္တဲ့မင္းျဖစ္သည္။ ထုိမွတဆင့္ တျဖည္းျဖည္း မင္းက်င့္တရား (၁၀) ပါး
ေပၚေပါက္လာသည္ဟု သိရွိရပါသည္။

မင္းက်င့္တရား (၁၀) ပါးသည္လည္း မဟာသမၼတမင္း စတင္ေပၚေပါက္ကတည္းက

မင္းနဲ႔ျပည္သူအၾကား ထားရွိခဲ့ေသာ အျပန္အလွန္ ပဋိညာဥ္သေဘာတူခ်က္ကုိ
သတိေပးထားပါသည္။ မင္းက်င့္တရား (၁၀) ပါးထဲ၌ ‘အ၀ိေရာဓန’ တရားကုိ
ကုန္းေဘာင္ေခတ္စာေပ၌ အထူးေဖာ္ျပပါသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္သူသည္
ရဟန္းရွင္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ဆႏၵကုိ ဆန္႔က်င္၍ မလုပ္ရဟူ၏။

ျပည္သူ႔ဆႏၵ ဆန္႔က်င္ေသာအစုိးရကုိ ျပည္သူလူထုကပင္ ဖ်က္ဆီးလိမ့္မယ္လုိ႔ ေယာအတြင္း၀န္

ဦးဖုိးလႈိင္ေရးသားသည့္ ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္း၌ ေဖာ္ျပပါသည္။ ဤက်မ္းဟာ
ေနာက္ဆုံးဗမာမင္းျဖစ္ေသာ သီေပါမင္းကုိ ဆုံးမရန္အတြက္ ေရးသားခဲ့ေသာ က်မ္းပင္ျဖစ္သည္။
ျမန္မာမင္းမ်ားသည္ အာဏာယစ္မူးေနသည္ကမ်ားၿပီး အစဥ္အလာ တရားဥပေဒမ်ားကုိ
နားမလည္သည့္အတြက္ ဘုရင္စနစ္နိဂုံးခ်ဳပ္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိ႐ုိးရွိပါသည္။

မိမိထုတ္ျပန္ေသာ ဥပေဒကုိပင္ ေလးစားရမွန္းမသိေသာ စစ္အစုိးရ ကာလၾကာရွည္

အာဏာရေနသျဖင့္ တရားမွ်တမႈနဲ႔ တရားဥပေဒ စုိးမုိးမႈသည္ ျမန္မာျပည္၌ အသစ္အဆန္းကဲ့သုိ႔
ျဖစ္ေနရပါသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ယေန႔ရင္ဆုိင္ေနရေသာ ျပႆနာမွာ တရားဥပေဒမရွိေသာ
ျပႆနာမဟုတ္ပါ။ ရွိေနေသာ တရားဥပေဒကုိ စစ္အစုိးရက မေလးစားေသာ
ျပႆနာျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဒီမုိကေရစီကုိ (၁၄) ႏွစ္
က်င့္သုံးခဲ့သည့္တုိင္းျပည္၌ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးကုိ ကာကြယ္ေသာဥပေဒမ်ား ရွိပါသည္။
စစ္တပ္က အာဏာမသိမ္းခဲ့ပါက တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး ျမန္မာျပည္တြင္
အေတာ္အားေကာင္းမည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။

ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ စစ္တပ္က ေရးလုိက္ဖ်က္လုိက္ လုပ္ေနေသာႏုိင္ငံတြင္ တရားဥပေဒ

စုိးမုိးေရးကိစၥသည္ ရယ္စရာျဖစ္ေန၏။ ဥပမာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းန႔ဲ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္မ်ား
ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒကုိ စစ္တပ္က ၁၉၆၂ တြင္ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္
၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ တပါတီဆုိရြယ္လစ္အေျခခံဥပေဒသစ္ကုိ စစ္တပ္က ေရးဆြဲသည္။
ဤဆုိရွယ္လစ္အေျခခံဥပေဒကုိလည္း ၁၉၈၈ ၌ စစ္တပ္ကပင္ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ျပန္ပါသည္။
အေျခခံဥပေဒ (၂) ခုစလုံးကုိ စစ္တပ္က ဖ်က္ဆီးၿပီးေသာအခါ၌ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္သည့္
အေျခခံဥပေဒကုိ ေရးဆြဲျပန္ပါသည္။

အာဏာယစ္မူးေနေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အေျခခံဥပေဒကုိ စိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲ၍

အၿမဲတမ္းအာဏာရေနရန္ ႀကိဳးပမ္းေသာလုပ္ရပ္သည္ ျမန္မာ့ဓေလ့ထုံးစံဥပေဒႏွင့္ေရာ၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 130

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာဓေလ့ထုံးစံဥပေဒႏွင့္ေရာ ဖီလာ ဆန္႔က်င္ျဖစ္ ေနပါသည္။ ဤသုိ႔ေသာ
တုိင္းျပည္၌ တရားမွ်တမႈႏွင့္ တရားဥပေဒ ႐ုိေသေလးစားမႈ မရွိနုိင္ပါ။

နအဖတပ္ရင္းမႉး၏အမိန္႔ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ား မလုိက္နာ

NEJ / ၂ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

ၿပီးခဲ့သည့္ရက္ပုိင္းက ထုိင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ ဘုရားသုံးဆူၿမဳိ႕ေပၚ ႏွစ္ေနရာတြင္

ဗုံးေပါက္ကြဲမႈျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ နယ္ေျမခံ နအဖ တပ္ရင္းမႉး ခ်မွတ္ထားသည့္
ကန္႔သတ္မႈမ်ားအား ယင္းေဒသအေျခစုိက္ အပစ္ရပ္တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက
လုိက္နာျခင္း မရွိဘဲ ျငင္းဆန္ေနၾကေၾကာင္း နယ္စပ္မွလာေသာ သတင္းမ်ားအရ သိရသည္။

ဗုံးေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္ပြားအၿပီး ေနာက္တရက္ ဇြန္ (၂၉) ၌ ခလရ (၃၂) တပ္ရင္းမႉး ဒုတိယ

ဗုိလ္မႉးႀကီး ခင္ေဇာ္က အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ား အား ေခၚေတြ႔ကာ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းဟု ခြဲျခားရန္
လြယ္ကူေစေရး အေၾကာင္းျပကာ အလံ (သုိ႔မဟုတ္) အေရာင္မ်ားျဖင့္ ခြဲျခား၍
ေသနတ္တုိင္းတြင္ တပ္ဆင္ထားၾကရန္ အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။

အပစ္ရပ္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကမူ ဇူလုိင္ (၂) ရက္ ယေန႔အထိ ယင္းအမိန္႔အတုိင္း

လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ျခင္း မ႐ွိၾကေခ်။

ယင္းေဒသတြင္ တာဝန္က်ေနသည့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအဖြဲ႔ဝင္တဦးက “ဒါ မတရားသျဖင့္

သက္သက္လုပ္ခုိင္းတာျဖစ္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ မလုိက္နာတာပါ။ ဒီအေၾကာင္းကုိ က်ေနာ္တုိ႔လည္း
အထက္ကို တင္ျပထားတယ္။ ဒီဗုံးကြဲတဲ့ကိစၥေၾကာင့္နဲ႔ ေသနတ္ဒင္ေတြမွာ အလံတုိ႔၊
ေဆးသုတ္တာတုိ႔ လုပ္ဖုိ႔အထိ မလုိအပ္ဘူး ထင္လုိ႔ပါ။ အျခား ဒီေကဘီေအတုိ႔၊ ေကပီအက္ဖ္တုိ႔
ကလည္း လုိက္မလုပ္ၾကဘူးလုိ႔ ၾကားတယ္” ဟု ေခတ္ၿပဳိင္သုိ႔ ေျပာၾကားသည္။

အလံအေရာင္မ်ားအေနျဖင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအား အနီေရာင္၊ ဒီေကဘီေအအား အဝါေရာင္ႏွင့္

ေကပီအက္ဖ္အဖြဲ႔အား အျပာေရာင္အလံမ်ား (သုိ႔မဟုတ္) ေသနတ္ဒင္မ်ားတြင္
အေရာင္ျခယ္ထားရန္ အဆုိပါနယ္ေျမခံ နအဖတပ္ရင္းမႉးက အမိန္႔ေပးထားေၾကာင္း
မြန္ျပည္သစ္ပါတီအဖြဲ႔၀င္ျဖစ္သူက ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

ဗုံးေပါက္ကြဲၿပီးေနာက္ပုိင္း စစ္အစုိးရ၏ လက္နက္ႀကီးတပ္ဖြဲ႔တဖြဲ႔ျဖစ္သည့္ ခမရ (၃၅၆) သည္

ဘုရားသုံးဆူၿမဳိ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး အပစ္ရပ္အဖြဲ႔အစည္းတုိ႔ကလည္း မိမိတုိ႔သြားလာေရးအတြက္
လုံၿခဳံေရးမ်ား အျပည့္ခ်ထားေၾကာင္း အပစ္ရပ္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားထံမွ သိရသည္။

၂၀၀၉ ခု ဇြန္ (၂၈ ) ရက္ ည (၈) နာရီဝန္းက်င္တြင္ ဘုရားသုံးဆူၿမဳိ႕ ရပ္ကြက္ (၃) ႏွင့္ (၄) တြင္
ဗုံးႏွစ္လုံး ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေပါက္ကြဲခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 131

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အဆိုပါ ဗုံးေပါက္ကြဲမႈသည္ မည္သူ႔လုပ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း နအဖစစ္တပ္က
ေဖာ္ထုတ္ေပးျခင္းမရွိေသးေသာ္လည္း လုံၿခဳံေရး အေၾကာင္းျပကာ ဗုံးေပါက္ကြဲရာ
ဥေဒါင္းကန္လမ္းတေလွ်ာက္ကုိ ညပုိင္းတြင္ နအဖစစ္တပ္မွအပ မည္သူ႔ကုိမွ် ျဖတ္သန္းခြင့္
မျပဳခဲ့ေပ။

နအဖအတြက္ ေတာေျခာက္ေပးရာေရာက္လိမ့္မယ္
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၂ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉ http://www.khitpyaing.org/articles/july09/020709.php

မ်က္ေမွာက္ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ အဓိကဆံုခ်က္ဟာ နအဖစစ္အစိုးရက အတင္းခ်ီတက္ ေနတဲ့

လမ္းျပေျမပံု (၇) ခ်က္ကို ဆန္႔က်င္သူမ်ားနဲ႔ ေထာက္ခံသူမ်ားအၾကားက ပဋိပကၡဆိုရင္
မမွားပါဘူး။ ဒီဟာကို ထပ္ၿပီးအေသးစိတ္ေထာက္ျပရရင္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို အေကာင္းျမင္သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္သူေတြရဲ႕ ပဋိပကၡလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာင္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာ၊ ဦးတင္ဦးနဲ႔ ဦးဝင္းတင္ကို
သက္ေသထြက္ခြင့္မေပးတာတို႔ကအစ လူေတြ တဖမ္းတည္းဖမ္းေနတာ၊ ရယက႐ံုးထဲမွာ
ေသေအာင္႐ိုက္တာ စတာေတြဟာ ဒီပဋိပကၡရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ တပါတည္းမွာ
ေျပာသင့္တာက ဒီတေလာ ေပၚေပါက္လာေနတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ပတ္သက္တဲ့
အယူအဆအမ်ိဳးမ်ိဳးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာလည္း အဲဒီပဋိပကၡပတ္လည္က
မုန္တိုင္းမဟုတ္ေတာင္ ေလေပြေလးေတြလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဒီကာလမွာ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚထြက္လာတာ၊ အာ႐ံုစိုက္ခံရတာတခုက ဦးဝင္းတင္ေျပာတဲ့

ႏိုင္ငံေရးသစ္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္က သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသစ္ဆိုတာကို အနက္ဖြင့္ရာမွာ
“သူတို႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲတင္းကုပ္ထဲကို က်ေနာ္တို႔ကို ဆြဲေခၚေတာ့မယ္။
ျမက္ေကၽြးလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နဖားႀကိဳးဆြဲလို႔ျဖစ္ျဖစ္ ဆြဲေခၚေတာ့မယ္” လို႔အစခ်ီခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
နအဖနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ “ပညာရွင္” တဦးကေတာ့ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ လာမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ
အေျခခံဥပေဒအာမခံခ်က္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္သင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဦးဝင္းတင္က သူ႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးသစ္အတြက္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ

အသံညီဖို႔လိုတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ဆိုလိုတာ ညီၫြတ္ေရး၊ အတုိက္အခံေတြဘက္က
ညီၫြတ္ေရးရွိဖို႔ လက္ေတြ႔က်တယ္လို႔ သူထင္တဲ့ နည္းလမ္းတခုကို တင္ျပလိုက္တာ
ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္က လူေတြကို မေၾကာက္တရားနဲ႔ စြန္႔လႊတ္မႈရွိၾကဖို႔လံႈ႔ေဆာ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ “ပညာရွင္” ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခိုင္း႐ံုမက
ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ အသစ္တက္လာတဲ့ နအဖရဲ႕ စစ္အုပ္စုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္က အစိုးရက
ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို ဖိႏွိပ္တာ၊ အႏၲရာယ္ေပးတာေတြ လုပ္လာရင္ ဒါဟာ
“အသစ္ျဖစ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္က ခြင့္မျပဳတာမဟုတ္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားရဲ႕
အသြင္းကူးေျပာင္းေရး မပီျပင္ေသးတာပဲျဖစ္မယ္” ဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲလြန္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 132

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဖိႏွိပ္မႈေတြအတြက္ေတာင္ ႀကိဳတင္ ေရွ႕ေနလိုက္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ တနည္းေျပာရရင္
ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရကိုပဲ အခ်ိန္မေရြး အာဏာသိမ္းခြင့္ရွိေနမယ့္
ေနာင္တက္လာမယ့္အစိုးရကို ထင္ရာစိုင္းခြင့္ေပးလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ဒီ “ပညာရွင္” ဟာ အဲဒီအင္တာဗ်ဴးမွာ “ႏိုင္ငံေရးကို အႏၲရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔

ကိုယ္ကလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုခဲ့ရင္၊ ဒါကို လုပ္မယ္ရည္စူးရင္ သက္ဆုိင္ရာ လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႔အစည္းကို
သာမန္အားျဖင့္ အသိေပးရန္ မလိုေသာ္လည္းပဲ အခုအခ်ိန္မွာ trust (ယံုၾကည္မႈ)
တည္ေဆာက္တဲ့အေနနဲ႔ အသိေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔အေနနဲ႔လည္းပဲ
အသြင္းကူးေျပာင္းေရးကို အလြယ္တကူ ကူးေျပာင္းလို႔ရမယ္” လို႔ ေျပာပါေသးတယ္။ ဒါဟာ
အဏာပိုင္ေတြကိုယ္တိုင္ကေတာင္ မေတာင္းဆိုဘဲနဲ႔ ကိုယ္ကသြားၿပီး သြားၿဖီးေလးနဲ႔
မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးဖို႔ ေျပာသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပိုအေရးႀကီးတာက စစ္အစိုးရဘက္က
ဒီေန႔အထိ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္တဲ့လကၡဏာ ဘာတခုမွမျပေသးဘူးဆိုတဲအခ်က္ကို ဒီ
“ပညာရွင္” ေတြ ဘာမွမေျပာၾကဘဲ တျခားႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြက စစ္အစိုးရယံုၾကည္ေအာင္
လုပ္ျပရမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရက ယံုေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ
ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ စစ္အစိုးရကို၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို မဆန္႔က်င္ပါေၾကာင္း
ယံုၾကည္ေအာင္လုပ္ရမွာလား။

သူရဲ႕ဒီစကားကိုလည္း ဆက္နားေထာင္ၾကည့္ပါ။ “ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ထိုင္းတပ္မေတာ္က

ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တာဟာ အာဏာ သိမ္းတာမဟုတ္ဘူး၊ အာဏာျဖဳတ္တာပဲ။ - - - - ဒါဟာ
ထိုင္းစစ္တပ္ရဲ႕ ရင့္က်က္မႈကို ေဖာ္ျပတာပဲ” တဲ့။ ဒီလိုဆိုလိုက္တာဟာ ေနာင္ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ
စစ္တပ္က ဘာမဆိုဝင္လုပ္ႏိုင္တယ္။ အာဏာသိမ္းတာေလာက္ကေတာ့ ထမင္းစား
ေရေသာက္ပဲလို႔ စစ္တပ္လုပ္သမွ်ေထာက္ခံဖို႔ လမ္းခင္းထားတာမဟုတ္လို႔
ဘာမ်ားျဖစ္ရအုန္းမွာလဲ။

သူနဲ႔တခ်ိန္တည္းလိုလိုေျပာခဲ့တဲ့ တျခား “ပညာရွင္” တေယာက္နဲ႔ သူတို႔ခ်င္း အေျပာတူေနၾကတဲ့

အခ်က္တခုလည္း ေတြ႔ရ ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဗမာျပည္ ျပည္သူလူထုဟာ
အသိပညာနိမ့္က်ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာေပးဖို႔ လိုေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီလို
အသိပညာေတြရွိမွပဲ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္မဲေပးႏိုင္မယ္၊
လူေရြးခ်ယ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔က ျပည္သူလူထုဟာ သူတို႔ေ႐ြးခ်ယ္မယ့္ပါတီ ဒါမွမဟုတ္
ကိုယ္စားလွယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္ကို သူ႔ေပၚလစီဝါဒေတြကို ေသခ်ာေလ့လာနားလည္ၿပီး
မဲေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ပညာလို-အိုသည္မရွိဆိုသလို လူတိုင္းတသက္လံုးပညာကို ဆည္းပူးေနရမွာပါ။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အေနအထားမွာ ေမးစရာျဖစ္လာတာက
ျပည္သူလူထုဟာ ပညာေရခ်ိန္နိမ့္က်ၾကလို႔ ဒီအာဏာရွင္ေတြကို မင္းေျမႇာက္ထားတာလား။
၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ျပည္သူလူထုဟာ အသိေရခ်ိန္ နိမ့္က်လို႔
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို မဲေတြ ပံုေအာထည့္ခဲ့ၾကတာလား။ ဒီေန႔အေျခအေနမွာ
အမွားအမွန္မခြဲႏိုင္တာ၊ လူဆိုးလူေကာင္းမခြဲႏိုင္တာဟာ ျပည္သူလူထုလား အဲဒီ “ပညာရွင္”
လိုလူေတြလားဆိုတာပါပဲ။ ဗမာျပည္လို အင္မတန္ ရက္ရက္စက္စက္ အဖိႏွိပ္ခံေနရတဲ့ႏိုင္ငံမွာ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 133

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ျပည္သူလူထုရဲ႕ အသိဆိုတာ အသည္းႏွလံုး ကတဆင့္ လာတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ဒါဟာ
ပညာရွင္ေတြေပးမယ့္ အသိထက္ အမ်ားႀကီးေလးနက္ပါတယ္။ ေနာက္ေမးစရာတခုကလည္း
အင္မတန္ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားပါတယ္ဆိုဆို၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းျမင့္ပါတယ္ပဲ ေျပာေျပာ
အေမရိကန္၊ အဂၤလန္ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာေရာ မဲေပးသူတိုင္းဟာ ေပၚလစီေတြ၊ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို
ဖတ္ၿပီး၊ ေလ့လာၿပီးမွ ေပးတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာလား။ အဲဒီႏိုင္ငံက သာမန္လူေတြမွာ
ႏိုင္ငံေရးဗဟုသုတ၊ ႏိုင္ငံေရး ပထဝီအသိ စတာေတြကို စိတ္မဝင္စား၊ မေလ့လာလို႔
ဘာမွမသိသူေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာ မၾကားဖူးေလေရာ့သလား။ အိုဘားမားရရွိခဲ့တဲ့
လူမည္းေတြရဲ႕ မဲေတြထဲမွာ လူမည္းမို႔ေပးတဲ့ မဲဟာ ရာခိုင္ႏႈန္းမနည္းဘူးဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။

ဗမာျပည္သားေတြဟာ ကေန႔ပညာေရးေရခ်ိန္ထက္ နိမ့္က်တဲ့ေရခ်ိန္နဲ႔ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီကို

တြန္းလွန္ခဲ့ၾက၊ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကို တြန္းလွန္ခဲ့ၾကတာပါ။ အဂၤလိပ္အလိုေတာရိ ဆိုတာေတြဟာ
စာတလံုးမွမတတ္တဲ့ လယ္သမားေတြ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ပညာတတ္ ေတြထဲက
ေပၚေပါက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို အသိေရခ်ိန္ျမင့္ေစခ်င္ရင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕
စီးပြားေရးအဆင့္အတန္း၊ ဝင္ေငြအဆင့္အတန္းစတာေတြကို
ျမင့္ေအာင္အရင္လုပ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒီနအဖ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္
မွာ လူေတြ ၾကာေလဆင္းရဲေလျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥကို ေျဖရွင္းဖို႔မေျပာဘဲ
ပညာရည္နိမ့္က်တယ္ဆိုတာခ်ည္း ေျပာေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ရွင္းေနပါတယ္။

ဒီႏွစ္ဦးအျပင္ အခုတေလာမွာ ဖတ္ရၾကားရတဲ့ ေျပာၾကားနည္းတခုက

ျပည္သူလူထုကိုမေၾကာက္ေအာင္၊ သတၱိရွိေအာင္ လုပ္ေပးေရးဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီလိုအျမင္နဲ႔
ေျပာင္းျပန္ လူထုကိုစိန္ဝင္းလို ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ေၾကာက္ေနတာ၊ ေၾကာင္ေနတာဟာ
ျပည္သူေတြမဟုတ္ဘူး၊ (တခ်ိဳ႕) ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဦးဝင္းတင္ေျပာတဲ့ “စိတ္ရွည္ရမယ္၊ သည္းခံရမယ္၊” ဆိုတဲ့စကားဟာ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့
လူထုႀကီးကို စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါမလုပ္မိဖို႔ သတိေပးေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး
လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက လံႈ႔ေဆာ္စတင္ၿပီး
ျပည္သူလူထုက ေနာက္ကလိုက္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ
ျပည္သူလူထုထြက္လာေတာ့မွ ေနာက္ကလိုက္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရွ႕မွာ
ဝင္ေခါင္းေဆာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပါတီ၊ ဘယ္လိုေခါင္းေဆာင္လဲ
စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။

ရွင္းေနတာကေတာ့ ဗမာျပည္ရဲ႕ ဒီသမိုင္းအေကြ႔မွာ ဘယ္သူနဲ႔ လက္တြဲခ်ီတက္မလဲ

ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူနဲ႔လက္တြဲ ခ်ီတက္မယ့္လူက ေျပာနည္းနဲ႔ နအဖစစ္အုပ္စုနဲ႔
လက္တြဲခ်ီတက္မယ့္လူကေျပာနည္း ဘယ္လိုမွ မတူညီႏိုင္ပါဘူး။ ဦးဝင္းတင္ ေျပာသလို
ေရြးေကာက္ပြဲတင္းကုပ္ထဲကို ျမက္ေကၽြးလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နဖားႀကိဳးဆြဲလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
အတင္းေခၚသြင္းၿပီဆိုရင္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို
ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေနသူေတြဟာ လူထုကို အဲဒီတင္းကုပ္ထဲ ေရာက္သြားေအာင္ နအဖအတြက္
ေတာေျခာက္ေပးေနတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 134

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

SPECIAL REPORT
Burma’s Secret Mission to North Korea
By AUNG ZAW JULY, 2009 - VOLUME 17 NO.4

Burma’s armed forces appear to be going through a major

reorganization, with sophisticated upgrades to include
missiles, tunnel complexes, defensive rockets, anti-aircraft
radar and command and control facilities

GEN Thura Shwe Mann, the Burmese regime’s No 3 man, made a secret
visit to North Korea in November 2008.

Gen Shwe Mann (left) and Gen Kim Kyok-sik sign a memorandum
of understanding at the defense ministry in Pyongyang

As chief of staff of the army, navy and air force, and the coordinator of
Special Operations, he led a 17-member, high-level delegation on a
seven-day visit to Pyongyang, visiting, among other sites, secret tunnel

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 135

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

complexes built into the sides of mountains to store and shield jet
aircraft, missiles, tanks and nuclear and chemical weapons.

Accompanied by air defense chief Lt-Gen Myint Hlaing, Lt-Gen Hla

Htay Win, Maj-Gen Khin Aung Myint, Maj-Gen Thein Htay, Maj-Gen
Mya Win and senior officials from heavy industries, the delegation was
clearly on a mission to cement stronger military ties with the reclusive,
hermit state.

On November 27, Shwe Mann and his North Korean counterpart, Gen
Kim Kyok-sik, signed a memorandum of understanding, officially
formalizing military cooperation between Burma and North Korea.

North Korea will reportedly build or supervise the construction of some

Burmese military facilities, including tunnels and caves in which
missiles, aircraft and even naval ships could be hidden. Burma will also
receive expert training for its special forces, air defense training, plus a
language exchange program between personnel of the two armed
forces.

It is reported that as early as 2002-3, Burma began constructing

underground tunnels and caves to hide and protect aircraft and
weapons, as well as to house a central command and control facility.

During his seven-day visit, Shwe Mann visited radar and jamming units
in Myohyang, a highly sophisticated anti-aircraft unit, air force units
and a computerized command control system in Pyongyang.

The delegation also visited a surface-to-surface (SCUD) missile factory,

partially housed in tunnels, on the outskirts of Pyongyang to observe
missile production.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 136

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

The SCUD-D missile, with a range of 700 kilometers, and SCUD-E

missile, with a range of 1,500 kilometers, could easily intimidate
Burma’s neighbors, including Thailand. It is believed that Burma
already has deployed six radar air defense systems along the Thai-
Burmese border.

During the visit, the Burmese were also particularly interested in short-
range 107 mm and 240 mm multi-rocket launchers—a multi-purpose
missile defense system that could be used in case of a foreign invasion,
analysts said.

Also of great interest was the latest in anti-tank, laser-guided missile

technology that can be deployed within an infantry division. (As this
issue goes to press, a North Korean ship, the Kam Nang 1, believed to be
carrying weapons of some type, is due to dock in a Burmese port. The
same ship made a mysterious port call to Burma in 2007.)

Historically, Burma has procured small arms, jet fighters and naval
ships from the West, namely the US, Britain and some European
countries. But after brutally crushing the 1988 democracy uprising, it
faced Western sanctions and Burmese leaders desperately looked for
new sources of weapons and ammunition to modernize its armed
forces. Over the last two decades, Burma has bought jet fighters and
naval ships from China, but increasingly it’s looked for alternative
sources because of low quality and poor after-sales service. Burma has
also bought jet fighters, arms, ammunition and hardware from Russia,
Pakistan, India and Eastern European countries.

In the past, Burma purchased a “Pechora” air defense system—a

Russian-made, surface-to-air, anti-aircraft system. Analysts say that

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 137

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Russians have also provided technical training and language courses to

Burmese technicians.

The Burmese junta is clearly on a new mission to strengthen its military

capacity, while earmarking its precious foreign reserves not to aid the
people, but on more and more sophisticated weapons

SPECIAL REPORT

June, the Cruelest Month

By SAW YAN NAING JULY, 2009 - VOLUME 17 NO.4

A major push to further marginalize the Karen National Liberation

Army has resulted in the fall of its last major base

ON June 21, after three weeks of fighting, a joint force of Burmese army and

Democratic Karen Buddhist Army (DKBA) troops seized the headquarters of

Brigade 7 of the Karen National Liberation Army (KNLA), ending an offensive

launched on June 2.

The fall of the KNLA’s last major base inside Karen State was the latest blow for the

ethnic insurgent army, which has been at war with Burma’s rulers for more than 60

years. Fierce clashes also forced some 4,000 people in Pa-an District, including

Karen villagers and internally displaced persons from a camp in Ler Per Her, to flee

to Tha Song Yang in Thailand’s Tak Province for safety.

Enlarge Image

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 138

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

The Karen National Union, the KNLA’s political wing, said

that about 20 Burmese and DKBA troops were killed in the

offensive, while the KNLA lost just five of its soldiers.

However, the pro-junta force succeeded in taking not only

the KNLA Brigade 7 headquarters, but also smaller bases

where the brigade’s Battalions 21, 22, 101 and 202 were

stationed.

(Map:The Maj Hla Ngwe, the secretary of the KNU’s information

Irrawaddy) department, said that KNLA Brigade 7 would now use

guerrilla tactics similar to those employed by other brigades operating in northern

Karen State.

Capt Maung Kyit Aye of KNLA Brigade 7 stands behind a machine

gun at Battalion 21 headquarters. (Photo: Dai Kurokawa)

The offensive was seen as part of a push to further marginalize the KNU ahead of

next year’s planned election. Some analysts also suggested that it was an attempt to

put pressure on Thailand for its criticism of the Burmese regime’s trial of

opposition leader Aung San Suu Kyi.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 139

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

The junta is also unhappy with Thailand for allowing family members of KNLA

soldiers to take shelter on Thai soil. However, human rights groups have criticized

Thailand for pushing refugees back into Burma.

Burma’s ruling generals were also said to be inspired by Sri Lanka’s military defeat

of the Tamil Tigers in May, after more than a quarter century of civil war. Sri

Lankan President Mahindra Rajapakse made a two-day state visit to Burma on

June 14-15, during which the two countries pledged closer cooperation on a host of

issues, including anti-terrorism measures.

In May, at the 8th Shangri-La Dialogue Meeting in Singapore, Burma’s Deputy

Defense Minister Maj-Gen Aye Myint said the world had witnessed the successful

end of the conflict in Sri Lanka, but had forgotten about the insurgency in Burma.

SPECIAL REPORT

Calling the Shots

By ALEX ELLGEE JULY, 2009 - VOLUME 17 NO.4

For Karen refugees, the decision to stay or flee through the jungle to

avoid clashing armies rests on the shoulders of their village leaders

MAE SOT, Thailand — Intense fighting along Burma’s border with Thailand forced

more than 4,000 Karen villagers to flee their homes and livelihood for the safety of

refugee camps in Thailand in May and June.

The decision to flee rested with the village leaders—and it wasn’t an easy one.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 140

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

“We are so sad to have left our village” said

the leader of Ponyacho village, resting from

his journey in a Thai monastery in Mae Salit.

“But we had to leave. Now the fighting is

more dangerous than ever.”

He recalled that as he was struggling with

the decision to abandon their village, the

sound of mortar and machine gun fire

echoed through the mountains, which have

acted as a last line of defense for the Karen

National Liberation Army (KNLA) for more

K aren refugees walk along a
road on the ThaiBurmese than 60 years.
border, joining thousands of
others fleeing the fighting in
Karen State. (Photo: Getty Hearing the nearby gunfire, he quickly made
Images)
up his mind.

The village leader ordered people to pack up what they could carry and to leave

immediately. Many of the village men had been conscripted as porters in earlier

armed clashes, and they were unwilling to risk capture again.

“If we stayed, we would have been forced to be porters,” said a villager who had

previously carried the bed of a Burmese commander through the jungle. “The

Burmese commanders want to live like kings, and they want us to live like animals.”

Villagers also feared the Burmese forces would need extra soldiers on the front line,

and they would eventually be forced to participate in the fighting.

“How can the Democratic Karen Buddhist Army (DKBA) expect me to fight for the

Burmese army and kill my Karen brothers?” asked one angry villager.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 141

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

In the past, villagers

conscripted by the Burmese

army have been used as

human mine sweepers—forced

to walk in front of Burmese

soldiers to set off any potential

land mines.
KNLA soldier s on patrol along the Thai-
Burmese border. (Photo: Dai Kurokawa)
“One Burmese soldier used me

as a human shield,” said one villager. “As we advanced toward Karen soldiers, he

hid behind me and held his gun over my shoulder. If anyone had fired at him, I

would have surely died.”

Many of the fleeing villagers had been working hard on their farms and were

waiting to enjoy their harvests. “We had been waiting for the mangoes to be ripe for

eating” said the leader. “We’ve had to leave it all behind.”

Many of the Karen population retain their animist beliefs despite decades of

Christian missionary work. As animists, every mountain, tree and river around a

village has a name and spiritual presence.

“They have worshiped the spirits all their lives for protection” explained a Karen

Youth Organization worker. “Outside of their village area, they wouldn’t know the

spirits as well and for people who believe that spirits can kill, this can be terrifying.”

Some villagers hiked through the jungle for three days, traveling slowly to avoid

detonating land mines planted by both sides of the conflict.

“Even if we don’t detonate a mine we are still faced with the risk of catching malaria

or being bitten by a snake,” said the village leader. “When you travel with women

and young babies, the decision to leave is not an easy one.”

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 142

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

When they finally arrived at the Moei River, the refugees crossed over on boats

belonging to the KNLA’s 7th Brigade into the Thai village of Mae Salit. On arrival,

they spread out, locating and staying with Karen families who had settled in the

area in previous years.

They arrived in torn and ragged clothing. The Karen Women’s Organization (KWO)

told the recent arrivals to congregate at a local monastery, where they were given

new clothes supplied by a foreign donor and interviewed by members of various

Karen organizations.

“There are so many mothers with young babies here,” said Blooming Night, joint

secretary of the KWO. “It’s not right that they should suffer in this way.”

For the children, this latest offensive will have long lasting affects on their lives. The

school year had just started and all teaching material was left behind in the schools.

School children actually came under

attack in Pa-an District, forcing 89

students and seven teachers to flee

through the jungle. In the rush, they

had no time to contact their parents.

They travelled through the jungle,

eventually arriving at Safe Haven

Tents provided by the United Nations
High Commissioner for Refugees act Orphanage where nine children were
as temporary shelter in Mae Salit.
(Photo: Larry Jagan/The Irrawaddy) diagnosed with malaria which they

contracted on the journey. None of

the children have received information about their parents’ whereabouts, or

whether they are even alive.

“It’s very tragic. Most of the children’s parents have probably been taken as

porters,” said Tasanee, the director of Safe Haven Orphanage, who goes by one

name.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 143

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Tasanee’s mother established the orphanage in 1994 to look after children in the

area who had been orphaned. Located near the Moei River, the orphanage is still

close to the fighting and the sound of mortar fire often interrupts the children’s

English lessons.

“When the mortars begin, the children stop singing,” said a volunteer English

teacher. “They just sit there glazed over and silently terrified. They know what the

noises are, and they know what they mean. Sometimes they come and hug us but

mostly they just retreat within

themselves. It’s like they’re

shell shocked.”

The mortar fire worsened on

June 10 when four rounds

landed in Mae Salit, only

meters from the monastery

where the villagers had

received aid. One round

Karen mothers and young children soon
landed near Mae Salit Luang after their arrival in Thailand. (Photo:
Larry Jagan/The Irrawaddy)
School.

Many villagers were concerned the fighting would spill over onto Thai soil. The

Karen Human Rights Group (KHRG) reported that a DKBA officer had sent a

villager from the Ler Per Her area as a messenger to contact the recently arrived

refugees. The messenger said the DKBA demanded 3,000 baht (US $100) per

village to reimburse it for the cost of hiring porters to carry supplies during their

offensive.

In response to the security concerns, Thai authorities have strengthened several

checkpoints entering Mae Salit, and army jeeps with armed soldiers patrol the main

road.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 144

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Observers say the

recent clashes are

designed to allow

the DKBA to

secure its new role

as a border guard

force under the

Soldiers from KNLA Brigade 7. (Photo: Dai Kurokawa)
Burmese army,

and the KHRG reported that DKBA officials are already referring to themselves as

the Border Guard Force.

If the DKBA and Burmese army succeed in their mission to eliminate the KNLA

from the border area, many Karen villagers will be displaced and the survivors will

be forced into refugee camps where they will be restricted for a long period of time.

Fully aware of the present dangers, the Karen villagers still managed to laugh and

smile as they sat around the grounds of the Thai monastery.

“Our villagers feel lost and confused, but we are just happy to be away from the

Burmese army—nothing can be as bad as living in a village under their control,”

said the village leader.

“If I didn’t make the right decision, all our brothers and sisters would have perished

in the village,” he said.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 145

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

COVER STORY

One-way Street
By AUNG ZAW JULY, 2009 - VOLUME 17 NO.4

Pro-democracy activists are not the only ones who have been a part of

the tortuous history of Insein Prison and Burma’s most notorious

court

BURMESE lawyers call it “the one-way street,” but it is officially known as the

“special court” at Insein Prison.

The accused who end up here know that their fate is sealed before they even enter a

plea. The verdict is preordained, and the sentence is invariably a long stretch in

Insein—Burma’s most dreaded prison—or worse.

Whatever the charge, there is never any doubt about the true nature of the offense.

The allegations against the accused may be real or imagined, deadly serious or

utterly ridiculous, but the “crime” is always the same: threatening the country’s

despotic rulers’ hold on power.

This has been the end of the road for many of Burma’s most prominent political

prisoners, as well as countless others who have fallen afoul of the powers that be.

Since the Buddhist monk-led uprising of September 2007 alone, hundreds of

dissidents have been legally processed here and dispatched with ruthless efficiency

to the Burmese gulag.

But pro-democracy activists are not the only ones who have been robbed of long

years of their lives by this kangaroo court. Often, those who come here to face

summary justice are former colleagues or close associates of Burma’s military

masters. When the mighty fall from grace, this is usually where they land.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 146

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Here we present a few of the better known cases of doomed defendants who have

passed through the special court after losing the confidence of their supreme leader.

Ohn Kyaw Myint, the Would-be Assassin

In 1976, Capt Ohn Kyaw Myint, a personal staff officer of the then-commander in

chief of the armed forces, Gen Kyaw Htin, was arrested along with a group of army

officers for plotting to assassinate Gen Ne Win and other state leaders.

Accused of seeking to overthrow the Ne Win regime because they believed that the

dictator’s “Burmese Way to Socialism” was leading the country to ruin, the

defendants were taken before the special court at Insein Prison.

In a rare departure from its normally secretive approach to dispensing justice, the

court permitted crowds of spectators to witness the proceedings. The state-run

media also provided extensive coverage to a nation captivated by the courtroom

drama.

The trial went on for nearly a year before it reached its inevitable conclusion: Ohn

Kyaw Myint was sentenced to death by hanging.

Another prominent figure who was tried in connection with the case was Gen Tin

Oo, a former commander in chief of the armed forces. He was found guilty of

treason for withholding information about the coup plan and sentenced to seven

years hard labor.

Two decades later, Tin Oo went on to become the vice chairman of the National

League for Democracy. He is currently under house arrest for allegedly threatening

state stability.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 147

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Despite the harsh

sentences handed down

to those deemed disloyal

to Ne Win, efforts to

unseat him continued.

In 1978, three cadres of

Lawyers at Capt Ohn Kyaw Myint’s trial in his Burma Socialist
Insein court.
Program Party (BSPP)—

Than Sein, Tun Linn and Kyaw Zaw—secretly conspired to vote Ne Win out of

power at the Third Party Congress.

The rebel cadres were purged and were subsequently accused of misappropriating

party funds. They were tried by the special court and given long prison sentences.

‘MI’ Tin Oo, the Aggressive Heir Apparent

In 1983, Brig-Gen Tin Oo, the powerful director of the National Intelligence Bureau

(NIB) and a member of the BSPP central executive committee, was tried by the

special court on charges of misappropriating NIB funds.

The CIA-trained military intelligence chief—better known as “MI” Tin Oo—was

generally regarded as Ne Win’s right-hand man. He had uncovered several

assassination attempts against the Burmese dictator and used extensive dossiers on

leading members of the BSPP government to expose rivals plotting palace coups.

Also known as “No 1 and a Half” because of his status as the likely successor to the

aging Ne Win, Tin Oo was often at loggerheads with senior army generals, creating

an atmosphere of tension and suspicion among the top ranks of the military—the

real power brokers in the BSPP scheme of things.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 148

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

But it was Ne Win’s fears for his own position that eventually prompted him to take

action to neutralize Tin Oo, who had been aggressively consolidating his personal

power base.

The trial at the Insein special court was not open. Tin Oo reportedly sent a long

letter of appeal to Ne Win, but it was ignored. He received five concurrent life

sentences for his alleged crimes, but was released from Insein Prison in 1988 after

Ne Win was forced from power by nationwide pro-democracy protests.

Aung Gyi, the Letter-writing Critic

Brig-Gen Aung Gyi was No 2 in the Revolutionary Council, the military junta that

ruled Burma for the first 12 years of Ne Win’s reign. However, Aung Gyi’s tenure

was short-lived: within a year of the 1962 coup that installed Ne Win in power, his

lieutenant was forced to resign for openly criticizing the new regime’s economic

policies.

But the retired general remained loyal to the army and maintained his connection

with “the Old Man.” This did not change until the late 1980s, when Aung Gyi wrote

a series of highly publicized open letters to Ne Win urging him to reform the

economy, which after more than two decades of mismanagement was on the verge

of collapse.

These letters became virtual manifestos for the emerging pro-democracy

movement, which came to a head in August 1988. After the bloody coup that

crushed massive demonstrations around the country the following month, Aung Gyi

became one of the founders of the National League for Democracy. However, he

soon fell out with other leaders and set up his own party.

After doing poorly in the 1990 election, Aung Gyi ended his brief foray into party

politics and returned to his business of running a popular chain of bakeries. In

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 149

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

1993, however, his political past caught up with him, and he was brought before the

special court, ostensibly for failing to pay a bill for eggs.

He was sentenced to six months in Insein Prison, while his wife received a stiffer

sentence for allegedly smuggling goods into the country from Thailand—a victim of

the new regime’s “open economy.”

Aung Gyi was one of the few people to attend Ne Win’s funeral in 2002. Although

he praised the late dictator for his role in liberating the country from British rule, he

added: “Ne Win betrayed the country. He raped democracy in Burma by staging a

coup. He died an inglorious death. It was a sad and tragic ending.”

Sandar Win and Family, the Clan of Conspirators

Just nine months before Ne Win’s death in December 2002, the former dictator and

his closest family members received sentences in the special court ranging from

house arrest to the death penalty for allegedly plotting to split the armed forces and

overthrow the ruling regime.

In early 2002, Ne Win’s son-in-law Aye Zaw Win and his three sons were arrested

for conspiring to return the dying man to power to pave the way for a succession

that would have made the family of his favorite daughter, Sandar Win, the most

powerful in Burma.

In the end, however, Aye Zaw Win and his sons were sentenced to death for their

leading role in the sensational plot, while Ne Win and his daughter were placed

under house arrest. Sandar Win was released earlier this year after serving her full

six-year sentence.

Several high-ranking officers were also implicated in the case and purged. In all,

more than 100 people, including four senior officials and an astrologer employed by

the grandsons, were detained and interrogated in connection with the case.
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 150
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

The four chief defendants were accused of planning to kidnap the regime’s leaders

and seize state power. During the carefully staged trial, the prosecution claimed

that the conspirators had used “black magic” in their bid for power.

Analysts and diplomats expressed doubts about the charges, saying the case

probably reflected a desire by the regime to discredit the once powerful Ne Win

clan.

Aye Zaw Win and his sons remain on death row at Insein Prison, where they

reportedly enjoy special treatment and are said to be involved in running a

gambling ring. The current regime is not expected to carry out the execution order

against them because it has not administered capital punishment since seizing

power in 1988.

Khin Nyunt, the Spying Prime Minister

Gen Khin Nyunt was serving as Burma’s prime minister when he was arrested in

2004 for insubordination and corruption. But for most of his career, he was better

known as the regime’s spy chief and the mastermind behind efforts to fabricate

charges against pro-democracy activists, including student leader Min Ko Naing,

Shan leader Hkun Tun Oo and Burma’s longest-serving political prisoner, Win Tin.

The 89-year-old Win Tin, who

was released last year after

serving 19 years in Insein Prison,

was originally sentenced by the

special court in July 1989 to three

years for harboring an “offender

The spy master received a suspended for whom a warrant had been
prison sentence and was placed under
house arrest. (Photo: Reuters) issued”—a charge concocted by

Khin Nyunt. His sentence was

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 151

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

repeatedly extended during his incarceration for a variety of offences linked to his

opposition activities.

Khin Nyunt’s downfall was due to his status as the head of one of the two major

factions in the ruling junta. Despite its key role in keeping the junta in power for the

first decade and a half of its existence, by 2004 the intelligence faction of the

regime, headed by Khin Nyunt, had become a threat to the infantry faction led by

Than Shwe. After years of tensions, the Than Shwe clique moved to take Khin

Nyunt out of play once and for all.

Khin Nyunt appeared only briefly before the court to hear the verdict against him: a

44-year suspended prison sentence. He is currently confined to his home, where he

lives with his wife and three children. Some of his lieutenants did not get off as

lightly, with one receiving a prison sentence of 114 years.

COVER STORY

As Burma Draws Fire, Asean

Gets Burned
By AUNG ZAW JULY, 2009 - VOLUME 17 NO.4

Asean leaders forge a tougher policy aimed at speaking the truth to

Burma’s military government, but the generals fire back in words and

armed clashes against ethnic Karen along the border

A mistake should not be repeated but in the case of Burma, mistakes are endless.

When leaders of the Association of Southeast Asian Nations (Asean) admitted

Burma into its regional grouping, newspapers and magazines, including this one,

expressed strong reservations. Why?

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 152

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

The simple fact is that Burma was not yet ready to join the regional club unless

Asean was willing to serve as a shield, in effect giving political cover to one of the

world’s most repressive regimes.

It’s sad to say that to this day Burma membership has been a disaster, creating a

constant headache for Asean members who have increasingly been concerned with

the question of their own credibility.

Burmese Minister of Foreign Affairs MajGen Nyan Win, center, is

seen standing among other heads of delegations at the 9th Asia-
Europe Foreign Ministers’ Meeting in Hanoi in May. (Photo: AFP)

Ironically, the original goal of taming Burma by admitting the pariah state to the

regional club has only further damaged the grouping’s reputation. Burma is not

even up to the “Asean standard” of supporting authoritarian rulers by maintaining

stability and promoting economic prosperity.

Needless to say, Burma has remained a major source of concern as regime leaders

recently detained opposition leader Aung San Suu Kyi inside the notorious Insein

Prison, ignoring the outcry of regional leaders and the international community.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 153

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

If Burmese leaders are finding it difficult to find excuses to confine the Lady of the

Lake, Asean leaders also are facing a dilemma: how to nurture the rogue regime

into democratic reconciliation.

Asean has no one to blame but itself for making a hasty decision to admit Burma in

1997 before the junta had made any genuine political progress at home.

Why such haste? one excuse Asean leaders cited was that if they delayed admission,

Burma would fall into China’s sphere of influence.

Even the Chinese leaders—who quietly criticized Burmese officials at the Asia-

Europe Meeting (Asem) held in Hanoi in May—are expressing deep frustration with

the generals. The Chinese typically exercised cautious and quiet diplomacy when

they conveyed the message to Burma’s leaders—but whenever Burma commits

major diplomatic blunders, it always shuts the door, unwilling to listen even to its

biggest neighbor.

It is true that Asean has paid a high price by admitting Burma. The once respected

Asean has lost influence and become a subject of derision for its continuous support

of the junta.

Asean leaders have failed to perform due diligence. Only now, with the latest

incarceration of Suu Kyi, do they seem to have learned the importance of delivering

a more realistic, tougher message to Burma in unison. Most embarrassed Asean

leaders no longer shy away from speaking out on Burma.

Recently, Thailand’s prime minister and foreign minister were joined by Singapore

and other original founders of Asean to pour scorn on Burma for staging the bizarre

Suu Kyi trial, demanding her release and that of all political prisoners.

In Hanoi, Asean and its European partners issued a statement also calling for the

lifting of restrictions placed on Burmese political parties.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 154

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Speaking to the Far Eastern Economic Review, Thai Prime Minister Abhisit

Vejajjiva said that if the junta fails to release Suu Kyi, Asean’s credibility will be

“affected inevitably,” adding that Burma’s political process must be inclusive to gain

the respect of the international community.

“Thailand, as the Asean chair, expresses grave concern about recent developments

relating to Daw Aung San Suu Kyi, given her fragile health. In this connection, the

Government of the Union of Myanmar is reminded that the Asean leaders had

called for the immediate release of Daw Aung San Suu Kyi,” Abhisit said.

But Asean alone should not be blamed for Burma’s failure, said the prime minister,

who himself was facing credibility problems at home after Thailand cancelled a

regional Asean summit due to political unrest. Even so, he said, “I think it would be

unfair to single out Asean. I think the whole international community puts in an

effort and if it’s not succeeding, why single out Asean?”

When pressed about Thailand’s business dealings and energy dependency on

Burma, he replied, “We’re neighbors, and there is clearly an energy link, but having

said that, there is a lot of Western business presence in Myanmar [Burma]. Again,

we share a long common border and there’s a lot of border trade too, and the energy

that we buy from Myanmar is the same as we buy from our neighbors. And we have

to make sure that we ensure our people have enough energy and security. So I don’t

think it’s particularly surprising or special, and it wouldn’t in any way detract us

from the goal that we would like to see Myanmar succeeding in her political

transition.”

Thailand and two other Asean partners, Singapore and Malaysia, are major trading

partners of Burma. Thailand heavily depends on Burma’s gas, cheap migrant labor

and natural resources. Singapore is a haven for the regime leaders and family

members to visit and receive medical care.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 155

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Thailand’s more pragmatic, tougher support for Burma’s Nobel Peace Prize laureate

is a direct result of the Democrat-led government now in power in Thailand.

Imagine if former prime ministers Thaksin Shinawatra or Samak Sundaravej were

in power. The Suu Kyi trial would have received little attention from Thailand.

Instead, the generals would probably have received a tacit blessing from Thai

politicians and army leaders, many of whom have a history of cozy business ties

with the Than Shwe regime.

With Abhisit, Burma was forced to revert to its neighborhood bully role, engaging in

a war of words, telling Thailand in state-run newspapers to mind its own business

and not to interfere in Burma’s internal affairs.

“Actually, it is Thailand that needs to forge national reconciliation,” Burma’s

Deputy Foreign Minister Maung Myint mused. “Thailand saw year-long

demonstrations in which different groups in red, yellow and blue made an attempt

to oust the government and jeopardize the Asean Summit.”

But for the generals words alone were not enough, and actions followed.

Troops of the military regime and its ceasefire group, the Democratic Karen

Buddhist Army, launched an unusual rainy season offensive with about 9,000

soldiers against the Karen rebel army and civilians in early June.

Armed clashes forced at least 4,000 Karen refugees to flee their villages and many

are still arriving in refugee camps on the Thai-Burmese border. The message was

clear: don’t mess with Burma.

Then Goh Chok Tong, Singapore’s senior minister, flew to Burma with a message.

In meetings with the top brass, Goh acknowledged that the Suu Kyi trial is a

domestic affair, but he pointed out that there is an international dimension to it

that should not be ignored.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 156

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Goh stressed that the 2010 elections must be inclusive and that the opposition NLD

party led by Suu Kyi must be part of the process of national reconciliation.

Goh is the first foreign leader to meet Than Shwe since the trial started, and he used

the occasion to deliver a political message to the top leaders in Naypyidaw, saying,

“I don’t believe any Singapore investors would come in a big way before the picture

is clear, before this move to democracy is seen to produce results.”

Singapore is one of the biggest foreign investors in Burma, with annual bilateral

trade of more than US $1 billion.

Burma did not blast Singapore. Instead Goh was given the red carpet treatment

during his four-day trip. Is there any meaning behind that? Maybe not, but many

Burmese analysts believe Goh’s message carried more weight than those from other

Asean nations.

Goh, Abhisit Vejajjiva and Asean leaders performed well on the Suu Kyi trial—

making a major departure from the old hands-off, “non-interference” policy.

But it’s still doubtful Than Shwe will listen, knowing full well that Asean has its own

weaknesses.

The regime leaders remain defiant and shameless. After killing monks and peaceful

demonstrators in September 2007, the Burmese regime signed the new Asean

Charter. In 2008, the regime launched a massive crackdown on prominent activists

and opposition leaders—the number of political prisoners jailed increased by the

hundreds—and Asean was silent.

Thai professor Thitinan Pongsudhirak warned in the Bangkok Post: “Burma is

currently in flagrant and fundamental violation of the Asean Charter’s Section 7 of

Article 1 on democracy, good governance and the rule of law and the promotion and

protection of human rights and fundamental freedoms. Failure to redress this

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 157

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

violation will render the Charter a travesty of regional community objectives and

dilute Asean’s relevance on the broader international stage.”

The Suu Kyi trial and the imprisonment of the political opposition are just the tip of

the iceberg.

Than Shwe has his own grandiose dream of setting Burma on a new course. The

closer relations between Burma and North Korea are one example and a major

cause of concern.

Burma recently hosted an event marking the 45th anniversary of the date when

North Korean leader Kim Jong Il joined the central committee of the ruling

Workers’ Party of Korea (WPK).

Htay Oo, the secretary-general of the junta’s mass organization, the Union

Solidarity and Development Association (USDA), addressed an assembled audience

at the Burmese event, effusing: “One of the feats performed by Kim Jong Il in

leading the Party and revolution to a shining victory, shouldering upon himself the

destiny of the country and nation is that he has strengthened and developed the

WPK into a guiding force of the Songun revolution.”

“Songun” is North Korea’s “Military First” policy that grants the Korean People’s

Army a leading role in the affairs of state and allocates national resources to the

army before civilians.

Burma’s shady military ties with North Korea and the persistent rumors of Burma’s

nuclear ambition, plus the building of tunnels in central Burma and Shan State,

could become Asean’s next headache

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 158

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

COVER STORY
Confusion in the Court

By NEIL LAWRENCE JULY, 2009 - VOLUME 17 NO.4

While the case against Aung San Suu Kyi remains shrouded in

deliberate obfusca tion, the likely outcome seems clear

John William Yettaw had it easy.

Swimming across Inya Lake with a backpack containing a camera, two sets of

Muslim women’s clothing and a veritable toolbox of other items was no doubt hard

going for the 54-year-old diabetic. But it was probably a cakewalk compared to the

task of trying to get to the bottom of the case against him and his famous co-

defendant, Aung San Suu Kyi.

There are many hurdles to making sense of the trial against Suu Kyi, her two

personal assistants and her American intruder, not the least of which is the often

impenetrable prose of The New Light of Myanmar, the ruling junta’s main English-

language newspaper.

Among other challenges:

the Burmese regime’s tight

control over access to the

facts surrounding the case;

constitutional issues in a

country that has been ruled

by diktat for more than two

Suu Kyi leaves the cour t following a session decades; political posturing;
of her trial. (Photo: MNA)
and a host of conspiracy

theories.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 159

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Wading through the pages of The New Light of Myanmar for reliable information

is never a very rewarding experience, but in this case, the crudely written

propaganda broadsheet is an important point of reference for news about the

proceedings at the special court in Insein Prison, where Suu Kyi, et al, are being

tried, and so cannot be ignored.

Occasionally, amid the tangle of often incomprehensible sentences, something of

genuine interest appears. For instance: in an account of Yettaw’s testimony on the

eight day of the trial, he is reported as telling the court that when he first visited Suu

Kyi’s home on November 30, 2008, “he walked along the bund [embankment] of

Inya Lake through the drain.”

This intriguing, if somewhat obscure, detail adds to uncertainty about the

circumstances of his intrusion, since it suggests that, at least on the occasion of his

first attempt to make contact with Suu Kyi, he did not actually swim to her house,

as claimed by the authorities.

But even more interesting is the fact that the newspaper did not report an

encounter between Yettaw and a policeman after he left Suu Kyi’s house last

November. According to a lawyer who was present when Yettaw was giving his

testimony, the American said he was stopped at gunpoint as he was leaving her

home, but was later released.

Nyan Win, one of the lawyers working for the defense, also told The Irrawaddy that

Yettaw said several policemen threw stones at him as he was entering Suu Kyi’s

residential compound for the second time on May 3—another fact that the state-run

press neglected to mention.

The incompleteness of The New Light of Myanmar’s account will only serve to fuel

suspicions that the regime knew more about Yettaw’s activities than it is admitting,

and was complicit in allowing him access to her compound, just in time to extend

her detention.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 160

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Besides the confusion surrounding the actual events that led to the trial, another

baffling aspect of the whole affair is the legal basis on which the case against Suu

Kyi has been allowed to proceed.

At one point, the sole defense witness, lawyer Kyi Win (not to be confused with Suu

Kyi’s defense counsel of the same name), suggested that the Law Safeguarding the

State from the Danger of Subversive Elements, which Suu Kyi has been charged

with violating, was invalid because it was part of Burma’s 1974 constitution, which

was nullified by the 1988 coup that installed the current regime in power.

This complication is not likely to deter the prosecution, however, since the State

Law and Order Restoration Council that seized power in 1988 reinstated the

draconian decree as Law No 11/91 on August 9, 1991, and even extended the

maximum sentence from three years to five (Suu Kyi has already served six years

under the law).

To deflect some of the intense international criticism it has been facing for the

many irregularities of the case, the junta has launched a counteroffensive designed

to further muddy the waters.

Amid persistent speculation that the regime somehow engineered Yettaw’s

misadventure as a pretext to keep Suu Kyi locked up, the junta’s foreign minister

came up with his own conspiracy theory. The whole episode was “timely trumped

up” by dissidents “to intensify international pressure on Myanmar,” he told his

Japanese counterpart, without offering any evidence.

The regime also tried to take the moral high ground by castigating Thailand for

interfering in Burma’s internal affairs by issuing an expression of concern on behalf

of the Association of Southeast Asian Nations, and cited a mildly worded press

statement on the case by the United Nations Security Council as “proof” that its

conduct of the trial was fundamentally sound.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 161

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

But China and Russia, the junta’s friends in the UN Security Council, could not

shield the generals from the scathing judgment of legal experts in the world body.

Leandro Despouy, the UN special rapporteur on the independence of judges and

lawyers, one of five UN experts who spoke out on the case, said pointedly: “The trial

of Aung San Suu Kyi and her aides has been marred by flagrant violations of

substantive and procedural rights.”

Although the trial was adjourned pending a decision on whether to allow more

defense witnesses to appear in the court, the regime’s handling of the case leaves

little doubt about how it will ultimately play out.

As Mark Canning, the outgoing British ambassador to Burma—one of the few who

were briefly allowed to witness the proceedings—told The Irrawaddy: “The

outcome in these sorts of trials—and don’t forget we’ve seen over 1,000 political

prisoners locked away over the past 16 months—tends to be pretty predictable.”

Yettaw shows how he made his way to Suu Kyi’s lakeside home.
(Photo: MNA)

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 162

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔သူမွာ စစ္အစုိးရ

ကုိယ္တုိင္ျဖစ္ဟု ပညာရွင္တဦး ေထာက္ျပ
FRIDAY, 03 JULY 2009 19:32 ဇာနည္ဝင္း
http://www.irrawaddy.org/bur/2009-07-03-12-32-56.html
ျမန္မာျပည္ ဖံြ႔ၿဖိဳး တုိးတက္မႈ မရိွျခင္းမွာ အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ား၏ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈေၾကာင့္
မဟုတ္ဘဲ စစ္အစုိးရ၏ စီးပြားေရး မူဝါဒ အမွားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ျမန္မာ့အေရး ေလ့လာ
သည့္ စီးပြားေရးပညာရွင္တဦးက ယေန႔ ေျပာၾကားလုိက္သည္။

“ျမန္မာျပည္အတြက္ အႀကီးမားဆုံး စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈကေတာ့ စစ္အစုိးရ ကိုယ္တုိင္ပါပဲ” ဟု

ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံ၊ မက္ကိြဳင္းယား တကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡတဦးျဖစ္သူ မစၥတာ ေရွာင္တာနဲ
(Sean Turnell) က ဧရာဝတီကုိ ေျပာသည္။

စစ္အစုိးရက ျမန္မာ့ စီးပြားေရးကုိ ပိတ္ဆုိ႔ ကန္႔သတ္ထားသျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ

လုပ္ငန္းႀကီးမ်ားက ျမန္မာျပည္တြင္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔အျပင္
ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရး အေျခအေနမွာလည္း အလြန္တရာ ဆုိးရြားေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း
ေရွာင္တာနဲက သုံးသပ္ျပသည္။

“ဒီလုိအေျခအေနမွာ ဘယ္လုိ ႏုိင္ငံတကာ ကုမၸဏီႀကီးေတြက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွာလဲ၊ ဘယ္လုိ

အက်ဳိးအျမတ္ေတြ ရႏုိင္မွာလဲ” ဟု ေရွာင္တာနဲက ေျပာသည္။

ျမန္မာစစ္အစုိးရ အဆက္ဆက္သည္ ႏုိင္ငံတကာ စီးပြားေရး လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ားႏွင့္

အဆက္ျပတ္ေနေၾကာင္း၊ ဤအေျခအေနကပင္ စစ္အစုိးရကုိယ္တုိင္ ျမန္မာျပည္ကုိ စီးပြားေရး
ပိတ္ဆုိ႔ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ဆုိသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏မိသားစုမ်ား၊ ၎တုိ႔ႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ပုိင္ခြင့္

လုိင္စင္မ်ား ရႏုိင္ျခင္း၊ အဂတိလုိက္စားမႈ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ပြားေနျခင္းတုိ႔ကလည္း ႏုိင္ငံ၏
စီးပြားေရး ခြ်တ္ၿခဳံက်လာျခင္း၏ အဓိက လက္သည္ျဖစ္ေနသည္ဟု ေရွာင္တာနဲက
ေထာက္ျပသည္။

ျမန္မာျပည္မွ အမ်ားအျပား ထြက္ရိွေသာ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔မ်ားကုိ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမ်ားက

ဝယ္ယူလ်က္ရိွသည္။

ႏုိင္ငံက ဆင္းရဲေနၿပီး၊ ျပည္သူမ်ား စားဝတ္ေနေရး ခက္ခဲေနခ်ိန္တြင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔

ေရာင္းခ်ရာမွ ရရိွသည့္ ေငြအေျမာက္အျမား မည္သည့္ေနရာတြင္ အသုံးျပဳေနသနည္းဟု
ေရွာင္တာနဲက ေမးခြန္းထုတ္လုိက္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 163

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
“စစ္အစိုးရက လက္ရွိကာလမွာ လတိုင္း လတိုင္း ဝင္ေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ရိွ
တယ္။ ဒီေငြေတြ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ဆိုတာကေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္” ဟု
သူက ဆုိသည္။

စစ္အစိုးရ၏ ေငြစာရင္း ရွင္းတမ္းကို ေလ့လာပါက စာရင္း လိမ္လည္ ေဖာ္ျပထားမႈကို အံ့ၾသဖြယ္

ေတြ႔ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ေရာင္းခ်ရာမွ ရရိွသည့္ ေငြကို ေပါက္ေစ်း က်ပ္ ၁ဝဝဝ
ေက်ာ္ျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ တရားဝင္ ေငြလဲႏႈန္း ၆ က်ပ္ျဖင့္ တြက္ခ်က္ၿပီး စာရင္းသြင္းထားသည္ ဟု
၎က ေထာက္ျပသည္။ ထုိသုိ႔ တြက္ခ်က္ျခင္းမွာ ျပင္ပ ေပါက္ေစ်းထက္ အဆ ၂ဝဝ
ေလ်ာ့နည္းေနသည္။

စစ္အစုိးရက ထုိေငြမ်ားကုိ ကာကြယ္ေရးဆုိင္ရာ စီမံကိန္းမ်ားတြင္ အသုံးျပဳဖြယ္ ရိွသည္ဟု

အကဲခတ္မ်ားက ယူဆေနသည္။

၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ေလ့လာ သုံးသပ္ခ်က္မ်ား အရ ျမန္မာျပည္သည္ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ လူမႈေရး

တို႔တြင္ အဆိုးရြားဆုံး ႏိုင္ငံ ၆ဝ ၌ အဆင့္ ၁၃ ေနရာတြင္ ရွိေနေၾကာင္း အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု
အေျခစုိက္ Foreign Policy မဂၢဇင္း အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ေျခာက္ႀကဳိးကေဝ ခ်စ္စမ္းေမာင္ႏွင့္
အင္တာဗ်ဴး
THURSDAY, 02 JULY 2009 15:42 ဧရာဝတီ
Iron Cross (IC) ၏ လိဒ္ဂစ္တာသမား ခ်စ္စမ္းေမာင္သည္ ကြယ္လြန္သူ ေတးေရး
ဂစ္တာသမား ေစာဘြဲ႕မႉး၏ တပည့္ တဦးျဖစ္ၿပီး IC ၏ လိဒ္ဂစ္တာသမား အျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀
ေက်ာ္ တီးခတ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အသက္ ၄ ႏွစ္ေက်ာ္ အရြယ္ ကတည္းက ဂစ္တာ စတီးခဲ့ၿပီး ယခု
အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ထိ လိဒ္ဂစ္တာကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ တီးခတ္သူ ျဖစ္သည္။ တကိုယ္ေတာ္
လက္စြမ္းျပ ဆိုလိုစီးရီးအျဖစ္ ေျခာက္ႀကိဳးကေဝ အမည္ရွိ စီးရီးကို ထုတ္ေဝခဲ့ရာ ဂီတေလာက
တြင္ ေျပာစမွတ္တြင္သည့္ စီးရီးတေခြျဖစ္ခဲ့သည္။ ခ်စ္စမ္းေမာင္သည္ အိုင္စီရႈိးတိုင္းတြင္
ဂစ္တာဆိုလို တီးခတ္၍ ပရိသတ္အား ဖမ္းစားႏုိင္သူျဖစ္သည္။ ေရာ့ခ္ဝါသနာအိုး
ဂစ္တာရူးသြပ္သူ လူငယ္မ်ားက ဆရာခ်စ္ ဟု ေခၚတြင္ေသာ ခ်စ္စမ္းေမာင္ကို
ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေတြ႕ဆံုခိုက္ ဧရာဝတီ မဂၢဇင္းက
ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခဲ့ ပါသည္။

(ဓာတ္ပံု - ဧရာဝတီ)

ေမး။ ။ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား ဂစ္တာနဲ႔

ပတ္သက္လုိ႔ ဘာေတြ လုပ္ဖို႔ ရွိပါသလဲ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 164

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေျဖ။ ။ ခုေလာေလာဆယ္မွာ စာအုပ္ထုတ္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။ တပ္ပ္ (Tab) ေကာ၊

ပက္ကား ႏုတ္စ္ ေကာ၊ တရုတ္ႏုတ္စ္ ေကာ ပါတဲ့ စာအုပ္ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ဗီဒီယို ဂစ္တာ
lesson သေဘာမ်ိဳးေလးေကာ လုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္ဆြဲေနတယ္။ အဲဒါကို ဒီႏွစ္ထဲမွာေတာ့
ၿပီးေအာင္လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားထားတယ္။ ပထမဆံုး အေနနဲ႔က က်ေနာ္တို႔တီးခဲ့ၿပီး ကိုေလးျဖဴတို႔၊
ကိုအငဲတို႔၊ မ်ိဳးႀကီးတို႔ ဆိုခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္သီခ်င္းေတြ လုပ္မယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္
Creation လုပ္ထားတဲ့ သီခ်င္းေတြကို ဂစ္တာ သခၤန္းစာအေနနဲ႔ ျပန္တီးျပမွာေပါ့။ စာအုပ္မွာလဲ
အဲဒါ ထည့္မယ္။ တပုဒ္လံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ အဓိကက ဆိုလို Parts ေလးေတြ လုပ္ျပမယ္။

ေမး။ ။ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္အေနနဲ႔ ေျခာက္ႀကိဳးကေဝထြက္ခဲ့တာ ၁၀ စုႏွစ္ တခု ရွိခဲ့ၿပီဆိုေတာ့

အဲလို ဆိုလိုအေခြတေခြကို ေျခာက္ႀကိဳးကေဝတုန္းကလို ေရာေထြးမေနဘဲ ခ်စ္စမ္းေမာင္ရဲ႕
သီးသန္႔ စတိုင္နဲ႔ လုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္မရွိဘူးလား။

ေျဖ။ ။ အဲဒီဆိုလိုေခြက လုပ္ေနတာ ၈၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ေတာ့ ၿပီးေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕

ဟာေလးေတြ စိတ္တိုင္းမက်လို႔ ျပန္ျပင္လိုက္၊ ျပန္တီးလိုက္ လုပ္တာနဲ႔ မၿပီးႏိုင္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္
Lesson ေခြကို အရင္ထုတ္ဖို႔ စီစဥ္လိုက္တာ။ ေနာက္တခုက စတိုင္ေရာေထြးေနတယ္
ဆိုတာကလည္း က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္က Country လည္း အရမ္းႀကိဳက္ခဲ့တာကိုး .. ဒါေပမယ့္
အဓိကကေတာ့ ေရာ့ခ္ေပါ့ေနာ္။ ေရာ့ခ္ႀကီးပဲ မဟုတ္ဘဲ အဲလို ေရာတာေလးကို
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကိုက ႀကိဳက္ေနတာ။

ေမး။ ။ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ တီးခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ သက္တမ္းမွာ တီးခဲ့တဲ့ ပံုစံေတြအရ

ဟိုးအရင္ ပရိသတ္နဲ႔ အခုပရိသတ္ ဘာေတြကြာျခား သလဲ။

ေျဖ။ ။ ပရိသတ္ကေတာ့ က်ေနာ္ျမင္တာကေတာ့ အရင္ကဆို အဆိုနဲ႔အတီးနဲ႔မွာ

ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့ အဆိုဘက္ကိုပိုၿပီး အားေပးၾကတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး
မွ်လာပါတယ္ အတီးသမား ေတြကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး အားေပးလာတာေတြ႕ရတယ္။

ေမး။ ။ ေရာ့ခ္ သတ္သတ္ ပရိသတ္က နည္းသြားတယ္လို႔မထင္ဘူးလား။

ေျဖ။ ။ အဲဒါကေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔သူရွိေနပါတယ္။ အားေပးတာက အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲဗ်။

ေမး။ ။ ဆိုလိုတီးတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေလ့က်င့္မႈပိုင္းကေကာ။

ေျဖ။ ။ ေလ့က်င့္တာကေတာ့ ေန႔တိုင္းတီးေနရတာပဲေလ။ ေန႔တုိင္း အသံဖမ္းကရိွေနေတာ့

ကိုယ္ေလ့က်င့္ ခ်င္တာေလးေတြ အဲဒီထဲမွာပဲ ေရာၿပီး ေလ့က်င့္ရတာပဲ။

ေမး။ ။ ျပည္တြင္းျပည္ပက ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ ေလးစား အတုယူရတဲ့ ဂစ္တာသမားေတြက

ဘယ္သူေတြလဲ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 165

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေျဖ။ ။ နာမည္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ့္အေပၚမွာ

လႊမ္းမိုးတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နာမည္နဲ႔ေတာ့ မေျပာခ်င္ဘူးေပါ့။ က်ေနာ္က
အားလံုးဆီက ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေလးေတြကိုပဲ ယူတာ ဆိုေတာ့ တမင္ နာမည္နဲ႔
မေျပာခ်င္တာ။ တေယာက္ဆီက ကိုယ္ႀကိဳက္တာေတြကိုပဲ ယူတဲ့ သေဘာေပါ့။
ႀကိဳက္တာကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

ေမး။ ။ ေနာက္ဆံုး မ်ိဳးႀကီး live show အေခြမွာဆိုရင္ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ရဲ႕ ဆိုလိုတီးပံု စတုိင္က

စတိဗ္ဗို္င္း (Steve Vai) ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈ ခံေနရသလိုမ်ိဳး ေျပာၾကတယ္။ အဲဒါကေကာ။

ေျဖ။ ။ အဲဒါကလည္း ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာပါပဲ။ ေရာ့ခ္ တီးတယ္ ဆိုကတည္းက တေယာက္နဲ႔

တေယာက္ မကြဲၾကတာမ်ိဳးရွိတယ္ေလ။ လႊမ္းမိုးတာမ်ိဳးေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္။
စတိဗ္ဗိုင္းကို က်ေနာ္ ႀကိဳက္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ စတိုင္လႊမ္းမိုးတယ္ ဆိုတာထက္ သူ႔ရဲ႕
ထူးျခားခ်က္ေတြကိ္ု က်ေနာ္က ပိုၾကည့္တယ္။

ေမး။ ။ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္အေနနဲ႔ ဆိုလို ရႈိးေကာ လုပ္ဖို႔ အစီအစဥ္မရွိဘူးလား။

ေျဖ။ ။ တခ်ိန္ေတာ့ လုပ္ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္သလို မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါမ်ိဳးက မ်ားမ်ားစားစား

လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ ပြဲလည္းမဟုတ္ေတာ့ ေသခ်ာေလး တုိင္တုိင္ပင္ပင္နဲ႔လုပ္ခ်င္လို႔။ ေနာက္ၿပီး
ကိုယ္တေယာက္တည္း ဆိုတာထက္ ကိုယ့္ထက္ သဘာရွိတဲ့သူေတြနဲ႔ တူတူ တြဲၿပီး
လုပ္ခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္ယူခ်င္တယ္။ လုပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ေနာ္။ ေျပာရရင္
က်ေနာ္တို႔က အရမ္းအလုပ္ရႈပ္တယ္။ ဒီႏွစ္ဆိုရင္ ကန္ထရို္က္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာမ်ိဳးရွိေနတာ
ဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးမရွိဘူး။ ေနာက္တခါ တျခားပေလယာေတြနဲ႔လည္း
ညႇိႏႈိင္းရမယ္ေလ။ ေနာက္တခါ ဒါမိ်ဳးလုပ္ၿပီဆိုရင္ မက်န္ခဲ့တာမ်ိဳးမလုပ္ခ်င္ဘူး။

ေမး။ ။ IC က အေခြတေခြလုပ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကာလဲ။

ေျဖ။ ။ ကိုေလးျဖဴဟာဆိုရင္ တႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရတယ္။ သူက

ဆက္တိုက္တီးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲေလာက္မၾကာဘူးေပါ့ .. ဒါေပမယ့္ လုပ္ရင္ က်ေနာ္တို႔က
အေကာင္းဆံုး ရလဒ္ကို လိုခ်င္တာဆိုေတာ့ ေသခ်ာ လုပ္ေနၾကတာနဲ႔ ၾကာတာ။
ပေလယာအားလံုးပဲေလ။ ေနာက္တခါ မစၥေဒါင္းလုပ္ရင္လည္း တပုဒ္ကို တရက္လံုး
လုပ္တာမ်ိဳးေလ။

ေမး။ ။ အခု လူငယ္ေတြထဲမွာ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္တို႔လို လိဒ္ ဆိုလို တီးဖို႔ ခေရဇီျဖစ္ေနတာမ်ိဳး

ရွိေသးလား။ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္တို႔ကို ခ်ဥ္းကပ္လာတာမ်ိဳးရွိသလား။

ေျဖ။ ။ အဲဒီလိုမ်ိဳးရွိေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈအေနနဲ႔ ကေတာ့

က်ေနာ္တို႔ တုန္းကလိုမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အားမရဘူးေပါ့။ အဲဒါ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဓိကက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 166

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေနာက္ပိုင္းမွာ Backing ကို သူတို႔ ဦးစားေပး တီးလာၾကေတာ့ ဆိုလိုပိုင္းမွာ အားနည္းလာတဲ့
သေဘာပါ။ Backing ပုိင္းမွာေတာ့ ေသေသ သပ္သပ္ တီးႏိုင္လာ ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆိုလို
ပုိင္းမွာေတာ့ သိပ္ၿပီး ဖန္တီးမႈ မလုပ္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ အခု ေပၚလာတဲ့ ဂီတအမ်ဳိးအစားကို သူတို႔
မွီခိုတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏုိင္တာေပါ့ေနာ္။

ေမး။ ။ ေမးေနက် ေမးခြန္းေဟာင္းတခုကိုပဲ ျပန္ေမးခ်င္ပါတယ္။ ေကာ္ပီနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္မွာ

ဖန္တီးရတာ ဘယ္ဟာကို ပိုအားထုတ္ရသလဲ။

(ဓာတ္ပံု - ဧရာဝတီ)

ေျဖ။ ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ကေတာ့
ေကာ္ပီဆိုတာက သူတို႔တီးတာကို
တူေအာင္ျပန္ တီးရတာ ဆိုေတာ့ လြယ္တာ
ရွိသလို လက္ေပါက္ကပ္တာမ်ိဳးလည္း
ရွိပါတယ္။ ေနာက္တခုက သူတို႔ရဲ႕ ကာလာကို
အနီးစပ္ဆံုး တူေအာင္ တီးရတာ ဆိုေတာ့
အရမ္းခ်ိန္ဆရပါတယ္။
ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ကေတာ့ ပိုလြတ္လပ္တာေပါ့ ..
ေကာ္ပီ ကေတာ့ ေဘာင္နဲ႔ ဆိုေတာ့ လုပ္ရတာ
သိပ္မလြတ္လပ္ဘူး။ ခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့
ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ကိုပဲ ပိုၿပီး လုပ္ခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခု ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ လုပ္ႏုိင္တယ္
ဆိုတာကလည္း တခ်ိန္က ေကာ္ပီေခြေတြ အမ်ားႀကီး တီးခဲ့လို႔ ပညာရတာမ်ိဳးလည္း ပါတာေပါ့။

အခုေခတ္လူငယ္ေတြက ေကာ္ပီကိုသိပ္မတီးၾကရဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ေကာ္ပီတီးတယ္ ဆိုတာက

သူ႔ရဲ႕ မူရင္းကို မီေအာင္တီးရတာေလ။ ေကာ္ပီသီခ်င္းတပုဒ္ကို ရႈိးတီးတယ္ ဆိုတာက
အေပၚယံေၾကာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အသံသြင္းၿပီဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ တလိုင္းခ်င္းစီကို ႏုတ္ထုတ္ၿပီး ေသခ်ာ
လုပ္ရတာေလ။ အဲဒီေတာ့ သူ႔ကိုအတြင္းက်က် ေလ့လာသလိုျဖစ္တယ္။ ဆိုလ္ိုတာက
ငယ္ငယ္က ေကာ္ပီ တီးတဲ့ အေလ့အက်င့္က ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ပိုင္ ဖန္တီးမႈလုပ္တဲ့အခါမွာ
အမ်ားႀကီး အသံုးဝင္တယ္ ဆိုတာပါ။

ေမး။ ။ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေရာ့ခ္သမားေတြ ကိုယ္ပုိင္သံစဥ္ လုပ္လာၾကတာေတြ႕ရတယ္။

မ်ိဳးႀကီး၊ ကိုေလးျဖဴ ထြက္ၿပီးၿပီ .. ခု ေနာက္ထပ္ ကိုအငဲ ထြက္ဦးမယ္ ေျပာတယ္။
အဲလိုျဖစ္တာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဂီတေရစီးေၾကာင္း ပံုစံ ေျပာင္းသြားလို႔လား။

ေျဖ။ ။ အဲဒါက ဒီလုိဗ်။ က်ေနာ္တို႔ႀကိဳက္ၾကတဲ့ ပံုစံေတြ၊ က်ေနာ္တို႔တီးခ်င္တဲ့

ကိုယ္ပိုင္ဖန္တီးမႈေတြ၊ သူတို႔ အဆိုေတာ္ေတြဆိုခ်င္တဲ့ ပံုစံေတြက ခုမွ ေတးေရးတြ
ထြက္လာတာဗ်။ အရင္တုန္းကဆို ရွိတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေတးေရးေတြနဲ႔
အစပ္အဆက္မတည့္တာမ်ိဳးလည္းျဖစ္မယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေရးႏုိင္တဲ့သူေတြလည္း ေပၚလာတယ္။
အဓိကကေတာ့ သီခ်င္းနားေထာင္အားပါပဲ။ ခုေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြဆိ္ု ေမာ္ဒန္ေရာ့ခ္ ပံုစံကို
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 167
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
နားေထာင္တာမ်ားေတာ့ သီခ်င္းေရးတဲ့အခါ အဲဒီပံုစံမ်ိဳးေတြခ်ည္းျဖစ္တာ ျမင္ဖူးတယ္။

ေမး။ ။ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္က စက္ေတြကိုလည္း စိတ္ဝင္စားတယ္၊ စက္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိစၥေတြမွာ

ခေရဇီ ျဖစ္တယ္ ၾကားဖူးတယ္။ အဲေတာ့ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ရဲ႕ အလုပ္က ႏွစ္ခု ျဖစ္မေနဘူးလား။

ေျဖ။ ။ ျဖစ္တယ္ဗ်။ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ ပေလယာတေယာက္က နည္းပညာကိုလည္း

သိထားဖို႔လိုတယ္ဗ်။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကာလာေတြကို မရမခ်င္းရွာတာမ်ိဳးေပါ့ .. အဲဒါက
အခ်ိန္ေပးရတာေပါ့။ စက္ကေတာ့ ရွိတာေပါ့ေလ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ကေတာ့
က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့အသံကို မရရေအာင္ ခ်ိန္ရတာမ်ိဳး သေဘာက်တယ္။ ေနာက္ အသံသြင္းတဲ့
အပိုင္းမွာေပါ့ .. အဲဒီအပိုင္းမွာလည္း ကိုယ္က သိေနတာ ဆိုေတာ့ ပိုေကာင္းတယ္ေလ။

ေမး။ ။ ေရာ့ခ္ ဆိုတာက ခုဆို ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာၿပီလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္ေနာ္။ ၾကားထဲမွာ

တျခား ဂီတပံုစံေတြ ေပၚလာေပမယ့္ ေရာ့ခ္က ဒီတိုင္းပဲ .. အဲဒါကို ဘယ္လိုထင္လဲ။

ေျဖ။ ။ အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္တို႔သာ ေသသြားမယ္ ေရာ့ခ္က ေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ပဲ

ထင္တယ္။ လူရဲ႕လက္နဲ႔လုပ္တဲ့ လုပ္အားက ဘယ္ေတာ့မွ ေပ်ာက္သြားမွာမဟုတ္ဘူး။

ေမး။ ။ ခုေနာက္ပိုင္း စက္နဲ႔၊ ပရိုဂရမ္ေတြနဲ႔ လုပ္လာၾကေတာ့ လက္နဲ႔ ဖန္တီးမႈအားက

တိမ္ေကာ သြားမယ္ ထင္လား။

ေျဖ။ ။ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဗ်။ ပရိုဂရမ္ေတြ လုပ္တယ္ဆိုတာကလည္း လူက Command

ေပးရတာပဲေလ။ အဲဒီေတာ့ ဒီမ်ဴးဇစ္က မေပ်ာက္ႏုိင္ဘူး။ ဥပမာ Country မေပ်ာက္သလိုေပါ့။
မ်ဴးဇစ္ေတြသာ ထပ္တိုးရင္ တိုးသြားမယ္ေပါ့ဗ်ာ။

ေမး။ ။ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္က ေရာ့ခ္အျပင္ ဘာေၾကာင့္ Country ကို ႀကိဳက္ရတာလဲ။

ေျဖ။ ။ ဘာေၾကာင့္ႀကိဳက္လဲ ဆုိေတာ့ ပညာပါလို႔ပါ။ သူက ေရာ့ခ္လို စေကးလ္ေတြ

တီးရံုနဲ႔မၿပီးဘူးဗ်။ open string လိုမ်ိဳးေပါ့ ဘင္ဂ်ိဳ စတိုင္ေလးေတြပါရင္ပါမယ္။
သူ႔အယူအဆေလးေတြက တမ်ိဳး။ ေနာက္တခုက လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ တီးလို႔မရဘူး။
သူ႔မယ္လိုဒီကိုက up .. down အရမ္းမ်ားတယ္။ အသက္ ႀကီးလာရင္လည္း အဓိကကေတာ့
ေရာ့ခ္ကိုပဲ အေျခခံၿပီးသြားမွာပဲ။ အားလံုးကိုေတာ့ ခံစားတတ္ပါတယ္ .. pop ေတြေကာ ေနာက္
ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ရိုးရာ သီခ်င္းေတြလည္း ခံစားတတ္ပါတယ္။

ေမး။ ။ ျပည္ပတိုးေတြသြားရင္ ဂစ္တာဘယ္ႏွစ္လက္ ယူသြားေလ့ရွိလဲ။

ေျဖ။ ။ ျပည္ပသြားရင္ေတာ့ အနည္းဆုံး ၂ လက္ေပါ့။ ျပည္တြင္းမွာေတာ့ ၆ လက္၊ ၇ လက္

အဲလို ယူတယ္။ အဲဒါကလည္း သီခ်င္းကာလာ မတူတာ ရွိမယ္။ ေနာက္ tunings ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး
ေျပာင္းေနတာမ်ိဳး ဆိုေတာ့ ဂစ္တာကို ေျပာင္းသံုးဖို႔ လိုအပ္တယ္ေလ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 168

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
စက္နဲ႔ညႇိတဲ့ ဂစ္တာေပါ့ေနာ္ အဲဒါပဲ သံုးတယ္။ အဲဒါက တိက်တယ္ေလ။

ေမး။ ။ ျပည္ပခရီးထြက္ရင္ ဘယ္လိုပစၥည္းနဲ႔မွ တီးႏိုင္မယ္ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္လို႔ရလား။

ေျဖ။ ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ေပးႏုိင္မယ့္ ပစၥည္းစာရင္းကို

ေတာင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုဟာ လိုခ်င္တယ္ ဆိုတာေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္
ႏွစ္စမွာ တီးခဲ့တဲ့ ဘန္ေကာက္ရႈိး မွာေတာ့ ပစၥည္းေတြက ေတာ္ေတာ္ကိုညံ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔
ျပည္တြင္းမွာေတာင္ ဒါမ်ိဳးမသံုးဘူး။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။ သံုးလုိက္ရတာမ်ိဳးရွိတာပဲ။

ေမး။ ။ IC အေနနဲ႔ေမးရရင္ ခုခ်ိန္ထိ ဘာေၾကာင့္ ဒီအဆိုေတာ္ေတြ၊ ဒီတီးတဲ့သူေတြနဲ႔

ၿမဲေနတာလဲ။ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ရဲ႕ အျမင္ကို ေျပာပါဦး။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ့္အျမင္ေျပာရရင္ အဓိက တေယာက္နဲ႔တေယာက္ နားလည္မႈေပါ့ေနာ္။

ေနာက္တခုက က်ေနာ္တို႔မွာ မူးယစ္ေဆးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာအေႏွာင္အဖြဲ႕မွ မရွိဘူး။ ေနာက္
တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ပြင့္လင္းတယ္။ မေက်နပ္တာရွိလည္း ခ်က္ခ်င္းရွင္းၾက .. အဲလို
သြားႏုိင္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ဒီလို ေရရွည္ တည္တံ့တယ္လို႔ထင္တယ္။ ေရွ႕ေလွ်ာက္လည္း အဲလိုပဲ
သြားမွာပဲ။ ခုေလာက္ထိ လုပ္လာၾက ၿပီးမွ နားရင္လည္း အားလံုး နားလိုက္ၾကမယ္။ အဲလိုပဲ
စိတ္ကူးထားတယ္။

ေမး။ ။ ကိုခ်စ္စမ္းေမာင္ရဲ႕ မိသားစုကို အခ်ိန္ဘယ္လိုေပးလဲ။ မိသားစုအေၾကာင္း ေျပာျပပါဦး။

ေျဖ။ ။ ေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ့္မိန္းမက က်ေနာ့္ကို အမ်ားႀကီးနားလည္ေတာ့ က်ေနာ္ ဘာမွ

သိပ္မလုိဘူး။ ေနာက္တခါ က်ေနာ့္စတူဒီယိုကလည္း အိမ္မွာဆိုေတာ့ အိမ္မွာပဲ
အလုပ္ေတြမ်ားေနတတ္တယ္။ အဲဒီၾကားတာ တအိမ္ထဲ ေနၿပီး မေတြ႕တာမ်ိဳးရွိတယ္ .. ဒါေပမယ့္
သူက ေတာ္ေတာ္ေလး နားလည္ေပးတယ္။ ေရရွည္ သြား ႏုိင္တာက သူနားလည္ေပးလို႔
ဒီလိုမ်ိဳးသြားႏုိင္တာ မဟုတ္ရင္မလြယ္ဘူး။ ဒီေန႔အေျခအေန ေရာက္လာတာကလည္း
ပထမဆံုးက ဘုရားေက်းဇူးေပါ့။ ေနာက္တခုက က်ေနာ့္မိသားစုရဲ႕ အားေပးမႈေပါ့။ ကေလး
သံုးေယာက္မွာ အငယ္ဆံုး ကေတာ့ ဝါသနာပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကေလးေတြကို
အတင္းႀကီးတြန္းအားမေပးခ်င္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔တုန္းက ဒီလို ပစၥည္းေတြအတြက္ အရမ္းကို
ႀကိဳးစားရေပမယ့္ သူတို႔က်ေတာ့ အရမ္းကိုလြယ္ကူလြန္းေနတာ ျမင္ရတာေတာ့
က်ေနာ္မႀကိဳက္ဘူး။ သူတို႔ကုိ ဒီထက္ပို ႀကိဳးစား ေစခ်င္တယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 169

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

စစ္အုပ္စု တူးေနသည့္ မိုက္တြင္းမ်ား

မ်ဳိးဇာနည္
၃ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

၁၉၈၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၉) ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အာဇာနည္ဂူဗိမာန္၌

ဗုံးေပါက္ကဲြမႈျဖစ္ပြားရာ (၂၁) ဦး ေသဆံုးၿပီး (၄၆) ဦး ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။ ဗံုးေဖာက္ခြဲသူမ်ားသည္
ထိုစဥ္က မဆလအစိုးရ၏ ဧည့္သည္ေတာ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိေနေသာ ေတာင္ကုိရီးယား သမၼတ
ခြၽန္ဒူး၀ွမ္ (Chun Doo Hwan) အား အဓိကပစ္မွတ္ထား လုပ္ႀကံရန္ ႀကံစည္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကျခင္း
ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ သမၼတ ခြၽန္ဒူး၀ွမ္ကား ေသကံမေရာက္ အသက္မေပ်ာက္ဘဲ ဗံုးခြဲလုပ္ႀကံမႈမွ

သီသီကေလး လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။ ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔ေနမႈေၾကာင့္ အာဇာနည္ကုန္းသို႔
သတ္မွတ္ခ်ိန္ထက္ အနည္းငယ္ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္ရွိသြားသျဖင့္ ဗံုးကြဲခ်ိန္ႏွင့္
မႀကံဳႀကိဳက္လိုက္ဘဲ ကပ္လြတ္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ ကုိယ္စားလွယ္အဖဲြ႔တြင္ ပါဝင္သည့္
ထိပ္တန္းဝန္ႀကီး (၄) ဦးအပါအဝင္ ေတာင္ကုိရီးယားအရာရိွ စုစုေပါင္း (၁၇) ဦး
ေသဆုံးသြားခဲ့သည္။

အဆိုပါဗုံးခဲြတုိက္ခုိက္မႈမွာ ေျမာက္ကုိရီးယားအစုိးရမွ ေစလႊတ္ခဲ့ေသာ

အထူးကြန္မန္ဒိုမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ေျမာက္ကိုရီးယား စစ္တပ္အရာရွိ ဗုိလ္မႉးတဦးႏွင့္
ဗုိလ္ႀကီးအဆင့္ရွိသူ ႏွစ္ဦး၏ လက္ခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ထုတ္ေတြ႔ရိွသျဖင့္ ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး
အာဏာရွင္ ဦးေန၀င္း၏ မဆလအစိုးရက ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိင္ငံႏွင့္ သံတမန္အဆက္အသြယ္
လံုး၀ျဖတ္ေတာက္ပစ္ခဲ့သည္။

ထိုသို႔ သံတမန္အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ေတာက္ၿပီး (၂၅) ႏွစ္အၾကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္

ေအာက္တိုဘာလ (၂၇) ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္း
ေျမာက္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ၿပံဳယမ္းၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အလည္အပတ္ သြားေရာက္ခဲ့သည္။
တ႐ုတ္ႏို္င္ငံ ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည့္ အာရွ-ဥေရာပ (အာဆမ္) အစည္းအေ၀းကို
တက္ေရာက္ၿပီး ေနာက္ ၿပံဳယမ္းသို႔ သြားေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

နအဖႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္း မသြားေရာက္မီ ၂ဝဝ၇ ဧၿပီလတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား

ဒုတိယႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ကင္ရန္အီးလ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္၍ ႏွစ္ႏုိင္ငံ
သံတမန္ဆက္သြယ္ေရး ျပန္လည္ျပဳလုပ္ရန္ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုခ့ဲသည္။ ဗံုးခြဲ၍
က်ဴးလြန္ေစာ္ကားထားမႈအေပၚ ေျမာက္ကိုရီးယားအစိုးရက တရား၀င္ ေတာင္းပန္မႈမျပဳမီ
ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းၾကားတြင္ မ်က္ႏွာငယ္ အထီးက်န္္ေနသည့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက
သူေတာ္ခ်င္းခ်င္း သတင္းေလြ႔ေလြ႔ ေပါင္းဖက္ၾကရန္ သံသမန္အဆက္အသြယ္မ်ား
ျပန္လည္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 170

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ထိုသို႔ ျမန္မာစစ္အစုိးရဘက္မွ ေအာက္က်ဳိ႕ကာ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ သံတမန္အဆက္အသြယ္
ျပန္လည္ျပဳလုပ္ျခင္းအေပၚ ေျမာက္ကိုရီးယားဆိုင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္အျဖစ္
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးသည့္ ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္ခ်န္ထြန္းက
“ကုိယ့္ႏိုင္ငံကိုလာေရာက္ၿပီး ဒီေလာက္ေစာ္ကားထားတဲ့ ႏိုင္ငံအစိုးရကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး
သံတမန္ေရး ျပန္ဆက္ဆံတာဟာ ေတာ္႐ုံကိစၥေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ လက္နက္ကိစၥ၊
ႏ်ဴကလီးယားကိစၥအတြက္ အကူအညီရႏိုင္ဖို႔ သြားတယ္လို႔ ဒီလိုပဲယူဆတယ္” ဟု ထိုစဥ္က
မွတ္ခ်က္ျပဳေျပာဆိုခဲ့သည္။

ေျမာက္ကိုရီးယား-ျမန္မာဆက္ဆံေရး အလ်င္အျမန္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍

အေမရိကန္အေျခစိုက္ ႐ူပေဗဒပညာရွင္ ေဒါက္တာေက်ာ္တင့္က သူ၏အျမင္ကို
ေျပာဆိုရာတြင္လည္း ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္
လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္ရန္အတြက္ လြန္ခဲ့သည့္ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက
ႀကိဳးစားေနခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိဘာသာႀကိဳးစားလွ်င္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ႏိုင္သည့္အတြက္
ႏ်ဴကလီးယားဗံုး အျမန္ဆံုးျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္ သန္႔စင္ၿပီးသား ယူေရနီယံကို
ေမွာင္ခိုကေန၀ယ္ယူရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပံုရေၾကာင္း၊ ထို႔အတြက္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္
သံတမန္အဆက္အသြယ္ ျပန္လည္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ဟု ထင္ျမင္ေၾကာင္း ေလလိႈင္းထဲမွ
အင္တာဗ်ဴးတခုတြင္ ေျပာဆိုခဲ့သည္။

“ျမန္မာအစိုးရက ေမွာင္ခိုက၀ယ္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္ပံုရတယ္။ ေမွာင္ခိုေရာင္းႏိုင္တဲ့ႏိုင္ငံ

အေနာက္အုပ္စုမဟုတ္တဲ့ႏိုင္ငံေတြ က်ေနာ္တို႔ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဥပမာဆုိပါစို႔ တ႐ုတ္၊
႐ုရွား၊ ပါကစၥတန္ရွိမယ္။ ေနာက္တခုက အခုေျမာက္ကိုရီးယား ရွိမယ္။ တ႐ုတ္ကလည္း
ျမန္မာအစိုးရကို ဒီပညာေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ႐ုရွားဆိုတာကလည္း ဟင္းစားေတာ့ေပးမယ္
ပိုက္ခ်က္ေတာ့ မျပႏုိင္ဘူးဆိုတာမ်ဳိးဘဲ ျဖစ္မွာပဲ။ ပါကစၥတန္ကလည္း အေမရိကန္နဲ႔
အဆင္ေျပေနေတာ့ ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ အဲေတာ့ ႏ်ဴကလီးယားလုပ္လုိ႔ရတဲ့ သန္႔စင္ၿပီးသား
ယူေရနီယံကို တုိက္႐ုိက္၀ယ္ယူဖို႔အတြက္ ေျမာက္ကိုရီးယားကပဲ ရႏိုင္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ပဲ
ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ အေျခအေနအဆိုးႀကီးၾကားကပဲ သံတမန္ျပန္ၿပီးေတာ့
ဆက္သြယ္တာျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္” ဟု ေဒါက္တာေက်ာ္တင့္က ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၂၀၀၈ ခု ႏိုဝင္ဘာလတြင္ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္ (ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ)

ညိႇႏိႈင္းကြပ္ကဲေရးမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရေရႊမန္းႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔
တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွတဆင့္ ေျမာက္ကိုးရီးယားသို႔ တိတ္တဆိတ္ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့သည္။
အဆိုပါခရီးစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မၾကာေသးမီက ျမန္မာအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာအခ်ဳိ႕တြင္
လွ်ဳိ႕၀ွက္အစီရင္ခံစာႏွင့္ ဓာတ္ပံုအေထာက္အထားမ်ား ေပါက္ၾကားထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသူရေရႊမန္းႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ တပ္မေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ႏို၀င္ဘာလ (၂၂)

ရက္မွ (၂၉) ရက္အထိ ေျမာက္ကိုရီးယား၌ လည္ပတ္စဥ္အတြင္း ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္
ေျမာက္ကိုရီးယားစစ္တပ္တို႔အၾကား နားလည္မႈစာခြၽန္လႊာကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။
ျမန္မာအဆင့္ျမင့္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔အား ေျမာက္ကိုရီးယား တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားက
ၿပံဳယမ္းၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ ၿမိဳယမ္းၿမိဳ႕ရိွ အေရးပါသည့္ ေနရာမ်ားကုိ လွည့္လည္ျပသခဲ့ၿပီး၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 171

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေတာင္ေၾကာမ်ားအတြင္းရွိ ဥမင္မ်ားတြင္ သိမ္းဆည္းထားသည့္ ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္မ်ား၊
ဒံုးပ်ံမ်ား၊ တင့္ကားမ်ား၊ အဏုျမဴႏွင့္ ဓာတုလက္နက္မ်ားကို ျပသခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ေျမျပင္မွ
ေျမျပင္ပစ္ စကတ္ဒံုးက်ည္ (SCUD Missile) ထုတ္လုပ္ေရးစက္႐ံုသို႔ သြားေရာက္၍
ဒံုးက်ည္ထုတ္လုပ္ပံု အဆင့္ဆင့္ကို အေသးစိတ္ေလ့လာခဲ့သည္ဟုလည္း
ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္အစီရင္ခံစာတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

ေျမာက္ကုိရီးယားသည္ ျမန္မာျပည္ကုိ ဒုံးက်ည္မ်ား ေရာင္းခ်ေနသည္ဟု

အေမရိကန္အစိုးရအရာရွိတို႔က ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ကပင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ထိုအခ်က္ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သူရေရႊမန္းႏွင့္အဖြဲ႔၏ ခရီးစဥ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌
တာတို၊ တာလတ္ပစ္ ဒံုးက်ည္မ်ား စမ္းသပ္ပစ္လႊတ္ၿပီး ေဒသတြင္းႏုိင္ငံမ်ားအေပၚ စစ္အေရးအရ
အေပၚစီးမွ ၿခိမ္းေျခာက္ အႏုိင္ယူလိုသည္အထိ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ရည္႐ြယ္ၿပီး
သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ျခင္းျဖစ္မည္ဟု ယူဆရေပသည္။
ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ ေနာက္ထပ္ဆက္ဆံမႈတခုမွာ ျမန္မာစစ္အစိုးသည္ လြန္ခဲ့သည့္ (၁၀)
ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွစ၍ ေျမာက္ကိုရီးယား၏ နည္းပညာအကူအညီျဖင့္ ေနျပည္ေတာ္၊ ေမၿမိဳ႕ႏွင့္
ရွမ္းျပည္တ၀ိုက္တြင္ ေျမေအာက္ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းမ်ား တူးေဖာ္ေဖာက္လုပ္ေနျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္လ (၉) ရက္ေန႔က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၌ ထုတ္ေ၀သည့္ Yale Global

မဂၢဇင္းတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားက ျမန္မာစစ္အစိုးရအတြက္ ေျမေအာက္ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းမ်ား
တူးေပးေနသည္ဆိုသည့္ ေဆာင္းပါးတပုဒ္ကို ေဆာင္းပါးရွင္ ဘာေတးလ္လစ္တနာက
ဓာတ္ပံုအေထာက္အထားမ်ားႏွင့္တကြ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ေဆာင္းပါးတြင္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ႏွင့္
၂၀၀၆ ခုႏွစ္အတြင္း ႐ုိက္ကူးခဲ့သည့္ ေျမာက္ကိုရီးယားပညာရွင္မ်ား၊
ေျမေအာက္ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းမ်ား၊ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ေဆာက္လုပ္ေနသည့္ ဓာတ္ပံုမ်ားအပါအ၀င္
ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ ျမန္မာလက္နက္အေရာင္းအ၀ယ္ ကိစၥရပ္မ်ားကိုပါ အေသးစိတ္
စံုးစမ္းတင္ျပထားသည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ အဆိုပါ

ေျမေအာက္ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းမ်ား တူးေဖာ္ေနသည္လဲ ဟူသည့္အေမးကို ေျဖၾကားရာတြင္
ေဆာင္းပါးရွင္ ဘာေတးလ္လစ္တနာက “ေျမေအာက္လိုဏ္အားလံုးဟာ စစ္အစိုးရဲ႕
ဗံုးခိုက်င္းမဟာဗ်ဴဟာခ်ည္းသက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုဏ္ေတြဟာ အစိုးရ႐ံုးအဖြဲ႔တခ်ဳိ႕ကို
ေျမေအာက္မွာထားဖို႔ ရည္ရြယ္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ေရဒီယို၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားနဲ႔
ျပည္တြင္းသံုးအင္ထရာနက္ေတြမွာပါ ဒီလိုဏ္ေတြရဲ႕ ေနရာေတြကို မၾကာခဏ
ေဖာ္ျပတတ္ပါတယ္။ သူ႔အဆက္အသြယ္ေတြအရ ဒီလိုဏ္ေတြဟာ ေျမေအာက္အစည္းအေ၀း
ခန္းမေတြျဖစ္ၿပီး ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျပည္ပေလေၾကာင္းရန္ကျဖစ္ျဖစ္၊
ျပည္တြင္းမတည္မၿငိမ္မႈရန္ကျဖစ္ျဖစ္ ကာကြယ္ဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္လို႔ ယူဆၾကပါတယ္” ဟု
ေျပာဆိုခဲ့သည္။

မၾကာေသးမီက ထြက္ေပၚလာသည့္ ျမန္မာ-ေျမာက္ကိုရီးယား လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆက္ဆံေရး

သတင္းမ်ားအရလည္း စစ္အုပ္စုသည္ ေလယာဥ္မ်ားႏွင့္ လက္နက္မ်ားကို
ဖံုးကြယ္သိမ္းဆည္းရန္ ေျမေအာက္ဥမင္မ်ားႏွင့္ ဂူမ်ားကို ေဖာက္လုပ္႐ံုမွ်မက ဗဟိုစစ္႐ံုး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 172

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အမိန္႔ေပးႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးစနစ္မ်ားကို ဖုံးကြယ္ထားရန္အထိပါ
ရည္ရြယ္ေဖာက္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ ယခုအခ်ိန္အထိ
ေျမေအာက္ဥမင္လိုဏ္ေခါင္း တူးေဖာ္မႈအတြက္ စုစုေပါင္း ေဒၚလာ (၉) ဘီလီယံေက်ာ္ အံ့မခန္း
သံုးစြဲခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရ တူးေဖာ္ေဖာက္လုပ္ေနသည့္ ေျမေအာက္ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍

စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိေဟာင္း ဗိုလ္မႉးေအာင္လင္းထြဋ္က “ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔
လိုဏ္ဂူေတြ အမ်ားႀကီးေဖာက္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔သိသ ေလာက္ ႏ်ဴကလီးယားစက္႐ံု (၂) ႐ံု
မေကြးတုိင္း ၿမိဳင္ဘက္မွာ စက္႐ံုတ႐ံု၊ ေမၿမိဳ႕အလြန္ ေနာင္ခ်ဳိၾကား ေရႊေတာင္ေၾကာ ေတြထဲမွာ
စက္႐ံုတ႐ံုေဆာက္ဖို႔ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေရႊမန္း ႏို၀င္ဘာခရီးစဥ္မွာ MOU ထိုးခဲ့တဲ့
အေနအထားမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္” ဟု ေျပာဆိုသည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ ဇြန္ (၁၇) ရက္ေန႔ကလည္း ေျမာက္ကိုရီးယား နမ္ပိုဆိပ္ကမ္းမွ ထြက္ခြာခဲ့သည့္

ကန္နမ္ (၁) သေဘၤာသည္ ဒုံးလက္နက္ႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား တင္ေဆာင္ကာ
ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္သို႔ ဦးတည္ခုတ္ေမာင္းေနသည္ဟု ေတာင္ကုိရီးယားေထာက္လွမ္းေရး
အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတကာ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသူမ်ားက ယူဆသည့္အတြက္ အေမရိကန္
ေရတပ္ဖ်က္သေဘၤာ ယူအက္စ္အက္စ္ ဂြၽန္အက္စ္ မက္ကိန္းက ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခဲ့သည္။

စစ္အစုိးရက ထုိကန္နမ္ (၁) သေဘၤာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတင္းတစုံတရာ မရရွိေၾကာင္း

ျငင္းဆိုခဲ့ၿပီး ဆန္တန္ခ်ိန္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ သယ္ေဆာင္မည့္ ေျမာက္ကုိရီးယား
ကုန္တင္သေဘၤာတစီးသာ ဇြန္လ (၂၇) ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ဆိုက္ကပ္မည္ဟု
စစ္အစုိးရ သတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ား တင္ေဆာင္လာသည္ဟု သံသယရွိသည့္

ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာ ကန္နမ္ (၁) သည္ ဇြန္လကုန္ပိုင္းတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားဘက္သို႔
ျပန္လွည့္သြားပံုရေၾကာင္း အေမရိကန္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားက ေျပာဆိုခဲ့သည္။
ကန္နမ္ (၁) သေဘၤာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သည္ ဆိုသည့္အခ်က္မွန္ကန္ပါက
ေျမာက္ကိုရီးယားအေပၚ ကုလသမဂၢလုံၿခံဳေရးေကာင္စီ၏ တားျမစ္ခ်က္မ်ား
သက္ေရာက္မႈရိွသည္ကို ျပသျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျမာက္ကိုရီးယားအေရး ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက
ေျပာဆိုသည္။

“တကယ္လို႔ ဒီသေဘၤာဟာ သူ႔လမ္းအတိုင္း ျပန္လွည့္သြားၿပီဆိုရင္ ကုလသမဂၢရဲ႕

ဆုံးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ ၁၈၇၄ က ထိေရာက္တယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ” ဟု ကုိရီးယား
ကာကြယ္ေရးဆုိင္ရာေလ့လာေရးအဖဲြ႔ ဒု-ဥကၠ႒ ကင္ေတ၀ူးက ကိုရီးယားသံေတာ္ဆင့္
သတင္းစာသို႔ ေျပာဆိုသည္။

ေျမာက္ကိုရီးယားသည္ ေမလ (၂၅) ရက္ေန႔က ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ စမ္းသပ္ခ့ဲသည့္အတြက္

ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ က ဆုံးျဖတ္ခ်က္အမွတ္ ၁၈၇၄ ကို ခ်မွတ္ၿပီး အေရးယူခဲ့သည္။
ယင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေျမာက္ကိုရီးယား၏ ရင္းႏွီးေသာ မဟာမိတ္မ်ားျဖစ္သည့္ ႐ုရွားႏွင့္
တ႐ုတ္တို႔ကလည္း ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ၁၈၇၄ အရ သံသယျဖစ္ဖြယ္ရွိေသာ
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 173
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေျမာက္ကုိရီးယားႏိုင္ငံ၏ မည္သည့္သေဘၤာ၊ ေလယာဥ္မ်ားကိုမဆို ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံမ်ား
အေနျဖင့္ ၀င္ေရာက္ရွာေဖြ စစ္ေဆးႏိုင္ခြင့္ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ လုံၿခံဳေရးေကာင္စီမွ
ယင္းသို႔ ျပ႒ာန္းခ်က္အသစ္ ခ်မွတ္လိုက္ၿပီးသည့္ေနာက္ ကန္နမ္ (၁)
ေျမာက္ကိုရီးယားသေဘၤာသည္ ႏိုင္ငံတကာ၏ ေစာင့္ၾကည့္စိစစ္ျခင္းခံရသည့္
ပထမဆုံးသေဘၤာျဖစ္သည္။

ထို႔အျပင္ ဇြန္လ (၃၀) ရက္ေန႔ကလည္း တာေဝးပစ္ ဒုံးက်ည္ ဆက္စပ္ပစၥည္းတမ်ဳိး

ျမန္မာျပည္သုိ႔ တရားမဝင္တင္ပုိ႔ရန္ ႀကိဳးပမ္းသူဟု ယူဆရသည့္ လုပ္ငန္းရွင္ (၃) ဦး ကို
ဂ်ပန္ရဲတပ္ဖဲြ႔က ဖမ္းဆီးခဲ့ေၾကာင္း ဂ်ပန္သတင္းမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ျပန္သည္။ အဆုိပါပစၥည္းမွာ
တာေဝးပစ္ဒုံးက်ည္ ျပဳလုပ္ရာတြင္ အသုံးျပဳသည့္ သံလိုက္သတၱိတိုင္းတာေသာ
ကိရိယာတမ်ဳိးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားေငြေၾကးဖလွယ္ေရးႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈဥပေဒကို
ခ်ိဳးေဖာက္သည္ဟု သံသယရိွသျဖင့္ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဂ်ပန္ရဲတပ္ဖဲြ႔က
ေျပာဆိုသည္။

ဖမ္းဆီးခံရသူမ်ားမွာ တုိက်ဳိအေျခစုိက္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ တိုကိုဘိုးကီကုမၸဏီ ဥကၠ႒

ေျမာက္ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား လီက်ဳံးဟုိ၊ ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရး ကုမၸဏီတခု၏ ဥကၠ႒
မီယာကီကက္ဆူကီႏွင့္ ထုတ္ကုန္ ေအဂ်င္စီတခု၏ ဥကၠ႒ ယာဆူဟီကိုမူတို တို႔ျဖစ္သည္။
ထိန္းသိမ္းခံထားရသူ (၃) ဦးသည္ ယခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလက ဂ်ပန္ယန္း (၇) သန္းနီးပါးခန္႔
တန္သည့္ သံလိုက္သတၱိ တိုင္းတာသည့္ ကိရိယာမ်ားကုိ ျမန္မာျပည္သုိ႔ တင္ပို႔ခဲ့ေၾကာင္း ရဲက
ေျပာဆိုသည္။ ထုိသုိ႔တင္ပုိ႔ရာတြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ စီပြားကုန္သြယ္ႏွင့္ စက္မႈဝန္ႀကီးဌာန၏
ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ရယူျခင္းမရွိဟု ဆုိသည္။

ဖ်က္အားျပင္း လက္နက္ထုတ္လုပ္ရာတြင္ အသုံးျပဳမည့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ျပည္ပသုိ႔

တင္ပုိ႔ျခင္းမျပဳႏုိင္ရန္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံက ဥပေဒအရ တားျမစ္ထားသည္။ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္
စက္တင္ဘာလဝန္းက်င္တြင္ ယင္းကုမၸဏီက အလားတူပစၥည္းမ်ိဳးကို ျမန္မာႏုိင္ငံ အမွတ္ (၂)
စက္မႈ ဝန္ႀကီးဌာနသုိ႔ ေပးပုိ႔ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ဖူးသည္ဟု သိရသည္။ ႏွစ္ႀကိမ္စလုံးတြင္
ျပည္ပတင္ပုိ႔ခြင့္ေလွ်ာက္လႊာ ပါဝင္ျခင္းမရိွ သည္ကုိ ဂ်ပန္အာဏာပုိင္တုိ႔က သတိထားမိခဲ့သျဖင့္
သေဘၤာေပၚသုိ႔ မတင္မီ အစီအစဥ္မ်ား ပ်က္ခ့ဲရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

ေဟာင္ေကာင္အေျခစိုက္ ကုမၸဏီ၏အမည္မွာ New East International Trading Ltd

ျဖစ္သည္။ ထုိကုမၸဏီကုိ ေျမာက္ကုိရီးယားအစုိးရပါတီျဖစ္ေသာ ေျမာက္ကိုရီးယား
အလုပ္သမားပါတီ၊ ဒုတိယ စီးပြားေရးရာေကာ္မတီက တိုက္႐ိုက္ထိန္းခ်ဳပ္သည္ဟု
ယုံၾကည္ရေၾကာင္း ယိုမီယူရီရွင္ဘြန္း သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။
ေျမာက္ကုိရီးယားစစ္တပ္အတြက္ စစ္ဘက္ဆုိင္ရာပစၥည္းမ်ား ဝယ္ယူရန္ ယင္းေကာ္မတီက
တာဝန္ယူထားသည္ဟု ဆုိသည္။

ကန္နမ္ (၁) သေဘၤာထြက္ခြာလာသည့္ကိစၥႏွင့္ ဂ်ပန္၌ လုပ္ငန္းရွင္ (၃) ဦး

ဖမ္းဆီးခံရသည့္ကိစၥတို႔ကို ဆက္စပ္ၾကည့္မည္ ဆိုလွ်င္ ၂၀၀၈ ႏို၀င္ဘာလအတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး
သူရေရႊမန္းႏွင့္ အဆင့္ျမင့္ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ ေျမာက္ကိုရီးယားသို႔ သြားေရာက္စဥ္က

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 174

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
မွာယူခဲ့သည့္ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားကို ျမန္မာျပည္သို႔ ပို႔ေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္း၏
တစိတ္တေဒသ ျဖစ္ပံုရသည္ဟုလည္း ယူဆစရာအေၾကာင္းရွိေပသည္။

မည္သို႔ဆိုေစ အထက္၌တင္ျပခဲ့သည့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားအားလံုးသည္ ၂၀၀၇ ဧၿပီလတြင္ ျမန္မာ-

ေျမာက္ကိုရီးယား သံသမန္အဆက္ အသြယ္ ျပန္လည္ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း
ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဤျဖစ္ရပ္မ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္
ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္း၏ ပစ္ပယ္ထားျခင္းခံေနရသည့္ ျမန္မာစစ္အုပ္စုသည္ ဘ၀တူ
ေျမာက္ကိုရီးယား အစိုးရႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ၿပီး အစြမ္းကုန္ မိုက္တြင္းနက္ရန္
ျပင္ဆင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္ေပသည္။

နအဖစစ္အုပ္စုသည္ ကမ္းလြန္ေရနံႏွင့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔မွ ရရွိသည့္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြမ်ားကို

သူတို႔အာဏာတည္ၿမဲေရးႏွင့္ ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားအား စစ္အေရးအရ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး
အသာစီးယူႏိုင္ေရးအတြက္ ရည္ရြယ္သည့္ ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေရး
မိုက္တြင္းႀကီးတခု တူးေဖာ္ေနသလို ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနသည့္ ျပည္သူလူထုအေပၚ
ဘယ္သူေသေသ ငေတမာလွ်င္ၿပီးေရာဟူသည့္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ မိုက္မိုက္မဲမဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ
မ်က္ကြယ္ျပဳသည့္ မိုက္တြင္းႀကီးတခုကိုလည္း တၿပိဳင္နက္တည္း တူးေဖာ္ေနသည္ကို
ေတြ႔ရေပသည္။

ထိုသို႔ နအဖစစ္အုပ္စု၏ မိုက္တြင္းမ်ား ဆက္လက္တူးေဖာ္ေနမႈကို ရပ္တန္႔ႏိုင္ရန္အတြက္

ႏိုင္ငံတကာ၏ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈ မ်ား ထိေရာက္မႈရွိရန္ အထူးလိုအပ္လွေပသည္။ ထို႔အျပင္
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း၌ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ သည့္ ျပည္သူ႔အစိုးရတရပ္
အျမန္ဆံုးေပၚထြန္းလာေရးအတြက္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားကိုယ္တိုင္ အားထုတ္လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္
သလို ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားမွလည္း ၀ိုင္း၀န္းအကူအညီေပးရန္ လိုအပ္ေပသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက
စစ္အုပ္စု တူးေနသည့္ မိုက္တြင္းမ်ားေၾကာင့္ အနာဂတ္ကာလတြင္ ျမန္မာျပည္သူမ်ားအားလံုး
မေတြး၀ံ့စရာ အေျခအေန ဆိုးမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ၾကရမည္ ျဖစ္သလို
ေဒသတြင္းႏိုင္ငံမ်ားအေနျဖင့္လည္း မိမိတို႔ႏိုင္ငံ၏ လံုၿခံဳေရးကို ၿခိမ္းေျခာက္ထိပါးမည့္
အႏၲရာယ္ဆိုးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ၾကရႏိုင္ေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

အင္းစိန္ေထာင္ပတ္ဝန္းက်င္
လံုၿခံဳေရးထူထပ္စြာခ်ထား
NEJ / ၃ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

အင္းစိန္ေထာင္အထူးတရား႐ုံးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏အမႈကို
ယေန႔႐ုံးခ်ိန္းထုတ္သည့္အတြက္ ေထာင္ေရွ႕ႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တဝိုက္ လံုၿခံဳေရးမ်ား
ထူထပ္စြာခ်ထားေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ခဲ့သူတဦးက ေျပာသည္။

၎က “လံုၿခံဳေရးခ်ထားတာ အရင္႐ံုးခ်ိန္းေတြတုန္းကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ မ်ားတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 175

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အင္းစိန္ ခံုးတံတားကို ေရာက္ရင္ ခံုးေက်ာ္တံတား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လမ္းမွာ လံုထိန္းရဲကား (၆)
စီးနဲ႔ စစ္ကားတစီး အဆင္သင့္ရပ္ထားတယ္။ အရင္က ဒီလို အျပင္ဘက္က်တဲ့ ေနရာမွာ
ဘာမွမရွိဘူး။ ခု ခ်ထားတယ္။ ေနာက္ ခံုးေက်ာ္တံတားထိပ္ကိုလည္း အရင္လိုပဲ ကားအဝင္
ပိတ္ထားၿပီး ကားေတြအျခားဘက္က လွည့္ေမာင္းရတယ္။ အဝင္ဂိတ္မွာ ရဲဟိုင္းလက္ကား (၂)
စီး အဆင္သင့္ရပ္ထားၿပီး ရဲေတြေရာ၊ ရဲေမေတြေရာ ေနရာယူထားတယ္။ ခံုးတံတားဂိတ္ကိုေတာ့
လူေတြ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရေအာင္ေတာ့ ဖြင့္ထားေပးတယ္။ ေနာက္ ခံုးေက်ာ္တံတား
အဆင္းမွာလည္း သံဆူးႀကိဳးေတြ ထပ္ခ်ထားၿပီး လူသြားလမ္းေလးပဲ ဖြင့္ထားေပးတယ္။ ေဘးမွာ
ရဲေတြ အဆင္သင့္ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ ရဲကားႏွစ္စီး အဆင္သင့္ရပ္ထားတယ္” ဟု ေျပာသည္။

ထို႔ျပင္ မီးသတ္စခန္းတြင္ လုံထိန္းရဲကား (၆) စီး အသင့္ရပ္ထားကာ အင္းစိန္ေစ်းေရွ႕မွ

ေထာင္ဘူးဝဘက္ သြားသည့္လမ္းကို သံဆူးႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ပိတ္ကာထားၿပီး လံုထိန္းရဲကား (၄)
စီးက လူမ်ားစုေနသည့္ေနရာအနီးတြင္ ကပ္လ်က္ရပ္ထားသည္ဟု အဆုိပါမ်က္ျမင္ျဖစ္သူက
ေျပာသည္။

“အဲဒီေနရာမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လာအားေပးတဲ့လူေတြ အေယာက္ (၁ဝဝ)

ဝန္းက်င္ေလာက္ စုၿပီးထိုင္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေနာက္ လံုထိန္းေတြက ခါတိုင္းလို ကားေပၚမွာ
မေနဘဲ လူေတြအနား ဆယ္ေပေလာက္ အကြာမွာပဲ အစုလိုက္ ေနရာယူထားတယ္။ ကားေပၚမွာ
ဒိုင္းေတြ တင္ထားၿပီး လံုထိန္း (၁) ေယာက္ (၂) ေယာက္ေလာက္ပဲ ကားေပၚမွာ ေစာင့္ေနတယ္။
တခုခုျဖစ္တာနဲ႔ လက္တကမ္းအကြာ ခ်က္ခ်င္းဖမ္းလိုက္႐ံုပဲ။ အဲဒီေလာက္ကို နီးတယ္” ဟု
ေျပာသည္။

လမ္းသြယ္မ်ားထိပ္၌လည္း သံဆူးႀကိဳးခုံမ်ားႏွင့္ ရဲမ်ားကို ခပ္စိပ္စိပ္ခ်ထားၿပီး ေထာင္ဘူးဝ၏

အျခားတဖက္ ေပါက္ေတာဝဘက္ ၌လည္း လံုထိန္းရဲကားမ်ား ခ်ထားေၾကာင္း သိရသည္။

“ၿခံဳၿပီးေျပာရရင္ ဒီအင္းစိန္ေရွ႕ လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို အဘက္ဘက္က ပိတ္ဆို႔ထားၿပီး လူ

(၁ဝဝ) ေက်ာ္ေလာက္ကို လံုၿခံဳေရး (၁,ဝဝဝ) ေလာက္က အထပ္ထပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သေဘာ
ေတြ႔ရတယ္” ဟု အင္းစိန္ေထာင္ေရွ႕သို႔ သြားေရာက္ခဲ့သူ မ်က္ျမင္တဦးက ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 176

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Q+A: Will Ban's visit to Myanmar

yield results?
Thu Jul 2, 2009 10:31pm EDT

BANGKOK (Reuters) - U.N. Secretary-General Ban Ki-moon has a rare meeting

with Myanmar's top general on Friday where he will urge the secretive leader to
free all political prisoners and ensure next year's elections are credible.

Questions have been raised about what Ban believes he can achieve and about
the timing of his visit, which will start as opposition leader Aung San Suu Kyi's
widely condemned trial is expected to resume in Yangon.

WHY IS SUU KYI ON TRIAL?

The Nobel laureate is charged with violating the terms of her house arrest last
month by allowing an American intruder to stay at her home, which prosecutors say
breached a security law designed to protect the state from "subversive elements."

However, critics say the charges are trumped up and the trial is an attempt to keep
Suu Kyi out of multi-party elections next year, which are expected to entrench
nearly half a century of army rule.

IS THERE A CHANCE SUU KYI WILL BE FREED?

There is very little hope of her release at this stage. Her participation in any political
process would be a major threat to the junta's grip on the country.

Analysts say a suspended sentence and a return to house arrest is the best Suu
Kyi can hope for. The generals might favor this outcome, hoping it might be seen as
lenient, while still keeping Suu Kyi out of the political picture.

But diplomats in New York say it would not be enough to call Ban's visit a success.
Suu Kyi has spent 14 of the past 20 years in detention, mostly under house arrest
at her lakeside home in Yangon.

WHAT DOES BAN HOPE TO ACHIEVE?

Ban wants the junta to release all political prisoners, Suu Kyi included, and make
meaningful democratic reforms.

The junta is usually impervious to international pressure, although Ban may believe
he has some sway with the generals, having convinced them to allow aid agencies
to operate in Myanmar after the devastating Cyclone Nargis last year.

Analysts say Ban may have been given some indication by the generals, or by U.N.
envoy Ibrahim Gambari after his trip last week, that his visit can bring some kind of
positive result.
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 177
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
"There must be something worthwhile he can achieve but it won't be enough to
satisfy the international community," said Trevor Wilson, a former Australian
ambassador to Myanmar.

"He has to be seen to be tough and uncompromising when he meets the generals
and they will appear attentive. However, they're a hardline bunch and I'm not
optimistic they'll change."

WHY IS BAN VISITING MYANMAR NOW?

The timing of Ban's visit -- just as Suu Kyi's trial resumes -- has baffled analysts
who follow Myanmar.

Diplomats in New York have said that the generals offered him the dates of July 3-4
and were probably not willing to negotiate. Ban would have preferred to push his
trip back so it did not coincide with the resumption of Suu Kyi's trial but was unable
to do so, the diplomats said.

Ban is midway through a five-year term as U.N. chief and the chances of the junta
making any concessions are slim. A fruitless visit at such a critical time would do
nothing to enhance the reputation of Ban, who has been fighting off accusations of
being too soft on the leaders of Sri Lanka, Zimbabwe and Sudan.

"The visit could be auspicious if he sends an unequivocal signal that the U.N. and
the international community wants progress," said Amnesty International
researcher Benjamin Zawacki, a specialist on Myanmar.

"But if he doesn't do that and he lets the generals set the agenda, he'll have
achieved nothing."

Diplomats acknowledge the probability of failure is high. But members of the U.N.
Security Council are backing Ban's visit, some of them reluctantly. Given China's
reluctance to back U.N. sanctions, a visit of secretary-general is the only card they
have to play in Myanmar at the moment.

WHY HAS THE JUNTA INVITED BAN?

U.N. diplomats have said Ban was apprehensive about accepting the invitation
because he feared such a visit would be used as propaganda to legitimize the
Myanmar regime and Suu Kyi's trial.

Analysts say the normally reclusive regime will portray the visit as a seal of
international approval for its much-criticized "road map" to democracy.

"He's walking into a trap and anyone with any rational thinking can see that," said
one Southeast Asian academic, who asked not to be named.

"The generals will use the visit to show they are open, legitimate and important
enough for the U.N. secretary-general to give them a 'courtesy call'."

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 178

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

CONTRIBUTOR

Can Ban Ki-moon Make A

Difference?
By HTET AUNG Friday, July 3, 2009

Burma’s cloudy political atmosphere is turbulent with concern, doubt and hope

regarding the United Nations Secretary General Ban Ki-moon visit to Burma on

Friday during the internationally-condemned trial of Aung San Suu Kyi, Burma’s

icon of democracy and leader of the main opposition party, the National League for

Democracy (NLD).

Snr-Gen Than Shwe and his colleagues appeared to have carefully timed the UN

Chief’s visit to coincide with the resumption of Suu Kyi’s trial, which had been

delayed one month. Burmese democratic forces inside and outside the country are

seriously worried that the junta will manipulate Ban’s trip to legitimize their acts

concerning the ongoing trial.

The UN Chief also seemed to have difficulty deciding whether to go to Burma in the

light of the continued failure by the UN to facilitate dialogue between the junta and

the NLD and help bring about genuine progress to restoring democratic governance

in the country.

After his first visit to Burma in 2008 to relax the junta’s tight control over the

inflow of international humanitarian assistance to parts of the country affected

cyclone Nargis, Ban said at press conference in October, that he might not be in a

position to go back to Burma without any tangible or very favourable results to be

achieved.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 179

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

The UN has been demanding the junta release all political prisoners, including

Aung San Suu Kyi, and a genuine political dialogue towards national reconciliation

and the inclusion of all parties in the 2010 election. The junta has yet to meet these

demands.

As a consequence of repeated ineffective interventions regarding Burma’s political

situation over the past 20 years , the UN’s reputation in Burma has been

increasingly damaged.

Since 1992, the UN has been appointing a Special Rapporteur of the Commission on

Human Rights on the situation of human rights in Burma. In the early 2000s, the

UN took a step forward by appointing the Secretary General’s Special Envoy for

Burma to act as a mediator to help genuine political dialogue between the junta and

the NLD led by Suu Kyi.

The UN has so far passed 38 resolutions urging the Burmese military leaders to

respect the 1990 election result and to restore democracy and human rights in the

country.

After the brutal crackdown on the Buddhist monk-led demonstrations in September

2007, the UN Security Council (UNSC) issued two presidency statements: the first

demanded the junta release all political prisoners including Aung San Suu Kyi, and

the second demanded they create the necessary conditions for a genuine political

dialogue for national reconciliation with the support of the UN.

The UNSC recently issued a press statement and reiterated the council’s demands

when the junta brought Suu Kyi from house arrest to court, accusing her of

breaching the law in the bizarre incident of an American citizen’s intrusion to her

residence.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 180

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

None of the UN resolutions has influenced the junta. The question must be asked

whether the UN Chief had seen any “tangible progress” before he decided to visit

the country? If he really wanted to see a result, it should have been the release of

Suu Kyi, who can play a key role in resolving the country’s political deadlock.

During his two-day visit, Ban is scheduled to meet the junta’s top general Snr-Gen

Than Shwe as well as leaders of ten political parties, including the NLD. One thing

is certain: if Ban fails to achieve any political progress as a result of this trip, his

reputation will be heading to the diplomatic graveyard.

The author is an independent researcher and a graduate in International

Development Studies at Chulalongkorn University in Bangkok.

ျမန္မာခရီးစဥ္ ဘန္ကီမြန္း စိတ္ပ်က္

04 July 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-07-04-voa4.cfm

ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္း ၂ ရက္ၾကာ ခရီးစဥ္ အဆုံးသတ္ သြားေပမယ့္

သူေတြ႔ဆုံဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ေတာ့
ေတြ႔ဆုံခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီအတြက္ သူ႔အေနနဲ႔ စိတ္ပ်က္မိေၾကာင္းနဲ႔ ဒါဟာဆုိရင္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး
အတြက္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္တဲ့ ေျခလွမ္းတလွမ္း အျဖစ္ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္က ေျပာဆုိ
လုိက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းစုံကုိ ကုိေအာင္လြင္ဦး က တင္ျပထားပါတယ္။

ျမန္မာႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံေရးျပႆနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ၾကား၀င္ျဖန္ေျဖေပးဖုိ႔ ၂ ရက္ၾကာ ခရီးစဥ္

ဒီကေန႔ အဆုံးသတ္ခ်ိန္ ရန္ကုန္ အင္းစိန္ေထာင္မွာ ထိန္းသိမ္းၿပီး တရားစဲြဆုိတာခံေနရတဲ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ေတာ့ ေတြ႔ခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ စစ္အစုိးရရဲ႔ အဆင့္အျမင့္ဆုံး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တဲ့
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၊ အဓိကအတုိက္အခံ ႏုိင္ငံေရး ပါတီျဖစ္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္
(အဲန္အယ္လ္ဒီ) ပါတီ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး အင္အားစုေတြ၊ တုိင္းရင္းသား အဖဲြ႔အစည္းေတြ နဲ႔
ေတြ႔တာဆုံတာေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ သူရည္ရြယ္ထားသလို
ေတြ႔ခြင့္မရခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔လည္း သူ႔အေနနဲ႔ စိတ္ပ်က္မိတဲ့အေၾကာင္း
အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္က ေျပာလုိက္တာပါ။

"က်ေနာ္ အေတာ့္ကုိ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ဒါဟာဆုိရင္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး

လုပ္ငန္းစဥ္မွာ အေရးပါတဲ့ အခန္းက႑က ပါ၀င္ႏုိင္မယ့္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ အားလုံးနဲ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 181

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သင့္ျမတ္ေရး အတြက္ တစုိက္မတ္မတ္ လုပ္ေနပါတယ္ ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သူတုိ႔ဖက္က
ျပသႏုိင္မယ့္ အခြင့္အလန္းတခု ဆုံး႐ႈံးခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။"

ဒါဟာဆုိရင္ ႏုိင္ငံတကာ အသုိင္းအ၀ုိင္းအတြက္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္တဲ့ ေျခလွမ္းတလွမ္း ျဖစ္တယ္

ဆုိၿပီးေတာ့လည္း အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္က ေျပာခဲ့တာပါ။ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖမ္းဆီးထားခ်ိန္
ကန္႔သတ္တားဆီးထားတဲ့ အမိန္႔ကုိ ခ်ဳိးေဖာက္တယ္လုိ႔ စြပ္စဲြၿပီး တရားစဲြဆုိခံေနရတဲ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ ေတြ႔ဆုံလုိေပမယ့္ စစ္အစုိးရကေတာ့ ဒီလုိ တရားတေဘာင္
ရင္ဆုိင္ေနရတာမုိ႔ တရားခြင္ရဲ႔ လုပ္ငန္းေတြကုိ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာ စုိးလုိ႔ဆုိၿပီး ျငင္းပယ္
လုိက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႔ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကေတာ့
တုိင္းျပည္က ျပႆနာေတြကုိ ေျပလည္ေအာင္ ညႇိႏႈိင္းေပးဖုိ႔လာတဲ့ ကုလသမဂၢ အႀကီးအကဲကုိ
ဒီလုိ ေတြ႔ဆုံခြင့္ မျပဳတာဟာ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး က်ဳိးပမ္းမႈေတြကုိ လက္မခံတဲ့
သေဘာပဲလုိ႔ ပါတီ ေျပာခြင့္ရသူ ဦးဉာဏ္၀င္း က ဆုိလုိက္ပါတယ္။

"က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီလို မေတြ႔ျဖစ္တာ၊ ေတြ႔ဖို႔ ခြင့္မျပဳတာဟာ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ရွိ အစိုးရ

အေနနဲ႔ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးကို မလိုလားဘူး၊ ဒီမိုကေရစီေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို
ထိခိုက္ေစတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲလို႔ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီလို ေျပာခ်င္ပါတယ္။"

အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ကေတာ့ အခုခရီးစဥ္မွာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရး၊ အစုိးရနဲ႔

အတုိက္အခံၾကား ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးေတြ ျဖစ္ေပၚဖုိ႔နဲ႔၊ စစ္အစုိးရက ကမကထ လုပ္ၿပီး
ေရွ႔ႏွစ္ထဲ က်င္းပေပးဖုိ႔ရွိတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မွ်မွ်တတ ျဖစ္ေစဖုိ႔
စတဲ့ကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သက္ဆုိင္သူေတြနဲ႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေတြ႔ဆုံဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားတာ
ျဖစ္ပါတယ္။ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ရဲ႔ ေသာၾကာေန႔နဲ႔ စေနေန႔ ၂ ရက္ၾကာ ခရီးစဥ္
အခ်ိန္အမ်ားစုဟာေတာ့ စစ္အစုိးရ ႐ုံးစုိက္ရာ ေနျပည္ေတာ္မွာ ကုန္ဆုံးခဲ့တာျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီမွာ
စစ္အစုိးရ အႀကီးအကဲ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ၊ တုိင္းရင္းသား အဖဲြ႔အစည္း တခ်ဳိ႔နဲ႔
ေတြ႔ဆုံခဲ့တာလုိ႔ ရန္ကုန္ ကုလသမဂၢ႐ုံးက ေျပာပါတယ္။

"ဒီ ၂ ရက္ ခရီးစဥ္မွာ မေန႔ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ နဲ႔ ၂ နာရီ နီးနီး

ေတြ႔ခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေတြ႔ခဲ့ၿပီးေတာ့ ေနာက္တခါ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၁၀ ခု၊ ေနာက္တခါ
တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ည က်ေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ အလုပ္သေဘာ ညစာ
စားပြဲ တက္ေရာက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊ နဲ႔ ေနာက္တႀကိမ္
ျပန္ေတြ႔ပါတယ္။ ေတြ႔ၿပီးေတာ့ အခု ရန္ကုန္မွာ ခဏ နားၿပီးေတာ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚကို
သြားၾကတယ္ခင္ဗ်။ က်ံဳဒါး ေက်းရြာ ဆိုတာကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အခု အဲဒီကေန ျပန္လာၿပီးပါၿပီ
ခင္ဗ်။"

ရန္ကုန္ ကုလသမဂၢ႐ုံးက ျပန္ၾကားေရး အရာရွိ ဦးေအး၀င္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့

ကုလသမဂၢ အႀကီးအကဲ တဦးအေနနဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံက ျပႆနာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ၾကား၀င္
ျဖန္ေျဖမယ့္ ခရီးစဥ္အတြင္း ထိန္းသိမ္းခံ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကုိ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခြင့္
ရမွာသာ ဒီခရီးစဥ္ အႏွစ္သာရ ရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ အကဲခတ္ေတြက တြက္ဆေနၾကတာပါ။ ဒီလုိမွ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 182

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈ ရွိတဲ့ ခရီးစဥ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔လည္း
ဆုိေနၾကတာမုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီရဲ႔ သေဘာထားကုိ ေမးၾကည့္ပါတယ္။

"တခုလံုးကို ေအာင္ျမင္တယ္၊ မေအာင္ျမင္ဘူး ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေလာေလာဆယ္ မွတ္ခ်က္

မျပဳႏုိင္ပါဘူး။ သူ႔ခရီးစဥ္က လိုအပ္ခ်က္ အျပည့္အစံု လုပ္ခြင့္မရဘူး ဆုိတာပဲ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
ေအာင္ျမင္တယ္ မေအာင္ျမင္ဘူး ဆုိတာ ဘာေတြ ေဆြးေႏြးၿပီး ဘာေတြ ေျပာတယ္ ဆိုတာ
က်ေနာ္တုိ႔ သိဖုိ႔ လိုမယ္ေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ အခုအေျခအေနမွာ ဘာမွမသိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္မရတာ ကေတာ့ ဒါ ထိခိုက္မႈတခုပဲလုိ႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။"

အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (အဲန္အယ္လ္ဒီ) ပါတီ ေျပာခြင့္ရသူ ဦးဉာဏ္၀င္း ပါ။ ကုလသမဂၢ

အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ရဲ႔ ခရီးစဥ္ အဆုံးသတ္ အျဖစ္နဲ႔ကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔အေျခစုိက္ ကုလသမဂၢ
အဖဲြ႔အစည္းက ကုိယ္စားလွယ္ေတြ အပါအ၀င္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ထဲတုန္းက
တုိက္ခတ္ခဲ့တဲ့ နာဂစ္ဆုိင္ကလုန္း ေလေဘး ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းမွာ အကူအညီေပးၾကတဲ့
ႏုိင္ငံတကာက အလႉရွင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆုံစကားေျပာၿပီး ညေနပုိင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ကေန ထုိင္းႏုိင္ငံကုိ
ထြက္ခြာဖုိ႔ရွိပါတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႔မွာ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြ
တရပ္လုပ္ၿပီး သူ႔ခရီးစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေျပာဆုိသြားမယ္လုိ႔လည္း ဆုိပါတယ္။

Brown raises prospect of more

Myanmar sanctions
LONDON (AFP) 4.7.2009— Prime Minister Gordon Brown raised the
prospect Saturday of further sanctions against Myanmar following UN
Secretary General Ban Ki-moon's fruitless visit to the military regime.

"We await the secretary-general's report," Brown said in a statement from his
office. "I hope that there is still the possibility of a change of approach from
Burma.

"But if not, my sad conclusion is that the Burmese regime has put increased
isolation, including the possibility of further sanctions, on the international
agenda."

Brown's comments came after Myanmar's refusal to let Ban meet pro-
democracy leader Aung San Suu Kyi during a two-day visit. Ban described the
move "a setback for the international community."

Human rights groups had warned the visit would be seen as a failure unless he
managed to win her release.

Brown said Ban was "right to go to Burma. He gave powerful voice to the
UN's core mission -- our collective commitment to humanitarian relief,
democratic governance and human rights."

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 183

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
"But it is a measure of the obstinacy of the Burmese regime that they have
once again failed to respect those principles and failed to properly respond to
the international figurehead who best embodies them."

Brown had on Friday described Ban's visit as "a crucial moment for the
international community."

In an entry for the Huffington Post blog, the British prime minister had urged
Myanmar to mark Ban's arrival by halting Aung San Suu Kyi's trial -- on
charges of breaching the terms of her house arrest -- and setting her free.

The 64-year-old was transferred from her lakeside home to Yangon's notorious
Insein prison in May to face trial after an American man swam uninvited to the
property. She faces up to five years in jail if convicted.

Aung San Suu Kyi has been under house arrest or in detention for 13 of the
last 19 years since the junta refused to recognise her National League for
Democracy's landslide victory in Myanmar's last elections, in 1990.

Myanmar denies U.N. chief a visit

with Suu Kyi
Story Highlights
UN chief was denied permission to see Myanmar pro-democracy leader
Resumption of trial of Myanmar pro-democracy leader Aung San Suu Kyi
delayed
Suu Kyi is on trial over allegations of subversion

(CNN) -- United Nations chief Ban Ki-moon was denied permission to see Myanmar
pro-democracy leader Aung San Suu Kyi, reporters traveling with the secretary-
general said Saturday.

Ban told reporters about the denial after he met with Than Shwe, leader of
Myanmar's military junta.

Ban is in Myanmar at the invitation of the ruling military junta for talks that are
expected to include the detention of Suu Kyi, as well as the detention of other
political prisoners.

Officials in Myanmar delayed the resumption of the trial of Suu Kyi Friday. The
delay is the latest in a string of postponements and came as U.N. Secretary-
General Ban Ki-moon arrived in the Asian nation for talks with government officials.

"The secretary-general believes that the sooner these issues are addressed, the
earlier Myanmar will be able to move towards peace, democracy and prosperity,"

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 184

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Michele Montas, Ban's spokeswoman, said this week. "He looks forward to meeting
all key stakeholders to discuss what further assistance the United Nations can offer
to that end."

Myanmar's government has said next year's scheduled elections will reintroduce
democracy in the country.

Suu Kyi -- the face of Myanmar's pro-democracy movement -- is on trial on

allegations of subversion. The Nobel Peace Prize winner and two of her maids
have been charged in a May 3 incident in which an American, John William Yettaw,
53, swam across a lake to her house and stayed for at least a night.

Myanmar's military regime has held Suu Kyi under house arrest for 13 of the past
19 years and rarely allows her visitors.

If convicted, Suu Kyi, 64, could face three to five years in prison. Her trial is being
held inside a prison compound near Yangon. The proceedings have repeatedly
adjourned while Suu Kyi's lawyers have challenged the court's rulings in the case.

Ban told CNN in May that he was in talks with Myanmar's leadership about
traveling to Yangon to seek Suu Kyi's release, as well as push for democratization.

"This is an unacceptable situation when she has been under detention for such a
long time," Ban said. "She's a Nobel peace laureate."

Suu Kyi has been barred for life from running for political office, but human rights
groups suspect that Myanmar's junta worries that her release would invigorate the
opposition.

She has been the focus of a global campaign to free her.

Her National League for Democracy won more than 80 percent of the legislative
seats in 1990, but she was disqualified from serving because of her house arrest,
and the military regime ignored the results.

It was during her house arrest that she won the Nobel Peace Prize in 1991.

Suu Kyi married a British man, who died in 1999, and they have two sons.
Myanmar's government now says citizens who have borne children with foreigners
cannot run for office.

Ban's visit to Myanmar is his first since May 2008. That followed Cyclone Nargis,
which killed an estimated 150,000 people.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 185

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Sunday, Jul. 05, 2009

Ban Ki Moon Leaves Burma

Disappointed
By Robert Horn

Before it began, United Nations officials had described UN Secretary-General Ban

Ki Moon's visit to Burma as a diplomatically risky mission that could end in failure.

After it ended, following two days in Burma and two rare and lengthy meetings with

the reclusive leader of the country's military government, Ban had come away with
nothing concrete to show for his venture. His requests to meet imprisoned Nobel

Peace Prize winner Aung San Suu Kyi were rejected. His pleas for the government

to release its 2,000-plus political prisoners were ignored. "I believe the government

of Myanmar failed to take a unique opportunity to show its commitment to a new

era of openness," Ban told reporters at Bangkok's international airport Saturday

night.

Burma, which the ruling junta has renamed Myanmar, hasn't seen anything

resembling openness for nearly five decades, having been ruled by military regimes

since 1962. Its generals have isolated the country, ground it into poverty and

brutally suppressed periodic mass uprisings in support of democracy — the last, in

2007, was led by Buddhist monks who were gunned down or arrested. The regime

says it will hold national elections in 2010, but many observers say they are

designed to cement military rule under a civilian guise. The democracy movement's

leader, Aung San Suu Kyi, has been kept under house arrest for 13 of the past 18

years. The regime has now put her on what U.S. President Barack Obama has called

a "show trial" for violating the terms of her house arrest after an American man

broke into her home, claiming he had visions she would be assassinated. She faces a

five-year prison sentence if convicted. Even Burma's normally circumspect

neighbors in the Association of Southeast Asian Nations have criticized the regime
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 186
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

over the trial and Suu Kyi's never-ending imprisonment. (See pictures of foreign
investment in Burma.)

During his first meeting with Than Shwe, Ban asked for permission to see Suu Kyi.

Than Shwe refused. The UN's top diplomat said the success or failure of his mission

should not be judged solely on the benchmark of meeting Aung San Suu Kyi, though

he lamented that it would have been "an important symbol of the government's

willingness to embark on the kind of meaningful engagement" that would lend

credibility to the elections. Ban said his mission served the purpose of allowing him

to convey what the international community and the United Nations expects from

the regime, as far as progress towards democracy, directly to the country's leader

General Than Shwe. He said he did this "as strongly as possible, as hard as I could
press." He believes, he said, that Than Shwe will "seriously consider" his proposals

for making national elections scheduled for 2010 "credible, inclusive and
legitimate."

Democracy activists remain unconvinced. "The regime thumbed its nose at the

entire UN system," said Debbie Stothard of ALTSEAN, a Southeast Asian-based

network of activist groups campaigning for democracy and human rights in Burma.

"It's time for the international community and the UN to take off the kid gloves. It's

time the international community stopped regarding crimes against humanity,

repression and human rights violations as normal for Burma. The regime didn't fail
to take this opportunity, it refused to."

Ban's optimism going into last week's meeting probably sprung from his limited

success with Than Shwe during a previous meeting in 2008, convincing him to

allow outside humanitarian assistance into the country after Cyclone Nargis. But he

is far from the first diplomat to fail to persuade Burma's generals to entertain any

serious notion of real political reform. Going forward, Ban said he would brief the

UN on the visit, and the organization would monitor the regime's progress on his

proposals, which he did not outline in detail, save for saying election laws and an

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 187

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

election commission should be established, and that all political prisoners should
be released and all political parties be allowed to participate in the 2010 polls.

Stothard says the regime fears a Security Council inquiry into war crimes and

crimes against humanity. Burma has been engaged in a civil war with various ethnic

groups since 1948, although some have signed ceasefire agreements with the

government. The regime has been accused of torturing its political prisoners. But

China and Russia have opposed any Security Council action on Burma. China,

which views Burma as a resource-rich, strategically important client state, is seen as

the regime's strongest backer in the international community. "It's time China

realized that having instability on its border with Burma is not in its best interests,"

Stothard said, adding that tensions were increasing between the military and ethnic
armies in Burma based near the China border. (Read "The Scramble for a Piece of
Burma.")

Russia's expanding trade with Burma includes an agreement to sell the poverty-

stricken nation a nuclear research reactor, and the regime has also been bolstering

ties with North Korea, receiving arms shipments from its sister Asian pariah state,

and employing North Korean engineers to build massive underground bunkers at

its fortress-like capital of Naypyidaw.

Ban stressed that he would remain focused on the situation, and said he expected

the government "to demonstrate real progress in the near future." Real progress,

however, hasn't been seen in Burma since 1962. And contempt for the UN is

nothing new among Burma's generals. A Burmese, U Thant, served as UN Secretary

General for ten years, from 1961-71. When he died in 1974 and his body was flown

back to Burma, leader Gen. Ne Win, the mentor of current ruler Gen. Than Shwe,
refused U Thant a state funeral, or any honors whatsoever.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 188

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Thursday, Sep. 06, 2007

Burma's Military Solution

By Hannah Beech

It was over in a matter of minutes, but the significance of the occasion

vastly exceeded its brevity. On Aug. 28, 20 demonstrators gathered at a
market in Burma's commercial capital, Rangoon, to protest against the
junta's decision to dramatically raise prices of essential goods. Led by
labor activist Su Su Nway, the crowd had just begun to chant slogans
when thugs employed by the ruling generals swooped in and started
dragging the protesters into waiting vehicles. The frail Su Su Nway, who
had only emerged from prison last year after serving seven months for
reporting cases of forced labor to the U.N., was also manhandled by the
mob of security forces but managed to escape in a taxi chauffeured by a
sympathetic driver. "The junta is trying to create a very intimidating
environment," Su Su Nway told TIME shortly before she evaded arrest.
But the 34-year-old activist refuses to be intimidated. "People must
stand up," she says, "and choose between freedom and oppression."

Many Burmese are doing just that. The short-lived rally in Rangoon was
one of 20 or so protests that in recent weeks have erupted across Burma
— a rare display of civil disobedience by a people who have been ruled
for 45 years by one of the world's most reclusive, and repressive,
military regimes. The last time there were mass countrywide
demonstrations, in 1988, the military cracked down hard, killing
thousands of protesters and dashing hopes of democratic reform. Now
daily life in this nation of 53 million has become so desperate that an
impoverished populace may feel it has little choice but to take to the
streets again.
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 189
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

The current rallies were triggered by the junta's Aug. 15 diktat to hike
fuel prices up fivefold, sending everything from food to transportation
costs soaring. Four days later, former student leaders from the '88 era
organized a series of rallies in Rangoon, which drew hundreds of
supporters. Even with most activists now locked up or on the run,
demonstrations have continued to break out like spores across the
nation. Buddhist monks have marched by the hundreds in several
cities, adding a stamp of spiritual authority to the protest movement.
University students have gathered, too, along with sidelined politicians
and even some farmers. Human-rights groups estimate that more than
100 people have been arrested so far, including three bystanders in the
western city of Sittwe whose alleged crime was to offer drinking water
to a procession of protesting monks. On Sept. 3, a march from the town
of Labutta drew hundreds of supporters before security forces broke up
the rally. "If the regime doesn't resolve the underlying economic
problems — and I don't think it can quickly — then things are not going
to quiet down," says Khin Ohmar, an '88 student leader who lives in
exile in Thailand. "We've all been waiting for the point when normal
people overcome their fear of the regime and rise up; this could be that
moment."

The big question is whether these scattered demonstrations will lead to

a replay of Burma's version of Tiananmen, when a nation confronted its
brutal military rulers only to be crushed by an iron fist. Certainly, there
are similarities between today's protest movement and that of 1988.
Although the previous strikes are now glossed with a patina of
democratic yearning, their initial motivation was also economic. Back
then, the military regime demonetized the local currency, rendering
millions of people's savings worthless. Small groups began marching
over a six-month period, a stop-start effort that culminated in August
1988 with tens of thousands of people thronging Rangoon's streets. But

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 190

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

the military quickly sent bullets into the crowds. By 1990, elections won
by future Nobel laureate Aung San Suu Kyi's National League for
Democracy (NLD) had been ignored by the junta. Burma slunk back
into isolation.

This time around, the world, galvanized by blow-by-blow images

transmitted via cell phones and through the Internet, has taken rapid
notice of the protests and the subsequent crackdown. On Aug. 30, U.S.
President George W. Bush condemned the junta's actions, and White
House aides have promised that Burma will be a "major topic of
discussion" at the APEC annual summit, which opened this week in
Sydney. A day later, U.S. First Lady Laura Bush, who has personally
followed the situation in Burma for years and has met with many
Burmese activists, called U.N. Secretary-General Ban Ki Moon to press
for more action from the international body. "One thing we can do to
work toward national reconciliation in Burma is for the Security
Council to speak out formally," Mrs. Bush told TIME. "Will that work? I
don't know. But it's the least we can do." The First Lady also praised
efforts of other leaders like British Prime Minister Gordon Brown, who
has voiced forceful criticism of Burma's generals. "It's important for
governments to put as much pressure on the military regime to listen to
the people," she said. "That's all these protesters are asking." Even some
of Burma's normally silent neighbors have piped up. In a landmark
statement last month, lawmakers from ASEAN, of which Burma is a
member, publicly castigated China for its continued support of the
regime. (Beijing's economic patronage has blunted the effect of
international sanctions imposed on the junta, punitive measures that
many Burmese support.) "We know the world is on our side now," says
Aung Zaw, a former student activist who lives in northern Thailand and
edits a Burma-focused publication called the Irrawaddy. "That moral

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 191

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

support is very important for the people back in Burma, who are risking
their lives to fight the regime."

The international outcry presumably has not gone unnoticed by

Burma's generals, who have unveiled their impression of political
reform — a variety they call "discipline-flourishing democracy." On
Sept. 3 the regime announced it had finally agreed to basic guidelines
for a new constitution, 14 years after the generals summoned a national
convention of handpicked delegates to draft a new charter. (The junta
suspended the previous constitution in 1988.) But no timetable for
elections has been set, nor is Suu Kyi's NLD part of the political process.
Indeed, the new constitutional outline seems specifically designed to
keep out Suu Kyi, long seen as the only leadership alternative to the
junta despite her many years under house arrest. The national
convention demands that the Prime Minister's position, for instance,
must be held by someone with military experience, which Suu Kyi does
not have. "It's a sham process that only legalizes the military's grip on
power," says exiled dissident Khin Ohmar. "How can this be called
democracy?"

The economic front is no better. Roughly 90% of the population lives

near or below the poverty line, even though Burma is blessed with
lucrative resources like natural gas and timber. The country's generals
are hardly known for their financial savvy: one former regime chief
denominated bank notes by the number nine simply because he
considered the digit auspicious. Obsessed with its survival, the junta
has dramatically expanded the military; 40% of the nation's annual
budget is believed to be spent on the 450,000-strong army. Inflation is
running at more than 30%. Last month's fuel hike led to a tripling of
bus fares on some routes, leaving many of Rangoon's estimated 2.4
million commuters unable to afford their ride to work. The prices of
basic foodstuffs like rice and eggs are also skyrocketing. "At this rate,
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 192
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

even a meal every day might become a luxury," says housekeeper May
Oo, who now spends 60% of her salary on her daily commute into
Rangoon. Even upper-middle-class families are cutting back. Say Phaw
Waa, a law student and daughter of a publishing-company executive, is
considering joining a distance-learning program so her family won't
have to shell out her bus fare to the university.

The hardships are made more painful by a widening wealth gap. The
country's military leaders are leading ever more ostentatious lives, their
wallets fattened by gas-pipeline deals with neighbors China, Thailand
and India. The ruling class cruises around in luxury cars and cloisters
itself in compounds ablaze with lights, even as most Burmese face
constant electricity rationing. A samizdat video circulating in Rangoon
shows junta chief Than Shwe's daughter, decked out in jewels, getting
married in a lavish ceremony — this in a country where the average
annual per capita income is just $225. Even more galling, the junta
turned a thicket of jungle into a brand new administrative capital in late
2005, a project that doubtless cost hundreds of millions of dollars to
build. Today, Naypyidaw is an eerie landscape of broad, empty streets
framed by behemoth government ministries. "It's a complete waste of
money," says a senior journalist in Rangoon who asked not to be named
for fear of being arrested. "The same money could have been used to
meet the needs of the poor population."

The punishing economic situation may have one unexpected benefit: it

could re-energize Burma's hobbled opposition, a motley crew of NLD
politicians, '88-era student leaders and labor activists. After the
democracy movement was crushed 19 years ago, many opposition
leaders left for exile or went underground. Others, like Suu Kyi or poet
turned activist Min Ko Naing, were jailed for long stretches. Burmese
dissidents may have gained a martyr-like fame abroad, but their grand
ideals of freedom and democracy resonated less with a public just
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 193
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

struggling to feed itself. Yet in recent months, the opposition has

started addressing such bread-and-butter issues more effectively — and
that could turn the current economic protests into a future base of
political support. "Most Burmese have only known dictatorship, so
when you talk about democracy it means nothing to them," says Mark
Farmaner, acting director of Burma Campaign U.K. "But the opposition
is now starting to explain, 'Democracy means accountability from
leaders, and that means that generals can't drive luxury cars while you
starve.' That message is striking a definite chord with the population."

Public support is paramount for protest leaders who are now on the
run. "The wave of sympathy is in our favor," says one activist who has
so far escaped the police dragnet. "You knock on a door late at night
and whisper, 'Let me in, brother.' People willingly help us, even though
they're well aware of the dire consequences." Still, the regime is doing
its best to prevent further unrest and capture any stray dissidents.
Trucks full of hired thugs patrol major street corners in Rangoon. The
U.N. special rapporteur on human rights in Burma, Paulo Sérgio
Pinheiro, says he has received reports that some of the arrested activists
are being tortured. Buses to Thailand, where many dissidents fled back
in '88, are being searched for activists on the run.

Despite the harsh condemnation from global leaders, no concrete action

has so far been taken by the international community. A bipartisan
team of U.S. lawmakers has written to U.S. Secretary of State
Condoleezza Rice, urging her to call an emergency U.N. Security
Council meeting on Burma. Without firm action from bodies like the
U.N. or economic patrons like China, the members of Congress fear that
Burma's generals may very well keep up their repressive ways, as they
did back in '88. In the meantime, Burma's underground activists are
asking for continued resistance from the nation's embattled populace.
The latest effort, slated for three evenings this month, instructs
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 194
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Burmese to bang on pots, pans and other metal objects at 7:02 p.m.,
8:01 p.m. and 9 p.m. — all auspicious times that add up to the number
nine so beloved by Burma's military brass. Organizers hope the cover of
night will embolden more people to join the astrologically inspired
noise campaign. Burma's long-suffering citizens can only hope the stars
will finally align in their favor

Scant results for Ban in Burma

By Laura Trevelyan
BBC News, Bangkok

UN Secretary General Ban Ki-moon has just returned from

Burma, where the ruling general, Than Shwe, refused to allow
him to meet jailed opposition leader Aung San Suu Kyi.

Not until last Sunday did Ban Ki-moon finally decide to accept this
Mission Impossible, visiting Burma just as Ms Suu Kyi's trial was
scheduled to resume.

Mr Ban and his aides carefully weighed up whether to go or not.

US officials warned Mr Ban privately that he could be used by the

generals to endorse their treatment of Ms Suu Kyi, a concern forcefully
stated by Human Rights Watch.

France was lukewarm. Britain, the most gung-ho of the major powers at
the UN on this topic, suggested Mr Ban see if he could visit later in July.

Russia and China were supportive of the visit so the UN Security Council,
unhelpfully but typically, was split.

Some UN officials were concerned that Mr Ban might repeat the

experience of his recent trip to Sri Lanka, in the immediate aftermath of
the government's victory over the Tamil Tigers.

There the government seemed to be using Mr Ban's visit to endorse their

position, seeing him as a figure to be taken on a victory lap of the
conflict zone.

He visited government-run camps for displaced Tamils but his attempt to

improve conditions there had to compete with the government's
insistence that all was well.

Elusive 'deliverables'

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 195

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
On the plus side, UN officials hoped the rapport built up between Mr Ban
and Gen Than Shwe in the aftermath of Cyclone Nargis last year might
help produce something.

Mr Ban played a pivotal role in persuading Than Shwe to allow

international aid workers into the worst-affected areas of the flooded
delta region.

Mr Ban (right) met Burma's military leader twice

However the "deliverables", as diplomats call the possible results of

meetings, remained annoyingly elusive.

UN officials hoped the Burmese generals might decide to release some of

the 2,100 political prisoners in the country, and possibly allow Mr Ban to
see Aung San Suu Kyi. But it was all up in the air.

Mr Ban met Than Shwe for nearly two hours on Friday, in the pristine
new capital of Nay Pyi Taw, where they discussed political prisoners and
the trial of Ms Suu Kyi.

Mr Ban asked to see her and the generals stalled.

On Saturday morning, another half-hour meeting, and Than Shwe told

Mr Ban that he could not see the opposition leader.

The ostensible reason was that she was on trial for failing to observe her
house arrest.

At that point it also became clear that no immediate releases of political

prisoner were on the cards.

Even before Mr Ban had left Burma, his visit was being criticised.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 196

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Don McKinnon, the former secretary general of the Commonwealth, told
the BBC going home empty-handed was bad for the UN and bad news
for Mr Ban. He suggested the secretary general had been badly advised.

One senior UN official expressed frustration with the argument that

visiting rogue governments legitimised their image: "The SG can't talk to
questionable regimes without someone saying you're putting the nice
label on them."

The generals' assurances

So what did Mr Ban achieve?

The generals have assured him they will conduct free, fair and
transparent elections next year.

These will be the first elections for 20 years, since Ms Suu Kyi's party
won and the generals annulled the result.

The generals' roadmap to what they call disciplined democracy has been
widely criticised for underscoring their grip on power.

A quarter of the seats in the new parliament building which I saw under
construction in the capital will go to the army.

Given what happened in 1990, assurances about the conduct of an

election have to be carefully monitored.

Than Shwe did tell Mr Ban that when he came next, the generals would
be ordinary citizens, because the handover of power to a civilian
government would have taken place.

Some analysts say Than Shwe is genuinely thinking about the succession
and how to hand over power, and Mr Ban could be the person to help
bring Than Shwe and Ms Suu Kyi together.

The generals are seriously considering whether to release political

prisoners before the election, reported Mr Ban. Another one to watch,
but will they?

Senior UN officials say the secretary general did speak truth to power,
both when he met Than Shwe and when he delivered a speech in
Rangoon's drug elimination museum in public.

He laid it on the line, said one source, and told them what is required of
them for international respectability.

Western diplomats say Mr Ban has kept the spotlight on the situation in
Burma and this is a process which has some way to go.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 197

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
The worry is that a UN process is exactly what the generals want, since
they can look as though they are engaging with the outside world while
actually doing very little.

Burma junta leader snubs UN chief

Burma's junta has refused to allow visiting UN Secretary General
Ban Ki-moon to meet jailed opposition leader Aung San Suu Kyi.

Mr Ban was told of the refusal when he held a second round of talks with
military leader Gen Than Shwe.

"I'm deeply disappointed," he told reporters. "I'm very sorry to report to

you that this is not possible."

Ms Suu Kyi's trial on charges of breaking the terms of her house arrest
was postponed again on Friday.

Mr Ban said Than Shwe had told him during their 30-minute meeting, in
the remote administrative capital Nay Pyi Taw, that Ms Suu Kyi was on
trial and he did not want to interfere with the judicial process.

The UN leader later left for Burma's main city, Rangoon.

Mr Ban's had a two-hour meeting with Gen Than Shwe on Friday.

A LIFE IN DETENTION
 1988: Junta comes to power after crushing pro-democracy uprising
 1989: Martial law declared; opposition NLD leader Aung San Suu Kyi
put under house arrest
 1990: NLD wins elections; result rejected by the ruling junta
 1995: Suu Kyi freed from house arrest; movements restricted
 Sept 2000: Under house arrest for trying to defy travel curbs
 May 2002: Released unconditionally
 May 2003: Detained after clash between NLD and junta forces
 Sep 2003: Home after surgery, under effective house arrest

Mr Ban said he had been assured that elections planned for 2010 would
be "held in a fair, free and transparent manner".

The UN chief is due to make a speech outlining his vision for Burma later
on Saturday.

Ms Suu Kyi, a Nobel Peace laureate, has spent much of the past two
decades in prison or under house arrest.

She was transferred from house arrest to prison in May after an

American man swam to her lakeside house. She faces up to five years in
jail if convicted.
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 198
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Next year's elections are part of the military government's "roadmap to
democracy," but critics say they will be a sham designed to strengthen
the generals' four-decade grip on power.

Opposition activists say Ms Suu Kyi's trial is designed to keep her out of
the way until after the elections.

欢迎访问新华网 - WWW.XINHUANET.COM
>>

UN chief: Myanmar leader promises to

hold inclusive general election

BANGKOK, July 4 (Xinhua) -- United Nations Secretary-General Ban Ki

Moon said Saturday that Myanmar top leader Senior-General Than Shwe has
promised him the Southeast Asian country will hold a fair and inclusive
general election in 2010.

Ban was speaking at a press briefing late Saturday during his stopover at
Suvarnabhumi Airport in the Thai capital of Bangkok after concluding a two-
day official visit to Myanmar.

During his stay in Myanmar's new capital of Nay Pyi Taw, Ban had two
meetings with Than Shwe, who is chairman of the State Peace and
Development Council, on Friday and Saturday.

Ban said the meetings covered a broad range of issues including Myanmar's
forthcoming general election in 2010 and the release of Aung San Suu Kyi,
leader of the opposition National League for Democracy (NLD).

Ban said Than Shwe told him that Myanmar would continue to follow its
seven-step roadmap, released in August 2003, to national reconciliation and
democracy.

Than Shwe promised that Myanmar's government would promulgate in time

the Election Law, which is being drawn, to fairly enable organization of
political parties to participate in the election and make the election inclusive,
the UN chief said.

Ban said it was a difficult job for him to convince the Myanmar government
to release Aung San Suu Kyi.

According to a Saturday report of the state-run Myanmar Radio and

Television (MRTV), Ban's request to meet Aung San Suu Kyi was turned

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 199

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
down since the opposition leader, along with U.S. citizen John William
Yettaw, is under trial.

Prior to the news briefing, Ban met with Thai Prime Minister Abhisit to
brief him on his trip to Myanmar and they talked about the upcoming ASEAN
(Association of Southeast Asian Nations) meetings due to occur in October in
the southern Thai resort of Phuket.

The trip was the second the UN chief paid to Myanmar. Ban first visited the
country in May last year to see first-handed the devastation left by cyclone
Nargis.

http://www.latimes.com/news/nationworld/world/la-fg-ban-un4-2009jul04,0,2458293.story
From the Los Angeles Times

Q&A

U.N. secretary-general defends his

approach to the job
United Nations Secretary-General Ban Ki-moon rejects the notions that the
world body has been shunted aside on security matters and that his moral
voice has been lacking.
By Bruce Wallace

July 4, 2009

Reporting from The United Nations — U.N. Secretary-General Ban Ki-moon

knew he was taking a risk by traveling to Myanmar this week to plead with the
country's ruling generals for a meeting with imprisoned opposition leader
Aung San Suu Kyi. Several Western diplomats warned Ban the generals would
use his presence to claim legitimacy for their autocratic rule, even as they
proceed with what many regard as a show trial of Suu Kyi for allegedly
violating terms of her house arrest.

But regional powers China and India argued that engagement was more likely
to soften the regime's hard line against political opposition.

Ban did not get the meeting with Suu Kyi on Friday, though he emerged from
two hours of talks with Senior Gen. Than Shwe saying he had urged the
regime to "accelerate the process of democratization."
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 200
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Before he left on his trip, Ban sat down in his United Nations office to discuss
Myanmar, Iran and growing criticism that his soft-spoken style has diminished
the secretary-general's moral clout.

You've focused on issues such as hunger and climate change, but one of
the criticisms about your time as secretary-general is that the U.N. has
been marginalized on security issues.

The U.N. has been cooperating with key players and regional organizations.
The perception you raise is because in the past the U.N. was the only universal
body. Now you have the emergence of many regional entities: the European
Union, the African Union. Look at the case of many African conflicts. The
African Union wants to take leadership, with strong [U.N.] material support,
financial support and political support. Even in Darfur, we have a joint
partnership. To people who have not been closely following, the United
Nations has been marginalized. But that is simply not true.

That's an argument for efficiency. But what people miss is the moral voice
they used to hear from the secretary-general.

It is not only the United Nations that can raise a moral voice. But when it
comes to universally accepted principles, the United Nations has been very
vocal. When there are civilian casualties, crimes which should be condemned
in the name of humanity, sexual violence against women, I have been more
vocal than any world leaders. And I was swift in going to Myanmar. I was the
first, and as of now the only one, who has gone into Myanmar and talked to
Senior Gen. Than Shwe.

In order to meet the generals, do you have to trade off the moral elements
of the job?

No, no. I have spoken on the basis of my moral duty. I will clearly tell them
that they must fully understand the expectations of the international
community. The whole international community wants to see Myanmar
promote the protection of human rights; release political prisoners, including
Aung San Suu Kyi; treat Aung San Suu Kyi as a partner for national
reconciliation. She can play an important role.

Myanmar is an example of where it's very difficult to defer to the regional

players, because the regional players are not bringing much pressure to
bear.

That is why I have been working very hard to try to open up this dialogue
channel. I was the one to pry open this door last year, and the United Nations
was able to save at least half a million people [after] Cyclone Nargis.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 201

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Do you think that some of the criticism you get is because there's a
Western perception of how diplomacy should be conducted, and that
Asian approaches to diplomacy are different?

There is a clearly Asian culture and a clearly Western culture. Both should be
mutually respected and mutually complemented. Most people regard my style
as low-key, soft-spoken. But this so-called quiet diplomacy is just one part of
my diplomatic style.

Sometimes when you deal with a certain leader who has been quite closed, it is
much more effective when you engage one-on-one. For them, they regard their
face, or authority, as No. 1. They don't want to be lectured in front of many of
their senior advisors. My experience tells me if I raise sensitive issues in
public, then their reaction [will be] very official, very emotional and hard-line.
It doesn't help the purpose of our meeting.

But if we meet [in private], we can really open up our hearts and I can really
advise these leaders, very sincerely, in a direct way, a very vocal way
sometimes. Sometimes it is very heated. In many cases, like in a meeting with
President [Omar Hassan Ahmed] Bashir of Sudan, [Zimbabwean] President
[Robert] Mugabe, or even with [Iranian] President [Mahmoud] Ahmadinejad,
I've been engaged in quite direct, straightforward talks, without much
diplomatic courtesy.

If President Ahmadinejad comes to the U.N. General Assembly in

September as the elected president of Iran, will you acknowledge his
election as legitimate?

It's up to the member states who should represent their country. If he comes as
president of Iran, I'm ready to meet with him again and discuss all matters. I
expressed my dismay at the excessive use of force against civilians for
expressing their feelings peacefully. They were all stopped, arrested and
beaten, some people were killed -- that was totally unacceptable. Freedom of
expression, freedom of assembly, freedom of information -- those are basic
principles of a democracy. The genuine will of the Iranian people must be
protected and respected.

Do you think the genuine will of the Iranian people was reflected in that
election?

That's what we have to watch. I've been watching very carefully, closely, all of
what's happening in Iran.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 202

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Myanmar Blocks UN’s Ban

From Meeting Aung San Suu
Kyi (Update1)
By Robert Fenner

July 4 , 2009 (Bloomberg) -- Myanmar’s military junta blocked

Ban Ki-moon from meeting with opposition leader Aung San
Suu Kyi as the United Nations chief seeks to free political
prisoners in the Southeast Asian country.

The regime announced the decision after a second meeting

between the UN head and Myanmar leader Than Shwe in the
capital of Naypyidaw, Agence France-Presse reported, citing
Ban.

Ban is on a two-day visit to Myanmar, formerly known as

Burma, pressing the government to free 2,100 political
prisoners, resume national reconciliation and ensure credible
elections next year.

“I am deeply disappointed that senior general Than Shwe

refused my request,” Ban said. Allowing the meeting, he said,
“would have been an important symbol of the government’s
willingness to embark on the kind of meaningful engagement
that is essential if the elections in 2010 are to be seen as
credible.”

Suu Kyi, who has spent 13 years in detention since her party
won the last elections in 1990, faces prison for allegedly
violating a house arrest order. Pro-democracy campaigners
say the potential five-year jailing is designed to prevent the
64- year-old Nobel Peace Prize winner from contesting polls
promised by the ruling generals in 2010.

Suu Kyi was transferred to prison last month to face trial, with
prosecutors alleging she allowed an American intruder to stay
for two days after he swam to her lakeside home in Yangon.

‘Strongest’ Terms

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 203

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Ban said in Tokyo earlier this week that he would “raise in the
strongest possible terms” the international community’s
concerns about the situation in Myanmar.

The visit is Ban’s first since he persuaded the junta to accept

international aid last year in the wake of Cyclone Nargis,
which killed about 138,000 people.

The military regime plans to hold elections in 2010 after 92

percent of voters approved a new constitution in a referendum
last year. The opposition has denounced the charter because
it bars Suu Kyi from holding office, and says the election is
designed to entrench the power of the generals who have
ruled Myanmar for almost half a century.

President Barack Obama has described Suu Kyi’s arrest and

court case as a “show trial” based on “spurious charges.”
Myanmar’s Foreign Ministry denied the charges are political,
saying they were “taken unavoidably” and the court case is
being conducted in accordance with “the rule of law.”

ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနျဖင့္
ႏိုင္ငံေရးအခြင့္အလမ္းမ်ား ဆုံး႐ံႈးဟု
ကုလသမဂၢအႀကီးအကဲ ဘန္ကီမြန္း ေျပာၾကား
NEJ / ၆ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉
ႏိုင္ငံေရးအရ ပြင့္လင္းမႈရိွေၾကာင္း ျပသႏိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ျမန္မာစစ္အစိုးရ အေနျဖင့္
လက္လြတ္ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရသည္ဟု ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက
ေျပာၾကားလိုက္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔သြားေရာက္ခဲ့သည့္ ဇူလိုင္ (၃) ရက္နွင့္ (၄) ရက္္ခရီးစဥ္အတြင္း

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခြင့္ေတာင္းခဲ့သည္ကို နအဖစစ္ေခါင္းေဆာင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက လက္မခံဘဲ ျငင္းပယ္ခဲ့သည့္အတြက္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းက
သတင္းေထာက္မ်ားအား ယင္းသို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နွင့္ ေတြ႔ခြင့္မရသည့္အတြက္ အလြန္စိတ္ပ်က္မိေၾကာင္းလည္း

မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 204

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ထိုသို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္အား ေတြ႔ဆုံခြင့္မေပးျခင္းသည္

မွားယြင္းသည္ဟု ၎အေနျဖင့္ ယူဆေၾကာင္း ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီး သခင္ခ်န္ထြန္းက
ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ ေျပာသည္။

၎က “အမွန္က ကမာၻ႔ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ဆိုတာ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာက

ေထာက္ခံတင္ျပထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္ကို ေတြ႔သင့္ ေတြ႔အပ္တဲ့၊
တကယ္လည္း ေတြ႔ခြင့္ေပးသင့္တဲ့ကိစၥလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကို
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္မေပးဘူးဆိုတဲ့လုပ္ရပ္ဟာ တင္းမာလြန္းတဲ့သေဘာ
သက္ေရာက္သြားတဲ့ အတြက္ တိုင္းျပည္အတြက္ေရာ၊ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္အေနနဲ႔ေရာ
ကမာၻက အထင္ျမင္ေသးစရာတခုလို႔ ယူဆမိပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံခရီးစဥ္အတြင္း သူ႔အေနျဖင့္

သူ႔တာ၀န္သူ ထမ္းေဆာင္သည့္ သေဘာ သက္ေရာက္ေၾကာင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
နအဖက ေတြ႔ခြင့္မေပးသည့္အတြက္ က်န္သည့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြး ေရးကိစၥ၊
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား အားလုံးလႊတ္ေပးေရးကိစၥတို႔တြင္ စစ္အစုိးရအေနျဖင့္
ပိုမိုတင္းမာလာမည့္ သေဘာမ်ဳိး ရိွမည္ဟုလည္း သခင္ခ်န္ထြန္းက ေျပာသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းကမူ နအဖစစ္အစိုးရသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္

ေတြ႕ခြင့္မေပးသည္မွလြဲ၍ က်န္သည့္ အဆိုျပဳခ်က္မ်ားကို အေလးအနက္ထားၿပီး
စဥ္းစားေနသည္ဟု ယူဆေၾကာင္း ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ သု၀ဏၰဘူမိေလဆိပ္
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ျမန္မာအစိုးရအေနျဖင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို အမ်ားကလက္ခံႏိုင္ရန္

လုပ္ေဆာင္လိုသည့္ဆႏၵရိွေၾကာင္း ျပသရန္ အေရးႀကီးေၾကာင္းလည္း မစၥတာဘန္ကီမြန္းက
ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ျပန္လႊတ္ေပးရန္၊

အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးမႈ ျပဳလုပ္ရန္ႏွင့္
လြတ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တသည့္ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေစရန္တို႔အတြက္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းက
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆုံရာတြင္ တိုက္တြန္းခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ၂၀၁၀
ေရြးေကာက္ပြဲကို တရားမွ်တမႈရိွေစပါမည္ဟု ကတိေပးခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးက ယင္းသို႔ ကတိေပးခဲ့ေသာ္လည္း နအဖျပဳလုပ္မည့္ ေရြးေကာက္ပြဲသည့္

ဓားမိုးၿပီးလုပ္သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိး ျဖစ္ႏိုင္ေျခမ်ားေနသည္ဟု
ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ဳိးသားၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရ (အန္စီဂ်ီယူဘီ) ၏
ကုလသမဂၢဆိုင္ရာတာ၀န္ခံ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းက ေျပာသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 205

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
၎က “ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္မွာကို လြတ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ေလ်ာ္ညီတဲ့
ႏိုင္ငံေရး၀န္းက်င္ ဖန္တီးေပး ရမယ္။ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြ လြတ္လပ္စြာဖြဲ႔စည္းခြင့္ေတြ၊
ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခြင့္ေတြ၊ မဲဆြယ္ခြင့္ေတြ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (၂,၀၀၀) ေက်ာ္က
ေထာင္ထဲမွာရိွေနၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊
တုိင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေထာင္ထဲမွာရိွေနရင္ ေရြးေကာက္ပြဲအေနနဲ႔ အင္အားစုအားလုံး
ပါ၀င္တဲ့ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး” ဟု ေျပာသည္။

ကုလသမဂၢအႀကီးအကဲအေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သေဘာထား

အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာသြားၿပီးသည့္ေနာက္ စစ္အစိုးရဘက္မွ
အမွန္တရားကို ႐ႈျမင္ၿပီး တုံ႔ျပန္ရန္သာလိုအပ္သည္ဟု ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းက ေျပာသည္။

“ဒါေပမယ့္ အခု ဘန္ကီမြန္းရဲ႕ခရီးစဥ္မွာေတာ့ တိတိက်က် ရလဒ္မရ႐ုံတင္မကဘူး၊

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊဟာ ကုလသမဂၢရဲ႕ ၾကား၀င္ဖ်န္ေျဖမႈကို သိပ္ၿပီး အေလးမထားဘူး။
ေနာက္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို တကယ္ေဖာ္ေဆာင္ခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအာသီသ
မရိွဘူးဆိုတာ ျပေနတယ္။ ေနာက္ ကုလသမဂၢရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခုိက္ေစပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ သေဘာထားကိုလည္း ျငင္းပယ္တဲ့သေဘာရိွတယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ကုလသမဂၢလုံၿခံဳေရးေကာင္စီတြင္

စည္းေႏွာင္မႈရိွသည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခု ခ်မွတ္ရန္လိုအပ္ေနၿပီး ေကာင္စီအေနျဖင့္
တစုံတရာတုံ႔ျပန္မႈ ျပဳလုပ္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္းလည္း ၎က ေခတ္ၿပိဳင္သို႔
ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ခြင့္မေပးႏုိင္ေၾကာင္း
ႀကဳိတင္အသိေပးထားဟု နအဖသတင္းစာတြင္ေဖာ္ျပ
NEJ / ၆ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းအား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္

ေတြ႔ခြင့္မေပးႏုိင္ေၾကာင္း ႀကဳိတင္အသိေပး ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း နအဖသတင္းစာမ်ားတြင္
ေဖာ္ျပထားသည္။

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္း၏ ခရီးစဥ္အတြက္ မစၥတာဂမ္ဘာရီ

လာေရာက္ညႇိႏႈိင္းစဥ္ကပင္ ထုိကိစၥအား အသိေပးၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

မစၥတာဂမ္ဘာရီ၏ ဇြန္ (၂၆) ရက္ ခရီးစဥ္အတြင္း ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဉာဏ္၀င္းႏွင့္

ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးခဲ့သည္ ဆုိသည္မွလြဲ၍ ကုလသမဂၢဘက္က အေသးစိတ္ေျပာဆုိျခင္းမျပဳခဲ့ေပ။

ယခုအခါ မစၥတာဂမ္ဘာရီ၏ အႀကဳိခရီးစဥ္အတြင္း ႀကဳိတင္ညႇိႏႈိင္းထားခ်က္မ်ားကုိ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 206

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ျမန္မာစစ္အစုိးရက ဖြင့္ဟလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္ ၎၏ (၂) ရက္တာခရီးစဥ္အတြင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ (၂)

ႀကိမ္တုိင္တုိင္ေတြြ႔ဆုံခဲ့ၿပီး ႏွစ္ႀကိမ္စလုံးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံႏုိင္ေရး
အေလးေပးေျပာဆုိခဲ့ေသာ္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ယင္းကိစၥကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။

ထုိသုိ႔ျငင္းပယ္ရာတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက လြတ္လပ္မွ်တစြာ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ

တရားစီရင္မႈတြင္ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔
ေတြ႔ဆုံေပးႏုိင္ခြင့္မရွိပါေၾကာင္းဟု သုံးႏႈန္းေျပာဆုိသြားသည္။

သုိ႔ေသာ္ ႏုိင္ငံတကာအသုိင္းအ၀ုိင္းႏွင့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားကမူ တရားခြင္သည္

လြတ္လပ္မွ်တမႈမရွိဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။

အင္းစိန္ေထာင္အထူးတရားခြင္ကုိ နအဖစစ္အစုိးရက တံခါးပိတ္စစ္ေဆးေနၿပီး

သံတမန္အသုိင္းအ၀ုိင္းႏွင့္ သတင္းသမားမ်ားကုိ ႏွစ္ႀကိမ္၀င္ေရာက္ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း
ေမးျမန္းသတင္းရယူခြင့္ မေပးခဲ့ေခ်။

ရန္ကုန္တြင္ ဘန္ကီမြန္း သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္

ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ား ေမးျမန္းခြင့္မရ
NEJ / ၆ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ေရြးေကာက္ပြဲအား စစ္အစိုးရအေနျဖင့္ လြတ္လပ္ေသာ၊

တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္ရန္ ေဆာင္ရြက္သင့္ေသာ္လည္း ယခုတိုင္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအား လႊတ္မေပးေသးေၾကာင္း
ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက ေျပာသည္။

နအဖစစ္အစိုးရသည္ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ားကိုလည္း လိုက္နာမႈမရွိေၾကာင္း

ဇူလိုင္လ (၄) ရက္ ညေနတြင္ ရန္ကုန္ ၿမိဳ႕ မူးယစ္ေဆး၀ါးျပတိုက္ခန္းမတြင္ ျပဳလုပ္သည့္
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ၌ မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ေျပာၾကားခဲ့သည္။

သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲသို႔ ျပည္တြင္းသတင္းဂ်ာနယ္မ်ားမွ သတင္းတာ၀န္ခံမ်ား၊

ႏိုင္ငံျခားသံတမန္မ်ား၊ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ အစည္းအသီးသီးတို႔မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ား
တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ကို ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 207

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေတြ႔ဆံုခြင့္မေပးခဲ့ေၾကာင္း တက္ေရာက္ၾကသည့္ ပရိသတ္မ်ားအား မစၥတာဘန္ကီမြန္းက
ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ကုလသမဂၢအဖြဲ႔၏ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္တေယာက္အေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္

ေတြဆုံခြင့္ေတာင္းျခင္းကို ခြင့္မေပးသည့္လုပ္ရပ္သည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ သေဘာထားကို
ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ၎က သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

“ၾကည့္ရတာ ဘန္ကီမြန္းက ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္ဓာတ္က်ေနပံုရတယ္။ သူက

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္နဲ ့ေတြ႔ဆံုခြင့္ ရလိမ့္မယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ထားပံုရတယ္” ဟု
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတက္ေရာက္ခဲ့သည့္ ျပည္တြင္းမွ သတင္းဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာ တဦးက
ေျပာသည္။

ျပည္တြင္းမီဒီယာမ်ားက ေမးခြန္းမ်ား ေမးခြင့္ရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဘန္ကီမြန္းကို

ေမးခြန္းမ်ား ေမးခြင့္မေပးေၾကာင္း ရွင္းလင္းပြဲတက္ခဲ့သည့္ ျပည္တြင္းသတင္းေထာက္တဦးက
ေျပာသည္။

ဘန္ကီမြန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္း နိမ့္က်ေၾကာင္း၊ ၂၀၁၀

ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူထားေသာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား
လြတ္လပ္စြာ စည္း႐ံုးလႈံ႔ေဆာ္္ခြင့္ေပးထားသင့္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းသည္ ဇူလိုင္လ (၃) ရက္ နံနက္ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ (၉)

နာရီခြဲတြင္ ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ဇူလိုင္ (၄) ရက္ ညေန (၇)
နာရီခန္႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာ သြားသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္ ခရီးစဥ္အတြင္း နာဂစ္ဒဏ္သင့္ ဧရာဝတီတိုင္း က်ံဳဒါးေက်းရြာကို

သြားေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္
ကုလအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ေတြ႔ခြင့္မရ
ေတြ႔ခြင့္ေပးရန္ ျမန္မာစစ္အစုိးရ ျငင္းဆို

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 208

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

NEJ / ၄ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္းခံေနရသည့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္

ေတြ႔ဆုံရန္ေတာင္းဆိုခ်က္ကို နအဖစစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက
ျငင္းပယ္လိုက္ေၾကာင္း ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းက ေျပာၾကားသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ႐ုံးတင္စစ္ေဆးေနခ်ိန္တြင္ တရားေရးဆိုင္ရာလုပ္ငန္းမ်ားကို

အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစလိုေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက အေၾကာင္းျပသည္ဟု
မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ေျပာၾကားသည္။

“က်ေနာ္အေနနဲ႔ အင္မတန္စိတ္ပ်က္မိပါတယ္” ဟုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးႏွင့္ ယေန႔

ထပ္မံေတြ႔ဆုံအၿပီးတြင္ ၎က သတင္းေထာက္မ်ားကို ေျပာၾကားေၾကာင္း
႐ိုက္တာသတင္းတြင္ေဖာ္ျပသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္ ယမန္ေန႔က ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ ေနျပည္ေတာ္သို႔

သြားေရာက္၍ နအဖစစ္ ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့ရာတြင္

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 209

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေတြ႔လိုေၾကာင္း ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ၿပီး ေတြ႔ခြင့္ရမရ သိရိွရန္
အေျဖကိုေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ေတြ႔ဆုံလိုေၾကာင္း ေတာင္းဆိုခဲ့ရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႐ုံးတင္စစ္ေဆးေနသည္ဟုသာ ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ေၾကာင္း
မစၥတာဘန္ကီမြန္းက သတင္းေထာက္မ်ားကို ေျပာၾကားခဲ့သည္။

“သူက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႐ုံးတင္စစ္ေဆးေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္က

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းကမူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခြင့္ရရိွေရးသည္ ယခုခရီးစဥ္၏အဓိက

အခ်က္တခ်က္ျဖစ္သည့္ အတြက္ ၎ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပန္လည္မထြက္ခြာမခ်င္း
ေစာင့္ဆိုင္းေနမည္ဟု ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ယခုကဲ့သို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက တရားစီရင္ေရးအေၾကာင္းျပကာ

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္အား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ခြင့္မေပးျခင္းသည္
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေျဖရွင္းရာတြင္ လိုအပ္သည့္ အစီအစဥ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု
အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွ ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ ေရွ႕ေနဦးဉာဏ္၀င္းက ေခတ္ၿပိဳင္သို႔ ေျပာသည္။

ထို႔ျပင္ “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ မစၥတာဘန္ကီမြန္းေတြ႔တာ တရားစီရင္ေရးကို

အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လုံး၀နားမလည္ႏိုင္ဘူး။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚမွာ တရားစြဲတာကိုက ႏိုင္ငံေရးအရ စြဲထားတာပဲ။ ဒါေတြက
လုပ္မယ္ဆိုလည္း အကုန္လုံးျဖစ္တယ္၊ မလုပ္ဘူးဆိုလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတြေပါ့ေလ” ဟု
၎က ေျပာသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ေတြ႔ဆုံခဲ့ရာတြင္ ဒီမိုကေရစီေရး တိုးတက္မႈ

အေထာက္အကူျဖစ္ေစမည့္ အခ်က္ (၅) ခ်က္ကိုလည္း တင္ျပခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ေရွ႕ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (၂,၀၀၀)

ေက်ာ္ကို ျပန္လႊတ္ေပးရန္၊ အစိုးရႏွင့္အတိုက္အခံတို႔ ေတြ႔ဆုံကာ စစ္မွန္သည့္ ေဆြးေႏြးေရးကို
အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ႏွင့္ လြတ္လပ္ၿပီးတရားမွ်တသည့္
ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေျမာက္ေစရန္တို႔အတြက္ တိုက္တြန္းတင္ျပခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို တရားမွ်တမႈရိွေစပါမည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက

ကတိေပးခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ား အေနျဖင့္ ယခုက်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို
လြတ္လပ္ပြင့္လင္းၿပီး တရားမွ်တမႈရိွေစရန္ အေလးထား လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ဟု
ယုံၾကည္ေၾကာင္း မစၥတာဘန္ကီမြန္းက သတင္းေထာက္မ်ားကို ေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု
႐ိုက္တာသတင္းတြင္ ေဖာ္ျပသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 210

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္သည့္ ယခုခရီးစဥ္ကို မစၥတာဘန္ကီမြန္းကိုယ္တိုင္က

ခက္ခဲသည့္ခရီးစဥ္တခုအျဖစ္ ႀကိဳတင္တြက္ဆထားေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း (၄၇)
ႏွစ္ေက်ာ္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ယခုကဲ့သို႔ တညအိပ္
ခရီးတိုေလးအတြင္းတြင္ အေျခခံက်သည့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို သူ႔အေနျဖင့္
ေမွ်ာ္လင့္မထားေၾကာင္းလည္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ယခု ၎၏ခရီးစဥ္အေပၚ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးအရ အသုံးခ်ခံရမည္ကို စိုးရိမ္မိေၾကာင္း

မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရိွေနသည့္ ဇူလိုင္
(၃) ႏွင့္ (၄) ရက္ခရီးစဥ္အတြင္း နအဖ ထိပ္ပိုင္းစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ေတြ႔ဆုံကာ
၎၏ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို တင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္ ယေန႔ညေနတြင္
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျပန္လည္ထြက္ခြာမည္ဟုသိရသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းသည္ ယမန္ေန႔ညေနပိုင္းတြင္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ၊

တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးပါတီ၊ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား မ်ား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စသည့္
တရား၀င္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ (၁၀) ခုႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔အခ်ိဳ႕တို႔မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္လည္း
ေတြ႔ဆုံခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္။

အေမရိကန္အေျခစိုက္ လူ႔အခြင့္အေရးေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔ (Human Rights Watch)

အဖြဲ႔ႀကီးကမူ ကုလသမဂၢအေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား
လႊတ္ေပးရန္ေတာင္းဆိုထားေသာ္လည္း အက်ဥ္းေထာင္မွ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္သုိ႔
ျပန္လႊတ္ေပးျခင္းမ်ဳိးသည္ ေအာင္ျမင္သည့္ရလဒ္မဟုတ္ဟု အဖြဲ႔၏ၫႊန္ၾကားေရးမႉး Kenneth
Roth က ေျပာၾကားသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္း ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရိွသည့္ ဇူလိုင္ (၃) ရက္ေန႔သည္

အင္းစိန္ေထာင္အထူးတရား႐ုံးတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ စြဲဆိုထားသည့္အမႈကို
ဆက္လက္ စစ္ေဆးသည့္ေန႔ႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ခဲ့သည္။ ယမန္ေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏
တရားခြင္ၾကားနာမႈကုိ ဇူလုိင္ (၁၀) ရက္သုိ႔ ထပ္မံေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ေၾကာင္း အန္အယ္လ္ဒီပါတီ
ေျပာခြင့္ရပုဂၢဳိလ္ ဦးဉာဏ္၀င္းက ေျပာသည္။

နအဖစစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ၎၏ ေနအိမ္ၿခံ၀င္းအတြင္း

အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား မစၥတာယက္ေတာ ၀င္ေရာက္ခဲ့မႈအတြက္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္
ေဖာက္ဖ်က္မႈျဖင့္ ႐ုံးတင္တရားစြဲထားၿပီး အင္းစိန္ေထာင္တြင္ ထိန္းသိမ္းထားသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 211

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ဖိအားေပါင္းစံုအၾကားမွာ နအဖအစိုးရဟာလည္း
ဆူးၾကား ဘူးသီးသလို ျဖစ္ေနတယ္
ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း
၆ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉ http://www.khitpyaing.org/articles/july09/060709.php

ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္း တပ္ေခါက္သြားၿပီ။

တပ္လန္ၿပီးဆုတ္သြားရတယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္မလားပဲ။
သူတပ္လန္သြားတယ္ဆုိတဲ့အတြက္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ႏိုင္လိုက္တယ္လို႔ဆိုႏိုင္မလား။
စစ္ဆိုတာ တဖက္ကလန္ထြက္ သြားတာနဲ႔ ကိုယ္က ႏိုင္လိုက္ေရာလို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။
ကိုယ့္ဘက္မွာ ေသေက်က်န္ရစ္တာ၊ ေနာက္တပြဲတိုက္စရာ အင္အား မက်န္တာ
စတဲ့အခ်က္ေတြဟာ ႏိုင္တဲ့လကၡဏာမဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္ဆံုးအားျဖင့္ တေကြ႔ေတာ့
ေက်ာ္သြားပါပေကာလို႔သာ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။

အခုလည္း မစၥတာဘန္ကီမြန္းေျပာသြားတဲ့ ေနာက္ဆံုးမွတ္ခ်က္စကားကို နားေထာင္ၾကည့္ပါ။

“သိပ္စိတ္ပ်က္ရတယ္” တဲ့။ ေနာက္ၿပီး “သူတို႔ (နအဖအစိုးရ) ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔
အဆက္အသြယ္ရဖို႔အတြက္ အခြင့္အေရးေကာင္းတခု လြတ္သြားၿပီ” တဲ့။
ငယ္တုန္းကသမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ က်န္စစ္သားက ေစာလူးမင္းကိုေျပာတဲ့ “ေခြးေသဝက္ေသ
ေသရစ္” ဆိုတဲ့စကားကို သတိရစရာပါပဲ။ ဒီတပြဲမွာ နအဖလည္း မႏိုင္လိုက္တာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါဟာ နအဖအဖို႔ ေနာက္ဆံုးရထားကို လြတ္သြားတာလားဆိုတာကေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။

မစၥတာဘန္ကီးမြန္း ေရာက္လာတာ၊ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာတာ၊ ျပန္သြားတာ

စတဲ့ကမာၻကအာ႐ံုစိုက္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီး ျဖစ္ေပၚေနတာနဲ႔ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဗမာျပည္မွာ
လူအမ်ားအာ႐ံုစိုက္ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခုဟာလည္း တေရြ႕ေရြ႕လႈပ္ရွားၿပီး
ပံုပီျပင္လာေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မတရားဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး
႐ံုးတင္တရားစြဲေနတဲ့အမႈပါပဲ။ စကာစတုန္းက ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ေနာက္ကက်ားလိုက္ေနသလို
စစ္ေဆးခဲ့တဲ့အမႈဟာ အခုတေလာမွာ ႐ံုးခ်ိန္ေတြ ေရႊ႕ၿပီးရင္းေရႊ႕ ေနတာကို
သတိျပဳမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ေသခ်ာေနတာကေတာ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ
အႀကံပုပ္ဉာဏ္ယုတ္ေတြ ထုတ္ေနၾကျပန္ပါၿပီ။ သူတို႔အခ်ိန္ဆြဲတဲ့ နည္းပရိယာယ္ကို
ျပန္သံုးေနပါတယ္။ ဒီအမႈကို အခ်ိန္ဆြဲခ်င္ေနၾကပါတယ္။ ဒါ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္ပါသလဲ။

ေသခ်ာေနတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ တခ်က္က နအဖစစ္အစိုးရ ဖန္တီးလိုက္တဲ့ဒီအမႈဟာ

ဆင္ကြက္မွန္း၊ လိမ္ဆင္မွန္း အထင္းသားေပၚလြင္သြားတာပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
အက်ယ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ရက္ အခ်ိန္ေစ့တာနဲ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေပၚလာတဲ့အမႈမို႔
အမႈစကတည္းက ျပည္တြင္းျပည္ပ လူတိုင္းက သံသယ႐ွိၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္
ဂၽြန္ယက္ေတာက ႐ံုးမွာထြက္ဆိုလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကိစၥအားလံုးဟာ
ဗူးေပၚသလိုေပၚကုန္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၾကာေလပိုေပၚလာေလလိုလည္း ျဖစ္လာေနပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 212

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ႐ံုးေပၚက ထြက္ခ်က္ေတြအတိုင္းသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
အျပစ္ဒဏ္ခ်ရရင္ သူတို႔မတရားတာဟာ သိပ္ကို ေပၚလြင္ေနေတာ့မွာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေနာက္အေၾကာင္းတခ်က္က ဒီအမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပည္တြင္းျပည္ပရဲ႕ တု႔ံျပန္မႈပါ။

တုံ႔ျပန္ၾကတာဟာ နအဖေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အတိုင္းအတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ေခတ္စကားနဲ႔
ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အရမ္းဖ်ားသြားပါတယ္။ လံုးဝမေက်နပ္ႏိုင္တဲ့
လူေတြဟာ အင္းစိန္ေထာင္ဘူးဝမွာသာမကပဲ ၿမိဳ႕ေပါင္းမ်ားစြာမွာ လမ္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ
သူတို႔ရဲ႕ဆႏၵေတြကို နည္းလမ္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆက္ခ်မယ္လို႔
တာစူေနတာေတြလည္း အေျမာက္အျမားေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြအဖို႔
သူတို႔ဘက္က ေနာက္တဆင့္လွမ္းလိုက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို တြက္ဆလို႔ မရႏိုင္ေအာင္
ျဖစ္သြားပါတယ္။ တဖန္တပ္တြင္းမွာလည္း ဒီကိစၥအေပၚ မေက်နပ္သံေတြဟာ မၾကားခ်င္အဆံုး
ၾကားလာရပါတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ဥပေဒေတာင္မထုတ္ျပန္ႏိုင္ေသးဘဲ
ေခါင္းေျခာက္ေနရတဲ့အခ်ိန္၊ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြကလည္း သူတို႔နဲ႔ ကီးမကိုက္ျဖစ္ေနလို႔
စိ္တ္ညစ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြ ၿမိဳ႕ေပၚ၊ လမ္းမေပၚက ျပႆနာေတြ
မေပၚေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါကျပည္တြင္းမွာပါ။

ျပည္ပမွာ ႏိုင္ငံတကာအဝန္းအဝိုင္းက တုံ႔ျပန္မႈေတြဟာလည္း နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို

ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ ဘယ္အစိုးရမွ မႀကံဳေတြ႔ဖူးေသးတဲ့ ဆန္႔က်င္သေဘာထားေတြနဲ႔
ရင္ဆိုင္ရပါတယ္။ ဒါသာမက သူတို႔က နအဖရဲ႕ေျခလွမ္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေန ဦးမယ္၊
ဆက္အေရးယူတန္တာ ယူဦးမယ္ဆိုတာကို အသံျပဳလို႔တမ်ိဳး၊ အသံမျပဳဘဲတနည္း
အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ တင္းတင္းမာမာ သတိေပးခဲ့တဲ့ အစိုးရေတြရွိသလို
ဘာႀကိတ္ေျပာလိုက္မွန္းမသိရတဲ့ တ႐ုတ္လိုအစိုးရေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။

ကုလသမဂၢခန္းမထဲမွာ ဗမာျပည္ရဲ႕အေရး ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာဟာ သမိုင္းမွာ အရင္က

တခါတည္းရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒါက ၅ဝ စုႏွစ္မ်ား အေစာပိုင္းတုန္းက ဗမာျပည္ကို တ႐ုတ္ျဖဴ
(ေကအမ္တီ) ေတြ က်ဴးေက်ာ္တဲ့ကိစၥတုန္းကပါ။ သတိထားသင့္တာက အဲဒီတုန္းက
ဗမာျပည္အစိုးရဟာ တရားလိုပါ။ အခုေတာ့ နအဖဗိုလ္သန္းေရႊတို႔လက္ခ်က္ေၾကာင့္
ဗမာျပည္ဟာ တရားခံ အျဖစ္နဲ႔ ဝက္ၿခံထဲမွာ ေရာက္ေနရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး
သူတကာလက္ညိႇဳးေငါက္ေငါက္ထိုးတာလည္း ခံေနရပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ
ဘယ္တုန္းကမွ အခုကာလေလာက္ မက်ဆင္းခဲ့ဖူးပါဘူး။

ေနာက္ ေထာက္ျပသင့္တဲ့တခ်က္က ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းကို

ဗိုလ္သန္းေရႊတေယာက္ လက္ခံ ေတြ႔ဆံုတယ္ဆိုတာဟာ တျခားတႏိုင္ငံက
နားခ်လို႔ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီအခ်က္ကိုေထာက္ရင္ ျပည္တြင္းမွာေမာက္မာလွတဲ့
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ျပည္ပမွာက်ေတာ့ အၿမီးကုပ္ေခါင္းငံု႔ေနရတာကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။
ဗမာျပည္ကို ႏိုင္ငံတကာအသိုင္း အဝိုင္းက ပံုမွန္ခ်ဥ္းကပ္လို႔၊ ဆက္ဆံလို႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္
သေဘာထားခံရတာကို ဒင္းတို႔တေတြ ဂုဏ္ယူစရာလို႔ ေအာက္ေမ့ေနသလားလည္း
မေျပာတတ္ပါ။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 213

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အခု နအဖစစ္အစိုးရဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႐ံုးတင္လိုက္တဲ့အတြက္
ဒီလိုျပည္တြင္းျပည္ပက ဆန္႔က်င္မႈေတြ အံုႂကြ ေပၚေပါက္လာတာကို အာ႐ံုလႊဲဖို႔၊ ေအးသြား၊
ၿငိမ္သြားေအာင္လုပ္ဖို႔ နည္းနာေပါင္းစံုရွာေနပါတယ္။ ေဘာ့လံုးပြဲေတြထဲ၊ ခ်ဲထီေတြ၊ ႏွစ္လံုးထီ၊
သံုးလံုးထီေတြထဲ အာ႐ံုေျပာင္းသြားေအာင္ လုပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို
တနပ္စားနည္းပရိယာယ္ေတြထဲမွာ အမႈကို အခ်ိန္ဆြဲၿပီး အၾကာႀကီးစစ္ေဆးတာလည္း
ပါတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါၿပီ။ ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ပဲ ဒီအမႈဟာ အစကေန အဆံုး
ရာဇဝတ္မႈမဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ႀကံမႈတရပ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားသထက္၊
ထင္ရွားလာေနပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျပစ္ေပးတာကို ျပည္တြင္းျပည္ပက

အျပင္းအထန္တုံ႔ျပန္လာမွာစိုးလို႔ အခ်ိန္ဆြဲေနတာဆိုရင္ သူတို႔က ဘယ္လိုျပစ္ဒဏ္ခ်မွာမို႔လဲလို႔
ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ျပစ္ဒဏ္အႀကီးႀကီးေပးဖို႔ ႀကံစည္ထားတာမို႔ ဒီလိုအႀကီးအက်ယ္
စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနတာလား၊ လႊတ္ေပးမွာဆိုရင္ ဘာမွေၾကာက္ေနစရာမလိုဘူးမဟုတ္လားလို႔
ေစာဒက တက္စရာ႐ွိပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းကို ေျဖရမယ္ဆိုရင္ ဒီအမႈဟာ
ႏိုင္ငံေရးအမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေပၚမႈေတြနဲ႔ ဆက္ေနမယ္လို႔
ဆိုရပါမယ္။ သူတို႔ဟာ ျပစ္ဒဏ္မခ်ခင္ ျပည္တြင္းျပည္ပ အေနအထားေတြကို
ထည့္သြင္းသံုးသပ္တာ မလုပ္ဘဲေနလို႔မရပါဘူး။

ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ဒီအမႈကိုနအဖက အျမန္စစ္ပါ၊ တရားစီရင္ပါလို႔

ေတာင္းဆိုလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီအမႈဟာ မတရားဆင္ထားတဲ့ အမႈျဖစ္တဲ့အတြက္
“႐ံုးတင္စစ္ေဆးေနတာေတြကို ခ်က္ခ်င္းရပ္ဆိုင္းၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း
ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပးရမယ္” ဆိုတာကေန တျပားမွေလွ်ာ့လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ
အစအဆံုးရပ္တည္ရမွာပါ။ ဒီအေတာအတြင္းမွာ နအဖက အခ်ိန္ဆြဲေနတာဟာ ကိုယ့္ဘက္က
ျပင္ဆင္ရမွာေတြကို ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ရတာပဲလို႔ သေဘာထားၿပီး ျပင္ဆင္မႈေတြ
လုပ္ၾကရပါမယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဘီလူးစည္း လူစည္း ကြဲေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္
အဲဒီအတြက္ ျပင္ဆင္တာလည္း တပါတည္း ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 214

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Opinion » Opinion

HISTORY

Siam to Thailand - A historian's

view
By: CHARNVIT KASETSIRI
Published: 23/06/2009 at 12:00 AM
Newspaper section: News
http://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/18965/siam-to-thailand

The name of this country was changed from Siam to Thailand during the
tenure of the first Phibulsongkhram government (1938-44). During this period,
which coincided with World War Two, the country was dominated by an
energetic and aggressive brand of nationalism which influenced both domestic
and foreign policies.

In this photograph of the Grand Palace taken during the reign of King Rama
VI, the flag of Siam (white elephant on red cloth) can be seen.

Phibul was supported by men like Luang Wichit Wathakarn (who was
instrumental in bringing in the name change), Luang Promyothi (who
commanded the Thai army which invaded French Indochina in 1940), Luang
Saranupraphan (who composed the nationalistic lyrics for the national anthem
which is still in use) and Sang Phatthanothai (who was responsible for a
nationalist radio talk show called Nai Mun lae Nai Khong).

Phibul and his clique have since been regarded by many as a military
dictatorship and have been linked with the Nazi and fascist movements.
During this period Thailand moved into areas in mainland Southeast Asia
which had previously been divided up between the French and British empires.
In the early 1940s Thailand wrested the Cambodian provinces of Siem Riep,
Battambang and Champasak from French Indochina, occupied part of the Shan

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 215

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
States (Keng Tung), and took over four states in northern Malaya (Kedah,
Perlis, Kelantan and Terengganu) from the British.

The perception that Phibul had fascist sympathies also derives partly from the
fact that he signed a cooperation pact with the Japanese and declared war on
the United States and Great Britain.

On June 24, 1939, in a swift and dramatic political move, Maj Gen Luang
Phibulsongkhram, aged 42, who had been appointed prime minister only six
months before, declared that the name of the country was to change from Siam
(Prathet Syam) to Thailand (Prathet Thai). The premier announced that: "The
use of the name of the country has been both Thai and Siam, whereas, since
the Thai people are inclined to call the country Thai, the government therefore
deems it to be a ratthaniyom [cultural mandate of the state] that the name of
the country should be in accordance with the name of race and the niyom
[inclination] of the Thai people."

The Museum of Siam, near Pak Klong Talad flower market, offers the viewer
ample materials from the days of 1932.

On the same day the government announced that June 24, the date of the coup
in 1932 which ended absolute monarchy, would henceforth be Wan Chart
(National Day). It was the first time that a public holiday was not related to
religious or dynastic celebrations. A foundation stone was also laid on
Ratchadamnoen Avenue for the highly symbolic Democracy Monument.

The night before, Phibul had delivered a 50-minute speech on nationwide

radio, the main topic of which was "Love for the Nation." He said he felt it
necessary to introduce what he called prapehni niyom pracham chart or
"national traditions" and that his government would periodically proclaim
"cultural mandates" to guide the country and the behaviour of the people. He
was convinced that these mandates would make Thai people more araya
(civilised).

Up to this point the government had been rather keen in soliciting support
from, and the participation of, the general public, especially educated people
living in Bangkok and surrounding urban areas. The name change was
discussed and approved by the Cabinet sometime in late May 1939.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 216

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Field Marshal Plaek Phibulsongkhram was instrumental in changing the

country’s name.

In early June, the Ministry of Defence launched an effort to sound out public
opinion on the issue with Phibul putting forward five kham chakchuan
(persuasive words/arguments) in support of the move. They were:

The name "Siam" does not accord with the name of the race which is "Thai".

The name Siam contradicts the nationality of the Thai people.

Siam was a province of the Khom (Khmer) who once ruled the Thai nation and
when Phra Ruang gained freedom, the name "Siam" was dropped.

The word "Siam" is used in the written not the spoken language.

The Thai nation is great and it is only appropriate to give our country a name
which accords with the prestige of the Thai race.

What prompted the decision to rename the country in the first place? And why
has the name Thailand persisted to the present day?

By the beginning of the 20th century, the Western approach to the study of
antiquity had become fashionable among the Thai elite. Their contacts with
and frequent visits to Western colonies in Southeast Asia plus their first-hand
knowledge of European civilisations put them in touch with learned
gentlemen's clubs like the Royal Asiatic Society and l'Ecole Francaise
d'Extreme Orient as well as various museums, libraries and academic journals.

Similar institutions were also set up in the country during this period: the Siam
Society in 1904; Bangkok Library (Hor Samut Samrab Phra Nakhon) in 1905;
and the Royal Research Society (Samakhom Suebsuan Khong Boran Nai
Prathet Sayam) in 1907 - its name was later changed to Borankhadi Samosorn.
These were mechanisms to search for and learn about anything Thai in the
construction of official nationalism. Such studies of antiquity seemed to have
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 217
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
had a most profound political and psychological impact on the Thai elite as
well as on the lower echelon of the educated urban population.

By the 1920s (and continuing on through the 1930s), the construction of

Thailand's collective past in close connection with race became even more
intensified, especially after the 1932 "revolution" or coup. This was due partly
to King Vajiravudh's campaign to promote "official nationalism," partly to the
growing number of educated people among the middle and bureaucratic
classes, and partly to the influence of texts written by Western colonialists and
missionaries. We shall see that the rise of a new educated middle class put
more emphasis on the race issue; in fact race was to become almost the central
theme in their view of Thai nation, nationalism and linear history.

Here we see the history of the Thai nation as a long march from China into the
"golden land" of the present. On this long march to freedom, Thais established
centres of population in central China (the kingdoms of Mung, Lung, Pa, Ai-
lao, etc), then in Nan Chao in the southwestern province of Yunnan and, after
Nan Chao was destroyed by Kublai Khan, in Sukhothai, Ayutthaya and then
Thonburi/Bangkok.

Here also we see a proliferation of articles and books on Thailand's racial past.
Probably the three most influential books written in this historiographical vein
were Lak Thai (Thai Pillars) by Sanga Kanchanakkhaphan (better known as
Khun Wichitmatra); Prawatisat Sakon (Universal History) by Luang Wichit
Wathakarn; and Reuang Khong Chart Thai (The Story of the Thai Nation) by
Phraya Anuman.

King Vajiravudh's successor, King Prajadhipok (King Rama VII), gave an

award to Lak Thai in 1928 and the book immediately became very popular. A
second print run of 1,000 copies was made the following year. Lak Thai is a
linear history about the march south made by the Thai race. The author frankly
states that the book is intended, primarily, to encourage Thais to love their
nation, have faith in the Buddhist religion and be loyal to their king. Of these
three "pillars," Sanga was most interested in the first. He ends the book by
emphasising how important it is for rao Thai ("we, the Thai") to love our
nation.

As for the voluminous Prawatisat Sakon, this is more like what we might today
call "world history"; that is, it focuses on major civilisations, West and East. It
is interesting that its author, Luang Wichit, the most influential nationalist
ideologue of his day, managed to "prove" that the Thai race was one of the
greatest in the world.

To illustrate my point further, it is worth remarking that books in this vein

were very much encouraged and had a wide circulation during the 1930s. New
texts of this sort appeared regularly; they were often sponsored by government

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 218

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
agencies and distributed free-of-charge at cremations or during Buddhist
kathin (merit-making) ceremonies.

Praphaisiri's Wikhroh Reuang Muang Thai Doem (Analysis of the Ancient

Country of the Thai), published in 1935, is a good example of a book produced
and distributed in this way. Another is a text, also published in 1935, which
was written for use by students at military academies: Naew Sorn Prawatisat
(Guidelines for Teaching History) by Major Phra Wisetphotchanakit
(Thongdi).

In addition to books by members of the upper and middle classes, we again see
work written by Westerners during this period not only initiating the linear
racial idea but also helping to perpetuate and consolidate it to a certain degree.
Of all the Western writings from this time, William C Dodd's The Tai Race -
Elder Brothers of the Chinese (1923) was probably the most influential work
published since Parker's Nan Chao, the Thais and Kublai Khan.

Dr Dodd was an American missionary who lived and worked in Chiang Rai
for more than 30 years. Between 1886 and 1918, he travelled widely, mostly
on horseback, to the Shan States, Yunnan and southeastern China. In various
accounts (later complied, edited and published in book form by his wife) he
described meetings with all kinds of Tai-speaking people (notice the
distinction between Tai and Thai), literate and illiterate, Buddhist and animist.

His book immediately became popular among educated, middle-class Bangkok

Thais. It was translated into Thai and initially published in serial form. The
book itself went through at least three editions during this period (1935, 1939
and 1940).

Dr Dodd's first-hand field experiences made the linear racial idea exceptionally
real and convincing to Thais. Needless to say, the idea eventually made its way
into the highly centralised Ministry of Education, influenced the absolute
monarchy and post-absolute (constitutional) monarchy, and was finally and
firmly included in all school textbooks. Thai students learned to memorise the
strange-sounding names of Nan Chao kings, monarchs of whom their
ancestors during the Ayutthaya and early Bangkok periods had probably never
even heard.

Initially, ideas about race, original homeland and successive kingdoms were
probably worked out in a fairly "unconscious" manner. But slowly the
emphasis shifted away from palaces and kings. And by this stage, Thais,
especially those who had had a modern education, thought of themselves as
Thai, as living within the borders of territory called Muang Thai - the country
of the Thai.

Here, again, we can see that a new society with a more horizontal rather than
hierarchical structure was taking shape. Although race is a very general,

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 219

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
abstract concept with which it is intellectually difficult to identify, it could
easily be associated with another vague idea, that of "the people."

Following the distinction between dynastic realm and "imagined

communities," it is probably a basis for the transformation from dynasty to
nation-state. Phibul's concept of Thailand fit better because it was modern,
indigenous, popular and national, while Siam was regarded as old-fashioned,
foreign, hierarchical, and monarchic.

Seventy years have passed since the country's name change (in 1939) and
many things have happened during the intervening period. With the end of
World War Two in August 1945, Phibul (prime minister from December 1938
to August 1944) and some of his leading supporters were charged with war
crimes. They were subsequently acquitted.

During this brief, post-war period (1945-48), the name "Siam" was
reintroduced. It was used, however, only in English and other foreign
languages, while in Thai, "Prathet Thai" or "Thailand" persisted. Liberal and
royalist prime ministers like Khuang Aphaiwong (1944), Thawee Bunyaket
(1945) and Pridi Banomyong (1946) did not attempt to change the Thai name
for the Kingdom back to Siam. As mentioned earlier, Pridi's version of the
1946 charter, which he himself counter-signed, was entitled "Constitution of
the Thai Kingdom" (Ratchanachak Thai); no mention was made in the
document to "Sayam" or "Siam."

In 1948, Phibul staged a comeback and became prime minister for another
nine years. The Thai-language name for the country continued to be "Prathet
Thai;" in English "Thailand" again supplanted "Siam." During the drafting of
the conservative/royalist Constitution of 1949, the Siam/Thailand question was
debated and a vote called.

Those in favour of "Thailand" won a narrow victory and the name was in use
throughout the Cold War period. In 1957 Phibul was overthrown by a military
coup group led by his own defence minister, Field Marshal Sarit Thanarat. For
almost two years the country was ruled by caretaker premiers (Pote Sarasin
and Thanom Kittikachorn) until Sarit took the reins of power himself in
February 1959. Thus began the long dictatorial military regime of Sarit-
Thanom (in 1963 Thanom Kittikachorn succeeded Sarit as prime minister; he
remained in power until 1973) and the long process of drafting a new
military/bureaucratic-inspired constitution (1958-68).

During this process, the Thailand-versus-Siam question resurfaced and was

discussed at length by the Constitution Drafting Assembly. The assembly met
to debate the issue on three separate occasions (June 22, July 6 and July 20,
1961) during which sessions well-known members of the elite including Luang
Wichit Wathakarn, Field Marshal Phin Choonhavan and MR Kukrit Pramoj

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 220

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
expressed their views at length. The final vote was 134 for "Thailand" and
only five in favour of "Siam."

One would have thought that such an overwhelming vote in favour of Thailand
would have been enough to lay Siam to rest forever. But the 1960s saw
another attempt to bring back Siam as the name of the country. The lead was
taken by a group of intellectuals headed by Sulak Sivaraksa, editor of the
respected journal Sangkhomsat Parithat, and a few other academics.

Their efforts came to nothing despite a partial resurgence during that decade of
the influence of the monarchy. The present King, Rama IX, has since managed
to restore the power and prestige of the monarchy to an unprecedented extent.
But it is obvious that His Majesty is King of Thailand, not of Siam.

Interestingly enough, after the student uprising of 1973 that overthrew

Thanom's military regime, the Siam-versus-Thailand question was again
reconsidered by the Constitution Drafting Committee of 1975. However, this
time around the issue received very little attention.

In the latter part of the 1980s, when Thailand's bubble economy was at its
peak, Carabao, a popular young folk-rock band, released what is still one of
their best-known hit songs, Made in Thailand.

"Thailand" would now seem to be firmly established as the name of the

country, though who can state with any surety that the question of
nomenclature will never be raised again?

And one wonders whether Prime Minister Abhisit Vejjajiva could spare one
second for the thought of Siam or Thailand in the middle of this mess of
yellow and red politics?

 Retired historian Charnvit Kasetsiri is former rector of Thammasat

University.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 221

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Opinion » Opinion

SOUL SEARCHING
A taboo has been broken
The Jewish lobby and its policies are gradually being subjected to
the process of accountability
By: Imtiaz Muqbil
Published: 21/06/2009 at 12:00 AM
Newspaper section: News
http://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/18865/a-taboo-has-been-
broken

Aviation industry conferences are not events where one expects to hear
political statements, so it was a pleasant surprise, nay, shock, to hear former
Singapore prime minister and now Minister Mentor Lee Kuan Yew talk about,
in a meeting of airline leaders in Kuala Lumpur, the role of the US Jewish
lobby in the continuing problems faced in the Middle East.

LIFTING THE LID: Singapore’s Minister Mentor Lee Kuan Yew.

Mr Lee was only saying what the world already knows and what many Middle
East commentators have long warned of: Pro-Israeli lobby groups like the
innocuously-named American-Israel Public Affairs Committee have a major
influence in the inner sanctums of decision-making in the US government and
perpetuating the imbalance that triggers much of the violence.

The fact that leaders like Mr Lee are saying publicly what they would not say
when in office is a bit of a curiosity. Had former Malaysian Prime Minister
Mahathir Mohammed made the same comment, there would have been hell to
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 222
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
pay. But there was no international media there, except some aviation
correspondents, and the local media missed the comment entirely.

Mr Lee was at the 65th annual general meeting of the International Air
Transport Association, at which he was conferred an award in recognition of
his role in the development of Singapore Airlines and Singapore's Changi
airport. To accompany the accolade, he was interviewed on his life and times
by the BBC's Nik Gowing.

After some discussion of Mr Lee's life and times in the aviation world, Gowing
veered towards world affairs. Naturally, the Middle East situation came up. As
US President Barack Obama had just made his speech to the Muslim world,
Mr Lee was asked what he thought of it.

''Words do not a change of policy make,'' Mr Lee replied, noting that settling
the Middle East impasse was critical to the future of America's relations with
the Islamic world. He indicated that pressure would need to be brought on
Israel to stop its settlement building on the West Bank, which the US is well
placed to do. ''If the funds are cut, despite the very strong Jewish lobby in the
US, then he

[Israeli Prime Minister Benjamin] Netanyahu will have to think again,'' Mr Lee
said.

Caught off guard, Gowing tried to cut him off, but Mr Lee went on: ''If you
solve the Middle East problem, you will solve many other problems. You will
solve the violence in Lebanon, Israel, Syria, and many other places. Terrorism
will go down. And we will all breathe easier. I put the Middle East very high
on the agenda.''

Aside from underscoring the veracity of what this column has been advocating
for years, the fleeting but highly significant comment only goes to show that
leaders are coming to the end of their tether with Israeli intransigence, and the
monumental waste of human life, time, effort and money in the perpetuation of
one of the world's most intractable problems.

Indeed, the comment sends a clear message that the role of Jewish lobby and
its obstructionist role should be subjected to the same processes of
accountability as Islamic terrorism.

Even the most casual observer of the Middle East knows well the three com
ponents of the Jewish lobby's strategy. In the United States, it is to infiltrate
and influence the political process by flexing the financial muscle which helps
those politicians get elected. In Europe, it is to constantly harp on the
Holocaust and keep Europeans in a permanent state of guilt. In the rest of the
world, it is to market the ''shared values'' ploy by positioning Israel as some

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 223

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
kind of liberal democracy while painting Arabs/Muslims as ''terrorists'' and a
''common threat''.

If that does not work, there's always the ''anti-Semitism'' angle.

I doubt any Jewish leaders would dare to accuse Mr Lee of anti-Semitism.

They might get a tongue-lashing they would regret.

As global leaders become increasingly outspoken about the root causes of the
Middle East problems, Jewish lobby groups need to be aware of three things.

First, they now have a major fight on their hands. The chorus of opposition to
the Israeli occupation will soon match what is being seen in the streets of
Teheran against the Iranian clerics. The Israelis' stalling tactics will not hold
off the pressure indefinitely. Last week, the Arab-American Anti-
Discrimination Committee, based in Washington, DC, held its annual meeting
and came away invigorated and energised to take on the Jewish lobby.

Second, the more global leaders begin to pinpoint the role of the Jewish lobby,
the more scrutiny it can expect of its inner workings, especially funding. The
world will then discover that the Israeli occupation of Palestine is funded
primarily by Jewish groups and Jewish-owned companies abroad, similar to
the funding of Tamil Tiger terrorism by its diaspora living in Europe, North
American and Australia.

Third, Jews should be ashamed of themselves. Last week, former US President

Jimmy Carter declared: ''Tragically, the international community largely
ignores the cries for help, while the citizens of Gaza are treated more like
animals than human beings. The responsibility for this terrible human rights
crime lies in Jerusalem, Cairo, Washington, and throughout the international
community.''

Earlier this past week, UN High Commissioner for Human Rights Navi Pillay,
called for an end to the Israeli blockade of Gaza. According to a UN press
release, she told the Geneva-based council: ''Gazans' rights continue to be
severely undermined or violated. These crippling conditions must be eased.
Ultimately, the blockade and other restrictions that violate human rights must
be lifted.''

So, let's get this right. The children and grandchildren of the victims of the
Holocaust are part and parcel of an occupation that sees people being ''treated
more like animals''. So much for the lessons of the Holocaust. Shame, shame.

As I have written in the past, the intellectual weakness, impotence and lack of
courage and self-respect amongst the leaders of the Arab/Islamic world bears
much responsibility. And there was clear evidence of that, too.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 224

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Newsweek magazine published an interview with the foreign minister of Saudi
Arabia, Prince Saud al-Faisal, conducted the day after Mr Obama's outreach
speech to the Muslim world in Cairo.

Asked what is it the Saudis actually expect Mr Obama to do to pressure Israel,

the prince was quoted as saying: ''The United States has the means to persuade
the Israelis to work for a peaceful settlement. It needs to tell them that if it is
going to continue to help them, they must be reasonable and make reasonable
concessions.''

He was then asked if the United States should cut off aid to Israel if it doesn't
comply. Reply: ''Why not? If you give aid to someone and they
indiscriminately occupy other people's lands, you bear some responsibility.''

Finally, he was asked obliquely what should be done if the Israelis don't
budge. Reply: ''What can we do more than that? The land that is occupied is in
the hands of Israel. We don't have anything to offer Israel except
normalisation, and if we put that before the return of Arab land we are giving
away the only chip in the hands of Arab countries.

''What can we do more than that?'' Try highlighting the role of the Jewish
lobby, Your Highness.

Opinion » Opinion

BURMA'S CONDUCT

Asean Charter faces its first major

crisis
By: THITINAN PONGSUDHIRAK
Published: 28/05/2009 at 12:00 AM
Newspaper section: News
http://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/17455/asean-charter-
faces-its-first-major-crisis

Just as international sanctions have practically been exhausted to no avail,

expressions and reactions of outrage from the international community appear
to go nowhere in the face of Burma's military dictatorship and its latest
charade to keep Aung San Suu Kyi in confinement.

By subjecting Mrs Suu Kyi to yet another dubious criminal trial, Burma's
junta, known as the State Peace and Development Council (SPDC), has shown
yet again that its regime maintenance remains paramount in complete
disregard for international norms and regional rules.

The SPDC's latest charge against Mrs Suu Kyi smells typically fishy.
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 225
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
A lone intruder named John Yettaw swam a long distance to enter her
lakefront residence uninvited while she was still under house arrest. Whatever
was behind his motives and her willingness to allow his entry, the ultimate
accountability for the intrusion should have rested on the authorities who
supervised her house arrest.

That Mrs Suu Kyi has been put on trial in a prison compound for this murky
misadventure to face another long period of incarceration defies common
sense.

That her previous long spell under house arrest was due to expire around the
same time raises widespread suspicions of the junta's fabricated pretext to keep
her locked up indefinitely.

As elections loom next year after a two-decade hiatus, the SPDC's latest
gambit to prevent Mrs Suu Kyi from playing a role as leader of the opposition
National League for Democracy is all the more appalling.

Yet the SPDC under the leadership of Senior General Than Shwe has hardly
sprung surprises over the years. It has repeatedly jailed thousands of political
opponents, occasionally shot and killed an untold number of civilians who
included Buddhist monks, presided over the impoverishment and systematic
oppression of its own citizens, and privately pocketed the gains from Burma's
extractive industries under its control.

This is a heinous regime out of reach of Responsibility to Protect (R2P)

principles, enough only as a thorn in the side of the international community
but not enough for regime change as has been the case where international
terrorism posed a global threat.

The SPDC remains adept at playing off the major powers from near and far,
and exploiting its place in Asean for maximum international legitimacy.

While not much has changed in the pariah state for nearly two decades since
pro-democracy street protests led to elections won overwhelmingly by Mrs
Suu Kyi's NLD in 1990, what is new is Burma's place in Asean's ostensible
regional community as enshrined in the just-implemented Asean Charter.

Burma is currently in flagrant and fundamental violation of the Asean

Charter's Section 7 of Article 1 on democracy, good governance and the rule of
law and the promotion and protection of human rights and fundamental
freedoms.

Failure to redress this violation will render the Charter a travesty of regional
community objectives and dilute Asean's relevance on the broader
international stage.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 226

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Thailand, as the current Asean chair, has issued a strongly-worded rebuke for
the SPDC's dubious charge against Mrs Suu Kyi, calling for her release. US
President Barack Obama has joined the growing chorus of international
demands for her unconditional release from the great and the good of
international society, including Nobel laureates and prominent international
luminaries. But the SPDC has unsurprisingly shrugged off all such criticisms.

As far as the Asean Charter is concerned, the current round of Burma's crisis
represents the first major blow to Asean's vaunted objectives of forging an
integrated community by 2015 based on the three pillars of political-security,
economic and socio-cultural. This lofty objective was already set for revision
and postponement due to recent setbacks to the Asean-related summits.

Now with Mrs Suu Kyi's seemingly imminent detention for another three to
five years, the Asean Charter is in shambles.

To restore the grouping's credibility, the more democratic members of Asean

should undertake concrete punitive steps to redress the SPDC's blatant
violation of Charter provisions. These would have to extend beyond worded
documents of concern and criticism to tangible measures that may have to
include temporary suspension of Burma's membership, lest the Charter would
end up a global laughing stock.

Beyond Asean, the geopolitical equation that surrounds Burma may benefit
from newly emerging dynamics. Fresh from a successful election that returned
the incumbent Congress Party-led government to office, India may be in a
position to transcend its short-term interests in favour of showcasing its solid
democratic credentials.

China came out early to insist that Mrs Suu Kyi's scandalous trial is for the
Burmese people to decide, but it also may be more amendable to international
pleas to apply pressure on the SPDC, an international role commensurate with
Beijing's global leadership aspirations.

Yet the ultimate change will have to come from inside Burma, and probably
post-Than Shwe. Here, unlike geopolitical alignments and international
pressure, continued engagement in small ways with civil society elements
inside Burma, partaken by Burmese in the diaspora, is still the way ahead.
Through sheer resilience and personification of the aspirations of her people,
Mrs Suu Kyi has said time and again that a power-sharing arrangement with
the junta through dialogue is always on the table. This option, which could be
worked out through the elections next year, remains the best potential outcome
for a workable transition from military to popular rule.

But it requires Mrs Suu Kyi to be released in order to play a role. Otherwise
the election results will be illegitimate. The ball is in the SPDC's court.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 227

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
The writer is Director of the Institute of Security and International Studies,
Faculty of Political Science, Chulalongkorn University.

Opinion » Opinion

BURMA

No better time to hit the junta

By: ACHARA ASHAYAGACHAT
Published: 25/05/2009 at 12:00 AM
Newspaper section: News
http://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/17286/no-better-time-to-
hit-the-junta

Burma's democracy (or lack of it) and the fate of opposition leader Aung San
Suu Kyi inevitably will hijack other regional issues such as the type A (H1N1)
flu pandemic, the financial crisis and climate change at the 9th Asia-Europe
Ministerial Meeting in Hanoi and the 17th Asean-EU ministerial meeting in
Phnom Penh this week.

There is no better time for the European Union and its partners in this part of
the world to cooperate on the life and death matter of the Nobel Peace Prize
laureate and the future of the country that has caused headaches for the Asean
club to which it has been a member since 1997. But what will come out of the
two forums remain _ again_ doubtful in respect of bringing about abrupt
change in Burma. One reason is that the international community remains
divided over how to deal with a country ruled for 47 years by the military. The
United States has renewed sanctions against Burma in light of the trial of Ms
Suu Kyi but details of the Obama administration's policy towards the country
have yet to be wheeled out by the State Department.

The same is true for the EU, which has also been indecisive on whether to get
tougher on sanctions, or be more selective on visa bans and engaging with the
junta through other ''carrot'' measures. Whatever the case, the Burma issue will
definitely dominate throughout this year as global players, namely the US and
the EU, will be hopping around the region over the next six months for the
Asean Regional Forum in Bangkok (July) and the Asia-Pacific Economic
Cooperation meeting in Singapore (November). At the same time, the Burmese
junta is likely to remain defiant and not listen to what other people say about
their ''internal affairs''. Despite the predictable stance, observers still believe
there are noble obligations that Thailand as chair of the Association of
Southeast Asian Nations should and could undertake after settling hiccups in
the past week and coming up with a more credible appeal for the unconditional
release of Ms Suu Kyi.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 228

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Sunai Phasuk, Human Rights Watch's representative in Thailand, said the
Abhisit government has moved on the right track but it is now time for a more
specific statement.

''What will Asean do if the Burmese government rejects its call? Some sort of
punitive measures must be in place as talking about Burma this year and in the
future will never be the same as in the past. We are now operating under the
same obligations within the Asean Charter rules,'' Mr Sunai said.

He suggested Asean foreign ministers hold a special session on the sidelines of

Asem in the Vietnamese capital tomorrow (May 26) to discuss how to treat
non-compliance or utmost defiance of Asean's call for the immediate and
unconditional release of Ms Suu Kyi and other political prisoners for inclusive
political participation.

Win Min, a Burmese scholar teaching at Chiang Mai University, said the EU
and Asean have no other choice but to work together to push China, either nice
and quietly or through megaphone measures, to pressure Burma on the release
of Ms Suu Kyi and other political prisoners.

After Thailand, as the Asean chair, issued the call for ''peace, reconciliation,
and democracy in Myanmar including the release of all political detainees'',
China told the press that ''we hope relevant parties in Myanmar could realise
reconciliation, stability and development through dialogue''.

This might not be in the manner we would hope for, but that was Beijing's way
of talking, said Mr Win Min. Beijing has been working in private on several
issues arising from international pressure upon them over the Burma issue, the
Burmese professor noted. In October 2004, the ousted premier Khin Nyunt
was only put under house arrest despite the court imposing a 40-year sentence
on him for corruption and abuse of power. Mr Win Min said the soft punitive
measure against the reformist Khin Nyunt was a result of Chinese intervention.

''Certainly, Ms Suu Kyi will be given a jail term. But with Chinese helping
hands, she might be put under house arrest with more stringent security details.
But it's better than being put in the notorious Insein prison.''

Although some have their doubts, the lecturer is certain international pressure
somehow works in terms of preventing the situation from worsening for the
democracy icon. Meanwhile five of the world's leading jurists, in a new report
for the Harvard Law School's International Human Rights Clinic, have called
for the UN Security Council to act on more than 15 years of condemnation
from other UN bodies on human rights abuses in Burma.

The Harvard report entitled ''Crimes in Burma'', which is based on an analysis

of scores of UN documents including the UN General Assembly and
Commission on Human Rights resolutions as well as reports from several

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 229

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
different special rapporteurs, concludes with a call for the UN Security
Council to establish a Commission of Inquiry into crimes against humanity
and war crimes in Burma.

Mr Win Min said the report might not sway China and Russia to do anything
at the UNSC but since the renowned university has gone to such lengths on the
issue it would have some impact internationally.

Another Burmese analyst did not share Mr Win Min's optimism, however.
Aung Naing Oo said such an inquiry would be a lengthy process as there
would be no shortage of witnesses.

''But this is not new. There have also been extensive documentations regarding
abuses by the Burmese military junta over the past decades. But there is no
hope either China or Russia will support such a move,'' he said.

China has repeatedly stated that what has happened in Burma is entirely an
internal affair and that the situation there does not warrant UNSC action
because it does not threaten international peace.

''No matter what the EU, US or UNSC may say about Burma and its generals,''
said the Burmese expert, ''geo-political conditions favour the SPDC

[State Peace and Development Council _ the official name of the junta]
ultimately so I do not think anything meaningful will come out of the UNSC.''

But talk about war crimes by a reputable university like Harvard and the
negative publicity the latest fiasco has garnered will certainly cause some
nervousness for General Than Shwe, Mr Aung Naing Oo believes.

The ball is now in the EU's and Asean's court. Both have an audience at home
to respond to on the plight of the Burmese political prisoners, especially Ms
Suu Kyi.

The 27-nation EU, which outlaws weapons sales to Burma, curbs financing for
its state-run companies and won't allow junta leaders to visit Europe, cannot
just make utterances from a distance if they really want a real result on this
matter. It will have to start talking face to face with Asian powers such as
China and India and tell them to ''do something'' to free Ms Suu Kyi and put
into motion a true and meaningful reconciliation.

As the Assistant Association for Political Prisoners (Burma) correct stated:

''There can be no national reconciliation in Burma as long as there are political
prisoners.''

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 230

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Opinion » Opinion

THAILAND

Visak: The Buddha's unfinished

business here
By: CRAIG WARREN SMITH
Published: 8/05/2009 at 12:00 AM
Newspaper section: News
http://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/16330/visak-the-buddha-
unfinished-business-here

Today, May 8, the moon over Bangkok will be bright and the streets empty.
What does Visak (or Visakha in Thai) mean for the Buddhists of Thailand this
year? It is tempting to answer: Time to go shopping.

Today is Visakha Bucha Day, a time for Buddhists everywhere to reflect on

the Lord Buddha and his heritage. Indeed, this can be considered as the day of
the Buddha, as it commemorates three separate events: his birth, enlightenment
and passing. The question is how best to remember him?

Filling up one's shopping cart at Siam Paragon, however, may not be a good
way to celebrate the legacy of the Sakya prince who for over 2,500 years has
inspired the civilised world to look beyond material pleasures to find the
deeper meaning of their lives.

Instead Thais, particularly the country's leaders, should consider three

compelling factors that make Buddha Day relevant to Thailand today.

Education

Shedding its status as a religion, Buddhism is being reborn as a secular

learning process called "mindfulness". Mindfulness is an essential skill for
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 231
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
every Thai, not just monks. It could bring new life to Thailand's antiquated
educational system.

At a time when Asians get their values from the West, they are surprised to
learn that Westerners increasingly get their values from Asia. America is
Buddhism's new Mecca. It started about 40 years ago, when Buddhist adepts
from Southeast Asia, Korea, China and Tibet found San Francisco as their new
watering hole. As these separate Asian cultural influences cancelled out each
other, Buddhism spread through US universities and emerged as a secular
philosophy called "mindfulness," a sophisticated way of training the mind
which has replaced the West's idiotic fixation on Freudian psychology as a
way to cope with stress.

At least 1,000 peer-reviewed journals explain how health-care systems can

achieve their aims more quickly, less expensively and more effectively if they
incorporate mindfulness into their therapies.

But stress reduction is not all that mindfulness can do. Some of America's most
prestigious neuroscience labs have produced functional magnetic resonance
images that prove how mindfulness can make the brain more pliable (they call
it by the fancy word "neuroplasticity") and therefore a basis for interactive
learning.

"Learning how to learn" is a 21st century art, says the Dalai Lama. One of his
students, the best-selling author Dan Goldman explained that mindfulness is
the key to "emotional intelligence," suggesting that more than cognitive skills
are involved in learning.

Like Goldman, MIT Professor (and American Buddhist) Peter Senge has sold
millions of books proposing that educational systems be remade into
mindfulness-inspired "learning organisations". He says mindfulness presents a
shield against addictions.

Thais could use mindfulness-based interactive learning to tackle alcohol, sex

and smoking addictions and, importantly, addiction to shopping.

The economy

A Buddhist philosophy called "sufficiency economy" is not just an ethical

plaything of the monarchy. It could be the key to a distinctly Thai approval to
economic stimulus: mindfulness can reduce mindless consumerism and lessen
global warming.

It may be a good thing that that Asean summit in Pattaya didn't happen.
Thailand did not offer its own model of economic stimulus to offer "Buddhist
economics," a term introduced by E F Schumacher in 1973 which refers to the
notion that, after meeting basic needs, economies need to be geared to the
cultivation of fundamental human values.
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 232
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
His Majesty the King embraced this notion, renaming it sufficiency economy.

Thanks to the Crown Property Bureau, sufficiency economy is becoming part

of the national education curriculum, but it could go further to become the
basis of economic transformation. The National Economic and Social
Development Board (NESDB) should take notice.

Democracy

Mindfulness is a key to strengthening citizen participation in Thailand and, by

so doing, solving the tug-of-war between red and yellow shirts. Democracy
could grow from the bottom up.

Democracy isn't just about "one man, one vote," a notion that can be corrupted
through vote-buying and debased through crass populism.

Democracy works when citizens participate, rather than wait for government
to fix things. As noted by the Dalai Lama, Buddhism is ultimately democratic
in that it focuses on helping each citizen make his own free choice about how
to find happiness.

Thai democracy has been hijacked as a political slogan by red shirts and
yellow shirts. The government should take a cue from Paiboon
Watanasiritham, the former deputy prime minister, by bringing interactive
learning to the village level through mindfulness practices. This should be a
serious topic for the NESDB.

Where to start?

The prime minister should ask the Education Ministry's Commission on Basic
Education to bring mindfulness into the school curriculum. He should ask the
Science & Technology Ministry's Nectec to use broadband to design
mindfulness-based programmes. He should ask the National
Telecommunications Commission for regulations that cause Thailand's mobile
operators to bring mindfulness learning applications to smart phones.

To fulfil the meaning of Visak, leaders of Thailand must offer an alternative to

the vapid "lifestyle" concepts promoted to consumers. Keep in mind, the life
choices of the Buddha lead not to consumerism but to happiness. Thus, Visak
offers the course-correction that Thai society needs. To be stewards of the
Buddha's own vision, they must bring this lifestyle into the 21st century using
all the tools at our command.

 Craig Warren Smith is the Director of the Meaningful Broadband

Working Group at Chulalongkorn University.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 233

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

DKBA-Tatmadaw Look to
Brigade 5
By SAW YAN NAING Monday, July 6, 2009

The combined forces of the Democratic Karen Buddhist Army (DKBA)

and the Burmese army have turned their attention northward as they
look to capitalize on their recent successful campaign of capturing the
Karen National Liberation Army’s (KNLA’s) Brigade 7 by launching a
military assault on the KNLA’s Brigade 5 in northern Karen State,
according to Karen sources.

The DKBA have mobilized battalions 333 and 555, Karen relief groups
reported.

Poe Shen, a field director for the Karen Human Rights Group, said,
“DKBA troops have now become more active in KNLA Brigade 5 areas.
They are also restricting the local villagers’ movements.”

A joint force of Burmese army and DKBA troops seized the

headquarters of the KNLA Brigade 7 in Pa-an district on June 21.

Meanwhile, about 20 clashes broke out in KNLA Brigade 5 areas

throughout June and an estimated 16 Burmese soldiers were killed,
including one commander, while 39 were injured, according to a Karen
news organization, Kwe Ka Lu.

Observers and Karen sources along the border said the joint force
intends to clean up the KNLA-controlled areas along the border before
the Burmese regime holds its planned general election in 2010.
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 234
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Sources said that since the fall of KNLA Brigade 7, the DKBA-
Tatmadaw (Burmese army) joint force will turn its attention to the
KNLA’s southernmost outpost, Brigade 6, before turning its attention
back to the conflict with the KNLA in Brigade 5, which will most likely
resume in September or October.

As per its agreement with the Burmese regime to take over as a border
guard force, the DKBA has been assigned the role of cleaning up the
KNLA areas and enforcing its troop strength along the Thai-Burmese
border.

In order to complete its assignment as a border guard force with each

battalion comprising 326 soldiers, the DKBA is aggressively recruiting
new members at present, sources said.

“Because of its battalion number responsibilities, the DKBA is now

recruiting villagers to serve as soldiers,” said a DKBA source. Military
training by Burmese commanders will also follow the recruitment, he
added.

He said that the DKBA and the Burmese regime were aiming to operate
border trade from KNLA Brigade 6 in the south up to Brigade 5 in the
north, after the battle is won.

Both sides confirmed that DKBA soldiers are presently engaged in

clearing landmines in the areas seized during its offensive on KNLA
brigades 7 and 6.

According to the Karen National Union (KNU), the political wing of the
KNLA, on June 18 a clash broke out between KNLA soldiers and the
Burmese army in Brigade 6. The KNU said nine Burmese soldiers were
killed or injured while one KNLA soldier was killed in the skirmish.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 235

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

A force of Burmese army soldiers and DKBA troops has been launching
military offensives in KNLA Brigade 7 sine June 2, resulting in about
4,000 Karen villagers fleeing to Thailand for safety.

Wa crashes, militia booms

Monday, 06 July 2009 11:39 S.H.A.N.

The growing tensions between the Burma Army and the ceasefire groups since
April have practically put a stop to the United Wa State Army’s drug
operations along the Thai-Burma border, according to an informed source
from eastern Shan State.

“All those previously working with the Wa in Mongton, Monghsat and

Tachilek (the three townships facing Maehongson, Chiangmai and Chiangrai)
are either closing shop or moving up to the north,” he said.

The resulting vacuum is being filled up by the junta-backed militia forces that
are being expanded, trained and armed by the Burma Army to be employed in
the event of war with either the UWSA or Shan State Army (SSA) ‘South’, or
both. The best known among them are Punako and Kya Tey in Monghsat
township and Nampong in Tachilek township.

Each of them is said to have one heroin factory in their respective areas
assigned by the Burma Army. “Anyone who wants to grow poppies has to get
himself/herself registered with the local militia,” he said. “And if any of them
needs a starting capital, they will furnish it on condition that the loan will be
repaid in kind. The crop is also not to be sold to outsiders except those
authorized by the group concerned.”

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 236

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

The “king of kings” among them appears to be Punako, led by Ai Long, his
younger brother Kyaderh and their brother-in-law Kya Ngoi. The group first
came to the attention of the Thai media when its drug market cum transit point
at Maejok, opposite Hmong Kaolang, Mae Fa Luang district, Chiangrai
province, was overrun by the SSA ‘South” on 8 February 2002. (Saraburi Coal
Mining, a company from Thailand that had won a local contract in Monghsat
has been recently assigned by the Burma Army to build a road across the
Maejok-Hmong Kaolang border)

Aside from producing and trading in drugs, the group is also running a
protection racket for drugs coming from outside its territory. “Not unlike Naw
Kham (who is running another racket in the Golden Triangle, between Burma,
Laos and Thailand),” he remarked. “Also like Naw Kham, the group is also
paying kickbacks to the junta commanders from the local up to the regional
command.”

One of the trio, Kya Ngoi, is often seen playing golf with the Military
Operations Command (MOC) #14 commander in Monghsat. “While the
Burmese commander has only 4 armed bodyguards, he always comes to the
golf course with around 10 bodyguards of his own,” he said, “leading to a joke
that he must be senior to the MOC commander.”

The Wa, meanwhile, are not completely out of the game. “Their high quality
heroin and yaba (methamphetamine) are coming to Thailand via the Mekong
and Laos,” he maintained. “With ready cash, you’ll be able to buy any amount
you wish to order.”

According to the official media, the regional command in Kengtung, 160 km

north of Tachilek, put to the torch drugs worth K 20,177 million ($ 20 million)
on the International Day Against Drug Abuse and Illicit Trafficking on 26
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 237
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
June. Much to the surprise of observers, no flippant statements against the
ceasefire groups, all of whom are reportedly involved in the trade were issued
by Naypyitaw.

President Barack Obama has called the War on Drugs, waged since 1971, an
“utter failure”, according to Newsweek, 1 June 2009 issue.

Human rights must be foundation

for Myanmar's future, says Ban
4 July 2009 –Myanmar's future must be rooted in respect for human rights,
Secretary-General Ban Ki-moon said today, voicing his deep disappointment
that the South-East Asian nation's Government refused his request to meet
with Nobel laureate and opposition leader Aung San Suu Kyi.

Myanmar was one of the first to United Nations Member States to adopt the
Universal Declaration of Human Rights, but “unfortunately, that commitment
has not been matched in deed,” Mr. Ban said in Yangon, at the end of his two-
day visit to the country. “Myanmar's human rights record remains a matter of
grave concern.”

He called on authorities to release all political prisoners – including Ms. Suu

Kyi – without delay.

The Secretary-General said that Senior General Than Shwe's refusal to allow
him to meet with Ms. Suu Kyi, whose trial is pending, shows that the
Government “has lost a unique opportunity to show its commitment to a new
era of political openness.”

He added that “allowing a visit to Daw Aung San Suu Kyi would have been an
important symbol of the Government's willingness to embark on the kind of
meaningful engagement that will be essential if the elections in 2010 are to be
seen as credible.”

Myanmar's authorities have laid out stability, national reconciliation and

democracy as their goals, and next year's polls, the first in two decades, must
be “inclusive, participatory and transparent,” Mr. Ban stressed in his address
today to diplomats, UN agencies, and international and non-governmental
organizations.

“Sovereignty, territorial integrity and national unity are legitimate concerns for
any government,” he said, underscoring that “opening and broadening the

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 238

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
political space is the best way to ensure that each group and each individual
becomes part of the greater collective project.”

This visit to Myanmar was the Secretary-General' s second since last May in
the wake of the devastating Cyclone Nargis, which killed almost 130,000
people.

In his speech today, he lauded the “unprecedented” cooperation between

Myanmar, the UN and the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN)
through the Tripartite Core Group which he said showed that humanitarian
imperatives and the principle of sovereignty do not conflict.

“Humanitarian assistance – in Myanmar as elsewhere – should never be held

hostage to political considerations,” he emphasized. “We can and must work
together to ensure access to humanitarian and development assistance to all
those in Myanmar who need it.”

Mr. Ban, who met with Senior General Than Shwe yesterday and today, as
well as Prime Minister Thein Sein, also urged Myanmar to lift millions of its
citizens out of poverty by unleashing its economic potential.

“The people of Myanmar need jobs, they need food security and they need
access to healthcare,” he said, calling on the country to “take advantage of the
opportunities that the international community is prepared to offer.”

Myanmar, the Secretary-General said, can only benefit from engagement and
has stated many times that cooperation with the UN is the cornerstone of its
foreign policy.

“We ask it to match deeds with words,” he said.

“The more Myanmar works in partnership with the United Nations to respond
to its people's needs and aspirations, the more it affirms its sovereignty.”

From Myanmar, Mr. Ban is scheduled to travel to Switzerland, Ireland and

Italy.

http://www.un. org/apps/ news/story. asp?NewsID=

31364&Cr=myanmar&Cr1=#

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 239

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Wa nab suspected spies

Saturday, 04 July 2009 11:53 S.H.A.N.

Two Burman civilians, one a retired Burma Army man, were taken into
custody last week in Mongphen in the Wa territory, according to a source close
to the Wa leadership in
Panghsang.

The unidentified men

were arrested on 24 June
after they were found
visiting locals without
authorized escorts.
“They told the villagers
they were there to see
how they could help to
improve their crops,” he
said. “On their persons were military maps, marking coordinates of our
positions.”

Mongphen is in the disputed Mongpawk area. While the Wa claim it has been
under their control for more than 30 years, Naypyitaw insists it is in Mongyang
township, 102 km north of Kengtung, the capital of eastern Shan State.

“We have information that the Burma Army has placed big guns in
Mongkhark (south of Mongphen),” he added. “Even Chinese authorities have
warned them (the Burma Army) that the guns have put the people on the
Chinese side of the border at risk.”

The Wa and its allies, Kokang (to its north) and Mongla (to its south) have
been on the alert since the Burma Army demanded in April that they become
border security forces under the Burmese command. Their other ally National
Democratic Army-Kachin (NDA-K) has already accepted the proposal,
according to Mizzima and Kachin News Group.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 240

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Shan party meets UN chief, non-

party activists might be released
Saturday, 04 July 2009 10:50 S.H.A.N.

The Shan Nationalities League for Democracy (SNLD), Burma’s second

largest winning party in the 1990 elections, that had together with other
registered parties met Ban Ki-moon yesterday, said he did not appear to have
secured any promise to release the National League for Democracy (NLD)
leader Aung San Suu Kyi and the SNLD leader
Khun Htun Oo.

SNLD leader Khun Htun Oo

A source close to the SNLD leadership told SHAN

this morning the party representatives had asked the
UN chief to put “appropriate pressures upon the
junta to accept and implement the imperative steps
of:
a. all political prisoners be released immediately and unconditionally
b. negotiation between the junta, democratic forces led by Daw Aung San
Suu Kyi and ethnic nationalities led by Khun Htun Oo”

The letter was written by the United Nationalities Alliance (UNA), the
umbrella group for ethnic parties that had won seats during the 1990 elections.

“It seems Than Shwe may be releasing only non-party activists like Zagana,
Venerable Gambira and such,” he said. “If he’s going to release any Shans at
all, that will be (Major General) Hso Ten (leader of the ceasefire group Shan
State Army “North” who was sentenced to 106 years at Khamti prison).”

Hso Ten was arreste

UN Secretary General Ban Ki-moon

d together with 8 others on 8-9 February 2005. Khun

Htun Oo was sentenced to 93 years and the rest 79-85
years.

Khun Htun Oo, 66, a scion of the former princely

Hsipaw House, is known as the “voice (representing)
not only that of the SNLD party but also the millions of
Burmese people,” according to the exile National
Coalition Government of the Union of Burma.
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 241
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

Ban Ki-moon met all the parties’ representatives, including the NLD, together
at Myat Taw Win Hotel in Naypyitaw at 16:45. “Each of the parties got only
10 minutes with him,” said the source.

“He is expected to meet the Senior General again this morning,” he added.

The UN Secretary General’s mission includes securing the release of all

political prisoners, dialogue among Burma’s main stakeholders and credible
elections in 2010.

All winning parties in the 1990 elections are said to be in the same dilemma:
“If they are going to enter the elections, they can expect all-out attempts to
prevent them from winning. And if they refuse to contest, they are in danger of
being dissolved,” said a political analyst in Rangoon.

တရုတ္ ၀ီဂါတိုင္းရင္းသားအဓိကရုဏ္း လူ
၁၄၀ ေသဆုံး
06 July 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-07-06-voa10.cfm

၆-၇-၂၀၀၉

တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ အေနာက္ပုိင္း ရွင္ဂ်န္း (Xinjiang) ေဒသမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အဓိက႐ုဏ္းမွာ လူ ၁၄၀

ေသဆုံးတယ္လို႔ တ႐ုတ္ အာဏာပိုင္ေတြက ေျပာပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အူရမ္ကီ
(Urumqi) ၿမိဳ႕ အဓိက႐ုဏ္းမွာ လူ ၈၀၀ ေက်ာ္ ထိခုိက္ ဒဏ္ရာရတယ္လို႔
ေဒသအာဏာပိုင္ေတြက ဆင္ဟြာသတင္းဌာနကို ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။

သတင္းေတြကေတာ့ လူ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး အဖမ္းခံခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံရဲ႕

လူအမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဟန္မ်ဳိးႏြယ္ေတြက သူတို႔အေပၚ မတရားသျဖင့္ ဆက္ဆံတာကို
ဆန္႔က်င္တဲ့အေနနဲ႔ ၀ီဂါမ်ဳိးႏြယ္ (Uighur) တေထာင္ေက်ာ္က ဆႏၵျပခဲ့တယ္လို႔ မ်က္ျမင္ေတြက
ေျပာပါတယ္။ ၀ီဂါေတြ အမ်ားစုဟာ မူစလင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

မေန႔ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္ အဓိက႐ုဏ္းအတြက္ ၀ီဂါေတြကို အဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ေအာင္

ေသြးထုိးလႈံ႔ေဆာ္တဲ့ ႏုိင္ငံျခားသားေတြ လုိ႔ ေခၚေ၀ၚၿပီး အျပစ္တင္တယ္လို႔
ရွင္ဂ်န္းအာဏာပိုင္ေတြကို ကိုးကားၿပီး ဆင္ဟြာသတင္းဌာနက ေျပာပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 242

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

တရုတ္ႏိုင္ငံ ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္ မၿငိမ္သက္မႈ

အေမရိကန္စိုးရိမ္
07 July 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-07-07-voa2.cfm
တရုတ္ႏုိင္ငံအေနာက္ပိုင္း ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္မွာ
လူေတြေသဆုံးတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႔
ပတ္သက္လို႕ အထူးပဲစိုးရိမ္မိတယ္လို႔ အေမရိကန္သမၼတ
အိမ္ျဖဴေတာ္က ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္၊ ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြကို
ရပ္တန္႔ဖို႔လည္း ေတာင္းဆိုလုိက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အခုလို
အဓိကရုဏ္းျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမသိရေသးဘူးလို႔
ရုရွားႏုိင္ငံ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေနတဲ့
အိမ္ျဖဴေတာ္ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ Robert Gibbs က
新疆爆发大规模流血冲突
ေျပာၾကားလိုက္ၿပီး၊ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ တစုံတရာ
ေျပာဆုိဖို႔ ျငင္းဆုိသြားခဲ့ပါတယ္။

ရွင္ဂ်န္းျပည္နယ္က ရဲေတြနဲ႔ ၀ီဂါလူမ်ိဳးေတြၾကားမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ အဓိကရုဏ္းမွာ အနည္းဆုံး လူ ၁၅၆

ေယာက္ေသဆုံးခဲ့ၿပီး ၈၀၀ ေလာက္ ဒဏ္ရာရသြားခဲ့တယ္လို႔ တရုတ္ အာဏာပို္င္ေတြက
ေျပာပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ၀ီဂါလူမ်ိဳးေတြ တရုတ္အစိုးရကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြားနဲ႔ ဆႏၵျပခဲ့တာကေန
အခုလို အၾကမး္ဖက္တုိက္ခိုက္တာေတြျဖစ္လာတာလို႔ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြက ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပတာကေန ဘာေၾကာင့္လို႕ အႀကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္လာလဲဆိုတာက္ို
ဘယ္သူမွ ေသခ်ာမသိၾကေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပင္ပမွာရွိေနတဲ့ ၀ီဂါလူမ်ိဳးေတြက
အဓိကရုဏ္းေတြျဖစ္လာေအာင္လႈံ႔ေဆာ္ေပးခဲ့တယ္လို႔ တရုတ္အစိုးရက
စြပ္စဲြေျပာဆုိလိုက္ပါတယ္။ ျပင္ပမွာ ရွိတဲ့ ၀ီဂါအဖဲြ႕ေတြကေတာ့ ဒါကို ျငင္းဆန္လိုက္ပါတယ္။
ဟန္လူမ်ဳိုးတရုတ္ေတြက မြတ္စလင္ေတြျဖစ္တဲ့ ၀ီဂါေတြကို အလြန္အကၽြံ
ထိန္းခ်ဳပ္တာေတြေၾကာင့္ အခုလို အၾကမ္းဖက္တာေတြ ျဖစ္လာတာလို႔ ေျပာပါတယ္။

ဟန္မ်ိဳးႏြယ္ေတြဟာ တရုတ္ႏုိင္ငံမွာ လူမ်ားစုျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေဘဂ်င္းမွာရွိတဲ့တရုတ္အစိုးရနဲ႔

တျခားေဒသဆုိင္ရာအစုိးရေတြမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနၾကသူအမ်ားစုဟာ
ဟန္လူမ်ိဳးေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရွင္ဂ်န္းမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေသဆုံးမႈေတြမွာ ၀ီဂါဘက္က
ဘယ္ေလာက္ေသတယ္ဆုိတာေရာ၊ ဟန္လူမ်ိဳးေတြ ဘယ္ေလာက္ေသတယ္ဆိုတာကိုပါ
မသိဘူးလို႔ တရုတ္အာဏာပို္င္ေတြက ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဟန္လူမ်ိဳး အမ်ားစု
ဒဏ္ရာရသြားတာကို ေတြ႔တယ္လို႔ မ်က္မ်က္သက္ေသေတြက ေျပာပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 243

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေျမာက္ကုိရီးယားသေဘၤာ လွည့္ျပန္မႈအေပၚ
အေမရိကန္ေရတပ္ အႀကီးအကဲ ႀကိဳဆုိ
06 July 2009 http://www.voanews.com/burmese/2009-07-06-voa13.cfm

လက္နက္ေတြ တင္ေဆာင္လာတယ္လုိ႔ သံသယျဖစ္ဖြယ္ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္သေဘာၤ

ေျမာက္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံ ဘက္ကို ျပန္ၿပီး ဦးလွည့္သြားတဲ့အတြက္ ကမာၻတ၀န္္းမွာရွိတဲ့
အေမရိကန္ ေရတပ္ေတြရဲ႕ အႀကီးအကဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Gary Roughhead က သူ႕အေနနဲ႔
၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာဆုိ ၾကပါတယ္။ ေတာင္ကိုရီးယားႏုိင္ငံ ဆုိးၿမိဳ႕ကို
ေရာက္ေနတဲ့ အေမရိကန္ ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Gary Roughhead က
ေျမာက္ကိုရီးယားဘက္က လက္နက္ ျပန္႔ပြားေရး လုပ္ေဆာင္တာေတြ ရပ္တန္႔သြားေအာင္
ႏုိင္ငံတကာနဲ႔ ပိုၿပီး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမယ္လုိ႔ ေျပာဆုိပါတယ္။ ဗြီအိုေအ သတင္းေထာက္
Kurt Achin ရဲ႕ သတင္းေပးပို႔ခ်က္နဲ႔အတူ ကိုသိန္းထုိက္ဦးက ဆက္ၿပီး တင္ျပေပးပါလိမ့္မယ္။

အခုဆုိရင္ ေစာေစာပိုင္းက ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္ကို သြားေနတယ္လို႔ ယူဆခဲ့တဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား

ကုန္တင္သေဘာၤဟာ ေျမာက္ကိုရီးယားရဲ႕ နီးနီစပ္စပ္ေနရာကို ျပန္ၿပီး ေရာက္သြားၿပီလို႔
အေမရိကန္ ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Gary Ruughead က ေျပာပါတယ္။ ဒီ ကုန္တင္သေဘာၤဟာ
ဘယ္ကမ္းေျခမွာမွ မဆိုက္ကပ္ေတာ့ဘဲ အခု ေျမာက္ကုိရီးယား ႏုိင္ငံဘက္ကို ျပန္ၿပီး
လွည့္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။

လက္နက္ေတြ တင္လာတယ္လို႔ သံသယျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ကမ္နမ္

ကုန္တင္သေဘာၤေနာက္ကို အေမရိကန္ ေရတပ္ ဖ်က္သေဘာၤက ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္ေက်ာ္လုံးလုံး
ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ေမလအတြင္းက ေျမာက္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံဘက္က
ႏ်ဴကလီးယား စမ္းသပ္တာေတြ လုပ္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကုလသမဂၢ လုံျခဳံေရးေကာင္စီက
ေျမာက္ကိုရီးယား သေဘာၤေတြ လက္နက္ေတြ တင္ေဆာင္ၿပီး ျပည္ပကို တင္ပို႔တာေတြကို
တားျမစ္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ခဲ့တာပါ။ ေရတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Gary Ruughead က အခုလို
ေျပာပါတယ္။

"ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းက အားလုံး အတူတူ လက္တြဲၿပီး ေဆာင္ရြက္မယ္။ ဒီလို လုပ္ဖို႔

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ထားခဲ့တယ္။ ဒါဆုိရင္ ဒီလို လက္နက္မပ်ံပြားေရး လုပ္ေဆာင္ တားဆီးႏုိင္တဲ့
ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ဆုိတာ အခု ရည္ညႊန္း ျပသလိုက္တာပါ။
က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီ သေဘာၤ ေျမာက္ကိုရီးယားဘက္ကို ျပန္ၿပီး ဦးလွည့္သြားတာကို
၀မ္းသာမိပါတယ္။"

ဒီ သေဘာၤဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္ကို သြားခဲ့တယ္လို႔ ေစာေစာပိုင္းက ယုံၾကည္ ခဲ့ၾကတာပါ။

စကာၤပူမွာ ဆီျဖည့္ဖို႔ ကမ္းကပ္ ႏိုင္တယ္လို႔လည္း အေတာ္ မ်ားမ်ားက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကပါတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 244

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ျမန္မာျပည္ကေရာ စကာၤပူကပါ တကယ္လို႔ ဒီသေဘာၤ သူတုိ႔ႏုိင္ငံေတြကို ဆိုက္ကပ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္
လုံျခဳံေရးေကာင္စီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အတိုင္း စစ္ေဆးမယ့္ သေဘာမ်ဳိး ရည္ညႊန္း ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။

ဂ်ဳလိုင္ေလးရက္ေန႔က ေျမာက္ကိုရီးယားဘက္က ပဲ့ထိန္းသုံး တာေ၀းျပစ္ဒုံးက်ည္ေတြ

ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥဟာ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕ ဆႏၵကို
ေျဗာင္က်က် ဆန္႔က်င္ၿပီး လုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး ဒီကိစၥဟာ အေထာက္ အကူမျပဳတဲ့
လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ အေမရိကန္ေရတပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Gary Ruughead က ေျပာပါတယ္။

အေမရိကန္ေရတပ္နဲ႔ ေတာင္ကိုရီးယား ေရတပ္အၾကား ဆက္ၿပီး ပူးေပါင္း

ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လုိ႔လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး Gary Ruughead က ကတိေပး ေျပာဆုိပါတယ္။
ပစိဖိတ္ေဒသအတြင္း တရားမ၀င္ ကုန္ေတြ တင္ပို႔ေနတဲ့ သေဘာၤေတြကို
ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ေရးမွာ အျခား ေဒသတြင္းႏုိင္ငံေတြနဲ႔ လက္တြဲ လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လုိ႔လည္း
ေျပာပါတယ္။

"သေဘာၤေတြကို ဟန္႔တားၿပီး အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ဘို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ကိစၥနဲ႔

ပတ္သက္လို႔ ဒါက က်ေနာ္တုိ႔ အေမရိကန္ ေရတပ္က နိစၥဓူ၀ လုပ္ေနက် ကိစၥေတြထဲက
ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ တာ၀န္ေတြပါ။ ဒီအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ သင္တန္းေတြ အျမဲတမ္း
ေပးေနပါတယ္။"

ေျမာက္ကိုရီးယားဘက္ကေတာ့ ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္သေဘာၤေတြကို

ေတာင္ကိုရီးယားေရတပ္ကျဖစ္ျဖစ္၊ အေမရိကန္ ေရတပ္ကျဖစ္ျဖစ္ ၾကားျဖတ္
စစ္ေဆးတာမ်ဳိးေတြ လုပ္လာခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ စစ္ေၾကညာတာပဲလို႔ သတိေပး
ေျပာဆုိထားပါတယ္။

ေတာင္ကိုရီးယားႏုိင္ငံ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ Won Tae-Jae ကေတာ့

တကယ္တမ္း ေျမာက္ကိုရီးယား ကုန္တင္ သေဘာၤ ေျမာက္ကိုရီးယား ပိုင္နယ္ထဲ
ေရာက္မေရာက္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနဆဲပဲလို႔ ေျပာပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ အထိေတာ့
မေရာက္ေသးဘူးလို႔ ဆုိပါတယ္။

ဒီအေတာအတြင္း ေျမာက္ကိုရီးယားဘက္က စမ္းသပ္ပစ္ခတ္ခဲ့တဲ့ ပဲ့ထိန္းသုံး

တာေ၀းပစ္ဒုံးက်ည္ေတြဟာ အရင္ကနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ပစ္မွတ္ကို တိတိက်က် ခ်ိန္ရြယ္ႏုိင္ၿပီး
အေ၀းကို ေရာက္ေအာင္ ပိုၿပီးေတာ့ ပစ္ခတ္ႏုိင္လာၿပီလို႔ သတင္းေတြ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီ တာေ၀းပစ္ဒုံးက်ည္ေတြဟာ မိုင္အားျဖင့္ ၆၂၀ မုိင္၊ ကီလိုမီတာ တေထာင္ ေလာက္အထိ

ေရာက္ေအာင္ ပစ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေန ရွိတဲ့အတြက္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကို ၿခိမ္းေျခာက္ႏုိင္တဲ့
အေနအထားမွာ ရွိတယ္လုိ႔လည္း ေတာင္ကိုရီးယား သတင္းစာတေစာင္မွာ ေရးပါတယ္။
ေျမာက္ကုိရီးယား ဘက္က စမ္းသပ္ခဲ့တဲ့ တာေ၀းျပစ္ဒုံးက်ည္ေတြထဲမွာ သုံးခုက ပစ္မွတ္ကို
တိုက္ရိုက္ ခ်ိန္ရြယ္ႏုိင္တဲ့ အျမန္ႏႈန္းပစ္ Scud-ER စနစ္သုံး ဒုံးက်ည္ေတြျဖစ္တယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 245

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

မုိင္ေျခာက္ရာေက်ာ္အထိ ပစ္ခတ္ႏုိင္တယ္။ က်န္တဲ့ ဒုံးက်ည္ငါးခုကေတာ့ Scud-C အမ်ဳိးအသား

မုိင္သုံးရာ ေက်ာ္ပဲ ပစ္ခတ္ႏုိင္တယ္လို႔ အမည္မေဖာ္တဲ့ အစိုးရ သတင္းရပ္ကြက္ကို ကိုးကားၿပီး
ေတာင္ကိုရီးယားႏုိင္ငံထုတ္ Chosun Ilbo သတင္းစာက ေရးတာပါ။

ေတာင္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံ ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ Won Tae-Jae ကေတာ့

ပစ္မွတ္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ တိတိက်က် မွန္ေအာင္ ပစ္ႏုိင္မယ္ဆိုတာကို တိုင္းတာတဲ့ ကိစၥနဲ႔

ပတ္သက္လို႔ ေစာေစာ ပိုင္းက ေျမာက္ကိုရီးယားဘက္က ပစ္ခတ္ခဲ့တဲ့ဒုံးက်ည္ေတြက
အမွားအယြင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ အႀကိမ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူတုိ႔ဘက္က
ေၾကညာထားသေလာက္ အကြာအေ၀းကို တကယ္တမ္း ေရာက္ေအာင္ ပစ္ႏုိင္တဲ့
အတုိင္းအတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အခုေတာ့ သူတုိ႔ဘက္က ဒီလို ပစ္ခတ္ႏုိင္စြမ္းကို တုိးျမွင့္ၿပီး
လုပ္လာတယ္။ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္လာတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပါဆုိၿပီး ေျပာဆုိသြားတာပါ။

စစ္အာဏာရႀင္ ဆက္လက္ဆန္ႛကဵင္ေရး
တိုက္ပၾဲေခၞသံထုတ္ဴပန္
2009-07-06 http://www.rfa.org/burmese/news/7_july_massacre_remembrance-
07062009162524.html/story_main?textonly=1

မနက္ဴဖန္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ေနႛဟာ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ဝင္းအတၾင္းရႀိ ေကဵာင္းသားသမဂၢ

အေဆာက္အဦးကုိ စစ္အာဏာရႀင္ေတၾက ဗုံးခဲၾ ဖဵက္ဆီးခဲ့တဲ့ ၄၇ ႎႀစ္ဴပည့္ကာလ ဴဖစ္ပၝတယ္။

ဒီဇူလုိင္လ ၇ ရက္ေနႛနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး ဴမန္မာဴပည္တၾင္းမႀာ စုစည္းလႁပ္ရႀားေနတဲ့ တကၠသုိလ္

ေကဵာင္းသားမဵား သမဂၢကေန ဴမန္မာႎုိင္ငံမႀာ တည္ရႀိေနတဲ့ စစ္အာဏာရႀင္စနစ္ကုိ ဆက္လက္
ဆန္ႛကဵင္သၾားဖုိႛ တုိက္ပဲၾေခၞသံတရပ္ကုိ ထုတ္ဴပန္လုိက္ပၝတယ္။

တကၠသုိလ္ေကဵာင္းသားမဵား သမဂၢ ေခၝင္းေဆာင္တဦးဴဖစ္တဲ့ ကုိထိန္လင္းက အခုလုိ

ေဴပာဴပပၝတယ္။

ကုိထိန္လင္း။ ။ “အားလံုးေသာ၊ ဴမန္မာဴပည္တၾင္းမႀာ ရႀိဳကကုန္ေသာ ညီညာဳကသည့္ ငၝတိုႛ

ေကဵာင္းသားအေပၝင္းတိုႛ၊ ဗိုလ္ေနဝင္း စစ္အုပ္စုက အာဏာကို သိမ္းယူ႓ပီး ဆဲဗင္းဇူလိုင္
ေကဵာင္းတၾင္း လူသတ္ပၾဲႎႀင့္ သမဂၢအေဆာက္အဦးကို မိုက္မိုက္႟ိုင္း႟ိုင္း ဖဵက္ဆီးသည့္
စစ္အာဏာရႀင္ရဲ့ အစၾယ္ကို ေဖာ္ဴပခဲ့တာ ၄၇ႎႀစ္ တင္းတင္း ဴပည့္ခဲ့႓ပီ။ ခုလို ၄၇ ဴပည့္သၾားတဲ့
ဒီေနႛကာလမႀာ လက္ရႀိ စစ္အုပ္စုက သူတုိႛ အာဏာတည္ဴမဲဖိုႛ၊ သူတိုႛအစိုးရ တည္ဴမဲဖိုႛအတၾက္
လူသတ္ပၾဲ ေဴမာက္ဴမားစၾာ ဆက္လက္ ကဵႃးလၾန္ေနဆဲ ဴဖစ္တယ္။ အာဏာရႀင္စနစ္ ဆက္လက္
ရာသက္ပန္ တည္ဴမဲေစမဲ့ ဖၾဲႚစည္းပံု အေဴခခံဥပေဒကို အဓမၳ အတည္ဴပႂ႓ပီး ၂၀၁၀
ေ႟ၾးေကာက္ပၾဲကို ကဵင္းပႎိုင္ေရးအတၾက္ ဖိႎႀိပ္မႁ နည္းလမ္းေပၝင္းစံုကို အသံုးဴပႂ႓ပီး ေကဵာင္းသားထု
တရပ္လံုးကို စိန္ေခၞေန႓ပီ ဴဖစ္တယ္။”

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 246

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အခုအခၝမႀာ စစ္အစိုးရ အေနနဲႛ ၂၀၀၈ ခုႎႀစ္ ဖဲၾႚစည္းအုပ္ခဵႂပ္ပုံ အေဴခခံစည္းမဵဥ္းကို
အတည္ဴပႂခဲ့႓ပီး၊ ၂၀၁၀ ေ႟ၾးေကာက္ပဲၾကုိ ကဵင္းပဖုိႛ စီစဥ္ေနတာဟာ ေကဵာင္းသားထု နဲႛ
ဴပည္သူလူထုတရပ္လုံးကုိ စိန္ေခၞေနတာသာ ဴဖစ္ေဳကာင္း၊ အဖိႎႀိပ္ခံ ဴပည္သူတရပ္လုံး
စစ္ဖိနပ္ေအာက္က လၾတ္ဖုိႛ ေကဵာင္းသားထုတရပ္လုံး အေပၞမႀာ သမုိင္းေပးတာဝန္
ကဵေရာက္ေနေဳကာင္းကုိ ေဳကညာခဵက္မႀာ ေဖာ္ဴပထားသလုိ၊ ေကဵာင္းသားသမဂၢ ဴပန္လည္
ဖဲၾႚစည္းႎုိင္ေရးနဲႛ ေကဵာင္းသားအားလုံး စုစည္းညီႌၾတ္ေရးကုိလည္း လႁံႛေဆာ္ထားပၝတယ္။
ဒၝ့အဴပင္ နက္ဴဖန္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ေနႛကုိ အထိမ္းအမႀတ္ ဴပႂတဲ့သေဘာနဲႛ ေကဵာင္းဝင္းအတၾင္းနဲႛ
သက္ဆုိင္ရာ ေနရာဌာနေတၾမႀာ ၇ ဇူလုိင္ ဆုိတဲ့ စာလုံးကုိ ေရးထုိးဳကဖုိႛကုိလည္း တုိက္တၾန္း
ႎိႁးေဆာ္ထားပၝတယ္။ တဆက္တည္းမႀာပဲ ၂၀၀၇ ခုႎႀစ္ မဵိႂးဆက္ ေကဵာင္းသားမဵား သမဂၢကလည္း
ေဳကညာခဵက္တေစာင္ ထုတ္ဴပန္ထားပၝတယ္။

ေရၿဝၝေရာင္ သံဃာႎႀင့္ လူထု လႁပ္ရႀားမႁ ကာလတၾင္ ၂၀၀၇ခုႎႀစ္ စက္တင္ဘာ ၂၇ရက္ေနႛက

ရန္ကုန္႓မိႂႚလယ္၌ ေကဵာင္းသားမဵား သမဂၢ လူငယ္မဵား စုေဝး ဆႎၬဴပေနပံု ဴဖစ္ပၝသည္။ (Photo:
AFP)

ဴမန္မာႎုိင္ငံမႀာ စစ္အာဏာရႀင္ စတင္အာဏာရ သိမ္းပုိက္ ကတည္းက ေကဵာင္းသားထု

ဆန္ႛကဵင္လာခဲ့တာ ဒီကေနႛအထိ ဴဖစ္ေဳကာင္း၊ ဴမန္မာႎုိင္ငံမႀာ စစ္အာဏာရႀင္စနစ္
ဆက္လက္တည္ ရႀိေနသေ႟ၾႛ ေကဵာင္း သားထုရဲ့ ဆန္ႛကဵင္မႁကုိ ရင္ဆုိင္ေနရမႀာသာ ဴဖစ္ေဳကာင္း၊
၂၀၀၇ ခုႎႀစ္ ေကဵာင္းသားမဵားသမဂၢ ေခၝင္းေဆာင္တဦးဴဖစ္တဲ့ ကုိထင္ေပၞက အခုလုိ
ေဴပာဴပပၝတယ္။

ကုိထင္ေပၞ။ ။ “၁၉၆၂ ဗိုလ္ေနဝင္း စစ္အာဏာသိမ္း႓ပီး၊ ေကဵာင္းသားသမဂၢ

အေဆာက္အဦး႒ကီးကို ဗံုးခၾဲ႓ပီးကတည္းက စစ္အာဏာရႀင္ေတၾဟာ ေကဵာင္းသား လႁပ္ရႀားမႁနဲႛ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 247

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။ အခု ၄၇ႎႀစ္ ဴပည့္ေဴမာက္သၾားေပမဲ့လည္း
ေကဵာင္းသားလႁပ္ရႀားမႁေတၾ ဆက္ရႀိေနဦးမႀာပၝပဲ။ ဒၝဟာ ဘာေဳကာင့္လဲဆိုေတာ့ က႗န္ေတာ္တိုႛ
တိုင္းဴပည္မႀာ စစ္မႀန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ မရႀိလိုႛပၝပဲ။ ခုဆိုရင္ ဴမန္မာႎိုင္ငံ အဖက္ဖက္က ခ႗တ္ဴခံႂကဵ
ဆင္းရဲကဵပ္တည္းေနတယ္၊ လူထုရဲ့ အေထၾေထၾ မေကဵနပ္မႁေတၾကလည္း အရမ္းမဵားေနတယ္။
နအဖအေနနဲႛ ဖိႎႀိပ္ခဵႂပ္ခဵယ္တဲ့ မတရားဥပေဒကို ႟ုပ္သိမ္း႓ပီး သံုးပၾင့္ဆိုင္ ေတၾႚဆံုေဆၾးေႎၾးေပးဖိုႛ
ေတာင္းဆိုပၝတယ္။ အဲဒီလိုမဟုတ္ပဲ က႗န္ေတာ္တိုႛ အားလံုးအတၾက္ ဘယ္လိုမႀ အာမခံခဵက္
မေပးႎိုင္တဲ့ စနစ္ဆိုး႒ကီးနဲႛ ဆက္သၾားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ နအဖဟာ က႗န္ေတာ္တိုႛ
ေကဵာင္းသားလႁပ္ရႀားမႁနဲႛ မုခဵ ရင္ဆိုင္ ဳကံႂေတၾႚရမႀာပၝပဲ။”

အခုအခၝမႀာ စစ္အစုိးရက အာဏာတည္ဴမဲေရးအတၾက္ ဖဲၾႚစည္းအုပ္ခဵႂပ္ပုံ အေဴခခံစည္းမဵဥ္း

တရပ္ကုိ အဓမၳအတည္ဴပႂခဲ့႓ပီး ေ႟ၾးေကာက္ပဲၾအသစ္တရပ္ ဴပႂလုပ္ရန္ ဴပင္ဆင္ေနေဳကာင္း၊
ဒၝ့အဴပင္ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္ကုိ မတရားလုပ္႒ကံ ဖမ္းဆီးထားသလုိ၊ အပစ္ရပ္တုိင္းရင္းသား
အဖဲၾႚအစည္းေတၾကုိ ႎုိင္ငံေရးအရ ေဴဖရႀင္းဴခင္း မဴပႂပဲ နယ္ဴခားေစာင့္တပ္အဴဖစ္
ေဴပာင္းလဲခုိင္းေနေဳကာင္း၊ ကရင္တုိင္းရင္းသားမဵား အဳကားမႀာလည္း ဒီေကဘီေအ နဲႛ ေကအန္ယူ
ေသၾးခဲၾ ရန္တုိက္ေပးေနေဳကာင္း ဒီလုိအေဴခအေနေတၾေဳကာင့္ ဴမန္မာႎုိင္မႀာ စစ္မႀန္တဲ့ အမဵႂိးသား
ဴပန္လည္သင့္ဴမတ္ေရးနဲႛ ဒီမုိကေရစီေရးဟာ စစ္အာဏာရႀင္စနစ္ တည္ဴမဲေနသေ႟ၾႛ ဴဖစ္ေပၞ
လာႎုိင္စရာ မရႀိတဲ့အတၾက္ ေကဵာင္းသားထုအေနနဲႛ စစ္အာဏာရႀင္စနစ္ကုိ ဆက္လက္
ဆန္ႛကဵင္သၾားမႀာသာ ဴဖစ္ေဳကာင္း ၂၀၀၇ မဵိႂးဆက္ ေကဵာင္းသားေတၾ ေဴပာဆုိထားပၝတယ္။

ဴမန္မာႎုိင္ငံရဲ့ ဴပႍနာေတၾ ေဴပလည္ေစဖုိႛ ေဒၞေအာင္ဆန္းစုဳကည္နဲႛ ႎုိင္ငံေရးအကဵဥ္းသားေတၾ

အားလုံးကုိ လၿတ္ေပး႓ပီး၊ ဒီမုိကေရစီလုိလားတဲ့ ႎုိင္ငံေရးအင္အားစုေတၾအေပၞ
ေခဵမႁန္းေနတာေတၾ ရပ္တန္ႛဖုိႛ၊ ေတၾႚဆုံေဆၾးေႎၾးေရးလုပ္ဖုိႛ ကုိလည္း ၂၀၀၇ ေကဵာင္းသားေတၾက
တုိက္တၾန္း ထားပၝတယ္။

၁၉၆၂ ခုႎႀစ္ ဇူလုိင္လ အတၾင္းက တကၠသုိလ္ အေဆာက္အဦးကုိ ဗုံးခဲၾတုိက္ခုိက္ခဲ့တဲ့ ၇ ဇူလုိင္

အေရးအခင္းနဲႛ ပတ္သက္႓ပီး မဵက္ဴမင္သက္ေသေတၾ ဴဖစ္ခဲ့တဲ့၊ ဒီကေနႛမႀာေတာ့ အမဵိႂးသား
ဒီမုိကေရစီ အဖဲၾႚခဵႂပ္ ေခၝင္းေဆာင္တဦးဴဖစ္တဲ့ ေဒၝက္တာသန္း႓ငိမ္းနဲႛ၊ ကရင္
အမဵိႂးသားအစည္းအ႟ုံး (KNU) ရဲ့ ဒုဥကၠႉ ဴဖစ္တဲ့ ဖဒုိ ေဒးဗစ္တာကေပၝတုိႛကုိ ေတၾႚဴမင္
႒ကႂံေတၾႛခဲ့ရသမ႖ အဴဖစ္အပဵက္ေတၾကုိ ဴပန္လည္ေဴပာဴပေပးဖုိႛ RFA မႀ ဦးေဇာ္မုိးေကဵာ္ က
ဆက္သၾယ္ ေမးဴမန္းထားပၝတယ္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 248

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

ေရႊဂုံတိုင္ေၾကညာစာတမ္းကို နအဖ
ေက်ာခိုင္းျခင္းျဖစ္ဟု
သတင္းစာဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ေျပာၾကား
မင္းႏိုင္သူ / ၇ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉ http://www.khitpyaing.org/news/july09/070709d.php
အန္အယ္လ္ဒီက ထုတ္ျပန္ထားေသာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္အလက္ အားလုံးကို
နအဖစစ္အစုိးရက ေက်ာခုိင္းထားေၾကာင္း မစၥတာဘန္ကီမြန္း၏ ခရီးစဥ္အတြင္း
သိသာေစၿပီျဖစ္သည္ဟု အန္အယ္လ္ဒီပါတီ၀င္ ၀ါရင့္သတင္းစာ ဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္က
ေျပာသည္။

အန္အယ္လ္ဒီပါတီက ဧၿပီလအတြင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္တြင္

အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံး ႁခြင္းခ်က္မရိွ
ျပန္လႊတ္ေပးေရး၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမွ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားႏွင့္
မကိုက္ညီသည့္အခ်က္မ်ားကို ျပင္ဆင္ေပးေရးႏွင့္ အားလုံးပါ၀င္ႏိုင္မည့္ လြတ္လပ္၍
တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲအျဖစ္ နိုင္ငံတကာ၏ ေစာင့္ၾကပ္ေလ့လာမႈကို ခြင့္ျပဳေရး
စသည့္အခ်က္မ်ားကို ေတာင္းဆိုထားသည္။

ဦး၀င္းတင္က “အခု မစၥတာဘန္ကီမြန္း လာၿပီးေတာင္းဆုိတာေတြကလည္း အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕

ေတာင္းဆုိခ်က္ေတြနဲ႔ အေျခခံမူအားျဖင့္ အတူတူပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔ခရီးစဥ္အတြင္းမွာ
အစုိးရဘက္က အားရေက်နပ္ေလာက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ လုိက္ေလ်ာမႈေတြ မရွိဘူးဆုိေတာ့
အန္အယ္လ္ဒီက ေတာင္းဆုိထားတဲ့ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ကလည္း ဘာမွျဖစ္လာမွာ
မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဘာမွေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမွာမရွိဘူး” ဟု ေျပာသည္။

သုိ႔ရာတြင္ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) အေနျဖင့္ မူ၀ါဒသစ္မ်ား

ေျပာင္းလဲခ်မွတ္ေရးမွာလည္း ပါတီဖြဲ႔စည္းခြင့္ဆုိင္ရာဥပေဒ၊ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိင္ရာဥပေဒမ်ား
ေပၚထြက္လာၿပီးမွသာ ျဖစ္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။

“အန္အယ္လ္ဒီပါတီထဲမွာလည္း သေဘာထားအႏုအရင့္ ကြဲျပားတာေလးေတြေတာ့

ရွိတာေပါ့ေလ။ အဲဒါေတြကို ညႇိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္ၾကရမွာေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အမႈတင္စစ္ေဆးၿပီဆုိကတည္းက နအဖအစုိးရက
ေရႊဂုံတုိင္ေၾကညာခ်က္ပါ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးလမ္းေၾကာင္းကုိ ႐ုိက္ခ်ဳိးလုိက္ၿပီလုိ႔
က်ေနာ္ေျပာခဲ့တယ္” ဟု ၎က ေျပာသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္းအေနျဖင့္ ဒုတိယေျမာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံခရီးစဥ္တြင္

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရး၊

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 249

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
အမ်ဳိးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးႏွင့္ အမ်ားယုံၾကည္လက္ခံႏုိင္သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ
ျဖစ္ေျမာက္ေရးတုိ႔ အတြက္ အဓိကတာ၀န္ရွိသူမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးသြားမည္ဟု
ခရီးစဥ္မစတင္မီကပင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ထုိကိစၥမ်ားတင္ျပေဆြးေႏြးရန္ နအဖဥကၠ႒ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ ေတြ႔ဆုံရာတြင္

မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ေတြ႔ဆုံရန္ (၂) ႀကိမ္တုိင္တုိင္
ေတာင္းဆုိသည္ကုိ ပယ္ခ်ခံခဲ့ရသည္။ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရာတြင္လည္း
လုံေလာက္သည့္အခ်ိန္မရရိွဘဲ အဓိကပါတီႀကီးျဖစ္သည့္ အန္အယ္လ္ဒီႏွင့္ မိနစ္ (၂၀) ခန္႔သာ
ေတြ႔ဆုံခြင့္ရခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

ယင္းအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ဦး၀င္းတင္က “မစၥတာဂမ္ဘာရီလာစဥ္ကတည္းက

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္မေပးႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး ႀကဳိေျပာထားၿပီးသားလုိ႔
သတင္းစာမွာေရးတယ္ဗ်။ ဆုိေတာ့ မစၥတာဘန္ကီမြန္းအေနနဲ႔ကေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အမႈတင္စစ္ေဆးေနတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ ႏုိင္ငံတကာဖိအားေတြ
ပုိမ်ားလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္သာ မလာမျဖစ္လာခဲ့ရတာလုိ႔ က်ေနာ္ထင္တယ္” ဟု ဦး၀င္းတင္က
ေျပာသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္း၏ အမ်ားကယုံၾကည္လက္ခံႏုိင္သည့္ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေရးႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍

ကုလသမဂၢက အကူအညီ ေပးလုိပါသည္ဆုိေသာ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးက
တစုံတရာတုံ႔ျပန္ခဲ့ျခင္းမရွိေပ။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အားလုံးပါ၀င္ႏုိင္ေရးရွိရမည္ဟု ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးက ေျပာေသာ္လည္း

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးေျပာေသာ အားလုံးပါ၀င္ခြင့္ရွိေရးႏွင့္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းေျပာေသာ
အားလုံးပါ၀င္ခြင့္ရရွိေရးသည္ စံသတ္မွတ္ႏႈန္းမ်ား တူမည္မဟုတ္ ေၾကာင္း ဦး၀င္းတင္က
ေျပာသည္။

“ဒီဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒမွာကုိက သာမန္အရပ္သားမ်ားအတြက္ ကန္႔သတ္ထားတာေတြက

အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ တျခား လက္မခံႏုိင္တဲ့အခ်က္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးေပါ့။ ဒါေပမယ့္
အျမင္သာဆုံးေျပာရရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးကုိ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္လုိ႔မရေအာင္
လုပ္ထားတာမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပုံျပင္ဆင္ေရးဟာ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔
ေျပာေနတာ” ဟု ၎က ဆက္လက္ရွင္းျပသည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္း၏ ဒုတိယရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္

အန္အယ္လ္ဒီဘက္က ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြး ေရးလမ္းေၾကာင္း အစဥ္အၿမဲဖြင့္ထားေသာ္လည္း
နအဖစစ္အစုိးရက တက္လာျခင္းမရွိဟု ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။

၎က “ဒီေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရး လမ္းေၾကာင္းဆုိတာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလကတည္းက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 250

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေဒၚစုုကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ထုိးၿပီး တင္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္း။ ဒီလမ္းေၾကာင္းဟာ
အခုထိရွိေနေသးတယ္” ဟု ေျပာၾကားသည္။

ဇူလိုင္ (၇) ရက္

ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံေန႔ က်င္းပ

NEJ / ၇ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉

စစ္အာဏာရွင္စနစ္တည္ရွိသေရြ႕ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ မည္သည့္အခါမွ

ကြယ္ေပ်ာက္သြားမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ယေန႔ က်ေရာက္သည့္ (၄၇) ႏွစ္ေျမာက္ ဇူလိုင္ (၇) ရက္
ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပံုေန႔တြင္ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ မ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္က
ေျပာၾကားသည္။

ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္တြင္ ယေန႔က်င္းပသည့္ (၄၇) ႏွစ္ေျမာက္ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ အခမ္းအနားတြင္

ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ႏိုင္ငံျခားေရးရာေကာ္မတီ) မွ တာဝန္ခံ
ကိုမင္းႏိုင္က စစ္အာဏာရွင္စနစ္ႏွင့္ တဆက္တည္း ေပၚေပါက္လာသည့္
ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကို ရည္စူးေျပာၾကားျခင္းျဖစ္သည္။

၎က “၁၉၆၂ ခု ဇူလိုင္လ (၇) ရက္ေန႔မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကို

အဲဒီတုန္းကတက္လာတဲ့ စစ္အစိုးရက ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို
ေက်ာင္းပရဝဏ္ထဲမွာပဲ ေသနတ္နဲ႔ပစ္ခတ္ၿပီးေတာ့ ႏွိမ္နင္းခဲ့တဲ့အတြက္
vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 251
jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ေက်ာင္းသားအသက္ေပါင္းမ်ားစြာ က်ဆံုးခဲ့ရၿပီးေနာက္ ေပၚေပါက္လာတဲ့
ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာသည္။

ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္၊ သမဂၢစိတ္ဓာတ္ကို ေက်ာင္းသားအဆက္ဆက္

လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္သြားရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း သိရွိႏိုင္ရန္အတြက္
အခမ္းအနားျဖစ္ေျမာက္ေရးေကာ္မတီက ယခုကဲ့သို႔ ႏွစ္စဥ္အခမ္းအနားမ်ား
က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ကုိမင္းႏိုင္က ေျပာသည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္သည္ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ေက်ာင္းသားထုအတြက္ သင့္ေတာ္သည့္စနစ္

မဟုတ္သည့္အတြက္ စစ္အာဏာရွင္ မ်ား၏ မတရားဖိႏွိပ္ အုပ္စိုးမႈမ်ားကို ေက်ာင္းသားထုက
စတင္ၿပီး ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေသြးေျမအက်ခံကာ ဆန္႔က်င္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ယေန႔က်င္းပသည့္ (၄၇) ႏွစ္ေျမာက္ ဆဲဗင္းဇူလိုင္ အခမ္းအနားတြင္ ၁၉၇၄

ဦးသန္႔အေရးေတာ္ပံုတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ၁၉၈၈
ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုတြင္ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကသည့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားက
ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၎တို႔၏ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို
မ်ဳိးဆက္သစ္ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား သိရွိေစရန္ ေဟာေျပာခဲ့ၾကသည္။

အခမ္းအနားတက္ေရာက္လာသူ SAW အထက္တန္းေက်ာင္းမွ (၉) တန္းေက်ာင္းသား

ေမာင္ဝင္းက “အရင္ကေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းဆိုတာကို သေဘာေလာက္ပဲ
နားလည္ခဲ့တယ္။ ဒီေန႔ပြဲမွာ ေဟာေျပာခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြရဲ႕
ျပန္လည္ေျပာျပခ်က္ေတြကို နားေထာင္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေက်ာင္းသားေတြ
ဘာေၾကာင့္ဆန္႔က်င္ရသလဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ သိခဲ့ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္က်ရင္လည္း
တာဝန္ေက်ေအာင္ ႀကိဳးစားသြားမယ္” ဟု ေျပာသည္။

၁၉၆၂ ခု၊ ဇူလိုင္ (၇) ရက္ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပံုသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌

စစ္တပ္အာဏာသိမ္းၿပီး (၄) လအၾကာတြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဥပေဒအတြင္းမွ
အေစာဆံုးဆန္႔က်င္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ား ပထမဆံုးေသြးေျမက်ခဲ့ရေသာ
ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈျဖစ္သည္။

အဆိုပါအေရးေတာ္ပံုတြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား (၁၀၀) ေက်ာ္ ေသနတ္ျဖင့္

ပစ္သတ္ခံရသျဖင့္ က်ဆံုးခဲ့ၾကရၿပီး လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကာလတေလွ်ာက္
သမိုင္းဝင္သမဂၢအေဆာက္အအံုကို ဗိုလ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္သည့္ အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စုက
မိုင္းခြဲ၍ ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 252

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သတင္း ျပည္တြင္းသတင္း KIO က နယ္ျခားေစာင့္တပ္အေရး ထပ္မံ ေဆြးေႏြးမည္

KIO က နယ္ျခားေစာင့္တပ္အေရး ထပ္မံ

ေဆြးေႏြးမည္
မ်ဳိးၾကီး
အဂၤါေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 07 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 17 နာရီ 43 မိနစ္
ေရႊလီ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႔က နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းေရးကိစၥကို
ေျမာက္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉးႏွင့္ ျပည္နယ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ျမစ္ၾကီးနား၌ မနက္ျဖန္တြင္ ထပ္မံ
ေဆြးေႏြးသြားမည္ဟု သိရသည္။

ဤသည္မွာ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႔ KIO ၏ တပ္ဖဲြ႔ကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္

အသြင္ေျပာင္းလဲ ဖဲြ႔စည္းရန္ စတင္အဆိုျပဳခဲ့သည့္ ယခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၈ ရက္ေန႔မွ စတင္၍
ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးျခင္းသည္ ၅ ၾကိမ္ေျမာက္ ျဖစ္မည္။

“က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမႉး ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိုးဝင္းတို႔ ၈ ရက္ေန႔မွာ ျမစ္ၾကီးနားမွာ ေဆြးေႏြးမယ္။

ဘာေတြ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတာ စီစဥ္ေနတုန္းဆိုေတာ့ ေတြ႔မယ့္ အပိုင္းကိုပဲ ေျပာႏိုင္ေသးတယ္”
ဟု KIO ဒုစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ ဂြမ္ေမာ္က မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

မနက္ျဖန္ ေဆြးေႏြးပြဲသည္ ေမလ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ KIO က နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းေရးကိစၥ

ကိုင္တြယ္ရန္္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ ၇ ဦး ေကာ္မတီႏွင့္ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြ
ျဖစ္မည္။

ပထမအၾကိမ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့သည့္ ဇြန္လ ၂ဝ ရက္ေန႔ ေဆြးေႏြးပဲြတြင္ KIO က ျမန္မာစစ္အစိုးရ

အဆိုျပဳခ်က္ကို ျငင္းပယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆက္လက္ေဆြးေႏြးရန္ သေဘာတူခဲ့သျဖင့္
မနက္ျဖန္တြင္ ထပ္မံေတြ႔ဆံုျခင္း ျဖစ္သည္။

နယ္ျခားေစာင့္တပ္အေရး ကိုင္တြယ္ရန္ ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည့္ ေကာ္မတီတြင္ ဗိုလ္မႉးၾကီး ေဇာ္ေယာ္

ကိုပါ အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ ထပ္မံျဖည့္တင္းထားသျဖင့္ ေကာ္မတီဝင္ေပါင္း ၈ ဦး ရိွသြားၿပီ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရက အပစ္ရပ္တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားကို နယ္ျခားေစာင့္တပ္အျဖစ္

အသြင္ေျပာင္းလဲ ဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ မူဝါဒေရးရာ ေကာ္မတီ၊ လုပ္ငန္း ေကာ္မတီႏွင့္
တိုင္းအဆင့္ ေကာ္မတီ ဟူ၍ ဖြဲ႔စည္းကာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 253

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

သတင္း ေဒသႏၲရသတင္း 7th July အထိမ္းအမွတ္ပဲြမ်ား ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္ က်င္းပ

7th July အထိမ္းအမွတ္ပဲြမ်ား

ထုိင္းႏိုင္ငံတြင္ က်င္းပ
မဇၩိမသတင္းဌာန
အဂၤါေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 07 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 18 နာရီ 43 မိနစ္
ခ်င္းမုိင္။ ။ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားက ၄၇ ႏွစ္ေျမာက္ 7th July ေက်ာင္းသား
အေရးေတာ္ပံု အထိမ္းအမွတ္ပြဲမ်ားကို ၿမိဳ႕ေတာ္ ဘန္ေကာက္ႏွင့္ နယ္စပ္ရွိ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္
ယေန႔ က်င္းပၾကသည္။

၁၉၆၂ ခု ဇူလုိင္ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေက်ာင္းသား

အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ ေတာင္းဆိုဆႏၵျပရာ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေနဝင္း၏ တပ္မ်ားက
ပစ္ခတ္ၿဖိဳခြင္းခဲ့သည္ကို အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ က်င္းပေလ့ရွိသည့္ 7th July ဆႏၵျပပဲြႏွင့္
အခမ္းအနားမ်ား က်င္းပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာသံ႐ုံးေရွ႕တြင္ ယေန႔ ေန႔ခင္းပိုင္း ဆႏၵျပပဲြႏွင့္ပတ္သက္၍

“ႏွစ္ဆယ္ရာစုေခတ္ ေရာက္လာတဲ့အခါ လူငယ္ေလးေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတာ
ဘယ္သူမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘယ္သူဆိုတာလဲ မသိၾကဘူး။
အဲဒါေၾကာင့္မို႔ သမိုင္းတခု ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ စိုးရိမ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို႔
လႈပ္ရွားျခင္းျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဘန္ေကာက္ အေျခစိုက္ ျပည္ပေရာက္အမ်ဳိးသား
ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔ သတင္းႏွင့္ ျပန္ၾကားေရးဌာနတာဝန္ခံ ကိုျမင့္ဇူက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

ဆႏၵျပသူမ်ားက လြန္ခဲ့သည့္ ၄၈ ႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ဒိုင္းနမိုက္ျဖင့္ ေဖာက္ခြဲခံခဲ့ရသည့္

ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦပံု၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဓာတ္ပံုမ်ား၊ ၈၈
လူထုအေရးေတာ္ပံု၌ ေသြးေျမက်ခဲ့ရသည့္ ေက်ာင္းသား ျပည္သူမ်ား၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို
ကိုင္ေဆာင္၍ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက

အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ဇူလုိင္လ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ပထမဆံုး
ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပပဲြျဖစ္သည့္ 7th July ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 254

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ထိုဆႏၵျပပဲြအတြင္း ေက်ာင္းသား အမ်ားအျပား ေသဆံုး၍ အေျမာက္အျမား ဒဏ္ရာရခဲ့ၿပီး၊
ေနာက္တရက္ နံနက္တြင္ သမိုင္းဝင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံု ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရျခင္း
ျဖစ္သည္။

ဘန္ေကာက္ရွိ ျမန္မာသံ႐ံုးေရွ႕တြင္ ဆႏၵျပသူ ၃၅ ဦးခန္႔က ေက်ာင္းသားေရးရာဌာနမ်ား

ဖြင့္လွစ္ေပးရန္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား လႊတ္ေပးရန္၊
၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အစီအစဥ္ကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရး အလ်င္အျမန္
အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးရန္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။

ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ SAW အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ နံနက္ ၁၀ နာရီမွ ေန႔လည္

၁၂ နာရီခြဲထိ အခမ္းအနားတရပ္ က်င္းပရာ SAW ေက်ာင္းႏွင့္ အျခားေက်ာင္းမ်ားမွ
ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

“ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေနာင္ေတာ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ အေၾကာင္း။

ေက်ာင္းသားဆိုတာ လူထုတိုက္ပြဲေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရပ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြရယ္၊
ေက်ာင္းသားဆိုတာ မဟုတ္မခံ စိတ္ဓာတ္ရွိတယ္၊ ျဖဴစင္တယ္၊ ရဲရင့္တယ္၊ အမွန္တရားဘက္က
အၿမဲတမ္း ရပ္တည္တယ္ ဆိုတာကို မ်ဳိးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသားေတြကို လက္ဆင့္ကမ္း
အေမြေပးတာပါ” ဟု SAW ေက်ာင္းမွ ပညာေရးတာဝန္ခံ ကိုမင္းမင္းက မဇၥ်ိမကို ေျပာသည္။

7th July အထိမ္းအမွတ္ပြဲမ်ားကို အျခားေသာ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

ေျမာက္ပိုင္းမွ ရန္ေစာင္ေနမႈတြင္ တ႐ုတ္တို႔ အဓိက

အခန္းက႑မွ ပါဝင္လာ

ေဆာင္းပါး
ဘ႐ိုင္ယန္ မက္ကာတန္
တနလၤာေန႔၊ ဂ်ဴလုိင္လ 06 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 16 နာရီ 18 မိနစ္
ထိုင္းႏုိင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ အႏၲရာယ္မ်ားလွေသာ ေပၚလစီအတြက္ အႏၲရာယ္
အလြန္မ်ားလွသည့္ ကစားပြဲတခုကို ျမန္မာႏိုင္ငံေျမာက္ဘက္ရွိ တ႐ုတ္ဘက္မ်က္ႏွာစာတြင္
ကစားေနၾကသည္။

ထိုေနရာတြင္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ ၂ဝ မွစ၍ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲမႈ

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 255

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
သေဘာတူညီခ်က္ ရယူထားေသာ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အုပ္စုမ်ားသည္ သူတို႔၏
တပ္မ်ားကို ျမန္မာစစ္တပ္ လက္ေအာက္ခံ နယ္စပ္ လံုၿခံဳေရးတပ္မ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲရန္ႏွင့္
သို႔မဟုတ္ပါက စစ္ပြဲအသစ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရမည္ဟု အမိန္႔ေပးခံထားရသည္။

စစ္အစိုးရသည္ သူ၏ “ဒီမိုကေရစီလမ္းျပေျမပံု“ ထဲတြင္ ပါဝင္သည့္ အဓိက အစိတ္အပိုင္း

တခုျဖစ္ေသာ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔မ်ားအား လက္နက္ျဖဳတ္ခိုင္းျခင္းကို ျပဳလုပ္ေနကာ မၾကာခင္
က်င္းပေတာ့မည့္ ၂ဝ၁ဝ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲသည္လည္း ထိုလမ္းျပေျမပံုထဲတြင္
ပါဝင္ပါသည္။ ထိုသို႔ အသြင္ေျပာင္းလဲရန္အတြက္ စစ္အစိုးရ၏ အေၾကာင္းျပခ်က္မွာ
ျပသာနာမ်ားကို ေျဖရွင္းၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္၏ ေအာက္တြင္ တိုင္းရင္းသား
အဖြဲ႔မ်ားအေနႏွင့္ လက္နက္ ဆက္လက္ကိုင္ထားရန္ အေၾကာင္းမရွိပါ။

တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေထာက္ျပၾကေသာ ထိုအေၾကာင္းျပခ်က္၏ ဟာကြက္မွာ

အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲရန္ သေဘာတူအၿပီး ႏွစ္ ၂ဝ လံုးလံုး တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုတို႔၏
နစ္နာမႈမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗဟိုအစိုးရမွ မည္သည့္ႏုိင္ငံေရး ေဆြးေႏြးမႈမွ မျပဳလုပ္ခဲ့ပါ။
စစ္အစိုးရမွ ၎တို႔ ကိုယ္ပုိင္ အေျခခံဥပေဒကို တဖက္သတ္ ေရးဆြဲရန္ ျပဳလုပ္ေသာ
အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားကိစၥကို တင္ျပရန္ၾကိဳးစားခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္ကို
လ်စ္လွ်ဳရႈခံခဲ့ရသည့္အျပင္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း
ဖမ္းဆီးၿခိမ္းေျခာက္ခံခဲ့ရသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားဘက္မွ အလြန္ေမာက္မာေထာင္လႊားေနသည္ကို သိရွိလာရသည့္ ယခုလို

အေျခအေနတြင္ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ သူတို႔ကို္ယ္တိုင္ေရာ၊
သူတို႔လူထုမ်ားကိုပါ လံုးဝ အကာအကြယ္မဲ့ ပစ္ထား၍ တပ္မ်ားအား စစ္အစိုးရ၏
ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္သို႔ လဲႊေပးလိမ့္မည္ဟု သူတို႔အား ေမွ်ာ္လင့္၍ ရႏိုင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း
ေျပာၾကားသည္။ အကယ္၍ ေလ့လာသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယံုၾကည္ထားသကဲ့သို႔ စစ္အစိုးရ၏
ေရြးေကာက္ပြဲသည္ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ား ရွိေနသည္ဟု သက္ေသျပႏိုင္ခဲ့ပါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကို
ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရန္ တိုင္းရင္းသား ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ ေထာက္ပံ့ ပံ့ပိုးေပးမည့္
လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား မရိွဘဲႏွင့္ဆိုလွ်င္ အင္အားမရွိ ျဖစ္ၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။

စစ္အစိုးရ၏ ေထာက္လွမ္းေရး ေအဂ်င္စီျဖစ္ေသာ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာ လံုၿခံဳေရး အၾကီးအကဲ

ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳဳပ္ၾကီး ရဲျမင့္သည္ ဧၿပီလႏွင့္ ဇြန္လတြင္ ျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေဝး ၂ ၾကိမ္တြင္
တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား သူတို႔သည္ အသြင္ေျပာင္းလွ်င္ ေျပာင္း၊ မေျပာင္းလွ်င္
စစ္ပြဲႏွင့္သာ ၾကံဳရမည္ဟု ရွင္းလင္းစြာ ေျပာဆိုထားၿပီး ျဖစ္သည္။
ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ - KIA ၊ ဝ' ျပည္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ -
UWSA ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ဳိးသား ဒီမိုကရက္တစ္ မဟာမိတ္တပ္ဖြဲ႔ - MNDAA ၊ အမ်ဳိးသား
ဒီမိုကေရစီ မဟာမိတ္တပ္ဖြဲ႔ (ရွမ္းျပည္နယ္ အေရွ႕ပိုင္း) - NDAA-ESS တို႔သည္ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ
ပယ္ခ်ထားေသာ္လည္း ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမွာမူ ဆက္လက္၍ လုပ္ကိုင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရ၏
တိုက္ခိုက္မူကို ေတာင့္ခံႏုိင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေသာ ေသးငယ္သည့္ အပစ္ရပ္အုပ္စုမ်ားမွာမူ
နယ္စပ္လံုၿခံဳေရးတပ္အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလဲရန္ သေဘာတူထားၾကရသည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 256

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ား၏ ဆက္လက္ျငင္းဆန္ေနမႈကို တု႔ံျပန္ေသာအားျဖင့္ ျမန္မာအစိုးရသည္

ကခ်င္ႏွင့္ ဝတပ္မ်ားႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ သူ၏ တပ္မ်ားကို အားျဖည့္ထားေလသည္။
စစ္အစိုးရ၏ စစ္ကူျဖည့္တင္းမႈတြင္ ေမာ္တာႏွင့္ လက္နက္ၾကီးမ်ား အပါအဝင္
ေျခလ်င္္တပ္မတခု သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ခုခန္႔ရွိသည္ဟု တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအုပ္စုမ်ားႏွင့္
နီးစပ္ေသာ အသိုင္းအဝိုင္းက ေျပာၾကားသည္။ ေတာ္လွန္းေရး အုပ္စုမ်ားမွလည္း
စစ္သားေဟာင္းမ်ားကို ျပန္လည္ဆင့္ေခၚျခင္း၊ လူသစ္မ်ား စုေဆာင္းျခင္းႏွင့္
ေရွ႕တန္းေနရာမ်ားသို႔ တပ္မ်ား ပို႔လႊတ္ျခင္း စသည္တို႔ႏွင့္ ျပန္လည္ တံု႔ျပန္ၾကသည္။

အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ဝ' ျပည္ ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ - USWA သည္

လႈပ္ရွားမႈ အနည္းငယ္သာ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂ဝ ကထက္ ပိုမို၍
လက္နက္တပ္ဆင္လာႏိုင္ခဲ့ကာ ပိုမိုျပင္းထန္စြာ တိုက္ခိုက္ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။
စစ္ေရးေလ့လာသူမ်ား၏ အဆိုအရ ျမန္မာစစ္တပ္အေနႏွင့္ လြယ္ကူစြာ ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္
မဟုတ္ဘဲ ေနာက္ထပ္အႏွစ္ ၂ဝ သို႔မဟုတ္ ထို႔ထက္ ပိုမိုၾကာရွည္သြားႏုိင္သည္ဟု
ခန္႔မွန္းၾကသည္။

ထို ဆိုင္ေနေသာ ႏွစ္ဖက္တို႔အေပၚတြင္ လႊမ္းမိုးႏုိင္သည္မွာ တ႐ုတ္ ျဖစ္သည္။

အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ နီးစပ္ေသာ အသိုင္းအဝိုင္း၏ အဆိုအရ တ႐ုတ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားလည္း
ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ ပါဝင္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ စစ္အစိုးရ၏ နံပါတ္ ၂ ေခါင္းေဆာင္
ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး ေမာင္ေအး၏ ဇြန္လ ၁၅ ရက္ေန႔မွ ၂ဝ ရက္ေန႔အထိ သြားေရာက္ခဲ့ေသာ
တ႐ုတ္ျပည္ အလည္အပတ္ ခရီးစဥ္တြင္ နယ္စပ္အေျခအေနႏွင့္ ပတ္သက္၍
ေဆြးေႏြးခဲ့လိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ရသည္။

ပီကင္း (တ႐ုတ္) သည္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားအား နယ္စပ္လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႔အျဖစ္

အသြင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္ကို လက္ခံသေဘာတူလာေစရန္ သူ၏ ထိုအဖြဲ႔မ်ားအေပၚ
လႊမ္းမိုးႏုိင္မႈကို အသံုးခ်၍ တုိက္တြန္းလာသည္ကို စစ္အစိုးရက ျမင္လိုသည္။
ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး ေမာင္ေအးသည္ ျမန္မာ-တ႐ုတ္နယ္စပ္ရွိ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔မ်ားအား
တ႐ုတ္မွ လက္နက္မ်ား ေထာက္ပံ့မည္ကို စိုးရိမ္ေနေၾကာင္း အသိေပးေျပာၾကားလိမ့္မည္ဟု
ယံုၾကည္ရသည္။

တ႐ုတ္တို႔သည္ ယခင္က ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ - BCP အား ၁၉၆ဝ မွ ၁၉၈ဝ

အေစာပိုင္းကာလမ်ားထိ ေထာက္ပ့ံမႈမ်ား လုပ္ခဲ့ေလသည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈ၏
ရလဒ္အျဖစ္ BCP ၿပိဳကြဲၿပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တ႐ုတ္တို႔သည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္
ဆက္ဆံမႈမ်ား တိုးတက္လုပ္ေဆာင္ေနစဥ္မွာပင္ စစ္အစိုးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး
လက္မွတ္ထိုးကာ ေပၚထြက္လာေသာ အုပ္စုမ်ားႏွင့္လည္း ခိုင္မာေသာ ဆက္ဆံေသာေရးကို
ဆက္လက္ထိန္းထားခဲ့သည္။

ထိုဆက္ဆံေရးမ်ားသည္ အျပန္အလွန္ အက်ဳိးရွိၾကသည္။ တ႐ုတ္တို႔သည္ စီးပြားေရး

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 257

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈႏွင့္ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးတို႔ျဖင့္ ၾကီးမားေသာ စီးပြားေရး အက်ဳိးေက်းဇူး
ေထာက္ပံ့ေပးသူ ျဖစ္လာကာ အထူးသျဖင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းႏွင့္
သဘာဝအရင္းအျမစ္မ်ား ထုတ္ယူမႈ၊ အပစ္ရပ္ေဒသမ်ားတြင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းမ်ားအတြက္
ေငြေၾကးအကူအညီမ်ား ေထာက္ပံ့မႈတို႔တြင္ ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္တို႔သည္ လက္နက္မ်ားလည္း
ေထာက္ပံ့ေပးကာ UWSA ႏွင့္ နီးစပ္သူတို႔၏ အဆိုအရ လက္နက္ၾကီးမ်ား၊ သယ္ယူႏုိင္ေသာ
ေျမျပင္မွ ေဝဟင္ပစ္ ဒံုးက်ည္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာစစ္တပ္တြင္ အသံုးျပဳေနသည္တို႔ႏွင့္ တူညီေသာ
ေမာ္တာမ်ားလည္း ပါဝင္သည္ဟု ဆိုသည္။

အျပန္အလွန္အေနႏွင့္ တိုင္းရင္းသားတပ္မ်ားက တ႐ုတ္တို႔အား ျမန္မာႏုိင္ငံ၏

ျဖစ္ပြားလာႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံေရး မတည္ၿငိမ္မႈမ်ားမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ အဆင္ေျပေသာ
ၾကားခံေဒသအျဖစ္ ပံ့ပိုးေပးသည္။ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးမႈ တားျမစ္မႈမ်ားမွတဆင့္ မူးယစ္ေဆးဝါး
ကုန္ကူးျခင္းႏွင့္ ထုတ္လုပ္ျခင္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္လည္း သူတို႔က သေဘာတူထားၾကသည္။

သို႔ေသာ္လည္း တ႐ုတ္၏ စိတ္ဝင္စားမႈသည္ နယ္စပ္မွေက်ာ္လြန္၍ အတြင္းပိုင္း

အေတာ္မ်ားမ်ားအထိ တိုးခ်ဲ႕လာကာ ႏုိင္ငံထဲတြင္ အေတာ္ၾကီးမားေသာ စီးပြားေရးႏွင့္
နည္းဗ်ဳဟာဆိုင္ရာ အက်ဳိးစီးပြားမ်ားကို တည္ေဆာက္လာခဲ့သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ တ႐ုတ္၏
တိုးတက္ေနေသာ စက္မႈအေျခခံအတြက္ သဘာဝအရင္းအျမစ္မ်ား၏ ပင္ရင္းအျဖစ္၎၊ ၎၏
ေဝးကြာေသာ ေနရာရွိ ကုန္းတြင္းပိတ္ ယူနန္ျပည္နယ္အတြက္ ကုန္သြယ္ရာ
အေပါက္တခုအျဖစ္၎၊ ေရနံႏွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ သယ္ေဆာင္ရာ လမ္းေၾကာင္းအျဖစ္၎
ယူဆရေလသည္။ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးေဒသကို ျဖတ္သြားမည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတေလွ်ာက္
ႏွစ္စဥ္ ခန္႔မွန္းေျခ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ ကုဗမီတာ ၁၂ ဘီလီယမ္ႏွင့္ ေရနံ တန္ သန္း ၂ဝ ခန္႔
ကူမင္းကို သယ္ယူေပးမည့္ ေရနံႏွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္း ေဆာက္လုပ္မႈသည္
စက္တင္ဘာလတြင္ စတင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ တည္ၿငိမ္ေရးႏွင့္ တ႐ုတ္၏ စီးပြားေရးႏွင့္ နည္းဗ်ဳဟာ အက်ဳိးစီးပြားမ်ားသည္

နယ္စပ္လံုၿခံဳေရးတပ္ ကိစၥ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ တ႐ုတ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားေပၚတြင္ မ်ားစြာ တည္ရွိေနေပလိမ့္မည္။ ပီကင္းသည္ ႏွစ္ဦးဆုိင္ နယ္စပ္သို႔
နအဖ ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ တိုးခ်ဲ႕လာမည္ကို အဆင္သင့္ မရွိ႐ံုသာ မဟုတ္ဘဲ ၎၏ ေရနံပိုက္
လိုင္းစီမံကိန္းကို ရပ္လိုက္ရကာ ဒုကၡသည္ ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ ရွိလာမည့္ ရလဒ္မ်ားရွိလာ၍
ကုန္သြယ္ေရးကို ျပင္းထန္စြာ ပ်က္ျပားေစမည့္ စစ္ကိုလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ေပ။

တ႐ုတ္တို႔၏ စစ္အစိုးရ ေပၚလစီအေပၚ စုိးရိမ္မႈသည္ သူ၏ အစိုးရအေပၚ ေဝဖန္မႈထဲတြင္ ပိုမို၍

တိုးကာ ေဖာ္ျပလာေစခဲ့သည္။ အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးတြင္ ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ
ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေရာက္ရွိလာေစေရး ၾကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို မေထာက္ခံဘဲ ေနေနစဥ္မွာပင္
တ႐ုတ္အရာရွိမ်ားသည္ ျမန္မာအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကုိ တည္ၿငိမ္ေရး၊ အတိုက္အခံမ်ားႏွင့္
ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းမႈႏွင့္ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးတို႔သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရန္
တိုက္တြန္းေနၾကသည္။ ပီကင္းသည္ စစ္အစိုးရ၏ ၂ဝဝ၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ
ဆႏၵျပသူမ်ားအား ႏွိမ္နင္းမႈမ်ားအေပၚ သူ၏ စိုးရိမ္မႈကိုလည္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ေမလက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 258

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံ ဟႏြဳိင္းတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အာဆီယံ အစည္းအေဝးတြင္ တ႐ုတ္
ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးဌာန အရာရွိမ်ားသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ တရားစြဲဆိုမႈကို
ေဝဖန္မႈမ်ားအား ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။

ပီကင္း၏ အကူအညီမပါဘဲဆိုလွ်င္ စစ္အစိုးရသည္ ေရြးခ်ယ္စရာ ၂ ခုသာ ရွိေပလိမ့္မည္။

သူတို႔မွာ အပစ္ရပ္ အုပ္စုမ်ားႏွင့္ စစ္ျပန္တိုက္ရန္ႏွင့္ ၂ဝ၁ဝ မတိုင္မီ နယ္စပ္လံုၿခံဳေရးတပ္
အသြင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနျခင္းမွ
ျပန္လည္ေနာက္ဆုတ္ရန္တို႔ပင္ ျဖစ္သည္။

ဒုတိယေရြးခ်ယ္မႈမွာ စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္သည့္

အရာမဟုတ္သည့္အျပင္ သူတို႔၏ လမ္းျပေျမပံုမွ ၾကီးစြားေသာ ေနာက္ျပန္သြားျခင္းႏွင့္ သူတို႔၏
ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈကို ျပည္တြင္းတြင္ေရာ ျပည္ပတြင္ပါ ျပင္းထန္စြာ ထိခိုက္ေစာ္ကားျခင္း
တခုအျဖစ္သာ ရႈ႔ျမင္ၾကလိမ့္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအား ေပါက္ကြဲလုဆဲ အေျခအေနမွ
ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာ ျပန္လည္၍ ေနာက္ဆုတ္သြားေစမည့္ နည္းလမ္းကို ရွာေဖြေနစဥ္မွာပင္
အပစ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မူလအေျခအေနမ်ားကို ထိန္းသိမ္းထားျခင္းအားျဖင့္ သူ၏
အက်ဳိးစီးပြားကို ေသခ်ာေစရန္ ၾကိဳးစားေနရသည့္ ခက္ခဲေသာ အခန္းက႑သို႔
ယခုအေျခအေနက တ႐ုတ္ကို ေရာက္ရွိေစသည္။

ျမန္မာ စစ္အစိုးရကုိ အထီးက်န္ ျဖစ္မည္ဟု

မစၥတာ ဘန္ကီမြန္း သတိေပး
TUESDAY, 07 JULY 2009 19:20 ဧရာဝတီ
ျမန္မာစစ္အစုိးရအေနႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀န္းကို အေလးမထားဘဲ မိမိတို႔၏ မူ၀ါဒမ်ားကုိ
တရားေသ ဆက္လက္ ဆုပ္ကိုင္ထားမည္ဆိုပါက ပုိမို အထီးက်န္လာမည္ဟု ကုလသမဂၢ
အေထြေထြအတြင္းအေရးမႉး မစၥတာဘန္ကီမြန္းက ယမန္ေန႔က သတိေပးလိုက္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ရက္မ်ားအတြင္း ျမန္မာျပည္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည့္ မစၥတာဘန္ကီမြန္း၏ ခရီးစဥ္ႏွင့္

ပတ္သက္ၿပီး သတင္းေထာက္မ်ားကို ရွင္းလင္းေျပာဆိုရာတြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး၏
ေျပာခြင့္ရပုဂၢိဳလ္ Michele Montas က ဘန္ကီမြန္းအေနႏွင့္ ျမန္မာ စစ္ေခါင္း ေဆာင္မ်ားကို
အလြန္အမင္း စိတ္ပ်က္မိေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္ဟု ေျပာဆိုခဲ့သည္။

မစၥတာဘန္ကီမြန္း

မစၥတာဘန္ကီမြန္းအေနႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႕ခြင့္ရရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကို

ပန္ၾကားခဲ့ ေသာ္လည္း ေတြ႕ဆံုခြင့္ကို ပယ္ခ်ခံခဲ့ရေသာေၾကာင့္ အလြန္းအမင္း
စိတ္ပ်က္မိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 259

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

“အခုလို အခ်ိန္မွာ ျမန္မာစစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ယံုၾကည္ထိုက္တယ္

ဆိုတာကို ျပသဖို႔အတြက္ အေရးပါၿပီး အဓိပၸာယ္ ျပည့္၀တဲ့ ေစ့စပ္ ညိႇႏိႈင္းမႈဆီကို တဆင့္
တက္လွမ္းဖို႔ လိုလားတဲ့ အေၾကာင္း ျပသရမွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ၎ ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူက
ဆိုသည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ ပြင့္လင္းေသာ ႏိုင္ငံေရး ေခတ္သစ္ကုိ လိုလာေၾကာင္း ျပသရန္

အထူးအခြင့္အေရးတရပ္ လက္လြတ္ခဲ့ရၿပီဟု မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းက ေျပာၾကားေၾကာင္း၊
ဆက္လက္၍ ၎၏ ျမန္မာ ျပည္ခရီးစဥ္သည္ ျမန္မာအစိုးရအေပၚ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းက
အာရံုစိုက္ေနသည္ကို ေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း Michele Montas က ေျပာသည္။

မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းအေနႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ ရွိေနစဥ္အတြင္း ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး

တိုးတက္ေရးအတြက္ အဆိုျပဳခ်က္မ်ား ခ်ျပခဲ့သည္။

ယင္းအဆိုျပဳခ်က္မ်ားတြင္ ျမန္မာ အစိုးရအေနႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး

အက်ဥ္းသမားမ်ား အားလံုးကုိ ေႏွာင့္ေႏွးျခင္းမရွိဘဲ ျပန္လႊတ္ေပးရန္ႏွင့္
ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္အတြင္း ၎တို႔အေနႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ပါ၀င္ႏိုင္ရန္ ခြင့္ျပဳရမည္ဟု
ပါရွိေၾကာင္း သိရသည္။

အေမရိကန္ အေျခစိုက္ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား အဖြဲ႕ (USCP) ကမူ မစၥတာဘန္ကီမြန္း၏

ျမန္မာ့အေရး မူဝါဒသည္ အေျခခံအားျဖင့္ ခ်ိဳ႕ယြင္း အားနည္းခ်က္မ်ားရွိေနၿပီး
လံုၿခံဳေရးေကာင္စီအေနႏွင့္ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ အေရးယူမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္လိုေၾကာင္း
ေျပာၾကားသည္။

USCP ၏ အမႈေဆာင္အရာရွိတဦးျဖစ္သူ ဦးေအာင္ဒင္က “လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ စုႏွစ္ ကတည္းက

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 260

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ အေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ႏို္င္ငံေရး ေျပာင္းလဲဖို႔ သံ
အဖြဲ႔ေတြကုိ ေစလႊတ္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလို သံအဖြဲ႔ေတြ ေစလႊတ္ျခင္းဟာ ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈေတြ
မလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ တရုတ္နဲ႔ ရုရွား အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ မူဝါဒပဲ
ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။

တခ်ိန္တည္းတြင္ ဦးေအာင္ဒင္က ဤကဲ့သို႔ေသာ သံအဖြဲ႕မ်ား ေစလႊတ္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္

ပတ္သက္၍ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီတြင္ အေျခခံ ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းခ်က္မ်ား ရွိၿပီး
အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ အေနႏွင့္လည္း ေအာင္ျမင္မႈမရရွိခဲ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ယခုအခ်ိန္သည္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းအေနႏွင့္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ေနေသာ

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ အစိုးရအေပၚ စံုစမ္းမႈမ်ား စတင္လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး
တကမၻာလံုးအေနႏွင့္ စစ္အစိုးရအေပၚ လက္နက္ပိတ္ဆို႔ရန္ ေတာင္ဆိုခ်ိန္
ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ဦးေအာင္ဒင္က ေျပာၾကားခဲ့သည္။

Accounts of violence in Xinjiang

As unrest continues in Xinjiang, people from the area
and those with relatives there are continuing to send
their accounts to the BBC.

Due to restricted means of communication, the BBC has been

unable to speak to some of the people claiming to write from
the region.

Accounts from Urumqi

Huang Xiusheng is a businessman from Guangdong who

just went back home from a trip in Urumqi.

I witnessed the troubles. It was terrible!

There were many many people in the streets, mostly Uighurs,

but also many foreigners. The foreigners were taking photos
with their phones.

The group of Uighurs were very angry. They would attack

anybody who crossed their way. I stayed outside for about
half an hour and I got scared and went back to the hotel.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 261

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
The next day I stayed in the hotel, as I was afraid to go out. I
was looking from the window and I could see many people in
the streets and a heavy army presence.

Just before I came back they announced that people should

stay indoors, and traffic of cars and vehicles would be
stopped. I don't know what to make of it. I am not a political
person and I've no idea who caused it.

Peter is an English teacher living in Urumqi with his

Chinese wife. They were out shopping on Sunday when
the violence started.

The protesters' route was blocked by the police, not in a

menacing way, just as if to make it clear that they could go no
further. The protesters stopped about 30m away for a few
minutes, and then without warning some of them came
forward and started throwing rocks at the police.

The police tolerated this for maybe a couple of minutes, and

when it became clear the throwing of stones wouldn't stop,
they charged.

I have to say that the police dealt with the matter the same
way our own riot police would. They were not excessively
violent, nor did they attack unprovoked.

It was scary to watch all this kick off so close to where we

were. Having managed to read your reports via my mobile
phone (using services that are not blocked) I am amused that
these overseas Chinese are trying to make political capital out
of this, when, from what I witnessed, it was the protesters
who brought this on themselves by attacking the police. Or
maybe this was what they wanted all along?

Sharon from Beijing is currently on a business trip in

Urumqi.

I arrived last night and all day today I've been staying in the
hotel together with my other colleagues. Our team leader is
not allowing us to go out because it looks very dangerous
outside.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 262

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
From the window of the hotel we can see a large group of Han
Chinese all of them caring wooden sticks. They are all looking
in one direction, waiting in anticipation.

We are watching TV reports and there was an announcement

that they are restricting traffic in the streets from 9 pm to 8
am.

Guan/AP

A mob of Han Chinese throw rocks at a building where some Uighurs are
believed to be hiding in Urumqi

Ali says that the city of Urumqi has shut down.

The internet is down, there are no flights or trains in or out of

the city. All schools, offices and organisations are closed until
further notice.

The state media is covering up the truth, no reporting has

actually happened. The state media is only showing a few Han
Chinese beaten up, but they are not showing the police killing
protesters.

The protest was peaceful from the beginning, but then the
police started firing at protesters. As a result the protesters
got angry and that's how the violence began.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 263

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
Where are the people killed in the protests and who are they?
Why use armed force to suppress the protest in Urumqi and
not use the same force when the incident at the toy factory in
Guangdong happened? Accounts from outside Xinjiang

Lee, from the Xinjiang city of Yining, is from the Hui

Muslim minority. He now living in Beijing, but he is in
touch with his parents who still live in Yining.

My parents own a restaurant. When I spoke to them they said

that the government has ordered all businesses to close until
further notice. So they closed the restaurant, waiting to hear
further instructions.

Residents were also advised to stay at home. Riot police and

PLA (People's Liberation Army) are everywhere on the streets.

Everywhere there are lists of wanted people's names. We

don't know who they are, but probably suspected Uighurs
responsible for the riots in Urumqi.

I am pleased with the way the government has handled this

unrest and I think they have covered the event truthfully.

Gulmire, a Uighur from Urumqi, writes on behalf of her

sister who still lives in the city.

When I spoke to my sister on the phone she said that around

10pm the previous evening there were many students
gathered near a park close to where my sister lives.

The police were chasing them and when they couldn't escape,
they shot at them. One by one the students fell to the ground.
There was a lot of blood. My sister was upset and was crying.
It's a dark day for all Uighurs.

Terry, a Han Chinese from Urumqi, now working in

Shanghai, has been in regular contact with his family
and friends back home.

After many attempts, I managed to get through to them on

the phone. My parents say that there are many people on the
streets. There are more protests, shops are being robbed,
buildings being set on fire and innocent people attacked.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 264

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
All of this is still happening. A friend of my friend got hurt on
Sunday after being hit by a rock.

In order to protect themselves, Han Chinese people are now

carrying wooden batons.

I've got Uighur friends, and they are in a difficult situation.

Many of the ordinary Uighur people don't agree with the
protesters and they know that this riot was planned by the
extremist groups to destroy the peace in Urumqi.

My parents told me that a shop owned by a Uighur was

robbed and the owner was injured.

The protesters make me so angry. The economic situation in

Xinjiang is getting better and better. These criminals must be
punished for their crime against humanity!

Protest not unusual in China

By Chris Hogg
BBC News, Shanghai
Tuesday, 7 July 2009

The protests in Xinjiang over the last few days are the most
serious seen in China for many months.

But despite efforts by the authorities to suppress dissent in China,

demonstrations are not that unusual.

Every day there are thousands of small protests across this country.

Most go unreported, either because they happen in remote areas, or

because they are ended quickly by local officials or the police.

For the authorities there is always the fear that they could turn into
something more serious.

'Mass incident'

For three decades in China people have witnessed rapid change as the
economy has been opened up. Many have become much richer. Others
feel left behind.

Corruption is a major problem. The strains are apparently so intense that

small incidents can escalate quickly.

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 265

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/
It is not that rare for a street brawl or an altercation over an arrest to
turn into what the authorities call a "mass incident" that engulfs a whole
neighbourhood.

When Tibetans protested last year and attacked Han Chinese who lived
in that region, the authorities tried to suppress reports of the violence at
first.

Then when pictures of the attacks emerged, they realised the rest of the
country's population was angry about what had happened and was
rallying behind their attempts to punish those responsible.

This time in Xinjiang we have seen a different approach.

The Chinese authorities have still tried to control access to the area, and
to ensure that journalists are accompanied by minders, but they have
been far more willing to allow footage showing the protests to be seen in
the rest of the country.

Troubling for leadership

They appear more confident they can control the way the story is
presented in China and abroad.

It is the violence against the Han Chinese which has been given most
prominence in the official media.

Dealing with such protests is challenging, but not beyond the capabilities
of a country with a security apparatus geared up to face demonstrations
on a daily basis.

What is happening in Xinjiang is troubling for the leadership in Beijing,

but this is a remote region several thousand kilometres from the nation's
capital.

As long as it can be contained, the impact on the rest of the country is

unlikely to be that significant.

In pictures: Xinjiang protests go on

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 266

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 267

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 268

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 269

jynfolvlxktaygif;cHpm;ae&aom qif;&J'kuQrsdK;pHkrS vGwfajrmufatmif ppftm%m&Sifpepfudk t&ifOD;qHk;wdkufzsufjypf&rnf/

China_Xinjiang.svg

vrf;jyMu,fjrefrmpmMunfYwdkuf ( pifumyl ) vufa&G;pifaqmif;yg;rsm; twGJ 82 270