Zemra dhe Mendja

Shpesh her kur jep gjithka q ke n shpirtin tnd, ndjenjat, prkdheljet, mendimet, dashurin tnde dhe nuk merr asgj mbrapsht, krijohet nj zbrazti, dhe kjo zbrazti dhemb. Dhemb ndoshta m shum pamundsia pr t dhn, dhe n kto momente mendja jote pyet zemrn: - Pse jep gjithka q sht m e vyera q ke dhe m von nuk t mbetet asgj pr vete? Zemra pergjigjet: -Sepse ekzistoj pr t dhn dhe kjo sht arsyeja e ekzistencs sime. Dhe mendja vazhdon t pyes: Por ti jep gjithka dhe nuk merr asgj mbrapsht, pse e bn kt? Zemra prgjigjet: Nuk mundesh t dhurosh me kushte, dhurata sht nj dhurat e shpirtit dhe kjo vlen pr t gjitha gjrat q jan shpirtrore. Un nuk jap pr t marr, jap sepse kshtu m mbushet shpirti, dhe n universin e shpirtit asgj nuk humb. Ndoshta personat presin pr momentin e duhur, ndoshta nuk e kuptojn, ndoshta sht shum hert pr kt lum jete. E di q nj lum nuk rresht kurre s rrjedhuri? Kshtu sht edhe shpirti, rrjedh pa ndalim dhe n nj moment t gjitha dhuratat do t pranohen. Por mendja vazhdon t pyes. Po ku fillon ky burim? Nuk ka fund? Zemra prgjigjet: - Gjithka q ne jemi u krijua nga gjrat q na kan dhuruar dhe q u kemi dhuruar t tjerve. sht nj proces pasurimi i pafund dhe nga kjo lind burimi dhe nuk ka fund sepse shpirti sht i prjetshm. Ke m pyetje? Dhe mendja tha: Po kam. Cili sht sekreti pr t mos vuajtur? Zemra prgjigjet: - T dashurosh pa pretendime, t dhurosh pa pretendime, por gjithashtu t dish sa t dhurosh. Nuk mund t'i japsh nj fmije ushqimin e nj t rrituri se nuk ja pranon organizmi, ashtu si nuk mund t'i japsh uj, nj njeriu q nuk ka etje. Do ta lr prgjysm ose do ta derdh. Gjithashtu duhet t shpresosh dhe t kesh besim tek zoti, kshtu e gjith lumturia jote do t varet nga ty dhe jo nga t tjert. Nse nuk ke pretendime nuk ke as zhgnjime, si rrjedhoj as nuk do vuash. Do t jesh vet nj burim lumturie pr veten tnde.