De foetale bloedsomloop

- De hemoglobine van een foetus heeft een hogere affiniteit voor zuurstof dan dat van een volwassene. Hierdoor kan de zuurstof diffunderen van het bloed van de moeder naar dat van het ongeboren kind.

- Omdat de bloedsomloop van de moeder niet direct in verband staat met die van de foetus, functioneert de placenta voor de foetus tevens als ademhalingscentrum en als filter voor voedings- en afvalstoffen.

- Water, glucose, aminozuren, vitamines en anorganische zouten kunnen net als zuurstof vrij foor de placenta diffunderen. - De baarmoederslagaders brengen bloed naar de placenta.

- Het zuurstof- en voedingsstofrijke bloed van de placenta loopt vervolgens via de ongepaarde navelstrengader en de ductus venosus naar de onderste holle ader van de foetus. De twee harthelften van de foetus functioneren in parallel omdat er twee verbindingen zijn tussen rechter- en linkerharthelft. Een deel van het bloed gaat vanuit de richterboezem via het ovale venster naar de linkerboezem. Een ander deel stroomt van de longslagader via de ductus arteriosus Botalli naar de lichaamsslagader (de aorta). Zo worden de nog niet uitgeklapte longen grotendeels omzeild. - Een deel van het bloed dat in de aorta terechtkomt en koolzuur en andere afvalstoffen bevat, wordt via de binnenste bekkenarteries en de navelstrengslagaders naar de moederkoek afgevoerd.

- Na de bevalling treedt er een drukverandering op (als het kind nog in de baarmoeder zit wordt de bloedsomloop aangevoerd door het hart van de moeder, en dus wordt de bloeddruk door haar geregeld), hierdoor krijgt de baby een normale bloedslomloop. De gelei van Wharton in de navelstreng zwelt na de geboorte op, waardoor de placentale circulatie meer stromingsweerstand ondervindt. Ook gaan de longen open, waardoor de stromingsweerstand in de longcirculatie sterk afneemt. Hierdoor verandert de druk in de harthelften en klapt het ovale venster tussen de twee harthelften dicht, waarna dit gat dichtgroeit.

~ The end ~