We walk, holding hands The weather is hot, our skin is burning Our feet is tired.

But hey, look, we ve got each other. I really love you, Arian. You re my only princess You re my only prince, Steven. Cut. Fairy tale is over Arian. You know he s your prince. But sorry, you re not his princess. You are my sweetest downfall I loved you first I loved you first I loved you first I kept on singing that phrase for several times. I loved you first, didn t I Steven? Hey. There you go again. You keep on singing that song, again and again, and again. Hindi ka ba nagsasawa ? I didn t mind their questions. However, I ask them my own, I loved him first ayt? Yea, you did love him first. But hey, wake up Arian. Loving him first isn t an ass urance that he ll love you back. That hit me. I paused for a while. Turned off my iPOD. I smiled at my girl friends. Then turned my back, and for my desolation, I saw y ou sitting, alone. Well, it s quite unfair. No, erase that. It s really unfair. Arian s Flashback Look, Arian, you know I love as a friend. You know, it s not fair. Can t you see? She doesn t give a damn! She doesn t love you St even. But I do! Can t you see it?! Shhh He took my hand, and put it in his chest. I do. My heart does. But I m sorry, siya talaga mahal ko. Fine. I concede. Yeah kinda. But I ll wait. Until I get over you. And until she loves you too He kissed my forehead and bid the saddest goodbye. End of Arian s Flashback It pains me seeing him in pain. Isn t it unfair? Yung taong sobrang pinapahalagaha n at minamahal mo tinatapon lang ng iba? I m trying to move on. Pero babagalan ko .

Para kung magbago ang binubulong ng puso niya, mahabol pa niya ako.

Chapter 1 Class, you may choose your partner now. Lahat ng classmates ko nagkagulo, Steven! Partner tayo! Steven!! Waaahh.. Tayo ha? Tumaas ang kilay ko at kumulo ang dugo ko nung narinig ko yun. Well, hindi rin n aman kagulat gulat. Steven is the Captain ball, VP ng Student Council, Debater p a, Gwapo at Mayaman. What can you ask for? Lahat mahal siya. Lahat gusto siya. L ahat pinapangarap siya, maliban lang....

Maliban lang sa taong mahal ko. Girls!! STOP IT! Hayaan nating si Steven na lang mamili... Hijo, Sino ba gusto m o? Ma'am si Jara po. Jara is that okay with you? No Ma'am. I'd rather be alone, I'm sorry. Nasaktan ako nung narinig ko yun. Pero mas nasaktan ako nung nakita ko si Steven .... He just smiled. And I saw the saddest smile ever. After class, Kinausap ko si Jara. I never talked to her simula nung alam niya. B ut now, I cant take it anymore. Hey, WTH is your problem huh? Problem? Wala. Tae ka. Ano bang problema mo. Bakit mo ginaganun si Steven? Tas nagcheer lahat ng classmates kong babae. HAHA. Siyempre, saktan ba naman ni to ung pinakamamahal "namin" eh. Why not. But she didnt bother to answer. I was annoyed, sasampalin ko na sana siya kaso... Rian! Stop it.

Ano ba Steven?! Ako pa ngayon? Lumapit siya sa akin... Tas ngumiti, hinatak niya ako sa labas tapos "Don't worry I'm used to the pain she gives me. I can't concede. " Chapter 2 Lumipas ang araw, mga linggo, at buwan. HAHA. Sana sinabi ko na lang lumipas ang buwan eh noh. Ang K-R ko rin eh noh. As In KA ARTE. Rian. Bakit? Si Jara.. Si Jara.. Si Jara.. You know what Steven, gusto ko sanang makinig sa problema mo, pero please wag na man tungkol kay Jara. Nasasaktan ako. I didnt mean to be rude or anything. But yeah, masakit talaga. Masakit makitang nasasaktan yung mahal dahil sa taong mahal niya pero binabalewala siya. Ironic i snt it? Kung sino yung mahal mo yung pa yung hindi ka mahal? At kung sino yung d i mo mahal yun yung nagmamahal sayo. Pagktapos ng araw na yun, hindi na kami masyadong nag usap. Si Jara naman, ayun , ewan. Medyo nawala. Laking tuwa ni ako. Pero hindi eh, may napapansin ako ng pagbabago kay Steven. Girls!! GIRLSS!!! GIRLS!! OMG!! Amfu. Ilang milyong "girls" ba tinatawag nia? OMG. What girl? Anong babae daw. weeh. Korni ko. o nga ako ng piso. WAHAHA. Alam nio ba? Hindi pa.. Inask ako ni Steven makipag date sa kanya!!! Shut up?! Ano daw?! Hoy hoy hoy. Masyado ka naman atang scientist!! Huwat? Scientist? Nah! I hate science! Boplaks!! Scientist as in imbentor!! Imbento ka ah. Ano daw? Ishtupidamp. Dahil wala kaming patutunguhan nung baeng yun. Hinanap ko si Steven. Magsusumbon g ako. Aba. Kung ano ano sinasabi nung baeng yun!!!! Steven!! Steven!! Ano ba yun. Binge. WAHAHA... Sinundan ko siya hanggang sa car park. Hanggang sa huwow. At last tumigil din siya... Wala kasi akong makausap dito eh. Bigyan niy

Stev-.....

Date? No prob. basta ikaw. Wow. You're so sweet. Tas nakita ko... Nakita ko talaga. Kiniss siya nung girl.. Tas nagpadala naman s iya... WTH is happening? ________________________________________ After a week. Kitang kita ko na yung pagbabago ni Steven. Sobrang naging playboy siya. Parang may kakambal siya, tas ayun. Bigla siyang nagbago. Halos lahat ata ng babae sa classroom namin na may crush sa kanya. ( edi lahat n a) Dinate na niya, Iddedate, at Dinedate. Hindi ko naman siya makausap... Ewan ko. Pero prang nagi-guilty ako na ewan, Wala naman akong ginawa. Pumunta ako sa locker ko, siyempre para maglagay ng gamit.. Kaso biglang may nah ulog na papel at roses.... Arian, Do you know that place between asleep and awake? That place where you can still remember dreaming? That s where I ll always love you. That s where I ll be waiting. Me.loving.you.And,you.not.noticing.me Huwat?! Anu naman itoh?!!! Chapter 3 Patagal ng patagal. Ang loyal na Steven Lee, ay ngayo'y playboy na. Hoy Steven! Ano bang problema mo? Pwede naman nating pag usapan ah?! Pag-usapan? Ha.Ha. Nakalimutan mo na ba? Ang ano?! Pinili mong hindi makinig sa akin... Kailan? Hindi na niya ako sinagot... Naghatak na lang siya ng babae sa hallway sabay akb ay... Yeah. Literally na naghatak.. Si babae kinilig naman. Ampu. Ano ba? Hindi ko naiintndhan? Ako pa ung may kasalanan? Nyah?! Hay. Namimiss ko na si Jara!!! Oo nga eh. Bruhang yun. Nageenjoy na sa New Zealand ngayon. Huwat? Ha?! Si Jara umalis na? Yeah.. Grabe ang late mo sa balita....

Now I get it.... Oo, tanga. Boplaks. Naalala ko na.... Locker time na naman. I'm still bothered.

Nakasalubong ko si Steven, paalis na siya. Steven! I'm sorry! Too late Rian. Its never too late! Ano ba. Wala na rin naman si Jara eh, para saan pa ang pagpapakabait. *pak* WTH is that for? Para matauhan ka, na hindi lang si Jara ang pwedeng magmahal sayo. Na maraming n agmamahal sayo. Sayo. Ikaw. Hindi yung ngayon. Ibang iba ka na Steven. Kasalanan mo naman rin eh. Kung inisip mo lang ako Rian, Hindi ako magkakaganito ... Hindi ako mag-iisa!!!!!!!! Nanigas ako sa sinabi niya. Kasalanan ko ba talaga? Crap. Oo, kasalanan ko rin. Ang selfish ko kasi eh. Ang sarap kitilin ni ako. DUmiretso na ako sa locker ko.... Ooppsss. May nahulog na naman!!! Basura lang! Pumunta ako sa playground.. Ewan. masyado kong mahal itong lugar na ito. Ang han gin pa. Hay. Looks like heaven, but you're not here therefore it feels like hell . Naiiyak na ako. Ate, Oh akala niyo letter na naman noh?!

Tyanak! Hindi po ako tyanak. Ay sorry. Bakit po ba? Kagulat naman kasi eh. Emo-emohan na ako dito eh. May sumulpot bigla. May nagpapabigay po.. Tas inabot niya sa akin yung maliit na papel, 'Tatangayin din ng hangin ang mga problema, Arian. At kung hindi mo na kaya, and ito lang ako... nagmamahal sayo' -me.loving.you.and.you.not.noticing.me Tumingin ako sa paligid ko, andito lang siya eh. Kasi ngayon lang niya sinulat i to. Pero wala akong nakitang tao.... Baka mumu yun. Nah, seriously. Isa lang pumasok na tanong sa utak ko. Magkafederasyon ata kami nitetch eh. Bakit lagi siyang may dalang pink paper? Fa vorite color?

Grabe mukha akong engot. Natawa talaga ako eh noh. *kaluskos* Sino yan?! Tumayo agad ako sa swing at pumunta dun sa may damuhan ever... Kaso wala akong nakitang tao.... May naiwan lang na panyo... Chapter 4 Er. Bakit ang bilis naman ata niyang tumakbo? At kahit anino niya di ko man lang nakita? Tinitigan ko lang yung panyo. Hui. Sino bang may ari sayo?

Hui! Sagutin mo kaya ako!! Secret. Waaahh.. Sumagot?! Bakit ka sumagot?!!! Tangek! Steven? Bakit mo naman kinakausap yang panyo? Abah. Abah. Kanina lang inaaway mo ako tas naun kakausapin mo ako! Hmpf! Pasalam at ka labs kita ehh. Hii.. Tapos naglakad siya doon sa swing at umupo. haha. ndi naman niya siniswing. Err. HAHA. Bakit andito ka pa? Maggagabi na oh. Napatingin ako sa langit. Shocking-nezz. Anung oras na pala. haha. Sorry kanina. Sorry rin. Hindi ko naman sinasadya eh. I know. I'm sorry. So you mean, babalik ka na sa dati? I mean yung alam mo na. I dont think so? Huh? Alam mo kasi, it's my way of getting over Jara. I- i understand. I dont. Andito naman kasi ako dba? Ha? Wala. Tapos tumawa siya.

Bangag ata ito eh. Alam mo kasi Rian. Mahal kita. Mahal na mahal kita. Bilang kaibigan? Of course not.

You're like a little sister to me. And I really value that. Hindi ko kayang sakt an ka o itake advantage yang nararamdaman mo for me. You deserve someone bette r. Tugsh!! Aruy!! How could I deserve someone better if you're the best for me? Tumayo siya at...... Ginulo ang buhok ko T^T Ano ba.. Tama na yang drama moh. Kanino yang panyong yan ha? Ito? Ewan. Weirdo. Bakit mo hawak? Eh basta. Tapos naglakad na kami palabas ng school. Masaya ako.. Masaya ako. Masaya ako kasi medyo okay na siya.Pero mas magiging masaya ako kung mamahalin m o rin ako. T^T At alam kong magiging masaya rin siya, dahil kaya kong ibigay ang lahat para sa pag-ibig niya Chapter 5 Ito na naman ako... Wala nga si Jara, pero ganun pa rin. Tinititigan ko siya mula sa malayo... May kausap na babae. Nasasaktan ako para sa kanya. Nasasaktan ako para sa sarili ko. Uy! Rian! Tyanak! Hoy! sa ganda kong toh! Okay uwian na! HAHAHA. Cheh! Oy may nagpapabigay sayo... Pink paper na naman!!! Anuber. Yan agen. Bakit ano ba? Sino nagbigay niyan? Bata eh. Nyeh. Hindi kea bata ang may kapakanan nitong lahat ng ito? Tindi tlga ng alindog ko! WAHAHA. KAPAL!

Arian, Just showing some love. Me.loving.you.and.you.not.noticing. Nakng. Ngayon ko lang narealize.. Damnpare. Ganda ng sulat niya! Teka ako dapat magsasabi nyan eh! Sorry na lang nauna ako. Pumunta na kami sa Main Building nung may makasalubong kaming lalaki...

Siya yun Mia! Siya yun!!! Sino? Yung me loving you echos na yun! Siya yun!!! How'd you know? Ang gwapo eh. Chapter 6 Uy okay ka lang? HINDI! Er? bakit ba? Steven's dating JilltheDog!!! Huwah?! Eeeewww.. With a capital E! Banas. Medyo naiintndhan ko na nga na,. it's his way of getting over Jara. Pero hello? Sa dinami dami ng babae si JilltheDog pa. Na hindi ko tlga madetermine k ung tao ba tlga o aso eh. Lumipas ang araw na sobrang badtrip ako at tulala.. Naku.. Hindi ko matanggap. Well.Well.Well. Hindi ako well. Tao ako. Hindi katulad mo. Ha? Turtle! Ha? ischupid. ha?! Gets ko noh?!! Sige nga anong meaning ko dun?! Basta!!!!! Hey dog. What do you want? Loka tlga tong si Ana. Nakwento ko na ba sa inyo kung bakit dog ang twag nmn skn ya? haha Kasi dba ang b-i-t-c-h ay aso? haha. eh dahil mabait kami aso na lang. haha. Hindi ako aso!! Oo nga Ana. Hindi siya aso. Napataas si Ana ng kilay. Oo, ano ka ba hindi siya aso... Matalino kasi ang aso eh!!

Pagsabi ko nun, di pa ako tapos tumawa nagwalk out na siya. HAHA.Hndi na nasabi ang dapat sasabihin? After naming maglagay ng gamit sa locker, naglakad na kami palabas nila Ana. Kas o nakasalubong ko si Steven. Pst! Ha? Ano namang pumasok sa kokote mo at dinedate mo si Jill ha?!!! <--- Steven Eh diba dati ayaw na ayaw mo dun?! Kinasusuklaman mo yun db? Err.. Nagbabago ang tao. Gusto ko na siya ngayon. Gustong gusto. Chapter 7 Siyempre si ako. Natulala ever. With matching panlalaki ng mata. Nanlaki rin kasi mata niya eh, nahawa lang mata ko. But honestly, I was hurt. Hindi naman sa nagbubuhat ako ng bench. WAHAHA. Pero naman noh, MAS naman ako dun sa babaeng yun. Err. Pero may isang MAS naman siya sa akin eh. MAS malandi. WAHAHAHA. Oh crap. Enough of that. It wont help Arian. Nagtitigan lang kami sandali ni Steven. Tas walk out na ang beauty ko. Okay take note importante ito. ANG BEAUTY KO. WAHAHA. Ang weird ko rin noh? Nasaktan tlga ako, pero hindi ko kayang umiyak. Hindi ko kayang hindi tumawa. Paano ba naman kasi. Mas madaling tumawa kesa mag explain kung bakit ka umiiyak sa mga taong kahit ka ilan alam mong hindi ka maiintdhan.. nax. Drama huh. Umuwi ako ng bahay na nag-iisa. Hay. Jara. Umuwi ka na dito. Sanay na ako sa sakit na dinudulot mo kay Steven at sa sakit na naidudulot nito sa akin. Kinabukasan Rian! Tuluy-tuloy lang akong naglakad. Siguro naman this time may karapatan naman na a kong magtampo. Pwede pa ngang magalit eh. Icombine mo lahat ng sama ng loob na b ngay nia sken. pero xempre ndi pwede yun Dahil ang lahat ng yun ay naramdaman ko dahil mahal ko siya. At hindi ko pwedeng isumbat sknya yun... Dahil... Kahit kailan hindi niya hiniling na mahalin ko siya. Obvious ba Rian? Kaya nga hindi niya masuklian ang pagmamahal mo eh. Kasi kaya niyang mabuhay ng wala ka.. Hindi katulad mo. Bangag ka.

Rian!!!! Hey Rian! Steven's kinda calling you. Close ba kayo tayo? Mga kaclose ko niya lang tumatawag sakinsakanya noon!!! Huwat?!!!! Tas yung girl. Pahiya kunti, bukas bawi. Natuwa ako ng unti . (Wosssus. Unti lang daw. ) Rian! Sorry na. Bakit ka nagsosorry ha? Kasi sa sinabi ko. Yung kahapon. Alam mo. Haha. Sus? Ayun. Wala no big deal. Nagbabago nmn tlga ang tao dba? Sorry. Nasigawan din kita. Sorry tlga. Xempre. May first time ang lahat. Uo. Kahapon. First time. Niya akong nasigawan. Akalain niyo yun, dati kahit itapon ko pa siya sa imburnal kahit kailan hindi ni ya ako pinagtaasan ng boses.. Yah know. It hurts. Hindi eh, sorry talaga. Hindi ko talaga sinasadya. Ok. Wait. Rian naman. You're all I have. Ikaw lang yung natitirang totoo sa buhay ko. Wag mo naman ako ng iwan Nanigas ako sa sinabi niya. Uyy. Hindi masyadong literal ha. Haha.. Medyo. Weh. Deny pa eh. SUPER MEGA HYPER. Kalaglag panty ang kilig ko. Crap. TUggssh. Anong kagulat gulat? You're his lil' sis db? Pero at least. hay. Oo na sige na, alam mo namang yan lang kahinaan ko eh. Usap tayo. Hinatak niya ako sa likod ng building... Oi! Bata pa ako!! Wag mo akong re-reypin!!!! Hindi kita pahihirapan! HAHHA!!

Willing naman ako eh. Ano ba yang nasa utak ko.. Wangak ka tlga Rian! Oh may ksalanan ka p sken!!! Sorry na. Kiss nlng kita? Tadjak gusto mo? Joke lang naman eh.

Ito naman eh, nagjojoke lang ako eh!! Totoohanin mo na!! go lang oh.. HAHA. Kasi ganito yun, asa likod ko kasi Jill noon. Kaya ko nasabi yun. I'm really sor ry. Natakot kasi akong baka guluhin ka n nmn niya kaya yun... Yun na lang pinala bas ko. Grbe kahapon gusto ko ng iumpog yung ulo niya sa pader eh. Ulo niya? Xempre. Bkit ko naman iuumpog ulo ko sa pader db? Sknya nlng WAHAHA. Eh teka bakit nmn kasi sa dinami dami ng babae siya pa?

Alam mo namn dba. I'm just fooling around. Paglalaruan ko ba nmn ang mga babaeng matitino? Hindi xempre dba. Kasi unfair. Yun. Player plays a player. Basta, Rian. Sorry tlga ha. Hindi na tlga muulit. Wag mo akong iiwan ha? Hindi tlga kita iiwan Steven. Hindi ko kaya. Chapter 8 Oo, Martyr na kung martyr. Eh anong magagawa ko? Nagmahal ako ng isang taong alam ko namang hanggang kaibigan lang ang turing sa akin. Pagkatapos nun, hinug niya ako. Dahil ayaw ko ng umiyak inaya ko na lang siya sa park... Tumayo lang siya sa likod ng swing na inuupuan ko.. Ano ginagawa mo dyan? Wala naaalala ko lang yung dati... Tas bigla na lang niyang tinulak ng bahagya yung swing... Ate ate.. Ang cute niyo naman magkasama. Yikee.. Magboyfriend kayo noh?! Ngumiti lang siya Ako naman, pinilit kong ngumiti...Pero masakit. Dahil alam kong hindi totoo. At kahit kailan hindi mangyayari yun. Akalain niyo, Ito ako, laging nasa tabi Pero kahit kailan hindi niya ako nakita kaibigan. Sinasabi ko na okay na sa akin at least Pero palihim pa rin akong umaasa habang dito na lang tlga. Am I not really worthy for his love? ________________________________________ SOMEONEs POV Nakatanaw ako sa malayo. Pero masaya na rin ako, kahit ganito lang. Sanay na rin siguro ako, ilang taon ko nreng ginagawa ito. Nasasaktan lang ako pag nkkta ko siyang umiiyak Umiiyak para sa isang taong hindi karapat dapat sa pagmamahal niya.... I know I can be worthy for your love, if only you could give me a chance. Chapter 9 Ay tae naman. Aww..Bakit mo naman kinurot ung cheeks ko! Sabi ko sau tigilan mo na yang kakatae mo eh. Ay. Steven? Ay. Rian? Bakit ka andito ha? niya. as someone na mamahalin niya na higit sa lil sis tingin niya sa akin naghihintay na matanggap ko na hanggang

Bakit sayo ba ito? Hindi. Ano may kasama ka na namang babae. Hindi. Nagsawa na ako sa babae. Lalaki naman. *pak* Ang eeewwww mo naman eh. Joke lng. Blue, si Arian nga pala. lil' sis ko. Arian, si Blue. Pinsan ko. Hi nice meeting you. I know.

You know? Huwat. Kapal. Hinatak ko si Steven. Nakng. Kakaibang pinsan. Aircon yun ah? I know. But he's nice naman. Nice your face. Hay naku. Excuse me. Arian? Right? If you want my number pwede mo namang hingin sa akin. Y ou dont need to use my cousin. Excuse you?!!! Tapos tumawa lng siya. Err. Annoying! Hay naku. Una na ako. Bago pa ako makasapak ng tao. Easy lng. Ingat. Gusto ko man magstay hindi ko kakayaning makasama yung Blue na yun. Ang hangin!!! Sayang yung kagwapuhan niya. Huwat?! Hindi! Mas gwapo pren si Steven!!! No match! No match!! Pumunta na ako sa school. May project kasi kaming gagawin eh. Sino ba kasing nagpausao ng projects n yan? Mabubuhay naman ako ng matiwasay kah it hindi ako pinagpagawa niyan!!! HAHA. Good morning Manong guard. Morning Arian. Grabe si manong guard, mas sosyal pa ang fone sken. Nahiya naman ako dun. HAHAH. Kinuha ko na lang yung iPod ko habang naglalakad. Aba mahaba haba rin lalakarin ko. Kaya ndi ako tumataba eh. Bago pa ako makarating sa room ko, gutom na uli ako. HAHA.

*bugsh*

Ay sorry Arian. Sorry rin. Tae. Aray ah. Pero kasalan ko rin naman. Teka know niya me? Tumakbo na si guy na nabunggo ko. Ay! May naiwan ka? Pink paper?!!!! Arian, you're my only one. amfu. Korni. Haha. I dont wanna see you cry. Coz its hurting me too. Sino ka ba? Me.loving.you.and.you.not.noticing.me Sinubukan ko siyang habulin kaso ndi ko na siya naabutan. Shheesssh. Kailan ba kita mkikilala ha? Chapter 10 Nakakabaliw isipin. Abot kamay na eh. Pero wala, ambagal ko kasi tumakbo. We. At ang pnka masaklap hindi ko tlga matandaan yung mukha niya. Eh hindi ko nga at a nkta eh. Kinabukasan~ Sobrang paranoid ako ngayon. Parang gusto ko atang palitan si Manong bestfriend guard doon. Ako na lang magiinspection ng mga gamit!!! Desperada eh? Rian! .... Rian! :oAh? Anu ba. Tulala ka dyan. Wala. Teka ano yan? OMG. Sinubukan kong itago yung pink papers kaso nahablot ni Steven agad. Tae. Kahihiyan. Tsk. Kaw ah. Ano na naman. Kilala mo kung sino? Hindi. Paano mo nkukuha toh?

Iba iba. Basta. Tutulungan nlng kita para mahanap siya. Bakit? Pinatong niya yung kamay niya sa ulo ko tas medyo ginulo yung buhok ko. Malay mo. Siya na yung taong deserving for you.. At para may mapagbuntunan ka na ng pagmamahal mo...

Naluha ako sa sinabi niya. Bakit? Ano bang nagawa mo? Bakit mo ako pinagtatabuyan? Ssh.. Ano ka ba. Hindi kita pinagtatabuyan. Kung pwede nga lang habang buhay ka ng andito sa tabi ko eh. Habang buhay na lang kitang hahawakan. Habang buhay mo na lang akong aalagaan at mamahalin. Kaso hindi ako makasarili. Nasasaktan ako p ag nasasaktan ka dahil sa akin. Masaya man ako dhil alam kong may totoo pren sa buhay ko. Mas ikakasaya ko kung alam kong yung totoong yun eh totoo na rin yung kasiyahan. Hindi mo ba napapansin? Totoo yung kaligayahan ko pag kasama kita. Hay. Ang kulit mo talaga. Tara na nag bell na oh. Pagktapos nun. Yey. Tulala pren ako. Arian. Pinapatawag ka ni Ms. Sabalin Ok. Dumiretso naman ako sa Coordinator's Office. Ms., Bakit po? Oh Arian. Andito ka na pala. May pinaplano kaming event para sa buong high schoo l, at ang level natin ang sponsor. May makakatulong ka naman mag plano. Paparati ng na rin siguro siya. Upo ka muna. ...................... Ms. Sabalin, andito na po ako. Kirby, I want you to meet Arian. Kayo ang magiging partner sa gagawin nating eve nt. Woah. Tinakpan ko yung bibig ko. HAHA. Baka tumutulo na yung laway ko eh. Hay.. papable. Siyempre di ko na palalagpasin toh db. WAHAHA. Pero isang pagsubok muna. Hi. Nice meeting you. Inabot ko yun hand ko sa kanya, tas siya ayun. Basta nag shake hands kami. WAHAH . My pleasure. Woooottttt.. Pasado! L*ntek. Akala ko. "I know" na naman eh. Chapter 11

Dahil nga malapit na yung so-called event. Kamusta naman. Todo kilos kami ni Ki rby. Arian kita na lang tayo sa lunch ah. Okay. Cge lang. Manyak mode na naman ako mamaya. haha. JOKE Uy. sino yun ah? Si Kirby. Bakit? Selos ka noh? Uo. Ang gwapo niya eh. Lumayo ka nga sknya. :oHuh? Akin lang siya. *pak* Epal mo tlga. Joke lang eh. Uy Arian. May nagpapabigay. Naman? Kanino galing ito friend? Dun sa kiddo. Er.. Huwa? Biglang kinuha ni Steven yung pink paper... Arian, Masaya akong makita kang masaya. Kaya sana lagi kang masaya. Para lagi rin akong masaya. Kahit hindi ako ang nagpapasaya masaya paren ako kasi nga masa ya ka. Me.Loving.You.And.You.Not.Noticing.Me. Ampu. Sumakit ulo ko! Ano daw? Masaya daw. Thol!! Uy Blue. Ikaw? Yes Me. Bakit ka andito?!! School ko toh bakit?! Talaga lng?! Bakit hindi kita nkkta? Ewan? Bangag ka kasi eh. Watever! Watever!! Steven!!!!! Uy Blue tama na nga yan. Okay. ~Manyak Mode. Este Lunch Time ~Canteen Uy! Kirby. Wah *hinga* Bakit *hinga* aga nio pinalabas? *hinga* Ano nangyari sayo? Eh kasi susunduin kita dapat, eh wala ka na pala. Nyak. Uyy. Kinilig si ako. WAHAHA er Hindi pala mxdo. Steven pren! Wooo.. Wahahaha..

Loyal- loyalan. Kumain ka na? Opo. Kaw? Busog pa ako eh. Tara ayusin na natin? Pag punta namin sa bodega. Nakasalubong nmin si Steven Tae. Tinry ko na magmukha tlgna masaya at lahat. Nagulat na Pero hindi I'm trying Tska malay lang ako nung bgla akong inakbayan ni Kirby. na rin ako mxdong nakaangal, xempre. to hide the pain. ntin. Kahit papano may makita akong lungkot sa mata ni Steven

Pagpasok namin ng bodega, binitawan na niya ako. Tas yumuko ako. Sa halip na lungkot, nakita ko tlga sa mata ni Steven na masaya siya para sa aki n. Tae. Ako naman yung nasaktan. Ok ka lng? Uo. Bakit mo nga pala gnwa yun? Alam mo na kung bakit. Naramdaman ko naman eh. Salamat. kaso wala eh. Ayos lang naiintndhan ko.. Masakit talaga, pag hindi ka nakikita ng mahal mo. Chapter 12 Er. Bakit bulag yung mahal mo? Tumawa lang siya. Okay hindi. Fine. Pahiya konti. Bukas bawi ako. He just smiled at me. Tas wink. Waaahh.. Ewan ko ba simula nung nakilala ko si Kirby, nawala ata ang loyalty ko kay Steven. Pero xempre labidabs ko pren xia. Tas ito rin naman Ang mafall out of Oh well enough of Hello? Rian. Like Anu ber. gusto niya dba? love ako sknya? that drama you're with a super cutie guy? Like yah know? ..

Hui. Ay kabayo. Nyeh. Uo na. Sorry mukha na akong kabayo. Uy. Tampururut ka na naman eh. Uo na. Surot na ako. Weh. Tingnan mo. Wineh pa ako. Kaiyak. Naman Kirby. Nagulat lang tlga ako. Bakit mukha ba akong monster? Hindi ah. Kala ko kasi nasa heaven na ako eh. Waa. Cutie niya. From oh-so-sadness face naging oh-so-happy. Bakit? Mukha akong angel? Uhm. Hindi, hindi angel. Uhmmm. Sino? Grabe naman yan. nahiya naman tuloy ako. Manok ni San Pedro. Ang yabang mo!

Joke lang naman. Chureh na! Oo na, pasalamat ka... Pasalamat ako ano? Pasalamat ka mabait ako. Weh. HAHA. Tas yun. Tumawa lang siya. Wah. Super cute ng dimples. Patawarin tlga ako Steven. Uy may tatanong ako. Ano? Bakit parang ngayon lang kita nakita? Siguro kung hindi pa kita naging partner d i pa kita mapapansin... Er. How stupid of me. Sa gwapong yun, hindi ko siya napapansin? Ewan ko? Siguro kasi hindi naman talaga ako kapansin pansin. Hindi ako Captain B all. Hindi president ng DebSoc. Hindi officer ng SC. Suguro kasi I'm just an or dinary guy. Pero ikaw lagi na kitang nakikita. Lagi nga kitang nakakasalubong eh? :oEh? No way? Yes way. Ayun. Natameme na lang ako. Kapanipaniwala ba? Hindi. But pwede rin. Masyado akong nakafocus kasi kay Steven. Nung wala naman kaming mapag usapan. Pumunta na ako sa kabilang side nung bodega . Susko. Asan na ba kasi yung mga palawit na yun? Asan yung mga pandesign? Asan na yung mga dating file? Nagkatingin na lang kmi tas tawanan. Grabe. Andami rin pala naming similarities. Ehem. Ehem. After ilang minutes umupo na ako. Tae. Kapagod. Tas after ilang seconds tumabi siya sa akin.. Kwento ka naman. Wala namang kwenta ang mga kwento ko eh. Nyeh. Ganto na lang. Musta na kayo ni Steven? Susko. Muntik na ata akong mahulog sa upuan. Uo. Showy ako kay Steven. Pero kay Steven lang. Hindi naman ako yung super pinag sisigawan na mahal ko si Steven. Pag maraming tao, normal naman kilos ko. So hin di halata. Ang nakakaalam lang e yung mga taong super connected tlga smen. Wah. Weird. How'd you know? Ganun talaga.... Ganun talaga what?!! Chapter 13

Pagtapos ng class pumunta ako sa playground. Take note: Yung pang Grade School n a play ground ah Actually hindi pwede ang highschool students dito eh. pero baki t ba. AKO ANG BATAS.. Sino angal? Joke lang po. Gusto ko lang tlga dito. Para ako lang. Ang sarap magmuni muni. Minsan mas masaya at madalas mas madaling takasan na lan g ang lahat ng kaga guhan ng mundong ito. Sabi ko na nga ba eh. Kabayo!! Ka. Pano mo nalaman andito ako? Xempre. Wala kang originality eh. Ako nauna tumambay dito noh! Sorry naman. Siguro kaya ko natutunang mahalin ang mga playground dahil kay Steven. Natutunan kong maaprec8 ang maliliit na bagay. Nga pala, may nagpapabgay. Sino nagbgay sau nyan? Bata. Binuksan niya yung pink paper at bnsa ng malakas... Arian, Okay lang kahit di mo ako nkkta. Okay lang. Mas masaya na ako ngayon. Sa lamat. Me.loving.you.and.you.not.noticing.me Kilala ko na toh. Sino? Sige sbhn ko sayo pag kilala ko na. Ewan ko tlga sayo!!! Naku Steven. Sino bang hindi matutunang mahalin ka? Tumawa siya. Ha? Tumawa siya?!! Huwat?! Nasabi ko ng malakas yun?! Ay hindi. Nabasa ko utak mo. Waa. Kahiya. Sus. Sinong hindi magmamahal sken? Si Jara. Tas yun yumuko siya. Dammet. Bibig mo talaga Arian!! Alam mo ba.. Hindi pa. Sinubukan ko siyang patawin kaso, wala eh no reaction at all.. Alam mo ba na isang tanga lang ang hindi magmamahal sayo. Grabe. Ang tanga tanga ko talaga. Kung tanga ang isang taong hindi ako matutunang mahalin, ano pa kayang twag sa t aong hindi ka matutunang mahalin?

Hay. Salamat talaga Rian. Steven! Lets go!!! Ok. Ngumiti siya dun sa girl na tumawag sa kanya. Grabe. Ang galing niya. Kanina paiyak na siya tas bigla siyang tinawag nung girl bigla siyang ngumiti na parang wala lang.. Ano problema mo? Pag tingin ko sa nagtanong sken, nag init na dugo ko kaagad. Kanina wala kaso lumitaw ka! Nagkaroon tuloy! Magwawalk out sana ako kaso hinarangan niya yung daan... Asus. Arteh. Ganyan ka ba tlga kahangin ha? Alam mo hindi ako mahangin. Eh anong twag mo sa sarili mo? Gwapo. WTH?! Tinulak ko siya para umalis siya sa labasan Ooppss.. Kaso no effect. Ano ba toh? Pader?!! Mag excuse me ka na lang padadaanin nmn kita eh. Nagpapaakhirap ka pa. Okay fine! EXCUSE ME!! Tapos yun umalis siya. Grabe tlga. wala ka ba tlgang balak kilalanin ako? WALA!!! Chapter 14 Pagkaalis ko. Hay. Yah I admit, Naguguilty ako. Er. I mean who wouldnt? Pero eh ganun eh. Hindi ata ako interesado sa mayabang na tulad niya. *blag*

Oops. I'm sorry. Weh Kirby. Huwat? Tae. Ikaw lang pala Arian. Anong ako lang pala! Tsk! Joke lang Tapos tinulungan niya akong tumayo. Such a gentleman. Uy may tatanong ako. Ano? Paano mo nalaman yung alam mo na? Until now nabubulabog pren yung brain cells ko dahil sa tanong niya nung isang a raw. Hindi kapani paniwala. Sabi ko naman sayo diba. Ganon talaga

Teka nga, ano pa bang alam mo sa akin? Marami. Huwat. Di ka naman masyadong prangka? Haha. Ganun talaga. Weh. Bakit ba yan lagi mong sagot? Ganun talaga. Eh bakit kasi andami mong tanong? Ganun talaga. Pagdating namin sa may labas ng school. May manong sorbetero na siyempre may ice cream na dala este tinda. Manong pabili nga po. Anong gusto mo? Ube at Mango yung flavors. Ube. Manong dalawang mango nga po. Huh? Ako pa niloko mo ah. Eh diba allergic ka sa ube? tsk. Paano mo nalaman? Ako pa. Hindi ko kinuha yung ice cream sa halip naglakad na lang ako... Hindi naman sa nag iinarte ako o ewan. Pero feeling ko talaga unfair kasi pag ma g kausap kami parang ang dami dami niyang alam tungkol sa akin. Eh ako? Tungkol sa kanya? Wala akong kaalam alam. Bfft. Tas yun after niyang mag bayad sa manong hinabol niya ako. Sinabayan lang niya a kong maglakad. Pero ni isa sa amin hindi nagsasalita. Wala nagrerebolusyon lang ang utak ko. Teka saan ba tayo pupunta? Ewan ko. Sinunundan lng kita eh. Umupo ako sa ilalim ng puno. akalain mo, andito na kami sa park. Tapos sumunod siya sa akin at umupo sa tabi ko. Tampo ka na nyan. Then he pinched my cheeks. Kasi naman eh. Bakit ang dami mong alam tungkol sa akin? Huminga siya ng malalim. Tas humiga sa damuhan. Kasi nga, diba sabi ko sayo. Matagal na kitang a Arian. Hindi ba unfair yun? Ikaw kilala ako. Tas ikaw Ewan ko eh. Bakit ewan mo? Kasi po hindi ko po talaga alam. Tas isa pa po g unfair yun o hindi. Dba? Ang mahalaga kilala Tapos ngumiti na lang siya. Hinawakan niya yung kamay ko. Wag mo akong iiwan ah? Matutulog kasi ako eh. Chapter 15 Rian! nakikita. Matagal na kitang kilal hindi kita kilala? bakit pa ba magiging mahalaga kun mo na ako.

Steven! Musta na? Eto okay lang. Medyo busy. Ikaw? Ganun din. Naglakad lakad lang kami sa garden. Nagkwentuhan. Doon ko lang narealize 2 weeks na pala kaming hindi nakakapagkwentuhan. Lately kasi masyadong busy dahil nga d oon sa event. Uy alam mo ba... Tas biglang nag ring yung phone ko. Dammet. Asan ka na po? Kabayo. May meeting ba? Actually wala. Kaso kailangan na yung proposal. Wala pang nagagawa. Sorry ah. Ka ilangan lang talaga. Sige sige. Papunta na ako! 1 second! Uy Stev-... Sige. Tapos humarurot na ako ng lakad. haha. Wala kasi sa bokabularyo ko ang pagtakbo. Maliban sa umaalog. Uuyy. Utak niyo ah. Umaalog ang bulsa maraming barya! Hi ndi ko talaga trip tumakbo... Sorry. Tae. Sorry talaga. Okay lang po. Ano ng gagawin? Actually malapit ko na siyang matapos. Hindi pala, tapos na siya eh. Huh? Tapos na pala eh. Bakit pinapunta mo pa ako? Uhm. Ah eh. Ano ieedit mo pa kasi. Uo. Tama. Ieedit mo pa dba? Tska pa natin map apasa sa Admin bukas! Sa totoo lang medyo nalungkot ako. Namimiss ko na rin kasi si Steven eh. Tapos k inailangan ko pang umalis. Pero hay. Okay lang yan. Bumawi ka nlng next time! Nga pala. Oh. Waw. Chupa chups!!! Sabi na nga ba eh matutuwa ka. Thank you. Ngayon medyo sanay na ako. Sanay na akong marami talagang siyang alam tungkol sa akin. Diba naman halos 3 weeks na rin kaming ganito. Kaya hindi na masyadong na grerebolusyon ang brain cells ko. Medyo cool nga dba? Manong! Buhbye! Ay Arian. May nagpapabigay. Arian, I want to know you more. For you to know I am more than what you know. Me.Loving.You.And.You.STILL.Not.Noticing.It Waahh. Kung nagpapakilala kaya siya eh noh. Ishtupid. Nagkaroon ng STILL eh noh? Ano toh? may double meaning or what?

Anu ber. Naglakad na ako palabas ng campus. Grar. Why so madilim? *lakad* *lakad* *lakad* Waaa. Wala bang mumu dito? Afraid na me.

Napansin ko may shadow na nasa tabi ng shadow ko. Waaa. Steven?!! Kinamot lang niya yung buhok niya. Tas ngumiti. Damn that smile. Waaa.. Katulo laway ba. Anong ginagawa mo dyan? Wala lang. Gusto ko lang makatiyak na makakauwi ka ng maayos. Chapter 16 Wala lang. Gusto ko lang matiyak na makakauwi ka ng maayos. Huminga ako ng malalim tapos ngumiti. Ewan. Parang nagi-guilty ako na ewan. Hay. Ewan talaga. Lumapit siya sa akin tapos bahagyang ginulo yung buhok ko. Tara na. ~!Kinabukasan Sabay kaming kakain ni Steven, pati ng aking mga girl friends. Hay. Namiss ko to h. Hoy girl. Walangya ka. Ngayon ka na lang uli sasama sa amin! I'm sorry talaga. Busy eh. Wosu. Busy busy mo mukha mo. Magsama kayo ni Kirby. Uy walang ganyan. Tama na yan. Let's eat. Tapos nagtawanan yung tatlong mokong. Huwat. Hey, what's laughing? Shhh. Hey your ishtupid. You're wrong gramming!!! Grabe namiss ko pala toh. Kasi naman, itong mga nakaraan eh, ang lagi kong kasam a eh si Kirby. Kung hindi si Kirby eh mag isa lang ako sa room. o kung hindi nam an at pinagkamalas malas eh si Ms. Sabalin lang ang katangi tangi kong choice sa mahan sa office. Dumating na si Steven at umupo na uli sa upuan. Xempre.

Siya kasi yung tagabili ng pagkain. wahaha. Julalay. Joke lang. Uy labs ko pren yan. Nung inabot na niya sa akin yung burger ko. Edi ayan susubo na ako. Aaahhh--.... Arian! you're here!! Ms? Bakit po? Kanina ka pa namin hinahanap ni Kirby! Hinihingi na nung Admin yugn final draft! OmayGawd. Tumayo agad ako. Tapos kinaladkad na ako ni Ms.Sabalin. Admin's pet kasi itong t eacher na ito kaya ayaw na ayaw niyang napapahiya sa Admin. Waaahh... Pag dating namin sa exit door ng cafeteria tumingin ako kela Steven... Si Steven nakangiti. Pero halatang pilit. At yung dalawa, hindi na tumingin sa akin. Pagdating doon sa office... Umupo ako sa tabi, tapos lumapit sa akin si Kirby. Tinapik niya ako sa balikat. Tas sinabi... Okay lang yan. Iwan ka man ng mundo, andito pa rin ako. tapos tumawa ang mokong. At si ako.... lalong nalungkot. Tinapos na agad namin yung pinapagawa sa amin. Kaya medyo okay na ako. Pagkatapo s ng week na toh, medyo hindi na busy. Kasi ang nirurush lang namin eh yung Prop osal at yung mga ibang ek ek. Dami kasi nilang ek ek. Tapos ayun pinapunta kami ni Ms. Sabalin sa bodega. TAKE NOTE! SA KABILANG BUILD ING! EH KUNG SIYA NA LANG KAYA KUMUHA! BAKIT MAY PAA NAMAN SIYA AH! WAHAHA. Pagdating namin sa 2nd floor tigang na ako. Haha. Anong meaning ng tigang? Ewan. lumabas lang isip ko. *poof* Pagdating namin sa 3rd floor. Guess what? Nakita ko si Blue. Ayon buti naman tiningnan lang niya kami. Kung hindi nako, magsasama ang balat s a tinalupan. Kaya naman pala hindi siya masayadong nkikita... Dito pala ang mo kong. Pagdating namin sa bodega, biglang nawala si Kirby. Pagbalik niya ang sabi lang niya... "May naiwan lang ako sa baba" Pagbaba namin sa building. May batang lumapit sa akin.. Ate. Ate oh. Pink paper? Hay. Be happy like Jollibee the Bee. love, me. So I suppose si Me. at si Me.Loving. You ek ek eh iisa. Talagang tinamad lang si ya magsulat.

hindi pa kasi magpakilala. Amfu. Problema kasi sayo, bulag ka. Chapter 17 Since I cannot understand what he means, and alam ko naman na tatawa lang siya p ag tinanong ko siya. I just tried to ignore what he said. Steven! Uy, Rian. He smiled at me. Yeah. The usual smile pero I can feel na hindi siya okay. Pero paano mo naman nsabi Rian? Eh antagal mong hindi siya nakakausap?! Baka nababa ngag lang ako. Wala namang sinasabi sa akin ang aking mga besty. So wala pa ako masyadong namimiss na happenings? Tama ba? Ay. Bdw, Kirby si Steven. Steven si Kirby. Hey bro. Musta? Tas yun nagshake hands sila. Tapos nagpaalam na si Steven marami pa daw siyang g agawin.... Kami naman ni Kirby bumalik na sa kabilang building. Malamang inip na inip na si Ms. Sabalin.. Hay. Bigat. Kasi naman eh. Sabi ko ako na diba. Eh hello. Tingnan mo nga. Talo mo pa ata si Santa Claus sa dami ng dala mo. Alam mo. Tas pininch niya yung nose ko. Wag ka lang mahirapan, kahit si Superman dadaigin ko sa dami ng dala ko. Si ako. Hindi na lang nakapagsalita? Abay. Speechless ang lola niyo. Tapos ayun kinuha na niya yung dala ko. Grabe medyo nakakaguilty nga eh. Kasi ak o wala na talagang dala. Cool, eh? WAHAHAHA. Pagdating sa building, anu ber wala si Ms. Sabalin pero may note. HAHA. Whats ne w. So yun, ginawa na namin yung dapat naming gawin. Paglipas ng oras. Hay. I'm tired. Pfffttt.. Gabi na, uwi ka na. Hindi pa kaya tapos. Gabi na nga po, hindi naman kita maihahatid kasi maghohomily naren nanay ko. Kay a uwi ka na kasi delekado na po. Okay. ~!Kinabukasan Yeesss.. Wala kaming gagawin ngayon. Aber. Pagpahingahin ang dyosa noh? kokontra. Storya ko toh noh! hahaha. Uy nakita niyo ba si Steven? Himala. Tas nagtinginan silang dalawa. Uy ano ba yun? Walang

Wala. Himala lang. HAHAHA. Infairness namiss ka namin! Pfft.. Sorry talaga. Np sis. So si Steven? Si Steven? Ay oo nga pala. Naginuman kasi Uo, siya nag aya. Eh naawa naman kami kasi Ha? Weh? Uo. Tapos biglang tumawag si Jara! Naku. The nerve!!!! Tapos yun biglang nagwala si Steven! Hindi Kasi sinuntok niya yung wall. Tapos dumugo huwat? Bakit di niyo pinigilan!?! Pero Pero ano? Pero joke lang yun! WAHAHAHAH. Weh ang epal niyo naman eh. Joke lang eh. Hindi talaga namin alam kung nasaan si Steven. Umalis na ako tapos hinanap ko na si Steven. Ewan ko ba. Pero nagwoworry kasi ak o eh. Paglampas ko ng main building. Tae. Why not? You're so stupid Rian. Pumasok ako sa bodega sa likod nung library. Dito kasi kami lagi pag may problem a at gusto naming mag isa. DATI. Hindi na kasi ako masyadong nakakapunta kasi m aeffort ang pagpasok sa mga butas at mga eklabush. Sabi ko na nga ba eh. Ngumiti lang siya sa akin tapos yumuko uli.. Bakit? Bakit andito ka? Diba sabi ko pag may problema ka, andito lang naman ako eh? Sasabihin mo bang selfish ako? Ha? Sasabihin mo bang selfish ako, kung sasabihin kong natatakot ako na nalalapit ka sa iba? Sasabihin mo bang selfish ako, kasi gusto ko nasa tabi lang kita. Sasa bihin mo bang selfish ako, kasi gusto kong lagi mo akong pinapakinggan eh hindi ko naman masukli suklian ang pagmamahal mo..

kami kagabi. wala siyang kasama.

naman alam kung papasok siya ngayon! yung fingers niya.

Hindi. Kahit kailan hindi Steven. Tpos bigla siyang tumayo at niyakap ako. Miss na miss na talaga kita. Chapter 18 Ang tagal niyang nakayap sa akin. And how I wish this would last forever. Sorry. Tapos bumitaw na siya.

Sorry din, nagpromise ako na andito lang ako lagi para sa iyo pero nawalan ako n g oras para pakinggan mga problema mo. I'm really sorry. Ano ka ba. Hindi naman yun eh. Masaya naman ako ngayon eh. Malungkot lang kasi namimiss kita. Asus. Arteh. Tapos yun nagpout lang siya. WTH. Ako'y patuloy na nahuhulog. Lumabas na kami sa aming 'taguan'. At si ako, nasiyahan na dahil ang mahal ko ay masaya na. Umupo kami damuhan tapos nagkwentuhan. Ang daldal mo naman. Ganun? Sige hindi na. Tapos ako naman yung nagdaldal.. Maya maya. Ang daldal mo na naman. Grabe anong nangyari dito? Parang armalite. WAHAHAHA. Arian! Uy Kirby. Napatingin ako kay Steven. Tol! Tas ngumiti naman si Steven. Wat a smile Parang king kong lang na naka ngisi. Haha> hindi, seryoso talaga lumalaki butas ng ilong niya. halatang pili. WAHAHAHA. Sabay tayo mag recess? Ay sorry. Sasabay ako sa kanila. Next time na lang ah? Tapos ayun naglakad na kami palayo ni Steven. Wahaha. Wahaahah. Uy bangag. Tama na. Mautot ka nyan. Bakit ba. haha. Bakit ka ba kasi tawa ng tawa eh. Nakita mo ba yung itsura niya ha? WAHAHAHA Asus. Kung nakita mo lang itsura mo kanina. WAHAHAHA. Baka humahagalpak rin ng t awa si Kirby ngayon. WAHHAHA. Gusto kong isiping nagseselos ka Steven, pero ayaw ko ng umasa. Baka mahulog na naman ako, wala namang sumasalo. Okay na ako sa g anitong setup? Fast forward tayo. Uwian na at kasabay ko si Steven kumuha ng gamit sa locker. Ahem. Julays. Padala. Anong julays? Ishtupid. JULALAY! Peram nga ng salamin. So ako, kuha naman ng salamin.. Tiningnan niya yung sarili niya sa salamin. Rian, Rian. Lika dito. Bakit? Tingnan mo yung nasa salamin.

Mukha mo? Tapos tinuro niya yung mukha niya sa salamin. Anong ginagawa nito? Damn pare. Adek!!! Ang gwapong julalay mo. Kakabakla!!

Tapos sabay na kaming naglakad pauwi. Malamang dala niya gamit ko eh. hahaha. Arian! Woi. Bakit? Sabay ako sainyo ha? Okay lang ba yun tol? Cge lang.. Nung naglalakad na kami bigla nlng. WATDA? Bigla siyang pumagitna sa amin ni Steven.. Kaya napataas ako ng kilay.. Teka lang may sasabihin kasi ako kay Steven eh. Uo tama! Anong problema nito? Chapter 19 Anong sasabihin mo? Ano. Uhm. Ano nga ba yun. Tapos kinamot niya yung buhok niya. Ah, oo nga pala! Ano yun? Next time na lang nakalimutan ko eh. Napahinga na lang ng malalim si Steven. Kirby's weird. Naku. Anong nangyayari. Padating sa kantong likuan... Sige Kirby. Bye. Ingat. Nagpaalam na ako kasi alam kong magkasalungat kami ng daan. Kaya kami na lang ni Steven ang magkasabay. Ha? Bye? Hindi. Pupunta ako sa park sa village niyo!! Bakit? Ano gagawin mo dun? May park naman senyu ah? Kasi may kikitain ako dun. Kaibigan ko. Sigurado ka pare? Sa village ka nila pupunta? Yep. Sure? Oo nga. Bakit? Ano nga uli gagawin mo dun? May kikitain? Ah sige bro. Una na kami. Pupunta si Rian sa bahay namin eh. Namimiss na siya ni mommy. Diba? Ha? Tas naramdaman kong siniko ako ni Steven.

Ah oo. Oo nga. Huwaht?!!! Tas ayun hinatak na ako ni Steven. Nyeh. Ano ba. Bakit lahat ng tao ang weird.! Buti na lang di ako tao! WAHAHA. Talaga? Pupunta ako sa bahay niyo? OO. Wala kaya si Tita. Asa America parents mo eh. So? Eh bakit mo sinabi yun. Ayyiieee. Selos! WAHAHAHA. Wala. Steven, hijo. Buti dumating ka na! Arian! Buti naman napadalaw ka! Hello po! Kumain na ba kayo? Mabuti pa't sabayan niyo na si Blue. Si blue?! Oo ako. Bakit? Uhm. Steven, parang gusto ko na atang umuwi. Tapos nag oh-so-sad face na naman si Steven. Nakng teteng naman oh. I can't resist! haha Hija, ngayon ka na nga lang dadalaw eh. Ikaw talaga. Yaya, cige po. pahanda na po. Dito na po kakain ri Rian.HAHAHA Tumahimik na lang ako, pumunta sa sala. At umupo. Booffftttt.. *sigh* Ang lungkot ng bahay nila Steven. May kulang kasi eh... AKO! Hahah. Joke lang. Lagi kasing wala prents niya. Kaya si Yaya Cina lang lagi niyang ka sama. Okay. Hindi ko na masyadong ikukwento yung habang kumakain ah. Kasi wala eh. Nag talakan lang kami ni Blue. Grabe. mas gugustuhin ko pa atang makisabay kumain sa aso! Siyempre, wala namang ibang may gustong makasabay ka maliban sa aso. Na hay kaw awa talaga, wala naman kasi siyang choice. HAHAHA! Wag mo ng subukan. Di mo kaya. HAHA. Patawa kasi ndi naman kalbo. koneksyon? hahaha. Sinubukan niyang itaas yu ng kilay niya eh yung mata naman niya yung lumalaki! HAHHAH! So ayun. Pagktapos ng dinner. Lumabas kami ni Steven.. Bakit ba ganun yung pinsan mo ha. Pfftt. Super annoying. Hindi ko nga rin alam eh. Hindi naman ganun yun. Lalong lalo na sa mga babae. Bangag ata pinsan mo eh. Amf. Wag mo na lang pansinin. Okay sabi mo eh. Steven, may tatanong ako.

Ano yun? Kung bumalik si Jara, o kaya magkaroon kayo ng communication. Siya pa rin ba? Huminga siya ng malalim. Tas isa pa. Hindi na masyadong malalim. HAHAHA. Pagkatapos yumuko siya. Tapos. WAAAAHHH... Feeling ko may kuryenteng dumaloy sa buong katawan ko nung inunan niya yung lap ko. Ewan ko. Gusto ko ng mag move on. Gusto ko ng makalimot. Gusto ko ng magmahal ng mahal ako. <---- Ako. Patulog muna ah.

Chapter 20 Tinitigan ko lang siya... Bakit ganun? Hindi ba pwedeng ganito na lang kami habang buhay? Hindi ba pwedeng huminto na lang yung oras? Waah. Ang drama. Ang drama. Kailan ba magiging masaya ang magmahal? Magmahal ng hindi ka mahal? Hindi ka ba nangangawit? Tinitigan ko lang si Blue. Nakakapanibago yung tono ng pagsasalita niya. Ang lumanay, hindi nakakairita. Uy alam mo, 7 na. Madilim na umuwi ka na kaya? Hindi nga? Napatingin ako sa orasan ko. Dammet. Oo nga. Steven. Steven? Uy. Ah? Uwi na ako. tayo ka na? Ay sorry. Tumayo siya tas kinusot kusot yung mata niya. Waahh. Ang cute. nung buhok niya. Wah. Dammet. Dammet. Tara? Hatid na kita. Wag na tol, ako na lang tutal pauwi na rin ako eh. Ha? Eh? Tumingin siya sa akin. Abay siyempre alam niyang inis ako kay Blue. At si ako naman tumingin kay Blue. Uhm.gustuhin ko mang si Steven eh alam kong super pagod na siya.. Kaya why not n

Tas ang gulo pa

a lang Ok lang. Ngumiti sa akin si Blue. What. Kakaibang smile. Alam niyo ba yung smile na paran g maamo, na parang anghel na ewan?! E dati mala demonyo ngiti nun eh! Waw. Iba epekto ng tulog ko. Lumapit sa akin si Steven... Tas. Gud night Rian. Salamat. Waaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhh... Bakit sa cheeks lang? HAHA. Ambisyosa tlga ako. Waa. Heben. Talo pa baygon! Pentel pen at alcohol! Pati pinagbabawal na utot! No match! Wah. Ang lakas ng tama! HAHAHA. Teka lang ah? Kukunin ko lang kotse ko. Wag na. Lakad na lang tayo. Arte naman nito eh. Sabi ko nga. Weh? Is that it?! Yun lang yun? hahahaa. Ayos ah. Kinikilig ka pa rin hanggang ngayon? Ano kaya yun? Huwah?! Wala lang. Okay lang yan. Alam ko gwapo talaga lahi namin. HAHA. Joke lang. Sus. Kung hindi mo lang pinsan si Steven, laking tutol ko. HAHA. At nakarating ako sa bahay ng ilang minuto.... HIMALA. Walang sapakan. Suntukan. Sipaan. O murahan na nangyari habang kami'y nasa daan! hahhaa. he's nice naman pala. Chapter 21 May gagawin pa ba? Uhm. Wala na? Bakit saan ka ba pupunta? Gagala lang kami ni Steven. Meron pa pala. Anuber talaga? Sorry. Sorry. Meron pala. Ocge. Saan? Ayun oh. Andami niyang tinuro. Diba next week pa yan? Ha? Para next week wala na tayo gawin diba? Argh. Hindi na lang ako nagsalita. Watever? Badtrip ako ah. Lumayo ako sa kanya tapos

inasikaso ang dapat ko DAW gawin. f.. Tas KJ KJ niya. amfu.

Alam naman niyang ano ko si Steven eh. Pooff

Kinuha ko na lang yung phone ko at nag text kela Mia at kay Steven. Naku. Ay sh it! Wah? Ano nangyari sayo? Pumunta agad ako sa kinatatayuan ni Kirby. Puro blood yung daliri niya. Tae Yung papel eh. Pooofff.. Aray. Tiningnan ko yung papel, alam niyo yung papel na matigas? Basta yung nakakasugat talaga. Bakit di kasi nag iingat. Yak nanisi pa ako eh noh?! Kinuha ko yung panyo ko sa bulsa ko tska tinali sa daliri niya... Tara, punta na tayo sa clinic. Tapos ayun so kami punta na nga sa clinic. Pagkatapos gamutin nung nurse yung da liri niya. Okay ka na? Ano ba kasing ginawa mo? Ikaw kasi eh. Bakit ako? Nagalit ka kasi sa akin eh. Nakakatuliro. Cheh. Tapos ayun naglakad na kami pabalik sa aming "office" daw sabi ni Ms. Sabalin. A ctually bodega yun eh. Amfu. Nung malapit na kami so-called office namin eh nakasalubong namin si Steven at B lue. Ven! Tinawag ko si Steven. Po? Sorry ah. No prob. Tas pininch niya yung nose ko. Ingat ka ha. Tumingin ako kay Blue tapos ngumiti siya sa akin. Yung mukhang anghel hahaha. Yu ng parang noong isang araw! Woah. Galeng. Galeng! So si ako smile din. Ahaha. So dumiretso na kami sa bodega. Hindi ka ba napapagod? Napapagod saan? Sa kahihintay kay Steven? Ha.Ha. Hindi. Bakit? Kasi mahal ko siya. Eh hindi ka naman niya mahal eh? Hindi ko naman siya minahal para mahalin din niya ako diba? Bakit ikaw? Pag nagm ahal ka ba kailangan may kapalit lagi?

Tumahimik siya tapos... Bakit hindi? Nakakapagod magmahal ng walang kapalit. Chapter 22 Hmm. Tara? Saan? Doon lang... Sumama ako sa kanya palabas ng school, uwian na rin naman at wala na naman akong pupuntahan.. Pumunta kami sa isang buhol. haha. Yeah. Something like that. Who would have thought may ganto pa pala dito. Ang ganda. Mas maganda ka. Ako? Oo. Anong gusto mo? Ako? Cheh. Tapos ayun umupo na siya. At siyempre uupo na din ako! Hep!!!! What?! Ang dumi oh! Oh tapos? Wag ka munang uupo. Anong gagawin ko? Wala. Ha? Ako ang may gagawin. Hinubad niya yung jacket na suot niya tapos nilatag sa uupuan ko. Ayan. Upo na. Ano ka ba? Ang mahal mahal ng jacket na yan tapos madudumihan lang? Eh? Okay lang yan. Para sayo naman eh. Weh. Korni mo. Bleh. Magkwento ka naman. Ako? Sino pa ba? Anong kukwento ko? Tungkol sayo? Sa buhay mo? Kahit ano. Wala pa kaya akong alam tungkol sayo. Uhmm. Tahimik lang akong tao. Tahimik ka sa lagay na yan?! WAHAHA. Ohkaman! Langya. Hahaha. Nakikinig ka na nga lang kukontra ka pa! Sorry na! haha.. Ayun. Ndi seryoso talaga, tahimik talaga ako sa iba. Tapos uhm. Yun lang. Weh!!! Eh ano pa ba? Wala namang kwenta buhay ko. Tumahimik na lang ako, na feel ko kasi na may pinanggalingan yung sinabi niya. A yan. nalungkot tuloy ako. Ok ka lang? Oo naman.

May tatanong ako? Ano? Paano mo nagawang maghintay ng ganun katagal kay Steven? Ay. Hanggang ngayon pal a. Paano mo nagagawang maghintay ng ganto katagal? Kasi.. Kasi mahal ko siya? Hindi mo ba sinubukang mag move on? Sinubukan. Hay naku. Kung alam mo lang Eh ikaw? Nasubukan mo na bang mag mahal? Napatigil siya... Tapos wala nakatulala lang siya... Sa totoo lang? Parang nara-...... Nara? What? Wala pala. So ayun, matapos ng ilang minuto. Naglakad na kami pauwi. At pagdating sa mahiwagang kantong likuan. Bye. Bye Arian. Salamat, masaya talaga ako pag kasama kita. So ayun. Tumalikod na ako. At naglakad palayo... Masaya pala siya kasama ka. Ganun pala ha. Ay pooff. Bakit you andyan?! Nakita me kasi you. WAHAHAH. Kaya me hintay you. Woosus. Ang sabihin mo sinusundan mo ako! HAHAHA. Pooff.. Sa totoo lang. Medyo nalilito na ata ako. Chapter 23 Nangongolekta ka pala ng teddy bears? Uhuh. Bakit? Paki mo? Weh. Asus. Pahiya ka lang eh! HAHA. Ang sama mo talaga! HAHA Anuber. Ang kulit mo. Anuber. Ang kulit ko. HAHA. Weh korni mo. Weh korni ko. Amffuu.. Hindi na ako nagsalita dahil baka maipatapon ko na tong si Kirby sa iba ng planeta!! Asu. Galit na siya nyan. Tiningnan ko lang siya tapos inirapan... Hindi naman ako galit, nagpapacute lang! HAHAHA. Ayyy.. Asus. Pakyut! HAHAHA. Kasi naman eh.

Ano bang pwedeng gawin, ang tagal naman ni Ms. Sabalin eh. Oh tapos? Weh. HAHA. Weh mo mukha mo. HAHA. Aalis muna ako ha. Hindi ko na siya pinagsalita, humarurot na ako ng takbo agad! HAHAHA. Hoy babae! Bakit? Ikaw ha. Pinagpapalit mo na si Steven! Weh?! Ano kay-... Oo nga! Pinagpapalit mo na ako kay Kirby! Pooff..! *pak* *pak* Ang drama niyo ah. Siya lang naman eh! Bakit pati ako binatukan mo! Isusumbo kita sa Bantay Beauty Patrol! Weh! HAHAHA. Ang kapal mo Steven! HAHAHA. Ay nag-away sila eh no. Natapos yung subjects namin tapos ayun. Lunch na! HAHAHA. Nakakatawang isipin, okay na kayo ni Blue? HAHA. hindi nga?! HAHA. Bakit ba hindi ka maapaniwala! haha. Buti nga medyo okay na kami eh! ang weird k asi ng pinsan mo eh. Mas weird ka! Huwat?! Joke lang. HAHA. Bro, punta ako sa bahay niyo mamaya ah. Sure. So ayun, umalis na nga si Blue. Okay na nga kayo. HAHA. Bleh. Okay na kayo diba? Oo nga! HAHA. Ankulet. Edi sama ka sa kin maya. Saan? Sa bahay namin. HAHA. Sige pag wala akong gagawin. Weh! Sige. Sinasabi ko na nga ba eh! Anu na naman. Hindi. Dont explain! Mas mahalaga na si Kirby! Ang drama mo! Sge na sasama na ako! Ayan. Sinasabi ko na nga ba eh! Ano na naman?! Ang gwapo ko talaga! HAHAHA. Kapal mo! HAHA Fast forward. Yey. Uwian na. Ahem. Ahem. Ano kayang mangyayari? HAHA. Chapter 24 Hooy ano ka ba insan. Alam mo bang tutubuan na ako ng ugat at lahat lahat dito h a?! Ha?! Alam mo bang after sampung taon ka bago dumating?! Ahem. Huwat!!

Yan kasi bro, di muna tumitingin! HAHA. Ang daldal mo pala. Heh! Ang liit kasi ng kasama mo! Hindi ko nakita! Ah maliit pala ha? Tara na Steven! Kainin na natin itong ice cream na binili ko! Ay. Tumangkad ka ata Arian? Anong ginawa mo? Share!! Ano tingin mo sa akin? Utu uto?! Slight! Asa! So yun, diretso kitchen kami... Eh since wala naman akong magawa sa ice cream da hil si Steven naman talaga ang bumili nun! HAHAHA. Ang takaw mo! Mas ka! Uy ano ba. HAHAH! Bakit? Akin na nga. Lumapit siya sakin tapos kinuha yung panyo sa bulsa niya. Pinunasan niya yung gilid ng mouth ko tapos ngumisi.. Ayan ang takaw talaga kasi. Sama niyo. Joke lang. Kikiligin na sana ako kaso.. Tooootttt.. Nagvibrate ang cellphone kong magaling. Uy nasa tabi tabi lang daw sila Mia. Puntahan ko muna ah. I'll be back. HAHAHA. Wag na. Ha? WAG KA NG BUMALIK! HAHAHA Weh!!! Balik ka ah. Ingat! See? See? Nakita niyo? Nakita niyo ba? Ang laki ng pinagkaiba nilang magpinsan! HAHAHAH! So ayun. Alis na ang beauty ko sa beauty-licious rin na bahay nila Steven HAHA. Hello? Asan na ba kayo? Andito kaya sa park! Cge cge! Ay! tae yung bag ko! Naglakad agad ako pabalik sa bahay nila Steven. HAHA. Yung wallet at panyo ko an dun. WAHAHA. Ste-...... Ano ba talaga bro? Ewan ko nga eh. Akala ko ba si Jara talaga? Oo nga. Kelan ko ba sinabing may bago na? Eh si Arian? Ewan? Sinusubukan? Ewan ko talaga. Pero sa ngayon si Jara pren tlaga eh.

Ha?

Ka-.. Kanina ka pa dyan? Ano-. Hindi. Cge. Kunin ko lang bag ko. Cge.

Sana pala hindi na lang ako bumalik para kunin yung bag ko. Sana pala... Sana hindi ka na lang pinaasa! Waahh. Tangek ka kasi talaga Rian eh. Sana hindi ka kasi umasa!!! Sinubukan kong bilisan yung takbo ko. Ang sakit talaga eh. *blag* Arian? Kirby? Pinunasan ko agad yung luha ko para hindi niya makita pero huli na.... Shhh.. Niyakap niya ako, naramdaman ko yung pag-aalala, nafeel ko yung proteksyon. Waah . Sana kaya rin akong yakapin ni Steven ng ganito. Tahan na, Andito lang ako para sayo. Chapter 25 Inalalayan ako ni Kirby sa may side walk dahil ang magaling na si ako umupo sa g itna ng kalye. Namumutla ka. Ano ka ba. Anong nangyari sayo? Gusto ko man sumagot, naninikip talaga yung dibdib ko. Hay. Tama na Rian, you're overreacting. What? Kinuha niya yung backpack niya tas hinalungkat. Tae. Asan ba yung pamaypay ko. Grar. ito na nga lang... Nilabas niya yung math notebook niya. Tas ginamit na pang paypay sa akin. Uy ano ba. Tama na please? Pati ako kinakabahan sayo eh? Ano bang nangyari? Kasi.. WAHHHH! Bakit pa kasi ako umasa! Ang tanga tanga ko talaga Kirby. Tatakpan niya yung bibig ko kaso bigla nung malapit na sa bibig ko yung kamay ni ya bigla niyang binalik tas tiningnan yung palad niya. Tsk. Ang dumi pala ng kamay ko. Basta shhh. Hindi ka tanga. Bakit sa tangin mo ba kung hindi ako tanga magkakaganito ako ha? Eh? Kasi ganito yun.... Bigla siyang huminto tapos tumingin sa taas. Siyempre si ako titingin din. Pare, ako na bahala. Tumayo si Kirby tapos tumingin sa akin. Sige. Tinapik niya yung balikat ko as a sign na aalis na siya. Kaso hinawakan ko yung kamay niya. Ano ako hilo. Magpapakatanga na naman ba ako? Malamang Rian as if naman matitiis mo si Steven diba? Ishtupid tlga. Next time na lang tayo mag-usap Steven.

Pero pahinga muna. For once, paganahin mo utak mo Rian. Bukas ka na uli magpakat anga uli. Tumayo ako tas naglakad na kami palayo ni Kirby. Bakit hindi mo siya pinakinggan? Ayaw. Hindi ba mahalaga yung explanation niya? Para saan pa? Tapos bakit pa siya mageexplain eh, tama naman siya. Wala rin nama n akong karapatan. Tas ako naman tong tangang umaasa, wala naman nagsabing umasa ako dba? Poof. Ang kulit talaga. Tara na nga. Ay teka, Kinuha niya yung panyo niya sa bulsa tas iniba yung tupi. Ang dumi eh. HAHAHA. Tapos pinunas sa paligid ng mata ko. Ayan, sa susunod wag ka ng iiyak ha? Pinapakaba mo ako eh. Salamat talaga ha. Basta wag ng mauulit ha? Pati ako nalulungkot eh. Hinatid niya ako sa bahay tapos pinapasok ko muna siya, wala pa naman sila Mommy eh. Teka ano bang ginagawa mo dun? Wala. Nag-iikot. Eh ayon, may nakita akong baliw na nagtatatakbo at umiiyak. HAH AH. Ang sama mo. Joke lang. Tampururot na naman eh. HAHA. Kasi naman. Tapos yun after ilang minuto. Oh cge na basta, sa susunod pwede ba ha arian... Arian po hindi ARYAN! Napakabarubal kasi ng pagpronounce! Okay. Arian. HAHAHA. Sa susunod ha. Pag may problema ka, at kung may balak ka na namang magtatakbo sa kalye, at magiiiyak. Tawagan mo ako. Nagmumukha kang tanga eh. Eh anong difference pag tinawagan kita? Sasamahan kitang pagmukhang tanga doon. Basta, ha, andito lang ako. Yumuko siya tapos hinalikan ako sa noo. Bye. Chapter 26 Rian!! Hay. Hinga Rian. Isipin mo na lang bingi ka. Whaaa.. Wheee. Whhiii.. Whhooo.. Whhuuu... Whew.

Rian naman! Hinawakan niya yung wrist ko tapos pinigilan yung paglakad ko. Huminto naman ako sa paglakad, humarap sa kanya at yumuko HAHA. I dont wanna see his face. grar. Weakness? Look, alam kong narinig mo yung sinabi ko kay Blue. But-... Kasi ano... Hindi mo na naman kailangan mag explain diba? Ako naman may kasalanan kung bakit ako nasasaktan. Akala ko kasi pag wala na siya, pwede ng magkaroon ng "tayo" pe ro hindi pa rin pala eh. So, wala na akong magagawa dun db? Please? Tingnan mo naman ako? Hinawakan niya yung mukha ko tapos dahan dahang tinaas yung ulo. What do you want? Kasi naman eh. Please? Alam kong nasaktan kita, pero wag mo naman akong gantuhin . Nasasaktan na ako. Edi quits na tayo? Hindi pa. Tiningnan ko lang siya. Sa dami ng sakit na binigay ko sayo. Hindi pa sapat toh. Pero bigyan mo naman ak o ng second chance. I know, and I admit, hindi pa kita kayang mahalin ngayon pero please wag mo nama n akong bibitawan. I dont wanna lose you. Alam mong hindi kita bibitawan Steven, habang buhay. o kahit "kayo" pa rin, andito lang ako. magkaroon man ng "tayo"

Pagkatapos noon, dumiretso ako sa field. Umupo sa ilamin ng puno, at tinitigan y ung mga cheerleaders... Kung mas maganda kaya ako, mamahalin niya na ako? Kung mas sexy? mas matalino? mas talented? Mamahalin na ba niya ako noon? Kung ibang tao kaya ako? Mamahalin niya ako? Arian. Tiningnan ko yung tumawag sa akin. May nagpapabigay. Yeah. Pink paper. Arian, Alam mo bang nasasaktan ako pag nakikita kitang nasasaktan. At alam mo ban g lalo akong nasasakta pag naiisip kong, nasasaktan ka at wala akong magawa para pasayahin ka. Mahal kita, sorry kung duwag ako. Me. Napaluha ako sa nabasa ko. Ang drama pero naramdaman ko. Kung sino man toh, san a siya na lang minahal mo diba? Sana siya na lang yung napansin ko? Nagulat na lang ako nung may nagoffer ng panyo. Pls. tanggapin mo. Alam ko ngayon, hindi ko kayang pawiin yung nararamdam mo, pe ro gusto ko, kahit papaano, mafeel mo na andito pa rin ako, habang buhay Rian. Chapter 27

Pagkatapos nung araw na yun. Balik na naman kami dati ni Steven. Okay ka lang ba? Kanina ka pa wala sa sarili. Muntik ka pang mapaso ng glue gun kanina! tsk. Hindi ako nagreact. Magkakasabulong kami. Magkakasalubong kami ni Steven. Uy bro. Musta. Tapos dumiretso na siya sa paglalakad kasama ang mga kaibigan niya. Oo, ito ang tinutukoy ko na dati. Kaya naman pala eh Ewan ko, Kirby. Utak muna. Nasasaktan ka pa rin naman. Utak pa rin ba? Pareho lang yun. Puso o utak. Parehong nasasaktan. Kaya, thats the point. Walang pagkakaibiga.Bakit mo pa pahihirapan lalo sarili m o sa pag iwas sakanya? *blag* Arian!!!!! Kasi naman eh. Tinulungan niya akong tumayo,ang engot na si ako kasi,Nabunggo sa poste.Grar. T angeks talaga ko. Hindi mo naman masyadong pinagdidiskitahan ang mga poste noh? Grar. Lumipas ang subjects. Hay. Boring. Walang maintindihan. Gusto ko na siyang kausa pin pero. Hay. Pansin niyo? Parang cycle. Paulit ulit. Steven! Po? Tuloy ba tayo bukas? Tumingin sa akin si Steven tapos yumuko. Sorry. Next time na lang. Pero? Sige, uwi na ako. Ngumiti siya ng bahagya sa akin tapos lumabas na ng room. Ako --> Sa tinagal tagal ng panahon na minahal kita. Bakit hindi pa ako masanay sanay sa sakit na naidudulot sa akin nito. Namimiss na kita Steven. Bago ako lumabas ng room, nginitian ko muna si Rian. Pero hay. What do I expect? Tiningnan lang niya ako tapos yumuko agad. Nasasaktan ako sa ginagawa niya, na wawalan ng kulay yung buhay ko. Wala ng totoo. Sinayang ko lang. Pero hindi r in naman fair kung sasabihin kong mahal ko na siya, though mahalaga naman talaga siya sa akin. Hindi rin maganda tingnan, dahil ayaw kong isipin niya na panakip butas lang siya. Gawd. I do miss her. Steven, pare usap tayo. Lumabas na rin ako pagkatapos kong mag ayos ng gamit. At pagkatapos kong sigurad uhin na, nakababa na siya ng floor namin. Hay.

Papalabas na ako noong gate, nang may unggoy na tawag ng tawag sa akin! Arian! Bakit? Anlungkot.Awts. Siguro dapat akong magpasalamat. Salamat. HAHA. Aba'y nagpasalamat nga! Bakit? Kasi lagi kang andyan para pasayahin ako. Pramis. Hindi ko ata alam gagawin, kun g wala ka. kung hindi kita nakilala. Kaya nga nagpapasalamat ang mga tao noong pinanganak ako eh. Bakit? Pinasaya ko kasi ang mundo. Yah know. Binigyan ko daw ng kulay Makulay ang buh ay! Makulay ang buhay, noong si Kirby'y nabuhay!!! Ay, binabawi ko na ata. Grabe naman toh! HAHA. Joke only. Alam mo ba. Hindi pa? Naku. Alm mo feeling ko pag kasama kita, kaya masaya kasi ako yung pinakamasayan g pagtripan noh! kasi ako lagi yung barado! Bakit? Inidoro ka ba? Barado? Poooff.. Joke lang. Cheh. pero hindi nga, seryoso, basta salamat talaga. Salamat rin, kasi sa tuwing napapasaya kita, napapasaya mo rin ako. Tinitigan ko lang silang dalawa habang naglalakad sila. Masaya ako kasi nakita k o siyang nakangiti. Tumatawa. Masaya ako kasi masaya siya. Pero nalulungkot ako, pag naaalala ko na ako yung dahilan kung bakit siya nasaktan. Tapos hindi pa ak o makagawa ng paraan. "Kung hindi mo siya kayang mahalin, bitawan mo na lang siya pare." Kaya ko nga bang bitawan ang nag-iisang totoo sa buhay ko? Chapter 28 Dumaan siya... Wala. Ni Hindi nga siya tumingin sa akin eh. Nadaanan ko siya. Gusto ko mang mag hi o ngumiti. Yumuko naman siya. Hay wala t alaga. Tiningnan ko yung kalendaryo sa cellphone ko... Arian!!!!! Huminto siya at tumingin sa akin. Ah. Wala. Ang tanga ko!!!!! What's new? Insan, tulungan mo ako. Saan? Bakit? Hoy. wala akong pera! Hindi pa nagpapadala ang ermats ko!! Tangek! Hindi ko kailangan ang barya mo! Asa! HAHAHA. Mas mayaman ako sayo!

Mukha mo! May plan A. May plan B. Nagpatulong lang ako kay Blue, since alam ko naman na hi ndi niya ako pakikinggan. Si Blue na lang. Gagawin ko na yung tama. Pagdating ko sa classroom, umupo lang ako, wala pa sila Mia. Hay. Napatingin ako sa kalendaryo ng magaling kong guro... Hay.. Lalo tuloy akong nalungkot. ________________________________________ ________________________________________ Lumipas na ang 3 araw. Yess.. Nagpapansinan na kami ni Steven!!! Tawag ka ni Ms. Ok. Ayan. pansinan. Ano ba yan Rian, hindi ba nagpapaka OA ka na? Eh alam mo naman talaga na hindi k a niya love eh. Uhuh. Kasi-..... Anong kasi kasi. Pinapahirapan mo lang si Steven. Pati sarili mo. Hay naku! Utak nga diba? Alam mo hindi utak yan eh. Pride. Tsk. ________________________________________ ________________________________________ Ano bang big deal? Eh hindi mo naman mahal diba? Kahit na? Special siya. Aminin mo na. Kahit papano, mahal mo na rin siya. Oo, siguro. Pero ayoko ngang isipin nyang panakip butas siya eh. Sabagay, parang kakaalis rin lang naman ni Jara. Hindi rin madali yun. Kausapin mo na kaya! Anong sasabihin ko? Ewan ko. Hi? Hello? Kahit ano! Ewan ko sayo. Oo kaya! Eh paano kung dedmahin niya ako? Anong mawawala? Anong pagkakaiba? At least tinry mo thol. Tama siguro nga, kakausapin ko na siya! Pride? Siguro. Tama na nga ito. ________________________________________ ________________________________________ ~Kinabukasan Rian Steven Usap tayo. Uhm. Kasi ganito, alam mo sa totoo lang medyo ano na kasi ano kasi eh.. Ganito lang Steven.. Hinga. Ang sasabihin mo lang naman eh, medyo mahal mo na si ya. Pero gusto mo munang makalimutan tuluyan si Jara. Okay? Bakit hirap na hirap ka?! Kasi uhm. Ganito kasi, sa totoo lang natututunan na kit-.... *ring tone* Dammet!

Excuse me... Hello? Mi! Buti tumawag po kayo. Miss ko na kayo. Musta sila daddy? Hay. Kahit ang layo nila sa isa't isa nakakatuwa. Hindi katulad ng iba si Steven . Kahit wala dito parents niya, hindi siya nagrerebelde.. Rian, Inend na niya yung call. Tapos..

Hinalikan niya ako sa forehead. Next time na lang pala. Ingats. Tapos, bumulong siya sa akin. Narealize ko na talaga yung worth mo. Then he walked away. Tumalikod na ako. Pagka buhbye ko sa nanay ko... narealize ko, Bakit ganun? Bakti parang kahit gustuhin ko man? Parang hindi talaga pwede?

Chapter 29 Hoy gaga! Saan ang handa? Weh. Ako pa manglilibre ako nga dapat ang ililibre eh! Kuripot!!! Tumingin ako a paligid ko at hinanap si Steven. Nakakadismaya ang araw na ito. Walang happy. Walang Steven Lumipas ang subjects ang lessons. Wala. Walang sigla. Nakakalungkot talaga. Sige? Paano? Next time na lang! Kuripot talaga! HAHAHA. Ingat. Ka. *msg alert tone* Sender: aa.steven Punta kang playground after class. I'll wait for you. Lumabas na ako ng room.. At ang unang una kong nakita.... Rian!!! HAHA. Pinapatawag ka ni Ms. Sabalin sa office. Huh? Eh. Sige na. Baka magalit eh. Huh, sige na nga. Hindi naman siguro matagal. Pagkatapos nito, pupuntahan ko na si Steven. SURPRISE!!! Tumingin ako sa paligid ko. Andun sila Mia. Sila Ms. Sabalin at ang iba pang kas ama namin sa pagoorganize ng event. Waw. Katouch. Eto na! Kuripot ka kasi eh!

Yabang yabang! Tsk. Araw niya Bukas niyo na awayin! Anong bukas! Tsk. HAHAHA.. Tinext ko siya na pumunta siya dito after class. Hay. Pero 1 oras na ang nakalip as wala pa rin siya. Shemay! Isang oras na pala ako andito. At isang oras ko ng pinaghihinatay si Ste ven. Waahhh.. Uy ano, kasi. Salamat. Al-... Arian! Sorry late ako. Thank you po. Waahh. Paano toh? Dumadating pa yung adviser ko? Paano naman ako makakaalis nga yon? Okay! Guys! Gift giving na! HAHA. Dahil kurips nga si Rian eh tayo na lang ang magbigay. HAHAHA. Lumipas ang.. 10... 20.. 30... 40... minutes. Uhm. Ano-.. Eto for you. Teddy bear. HAHA. Mukha ka kasign teddy bear! HAHA. Jok e.; Salamat. At lumipas uli ang isang oras. Waahhh.. Dalawang oras na akong naghihintay dito. Malelate na ako. g balak pumunta si Rian dito. Okay! Speech! Speech! HAHAHA. Waa.. Patay na talaga. Wala pa akong load!!! Naiiyak na ako!!! Wala atan

Uhm. Ano. Salamat sa inyong lahat. Kirby, ayun salamat talaga. Pagkatapos ng "speech" ko. Kahit nakakahiya mang umalis ng hindi tumutulong sa p agliligpit nagpaalam na ako sakanila.. Rian.. Asan ka na. ________________________________________ ________________________________________ Pagkatapos ng 2 oras at 20 minuto. Malapit na ako sa playground. Waah.. Whooo.. Waa. Kapagod. Steven? Steven?

Pagdating ko dun.. Ang ganda. Pramis. Andaming balloonss.. Tapos may petals pa ng roses sa floor. Teka si Steven? Steven!? Please wag naman sanang umalis na siya. Ayun. HAHAHA. Tae akala ko umalis na siya eh.

Lumapit na ako sa kanya. Susurprisahin ko sana, mula sa likod niya kaso. Chapter 30 Stev-... Umalis na siya. Nyeh. Ulops talaga yun. Umuwi na? Sige pupuntahan ko na lang!! Masaya akong tumakbo kaso bigla na lang nyang hinawakan yun braso ko.. Nonsense. And why? Papunta na siyang airport ngayon. Bakit? pauwi na sila Tita? May pumasok sa isip ko, pero ayaw kong isipin. No.Hindi.Hindi totoo. Hindi. Siya ang pupunta doon. Hindi pa ako nakakapagsabi ng isang salita, tumulo na yung luha ko. Damn sakit. Bakit.. Bakit di man lang siya nagpaalam? Dapat ngayon siya magpapaalam, hindi mo kasi siya kinakausap sa school. Kaso ang tagal mo, malelate na siya sa flight niya akala rin niya di ka na pupunta kaya umalis na siya, at ako ang pinapunta niya Hindi na ako makapagsalita. Punyemas. Bakit kailangang mangyari sa akin toh. Arian.. Happy birthday sabi ni Steven. Pagksabi niya yun, nagbreakdown na talaga ako. Pero, bakit anong gagawin niya doon? Ito pala sulat. Rian, i'm sorry. i'm really sorry. nagkasakit si daddy and kailangan kong tulungan si mommy kaya kinailangan kong pumunta doon. babalik ako after 6 months. you ta ke care. happy b-day. i know i'm not worthy of your love, pero.... sana maintay mo ako. :[ but if not, i'll be happy for you. sorry kung naging selfish ako. i'm really sorry. nung nawala ka sakin dun ko lang narealize yung worth mo, not onl y as a friend or a sister. sana alam mo na yung ibig sabihin ko. mahal na kita r ian. thanks for making my life worth living for. Steven Bakit ganun? Inalalayan niya akong umupo. Habang wala siya, ako muna mag-aalaga sayo ah. Don't worry, I'll try my best. Chapter 31 Umalis na siya. Kinuwento ko kay Kirby ang nangyari kahapon, pero weird. Hindi man lang siya nag ulat or what. Hay. I'm miserable.

You know what? What? Kalimutan muna natin yan. Let's be happy. But-... No buts. So yun, we went to the cafeteria tas nilibre niya ako ng kung anong anek anek. Classes na uli. Hay. I'm miserable. Girl friend, he'll be back naman. Yup! and diba he told you naman he loves you na, and knowing Steven, for sure ma ghahanap yun ng way para makausap ka. But I miss him. And nakakaguilty. Hindi man lang ako nakapag paalam ng maayos. Kasi naman eh. Oh yeah, he loves me DAW. But he left me. But I still love him. Sayang nga. Pero may next time na pa naman noh! So cheer up na! And Rian, we're here lang o!! Tsk. Group hug!!! Wahay. I so love my friends. So yun. Yess! Physics class. It makes me feel more miserable. Tapos biglang.. Wooosshiingg. Sumagi sa isip si Kirby. Dapat ba akong magalit o mainis kay Kirby? Eh magduda? Eh paano naman niya malalaman? Hindi nila kn owing ang each other! Eh ako ngang close sakanya di niya pinagsabihan eh. Este h indi nasabihan. Tanga kasi ako eh. Pero.. Hay. Yahh. Naku. Rian. Wag mong idama y ang iba sa katangahan mo. Rian. Rian.

Bigla akong tumayo tumingin sa board at.. Ma'am I'm sorry, I dont know the answer. Tsk. You're not listening eh? Well lucky you, you're saved by the paging system. Ms. Sabalin is asking you to go to the student councils office right now. Ah. Salamat po. Kunin mo na yun bag mo, uwian naren naman Sus. Pahiya pa ako. Gusto ko na atang maglupasay dito!! *blag* Habang hinihimas (what a term) ko ang masakit kong pwet. Grabe gusto ko na talag ang maglumpasay. Magsisigaw. At mag-iiyak!! Ako'y iniwan.Ako'y napahiya.Ako'y nabunggo(dahil ako'y lampa) I'm miserable. Ano ba yan. Mapapatay ako ng pinsan ko nyan eh. Inalalayan niya akong tumayo tas kinuha ang gamit ko Blue? Anong ginagawa mo dito? Maaga kasi kaming pinalabas kaya pumunta ako dito to fetch you.

Why? Eh ganun eh. Tas ihahatid kita pauwi. Para safe. Punta pa ako sa SC office. Edi hintayin kita. Rian! T-.. tara na. Cge Blue! Habang hinihintay namin si Ms. Sabalin nakatulala lang ako. I dont feel like tal king. *sigh* A-.. akala ko ba he annoys you? That was before. I found out that he's nice naman. He's just makulit. A ok. After that, finally. Dumating na rin si Ms. Sabalin. Ginawa namin ang dapat gawi n. Last week na toh ng paghahanda dahil next week na yung event. Hay. You look so pale Rian, masyado ka atang naapektuhan sa pagdrop ni Steven. You mu st really love your bestfriend. Oh yes. bestfriend. Sana nga yun lang ang tingin ko sakanya. So yun, I smiled ba ck na lang tas I went out of the room. Tapos na? Tumingin ako sa orasan ko.. Watta. You waited for 2 hours. Aha. Pinaghintay mo ako ng 2 hours Bfft. I'm sorry. Haha. Joke lang noh. Walang problema. Sabi ko naman sayo diba. Substitute muna a ko ng pinsan ko. Naglakad na kami pauwi. So paano, una na ako? Bukas uli. Thanks you made me smile. Cheesecake. Ano ako clown? Bye na! Yes, he do made me smile. But I'm still miserable. Chapter 32 Miserableng buhay ang meron ako simula ng umalis siya. 1-2-3. 3 araw na siyang wala. Horay. So ayun, Saturday ngayon at nasa mall ako kasama si Blue. Hay. Ang hirap pala nito. Ha? Narinig ko yung sinabi niya. At naintindihan ko. Well, slight. Nahihirapan na at a siya sa pagsa sub kay Steven. Ganito rin kaya nafeel ni Steven? Kasi naman eh . Emo effect ako eh. Hay. I'll try to be happy na nga. Wala. Okay.

Uhm. Blue? Yup? Nagtext na ba or tumawag si Steven sayo? Uhm. Hindi pa eh. Siguro busy lang. Pero malamang bago ako, ikaw muna ang itetex t niya kaya ngumiti ka na ha? I forced a Ay late na Saan? Aayusin na Ni Kirby? Yap. Ocge. tara smile. Naku. I miss him. pala ako. namin yung venue. na. I'm just a t

Hinatid niya ako sa school. So pano? Hindi na kita maiintay a. Kung gusto mong magpasundo. ext away. Chikchak. Okay!

He's really funny. Sa tuwing magpapaalam siya, kung hindi chikchak. Cheesecake n aman. HAHAHA. Nakakaaliw. Better? Ahuh. Buti naman, nakakalungkot kang tingnang malungkot. Thanks ah. Maya maya umalis si Kirby, bibili daw ng ice cream Ate. Ate oh. Yumuko ako para magkapantay na kami ng bata. Alam ko ang feeling ng nakatingala dahil masyadong mataas ang kausap mo. Po? Nipapabigay o. Tapos ayun. Yes. What do you expect. HAHA. The amazing pink paper. What?! O andito ka na pala. Nanlalaki yung maliliit niyang mata habang tinititigan yung pink paper na hawak ko. Bakit? Wa-..wala. So ayun, binasa ko siya. Arian, You're so close but still a world away. Me. Weh. Walang originality. Hoy Kirbs. Bakit ka namumula? Wala. Okay. HAHA. After ng ilang oras... Yes. Laging fast forward. HAHA. Nagpaalam na kami sa isa't isa..

Hay. Last na ito. Mamimiss ko toh. Ako rin. Pero meron pa namn dun sa event mismo eh. Honga naman. Mamimiss kita. Tska Arian, What? Kahit anong mangyari, andito lang ako a. Hindi ako aalis sa tabi mo. Chapter 33 Waaa.. Hay. Galing natin! Nag apir kami ni Kirby. Nakakatuwa palang makita na ang pinag hirapan mo may pin atunguhan. Arian! Oy Blue?! For you Tas inabot niya sa akin yung boquet ng roses. For what? Trip ko eh. Bakit angal?! HAha. Joke. Congrats lang Arte. Mo Kapal! Sige. Text mo na lang ako ah. Cheesecake! At ayun, umalis na si cheese-... este si Blue! Ano ba yan. Oy Kirby, bakit kamatis mode ka na naman? Cheesecake? Bakit? Bakit cheesecake tawag niya sayo? Tangek. Ganun yun pagnag bbbye. Hindi kumpleto bbye nun wag walang cheesecake Tapos kumunot yung noo niya parang nag-iisip. Why? No-. Nothing. Lumabas ako ng backstage after noon tas nakita ko si Blue with his kada. Hoy babae. Hoy lalaki. San ka pupunta? Doon... Tinuro ko yung kinaruruonan nila Mia. Ok. Tapos naglakad na uli ako... Oi. Oy. oy!! Bakit?! May poste dyan ah?! So? Sinasabi ko lang. Baka bungguin mo na naman eh!

Concern ka? Uo. Sa poste. Baka masira eh!!! Ang yabang mo!!! Rar! Maya-maya.. Hi, I'm Blue. Mia. Karen. Anong ginagawa mo dito? Paki mo naman. Sila pinunta ko oh! HAHAHA. Cheh! Tapos ginulo niya yung buhok ko. Joke lang Tapos tumugtog na yung last band... Huwag kang mag-alala Nakaukit na sa isip ko Nakatitig sa yong mata Nasa langit na ba ako Minsan lang nagsama Sa lunes aalis ka na Salamat narin ikaw ay nakilala Doon mag-ingat ka (San ka man magpunta) Matulog maaga (Para di mamutla) Huwag mashadong magpupuyat Inom gamot pag nilalagnat Sayang din Pag kausap Ngiti mong Siguradong talaga ka y sarap sa tenga kay ganda mamimiss kita

Waaa.. Bigla ko nlang naramdamang may nag tap sa balikat ko. Alam kong hindi pa tayo close, alam ko ring napakalayo ko sa pinsan ko. But I'm trying my best to make you feel that you're safe. And pag may problem ka, andito lang ako, I told you, I'll take care of you while he's gone. I hug him. Waahh... Sa totoo lang mas naaalala ko si Steven pag nakikita ko si Blue. But I'm thankfu l coz he's here. Hay. O tama na drama.Let's party! wooo. Tugs! tugs! Tugs! Grabe. Sumakit ang tyan ko sa kakatawa nung ginawa niya yung tugs tugs tugs! Tal agang nakataas yung kamay niya at sumasayaw sayaw pa. Uy Blue. Nakakaturn off ka. Nagulat ako sa babaeng lumapit sa amin... Well actually, totoo naman sabi ng gir l. HAHA Mukha kasi siyang tanga. Ngumiti si Blue ng nakakaloko.

Bakit? Naturn on ka ba? Tapos nagtawanan yung barkada ni Blue. Okay I admit. Ako na rin. Namula kasi yun g babae eh.! Ang mean mo. HAHA. Paki alam ba niya. Kahit mag head bang pa ako dito! Wooo!!! HAHAHA.. After ng ilang head bang niya at kami ay nakatitig lang sakanya. O bakit ka tumigil? May chiks ba? Hindi thol! Bakit? Ang sakit sa ulo!!!! Pagkatapos bumalik na ako sa back stage. HAHA. Naiwan ko pala si Kirby Nawili ka si ako sa pagpaparty ni Blue eh. Tugs! Tugs! Hindi mo ba naaalala si Steven kay Blue? Actually oo. Eh bakit lagi mo siyang kasama simula nung umalis si Steven?Maliban sa pinababat ayan ni Steven ako kay Blue. Wala. Idk. He makes me feel safe. Tapos yumuko siya, tumalikod... Kulang pa ba ako? What?! Chapter 34 Arian Hindi naman kayo masyadong sabay magsabi ng aking pretty name eh? Pagkatapos noon nagtitigan sila. Tsk. What's going on? Ma at Pa? What? Malay at Pakialam ko. Arian, hatid na kita. Anu bang mga problema niyo? Wala? Cge Kirby. Ikaw na maghatid. Cge Arian. Cheesecake. At iyon tumalikod na at naglakad palayo habang naghehead bang si Cheesecake boy. Omaygas. Nakakahawa siya. Tara na? Cge. Nagpaalam na ako kela Mia. Habang naglalakad kami napansin ko na hindi mapakali si Kirby... Huy. Ano bang problema mo? Ah ano? Wala. Uhm. Arian. yung tungkol sa ano. Ano? Yung sa pink paper? Uhuh?

Paano kung malaman mo kung sino yun? Edi okay. Hindi naman ako nanglalapa eh. Eh kunyari nanligaw siya sayo. Then? May pag-asa ba? Or may dagdag points ba? Yumuko siya. HAHA. Ako ay may nasesense.. Kinuha ko yung cellphone ko at inilawan yung mukha niya. Ha! Sabi ko na nga ba eh. Kamatis mode ka na naman eh! Sagutin mo muna. Uhm. Okay. Pwede kaso dba. Uhm. Kasi ano. Uhm. Kasi yung pink paper ano.. Bakit ba?

Habang nagkakamatis mode siya. Tiningnan ko yung phone ko... Abay may missed calls. Miserable. BWAHAHA. 5 missed calls Ano kasi.. Yung pink paper.. 5 missed calls aa.steven 11:59pm 26 Aug I tried to call him back pero wala ng sumasagot. Speaking of being miserable. Chapter 35 Blue!!! Pininch niya yung cheeks ko. Tapos nag smile. Ngayon ko lang pala napansin, pag ngumingiti siya parang laging pigil.. kaya talaga yun? I'm so stupid. I know. Rar? I know ka dyan eh ndi mo nga alam nangyari.. I know. Ano ba! I know ka ng i know! Alam ko ang kaengotan mo kagabi. How'd you know? Tinawagan ka ni Steven? Ay hindi. Hinulaan ko lang. You're annoying You're so pikon. Kasi naman eh. I'm just kiddin' O eto na.. Kinuha niya yung phone niya sa bag niya tapos pindot pindot. Then he hand it to me. Yup, salamat bro. I tried to call her a while ago. Pero busy ata siya. Just tel l her I miss her. Tska bro, magiging busy na ako kaya hindi ako makakatawag o ma kakatext lagi. Just make her safe for me. Salamat uli. Smile --> Nalungkot ---> Ano ba talagang irereact ko? Ako'y natutuwa. Pero nalulungkot. Baliw na ata talaga ako Ngiti na dyan. Kasi naman eh. Bobo ko. Rar.

Ganun

O wag mo ng masyadong ipamukha sa sarili mo. Ang yabang mo. Joke. Naiintndhan ka niya wag kang mag-alala Tapos ginulo niya yung buhok ko. Naman. Bakit? Kasi... Kasi naalala ko lalo si Steven eh. Wala. Ngumiti uli siya. At ewan. pigil na naman? Hay naku. Ano ba dami ko na ngang pr oblema pati yun napapansin ko pa!! Later later. (Maya maya) HAHA. Nakita kong parating si Kirby. Kaya tinawag ko siya. Kaso.--.. T________T Tiningnan lang niya ako tapos dumiretso na.. WT? H! Problema nun? Dyan ka lang. Ha? Engot. Wag ka aalis dyan! Arf!! Okay. Si ako parang tangang habang "hinahabol" (hindi ako tumatakbo, ayaw ko ng a ng running db? HAHA. Super walk lang! HAHA) ko si Kirby eh twa ako ng tawa muk ha kasing tanga si Blue! Kirby! Hoy Kirby! >_____< Dedma ever! Ah so ganun? Okay! Fine! Rar. Bigla siyang nagstop tapos lumingon. Bakit? Ano. Sorry. Kagabi. No big deal. Galit ka? Ndi. Tampo? Uh. Well. Yuh. Slight? Sorry? Accepted. Ano nga uli yung sasabihin mo? yung sa pink paper? Bakit kilala mo ba yun? Yumuko siya. Tapos lumampas yung tingin niya sa akin so meaning ang tinitingnan niya eh yung asa likod ko. HAHA. So si ako lumingon naman. Si Blue ba ang tiniti ngnan niya? Knowing ba nila ang each other? Uh.Wala.Nevermind. HA? Just-.... Eh. Basta! Tapos yun naglakad na siya palayo.

Weird? Bumalik naman ako doon sa pwesto nmin ni Blue. Magkakilala ba kayo ni Kirby? Kahit hindi lumaki yung mata niya nafeel ko paren na lumaki ang mga ito? Huwat?! Ah basta! Nafeel ko na nagulat siya at gusto niya atang palakihin yung mata niy a kaso hindi nakisama yung mata niya. HAHA. Liit pren. Uulitin ko ha. Magkakilala ba kayo ni Kirby? Eh? Sapak?! Uhuh. Gusto mo ng sapak?! Hindi!!! Sabi ko oo! magkakilala kami!! Sadista ka naman eh!! Magkakilala kayo? As in?! Bakit?! HUh?! Huh din. Hindi kita naitndhan. Bakit hindi halatang kilala niyo ang isat isa? Tas bakit hindi mo sinabi? O hind i niyo man lang sinabi na kilala niyo isa't isa? Hindi ka naman nagtatanong eh? Tapos kinamot niya yung ulo niya. Sinabi ng tigilan na kasi eh. Ha?! Ano?! Wala po! Rar. I smell something fishy. Baka naman ndi ka lang nagtooth brush?! Sariling amoy? Tangek! Hindi pa ako kumakain ng isda noh! Tas nagtoothbrush ako. Epal mo talaga ! HAHA *Fast forward* Rian.. Bumalik ka din after ten years! Niyakap ko siya. Tapos.... Chapter 36 Rian... Bumalik kren after ten years. Niyakap ko siya tapos..... Drama mo ah Tungaks ka talaga, Blue. Isang linggo lang ako nagbakasyon namiss mo na ako agad? Grabe naman. So hindi mo namiss yung bestfriend mo? Ganun? Pwede ba yun? Namiss kita siyempre. Kaya wag ka ng magdrama dyan! Walangya ka tlga!! Naglakad kami sa park... Hay. Namiss ko tong bespren number 3 ko. May lumapit sa aming manong nagtitinda ng balloons.. Miss. May nagpapabigay. Inabot niya sa akin yung isang balloon at paper na PINK.

Hoy! Anong ngyari sa mata mo? Bakit biglang dumilat? Nakakatuwa first time kong nakitang dumilat ang mata niyang nakapikit. haha. An g liit kasi. Umiling siya tapos kamot sa ulo. Wala.Wala. Si Steven? Kamusta na? Ayun. He's okay. Ay ito nga pala. Kinuha niya ung maliit na box sa backpack niya.... For you. From who? Steven. Alangan nmn sa akin. Asa ka nmng bbgyan kita. *pak* Wala kang kwentang bespren number 3! Bleehhh.. Binuksan ko ung box... Waahh. Ang ganda. Ano kilig ka na nyan. Naman! Kinuha ko ung necklace tapos sinuot ko... Anakng. Ayaw. Tangek talaga. Akin na nga. So ayun siya nagsuot ng necklace sken... Weee.. Ang ganda. Hay Steven So ayun, pumunta kami ng ice cream house. Nakita naman si Kirby with some of his friends... Wait lang... Umalis ako ng table namin para pumunta sa sa CR. Pagbalik ko... I told you to stop! I told you I cant! What's happening here? ........... What's with you guys?! Nagtutunawan naman kayo! Nauna ng bumitiw ng tingin si Kirby sumunod si Blue. Anong meron? Wala. Lumipas na ang isang buwan. Nagbago na ang lahat. Halos lahat. Kami ni Blue besp rens na. Hindi nKami ni Kirby mas naging close. Ako, mas matapang at mas handa n g harapin kung ano man ang ibbigay sa akin ng buhay. Mas dumami ang masasandalan ko. Mas okay ako. Nagbago man ang lahat ng ito, may nanatiling totoo sa puso ko .. Si Steven.. Si Steven pa rin ang mahal ko. Chapter 37

Bestpren number 3.. Ano? Smile ka nga. Si Uto squared naman ay nagsmile nga. Bakit ganyan ka ngumiti? HA? Pigil? Tama. Pigil talaga siya. Kahit simula dati pa ganyan na yung ngiti niya kita ko ren na pigil talaga... Ndi ah. Anong hindi ah.. Inistretch ko yung face niya hanggang sa wide na yung smile. May kapareho ka ng ngiti eh. Ha? Wala. Sino nga ba.. Ayy. Nakalimutan ko. Basta! Ayusin mo nga ngiti mo. Ganyan talaga yun. Nagbell na kaya naman pumunta na kami sa kanya kanya naming building.. *blag* Aycrap. Sorry.Sorry. Kirby? Pinulot niya yung gamit ko. Sorry Arian. Sabay pooofff humarurot ng takbo. Noong malapit na ako sa classroom ko may naririnig na naman akong tumatakbo. Ano ba yan. Uso ba takbuhan ngayon? "Habulin mo ako" ata ang theme para sa araw na ito. Arian! Bakit po? May nagpapabigay. Ano pa ba? Edi pink paper. Hindi na rin ako nagugulat pag nakakatanngap ako nito . Minsan nga kilig pa eh. I'm hating gravity. Eekkkk... Eh ano naman sa akin kung you're hating gravity? Ako? Gravity? ANONG CONNECT?! Fast forward tayo.. After recess nakita kong tumatakbo palabas ng building namin si Blue. Naku sabi ko na nga ba eh. Habulan ang tema! Uy Girl! may pink paper ka na naman!! Ayie!! "Coz it never pulls you closer to me...." Ha? Teka nga. Kinuha ko yung isang pink paper na nakuha ko knina.. " I'm hating gravity... Coz it never pulls you closer to me" Aba! Poet din itong admirer ko ah.

Alam niyo sa totoo lang minsan naaawa ako sa knya, kaya nga gusto ko na siyang m akilala. Eh ano naman kung makikilala mo siya? Eh may mahal ka namang iba? Oo nga! Adik ka tlga. Kahit na. At least dba? Ndi na siya sulat ng sulat ever. Lunch time na. Sabay kami ni bespren number 3! Wait. CR lang ako. Cge. Break a leg! Ha?! Para succesful Adik! So yun umalis siya.. After ilang minutes Lumapit si Manong Janitor.. Pink paper again?! I think it's working against me. Damn that gravity. Anak ng. Ginawang puzzle?! I'm hating gravity coz it never pulls you closer to me. I think it's working aga inst me. Damn that gravity?! Bakit ang tagal mo? HA? Ha? Wala. Okay. Physics time na! >>>>>_______<<<<<< Guys.. Blahblahblah... Gravity? Remember?! Gravvitty na naman? Rian. What is the equation of the blahblahblah... Okay dahil matalino ako. Behlat. May nasagot ako. IDK MA'AM! Pakket na P6 yan.. Pasaway ka talaga! Favorite ko nga P6 eh. Ayw ko man tumalon sa mga konklusyon.. Pero.. Possible kaya? Chapter 38 Rian.. Steven? Wah. Miss na kita. Huminga siya ng malalim. Nafifeel ko yung lungkot niya. Watta. Are you okay? Naman. Nakausap na kita e. Nambola pa. Ndi ah. Sa halip na kiligin ako, though may kilig naman talaga eh nalungkot pa rin ako n ung sinabi niya yun. Halata ko yung pagttry niyang maging masaya yung tono ng bo ses niya pero may mali talaga.

Inaalagaan ka ba mabuti ni Blue? Uhm. Yup. Tapos natawa ako kasi naalala ko yung mga chikchak ni bespren number 3. Bakit? HA? Wala. May naalala lang ako. Alam mo ba nalulungkot ako. Bakit? Kasi kung andyan ako edi sana ako na lang nagbabantay sayo. Edi sana ako yung la ging nasa tabi mo. Hindi ganitong nakikibalita lang ako. Tapos huminga na naman siya ng malalim. Ewan ko ba kung nahawa lang ako o nadala sa kakabuntong hininga niya dahil miski ako ay nabuntong hininga nren. Eh-.. Cge Rian. Tinatawag na ako ni Mommy. Ingat. Sabay drop sa kabilang line. Anak ng teteng. Sa dinami dami kong iniisip sabihin sa kanya ni isa ata eh wala akong nasabi! Anak ng kwatro naman o! Pero masaya na rin ako. Hoy sister. Yup? May tatanong ako ah. No offense meant.. Pero after ba nung sa letter sinabi uli ni Steven sayo na mahal ka niya? Galing sa 100% percent na kaligayahan ay nabalot ng 100% pren na confusion ang a king isipan. Nakatitig lang ako sa ceiling habang naglelesson ang aking teacher. Nakikinig na man ako. Naiintndhan ko rin yung lessons... Pero ewan. Lumalabas rin sila sa isi pan ko. Mahal na nga ba talaga ako ni Steven? Sa tingin mo kung hindi ka niya mahal, gagawin niya ang lahat ng ito? Siguro. Little sister nga tingin niya sa akin diba. Nagkibit balikat si Blue. Tara na nga ice cream na lang. Amfufu naman eh. Manong isang cheese at ube at isang cheese. Cheese at ube? Meaning magkapatong sa isang cone. Gets? Pareho kayo ni.... Hindi pala manong. Dalawang cheese na lang. Hindi ko na tinuloy ang dapat kong sasabihin. *blag* Rar. Ang hilig mo mamunggo ah. Sorry naman. Tapos yumuko ako para pulutin yung nahulog niyang books... Pink papers? Ah Bl-.... Hoy Blue! langya ka! HAHA! Yung mga pinagupit na pink papers ni Ms.Sayson! Adik ka talaga! Ay honga noh. Sge pakibigay na lang. Tapos sabihin mo yung blue matatapos na ko na rin! Alangyang guro yun. Ginawa ba naman akong Mr.Gupit. Grar. Bakit?

Parusa. Bakit? Hindi ako gumawa ng hw eh! HAHA. Kelan pa? Kahapon lang. ~Fast forward. Oo. Ako yun. Ako yung nagbibigay ng pink papers. " Chapter 39 Dala ko yung box na pinaglagayan ko ng lahat ng pink papers. HAHA. Akala niyo ha . Nakatago lahat ng yun. Sabi kasi nila Mia pagdudugdugtungin daw namin baka sak aling malaman namin kung sino. O kahit clue lang. Why not nga naman. Kahit ano mang pilit maging masaya. Sabihin mang ika'y kinalimutan na. Sa tuwing nakikita kita. Hindi ko mapigilang isiping sanay akin ka. Shemay girl. Nakakainlove tong pink paper guy mo. Adik ka. Pagkatapos nun umalis muna ako. Sila muna dun. Hanngang ngayon ba pinoproblema mo pren yun? Ang ano? Yung pink paper? Ndi naman sa pinoproblema pero, iniisip ko rin naman yung nararamdaman niya. Paano mo naman iniisip yung nararamdaman niya? Ewan ko. Basta. I can feel his pain. Nagkibit balikat siya. Tapos tinapik ako. Sige. Tapos yun naglakad na siya palayo edi ako rin naglakad na pabalik kela Mia Teka! What? Eh paano pag sinabi niya sayo? Paano kung kilala mo siya? Lalayuan mo ba siya? Malamang... Malamang? Malamang hindi. Ano ako tangek. Tapos nagkamot lang siya ng ulo. Watta. Ano bang kaweirduhan ang nalalaman ng mg a tao ngayon! Woii! Bespren number 3! Oy anong ginagawa mo dito? Bakit sayo ba tong building na ito! Hindi! Bakit may sinabi ba ako?! Wala! Bakit may sinabi ba akong sinabi mo?! Wala! Eh wala pala eh. Arteh mo! Arte mo rin! Tapos habang naglalakad kami. Makikita mo talaga na mag bespren kami. As in. Lah at ng tao nakatingin sa amin! Kasi habang naglalakad kami nagbabatukan kami! Epal mo! Mas ka! Grabe mag bespren talaga tayo! Naman! Panget!

Panget mo rin! Tapos pagdating namin sa room namin.. Natulala siya sa mga pink papers na nakakalat sa room. WT? H? Tapos si Mia at Karen tumitig lang kay Blue. See? Hindi lang ako ang nawiweirduhan sa mga tao ngayon! Uhm. Ano to? Ha? We're on a mission right now? Tapos kumunot lang yung noo niya.. Teka nga, Mahinahon niya akong hinatak sa isang sulok ng room namin. Arian! Ha? Usap tayo. Napatingin din ako kela Mia nakatitig lang ang mga bakla sa aming tatlo. What in earth is happening here?! Ano kasi-.. Arian... Usap tayo. Binitawan ni Blue yung pagkakahawak niya sa siko tapos.... Cge siya na. So yun naglakad palayo si Blue. Kasi ano.. Ano? Ako si. Si? Yung.. Pink paper? Niloko ko siya. Parang engs kasi. Oo. Ako yun. AKo yung nagbibigay ng pink papers. Feeling ko biglang huminto ang buong mundo. Si Mia at Karen napahinto sa pagaayos nung box. Si Blue napatingin sa amin. Ako.. Anong irereact ko?! Chapter 40 Ayos a. Tell me you're joking. I am not joking. Okay. Dahil hindi ko talaga alam irereact ko at baka may masabi pa akong iba eh I walk ed towards Blue. Ano sasabihin mo? Ayyyiieeee.. Sa kalagitnaan ng pagrerebolusyon ng utak ko bigla akong natawa sa itsura niya. He really can make me laugh. Adik!

Joke lang. Sasabihin ko sana na wag mo ng masyadong problemahin yun kasi you're wasting your time eh biglang umamin. Nilagyan niya ng emphasis yung "umamin" then tumingin kay Kirby. Si kirby naman ito reaction -> Tapos tiningnan ko si Mia at Karen ganun din reaction nila --> Ako rin kaya? Ganun din kaya reaction ko? Lumapit naman si Blue sa amin tapos. Pare usap tayo. Bukas na. Hahatid ko pa tong si bespren. Tara? Cge thol. Cheesecake! Nung nakalabas na kami sa school. Are you okay? Yap. Sure? No. Not really. Tara nga muna. Hinatak niya ako sa may side walk tapos umupo kami sa gilid. Ano gagawin Kinuha niya So akala ko Inextend ko ano ka hilo? Palimos po!! Adik ka! Haha. Joke lang. So ayun pinainom niya na ako. Tapos saka siya nagseryoso. Ano bang nararamdaman mo? Wala. Lungkot. Saya. Gulo. Ewan. Wala pa yan sa lagay na yun?! Sabi ko nga Haha. Pinapatawa lang kita. Tapos tumingin siya sa malayo. Anong balak mo ngayon? Wala. Wala? Ewan. Alam mo, wag mong pilitin sarili mo. Wag mong madaliin. Alam kong may mahal kang iba. At nakikita kong mahalin ka na rin niya. Kung matapang ka hihintayin mo yu ng mahal mo. Kung hindi, magpadala sa nagtapat sayo. Basta ako, andito lang sa t abi mo. Chapter 41 Arian! Tiningnan ko siya tapos nagbalak akong lumakad palayo.. No... You can't walk away Rian. Huminto ako nilingon siya. ntin? yung bote ng nestea sa bag niya binuksan.. naman ibibigay niya sa akin.. yung kamay ko para kunin kaso tinaas lang niya.

Nakaluhod siya and he-.... He is crying. I don't know how. But I felt his pain in my heart. Parang nalungkot ako noong na kita yang nakaluhod at umiiyak. Lumapit ako sakanya. Tapos lumuhod din. Anong ginagawa mo? Sinasamahan ka. Bakit? He wiped his tears tapos tiningnan ako. Sinasamahan mo ako pag nagmumukha akong tanga. Ngayong ikaw naman nagmumukhang g anun, bakit hindi kita sasamahan? He smiled at me. I smiled back naman. Sana pala lagi na lang akong nagmumukhang tanga. Para lagi mo akong sinasamahan Ngumiti ako tapos tumayo. Pinagpag yung skirt ko. HAHA. Funny. I was wearing our school uniform as in yung blouse and skirt tapos umupo ako sa coridor ng parang bata. Nasarapan ka ah. Tumayo ka na nga. Ayon tumayo naman siya.... Akala ko di mo na ako papansin. Dapat.. Kaso I remembered what I said before. Hindi ako lalayo diba? Akala mo lang. Tapos ayun sabay kaming naglakad. I'm trying to act normal as if nothing happen ed yesterday. Pero.. Halatang naiilang ka. I'm sorry. You dont need to be sorry.

Si.. Ha? Si Blue. Anong meron kay Blue? May sinabi ba siya sayo? Uhm. About what? Wa-wala. He looks puzzled. Classroom mo na pala. Sige. Salamat talaga Arian. Noong papasak na ako sa room... Blue?! Yap? Anong ginagawa mo dito? Wala. Hinihintay kita. Bakit? Wala. Sige malelate na ako! Tatlong dagat pa lalakbayin ko bago makarating sa r oom! Chikchak! Tapos yun kumaripas siya ng takbo. Pumasok na ako ng room. Tapos pagupo ko sa upuan ko...

Sis! Tumawag ba sayo si Jara?! Ha? Nope. Why?! Nagkita daw sila ni Steven! Chapter 42 I was really shocked and badly hurt. But I managed to calm myself... I pretended like I was hearing nothing. Hindi ko alam kung bakit dito pa sila nag usap sa t abi ko. Para ba ipakmukha sa akin? Woah. Talaga? Yap. Eh bakit? Paano daw sila nagkita? Baka si Steven yung nakipagkita. Alam niyo naman, patay na patay si Steven dun. Okay. Enough. I stood up and went to a corner. No. I didn't cry. Nakatulala lang ako. Pinapanuod sila. Then nakita ko si Mia umupo sa upuan niya. Magkatabi lang yung upuan namin. So p robably naririnig niya ang narinig ko. I saw her raised her eyebrow, yeah. Narinig nga niya. After nun yumuko na lang a ko. Break na namin. Tahimik lang ako. Ri-.. Mia, anong nangyarari dito? IDK. Kanina pa yan eh diba Karen? Yap. Rian, bakit ba? Tumingin ako sa baba. Tapos yun kinuwento ko sa kanila. WAHAHAHAH!!! Huh? Ano bang nakakatawa? Tangek ka talaga Rian! Walk out ka kasi agad eh. Bakit? Anong meron? Ganito yun.. ~Flashback~ Waoh. Talaga? Yap. Eh bakit? Paano daw sila nagkita? Baka si Steven yung nakipagkita. Alam niyo naman, patay na patay si Steven dun. Tumayo si Rian at pumunta sa sulok. Lumipat naman si Mia para marinig niya ng ma ayos ang pinag uusapan ng dalawa. Pero nagkunwari siyang may hinahalungkat lang sa mga papel ni Rian. Biglang dumating ang isa pang kaibigan ni Jara. Wazzup girls? Si Jara at Steven daw nagkita! Ah. Yeah. Bakit? Nakipagkita si Steven? Nope.

HA?! Nagkasalubong lang sila sa street. Tapos yun nagngitian lang daw sila. AHHHH.... ~End of flashback~ Oh abot tenga ngiti mo ngayon? Adik ka kasi eh. HAHA. Drama effect agad eh. Sorry naman. Siyempre nasaktan ako. Ginulo ni Blue yung buhok ko tapos tumawa. Ang kuleett. I sighed. Sabihin na nating hindi nga talaga nakipagkita si Steven. Natanngal an g isang tinik. Pero ang mas malaki... Hindi na ba niya talaga mahal si Jara? You know what... What? Wala. Tapos nagseryoso siya. Sa susunod, magtiwala ka na. Chapter 43 Uwian na. Poof. Pagkalabas ko ng room nakita ko si Kirby. So ako tinitigan tiningnan ko siya hin ihintay kong lumapit siya sa akin. But he just smiled at me. Kir-... Ako na dapat ang unang kakausap sknya kaso biglang dumating si Blue. Bespren! Tara na! Naghihintay na sila Karen. Ah talaga? Cge. Okay. Nagwave ako kay Kirby pero nagsmile lang uli siya sa akin. And there's something weird about his smile. Nung medyo nasa dulo na kami ng hallway pababa ng stairs nilingon ko siya. He's still smiling at me. As in nakangiti lang siya sinusundan ako ng tingin. WT. H. Anong meron? *blag* Bobo. Hinawakan ko yung forehead ko. Tae. Ito na naman ako, poste queen na naman. PAKT AE. Aray. Xet. Ang tanga kasi ng poste eh noh!!!!! Binubunggo ka eh! Enemphasize niya yung tanga.poste.at binubunggo ka. Boofff.. HAHA. Bakit? Inaaway ko na nga yung poste eh. Diba poste?! Ang engot mo kasi pos te eh! Bakit di mo sinabing andyan ka! O kaya sana umiwas ka! Ano ka ba! Ang sama mo talaga! Joke lang bespren! Hinawakan niya yung forehead ko habang tawa ng tawa. Ayan namumula. Engot talaga ng poste eh no. Ang hapdi! Grar. Bili na lang tayo ng yelo dun. hahaha. Kasi naman eh!

Yung poste. Uo! Yung poste! Pagkatapos naming bumili ng ice. Siguro ang laki ng galit sa tin ng mga poste. Ha? Kasi naman sa tuwing mauuntog yung isa dyan! Ahem! Nasisisi sila! HAHA. Sigur o kung nakakasipa yun bugbog sarado na ako! HAHAHA! Oo na! Lagi naman eh. Haha. Totoo naman eh. Ano ba na naman kasing nangyari sayo?! Wala. Teka, medyo weird lang. Bakit parang di niya natanong si Kirby? Eh diba dapat ma guusap sila? Nakapag usap na ba sila?! Baka naman imagination ko lang si Kirby kanina?! HALA!. Teka nakita mo ba si Kirby kanina? Saan? Sa labas ng room namin. Nakangiti lang siya sa akin. Ha? Hindi. Wala naman siya ah? What?!!!!

Hindi nga? Oo nga. Wala siya dun... Pero... Pero ano?! Pero joke lang yun! haha.. Apir tayo dyan Blue! nakuha mo na yung style namin ni Mia ah! HAHA. Siyempre! Masters! Ang engot niyo talaga! akala ko minumulto ako o kung ano ng pangitain na yun eh! Amfu! Bakit ba?! Pero nakita mo ba siya?! Oo. Bakit? Wala. Weird lang. Concern! Hindi ah! Hindi ata.

Chapter 44 Hinatak ako ni Blue pagkatapos naming kumain ng ice cream. Tapos tumawa siya ng malakas na malakas... Tapos ngumiti. Alam kong sesermunan na naman ako nito kaya uunahan ko na siya... . Hoy. Ano? Bakit ganyan ka ngumiti?! Yumuko siya. Tapos... Ganito naman talaga. Hindi eh. Nakita ko na yung tunay mong smile diba. Hindi naman yun ganun! Napaka pilit nyan! Er. Ganyan talaga..

Watta. I hate you na! Galit ka na nyan? Hindi ako nagsalita... Hindi naman ako galit nagiinarte lang Naman! Rian. Tinaasan ko siya ng kilay tapos walk out naman ako. Rian!!!!! Wahaha. I'm loving this game. Ayaw niyang ngumiti ng maayos ah. Arte ko noh?! Pero slight lang naman talaga. HAHA. Eh kasi dba ano bang meron sa tunay niyang smile?! Eh ang pagkkatanda ko napaka cute nga nun eh! tapos may kamukha yung smi le niya! kaso hindi ko maalala! HAHAHA Rian naman Hinawakan niya ako sa left arm ko. Problema mo? Tapos yumuko na siya. HAHA! Malamang lamang magsisisi ang GMA at ABS pag hindi nila ako kinuhang talen t! HAHAHA Ocge na. Eto na ngingiti na!!!!!!!!!!!!!! Yess! HAHAAHAH.. Anong Pakialam ko sa ngiti mo?! Rian naman. Joke lang! Haha. Ngiti na! Weh. Ano di ka ngingiti?! Kinamot niya yung ulo niya tapos ngumiti. Cutie talaga eh!! May kamukha talaga yang ngiti mo eh. Tapos bigla siyang sumimangot. Kaya ayaw ko eh. Tara na. Bigla siyang sumeryoso kaya hindi na ako humirit pa... Problema niya?! May problema ka? Wala! Galit siya eh noh! Medyo dumistansya ako first time ko kasi siyang nakitang naa sar... Sorryy... Okay lang. Rian. Sorry talaga!!! Okay nga lang. Seriously okay lang naman. Naiintndhan ko rin naman kulit ko kasi. So ayun tuloy ako sa paglakad... Rian! Ano? Ehhh. Sorry talaga. Ehkasinamaneh.Sorry talaga. Ay ano ba yan. Sabi ko diba okay lang dba? Promise? Yup. Sorrryy..

Ay kulet. Sapak gusto mo?! Hindi. Kinabhan kasi ako eh.. Kala ko galit ka. Rar. Nung paliko na kami sa subdivision namin... Nakita ko si Kirby nakaupo sa bench sa may sidewalk... Biglang nagstop si Blue. Alam mo feeling ko may mali akong ginagawa eh. Ano? Nandito ako para bantayan ka para sa pinsan ko. Pero... bakit kita hinahayaang p ormahan ng iba? Hindi kaya majombag ako ni Steven nito?! Heh! Hindi ako nagpapaporma noh. Eh? Edi ayun wala naman siyang ginawa. Iniwan pa rin niya ako kay Kirby! Kami naman ay nagusap ng masinsinan.. Bakit hindi mo pinagtapat agad? Nakakatakot kaya. Eh kelan mo pa ako gusto? Huminto siya.. Matagal..na. Ah ok. So kaya pala andami niyang alam tungkol sa akin. Ganun ba? Ay oo nga pala pahiram naman ng Physics notebook! Ha? Ndi mo lang maiintndihan sulat ko, mukhang grade 1 yung sulat! Hindi nga? Haha. Oo. Kaya nga ako laging pinapagalitan ni Ms.Marando eh. Hindi daw niya mai ntndhan sulat ko!^-^ Chapter 45 Dalawa lang yan Rian eh. Pwedeng nagpapasulat lang siya para maganda... Or hindi siya si Pink paper guy. Kumunot yung noo ko. Pwedeng Or na lang? Bakit ka naman niya lolokohin tas bakit sasabihing siya yun kung hindi naman siy a yun? Ewan? Pero kung hindi nga naman talaga siya yun, malamang mahal ka talaga niya. Diba? Pero hindi naman yun fair dun sa totoong pink paper guy! Eh kasalanan din naman nung pink paper guy na totoo eh bakit hindi niya inamin? Oo nga naman. Pero tama si Blue eh. Bakit naman ako lolokohin ni Kirby? Tas sim ula naman nung umamin siya wala ng nagbigay ng pink paper eh. Poof. Nagrerebolusyon na yung utak ko. Pumunta na kami sa Yellow Cab. HAHA. Manlilibre si Blue. So kaming tatlong girl s umupo na... Hoy Karen! Eh? Tulala pa rin siya eh no. Sinundan ko kung saan siya nakatingin. WT. H?! Ti nititigan niya si Bespren number 3!! Karen! Huwat? Ikaw ha. May gusto ka ba kay Blue?!

Nyeh. Wala. Bakit mo siya tinititigan?! Wala... Aning ka talaga Rian. Wala siyang gusto kay Blue. Teka may tinatago kayo sakin noh. BBffffttttt.. Wala! Dba? Tapos nagtinginan si Karen at Mia. Rar. Selos na ako ah. Pero hindi ko na sila pinansin. Minumura na kasi ako ng tyan ko eh! HAHA Pagtapos naming kumain at magshopping. HAHA. Abay dapat lang samantalahin may ju lalay kami ngayon eh. Blue!!! Padala? Weh?! Ay. Sige na nga!! Ayun after umuwi na kami pero una naming hinatid sila Mia at Karen layo kasi bah ay ko sa mall. WAHAHA. Ang laki ng pinagbago mo. Ha? Uo Paano mo nasabi? Ewan ko lang ah. Pero kasi nung hindi pa tayo friends hindi kita nakikitang nagl alakad, I mean laging may dalang kotse. Tapos dati ang tahimik mo ngayon mada ldal ka na. Ek. Ganun talaga noh. Nagbabago ang gwapo. Ay. Hindi pala nagbago Grbe. Katulad ka prin ng dati! HAHAHA! Yabang!!! May tatanong ako. Ano? Sinubukan mo bang kalimutan yung nararamdaman mo para kay Steven? I mean dati nu ng alam mo na. Naman. Ilang beses kong sinubukan pero wala eh. Bakit? Wala. Eh sinubukan mo bang itago? Oo. Hay. Change the topic! HAHAHAHA Ako naman pala may itatanong. Ano? Mahal ba talaga ko ni Steven? Malay ko. Napatahimik ako nung sinabi niya yun. Joke. Sa nakikita ko, oo mahal ka niya. Talaga? Oo. Tapos sinabi naman niya diba. Masaya ako para sakanya na natagpuan na niya y ung babaeng deserving para sakanya. Ek. Bakit ang lungkot mo? Hindi ka ba boto sken? Boto.Siyempre. May naalala lang ako. Ano? Wala. Wag mo ng alalahanin. *blag* Riaaann!!! Sorry. Okay. Not the poste. HAHA. Natapilok kasi ako. Kaya ayun nahulog ako sa floor...

Ang clumsy mo!!!! Bakit galit ka? Err!!! Tiningnan niya yung paa ko. Wtta. May butong parang nakabukol! Kinuha niya yung phone niya. Tapos pindot pindot. Ang putek!!! Inuna pang magtex t bago ako tinulungan!! PAKXEMAY!!! Maya maya... Hindi pa rin niya ako tinutulungan. Ano ba?! Hindi mo ba ako tutulungan. Hindi na nga makatayo yung tao eh. Tiningnan niya ako tapos pinulot yung mga pinamili ko. Amfu. At inuna ang mga pi namili!!! Maya maya may dumating na kotseng itim sa harap namin... May bumabang mamang driver Naku sir masama pala talaga pagkakabagsak ni Ma'am buti hindi niyo muna siya gin alaw. Ngumiti lang ng matamlay si Blue. Bubuhatin ko na sir ah. Ako na. So ayun, binuhat niya ako dahan dahan tapos sinakay sa kotse. Pagktapos ng ilang minuto huminto yung kotse sa malaking bahay. Nakng. Bahay ba ito nila Blue?! Aba. Malamang! Buhatin mo siya papunta sa guest room. Yes sir. Tapos iniwan na niya ako sa kotse. WTH! Nagalit talaga siya dahil dun eh no?! Pagdating namin ni Manong Driver sa loob ng bahay nila. Tae. rich kid talaga ton g si Blue. Naku. Netu! nilelenes ba lahat ng gist rooms! Tumakbo si Manang maid... Ewan kung saan pumunta. At natowa naman ako sa aksint (accent) niya! Doon na lang daw sa kwarto ni Sir Steven. Woah. Yun eh.!!! Let's party! Tugs tugs! So ayun dinala ako sa room ni Steven. Close talaga sila siguro noh may kwarto pa si Steven dito. Ma'am mag iced teh muna kayu.. Salamat po. Ma'am mawalang galang lang po. Gelpren ho ba kayo ni Ser Blue? Ay naku po. Hindi po. Pamilyar po yung mokha niyu sa akin ih.. Ay naku. Ito.Ito. Tinuro niya yung table na may pictures frames.. May picture si Blue at Steven ma gkasama at.. At yung isa, kaming dalawa ni Steven. WAAAHH. KILIGUS MOMENTUS. Ano daw?! Uhm. Manang close po ba sila ni Steven? Tinanong ko habang kinikilig kilig pa ako.

Ay naku upu. Palibhasa e dalawa lang selang magpensan na nanditu sa Pilipinas! Y ung iba kasi nasa Istits )(States) na. Ah ganun po ba? Lumabas na si Manang tapos saktong dumating si Blue at.. Er.. Nurse?! So ayun, si Ms. Nurse ay inayos na ang paa ko. HAHA. Inayos. Nilagyan ng bend a ever. Achuchu. Watever. Ayan. Okay na po sir. Salamat. Sige makakalabas ka na Ngumiti naman si Nurse. Er. Nagpapacute kay Blue! Lapain ko kaya siya! Sorry kanina kung nasigawan kita. Ngumiti ako.. Sa susunod kung pwede mag-ingat ka na, kasi sa tuwing nauuntog o nadadapa ka fee ling ko pati ako nasasaktan eh. Kinilig ata ako. Chapter 46 Eh bakit? Tanga. Malamang lamang lang diba? Bestfriend kita. Ewan ko ba. Pero parang somehow medyo slight may nafeel akong pain. Er. Baka yu ng paa ko lang. It hurts you know. There's a bone eh. Sumisilip Nwy, pahinga ka na lang muna dyan. Alam kong trip mong ikutin tong kwarto ng pin san ko pero sorry bawal ka munang magtatatayo. Next time na lang ha! Ok? Er. Okay. Matinong usapan a?! Yap. So ayun, tumayo siya... At lalabas na ng kwarto. At pagkasara ng pinto. Me? Ako? As in the gorgeous Rian? Shet ang lakas. Ako po ay mabait kaya hindi papapigi l. Dahan dahan akong tuma-.. Akala ko ba matinong usapan!! GRAAARRRR. Practice lang. Sir, you calling me daw.. Napatigin ako doon sa isa pang maid. Nakng?! Oo. Bantayan mo toh. Sir? Bingi ka? Ndi po sir. Nagpacute yung maid kay Blue. Susme. Uhm Sir? What? Gf you her? Ha? She girlfriend you? Nope! Eh ano ho kayo? Bestfriend ko. Ang pagpunta lang pala sa bahay ni Blue ang makatutupad ng pangarap ko eh. Ano yung pangarap ko? Makarating sa iba't ibang planets. Bale tour around the univer se? Eto o parang iba't ibang aliens ang nakakasalimuha ko dito.

Ahh. Uki sir. That's good. Kumunot lang yung noo ni Blue. Paano kaya toh nakakatagal dito? Nipagnanasaan s iya ng maid eh. Hoy ayusin mo buhay mo ah kundi dadagdagan ko pilay mo! Brutal! Tanga! Yabang! Pangit! Sungit! Arte! Chehhh!!!!!! OMG Sir. Really you bestfriends ha? It show!! That's amazing! Magtagalog ka na langg!!!!!! So ayun umalis na si sungit. Ano pong name niyo? Cherry is the name. Ow. Hi I'm Arian. So. You bestfriends with my honey? Huh? Honey? Si Sir Blue! Ah. HAHAHA. Kaano ano mo yung isa ko pang pinagnanasaan? Ha? Si Sir Steven. Uhmm.. Friend? Nilapit niya yung mukha niya sa mukha ko. Lalapain ata ako nito! Hellp!! Infairnesses you're beauty naman, hindi nga lang kasing ganda ko. Pero pwede na rin. Susme mas malakas pala hangin sken nito eh. Lumipas ang ilang minuto bumalik na si Blue sa kwarto ni Steven.. So umalis na s i Cherry. Lakas tama sayo yun ah. Mas malakas tama nun kay Steven Sus. Hindi daw eh. Heh!:P Papasa mo pa kay Steven ah! Behllatt. Behlat mo rin. Tara na? Eh. Ano? Walang wheel chair. Edi wala. Alam ko na. Bigla na lang niya akong binuhat. Ano ba nakaskirt ako! Ayusin mo yung pagkakabuhat mo sa akin! Makikitaan ako nya n eh! Tumawa siya ng malakas.. Kahit itaas mo pa yan, walang titingin noh! Pipikit pa kami! Hindi magandang vie w! Eewww.

*pak* Ang kapal mo talaga! Totoo naman. Tapos ayun nakita ko na naman si Manong Driver. Hinatid niya kami ni Blue sa bah ay namin. At noon ko lang narealize ang liit pala ng bahay namin. No match sa b ahay nila Blue Hija may sulat ka. Kinuha ko yung letter kay Yaya. Tapos nagpasalamat Si Blue naman eh nagbabasa lang ng Candymag. Adik.

Blluee!!! Annoo?!!! Galing kay Steven!! Tatayo sana ako para magtatatalon. Kaso biglang may humawak sa braso ko. Engot may pilay ka. Sabi ko nga eh. WWaaahhh. Waah.. Ang ingay naman eh. Buksan mo na kaya kesa naman nagtititili ka! Honga noh. So ayun binuksan ko na... Rian, Musta na? Damn. I'm really missing you. Kainis dito, walang nagjojoke ng cor ny! Hay. Namiss ko na mga jokes mo. eh Ako pala may joke. HAHA. Anong sapatos an g straight? Ediii.. FILA. HAHAHAH!

Wahaha. Tawa ako ng tawa nun. Hay. NAmimiss ko na si Steven. Basa!! Eto na! Atat ka eh! Sana natawa ka. Namimiss ko na mga tawa mo. Hay. Basta namimiss talaga kita. HA HA. Sorry kung minsan na lang ako makapag text o kaya tawag. Si Blue nga pala? I naalagaan ka ba ng maayos? Sorry ah, siya muna mag-aalaga sayo. Hindi! Hindi niya ako inaalagan ng mabuti Steven! Ang kapal mo! Inaaway ako oh!! Nagkamot lang ng ulo si Blue. Tapos balik na naman sa candy mag na binabasa niya . Ayun, sana okay ka lang. Ako pala okay lang dito sobrang busy lang. 2 months na lang pala uuwi na ako dyan. Excited na ako. HAHA. Baka pinagpapalit mo na ako eh . Toink. Joke lang. Tulad nga ng sabi ko dati, hindi mo man ako mahintay naiintindihan ko . Kaga guhan ko kasi eh. Basta sana lagi mong tatandaan.. MAHALaga ka sakin..

Steven

Wala man lang AYABYU?! Tiningnan lang niya ako. Pagktapos ng ilang sigawan hindi pa rin siya umalis. HAHA. Lumayas ka na! Ayaw. Bakit?! Binabasa ko pa tong magazine oh! Putek! Yaman yaman mo! Bumili ka ng iyo! Ayoko. After niyang matapos basahin ang candymag. Nagpaalam na siya. Uy layas na me. Okay. Teka. Nilapit niya yung mukha niya sa kin.. As in sobrang lapit.. Ginagawa mo? Lumapit pa siya... Tapos sinubukan niyang palakihin yung mata ko. Alam niyo yun inistretch niya yun g labas ng mata ko. Ah basta ganun. Ano ba? Feeling mo naman hahalikan kita. Umasa ka! Over my dead body! Ulups! Eh ano ba kasing ginagawa mo?! Wala lang.. Buksan mo nga mga mata mo hindi lahat ng sinasabi totoo, at hindi la hat ng hindi sinasabi hindi totoo. Tapos he kissed me on my forehead. Paalam na bespreng engs. Hepp!! What? What do you mean? Alam mo hindi ko alam kung bakit kita nging bespren eh. Ang engot mo. Ang kapal mo! Sige nga anong ibig sbhn ko?! uhhmm.. Basta! HAHA. Ewan ko sayo... Chapter 47 Steven, hijo are you okay? Yes Ma. Pasensya ka na hijo ah. I know you're just missing your friends there and probab ly your girlfriend? Ma, I dont have one. Really? Ang hina mo naman anak. Ma naman. Just kiddin'. Pasensya na ha, hindi ko kasi kayang imanage ang company at alagaa n ang daddy mo at the same time kaya I needed your help. Okay lang po yun. Namiss ko kayo, kaya masaya rin ako na andito ako with you. Lumabas ako ng bahay after nun. Nag ikot ikot. Hanggang sa mapagod ako at pumaso k sa isang cafe. Ang sarap magmunimuni. Hay. Namimiss ko na ang Pinas. Namimiss ko na si Rian.

Oo, hinihiling ko na sana intayin niya ako, pero kung hindi man niya ako mahinta y okay na rin. Kasalanan ko naman diba? Pero sabi naman ni Blue, ako pa rin. Hay yy.. Ewan. Steven? Jara? I smiled at her. HAHA. Nakita ung nangyari toh dati... Baka o. But siyempre I admit kahit kadaling kalimutan ang lahat.

ko na naman siya. Medyo natawa naman ako. Siguro k pinagyayakap ko na siya.. Nagbabago talaga ang ta papano may "something" pa rin. Hindi naman ganun But believe me, I'm trying.

Pwedeng umupo? Yeah. Sure. Ininom ko yung kape ko. Ang tagal ko na ring hindi nakakainom ng coffee. Si Rian kasi di siya umiinom ng kape nahawa ata ako. So, how are you? Nung last time kasi tayong nagkita nagmamadali ka ata. I'm doing well. Ikaw? She's acting kinda weird. HAHA. Kung nangyari siguro to dati dinenedma lang niya ako diba? Okay naman ako. Grabe akala ko di na kita makikita eh. I smiled. Galit ba ako sa kanya? Tampo? O nasasaktan pa rin talaga ako pag naiis ip ko yung pangbabalewala niya sa akin dati? Look, I'm sorry for the things I did before. Alam mo na. No problem. I understand you. Uhm. Kasi Steve-... *ring tone* Excuse me? Tumayo ako at sinagot yung phone ko.. Tol!!! Oy Blue? Wala lang. May engot na kakausap sayo. Ha? Engot? Sino? Basta. Okay. He-..Hello? Rian? Musta? Sh it. I can't help to smile. Namiss ko talaga yung boses niya. Okay na okay. Nakausap na kita eh. Ek. Busy ka ba? Ha? Ngayon? Hindi naman. Miss na kita. Nagblush ata ako. Adik. Kinikilig ako. I miss you too. Malapit na akong umuwi. Pasalubong ko! HAHA. Insaan!! Yung rubber shoes ko!! Natawa naman ako kay Blue. Malamang hindi ko malilimutan yun andami rin niyang i tinulong sa akin. eh ikaw? Anong gusto mong pasalubong? Uhmm. Fil-am.

Ehhh.. Joke lang. HAHA. Okay lang sa akin kahit wala, basta andito ka na. Ang korni mo Rian!!! Ang saya nila. Nagseselos ata ako. I mean, alam kong hinili ko kay Blue na siya muna mag alaga kay Rian kaya wala naman akong masasabi pero alam niyo yun... Sel os kasi sana ako yung nandun. Selos kasi... Ah ewan. Okay ka lang? Oo naman. Bakit natahimik ka? Blahblahblahblah... Ang ingay ni Blue ah. Haha. Rinig na rinig ko kasi yung kadaldalan ng pinsan ko. Hoy Blue! Manahimik ka. Fusha ang daldal mo! Maghanap ka ng kausap mo! Weh! akin na nga yang cellphone ko. Joke lang! Ambait mo ngayon ah. Bili ka munang ice cream! Ampanget mo talaga!!! Kung pangit ako ano pang tawag sayo?! Natatawa akong nalulungkot. Close na nga sila talaga. Hello? Po? Sorry ah. Epal kasi ng pinsan mo eh. Hehe. Kmusta na nga pla sila Tito? Ayun. Okay na si Daddy. Si mommy namin okay rin. Buti naman. Eeeeennggooott! nagbell na. Rar.. Umuwi ka na! Inaaway ako nung pinsan mo!! GRAR! Ang kapal ng face mo!! HAHAHA! Kita mo? rar. Ingat ka ah. Ingat ka din. Miss na miss na kita. HAHA. Cge buh bye!!! *toot* At binaba na niya. Nalungkot naman akong bahagya. HAHA. Nalungkot tas tumawa, ha y ewan. Namimiss ko na talaga si Rian. Sigurado akong mahal ko na siya pero ang hindi ko sigurado kung nakalimutan ko na talag si.. si. Alam niyo na... Pero hindi ko talaga kayang mawala siya sa akin, kasi siya siya ang pinaka mahalaga sa lahat. Ay! Si Jara pala?!!! Wala na siya sa table namin... May note siyang iniwanan Kita tayo bukas. Same place. 8am.

Chapter 48 Shheessshh.. Putek! Kamatis!

Alam mo ang sama sama sama mo! Sama sama lang. Sama sama sama ikaw na yun eh! Yumuko na lang ako. Ayaw ko ng patulan ang pamimikon nya. Basta ako masaya. Uyy.. Oh? Harhar. Akala niya ata galit ako. Babawi ako Uyyy.. Kinalabit niya ako ng kinalabit. Oh? Uy sis. Tara na! Nadaanan kami nila Mia kaya ayun tinawag na nila ako. Well. Pasalamat ka Blue! Sge sis. May sasabihin ka? Bahala ka sa buhay mo! Niaaway mo atoh ah! Ehhh.. Tinaasan ko siya ng kilay sabay walk out. Nakakatuwa naman tong araw na ito. Pagdating sa room excited akong kinuwento sa mga girl friends ko ang pag-uusap n amin ni Steven. Grabe. Andami kong gusto sabihin sa kanya kaso parang natameme a ko eh! Tas si Blue laking kontra pa sa buhay ko!! Ayos ah. Kilig to the bones ka naman! Tagus tagusan pa kamo! Eehh. Bakit ba. Namimiss ko na talaga si Steven. Hay. Magkaiba talaga sila ni Blue. Nagcompare na naman si ako! Sinabi ng tigilan eh. haha. Last na toh. Si Steven kasi ayun super gentleman pero kulet. Si Blue. Susme. Never mind? hah a. Joke. Medyo gentleman super kulet. Si Steven super caring. Si Blue super caring. Nyek. Pareho. Si Steven medyo tahimik pero yung mga banat ayos. Si Blue kunyari tahimik mga banat ang korrrnniiii Si Steven sensitive pagdating sa feelings ko. Si Blue hindi masyado. Si Steven hindi chikboy (okay maliban lang dun sa after umalis ni ) Si Blue. Super chikboy?! Deny pa ng deny! Si Steven eekk. Labs ko. . Si Blue... Hindi. Hahaha. Eh basta they're different but they're the same. Huwattt?! ** Chedeng! Super fast forward uwian na!! ** Rian! Bakit? Harhar. Galit ka? Tingin mo? Naman eh.. Sis si Kirby.. Tiningnan ko si Kirby na nakasandal sa wall at nakayuko. Nakacap siya. And darn he's hot. Thol thol. Ayan na. Pangangalabit nung kasama niya. Na halos ipagtulakan papunta sa akin. Susme. Torpe! Shhh. Ingay nito! HAHA

Ano ka ba thol Uhm. Excuse me? Kung ayaw niyang lumapit edi wag niya. Tara na, Sumunod sken si Mia at Karen. Pati si Blue. uo nga pla. Girls.... sabay tingin kay Blue. Hinawakan ni Blue yung batok niya tapos huminga ng malalim. Arian! Huminto ako at lumingon sa kanilang dalawa. Sorry na. Naawa ako kay Blue kasi you know pinagtitripan ko lang naman siya diba. Kay Kirb y? Awa rin kasi nakakaawa itsura niya kaso kainis eh. Parang napipilitan pa siya ng lumapit sa akin.. Lumapit sa akin si Blue tapos nagbigay ng chupa chups. Bespren! wala namang ganyanan! Salamat ah. pero hindi naman talaga ko galit eh! Ay Grabe. Akin na nga yan sampung piso din yan!!! Ganun ah?! Joke So pwede na akong sumama? Pwede naman talaga eh. Sabi mo kaya sa mukha ko. Inemphasize niya yung "mukha ko" Na "girls"... na ginagaya pa yung tono ng pananalita ko. Aning! Eh bakit? One of the girls ka naman diba! Grabe naman yun. Sa gwapo kong ito! Tskkk. Ah wala na. Uwian na. Yabang! Tiningnan ko siya ng masama na parang nagbabanta na "magagalit ako".. ko talaga! Tara na... Tiningnan ko si Kirby na wala naman atang balak akong lapitan.. Biglang.. Hey wait up. Bakit? Tumakbo siya papunta kay Kirby. Ngayon mo pa ba papairalin pagiging torpe mo? Binibigyan na lang kita ng ilang l inggo. Babalik na pinsan ko. Sasayangin mo pa ba oras mo? Naririnig ko yung sinasabi ni Blue pero nakatalikod lang ako sa kanila. Badtrip naman si Kirby eh. Wala akong narinig na respond si Kirby tapos narinig ko na lang yung tunog ng na glalakad palayo. haha. gets? Basta yun na yun. Nadissapoint ata ako eh. O.. Tumingin ako kay Blue na may inaabot sa akin. Pinapabigay ni Kirby.

Roses at teddy bear. Na may note: "nais ko mang paniwalaan. mananatili ka na lang atang mahika sa aking buhay. pas ensya." Amfufu. Ano daw?! Chapter 49 Naintndhan niyo? Hindi. Hindi rin. Ikaw? Oo. Anong meaning niya? Para sayo yan. Kaya dapat ikaw mismo makadiscover. Weh?! Ang kj mo naman. Sabi ko diba. Buksan mo mga mata mo. Alam niyo ang labo niyo eh!!! Sis may point si Blue. Nagkibit balikat na lang ako. Eh anong magagawa ko? Nosebleed naman tong mga tag alog nila. Why do they have to make things complicated for me? Bakit kailangang sabihing "Buksan mo mga mata mo" kung ang ibig mo lang namang s abihin eh, "paganahin mo utak mo"? Inis diba? ~Kinabukasan Ayos ka din ah. Ha? Ano ba talagang ibig mong sabihin? Anong gusto War freak ang putek. Yumuko siya. Maganda ka. Pinapasaya mo ako. Para kang magic. rin ako. Pero kahit gusto ko mang paniwalaan na na ilusyon lang iyon. Ganun ka Arian. Ganun ka

mong mangyari? Kahit malaki na ako, naamaze pa totoo yung magic alam na alam ko sa buhay ko.

Nalungkot naman ako ng bahagya dun. "bahagya" HAHA. Nahahawa na ata ako. Pero hindi ako sumusuko. Gusto ko paring patunayan kung gaano ka kahalaga sa buh ay ko. Pero isang kaga guhan ang kumilos na wala dito si Steven. Nakapa unfair n un. Marami na akong nasaktan Arian, marami na akong nagamit. Ayaw ko ng madagdag an pa. Habang nagsasalita siya nakatitig lang ako sa kanya. Siya ba talaga yung nagsasa lita? Kakaiba. Ayos din si Kirby ah. Eh ano naman kayang laban niya kay Steven? Uo nga. Eh si Steven nga na hindi pa halos kumikilos eh mahal na mahal mo na. P aano pa kaya pag kumilos na siya dba? Ngumiti ako. Pagiging unfaithful na ba tong nararamdaman ko? O awa lang? ________________________________________ ________________________________________ Umalis ako sa bahay ng 8am. Bakit ba maghintay siya? Laki ng galit eh noh. jo ke lang. Hindi ko naman sinasadya eh. Nalate talaga ako ng gising. I'm sorry. Okay lang. Kakarating ko lang naman din eh. Kakarating lang daw niya eh ubos na yung juice niya. kit ang sama ata ng ugali ko ngayon?!

Tindi humigop ah teka ba

Babalik ka pa dun? Yap! Malapit na. Nagbreakfast lang kami tapos naglakad kami sa labas ng cafe. Hindi ako makapaniw ala, nangyayari ba talaga toh? Cge. See you around. Naglakad na ako palayo. Steven wait. Bakit? Lumapit siya sa akin tapos bigla na ako akong...... niyakap. Nung niyakap niya ako aaminin ko, may naramdaman akong "something"... Wait. wait. What's the prob? She's crying.. Wag ka ng bumalik dun. Please? Stay with me. Chapter 50 Ampu cha. Ano daw? Tinanggal ko yung kamay niya sa pagkakahawak sa mga kamay ko. Ano?! Stay with me. Alam kong ako pren ang mahal mo. Lumaki ata mata ko nung narinig ko yung mga sinabi niya. Sabi ng utak ko: "Pakxe t.Asa ka. Si Rian na ang mahal ko" Sabi ng puso ko: _______________ Joke lang. Sabi ng puso ko pwede pa 2nd chance pero ayaw ko ng saktan si Rian. Sheesh. Stop it Jara. I'm done with your games. Pero hindi ko maintndhan. Bakit niya sinasabi toh? Pagkatapos niya akong idump n g 3 times? Steven! I'm not playing! Kahit kailan ndi kita pinaglauran! What do you want?! Antagal kong naghintay sayo pero binalewala mo lang ako! Ngay ong okay na ako gaganyanin mo ako! You're selfish! Ako selfish?! Selfish ka din Steven! You're just using Arian! You don't love her ! Admit it! Ako pren ang mahal mo!! Biglang nag-init yung dugo ko. Bull !@#$. How dare you say that to me. Wala kang alam! Hindi ko siya ginagamit! Naglakad ako palayo sa kanya. Stteeevven! I'm sorry. I'm really sorry. Umiyak na naman siya ng umiyak. I don't get this. Ano bang gusto niya? Dun ko lang narealize ang mga matang nakatutok smen. Andami ng nanunuod.. Mga us i!!! Hahaha!! Kaya hinatak ko na si Jara sa medyo tagong lugar. Tapos ayun she started crying again. May pagka showbiz din tong babaeng toh no?! Nung napansin din kasi niyang marami palang nktingin smen she stopped crying. Mageexplain ako. Kinakabahan ako. Nagagalit. Nalulungkot. Ewan. Basta may kabog. Ayaw kong makin ig. Do it fast. Omygad. Mahal na kita noon pa. Nung first time kang nanligaw, may iba akong mahal. Nu ng next, natutunan kitang mahalin. Dpt nga sasagutin kita nun eh, pero sabi ske

n aalis na kami kaya hindi kita nasagot, I dont believe in long distance relatio nships. But ndi na tuloy. Hanggang sa manligaw ka uli. Pero aalis na talaga kam i kaya kinailangan kong magkunwari. I tried my best to ignore you kasi lalo akon g nafafall. Kaya ngayong andito ka na, sinasabi ko sayo to. Nakatingin lang ako sakanya nun. I dont know what to say. I dont know that to do . Damn. Believe me, totoo yun. Tapos hinug niya ako. Hindi ko na talaga alam. ________________________________________ ________________________________________ Ano bang nangyayari sayo? Nag aya kang gumala tapos tulala ka naman. Ha? Wala. Ewan. Hindi ako mapakali. Tsk. Ano ka ba. Chill. Hindi ko talaga alam. Pero kinakabahan talaga ako eh. Si Kirby o. O tapos? Ano ba sabi niya sau? Ayaw daw niyang kumilos ng wala si Steven kasi masyado na raw siyang maraming na gamit at nasaktan. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa dahil ganun yung nasa isip ni Kirby. O malungkot dahil, bakit nga ba? O wala lang. Kasi mahal ko nga si Steven diba. Mi nsan ata, kailangan niyong iremind sa akin na... na mahal ko si Steven. Chapter 51 Steven? I love you. Ngumiti ako. Do you mean? Yes. I'm staying. Really? Tapos hinalikan niya ako as in yung passionate na ewan. Lalo akong ngumiti. Pasyal muna tayo? Ok. Hinawakan ko yung kamay niya which made her smile. Ngumiti uli ako. Ang saya ko talaga. Masaya ako kasi masaya ka. Pumunta kami sa kung saan saan. Doon. Dito. Ah basta! Masaya ka ba? Yap. Why? Nothing. I'm really happy. Ako rin. Bakit kaya puro kasiyahan ang pinag-uusapan namin? Ha.ha. Pero whatever, pinapas aya talaga ako nito. You wanna eat? It's almost lunch time. Uhm. Yeah. So ayun kumain nga kami. Uhm.. Steven? Yea? Bout Arian? Let's not talk about her.

I'm sorry Rian. Pero this is the best for the both of us. Ngumiti siya. Ngumiti ako. After naming maglunch. Pumunta lang kami sa mall. Tapos I bought her a stuffed t oy. At believe it or not ito ang unang unang regalong binagay ko sakanya na tina nggap niya. It made me happy. After nun, hinatid ko siya sa bahay nila. Thank you. No, thank you. Tapos hinug niya ako. I saw her widest smile ever. Sumaya ako. Ito na ata ang pangalawa sa pinaka tamang desisyon na ginawa ko sa buhay ko. Chapter 52 Buti na lang Sabado ngayon. Sobrang natotorete ako, kailangan kong pag-isipan an g lahat. Halos isang buwan na lang uuwi na dito si Steven. Mahal ko pa naman siy a pero may mahalaga rin sa akin ngayon, pero tama ba itong nararamdaman ko? Hija, telephone, Si Blue. Cge po yaya. Sasagutin ko na lang po dito. Inangat ko yung phone sa room ko. Tapos sinabi ko kay yaya na ibaba na niya yung nasa kitchen. Haha. Ayos din extention eh noh. Nasa kitchen pa. Blluuee!!! Ang saya ko kasi tumawag bespren ko. haha. Para naman may mapagsabihan ako ng th oughts ko diba? Kaso pwede ba yun eh involve yung couz niya? Hakhak. Hay naku. I'm sure he'll understand! Bakit? Ay. Bakit ganun? Ang tamlay niya. Aus ka lang? Yap. May problema ka? Wala naman. Eh bakit ganyan boses mo? Wala. May sipon lang. Liar. Tsk. Bakit nga pala tumawag? Wala. Boring kasi dito. Walang makausap. Punta ka na lang dito. Bumili si yaya ng ice cream eh. Cge. Bye. So ayun after ng 30 minutes nakarating na siya sa bahay. Naka black siyang shirt tapos jacket tapos nakapants and tsinelas. Hot talaga n g bespren ko. Nakakainis bakit ba kasi ang tamlay mo? Wala lang. Ehh. Ayaw mong pag-usapan? Wala namang pag-uusapan. Ay naku. Nagtatampo na ko. Tiningnan niya ako sa mata, tapos ngumiti ng matamlay. Marami akong bagay na hindi sinasabi sayo, hindi dahil hindi ka importante sa bu hay ko, hindi rin dahil wala akong tiwala sayo. May mga bagay lang talagang hind i na dapat sinasabi sa iba, para sa ikabubuti at ikatatahimik ng lahat. Tumahimik na lang ako. Ewan ko ba kung paano kami nagkasundo nito ni Blue. Ako c

hildish, siya makulet pero matured na. Napakalalim niyang mag-isip (hindi lang h alata ) Eh ako? Pinakamababaw sa lahat ng mababaw? Pro I'm really thankful d ahil dumating siya sa buhay ko. Promise! O bakit ka natulala dyan? Wala. Bakit, masama bang matulala? Huminga siya ng malalim tapos ngumiti na nman ng matamlay.. Wag mong ipakitang malungkot ka kung hindi mo rin naman sasabihin kung bakit. Al am mo, nasasaktan kasi ako sa ginagawa mo. Tumayo siya sa kinauupuan niya tapos tumayo sa harap ko. Kahit kailan hindi ko ginustong saktan ka. Sige alis na ako. Si ako ay natulala. Ewan ko. Parang *tugsh* may something.. haha. ________________________________________ ________________________________________ Early in the morning tumawag si Jara. Nagaayang pumunta sa amusement park. Hi babe. Babe? Okay. Ngumiti ako, tapos hinalikan siya sa cheeks. Let's go. Sumakay kami sa kung anu-anong rides, lagi niyang hawak yung kamay ko. Lagi siya ng tumitingin sa mata ko, tapos ngingiti. Are you happy? Super. Ngumiti ako. Tapos hinug niya ako ng sobrang higpit... I really love you Steven. Lalo akong ngumiti. Malaman ko lang na masaya siya pag kasama ko, masaya na rin ako. O kahit yung fa ct na nakita na niya worth ko pinapasaya na ako. ________________________________________ ________________________________________ Naglalakad ako sa park ngayon... Ilang araw ko ng hindi nakakausap si Arian. Hay . Kelan ko kaya siya matatawag na Rian? O kaya Honey? o Baby? Yak. Ang korni. P ero sobra sobrang ligaya ko lang pag dumating yung araw na yun Kirby! Tumingin ako sa babaeng tumawag sa akin. Panira moment. Hi? Tumuloy na ako sa paglalakad. Maganda siya at Sexy. Pero si Arian paren yung nasa isip ko. Pu cha Kirby anong nangyayari sayo. Hey. Wait up. What? Tama bang dedmahin ako? Hindi kita dinedma. Eh why didnt even ask for my name? Am I supposed to? You know what! Ginawa ko ang lahat para mapansin mo ako! Pero kahit anong gawin kong pagpapaganda, pagpapasexy wala pa rin! You're pretty. And yes, you are sexy. But I'm sorry, hindi ako interesado. Kinamot ko yung ulo ko tapos dumiretso na sa paglalakad. Mahal talaga kita Arian . Chapter 53

Kakatapos lang namin mag dinner ni Jara... Nakikita ko na nakikita na niya talag a yung worth ko. Baka nga totoo talagang "napilitan" lang siyang hindi ako sagut in? Oh crap. watever. Ito na rin naman eh. Hun, Nung isang araw "babe" ngayon Hun. Yep? Tawagin mo nga akong hun. Tumawa ako. please? Ayaw ko nga... Hun? Yey. Tapos hinalikan niya ako. Ang sarap pakinggan ng tinatawag mo kong "hun".. Lavyah. Ngumiti siya. Ngumiti ako. Bakit ba sa tuwing ngingiti ako, ngingiti ka din? Inaasar mo ata ako eh. Pfft. Of course not. Sumasaya rin kasi ako pag ngumingiti ka Awts. Really? You're so sweet. Because of you, honey. Tapos niyakap niya ako. I'm soooo happy. I'm happier. Er. You're annoying. Why? You're making me fall for you deeper. That's what I want. Ngumiti siya. Ngumiti ako.I love it when she smiles. ________________________________________ ________________________________________ Argh. Xit super late na ako! Nagmamadali akong naglakad sa hallway. Watta. *blag* Kirby? Arian? I- I'm sorry. Pinulot niya yung bag ko tapos nagbalak na maglakad na uli. Wait. Bakit? kailangan ba akong iwasan? Ha? Eh. Ayaw mo ba talagang lumaban na wala dito si Steven o talagang naduduwag ka lang? ! What? Yumuko siya tapos.. I'm sorry. Ano ba?! Bakit ka ba sorry ng sorry. Sorry for what?! Sorry. Sorry kasi natatakot ako. Sorry kasi... Sorry! basta! Tapos naglakad na siya palayo. Okay. Now I'm super uber hyper confused

Ooppssie. Punyemas Rian, magddrama ka pa eh uber late ka na! I'm-.. Ay wala pang teacher? Haha. Wala pa. Pasalamat ka. Tsk. Anong ngyri sayo? Wala? Uuupo na ako. Hay. Super kahingal. *pak* Huwaaattt?!! Napatayo agad ako. May naupuan ako.. Ano toh?! Ay. aning ka talaga Mia! Bakit dyan mo nilagay?! Aba malay ko bang uupuan niya eh no. Eh ano toh? Pinapabigay ni Kirby... Inopen ko yung box na medyo may crack na. Woah. Necklace. Shemay. Pretty-nez. Ay Putek. I?! Letter I yung pendant niya. Amputek! Para sa akin ba talaga toh?!! ! Chapter 54 I? Uo I? Eh punyemas ka pala eh. A kaya start ng pangalan ko pwede ding R! Sapak gusto mo ? Kainis eh. Nibabastos ako eh. Bakit galit ka na? Eh cge nga, ikaw nga! Bigyan kita ng kwintas tapos S yung pendant! Matutuwa ka b a?! Tumingin siya sa taas. Oo. Asa! At least binigyan mo ako ng kwintas diba? Okay n sken yun. Asa naman. Palusot pa ang putek! Tumawa siya. Alam mo ba, ang cute cute mo pag nagagalit ka. Pero ayaw kong nagagalit ka, kasi natotorete yung utak ko, sumisikip din yung dibdib ko. Kaya kung pwede, hayaan mo muna ako mag explain, kasi di naman ako nagpapalusot eh. May meaning talaga y an. Rarrrr.. Ocge. Go! I.. I kasi, I love you and I will wait for you. Ang korni ko, pu cha. Pero alam mo ba, ngayon narerealize ko na pag nagmahal ka ng totoo wala ka ng pakialam ku ng sabihan ka man ng ibang tao na korni ka ang mahalaga mapakita mo sa taong mah al mo na totoo yung nararamdaman mo. Natahimik naman ako, Waahh. Talak ako ng talak! Yun naman pala eh. Promise? Yap.

Wahh. Lalo pa tuloy akong nagguilty, kasi kanina pa habang talak ako ng talak na kangiti lang talaga siya as in kahit anong sigaw ko. Waahh. Engot mo rian. Hindi ka na galit? Hindi na, eh kasi naman eh bakit di mo cnb agad? O kaya may note man lang na exp lanation sa mga pnggagagawa mo! Para saan? Alam ko namang hindi rin naman mahalaga kahit anong gawin ko dba? Tska, hindi ka tumitigil sa kakatalak kanina eh. Paano ako sisingit? Ehh. Sorry na. Haha. Ndi naman ako nagalit eh. Kaya hindi mo kailangan mag sorry. Ang epal mo!! Waahh. Bakit ba masyado siyang mabait?! Hala. Bakit? Wala!! Graarr!! Hala. Sorry na? Okay cge na. Bye. Waatta. Ayaw ko na!!! Bago pa lalong magkandaloko loko ang isipan ko eh, lumayas na ako. Uo alam ko mu khang aning, ako tong nagsosorry at ako tong may kasalanan tapos ako pa yung nag alit sa huli eh noh. ________________________________________ ________________________________________ O anong nangyari sayo? Wala? Ay naku sis, smen ka pa nagtago ah. Eh kasi ganito... Blahblah. Nagkwento ako. HA?! What?! Eh?! Sabi ko sainyo eh. Pero sis, kasi ano, ang tagal mong naghintay tapos mapupunta lang sa wala? Hindi ka pa naman sure, nalilito ka lang for sure. Tapos kasi ano.. Ano? Feeling kasi naman, hindi.. Eh, ikaw na nga Mia! Eh?! Sige na! Nag-away pa eh no! Sige na nga! Feeling naman si Blue yung Pink paper guy!! Chapter 55 Huwat?! Tumawa ako ng tumawa. Teka, Rian, anong nkktwa?! Bakit? Seryoso? Panu niyo naman nasabi? Wala. Feeling lang namin, kasi-.. Basta! Diba? Uo nga. Naalala mo nung binabasa namin lahat nung letters tapos pgdating mo dpt ssbhn na namin sayo kaso biglang nagtapat si Kirby tapos si Blue hindi naman nag react? Pero wala feeling talaga namin eh. Dba? Kilala mo naman siya? Malalim talaga siy ang tao? Ek. Malalim din si Kirby eh? Tapos, pwet si Blue? Pwet as in poet ah.

Eh? Poet din si Kirby. Promise! Nagtinginan sila. Teka nga, bakit mo ba pinagpipilitan na si Kirby yung pink guy ha! Umamin ka nga, You do like him, dont you? Natahimik ako.. Okay! Para walang gulo! Gagawa ako ng paraan! Todo mega hyper ang pag iisip ko habang papunta ako sa building nila Blue. Hindi ko alam kung gusto ko talagang malaman ang katotohanan o iniwasan ko lang talaga sagutin yung tanong nila?! Rar. Hay naku. Bakit ba ang layo layo ng building nila Blue? Alam niyo bang ayaw na yaw kong pumupunta dito kaya si Blue lagi pumupunta sa building namin! haha. Pero okay rin pala na ganito kasi hindi pa ako tapos mag isip eh noh! Ano ba natatandaan ko?! Na sinabi ni Pink boy? I mean sinulat? Uhhmmmm... "wag ka ng umiyak" Nyek! Ang hirap naman kasi mag isip noh! Bakit ba ngyri toh after ng P6 class namin eh napudpod na yung braincells ko nun!!! Sobrang torture na ito!!! Uhhmm.. Okay. Okay..Inisip ko ng mabuti.

Tama! Tiningnan ko yung building nila Blue, anlapit na o. Ilang hakbang na lang. Itutu loy ko ba toh? Waahh. Baka pag sisihan ko?! Sayang ang pagod ko!!! Huminga ako ng malalim tapos tumalikod. Hay. Si Kirby dapat ang una. PU cha. Babalik ako sa building namin! Hayy.. Kirby! Arian?Usap tayo. Pasaway din kami no! Cutting? Uy hindi ah! Wala talagang teachers kasi may meeting sila! Bakit? Ano yung nakalagay sa huling huling pink paper na binigay mo sken? Huminga siya ng malalim... I just wanna see you happy. Woah?! Tama. Eh yung kumpletuhin mo nga. Ano? Para saan ba toh? Kahit ano mang pilit maging masaya. Sabihin mang ika'y kinalimutan na. Sa tuwing

nakikita kita. Hindi ko mapigilang isiping.... Well, kasi sa lahat ng nbasa ko ito tlga yung tumatak sa isip ko, kasi nakakarel ate din ako dito. Nagkamot siya ng ulo tapos... Hindi ko alam. Poooff. Ewan ko pero parang may *pooff* This cannot Tumakbo uli ako sa building nila Blue. Kahit ano mang pilit maging masaya. Sabihin mang ika'y kinalimutan na. Sa tuwing nakikita kita. Hindi ko mapigilang isiping... Kumpletuhin mo. Lumaki yung mata niya. Anong pinagsasasabi mo?! Basta! Hindi ko alam. Umamin ka nga Blue! Ikaw ba si Pink Paper guy?! Pinigilan niyang tumawa. Ako? HAHA! Rian naman, alam kong may pagnanasa ka sken pero wag mo naman xdong pahalata! Chapter 56 Seryoso? Anong seryoso?! Kaw ah. Wag ka xdong pahalata! Mukha mo! Gwapo! Tumalikod na ako kay Blue. Medyo nakahinga ng malalim pero magulo pa rin. Gwad. This is so confusing Pero sino ba talagang gusto ko?! Ay sapak. Itatak mo nga sa utak mo Rian. Steven.Steven.Steven!!!! ~Ice Cream House Tulala ka dyan? Ehh. Lumamon ka na nga lang dyan. Odi Cge. Ano bang nangyayari sken? Paano ko nga ba nalamang mahal ko na si Steven dati? A nu-ano nga ba yung naramdaman ko? Anu-ano nga ba yung ginawa ko para pigilan yun ? Hindi ko na gagawin yun. Hindi effective. Ekk. Ano bang pinagsasasabi ko?! Asan na ba sila Karen? Wala naman akong makausap dito! HAHA. Tiningnan ko siya. Sorry naman. Maya maya, habang lumalamon siya.... Blluuee!! Napatingin ako sa babaeng nasa harap namin. Maganda.Sexy.Chinita. Chicmagnet tlg a tong bespren ko. Honey?!!! Honey?! ________________________________________ ________________________________________

Hunnie! What? Nagulat ako sa sigaw ni Jara. Gawd. I was sleeping. Happy Monthsarry! I smiled at her. Ohyeah. Here. Kinuha ko yung box sa bulsa ko at binigay sa kanya. This is for you. Awts. So sweet. Umupo siya sa tabi ko tapos niyakap ako.. I love you sssoo much. I smiled at her. I know. Uhuh. You should. Jara? Yap? Hindi ka ba nagsisisi? Saan? Na bumalik ka sken? I mean, uh. Alam mo na? Of course not.Nagsisisi ako kasi sinayang ko yung mga oras dati. But it doesnt r eally matter now. Nandito ka, and that's what makes me happy I smiled at her. Eh ikaw? Hindi ka ba nagsisisi na kasama mo ako ngayon? Nope. Actually ito na nga yung pangalawa sa pinaka tamang desisyon an ginawa ko sa buhay ko eh. Really? Uhm, so honey, what's the first? Chapter 57 Honey?! Blue! What are you doing here? Wala lang. So where's Kirby? Tumitingin si Blue sa akin. Uhm. Rian si Honey. Honey si Rian. Ngumiti ako sa kanya, Tapos she smiled back naman. So si Kirby asan? Uhm. Hindi ko lam eh. Please call him naman o, i forgot my phone kasi eh. Uhm. Cge ako na lang. Nagthank you siya at ako naman tinawagan si Kirby. Damn. Ewan. Parang kinakabaha n ako na ewan. Honey? Yup? Busy eh. Ah, I'll wait na lang muna. So friend mo rin si Kirby? GF ka ni Blue noh? Ha? No. Hindi ko siya BF. Ah. Haha. Okay. Tapos bumulong ako kay Blue Kaano ano siya ni Kirby?

Si Blue naman, medyo nagulat... Ako na lang sasagot, I'm Kirby's long time girlfriend ________________________________________ ________________________________________ Really? Uhm, so honey, what's the first? Nginitian ko siya. HAHA. Sa abot ng aking makakaya. No regrets, Steven. You made the right decision. Hahaha. Honey naman. What's the first? It is when I chose Rian over you.. What?! Nginitian ko siya. Tell me you're joking?! So ano yung mga days na ang sweet sweet mo?! This is my sweet revenge Jara. Uhm. Well not really, I just wanted to prove my w orth to you. And I have no regrets, napatunayan ko lang kung gaano ako katanga na mahalin ka dati but what matters most eh alam ko na kung sinong dapat. At kun g sinong mahal ko. Kinuha niya yung box na binigay ko tapos binato sken. So what's that all about?! Para saan pa yang monthsarry gift na yan?! Sinong nagsabing monthsarry gift yan? That is my way of saying goodbye... Umiiyak na siya. Uo, medyo naguguilty ako. Pero at the same time masaya kasi nga naprove ko na ma hal ko na talaga si Rian. Tell me you're joking. I'm sorry and thank you. I'll be leaving tomorrow. Tumalikod na ako sa kanya at naglakad palayo. Anong lesson? Wag mong babaliwalain ang taong nagmamahal sayo ng lubos kasi baka sa dulo marealize mo na mahal mo rin siya, pero sorry huli na ang lahat. Kaya pagkauwing pagkauwi ko sa Pilipinas, todo na ito! Papakita ko na talaga ka y Rian kung gaano ko siya kamahal. Chapter 58 Lumaki yung mata ko. WT.H? You look so shocked? Ah eh sorry. Tinap ni Blue yung likod ko. Honey? Una na kami ah. may lakad pa kasi kami eh. Really? Cge na nga. Tapos inalalayan na ako ni Blue maglakad palabas ng ice cream house. So kaibigan mo talaga si Kirby? Uo. Waht. ang daming tanong sa utak ko. Akala ko ba bestfriend kita?! Uo nga. Kung alam ni Blue na may gf si Kiry bakit hindi man lang niya ako sinabihan!? Bakit hindi mo sinabi?! Ang ano?! Na may gf siya?!

Eh kasi.. Ano?! Eh kasi akala ko it wont really matter. Kasi mahal mo pinsan ko dba?! Tumahimik ako ng sandali. Bakit nga ba ako ganun naapektuhan?! Kahit na Blue! Niloko ako ni Kirby! At parang niloko mo naren ako!! Naglalakad pren kami. Papunta saan? Sa kawalan na ata. Hindi kami nag-uusap. Parang pareho kaming nagpapahupa ng init ng ulo. Galit ka pren? Hindi ako nagsalita. Hindi naman ako galit. Pero hindi rin naman ito pag-iinarte . Unfair yun diba? Sinabi ko na dati, na kung may nagawa, magagawa na maaring makasakit sayo sa kah it anong paraan, gusto ko lang malaman mo, na hindi ko gnusto yun. At kahit kail an hindi ko gugustuhing saktan ka. O kahit makita ka lang masaktan. Ayoko nun. P ro kung galit ka sken, naiintdhan ko yun. Tapos tumuloy lang kami sa paglalakad. Gusto ko siyang kausapin, natatakot akong iwan niya ako dito, pero prng wlang lu malabas na salita sa bibig ko. Tokwa naman o. At nung paliko na kami sa kanto ng school. Nakasalubong namin ang taong pinaka a yaw kong makita sa mga panahon na yon.. Si Kirby. Rian? Uy naiwan mo ito sa labas ng locker mo. Inabot niya sken yung nb ko sa ECO. Salamat. Bakit parang ang putla mo? Si Blue ndi naman umiimik. Pakialam mo ba?! Magsama kayo ng Honey mo! Nyemas! Honey? Pare si Honey, bumalik na. Ha? Pero Arian! Shut up! Hinatak ko si Blue tapos ayun iniwan namin siya. Bahala siya! You like him. Dont you? What made you say that?! Kasi kung hindi, bakti ka ganyan makareact? Chapter 59 6am. Nagising ako sa tawag ni Blue. Sasama ka ba? Saan? Mamaya ng 11 yung dating ni Steven. Nagulantang ako. What a term Rian. Tsk. I almost forgot. Oh shoot. I totally for got about it. Still there? Yeah. Ano? Sama ka? Yes. Susunduin kita ng 8am.

Bl-... Toott.. Shoot. He's still mad. At obviously, ako na naman ang may kasalanan. Ang epal ka si ng kahapon eh. Kung anu anu pa kasi sinabi ko! Waa Nagmuni muni lang muna ako. Ano nga ba talagang nararamdaman ko?! Naguguluhan na ako. Saktong 8am dumating si Blue sa bahay. Nag hi lang siya kela Mommy tapos umalis na kami. And he's not even talking to me! Malapit na kami sa airport nung nagkaroon ako nglakas ng loob kausapin siya. Blue? Sumulyap lang siya sa akin tapos tumingin na uli sa road. Still mad? I'm sorry. Medyo nag smile lang siya pero hindi man lang siya tumingin sa akin. Hay. Okay I know, it was my fcuking fault pero dont you think this is too much?! Nilo ko niya ako at alam mo na may gf siya! But you didn't even tell me! I told you I'm sorry, and it wasnt my intention to hurt you. And you dont even k now the whole story but kept on bragging. So what's the whole story?! Why ask me? Tanungin mo si Kirby. And why?! Coz I dont have the right to tell you. Nakarating kami sa airport na halos maputol ang litid ko kakasigaw. Pero siya pa rang ang calm pa niya. Tapos napakawalang expression ng mukha niya. Grrraarrr. A nnoying eh?! Bumaba na kami sa kotse niya at naglakad na parang hindi kami magkakilala. Wah. Okay alam kong hindi ko siya dapat masyadong awayin. Dahil una, ako nga yung nag sosorry dba? pero ako pren yung naninigaw. Pangalawa at pinaka importante... Baka pag napikon na siya ng sobra eh magcommute ako pauwi! Kaya nagpipigil pa ako sa lagay na yun! So ayun tumayo lang kami.. At yes, doon ko lang na feel yung EXCITEMENT na makita si Steven uli. Darn. I mi ssed him big time. Matapos ang ilang minuto ng pagtayo. Pooof. Nakita ko na siya. Uo, bumalik na siya. Bumalik na si Steven. Chapter 60 Nkatulala lang ako habang papalapit siya sa amin. Hindi talaga ito yung ineexpec t ko. Kala ko dati pag nakita ko siya magtatatalon at magsisisigaw sa tuwa. But no, ito ako parang naka glue sa kinatatayuan ko. Masyado lang ata ako nalilito s a mga pangyayari... *Blag* Bigla ko na lang narinig na nahulog yung bag sa floor. Bigla ko na lang naramdam an na may yumakap sa akin.

Rian. Pati ata puso ko nalalag... Suddenly I felt sadness and happiness at the same ti me. parang ang OA diba? Ganyan din iniisip ko dati pag binabasa ko ma pocketbook ng yaya ko... Parang nakapa unrealistic?! Pero once na maranasan mo na, eto na lang masasabi mo "HAY" Bigla na lang lumabo yung paningin ko, at feeling ko pinahid yung yelo sa likod ko. Kanina pa masama pakiramdam ko, hindi kasi ako kumain ng dinner, hindi rin a ko nakatulog ng maayos, hindi rin ako nakakain ng breakfast idamay mo rin ang lu nch dahil quarter to 12 na. Rian? Bumitaw siya sa pagkakayap sa akin. Are you ok-... At yun na ang huling narinig ko. ________________________________________ ________________________________________ Thol, kumain ka muna. Busog pa ako. Okay lang yan si Rian, Chill. Anu ba kasi talagang nangyari? Langya naman pare o sabi ko ALAGAAN! HAHA! Uy grabehan! Inaalagaan ko yan ah!! Tapos nagtawanan sila ng mahina. Uo, medyo kanina pa ako gising. Ayaw ko lang imulat yung mata ko kasi natatakot ako sa sasabihin ni Steven, pati nren ni Blue. Kaso after few minutes minumura na ako talaga ng mga anaconda ko. tae. Gutom na talaga ako. So ayun minulat ko na yung mata ko Nasa bahay pala ako nila Steven. Wow. Namiss ko tong lugar na to. Pero siyempre, ang pinakanamiss ko eh yung gwapong tulog na may hawak sa kamay k o ngayon. hay. Kaguilty din eh no, kakarating lang niya sakit na bangs ang binig ay ko sknya! At dahil, hindi nakakabusog ang titigan lang si Steven eh ginising ko na siya. Medyo nagulat pa nga siya, gulo pa ng buhok. Ang cute niya. Rian? Okay ka na? May gusto ka ba? Wala ng masakit sayo? Ano bang nangyari? Grab e nag-alala talaga ako? I'm good. Thanks. But I'm really hungry na. Tumawa siya tapos nagpahanda na ng food sa maid nila. Ay uo nga pala, Para sayo. Inabot niya sken yung box na medyo maliit tapos may chocolates na nakapatong. xempre malamang obviously dba? hahaha. Ioopen ko yung cute n box Medyo natulala ako. medyo lang. Silver necklace siya na may pendant na ring. pretty pretty. Kasing pretty ko, na iimagine niyo na ba kung gaano kapretty yung gift sken? Uhm? Sabi ko gwapo yung pasalubong ko eh. Gwapo ba? edi ako na lang. Ha? Ako na lang pasalubong mo. Wag na mag-uuwi na lang ako ng askal! Why not?! HAHAHAH!!! Iuuwi na kita!

Grabe naman yun. Laking lamang ko naman dun! haha! Joke lang. Eh bakit naman to pasalubong mo sken? Napakamahal ata nito eh. Uo nga, mahal nga yan. Pero alam mo ba? Mas mahal kita. Chapter 61 <-- Si ako. Grabe, parang tumalon ata yung puso ko. Kilig dude!!! Ay, bola. Hindi ah. Totoo yun. Bleh. Tapos ayun nagkwentuhan lang kami, pero hindi pren mawala sa utak ko yung sinabi niya, grabe kinikilig talaga ako hanggang sa kaibuturan ng buto ko! Maya maya dumating na yung katulong nila Steven na dala ang food ko. HAHA. Shet. makakakain din, grabe gutom na gutom na talaga ko. Edi ayun, hindi ko na siya pinagsalita pa, kumain na agad ako. HAHA. Ang siba eh noh?! DIET AKO! Nung medyo malapit na ako matapos kumain, napansin kong nakatitig lang pala siya sa akin. Uy. Anu ba. Nakakaconcious ka naman eh.May dumi ba ako sa mukha? Wala. Eh bakit ka ba nakatingin dyan, ngiting aso ka pa Yabang nito Eh ang cute mo tingnan eh. Para kang isang linggong hindi nakakain. haha. Ang yabang mo rin ah! HAHA. Tapusin mo na yan, tapos labas tayo ah. Hay namiss talaga kita. ber laaabb this day. So ayun, tinapos ko na nga yung kinain ko tapos lumabas na kami... Pumunta kami sa mall. HAHA. So anu namang ginawa mong kalokohan sa States ha?! HAHA. Kapal din ng face ko para tanungin yun eh noh. Malay natin, COW (baka) kam i na! HAHAH HAHA. Ano.. Wala naman. Good boy nga ako eh Galing naman sa ilong! HAHA Hui hindi ah. Tapos ayun ikut-ikot uli. Nung napagod kami maglakad, sumandal lang ako sa may wall tapos siya tumayo lang sa harap ko. Ayaw mo nung gift ko? Ha? Hindi ah. Pretty ka nun eh. Bakit? hindi mo suot eh,. Napahawak ako sa mga leeg ko. Uo nga noh. Nakalimutan ko! Lamon kasi ako ng lamo n eh! Pero hindi! haha. Hindi ko pwede aminin! HAHA. Kailangan ng excuse Ayaw kong isuot. Tumingin siya sa baba. Tapos lumungkot talaga yung mata niya

Ayaw kong isuot, gusto ko ikaw ang magsuot sken. Tapos nilabas yung box sa bag ko. See? See? Matalino talaga ako! HAHA Tumingin siya sken tapos ngumiti. Kinuha yung box sa kamay ko tapos ayun. Nung p agkatanggal niya nung necklace sa box nakita ko yung pendant sa gilid ng box. Yu n ata yung talaga yung pendant nung neckace eh. Bakit kaya niya tinanggal eh pre tty din naman yung pendant. Star na may diamonds echas. So ayun sinuot na nga niya sken yung necklace. Tapos yung mga babaeng dumadaan s a harap namin sobra kung makatitig.. Ang swerte ko daw. Ang gwapo ng bf ko. Aba! !! HAHA. Bakit angal kayo?! Eh teka, ang pinaka malupit na tanong.. BOYFRIEND ko nga ba?! Pagkasuot niya ng necklace sken medyo lumayo siya tapos kinamot yung ulo niya. Mas bagay pa ata sken yan eh. Ang kapal! Joke Ang galing. Bagay talaga sayo. Sa bagay kahit ano naman bagay syo eh. Aba. Ano bang meron sa States at pumunta ka lang dun naging bolero ka na! Hala. Hindi ah. Marami lang talaga akong narealize dun. At ngayon wala na akong gustong oras na sayangin Okay. Speechless na naman ako haha. Naglakad na kami palabas nung mall. Tae. Daming tumitingin babae! Kung dukutin ko kaya mga mata niyo! Kainiiisss!! Nakakainis!! Bakit? Dami kasing nakatingin sayong babae e So? Anung so? Eh wala naman akong pakialam sknila. Talaga lang ha?! Uo naman. Dami ring nakatingin sayong lalaki eh! Malamang! maganda ako eh!!! Ay. Haha! Joke lang Bigla niyang kinuha yung kamay ko tapos hinawakan. Wattaa... A-anong ginagawa mo?! Wala. Gusto ko lang magmayabang. Ha? Gusto kong makita nila na ang swerte ko, kasi hawak ko yung kamay ng taong mahal ko. Mahal daw oh. Super kilig na sana ang lahat eh kaso pag tingin ko sa daanan, .... Nakita ko si Kirby, nakatingin lang siya samin. At.... Kasama niya si Honey. Chapter 62 Nakatingin lang siya sa amin, at haha. nakapulupot si Honey sa kanya. Teka nga... Eh ano naman sayo Rian? Hawak mo kamay ng mahal mo diba? Pero hindi eh, sa tuwing nakikita ko siya, naalala ko yung panglolokong ginawa n iya, at siyempre, wala naman gustong maloko diba?

Uy si Kirby oh? Tama ba? Siya yung kapartner mo dati sa event diba? Ah-.. Yeah. Nagulat na lang ako nung naglakad si Steven papunta dun, tapos sila naglakad din . So parang magkakasalubong kami. Shet. Ayaw ko nito ah. Thol, musta? Ah eh. Okay lang. Tapos tumingin ako kay Honey. Arian, right? it's nice to see you again. Tumingin siya kay Steven. Your boyfie? Uh-oh... Anong sasagot ko dude?! Pag uo, eh panu kung hindi?! Edi pahiya naman ako! Kung hindi, eh panu kung oo?! Waaahh. Uhhmmm.. Haha. I'm still courting her. Ow. Tapos tumingin siya sa kamay namin, huwat. Uo nga pala magkaholding hands kami! Uhm. Sige Honey, we gotta go. Tapos ayun, umalis na kami. Courting? Kelan pa? Poof. Kanina lang pagdating ko. Weh. Hindi ka naman nagtanong eh. Pinayagan ba kita? HAHA. Pacute din ako eh noh. Para saan pa? Sa ayaw mo at sa gusto, liligawan kita. Ang na sayo lang eh kung sasagutin mo ako. HAHA Ayos ka rin ah Siyempre. Pero infairness may point din siya. Kasi for me, hindi rin naman dapat tinatanon g kung pwede manligaw eh. Sinasabi, uo. Kasi diba, just to inform her lang. lal o na kung manhid yung girl Kasi diba, madalas, kaya nila sinasabing paasa tayon g mga girls kasi pumapayag tayong magpaligaw e di naman pala nten sila like. Per o hindi rin nila naiitndhan. Gets niyo ba? Malayu-layo nren yung nalakad namin.... Tapos napatingin ako sa kamay nmin. Hawa k pa rin niya ako. Sana ganito na lang lagi. Sana... Sana, hindi na niya ako bit awan. Tapos nung may taxi na edi malamang sumakay na kami. Edi ayun, hinatid niya muna ako sa bahay namin. Salamat Salamat din Binitawan na niya yung kamay ko. Tapos tiningnan niya yung kamay niya. Mukhang lalagyan ko to ng plastic mamaya pag nagshower na ako ah. Huh? Bakit? Para hindi mabasa! Haha. Para andun pren yung amoy ng kamay mo! Ang epal tlga nito! haha Kiliiggg... Nung pagpasok ko ng bahay. Tiningnan ko yung cellphone ko. May 30+ na messages. haha. buong araw ko kasing hindi ginalaw yung phone ko. In

iscan ko lang. Teka parang may kulang? Iniscan ko uli. Damn. Hindi pren nagtetext si Blue. Galit pren ata siya sken eh? Tapos nun nagbeep uli yung phone ko. From: kirby. Why can't you just talk to me? Nahihirapan na ako. :c Chapter 63 Uuuuulllllluull. At siya pa ang may ganang mahirapan?!! Dinedma ko lang yung text niya. Magsshower na ako. Haha. Sapat na yung nasira ni ya, tama na. Pagkatapos ko magshower, okay! ready to sleep! HAHAHA *beep* Ay. Panira. From: Kirby. Labas ka. Please. :c Panira nga talaga. Asa ka boi. Inayos ko na yung kama ko, tapos ayun. natulog na ako. Pero nung nakapikit na ako. May naisip akong kasamaan Uy hindi naman pala masya do!! Nagreply ako. See mabait ako? Cge. Hintayin mo ako. Nagreply siya. "Sige kahit gaano katagal." natulog na talaga ako after nun. HAHA. magkakasubukan tayo ngayon. Malipas ang ilang oras, biglang kumulog. Kaya nagising ako.Waaa. Ang spoookkkyy eh. Tiningnan ko yung orasan ko. Watta. 2am na. Oooppsss.. Biglang sumagi sa utak ko si Kirby. Okayokay. Medyo nag-alala ako. So sinilip ko siya sa bintana ko kita naman mula dun yung labas nung gate namin, Wala siya. pero buti rin naman... ba?! Kung naulanan siya or someting. Baka ako pa masisi d

So ayun, pinahupa ko yung lakas ng ulan tapos nakatulog nren ako.. Riiaaaann!!! Nagising ako sa sigaw na yun. Takte. Aga aga naman eh!!! Minulat ko yung right eye ko. Inaantok pa kaya ako... Kkuuuyyaaa?! waaaahh! Kuya!!!! Bumangon agad ako sa kama at niyakap siya. At uo, may kua ako. AT MALAMANG, gwapo dba?

Nasa lahi eh. Hindi siya umuuwi s

a bahay namin kasi malayo nga yung university na pinapasukan niya so pinayagan s iya nila mommy mag dorm! Hoy namiss kita. Kuyya!! Bakti ngayon ka lang umuwi? I hate you! Hate you too sis haha. See? We really hate each other! Ay. Wangak ka! Weh?! Kakarating mo lang mangaaway ka! Halika nga dito! Hinatak niya ako papunta sa guest room namin. Naku. parang alam ko na ah. Dun k o kasi tinambak lahat ng kalat ko eh!! Pagkabukas niya ng pinto. Weh?! Nagulat ako sa nakita ko. Parang hindi makatotohanan! Chapter 64 Weh paano ngyri toh?! Ang linis ah! Nawala lahat ng kalat ko? Watta. Asan yung mga gamit ko? *pak* Para san naman yun?! Wangak ka talaga! Ayun ohh!! Tinuro niya yung kama.

Kirby?! Oh bat andyan yan? Sira ka! Anong gngwa niyan sa labas ng bahay nten ha! Ewan ko? Ano n namang kalokohan toh? Aber? Wala. Malay ko. Labo nito ah. Inaapoy ng lagnat yung tao! Hindi tao yan!! Naakku! Kung hindi lang kita mahal!! Tinaas ko yung kilay ko. Alagaan mo yan! Kuya?! May yaya naman ah! Basta! Tapos lumabas na siya. WT?! H!! okay. okay. Mean ko noh? Pero ewan ko. I admit, I'm a bit worried. Pero yung sup er na ewan. Hindi ah. Inis pa nga ako. Ang tanga niya eh Tas karma na ren niya yan. So ayun, nagdadabog na umupo ako sa couch na tabi ng window. Naku. Watta a day. Tapos biglang gumalaw yung engot A-.. Arian... Problema mo?

Wow sama mo Rian!! Hindi na uli siya nagsalita. Hala. baka nadedo na yun! WAHAHAH! JOKE ONLY Hinawakan ko yung noo niya.

Init! Pramis ang init niya talaga. Kasalan mo yan Rian! hala ka! Erase!! Bakit ako?! Sino bang ngsabi siyang maghintay siya? Ako. Nakonsensya naman ako ng bahagya dun. TAKE NOTE! BAHAGYA! So ayun, humingi ako ng wet towel sa katulong namin. Tapos ayun, okay okay. Ako na magpupunas sknya. See? Naku. Mabait pren ako! Nilapag ko na yung pampunas sa side table tapos ayun pinunasan ko na siya.. Takt e. Sa tanang buhay ko, believe it or not! First time kong mag-alaga ng may sakit ! HAHA! Ako ang pinagsisilbihan dito tapos ganito?! Weh arte ko eh no. Ar-.. Kabayo! Nagulat ako sa bigla niyang paghawak sa kamay ko. Ang init init pa ng kamay niya . Sorry na. Hinang hina pren siya. Pero buti naman naiintndhan ko yung sinasabi niya. Pero t initigan ko lang siya. Feeling naman niya! Hmmpff!! Sorr-.. Rian! Biglang lumaki yung chinitong mata ni Steven. Pati mata ko lumaki rin nung makita ko kung saan siya nakatingin.. Hawak pren ni Kirby yung kamay ko. Tapos hindi ko pa naalis yung kamay ko sa tow el na nasa noo niya! WAA Chapter 65 Bigla kong binitawan yung towel na nasa noo ni Kirby kaya nahulog yun sa mata ni Kirby. Awts. Sorry. Tumayo agad ako. Whew. Act normal. Wala ka namang ginagawa ah! Naman. Napaka wro ng timing naman nito. Hello? He just gave me a blank face. Damn. Tumingin ako kay Kirby. Ok. Tiningnan ko siya ng masama. Tara? Hinatak ko si Steven palabas nung room tapos hinila ko siya pababa ng sala. Pagdating dun, binawi na niya yung kamay niya sa pagkakahawak ko. Are-.. Are you.. Huminga ako ng malalim. Are you mad? Huminga din siya ng malalim. Of course not. Ngumiti ako.

But I need an explanation. Okay. So ganito kasi yun... So naging story teller ako. Kinuwento ko sknya lahat. Okay. Medyo lahat. Sini mulan ko dun sa nagtext siya. Hanggang dun sa yung naabutan niya. Before nun. Tumingin ako sa lupa. Time na ba? Sasabihin ko ba? Kailangan ba? Paano kung magalit siya? Tiningnan ko siya. Wala pa rin akong nasasabi. Tapos siya nakatingin lang sa aki n. Nakatayo lang kami, weh. Hindi uso upuan smen! Dagdag kaba yung pagkangawit ko sa kakatayo eh. Hindi ko namalayan umiiyak na pala ako. Tae. Ang alat talaga ng luha. Whew. Sge. Kaya mo yan Rian!! Kasi ganito-.. Shhh.. Bigla na lang niya akong niyakap... Tama na. Ayaw kong nakikitang umiiyak ka. I'm sorry. I'm really sorry. Sorry. But, I assure you. Wala talagang kaming ginagawang masama. I know.? Ang nangyari lang naman dati eh yung sinabi sken ni Kirby na mahal niya ako at "nanligaw" siya. Pero bakit ba hirap na hirap akong sabihin kay Steven, eh hindi naman nging kami diba? Siguro kasi dumating sa point na nag doubt ako. Nag doubt ako kung sino na ba ta lagang mahal ko. Chapter 66 Ginulo niya yung buhok ko tapos umakyat na uli kami sa guest room. Pagdating nam in dun, nakaupo na lang si Kirby sa may couch. Arian, Steven, una na ako. Salamat. Sorry sa abala. Cge thol. Ingat. Tapos ako nagsmile lang nung tumingin siya. Now, I'm starting to feel sorry for him. BUT I still hate him for playing on me. Damn why can't I just get over it? What with the face? Kinurot niya yung pisngi ko. Wala. Arian pren tawag niya sau? Hmm Hindi kayo naging close? Nung time na yun, pumasok sa utak ko lahat nung mga sekretong sinabi nmn ni Kirb y sa isat isa. Yung mga gimik. Lokohan. Trippings. At kung anu-ano pa... Bakit n ga ba? Hindi. Lumabas kami ng bahay ni Steven after niyang makipagkwentuhan kay Kuya. Uo. Supe r major hyper. Ay naku. in short ber close sila ni Kuya. Bakit parang kanina ka pa malungkot? Ha? Wala. Hindi naman eh. Siguro pagod lang ako. Nakausap mo na ba si Blue? Hindi pa. Naglaho nga yun eh. Medyo kumunot yung noo niya. Baka sa akin lang naglaho si Blue. Baka galit pren siya sa akin kaya hindi siya nagpaparamdam. Bakit sabay sabay silang nawala? Pumunta kami sa park. Nag swing. Hay. Ewan pero parang nakakaalis lungkot talaga

ang mga park. Parang natatangay ng sariwang hangin yung mga problema ko nang PA NANDALIAN. Alam mo ba, namimiss ka na nila Mommy. Talaga? Miss ko na rin sila. Pati yung brownies niya. Tumawa kami pareho. Hay. Natuwa naman ako ng bahagya dun. Well paano ba yan? Pa g nagkataon hindi na ako magkakaproblema sa parents-in-law ko! haha Magkwento ka naman. Ha? Tungkol saan? Sa kahit ano. Andami ko siguro kasing hindi na alam. Xempre gusto ko naman updat ed ako Nyak? Wala naman akong makukwento. Kasi wala naman halos nangyari nung wala ka. Weh? Wala nga ba? Pagktapos nun hindi na siya nagsalita. Kaya ako ngbuntong hininga na lang. Mayamaya kinuha niya yung phone niya. May tinawagan. Hindi ko naman narinig kasi lumayo siya. Pagbalik niya sa swing hindi pren siya nagsalita. After niya makareceive ng text saka niya ako kinausap. Alm mo ba, nararamdaman ko talaga na may problema ka. Pero ayaw mo namang sabihi n. Nakakalungkot pero naiintdhan ko naman, matagal tagal rin naman akong nawala. Kaya pinapunta ko na lang si Blue dito. Kahit medyo masakit, makita ko lang na okay ka na. Okay nren ako. Tska, gagawin ko lahat bumalik lang tayo sa dati. After nun, nakita ko na si Blue papalapit sa amin. Sige. Tumayo na siya sa swing. Nakonsensya naman ako. Anu ba yan Rian. Hinawakan ko yung kamay niya. Sorry. Sorry talaga. No need. I understand you. Text nlng kita maya Itong araw na ito ay punong puno ng "SORRY"... Hindi siguro uso smen yung hirap sa pagsosorry noh? Ayun, umalis na siya ng tuluyan. Tapos umupo naman si Blue sa bench na malapit s a swing. Still mad? Nope. Bakit di ka dito umupo? Tinuro ko yung swing na inupuan ni Steven. Di ko trip umupo sa swing. Okay. So, anong problema? Bakit ka ba ganyan? Hindi lang ikaw may problema sa mundo Rian. Umiling ako. Wow. Too much pain. Eh anong problema? Problemang hindi mo kailangang malaman. Lumapit ako sa kanya. Alam mo, hindi tama yung pinapakita mo sa pinsan ko. Ha? Anong ginawa ko? Hindi mo dapat pinapakita sa isang tao na malungkot ka kung hindi mo rin naman s asabihin kung bakit. Alam mo bang torture yun sa kanya?

Hindi ako nagalit. may point siya. I didnt mean to hurt him I know. Tapos niyakap niya ako. I'm sorry best. Para saan? Sorry kasi wala ako sa tabi mo nung kailangan mo ako. Gusto ko lang naman magkar oon kayo ng time ng insan ko eh. Hindi ko ginustong isipin mo na iniiwasan kita. So you're back? Absolutely.

Chapter 67 Absolutely. That made me smile. Finally, he's back. After nun, hinatid na niya ako sa bahay. Ah, kuya... Si Blue nga pala. Bespren number 3 ko. And he's Steven's cousin. Inintroduce ko rin si Kuya kay Blue. Ayun. Nagsmile naman sila preho. Nice meeting you bro. At yun, umalis na si Blue. Kaya aaky-.. At san ka pupunta? Eeeeeekkk. Kuya. Kuya mo mukha mo. EXPLAIN. I was FORCED to sit down and EXPLAIN?? Eh ga goh pala yun eh. Sana sinabi mo agad para hindi na nakalabas ng buhay yun dito! Kuya naman! Sana pala sinabi ko agad noh? Sa susunod ha. Piliin mo ng maayos yang mga lalaking umaaligid sayo! Yung Blue n a yun! Matino ba yun?! Uo naman. Chuchu ng kuya ko eh noh. pero labs ko yan. At ilang taon ka na? Connection? Basta! I'm 15 years old dude. BAWAL KA PANG MAGSYOTA! Toink. Except na lang... Ano? Except na lang kung si Steven. Dahil sa kanya lang ako may tiwala. Muntik na ata akong mabulunan sa sinabi niya. MUNTIK lang. Kasi wala naman akong kinakain eh! Tapos tinapik niya yung shoulder ko. Okay. You can rest now. Uh. You're such a darling Kuya!

HA.HA. Pag akyat ko sa room. Tinitigan ko lang yung necklace na suot ko. Yung necklace na bigay ni Steven.. Kaso dahil dun, may naalala pa akong isang necklace. Necklace na bigay sken ni Kirby. I? I for I love you. and I will wait for you. Damn you Kirby! ________________________________________ ________________________________________ Nagising ako ng 8am. Chineck ko yung phone ko. Taeng yan. Hindi man lang ngtext si Steven! Poooff Lumabas na ako sa kwarto ko, dahil nagugutom na ako. Lechugas na Steven yan hindi man lang nagtext! Lechugas? Tas tawa ng tawa si Kuya. Uo! Good morning! Napalakad ako ng paatras. Familiar yung boses eh. Steven?! Eow. Bakit ka andito? Wala. Bumibisita. Uy yung kanina, joke joke joke lang. Okay lang:P Sorry hindi na ako nagtext ah. *pak* Susko Rian! Hindi ka ba nahihiya! Bakit na naman?! Tingnan mo nga itsura mo?! Napatingin ako sa salamin sa sala namin. WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA.. Tumakbo agad ako paakyat sa kwarto ko. Damn! Nakapajamas. Magulo ang buhok! Hindi pa ako nagtoothbrush at may muta pa a ko!!!!!! Wala na akong mukhang ihaharap kay Steven! WAAAH Maya maya. May kumatok sa room ko. Pero bago ko pa buksan, nagsalita na siya. Rian, I gotta go. Ah nga pala, nag-aaya si Blue mamaya. Gimik daw, sama mo nren sila Mia. Tapos tumahimik. Umalis na? And, I dont mind seeing you at your worst. Mahal kita. Chapter 68 I dont mind seeing you at your worst. Mahal kita. Okay. Speechless ang beauty ko. Nahulog ata panty ko sa kilig eh! Naligo na ako tapos bumaba. Tawa pren ng tawa si kuya. Ang epal mo! Bear with it sis. Yah right. You're such. I know, I'm such a hottie. WHATEVER. FEELER. Nagtawanan lang kami, pati sila yaya natatawa na lang smen. Aso't pusa kasi kami , pero labs na labs namin ang each other.

After niyang ubusin yung ice cream. Lumapit siya sken tapos hinawakan niya yung mukha ko. What are you doing mister? Nothing. Just can't believe it. What? Steven's courting you?! Tapos tawa siya ng tawa. Anong nakakatawa?! Wala. Kala ko kasi may taste si Steven eh! Ang yabang mo kuya!! Tapos pinagbababato ko siya ng throw pillow! Ang yabang eh. HAHA. I was just joking. But remember, jokes are half meant! Duh!!! HAHA. But seriously, I'm happy for you, alam ko namang matagal mo ng pinagnanasa an si Steven eh! Tiningnan ko na lang siya ng masama. Anong masasabi ko? Totoo naman? After namin kumain ng lunch umakyat na ako sa room tapos tinawagan sila Mia at K aren. Tapos naghanap na ako ng susuotin. Excited? Kaso pagbukas ko nung cabinet ko, nakita ko yung box ng necklace na bngay sken ni Kirby. Damn. Nilagay ko siya sa side table ko. I'll talk to him na. Umupo ako sa kama ko, inisip ko yung "meaning" DAW nung necklace na binigay sken ni Kirby. Eh yung binigay kaya sken ni Steven? May chuchu din? Lumipas yung oras... Sinundo na ako ni Steven. Kuya is with us nga pala. Tuwang tuwa naman sila Mia. Pumunta kami sa mall, tapos nag ikot. Naglaro sa Time Zone. Tae. Tapos nag CR s i Steven at Kuya. Hmmmm? Naglaro kami ni Blue nung pukpok the crocodile chuva. Basta yun! Ako yung hamm er yung pinangpupukpok ko, siya kamay niya. Ang saya Stev-..... Napahinto si Kuya. Tapos tumingin siya smen ni Blue. Noon ko lang napansin si Steven na nakatayo sa gilid namin. Nakatingin rin lang siya smen. Bakit? Tawag ka nila Mia. Tas kumamot ng ulo si Kuya. Pagdaan niya sken siniko niya ako. Tsk. Napakunot na lang ako ng noo. Ano daw? ________________________________________ ________________________________________ Nakipagkita ako kay Kirby. Sabi ko naman diba, kakausapin ko na siya. 4pm dumati ng ako sa ice cream house andun na siya. So umupo ako, ang formal ng dating. Fo rmal pero sa ice cream house? I mean, basta yun! Kaba. Sakit. Lungkot. Inis. Halo halo. Hindi ko na alam kung ano yung dapat kong maramdaman. I'll explain. Nagnod lang ako.

Si Honey, she was my gf for 2 years. Pero umalis siya, para maging scholar sa ib ang bansa. Walang closure yung relationship namin, kaya umasa ako na babalikan n iya ako. But months passed, kahit anong letter, text, e-mail na galing sknya ang natanggap ko. Tapos nakilala kita, you helped me ease the pain. Tapos bumalik s iya... And now, I dont know what to do. I don't wanna lose you, but I can't give her up too. Sa family nila nakasalalay yung business ng dad ko. Bumabagsak na k asi yung company niya. Tumulo yung luha siya. Pero pinunasan niya agad yun. I forgive you. Tinaas niya yung ulo niya. Uhuh. Pagpasok ko palang sa pinto nung nakita ko siya , nakayuko na siya. So you'll give me another chance? Hindi. But? Forgiving you isnt the same as giving you another chance. Nilapag ko sa table yung box na pinaglalagyan ng necklace na binigay nya sken. K ahit kelan hindi ko yun sinuot, at kahit kailan hindi ko isusuot. Lumungkot yung mata niya. Keep it. Please? Lahat ng sinabi ko totoo, lalong lalo na yung pag-mamahal ko sa yo. I didnt mean to hurt you, kahit kailan di ko ginustong saktan ka. I love you , and I'll always do. Alam kong nasasaktan kita, but believe me, I'm in pain too. I'm sorry. Tumayo ako, uo. Dinala ko yung necklace. I guess this is what they call... goodbye. Chapter 69 Lumabas na ako ng ice cream house. Pinipigilang tumulo yung luha ko. Well you ca nt blame me. He has been a part of life. Pero siguro hanggang dito na lang MUNA . Malay natin, maging magkaibigan uli kami BUT not now. not soon. Pero syemp re hinding hindi ko siya makakalimutan. *blag* Bumangga NA NAMAN ako sa poste at naramdaman kong mahuhulog ako. Antanga. Naudlot. May sumalo sken. Tiningnan ko yung sumalo sken. Blue? Nagsmile siya sken tapos tinulungan na niya akong tumayo ng maayos. Umiyak ka? Nope. Malapit na. So saan ka galing? Sa ice cream house. Bakit? So I started telling him what happened. Damn I feel so bad. If you feel bad why didnt you give him another chance? Siyempre, masakit pren naman yun noh. Isa pa, what for? para tuluyang bumagsak yung company nila kasi he chose me over Honey?

Why is this life so complicated?! Because this is what life is. And you have to deal with it. Nevertheless, you ha ve me, best. Awts. Katouch naman. Ako rin, andito lang ako para sayo. Salamat After ng madamdaming tagpo. HAHA. tae. Madamdamin ah Eh ayun, iniwanan na niya ako, may lakad kasi sila ng kadah niya So si maganda ako, umuwi na. Nung nasa tricycle na ako. Tumawag si Steven. Hi. Bakit? Wala lang. Ingat sa pag uwi ah. Ha?! okay. That's a bit confusing. How'd he know?! Wala. Pupunta nga pala ako sa bahay niyo mamaya. Pinapapunta kasi ako ni James. Nwy, see you soon na lang. Toot. After few minutes nandito na ako sa kwarto ko. Kinuha ko yung bear na niregalo s ken ni Kirby pati yung roses. Tapos sinuot ko sa bear yung kwintas. At nilagay k o sa box. Ayun. Tinapon ko na.... Joke. Tinago ko lang sa cabinet. Hayy.. Maya maya may nagtext. Sender: Kirby. Hi. Sorry. Ingat ka. Salamat sa tiwalang binigay mo na sinira ko lang. Hindi ko sinasadya, hindi ko ginusto. Pero tapos na, sabi mo nga. Ingat ka. And you may d elete my number now. Susubukan ko na ring hindi na magpakita sayo. Tutulungan na kitang kalimutan ang lahat tungkol sa akin. Pero isa lang sana wag mong kalimut an, mahal kita. Nyetaa!! Pahirapan?! Hindi ko na napigilang tumulo yung luha ko. Ang sakit. Ri-.... Biglang bumukas yung door ng room ko. Si Kuya kasama si Steven. Agad kong pinunasan yung luha ko. Ano nangyari sayo? Lumapit sken si Kuya. Wala. Tapos lumapit siya kay Steven.. Ge thol kaw muna bahala dyan. Take care of her. I will. Lumabas na si kuya sa room ko habang si Steven nakatayo sa harap ko. Nung inangat ko yung ulo ko lumuhod siya sa harap ko tapos hinawakan yung cheeks ko. Wag ka ng umiyak. Please. Okay lang naman na sabihin mo sken eh. Ewan. I'm just confused right now. Damn. bakit ba hindi ko masabi sabi?! Pagkasabi ko nun, lumungkot yung mata niya. Okay. ganito na lang. Umupo siya sa tabi ko, tapos niyakap ako. Tapos sinandal niya yung ulo ko sa sho

ulder niya. Just cry. It will lessen the pain. Bakit ganito?! Naiyak na talaga ako ng tuluyan.... sa balikat niya. Tapos siya yakap lang ako. Ang unfair ko. Ayaw kong nasasaktan pero bakit patuloy kong sin asaktan si Steven!? Ang ga goh mo Rian.!!!! Maya maya naririning kong umiiyak na din siya kaya napatigil ako. Pinunasan ko yung luha niya. Bakit ka umiiyak? Wala akong kwenta eh. Andito nga ako, hindi mo naman ako masabihan ng problema m o. Nah. Ako yung walang kwenta, Steven. I'm sorry. I'll make it up to you. Make it up to him? Paano ko sisimulan yun? Chapter 70 Papunta akong mall ngayon, at since sembreak ngayon magbobonding kami nila Mia. Rian! Mia! Miss you. Si Karen? Late na naman. So ayun, habang hinihintay namin si Karen nag-ikot ikot na kami.. After 30 minut es, dumating din siya so ayun, nagsimula na kaming mamili. After 3 hours kumain kami sa Mcdo. So sis, musta naman kayo ni Steven? Uhm. We're doing good? Nanliligaw na siya diba? Uhuh. Gosh! Ito na yung pinaka hihintay mong moment! I'm so happy for you sis! Uo nga. Buti na lang hindi ka nag give up sknya! Huy sis. Bakit? May prob? Confused? Medyo. Kasi... Blah blah blah. Hay. Sis, piliin mo yung magpapaligaya sa puso mo, at kung hindi si Steven yun, wag mo na siyang paasahin. Itigil mo na ito. Tama sila. Ito na yun eh. Ito na yung dati ko pang hinihiling. Ito yung pinaghir apan ko. Pinangako ko na pag minahal ako ni Steven hinding hindi ko siya sasakta n.. Pero ngayon? Anong ginagawa ko? Kahit hindi niya aminin.. Alam kong nasasakt an ko siya. Bakti ngayon pa? Bakit kung kelang mahal na rin niya ako. After naming kumain sa Mcdo lumabas na rin kami ng mall. Rian! Si kirby.. Pabulong na sinabi sken ni Mia... Tumingin ako sa nilalakaran ni Kirby at nung nakita niya kami bigla siyang lumik o. Hay. Nakakalungkot pero this is the best for the both of us. Kailangan na nam ing mag move on... Pag uwi ko sa bahay tumawag agad ako kela Steven. Ito lang kasi yung naisip kong paraan sa ngayon. Ang iparamdam sa kanya kung gaano siya kahalaga sa akin. Hello. Hi. Musta? Ito, okay lang. Kaw?

Ganun din. Uy.Geh. Bye muna. May aasikasuhin pa kasi akong mahalagang bagay. Si-.. Toooott.. Nalungkot naman ako ng bahagya doon. Ewan ko. Parang ouch lang. After kong mags hower, at ayusin ang mga pinamili ko bumababa na ako sa sala at sinamahan si Kuy a sa panunuod ng T.V. Tulala ka dyan? Wala. Asus! Bakit? Eh kasi. Si Steven eh. Ayun o.. Ha? Lumingon ako sa pinto namin. Hello? Sige, akyat muna ako. Kala ko ba may gagawin kang importante? Nagpout ako. Naku. Ang gwapo niya. Pero tampo pren ako. Uo nga. Ito o. Tinaas niya yung box ng cake na dala niya. Para sayo. Yan yun? Yan yung importanteng sinasabi mo? Weee. Kilig. Hindi malamang. Tugsh. Ang importanteng sinasabi ko eh pupunta na ako sa bahay niyo para makita yung im portante na sinasabi ko. Ayun eh. Alam niyo ba yung pinaka nagustuhan ko kay Steven dati? Yung kahit uni tentionally, kahit sa maliliit na paraan, he has he's own simple way to make me feel kilig. So ayun, kinain NILA yung cake na dala niya. Di kasi ako nagugutom eh, so tinaw ag ko na lang si kuya para may kasalo siya, nagugutom na daw kasi siya e. Tapos habang kumakain sila sa kitchen tinawag ako ni yaya kasi may phone call da w ako. Pagbalik ko. Alagaan mo utol ko ah kung ayaw mong manghiram ng mukha sa asong nanghiram ng mu kha sa unggoy!. Uo naman. Teka kayo na ba? Hindi pa. Bakit? Baliw talaga yun. Pinaghihintay ka pa eh gusto rin naman niya. Arrgghhh. Ang epal ni Kuya!!!! Eepal na sana ako kaso medyo natameme ako sa sago t ni Steven. haha. no prob. she's worth the wait anyway. Mahal ko talaga yung kapatid mo eh. Huminga ako ng malalim. Ewan ko kung tama yung gagawin ko. Ayaw ko na siyang mas aktan kaya ititigil ko na itong kalokohan ko. Hindi mo na kailangang maghintay. Chapter 71 Hindi mo na kailangang maghintay.

Pooff.. Muntik ng mahulog sa kinauupuan niya si Kuya kaya natawa kami ni Steven. Tae. D apat seryoso to eh. Kasi naman si kuya, always magugulatin! Amfu. Ano ba!! Asus. Si kuya, kunyari galit, pahiya ka lang eh Asa! Nagtawanan na lang kaming tatlo. Ooppss. Wag kalimutan Rian! So bago pa makahiri t ang sino man eh tiningnan ko na siya kuya na parang sinasabi ko na.. "LUMAYAS KA DYAN! KAKAUSAPIN KO SIYA!" hahahaha. Okay! Okay! Aalis na NAMAN ako! kahit ako yung nauna dito sa kusinang ito! Ngumiti lang si Steven, tapos nag chuchu handshake na silang dalawa. haha. Pag-alis ni kuya, umupo na ako sa tabi ni Steven... Nakangiti lang naman ang mok ong sken! Ganito... may sasabihin ako, pero you're not allowed to talk or comment until I told you do so. In short, bawal ang sabat. Okay? Tapos ngumiti siya, tas nagthumbs up. So nagsimula na ako. Woo. hinga Rian! Kaya mo ito! Thank you sa lahat ng nagawa at ginagawa mo for me, sorry kung minsan hindi hala tang naaappreciate ko yung mga yun, pero naaappreciate ko naman talaga. Sumeryoso na yung mukha niya tapos nakatingin lang siya sa mga mata ko. Ang gwap o niya! waaattaa. Nakakatunaw talaga yung mga tingin niya. Tapos alam kong nangako ako sayo dati, na hinding hindi kita sasaktan. Nangako d in ako na hindi kita iiwan. Alam ko na nasasaktan kita, pero pramis, hindi ko na man talaga sinasadya eh. Huminga uli ako ng malalim. Damn. This is not easy ha. I do feel your pain. Kaya pinangako ko na magiging mabuti akong girlfriend sayo . Tugsh. Natapos din. Bigla niyang ininum yung juice niya. Tama ba yung narinig ko? Bakit ayaw mo? Wahahaha.. Hoy ma-.... Sasabihin ko sanang manahimik siya kaso ako yung natahimik nung hinalikan niya a ko sa lips. Mahal kita. WT.H. Parang may chuchung kuryenta na dumadaloy sa akin sa tuwing sinasabi niya yung mga salitang yun. Ewan. Lakas ng dating. Mafifeel mo talaga yung sincerity. Mahal din kita. After ng iyon. Iniwanan muna niya ako sa sala, pupuntahan muna daw niya sa kuya . haha. Siyempre, kung may pagbabalitaan siya, may pagbabalitaan din ako! Gwad! Hindi nga? I'm so happy for you sis! No regrets? No regrets! Ay mga bakla, wag niyo munang babanggitin kay Blue ah! Gusto ko kasi ako mismo m agsabi sa kanya, para makapag thank you naren ako. Sure thing bading! ________________________________________ Iniwan ko muna saglit yung girlfriend ko sa sala. Woo. Ang sarap pakinggan.. Gir lfriend KO. Pinuntahan ko si James sa kwarto niya. Siyempre, sasabihin ko muna sakanya, since wala dito sila Tita kasi nasa business trip sila. Pero alam naman

nilang nanliligaw ako kay Rian eh. Hayy. Musta? Kami na!!! Tinalon ko siya sa kama niya. Ungas! Alagaan mo kapatid ko ha! Yes sir! Pero sa totoo lang natatakot ako, kasi baka hindi ko siya maalagaan ng mabuti o kaya naman masaktan ko siya. Siyempre, hindi ko naman masisigurado diba? Kasi hi ndi naman ako perpekto eh. Pero gagawin ko talaga yung lahat ng makakaya ko para maging masaya siya, kasi hindi ko talaga kayang nakikita siyang nasasaktan. Chapter 72 Papunta kami sa bahay nila Blue, syempre magpapasalamat kami ni Steven sa lahat ng ginawa niya for us. Serrr Stiben! You're back. Gash. How I miss you. Ohmy. Inday? Is that you? Nose bleed ito! hahaha. Naaalala niyo yung katulong ni la Blue na nakausap ko rin dati? Tae. May pagnanasa nga rin pala toh kay Steven ! hahaha. So you're looking for my sweetheart huh? *pak* Ambisyosa karen eh noh. Ser naman! Di na kayo mabiro eh. So what brought you here? Ay shet. Lumayas ka na nga dito pati ako nahahahawa sa kakaenglish mo! Ukie sir! haha. So ayun, lumakad na siya palayo. Sandali! Uy si sir, wala pa ngang 10 siconds namiss na agad me. Baliw! Padala ng iced tea ha! Ayyy. Ukie sir. For you! Nagtawanan kaming tatlo. bro, hanggang ngayon lakas tama pren yun sayo! hahaha. lul! hahaha. so bakit nga kayo nandito? haha Tapos umupo siya sa tapat namin... Si steven naman, hindi nagsasalita. Ako, ewan ko. Parang may chuchu. Huuuuyyy!! Ako muna. Sinabi ko kay Steven. Tska ko hinatak si Blue sa isang sulok. best! why? kami na! for real? weh! uo naman! i'm happy for you... thanks! so ayun, hinug ko siya. i feel chuchu talaga eh. gets niyo ko? tskk. haha. after nun pinuntahan niya si steven tapos nag-usap sila... salamat talaga pare. tara sama ka smen mamaya, labas tayo. kasama sila mia.

huh? wag na. dami ko pa kasing gagawin eh. next time na lang So ayun, kumain lang kami. tapos umalis na. eat & run? amf. Hinatid lang niya ako sa bahay tapos... Geh, uwi muna ako ah. Sunduin kita maya. Wag na, ksama ko naman si kuya eh Edi okay, susunduin ko rin siya! Nyek. Haha Basta. Susunduin kita ah. Tapos kiniss niya ako sa cheeks.. Papatalikod na sana siya kaso.... Hhooooy... Nyih. Bakit? Wag kang masyadong papapogi ah! mamaya dami na namang tumungin sayo! mandudukot ako ng mata! Haha. Asus Hindi po! Tska kung tumingin man sila, hell i care! haha. Cge na p o! buhbye! ________________________________________ Nasa ice cream house ako ngayon kasama ni.. tenen! haha. kasama ni Blue. siyemp re, kahit boyfriend ko na si Steven, yaw ko naman mawala ang bespren #3 ko diba. Papayag ba akong mabawasan ang gwapo sa buhay ko?! HAHAHA. Blooming ah. Syempre naman. Kamusta naman kayo? Ayun. Okay lang Ang lungkot ng mata niya. Amf. May prob ka ba? Wala. C'mon. Di naman porket may bf na ako, pababayaan na kita noh. Hindi naman ganun eh. Eh bakit ka ganyan? Wala. Diba sabi ko naman sayo, may mga bagay na, hindi mo na dapat malaman kasi hindi nman makabubuti sa mga pangyayari. So anong ibig sabihin mo? Na wala akong kwenta? ganun? Hindi. Hindi ganun. Sana lang maintndhan mo, na kahit anong gawin natin, may mg a bagay na hindi mababago. Kahit ikalat ko pa sa buong mundo tong nararamdaman k o, hindi ko na mababalik yung nawala. Wala ng makakabalik nung nawala. Tumahimik kami preho. At kumain na lang nung ice cream. Cgeh. Bye. After 1 month..... Chapter 73 After one month.. Bakit late ka na naman? Kasi ano-.. WT. You forgot? Uh? No. Of course not. Why are you mad? I've been waiting since 1pm. At 2:30 na. What do you expect from me? Ngumiti? Tu mawa?! Hindi. Wont you let me explain? What for? May meeting na naman ba kadah mo? Sheessh. Sa mga past dates/ lakad namin lagi siyang late. Gawd. Pero hindi na a ko masyadong nagrereact nun, kasi dati lagi naman ako yung hinihintay niya. Pero pati ba naman sa 1st monthsary namin?! I know it's not good to expect pero hind i naman sana ganito.

Tapos bigla na lang umandar yung van na nasa likod niya. You know our love was meant to be the kind of love that lasts forever

Naspeechless ako nung nakita ko yung mga kabarkada ni Steven. Tapos si Blue, siy a yung kumakanta, nakatitig lang siya akin. Takte yan. Kaya pala di sumasagot an g mokong. Happy Monthsary Mhine. And I want you here with me from tonight until the end of time. Tapos hinalikan niya ko sa lips. You should know, everywhere I go I'm sorry kung lagi akong late, kasi nagppractice kami. Tapos nagkatechnical pro b pa. I'm really sorry. Waah. Sorry. Ang nagger ko. Always on my mind, in my heart in my soul..baby He just smiled at me. Tapos binato ni Blue yung mic sa kanya. You're the meaning in my life you're the inspiration. You bring feeling to my life you're the inspiration. Wanna have you near me I wanna have you hear me sayin': No one needs you more than I need you. And I know, yes I know that it's plain to see So in love when we're together. Now I know that I need you here with me From tonight until the end of time. You should know, everywhere I go Always on my mind you're in my heart in my soul. You're the meaning in my life you're the inspiration. You bring feeling to my life you're the inspiration. Wanna have you near me I wanna have you hear me sayin': No one needs you more than I need you. Wanna have you near me I wanna have you hear me sayin': No one needs you more than I need you. You're the meaning in my life you're the inspiration. You bring feeling to my life you're the inspiration. Wanna have you near me I wanna have you hear me sayin':

No one needs you more than I need you. When you love somebody 'til the end of time When you love somebody, always on my mind No one needs you more than I. Noong mga panahon na kumakanta siya, dalawang tao yung nakatitig sa akin. Yung vocalist, at yung Lead guitarist. Chapter 74 Natapos yung kanta na hindi ko alam kung dapat kong maramdaman. Sino ba ang akin g titingnan? HAHA. Ga gah din ako diba? Boyfriend ko siya, pero parang..... Sana nagustuhan mo. Naramdaman ko na lang na niyakap niya ako. Pero ang mga mata ko, hindi pa rin ma alis sa pagkakatitig sa kanya. Are you okay? Tumingin siya sa tinitingnan ko. Tapos yumuko siya. Tumingin naman siya sa akin. Huh? Wala. Kinuha niya yung flowers na nakapatong sa car. Tapos binigay niya sa akin. Happy monthsary Rian. Happy monthsary. Ngumiti ako. Oo, hindi ata tama yung nararamdaman ko. Mahal ko siya pero prang g usto ko siya. Siya? Sino ba siya? Umalis na kami sa school. Tapos kumain kami sa resto. May dumi ba sa mukha ko? Wala. Eh bakit ka ganyan? Wala lang, parang hindi totoo eh. Bakit? Nagsmile lang siya. HAHA. Nahawa na ata siya sa kaweirduhan ko. Uhm.. Steven? Yap? Sorry. Para saan? Para sa mga time na nagger ako. Tapos super moody, super childish. I'm sorry. Tumawa siya. Ako, nagpapasalamat sayo. Kasi nagger ka, kasi moody ka, kasi childish ka. Kasi ilan yun sa mga dahilan, kung bakit kita minahal. Kasi mahal ko yung buong pagk atao mo. Asus. Natouch naman ako dun! Panget! Panget ka din! After namin kumain, dumaan muna kami sa bahay namin. Nakalimutan daw kasi niyang ipagpaalam ako kela mommy. haha Arte niya eh no? Super legal kami. Gusto kasi talaga siya ng family ko. Lalong lalo na yung mga pinsan ko! Takte yan! Lagi na gpapacute sknya!!! :DTssk. HAHA After namin magpahinga ng unti... Pumunta naman kami sa bahay nila... Wala lang. Haha. Bakit ba? Andun lang kami, nakaupo sa swing. Actually, hindi nga kami nag-uusap eh. Pero h

indi akward. kasi nararamdaman ko talaga na andito lang siya sa tabi ko. Paano kung ayoko na sayo? Okay lang. Okay. That was just a joke. I mean I was just fooling around. Gusto ko lang magl ambing. Bakit naman ganun yung sagot niya?! Ang seryoso ng mukha niya. Tapos nakatingin lang siya sa langit. Tae. Nararam daman ko na yung luha sa mata ko. *sniff* *sniff* Bakit ka umiiyak? Eh ayaw mo ata sken eh. Paano mo naman nasabi yan? Hanggang ngayon hindi pa rin siya tumitingin sa akin. Eh bakit ganun reaction mo? Eh ano naman sa akin kung ayaw mo na sakin Tumayo na ako. Right. Bigla niyang hinawakan yung wrist ko. Tapos hinatak ako, kaya napaupo ako sa la p niya. Saka lang siya tumingin sa akin ng diretso. Eh ano naman sa akin kung ayaw mo na sakin, basta ako. Mahal kita, at mamahalin kita kahit dumating na sa araw na magsawa ka na. CHAPTER 75 Hello? Sino to? Kirby. Natigilan ako. Siya. Uo, siya nga. Ilang buwan na rin simula nung hindi siya na gpapakita sa akin. Nakakamiss rin pala. At sa tuwing maaalala ko yung mga pinags amahan namin, at yung nangyari hindi ko maiwasang isipin... "Tama nga ba yung gi nawa ko? Na kalimutan ang lahat ng masayang alaala, dahil lang sa isang kasalana ng hindi sinasadya at pinagsisisihan na naman?" Musta? Okay lang. Arian, aalis na ako. Ilang weeks na lang, ggraduate na kami. After nun, aalis na siya. Kasama si Hon ey. Pero bago yun, pwede bang mag-usap muna tayo, ng personal. I just need to leave the past behind. Nandito ako sa playground. Ang lungkot lungkot nitong lugar na ito. Parang lahat ata ng sama ng loob ng mga tao dito pinapalipas, dito binubuhos.. Ilang minuto pa, nakita ko ang isang pamilyar na mukha. Kirby. Ngumiti siya sa akin. Musta? Okay lang. Ikaw? I'm doing good. Tumingin siya sa box na dala ko. Ah nga pala, ibabalik ko na rin sayo toh. Lahat ng pink papers, yung mga roses na binigay niya, ni Mr. Pink Paper Guy.

Yan din yung sasabihin ko sa yo eh. Ha? Hindi mo dapat sa akin ibalik yan.. Anong ibig mong sabihin? Si Blue. Siya yun. Hindi ako.

Pero? Nagsimula siyang mag explain He's my bestfriend. Matagal ka na niyang gusto. Kaya sinusubaybayan ka namin. Kaya marami kang alam sa akin? Oo. Hanggang malaman niyang gusto mo pala si Steven. At kahit close talaga silan g magpinsan, hindi ka niya sinuko. Pero bigla na lang niyang tinigil yun, at yun yung mga panahon na magkaibigan na tayo, at nagustuhan na rin kita. Kaya tinulo y ko. Uo alam ko, niloko na naman kita. Sorry. Sorry talaga. Hindi na ako makapagsalita. Nanlulumo ako. Bakit ganito? Ganito ba ako katanga? Bakit ganito yung nararamdaman ko? Ilang minuto nang nakaalis si Kirby. Pero ito pa rin ako. Galit? Siguro. Oo. Nas aktan? Sobra. Tapos biglang umulan. Ano pa bang magagawa ko kundi umalis. Naglalakad ako pauw i nung makasalubong ako ng maraming taong tumatakbo. Bakit pa tatakbo? Ganun din naman. Mababasa ka rin. Tama bang magpaulan? Hindi na ako nababasa. Tiningnan ko yung taong may hawak nung payong. Bakit pa ako tatakbo? Ganun din naman. Masasaktan din ako. Totoo ba?! Ang ano? Sinuntok ko yung balikat niya. Ikaw ba yun?! Ikaw ba yung nagbibigay sakin ng mga pink paper! Yumuko siya. Paano mo nalaman? So ikaw nga?! How could you do this to me! Bakit hindi mo sinabi sa akin?! Bakit nung sinabi ni Kirby na siya yun hindi ka man lang nagsalita? Bakit? Siya yung bespren #3. Pero bakit ganito yung sakit? Kinuha niya yung kamay ko. Tapos binigay niya skin yung payong. Dahil Matagal na kitang sinuko, Rian. When She Cries |ending| Yakap ko lang siya, at hinihiling na sana hindi na matapos ito. Tumingin siya sa akin at ngumiti. Bakit ang lungkot mo? Bakit nga ba ako malungkot? Hindi. Hindi ko rin alam. Mas malungkot ka pa sa akin eh. Tumawa lang siya pero pilit.

Salamat ha. Bakit? Salamat kasi hindi mo ako binitawan. Ngumiti ako at hinawakan yung pendant nung kwintas na binigay ko sa kanya dati. Alam mo ba kung bakit pinalitan ko yung pendant nito? Umiling siya. Tinanggal ko ang mga kamay ko sa pagkakayap sa kanya. Nakikita ko kung anong nais sabihin ng mata niya.Nararamdaman ko yung sakit na n araramdaman niya.Ang gusto ko lang ay yung mga bagay na makakapagpasaya sa kanya .Lahat ng yun, dahil, mahal ko siya. Yumuko ako, at huminga ng malalim. Ginulo niya yung buhok ko at sinubukang tumawa. O, bakit ang drama mo? Tumingin lang ako sakanya. Tapos niyakap niya ako mula sa gilid.. Steven? May problema ba? Bago pa dumating ang araw na ito. O yung araw na sagutin mo ako. Alam ko na dara ting yung araw na magsasawa ka o magmamahal ka ng iba. Katulad ng kwintas, pwede ng maputol. At kahit maputol man yung kwintas, hindi o malabong maputol yung sin gsing. Tulad ng pagmamahal ko sayo. What do you mean? Alam ko naman lahat ng nangyayari eh. That's why.... Hindi pa rin niya inaalis yung pagkakayap sa akin. I'm setting you free, Rian. But I love you! I know. But you love him more. Pinunansan ko yung mga luhang namumuo sa mata ko. Tska ngumiti. 10 years have pa ssed. It's still the same. Hindi pa rin napuputol yung singsing. --Papunta nga pala ako sa binyag ng inaanak ko. James Patrick Fernandez.

Blue&Rian's son. <PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>31</PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>