Dapithapon ng Isang Mesiyas Buod: Ang kwento ay tungkol kay Dong na pilit na naghahangad na maunawaan ng lubos ang kanyang

nakaraan upang maisakatuparan ang pangarap niyang maging isang mesiyas. Sa huli ay mamamatay siyang hindi maisasakatuparan ito dahil hindi siya makakalaya sa kanyang nakaraan. Awtor: Ricardo Lee (Ricky Lee) Isa sa itinuturing na pinakamahusay na scriptwriter ng bansa sa larangan ng telebisyon Nakapagsulat ng mahigit sa 150 naisapelikulang iskrip mula pa noong 1973 (e.g. Himala, Madrasta, Anak, Dubai, Muro-Ami) Naglathala ng unang libro ng mga iskrip sa Pilipinas (Brutal/Salome) Naglabas noong 1988 ng isang manwal ng pagsusulat ng iskrip (Trip to Quiapo) Noong 2000, itinatag at pinamunuan ang Writers Studio (ngayoy Philippine Writers Studio Foundation)

Analysis: Dong bilang isang mesiyas o Karaniwang Pilipinong biktima ng mapang-aliping sistemang kapitalista o Mesiyas ng Lipunan - pagpupunyagi tungo sa makataong pamumuhay (Tunay na relihiyon kung itoy makapagpapasulong sa makataong pamumuhay) o Dong bilang ibang uri ng bata - mesiyas o Pagkamalinis vs. Putik/Anino o Krusipihong walang hugis sa halos-karimlan, pagtalikod sa relihiyon, importansya ng pagkilos o Pagkagutom Pagkain ng Mundo

Bilang batay mas marami siyang nakitang paghihirapDi niya kasalanang sa paglaki niyay marami kaagad siyang nakita. Hindi. Malinis pa rin siya sa kabila ng kabulukan ng kanyang paligid. Malinis pa rin siya. Bumangon ka na, Daniel, kailangang bumangon ka na. Kay tagal ka nang nalugmok sa lupa, dapat ay marinig mo na ang mga yabag na papalapit ng tagapagligtas. Bitiwan mo na ang duguang ararot bumangon ka na. Ang aninong nakadagan sa iyong pagkakalugmok ay napakagaanTindig na, Dong, ikaw at si Daniel ay iisa, iwan mo na ang duguang araro sa lupa. Ang kanyang pangarapmatutupad din ang kanyang pangarap. Balang araw ay pamumunuan niya ang isang pambansang pag-aaklas: gigisingin niya ang kanyang naidlip sa gutom na mga kababayan kapag ibinigay na sa kanya ng buhay ang pagkakataong mabuo niya ang dapat niyang sabihin. Hindi magtatagal at magkakahiwalay sila ni Berto. Pararatangan siya nitong makasarili, hangal, nakaalpas nga sa kulungan ng mga Baltazar sa gulang na labindalawa pero nakulong namang habang buhay mula noon sa sarili, sa walang hanggang paglingon sa nakalipas. Nasa mga butuhang balikat pa rin niya ang mga daliri ng matagal nang patay na si Donya Aurora. Hindi pa rin siya makakilos. Isang tagamasid na lamang noong bata pa, at isang tagalingon sa nakalipas ngayong matanda na. Tumigil mabuhay sa gulang na labindalawa. At sa paglipas ng mga taon ang pagkapahiya sa sariling dadalhin ni Dong ay di dahilan sa ginawang pagtuyat pag-alok sa kanya ng donya ng niluran nito, kundi sa dahilang sa ilang saglit nang mga sandaling iyon, habang tutop niya ang nagugutom pang sikmura, ay muntik na siyang matuksong lunukin ang pagpapahalaga sa sarili, kalimutan ang pagiging naiiba niya sa lahat ng bata, at abutin, dakmain ang pagkaing iniaalok ng donya.