Professional Documents
Culture Documents
นิทานชนเผ่าม้ง - The Hmong story
นิทานชนเผ่าม้ง - The Hmong story
1 ง
นูไพล
ณ เมืองหนึ่งไดจัดใหมีเทศกาลเลือกคู ในงานนี้จะมีหญิงสาวสวยและชายหนุมรูปงามมากมายเพื่อมาเลือกคู นูไพล
เปนคนหนึ่งที่ ไปรวมงานดวยแตเขากลับไมพบคนที่ถูกใจ เมื่อ กลับมาบานเขาจึงไปขอเทวดาใหทานชวยแนะนําวาผูหญิง
คนไหนมีความเหมาะสมกับเขา เทวดาจึงแนะนําใหนูไพลปนขึ้นไปบนภูเขาลูกที่สูงที่สุดแลวมองไปสุดลูกหูลูกตา หากวาพบ
เห็นหญิงสาวคนไหนเปนคนแรกคนนั้นคือ เนื้อคูของเขา นูไพลจึงทําตามแลวเขาก็ไดเจอสาวงามชื่อ อึ่นเกาอึ่นจะ นูไพลจึง
ไปขอและแตงงาน และใชชีวิตดวยกันอยางมีความสุข
รุงเชาเขาออกเดินทางตามเขาไปในถ้ําซึ่งเสือสมิงจะพักตอนกลางวัน นูไพลจึงแอบไปเฝารออยูหนาปากถ้ําจนเวลา
กลางคืน เขาเขาไปซอนตัว อยูจนถึงเวลาที่เสือสมิงออกไปหากิน เขาจึง เขาไปในถ้ํา แลวไปหาภรรยา จากนั้นอึ่นเกาอึ่นจะ
นําถังใสน้ํามาวางไวหนาทางเขาถ้ํา เพื่อจะดูวา เสือสมิงจะกลับมาหรือยัง ผลปรากฏวาเสือสมิงกําลังเดินทางกลับมาพรอม
กับเนื้อ นูไพล จึงตองซอนตัวอยูตรงผนังดานในถ้ําตลอดทั้งคืน
วันหนึ่งทั้งสองออกไปทําไรระหวางทางนั้นอึ่นเกาอึ่นจะเกิดปวดทองจะคลอดลูกขึ้นมากระทันหันแตไมไดบอกกับสามี
จึงแอบไปคลอดลูกขางทาง คลอดออกมาเปนลูกเสือสามตัว นูไพลเห็นวา ภรรยาออกไปนานจึงตามไปดูเห็นวาภรรยาคลอด
ลูกออกมาเปนเสือ ทั้งสองก็พาลูกกลับไปเลี้ยงที่ไร วันหนึ่งเขาออกไปทําไร ดวยความเหนื่อยเมื่อกลับมาถึงบานจึงเผลอ
หลับไป ลูกเสือทั้งสาม จึงพูดขึ้นวา ” จะเอาใบหูของพอ 2 ขาง อีกตัวหนึ่ง เอานิ้วหัวแมเทา ” เมื่อนูไพลไดยินจึงโกรธมาก
จับลูกเสือสองตัวมาทุบกับดินจนตาย สวนอีกตัวหนึ่งวิ่งหนีรอดไปไดแลวหันมาทาทายกับเขา วา
” อีกสามปเรามาตอสูกันวาใครจะเกงกวา ”
พอชาง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแลว มีสามีภรรยาคูหนึ่งแตงงานอยูกินจนมีลูกดวยกัน เมื่อภรรยาตั้งทองก็อยากจะกินนกเลยบอก
สามีใหไปยิงนกมาให ตนกิน ดวยความที่รักภรรยามาก สามีจึงออกจากบานเขาปาแตเชามืดไปหานกมาใหภรรยา แตโชคไม
เขาขาง เขาหานกแตเชาแตก็ไมมีนก เลย จนพระอาทิตยตกดินเขาก็ยังหานกไมได เขาจึงเดินทางกลับบาน
เชาวันรุงขึ้นสามีออกจากบานแตเชาอีกเหมือนเคย แตเขาก็ไมสามารถหานกหนงใจตือทีภ
่ รรยาตองการมาไดอีก คราว
นี้เขาเลยไมกลากลับบาน เพราะถากลับไปภรรยาคง ไมยอมใหเขาบานและคงไลเขาเหมือนหมูเหมือนหมา ดังนั้นเขาจึงเดิน
ทางเขาปาไปเรื่อย ๆ ไปเจอฝูงชาง เขาเลยออก เดินทางไปกับฝูงชางและกลายรางเปนชางอยูในปาลึก
แมวปากับหม
กาลครั้งหนึ่งนานมาแลว มีแมวปากับหมีเปนเพื่อนกัน ทั้งหมีและแมวปาตางก็มีลูก วันหนึ่ง ดวยความที่เปนแมวปาจอม
เจาเลห แมวปา ก็วางแผนทรยศเพื่อนเพราะวาอยากกินลูกหมี แมวปาจึงวางแผนหลอกใหพอหมีไปเที่ยวในปา แลวแมวปาก็
หลอกใหพอหมีฆาลูกของตัวเองให แมวปากิน พอหมีก็ตกหลุมพรางเชื่อฆาลูกและภรรยาของตัวเองใหแมวปากินทั้งหมด
หลังจากนั้นหมีก็ถามแมวปาวา หมีไดฆาลูกเมียให แมว-ปากินหมดแลว แตทําไมแมวปาจึงไมฆาลูกเมียแลวมาแบงใหตนกิน
บาง แมวปาก็ตอบตกลง โดยบอกหมีพรุงนี้ใหไปรอที่กลางทางแลวแมวปา จะพาลูกและภรรยาไปดวย วันรุงขึ้น หมีก็มารอ
ตามที่แมวปาบอกไว แตรอแลวรอเลาก็ไมเห็นแมวปาพาครอบครัวมา หมีก็โกรธเลยไปหาแมว-ปาที่บาน เมื่อไปถึงก็ถามแมว
ปาวาเหตุใดแมวปาจึงไมมาตามนัด แมวปาก็บอกวาภรรยาของตนกําลังทําความสะอาดขนของตนและลูก ๆ อยูเลยทําใหชา
จากนั้นแมวปาก็บอกหมีใหกลับไปกอนแลววันรุงขึ้นคอยมาใหม
ยอเลาฉั่ว
ยอเลาฉั่วเปนพอบานที่ดีมาก เขาเปนคนขยันมาก วันหนึ่งเขาคิดที่จะปลูกขาวโพดแตไมรูวาที่ดินนั้นเปนของลิง
เมื่อเขาเห็นก็ดีใจมากเพราะ ดินที่นี่ดีมาก คิดวาตองปลูกขาวโพดไดผลดี นานไปขาวโพดก็งอกงาม ลิงรูวาขาวโพดออกผล
แลวจึงพากันยกพวกลิงไปกินขาวโพดจนหมดไร ยอเลาฉั่วโมโหที่ขาวโพดถูกกินหมดจึงไปแอบดูแตไปกี่ครั้งก็ไมเจอตัวการ
เขาเลยไปถามเทวดา เทวดาบอกวาเขาไปปลูกขาวโพดในที่ของลิง เทวดาจึงแนะนําใหเขากินขาวดําแลวกินน้ําตามจนทอง
ใหญแลวเอาขาวสารใสรูจมูก ปากแลวไปนอนในที่ของลิง เขาก็ทําตาม เมื่อลิงออกมา หากินเห็นยอเลาฉั่วนอนกลางทาง
ลิงจึงคิดวาผูมีพระคุณตายแลวเพราะพวกตนกินขาวโพดของเขาจนหมด เขาจึงเสียใจและคิดวาเขาคงไมมี ญาติมาทําศพ
บรรดาลิงจึงชุมนุมกันพาเขาไปที่พักของพวกเขา ขณะที่ทําพิธีอยูนั้น ลิงแกตัวหนึ่งเสียใจมาก เดินไปรองไหหนายอเลาฉั่ว
เมื่อ ยอเลาฉั่วลืมตาขึ้นมาแลวพูดวา “ นั่นทําอะไรกันนะ ” ทันทีที่ลิงเห็นก็คิดวาผีหลอก พรรคพวกลิงจึงพากันหนีออกจาก
ไป ยอเลาฉั่วลุกขึ้นม เห็น ทรัพยสมบัติของลิงมากมายจึงขนกลับมาบานและใชชีวิตอยางมีความสุข
เกาปงซั่ง
นูไพลเปนเด็กกําพรา พอแมของเขาตายตั้งแตยังเด็ก คนอื่นจึงเรียกเขาวาตูนฉั่ว(เด็กกําพรา)เขาเปนคนยากจนมากแต
เขาเปนคนฉลาด มีไหวพริบและมีวิชา ความรูดานการตอสู เขาหาเลี้ยงชีพดวยการเลี้ยงวัว เวลาที่เขาเลี้ยงวัวเขามักจะเปา
แคนไปดวย
วันหนึ่งเกากุกเกิ่งบอกกับตูนฉั่ววาใหเขาไลภรรยาออกจากบานไปแลวเธอจะมาแตงงานอยูกินกับเขา เมื่อตูนฉั่วกลับมา
บานจึงไลภรรยาทันที ดวยความที่เขาคิดวา อึ่นเกาอึ่นจะเปนผีดูดเลือด อึ่นเกาอึ่นจะจึงถามเขาวา “ พี่จําไมไดแลวเหรอ ถา
นองกลับไปบานและทรัพยสินตาง ๆ จะถูกนํากลับไปดวย แลวพี่อยากกลับไปเปน อยางเดิมเหรอ ” ตูนฉั่วบอกวาเขาพอใจที่
จะเปนแบบนี้ดีกวาอยูกับผูหญิงใจราย หลังจากนัน ้ อึ่นเกาอึ่นจะ จึงเดินลงไปยังสระน้ําหลังภูเขา ทันทีที่ลงน้ําทุกสิ่งทุกอยาง
ที่บานก็หายไปหมดเลย เหลือแตกระทอม ตูนฉั่วจึงบอกกับเกากุกเกิ่ง วาเขาไลภรรยากลับไปแลว เกากุกเกิ่งจึงบอกวาที่เธอ
มาที่นี่ตองการเพียงแคใหทั้งสองคนทะเลา กันเพราะลูกชายเจาสวรรคสั่งเธอมา และตอนนี้ เธอทํางานเสร็จแลวเธอจะกลับ
สวรรคไปรับรางวัล ตูนฉั่วจึงเสียใจมากที่รูความจริง เขาจึงกินเหลาเมาแลวลงไปที่สระ-น้ําเรียกหาภรรยา
ซาวกาวดู
กาลครั้งหนึ่ง ครอบครัวแสนสุขใชชีวิตอยูรวมกันมานาน จนกระทั่งวันหนึ่ง พอซึ่งเปนเสาหลักของครอบครัวไดเสียชีวิต
ลงเหลือเพียง แมกับลูกนอย ทุกวันตองออกไปทําไรเพื่อเลี้ยงดูลูก นางรูสึกอางวาง อยากมีใครสักคนที่จะชวยดูแล
ครอบครัว นางคิดอยากจะแตงงานใหม วันหนึ่งนางไดมีโอกาสรูจักกับพอหมายรูปงามคนหนึ่ง รูสึกพอใจกันทั้งสองฝายจึง
ตกลงอยูดวยกัน โดยนางทิ้งให “ ตุนจั่ว ” ซึ่งเปนลูกชาย อยูคนเดียว