นิทานปวาเกอญอ

คนขี้ขโมย
มีเด็กคนหนึ่งแมสงไปเรียนหนังสือ ครั้งแรก ก็ขโมยดินสอกลับมา ตอมาก็ขโมยสมุด หนังสือ ชิ้นใหญขึ้นเรื่อย ๆแมก็
คอยเก็บซอนไวกลัวคนอื่นจะรูและเมื่อเขาโตขึ้นเขาก็โดนตํารวจจับขังคุก และเขาก็บอกตํารวจวาเขาอยากเจอแม ตํารวจจึงไป
พาแมมา เมื่อแมมา เขาก็บอกใหแมเขามาใกล ๆ เมื่อแมเขาไปใกล เขาก็กัดหูแมจนขาด แลวก็กลาวโทษแมวาเปนเพราะแมคน
เดียวที่ทําใหเขาตองเปนเชนนี้ เปนเพราะแมไมสั่งสอนเขาใหดีคอยชวยปกปดความผิดของเขา

คนโงเขลา
มีพี่นองสองคนอาศัยอยูดวยกัน และพวกเขาก็มียายแก ๆ ที่ชวยเหลือตนเองไมไดอีกคนหนึ่งอาศัยอยูดวย ทุกๆวัน
ผูเปนพี่ชายก็จะตมน้ําและอาบน้ําใหยาย วันหนึ่งเมื่อพี่ชายตองออกไปขางนอกก็ได บอกกับนองชายวาวันนี้พี่จะออกไปขางนอก
นะอยูบานชวยตมน้ําและอาบน้ําใหยายดวยเมื่อถึงเวลาเขาก็ตมน้ํา แลวก็เอายายลงอาบน้ําที่กําลังรอน ๆ จนยายนั้นตายเพราะน้ํา
รอนลวกเมื่อพี่ชายกลับมากก็ถามถึงยายก็พี่นั่นแหละบอกใหฉันตมน้ําแลวอาบใหยาย ยายก็เลยตายเอา แลวทําไมไมรอหรือ
ผสมใหมันอุนกอนละเอายายไปฝงเองนะ เขาจึงเอาเสื่อหอตัวยายแลวก็แบกไปฝง ไปไดครึ่งทางยายก็ตก แตเขาไมทันรูสึกไป
ถึงก็เอาเสื่อไปฝงคิดวายายอยูขางใน พอขากลับก็เห็นศพของยายแกคนหนึ่งตกอยูขางทางเขาจึงกลับไปบอกพี่ชายวาพี่ชาย !!
คนอื่นเขาก็ตายเหมือนกันนะตอนฉันกลับมาเห็นตกอยูขางทาง

คนดื้อ
มีแมลูกอยูครอบครัวหนึ่งมีลูกทั้งหมด 8 คน เปนผูชาย 7 คน เปนผูหญิง 1 คน เปน คนสุดทอง ทุกคืนลูกชายทุกคนก็จะ
นอนที่บาน แมไดทําหมอนยาวๆ ใหเจ็ดคนหนุนดวยกัน แตลูกสาวนั้นชอบไปนอนคางที่บานเพื่อนแมหามก็ไมฟง แมบอกวาอยา
ไปคางที่อื่นเลยมันมีสงคราม เดี๋ยวเวลาพวกทหารบุกมากลางคืนแมจะหาหนูไมเจอ แตเธอก็ไมเคยเชื่อฟงแมเลยเที่ยวไปนอน
คางทุกคืนกลับมาก็สายโด สวนพวกพี่ชายของเธอนั้นแมก็ปลุกใหตื่นแตเชาดวยการดึงหมอนขึ้นทุกคนก็จะตื่นพรอมกันและแบง
หนาที่กัน มาตําขาว ตักน้ํา ทําอาหารแลวก็ออกไปทําไรดวยกัน นองสาวกลับมาพี่ ๆ ก็ไปหมดแลว

ในคืนหนึ่งขณะที่ทุกคนหลับอยู ผูเปนแมก็ไดยินเสียงเดินของกองทัพทหารที่กําลังจะบุกมาที่หมูบาน แมจึงรีบดึงหมอน

ขึ้นทุกคนก็ตื่น แมบอกวาทหารกําลังบุกมาใหทุกคนหนีขึ้นภูเขาไป สวนแมจะไปตามหานองสาวกอน แมก็เที่ยวตามหาขึ้นไป
หลายบานก็ไมเจอ จนในทีส ่ ุดก็หาเจอแตเมื่อเจอแลวแมก็ปลุกไมตื่นอีก ปลุกเทาไหรก็ไมตื่น แมลากไปถึงบันไดแลวก็ยังกลับไป
นอนอีก ทํายังไงก็ไมตื่นเสียงพวกทหารก็เขามาใกลแลว แมก็คิดวาถาปลอยเธอไวเธอก็ตองโดนฆาไมเทานั้นพวกทหารอาจจะ
ทํา มิดีมิรายเธอดวย แมจึงตัดสินใจดึงปน
 ปกผมของตัวเองปกไปที่อกของเธอเมื่อเธอสิ้นใจแลวแมก็รีบวิ่งตามพวกลูกชายไป

ความโกรธ
มีเจาเมืองเมืองหนึ่งมีลูกสาวสวยมาก และเจาเมืองก็หวงลูกสาวของตนมาก ดวยกลัววาจะมีคนมายุงกับลูกสาวของตน
จึงแอบพาลูกสาวของตนไปไวในปาโดยสรางบานใหอยูในปา นาน ๆจะมาเยี่ยมทีหนึ่ง วันหนึ่งมีเด็กหนุมคนหนึ่งซึ่งเปนเด็ก
กําพราก็ไปเดินเที่ยวในปา เดิน ๆ ไปก็ไปพบบานของหญิงสาวเห็นบานของเธอสวยดีจึงเขาไปดู แลวก็ไดพบกับหญิงสาว ทาน
เปนใคร ? หญิงสาวถาม เรามาเดินปา แลวเจาทําไมมาอยูในปาคนเดียวเลาพอของเราเอาเรามาไวที่นี่ เจามาเยี่ยมเราบอย ๆ
ไดมั้ย เราอยูคนเดียวเหงามากเลย หลังจากนั้นชายหนุมก็แวะเวียนมาเยี่ยมหญิงสาวบอย ๆ จนในที่สุดทั้งสองก็เกิดความรักตอ
กันและแอบไดเสียกันจนหญิงสาวตั้งครรภ เมื่อพอของนางมาพบก็โกรธมากขาอุตสาหเอาเจามาซอนไวในปาแลวเพราะกลัววา
จะมีชายหนุมมาหลงรักเจาแตเจายังแอบมีจนได มันเปนใคร ลูกสาวตอนแรกก็ไมกลาบอก แตในที่สุดเมื่อพอถามมาก ๆ ก็เลย
บอกวาเปนเด็กกําพราซึ่งในสมัยนั้นเด็กกําพราเปนที่นารังเกียจของคนทั่วไป เจาเมืองจึงโกรธมาก ความีดฆาลูกสาวตาย แตมา
ตอนหลังก็รูสึกคิดถึงลูกสาวและเสียใจกับสิ่งที่ตนทําลงไปแตเมื่อคิดไดแตมันก็สายเกินไปแลว

ความรักความสามัคคี
มีครอบครัวอยูครอบครัวหนึ่ง ซึ่งมีกันอยูสามคนพอลูก เปนลูกชายทั้งสองคน พอก็แกชรามากแลว และกอนที่พอจะตาย
พอก็ไดเรียกลูกทั้งสองมาสั่งเสีย

ลูกเอย พอก็แกมากแลวนะอาจจะอยูกับพวกเจาไดไมนาน พวกเจาตองรักซึ่งกันและกันนะอยาทะเลาะกัน

จากนั้นตอมาไมนานพอก็ไดจากพวกเขาไป พอไดทิ้งผาหมไวให หนึ่งผืน กับควายหนึ่งตัว นองชายซึ่งเปนคนนิสัยไมคอยดี พอ

ตกกลางคืนก็หมผาหมคนเดียว แตกลางวันก็ยกใหพี่ชาย ซึ่งกลางวันก็รอนแลวผาหมก็ไมจําเปนสําหรับพี่ชายแลว พี่ชายจึงเอา
ผาหมไปซัก เมื่อตกกลางคืนผาหมยังไมแหง นองชายก็บนวา

เอาผาหมไปซักทําไม แลวจะเอาอะไรหม

ก็มันเปนสิทธิของขา พี่ชายพูด

1
 นิทานปวาเกอญอ
พอถึงคราวที่จะตองรีดนมวัว นองชายก็บอกกับพี่ชายวา พี่เอาสวนหัวนะ ฉันจะเอาสวนทาย สวนหัวมันบีบนม

ไมได พี่ชายจึงตีหัววัวทําใหวัวดิ้นนองชายก็รีดนมวัวไมไดเชนกัน

ตีทําไม นองชายพูด

ก็มันเปนสิทธิของฉัน พี่ชายพูด

ฝายนองชายจึงคิดไดถึงคําสั่งเสียของพอกอนตายที่ใหเขาทั้งสองมีความรักความสามัคคีกัน เพราะถาเขาสองคนไมรักและ
สามัคคีกันเขาทั้งสองก็จะไมสามารถทําอะไรไดเลย

ความสัตยซื่อ
มีนายจางกับลูกจางอยูคูหนึ่ง เมื่อถึงคราวที่เจานายจะตองกลับไปยังบานเกิดก็ไดเรียกลูกจางใหเขามาหาเพื่อจะสั่งงาน ระหวาง
ที่ขาไมอยู ขาจะใหเงินเจากอนหนึ่ง เจาอยูก็ชวยสรางบานหลังหนึ่งสรางใหหลังใหญ ๆ และดี ๆ เลยนะ แลวนายก็จากไป ดวย
ความขี้เกียจและขี้โกงของลูกจาง เขาจึงสรางบานหลังหนึ่ง หลังใหญอยางที่นายสั่ง แตก็สรางแบบลวก ๆ ไมการตกแตงใช
อุปกรณที่ราคาถูก ๆ และไมนานนายของเขาก็กลับมา ถามถึงเรื่องบาน เจาสรางบานเสร็จหรือยัง เสร็จแลวจะนาย
เจาอยูกับเรามาก็ตั้งหลายป เราก็คงไมมีอะไรจะใหเจาหรอกนะ เราก็จะใหบานหลังนี้กับเจาถือวาเปนคาแรงที่เจาอยูกับเรามาก็
แลวกัน เมื่อผูเปนลูกจางไดยินดังนั้นก็ตกใจ และนึกเสียดายมากที่ตนสรางบานหลังนัน ้ แบบลวก ถารูวานายจะยกใหแตแรกคง
สรางใหดีกวานี้

จอเกอะโดะ
มีชายขี้เกียจคนหนึ่ง ไมยอมทํางานทําการอะไร ใหเมียคอยหาเลี้ยงคนเดียว อยูกินกันมาจนไดหนึ่งป เจาคนขี้เกียจก็เกิด
ความคิดขึ้นวา เอ เรานาจะชวยเมียทํางานบางนะ คิดไดดังนั้นก็บอกกับเมียวา วันนี้ขาจะไปทํางานที่ไรเองนะ หอขาวใหขาดวยก็
แลวกันเมื่อผูเปนเมียไดยินเชนนั้นก็ทั้งแปลกใจและดีใจเปนอยางยิ่งจึงรีบหอขาวให แตเมื่อเมียของเขาหอขาวเสร็จ เขาก็เกิด
ความขี้เกียจขึ้นมากระทันหันเลยบอกกับเมียวาวันนี้ขี้เกียจแลวละเอาไวพรุงนี้คอยไปก็แลวกันนะแลวก็ลมตัวลงนอนตามเดิม เมีย
ก็ไมรูจะวายังไง ก็เลยตองรีบไปไรเองอีกตามเคย

เชาวันรุงขึ้น เจาคนขี้เกียจก็ตัดสินใจแนวแนวา ยังไงวันนี้ก็ตองไปไรใหได บอกเมียใหหอขาวใหอีก แลวเจาขี้เกียจก็

ออกไปไรเมื่อไปถึงไร เอาหอขาวหอยไวแลวก็เกิดขี้เกียจก็เลยนอน จนเที่ยงแลวแตก็ขี้เกียจลุกขึ้นมากินขาว สักพักก็มีมิ้มตัว
หนึ่งบินวนมาดูดน้ําจากกระบอกของเขา เจาขี้เกียจก็กลัววามิ้มจะกินน้ําของเขาหมด ขี้เกียจไปตักน้ําใหมจึงความีดมาฟนฉับโดน
เขี้ยวมิ้มหลุดออกมามิ้มก็ตาย แลวก็นอนตอไป พอตื่นมาตอนบาย ก็เห็นเขี้ยวมิ้มใหญขึ้น ก็ลองจับมาสวมฟนตัวเองดูปรากฏวา
สวมไดพอดี แตพอสวมฟนมิ้มเขาไปก็รูสึกวาอยูเฉยๆ ไมได กระโดดลงจากกระทอม ถางหญาในไรจนเสร็จกอนค่ําวันนั้นเอง
แลวก็กลับบานถอดเขี้ยวมิ้มออก แลวก็นอนเหมือนเคย เย็นนั้น เมียก็ชวนวาพรุงนี้เราไปไรดวยกันนะจะไดถางหญาใหเสร็จเร็วๆ
ฝายคนขี้เกียจก็บอกวา ถางเสร็จแลวไมตองไปแลวฝายเมียก็ไมเชื่อ เพราะหญานั้นเหลือเยอะ ทําคนเดียวตองทําถึงสิบวันถึงจะ
เสร็จ นี่ผัวนางขี้เกียจอยางนี้ไปไรแควันเดียวจะทําเสร็จไดอยางไร

เชาวันรุงขึ้น เมียก็เลยไปไรคนเดียว พอไปถึงก็ปรากฏวา ผัวถางหญาเสร็จแลวจริง ๆ เมียก็ดีใจมาก แตก็อดแปลกใจ

ไมไดวาเปนไปไดยังไง พอวันรุงขึ้นคนขี้เกียจก็บอกเมียวาจะไปวันนี้จะไปหาของกินแลวก็ออกเดินทางไป ถึงเมือง ๆ หนึ่ง ถาม
หาหมูตัวใหญที่สุดในเมืองนี้ ชาวบานก็บอกวาหมูตัวที่ใหญที่สุดก็มีแตหมูเจาเมืองเทานั้นแหละคนขี้เกียจก็ขอดูหมูทานเจาเมือง
พอไปถึงก็บอกวาหนูตัวนี้มันเล็กไปเรากินไมอิ่มหรอก เมื่อเจาเมืองไกยินก็ไมพอใจจึงพูดออกไปดวยความโมโหและรําคาญวาถา
เจากินหมูตัวนี้หมดในมื้อเดียวเราจะยกเมืองใหเจาครึ่งหนึ่งคนขี้เกียจก็ฆาหมูทําอาหารกิน จนหมูหมดทั้งตัว กินเสร็จก็บอกเฮอ...
ยังไมอิ่มดีเลยเจาเมืองก็ตกใจ แตก็ตองจํายกเมืองใหครึ่งหนึ่งตามสัญญา ซึ่งรวมทั้งลูกนองบริวารแลวก็เดินทางตอไปอีกเมือง
หนึ่งและถามหาควายที่ตัวใหญที่สุดในเมืองนั้น ชาวบานก็บอกวาควายที่ตัวใหญที่สุดก็มีแตควายของเจาเมืองเทานั้นแหละคนขี้
เกียจก็ขอดูควายทานเจาเมืองและพูดวาควายตัวนี้เล็กไปกินไมเราอิ่มหรอก ทานเจาเมืองไดยินก็พูดออกไปดวยความโมโหและ
รําคาญวา ถาเจากินควายตัวนี้หมดในมื้อเดียว ขาจะยกเมืองใหเจาครึง่ หนึ่ง รวมทั้งลูกนองบริวารคนขี้เกียจก็ฆาควายและทํากิน
จนควายหมดทั้งตัว กินเสร็จก็บอก เฮอ... ยังไมอิ่มเทาไหรเลย เจาเมืองก็ตกใจ แตตองจํายอมยกเมืองใหครึ่งหนึ่งพรอมบริวาร
แลวคนขี้เกียจก็ออกเดินทางไปอีกเมืองหนึ่ง ถามหาที่ดินที่กวางที่สุด ชาวบานก็บอกวามีแตที่ดินของเจาเมืองเทานั้นแหละที่
กวางที่สุด คนขี้เกียจก็ไปบานเจาเมือง บอกวา

เจาเมืองมีที่ดินเทานี้เองเหรอเราขี้ใสยังไมพอเลยเจาเมืองไดยินก็โมโห จึงพูดออกไปวา ถาเจาขี้ไดเต็มที่ดินของเราเรา

จะยกเมืองใหเจาครึ่งหนึ่งเลย คนขี้เกียจก็ขี้ออกมาจนเต็มที่ของเจาเมือง แลวก็พูดวา เฮอขี้ยังไมสุดเทาดีเลย เจาเมืองก็แปลก
ใจมากแตก็ตองยอมยกเมืองใหครึ่งหนึ่งตามสัญญาแลวในที่สุดคนขี้เกียจก็ไดครองเมืองสามเมืองเมืองละครึ่งพาลูกพาเมียมา
อยูดวยและมีบริวารมากมาย

จอเกอะโดะ2
จอเกอะโดะเปนคนขี้เกียจมาก มีหนาที่เลี้ยงควายตัวหนึ่ง แตเขาก็มีความฉลาดหลักแหลมเพราะความขี้เกียจนี่เอง

2
 นิทานปวาเกอญอ
เขามีวิธีเลี้ยงควายที่ไมเหมือนใคร ใชเชือกเสนยาว ๆ มัดควายไวตัวเองนอนจับปลายเชือกขางหนึ่ง ปลอยใหควายหากิน ตกเย็น
ก็ดึงเชือกกลับมา

วันหนึ่งเจาเมืองก็เกิดหมั่นไส ที่จอเกอะโดะเลี้ยงควายสบายนัก
จึงสั่งใหลูกนองไปจับควายของเขามาแลเนื้อแบงกัน เมื่อจอเกอะโดะดึงเชือกกลับก็เหลือแตเชือกจึงออกตามหาและพบพวก
ลูกนองของเจาเมือง
พวกเขาเอาเนื้อไปหมดแลว เขาเลยพูดวา

พวกเจาขโมยฆาควายเราไมเปนไรเราเอาแตหนังมันก็แลวกันแลวก็เผาหนังควายแบกกลับบานไป วันตอมาก็หอบหนัง
ควายทําทีวาจะเอาไปขาย เมื่อไปถึงริมน้ําแหงหนึ่งก็ปนขึ้นตนไม รอสักพักก็มีโจรกลุมหนึ่งจะมาแบงทรัพยสินที่ปลนมาไดหนึ่ง
กะบุง
จอเกอะโดะก็โยนหนังควายลงมาพวกโจรก็วิ่งหนีกน ั หมดโดยไมทันดูเพราะคิดวาเปนหมี จอเกอะโดะ จึงแบกกระบุงกลับบานขาว
เรื่องจอเกอะโดะ ขายหนังควายไดเงินกระบุงหนึ่งก็ไดไปถึงหูเจาเมือง

เจาเมืองก็คิดวาควายตัวเดียวขายไดเงินตั้งหนึ่งกระบุงเรามีควายเปนรอยตัวตองไดรอยกระบุงแน จึงสั่งใหลูกนองฆา
ควาย
รอยตัวแลวเอาหนังไปขาย แตขายอยางไรก็ขายไมได จึงไปตอวา จอเกอะโดะวาหลอกและสั่งลูกนองใหไปเผาบานของ จอ
เกอะโดะ เมื่อบานถูกเผาแลวเขาก็กวาดขี้เถาบานของตนไดสามกระบุง เจาเมืองก็ถาม เจาจะเอาขี้เถาไปทําไมเขาบอกวา จะเอา
ขี้เถาบานที่ถก
ู เผาไปขายเจาเมืองกับลูกนองก็พากันหัวเราะเพราะยังไงขี้เถาก็ขายไมได

วันรุงขึ้น จอเกอะโดะก็เอาเงินใสไวตรงสวนบนของขี้เถา ทําใหดูเหมือนวามีเงินสามกระบุง

แลวก็ขนไปที่ริมน้ํา เรียกเรือลําหนึ่ง จางขามแมน้ํา แลวก็บอกเจาของเรือวา ตองระวังใหดีนะ อยาใหเรือจมน้ําเชียว ไมอยางนั้น
เจาตองชดใชใหเราเจาของเรือก็รับปากและพายเรือไป เมื่อถึงกลางแมน้ํานั่นเองน้ําเชี่ยวแรงเรือโคลงเคลงแทบจะพลิกคว่ํา
น้ําเขาเรือกมากมายในที่สุดขี้เถาก็ละลายน้ําหมดเหลือแตเงินติดกนกระบุง จอเกอะโดะก็แกลงโวยวายนี่เจาทําเงินเราหลนลงน้ํา
หมด เจาตองชดใชตามสัญญา เจาของเรือจึงจําเปนตองชดใชใหตามสัญญา โดยใสเงินใหเต็มสามกระบุงแลวจอเกอะโดะก็
กลับมาสรางบานใหม

ครั้งเมื่อเจาเมืองมาเห็นเขา ก็แปลกใจที่จอเกอะโดะขายขี้เถาไดเงินสามกระบุง
ทานเจาเมืองก็คด ิ บานหลังเล็กนิดเดียวยังขายไดเงินสามกระบุง บานเราหลังใหญขนาดนี้คงขายไดมากมาย
จึงใหลูกนองเผาบานตนเอง แลวเอาขี้เถาไปขาย ขายอยูหลายวันแตก็ขายไมได เจาเมืองก็โกรธ จอเกอะโดะมาก สั่งใหลูกนอง
จับจอเกอะโดะใสเขง หอยไวขางทางแลวกลับบานไปคิดวาเดี๋ยวคอยมาฆาฝายจอเกอะโดะคิดวาคราวนี้คงตายแนแลว ทันได
นั้นเองก็มีคนขี่ชางผานมาจอเกอะก็รอง คนขี่ชางก็ถามวาเจาเปนอะไรก็ทานเจาเมืองจะใหเราแตงงานกับลูกสาวเราไมอยากแตง
อีกเดียวก็คงมารับเราแลวคนขี้ชางก็แอบยิ้มในใจ แลวบอกวางั้นเปลี่ยนกันมัย้ เจาขี่ชางไป สวนเราจะไปเปนเขยเจาเมืองเอง
ฝายจอเกอะโดะขี่ชางขนเงินหนีไป ฝายเจาเมืองกลับมาก็ยิงไปที่เขงนั้นทําใหคนที่อยูในเขงซึ่งคิดวาเปนจอเกอะโดะตายแลว
เอาไปฝงทั้งเขงเลย

เวลาผานไปหลายปจอเกอะโดะซึ่งไปอยูที่อื่นจนมีลูกมีเมีย ก็พาลูกเมียตนกลับมาอยูที่บานเกา
เรื่องการกลับมาของจอเกอะโดะรูถึงหูทานเจาเมือง เจาเมืองก็แปลกใจวาเปนไปไดอยางไรก็มันตายไปแลวนี่ จึงไปถามเพื่อใหรู
แจง จอเกอะโดะก็บอกวาเราไปอยูเมืองผี ผูเฒาที่เมืองผีดูแลเราอยางดีและใหเราขี่ชางกลับมาเจาเมืองไดยินก็คิดวาถาตนไป
เมืองผีก็ตองไดชางกลับมาเปนแน จึงบอกลูกเมีย แลวใหจอเกอะโดะฆาตน จอเกอะโดะก็ฆาเจาเมืองแลวเอาศพไปเผา หลายวัน
ผานไปเมียของเจาเมืองก็มาถามวาปานนี้เจาเมืองไปถึงไหนแลวปานนี้คงไปถึงเมืองเหม็นแลวมั้งหลายวันตอมาก็มาถามอีก
ปานนี้ถึงไหนแลวถึงเมืองกระดูกขาวแลวมั้งเมียเจาเมืองก็กลับไปนานวันก็ยิ่งรอนใจเจาเมืองยังไมกลับมา ก็ไปถามอีก จอ
เกอะโดะก็หัวเราะอยางสะใจ ก็คนมันตายไปแลวจะใหกลับมาไดอยางไรเมียของเจาเมืองก็แคนมากที่จอเกอะโดะหลอกฆาสามี
ตน เมียเจาเมืองจึงตมเหลายาพิษใหจอเกอะโดะกิน เมื่อจอเกอะโดะรูตัววาไมรอดแนแลว กลับบานใหเมียหาปลามาใสกะละมัง
แลวเอาเทาลงไปแชแลวทําใหดูเหมือนเทาของเขานั้นกระดิกอยูใหลูกเมียนั่งลอมวงกันปรบมือรองเพลง และเมื่อเมียของเจา
เมืองมาแอบดูวาจอเกอะโดะตายหรือยังก็เห็นภาพทีจ ่ อเกอะโดะสรางขึ้น
ก็คิดวาจอเกอะโดะยังไมตายเลยโกรธกลับบานไปบอกลูกลองกินเหลายาพิษที่ตมใหจอเกะโดะกินแลวทั้งหมดก็ตาย

เด็กกําพรา
กาลครั้งหนึ่งมีหมูบานหนึ่งทําไรไดขาวไมพอกินกันในแตละป ทุกครอบครัวตองหาของปาเพื่อนําไปแลกขาวที่หมูบานอื่น มี
เด็กกําพราอยูคนหนึ่งซึ่งอาศัยอยูคนเดียวเมื่อชาวบานออกไปหาของปาเด็กกําพราก็ขอไปดวย แตพวกชาวบานก็ไมยอมใหเด็ก
กําพราไปพอพวกชาวบานเดินทางไปไดพักหนึ่งก็ไดพบแมเฒาคนหนึ่งกําลังติดอยูในกอหวาย“ หลายเอย ” แมเฒารองเรียก
ชวยเอายายออกไปจากกอหวายทียายออกไปไมได

พวกชาวบานกําลังรีบเดินทาง และพลางคิดวาเราไมมีเวลาพอที่จะตองมาเสียเวลาชวยใคร จึงพากันออกเดินทางตอ เมื่อ

เด็กกําพราเดินทางมาถึง แมเฒาก็รองเรียกอีก “ หลายเอย ชวยเอายายออกไปที ยายออกไปไมได ” เมื่อเด็กกําพราเห็นเขาก็รีบ
ไปชวยแมเฒา “ รอเดี๋ยวนะจะยาย ” เด็กกําพรามีเพียงมีดผุๆ เลมหนึ่งเทานั้น เขาจึงตองใชความพยายามมากในการชวยแมเฒา
ออกมาจากกอหวาย และในที่สุดเขาก็ชวยแมเฒาออกมาจากกอหวายได“ หลานจะไปไหนเหรอจะ ” ยายถามเด็กกําพราก็เลาให

3
 นิทานปวาเกอญอ
ยายฟงถึงเรื่องที่หมูบานกําลังประสบอยู และตนเองกําลังจะออกไปหาของกินในปา“ ไมตองไปหรอกจะเดี๋ยวยายจะชวยเจาเอง
นะ ” แมเฒากลาว

แลวแมเฒาก็ใหเด็กกําพราพากลับบาน พอไปถึงบานแมเฒาก็หุงขาวใหเด็กกําพรากิน เด็กกําพราก็แปลกใจวาบานเขา

เห็นมีขาวสารเลยแลวทําไมแมเฒาถึงหุงขาวไดเด็กกําพราเกิดความสงสัยจึงซุมแอบดูยาย แลวเขาก็เห็นขาวสารไหลออกมาจาก
เล็บของยาย เขาจึงรูวายายไมใชคนธรรมดา

ตอมาเมื่อถึงฤดูทําไร แมเฒาก็ไดใหพันธุขาวกับเด็กกําพราคนนั้น แลวเด็กกําพราก็นําพันธุขาวไปปลูกจนเต็มไร เด็ก

กําพราก็เฝาดูแลอยางดี จวบจนถึงฤดูเก็บเกี่ยว เด็กกําพราเกี่ยวขาวอยางไรก็เกี่ยวไมหมด กวาจะเกี่ยวเสร็จก็ใชเวลาไปหลายวัน
เมื่อถึงเวลาตีขาว เด็กกําพราก็ใชเวลาในการตีอยูหลายวัน ยามแบกขาวกลับบานก็แบกอยูหลายวัน พอทุกอยางเสร็จเรียบรอย
แมเฒาก็บอกกับเด็กกําพราวา “ หลานเอย ใหเจาเอาขาวเอาไกไปเลี้ยงที่ไรดวยนะ ”

เด็กกําพราก็ทําตาม ขณะที่เด็กกําพราเลี้ยงไกอยูนั้น แมเฒาก็กินขาวกับไกของเด็กกําพรานั้นจนหมด จากนั้นแมเฒาก็

กลายรางเปนนกฟา แลวบินขึ้นสวรรคไป เมื่อเด็กกําพราเห็นเชนนั้นถึงกับทําอะไรไมถูก ไดแตยืนงงกับเหตุการณที่เกิดขึ้นเบื้อง
หนาของเขา

หลังจากเหตุการณนี้ผานไปเด็กกําพราก็ขยันทํางานและไดขาวมากในทุกๆป และทุกครั้งหลังเก็บเกี่ยวขาวเสร็จ เด็ก

กําพราก็จะทําพิธีสงนกขึ้นสวรรคตลอดมาตราบจนทุกวันนี้ชาวปกาเกอะญอเชื้อสายเด็กกําพราก็ทําพิธีเลี้ยงสงนกขึ้นสวรรคทุกป
มิไดขาด

ตางอหงะ
ตางอหงะอาศัยอยูกับพี่ชาย เขาสรางกระทอมเล็ก ๆ อยู กระทอมของเขาอยูบนตนไมเวลากลางคืนเขาจะสุมไฟไวไตถุน
บาน พี่ชายของเขาเปนพอคาวันหนึ่งเมื่อพี่ชายจะออกไปคาขายยังตางเมือง ก็ไดบอกตางอหงะวา อยูบานเจาตองเชื่อฟงพี่สะใภ
เขาใชอะไรก็ทําเมื่อพี่กลับมาแลวจะซื้อเสื้อมาฝากตางอหงะก็เชื่อฟงพี่ชาย แตพี่สะใภของเขาไมคอยชอบหนาเขาจึงกลั่นแกลง
สารพัด ปลุกใหตื่นมาทํางานแตเชา แตไมใหกินขาว วันหนึ่งตางอหงะก็หิวมาก จึงออกไปหาปลา พอออกไปหาปลาเขาก็จับปลา
ไดตัวใหญตัวหนึ่ง เขานึกใจวาจะเอาไปปงกินใหอิ่มไปเลยเพราะปลาตัวใหญมาก แตยังไมทันที่จะทําอะไร ปลาตัวนั้นก็อาปาก
พูดขึ้นมาวาอยากินฉันเลยจะนาย นายอยากไดอะไรฉันจะใหหมดเลย ตางอหงะก็ตกใจมากที่ปลาพูดได แตเขาก็หิวมากเชนกัน
เขาจึงพูดไปวา แลวเราจะเชื่อเจาไดอยางไรละนายก็ลองพิสูจนดูสิจะตางอหงะจึงตัดสินใจ เอาก็เอาวะลองดู เขาจึงปลอยปลา
ไป ทั้ง ๆ ที่หิวแทบตาย

เชามืดวันรุงขึ้นพี่สาวก็มาปลุกใหตื่นมาทํางาน เขาก็นึกในใจวาขี้เกียจจังเลย และพลันนึกไดถึงเจาปลาตัวนั้นเขาจึงพูด

ขึ้นมาวา เจาปลาไหนเจาบอกวาจะชวยขาไง เสียงเจาปลาก็ดังขึ้น จะนาย นายนอนตอเถอะเดียวฉันจัดการเรื่องงานเอง แลวเจา
ปลาก็ดลบันดาลใหงานทุกอยางเสร็จสิ้น เปนเชนนี้จนพี่สะใภเริ่มสงสัยจึงแอบดู ก็เห็นถึงสิ่งที่เจาปลาดลบันดาลใหงานตาง ๆ
เสร็จในพริบตา พี่สะใภจึงคิดวา ตางอหงะไมใชคนธรรมดาแนจึงรักและเลิกแกลงตางอหงะ ตอมาตางอหงะก็มีเงินมากมายเพราะ
มีปลาคอยชวย ตอมาเมื่อพี่ชายกลับมาจากการคาขายก็เห็นวานองชายของตนร่ํารวย และตางอหงะก็ใหพี่ชายเลิกคาขายและอยู
ดวยกันอยางมีความสุข

นอสะจู (นางผูอดทน)
มีเจาเมือง เมืองหนึ่งมีภรรยาที่แสนดีและนารัก ทั้งสองมี ลูกดวยกัน 2 คน แตลูกของทั้งสองนั้นไดถูกฝรั่งขอไปเลี้ยงทั้ง 2
คน เพื่อใหไปร่ําเรียน เจาเมืองและภรรยาจึงตองอยูกันเพียง 2 คน วันหนึ่งเจาเมืองก็คิดอยากจะลองใจภรรยาของตนเอง จึงออก
อุบายขับไลนางออกจากเมืองและใหไปสรางบานหลังเล็ก ๆ อยูนอกเมือง นางจึงตองไปใชชีวิตอยางลําบากอยูในปา แตนางก็
ไมไดคิดทอแทหรือนอยใจ และไมไดคิดโกรธเคืองเจาเมืองเลยแมแตนอย และตอมาไมนานลูกทั้งสองของนางก็กลับมา และ
เจาเมืองก็ออกมาประกาศวาจะแตงงานใหม แตจะตองใหนางสะจูมาทําอาหารในงานแตงงานของทานเทานั้น เพราะไมมีใคร
ทําอาหารไดอรอยเทานาง เรื่องที่เจาเมืองจะแตงงานใหมและจะใหนางนอสะจูมาทําอาหารใหนั้น ไดถึงหูของนางนอสะจู นางจึง
เดินทางเขาเมืองมาเพื่อที่จะทําอาหารในงานแตงงานของทานเจาเมือง นางก็ไดตั้งใจทําอาหารอยางเต็มที่และเต็มใจเจาเมือง
จึงรูสึกสงสารและเห็นวานางนั้นดีจริงจึงประกาศความจริงใหนางรู และบอกกับนางวาลูกทั้งสองกลับมาแลว จากนั้นเจาเมืองและ
ครอบครัวจึงอยูกันอยางมีความสุข

นอสะริกับจอเซลาบอ
นอสะริกับจอเซลา บอเปนพี่นองกันเมื่อพอแมของจอเซลาบอตาย จอเซลาบอจึงไปอยูกับครอบครัวของนอสะริ ทั้งสองรัก
กันมากจะออกไปทําไรดวยกันทุกวัน นอสะริจะทอยาม ทอเสื้อใหจอเซลาบอสวนจอเซลาบอก็จะสานกวย สานตะกราใหนอสะริ
เชนกัน ตกกลางคืนพวกผูชายก็จะพากันไปนอนที่ศาลา จอเซลาบอก็ไปดวย คืนหนึ่งหญิง 30 คนก็มาเปาหูนอสะริวา จอเซลา
บอเนี่ยเอาเธอไปนินทาวาทอ ผาไมสวยเลยทําอะไรก็ไมดี เมื่อนอสะริไดยินดังนั้นก็โกรธมากตื่นเชา มาหุงหาอาหารเสร็จก็
ออกไปทําไรโดยไม รอจอเซลาบอ จอเซลาบอเองก็โดนชาย 30 คนเปาหูเชนกันแตเขาไมเชื่อ เมื่อจอเซลาบอกลับมาไมเห็น
เธอ ถามแมก็ไดความวาไปแลว จึงตามไปแตเมื่อไปถึงกลางทาง นอสะริซึ่งรูวาจอเซลาบอจะ ตามมาก็หลบอยูขางทาง แลวก็
เอาหินขวางเขาจนสลบไป เมื่อฟนก็ตามอีก ก็โดนขวางอีก จนครั้งที่ 3 เขาจึงเลิกลมความคิดและไปชวยลุงตัดไมไผที่ไร เมื่อตัด

4
 นิทานปวาเกอญอ
ไปก็เกิดพลาดไปโดนใสขาตัวเองเลือกออกไมหยุด ลุงจึงแบกเขากลับบานเมื่อกลับมาถึงตรงที่ ที่นอสะริเอาหินขวางจอเซลา
บอลุงเห็นวายาม ของจอเซลาบอนั้นหนักเกินไปจึง ไดตัดไมมาปกและแหวนไว ยังไมทันถึงบานเขาก็สิ้นใจแลว ฝายนอสะรินั้น
เมื่อทํางานอยูที่ไร ก็รูสึกแปลก ๆ ไมคอยสบายใจ ฝนก็ตกน้ําฝนที่โดนตัวเธอนั้นเปนเลือด เธอจึงตัดสินใจกลับบานเมื่อไปถึง
กลางทาง เธอก็เห็นยามของจอเซลาบอซึ่งเปอนไปดวย เลือดเธอก็ตกใจมากรีบวิ่งกลับบานเมื่อกลับไปถึงบาน พอและแม
ของนอสะรินั้นโกรธนอสะริมากเมื่อเธอจะขึ้นบันไดบานแมเธอก็ทีบเธอลงมา แมไมยอมใหเธอขึ้นบาน นอสะริเสียใจมากที่จอเซ
ลาบอตายผมเผาพะรุงพะรังไมกินไมนอน

พามีฉุกับสะเปวยแมะ
พามีฉุเปนคนที่ชอบหลับ ตัวใหญมีหนาอกกวางถึงหนึ่งวา เปนเพื่อนกับสะเปวยแมะ ซึ่งตัวใหญเหมือนกัน มีหนาอกกวาง
สามศอก ซึ่งสะเปวยแมะเปนคนไมชอบหลับ ในบริเวณหมูบานที่ทั้งสองอาศัยอยู มีที่ราบกวางเจ็ดที่มีดอยเจ็ดดอย มีกิ่วดอยเจ็ด
กิ่ว มีหวยเจ็ดหวย ชาวบานทุกคนตางก็อยากจะไปทําไรที่บริเวณนี้ แตทุกครั้งที่จะไปทําพอดูเมื่อแลวก็ไมสามารถทําไดเลยป
หนึ่งเจาสองคนนี้ก็ชวนกันไปทําและไปฟนไมเปนการจับจอง กลางคืนนั้นพามีฉุก็ฝนวามีคนมาหาและบอกกับเขาวา“ ที่ตรงนี้เปน
ทางผานของเรา พวกเจาจะมาทําไรที่นี้ไมได ”

รุงขึ้นพามีฉุก็เลาความฝนของตนใหสะเปวยแมะฟงและทั้งสองก็ยังยืนยันวาจะทําไรตรงนี้อยู ทั้งสองจึงเริ่มถางไร และได

สรางกระทอมหลังใหญจนในที่สุดก็ไดปลูกขาวจนเสร็จเรียบรอยและเมื่องานเสร็จแลวทั้งสองก็วางจากงาน พามีฉุจึงบอกกับ
สะเปวยแมะวา ขาจะนอนหลับสักสามวันสามคืนนะ ดูแลไรดวยนะ ถาไมถึงสามวันขาก็จะไมตื่นนะสะเปวยแมะนั้นไมชอบหลับอยู
แลวจึงยอมตกลงและไมวาอะไร แลวพามีฉุก็นอนหลับไป ผานไปเพียงหนึ่งวันเทานั้น ผีก็มาตัวใหญมาก พอเห็นผีมา สะเปวย
แมะก็รองเรียกพามีฉุ เรียกยังไงก็ไมตื่น สะเปวยแมะก็ตอสูกับผีในไร ขาวลมระเนระนาด สูกันไปถึงบนดอย สะเปวยแมะสูไปก็
รองเรียกพามีฉุไป แตเขาก็ไมตื่น สูกันจนถึงหวย จนครบกําหนดสามวันสามคืน พามีฉุก็ตื่นขึ้นมาตามหาเพื่อนไมเจอและเห็นตน
ขาวลมระเนระนาดเสียหาย พลันไดยินเสียงรองเรียกอยูในไร ก็เลยวิ่งไปดู เห็นเพื่อนกับผีกําลังสูกันสะบัดสะบอมทั้งคู เลยเขาไป
ชวยเพื่อน สูกันไมนาน ทัง้ คูก็จับผีไดมัดแลวพามีฉุบอกวา เจาผี พาพวกเราไปบานของเจาผีถูกมัดอยูจึงจําเปนตองพาพวกเขา
ไปบานของตน บานของผีนั้นเปนถ้ําใหญแลวก็ผลักผีเขาไปในถ้ํา ทั้งสองก็ขนหินมาปดปากถ้ํา เหลือชองเล็ก ๆ ไว สะเปวยแมะ
บอกพามีฉุใหไปหาพริกมาใหมากที่สุด แลวพามีฉก ุ ็กลับบานไปขนพริกมาจํานวนมาก แลวทั้งสองก็ชวยกันเผาพริกเขาไปในถ้ํา
ในที่สุดผีก็ตาย นับแตนั้นมา ชาวบานก็สามารถใชที่ตรงนั้นทําไรทํามาหากินไดและไดผลผลิตดีตลอดมา

พี่นอง
มีพี่นองอยูสองคนไมมีพอแม ผูนองนั้นเปนคนที่มีความสามารถ ลาสัตวเกง แตผูพี่นั้นไมเกงเลย ทุกครั้งที่ผูนองเขาปาลา
สัตวก็จะไดสัยวตัวใหญมาทุกครั้งเมื่อไดก็จะมากินกับพวกชาวบาน แตเขาไมเคยที่จะสนใจพี่ชายของเขาเลย จนวันหนึ่งเขาก็
อยากจะลองใจพวกชาวบานเมื่อเขาเขาปาเขาก็ยิงไดกวางตัวหนึ่ง แลวก็วิ่งกลับบานไปบอกชาวบานวาชวยขาหนอย ขายิงคน
ตาย ชวยขาไปฝงศพหนอยแตเมื่อพวกชาวบานไดยินเชนนั้นก็พากันหายไปหมดขาจึงไปบอกพี่ชายของเขาพี่ชายก็รีบไปชวย
แมวาจะรูสึกโมโหเล็กนอยก็ตาม แตเขาก็ออกไปชวยนองชายเมื่อเขาไปในปานองชายก็ไดบอกความจริงขาไมไดยิงถูกคนหรอก
ขายิงไดกวางตัวหนึ่งเขาจึงยกใหพี่ชาย และเห็นถึงความรักของพี่นอง

แมแมว
มีแมวอยูตัวหนึ่งออกลูกเปนคน มีลูกสาวสองคนดวยกัน ทุกวันแมแมวก็หาเลี้ยงดวยการนําอาหารที่เหลือกินของชาวบานมา
ใหลูกกินจนลูกโต และเมื่อลูกสาวโตขึ้นก็มีหนาตาที่สวยงามทั้งสองคน เรื่องความงามของสองพี่นองก็ร่ําลือไปไกลจนไปถึงหู
ของเจาเมือง เจาเมืองจึงสงลูกนองของตนไปดูก็เห็นวางามจริงสมคําร่ําลือ จึงพานางทั้งสองเขาเมืองและเมื่อเขามาในเมืองแลว
ผูพี่ก็ไดแตงงานกับเศรษฐีร่ํารวยผูหนึ่งสวนนองสาวนั้นไดแตงงานกับพอคาจน ๆ คนหนึ่ง และตอมาแมแมวก็มาหาโดยไปหาลูก
สาวคนโตกอน แตลูกสาวคนโตนั้นกลัววาคนจะรูวาแมของตนเปนแมวจึงไลตีแมแมวไป ไอแมวบาเขามาในบานขาทําไมออกไป
นะ เอาไมไลตีแมแมวจนบาดเจ็บแมแมวจึงหนีไปหาลูกสาวคนเล็ก ลูกสาวคนเล็กนั้นแตกตางจากพี่สาวเพราะเธอนั้นรักแมมาก
เมื่อเธอเห็นแมมาก็ดีใจ แตก็ตกใจที่แมของเธอมีแตบาดแผลเต็มตัวไปหมด เธอจึงรีบหายามารักษาแมเธอเตรียมที่นอนใหแม
อยางดี ตอนที่แมอยูดวยเธอก็ทํามาคาขึ้นเริ่มมีเงินทองมากขึ้น ตกกลางคืนชาวบานเห็นบานของเธอมีแสงสีทองสองสวางเปน
ประกาย ตอมาเมื่อแมแมวหายดีแลวก็เกิดรูสึกคิดถึงลูกสาวคนโตจึงไปหาลูกอีกแตคราวนี้ไมใชแคไลตีแตเอาน้ํารอนสาดใสแม
แมวดวยความรําคาญ แมแมวจึงกลับมาที่บานลูกสาวคนเล็กดวยอาการบาดเจ็บอีก คราวนี้ลูกสาวคนเล็กก็ไมยอมใหแมไปบาน
ของพี่สาวอีก แมจึงอยูกับเธอ เธอร่ํารวยขึ้นเรื่อย ๆ สวนพี่สาวนั้นเริ่มย่ําแยลงทําอะไรก็ขาดทุนหมดทรัพยสินที่เคยมีมากมายก็
เริ่มนอยลง
วันหนึ่งพี่สาวก็ไดยินถึงเรื่องของนองสาวของตนจึงไปถามวานองสาวทําอยางไร นองสาวจึงบอกวาก็เอาแมมาอยูดวยดู
และอยางดี พี่สาวจึงขอแมใหไปอยูดวย เมื่อเธอเอาแมมาอยูดวยทุกอยางก็เหมือนเดิมถามชาวบานวากลางคืนเห็นแสงอะไรที่
บานขามั้ยไมเห็น ชาวบานตอบ เมื่อเห็นวาไมมีอะไรเกิดขึ้นจึงพาแมกลับไปบานนองสาว เมื่อแมกลับมาอยูกับนองสาวนองสาวก็
ยิ่งร่ํารวยขึ้นเรื่อย ๆ มีทรัพยสินเงินทองเพิ่มขึ้น เมื่อพี่สาวไดยินเชนนั้นจึงไปขอแมมาอยูดวยอีก แตก็ยังไมมีอะไรดีขึ้นเธอก็ยังจน
ลงเรื่อยๆ ทรัพยสินเงินทองเริ่มเหลือนอยลง ถามชาวบานถึงเรื่องแสงสีทอง ชาวบานก็บอกไมเห็นเธอจึงรูสึกโกรธแมมาก ดวย
ความโมโหจึงฆาแมตายพอดีนองสาวมาก็ถามหาแมเธอก็บอกวาอยูบนบานและนองสาวก็จะพบแมใหไดและเมื่อเขาไปก็พบวา
แมตายแลว ผูเปนนองก็เสียใจมากจึงนําศพแมกลับไปบานและนําศพแมใสโลงศพเล็ก ๆ และสวยงามมาก ตอมานองสาวก็
กลายเปนเศรษฐีร่ํารวยมาก สวนพี่สาวก็กลายเปนชาวไรยากจน

แมลูก
5
 นิทานปวาเกอญอ
มีแมลูกคูหนึ่งอาศัยอยูดวยกันและมียายของเขาอีกคนที่แมตองดูแลดวย แมมีอาชีพหารังแตนขายเพื่อที่จะหาเลี้ยงลูกและ
แม ตอมาเมื่อลูกถึงวัยเรียนแมก็สงใหเรียนโดยการหารังแตนขาย

วันหนึ่งเมื่อแมไปหารังแตนในปา แมก็โดนแตนตอยจนตองตกจากตนไม ตกลงมาหัวไปฟาดกับขอนไมทําใหหัวแตกและ

สลบไป เปนเหตุทําใหแมมีแผลที่หัว แตเมื่อหายดีแลวแมก็กลับมาทําอาชีพนี้ตอเพื่อหาเงินสงลูกเรียน แมหาไดเทาไหรก็สงให
ลูกหมด

วันหนึ่งเมื่อลูกเรียนจบก็ถึงเวลาที่ครูจะใหใบประกาศกับพวกเขา ครูจึงสั่งใหนักเรียนทุกคนกลับไปบอกกับพอและแมวา
ใหมารวมในวันมอบใบประกาศของลูกดวย ลูกของหญิงนั้นก็กลับมาบอกแมเชนกัน แตแมของเขานั้นไมมีเสื้อผาที่สวยๆดีๆใสไป
ในงาน มีแตเสื้อผาที่เกา ๆ ขาด ๆ แตแมก็ไปเพราะวารักลูกและอยากรวมแสดงความดีใจที่ลูกไดเรียนจนจบ

เมื่อแมมาถึงที่โรงเรียน ลูกก็บอกกับแมวา แมไมตองมาใกลฉันนะ ฉันอายเขา ใครถามแมไมตองบอกนะวาเปนแมของ

ฉัน แมก็ไดแตนั่งอยูขางหลังคนเดียวไมกลาเขาไปใกลบริเวณงาน เห็นพอแมลูกคนอื่นเขากอดกันแสดงความยินดีกับลูก แตลูก
ของตนนั้นไมยอมเขามาใกลตนเลย แมก็เสียใจมากจึงกลับบานไป แมนั้นคิดนอยใจและเสียใจมากที่ลูกของตนทํากับตนเชนนี้
ตอมาไมนานแมก็ตรอมใจตาย เมื่อลูกกลับมารวมงานศพของแม ตอนอาบน้ําใหแมก็เห็นรอยแผลเปนบนหัว จึงถามยายวา “ ยาย
ทําไมแมมีแผลเปนที่หัวละ ไปทําอะไรมาเหรอ ”

ก็ตกจากตนไมเพราะหาเงินมาสงแกเรียนนะสิ เมื่อเขาไดยินยายพูดเชนนั้น เขาก็เสียใจมาก รูสึกผิดที่รังเกียจแม ไมกลา

บอกกับคนอื่นวาเขาคือแมของฉัน ไมรูวาแมเขาตองลําบากขนาดไหนเพื่อหาเงินสงใหเขาเรียนจนจบ แตเขากลับไมไดตอบแทน
แมเลยหนําซ้ํายังทําใหแมตองเสียใจจนตาย กวาเขาจะรูสํานึกทุกอยางก็สายไปเสียแลว

แมหมา
มีแมหมาตัวหนึ่งทองแกใกลจะคลอดแลว มันจึงเดินไปคลอดตรงกลางหินใหญสามกอน มันออกเปนคนสามคน ทุกวันแม
หมาจะออกไปคาบเศษอาหารมาเลี้ยงลูกของตน จนลูกทั้งสามโตเมื่อทั้งสามคนโตขึ้นตางก็แยกยายกันออกไปแตงงาน แมหมา
ก็ไปหาลูกคนที่หนึ่ง ลูกก็ไลตีใหลงจากบาน เปนหมาขึ้นมาทําไมบนบานทําใหบานเลอะเทอะหมดแลว ลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไป !!

เมื่อแมหมาไดยินดังนั้นก็ลงจากบานไป เพื่อไปหาลูกคนที่สอง เมื่อไปถึงลูกคนที่สองก็ใชไมไลตีอีกทําใหแมหมาตอง

หนีลงมาอีก คราวนี้ก็เลยไปหาลูกคนที่สาม แตลูกคนที่สามนั้นเปนคนที่มีจิตใจดีและรักแมของตนเขาไมเคยอายเลยที่มีแมเปน
หมา เธอบอกกับสามีของเธอวาแมของเธอนั้นเปนหมาถารับไดเขาก็แตงดวย แตถารับไมไดก็จะไมแตง และเมื่อแมมาหาเธอจึง
ใหการตอนรับแมเปนอยางดี เอาอาหารที่ดีที่สุดในบานของเธอใหแมหมากินและแมก็อยูกับเธอจนแมตาย เมื่อแมของเธอตาย
ศพของแมเธอไมไดเปนรางของหมาแตกลายเปน กองเงิน กองทองมากมาย เมื่อพี่สาวเห็นวานองสาวของตนร่ํารวยขึ้นก็เลยถาม
วานองทําอยางไร นองจึงบอกวาก็แมนะสิตอนที่แมตายศพของแมกลายเปนกองเงินกองทองเมื่อพี่สาวทังสองได้ ยินเชนนั้นก็รูสึก
เสียดายที่ไมไดเลี้ยงแม แตนองสาวก็มีความปราณีจึงแบงเงินทองใหพี่ทั้งสองบาง

ยักษ
มีเด็กหญิงคนหนึ่งเปนเด็กกําพราอาศัยอยูตัวคนเดียว วันหนึ่งเมื่อเด็กหญิงไปตักน้ําที่ลําธาร กระบอกน้ําก็ไดลอยน้ําไป
เด็กหญิงจึงเดินลงน้ําเพื่อจะไปตามเก็บกระบอกน้ํา เมื่อเดินไปเจอตาขอนไมแก ๆ เด็กหญิงก็ถามวา ตาจาจะใหหนูขาม หรือเดิน
ออมตาดีจะ แลวแตใจหนูเถอะ ตาตอบ เด็กหญิงจึงเดินออมตาไป และเมื่อเดินไปอีกก็ไปเจอกับซากงูเนา เด็กหญิงก็ถามอีกวา
จะใหเดินออมหรือใหขาม ซากงูเนาก็ตอบวาแลวแตใจหนูเถอะ เด็กหญิงจึงเดินออมไป และเมื่อเดินไปก็เจอ กระบอกน้ํานั้นตก
อยูกลางน้ําเมื่อเด็กหญิงจะเขาไปหยิบก็เกิดน้ําวนขึ้นเด็กหญิงตกอยูในน้ําวนนั้น ซึ่งเปนที่ดักจับปลาและสัตวของยักษนั่นเองและ
เมื่อยักษเห็นเด็กหญิงก็จะจับกินแตเด็กหญิงก็ไดขอรองไว ตาจาอยากินหนูเลย สงสารหนูเถอะหนูไมมีพอแมไมมีญาติพี่นอง ตา
ใหฉันอยูดวยก็ไดใหฉันไดรับใชตา ยักษจึงสงสารและพาเธอกลับไปดวย และเมื่อไปถึงถ้ําของยักษยายยักษก็ถามตาวา
หอมอะไรเหรอตาตาไดอะไรมากินเหรอ ตาจึงบอกวาไดหนูนอยมาคนหนึ่งแตอยากินเขาเลยใหเขาอยูกับเราที่นี่แหละยายก็ไม
ขัดของ เด็กหญิงนั้นก็ขยันทํางานใหตากับยาย ชวยเหลือตากับยาย เมื่ออยูกับตายายมานานพอสมควรเด็กหญิงจึงขอลากลับ
บาน ตากับยายก็ปรึกษากันและยอมใหหนูนอยกลับไป กอนจะกลับยายก็ใหเลือกกวย มีกวยเกากับกวยใหม เด็กหญิงก็เลือกที่จะ
เอากวยเกา และยายก็ไดหอของกินให 3 หอ ใสในกวย และยายก็ไดสั่งไววา เมื่อเดินไปถึงแมน้ําก็ใหอาบน้ําและกอนกินขาวก็ให
อวยพรตากับยายดวย และเด็กหญิงก็ทําตาม เมื่อแกะดู ก็พบวาหอหนึ่งเปนขาว หอหนึ่งเปนไขและอีกหอหนึ่งเปนอึ แตเด็กหญิง
ไมไดวาอะไร ยังสํานึกในบุญคุณของตากับยาย
เมื่อกลับถึงบานก็เปดดูขางในกวยมีเงินทองมากมาย ละเมื่อตัวมารรูเขาจึงคิดอยากจะไดเงินทองอยางเด็กหญิงบางจึง
เอากระบอกน้ําของตนไปลอยน้ําเมื่อเดินไปก็พบ ขอนไมแลวก็ขามไป เดินไปพบซากงูเนาก็ขามไป และก็ไปตกอยูที่เดียวกันกับ
เด็กหญิงทุกอยางและเมื่อตาจะจับกิน ตัวมารก็ไดขอรองไวเชนกัน และตัวมารก็ไดไปอยูกับตาและยายเชนเดีวยกันแตตัวมารนั้น
ขี้เกียจไมทําอะไรเลย และเมื่ออยูมานานพอสมควรตัวมารจึงบอกกับตายายวาตนอยากกลับบาน ตากับยายก็ใหกลับ ยายก็ให
เลือกกวยเกากับกวยใหม ผีนอยนั้นเลือกกวยใหมในกวยใหมนี้มีแตซากกระดูก และยายก็หอของกินให 3 หอเชนเดียวกัน และก็
สั่งแบบเดียวกัน แตเมื่อไปถึงแมน้ําตัวมารก็ไมไดอาบน้ํา และแกะของกินเมื่อพบอึ เขาก็สาปแชงตากับยาย ตากับยายจึงปรากฏ
ตัวและจับตัวมารกินเสีย

นกพิราบขาว กับนกพิราบดํา
6
 นิทานปวาเกอญอ
ครั้งหนึ่งมีหนุมสาวอยูคูหนึ่งที่รักกันมากจึงตัดสินใจแตงงานกัน แตทั้งสองนั้นยากจนมาก ดวยความยากจนของทั้งสองจึง
ทําใหทั้งสองตองตัดสินใจที่จะลองไปหาสมบัติดู เมื่อเขาไปในปาฝายสามีเมื่อเห็นตอไม ก็บอกกับภรรยาวา “ เจาดูกระตายนั่นสิ
นาจับมากินจัง ” “ ฝายภรรยาก็ตอบวาใชจะพี่ ” พอเดินไปอีกก็เจอ นกพิราบสีดํา แตฝายภรรยากลับบอกวา “ พี่จะดูนกนั่นสิตัว
มันขาวสวยจังเลยพี่ ” “ ใชจะ “ สามีกลาว แลวทั้งสองก็พากันเดินไปจนถึงทะเลสาบแหงหนึ่ง สามีจึงลงไปวิดน้ําในทะเลสาบ
เพื่อที่จะหาสมบัติ วิดไปไดสักพักหนึ่งก็ตะโกนถามภรรยาวาน้ําจวนจะแหงหรือยังจะ “ ฝายภรรยาตอบวาจวนแลวจะพี่ ” ภรรยา
คอยพูดใหกําลังใจและลงไปชวยทั้งที่ทะเลสาบนั้นใหญมาวิดทั้งปก็คงไมแหง
เมื่อเจาแหงน้ําไดยินและเห็นถึงความรักของทั้งสองจึงไดปรากฎตัวและมอบ เงินทองใหทั้งสองจํานวน 3 ไห แตมัน
หนักเกินกวาที่ทั้งสองจะแบกกลับบานได ฝายสามีจึงกลาววา “ ไมเปนไรถามันเปนของของเราจริงมันจะกลับมาอยูที่บานเรา ”
และเมื่อพวกโจรรูเขาจึงพากันไปหวังจะขโมยไหสมบัติ 3 ใบนั้น แตเมื่อไปถึงและเปดดูขางในปรากฏวาเงินทองที่อยูในนั้น
กลายเปนอึ ทําใหพวกโจรโกรธมากจึงแบกไหนั้นไปไวที่หนาบานของสามีภรรยาคูนั้นหวังจะแกแคน และเมื่อทั้งสองตื่นขึ้นมาใน
ตอนเชาก็เจอไห 3ใบนั้นมาอยูหนาบานของทั้งสอง ทั้งสองดีใจมาก สามีจึงพูดขึ้นวา “ เปนอยางที่พี่วาไวจริง ๆ ดวย ” และทัง้
สองก็มีเงินทองมากมาย และเอาไปแจกจายแกเพื่อนบาน
และเมื่อไปถึงบานของสามีภรรยาคูหนึ่ง ซึ่งทะเลาะกันบอยมาก ทั้งสองก็ถามที่มาของสมบัติที่ไดมา วาไดมาอยางไร
สองสามีภรรยาจึงบอกเหตุที่ไดสมบัติมา สามีภรรยาคูนั้นกเกิดอยากไดมาบาง จึงตกลงกันไปหาสมบัติ ทั้งสองจึงออกเดินทาง
และเมื่อเดินเขาไปในปาฝายสามีเห็น ตอไมก็กลาววา “ ดูกระตายตัวนั้นสินาจับเอามากินนะ ” ฝายภรยาก็ตอบวา“ จะบาเหรอนั่น
มันตอไมชัด ๆ ” และเมื่อเดินไปอีก ฝายภรรยาจึงกลาววาดูนกพิราบตัวนั้นสิขาวสวยจัง สามีก็ตอบวา จะบาเหรอมันดําออกขนาด
นั้น และเมื่อไปถึงทะเลสาบเมื่อฝายสามีวิดน้ําไปไดสักพักก็ตะโกนถามภรรยาวาน้ําใกลจะแหงหรือยัง ภรรยาตอบ “ จะบาเหรอ
มันจะใกลแหงไดยังไงละทะเลสาบมันออกจะใหญกวางขนาดนี้ และแลวทั้งสองก็ทะเลาะกัน เมื่อเจาแหงน้ําไดยินและเห็นเขาก็
รูสึกรําคาญและโกรธมากจึงจับทั้งสองหักคอตายทั้งสองคน

สองพี่นอง
มีเจาเมืองเมืองหนึ่งเกิดอยากรูวา ลูกชายทั้งสองของตนใครจะรักตนมากกวากันจึงเรียกลูก
ชายคนโตมาและถามวาลูกเอย เจารักพอมาเทาไดลูกชายก็ตอบวา รักเทาแผนฟา พื้นดิน สุดจะ
บรรยายได พอรูสึกพอใจกับคําตอบของลูกคนโต ตอมาก็ไดเรียกลูกคนเล็กมาถามบางลูกเอย
เจารักพอมากเทาไดลุกชายตอบวารักเทาความเค็มของเกลือ และเทาความเผ็ดของพริก

เมื่อพอไดยินดังนั้นก็โกรธมาไมพอใจกับคําตอบของลูกคนเล็กที่เปรียบตนกับ พริก และเกลือ จึงไลลูกชายออกจากบาน

เขาก็จําตองออกไป แตกอนที่จะออกจากบานไปเขาก็ไดแอบสั่งคนใชวา เวลาที่ทําอาหารใหพอของเขากินอยาใสพริกหรือเกลือ
คนใชของพอก็ทําตาม วันแรก ๆ เจาเมืองก็ไมวาอะไร แตผานไปหนึ่งอาทิตย เจาเมืองก็ถามคนใชวาทําไมถึงทําอาหารจืดแบบนี้
ใหเรากิน คนใชจึงกลาววาก็ลูกชายคนเล็กของทานสั่งไว เพราะทานไมพอใจที่เขารักทานเทาความเผ็ดของพริกและเทาเค็มของ
เกลือ แสดงวาทานไมชอบของพวกนี้เมื่อเจาเมืองไดฟงดังนั้นก็เขาใจถึงความหมาย และสั่งใหคนไปตามลูกชายคนเล็กกลับมา
อยูดวยกัน และตอมาไมนานเจาเมืองก็ตาย

ไหสามใบ
มีพี่นองอยูสามคนอาศัยอยูกับแม พอของพวกเขาทิ้งชางไวใหหนึ่งตัว และเงินอีกหนึ่งไหและที่นาหนึ่งผืนทํากินดวยกัน ทุก
วันลูก ๆ ก็จะออกไปทํานาดวยกันฝายแมนั้นอยูที่บาน ก็ไดเอาขี้วัวขี้ควายใสไหไวไหหนึ่ง เอากระดูกวัวกระดูกควายใสไหหนึ่ง
เอาเงินทองใสไวไหหนึ่ง แลวเขียนชื่อลูกติดไวคนละไห

ตอมาไมนานแมก็ปวยหนักและเริ่มรูสึกตัววาไมคอยไหวแลวจึงเรียกใหลูกทั้งสามเขามาหาและบอกวาถาแมตาย
พวกเจาก็เอาไหที่เขียนชื่อไวแลวไปคนละใบนะอยาไดทะเลาะกันเด็ดขาดตอมาไมนานก็ตาย เมื่อพวกลูก ๆ จัดงานศพเสร็จ
เรียบรอยก็เอาสมบัติที่แมเตรียมไวมาแบงกัน ของพี่คนโตนั้นเปนเงินทอง ของคนที่สองเปนกระดูกวัวกระดูกควาย ของคนที่สาม
เปนขี้ควาย

เมื่อเปนเชนนี้ทั้งสามก็เริ่มทะเลาะกันและแยงเงินทองกัน นองทั้งสองก็วาไดกระดูกับขี้ควายจะเอาไปทําอะไรได ใหพี่เอา

เงินมาแบงให เมื่อตกลงกันไมไดจึงใหหัวหนาหมูบานชวยตัดสิน หัวหนาหมูบานจึงถามวา

นอกจากเงินที่อยูในแลว พวกเจายังมีสมบัติอะไรอีกก็มีชางหนึ่งตัว กับที่นาหนึ่งผืนที่ทําดวยกัน เมื่อหัวหนาหมูบานไดยิน

ก็พูดวาแมของพวกเจาชางฉลาดยิ่งนัก ควายหมายของแมเจาก็คือ คนที่ไดเงินทองก็เอาเงินทองไปคนที่ไดกระดูกก็เอาชางไป
และคนที่ไดขี้ควายก็เอาที่นาไป เมื่อหัวหนาหมูบานตัดสินใหเชนนี้ก็ทําใหทุกคนพอใจในสิ่งที่แมให และกลับบานไปอยูดวยกัน
อยางมีความสุขเหมือนเดิม