Professional Documents
Culture Documents
นิทานชนเผ่ากะเหรี่ยง- The Karen Story
นิทานชนเผ่ากะเหรี่ยง- The Karen Story
คนขี้ขโมย
มีเด็กคนหนึ่งแมสงไปเรียนหนังสือ ครั้งแรก ก็ขโมยดินสอกลับมา ตอมาก็ขโมยสมุด หนังสือ ชิ้นใหญขึ้นเรื่อย ๆแมก็
คอยเก็บซอนไวกลัวคนอื่นจะรูและเมื่อเขาโตขึ้นเขาก็โดนตํารวจจับขังคุก และเขาก็บอกตํารวจวาเขาอยากเจอแม ตํารวจจึงไป
พาแมมา เมื่อแมมา เขาก็บอกใหแมเขามาใกล ๆ เมื่อแมเขาไปใกล เขาก็กัดหูแมจนขาด แลวก็กลาวโทษแมวาเปนเพราะแมคน
เดียวที่ทําใหเขาตองเปนเชนนี้ เปนเพราะแมไมสั่งสอนเขาใหดีคอยชวยปกปดความผิดของเขา
คนโงเขลา
มีพี่นองสองคนอาศัยอยูดวยกัน และพวกเขาก็มียายแก ๆ ที่ชวยเหลือตนเองไมไดอีกคนหนึ่งอาศัยอยูดวย ทุกๆวัน
ผูเปนพี่ชายก็จะตมน้ําและอาบน้ําใหยาย วันหนึ่งเมื่อพี่ชายตองออกไปขางนอกก็ได บอกกับนองชายวาวันนี้พี่จะออกไปขางนอก
นะอยูบานชวยตมน้ําและอาบน้ําใหยายดวยเมื่อถึงเวลาเขาก็ตมน้ํา แลวก็เอายายลงอาบน้ําที่กําลังรอน ๆ จนยายนั้นตายเพราะน้ํา
รอนลวกเมื่อพี่ชายกลับมากก็ถามถึงยายก็พี่นั่นแหละบอกใหฉันตมน้ําแลวอาบใหยาย ยายก็เลยตายเอา แลวทําไมไมรอหรือ
ผสมใหมันอุนกอนละเอายายไปฝงเองนะ เขาจึงเอาเสื่อหอตัวยายแลวก็แบกไปฝง ไปไดครึ่งทางยายก็ตก แตเขาไมทันรูสึกไป
ถึงก็เอาเสื่อไปฝงคิดวายายอยูขางใน พอขากลับก็เห็นศพของยายแกคนหนึ่งตกอยูขางทางเขาจึงกลับไปบอกพี่ชายวาพี่ชาย !!
คนอื่นเขาก็ตายเหมือนกันนะตอนฉันกลับมาเห็นตกอยูขางทาง
คนดื้อ
มีแมลูกอยูครอบครัวหนึ่งมีลูกทั้งหมด 8 คน เปนผูชาย 7 คน เปนผูหญิง 1 คน เปน คนสุดทอง ทุกคืนลูกชายทุกคนก็จะ
นอนที่บาน แมไดทําหมอนยาวๆ ใหเจ็ดคนหนุนดวยกัน แตลูกสาวนั้นชอบไปนอนคางที่บานเพื่อนแมหามก็ไมฟง แมบอกวาอยา
ไปคางที่อื่นเลยมันมีสงคราม เดี๋ยวเวลาพวกทหารบุกมากลางคืนแมจะหาหนูไมเจอ แตเธอก็ไมเคยเชื่อฟงแมเลยเที่ยวไปนอน
คางทุกคืนกลับมาก็สายโด สวนพวกพี่ชายของเธอนั้นแมก็ปลุกใหตื่นแตเชาดวยการดึงหมอนขึ้นทุกคนก็จะตื่นพรอมกันและแบง
หนาที่กัน มาตําขาว ตักน้ํา ทําอาหารแลวก็ออกไปทําไรดวยกัน นองสาวกลับมาพี่ ๆ ก็ไปหมดแลว
ความโกรธ
มีเจาเมืองเมืองหนึ่งมีลูกสาวสวยมาก และเจาเมืองก็หวงลูกสาวของตนมาก ดวยกลัววาจะมีคนมายุงกับลูกสาวของตน
จึงแอบพาลูกสาวของตนไปไวในปาโดยสรางบานใหอยูในปา นาน ๆจะมาเยี่ยมทีหนึ่ง วันหนึ่งมีเด็กหนุมคนหนึ่งซึ่งเปนเด็ก
กําพราก็ไปเดินเที่ยวในปา เดิน ๆ ไปก็ไปพบบานของหญิงสาวเห็นบานของเธอสวยดีจึงเขาไปดู แลวก็ไดพบกับหญิงสาว ทาน
เปนใคร ? หญิงสาวถาม เรามาเดินปา แลวเจาทําไมมาอยูในปาคนเดียวเลาพอของเราเอาเรามาไวที่นี่ เจามาเยี่ยมเราบอย ๆ
ไดมั้ย เราอยูคนเดียวเหงามากเลย หลังจากนั้นชายหนุมก็แวะเวียนมาเยี่ยมหญิงสาวบอย ๆ จนในที่สุดทั้งสองก็เกิดความรักตอ
กันและแอบไดเสียกันจนหญิงสาวตั้งครรภ เมื่อพอของนางมาพบก็โกรธมากขาอุตสาหเอาเจามาซอนไวในปาแลวเพราะกลัววา
จะมีชายหนุมมาหลงรักเจาแตเจายังแอบมีจนได มันเปนใคร ลูกสาวตอนแรกก็ไมกลาบอก แตในที่สุดเมื่อพอถามมาก ๆ ก็เลย
บอกวาเปนเด็กกําพราซึ่งในสมัยนั้นเด็กกําพราเปนที่นารังเกียจของคนทั่วไป เจาเมืองจึงโกรธมาก ความีดฆาลูกสาวตาย แตมา
ตอนหลังก็รูสึกคิดถึงลูกสาวและเสียใจกับสิ่งที่ตนทําลงไปแตเมื่อคิดไดแตมันก็สายเกินไปแลว
ความรักความสามัคคี
มีครอบครัวอยูครอบครัวหนึ่ง ซึ่งมีกันอยูสามคนพอลูก เปนลูกชายทั้งสองคน พอก็แกชรามากแลว และกอนที่พอจะตาย
พอก็ไดเรียกลูกทั้งสองมาสั่งเสีย
เอาผาหมไปซักทําไม แลวจะเอาอะไรหม
ก็มันเปนสิทธิของขา พี่ชายพูด
1
นิทานปวาเกอญอ
พอถึงคราวที่จะตองรีดนมวัว นองชายก็บอกกับพี่ชายวา พี่เอาสวนหัวนะ ฉันจะเอาสวนทาย สวนหัวมันบีบนม
ไมได พี่ชายจึงตีหัววัวทําใหวัวดิ้นนองชายก็รีดนมวัวไมไดเชนกัน
ตีทําไม นองชายพูด
ก็มันเปนสิทธิของฉัน พี่ชายพูด
ฝายนองชายจึงคิดไดถึงคําสั่งเสียของพอกอนตายที่ใหเขาทั้งสองมีความรักความสามัคคีกัน เพราะถาเขาสองคนไมรักและ
สามัคคีกันเขาทั้งสองก็จะไมสามารถทําอะไรไดเลย
ความสัตยซื่อ
มีนายจางกับลูกจางอยูคูหนึ่ง เมื่อถึงคราวที่เจานายจะตองกลับไปยังบานเกิดก็ไดเรียกลูกจางใหเขามาหาเพื่อจะสั่งงาน ระหวาง
ที่ขาไมอยู ขาจะใหเงินเจากอนหนึ่ง เจาอยูก็ชวยสรางบานหลังหนึ่งสรางใหหลังใหญ ๆ และดี ๆ เลยนะ แลวนายก็จากไป ดวย
ความขี้เกียจและขี้โกงของลูกจาง เขาจึงสรางบานหลังหนึ่ง หลังใหญอยางที่นายสั่ง แตก็สรางแบบลวก ๆ ไมการตกแตงใช
อุปกรณที่ราคาถูก ๆ และไมนานนายของเขาก็กลับมา ถามถึงเรื่องบาน เจาสรางบานเสร็จหรือยัง เสร็จแลวจะนาย
เจาอยูกับเรามาก็ตั้งหลายป เราก็คงไมมีอะไรจะใหเจาหรอกนะ เราก็จะใหบานหลังนี้กับเจาถือวาเปนคาแรงที่เจาอยูกับเรามาก็
แลวกัน เมื่อผูเปนลูกจางไดยินดังนั้นก็ตกใจ และนึกเสียดายมากที่ตนสรางบานหลังนัน ้ แบบลวก ถารูวานายจะยกใหแตแรกคง
สรางใหดีกวานี้
จอเกอะโดะ
มีชายขี้เกียจคนหนึ่ง ไมยอมทํางานทําการอะไร ใหเมียคอยหาเลี้ยงคนเดียว อยูกินกันมาจนไดหนึ่งป เจาคนขี้เกียจก็เกิด
ความคิดขึ้นวา เอ เรานาจะชวยเมียทํางานบางนะ คิดไดดังนั้นก็บอกกับเมียวา วันนี้ขาจะไปทํางานที่ไรเองนะ หอขาวใหขาดวยก็
แลวกันเมื่อผูเปนเมียไดยินเชนนั้นก็ทั้งแปลกใจและดีใจเปนอยางยิ่งจึงรีบหอขาวให แตเมื่อเมียของเขาหอขาวเสร็จ เขาก็เกิด
ความขี้เกียจขึ้นมากระทันหันเลยบอกกับเมียวาวันนี้ขี้เกียจแลวละเอาไวพรุงนี้คอยไปก็แลวกันนะแลวก็ลมตัวลงนอนตามเดิม เมีย
ก็ไมรูจะวายังไง ก็เลยตองรีบไปไรเองอีกตามเคย
จอเกอะโดะ2
จอเกอะโดะเปนคนขี้เกียจมาก มีหนาที่เลี้ยงควายตัวหนึ่ง แตเขาก็มีความฉลาดหลักแหลมเพราะความขี้เกียจนี่เอง
2
นิทานปวาเกอญอ
เขามีวิธีเลี้ยงควายที่ไมเหมือนใคร ใชเชือกเสนยาว ๆ มัดควายไวตัวเองนอนจับปลายเชือกขางหนึ่ง ปลอยใหควายหากิน ตกเย็น
ก็ดึงเชือกกลับมา
วันหนึ่งเจาเมืองก็เกิดหมั่นไส ที่จอเกอะโดะเลี้ยงควายสบายนัก
จึงสั่งใหลูกนองไปจับควายของเขามาแลเนื้อแบงกัน เมื่อจอเกอะโดะดึงเชือกกลับก็เหลือแตเชือกจึงออกตามหาและพบพวก
ลูกนองของเจาเมือง
พวกเขาเอาเนื้อไปหมดแลว เขาเลยพูดวา
พวกเจาขโมยฆาควายเราไมเปนไรเราเอาแตหนังมันก็แลวกันแลวก็เผาหนังควายแบกกลับบานไป วันตอมาก็หอบหนัง
ควายทําทีวาจะเอาไปขาย เมื่อไปถึงริมน้ําแหงหนึ่งก็ปนขึ้นตนไม รอสักพักก็มีโจรกลุมหนึ่งจะมาแบงทรัพยสินที่ปลนมาไดหนึ่ง
กะบุง
จอเกอะโดะก็โยนหนังควายลงมาพวกโจรก็วิ่งหนีกน ั หมดโดยไมทันดูเพราะคิดวาเปนหมี จอเกอะโดะ จึงแบกกระบุงกลับบานขาว
เรื่องจอเกอะโดะ ขายหนังควายไดเงินกระบุงหนึ่งก็ไดไปถึงหูเจาเมือง
เจาเมืองก็คิดวาควายตัวเดียวขายไดเงินตั้งหนึ่งกระบุงเรามีควายเปนรอยตัวตองไดรอยกระบุงแน จึงสั่งใหลูกนองฆา
ควาย
รอยตัวแลวเอาหนังไปขาย แตขายอยางไรก็ขายไมได จึงไปตอวา จอเกอะโดะวาหลอกและสั่งลูกนองใหไปเผาบานของ จอ
เกอะโดะ เมื่อบานถูกเผาแลวเขาก็กวาดขี้เถาบานของตนไดสามกระบุง เจาเมืองก็ถาม เจาจะเอาขี้เถาไปทําไมเขาบอกวา จะเอา
ขี้เถาบานที่ถก
ู เผาไปขายเจาเมืองกับลูกนองก็พากันหัวเราะเพราะยังไงขี้เถาก็ขายไมได
ครั้งเมื่อเจาเมืองมาเห็นเขา ก็แปลกใจที่จอเกอะโดะขายขี้เถาไดเงินสามกระบุง
ทานเจาเมืองก็คด ิ บานหลังเล็กนิดเดียวยังขายไดเงินสามกระบุง บานเราหลังใหญขนาดนี้คงขายไดมากมาย
จึงใหลูกนองเผาบานตนเอง แลวเอาขี้เถาไปขาย ขายอยูหลายวันแตก็ขายไมได เจาเมืองก็โกรธ จอเกอะโดะมาก สั่งใหลูกนอง
จับจอเกอะโดะใสเขง หอยไวขางทางแลวกลับบานไปคิดวาเดี๋ยวคอยมาฆาฝายจอเกอะโดะคิดวาคราวนี้คงตายแนแลว ทันได
นั้นเองก็มีคนขี่ชางผานมาจอเกอะก็รอง คนขี่ชางก็ถามวาเจาเปนอะไรก็ทานเจาเมืองจะใหเราแตงงานกับลูกสาวเราไมอยากแตง
อีกเดียวก็คงมารับเราแลวคนขี้ชางก็แอบยิ้มในใจ แลวบอกวางั้นเปลี่ยนกันมัย้ เจาขี่ชางไป สวนเราจะไปเปนเขยเจาเมืองเอง
ฝายจอเกอะโดะขี่ชางขนเงินหนีไป ฝายเจาเมืองกลับมาก็ยิงไปที่เขงนั้นทําใหคนที่อยูในเขงซึ่งคิดวาเปนจอเกอะโดะตายแลว
เอาไปฝงทั้งเขงเลย
เวลาผานไปหลายปจอเกอะโดะซึ่งไปอยูที่อื่นจนมีลูกมีเมีย ก็พาลูกเมียตนกลับมาอยูที่บานเกา
เรื่องการกลับมาของจอเกอะโดะรูถึงหูทานเจาเมือง เจาเมืองก็แปลกใจวาเปนไปไดอยางไรก็มันตายไปแลวนี่ จึงไปถามเพื่อใหรู
แจง จอเกอะโดะก็บอกวาเราไปอยูเมืองผี ผูเฒาที่เมืองผีดูแลเราอยางดีและใหเราขี่ชางกลับมาเจาเมืองไดยินก็คิดวาถาตนไป
เมืองผีก็ตองไดชางกลับมาเปนแน จึงบอกลูกเมีย แลวใหจอเกอะโดะฆาตน จอเกอะโดะก็ฆาเจาเมืองแลวเอาศพไปเผา หลายวัน
ผานไปเมียของเจาเมืองก็มาถามวาปานนี้เจาเมืองไปถึงไหนแลวปานนี้คงไปถึงเมืองเหม็นแลวมั้งหลายวันตอมาก็มาถามอีก
ปานนี้ถึงไหนแลวถึงเมืองกระดูกขาวแลวมั้งเมียเจาเมืองก็กลับไปนานวันก็ยิ่งรอนใจเจาเมืองยังไมกลับมา ก็ไปถามอีก จอ
เกอะโดะก็หัวเราะอยางสะใจ ก็คนมันตายไปแลวจะใหกลับมาไดอยางไรเมียของเจาเมืองก็แคนมากที่จอเกอะโดะหลอกฆาสามี
ตน เมียเจาเมืองจึงตมเหลายาพิษใหจอเกอะโดะกิน เมื่อจอเกอะโดะรูตัววาไมรอดแนแลว กลับบานใหเมียหาปลามาใสกะละมัง
แลวเอาเทาลงไปแชแลวทําใหดูเหมือนเทาของเขานั้นกระดิกอยูใหลูกเมียนั่งลอมวงกันปรบมือรองเพลง และเมื่อเมียของเจา
เมืองมาแอบดูวาจอเกอะโดะตายหรือยังก็เห็นภาพทีจ ่ อเกอะโดะสรางขึ้น
ก็คิดวาจอเกอะโดะยังไมตายเลยโกรธกลับบานไปบอกลูกลองกินเหลายาพิษที่ตมใหจอเกะโดะกินแลวทั้งหมดก็ตาย
เด็กกําพรา
กาลครั้งหนึ่งมีหมูบานหนึ่งทําไรไดขาวไมพอกินกันในแตละป ทุกครอบครัวตองหาของปาเพื่อนําไปแลกขาวที่หมูบานอื่น มี
เด็กกําพราอยูคนหนึ่งซึ่งอาศัยอยูคนเดียวเมื่อชาวบานออกไปหาของปาเด็กกําพราก็ขอไปดวย แตพวกชาวบานก็ไมยอมใหเด็ก
กําพราไปพอพวกชาวบานเดินทางไปไดพักหนึ่งก็ไดพบแมเฒาคนหนึ่งกําลังติดอยูในกอหวาย“ หลายเอย ” แมเฒารองเรียก
ชวยเอายายออกไปจากกอหวายทียายออกไปไมได
3
นิทานปวาเกอญอ
ยายฟงถึงเรื่องที่หมูบานกําลังประสบอยู และตนเองกําลังจะออกไปหาของกินในปา“ ไมตองไปหรอกจะเดี๋ยวยายจะชวยเจาเอง
นะ ” แมเฒากลาว
ตางอหงะ
ตางอหงะอาศัยอยูกับพี่ชาย เขาสรางกระทอมเล็ก ๆ อยู กระทอมของเขาอยูบนตนไมเวลากลางคืนเขาจะสุมไฟไวไตถุน
บาน พี่ชายของเขาเปนพอคาวันหนึ่งเมื่อพี่ชายจะออกไปคาขายยังตางเมือง ก็ไดบอกตางอหงะวา อยูบานเจาตองเชื่อฟงพี่สะใภ
เขาใชอะไรก็ทําเมื่อพี่กลับมาแลวจะซื้อเสื้อมาฝากตางอหงะก็เชื่อฟงพี่ชาย แตพี่สะใภของเขาไมคอยชอบหนาเขาจึงกลั่นแกลง
สารพัด ปลุกใหตื่นมาทํางานแตเชา แตไมใหกินขาว วันหนึ่งตางอหงะก็หิวมาก จึงออกไปหาปลา พอออกไปหาปลาเขาก็จับปลา
ไดตัวใหญตัวหนึ่ง เขานึกใจวาจะเอาไปปงกินใหอิ่มไปเลยเพราะปลาตัวใหญมาก แตยังไมทันที่จะทําอะไร ปลาตัวนั้นก็อาปาก
พูดขึ้นมาวาอยากินฉันเลยจะนาย นายอยากไดอะไรฉันจะใหหมดเลย ตางอหงะก็ตกใจมากที่ปลาพูดได แตเขาก็หิวมากเชนกัน
เขาจึงพูดไปวา แลวเราจะเชื่อเจาไดอยางไรละนายก็ลองพิสูจนดูสิจะตางอหงะจึงตัดสินใจ เอาก็เอาวะลองดู เขาจึงปลอยปลา
ไป ทั้ง ๆ ที่หิวแทบตาย
นอสะจู (นางผูอดทน)
มีเจาเมือง เมืองหนึ่งมีภรรยาที่แสนดีและนารัก ทั้งสองมี ลูกดวยกัน 2 คน แตลูกของทั้งสองนั้นไดถูกฝรั่งขอไปเลี้ยงทั้ง 2
คน เพื่อใหไปร่ําเรียน เจาเมืองและภรรยาจึงตองอยูกันเพียง 2 คน วันหนึ่งเจาเมืองก็คิดอยากจะลองใจภรรยาของตนเอง จึงออก
อุบายขับไลนางออกจากเมืองและใหไปสรางบานหลังเล็ก ๆ อยูนอกเมือง นางจึงตองไปใชชีวิตอยางลําบากอยูในปา แตนางก็
ไมไดคิดทอแทหรือนอยใจ และไมไดคิดโกรธเคืองเจาเมืองเลยแมแตนอย และตอมาไมนานลูกทั้งสองของนางก็กลับมา และ
เจาเมืองก็ออกมาประกาศวาจะแตงงานใหม แตจะตองใหนางสะจูมาทําอาหารในงานแตงงานของทานเทานั้น เพราะไมมีใคร
ทําอาหารไดอรอยเทานาง เรื่องที่เจาเมืองจะแตงงานใหมและจะใหนางนอสะจูมาทําอาหารใหนั้น ไดถึงหูของนางนอสะจู นางจึง
เดินทางเขาเมืองมาเพื่อที่จะทําอาหารในงานแตงงานของทานเจาเมือง นางก็ไดตั้งใจทําอาหารอยางเต็มที่และเต็มใจเจาเมือง
จึงรูสึกสงสารและเห็นวานางนั้นดีจริงจึงประกาศความจริงใหนางรู และบอกกับนางวาลูกทั้งสองกลับมาแลว จากนั้นเจาเมืองและ
ครอบครัวจึงอยูกันอยางมีความสุข
นอสะริกับจอเซลาบอ
นอสะริกับจอเซลา บอเปนพี่นองกันเมื่อพอแมของจอเซลาบอตาย จอเซลาบอจึงไปอยูกับครอบครัวของนอสะริ ทั้งสองรัก
กันมากจะออกไปทําไรดวยกันทุกวัน นอสะริจะทอยาม ทอเสื้อใหจอเซลาบอสวนจอเซลาบอก็จะสานกวย สานตะกราใหนอสะริ
เชนกัน ตกกลางคืนพวกผูชายก็จะพากันไปนอนที่ศาลา จอเซลาบอก็ไปดวย คืนหนึ่งหญิง 30 คนก็มาเปาหูนอสะริวา จอเซลา
บอเนี่ยเอาเธอไปนินทาวาทอ ผาไมสวยเลยทําอะไรก็ไมดี เมื่อนอสะริไดยินดังนั้นก็โกรธมากตื่นเชา มาหุงหาอาหารเสร็จก็
ออกไปทําไรโดยไม รอจอเซลาบอ จอเซลาบอเองก็โดนชาย 30 คนเปาหูเชนกันแตเขาไมเชื่อ เมื่อจอเซลาบอกลับมาไมเห็น
เธอ ถามแมก็ไดความวาไปแลว จึงตามไปแตเมื่อไปถึงกลางทาง นอสะริซึ่งรูวาจอเซลาบอจะ ตามมาก็หลบอยูขางทาง แลวก็
เอาหินขวางเขาจนสลบไป เมื่อฟนก็ตามอีก ก็โดนขวางอีก จนครั้งที่ 3 เขาจึงเลิกลมความคิดและไปชวยลุงตัดไมไผที่ไร เมื่อตัด
4
นิทานปวาเกอญอ
ไปก็เกิดพลาดไปโดนใสขาตัวเองเลือกออกไมหยุด ลุงจึงแบกเขากลับบานเมื่อกลับมาถึงตรงที่ ที่นอสะริเอาหินขวางจอเซลา
บอลุงเห็นวายาม ของจอเซลาบอนั้นหนักเกินไปจึง ไดตัดไมมาปกและแหวนไว ยังไมทันถึงบานเขาก็สิ้นใจแลว ฝายนอสะรินั้น
เมื่อทํางานอยูที่ไร ก็รูสึกแปลก ๆ ไมคอยสบายใจ ฝนก็ตกน้ําฝนที่โดนตัวเธอนั้นเปนเลือด เธอจึงตัดสินใจกลับบานเมื่อไปถึง
กลางทาง เธอก็เห็นยามของจอเซลาบอซึ่งเปอนไปดวย เลือดเธอก็ตกใจมากรีบวิ่งกลับบานเมื่อกลับไปถึงบาน พอและแม
ของนอสะรินั้นโกรธนอสะริมากเมื่อเธอจะขึ้นบันไดบานแมเธอก็ทีบเธอลงมา แมไมยอมใหเธอขึ้นบาน นอสะริเสียใจมากที่จอเซ
ลาบอตายผมเผาพะรุงพะรังไมกินไมนอน
พามีฉุกับสะเปวยแมะ
พามีฉุเปนคนที่ชอบหลับ ตัวใหญมีหนาอกกวางถึงหนึ่งวา เปนเพื่อนกับสะเปวยแมะ ซึ่งตัวใหญเหมือนกัน มีหนาอกกวาง
สามศอก ซึ่งสะเปวยแมะเปนคนไมชอบหลับ ในบริเวณหมูบานที่ทั้งสองอาศัยอยู มีที่ราบกวางเจ็ดที่มีดอยเจ็ดดอย มีกิ่วดอยเจ็ด
กิ่ว มีหวยเจ็ดหวย ชาวบานทุกคนตางก็อยากจะไปทําไรที่บริเวณนี้ แตทุกครั้งที่จะไปทําพอดูเมื่อแลวก็ไมสามารถทําไดเลยป
หนึ่งเจาสองคนนี้ก็ชวนกันไปทําและไปฟนไมเปนการจับจอง กลางคืนนั้นพามีฉุก็ฝนวามีคนมาหาและบอกกับเขาวา“ ที่ตรงนี้เปน
ทางผานของเรา พวกเจาจะมาทําไรที่นี้ไมได ”
พี่นอง
มีพี่นองอยูสองคนไมมีพอแม ผูนองนั้นเปนคนที่มีความสามารถ ลาสัตวเกง แตผูพี่นั้นไมเกงเลย ทุกครั้งที่ผูนองเขาปาลา
สัตวก็จะไดสัยวตัวใหญมาทุกครั้งเมื่อไดก็จะมากินกับพวกชาวบาน แตเขาไมเคยที่จะสนใจพี่ชายของเขาเลย จนวันหนึ่งเขาก็
อยากจะลองใจพวกชาวบานเมื่อเขาเขาปาเขาก็ยิงไดกวางตัวหนึ่ง แลวก็วิ่งกลับบานไปบอกชาวบานวาชวยขาหนอย ขายิงคน
ตาย ชวยขาไปฝงศพหนอยแตเมื่อพวกชาวบานไดยินเชนนั้นก็พากันหายไปหมดขาจึงไปบอกพี่ชายของเขาพี่ชายก็รีบไปชวย
แมวาจะรูสึกโมโหเล็กนอยก็ตาม แตเขาก็ออกไปชวยนองชายเมื่อเขาไปในปานองชายก็ไดบอกความจริงขาไมไดยิงถูกคนหรอก
ขายิงไดกวางตัวหนึ่งเขาจึงยกใหพี่ชาย และเห็นถึงความรักของพี่นอง
แมแมว
มีแมวอยูตัวหนึ่งออกลูกเปนคน มีลูกสาวสองคนดวยกัน ทุกวันแมแมวก็หาเลี้ยงดวยการนําอาหารที่เหลือกินของชาวบานมา
ใหลูกกินจนลูกโต และเมื่อลูกสาวโตขึ้นก็มีหนาตาที่สวยงามทั้งสองคน เรื่องความงามของสองพี่นองก็ร่ําลือไปไกลจนไปถึงหู
ของเจาเมือง เจาเมืองจึงสงลูกนองของตนไปดูก็เห็นวางามจริงสมคําร่ําลือ จึงพานางทั้งสองเขาเมืองและเมื่อเขามาในเมืองแลว
ผูพี่ก็ไดแตงงานกับเศรษฐีร่ํารวยผูหนึ่งสวนนองสาวนั้นไดแตงงานกับพอคาจน ๆ คนหนึ่ง และตอมาแมแมวก็มาหาโดยไปหาลูก
สาวคนโตกอน แตลูกสาวคนโตนั้นกลัววาคนจะรูวาแมของตนเปนแมวจึงไลตีแมแมวไป ไอแมวบาเขามาในบานขาทําไมออกไป
นะ เอาไมไลตีแมแมวจนบาดเจ็บแมแมวจึงหนีไปหาลูกสาวคนเล็ก ลูกสาวคนเล็กนั้นแตกตางจากพี่สาวเพราะเธอนั้นรักแมมาก
เมื่อเธอเห็นแมมาก็ดีใจ แตก็ตกใจที่แมของเธอมีแตบาดแผลเต็มตัวไปหมด เธอจึงรีบหายามารักษาแมเธอเตรียมที่นอนใหแม
อยางดี ตอนที่แมอยูดวยเธอก็ทํามาคาขึ้นเริ่มมีเงินทองมากขึ้น ตกกลางคืนชาวบานเห็นบานของเธอมีแสงสีทองสองสวางเปน
ประกาย ตอมาเมื่อแมแมวหายดีแลวก็เกิดรูสึกคิดถึงลูกสาวคนโตจึงไปหาลูกอีกแตคราวนี้ไมใชแคไลตีแตเอาน้ํารอนสาดใสแม
แมวดวยความรําคาญ แมแมวจึงกลับมาที่บานลูกสาวคนเล็กดวยอาการบาดเจ็บอีก คราวนี้ลูกสาวคนเล็กก็ไมยอมใหแมไปบาน
ของพี่สาวอีก แมจึงอยูกับเธอ เธอร่ํารวยขึ้นเรื่อย ๆ สวนพี่สาวนั้นเริ่มย่ําแยลงทําอะไรก็ขาดทุนหมดทรัพยสินที่เคยมีมากมายก็
เริ่มนอยลง
วันหนึ่งพี่สาวก็ไดยินถึงเรื่องของนองสาวของตนจึงไปถามวานองสาวทําอยางไร นองสาวจึงบอกวาก็เอาแมมาอยูดวยดู
และอยางดี พี่สาวจึงขอแมใหไปอยูดวย เมื่อเธอเอาแมมาอยูดวยทุกอยางก็เหมือนเดิมถามชาวบานวากลางคืนเห็นแสงอะไรที่
บานขามั้ยไมเห็น ชาวบานตอบ เมื่อเห็นวาไมมีอะไรเกิดขึ้นจึงพาแมกลับไปบานนองสาว เมื่อแมกลับมาอยูกับนองสาวนองสาวก็
ยิ่งร่ํารวยขึ้นเรื่อย ๆ มีทรัพยสินเงินทองเพิ่มขึ้น เมื่อพี่สาวไดยินเชนนั้นจึงไปขอแมมาอยูดวยอีก แตก็ยังไมมีอะไรดีขึ้นเธอก็ยังจน
ลงเรื่อยๆ ทรัพยสินเงินทองเริ่มเหลือนอยลง ถามชาวบานถึงเรื่องแสงสีทอง ชาวบานก็บอกไมเห็นเธอจึงรูสึกโกรธแมมาก ดวย
ความโมโหจึงฆาแมตายพอดีนองสาวมาก็ถามหาแมเธอก็บอกวาอยูบนบานและนองสาวก็จะพบแมใหไดและเมื่อเขาไปก็พบวา
แมตายแลว ผูเปนนองก็เสียใจมากจึงนําศพแมกลับไปบานและนําศพแมใสโลงศพเล็ก ๆ และสวยงามมาก ตอมานองสาวก็
กลายเปนเศรษฐีร่ํารวยมาก สวนพี่สาวก็กลายเปนชาวไรยากจน
แมลูก
5
นิทานปวาเกอญอ
มีแมลูกคูหนึ่งอาศัยอยูดวยกันและมียายของเขาอีกคนที่แมตองดูแลดวย แมมีอาชีพหารังแตนขายเพื่อที่จะหาเลี้ยงลูกและ
แม ตอมาเมื่อลูกถึงวัยเรียนแมก็สงใหเรียนโดยการหารังแตนขาย
วันหนึ่งเมื่อลูกเรียนจบก็ถึงเวลาที่ครูจะใหใบประกาศกับพวกเขา ครูจึงสั่งใหนักเรียนทุกคนกลับไปบอกกับพอและแมวา
ใหมารวมในวันมอบใบประกาศของลูกดวย ลูกของหญิงนั้นก็กลับมาบอกแมเชนกัน แตแมของเขานั้นไมมีเสื้อผาที่สวยๆดีๆใสไป
ในงาน มีแตเสื้อผาที่เกา ๆ ขาด ๆ แตแมก็ไปเพราะวารักลูกและอยากรวมแสดงความดีใจที่ลูกไดเรียนจนจบ
แมหมา
มีแมหมาตัวหนึ่งทองแกใกลจะคลอดแลว มันจึงเดินไปคลอดตรงกลางหินใหญสามกอน มันออกเปนคนสามคน ทุกวันแม
หมาจะออกไปคาบเศษอาหารมาเลี้ยงลูกของตน จนลูกทั้งสามโตเมื่อทั้งสามคนโตขึ้นตางก็แยกยายกันออกไปแตงงาน แมหมา
ก็ไปหาลูกคนที่หนึ่ง ลูกก็ไลตีใหลงจากบาน เปนหมาขึ้นมาทําไมบนบานทําใหบานเลอะเทอะหมดแลว ลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไป !!
ยักษ
มีเด็กหญิงคนหนึ่งเปนเด็กกําพราอาศัยอยูตัวคนเดียว วันหนึ่งเมื่อเด็กหญิงไปตักน้ําที่ลําธาร กระบอกน้ําก็ไดลอยน้ําไป
เด็กหญิงจึงเดินลงน้ําเพื่อจะไปตามเก็บกระบอกน้ํา เมื่อเดินไปเจอตาขอนไมแก ๆ เด็กหญิงก็ถามวา ตาจาจะใหหนูขาม หรือเดิน
ออมตาดีจะ แลวแตใจหนูเถอะ ตาตอบ เด็กหญิงจึงเดินออมตาไป และเมื่อเดินไปอีกก็ไปเจอกับซากงูเนา เด็กหญิงก็ถามอีกวา
จะใหเดินออมหรือใหขาม ซากงูเนาก็ตอบวาแลวแตใจหนูเถอะ เด็กหญิงจึงเดินออมไป และเมื่อเดินไปก็เจอ กระบอกน้ํานั้นตก
อยูกลางน้ําเมื่อเด็กหญิงจะเขาไปหยิบก็เกิดน้ําวนขึ้นเด็กหญิงตกอยูในน้ําวนนั้น ซึ่งเปนที่ดักจับปลาและสัตวของยักษนั่นเองและ
เมื่อยักษเห็นเด็กหญิงก็จะจับกินแตเด็กหญิงก็ไดขอรองไว ตาจาอยากินหนูเลย สงสารหนูเถอะหนูไมมีพอแมไมมีญาติพี่นอง ตา
ใหฉันอยูดวยก็ไดใหฉันไดรับใชตา ยักษจึงสงสารและพาเธอกลับไปดวย และเมื่อไปถึงถ้ําของยักษยายยักษก็ถามตาวา
หอมอะไรเหรอตาตาไดอะไรมากินเหรอ ตาจึงบอกวาไดหนูนอยมาคนหนึ่งแตอยากินเขาเลยใหเขาอยูกับเราที่นี่แหละยายก็ไม
ขัดของ เด็กหญิงนั้นก็ขยันทํางานใหตากับยาย ชวยเหลือตากับยาย เมื่ออยูกับตายายมานานพอสมควรเด็กหญิงจึงขอลากลับ
บาน ตากับยายก็ปรึกษากันและยอมใหหนูนอยกลับไป กอนจะกลับยายก็ใหเลือกกวย มีกวยเกากับกวยใหม เด็กหญิงก็เลือกที่จะ
เอากวยเกา และยายก็ไดหอของกินให 3 หอ ใสในกวย และยายก็ไดสั่งไววา เมื่อเดินไปถึงแมน้ําก็ใหอาบน้ําและกอนกินขาวก็ให
อวยพรตากับยายดวย และเด็กหญิงก็ทําตาม เมื่อแกะดู ก็พบวาหอหนึ่งเปนขาว หอหนึ่งเปนไขและอีกหอหนึ่งเปนอึ แตเด็กหญิง
ไมไดวาอะไร ยังสํานึกในบุญคุณของตากับยาย
เมื่อกลับถึงบานก็เปดดูขางในกวยมีเงินทองมากมาย ละเมื่อตัวมารรูเขาจึงคิดอยากจะไดเงินทองอยางเด็กหญิงบางจึง
เอากระบอกน้ําของตนไปลอยน้ําเมื่อเดินไปก็พบ ขอนไมแลวก็ขามไป เดินไปพบซากงูเนาก็ขามไป และก็ไปตกอยูที่เดียวกันกับ
เด็กหญิงทุกอยางและเมื่อตาจะจับกิน ตัวมารก็ไดขอรองไวเชนกัน และตัวมารก็ไดไปอยูกับตาและยายเชนเดีวยกันแตตัวมารนั้น
ขี้เกียจไมทําอะไรเลย และเมื่ออยูมานานพอสมควรตัวมารจึงบอกกับตายายวาตนอยากกลับบาน ตากับยายก็ใหกลับ ยายก็ให
เลือกกวยเกากับกวยใหม ผีนอยนั้นเลือกกวยใหมในกวยใหมนี้มีแตซากกระดูก และยายก็หอของกินให 3 หอเชนเดียวกัน และก็
สั่งแบบเดียวกัน แตเมื่อไปถึงแมน้ําตัวมารก็ไมไดอาบน้ํา และแกะของกินเมื่อพบอึ เขาก็สาปแชงตากับยาย ตากับยายจึงปรากฏ
ตัวและจับตัวมารกินเสีย
นกพิราบขาว กับนกพิราบดํา
6
นิทานปวาเกอญอ
ครั้งหนึ่งมีหนุมสาวอยูคูหนึ่งที่รักกันมากจึงตัดสินใจแตงงานกัน แตทั้งสองนั้นยากจนมาก ดวยความยากจนของทั้งสองจึง
ทําใหทั้งสองตองตัดสินใจที่จะลองไปหาสมบัติดู เมื่อเขาไปในปาฝายสามีเมื่อเห็นตอไม ก็บอกกับภรรยาวา “ เจาดูกระตายนั่นสิ
นาจับมากินจัง ” “ ฝายภรรยาก็ตอบวาใชจะพี่ ” พอเดินไปอีกก็เจอ นกพิราบสีดํา แตฝายภรรยากลับบอกวา “ พี่จะดูนกนั่นสิตัว
มันขาวสวยจังเลยพี่ ” “ ใชจะ “ สามีกลาว แลวทั้งสองก็พากันเดินไปจนถึงทะเลสาบแหงหนึ่ง สามีจึงลงไปวิดน้ําในทะเลสาบ
เพื่อที่จะหาสมบัติ วิดไปไดสักพักหนึ่งก็ตะโกนถามภรรยาวาน้ําจวนจะแหงหรือยังจะ “ ฝายภรรยาตอบวาจวนแลวจะพี่ ” ภรรยา
คอยพูดใหกําลังใจและลงไปชวยทั้งที่ทะเลสาบนั้นใหญมาวิดทั้งปก็คงไมแหง
เมื่อเจาแหงน้ําไดยินและเห็นถึงความรักของทั้งสองจึงไดปรากฎตัวและมอบ เงินทองใหทั้งสองจํานวน 3 ไห แตมัน
หนักเกินกวาที่ทั้งสองจะแบกกลับบานได ฝายสามีจึงกลาววา “ ไมเปนไรถามันเปนของของเราจริงมันจะกลับมาอยูที่บานเรา ”
และเมื่อพวกโจรรูเขาจึงพากันไปหวังจะขโมยไหสมบัติ 3 ใบนั้น แตเมื่อไปถึงและเปดดูขางในปรากฏวาเงินทองที่อยูในนั้น
กลายเปนอึ ทําใหพวกโจรโกรธมากจึงแบกไหนั้นไปไวที่หนาบานของสามีภรรยาคูนั้นหวังจะแกแคน และเมื่อทั้งสองตื่นขึ้นมาใน
ตอนเชาก็เจอไห 3ใบนั้นมาอยูหนาบานของทั้งสอง ทั้งสองดีใจมาก สามีจึงพูดขึ้นวา “ เปนอยางที่พี่วาไวจริง ๆ ดวย ” และทัง้
สองก็มีเงินทองมากมาย และเอาไปแจกจายแกเพื่อนบาน
และเมื่อไปถึงบานของสามีภรรยาคูหนึ่ง ซึ่งทะเลาะกันบอยมาก ทั้งสองก็ถามที่มาของสมบัติที่ไดมา วาไดมาอยางไร
สองสามีภรรยาจึงบอกเหตุที่ไดสมบัติมา สามีภรรยาคูนั้นกเกิดอยากไดมาบาง จึงตกลงกันไปหาสมบัติ ทั้งสองจึงออกเดินทาง
และเมื่อเดินเขาไปในปาฝายสามีเห็น ตอไมก็กลาววา “ ดูกระตายตัวนั้นสินาจับเอามากินนะ ” ฝายภรยาก็ตอบวา“ จะบาเหรอนั่น
มันตอไมชัด ๆ ” และเมื่อเดินไปอีก ฝายภรรยาจึงกลาววาดูนกพิราบตัวนั้นสิขาวสวยจัง สามีก็ตอบวา จะบาเหรอมันดําออกขนาด
นั้น และเมื่อไปถึงทะเลสาบเมื่อฝายสามีวิดน้ําไปไดสักพักก็ตะโกนถามภรรยาวาน้ําใกลจะแหงหรือยัง ภรรยาตอบ “ จะบาเหรอ
มันจะใกลแหงไดยังไงละทะเลสาบมันออกจะใหญกวางขนาดนี้ และแลวทั้งสองก็ทะเลาะกัน เมื่อเจาแหงน้ําไดยินและเห็นเขาก็
รูสึกรําคาญและโกรธมากจึงจับทั้งสองหักคอตายทั้งสองคน
สองพี่นอง
มีเจาเมืองเมืองหนึ่งเกิดอยากรูวา ลูกชายทั้งสองของตนใครจะรักตนมากกวากันจึงเรียกลูก
ชายคนโตมาและถามวาลูกเอย เจารักพอมาเทาไดลูกชายก็ตอบวา รักเทาแผนฟา พื้นดิน สุดจะ
บรรยายได พอรูสึกพอใจกับคําตอบของลูกคนโต ตอมาก็ไดเรียกลูกคนเล็กมาถามบางลูกเอย
เจารักพอมากเทาไดลุกชายตอบวารักเทาความเค็มของเกลือ และเทาความเผ็ดของพริก
ไหสามใบ
มีพี่นองอยูสามคนอาศัยอยูกับแม พอของพวกเขาทิ้งชางไวใหหนึ่งตัว และเงินอีกหนึ่งไหและที่นาหนึ่งผืนทํากินดวยกัน ทุก
วันลูก ๆ ก็จะออกไปทํานาดวยกันฝายแมนั้นอยูที่บาน ก็ไดเอาขี้วัวขี้ควายใสไหไวไหหนึ่ง เอากระดูกวัวกระดูกควายใสไหหนึ่ง
เอาเงินทองใสไวไหหนึ่ง แลวเขียนชื่อลูกติดไวคนละไห
ตอมาไมนานแมก็ปวยหนักและเริ่มรูสึกตัววาไมคอยไหวแลวจึงเรียกใหลูกทั้งสามเขามาหาและบอกวาถาแมตาย
พวกเจาก็เอาไหที่เขียนชื่อไวแลวไปคนละใบนะอยาไดทะเลาะกันเด็ดขาดตอมาไมนานก็ตาย เมื่อพวกลูก ๆ จัดงานศพเสร็จ
เรียบรอยก็เอาสมบัติที่แมเตรียมไวมาแบงกัน ของพี่คนโตนั้นเปนเงินทอง ของคนที่สองเปนกระดูกวัวกระดูกควาย ของคนที่สาม
เปนขี้ควาย