07 juni 2014 , pag.

38
Ramones waren in Drenthe: One, two, three, four
En hup, daar klinkt
het intro van
Blitzkrieg Bop
Hij is al lang blij
dat het viertal
ruim op tijd
aanwezig is
RECONSTRUCTIE RUMAH ROCK
Ramones waren in Drenthe: One, two, three, four
Peter van der Heide
Het is twintig jaar geleden dat punkrockband Ramones in
Nieuw-Schoonebeek optrad tijdens Rumah Rock. Het is
nog altijd een van de meest legendarische concerten in de
Drentse popgeschiedenis. Een reconstructie van die dag.
B
ettie Serveert staat net op het
punt het festivalterrein in
Nieuw-Schoonebeek te verla-
ten als het witte personenbusje met
daarin Ramones vanuit Amsterdam
arriveert. Eigenlijk hebben Joey Ra-
mone, Johnny Ramone, C.J.Ramone
en Marky Ramone helemaal niet zo
veel zin al zo vroeg op de avond in
het zon dertienhonderd inwoners
tellende Drentse dorpje te zijn. Altijd
maar dat wachten tijdens dat einde-
loze touren voor het zover is het po-
dium te betreden. Om er in een uur-
tje dertig nummers door te jagen.
Zo zou het 2263 keer gaan. In 22 jaar
tijd. Ditmaal komt de boomlange
Joey haast dubbel geklapt en ver-
frommeld backstage uit het busje
gestrompeld. Opgewondenkijkende
leden van openingsact Bettie Ser-
veert toe. Gitarist Peter Visser enzijn
bandleden zouden maar al te graag
blijven. Maar ze moeten weg. Zange-
res Carol van Dyk wordt aangemoe-
digd de debuutplaat Palomine te
overhandigen of op zijn minst de
hand te schudden met haar helden.
Haar verlegenheid verhindert dat en
tot op de dag van vandaag heeft ze
spijt.
Op het veld van de plaatselijke
voetbalclub VVS staan ondertussen
2500 bezoekers met een entree-
kaartje van35 guldenopzak te wach-
ten. Drie keer zouRamones later nog
optredeninNederlandvoor het defi-
nitieve einde in 1996. Eenmaal in
Rotterdam en tweemaal in Amster-
dam. Maar deze zaterdagavond van
11 juni 1994 staan de invloedrijke
grondleggers van de punkrock in
Drenthe. Een stunt van jewelste van
een groep van driehonderd vrijwilli-
gers, die is gelieerd aan Rumah Pe-
muda.
De jeugdsoos is vereeuwigd in het
nummer Nieuw Zwijnenbeek (is het
altijd feest) door de graag geziene
gasten van de Groningse pretpunk-
band Boegies. Onder de naam Ru-
mah Rock wil de Stichting Tuinfeest
ditmaal een heuse festivaldag neer-
zetten. Op de gemproviseerde cam-
ping naast caf Europa hebben drie-
honderd kampeerders hun tentjes
opgezet.
Van heinde en verre komen de
fans van hoofdact Ramones. In een
straal van vierhonderd kilometer
zou er volgens afspraak voorlopig
geen optreden van de band te zien
zijn. Met het contracteren van het
viertal hoopt de organisatie tochmi-
nimaal 3500 mensen te trekken. Die
zouden niet komen. Daardoor ont-
staat een tekort van vijftigduizend
gulden.
Vierhonderd meter met plastic
behangen hekwerk is rondom het
door hevige regenval zompige veld
ziet. Tranen in de ogen, zo mooi. Be-
ter danRamones zouhet nooit meer
worden, hoewel Jay Reatard volgens
Hoezen later misschien wel eenzelf-
de urgentie bezat.
Hein Fokker is namens Mojo/
Double Youaanwezig endient als be-
langrijke schakel tussen band en or-
ganisatie in de persoon van Jannie
Holties. Als een soort festivalmoe-
der ziet ze toe enmerkt dat Ramones
niet uit zijn op persoonlijk contact.
Ook niet als Holties in de kleedka-
mer komt en er koffie en thee neer-
zet. De door de groep gestuurde ri-
der met cateringwensenis door Fok-
ker gecontroleerd. Maar we zitten
hier niet in NewYork of Amsterdam,
denkt hij nog. Het is wel goed. Hij is
al langblij dat het viertal ruimoptijd
aanwezig is.
Terwijl gitarist JohnWilliamCum-
mings (45), basgitarist Christopher
Joseph Ward (28) en drummer Marc
Steven Bell (37) als zombies ieder so-
ciaal contact vermijden en wat lam-
lendig in de voetbalkleedkamers
rondhangen, is zanger Jeffey Ross
Hyman(43) zeer aanspreekbaar. Fok-
ker praat met hem een half uur over
moderne kunst en politiek. Hij is
aardig, slimen spontaan, denkt Fok-
ker. Eigenlijk heeft hij wel te doen
met de rockers met het angstaanja-
gende en cartooneske imago. Ze le-
ven een slopend bestaan. Vliegtuig
in, vliegtuig uit. Eindeloos wachten.
Ondertussen is er stress bij Monte
A. Melnick. Vanaf het prille begin tot
het bittere eind is de Amerikaan
tourmanager van de band. Vaak ziet
hij zichzelf meer als babysitter, psy-
chiater, reisagent, uitbetaler en
chauffeur. In zijn boek On The Road
With The Ramones schrijft hij de her-
inneringen later op. Hij maakt alles
mee wat je je maar kan voorstellen
bij een rock-n-rollband die voortdu-
rend onderweg is. Nu wil hij hand-
doeken voor de band. Meer hand-
doeken. En hij baalt dat er geen Ja-
pans ingerichte hotelkamer voor-
handen is, zoals aangegeven op de
rider.
Natuurlijk weet Melnick ook wel
dat de band geen minuut langer wil
blijven in het rustieke Drenthe. De
honderdduizend gulden innen en
wegwezen, met een kratje bier be-
zweet en al het busje in. Zonder te
douchen. Dan zal weer die ijzige
sfeer heersen, die ongemakkelijk-
heid van de koude oorlog die heerst
tussen de zachte, aan een obsessie-
ve-compulsieve stoornis lijdende
Joey en de hardere Johnny. Sinds
Johnny er met Joeys vriendin Linda
vandoor ging, is dat ene uurtje op-
treden nog het enige dat de mannen
uit de NewYorkse wijkQueens bindt.
Wat dat betreft is het nog een geluk
dat C.J. als vervanger van de met
meerdere persoonlijkheden kam-
pende drugsgebruiker Dee Dee is
binnengehaald. Een beetje frisse
lucht kangeenkwaadvindt Melnick.
Het is onderhand bijna kwart over
tien. Showtime. The Good, The Bad
And The Ugly van Ennio Morricone
schalt door de speakers. Gejuich
klinkt als de in leren jasjes gehulde
mannen, badend in blauw licht, het
podium betreden. De slungelige
Joey houdt de microfoonstandaard
zwalkend omhoog met zijn in leer
gehuldehanden, Johnnyslaat zijngi-
taar aan en C.J. telt af: ,,One, two,
three, four. En los zijn ze. Teenage
Lobotomy en Psycho Therapy vor-
men de aftrap van een klassieke Ra-
mones-show die in moordend tem-
po wordt afgewerkt. ,,Hallo Nieuw-
Schoonebeek, zegt Joey. ,,Its good
to be here tonight, out in the great
outdoors.
En hup, daar klinkt het intro van
Blitzkrieg Bop. ,,Hey ho, lets go!
Op 30 maart 1974 gaf Ramones het
eerste optreden in New York. Op 6
augustus 1996 viel het doek in Los
Angeles. Joey (1951-2001), Dee Dee
(1951-2002) en Johnny (1948-2004)
zijn gestorven. Alleen een bassist en
vier versleten drummers zijn nog in
leven.
Ramones - begin tot eind
geplaatst. De bewaking door leden
van de hondenclub houdt met een
Duitse herder nog wat ongenode
gasten tegen. Alles is er vanaf drie
uur s middags klaar voor. Het twin-
tig meter brede podium voldoet aan
de eisen die boekingskantoor Mojo/
Double Youstelt. Dat dak eropzetten
blijkt de zwaarste klus.
Vierduizend liter bier zit er in de
fusten om dorstige kelen te smeren.
Eric Blaauwe, voorzitter van de soos
en verantwoordelijk voor het eet- en
drinkgebeuren, heeft het er maar
druk mee. Hij heeft lang toegewerkt
naar deze dag, maar heeft amper de
gelegenheid zelf wat van de muziek
mee te krijgen. Hij wordt geleefd,
maar glundert en is in zijn nopjes
dat ze het met elkaar hebben geflikt.
De sfeer is net als het weer fantas-
tisch. Blaauwe heeft kippenvel. ,,Hey
ho!
Achtereenvolgens Bettie Serveert,
Gutterball, The Scene en Whisky
Priests zorgen voor opwarmende
klanken. Tussen zeven en acht is er
even een uurtje pauze omde rooms-
katholieken in het dorp de kans te
geven ongestoord tweehonderd me-
ter vanhet festivalterreinvande mis
te genieten. Erik Hoezen is met een
stel tienerkameraden uit Klaziena-
veen gekomen om hun favoriete
band aan het werk te zien. Een broer
vaneenvriendis zozenuwachtig dat
het bier hem al vroeg velt. Ver voor
het moment suprme is hij door ou-
ders al weer opgehaald.
Hoezen zelf houdt op zijn tiende
al een spreekbeurt over Ramones en
is nog maar een jochie als hij de
groep in de Groninger Oosterpoort
Uitzinnig publiek bij het optreden van de Ramones in 1994. Fotos Archief DvhN
Jeffry Ross Hyman alias Joey Ramone.