Svetislav Tijani:

GUSTA KRONjA RODOSLOVA UVENE SRPSKE FAMILIJE

TOI



Fudbalski dani Tiosavljevog sina Dragomira

Jo u ranom djetinjstvu Tiosavljev sin Dragomir pokazivao je interesovanje i za
knjigu i za fudbal. Sebi je, istina, bio dobro utuvio u glavu oeve rijei
"priznajem samo odlian uspjeh", pa je uvijek davao prednost uenju u odnosu
na fudbalsku loptu. Ipak, sa nepunih 16 godina naao se u mladom timu BSK-a,
da bi mu se vrijeme pred maturu nekako posreilo. Prvo je za maturski rad pod
naslovom "Mladost bez ideala slaba je vajda svom narodu" dobio prvu nagradu
na konkursu "Politike", a odmah po maturiranju uskoio je u prvu seniorsku
fudbalsku postavu uvenog Beogradskog sportskog kluba, BSK-a.
Voen idejom oca Tiosava, kako Dragoljub Janojli u svojoj najnovijoj knjizi
"Tragom snova" pie o jednoj od najuvenijih srpskih familija prolog vijeka,
Dragomiru Toiu se i po zavretku gimnazije duplo posreilo: upisao je studije
graevine u Beogradu i 1930. godine, kao standardni prvotimac BSK-a
pozvan u reprezentaciju Jugoslavije koja se pripremala za Svjetsko fudbalsko
prvenstvo u Urugvaju. Poziv je, istina, dobio nakon to su fudbaleri Hrvatske
odbili da brane boje Jugoslavije, a sluaj je htio da se za odlazak na
kvalifikacije u Junoj Americi nacionalna selekcija ukrca u brod u Marselju.
U bogatoj sportskoj biografiji Dragomira Toia ostae krupnim slovima
zabiljeeno da je tada jugoslovenska selekcija pobijedila Boliviju i
reprezentaciju Brazila, glavnog favorita za osvajanje titule svjetskog prvaka, i
da je na prvom Svjetskom fudbalskom prvenstvu osvojila tree mjesto. Sa vie
od 300 meeva u dresu prvog tima BSK-a, i sa nezaboravnim igrama u
jugoslovenskoj nacionalnoj selekciji, Dragomir je stigao i do diplome
inenjera, "rastao se" sa fudbalskom loptom i krenuo u izgradnju otadbine.
Prvo se sa jo tridesetak inenjera i tehniara obreo u Polimlju, na gradnji pruge
PribojPrijepolje, nekako istovremeno kada mu je supruga Smilja u Beogradu,
dan vonje daleko od njega, rodila sina Tihoslava. Tada je i protiv svoje volje,
na zahtjev graana Prijepolja i okoline, obukao dres tek formiranog lokalnog
kluba Polimlje. Selio se potom Dragomir iz mjesta u mjesto da gradi pruge i
istovremeno uveavao porodicu. U Beogradu se 1938. raa Mihailo, u aku,
tri godine kasnije, na gradnji pruge aakPoega, raa se Milena. U Donjoj
Dubici, na gradnji pruga BrkoBanovii i amacSarajevo Dragomiru se raa
i najmlaa ki Ljubinka.
U aku se Dragomir po trei put vraa fudbalu, iako je nekoliko puta do tada
tvrdio da je kopake okaio o klin. Grad na Moravi je, pred Drugi svjetski rat,
imao etiri fudbalska kluba Jedinstvo, Borac, elezniar i Trgovaki, i svi su
raunali na fudbalsko umijee doljaka poznatog i mimo dravnih granica.
Kada su se, pod dugom prismotrom policije, spojili Borac i Trgovaki u
novoformirani klub Omladinac, Dragomir se na inicijativu prekaljenih
Borevih fudbalera Ratka Mitrovia i Aleksandra Kneevia prihvatio uloge
trenera. Centarfora je tada u Omladincu igrao Bata Jankovi, a u podmlatku je
meu najboljima bio danas slavni aanin, filmski reditelj Puria orevi.
Dragomirovom zaslugom u aku se gradi i novi stadion, a sveano ga, do tada
najveim fudbalskim turnirom u umadiji, otvaraju beogradski BSK i
kragujevaki Radniki. Ali, inenjer graditelj Dragomir Toi ni tada ne miruje.
Svaki slobodan trenutak koristi za nastavak gradnje pruge aakPoega, na
kojoj se iznenada, u spetembru 1938, naao u putniko-teretnom vozu koji se u
klisuri pred Ovar Banjom sudara sa brzim vozom iz suprotnog pravca. Vrsni
graditelj pruga priklijeten je u smrskanom vagonu izmeu polomljenih drvenih
sjedita. Spasioci su ga pronali sa tekim povredama grudnog koa i kime,
nakon to je propao kroz razvaljeni pod vagona meu pokidane ine i
polomljene lipere. Bilans udesa je bio tragian 19 mrtvih i veliki broj teko
povrijeenih. Dragomir je pripadao grupi preivjelih srenika.
Poslije viemjesenog lijeenja u aanskoj bolnici zbog povrede kimenog
stuba u karlinom dijelu i oduzetosti desne noge, upuen je na rehabilitaciju u
Herceg Novi, ba kada su, prisjeao se, u njedrima `nevjeste Jadrana` poele
da cvjetaju mimoze. Tamonji ljekari lako su prepoznali nekadanjeg lijevog
beka beogradskog BSK-a i jugoslovenskog reprezentativca. Po povratku u
aak, u osvit rata, dok Hitler puni logor Mathauzen u Austriji, tek
oporavljenom Dragomiru Toiu stie poziv za mobilizaciju. Sluaj je htio da
mu ustaki satnik negdje u blizini ibenika, gdje se Dragomir uputio po tom
pozivu, otro zapovijedi da ga za 24 sata njegove oi vie ne vide na
hrvatskom tlu.
Beograd je ve bio u ruevinama kada se vratio, zato se odmah sjutradan javio
Odjeljenju za izgradnju eljeznica. Vraa se u aak, tamo si potreban,
reeno mu je.
Na sve strane, po svretku rata, razorena zemlja je vapila za strunjacima svih
profila. Graevincima pogotovu. Graditelj pruga, mostova i tunela Dragomir
Toi nije se smirivao: Brko, tuneli Majevica i Kiseljak, Lava gdje golobradi
mladii i djevojke za svega sedam minuta prazne vagon napunjen do vrha
ljunkom, pa Donja Dubica, Vranduk tunel, probijen na Vidovdan, Zenica, i
tako sve diljem do Sarajeva. I to ne sam. eljan djece i sa izraenim
roditeljskim nagonom, Dragomir Toi je bezmalo na sva gradilita kretao sa
porodicom.

http://www.dan.cg.yu/?nivo=3&rubrika=Feljton&clanak=119076&datum=2007-09-29

Mihailov alternativni teatar "Dadov"

Poslije 12 godina seoba po gradilitima tadanje Jugoslavije, vani poslovi su
ponovo doveli Dragomira Toia u Beograd, u Direkciju za graenje eljeznica.
Izgradnja glavnog grada bila je u punom jeku, a na lijevoj obali Save nicao je
novi grad. Gradila se zgrada Predsjednitva vlade, Studentski grad, hotel
"Jugoslavija", 50 novobeogradskih solitera sa ukupno 2.800 stanova...
Odgovaralo je Dragomiru da se konano skrasi u Beogradu, jer je trebalo i djeci
pomoi da to vie napreduju u uslovima kakve prua veliki grad. ega god bi
se prihvatili, njegovi sinovi Tihoslav i Mihailo su u tome uspijevali. Uspjeno
su igrali fudbal, bavili se glumom i, uglavnom sa desetkama, zavravali
fakultete.
Na radost mnogih, Dragomir se 1951. etvrti put vratio fudbalu. Prvo kao
struni saradnik u podmlatku Crvene zvezde, gdje je tada vrijedno trenirao
njegov mlai sin Mihailo, koji meu "zvezdae" dovodi i svog starijeg brata,
"partizanovca". Dragomir onda preuzima mladu fudbalsku selekciju Jugoslavije
u kojoj igraju, izmeu ostalih, i Milo Milutinovi i Blagoje Vidini. S njom na
Treem turniru FIF-e u Kanu, "plavi" pobjeuju sve za redom. Prvo Francusku,
pa Sjevernu Koreju, i u finalu tim Austrije, i osvajaju pehar ila Rimea. Ubrzo
nakon toga Dragomir postaje selektor seniorske olimpijske reprezentacije, s
kojom se iz Melburna vraa sa srebrnom medaljom.
Dragomir Toi nije otiao u Melburn 1956. samo kao selektor olimpijske
reprezentacije Jugoslavije u kojoj su Petar Radenkovi, Blagoje Vidini, Ibro
Biogradli, Ljuba Spaji, Luka Lipoinovi, Todor Veselinovi, Dragoslav
ekularac i drugi. Putovalo se avionom Kompanije SAS iz Stokholma preko
Sjevernog pola i Aljaske do Havaja. Sa tog putovanja koje je dobro upamtio
zbog kvara na jednom od etiri motora i munog povratka na tri sata udaljenu
vazdunu luku, kao i sa Olimpijskih igara u Melburnu, Dragomir je bio i
specijalni izvjeta sportske rubrike lista Borba.
Novu radost, porodinu, prireuje mu sin Tihoslav. Odlian srednjokolac i
maturant u Treoj mukoj gimnaziji u Beogradu, on ve 1961, kao stipendista
Goe iz Smederevske Palanke, sa istom desetkom zavrava Graevinski
fakultet na kome su mu profesori bili Mia uri, Nikola Hajdin, Ljuba
Jeftovi i uveni ore Lazarevi, po ijim je proraunima graena palata
Albanija, u to vrijeme najvia zgrada od armiranog betona u svijetu koja je
bez ikakvih problema izdrala razoran zemljotres u Bukuretu 1940. godine.
Poslije velikog uspjeha sa mladom fudbalskom selekcijom, ne stigavi ni da ga
proslavi sa prijateljima, Ministarstvo eljeznice alje Dragomira na
estomjesenu specijalizaciju u Ameriku. Po povratku iz Denvera, 1952,
postavljen je za generalnog direktora Tunelogradnje. Na stolu u direktorskoj
kancelariji ve su ga ekale nove obaveze na pruzi Beograd-Bar: Bela Reka,
Tanki Rt, Sozina, Ratac, uanj... Pa onda radovi na HE Bistrica i Kokin
Brod, melioracija Konavljanskog polja, izgradnja pruge Savski Marof
Kumrovec i jo na stotine gradilita. Poslije dvogodinjeg boravka u Etiopiji,
gdje je bio lan strune ekipe jugoslovenske vlade na izgradnji drugog
petogodinjeg plana te drave, posljednju deceniju svog radnog vijeka
Dragomir je proveo u Etiopiji, Kongu i Libiji, kao ekspert Ujedinjenih nacija.
Kako pie Dragoljub Janojli u svojoj najnovijoj knjizi Tragom snova o
uvenoj srpskoj familiji Toi, Dragomirov najstariji sin Tihoslav je u
potpunosti naslijedio oca: ganjao je fudbalsku loptu u podmlatcima Zvezde i
Partizana i ustalio se zatim u prvom timu OFK-a, na jednoj strani, ali i na
drugoj uspjeno okonao studije graevine, iako je poslije mature govorio da e
studirati atomsku fiziku i praviti atomske centrale. Isticao se i na radnim
akcijama irom Jugoslavije, pogotovu na ORA Bratstvo-jedinstvo i gradnji
istoimenog autoputa od Ljubljane do evelije.
Mlai Dragomirov sin Mihailo je kao dvanaestogodinjak bio lan Djeje radio
grupe Nikola Tesla", igrajui u emisijama Radio Beograda uivo sa
velikanima jugoslovenskog glumita Marijom Crnobori, Ljubiom
Jovanoviem, Jovanom Milieviem i Viktorom Stariem. U dramskoj sekciji
etrnaeste beogradske gimnazije jo 1956. godine postavio je na scenu
jednoinku Tenesija Vilijamsa Ovo imanje je naputeno, u kojoj je zaigrala
tada petnaestogodinja uenica JelisavetaSeka Sablji. Tako se on, i pored
kasnije upisanih studija engleskog jezika i svjetske knjievnosti, definitivno
opredijelio za pozorite.
Tokom 1956. godine Mihailo je sa svojim prijateljima Momilom Baljkom,
Zoranom Ratkoviem i Jovanom Ristiem osnovao u Beogradu Alternativni
teatar Dadov", osmjelivi se ak da u prvoj godini postojanja reira brodvejski
hit aj i simpatija". U ovoj predstavi na sceni Savremenog pozorita na
Crvenom krstu u Beogradu igra tada i Milo uti. Imao je Mihailo svega 20
godina kada ga je Nikola Karaklaji, uveni beogradski ahista i novinar,
izdvojio iz grupe mladih glumaca i ponudio mu da se okua u radio novinarstvu
na Drugom programu Radio Beograda. Bio je to novi poetak i novi izazov za
neumornog Mihaila Toia.

http://www.dan.cg.yu/?nivo=3&rubrika=Feljton&clanak=119220&datum=2007-09-30

Tiosavljeve ljepotice avalski toranj i most "Gazela"

Tihoslav Toi je diplomirao na Graevinskom fakultetu sredinom februara
1961. godine. Goa iz Smederevske Palanke, u kojoj ga je kao stipendistu
ekalo radno mjesto, ve je imala ugovorene velike poslove: eljeznike
mostove za Indiju i Burmu, vagon cisterne za SSSR, kamionske prikolice za
Jugoslovensko udruenje drumskog saobraaja, metalnu konstrukciju za
panevaki most na Dunavu. Svemu tome radovao se novopeeni graevinski
inenjer iz uvene srpske familije Toi. Iako beogradsko dijete, Tihoslav se
zajedno sa suprugom Smiljkom i tek roenom kerkom Marinom odmah po
zavretku studija sjeli u malu umadijsku varo.
Ispit zrelosti mladi inenjer Tihoslav Toi je polagao na mjestu efa
mostovske radionice u Goi, gradei panevaki most, most preko Tise kod
ablja, most na Lepenici u Kragujevcu, pa mostove na pruzi SarajevoPloe,
hale u eljlezari Skoplje, brodogradilite u Dakarti, eline silose irom bive
Jugoslavije, kranove, rezervoare za naftu, hidromehaniku opremu. Prvog dana
aprila 1964. godine zapoela je montaa TV tornja na Avali. Trebalo je na
betonski dio avalskog tornja, visok 140 metara, podii reetkastu elinu
konstrukciju visoku 68 metara i teku 23 tone, koja je uraena u pogonima
Goe.
Kako pie Dragoljub Janojli u svojoj knjizi Tragom snova, taj oigledno
veoma sloeni zadatak na avalskom tornju Tihoslav Toi je povjerio VK
radniku ivojinu-iki Nikoliu. On je imao najbolju referencu: jo 1936.
godine montirao je kupolu na zgradi Savezne skuptine u Beogradu, a poslije
rata i liftove u zgradi CK na Novom Beogradu. Te 1964. godine Tihoslavljev
pogon mostogradnje izradio je 5.500 tona elinih konstrukcija i 240 vagon
cisterni za SSSR. U narednoj 1965. i sljedeim godinama ekali su ih jo vei
radni zadaci, izmeu ostalog na HE Bajina Bata, u Dakarti, HE erdap i
Potpe, u Njemakoj, Norvekoj, Turskoj i na beogradskoj Gazeli.
Dimenzije te eline ljepotice, koja je trebalo da na najfrekventnijem mjestu od
mostarske petlje, premosti Savu od starog ka Novom Beogradu, i koja je za
Gou predstavljala neponovljivi graditeljski izazov i ulaznicu za mnoge
svjetske gradove na vodi, zaista su impresivne: ukupna duina Gazele je 472
metra, irina pet traka za vozila i dvije pjeake staze 27,5 metara, most ima pet
otvora, a najvei raspon je 250 metara iznad reke Save. U Goi iz
Smederevske Palanke i nikom MIN-u uraeno je i ugraeno u Gazelu
ukupno 6.300 tona elinih konstrukcija.
Poslije 10 godina provedenih u Goi, Tihoslav Toi se u oktobru 1970.
vraa u Beograd, ovoga puta u Direkciju za projektovanje i izgradnju mostova,
ali e nakon Titove iznenadne posjete Goi ve 1971. biti postavljen za
zamjenika generalnog direktora Industrije maina i opreme nastale
udruivanjem Goe iz Smederevske Palanke i ure akovia iz Slavonske
Poege. Meu prvim znaajnijim poslovima novoformiranog preduzea bila je
izgradnja krovne konstrukcije na hali Pionir u Beogradu i izgradnja eliane
u Danskoj, na ostrvu udaljenom stotinu kilometara od Kopenhagena.
Industrija maina i opreme radi, izmeu ostalog, operativne planove za most na
Dunavu koji e spojiti Smederevo i Kovin i mostove 23. oktobar u Novom
Sadu i na Savi kod Sremske Mitrovice, preko Dubrovake rijeke i Verige i
Mratinje u Crnoj Gori. Izazov predstavlja i cjevovod Peruacplanina Tara,
kojim, to je prvi sluaj na tlu Balkana, voda sa Drine treba da se izbaci u jezero
Veanja i to tako to e se savladati visinska razlika od oko 500 metara.
Trebalo je, naravno, imati na umu ogromnu snagu koju voda postie u povratku
istim cjevovodom sa planine Tare na turbine reverzibilne HE Bajina Bata u
Perucu. Projekat izrade i montae tog cjevovoda pod pritiskom povjeren je
Tihoslavu Toiu. Revizija projekta povjerena je japanskoj firmi Sumitomo,
a ocjena je bila na opte zadovoljstvo strunjaka kojima je bio povjeren: to se
kvaliteta tie, projekat je na najviem nivou.
I pored svih tih velikih poslova i istinskih graevinskih podviga, Goa iz
Smederevske Palanke je, ipak, u 1974. godini ostvarila gubitak po zavrnom
raunu. Radniki savjet je po hitnom postupku donio jedinu moguu odluku: za
generalnog direktora tog kolektiva izabrao dr Tihoslava Toia, koji je u
meuvremenu odbranio doktorsku tezu na temu Optimalizacija projektovanja i
tehnologije proizvodnje noseih elinih konstrukcija. Ve sljedeeg jutra, 18.
aprila 1975. godine, novog generalnog direktora je ekalo 3.300 radnika koji ne
primaju plate.
Tihosavljev brat Mihailo, koji je u meuvremenu zavrio studije pozorine i
radio reije, dobija novo priznanje, povjereno mu je da reira kultnu emisiju na
Radio Beogradu Veernja revija elja, koja se od tada emituje uivo. U
meuvremenu, on se koluje na najuglednijem univerzitetu za elektronske
medije u dravi Njujork i planira novu emisiju na talasima drugog programa
Radio Beograda Zeleni megaherc, koji e se emitovati subotom od sedam
do 12 asova i uti na tlu itave bive Jugoslavije.

http://www.dan.cg.yu/?nivo=3&rubrika=Feljton&clanak=119309&datum=2007-10-01

Godine uspona industrijskog giganta goa"

Naravno, srpski industrijski gigant Goa iz Smederevske Palanke brzo je
preboleo krizu posle dve godine konstantnih gubitaka. Najzasluniji za to bio je
novoizabrani generalni direktor Tihoslav Toi. On poinje saradnju sa
firmama iz SAD i Francuske, sa Vijetnamom i Saudijskom Arabijom gde
Goa gradi ogromne silose, sa Istonom Nemakom, Danskom, Peruom,
Poljskom, Brazilom, Indonezijom, Libijom, Grkom, Tunisom, sa Trepom,
Energoprojektom i Geneksom. Radi se i most Mratinje na Pivi, projekat
mosta Sloboda u Novom Sadu iji je projektant Nikola Hajdin, profesor
Graevinskog fakulteta u Beogradu. Tihoslav lino prisustvuje spajanju eline
konstrukcije mosta Mratinje ukupne duine 412 i visine 120 metara u koji je
ugraeno 1.700 tona elika.
Vredan radni uinak ostvaruju zaposleni u Goinoj Fabrici inskih vozila. Za
samo tri meseca zavreno je 250 vagon cisterni za Brazil, a sa francuskom
firmom De Ditri potpisuje se ugovor o izradi vagona budunosti koji mogu
da podnesu brzinu od 200 kilometara na as. Ugovoreni su i vagoni za
Indoneziju, prikolice za Kuvajt i metalurka oprema za SSSR, most preko Save
u Sremskoj Mitrovici, i saradnja sa vodeim japanskim firmama, a Goa
ulazi i u proizvodnju rudarske opreme i prvi ispit polae na ogromnom bageru
za Kostolac, kolosu od 2.000 tona koji se kree.
Jednom reju, Goa sa Tihoslavom Toiem postaje istinski centar sveta.
Izvozi u vie od 40 zemalja na svih pet kontinenata. I to punih 25 godina. Sa
3.300 zaposlenih, koliko je imala kada je na elo doao inenjer Tihoslav
Toi, Goa je stigla do cifre od 10.000 radnika. Uestvovao je ovaj neimar u
graenju mostova na pruzi Sarajevo Ploe, Metalurkog kombinata
Smederevo, elezara Zenica i Skoplje, Zavoda Crvena zastava,
Aluminijumskog kombinata u Podgorici..Njegovo delo su antenski i TV
stubovi na Crnom Vrhu, Jastrepcu, Kopaoniku, Lovenu, Bjelanici, Goleu, u
Vinkovcima..
Potovan kao izuzetni strunjak, meutim, poetkom avgusta 1985. godine
Tihoslav preuzima kormilo beogradskog Ineks-Intereksporta, kolektiva sa
32.000 zaposlenih, 22 fabrike, 13 robnih kua i 1.600 drugih prodajnih
objekata, hotela, motela i odmaralita, i koji nakon Tihosavljevog dolaska
doivljava jo burniji razvoj. Posle nepunih pet godina provedenih u Ineksu,
Tihoslav Toi odlazi u Njujork, za direktora firme Ineksamer kojoj je trebao
sposoban rukovodilac vrste ruke, kako bi se izvukla iz ogromnih gubitaka.
Ubrzo u Americi formira i firmu Milkomp, koja je u vreme sankcija prema
Srbiji pod njegovim rukovoenjem uspeno organizovala dalji Goin rad po
najznaajnijim gradilitima irom sveta.
No, nije se Tihoslav Toi ni tu smirio. Kada je, 1996, konzorcijum domaih
banaka i najuspenijih firmi u Beogradu formirao preduzee Juki, on je
krenuo u Peking kao direktor predstavnitva. Nekako ba u to vreme nesrenim
sluajem i pod nerasvetljenim okolnostima stradala je Tihoslavljeva starija,
tridesetsedmogodinja kerka Marina, koja je ivela u Dubrovniku. Njegovo
najstarije dete, sin Igor, odluio je istovremeno da se okua u Americi, zajedno
sa suprugom Dubravkom, doktorom ekonomskih nauka, menaderom u jednoj
velikoj svetskoj firmi.
Popularna Dvestadvojka u to vreme, zahvaljujui Mihailu Toiu, postaje
najsluaniji radio program u Srbiji. To je, valjda, po naim merilima bio razlog
da se Mihailo smeni. Otiao je u penziju, ali nije prestao da radi. Ponueno mu
je da na Akademiji umetnosti Braa Kari predaje predmet radio-produkcija.
U njegovom Dadovu se i dalje odravaju premijere, a iako ga zdravlje
ozbiljno naputa, on prenosi na mlae ogromno iskustvo kao selektor
Republikog festivala amatera. U zgradu Radio Beograda poslednji put je uao
u martu 1999, da govori na komemoraciji povodom srmti prijatelja i kolege
Momila Baljka.
Kada je NATO gaao Avalski toranj, Tihoslav Toi je meu prvima otiao da
vidi neasno delo milosrdnog anela. Radni vek zavrava marta 2002. godine
i odlazi u penziju. Kada je zapoela obnova tornja, prihvatio je molbu direktora
Instituta Goa da se angauje oko njegove obnove. Rad je za njega bio i ostao
najbolja vera, isto kao i za itavu plejadu sposobnih i uglednih ljudi koji su,
spajajui se brakovima, stvorili od srpske familije Toi jedno od najznaajnijih
i najveih kronji rodoslova. Knjievnik i publicista Dragoljub Janojli je
napravio istinski podvig sa knjigom Tragom snova na tano 500 stranica. Do
sada se, zakljuio je to i recenzent Predrag Mirkovi, na naim prostorima nije
pojavila tako dokumentovano napisana knjiga, i sa tolikom brojem imena od
kojih e mnoga ostati zlatnim slovima ispisana na stranicama srpske nauke,
kulture, umetnosti i sporta.
Dragoljub Janojli nije zapostavio ni enski deo familije Toi. S podjednakom
panjom je opisao i one koje su tu roene i njihove mueve, i one to su
udajom dovedene. Dovoljno je spomenuti samo jedno u nizu znaajnih imena
zetova uvene familije Toi: Stevan Mirkovi-Pita, uveni graditelj vagona
koji je dobio nadimaj doktor za vagone, nekada slavni fudbaler BSK-a a
kasnije profesor Mainskog fakulteta u Beogradu, bio je mu Tiosavljeve keri
Seke.

http://www.dan.cg.yu/?nivo=3&rubrika=Feljton&clanak=119415&datum=2007-10-02


(Kraj)

Dan, 29. septembar 2. oktobar 2010.