Het is bijna dertig jaar geleden dat ik voor het eerst uit zou gaan met een jonge

vrouw. Ik had een uitnodiging voor een feestavond met dansen en het werd van je
verwacht dat je een danspartner mee zou nemen. Ik had nog nooit een vriendin
gehad en ik was ook nogal verlegen bij vrouwen, dus deze dansavond was voor mij
nogal een opgave. Maar ik wilde graag gaan en dus had ik een aardig meisje
gevraagd dat ik kende via mijn opleiding. Ze had ja gezegd en ik mocht de auto van
mijn vader lenen, dus alles was geregeld. Behalve natuurlijk dat ik het zowat in mijn
broek deed. Vooral op de dag van de dansavond was het me bijna te veel. Ik was
bleek, heel erg gespannen, ik kon amper eten en ik voelde me natuurlijk waardeloos.
Ook anderen was het opgevallen en die hadden al aan me gevraagd of ik ziek was.
Op de bewuste avond reed ik met de auto van mijn vader naar het huis van mijn date
om haar op te halen. Ik zat bijna te shaken achter het stuur, zo zenuwachtig was ik.
En toen gebeurde er iets opmerkelijks. Ik voelde ineens een hand op mijn
linkerschouder. Het duurde maar een seconde, maar het was onmiskenbaar. En ik
was in één keer helemaal rustig. Het was een geruststellende hand op mijn schouder
geweest. Ik was toen nog niet bezig met spiritualiteit maar ik begreep wel dat dit een
bijzonder moment was. Want er zat natuurlijk niemand in de auto behalve ikzelf. De
avond werd heerlijk. Ik was volledig ontspannen en we hadden veel plezier. We
dansten er op los en mijn danslessen kwamen van pas. Ik heb haar daarna netjes
thuisgebracht en ik was blij dat alles zo goed was gegaan. Het is geen relatie
geworden tussen haar en mij; daar was ik nog niet aan toe. Maar het wonder van die
avond was natuurlijk de hand op mijn schouder.