ககககககககக கககககககக கககககக

1. கககககககக கககககககககக
கன்னங்கரிய இருள் சழ நதஇரவு. திட்டுத் திட்டான கருேமகங்கள் வானத்ைத
மடகொகொண ட ரநதன. அந்த ேமகக கூூட்டங்களுக்கு இைடஇைடேய
விண்மீன்கள் அங்ொகான்றும் இங்ொகான்றுமாக ொவளியில் வரலாேமா கூூடாேதா
என்ற சநேதகததடன எட்டிப் பார்த்தன. கீேழ பூூமியில் அந்தக் காரிருைளக்
காட்டிலும் கரியதான ஒரு ொமொடைடபபொைற பயங்கரமான கரும் பூூதத்ைதப்ேபால்
எழுந்து நின்றது. பாைறயின் ஓரமாக இரண்டு கரிய ேகாடுகைளப் ேபால்
ரயில்பாைதயின் தண்டவாளங்கள் ஊர்ந்து ொசலவைத ஓரளவு இருளுக்குக்
கண்கள் பழக்கப்பட்ட பிறகு உற்றுப்பார்த்துத் ொதரிந்து ொகாள்ளலாம்.
ரயில்பாைதயின் ஒருபக்கத்தில் மனிதரகள அடிக்கடி நடந்து ொசனறதனொல
ஏற ்ப ட ்ட ஒற்ைறயடிப் பாைதயில் ஒருமனிதன் அந்த நள்ளிரவு ேவைளயில் நடந்து
ொகாண்டிருந்தான்.
பாைதையக் கண்ணால் பார்த்துக் ொகாண்டு அவன் நடக்கவில்ைல. காலின்
உணர்ச்சிையக் ொகாண்ேட நடந்தான். ரயில் தண்டவாளத்தின் ஓரமாகக்
குவிந்திருந்த கருங்கல் சலலிகளில அவனுைடய கால்கள் சிலசமயம தடுக்கின.
ஒற்ைறயடிப் பாைதயின் மறொறொர பக்கத்தில் ேவலிையப் ேபால் வளர்ந்திருந்த
கற்றாைழச் ொசடகளின மடகள சில சமயம அவனுைடய கால்களில் குத்தின.
அவற்ைறொயல்லாம் அந்த மனிதன சறறம ொபாருட்படுத்தவில்ைல. அவனுைடய
நைட சிறிேதனம தளரவில்ைல. தடுக்கல்கைளயும் தடங்கல்கைளயும்
ொபாருட்படுத்தாமல் விைரவாக நடந்தான்.
ரயில்பாைத ஓரிடத்தில் ொமொடைடப பாைறைய வைளத்துக் ொகாண்டு ொசனறத.
வைளவு திரும்பியவுடேன இரத்தச் சிவபப நிறமான ொபரிய நட்சத்திரம் ஒன்று
ேதான்றி அந்த நள்ளிரவுப் பிரயாணியின் கண்ைணப் பறித்தது. அங்ேக சிறித நின்று
நிதானித்து பார்த்து 'அது நட்சத்திரமில்ைல' ைககாட்டி மரததின உச்சியில்
ைவத்துள்ள சிவபப விளக்கு என்றும் ஏேதா ஒரு ரயில்ேவ ஸ்ேடஷனுக்கு
அருகில் தான் வந்திருக்க ேவண்டுொமன்றும் ொதரிந்து ொகாண்டான்.
ேமலம ரயில்பாைதையத் ொதாடர்ந்து ேபாவதா அல்லது ரயில்பாைதைய அங்ேக
விட்டுவிட்டு ேவறு வழியில் திரும்புவதா என்று அம்மனிதன் எண்ணமிட்டான்.
அந்த ேவைளயில் ேவறு வழி கண்டுபிடித்துச் ொசலலவத என்பது சலபமொன
காரியமில்ைலதான். ரயில்பாைதயின் ஒரு பக்கத்தில் கரிய பாைற ொசஙகததொன
சவைரப ேபால் நின்றது. மறொறொர பக்கத்ைத உற்றுப் பார்த்தான். கல்லும்
மளளம கள்ளியும் கருேவல மரமம நிைறந்த காட்டுப் பிரேதசமுமாகக்
காணப்பட்டது. ஆயினும் அந்தக் காட்டுப் பிரேதசத்தின் வழியாகச் ொசனறதொன
ேவறு நல்ல பாைத கண்டுபிடித்தான ேவண்டும். ரயில்ேவ ஸ்ேடஷனுக்குப்
ேபாவது ஆபத்தாக மடயலொம.
இவ்விதம் அந்தப் பிரயாணி ேயாசித்துக் ொகாண்டிருந்த ேபாது அவனுக்ொகதிேர
ொதரிந்த ைக காட்டியின் விளக்கில் ஒரு மொறதல ஏற்பட்டது. சிவபப ொவளிச்சம்
பளிச்ொசன்று பச்ைச ொவளிச்சமாக மொறியத. அந்த மொறதல ஏன் ஏற்பட்ட
ொதன்பைத அம் மனிதன உடேன ஊகித்து உணர்ந்தான். தான் வந்த வழிேய
திரும்பிச் சில அடி தூூரம் நடந்தான். வைளவு நன்றாய்த் திரும்பியதும் நின்று
தான் வந்த திைசைய ேநாக்கிக் கவனமாக உற்றுப் பார்த்தான்.
ொவகு தூூரத்தில் மின மினிப பூூச்சிையப் ேபான்ற ஓர் ஒளித் திவைல ொபரிதாகிக்
ொகாண்டு வந்தது. 'கிஜுகிஜு கிஜுகிஜு' என்ற சததமம அந்தத் திைசயிலிருந்து
ேகட்கத் ொதாடங்கியது. ரயில் ஒன்று ொநருங்கி வருகிறது என்று ொதரிந்து
ொகாண்டான். நம் கதாநாயகனுைடய உள்ளம் ஒரு கணம் துடித்தது. அவனுைடய
ைககளும் துடித்தன. மறகணம அவன் மிக விந்ைதயான காரியம் ஒன்று
ொசயதொன. தன்னுைடய அைரச் சடைடயின ைபயிலிருந்து ஏேதா ஓர்
ஆயுதத்ைதயும் ஒரு சிற 'டொரச ைலட்'ைடயம எடுத்தான்.
டொரச ைலட்டின் விைசைய அமுக்கித் தண்டவாளத்தின் மீத விழும்படிச்
ொசயதொன. ஒரு விநாடி ேநரந்தான் விளக்கு எரிந்தது. அந்த ஒரு விநாடியில் அவன்
பார்க்க ேவண்டியைதப் பார்த்துக் ொகாண்டான். ஒேர பாய்ச்சலில் தாவிச் ொசனற
தண்டவாளத்தில் ஓரிடத்தில் ேபாய் உட்கார்ந்தான். ஆயுதத்ைதக் ொகாண்டு ஏேதா
ொசயதொன. திருைகச் சழறறவத ேபான்ற சததம ேகட்டது. பின்னர்
எழுந்துநின்று தன்னுைடய பலம் மழவைதயம உபேயாகித்துத்
தண்டவாளத்ைதப் ொபயர்த்து நகர்த்தினான்.
அவ்வளவுதான்; அடுத்த நிமிஷம் ஆயுதத்ைத வீசி எறிந்துவிட்டுக் கற்றாைழ
ேவலிைய ஒேர தாண்டலாகத் தாண்டிக் குதித்து ேவலிக்கு அப்பாலிருந்த காட்டு
நிலத்தில் அதிேவகமாக ஓட ஆர்மபித்தான். இரண்டு மனற தடைவ தடுமாறிக் கீேழ
விழுந்து மறபடயம எழுந்து ஓடினான். சமொர அைர பர்லாங்கு தூூரம் ஓடிய பிறகு
சறேற நின்று திரும்பிப் பார்த்தான். ரயில் வண்டி பாைறயின் வைளைவ ொநருங்கி
ொநருங்கி வந்து ொகாண்டிருந்தது.
என்ஜின் மகபபில ொபாருத்தியிருந்த 'ஸர்ச் ைலட்'டன ொவளிச்சமானது
பாைறையயும் ரயில்பாைதையயும் அந்தப் பிரேதசம் மழவைதயேம பிரகாசப்
படுத்தியது. தண்டவாளத்ைதப் ொபயர்த்துவிட்டு ஓடிப்ேபாய் நின்ற மனிதன
சடொடனற பக்கத்திலிருந்த புதர் ஒன்றின் மைறவில ஒளிந்து ொகாண்டான். ரயில்
வண்டி பாைதயின் வைளைவ ொநருங்கி வருவைத ஆவலுடன் கண் ொகாட்டாமல்
பார்க்கலானான். அவனுைடய ொநஞ்சு 'தடக் தடக்'ொகன்று அடித்துக் ொகாண்டது.
உடம்ொபல்லாம் 'குபீ'ொரன்று வியர்த்தது.
பாைறயின் மடகைக ொநருங்கியேபாது ரயிலின் ேவகம் திடீொரன்று குைறந்தது.
சடொடனற 'பிேரக்' ேபாட்டு ரயிைல நிறுத்தும்ேபாது உண்டாகும் 'கடபுட'
சததஙகளம ரயிலில் சககரஙகள வீலிடும் சததஙகளம கலந்து ேகட்டன. ரயில்
நின்றது. நின்ற ரயிலிலிருந்து 'சடசட'ொவன்று சில மனிதரகள இறங்கினார்கள்.
அவர்களில் ஒருவன் ைகயில் லாந்தர் விளக்குடன் இறங்கி வந்தான்.
எல்லாரும் கும்பலாக ரயில் என்ஜினுக்கு மனனொல வந்து தண்டவாளத்ைத
உற்று ேநாக்கினார்கள். ஏக காலத்தில் காரசாரமான வைச ொமொழிகள அவர்களுைடய
வாயிலிருந்து ொவளியாயின. இரண்ொடாருவர் குனிந்து ொபயர்த்து
நகர்த்தப்பட்டிருந்த தண்டவாளத்ைதச் சரிபபடததினொரகள. தைலயில்
ொதாப்பியணிந்திருந்த ஒருவர் தம் சடைடப ைபயிலிருந்து ைகத் துப்பாக்கிைய
எடுத்துக் காட்டுப் பிரேதசத்ைத ேநாக்கிச் சடடொர.
ரயில்பாைதயின் ஓரத்துப் புதர்களிலிருந்து இரண்டு நரிகள் விழுந்தடித்து ஓடின.
அைதப் பார்த்துக் கும்பலிலிருந்தவர்களில் இரண்ொடாருவர் 'கலகல'ொவன்று
சிரிதத சததம காற்றிேல மிதநத வந்தது. புதரில் மைறநதிரநத மனிதனைடய
உடம்பு நடுங்கிற்று. குளிர்ந்த காற்றினாலா துப்பாக்கி ேவட்டினாலா சிரிபபச
சததததினொலொ என்று ொசொலல மடயொத.
ேமலம சில நிமிஷ ேநரம் அங்ேகேய நின்று அந்த மனிதரகள ேபசிக்
ொகாண்டிருந்தார்கள். எப்ேபர்ப்பட்ட அபாயத்திலிருந்து ரயில் தப்பியது என்பைதப்
பற்றித்தான் அவர்கள் ேபசியிருக்க ேவண்டும். பிறகு எல்லாரும் திரும்பிச் ொசனற
அவரவர்களுைடய வண்டியில் ஏறிக் ொகாண்டார்கள். அவர்கள் திரும்பிய ேபாது
ரயிலின் ஒவ்ொவாரு வண்டியிலிருந்தும் சிலர தைலைய நீட்டி "என்ன சமொசொரம"
என்று விசாரத்ததும் புதரில் ஒளிந்திருந்த நம் கதாநாயகனுக்குத் ொதரிந்தது.
சிறித ேநரத்துக்ொகல்லாம் 'பப்பப்' 'பப்பப்' என்ற சததததடன ரயில் புறப்பட்டது.
இருள் சழநத இரவில் நீண்ட ரயில் வண்டித் ொதாடர் ேபாகும் காட்சி ஓர் அழகான
காட்சிதான். நின்ற இடத்தில் நிைலயாக நிற்கும் தீபவரிைசேய பார்ப்பதற்கு
எவ்வளேவா ரம்மியமாக இருக்கும். அத்தைகய தீபவரிைசயானது இடம் ொபயர்ந்து
நகர்ந்து ேபாய்க் ொகாண்டிருக்குமானால் அந்த அபூூர்வமான காட்சியின் அழைகப்
பற்றிக் ேகட்கவும் ேவண்டுமா அந்த அழைக ொயல்லாம் நம் நள்ளிரவுப் பிரயாணி
சிறிதம விடாமல் அநுபவித்தான்.
ரயில் வண்டித் ொதாடரில் கைடசி வண்டியும் தீபவரிைசயில் கைடசித் தீபமும்
மைல மடககில திரும்பி மைறயம வைரயில் அவன் அந்தக் காட்சிைய அடங்காத
ஆவலுடன் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தான். பிறகுதான் அவனுக்குத் தன்
சயநிைனவ வந்தது. அவனுைடய மனததில அதற்குமுன் என்றும்
அநுபவித்தறியாத அைமதி அச்சமயம் குடி ொகாண்டிருந்தது. தான் ொசயத
காரியத்தினால் அந்த ரயில் வண்டித் ொதாடருக்கும் அதிலிருந்த
நூூற்றுக்கணக்கான ஆண் ொபண் குழந்ைதகளுக்கும் நல்ல ேவைளயாக அபாயம்
எதுவும் ஏற்படாமல் ேபானதில் அவனுக்கு அளவில்லாத திருப்தி
உண்டாகியிருந்தது.

2. ககககககககககக ககககககககககக
'சரிததிரப புகழ் ொபற்ற வருஷம்' என்று பண்டித ஜவஹர்லால் ேநரு மதலிய
மொொபரந தைலவர்களால் ொகாண்டாடப் ொபற்ற 1942-ஆம் வருஷத்து ஆகஸ்டு
மொதததில ேமறகறிய சமபவம நடந்தது. சில காலமாகேவ இந்திய மககளின
உள்ளத்தில் குமுறிக்ொகாண்டிருந்த ேகாபாக்கினிமைல ேமறபட 1942 ஆகஸ்டில்
படீொரன்று ொவடித்தது. புரட்சித்தீ ேதசொமங்கும் அதிேவகமாகப் பரவியது. அந்தப்
புரட்சித்தீைய நாொடங்கும் பரப்புவதற்குக் கருவியாக ஏற்பட்ட ேதசபக்த
வீரத்தியாகிகளில் நம் கதாநாயகன் குமாரலிங்கமும் ஒருவன்.
அந்த அதிசயமான 1942 ஆகஸ்டில் அதுவைரயில் ேதசத்ைதப் பற்றிேயா ேதச
விடுதைலையப் பற்றிேயா அதிகமாகக் கவைலப்பட்டறியாத அேநகம் ேபைரத்
திடீொரன்று ேதசபக்தி ேவகமும் சதநதிர ஆேவசமும் புரட்சி ொவறியும் பிடித்துக்
ொகாண்டன. ஆனால் குமாரலிங்கேமா ொவகுகாலமாகேவ ேதசபக்தியும்
ேதசசுதந்திரத்தில் ஆர்வமும் ொகாண்டிருந்தவன். அந்த ஆர்வத்ைதக் காரியத்திேல
காட்டுவதற்கு ஒரு தக்க சநதரபபதைதததொன எதிர் ேநாக்கிக் ொகாண்டிருந்தான்.
அந்தச் சநதரபபம இப்ேபாது வந்துவிட்டொதன்றும் பாரதத்தாயின் அடிைம
விலங்ைக மறிதொதறிவதறக இதுேவ சரியொன தருணம் என்றும் அவன்
பரிபூூரணமாக நம்பினான்.
காந்தி மகொதமொைவயம மறறம ேதசத்தின் ஒப்பற்ற மொொபரந தைலவர்கைளயும்
அந்நிய அதிகாரவர்க்க சரககொர இரவுக்கிரேவ சிைறபபடததி யாரும் அறியாத
இரகசிய இடத்துக்குக் ொகாண்டு ேபானார்கள் என்ற ொசயதி அவனுைடய
உள்ளத்தில் மணடரநத ஆத்திரத்தீயில் எண்ொணைய ஊற்றிப் ொபாங்கி எழச்
ொசயதத. ஸ்ரீ சபொஷ சநதிர ேபாஸ் ொபர்லின் ேரடிேயா மலமொகச ொசயத
வீராேவசப் பிரசங்கங்கள் ேதச விடுதைலக்காக எத்தைகய தியாகத்துக்கும் அவன்
ஆயத்தமாகும்படி ொசயதிரநதன.
உலகொமங்கும் அந்தச் சமயம நடந்துொகாண்டிருந்த சமபவஙகளம ேதசத்தில்
நிகழ்ந்து ொகாண்டிருந்த காரியங்களும் அவனுைடய நவொயௌவன ேதகத்தில் ஓடிக்
ொகாண்டிருந்த சதத இரத்தத்ைதக் ொகாதிக்கும்படி ொசயதிரநதன. ேதச
விடுதைலக்காக ஏேதனும் ொசயேதயொக ேவண்டும் என்று அவனுைடய
நரம்புகள் துடித்துக் ொகாண்டிருந்தன. அவனுைடய உடம்பின் ஒவ்ேவார்
அணுவும் குமுறி ேமொதி அல்ேலால கல்ேலாலம் ொசயத ொகாண்டிருந்தது. பாரத
நாட்டின் இறுதியான சதநதிரப ேபாரில் அவசியமானால் தன்னுைடய உயிைரேய
அர்ப்பணம் ொசயதவிடவொதனற அவன் திடசங்கல்பம் ொசயத ொகாண்டான்.
இந்த நிைலயில் அவனுைடய மேனொ திடத்ைதயும் தீவிரத்ைதயும் உபேயாகப்
படுத்துவதற்கு நல்லொதாரு சநதரபபம வாய்த்தது. வடநாட்டிலிருந்து புரட்சித்
தைலவர் ஒருவர் ொசனைனகக வந்தார்.
புரட்சித் திட்டத்ைத மொகொணொமஙகம அதிவிைரவாகப் பரப்புவதற்கு அவர்
தக்கஆசாமிகைளத் ேதடிக் ொகாண்டிருந்தார். ேமறபடத ொதாண்டில்
ஈடுபடுவதற்குக் குமாரலிங்கம் மனவநதொன. அவனுடன் ேபசிப்பார்த்துத்
தகுந்த ஆசாமிதான் என்று ொதரிந்துொகாண்ட தைலவர் ொதற்ேக பாண்டிய
நாட்டுக்குப் ேபாகும்படி அவைனப் பணித்தார். குமாரலிங்கம் பாண்டிய நாட்ைடச்
ேசரநதவன என்பேதாடு அந்தநாட்டில் பிரயாணம் ொசயத பழக்கம் உள்ளவன்.
எனேவ ேமறபட ொதாண்ைட ேமறொகொளள அவன் உற்சாகத்துடன் மனவநதொன.
'ைசகேளொ ஸ்ைடல்' இயந்திரத்தில் அச்சடித்த துண்டுப் பிரசுரங்களுடன்
குமாரலிங்கம் பாண்டிய நாட்டுக்குச் ொசனறொன. அந்தநாட்டில் ஒவ்ேவார்
ஊரிலும் மககியமொன ேதசபக்த வீரர்களின் ஜாபிதா அவனிடம் இருந்தது.
அவர்கைளக் கண்டுபிடித்துத் துண்டுப் பிரசுரங்கைள அவர்களிடம்
ொகாடுத்தான். ேதசசுதந்திரத்தில் அவன் அச்சமயம் ொகாண்டிருந்த
ஆேவசொவறியில் துண்டுப் பிரசுரத்தில் கண்டிருந்தைதக் காட்டிலும் சில
அதிகப்படியான காரியங்கைளயும் ொசொனனொன.
தந்தி அறுத்தல் தண்டவாளம் ொபயர்த்தல் மதலிய திட்டங்கேளாடு ரயில்ேவ
ஸ்ேடஷன்கைளயும் ேகார்ட்டுகைளயும் தீைவத்துக் ொகாளுத்துதல்
சிைறகைளத திறந்து ைகதிகைள விடுதைல ொசயதல சரககொர கஜானாக்கைளக்
ைகப்பற்றுதல் மதலிய புரட்சித் திட்டங்கைளயும் அவன் ொசொலலிகொகொணட
ேபானான். இவ்வளவும் ொசொலலிவிடட மகொதமொவின அஹிம்சா தர்மத்துக்கு
மொறொக எந்தக் காரியமும் ொசயயககடொொதனற எச்சரித்துக் ொகாண்டும்
ொசனறொன.
இப்படி அவன் புயல்காற்றின் ேவகத்தில் ஊர்ஊராகப் பிரயாணம் ொசயத
ொகாண்டிருந்த ேபாது ஓர்ஊரில் அவைனக் ைகதுொசய்யும்படி ேபாலீஸ்
உத்திேயாகஸ்தர்களுக்குச் ொசனைனயிலிரநத உத்தரவு வந்திருந்தது
என்பைதத் ொதரிந்து ொகாண்டான். ைகதியாவதற்கு மனனொல ேதச
விடுதைலக்காகப் பிரமாதமான காரியம் ஒன்று ொசயய ேவண்டும் என்று அவன்
தீர்மானித்தான். ொபாதுக்கூூட்டம் ேபாடக்கூூடா ொதன்னும் தைடஉத்தரவு அந்த
ஊரில் அமுலில் இருந்தது. அந்தஉத்தரைவ மீறிப ொபாதுக்கூூட்டம் நடத்த
ஏற்பாடு ொசயதொன. அந்தக் கூூட்டத்தில் ேதசபக்தி ஆேவசமும் சதநதிர
ொவறியும் ததும்பிய பிரசங்கம் ஒன்று ொசயதொன: "பாரத் தாயின் அடிைம விலங்ைகத்
தகர்க்கும் காலம் வந்துவிட்டது. இதுதான் சமயம ஆறிலும் சொவ நூூறிலும்
சொவ.
கிளம்புங்கள் உடேன இந்த ஊர்ச் சிைறயில சில ேதசபக்தர்கள் இருப்பதாகக்
ேகள்விப் படுகிேறன். சிைறக கதைவ உைடத்து அவர்கைள விடுதைல ொசயயஙகள
தாலுக்கா கச்ேசரிையயும் கஜானாைவயும் ைகப்பற்றுங்கள்.
ொவளியூூர்களிலிருந்து ேபாலீஸார் வராதபடி தந்திக் கம்பிகைள
அறுத்துவிடுங்கள் ரயில் தண்டவாளங்கைளப் ொபயர்த்து விடுங்கள். பூூரண
சதநதிரக ொகாடிைய வானளாவ உயர்த்துங்கள் நமேத ராஜ்யம் அைடந்ேத
தீருேவாம்" என்று வீர கர்ஜைன புரிந்தான். அவனுைடய ஆேவசப்
பிரசங்கத்ைதக் ேகட்ட ஜனங்கள் அந்த க்ஷணேம "வந்ேத மொதரம மகொதமொ
காந்திக்கு ேஜ புரட்சி வாழ்க" என்ற ேகாஷங்கைள இட்டுக்ொகாண்டு தாலுக்கா
கச்ேசரிைய ேநாக்கிக் கிளம்பினார்கள். ேபாகப் ேபாக ஜனக்கூூட்டம் ொபருகியது.
அந்தப் ொபருங்கூூட்டத்தின் மததியில குமாரலிங்கம் ஆண் சிஙகதைதப ேபால
கர்ஜித்துக் ொகாண்டு நடந்தான்.
இதற்குள்ளாக அதிகாரிகளுக்கு விஷயம் எட்டி விட்டது. ொபாதுக்
கூூட்டத்திேலேய குமாரலிங்கத்ைதக் ைகது ொசயயம ேநாக்கத்துடன் புறப்பட்டு
வந்த ேபாலீஸ் ஸப்-இன்ஸ்ொபக்டரும் ேசவகரகளம பாதி வழியிேலேய எதிரிேல
வந்த ஜனக் கூூட்டத்ைதப் பார்த்துவிட்டு ேவகமாகத் திரும்பிச் ொசனறொரகள.
ஜனங்கள் அவர்கைளத் துரத்திக் ொகாண்டு ஓடினார்கள். ேபாலீஸ்காரர்கள்
விைரந்ேதாடித் தாலுக்கா கச்ேசரிக்குள் ேபாய் ஒளிந்து ொகாண்டார்கள்.
ஆேவச ொவறியில் மழகியிரநத ஜனங்கள் தாலுக்கா கச்ேசரிைய வைளத்துக்
ொகாண்டார்கள். கச்ேசரியின் காம்பவுண்டுக்குள் இருந்த ஸப்ொஜயிலின்
கதவுகைள உைடத்துத் திருடர்கள் குறவர்கள் உள்பட எல்லாைரயும் விடுதைல
ொசயதொரகள. சரமொரியொகக கற்கள் தாலுக்கா கச்ேசரியின் ேமல விழுந்தன.
உள்ேளயிருந்த ேபாலீஸார் துப்பாக்கிைய எடுத்து ொவளிேய குருட்டாம் ேபாக்காகச்
சடடொரகள. இரண்ொடாருவர் காயமைடந்து விழவும் ஜனங்களின் ேகாபாேவச ொவறி
அதிகமாயிற்று. தாலுக்கா கச்ேசரிக் கட்டிடத்தில் தீ ைவப்பதற்கு மயனறொரகள.
மணொணணொணய ொபட்ேரால் ைவக்ேகால் ொநருப்புப் ொபட்டி மதலியைவ
எல்லாம் அதிசீக்கிரத்தில் வந்து ேசரநதன.
இந்த ஏற்பாடுகைளப் பார்த்ததும் உள்ேளயிருந்த ேபாலீஸார் ொவளிேயறிச் ொசலல
மயனறொரகள. துப்பாக்கியால் சடடக ொகாண்ேட ொவளியில் வந்தார்கள்.
துரதிருஷ்டவசமாக அவர்களிடம் துப்பாக்கிகள் இரண்ேட இரண்டுதான் இருந்தன.
ேதாட்டாக்களும் குைறவாக இருந்தன. இரண்டு மனற தடைவ சடடதம
ேதாட்டாக்கள் தீர்ந்து ேபாயின. சட ஆரம்பித்ததும் சறற விலகிப்ேபான
ஜனக்கூூட்டம் ேதாட்டா தீர்ந்து விட்டது என்பைத அறிந்ததும் திரும்பி வந்து
ேபாலீஸாைரச் சழநத ொகாண்டு தாக்கியது.
இன்னது ொசயகிேறொம அதனுைடய பலன் இன்னது என்று ொதரியாமல்
ஜனக்கூூட்டம் மரககமொகத தாக்கியதன் பலனாக இரண்டு ேபாலீஸார்
உயிரிழந்து விழுந்தனர். இதற்குள்ேள ொபரிய உத்திேயாகஸ்தர்களுக்குத் தகவல்
கிைடத்தது. ேபாலீஸ் ொடபட சபரினொடணொடணடம பல ேபாலீஸ்
ஜவான்களும் பயங்கரமான ஹ¤ங்கார சததஙகைள இட்டுக் ொகாண்டு விைரந்து
வந்தார்கள். அவ்வளவுதான் "ஓடு ஓடு" என்று ஒரு குரல் ேகட்டது. ஜனங்கள்
நாலா பக்கமும் விழுந்தடித்து ஓடினார்கள். புதிதாக வந்த ேபாலீஸார் அவர்கைளத்
துரத்தி அடித்தார்கள். ஒேர அல்ேலால கல்ேலாலமாய்ப் ேபாய்விட்டது.
ொவகு துரிதமாக நடந்த இவ்வளவு காரியங்கைளயும் குமாரலிங்கம் பார்த்துக்
ொகாண்டிருந்தான். ேபாலீஸ்காரர் இருவர் உயிர் இழந்து விழுவைதயும் பார்த்தான்.
தூூரத்திேல ொபரிய ேபாலீஸ் பைட வருவைதயும் ஜனங்கள் சிதறி ஓடுவைதயும்
கவனித்தான். சறற ேநரம் திைகத்து நின்றான். பிறகு மனதைதத திடப்படுத்திக்
ொகாண்டு மறற எல்லாைரயும் ேபால் அவனும் ஓட்டம் பிடித்தான். தான் அங்கு
நின்றால் கட்டாயம் தன்ைனக் ைகது ொசயதவிடவொரகள; ேபாலீஸார் இருவர்
இறந்ததற்காகத் தன் மீத ொகாைலக் குற்றம் சொடடனொலம சொடடவொரகள. ஸப்
ொஜயிலில் ைவத்துக் ொகாடுைம ொசயவொரகள.
ேபாலீஸாரிடம் சிககிக ொகாள்ளுவதற்கு மனனொல ேதசத்துக்காக எவ்வளவு
காரியம் ொசயயலொேமொ அவ்வளவும் ொசயதவிட ேவண்டும். இன்னும் சில நாள்
தைலமைறவாக இருந்து ேவைல ொசயதொல ஒரு ேவைள ேதசொமல்லாம் நடக்கும்
மகததொன புரட்சி இயக்கம் ொவற்றி ொபற்றுத் ேதசம் சதநதிரம அைடந்தாலும்
அைடந்துவிடும். அைதக் கண்ணால் பார்க்காமல் அவசரப்பட்டுத் தூூக்கு
ேமைடககப ேபாவதால் என்ன லாபம் எப்படியும் இந்தச் சமயம ஓடித் தப்பித்துக்
ொகாள்வதுதான் சரி.
மினனல மினனகிற ேநரத்தில் இவ்வளவு ேயாசைனகளும் குமாரலிங்கத்தின்
மனததில ேதான்றி மைறநதன. மடவொக அவன் உள்ளம் ொசயத தீர்மானத்ைதக்
கால்கள் உடேன நிைறேவற்றி ைவக்க ஆரம்பித்தன. சநத ொபாந்துகளில் புகுந்து
விைரந்து ஓடினான். ொகாஞ்ச ேநரத்துக்ொகல்லாம் அந்தப் பட்டணத்தின்
எல்ைலையக் கடந்து பட்டணத்ைதச் சறறியிரநத புன்ொசய்க் காடுகளில்
புகுந்தான்.
ொபாழுது விடிவதற்குள்ேள ஒரு பத்திரமான இடத்ைத அைடந்துவிட
ேவண்டுொமன்று தீர்மானித்து விைரவாகச் ொசனறொன. இரவு ேவைளயில் வழி
கண்டு பிடிக்க மடயொமலம திக்கு திைச ொதரியாமலும் ேபாய்க்
ொகாண்டிருந்தேபாது அதிர்ஷ்டவசமாக ரயில்பாைத அகப்பட்டது. ரயில்பாைதேயாடு
அவன் ொகாஞ்ச தூூரம் நடந்து ொசனற பிறகு நாம் ஆரம்பத்தில் பார்த்தபடி
ொமொடைடப பாைறயின் வைளைவ அைடந்தான். அச்சமயம் ரயில் வருவைதப்
பார்த்ததும் ேதசத்தின் சதநதிரததககொக இன்னும் ஒரு பிரமாதமான காரியம் ஏன்
ொசயயககடொத என்ற எண்ணம் மினனைலப ேபால் உதித்தது.
உடேன அைத நிைறேவற்ற ஆரம்பித்தான். ஆனால் அவனுைடய ேவைல ொவற்றி
அைடயாமல் ேபானைதயும் அதன் பலனாக அவன் உள்ளத்தில் ஏற்பட்ட
அதிருப்திையயும் ேமேல பார்த்ேதாம். இரவில் ொசலலம ரயிலின் அழகிய தீப
அலங்காரக் காட்சி மைறநததம மறபடயம நாலாபுறமும் காரிருள் வந்து மடக
ொகாண்டது. குமாரலிங்கம் அப்ேபாது நின்ற இடத்திலிருந்து ரயில்ேவ ஸ்ேடஷன்
ொதரியாதபடி கரிய பாைற மைறததக ொகாண்டிருந்தது.
எனேவ நாலாபக்கமும் ஒேர அந்தகாரந்தான். ொவளியில் இருந்தது ேபாலேவ
குமாரலிங்கத்தின் உள்ளத்ைதயும் இருள் மடயிரநதத. திக்குத்திைச ொதரியாத
இருட்டிேல என்ன ொசயவத எந்தப் பக்கம் ேபாவது என்று ொதரியாமல் அவன்
மிகவம திைகத்தது. அவனுைடய வருங்கால வாழ்க்ைக அப்படி இருள்
சழநததொயிரககேமொ என்ற எண்ணம் ஒரு கணம் அவன் மனததில
ேதான்றியேபாது அதுவைரயில் எத்தைனேயா ஆபத்தான நிைலைமகளிலும் அவன்
உணர்ந்தறியாத ஒரு விதத் திகில் அவன் ொநஞ்சில் உண்டாயிற்று. இருதயம்
'படபட'ொவன்று அடித்துக் ொகாண்டது. நின்று ொகாண்டிருக்கும் ேபாேத அவன்
கால்கள் 'ொவடொவட' ொவன்று நடுங்கின.
அடுத்த கணத்தில் அடிேயாடு பலமிழந்து நிைனவிழந்து அவன் கீேழ
விழுந்திருப்பான். நல்ல ேவைளயாக அச்சமயம் குபீொரன்று வீசிய குளிர்ந்த
காற்றினால் அவன் உடம்ொபல்லாம் சிலிரததத. ஒரு ொபரும் பிரயத்தனம் ொசயத
'இம் மொதிரிக ேகாைழத்தனத்துக்குச் சறறம இடங் ொகாடுக்கக் கூூடாது' என்று
மனததில திடசங்கல்பம் ொசயத ொகாண்டான். இருதயத்தின் படபடப்பும்
கால்களின் நடுக்கமும் ஏக காலத்தில் நின்றன. மறபடயம ஒரு தடைவ
நாலாபக்கமும் கூூர்ந்து கவனமாக பார்த்தான். எந்தப் பக்கம் ேபாகலாம் என்ற
எண்ணத்துடேனதான். சிறித ேநரம் அப்படி உற்றுப் பார்த்த பிறகு ேமறேக ொவகு
தூூரத்தில் அடிவானத்துக்கருகில் ஒரு சினனஞசிற நட்சத்திரம் அவன்
கண்ணுக்குத் ொதரிந்தது.
மினகக மினகக என்று மினனிய அந்த நட்சத்திரத்தில் ஏேதா கவர்ச்சி
இருந்தது. அைதேய ொவகு ேநரம் உற்றுப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தான். சறற
மனனொல ரயில்ேவ ஸ்ேடஷன் ைககாட்டி விளக்ைக நட்சத்திரேமா என்று எண்ணி
ஏமாந்தது அவன் நிைனவுக்கு வந்தது. இதுவும் அம்மாதிரி ஏமாற்றந்தானா
இல்ைல இல்ைல அந்தக் ைக காட்டியின் சிவபப விளக்கு அவைனப் பயமுறுத்தித்
தடுத்து நிறுத்தியது. இந்தக் ேகாேமதக வர்ண நட்சத்திரேமா அவைனக் ைககாட்டி
அைழத்தது. ஆம்; இதுவும் உண்ைமயில் நட்சத்திரமில்ைலதான் ேசொைலமைல
மீதளள மரகன ேகாயிலில் ஏற்றி ைவத்து இரவு பகல் அைணயாமல்
காப்பாற்றப்படும் தீபம் அது அந்த அமரதீபந்தான் தன்ைனப் பரிவுடன்
அைழக்கிறது என்று அறிந்து ொகாண்டான்.
ேசொைலமைலககம அந்த மைலமீதிரககம மரகன ேகாயிலுக்கும் ஏற்ொகனேவ
குமாரலிங்கம் ேபாயிருக்கிறான். அந்த மைலயின அடிவாரத்திலுள்ள பாழைடந்த
ேகாட்ைடையயும் பார்த்திருக்கிறான். ேசொைலமைலக காட்டிலும் அதன்
அடிவாரத்துக் ேகாட்ைடயிலும் மைலகக அப்பாலுள்ள பள்ளத்தாக்கிலும்
ஒளிந்து ொகாண்டிருக்க வசதியான பல இடங்கள் இருக்கின்றன.
இன்னும் சில காலத்துக்கு அந்த மைலப பிரேதசந்தான். தனக்குச் சரியொன
இடம். மரகப ொபருமானுக்குத் தன்னிடமுள்ள கருைணதான் அந்த அமரதீபமாக
ஒளிர்ந்து தன்ைன அவ்விடம் வரும்படி அைழக்கிறது ேதச விடுதைலத் ொதாண்டில்
ஈடுபட்ட தன்ைனப் பிரிட்டிஷ் ேபாலீஸாரிடம் காட்டிக் ொகாடுப்பதற்குக்
கடவுேள இஷ்டப்படவில்ைல ேபாலும் அதனாேலதான் உள்ளம் ேசொரநத உடல்
தளர்ந்து ேபாய் நின்ற தன் கண் மனனொல அந்தச் ேசொைலமைல மரகன ேகாயில்
தீபம் ொதரிந்திருக்கிறது.
தான் ேவறு வழியாக அந்தக் கரிய ொசஙகததொன பாைறக்குப் பின்புறமாகச்
ொசனறிரநதொல அந்தச் ேசொைலமைலத தீபத்ைதப் பார்த்திருக்க மடயொதலலவொ
சிலகொலம அந்த மைலப பிரேதசத்தில் நாம் மைறநதிரகக ேவண்டுொமன்பது
மரகனைடய சிததமொக இருக்க ேவண்டும் இவ்விதம் மடவ கட்டிய
குமாரலிங்கம் ேசொைல மைல அமர தீபத்ைதக் குறியாக ைவத்துக் ொகாண்டு
நடக்கத் ொதாடங்கினான். அவனுைடய ொநஞ்சிேல ஏற்பட்ட உறுதியும் திடமும்
அவனுைடய கால்களுக்கு அதிசயமான பலத்ைத அளித்தன.

3. ககககக கககககககக
குமாரலிங்கம் ேசொைலமைலயின அடிவாரத்துக்கு வந்து ேசரநதேபொத
மைலேமேல ஒளிர்ந்து அவைன அவ்விடத்துக்கு கவர்ந்து இழுத்த மரகன
ேகாயிலின் அமரதீபம் பார்ைவக்கு மைறநதவிடடத. அதற்குப் பதிலாக
கீழ்த்திைசயில் உதித்து ேமேல சிறித தூூரம் பிரயாணம் ொசயத வந்திருந்த
விடிொவள்ளியானது உதயகன்னியின் ொநற்றிச் சடடயில பதித்த ேகாஹினூூர்
ைவரத்ைதப் ேபால் டொல வீசிற்று. அதுமட்டுமல்லாமல் வானத்ைத
மைறததிரநத ேமகத திட்டுகள் விலகிவிட்டபடியால் ஆகாச ொவளிொயங்கும்
ேகாடானுேகாடி ைவரச்சுடர்கள் வாரி இைறத்தாற் ேபான்று காட்சி ேதான்றியது.
கிழக்கு நன்றாய் ொவளுத்து சககிரனைடய பிரகாசமும் மஙகத ொதாடங்கிய
சமயததில குமாரலிங்கம் ேசொைலமைலைய அடுத்திருந்த பாழைடந்த
ேகாட்ைடைய அைடந்தான். கைளப்பினால் அவனுைடய கால்கள் ொகஞ்சின.
தன்ைன மீறி வந்த தூூக்கத்தினால் கண்களும் தைலயும் சழனறன. 'இனிேமல்
சிறித தூூரமும் நடக்க மடயொத; இந்தப் பாழைடந்த ேகாட்ைடக்குள்ேள
புகுந்து எங்ேகயாவது ஓர் இடிந்த மணடபதைதப பார்த்துப் படுத்துக் ொகாள்ள
ேவண்டியதுதான்.
ஜனசஞ்சாரம் இல்லாத இடம். பத்திரத்துக்குக் குைறவு ஒன்றுமில்ைல' என்று
மனததில எண்ணினான். மதிலசவர இடிந்ததனால் ஏற்பட்டிருந்த வழி மலமொகக
ேகாட்ைடக்குள்ேள புகுந்து ொசனறொன. மிக வியப்பான எண்ணம் ஒன்று
அப்ேபாது அவன் மனததிேல ேதான்றிற்று. அந்த ேகாட்ைடக்குள்ேள மன
எப்ேபாேதா ஒரு சமயம ஏறக்குைறய இேத மொதிரிச சநதரபபததில ஒளிந்து
ொகாள்வதற்காகப் பிரேவசித்தது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. எப்ேபாது எதற்காக
அவ்விதம் நிகழ்ந்தது என்பொதல்லாம் ஒன்றும் ொதளிவாகவில்ைல.
மனற வருஷத்துக்கு மனனொல அவன் இந்த மைலேமலளள மரகனேகொயில
திருவிழாவுக்கு வந்திருந்த ேபாது அந்தப் பாழைடந்த ேகாட்ைடைய ேமேலயிரநத
பார்த்தாேன தவிர அதற்குள்ேள பிரேவசிக்கவில்ைல. பின் எப்ேபாது அங்ேக தான்
வந்திருக்கக்கூூடும். இது என்ன ைபத்தியக்கார எண்ணம் ேகாட்ைடக்குள்ேள
ேமலம ேபாகப் ேபாக அந்த எண்ணம் உறுதிப்பட்டு வந்தது. ேமடடலம
பள்ளத்திலும் கல்லிலும் காைரயிலும் அவன் ஏறி இறங்கி நடந்து ொசனற ேபாது
நிச்சயமாக இங்ேக மனொனொர தடைவ நாம் வந்திருக்கிேறாம்.
ஆனால் அச்சமயம் இந்த இடங்கள் எல்லாம் இவ்விதமாக இல்ைல என்று
ேதான்றியது. இன்னும் ொகாஞ்ச தூூரம் ொசனறதம காடாக மணடக கிடந்த மரம
ொசடகளகக மததியில ஒரு சிற மணடபம இருப்பது ொதரிய வந்தது. அதற்குச்
சறறத தூூரத்தில் ேமல மசசககொளலலொம தகர்ந்து விழுந்து கீழ்த்தளம்
மடடம அதிகம் சிைதயொமலிரநத ஒரு கட்டிடம் காணப்பட்டது.
ேமறபட மணடபமம அப்பாலிருந்த கட்டிடமும் அவனுக்கு நன்றாய்ப்
பழக்கப்பட்டைவயாகத் ேதான்றின. எப்ொபாழுது எந்த மைறயில என்பது மடடம
ொதளிவாகவில்ைல. தூூக்க மயககததினொல நன்றாக ேயாசித்து ஞாபகப் படுத்திக்
ொகாள்ள மடயவிலைல. 'எல்லாவற்றுக்கும் இந்த மணடபததில சிறித ேநரம்
படுத்து உறங்கலாம். உறங்கி எழுந்த பிறகு மனதொதளிவடன ேயாசிக்கலாம்'
என்று தீர்மானித்தான். அந்தத் தீர்மானத்ைத நிைறேவற்றுவதற்காக
மணடபததின விளிம்பில் ஒரு தூூண் ஓரமாக உட்கார்ந்தான்.
கீழ்த்தளம் அவ்வளவு சகமொக இல்ைல. குண்டும் குழியும் கல்லும்
கட்டியுமாகத்தான் இருந்தது. தைலக்கு ைவத்துக் ொகாள்ளவும் ஒன்றுமில்ைல.
ஆனாலும் இனி ஒரு நிமிஷமும் தூூக்கத்ைதச் சமொளிகக மடயொத; ைகைய
மடததத தைலக்கு ைவத்துக் ொகாண்டு படுத்துக் ொகாள்ள ேவண்டியதுதான்
என்று குமாரலிங்கம் எண்ணினான். அப்ேபாது எங்ேகேயா பக்கத்திலிருந்த
கிராமத்திலிருந்து 'ொகாக்கரக்ேகா' என்று ேசவல கூூவும் சததம ேகட்டது.
'ொகாக்கரக்ேகா ொகாக்கரக்ேகா ொகாக்கரக்ேகா'
மனறொவத தடைவ ேசவல ேகாழி 'ொகாக்கரக்ேகா' என்று கூூவியேபாது
குமாரலிங்கத்தின் கண்ொணதிேர இந்திர ஜாலேமா மேகநதிர ஜாலேமா என்று
ொசொலலமபடயொக ஒரு ொபரிய அதிசயம் நிகழ்ந்தது. அவன் உட்கார்ந்த மணடபம
புத்தம் புதிய அழகான வஸந்த மணடபமொக மொறியத. மணடபதைதச சறறியிரநத
காடு ஒரு ொநாடியில் மலரகள பூூத்துக் குலுங்கிய ொசடகளம மரஙகளம உள்ள
உத்தியானவனம் ஆயிற்று. அதற்கப்பாலிருந்த இடிந்த கட்டிடம் மனறடகக
ொமதைதயளள அழகிய ேவைலப்பாடுகள் அைமந்த அரண்மைன ஆயிற்று.
இன்னும் அதற்கப்பால் இரு புறங்களிலும் ேவறு அழகிய கட்டிடங்கள் சவரகளில
பூூசிய மததச சணணொமபினொல ைவகைறயின் மஙகிய ொவளிச்சத்தில்
தாவள்யமாகப் பிரகாசித்த கட்டிடங்கள் காணப்பட்டன.
ேசதம சிறிதமிலலொத ேகாட்ைடச் சவரகள ேகாட்ைட வாசல்களின் ேமல
விமானங்கள் ஆகியைவ மஙகலொகவம ஆனால் மழ வடிவத்துடனும்
கண்முன்ேன ேதான்றின. இந்த மொயொஜொல மொறதல எல்லாம் சில விநாடி
ேநரத்துக்குள்ேளேய ஒன்றன் பின் ஒன்றாக நிகழ்ந்து குமாரலிங்கத்ைதத்
திக்குமுக்காடச் ொசயதன. அேத சமயததில அரண்மைன ஆசார வாசலில்
நாதஸ்வரம் வாசிக்கும் இனிய ஓைசயும் ேகாட்ைட வாசலில் நகரா மழஙகம
சததமம ேகட்டன. நல்ல அந்தகாரத்தில் பளிச்ொசன்று மினனம மினனலில
விஸ்தாரமான பூூப்பிரேதசத்தின் ேதாற்றம் கண்ணுக்குப் புலனாவது ேபால்
அந்தப் பைழய ேகாட்ைடயின் அதிசயமான வரலாறு மழவதம குமாரலிங்கத்துக்கு
ஞாபகம் வந்தது.
ஏறக்குைறய இேத மொதிரி சநதரபபததில மனொனொர தடைவ இந்தக்
ேகாட்ைடக்குள்ேள தான் பிரேவசித்தது மறறிலம உண்ைம; அதில் சிறிதம
சநேதகேமயிலைல. இன்ைறக்கு ஏறக்குைறய நூூறு வருஷத்துக்கு மனனொல
ொதன்பாண்டி நாட்டில் ேமறக மைலத ொதாடருக்கருகில் இரண்டு ொபரிய
பாைளயப்பட்டு வம்சங்கள் பிரசித்தி ொபற்று விளங்கின. ஒவ்ொவாரு வம்சத்தின்
ஆளுைகயிலும் சமொர 300 கிராமங்கள் உண்டு. மறவர வகுப்ைபச்
ேசரநதவரகளொகிய பழந்தமிழ்க் குடிகளாகிய இரண்டு பாைளயக்காரர்களும்
பூூரண சதநதிரததடன சிறறரசரகளொக ஆட்சி ொசலததி வந்தார்கள். கீேழ
குடிபைடகள் அவர்களுக்கு அடங்கி நடந்தார்கள்.
ேமேல அவர்கள் மீத அதிகாரம் ொசலததவதறேகொ கப்பம் ேகட்பதற்ேகா உரிய
ொபரிய அரசாங்கம் எதுவும் கிைடயாது. அப்படி யாராவது கப்பம் ேகட்க வந்தால்
அவர்கைள எதிர்த்துப் ேபாரிடும் வீரமும் ேபார் வீரர்களும் அவர்களிடம்
இருந்தார்கள். ேசொைல மைலயிலம மொறேனநதலிலம நீடித்த மறறைகையச
சமொளிககக கூூடிய ொபரிய ேகாட்ைட ொகாத்தளங்கள் இருந்தன. அக்காலத்திேல
தான் 'கும்ொபனி'யாரின் ஆட்சி பாரத நாொடங்கும் பரவிக்ொகாண்டு வந்தது. பண்டம்
விற்கவும் பண்டம் வாங்கவும் வந்த ொவள்ைளக்கார வியாபாரிகள் மதலில தங்கள்
ொசொததககைளப பாதுகாத்துக் ொகாள்வதற்காக வீரர்கைளச் ேசரததப பைட
திரட்டினார்கள்.
பிறகு அந்தப் பைடகைளக் ொகாண்டு நாடு பிடித்து அரசாளத் ொதாடங்கினார்கள்.
அரசாட்சிொயல்லாம் ஈஸ்ட் இந்தியா கம்ொபனியின் ொபயரிேலேய நடந்தது.
வியாபாரத்துக்காக வந்தவர்கள் அரசாங்கம் நடத்தத் ொதாடங்கினால் அதன்
இலட்சணம் எப்படியிருக்கும் என்று ொசொலல ேவண்டியதில்ைல. எந்ொதந்த
மைறயில ொபாருள் திரட்டலாேமா எவ்வளவு சீககிரததில திரட்டலாேமா அதுதான்
கும்ொபனி அரசாங்கத்தின் மககிய ேநாக்கமாயிருந்தது.
நாட்டின் அரசாட்சி ைகயிேல இருந்தால் வியாபாரம் நன்றாய் நடக்கிறது என்றும்
லாபம் ஒன்றுக்கு நாலு மடஙகொகக கிைடக்கிறது என்றும் கண்ட பிறகு ேமலம
ேமலம இராஜ்யத்ைத விஸ்தரிக்கத் ொதாடங்கினார்கள். சணைடயம உயிர்ச்ேசதமும்
இல்லாமல் சமொதொன ேபத உபாயங்களினால் சில பிரேதசங்கைளத் தங்கள்
ஆட்சியின் கீழ்க் ொகாண்டு வந்தார்கள்.
உடுத்திக் ொகாள்ள ஸ¤டடம பூூட்ஸ¤ம ேவட்ைடயாடத் துப்பாக்கியும் அழகு
பார்க்க நிைலக் கண்ணாடியும் க்ஷவரக் கத்தியும் ொகாடுத்துச் சில
மகொரொஜொககைளத தங்கள் வசத்தில் ொகாண்டு வந்தார்கள். அந்தந்தப் பாைளயக்
காரர்களுக்கு விேராதி யார் என்று ொதரிந்து ொகாண்டு விேராதிகைளப் பூூண்ேடாடு
அழித்து விடுவதாக வாக்குறுதி ொகாடுத்துச் சிலைரத தங்கள் ேமலதிகொரதைத
ஒப்புக் ொகாள்ளச் ொசயதொரகள. இந்தியர்களின் பரம்பைரக் குலதர்மமான
விருந்ேதாம்பல் குணத்ைத உபேயாகப்படுத்திக் ொகாண்டு சில சிறறரசர கைளயும்
ஜமீந்தார்கைளயும் பிரிட்டிஷ் கும்ொபனி ஆட்சியின் அத்தியந்த
சிேநகிதரகளொககிக ொகாண்டார்கள். இந்த வருஷம்
சிேநகிதரகளொயிரநதவரகைள அடுத்த வருஷம் அடிைமகளாக்கிக்
ொகாண்டார்கள்.
இப்படிொயல்லாம் நடந்து ொகாண்டிருந்த காலத்தில் ேசொைலமைலக ேகாட்ைடயின்
புராதன சிஙகொதனததில வீற்றிருந்து ொசஙேகொல ொசலததி வந்த
மகொரொஜொதிரொஜ வீரராமலிங்க குேலாத்துங்க ருத்திரத்ேதவர் பிரிட்டிஷ்
கும்ொபனியாரின் அத்தியந்த சிேநகிதர ஆனார். கப்பல் ஏறிக் கடல்கடந்து
வியாபாரம் ொசயயவநத ொவள்ைளக்காரச் சொதியொரின அதிஅற்புத
சொமரததியஙகைளப பற்றி ஏற்ொகனேவ ேசொைலமைல மகொரொஜொ ொராம்பவும்
ேகள்விப்பட் டரநதொர. எனேவ ஆங்கிேலயன் ஒருவன் துப்பாக்கிகள்
ேதாட்டாக்கள் சகிதமொகச ேசொைலமைலகக வந்து மகொரொஜொவககப ொபரிய
ஸலாம் ஒன்று ேபாட்டுச் ேசொைலமைலக ேகாட்ைடைய அடுத்த காடுகளில்
ேவட்ைடயாட விரும்புவதாகத் ொதரிவித்ததும் மகொரொஜொவின ஆனந்தம் அளவு
கடந்ததாயிற்று.
ேவட்ைடக்குக் கிளம்பிப் ேபானார். ஆங்கிேலயன் அவருக்குத் துப்பாக்கிைய
உபேயாகிக்கக் கற்றுக் ொகாடுத்தான். இம்மாதிரி ஆரம்பமான சிேநகிதம
சீககிரததில ொநருங்கிய அத்தியந்த நட்பாக மதிரநதத. சீைமயிலிரநத ேமறபட
ஆங்கிேலயன் ொகாண்டு வந்திருந்த இனிப்பும் ேபாைதயும் ொகாண்ட சொரொய
வைககள் அவர்களுைடய நட்பு மதிரவதறக ொராம்பவும் துைண ொசயதன. சில
நாைளக்குள்ேள அந்த ஆங்கிேலயனுைடய சிேநகிதரகள சிலரம ேசொைலமைலக
காடுகளில் ேவட்ைடயாடுவதற்கு வந்து ேசரநதொரகள.

4. கககககக ககககககககக
ேசொைலமைல சமஸதொனததகக ஆங்கிேலயர்கள் வந்து ேசரநத சமயம
ேசொைலமைல மகொரொஜொவககம அந்தச் சமஸதொனதைத அடுத்திருந்த
மொறேனநதல மகொரொஜொவககம ொகாஞ்சம் மனததொஙகள ஏற்பட்டிருந்தது.
எல்ைலத் தகராறு காரணமாக ஏற்பட்ட மனத தாங்கல்தான். ேமறபட தகராறில்
இரண்டு மனற தடைவ ேசொைலமைல வீரர்கைள மொறேனநதல வீரர்கள்
மறியடததத துரத்தியடித்து விட்டார்கள். இதற்கு மககிய காரணம் மொேறனநதல
மகொரொஜொவின மதத புதல்வனான யுவமகாராஜா உலகநாத சநதரபொணடயத
ேதவனின் துடுக்கும் அகம்பாவமும்தான் என்று ொதரிய வந்தது.
ேசொைலமைல மகொரொஜொ தம்முைடய ஏக புதல்வியான பரிமள மொணிககவலலி
ேதவிைய மொறேனநதல இளவரசனுக்குக் கல்யாணம் ொசயவிககலொம என்று ஒரு
காலத்தில் எண்ணியிருந்ததுண்டு. மொறேனநதல வம்சம் அந்தஸ்திலும்
பூூர்வீகத்திலும் ேசொைலமைல வம்சத்துக்குக் ொகாஞ்சம் தாழ்ந்ததாயிருந்த
ேபாதிலும் பக்கத்துச் சமஸதொனமொயிரபபதொல தம் உயிருக்குயிரான அருைமப்
புதல்விைய அடிக்கடி பார்ப்பதற்கு வசதியாயிருக்கும் என்ற அந்தரங்க
ஆைசயினால் ேமறகணட ேயாசைன அவர் மனததில உதித்தது. ஆனால் அந்த
எண்ணொமல்லாம் இப்ேபாது அடிேயாடு மொறிவிடடத.
தன் அருைம மகள வாழ்நாள் எல்லாம் கன்னிைகயாகேவ இருக்க ேநர்ந்து
ேசொைலமைல சமஸதொனம சநததியினறி அழிந்து ேபானாலும் சரி மொறேனநதல
இளவரசனுக்கு அவைள மணம ொசயத ொகாடுப்பதில்ைலொயன்று தீர்மானித்தார்.
தம்ைம அவமதித்த மொறேனநதல மகொரொஜொைவயம அவருைடய மகைனயம
பழிக்குப் பழி வாங்கி அந்த வம்சத்ைதேய பூூண்ேடாடு அழித்துவிட ேவண்டும்
என்ற வன்மம் அவர் மனததில ேதான்றி ைவரம் பாய்ந்து நாளுக்கு நாள் வளர்ந்து
ொகாண்ேட வந்தது. மொறேனநதல சமஸதொனதைதப பற்றிச் ேசொைல மைல
மகொரொஜொவின மேனொநிைலையத ொதரிந்து ொகாண்ட அவருைடய ொவள்ைளக்காரச்
சிேநகிதரகள ொகாஞ்சங் ொகாஞ்சமாக அந்த வன்மத்துக்குத் தூூபம் ேபாட்டு
வளர்த்தார்கள். மொறேனநதைலப பழிதீர்க்கத் தங்களுைடய உதவிைய அளிக்கவும்
மனவநதொரகள.
இதன்ேபரில் ேசொைலமைல மகொரொஜொவககம கும்ொபனியாருக்கும் சிேநக
உடன்படிக்ைக ஏற்பட்டது. ஒருவருைடய சிேநகிதரகளம பைகவர்களும்
மறறவரககம சிேநகிதரகள - பைகவர்கள் என்றும் யுத்தம் ேநர்ந்தால்
ஒருவருக்ொகாருவர் சகொயம ொசயத ொகாள்ள ேவண்டும் என்றும் மககியமொக
மொறேனநதல வம்சத்தின் ொகாட்டத்ைத அடக்கச் ேசொைலமைல மகொரொஜொவககக
கும்ொபனியார் உதவி ொசயவொரகள என்றும் உடன்படிக்ைகயில் கண்டிருந்தது.
அதற்குப் பதிலாகச் ேசொைலமைல சமஸதொனததில கும்ொபனியாருக்குச் சிறசில
விேசஷ உரிைமகளும் சலைககளம அளிக்கப்பட்டன.
இந்தச் ொசயதிகள எல்லாம் மொறேனநதல யுவராஜ உலகநாதத் ேதவனுக்குத்
ொதரிய வந்தேபாது அந்த இளங்காைளயின் அகம்பாவமும் வாய்த்துடுக்கும்
பன்மடங்கு அதிகமாயின. ேசொைலமைல ராஜாைவப் பற்றி அவன் நாலுேபர்
மனனிைலயில பகிரங்கமாக அவதூூறு ொசொலலவம பரிகாசமாய்ப் ேபசவும்
ஆரம்பித்தான். ேசொைலமைல ராஜாவின் மைள கலங்கிவிட்டது என்றும்
அரண்மைனக் ேகாயிலில் இருந்த அம்மன் விக்கிரகத்ைத அப்புறப்படுத்திவிட்டு
அங்ேக விக்ேடா ரியா மகொரொணியின படத்ைத ைவத்துத் தினம் மனற தடைவ
பூூைச ொசயகிறொர என்றும் ொவள்ைளக்காரைனக் கண்டால் உடேன விழுந்து
கும்பிடுகிறார் என்றும் ொவள்ைளக்காரைனப் பார்த்துக் குைரத்த
குற்றத்துக்காக அவருைடய அரண்மைனயில் இருந்த ேவட்ைட நாய்கள்
எல்லாவற்ைறயும் சடடக ொகான்றுவிட்டார் என்றும் லண்டனில்
ொதருக்கூூட்டிக் ொகாண்டிருந்த ொவள்ைளக்காரத் ேதாட்டியின் மகனககச
ேசொைலமைல இளவரசிையக் கலியாணம் ொசயத ொகாடுக்கப் ேபாகிறார் என்றும்
அர்த்த ராத்திரியில் திடீொரன்று தூூக்கத்திலிருந்து எழுந்து உட்கார்ந்து
ேமறகத திைசைய ேநாக்கிப் 'பளீர் பளீர்' என்று கன்னத்தில் ேபாட்டுக்
ொகாள்கிறார் என்றும் - இப்படிொயல்லாம் மொறேனநதல இளவரசன் நாலுேபர்
மனனிைலயில பரிகாசமாகப் ேபசிச் சிரிதத ொசயதிகள காற்றிேல மிதநத வந்து
ேசொைலமைல மகொரொஜொவின காதிேல ஈயத்ைதக் காய்ச்சி ஊற்றுவது ேபால்
பாய்ந்தன.
ேமறபட ொசயதிகளினொல எல்லாம் மகொரொஜொ வீரராமலிங்கத் ேதவருக்குத்
தம்முைடய புதிய சிேநகிதரகளொன ொவள்ைளக்காரத் துைரகள் மீேதொ கும்ொபனி
சரககொர மீேதொ ேகாபம் வரவில்ைல. மொறேனநதல மகொரொஜொவிடமம
யுவராஜாவிடமுந்தான் அளவில்லாத ேகாபம் ொபாங்கிப் ொபருகிற்று. அவர்கைள
நிைனக்கும் ேபாொதல்லாம் அவர் இரணியகசிபு இராவணன் சரபதமன மதலொன
இராட்சஸர்களுைடய சபொவதைத அைடந்து அவர்கைளக் கண்ட துண்டமாக
ொவட்டிக் ொகான்று தின்றுவிட ேவண்டும் என்பதாக அளவுகடந்த ொவறிொகாள்ளத்
ொதாடங்கினார்.
உரிய காலத்தில் ேசொைலமைல மகொரொஜொவககத தமது மேனொரததைத
நிைறேவற்றிக் ொகாள்வதற்கான சநதரபபம கிைடத்தது. ஏேதா ஒரு வியாஜ்யத்ைத
ைவத்துக்ொகாண்டு கும்ொபனியாரின் பைடகள் மொறேனநதல ேகாட்ைடையத்
தாக்கின. அந்தப் பைடகளில் ேசொைலமைல மகொரொஜொவின வீரர்களும் ேசரநத
ொகாண்டிருந்தார்கள் என்று ொசொலல ேவண்டியதில்ைல. மொறேனநதல வீரர்கள்
ேகாட்ைடக்குள்ேளயிருந்து ஒப்பற்ற வீரத்துடேன ேபார் புரிந்தார்கள். ஆனாலும்
கும்ொபனிக்காரர்கள் ொகாண்டுவந்த ொநருப்ைபக் கக்கும் பீரங்கிகளுக்கு
மனனொல எந்தக் ேகாட்ைடதான் அதிககாலம் தாக்குப்பிடித்து நிற்கமுடியும்
எத்தைகய வீரர்கள்தான் எதிர்த்து நிற்கமுடியும்
ேகாட்ைட விழுந்தது விழுவதற்கு மனனொல மொறேனநதல மகொரொஜொ தம்
மததபதலவனொன இளவரசைனக் கூூப்பிட்டு "குழந்தாய் இனிேமல்
நம்பிக்ைகக்கு இடமில்ைல. மொறேனநதல வம்சம் விளங்குவதற்கு நீ ஒருவனாது
பிைழத்திருக்க ேவண்டும். ேகாட்ைடயின் இரகசிய வழியின் மலமொகத தப்பி ஓடிச்
சிலகொலம தைலமைறவாக இருந்துொகாள். தக்க சநதரபபம பார்த்து அந்தச்
ேசொைலமைல ராட்சதைனயும் அவனுக்குத் துைணயாக வந்த ொவள்ைள மஞசிக
குரங்குகைளயும் பழிவாங்கு" என்று ொசொலலி அவ்விதேம அவனிடம் வாக்குறுதி
ொபற்று ொகாண்டார்.
பதிலுக்கு இளவரசன் "அப்பா நீங்களும் எனக்கு ஒரு வாக்குறுதி தரேவண்டும்.
நான் ேகாட்ைடயிலிருந்து ொவளிேயறிய பிறகு சணைடைய நிறுத்தி விடுங்கள்.
வீரப்ேபார் புரிந்து ேதால்வியைடவதில் அவமானம் ஒன்றும் இல்ைல.
ேசொைலமைல மகொரொஜொ எப்படியும் இந்த நாட்டிேல பிறந்து வளர்ந்தவர். பைழய
மறவர ொபருங்குடிையச் ேசரநதவர.
தங்கைளயும் நம் குடும்பத்தாரியும் அந்நியர்களாகிய ொவள்ைளக்காரர்கள்
அவமதிப்பாக நடத்துவதற்கு அவர் சமமதிகக மொடடொர. நமக்கும் ஒரு காலம்
கூூடிய சீககிரததில வந்ேத தீரும். வடேதசத்திேல இந்த ொவள்ைள மஞசிகைள
நாட்ைட விட்டுத் துரத்துவதற்காக அேநக ொபரியொபரிய மகொரொஜொககளம
நவாப்புகளும் ேசரநத ேயாசைன ொசயத வருகிறார்களாம். அவர்களிடம் ேபாய்
நானும் ேசரநத ொகாள்ளுகிேறன். ொபரிய பைட ேசரததக ொகாண்டு திரும்பி
வருகிேறன். அதுவைரயில் தாங்கள் ொபாறுைமயுடன் இருக்க ேவண்டும்" என்று
ேகட்டுக் ொகாண்டான்.
தந்ைத அதற்குச் சரியொன பதில் ொசொலலொமல "சமேயொசிதம ேபால் பார்த்துக்
ொகாள்கிேறன். எங்கைளப் பற்றிக் கவைலப்படாேத நீ உடேன புறப்படு" என்றார்.
ொவளி நாட்டிலிருந்து வந்த பைகவர்களாவது தயவு தாட்சண்யம் காட்டுவார்கள்.
உள்ளூூர்ப் பைகவர்களிடம் சிறிதம கருைணைய எதிர்பார்க்க மடயொத என்னும்
உண்ைமைய வயது மதிரநத மொறேனநதல மகொரொஜொ அறிந்திருந்தார். ஆனால்
அந்தச் சமயம அைதப்பற்றித் தம் குமாரனிடம் வாக்குவாதம் ொசயய அவர்
விரும்பவில்ைல.
மொறேனநதல இளவரசன் ேகாட்ைடயின் இரகசிய வழியாக அன்றிரேவ ொவளிேயறினான்.
ேகாட்ைடயிலிருந்து இரண்டு காத தூூரத்தில் இருந்த ேமறக மைலத ொதாடைர
அைடந்து அங்குள்ள காடுகளில் சில காலம் ஒளிந்திருக்கலாம் என்ற
எண்ணத்துடன் விைரந்து ொசனறொன. ஆனால் ொபாழுது புலரும் சமயததில
எதிர்ப்புறத்திலிருந்து மொறேனநதல மறறைகயில ேசரநத ொகாள்வதற்காக வந்த
கும்ொபனிப் பைட வீரர்களில் ஒருவன் சொைல ஓரமாக ஒளிந்து ொசனற
இளவரசைனப் பார்த்து விட்டான். யுத்தகால தர்மப்பைட "யாரடா அங்ேக
ேபாகிறவன்" என்று ேகட்டான். அவனுக்கு மறொமொழி ொசொலலொமல இளவரசன்
காட்டிேல புகுந்து ஓடினான். கும்ொபனி வீரர்களின் சநேதகம அதிகமாயிற்று.
பைடத் தைலவன் அவைனத் துரத்திப் பிடித்துக் ொகாண்டு வரும்படி ஆறு
வீரர்கைள நிறுத்திவிட்டு மறறவரகளடன ேமேல ொசனறன.
தன்ைனத் ொதாடர்ந்து ஆறு வீரர்கள்தான் வருகிறார்கள் என்பது
இளவரசனுக்குத் ொதரியாது. தான் மொறேனநதல இளவரசன் என்பதாகத் ொதரிந்து
ொகாண்டு ஒரு ொபரிய பைட தன்ைனத் ொதாடர்ந்து வருவதாகேவ நிைனத்தான்.
அவர்களிடம் எப்படியும் அகப்படக்கூூடாது என்று மனதைத உறுதி ொசயத
ொகாண்டு அடர்ந்த காடுகளில் புகுந்து ஓடினான். கைடசியாக ேசொைலமைலயின
அடிவாரத்ைத அைடந்தான். சறறத தூூரத்தில் ேசொைலமைலகேகொடைட
ொதன்பட்டது. அதன் சமீபததில ேபாவதற்ேக அவனுக்கு
இஷ்டமில்லாமலிருந்தாலும் ேவறு வழி ஒன்றும் காணவில்ைல.
அந்தக் ேகாட்ைட மதிலின ஓரமாகச் ொசனற ேகாட்ைடையக் கடந்து ேபானால்
தான் அப்பால் மைல ேமல ஏறுவதற்குச் ொசௌகரியமொன சரிநத பாைற இருந்தது.
இளவரசன் அப்ேபாது வந்து ேசரநதிரநத இடத்தில் பாைற ொசஙகததொகக
கிளம்பியது. சறற நின்று ேயாசித்த பிறகு பின்னால் சமீபததில ேகட்ட காலடிச்
சததததினொல உந்தப்பட்டவனாய் இளவரசன் ேமலம விைரந்தான். அவனுைடய
கால்கள் ொகஞ்சின; தைல சழனறத; கண்கள் இருண்டு வந்தன.
ேகாட்ைட மதிைல அடுத்திருந்த குறுகலான வழியில் அவன் ேபாய்க்
ொகாண்டிருந்தான். பின்னால் காலடிச் சததம விநாடிக்கு விநாடி ொநருங்கி வந்து
ொகாண்டிருந்தது. ேமேல ஓர் அடி கூூட இனிேமல் நடக்க மடயொத என்று
ேதான்றியது. ஒரு பக்கம் ேகாட்ைடச் சவரம மறொறொர பக்கம் 'கிடுகிடு'
பள்ளமுமாக இருந்த அந்தக் குறுகிய பாைதயில் அப்பால் இப்பால் நகர்ந்து
தப்புவதற்கு வழிேய இல்ைல. ேவட்ைட நாய்கைளப் ேபால் தன்ைனத்
துரத்திக்ொகாண்டு வரும் எதிரி வீரர்களிடம் அகப்பட்டுக் ொகாள்ள
ேவண்டியதுதான்.

5. ககககககககக ககககககககக
மொறேனநதல இளவரசன் அப்ேபாது தான்அைடந்திருந்த ொநருக்கடியான
நிைலைமைய நன்கு உணர்ந்தான். தன்ைனத் துரத்திக் ொகாண்டு வந்த எதிரிகளிடம்
அவ்வளவு எளிதாக அகப்பட்டுக் ொகாள்வைதக் காட்டிலும் அந்தக் குறுகிய
பாைதயில் அவர்கைள எதிர்த்து நின்று ஒருவனுக்ொகாருவனாகப் ேபாரிட்டு ேதசத்
துேராகிகளில் எவ்வளவு ேபைரக் ொகால்ல மடயேமொ அவ்வளவு ேபைரயும்
ொகான்று விட்டுத் தானும் உயிைர விடுவது ேமல அல்லவா இவ்விதம் சிநதிததக
ொகாண்ேட பாைதயின் ஒரு மடககில திரும்பிய ேபாது எதிரில் அவன் கண்ட
ேதாற்றம் அதிசயமான எண்ணம் ஒன்ைற அவனுக்கு அளித்தது.
பாைதக்கு அருகில் ொநடிந்ேதாங்கி வளர்ந்திருந்த ஒரு மரம எந்தக் காரணத்தினாேலா
அடிேவர் ொபயர்ந்து ேகாட்ைட மதிலின பக்கமாகச் சொயநதிரநதத. இரண்ொடாரு
தினங்களுக் குள்ேளதான் அந்தப் ொபரிய மரம அப்படிச் சொயநதிரகக ேவண்டும்.
அந்த மரததிேல ஏறி உச்சாணிக் கிைளைய அைடந்தால் அங்கிருந்து சலபமொக
மதில சவரின ேமல குதிக்கலாம். பிறகு மதில சவரிலிரநத ேகாட்ைடக்குள்ேள
குதிப்பதில் கஷ்டம் ஒன்றுமிராது.
ஏன் அப்படிச் ொசயயககடொத தன்ைனத் துரத்தி வந்தவர்களிடமிருந்து
தப்புவதற்காக ஏன் ேசொைலமைலக ேகாட்ைடக்குள்ேளேய பிரேவசித்து அபாயம்
நீங்கும் வைரயில் அங்கு ஒளிந்திருக்கக்கூூடாது. ேசொைலமைல மகொரொஜொ
அச்சமயம் மொறேனநதல ேகாட்ைட வாசலில் எப்ேபாது ேகாட்ைட விழும் என்று
காத்துக் கிடக்கிறார். ஆைகயால் இங்ேக கட்டுக் காவல் அதிகமாக இருக்க
மடயொத. தற்சமயம் பத்திரமாக ஒளிந்து ொகாண்டிருப்பதற்கு இதுதான் சரியொன
இடம். ேகாட்ைடக்குள்ேள யாரும் ேதடமாட்டார்கள். ேகாட்ைடக்குள் புகுவதற்கு
ேவண்டிய துணிச்சல் தன்ைனத் ொதாடர்ந்து வரும் எதிரி வீரர்களுக்கு ஒரு
நாளும் இராது.
இன்ைறக்கு ஒரு பகல் அங்ேக ஒளிந்திருந்து இைளப்பாறினால் இரவு
இருட்டியதும் வந்த வழி மலமொகேவ ொவளிேயறி மைலையக கடந்து அப்பாலுள்ள
பள்ளத்தாக்ைக அைடந்து விடலாம். இப்படி எண்ணியேபாது பக்கத்துக்
கிராமத்திலிருந்து 'ொகாக்கரக்ேகா' என்று ேகாழி கூூவும் சததம ேகட்டது. தன்
மனததில ேதான்றிய ேயாசைனைய ஆேமாதிக்கும் நல்ல சகனமொகேவ இளவரசன்
அைதக் கருதினான். அந்தக்ஷணேம சொயநதிரநத மரததின ேமல 'சரசர'ொவன்று
ஏறினான்.
மரததிலிரநத பட்சிகள் ஏேதா மரநொேயொ ேவறு ொகாடிய மிரகேமொ ஏறுகிறது என்று
எண்ணிக் ொகாண்டு சிறககைள அடித்துக் ொகாண்டும் 'கீச்சுக் கீச்சு'
என்று கத்திக் ொகாண்டு பறந்தும் ஓடின. அைதொயல்லாம் ொபாருட்படுத்தாமல்
இளவரசன் மரததின உச்சிைய அைடந்து மதிலின ேமல குதித்தான். மதில
ேமலிரநத அவன் ேகாட்ைடக்குள்ேள இறங்குவதற்கு அதிக ேநரம் ஆகவில்ைல.
ேகாட்ைடக்குள் இளவரசன் குதித்து இறங்கிய இடம் அழகான உத்தியான
வனமாயிருந்தது.
உதய ேநரத்தில் இதழ் விரிந்து மலரம பலவைகப் புஷ்பங்களின் நறுமணம்
'கம்'ொமனற வந்து ொகாண்டிருந்தது. ஆனால் அைதொயல்லாம் அநுபவிக்ககூூடிய
மனநிைல அச்சமயம் உலகநாதத்ேதவனுக்கு இருக்கவில்ைல. உடேன
எங்ேகயாவது சிறித ேநரம் படுத்தால் ேபாதும் என்று ேதான்றியது. உத்தியான
வனத்துக்கு நடுவில் வஸந்த மணடபமம அதற்குச் சிறித தூூரத்திற்கப்பால்
அரண்மைனயின் ஒரு பகுதியும் ொதரிந்தன. ஜனநடமாட்டேம இல்லாமல் எங்கும்
நிசப்தமாக இருந்தது. இளவரசனுைடய கைளப்புற்ற கால்கள் அவைன வஸந்த
மணடபதைத ேநாக்கி இழுத்துச் ொசனறன.
மணடபதைத ொநருங்கியதும் அவனுக்கு எதிேர ேதான்றிய காட்சியினால்
இளவரசனுைடய மசச சிறித ேநரம் நின்று ேபாயிற்று. மணடபததின பின்புறத்து
மைனயிேல ொபண் ஒருத்தி ொமதவொக வந்து ொகாண்டிருந்தாள். ைகயில் அவள்
புஷ்பக் கூூைட ைவத்திருந்தாள். ஸ்திரீ ொசௌநதிைரயதைதப பற்றி
மொறேனநதல இளவரசன் எத்தைனேயா கவிகளிலும் காவியங்களிலும்
படித்திருந்தான்.
ஆனால் இந்த மொதிரி அற்புத அழைக அதுவைரயில் அவன் கற்பைனயும்
ொசயததிலைல. ொசௌநதரிய ேதவைதேய மொனிடபொபண உருவம் ொகாண்டு அவன்
மனனொல வருவதுேபால் ேதான்றியது. அந்தப் ொபண்ேணா தன்னுைடய அகன்ற
விசாலமான நயனங்கைள இன்னும் அகலமாக விரியச் ொசயதொகொணட அளவில்லா
அதிசயத்துடன் மொறேனநதல இளவரசைனப் பார்த்தாள்.
சிறித ேநரம் இப்படி ஒருவைரொயாருவர் பார்த்துக் ொகாண்டு ஊைமகளாக நின்ற
பிறகு இளவரசன் துணிச்சைல வருவித்துக் ொகாண்டு "நீ யார்" என்றான். வீர
மறவர குலத்திேல பிறந்த மொணிககவலலிகக அப்ேபாது ேராஷம் பிறந்தது. ேபசும்
ைதரியமும் வந்தது. "நீ யார் என்றா ேகட்கிறாய் அந்தக் ேகள்விைய நானல்லவா
ேகட்க ேவண்டும். நீ யார் ேகாட்ைடக்குள் எப்படிப் புகுந்தாய் அந்தப்புரத்து
நந்தவனத்துக்குள் என்ன ைதரியத்தினால் வந்தாய்" என்று இராமபாணங்கைளப்
ேபான்ற ேகள்விகைளத் ொதாடுத்தாள்.
உலகநாதத்ேதவன் அசந்து ேபாய்விட்டான். அவள் ேசொைலமைல
இளவரசியாகத்தான் இருக்க ேவண்டும் ேவறு யாரும் இவ்வளவு அதிகாரத்
ேதாரைணயுடன் ேபசமுடியாொதன்று எண்ணினான். அவளுைடய ேகள்விகளுக்கு
மறொமொழியொக ஏதாவது ொசொலல ேவண்டுொமன்று ஆனமட்டும் மயனறம
ஒருவார்த்ைதகூூட அவனால் ொசொலல மடயவிலைல. "ஏன் இப்படி விழித்துக்
ொகாண்டு நிற்கிறாய் அரண்மைனயில் மகொரொஜொ இல்லாத சமயம பார்த்து
எைதயாவது திருடிக் ொகாண்டு ேபாகலாம் என்று வந்தாயா இேதா காவற்காரர்கைள
கூூப்பிடுகிேறன்பார்.
ேவட்ைட நாையயும் ொகாண்டு வரச் ொசொலலகிேறன..." இவ்வாறு இளவரசி
ொசொலலிக ொகாண்டிருந்தேபாது ேகாட்ைட மதிலகக அப்பால் சிலர இைரந்து
ேபசிக் ொகாண்டு விைரவாக நடந்து ொசலலம சததம ேகட்டது. அந்தச் சதததைத
மொணிககவலலி காது ொகாடுத்துக் கவனமாகக் ேகட்டாள். பின்னர் தனக்கு
எதிரில் நின்ற வாலிபைன உற்றுப் பார்த்தாள். அவன் மகததிேல ேதான்றிய பீதியின்
அறிகுறிையயும் கவனித்தாள். அவளுைடய ொபண் உள்ளம் சிறித இரக்கம்
அைடந்தது.
ேகாட்ைட மதிலகக ொவளியில் ேபச்சுச் சததம ேகட்டவைரயில் அைதேய
கவனித்துக் ொகாண்டிருந்த மொறேனநதல இளவரசன் அந்தச் சததம ஒடுங்கி
மைறநததம மொணிககவலலிையப பார்த்து "அம்மணீ ஏேதா
ொதரியாத்தனமாகத்தான் இங்ேக வந்துவிட்ேடன். ஆனால் திருடுவதற்கு
வரவில்ைல. உங்கள் வீட்டில் திருடி எனக்கு ஒன்றும் ஆகேவண்டியதில்ைல"
என்றான். மீணடம மொணிககவலலியின ஆங்காரம் அதிகமாயிற்று.
"ஓேகா திருடுவதற்கு வரவில்ைலயா அப்படியானால் எதற்காக வந்தாயாம் இேதா
பார்..." என்று ொசொலலிவிடட மறபககம திரும்பி "சஙகிலித ேதவா" என்று
கூூப்பிட்டாள். அப்ேபாது இளவரசன் ஒரு ொநாடியில் அவள் அருகில் பாய்ந்து
வந்து பலவந்தமாக அவளுைடய வாையத் தன் ைககளினால் மடனொன.
எதிர்பாராத இந்தக் காரியத்தினால் திைகத்துச் சிறித ேநரம் ொசயலறற நின்ற
இளவரசி சயநிைனவ வந்ததும் சடொடனற அவனுைடய ைககைள
அப்புறப்படுத்திவிட்டுக் ொகாஞ்ச தூூரம் அப்பால் ேபாய் நின்றாள். அவைனப்
பார்ைவயினாேலேய எரித்துவிடுபவள் ேபால் ஏறிட்டுப் பார்த்து "என்ன துணிச்சல்
உனக்கு" என்று ேகட்டாள். ேகாபத்தினாலும் ஆங்காரத்தினாலும் அவளுைடய
உடல் நடுங்கியதுேபால் குரலும் நடுங்கியது.
உலகநாதத்ேதவன் தான்பதற்றப்பட்டுச் ொசயத காரியம் எவ்வளவு அடாதது
என்பைத உணர்ந்திருந்தான். எனேவ மனைனக காட்டிலும் பணிவுடன் இரக்கம்
ததும்பிய குரலில் "அம்மணி உன்ைன மனறொடக ேகட்டுக் ொகாள்கிேறன்.
மனனிகக ேவண்டும். என்ைனத் ொதாடர்ந்து வரும் எதிரிகளிடம் அகப்படாமல்
தப்புவதற்காக இங்ேக வந்ேதன். என்ைன அவர்களிடம் காட்டிக்
ொகாடுத்துவிடாேத அைடக்கலம் என்று வந்தவர்கைளக் காட்டிக் ொகாடுப்பது
தர்மமா ேசொைலமைல இராஜகுமாரிக்கு அழகாகுமா" என்றான்.
இந்த வார்த்ைதகள் மொணிககவலலியின உள்ளக் கடலில் ொபருங்க் ொகாந்தளிப்ைப
உண்டாக்கின. ஒரு பக்கம் ஆங்காரமும் இன்ொனாரு பக்கம் ஆனந்தமும் ொபாங்கி
வந்தன. "ஆகா என்ைன இன்னார் என்று ொதரிந்துமா இப்படிச் ொசயதொய உன்ைன
என்ன ொசயகிேறன பார்" என்று அவள் ொகாதிப்புடன் கூூறினாள் என்றாலும்
குரலில் மனைனப ேபால் அவ்வளவு கடுைம ொதானிக்கவில்ைல. "நீ என்ைன
என்ன ொசயதொலம சரிதொன உன் ைகயால் ொபறுகிற தண்டைனையப் ொபரிய
பாக்கியமாகக் கருதுேவன் ஆனால் என் பைகவர்களிடம் மடடம என்ைனக்
காட்டிக் ொகாடுக்க ேவண்டாம்.
அப்படிச் ொசயதொல அப்புறம் என் ஆயுள் உள்ளவைரக்கும் வருத்தப்படுவாய்"
என்றான் இளவரசன். மொணிககவலலி ேமலம சொநதமைடநத "இவ்வளொவல்லாம்
கருப்பங் கட்டிையப் ேபால் இனிக்க இனிக்கப் ேபசுகிறாய்; ஆனால் நீ யார் என்று
மடடம இன்னும் ொசொலலவிலைல பார்" என்றாள். "நான் யாராயிருந்தால் என்ன
தற்சமயம் ஓர் அநாைத; திக்கற்றவன்; ேசைல உடுத்திய ொபண்ணிடம் வந்து
அைடக்கலம் ேகட்பவன். இச்சமயம் எனக்கு அைடக்கலம் ொகாடுத்தால்
என்ொறன்ைறக்கும் நன்றி மறவொமல உன்ைன நிைனத்துக் ொகாண்டிருப்ேபன்."
"மொறேனநதல மகொரொஜொவின மகனொகப பிறந்து விட்டு இப்படிொயல்லாம்
ொகஞ்சுவதற்கு ொவட்கமாயில்ைலயா" என்று மொணிககவலலி ேகட்டேபாது
மொறேனநதல இளவரசனுக்குத் தூூக்கிவாரிப் ேபாட்டது என்றால் அது மிகவம
குைறத்துச் ொசொனனேதயொகம.
சிறித ேநரம் திறந்த வாய் மடொமல நின்ற பிறகு ொபரு மயறசி ொசயத "என்ைன
எப்படி உனக்குத் ொதரியும்" என்று ேகட்டான். "ஏன் ொதரியாது நன்றாகத் ொதரியும்.
உன்ைனப் ேபான்ற படம் ஒன்று எங்கள் அரண்மைனயில் இருந்தது." "இருந்தது
என்றால் இப்ேபாது இல்ைலயா" "இப்ேபாது இல்ைல.
ஆறு மொதததகக மன ஒருநாள் அைத அப்பா சகக நூூறாகக் கிழித்துப்
ேபாட்டுக் காலால் மிதி மிதி என்று மிதிததொர. 'ஏன் இப்படிச் ொசயகிறீரகள '
என்று நான் ேகட்ேடன். அதற்குப் பதிலாக மொறேனநதல இளவரசனாகிய நீ ஒருநாள்
அவர் ைகயில் சிககிக ொகாள்வாய் என்றும் அப்ேபாது பன்னிரண்டு ேவட்ைட
நாய்கைள உன் ேமல ேசரநதொறேபொல ஏவிவிடப் ேபாவதாகவும் அவர் ொசொனனொர."
இைதக் ேகட்ட இளவரசனுக்கு உடம்ொபல்லாம் சிலிரததத. "அம்மம்மா எவ்வளவு
ொகாடுைமயான மனிதர" என்றான். "அப்பா ஒன்றும் ொகாடுைமயான மனிதர அல்ல.
நீ மடடம அவைரப் பற்றி அப்படிொயல்லாம் பரிகாசம் ொசயத ேபசலாமா அைத
நிைனத்துப் பார்த்தால் எனக்ேக உன் ேபரில் பன்னிரண்டு ேவட்ைட நாய்கைள ஏவி
விடலாம் என்று ேதான்றுகிறது"
"அம்மணி உன் தகப்பனாைரப் பற்றி நான் சில சமயம பரிகாசமாகப் ேபசியது
உண்ைமதான். ஆனால் அொதல்லாம் அவர் அந்நியர்களாகிய
ொவள்ைளக்காரர்களுக்கு இடங்ொகாடுத்துத் ேதசத்ைதக் காட்டிக் ொகாடுக்கிறாேர
என்ற வருத்தத்தினாேலதான். அவர் மடடம ொவள்ைளக்காரர்கைள ேசொைலமைல
சமஸதொனததிலிரநத விரட்டி அடித்து விட்டு மனேபொல சதநதிரமொய
இருக்கட்டும் நான் அவருைடய காலில் விழுந்து அவைரப் பற்றிக் ேகலி
ேபசியதற்ொகல்லாம் ஆயிரந்தடைவ மனனிபபக ேகட்டுக் ொகாள்கிேறன்."
"ொவள்ைளக் காரர்கள் மீத உனக்கு ஏன் இவ்வளவு ஆத்திரம் உன்ைன என்ன
ொசயதொரகள ொவள்ைளக்காரச் சொதியொர எவ்வளவு நல்லவர்கள் என்றும்
ொகட்டிக்காரர்கள் என்றும் அப்பா ொசொலலகிறொர நான்கூூட அவர்கைள
நாைலந்து தடைவ பார்த்திருக்கிேறன். ொராம்ப நல்லவர்களாய்த்தான்
ேதான்றினார்கள்."
"எவ்வளவுதான் நல்லவர்களாயிருக்கட்டுேம அதற்காக நம் ேதசத்ைதயும்
ஜனங்கைளயும் அந்நியர்களிடம் ஒப்பைடத்து அவர்களுக்கு அடிைமயாகிவிடுவதா
ொவள்ைளகாரர்கள் நல்லவர்களாக இருப்பொதல்லாம் ொவறும் நடிப்பு. இந்தத் ேதசம்
மழவைதயம ைகப்பற்றி அரசாண்டு இங்ேகயுள்ள பணத்ைதொயல்லாம் ொகாண்டு
ேபாக ேவண்டும் என்பதுதான் அவர்களுைடய எண்ணம். அதற்காக மதலில
நல்லவர்கள் ேபால நடிக்கிறார்கள். ேபாகப் ேபாக அவர்களுைடய உண்ைமச்
ொசொரபதைதக காட்டுவார்கள்.
நீ ேவண்டுமானால் பார்த்துக் ொகாண்ேட இரு. மொறேனநதல இராஜ்யத்ைதக்
ைகப்பற்றியதும் ொகாஞ்சநாைளக்ொகல்லாம் ஏதாவது ஒரு காரணத்ைத ைவத்துக்
ொகாண்டு ேசொைலமைல இராஜ்யத்ைதயும் ைகப்பற்றுகிறார்களா இல்ைலயா என்று
நீேய பார்" "இவ்வளொவல்லாம் ேபசுகிறாேய மொறேனநதல ேகாட்ைடயில் ொபரிய
சணைட நடக்கும் ேபாது நீ ஏன் இங்ேக வந்து ஒளிந்து ொகாண்டிருக்கிறாய்
சணைடககப பயந்து ொகாண்டுதாேன மறவர குலத்தில் பிறந்த வீரன் இப்படிச்
சணைடககப பயந்துொகாண்டு ஓடலாமா" "அம்மணி நீ ொசொலவத உண்ைமதான்.
ஆனால் என்னுைடய ொசொநத விருப்பத்தினால் நான் ஓடிவரவில்ைல.
சணைடககப பயந்துொகாண்டும் ஓடி வரவில்ைல.
என் தந்ைதயின் விருப்பத்ைதத் தட்ட மடயொமல ொவளிேயறி வந்ேதன். உனக்கும்
எனக்கும் உன்னுைடய வம்சத்துக்கும் என்னுைடய வம்சத்துக்கும் இந்தப்
பாரத ேதசத்துக்குேம விேராதிகளான அந்நியர்கைள எப்படியாவது விரட்டுவதற்ேக
வழி ேதடுவதற்காகேவ வந்ேதன். அதற்காகத்தான் உன்னிடம் அைடக்கலம்
ேகட்கிேறன். அதற்காகேவ எதிரிகளிடம் என்ைனக் காட்டிக் ொகாடுக்க ேவண்டாம்
என்று உன்ைனக் ொகஞ்சிக் ேகட்டுக் ொகாள்கிேறன்" என்று மொறேனநதல
இளவரசன் உணர்ச்சி ததும்பப் ேபசினான். அவனுைடய வார்த்ைதகள்
மொணிககவலலியின மனதைதப ொபரிதும் கனியச் ொசயத அவளுைடய கண்களில்
கண்ணீர்த் துளிகைளயும் வருவித்தன. ஆயினும் அைத அவள் ஒப்புக் ொகாள்ள
விரும்பவில்ைல.
"உங்களுைடய விவகாரம் எல்லாம் எனக்குத் ொதரியாது. பார்க்கப் ேபானால் நான்
அந்தப்புரத்தில் அைடபட்டுக் கிடக்கும் ொபண்தாேன இந்தக் ேகாட்ைடயின்
மதிலகக அப்பால் நான் ொசனறேத இல்ைல. அரண்மைன உப்பரிைகயிலிருந்து
பார்த்தால் ொதரியும் மைலையயம காடுகைளயும் தவிர ேவறு எைதயும் நான்
பார்த்தேத இல்ைல. ேதசம் இராஜ்யம் சதநதிரம அடிைமத்தனம் என்பைதொயல்லாம்
நான் என்ன கண்ேடன் உன் தகப்பனாருைடய வார்த்ைத உனக்கு எப்படிப் ொபரிேதா
அப்படிேய என் தகப்பனாரின் விருப்பம் எனக்குப் ொபரிது.
நியாயமாகப் பார்த்தால் என் தகப்பனாரின் ஜன்ம விேராதியான உன்ைன நான் உடேன
காவற்காரர்களிடம் பிடித்துக் ொகாடுத்திருக்க ேவண்டும். அதிலும்
அந்தப்புரத்து நந்தவனத்துக்குள் வரத் துணிந்த உன்னிடம் துளிக்கூூட
தாட்சிண்யம் பாராட்டக் கூூடாது. ஆனாலும் நீ 'அைடக்கலம்' என்றும்
'காப்பாற்ற ேவண்டும்' என்றும் ொசொலலகிறபடயொல உன்ைனக் காட்டிக்
ொகாடுக்க எனக்கு மனம வரவில்ைல. உன்னிடம் ேமலம ேபசிக் ொகாண்டு
நிற்கவும் எனக்கு இஷ்டம் இல்ைல. வந்தவழியாக நீ உடேன புறப்பட்டுப்
ேபாய்விடு"
இவ்விதம் இளவரசி மிகக கடுைமயான குரலில் அதிகாரத் ொதானியில் கூூறினாள்.
அவள் அந்தப்புரத்துக்குள் அைடந்து கிடக்கும் உலகம் அறியாத இளம்
ொபண்ணான ேபாதிலும் அவளுைடய அறிைவயும் ேபச்சுத் திறைமையயும் கண்டு
உலகநாதத்ேதவன் அதிசயித்தான். மனேன ேபச்சு நடந்தபடி இத்தைகய
ொபண்ணரசிைய மணநத ொகாள்ளும் பாக்கியம் தனக்கு இல்லாமற் ேபாயிற்ேற என்ற
ஏக்கம் அப்படிப்பட்ட ஆபத்தான சமயததில அவன் மனததில ேதான்றியது. அவன்
ஒன்றும் ேபசாமல் ேயாசைனயில் ஆழ்ந்திருப்பைதப் பார்த்த இளவரசி "இப்படிேய
நின்று ொகாண்டிருந்தால் என்ன அர்த்தம் நீயாகப் ேபாகப் ேபாகிறாயா
இல்லாவிட்டால் காவற்காரர்கைளயும் ேவட்ைட நாய்கைளயும்
கூூப்பிட்டுத்தான் ஆக ேவண்டுமா" என்று ேகட்டாள்.
அவள் ொசொலகிறபட உடேன ேபாய்விடலாம் என்று மதலில இளவரசன்
நிைனத்தான். ஆனால் அவனுைடய உடம்பின் கைளப்பும் கால்களின் சலிபபம
தைலயின் கிறுகிறுப்பும் அதற்குக் குறுக்ேக நின்றன. மன எப்ேபாைதயும் விட
அதிக இரக்கமான குரலில் "அம்மணி இராத்திரி மழவதம கண்விழித்தும் வழி
நடந்தும் ொசொலல மடயொத கைளப்ைப அைடந்திருக்கிேறன். இந்த நிைலயில் ஓர்
அடிகூூட என்னால் எடுத்து ைவக்க மடயொத. இச்சமயம் நீ என்ைன ொவளிேய
அனுப்புவதும் எதிரிகளிடம் என்ைனப் பிடித்துக் ொகாடுப்பதும் ஒன்றுதான்.
இந்த நந்தவனத்தில் எங்ேகயாவது ஓர் இருண்ட மைலயில சிறித ேநரம் படுத்துத்
தூூங்கிவிட்டுப் ேபாகிேறன். என்னால் உனக்கு ஒருவிதத் ொதாந்தரவும் ேநராது.
சததியமொகச ொசொலலகிேறன. ஒருேவைள நான் அகப்பட்டுக் ொகாண்டால் அதன்
பலைன அநுபவிக்கிேறன். என்ைன நீ பார்த்ததாகேவா ேபசியதாகேவா காட்டிக்
ொகாள்ள ேவண்டாம். நானும் ொசொலல மொடேடன. உண்ைமயில் இவ்வளவு
அதிகாைல ேநரத்தில் நந்தவனத்தில் பூூப்பறிக்க நீ வருவாய் என்று யார் நிைனக்க
மடயம"
இளவரசி மொணிககவலலி சிறித ேநரம் சிநதைனயில ஆழ்ந்து நின்றாள்.
பரிதாபமான மகததடன கனிந்த குரலில் ேபசிய அந்த ராஜகுமாரன் விஷயத்தில்
அவள் மனம ொபரிதும் இரக்கமைடந்திருந்தது. விதிைய ொவல்லுவொதன்பது
யாருக்கும் இயலாத காரியமல்லவா "அப்படியானால் நான் ொசொலகிறபட ேகள். இந்த
வஸந்த மணடபததிேலேய படுத்துக் ொகாண்டு தூூங்கு இன்ைறக்கு இங்ேக
யாரும் வரமாட்டார்கள்.
வந்தால் என்னுைடய ேவைலக்காரிதான் வருவாள். அவள் வராதபடி நான் பார்த்துக்
ொகாள்கிேறன். ஆனால் தூூக்கம் விழித்து எழுந்ததும் நீ பாட்டுக்குப்
ேபாய்விடக்கூூடாது. என்னிடம் ொசொலலிக ொகாண்டுதான் ேபாக ேவண்டும்.
அபாயம் ஒன்றும் இல்லாத தக்க சமயம பார்த்து உன்ைன நான் அனுப்பி
ைவக்கிேறன்.
நான் மறபட வரும் வைரயில் நீ இங்ேகேய இருக்க ேவண்டும்" என்று
மொணிககவலலி கண்டிப்பான அதிகாரத் ேதாரைணயில் கூூறினாள். "அப்படிேய
ஆகட்டும் அம்மணி ொராம்ப வந்தனம்" என்றான் இளவரசன். அவ்விடத்ைத விட்டு
மொணிககவலலி திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்துக் ொகாண்டு ொசனற மைறநததம
உலகநாதத் ேதவன் வஸந்த மணடபததின ஓரத்தில் ைகையத் தைலயைணயாக
ைவத்துக் ொகாண்டு படுத்தான். சிறித ேநரத்துக்ொகல்லாம் ஆழ்ந்த நித்திைரயின்
வசமானான்.

6. 'கககக ககககககககக'
நீண்ட ேநரம் வைரயில் மொறேனநதல இளவரசன் பிரக்ைஞேயயில்லாமல்
தூூங்கினான். ேநரமாக ஆகத் தூூக்கத்தில் கனவுகள் ேதான்ற ஆரம்பித்தன. சில
சமயம இன்பக் கனவுகள் கண்டேபாது தூூங்குகின்ற மகததில புன்னைக
மலரநதத. ேவறு சில சமயம பயங்கரமான கனவுகள் ேதான்றி அவன் சநதர
மகதைத விகாரப்படுத்தின. கைடசியில் ேவட்ைட நாய் ஒன்று தன்னுைடய
மகைகக கடிப்பதாகக் கனவு கண்டு உலகநாதத்ேதவன் உளறி அடித்துக்
ொகாண்டு எழுந்தான்.
பார்த்தால் அவன் எதிேர ேவட்ைட நாய் எதுவும் இல்ைல. ேசொைலமைல
இளவரசிதான் நின்று ொகாண்டிருந்தாள். நின்றேதாடல்லாமல் மலைல
ொமொடடககைளொயொதத அவளுைடய அழகிய பற்கள் ொவளிேய ொதரியும்படி
சததமிலலொமல சிரிததக ொகாண்டும் இருந்தாள். சறற நிதானித்து ேயாசித்தும்
இளவரசனுக்கு தன்னுைடய நிைலைம இன்னொதன்று ஞாபகம் வந்தது.
இளவரசியின் ேதாற்றத்ைதயும் அவளுைடய ைகயில் ைவத்திருந்த பூூச்ொசடியின்
காம்ைபயும் கவனித்துவிட்டு அவள் அந்தச் ொசடயின காம்பினால் தன் மகைக
ொநருடி உறக்கத்திலிருந்து எழுப்பியிருக்க ேவண்டுொமன்று ஊகித்துக்
ொகாண்டான்.
"ஐயா கும்பகர்ணன் என்று இராமாயணக் கைதயிேல ேகட்டிருக்கிேறன்.
இப்ேபாதுதான் மதனமதலொக ேநரிேல பார்த்ேதன். உம்ைமப்ேபால்
தூூங்குமூூஞ்சிைய நான் இத்தைன நாளும் கண்டேதயில்ைல. எத்தைன ேநரம்
உம்ைம எழுப்புவது அதுவும் பட்டப் பகலில் இப்படியா தூூங்குவார்கள்"
என்றாள் இளவரசி. "அம்மணி ேநற்று இரவு மபபத நாழிைக ேநரத்தில் ஒரு கண
ேநரங்கூூட நான் கண்ைணக் ொகாட்டவில்ைல. அைத நிைனவில் ைவத்துக்
ொகாண்டால் என்ைன இப்படி நீ ஏசமாட்டாய் ேபானால் ேபாகட்டும். எதற்காக
என்ைன எழுப்பினாய் ஏதாவது விேசஷம் உண்டா இப்ொபாழுேத நான் ேபாய்விட
ேவண்டுமா சரியன மைல வாயில் விழுந்ததும் கிளம்பலாம் என்று பார்த்ேதன்"
என்றான் உலகநாதன்.
"இப்ேபாேத உம்ைமப் புறப்படச் ொசொலலவிலைல நான். இருட்டிய பிறகு
புறப்பட்டாேல ேபாதும். காைலயில் கூூட ஒன்றும் நீர் சொபபிடவிலைலேய ேநரம்
ொராம்ப ஆகிவிட்டேத என்று எழுப்பிேனன். உமக்குப் பசிக்கவில்ைலயா ஒருேவைள
பசியாவரம் வாங்கி வந்திருக்கிறீேரா" என்றாள் மொணிககவலலி. அப்ேபாதுதான்
உலகநாதத் ேதவனுக்குத் தன்னுைடய வயிற்றின் நிைலைம நன்றாக ஞாபகத்துக்கு
வந்தது.
வயிற்றுக்குள்ேள ஏேதா ஒரு ொபரிய பள்ளம் இருப்பது ேபாலவும் அைத ேமலம
ேமலம ஆழமாக யாேரா ேதாண்டி எடுத்துக் ொகாண்டிருப்பது ேபாலவும்
ேதான்றியது "பசியாவரம் வாங்கிய பாக்கியசாலி அல்ல நான். அசாத்தியமாகப்
பசிக்கத்தான் ொசயகிறத. தூூங்குகிறவைன எழுப்பிப் பசிைய
நிைனவூூட்டியதனால் ஆவது என்ன சொபபொடடகக ஏதாவது வழி ொசொனனொல
அல்லவா ேதவைல இன்னும் சறறேநரம இப்படிேய பசிக்கு ஒன்றும்
கிைடக்காமலிருந்தால் உன்ைனேய சொபபிடடொலம சொபபிடடவிடேவன
கும்பகர்ணன் அப்படித்தான் தூூங்கி எழுந்ததும் மனிதரகைளயம
மிரகஙகைளயம அப்படிேய விழுங்கிப் பசி தீர்த்தானாம். ொதரியுமல்லவா"
என்றான் உலகநாதன்.
மொணிககவலலி அைதக் ேகட்டு இளநைக புரிந்து ொகாண்ேட "அப்படிொயல்லாம்
நீர் ொசயய ேவண்டியதில்ைல. உமக்குச் சொபபொட வந்திருக்கிறது" என்றாள்.
இளவரசி ேநாக்கிய திைசைய உலகநாதத்ேதவனும் ேநாக்கியேபாது மணடபததின
தூூணுக்குப் பக்கத்தில் கூூஜாவில் தண்ணீரும் தட்டிேல சொபபொடம
ைவத்திருப்பது ொதரிந்தது. அவ்வளவுதான்; இளவரசன் ஒரு கணத்தில் குதித்து
எழுந்து மகதைதயம கழுவிக்ொகாண்டு சொபபொடடத தட்ைடத் தனக்கு அருகில்
இழுத்துக் ொகாண்டான். அதில் இருந்த அைரப்படி அரிசிச்ேசாறு கறி வைககள்
அதிரசம் பணியாரம் மதலியவறைறொயலலொம அைரக்கால் நாழிைக ேநரத்தில்
தீர்த்துத் தட்ைடயும் காலி ொசயதொன. இைடயிைடேய தனக்கு இத்தைகய
ேபருதவி ொசயத ொபண் ொதய்வத்ைத நன்றியுடன் பார்த்துக் ொகாண்ேட உணைவ
விழுங்கினான்.
இளவரசிேயா அவன் ஆர்வத்துடன் உணவருந்தும் காட்சிைய அடங்காத
உற்சாகத்துடன் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தாள். அந்தக் காட்சியில் அதற்குமுன்
என்றும் அறியாத மகிழசசி அவளுக்கு உண்டாகிக் ொகாண்டிருந்தது.
மொணிககவலலிகக நிைனவு ொதரிந்த காலம் மதல இன்று வைரயில் அவளுக்கு
மறறவரகள பணிவிைட ொசயவத தான் வழக்கமாயிருந்தது.
தான் இன்ொனாருவருக்கு ஏேதனும் உதவி ொசயவதில எத்தைகய இன்பம்
இருக்கிறது என்பைத நாளதுவைர அவள் அறிந்ததில்ைல. இன்றுதான்
மதனமதலொக அவள் பிறருக்கு ொதாண்டுபுரிந்து அவர்களுைடய கஷ்டத்ைதப்
ேபாக்குவதில் ஏற்படும் சநேதொஷதைத அறிந்து அநுபவித்தாள். இந்த
உள்ளக்கிளர்ச்சி அவளுைடய மகததகக ஒரு புதிய ேசொைபையக
ொகாடுத்திருந்தது. இளவரசன் உணவருந்திவிட்டுக் ைக கழுவி மடநததம
"ேபாதுமா இன்னும் ஏதாவது ேவண்டுமா" என்று மொணிககவலலி ேகட்டாள்.
"இனிேமல் ேவண்டியது உன்னுைடய தயவு ஒன்று மடடநதொன. எனக்கு
அைடக்கலம் அளித்து உயிைரயும் ொகாடுத்தாேய உனக்கு என்ன ைகம்மாறு
ொசயயப ேபாகிேறன் எந்த விதத்தில் என் நன்றிையச் ொசலததப ேபாகிேறன்"
என்றான் உலகநாதன். "இவ்விடம் நீர் வந்தது ேபாலேவ ஒருவரும் அறியாதபடி
திரும்பிப் ேபாய்ச் ேசரநதொல அதுதான் எனக்கு நீர் ொசயயம பிரதிஉபகாரம்"
என்றாள் மொணிககவலலி. "அந்த உபகாரம் அவசியம் ொசயகிேறன அம்மணி
என்உடலில் இப்ேபாது ொதம்பு இருக்கிறது; இடுப்பிேல கத்தி இருக்கிறது;
அப்புறம் ேசொைலமைல மரகக கடவுளும் இருக்கிறார் இப்ேபாேத
ேவணுமானாலும் கிளம்பி விடுகிேறன்" என்று ொசொலலிக ொகாண்டு எழுந்தான்.
"ேவண்டாம்; இப்ேபாது ேபானால் யாராவது கவனிப்பார்கள். ஏதாவது ொதால்ைல
ஏற்படலாம். மதலில ொசொனனபட இருட்டிய உடேன புறப்பட்டால் ேபாதும்"
என்றாள் இளவரசி.
"அப்படிேய ஆகட்டும்; இருட்டிய பிறகு ஒரு ொநாடிப்ொபாழுதுகூூட இங்ேக நான்
நிற்கமாட்ேடன்." "நான் மறபடயம வருேவன் என்று எதிர்பார்த்துக் ொகாண்டு
காத்திருக்க ேவண்டாம் ொதரிகிறதா" "நன்றாய்த் ொதரிகிறது. அந்த உத்ேதசேம
எனக்குக் கிைடயாது. அதிர்ஷ்ட ேதவைதயின் கருைண இரண்டு தடைவ
கிைடத்துவிட்டது. இன்ொனாரு தடைவயும் கிைடக்கும் என்று எதிர்பார்க்கலாமா
இருட்டியதும் கிளம்பி விடுகிேறன்."
"இல்ைல; ேவண்டாம். ஒரு ேவைள இன்று சொயஙகொலததககள அப்பா திரும்பி
வந்தாலும் வந்து விடுவார். எல்லாவற்றுக்கும் நான் இன்ொனாரு தடைவ வந்து
தகவல் ொசொலகிேறன. அதுவைரயில் நீர் இங்ேகதான் இருக்க ேவண்டும். மறபட
நான் வந்து ொசொலலம வைரயில் ேபாகக்கூூடாது. ொதரிகிறதா" ொபண்களின் சஞசல
புத்திைய நிைனத்துப் புன்னைக புரிந்தவண்ணம் இளவரசன் "ஆகா ொதரிகிறது
அப்படியானால் ொகாஞ்சம் சீககிரேம வந்துவிடு. இன்ைறக்கு இரவு நாலு
நாழிைகக்குச் சநதிரன உதயமாகும். பளிச்ொசன்று அடிக்கும் நிலாவில்
ேகாட்ைடச் சவைரத தாண்டிச் ொசலவத கஷ்டமாயிருக்கும்" என்றான்.
"ஓேஹா நிலா ொவளிச்சத்ைத நிைனத்தால் பயமாயிருக்கிறதா சறற மனனொல
'இடுப்பில் கத்தி இருக்கிறது; உயிருக்குப் பயமில்ைல' என்று ஜம்பம் ேபசினீேர"
என்று இளவரசி ேகலி ொசயதொள. "ஜம்பம் இல்ைல அம்மணி நான் கூூறியது
உண்ைமதான். என் உயிைரப்பற்றி எனக்குக் கவைலேய இல்ைல. என் காரணமாக
உனக்கு ஒரு ொதாந்தரவும் ஏற்படக்கூூடாேத என்றுதான் கவைலப்படுகிேறன்."
"என்ைனப்பற்றி நீர் ஒன்றும் கவைலப்பட ேவண்டாம். நான் ேசொைலமைல
இளவரசி. என் தந்ைதக்குச் ொசலலபொபண. என்ைன யார் என்ன ொசொலலக
கிடக்கிறது நான் சீககிரமொக வந்தாலும் ேநரங்கழித்து வந்தாலும் நான் வந்த
பிறகு தான் நீர் ேபாக ேவண்டும். இல்லாவிட்டால்..." "இல்லாவிட்டால் என்ன"
"உடேன சஙகிலித ேதவைனக் கூூப்பிட்டு உம்ைம அவனிடம் ஒப்பைடத்து
விடுேவன்."
"அவ்வளவு சிரமம உனக்கு நான் ைவக்கவில்ைல. நீ மறபட வருகிறவைரயில்
இங்ேகேய இருப்ேபன். ஆனால் சீககிரமொக வந்துவிட்டால் ொராம்ப
உபகாரமாயிருக்கும். நான் ொசயய ேவண்டிய ேவைல எவ்வளேவா இருக்கிறது."
"சீககிரமொக வருவதற்குப் பார்க்கிேறன். ஆனால் நிஜமாகேவ உமக்குப் பசி
தீர்த்துவிட்டதல்லவா நீர் சொபபிடவைதப பார்த்தேபாது இன்னும் ொகாஞ்சம்
ொகாண்டு வரவில்ைலேய என்று இருந்தது." "அழகுதான் இப்ேபாது நான்
சொபபிடடத இன்னும் மனற நாைளக்குப் ேபாதும்.
இராத்திரி நிச்சயமாகச் சொபபொட ொகாண்டுவர ேவண்டாம்." "ஆகா ேசொைலமைல
இளவரசி உமக்குச் ேசொற பைடக்கப் பிறந்தவள் என்று எண்ணியிருக்கிறீேரா ஏேதா
பசித்திருகிறீேர என்று பரிதாபப்பட்டு ஒருேவைள ொகாண்டு வந்தால்
இராத்திரிக்கும் ொகாண்டு வா என்கிறீேர" "ஐையேயா நான் அப்படிச்
ொசொலலவிலைலேய ேவண்டாம் என்று தாேன ொசொனேனன." "ேவண்டாம் என்று
ொசொலவதறக அர்த்தம் என்னொவன்று எனக்குத் ொதரியாதா 'கட்டாயம் ொகாண்டு
வா' என்று தான் அர்த்தம். ஆனால் அது மடயொத காரியம்." "ேவண்டாம் அம்மணி
ேவண்டாம். இராத்திரி எனக்கு ஒன்றும் ேவண்டாம்" "நான் ொகாண்டு வருவதாக
இருந்தால் அல்லவா நீர் ேவண்டாம் என்று ொசொலல ேவண்டும்" இளவரசன்
'ொமௌனம கலக நாஸ்தி' என்ற பழொமாழிைய நிைனவு கூூர்ந்து சமமொ இருந்தான்.
இளவரசியும் ேபாஜனப் பாத்திரங்கைள எடுத்துக் ொகாண்டு ொசனறொள.
மொணிககவலலி அவ்விடமிருந்து ேபான பிறகு மொறேனநதல இளவரசன்
மொைலபொபொழதின வரைவ ஆவலுடன் எதிர்பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தான்.
அவ்விதம் அவன் ஆவல் ொகாள்வதற்கு இரண்டு மககியமொன காரணங்கள்
இருந்தன. உடம்பின் கைளப்புத் தீர்ந்துவிட்ட படியால் அவன் உடேன
புறப்பட்டுச் ொசலல விரும்பினான். எத்தைனேயா அவசர காரியங்கள் அவன்
ொசயவதறக இருந்தன. ேசொைலமைலப பிரேதசத்ைத அன்று இரவுக்கிரேவ
எப்படியாவது தாண்டிப் ேபாய்விட ேவண்டும்.
தூூர தூூர ேதசங்களுக்குச் ொசனற அங்கங்ேக கும்ொபனி ஆட்சிக்கு
விேராதமாயுள்ள ராஜாக்கைளயும் நவாப்புகைளயும் சநதிகக ேவண்டும். ொபரிய
பைட திரட்டிக் ொகாண்டு திரும்பி வரேவண்டும். வியாபாரம் ொசயவதறகொக வந்து
இராஜ்யங்கைள கவர்ந்து ொகாண்டிருக்கும் ொவள்ைள மஞசிகைள நாட்டிலிருந்து
துரத்தியடிக்க ேவண்டும். மடைட மடசசகைளச சரடட எடுத்துக்ொகாண்டு
அவர்கள் கப்பல் ஏறி ஓடும்படி ொசயய ேவண்டும். மொட இல்லாமலும் குதிைர
இல்லாமலும் ரயில் வண்டி விடுவதாகச் ொசொலலி ேதசொமங்கும் இரும்புத்
தண்டவாளங்கைளப் ேபாட்டல்லவா அவர்கள் இந்தப் புராதன பாரத ேதசத்ைதக்
கட்டி ஆளப் பார்க்கிறார்கள் இரும்புக் கம்பியால் ேவலி எடுத்துத் ேதசத்ைதேய
அல்லவா சிைறசசொைலயொககப பார்க்கிறார்கள் அப்படிப் பட்டவர்கைள
துரத்தியடிப்பதற்கு வடக்ேக டலலி பாதுஷா என்ன மரொடடய மகொவீரரகள என்ன
ஜான்ஸி மகொரொணி என்ன இப்படி எத்தைனேயா ேபர் ஆயத்தம் ொசயத
ொகாண்டிருப்பதாக அவன் ேகள்விப்பட்டிருந்தான்.
அவர்கேளாடு தானும் ேசரநத ொகாள்ள ேவண்டும். ொபரிய பைட திரட்டிக் ொகாண்டு
திரும்பி வந்து தமிழகத்திலிருந்தும் ொவள்ைளக்காரர்கைளத் துரத்தியடிக்க
ேவண்டும். பிறகு மதறகொரியமொக அவர்கள் ேபாட்ட ரயில்
தண்டவாளங்கைளொயல்லாம் பிடுங்கி எறிந்து விட ேவண்டும்...
இப்படிொயல்லாம் மொறேனநதல இளவரசன் மனகேகொடைடகள கட்டிக்
ொகாண்டிருந்தான். அந்த மனகேகொடைடகளகக இைடயிைடேய மொறேனநதல
ேகாட்ைடயின் கதி என்ன ஆயிற்ேறா தன்னுைடய தாய் தந்ைத தம்பி ஆகியவர்கள்
என்ன கதிைய அைடந்தார்கேளா என்ற கவைலயும் அவைனப் பிடுங்கித் தின்று
ொகாண்டிருந்தது. எனேவ சரியன எப்ேபாது அஸ்தமிக்கும் என்று அவன்
பரபரப்புடன் எதிர்பார்த்துக் ொகாண்டிருந்ததில் வியப்பில்ைல அல்லவா அந்தப்
பரபரப்புக்கு இரண்டாவது சிற காரணம் ஒன்றும் இருக்கத்தான் ொசயதத. அது
இரவு வந்ததும் ேசொைலமைல இளவரசி அங்கு வருவாள் என்ற எண்ணந்தான்.
தான் அந்தக் ேகாட்ைடையவிட்டுப் ேபாவதற்கு மனனொல மொணிககவலலிைய
மறபடயம ஒரு தடைவ பார்க்கலாம் என்ற நிைனவு அவனுக்கு அதுவைரயில்
அநுபவித்து அறியாத ஓர் அதிசயமான உவைக உணர்ச்சிைய அளித்துக்
ொகாண்டிருந்தது.
சிறசில சமயம காரியங்கள் ேவறு விதமாக நடந்திருந்தால் இந்த அபூூர்வமான
ேதவகன்னிைகையத் தான் மணநதிரககலொமலலவொ என்ற எண்ணமும் உதித்தது.
ேசொைலமைல ராஜாைவப் பற்றி அப்படிொயல்லாம் தான் வாய் துடுக்காப்
ேபசியிராவிட்டால் அந்தப் ொபண்ணுக்கும் தனக்கும் ைவேபாகமாகக் கலியாணம்
நடந்திருக்கலாமல்லவா ஆனால் உண்ைமயில் தன் ேபரில் குற்றம் ஒன்றுமில்ைல
'சரொ புரா'ொவன்று மைலக குறவர் பாைஷ ேபசும் ொவள்ைளக்காரச் சொதியொர
வந்ததனால் அல்லவா அவ்விதம் நடவாமல் ேபாயிற்று தான் கரம் பிடித்து
மணநதிரககககடய ொபண்ணிடம் அைடக்கலம் ேகட்கும் படியும் அவள்
அளித்த ஒருேவைள உணவுக்காக நன்றி ொசலததமபடயம ேநரிட்டது ...
இவ்விதம் உள்ளம் அங்குமிங்கும் அப்படியும் இப்படியும் ஊசலாட உலகநாதன்
ஒவ்ொவாரு கணமும் ஒரு யுகமாகக் கழித்துக் ொகாண்டு அந்தப்புர நந்தவனத்து
வஸந்த மணடபததில உட்கார்ந்திருந்தான். கைடசியாக கழியாத நீள்பகலும்
கழிந்தது. நாலு பக்கங்களிலும் இருள் சழநத வந்தது. ேகாட்ைட மதிலகக
அப்பால் ேசொைலமைலச சிகரததின உச்சியில் மரகன ேகாயில் தீபம்
ஒளிர்ந்தது. இனி சீககிரததிேலேய ேசொைலமைல இளவரசி தனக்கு விைட
ொகாடுக்க வந்துவிடுவாள் என்ற எண்ணத்தினால் இளவரசனின் ொநஞ்சு 'தடக்
தடக்' என்று அடித்துக் ொகாள்ளத் ொதாடங்கியது.
பார்த்துக் ொகாண்டிருக்கும்ேபாேத அவனுைடய கண்ொணதிேர ேதான்றிய மரகன
ேகாயில் தீபம் ொபரிதாகிக் ொகாண்டு வந்தது. கிட்டத்தட்ட மொைல ேவைளயில்
உதிக்கும் பூூரண சநதிரனைடய வடிைவ அது அைடந்தது. சடொடனற அந்தப்
பூூரண சநதிரன ரயில் வண்டியின் ஸர்ச் ைலட்டாக மொறியத. ரயிலும் ஸர்ச்
ைலட்டும் அதிேவகமாக அவைன ொநருங்கி ொநருங்கி வந்தன. ஸர்ச் ைலட்டின்
உஷ்ணமான ொவளிச்சம் அவனுைடய மகததில பளீொரன்று விழுந்து மடயிரநத
கண்கைளயும் கூூசும்படி ொசயதத.
குமாரலிங்கம் தூூக்கிவாரிப் ேபாட்டுக் ொகாண்டு எழுந்து உட்கார்ந்தான். தான்
ேசொைலமைல இளவரசன் அல்லொவன்பைதயும் ேதசத்ொதாண்டன் குமாரலிங்கம்
என்பைதயும் அவன் உணர்வதற்குச் சிறித ேநரம் பிடித்தது. கைடசியாக அவன்
மகததில அடித்த ொவளிச்சம் ரயில் வண்டியின் ஸர்ச் ைலட் ொவளிச்சம் அல்ல.
உச்சி ேவைளச் சரியனின ொவயில் ொவளிச்சம் என்பைதயும் ொதரிந்து
ொகாண்டான்.
உதய ேநரத்தில் தான் அந்தப் பாழுங்ேகாட்ைடக்குள் பிரேவசித்து அதிகமாக
இடியாமலிருந்த வஸந்த மணடபததில படுத்த விஷயமும் நிைனவுக்கு வந்தது.
ஆனால் அதுவைரயில் அவன் கண்ட காட்சி அைடந்த அனுபவம் எல்லாம்
தூூக்கத்திேல கண்ட மொயககனவொ இல்ைல இல்ைல ஒரு நாளும் இல்ைல.
ஒவ்ொவாரு சமபவமம ஒவ்ொவார் அநுபவமும் பிரத்தியட்சமாகப் பார்த்து உணர்ந்து
அநுபவித்ததாக அல்லவா ேதான்றின அவ்வளவும் ொவறும் கனவாகேவா குழம்பிப்
ேபான மைளயின விசித்திரக் கற்பைனயாகேவா இருக்க மடயமொ அல்லது
உண்ைமயிேலேய மனொனொர பிறவியில் தன்னுைடய வாழ்க்ைக அநுபவங்கள்தான்
அவ்வளவு ொதளிவாக நிைனவுக்கு வந்தனவா
இத்தைகய மனககழபபததடன குமாரலிங்கம் சறறமறறம பார்த்தேபாது சறறத
தூூரத்தில் அந்தப் பாழைடந்த ேகாட்ைடயில் மனிதர நடந்து நடந்து
ஏற்பட்டிருந்த ஒற்ைறயடிப் பாைத வழிேய தைலயில் கூூைடயுடன் ஓர் இளம் ொபண்
வருவைதக் கண்டான். அந்தக் காட்சி அவனுைடய ொநஞ்சின் ஆழத்தில்
மகிழசசிையயம அடிவயிற்றில் திகிைலயும் உண்டாக்கியது.
எக்காரணத்தினாேலா மகிழசசிையக காட்டிலும் திகில் அதிகமாயிற்று. தன்னுைடய
நிைலைமயும் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அேத ேநரத்தில் பிரிட்டிஷ் அதிகார
வர்க்கத்தின் ஒற்றர்கள் தன்ைன நாலாபக்கத்திலும் ேதடிக் ொகாண்டிருப்பார்கள்.
இச்சமயம் தான்அந்தப் பாழும் ேகாட்ைடயில் உட்கார்ந்திருப்பைதப் பார்த்தால்
அந்தப் ொபண் ஏதாவது ேகட்கக்கூூடும். தான் ஏதாவது பதில் ொசொலல
ேவண்டியிருக்கும்.
அதனால் என்ன விைளயுேமா என்னேவா அவள் கண்ணில் படாமல் மைறநத
ொகாள்வதற்கும் அப்ேபாது ேநரமில்ைல. பின்ேன ேவறு என்ன ொசயயலொம
மறபடயம அங்ேகேய படுத்துத் தூூங்குவது ேபாலப் பாசாங்கு ொசயவததொன
சரி. அந்தப் ொபண் தான் தூூங்குவைதப் பார்த்துவிட்டுப் ேபசாமல் தன் வழிேய
ேபாய் விடுவாள். பிறகு எழுந்து ேமேல தான் ொசயய ேவண்டியது
என்னொவன்பைதப் பற்றித் தீர்மானித்துக் ொகாள்ளலாம். இவ்விதம் மடவ
ொசயதொகொணட குமாரலிங்கம் மறபடயம அந்தப் பைழய வஸந்த மணடபததின
குறட்டில் படுத்தான்; இரண்டு கண்கைளயும் இறுக மடக ொகாண்டான்.

7. ககககககககககக கககக
குமாரலிங்கம் கண்ைண மடகொகொணட பிறகு அவனுைடய ொசவிகள மிகவம
கூூர்ைமயாயின. குயில்கள் 'குக்கூூ' என்று கூூவும் சததமம அணில்கள் 'கிச்
கிச்' என்று இைசக்கும் சததமம ேவறு பலவைகப் பறைவகள் 'கிளக்' 'கிளக்'
என்றும் 'கிளிங்' 'கிளிங்' என்றும் 'கிறீச்' 'கிறீச்' என்றும் கத்தும் சததமம
ேகட்டன. இவ்வளவு சததஙகளகக மததியில 'கலின்' 'கலின்' என்று ேகட்ட
ொமடடகளின சததததிேலதொன அவனுைடய கவனம் நின்றது. சீககிரததில
அந்தச் சததம நின்றுவிட்டது. அவ்வளவு காது ொகாடுத்து கவனமாகக் ேகட்டும்
ேகட்கவில்ைல.
அந்தப் ொபண் ேபாய்விட்டாளா - அடாடா - ேபாேய ேபாய் விட்டாளா அவள் தைலயிேல
இருந்த கூூைடயில் ேமொேரொ தயிேரா அல்லது ேசொேறொ இருந்திருக்க ேவண்டும்.
வயிற்றுப்பசி ொகால்லுகிறேத; வந்தது வரட்டும் என்று அவைளப் பார்த்துப்
ேபசாமல் ேபாேனாேம நிஜமாகேவ ேபாய்விட்டாளா அல்லது ஒரு ேவைள...
குமாரலிங்கம் இேலசாகக் கண்ணிைமகைளச் சிறித திறந்து பார்த்தான். அந்தப்
ொபண் ேபாகவில்ைல. தன் எதிரிேல அருகில் நின்று ொகாண்டிருக்கிறாள் என்று
ொதரிந்து ொகாண்டாள். உடேன தன்ைன மீறிவநத சஙேகொசததினொல மீணடம
கண்கைள இறுக மடக ொகாண்டான்.
குன்றிலிருந்து குதித்ேதாடும் அருவியின் சலசல சதததைதப ேபான்ற சிரிபபின
ஒலி அவனுக்குக் ேகட்டது. அந்த ஒலி ொசவியில விழுந்ததும் ஸ்விட்ைச
அமுக்கியதும் இயங்கும் மினசொர இயந்திரத்ைதப் ேபால் குமாரலிங்கம்
பளிச்ொசன்று எழுந்து உட்கார்ந்தான். தன் மனனொல நின்ற ொபண்ணின்
மகதைத ஏறிட்டு உற்றுப் பார்த்தான். ஆச்சரியம் எல்ைல மீறியத. அவள் தான்;
சநேதகமிலைல ேசொைலமைல இளவரசிேயதான். உடுத்தியிருந்த உைடயிலும்
அணிந்திருந்த ஆபரணங்களிலுந்தான் வித்தியாசேம தவிர மகததிலம
ேதாற்றத்திலும் யாொதாரு ேவற்றுைமயும் இல்ைல.
குமாரலிங்கத்தின் தைல சழனறத. நல்ல ேவைளயாக அந்தப் ொபண்
அடுத்தாற்ேபால் ொசொனன வார்த்ைத அவன் மயஙகிக கீேழ விழாமல் இருக்கச்
ொசயதத. "இந்த மணடபததில உச்சி ேவைளயில் படுத்துத் தூூங்கக் கூூடாது
ஐயா இங்ேக ேமொகினிப பிசாசு உலாவுது என்று எல்லாரும் ொசொலகிறொஙக"
இைதக் ேகட்டதும் குமாரலிங்கம் குபீர் என்று சிரிததொன. ஆனால் சிரிபபின
சததம அவ்வளவு கணீொரன்று ேகட்கவில்ைல. அதன் காரணத்ைத அந்தப்
ொபண்ேண கூூறினாள்.
"பாவம் சிரிககககடச சகதி இல்ைல. வயிற்றுக்குச் சொபபிடட ஒரு மொதம
ஆனாற்ேபாேலயிருக்கு ஆைளப் பார்த்தால் உடம்புக்கு ஏதாவது அொசௌக்கியமா
ஐயா" என்று அவள் கூூறியது குமாரலிங்கத்தின் ொசவியில இன்ப கீதமாகப்
பாய்ந்தது. "அொதல்லாம் எனக்கு உடம்பு அொசௌக்கியம் ஒன்றுமில்ைல. நீ யார்
அம்மா" என்று குமாரலிங்கம் ேகட்ட வார்த்ைத ஈன ஸ்வரத்திேலதான் ொவளி
வந்தது."நான் இந்த ஊர் மணியககொரர மகள.
உனக்கு உடம்பு அொசௌக்கியம் இல்லாவிட்டால் பசியாய்த்தான் இருக்க ேவணும்.
அப்படி நீ சரணட படுத்துக் கிட்டிருப்பைதப் பார்த்தேபாேத ொதரிந்தது. ேசொற
ொகாஞ்சம் மிசசம இருக்கு; சொபபிடகிறொயொ ஐயா" குமாரலிங்கத்தின் வயிறு
'ொகாண்டு வா ொகாண்டு வா' என்று மைறயிடடத. ஆனால் அவனுைடய
சயொகௌரவ உணர்ச்சி அதற்குக் குறுக்ேக வந்து நின்றது. "அொதன்ன அப்படிக்
ேகட்டாய் என்ைனப் பார்த்தால் அவ்வளவு ேகவலமாயிருக்கிறதா பிச்ைசக்காரன்
மொதிரி ேதான்றுகிறதா" என்றான் குமாரலிங்கம்.
"பிச்ைசக்காரன் என்று யார் ொசொனனொஙக பார்த்தால் மவரொஜன வீட்டுப்
பிள்ைள மொதிரிதொன இருக்கு. ஆனால் எப்ேபர்ப்பட்ட பிரபுக்களுக்கும் சில
சமயம கஷ்டம் வருகிறது சகஜநதொேன அதிலும் நல்லவங்களுக் குத்தான்
உலகத்திேல கஷ்டம் அதிகமாய் வருகிறது. இராமர் சீைத அரிச்சந்திரன் சநதிரமதி
தர்ம புத்திரர் இவர்கள் எல்லாரும் எவ்வளேவா கஷ்டப்படவில்ைலயா" இந்தப்
பட்டிக்காட்டுப் ொபண் விவாதத்தில் எவ்வளவு ொகட்டிக்காரியாயிருக்கிறாள் என்று
குமாரலிங்கம் மனததிறகளேள வியந்தான். எனினும் விவாதத்தில் ேதாற்க மனம
இல்லாமல் "அவர்கைளொயல்லாம் ேபால நான் நல்லவனுமில்ைல; எனக்குக்
கஷ்டம் ஒன்றும் வந்து விடவும் இல்ைல" என்றான். "அப்படிொயன்றால் ொராம்ப
சநேதொஷம; நான் ேபாய் வாேரன் உன்ேனாடு ொவறும் ேபச்சுப் ேபசிக்கிட்டிருக்க
எனக்கு ேநரம் இல்ைல. ஆயாள் ேகாபித்துக் ொகாள்வாள்" என்று ொசொலலிவிடட
அந்தப் ொபண் ேமேல ேபாகத் ொதாடங்கினாள்.
குமாரலிங்கத்துக்குத் தன் பிராணேன தன்ைன விட்டுப் ேபாவது ேபாலிருந்தது.
அவள் பத்தடி ேபாவதற்கும் "அம்மா அம்மா இங்ேக வா பசி காைத அைடக்கிறது.
ொகாஞ்சம் ேசொற ேபாட்டுவிட்டுப் ேபா" என்றான்.
ேபாகும்ேபாது ொகாஞ்சம் சிடசிடபேபொட ேபானவள் இப்ேபாது மலரநத
மகதேதொட திரும்பி வந்தாள். "இதற்கு என்னத்திற்கு இவ்வளவு வறட்டு ஜம்பம்
ஆைளப் பார்த்தால்தான் ொதரிகிறேத மனற நாளாய்ப் பட்டினி என்று இந்தா" என்று
ொசொலலி ஒரு மைல வாைழ இைலைய எடுத்துக் ொகாடுத்தாள். "ஜம்பம் ஒன்றும்
இல்ைல அம்மா நீ யாேரா என்னேவா என்றுதான் நான் ொகாஞ்சம் ேயாசித்ேதன்."
"இைத மதலிேலேய நீ ேகட்டிருந்தால் நான் ொசொலலியிரபேபன.
நாங்கள் நல்ல சொதிதொன. மககலதேதொர குலம். எங்கள் ஐயா ொபயர் சிஙகொர
பாண்டியத் ேதவர்." "சொதிையபபறறி நான் ேகட்கவில்ைல. நான் ேதசத் ொதாண்டன்.
மககலதேதொரொனொலம எக்குலத்ேதாரானாலும் எனக்கு ஒன்றுதான்;
வித்தியாசம் கிைடயாது." இைலயில் ேசொறைறப பைடத்துக் ொகாண்டு
மணியககொரர மகள "ேதசத் ொதாண்டன் என்றால் என்ன அது ஒரு சொதியொ"
என்று ேகட்டாள். குமாரலிங்கம் அப்ேபாது தன் மனததிரகள 'அடாடா நம்முைடய
ொபண் குலத்ைத நாம் எப்படிப் படிப்பில்லாமல் ைவத்துக் ொகாண்டிருக்கிேறாம் '
என்று எண்ணிப் பரிதாபப் பட்டான். பிறகு "ேதசத் ொதாண்டன் என்பது ஒரு
சொதியலல. ேதசத் ொதாண்டர்களுக்குச் சொதி என்பேத கிைடயாது" என்றான்.
"அது எப்படிச் சொதிேய இல்லாமல் இருக்கும் ஏதாவது ஒரு சொதியில பிறந்துதாேன
ஆக ேவண்டும் ேதசத் ொதாண்டர் என்றால் சொதி ொகட்டவர்கள் என்று
ொசொலகிறொயொ" "ராமா ராமா சொதிேய இல்ைல என்றால் சொதி எப்படிக் ொகடும்
இருக்கட்டும்; 'ேதசம்' என்றால் இன்னொதன்றாவது உனக்குத் ொதரியுமா"
"ொதரியாமல் என்ன இந்த மைலகக அப்பாேல மைலயொள ேதசம் இருக்கிறது.
ொகாைல கிைல பண்ணறவங்கைளத் ேதசாந்தரம் அனுப்பறாங்கள்" "அது
ேபாகட்டும்; காந்தி என்று ஒருவர் இருப்பதாகக் ேகட்டிருக்கிறாயா" "காந்தி
மகொததமொ என்று ொசொலலிககிறொக ேநேர பார்த்ததில்ைல." "சரி; காங்கிரஸ்
மகொசைப என்றால் ொதரியுமா" "எல்லாம் ொதரியும். மனேனொயலலொம காங்கிரஸ்
என்று ொசொலலி 'மஞசப ொபட்டியிேல ேவாட்டுப் ேபாடு' என்று ொசொனனொஙக.
இப்ேபாது 'காங்கிரஸ்காரனுங்க அங்ேக ொகாள்ைளயடிச் சொஙக' 'இங்ேக
ொகாள்ைளயடிச்சாங்க' என்று ொசொலலிககிறொஙக" "கடவுேள கடவுேள
காங்கிரஸ்காரர்கள் ொகாள்ைளயடிக்க மொடடொரகள அம்மா ொவள்ைளக்காரர்களாகிய
ொகாள்ைளக்காரர்கைள இந்தப் பாரத ேதசத்திலிருந்து துரத்துவதுதான் காங்கிரஸ்
மகொசைபயின ேநாக்கம். இந்தப் புண்ணிய பூூமியில் எத்தைனேயா வீரப்
ொபண்மணிகள் இன்ைறக்குச் சதநதிரக ொகாடிைய நாட்டக்
கிளம்பியிருக்கிறார்கள்..."
"ொகாடி ேபாடுகிறவர்கள் ேபாடட்டும். அொதல்லாம் எனக்கு என்னத்திற்கு எங்க
ஐயாவுக்கு என்னேமா இப்ேபாொதல்லாம் காங்கிரஸ்காரங்க என்றால் ொராம்பக்
ேகாவம்..." "அடாடா அப்படியா அவைர மடடம நான் ேநரில் பார்த்தால் உண்ைமைய
எடுத்துச் ொசொலலி அவர் மனதைத மொறறி விடுேவன்..." "எங்க ஐயாைவ
உனக்குத் ொதரியாது. ொதரிந்தால் இப்படிப் ேபசமாட்டாய். ொராம்பக் ேகாவக்காரர்.
'காங்கிரஸ்காரனுங்க யாராவது இந்த ஊரில் கால் எடுத்து ைவக்கட்டும்; காைல
ஒடித்து விடுகிேறன்' என்று ொசொலலிக ொகாண்டிருக்கிறார். நீ காங்கிரஸ்
கட்சிக்காரன் என்றால் எங்க அப்பா ஊருக்குத் திரும்பி வரத்துக்குள்ேள ேபாய்
விடு" இந்த வார்த்ைதகள் குமாரலிங்கத்துக்கு அவ்வளவாக ரஸிக்கவில்ைல.
இன்னொதன்று விவரமாகாத ஒருவிதத் திகில் அவன் மனததில உண்டாயிற்று.
எல்லாம் காைலயில் கண்ட கனவில் நடந்த மொதிரிேய நடக்கிறேத என்ற
எண்ணமும் ேதான்றியது. "சரி அந்தப் ேபச்ைச விட்டுவிடலாம்... உன் ொபயர்
என்ன" "என் ொபயர் ொபான்னம்மா எதற்காகக் ேகட்கிறாய்" "இவ்வளவு உபகாரம்
எனக்குச் ொசயதொேய உன் ொபயைரயாவது நான் ஞாபகம் ைவத்துக் ொகாள்ள
ேவண்டாமா "
"உபகாரம் ொசயகிறவரகைள இந்த நாளில் யார் ஞாபகம் ைவத்துக்
ொகாள்ளுகிறார்கள் அொதல்லாம் ொவட்டிப் ேபச்சு காரியம் ஆக ேவண்டியிருந்தால்
சிேநகம உறவு எல்லாம் ொகாண்டாடுவார்கள்; காரியம் ஆகிவிட்டால் நீ யாேரா நான்
யாேரா" "அப்படிப்பட்ட மனிதன அல்ல நான். ஒரு தடைவ உதவி ொசயதவரகைள
ஒரு நாளும் மறகக மொடேடன. அதிலும் உன்ைன நிச்சயமாக மறகக மொடேடன -
ஆமாம்; மணியககொரர மகள என்கிறாேய யாருக்குச் சொபபொட ொகாண்டு ேபானாய்
ேவறு யாரும் ேவைலக்காரர் இல்ைலயா" "ேவைலக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள்
எல்ேலாரும் கரும்புத் ேதாட்டத்தில் ேவைல ொசயகிறொரகள. கரும்பு ொவட்டி
இப்ேபாது ொவல்லம் காய்ச்சியாகிறது.
அப்பா ஊரில் இல்லாததால் ஆயாளும் அண்ணனும் ஆைல அடியில்
இருக்கிறார்கள். ொவறுமேன வீட்டிேல குந்தி இருப்பாேனன் என்று
அவர்களுக்குச் ேசொற ொகாண்டு ேபாய்க் ொகாடுத்து விட்டு வருகிேறன்."
"அப்படியானால் நாைளக்கும் இந்த வழி வருவாயா " "வந்தாலும் வருேவன். ஆனால்
நாைளக்குக்கூூட நீ இங்ேகேய இருப்பாயா உனக்கு வீடு வாசல் ேவைல ொவட்டி
ஒன்றும் கிைடயாதா" "நான் தான் அப்ேபாேத ொசொனேனேன ேதசத் ொதாண்டு தான்
எனக்கு ேவைல என்று." "அொதன்னேமா எனக்கு ஒன்றும் விளங்கவில்ைல. நான்
ேபாய் வருகிேறன்" என்று ொசொலலிவிடடப ொபான்னம்மாள் அங்கிருந்து
புறப்பட்டாள்."நான் ேகட்டதற்குப் பதில் ொசொலலொமல ேபாகிறாேய நாைளக்கும்
இந்த மொதிரி ஒரு பிடி ேசொற ேபாட்டுவிட்டுப் ேபானாயானால் ேதவைல.
இன்னும் இரண்டு மனற நாைளக்கு நான் இந்தப் பாழும் ேகாட்ைடயிேல
இருந்து தீர ேவண்டும். சொபபிடட பிறகுதான் கைளப்பு இன்னும் அதிகமாய்த்
ொதரிகிறது. இரண்டு மனற நாைளக்கு ஓர் அடிகூூட எடுத்து ைவக்க மடயொத
ேபாலிருக்கிறது. ஊருக்குள் வரலாம் என்று பார்த்தால் உன் தகப்பனார்
காங்கிரஸ்காரன் என்றால் காைல ஒடித்து விடுவார் என்கிறாய்." "அதில் என்னேமா
சநேதகமிலைல. உனக்கு நான் ேசொற ேபாட்டதாகத் ொதரிந்தால் என்ைனேய அவர்
காளவாயில் ைவத்து விடுவார்" "அப்படியானால் நீதான் இரண்டு மனற
நாைளக்கு எனக்குச் ேசொற ேபாட்டுக் காப்பாற்ற ேவண்டும்."
"நல்ல காரியம் மதலில நாைள ஒரு நாைளக்கு என்கிறாய். அப்புறம் மனற
நாைளக்கி என்கிறாய். வழிப் ேபாக்கர்களுக்குச் ேசொற ொகாண்டு வந்து பைடப்பது
தான் எனக்கு ேவைல என்று நிைனத்தாயா" "சரி அப்படிொயன்றால் நான் பட்டினி
கிடந்து சொகிேறன. இங்ேக பறந்து திரியும் கழுகுகளுக்கு நல்ல இைர
கிைடக்கும். இன்ைறக்குக் கூூட உன் பாட்டுக்குப் ேபசாமல் ேபாயிருக்கலாேம
தூூங்கினவைன எழுப்பிச் ேசொற ேபாட்டு இருக்க ேவண்டாேம" ொபான்னம்மாள்
'கலகல'ொவன்று சிரிததொள.
அவள் சிரிதத ேபாது குமாரலிங்கத்துக்குக் குன்றும் மரமம ொகாடியும் சகல
ஜீவராசிகளும் 'கலகல'ொவன்று சிரிபபத ேபாலத் ேதான்றியது. அவனுைடய
ேசொரவைடநத மகததிலம புன்னைக பூூத்தது. ொபான்னம்மாைள மனைனவிட
ஆர்வத்ேதாடு பார்த்து "ஏன் சிரிககிறொய" என்று ேகட்டான். "தூூங்கினவைன
எழுப்பியதாகச் ொசொனனதறகத தான் சிரிதேதன.
நிஜமாக நீ தூூங்கினாயா அல்லது ொபாய் ொசொலலகிறொயொ" "இல்ைல; ொபாய்த்
தூூக்கந்தான். ஆனால் நான் கண்ைண மடகொகொணட படுத்திருந்தேபாது நீ
சிரிததொேய; அது எதற்காக" "நீ எழுந்து உட்கார்ந்து என்ைனப் பார்த்ததும்
சிரிகக மடயொமல சிரிததொேய அது எதற்காக மதலில அைதச் ொசொல."
"நீ மதலில ொசொனனொல அப்புறம் நானும் ொசொலகிேறன." "நிச்சயமாகச்
ொசொலவொயொ" "சததியமொயச ொசொலலகிேறன." "ேநற்ைறக்கு நான் சநதிரஹொசன
கைத படித்துக் ொகாண்டிருந்ேதன்" "ஓேஹா உனக்குப் படிக்கக்கூூடத் ொதரியுமா"
"ஏன் ொதரியாது நாலாவது வகுப்பு வைரயில் படித்திருக்கிேறன். அப்புறம்
வீட்டிேலேய கைதப் புத்தகங்கள் படிப்பதுண்டு." "சரி ேமேல ொசொலல"
"சநதிரஹொசன கைதயில் இப்படித்தான் ஒரு ராஜகுமாரன் நந்தவனத்தில் வந்து
படுத்துத் தூூங்குகிறான். மநதிரிகமொரி அங்ேக வந்து அவைனப்
பார்த்துவிட்டு தன் ஐயாதான் தனக்கு மொபபிளைள ேதடி அனுப்பியிருக்கிறார்
என்று நிைனத்துக் ொகாள்கிறாள். இப்ேபாது எங்க ஐயாவும் ஊரில்
இல்லாதபடியால் அவர்தான் ஒரு ேவைள மொபபிளைளையத ேதடி
அனுப்பியிருக்கிறாேரா என்று நிைனத்ேதன்.
அது என்ன ைபத்தியக்கார எண்ணம் என்று ேதான்றியதும் சிரிபப வந்தது" "ஏன்
அைதப் ைபத்தியக்கார எண்ணம் என்கிறாய் ஏன் உண்ைமயாயிருக்கக்கூூடாது"
"உன்ேனாடு ொவறும் ேபச்சுப் ேபச எனக்கு ேநரம் இல்ைல. நீ என்ைனப்
பார்த்ததும் ஏன் சிரிததொய என்று ொசொலலவொயொ மொடடொயொ "
"நான் எழுந்து உட்கார்ந்ததும் 'இந்த மணடபததில உச்சி ேவைளயில்
படுக்கக்கூூடாது ேமொகினிபபிசொச இங்ேக இருக்கிறது' என்று
ொசொனனொயலலவொ உன்ைனத் தவிர ேவறு ேமொகினிப பிசாசு எங்ேகயிருந்து
வரப்ேபாகிறது என்று எண்ணிச் சிரிதேதன. எப்ேபர்ப்பட்ட ேதவேலாகத்து
ேமொகினியம அழகுக்கு உன்னிடம் பிச்ைச வாங்க ேவண்டும்" "உன்ைனப்பற்றி
ஒரு பாட்டு இட்டுக் கட்டியிருக்கிேறன். ேகட்டுவிட்டுப் ேபா" "பாட்டா எங்ேக
ொசொலல"
"ொபான்னம்மாள் ொராம்பப் ொபால்லாதவள் ொபாய் என்ற வார்த்ைதேய ொசொலலொதவள"
என்று குமாரலிங்கம். என்றான் ேவண்டும்? காப்பாற்ற நீதான் ொகாடுத்து
உயிர்ப்பிச்ைசக் நாள் மனற இரண்டு இன்னும் வருவாயல்லவா கட்டாயம் ?
நாைளக்குக் நடந்தாள். ைவத்து எட்டி காைல வீசிக்ொகாண்டு ைகைய ஒரு பிறகு
ொகாண்டாள். ைவத்துக் தைலயில் எடுத்துத் கூூைடைய விட்டுக் காட்டி அழகு
மடதத ொசவவிதழகைள தன் மகள மணியககொரர ேகட்டு பாடியைதக்
குமாரலிங்கம்>
ொபான்னம்மாள் திரும்பிப் பார்த்து இன்னும் ஒரு தடைவ அவனுக்கு அழகு
காட்டிவிட்டு விைரவாக நடந்தாள். அவள் நைடயிலும் ேதாற்றத்திலும்
என்றுமில்லாத மிடககம கம்பீரமும் அன்று காணப்பட்டன. ொபான்னம்மாள்
ேபான பிறகு குமாரலிங்கம் சிறித ேநரம் சிநதைனயில ஆழ்ந்தான். அன்று
அதிகாைல ேநரத்தில் அங்ேக தான் வந்து உட்கார்ந்த ேபாது கண்ட கனவுக்
காட்சியில் நடந்தது ேபாலேவ ஏறக்குைறய இப்ேபாது உண்ைமயாக நடப்பைத
எண்ணி எண்ணி வியந்தான்.
சிறித ேநரத்துக்ொகல்லாம் யாேரா குடியானவர்கள் அந்தப் பக்கம் ொநருங்கி
வருவதாகத் ேதான்றேவ எழுந்து ொசனற சறறத தூூரத்தில் இடிந்து கிடந்த
அரண்மைனக்குள்ேள புகுந்தான். அங்கு எவ்வித ேநாக்கமும் இன்றி
அைலந்தான். மறபடயம அேத மொய உணர்ச்சி - அந்த இடங்களில் எல்லாம்
ஏற்ொகனேவ ஒரு தடைவ சஞசரிததிரபபத ேபான்ற உணர்ச்சி - அவைனக்
கவர்ந்தது.
அைத உதறித் தள்ளிவிட்டு ொவளியில் வந்து பாழைடந்த ேகாட்ைட
ொகாத்தளங்களிலும் அருகிேலயிருந்த காட்டுப் பிரேதசங்கைளயும் சறறி
அைலந்தான். அஸ்தமித்ததும் கைளப்பு ேமலிடட வந்தது. மறபடயம வஸந்த
மணடபததில உட்கார்ந்தான். அந்தக் ேகாட்ைடயிலும் அரண்மைனயிலும்
மறகொலததில யார் யார் வசித்தார்கேளா என்ொனன்ன ேபசினார்கேளா ஏேதது
ொசயதொரகேளொ என்ொறல்லாம் அவனுைடய உள்ளம் கற்பைன ொசயத
ொகாண்டிருந்தது.
பகலில் ொவகு ேநரம் தூூங்கியபடியால் இரவில் சீககிரம தூூக்கம் வராேதா என்று
மதலில ேதான்றியது. அந்த பயத்துக்குக் காரணமில்ைலொயன்று சறற
ேநரத்துக்ொகல்லாம் ொதரிந்தது. அவனுைடய கண்கள் சழனறன. நி த்திரா ேதவியின்
பூூப்ேபான்ற கரங்கள் அவனுைடய கண்ணிைமகைளத் தடவிக் ொகாடுக்கத்
ொதாடங்கின.
அச்சமயம் கிழக்குத் திக்கில் குன்று மகடடல ேமேல ொவள்ளி நிறத்து நிலவின்
ஒளி பரவிற்று. சிறித ேநரத்துக்ொகல்லாம் ஏறக்குைறய மழவடட வடிவமாயிருந்த
சநதிரன குன்றின் ேமேல வந்தது. பால் ேபான்ற நிலவு அந்தப் பைழய ேகாட்ைட
ொகாத்தளங்களின் ேமேல நன்றாய் விழுந்ததும் மறபடயம காைலயில் ேநர்ந்த அதிசய
அநுபவம் குமாரலிங்கத்துக்கு ஏற்பட்டது. பாழைடந்த ேகாட்ைட ொகாத்தளங்கள்
புதிய ேகாட்ைட ொகாத்தளங்கள் ஆயின.
இடிந்து கிடந்த அரண்மைன ேமல மசசககள உள்படப் புதிய வனப்புப் ொபற்றுத்
திகழ்ந்தன. வஸந்த மணடபமம புதிய ேதாற்றம் அைடந்தது. சறறிலம இருந்த
நந்தவனத்திலிருந்து புது மலரகளின நறுமணம் பரவி வந்து தைலையக்
கிறுகிறுக்கச் ொசயதத. குமாரலிங்கமும் மொறேனநதல இளவரசனாக மொறினொன.

8. ககககககக ககககககக
ொசனற அத்தியாயத்தின் இறுதியில் 'குமாரலிங்கம் மொறேனநதல இளவரசனாக
மொறினொன என்று குறிப்பிட்டிருந்ேதாம். உண்ைமயில் மொறேனநதல
மகொரொஜொவொக மொறினொன' என்று ொசொலலியிரகக ேவண்டும். அன்ைறய தினம்
பகலில் மொறேனநதல ேகாட்ைடயில் நடந்த துக்ககரமான சமபவஙகளின காரணமாக
இளவரசன் உலகநாதத் ேதவைன இனி நாம் 'மகொரொஜொ உலகநாதத்ேதவர்' என்று
அைழப்பது அவசியமாகிறது. மொைல எப்ேபாது வரும் மதியம எப்ேபாது உதயமாகும்
மொணிகக வல்லியின் பாத சலஙைக ஒலி எப்ேபாது ேகட்கும் என்று
உலகநாதத்ேதவர் பிற்பகல் எல்லாம் ஆவலுடன் காத்துக் ொகாண்டிருந்தார்.
கைடசியாக மொைலயம வந்தது. பின்னர் உலகநாதத் ேதவரின் ஆவல் நிமிஷத்துக்கு
நிமிஷம் அதிகமாகிக் ொகாண்டிருந்தது. ஒரு ேவைள தம்முைடய ஆவல்
பூூர்த்தியாகாமேலேய ேபாய்விடுேமா எதிர்பாராத தைட ஏேதனும் ேநர்ந்து
மொணிககவலலி வராமலிருந்து விடுவாேளா என்ற பயமும் அவருைடய மனததில
அடிக்கடி ேதான்றிக் ொகாண்டிருந்தது. ஆனால் அம்மாதிரி உலகநாதத் ேதவர்
ஏமாற்றமைடயும்படி ேநரிடவில்ைல. கீழ்த்திைசக் குன்றின் ேமல சநதிரன
ேதான்றிய சிறித ேநரத்துக்ொகல்லாம் அரண்மைனப் பக்கத்திலிருந்து ஒரு
ொபண்ணின் உருவம் வருவைத அவர் கண்டார்.
இளவரசி ொநருங்கி வர வர அவளுைடய நைடயிேல ஒரு வித்தியாசம் இருப்பது
ொதரிந்தது. மனேன அவளுைடய நைடயில் ேதான்றிய மிடககம கம்பீரமும்
இப்ேபாது இல்ைல. அது மடடநதொனொ வித்தியாசம் அன்று காைலயும்
மததியொனமம இளவரசி நடந்த ேபாொதல்லாம் அவளுைடய காற்சிலம்பு 'கலீர்
கலீர்' என்று சபதிததத. அந்த ஒலி இப்ேபாது ஏன் ேகட்கவில்ைல வஸந்த
மணடபததின குறட்டில் உட்கார்ந்திருந்த உலகநாதத் ேதவர் விைரந்து எழுந்து
இளவரசி மொணிககவலலிைய எதிர்ொகாண்டு அைழப்பதற்காகச் ொசனறொர.
ஏேதா ஒரு ொகட்ட ொசயதிையக ேகட்கப் ேபாகிேறாொமன்ற உள்ளுணர்ச்சி
அவருைடய ொநஞ்சில் அைலேமாதி எழுந்து மொரைப விம்மி ொவடிக்கச்
ொசயதத.மொைல ேநரத்தில் மடலவிழநத மணம விரித்த அழகிய மலரகள குலுங்கிய
புஷ்பச் ொசடகளகக மததியில மொணிககவலலியின மகமலைர
உலகநாதத்ேதவர் பார்த்தார். அவளுைடய விசாலமான கரிய விழிகள் இரண்டிலும்
இரண்டு கண்ணீர்த்துளிகள் ததும்பி நின்று ொவண்ணிலவின் ஒளியில்
நன்முத்துக்கைளப் ேபால் பிரகாசித்தன.
அைதக்கண்ட உலகநாதத்ேதவர் தம்முைடய உள்ளத்தில் உதித்த உற்பாத உணர்ச்சி
உண்ைமதான் என்று எண்ணமிட்டார். ஏேதா ஒரு ொகட்ட ொசயதி அதுவும்
தம்ைமப்பற்றிய ொகட்ட ொசயதி இளவரசியின் காதுக்கு எட்டியிருக்க ேவண்டும்
அதில் சநேதகமிலைல. இளவரசிைய மறபட சநதிதததம ஏேதேதா பரிகாசமாகப்
ேபசேவண்டுொமன்று உலகநாதத்ேதவர் ேயாசித்து ைவத்திருந்தார். அைவொயல்லாம்
இப்ேபாது மறநத ேபாயின. "உன் கண்களில் ஏன் கண்ணீர் ததும்புகிறது" என்று
ேகட்பதற்குக் கூூட அவருக்கு நா எழவில்ைல.
கனிந்த ேசொகததினொலம கண்ணீரினாலும் ொவண்ணிலாவின் ேமொகன
நிலவினாலும் பதின்மடங்கு அழகு ொபற்று விளங்கிய மொணிககவலலியின
மகதைதப பார்த்தது பார்த்த படிேய திைகத்துப்ேபாய் நின்றார். எனேவ
மொணிககவலலிதொன மதலில ேபசும்படியாக ேநர்ந்தது. நீண்ட
ொபருமூூச்சுகளுக்கும் விம்மல்களுக்குமிைடயில் ேசொைமைல இளவரசி " ஐயா
தாங்கள் இன்றிரவுஇந்தக் ேகாட்ைடைய விட்டுப் ேபாக மடயொத இங்ேகதான்
இருந்தாக ேவண்டும்" என்றாள்.
அவள் ொசொலல வந்த ொகட்ட ொசயதிைய இன்னும் ொசொலலவிலைல. என்று
ஊகித்துக் ொகாண்ட உலகநாதத்ேதவர் "இன்றிரவு இங்ேக நான் எப்படி இருக்க
மடயம இரவு ேநரத்தில் தப்பிச் ொசனறொலதொேன ொசலலலொம எனக்குத்
தைலக்குேமேல எத்தைனேயா ேவைல இருக்கிறேத" என்றார். "அொதல்லாம்
எனக்கும் ொதரிந்ததுதான். ஆனாலும் நீங்கள் இன்றிரவு ேபாக மடயொத.
இந்தக் ேகாட்ைடையச் சறறிலம உள்ள மைலகளிலம காடுகளிலும் இன்று
இரொவல்லாம் இருநூூறு வீரர்கள் ொதாண்ணூூறு நாய்களுடன் உங்கைளத் ேதடி
ேவட்ைடயாடப் ேபாகிறார்கள்" என்று இளவரசி ொசொனனதம அதுவைரயில்
பயொமன்பைதேய இன்னொதன்று அறியாத வீரர் உலகநாதத்ேதவரின் ொநஞ்சில்
பீதிப்பிசாசின் நீண்ட விரல் நகங்கள் ேதாண்டுவது ேபால் இருந்தது.
விைரவிேலேய அந்த உணர்ச்சிையச் சமொளிததக ொகாண்டு "ேதடினால்
ேதடட்டுேம; அவர்களிடம் நான் அகப்பட்டுக்ொகாள்ள மொடேடன. அப்படிேய
அகப்பட்டுக் ொகாண்டாலும் என்னதான் ொசயதவிடவொரகள சொவககப
பயப்படுகிறவன் நானல்ல" என்றார் ேதவர்.
"ஐயா தாங்கள் சொவகக பயப்படாதவர் என்பைத நன்கு அறிேவன். நானும்
சொவககப பயப்படவில்ைல. ஆனால் தங்கைள உயிேராடு பிடிக்க ேவண்டுொமன்று
தீர்மானித்திருக்கிறார்கள். தங்கைளப் பிடித்த பிறகு என்ன ொசயய உத்ேதசித்
திருக்கிறார்கள் என்பைத அறிந்தால் இப்படி அலட்சியமாகப் ேபசமாட்டீர்கள்"
என்று மொணிககவலலி ொசொனனேபொத அவளுைடய குரல் நடுங்கியது.
உலகநாதத்ேதவர் பரிகாசம் ொதானித்த குரலில் "என்ைன உயிேராடு பிடித்து
என்னதான் ொசயயப ேபாகிறார்களாம் பைழய காலத்துக் கைதகளில் ொசயதத ேபால்
பூூமியில் குழிொவட்டிப் புைதத்து யாைனயின் காலால் இடறச் ொசயயப
ேபாகிறார்கேளா" என்று ேகட்டார். "அப்படிச் ொசயதொல கூூடப் பாதகமில்ைல.
இன்னும் ொகாடுைமயான காரியம் ொசயயப ேபாகிறார்கள்.
அைதச் ொசொலலவதறேக என்னால் மடயவிலைல. அவ்வளவு பயங்கரமான
காரியம்" என்றாள் மொணிககவலலி. இவ்விதம் ொசொலலியேபொேத அவளுைடய
உடம்பு நடுங்குவைதயும் அவள் மகததிேல ேதான்றிய பயங்கரத்தின்
அறிகுறிையயும் பார்த்துவிட்டு உலகநாதத்ேதவர் பரிகாசத்ைதயும் அலட்சிய
பாவத்ைதயும் விட்டுவிடத் தீர்மானித்தார். "எந்தவிதப் பயங்கர தண்டைனயாக
இருந்தாலும் இருக்கட்டும் அதற்காக நீ இப்படி மனம கலங்க ேவண்டாம்.
எல்லாம் ேசொைலமைல மரகன சிததபபட தான் நடக்கும். இைதொயல்லாம்
உனக்கு யார் ொசொனனொரகள" என்று ேதவர் ேகட்டார்.
"அரண்மைன அந்தப்புரத்ைதத் ேதடி வந்து ேவறு யார் என்னிடம்
ொசொலலவொரகள என் தகப்பனார்தான் ொசொனனொர" என்று இளவரசி கூூறியேபாது
அவளுைடய கண்களிேலயிருந்து கண்ணீர் அருவி அருவியாகப் ொபருகிற்று.அந்தக்
காட்சியானது உலகநாதத் ேதவரின் உள்ளத்ைத உருக்கிவிட்டது.
தாம் இருந்த அபாயகரமான நிைலைமையக்கூூட அவர் மறநத இளவரசியின் மீத
இரக்கம் ொகாண்டார். அந்த இரக்க உணர்ச்சிேய அழியாத காதலுக்கு விைதயாக
உருக்ொகாண்டது.சடொடனற தம்முைடய தாய் தந்ைதயைரப் பற்றிய நிைனவு
அவருைடய உள்ளத்தில் உதித்தது. மொறேனநதல ேகாட்ைட பிடிப்பட்டேதா
என்னேவா தம்முைடய ொபற்ேறார்களின் கதி என்னவாயிற்ேறா தன் அருைமத்
தம்பிையப் பாவிகள் என்ன ொசயதொரகேளொ இளவரசியின் விம்மலும் கண்ணீரும்
நிற்கும் வைரயில் சிறித ொபாறுத்திருந்துவிட்டு "நீ கூூறியதிலிருந்து உன் தந்ைத
திரும்பி வந்துவிட்டார் என்று ொதரிகிறது. மொறேனநதல ேகாட்ைடப் பற்றி அவர்
ஏதும் ொசொலலவிலைலயொ என் தாய் தந்ைதயைரப் பற்றி ஒரு ொசயதியம
கூூறவில்ைலயா" என்று ேகட்டார்."ஐேயா இந்தப் பாவியின் வாயினால்
அைதொயல்லாம் எப்படிச் ொசொலலேவன" என்று கதறினாள் மொணிககவலலி.
தாம் எதிர்பார்த்த ொகட்ட ொசயதி இப்ேபாதுதான் வரப்ேபாகிறது என்பைத உணர்ந்த
மொறேனநதல மனனர "மொணிககவலலி எப்படிப்பட்ட ொகட்டொசய்தி ஆனாலும்
ொசொலல நான் எதற்கும் மனஙகலஙக மொடேடன. உண்ைமைய அறிந்து ொகாள்ள
என் மனம துடிக்கிறது" என்றார். "ஐயா தாங்கள் இப்ேபாது மொறேனநதல இளவரசர்
அல்ல. இன்று மதல தாங்கள்தான் மொறேனநதல மகொரொஜொ" என்று
மொணிககவலலி விம்மிக்ொகாண்ேட கூூறினாள்.
இளவரசி கூூறியதன் ொபாருள் இன்னொதன்று உலகநாதத்ேதவருக்கு விளங்கச்
சிறித ேநரம் பிடித்தது. விளங்கியவுடேன ேதவரின் தைலயில் ஒரு ொபரிய மைலேய
விழுந்தது ேபால் ஆயிற்று. ஏேதா ஒரு துயரச் ொசயதிைய அவர்
எதிர்பார்த்தவர்தான். என்றாலும் தந்ைத இறந்தார் என்னும் ொசயதி தனயைர ஓர்
ஆட்டம் ஆட்டிவிட்டது இதுவைரயில் நின்று ொகாண்ேட ேபசியவர் திடீொரன்று
உடல் ஓய்ந்து தைரயில் உட்கார்ந்தார். எவ்வளவு அடக்கப் பார்த்தும் மடயொமல
ேதம்பலும் விம்மலும் ொபாங்கி வந்தன.
இளவரசியும் அவர் அருகில் உட்கார்ந்து அவைரத் ேதற்றுவதற்கு மயனறொள.
அப்ேபாது அவ்விருவருைடய கண்ணீரும் கலந்து ஒன்றாகும்படி ேநர்ந்தது.
உலகநாதத்ேதவர் சீககிரததிேலேய தம்ைமத் ேதற்றிக் ொகாண்டார். ொகாஞ்சம்
ொகாஞ்சமாக இளவரசிையத் தூூண்டிக் ேகட்டு அவளுைடய தந்ைதயின் மலம
அவள் அறிந்த எல்லா விவரங்கைளயும் தாமும் நன்றாகத் ொதரிந்து ொகாண்டார்.

9. கககக ககககககககக
அன்று பிற்பகலில் அஸ்தமிக்க இன்னும் ஒரு ஜாமம் இருந்த ேபாது ேசொைலமைல
இளவரசி தன்னுைடய படுக்ைகயைற மஞசததில விரித்திருந்த பட்டு ொமதைதயில
படுத்து அப்படியும் இப்படியும் புரண்டு ொகாண்டிருந்தாள். சரியன எப்ேபாது
மைலவொயில விழுந்து ொதாைலயும் எப்ேபாது சநதிரன குன்றின் ேமேல
உதயமாகும் என்று அவளுைடய இதயம் ஏங்கித் துடித்துக் ொகாண்டிருந்தது.
இளம் பிராயம் மதல மொணிககவலலிைய எடுத்து வளர்த்து உயிருக்குயிராய்க்
காப்பாற்றி வந்த ொசவிலிததொய அப்ேபாது அங்கு வந்தாள்.
மொணிககவலலியின நிைலையப் பார்த்துவிட்டு "அம்மணி ஏதாவது உடம்புக்கு
வந்திருக்கிறதா மகம ஒரு மொதிரி பளபளொவன்று இருக்கிறேத கண்
சிவநதிரககிறேத" என்று ேகட்டாள். "ஆமாம் வீரம்மா உடம்பு சரியொகததொன
இல்ைல. அேதாடு மனமம சரியொக இல்ைல" என்றாள் இளவரசி. "உடம்பு
சரியிலலொ விட்டால் மகொரொஜொ வந்ததும் ைவத்தியைனக் கூூப்பிட்டுப் பார்க்கச்
ொசொலலலொம. ஆனால் மனததில என்ன வந்தது ஏதாவது கவைலயா கஷ்டமா
குைறயா குற்றமா மகொரொஜொ அப்படிொயல்லாம் உனக்கு ஒரு குைறயும்
ைவக்கவில்ைலேய கண்ணுக்குக் கண்ணாய் ைவத்து உன்ைனக் காப்பாற்றி
வருகிறாேர" என்று வீரம்மா ேகட்டாள்.
"அப்பா எனக்கு ஒரு குைறயும் ைவக்கவில்ைல தான். என்ைனப் பற்றிய கவைல
ஒன்றுமில்ைல. சறற மனனொல மொறேனநதல சணைடையப பற்றி ஞாபகம் வந்தது.
அதனால் வருத்தமாயிருக்கிறது" என்றாள் இளவரசி.
"லட்சணந்தான் ேபா மொறேனநதல சணைடககம உனக்கும் என்ன வந்தது
அைதப்பற்றி நீ ஏன் வருத்தப்பட ேவண்டும்" என்று ேகட்டாள் வீரம்மா. "ஏன்
என்று நீேய ேகட்கிறாேய மொறேனநதல மகொரொஜொ குடும்பத்ைதப்பற்றி நீதாேன
வருத்தப்பட்டாய் மொறேனநதல ேகாட்ைடைய நம்முைடய வீரர்களும்
ொவள்ைளக்காரர்களும் ேசரநத மறறைக ேபாட்டிருக்கிறார்களாேம மொறேனநதல
மகொரொஜொவககம அவருைடய குடும்பத்துக்கும் என்ன கதி ேநர்ந்தேதா என்று
நிைனத்தால் வருத்தமாயிருக்கிறது" என்றாள் மொணிககவலலி.
"அதற்காக நீயும் நானும் வருத்தப்பட்டு என்ன ொசயவத கண்ேண எல்லாம்
விதியின்படி நடக்கும். ஐந்தாறு வருஷத்துக்கு மனனொல இரண்டு வம்சத்தாரும்
எவ்வளேவா ஒற்றுைமயாயிருந்தார்கள். அக்கைரச் சீைமயிலிரநத தைலயிேல
கூூைடையக் கவிழ்த்துக் ொகாண்டு இந்த ொவள்ைளக்காரச் சொதியொர வந்த
பிறகுதான் இரண்டு வம்சங்களுக்கும் இப்படிப்பட்ட விேராதம் ஏற்பட்டது.
மனற மொதததகக மனனொேல கூூட என் தங்கச்சிையப் பார்க்க மொறேனநதல
ேபாயிருந்ேதன். அங்கு எல்லாரும் உலகநாதத்ேதவைரப்பற்றி எவ்வளவு
ொபருைமயாகப் ேபசிக் ொகாள்கிறார்கள் ொதரியுமா மனமதன மொதிரி லட்சணமாம்
குணத்திேல தங்கக் கம்பியாம் அவர் வாையத் திறந்து இரண்டு வார்த்ைதகள்
ேபசினால் பசி தீர்ந்துவிடுமாம்..." "ேபாதும் வீரம்மா ேபாதும் இப்படிொயல்லாம்
ேபசிப் ேபசித்தான் என் மனததில என்னொவல்லாம் ஆைசைய நீ கிளப்பி
விட்டுவிட்டாய் "
"அதற்ொகன்ன ொசயயலொம கண்ேண உலகொமல்லாம் ேதடினாலும்
உலகநாதத்ேதவைரப் ேபான்ற மொபபிளைள கிைடப்பது சிரமம.
அப்படிப்பட்டவருக்கு வாழ்க்ைகப்பட நீ ொகாடுத்து ைவக்கவில்ைல. இரண்டு
ராஜ்யங்களுக்கும் ராணியாகும் பாக்கியம் உனக்குக் கிைடக்கவில்ைல. ொவள்ளம்
தைலக்கு ேமல ேபாய்விட்டது. நான் ொசொனனைத எல்லாம் அடிேயாடு
மறநதவிட..." "ொசொலலவைதொயலலொம ொசொலலிவிடட 'மறநத ேபாய்விடு' என்று
ொசொனனொல எப்படி மறகக மடயம வீரம்மா அது ேபாகட்டும்; சணைட சமொசொரம
ஏதாவது உனக்குத் ொதரியுமா ொதரிந்தால் ொசொலல" என்று இளவரசி ேகட்டாள்.
"மொறேனநதல ேகாட்ைட இன்று காைலேய பிடிபட்டுவிட்டது என்று ொசொலலிக
ொகாள்கிறார்கள். பாவம் மொறேனநதல மகொரொஜொவம மகொரொணியம இரண்டு
ராஜகுமாரர்களும் என்ன கதி அைடந்தார்கேளா" என்று வீரம்மா ொசொலலிக
ொகாண்டிருந்தேபாது ேசொைலமைல மகொரொஜொவின பாதரட்ைசச் சததம சமீபததில
'கிறீச்' 'கிறீச்' என்று ேகட்டது. உடேன வீரம்மா தன் வாைய மட அதன்ேமல்
விரைல ைவத்து 'ேபசாேத' என்று சமிகைஞ காட்டிவிட்டு அங்கிருந்து ொசனறொள.
மகொரொஜொ அைறக்குள்ேள வந்ததும் இளவரசி எழுந்து நின்று வணங்கினாள்.
"மொணிககம ஏன் மகம ஒரு மொதிரி இருக்கிறது" என்று மகொரொஜொ ேகட்டார்.
மொணிககவலலி உள்ளுக்குள் பயத்துடேன "ஒன்றுமில்ைல அப்பா" என்று
ொசொனனொள. "ஒன்றுமில்ைலொயன்றால் மகம ஏன் வாடியிருக்கிறது வீரம்மா
எங்ேக அவள் உன்ைனச் சரியொகக கவனித்துக் ொகாள்வதில்ைலேபால்
இருக்கிறது" என்று ேகாபக் குரலில் மகொரொஜொ கூூறினார். "இல்ைல அப்பா
வீரம்மா எப்ேபாதும் என்னுடேன தான் இருக்கிறாள். சறற மன கூூட இங்ேக
இருந்தாள். நீங்கள் வரும் சததம ேகட்ட பிறகுதான் சைமயறகடடககச
ொசனறொள.
அப்பா மனேனொயலலொம நீங்கள் அடிக்கடி என்ைனப் பார்க்க வருவீர்கள்.
என்னுடன் ேபசிக்ொகாண்டிருப்பீர்கள். என்ைனக் கைத வாசிக்கச் ொசொலலிக
ேகட்பீர்கள். அங்ேக இங்ேக அைழத்துப் ேபாவீர்கள் இப்ேபாொதல்லாம் நீங்கள்
என்ைனப் பார்க்க வருவேத யில்ைல. வந்தாலும் நின்றபடிேய இரண்டு வார்த்ைத
ேபசிவிட்டுப் ேபாய்விடுகிறீர்கள்.
எனக்குப் ொபாழுேத ேபாகிறேத இல்ைல. அதனாேல தான் உடம்பும் ஒரு மொதிரி
இருக்கிறது" என்றாள் மொணிககவலலி. "ஆமாம் குழந்ைத நீ ொசொலவத
ொமயதொன. இப்ேபாது நான் எடுத்திருக்கும் காரியம் மடடம ஜயத்துடன்
மடயடடம; அப்புறம் மனேபொல அடிக்கடி இங்ேக வந்து உன்னுடன் ேபசிக்
ொகாண்டிருப்ேபன். உனக்குத் தகுந்த மொபபிளைள கூூடிய சீககிரம நான்
பார்த்தாக ேவண்டும். இந்தச் சணைட மடநத உடேன அதுதான் எனக்குக்
காரியம்" என்று மகொரொஜொ ொசொலலிவிடடப புன்னைக புரிந்தார்.
இளவரசி மகதைதச சளிததக ொகாண்டு "அதற்கு அவசரம் ஒன்றுமில்ைல அப்பா
உங்கைள விட்டுப் பிறிந்து எங்ேகயாவது ொதாைலதூூரத்துக்குப் ேபாவதற்கு
எனக்கு மனமிலைல. ஆனால் சணைட இன்னமும் மடயவிலைலயொ மொறேனநதல
ேகாட்ைட இன்று காைல பிடிபட்டுவிட்டொதன்று வீரம்மா ொசொனனொேள"
என்றாள். "ஆமாம் ேகாட்ைட பிடிபட்டு விட்டது. அந்த மைடயன மொறேனநதல
மகொரொஜொவம கைடசியில் தன்னந் தனியாக வாேளந்திச் சணைட ேபாட்டுச்
ொசதொதொழிநதொன.
ஆனால் நான் எந்தக் களவாடித் திருட்டுப் பயைலப் பிடிக்க ேவண்டும் என்று
எண்ணியிருந்ேதேனா அவன் பிடிபடவில்ைல. இரவுக்கிரேவ தப்பி ஓடிவிட்டான்.
ஆனாலும் எங்ேக ஓடிவிடப் ேபாகிறான் எப்படியும் அகப்பட்டுக் ொகாள்வான்
அவன் மடடம என் ைகயில் சிககமேபொத..." என்று ொசொலலிச ேசொைலமைல
மகொரொஜொ பற்கைள 'நற நற'ொவன்று கடித்தார். இளவரசி சகிகக மடயொத
மனேவதைன யைடந்தாள். அைத ொவளிக்காட்டிக் ொகாள்ள மடயொததனொல
ேவதைன அதிகமாயிற்று. ேபச்ைச மொறற விரும்பி "மகொரொணியம இரண்டாவது
பிள்ைளயும் என்ன ஆனார்கள்" என்று ேகட்டாள்.
"அவர்கள் இருவைரயும் ொவள்ைளக்காரத் தடியர்கள் ைகப்பற்றிக் ொகாண்டார்கள்.
அவர்கைளச் ொசனைனப பட்டணத்துக் ேகாட்ைடக்குப் பந்ேதாபஸ்துடன்
அனுப்பி ைவக்கப் ேபாகிறார்களாம் இல்லாவிட்டால் அங்ேகயிருக்கும் ொபரிய துைர
ேகாபித்துக் ொகாள்வாராம் அவர்கைள மடடம என்னிடம் ஒப்பைடத்திருந்தால்
இந்தத் திருட்டுப் பயல் உலகநாதத்ேதவன் எங்ேக ேபானான் என்பைத அவர்கள்
வாய்ொமாழியாகேவ கறந்திருப்ேபன்.
இப்ேபாது தான் என்ன அவன் ேநற்று இரவு நமது ேகாட்ைடக்கு அருகாைமயில்
வந்தவைரக்கும் தைடயம் கிைடத்திருக்கிறது. நமது ேகாட்ைடையச் சறறியளள
காடு மைலகளிேல தான் அவன் ஒளிந்திருக்க ேவண்டும். இன்று இரவு
இருநூூறு ஆட்கள் ொதாண்ணூூறு நாய்களுடன் அவைன ேவட்ைடயாடப்
ேபாகிறார்கள். அவன் எப்படித் தப்புவான் என்று பார்க்கலாம்" இவ்விதம் ொசொலலி
மகொரொஜொ "ஹா ஹா ஹா" என்று சிரிததத ேபய்களின் சிரிபைபபேபொல பயங்கரமாக
ஒலித்தது.
மொணிககவலலியின உள்ளத்ைத அரித்துக் ொகாண்டிருந்த ேவதைன கவைல
இவற்றுடன் இப்ேபாது ஆவலும் பரபரப்பும் ேசரநத ொகாண்டன. "மொறேனநதல
இளவரசர் அகப்பட்டால் அவைர நீங்கள் என்ன ொசயவீரகள அப்பா" என்று
ேகட்டாள். "நல்ல ேகள்வி ேகட்டாய் மொணிககம நல்ல ேகள்வி அைதப் பற்றித்தான்
நானும் ேயாசித்துக் ொகாண்டிருந்ேதன். ேயாசித்து ஒரு மடவம ொசயத விட்ேடன்.
அவைன நமது ேகாட்ைட வாசலுக்கு அப்பாலுள்ள ஆலமரத்தின் கிைளயில்
தூூக்குப் ேபாடப் ேபாகிேறன். தூூக்கில் மொடடயவடேன அவன் ொசதத
விடுவான். ஆனாலும் அவன் உடைல மரககிைளயிலிரநத இறக்க மொடேடன.
அங்ேகேய அவன் ொதாங்கிக் ொகாண்டிருப்பான். கழுகும் காக்ைகயும் அவன்
சைதையக ொகாத்தித் தின்றபிறகு எலும்புக்கூூட்ைடக் கூூட எடுக்க
மொடேடன ேசொைலமைல மகொரொஜொைவ அவமதித்தவனுைடய கதி என்ன ஆகும்
என்பைத உலகம் எல்லாம் அறியும்படி அவனுைடய எலும்புக்கூூடு ஒரு
வருஷமாவது நமது ேகாட்ைட வாசலில் ொதாங்க ேவண்டும்" என்றார் மகொரொஜொ.
ொசொலலமடயொத பயங்கரத்ைதயும் அருவருப்ைபயும் அைடந்த மொணிககவலலி
கம்மிய குரலில் "அப்பா இது என்ன ேகாரமான ேபச்சு" என்றாள். "ேபச்சு இல்ைல
மொணிககம ொவறும் ேபச்சு இல்ைல நான் ொசொனனபடேய ொசயகிேறேன
இல்ைலயா என்று பார்த்துக் ொகாண்டிரு இேதா நான் ேபாய் இராத்திரி ேவட்ைடக்கு
ஆயத்தம் ொசயய ேவண்டும்.
நீ உன் உடம்ைபக் கவனமாகப் பார்த்துக்ொகாள். வீரம்மா உன்ைனச் சரியொகக
கவனித்துக் ொகாள்ளாவிட்டால் அந்தக் கழுைதையக் கழுத்ைதப் பிடித்துத்
தள்ளிவிட்டு ேவொறாருத்திைய ைவக்கிேறன் ொதரிகிறதா" என்று ொசொலலிவிடடச
ேசொைலமைல மகொரொஜொ மறபடயம பாதரட்ைச 'கிறீச்' 'கிறீச்' என்று சபதிகக
ொவளிேயறினார். மகொரொஜொ ேபானபிறகு இளவரசி சிறித ேநரம் பிரைம பிடித்தவள்
ேபால் உட்கார்ந்திருந்தாள். ொகாஞ்சங் ொகாஞ்சமாகப் பிரைம நீங்கிப் புத்தி
ொதளிவைடந்தது.
இன்று மதல மொறேனநதல மகொரொஜொவொகி விட்ட உலகநாதத் ேதவருக்கு
ேநர்ந்துள்ள ொபரிய அபாயத்ைத நிைனக்க நிைனக்க அவைர அந்த அபாயத்திலிருந்து
எப்படியாவது தப்புவிக்க ேவண்டும் என்பதில் அவளுைடய உறுதி
வலுவைடந்தது. அன்று காைலயிேலேய அவளுைடய உள்ளத்தில் உதித்திருந்த
காதல் ொவறி வளர்ந்து மதிரநதத.
ேயாசித்து ேயாசித்துப் பார்த்து உலகநாதத் ேதவைரக் காப்பாற்ற ஒேர ஒரு வழிதான்
உண்டு என்பைத அவள் உணர்ந்தாள். அவைரச் சில நாள் வைரயில்
ேகாட்ைடக்குள்ேளேய இருக்கும்படி ொசயதொக ேவண்டும். தந்ைதயின் ேகாபம்
சிறித தணிந்தபிறகு அவருக்குத் தன்னிடம் உள்ள அன்ைபப் பயன்படுத்தி
அவருைடய பழிவாங்கும் உத்ேதசத்ைதக் ைகவிடச் ொசயய ேவண்டும். இந்த
வழிையத் தவிர ேவறு வழி கிைடயாது என்று இளவரசி உறுதி ொசயத ொகாண்டாள்.
பிறகு மனைனவிட அதிக ஆவலுடன் அவள் இரைவ எதிர்பார்த்துக்
ொகாண்டிருந்தாள்.

10. ககககககக ககககககக

ொகாஞ்சம் ொகாஞ்சமாக மொணிககவலலியிடமிரநத மன அத்தியாயத்தில் கூூறிய
விவரங்கைளொயல்லாம் மகொரொஜொ உலகநாதத்ேதவர் ேகட்டுத் ொதரிந்து ொகாண்டார்.
சிறித ேநரம் சிநதைனயில ஆழ்ந்து சமமொ இருந்த பிறகு இளவரசிைய ஏறிட்டுப்
பார்த்து "உன் தந்ைத என்ைனப் பற்றி என்ன எண்ணியிருக்கிறார் என் ேபரில்
எவ்வளவு வன்மம் ைவத்திருக்கிறார் என்று ொதரிந்திருந்தும் என்ைன இங்ேக
இருக்க ேவண்டுொமன்று ொசொலலகிறொயொ" என்று ேகட்டார்.
"மககியமொக அதனாேலதான் உங்கைள இங்ேகேய இருக்கச் ொசொலலகிேறன.
இந்தக் ேகாட்ைடயில் இருந்தால்தான் நீங்கள் உயிர் தப்பிப் பிைழக்கலாம்"
என்றாள் இளவரசி மொணிககவலலி. "எப்படியாவது உயிர் தப்பிப் பிைழத்தால்
ேபாதும் என்று ஆைசப்படுகிறவன் என்பதாக என்ைன நீ நிைனக்கிறாயா மறவர
குலத்தில் இதற்குமுன் எத்தைனேயா வீராதி வீரர்கள் இருந்திருக்கிறார்கள்.
மதைரச சிமமொசனததில அமர்ந்து குமரிமுைன மதல இயமமைல வைரயில் வீர
பாண்டிய மனனரகள அரசு புரிந்து மறவர குலத்துக்கு என்றும் அழியாத
புகைழத் தந்திருக்கிறார்கள். அவர்கைளொயல்லாம் ேபான்ற மகொவீரன என்பதாக
என்ைன நான் ொசொலலிக ொகாள்ளவில்ைல. ஆயினும் உயிருக்குப் பயந்து ஒளிந்து
ொகாள்ளக்கூூடிய அவ்வளவு ேகவலமான ேகாைழ அல்ல நான். வீர மறவர
குலத்துக்கும் புராதன மொறேனநதல வம்சத்துக்கும் அப்படிப்பட்ட
களங்கத்ைத நான் உண்டாக்கக்கூூடியவன் அல்ல..."
உலகநாதத்ேதவர் ேமேல ேபசிக்ொகாண்டு ேபாவதற்கு மனனொல ேசொைலமைல
இளவரசி குறுக்கிட்டு "ஐயா அேதா குன்றின்ேமல் ொதரியும் சநதிரன சொடசியொகச
ொசொலலகிேறன; தங்கைள உயிருக்குப் பயந்தவர் என்ேறா வீரமில்லாத ேகாைழ
என்ேறா நான் ஒரு கணமும் நிைனக்கவில்ைல. எனக்கு உயிர்ப்பிச்ைச
அளியுங்கள் என்றுதான் தங்கைள ேவண்டிக் ொகாள்கிேறன்.
தங்களுக்கு ஏதாவது அபாயம் ேநர்ந்தது என்று ொதரிந்தால் அதற்குப்பிறகு
என்னால் ஒரு நிமிஷமும் உயிர் ைவத்துக் ொகாண்டிருக்க மடயொத. அப்படி
இன்ைறக்ேக நீங்கள் கட்டாயம் ேபாகத்தான் ேவண்டுொமன்றால் என்ைனயும்
தங்களுடன் அவசியம் அைழத்துக் ொகாண்டு ேபாக ேவண்டும். தங்களுக்கு
ஆகிறது எனக்கும் ஆகட்டும்" என்றாள். அப்ேபாது உலகநாதத் ேதவருக்கும்
பூூமி தம்முைடய காலின் கீழிருந்து நழுவிச் ொசனறவிடடத ேபாலவும் தாம்
அந்தரத்தில் மிதபபத ேபாலவும் ேதான்றியது. தம்முைடய காதில் விழுந்த
வார்த்ைதகள் தாம் உண்ைமயாகக் ேகட்டைவதானா அவற்ைறச் ொசொனனத இேதா
தம் எதிரில் இருக்கும் திவ்ய ொசௌநதரியவதியின ொசவவிதழதொனொ என்ற
சநேதகததினொல அவருைடய தைல சழனறத.
சறறப ொபாறுத்து "நீ ொசொனனைத இன்ொனாரு தடைவ ொசொலல என் ொசவிகள
ேகட்டைத என்னால் நம்பமுடிய வில்ைல" என்றார் மொறேனநதல மனனர. "ஏன்
நம்பமுடியவில்ைல - நிஜந்தான்; நம்ப மடயொததொன. என் தகப்பனாைரப் பற்றி
நாேன அவ்வளவு ொசொனனபிறக அவருைடய மகைள நம்புங்கள் என்றால் எப்படி
நம்ப மடயம என் வார்த்ைதயில் உங்களுக்கு நம்பிக்ைக உண்டாகாதுதான்.
எந்தச் சமயததில என்ன துேராகம் ொசயதவிடேவேனொ என்று சநேதகபபடவதம
இயல்புதான்.
அப்படியானால் உங்கள் இடுப்பில் ொசரகியிரககம கத்திைய எடுத்து என்
ொநஞ்சில் ொசலததி ஒேரயடியாக என்ைனக் ொகான்றுவிட்டுப் ேபாய்விடுங்கள்
அதன் பிறகாவது என்னிடம் உங்களுக்கு நம்பிக்ைக பிறக்குமல்லவா அதுேவ
எனக்குப் ேபாதும்" அடிக்கடி ேதம்பிக்ொகாண்ேட ேமறகணடவொற ேபசிவந்த
மொணிககவலலிைய இைடயில் தடுத்து நிறுத்த உலகநாதத்ேதவரால் மடயவிலைல.
அவளாகப் ேபச்ைச நிறுத்தி விட்டுக் கண்ணீைர மைறபபதறகொக ேவறுபக்கம்
பார்த்த பிறகுதான் அவரால் ேபச மடநதத.
"இளவரசி என்ன வார்த்ைத ேபசுகிறாய் உன்னிடம் எனக்கு
நம்பிக்ைகயில்ைலொயன்று நான் ொசொலலேவயிலைலேய நீ கூூறிய விஷயம்
அவ்வளவு அதிசயமாக இருந்தபடியால் 'என்னுைடய காைத என்னால் நம்ப
மடயவிலைல' என்றுதாேன ொசொனேனன என்கண்ேண இேதா பார்" என்று
கூூறியவண்ணம் பூூைஜக்குரிய புஷ்பத்ைத ஒரு பக்தன் பூூச்ொசடியிலிருந்து
எவ்வளவு ொமனைமயொகத ொதாட்டுப் பறிப்பாேனா அவ்வளவு ொமனைமயொக
உலகநாதத்ேதவர் இளவரசியின் ேமொவொையப பற்றி அவள் மகதைதத தம்பக்கம்
திருப்பிக் ொகாண்டார்.
"இன்ொனாரு தடைவ ொசொல உன்ைனப் ொபற்று வளர்த்து எவ்வளேவா அருைமயாகக்
காப்பாற்றி வரும் தகப்பனாைரயும் இந்தப் ொபரிய அரண்மைனையயும் இதிலுள்ள
சகல சமபததககைளயம சகேபொகஙகைளயம விட்டுவிட்டு இன்று
காைலயிேலதான் மதன மதலொகப பார்த்த ஓர் அநாைதேயாடு புறப்பட்டு
வருகிேறன் என்றா ொசொலகிறொய" என்றார்.
"ஆமாம்; அப்படித்தான் ொசொலகிேறன. ஒரு ேவைள எனக்குப் ைபத்தியந்தான்
பிடித்துவிட்டேதா என்னேமா இன்று காைலயிேலதான் உங்கைள நான் மதன
மதலொகப பார்த்திருந்தாலும் எத்தைனேயா காலமாக உங்கைளப் பார்த்துப் ேபசிப்
பழகியது ேபாலிருக்கிறது. உங்கைள விட்டு ஒரு நிமிஷமும் என்னால் பிறிந்திருக்க
மடயொத என்று ேதான்றுகிறது.
உங்களுக்கு ேவண்டியவர்கள் எல்ேலாரும் எனக்கும் ேவண்டியவர்கள்;
உங்களுைடய விேராதிகள் எல்லாரும் எனக்கும் விேராதிகள் என்பதாகவும்
ேதான்றுகிறது. இன்று சொயஙகொலததிலிரநத என்னுைடய தகப்பனாரின்
ேமேலேய ேகாபமாயிருக்கிறது" "இளவரசி ேவண்டாம் இந்த மொதிரி ொதய்வீகமான
அன்ைபப் ொபறுவதற்கு நான் எந்த விதத்திலும் தகுதியுைடயவனல்ல. எவ்வளேவா
கஷ்டப்பட ேவண்டியவன் நான்; துன்பமும் துயரமும் அநுபவிப்பதற்காகேவ
பிறந்திருக்கும் துரதிருஷ்டசாலி. கட்டத்துணியில்லாத ஆண்டிப் பரேதசிையப்
பார்த்து 'உனக்கு சொமரொஜய பட்டாபிேஷகம் ொசயத ைவக்கிேறன்' என்று
ொசொனனொல அது தகுதியாயிருக்குமா கடவுளுக்குத்தான் ொபாறுக்குமா "
"கடவுளுக்குப் ொபாறுக்காது என்று ஏன் ொசொலலகிறீரகள ஆண்டவனுைடய
சிததம நம் இருவைரயும் ஒன்று ேசரகக ேவண்டும் என்று இருந்திராவிட்டால்
இந்த மொதிரிொயலலொம நடந்திருக்குமா உங்களுக்கு ஏன் எதிரியின்
ேகாட்ைடக்குள்ேள ஒளிந்து ொகாள்ள ேவண்டுொமன்று ேதான்றுகிறது நான்
எதற்காக இராத்திரிொயல்லாம் தூூக்கம் பிடிக்காமல் புரண்டு ொகாண்டிருந்து
விட்டு அதிகாைல ேநரத்தில் ேதாட்டத்தில் பூூப்பறிப்பதற்காக வருகிேறன்
ேசொைலமைல மரகனைடய சிததததினொேலேய இவ்விதொமல்லாம் நடந்திருக்க
ேவண்டும்.
ஆண்டவனுைடய சிததததகக விேராதமாகத் தாங்கள் தான் ேபசுகிறீர்கள்"
"இளவரசி நீ என்னதான் ொசொனனொலம சரி; எப்படித்தான் வாதாடினாலும் சரி;
பயங்கரமான அபாயங்கள் நிைறந்த மகொசமததிரததில குதிக்கப்ேபாகும் நான்
கள்ளங் கபடமற்ற ஒரு ொபண்ைணயும் என்ேனாடு இழுத்துக் ொகாண்டு குதிக்க
மொடேடன. அத்தைகய கல் ொநஞ்சமுைடய கிராதகன் அல்ல நான்"
"அப்படியானால் நான் ொசொலவைதக ேகளுங்கள். இங்ேகேய இன்னும் சில நாள்
தங்கியிருங்கள். உங்களுக்கும் அபாயம் ஏற்படாது; எனக்கும் கஷ்டம் இல்ைல."
"அது எப்படி மொணிககவலலி உன் தகப்பனார் என்ைன அவ்வளவு
ொகாடுைமயாகத் தண்டிக்க எண்ணி இருக்கும்ேபாது இந்தக் ேகாட்ைடக்குள்ேள
நான் தங்கியிருப்பது எப்படிப் பத்திரமாகும் இங்ேக இருப்பதுதான் எனக்கு
ொராம்பவும் அபாயம் என்பது உனக்குத் ொதரியவில்ைலயா" இைதக் ேகட்ட
மொணிககவலலி உலகநாதத் ேதவைரக் கம்பீரமாக ஏறிட்டுப் பார்த்துக்
கூூறினாள்: "ஐயா என் தகப்பனார் மிகவம ொபால்லாதவர்தான்; மரகக குணம்
உள்ளவர்தான். உங்களிடம் அவர் அளவில்லாத ேகாபம் ொகாண்டிருப்பது
உண்ைமேய.
ஆனாலும் அவருக்கு என்னிடம் மிகக அன்பு உண்டு. அவருைடய ஏக புதல்வி
நான் தாயில்லாப் ொபண். என்ைன அவருைடய கண்ணுக்குள் இருக்கும் மணி
என்று கருதிக் காப்பாற்றி வருகிறார். அவர் ேகாப ொவறியில் இருக்கும்ேபாது
அவருடன் ேபசுவதில் பிரேயாஜனம் ஒன்றும் இல்ைல. ஆனால் ொகாஞ்சம் சொநதம
அைடந்திருக்கும் சமயம பார்த்துப் ேபசி அவருைடய மனதைத மொறறி விடலாம்
என்ற நம்பிக்ைக எனக்கு இருக்கிறது. இத்தைன காலமும் நான் ேகட்டைத அவர்
'இல்ைல' என்று ொசொனனதிலைல. உங்கள் விஷயத்திலும் அவருைடய மனதைத
மொறற என்னால் மடயம. நிச்சயமாக மடயம என்ற ைதரியம் எனக்கு இருக்கிறது.
அதற்கு நீங்கள் மடடம உதவி ொசயய ேவண்டும். நான் ொசொலகிற வைரயில்
இங்ேகேய இருக்க ேவண்டும்."
"நீ ொசொலலகிறபட இங்ேகேய இருப்பதற்கு நான் இஷ்டப்பட்டாலும் அது
எப்படிச் சொததியம இந்த அரண்மைனத் ேதாட்டத்தில் நான் ஒருவர் கண்ணிலும்
படாமல் காலங்கழிக்க மடயமொ ேதாட்டக்காரர்கள் ேவைலக்காரர்கள்
வரமாட்டார்களா ேவைளக்கு ேவைள நீ எனக்கு சொபபொட ொகாண்டுவந்து
ேபாட்டுக் ொகாண்டிருக்க மடயமொ திடீொரன்று என்றாவது ஒருநாள் உன்
தகப்பனார் இங்ேக வந்து என்ைனப் பார்த்து விட்டால் அல்லது நீயும் நானும்
ேபசிக் ொகாண்டிருப்பைதக் கவனித்து விட்டால் எவ்வளவு விபரீதமாக மடயம
இளவரசி ொகாஞ்சம் ேயாசித்துப் பார் உனக்கும் கஷ்டத்ைத உண்டாக்கிக்
ொகாண்டு என்ைனயும் வீணான ஆபத்துக்கு உள்ளாக்காேத..." என்று
உலகநாதத்ேதவர் ொசொலலி வந்தேபாது இளவரசி குறுக்கிட்டுப் ேபசினாள்:
"நான் எல்லாவற்ைறயும் மிக நன்றாக ேயாசித்து விட்டுத்தான் ொசொலலகிேறன.
தங்களுைடய பத்திரத்ைதப் பற்றித் தாங்கள் கவைலப்பட ேவண்டாம். இந்தப் ொபரிய
அரண்மைனக்குப் பின்னால் 'சினன நாச்சியார் அரண்மைன' என்று ஒரு கட்டிடம்
இருக்கிறது. அது ொவகு காலமாகப் பூூட்டிக் கிடக்கிறது. எங்கள் வம்சத்தில்
நூூறு வருஷத்துக்கு மனனொல அரசாண்ட மகொரொஜொ - என் பட்டனாருக்குப்
பாட்டனார் - தம்முைடய சினன ராணியின் ேபரில் ஏேதா சநேதகபபடட அந்த
அரண்மைனயில் அவைளத் தனியாகப் பூூட்டி ைவத்திருந்தாராம்.
அதற்குப் பிறகு அங்ேக யாரும் வசித்தது கிைடயாதாம். அந்த அரண்மைனயின்
சொவி என்னிடம் இருக்கிறது. தாங்கள் அங்ேக பத்திரமாக இருக்கலாம். அப்பா
ேகாட்ைடயில் இல்லாத நாட்களில் இருட்டிய பிறகு நாம் சநதிககலொம. என்னுைடய
ொசவிலித தாய் வீரம்மா எனக்காக உயிைரக் ொகாடுக்கக்கூூடியவள்; உங்களிடமும்
அவளுக்கு ொராம்ப மரியொைத உண்டு. உங்கைளப் பற்றி இந்திரன் சநதிரன
என்ொறல்லாம் என்னிடம் புகழ்ந்து ேபசியிருக்கிறாள். அவள் மலமொகத
தங்களுக்குச் சொபபொட அனுப்புகிேறன். அந்த ஏற்பாட்ைடொயல்லாம் என்னிடம்
விட்டு விடுங்கள். நான் ொசொலலகிறபட ொகாஞ்ச காலம் இங்ேக இருப்பதாக மடடம
தாங்கள் ஒப்புக் ொகாள்ளுங்கள்..."
இப்படி இளவரசி ொசொலலிக ொகாண்டிருந்தேபாது ேகாட்ைட மதிலகக அப்பால்
ேவட்ைட நாய்கள் உறுமுகின்ற சததம ேகட்டது. அைதத் ொதாடர்ந்து நாய்கள்
குைரக்கும் சததமம ேகட்டது. இளவரசி சடொடனற உலகநாதத் ேதவரின் இரண்டு
கரங்கைளயும் ொகட்டியாகப் பற்றிக் ொகாண்டாள். அவளுைடய உடம்ொபல்லாம்
அப்ேபாது நடுங்கியைத உலகநாதத்ேதவர் உணர்ந்தார்.
அவளுைடய மொரப 'படபட'ொவன்று அடித்துக்ொகாண்ட சததஙகடத ேதவரின்
காதில் இேலசாகக் ேகட்டது. "அேதா நாய் குைரக்கிறேத; அந்த இடத்திற்குச்
சமீபமொகததொேன தாங்கள் ேகாட்ைட மதிைலத தாண்டிக் குதித்தீர்கள்" என்று
மொணிககவலலி நடுக்கத்துடன் ேகட்டதற்கு உலகநாதத்ேதவர் "ஆமாம்" என்று
கம்மிய குரலில் விைடயளித்தார். ேவட்ைட நாய்கள் ேமலம குைரத்தன. அவற்ைற
யாேரா அதட்டி உசுப்பிய சததமம அவர்களுக்குக் ேகட்டது.
மொணிககவலலி மனைனவிடக ொகட்டியாக உலகநாதத்ேதவரின் ைககைளப்
பிடித்துக் ொகாண்டு கண்ணீர் ததும்பிய கண்களால் அவைரப் பார்த்து "ஐயா
தங்கைள ொராம்பவும் ொகஞ்சிக் ேகட்டுக் ொகாள்கிேறன். தங்களுைடய ஜன்ம
விேராதியின் மகளொயிரநதொலம இன்ைறக்கு ஒருநாள் மடடமொவத என்ைன
நம்புங்கள். இன்று இராத்திரி நீங்கள் ொவளிேய ேபாகேவண்டாம்" என்று கல்லும்
கைரயும் குரலில் ேகட்டுக் ொகாண்டாள்.
ஏற்கனேவ உள்ளம் கனிந்து ஊனும் உருகிப் ேபாயிருந்த மொறேனநதல மகொரொஜொ
ேமறபட ேவண்டுேகாைளக் ேகட்டதும் "இன்று ஒருநாள் மடடமலல; இனி
என்ைறக்குேம உன் விருப்பந்தான் எனக்குக் கட்டைள. நீ என் ஜன்ம
விேராதியின் மகள அல்ல; அன்பினால் என்ைன அடிைம ொகாண்ட அரசி; 'ேபாகலாம்'
என்று நீ ொசொலலகிற வைரயில் நான் இங்கிருந்து ேபாகவில்ைல" என்றார். இைதக்
ேகட்ட மொணிககவலலி உணர்ச்சி மிகதியொல நிைனைவ இழந்து மொறேனநதல
அரசரின் மடயில சொயநதொள

11. ககககககககக கககக

மறநொள காைலயில் குமாரலிங்கம் உறக்கம் நீங்கிக் கண்விழித்து எழுந்தேபாது
சரியன உதயமாகி மைலகக ேமேல ொவகுதூூரம் வந்திருப்பைதப் பார்த்தான்.
'அப்பா இவ்வளவு ேநரமா தூூங்கிவிட்ேடா ம பல தினங்கள் தூூக்கமில்லாமல்
அைலந்ததற்குப் பதிலாக இப்ேபாது வட்டி ேசரததத தூூங்குகிேறாம் ேபால்
இருக்கிறது' என்று எண்ணித் தனக்குத்தாேன நைகத்துக் ொகாண்டான்.
சறறமறறம பார்த்துத் தான்படுத்திருந்த இடத்ைதக் கவனித்ததும் அவனுைடய
நைகப்புத் தைடபட்டது. மதலநொள காைலயில் தான் படுத்துத் தூூங்கிய வஸந்த
மணடபம அல்லஅது என்பைதயும் அந்தப் பைழய ேகாட்ைடக்குள்ேள
இடிந்துகிடந்த பல பாழுங் கட்டிடங்களில் ஒன்றின் ேமலமசசததளம அது
என்றும் ொதரிந்து ொகாண்டதும் அவனுக்கு ஒேர வியப்பும் திைகப்புமாய்ப்
ேபாய்விட்டது. ேநற்றிரவுதான் இந்தக் கட்டிடத்துக்கு வந்து ேமலதளததில ஏறிப்
படுத்துக்ொகாண்டதாகேவ அவனுக்கு ஞாபகம் வரவில்ைல. உறக்கக்
கலக்கத்ேதாடு அங்குமிங்கும் அைலந்து ொகாண்டிருக்ைகயில் தற்ொசயலாக
இங்ேக வந்ததும் படுத்துத் தூூங்கிப் ேபாயிருக்க ேவண்டும்
இது என்ன கட்டிடமாயிருக்கும் ஒரு ேவைள... ஆகா சநேதகம என்ன 'சினன
நாச்சியார் அரண்மைன' என்பது இதுவாகத்தான் இருக்க ேவண்டும் பிறகு
ஒவ்ொவான்றாக இரவில் கனவிேல கண்ட நிகழ்ச்சிகள் ேகட்ட சமபொஷைணகள
எல்லாம் குமுறிக் ொகாண்டு ஞாபகம் வந்தன.
உண்ைமயில் அவ்வளவும் கனவுதானா கனவு என்றால் அநுபவங்கள் எல்லாம்
அவ்வளவு உண்ைமேபாலத் ேதான்றுமா ஒேரநாள் இரவில் பத்துப் பதிைனந்து
தினங்களின் நிகழ்ச்சிகைள உண்ைமேபால் உணர்ந்து அநுபவிக்க மடயமொ அந்த
அநுபவங்களும் பத்துப் பதிைனந்து வருஷங்களில் நீடித்த அநுபவங்கைளப்
ேபால் உள்ளத்தில் பதிய மடயமொ இந்தப் பாழுங் ேகாட்ைடயில் ஏேதா மொயமநதிரம
இருக்கிறது ொபான்னம்மாள் ொசொனனபட ேமொகினிபபிசொச இல்லாவிட்டால் ேவறு
ஏேதா ஒரு மொயபபிசொேசொ பில்லிசூூனியேமா கட்டாயம் இங்ேக இருக்கிறது.
ேசரநதொறேபொல சிலநொள இங்ேக இருந்தால் மனஷனககப ைபத்தியம்
பிடித்தாலும் பிடித்துவிடலாம் உடேன இங்கிருந்து நைடையக்
கட்டேவண்டியதுதான்...
ொபான்னம்மாைள மறபடயம பார்க்காமேல ேபாய்விடுகிறதா அழகுதான்
ொபான்னம்மாளாவது கண்ணம்மாளாவது ஐந்தாம்வகுப்புக் கூூடப்
பூூர்த்தியாகப் படிக்காத பட்டிக்காட்டுப் ொபண்ணுக்கும் காேலஜுப்
படிப்ைபொயல்லாம் கைரத்துக் குடித்த ேதசபக்த வீரனுக்கும் என்ன சிேநகம
என்ன உறவு ஏற்படக்கூூடும்.
இந்தப் பாழுங்ேகாட்ைடயிலுள்ள ஏேதா ஒரு மொயசகதியினொலதொன
ொபான்னம்மாைளப் பற்றிய நிைனேவ தன்மனத்தில் உண்டாகிறது. உடேன
இங்கிருந்து புறப்பட ேவண்டியதுதான் ேவறு எங்ேக ேபானாலும் பாதகமில்ைல.
இங்ேக ஒருநிமிஷங்கூூட இருக்கக்கூூடாது இவ்வாறு தீர்மானித்துக்ொகாண்டு
அந்தப் பைழய மொளிைக மசசிலிரநத கீேழ குதித்து இறங்கி
ஒற்ைறயடிப்பாைதைய ேநாக்கிக் குமாரலிங்கம் நடந்தான்.
திடீொரன்று நாய் குைரக்கும் சததம ேகட்டது குமாரலிங்கத்தின் நாவும்
ொதாண்ைடயும் ஒரு ொநாடியில் வறண்டு விட்டன. அப்படிப்பட்ட பயங்கர பீதி
அவைனப் பற்றிக் ொகாண்டது. காரணம் என்னொவன்று ேயாசித்துப் பார்த்தால்
நம்பமுடியாத அசட்டுக் காரணந்தான் இரவில் கனவிேல ேகட்ட ேவட்ைடநாயின்
குைரப்புச் சதததைத அது அவனுக்கு நிைனவூூட்டியதுதான்.
காரணம் எதுவாயிருந்தாலும் மனததில ேதான்றிய பீதி என்னேவா
உண்ைமயாயிருந்தது. சடொடனற பக்கத்திலிருந்த இடிந்த பாழுஞ்சுவர்
ஒன்றுக்குப் பின்னால் மைறநதநினற ஒற்ைறயடிப் பாைதயில் யார் வருகிறார்கள்
என்று கவனித்தான். அவன் மைறநத நின்றதும் கவனித்ததும் வீண்
ேபாகவில்ைல. சில நிமிஷத்துக்ொகல்லாம் ைகயில் தடியுடன் ஒருமனிதன்
மனனொலவர அவைனத் ொதாடர்ந்து ஒரு நாய் வந்தது. நாய் என்றால் ொதருவில்
திரியும் சொமொனய நாய் அல்ல; பிரமாண்டமான ேவட்ைடநாய். மனகொைலத
தூூக்கிக் ொகாண்டு அது நின்றால் சரியொக ஓர் ஆள் உயரம் இருக்கும்
எருைமமாட்ைட ஒேர அைறயில் ொகான்று ேதாளிேல தூூக்கிப் ேபாட்டுக்ொகாண்டு
அநாயசமாகப் ேபாகக்கூூடிய ேவங்ைகப் புலியுடன் சரிசமமொகச
சணைடயிடககடய நாய் அது
குமாரலிங்கம் மைறநத நின்ற பாழுஞ் சவரகக அருகில் வந்த ேபாது அந்த நாய்
ேமறபட சவைர ேநாக்கிக் குைரத்தது. மனனொல வந்த மனிதன திரும்பிப் பார்த்து
"சீ கழுைத சமமொ இரு" என்று ொசொலலிவிடடக ைகத்தடியால் நாயின் தைலயில்
'பட்' என்று ஓர் அடி ேபாட்டான். நாய் ஒரு தடைவ உறுமிவிட்டுப் பிறகு ேபசாமல்
ொசனறத. மனிதன நாைய அடித்த சமபவதைத குமாரலிங்கம் சரியொகக
கவனிக்கவில்ைல. கவனிக்க மடயொதபட அவனுைடய மனததில ேவொறான்று
ஆழமாகப் பதிந்துவிட்டது. அப்படிப் பதிந்தது நன்றாகத் ொதரிந்த
அந்தமனிதனுைடய மகநதொன. மறககிவிடட மீைசேயொட கூூடிய அந்த
மரடடமகம மொணிககவலலியின தந்ைத சொகஷொத ேசொைலமைல மகொரொஜொவின
மகதைதப ேபாலேவ தத்ரூூபமாக இருந்தது.
சவைரக ொகட்டியாகப் பிடித்துக் ொகாண்டிருந்த படியினால் குமாரலிங்கத்துக்குத்
தைலசுற்றியேபாதிலும் கீேழ விழாமல் தப்பிக்க மடநதத. மனிதனம நாயும்
மைறநத பிறகு குமாரலிங்கம் ேகாட்ைட மதில ஓரமாக ஓடிய சிற கால்வாய்க்குச்
ொசனற மகதைதயம சிரைஸயம குளிர்ந்த தண்ணீரினால் அலம்பிக் ொகாள்ள
விரும்பினான். அதனால் தன்மனம் ொதளிவைடயும் என்றும் ேமேல ேயாசைன
ொசயத எங்ேக ேபாவொதன்று தீர்மானிக்கலாம் என்றும் எண்ணினான். அவ்விதேம
கால்வாைய ேநாக்கிச் ொசனறொன. ேபாகும்ேபாது ேசொைலமைல மகொரொஜொைவ
எந்தச் சநதரபபததிேல அவன் பார்த்தான் என்பதும் இளவரசி
மொணிககவலலிககம அவருக்கும் நடந்த ேபச்சுவார்த்ைதகளும் திரும்பத்
திரும்ப அவனுக்கு ஞாபகம் வந்து ொகாண்டிருந்தன.
மொறேனநதல மகொரொஜொ உலகநாதத்ேதவர் ேசொைலமைலக ேகாட்ைடயில் ொவகு
காலமாகப் பூூட்டிக் கிடந்த 'சினன நாச்சியார் அரண்மைன'யில் சமொர பதிைனந்து
தினங்கள் வசித்தார். அந்த அரண்மைன வாசம் ஒருவிதத்தில் அவருக்குச்
சிைறவொசமொகததொன இருந்தது. சிைறவொசததிலம தனிச் சிைறவொசநதொன.
ஆனாலும் ொசொரககவொசததின ஆனந்தத்ைத அவர் அந்த நாட்களில்
அநுபவித்துக் ொகாண்டிருந்தார். பகொலல்லாம் அந்த அரண்மைனச் சிைறயின
ேமனமொடததில அவர் அங்குமிங்கும் நடந்துொகாண்டிருப்பார். அவருைடய
கால்கள் நடந்து ொகாண்டிருக்ைகயில் உள்ளம் என்னொவல்லாேமா ஆகாசக்
ேகாட்ைடகைளக் கட்டிக் ொகாண்டிருக்கும்.
ஒரு குறிப்பிட்ட பலகணியின் அருேக அவர் அடிக்கடி வந்து நின்று எதிேர ேதான்றிய
ொபரிய அரண்மைனைய ேநாக்குவார். அந்த அரண்மைனயின் ேமலமொட மகபபில
சிலசமயம ஒரு ொபண் உருவம் உலாவிக் ொகாண்டிருக்கும். இளவரசி
மொணிககவலலி தமக்காகேவ அங்குவந்து நிற்கிறாள் உலாவுகிறாள் என்பைத
எண்ணும் ேபாொதல்லாம் அவருைடய உள்ளம் துள்ளிக் குதிக்கும். தினம் மனற
ேவைளயும் வீரம்மா அக்கம்பக்கம் பார்த்துக் ொகாண்டு புறப்படுவாள்; சினன
அரண்மைனக்கு ஒழுங்காகச் சொபபொட ொகாண்டுவந்து ைவத்துவிட்டுப்
ேபாவாள்.
சரியன அஸ்தமித்து இரவு ஆரம்பித்தேதா இல்ைலேயா சிைறககதவ
திறக்கப்படும். உடேன உலகநாதத்ேதவர் ேகாதண்டத்திலிருந்து கிளம்பிய
இராமபாணத்ைதப் ேபால் ேநேர வஸந்த மணடபததககப ேபாய்ச் ேசரவொர.
சீககிரததிேலேய மொணிககவலலியம அங்கு வந்துவிடுவாள். அப்புறம் ேநரம்
ேபாவேத அவர்களுக்குத் ொதரியாது. வருங்காலத்ைதப் பற்றி எத்தைனேயா
மேனொரொஜய இன்பக் கனவுகைளக் கண்டார்கள். இைடயிைடேய ஒருவைரொயாருவர்
'ேநரமாகிவிட்டது' பற்றி எச்சரித்துக் ொகாள்வார்கள். எனினும் ொவகுேநரம் ொசனற
பிறகுதான் இருவரும் தத்தம் ஜாைகக்குச் ொசலவொரகள.
இப்படி ஒவ்ொவாரு தினமும் புதியபுதிய ஆனந்த அநுபவங்கைள அவர்களுக்குத்
தந்துவிட்டுப் ேபாய்க் ொகாண்டிருந்த காலத்தில் ஒருநாள் பகல்ேவைள மழவதம
இளவரசிைய அரண்மைன ேமலமொட மகபபில காணாதபடியால் உலகநாதத்ேதவர்
ஏமாற்றமும் கவைலயும் அைடந்தார்.
அஸ்தமித்த பிறகு வழக்கம்ேபால் வஸந்த மணடபததககப ேபாய் அவர்
காத்திருந்ததும் வீணாயிற்று. ஏேதேதா விவரமில்லாத பயங்களும் கவைலகளும்
மனததில ேதான்றி அவைர வைதத்தன. மனதைதத துணிவுபடுத்திக் ொகாண்டு
ொபரிய அரண்மைனக்குச் சமீபமொகச ொசனற நின்றார். இருவர் ேபசும் குரல்கள்
ேகட்டன. ஒரு குரல் மொணிககவலலியின இனிைம மிகக குரல்தான். இன்ொனாரு
குரல் ஆண்குரல் அவளுைடய தகப்பனாரின் குரலாகத்தான் இருக்க ேவண்டும்.
அடர்த்தியான ொசடயின மைறவிேல நன்றாக ஒளிந்து நின்று ொகாண்டு பலகணியின்
வழியாக உலகநாதத்ேதவர் உள்ேள பார்த்தார். அவர் எதிர்பார்த்தபடிேய தந்ைதயும்
மகளம உட்கார்ந்து ேபசிக் ொகாண்டிருந்தார்கள்.
ஆஹா அவ்வளவு அழகும் சொநதகணமம ொபாருந்திய இனிய மகைளப ொபற்ற
தகப்பனாரின் மகம எவ்வளவு கடுகடுப்பாகவும் குேராதம் ொகாதித்துக்
ொகாண்டும் இருக்கிறது. இைதப்பற்றி அதிகமாகச் சிநதிபபதறகளேள
அவர்களுைடய சமபொஷைணயில சிலவொரதைதகள அவர் காதில் விழுந்தன.
உடேன ேபச்ைசக் காதுொகாடுத்துக் கவனித்துக் ேகட்க ஆரம்பித்தார்.
ேசொைலமைல மகொரொஜொவககம அவருைடய அருைம மகளககம பின்வரும்
சமபொஷைண நடந்தது:
தந்ைத: ஏது ஏது உலகநாதத் ேதவனுக்காக நீ பரிந்து உருகிப் ேபசுகிறைதப்
பார்த்தால் ொகாஞ்சநாளில் அவைனக் கலியாணம் ொசயத ொகாள்கிேறன் என்று
கூூடச் ொசொலலவொய ேபாலிருக்கிறேத
மகள: நீங்களுந்தான் எனக்கு அடிக்கடி மொபபிளைள ேதடேவண்டிய
கஷ்டத்ைதப் பற்றிச் ொசொலலகிறீரகள அல்லவா உங்களுக்கு அந்தக் கஷ்டம்
இல்லாமற் ேபானால் நல்லதுதாேன அப்பா
தந்ைத: என்கண்ேண உன் தாயார் காலமான பிறகு உன்ைன வளர்ப்பதற்கு நான்
எவ்வளேவா கஷ்டப்பட்ேடன். அைதப் ேபால் இந்தக் கஷ்டத்ைதயும் நாேன
சமநத ொகாள்கிேறன். உனக்கு அந்தக் கவைல ேவண்டாம்.
மகள: எனக்குக் கவைலயில்லாமல் எப்படி இருக்கும் அப்பா நீங்கள் பார்க்கும்
மொபபிளைள என் மனதககப பிடித்திருக்க ேவண்டாமா நான் தாேன கலியாணம்
ொசயத ொகாள்ள ேவண்டும் அதற்குப் பிறகு ஆயுள் மழவதம அவேராடு நான்
தாேன இருந்தாக ேவண்டும்
தந்ைத: என் ொசலவக கண்மணி உன்ைனக் கலியாணம் ொசயத ொகாள்ளுகிற
கழுைத உன்ைனச் சரிவர ைவத்துக் ொகாள்ளாவிட்டால் அவன் தவைடயில் நாலு
அைற ொகாடுத்துவிட்டு உன்ைனத் திரும்ப இங்ேக அைழத்துக்ொகாண்டு
வந்துவிடுேவன். இப்ேபாது இருப்பதுேபால் எப்ேபாதும் நீ இந்தச்
ேசொைலமைலக ேகாட்ைடயின் மகொரொணியொக இருக்கலாம்.
மகள: அது எப்படி அப்பா ஒருவருக்கு வாழ்க்ைகப்பட்ட பிற்பாடு நான்
திரும்பவும் இங்ேக வந்து சநேதொஷமொக இருக்க மடயமொ
தந்ைத: இந்த அரண்மைனயில் உன்னுைடய சநேதொஷததகக என்ன குைறவு
மொணிககம
மகள: ொபண்ணாய்ப் பிறந்தவர்கள் புருஷன் வீட்டுக்குப் ேபாவதுதாேன
மைறைம அப்பா
தந்ைத: அது மைறைமதொன கண்ேண ஆனால் தகப்பனார் பார்த்துக் கலியாணம்
ொசயத ொகாடுக்கிற ேபாது அப்படிக் ொகாடுக்கிற புருஷனுைடய வீட்டுக்கு
மகள ேபாக ேவண்டும். நாொமல்லாம் மொனம ஈனம் அற்ற ொவள்ைளக்கார
சொதியலல. ொவள்ைளக்கார சொதியில ொபண்கள் தாங்கேள புருஷர்கைளத் ேதடிக்
ொகாள்வார்களாம் ேமொதிரம மொறறிகொகொணடொல அவர்களுக்குக் கலியாணம்
ஆகிவிட்டது ேபாலவாம்.
இப்படிச் ொசொலலிவிடட ேசொைலமைல மகொரொஜொ 'ஹா ஹா ஹா' என்று சிரிததொர.
அவருைடய சிரிபப ஒருவாறு அடங்கிய பிறகு மறபடயம சமபொஷைண ொதாடர்ந்தது.
மகள: அப்பா ொவள்ைளக்கார சொதிையபபறறி அடிக்கடி புகழ்ந்து
ொபருைமப்படுத்திப் ேபசுவீர்கேள இன்ைறக்கு ஏன் இந்தமாதிரி ேபசுகிறீர்கள்
தந்ைத: நானா ொவள்ைளக்காரர்கைளப் புகழ்ந்து ேபசிேனன் அதற்ொகன்ன
அவர்கள் சணைடயில ொகட்டிக்காரர்கள். துப்பாக்கியும் பீரங்கியும்
ைவத்திருக்கிறார்கள் என்று ொசொலலியிரபேபன. மறறபட அவர்கைளப் ேபால்
கலியாணம் மதலிய காரியங்களில் வியவஸ்ைத இல்லாமல் இருக்க ேவண்டும்
என்று நான் ொசொலலவிலைலேய
மகள: அப்பா கலியாண விஷயத்தில் ொவள்ைளக்காரர்கள் வியவஸ்ைத
இல்லாதவர்கள் என்று எப்படிச் ொசொலலலொம நம்முைடய ேதசத்திலும் பைழய
காலத்தில் அவ்விதந்தாேன நடந்தது. இராஜகுமாரிகள் சயமவரததில தங்கள்
மனததகக உகந்த புருஷைணத் ேதர்ந்ொதடுத்து மொைலயிடவிலைலயொ
தமயந்தியும் சொவிததிரியம வியவஸ்ைத இல்லாதவர்களா
இைதக்ேகட்ட ேசொைலமைல மகொரொஜொ சிறித ேநரம் திைகத்துப் ேபாய் நின்றார்.
பிறகு "மொணிககம ொவளி உலகம் இன்னொதன்று ொதரியாமல் இந்த அரண்மைனயில்
அைடபட்டுக் கிடக்கும்ேபாேத நீ இவ்வளவு ொகட்டிக்காரியாக இருக்கிறாேய
உனக்குத் தகுந்த புருஷைன நான் எங்கிருந்து பிடிக்கப்ேபாகிேறன் பைழய
நாட்களிேல ேபால மதைரப பட்டணத்தில் பாண்டிய ராஜ்யத்ைத ஸ்தாபித்துவிட்டு
எந்த மறவரகலதத வீரன் உன்ைனப் பட்டத்து ராணியாக்குகிேறன் என்று
வருகிறாேனா அவனுக்குத்தான் உன்ைனக் கட்டிக்ொகாடுப்ேபன்.
ேவறுஎந்தக் கழுைதயாவது வந்தால் அடித்துத் துரத்துேவன்" என்று
ொசொலலிவிடட 'இடி இடி'ொயன்று சிரிததொர. மறபடயம "அொதல்லாம் கிடக்கட்டும்
மொணிககம நீ உன் உடம்ைபச் சரியொகப பார்த்துக்ொகாள். இராத்திரியில்
ொவகுேநரம் வைரயில் ேதாட்டத்தில் சறறிவிடட வருகிறாயாேம அது நல்லதல்ல.
இளம் ொபண்கள் இராத்திரியில் சீககிரம படுத்துத் தூூங்க ேவண்டும்.
இன்ைறக்காவது சீககிரமொகப ேபாய்ப் படுத்துக்ொகாள்" என்றார்.
"இராத்திரியில் எனக்குச் சீககிரமொகத தூூக்கம் வருகிறதில்ைல அப்பா அதனால்
தான் நிலா நாட்களில் சநதிரைனயம நட்சத்திரங்கைளயும் பார்த்துக்ொகாண்டு
சிறித ேநரம் ேதாட்டத்தில் உலாவிவிட்டு வருகிேறன்" என்றாள் மொணிககவலலி.
"அடேட அதுதான் கூூடாது சிற ொபண்கள் நிலாவில் இருக்கேவ கூூடாது;
சநதிரைனேய பார்க்கக் கூூடாது. அப்படிச் சநதிரைனேய பார்த்துக்
ொகாண்டிருந்த ொபண்கள் சிலரககச சிததபபிரைம பிடித்திருக்கிறது" என்று
ொசொலலிவநத மகொரொஜொ திடீொரன்று ேபச்ைச நிறுத்தி "அது என்ன சததம" என்று
ேகட்டுக்ொகாண்டு பலகணியின் வழியாக ொவளிேய பார்த்தார். மொணிககவலலியின
மகததில ொபருங்கிளர்ச்சியுடன் "ஒன்றுமில்ைலேய அப்பா ொவளியில் ஒரு
சததமம ேகட்கவில்ைலேய" என்றாள்.
உண்ைம என்னொவன்றால் சறற மனனொல மகொரொஜொ அங்கிருந்து ேபாவதற்காக
எழுந்தைதப் பார்த்தவுடேன ேதாட்டத்தில் ொசடகளின மைறவில
நின்றுொகாண்டிருந்த உலகநாதத்ேதவர் இன்னும் சிறித பின்னால் நகர்ந்தார்.
அப்ேபாது ொசடகளின இைலகள் அைசந்ததனால் உண்டான சலசலபைபக
ேகட்டுவிட்டுத் தான் "அது என்ன சததம" என்று ேசொைலமைல மகொரொஜொ
ேகட்டார்.
ேமறபட ேகள்வி உலகநாதத் ேதவரின் காதில் விழுந்தேபாது அவருைடய குடலும்
ொநஞ்சும் நுைரஈரலும் ேமேல கிளம்பித் ொதாண்ைடக்குள் வந்து அைடத்துக்
ொகாண்டது ேபாேலயிருந்தது. அப்ேபாது நிைனத்துப் பார்த்தாலும்
குமாரலிங்கத்துக்கு ேமேல ொசொனனத ேபான்ற ொதாண்ைடைய அைடக்கும்
உணர்ச்சி ஏற்பட்டது. எப்படிேயா சமொளிததக ொகாண்டு தட்டுத்தடுமாறி
நடந்தான்.
'சலசல'ொவன்று சததததடன ஓடிய ொதளிந்த நீைரயுைடய சினனஞசிற
கால்வாயின் கைரைய அைடந்தான். குளிர்ந்த தண்ணீரினால் மகதைத நன்றாய்
அலம்பிக்ொகாண்ட பிறகு தைலயிலும் தண்ணீைர வாரிவாரி ஊற்றிக் ொகாண்டான்.
"ஓேஹா இங்ேகயா வந்திருக்கிறீர்கள்" என்ற இனிய குரைலக் ேகட்டு
குமாரலிங்கம் தைல நிமிர்ந்து பார்த்தான். ைகயில் ஒரு சிற சடடயடன
ொபான்னம்மாள் கைர மீத நின்றுொகாண்டிருந்தாள். குமாரலிங்கத்தின்
வாயிலிருந்து அவைன அறியாமல் "மொணிககவலலி வந்துவிட்டாயா" என்ற
வார்த்ைதகள் ொவளிவந்தன.

12. ககககககககக கககககக

ொபான்னம்மாள் சிறித ேநரம் திறந்த வாய் மடொமல அதிசயத்துடன்
குமாரலிங்கத்ைதேய பார்த்துக் ொகாண்டு நின்றாள். குமாரலிங்கம் தன்னுைடய
தவைற உணர்ந்தவனாய்க் கைரமீது ஏறிப் ொபான்னம்மாளின் அருகில் வந்தான்.
"ொபான்னம்மா சடடயில என்ன ேசொற ொகாண்டு வந்திருக்கிறாயா அப்படியானால்
ொகாடு; நீ நன்றாயிருப்பாய் பசி பிராணன் ேபாகிறது" என்றான். ொபான்னம்மாள்
அதற்குப் பதில் ொசொலலொமல "சறற மனனொல ஒரு ொபண்பிள்ைளயின் ொபயர்
ொசொனனொேய அந்தப் ொபண் யார்" என்று ேகட்டாள்.
"என்னேமா ைபத்தியக்காரத்தனமாய்த்தான் ொசொனேனன. அது யாராயிருந்தால்
இப்ேபாது என்ன அந்தச் சடடைய இப்படிக்ொகாடு. நான் சொபபிட ேவண்டும்"
"மடயொத நீ நிஜத்ைதச் ொசொனனொலதொன ொகாடுப்ேபன்; இல்லாவிட்டால்
இைதத் திரும்பக் ொகாண்டுேபாய் விடுேவன். "என்ன ொசொலல ேவண்டும்
என்கிறாய்" "ஏேதா ஒரு ொபயர் ொசொனனொேய அதுதான்" "மொணிககவலலி என்று
ொசொனேனன." "அவள் யார் அப்படி ஒருத்திைய ஊரிேல விட்டு விட்டு
வந்திருக்கிறாயா உனக்கு கலியாணம் ஆகிவிட்டதா "
"இல்ைல ொபான்னம்மா இல்ைல கலியாணம் என்ற ேபச்ைசேய நான் காதில்
ேபாட்டுக் ொகாள்வதில்ைல. சவொமி விேவகானந்தர் என்று
ேகள்விப்பட்டிருக்கிறாயா அவர் என்ன ொசொனனொர ொதரியுமா 'இந்த நாட்டில்
ஒவ்ொவாரு மடனம கலியாணம் ொசயத ொகாண்டிருக்கிறான்' என்றார். நம்முைடய
ேதசம் சதநதிரம அைடயும் வைர நான் கலியாணம் ொசயதொகொளளப
ேபாவதில்ைல." "ேதசம் ேதசம் ேதசம் உனக்குத் ேதசம் நன்றாய் இருந்தால்
ேபாதும்; ேவறு யார் எக்ேகடு ொகட்டாலும் பரவாயில்ைல" "ஆமாம் ொபான்னம்மா
அது நிஜம். ேதசம் நன்றாயிருந்தால் தாேன நாொமல்ேலாரும் நன்றாயிருக்கலாம்"
"ேதசமும் ஆச்சு நாசமத்துப் ேபானதும் ஆச்சு" "சரி; அந்தச் சடடைய இப்படிக்
ொகாடு" "அொதல்லாம் மடயொத. நான் ேகட்டதற்குப் பதில் ொசொனனொலதொன
தருேவன்." "எதற்குப் பதில் ொசொலல ேவண்டும்" "யாேரா ஒருத்தியின் ொபயைரச்
ொசொனனொேய இப்ேபாது - அவள் யார் "
"ொபான்னம்மாள் ொராம்பப் ொபால்லாதவள் - ொபாய் என்ற வார்த்ைதேய ொசொலலொதவள
அன்னம் பைடக்க மறததிடவொள - ொசொனனைதச ொசொனனைதச
ொசொலலிடவொள"
என்று ேகலிக் குரலில் பாடினான் குமாரலிங்கம். ொபான்னம்மாள் கடுைமயான
ேகாபங் ொகாண்டவள் ேபால் நடித்து "அப்படியானால் நான் ேபாகிேறன்" என்று
ொசொலலிவிடடத திரும்பி நடக்கத் ொதாடங்கினாள். "ொபான்னம்மா உனக்குப்
புண்ணியம் உண்டு. ொகாண்டு வந்த ேசொறைறக ொகாடு சொபபிடட பிறகு நீ
ேகட்டதற்குப் பதில் நிச்சயமாகச் ொசொலலகிேறன." "மனனொேலேய அப்படிச்
ொசொலவததொேன வீண் ொபாழுதுேபாக்க எனக்கு இப்ேபாது ேநரம் இல்ைல
அப்பாேவறு ஊரிேலயிருந்து வந்துவிட்டார்" இைதக் ேகட்டதும் குமாரலிங்கத்தின்
மனததில ஒரு சநேதகம உதித்தது. "ொபான்னம்மா உன் தகப்பனார் வந்து விட்டாரா
அவர் எப்படியிருப்பார்" என்று ேகட்டான்.
"எப்படியிருப்பார் இரண்டுகால் இரண்டுைகேயாடு தான் இருப்பார்" என்று
ொசொலலிகொகொணேட ொபான்னம்மாள் கால்வாய்க் கைரயில் உட்கார்ந்து
சடடையக குமாரலிங்கத்திடம் நீட்டினாள். "இது ேசொற இல்ைல; பலகாரம். இைல
ொகாண்டுவர மறநத ேபாேனன். சடடேயொடதொன சொபபிட ேவண்டும்" என்றாள்.
"ஆகட்டும்; இந்த மடடம ஏேதா ொகாண்டு வந்தாேய அதுேவ ொபரியகாரியம்" என்று
ொசொலலிக குமாரலிங்கம் சடடையக ைகயில் வாங்கிக் ொகாண்டு அதிேல இருந்த
பலகாரத்ைதச் சொபபிட ஆரம்பித்தான்.
"எங்க அப்பாவுக்கு உன்ேபரில் ொராம்பக் ேகாபம்" என்று ொபான்னம்மாள்
திடீொரன்று ொசொனனதம குமாரலிங்கத்துக்குப் பலகாரம் ொதாண்ைடயில்
அைடத்துக் ொகாண்டு புைரேயறிவிட்டது. ொபான்னம்மாள் சிரிததக ொகாண்ேட
அவனுைடய தைலயிலும் மதகிலம தடவிக்ொகாடுத்தாள். இருமல் நின்றதும்
"நல்ல ேவைள பிைழத்தாய் உன்ைனத்தான் நம்பியிருக்கிேறன்" என்றாள்.
"என்ைன எதற்காக நம்பியிருக்கிறாய்" "எல்லாவற்றுக்குந்தான். வீட்டிேல
எனக்குக் கஷ்டம் தாங்க மடயவிலைல. அப்பாேவா ொராம்பக் ேகாபக்காரர்.
சினனொயி என்ைனத் தினம் தினம் வைதத்து எடுத்து விடுகிறாள்" "ஐேயா பாவம்
ஆனால் உன் அப்பாவுக்கு என்ேபரில் ேகாபம் என்கிறாேய அது ஏன் என்ைன
அவருக்குத் ொதரியாேவ ொதரியாேத" "எப்படிேயா அவருக்கு உன்ைனத்
ொதரிந்திருக்கிறது; ேநற்று ராத்திரி உன் ொபயைரச் ொசொலலித திட்டினார்" "இது என்ன
கூூத்து என்ைன எதற்காகத் திட்டினார்" "ஏற்ொகனேவ அவருக்கு காங்கிரஸ்காரன்
என்றாேல ஆகாது. 'கதர்' கட்டிய காவாலிப் பயல்கள்' என்று அடிக்கடி திட்டுவார்.
ேநற்று ராத்திரி ேபச்சுவாக்கில் அதன் காரணத்ைத விசாரித்ேதன். எங்க அப்பா
நிலஒத்தியின் ேபரில் நிைறயப் பணம் கடன் ொகாடுத்திருந்தார். காங்கிரஸ்
கவர்ன்ொமண்டு நடந்தேபாது கடன் வாங்கியவர்கள் கடைனத் திருப்பிக் ொகாடுக்க
ேவண்டியதில்ைல என்று சடடம ொசயதவிடடொரகளொேம அதனால் அப்பாவுக்கு
ொராம்பப் பணம் நஷ்டம்."
"ஆமாம்; விவசாயக் கடன் சடடம என்று ஒரு சடடம வந்திருக்கிறது. அதனால்
கடன் வாங்கியிருந்த எத்தைனேயா விவசாயிகளுக்கு நன்ைம ஏற்பட்டது. உன்
தகப்பனாருக்கு மடடம நஷ்டம் ேபாலிருக்கிறது." "அது மடடமிலைல.
காங்கிரஸ்காரனுங்க கள்ளு சொரொயககைடகைளொயலலொம மடணம
என்கிறார்களாேம" "ஆமாம்; அது ஜனங்களுக்கு நல்லது தாேன உங்க அப்பா
தண்ணி ேபாடுகிறவராக்கும்" "இந்தக் காலத்திேல தண்ணி ேபாடாதவங்க யார்
இருக்கிறாங்க ஊரிேல மககொல மண வீசம் ேபர் ொபாழுது சொயநததம
கள்ளுக்கைட சொரொயககைட ேபாறவங்கதான். அேதாடு இல்ைல.
எங்க அப்பா ஒரு சொரொயக கைடையக் குத்தைகக்கு எடுத்திருக்கிறார்." "ஓேஹா
அப்படியானால் சரிதொன ேகாபத்துக்குக் காரணம் இருக்கிறது. ஆனால் என்
ேபரில் அவருக்குத் தனிப்பட எதற்காகக் ேகாபம் நான் என்ன ொசயேதன "
"ேகட்ைட மடைட ொசவவொயககிழைம எல்லாம் ேசரநத ொகாண்டது ேபால்
ஆகியிருக்கிறது. ேகார்ட்டிேல அவர் தாவாப் ேபாட்டிருந்தாராம். சனஙகள
ேகார்ட்ைடத் தீ ைவத்துக் ொகாளுத்திவிட்டார்களாம். அதனாேல அவருைடய
பத்திரம் ஏேதா எரிந்து ேபாய்விட்டதாம் உன்னாேல உன்னுைடய பிரசங்கத்ைதக்
ேகட்டதனாேல தான் சனஙகள அப்படி ொவறிபிடித்துக் ேகார்ட்ைடக்
ொகாளுத்தினாங்க என்று ொசொலலிவிடட உன்ைனத் திட்டு திட்டு என்று
திட்டினார். ஆனால் நீ இங்ேக இருக்கிறது அவருக்குத் ொதரியாது. அவர் ைகயிேல
மடடம நீ அகப்பட்டால் உன் மதகத ேதாைல உரித்து விடப் ேபாவதாக அவர்
கத்தினேபாது எனக்கு ொராம்பப் பயமாயிருந்தது. அதனாேலதான் காலங்காத்தாேல
உன்ைனப் பார்ப்பதற்கு வந்ேதன்."
குமாரலிங்கத்துக்குப் பளிச்ொசன்று ஒரு காட்சி ஞாபகத்துக்கு வந்தது. அன்று
காைலயில் அந்தப் பக்கம் ேபான கடுகடுப்பான மகதைதக கனவிேல
ேசொைலமைல அரண்மைனயிேல மடடமலல - ேவறு ஓர் இடத்திலும் அவன்
பார்த்ததுண்டு.
அவனுைடய வீராேவசப் பிரசங்கத்ைதக் ேகட்டு ஜனங்கள் சிைறக கதைவ
உைடத்துத் ேதசபக்தர்கைள விடுதைல ொசயத அன்று ொபாதுக்கூூட்டம் ஒன்று
நடந்ததல்லவா கூூட்டம் ஆரம்பமாகும் சமயததில ஒரு சினன கலாட்டா நடந்தது.
அதற்குக் காரணம் அன்று காைலயில் அந்தப் பக்கமாக ஒற்ைறயடிப் பாைதயில்
ேபான மனிதனதொன. அவன் அன்ைறக்குப் ேபாைத மயககததில இருந்தான்.
"இங்கிலீஷ்காரனுகளிடத்தில் துப்பாக்கி பீரங்கி ஏேராப்ேளன் ொவடி குண்டு
எல்லாம் இருக்கிறது. காங்கிரஸ்காரனுங்களிடத்தில் துருப்பிடித்த கத்தி கபடா
கூூடக் கிைடயாது. சவரம பண்ணுகிற கத்திகூூட ஒரு பயல்கிட்ேடயும் இல்ைல
இந்தச் சரனகளதொன இங்கிலீஷ்காரைன விரட்டியடிச்சுடப் ேபாறான்களாம்
ேபாங்கடா ேபாக்கடாப் பயல்களா" என்று இந்த மொதிரி அவன் இைரந்து கத்தினான்.
பக்கத்திலிருந்தவர்கள் அவனிடம் சணைடககப ேபானார்கள். ொதாண்டர்கள்
சணைடைய விலக்கிச் சமொதொனம ொசயத அவைனக் கூூட்டத்திலிருந்து
ொவளிேயற்றினார்கள். இவ்வளவும் ஒரு நிமிஷத்துக்குள் குமாரலிங்கத்துக்கு
ஞாபகம் வந்தது.

13. கககககக கககககககக

அன்று மததியொனம மறபடயம ொபான்னம்மாள் சொபபொட ொகாண்டுவந்தாள்.
இைலையப் ேபாட்டுப் பரிமாறினாள். குமாரலிங்கம் ொமௌனமொகச சொபபிடடொன.
"காைலயில் கலகலப்பாக இருந்தாேய இப்ேபாது ஏன் ஒருமாதிரி இருக்கிறாய்" என்று
ொபான்னம்மாள் ேகட்டாள். "ஒன்றுமில்ைல ொபான்னம்மா காைலயில் நீ ொசொனன
விஷயங்கைளப் பற்றித்தான் ேயாசித்துக் ொகாண்டிருந்ேதன்" என்றான்
குமாரலிங்கம்.
"என்ன ேயாசித்துக் ொகாண்டிருந்தாய்" என்று ொபான்னம்மாள் திரும்பவும்
ேகட்டாள். "உன் தகப்பனார் என்னிடம் இவ்வளவு ேகாபமாயிருக்கும் ேபாது நான்
இங்ேக இருக்கலாமா என்று ேயாசைனயாயிருக்கிறது. காைலயிேல உன்ைன ஒன்று
ேகட்கேவண்டுொமன்றிருந்ேதன் மறநதவிடேடன..." "உனக்கு மறதி ொராம்ப அதிகம்
ேபாலிருக்கிறது" என்றாள் ொபான்னம்மாள். "அப்படி ஒன்றும் நான் மறதிககொரன
அல்ல. உன் மகதைதப பார்த்தால்தான் பல விஷயங்கள் மறநத ேபாகின்றன..."
"வயிற்றுப் பசிையத் தவிர..." என்று குறுக்கிட்டுச் ொசொனனொள ொபான்னம்மாள்.
"ஆமாம் வயிற்றுப் பசிையத் தவிரத்தான். 'பசி வந்திடப் பத்தும் பறந்துேபாகும்'
என்று ொபரிேயார் வாக்கு இருக்கிறேத" "ேபாகட்டும் காைலயில் என்ைன என்ன
ேகட்க ேவண்டும் என்று எண்ணியிருந்தாய்" "சரியன உதித்து ஒரு நாழிைகப்
ொபாழுதுக்கு இந்தப் பக்கமாக ஒரு ொபரிய மனஷர ேபானார். அவர் மகதைதப
பார்த்தால் ொராம்பக் ேகாபக்காரர் என்று ேதான்றியது.
ஒரு ேவைள அவர்தான் மணியககொரேரொ என்று ேகட்க எண்ணிேனன்."
"இருந்தாலும் இருக்கும். அவர் பின்ேனாடு ஒரு நாய் வந்ததா" "ஆமாம்; ொபரிய
ேவட்ைட நாய் ஒன்று வந்தது. இங்ேக வந்ததும் அது குைரத்தது; அந்தப் ொபரிய
மனஷர ைகயிலிருந்த தடியினால் அதன் மணைடயில ஒரு அடி ேபாட்டார்"
"அப்படியானால் நிச்சயமாக அப்பாதான் உன்ைன அவர் பார்த்துவிட்டாேரா" என்று
ொபான்னம்மாள் திகிலுடன் ேகட்டாள்.
"இல்ைல பார்க்கவில்ைல அந்த ொமொடைடச சவரககப பின்னால் நான் மைறநத
ொகாண்டிருந்ேதன். நாய்க்கு ேமொபபம ொதரிந்து குைரத்திருக்கிறது. அதற்குப்
பலன் தைலயில் ஓங்கி அடி விழுந்தது" "நல்ல ேவைள கரும்புத் ேதாட்டத்துக்கு
இந்த வழியாகத்தான் அப்பா நிதம் ேபாவார். தப்பித் தவறி அவர் கண்ணிேல மடடம நீ
பட்டுவிடாேத" "அவர் கண்ணிேல படாமல் இருப்பொதன்ன இந்த இடத்திலிருந்ேத
கிளம்பிப் ேபாய்விட உத்ேதசித்திருக்கிேறன் ொபான்னம்மா" "அதுதான் சரி உடேன
ேபாய்விடு மனபின ொதரியாத ஒரு ஆண்பிள்ைளைய நான் நம்பிேனேன என்னுைடய
புத்திைய விறகுக் கட்ைடயால் அடித்துக் ொகாள்ள ேவண்டும்" இவ்விதம்
ொபான்னம்மாள் ொசொனனேபொத அவளுைடய கண்கள் கலங்கிக் கண்ணீர்
துளிக்கும் நிைலயில் இருப்பைதக் குமாரலிங்கம் கவனித்தான்.
சறற மனனொல அவன் ேயாசித்து மடவ ொசயதிரநத தீர்மானங்கொளல்லாம்
காற்றிேல பறந்து ேபாயின. இந்தக் கள்ளங்கபடமற்ற ொபண்ைண மதன மதலில
தான் சநதிதத இன்னும் இருபத்து நாலு மணி ேநரங்கூூட
ஆகவில்ைலொயன்பைத அவனால் நம்ப மடயவிலைல.
"உன்ைனப் பிரிந்து ேபாவதற்கு எனக்கும் கஷ்டமாய்த்தானிருக்கிறது. ஆனாலும்
ேவறு என்ன ொசயயடடம நீதான் ொசொலேலன" என்று குமாரலிங்கம் உருக்கமான
குரலில் கூூறினான். "நீ இப்ேபாது ொசொனனத ொநசமாயிருந்தால் என்ைனயும்
உன்ேனாடு இட்டுக்ொகாண்டு ேபா" என்று மணியககொரர மகள கூூறிய பதில்
குமாரலிங்கத்ைத ஒரு குலுக்குக் குலுக்கி விட்டது. சறற நிதானித்துவிட்டு
அவன் ொசொனனொன: "ொபான்னம்மா உன்ைனயும் என்ேனாடு அைழத்துப்
ேபாகவல்லவா ொசொலலகிறொய அதற்கு எனக்குப் பூூரண சமமதம. உன்ைனப்
பார்த்த பிறகு 'கலியாணம் ொசயத ொகாள்ளவில்ைல' என்ற தீர்மானத்ைதக் கூூடக்
ைகவிட்டு விட்ேடன்.
ஆனால் சமய சநதரபபம தற்ேபாது சரியொயிலைலேய நாேனா ேபாலீஸ் புலிகளிடம்
அகப்படக்கூூடாொதன்று தப்பி ஓடிவந்தவன் என்ைன நான் காப்பாற்றிக்
ொகாள்வேத ொபருங் கஷ்டம். உன்ைனயும் கூூட அைழத்துக் ொகாண்டு எங்ேக
ேபாக என்னத்ைதச் ொசயய" "என்ைன உன்ேனாடு அைழத்துக் ொகாண்டு ேபாவது
கல்ைலக் கட்டிக்ொகாண்டு ேகணியிேல விழுகிற மொதிரி தான். அது எனக்குத்
ொதரியாமலில்ைல. அதனாேலதான் உன்ைன இங்ேகேய இருக்கச் ொசொலகிேறன"
என்றாள் ொபான்னம்மாள்.
"அது எப்படி மடயம நீதாேன ொசொனனொய உன் அப்பா என்ைனப்
பார்த்துவிட்டால் கடித்து விழுங்கி விடுவார் என்று" "அது ொமயதொன. ஆனால்
இந்தப் பாழுங் ேகாட்ைடயிலும் இைதச் ேசரநத காடுகளிலும் நீ யார்
கண்ணிலும் படாமல் எத்தைன நாள் ேவண்டுமானாலும் இருக்கலாேம சொபபொட
ொகாண்டு வந்து ொகாடுப்பதற்கு நான் இருக்கிேறன். உனக்கு என்ன பயம் "
"எனக்கு ஒரு பயமும் இல்ைல ொபான்னம்மா ஆனால் எத்தைன நாள் உனக்கு
இம்மாதிரி சிரமம ொகாடுத்துக் ொகாண்டிருப்பது என்ன காரணத்ைதச் ொசொலலிக
ொகாண்டு தினந்தினம் நீ சொபபொட ொகாண்டு வருவாய் ேவண்டாம் ொபான்னம்மா
நான் எங்ேகயாவது ேபாய்த் ொதாைலகிேறன். உனக்குக் கஷ்டம் ொகாடுக்க நான்
விரும்பவில்ைல." ொபான்னம்மாள் பரிகாசத்துக்கு அறிகுறியாகக் கழுத்ைத
வைளத்துத் தைலையத் ேதாளில் இடித்துக் ொகாண்டு கூூறினாள்:
"ேபச்ைசப் பார் ேபச்ைச எனக்குக் கஷ்டம் ொகாடுக்க விரும்பவில்ைலயாம் நான்
தான் ொசொனேனேன நீ இவ்விடத்ைத விட்டுப் ேபானால்தான் எனக்கு
மனககஷடம உண்டாகும் என்று. நாேனா ொபண் ஜன்மம் எடுத்தவள். உயிர்
இருக்கும் வைரயில் யாருக்காவது ேசொற பைடத்துத் தாேன ஆக ேவண்டும்
உனக்கு சில நாள் ேசொற ொகாண்டு வந்து ொகாடுப்பதில் எனக்கு என்ன கஷ்டம்
ஒன்றுமில்ைல.
ேதாட்டத்தில் கரும்பு ொவட்டி ொவல்லம் காய்ச்சி மடவதறகப பதிைனந்து நாள்
ஆகும். அதுவைரயில் நான் இந்த வழியாக நிதநிதம் ேபாக ேவண்டியிருக்கும்.
அப்பாவுக்குச் சொபபொட ொகாண்டு ேபாேவன். அப்ேபாது உனக்கும் ொகாண்டு
வருகிேறன்..." குமாரலிங்கம் குறுக்கிட்டு "ொபான்னம்மா உன் தகப்பனாைர
நிைனத்தால் எனக்குக் ொகாஞ்சம் பயமாகத்தானிருக்கிறது. அவைர பார்க்கும்ேபாேத
மன ேகாபக்காரர் என்று ேதான்றுகிறது. என் ேபரில் ேவேற அவருக்கு விேசஷமான
ேகாபம். அதற்குக் காரணம் இல்லாமலும் ேபாகவில்ைல. தப்பித்தவறி
என்ைறக்காவது ஒருநாள் நாம் இருவரும் ேபசிக்ொகாண்டிருப்பைத அவர்
பார்த்துவிட்டால் என்ன கதி என்ைனப்பற்றிேய நான் ொசொலலவிலைல;
உனக்காகத்தான் நான் பயப்படுகிேறன்" என்றான்.
"ஐயா எங்க அப்பா ொபால்லாத மனிதரதொன. ஆனால் ஊருக்குத்தான் அவர்
ொபால்லாதவர். எனக்கு நல்லவர். சினனொயி ஒருநாள் என்ைனப் பாடாய்ப்
படுத்தியைதப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்துவிட்டார். அதற்காக அவைள ொமொதத
ொமொதத என்று ொமொததிவிடடொர..." "அதாவது உங்க அப்பாவினால் உனக்கு
ஒன்றும் அபாயம் இல்ைல; வந்தால் எனக்குத்தான் வரும் என்று
ொசொலலகிறொயொ" அந்தக் ேகலிைய விரும்பாத ொபான்னம்மாள் மகதைதச
சிணககிகொகொணட ொசொனனொள: "அப்படி ஒன்றும் ொசொலலவிலைல. எங்க
அப்பாவுக்கு நான் ொசலலபொபண. சமயம பார்த்துப் ேபசி உன் விஷயத்தில்
அவருைடய மனதைத மொறறிவிடலொம என்றிருக்கிேறன்." மதல நாளிரவு
ேசொைலமைல மகொரொஜொவம இளவரசியும் ேபசிக்ொகாண்டிருந்த காட்சிையயும்
தான் பலகணியின் அருகில் மைறநதிரநத ஒட்டுக் ேகட்ட வார்த்ைதகைளயும்
குமாரலிங்கம் நிைனவு கூூர்ந்தான். "ொபான்னம்மா நீ என்னதான் பிரயத்தனம்
ொசயதொலஙகட உன் தகப்பனாரின் மனதைத மொறற மடயொமனற எனக்குத்
ேதான்றவில்ைல" என்றான்.
"ஏன் நீ இவ்வளவு அவநம்பிக்ைகப்படுகிறாய் ொகாஞ்சம் ொபாறுத்திருந்து
என்னுைடய சொமரததியதைதப பாேரன்" என்றாள் ொபான்னம்மாள். "நீ
சொமரததியககொரிதொன; அைதப்பற்றிச் சநேதகமிலைல. ஆனால் என் விஷயத்தில்
எதற்காக நீ இவ்வளவு சிரதைத எடுத்துக் ொகாள்கிறாய் இன்ைறக்ேகா
நாைளக்ேகா என்ைனப் ேபாலீஸார் ேவட்ைடயாடிப் பிடித்து விடலாம்.
அப்புறம் இந்த ஜன்மத்தில் நாம் ஒருவைரொயாருவர் பார்க்கேவ மடயொத. என்
உடம்பில் இருக்கும் உயிர் ஒரு ொமலலிய கயிற்றின் மைனயிேல ொதாங்கிக்
ொகாண்டிருக்கிறது எந்த நிமிஷத்திேல இந்தக் கழுத்திேல சரகக விழுேமா
ொதரியாது. இப்படிப்பட்ட நிைலயில் உள்ள என்ைன நீ நம்ப ேவண்டாம்; நம்பி
ஏமாற்றமைடய ேவண்டாம்" என்று குமாரலிங்கம் இரங்கிய குரலில் ொசொனனொன.
ொபான்னம்மாள் உணர்ச்சி மிகதியினொல ஒன்றும் ேபசாமல் சறற ேநரம் சமமொ
இருந்தாள். பின்னர் கூூறினாள்:
"ஐயா விதி அப்படி இருக்குமானால் அைத யாராலும் மொறற மடயொத. ஆனால்
ேசொைலமைல மரகன அருளால் அப்படி ஒரு நாளும் நடக்காது என்று எனக்குத்
ைதரியம் இருக்கிறது. என் தகப்பனாருைடய மனதைத மொறறவதறக என்னுைடய
சொமரததியதைத மடடம நான் நம்பியிருக்கவில்ைல. ேசொைலமைல மரகனைடய
திருவருைளயுந்தான் நம்பிக்ொகாண்டிருக்கிேறன். ேநற்றிரவு அப்பா இன்ொனாரு
விஷயமும் ொசொனனொர.
'இந்த இங்கிலீஸ்காரப் பயமவனுங்கைளயும் பூூராவும் நம்பிவிடக் கூூடாது.
குனிந்தால் மதகில உட்காருவார்கள்; நிமிர்ந்தால் காலில் விழுவார்கள்.
இவர்கைள இந்தப் பாடுபடுத்தி ைவக்கிற காங்கிரஸ்காரன்களின் ைகயிேலேய
மறபடயம கவர்ன்ொமண்ைடக் ொகாடுத்தாலும் ொகாடுப்பார்கள். இன்ைறக்குத்
தைலமைறவாய் ஒளிந்து திரிகிற குமாரலிங்கம் நாைளக்கு ஒருேவைள ஜில்லாக்
கொலக்டராகேவா மொகொண மநதிரியொகேவொ வந்தாலும் வருவான். அப்படி வந்தால்
ேசொைலமைல மரகன தான் நம்ைமக் காப்பாற்ற ேவண்டும்.
காங்கிரஸ்காரனுங்க மறபடயம அதிகாரத்துக்கு வந்தால் என்ொனன்ன அக்கிரமம்
ொசயவொனகேளொ ொதரியாது' என்று அப்பா ொராம்ப ஆத்திரமாய்ப் ேபசினார். அேதாடு
காங்கிரஸ¤க்கும் சரககொரககம ஏேதா ராஜிப் ேபச்சு நடக்கிறதாகக் ேகள்வி
என்றும் ொசொனனொர. ஐயா நீ ஒருேவைள மநதிரியொகேவொ ஜில்லாக்
கொலக்டராகேவா வந்தால் அக்கிரமம் ஒன்றும் ொசயய மொடடொயலலவொ அப்பாைவக்
கஷ்டத்துக்கு உள்ளாக்க மொடடொயலலவொ" என்று ொபான்னம்மாள் கண்ணில் நீர்
ததும்பக் ேகட்டாள்.
"மொடேடன ொபான்னம்மா மொடேடன பிராணன் ேபாய்க் ொகாண்டிருந்த சமயததில
ேசொற ொகாண்டுவந்து ேபாட்டு உயிர்ப் பிச்ைச ொகாடுத்த ொபான்னம்மாளின்
தகப்பனாைர ஒருநாளும் கஷ்டப்படுத்த மொடேடன. அவர்ேமல் ஒரு சினன
ஈஎறும்பு உட்கார்ந்து கடிப்பதற்குக் கூூட இடங்ொகாடுக்க மொடேடன" என்றான்
குமாரலிங்கம்.
ேமேல கண்ட சமபொஷைண நடந்த பிறகு ஏொழட்டுத் தினங்கள் வைர அந்தப்
பாழைடந்த ேசொைலமைலக ேகாட்ைடயிேலேய குமாரலிங்கத்தின் வாழ்க்ைக
ொசனற ொகாண்டிருந்தது. ஆனந்தமாகவும் குதூூகலமாகவும் ொசனற
ொகாண்டிருந்தது என்ேற ொசொலல ேவண்டும். மணியககொரர மகளிடம
அவனுைடய நட்பு நாளுக்குநாள் வளர்ந்து வந்தது. ஒவ்ொவாரு நாளும்
ொபான்னம்மாள் சொபபொட ொகாண்டு வந்த ேபாது குதூூகலத்ைதயும்
ொகாண்டாட்டத்ைதயும் கூூடக் ொகாண்டு வந்தாள்.
பிரதி தினமும் அவளுைடய கால்ொமட்டியின் சதததேதொட 'கலகல'ொவன்ற சிரிபபின
ஒலியும் ேசரநத வந்தது. எனேவ அந்தப் பாழுங் ேகாட்ைடயில் ஒளிந்திருந்து
கழித்த ஒவ்ொவாரு நாளும் ஓர் உற்சவதினமாகேவ குமாரலிங்கத்துக்குச் ொசனற
வந்தது.
ேசொைலமைலக ேகாட்ைடக்கு அவன் வந்து ேசரநத அன்று பகலிலும் இரவிலும்
கண்ட அதிசயக் காட்சிகைளப் பிற்பாடு அவன் காணவில்ைல. அைவொயல்லாம் பல
இரவுகள் ேசரநதொறேபொல தூூக்கமில்லாதிருந்த காரணத்தினால் ஏற்பட்ட உள்ளக்
ேகாளாறுகள் என்று குமாரலிங்கம் ேதறித் ொதளிந்தான்.
ஆனால் இந்த விஷயத்தில் அவனுக்கு எவ்வளவுக் ொகவ்வளவு ொதளிவு
ஏற்பட்டேதா அவ்வளவுக்குப் ொபான்னம்மாளுக்குப் பிரைம அதிகமாகி வருவைத
அவன் கண்டான். ேசொைலமைல இளவரசிையப் பற்றியும் மொறேனநதல
மகொரொஜொைவப பற்றியும் குமாரலிங்கம் கனவிேல கண்ட காட்சிகைளத் திரும்பத்
திரும்ப அவைனச் ொசொலல ைவத்துப் ொபான்னம்மாள் அடங்காத ஆவலுடன்
ேகட்டுக் ொகாண்டிருந்தாள்.
அேதாடு அவன் கண்டொதல்லாம் ொவறும் கனவல்லொவன்றும் சமொர நூூறு
வருஷத்துக்கு மனனொல உண்ைமயாக நடந்தைவொயன்றும் ொபான்னம்மாள்
சொதிதத வந்தாள். அவள் ொகாண்டிருந்த இந்தக் குருட்டு நம்பிக்ைககூூடக்
குமாரலிங்கத்தின் உல்லாசம் அதிகமாவதற்ேக காரணமாயிருந்தது. சில சமயம
அவன் "மொறேனநதல மகொரொஜொதொன குமாரலிங்கமாகப் பிறந்திருக்கிேறன்
ேசொைலமைல இளவரசிதான் ொபான்னம்மாளாகப் பிறந்திருக்கிறாய்" என்று
தமாஷாகச் ொசொலலவொன. ேவறு சில சமயம ொபான்னம்மாைளப் பார்த்ததும்
"இளவரசி வருக" என்பான். "மொணிககவலலி அரண்மைனயில் எல்லாரும்
ொசௌககியமொ" என்று ேகட்பான். குமாரலிங்கம் இப்படிொயல்லாம் பரிகாசமாகப்
ேபசிய ேபாதிலும் ொபான்னம்மாளின் கபடமற்ற உள்ளத்தில் அவ்வளவும் ஆழ்ந்து
பதிந்து ொகாண்டு வந்தன.

14. ககககக கககககககககக

குமாரலிங்கம் அந்த இடிந்த கட்டிடங்களுக்கு மததியில அவ்வளவு
உற்சாகமாகவும் உல்லாசமாகவும் நாட்கைளக் கழித்து வந்ததற்குப்
ொபான்னம்மாளின் ேநசம் மடடமலலொமல ேவொறாரு காரணமும் இருந்தது. அரசியல்
நிைலைமையப் பற்றி மணியககொரர ொசொனனதொகப ொபான்னம்மாள்
அன்றுொசான்ன ொசயதிதொன அது. பிரிட்டிஷ் சரககொரககம காங்கிரஸ்
தைலவர்களுக்கும் ராஜிப்ேபச்சு நடந்து வருகிறது என்பைதப் பரிபூூரணமாய்
அவன் நம்பினான்.
அைதப் பற்றிச் சநேதகிககேவ அவனுக்குத் ேதான்றவில்ைல. 'அன்று தளவாய்ப்
பட்டணத்தில் நடந்தது ேபாலத்தாேன இமயமைலயிலிருந்து குமரிமுைன வைரயில்
எல்லா நகரங்களிலும் கிராமங்களிலும் சறொவளிப புரட்சி நடந்திருக்கும் அந்தப்
புரட்சிையப் பிரிட்டிஷ் சரககொரொல எப்படி எதிர்த்து நிற்க மடயம
ஜப்பான்காரேனா பர்மா எல்ைலப் புறத்தில் வந்து கதைவத் தட்டிக்
ொகாண்டிருக்கிறான். பிரிட்டிஷ் சரககொர காங்கிரஸிக்குச் சரணொகதி அைடயாமல்
ேவறு என்ன ொசயய மடயம' என்னும் ேகள்வி அடிக்கடி அவன் மனததில
எழுந்து ொகாண்டிருந்தது. தளவாய் பட்டணம் சரிததிரப பிரசித்தி அைடந்த விேசஷ
தினத்தில் அவன் காதில் விழுந்த ஒரு சமபொஷைணயம அவனுக்கு அடிக்கடி
ஞாபகம் வந்துொகாண்டிருந்தது.
சபொஜயிலின கதவுகைள உைடத்துக் ைகதிகைள விடுதைல ொசயதவிடட
வீரமுழக்கத்துடன் சதநதிர ேகாஷங்களுடனும் திரும்பிய ஜனங்களில்
கிராமவாசிகள் இருவர் பின்வருமாறு ேபசிக் ொகாண்டார்கள்: "ஆமாம் இந்தியா
சதநதிரம அைடஞ்சு விட்டால்..." என்று ஒருவர் ஏேதா ேகட்க ஆரம்பித்தார்.
"அைடஞ்சுவிட்டால் என்ன அதுதான் அைடஞ்சாகிவிட்டேத" என்றார்
இன்ொனாருவர் ொவகு உற்சாகத்துடன். "சரி இந்தியா சதநதிரம அைடஞ்சுட்டுது
இனிேம யாரு நமக்கு ராசா என்று ேகட்கிேறன். பண்டித ஜவஹர்லால் ேநருவா ேநதாஜி
சபொஷ ேபாசா" என்று ேகட்டார் மதலில ேபசியவர்.
"இரண்டு ேபரிேல யார் ராசாவானால் என்ன ேநருஜி ராசா ஆனால் ேநதாஜி மநதிரி
ஆகிறாரு ேநதாஜி ராசா ஆனால் ேநருஜி மநதிரி ஆகிறாரு" என்றார் இரண்டாவது
ேபசியவர். படிப்பில்லாத பட்டிக்காட்டு ஆசாமிகளின் ேமறபட ேபச்ைச அன்ைறக்கு
குமாரலிங்கம் ேகட்டேபாது அவன் உள்ளுக்குள்ேள சிரிததக ொகாண்டான்.
ஆனால் இப்ேபாது அைதப்பற்றி எண்ணியேபாது அவர்கள் ேபச்சு ஏன்
உண்ைமயாகக் கூூடாது என்று அவனுக்குத் ேதான்றியது.
ஜவஹர்லால் ேநருவும் சபொஷ சநதிரேபொஸ¤ம இந்தியாவின் ராஜாவாகவும்
மநதிரியொகவம வராவிட்டாலும் குடியரசின் அக்கிராசனராகவும் மதன
மநதிரியொகவம வரக்கூூடுந்தாேன அப்படி வரும்ேபாது மணியககொரர
ொசொனனதேபொல இந்தியக் குடியரசு சரககொரில தனக்கும் ஒரு பதவி ஏன்
கிைடக்கக்கூூடாது கிைடக்காமலிருந்தால் தான் ஆச்சரியேம தவிர கிைடத்தால்
அதில் ஆச்சரியம் ஒன்றும் இராது.
இப்படிப்பட்ட எண்ணங்கள் குமாரலிங்கத்துக்குக் குதூூகலத்ைத
அளித்தேதாடு ஓரளவு பரபரப்ைபயும் உண்டாக்கி வந்தன. ொபான்னம்மாைளத்
தினம் பார்த்தஉடேன "இன்ைறகு ஏதாவது விேசஷம் உண்டா காங்கிரஸ் விஷயமாக
அப்பா ஏதாவது ொசொனனொரொ" என்று அவன் ேகட்டுக்ொகாண்டு வந்தான்.
ஆனால் மதலநொள ொசொனன ொசயதிககப பிறகு ொபான்னம்மாள் புதியொசய்தி
எதுவும் ொகாண்டு வரவில்ைல.
"உங்கள் ஊருக்குப் பத்திரிைக வருவதில்ைலயா" என்று ஒருநாள் குமாரலிங்கம்
ேகட்டதற்கு ொபான்னம்மாள் "வராமல் என்ன எங்கள் வீட்டுக்ேக பத்திரிைக
வந்து ொகாண்டுதானிருக்கிறது. ஆனால் மகொதமொ காந்தி ொசொலலிவிடடொர என்று
எல்லாப் பத்திரிைககைளயும் நிறுத்தி விட்டார்களாேம அதற்கப்புறந்தான்
வருகிறதில்ைல" என்றாள். "புரட்சித் திட்டத்தில் மறறொதலலொம சரிதொன ஆனால்
பத்திரிைக நிறுத்துகிற காரியம் மடடம சததப பிசகு" என்று குமாரலிங்கம் தன்
மனதககளேளேய ொசொலலிக ொகாண்டான்.
குமாரலிங்கம் ேசொைலமைலக ேகாட்ைடக்கு வந்து ஒளிந்துொகாண்டு
பத்துநாைளக்குப் பிறகு ேசொைலமைலக கிராமத்தில் ஓர் அதிசய சமபவம நடந்தது.
அைதப் பார்த்து அந்தக் கிராமவாசிகள் எல்லாரும் திடுக்கிட்டுத் திைகத்துப்
ேபானார்கள். கைதகளிேல அடிக்கடி எழுதுகிறார்கேள அைதப்ேபால அவர்களால்
தங்களுைடய கண்கைளேய நம்ப மடயவிலைல.
அந்தச் சமபவம என்னொவன்றால் காந்திக்குல்லா தரித்த இரண்டு
காங்கிரஸ்காரர்கள் பகிரங்கமாகவும் ைதரியமாகவும் அந்தக் கிராமத்துக்குள்ேள
பிரேவசம் ொசயதததொன. காந்திக்குல்லா மடடநதொனொ அவர்கள்
தரித்திருந்தார்கள் பம்பாய்க்காரர்கைளப் ேபால் கதர்க் கால்சட்ைடயும் கதர்
ஜிப்பாவும் அணிந்திருந்தார்கள். கதர் ஜிப்பாவின் ேபரில் ஜவாஹர்
ொவயிஸ்ட்ேகாட்டுப் ேபாட்டிருந்தார்கள். ொவயிஸ்ட் ேகாட்டில் ஒரு சினனஞ சிற
மவரண ேதசியக்ொகாடி ைதக்கப்பட்டிருந்தது. அவர்களில் ஒருவர் ைகயிேலயும்
ொபரிய மவரண ேதசியக்ொகாடி ஒன்று ொகாண்டு வந்திருந்தார்கள். அைதக்
கிராமச்சாவடிக்கு எதிரிேலஇருந்த பிரம்மாண்டமான இலுப்ப மரததின உச்சியில்
கட்டிப் பறக்கவிட்டார்.
ொகாடி பறக்கத் ொதாடங்கியதும் இரண்டு ேபருமாக மொறறி மொறறி "வந்ேத மொதரம"
"பாரத மொதொவகக ேஜ" "புரட்சி வாழ்க" மதலிய ேகாஷங்கைளக் கிளப்பினார்கள்.
இைதொயல்லாம் பார்த்துச் ேசொைலமைலக கிராமவாசிகள் ஒேரயடியாக
ஆச்சரியத்தில் மழகிப ேபானார்கள். காங்கிரஸ் கலகத்ைத ொவள்ைளக்காரச்
சரககொர அடிேயாடு அடக்கிவிட்டார்கள் என்றும் சிைறயில அவர்கைளத்
துன்புறுத்துகிறார்கள் என்றும் கலகம் நடந்த ஊர்களில் புகுந்து ஒன்றும்
அறியாத ஜனங்கைளக் கூூட அடித்து இம்சிக்கிறார்கள் என்றும் ேபாலீஸாரிடம்
அகப்படாமல் கலகம் ொசயத காங்கிரஸ்காரர்கள் பலர் ஒளிந்து
ொகாண்டிருக்கிறார்கள் என்றும் இம்மாதிரியான ொசயதிகைளேய இதுவைரயில்
அந்தக் கிராமத்து ஜனங்கள் ேகள்விப் பட்டிருந்தார்கள்.
அப்படியிருக்கும் ேபாது இரண்டு கதர்க் குல்லாக்காரர்கள் திடீொரன்று
எங்கிருந்ேதா வந்து பட்டப்பகலில் பகிரங்கமாகக் கதர்க்ொகாடிைய உயர்த்திக்
ேகாஷங்கைளக் கிளப்பி கூூப்பாடு ேபாட்டதும் கிராமவாசிகளுக்கு ஒன்றுேம
புரியவில்ைல.
அந்தக் காந்திக்குல்லாக்காரர்களின் அருகில் ொநருங்கேவ மதலில கிராமத்தார்
தயங்கினார்கள்அவரவர்கள் தத்தம் வீட்டுவாசலிலிருந்ேத பயத்துடன் அவர்கைள
எட்டிப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தார்கள். ஆனால் கதர்க்குல்லா ஆசாமிகள்
அவர்கைள விடுகிற வழியாயில்ைல. கிராமத்துக்குள்ேள அவர்கள் வந்து
"மணியககொரர வீடு எது" என்று விசாரித்ததும் கிராமத்தாருக்குக் ொகாஞ்சம்
ைதரியம் வந்தது.
காந்தி குல்லாக்காரர்களின் அருகில் ொநருங்கி அவர்கள் யார் எதற்கு
வந்திருக்கிறார்கள் என்று விசாரிக்க ஆரம்பித்தார்கள். அதற்குப் பதிலாகக் காந்திக்
குல்லாக்காரர்கள் ொசொனன சமொசொரம அவர்கைள ஒேரயடியாக பிரமிக்கச்
ொசயதவிடடத. ொவள்ைளக்காரச் சரககொர ேதாற்றுப் ேபாய்க் காங்கிரஸிடம்
இராஜ்யத்ைத ஒப்புவித்து விட்டார்கள் என்றும் அந்த ஜில்லாவுக்கு
ேமலதிகொரிகளொகத தங்கைளக் காங்கிரஸ் நியமித்திருக்கிறொதன்றும்
கொலக்டர்கள் தாசில்தார்கள் எல்லாரும் இனிேமல் தங்கள் கட்டைளப்படிதான்
நடக்க ேவண்டும் என்றும் அவர்கள் ொசொனனொரகள.
இைதொயல்லாம் அதிசயத்ேதாடு ேகட்டுக் ொகாண்ேட ஜனக் கூூட்டம் காந்திக்
குல்லாக்காரர்கைளப் பின் ொதாடர்ந்து ொசனற மணியககொரரின வீட்டு வாசைல
அைடந்தது.
அப்ேபாதுதான் கரும்புத் ேதாட்டத்துக்குப் புறப்பட்டுக் ொகாண்டிருந்த
மணியககொரரம மதலில சிறித திைகத்துப் ேபானார். என்ன ஏது என்று
விசாரித்தார். விஷயத்ைதக் ேகட்டதும் அவருக்கு நம்பிக்ைகப் படவில்ைல.
"சரிதொன என்னிடம் எதற்காக வந்தீர்கள் ஏதாவது காரியம் உண்டா" என்று
ொகாஞ்சம் அலட்சியமாகேவ ேகட்டார். "காரியம் இருக்கிறது.
இல்லாமலா உங்களிடம் வருேவாம். 'சயரொஜயம வந்துவிட்டது. இனிேமல்
காங்கிரஸ் சரககொரதொன அரசாங்கம் நடத்துவார்கள்' என்பதாகச் சறற
வட்டாரத்துக் கிராமங்களிொலல்லாம் தண்ேடாராப் ேபாடேவண்டும். தைலயாரிைய
உடேன கூூப்பிட்டு விடுங்கள்" என்று வந்தவர்களில் ஒருவர் ொசொனனொர.
மணியககொரர தமது அவநம்பிக்ைக நன்கு ொவளிப்படும்படியாக "அொதல்லாம்
என்னால் மடயொத. ேமலொவிலிரநத எனக்குத் தகவல் ஒன்றும் வரவில்ைல"
என்றார். அைதக் ேகட்ட கதர்க்குல்லாக்காரர்கள் சிரிததொரகள.
"இப்ேபாது இப்படித்தான் ொசொலவீர சறற ேநரம் ேபானால் ேவறு பாடம் படிப்பீர்"
என்றார் அவர்களில் ஒருவர். இவ்விதம் ேபசிக் ொகாண்டிருக்ைகயிேல இரண்டு
ேபாலீஸ் ஜவான்கள் அங்கு வந்து நின்று ேமறபட காந்திக்
குல்லாக்காரர்களுக்கு ஸலாம் ைவத்தார்கள். "எஜமான் கொலக்டர் கடிதம்
ொகாடுத்திருக்கிறார்" என்றார் ஜவான்களில் ஒருவர். அைத வாங்கிக் ொகாண்டு
கதர்க்குல்லாக்காரர் கடிதத்ைதப் படித்துப் பார்த்துவிட்டு "சரி நீங்கள்
ேபாகலாம்" என்றதும் ேபாலீஸ் ஜவான்கள் மறபடயம ஒரு ொபரிய ஸலாம்
ைவத்துவிட்டுப் ேபானார்கள். இைதப் பார்த்த பிறகு ேசொைலமைலக கிராம
ஜனங்களுக்கும் மணியககொரரககஙகட நம்பிக்ைக பிறந்துவிட்டது.
"அதற்ொகன்ன தண்ேடா ரா ேபாடச் ொசொனனொல ேபாகிறது" என்றார் மணியககொரர.
"உடேன தைலயாரிையக் கூூப்பிட்டு அனுப்புங்கள். தண்ேடா ரா ேபாடும்ேபாது
இன்ொனாரு விஷயமும் ேசரததச ொசொலல ேவண்டும். புரட்சி வீரர் குமாரலிங்கத்
ேதவர் இந்தப் பக்கத்துக் காடுகளில் எங்ேகேயா மைறநதிரபபதொகத ொதரிகிறது.
அவைர உடேன கண்டு பிடித்துப் புதுடில்லிக்கு அனுப்பி ைவக்கும்படி தைலவர்
ஜவஹர்லால் ேநருவிடமிருந்து கட்டைள வந்திருக்கிறது. குமாரலிங்கத்ேதவர்
இருக்கும் இடத்ைதக் கண்டுபிடித்துச் ொசொலலகிறவரகளகக ஆயிரம்ரூூபாய்
காங்கிரஸ் சரககொர இனாம் ொகாடுப்பார்கள் என்பைதயும் ேசரததத தண்ேடாரா
ேபாடச் ொசயய ேவண்டும்" என்று ஒரு காந்திக் குல்லாக்காரர் ொசொனனொர.
வாசல் திண்ைணயில் நடந்த இந்தப் ேபச்ைசொயல்லாம் வீட்டு நைடயில்
கதேவாரமாக நின்று ேகட்டுக் ொகாண்டிருந்த ொபான்னம்மாளுக்கு அப்ேபாது
எப்படியிருந்திருக்கும் என்று ேநயர்கேள ஊகித்துக் ொகாள்ளலாம். உடேன
வாசற்புறம் ஓடிப்ேபாய்க் குமாரலிங்கத் ேதவர் இருக்குமிடத்ைதச்
ொசொலலிவிடலொமொ என்று அவள் உள்ளம் துடிதுடித்தது. ஆனால்
ொபண்ைமக்குரிய அடக்கமும் ொபரிய குலத்துக்கு உரிய பண்பும் அவ்விதம் ொசயய
மடயொமல அவைளத் தைட ொசயதன. ொபான்னம்மாளின் தந்ைத சிறித
ேநரத்துக்ொகல்லாம் வீட்டுக்குள்ேள வந்தார். ொபான்னம்மாளும் விைரந்து
உள்ேள ேபாய் வீட்டுக் கூூடத்தின் தூூைணப் பிடித்துக் ொகாண்டு நின்றாள்.
"பார்த்தாயா ொபான்னம்மா கைடசியில் நான் ொசொனனபடதொன ஆச்சு அந்த
ொவள்ளக்காரப் பய மவனகள கைடசியில் காங்கிரஸ்காரன் காலிேல
விழுந்துட்டானுக ொமொததததிேல மொனம ேராசம் இல்லாதவனுங்க நான் மடடம
இங்கிலீஷ்காரனாயிருந்தால் என்ன ஆனாலும் ஆவட்டும் என்று
கைடசிவைரக்கும் ஒருைக பார்த்திருப்ேபன் ஜப்பான்காரன் ைகயிலாவது
ராச்சியத்ைதக் ொகாடுத்திருந்தாலும் ொகாடுத்திருப்ேபேன தவிர காங்கிரஸ்காரன்
ைகயிேல ொகாடுத்திருக்க மொடேடன அது ேபானால் ேபாவட்டும் இங்கிலீஷ்காரன்
ொகாடுத்து ைவச்சது அம்மட்டுந்தான் நாம் என்னத்துக்கு அைதப்பத்திக்
கவைலப்பட ேவணும் காங்கிரஸ் ராச்சியந்தான் இனிேமல் என்று ஏற்பட்டுப்
ேபாச்சு நாைளக்கு ஒரு கண்டிராக்ேடா கிண்டிராக்ேடா எல்லாம்
இவங்களிடத்திேலதான் ேகட்டு வாங்கும்படியிருக்கும்.
வந்திருக்கிறவங்க இரண்டு ேபரும் ொராம்பப் ொபரிய மனஷஙக என்று ேதாணுது.
நல்ல விருந்து ொசயத அனுப்ப ேவண்டும். உன் சினனொயிகிடடச ொசொலல;
இல்லாட்டி சினனொயிைய இங்ேக கூூப்பிடு; நாேன ொசொலலிடேறன" என்று
மணியககொரர மசச விடாமல் ொபாழிந்து தள்ளினார். வாசல் திண்ைணயிேல
உட்கார்ந்திருந்த ேமறபட காந்திக் குல்லாக்காரர்களின் காதிேல விழப் ேபாகிறேத
என்று கூூட மணியககொரர கவைலப்பட்டதாகத் ொதரியவில்ைல.
ஏற்கனேவ உணர்ச்சி மிகதியொல உள்ளம் தத்தளித்துக் ொகாண்டிருந்த
ொபான்னம்மாேளா மணியககொரர ேபசும் ேபாது நடுவில் ஒரு வார்த்ைதகூூடப் ேபச
மடயொதவளொய திறந்தவாய் மடொமல அடங்கா ஆவலுடன் அவர் ேபச்ைசக்
ேகட்டுக் ொகாண்டு நின்றாள். அவர் கைடசியில் ொசொனனபட சினனொயிையக
கூூப்பிடக்கூூட அவளுக்கு நா எழவில்ைல.
நல்ல ேவைளயாகப் ொபான்னம்மாளின் சினனொயி அதாவது மணியககொரரின
இரண்டாவது மைனவி தானாகேவ அப்ேபாது அங்கு வந்துவிட்டாள். மறபடயம ஒரு
தடைவ அவளிடம் மணியககொரர பாடம் ஒப்புவித்துவிட்டு "ஆைகயால்
இன்ைறக்குத் தடபுடலாக விருந்து ொசயய ேவணும். இைல நிைறயப் பதார்த்தம்
பைடக்க ேவணும். தாயும் மகளமொயச ேசரநத உங்கள் ைகவரிைசையச்
சீககிரமொகக காட்டுங்கள் பார்க்கலாம்" என்றார். பிறகு வாசற்பக்கம் ொசனறொர.
ொபான்னம்மாளின் சினனமமொள அவ்விதேம சைமயல ேவைல ொதாடங்கினாள்.
ஆனால் ொபான்னம்மாேளா "ஆயா ஊருணியில் ேபாய்க் குளித்துவிட்டு இேதா ஒரு
ொநாடியில் வந்துவிடுகிேறன்" என்று ொசொலலி வீட்டின் ொகால்ைல வாசற்படி
வழியாகச் சிடடொயப பறந்து ொசனறொள. அவ்வளவு விைரவாக அவள் எங்ேக
ேபானாள் என்று நாம் ொசொலல ேவண்டிய அவசியமில்ைலயல்லவா ேபாகும்ேபாது
ொபான்னம்மாள் பூூமியில் கால் ைவத்ேத நடக்கவில்ைல; காற்று ொவளியிேல மிதநத
ொகாண்டுதான் ொசனறொள.
கைடசியில் அவள் நிைனத்தபடிேய நடந்து விட்டதல்லவா குமாரலிங்கத்துக்கு
விடுதைலயும் ொபரிய பதவியும் வந்துவிட்டன என்னும் எண்ணம் அவளுக்கு
எல்ைலயில்லாக் குதூூகலத்ைத அளித்தது. இேதாடு அவைர அந்தக் ேகாட்ைடைய
விட்டுப் ேபாகாமல் அங்ேகேய இருக்கும்படி தான் வற்புறுத்தியது எவ்வளவு
சரியொன காரியமாய்ப் ேபாயிற்று என்று நிைனவு ேதான்றி அவள் மனததில
ொபருமிதத்ைதயும் உற்சாகத்ைதயும் உண்டு பண்ணியது.
ஆனால் இந்த உற்சாகம் குதூூகலம் எல்லாம் ேசொைலமைலக ேகாட்ைடக்கு
வந்து ேசரம வைரயிேல தான் இருந்தன. ேகாட்ைடயில் கால் ைவத்தவுடேனேய
அவளுைடய உள்ளத்தில் ஒரு ேசொரவ உண்டாயிற்று. 'நாைளக்கு இந்ேநரம்
குமாரலிங்கத் ேதவர் இவ்விடத்தில் இருக்க மொடடொர' என்ற எண்ணம்
அவளுக்குச் ொசொலல மடயொத மனேவதைனைய உண்டாக்கிற்று.
ஆனால் குமாரலிங்கேமா ொபான்னம்மாைளச் சறறத தூூரத்தில் பார்த்ததுேம "வா
ொபான்னம்மா வா இன்ைறக்கு ஏது இவ்வளவு சீககிரம வந்துவிட்டாய் வந்தது
என்னேமா நல்லதுதான் வா" என்று உற்சாகமான குரலில் வரேவற்றான்.
ொபான்னம்மாள் சறற அருகிேல வந்ததும் "என்ன ைகயிேல ஒன்ைறயும் காேணாம்
பலகாரம் கிலகாரம் ஒன்றுமில்ைலயா ேபானால் ேபாகட்டும் ஒரு ேவைள
சொபபிடொவிடடொல உயிரா ேபாய்விடும் அதற்காக மகதைத இப்படி ஏன் ைவத்துக்
ொகாள்ள ேவண்டும் - இங்ேக வந்து உட்கார்ந்து ொகாள். ொபான்னம்மா இன்ைறக்கு
என் வாழ்க்ைகயில் ஒரு மககியமொன நாள். என் வாழ்க்ைகயில் மடடம என்ன நம்
இருவர் வாழ்க்ைகயிலும் இன்று மிக மககியமொன தினம்" என்றான்.
ொபான்னம்மாளின் மகம அளவில்லாத அதிசயத்ைதக் காட்டியது. "உனக்கு
எப்படித் ொதரிந்தது" என்று தடுமாற்றத்துடன் ேகட்டாள். "பின்ேன எனக்குத்
ொதரியாமல் ேவறு யாருக்குத் ொதரியும் பாட்டு இட்டுக் கட்டியது நான் தாேன"
என்றான் குமாரலிங்கம். "பாட்டா என்ன பாட்டு" என்று ொபான்னம்மாள் வியப்பும்
குழப்பமும் கலந்த குரலில் ேகட்டாள். "இங்ேக வந்து என் பக்கத்தில் சறற
உட்கார்ந்து ொகாள்; ொசொலலகிேறன. என் பாட்டனாருக்குப் பாட்டனார் ொபரிய
கவிராயர் ொதரியுமா ொபான்னம்மா ொசனனி குளம் அண்ணாமைல ொரட்டியாரின்
காவடிச் சிநதககப ேபாட்டியாக அவர் சொவடச சிநத பாடினாராம்.
ேதசத்தின் அதிர்ஷ்டக் குைறவினால் அந்தச் சொவடச சிநத எழுதியிருந்த ஓைலச்
சவடையக கடல் ொகாண்டு ேபாய்விட்டதாம். அந்தக் கவிராயருைடய வம்சத்தில்
பிறந்த என்னுைடய உடம்பிலும் கவியின் இரத்தம் ஓடிக்ொகாண்ேடயிருக்கிறது.
அது இத்தைன நாளும் எனக்குத் ொதரியாமல் இருந்துவிட்டு திடீொரன்று
அன்ைறக்கு உன்ைனப் பார்த்தவுடன்தான் பீறிக் ொகாண்டு ொவளிவந்தது
உன்ைனப் பற்றி அன்ைறக்கு ஒரு கவியில் இரண்டு இரண்டு வரியாகப்
பாடிக்ொகாண்டு வந்து இன்ைறக்குக் காைலயிேலதான் பாட்ைடப் பூூர்த்தி
ொசயேதன. கவிைத ொராம்ப அற்புதமாய் அைமந்திருக்கிறது. பாடப்பாட எனக்ேக
அதில் புதிய புதிய நயங்கள் ொவளியாகி வருகின்றன நின்று ொகாண்ேடயிருக்கிறாேய
உட்கார்ந்து ொகாள் ொபான்னம்மா பாட்ைடக்ேகள்" என்றான் குமாரலிங்கம்.
'இன்ைறக்கு என்ன எல்ேலாரும் இப்படி மசச விடாமல் ேபசுகிறார்கள்' என்று
ொபான்னம்மாள் மனததில நிைனத்துக் ொகாண்டாள்; பிறகு "பாட்டும் ஆச்சு
கூூத்தும் ஆச்சு எல்லாம் இன்ைறக்கு ஒருநாள் வாழ்வு தாேன நாைளக்கு
இந்ேநரம் நீ எங்ேகேயா நான் எங்ேகேயா எனக்கு உட்கார ேநரமில்ைல. வீட்டில்
ொபரிய விருந்து நடக்கப் ேபாகிறது. சினனொயிகக நான் ஒத்தாைச ொசயய
ேவண்டும்" என்றாள் ொபான்னம்மாள்.
அப்ேபாதுதான் குமாரலிங்கம் ொபான்னம்மாைளக் கவனித்துப் பார்த்தான்.
அவளுைடய மனததில ஏேதா ொபரிய சமொசொரதைத ைவத்துக் ொகாண்டிருக்கிறாள்
என்பதும் அைத அவள் ொசொலலமடயொதபட ஏேதா தான் பிதற்றிக்
ொகாண்டிருப்பதும் அவனுக்கு உடேன ொதரிய வந்தன. "ொபான்னம்மா என்ன
சமொசொரம வீட்டிேல என்ன விேசஷம் எதற்காக விருந்து நாைளக்கு நீ எங்ேக
ேபாகப் ேபாகிறாய்" என்று திடுக்கிட்ட குரலில் ேகட்டான். ொபான்னம்மாளின்
கல்யாணம் சமபநதமொக யாராவது வந்திருக்கிறார்கேளா அதற்காகத்தான் விருந்ேதா
என்னும் விபரீதமான சநேதகம ஒரு ொநாடிப் ொபாழுதில் ேதான்றி அவன் மனதைத
அைலத்தது.
"நான் எங்ேகயும் ேபாகவில்ைல. நீதான் ேபாகப் ேபாகிறாய். கடிதாசி உனக்குத்தான்
வந்திருக்கு; ஜவஹர்லால் ேநரு ேபாட்டிருக்காரு" என்று ொபான்னம்மாள்
ொசொனனொேளொ இல்ைலேயா அதுவைரயில் உட்கார்ந்திருந்தபடிேய
ேபசிக்ொகாண்டிருந்த குமாரலிங்கம் துள்ளி குதித்து எழுந்தான். "ொபான்னம்மா
என்ன ொசொனனொய நன்றாய்ச் ொசொலல கடிதாசு வந்திருக்கா ஜவஹர்லால் ேநரு
ேபாட்டிருக்காரா சரியொச ொசொலல" என்று ொபான்னம்மாளின் இருகரங்கைளயும்
பற்றிக் ொகாண்டு மிகக பரபரப்ேபாடு ேகட்டான். "ைகைய விடு ொசொலலகிேறன"
என்றாள் ொபான்னம்மாள்.
பிறகு கதர்க்குல்லா தரித்த இரண்டு ஆட்கள் வந்திருப்பது பற்றியும் அவர்கள்
தண்ேடாராப் ேபாடச் ொசொனனத பற்றியும் விவரமாகக் கூூறினாள். "அவர்கள்
ொசொனனைத எங்க அப்பாகூூட மதலில நம்பவில்ைல. ஆனால் இரண்டு
ேபாலீஸ் ஜவான்கள் வந்து கதர்க்குல்லாக்காரர்களுக்கு ஸலாம் ேபாட்ட பிறகு
அவர்கள் ேபச்ைச நம்பாமல் ேவறு என்ன ொசயவத அவர்களுக்கு வீட்டில்
விருந்து ைவக்கத் தடபுடலாக ஏற்பாடு நடக்கிறது" என்றாள். குமாரலிங்கத்துக்கு
அச்சமயம் பைழய காேலஜ் நாட்களின் வாசைன எப்படிேயா வந்து ேசரநதத. ேமல
துணிைய எடுத்து ஆகாசத்தில் வீசி எறிந்து "ஹிப் ஹிப் ஹ¤ர்ேர' என்று
சததமிடடொன. பிறகு இந்தியாவுக்குச் சயரொஜயம வந்திருப்பைதக் ேகவலம்
அப்படி ஒரு இங்கிலீஷ் ேகாஷத்தினால் ொகாண்டாடியது பற்றி ொவட்கப்
பட்டவனாய்
ஆடுேவாேம பள்ளுப் பாடுேவாேம - ஆனந்த சதநதிரம அைடந்துவிட்ேடா ொமனற
என்னும் பாரதியார் பாடைலப் பாடி அந்த மகததொன சமபவதைதக
ொகாண்டாடினான். ேமறபட பாரதியார் பாடல் வரிகைளத்தான் எத்தைன நூூறு தடைவ
அவன் ஏற்கனேவ பாடியிருக்கிரான் எத்தைன ஆயிரம் தடைவ பிறர் பாடக்
ேகட்டிருக்கிறான் அப்ேபாொதல்லாம் ஏேதா ொவறும் வார்த்ைதகளாயிருந்த பாட்டு
இப்ேபாது ொபாருள் ததும்பி விளங்கிற்று.
உண்ைமயாகேவ பாரதேதசம் சதநதிரம அைடந்துவிட்டது அந்த ஆனந்த
சதநதிரததில தனக்கும் விேசஷமான பங்கு உண்டு; பங்கு ேகட்பதற்குத்
தனக்கு உரிைம உண்டு; ொசனற ஒருமாத காலத்திற்குள் ேதசத்தின்
சதநதிரததககொகத தான் ொசயதிரககம ொதாண்டானது ேமறபட உரிைமையத்
தனக்கு அளித்திருக்கிறது. ஆகா வருங்காலம் எவ்வளவு ஆனந்தமயமாக இருக்கப்
ேபாகிறது ேதசத்துக்கு எப்படிேயா அப்படிேய தனக்குந்தான்
குமாரலிங்கம் வருங்காலச் சதநதிர வாழ்க்ைகையப் பற்றி ஆனந்தக் கனவு
கண்டுொகாண்டிருந்த அந்தச் சில நிமிஷங்களில் ொபான்னம்மாள் தன்னுைடய
ஆகாசக் ேகாட்ைடொயல்லாம் தகர்ந்து துகள் துகளாகப் ேபாய்க் ொகாண்டிருப்பைத
உணர்ந்தாள். தன்ைனச் ேசொைலமைல இளவரசிொயன்றும் குமாரலிங்கத்ைத
மொறேனநதல மகொரொஜொ என்றும் அவள் கற்பைன ொசயத மகிழநதொதலலொம
மொயக கனவாகேவ ேபாய்விட்டது குமாரலிங்கம் இனி ஒரு கணமும் இங்ேக தங்கப்
ேபாவதில்ைல; இவ்விடத்ைத விட்டுப் ேபானபிறகு இந்தப் பட்டிக்காட்டுப்
ொபண்ைணக் கவனிக்கப் ேபாவதுமில்ைல 'சீ' இது என்ன வீண் ஆைச இந்த மொய
வைலயில் நாம் ஏன் சிககிேனொம ' என்ற ைவராக்கிய உணர்ச்சி அவளுக்கு
அப்ேபாது ஏற்பட்டது. வீட்டுக்குத் திரும்பிச் ொசனறதம சினனொயி தன்ைனத்
திட்டப் ேபாகிறாேள என்பதும் நிைனவு வந்தது. ஒரு ொபருமூூச்சு விட்டுவிட்டு
"சரி நான் ேபாய் வாேரன்" என்று ொசொலலிக ொகாண்ேட புறப்பட்டாள்.

15. கககககக கககக

இத்தைன ேநரமும் கனவு ேலாகத்தில் சஞசொரிததக ொகாண்டிருந்த குமாரலிங்கம்
ொபான்னம்மாள் "ேபாய் வாேரன்" என்று ொசொலலிகொகொணட புறப்பட்டதும்
இவ்வுலகத்துக்குத் திடும் என்று வந்தான். "ேபாகிறாயா எங்ேக ேபாகிறாய்"
என்று ேகட்டுக் ொகாண்ேட ொபான்னம்மாளின் கரங்கைளப் பிடித்துக் கீேழ
விழுந்து கிடந்த பைழய அரண்மைனத் தூூண் ஒன்றின் ேபரில் அவைள உட்கார
ைவத்தான்.
"நான் சீககிரம ேபாகாவிட்டால் சினனொயி என்ைன ொவட்டி அடுப்பிேல
ைவத்துவிடுவாள் அந்தக் காந்திக் குல்லாக்காரர்கள் உனக்காகக் காத்துக்
ொகாண் டரககிறொரகள. உன் ொபயைரச் ொசொலலி ஊொரல்லாம் தமுக்கு அடித்துத்
தண்ேடாராப் ேபாடுவாேனன் நீேய ேபாய் ஆஜராகிவிடு அேதா கிராமச்சாவடியும்
இலுப்பமரமும் ொதரிகிறதல்லவா அங்ேகதான் எங்கள்வீடு இருக்கிறது நான்
ஊருணியில் குளித்துவிட்டுச் சறற ேநரம் ொசனற பிறகு வருகிேறன்" என்றாள்
ொபான்னம்மாள்.
"அொதல்லாம் ொராம்ப சரி; அப்படிேய ொசயயலொம. ஆனால் என்னுைடய பாட்ைட
மடடம இப்ேபாேத நீ ேகட்டுவிட ேவண்டும். ேகட்டுவிட்டு உடேன ேபாய்
விடலாம்" என்றான் குமாரலிங்கம்."சரி படிக்கிற பாட்ைடச் சீககிரம படி" என்றாள்
ொபான்னம்மாள். குமாரலிங்கம் அவ்விதேம தான் கவனம் ொசயதிரநத பாட்ைடப்
பாடிக் காட்ட ஆரம்பித்தான்.
ொபான்னம்மாள் ொராம்பப் ொபால்லாதவள் - அவள் ொபாய் என்ற வார்த்ைதேய
ொசொலலொதவள ொசொனனைதச ொசொலலம கிளியிைனப் ேபால் - என்றும்
ொசொனனைதேய அவள் ொசொலலிடவொள
மனனர குலம் தந்த கன்னியவள் - இந்த மொநிலததில நிகர் இல்லாதவள்
அன்னம் அவள் நைட அழகு கண்டால் - அது அக்கணேம தைல கவிழ்ந்திடுேம
பாடும் குயில் அவள் குரல் ேகட்டால் - அது பாட்ைட மறநத பறந்திடுேம
மொடம மரஙகளம அவளுைடய - உயர் மொடசிைமகக வலம் வந்திடுேம
கூூந்தல் மடபபிேல ொசொக கைடயாள் - விழிக் ேகாணத்திேல குறுநைகயுைடயாள்
- அவள்
மொநதளிர ேமனிையக கண்டவர்கள் - அந்த மொமரம ேபாலேவ நின்றிடுவர்
கற்பக மலரகேளொ அவள் கரங்கள் - அந்தக் கண்களில்தான் என்ன மநதிரேமொ
அற்புதேமா ஒரு ொசொபபனேமொ - இங்கு ஆர் அறிவார் அவள் நீர்ைம ொயல்லாம்
ொபான்னம்மாள் மிகப ொபால்லாதவள் - அவள் ொபாய்ொசால்லக் ொகாஞ்சமும்
அஞ்சாதவள்
அன்னம் பைடக்கேவ வந்திடுவாள் - எனில் அமுது பைடத்து மகிழநதிடவொள
ஆனதால் என் அருந் ேதாழர்கேள - நீங்கள் அவைள மணநதிட வந்திடாதீர்...
இத்தைன ேநரம்வைர ேமறபட பாடைல மரணபடட உணர்ச்சிகேளாடு ேகட்டு
வந்தாள் ொபான்னம்மாள். பாட்டிேல இருப்பது பாராட்டா பரிகாசமா என்று
அவளுக்கு நன்றாய்த் ொதரியவில்ைல. ஒரு சமயம புகழ்வது ேபாலிருந்தது;
இன்ொனாரு சமயம ேகலி ொசயவத ேபாலவும் இருந்தது. ஆனால் கைடசி வரிகள்
இரண்ைடயும் ேகட்டதும் பாட்டு மழவதம பரிகாசந்தான் என்ற நிச்சயம்
ஏற்பட்டுக் ேகாபம் ொபாங்கிக் ொகாண்டு வந்தது. "ேச ேபா ேபாதும். உன் பாட்டு
நிறுத்திக் ொகாள் எவன் என்ைனக் கண்ணாலம் ொசயத ொகாள்ள வரப்ேபாகிறான்
என்று நான் காத்துக் கிடக்கிேறனாக்கும்" என்று சீறினொள ொபான்னம்மாள்.
"ொபான்னம்மா இன்னும் இரண்ேட இரண்டு வரிதான் பாட்டில் பாக்கி இருக்கிறது.
அைதச் ொசொலலடடமொ ேவண்டாமா அதற்குள் ேகாபித்துக் ொகாண்டுவிட்டாேய"
என்றான் குமாரலிங்கம். "சரி அைதயுந்தான் ொசொலலிவிட" என்று பதில்
வந்தது.குமாரலிங்கம் மதல இரண்டு வரிகைளயும் ேசரததப பாட்ைடச் ொசொலலி
மடததொன:
ஆனதால் என் அரும் ேதாழர்கேள - நீங்கள் அவைள மணநதிட வந்திடாதீர்

ஏொனன்று ேகளுங்கள் இயம்பிடுேவன் - இங்கு யாேன அவைள மணநத

ொகாண்ேடன
கைடசி இரண்டு வரிகைளக் ேகட்டதும் ொபான்னம்மாள் தன்ைனயறியாமல் கலீர்
என்று நைகத்தாள். உடேன ொவட்கப்பட்டுத் தைலையக் குனிந்து ொகாண்டாள்
திரும்பவும் குமாரலிங்கத்ைத ஏறிட்டு ேநாக்கி "மொறேனநதல
மகொரொஜொவொயிரநதொல இந்த மொதிரிொயலலொம கன்னாபின்னா என்று பாடுவாரா
ஒரு நாளும் மொடடொர" என்றாள். பல தடங்கல்களுக்கும் தயக்கங்களுக்கும் பிறகு
ொபான்னம்மாள் குமாரலிங்கத்திடம் விைட ொபற்றுக் ொகாண்டு பிரிந்து ொசனற
ேபாது மிகக குதூூகலத்துடேனேய ொசனறொள. அந்தப் பாழைடந்த ேகாட்ைடயில்
காலடி ைவத்தவுடேன அவளுக்கு ஏற்பட்ட சநேதகஙகளம பயங்களும்
அங்கிருந்து திரும்பிச் ொசனறேபொத அவைள விட்டு நீங்கியிருந்தன.
குமாரலிங்கத்தின் பாடலில் அவளுைடய ஞாபகத்தில் இருந்த சில வரிகைள
வாய்க்குள்ேள மணமணததக ொகாண்ேட ேபானாள். ஊருணியில் ேபாய்ச்
சொவகொசமொகக குளித்தாள். பின்னர் வீட்ைட ேநாக்கிக் கிளம்பினாள்.
ேபாகும்ேபாது இத்தைன ேநரம் குமாரலிங்கத் ேதவர் தன் வீட்டுக்குப்
ேபாயிருப்பார்; அவைர இப்படி உபசரிப்பார்கள் அப்படி வரேவற்பார்கள்
என்ொறல்லாம் எண்ணமிட்டுக் ொகாண்டு ொசனறொள. அவைரக் குதிைரச் சொரடடல
ைவத்து ஊர்வலம் விட்டாலும் விடுவார்கள். ேராஜாப்பூூ மொைலயம ொசவநதி
மலர மொைலயம பச்ைச ஏலக்காய் மொைலயம அவருக்குப் ேபாடுவார்கள். இன்று
சொயஙகொலம இலுப்ப மரததடயில மீடடஙகி நடந்தாலும் நடக்கும் என்று
சிநதைன ொசயத ொகாண்டு உல்லாசமாக நடந்து ொசனறொள.
ஆனால் சிறித தூூரம் நடந்ததும் அவளுைடய உல்லாசம் குைறவதற்கு
மகொநதரம ஏற்பட்டது. அவளுைடய தந்ைத ேவட்ைட நாய் சகிதமொகச சறறத
தூூரத்தில் ேபாய்க் ொகாண்டிருப்பைதக் கண்டதும் அவளுக்குச் ொசொேரல
என்றது. வீட்டில் விருந்தாளிகைள ைவத்துவிட்டு இவர் எங்ேக கிளம்பிப்
ேபாகிறார் ஒரு ேவைள தன்ைனத் ேதடிக்ொகாண்டுதாேனா சினனொயி ேகாள்
ொசொலலிக ொகாடுத்துவிட்டாேளா நைடயின் ேவகத்ைதப் பார்த்தால் மிகக
ேகாபமாய்ப் ேபாகிறதாகத் ொதன்படுகிறேத அப்பாவின் கண்ணில் படாமல் ஒரு
மரததின பின்னால் மைறநத நின்றுவிட்டு அவர் ேபானதும் விைரவாக வீட்ைட
ேநாக்கிச் ொசனறொள.
அவர் வீடு வந்து ேசரவதறகள தான் ேபாய்ச் ேசரநத நல்ல ொபண்ைணப் ேபால்
சைமயல ேவைலயில் ஈடுபட ேவண்டுொமன்று தீர்மானித்துக் ொகாண்டு
நடந்தாள். ஊருணியிலிருந்து அவளுைடய வீடு இருந்த வீதிக்குச் ொசனற
குறுக்குச் சநதில திரும்பியதும் படொமடுத்து ஆடும் பாம்ைபத் திடீொரன்று
எதிரில் கண்டவைளப்ேபால் பயங்கரமும் திைகப்பும் அைடந்து நின்றாள். ஐேயா
இது என்ன இவ்வளவு ேபாலீஸ் ஜவான்கள் எதற்காக வந்தார்கள் அவர்களுக்கு
மததியிேல இருப்பவர் யார் குமாரலிங்கம் ேபாலிருக்கிறேத ஐேயா இது என்ன அவர்
இரண்டு ைகையயும் ேசரதத - கடவுேள விலங்கல்லவா ேபாட்டிருக்கிறது
இொதல்லாம் உண்ைமதானா நாம் பார்க்கும் காட்சி நிஜமான காட்சிதானா அல்லது
ஒரு ொகாடூூரமான துயரக் கனவு காண்கிேறாமா அந்தக் காந்திக் குல்லாக்காரர்கள்
எங்ேக ஆஹா அவர்கள் இப்ேபாது ேவறு உருவத்தில் சிவபபத தைலப் பாைகயுடன்
ேதான்றுகிறார்கேள ஆம் அேதா பின்னால் ேபசிச் சிரிததக ொகாண்டு
வருகிறவர்கள் அவர்கள் தான் சநேதகமிலைல.
திைகத்து ஸ்தம்பித்து மனனொல ேபாவதா பின்னால் ேபாவதா என்று ொதரியாமல்
கண்ணால் காண்பைத நம்புவதா இல்ைலயா என்றும் நிச்சயிக்க மடயொமல -
ொபான்னம்மாள் அப்படிேய நின்றாள். ேபாலீஸ் ஜவான்களின் ேபச்சில் சில
வார்த்ைதகள் காதிேல விழுந்தன. "எவ்வளவு ேஜாராய் மொபபிளைள மொதிரி ேநேர
வந்து ேசரநதொன வந்ததுமில்லாமல் 'நான் தான் புரட்சித் ொதாண்டன்
குமாரலிங்கம் நீங்கள் எங்ேக வந்தீர்கள் ' என்று ேகட்டாேன என்ன ைதரியம்
பார்த்தீர்களா" என்றார் ஒரு ேபாலீஸ்காரர். "அந்தத் ைதரியத்துக்குத்தான்
ைகேமல் உடேன பலன் கிைடத்து விட்டேத" என்று ொசொனனொர இன்ொனாரு
ேபாலீஸ்காரர்.
குமாரலிங்கத்தின் ைகயில் பூூட்டியிருந்த விலங்ைகத் தான் அவர் அப்படிக்
'ைகேமல் பலன்' என்று சிேலைடயொகச ொசொலகிறொர என்று ொதரிந்து ொகாண்டு
மறறவரகள 'குபீர்' என்று சிரிததொரகள. அந்தச் சிரிபபச சததததினிைடேய
'வீல்' என்ற ஒரு சததம - இதயத்தின் அடிவாரத்திலிருந்து உடம்பின் ேமலளள
ேராமக் கால்கள் வைரயில் குலுங்கச் ொசயத ொசொலலமடயொத ேசொகமம பீதியும்
அடங்கிய சததம - ேகட்டது. ேபாலீஸ் ஜாவன்களின் பரிகாசப் ேபச்ைசக்
ேகட்டுக்ொகாண்டு தைல குனிந்த வண்ணம் நடந்து வந்த ொதாண்டன்
குமாரலிங்கத்தின் காதிலும் ேமறபட சததம விழுந்தது. சததம வந்த திைசைய
ேநாக்கி அவன் ஏறிட்டுப் பார்த்தான். ொபான்னம்மாளின் மகம - ஏமாற்றம் துயரம்
பீதி பச்சாதாபம் ஆகிய உணர்ச்சிகள் ஒன்ேறாொடான்று ேபாட்டியிட்ட மகம -
மினனல மினனகினற ேநரத்துக்கு அவன் கண் மனனொல ொதரிந்தது. அடுத்த
விநாடி ொபான்னம்மாள் தான் வந்த பக்கேம திரும்பினாள். அந்தக் குறுக்குச்
சநதின வழியாக அலறிக் ொகாண்டு ஓடினாள்.
ேபாலீஸ் ஜவான்களின் ஒருவர் "பார்த்தீங்களா ஐயா சிவபபத தைலப்பாைகையப்
பார்த்துப் பயப்படுகின்றவர்கள் இந்த உலகத்தில் இன்னும் சிலர இருக்கத்தான்
இருக்கிறார்கள். ஆனால் இந்த வீராதி வீரன் இருக்கிறாேன இவன் மடடம
ேபாலீஸ¤க்குப் பயப்பட மொடடொன; துப்பாக்கி தூூக்குத் தண்டைன
ஒன்றுக்கும் பயப்பட மொடடொன எதற்கும் பயப்பட மொடடொன" என்று ொசொலலிக
ொகாண்ேட குமாரலிங்கத்தின் கழுத்திேல ைகைய ைவத்து ஒரு தள்ளுந் தள்ளினார்.
ொபான்னம்மா வீறிட்டுக் கதறிய சததம குமாரலிங்கத்தின் காதில் விழுந்தேதா
இல்ைலேயா அந்தக் கணத்திேலேய அவன் நூூறு வருஷங்களுக்கு மனனொல
ொசனற விட்டான்.
இேதா அவன் எதிரில் ொதரிவது ேபான்ற ஒரு பிரம்மாண்டமான இலுப்ப மரநதொன
அது; ஆனால் இன்னும் ொசழிபபொக வளர்ந்து நாலாபுறமும் கிைளகள் தைழத்துப்
படர்ந்திருந்தன. ேசொைலமைலக ேகாட்ைட வாசலுக்கு எதிேர கூூப்பிடு
தூூரத்தில் அந்த மரம நின்றது. மரததின அடியில் இது ேபாலேவ ேமைடயம
இருந்தது. ஆனால் அந்த மரததின கீேழயும் மரததின அடிக்கிைளயிலும்
ேதான்றிய காட்சிகள்... அம்மம்மா குமாரலிங்கம் கண்கைள மடகொகொணடொன.
கண்கைள மடக ொகாண்டால் மடடம ஆவொதன்ன அவனுைடய மனக கண்ணின்
மனனொல அந்தக் காட்சிகள் ேதான்றத்தான் ொசயதன. இலுப்பமரத்தின் வயிரம்
பாய்ந்த வலுவான அடிக்கிைளயில் ஏொழட்டுக் கயிறுகள் ஒவ்ொவான்றின்
நுனியிலும் ஒரு சரககபேபொடட வைளயத்துடன் ொதாங்கிக் ொகாண்டிருந்தன.
ொதாங்கிய வைளயம் ஒவ்ொவான்றின் அடியிலும் ஒவ்ொவாரு மனிதன நின்று
ொகாண்டிருந்தான். அப்படி நின்றவர்கைளச் சழநத பல சிபபொயகள வட்டமிட்டு
நின்றார்கள். மரததட ேமைடயில ஒரு ொவள்ைளக்கார துைர 'ஜம்' என்று
உட்கார்ந்திருந்தார். அவர் இரண்டு ைகயிலும் இரண்டு துப்பாக்கிகள் இருந்தன.
அவருைடய ொவள்ைளமுகம் ேகாபொவறியினால் சிவபபொக மொறியிரநதத. ேமைடகக
அருகில் ேசொைலமைல மகொரொஜொ கீேழ நின்று துைரயிடம் ஏேதா ேகட்டுக்
ொகாண்டிருந்தது ேபாலத் ேதான்றியது.
"அொதல்லாம் மடயொத; மடயேவ மடயொத" என்று துைர மிக விைறப்பாகப் பதில்
ொசொலலவத ேபாலும் ொதரிந்தது. மரககிைளயில ொதாங்கிய சரககக கயிறு
ஒன்றின் கீேழ மொறேனநதல உலகநாதத்ேதவர் நின்று ொகாண்டிருந்தார். துைரயிடம்
ேசொைலமைல மகொரொஜொ ஏேதா ொகஞ்சிக் ேகட்டுக் ொகாண்டிருந்தது அவருக்குக்
ொகாஞ்சமும் பிடிக்கவில்ைல. தம்முைடய உயிைரத் தப்புவிப்பதற்காகத்தான்
ேசொைலமைல மகொரொஜொ அப்படி மனறொடகிறொேரொ என்ற சநேதகம இவர்
மனததில உதித்திருந்தது.
அைத எப்படியாவது தடுத்து நிறுத்த ேவண்டுொமன்ற ஆவல் அவர் மனததில
ொபாங்கி எழுந்தது. 'ஆறிலும் சொவ நூூறிலும் சொவ' என்னும் பழொமாழிைய ஆயிரந்
தடைவ ேகட்டிருந்தும் அந்நிய நாட்டான் ஒருவனிடம் ேபாய் எதற்காக
உயிர்ப்பிச்ைசக் ேகட்க ேவண்டும் அதிலும் வீரமறவர் குலத்தில்
பிறந்தவர்களுக்கு அடுக்கக்கூூடிய காரியமா அது ேசொைலமைல மகொரொஜொைவக
கூூப்பிட்டுச் ொசொலலிவிடலொமொ என்று உலகநாதத் ேதவர் ேயாசித்துக்
ொகாண்டிருந்த ேபாது ேகாட்ைடக்குள்ேள அரண்மைன அந்தப்புரத்தின்
ேமனமொடம தற்ொசயலாக அவருைடய கண்ைணயும் கருத்ைதயும் கவர்ந்தது.
ேமனமொடம கவரவில்ைல ேமல மொடததிேல ேதான்றிய ஒரு ொபண்உருவந்தான்
கவர்ந்தது. ொவகு தூூரத்திலிருந்தபடியால் உலகநாதத்ேதவரின் கூூரிய
கண்களுக்குக்கூூட அந்த உருவம் யாருைடயது என்பது நன்றாய்த்
ொதரியவில்ைல.
ஆனால் அவருைடய மனததகக அவள் இளவரசி மொணிககவலலிதொன என்று
ொதரிந்து விட்டது. மதலில இந்தக் ேகாரக் காட்சிையப் பார்ப்பதற்குச்
ேசொைலமைல இளவரசி அந்தப்புரத்து ேமன மொடததகக வரேவண்டுமா என்று
உலகநாதத் ேதவர் எண்ணினார். பின்னர் தம்முைடய வாழ்நாளின் கைடசி ேநரத்தில்
இளவரசிையப் பார்க்க ேநர்ந்த பாக்கியத்ைத எண்ணி மகிழநதொர. அடுத்த
கணத்தில் "ஐேயா இந்த விவரொமல்லாம் அவளுக்குத் ொதரியும்ேபாது என்னமாய்
மனநதடபபொேளொ" என்று எண்ணி ேவதைனயைடந்தார்.
எனினும் ேசொைலமைல மகொரொஜொ தம்மிடம் ொகாண்டிருந்த விேராதத்ைத மொறறிக
ொகாண்டது இளவரசிக்கு ஓரளவு ஆறுதல் அளிக்குமல்லவா என்ற எண்ணம்
ேதான்றியது. தாம் ொசொலலி அனுப்பிய ொசயதிைய மொணிககவலலியிடம
ேசொைலமைல மகொரொஜொ சரியொகச ொசொலல ேவண்டுேம என்ற கவைல ொதாடர்ந்து
வந்தது. ஐேயா இொதன்ன மொட மகபபின ேமல நின்ற ொபண் உருவம் வீல் என்று
அலறும் சததததடேன கீேழ விழுகிறேத கடவுேள ேசொைலமைல இளவரசி
அல்லவா அந்தப்புரத்தின் ேமல மொடயிலிரநத கீேழ விழுந்து விட்டாள் ஐேயா
அவள் உயிர் பிைழப்பாளா ேசொைலமைல மகொரொஜொ துைரயிடம் மனறொடவைத
நிறுத்திவிட்டு "ஓ" என்று அலறிக் ொகாண்டு ேகாட்ைட வாசைல ேநாக்கி ஓடினார்.
மொறேனநதல உலகநாதத் ேதவரும் தம்முைடய நிைலைய மறநத ேகாட்ைட வாசைல
ேநாக்கித் தாமும் பறந்து ஓடினார். 'டம' 'டம' 'டடம' என்று துப்பாக்கி ேவட்டுகள்
தீர்ந்தன. ேபாலீஸ் ஜவனால் கழுத்ைதப் பிடித்துத் தள்ளப்பட்ட ேதசத்
ொதாண்டன் குமாரலிங்கம் தைரயிேல விழுந்து மரசைசயொனொன

16. ககககக ககககககககககக

இரவுக்கும் பகலுக்கும் அதிக ேவற்றுைமயில்லாமல் இருள் சழநதிரநத
எட்டடிச் சதர அைறயில் குமாரலிங்கம் தன்னந்தனியாக அைடக்கப்பட்டிருந்தான்
இரவிேல இரும்புக் கதவுக்குக் ொகாஞ்ச தூூரத்தில் ஒரு கரியைடந்த ஹரிேகன்
லாந்தர் மஙகிய ேசொகமொன ஒளிையத் தயக்கத்துடன் ொவளியிட்டுக்
ொகாண்டிருந்தது. பகலில் அவன் அைடபட்டிருந்த அைறயின் பின்புறச் சவரில
இரண்டு ஆள்உயரத்தில் இருந்தசிறு ஜன்னல் துவாரம் வழியாக மஙகிய ொவளிச்சம்
வரலாேமா வரக்கூூடாேதா என்று தயங்கித் தயங்கி எட்டிப்பார்த்துக்
ொகாண்டிருந்தது.
குமாரலிங்கத்தின் உள்ளத்தின் நிைலைமயும் ஏறக்குைறய ொவளிப்புற நிைலைமைய
ஒத்திருந்தது. குழப்ப இருள்சூூழ்ந்து எைதப்பற்றியும் ொதளிவாகச் சிநதிகக
மடயொத நிைலைய அவன் மனம அைடந்திருந்தது. பார்த்தவர்கள் அவனுக்குச்
'சிததப பிரைம' பிடித்திருக்கிறது என்று ொசொலலமபட ேதான்றினான். ஆனாலும்
இருள் சழநத அவனுைடய உள்ளத்தில் சிறசில சமயம அறிவின் ஒளி இேலசாகத்
ேதான்றிச் சிநதிககம சகதியம ஏற்பட்டது. அத்தைகய சமயஙகளில ஆகா
அவனுைடய மனததில என்னொவல்லாம் எண்ணங்கள் குமுறி அைலேமாதிக்
ொகாண்டு பாய்ந்தன
ேசொைலமைலக கிராமத்தில் ஏொழட்டு மொதஙகளகக மனனொல காந்திக்
குல்லாக் கதர்ேவஷம் தரித்த ேபாலீஸாரால் ைகது ொசயயபபடடதிலிரநத அவன்
கண்டும் ேகட்டும் அநுபவித்தும் அறிந்த பயங்கரக் ொகாடுைம நிைறந்த
சமபவஙகள அதற்கு மனனொல ேசொைலமைலக ேகாட்ைடயில் கழித்த ஆனந்தமான
பத்துப் பன்னிரண்டு தினங்கள் அதற்கு மநதித தளவாய்க் ேகாட்ைடயில்
ஒருநாள் நடந்த புரட்சிகரமான காரியங்கள் இன்னும் நூூறு வருஷத்துக்கு
மனனொல ேசொைலமைல மொறேனநதல இராஜ்யங்களில் ேநர்ந்த அபூூர்வ
நிகழ்ச்சிகள் எல்லாம் ஒன்றன்பின் ஒன்றாகவும் சிலசமயம ேசரநதொர ேபாலவும்
அவன் மனததில ேதான்றி அல்ேலால கல்ேலாலம் விைளத்தன.
இத்தைனக்கும் மததியில அவன் அறிவு ொதளிவைடந்து சிநதைன ொசயத
ொகாண்டிருக்கும்ேபாதும்சரி ொதளிவில்லாத பலப்பல எண்ணங்கள் ேபாட்டியிட்டுப்
பாய்ந்து ொகாண்டிருக்கும்ேபாதும்சரி சிநதனொ சகதிைய இழந்து 'பிரைம' பிடித்து
அவன் உட்கார்ந்திருக்கும் ேபாதும்சரி ஒேரஒரு விஷயம் மடடம அவன்
மனததிலிரநத மைறயொமல எப்ேபாதும் குடிொகாண்டிருந்தது.
அது அவன் தைலக்கு ேமேல வட்டச் சரககிடட ஒரு கயிறு அவைனத்
தூூக்கிலிட்டுக் கழுத்ைத ொநரித்துக் ொகால்லப்ேபாகிற கயிறு எப்ேபாதும்
ொதாங்கிக் ொகாண்டிருக்கிறது என்னும் பிரைமதான். அந்தக் கயிற்றிலிருந்து தப்ப
ேவண்டுமானால் அதற்கு ஒேர ஒருவழிதான் உண்டு; மனொனொர
ஜன்மத்தில்தான் மொறேனநதல மகொரொஜொவொகப பிறந்திருந்தேபாது எந்த
மைறையப பின்பற்றி அவன் தூூக்குக்கயிற்றிலிருந்து தப்பினாேனா அேத
மைறையேய இப்ேபாதும் பின்பற்றியாக ேவண்டும்.
அதாவது சிைறசசொைலயிலிரநேதொ ேபாலீஸ் காவலிலிருந்ேதா தப்பித்துக்
ொகாண்டு ஓட மயல ேவண்டும். ஓட மயலவத உயிர் பிைழக்க ேவண்டுொமன்ற
ஆைசயினால் அல்ல; உயிர் பிைழக்கலாம் என்ற நம்பிக்ைகயினாலும் அல்ல.
அப்படித் தப்பிஓட மயலம ேபாது மனொனொர ஜன்மத்தில் நடந்தது ேபாலேவ
சிைறககொவலரகேளொ ேபாலீஸ்காரர்கேளா தன்ைன ேநாக்கிச் சடவொரகள.
குண்டு தன் மதகிேல பாய்ந்து மொரபின வழியாக ொவளிேய வரும். அதன்
பின்னால் 'குபுகுபு' ொவன்று இரத்தம் ொபருகும். அந்த க்ஷணேம அவன்
உணர்விழந்து கிேழ விழுவான். அப்புறம் மரணம; மடவிலலொத மறதி;
எல்ைலயற்ற அைமதி
குமாரலிங்கம் அப்ேபாது விரும்பியொதல்லாம் இத்தைகய மரணம தனக்குக் கிட்ட
ேவண்டும் என்பதுதான். அவன் மரணததகக அஞ்சவில்ைல; சொகொமல
உயிேராடிருக்க ேவண்டும் என்று ஆைசப்படவும் இல்ைல. ஆனால் தூூக்கு
மரததில கயிற்றிேல ொதாங்கிப் பிராணைன விடமட்டும் அவன் விரும்பவில்ைல.
அந்த எண்ணேம அவனுைடய உடம்ைபயும் உள்ளத்ைதயும் ொசொலல மடயொத
ேவதைனக்கு உள்ளாக்கிற்று.
அவன் தூூக்குமரத்ைதப் பார்த்ததில்ைல; தூூக்குப் ேபாடும் காட்சி
எப்படியிருக்கும் என்றும் அவனுக்குத் ொதரியாது. எனேவ தூூக்குத் தண்டைன
என்று நிைனத்ததும் தாழ்ந்து படர்ந்த மரக கிைளயில் மடசசடன கூூடிய கயிறு
ொதாங்கிய காட்சிதான் அவனுக்கு நிைனவு வந்தது. அத்தைகய மரககிைள
ஒன்றில் அவனுைடய உடம்பு தூூக்குப் ேபாட்டு ொதாங்குவது ேபாலவும்
உடம்பிலிருந்து ொவளிேயறிய தன்னுைடய உயிர் அந்த உடம்ைபச் சறறிச சறறி
வருவதுேபாலவும் அடிக்கடி அவனுக்குப் பிரைம உண்டாகும். சிலசமயம
விழித்திருக்கும்ேபாதும் சிலசமயம அைரத் தூூக்கத்திலும் அவனுக்கு
இம்மாதிரி அநுபவம் ஏற்படும்ேபாது அது மறறிலம உண்ைம நிகழ்ச்சி ேபாலேவ
இருக்கும். அப்ேபாது குமாரலிங்கம் "கடவுேள" என்று வாய்விட்டுக் கதறுவான்.
உடேன விழிப்பு உண்டாகும். அவன் உடம்ொபல்லாம் ொசொடட வியர்த்து விட்டுச்
சிறித ேநரம் வைரயில் நடுங்கிக் ொகாண்ேடயிருக்கும்.
இந்த மொதிரி பயங்கரம் நிைறந்த வாழ்க்ைக இன்னும் எத்தைன நாைளக்கு
வாழேவண்டுேமா என்று எண்ணி எண்ணி அவன் ஏங்கத் ொதாடங்கினான். இந்தியா
ேதசத்துக்குச் சயரொஜயம கிைடக்கும் என்ற நம்பிக்ைகயும் தனக்கும்
தன்னுைடய சேகொதரக ைகதிகளுக்கும் விடுதைல கிைடக்கும் என்ற ஆைசயும்
அவனுக்கு இப்ேபாொதல்லாம் சிறிதம இருக்கவில்ைல. விசாரைணக்காகக்
ேகார்ட்டுகளுக்குப் ேபாகும் ேபாதும் திரும்பி வரும்ேபாதும் மறறபட
அபூூர்வமாக மறற சேகொதர அரசியல் ைகதிகைளச் சநதிககம ேபாதும்
"சயரொஜயம சீககிரம வரும்" என்று யாராவது ொசொலலக ேகட்டால் அவன்
புன்சிரிப்புக் ொகாள்வான். சிைறபபடட நாளிலிருந்து அவன் புன்னைக
புரிவொதன்பது இந்தஒரு சநதரபபததிேலதொன என்று ொசொலலலொம.
ஏொனனில் "சயரொஜயம" என்ற வார்த்ைத காதில் விழுந்ததும் அவன் சிைறபபடட
புதிதில் அைடந்த அநுபவங்கள் ஞாபகத்துக்கு வரும். தினம்தினம் புதிது
புதிதாகத் ொதாண்டர்கைளக் ைகது ொசயதொகொணட வருவார்கள். ஒரு
ேபாலீஸ்காரர் இன்ொனாரு ேபாலீஸ்காரைரப் பார்த்து "இவர் ொபரிய ேதசபக்தர்
அப்பா இவருக்குக் ொகாடு சயரொஜயம" என்பார். உடேன 'தப தப'ொவன்று சததம
ேகட்கும். அடிவிழும் சததநதொன. அடி என்றால் எத்தைன விதமான அடி சில
ொதாண்டர்கள் பல்ைலக் கடித்துக் ொகாண்டு ொபாறுத்திருப்பார்கள். ேவறு சிலர
அலறுவார்கள். ஒவ்ேவார் அடிக்கும் ஒவ்ொவாரு 'வந்ேதமாதர' ேகாஷம் ொசயத
நிைனவு இழக்கும் வைரயில் அடிபட்டவர்களும் உண்டு. இைடயிைடேய
"சயரொஜயம ேபாதுமா" "சயரொஜயம ேபாதுமா" என்ற ேகள்விகளும் கிளம்பும்.
இந்தப் பயங்கர அநுபவங்கைளக் குமாரலிங்கம் ொசொநதமொக அநுபவிக்கவில்ைல.
ேசொைலமைலக கிராமத்தில் அவன் கழுத்ைதப் பிடித்துத் தள்ளியதும் அவன்
மரசைசயைடநத விழுந்ததிலிருந்து ேபாலீஸார் அவன் விஷயத்தில்
ஜாக்கிரைதயாகேவ இருந்தார்கள். அேதாடு ஸப் ொஜயிலில் மதன மதலொக அவைன
வந்து பார்த்த டொகடர அவனுக்கு இருதயம் பலவீனமாயிருக்கிறொதன்றும் நாடி
துடிப்பு அதிவிைரவாக இருக்கிறொதன்றும் ொசொலலி விட்டார்.
எனேவ குமாரலிங்கம் ேமறபட அநுபவங்களிலிருந்து தப்பிப் பிைழத்தான். ஆனால்
மறறவரகள பட்ட அடிொயல்லாம் அவன் மனததில என்றும் மறகக மடயொதபட
பதிந்திருந்தது. எனேவ "சயரொஜயம வரப் ேபாகிறது" என்ற ேபச்ைசக் ேகட்டாேல
அவனுைடய மகததில அவநம்பிக்ைகேயாடு கூூடிய துயரப் புன்னைக
ேதான்றுவது வழக்கமாயிற்று. ேமலம அப்படி நடவாத காரியம் நடந்து சயரொஜயேம
வந்துவிட்டால்தான் என்ன தனக்கும் அதற்கும் என்ன சமபநதம சயரொஜய
இந்தியாவில் தான் இருந்து வாழப்ேபாவதில்ைல அது நிச்சயம் நூூறு
வருஷத்துக்கு மனனொல மொறேனநதல உலகநாதத்ேதவனுக்கு என்ன கதி
ேநர்ந்தேதா அதுதான் தனக்கு இந்த ஜன்மத்தில் ேநரப் ேபாகிறது அைதப்பற்றிச்
சநேதகமிலைல.
ேசொைலமைல மணியககொரர வீட்டு மனனிைலயில குமாரலிங்கம் ைகது
ொசயயபபடடதிலிரநத அவனுக்கு மொனஸிகக காட்சியில் பரிபூூரண நம்பிக்ைக
ஏற்பட்டு விட்டது. ஏறக்குைறய எல்லா நிகழ்ச்சியும் அந்த ஜன்மத்தில் நடந்தது
ேபாலேவ இப்ொபாழுதும் நடந்து வருகிறதல்லவா ொகாஞ்சநஞ்சம் இருந்த
சநேதகமம சில நைளக்கு மனப ேசொைலமைல மணியககொரர அவைனச்
சிைறயிேல பார்த்துப் ேபசியதிலிருந்து அடிேயாடு நீங்கி விட்டது. விதிொயன்னும்
சககரம சழனற வரும் விந்ைதேய விந்ைத அைதக் காட்டிலும் ொபரிய அதிசயம்
இந்த உலகத்திலும் இல்ைல; மற உலகத்திலும் இருக்க மடயொத.

17. ககககககக கககககககக

விதி என்கிற விந்ைதயான சககரதைதக ொகாஞ்சம் பின்ேனாக்கிச் சழலமபடச
ொசயேவொம. மொறேனநதல உலகநாதத் ேதவர் ஆங்கிேலயைரப் பழி வாங்கும்
ொபாருட்டுத் தம் உயிைரக் காப்பாற்றிக் ொகாள்ள எண்ணிச் ேசொைலமைல
ேகாட்ைடச் சினன அரண்மைனயில் ஒளிந்து ொகாண்டிருந்த நாட்களுக்குச்
ொசலேவொம. ஒரு மனிதன சொதொரணமொயத தன் வாழ்க்ைகயில் பதிைனந்து
வருஷங்களில் அநுபவிக்கக்கூூடிய ஆனந்த குதூூகலத்ைதொயல்லாம்
பதிைனந்து நாட்களில் அநுபவித்த உலகநாதத்ேதவரின் அரண்மைனச் சிைறவொசம
மடயம நாள் வந்தது.
ேசொைல மைல மகொரொஜொ ஒருநாள் மொைல தம்மகள் மொணிககவலலியிடம வந்து
"பார்த்தாயா மொணிககம கைடசியில் நான் ொசொனனேத உண்ைமயாயிற்று. இந்த
வியவஸ்ைத ொகட்ட இங்கிலீஷ்காரர்கள் மொறேனநதல ராஜ்யத்ைத உலகநாதத்
ேதவனுக்ேக ொகாடுக்கப் ேபாகிறார்களாம். அந்தப்படி ேமேல கும்ொபனியாரிடமிருந்து
கட்டைள வந்திருக்கிறதாம். உலகநாதத் ேதவனுைடய தகப்பன் கைடசிவைர ேபார்
புரிந்து உயிைர விட்டானல்லவா தகப்பனுைடய வீரத்ைத ொமசசி மகனகக
ராஜ்யத்ைதக் ொகாடுக்கப் ேபாகிறார்களாம். அப்படித் தண்ேடா ராப் ேபாடும்படி
ேமஜர துைர உத்தரவு ேபாட்டிருக்கிறாராம். எப்படியிருக்கிறது கைத" என்று
ொசொனனொர.
இைதக் ேகட்டதும் மொணிககவலலியின மகததில உண்டான குதூூகலக்
கிளர்ச்சிையயும் அவர் கவனித்தார். அதற்குப் பிறகு மொணிககவலலி தான் ேபசிய
மறற விஷயங்களில் கவனம் ொசலததொமல ஒேர பரபரப்புடன் இருந்தைதயும்
பார்த்தார். "தூூக்கம் வருகிறது அப்பா" என்று மொணிககவலலி ொசொனனதம "சரி
அம்மா தூூக்கம் உடம்புக்கு ொராம்ப நல்லது; தூூங்கு" என்று ொசொலலிவிடடப
ேபானார். ஆனால் ொவகுதூூரம் ேபாய்விடவில்ைல.
சறறத தூூரத்தில் மைறநதிரநத பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தார். அவர்
எதிர்பார்த்தது வீண் ேபாகவில்ைல. மொணிககவலலி சிறித ேநரத்துக்ொகல்லாம்
அரண்மைனயிலிருந்து ொவளிேயறுவைதக் கவனித்தார். அவள் அறியாமல் அவைளத்
ொதாடர்ந்து ொசனறொர. பூூந்ேதாட்டத்தின் மததியிலிரநத வஸந்த மணடபததில
தம்முைடய ஜன்மத்துேவஷத்துக்குப் பாத்திரரான உலகநாதத் ேதவைர
மொணிககவலலி சநதிததைதப பார்த்தார். அந்தச் சநதிபபில அவர்கள் அைடந்த
ஆனந்தத்ைதயும் பரஸ்பரம் அவர்கள் காட்டிக் ொகாண்ட ேநசத்ைதயும்
கவனித்தார். சறறமன தாம் மகளிடம ொசொனன ொசயதிைய அவள்
உலகநாதத்ேதவரிடம் உற்சாகமாகத் திருப்பிக் கூூறியைதயும் ேகட்டார்.
ேசொைலமைல மனனரகக அடக்க மடயொத ொரௌத்ராகாரமான ேகாபம் வந்தது.
தன்மடியில் ொசரகியிரநத கத்திைய எடுத்துக் ைகயில் ைவத்துக் ொகாண்டார்.
அவர்கள் இரண்டு ேபைரயும் ஏககாலத்தில் ொகான்றுவிட ேவண்டுொமன்னும்
எண்ணம் மதலில ேதான்றியது. ஆனால் மகளேமல அவர் ைவத்திருந்த
அளவில்லாப் பாசம் ொவற்றி ொகாண்டது. எனேவ மொணிககவலலி திரும்பி
அரண்மைனக்குப் ேபான பிறகு உலகநாதத் ேதவைர மடடம ொகான்றுவிடுவது
என்று உறுதியுடன் பல்ைலக் கடித்துக் ொகாண்டிருந்தார்.
'இவனுக்கு ராஜ்யமாம் ராஜ்யம் இந்தச் ேசொைலமைலக ேகாட்ைடக்கு ொவளிேய
இவன் ேபாயல்லவா ராஜ்யம் ஆளேவண்டும் ' என்று மனததிறகள
கறுவிக்ொகாண்டார். அத்தைகய தீர்மானத்துடன் அவர் மைறநத நின்ற ஒவ்ொவாரு
நிமிஷமும் அவருக்கு ஒரு யுகமாயிருந்தது. மொணிககவலலியம உலகநாதத்ேதவரும்
இேலசில் பிரிந்து ேபாகிற வழியாகவும் இல்ைல. ேநரமாக ஆகச் ேசொைலமைல
மகொரொஜொவின குேராதமும் வளர்ந்து ொகாழுந்து விட்டுக் ொகாண்டிருந்தது.
திடீொரன்று மொணிககவலலி விம்மும் சதததைதக ேகட்டதும் அவளுைடய
தந்ைதயின் இருதயத்தில் ேவல் பாய்வது ேபால் இருந்தது. இது என்ன இவ்வளவு
குதூூகலமாகவும் ஆைசயுடனும் ேபசிக் ொகாண்டிருந்தவள் இப்ேபாது ஏன்
விம்மி அழுகிறாள் அந்தப் பாதகன் ஏதாவது ொசயதவிடடொனொ என்ன அவருைடய
ைகயானது கத்திைய இன்னும் இறுகப் பிடித்தது; பற்கள் 'நறநற'ொவன்று கடித்துக்
ொகாண்டன; உதடுகள் துடித்தன. மசசககொறற திடீொரன்று அனலாக வந்தது.
ஆனால் அடுத்தாற்ேபால் உலகநாதத்ேதவர் கூூறிய வார்த்ைதகளும் அதன் பின்
ொதாடர்ந்த சமபொஷைணயம அவருைடய ேகாபத்ைதத் தணித்தன. அது மடடமலல;
அவருைடய இரும்பு மனமம இளகிவிட்டது. "என்கண்ேண இது என்ன இவ்வளவு
சநேதொஷமொன ொசயதிையச ொசொலலிவிடட இப்படி விம்மி அழுகிறாேய ஏன்
ஏதாவது ொதரியாத்தனமாக நான் தவறான வார்த்ைதகைளச் ொசொலலிவிடேடனொ
அப்படியானால் என்ைன மனனிததவிட. பிரிந்து ொசலலமேபொத
சநேதொஷமொகவம மகமலரசசியடனம விைட ொகாடு" என்று பரிவான குரலில்
ொசொனனொர மொறேனநதல மகொரொஜொ.
"ஐயா தாங்கள் ஒன்றும் தவறாகப் ேபசவில்ைல. இந்தப் ேபைதயிடம் தாங்கள்
மனனிபபக ேகட்கேவண்டிய அவசியமுமில்ைல. என்னுைடய தைலவிதிைய
நிைனத்துத் தான் நான் அழுகிேறன். எதனாேலா என் மனததில ஒரு பயங்கர
எண்ணம் நிைலொபற்றிருக்கிறது. தங்கைள நான் பார்ப்பது இதுேவ கைடசித் தடைவ
என்றும் இனிேமல் பார்க்கப் ேபாவதில்ைலொயன்றும் ேதான்றுகிறது ஏேதா ஒரு
ொபரும் விபத்து - நான் அறியாத விபத்து - எனக்கு வரப்ேபாகிறொதன்றும்
ேதான்றுகிறது" என்று கூூறிவிட்டு மறபடயம இளவரசி விம்மத் ொதாடங்கினாள்.
இைதக் ேகட்ட உலகநாதத் ேதவர் உறுதியான குரலில் "ஒரு நாளும் இல்ைல
மொணிககவலலி உன்னுைடய பயத்துக்குக் ொகாஞ்சங்கூூட ஆதாரேம இல்ைல. நீ
எதனால் இப்படிப் பயப்படுகிறாய் என்று எனக்குத் ொதரியும். உன் தகப்பனாைரக்
குறித்துத்தாேன அவருக்கு என் ேமலளள துேவஷத்தினால் உன்ைன நான்
பார்க்க மடயொமல ேபாகும் என்றுதாேன எண்ணுகிறாய்" என்றார். "ஆம் ஐயா
அவருைடய மனதைத நான் மொறறி விடுேவன் என்று ஜம்பமாகத் தங்களிடம்
கூூறிேனன். ஆனால் அந்தக் காரியம் என்னால் மடயேவ இல்ைல. என்னுைடய
பிரயத்தனங்கள் எல்லாம் வீணாகேவ ேபாயின. தங்கைளப் பற்றி நல்ல வார்த்ைத
ஏதாவது ொசொனனொல அவருைடய ேகாபந்தான் அதிகமாகிறது. இப்ேபாதுகூூடத்
தங்களுக்கு ராஜ்யம் திரும்பி வரப்ேபாவது பற்றி அவர் ொவகு ேகாபமாகப் ேபசினார்.
தங்கைளப் பற்றி ேபசுவதற்ேக எனக்குத் ைதரியம் வரவில்ைல" என்றாள்
மொணிககவலலி. "கண்ேண இைதப்பற்றி உனக்குச் சிறிதம கவைல ேவண்டாம்.
உன் தந்ைதயிடம் நீ என்ைனப்பற்றி ேபச ேவண்டாம். ஏொனனில் நாேன ேபச
உத்ேதசித்திருக்கிேறன். மொறேனநதல இராஜ்யத்ைதத் திரும்ப ஒப்புக்
ொகாண்டதும் மதல காரியம் நான் என்ன ொசயயப ேபாகிேறன் ொதரியுமா உன்
தந்ைதயிடம் வந்து அவர் காலில் விழுந்து என் குற்றங்கைள ொயல்லாம்
மனனிககமபட ேவண்டிக் ொகாள்ளப் ேபாகிேறன்.
உன்ைன அைடயும் பாக்கியத்துக்காக ஆயிரந்தடைவ அவர் காலில் விழ
ேவண்டுமானாலும் நான் விழுேவன். ஆனால் அதுமட்டும் அல்ல; என்னுைடய
குற்றத்ைதயும் நான் இப்ேபாது உணர்ந்திருக்கிேறன். அவைர நான் நிந்தைன
ொசொனனொதலலொம ொபருந்தவறு என்று இப்ேபாது எனக்குத் ொதரிகிறது.
உண்ைமயில் அவர் ொசொனனததொேன சரி என்று ஏற்பட்டிருக்கிறது
இங்கிலீஷ்காரர்கைளப் பற்றி நான் என்னொவல்லாேமா நிைனத்திருந்ேதன்.
அவதூூறு ேபசிேனன். அப்படிப்பட்டவர்கள் ேதாற்றுப் ேபான எதிரியின் வீரத்ைத
ொமசசி அவனுைடய மகனகக இராஜ்யத்ைதத் திருப்பிக் ொகாடுக்கச்
சிததமொயிரககிறொரகள.
எப்படிப்பட்ட உத்தம புருஷர்கள் ஆகேவ உன் தந்ைதயிடம் நான் மனனிபபக
ேகட்டுக் ொகாண்ேடயாக ேவண்டும். மனனிபபக ேகட்டுக் ொகாண்டு உன்ைன
எனக்கு மணம ொசயத ொகாடுக்கும்படியும் ேகட்ேபன். அதற்கு அவர்
சமமதிககொவிடடொல அவருைடய ைகக்கத்தியால் என்ைனக் ொகான்றுவிடும்படி
ொசொலேவன. இது சததியம அேதா வானொவளியில் மினமினககம ேகாடானுேகாடி
நட்சத்திரங்கள் சொடசியொக நான் ொசொலவத சததியம" இைத ொயல்லாம்
ேகட்டதும் ேசொைலமைல மகொரொஜொவின கைரயாத கல்மனமும் கைரந்து விட்டது;
அவருைடய இரும்பு இதயமும் உருகிவிட்டது; கண்ணிேல கண்ணீரும்
துளித்துவிட்டது. அதற்குேமல் அங்கு நிற்கக்கூூடாொதன்று எண்ணிச் சததம
ொசயயொமல அரண்மைனக்குத் திரும்பிச் ொசனறொர. அன்றிரொவல்லாம் அவர்
ொகாஞ்சங் கூூடத் தூூங்கேவ இல்ைல. ேசொைலமைலக ேகாட்ைடயில் இன்னும்
இரண்டு ஜீவன்களும் அன்றிரவு கண் இைமக்கவில்ைல.
 18. ககககக கககககககக
இரண்டு தினங்களுக்குப் பிறகு மொறேனநதல உலகநாதத்ேதவைரச் ேசொைலமைல
மகொரொஜொ சநதிதத ேபாது அவர் மறறம புது மனிதரொயிரநதொர. அவர்களுைடய
சநதிபப பிரிட்டிஷ் பைடயின் ேமஜர துைரயின் மனனிைலயில துைரயின்
கூூடாரத்தில் நைடொபற்றது. உலகநாதத் ேதவரின் ைககள் மணிக கயிற்றினால்
கட்டப்பட்டிருந்தன. அவைரயும் இன்னும் சில இராஜாங்கத் துேராகிகைளயும்
என்ன ொசயவத என்பது பற்றி ேமலொவிலிரநத வரேவண்டிய உத்தரைவ ேமறபட
ேமஜர துைர எதிர்பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தார்.
ேசொைலமைல மகொரொஜொ ேமறபட ேமஜரொல தாம் ஏமாற்றப்பட்டைதயும் உலகநாதத்
ேதவர் பிடிபட்டதற்குத் தாேம காரணம் என்பைதயும் எண்ணி எண்ணி மனம
புண்ணாகியிருந்தார். எனேவ உலகநாதத் ேதவைரக் கண்டதும் அவருக்கு
விம்மலும் கண்ணீரும் ொபாங்கிக் ொகாண்டு வந்தன. அந்த ொவள்ைளக்காரன்
மனனிைலயில தம்முைடய மனத தளர்ச்சிையக் காட்டக் கூூடாொதன்று
தீர்மானித்துப் பல்ைலக் கடித்து அடக்கிக் ொகாண்டார். ேபச நாஎழாமல் மகொரொஜொ
தவிப்பைதப் பார்த்த உலகநாதத்ேதவர் "மொமொ தாங்கேள இப்படி மனம தளர்ந்தால்
இளவரசிக்கு யார் ஆறுதல் ொசொலவொரகள" என்றார்.
ேதவரின் வார்த்ைதகள் ேசொைலமைல அரசரின் ொமௌனதைதக கைலத்தன.
"ஆறுதல் ொசொலவதொ மொணிககவலலிகக நான் என்ன ஆறுதல் ொசொலலேவன
அவள் மகதைதப பார்க்கேவ எனக்குத் ைதரியம் இல்ைலேய தம்பி ஆயிரம்
வருஷம் தவம் கிடந்தாலும் உன்ைனப் ேபான்ற ஒரு வீரன் கிைடக்க மொடடொேன
மொறேனநதல ேசொைலமைல வம்சங்கள் இரண்ைடயும் நீ விளங்க
ைவத்திருப்பாேய அப்படிப்பட்டவைன மடததனததினொல இந்தப் பாவி காட்டிக்
ொகாடுத்துவிட்ேடேன அந்த ொவள்ைளக்காரப் பாதகன் என்ைன ஏமாற்றிவிட்டாேன
அப்பேன ொவள்ைளக்காரச் சொதிையப பற்றி நான் எண்ணியொதல்லாம் ொபாய்யாய்ப்
ேபாயிற்ேற நீ ொசொனனத அவ்வளவும் ொமயயொயிறேற எந்த ேவைளயில் இந்தப்
படுபாவி என் ேகாட்ைட வாசைலத் தாண்டி உள்ேள வந்தாேனா அன்ைறக்ேக
உன்னுைடய குலத்துக்கும் என்னுைடய குலத்துக்கும் சனியன பிடித்து
விட்டது..." ேமஜர துைர அந்தப் பக்கங்களில் பழகிப் பழகிக் ொகாஞ்சம் தமிழ்
ொதரிந்து ொகாண்டிருந்தான். எனேவ ேசொைலமைல ராஜாவின் ஆத்திரமான ேபச்ைசக்
ேகட்டுச் சிரிததொன. அவனுைடய சிரிபப ேசொைலமைல மகொரொஜொவகக
ொநருப்பாயிருந்தது.
"பாவி என் அரண்மைனச் ேசொறைறத தின்றுவிட்டு எனக்ேக துேராகம் ொசயதொேய
ொசயவைதயம ொசயதவிடட இப்ேபாது ஹீ ஹீ என்று சிரிககிறொேய" என்றார்
ேசொைலமைல மனனர. "துர்ேராகமா என்னத் துர்ேராகம் யாருக்கு துர்ேராகம்
நீர்தாேன இந்த டொரயடைர எப்படியாவது காப்சர் ொசயத ஹாங்க் பண்ணிேய
ஆகேவணும் என்று பிடிவாதம் ொசயதீர" என்றான் ேமஜர துைர.
இைதக் ேகட்டதும் ேசொைலமைல அரசரின் மகம ொவட்கத்தால் சிறததக
ேகாபத்தால் கறுத்தது. அைதக் கவனித்த மொறேனநதல அரசர் அங்ேகேய ஏதாவது
விபரீதம் நடந்துவிடாமல் தடுக்க எண்ணி "மொமொ நடந்தது நடந்து விட்டது
இனிேமல் அைதப்பற்றி ேபசி என்ன பயன் இந்த ொவள்ைளக்காரன் என்ைன விடப்
ேபாவதில்ைல கட்டாயம் தூூக்குப் ேபாட்டுக் ொகான்று விடுவான். அைதப் பற்றி
எனக்குக் ொகாஞ்சமும் கவைலயில்ைல.
தங்களுைடய நல்ல அபிப்பிராயத்ைதப் ொபற்ேறேன அதுேவ எனக்குப் ேபாதும்
மனததிரபதியடன சொேவன. தாங்கள் குமாரியிடம் நான் ொசொனனதொகச
ொசொலலஙகள; விதிைய மொறற யாராலும் மடயொத. இளவரசி என்ைன மறநதவிடட
ேவறு நல்ல குலத்ைத ேசரநத ராஜகுமாரைன மணநத ொகாள்ளட்டும்; இது
என்னுைடய விருப்பம் ேவண்டுேகாள் என்று ொசொலலஙகள..." என்றார்.
அப்ேபாது ேசொைலமைல மனனர நடுவில் குறுக்கிட்டு "தம்பி என்ன வார்த்ைத
ொசொலலகிறொய என் குமாரிைய யார் என்று நிைனத்தாய் உன்ைன எண்ணிய
மனததினொல இன்ொனாருவைன எண்ணுவாளா ஒரு நாளும் மொடடொள. இந்தப்
படுபாவி உன்ைன விடாமற் ேபானால் என் மகளம பிைழத்திருக்க மொடடொள.
உங்கள் இருவைரயும் பறிொகாடுத்துவிட்டு நான் ஒருவன் மடடம ேசொைலமைலக
ேகாட்ைடயில் ேபய் பிசாைசப் ேபால் அைலந்து திரிந்து ொகாண்டிருக்க ேநரிடும்.
ஆனால் ஒன்று ொசொலலகிேறன ேகள்; ேசொைலமைல மரகன அருளால்
அப்படிொயான்ரும் ேநராது. நீ ைதரியமாயிரு" என்றார். "ஆகட்டும் மொமொ நான்
ைதரியமாகேவயிருக்கிேறன்.
தாங்களும் மனதைதத தளரவிடாமல் இருங்கள். இளவரசிக்கும் ைதரியம்
ொசொலலஙகள" என்றார் மொறேனநதல அரசராகிய உலகநாதத் ேதவர். மறநொள
உலகநாதத் ேதவருக்குச் சொபபொட ொகாண்டு வந்தஆள் துைர கவனியாத சமயம
பார்த்து ஓர் இரகசியச் ொசயதி கூூறினான். ேசொைலமைல மகொரொஜொ ேமஜர
துைரயிடம் கூூடிய வைரயில் மனறொடப பார்க்கப் ேபாவதாகவும் அப்படியும் துைர
மனம மொறொவிடடொல தூூக்குப்ேபாடும் சமயததில உலகநாதத் ேதவைர விடுவிக்க
ேவண்டிய வீரர்கைளத் தயார்படுத்தி ைவத்திருப்பதகாவும் அந்தச்
சநதரபபதைதப பயன்படுத்திக் ொகாள்ளத் ேதவரும் தயராக இருக்க ேவண்டும்
என்றும் ொதரிவித்தான்.
துைரயிடம் மனறொடவத என்பது மொறேனநதலககப பிடிக்கவில்ைல. ஆனால்
இரண்டாவது ொசொனன விஷயம் ொராம்பப் பிடித்திருந்தது. எனேவ அது மதல அவர்
மிகக உற்சாகமாகேவ இருந்தார். சரககக கயிறுகள் வரிைசயாக ொதாங்கிய இலுப்ப
மரததின கிைளக்கு அடியில் நின்ற ேபாது கூூட உலகநாதத்ேதவரின் உற்சாகம்
குன்றவில்ைல.
ேசொைலமைல அரசர் ேமஜர துைரயிடம் மனறொடக ொகாண்டிருந்தது மடடம
அவருக்கு எரிச்சைல அளித்தது. எப்ேபாது அவர்களுைடய ேபச்சு மடயம
எப்ேபாது துைர தூூக்குப்ேபாட உத்தரவு ொகாடுப்பான். எப்ேபாது ேசொைலமைல
மகொரொஜொ மைறவொன இடத்தில் தயாராக ைவத்திருந்த வீரர்கள் 'தட தட'ொவன்று
ஓடி வருவார்கள் என்று அவர் பரபரப்புடன் எதிர்பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தார்.
ஆனால் அவருைடய எண்ணமும் ேசொைலமைல மகொரொஜொவின மனேனறபொடம
ஒன்றும் நிைறேவறாத வண்ணம் விதி குறுக்கிட்டது.
உலகநாதத் ேதவர் சிைறபபடட ொசயதிையக ேகட்டதிலிருந்து ேசொகததில ஆழ்ந்து
படுத்த படுக்ைகயிலிருந்து எழுந்திராமலிருந்த மொணிககவலலி சரியொக அந்தச்
சமயம பார்த்து அரண்மைன ேமல மசசில ஏறி உப்பரிைகயின் மகபபகக வந்தாள்.
ேகாட்ைட வாசலுக்குச் சமீபததில இலுப்ப மரததின அடியில் ொதாங்கிய
சரககக கயிற்றின் கீேழ தன் காதலர் நிற்பைதப் பார்த்தாள்.
அவ்வளவுதான். 'ஓ' என்று அலறிக் ொகாண்டு கீேழ விழுந்தாள். உலகம் சழனறத
தினம் ஒரு தடைவ சழனற வருஷத்தில் 365 தடைவ சழனற இந்த மொதிரி நூூறு
வருஷகாலம் தன்ைனத் தாேன சழனற தீர்த்தது நூூறு வருஷத்துக்குப் பிறகு
பிரிட்டிஷ் ஆட்சி நிைலொபற்றிருந்த இந்தியாவில் இருளைடந்த ஒரு ஜில்லாச்
சிைறசசொலியின அைறயில் குமாரலிங்கம் தனியாக அைடக்கப்பட்டிருந்த ேபாது
ேமறகறிய சமபவஙகள எல்லாம் அடிக்கடி அவன் நிைனவுக்கு வந்தன.
நிைனவுக்கு வந்தேதாடு இல்ைல; அந்த அநுபவங்கைளொயல்லாம் அவன்
திரும்பத் திரும்ப அநுபவித்துக் ொகாண்டிருந்தான்.
இருபதாம் நூூற்றாண்டில் கலாசாைலயில் ஆங்கிலக் கல்வியும் விஞ்ஞான
சொஸதிரமம கற்றுத் ேதர்ந்த அறிவாளியான அவன் பல மைறயம 'இொதல்லாம்
வீண் பிரைம; ஆதாரமற்ற மனப பிராந்தி' என்று தனக்குத்தாேன அறிவுறுத்திக்
ொகாண்டு பார்த்தான். ஆயினும் அந்தப் பிரைம நீங்குவதாக இல்ைல.
குமாரலிங்கம் சிைறபபடடக கீழ்க் ேகார்ட்டில் விசாரைண நடந்து ொகாண்டிருந்த
ேபாது வழக்கு நடத்தும் விஷயத்தில் சிறிதம சிரதைத இல்லாமல் இருந்தான்.
அவனுக்காக இலவசமாக வந்து வழக்காடிய வக்கீல் அவனுைடய அசிரத்ைதையப்
பற்றி அடிக்கடி கடிந்து ொகாண்டார். "வழக்கில் நான் ஜயிப்பதற்கு ேவண்டிய
ஆதாரங்கள் நிைறய இருக்கின்றன. ஆனால் நீ இப்படி ஏேனா தாேனா என்று
இருந்தால் ேகஸ் உருப்படாது. தூூக்கு மரததில நீ ொதாங்கிேய தீர ேவண்டும்"
என்று ொசொலலிக கண்டிப்பார். "உன் விஷயத்தில் சிரதைத எடுத்துக்
ொகாள்ளக்கூூடிய உற்றார் உறவினர் யாரும் இல்ைலயா" என்று ேகட்பார்.
அவர்கைளக்ொகாண்டு குமாரலிங்கத்துக்கு ஊக்கமளித்து உற்சாகப்படுத்தலாம்
என்றுதான் ஆனால் குமாரலிங்கேமா தனக்கு உற்றார் உறவினர் யாருேம
இல்ைலொயன்றும் தன் விஷயத்தில் சிரதைதயளளவரகேள இல்ைலொயன்றும்
சொதிதத வந்தான்.
ஒருநாள் வக்கீல் வந்து "என்னடா அப்பா உனக்கு ஒருவருேம உறவில்ைல என்று
சொதிததவிடடொேய ேசொைலமைல மணியககொரர உனக்கு மொமொவொேம" என்றார்.
"இந்தப் ொபாய்ைய உங்களுக்கு யார் ொசொனனத" என்று குமாரலிங்கம்
ஆத்திரத்துடன் ேகட்டான். "சொகஷொத ேசொைலமைல மணியககொரேரதொன
ொசொனனொர.
அேதாடு இல்ைல உன்னுைடய ேகைஸ நடத்துவதற்காக எவ்வளவு பணம்
ேவண்டுமானாலும் ொசலவழிககத தயார் என்றும் ொசொனனொர." இைதக்
ேகட்டதும் குமாரலிங்கத்தின் மேனொ நிைலைமயில் ொபரும் மொறதல ஏற்பட்டது.
அப்ேபாைதக்கு உயிரில் ஆைசயும் வாழ்க்ைகயில் உற்சாகமுேம ஏற்பட்டு
விட்டன. ொபான்னம்மாளின் நிைலைமையப் பற்றி மணியககொரரிடம விசாரித்துத்
ொதரிந்து ொகாள்ள ேவண்டுொமன்ற ஆைச அளவில்லாமல் உண்டாயிற்று.
எனேவ வக்கீலிடம் "நான் ொசொனனத தவறுதான் ஐயா ஆனால் ேசொைலமைல
மணியககொரர என் விஷயத்தில் இவ்வளவு சிரதைத ொகாள்வார் என்று நான்
எதிர்பார்க்கவில்ைல. தயவு ொசயத அடுத்த தடைவ தாங்கள் வரும் ேபாது
மணியககொரைரயம அைழத்து வாருங்கள். அவருக்கு நான் நன்றி ொசலதத
ேவண்டும்" என்றான் குமாரலிங்கம்.
வக்கீலும் அைதேயதான் அவனிடமிருந்து விரும்பினார். ஆதலால் உடேன "சரி"
என்று ொசொலலிவிடடப ேபானார். ஒருநாள் வக்கீல் தன்னுைடய வாக்ைக
நிைறேவற்றினார். ேசொைலமைல மணியககொரைர அைழத்துக் ொகாண்டு வந்தார்.
மனேன பாழைடந்த ேகாட்ைடயில் ேவட்ைடநாய் பின்ொதாடரச்ொசன்ற
மணியககொரரககம இப்ேபாது குமாரலிங்கத்ைதப் பார்க்க வந்தவருக்கும்
ேவற்றுைம நிரம்ப இருந்தது. ொகாைல குற்றவாளிகளுக்ொகன்று ஏற்பட்ட
கடுஞ்சிைறயின் இரும்புக் கம்பிகளுக்குப் பின்னால் குமாரலிங்கத்ைதக்
கண்டதும் மணியககொரரின கண்களில் கண்ணீர் ததும்பியது. ேபச மடயொமல
ொதாண்ைடைய அடித்துக் ொகாண்டது; அவருைடய நிைலையப் பார்த்த குமாரலிங்கம்
தாேன ேபச்ைசத் ொதாடங்கினான்
"ஐயா என்னுைடய வழக்கு விஷயத்தில் தாங்கள் ொராம்பவும் சிரதைத எடுத்துக்
ொகாண்டிருப்பதாக வக்கீல் ஸார் ொசொனனொர. அதற்காக மிகக வந்தனம்"
என்றான். "ஆமாம் தம்பி என் வீட்டுத் திைணயிேல அல்லவா உன்ைனக் ைகது
ொசயதவிடடொரகள. அதனால் எனக்கு ஏற்பட்ட வருத்தத்ைதயும்
அவமானத்ைதயும் ொசொலலி மடயொத" என்றார் மணியககொரர.
"அச்சமயம் அங்ேக தாங்கள் இருந்தீர்களா தங்கைள நான் பார்க்கவில்ைலேய"
என்றான் குமாரலிங்கம். "எப்படிப் பார்த்திருக்க மடயம உன்ைன நான்
ேதடிக்ொகாண்டு அந்தப் பாழாய்ப் ேபான ேகாட்ைடக்குப் ேபாேனன். அதற்குள் நீ
அவசரப்பட்டுக் ொகாண்டு ேவறு வழியாக ஊருக்குள் வந்துவிட்டாய் எல்லாம்
விதியின் ொகாடுைமதான்" என்றார் மணியககொரர. "என்ைனத் ேதடிக்ொகாண்டு
ேபானீர்களா எதற்காக" என்று அடங்காத அதிசயத்ேதாடும் ஆவேலாடும்
குமாரலிங்கம் ேகட்டான்.
பிறகு மணியககொரர எல்லாம் விவரமாகச் ொசொனனொர. தளவாய்ப் பட்டணத்தில்
குமாரலிங்கம் பிரசங்கம் ொசயத ேபாது மணியககொரர தம்முைடய மரடடச
சபொவஙகொரணமொக இைரச்சல் ேபாட்டுப் ேபசிக் கலகம்
உண்டாக்கினாொரன்றாலும் உண்ைமயில் அவன் ேமல அப்ேபாேத அவருக்கு
மரியொைதயம அபிமானமும் உண்டாகிவிட்டன.
ேசொைலமைலகக அவர் வந்த பிறகு தம் மகள அவனுக்குச் சொபபொட
ொகாண்டுேபாய்க் ொகாடுத்துவிட்டு வருவது பற்றிச் சீககிரததிேலேய ொதரிந்து
ொகாண்டார். ொதரிந்தும் ொதரியாதது ேபால் இருந்தார். ேபாலீஸார் காந்திக்குல்லா
ேவஷம் தரித்து அவைனப் பிடிக்க வந்தேபாது அவர் ஏமாந்துவிடவில்ைல
ேசொைலமைல மகொரொஜொ ேமஜர துைரயின் ேபச்ைசக் ேகட்டு ஏமாந்த பிறகு நூூறு
வருஷம் இந்தியாவிேல பிரிட்டிஷ் ஆட்சி நடந்திருக்கிறதல்லவா பிரிட்டிஷாரின்
தந்திர மநதிரஙகைளயம சழசசித திறன்கைளயும் இந்திய மககள எல்லாருேம
ொதரிந்து ொகாண்டிருந்தார்கள் அல்லவா அவ்விதேம மணியககொரரம ொதரிந்து
ொகாண்டிருந்தார்.
எனேவ அந்த ேவஷக்காரர்களின் ேபச்ைச அவர் நம்புவது ேபால் பாசாங்கு
ொசயதொேர தவிர உண்ைமயில் அவர்கைள நம்பவில்ைல. அந்த ேவஷம்தரித்த
ேபாலீஸ்காரர்கள் குமாரலிங்கத்ைதப் பிடிப்பதற்கு வந்திருக்கிறார்கள்
என்பைதயும் ஊகித்துத் ொதரிந்து ொகாண்டார். எனேவ அவர்களுக்கு ொவகு
தடபுடலாக விருந்து ொகாடுப்பதற்கு வீட்டுக்குள் சததம ேபாட்டுப் ேபசி
ஏற்பாடு ொசயதொர. அவ்விதம் ேபசி அவர்கைள ஏமாற்றிவிட்டுப் பாழைடந்த
ேகாட்ைடக்குப் ேபாய்க் குமாரலிங்கத்ைதத் ேதடிப் பிடித்து அவனுக்கு
எச்சரிக்ைக ொசயயப புறப்பட்டார். துரதிர்ஷ்டவசமாக அவர் ேபாய்ச் ேசரவதறக
மனனொேலேய ொபான்னம்மாள் ேபாய்விட்டாள். குமாரலிங்கம் தானாகேவ வந்து
அகப்பட்டுக் ொகாண்டான்.
இைதொயல்லாம் ேகட்ட ேபாது குமாரலிங்கத்துக்கு வருத்தத்ேதாடு கூூட
உற்சாகமும் கலந்து ஏற்பட்டது. ொபான்னம்மாளின் தந்ைத என் விஷயத்தில்
இப்படிப் பட்ட மன மொறதல அைடந்தைத நிைனத்து அவன் உற்சாகம்
அைடந்தான். ொபான்னம்மாள் அவ்வளவு அவசரப்படாதிருந்தால் எவ்வளவு
நன்றாயிருந்திருக்கும் என்று வருந்தினான். 'ொபான்னம்மாள் ேபரில் என்ன பிசகு
அவள் ொசொனனைத உடேன நம்பி அவசரப்பட்டு ஓடிய என்ேபரில் அல்லவா பிசகு
ஒரு கிராம மணியககொரரகக உள்ள புத்திக்கூூர்ைம காேலஜுப் படிப்புப் படித்த
எனக்கு இல்ைலேய ' என்று எண்ணித் தன்ைனத்தாேன ொநாந்து ொகாண்டான்.
மணியககொரர ொசொனனைதொயலலொம ொமௌனமொயக ேகட்டுக்ொகாண்டிருந்த
பிறகு தான் ஆரம்பத்திலிருந்ேத ேகட்பதற்கு விரும்பித் துடிதுடித்துக்
ொகாண்டிருந்த ேகள்விைய அவன் ேகட்டான்.
"ஐயா ொபான்னம்மாள் எப்படி இருக்கிறாள் ொசௌககியமொயிரககிறொளொ" என்றான்.
"இது என்ன ேகள்வி என்னமாக ொசௌககியமொயிரபபொள உன்ைனப் ேபாலீஸார்
ைகது ொசயத ொகாண்டு வந்ததிலிருந்து அவளுக்கு அொசௌக்கியந்தான்" என்றார்
மணியககொரர. "அொசௌக்கியம் என்றால் உடம்புக்கு என்ன ொசயகிறத
ைவத்தியம் ஏதாவது பார்த்தீர்களா" என்று குமாரலிங்கம் கவைலேயாடு ேகட்டான்.
"என்ன ைவத்தியம் பார்த்து என்ன பிரேயாஜனம் ைவத்தியத்தினாலும்
மரநதினொலம தீருகிற வியாதி இல்ைல. மனக கவைலக்கு மரநத ஏது அவளாேல
தான் நீ ேபாலீஸாரிடம் அகப்பட்டுக் ொகாண்டாய் என்ற எண்ணம் ொபான்னம்மாள்
மனததில ஏற்பட்டுவிட்டது அதனால் அவள் மனததில ஏற்பட்ட கவைல
உடம்ைபயும் படுத்துகிறது."
இைதக் ேகட்ட குமாரலிங்கத்தின் ொநஞ்சு பிளந்து விடும் ேபாலிருந்தது. "ஐயா
தாங்கள் ொபான்னம்மாளுக்கு ஆறுதல் ொசொலலககடொதொ" என்று குமாரலிங்கம்
கூூறிய வார்த்ைதகளில் அளவு கடந்த துயரம் ததும்பியிருந்தது. "நான் என்ன
ஆறுதல் ொசொலல மடயம ொசொனனொல தான் என்ன உபேயாகம் நீ வந்து ஆறுதல்
ொசொனனொலதொன உண்டு ஆனால் நீ ொராம்ப அசிரத்ைதயாயிருக்கிறாய் என்று
வக்கீல் ஐயா ொசொலகிறொர. அசிரத்ைத கூூடேவ கூூடாது. அப்பேன உனக்காக
இல்லாவிட்டாலும் ொபான்னம்மாளுக்காகச் சிரதைத எடுத்து ேகைஸ நடத்த
ேவண்டும். வக்கீல் ஐயா ொசொலகிறபட ொசயத எப்படியாவது விடுதைல அைடய
வழிையப் பார்க்க ேவண்டும்" என்றார் மணியககொரர.
கைதகளிேல ொசொலவதேபொல அப்ேபாது குமாரலிங்கத்தின் மகததில ஒரு ேசொகப
புன்னைக தவழ்ந்தது. மனததிறகளேள அவன் 'விடுதைல அைடவதா இந்த
உடம்பிலிருந்து உயிர்ேபாகும் ேபாதுதான் எனக்கு விடுதைல ஆனால் இைத
இவர்களிடம் ொசொலலி என்ன பயன் வீணாக வருத்தப்படுவார்கள்' என்று
எண்ணிக் ொகாண்டான்.
"ஆகட்டும் ஐயா என்னால் மடநதவைரயில சிரதைத எடுத்துக் ொகாள்கிேறன்.
ஆனால் ொபான்னம்மாளுக்குத் தாங்கள் ைதரியம் ொசொலலஙகள. என்ைன
அடிேயாடு மறநத விடச் ொசொலலஙகள. நல்ல அந்தஸ்திலுள்ள வாலிபன்
யாருக்காவது அவைளச் சீககிரம கலியாணம் ொசயத ொகாடுங்கள்" என்று
பரிேவாடு குமாரலிங்கம் ொசொனனொன.
இப்படிச் ொசொலலி மடதததம மொறேனநதல உலகநாதத் ேதவர் ேசொைலமைல
அரசருக்குச் ொசொனன வார்த்ைதகைளேய தானும் ஏறக்குைறய இப்ேபாது
ொசொனனைத எண்ணித் திடுக்கிட்டான். அதற்கு மணியககொரர கூூறிய பதில்
ேமலம அவைனத் திடுக்கிடச் ொசயதத. ேசொகமம பரிகாசமும் கலந்த ொதானியில்
மணியககொரர சிரிததவிடட "குமாரலிங்கம் ொபான்னம்மாைள யார் என்று
நிைனத்தாய் உன்ைன எண்ணிய மனததினொல அவள் இன்ொனாருவைன
எண்ணுவாளா" என்றார்.

19. ககககககக கககககக

ொசனற அத்தியாயத்தில் கூூறியபடி ேசொைலமைல மணியககொரர
சிைறசசொைலகக வந்து குமாரலிங்கத்ைதப் பார்த்து ஏறக்குைறய ஒரு
வருஷத்துக்கு ேமலொகிவிடடத. இதற்கிைடயில் கீேழயுள்ள மொஜிஸடேரட
ேகார்ட்டு அதற்குேமல் ொஸஷன்ஸ் ேகார்ட்டு அதற்கு ேமேல ைஹக்ேகார்ட்டு
வைரயில் வழக்கு நடந்து மடநதத. கைடசியாக தளவாய்ப்பட்டணம் கலகவழக்கில்
சமபநதபபடடவரகளில நாலு ேபருக்குத் தூூக்குத்தண்டைன என்றும் பதினாறு
ேபருக்கு ஆயுள்தண்டைன என்றும் தீர்ப்பாயிற்று. தூூக்குத்தண்டைன
அைடந்தவர்களில் குமாரலிங்கமும் ஒருவன் என்று ொசொலல
ேவண்டியதில்ைலயல்லவா அைதப் பற்றி அவன் வியப்பைடயவும் இல்ைல;
வருத்தப்படவும் இல்ைல. மரணதணடைன அவன் எதிர்பார்த்த காரியந்தான்.
ேமலம ஆயுள் மழவதம சிைறயில இருப்பது என்பைத நிைனத்தேபாது
அைதவிடத் தூூக்குத்தண்டைன எவ்வளேவாேமல் என்று அவனுக்குத்
ேதான்றியது.
ஆனால் தூூக்குத் தண்டைன அைடந்த மறறவரகள யாரும் அவ்விதம்
அபிப்பிராயப்படவில்ைல. அவர்களுைடய உற்றார் உறவினரும் சிேநகிதரகளம
ொபாதுமக்களுங்கூூட அவ்வாறு கருதவில்ைல. உயிர் இருந்தால் எப்படியும்
ஒருநாள் விடுதைல ொபறலாம். ஆயுள் மழவதம சிைறயில இருக்க ேவண்டி வரும்
என்பதுதான் என்ன நிச்சயம் இந்தியா அத்தைன காலமும் விடுதைல ொபறாமலா
இருக்கும் இரண்டுமூூன்று வருஷத்துக்குள்ேளேய ஏதாவது ஒரு சமரசம
ஏற்படலாமல்லவா இந்தியா சயரொஜயம அைடயலாமல்லவா எனேவ தூூக்குத்
தண்டைன அைடந்தவர்களின் சொரபொகப பிரீவியூூ கவுன்ஸிலுக்கு அப்பீல்
ொசயயபபடடத. குமாரலிங்கத்துக்கு இது கட்ேடாடு பிடிக்கவில்ைல.
அதனால் ஒரு பயனும் விைளயப் ேபாவதில்ைல என்று அவன் நம்பினான்.
மறறவரகளைடயகதி எப்படி ஆனாலும் தன்னுைடய தூூக்குத் தண்டைன
உறுதியாகத் தான் ேபாகிறது என்று அவன் நிச்சயம் ொகாண்டிருந்தான். ஆயினும்
மறறவரகளின வற்புறுத்தலுக்காகப் பிரீவியூூ கவுன்ஸில் அப்பீலுக்கு
அவன் சமமதம ொகாடுத்தான்.
சமமதம ொகாடுத்துவிட்டு சிைறயிலிரநத தப்பி ஓடுவதற்கு என்ன வழி
என்பைதப் பற்றிச் சிநதிககலொனொன. அதுவும் உண்ைமயில் உயிர் தப்பிப்
பிைழப்பதற்காக அல்ல; தூூக்குத் தண்டைனயிலிருந்து தப்பித் துப்பாக்கிக்
குண்டினால் மரணமைடயம உத்ேதசத்துடேன தான். அதுேவ தன்னுைடய
தைலவிதி என்றும் அந்த விதிைய மொறற ஒருநாளும் ஒருவராலும் மடயொத என்றும்
அவன் நம்பினான்.
எனேவ தப்பி ஓடும் மயறசிககத தக்க சநதரபபதைத எதிர்பார்த்துக்
ொகாண்டிருந்தான். பகலிலும் இரவிலும் கனவிலும் நனவிலும் அந்த எண்ணேம
அவைன மழகக மழகக ஆட்ொகாண்டிருந்தது. சிைறயிலிரநத தான் தப்பி
ஓடுவது ேபாலும் தன் மதகில குண்டு பாய்ந்து மொரபின வழியாக இரத்தம்
'குபுகுபு'ொவன்று பாய்வது ேபாலும் பல தடைவ அவன் கனவு கண்டு
வீறிட்டுக் ொகாண்டு எழுந்து உட்கார்ந்தான். ஆன ேபாதிலும் சிைறயிலிரநத
தப்பிச் ொசலவத என்பது அவ்வளவு சலபமொன காரியமாயில்ைல. எத்தைனேயா
நாவல்களில் கதாநாயகர்கள் சிைறயிலிரநத தப்பி ஓடியதாகத் தான் படித்திருந்த
சமபவஙகைள ொயல்லாம் அவன் ஒவ்ொவான்றாக எண்ணி எண்ணிப் பார்த்தான்.
ஆனால் அைவ ஒன்றும் அவன் இருந்த நிைலைமக்குப் ொபாருத்தமாயில்ைல.
நாளாகஆக விடுதைலொவறி அவனுக்கு அதிகமாகிக் ொகாண்டிருந்தது.
என்னொவல்லாேமா சொததியமிலலொத ேயாசைனகளும் யுக்திகளும் மனததில
ேதான்ற ஆரம்பித்தன. இதற்கிைடயில் சிைறசசொைலயின ொபரிய ொவளிச்
சவரகைளத தாண்டிக் ொகாண்டு இைடஇைடேயயுள்ள சினனச சவரகைளத
தாண்டிக்ொகாண்டு மரண தண்டைன அைடந்த ைகதிகளின் தனிக் காம்பவுண்டு
சவைரயம தாண்டிக்ொகாண்டு சில ொசயதிகள வர ஆரம்பித்தன.
காங்கிரஸ் மொொபரந தைலவர்களுக்கும் பிரிட்டிஷ் சரககொரககம சமரசப
ேபச்சு நடந்து வருவது பற்றிய ொசயதிகளதொன. கூூடிய சீககிரததில அரசியல்
ைகதிகள் எல்லாரும் விடுதைல அைடயக்கூூடும் என்ற வதந்திகளும் வந்தன.
இவற்ைறொயல்லாம் மறற அரசியல் ைகதிகள் நம்பினார்கள். நம்பியேதாடுகூூடச்
சிைறயிலிரநத ொவளிேயறியதும் எந்தத் ொதாகுதிக்குத் ேதர்தலுக்கு நிற்கலாம்
என்பது ேபான்ற ேயாசைனகளிலும் பலர் ஈடுபட ஆரம்பித்தார்கள் ஆனால்
குமாரலிங்கத்துக்ேகா விடுதைலப் ேபச்சுக்களில் எல்லாம் அணுவளவும்
நம்பிக்ைக ஏற்படவில்ைல. சிைறயிலிரநத எப்படித் தப்பிச் ொசலவத என்னும்
ஓர் எண்ணத்ைதத் தவிர ேவறு எந்தவிதமான எண்ணத்துக்கும் அவன் மனததில
இடம் கிைடக்கவில்ைல.
கைடசியாக அவன் அடங்கா ஆவலுடன் எதிர்பார்த்த சநதரபபம கிட்டியது. தாேன
அவைனத் ேதடி வந்தது என்று ொசொலல ேவண்டும். ைஹேகார்ட்டில் ேகஸ்
மடயம வைரயில் அவைனயும் அவனுைடய சகொககைளயம ைவத்திருந்த
சிைறயிலிரநத அவர்கைள ேவறு சிைறகக மொறறிக ொகாண்டு ேபானார்கள்.
பலமான பந்ேதாபஸ்துடேன பிரயாணம் ஆரம்பமாயிற்று. எந்த ஊர்ச் சிைறககக
ொகாண்டு ேபாகிறார்கள் என்பது அவர்களுக்கு அறிவிக்கப்படவில்ைல. ஆயினும்
ரயிலில் ேபாகும்ேபாது தனக்கு ஏேதனும் ஒரு சநதரபபம கிைடக்காமலா ேபாகும்
என்று குமாரலிங்கம் எண்ணினான். கட்டாயம் கிைடத்ேத தீரும் என்று
நம்பினான். இத்தைன காலமும் மொறேனநதல உலகநாதத் ேதவருக்கு ேநர்ந்தது
ேபாலேவ எல்லாச் சமபவஙகளம தன் விஷயத்திலும் ேநர்ந்திருக்கின்றன
அல்லவா எனேவ இறுதிச் சமபவமம அவ்விதம் ேநர்ந்ேதயாக ேவண்டுமல்லவா
அவன் எண்ணியதற்குத் தகுந்தாற்ேபால் வழியில் ரயில் பிரயாணத்தின் ேபாது
சிறசில சமபவஙகள ஏற்பட்டு வந்தன. அவனுடன் ேசரததக ொகாண்டு வரப்பட்ட
மறறக ைகதிகைள அங்கங்ேக இருந்த ஜங்ஷன்களில் பிரித்து ேவறு
வண்டிகளுக்குக் ொகாண்டு ேபானார்கள். கைடசியாகக் குமாரலிங்கமும்
அவனுக்குக் காவலாக இரண்ேட இரண்டு ேபாலீஸ் ேசவகரகளநதொன அந்த
வண்டியில் மிஞசினொரகள. இரவு பத்து மணிககக குமாரலிங்கம்
சொபபிடவதறகொக அவனுைடய ைக விலங்ைகப் ேபாலீஸார் எடுத்து விட்டார்கள்.
சொபபிடட பிறகு விலங்ைக மறபடயம பூூட்டவில்ைல. ஏேதேதா கைத ேபசிக்
ொகாண்டு வந்த ேபாலீஸ்காரர்கள் சிறித ேநரத்துக்ொகல்லாம் கண் அசந்தார்கள்.
உட்கார்ந்தபடிேய தூூங்கத் ொதாடங்கினார்கள். ஒருவன் நன்றாய்க் குறட்ைட
விட்டுத் தூூங்கினான்.
குமாரலிங்கம் தன்னுைடய விதியின் விசித்திர கதிதான் இது என்பைத உணர்ந்தான்.
விதி அத்துடன் நிற்கவில்ைல; அடுத்து வந்த ரயில்ேவ ஸ்ேடஷனுக்குச் சறறத
தூூரத்தில் ைக காட்டிக்குப் பக்கத்தில் ரயில் நிற்கும்படி ொசயதத.
குமாரலிங்கம் வண்டியின் கதைவத் ொதாட்டான். ொதாட்டவுடேன அக்கதவு திறந்து
ொகாள்ளும் என்ற நிச்சயம் அவனுக்கு இருந்தது.
அது திறந்தேபாது ஆச்சரியமாய்த்தானிருந்தது. ேபாலீஸார் இருவைரயும் மறபட
ஒரு தடைவ கவனமாகப் பார்த்தான். அவர்கள் தூூங்கிக்
ொகாண்டுதானிருந்தார்கள். ஒருவன் அைரக் கண்ைணத் திறந்து "இது என்ன
ஸ்ேடஷன் அண்ேண" என்று ேகட்டுவிட்டு மறபடயம கண்ைண மடக
ொகாண்டான். அவ்வளவு தான்; திறந்த ரயில் கதவு வழியாகக் குமாரலிங்கம்
ொவளியில் இறங்கினான். ரயில்பாைதயின் கிராதிையத் தாண்டிக் குதித்தான்.
இொதல்லாம் இவ்வளவு சலபமொக நடந்துவிட்டது என்பைத நம்ப மடயொமல சிறித
ேநரம் திைகத்துப் ேபாய் நின்றான். ரயில் என்ஜின் 'வீல்' என்று கத்திற்று. உடேன
ரயில் நகர்ந்தது. நகர்ந்தேபாது சறற மனனொல திறந்த வண்டிக் கதவு மறபடயம
தாேன சொததிக ொகாண்டது.
அடுத்த கணத்தில் ஒரு ொபரிய தடபுடைலக் குமாரலிங்கம் எதிர்பார்த்தான்.
ேபாலீஸ் ேசவகர இருவரும் விழித்ொதழுந்து கூூச்சல் ேபாடுவார்கள் என்றும்
பளிச்ொசன்று அடித்த நிலா ொவளிச்சத்தில் தன்ைனப் பார்பார்கள் என்றும் உடேன
அவர்களும் ரயிலிலிருந்து கீேழ குதிப்பார்கள் என்றும் எதிர்பார்த்தான். தான் ஒேர
ஓட்டமாய் ஓட அவர்கள் தம் மதைக ேநாக்கிச் சடவொரகள என்றும்
நிைனத்தான்.
துப்பாக்கிக் குண்டு பாய்ந்த உடேன ொகாஞ்சமும் வலிக்காது என்றும் குண்டு
பாய்ந்தேத ொதரியாது என்றும் அவன் ேகள்விப்பட்டிருந்தான். எனேவ ொகாஞ்ச
தூூரம் ஓடிய பிறகு தான் ஸ்மரைண இழந்து கீேழ விழுவது வைரயில் கற்பைன
ொசயத ொகாண்டான். ஆனால் அவ்வளவும் கற்பைனேயாடு நின்றது. நகர்ந்த ரயில்
நகர்ந்ததுதான். மடய கதவு மடயததொன. ஆர்ப்பாட்டம் சததம துப்பாக்கிப்
பிரேயாகம் ஒன்றுேமயில்ைல. அந்தக் காலத்தில் ேசொைலமைலயில தனக்காகக்
காத்துக் ொகாண்டிருக்கும் ொபான்னாம்மாவின் நிைனவு குமாரலிங்கத்துக்கு
வந்தது.
இது ஏேதா கடவுளின் ொசயல ேசொைலமைல மரகனின அருள் ொபான்னம்மாைளக்
கைடசி மைற பார்ப்பதற்குக் கடவுள் தனக்கு ஒரு சநதரபபம அளித்திருக்கிறார்.
அைத உபேயாகப்படுத்திக் ொகாள்ளாவிட்டால் தன்ைன விட நிர்மூூடன் உலகில்
யாருேம இருக்க மடயொத. அவ்வளவுதான்; குமாரலிங்கம் நடக்கத் ொதாடங்கினான்.
வானத்தின் நட்சத்திரங்கைளப் பார்த்துத் திைசையத் ொதரிந்து ொகாண்டு விைரவாக
நடக்கத் ொதாடங்கினான். தன் உள்ளங் கவர்ந்த ொபான்னம்மாைளக் கைடசி
மைறயொகப பார்க்க ேவண்டும் என்ற ஆவல் அவனுைடய கால்களுக்கு
ஒன்றுக்கு மனற மடஙக சகதிையயம விைரைவயும் அளித்தது.

20. ககக ககககககககக

குமாரலிங்கம் ரயிலிருந்து தப்பிய ஏழாம் நாள் சமொர 250 ைமலகக ேமல
கால்நைடயாக நடந்து ேசொைலமைல மணியககொரர வீட்டுக்கு வந்து
ேசரநதொன. மணியககொரர அவைனப் பார்த்ததும் மதலில அைடயாளம் கண்டு
ொகாள்ளவில்ைல. யாேரா ஊர் சறறம பிச்ைசக்காரன் என்று நிைனத்தார்.
"ஐயா என்ைன அைடயாளம் ொதரியவில்ைலயா" என்று ேகட்டதும் உற்றுப்
பார்த்துத் ொதரிந்து ொகாண்டார். "ஐேயா குமாரலிங்கமா இது என்ன ேகாலம் அடாடா
இப்படி உருமாறிப் ேபாய் விட்டாேய" என்று அலறினார். குமாரலிங்கம் அக்கம்
பக்கம் பயத்துடன் பார்த்துவிட்டு ொமலலிய குரலில் "ஐயா ொமதவொகப
ேபசுங்கள் என் ொபயைர உரத்துச் ொசொலலொதீரகள" என்று ொசொனனொன.
"அப்பேன ஏன் இப்படிப் பயப்படுகிறாய் ஏன் உன் ொபயைர உரத்துச்
ொசொலலககடொத என்கிறாய்" என்று ேகட்ட மணியககொரர மறகணம
ொபருந்திகிலுடன் "விடுதைலக்குப் பிறகு இன்னும் ஏதாவது ொசயத விட்டாயா
என்ன" என்று பரபரப்புடன் ேகட்டார். "விடுதைலயா என்ன விடுதைல" என்று
ஒன்றும் புரியாத திைகப்புடன் குமாரலிங்கம் ேகட்டான். "என்ன விடுதைலயா
உனக்குத் ொதரியாதா என்ன பின் எப்படி இங்ேக வந்தாய்" என்று மணியககொரர
ேகட்டது குமாரலிங்கத்தின் மனக குழப்பத்ைத அதிகமாக்கிற்று.
"ஐயா நீங்கள் என்ன ொசொலகிறீரகள என்ேற எனக்குத் ொதரியவில்ைலேய என்ைன
ொசனைனச சிைறயிலிரநத கண்ணனூூர்ச் சிைறகக ரயிலில் ொகாண்டு
ேபானேபாது வழியில் தப்பித்து ஓடி வந்ேதன். இைத விடுதைல என்று ொசொலல
மடயமொ விடுதைல எப்படி நான் அைடந்திருக்க மடயம பிரீவியூூ கவுன்ஸில்
அப்பீல் இன்னும் தாக்கல் கூூட ஆகவில்ைலேய அப்படி அப்பீல் தாக்கல் ஆன
ேபாதிலும் விடுதைல கிைடக்கும் என்ற நம்பிக்ைக எனக்குக் கிைடயாது.
எந்தக் ேகார்ட்டிேல எவ்வளவு தடைவ அப்பீல் ொசயதொலதொன என்ன
பிரேயாஜனம் தைலவிதிைய மொறற மடயமொ" என்றான் குமாரலிங்கம்."தைல
விதியாவது ஒன்றாவது அட அசட்டுப் பிள்ைள இப்படி யாராவது ொசயவொரகளொ
சரககொரககம காங்கிரஸ¤க்கும் சமரசம ஏற்பட்டு அரசியல் ைகதிகள்
எல்லாைரயும் விடுதைல ொசயதவிடடொரகேள ேதசேமல்லம ஒேர
ொகாண்டாட்டமாயிருக்கிறேத உனக்கு ஒன்றுேம ொதரியாதா ரயிலிலிருந்து நீ
என்ைறக்குத் தப்பித்துக் ொகாண்டாய்" என்று பரபரப்புடன் ேபசினார்
மணியககொரர.
குமாரலிங்கத்தின் மனநிைல அச்சமயம் எப்படியிருந்தது என்று அவனாேலேய
ொசொலல மடயொத. அைத நாம் எப்படிச் ொசொலல மடயம அதிசயமும் ஆனந்தமும்
அவமானமும் அவநம்பிக்ைகயும் ஒன்ேறாொடான்று ேபாட்டியிட்டுக் ொகாண்டு
அவன் உள்ளத்தில் ொகாந்தளித்தன.
"ஐயா தாங்கள் ொசொலவொதலலொம உண்ைமதானா அல்லது இந்த துரதிர்ஷ்டம்
பிடித்தவைனத் தாங்களும் ேசரநத பரிகாசம் ொசயகிறீரகளொ" என்று ேகட்டான்.
மணியககொரர அவனுைடய ேகள்விக்குத் தாேம பதில் ொசொலவதறகப பதிலாகப்
ொபட்டியில் பத்திரப்படுத்தி ைவத்திருந்த பத்திரிைககைள எடுத்துக் காட்டினார்.
அந்தப் பத்திரிைககளில் ொவளியாகியிருந்த விவரங்கள் மணியககொரர ொசொனன
விஷயங்கைள எல்லாம் உறுதிப்படுத்தின. அதாவது காங்கிரஸ¤க்கும் பிரிட்டிஷ்
சரககொரககம சமரசம ஏற்பட்டுவிட்டொதன்றும் அதன் காரணமாக அரசியல்
ைகதிகள் எல்லாரும் விடுதைல ொசயயபபடவொரகள என்று ஒரு பத்திரிைகயில்
இருந்தது.
மறநொள பத்திரிைகயில் இன்னின்ன ேகைஸச் ேசரநதவரகள விடுதைலயாவார்கள்
என்று ொகாடுக்கப்பட்டிருந்த விவரமான ஜாபிதாவில் 'தளவாய்ப் பட்டணம் கலகக்
ேகஸ் ைகதிகள்' என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தது. இைதப் பார்த்துவிட்டுக்
குமாரலிங்கம் சிறித ேநரம் ஸ்தம்பித்து உட்கார்ந்திருந்தான். ரயிலிலிருந்து
தப்பியது மதல அவனுைடய கால்நைடப் பிரயாணத்தின் ேபாது கண்டு ேகட்டு
அநுபவித்த பல சமபவஙகளகக இப்ேபாதுதான் அவனுக்குப் ொபாருள்
விளங்கிற்று.
உதாரணமாக வழியில் பல இடங்களில் ேதசீயக் ொகாடிகைளக் கம்பீரமாகப் பிடித்துக்
ொகாண்டு 'வந்ேதமாதரம்' 'ஜய்ஹிந்த்' மதலிய ேகாஷங்கைளப் ேபாட்டுக்
ொகாண்டு காங்கிரஸ் ொதாண்டர்கள் ஊர்வலம் வந்த காட்சிகைள அவன்
தூூரத்திலிருந்து பார்த்தான். அம்மாதிரிக் காட்சிகைளப் பார்க்க
ேநர்ந்தேபாொதல்லாம் 'ஏது இவ்வளவு அடக்கு மைறககப பிறகும் நாட்டில்
சதநதிர இயக்கம் பலமாக நடக்கிறேத இந்தியா ேதசத்துக்குக்கூூட விடுதைல
உண்டு ேபாலிருக்கிறேத' என்று அவன் எண்ணினான்.
உண்ைமயில் அந்த ஆர்ப்பட்டங்களுக்ொகல்லாம் காரணம் என்னொவன்பது
இப்ேபாதுதான் அவனுக்கு மிகவம நன்றாய்த் ொதரிந்தது. இன்னும் பல
இடங்களில் ேபாலீஸாைரக் கண்டு அவன் அவசரமாக மைறநத ஒளிந்து ொகாள்ளப்
பிரயத்தனப் பட்டான். ஆயினும் அவன் ேபரில் அவர்கள் சநேதகபபடவம இல்ைல;
பிடிக்க மயலவம இல்ைல. இன்ொனாரு சநதரபபததில அவன் மிகவம கைளத்துப்
ேபாய்ச் சொைல ஓரத்துச் சொவட ஒன்றின் தாழ்வாரத் தூூணில் சொயநத
உட்கார்ந்து ொகாண்டிருந்தான். திடீொரன்று இரண்டு ேபாலீஸ்காரர்கள்
சமீபததில வருவைதப் பார்த்துவிட்டு சடொடனற திரும்பிப் படுத்துக் ொகாண்டு
தூூங்குவதுேபால் அவன் பாசாங்கு ொசயதொன.
ேபாலீஸ் ஜவான்கள் இருவரும் அவன் அருகில் ொநருங்கியதும் அவர்களில்
ஒருவன் "இவைனப் பார்த்தாயா குமாரலிங்கத்தின் சொயலொகத
ேதான்றுகிறதல்லவா" என்றான். அதற்கு இன்ொனாருவன் "குமாரலிங்கம் இங்ேக
எதற்காக வந்து திக்கற்ற அநாைதையப் ேபால் சொவடயில படுத்திருக்கிறான்
ேமளமம தாளமும் தடபுடல் படாதா இத்தைன ேநரம் அவனுக்கு" என்றான்.
இவர்களுைடய ேபச்சு குமாரலிங்கத்துக்கு ஒரு மரமப புதிராயிருந்தது. ேவறு
எந்தக் குமாரலிங்கத்ைதப் பற்றிேயா ேபசுகிறார்கள் என்று எண்ணினான்.
தன்ைனப் பற்றித்தான் அவர்கள் ேபசியிருக்க ேவண்டும் என்று இப்ேபாது
உறுதிப்பட்டது. "ஐயா இந்தச் ொசயதி ஒன்றும் எனக்கு உண்ைமயில்
ொதரியாதுதான் சொவதறக மனனொல ேசொைலமைலகக எப்படியாவது ஒரு தடைவ
வரேவண்டும்; தங்கைளயும் தங்கள் குமாரிையயும் பார்க்க ேவண்டும் என்ற
ஆைசயினால் ரயிலிலிருந்து தப்பித்து வந்ேதன். ேபாலீஸார் என்னுைடய ொசொநத
ஊரிேல ொகாண்டு ேபாய் என்ைன விட்டு விடுதைலச் ொசயதிையச ொசொலல
எண்ணியிருந்தார்கள் ேபாலிருக்கிறது. இந்த ஒரு வாரமும் நான் பட்ட
கஷ்டங்களுக்கு அளேவயில்ைல. அவ்வளவும் வீண் என்று இப்ேபாது
ொதரிகிறது. என்ைனப் ேபால் மடன ேவறு யாரும் இருக்கமுடியாது" என்றான்
குமாரலிங்கம்.
"அப்பேன ேபானைதப் பற்றி ஏன் வீணாகக் கவைலப்பட ேவண்டும் எப்படிேயா நீ
இங்கு வந்து ேசரநதொேய அதுேவ ொபரிய காரியம்" என்றார் மணியககொரர. "ஐயா
ொபான்னம்மாள் எங்ேக அவைளப் பார்த்து விட்டு நான் ேபாகேவண்டும்" என்றான்
குமாரலிங்கம்.
"அவ்வளவு அவசரம் ேவண்டாம் தம்பி ொபான்னம்மாள் அந்த பாழைடந்த
ேகாட்ைடயிேல ேபாய் உட்கார்ந்திருக்கிறாள். சதொசரவ காலமும் அங்ேக தான்
அவளுக்கு வாசம். குளித்துச் சொபபிடடவிடட அவைளப் ேபாய்ப் பார்க்கலாம்"
என்று மணியககொரர ொசொனனொர. உடேன ஊர் நாவிதைரயும் அங்கு அைழத்துக்
ொகாண்டு வரும்படி ொசயதொர. அவர் விருப்பத்தின்படிேய குமாரலிங்கம் க்ஷவரம்
ொசயதொகொணட ஸ்நானம் ொசயத புதிய உைட உடுத்திக் ொகாண்டான்.
அவசர அவசரமாகச் சொபபிடடவிடடக ேகாட்ைடக்குப் புறப்பட்டான்.
மணியககொரரம அவேனாடு கிளம்பிச் ொசனறொர. ேபாகும்ேபாது "அப்பா
குமாரலிங்கம் உன்ைனப் பிறிந்த துயரம் ொபான்னம்மாைள ொராம்பவும்
பீடித்திருக்கிறது திடுதிப்ொபன்று அவள் மனனொல ேதான்றிப் பயப்படுத்தி
விடாேத படபடப்பாகப் ேபசாேத ொகாஞ்சம் ஜாக்கிரைதயாகேவ நடந்துொகாள்" என்று
மணியககொரர எச்சரித்தார்.
இந்த எச்சரிக்ைக எல்லாம் எதற்காக என்று அப்ேபாது குமாரலிங்கத்துக்கு
அவ்வளவாக விளங்கவில்ைல. ொபான்னம்மாைளப் பார்த்துப் ேபசிய பிறகுதான்
விளங்கிற்று. மணியககொரரம குமாரலிங்கமும் வந்தைதப் ொபான்னம்மாள்
ொபாருட்படுத்தியதாகேவ ொதரியவில்ைல. அவர்கைளப் பார்த்ததும் பாராதது ேபால்
ேவறு பக்கம் மகதைதத திருப்பிக் ொகாண்டாள்.
இைதப் ொபாருட்படுத்தாமல் குமாரலிங்கம் அவள் அருகில் ொசனற உட்கார்ந்து
"ஏன் இவ்வளவு பாராமுகம் இத்தைன நாள் கழித்து வந்திருக்கிேறேன பிரியமாக
வரேவற்று ஒரு வார்த்ைத ொசொலலக கூூடாதா ஒருேவைள என்ைன மறநத விட்டாயா
அல்லது அைடயாளம் ொதரியவில்ைலயா" என்று மிகக பரிேவாடு ேகட்டான்.
அவ்வளவு ேநரமும் சமமொ இருந்த ொபான்னம்மாள் அவன் மகதைத ஏறிட்டுப்
பார்த்து "நீங்கள் யார் அைடயாளம் எனக்குத் ொதரியத்தான் இல்ைல" என்றாள்.
"நான் தான் குமாரலிங்கம். உனக்குக் கூூட அைடயாளம் ொதரியாதபடி அவ்வளவு
மொறிபேபொய விட்ேடனா அல்லது உன் மனநதொன மொறிவிடடதொ" என்றான்
ொபான்னம்மாளின் காதலன். "குமாரலிங்கமா அது யார் நான் அந்தப் ொபயைரக்
ேகட்டதில்ைலேய" என்று ொபான்னம்மாள் ொசொனனேபொத குமாரலிங்கத்துக்கு
'திக்' என்றது.
"ொபான்னம்மா உண்ைமயாகத்தான் ேபசுகிறாயா அல்லது விைளயாட்டா
குமாரலிங்கத்ைத அவ்வளவு சீககிரமொகவொ நீ மறநதவிடடொய" "ஐயா
குமாரலிங்கம் என்று நான் ேகட்டதுமில்ைல. என்ொபயர் ொபான்னம்மாளும் இல்ைல
வீணாக என்ைன எதற்காகத் ொதாந்தரவு ொசயகிறீரகள" குமாரலிங்கத்தின்
குழம்பிய உள்ளத்தில் பளிச்ொசன்று ஓர் ஒளிக்கிரணம் ேதான்றியது.
"ொபான்னம்மாள் இல்லாவிட்டால் பின்ேன நீ யார்" என்று ேகட்டான். "என்ைனப்
பார்த்தால் ொதரியவில்ைலயா ேசொைலமைல இளவரசி நான்; என் ொபயர்
மொணிககவலலி." இைதக் ேகட்டதும் குமாரலிங்கத்தின் உள்ளத்தில் ஒரு ொபரும்
ேவதைன உதித்தது. மனதைத திடப்படுத்திக் ொகாண்டு தயக்கம் ொதானித்த
குரலில் "மொணிககவலலி நான்தான் மொறேனநதல இளவரசன். என்ைனத்
ொதரியவில்ைலயா" என்றான். "ஆ ஏன் ொபாய் ொசொலகிறீர மொறேனநதல இளவரசர்
இப்படியா இருப்பார்" என்று ொசொலலிவிடடப ொபான்னம்மாள் சிரிததொள.
அந்தச் சிரிபபின ஒலி குமாரலிங்கத்துக்கு உண்ைமைய ொதளிவாக உணர்த்தியது.
ொபான்னம்மாளின் அறிவு ேபதலித்து விட்டொதன்றும் இனித் தன்ைன ஒரு நாளும்
அவள் அறிந்துொகாள்ளப் ேபாவதில்ைலொயன்றும் உணர்ந்தான்.
அேத சமயததில அவனுைடய இருதய வீைணயின் ஜீவநரம்பு படீொரன்று
ொவடித்து அறுந்தது. தமிழ்நாட்டில் உள்ள மரகனைடய ேகாயில்களில்
கைளொபாருந்திய மகததடன கூூடிய இளம்வயதுச் சொமியொர ஒருவைர நீங்கள்
பார்க்க ேநர்ந்தால் அவர் யார் என்று விசாரித்துப் பாருங்கள். 'ேசொைலமைலச
சொமியொர' என்று பதில் ொசொலவொரகள. அேதாடு அவர் உலகப்பற்ைற அடிேயாடு
ஒழித்த 'பாலசந்நியாசி' என்றும் 'பரமபக்த சிகொமணி' என்றும் பூூர்வாசிரமத்தில்
அவர் 'ேதசத்ொதாண்டர் குமாரலிங்கம்' என்றுங்கூூடத் ொதரிந்தவர்கள்
ொசொலலவொரகள.
கல்கியின் ேசொைலமைல இளவரசி மறறிறற