அமரர் கல்கியின்

மகுடபதி

முதல் அத்தியாயம் - திறந்த வீடு

அன்று சாயங்காலம், சரியன வழக கம ோபோல த தோன ோமற கமைலத ொதோட ரக கபபின னோல
அஸ்தமித்தான். ஆனால், அப்ோபாது சூூழ்ந்து வந்த இருள், வழக்கமான இருளாகத் ோதான்றவில்ைல.
காவியங்களில் கவிகள் வர்ணிக்கும் இருைளப் ோபால், ோகாயமுத்தூூர் நகரவாசிகளின் மனத்தில் பீதிையயும்
கவைலையயும் அதிகமாக்கிக் ொகாண்டு, அந்த இருள், நகரின் வீதிகளிலும் சந்து ொபாந்துகளிலும் புகுந்து
பரவி வந்தது. வழக்கம்ோபால் அன்று ொதரு வீதிகளில் முனிசிபாலிடி விளக்குகள் சரியான காலத்தில்
ஏற்றப்படாதபடியால் சாதாரண அந்தி இருட்டானது, நள்ளிரவின் கானாந்தகாரத்ைத விடப் பயங்கரமாகத்
ோதான்றியது.

ோகாயமுத்தூூர் நகரம் அன்று அந்தி ோவைளயில் அளித்த ோசாககரமான காட்சிையப் ோபால் அதற்கு முன்னால்
அளித்தது கிைடயாது; பின்னாலும் அளித்தது கிைடயாது. நகரின் பிரதான வீதிகளில் விளக்ோகற்றும் ோநரத்தில்
சோதோரணமோயக கோணபபடம 'ோஜ ோஜ' என ற ஜனக கட டமம, வண்டிகளின் ோபாக்குவரத்தும் கலகலப்பும்
அன்று காணப்படவில்ைல. கைடத் ொதருக்கள் பாழைடந்து காணப்பட்டன.

வீதிகளில் வீடுகொளல்லாம் சாத்திக் கிடந்தன. ஜன்னல் கதவுகளும் மூூடப்பட்டிருந்தன. ோமல்

மாடிகளிலிருந்து எட்டிப் பார்ப்பவர் கூூட இல்ைல.

ொபரிய வீதிகளில் ஜன நடமாட்டோம கிைடயாது. சினனத ொதரககளிலம சநதகளிலம அஙோக இஙோக

அபூூர்வமாக இரண்ொடாருவர் நடமாடிக் ொகாண்டிருந்தார்கள். அவர்களும், முன்னாலும் பின்னாலும்
பீதியுடன் பார்த்துக் ொகாண்டு நடந்தார்கள். அவர்களுைடய முகங்கைளப் பார்த்தால், ோபயடித்தவர்களின்
முகங்களாகக் காணப்பட்டன. ொதருக்களில் நிற்க மனமில்லாதவர்கைளப் ோபால் அவர்கள் அவசர அவசரமாகப்
ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தார்கள்.

ோகாயமுத்தூூருக்கு என்ன ோநர்ந்தது? ோநற்றுவைர அவ்வளவு கலகலப்பாகவும், திருமகள்

விலாசத்துடனும் விளங்கிய நகரம் இன்று பாழைடந்து கிடப்பாோனன்? திருமகள் தமக்ைகயின் ஆதிக்கம் இன்று
அந்நகரில் எவ்விதம் ஏற்பட்டது?

இதன் காரணத்ைத அறிய ோவண்டுமானால், நமது கைத ஆரம்பமாகும் காலத்ைத - வருஷம் மாதம் ோததிையக்
கூூட ொகாஞ்சம் ொதரிந்து ொகாள்ள ோவண்டியது அவசியம்.

வருஷம், 1931; மாதம், ஜனவரி; ோததி, 6; வாசகர்களுக்கு ஏதாவது ஞாபகம் வருகிறதா?

1930 டிசம்பர் கைடசியில் மகாத்மா காந்தி லண்டனில் நடந்த இரண்டாவது வட்ட ோமைஜ மகாநாட்டிலிருந்து
ொவறுங்ைகயுடன் திரும்பிப் பம்பாய்க்கு வந்து ோசர்ந்தார். அவைர வரோவற்பதற்கு அப்ோபாது இந்தியாவிலிருந்து
வில்லிங்டன் சர்க்கார் தக்க ஏற்பாடு ொசய்திருந்தார்கள்! அவர் பம்பாய் வந்து இறங்குவதற்கு நாலு நாைளக்கு
முன்பு காந்தி-இர்வின் ஒப்பந்தம் காற்றில் விடப்பட்டது. பண்டித ஜவஹர்லால் ோநரு ைகது ொசய்யப்பட்டார்.

மகாத்மா பம்பாய் வந்திறங்கியதும், ைவஸ்ராய் வில்லிங்டனுக்குத் தந்தி அடித்தார். பதில்

திருப்திகரமாயில்ைல. எனோவ, காங்கிரஸ் காரியக் கமிட்டி கூூடி, மறுபடியும் சத்தியாக்கிரக இயக்கத்ைதத்
ொதாடங்குவொதன்று, தீர்மானித்தது. உடோன மகாத்மாவும் காரியக் கமிட்டி அங்கத்தினரும் ைகது
ொசயயபபடடோரகள.

அதன்ோமல், நாொடங்கும் இரண்டாவது சத்தியாக்கிரக இயக்கம் ஆரம்பமானது ோபாலோவ, ோகாயமுத்தூூர்

நகரிலும் ஆரம்பித்தது.

ஆனால், 1929-ல் இயக்கத்ைத வளரவிட்டதுோபால் இந்தத் தடைவ வளரவிடக்கூூடாொதன்றும்,

முைளயிோலோய கிள்ளி எறிந்துவிட ோவண்டும் என்றும், வில்லிங்டன் சர்க்காரின் தாக்கீது நாொடங்குமுள்ள
அதிகார வர்க்கத்தாருக்கு வந்திருந்தது. ஆகோவ, ஒவ்ொவாரு ஜில்லாவிலும், இயக்கத்ைத முைளயிோலோய கிள்ளி
எறிநதவிடம ொபோரடட, ஜில்லா அதிகாரிகள் ோவண்டிய குண்டாந்தடி முதலிய ஆயுதங்களுடன்
தயாராயிருந்தார்கள்.

முதல் நாள் ோகாயமுத்தூூரில் பிரசித்தி ொபற்ற ஒரு காங்கிரஸ் ொதாண்டர், தம்பதி சோமதராய்ச் சத்தியாக்கிரகம்
ொசயதோர. அவர்கைளப் ோபாலீஸார் காங்கிரஸ் ஆபீஸ் வாசலிோலோய ைகது ொசய்து ொகாண்டு ோபானார்கள்.

அதற்குப் பிறகு நகரின் முக்கிய ொதருக்களில் ோபாலீஸ்-'மார்ச்' நடந்தது.

மறுநாள் ஆறு ொதாண்டர்கள் காங்கிரஸ் ஆபீஸிலிருந்து கிளம்பினார்கள். கிளம்பி, 'வந்ோதமாதரம்' முதலிய

ோகாஷங்கைளச் ொசய்து ொகாண்டு கைடத்ொதரு வைரயில் ொசன்றார்கள். ோவடிக்ைக பார்ப்பதற்கு ஏக ஜனக்
கூூட்டம் கூூடிவிட்டது.

அப்ோபாது பலமான ோபாலீஸ் பைட அங்கு வந்து ோசர்ந்தது. முன்னால் ோபாலீஸ் அதிகாரிகள்,
அவர்களுக்குப் பின்னால் குண்டாந்தடி சகிதமாக சாதாரண ோபாலீஸ் ஜவான்கள் - அவர்களுக்குப் பின்னால்
துப்பாக்கி சகிதமாக மலபார் ஸ்ொபஷல் ோபாலீஸ் - இப்படியாக அந்தப் ோபாலீஸ் ஊர்வலம் வந்து
ொகாண்டிருந்தது. ொதாண்டர்கள் நின்ற கைடத் ொதரு முைனக்கு வந்ததும், தைலைமப் ோபாலீஸ் அதிகாரி
பயங்கரமான குரலில் ோபாலீஸ் பைடையப் பார்த்து உத்தரவுகள் ோபாட்டார். நாலாபுறமும் கூூடியிருந்த
ஜனங்கைளப் பார்த்ததும் ஏோதா ொசான்னார். அவர் ொசான்னது இன்னொதன்று யாருக்கும் ொதரியவில்ைல.
கூூட்டத்திலிருந்தவர்களில் ொபாறுப்பற்ற இளம் பிள்ைளகள் சிலர் ோபாலீஸ்காரர்கைளப் பரிகசிக்கும்
பாவைனயாகக் கூூச்சலிட்டார்கள்.

அடுத்த நிமிஷம் ோபாலீஸ் குண்டாந்தடி ைகவரிைசையக் காட்டத் ொதாடங்கிற்று.

சில ோபோலீஸ ஜவோனகள ொதோணடரகைளச சழநத ொகோணட அடககத ொதோடஙகினோரகள. அடி

ஆரம்பமான ோபாது, ொதாண்டர்கள் கூூட்டத்திலிருந்து 'வந்ோதமாதரம்' எனற கிளமபிய வீர ோகோஷததின
ஸ வரம வர வரக கைறநத வநதத . ஒவ்ொவாரு ொதாண்டராகக் கீோழ விழுந்து வந்தார்கள். சிலரகக உணரவ
தப்பிவிட்டது.

ொதாண்டர்கைளச் சாதாரணப் ோபாலீஸார் ஒரு புறம் கவனித்துக் ொகாண்டிருக்ைகயில், மலபார் ஸ்ொபஷல்

ோபாலீஸ் வீரர்கள், சறறமறறம கடயிரநத ஜனஙகைள ஸொபஷலோகக கவனிககத ொதோடஙகினோரகள.
பயங்கரமான ஊைளச் சத்தம் ோபாட்டு அவர்கள் பாய்ந்துவந்து ஜனங்கைளக் குண்டாந்தடியினால் விசாரிக்கத்
ொதாடங்கோவ, ஜனங்கள் நாலாபுறமும் ஓடினார்கள். அப்படி ஓடினவர்கைளத் ொதாடர்ந்து ஜவான்கள்
துரத்தினார்கள். துரத்தப்பட்டவர்களில் சிலர் கைடகளுக்குள்ளும் வீடுகளுக்குள்ளும் நுைழந்தார்கள்.
ோபாலீஸார் அவர்களுக்குப் பின்னால் புகுந்து தாக்கினார்கள்.

ொதருவிோல ோபானவர்கள், வந்தவர்கள் வண்டிக்காரர்கள், வீட்டுக்காரர்கள், கைடக்காரர்கள், கைடக்கு

வந்தவர்கள், ோவடிக்ைக பார்த்தவர்கள், பார்க்காமல் ஓடியவர்கள் ஆகிய சகலரும் பட்சபாதமின்றி அன்ைறயத்
தினம் பிரிட்டிஷ் அதிகாரத்தின் மகத்துவத்ைத மண்ைடயிலும் முதுகிலும் ோதாள்பட்ைடகளிலும் முழங்கால்
சிலலகளிலம அனபவிததோரகள.

கைடத்ொதருவில் சில கைடகளுக்குள் ோபாலீஸார் புகுந்த ொசய்திையக் ோகட்டதும், எலலோக கைடகளம

மளமளொவன்று சாத்தப்பட்டன.

இதற்குள் ொசய்தி ஊொரல்லாம் பரவி விட்டது. மலபார் ோபாலீஸார் வீதியில் யாைரக் கண்டாலும்
அடிக்கிறார்கொளன்றும், அடிக்கப்பட்ட காங்கிரஸ் ொதாண்டர்களில் ஒருவர் இறந்து ோபானார் என்றும் வதந்தி
பரவியது. இதனால் நகரம் முழுவதும் கதிகலங்கிப் ோபாய்விட்டது.

சறற ோநரததிறொகலலோம நகரின வீதிகளில ோபோலீஸோர, 'மார்ச்' ொசயதொகோணட ோபோனதனோல

ஜனங்களின் பீதி அதிகமாயிற்று. யாரும் ொவளியில் தைலகாட்டத் துணியவில்ைல. எலோலோரம அவரவரகளைடய
வீடுகளுக்குள் கதைவச் சாத்தித் தாளிட்டுக் ொகாண்டு இருந்தார்கள்.

ொகாஞ்ச ோநரத்துக்குப் பிறகு முனிசிபல் விளக்குகள் ஏற்றப்பட்டன. ஆனால், அைவயும் பயத்தால்

மங்கலாகப் பிரகாசித்தது ோபாலோவ ோதான்றின.

இந்த மங்கிய ொவளிச்சத்தில் அனுமந்தராயன் ொதருவில், சமோர இரபத பிரோயமளள ஓர இைளஞன

அடிக்கடி திரும்பித் திரும்பிப் பார்த்துக் ொகாண்ோட விைரவாகப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தான். அனுமந்தராயன்
ொதரு மிகவும் குறுகலான ொதரு. இதில் வீடுகைளக் காட்டிலும், வியாபாரிகள் சாமான்கைள நிரப்பி ைவக்கும்
கிடங்குகள் தான் அதிகமாயிருந்தன. ஆதலால், சோதோரணமோகோவ இநதத ொதரவில அஸதமிதத பிறக ஜன
நடமாட்டம் குைறவாக இருக்கும். இப்ோபாோதா, அந்தத் ொதரு முழுவதும் சூூனியமாகோவ காணப்பட்டது.
ஆனாலும் அந்த வாலிபன், தான் யாருைடய கண்ணிலும் பட்டுவிடக்கூூடாது என்ற கவைலயுடன் ஒளிந்து
ஒளிந்து ோபாவதாகத் ோதான்றியது. கைள ொபாருந்திய அவன் முகத்தில், பயத்தின் அறிகுறி ொதன்பட்டது.
அவனுைடய உைடையச் சற்றுக் கவனித்ோதாமானால், அவன் அவ்விதம் பயந்துொகாண்டு ொசல்வது நமக்கு
ொராம்பவும் ஆச்சரியமளிக்கும். அவன் கதர் உைட தரித்து, தைலயிலும் கதர்க் குல்லா ைவத்திருந்தான். அவன்
ோதசத்ொதாண்டில் ஈடுபட்டவன் என்பதில் சந்ோதகமில்ைல. ஆனால், அந்தத் ோதசத்ொதாண்டன் அவ்விதம்
பயத்துடன் ஒளிந்து ஒளிந்து ொசல்வோதன்? ோபாலீஸ் தடியடிக்குப் பயந்து ஓடி வந்தவோனா? ஆனால், தடியடி
உற்சவந்தான் சாயங்காலோம தீர்ந்து ோபாய் விட்டோத? இப்ோபாது என்னத்திற்காக அவன் இவ்விதம் பயப்பட்டு
ஒளிய ோவண்டும்?

அோத சமயத்தில் அனுமந்தராயன் ொதரு முைனைய நாம் அைடந்ோதாமானால், ோமற்படி மர்மத்ைத ஒருவாறு
அறிந்து ொகாள்ளலாம். ஆமாம்; அந்த முைனயில் இரண்டு தடியர்கள் வீதி ஓரத்தில் நின்று ொமதுவான குரலில்
ோபசிக் ொகாண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் ோதாற்றத்தில் தடியர்களாயிருந்ததுடன், ைகயிலும் தடி
ைவத்திருந்தார்கள்.

"இந்தச் சந்திோலதான் புகுந்தான்" எனற ஒரவன ொசோனனோன.

"அப்படியானால், வா! அவைன இன்ைறக்குத் தீர்த்ோதயாக ோவண்டும்."

இப்படிப் ோபசிய தடியர்கள் இருவரும் ொதருவுக்குள் நுைழந்தார்கள்.

அச்சமயம் ொதருவின் மத்தியில் ோபாய்க்ொகாண்டிருந்த இைளஞன் திரும்பிப் பார்த்தான். ஒரு முைனயில்

ோபாட்டிருந்த விளக்கின் ொவளிச்சத்தில் அந்தத் தடியர்களின் உருவங்கள் ொதரிந்தன. அவர்கைளப் பார்த்ததும்
இைளஞனின் உடம்பு சிறிது நடுங்கிற்று. வீதிோயாரத்து இருண்ட நிழலில் இன்னும் நன்றாய் நகர்ந்து
ொகாண்டு அவன் ோமோல விைரந்து ொசன்றான். ஓடினால் கால் சத்தம் ோகட்குோம என்றும் அவனுக்குப்
பயமாயிருந்தது. ஆைகயால், சததம ோகடகோதபட கடயவைரயில ோவகமோக நடநதோன.
 நாலு வீடு தாண்டியதும், ஒரு வீட்டு வாசற் கதவண்ைட யாோரா ஒருவன் நிற்பது ோபால் ோதான்றியது.
அருகில் ொநருங்கியோபாது, அவன் ஒரு வயதான கிழவன் என்று ோதான்றியது. அவன் வாசற்புறத்திலிருந்து
வீட்டுக்கதவின் பூூட்ைடத் திறந்து ொகாண்டிருந்தான். ோதசீய உைட தரித்த வாலிபன் அந்த இடத்துக்கு
வந்ததும் கிழவன் வீட்டின் கதைவத் திறந்ததும், சரியோக இரநதத.

கதைவத் திறந்துவிட்டு, கிோழ விழுந்திருந்த ைகத்தடிைய எடுப்பதற்காக அந்தக் கிழவன் குனிந்தோபாது,

வாலிபன் சட்ொடன்று அந்தத் திறந்த வீட்டுக்குள் நுைழந்தான்.

இரண்டாம் அத்தியாயம் - ொபண்குரல்

திறந்த வீட்டுக்குள் நுைழந்த வாலிபன், கிழவனுக்குத் ொதரியாமல் மைறந்து ொகாள்ளும் ோநாக்கத்துடன்,

சறறமறறம போரததோன. அந்த வீட்டு நைடயில் ஒரு பக்கத்தில் மரப்பலைகயினாலான குறுகிய மச்சுப் படி
காணப்பட்டது. மச்சுப் படியின் ஓரத்தில், கரியைடந்த அரிக்கன் விளக்கு மிக மங்கலான ஒளிையத் தந்து
ொகாண்டிருந்தது. மச்சுப்படிக்குப் பின்னால் ஒளிந்து ொகாள்ள முடியுோமா என்று பார்ப்பதற்காக வாலிபன்
அங்ோக ோபாவதற்குள், கிழவன் உள்ோள நுைழந்து விட்டான்.

"யாரடா அவன்?" எனற கிழவன ோகடட கரலில, வியப்பும், திைகப்பும், ோகாபமும் கலந்திருந்தன.

ஆனால், அந்தக் குரைலக் ோகட்ட வாலிபன், பளிச்ொசன்று திரும்பிப் பார்த்தோபாது, அவனுைடய முகத்தில்
வியப்புடன் மகிழ்ச்சியும் காணப்பட்டது.

"பாட்டா!" எனற ொசோலலி, அவன் கிழவைன ஏறிட்டுப் பார்த்தபடி நின்றான்.

"யார்? மகுடபதியா?" எனற கிழவன ொகடடோன. அவனுைடய குரலில் இப்ோபாது ோகாபத்துக்குப் பதிலாகக்
கனிவு ோதான்றியது.

"ஆமாம், பாட்டா!"

"இொதன்ன அதிசயம், தம்பி! நீ எப்ோபாது இங்ோக வந்ோத? எபபட வநோத? வாசற்கதவு பூூட்டியிருக்கிறோத!"

"நீ பூூட்ைடத் திறந்துவிட்டு, தடிைய எடுக்கக் குனிந்தாயல்லவா, பாட்டா? அப்ோபாது நுைழந்ோதன்.

ஆனால் நுைழயும்ோபாது நீதான் என்று ொதரியாது. உன்னிடம் அகப்பட்டுக் ொகாள்ளாமலிருக்க, இந்த
மச்சுப்படிக்குப் பின்னால் ஒளியப் பார்த்ோதன். எனன ோவடகைக, பார்!" எனற கறி மகடபதி சிரிகக
முயன்றான்.

ஆனால், அச்சமயம் கிழவன் முகத்தில் காணப்பட்ட தயக்கத்ைதயும் பயத்ைதயும் பார்த்தோபாது, சிரிபப

வாய்க்குள்ோள அடங்கிவிட்டது.

"நீ விைளயாடுகிறாோயா, எனனோமோ ொதரியவிலைல தமபி! ஆனால் அொதல்லாம் அப்புறம் ோபசிக்

ொகாள்ளலாம். நீ இந்த வீட்டில் இருக்கக் கூூடாது. ஒரு வினாடி கூூட இருக்கக் கூூடாது. உடோன
ோபாய்விடு..." எனற கிழவன பரபரபபடன ொசோனனோன.

மகுடபதி, அப்ோபாது பாதி விைளயாட்டுக் குரலில், "அொதல்லாம் முடியாது, ொபரியண்ணக் கவுண்டோர! நான்
இந்த வீட்ைட விட்டு இன்று ராத்திரி கிளம்ப முடியாது. அப்படி என்னத்திற்காக என்ைனக் கண்டு
பயப்படுகிறாய்? இந்த வீட்டில் நீ களவாட, கிளவாட வரவில்ைலோய? உன் ைகயில் இருப்பது தடிதாோன? கன்னக்
ோகால் இல்ைலோய?..." எனற ொசோலலி வநதவன சடொடனற ோபசவைத நிறததி, வாசல் பக்கம் கவனமாகக்
காது ொகாடுத்துக் ோகட்டான்.

வீதியில் காலடிச் சத்தம் ொநருங்கி வந்து ொகாண்டிருந்தது. மனிதர்கள் ோபசுகிற குரலும் ோகட்டது.

ொபரியண்ணன் ஏோதா ோகட்க வாொயடுத்தோபாது, மகுடபதி தன் வாயின் ோமல் விரைல ைவத்துப்
ோபசாமலிருக்கும்படி சமிக்ைஞ ொசய்தான். ஏற்கனோவ மங்கலாக எரிந்த அரிக்கன் லாந்தரின் திரிைய இன்னும்
ொகாஞ்சம் சின்னதாகப் பண்ணி, அைத மச்சுப் படிக்குப் பின்னால் ைவத்தான். வீட்ைட ொநருங்கிய காலடிச்
சததமம, ோபச்சுக் குரலும் வீதிோயாடு ொசன்று சிறிது ோநரத்துக்ொகல்லாம் மைறந்தன.

மகுடபதி, ொபரியண்ணன் ைகையப் பிடித்து ஜன்னலண்ைட அைழத்துக் ொகாண்டு ோபாய், ொவளிோய சுட்டிக்
காட்டினான். தூூரத்தில் இரண்டு தடியர்கள் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தார்கள்.

"நீ கதைவத் தாழ்ப்பாளிட்டது நல்லதாய்ப் ோபாயிற்று" எனறோன மகடபதி, ொமல்லிய குரலில்.

"எனன தமபி, சமோசோரம? யார் அவர்கள்? எதறகோக நீ அவரகைளக கணட பயபபடகிறோய?" எனற
ொபரியண்ணனும் ொமதுவான குரலில் ோகட்டான்.

"பாட்டா! அவர்கள் இருவரும் என்ைன இன்ைறக்குக் ொகான்று ோபாட்டு விடுவொதன்று வந்திருக்கிறார்கள்.

இன்று ராத்திரி என்ைன ொவளிோய அனுப்பினாயானால் அப்புறம் என்ைன உயிோராடு பார்க்க மாட்டாய். மறு
உலகத்தில் தான் பார்ப்பாய்" எனற மகடபதி ொசோனனோபோத, கிழவன் முகத்தில் ோகாபம் ொகாதித்தது.

"எனன ொசோலகிறோய, தம்பி! இவன்களுக்குப் பயந்து ொகாண்டா நீ இந்த வீட்டில் ஒளிந்தாய்? எநதக
களவாணிப் பயல் உன் ோமல் ைகைய ைவக்கிறான். பார்க்கலாம்! யாருக்கு அவ்வளவு ொநஞ்சுத் ைதரியம்,
பார்த்து விடுகிோறன், வா! இப்ோபாோத ொவளிோய ோபாகலாம்?" எனற ொசோலலிக ொகோணோட கதைவத திறககப
ோபான ொபரியண்ணன், எைதோயோ நிைனததக ொகோணடவன ோபோல, திடீொரன்று தயங்கி நின்றான். மச்சுப்
படிகளுக்கு ோமோல ஒரு நிமிஷம் உற்றுப் பார்த்தான். பிறகு மகுடபதிைய ோநாக்கிச் ொசான்னான்: "தம்பி! ொராம்பத்
தர்மசங்கடமாய்ப் ோபாச்சு. இந்தச் சமயத்திலா உனக்கு இம்மாதிரி ஆபத்து வரோவணும்? இன்ொனாரு
சமயமோயிரநதோல, உன் ோமல் ைகைவக்கத் துணிகிறவனின் ைகைய ஒடித்துக் கழுத்ைதயும் ொநரித்துவிட்டு
மறுகாரியம் பார்ப்ோபன். ஆனால் இந்தச் சமயம் சரியாயில்ைல. நான் ோவறு காரியமாய் இங்ோக வந்திருக்கிோறன்,
தம்பி!..."

கிழவன் மச்சுப் படிக்கு ோமோல அடிக்கடி அண்ணாந்து பார்த்தது மகுடபதிக்கு நிைனவு வந்தது.
அவனுக்கு ஒரு சந்ோதகம் உதித்தது. "இந்த வீட்டில் ோவறு யாராவது இருக்கிறர்களா என்ன பாட்டா? ஆனால்,
வீடு ொவளியில் பூூட்டியல்லவா இருந்தது? நீ வந்துதாோன கதைவத் திறந்தாய்?" எனறோன.

கிழவன் பரபரப்புடன், "ஆமாம், தம்பி, ஆமாம், இந்த வீட்டில் யாரும் இல்ைல. நான் வந்துதான் கதைவத்
திறந்ோதன். ஒரு முக்கியமான காரணத்தினால், இப்ோபாது இந்த வீட்ைட விட்டு நான் ொவளிோய வரமுடியாது. நீ
இங்கு இருக்கவும் கூூடாது. ோபாய்விடு" எனறோன.

"ொபரிய மூூடுமந்திரமாய்ப் ோபசுகிறாோய, பாட்டா! இங்ோக நான் இன்ைறக்கு ராத்திரி இருந்தால் உனக்கு
எனன நஷடம? இந்த ோவைளயில் என்ைன எங்ோக ோபாகச் ொசால்கிறாய்? ொகாைலகாரர்களிடம் நீோய என்ைனக்
காட்டிக் ொகாடுத்துவிடுவாய் ோபாலிருக்கிறோத?"

"சீசசி! எனன வோரதைத ொசோலகிறோய, தம்பி! முக்கியமான காரணம் இல்லாவிட்டால் ொசால்ோவனா?

ஆனால், நீ இப்படிப் பாடுபட்டுப் பதுங்குவது எனக்கு ஆச்சரியமாயிருக்கிறது. ஐம்பதுகுடிகாரர்கள்
ோசரநதோறோபோல உனோமல போயநத ோபோத கட மனங கலஙகோமல நினறோோய? அப்படிப்பட்ட நீ, இரண்டு
களவாணிப் பயல்களுக்குப் பயப்படுகிறாோய?"

"இைதக் ோகள், பாட்டா! நமது தமிழ் நாட்டில் திருவள்ளுவர் என்று ஒரு ொபரியவர் இருந்தார்..."

"இப்ோபாது அந்தக் கைதொயல்லாம் ோபசச் சமயமில்ைல தம்பி!" எனற கிழவன தடததைதப

ொபாருட்படுத்தாமல் மகுடபதி ோமலும் ொசான்னான்: "அந்தத் திருவள்ளுவர் என்ன ொசான்னார் என்றால்,

அஞ்சுவது அஞ்சாைம ோபதைம; அஞ்சுவது

அஞ்சல் அறிவார் ொதாழில்

எனறோர. அதாவது, பயப்படோவண்டிய காரியத்துக்குப் பயப்பட ோவண்டும். அசட்டுத் ைதரியம் உதவாது என்று
அந்தப் ொபரியவர் ொசால்லியிருக்கிறார். சததியோககிரகத ொதோணடர பைடயில ோசரநத ோபோய, ோபாலீஸ்
குண்டாந்தடியால் அடிபட்டுச் ொசத்தால் பிரோயாசனமுண்டு சாகும்ோபாது ோதசத்துக்காக உயிைர விடுகிோறாம்
எனற திரபதியடன சோகலோம..."

கிழவன் மிகுந்த ஆர்வத்துடன், "தம்பி! இன்ைறக்கு என்ன நடந்தது? ொராம்ப கலாட்டாவாோம?

ோபாலீஸ்காரர்கள் ொராம்ப அக்கிரமம் பண்ணி விட்டார்களாோம? ஊொரல்லாம் ொகால்ொலன்று ோபாய்க் கிடக்கிறோத!
காங்கிரஸ் ொதாண்டர்கள் ொசத்துப் ோபானது வாஸ்தவந்தானா?" எனறோன.

"இதுவைரயில் ஒருவரும் சாகவில்ைல, பாட்டா! ஆனால், அந்தக் கண்காட்சிைய நீ பார்க்கக் ொகாடுத்து

ைவக்கவில்ைலோய? காந்தி மகாத்மாவினுைடய ஆன்ம சக்திைய இன்ைறக்குத்தான் நான் பார்த்ோதன்.
ொகாஞ்சங்கூூட ஈவு இரக்கம் பச்சாத்தாபம் இல்லாமல், ோபாலீஸார் என்ன அடி அடித்தார்கள்? ஆனால்,
காங்கிரஸ் ொதாண்டர்கள் ொகாஞ்சமாவது மனங் கலங்க ோவண்டுோம? ஓட ோவண்டுோம? ஒரு ொதாண்டர் முப்பது
அடி அடிக்கிற வைரயில் 'வந்ோதமாதரம்', 'மகாத்மா காந்திக்கு ோஜ!' எனற ோகோஷிததக ொகோணடரநதோர.
அப்புறம் கீோழ விழுந்து மூூர்ச்ைசயானார்..."

"ஐைய ோயா ! ோகட்பதற்குச் சகிக்கவில்ைலோய? அப்படியா அடித்தார்கள் பாவிகள்? நல்லோவைள, நீயாவது

தப்பி வந்தாோய?"

"எனன அபபடச ொசோலகிறோய, பாட்டா! எனைன எனனொவனற நிைனததோய? நானும் சீக்கிரத்தில் ஒரு
நாள் ொதாண்டர் பைடயில் ோசர்ந்து, ோபாகந்தான் ோபாகிறான். அதற்காகத்தான் இன்று என் உயிைரக் காப்பாற்றிக்
ொகாள்ள இவ்வளவு பிரயத்தனப்படுகிோறன்."

"ஓோகா! அப்படியானால், இன்ைறக்கு நீ சத்தியாக்கிரகத்தில் ோசரவில்ைலயா, தம்பி! பின்ோன எதற்காக

இன்ைறக்கு ோகாயமுத்தூூருக்கு வந்தாய்?"

"இங்ோக நடக்கிறைதப் பார்த்துவிட்டு, ோமோல ொசய்ய ோவண்டியைதப் பற்றித் தைலவர்களிடம் ோயாசைன

ோகட்டுக் ொகாண்டு ோபாகலாொமன்று வந்ோதன். எஙகள தோலககோவிோலோய எனைனச சததியோககிரகம
ொசயயமபட ொசோலலியிரககிறோரகள. ஆனால், நான் திரும்பி ோமட்டுப்பாைளயம் ோபாகிறதற்குள் கார்க்ோகாடக்
கவுண்டரின் ஆட்கள் என்ைன ோவைல தீர்த்துவிடுவார்கள் ோபாலிருக்கிறது."

கிழவன் இப்ோபாது ொராம்பவும் திடுக்கிட்டான். அவன் முகத்தில் பீதியின் அறிகுறிோய காணப்பட்டது.

முன்ோபால் மறுபடியும் மச்சுப்படியின் உச்சிைய ஏறிட்டு ோநாக்கினான். பிறகு, மகுடபதிையப் பார்த்து,
"ொகாஞ்சம் ொமதுவாய்ப் ோபசு தம்பி! யார் கள்ளிப்பட்டிக் கார்ோகாடக் கவுண்டரா? அவருக்ொகன்ன உன்
ோபரில்...?" எனற இரகசியம ோபசம கரலில ோகடடோன.
 "எனன, ஒன்றும் ொதரியாதவைனப் ோபால் ோகட்கிறாய், ொபரியண்ணா! அவருக்கு இரண்டு லட்சம் ரூூபாய்
கள்ளுக்கைட வருமானம் என்னால் ோபாய்விட்டோதா, இல்ைலோயா? முக்கியமாக அந்த ஆக்ோராஷந்தான்.
இன்ைறக்கு இங்ோக ோபாலீஸ் அமுல் பலமாயிருக்குொமன்று, அவருக்கு முன்னாோலோய ொதரியும்
ோபாலிருக்கிறது. இந்தச் சமயத்தில் காந்திக் குல்லாப் ோபாட்டவைன அடித்துக் ொகான்றுவிட்டால், ோகள்வி
முைறோய இராது என்று அவருக்கு எண்ணம். பழி ோபாலீஸார் ோமல் ோபாய்விடுமல்லவா?"

"எனகக நமபிகைகபபடவிலைல, தம்பி! இப்படிப்பட்ட அக்கிரமமும் உண்டா? உனக்கு யார்

ொசோனனோரகள?" எனற ொபரியணணன ோகடடோன.

இந்தச் சமயத்தில் ோமோலயிருந்து, ோதனினும் இனியதான ஒரு ொபண் குரல், "பாட்டா! யார் அந்த மனுஷர்?
எததைன ோநரம ோபசிக ொகோணோடயிரபபோய? நான் இங்ோக இருக்கிோறொனன்பைதோய மறந்துவிட்டாயா?" எனற
ோகட்டது.

மூூன்றாம் அத்தியாயம் - ஓடக்கைர

ொசனற அததியோயததின இறதியில, 'ோதனினும் இனிய ொபண் குரல்' எனற நோம ொசோனனோபோத,
மகுடபதியின் ொசவியில், அக்குரல் எவ்விதம் ொதானித்தது என்பைதத்தான் குறிப்பிட்ோடா ம். மற்றவர்களுக்கு
அது சாதாரணப் ொபண் குரலாகோவ ோதான்றியிருக்கலாம்.

அந்தத் ோதனினும் இனிய குரல், மகுடபதிக்கு அளித்த வியப்ைபயும் கிளர்ச்சிையயும் வர்ணிக்கத்

தரமன்று. அந்தக் குரைலச் சுமார் ஒன்றைர வருஷத்துக்கு முன்னால் ஒரு தடைவ மகுடபதி
ோகட்டிருக்கின்றான். ஒோர ஒரு தடைவதான். ஆனால், அைதக் ோகட்ட இடமும் சந்தர்ப்பமும் அந்தக் குரலில்
கூூறப்பட்ட விஷயங்களும், அவன் மனதில் என்றும் மறக்க முடியாதபடி பதிந்து கிடந்தன.

மீண்டும் இப்படிப்பட்ட எதிர்பாராத ோவைளயில், எதிரபோரோத இடததில அநதக கரைலக ோகடடோபோத,

மகுடபதிக்கு உடம்ைப ஒரு குலுக்குக் குலுக்கிப் ோபாட்டு விட்டது. குரல் ோகட்ட அோத காலத்தில் மகுடபதி
அண்ணாந்து பார்த்தான். அழுது வடிந்த அரிக்கன் லாந்தரின் மங்கிய ொவளிச்சத்திலும், அந்தப் ொபண்ணின்
சிறித கனிநத மகம அவனககப பளிசொசனற பலபபடடத. ஆமாம்; அவள் தான் சந்ோதகமில்ைல. பார்த்தது
பார்த்தபடிோய நின்றான் மகுடபதி.

அந்தப் ொபண்ோணா, மின்னல் வீச்ைசப் ோபால் ஒரு தடைவ அவைனப் பார்த்துவிட்டுக் கிழவைன
ோநாக்கினாள். கிழவன் தடுமாறிய வண்ணம், "அம்மா, ொசநதிர! இோதா ஒரு 'நிமிட்டி'ோல வந்து விடுகிோறன். தாயி!
ொகாஞ்சம் ொபாறுத்துக் ொகாள்" எனறோன. உடோன மகுடபதிையப் பார்த்து, "தம்பி! நான் ஏன் உன்ைனப் ோபாகச்
ொசோனோனன எனற ொதரிகிறதோ? உடோன ோபாய்விடு, அப்பா! உன்ைன ஒரு களவாணிப் பயலும் ஒன்றும்
ொசயயமோடடோன. பழனியாண்டவர் காப்பாற்றுவார்" எனறோன.

மகுடபதிக்ோகா கிழவன் ொசான்னது ஒன்றும் காதில் விழோவயில்ைல. ொசநதிரவின மகதைதோய

அண்ணாந்து பார்த்துக் ொகாண்டிருந்த அவனுக்கு ஒரு விஷயம் மிகுந்த ஆச்சரியத்ைதயும் ஏமாற்றத்ைதயும்
அளித்தது. அந்தப் ொபண் தன்ைனத் ொதரிந்து ொகாண்டதாகோவ காட்டிக் ொகாள்ளவில்ைலோய, ஏன்? இருட்டினால்
ொதரியவில்ைலயா? ஒரு ோவைள அடிோயாடு மறந்துவிட்டாளா? மறந்திருக்க முடியுமா? எனன ஏமோறறம?

ொசநதிர, அடுத்தாற்ோபால் ொபரியண்ணைனக் ோகட்ட ோகள்வி அவனுைடய ஏமாற்றத்ைத அதிகமாக்கிற்று.

"இவர் யார், பாட்டா? உனக்கு ொராம்பப் பழக்கமானவர் ோபாலிருக்கிறோத? இந்த ஊர்க்கார மனுஷராயிருந்தால்
ொகாஞ்சம் இங்ோக அைழத்துக் ொகாண்டுவா, சில விஷயஙகள ோபச ோவணடம" எனறோள.

தன்ைன ோமோல அைழத்து வரும்படி ொசான்னது மகுடபதிக்குச் சிறிது திருப்தியளித்தாலும், அவள்

தன்ைனத் ொதரிந்து ொகாள்ளவில்ைலொயன்ற ஏமாற்றம் மனைத வருத்திற்று.

ொபரியண்ணோனா, இன்னது ொசய்வொதன்று ொதரியாமல் திைகத்தான். ோமோல ொசந்திருவின் முகத்ைத

ோநாக்கினான். பிறகு மகுடபதியின் முகத்ைதப் பார்த்தான். "தம்பி!..." எனற இழததோன.

"பாட்டா நீ கவைலப்பட ோவண்டாம். நான் ோபாகிோறன்" எனறோன மகடபதி.

"இல்ைல, தம்பி! குழந்ைத உன்னிடம் என்னோமா ோகட்கோவணுொமன்கிறது..."

"பாட்டா! நான் உனக்குத்தான் குழந்ைத; ஊருக்ொகல்லாம் குழந்ைதயா?" எனற ோமலிரநதபட ொசநதிர

ோகட்டாள்.

மகுடபதி கிழவனிடம் "இல்ைல பாட்டா! உனக்கு என்னத்திற்கு வீண் கஷ்டம்? நான் ோபாய் வருகிோறன். நீ
இங்ோக தனியாய் இருக்கிறதாக நிைனத்துக் ொகாண்டு அவ்வளவு பிடிவாதம் பிடித்ோதன். ோவறு யாோரா இருப்பதாக
மட்டும் ொதரிந்திருந்தால் இங்ோக வந்திருக்கோவ மாட்ோடன். உனக்குத்தான் ொதரியுோம. அப்படி ஒன்றும் நான்
உயிருக்குப் பயப்படுகிறவன் அல்ல" எனறோன.

அச்சமயம் அவன் ோமோல ோநாக்கிப் பார்க்கவில்ைல. பார்த்திருந்தால், ொசநதிரவின மகததில ஒர விஷமப

புன்னைக ோதான்றிக் கணத்தில் மைறந்தைதக் கவனித்திருக்கலாம்.

மச்சுப்படிகளில் இரண்டு படி ொசந்திரு பரபரப்புடன் இறங்கிச் சற்று ொமதுவான குரலில், "பாட்டா! இங்ோக
ொகாஞ்சம் வா! சறற மனனோல இரணட தடயரகள இநதத ொதரோவோட ோபோனோரகள. அவர்கள் ைகயில்
கத்தியும் தடியும் இருந்தது. எனகக ொரோமபவம பயமோயிரநதத. இப்ோபாது அவர்கள் மறுபடியும் திரும்பி
வருகிறார்கள். சடொடனற இஙோக வநத போர!" எனறோள. உடோன மகுடபதிைய ஒரு பார்ைவ பார்த்துவிட்டு,
"பாட்டா! அவைரக் கூூட இப்ோபாது ோபாகச் ொசால்லாோத! கதைவத் திறந்தால் அந்தத் தடியர்கள் உள்ோள
வந்தாலும் வந்துவிடுவார்கள். அவர்கைளப் பார்த்தாோல எனக்குக் கதிகலங்குகிறது. உன் சிோனகிதைர
இங்ோகோய ொகாஞ்ச ோநரம் இருந்துவிட்டுப் ோபாகச் ொசால்லு. அவருக்கு உயிருக்குப் பயமில்லாமற் ோபானாலும்,
எனககப பயமோயிரககிறத" எனறோள.

ொபரியண்ணன் அப்ோபாது மகுடபதியின் ைகையப் பிடித்துக் ொகாண்டு, "வா, தம்பி! மச்சுக்குப் ோபாய்
அஞ்சு நிமிஷம் இருந்துவிட்டு அப்புறம் ோபாகலாம். அப்படிொயான்றும் ொராம்ப ோநரமாகிவிடவில்ைலோய, ஏழைர
மணிதான் இருக்கும்" எனறோன. பிறகு அவன் ஒரு ைகயால் மகுடபதியின் ைகையப் பிடித்து இழுத்த வண்ணம்
மச்சுப்படியில் ஏறத் ொதாடங்கினான்.

மகுடபதிக்ோகா மச்சுப்படியில் ஏறுைகயில் ஒோர மனக்குழப்பமாயிருந்தது. அந்தப் ொபண் யார்? பதிொனட்டு

மாதத்துக்கு முன்பு, அந்த அழகிய நீோராைடக் கைரயில் தான் சந்தித்த ொபண்தானா, இல்ைலயா? அந்தக் காட்சி
ோநற்றுத்தான் நடந்ததுோபால் அவன் மனக்கண்ணின் முன்னால் வந்தது.

மகாத்மா காந்தி உப்பு சத்தியாக்கிரக இயக்கம் ஆரம்பித்தோபாது, மகுடபதி காோலஜ் படிப்ைப நிறுத்திவிட்டு
வந்து சத்தியாக்கிரக இயக்கத்தில் ஈடுபட்டான்.

அவனுக்கு ஆறுமாதம் கடுங்காவல் தண்டைன கிைடத்தது. அது பூூர்த்தியாகி ொவளியில் வந்தோபாது,

ோகாயமுத்தூூர் ஜில்லாவில் மதுவிலக்கு இயக்கம் தீவிரமாக நடந்து வருவைத அறிந்தான். அவனும் அந்த
இயக்கத்தில் ஈடுபட ஆவல் ொகாண்டான். நீலகிரி மைலயின் அடிவாரத்திலுள்ள ோமட்டுப் பாைளயத்துக்கருகில்
ோவங்ைகப்பட்டி என்பது அவனுைடய கிராமம். அந்தக் கிராமத்தில் ோபாய்த் தங்கி, ோமட்டுப்பாைளயம் தாலுக்கா
முழுவதும் சுற்றித் தீவிரமான மதுவிலக்குப் பிரசாரம் ொசய்யத் ொதாடங்கினான்.

இந்த ோவைலயில் ஈடுபட்டிருந்த காலத்தில்தான் ஒரு நாள் மகுடபதி மிதிவண்டியில் சாைலயில் ோபாய்க்
ொகாண்டிருந்தோபாது, அந்த மறக்க முடியாத சம்பவம் நடந்தது. காைல ஒன்பது மணி இருக்கும். சோைல ஓரததில
ஓர் அழகான ஓைட. இரண்டு மூூன்று நாைளக்கு முன்னால் நன்றாக மைழ ொபய்திருந்தபடியால், ஓைடயில்
நிரம்பத் தண்ணீர் இருந்தது. ொதளிவான பளிங்கு ோபான்ற தண்ணீர்; சறறிலம பசைமயோன மரஙகள; ஓங்கி
வளர்ந்த மரங்கள் அல்ல; குட்ைடயான மரங்கள் தான். சறற தரததில மரஙகளகக ோமோல ஒர ொபரிய
வீட்டின் ோமல் பாகம் மட்டும் ொதரிந்தது. பசுைமயான மரங்களுக்கு ோமோல தூூய ொவள்ைளச் சுண்ணாம்பு
அடித்த சுவரும், அதன் ோமோல சில ஓட்டுக் கூூைரயும், ோமோல ஆகாசமும் ஒரு வர்ணக் காட்சி ோபால்
புலப்பட்டன. நீோராைடயின் ஒரு புறத்தில் இரண்டு ொவண்ணிறக் ொகாக்குகள் ஒற்ைறக் காலால் நின்று தவம்
ொசயத கோடசி அைதவிட அரைமயோயிரநதத.

மகுடபதி அந்த ஓைடக் காட்சிையக் கண்டு சிறிது ோநரம் இன்புற எண்ணி, மிதிவண்டியிலிருந்து
இறங்கினான். மிதி வண்டிைய ஒரு மரத்தடியில் சாத்திவிட்டு, ஓைடயில் தண்ணீர்க் கைரக்குச் சமீபமாய்ச்
ொசனறோன. அப்படிப் ோபாகும் ோபாது சுற்றுமுற்றும் பார்க்ைகயில் அவனுைடய ொநஞ்ைச ஒரு கணம் ஓடாமல்
நிறுத்திய ஒரு காட்சி ொதன்பட்டது. ஒரு மரத்தடியில் ஓர் அழகிய இளம் ொபண் படுத்துக் ொகாண்டிருந்தாள்.
அவளுைடய கண்கள் மூூடியிருந்தன. அந்த நிைலயில் அவைளப் பார்க்கும்ோபாது சாதாரண மனிதப்
ொபண்ணாகத் ோதான்றவில்ைல. நிசப்தமான அந்த ஏகாந்தமான பிரோதசத்தில் - அந்த அழகிய ஓைடக்கைரயில் - இந்த
ோநரத்தில் படுத்துத் தூூங்குவது மனிதப் ொபண்ணாயிருக்க முடியாது; வனோதவைதயாகத் தானிருக்க
ோவண்டும்! - இப்படி எண்ணிய மகுடபதிக்குச் சட்ொடன்று இன்ொனாரு நிைனவு உண்டாயிற்று. அவள்
தூூங்குகிறாோளா அல்லது ஏதாவது ஒரு காரணத்தினால் மூூர்ச்ைசயாகித்தான் கிடக்கிறாோளா? - இவ்விதம்
எணணியதம, அவன் விைரந்து ொசன்று அப்ொபண்ணின் அருகில் ொநருங்கினான். குனிந்து பார்த்தான்.
மூூர்ச்ைசயாயிருக்கிறாளா, தூூங்குகிறாளா என்று ொதரிந்துொகாள்ள வழி ொதரியவில்ைல. மூூக்கின் அருகில்
விரைல நீட்டியோபாது, மிக மிக இோலசாக மூூச்சு வருவது ோபால் ொதரிந்தது. அோத சமயத்தில் அந்த முகத்தின்
அழகும் அவன் கண்ணுக்குத் ொதரியாமல் ோபாகவில்ைல. மூூடியிருந்த கண்கள் கூூம்பிய நீோலாற்பல
ொமாட்டுக்கைள அவனுக்கு ஞாபகப்படுத்தின. ஒரு ொகாசுத்ோதனீ அம்முகத்தினருகில் வந்து அப்ோபாது
வட்டமிட்டது. "இந்த முகத்ைதத் தாமைர மலர் என்று எண்ணித்தான் இந்தத் ோதனீ வட்டமிடுகிறது" எனற
நிைனத்தான்.

ொவறுோம இப்படிப்பட்ட வர்ணைனக் கற்பைனகளில் அவன் அதிக காலம் கடத்தி விடவில்ைல.

'தூூங்குகிறவளாயிருந்தால் இவ்வளவு சமீபத்தில் நாம் வந்து நிற்கும் ோபாது விழித்துக் ொகாள்ளாமல்
இருப்பாளா? மூூர்ச்ைசயாகத்தான் இருக்கோவண்டும்' எனற தீரமோனிததக ொகோணட ஓைடக கைரகக
ஓடினான். ைகக்குட்ைடையத் தண்ணீரில் நைனத்து எடுத்துக் ொகாண்டு ஒரு ொநாடியில் ஓடி வந்தான்.
அந்தத் தண்ணீைரப் பிழிந்து முகத்தில் ொதளித்தவுடோன, அவள் பளிச்ொசன்று எழுந்து உட்கார்ந்து
முகத்ைதத் துைடத்துக் ொகாண்டோதாடல்லாமல், மகுடபதிையப் பார்த்துக் கலகல ொவன்று சிரிக்கவும்
ொதாடங்கினாள். மகுடபதிக்கு முதலில் சிறிது ொவட்கமாயும் ோகாபமாயும் இருந்தது. ஆனால் அவளுைடய
கலகலப்பான இனிய சுபாவமும், சோதரியமோன ோபசசம அைத மோறறிவிடடன. முகத்தின் ோமாகன
ொசௌநதரியதோதோட, கவிகள் வர்ணிப்பது ோபால் காதளவு நீண்ட கண்களின் காந்த சக்தியும்
ோசரநதவிடடோல, பிறகு ோகட்பாோனன்? அந்த மரத்தடியிோலோய நிம்மதியாக உட்கார்ந்து இருவரும் ோபசத்
ொதாடங்கினார்கள்.

மகுடபதி அந்தப் ொபண்ைணப் பற்றிய விவரங்கைளொயல்லாம் அறிய விரும்பினான். அவோளா தன்ைனப் பற்றி
ஒன்றும் அதிகமாய்ச் ொசால்லாமல் மகுடபதிையப் பற்றியும் அவன் அப்ோபாது ொசய்த ோவைலையப் பற்றியும்
மூூச்சுவிடாமல் ோகள்வி ோகட்டு அவைனத் திணற அடித்தாள். "ஆறு மாதம் ொஜயிலில் இருந்துவிட்டு
வந்ோதன்" எனற மகடபதி ொசோனனோபோத, "இது ஒரு பிரமாதமா? நான் மூூன்று வருஷமாக ொஜயிலில்
இருக்கிோறோன? அோதா அந்த வீடுதான் என் ொஜயில்" எனற அவள ொசோனனோள. இைதக் ோகட்ட மகுடபதிக்கு
மனைத என்னோமா ொசய்தது. அைதப்பற்றி ோமலும் விசாரிப்பதற்குள் அவள் ோபச்ைச மாற்றிவிட்டாள். மகுடபதி
இன்ொனாரு சமயம் ோபச்சினிைடோய "பாரதத் தாயின் விடுதைலக்காகத் தான் நாங்கள் எல்ோலாரும்
பாடுபடுகிோறாம்" எனறோன. அப்ோபாது அந்தப் ொபண் ொபருமூூச்சுடன், "எனைன யோர வநத எபோபோத
விடுதைல ொசய்யப் ோபாகிறார்கோளா ொதரியவில்ைல!" எனறோள. "நான் ொசய்கிோறன்; ோதசம்
விடுதைலயைடந்தவுடோன நாோன வந்து உன்ைன விடுதைல ொசய்கிோறன்" எனற மகடபதி பளிசொசனற பதில
ொசோனனோன. "இந்த வார்த்ைத சத்தியமா?" எனற அவள ோகடடோள. "சததியம" எனற மகடபதி உறதி கறி,
"ஆனால், நீ உன்ைனப் பற்றி ஒன்றுோம ொசால்ல மாட்ோடொனன்கிறாோய?" எனற ோகடடோன. இந்தச் சமயத்தில்
சறறத தரததில ோமோடடோர வணடயின ஹோரன சபதம ோகடடத. "ஐோயா ! சிததபபோ வரகிறோர, உன்ைனயும்
எனைனயம ோசரததக கணடோல இஙோகோய ொகோைல விழநதவிடம" எனற ொசோலலிவிடட, அந்தப் ொபண்
எழநத விைரநத ோபோய மரஙகளககப பினனோல மைறநதவிடடோள.

'அந்தப் ொபண் தானா இவள்? அல்லது நமக்குத்தான் சித்தப்பிரைமயா' எனற மகடபதி மசசபபட ஏறமோபோத
சிநதைன ொசயதோன. அடடா! தன்னுைடய ொபயர் என்ன என்று கூூடச் ொசால்லாமற் ோபாய்விட்டாள்?
ொசநதிர! - எனன அழகோன, அபூூர்வமான ொபயர்! அந்தப் பட்டிக்காட்டுப் ொபண்ணுக்கு இவ்வளவு
அழகான ொபயர் யார் ைவத்திருக்க முடியும்?

நாலாம் அத்தியாயம் - கத்திக் குத்து

மச்சுப் படிகளில் ஏறி ோமல்மாடித் தளத்ைத அைடந்ததும், மகுடபதி சுற்றுமுற்றும் பார்த்தான். ஒரு ொபரிய
ஹாலும், அதன் ஒருபுறத்துச் சுவரில் இரண்டு வாசற்படிகளும் காணப்பட்டன. திறந்திருந்த வாசற்படி
வழியாகப் பார்த்தால், இருளைடந்த அைற ஒன்று ோதான்றிற்று. ஹாலின் மத்தியில் ஒரு ோமைஜயும், அைதச்
சறறி நோல நோறகோலிகளம இரநதன. ஒரு பக்கத்தில் சுவர் ஓரமாக ஒரு பைழய ோசாபா கிடந்தது. தைரயும்
ோமைஜ நாற்காலிகளும், ோசோபோவம பழதியைடநத கிடநதன. சில இடஙகளில மடடம பழதி கைலநதிரநதத.
இதனாொலல்லாம், அது ொவகு நாளாகக் குடித்தனம் இல்லாத வீடு என்று ஊகிப்பது சாத்தியமாயிருந்தது.
ோமோலயிருந்து அழுக்கைடந்த மின்சார விளக்குகள் ொதாங்கின. அவற்ைற ஏற்றி ொவகு நாளாகியிருக்க ோவண்டும்.
ஒருோவைள 'கரண்ட்'ோட வரவதில்ைல ோபாலிருக்கிறது. இல்லாவிட்டால் அரிக்கன் லாந்தர் எதற்கு? இந்த
ஹாலுக்கும் ொவளிச்சம் அளித்தது ஒரு அரிக்கன் லாந்தர் தான். ோசோபோவின ோமல ோஹோடடலிலிரநத வோஙகி
வந்த பட்சணப் ொபாட்டணங்கள் கிடந்தன. கீோழ ஒரு டிரங்குப் ொபட்டியும், கூூஜாவும் காணப்பட்டன. சறறத
தூூரத்தில் தைரயில் படுப்பதற்கான சமுக்காளமும் விரித்துக் கிடந்தது.

இவ்வளைவயும் மகுடபதி ஒோர நிமிஷத்தில் பார்த்துக் ொகாண்டான். ஓைடக் கைரயில் தான் பார்த்த
ொபண்ணாயிருந்தால், எனனததிறகோக இநதக கடயிலலோத வீடடல வநத தனியோக இரககிறோள எனற
நிைனத்தவண்ணம், ஜன்னல் பக்கம் ோநாக்கினான். அதுவைரயில் அவைனப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்த ொசந்திரு
சடொடனற கிழவன பககம திரமபி, "பாட்டா! சீககிரம வநதோலலலவோ ோதவைல? அவர்கள் மறுபடியும்
திரும்பிப் ோபாகிறார்கள்?" எனறோள. ொபரியண்ணன் ஜன்னலண்ைட ோபாய், ொசநதிர சடடக கோடடய பககம
கூூர்ந்து பார்த்தான். "ஒன்றும் ொதரியவில்ைலோய, அம்மா!" எனறோன. "உனக்கு ஏற்கனோவ சாோளசுரம்; இந்த
இருட்டிோல என்ன ொதரியப் ோபாகிறது? அோதா அந்தச் சந்து வழியாகத் திரும்புகிறார்கள், பார்!" எனறோள.
மகுடபதியும் ஜன்னலுக்குச் சற்று தூூரத்தில் நின்றபடிோய உற்றுப் பார்த்தான். அவனுக்கும் ஒன்றும்
புலனாகவில்ைல.

"அவர்கள் யார் ொதரியுமா, பாட்டா உனக்கு? பார்க்கிறதற்ோக பயமாயிருந்தது. இவருக்கு மட்டும்

ொகாஞ்சங்கூூடப் பயமில்ைல ோபாலிருக்கிறது" எனற ொசோலலிக ொகோணோட ொசநதிர ஜனனலணைடயிலிரநத
திரும்பினாள். தன்ைன இவ்விதம் அவள் ோகலி ொசய்தது கூூட மகுடபதிக்குத் ொதரியவில்ைல. அச்சமயம்
அவளுைடய முகத்தில் தவழ்ந்த குறுகுறுப்பான புன்னைகயும் விஷமமான கைடக்கண் பார்ைவயும்
அவ்வளவு தூூரம் அவைன மயக்கிவிட்டன.

எலலோரம ஹோலின நடமததிககப ோபோனோரகள. ொசநதிர சமககோளததில உடகோரநதோள.

"பாட்டா! எனககப பசி பிரோணன ோபோகிறத. வா, சோபபிடலோம" எனற ொசோலலிக ொகோணோட ோசோபோவின
ோமல் ைவத்திருந்த ொபாட்டணங்கைள எடுத்து ைவத்துக் ொகாண்டு பிரிக்கத் ொதாடங்கினாள். பிரசித்திொபற்ற
ோகாயமுத்தூூர் ஜிோலபிகைளயும் ரைவத் ோதாைசகைளயும் பார்த்ததும் மகுடபதியின் நாக்கில் ஜலம் ஊறிற்று.
பாவம்! அவன் காைலயில் சாப்பிட்டதுதான். நிஜமாகோவ அவனுக்குப் பசியினால் பிராணன் ோபாய்க்
ொகாண்டிருந்தது.

கிழவன், கூூஜாைவக் ொகாண்டுோபாய்ப் பக்கத்தில் ைவத்துவிட்டு, மகுடபதிைய ோநாக்கினான். ொசநதிர

கைடக் கண்ணால் மகுடபதிையப் பார்த்துக் ொகாண்டு, "பாட்டா! உன் சிோநகிதருக்குப் பயம் மட்டுந்தான்
இல்ைலயா, பசியும் கிைடயாதா என்று ோகள். ஒருோவைள, நாம் ொதாட்டைத அவர் சாப்பிடுவாோரா, எனனோமோ!"
எனறோள ொசநதிர.

"ஏன் அம்மா, அப்படிச் ொசால்லுகிறாய்? இவரும் நம்முைடய இனத்ைதச் ோசர்ந்தவர்தான்; ோமலும் இவர்
காந்திக்காரராச்ோச!" எனறோன.

"இந்த அழகான ைகயினால் விஷத்ைதக் ொகாடுத்தாலும் சாப்பிடலாம்" எனற மோனோநிைலயில

அப்ோபாதிருந்தான் மகுடபதி. அவனும் அவர்களுக்குச் சமீபமாய் ோபாய் உட்கார்ந்து ொகாண்டான்.

"அழகுதான், கவுண்டோர! எனகக இபோபோத இரககம பசியில, உங்களுக்கு ஒன்றும் பாக்கி ைவக்க
மாட்ோடன். ஆமாம், இைதொயல்லம் எப்ோபாது வாங்கிக் ொகாண்டு வந்தாய், பாட்டா? ோபாலீஸ் கலாட்டாவுக்கு
முன்னாோலோய வாங்கிக் ொகாண்டு வந்தாயாக்கும்! சோயஙகோலநதோன ோஹோடடல எலலோம மடவிடடோரகோள?"

அப்ோபாது ொசந்திரு, மறந்துோபானைத திடீொரன்று நிைனத்துக் ொகாண்டவள் ோபால் திடுக்கிட்ட

ோதாற்றத்துடன், "பாட்டா, நீ ோபான காரியத்ைதச் ொசால்லோவயில்ைலோய! கடுதாசிையக் ொகாடுத்தாயா?" எனற
ோகட்டாள்.

"நானும் மறந்து விட்ோடோன, குழந்ைத! பங்களாைவக் கண்டுபிடித்ோதன். அவர்கள் ஊரில் இல்ைலயாம்;

வீட்டுச் ோசவகன் இருந்தான்..." எனற கிழவன ொசோனனவடன, ொசநதிர, "ஐைய ோயா !" எனற அலறினோள.
அவள் முகத்திலிருந்த குறுகுறுப்பு, புன்னைகொயல்லாம் மைறந்துவிட்டன. அந்த முகத்தில் இப்ோபாது
பீதியும், ொசோலவதறக மடயோத கவைலயம கோணபபடடன. இைதப் பார்த்த மகுடபதியும் பயந்து ோபானான்.

கிழவன் ொதாடர்ந்து, "நாைளக்கு அோநகமாக வந்து விடுவார்களாம். ோசவகனிடம கடததைதக ொகோடதத

விட்டு வந்திருக்கிோறன்" எனறோன.

"நிச்சயமாக நாைளக்கு வந்து விடுவார்களாமா?" எனற ொசநதிர ோகடடோள.

"நாைளக்கு வருவதாகச் ொசால்லிவிட்டுப் ோபானார்களாம். 'நிச்சயமாய் வருவார்களா?' எனற ோகடடதறக

அந்த நாய் குைலக்க ஆரம்பித்துவிட்டது, ோபசாமல் வந்து விட்ோடன்."

"ஐோயா ! பாட்டா! அவர்கள் நாைளக்காவது வராமல் ோபானால் நான் என்ன ொசய்ோவன்? இைத ோயாசைன
ொசயயோமல கிளமபி விடோடோன?" எனற அழைக வரம கரலில ொசநதிர ொசோனனோள. அவள் கண்களில் நீர்
தளும்பிற்று.

"நான் எத்தைனோயா தடுத்துச் ொசான்ோனன்; நீ ோகட்கவில்ைல குழந்ைத! இருந்தாலும் பழனியாண்டவன்

இருக்கிறார். நீ வருத்தப்படாோத" எனறோன கிழவன.

இத்தைன ோநரம் ோபசாமல் ோகட்டுக் ொகாண்டிருந்த மகுடபதி ஆவைல அடக்க முடியாமல், "பாட்டா! எனன
சமோசோரம? யாருக்கு கடுதாசி? எதறக? எனனிடம ொசோலலலோொமனறோல, ொசோலல! இன்ைறய தினம் நீங்கள்
எனகக அைடககலம ொகோடதத என உயிைரக கோபபோறறினீரகள. இது உண்ைமயான விஷயம். இதற்காக
எனைன நீஙகள பயநதவன எனற பரிகோசம ொசயதோலம உணைமைய மைறபபதறக எனகக இஷடமிலைல"
எனற ொசோலலி, ொசநதிரைவக கைடககணணோல போரததோன. மறுபடியும் கிழவன் பக்கம் திரும்பி "என
உயிைரக் காப்பாற்றிய உங்களுக்கு நான் என்ன ோவண்டுமானாலும் ொசய்யக் காத்திருக்கிோறன்" எனறோன.
அப்ோபாது உணர்ச்சி மிகுதியால் அவனுைடய ொதாண்ைட அைடத்தது.

கிழவன் அப்ோபாது ொசந்திருைவ ஏறிட்டுப் பார்த்தான். "குழந்ைத! இவரிடம் ொசால்லலாமா? உன் அபிப்பிராயம்
எனன?" எனற ோகளவிகள அவனைடய போரைவயிோலோய இரநதன.

ொசநதிர, "பாட்டா! எனகக இவைர மனபின ொதரியோத. உனக்கு நம்பிக்ைகயுள்ளவரா யிருந்தால்

ொசோலல" எனறோள.

"ொசநதிர! இந்தத் தம்பிதான் என்ைன மனுஷனாக்கியவர். அதற்கு முன்னால் நான் ொவறும்

மிருகமாயிருந்ோதன். ோகாயமுத்தூூர் ஜில்லாவிோலோய என்ைனப் ோபாலக் குடிகாரன் கிைடயாது. அந்தக் கர்ம
காண்டத்ைத விட்ொடாழிக்கும்படி ொசய்த புண்ணியவான் இந்த மகுடபதிதான். ஒரு நாள் நல்ல ோபாைதயிோல நான்
இருந்த ோபாது இந்தப் பிள்ைள வந்து எனக்குப் புத்தி ோபாதிக்க ஆரம்பித்தார். என இடபபிோல ொசரகியிரநத
கத்திைய எடுத்து இவைரக் குத்தி விட்ோடன். இவர் ைகச்சட்ைடைய விலக்கினால், முழங்ைகயண்ைட காயம்
இன்னும் ொதரியும்..."

இவ்விதம் ொசால்லிப் ொபரியண்ணன் மகுடபதியின் ைகையப் பிடித்து, சடைடைய ோமோல விலககினோன.

முழங்ைகக்குக் கீோழ ஒரு ொபரிய காயத்தின் வடு ொதரிந்தது.

ொசநதிர அைதப போரததவிடட, பரிதாபத்துடன், "ஐைய ோயா ! நீயா இப்படிச் ொசய்ோத, பாட்டா? அப்புறம்
எனன ஆயிறற?" எனற ோகடடோள.

"ஆமாம், ொசநதிர! ோபாைதயிோல இருக்கிற மனுஷன் என்ன ோவணுமானாலும் ொசய்வான். அப்புறம் என்ன
ஆச்சு என்றா ோகட்கிறாய்! இரத்தம் ொகாட ொகாட ொவன்று ொகாட்டிற்று. இவர் நிைனவு தப்பிக் கீோழ விழுந்து
விட்டார். ஆஸ்பத்திரிக்குக் ொகாண்டுோபாய்ப் ோபாட்டார்கள். ோபாலீஸ்காரர்கள் என்ைன அொரஸ்ட் பண்ணிக்
ொகாண்டு ோபானார்கள். ோகஸ் நடந்தது..."

"அது எப்படி, பாட்டா! சரககோரதோன களளககைடக கடசியோயிறோற? காந்திக் கட்சிக்காரைர நீ

குத்தியதற்காக உன் ோபரில் எப்படிக் ோகஸ் ோபாட்டார்கள்?" எனற ொசநதிர ோகடடோள.

அப்ோபாது மகுடபதி குறுக்கிட்டு, "ோபான வருஷம் மட்டும் இதற்கு மாறாயிருந்தது. காந்தி-இர்வின்

ஒப்பந்தத்தின் பிரகாரம் சர்க்காோர கள்ளுக்கைட மறியைல அனுமதித்திருந்தார்கள். மறியலின் ோபாது கலாட்டா
நடக்காமல் ோபாலீஸ் பந்ோதாபஸ்து ோபாட்டிருந்தார்கள்" எனற விளககிக கறினோன.

"சரி, அப்புறம் ோகஸ் என்ன ஆயிற்று? உன்ைனத் தண்டித்து விட்டார்கோளா?"

"அதுதாோன இல்ைல! இந்தத் தம்பிைய ோகார்ட்டுக்குச் சாட்சிக்குக் கூூப்பிட்டிருந்தார்கள். தம்பி

ோபாலீஸுக்குச் சாதகமாகச் சாட்சி ொசால்லவில்ைல. 'கிழவன் சும்மா கத்திைய ஓங்கினான். நான் அைதத்
தடுத்ோதன். அப்ோபாது தவறிக் கத்தி பட்டுவிட்டது. கிழவன் ோபரில் தப்ோப இல்ைல' எனற ொசோலலிவிடடோர.
எனைன ொஜயிலகக அனபபோமலிரபபதறகோக இநதத தமபி ொபோயச சோடசி கடச ொசோனனோர..."
 "இல்லோவ இல்ைல, பாட்டா! நீ நிஜமாகோவ நல்ல நிைனவில் இருந்திருந்தால் என்ைனக் குத்தியிருப்பாயா?
ோபாைதயினாோலதாோன ொசய்தாய்? அதற்காக, கள்ளுக்கைட ைவத்திருக்கும் கவர்ன்ொமண்ைடத் தண்டிப்பைத
விட்டு உன்ைனத் தண்டிப்பதில் என்ன பிரோயாசனம்?"

"தம்பி சாட்சி ொசான்னைதக் ோகட்டோபாது நான் ோகார்ட்டிோலோய அழுதுவிட்ோடன். பழனியாண்டவர் அறிய

இனிோமல் குடிப்பதில்ைலொயன்று அங்ோகோய சத்தியம் ொசய்ோதன். பீைடைய அது முதல் விட்டு ஒழித்து
விட்ோடன். தம்பி அப்படிச் சாட்சி ொசால்லியிராவிட்டால் இத்தைன நாள் நான் ொஜயிலிோலோய இருப்ோபன்" எனற
ொசோனனோபோத, கிழவன் கண்கள் கண்ணீர் ொபாழிந்தது.

ஐந்தாம் அத்திய ா ய ம் - "நான் அனாைத"

ொபரியண்ணன் தன்னுைடய கைதையச் ொசால்லி முடித்துக் கண்ணீர் ொபாழிந்த ோபாது, சறற ோநரம அநத
ோமல் மாடியில் நிசப்தம் குடிொகாண்டிருந்தது.

மகுடபதி தான் முதலில் ோபசினான்.

"பாட்டா! நான் ொசய்தது ஒன்றும் ொபரிய காரியமில்ைல. நீ சபதத்ைத நிைறோவற்றிக் குடிைய விட்டிருக்கிறாோய,
அதுதான் ொபரிய காரியம்" எனறோன.

அப்ோபாது கிழவன் கண்ணீைரத் துைடத்துக் ொகாண்டு, "தம்பி, தம்பி! 'ொபரிய காரியம்' எனற ொசோலலோோத,
'ொபரிய காரியம்' எனறோல நம ஊரிோல 'எழவ'க்குச் ொசால்வார்கள். பிள்ைளகள் பட்டணத்துக்குப் படிக்கப்
ோபாய் நம்ம ோபச்ைசக் கூூட மறந்து விடுகிறார்கள்" எனறோன.

"எனககப ோபசச ொசோலலிக ொகோடககிறத அபபறம இரககடடம. முதலில் உங்கள் ோபச்ைசச்

ொசோலலஙகள. ஏோதா அபாயம், தைல ோபாகிற விஷயம் என்று ொசான்னீர்கள். ோவறு எைத எைதோயா ோபசிக்
ொகாண்டிருக்கிோறாோம?" எனறோன மகடபதி.

கிழவன் ொசந்திருவின் முகத்ைத ோநாக்கி, "நீ என்ன ொசால்லுகிறாய், தாோய! இந்தத் தம்பியிடம் எனக்குப்
பூூரண நம்பிக்ைக. உனக்கு இஷ்டமிருந்தால் இவரிடம் எல்லாவற்ைறயும் ொசால்லி ோயாசைன ோகட்கலாம்"
எனறோன.

அப்ோபாது ொசந்திரு, "உன் இஷ்டம், பாட்டா! நாோமா இக்கட்டில் அகப்பட்டுக் ொகாண்டிருக்கிோறாம்.

ஒத்தாைச ோவண்டியிருக்கிறது. ஆனால், இந்தக் காந்திக் குல்லாக்காரர்கள் ஒத்தாைச ொசய்வார்கள் என்ற
நம்பிக்ைக எனக்கு அவ்வளவாக இல்ைல. ஒரு சமயம் இவர் மாதிரிோயதான் ஒரு காந்திக் குல்லாக்காரர்
எனனிடம ொரோமப ொரோமபக கரிசனமோகப ோபசிக ொகோணடரநதோர. அவர் ொஜயிலிோல இருந்ததாகச் ொசான்னார்.
நானும் மூூன்று வருஷமாக ொஜயிலிோலதான் இருக்கிோறன் என்று அவரிடம் ொசான்ோனன். சீககிரததில வநத
விடுதைல ொசய்கிறதாகச் ொசால்லிவிட்டுப் ோபானார். ஒன்றைர வருஷம் ஆச்சு; அப்புறம் எட்டிோய
பார்க்கவில்ைல. அதனால் தான் காந்திக் குல்லாக்காரர்களிடம் எனக்குச் சந்ோதகமாயிருக்கிறது" எனற
ொசநதிர ொசோலலிவநதோபோத, மகுடபதியின் உடம்பில் மயிர்க்கூூச்சல் உண்டாயிற்று. ொசநதிர கைடசி
வார்த்ைதகைளச் ொசால்லிக் ொகாண்ோட தன்ைனக் கைடக்கண்ணால் ோநாக்கியைத அவன் பார்த்தான். அந்த
அழகிய கரிய கண்களின் முைனகளில் நீர்த்துளிகள் துளித்து நிற்பைதக் கண்டான். தான் ஓைடக் கைரயில்
பார்த்த ொபண் தான் இவள் என்பைதயும், தன்ைன அவளும் அறிந்து ொகாண்டாள் என்பைதயும், அதற்குப்
பிறகுதான் அவைளப் பார்க்க வரவில்ைலொயன்ற ோகாபத்தினாலும் துக்கத்தினாலுந்தான் அப்படிப் ோபசுகிறாள்
எனபைதயம ஒர ொநோடயில அறிநத ொகோணடோன.

தழதழத்த குரலில், "நான் அப்ோபாது ொசான்னது என்ன? ோதசம் விடுதைலயான பிறகு உன்ைன வந்து
விடுதைல ொசய்வதாகத்தாோன ொசான்ோனன்?" எனறோன.

"ோதசம் இன்னும் விடுதைலயாகவில்ைலயா?" எனறோள ொசநதிர.

மகுடபதிக்குச் சிரிப்பு வந்தது. அவன் கம்பராமாயணம் ோகட்டிருந்தான். சீைத அோயோததி நகரின ோகடைட
வாசைலத் தாண்டியதும், "காடு எங்ோக?" எனற ரோமனிடம ோகடட விஷயம அவனகக நிைனவ வநதத.

"ோதச விடுதைல என்பது, அவ்வளவு சீக்கிரம் நடக்கக் கூூடியதல்ல, ோபான வருஷம் ோதச விடுதைல
ொநருங்கியிருந்ததாகத் ோதான்றியது. இந்த வருஷம் அது ொவகு தூூரம் ோபாய்விட்டது" எனறோன.

"அதனால்தான் அவ்வளவு ைதரியமாக 'வந்து விடுதைல ொசய்கிோறன்' எனற ொசோனனீரகள ோபோலிரககிறத!

'நாைளக்கு கடன்' எனற படடககோடடக கைடகளில எழதி ைவககிறோரகோள, அந்த மாதிரி!" எனற
ஆத்திரத்துடன் ோபசினாள்.

இந்தச் சம்பாஷைணயின் விஷயம் ொபரியண்ணனுக்குப் புரியவில்ைல. இரண்டு ோபர் முகத்ைதயும் மாறி

மாறிப் பார்த்தான்.

"தம்பி! இொதன்ன, குழந்ைதைய உனக்கு முன்னாோலோய ொதரியுமா?" எனறோன.

ொசநதிர, "ஆமாம், பாட்டா! ஒருநாள் நான் ஓைடக் கைரயில் படுத்துக் ொகாண்டு, ொசததப ோபோவதறக
எனன வழி எனற ோயோசிததக ொகோணடரநோதன. அப்ோபாது இந்த மனுஷர் வந்து 'நான் உன்ைன விடுதைல
ொசயகிோறன' எனற ொசோலலிவிடடப ோபோனோர. அப்புறம் திரும்பிோய பார்க்கவில்ைல" எனற கோரோதம
ொபாங்கிய குரலில் கூூறினாள்.
 அப்ோபாது மகுடபதி, "எனோபரில தபப ஒனறம இலைல. நீ சரியாக விவரம் ொசால்லாமல் ஓடிப்ோபாய் விட்டாய்.
உன் ொபயைரக் கூூடச் ொசால்லவில்ைல. இருந்தாலும் நான் உன்ைன மறந்துவிடவில்ைல. ஓயாமல் உன்
ஞோபகமோகோவ இரநோதன. நீ சுட்டிக் காட்டிய வீட்ைடப் பற்றித் தகவல் விசாரித்ோதன். அது சிங்கோமடு
தங்கசாமிக் கவுண்டர் வீடு என்று ொதரிந்தது. அவருைடய வீட்டில் அவருைடய ொசாந்தப் ொபண்கள் மூூன்று
ோபரும் அவருைடய தைமயனார் ொபண்ணும் இருப்பதாகவும், அவோர சமீபத்தில் இரண்டாந்தாரம் கலியாணம்
ொசயத ொகோணடரபபதோகவம ொதரிநதத. இத்தைன ோபரில் நீ யார் என்று நான் எப்படிக் கண்டுபிடிப்பது?
அப்புறம் பல தடைவ அந்த ஓைடக்கைரப் பக்கம் நான் வந்ோதன். எவவளோவோ ோநரம கோததிரநோதன.
உன்ைனப் பார்க்க முடியவில்ைல. நீ என்ைன மறந்துவிட்டாய் என்றும் அன்று என்னிடம் ொசான்னொதல்லாம்
விைளயாட்டுப் ோபச்சு என்றும் எண்ணிக் ொகாண்ோடன்" எனறோன.

ொசநதிர, "நான் உங்கைள மறக்கவில்ைல. நான் மறந்தாலும், உங்களால் எனக்கு ஏற்பட்ட அைடயாளம்
இருக்கிறது. அது எப்ோபாதும் ஞாபகப்படுத்திக் ொகாண்டிருக்கும்" எனற ொசோலலி தன வலத கோைல
மைறத்துக் ொகாண்டிருந்த ோசைலைய சிறிது நகர்த்தினாள். முழங்காலுக்குக் கீோழ ஒரு நீளமான ொநருப்புச்
சடட வட கோணபபடடத.

"ஐோயா !" எனறோன மகடபதி.

"நான் உங்களுடன் ஓைடக்கைரயில் ோபசிக் ொகாண்டிருந்தது எப்படிோயா சித்தப்பாவுக்குத் ொதரிந்து

ோபாய்விட்டது..."

"நீ அவருைடய தைமயனார் ொபண்தானா?"

"ஆமாம்."

"உனக்கு அப்பா இல்ைலயா?"

"எனகக அபபோவகக இலைல, அம்மாவும் இல்ைல. நான் அனாைத."

ொபரியண்ணன், "அப்படிச் ொசால்லாோத, அம்மா! இந்தக் கிழவன் உடம்பில் உயிர் இருக்கிற வைரயில் நீ
அனாைதயாய்ப் ோபாய்விட மாட்டாய்" எனறோன.

மகுடபதி ொநருப்புச் சுட்ட வடுைவச் சுட்டிக் காட்டி "இது எப்படி ஏற்பட்டது, ொசோலல" எனறோன.
ோகட்கும் ோபாோத அவன் உடம்பு நடுங்கிற்று.

"சிததபபோவகக யோோரோ ொசோலலிவிடடோரகோளோ அலலத அவோரதோன போரததவிடடோோரோ ொதரியோத.

'ஓைடக்கைரயில் யாோராடு ோபசிக் ொகாண்டிருந்தாய்?' எனற ோகடடோர. 'ொதரியாது' எனற ொசோனோனன. நீங்கள்
யார் என்பது எனக்கு நிஜமாகோவ ொதரியாதல்லவா? ஆனால், சிததபபோ நோன ொசோனனைத நமபவிலைல.
ோவண்டுொமன்ோற ொபாய் ொசால்லுகிோறன் என்று நிைனத்தார். எவவளோவோ அமரககளம நடநதத. கைடசியில்
'இனிோமல் வீட்ைட விட்டு ொவளிோய ோபாகக்கூூடாது' எனபதறக ஞோபகம இரபபதறகோக இமமோதிரி கோலில
சட ோபோடடவிடடோர."

"கடவுோள! இம்மாதிரி அக்கிரமங்களும் உலகத்தில் உண்டா?" எனறோன மகடபதி.

"நீ என்னத்ைதக் கண்டாய், தம்பி! இைதவிடப் ொபரிய அக்கிரமங்களும் உலகத்தில் நடந்து

ொகாண்டிருக்கின்றன. கடவுளும் பார்த்துக் ொகாண்டுதானிருக்கிறார்" எனறோன ொபரியணணன.

ொசநதிர, அப்ோபாது "கடவுைளக் குைற ொசால்லாோத, பாட்டா! கடவுள்தான் இந்த இக்கட்டான ோவைளயில்
இவைர இங்ோக அனுப்பியிருக்கிறார். நீங்கள் வந்ததனால் தான் ொகாஞ்சம் நான் ொதம்பாயிருக்கிோறன்.
இல்லாவிட்டால், அய்யாசாமி முதலியார் வீட்டில் ஒருவரும் இல்ைலொயன்று பாட்டன் திரும்பி வந்ததற்கு, நான்
இப்ோபாது பைதபைதத்துப் ோபாயிருப்ோபன். எனன ொசயவொதனற ொதரியோமல தவிததிரபோபன. பாட்டன்
வருவதற்குக் ொகாஞ்சம் ோநரம் ஆனோபாோத எனக்குத் தவிப்பாய்ப் ோபாய்விட்டது. 'ஏன் இன்னும் வரவில்ைல?'
எனற இநத மசச ஜனனல வழியோக வீதிையப போரததக ொகோணடரநோதன. அப்ோபாது நீங்கள் திரும்பிப்
பார்த்துக் ொகாண்டு வீதி ஓரமாக வந்தீர்கள். நீங்கள் தான் என்று உடோன எனக்குத் ொதரிந்து ோபாய்விட்டது.
பழனியாண்டவன் தான் இந்தச் சமயத்தில் உங்கைள அனுப்பியிருக்கிறார் என்று நிைனத்துக் ொகாண்ோடன்"
எனற ொசநதிர ொசோனனோள.

"பழனியாண்டவர் கள்ளிப்பட்டிக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் ஆட்கள் ரூூபத்தில் வந்து என்ைன

அனுப்பினார் ோபாலிருக்கிறது" எனறோன மகடபதி.

"கள்ளிப்பட்டிக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர்" எனற ொபயைரக ோகடடதம, அவர்கள் இருவருைடய முகத்திலும்

ஏற்பட்ட மாறுதைல மகுடபதி கவனித்ோதன். அது என்ன பயங்கரமா? அருவருப்பா? ோகாபமா? - அந்தப் ொபயர்
இவர்கைள இப்படிப் பயமுறுத்துவாோனன்? இதில் ஏோதா ொபரிய விோசஷம் இருக்க ோவண்டும். யாரால் தனக்கு
அபாயம் ஏற்பட்டிருக்கிறோதா, அவருைடய ொபயைரக் ோகட்டல்லவா இவர்களும் இவ்வளவு பயங்கர
மைடகிறார்கள்? விஷயம் என்னொவன்று ொதரிந்து ொகாள்வதற்கு மகுடபதியின் ஆவல் அளவில்லாமல்
ொபாங்கிற்று.

ஆறாம் அத்தியாயம் - "பூூம் பூூம்"

 ொபரியண்ணனும் ொசந்திருவும் மாற்றி மாற்றிச் ொசான்னதிலிருந்து, மகுடபதி பின்வரும் விவரங்கைளத்
ொதரிந்து ொகாண்டான்.

சிஙகோமட தஙகசோமிக கவணடரின தைமயனோர மரதோசலக கவணடர எனபவர, மயிலாப்பூூரில் பிரசித்தி

ொபற்ற வக்கீலாயிருந்தார். பிதிரார்ஜித ொசாத்து ஏராளமாயிருந்ததுடன், வக்கீல் ொதாழிலிலும் அவருக்கு
வருமானம் நிைறய வந்து ொகாண்டிருந்தது. ொசனைனயில உயரநத அநதஸதம, நாகரிகமும் வாய்ந்த
மனிதர்களுடன் அவர் பழகிக் ொகாண்டிருந்தார். அவருைடய ஏகபுத்திரி ொசந்திரு. ொசநதிர தனனைடய ஆறோம
வயதிோலோய தாயாைர இழந்துவிட்டாள். தாைய இழந்த குைற அவளுக்குத் ொதரியாதபடி தகப்பனார் வளர்த்து
வந்தார்.

முதலில் அவள் கான்ொவண்ட் ஸ்கூூலிலும், பிறகு அைடயாறு பள்ளிக்கூூடத்திலும் படித்தாள்.

அவளுைடய முகக்கைளயினாலும், புத்திசாலித்தனத்தினாலும், பள்ளிக்கூூடத்தின் ொசல்லக்
குழந்ைதயாயிருந்தாள். மயிலாப்பூூரில் அவளுைடய தந்ைதயின் சிோநகிதர் வீடுகளில், அவைள அன்புடன்
வரோவற்காத வீடு கிைடயாது.

நாலு வருஷத்துக்கு முன்னால் ொசந்திருவின் தைலயில் ொபரிய இடி விழுந்தது. அவளுைடய தகப்பனார்
மருதாசலக் கவுண்டர் ைடபாயிடு சுரம் வந்து இறந்து ோபானார். அப்ோபாது அவளுக்கு வயது பதின்மூூன்று.

ொசநதிர அனோைதயோன அோத சமயததில ொபரம பணககோரியோகவம ஆனோள. அவளுைடய தாயாருைடய

ொசோததககள தகபபனோரைடய ொசோததககள எலலோவறறககம உரியவள ஆனோள.

அவளுைடய சித்தப்பா தங்கசாமிக் கவுண்டர், அவைளச் சிங்கோமட்டில் தங்களுைடய வீட்டுக்கு

அைழத்துப் ோபானார். ோவொறங்கும் அவளுக்குப் புகலிடம் கிைடயாது.

தங்கசாமிக் கவுண்டருக்கும் அவருைடய தைமயனாருக்கும் எவ்வளோவா வித்தியாசங்கள். மருதாசலக்

கவுண்டர் முப்பத்ைதந்து வயதிோலோய முதல் மைனவிைய இழந்து பின் மறு விவாகம் ொசய்து ொகாள்ளவில்ைல.
தங்கசாமிக் கவுண்டருக்ோகா வீட்டில் இரண்டு மைனவிமார் இருந்தார்கள்.

மயிலாப்பூூரில் பதின்முன்று வருஷம் வளர்ந்த ொசந்திருவுக்குச் சிங்கோமடு வாழ்க்ைக, ொகாஞ்சமும்

பிடிக்கவில்ைல. ஊரிோல மற்றப் ொபண்கொளல்லாம் வயல் காடுகளுக்காவது இஷ்டப்படி ொசன்று
ொகாண்டிருந்தார்கள். ொபரிய கவுண்டர் வீட்டுப் ொபண்ணானபடியால், ொசநதிர வீடைட விடட
ொவளிக்கிளம்ப முடியவில்ைல. அவளுைடய நைட உைட பாவைனகள் வீட்டில் மற்றவர்களுக்குப்
பிடிக்கவில்ைல. மற்றவர்களுைடய பழக்க வழக்கங்கள் இவளுக்குப் பிடிக்கவில்ைல. இவளுைடய படிப்புக்
கர்வத்ைத அவர்களால் சகிக்க முடியவில்ைல. அவர்களுைடய படிப்பில்லாைமைய இவளால் ொபாறுக்க
முடியவில்ைல. இதனால் வரவர வீட்டில் ரகைள அதிகமாகிக் ொகாண்டு வந்தது.

தங்கசாமிக் கவுண்டர் மருதாசலக்கவுண்டர் ோபாலோவ சமபாகம் ொபற்றவர். ஆனால், அவர் தாலுகா ோபார்டு
ஜில்லா ோபார்டு எொலக்ஷனில் ஈடுபட ஆரம்பித்ததிலிருந்து வரவுக்கு ோமல் ொசலவாகிக் கடன் முற்றிக்
ொகாண்டு வந்தது. இப்ோபாது அவருக்கு இரண்டு லட்சம் ரூூபாய் கடன்; ொசோதத மழவைதயம விறறோலம
அைடக்க முடியுமா என்பது சந்ோதகம்.

எொலகஷன விவகோரஙகளில தஙகசோமிக கவணடரின கடடோளி, ொபயர் ொபற்ற கள்ளுக்கைட

கண்டிராக்டரான கள்ளிப்பட்டிக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர். தங்கசாமிக் கவுண்டர் அதிகமாகக் கடன்
பட்டிருந்ததும் ோமற்படி கார்க்ோகாடக் கவுண்டரிடம்தான்.

தங்கசாமிக் கவுண்டர் கடனைடந்து மீந்து வருவதற்குக் கார்ோகாடக் கவுண்டர் ஒரு ோயாசைன

ொசோனனோர. ஏற்கனோவ கார்க்ோகாடக் கவுண்டருக்கு மூூன்று தாரம் கல்யாணம். முதல் தாரம் இறந்தது ோபாக
இன்னும் இரண்டு மைனவிகள் வீட்டில் இருந்தார்கள். இப்ோபாது ொசந்திருைவ தனக்குக் கல்யாணம் ொசய்து
ொகாடுத்து விடுவதாயிருந்தால், கடன் பூூராைவயும் தாோன எடுத்துக் ொகாண்டு தீர்த்து விடுவதாகக்
கார்ோகாடக் கவுண்டர் ொசான்னார். அதற்குத் தங்கசாமிக் கவுண்டர் சம்மதித்துவிட்டார். ொசநதிர ைமனர
வயது நீங்கி ோமஜர் ஆவதற்கு இன்னும் ஆறு மாதந்தான் இருந்தபடியாலும், ோமஜர் ஆகிவிட்டால் ஏதாவது
'ரவுஸ்' பண்ணுவாள் என்று அவர்களுக்குப் பயமிருந்தபடியாலும், கல்யாணத்ைத இந்த மாதோம
முடித்துவிடுவொதன்று தீர்மானித்திருந்தார்கள்.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் அடிக்கடி சிங்கோமட்டிற்கு வருவதுண்டாதலால், ொசநதிர அவைரப

பார்த்திருக்கிறாள். அவைரக் கண்டாோல அவளுக்குக் கதி கலங்கும். அவர் எதிரிோலோய வரமாட்டாள். கல்யாணப்
ோபச்சு அவளுைடய காதில் விழுந்ததும், அவள் விஷம் குடித்து உயிைர விட்டு விடத் தீர்மானித்தாள்.
ொபரியண்ணக் கவுண்டனிடம் விஷம் சம்பாதித்துத் தரும்படி ோகட்டாள். ொபரியண்ணன் அவைளத் தடுத்து,
கல்யாணத்ைத நிறுத்தவும், ொசநதிர அநத வீடடலிரநத தபபிககவம ோவற வழி ோயோசிககலோம எனறோன.

அச்சமயத்தில் ொசந்திருவுக்கு அவளுைடய பள்ளிக்கூூடத் ோதாழி பங்கஜத்திடமிருந்து ஒரு கடிதம் வந்தது.

ொசநதிர மயிலோபபரில இரநத ோபோத, அடுத்த வீட்டில் ஸப்ஜட்ஜ் அய்யாசாமி முதலியாரின் குடும்பத்தார்
வசித்தார்கள். முதலியாரின் ொபண் பங்கஜம், ொசநதிர சிஙகோமடடகக வநத பிறக சில கோலம அவளம
பங்கஜமும் கடிதம் எழுதிக் ொகாண்டிருந்தார்கள். அப்புறம் திடீொரன்று பங்கஜத்தின் கடிதங்கள் நின்று
ோபாயின. தான் எழுதும் கடிதங்கள் ஒரு ோவைள தபால் ொபட்டியில் ோசர்க்கப்படுவதில்ைலோயா என்று ொசந்திரு
சநோதகிததோள. அந்தச் சந்ோதகத்ைதத் தீர்த்து ொகாள்ள அவளுக்கு வழியில்லாமலிருந்தது. கைடசியாகப்
பங்கஜத்திடமிருந்து கடிதம் வந்து இரண்டு வருஷத்துக்கு ோமலாகிவிட்டது.

ொபரியண்ணனும் ொசந்திருவும் தப்பும் வழிையப் பற்றி ோயாசைன ொசய்து ொகாண்டிருந்தோபாது,

பங்கஜத்தினிடமிருந்து கடிதம் வந்தது. அச்சமயம் தங்கசாமிக் கவுண்டர் ஊரில் இல்ைல. ஏோதா ோகஸ்
சமபநதமோயச ொசனைனப படடணம ோபோயிரநதோர. ஆைகயால் கடிதம் ொசந்திருவின் ைகயில் ோநரில்
கிைடத்துவிட்டது. அதில் பங்கஜம், தான் எழுதிய பல கடிதங்களுக்குச் ொசந்திருவிடமிருந்து கடிதம்
வரவில்ைலொயன்றும், அதனால் கடிதம் எழுதுவைதோய நிறுத்திவிட்டதாகவும், இப்ோபாது அவளுைடய
தகப்பனார் உத்திோயாகத்திலிருந்து ரிடயர் ஆகிவிட்டபடியால், குடும்பத்துடன் ோகாயமுத்தூூரில் வந்து
குடிோயறியிருப்பதாகவும், ொசநதிரவின ஊரகக ஒர நோள வநத அவைளப போரகக விரமபவதோகவம
எழதியிரநதோள.

இைதப் பார்த்ததும், ொசநதிரவம ொபரியணணனம ஒர மடவகக வநதோரகள. கல்யாணத்ைத

நிறுத்துவதற்குப் பங்கஜத்தின் மூூலமாக அவளுைடய தகப்பனாரின் ஒத்தாைசையத் ோதடுவது என்று
தீர்மானித்தார்கள். ொபரியண்ணன், முதலில் தான் மட்டும் ோகாயமுத்தூூர் ோபாய் வருவதாகச் ொசான்னான்.
ொசநதிர அைத மறதத, ஒரு நிமிஷங்கூூடத் தன்னால் அந்த வீட்டில் இருக்க முடியாொதன்றும், இரண்டு
ோபரும் ோகாயமுத்தூூருக்குக் கிளம்பிவிடலாொமன்றும் பிடிவாதம் பிடித்தாள். ோகாயமுத்தூூரில் தங்கசாமிக்
கவுண்டருக்குச் ொசாந்தமான இந்த வீடு இருப்பது அவர்களுக்குத் ொதரியும். அது பூூட்டிக்
கிடக்கிறொதன்றும், தங்கசாமிக் கவுண்டர் எப்ோபாதாவது குடும்பத்துடன் ோகாயமுத்தூூருக்கு வந்தால்
அதில் தங்குவது வழக்கொமன்றும், அவர்கள் அறிந்திருந்தார்கள். அந்த வீட்டுப் பூூட்டின் சாவியும்
சிஙகோமடடல தோன இரநதத. அைத எடுத்துக் ொகாண்டு, அன்ைறய தினம் அதிகாைலயில் ஒருவருக்கும்
ொதரியாமல் இரண்டு ோபரும் கிளம்பிச் சிங்கோமட்டுக்கு இரண்டு ைமல் தூூரத்திலிருந்த ஸ்ோடஷனில் ரயில்
ஏறிக் ோகாயமுத்தூூர் வந்து ோசர்ந்தார்கள்.

ஸப ஜட ஜ அயயோசோமிமதலியோரின பஙகளோஎஙோக இரககிறொதனற கணட பிடப பதறகோக மதலில

ொபரியண்ணன் ொசந்திருவின் கடிதத்துடன் ோபானான். ோபாகும்ோபாது வீட்டில் ொசந்திரு தனியாயிருப்பது
யாருக்குந் ொதரியாமலிருப்பதற்காக, ொவளியில் கதைவப் பூூட்டிக் ொகாண்டு ோபானான். அவன் திரும்பி வந்து
ொவளிக் கதைவத் திறந்தோபாதுதான் மகுடபதியும் அந்த வீட்டுக்குள் நுைழந்தான்.

இவ்வளவு விவரங்கைளயும் அவர்கள் ொசால்லி முடிப்பதற்கு ொவகு ோநரம் ஆகிவிட்டது. எலலோம ோகடட
பிறகு மகுடபதி "பாட்டா! இவ்வளவு ொசான்ன நீ ஒரு விஷயம் மட்டும் ொசால்லவில்ைலோய! சிஙகோமடடக
கவுண்டர் வீட்டுக்கு நீ எப்படி வந்து ோசர்ந்தாய்?" எனறோன. அதன் ோமல் ொபரியண்ணன் அந்தக்
கைதையயும் சுருக்கமாகச் ொசான்னான்.

பல வருஷங்களுக்கு முன் ொபரியண்ணன் கள்ளிப்பட்டிக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் வீட்டில் ோவைல

பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தான். அவர் ஒரு நாள் அதிகமாகக் ோகாபித்துக் ொகாள்ளோவ, அங்கிருந்து கிளம்பி
விட்டான். இலங்ைகக்குப் ோபாய் சில காலம் அங்ோக வசித்துவிட்டுத் திரும்பினான். இலங்ைகயில் தான் அவன்
ொபரிய குடிகாரன் ஆனான். இந்தியாவுக்குத் திரும்பி வந்த பிறகு, ஒரு கலகக் ோகஸில் அவன் மாட்டிக்
ொகாண்டான். கீழ்க் ோகார்ட்டில் ஏழு வருஷம் தண்டைன ொகாடுத்தார்கள். ைஹக்ோகார்ட்டில் ோகஸ் உைடந்து
விடுதைல ஆயிற்று. அந்தக் ோகஸில் அவனுக்குச் ொசந்திருவின் தகப்பனார் தான் வக்கீலாயிருந்து அவைன
விடுதைல ொசய்வித்தார். அப்ோபாோத பட்டணத்தில் ொசந்திருைவப் ொபரியண்ணன் பார்த்திருக்கிறான்.
குழந்ைதையத் தூூக்கி ைவத்துக் ொகாண்டு ொகாஞ்சியிருக்கிறான்.

மகுடபதிையக் குத்திய வழக்கில் விடுதைலயான பிறகு, ொபரியண்ணன் ொகாஞ்ச நாள் ஊர் ஊராகச் ொசன்று
மதுவிலக்குப் பிரசாரம் ொசய்து வந்தான். இது கார்க்ோகாடக் கவுண்டருக்குத் ொதரிந்தது. அவர் அவைனச்
சிஙகோமட தஙகசோமிக கவணடர வீடடல ோவைலகக அமரததினோர. அங்ோக, இந்தப் பட்டணத்துக்
குழந்ைதையக் கண்டு யார் என்று ொதரிந்து ொகாண்டதும், ொபரியண்ணன் அங்ோகோய சந்ோதாஷத்துடன்
இருந்துவிட்டான். அவர்களுக்குள் நாளுக்கு நாள் பாசம் வளர்ந்து, கைடசியில், இம்மாதிரி ொசால்லாமல் ஓடி
வருவதில் முடிந்தது.

"கள்ளுக்கைடக் கண்டிராக்டில் நஷ்டம் வந்ததற்காக, ஏற்ொகனோவ என்ைன ொவட்டிப் ோபாடலாொமன்று

எணணியிரககிறோர களளிபபடடக கவணடர. இப்ோபாது இந்த இடத்தில் என்ைனப் பார்த்தால் என்ன
ொசயவோோரோ ொதரியோத. அவோர கத்தி எடுத்து என்ைனக் குத்தி ொகான்று விடுவார்" எனறோன மகடபதி.

அப்ோபாது ொபரியண்ணன் முகத்தில் உண்டான விகாரத்ைதயும், அவனுைடய கண்களில் ோதான்றிய

பயங்கரத்ைதயும் மகுடபதியினால் அறிந்துொகாள்ள முடியவில்ைல.

"எனன போடடோ! இப்படி மிரளுகிறாோய! கத்திக்குத்து எல்லாம் உனக்குப் புதிது அல்லோவ?" எனறோன.

"தம்பி, தம்பி! அப்படிொயல்லாம் நீ ஒன்றும் ோபசாோத. நீ எனக்கு ஒரு சத்தியம் ொசய்து ொகாடுக்க
ோவண்டும். கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர்கிட்ட மாத்திரம் நீ ோபாகோவ கூூடாது. ஒரு ோபாதும் ோபாகக் கூூடாது"
எனறோன ொபரியணணன. அப்ோபாது அவன் ோபச்ோச ஒரு மாதிரி இருந்தது.

அச்சமயத்தில் வாசலில் "பூூம் பூூம்" எனற ோமோடடோரக கழலின சததம ோகடடத. அடுத்த நிமிஷம்
வாசற் கதைவ யாோரா தடதடொவன்று தட்டினார்கள்.

மூூன்று ோபரில் யாருக்குக் கதிகலக்கம் அதிகமாயிருந்தொதன்று ொசால்வதற்கில்ைல.

"சிததபபோவோயிரககோமோ?" எனற நடஙகிய கரலில ோகடடோள ொசநதிர.

"பட்டணத்துக்கல்லவா ோபாகிறதாகச் ொசான்னார்?"

"வந்து விட்டாோரா, எனனோமோ?"

 "ஒருோவைள அய்யாசாமி முதலியார் வீட்டில் திரும்பி வந்திருந்து, உன் கடிதத்ைதப் பார்த்துவிட்டுக் கார்
அனுப்பியிருக்கலாமல்லவா?" எனறோன மகடபதி.

ொசநதிரவககக ொகோஞசம உயிர வநதத. "இருந்தாலும் இருக்கலாம்" எனறோள.

கிழவன், "நான் ோபாய்ப் பார்த்துவிட்டு வருகிோறன். எதறகம, தம்பி, நீ அந்த அைறக்குள் இரு. கதைவ
உட்புறம் தாளிட்டுக் ொகாள்" எனறோன.

ொபரியண்ணன் ைகயும் காலும் நடுங்க மச்சுப் படிகளில் இறங்கிக் கீோழ வந்து, ைகயில் அரிக்கன்
விளக்ைக எடுத்துக் ொகாண்டு, வாசற் கதைவத் திறந்தான்.

கதைவ இடித்த டிைரவர் ஒதுங்கி நின்றான். ோமாட்டார் வண்டியில் இரண்டு ோபர் உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.
அவர்கைளப் பார்த்ததும் கிழவன் பிசாைசப் பிரத்தியட்சமாகக் கண்டவன் ோபால் பயங்கரமைடந்து ோபச்சு
மூூச்சின்றி நின்றான்.

ஏழாம் அத்தியாயம் - பயங்கரச் சிரிப்பு

ோமாட்டார் வண்டியில் இருந்ோதார் கள்ளிப்பட்டிக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டரும், சிஙகோமட தஙகசோமிக

கவுண்டருந்தான்.

ொபரியண்ணன் அவர்கைளக் கண்டதும் பயப்பிராந்தி அைடந்தான். தனக்கு ஏோதா தீங்கு வந்து விடப்
ோபாகிறோதா என்பதற்காக அல்ல. ொசநதிரைவ எணணிததோன அவன பயநதோன. அவைள இங்ோக பார்த்தால்
இவர்கள் என்ன ொசய்கிறார்கோளா, எனனோமோ? ோபாதாதற்கு மகுடபதி இந்தச் சமயம் பார்த்து வந்து ோசர்ந்தாோன?
இவர்கள் ோவறு விதமாக சந்ோதகிக்கலாமல்லவா? அறியாத ொபண்ணின் ோபச்ைசக் ோகட்டுப் புறப்பட்டு வந்தது
பிசகாய்ப் ோபாயிற்ோற? - குழந்ைததான் ொசால்லிற்று என்றால் அறுபது வயதான எனக்குக் கூூடவா
புத்தியில்லாமல் ோபாகோவண்டும்? கவுண்டர் ொசன்ைனப் பட்டணத்துக்கல்லவா ோபாவதாகச் ொசான்னார்?
வருவதற்கு ஒரு வாரம் பிடிக்கும் என்றாோர? இங்ோக எப்படி இருக்கிறார்? - இம்மாதிரி எண்ணங்கள்
ஒன்ோறாொடான்று ோமாதிக் ொகாண்டு அவன் உள்ளத்தில் எழுந்தன. ைகயில் லாந்தைரப் பிடித்தபடி அைசயாமலும்
ோபசாமலும் அவர்கைளப் பார்த்தபடிோய நின்றான்.

ொபரியண்ணைனப் பார்த்ததில் இரண்டு கவுண்டர்களுக்குங்கூூட ொராம்ப ஆச்சரியம் உண்டாயிற்று

எனபத அவரகளைடய மகபோவததிலிரநத நனறோயத ொதரிநதத. சறற ோநரம அவரகளம அவனைடய
முகத்ைத உற்றுப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தார்கள்.

தங்கசாமிக் கவுண்டர், "யார், ொபரியண்ணனா? இொதன்ன தமாஷ்? நீ எங்ோக வந்து ோசர்ந்தாய்?" எனற
ோகட்டுக் ொகாண்ோட காரிலிருந்து இறங்கினார்.

அருகில் ொசன்று அவன் முகத்ைதப் பார்த்ததும், "எனனபபோ, இது? ஏன் இப்படிப் ோபயடித்தவன் மாதிரி
விழித்துக் ொகாண்டு நிற்கிறாய்?" எனறோர.

இதற்கும் ொபரியண்ணன் ோபசாமல் நின்றான். கார்க்ோகாடக் கவுண்டரும் இறங்கி வந்து, "ஒருோவைள

மகாத்மா காந்தி பக்தி முற்றிப்ோபாய் சத்தியாக்கிரகம் பண்ணோவ வந்துவிட்டான் ோபாலிருக்கு" எனறோர.

"ஏனப்பா, அப்படியா? நீ சத்தியாக்கிரகம் பண்ணப் ோபாறாயா, அல்லது உன்ைனத்தான் கிரகம் பிடிச்சிருக்கா?"

இப்படிச் ொசான்ன தங்கசாமிக் கவுண்டர் திடீொரன்று ஏோதா நிைனவு வந்தவர் ோபால், "கவுண்டர்!
வீட்டிோல எல்லாரும் சுகந்தாோன? உடம்பு காயலா ஒன்றுமில்ைலோய?" எனற கலஙகிய கரலில ோகடடோர.

"எலலோரம சகநதோனஙக" எனற ொமலிநத கரலில ொபரியணணன ொசோனனோன.

"அப்படிொயன்றால், நீ எங்ோக வந்ோத?"

பதில் இல்லாமற் ோபாகவும், இரு கவுண்டர்களும் உள்ோள நுைழந்தார்கள்.

ோமல் மச்சில் ொவளிச்சம் ொதரிந்தது. ஆள் நடமாடும் சத்தமும், கதவு சாத்தும் சத்தமும் ோகட்டது.
கவுண்டர்களின் ஆச்சரியம் அதிகமாயிற்று.

"ொபரியண்ணா! மச்சுோமோல யார்?"

பதில் இல்ைல.

"இொதன்ன உனக்குப் பிரம்மஹத்தி பிடித்துவிட்டதா? ோமோல யார், ொசோலகிறோயோ, இல்ைலயா?"

ொபரியண்ணன் தடுமாறிக் ொகாண்டு, "குழந்ைத" எனறோன.

"எநதக கழநைத?" எனற தஙகசோமிக கவணடர வியபபடன ோகடடோர.

"எனகக எலலோம ொதரிநத ோபோய விடடத" எனறோர கோரகோகோடக கவணடர. தங்கசாமிக் கவுண்டரின்
காோதாடு ஏோதா ொசான்னார்.

தங்கசாமிக் கவுண்டரின் கண்ணில் தீப்ொபாறி பறந்தது. "எனன? இருக்கோவ இருக்காது!" எனறோர.

"ொபரியண்ணா! எநதக கழநைத? பட்டணத்துக் குழந்ைதயா?"

"ஆமானுங்க."

அவ்வளவுதான்; அதற்குோமல் தங்கசாமிக் கவுண்டர் அங்ோக நிற்கவில்ைல. தடதடொவன்று

மச்சுப்படிகளின் ோமோல ஏறினார். கார்க்ோகாடக் கவுண்டரும் பின் ொதாடர்ந்து ஏறினார். ொபரியண்ணன்
லாந்தைரக் கீோழ ைவத்துக் கதைவத் தாளிட்டு விட்டுத் தள்ளாடிக் ொகாண்ோட ஏறினான். அவன் மனது ஒோர
குழம்பலாய்க் குழம்பிற்று. ொசநதிரைவ அஙோக அைழதத வநததறக ஏதோவத ொபோயக கோரணங கணட
பிடிக்க அவன் விரும்பினான். ஆனால் ோயாசைன ஒன்றுோம ஓடவில்ைல. அவன் தைல சுழன்றது.

ஒருவர் பின் ஒருவராக இரண்டு கவுண்டர்களும் வருவைதப் பார்த்ததும், ொசநதிர கதிகலஙகியவளோயச

சமககோளததிலிரநத எழநத நினறோள. சிததபபோைவ அவள ஒரவோற எதிரபோரததோள. அவருக்கு என்ன
சமோதோனம ொசோலலி, எபபடத தபபவத எனற ோயோசிததக ொகோணடரநதோள. கார்க்ோகாடக் கவுண்டரும்
ோசரநதோறோபோல வரவைதக கணடதம, எலலோ ோயோசைனயம ோபோயவிடடத. பக்கத்து அைறயில் மகுடபதி
இருக்கிறான் என்பைத நிைனத்ததும், அவளுைடய வயிற்ைறயும் ொநஞ்ைசயும் என்னோவா ொசய்தது!
மயிலாப்பூூரில் அவளுைடய வீட்டுக் கூூடத்தில் பழநியாண்டவர் படம் ஒன்று மாட்டியிருக்கும். தினம்
அப்படத்திற்கு அலங்காரம் ொசய்து தீபாராதைன காட்டுவதுண்டு. குழந்ைத ொசந்திரு அப்படத்தின் முன்னால்
நமஸ்காரம் ொசய்து "ஸவோமி! பழனி ஆண்டவோன! பரீட்ைசயில் எனக்கு நல்ல மார்க் வரோவணும்; முதலாவதாக
நான் ோதறோவண்டும்" எனற ோவணடக ொகோளவோள. இப்ோபாது திடீொரன்று அந்தப் படத்தின் ஞாபகம் வந்தது!
"ஸ வோமி! ஆண்டவோன! இந்த ஆபத்திலிருந்து நீதான் என்ைனக் காப்பாற்ற ோவண்டும்" எனற மனதிறகள
ோவண்டிக் ொகாண்டாள்.

தங்கசாமிக் கவுண்டர் அவைள வியப்புடனும் ஆங்காரத்துடனும் உற்றுப் பார்த்தபடி அருகில் வந்தார்.

"ொசநதிர, நீயா, இந்தக் காரியம் ொசய்தாய்? எனன ொநஞச அழததம உனகக! பாவி!..."

கவுண்டரின் உதடுகளும் மீைசயும் படபடப்பினால் துடித்தன.

"பாவி! உன் அப்பாவின் ொபயைர இப்படியா நீ ொகடுக்க ோவணும்! மருதாசலக் கவுண்டரின் மகளா நீ? ஆஹா!
அண்ணன் மட்டும் இப்ோபாது உயிோராடிருந்தால்..."

தகப்பனாரின் ொபயைரக் ோகட்டதும் ொசந்திருவுக்கு திடீொரன்று மோனாைதரியம் உண்டாயிற்று. அவள் ஒரு

புது மனுஷியானாள். தன்னுைடய தகப்பனாோர ஆவி ரூூபத்தில் வந்து தனக்குப் பின்னால் நிற்பதாக
அவளுக்குத் ோதான்றிற்று. தனக்கு அபாயம் ோநராமல் அவர் காப்பாற்றுவார் என்ற நம்பிக்ைக உண்டாயிற்று.

திடீொரன்று ஆோவசம் வந்தவள் ோபால் அவள், "அப்பா ோபச்ைச ஏன் எடுக்கிறீர்கள் சித்தப்பா! அப்பா
உயிோராடு இருந்தால் என் கதி இப்படியாயிருக்குமா? தைல நைரச்ச கிழவருக்கு என்ைனக் கல்யாணம் கட்டிக்
ொகாடுக்க ோயாசித்திருப்பாரா?" எனறோள.

தங்கசாமிக் கவுண்டருக்கு அப்ோபாது வந்த ோகாபத்தில் அவருைடய உடம்ொபல்லாம் நடுங்கிற்று. திரும்பி

அவர் கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டைரப் பார்த்தார். கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரின் முகத்தில் விஷம் நிைறந்த ஒரு
புன்னைக காணப்பட்டது. மற்றபடி ோகாபதாபம் ஒன்றுமில்ைல. அவர் சிங்கோமட்டாைரப் பார்த்து, "ஏன்
இவ்வளவு பதட்டப் படுகிறீர்கள்? இைத அவளாகச் ொசய்யவில்ைல. யாருைடய துர்ப்ோபாதைனயின் ோபரிோலோயா
நடந்திருக்கிறது. உட்கார்ந்து சாவகாசமாக விசாரியுங்கள்" எனறோர.

இப்படிச் ொசால்லிவிட்டு அவர் ஹாலின் வீதிப் பக்கத்துச் சுவரில் இருந்த ஜன்னலண்ைட ோபாய் ஜன்னல்
கதவுகைளச் சாத்தினார். பிறகு, மச்சுபடிகளின் வழியாகக் கீோழ இறங்கிப் ோபானார்.

சிஙகோமடடக கவணடர ோமைஜககப பககததிலிரநத நோறகோலியில ோபோயத ொதோபொபனற விழநதோர.

அளவில்லாத ோகாபத்தினால் அவருைடய உடம்பு தளர்ந்து ோபாயிருந்தது. தூூரத்தில் நடுங்கிக் ொகாண்டு நின்ற
ொபரியண்ணைனப் பார்த்து, "கவுண்டா, இங்ோக வா!" எனறோர.

ொபரியண்ணன் ோமைஜயண்ைட ொமதுவாக வந்து நின்றான்.

"எதறகோக இஙோக வநதீரகள? எனன எணணததடன வநதீரகள? யாருைடய தூூண்டுதைலக் ோகட்டு

வந்தீர்கள்? நிஜத்ைத, உள்ளைத உள்ளபடி ொசால்லிவிடு; இல்லாவிட்டால் இங்கிருந்து உயிோராடு திரும்பிப்
ோபாகமாட்டாய்" எனறோர.

ொபரியண்ணன், மனத்திற்குள், "என உயிோரோட ோபோவதோயிரநதோல போதகமிலைலோய? இந்தக்

குழந்ைதையயும் அல்லவா மாட்டி ைவத்து விட்ோடன்?" எனற நிைனததக ொகோணடோன.

அவன் ொசந்திருைவப் பார்த்தான். ொசநதிர, "எனன பயம போடடோ? உயிருக்கு ோமோல ஒன்றுமில்ைலோய?
இந்த மாதிரி உயிர் ைவத்துக் ொகாண்டு வாழ்கிறைதவிடச் ொசத்துப் ோபாவோத நல்லது. எலலோவறைறயம
ொசோலலிவிட" எனறோள. இப்படிச் ொசால்லிவிட்டு அவள் சமுக்காளத்தில் உட்கார்ந்தாள்.
 இதற்குள், கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர், மச்சுப்படி ஏறி மறுபடியும் ோமோல வந்தார். அவருைடய ஒரு ைக
முதுகுப் பக்கம் ோபாயிருந்தது. அந்தக் ைகயில் ஒரு கயிற்றுச் சுருளும் ஒரு ொகாடிப் பிரம்பும் இருந்தன.
இன்ொனாரு ைகயில் டார்ச் ைலட் ஒன்று இருந்தது. ொபரியண்ணன் இைதொயல்லாம் பார்த்து விட்டான். இதற்கு
முன்னால் ஒரு ோபாதும் அறிந்திராத ஒரு வித ோநாவு அவனுைடய அடி வயிற்றில் உண்டாயிற்று.

இரண்டு கவுண்டர்கைளயும் அவன் மாறி மாறிப் பார்த்து தட்டுத் தடுமாறலுடன் "ொதரியாத்தனமாய் நடந்து
ோபாச்சுங்க? எனைன எனன ோவணமோனோலம ொசயதககஙக! குழந்ைதைய மன்னிச்சுடுங்க! உங்கள்
காலிோல விழுந்து ோகட்கிோறன்!" எனறோன.

ொசநதிரவகக இத ொகோஞசமம பிடககவிலைல எனற அவளைடய மகத ோதோறறததிலிரநோத

ொதரிந்தது.

"எனன போடடோ! உனக்குப் ைபத்தியமா? எதறகோக எனைன மனனிகக ோவணடம? நான் என்ன தப்பு
ொசயத விடோடன மனனிபபதறக?" எனறோள.

கிழவன் அவைளக் ொகாஞ்சம் ோகாபமாய்ப் பார்த்து, "ொசநதிர! நீ அறியாக் குழந்ைத! உனக்கு ஒன்றும்
ொதரியாது, சறோற நீ ோபசோமலிர" எனறோன. அப்ோபாது அவனுைடய பார்ைவ சாத்தியிருந்த அைறக் கதவின் ோமல்
ோபாயிற்று.

அது கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரின் கூூரிய பார்ைவயிலிருந்து தப்பவில்ைல. அவர் ோமைஜக்குப்

பக்கத்திலிருந்த நாற்காலி ஒன்றில் உட்கார்ந்திருந்தார். இன்ொனாரு காலி நாற்காலியின் ோமல் கயிற்றுச் சுருள்,
பிரம்பு, டார்ச் ைலட் இைவ இருந்தன. ோமைஜயின் ோமல் முழங்ைகைய ஊன்றியபடி மற்ற மூூன்று ோபைரயும்
அவர் கவனித்துக் ொகாண்டிருந்தார்.

சிஙகோமடடக கவணடைரப போரதத, அவர், "அறியாப் ொபண் படபடப்பாய்ப் ோபசினால் அதற்காக நீங்களும்
ோகாபித்துக் ொகாள்ளலாமா? எஙோக கிளமபி வநதோரகள, எனனததிறகோக, எனற ோகளஙகள" எனறோர.

ொபரியண்ணன் உடோன, "குழந்ைதக்குச் சிோநகிதப் ொபண் இந்த ஊருக்கு வந்திருக்கிறதாம். அவசரமாய்ப்

பார்க்க ோவணுொமன்று கடிதம் வந்ததாம். உடோன கிளம்பித் தான் ஆகோவண்டுொமன்று பிடிவாதம் பிடித்தது.
நானும் ொதரியாத்தனமாய் அைழத்துக் ொகாண்டு வந்து விட்ோடன். ொசயதத பிசகதோன" எனறோன.

ொசநதிர அபோபோத, "சிததபபோ! நான் நிஜத்ைதச் ொசால்லிவிடுகிோறன். எனகக இநத வயதில கலயோணம
கட்டிக் ொகாள்ள இஷ்டமில்ைல. அதற்காகத்தான் புறப்பட்டு வந்ோதன். நீங்கள் என்ைனக் ொகான்றாலும்
சரிதோன. என மனத மடடம மோறோத" எனறோள.

கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர், தங்கசாமிக் கவுண்டரின் காோதாடு ஏோதா ொசான்னார்.

"இது நீயாகச் ொசால்கிறாயா? ோவறு யாருைடய ோபாதைனயின் ோபரிலாவது ொசால்கிறாயா?"

"யாரும் எனக்குப் ோபாதிக்கவில்ைல; நானாகத்தான் ொசால்கிோறன்."

"இங்ோக கிளம்பி வந்தது நீயாகத்தான் வந்தாயா? யாராவது வரச் ொசான்னதுண்டா?"

"நானாகத்தான் வந்ோதன்."

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் "ொபாய்" எனற ொசோலலிக ொகோணட நோறகோலியிலிரநத பிரமைப எடதத,

ோமைஜயின் ோமல் சிங்கோமட்டுக் கவுண்டர் பக்கத்தில் ைவத்தார்.

இைதக் கவனித்த ொசந்திரு ோகாபாோவசத்துடன், "சிததபபோ! நான் துர்ப்ோபாதைனக் காளாகவில்ைல.

உங்களுக்குத்தான் துர்மந்திரிகள் இருக்கிறார்கள். அதனால் தான் உங்களுக்குக் கடன் வந்தது. அதற்காக
எனைன விறகப போரககிறீரகள" எனறோள.

தங்கசாமிக் கவுண்டர் ோமைஜ மீதிருந்த பிரம்ைப எடுத்துக் ொகாண்டு ொசந்திருைவ ோநாக்கிப் ோபானார்.
ொபரியண்ணன் அவருக்கு முன்னால் வந்து தைரயில் விழுந்து காைலப் பிடித்துக் ொகாண்டான். கவுண்டர்
அவைன உதறித் தள்ளிவிட்டு ோமோல ோபாய் ொசந்திருவின் ோமல் பிரம்ைப வீசினார். அவளுைடய ோதாளில்
சளீொரனற விழநதத. ொசநதிர 'வீல்' எனற கததிக ொகோணட கீோழ விழநதோள. இன்னும் பல அடிகைள
எதிரபோரதத அவள கணைண இறக மடக ொகோணட பலைலயம கடததக ொகோணடோள.

ஆனால், ோமோல அடி விழவில்ைல. ஏொனனில் அச்சமயம் கதவு தாழ்ப்பாள் திறக்கும் சத்தம் ோகட்டது.

"பாவிகளா! சணடோளரகளோ! அனாைதப் ொபண்ைண அடிக்காதீர்கள்! எனைன அடததக ொகோனற

விடுங்கள்" எனற கததிக ொகோணட மகடபதி திறநத அைறயிலிரநத ஓட வநதோன.

கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் கலகலொவன்று சிரித்தார். அந்தச் சிரிப்பின் ொதானி பயங்கரமாயிருந்தது.

ொபரியண்ணன் உடம்பு ொவடொவடொவன்று ஆடிற்று.

எடடோம அததியோயம - அந்தகாரம்

இருட்டைறக்குள் இருந்த மகுடபதிக்கு ஹாலில் நடந்த ோபச்சுவார்த்ைதொயல்லாம் நன்றாய்க் காதில்

விழுந்தன. குரலிலிருந்து, யார் யார் ோபசுகிறார்கள் என்பைதயும் ஊகித்துக் ொகாண்டான். ொசநதிர
ொகாஞ்சமும் பயப்படாமல் ோபசிய தீரம் நிைறந்த ொமாழிகள் அவனுைடய காதில் விழுந்த ோபாொதல்லாம்,
அவனுக்கு மயிக்கூூச்ொசறிந்தது. அந்தச் சமயம் ொசந்திரு சாதாரணப் ொபண்ணாகோவ அவனுக்குத்
ோதான்றவில்ைல. காவியங்களிலும், இதிகாசங்களிலும் வர்ணிக்கப்படும் வீர நாரீமணியாகோவ ோதான்றினாள்.
இவளுக்காக ஓர் உயிைர அல்ல, நூூறு உயிர் ஒருவனுக்கு இருந்தால் அவ்வளைவயும் ொகாடுக்கலாம் என்று
நிைனத்தான். ஓைடக் கைரக் காட்சியும், அங்ோக அவளுக்கு, தான் ொகாடுத்த வாக்குறுதியும் ஞாபகம் வந்தன.
அந்த வாக்குறுதிைய இத்தைன நாளும் நிைறோவற்றாமலிருந்தைத எண்ணி அப்ோபாது ொவட்கத்தினால்
அவனுைடய உள்ளம் குன்றியது. அதற்ொகல்லாம் இப்ோபாது பரிகாரம் ொசய்து விட ோவண்டுொமன்றும் இந்த
இரக்கமற்ற அரக்கர்களிடமிருந்து அவைள எப்படியாவது காப்பாற்ற ோவண்டுொமன்றும் உறுதி ொகாண்டான்.
இப்ோபர்ப்பட்ட ஆபத்தான சமயத்தில் தன்ைன அந்த வீட்டில் ொகாண்டு வந்து ோசர்த்த ொதய்வச் ொசயைல
எணணி அதிசயிததோன. இப்படிொயல்லாம் பலவித எண்ணங்கள் அவனுைடய உள்ளத்ைதக் குழப்பினோவ தவிர,
ொசநதிரைவ எபபட இவரகள ைகயிலிரநத தபபவிபபத எனபதறக மடடம ஒர ோயோசைனயம
புலப்படவில்ைல.

இந்த நிைலைமயில்தான் தங்கசாமிக் கவுண்டர் பிரம்பினால் ொசந்திருைவ அடிக்க, அவள் வீரிட்ட குரல்
மகுடபதியின் காதில் விழுந்தது. பிறகு அவனால் அந்த இருட்டைறயில் சும்மா இருக்க முடியவில்ைல. கதைவத்
திறந்து ொகாண்டு ஓடி வந்தான்.

அைறக்குள்ளிருந்து ஓடிவந்த மகுடபதிையப் பார்த்ததும், தங்கசாமிக் கவுண்டருக்கு ஏற்பட்ட

பிரமிப்ைபயும் ோகாபத்ைதயும் ொசால்லத் தரமல்ல. "இொதல்லாம் நிஜமாக நடப்பைவதானா? இந்திரஜாலக் கனவா?"
எனற சநோதகபபடடவர ோபோல, அவர் கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டைரப் பார்த்தார்.

"தங்கசாமி! நான் ொசான்னோபாது நீ நம்பவில்ைல. இப்ோபாது ொதரிந்து ொகாண்டாயா! சிோநகிதப ொபணைணப

பார்க்க வந்தது என்பொதல்லாம் ொபாய் என்று ொதரிகிறதா?..." எனறோர கோரகோகோடக கவணடர.

தங்கசாமிக் கவுண்டரின் கண்களில் தீப்ொபாறி பறந்தது. "பாவி, எனன கோரியம ொசயதோய? குலத்ைதக்
ொகடுக்கவா நீ வந்தாய்?" எனற ொசோலலி அவர மறபடயம ொசநதிரைவ ோநோககிப பிரமைப ஓஙகினோர.

அப்ோபாது சில நிமிஷோநரம் அந்த ஹாலில் ொபருங்குழப்பம் உண்டாயிற்று.

மகுடபதி ஓடி வந்து, தங்கசாமிக் கவுண்டருைடய ைகப்பிரம்ைபப் பிடிக்க முயன்றான். ொபரியண்ணன்

குறுக்ோக வந்து, மகுடபதிையப் பிடித்து இழுத்தான். "பாட்டா! நீ சும்மா இரு. ஒரு ோபடி ஒரு சிறு ொபண்ைணப்
பிரம்பால் அடிக்கும் ோபாது நீ பார்த்துக் ொகாண்டு நிற்கிறாய். எனைனயம சமமோ இரககச ொசோலகிறோயோ?"
எனற மகடபதி ொசோலலிகொகோணோட, ொபரியண்ணனிடமிருந்து திமிற முயன்றான். ொபரியண்ணன் அவைன
இன்னும் ொகட்டியாகப் பிடித்துக் ொகாண்டான். இரண்டு ோபரும் கட்டிக் ொகாண்டு கீோழ விழுந்தார்கள்.
ொபரியண்ணனுைடய தைல அரிக்கன் லாந்தர் மீது படாொரன்று ோமாதிற்று. அரிக்கன் லாந்தர் கவிழ்ந்து
அவிந்தது. ஒரு நிமிஷம் அந்த ஹாலில் இருள் சூூழ்ந்தது.

ொசநதிர, "ஐோயா ! ஐோயா !" எனற அலறினோள.

பளிச்ொசன்று டார்ச் ைலட்டின் ொவளிச்சம் அடித்தது. கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் ைகயிலிருந்துதான் டார்ச்

ைலட் பிரகாசித்தது. ொவளிச்சம் ொபரியண்ணன் - மகுடபதியின் ோமல் விழுந்தது. ொபரியண்ணன் பிரக்ைஞயற்றுக்
கிடந்தான். மகுடபதி திைகப்புடன் சுற்றுமுற்றும் பார்த்தான்.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் கர்ண கடூூரமான குரல், "தங்கசாமி! அந்தப் ைபயைன ோசாபா காோலாடு
ோசரததக கடட" எனற ொசோலலியத அவன கோதில விழநதத.

ொபரியண்ணன் கீோழ பிரக்ைஞயற்றுக் கிடப்பைதப் பார்த்து ொசந்திரு அலறிக் ொகாண்டு அவன் அருகில்
வந்து முகத்ைத உற்று ோநாக்கினாள்.

திைகத்துப் ோபாய் உட்கார்ந்திருந்த மகுடபதிையக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டரும் தங்கசாமிக் கவுண்டரும்

பிடித்துக் கரகரொவன்று இழுத்துக் ொகாண்டுவந்து ோசாபாவின் காோலாடு ோசர்த்து கட்டினார்கள். மகுடபதி
அவர்களிடமிருந்து தன்ைன விடுவித்துக் ொகாள்வதற்குச் ொசய்த முயற்சி ஒன்றும் பலிக்கவில்ைல.

ொசநதிர ொபரியணணனைடய மககினரகில விரைல ைவததப போரததபின, மூூச்சு வருவது

ொதரிந்ததும், ொகாஞ்சம் ைதரியம் உண்டாயிற்று. முகத்தில் ொதளிக்கத் தண்ணீர் இருக்கிறதா என்று திரும்பிப்
பார்த்தாள். மகுடபதி ோசாபாவின் காலில் கட்டுப்பட்டிருப்பைதயும் அவன் பக்கத்தில் இரண்டு
கவுண்டர்களும் நிற்பைதயும் கண்டாள். கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் ைகயிலிருந்த டார்ச் ைலட்
கட்டுப்பட்டிருந்த மகுடபதியின் ோமல் பிரகாசித்துக் ொகாண்டிருந்தது. மகுடபதியின் அழகிய முகம் அப்ோபாது
மிகவும் பயங்கரத் ோதாற்றமைடந்திருந்தது. அளவில் அடங்காத ோகாபத்தினாலும் ஆத்திரத்தினாலும் அவன்
முகத்தின் நரம்புகள் எல்லாம் புைடத்திருந்தன. ொநடிய ொபருமூூச்சு வந்து ொகாண்டிருந்தது. கண்கள்
தணைலப் ோபால் சிவந்திருந்தன.

"ோபடிகளா! எனைன ஏன கடடப ோபோடகிறீரகள? ஆண் பிள்ைளகளாயிருந்தால் கட்ைட அவிழ்த்து

விடுங்கள் - இப்படிப்பட்ட அக்கிரமங்கைள ஏன் ொசய்கிறீர்கள்? ஆஹா! இந்தப் பாரத ோதசத்தில் மகாத்மா
காந்திையப் ோபான்ற உத்தமரும் பிறந்தார் - உங்கைளப் ோபான்ற பாதகர்களும் பிறந்திருக்கிறார்கோள!..." எனறோன
மகுடபதி.

"அோட! நிறுத்தடா, உன் அதிகப் பிரசங்கத்ைத!" எனற சீறினோர கோரகோகோடக கவணடர. ோமலும் ஏளனம்
ொசயயம கரலில அவர கறினோர:

"மகாத்மா காந்தியினுைடய அந்தரங்க சிஷ்யனல்லவா நீ? அதனால் தான் ைமனர்ப் ொபண்ைணத்

திருட்டுத்தனமாய் அைழத்துக் ொகாண்டு ஓடப்பார்த்தாயாக்கும்!... ஆஹா! நல்ல காந்தி சிஷ்யன், அப்பா!
தங்கசாமி! எஙோக பிரமைப எட! இன்ைறக்கு இவன் சிோநகிதர்கள் கைடத் ொதருவில் சத்தியாக்கிரகம் ொசய்து
அடிவாங்கினார்கள். இவன் மட்டும் அவர்களுக்குக் குைறந்து ோபாகலாமா? அப்புறம் காந்தி மகாத்மா
இவைனப்பற்றிக் குைறவாக எண்ணிக் ொகாள்ளமாட்டாரா?... ோசசோச! எஙோக அநதப பிரமைப எட!"

தங்கசாமிக் கவுண்டர் அப்ோபாது பிரம்ைப எடுத்துக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் ைகயில் ொகாடுத்தார்.

இதுவைரயில் ோபசாமல் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்த ொசந்திரு, "சிததபபோ! அவர்ோமல் ஒரு குற்றமும் இல்ைல.
அவர் என்ைன அைழத்து வரவில்ைல. சததியமோகச ொசோலகிோறன. என சிோநகிையப போரகக நோனோகததோன
வந்ோதன். பாட்டன், கடுதாசிகூூடக் ொகாண்டு ோபாய்க் ொகாடுத்துவிட்டு வந்தான். அவைர விட்டுவிடுங்கள்.
அவைர விட்டுவிட்டால், இனிோமல் நீங்கள் ொசான்னபடி ோகட்கிோறன். அவைர ஏதாவது ொசய்தீர்கோளா,
கூூச்சல் ோபாட்டு ஊைரக் கூூட்டுோவன்" எனற ொசோலலிக ொகோணட ொசநதிர ஜனனல பககம ோபோனோள.

"தங்கசாமி! அவைள இழுத்துக் ொகாண்டு வந்து ோமைஜக் காோலாட கட்டு!" எனறோர கோரகோகோடக
கவுண்டர்.

ொசநதிர எவவளோவோ திமிறியம பயனபடவிலைல. தங்கசாமிக் கவுண்டர் அவைள இழுத்துக் ொகாண்டு

வந்து ோமைஜக் காோலாடு ோசர்த்துக் கட்டிவிட்டார்.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் ொசான்னார்: "தங்கசாமி! காலத்ைத ஓட்டிக் ொகாண்டிருக்க இப்ோபாது சமயமில்ைல.

இரண்டில் ஒன்று உடோன தீர்ந்துவிட ோவண்டும். இந்தப் ைபயன் இரண்டு விஷயத்துக்குச் சம்மதிக்கிறானா
எனற ோகள. ைமனர்ப் ொபண்ைணக் கடத்தி வந்த குற்றம் ொசய்ததாகவும், மன்னிக்கும்படியும் எழுதிக்
ொகாடுக்க ோவண்டும். இனிோமல் கள்ளுக்கைடப் பக்கம் ோபாவதில்ைல. மதுவிலக்குப் பிரசாரம் ொசய்வதில்ைல
எனற சததியம ொசயயோவணடம. மகாத்மா காந்திோமல் ஆைண ைவத்துச் சத்தியம் ொசய்ய ோவண்டும்.
சமமதிககிறோனோ, ோகள்!"

மகுடபதியின் காதில் இது விழுந்ததும், அவன் ொபாங்கிக்ொகாண்டு கத்தினான்: "ஒரு நாளும் மாட்ோடன்.
உயிர்ோபானாலும் மாட்ோடன். எனைன எனனோவணமோனோலம ொசயயஙகள. அந்தப் ொபண்ைண மட்டும்
ஒன்றும் ொசய்ய ோவண்டாம். ஏதாவது ொசய்தீர்கோளா, நீங்கள் ொசய்து வரும் அக்கிரமக் காரியங்கள் எல்லாம்
எனககத ொதரியம. பத்திரிைககளில் எழுதி, உங்கள் ொபயர் சிரிப்பாய்ச் சிரிக்கும்படி அடித்துவிடுோவன்,
ஜாக்கிரைத!" எனறோன.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் மறுபடியும் பயங்கரமாகச் சிரித்தார்.

"ஓோகாோகா! அப்படியா ோசதி? - இதுதான் கைடசி வார்த்ைதயா, ோகட்டுவிடு தங்கசாமி!" எனறோர.

இடுப்பிலிருந்து ஒரு ொபரிய ோபனாக் கத்திைய எடுத்தார். அதன் மடைலப் பிரித்து டார்ச் ைலட்டுக்கு ோநோர
பிடித்தார். கத்தியின் மடல் பளபளொவன்று மின்னிற்று. அதன் விளிம்பு கூூராயிருக்கிறதா என்று கவுண்டர்
விரலால் தடவிப் பார்த்தார்.

ொசநதிரவகக அடவயிறைற எனனோமோ ொசயதத. அவள் என்னொவல்லாோமா ோபச ோவண்டுொமன்று

நிைனத்தாள். கூூச்சல் ோபாட விரும்பினாள். ஆனால் நாக்கு ோமலண்ணத்தில் ஒட்டிக் ொகாண்டது.
வாயிலிருந்து ோபச்சு வரவில்ைல; சததம ோபோடககட மடயவிலைல.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் ஒருைகயில் டார்ச் ைலட்டுடனும், ஒரு ைகயில் பிரித்த கத்தியுடனும் மகுடபதிைய
ொநருங்கினார். "அோட! எனனடோ ொசோலகிறோய?" எனற கரஜிததக ொகோணட கததிைய ஓஙகினோர.

மகுடபதிக்கு அச்சமயம், "இொதல்லாம் நிஜமல்ல - கனவு கண்டு ொகாண்டிருக்கிோறாம்" எனற பிரைம

உண்டாயிற்று. அவன் அண்ணாந்து, ஓங்கிய கத்திைய இைம ொகாட்டாமல் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தான்.

ஓங்கிய கத்தி கீோழ வரத் ொதாடங்கியது. அந்த வினாடியில் தடதடொவன்று காலடிச் சத்தம் ோகட்டது.
ொபரியண்ணன் குறுக்ோக ஓடிவந்து விழுந்தான். (சறற மனனோல மரசைச ொதளிநத அவன இநதக
ோகாரமான காட்சிையப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தான்.) கவுண்டரின் கத்தி, ொபரியண்ணன் வலது மார்பண்ைட
ஆழமாய்ப் பதிந்தது. அவன் "ஆ" எனற அலறிக ொகோணட கீோழ விழநதோன. அவனுைடய வாய் ஏோதா
முணுமுணுத்தது. கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் கீோழ குனிந்து அைதக் கவனித்தார். "இரகசியம் ... இரகசியம் ...
இத்தைன நாளாய் ... மன்னிக்க ோவணும்..." எனற வோரதைதகள அவரைடய கோதில விழநதன. உடோன
ொபரியண்ணனுைடய தைல சாய்ந்தது; ோபச்சு நின்றது.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் டார்ச் ைலட்ைட நாலு புறமும் சுழற்றினார். ொசநதிர

மூூர்ச்ைசயைடந்திருப்பைதயும், அவளுைடய தைல ொதாங்குவைதயும் கண்டார். பிரமித்து நின்ற தங்கசாமிக்
கவுண்டைரப் பார்த்து, "ஏனப்பா, இப்படி நிற்கிறாய்? அவளுைடய கட்ைட அவிழ்த்துத் தூூக்கி ொகாண்டு
ோபாய்க் காரில் ோபாடு, அவள் மூூர்ச்ைசயானோத நல்லதாய்ப் ோபாயிற்று. இல்லாவிட்டால் ொராம்ப ரகைள
ொசயதிரபபோள" எனறோர.

தங்கசாமிக் கவுண்டர் மறு வார்த்ைத ொசால்லாமல், ொசநதிரைவத தககிகொகோணட ோபோனோர.

 அவர்கள் ோபானதும், கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் மறுபடியும் டார்ச் ைலட்ைடக் கட்டுண்ட மகுடபதியின்
ோமலும், குத்துப்பட்டுத் தைரயில் கிடந்த ொபரியண்ணன் உடல் மீதும் ொசலுத்தினார். பயங்கரமாக ஒரு
சிரிபபச சிரிததோர.

"அோட! 'ொஜயிலுக்குப் ோபாகவும் தூூக்குோமைட ஏறவும் தயார்' எனற ஆயிரம கடடஙகளில ோபசி
வந்தாயல்லவா? இப்ோபாது ொஜயிலுக்குப் ோபாகலாம்; அங்கிருந்து தூூக்கு ோமைடக்கும் ோபாகலாம்" எனற
அவர் ொசான்னது கனவில் ோகட்பது ோபால் மகுடபதியின் காதில் விழுந்தது.

அடுத்த நிமிஷம் கார்ோகாடக் கவுண்டர் டார்ச் ைலட்டுடன் மச்சுப்படி இறங்கச் ொசன்றார்.

ஹாலில் அந்தகாரம் சூூழ்ந்தது.

ஒன்பதாம் அத்தியாயம் - ஏமாற்றம்

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் டார்ச்சு ைலட்டுடன் ோபான பிறகு, சறற ோநரம வைரயில மகடபதி சிநதனோ
சகதிையோய இழநதிரநதோன. சிறித சிறிதோக, அவனுைடய மனம் ோயாசிக்கும் சக்திையப் ொபற்றது. இன்று
காைலயில் அவன் கிராமத்திலிருந்து கிளம்பிய ோபாது, அன்று இரவுக்குள் தனக்கு இத்தைகய சம்பவங்கள்
ோநருொமன்று யாராவது ொசால்லியிருந்தால், இடிஇடிொயன்று சிரித்திருப்பான். அவ்விதம் ொசான்னவைனப்
ைபத்தியக்கார ஆஸ்பத்திரிக்குப் ோபாகும்படி கூூறியிருப்பான்.

அவனுைடய மோனா நிைலைமயில் இப்ோபாது பயங்கரம் அதிகமாயிருந்ததா, அதிசயம் அதிகமாயிருந்ததா, அல்லது

கவைலதான் அதிகமா என்று ொசால்வதற்கியலாமலிருந்தது. ொசநதிரைவபபறறி எணணியோபோத உளளததில
கவைல மீறியது. ஐோயா ! பாவிகள் அவைள எங்ோக ொகாண்டு ோபானார்கோளா? எனன ொசயயப ோபோகிறோரகோளோ?
பலவந்தமாகக் கல்யாணம் நடந்து விடுோமா? அந்தத் தீரப் ொபண் அதற்குச் சம்மதிப்பாளா? சமமதியோமல அவள
பிடிவாதம் பிடித்தால் என்ொனன்ன விபரீதங்கள் ோநரிடுோமா? சமயததில ோபோயக கலயோணதைதத தடதத
அவைள மீட்டுக் ொகாண்டு வரும் சக்திையக் கடவுள் தனக்கு அளிப்பாரா?

தான் இன்னும் உயிோராடிருப்போத கடவுளுைடய ொசயல்தான்! தன் ோமல் பாய ோவண்டிய கத்தியல்லவா
ொபரியண்ணன் ோமல் பாய்ந்தது? - ஆஹா! சததியோககிரகம, அஹிம்ைச என்ொறல்லாம் ோபசுகிோறாோம?
உண்ைமயான அஹிம்சா தர்மி - சததியோககிரகி - ொபரியண்ணன் அல்லவா? தன்னுைடய உயிைர
இன்ொனாருவனுக்காகக் ொகாடுக்கத் துணிந்தாோன!

ஆனால், ொபரியண்ணன் நிஜமாகோவ இறந்து ோபாய் விட்டானா? தன் பக்கத்திோல இருக்கும்

ொபரியண்ணனுைடய உடல் உயிரற்ற சவமா? ஒரு கத்திக் குத்தில் பிராணன் ோபாயிருக்குோமா? உடோன
ைவத்தியைரக் கூூட்டி வந்து சிகிச்ைச ொசய்தால், ஒருோவைள அவன் பிைழத்தாலும் பிைழக்கலாம் அல்லவா? -
அடடா! பாவிகள் தன்ைன இப்படிக் கட்டிப் ோபாட்டுவிட்டுப் ோபாய் விட்டார்கோள...!

மகுடபதி, கட்ைட அவிழ்த்துக் ொகாள்ளும் ொபாருட்டு இப்படியும் அப்படியுமாகத் திமிறினான். ோசோபோவம

அவன் கூூட வந்தோத தவிரக் கட்டு அவிழவில்ைல. அப்புறம், ைககளினால் முடிச்சு எங்ோக இருக்கிறொதன்று
ோதடத் ொதாடங்கினான். அப்ோபாது அவனுைடய மனதில், "ஆஹா! கிழவனுைடய உயிர் மட்டும் ோபாயிருக்கட்டும்.
எபபடயோவத பழிககப பழி வோஙகிோயயோக ோவணடம. அஹிம்ைசயாவது மண்ணாங் கட்டியாவது!
இப்ோபர்ப்பட்ட பாதகர்கைள இப்பூூவுலகில் இல்லாதபடி ொசய்வோத ொபரிய புண்ணியம்" எனற எணணினோன.
கயிற்றின் முடிச்சு எங்ோக இருக்கிறொதன்று அவன் ோதடிய ோபாது ொபரியண்ணனுைடய உடல் ோமல் ைகபட்டது.
அவனுைடய உடம்பு ஒரு குலுக்குக் குலுக்கிப் ோபாட்டது அது பிோரதமா, உயிருள்ள உடலா? - இைதத் ொதரிந்து
ொகாள்ளும் ஆவலினால் நடுங்கிக் ொகாண்ோட மறுபடியும் உடம்பு தட்டுப்பட்டது. பிோரதமானால்
ஜில்லிட்டிருக்கு ொமன்று அவன் ோகள்விப்பட்டிருக்கிறான். இந்த உடம்பு ஜில்ொலன்று இல்ைல; சிறித சட
இருப்பதுோபால் ோதான்றியது. கவனமாகக் காது ொகாடுத்துக் ோகட்டான். மிகமிக இோலசாக மூூச்சுவிடும்
சபதம ோகடபத ோபோலிரநதத.

உடோன, மகுடபதியின் பரபரப்பு பன்மடங்கு அதிகமாயிற்று. எபபடயோவத ஓடபோபோய டோகடைர, அைழத்து

வந்து ொபரியண்ணைனக் காப்பாற்ற ோவண்டும். இல்லாவிட்டால்... கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் ோபாகும்ோபாது
ொசோனன வோரதைதகள இபோபோத நிைனவகக வநதன. "ொஜயிலுக்கும் ோபாகலாம்! அங்கிருந்து தூூக்கு
ோமைடக்கும் ோபாகலாம்!" இந்த வார்த்ைதகளின் அர்த்தம் பளிச்ொசன்று இப்ோபாது அவனுக்குப் புலனாயிற்று.
கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் ோபாலீஸாைர அைழத்து வருவார். தன்ைனக் ைகது ொசய்வார்கள். ொபரியண்ணைனக்
ொகாைல ொசய்ததாகத் தன் ோபரில் ோகஸ் நடக்கும்! கவுண்டர்கோள சாட்சி ொசால்வார்கள்! குற்றம்
ருசுவாகிவிடும்! தன்ைனத் தூூக்கு ோமைடயில் ஏற்றுவார்கள்! - தன்னுைடய ோபச்ைச யாரும் நம்ப
மாட்டார்கள். அவர்கள் ோபச்சுத்தான் எடுபடும்!... ொபரியண்ணனுைடய உயிைரக் காப்பாற்றினாொலாழிய, தான்
தூூக்குோமைட ஏற ோவண்டியதுதான்! அப்ோபாது ொசந்திருவின் கதி என்ன ஆகும்?...

மகுடபதி, ொவறி பிடித்தவைனப்ோபால் அப்படியும் இப்படியுமாகத் திமிறினான். 'பட்' எனற சபதம ோகடடத.
சறற நிதோனிததப போரததோபோத அநதப பைழய ோசோபோவின கோல இவன இழதத இழபபில மறிநத விடடத
எனற ொதரிநதத. உடோன துள்ளிக் குதித்து எழுந்தான். கயிற்ைறக் கீோழ தளர்த்திக் ொகாண்டு வந்து,
கைடசியில் கட்டிலிருந்து விடுபட்டான்.

கிழவைன மறுபடியும் ொதாட்டுப் பார்த்தான்; சட இரநதத. தட்டுத் தடுமாறிக் ொகாண்டு மச்சுப் படிைய
அைடந்து கீோழ இறங்கினான். கீோழ நைடயில், புைகயைடந்த அரிக்கன் லாந்தர் முன் ோபாலோவ எரிந்து
ொகாண்டிருந்தது. வாசல் கதைவ இழுத்துப் பார்த்தான். திறக்கவில்ைல. வாசற்புறம் கதைவப் பூூட்டிக்
ொகாண்டுதான் அவர்கள் ோபாயிருக்க ோவண்டும். ஆைகயால், அந்தக் கதைவத் திறக்க முயல்வதில்
உபோயாகமில்ைல. ைகயில் லாந்தைர எடுத்துக் ொகாண்டு ொகால்ைலப் புறத்ைத ோநாக்கி விைரந்து நடந்தான்.
நாலு கதவுகைளத் திறந்து தாழ்ப்பாைளயும் திறந்து ொகாண்டு ொவளிோய வந்தான். அது சிறு சந்து என்று
ொதரிந்தது. லாந்தைர உட்புறம் ைவத்துவிட்டுக் கதைவச் சாத்தி ொவளிப்புறம் நாதாங்கி ோபாட்டுக் ொகாண்டு,
தனக்குத் ொதரிந்தவரான டாக்டர் புஜங்கராவின் வீட்ைட ோநாக்கி ஓட்டமும் நைடயுமாய்ச் ொசன்றான்.

சமோர ஒர ைமல தரம நடநத, அவன் டாக்டர் புஜங்கராவின் வீட்ைட அைடந்தோபாது நள்ளிரவு
இருக்கும். படபடொவன்று கதைவத் தட்டினான். புஜங்கராவ் ோதசியப் பற்றுள்ள டாக்டர்; காங்கிரஸ் அபிமானி.
அன்று சாயங்காலம் ோபாலீஸ் தடியடியினால் காயமைடந்த ொதாண்டர்களுக்ொகல்லாம் சிகிச்ைச ொசய்துவிட்டு,
அைரமணி ோநரத்துக்கு முன்பு தான் அவர் வீட்டுக்கு வந்து படுத்தார். அதற்குள் யாோரா வந்து கதைவ
இடிக்கோவ, ொதாண்டர் யாருக்காவதுதான் அபாயநிைல ஏற்பட்டிருக்கிறோதா என்று எண்ணிக் ொகாண்டு, அவர்
வந்து கதைவத் திறந்தார்.

மகுடபதிையப் பார்த்ததும், "ஓோகா! யார் மகுடபதியா? நீ எப்ோபாது வந்ோத? சோயஙகோலொமலலோம உனைனக

காணவில்ைலோய!" எனறோர.

மகுடபதி பதறிய குரலில் "டாக்டர்! டாக்டர்! உடோன வரோவணும். ஒரு உயிைரக் காப்பாற்றோவணும். அோதாடு
எனைனயம தககோமைடகக ோபோகோமல கோபபோறற ோவணம" எனறோன. அவனுைடய பதட்டத்ைதயும்,
முகத்தில் ோதான்றிய பீதிையயும் பார்த்து, குழறிய வார்த்ைதகைளயும் ோகட்ட டாக்டருக்கு அவனுைடய
மண்ைடயில் ோபாலீஸ் அடி பட்டதினால் மூூைள குழம்பி விட்டோதா என்ற சந்ோதகம் உண்டாயிற்று.

"மகுடபதி! இப்படி உள்ோள வா! எனன விஷயம? யாருக்கு என்ன உடம்பு? நிதானமாய்ச் ொசால்லு."

"நிதானமாய்ச் ொசால்வதற்கு இது சமயமில்ைல, ஸோர ! நீங்கள் கிளம்புங்கள். ோபாகும்ோபாோத ொசால்கிோறன்"

எனறோன மகடபதி.

"எனன ோகஸ எனற ொதரியோமல எபபடயபபோ கிளமபகிறத? ொதரிந்தால்தாோன அதற்குத் தகுந்த

ஆயுதங்களுடன் கிளம்பலாம்?"

"கத்திக் குத்து, டாக்டர், ொபரியண்ணன் ொதரியுோமா, இல்ைலோயா ொபரியண்ணன்? அவன் மார்பிோல கத்திக்
குத்து, இன்னும் உயிர் இருக்கிறது? டாக்டர்! சீககிரம கிளமபஙகள."

கத்திக்குத்து என்றதும் டாக்டருைடய தயக்கம் இன்னும் அதிகமாகிவிட்டது. விவரமாய்ச் ொசான்னால் தான்

கிளம்ப முடியும் என்றார். அதன் ோமல் மகுடபதி அவசர அவசரமாக அன்று சாயங்காலம் முதல் தனக்கு
ோநர்ந்தைவகைள ஒரு மாதிரி ொசால்லி முடித்தான்.

எலலோவறைறயம ோகடட, விஷயத்ைத ஒருவாறு ொதரிந்துொகாண்ட புஜங்கராவ், "அப்பா! மகுடபதி! இது

டாக்டர் ோகஸ் மட்டுமல்ல; இது ோபாலீஸ் ோகஸ். ஏற்கனோவ நம் ோபரில் ோபாலீஸாருக்குக் 'காட்டம்'
இருக்கிறது. இந்தமாதிரி விஷயத்தில் அவர்கள் இல்லாமல் தைலயிட்ோடா மானால், ஆபத்தாய் முடியலாம்.
முதலில் ோபாலீஸ் ஸ்ோடஷனுக்குப் ோபாோவாம். அங்கிருந்து ோபாலீஸ் அதிகாரிகைளயும் அைழத்துக்
ொகாண்டு நீ ொசால்லும் வீட்டிற்குப் ோபாோவாம்" எனறோர. ோவறு வழியில்லாமல் மகுடபதி ஒத்துக்
ொகாண்டான்.

டாக்டர் புஜங்கராவ், ோமாட்டார் டிைரவர் ோபாய் விட்டபடியால், காைரத் தாோம எடுத்து மகுடபதிையயும்
ஏற்றிக் ொகாண்டு ோபாலீஸ் ஸ்ோடஷனுக்குச் ொசன்றார். மகுடபதி மட்டும் ோபாய் ோமற்படி கைதையச்
ொசோலலியிரநதோனோனோல, எனன நடநதிரககோமோ, எபபடயோகி யிரககோமோ, ொதரியாது. டாக்டரும் கூூடப்
ோபாயிருந்த படியால், ஒரு ோபாலீஸ் ஸப்-இன்ஸ்ொபக்டரும் இரண்டு ோபாலீஸ் கான்ஸ்ோடபிள்களும் டாக்டரின்
வண்டியிோலோய கிளம்பினார்கள்.

அனுமந்தராயன் சந்தில், குறிப்பிட்ட வீட்டு வாசலில் ோபாய் வண்டி நின்றது. எலலோரம அவசரமோய
இறங்கினார்கள். வாசற் கதவு பூூட்டியிருந்தது.

"இந்த வீட்டு மச்சிோலதான் கிழவன் குத்துண்டு கிடக்கிறான். சீககிரம, சீககிரம!" எனறோன மகடபதி.

"கதவு பூூட்டியிருக்கிறோத!" எனறோர இனஸொபகடர.

"பூூட்ைட உைடத்தால் ோபாகிறது!"

"பூூட்ைட உைடப்பதற்கு ரூூல் இல்லோய தம்பி!"

"அப்படியானால் வாருங்கள்; ொகால்ைலப் புறமாகப் ோபாகலாம்."

கார் மறுபடியும் கிளம்பிற்று. ொகால்ைலப்புறச் சந்து ொராம்பக் குறுகலா யிருந்தபடியால், வண்டிையச்

சறறத தரததிோலோய நிறததிவிடட இறஙகி நடநதோரகள. மகுடபதி எல்லாருக்கும் முன்னால் விைரவாக
ஓடினான். மற்றவர்கள் வருவதற்குள் ொவளி நாதாங்கிையக் கழற்றிக் கதைவத் திறந்து உள்ோள ோபாய், அவன்
ைவத்த இடத்திோலோய இருந்த அரிக்கன் லாந்தைரத் தூூண்டிவிட்டு எடுத்துக் ொகாண்டான். எலலோரம
வீட்டினுள் பிரோவசித்து வாசல் கைடக்கு வந்து மச்சு ோமலும் ஏறினார்கள்.

மகுடபதி, ொபரியண்ணனுக்கு உயிர் இருக்கிறோதா இல்ைலோயா என்ற அசாத்திய கவைலயுடன், மச்சு

ஏறியதும், லாந்தைரத் தூூக்கிப் பிடித்தான்.
 அவனுைடய இருதயம் ஒரு நிமிஷம் நின்ோற ோபாயிற்று. ஏொனனில், ோசோபோவககப பககததில அவன
எதிரபோரதத இடததில ொபரியணணனைடய உடைலக கோணவிலைல!

ஹாலில் சுற்று முற்றும் பார்த்தான். எஙகம கோணவிலைல. ஓடிப்ோபாய்த் தான் ஒளிந்திருந்த அைறக்குள்
பார்த்தான். அங்கும் இல்ைல.

ோசோபோவககப பககததில ொசனற தைரயில இரததக கைற இரககிறதோ எனற கனிநத ோதடனோன.
அதுவும் இல்ைல. சடொடனற ொபரியணணன சமககோளததில விழநத கிடநதோன எனபத நிைனவ வநதத.
சமககோளதைதோய கோோணோம. அவர்கள் டிபன் சாப்பிட்ட ொபாட்டணக் காகிதம், ஜலம் இருந்த கூூஜா
ஒன்றும் இல்ைல. ஒரு நிமிஷம் அந்த வீடுதானா என்போத மகுடபதிக்குச் சந்ோதகமாகி விட்டது. ோமைஜ
நாற்காலிகளும், கால் ஒடிந்த ோசாபாவும், அந்த வீடுதான் என்ற உறுதிைய அவனுக்கு உண்டாக்கின.

இன்ொனாரு அைடயாளமும் இருந்தது. அரிக்கன் லாந்தர் கவிழ்ந்தோபாது மண்ொணண்ொணய்

ொகாட்டிற்றல்லவா? அந்தக் கைறயும், நாற்றமும் இருந்தன.

ஆனால், ொபரியண்ணன் என்னவானான்? அல்லது அவனுைடய உடல் என்னவாயிற்று? மாயமாய் அல்லவா

மைறந்து ோபாயிருக்கிறது?

"எனன தமபி! 'ோஜாக்' பண்ணினாயா?" எனற ஸப-இன்ஸ்ொபக்டர் ஏளனமும் ோகாபமும் கலந்த குரலில்
ோகட்டார்.

பத்தாம் அத்தியாயம் - "உள்ோள தள்ளு!"

ஸப -இன்ஸ்ொபக்டர் சங்கட ஹரிராவ் நாயுடுவின் முகத்தில், அவர் ோபாலீஸ் ஸ்ோடஷனிலிருந்து கிளம்பிய

ோபாதிருந்ோத, ஒருவிதக் ோகலிப் புன்னைக குடிொகாண்டிருந்தது. அதன் காரணத்ைத நாம் அறிய ோவண்டுமானால்,
மகுடபதி டாக்டர் புஜங்கராவ் வீட்ைட ோநாக்கிப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்த சமயத்தில் ோமற்படி ஸப்-
இன்ஸ்ொபட்கரின் வீட்டுக்கு நாம் ோபாக ோவண்டும்.

அன்று மாைல நடந்த ோபாலீஸ் தடியடி ைவபவத்தில் சங்கட ஹரிராவ் நாயுடுவும் கலந்து ொகாண்டு
தம்முைடய பங்ைக நிைறோவற்றி ைவத்துவிட்டு, இரவு பத்து மணிக்குத் தான் வீட்டுக்கு வந்தார். அவர்
வந்த அைர மணி ோநரத்துக்ொகல்லாம் வாசலில் கார் சத்தம் ோகட்டது. உள்ோள வந்தவர் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர்
தான். இரண்டு ோபருக்கும் ொராம்பவும் சிோநகிதம்.

"எனன, பிரதர்! எனன விோசஷம இநத ோநரததில?" எனற நோயடகோர ோகடடோர. உடோன, எைதோயோ
நிைனத்துக் ொகாண்டு, "ஓோகா?" மறந்ோத ோபாய்விட்ோடோன? - இந்தக் கலாட்டாவில் உங்கள் காரியம் ஒன்று
பார்த்துக் ொகாள்வதாகச் ொசால்லியிருந்தீர்கோள? காரியம் ஆச்சா?" எனற ோகடடோர.

"ஆச்சு - ஆகவில்ைல!" எனறோர கோரகோகோடோக கவணடர.

"அப்படிொயன்றால் என்ன?"

"பாதி ஆகிவிட்டது. நீ ொகாஞ்சம் மனது ைவத்தால் பாக்கிப் பாதியும் ஆகிவிடும்."

"எனன பிரதர, புதிர் ோபாடுகிறீர்கள்?" எனற நோயட ோகடடோர.

பிறகு, கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் சாங்ோகாபாங்கமாக எல்லாவற்ைறயும் ொசால்லிவிட்டு, "ைபயைனக் கட்டிப்

ோபாட்டுவிட்டு வந்திருக்கிோறன். அவைனத் தூூக்குோமைடக்கு அனுப்புவது உன் ொபாறுப்பு" எனறோர.

சஙகட ஹரிரோவ நோயட சிறித ோநரம ஆழநத ோயோசிததோர. "கவுண்டரண்ோண! விஷயம் நீங்கள்
ொசோலலவத ோபோல அவவளவ சலபமிலைல. ொகாஞ்சம் சிக்கல் இருக்கிறது. ைபயன் நடந்த விஷயத்ைத
'ஸ ோடட ொமணட ' ொகாடுத்தால், சோடசிககப ொபணைணக கபபிட ோவணடயதோகம. ொபண் எங்ோக என்று
ோதடும் ோபாது வம்பு வந்து ோசரும். ோமலும் அவள் யாருக்ோகா கடிதம் ொகாடுத்து அனுப்பியதாகச்
ொசோலலகிறீரகள. அதனால் ஏதாவது ொதால்ைல வந்தாலும் வரும்" எனறோர.

"எனனபபோ, திடீொரன்று உனக்குத் ொதாைட நடுக்கம் வந்துவிட்டது? இைதவிட எத்தைனோயா கஷ்டமான

ோகைஸொயல்லாம் சமாளித்திருக்கிறாோய."

"உங்களுக்குத் ொதரியாது, பிரதர்! இப்ோபாது டிபார்ட்ொமண்ட் முன்ைனப்ோபால இல்ைல. துைர ொராம்பப்

ொபால்லாதவனா யிருக்கான். ஏோதா இந்தக் காங்கிரஸ்காரர்கள் கலாட்டாவினாோல, நமக்ொகல்லாம்
டிபார்ட்ொமண்டிோல ொகாஞ்சம் மதிப்பு இருந்து வருகிறது. இல்லாமல் ோபானால்..."

"உன் அழுைகைய ஆரம்பித்து விட்டாயாக்கும், இப்ோபாது என்னதான் ொசய்யலாம் என்கிறாய்? - ோநரம்

ஆகிறது."

"வாஸ்தவம். இங்ோக, உட்கார்ந்து ோபசிக் ொகாண்டிருந்தால் ஒன்றும் பிடிபடாது. 'ஸ போடட 'க்குப் ோபாய்ப்
பார்ப்ோபாம். தைடயங்கள் எல்லாம் எப்படியிருக்கிறொதன்று பார்த்துக் ொகாண்டு தீர்மானிக்கலாம். அந்த
ொலட்டர் ொடலிவரி ஆச்சா, இல்ைலயா என்று மட்டும் நிச்சயமாய்த் ொதரிந்து ோபாய்விட்டால் ோதவைல" எனற
ொசோலலிக ொகோணோட சஙகடஹரிரோவ நோயட எழநதிரநதோர.
 இருவரும் காரில் ஏறி, 'ஸ போடட 'க்குப் ோபாய்ச் ோசர்ந்தார்கள். அங்ோக, இவர்களுக்குப் ொபரிய அதிசயம்
காத்துக் ொகாண்டிருந்தது. கட்டிப் ோபாட்டிருந்த மகுடபதிையக் காோணாம். அோதாடு, கிழவனிடமிருந்து முனகல்
சபதம வநதத.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர், டார்ச் ைலட்ைடப் ொபரியண்ணனுைடய முகத்துக்கு ோநராகக் காட்டினார்.

அவனுைடய கண்கள் சிறிது திறந்தன. கவுண்டரின் முகத்ைதப் பார்த்து அக்கண்கள் திறுதிறுொவன்று
விழித்தன. ொகாஞ்சம் ஞாபகத்தின் அறிகுறி ோதான்றியது. கிழவனுைடய வாய் ோபசுவதற்கு முயன்றது. மிக
ொமலிந்த குரலில் "இரகசியம்... ொசோலலோமற ோபோனோல... மன்னிக்க ோவணும்..." எனற வோரதைதகள கழறிக
ொகாண்டு வந்தன. கிழவன் மறுபடியும் ஞாபகத்ைத இழந்துவிட்டான்.

"கிழவனுக்கு உயிர் ொராம்பக் ொகட்டி; கத்தி அதிக ஆழம் ோபாகவில்ைல. உடோன சிகிச்ைச ொசய்தால்
பிைழத்துக் ொகாள்வான்" எனறோர ஸப-இன்ஸ்ொபக்டர்.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் நாயுடுவின் முகத்ைதப் பார்த்தபடி திைகத்து நின்றார்.

"அண்ோண! ொவறுோம திைகத்துக் ொகாண்டிருப்பதில் பிரோயாசனம் இல்ைல. ைபயன் அோனகமாய்

ஸ ோடஷன க க த தோன ோபோயிரப போன . நான் அவைனப் பார்த்துக் ொகாள்கிோறன். உடோன கிழவைன
அப்புறப்படுத்திவிட ோவண்டும்..."

கவுண்டரின் முகத்தில் ோதான்றிய ோகள்விக் குறிையப் பார்த்துவிட்டு, "ஆமாம்; ோயாசிப்பதில் பிரோயாசனம்

இல்ைல. கிழவைனப் பிைழக்க ைவத்து விடுவதுதான் நல்லது. எத எபபடயிரககோமோ, எனனோமோ? ைபயைன
ோவறு விதத்தில் சரிப்படுத்திக் ொகாள்ளலாம்" எனறோர நோயட.

கவுண்டர், "நீ எப்படி ஸ்ோடஷனுக்குப் ோபாவாய்? ொகாண்டுவிட்டுத் திரும்பட்டுமா" எனற ோகடடோர.

"ோவண்டாம்; ஸ ோடஷன இஙகிரநத கிடடததில தோன இரககிறத . நான் ோபாய்விடுகிோறன். உங்கள்

வண்டியில் நான் வந்ததாகோவ ொதரியோவண்டாம். ைபயன் அங்ோக காத்துக் ொகாண்டிருந்தால் வம்பு. நீங்களும்
அவசரமாய்க் காரியத்ைதப் பார்க்க ோவண்டும். இங்ோக இருக்கிற சமுக்காளம், லாந்தர், ொபட்டி, சோமோன ஒனறம
இருக்கக்கூூடாது. ோபாய்விட ோவண்டும்."

"அொதல்லாம் நான் பார்த்துக் ொகாள்கிோறன். இங்ோக ஒரு பிசகும் இருக்காது. நீ மட்டும் உன் காரியத்ைதச்
சரியோயப போரககோவணடம.

இந்தப் ோபச்சு நடந்து பதிைனந்து நிமிஷத்துக்குப் பிறகு ஸப்-இன்ஸ்ொபக்டர் சங்கடஹரிராவ் நாயுடு

ோபாலீஸ் ஸ்ோடஷைன அைடந்தார்; அங்ோக இருந்த ஸ்ோடஷன் ஆபீசர், கான்ஸ்ோடபிள்கள் முதலியவர்களிடம்,
இன்று கலாட்டா நடந்திருக்கிறபடியால், ஏதாவது ஒரு ோவைள 'அர்ொஜண்ட் கால்' வரலாம் என்று
ஸ ோடஷன க க வநததோகச ொசோனனோர . பிறகு, அவர்களுடன் அன்ைறய சம்பவங்கைளப் பற்றிப் ோபசிக்
ொகாண்டு, மகுடபதிைய எதிர்பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தார். அவன் தனியாய் வந்தால் என்ன ொசய்வது,
யாருடனாவது வந்தால் என்ன ொசய்வது என்பைதப் பற்றி அவர் மனம் ோயாசைன ொசய்து ொகாண்டிருந்தது.

நாயுடு ோபாலீஸ் ஸ்ோடஷனுக்கு வந்து ஒரு மணி ோநரத்துக்கு ோமலாகியிருக்கும். ைபயன் பயந்து
எஙோகோயோ ோபோய ஒளிநத ொகோணட விடடோன. இனிோமல் வரமாட்டான் என்று அவர் எண்ணத் ொதாடங்கிய
சமயததில, டாக்டர் புஜங்கராவும் மகுடபதியும் வந்து ோசர்ந்தார்கள். ஆகோவ, ஸப -இன்ஸ்ொபக்டர், தாம்
ஆோலாசித்து ைவத்திருந்த இரண்டாவது முைறையக் ைகயாண்டு, அவர்களுடன் அனுமந்தராயன் ொதருவுக்குச்
ொசனறோர. மகுடபதி அைடந்த ஏமாற்றத்ைதத்தான் ொசன்ற அத்தியாயத்தில் நாம் பார்த்ோதாம்.

"எனன தமபி! 'ோஜாக்' பண்ணுகிறாயா?" எனற ஸப-இன்ஸ்ொபக்டர் ஏளனமாய்க் ோகட்டதும், மகுடபதி

அவமானத்தினால் மனம் குன்றினான்.

டாக்டர் புஜங்கராவ் ஸப்-இன்ஸ்ொபக்டைரப் பார்த்து "நாயுடுகாரு! என ோபரில பிசக. இந்தப் ைபயன்

ொசோனனைதக ோகடட உஙகளககத ொதோநதரவ ொகோடததவிடோடன. மன்னிக்கோவண்டும்" எனறோர.

"பரவாயில்ைல, டாக்டர்! உங்கள் ோபரில் மிஸ்ோடக் இல்ைல. இந்தப் ைபயன் ஏோதா 'ட்ரிக்' பண்ணுகிறான்
எனற அபோபோோத எனகக 'டவுட்' இருந்தது. நீங்கள் கூூட வந்ததனால் தான் கிளம்பி வந்ோதன். கதர்
கட்டியிருப்பைதப் பார்த்து நீங்கள் 'டிஸீவ்' ஆகிவிட்டீர்கள்" எனறோர.

மகுடபதி டாக்டைர ோநாக்கி, "இல்ைல டாக்டர்! நான் உங்கைள ஏமாற்றவில்ைல. சததியமோயச ொசோலகிோறன.
கடவுள்ோமல் ஆைணயாய்ச் ொசால்கிோறன். நான் உங்களிடம் ொசான்னொதல்லாம் உண்ைம. இந்த அைறயில்,
நீங்கள் இப்ோபாது நின்று ொகாண்டிருக்கும் இோத இடத்தில் இரண்டு மணி ோநரத்துக்கு முன்னால்
ொபரியண்ணன் கிடந்தான். அவன் மார்பில் கத்தி பாய்ந்திருந்தது. அவன் குத்தப்பட்டு வீழ்ந்தைத இந்தக்
கண்களாோல பார்த்ோதன்..." எனற ஆததிரததடன கறிவநத ோபோத நோயடகோர கறிககிடடோர.

"சரிதோன, நாயனா, சரிதோன! எலலோரம கோதோோல போரபபோரகள. நீ மட்டுந்தான் கண்ணாோல பார்த்ோத! ஒரு
ோவைள 'ட்ரீம்'ோல பார்த்தாோயா, எனனோமோ? இல்லாவிட்டால், டிலிரியம் ட்ரீமன்ோஸா? எபபடயிரநதோலம
ஸ ோடஷன க க வநத ஸ ோடட ொமணட எழதி ைவதத விடட ப ோபோ!" எனற ொசோலலிவிடட பஜஙகரோைவப
பார்த்து, "வாருங்கள் டாக்டர், ோபாகலாம். மணி ஒன்று அடிக்கப் ோபாகிறது. நல்ல 'ொவாயிட் கூூஸ் ோகஸ்'
இன்று ராத்திரி" எனறோர. சஙகடஹரிரோவ நோயடவகக உறசோகம வநதோல, ஒோர மணிப்பிரவாள நைடயில்
இங்கிலீஷும் தமிழும் கலந்து ோபசுவார் என்பது பிரசித்தமான விஷயம்.
 டாக்டர் முன்னால் ோபாகவும், மற்றவர்கள் எல்லாம் அவைரத் ொதாடர்ந்து ோபாய்க் காரில்
ஏறிக்ொகாண்டார்கள். ோமாட்டார் ோபாலீஸ் ஸ்ோடஷைன அைடந்ததும் டாக்டைரத் தவிர பாக்கி எல்லாரும்
இறங்கினார்கள்.

"குட் ைநட், டாக்டர்!" எனறோர நோயட.

"குட் ைநட் நாயுடுகாரு!" எனற ொசோலலிவிடட டோகடர வணடைய விடடோர.

"டாக்டர்! நான் ொசான்னது அவ்வளவும் சத்தியம். ஏோதா ொபரிய மர்மம் நடந்திருக்கிறது. அப்புறம் வந்து
சோவகோசமோயச ொசோலகிோறன..." எனற மகடபதி இைரநத கததிக ொகோணோட இரகைகயில வணட
ோபாய்விட்டது.

ஸப -இன்ஸ்ொபக்டர் ஸ்ோடஷனுக்குள் நுைழந்ததும், "அோட! முந்நூூற்றறுபத்ைதந்து! ைபயைன உள்ோள

தள்ளு! ைகயிோல காப்ைப மாட்டு!" எனறோர.

இந்த மாதிரி ஏதாவது நடக்கும் என்று எதிர்பார்த்த மகுடபதி, "எனனததிறகோக, ஸோர ! என ோபரில எனன
ோகஸ்?" எனற ோகடடோன.

"எனன ோகஸோ? எததைனோயோ இரககிறத! ோபாலீஸாரிடம் ொபாய் ஸ்ோடட்ொமண்ட் ொகாடுத்த ோகஸ்;

பூூட்டியிருந்த வீட்டுக்குள் பின்புறமாக நுைழந்த ோகஸ்; கள்ளுக்கைடக்குத் தீ ைவத்த ோகஸ்; சடடதைத
மீறி மறியல் ொசய்வதற்கு வந்த ோகஸ்; இவ்வளவுந்தான்" எனறோர ஸப-இன்ஸ்ொபக்டர்.

அடுத்த நிமிஷம் இரண்டு ோபாலீஸ் ோசவகர்கள் மகுடபதியின் ைகயில் விலங்ைக மாட்டி, அவைன லாக்
அப்பிற்குள் தள்ளி அைடந்தார்கள்.

பதிோனாராம் அத்தியாயம் - மைலச் சிைற

மகுடபதிையப் ோபாலீஸ் 'லாக்-அப்பிற்குள் தள்ளி அைடத்தோபாது இரவு சுமார் இரண்டு மணி இருக்கும்.
கிட்டத்தட்ட அோத சமயத்தில், ோகாயமுத்தூூர் நகரின் எல்ைலையத் தாண்டி ோமட்டுப்பாைளயம் ோபாகும்
ரஸ்தாவில் ஒரு ோமாட்டார் வண்டி ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தது. அந்த வண்டியில் பின் ஸீட்டில் தங்கசாமிக்
கவுண்டரும் ொசந்திருவும் இருந்தார்கள். டிைரவருைடய ஆசனத்தில் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் உட்கார்ந்து
வண்டிைய ஓட்டிக் ொகாண்டு ோபானார்.

ொசநதிரவகக மனனோம சயப பிரகைஞ உணடோகிவிடடத. ஆனாலும், இன்னும் அவள் உள்ளத்தின்

பிரைம நீங்கவில்ைல. மகுடபதி ோசாபாவின் காலில் கட்டுண்டு கிடப்பதும், கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் கத்திைய
ஓங்குவதும், ொபரியண்ணன் குறுக்ோக பாய்வதும், கத்தி அவன் மார்பில் பதிவதும், ொபரியண்ணன் கீோழ
விழுவதுமான காட்சிகள் திரும்பத் திரும்ப அவள் மனக்கண் முன் வந்து ொகாண்டிருந்தன. ோவறு விஷயங்களில்
அவள் மனது ொசல்ல மறுத்தது. கத்திக்குத்து, அரிவாள் ொவட்டு முதலியைவகைளக் குறித்துப் ோபசுவைத
அவள் சர்வ சாதாரணமாய்க் ோகட்டிருக்கிறாள். ஆனால் இம்மாதிரிச் சம்பவம் எைதயும் அவள் இதுவைரக்கும்
பார்த்தது கிைடயாது. ஆைகயால்தான் அந்தப் பயங்கரக் காட்சி அவள் மனதில் அவ்வளவு ஆழமாய்ப்
பதிந்துவிட்டது. கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் கத்திைய ஓங்குவது நிைனவில் வரும்ோபாது, அவள் கண்கைள
இறுக்கி மூூடிக் ொகாள்வாள். உடம்பு ொவடொவடொவன்று நடுங்கும். ொபரியண்ணன் மார்பில் குத்திய கத்தி,
உண்ைமயில் தன்னுைடய மார்பில் பாய்ந்து விட்டதாக அவளுக்குச் சில சமயம் ோதான்றும். கத்தி பாய்ந்த
இடத்தில் வலிப்பது ோபாலவும் இருக்கும்.

காரில் ோவகமாய் ொசன்றோபாது, இரவு ோநரத்தின் குளிர்ந்த காற்று விர்ொரன்று அவளுைடய முகத்தில்
அடிக்கத் ொதாடங்கியது. இதனால் சிறிது சிறிதாக அவளுக்கு சிந்திக்கும் சக்தி ஏற்பட்டது. தான் காரில்
ோபாவதும், தன் பக்கத்தில் தங்கசாமிக் கவுண்டர் உட்கார்ந்திருப்பதும் ொமதுவாக மனதில் வந்தன. கார் எங்ோக
ோபாகிறது என்ற ோகள்வி எழுந்தது. சறறமறறம சோைலையப போரததோள. இருட்டாயிருந்தாலும், அது
ோமட்டுப்பாைளயம் ோபாகிற சாைலொயன்று ஒருவாறு ொதரிந்தது. தன்ைனச் சிங்கோமட்டுக்குத்தான் ொகாண்டு
ோபாகிறார்கள் என்று எண்ணிக் ொகாண்டாள்.

அப்புறம் ொகாஞ்சங் ொகாஞ்சமாக அன்று காைலயிலிருந்து நடந்த சம்பவங்கள் நிைனவுக்கு வந்தன.

அைவொயல்லாம் உண்ைமயாக நடந்தைவதானா என்று அடிக்கடி சந்ோதகம் உண்டாயிற்று. அந்த வீட்டில், தான்
மூூர்ச்ைசயைடந்து விழுந்த பிறகு என்ன நடந்திருக்கும்? ொபரியண்ணன் ொசத்துப் ோபானவன் தானா?
ஒருோவைள பிைழத்திருப்பானா? ஐோயா ! பாவிகள் அந்த அழகிய வாலிபைரயும்...

இச்சமயத்தில் ஏோதா மங்கிய கனவில் ோகட்டது ோபால், பின்வரும் ோபச்சுவார்த்ைதகள் அவள் நிைனவுக்கு
வந்தன.

"ைபயைன என்ன ொசய்திருக்கிறீர்கள்?"

"ொசயகிறத எனன? ோசோபோவின கோோலோடதோன கடடயிரககிறோத? பத்திரமாயிருக்கிறான். ைபயைன ஒரு

மாதத்திற்குள் தூூக்கு ோமைடக்கு அனுப்பாமற் ோபானால் நான் கள்ளிப்பட்டி ொசன்னிமுத்துக் கவுண்டன்
மகன் அல்ல..."

"ைபயன் நடந்தைதொயல்லாம் ொசால்லிவிட்டால்?"

"நாம் ொசால்வைத நம்புவார்களா, அவன் ொசால்வைத நம்புவார்களா?"

 "இந்தப் ொபண் சாட்சி ொசான்னால்?..."

"சீ! ைபத்தியோம? இவளுக்குக் கூூடப் பயப்படுகிறாயா? இனிோமல் இவைள யார் ொவளியில் விடப்
ோபாகிறார்கள்? நம்ைம மீறிச் சாட்சி ொசால்லி விடுவாளா?"

"ோபாலீஸ் உளவு விசாரித்தால்..."

"ோபாலீஸ், ோபாலீஸ் என்று அடித்துக் ொகாள்ளாோத, ோபாலீொஸல்லாம் என் ைகக்குள் என்று ொதரியாதா? நீ
ோபசாமலிரு. நான் எல்லாம் பார்த்துக் ொகாள்கிோறன்."

இவ்விதம் தன் சித்தப்பாவின் குரலும் கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டருைடய குரலும் ோபசிக் ொகாண்டது

அவளுக்கு இோலசாக நிைனவு வந்தது. அவர்கள் எங்ோக இவ்விதம் ோபசினார்கள்? தான் எங்ோக இருந்து அந்தப்
ோபச்ைசக் ோகட்டது? ொசநதிர கணகைள இறககி மடக ொகோணட ோயோசைன ொசயதோள. அனுமந்தராயன்
ொதரு வீட்டிலிருந்து தன்ைன ோவொறாரு வீட்டில் ொகாண்டு ோபாய்ப் ோபாட்டதும், அங்ோக ஒரு கட்டிலில் தான்
ொகாஞ்ச ோநரம் கிடந்ததும் - பூூர்வ ஜன்மத்து ஞாபகம் ோபால் நிைனவுக்கு வந்தன. அந்த வீட்டில், தான்
கட்டிலில் படுத்துக் கிடந்த ோபாதுதான், தனக்கு உணர்வு வந்துவிட்டது என்பைத அறியாமல் அவர்கள்
அவ்விதம் ோபசிக் ொகாண்டிருந்திருக்க ோவண்டும்.

அந்தச் சம்பாஷைணைய - துண்டு துண்டாகவும் - விட்டு விட்டும் நிைனவு வந்த அந்தச்

சமபோஷைணைய - ொசநதிர அடககட சிநதைன ொசயதோள. அதனுைடய கருத்து இன்னொதன்பைத அவள்
அறிந்து ொகாள்ள ொகாஞ்ச ோநரம் பிடித்தது. விஷயம் இன்னொதன்று ொதரிந்த ோபாது அவளுக்கு உண்டான
பயத்துக்கும், ஆத்திரத்துக்கும் அளோவ இல்ைல.

ொபரியண்ணைனக் ொகான்றதாக அந்தக் காந்திக் குல்லாக்காரர்ோமல் ொகாைலக் குற்றம் சாட்டப்

ோபாகிறார்கள்! அந்தக் குற்றத்துக்காக அவைரத் தூூக்கில் ோபாடப் ோபாகிறார்கள்! - ஆகா, எபோபரபபடட போதகம!
எனன பயஙகரமோன அககிரமம!

இைத நிைனக்க நிைனக்க, ொசநதிரவின அறிவ விைரவோகத ொதளிநத வநதத. அந்த அக்கிரமத்ைதத்
தவிர்க்கக் கூூடியவள் தான் ஒருத்திதான் என்பைத அவள் உணர்ந்தாள். ொபரியண்ணன் இன்ொனாருவர்
ைகயினால் குத்துப்பட்டைத அவள் கண்ணால் பார்த்திருக்கிறாள். ோகார்ட்டில் அவள் ோபாய்ச் ொசான்னால்,
நிச்சயமாக அந்தக் காந்தி மனுஷருக்குத் தண்டைன விதிக்க மாட்டார்கள். இைத எப்படியாவது தான் நிைறோவற்ற
ோவண்டும் என்று அவள் பல்ைலக் கடித்துக் ொகாண்டு தீர்மானித்தாள். அதற்கு எத்தைனோயா காரணங்கள்
இருந்தன. ொபரியண்ணன் தன் ோபரில் அன்பு ைவத்த காரணத்தினால் குத்திக் ொகால்லப்பட்டான்;
அவனுக்காகப் பழிக்குப் பழி வாங்க ோவண்டும். அந்த வாலிபர் தன்னால் இந்தப் ொபரிய அபாயத்தில் மாட்டிக்
ொகாண்டிருக்கிறார். ஒரு எறும்ைபக் கூூடக் ொகால்லத் தயங்கக்கூூடிய அந்த காந்தி மனுஷர், தன்னால்
இப்ோபாது ொகாைலக் குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருக்கிறார். அவைர எப்படியாவது விடுவிக்க ோவண்டும்.
கார்க்ோகாடக் கவுண்டைர தான் மணந்து ொகாள்வொதன்பது - அதுவும் அன்று இராத்திரிக்குப் பிறகு - ஒரு
நாளும் இயலாத காரியம். அந்தப் பாவி - ொகாைலகாரன் இன்னும் இந்த உலகத்தில் இருந்தால் என்ொனன்ன
துர்க்கிருத்தியங்கள் ொசய்வாோனா! அந்த அழகிய வாலிபைரயல்லவா இவன் தூூக்குோமைடயில் பார்ப்பதாகச்
ொசோனனோன? அதற்குப் பதிலாக இவைனத் தூூக்கு ோமைடக்கு அனுப்புவது தன்னுைடய காரியம்.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டைரக் கல்யாணம் ொசய்து ொகாள்ளும்படி, கைடசியில் நிர்ப்பந்தம் ஏற்பட்டால், தன்

காதில் இருந்த ைவரத் ோதாட்ைட உைடத்துப் ொபாடி பண்ணிச் சாப்பிட்டு உயிைர விட்டுவிடுவொதன்று
ஏற்ொகனோவ ொசந்திரு தீர்மானித்திருந்தாள். இப்ோபாது அந்த எண்ணத்ைத அவள் ைகவிட்டாள். தன் உயிைர
எபபடயோவத ொகடடயோகக கோபபோறறிக ொகோளவத அவசியம; அப்ோபாதுதான் ொபரியண்ணனுைடய அநியாயக்
ொகாைலக்குப் பழி வாங்க முடியும்; அந்த வாலிபரின் உயிைரயும் காப்பாற்ற முடியும்.

இப்படி அவள் எண்ணிக் ொகாண்டிருக்கும்ோபாது, சோைலயின ஒர பறததில சிஙகோமடட ஓைடயம, வீடும்

ொதரிந்தன. ொவண்ணிலாவில் ஓைட நீர் ொவள்ளிமயமாய்ப் பிரகாசித்தது. அந்த ஓைடக்கைரயில், முதன் முதலில்
மகுடபதிையத் தான் சந்தித்தைத நிைனத்தோபாது, அவளுக்கு மயிர்க்கூூச்ொசறிந்தது. மூூன்று வருஷமாகத்
தன்ைனச் சிைற ைவத்திருந்த வீட்டுக்ோக மறுபடி ோபாகிோறாம் என்ற எண்ணம் அவைள என்னோமா ொசய்தது.
முதல் நாள் காைலயில் அங்கிருந்து ஒருவரும் அறியாமல் கிழவனுடன் கிளம்பியோபாது எவ்வளவு பிசகாய்ப்
ோபாயிற்று? தான் நிைனத்தொதன்ன? மறுபடியும், அன்று இராத்திரிோய அந்த ொஜயிலுக்குத் திரும்பி
வருோவாொமன்று...

ஆனால், இொதன்ன? வண்டி சிங்கோமட்டுக் குறுக்குப்பாைதயில் திரும்பாமல் ோநோர ோபாகிறோத? டிைரவர் ஒரு
ோவைள ொதரியாமல் விட்டுக் ொகாண்டு ோபாகிறோனா? சிததபபோைவக ோகடகலோொமனற ொசநதிர வோய
எடததோள. அோத சமயத்தில், தங்கசாமிக் கவுண்டர் "அண்ோண! நன்றாக ோயாசைன ொசய்துவிட்டீர்களா? ோநோர
ோபாக ோவண்டியதுதாோன?" எனறோர.

"தம்பி! நீ என்னத்திற்கு வீணாகக் கவைலப்படுகிறாய்? ோயாசைன ொசய்கிற விஷயத்ைதொயல்லாம் என்னிடம்

விட்டுவிடு" எனற கோரகோகோடக கவணடரின கரைலக ோகடடதம, ொசநதிர ோதள ொகோடடயவைளப ோபோல
துடித்தாள். வண்டிைய ஓட்டிக் ொகாண்டு வந்தது கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர்தான் என்பைத இதுவைரக்கும்
அவள் கவனிக்கவில்ைல. அந்தக் ொகாைலகார மனுஷருடன் ஒோர வண்டியில் ோபாகிோறாம் என்னும் எண்ணம்
அவளுக்கு எவ்வளோவா துன்பத்ைத உண்டாக்கிற்று. ஓடும் வண்டியிலிருந்து கீோழ குதித்து விடலாமா என்று
ஒரு கணம் எண்ணினாள். தன்னுைடய உயிைரக் காப்பாற்றிக் ொகாள்ள ோவண்டுொமன்னும் பைழய உறுதிைய
எணணிப பலைலக கடததக ொகோணடோள. கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரும் கூூட இருப்பதால், ஜாக்கிரைதயாய்
நடந்து ொகாள்ள ோவண்டுொமன்றும் தீர்மானித்துக் ொகாண்டாள்.
 ோமாட்டார் வண்டி ோமட்டுப்பாைளயத்ைதத் தாண்டி ோமோல ொசன்றது. நீலகிரி மைலயின் அடிவாரத்ைத
அைடந்தது. மைலப்பாைதயில் ஏறிப்ோபாகத் ொதாடங்கியது.

அப்ோபாது ொசந்திரு, "ஓோகா! கூூனூூர் பங்களாவில் நம்ைம விடப்ோபாகிறார்கள்" எனற நிைனததோள.

இதனால் ஒரு குதூூகலம் உண்டாயிற்று. அவளுைடய தகப்பனார் இருந்த காலத்தில் அவர்கள் ோகாைடக்குக்
கூூனூூருக்கு வருவது உண்டு. கூூனூூரில் அவர்களுக்குச் ொசாந்த பங்களா இருந்தது. பங்களாவுக்குப்
பக்கத்தில் தபாலாபீஸ் உண்டு என்பது அவளுக்கு நிைனவு வந்தது. பங்களாவில் இருந்த ோவைலக்காரன்
கூூட அவளுைடய மனக்கண் முன் வந்தான். பங்கஜத்துக்கும் அவளுைடய தகப்பனாருக்கும் எம்மாதிரி
கடிதம் எழுதுவது, ோவைலக்காரைனச் சரிப்படுத்தி எப்படித் தபாலாபீஸில் ோபாடச் ொசால்லுவது என்ொறல்லாம்
ோயாசைன ொசய்யத் ொதாடங்கினாள். இந்த ோயாசைனயிோலோய கண்ணயர்ந்துவிட்டாள்.

தூூக்கத்தில் என்னொவல்லாோமா பயங்கரமான கனவுகள் கண்டு பதறிச் ொசந்திரு கண் விழித்த ோபாது,
பலபலொவன்று ொபாழுது விடிந்திருப்பைதயும், வண்டி மைலயின் ோமோல ஒரு ோமட்டு பங்களாவின் வாசலில்
நிற்பைதயும் கண்டாள். அது அவர்களுைடய கூூனூூர் பங்களா இல்ைல. சறறிலம ொவக தரததகக மனித
வாசஸ்தலோம காணப்படவில்ைல. நாலாபுறமும் ொசங்குத்தாக வளர்ந்த யுகலிப்டஸ் மரங்கள் தான்
காணப்பட்டன.

தங்கசாமி கவுண்டர் கீோழ இறங்கிச் ொசந்திருைவப் பார்த்து, "இறங்கு கீோழ!" எனறோர. ொசநதிர
இறங்கினாள்.

"ோபா, உள்ோள!" எனற உததரவ பிறநதத.

ொசநதிரவகக அநதச சனியமோன பஙகளோவில பகவதறக ைதரியம வரவிலைல. குளிரினாலும்

பீதியினாலும் நடுங்கிக் ொகாண்ோட, "சிததபபோ! எனைன எஙோக அைழதத வநதிரககிறோய? நான் இந்த
வீட்டிற்குள் ோபாகமாட்ோடன். சிஙகோமடடகக எனைன அைழததக ொகோணட ோபோ! இல்லாவிட்டால்..."

"தங்கசாமி! அந்தத் தறிதைலையப் ோபசவிட்டுவிட்டுப் ோபசாமல் நிற்கிறாோய? இழுத்துக் ொகாண்டு ோபாய்

உள்ோள விடு!" எனற களளிபபடடயோர கரசசிததோர.

தங்கசாமிக் கவுண்டர் ொசந்திருவின் ைகையப் பற்றிய ோபாது அவள் திமிறினாள். அப்ோபாது கள்ளிப்பட்டிக்
கவுண்டர் அங்கு வந்து, தன் இரும்புக் ைககளினால் ொசந்திருைவப் பற்றினார். கரகரொவன்று இழுத்துக்
ொகாண்டு ோபாய், பங்களாவுக்குள் புகுந்து ஒரு அைறயில் அவைளத் தள்ளி ொவளிோய கதைவ இழுத்துச்
சோததிக கதவில நோதோஙகிைய மோடடனோர. கீோழ விழுந்த ொசந்திரு பரபரப்புடன் எழுந்து வந்து, கதைவப்
படீர் படீர் என்று அடித்தாள்.

பன்னிரண்டாம் அத்தியாயம் - மைறந்த கடிதம்

மாஜி ஸப்-ஜட்ஜ் அய்யாசாமி முதலியார் ஐம்பத்ைதந்து பிராயம் வைரயில் ொபாருட்ொசல்வம் ோதடிய பிறகு
இப்ோபாது அருட்ொசல்வம் ஈட்டுவதில் முைனந்திருந்தார். ைசவதொதோணடர மகோநோடகளிலம, மற்றும்
சிவனடயோர திரககடடஙகளிலம அவைரத தவறோமல மனனணியில போரபபத சோததியமோயிரநதத.
"வீட்டுக்குள்ோள ொபண்ைணப் பூூட்டி ைவப்ோபாம் என்னும் விந்ைத மனிதர்" கூூட்டத்ைத அவர்
ோசரநதவர அலல. ைசவத திரககடடஙகளகக அவர தமத இலலக கிழததிையயம கழநைதகைளயம
அைழத்துப் ோபாவதுண்டு.

ோபரூூரில் நடந்த ைசவத்ொதாண்டர் மகாநாட்டுக்கு அவர் தமது குடும்பத்துடன் ொசன்று, ஞோனியோர

சவோமிகளின அமதொமோழிகைளயம, இன்னும் பல ைசவத்திருவாளர்களின் அரிய ொசாற்ொபாழிவுகைளயும்
ொசவிகளோல பரகிவிடடக ோகோயமததரககத திரமபி வநதோசரநதோர.

ோகாயமுத்தூூரில் அய்யாசாமி முதலியாரின் பங்களா அைமதியான சுகவாசத்துக்ொகன்ோற அைமந்தொதன்று

ொசோலலலோம. ொதன்னிந்தியாவில் பல இடங்களிலும் உத்திோயாகம் பார்த்த அய்யாசாமி முதலியார், மயிலாப்பூூரில்
அவருக்குச் ொசாந்த வீடு இருந்தும், ோகாயமுத்தூூரின் சீோதாஷ்ண ஸ்திதிைய முன்னிட்டு, அந்நகைரத்
தமது வாசத்துக்குத் ோதர்ந்ொதடுத்தார். அப்படிப்பட்டவர், நல்ல பங்களாவாகத் ோதர்ந்ொதடுத்ததில்
வியப்பில்ைல அல்லவா?

அந்த விஸ்தாரமான அழகிய பங்களாவில் அவருைடய குடும்பத்ைதச் ோசர்ந்த ஒவ்ொவாருவருக்கும் ஒரு தனி
அைற இருந்தது. அவற்றில், பங்களாவின் முகப்பு அைறகள் இரண்டில் ஒன்று பங்கஜத்தினுைடயது.
அய்யாசாமி முதலியாரின் அைறக்கு அடுத்தபடியாகப் பங்கஜத்தின் அைறயில்தான் புத்தகங்கள்
அதிகமாயிருக்கும். ஐந்தாவ து பார த்தில் பங்கஜத்தின் படிப்ைப முதலியா ர் நி றுத்திவிட்டார். அதற்குப் பிறகு
அவளுைடய அறிைவ விசாலிக்கச் ொசய்யும் ொபாறுப்ைபத் தாோம ஏற்றுக் ொகாண்டிருந்தார்.

ஒரு பக்கத்தில் முதலியார் பங்கஜத்துக்குச் ைசவ சமய அறிைவயும், தமிழ் இலக்கியத்தின் சுைவையயும்
ஊட்டிக் ொகாண்டிருக்ைகயில், மற்ொறாரு பக்கம், அச்ொசல்வி சர்க்குோலடிங் ைலப்ொரரியிலிருந்து நாவல்கள்
வாசித்துத் தள்ளிக் ொகாண்டிருந்தாள். இதுவைரயில் சுமார் முந்நூூறு நாவல்கள் வாசித்திருந்தபடியால் தாோன
ஒரு நாவல் எழுதவும் ஆரம்பித்திருந்தாள். அதில் முக்கால் பங்கு எழுதி, கதாநாயகைனயும் கதாநாயகிையயும்
மிகவும் ரசமான ஒரு கட்டத்தில் ொகாண்டு விட்டிருந்தாளாதலால், ோபரூூரில் அவள் ொசவிகள் ஒரு பக்கம்
ைசவச ொசோறொபோழிவகைளக ோகடடக ொகோணோட இரகைகயில இனொனோர பககம அவளைடய மனம
வீட்டில் விட்டு வந்த நாவல் ைகொயழுத்துப் பிரதிக்குத் திரும்பத் திரும்பப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தது ரசமான
விஷயமாகும்.
 எனோவ, அன்று காைலயில் ோபரூூரிலிருந்து திரும்பி பங்களாவுக்கு வந்து ோசர்ந்ததும், பங்கஜம் அவசர
அவசரமாகத் தன்னுைடய அைறையத் திறப்பதற்குப் ோபானாள். பங்களாவில், ோதாட்ட ோவைல, ோமைஜ
நாற்காலிகைளத் துைடக்கும் ோவைல எல்லாவற்றிற்கும் மருதக் கவுண்டர் என்று ஒருவன் இருந்தான். அவன்
ைகயில் ோமைஜ துைடக்கும் துணியுடன் பங்கஜத்தின் பின்ோனாடு வந்து "சோவிைய இஙோக ொகோட, அம்மா!
நான் திறக்கிோறன்" எனறோன.

"எலலோம நோோன திறநத ொகோளகிோறன" எனற பஙகஜம படைடத திறநதோள. வழக்கம் ோபால சுலபமாய்த்
திறக்காமல், சோவி சழலவதறகக கஷடபபடடத.

"இது என்ன, யாராவது பூூட்ைட மறுசாவி ோபாட்டுத் திறந்தார்களா?" எனற ோகடடக ொகோணோட, பங்கஜம்
அழுத்தித் திறந்தாள். பூூட்டும் திறந்து ொகாண்டது.

மருதன், "அொதன்ன அம்மா, அப்படிச் ொசால்ோற? இங்ோக எவன் மறுசாவி ோபாட்டுத் திறக்கிறவன்?" எனற
ோகட்டுக் ொகாண்ோட பங்கஜத்தின் பின்ோனாடு அைறக்குள் நுைழந்து ோமைஜ நாற்காலிகைளயும்
புத்தகங்கைளயும் மளமளொவன்று தட்டத் ொதாடங்கினான்.

"ஒோர தூூசாயிருக்கிறோத? தட்டின அப்புறம் வந்தா நல்லாயிருக்குோம?" எனறோன மரதன. அப்ோபாது

அவனுைடய கண்கள் அைறயின் நாலாபக்கமும் சுழன்று சுழன்று பார்த்தன.

பங்கஜம் அவன் ொசான்னைதயும் கவனிக்காமல் தூூைசயும் ொபாருட்படுத்தாமல், தன்னுைடய நாவல்

ைகொயழுத்துப் பிரதிைய ஆவலாகப் புரட்டிப் பார்க்கத் ொதாடங்கினாள்.

மருதன், சறறம மறறம போரததக ொகோணோட வநதவன, வாசல் ஜன்னலண்ைட திடீொரன்று குனிந்து
எைதோயோ எடததோன.

அது பங்கஜத்துக்குத் ொதரிந்துவிட்டது. அவன் எடுத்தது ொவள்ைளயாய் ஏொதா ஒரு கடுதாசி மாதிரி
இருந்தது.

"அது என்ன மருதா, இங்ோக ொகாண்டு வா!" எனறோள.

"ஒன்றுமில்ைல, அம்மா, குப்ைப கடுதாசி" எனற ொசோலலிக ொகோணோட மரதக கவணடன கடதோசிையக
ைகயில் கசக்கினான்.

"ொகாண்டு வா என்றால் ொகாண்டு வா!" எனற பஙகஜம வீட இடயம பட கததினோள. அவள் கண்களின்
தீப்ொபாறி ொபாறிந்தது.

முன்ொனாரு தடைவ பங்கஜம் கைத எழுதியிருந்த காகிதம் ஒன்று பறந்து ோபாய்த் தைரயில் விழுந்தது. அைத
வீடு கூூட்டுகிறவள் குப்ைபத் ொதாட்டியில் ொகாண்டு ோபாய்ப் ோபாட்டுவிட்டாள். அதுமுதல் எந்தக்
காகிதமானாலும் அைத ோவைலக்காரர்கள் ொதாட்டால், பங்கஜத்துக்குப் பிரமாதமான ோகாபம் வந்துவிடும்.

மருதன் "ஏன் அம்மா ோகாவிச்சுக்கிோற? இந்தா!" எனற ொகோடததோன.

பங்கஜம், அைத வாங்கிப் பிரித்துப் படித்தாள். படிக்கும் ோபாோத அவளுைடய முகத்தில் எல்ைலயற்ற
ஆச்சரியத்தின் அறிகுறி உண்டாயிற்று.

"முட்டாள்! இைதப் ோபாய்க் கசக்கி எறியப் பார்த்தாோய?" எனற ொசோலலிகொகோணோட அவள மரதன
இருந்த இடத்ைத நிமிர்ந்து பார்த்தாள். அங்ோக அவைனக் காணவில்ைல. பங்கஜம் கடிதம் படிக்கும்ோபாோத
அவன் நழுவி விட்டான்.

"மருதா! மருதா!" எனற கபபிடடவிடட, மறுபடியும் ஒரு தடைவ கடிதத்ைதப் படித்தாள். உடோன அந்த
அைறயிலிருந்து ொவளிக்கிளம்பி, தகப்பனாரின் அைறைய ோநாக்கிச் ொசன்றாள். வழியில் தாழ்வாரத்தில் மருதன்
எதிரபபடடோன.

"இந்தக் காகிதம் எப்படியடா வந்தது? யார் என் அைறயில் ோபாட்டார்கள்?" எனற ோகோபமோக அவைனக
ோகட்டாள்.

"எனககத ொதரியோத. அம்மா! நான் ோபாட்டிருந்தால் அைத எடுத்துக் கசக்குோவனா? எநத நோய
ோபாட்டோதா?" எனறோன.

பங்கஜம் விைரந்து அப்பாவின் அைறக்குள் ொசன்றாள். அங்ோக அப்பாைவக் காணவில்ைல.

"மருதா! அப்பா எங்ோக?" எனற கததினோள.

"ஸநோனம ொசயயறோஙக!" எனறோன மரதன

இதற்குள், சைமயர கடடலிரநத, "பங்கஜம்! காப்பி சாப்பிட்டுப் ோபா!" எனற தோயோரின கரல ோகடடத.

பங்கஜம் கடிதத்ைத முதலியாரின் ோமைஜ ோமலிருந்த ொபரிய புராணத்துக்குள் ொவளியில் ொகாஞ்சம் ொதரியும்படி
நீட்டி ைவத்துவிட்டு, சைமயலைறககச ொசனறோள. அந்தக் கடிதத்ைதப் பற்றித் தாயாரிடம் ொசால்ல அவள்
விரும்பவில்ைல.

சறற ோநரததகொகலலோம, பங்கஜம் காப்பி சாப்பிட்டுவிட்டு முதலியாரின் அைறக்கு வந்தோபாது அங்ோக

அவர் இருந்தார். பங்கஜம் ொபரிய புராணத்ைதப் புரட்டினாள்; மறுபடியும் புரட்டினாள்; மறுபடியும்
புரட்டினாள்.

தகப்பனாைரப் பார்த்து, "அப்பா! இந்தப் புத்தகத்துக்குள் ஒரு கடிதம் ைவத்ோதோன, எடததீரகளோ?"

எனறோள.

"நான் எடுக்கவில்ைலோய? எனன கடதம?"

"இது என்ன அதிசயமா யிருக்ோக!" எனற ொசோலலிக ொகோணோட பஙகஜம ோமைஜ ோமலிரநத திரமநதிரம,
திருவாசகம், திருக்குறள், கலித்ொதாைக, கம்பராமாயணம் முதலிய புத்தகங்கைளயும் புரட்டத் ொதாடங்கினாள்.
ஒன்றிலும் அகப்படவில்ைல.

"இொதன்ன மாயமாயிருக்ோக? அதற்குள் எப்படிப் ோபாயிருக்கும்?" எனறோள பஙகஜம.

"நீ எழுதுகிற நாவலில் யாராவது துப்பறிகிறவன் வருகிறாோனா இல்ைலோயா? அவைன அைழத்துக் ொகாண்டு
வந்து கண்டுபிடிக்கச் ொசால்லு. எனன கடதம, எனன விஷயம எனற எனககத ொதரியபபடததவத
உசிதமாயிருந்தால், அவ்விதோம ொசய். இல்லாவிட்டால் உன்னுைடய அைறக்குப் ோபாய் நாவலின் அடுத்த
அத்தியாயத்ைத எழுது!" எனற மதலியோர தமோஷ ொசயதோர.

"நாலாவது, ஒன்றாவது, அப்பா! நாவலில் நடப்பைதொயல்லாம் காட்டிலும் அதிசயமான சம்பவம்

நடந்திருக்கிறது. ொசநதிரைவ உஙகளகக ஞோபகம இரககிறோதோ, இல்ைலோயா?"

"ஞோபகம இலலோமல எனன? அதுகிட்ோடயிருந்து கடிதம் வரவில்ைல என்று தான் நீ

உருகிக்ொகாண்டிருந்தாோய! கடிதம் அதனிடமிருந்து வந்ததுதானா?"

"ஆமாம், அப்பா! ஆனால், கடிதத்தில் எழுதியிருந்த விஷயம் ொராம்ப ஆச்சரியம்."

"ொராம்ப ொராம்ப ொராம்ப ஆச்சரியமா?"

"விைளயாட்டுக்குச் ொசால்லவில்ைல, அப்பா! இரண்டு மூூன்று தடைவ நான் வாசித்ோதன்; அதனால்

அப்படிோய ஞாபகம் இருக்கிறது. அதில் எழுதியிருந்தபடிோய உங்களுக்கு எழுதிக் காட்டி விடுகிோறன்" எனற
கூூறி மளமளொவன்று காகிதமும் ோபனாமும் எடுத்துப் பின்வருமாறு எழுதினாள்:

"என உயிரினமினிய அரைமத ோதோழி பஙகஜததககச ொசநதிர அனபடன எழதிக ொகோணடத. இரண்டு
மாதத்துக்கு முன்பு நீ ோபாட்ட கடிதம் கிைடத்தது. அதற்கு நான் பதில் ோபாடாததற்கு காரணம் நான் ொஜயிலிோல
இருந்தது தான். மூூன்று வருஷமாய் நான் ொஜயிலிோலதான் இருந்து வருகிோறன். எனகக ஒர ொபரிய ஆபதத
வருவதற்கு இருக்கிறது. அதனால் இன்று காைலயில் ொஜயிலிலிருந்து தப்பித்துக் ொகாண்டு ஓடி
வந்துவிட்ோடன். இந்தக் கடிதம் ொகாண்டு வருகிற பாட்டனுக்கு என்னிடம் ொராம்பவும் அபிமானம். அது மற்ற
விவரம் எல்லாம் ொசால்லும். நீ உடோன புறப்பட்டு வந்து என்ைன அைழத்துப் ோபாகவும். உன்னிடமும்
மாமாவிடமும் ோயாசைன ோகட்க ோவண்டியிருக்கிறது. உங்கைளத் தவிர எனக்கு ோவறு கதி கிைடயாது. உங்கள்
வீடு ொதரியாதபடியால் பாட்டைன அனுப்பியிருக்கிோறன். ஊரில் கலாட்டாவாக யிருப்பதால், உடோன நீயாவது
மாமாவாவது வந்து என்ைன அைழத்துப் ோபாகவும். ஒவ்ொவாரு நிமிஷமும் ஒவ்ொவாரு யுகமாக உன்ைன
எதிரபோரததக ொகோணடரககிோறன.

இப்படிக்கு,
உன் அன்புள்ள ோதாழி,
ொசநதிர"

ோமற்கண்டவாறு பங்கஜம் எழுதி, முதலியாரிடம் ொகாடுத்தாள். முதலியார் அைதப் படித்துவிட்டு, "இது

எனன ோவடகைக, குழந்ைத! நீ எழுதும் நாவலில் யாராவது கதாநாயகி இப்படிக் கடிதம் எழுதுகிறாளா" எனற
ோகட்டார்.

பங்கஜம் சிறிது ஆத்திரத்துடன், "இல்லோவ இல்ைல அப்பா! சததியமோயச ொசோலகிோறன. நிஜமாகோவ வந்த
கடிதந்தான்" எனறோள.

"அைதச் ொசந்திருதான் எழுதினாள் என்று உனக்கு எப்படித் ொதரியும்?"

"என ோதோழியின ைகொயழதத எனககத ொதரியோதோ, அப்பா?"

முதலியார் சிறிது சிந்தைனயில் ஆழ்ந்தார். "ோமோல விலாசம், ோததி ோபாட்டிருந்ததா?" எனற ோகடடோர.

"ோகாயமுத்தூூர் என்று ோபாட்டிருந்தது. ோததி ோபாட்டிருந்ததாக ஞாபகம் இல்ைல."

"கடிதம் எங்ோகதான் ோபாயிருக்கும்? ஆனால் உன்னிடம் அது எப்படிக் கிைடத்தது? அைதச்

ொசோலலவிலைலோய?" எனறோர மதலியோர.
 பங்கஜம் விவரமாகச் ொசான்னாள்.

"மருதா! மருதா!" எனற மதலியோர கபபிடடோர. மருதன் வரவில்ைல. மருதன் வீட்டிோலோய இல்ைலொயன்று
ொதரிந்தது.

அப்ோபாது மருதன், அந்தப் பங்களா இருந்த சாைல முைனக்கு அப்பால் ஒதுங்கி நின்ற ோமாட்டார்
வண்டியின் டிைரவரிடம் ஒரு கடிதத்ைதக் ொகாடுத்துக் ொகாண்டிருந்தான். டிைரவர் அைத வாங்கிக் ொகாண்டு
அவனிடம் ரூூபாய் ஐம்பது ோநாட்டாகக் ொகாடுத்தான்.

"இந்த ஐம்பது ரூூபாய் என்னத்துக்கு ஆச்சு? எனகக ோவைல ோபோயவிடம ோபோலிரகக" எனறோன
மருதன்.

"ோவைல ோபானால் ோநோர கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் வீட்டுக்கு வந்துவிடு. ோவைல ொகாடுப்பாரு!" எனறோன
டிைரவர்.

பதின்மூூன்றாம் அத்தியாயம் - மகுடபதி எங்ோக?

காணாமற்ோபான கடிதம் வீொடங்கும் ோதடிப்பார்த்தும் அது அகப்படவில்ைல. மார்க்ொகட்டுக்குப்

ோபாய்விட்டு வந்ததாகச் ொசான்ன மருதக் கவுண்டைனக் கடிதத்ைதப் பற்றிக் ோகட்டதற்கு அவன், "நான்
கண்டோத இல்ைல" எனற சததியம ொசயதவிடடோன.

அய்யாசாமி முதலியார் அத்துடன் அந்தச் சனியைன மறந்து விட்டு, ைசவ சிததோநதப பததிரிைகககத
தாம் எழுதி வந்த பதிோனாராந் திருமுைற ஆராய்ச்சியில் இறங்கியிருப்பார். அதற்குப் பங்கஜம் இடங்ொகாடுக்க
வில்ைல. அவள் நாவல் எழுதுவைதக் கூூட விட்டுவிட்டாள். ஏற்ொகனோவ ொசந்திருவின் ோபரில் அவளுக்கிருந்த
வாஞ்ைசோயாடு, இப்ோபாது அவைளப் பற்றிய மர்மத்ைத அறியும் ஆவலும் ோசர்ந்து ொகாண்டது. அப்பாைவ
நச்சுப்பண்ணத் ொதாடங்கினாள்.

"ோகளுங்கள், அப்பா! நாங்கள் ொஸகண்ட் பாரத்திோல வாசித்துக் ொகாண்டிருந்தோபாது ஒரு நாள் என்ைனக்
காட்டிலும் ொசந்திரு அதிகமாக ஐந்து மார்க் வாங்கி விட்டாள். அதற்காக அவள் அழுஅழு என்று அழுதாள்.
மறுநாள் ோவண்டுொமன்று கணக்ைகத் தப்பாகப் ோபாட்டுக் குைறச்சலா மார்க் வாங்கினாள். அவள் வீட்டில்
ஏதாவது பணியாரம் பண்ணினால் நான் வந்து சாப்பிட்டாொலாழிய அவள் சாப்பிடமாட்டாள். நான் புதுத்துணி
உடுத்தாமற் ோபானால் அவளும் உடுத்த மாட்டாள். ோகாயிலுக்குப் ோபாய் சுவாமி கும்பிடும்ோபாது,
எனககோகததோன மதலில பிரோரததைன ொசயவோள. இப்படிொயல்லாம் பிராண சிோநகிதியாய் இருந்தவளுக்கு
இப்ோபாது ஒரு கஷ்டம் வந்திருக்கும்ோபாது, அைதத் ொதரிந்து ொகாண்டு ஏதாவது பரிகாரம் ொசய்யாமல் நான்
எதறகோக உயிோரோடரபபத?" எனற இபபடொயலலோம ொதோண ொதோண ொவனற ோபசி மதலியோரின பிரோணைன
வாங்கினாள். ொசலலப ொபணணோகிய பஙகஜததின மனம உணைமயோகோவ கவைலயில ஆழநதிரககிறத
எனபைத மதலியோர கணடோபோத, ஏதாவது ொசய்துதானாக ோவண்டுொமன்று தீர்மானித்தார். இன்னது ொசய்வது
எனபததோன ொதரியவிலைல. எனோவ, அவருைடய நண்பரான ோபாலீஸ் டிபுடி சூூபரிண்ொடண்ொடண்ட்
ராவ்பகதூூர் சங்கநாதம் பிள்ைளயிடம் ோயாசைன ோகட்பொதன்று தீர்மானித்தார்.

ராவ்பகதூூர் சங்கநாதம் பிள்ைள ோபாலீஸ் இலாகாவிலும் ொபாதுஜனங்களிடமும் ொராம்பப் ொபயர் வாங்கினவர்.

இலாகவில் அவைரத் திரிசங்குப்பிள்ைள என்று ொசால்வதுண்டு. ஜனங்கள் சாதாரணமாக லஞ்சநாதம் என்று
அவைர அைழப்பார்கள்.

அவருக்கு ராவ்பகதூூர் பட்டம் எப்படி வந்தொதன்றால், ொகால்லிமைலப் பக்கத்தில் ஒரு பிரசித்திொபற்ற

ொகாள்ைளக்காரைனப் பிடிக்கப்ோபாய் உயிருடன் திரும்பி வந்த வீரத்துக்காகத்தான். அதாவது, அவருடன் ோபான
ோபாலீஸ் ொஹட்கான்ஸ்டபிள் ஒருவன், ொகாள்ைளக்காரனுடன் ோநருக்கு ோநர் நின்று துப்பாக்கியால்
சடடோபோத, ொகாள்ைளக்காரன் காயம்பட்டுவிழ, ொஹட்காஸ்டபிள் சுடப்பட்டு இறந்தான். அவன் மைனவிக்கு
மாதம் ஒன்பது ரூூபாய் ொபன்ஷன் கிைடத்தது. சஙகநோதமபிைள சறற தரததில மரததின மைறவில நினற
தப்பித்துக் ொகாண்டு திரும்பியபடியால், ொகாள்ைளக்காரைனப் பிடித்ததற்காக பிரோமாஷனும் ராவ் பகதூூர்
பட்டமும் கிைடத்தன!

அவருக்குத் திரிசங்குப்பிள்ைள என்று ஏன் ொபயர் வந்தொதன்றால், இவர் ஏககாலத்தில் இகத்ைதயும்

பரத்ைதயும் ோதடிக்ொகாள்ள முயன்றதனால்தான்.

சஙகநோதமபிளைள, ைசவதொதோணடர மகோநோடகளில ொசோறொபோழிவ நிகழநத ஆரமபிததோரோனோல,

சைபயில சிறித ோநரததகொகலலோம சோதோரணமோக சைபததைலவைரயம மகோநோடடக கோரியதரிசிையயந
தவிர யாரும் இருக்கமாட்டார்கள். ோவடிக்ைகயாகச் ொசால்வதுண்டு: "காங்கிரஸ் கூூட்டங்கைளக்
கைலப்பதற்குச் சங்கநாதம் பிள்ைளைய அனுப்பினால் ோபாதும்; குண்டாந்தடிக்குப் பயப்படாத ஜனங்கள்
கூூட அவருைடய ொசாற்ொபாழிவுக்குப் பயந்து ஓடிப்ோபாவார்கள் என்று."

அப்படிப்பட்ட சங்கநாதம்பிள்ைளயின் பிரசங்கத்ைதக் கைடசி வைரயில் இருந்து ஆர்வத்துடன் ோகட்டுப்

பாராட்டுகிறவர் நமது அய்யாசாமி முதலியார். அவர் ோபாகிறவைரயில் பங்கஜமும் சைபயிலிருந்து எழுந்து ோபாக
முடியாதாைகயால், ஸதிரீகள பகதியில அவளம சிவோனொயனற தனன ைடய நோவலின அடதத
அத்தியாயத்ைதப் பற்றிச் சிந்தைன ொசய்துொகாண்டு உட்கார்ந்திருப்பாள்.

இப்படியாக, அப்பா, ொபண் இருவருக்கும் நன்றிக் கடன் பட்டவரான ராவ்பகதூூர் சங்கநாதம் பிள்ைள,
அவர்களுைடய வீட்டுக்கு வந்து ோசர்ந்தார். முதலில், அவர்கள் ொசந்திருைவப் பற்றியும், மர்மமாக மைறந்த
கடிதத்ைதப் பற்றியும் ொசான்னைதொயல்லாம் அவர் காதில் சரியாக வாங்கிக் ொகாள்ளவில்ைல. ோபரூூரில் தாம்
நிகழ்த்திய ொசாற்ொபாழிைவக் குறித்து அவர்களுைடய அபிப்பிராயத்ைத அறிவதிோலோய ஆவலாயிருந்தார்.
"பாருங்கள், மாமா, நான் எழுதுகிற நாவலிோல ோபாலீஸ் இலாகாோவ ொகாஞ்சமும் உபோயாகமில்ைல என்று எழுதி
ொவளுத்து வாங்கி விடுகிோறன்" எனற பஙகஜம ொசோனனதனோலகடப பலன ஏறபடவிலைல. "நான் வாங்குகிற
ொபயொரல்லாம் வாங்கியாச்சு, அம்மா! இன்னும் இரண்டு வருஷம் இருக்கிறது ொபன்ஷன் வாங்க, இனிோமல்
எனகக எனன?" எனறோர.

கைடசியில் பங்கஜம், "மாமா! நீங்கள் மட்டும் ொசந்திருைவ எனக்குக் கண்டுபிடித்துக் ொகாடுக்காமல்

ோபானீர்கோளா, இனிோமல் உங்களுைடய பிரசங்கத்ைதக் ோகட்கோவ வரோவட்ோடன்" எனற ொசோனனதநதோன,
ராவ்பகதூூருக்கு 'ஓோகா? விஷயம் 'ஸீரியஸ ' ோபாலிருக்கிறது என்ற உணர்ச்சி வந்தது. பிறகு, பங்கஜத்ைத
எலலோ விவரமம ொசோலலச ொசயத கவனமோகக ோகடட பிறக, "சிஙகோமடடக கவணடர கோரியஙகள
அவ்வளவு சரியாயில்ைல ொயன்று எனக்குக் கூூடக் ோகள்வி; விசாரிக்க ோவண்டிய விஷயந்தான்" எனற
ஒப்புக்ொகாண்டார்.

இப்படி அவர்கள் ோபசிக் ொகாண்டிருக்கும்ோபாோத, மருதக் கவுண்டர் உள்ோள வந்து "டாக்டர் புஜங்கராவ்"
எனற அசசடதத சீடைடக ொகோடததோன.

"இது யார் டாக்டர் புஜங்கராவ்? எனககத ொதரியோோத?" எனறோர அயயோசோமி மதலியோர.

"டாக்டர் புஜங்கராவ், ொராம்ப நல்ல மனுஷர். காரியமில்லாமல் வந்திருக்கமாட்டார்" எனறோர ரோவபகதர.

டாக்டர் புஜங்கராவ் உள்ோள வந்ததும், சஙகநோதம பிளைளையப போரததத திடககிடடோர.

அப்ோபாது பிள்ைள "எனன, டாக்டர்? ஏது இவ்வளவு சாவகாசம்? சததியோககிரகொமலலோம ஒர மோதிரி

தீர்ந்து ோபாய் விட்டதாக்கும்?" எனறோர.

"சததியோககிரகம ஒர மோதிரி தீரநதோபோனத ோபோலததோன. ஆனால் எனக்கு இன்னும் பல நாைளக்கு

ோஜாலி ைவத்திருக்கிறீர்கள். மண்ைட உைடந்தவனும், முழங்கால் சில்லுப் ோபர்ந்தவனும், எலமப
ஒடிந்தவனுமாகப் பதிைனந்து ோபருக்குச் சிகிச்ைச ொசய்து வருகிோறன்" எனறோர டோகடர.

டாக்டர் புஜங்கராவ் பின்னர் அய்யாசாமி முதலியாரிடம் தனியாகக் ொகாஞ்சம் ோபசோவண்டுொமன்று ொதரிவிக்க,

இருவரும் எழுந்து அடுத்த அைறக்குப் ோபானார்கள். ஐந்துநிமிஷத்துக்ொக ல்லாம் அவர்கள் தி ரும்பி
வந்தார்கள். "பிள்ைளவாள்! எனன ஆசசரியதைதச ொசோலல? நாம் ோபசிக் ொகாண்டிருந்த விஷயமாகத்தான்
டாக்டரும் வந்திருக்கிறார்" எனறோர மதலியோர.

பிறகு, டாக்டர் புஜங்கராவ், அன்றிரவு மகுடபதி தன்னிடம் வந்தது முதல் நடந்தது எல்லாவற்ைறயும்
விவரமாகச் ொசான்னார். அவர் ொசால்லிக் ொகாண்டிருக்கும் ோபாது, நடுவில் சங்கநாதம் பிள்ைள விரலால்
சமிகைஞ ொசயதவிடட எழநத ொவளியில ோபோய, எசசில தபபிவிடடத திரமபி வநதோர. கதவுக்குப்
பக்கத்தில் மருதக் கவுண்டன் நின்று உற்றுக் ோகட்டுக் ொகாண்டிருந்தைதக் கைடக்கண்ணால்
கவனித்துவிட்டுத்தான் திரும்பினார். உள்ோள வந்ததும் ஒரு சீட்டில், இங்கிலீஷில் "இந்தக் கடிதம்
ொகாண்டு வருகிறவைனப் பிடித்து நான் வரும் வைரயில் லாக்-அப்பில் ைவத்திருக்கவும்" எனற எழதி கவரில
ோபாட்டு மூூடினார். "முதலியார்வாள்! உங்கள் ோவைலக்காரைன இைதக் ொகாண்டு ோபாய்ப் ோபாலீஸ்
ஸ ோடஷனில ொகோடதத விடட வரச ொசோலல ங கள " எனறோர.

அவ்விதோம முதலியார் மருதக் கவுண்டைன அைழத்துக் கடிதத்ைதக் ொகாடுத்தனுப்பினார்.

பின்னர், டாக்டர் புஜங்கராவ் பாக்கிக் கைதையயும் ொசான்னார். அன்றிரவு சம்பவங்கைளத் தாம் மறந்து
விட்டுத் தம் காரியத்ைதப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்ததாகவும், ஆனால் ஸப்-ொஜயிலிலிருந்து தன்ைன வந்து
பார்க்க ோவணுொமன்று அடிக்கடி மகுடபதி ொசால்லி அனுப்பியதாகவும், அதன்ோமல் ோபாய்ப் பார்த்ததாகவும்,
அப்ோபாது மகுடபதி, "டாக்டர்! அன்று இரவு நான் ொசான்னதில் உங்களுக்கு நம்பிக்ைக பிறக்காவிட்டால்,
தயவுொசய்து மாஜி ஸப்-ஜட்ஜ் அய்யாசாமி முதலியார் வீட்டுக்குப் ோபாய்ச் ொசந்திருவின் கடிதம் வந்ததா
எனற விசோரியஙகள" எனற வறபறததிச ொசோனனதோகவம, அதன்ோமல் முதலியாைரத் ோதடி வந்ததாகவும்
கூூறினார்.

கடிதம் வந்தது உண்ைம என்றும், அது காணாமல் ோபான விந்ைதையப் பற்றியும் முதலியார் டாக்டருக்குச்
ொசோனனோர. எலோலோரம ோசரநத ஏதோவத நடவடகைக எடகக ோவணடயததோன எனற ஏகமனதோகத
தீர்மானித்தார்கள். மகுடபதிையத் தாோம ோநரில் பார்த்துவிட்டு அவைன விடுதைல ொசய்ய முயற்சிப்பதாகச்
சஙகநோதம பிளைள வோககளிததவிடடப ோபோனோர.

அன்று அஸ்தமித்த பிறகு ஸப்-இன்ஸ்ொபக்டர் சங்கடஹரிராவ் நாயுடு எதிர்பாராத விதமாக டாக்டர்

புஜங்கராவிடம் வந்தார்.

"எனன பிரதர! ொபரிய எழவாப் ோபாச்சு! இந்த மாதிரி டிபார்ட்ொமண்டிோல ோவைல பார்க்கிறைத விட நானும்
உங்கைளப்ோபால ஏன் ொமடிகல் காோலஜிோல ோசரவில்ைல என்று 'ரிொபண்ட்' பண்ணோவண்டியதாயிருக்கு"
எனறோர.

"எனன, நாயுடுகாரு? எனன வநதவிடடத இபோபோத?" எனற டோகடர ோகடடோர.

"அைத ஏன் ோகட்கிறீர்கள்? அன்ைறக்கு ராத்திரி வந்து கில்லாடித்தனம் பண்ணினானல்லவா? மகுடபதி

எனற ைபயன? அவனாோல ொமத்தத் ொதாந்தரவு, பிரதர்! ஒரு ோவைள உங்கைளப் பார்க்க வந்திருப்பாோனா என்று
பார்க்க வந்ோதன்."

"இது என்ன கூூத்து? அவன் தான் ஸப்-ொஜயிலில் இருந்தாோன? நான் கூூட முந்தாநாள் பார்த்ோதோன?"

"ஆமாம், டாக்டர்! ோநற்றுக் காைல வைரயில் இருந்தான். ோநற்று மத்தியானந்தான் ஜில்லா மாஜிஸ்ட்ோரட்
கூூப்பிட்டு, 'ஜாமீன் ோகஸ் ஒன்றும் ோபாடோவண்டாம். இந்தத் தடைவ ொஜயிலுக்ோக யாைரயும்
அனுப்பக்கூூடாது. ஆகோவ எல்லாைரயும் துரத்தி விடுங்கள்' எனறோர. இந்தப் ைபயைனயும் ொவளியில்
அனுப்பி விட்ோடன். இப்ோபாது என்னடாொவன்றால்..."

டாக்டர் புஜங்கராவ் மிக்க அதிசயத்துடன், "ஆமாம், இப்ோபாது ஏன் அவைனத் ோதடுகிறீர்கள்?" எனற
ோகட்டார்.

"திடீொரன்று நம்ம டிபுடி துைரவாளுக்கு ஏோதா ோதான்றிவிட்டது. 'அந்த மகுடபதிைய எங்கிருந்தாலும்

ொகாண்டு வா!' எனகிறோர. நான் எங்ோக ோபாய்த் ோதடுறது. பிரதர்! இன்ொனான்று ோகளுங்கள். யாோரா ஒரு மருதக்
கவுண்டன் என்பவனிடம் 'இவைனப் பிடித்து லாக்-அப்பில் ோபாடு' எனற கடதம ொகோடதத அனபபினோரோம.
அவன் எப்படிோயா விஷயம் ொதரிந்து ொகாண்டு இன்ொனாருத்தனிடம் கடிதத்ைத அனுப்பி விட்டுக் கம்பி நீட்டி
விட்டான். லாக்-அப்பில் இருந்த ஆள் ோவோற ஆளாயிருக்கோவ, துைரக்கு என் ோபரில் ோகாபம். நான் என்ன
ொசயயடடம, பிரதர்! இப்படிொயல்லாம் அல்லாடுகிறைதவிடப் ோபாலீஸ் உத்திோயாகத்ைத விட்டுவிடலாொமன்று
ோதான்றுகிறது, பிரதர்! உங்களுைடய ஒபீனியன் என்ன?" எனறோர சஙகடஹரிரோவ நோயட.

இந்தக் ோகள்வி டாக்டர் புஜங்கராவின் காதில் விழோவயில்ைல. மகுடபதி எங்ோக ோபாயிருப்பான் என்று
அவருைடய மனம் சிந்தைனயில் ஆழ்ந்தது.

பதினான்காம் அத்தியாயம் - சிததப பிரைம

ொசநதிரைவக கோண ோவணடொமனற பஙகஜம தடதடததோன.

அவளுைடய ஆவலுக்கு இப்ோபாது புதிய ஒரு காரணம் ோசர்ந்து ொகாண்டது. அந்தக் காரணம் மகுடபதி தான்!

அந்த நிமிஷத்தில் பங்கஜம் ொசந்திருைவப் பார்த்திருந்தால், அவளுைடய கஷ்டங்கைளப் பற்றிொயல்லாம் ஒரு

வார்த்ைதகூூடக் ோகட்டிருக்கமாட்டாள். "அடி-ொபால்லாத திருடி! உனக்குக் கைத பிடிக்காது. காதல் பிடிக்காது.
கல்யாணம் பிடிக்காது என்று ொசால்லிக் ொகாண்டிருந்தாோய? கன்னிப் ொபண்ணாகோவ இருந்து, பள்ளிக்கூூட
மிஸ்ட்ரஸ் ோவைலக்குப் ோபாவதாகச் ொசான்னாோய? கைடசியில், இப்படிச் ொசய்தாய், பார்த்தாயா? சோதைவப
ோபால் இருப்பவர்கைள நம்போவ கூூடாது; ொபால்லாத கள்ளி!" எனற அவள கனனதைத இடததிரபபோள.
இன்னும் அவளுைடய கழுத்ைதக் கட்டிக் ொகாண்டு, "அடிொபண்ோண! ொசநதிர! அவன் எப்படியடி
இருப்பான்? முதன் முதலில் நீங்கள் எங்ோக பார்த்துக் ொகாண்டீர்கள்? யார் முதலில் ோபசியது? நீயா? அவனா?
நீ என்ன ொசான்னாய்? அவன் என்ன பதில் ொசான்னான்? எலலோவறைறயம ஒனற விடோமல ொசோலல ோவணடம.
இல்லாவிட்டால் உன் தைலயில் மூூன்று குட்டுக் குட்டுோவன்!" எனற உணைமயோகோவ தைலயில கடடக
காட்டியிருப்பாள்.

இப்படியாகச் ொசந்திருவிடம் ோபசோவண்டும், ோகட்க ோவண்டும் என்ொறல்லாம் பங்கஜத்துக்கு ஆவல்

ொபாங்கிற்று. ோமோல நாவல் எழுதுவதற்குக்கூூட அவளுக்கு ஓடவில்ைல. நாவலாவது, மண்ணாங்கட்டியாவது?
தன்னுைடய சிோநகிதி, இைணபிரியாத பள்ளிக்கூூடத் ோதாழி - கைத, காதல் என்று ோபசினால், பிடிக்காமல்
முகத்ைதச் சிணுக்கியவள் - அவள் அல்லவா இப்ோபாது ொபரிய கதாநாயகி ஆகிவிட்டாள்? ொசநதிரவகக ஒர
காதலன் - அவளுக்காக அவன் தன் உயிைரக்கூூடத் தியாகம் ொசய்யத் தயாராயிருக்கிறான்! எனன அதிசயம?
ொசநதிரைவ மடடமிலைல - மகுடபதிையப் பார்க்க ோவண்டுொமன்று கூூடப் பங்கஜம் ொராம்பவும் ஆவல்
ொகாண்டாள். அவன் எப்படி இருப்பான்? சிற பிளைளயோய, லட்சணமாய் இருப்பானா? மீைசயும்
கீைசயுமாய்ப் பயங்கரமா யிருப்பானா? கிராப்புத் தைலயா? குடுமியா? உச்சிக் குடுமியா? காந்திக் கட்சிையச்
ோசரநதவன எனறோல, ஒருோவைள தாடி கூூட வளர்த்துக் ொகாண்டிருப்பாோனா? சீசசீ! ஒரு நாளும் இராது.
ொசநதிரைவப ோபோனற அழகியின கோதலகக உகநதவனோகததோன அவன இரபபோன. எலலோம ொகோஞச
ோநரத்தில் ொதரிந்து ோபாகிறது. அப்பாவும் ோபாலீஸ் மாமாவுந்தான் ொசந்திருைவக் ைகோயாடு கூூட்டிக்
ொகாண்டு வந்து விடுவதாகச் ொசால்லிவிட்டுப் ோபாயிருக்கிறார்கோள? ஆனால் ஏன் இன்னும் அவர்கள்
வரவில்ைல?

இவ்விதொமல்லாம் பங்கஜம் இரவு பத்து மணி சுமாருக்குத் தன்னுைடய அைறயில் தனிைமயாக உட்கார்ந்து
சிநதிததக ொகோணடரநதோள. வீட்டில் மற்ற எல்லாரும் இரவுச் சாப்பாடு முடிந்து படுத்துக் ொகாண்டு
விட்டார்கள். பங்கஜம் மட்டும், நாவல் எழுதப் ோபாவதாகச் ொசால்லிவிட்டுத் தன்னுைடய அைறக்கு வந்தாள்.
அவள் ோமைஜயின் ோமல் மூூடியிட்ட விளக்கும், விரித்த காகிதமும், ோபனாவும் இருந்தன. ஆனால், காகிதத்தின்
தைலப்பில்.

நாற்பத்ோதழாம் அத்தியாயம்

மாய மனிதன்

எனற ோபோடடரநதைதத தவிர, அதன் கீோழ ஒரு வரிகூூட எழுதப்படவில்ைல.

கடிகாரத்தின் மணி பத்து டாண், டாண் என்று அடித்த ோபாது, வாசலில் வண்டிச் சத்தம் ோகட்டது. பங்கஜம்
அவசரமாக விைரந்து வாசற் பக்கம் ொசன்றாள். சோைலயில நினற ோமோடடோரிலிரநத அவளைடய தகபபனோர
இறங்கி வருவைதக் கண்டாள். ோவறு ஒருவரும் வண்டியிலிருந்து இறங்கவில்ைல. காரிலிருந்தபடிோய ோபாலீஸ்
மாமா "குட் ைநட்" எனறோர. வண்டி ோபாய் விட்டது.

அய்யாசாமி முதலியார் பங்களா வாசலுக்கு வந்ததும், பங்கஜம் அவர் ைகையக் ொகட்டியாய்ப் பிடித்துக்
ொகாண்டு, "எனன ோசதி, அப்பா! ொசநதிரைவப போரததீரகளோ? எஙோக போரததீரகள? எபபட இரககிறோள?
ொசௌககியமோ யிரககிறோளோ? ஏன் அவைள அைழத்து வரவில்ைல? அவர்கள் விடமாட்ோடன் என்று
ொசோலலிவிடடோரகளோ? எனன ோபசோமல இரககிறீரகோள? ஒன்றும் ொசால்லோவ மாட்ோடன் என்கிறீர்கோள?"
எனற சரமோரியோய ோகளவிகைளப ொபோழிநதோள.

"நீ இடங் ொகாடுத்தால்தாோன அம்மா, நான் ோபசலாம்? எலலோம சோவகோசமோயச ொசோலகிோறன. உன்னுைடய
அைறக்குப் ோபாகலாம் வா!" எனறோர அயயோசோமி மதலியோர.

"இைத மாத்திரம் ொசால்லி விடுங்கள். அப்புறம் அனுஷ்டானம் ொசய்து சாப்பிட்டுவிட்டு எல்லாம்

விவரமாய்ச் ொசால்லலாம். ொசநதிரைவப போரததீரகளோ?" எனற பஙகஜம பரபரபபடன ோகடடோள.

"ொசௌககியநதோன - ஒரு மாதிரியாக. அனுஷ்டானம் சாப்பாடு எல்லாம் ஆகிவிட்டன. அம்மாைவ எழுப்ப

ோவண்டாம். உன் அைறக்குப் ோபாகலாம், வா! எலலோம விவரமோயச ொசோலகிோறன" எனறோர மதலியோர.

இருவரும் பங்கஜத்தின் அைறக்குப் ோபானார்கள். முதலியார் ஈஸிோசரில் சாய்ந்து ொகாண்டார். அவர் அருகில்
ஒரு சின்ன நாற்காலிைய இழுத்துப் ோபாட்டுக் ொகாண்டு பங்கஜம் உட்காந்தாள்.

"எனன, அப்பா, ஒரு மாதிரியா 'ொசௌககியம' எனகிறீரகோளோ? ொராம்பக் கவைலயாயிருக்கிறோத!" எனறோள.

"நாம் கவைலப்பட்டு அவளுக்கு ஒன்றும் ொசய்வதற்கில்ைல, அம்மா! எலலோம தைலயில எழதின

எழததபபடதோோன நடககம! பாவம், மருதாசலக் கவுண்டர் எவ்வளோவா உத்தமமான மனுஷர், அவர் குடும்பம்
ஏன் இப்படி துரதிஷ்டமாகப் ோபாக ோவண்டும்!"

"எனன, அப்பா, அவளுக்கு? ொசோலல மோடோடன எனகிறீரகோள? அந்தக் கடுதாசி அவள் எங்கிருந்து
எழதினோளோம?"

"அந்தக் கடுதாைசப் பற்றி நாம் காபரா அைடந்தொதல்லாம் வீண்..."

"அப்படியா?"

"ஆமாம், இன்று காைலயில் நாங்கள் இங்கிருந்து கிளம்பியதிலிருந்து நடந்தைத எல்லாம் ொசால்லி

விடுகிோறன், ோகள். நானும், ராவ்பகதூூரும் ோநோர சிங்கோமட்டுக்குப் ோபாோனாம். ொசநதிரவின சிததபபோ
ஊரில்தான் இருந்தார். அவோராடு கள்ளிப்பட்டிக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டரும் இருந்தார். கள்ளிப்பட்டிக்
கவுண்டர் ொராம்பப் ொபால்லாதவர் என்று எல்ோலாரும் ொசல்வதுண்டு. ஆனால், ஒரு ொபால்லாத்தனத்ைதயும்
நாங்கள் காணவில்ைல. ோபரூூருக்குக்கூூட வந்திருந்து என்னுைடய உபந்நியாசத்ைத அவர் ோகட்டாராம்."

"ொசநதிர இபோபோத சிஙகோமடடோலதோன இரககிறோளோ, அப்பா? நானாவது ோபாய்ப் பார்க்கலாமா?"

"இதற்குள் அவசரப்படுகிறாோய? எஙகைள ொரோமபவம மரியோைதயடன வரோவறற உபசோரம ொசயதோரகள.

ொசநதிரவின விஷயதைத எபபடக ோகடபத எனற நோஙகள தயஙகிக ொகோணடரகைகயில, கள்ளிப்பட்டிக்
கவுண்டோர அந்தப் ோபச்ைச எடுத்து விட்டார். 'நீங்கள் எதற்காக வந்திருக்கிறீர்கள் என்று எனக்குத்
ொதரியும். இந்தக் கடிதம் விஷயமாகத் தான் வந்திருக்கிறீர்கள்!' எனற ஒர கடததைத எடததப ோபோடடோர.
அது ொசந்திருவின் கடிதந்தான். குழந்ைத! உன்னுைடய ஞாபக சக்தி சில விஷயங்களில் அபாரமாயிருக்கிறது.
கிட்டத்தட்ட நீ எழுதிக் காட்டினபடிோய இருந்தது" எனற ொசோலலி, முதலியார் பங்கஜத்ைதப் ொபருைமயுடன்
பார்த்தார்.

"இருக்கட்டும், அப்பா! ொசநதிரைவப போரததீரகளோ, இல்ைலயா?"

"அதுதாோன, ொசோலலப ோபோகிோறன? ோகட்டுக் ொகாண்ோட வா. கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் பிறகு என்ன
ொசோனனோர ொதரியமோ? எனககத தககி வோரிபோபோடடத. 'இந்தக் கடிதத்தில் எழுதியிருக்கிறது ஒரு மாதிரி
உண்ைம தான். அந்தப் ொபண்ைண ொஜயிலில்தான் ைவத்திருக்கிறது. நீங்கள் விடுதைல ொசய்து ொகாண்டு
ோபாவதாயிருந்தால் ொராம்ப சந்ோதாஷம். நாங்கள் குறுோக நிற்கவில்ைல. அதனால் ஏதாவது விபரீதம்,
உயிர்ச்ோசதம் ோநர்ந்தால் மட்டும் எங்கைளப் ொபாறுப்பாக்காதீர்கள்! அந்தப் ொபண்ைண விடுதைல
ொசயதொகோணட ோபோக நீஙகள இரணட ோபர ோபோதோத எனற எனககத ோதோனறகிறத. இன்னும்
ஏொழட்டுப் பலசாலிகளான மனிதர்களாவது ோவண்டும். அப்புறம் உங்கள் இஷ்டம்' எனற களளிபபடடக
கவுண்டர் ொசான்னார். அவர் ொசான்னதின் அர்த்தம் எங்களுக்குத் ொதரிந்ததும், ொராம்பவும் துக்கம்
உண்டாயிற்று."

பங்கஜம் வியப்புடனும் பயத்துடனும் "எனன, அப்பா அவர் ொசான்னதின் அர்த்தம்? எனககப

புரியவில்ைலோய?" எனறோள.

"நீ வீணாக வருத்தப்படாோத, பங்கஜம்! விதிக்கு யார் என்ன ொசய்யலாம்? உன் சிோநகிதிக்குச் சித்தப் பிரைம;
அதுவும் ொராம்பக் கடுைமயான பிரைம!..."

"இல்லோவ இல்ைல; இருக்கோவ இருக்காது" எனற கததினோள பஙகஜம.

 "இல்லாமலிருந்தால் நல்லதுதான்; ஆனால், இருக்கிறைத இல்ைலொயன்று எப்படிச் ொசால்லமுடியும்?"

"அவர்கள் ொசான்னதுதாோன? நீங்கள் ோநரில் பார்க்கவில்ைலோய?"

"இப்படிக் ோகட்பாய் என்று எனக்குத் ொதரியும். ஆைகயினால்தான், கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் 'ோநரில்

காட்டிவிடுகிோறன்' எனற ொசோனனோபோத நோன சரி எனோறன. ராவ்பகதூூர் பிள்ைளக்குக் கூூட அவ்வளவு
இஷ்டமில்ைல. 'இவர்கள் ொசால்கிறது ோபாதாதா? நாம் திரும்பிவிடலாம்' எனறோர, நான் தான் ோபாய்ப் பார்த்து
விடலாம் என்று வற்புறுத்திோனன். மருதாசலக் கவுண்டருக்கும் எனக்கும் இருந்த சிோநகிதத்ைதச் ொசால்லி,
அந்தப் ொபண்ைண கண்ணாோலயாவது பார்த்துவிட்டு வரலாம் என்ோறன். பார்க்காமல் ோபானால், நீ என்ைன
இோலசில் விடமாட்டாய் என்றும் ொசால்லி ைவத்ோதன். மத்தியானம் சாப்பிட்ட பிறகு எல்ோலாருமாகக்
கிளம்பிோனாம்..."

"எஙோக கிளமபினீரகள? அப்படியானால், ொசநதிர சிஙகோமடடல இலைலயோ?"

"பத்து நாைளக்கு முன்பு வைரயில் சிங்கோமட்டில் தான் இருந்தாளாம். ஒரு நாைளக்குத் திடீொரன்று
கிளம்பி ஒருவருக்கும் ொதரியாமல் ோகாயமுத்தூூருக்கு ஓடி வந்திருக்கிறாள். ஓடி வந்த இடத்தில் உனக்குக்
கடிதம் எழுதியிருக்கிறாள். அந்தச் சமயம் மட்டும் நாம் ஊரில் இருந்திருந்தால் இவ்வளவு தடபுடல்
ஏற்பட்டிராது..."

"எனன, அப்பா, ொசோலகிறீரகள? சிததப பிரைமோயோோடயோ இநத ஊரகக வநதோள?"

"ஆமாம், குழந்ைத, ஆமாம்! அந்தச் சமயம் அவ்வளவு அதிகம் இல்ைலயாம். வீட்டில் சாதாரணமாய் நடமாட
விட்டிருந்தார்களாம். ஒருவரும் கவனிக்காத சமயம் பார்த்து வீட்ைட விட்டுக் கிளம்பி விட்டாளாம்.
ொபரியண்ணன் என்கிற அவர்களுைடய வீட்டு ோவைலக்காரன் அவைளத் ோதடிக் ொகாண்டு கிளம்பி வந்து,
ரயில்ோவ ஸ்ோடஷனில் அவள் ரயில் ஏறுகிற சமயத்தில் கண்டுபிடித்தானாம். இரண்டு ோபருமாக இந்த ஊருக்கு
வந்தார்களாம். இங்ோக சிங்கோமட்டுக் கவுண்டர் வீட்டிற்கு ொமதுவாகத் தாஜா பண்ணி அவைள அைழத்துக்
ொகாண்டு ோபானானாம் அந்தப் ொபரியண்ணன். வீட்டின் கதைவத் தாழ்ப்பாள் ோபாட்டுவிட்டு, அந்த
வீட்டிோலோய அவள் இராத்திரி இருக்க ோவண்டுொமன்று ொசான்னதுந்தான், கத்திைய எடுத்து அவைனக்
குத்திவிட்டாளாம்...!"

பதிைனந்தாம் அத்தியாயம் - மனித நிழல்

ொசநதிர ொபரியணணைனக கததினோள எனற அயயோசோமி மதலியோர ொசோனனதம, பங்கஜம் ொநருப்ைப

மிதித்தவள் ோபால் துள்ளி எழுந்து, "ஐைய ோயா ! எனன அபபோ ொசோலலகிறீரகள?" எனறோள.

"ஆமாம், அம்மா! நடந்தைதத்தான் ொசால்கிோறன்."

"ொசநதிரவோ கததிைய எடதத ஒரவைனக கததினோள? ொசோலகிறவரகள ொசோனனோல

ோகட்பவர்களுக்கு மதி எங்ோக ோபாச்சு என்பார்கோள?..."

அய்யாசாமி முதலியார் புன்னைகயுடன், "எஙகள மதி எஙோகயம ோபோகவிலைல. சரியோகததோன

இருக்கிறது. உன் ோதாழியின் மதிக்குத்தான் ோகடு வந்துவிட்டது. எலலோம தரதிரஷடநதோன" எனறோர.

"எனனதோன சிததப பிரைம எனறோலம, கத்தியால் குத்தத் ோதான்றுமா அப்பா! அதிலும் ொசந்திரு, பாவம்,
ஒரு எறும்பு ஈையக்கூூட ஒன்றும் ொசய்யமாட்டாோள? ஜட்கா வண்டிக்காரன் குதிைரைய அடித்தால், அைதப்
ொபாறுக்காமல் கண்ைணப் ொபாத்திக் ொகாள்வாோள? அவள் கத்திைய எடுத்து ஒருவைனக் குத்தினாள் என்றால்,
எபபட நமபகிறத, அப்பா?"

"நம்புவது கஷ்டந்தான், குழந்ைத! யார் இல்ைல என்றார்கள்? உன் சிோநகிதிக்கு இப்படி

வரோவண்டாந்தான். ஒரு ோவைள அவள் அப்பா உயிோராடிருந்து, மயிலாப்பூூரில் பள்ளிக்கூூடத்தில்
படித்துக்ொகாண்டு சந்ோதாஷமாக யிருந்திருந்தால், இப்படிொயல்லாம் வந்திராது. தைலயில் எழுதிய எழுத்ைத
யாராலாவது அழித்து விடமுடியுமா? - ஆனால், உனக்கு ஒன்று ொசால்கிோறன். பங்கஜம்! குத்து ொவட்டு
எலலோம நமககததோன பயஙகரோம தவிர, இந்த ஜில்லாவில் ொராம்ப சகஜம். நமது ொசன்ைன ராஜதானியிோல வருகிற
ொகாைலக் ோகஸுகளிோல பாதி ோகாயமுத்தூூர் ஜில்லாவில் தான். இந்தக் ொகாங்கு நாட்டின் காற்றிோலோய ஏோதா
ோகடு இருக்க ோவண்டும். உன் சிோநகிதிையத்தான் எடுத்துக் ொகாள்ோளன். அவள் இப்படி மாறிப்ோபாவாொளன்று
யார் கண்டார்கள்? அப்பா! எனன பயஙகரமோன கசசல! 'குத்து' 'ொவட்டு' 'ொகாைல' 'இரத்தம்' 'பலி'
எனொறலலோம அவள ோபோடட பயஙகரமோன கசசைலக ோகடடரநதோல, நீ நடுங்கிப் ோபாயிருப்பாய்" எனறோர
முதலியார்.

"ஐோயா ! அப்படியா? நீங்கோள பார்த்தீர்களா அப்பா?"

"அதுதான் ொசான்ோனோன. நீ இப்படிக் ோகட்பாொயன்று ொதரிந்துதான் ோநோர ோபாய்ப் பார்த்துவிட்டு வந்து

விடுோவாம் என்று ராவ்பகதூூரிடம் ொசான்ோனன். எலோலோரமோக மததியோனம கிளமபிோனோம."

"எஙோக கிளமபினீரகள? அப்படியானால் ொசந்திரு இப்ோபாது சிங்கோமட்டில் இல்ைலயா?" எனற பஙகஜம

ோகட்டாள்.

"நீலகிரியில் கூூனூூருக்கு ோமோல ொகாஞ்ச தூூரத்தில் ோதவகிரி எஸ்ோடட் இருக்கிறது. அது

கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் எஸ்ோடட். அங்ோக கவுண்டருைடய பங்களாவில்தான் இப்ோபாது ொசந்திரு
இருக்கிறாள். குளிர்ச்சியான இடத்தில் இருந்தால் சித்தப்பிரைமக்கு அனுகூூலம் என்று டாக்டர் ொசான்னதின்
ோமல் அங்ோக அைழத்துப் ோபாய் ைவத்திருக்கிறார்களாம். இன்ைறக்கு மத்தியானம் இரண்டு கவுண்டர்களும்
ோபாய்ப் பார்த்துவிட்டு வர எண்ணியிருந்தார்களாம். ஆகோவ, எலலோரமோகக களளிபபடடக கவணடர
காரிோலோய கிளம்பிோனாம்; ஹட்ஸன் கார் மைலயிோல என்ன ோஜாராக ஏறிற்று ொதரியுமா?..."

"காரில் ோபான ொபருைம இருக்கட்டும், அப்பா! ொசநதிரவின கதிைய நிைனததோல எனகக எனனோமோ
ொசயகிறத. ொராம்ப ோவதைனயாயிருக்கிறது. அவைள நீங்கள் பார்த்தீர்களா? உங்கைள அவள் அைடயாளம்
கண்டு ொகாள்ளவில்ைலயா?" எனறோள பஙகஜம.

"அைடயாளமாவது, கண்டு ொகாள்ளவாவது! கார் பங்களாவின் ோமட்டில் ஏறும்ோபாோத பயங்கரமான கூூச்சல்

சததம ோகடடத. பங்களா வாசலில் கார் நின்றதும் 'யாரடா தடிப்பசங்கள் காரிோல வந்து இறங்குகிறது?' எனற
ஒரு ோகாரமான குரல் ோகட்டது. உன் ோதாழியின் குரல் எவ்வளவு ோகாரமாய்ப் ோபாய் விட்டது ொதரியுமா? பிறகு,
ொகாண்டுவா, 'நரபலி' 'கழுத்ைத முறித்து, இரத்தத்ைதக் குடிக்கிோறன்!' 'குத்து; ொவட்டு!' எனற கசசல
கிளம்பிற்று. அைதொயல்லாம், விவரமாக உனக்குச் ொசால்லக்கூூடாது. ொசோனனோல ரோததிரியில உளறியடததக
ொகாள்வாய். கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் எங்கைளப் பார்த்து, 'எனன ொசோலகிறீரகள? அைழத்துக் ொகாண்டு
ோபாகிறீர்களா?' எனற ோகடடோர.

நாங்கள் என்னத்ைதச் ொசால்கிறது? ராவ்பகதூூரும் நானும் ஒருவைரொயாருவர் பார்த்து அசட்டுச் சிரிப்புச்

சிரிததக ொகோணோடோ ம. பங்களா வாசலிலிருந்தபடி காரிலிருந்து கீோழ இறங்காமோலோய நாங்கள் திரும்பிப் ோபாகத்
தயாராயிருந்ோதாம். ஆனால், கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் விடவில்ைல. உள்ோள வந்து பார்க்கோவண்டும் என்றார்.
பங்களாவுக்குள் ோபாோனாம். பாவம், அங்ோக ஒரு அைறயில் ொசந்திருைவப் பூூட்டி ைவத்திருக்கிறது. புத்தி
ொகாஞ்சம் ொதளியும் ோபாது ொவளிோய விடுகிறார்களாம். நாங்கள் ோபானோபாது ைபத்தியம் ொராம்பக் கடுைம.
ஜன்னலண்ைடயில் கவுண்டர் எங்கைள அைழத்துப் ோபானோபாது அங்கிருந்த சைமயற்காரி வந்து
குறுக்கிட்டு, 'அந்தப் ொபண் துைணைய எல்லாம் கிழித்துப் ோபாட்டுவிட்டு உட்கார்ந்திருக்கிறது' எனறோள.
அந்தக் கண்றாவிைய என்னால் பார்க்கமுடியாது என்று ொசால்லிவிட்ோடன். ராவ்பகதூூரின் ைகையப் பிடித்து
அைழத்துக் ொகாண்டு, கவுண்டர் ஜன்னலண்ைட ோபானார். உள்ோளயிருந்து ஒரு தண்ணீர்க் குவைள
ஜன்னல் கம்பிகளின் ோமல் வந்து படீொரன்று விழுந்தது. ராவ்பகதூூர் ஒோரயடியாக மிரண்டுவிட்டார்.
அப்புறம் என்னத்ைதச் ொசால்கிறது? ோபசாமல் திரும்பி வந்ோதாம்" எனற கைதைய ஒர விதமோக மடததோர,
அய்யாசாமி முதலியார்.

பங்கஜம் சற்று ொமௌனமாயிருந்தாள்.

"படுத்துக்ொகாள்ளலாமா, குழந்ைத! நான் ோபாகட்டுமா?" எனறோர மதலியோர.

"ஆமாம் அப்பா! அவ்வளவு ைபத்தியம் முற்றியிருந்தால், கடுதாசி அவ்வளவு நன்றாக எப்படி எழுதினாள்?"
எனற பஙகஜம ோகடடோள.

"நான் தான் ொசான்ோனோன, அம்மா! ோகாயமுத்தூூருக்கு ஓடி வந்த ோபாது, அவளுக்கு உடம்பு அவ்வளவு
ோமாசமாயில்ைல என்று."

"சரிதோன; ஆனால், கடிதம் நம் வீட்டுக்கு எப்படி வந்ததாம்? யாரிடம் அனுப்பினாளாம்?"

"சரியோயப ோபோசச! அைத இன்னும் உனக்குச் ொசால்லவில்ைலயா? இந்த ஊரில் அனுமந்தராயன் ொதரு
வீட்டு மச்சில் ொசந்திருவும் ொபரியண்ணனும் தனியாயிருந்தோபாது இவள் கடிதம் எழுதி ைவத்துக் ொகாண்டு
ஜன்னல் வழியாய்த் ொதருவீதிையப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்திருக்கிறாள். இந்த மகுடபதி என்கிற ைபயன்
ொதருோவாடு ோபாயிருக்கிறான். ொசநதிர கடததைத வீதியில ோபோடடரககிறோள. இந்த மகுடபதி என்கிற ைபயன்
சததக கோலோடயோம. ஏற்ொகனோவ, சிஙகோமடடக கவணடர ோமல அவனகக விோரோதமோம. கடிதத்ைத அவன் நம்
வீட்டில் ொகாண்டு வந்து ொகாடுத்து விட்டு, ோபாலீஸ் ஸ்ோடஷனுக்குப் ோபாய்க் கன்னாபின்னாொவன்று
ஏோதா ொசால்லி ைவத்தானாம். சிஙகோமடடக கவணடர ொபயைரச சிரிபபோய சிரிகக அடபபதறக இததோன
சமயம எனற நிைனததோன ோபோல இரககிறத. அவன் ோமல் கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டருக்கு என்ன 'காண்டு'
ொதரியுோமா? 'அந்தப் பயல் மட்டும் மறுபடி என்ைகயில் சிக்கட்டும், முதுகுத் ோதாைல உரித்துவிட்டு
மறுகாரியம் பார்க்கிோறன்' எனறோர. கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் என்றால் என்னொவன்று நிைனத்தாய்,
குழந்தாய்! இந்த ஜில்லாவிோலோய அவர் ைவத்ததுதான் சட்டம். ொபரிய உத்திோயாகஸ்தர்கள் எல்லாங்கூூடப்
பயப்படுவார்கள். ஜில்லாோபார்ட் பிரஸிொடண்ட் அன்று ோபரூூருக்கு வந்த ோபாது தடபுடல் பட்டோத, அந்த
பிரஸிொடண்ட்டுக்கு கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் என்ற ொபயைரக் ோகட்டால் ொதாைட ொவடொவட ொவன்று
நடுங்குமாம்! அப்படிப்பட்டவர் கிட்டப்ோபாய் இந்த மகுடபதி என்கிற ொவறும் ைபயன் விோராதித்துக்
ொகாண்டிருக்கிறான். 'காங்கிரஸ் ொபயைரயும், காந்தி ொபயைரயும் ொகடுக்கத்தான் வந்திருக்கிறான்' எனகிறோர
கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர்."

இவ்விதம் ொசால்லிவிட்டு அய்யாசாமி முதலியார் ொகாட்டாவி விட்டார்.

மகுடபதிையப் பற்றிப் பங்கஜம் கட்டியிருந்த ஆகாசக் ோகாட்ைடொயல்லாம் ொபாலொபாலொவன்று இடிந்து

விழுந்தது.

"எனனோமோ ோகடகக ோகடக விசனமோயிரககிறத. அப்பா! ஆனால் இன்னும் ஒரு விஷயம் மட்டும்
எனகக பிடபடவிலைல. எனககச ொசநதிர எழதிய கடததைத மரதக கவணடன ஏன திரடனோன? அந்தக்
கடிதம் உங்கள் அழகான கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரிடம் எப்படிப் ோபாயிற்று?" எனற பஙகஜம ோகடடோள.
 "அது ஒரு விஷயம் பாக்கியிருக்கிறதா? சரி, ோகட்டுக் ொகாள். ொசநதிர உனககக கடதம எழதி வீதியில
ோபாட்டாள் என்று ொபரியண்ணன் கவுண்டர்களிடம் ஒளித்திருக்கிறான். சிதத ஸவோதீனமிலலோத சமயததில
அவள் என்ன எழுதியிருக்கிறாோளா, எனனோமோ - இந்த ொவட்கக்ோகடு ொவளியில் நாலு ோபருக்குத் ொதரிவாோனன்
எனற அவரகளகக எணணம. அதற்காகத்தான் நீயாவது நானாவது கடிதத்ைதப் பிரித்துப் படிக்காவிட்டால்
எடததக ொகோணட விடமபட அவரகள ொசோலலியிரககிறோரகள. இந்த முட்டாள் நமக்கு விஷயம் ொதரிந்த
பிறகு எடுத்துப் ோபாயிருக்கிறான். அதற்காக அவனுக்கு அங்ோக நல்ல பூூைச கிைடத்ததாம். கவுண்டர்கோள
நம்முைடய வீட்டுக்கு வந்து இைதொயல்லாம் ொசால்ல ோவண்டுொமன்றிருந்தார்களாம். அதற்குள்ோள நாங்கள்
ோபாய்..." எனற மதலியோர ொசோனனோபோத, அவருைடய தைல ஆடிற்று.

"சரி, அப்பா, உங்களுக்குத் தூூக்கம் கண்ைணச் சுற்றுகிறது. நீங்கள் ோபாய்ப் படுத்துக்

ொகாள்ளுங்கள். நானும் விளக்ைக அைணத்துவிட்டுப் ோபாய்ப் படுத்துக் ொகாள்கிோறன்" எனறோள பஙகஜம.

"சரி, அதிக ோநரம் கண் விழிக்காோத. நாவல் எழுதினொதல்லாம் ோபாதும். உன் சிோநகிதியின் கைதோய தான் ொபரிய
நாவலாய் இருக்கிறது!" எனற ொசோலலிக ொகோணோட அயயோசோமி மதலியோர எழநத ோபோனோர.

பங்கஜமும் தன்னுைடய ோநாட்டுப் புத்தகத்ைத மூூடி ைவத்துவிட்டு எழுந்திருந்து விளக்ைக

அைணப்பதற்காகப் ோபானாள். அப்ோபாது அவள் உடம்ைப ஒரு குலுக்குக் குலுக்கிப் ோபாட்டது. ஒரு நிமிஷம்
அவள் மார்பு அடித்துக் ொகாள்வது நின்றுவிட்டது. ஏொனனில், விளக்ைக அைணப்பதற்காக அவள் எழுந்து
ோபானோபாது, ஜன்னலுக்கு எதிர்ப் பக்கத்துச் சுவரில் ஒரு மனிதனுைடய நிழைல அவள் பார்த்தாள்.

பதினாறாம் அத்தியாயம் - நள்ளிரவு நாடகம்

பங்கஜம் பளிச்ொசன்று விளக்ைக அைணத்தாள். சததமிலலோமல ஜனனலணைட ோபோய ொவளியில

பார்த்தாள்.

ஏறக்குைறய பாதி வட்டமாயிருந்த சந்திரன் ோமற்ோக அஸ்தமித்துக் ொகாண்டிருந்தது. அதனுைடய மங்கிய ஒளி
அப்ோபாது ொபய்து ொகாண்டிருந்த பனியினால் இன்னும் மங்கலாகக் காட்டிற்று. அந்த மங்கிய நிலவில், ஒரு
உருவம் பங்கஜத்தின் அைறப்பக்கத்திலிருந்து எதிர்ப்புறமாகப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தைத அவள் பார்த்தாள்.
பார்த்ததும், பங்கஜம் "யாரடா அது?" எனற கசசல ோபோட எணணினோள. ஆனால், அவளுைடய நாக்கு
ோமலண்ணத்தில் ஒட்டிக் ொகாண்டது. வாயிலிருந்து சத்தம் கிளம்பவில்ைல. அவளுைடய ோதகொமல்லாம் அந்த
மார்கழி மாதக் கடுங்குளிரில் ொசாட்ட வியர்த்தது. ஒரு நிமிஷ ோநரம் அப்படிோய பார்த்துக் ொகாண்டு நின்றாள்.

பங்களாவுக்ொகதிரில், கார் வந்து நிற்பதற்கான முன் முகப்பு இருந்தது. அந்த முகப்புக்கு வாசல்
காம்பவுண்ட் சுவருக்கு மத்தியில் மரமல்லிைக மரங்களும் குோராட்டன்ஸ் ொசடிகளும் அடர்த்தியாகப் படர்ந்த
ஒரு ொகாடி வீடும் இருந்தன. அங்கிருந்து மலர்களின் நறுமணம் கம்ொமன்று வந்து ொகாண்டிருந்தது.

ஜன்னல் பக்கத்திலிருந்து ோபான உருவம் அந்தக் ொகாடி வீட்டுக்கருகில் ொசன்றது. அங்ோக சற்றுத் தயங்கி
நின்றது. பிறகு அந்தக் ொகாடி வீட்டுக்குள் நுைழந்தது.

பங்கஜம் சற்று ோநரம் ஜன்னலண்ைடயில் நின்று பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தாள். ொகாடி வீட்டுக்குள்

நுைழந்த உருவம் ொவளிோய வரவில்ைல. இதற்குள் அவளுக்குப் பயம் ொதளிந்துவிட்டது. அச்சமயம், தான்
எனன ொசயயோவணடொமனற ோயோசிததோள. அப்பாவிடம் ோபாய்ச் ொசால்லலாமா? அதுதான் நியாயமாகச் ொசய்ய
ோவண்டியது. ஆனால்...? பங்கஜத்தின் மனதிற்குள் ஒரு விசித்திரமான சந்ோதகம் உதித்தது. அவளுைடய
அைறயின் ஜன்னோலாரத்திலிருந்து கிளம்பிச் ொசன்று ொகாடி வீட்டுக்குள் நுைழந்த உருவம் பார்ப்பதற்கு ஒரு
இைளஞனுைடய உருவமாயிருந்தது. அது யாராயிருக்கும்? ஒரு ோவைள...? எனன ைபததியககோரததனம? ஒரு
நாளும் இருக்காது!... ஆனால் ஏன் இருக்கக்கூூடாது?...இல்ைல, இல்ைல. கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் தான்
அப்பா திரும்பி வந்து என்ன ொசால்கிறார் என்று ொதரிந்து ொகாள்வதற்கு ஆைள அனுப்பியிருக்க ோவண்டும்...
ஒரு ோவைள சாதாரணத் திருடோனா, எனனோமோ? ோச! திருடனாயிருக்க முடியாது. திருடன் அவ்வளவு துணிச்சலாய்
வீட்டில் விளக்கு எரியும் ோபாது வந்து ஜன்னலண்ைட உட்கார்ந்திருப்பானா?

எபபடயிரநதோலம, தாோன அந்த மர்மத்ைதக் கண்டு பிடித்து விடுவது என்று பங்கஜம் தீர்மானித்துக்
ொகாண்டாள். அப்பாைவக் கூூப்பிட ோவண்டியதில்ைல. தன்னுைடய சந்ோதகம் ஒருோவைள உண்ைமயாயிருந்தால்
அப்பாைவக் கூூப்பிட்டால் காரியம் ொகட்டுப் ோபாய்விடும். அப்படிொயன்ன ோமாசம் வந்துவிடப் ோபாகிறது?
திருடனாய்த்தான் இருக்கட்டுோம? ஒருவனால் என்ன ொசய்யமுடியும்? எலலோவறறககம மன
ஜாக்கிரைதயாயிருந்தால் ோபாகிறது. அப்படி மிஞ்சி வந்தால், முன் அைறயில் தாோன அப்பா படுத்திருகிறார்?
கூூச்சல் ோபாட்டால் உடோன வந்து விடுகிறார்.

இப்படிொயல்லாம் சிந்தித்து, இந்நிைலைமயில் சாதாரணப் ொபண் எவளும் ொசய்யத் துணியாத காரியத்ைதச்

ொசயயத தணிநதோள பஙகஜம. அவள் படித்திருந்த நூூற்றுக்கணக்கான நாவல்களில் வரும் கதாநாயகிகளின்
ைதரியம், துணிச்சல் எல்லாம் அவளிடம் அந்த நிமிஷத்தில் வந்து குடிொகாண்டன. ஓைசப்படாமல் நடந்து ோபாய்
ஒரு அலமாரிையத் திறந்தாள். அதற்குள்ளிருந்து இரண்டு ொபாருள்கைள எடுத்துக் ொகாண்டு வந்து
ஜன்னலண்ைட நின்று, நிலவு ொவளிச்சத்தில் பார்த்தாள். அவற்றுள் ஒன்று, டார்ச் ைலட்; இன்ொனான்று,
ைகத்துப்பாக்கி!

ைகத்துப்பாக்கி, அவளுைடய தகப்பனார் கடப்பா ஜில்லாவில் உத்திோயாகம் பார்த்த காலத்தில்

அபாயத்துக்காக ைவத்துக் ொகாண்டிருந்தது. இப்ோபாது அது துருப்பிடித்துக் கிடந்தது. அதில் ரைவயும்
கிைடயாது. ஒரு விைளயாட்டுப் ொபாருளாக அைதப் பங்கஜம் தன் அலமாரியில் எடுத்து ைவத்திருந்தாள். சில
சமயம அவளைடய ோதோழிகள, தம்பிமார்கள், ோவைலக்காரர்கள் முதலிோயாைர விைளயாட்டுக்காகச் "சடட
விடுோவன்" எனற அவள இநதத தபபோககிையக கோடடப பயமறததவதணட. திருடைன அதனால் ஒன்றும்
ொசயயமடயோொதனற அவளககத ொதரியம. ஆனாலும், அவள் இப்ோபாது ொகாண்டிருந்த ோநாக்கத்துக்கு
அதுோவ ோபாதுமாயிருந்தது.

பிறகு பங்கஜம் ஓைசப்படாமல், அந்த அைறயிலிருந்து ொவளி வராந்தாப் பக்கமுள்ள கதைவத் திறந்தாள்.
ொவளியில் எல்லாம் நிசப்தமாய் இருந்தது. அடிோமல் அடிைவத்து நடந்து தாழ்வாரத்திலிருந்து 'ோபார்டிோகாவில்'
இறங்கி, அங்கிருந்து ொகாடி வீட்டின் அருகில் வந்தாள். அப்ோபாது அக்ொகாடி வீட்டுக்குள்ளிருந்து மிக
ொமலிந்த விம்முகிற குரலில் யாோரா ோபசும் சத்தம் வந்து ொகாண்டிருந்தது. பங்கஜம் உற்றுக் ோகட்டாள்.
'ைபத்தியம்' 'ைபத்தியம்' 'ொசநதிரவககச சிததப பிரைம' எனற ஒர கரல தனககததோோன ொசோலலிக
ொகாண்டிருந்ததாகத் ோதான்றியது. அந்தக் குரலில் எவ்வளோவா ஏக்கமும், ஏமாற்றமும், ோவதைனயும்
கலந்திருந்தன.

சறறத திைகதத நினற பிறக, பங்கஜம் ொகாடி வீட்டின் அருகில் ொநருங்கிச் ொசன்று ஒரு ைகயில்
ைகத்துப்பாக்கிைய நீட்டியபடி, இன்ொனாரு ைகயில் டார்ச் ைலட்ைட அமுக்கினாள். பளீொரன்று ொவளிச்சம்
அடித்தது. ொகாடி வீட்டுக்குள்ோள உட்காருவதற்காகப் ோபாட்டிருந்த சிொமண்ட் விசிப்பலைகயில் ஒரு வாலிபன்
உட்கார்ந்திருந்தான். திடீொரன்று ொவளிச்சம் அடித்ததும் அவன் திடுக்கிட்டுக் குனிந்த தைலைய நிமிர்ந்து
பார்த்தான். அவனுைடய கண்களிலிருந்து வழிந்து ொகாண்டிருந்த கண்ணீரில் டார்ச் ைலட்டின் ஒளிபட்டு
மின்னியது. எதிோர ைகததபபோககியடனம டோரச ைலடடடனம நினற ொகோணடரநத பஙகஜதைதப
பார்த்ததும், அவனுக்கு ஒோர திைகப்பாய்ப் ோபாயிருக்க ோவண்டும். ஒரு வினாடியில் அவனுைடய கண்களில்
கண்ணீர் வறண்டு விட்டது. பங்கஜத்ைத வியப்புடன் கண்ொகாட்டாமல் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தான்.

ஐந்துநிமிஷம் வைர ய ில் இவ்விதம் இ ருவ ரும் ஒ ருவைர ொயா ருவர் ொமௌ ன ம ா க உற்றுப்பார்த்தபடி
இருந்தார்கள். பங்கஜத்துக்கும் ோபச நா எழவில்ைல. அவளுைடய சந்ோதகம் ஒரு விஷயத்தில் உண்ைமயாயிற்று.
இந்த வாலிபன் அன்று அவர்கள் வீட்டுக்குப் புதிதாக வந்த தவிசுப் பிள்ைளதான்! அன்று சாயங்காலம்
பங்கஜம் தன் அைறக்குள் உட்கார்ந்து படித்துக் ொகாண்டிருந்த ோபாது, வாசலில் யாோரா வந்து 'ஸோர !' எனற
கூூப்பிடும் சப்தம் ோகட்டது. கைதயின் சுவாரஸ்யத்தில் ஆழ்ந்திருந்தபடியால் பங்கஜம் ோபாய் யார் என்று
ோகட்கவில்ைல. அவளுைடய தாயார் உள்ோளயிருந்து வந்து வாசல் கதைவத் திறந்தாள். அம்மாவுக்கு
வந்திருந்தவனுக்கும் பின்வரும் சம்பாஷைண நடந்தது பங்கஜத்தின் காதில் விழுந்தது.

"யாரப்பா நீ?"

"ஐயாைவ ஒ ரு கார ி ய ம ா ய்ப்பார்க்க வந்ோதன். இருக்கிறார்களா?"

"தவிசுப்பிள்ைளயா? இதற்கு முன் யார் வீட்டில் சைமயல் ொசய்து ொகாண்டிருந்தாய்?"

"வந்து நான்..."

"ோகாடிவீட்டு ஆச்சி அனுப்பினார்களா? அவங்ககிட்டத்தான் நான் தவிசுப்பிள்ைள ோவண்டுொமன்று

ொசோலலி ைவததிரநோதன."

இவ்வளவுதான் பங்கஜத்துக்குக் ோகட்டது. அப்ோபாது அவளுக்குச் சிரிப்பாய் வந்தது. அவளுைடய

தாயாருக்குக் ொகாஞ்சம் காது மந்தம். "யாோரா ஒருவன் எதற்காகோவா அப்பாவிடம் வந்திருக்கிறான்; அவைனப்
பிடித்து அம்மா தவிசுப்பிள்ைளயா என்று ோகட்டாள்" எனபதோக எணணிப பஙகஜம தனககள சிரிததக
ொகாண்டாள்.

ஆனால், சோயஙகோலம பஙகஜம சைமயல அைறககள ோபோனோபோத, ஒரு வாலிபன் நாகரிகமும் அழகும்
வாய்ந்த ோதாற்றம் உள்ளவன் - சைமயல ோவைலயில அமமோவகக உதவி ொசயத ொகோணடரபபைதப போரதத
வியப்பைடந்தாள். அம்மாவிடம் ஜாைடயினால் "இவன் யார்?" எனற ோகடடோள. "தவிசுப்பிள்ைள
ோவண்டுொமன்று ோகாடிவீட்டு ஆச்சியிடம் ொசால்லியிருந்ோதன். அவர்கள் அனுப்பியிருக்கிறார்கள்" எனற
தாயார் ொசான்னாள். "சோயஙகோலம வநதவன இவநதோனோ? அம்மா தப்புச் ொசய்கிறாள் என்று நாம்
நிைனத்ததல்லோவா தப்புப் ோபாலிருக்கிறாது?" எனற எணணிக ொகோணடோள. பிறகு, சோபபிடம சமயததில
பங்கஜம் புதிய சைமயற்காரைனக் ொகாஞ்சம் கவனிக்கத் ொதாடங்கினாள். "இவ்வளவு நாகரிகமான
சைமயறகோரனம இரககிறோனோ? முகத்தில் என்ன கைள? எவவளவ சததமோயிரககிறோன?" எனற எணணிக
ொகாண்டாள். ஆனால், அந்தத் தவிசுப்பிள்ைள தன்ைனக் கைடக்கண்ணால் அடிக்கடி பார்ப்பைதக்
கவனித்தோபாது, பங்கஜத்துக்கு அசாத்தியக் ோகாபம் வந்தது. "அம்மாவிடம் ொசால்லிப் பிரோயாசனமில்ைல; அப்பா
வந்ததும், இந்தத் தவிசுப்பிள்ைள ோவண்டாம் என்று ோபாகச் ொசால்லிவிட ோவண்டும்" எனற எணணிக
ொகாண்டாள்.

ஆனால், அப்பா இராத்திரி பத்து மணிக்கு வந்த பிறகு அவர் கூூறிய ஆச்சரியமான விவரங்கைளொயல்லாம்
ோகட்டுக் ொகாண்டிருந்ததில், புதிய தவிசுப் பிள்ைளையப் பற்றி அவள் அடிோயாடு மறந்துவிட்டாள்.

இப்ோபாது, ொகாடி வீட்டுக்குள் உட்கார்ந்து விம்மிக் ொகாண்டிருந்தவைன டார்ச்ைலட்டின் ொவளிச்சத்தில்

பார்த்ததும், புதிய தவிசுப் பிள்ைளதான் என்று உடோன ொதரிந்து ோபாய்விட்டது. ஆனால், உண்ைமயில் இவன்
யார்? கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் ஆளா? உளவு அறிந்து ோபாவதற்காக வந்தவனா? அல்லது... ஒருோவைள...
அப்படியும் இருக்க முடியுமா?

ஐந்துநிமிஷ ோநரம் இவ்விதம் சிந்தைன ய ில் ஆழ்ந்துநின்ற பிற கு பங்கஜத்துக்குஏதாவ து ோபசினாொலா ழ ி ய

ொநஞ்சு ொவடித்துவிடும் என்ற நிைலைம ஏற்பட்டு விட்டது.

"யார் நீ? நிஜத்ைதச் ொசால்லிவிடு! இல்லாவிட்டால்..." எனற பஙகஜம ோமோல ொசோலலத தயஙகித
ொதாண்ைடையக் கைனத்தாள்.

அந்த வாலிபனும் ொதாண்ைடையக் கைனத்துக் ொகாண்டு, "இல்லாவிட்டால்...?" எனறோன.

"இந்தத் துப்பாக்கியின் குண்டுக்கு இந்த நிமிஷோம இைரயாவாய்!" எனற பஙகஜம நோவல போைஷயில
ொசோனனோள.

அந்த வாலிபன் சிரித்தான். அந்தச் சிரிப்பில் எவ்வளோவா ோசாகமும் ொவறுப்பும் கலந்திருந்தன.

"அப்படிோய ொசய்துவிடு அம்மா! எனககப ொபரிய உபகோரமோயிரககம" எனறோன.

பங்கஜத்துக்கு என்னோமா ொசய்தது. ஆனாலும் அவள் சமாளித்துக் ொகாண்டு, "இந்தப் பாசாங்ொகல்லாம்

ோவண்டாம் யார் நீ? உன் ொபயர் என்ன? நிஜத்ைதச் ொசால்லிவிடு!" எனறோள.

"நிஜம் ொசால்ல ோவண்டுமா? நிஜம்! நிஜம்! இந்த உலகத்தில் நிஜத்துக்கு மதிப்பு இருக்கிறதா? நிஜம்
ொசோனனோல ோகடகிறவரகளம உணடோ? அம்மா! நிஜத்ைதச் ொசால்கிோறன். அதற்குப் பதிலாக எனக்கு ஒரு
உபகாரம் ொசய்வாயா?" எனற ொவறிபிடததவன ோபோல ோபசினோன.

"உபகாரமா? எனன உபகோரம?" எனற பஙகஜம ோகடடோள.

"உன் ைகயிலிருக்கிற துப்பாக்கியால் என்ைனச் சுட்டுக் ொகான்றுவிடு; இல்லாவிட்டால், அந்தத்

துப்பாக்கிைய என் ைகயிலாவது ொகாடு. நானாவது சுட்டுக் ொகாண்டு சாகிோறன்" எனறோன வோலிபன.

"இந்தா!" எனற பஙகஜம தன ைகயிலிரநத தபபோககிையக ொகோடததோள.

அைத வாங்கி விைசைய இழுத்துப் பார்த்துவிட்டு, வாலிபன் ொவறுப்புடன் கீோழ ோபாட்டான்.

பங்கஜம் சிரித்தாள்.

வாலிபன் அவைளக் ோகாபமாய்ப் பார்த்து "உனக்குச் சிரிப்பும் வருகிறதா?" எனற ோகடடோன.

"சிரிததோல எனன?"

"உன் சிோநகிதிக்கு இப்படிப்பட்ட விபத்து வந்திருக்கும் ோபாதா சிரிப்பது?... உன் மனது என்ன கல்லா?"

"என சிோநகிதிகக எனன விபதத வநதவிடடத?"

"ோவொறன்ன விபத்து வரோவண்டும்? உன் தகப்பனார் தான் ொசான்னாோர, ைபத்தியம் பிடித்து விட்டொதன்று?"

"ொசநதிரவககோ ைபததியம? ஒரு நாளுமில்ைல. அவளுக்குப் ைபத்தியம் என்று ொசால்லுகிறவர்களுக்குத்

தான் ைபத்தியம்!" எனறோள பஙகஜம.

"எனன? எனன? ைபத்தியம் இல்ைலயா? அொதப்படிச் ொசால்கிறாய்? பகவாோன! இதுமட்டும்

நிஜமாயிருந்தால்?... உனக்கு எப்படி ொதரியும்? எதனோல அவவளவ நிசசயமோயச ொசோலகிறோய?"

"முதலில், நீ யார் என்று ொசால்? ொசோனனோல..."

"ொசோனனோல..."

"ொசநதிரவககப ைபததியம ஏன இலைல எனற நோன ொதரிவிககிோறன."

"என ொபயர மகடபதி!"

"நிைனத்ோதன், நிைனத்ோதன். நீதானா என் சிோநகிதிையப் ைபத்தியமாக அடித்த புண்ணியவான்?" எனறோள

பங்கஜம்.

பதிோனழாம் அத்தியாயம் - ோமாட்டார் விபத்து

மகுடபதிக்கும் பங்கஜத்துக்கும் ோமோல நடந்த சம்பாஷைணையச் ொசால்வதற்கு முன்னால்

காலப்ோபாக்கில் ொகாஞ்சம் பின்ோனாக்கிச் ொசன்று மகுடபதிைய லாக்-அப்பில் அைடத்ததிலிருந்து அவனுக்கு
ோநர்ந்தைவகைளத் ொதரிந்து ொகாள்ள ோவண்டும்.

ோபாலீஸ் லாக்-அப்பிலிருந்து மகுடபதிைய ஸப்-ொஜயிலுக்குக் ொகாண்டுோபாய் ஒரு தனி அைறயில்

அைடத்தார்கள். ஏற்ொகனோவ இரண்டு முைற - ஒருவாரமும், பத்து நாளும் - அவன் ஸப்-ொஜயிலில்
இருந்திருக்கிறான். ஆனால் இந்தத் தடைவ அவன் ஸப்-ொஜயிலிலிருந்த மூூன்று நாட்களும் அவனுக்கு
மூூன்று யுகங்களாகத் ோதான்றின. அவன் உள்ளம் எண்ணாத எண்ணொமல்லாம் எண்ணிற்று. ோதசத்தில்
மகத்தான இயக்கம் ஆரம்பாகி நடந்து ொகாண்டிருந்தது; அந்த ஜில்லாவில் அவனுைடய முக்கியமான காங்கிரஸ்
சகோககொளலலோம சிைறககப ோபோயவிடடனர; அோனக ொதாண்டர்கள் அடிபட்டு ஆஸ்பத்திரியில் கிடந்தார்கள்.
இப்படிப்பட்ட இயக்கத்தில், தான் பங்கு எடுத்துக் ொகாள்ளமுடியவில்ைல. ஏோதா ஒரு ொபாய்க் ோகஸில்
அகப்பட்டு ஸப்-ொஜயிலில் கிடக்க ோவண்டியதாயிருக்கிறது. தன் ோமல் என்ன ோகஸ் ோபாடப் ோபாகிறார்கள் என்ற
விவரம் இன்னும் அவனுக்குத் ொதரிந்தபாடில்ைல. ோபாலீஸ் அதிகாரிகள் - முக்கியமாக ஸப்-இன்ஸ்ொபக்டர்
சஙகடஹரிரோவ - எனன சழசசி ொசயத ொகோணடரககிறோோரோ, ொதரியாது. அவர் மட்டுந்தான் சூூழ்ச்சி
ொசயகிறோோரோ, அல்லது கார்க்ோகாடக் கவுண்டரும் ோசர்ந்து இரண்டு ோபருமாய்ச் சூூழ்ச்சி ொசய்து
ொகாண்டிருக்கிறார்கோளா? ஏதாவது கள்ளுக்கைடையக் ொகாளுத்தியதாக ஒரு ொபாய்க் ோகைஸத் தன் ோபரில்
அவர்கள் ோபாட்டு ைவத்தால் என்ன ொசய்வது? அதற்கு ோவண்டிய ொபாய்ச் சாட்சிகைளத் தயாரித்துத்
தண்டைனயைடந்தால், காங்கிரஸ் இயக்கத்துக்ோக அதனால் மாசு ஏற்பட்டுவிடுமல்லவா? அத்தைகய ோகஸ்
ோநர்ந்தால் எதிர் வழக்காடுவதா? அல்லது சும்மா இருந்து விடுவதா? ோயாசைன ோகட்பதற்குக் கூூட
முக்கியமான காங்கிரஸ் தைலவர்கள் யாரும் இல்ைல; எலலோரம மனனோோலோய சிைறககப ோபோயவிடடோரகள;
இன்னும் ொவளியில் இருக்கும் இரண்ொடாருவைரச் சந்தித்துப் ோபசுவதற்கும் வசதி கிைடயாது.

"ஐோயா ! அன்ைறக்கு நாம் ோகாயமுத்தூூருக்கு என்னத்திற்காக வந்ோதாம்? நம்மூூரிோலோய ஏதாவது மறியல்

நடத்திப் ோபசாமல் சிைற புகுந்திருக்கக்கூூடாதா?" எனற எணணி மகடபதி ொபரமசச விடடோன. அன்று
தான் ோகாயமுத்தூூருக்கு வந்ததனால் என்ொனன்ன விபரீதங்கள் ஏற்பட்டு விட்டன? தனக்கு மட்டுமா
கஷ்டம்? ொசநதிரவககம ொபரியணணனககம அலலவோ தனனோல ொபரம விபததககள ோநரநத விடடன?

ொசநதிரைவப பறறி நிைனககம ோபோோத அவனைடய ொநஞச ொசோலலமடயோத ோவதைன அைடநதத.

அவளுைடய கதி என்ன ஆயிற்ோறா? எஙோக இரககிறோோளோ? பலவந்தமாய்க் கார்க்ோகாடக் கவுண்டருக்குக்
கல்யானம் ொசய்து ைவத்திருப்பார்கோளா? ஒருோவைள, அவள் உயிைர விட்டிருப்பாோளா? பாவிகள் ொராம்பவும்
அவைள இம்ைச ொசய்திருப்பார்கோளா? "ஐோயா ! நம்ைம நம்பிய அந்த அபைலப் ொபண்ணுக்கு நம்மால்
அனுகூூலமில்லாவிட்டாலும் ஆபத்தல்லவா அதிகமாகிவிட்டது?" எனற எணணிய ோபோத, மகுடபதியின்
இருதயம் துடித்தது. ஆம்; அன்றிரவு, தான் அந்த வீட்டில் ஒளிந்திருந்து திடீொரன்று ொவளிோய வந்ததனால்,
ொசநதிரவின ோமல அநதக கவணடரகளகக இலலோத ொபோலலோத சநோதகஙகள உணடோகியிரககமலலவோ?

ொசநதிரவகக மடடம ஏதோவத தீஙக ோநரநதிரநதோல, அதற்குக் காரணமாயிருந்தவர்கள் ோமல் பழிக்குப்

பழி வாங்கிோய தீருவொதன்று மகுடபதி சங்கல்பம் ொசய்து ொகாண்டான்.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் அவன் மனக்கண்ணின் முன்னால் ோதான்றும் ோபாொதல்லாம், அவனுைடய

இரத்தம் ொகாதித்தது; நரம்புகள் எல்லாம் புைடத்து எழுந்தன. "அஹிம்ைசயாவது, ஒன்றாவது? ொவறும்
ைபத்தியக்காரத்தனம்! இப்படிப்பட்ட பாதகர்கைள எந்த விதத்திலாவது யமோலாகத்துக்கு அனுப்பினால் அதுோவ
ொபரிய புண்ணியச் ொசயலாகும்" எனற அடககட எணணமிடடோன.

ொபரியண்ணன் மீது கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் கத்தி பாய்ந்த காட்சி அடிக்கடி அவன் மனக்கண்முன்
வந்து கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் ோமல் அவனுக்கிருந்த ோகாபத்தீைய இன்னும் தூூண்டிவிட்டு ஜ்வலிக்கச்
ொசயதத. ொபரியண்ணனுைடய கதி என்னவாயிருக்கும்? தாோன எழுந்து ோபாயிருப்பாோனா? அல்லது
கவுண்டர்கள் வந்து தான் அப்புறப்படுத்தியிருப்பார்கோளா? இன்னமும் பிைழத்திருக்கிறாோனா? அல்லது
இந்தப் பாதக உலைக விட்டுப் ோபாய்விட்டாோனா?

மூூன்று தினங்கள் வைரயில் இவ்விதம் அவன் உள்ளம் ொகாந்தளித்துக் ொகாண்டிருந்தது. இன்னும் சில
தினங்கள் இப்படிோய தன்ைனத் தனி அைறயில் ோபாட்டிருந்தால் ஒரு ோவைள ைபத்தியம் பிடித்துவிடுோமா என்று
கூூட அவனுக்குத் ோதான்றத் ொதாடங்கியது. ஐோயா ! அப்படி ஏதாவது ோநர்ந்துவிட்டால் ொசந்திருவின் கதி
எனன? இந்த வண்ணம் ோதான்றும்ோபாது, விரிந்து மலர்ந்த கண்களில் நீர்த்துளிகளுடன் கூூடிய
ொசநதிரவின ோசோகம ததமபம மகம அவன மனககணமன வரம. அப்ோபாது அவனுைடய ொநஞ்சு ொவந்து
ோபாவது ோபாலிருக்கும். இந்தத் துயர நிைனைவ மறப்பதற்காக மகுடபதி காங்கிரஸ் இயக்கத்ைதயும், காந்தி
மகாைனயும், ோதசியப் ோபாரின் மற்ற அம்சங்கைளயும் பற்றிச் சிந்திக்க முயன்றான்.

மூூன்றாம் நாள் பிற்பகலில் மகுடபதி இத்தைகய சிந்தைனகளில் ஈடுபட்டிருந்தோபாது, திடீொரன்று சில

ோபாலீஸ் ோசவகர்கள் வந்து அவைன அைடத்திருந்த ொகாட்டடிக்கு முன்னால் நின்றார்கள். கதவு
திறக்கப்பட்டது. அவர்களுைடய உத்தரவுப்படி மகுடபதி ொவளிோயறினான். வாசலில் ோபாலீஸ் வண்டி காத்துக்
ொகாண்டிருந்தது. அதற்குள் ஏற்கனோவ நாைலந்து ொதாண்டர்கள் இருந்தார்கள். மகுடபதியும் அதற்குள்
ஏற்றப்பட்டான். ோபாலீஸ் ோசவகர்களும் ஏறி உட்கார்ந்ததும், வண்டி புறப்பட்டது.

எலலோைரயம, ோகார்ட்டுக்குத்தான் அைழத்துப் ோபாகிறார்கள் என்று மகுடபதி நிைனத்தான். வண்டியில்

ஏற்ொகனோவ இருந்த ொதாண்டர்களில் ஒருவைரயும் மகுடபதிக்குத் ொதரியாது. அவர்கள் எல்லாம் "மகாத்மா
காந்திக்கு ோஜ!" "வந்ோத மாதரம்!" எனற உரதத கரலில ோகோஷமிடடோரகள. மகுடபதிக்கு இந்தக் ோகாஷத்தில்
கலந்து ொகாள்வதற்கு ோவண்டிய உற்சாகம் இல்ைல. ஆைகயால் ொமௌனமாயிருந்தான். ொதாண்டர்களின்
ோகாஷத்தினால் கலவரப்பட்டு வீதியில் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்த ஜனங்கள் ோபாலீஸ் வண்டிைய ோநாக்கினார்கள்.
அவர்களில் யாராவது தனக்குத் ொதரிந்தவர்கள் இருக்கிறார்களா, இருந்தால் சமிக்ைஞயினால் ொசய்தி
ொதரிவிக்கலாம் என்று மகுடபதி ஆவலுடன் வண்டிக் கம்பிகளின் வழியாகப் பார்த்துக் ொகாண்ோட ோபானான்.
ஒருவரும் அவனுக்குத் ொதரிந்தவர்களாக எதிர்ப்படவில்ைல. எதிரபபடடரநதோலம, இரும்பு வைலக் கூூண்டு
ோபால் அைமந்திருந்த ோபாலீஸ் வண்டிக்குள்ளிருந்து அவனால் ஒன்றும் ோபசியிருக்க முடியாது. வண்டி ோவறு
மிகவும் ோவகமாய்ப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தது.

ோகார்ட்டில் ொகாண்டு ோபாய் நிறுத்தியதும், தன் ோபரில் ொபாய்க் ோகஸ் என்று கூூச்சலிட்டு, அன்றிரவு
நடந்த சம்பவங்கைளயும் ொசால்லலாமா என்று மகுடபதி ோயாசித்தான். அவனால் ொதளிவாகச் சிந்தைன ொசய்ய
முடியாவிட்டாலும், அதனால் பயன் விைளயாது என்று ோதான்றியது. முதலில், மற்ற ொதாண்டர்கள் தன்ைன
ொஜயிலுக்குப் பயந்தவன் என்று நிைனத்துக் ொகாள்வார்கள். மற்றபடி, மாஜிஸ்ோரட்டும்தான் ொசால்வைதக்
காது ொகாடுத்துக் ோகட்கமாட்டார். ோகஸுக்குச் சம்பந்தமில்லாத விஷயம் என்று ொசால்லி, தான் ோபசுவதற்ோக
இடங்ொகாடுக்க மாட்டார். கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் மாஜிஸ்ோரட்ைடயும் தன்னுைடய ைகக்குள் ோபாட்டுக்
ொகாண்டிருக்கக் கூூடுமல்லவா? ஏதாவது ஜாமீன் ோகஸ் என்று தன்ைன ஒரு வருஷம் சிைறக்குள்
தள்ளிவிட்டால், ொசநதிரவின நிைலைம எனன? இப்படிக் ோகார்ட்டில் என்ன ொசால்வது என்பைதத்
தீர்மானிக்க முடியாமல் மகுடபதி தவித்துக் ொகாண்டிருந்தோபாது, அந்தப் ோபாலீஸ் ோமாட்டார் ோகாயமுத்தூூர்
நகரின் எல்ைலையத் தாண்டிக் ொகாண்டிருப்பைத மகுடபதி கவனித்தான்.

"இொதன்ன? நம்ைமக் ோகார்ட்டுக்குக் ொகாண்டு ோபாகவில்ைலயா? எஙோக ொகோணட ோபோகிறோரகள?" எனற

மகுடபதி மற்ற ொதாண்டர்கைளப் பார்த்துக் ோகட்டான். அவர்களில் ஒருவன், "இது ொதரியாதா, உனக்கு? நம்
ோபரில் ோகஸ் நடக்காதாம். இப்ோபாது ோகாயமுத்தூூருக்கு ொவளிோய எங்ோகயாவது தூூரத்தில் ொகாண்டு ோபாய்
விட்டுவிடும்படி ஜில்லா மாஜிஸ்ட்ோரட்டின் உத்தரவாம்."

இந்தச் ொசய்திையக் ோகட்டதும், மகுடபதிக்குப் புத்துயிர் வந்தது ோபாலிருந்தது. இன்னும் சிறிது

ோநரத்துக்ொகல்லாம் தனக்கு விடுதைல கிைடத்துவிடும் என்ற எண்ணம் அவனுக்குக் குதூூகலோம
உண்டாக்கிற்று. ோபாலீஸ் வண்டி அதிக ோவகமாகச் ொசன்றதுோபால், அவன் எண்ணங்களும் விைரந்து
ொசனறன. விடுதைல கிைடத்ததும் ொசந்திருைவத் ோதடும் முயற்சியில் தான் ஈடுபட ோவண்டும். அைத எப்படி
ஆரம்பிப்பது? ஏன்? முதலில் மாஜி ஸப்-ஜட்ஜ் அய்யாசாமி முதலியார் வீட்டுக்குத் தான் ோபாகோவண்டும்.
முதலியார் எப்படிப்பட்டவராயிருந்த ோபாதிலும், அவருைடய ொபண் ொசந்திருவின் ோதாழி - தனக்கு ஒத்தாைச
ொசயயலோமலலவோ?

அதி ோவகமாய்ப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்த ோமாட்டார் வண்டி சட்ொடன்று சாைலயில் நின்றது. மூூன்று
ொதாண்டர்கள் இறக்கிவிடப்பட்டார்கள். அவர்கள் "வந்ோத மாதரம்" எனற ோகோஷிததோரகள.
வண்டியிலிருந்தவர்கள் எதிொராலி ொசய்தார்கள். மறுபடியும் வண்டி கிளம்பித் துரிதமாய்ச் ொசன்றது. கால் மணி
ோநரம் ோபான பிறகு, மீண்டும் நின்றது. இரண்டு ொதாண்டர்கள் இறக்கி விடப்பட்டார்கள். பிறகு வண்டியில்
மகுடபதி ஒருவன் தான் இருந்தான்.

மகுடபதி ொபாறுைமயிழந்து வண்டியிலிருந்து குதித்து விடலாமா என்ற நிைலைமக்கு வந்தோபாது, வண்டியின்

ோவகம் குைறந்தது. "இறங்கப்பா!" எனறோன ஒர ோபோலீஸ ோசவகன. வண்டி சரியாக நிற்பதற்குள்ளாகோவ
மகுடபதி இறங்கினான். இதனால் தள்ளாடிக் கீோழ விழப் ோபானவன் ொமதுவாகச் சமாளித்துக் ொகாண்டான்.

அவன் இறங்கியதும் ோபாலீஸ் வண்டி அந்தச் சாைலைய ஒரு பிரதட்சணம் ொசய்து திரும்பி, வந்த வழிோய
விர்ொரன்று புறப்பட்டு, அடுத்த நிமிஷம் அோமாகமாய்க் கிளம்பிய சாைலப் புழுதியில் மைறந்துவிட்டது.

அஸ்தமன சமயம். சரியன ோமறகத திைசயில கோணபபடட மைலத ொதோடரகளககப பினனோல

மைறந்துவிட்டது. சோைல நிரமோனஷயமோயிரநதத. கண்ணுக்ொகட்டிய தூூரம் ஊோரா, வீோடா
காணப்படவில்ைல.

அந்த இடம் ோகாயமுத்தூூரிலிருந்து சுமார் முப்பது ைமல் இருக்கலாம். அவ்வளவு தூூரம் எப்படி நடந்து
ோபாய்ச் ோசர்வது? சோைலயில ஏதோவத பஸ வநதோல ஏறிக ொகோளளலோம. இத்தைன ோநரங் கழித்து பஸ் வருமா?

இம்மாதிரி ோயாசைன ொசய்து ொகாண்டு மகுடபதி சாைலோயாடு வந்து ொகாண்டிருந்தான். ஓரிடத்தில் சாைலயில்
முச்சந்தியும் ைககாட்டி மரமும் காணப்பட்டன. ோகாயமுத்தூூர் சாைலயில் அவன் திரும்பியதும், எதிோர ஒர
ோமாட்டார் வண்டி வருவைதக் கண்டான். "எவவளவ ோவகமோய வரகிறத" எனற நிைனததக ொகோணோட
சோைலயில ஒதககபபறமோக நகரநதோன. வண்டி ொகாஞ்சம் ொமதுவாவது ோபால் ோதான்றியது. "இொதன்ன? நாம்
இவ்வளவு ஒதுங்கியும் வண்டியும் இப்படி விடுகிறாோன?" எனற நிைனததக ொகோணோட இனனம
ஒதுங்கினான். ஆனால், வண்டியும் ஒதுங்கி அவன் பக்கோம வந்தது. அடுத்த வினாடி வண்டி அவன் ோமல்
ோமாதிற்று. மகுடபதி நிைனவிழந்து கீோழ விழுந்தான்.

பதிொனட்டாம் அத்தியாயம் - நடுச்சாைலச் சம்பவம்

மகுடபதிக்கு மறுபடியும் நிைனவு வந்தோபாது, தான் ஒரு ோமாட்டார் வண்டியின் பின் சீட்டில்
படுத்திருப்பைத அறிந்தான். வண்டி ோவகமாகப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தது. அவனுைடய தைலயில் ஏோதா ஈயக்
குண்ைட ைவத்தது ோபால் கனத்தது. வண்டி ோமாதிக் கீோழ தள்ளியது அவனுக்கு நிைனவு வந்தது. தைலயில்
நல்ல அடிபட்டிருக்க ோவண்டும். அதனால் தான் அப்படிக் கனக்கிறது. இன்னும் முழங்காலிலும்,
முழங்ைகயிலும், ோதாளிலும் காயம் பட்ட வலியின் உணர்ச்சியும் உண்டாயிற்று. மிகவும் பிரயத்தனப்பட்டுச்
சிறித தைலையத தககி மன சீடைடக கவனிததோன. நன்றாக இருட்டியிருந்ததாயினும் வண்டி ஓட்டியது
கார்க்ோகாடக் கவுண்டர்தான் என்பது ொதரிந்தது. இந்த வண்டிோயதான் தன்ைன ோமாதிக் கீோழ தள்ளியது. தான்
கீோழ விழப்ோபாகும் தறுவாயில், டிைரவர் சீட்டில் இருப்பது கார்க்ோகாடக்கவுண்டர் ோபாலிருக்கிறோத என்று
எணணியதம நிைனவகக வநதத.

தன்ைனப் ோபாலீஸார் ொகாண்டுோபாய் நடுச்சாைலயில் விடப்ோபாவைதத் ொதரிந்து ொகாண்டுதான் கவுண்டர்

பின்னால் ொதாடர்ந்து வந்திருக்கோவண்டும். ோவண்டுொமன்றுதான் காைரத் தன்ோமல் ோமாதியிருக்க
ோவண்டும். ஆனால், இப்ோபாது எங்ோக தனைனக் ொகாண்டு ோபாகிறார்? - ஏோதா ொகாடிய ோநாக்கத்துடன் தான்
இருக்க ோவண்டும் என்பதில் சந்ோதகமில்ைல. தான் பிைழத்திருக்கும் விஷயம் அவருக்குத் ொதரியுமா,
ொதரியாதா? ொசததப ோபோனதோக நிைனததக ொகோணட தன உடைல எஙோகயோவத யோரம கணடபிடகக
முடியாத இடத்தில் ொகாண்டு ோபாய்ப் ோபாட்டுவிட எடுத்துப் ோபாகிறாரா? அல்லது உயிர் இருக்கிறொதன்று
ொதரிந்துதான் ோவறு ஏதாவது தீய ோநாக்கத்துடன் ொகாண்டு ோபாகிறாரா? ஒருோவைள அவர் தன்ைன உயிோராோடோய
புைதத்து விடக்கூூடும் என்று எண்ணியோபாது, மகுடபதியின் ோதகமாத்தியந்தம் ோராமங்கள் குத்திட்டு
நின்றன. அந்த நிைனப்பினாோலோய அவனுக்கு மூூச்சுத் திணறிற்று.

இந்த ராட்சதனுைடய வசத்திலிருந்து எப்படியாவது தப்பித்துக்ொகாள்ள ோவண்டும். தனக்காக

இல்லாவிட்டாலும், ொசநதிரவககோகவம ொபரியணணனககோகவம தபபிப பிைழகக ோவணடம. ஆனால்,
எபபட? அதி ோவகமாய்ப் ோபாய்க் ொகாண்டிருக்கும் காரிலிருந்து எப்படி இறங்கித் தப்பிச் ொசல்வது?

இவ்விதம் மகுடபதி ோயாசித்துக் ொகாண்டிருக்கும் ோபாோத, வண்டியின் ோபாக்கு ொமதுவாயிற்று.

எனஜினிலிரநத பட, பட் என்ற சத்தம் ோகட்டது. இரண்டு மூூன்று தடைவ முக்கி முனகிவிட்டு 'கர்ர்ர்'
எனற சததததடன கோர நினறவிடடத.

வண்டிைய மறுபடி கிளம்புவதற்குக் கவுண்டர் ஆனமட்டும் முயற்சி ொசய்து பார்த்தார். ஒன்றும்

பலிக்காமற் ோபாகோவ, வண்டியிலிருந்து கீோழ இறங்கி, மகுடபதி படுத்திருந்த பின் சீட்டின் பக்கம் வந்து
கதைவத் திறந்தார். மகுடபதி கண்கைள இறுக மூூடிக் ொகாண்டான். மூூச்சுக் கூூட ொமதுவாக விட்டான்.
கவுண்டன் குனிந்து எைதோயா எடுத்தார். அவர் எடுத்தது டார்ச் ைலட் என்பதாக அடுத்த நிமிஷம் தன்
முகத்தின் ோமல் வீசிய ஒளியினால் மகுடபதி ஊகித்துக் ொகாண்டான். அப்ோபாதும் அவன் கண்கைளத்
திறக்கவில்ைல. கவுண்டர் டார்ச் ைலட்டுடன் முன் பக்கம் ோபானார்.

சறற ோநரததகொகலலோம மகடபதி கணைண விழிததப போரததோன. அவன் படுத்திருந்த பின் சீட்டின்
கதவு திறந்திருந்தது. பின்னால் என்ஜின் மூூடிையத் திறந்து ைவத்துக் ொகாண்டு, கவுண்டர் ைகயில்
டார்ச்சுடன் உற்றுப் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்தார்.

சரி, தப்புவதற்கு இதுதான் சமயம் என்று மகுடபதி தீர்மானித்தான். சததம ொசயயோமல கீோழ
இறங்கினான். சோைலககப பககததில மரஙகளம பதரகளம அடரநத கோட. நல்ல இருட்டு, உடம்பின்
வலிையயும் தைலக்கனத்ைதயும் சிறிதும் ொபாருட்படுத்தாமல் மகுடபதி ொமள்ள ொமள்ள நடந்து அந்தக்
காட்டுக்குள் புகுந்தான். புகுந்த பிறகு திரும்பிக்கூூடப் பார்க்காமல் ோபாய்க் ொகாண்ோடயிருந்தான். சமோர
அைர பர்லாங்கு தூூரம் ோபான பிறகு நின்றான்.

கவுண்டர் என்ஜிைன ரிப்ோபர் ொசய்துவிட்டுத் திரும்பி வந்து பார்க்கும் ோபாது தன்ைனக் காணாமல்
எவவளவ ஏமோறறமைடவோர. எவவளவ ோகோபம அவரகக வரம எனற எணணினோன. அப்ோபாது கவுண்டரின்
ோகாபக் குரல் ோபால், ோமாட்டார் கார் டர்ர் என்று கர்ஜைனயுடன் கிளம்பும் சத்தம் ோகட்டது. அந்தச் சத்தம்
தூூரத்தில் மைறயும் வைரயில் மகுடபதி ோபசாமலிருந்தான். பிறகு ொமள்ள ொமள்ள நடந்து சாைலக்கு வந்து
ோசரநதோன.

சோைலயில ஈ கோககோய கிைடயோத. இருட்ோடா ோகட்க ோவண்டியதில்ைல. நடுக்காட்டின் தனிைமையக்

காட்டிலும் இந்தச் சாைலயின் தனிைம அதிக பயங்கரத்ைத யளித்தது.

மகுடபதி சற்று நடந்து பார்த்தான். கைளப்பினால் நடக்க முடியவில்ைல. ஒரு மரத்தடியில் உட்கார்ந்து
ொகாண்டான். "கடவுோள! நீோய துைண!" எனற மனதிறகள எணணினோன. இங்ோக, இந்த மரத்தடியிோலோய
கடவுள் நமக்கு மரணத்ைத விதித்திருக்கிறாரா. இராது, ஒரு நாளும் இராது. இவ்விதம் அனாைதயாக மரத்தடியில்
சோவதறகோகவோ பகவோன இததைன அபயோஙகளிலிரநத தனைனக கோபபோறறவிததோர? இல்ைல, தன்
மூூலமாகக் கடவுள் நிைறோவற்ற விரும்பும் காரியங்கள் இன்னும் இருக்கின்றன. முக்கியமாக, ொசநதிரைவக
கார்க்ோகாடக் கவுண்டரிமிருந்து காப்பாற்றும் ோவைலையக் கடவுள் தனக்கு அளித்திருக்கிறார். அந்த ோவைல
நிைறோவறும் வைரயில் தனக்குச் சாவு வராது. சீககிரததில கடவள ஏோதனம உதவி அனபபததோன ொசயவோர.

ஒவ்ொவாரு நிமிஷமும் ஒவ்ொவாரு யுகமாக மகுடபதிக்குப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தது. இவ்வாறு அைரமணி

ோநரம் ஆகியிருக்கும். தூூரத்தில் மாட்டு வண்டிகள் வரும் சத்தம் ோகட்டது. அவற்றில் ொதாங்கிய விளக்குகள்
வரிைசயாக ஆடிக்ொகாண்டு வரும். அலங்காரக் காட்சியும் ொதன்பட்டது. அைவ ோகாயமுத்தூூருக்குச் சாமான்
ஓட்டிச் ொசல்லும் பார வண்டிகளாய்த் தானிருக்க ோவண்டும். வண்டிகள் அருகில் வந்தோபாது மகுடபதி முன்
ஜாக்கிரைதயாக ஒரு மரத்தின் பின்னால் தங்கி வருவைதக் கவனித்தான். முன் வண்டிகள் எல்லாம் ோபான பிறகு,
மைறவிலிருந்து ொவளிவந்து, கைடசி வண்டியின் அருகில் வந்தான்.

அைரத் தூூக்கமாயிருந்த வண்டிக்காரன், திடுக்கிட்டு "யாரப்பா, அது?" எனறோன. "நீதானா அண்ோண!"

எனறோன மகடபதி. அவன் ோவங்ைகப்பட்டிக்குப் பக்கத்து ஊரான காட்டுப்பாைளயத்ைதச் ோசர்ந்தவன்.
ொசஙோகோடக கவணடன எனற ொபயர. மகுடபதிைய இந்த இடத்தில் இந்தக் ோகாலத்தில் கண்டு அவன்
அதிசயித்து வண்டியில் ஏறிக்ொகாள்ளச் ொசான்னான். வண்டியில் தானிய மூூட்ைட ஏற்றியிருந்தது. மகுடபதி
படுத்துக்ொகாள்ளச் ொசௌகரியமாயிருந்தது.

மகுடபதி காங்கிரஸ் ொதாண்டன் என்பது ொசங்ோகாடக் கவுண்டனுக்குத் ொதரியும். ோகாயமுத்தூூரில் நடத்த

தடியடி கலாட்டாைவப் பற்றியும் அவன் ோகள்விப்பட்டிருந்தான். ஆகோவ மகுடபதி தன்ைனப் ோபாலீஸார்
இப்படித் தனிக் காட்டில் ொகாண்டு வந்து அடித்துப் ோபாட்டு விட்டுப் ோபாய்விட்டார்கள் என்று ொசான்னைத
அவன் உடோன நம்பினான். மகுடபதியினிடம் பூூரண அனுதாபம் காட்டியதுடன், ோபாலீஸ் இலாகாைவப்
பலமாகத் திட்டவும் ொதாடங்கினான்.

"அண்ோண! சததம ோபோடோோத!" எனறோன மகடபதி.

"சததம ோபோடடோல எனன? எநதப பயல எனைன எனன ொசயத விடவோன? சிகபபத தைலபபோைகையக
கண்டு, பயப்படுகிறவன் ொசங்ோகாடக் கவுண்டன் அல்ல. எநதப பயலோவத எனோமல ைகைய ைவகக வநதோல
ஒோர குத்தாய்க் குத்திப் ோபாட்டு விடுோவன்" எனற ொசஙோகோடன மடயிலிரநத கததிைய எடததோன.
மகுடபதி அவனுக்கு மகாத்மாவின் அஹிம்ைசையப் பற்றிச் ொசான்னொதல்லாம் ஒன்றும் பயன்படவில்ைல.
கைடசியாக, மகுடபதி, "இன்ொனாரு காரணம் இருக்கிறது, அண்ோண! இந்தக் கலாட்டாவில் என்ைன ோவைல
தீர்த்து விடுவொதன்று கள்ளுக்கைடக் கவுண்டர் கங்கணம் கட்டியிருக்கிறார். எனைனத ோதடக ொகோணட
ஒருோவைள எதிோர வந்தாலும் வருவார். நான் இந்த வண்டியிலிருக்கிறது ொதரிந்தால்..."
 "யார், கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரா?" எனற ொசஙோகோடன ோகடடோபோத, அவனுைடய குரலில் கவைல
ொதானித்தது.

"ஆமாம்" எனறோன மகடபதி.

"ஐைய ோயா ! அந்த ராட்சதன் கிட்டவா நீ விோராதம் பண்ணிக்ொகாண்டாய்?" எனறோன ொசஙோகோடக

கவுண்டன்.

ோபாலீஸாைரப் பற்றி அவ்வளவு அலட்சியமாய்ப் ோபசிய ொசங்ோகாடக் கவுண்டன். கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர்

எனற ொபயைரக ோகடடதோம நடஙகியைதப போரதத மகடபதிகக ஆசசரியமோயிரநதத.

"கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டைர உனக்குத் ொதரியுமா அண்ோண?" எனற ோகடடோன.

"ஏன் ொதரியாது? நல்லாத் ொதரியும். நானும் அவரும் ஒோர வீட்டிோல தான் ொபண் கட்டிோனாம்..."

"எனன?"

"ஆமாம்; என மசசினிைய அவர இரணடோநதோரமோயக கடடயிரநதோர."

"அப்படியா?"

"ஆனால் எங்களுக்குள்ோள ொவகு நாளாய்ப் ோபாக்கு வரவு இல்ைல. பாவாயி ொசத்துப் ோபான அப்புறம்..."

"யார் பாவாயி?"

"என மசசினிதோன. அவளுக்கு ஒரு ஆண்பிள்ைளக் குழந்ைத பிறந்தது. மூூன்று வயதிருக்கும். பாவாயி
ொசததப ோபோன சமயததில, அந்தப் பிள்ைளயும் காணாமல் ோபாய்விட்டது. பிள்ைளைய நான் தான் ஏோதா
பண்ணிப்பிட்ோடன் என்று கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டருக்குச் சந்ோதகம். ஐைய ோயா ? எனைனப படோதபோட
படுத்திவிட்டார். ொகாதிக்கிற எண்ொணயிோல ைகைய ைவத்துச் சத்தியம் ொசய்த அப்புறந்தான் விட்டார். இோதா
பார்!" எனற ொசஙோகோடன ைகையக கோடடனோன. ைக ொவந்து ோபாய்த் ோதாலுரித்திருந்தது.

"பதிைனந்து வருஷம் ஆச்சு! அப்ோபாதிருந்த ராட்சதத் தனம் அந்த மனுஷனுக்கு இன்னும் ோபாகவில்ைல"
எனறோன ொசஙோகோடன.

மகுடபதி இந்த விவரத்ைதக் ோகட்டு, மிக்க ஆச்சரியமும் அருவருப்பும் அைடந்ததுடன், கள்ளிப்பட்டிக்

கவுண்டரிடம் தான் சிக்கிக் ொகாண்டால் என்ன பாடுபடுத்துவாோரா என்று எண்ணினான். அவன் அடிவயிற்ைற
எனனோமோ ொசயதத.

இச்சமயத்தில் தூூரத்தில் ோமாட்டார் வரும் சத்தம் ோகட்டது. அோத ஹாரன் தான்!

அந்த ஹாரன் சத்தத்ைதக் ோகட்டதுோம வண்டிக்காரர்கள் மளமளொவன்று வண்டிகைளத் திருப்பிச்

சோைலயில ஒர ஓரமோகக ொகோணட ோபோகத ொதோடஙகினோரகள. வருகிறது யார் ோமாட்டார் என்று அந்த
வண்டிக்காரர்களுக்குத் ொதரியும் என்று ோதான்றிற்று.

"நீ பயந்தாப் ோபாோலோய ஆச்சு, தம்பி! கப்சிப் ோபசாமல் துணிையப் ோபார்த்துக் ொகாந்து படுத்துக்ோகா!"
எனறோன ொசஙோகோடன.

கட்ைட வண்டிகளுக்கு எதிோர ொகாஞ்ச தூூரத்திோலோய ோமாட்டார் நின்றுவிட்டது. அதில் இப்ோபாது நாலுோபர்
இருந்தார்கள். கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் ைகயில் துப்பாக்கியுடன் காரிலிருந்து இறங்கியோபாது அவ்வளவு
வண்டிக்காரர்களுக்கும் குைலநடுக்கம் எடுத்திருக்க ோவண்டும். மகுடபதிக்குக்கூூட, "எனன விபரீதம
நடக்கப் ோபாகிறோதா?" எனற தததளிபபோயிரநதத.

கவுண்டர் துப்பாக்கிையப் பக்கத்திலிருந்த காட்டுப் பக்கமாய்த் திருப்பிச் சுட்டார்.

'டுடும்' 'டுடும்' எனற இரணட ோவடடச சததம அநத நளளிரவின நிசபததைதக கிழிததக ொகோணட
ோகட்டது.

பத்ொதான்பதாம் அத்தியாயம் - ைபத்தியம் யாருக்கு?

கவுண்டருடன் வண்டியிலிருந்து இறங்கிய தடியர்கள் இருவரும் துப்பாக்கி ோவட்டுத் தீர்த்த திைசைய

ோநாக்கி விைரந்து ோபானார்கள். அவர்கள் ோகாயமுத்தூூரில் அன்று மாைல தன்ைனத் ொதாடர்ந்து
வந்தவர்கள்தான் என்பைத மகுடபதி கவனித்தான். கட்ைடவண்டிகளில் ொதாங்கிய லாந்தர்களின் ொவளிச்சத்தில்
இொதல்லாம் ஓர் அதிசயமான சினிமாக் காட்சி ோபால் ொதரிந்தது.

காட்டிற்குள் புகுந்த தடியர்கள் இருவரும் சற்று ோநரத்துக்ொகல்லாம் திரும்பி வந்தார்கள். ஒருவன்

ைகயில் ொசத்த முயைலத் தூூக்கிக் ொகாண்டு வந்தான். முயலின் வயிற்றிலிருந்து இரத்தம் வடிந்து
ொகாண்டிருந்தது. இந்தக் ோகாரக் காட்சிையக் காணச் சகிக்காமல் மகுடபதி கண்ைண மூூடிக் ொகாண்டான்.
முயலின் ோமல் பாய்ந்த குண்டு உண்ைமயில் தன்ைன உத்ோதசித்து விடப்பட்டதுதான் என்பது அவன்
உள்ளத்திற்குத் ொதரிந்து ோபாயிற்று.

'ஆமாம்; பக்கத்துக் காட்டில் ஏோதா சலசலப்புச் சத்தம் ோகட்டுதான் கவுண்டர் ோமாட்டைர

நிறுத்தியிருக்கிறார். தாம் ோதடி வந்த ஆசாமி அங்ோக காட்டில் ஒளிந்து ொகாண்டிருக்கலாம் என்று
எதிரபோரததததோன தபபோககி ோவடடத தீரததிரககிறோர. அர்த்த ராத்திரியில் முயல் ோவட்ைடயாட அவர்
வரவில்ைல என்பது நிச்சயம். மனித ோவட்ைடயாடத்தான் வந்திருக்கிறார்!'

இந்த நிைனவினால் மகுடபதியின் ோதகம் நடுங்கிற்று. அந்த ஜனவரி மாதத்துக் குளிரில் அவனுைடய உடம்பு
ொசோடட வியரததவிடடத.

கவுண்டரும் மற்றவர்களும் காரில் மறுபடியும் ஏறி உட்கார்ந்தார்கள். கார் கிளம்புவதற்குள்ோள

கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் முன்னாடியிருந்த வண்டிக்காரைனப் பார்த்து, "ஏனப்பா! நீங்க வருகிற வழியிோல
யாராவது ஒரு ைபயைனக் கண்டீங்களா?" எனற ோகடடோர.

அப்ோபாது ொசங்ோகாடன், மகுடபதி இரண்டு ோபருைடய ொநஞ்சம் பட்பட் என்று அடித்துக் ொகாண்டன.

முன் வண்டிக்காரன் இல்லிங்கோள! ஒரு ஈ காக்காய் வழிோல கிைடயாது!" எனற பதில ொசோனனத கோதில
விழுந்த பிறகுதான், அவர்களுைடய பதட்டம் அடங்கிற்று.

கார் உடோன கிளம்பி, கட்ைடவண்டிகள் எல்லாவற்ைறயும் தாண்டிக்ொகாண்டு, சோைலப பழதிைய

அோமாகமாய்க் கிளப்பி விட்டுவிட்டு அதிோவகமாய்ச் ொசன்று மைறந்தது.

பிறகு ொசங்ோகாடக் கவுண்டன் மகுடபதிையப் பற்றி ோமலும் விசாரித்தான். கைடசியில் "தம்பி! நான்
ொசோலகிறைதக ோகள. என மோமியோர வீட ோசவல போைளயததிலதோன இரககிறத. ோகாழி கூூப்பிடுகிற
ோநரத்திற்கு அங்ோக ோபாய்ச் ோசருோவாம். உன்ைன என் மாமியார் வீட்டில் விட்டுவிட்டுப் ோபாகிோறன்.
நன்றாய்ப் பார்த்துக் ொகாள்வார்கள். பகொலல்லாம் படுத்துத் தூூங்கு. திரும்ப நான் இராத்திரி வருகிோறன்.
ோபசாமல் என்ோனாடு ஊருக்கு வந்துவிடு. காங்கிரஸும் காந்தியும் சுயராஜ்யம் ொகாண்டு வருகிற காரியம் நீ
ஒருவன் இல்லாததனாோல ொகட்டுப் ோபாய்விடாது..." எனறோன.

மகுடபதி உடம்பும் மனமும் ோசார்ந்திருந்தான். அந்த நிைலைமயில் ொசங்ோகாடக் கவுண்டன் ொசான்னது

அவனுக்குப் பக்குவமாகப் பட்டது. "ஆகட்டும்!" எனறோன மகடபதி. ஆனால் வண்டி கடகடொவன்று
ஆடிக்ொகாண்டு ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தோபாது, அவன் மனமும் ஊசலாடிக் ொகாண்டிருந்தது. "வாஸ்தவந்தான்!
காங்கிரஸும் காந்திமகானும் நான் ஒருவன் இல்லாமோல காரியத்ைதப் பார்த்துக் ொகாள்வார்கள். ஆனால்
ொசநதிரவின கதி எனன? அவளும் எப்படியாவது ோபாகட்டும் என்று விட்டுவிடுகிறதா?" எனற ோகளவி
அவன் மனதில் எழுந்து ொகாண்ோடயிருந்தது. அப்படிோய கண்ணயர்ந்து விட்டான்.

ோகாயமுத்தூூருக்கு இப்பால் ஆறு ைமல் தூூரத்தில் ோசவல்பாைளயம் கிராமம் இருக்கிறது. ொபரிய

சோைலயிலிலிரநத பிரிநத ஒர ைமல தரம கறககப போைதயில ோபோகோவணடம. ொசஙோகோடன அஙோக தன
வண்டிையப் பிரித்து ஓட்டிக் ொகாண்டு ோபாய்ச் ோசவல்பாைளயம் சின்னசாமிக் கவுண்டர் வீட்டில்
மகுடபதிைய விட்டான். சினனசோமிக கவணடர கோலமோகிக ொகோஞச கோலமோயிறற. ொசஙோகோடனைடய
மாமியாரும், கல்யாணமாகாத ஒரு ைமத்துனியும் இரண்டு ைமத்துனர்களுந்தான் இருந்தார்கள். ைமத்துனர்கள்
சிறபிளைளகள. அவர்கள் காங்கிரஸ் ொதாண்டன் மகுடபதிையப் பற்றி ொராம்பவும் ோகள்விப் பட்டிருந்தார்கள்.
மகுடபதிக்கு அந்த வீட்டில் ராோஜாபசாரம் நடந்தது.

ொசஙோகோடன வணடயடன ோகோயமததரககக கிளமபியோபோத, மகுடபதி, அவனிடம் "அண்ணாச்சி!

ோகாயமுத்தூூரில் எனக்கு அவசியமாக ஒரு காரியம் ஆக ோவண்டும். உன்னால் முடியக்கூூடிய காரியம்தான்.
ொசயத வரவோயோ?" எனற ோகடடோன. "ஆகட்டும்; எனன கோரியம?" எனறோன ொசஙோகோடன. "பிரமாதம்
ஒன்றுமில்ைல. ொபன்ஷன் ஸப்-ஜட்ஜ் அய்யாசாமி முதலியார் வீடு எங்ோக இருக்கிறொதன்று விசாரித்து
அைடயாளம் ொதரிந்து ொகாண்டு வரோவண்டும். அவரிடம் ஒரு முக்கியமான காரியம் எனக்கு இருக்கிறது. அைத
முடித்துக் ொகாண்டு பிறகு ஊருக்ோக வந்து விடுகிோறன்" எனறோன மகடபதி. "சரி" எனற ொசோலலிவிடடச
ொசஙோகோடன ோபோனோன.

மகுடபதி அன்று முழுவதும் ஓய்வு எடுத்துக் ொகாண்டு இைளப்பாறினான். எபபடோயோ அநத வீடடல
அவன் என்றும் அறியாத ஒரு மன அைமதிைய அனுபவித்தான். வீட்டுப் பிள்ைளகள் இரண்டு ோபரும்
மகுடபதியிடம் கலகலொவன்று ோபசிக்ொகாண்டும், காங்கிரைஸயும் காந்திையயும் சிைறவாசத்ைதயும் பற்றிக்
ோகட்டுக் ொகாண்டுமிருந்தார்கள். அடிக்கடி அவர்கள் 'மகாத்மா காந்திக்கு ோஜ!', 'பாரத மாதாவுக்கு ோஜ!',
'மகுடபதிக்கு ோஜ!' எனற ோகோஷிதத விடட, புன்னைகயுடன் மகுடபதிையக் கைடக்கண்ணால் பார்த்தார்கள்.
அவர்களுைடய அக்காவுக்குப் பதிோனழு, பதிொனட்டு வயதிருக்கும், படிப்பில்லாத பட்டிக்காட்டுப்
ொபண்தான். ஆனால் முகத்திோல நல்ல குறுகுறுப்பு இருந்தது. அவள் சுறுசுறுப்பாக அங்குமிங்கும் ஓடியாடி
வீட்டு ோவைலகைளக் கவனித்துக் ொகாண்டிருந்தாள் இைடயிைடோய மகுடபதியின் ோபரில் ஒரு கைடக்கண்
பார்ைவைய மின்ொவட்ைடப் ோபால் வீசிவிட்டுப் ோபானாள். இந்த மாதிரி ஒரு ொபண்ைணக் கல்யாணம்
ொசயதொகோணட சிவோனொயனற அைமதியோன கிரோம வோழைக என நடததக கடோத எனற மகடபதி
எணணினோன.

ொசஙோகோடனைடய மோமியோரடன அவன ோபசிக ொகோணடரநதோபோத, இறந்துோபான பாவாயிையப் பற்றியும்,

அவளுக்குக் கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டருடன் நடந்த கல்யாணத்ைதப் பற்றியும், அவர்களுைடய
இல்வாழ்க்ைகையப் பற்றியும் பல விவரங்கள் அறிந்தான். பாவாயிதான் அந்த வீட்டின் மூூத்த ொபண்.
கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரின் முதல் மைனவிக்குக் குழந்ைதகள் இல்ைலயாதலால் பாவாயிைய
இரண்டாந்தாரமாகக் ொகாடுத்தார்கள். பாவாயிக்கு ஆண் குழந்ைத பிறந்தால் கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரின் ொபரிய
ொசோதத மழவதம அநதக கழநைதகக வரம எனற ஆைசபபடடக ொகோடததோரகள. பாவாயிக்கு
அவ்விதோம ஆண் குழந்ைதயும் பிறந்தது. ஆனாலும், அதற்குப் பிறகு கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர்
மூூன்றாந்தாரம் கல்யாணம் ொசய்து ொகாண்டார்.

பாவாயியின் பிள்ைளக்கு நாலு வயதான ோபாது பாவாயி இரண்டாவது பிரசவத்துக்காகப் பிறந்த வீட்டுக்கு
வந்திருந்தாள். கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டருக்கு அவள் ோமல் எப்படிோயா ொவறுப்பு உண்டாகி, அவைள அடித்து
உபத்திரவப்படுத்த ஆரம்பித்தார். இதனால்தாோனா என்னோமா, பாவாயிக்கு அகாலப் பிரசவமாகிக் குைறபிறந்து
தாயாரும் இறந்துோபானாள். அோத சமயத்தில் அவளுைடய நாலு வயதுப் பிள்ைளயும் காணாமல் ோபாய்விட்டது.

கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டருக்குப் பாவாயி இறந்ததில் துக்கம் இல்ைல. ஆனால், பிள்ைள காணாமல் ோபானது
பற்றி அவருக்குத் துக்கமும் ோகாபமும் அசாத்தியமாயிருந்தன. பாவாயியுடன் அவர் துைணக்கு அனுப்பியிருந்த
ோவைலக்காரப் ொபரியண்ணன் ோமலும் அவருைடய சகலன் ொசங்ோகாடக் கவுண்டன் ோமலும் அவருக்குச்
சநோதகம உதிததிரநதத. அவருைடய ோகாபத்துக்குப் பயந்து ொபரியண்ணன் கண்டிக்கு ஓடிப்
ோபாய்விட்டான். ொசஙோகோடக கவணடன அவரிடம அகபபடடக ொகோணட உயிரடன தபபிய போட
ொபரும்பாடாகிவிட்டது.

மகுடபதி இன்னும் ொகாஞ்சம் விசாரித்து, அப்ோபாது கண்டிக்குத் தப்பி ஓடிய ொபரியண்ணன் தான்
குடிப்ோபயினிடமிருந்து தப்புவித்த ொபரியண்ணன் என்பைதத் ொதரிந்து ொகாண்டான். "ஐோயா ! ொபரியண்ணைன
மறுபடியும் காண்ோபாமா?" எனற அவனைடய மனம தததளிததத.

அன்றிரவு ொசங்ோகாடன் ோகாயமுத்தூூரிலிருந்து திரும்பி வந்தான். மாஜி ஸப்-ஜட்ஜ் அய்யாசாமி முதலியாரின்

விலாசத்ைதத் திட்டமாக விசாரித்துக் ொகாண்டு வந்து மகுடபதியிடம் ொதரிவித்தான். ஒரு அநியாயக் ோகஸ்
சமபநதமோக ோயோசைன ோகடக ோவணடயிரககிறொதனறம, அவைரக் கண்டு ோபசிவிட்டு உடோன
ோவங்ைகப்பட்டிக்கு வந்து விடுவதாகவும் மகுடபதி ொசங்ோகாடனிடம் கூூறி, ோவங்ைகப்பட்டியில் தன்
தாயாைரப் பார்த்து அவ்விதம் ொதரிவிக்கும்படியும் ோகட்டுக் ொகாண்டான். மறுநாள் காைலயில் ொசங்ோகாடன்
தன்னுைடய கிராமமான காட்டுப்பாைளயத்துக்கும், மகுடபதி ோகாயமுத்தூூருக்கும் கிளம்பினார்கள்.

மகுடபதி ோகாயமுத்தூூருக்குக் கிளம்பிய ோபாதும், அன்று பிற்பகல் அய்யாசாமி முதலியார் வீட்டு வாசைல
அைடந்தோபாதுங்கூூட, தான் இன்னான் என்பைதச் ொசால்லிச் ொசந்திருைவப் பற்றி விசாரிக்கும்
எணணததடன தோன வநதோன. ஆனால் ொசவி மந்தமுள்ள முதலியாரின் மைனவி, "தவிசுப்பிள்ைளயா?" எனற
ோகட்டோபாது, அம்மாதிரி தவிசுப் பிள்ைளயாய் நடித்தால் ஒரு ோவைள சீக்கிரத்தில் உண்ைம ொதரியலாம் என்ற
ோயாசைன மகுடபதிக்கு உண்டாயிற்று. காங்கிரஸ் விடுதிகளில் மகுடபதி சைமயல் ோவைலயும் நன்றாய்க்
கற்றுக் ொகாண்டிருந்தான். ஆகோவ பங்கஜத்தின் தாயாருக்குச் சந்ோதகம் ோதான்றாதபடி அவனால் சைமயல்
அைறயில் ோவைல ொசய்ய முடிந்தது.

நள்ளிரவில், அய்யாசாமி முதலியார் பங்களாவின் முன்புறத்துக் ொகாடி வீட்டில் உட்கார்ந்து ொகாண்டு,

மகுடபதி ோமற்கூூறிய வரலாறுகைளச் சுருக்கமாகப் பங்கஜத்தினிடம் ொதரிவித்தான். அவன் ொசால்லாவிட்டால்
பங்கஜம் விடுகிற வழியாயில்ைல. நாவல் ைபத்தியம் முற்றியவளான பங்கஜம், நிஜ வாழ்க்ைகயில் நடக்கும்
இவ்வளவு அபூூர்வ சம்பவங்கைளத் ொதரிந்து ொகாள்ளாமல் விடமுடியுமா? ஆகோவ மகுடபதி எைதயாவது
விட்டால்கூூட, பங்கஜம் ோநாண்டிக் ோகட்டு விஷயங்கைளத் ொதரிந்து ொகாண்டாள்.

கைடசியாக மகுடபதி, "இவ்வளொவல்லாம் நான் சிரமப்பட்டதில் என்ன பிரோயாஜனம்? ஒன்றுமில்ைல.

நாைளக்ோக நான் மறுபடியும் பகிரங்கமாக மறியல் ொசய்து ொஜயிலுக்குப் ோபாய்விடுகிோறன்" எனறோன.

உடோன அவன், "இல்ைல, இல்ைல, மறியலும் ஆச்சு மண்ணாங்கட்டியுமாச்சு! இந்தக் ைகத்துப்பாக்கிைய

எடததக ொகோணடோபோய அநதக கோரகோகோடக கவணடைரச சடடக ொகோனறவிடட, ோபாலீஸிடம் ோநோர
ோபாய் ஒப்புக் ொகாண்டு விடுகிோறன்..." எனறோன.

"ைபத்தியந்தான்!" எனறோள பஙகஜம.

"யாைரச் ொசால்லுகிறாய்?"

"ஆமாம்; ைபத்தியம் உமக்குத்தான்; என ோதோழிகக இலைல."

"அொதப்படிச் ொசால்லுகிறாய்? உனக்கு என்னமாய்த் ொதரியும்?"

"ொசோலலகிோறன, ோகளும் மூூன்று வருஷத்துக்கு முன்னால் நானும் ொசந்திருவும் மயிலாப்பூூரில்

அடுத்தடுத்த வீட்டில் இருந்ோதாம். அப்ோபாது நான் ஒரு கைத எழுதிோனன். அதில் கதாநாயகி ஒரு துஷ்டனிடம்
அகப்பட்டுக் ொகாண்டு விடுகிறாள். 'எனைனக கலயோணம ொசயத ொகோள' எனற அநதத தஷடன
வற்புறுத்துகிறான். மோனான்மணி - கதாநாயகி - மாட்ோடன் என்றாள். அவனுைடய பலவந்தத்திலிருந்து அவள்
எபபடத தபபவத. இதற்கு ஏதாவது யுக்தி கண்டுபிடிப்பதற்கு நான் ோயாசித்ோதன். எவவளோவோ ோயோசிததம
யுக்தி ஒன்றும் ோதான்றவில்ைல. ொசநதிரவிடம ோகடோடன. அவள் உடோன 'மோனான்மணிக்குப் ைபத்தியம்
பிடித்து விட்டதாக ைவோயன்' எனறோள. 'அடி சுட்டி! ோபஷான ோயாசைனயடி' எனோறன. அன்று ொசந்திரு என்
கைதக்குக் கூூறிய யுக்தி இப்ோபாது அவளுக்கு நிஜமாகோவ உபோயாகப் பட்டிருக்கிறது. அைத ஞாபகப்படுத்திக்
ொகாண்டுதான் என் சமர்த்துத் ோதாழி இப்ோபாது ைபத்தியம் ோபால் நடித்திருக்கிறாள்..."

"இதுமட்டும் நிஜமாயிருந்தால்?..." எனறோன மகடபதி அளவறற ஆவலடன.

"சநோதகோம இலைல. என மனத ொசோலலகிறத. என ோதோழிகக நிஜப ைபததியம இலைலொயனற அபபோ

ொசோலலமோபோோத எனகக இத ோதோனறிவிடடத. ஆனால் அவரிடம் ொசால்லிப் பிரோயாசனமில்ைலொயன்றுதான்
ோபசாமல் ோகட்டுக் ொகாண்டிருந்ோதன். ொசநதிரவின சமரதோத சமரதத; ஆனானப்பட்ட கார்க்ோகாடக்
கவுண்டைரயும், ோபாலீஸ் சூூபரிண்ொடண்ைடயும், என அபபோைவயம கடத தனககப ைபததியநதோன
எனற நமபமபட நடததிரககிறோோள? அந்தக் ொகட்டிக்காரிைய எப்படியாவது விடுதைல ொசய்யோவண்டியது
நம்முைடய ொபாறுப்பு" எனறோள பஙகஜம.

"உன்ைனயும் ொபாறுப்பில் ோசர்த்துக் ொகாண்டதற்காக ொராம்ப சந்ோதாஷம்" எனறோன மகடபட.

"உம்மிடம் ஏதாவது பணம் இருக்கிறதா?" எனற பஙகஜம ோகடடோள.

"காலணாக்கூூட இல்ைல; ோவங்ைகப்பட்டிக்குப் ோபாய் எடுத்துக்ொகாள்ள ோவண்டும்."

"சறறப ொபோறம" எனற ொசோலலிவிடடப பஙகஜம வீடடககளோள ொசனறோள. ஐந்துநிமிஷத்துக்ொக ல்லாம்

திரும்பி வந்து மகுடபதியின் ைகயில் சில பத்து ரூூபாய் ோநாட்டுக்கைளக் ொகாடுத்தாள்.

உடோன, "இப்ோபாது, கிளம்பும். ொபாழுது விடிந்து இங்ோக இருந்தால், அப்பா பார்த்துவிடுவார். அம்மாைவ
ஏமாற்றியது ோபால் அவைர ஏமாற்ற முடியாது. அவர் ொதரிந்து ொகாண்டால் ஏதாவது அனர்த்தமாய் முடிந்தாலும்
முடியும்."

"ோபாகிோறன், ோபாய் என்னத்ைதச் ொசய்வது?"

"எனனதைதச ொசயவதோ? ோபாய் மூூன்று ோவைளயும் சாப்பிட்டு விட்டுச் ொசௌக்கியமாய்ப் படுத்துத்

தூூங்குவது. ஒரு அனாைதப் ொபண் எந்தக் கதி யைடந்தால் உமக்கு என்ன?"

"அவளுக்காக என் உயிைரக் ொகாடுக்கவும் தயாராயிருக்கிோறன். ஆனால் என்ன ொசய்கிறது என்று தான்
ொதரியவில்ைல."

"சரி, நான் ொசால்லிக் ொகாடுக்கிோறன். இந்தப் பணத்ைத எடுத்துக் ொகாண்டு ோபாய்த் ோதவகிரி
எஸோடடடககப பககததில ஓர ஊரில இரநத ொகோளகிறத; எஸோடட பஙகளோவிலளள ோவைலககோரரகைள
எபபடயோவத சிோநகம ொசயத ொகோளகிறத; அவர்கள் மூூலமாகச் ொசால்லி அனுப்பிோயா, கடிதம் அனுப்பிோயா,
ொசநதிரவிடமிரநத 'எனககப ைபததியம இலைல' எனற ஒர கடதம மடடம எபபடயோவத வோஙகிக
ொகாண்டு வந்துவிடும். அப்புறம் அவைள மீட்டுக் ொகாண்டு வருவதற்கு நானாயிற்று" எனறோள பஙகஜம.

மகுடபதி அவளுக்கு நன்றியும் வந்தனமும் கூூறத் ொதாடங்கினான். "அொதல்லாம் ோவண்டாம்; சீககிரம

ோபாம். அப்பாவின் அைறயில் ஏோதா சத்தம் ோகட்டது. அவர் ஒரு ோவைள விழித்துக் ொகாண்டு வந்துவிட்டால்
ஆபத்து!" எனற ொசோலலிப பஙகஜம விைரவோகப பஙகளோவககள ொசனறோள. அடுத்த நிமிஷம் பங்களாவில்
நிசப்தம் குடிொகாண்டது.

மகுடபதி, "இொதல்லாம் கனவா? உண்ைமயில் நமது வாழ்க்ைகயில் நடப்பதுதானா?" எனற திைகபபடன

அங்கிருந்து எழுந்திருந்து ொவளிோய ொசல்லத் ொதாடங்கினான். இந்த அர்த்த ராத்திரியில் எங்ோக ோபாவது, எனன
ொசயவத எனற ோயோசிககககட அவன மனம அபோபோத சகதி இழநதிரநதத. உணர்வில்லாத இயந்திரம்ோபால்
நடந்து சத்தம் ொசய்யாமல் காம்பவுண்ட் ோகட்டின் கதைவத் திறந்து ொகாண்டு ொவளிோய வந்தான். ொவளிோய
வந்து திரும்பியதும், சவோரோரததில அவனகொகதிோர ோதோனறிய ோதோறறதைதக கணட, அப்படிோய ொவட
ொவடத்து நின்றான். அந்தக் கணத்தில் அவனுைடய உடம்பில் ஓடிய இரத்தொமல்லாம் சுண்டி
வறண்டுவிட்டது. அப்படி அவைன ொவடொவடத்து நடுங்கச் ொசய்த ோதாற்றம் அங்ோக சுவோராரமாக நின்ற
ொபரியண்ணனுைடய ஆவி வடிவந்தான்!

இருபதாம் அத்தியாயம் - கல் விழுந்தது!

இத்தைன காலமும் நமது கதாநாயகி ொசந்திருைவ அந்தரத்திோலோய நிறுத்தி ைவத்துவிட்ோடன். அவைளப் பற்றி
ஒன்றும் ொசால்லாததனால் வாசகர்கள் பலர் ொபரிதும் கவைல யைடந்திருப்பார்கள். எனோமல கட ோகோபஙகட
அவர்களுக்கு வந்திருக்கும். ொசநதிர மகடபதியின உளளதைத மடடநதோனோ கவரநதோள?
ஆயிரக்கணக்கான ோநயர்களின் அன்ைபயும் அனுதாபத்ைதயும் அல்லவா, கவர்ந்திருக்கிறாள்?

ஆனாலும் இந்தக் கைதயில் தயவு ொசய்து இது கைத தான் என்பைத மறந்துவிட ோவண்டாம் - பல
சமபவஙகள ஏக கோலததில ொவவோவற இடஙகளில நடபபதோல, ஒவ்ொவான்றாகத்தான் ொசால்ல
ோவண்டியிருக்கிறது. அப்படிச் ொசால்லும்ோபாது, பாவம், அந்த அனாைதப் ொபண்ணின் துயரத்ைதக் கைடசியில்
ைவத்துக் ொகாள்ளலாோம என்று தள்ளிப் ோபாடத் ோதான்றுகிறது.

கவுண்டர்கள் இருவரும் ொசந்திருைவத் ோதவகிரி எஸ்ோடட் பங்களாவில் ொகாண்டு வந்து விட்டுப்

ோபானைதயும், ொசநதிர தனைன அைடநதிரநத அைறயின கதைவப படர படர எனற அடததைதயம
பதிோனாராம் அத்தியாயத்தில் பார்த்ோதாம். கதைவ அடிப்பதனால் ைக ோநாவைதத் தவிர ோவறு பயனில்ைலொயன்று
அவள் கண்ட ோபாது, திரும்பிச் ொசன்று அந்த அைறயில் கிடந்த கட்டிலில் குப்புறப் படுத்துக் ொகாண்டு
விம்மி அழுதாள். கண்ணீர் ஆறாய்ப் ொபருக்கி ொவகுோநரம் அழுது ொகாண்ோட யிருந்தாள். அழுைகயின் ோபாது
எபபடோயோ ொவறி சிறித சிறிதோகக கைறநதொகோணட வநதத. மனதில் ஒருவித அைமதி உண்டாயிற்று.
அப்படிோய நித்திைரயில் ஆழ்ந்தாள்.

"அம்மா! அம்மா!" எனற மிரதவோன கரைலக ோகடடச ொசநதிர கண விழிததோபோத பதத மணிகக
ோமலிருக்கும். அவைள எழுப்பியவள் பங்களாவின் ோவைலக்காரி பவளாயி. அறிவு ொதளிந்தோபாது, ொசநதிர தோன
ொராம்பவும் பலவீனமாயிருப்பைத உணர்ந்தாள். முதல் நாள் இரவு ஒன்றன்பின் ஒன்றாகத் ொதாடர்ந்து வந்த
பயங்கரச் சம்பவங்களினாலும், அவற்றினால் உள்ளத்தில் ஏற்பட்ட பீதி, ோகாபம், துன்பம் முதலிய
கிளர்ச்சிகளினாலும், ோபாதிய உணவும் உறக்கமும் இல்லாதபடியாலும், அவள் ோதகம் மிகவும் ோசார்வு
அைடந்திருந்தது; உள்ளமும் கைளபைடந்திருந்தது. அவளுைடய திக்கற்ற நிைலைமைய உள்ளபடி உணர்ந்து
துக்கப்படுவதற்கு ோவண்டிய சக்திகூூட அவளுக்கு அச்சமயம் இல்லாமலிருந்தது. அவளுைடய ோதகமும்
மனமும் அவ்வளவு பலவீனப்பட்டிருததன் காரணமாக, அச்சமயம் யார் என்ன ொசான்னாலும் ோகட்கக்கூூடிய
நிைலைமயில் அவள் இருந்தாள். ோவைலக்காரி ொசான்னபடி எழுந்திருந்து பல் துலக்கி முகம் கழுவினாள். அவள்
ொகாண்டு வந்திருந்த ஆப்பத்ைதயும் காப்பிையயும் சாப்பிட்டாள்.

பவளாயி பாத்திரங்கைள எடுத்துப் ோபான பிறகு அைறயின் கதவு திறந்திருப்பைதச் ொசந்திரு கவனித்தாள்.
ொமதுவாக எழுந்து ொவளிோய வந்தாள். ஒருவரும் அவைளத் தைட ொசய்யவில்ைல. ஹாைலக் கடந்து பங்களாவின்
வாசற்புறம் வந்து பார்த்தாள். பார்த்துக் ொகாண்ோட நின்றாள். சிறித சிறிதோக அவளைடய உடமபில ஜீவசகதி
உண்டாகி வந்தது. உள்ளமும் ோவைல ொசய்ய ஆரம்பித்தது. ஒரு புறத்தில் அவள் கண்முன் ோதான்றிய அழகிய
அற்புதமான இயற்ைகக் காட்சி அவைள வசீகரித்தது. "ஆகா! எனன அழகோன இடம!" எனற மனம வியநதத.
மற்ொறாரு புறத்தில், அந்த அழகான இடத்தில் தான் சிைறப்பட்டிருப்பதும் அங்கிருந்து ஒரு ோவைள
கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் மைனவியாகத்தான் ொவளிோய ோபாகக் கூூடுொமன்பதும் நிைனவு வந்தன. அப்ோபாது
அவளுைடய ொநஞ்ைச யாோரா முறித்துப் பிழிவது ோபால் இருந்தது.

பங்களாவின் முன் வாசல் ோதாட்டத்தில் வந்து அங்கு மிங்கும் உலாவினாள். அவ்விடத்திலிருந்து தப்பிச்
ொசலவதறக ஏோதனம ஒர வழியணடோ எனனம எணணம அவள மனதில அடககட உதயமோயிறற.
சறறமறறம போரககப போரகக, அது எவ்வளவு அசாத்தியமான காரியம் என்பதுதான் நிச்சயமாய்த் ொதரிந்தது.

பங்களாவுக்கும் ோதாட்டத்துக்கும் இடது புறத்தில் சரிவாக மைல உயர்ந்திருந்தது. அந்தச் சரிவில்

கண்ணுக்ொகட்டிய தூூரத்துக்கு யுகலிப்டஸ் மரங்கள் வானளாவி உயர்ந்திருந்தன. பங்களாவுக்குப் பின்
பக்கத்தில் மைல, சவைரப ோபோல உயரநதிரநதத. வலது புறத்தில் திடீொரன்று ொசங்குத்தான
பள்ளமாயிருந்தது. அதன் ஓரத்தில் இரும்பு ோவைல எடுத்திருந்தது. ோவலி வழியாக எட்டிப் பார்த்தால் சுமார்
நாலு ஆள் உயரத்துக்குக் கீோழ ஒரு பாைத ோபாவது ொதரிந்தது. அப்பாைத வைளந்து வைளந்து குறுக்கும்
ொநடுக்குமாய்ச் ொசன்று, ொவகு தூூரத்துக்கப்பால் ொதரிந்த ொபரிய மைலச் சாைலைய அைடந்தது.

பங்களாவுக்கு எதிோர பலமான இரும்புக் ோகட் ோபாட்டிருந்தது. அதன் வழியாகத்தான் அந்தப்

பங்களாவிலிருந்து ொவளிோய ோபாகலாம். அப்படிப் ோபாகும் பாைததான் சிறிது தூூரத்தில் மடங்கி, பங்களாவின்
வலது புறமாகக் கீோழ இறங்கிப் ோபாயிற்று.

ொசநதிரவகக நீலகிரி பதியதிலைல. ஏற்ொகனோவ அவளுைடய தகப்பனார் இருந்த காலத்தில் கூூனூூரில்

அவள் ோகாைட வாசம் ொசய்ததுண்டு. ஆகோவ சுற்று முற்றும் பார்த்த பின்னர், இந்தப் பங்களாச்
சிைறயிலிரநத பிறரைடய ஒததோைசயிலலோமல தபபிச ொசலவத இயலோத கோரியம எனபைதத ொதரிநத
ொகாண்டாள். ஆனால் அத்தைகய ஒத்தாைச தனக்கு எப்படிக் கிைடக்கும்? இந்தத் தனிைமயான மைல
உச்சிக்குத் தன்ைனத் ோதடிக் ொகாண்டு யார் வரப்ோபாகிறார்கள்? தன் ோபரில் உண்ைமயாகப் பிரியம்
ொகாண்டிருந்த இருவரில் ஒருவர் கார்க்ோகாடக் கவுண்டரின் கத்திக்கு இைரயானார். இன்ொனாருவர் ோமல்
பாவிகள் ொகாைலக் குற்றம் சுமத்தப் ோபாகிறார்கள்! ஆகோவ தான் விடுதைலயாகிச் ொசன்று அவைரக்
காப்பாற்றினால் தான் உண்டு. அவர் வந்து தன்ைனக் காப்பாற்றப் ோபாவதில்ைல. பின் யார் தனக்கு ஒத்தாைச
ொசயயப ோபோகிறோரகள? ஐோயா ! மூூன்று வருஷம் சித்தப்பாவின் வீட்டில் சிைற இருந்த பிறகு தப்பித்துச்
ொசலல மயனறதன பலன இததோனோ? அைதவிடக் கடுைமயான மைலச் சிைறக்கு அல்லவா வந்து ோசர்ந்து
விட்ோடா ம்? - எனற எணணிச ொசநதிர விமமினோள. இதிலிருந்து தப்புவதற்கு வழிோய கிைடயாதா? தன்னிடம்
அன்புடன் ோபசிய ோவைலக்காரி பவளாயியின் ஞாபகம் வந்ததும், ொகாஞ்சம் நம்பிக்ைக பிறந்தது. 'ொபண் என்றால்
ோபயும் இரங்கும்' எனற பழொமோழி ஆயிறோற? ஒரு ொபண்ணுக்கு இன்ொனாரு ொபண் இரங்கமாட்டாளா?

இந்த எண்ணத்துடன் ொசந்திரு ோவைலக்காரியுடன் சிோநகம் ொசய்து ொகாள்ளத் ொதாடங்கினாள். பவளாயியும்

ொசநதிரவிடம அனபம, அனுதாபமுமாய்ப் ோபசினாள். ொசநதிர தனனைடய மனதைதத திறநத ோபோத,
பவளாயி அவளுக்காகக் கசிந்துருகுவதாய்க் காட்டிக் ொகாண்டாள். "ஆனால், நான் என்ன ொசய்ோவன், தாோய!
இந்தப் பங்களாைவ விட்டு அந்தண்ைட இந்தண்ைட நான் ோபாகக்கூூடாது. உனக்கு மட்டுமா, எனககஙகட
இது ொஜயில் தான். என பரஷோனோ ொரோமப மரட, ஏதாவது சந்ோதகம் தட்டினால் என்ைனக் கத்தியால் குத்தி
விடுவான்!" எனறோள.

பவளாயி தன் புருஷைனப் பற்றிச் ொசான்னது என்னோமா ொராம்ப சரிதான். இவனுைடய முகத்ைதப் பார்க்கோவ
பயங்கரமாயிருந்தது. ொசநதிரவிடம அவன ஒர வோரதைத ோபசவமிலைல; ொசநதிர ோபசினோல அவன கோத
ொகாடுத்துக் ோகட்பாொனன்றும் ோதான்றவில்ைல. அவன் பாட்டுக்கு அவன் காரியத்ைதச் ொசய்து
ொகாண்டிருந்தான். பங்களாவுக்கு உள்ோள இருக்கும்ோபாது அவன் ோதாட்டத்தின் இரும்பு ோகட்ைடப்
பூூட்டிச் சாவிையப் பத்திரமாய் மடியில் ைவத்திருந்தான். ொவளிோய ோபாகும்ோபாதும் ோகட்ைடப் பூூட்டிச்
சோவிைய எடததக ொகோணட ோபோனோன.

மூூன்று தினங்கள் கழித்து ஒருநாள் இரண்டு கவுண்டர்களும் வந்தார்கள். ொசநதிர அவரகளைடய

காலில் விழுந்து தன்னுைடய ொசாத்ைதொயல்லாம் எடுத்துக் ொகாண்டு, தன்ைன விட்டு விடும்படி ோகட்டுக்
ொகாண்டாள். இதனால் அவர்களுைடய ோகாபந்தான் அதிகமாயிற்று. கல்யாணத் ோததி குறிப்பிட்டாகி
விட்டொதன்றும், அவள் நல்லபடியாய்ச் சம்மதிக்காவிட்டால் பலவந்தமாகக் கல்யாணம் நடத்தப்படுொமன்றும்
ொதரியப்படுத்தினார்கள். அோதாடு, அடுத்த தடைவ தாங்கள் வரும்ோபாது அவோள இஷ்டப்பட்டுக் கார்க்ோகாடக்
கவுண்டைரக் கல்யாணம் ொசய்து ொகாள்வதாக ஒரு காகிதத்தில் எழுதிக் ைகொயழுத்துப் ோபாட்டுத் தர
ோவண்டுொமன்றும் கூூறிவிட்டுப் ோபானார்கள்.
 ொசநதிரவககப பிரோணைன விடட விடலோமோ எனற எணணம அடககட உதிததத. ஆனால் மகுடபதியின்
மீது ொகாைலக் குற்றம் சாத்தியிருக்கிறார்கள் என்பது நிைனவு வந்த ோபாது, அவள் சாக விரும்பவில்ைல.
தனக்காக இந்தப் ொபரிய கஷ்டத்துக்குள்ளானவைர, எபபடயோவத கோபபோறற ோவணடம; அதற்காக தான்
உயிோராடிருக்க ோவண்டியது அவசியம். ஆனால், கார்க்ோகாடக் கவுண்டைரக் கல்யாணம் ொசய்து ொகாள்வது
கனவிலும் நிைனக்க முடியாத காரியம். கல்யாணத்ைத எப்படித் தைட ொசய்வது? இம்மாதிரி ோயாசித்து ோயாசித்துக்
கைடசியில் பங்கஜம் ஊகித்த வண்ணோம தனக்குப் ைபத்தியம் பிடித்து விட்டதாக நடிப்பது என்ற முடிவுக்கு
வந்தாள். ோவைலக்காரப் பவளாயியிடம் இைதச் ொசால்லி, தனக்கு உண்ைமயில் ைபத்தியந்தான் என்று
மற்றவர்கள் நிைனக்கும்படி ொசய்வதற்கு உதவி புரிய ோவண்டுொமன்றும், அவளுைடய புருஷன் குப்பண்ணக்
கவுண்டனிடம் கூூட இரகசியத்ைதச் ொசால்லக் கூூடாொதன்றும் ோகட்டுக் ொகாண்டாள். பவளாயியும்
இதற்குச் சம்மதித்தாள். ஆனால், இவர்களுைடய ோபச்ைசக் குப்பண்ணக் கவுண்டன் ஒட்டுக் ோகட்டுக்
ொகாண்டிருந்த விவரம் ொசந்திருவுக்காவது பவளாயிக்காவது ொதரியாது.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டரிடம் ோமற்படி சூூழ்ச்சிையக் குப்பண்ணக் கவுண்டன் ொதரியப்படுத்திய ோபாது,

அவருைடய முகத்தில் புன்னைக தாண்டவமாடியது.

மாஜி ஸப்-ஜட்ஜ் அய்யாசாமி முதலியாரும், டிபுடி ஸுபரிண்ொடண்ட் சங்கநாதம் பிள்ைளயும் ொசந்திரு

விஷயமாகப் புலன் விசாரிக்கிறார்கொளன்று கார்க்ோகாடக் கவுண்டருக்குத் ொதரிந்தது. அவர்கைளச்
சரிபபடததவதறகச ொசநதிரவின நடபபத ைபததியம உபோயோகமோக யிரககொமனற அவர கரதினோர.
அவ்விதோம அவர் உபோயாகித்து ொவற்றியைடந்தார் என்பைத முன்ொனாரு அத்தியாயத்தில் பார்த்ோதாம்.

ோமற்படி பிரமுகர்கள் ோதவகிரிக்கு வந்த அன்று காைலயில் ோவைலக்காரி பவளாயி ொசந்திருவிடம் வந்து,
"அம்மா! எனனதைதச ொசோலல? இன்ைறக்குக் கல்யாணம் நிச்சயம் ொசய்வதற்காக யாோரா வரப் ோபாகிறார்களாம்"
எனற ொதரிவிததோள. ொசநதிரவககப பகீர எனறத. வழக்கத்ைதவிட அதிகமாகப் ைபத்திய நடிப்பு
நடிப்பொதன்று அவள் தீர்மானித்தாள். மத்தியானம் அவள் அைறக்குள் ோபான சமயம் பார்த்துக் குப்பண்ணக்
கவுண்டன் அைறக் கதைவச் சாத்தி ொவளிப்புறம் தாளிட்டதுடன், பவளாயிக்குக் "கதைவத் திறக்காோத!"
எனறம உததரவ ோபோடட விடடோன.

அந்தச் சமயத்திோலதான் அய்யாசாமி முதலியாரும் சங்கநாதம் பிள்ைளயும் கவுண்டர்களுடன் வந்தார்கள்.

வந்து பார்த்து - இல்ைல, பார்க்காமோல பரிதாபப்பட்டுவிட்டுப் ோபாய்ச் ோசர்ந்தார்கள். அவர்கள் திரும்பிப்
ோபாக, ோமாட்டார் ஏறும் சமயத்தில் ோபசிக் ொகாண்டிருந்தைதப் பவளாயி வந்து ொதரிவித்தோபாது, ொசநதிர,
"ஐைய ோயா ! இது என்ன விபரீதம்?" எனற அரணட ோபோனோள. வந்திருந்தவர்களில் ஒருவர் "இந்தப் ொபண்ைண
குற்றாலத்துக்கு அைழத்துப் ோபாங்கள்" எனறோரோம. இன்ொனாருவர், "ொசனைனப படடணததில
ைபத்தியக்கார ஆஸ்பத்திரியிோலோய ொகாண்டு விட்டு விடுவதுதான் நல்லது" எனறோரோம. "ஆமாம்; ொசனைனப
பட்டணத்துக்கு அனுப்பலாம் என்றுதான் உத்ோதசம்" எனற கோரகோகோடக கவணடர பதில ொசோனனோரோம.

"கடவுோள! பிள்ைளயார் பிடிக்கக் குரங்காக முடிந்தோத!" எனற ொசநதிர கதிகலஙகினோள. ைபத்தியக்கார

ஆஸ்பத்திரிக்குப் ோபானால் நிஜமாகோவ ைபத்தியம் பிடித்துவிடும் என்பார்கோள? தனக்கு அந்தக் கதிதான்
ோநருோமா?

வந்திருந்த ொபரிய மனுஷர்கள் யார் என்று ஏதாவது ொதரியுமா எனச் ொசந்திரு பவளாயிையக் ோகட்டாள்.
"எனககத ொதரியோதமமோ! ஒருத்தர் முதலியார் ோபாலிருக்கு. 'முதலியார்' 'முதலியார்' எனற கபபிடடக
ொகாண்டாங்க" எனற பவளோயி ொசோனனதம, ொசநதிரவகக மறபடயம கலைலத தககித தைலயில ோபோடடத
ோபாலிருந்தது. ஏொனன்றால், வந்திருந்தவர்கள் ோபாகும்ோபாது ோபசிய இரண்ொடாரு வார்த்ைதகள் அவள் காதில்
விழுந்தோபாது, "ஏோதா ொதரிந்த குரல் ோபாலிருக்கிறோத!" எனற சநோதகம ஒர வினோட அவளகக உணடோயிறற.
எனோவ, இப்ோபாது, "ஐோயா ! ஒரு ோவைள அவர் பங்கஜத்தின் தந்ைத அய்யாசாமி முதலியார்தாோனா?
அப்படியிருந்தால், எனனைடய ைபததிய நடபப உணைமயிோலோய ைபததியககோரததனமோக அலலவோ
ஏற்பட்டுவிட்டது! சவோமி! பழனி ஆண்டவோன! இப்படியா என்ைனச் ோசாதிக்க ோவண்டும்?" எனற ொசநதிர
கதறினாள்.

இப்படி ொவகு ோநரம் கவைலப்பட்ட பிறகு, பழனியாண்டவோன வழிகாட்டினார் என்று ொசால்லும்படியாக,

ஒருவழி ொதன்பட்டது. ொசநதிர அஙோக வநதத மதல தினம சோயஙகோலததில ஒர கோடசிையக கணட
வந்தாள். அந்த பங்களாவுக்கு எதிோர ொகாஞ்ச தூூரத்தில் ோதான்றிய ஒரு மைல ோமலிருந்து ஒரு சுவாமியாரும்
அவருடன் ஒரு ைபயனும் இறங்கி வருவார்கள். சோமியோர கோவி உைட தரிததவர; இளம் வயதினர்; ைகயில் ஒரு
தடி ைவத்திருந்தார். பின்ோனாடு வந்த ைபயனுைடய ைகயில் ஒரு ொபட்ோராமக்ஸ் விளக்கும், சில பததகஙகளம
இருந்தன. இரண்டு ோபரும் மைல உச்சியிலிருந்து இறங்கி, அந்தப் பங்களா வாசலில் இரும்புக் ோகட்டுக்கு
அப்பால் ொகாஞ்ச தூூரம் வைரயில் வந்து, அங்கிருந்து கீோழ இறங்கிச் ொசன்ற பாைத வழியாகப் ோபானார்கள்.
தினம் மாைல ஐந்து மணிக்கு இது நடந்தது. "அவர்கள் யார்?" எனற ொசநதிர ோகடடதறக,
கூூனூூரிலிருக்கும் சச்சிதானந்த மடத்துச் சுவாமியாொரன்றும், ொராம்பப் படித்தவொரன்றும், அங்கிருந்து
ொகாஞ்ச தூூரத்திலுள்ள மைலக் கிராமத்தில் இராப் பள்ளிக்கூூடம் நடத்துகிறாொரன்றும், அதற்காக இப்படிக்
குறுக்கு வழியாய்த் தினம் ோபாகிறார் என்றும் பவளாயி ொதரிவித்தாள். தன்னுைடய விடுதைலக்கு அந்தச்
சவோமியோரைடய ஒததோைசையக ோகோரவொதனற ொசநதிர இபோபோத தீரமோனிததோள.

பவளாயியின் உதவிையக் ொகாண்டு ஒரு துண்டுக் காகிதமும் ொபன்சிலும் சம்பாதித்தாள். தன்னுைடய

நிைலைமையச் சுருக்கமாக எழுதி, எபபடயோவத தனைன விடதைல ொசயத கோபபோறற ோவணடொமனற
ோவண்டினாள். அந்தக் காகிதத்ைத ஒரு கல்லில் நாரினால் ோசர்த்துக் கட்டி எடுத்துக் ொகாண்டு அன்று
சோயஙகோலம இரமப ோவலி ஓரமோகப ோபோய நினற ொகோணடரநதோள. வழக்கம்ோபால சுவாமியாரும் ைபயனும்
எதிரபறதத மைலயிலிரநத இறஙகி வநத பஙகளோப போைதைய அைடநத அதன வழிோய கீோழ ொசனறோரகள.
ொசநதிர பஙகளோ வோசல ோதோடடததில ோவலி ஓரமோக நினற போரததக ொகோணடரநதோள. தான் நின்ற
இடத்துக்குக் கிட்டத்தட்ட ோநர் கீோழ அவர்கள் வந்ததும், காகிதம் கட்டிய கல்ைலக் கீோழ ோபாட்டாள்.
எனன தரதிரஷடம! காகிதம் கட்டிலிருந்து நழுவி எங்ோகோயா பறந்து ொசன்றது. கல் மட்டும் ோநோர கீழ்
ோநாக்கிப் ோபாயிற்று. க்ஷவரம் ொசய்யப்பட்டு பளபளொவன்று கண்ணாடிோபால் விளங்கிய சுவாமியாரின்
ொமாட்ைடத் தைலயில் குறிபார்த்து விழுந்தது!

இருபத்ோதாராம் அத்தியாயம் - "தம்பி! நீதானா?"

அய்யாசாமி முதலியார் பங்களா வாசலில், நள்ளிரவில் மகுடபதியின் முன் ோதான்றிய உருவம் உண்ைமயில்
ொபரியண்ணனுைடய ஆவி உருவம் அல்லொவன்றும் ொபரியண்ணோனதான் என்றும் வாசகர்கள்
ஊகித்திருப்பார்கள்.

ொபரியண்ணன் கத்திக் குத்துக்கு ஆளாகிக் கீோழ விழுந்த ோபாதுதான் கைடசியாக மகுடபதி அவைனப்
பார்த்தவனாதலாலும், நள்ளிரவில் எதிர்பாராதபடி திடீொரன்று அவன் உருவம் ோதான்றியபடியாலும், மகுடபதி
அவ்விதம் ொவடொவடத்து நிற்கும்படியாயிற்று. ஆனால் அறிவாளியாதலால், விைரவிோலோய அவனுைடய பயம்
நீங்கி, மனம் ொதளிந்தது.

"தம்பி! நீதானா?" எனற ொபரியணணனைடய கரல கறியதம, மகுடபதியின் ஐயம் அறோவ நீங்கியது.

"ஆமாம், பாட்டா! நான் தான், பிைழத்திருக்கிறாயா?" எனற ொசோலலிகொகோணோட ொபரியணணைன

ஆர்வத்துடன் கட்டிக்ொகாண்டான் மகுடபதி.

"பிைழத்திருக்கிோறன், தம்பி! இந்தக் கிழவனுக்கு உயிர் ொராம்பக் ொகட்டி" எனறோன ொபரியணணன.

ொபரியண்ணனுக்கு உயிர் உண்ைமயாகோவ ொராம்பக் ொகட்டி என்பதில் சந்ோதகமில்ைல. அவனால் சில

முக்கியமான காரியங்கள் ஆகோவண்டியிருந்தைத முன்னிட்ோட கடவுள் அவனுைடய உயிருக்கு அவ்வளவு
வலுைவக் ொகாடுத்திருந்தார் ோபாலும். அோதாடு பற்பல அபாயங்களிலிருந்தும் அவைனக் கடவுள்
தப்புவித்தார்.

கார்க்ோகாடக் கவுண்டார் மகுடபதியின் ோமல் ஓங்கிய கத்திக்கு குறுக்ோக ொபரியண்ணன் விழுந்த ோபாது
கவுண்டரின் ைக ொகாஞ்சம் தடுமாறிவிட்டது. அதனால் கத்தி ஆழமாகப் பதியவில்ைல.

ொபரியண்ணனுக்கு உயிர் இருக்கிறது என்பைதக் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் கண்டு, சஙகடஹரிரோவ

ோயாசைனயின் ோபரில் அவைன அப்புறப்படுத்தத் தீர்மானித்தோபாது, 'இரகசியம் இரகசியம்' எனற அவன
மார்ைபத் ொதாட்டுக் காண்பித்தது அவருைடய ஞாபகத்திலிருந்து அகலவில்ைல. முடியுமானால் அவைன
எபபடயோவத உயிர பிைழககச ொசயத இரகசியதைத அறிய ோவணடொமனற விரமபினோர. அவன் ொசால்ல
விரும்பிய இரகசியம், தன்ைன முக்கியமாய்ப் பாதிப்பது என்று அவருைடய உள்ளத்திற்குள் ஏோதா ஒன்று
ொசோலலிறற. ஆைகயால்தான், கிழவைனக் கள்ளிப்பட்டிக்கு ஜாக்கிரைதயாகக் ொகாண்டு ோசர்ப்பதற்கு அவர்
ஏற்பாடு ொசய்ததுடன், அவர் மாதச் சம்பளம் ொகாடுத்து ைவத்திருந்த பஞ்சாைல டாக்டைரக் ொகாண்டு
அவனுக்குச் சிகிச்ைச ொசய்யவும் ஏற்பாடு ொசய்தார்.

ொபரியண்ணனுக்குச் சுயப் பிரக்ைஞ வந்தவுடன் சுற்று முற்றும் பார்த்தான். தான் இருப்பது பழகிய இடம்
எனற ோதோனறியத. ொகாஞ்சம் ொகாஞ்சமாக ோயாசிக்கும் சக்தி அவனுக்கு வந்தோபாது, தான் இருப்பது
கள்ளிப்பட்டியில் கவுண்டரின் பருத்தி மில் பங்களா என்பைத அறிந்து ொகாண்டான். அந்தப் பங்களாவில்
பின்புறத்து அைறயில் அவன் கிடந்தான்.

அவனுைடய மார்பிோல இோலசாக வலி இருந்தது. அவன் பக்கத்தில் ோகாயமுத்தூூர் அனுமந்தராயன் ொதருவில்
பார்த்த இரண்டு தடியர்களும் நின்று ொகாண்டிருந்தார்கள். சிறித சிறிதோக, அன்றிரவு அந்த வீட்டில் நடந்த
பயங்கரச் சம்பவங்கள் எல்லாம் நிைனவு வந்தன.

ொசநதிரவம, மகுடபதியும் என்ன ஆனார்கோளா என்ற திகில் அவன் மனதில் ோதான்றியது. அந்தத்
தடியர்கைளக் ோகட்பதற்காகப் ோபச முயன்றான்; ோபச முடியவில்ைல.

சறற ோநரததகொகலலோம டோகடர ஒரவர வநதோர. ொபரியண்ணன் கண் விழித்திருப்பைதப் பார்த்துவிட்டு

பக்கத்தில் நின்றவர்கைள ோநாக்கி, "கத்திக் குத்து அதிக ஆழமாய்ப் பதியவில்ைல. சீககிரததில
குணமாகிவிடும். இரண்டு மூூன்று நாைளக்கு இவனிடம் ோபச்சுக் ொகாடுக்க ோவண்டாம்" எனற ொசோலலிப
ோபாய்விட்டார்.

ொபரியண்ணனுக்குச் சிறிது சிறிதாக அறிவு நன்றாய்த் ொதளிந்து வந்தது. ோயாசிக்கும் சக்தியும்

அதிகமாயிற்று. தன்னுைடைய ோதக நிைலைம, தான் இருக்குமிடம் இைவகைளப் பற்றியும், ொசநதிர
மகுடபதிையக் குறித்துத் ொதரிந்து ொகாள்ளும் வழிையப் பற்றியும் ோயாசைன ொசய்தான்.

அங்கிருந்து தான் தப்பிச் ொசல்வது எளிதான காரியமல்ல; அதற்கு ோவண்டிய சக்தியும் உடம்பில் இல்ைல.
ொகாஞ்ச நாள் எப்படியும் அங்ோக இருக்கத்தான் ோவண்டும். ஆனால், தன்ைனக் ொகான்று ோபாடாமல்
கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் இந்த மட்டும் தன்ைன இங்ோக ொகாண்டு வந்து ைவத்து, டாக்டைரப் பார்க்கச்
ொசோலலியிரபபத அதிசயமோன கோரியநதோன. இதற்கு ஏோதா அந்தரங்கமான காரணம் இருக்க ோவண்டும். ஆம்,
இப்ோபாது அவனுக்கு ஞாபகம் வந்தது. தனக்குப் பிரக்ைஞ ோபாகும் தறுவாயில் கவுண்டைரப் பார்த்து,
'இரகசியம்' 'இரகசியம்' எனற ொசோனனத. அைத அறிவதற்காகத்தான் தனக்கு இவ்வளவு பராமரிப்பு நடக்கிறோதா,
எனனோமோ? ஆனால் அைதச் ொசால்லலாமா? இப்ோபாது ொசால்லக்கூூடாது. அதற்கு முன்னால் ொசந்திருவும்
மகுடபதியும் என்ன ஆனார்கள் என்று ொதரிந்து ொகாள்ள ோவண்டும். அவசியம் ோநர்ந்தால் பிற்பாடு ொசால்ல
ோவண்டும். இப்ோபாது ொசான்னால் நம்புவது கடினம் என்போதாடு ஏதாவது விபரீதத்திலும் முடியலாம்.
 எலலோவறறககம தனகக உடமப மதலில சரியோகக கணமோக ோவணடம. அதுவைரயில் தான் வாைய
மூூடிக் ொகாண்டிருக்க ோவண்டியதுதான். அறிவு ொதளிந்ததாகோவ காட்டிக் ொகாள்ளக் கூூடாது. அதற்குள்
மகுடபதிையயும் ொசந்திருைவயும் பற்றித் ொதரிந்து ொகாள்ளப் பார்க்க ோவண்டும். ஐோயா ! அவர்களுைடய கதி
எனனவோயிறோறோ? - சவோமி! பழனி ஆண்டவோன! அந்தக் குழந்ைதகைள நீதான் ஓர் அபாயமும் ோநராமல்
காப்பாற்ற ோவண்டும். நான் தான் இப்படிக் ைகயாலாகாமல் கிடக்கிோறோன!

விழித்துக் ொகாண்டிருக்கும் ோநரொமல்லாம் ொபரியண்ணனுைடய உள்ளம் இப்படிப்பட்ட சிந்தைனகளில்

ஆழ்ந்திருந்தது.

சில சமயம பககதத ஆபீஸ அைறயில கோரகோகோடக கவணடரம தஙகசோமிக கவணடரம ோபசம கரல
ோகட்டது. அப்ோபாொதல்லாம் ொபரியண்ணன் ஆவலுடன் காது ொகாடுத்துக் ோகட்பான். மகுடபதி ொசந்திரு என்ற
ொபயர்கள் அடிக்கடி அவன் காதில் விழும். அவர்கள் இருவரும் உயிோராடிருக்கிறார்கள் என்று ஒருவாறு ொதரிந்து
ொகாண்டான். அவர்கள் எங்ோக இருக்கிறார்கள் முதலிய பூூரா விவரங்கைளயும் ொதரிந்து ொகாள்ள அவன்
விரும்பினான். ஆகோவ, ஒவ்ொவாரு சமயம் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் அவனுைடய அைறக்கு வந்து அவைனப்
பார்த்த ோபாது, உடம்பு தனக்குக் குணமாகிவிட்டதாகோவா, அறிவு ொதளிந்து விட்டதாகோவா காட்டிக்
ொகாள்ளவில்ைல. கார்க்ோகாடக் கவுண்டைரோய பார்த்தறியாதவைனப் ோபால ோபந்தப் ோபந்த விழித்தான்.

"ொபரியண்ணா! இோதா பார்! நான் யார் ொதரிகிறதா?" எனற கவணடர ோகடடோபோத, "யாரு? ஓோகா?
நஞ்ைசப்பட்டிச் சிங்கமா?" எனற இபபட ஏோதோ ோவணடொமனோற உளறினோன. கவுண்டரும், "மூூைள
அடிோயாடு குழம்பிப் ோபாயிருக்கிறது. இன்னும் ொகாஞ்ச நாள் பார்க்கலாம்" எனற மண மணததக ொகோணோட
ோபாய்விட்டார்.

நாலாம் நாள் ொபரியண்ணனுக்குப் ோபாட்டிருந்த காவலில் ஒரு மாறுதல் ஏற்பட்டது. முதல் மூூன்று நாளும்
ோகாயமுத்தூூரில் அவன் பார்த்த தடியர்கள் மாறி மாறிக் காவல் புரிந்தார்கள். பிறகு அவர்கள் ோபாய்ப்
பதிலுக்கு மருதக் கவுண்டன் வந்து ோசர்ந்தான். "இவைன எங்ோக பார்த்ோதாம்?" எனற ொபரியணணன
ோயாசைன ொசய்து, கைடசியில் அைடயாளம் கண்டுபிடித்தான். "அய்யாசாமி முதலியார் பங்களாவில் காவல்காரன்
அல்லவா? இவனிடந்தாோன ொசந்திருவின் கடிதத்ைதக் ொகாடுத்ோதாம்?" எனபத நிைனவ வநதத. "இவன் எப்படி
இங்ோக காவலுக்கு வந்து ோசர்ந்தான்?" எனபத ஆசசரியமோகவம இரநதத. ஆனாலும், அவைனத் தனக்குத்
ொதரிந்ததாகப் ொபரியண்ணன் காட்டிக் ொகாள்ளவில்ைல. "எனன, பாட்டா! எனைனத ொதரியவிலைலயோ?
உன்னாோலதாோன எனக்குப் பங்களா ோவைல ோபாச்சு? நீ ஒரு பீத்தல் கடுதாசிையக் ொகாண்டு வந்து
ொகாடுத்தாலும் ொகாடுத்ோத; எனககச சனியன பிடசசத!" எனற மரதக கவணடன ொசோனனோபோத கடப
ொபரியண்ணன் சும்மா திரு திருொவன்று விழித்தாோன தவிர ோவறு வார்த்ைத ோபசவில்ைல.

இப்படிொயல்லாம் பாசாங்கு ொசய்துொகாண்டு அவன் எதற்காகக் காத்திருந்தாோனா, அந்த ோநாக்கம் கைடசியாக

ோநற்று நிைறோவறியது. அடுத்த அைறயில் கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் ோகாைட இடி இடித்தது ோபால் சிரிப்பைதக்
ோகட்டு அவன் திடுக்கிட்டு எழுந்தான். அச்சமயம் மருதக் கவுண்டன் நல்ல ோவைளயாக அைறயில் இல்ைல.
கதவு ஓரமா நகர்ந்து வந்து ஒட்டுக் ோகட்டான். கார்ோகாடக் கவுண்டர் சிரிப்ைப நிறுத்திவிட்டு, "ொராம்பத்
தரமாய்ப் ோபாச்சு? பழம் நழுவிப் பாலிோல விழுந்தது! ைபத்தியம் பிடித்து விட்டதா, ைபத்தியம்? ோவஷமா
ோபாடுகிறாள்? சபோஷ, அப்பா, சபோஷ!" எனற கததி விடட மறபடயம சிரிததோர.

"எதறகோக இபபடச சநோதோஷபபடகிறீரகள? எனகக ஒனறம பரியவிலைல" எனறத தஙகசோமிக

கவுண்டரின் ஈனக்குரல்.

"உனக்கு ஒன்றும் புரியாது. நீ பச்ைசக் குழந்ைத; வாயில் விரைல ைவத்தால் கடிக்கக் கூூடத் ொதரியாது."

"எனனதோன விஷயம ொசோலலஙகோளன!"

"அட ைபத்தியோம! - அந்த ோவைலயற்ற அய்யாசாமி முதலியாரும், சஙகநோதம பிளைளயம நமம விஷயததில
தைலயிடுகிறார்கோள. அவர்கைள எப்படிச் சரிக்கட்டுவது என்று கவைலப்பட்டுக் ொகாண்டிருந்ோதன்.
கடவுோள நம்முைடய கட்சியில் இருந்து இந்தப் ொபண்ணுக்கு இப்படிப்பட்ட புத்திைய உண்டாக்கினார்.
அவர்கைள நாோம ோதவகிரி எஸ்ோடட்டுக்கு அைழத்துக் ொகாண்டு ோபாய்ப் ொபாண்ணுக்குச் சித்தப் பிரைம
எனற நிரபிதத விடலோம. அப்புறம் அவர்கள் ஏன் தைலயிடப் ோபாகிறார்கள்?"

இவ்வாறு இரண்டு கவுண்டர்களும் ொநடு ோநரம் ோபசிக் ொகாண்டதிலிருந்து, ொபரியண்ணன் ொதரிந்து ொகாள்ள
விரும்பிய முக்கிய விஷயங்கள் அவனுக்குத் ொதரியவந்தன.

ொசநதிரைவக கனரககப பககததில ோதவகிரியில ைவததிரககிறோரகள. அவள் கவுண்டருடன்

கல்யாணத்ைதத் தடுப்பதற்காகப் ைபத்தியம் ொகாண்டவள் ோபால் நடிக்கிறாள். அவள் விஷயத்தில் தான் அன்று
கடிதம் ொகாண்டு ோபான ொபண்ணின் தகப்பனார் சிரத்ைத எடுத்துக் ொகாண்டிருக்கிறார் - மகுடபதி
இவர்களுைடய வைலயிலிருந்து தப்பித்துக் ொகாண்டு ோபாய்விட்டான் - ொசநதிரைவச சீககிரததில
ோதவகிரியிலிருந்து ோவறு பந்ோதாபஸ்தான இடத்தில் ொகாண்டு ோபாய் ைவத்து விடும் உத்ோதசம்
கவுண்டர்களுக்கு இருக்கிறது - ஆகிய இந்த விவரங்கைளொயல்லாம் ொபரியண்ணன் திரும்பத் திரும்ப ஆயிரம்
தரம் சிந்தைன ொசய்தான். ொசநதிரைவக கோரகோகோடக கவணடரிடமிரநத கோபபோறற ோவணடமோனோல அவன
இனிோமல் அங்ோக படுத்திருக்கக் கூூடாது. உடோன தப்பித்து ொவளிக் கிளம்ப ோவண்டியதுதான். அதற்கு என்ன
வழி என்று ோயாசிக்கலானான்.

மறுநாள் சாயங்காலம் அந்த வழி அவனுக்குத் ொதன்பட்டது. அந்த வழிைய அவனுக்கு ஏற்படுத்திக்
ொகாடுத்து உதவியது, கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரின் கள்ளுக்கைடதான்! அன்று காைலயில் கவுண்டர்கள்
காரில் கிளம்பிப் ோபாய்விட்டார்கள். மருதக் கவுண்டன் மட்டுந்தான் ஆபீஸ் பங்களாவுக்குக்
காவலாயிருந்தான். சோயஙகோலம அவன களளககைடககப ோபோய நனறோயப ோபோடடவிடடக ைகயில ஒர
புட்டியிலும் கள் வாங்கிக் ொகாண்டு வந்தான். தள்ளாடிக் ொகாண்ோட ொபரியண்ணன் அருகில் நின்று, "ஏன்
பாட்டா! நீ கள்ளுக் குடிக்கக் கூூடாொதன்று ஊர் ஊராய்ப் பிரசாரம் ொசய்தாயாோம, அது ொநசமா? இந்தா! இோதா
உனக்கு ஒரு புட்டி வாங்கியாந்திருக்கிோறன். சோபபிடோமற ோபோனோோயோ விடமோடோடன, வாயிோல விட்டு
விடுோவன்!" எனறோன. ொபரியண்ணனுக்கு ொரௌத்திரகாரமான ோகாபம் வந்தது. எழநதிரநத அநதக களளப
புட்டிையப் பிடுங்கி மருதக் கவுண்டன் தைலயிோலோய ோபாட்டு உைடக்க ோவண்டுொமன்று ோதான்றிற்று.
இன்னும் ஒரு தடைவ மருதக் கவுண்டன் கள்ளுப் புட்டிைய அவன் வாய்க்கு அருகில் ொகாண்டு
வந்திருந்தால் அவ்விதோம ொசய்திருப்பான். ஆனால், மருதக் கவுண்டன் அவ்வளவுக்கு ைவத்துக்
ொகாள்ளவில்ைல. "ோவணுமா, ோவண்டாமா, ொசோலலிபபிட! ோவண்டாோம? இவ்வளவு தாோன? ோவண்டாத ோபானால்
ோபா! அப்புறம் 'சவததக கீைரைய வழிசசப ோபோடட ொசோரைணொகடட ொவளளோடட' எனனோோத? மாட்டாோய?
சரி; ொராம்ப சரி!" எனற ொசோலலிக ொகோணோட படடையத தன வோயிோலோய கவிழததக ொகோணட
அவ்வளைவயும் குடித்துத் தீர்த்தான். சறற ோநரததிறொகலலோம அவன தைல சறறியத. ஏோதா உளறிக்
ொகாண்ோட இரண்டு ஆட்டம் ஆடி விட்டுக் கீோழ விழுந்து பிணம் ோபாலானான்.

இைதவிட நல்ல சந்தர்ப்பம் கிைடக்காொதன்று ொபரியண்ணன் ொமதுவாக அங்கிருந்து கிளம்பி ொவளியில்

வந்தான். அவன் அந்தக் கட்டிடத்தில் இருப்போத ஒருவருக்கும் ொதரியாது. ஆைகயால், அவன் ோபாவைத யாரும்
தைட ொசய்யவில்ைல. இராஜாங்கமாகக் கட்டிடத்ைத விட்டு ொவளிோய வந்து ோகாயமுத்தூூர்ச் சாைலைய
அைடந்து அங்கு ஒரு ோபாக்கு வண்டியில் ஏறிக் ொகாண்டான். வண்டியில் ோபாகும் ோபாோத, எனன ொசயய
ோவண்டுொமன்பைத ஒருவாறு தீர்மானித்துக் ொகாண்டான். முதலில், ோகாயமுத்தூூரில் அந்தப் ொபண்ணின்
தகப்பனார் வீட்டுக்குப் ோபாய் அவரிடம் எல்லா விஷயங்கைளயும் ொசால்லோவண்டும். அவருைடய உதவிையக்
ொகாண்டு ொசந்திருைவக் கவுண்டர்களிடமிருந்து விடுதைல ொசய்ய ோவண்டும். பிறகு, மகுடபதிையத் ோதட
ோவண்டும்.

இவ்விதச் சிந்தைனயுடன் ொபரியண்ணன், ோகாயமுத்தூூைர அைடந்தோபாது இரவு ொவகு ோநரமாகிவிட்டது.

ஆனாலும், இரவுக்கிரோவ காரியத்ைத முடிக்க ோவண்டுொமன்ற ஆர்வத்தினால் அவன் தட்டுத் தடுமாறி வழி
கண்டுபிடித்துக் ொகாண்டு அய்யாசாமி முதலியாரின் பங்களாைவ அைடந்தான். வாசல் ோகட்டுத் திறந்திருக்கோவ
உள்ோளயும் நுைழந்தான். அப்ோபாதுதான் ொகாடி வீட்டில் ோபச்சுக் குரல் ோகட்டது. மகுடபதியின் குரல்
மாதிரியும் இருந்தது. மரத்தின் மைறவில் நின்று, சறற ோநரம ோகடடோன. நிைலைம ஒருவாறு புரிந்தது. பங்கஜம்
உள்ோள பணம் எடுக்கப் ோபானோபாது சட்ொடன்று ோகட்டுக்கு ொவளிோய வந்து நின்று, மகுடபதிக்காகக்
காத்திருந்தான்.

ோமற்கூூறிய விவரங்கைளொயல்லாம் ோகாயமுத்தூூர் ரயில்ோவ ஸ்ோடஷனில் உட்கார்ந்து ொகாண்டு மகுடபதி

ோகட்டான். தன்னுைடய கைதையயும் ொபரியண்ணனுக்குச் ொசான்னான். ோகாயமுத்தூூரில் தங்குவதற்குப்
பத்திரமான இடம் ரயில் ஸ்ோடஷன் தான் என்று தீர்மானித்து, அவர்கள் ோநோர ஒரு வண்டி பிடித்துக் ொகாண்டு
ஸ ோடஷன க க வநதிரநதோரகள .

மறுநாள் காைலயில் புறப்படும் ரயிலில் கூூனூூருக்குப் ோபாய் எப்படியாவது ொசந்திருைவக்

கண்டுபிடித்து விடுதைல ொசய்வது என்று அவர்கள் ோபசி முடிவு ொசய்தார்கள்.

"தம்பி! கூூனூூர் நம் இருவருக்கும் புதிதாயிற்ோற. அங்ோக நமக்குத் ொதரிந்தவர்கள் யாருமில்ைலோய! எஙோக
தங்குோவாம்? எபபடக கவணடர பஙகளோைவக கணடபிடபோபோம? யார் நமக்கு உதவி ொசய்வார்கள்?" எனற
ொபரியண்ணன் விசாரத்துடன் ோகட்டான்.

"பாட்டா! நீ கவைலப்படாோத கூூனூூரில் சுவாமியார் ஒருவர் இருக்கிறார். சசசிதோனநத மடம எனற ஒர

மடம் ஏற்படுத்திக் ொகாண்டிருக்கிறார். அவைர எனக்கு நன்றாய்த் ொதரியும். பல தடைவ அவைர நான் மத
உபந்நியாசத்துக்காக அைழத்து வந்திருக்கிோறன். அவைரப் ோபாய்ப் பிடிப்ோபாம். அநியாயம், அக்கிராமம் என்றால்
அவருக்கு ஆகாது. இந்த விஷயத்தில் நமக்குக் கட்டாயம் உதவி ொசய்வார்" எனறோன மகடபதி.

அோத சமயத்தில், ோமற்படி சுவாமியார் மண்ைடயில் கல் விழுந்த காயத்துக்குக் கட்டுப்

ோபாட்டுக்ொகாண்டு வலியினால் அவஸ்ைதப்பட்டுக் ொகாண்டிருந்தார் என்பது அவனுக்கு எப்படித் ொதரியும்?

இருபத்திரண்டாம் அத்தியாயம் - சவோமி மகோனநதர

மகுடபதியும் ொபரியண்ணனும் மறுநாள் மத்தியானம் கூூனூூரில் உள்ள சச்சிதானந்த மடத்ைத எவ்வித

இைடயூூறுமில்லாமல் ோபாய் அைடந்தார்கள். மடத்தின் தைலவர் சுவாமி மகானந்தர், தைலயில் கட்டுடன்
படுத்திருப்பைதக் கண்டதும் மகுடபதி திடுக்கிட்டான். அவரிடம் மகுடபதிக்கு விோசஷ பக்தி உண்டு.
சவோமியோரககம மகடபதியிடம அதிகப பிோரைம அவைன அரசியல ொதோணைட விடட விடடத தமமடன
ோசரநத போரமோரததிகத ொதோணட ொசயய வரமபட சவோமியோர சில சமயம அைழதததணட. மகுடபதி
அதற்கு இணங்காமலிருந்ததற்கு முக்கிய காரணம் அவனுைடய இருதய அந்தரங்கத்தில் குடிொகாண்டிருந்த
ொசநதிரவின நிைனவதோன எனற ொசோலலலோம. அரசியல் கிளர்ச்சியில் அவனுக்கிருந்த ஆர்வமும் ஒரு
காரணந்தான். சமீபததில ஒர வரஷ கோலமோக அவன கனர மடததகக வரோவயிலைல. தான் அரசியலில்
ஈட பட டவனோதலோல , மடத்துக்குத் தன் மூூலமாய்ப் ோபாலீஸ் ொதாந்தரவு ஏற்படக்கூூடாொதன்று அவன்
கருதியிருந்தான்.

இப்ோபாது மண்ைடயில் கட்டுடன் சுவாமியாைரப் பார்த்ததும் அவன் பரபரப்புடன், "சவோமி! தங்களுக்கு

எனன ோநரநதவிடடத? தங்களிடம் ஒரு உதவி ோகட்கலாொமன்று எண்ணியல்லவா வந்ோதன்?" எனறோன.

"வீணாக ஒருவர் ோமல் சந்ோதகப்பட்டதால் வந்த விபத்து இது; ஆண்டவனுைடய தண்டைன!" எனறோர
சவோமியோர.

"தாங்களாவது ஒருவர் ோமல் வீணாகச் சந்ோதகப்படவாவது? ஆண்டவன் தண்டைனயாவது? ஒன்ைறயும்

நம்பமுடியவில்ைல!" எனறோன மகடபதி.

"கார்க்ோகாடக் கவுண்டைரப் பற்றிக் ோகட்டிருக்கிறாோயா, இல்ைலோயா?" எனற சவோமியோர ொசோனனதம,

மகுடபதிக்கு எவ்வளவு வியப்பாயிருந்திருக்குொமன்று ொசால்லோவ ோவண்டியதில்ைல.

"ஆமாம்; அவருக்கு என்ன? சவோமி! ஒருோவைள..." எனற மகடபதி திடககிடடக ோகடடோன.

"அொதல்லாம் ஒன்றுமில்ைல. அவர் என்ைன அடித்துப் ோபாட்டார் என்று பயப்படுகிறாயா? மனுஷன்

ொசயயக கடயவன தோன. ஆனால் அதற்கு முன்னாோலோய சுவாமி என்ைனத் தண்டித்துவிட்டார்."

"எனன சவோமி! திருப்பித் திருப்பித் தண்டைன என்கிறீர்கோள?"

"ொசோலகிோறன. இந்த ஊருக்குக் ொகாஞ்ச தூூரத்தில் கார்க்ோகாடக் கவுண்டருக்கு ஒரு எஸ்ோடட்

இருக்கிறது. ோதவகிரி என்று ொபயர். அங்ோக ஒரு பங்களாவும் இருக்கிறது. அந்த பங்களாைவப் பற்றி
எனனொவலலோோமோ ொகடட ொபயர உணட. கவுண்டருைடய விோராதிகைள அங்ோக ொகாண்டுவந்து தீர்த்து
விடுகிறார் என்று வதந்தி. ஆறு மாதத்துக்கு முன்பு யாோரா ஒரு பணக்காரப் ைபயைன அங்ோக ொகாண்டு வந்து
ொஜயிலிோல ைவக்கிறாப்ோபால் ைவத்திருந்து பதினாயிரம் ரூூபாய்க்கு ோநாட்டு எழுதி ைவத்துக் ொகாண்டு தான்
விட்டாராம். இன்னும் அங்ோக அனாைதப் ொபண்கைளக் ொகாண்டு வந்து சிைறப்படுத்தி ைவத்து
அட்டூூழியங்கள் ொசய்வது பற்றியும் கர்ணகடூூரமான விவரங்கைளக் ோகள்விப்பட்டிருக்கிோறன்...
இருக்கட்டும், தம்பி! உன்ைனப் பார்த்தால் ஒரு மாதம் பட்டினி கிடந்தவன் மாதிரி இருக்கிறது. ஏன் இப்படி?
முதலில் ொகாஞ்சம் பிரசாதம் எடுத்துக் ொகாண்டு இைளப்பாருங்கள். அப்புறம்..."

மகுடபதிக்கு உண்ைமயில் பசியாகத்தானிருந்தது. சசசிதோனநத மடததில பிரசோதஙகள

பிரம்மானந்தமாயிருக்குொமன்றும் அவனுக்குத் ொதரியும். ஏொனனில் மகானந்த சுவாமியார் பட்டினி ோபாட்டு
உடைல வருத்தும் கூூட்டத்ைதச் ோசர்ந்தவரல்ல; நன்றாகச் சாப்பிட்டு, ோதகாப்பியாசம் ொசய்து, திடசரீரம்
ொபற்றிருந்தால்தான் எந்த விதமான ொதாண்டும் சரியாகச் ொசய்யலாம் என்ற ொகாள்ைகயுைடயவர். ஆகோவ,
சோதோரண நிைலைமயில "ஆமாம், முதலில் பிரசாதத்ைதக் கவனிக்கலாம். இன்ைறக்கு என்ன பிரசாதம்?
சரககைரப ொபோஙகல, பஞ்சாமிர்தம் ஏதாவது உண்டா?" எனற மகடபதி ோகடடரபபோன. ஆனால் இப்ோபாது,
சவோமியோர ொசோலல ஆரமபிததிரநத விவரம அவனகக அசோததியமோன ஆவைல உணடோககியிரநதத.
அதுவும் ொபண்கைளப் பற்றிய அட்டூூழியங்கள் என்று சுவாமியார் குறிப்பிட்டவுடன், மகுடபதியின்
உடம்பில் உள்ள இரத்தம் ொகாதிக்க ஆரம்பித்துத் ோதகொமல்லாம் தகதகொவன்று எரிந்தது. இந்த நிைனவில்
அவனுைடய மனம் பிரசாதத்தில் ொசல்ல முடியாதல்லவா?

"சவோமி! பிரசாதொமல்லாம் இருக்கட்டும். எஙகளககப பசிோயயிலைல. ஆரம்பித்த விஷயத்ைதச்

ொசோலலஙகள" எனறோன.

அதன்ோமல் சுவாமியார் ொசான்னதாவது:

"ோதவகிரிைய அடுத்துள்ள கிராமத்தில் தினம் சாயங்கால ோவைளயில் வயதானவர்களுக்காக ஒரு

பள்ளிக்கூூடம் ஆரம்பித்து நடத்தி வருகிோறன். ஒரு மாதமாக நடக்கிறது. அந்தக் கிராமத்துக்குக் குறுக்கு வழி,
ோதவகிரி பங்களாவின் ஓரமாகப் ோபாகிறது. தினமும் அந்த வழியாக ஒரு மாதமாய் நான் ோபாய்க் ொகாண்டு
வருகிோறன். பங்களாவுக்குச் சமீபமாய் நான் ோபாகும் ோபாொதல்லாம் அைதப்பற்றி நான் ோகள்விப்பட்டிருக்கும்
விஷயங்கள் என் ஞாபகத்துக்கு வந்து ொகாண்டிருந்தன. ஏொழட்டுத் தினங்களுக்கு முன்னால் ஒரு நாள் அந்த
வழியாகப் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தோபாது, ஒரு ொபண்ணின் பரிதாபமான அழுகுரைலக் ோகட்டுத் திடுக்கிட்டுப்
ோபாோனன். ஆனாலும் நமக்ோகன் இந்தத் ொதால்ைல என்று எண்ணியவனாய் மடத்துக்குத் திரும்பி
வந்துவிட்ோடன். ஆனால் அன்று இராத்திரிொயல்லாம், அந்தப் ொபண்ணின் தீனமான அழுகுரல் என் காதில்
ோகட்டுக் ொகாண்ோட இருந்தது; மனைத ோவதைன ொசய்து ொகாண்ோட இருந்தது. இம்மாதிரி விவகாரங்களில்
தைலயிட்டால் நான் இங்ோக எடுத்துக்ொகாண்டிருக்கும் ொதாண்டுகள் எல்லாம் தைடப்பட்டு விடுொமன்பைத
நிைனத்தும், 'பரதர்ோமா பயாநக!' எனற பகவதகீைத வோககியதைத நிைனததம மனைதக கடடபபடததிக
ொகாண்டு, என ோவைலகளில கவனம ொசலததிோனன. மறுநாள் அந்தப் பக்கம் ோபானோபாது,
எனைனயறியோமோல, அழுகுரல் இன்ைறக்கும் ோகட்கிறதா என்று ொசவிகள் கூூர்ைமயாகக் கவனித்தன.
ஒன்றும் ோகட்கவில்ைல. மனம் சற்று நிம்மதியைடந்தது.

இரண்டு நாைளக்குப் பிறகு, பங்களாவின் முன் ோதாட்டத்தில் ஒரு ொபண் உலாவிக்ொகாண்டிருப்பைதப்

பார்த்ோதன். மறுபடியும் மனம் சிந்தைனயில் ஆழ்ந்தது. இவள் இங்ோக இஷ்டப்பட்டு வந்திருக்கிறாளா,
பலாத்காரமாகக் ொகாண்டு வந்து ைவத்திருக்கிறார்கோளா, எனன ோநோககததடன சிைறபபடததியிரககிறோரகள,
முதல் நாள் ஏன் இவள் அழுதாள் என்ொறல்லாம் மனதிற்குள் ோகள்விகள் எழுந்து ொகாண்ோடயிருந்தான்.
இைதொயல்லாம் யாைரக் ோகட்டுத் ொதரிந்து ொகாள்வது? கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் அங்ோக இல்ைல. இருந்தாலும்
அவைர எனக்கு முன்பின் ொதரியாது. ொராம்பப் ொபால்லாத மனுஷன் அக்கிரமக்காரன் என்று
ோகள்விப்பட்டிருந்ததுதான்! மற்றபடி, பங்களாத் ோதாட்டக்காரன் ஒருவன் காணப்பட்டான். அவைனப்
பார்க்கோவ பயங்கரமாயிருந்தது. யமகிங்கரைனப் ோபால் இருந்தான். அவனிடம் எப்படி என்ன ோகட்பது?
ோகட்டால், நிச்சயமாக அவன் சண்ைடக்கு வருவாோன தவிர, சரியோன பதில ொசோலலபோபோவதிலைல...

இப்படிோய இன்னும் இரண்டு நாள் ோபாயிற்று. முந்தாநாள் நான் அந்தப் பக்கமாகப் ோபான ோபாது
பங்களாவுக்குள்ளிருந்து வந்த அலறுங் குரல் மயிர்க்கூூச்ொசறியச் ொசய்தது. "ஐோயா ! பாவி! சணடோளோ!
பழிவாங்குகிோறன், பார்!" எனற இபபடொயனனொவலலோோமோ பயஙகரக கககரல அழைகயடன கலநத கலநத
வந்தது. இதற்குப் பிறகு என்னால் சும்மா இருக்க முடியவில்ைல. பங்களாத் ோதாட்டத்தின் வாசல் ோகட்டுக்கு
அருகில் ொசன்று ோதாட்டக்காரைனச் சமிக்ைஞ ொசய்து கூூப்பிட்ோடன். நான் எதிர்பார்த்தது ோபாலோவ அவன்
கண்ணில் தீப்ொபாறி பறக்க வந்தான். 'எனன?' எனற வளொளனற விழநதோன. 'ஏனப்பா இப்படிக் ோகாபிக்கோற?
யாோரா ஒரு ொபண் அலறுோத, எனன சமோசோரொமனற ோகடகததோன வநோதன. ைவத்தியர் கியித்தியர்
ோவணுமானால் அனுப்புகிோறன்' எனோறன. ோதாட்டக்காரனும், சறற சோநதமைடநத, 'இொதல்லாம்
உங்களுக்கு என்னாத்துக்கு, சோமி! உங்க ோவைலையப் பார்த்துக்கிட்டுப் ோபாங்க சாமி! அப்படி ஏதாவது
ோகட்க ோவண்டுமானா நாைளக்கிக் கவுண்டர் வராரு. அவைர வந்து ோகட்டுக்குங்க!' எனறோன. அவனிடம்
ோமோல ோபசுவதில் பயனில்ைல என்று என் வழிோய ோபாய்விட்ோடன். மறுபடியும் அன்றிரொவல்லாம் என் மனம்
அைமதி இல்லாமல் தவித்தது.

அடுத்த நாள் பிற்பகலில் நான் மடத்திலிருந்து கிராமத்துக்குக் கிளம்பிக் ொகாஞ்ச தூூரம் ோபானதும் ஒரு
ொபரிய ோமாட்டார் எதிோர வந்து ொகாண்டிருப்பைதக் கண்ோடன். அதில் நாைலந்து ோபர் - ொபரிய மனுஷர்கள் -
இருப்பது ொதரிந்தது. எனனரகில வநத ொமதவோக நினறோபோத ொபரம வியபப உணடோயிறற. வண்டி ஓட்டியின்
ஸதோனததில இரநதவர எனைனப போரதத , 'சவோமி! ொசௌககியமோ?' எனற ோகடடோர. அவர்தான்
கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் என்று என் மனதுக்குத் ொதரிந்துவிட்டது. எநதவிதமோன ொகோைல போதகததககம
அஞ்சாத மனுஷன் என்று முகத்தில் எழுதி ஒட்டியிருந்தது. மனதில் ோதான்றிய ொவறுப்ைபக் காட்டிக்
ொகாள்ளாமல் 'ொசௌககியநதோன' எனோறன. 'பங்களாவில் இருக்கும் குழந்ைதையப் பற்றி விசாரித்தீர்களாம்'
எனறோர கவணடர. அப்ோபாது அவருைடய முகத்தில் விஷம் கக்கிய புன்னைக தாண்டவமாடியது.

ஏோதா சண்ைடக்குத்தான் ஆரம்பிக்கிறார் என்ற எண்ணத்துடன், நானும் குரைலக் கடுைமப் படுத்திக்

ொகாண்டு, 'ஆமாம், விசாரித்ோதன்' எனோறன. 'ொராம்ப சந்ோதாஷம், சோமி! தங்கைளப் ோபான்ற போராபகாரிகள் -
மகான்கள் இருப்பதனால்தான் இந்த நீலகிரி மைலயிோல மைழ ொபய்கிறது. இல்லாவிட்டால் ொபய்யுமா?
பங்களாவிோல இருக்கிற ொபண் குழந்ைதக்குச் சித்தப் பிரைமயாயிருக்கிறது - ஆறு மாதமாய் - இப்ோபாது ொராம்பக்
கடுைம. குத்து, ொவட்டு என்கிற நிைலைமக்கு வந்திருக்கிறது. இவர்கள் யார் ொதரியுோமா, இல்ைலோயா? டிபுடி
சபரிணொடணட சஙகநோதம பிளைளவோள; ஸப -ஜட்ஜ் அய்யாசாமி முதலியார்வாள்; இரண்டு ோபைரயும்
அைழத்துக் ொகாண்டு வந்து காட்டிோனன். பட்டணம் ஆஸ்பத்திரிக்கு அனுப்புங்ோகா, இல்லாவிட்டால்
குற்றாலத்துக்கு அனுப்புங்ோகா என்கிறார்கள். உங்களுக்கு என்ன ோதான்றுகிறது, சவோமி? அல்லது
ஏதாவது மந்திரம், தந்திரம் ைவத்திருக்கிறீர்களா? நீங்கள் ஏதாவது ொசய்ய முடியுமா?' எனற ோகடடோர.
கைடசியில் ோகட்டது கிருதக்காகச் ொசான்ன வார்த்ைத என்று ொதரிந்துவிட்டது. ைபத்திய சிகிச்ைசயில் எனக்கு
அவ்வளவாக அனுோபாகமில்ைல; மன்னிக்கோவண்டும்' எனற ொசோலலிவிடட நடநோதன. ோமாட்டாரும் கிளம்பிச்
ொசனறத.

பள்ளிக்கூூடத்துக்குப் ோபாகும்ோபாது என் மனம் சரியான நிைலைமயில் இல்ைல. நாலு ோபர்

முன்னிைலயில் அவமானப்பட்டதனால் ஆத்திரமாயிருந்தது. அந்த மனுஷன் ொசான்னது முழு நிஜம் இல்ைல.
ஏோதா பித்தலாட்டம் இருக்கிறது என்று ோதான்றியது. அவர் ொசான்னொதல்லாம் ொபாய்யாகத்தான் இருக்கும்
எனறம, பாவம் யாோரா ஓர் ஏைழப் ொபண்ைண இங்ோக ொகாண்டு வந்து ொகாடுைமக்கு ஆளாக்கிவிட்டு,
ைபத்தியம் என்று ொசால்லி உலகத்ைத ஏமாற்றப் ோபாகிறார் என்றும் நிைனத்ோதன். இொதல்லாம் எவ்வளவு
அநியாயமான எண்ணங்கள் என்பைதயும், கார்க்ோகாடக் கவுண்டருக்கு நான் எவ்வளவு அநீதி ொசய்து
விட்ோடொனன்பைதயும் நிைனக்கும் ோபாது ொராம்பவும் வருத்தமாயிருக்கிறது. அவைரச் சந்தித்து மன்னிப்புக்
ோகட்டுக் ொகாண்டாொலாழிய என் மனம் சாந்தி அைடயாது..."

இதுவைரயில் மிக்க ஆவலுடன் ொமௌனமாய்க் ோகட்டு வந்த மகுடபதி இங்ோக குறுக்கிட்டு, "ஐோயா ! எனன
வார்த்ைத ொசால்கிறீர்கள்? கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டரிடம் நீங்கள் மன்னிப்புக் ோகட்டுக் ொகாள்வதா?
எதறகோக? நீங்கள் நிைனத்தது தான், சவோமி உணைம! அந்தக் ொகாைல பாதகக் கள்ளுக்கைடக்
கண்டிராக்டர்.." எனற உரதத கரலில ோபசத ொதோடஙகினோன.

"ொபாறு, தம்பி! ொபாறு! பாக்கிக் கைதையயும் ோகட்டு விட்டல்லவா ோபச ோவண்டும்? கார்க்ோகாடக்
கவுண்டர் எவ்வளோவா ொபால்லாத மனுஷராயிருக்கலாம். எததைனோயோ ொகோைல போதகஙகைளச
ொசயதிரககலோம. ஆனால், இந்த விஷய்த்தில் அவர் கூூறியது உண்ைம என்று அைரமணி ோநரத்துக்குள்
ொதரிந்து ோபாயிற்று. ோமற்படி பங்களாைவ நான் ொநருங்கிய ோபாது, அந்தப் ொபண் ோதாட்டத்தில் உலாவிக் ொகாண்டு
நிற்பைதக் கண்ோடன். ோவைலக்காரைனக் காணவில்ைல. ோகட்டண்ைட ோபாய் அவைளக் கூூப்பிட்டுப் ோபசி,
உண்ைமைய அறிந்து ொகாண்டாொலன்ன என்ற எண்ணம் ோதான்றியது. பங்களா ோதாட்டத்தின் ஓரமாய்க் கீோழ
ோபாகும் பாைதயில் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்த ோபாது, தற்ொசயலாய் ோமோல பார்த்ோதன். ோவலி ஓரத்தில் ோசைலத்
தைலப்புத் ொதரிந்தது. எதறகோக ோவலி ஓரமோய வநத நினறோள எனற நோன எணணி மடவதறகள, என
பின்ோனாடு வந்த ைபயன் 'சோமி! சோமி!' எனற கததினோன. அோத சமயத்தில் தைலயில் ஒரு கல் விழுந்தது.
விழுந்த அதிர்ச்சியில் கண் இருண்டு மயக்கமாய் வந்தது. கீோழ உட்கார்ந்து விட்ோடன். இரத்தம் ொபருகி
வழிந்து துணிையொயல்லாம் நைனத்தது. அப்ோபாோத கபாலம் திறந்து ோமாட்சமைடயாமல் இன்னும் இந்த உடலில்
உயிர் இருப்பது கடவுளுைடய ொசயல் தான். பாவம் அந்தப் ொபண்ணுக்குப் ைபத்தியந்தான் என்பது
நிச்சயமாயிற்று. கவுண்டைரச் சந்ோதகித்ததற்குத் தண்டைன கிைடத்தது!"

மகுடபதியின் ஆகாசக் ோகாட்ைடொயல்லாம் இவ்விதம் சிைதந்து ோபாயிற்று. ொதாண்ைட அைடக்க, நாத்

தழுதழுக்க, அவன் "சவோமி! உங்கள் ோமல் ோவண்டுொமன்று அந்தப் ொபண் கல்ைல எறிந்தாொளன்றா
ொசோலகிறீரகள? எனனததிறகோக?" எனறோன.

"ைபத்தியக்காரர்களின் ொசயலுக்குக் காரணம் இருக்குோமா? என பினோனோட 'ைலட்' எடததக ொகோணட

வந்த ைபயன், ோமோல அண்ணாந்து பார்த்துக் ொகாண்ோட வந்தானாம்! கல்ைலக் குறி பார்த்து என் தைலக்கு
ோநோர எறிவைதக் கண்ணால் கண்டதாகச் ொசால்கிறான். அவன் இப்ோபாது கிராமத்துக்குப் ோபாயிருக்கிறான்.
ோநற்றுக் கிராமத்துக்குப் ோபாகாமோல மடத்துக்குத் திரும்பிவிட்ோடன். தைலக் காயம் குணமாகும் வைரயில்
ஒரு வாரத்துக்குப் பள்ளிக்கூூடம் கிைடயாது என்று ொசால்லிவிட்டு வரும்படி அவைன
அனுப்பியிருக்கிோறன்... அோதா அவோன வந்து விட்டான் ோபாலிருக்கிறோத?" எனறோர. ஒரு சிறு ைபயன் மடத்து
வாசற்படியண்ைட வந்து ொகாண்டிருந்தான்.

"ஏண்டா, கிருஷ்ணா! அதற்குள்ோள எப்படித் திரும்பினாய்?" எனற சவோமியோர சிறித வியபபடோன ோகடடோர.

"நான் கிராமத்துக்குப் ோபாகவில்ைல, சோமி! வழியிோலோய திரும்பிவிட்ோடன்" எனற ொசோலலிக ொகோணோட

கிருஷ்ணன் சாமியார் அருகில் வந்து, சடைடப ைபயிலிரநத ஒர கோகிததைத எடததோன.

"சோமி! எஸோடட பஙகளோவககக ொகோஞச தரததில ஒர ொசடயில ொவளைளயோயத ொதரிநதத. கிட்டப்

ோபாய் பார்த்ோதன். இந்தக் கடிதம் கிடந்தது. வாசித்துப் பார்த்ததும் முக்கியமான விஷயம் என்று எண்ணி,
கிராமத்துக்குப் ோபாகாமோல திரும்பிவிட்ோடன்" எனற ொசோலலிக கடததைதயம சவோமியோர ைகயில
ொகாடுத்தான்.

சவோமியோர கடததைதப படதத ோபோத, அளவுகடந்த ஆச்சரியத்தினால் அவருைடய புருவங்கள் ொநரிந்து

உயர்ந்தன.

இருபத்துமூூன்றாம் அத்தியாயம் - எதிரபோரோத சநதிபப

சவோமியோர கடததைதப படததவிடட மகடபதியிடம ொகோடததோர. மகுடபதி படித்தான். கடிதத்தில்

பின்வருமாறு எழுதியிருந்தது:

நான் ஒரு அனாைதப் ொபண். இங்ோக என்ைனப் பலவந்தமாகக் ொகாண்டுவந்து சிைறப்படுத்தி

ைவத்திருக்கிறார்கள். எனககப ைபததியம இலைல. இந்தப் பாதகர்களுைடய ொகாடுைமக்குப் பயந்து
ைபத்தியம் மாதிரி ோவஷம் ோபாட்டு நடிக்கிோறன். எனைன எபபடயோவத நீஙகள தோன கோபபோறற ோவணடம.

இப்படிக்கு,
திக்கற்ற
ொசநதிர.

இைதப் படித்தடும் மகுடபதியின் கண்களில் ஜலம் வந்துவிட்டது. ொபரியண்ணன் "எனன? எனன?" எனற
வற்புறுத்திக் ோகட்கோவ, அவனுக்கும் வாசித்துக் காட்டினான். ொபரியண்ணன் 'ஓ'ொவன்று அழுது விட்டான்.

சவோமியோர இரணட ோபைரயம மோறி மோறி போரததோர. "மகுடபதி! இொதன்ன? உங்களுக்கு இந்தப்
ொபண்ைணத் ொதரியுமா?" எனற ோகடடோர.

"ஆமாம், சவோமி! அவைளத் ோதடிக்ொகாண்டு தான் நாங்கள் வந்ோதாம்!" எனறோன மகடபதி.

ொபரியண்ணன் விம்மிக் ொகாண்ோட, "குழந்ைத இந்தக் கடிதத்ைதக் கல்லில் கட்டிக்கீோழ ோபாட்டிருக்கிறது.

கடுதாசி பறந்து ோபாய்விட்டது. கல் மாத்திரம் சுவாமியின் தைலயில் விழுந்திருக்கிறது" எனறோன.

"அப்படியானால், கடிதத்தில் கண்ட விஷயம் உண்ைமொயன்று நீங்கள் நிைனக்கிறீர்களா?" எனற

சவோமியோர இரணட ோபைரயம போரததக ோகடடோர.

ொகாஞ்சம் ொகாஞ்சமா எல்லா விஷயங்கைளயும் மகுடபதியும் ொபரியண்ணனும் சுவாமியாருக்குச்

ொசோனனோரகள. சவோமியோர அளவ கடநத ஆசசரியததகக உளளோனோர எனற ொசோலலோவணடயதிலைல.
அோதாடு அவருக்குக் ொகாஞ்சம் பயமும் உண்டாயிற்று. கார்க்ோகாடக் கவுண்டைரப் பற்றி அவர் ஏற்ொகனோவ
பராபரியாய்க் ோகள்விப்பட்டதுதான். இப்ோபாது அவருைடய ொகாடுைமகளுக்கு உள்ளானவர்களிடம் ோநரிோலோய
விஷயங்கைளக் ோகட்டதும், "அவ்வளவு ொபால்லாத மனுஷனுைடய விோராதத்துக்குப் பாத்திரமாகி இந்த ஊரில்
மடம் எப்படி நடத்த முடியும். நம்முைடய ொதாண்டுக்ொகல்லாம் விக்கினம் வந்து விடும்ோபாலிருக்ோக?" எனற
நிைனத்தார். அோதாடு, காங்கிரஸ் ொதாண்டனான மகுடபதி இந்த விஷயத்தில் சம்பந்தப்பட்டிருப்பதனால் அபாயம்
அதிகமாயிற்று. சரககோர அதிகோரிகள கோரகோகோடக கவணடரின பககநதோன இரபபோரகள. நம்முைடய
ோபச்ைச நம்பமாட்டார்கள். இவ்வளவுடன் கூூட, சஙகடததில அகபபடடக ொகோணடரபபத ஒர ொபண;
நாோமா சந்நியாசி, பழி சுமத்த எங்ோக இடுக்குக் கிைடக்கும் என்று பார்த்துக் ொகாண்டிருக்கும் தூூர்த்தர்கள்
தங்கள் காரியத்ைத ஒருோவைள ஆரம்பிக்கலாம்.

இப்படிொயல்லாமிருந்த ோபாதிலும், ஒரு அனாைதப் ொபண்ைணப் பாவிகளின் ொகாடுைமயிலிருந்து காப்பாற்ற

ோவண்டியது அவசியந்தான் என்று சுவாமியார் முடிவு ொசய்தார். ஆனால் காரியம் ொகட்டுப் ோபாகாமலிருக்க
ோவண்டுமானால், ொராம்பவும் ஜாக்கிரைதயாயிருக்க ோவண்டியதும் அவசியம். அவசரப்பட்டு ஒன்று கிடக்க
ஒன்ைறச் ொசய்து ோமாசம் ோபாகக் கூூடாது.

ொவகு ோநரம் மகுடபதியுடனும், ொபரியண்ணனுடனும் கலந்து ோயாசித்த பிறகு, சவோமியோர ொசோனனதோவத:

"இந்த விஷயத்தில் நீங்கள் ஒன்றும் பிரோவசிக்க ோவண்டாம். நீங்கள் தைலயிட்டால் கட்டாயம் காரியம்
ொகட்டுப் ோபாகும். இன்று ராத்திரி இங்ோக தங்கிவிட்டு நாைளக்குக் ோகாயமுத்தூூருக்ோகா அல்லது
கிராமத்துக்ோகா புறப்பட்டுப் ோபாங்கள். உதகமண்டலத்தில் ஒரு ொபரிய உத்திோயாகஸ்தைர எனக்கு நல்ல
பழக்கமுண்டு. நாைளயதினம் எனக்கும் ொகாஞ்சம் உடம்பு ொசௌகரியமாகிவிடும். நாோன ோநரில் ோபாய் அவருடன்
ோபசி எப்படியாவது அந்தப் ொபண்ைண விடுதைல ொசய்யப் பார்க்கிோறன். அதற்கு இந்தக் கடிதோம எனக்குப்
ோபாதும். அவசரப்பட்டு ஏதாவது ொசய்ோதாமானால் எல்லாம் குட்டிச்சுவராகிவிடும். அந்தப் ொபண்ணுக்கு
ஏதாவது ோநர்ந்து விட்டால் அதன் ொபாறுப்பு நம்முைடய தைலயில் தான் விடியும். கார்க்ோகாடக்
கவுண்டரிடத்திலிருந்து அவைள விடுதைல ொசய்துவிட்டால், அப்புறம் அவளாச்சு, நீயாச்சு!"

சவோமியோர கறியைத மறததக கற மகடபதிககத ைதரியம உணடோகவிலைல. அவர் கூூறுவது தான்

நியாயம், புத்திசாலித்தனம் என்றும் அவனுக்குப் பட்டது.

"சரி, சவோமி! அப்படிோய ஆகட்டும்" எனறோன.

"இனிோமலாவது நீங்கள் ொகாஞ்சம் பிரசாதம் எடுத்துக் ொகாண்டு சிரமபரிகாரம் ொசய்து ொகாள்ளுங்கள்.

ொராம்பக் கஷ்டப்பட்டிருக்கிறீர்கள்" எனறோர சவோமியோர.

அவ்விதோம மகுடபதியும் ொபரியண்ணனும் சுவாமியாரின் அைறயிலிருந்து ொவளிவந்து பிரசாதம்

சோபபிடடோரகள. பிறகு மகுடபதி, கிருஷ்ணன் என்கிற ைபயனிடம் ோதவகிரி எஸ்ோடட் பங்களா எங்ோக
இருக்கிறொதன்பைதப் பற்றியும், ோபாகும் வழிையப் பற்றியும் விவரமாக விசாரித்துக் ொகாண்டான். சறற
ோநரத்துக்ொகல்லாம், ொபரியண்ணைனப் பார்த்து, "பாட்டா! எனனோல சமமோ உடகோரநதிரகக மடயவிலைல.
நான் ோபாய்க் ொகாஞ்சம் ஊர் சுற்றிப் பார்த்து விட்டு வருகிோறன், நீ படுத்துக் ொகாண்டிரு" எனற
ொசோலலிவிடடப ோபோனோன.

அவன் ோபான சிறிது ோநரத்துக்ொகல்லாம் ொபரியண்ணன் கிருஷ்ணனிடம் "தம்பி! எனகக இஙோக ஒரவைரப
பார்க்க ோவண்டும். ோபாய்ப் பார்த்துவிட்டு வருகிோறன். சவோமியோர ோகடடோல இரணட ோபரம ஊர சறறிப
பார்க்கப் ோபாயிருக்கிோறாம் என்று ொசால்லிவிடு" எனற ொசோலலிவிடடக கிளமபினோன.

சவோமியோர ொசோனன ோயோசைன சரியோனத எனற மகடபதி ஒபபக ொகோணட ோபோதிலம, ொசநதிரைவப
பார்க்காமல் திரும்ப அவன் மனம் ஒப்பவில்ைல. உலகத்ைதத் துறந்த சுவாமியாருக்கு மகுடபதியின் உள்ளம்
ொசநதிரைவப போரகக எபபடத தடததத எனபத ொதரிவதறகம நியோயமிலைல. ஆகோவ, அவரிடம் ொசால்லாமல்
எபபடயம ோதவகிரி எஸோடட பஙகளோவககப ோபோய அவைள ஒர தடைவ கணணோல போரததவிடடோவத திரமப
ோவண்டும் என்று அவன் தீர்மானித்துக் ொகாண்டான். கவுண்டர்கள் ோநற்றுத்தான் வந்துவிட்டுத்
திரும்பியிருக்கிறார்கள். ஆைகயால் இன்று இங்ோக இருக்கமாட்டார்கள். பங்களாவுக்கு ொவளித்ோதாட்டத்தில்
அவள் வந்து உலாவுகிறாள் என்றும் ொதரிகிறது. ஆகோவ, அவைளப் பார்ப்பது சாத்தியந்தான். "பயப்படாோத! நான்
இருக்கிோறன்" எனற இரணட வோரதைத ொசோலலவதகடச சோததியமோகலோம. ஏன் முடியாது? இந்த
ோநாக்கத்துடன் தான் மகுடபதி இப்ோபாது உதகமண்டலம் ோபாகும் மைலச்சாைலயில் ோபாய்க் ொகாண்டிருந்தான்.

ோபாகும் ோபாது அவன் உள்ளத்தில் எத்தைன எத்தைனோயா எண்ணங்கள் ோதான்றின. ொசநதிர

உண்ைமயிோலோய அங்ோக இருப்பாளா? நாம் பார்ப்ோபாமா? அவைள விடுதைல ொசய்வதற்கு சுவாமியாரின்
முயற்சிையோய நம்பியிருக்க ோவண்டியதுதானா? ஆகா! எனன சமரதத அவள! எபொபோழோதோ ோதோழியிடம ோபசின
ஞோபகதைத ைவததக ொகோணட ைபததியம ோபோல நடககிறோோள? "எலலோம உன ோபரில உளள
அன்பினால்தாோன?" எனற எணணிய ோபோத மகடபதிகக உடமொபலலோம பலலரிததத. அத்தைகய அன்புக்குப்
பாத்திரமாக நாம் என்ன ொசய்திருக்கிோறாம்? எததைனோயோ நோவலகள படததிரககிோறோோம? இம்மாதிரிச்
சநதரபபததில உபோயோகபபடககடய யகதி ஒனறம இபோபோத ஞோபகததிறக வரவிலைலோய? -
ோதாட்டக்காரனிடம் ஏதாவது ொசால்லிச் சிோநகம் ொசய்து ொகாண்டு பங்களாவுக்குள் ோபாய் அவைனத்
திடீொரன்று ஓர் அைறயில் தள்ளிப் பூூட்டிவிட்டாொலன்ன? ொசநதிரைவ அைழததக ொகோணட ோநோர
ரயில்ோவ ஸ்ோடஷனுக்குப் ோபாய் ரயிோலறிச் ொசன்ைனக்குப் ோபாய் விடலாமா - ஆகா! ொசநதிரைவப ோபோல ஒர
வாழ்க்ைகத் துைணவி மட்டுமிருந்தால், எபபட எபபடொயலலோம ோதசத ொதோணடம, சமகத ொதோணடம
ொசயயலோம எனற மகடபதி மோனோ ரோஜயம ொசயத ொகோணோட நடநதோன. இதனால் வழி நடக்கும் கைளப்ோப
அவனுக்குத் ொதரியவில்ைல. கிருஷ்ணன் ொசான்ன அைடயாளப்படி, சறற தரததில ஒர ோமடோன இடததில
பங்களா ொதரிந்ததுந்தான் அவனுக்கு இப்ோபாைதய நிைலைம ஞாபகம் வந்தது.

பங்களா அருகில் தயங்கித் தயங்கிப் ோபாய் முன்புறத் ோதாட்டத்தில் ொசந்திருைவப் பார்க்கும் ஆவலுடன்
கண் ொகாட்டாமல் பார்த்தான். ஆனால், பங்களாவிோலா, ோதாட்டத்திோலா மனித சஞ்சாரம் இருப்பதாகோவ
ொதரியவில்ைல. சறற ோநரம கழிதத இனனம சமீபததில ொசனறோன. இந்த பங்களாதானா, அல்லது தவறான
இடத்துக்கு வந்துவிட்ோடா மா என்று அவனுக்குச் சந்ோதகம் உண்டாயிற்று. ோதாட்டத்தின் முன் ோகட்டுக்கு
அருகில் ைதரியமாய்ப் ோபானான். ோகட்டின் கதவு திறந்து கிடந்தது. "சரி, இந்த வீடு இல்ைல" எனற
அவனுக்கு நிச்சயமாயிற்று ஆயினும் உள்ோள ோபாய் யாராவது இருந்தால் அவர்கைள விசாரிக்கலாம் என்று
ோபானான். பங்களா முகப்புக்கு அவன் வந்த ோபாது, கதைவத் திறந்து ொகாண்டு ஒரு மனிதன் ொவளிோய வந்தான்.
அவைனப் பார்க்கப் பயங்கரமாயிருந்தது. முரட்டு மனிதனாகக் காணப்பட்டான். ஒரு ோவைள இந்தப் பங்களா
தாோனா, இவன் தான் அந்த முரட்டுத் ோதாட்டக்காரோனா என்று ோதான்றியது. படபடொவன்று ொநஞ்சு அடித்துக்
ொகாண்டது.

"யார் ஐயா நீ?" எனற அநத மனிதன ோகடடதறக மகடபதி சரியோன பதில ொசோலலோமல, "இது யார் பங்களா
அப்பா? வீட்டில் ஒருவரும் இல்ைலோயா?" எனறோன.

"ஒருவரும் இல்லாமல் என்ன? உனக்கு யார் ோவணும்?" எனற எரிநத விழநதோன அமமனிதன.

"வீட்டு எஜமாைனப் பார்க்கணும்" எனறோன மகடபதி, தடுமாற்றத்துடன்.

"உள்ோள இருக்கார், ோபா!"

இந்த பங்களா இல்ைலொயன்று மகுடபதிக்கு உறுதியாயிற்று இருந்தாலும் இவ்வளவு தூூரம்

விசாரித்துவிட்டு உள்ோள ோபாகாமல் திரும்பக் கூூடாது என்று நிைனத்துக் ொகாண்ோட வாசற்படியில் நுைழந்து
நைடயில் ோபானான். நைடயில் வலது புறத்தில் ஒரு வாசற்படி இருந்தது. அதன் அருகில் அவன் ோபானதும் ொவளி
வாசற் கதவு திடீொரன்று சாத்திய சத்தத்ைதக் ோகட்டுத் திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தான். அோத சமயத்தில்
அைறக்குள்ோளயிருந்து "வாடா, அப்பா, வா!" எனற ஒர ொதரிநத கரல - பயங்கரமான குரல் ோகட்டது. மகுடபதி
திகிலுடன் அைறக்குள் ோநாக்கினான். அங்ோக, ைகயில் சுழல் துப்பாக்கியுடன் கள்ளிப்பட்டிக் கார்க்ோகாடக்
கவுண்டர் நின்று ொகாண்டிருந்தார்.

இருபத்தி நான்காம் அத்தியாயம் - "அண்ணா வந்தார்!"

அன்று காைலயில் ொசந்திரு அளவில்லாத துயரத்தில் ஆழ்ந்தவளாய் உள்ளமும் உடலும் குன்றி

உட்கார்ந்திருந்தாள். "இந்த உலகில் ஏன் பிறந்ோதன் நான்" எனபதோக அவள ோகடடரநத ஒர போடடன அட
திரும்பத் திரும்ப அவளுைடய ஞாபகத்துக்கு வந்து ொகாண்டிருந்தது. நாலு வருஷத்துக்கு முன்பு வைரயில்
அவளுைடய வாழ்க்ைக எவ்வளவு ஆனந்தமயமாயிருந்தது என்பைதயும், திடீொரன்று எப்படித் துன்ப மயமாக
மாறிவிட்டொதன்பைதயும் நிைனத்து நிைனத்துப் ொபாருமினாள். "கடவுள் எதற்காக எனக்கு இவ்வளவு
கஷ்டத்ைதயும் ொகாடுத்தார்? நான் யாருக்கு என்ன ொகடுதல் ொசய்ோதன்?" எனற அடககட எணணினோள.
இவ்வளவு ொசாந்தத் துயரங்களுக்கிைடோயதான் கடிதத்துடன் கட்டிப் ோபாட்ட கல் சுவாமியாரின் தைலயில்
விழுந்து காயப்படுத்திய விபரீதத்ைத நிைனத்து நிைனத்து ோவதைனயைடந்தாள். சவோமியோரககப ொபரிய
காயம் ஏற்பட்டிருக்குோமா? ஒரு ோவைள சாபம் ொகாடுத்து விடுவாோரா? ஐோயா ! தான் ஏற்ொகனோவ படும் கஷ்டம்
எலலோம ோபோதோதோ? எனன ைபததியககோரததனம? ைபத்தியம் மாதிரி நான் நடித்ததல்லவா உண்ைமயில்
ைபத்தியக்காரத்தனமாய்ப் ோபாய்விட்டது? இனிோமல் இந்தப் ைபத்திய ோவஷம் ோவண்டாம் என்று அவள்
முடிவாகத் தீர்மானித்துக் ொகாண்டாள். அடுத்த தடைவ சித்தப்பா வரும்ோபாது அவைரக் ோகட்டுப் பார்க்க
ோவண்டியது தனக்கு விடுதைல யளிக்கும்படி; அதற்கு அவர் சம்மதிக்காவிட்டால் உயிைர விட்டு
விடுவதுதான் சரி. நல்ல ோவைளயாக இந்த மைலப் பிராந்தியத்தில் உயிைர விடுவது அவ்வளவு கஷ்டமான
காரியமல்ல. கிராதி ோமல் ஏறி கீோழ குதித்தாலும் தீர்ந்தது. இப்படி எண்ணிய ோபாொதல்லாம் காலஞ்ொசன்ற
தந்ைதயின் நிைனவும் அவளுக்கு அவ்வப்ோபாது வந்து ொகாண்டிருந்தது. "அப்பா! நீ எங்ோகயாவது
இருக்கிறாயா? உன் அருைம மகள் படும் கஷ்டங்கொளல்லாம் உனக்குத் ொதரியுமா? இந்தப் பாவிகள் ொசய்யும்
ொகாடுைமகைளொயல்லாம் நீ பார்த்துக் ொகாண்டு தானிருக்கிறாயா?" எனற அவளைடய மனம கதறிறற.

ஒரு தடைவ இன்ொனாரு எண்ணமும் அவளுக்குத் ோதான்றியது: "இந்தக் கஷ்டங்கள் எல்லாம் நாமாக
விைலக்கு வாங்கிக் ொகாண்டதுதாோன? எததைனோயோ ொபணகள வயதோனவரகைளக கலயோணம ொசயத
ொகாள்ளவில்ைலயா? கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டைரக் கல்யாணம் ொசய்து ொகாள்ளச் சம்மதித்தால் இோத
பங்களாவில் ைகதியாக இருப்பதற்குப் பதிலாக எஜமானியாக இருக்கலாமல்லவா?" எனற நிைனததோள.
அவளுக்குத் ொதரிந்த குடும்பங்களுக்குள்ோள வயதானவர்கைள - கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டைரவிடக்
கிழவர்கைள கல்யாணம் ொசய்து ொகாண்டவர்களின் ஞாபகொமல்லாம் அவளுக்கு வந்தது. ஆனால், அோத
சமயததில, மூூன்று வருஷத்துக்கு முன் ஒரு நாள் ஓைடக் கைரயில் நடந்த சம்பவமும் அவளுைடய
நிைனவுக்கு வந்தது. மூூர்ச்ைச யைடந்தது ோபால் தான் பாசாங்கு ொசய்ததும், காந்திக் குல்லா அணிந்த
அந்த வாலிபன் ஜலம் ொகாண்டு வந்து தன் முகத்தில் ொதளித்ததும், மூூக்கின் அருகில் ைகைய ைவத்து
மூூச்சு இருக்கிறதா என்று பார்த்ததும், தான் எழுந்து உட்கார்ந்து கலகல ொவன்று சிரித்ததும்,
ோநற்றுத்தான் நடந்தது ோபால் அவள் மனதில் ோதான்றி, ோதகம் சிலிர்க்கச் ொசய்தது. பின்னர், அந்தக்
ோகாயமுத்தூூர் வீட்டில் அன்றிரவு தன்ைனச் சித்தப்பா பிரம்பினால் அடித்தோபாது, மகுடபதி கதைவத் திறந்து
ொகாண்டு ஓடி வந்து தடுத்ததும், அவைனக் கவுண்டர்கள் கட்டிப் ோபாட்டதும், ோசோபோவின கோலில கடடப
ோபாட்டிருந்தோபாது அவ்வாலிபனுைடய முகத்தில் ோதான்றிய தீரமும், தன்ைன அடிக்கடி 'பயப்படாோத!' எனற
ொசோலகிறவன ோபோல போரதததம - இைவொயல்லாம் அவள் மனக்கண்ணின் முன் மீண்டும் ோதான்றின. தான்
மணம் ொசய்துொகாள்வதாயிருந்தால் மகுடபதிைய மணம் ொசய்துொகாண்டு வாழ்வது, இல்லாவிட்டால் உயிைர
விட்டுவிடுவது என்று உறுதி ொசய்து ொகாண்டாள்.

இப்படிப் பலவிதச் சிந்தைனகளில் அவள் ஆழ்ந்திருந்த சமயத்தில் வாசலில் கார் வரும் சத்தம் ோகட்டது.
ஜன்னல் வழியாகப் பார்த்த ோபாது, கள்ளிப்பட்டிக் கார்தான் என்று ொதரிந்து ொகாண்டாள். உடோன, அவள்
அலமாரிக்குச் ொசன்று, கறிகாய் நறுக்குவதற்காக உபோயாகிக்கப்பட்ட ஒரு சிறு கத்திையத் ோதடி எடுத்து
இடுப்பில் ொசருகிக் ொகாண்டு, கவுண்டர்கைளச் சந்திப்பதற்கு ஆயத்தமானாள். அவளுைடய அைறக்கு
ொவளிோய காலடிச்சத்தம் ோகட்ட ோபாது, ஒரு ைகைய இடுப்பில் கத்திப் பிடியின் ோமல் ைவத்துக் ொகாண்டு
எழநத நினறோள.

உள்ோள தங்கசாமிக் கவுண்டர் மட்டுந்தான் வந்தார். சோவதோனமோன கரலில "ொசநதிர! உடம்பு

எபபடயிரககிறத?" எனற ோகடடக ொகோணோட வநதவர, ொசநதிர ஆோவசங ொகோணடவள ோபோல நிறபைதப
பார்த்துச் சிறிது திடுக்கிட்டார்.

"எனகக உடமப ஒனறமிலைல" எனறோள ொசநதிர.

"ொராம்ப நல்லது; அப்படியானால் உட்கார். ஏன் இவ்வளவு பதட்டப்படுகிறாய்? உன்ைன யார் என்ன
ொசயகிறோரகள?" எனறோர.

கவுண்டர் நாற்காலியிலும், ொசநதிர அவளைடய கடடலிலம உடகோரநதோரகள.

"அநாவசியமாகப் பதட்டப்பட்டுத்தாோன அந்த சுவாமியாரின் ொமாட்ைட மண்ைடயில் கல்ைலப் ோபாட்டாய்?

பாவம்! சோகக கிடககிறோர!" எனறோர.

"ஐோயா ?" எனற அலறினோள ொசநதிர.

"பிைழத்தால் புனர்ஜன்மந்தான். ொசததப ோபோனோல உன ோமல ோகஸ வநதோலம வரம. நீ ைபத்தியம் என்று
ோவஷம் ோபாட்டது ோபாக, நிஜமாகோவ உனக்குப் ைபத்தியம் என்று ருசுச் ொசய்யும்படி வரலாம்" எனறோர.
 ொசநதிர திைகததப ோபோய உடகோரநதிரநதோள. விஷயம் அவளுக்கு நன்றாக விளங்கக் கூூட இல்ைல.
சவோமியோர சோகக கிடககிறோர - தான் எறிந்த கல்லினால் - எனபத மடடநதோன மனதில நினறத.

"குழந்ைத! இைதொயல்லாம் நீயாகோவ பண்ணிக் ொகாண்டாய் என்பைத நிைனத்தால் ொராம்ப

வருத்தமாகயிருக்கிறது" எனறோர தஙகசோமிக கவணடர.

"சிததபபோ! சததியமோகச ொசோலலஙகள. இொதல்லாம் நானாகச் ொசய்துொகாண்டதா? இந்தக் கதிக்கு

எனைனக ொகோணட வநதத நீஙகள இலைலயோ?" எனற ொசநதிர கதறினோள.

"இருக்கலாம், அம்மா! என ோபரிலம ொகோஞசம தபபததோன. ஒப்புக் ொகாள்கிோறன். கள்ளிப்பட்டிக்

கவுண்டரின் அந்தஸ்ைத உத்ோதசித்து உன்ைன அவருக்குக் கட்டிக் ொகாடுக்க எண்ணிோனன். அந்த
மனுஷருக்கும் ஆண் குழந்ைத இல்ைலோய, உன் வயிற்றில் ஒரு ஆண் குழந்ைத பிறந்தாள் அவ்வளவு
ொசோததம வரோம எனற ஆைசப படோடன. ஆனால், உனக்கு இஷ்டமில்ைல என்றால் அைதச் ொசான்னால்
ோபாதாதா? ொசோலலோமல ொகோளளோமல, ஊைர விட்டு ஓடி வரலாமா? அதுவும் நான் இல்லாத சமயத்தில்! இதனால்
நம்ொமல்ோலாருக்குோம எவ்வளவு அவமானம் பார்! உன்னுைடய இஷ்டமில்லாமல் பலவந்தப்படுத்திக்
கல்யாணம் ொசய்து ொகாடுத்துவிடுோவாமா? இொதல்லாம் இந்தக் காலத்தில் நடக்கக் கூூடிய காரியமா?... படித்த
ொபண்ணாகிய உனக்கு இது ொதரியாமல் ோபாய் விட்டோத!... ஆனால், உன் ோபரில் தவறு இல்ைல. 'கைரக்கிறவர்கள்
கைரத்தால் கல்லுங்கைரயும்' எனபதோபோல, யாருைடய துர்ப்ோபாதைனையோயா ோகட்டு நீ இந்த மாதிரி ொசய்து
விட்டாய்...!"

கவுண்டர் இவ்வாறு ோபசி வந்தோபாது முதலிொலல்லாம் ொசந்திருவுக்குத் தன் ோபரிோல தான் ஒருோவைள
பிசோகா என்று ோதான்றியது. ஆனால், கைடசியில் 'துர்ப்ோபாதைன' எனறதம, அவர் மகுடபதிையத்தான்
குறிப்பிடுகிறார் என்று அறிந்து ொகாண்டாள். அடங்கியிருந்த ோகாபொமல்லாம் ொபாங்கியது. "நான் யாருைடய
துர்ப்ோபாதைனையயும் ோகட்கவில்ைல. அப்படிச் ொசான்னால் பாவம். நீங்கள் தான்..." எனற ஆரமபிததோள.

கவுண்டர் குறுக்கிட்டு, "ோபானைதப் பற்றி இனிோமல் என்ன ொசந்திரு! இரண்டு ோபரும் அைதொயல்லாம்
மறந்துவிடுோவாம். ோநற்று இரவு கனவில் அண்ணன் வந்தார். 'உன்ைன நம்பி என் குழந்ைதைய
ஒப்புவித்ோதோன! எஙோகயடோ என கழநைத?' எனற ோகடபத ோபோலிரநதத. தூூக்கத்தில் ஓொவன்று
அழுதுவிட்ோடன். எலோலோரம எனன எனற ோகடடக ொகோணட வநதவிடடோரகள..." எனற ொசோலலி, ோவறு
பக்கம் திரும்பிக் கண்கைளத் துைடத்துக் ொகாண்டார்.

ொசநதிரவகக மனம இளகி விடடத. அவளும் ோசைலத் தைலப்பினால் முகத்ைத மூூடிக் ொகாண்டு விம்மி
விம்மி அழத் ொதாடங்கினாள்.

தங்கசாமிக் கவுண்டர் அவளுைடய தைல மீது தடவிக் ொகாடுத்து, "ோவண்டாம் அம்மா! ோபானொதல்லாம்
ோபாகட்டும். என அணணனகக நோன ொகோடதத வோகைகக கடடோயம நிைறோவறறோவன. நீ ஊருக்ோக
திரும்பி வந்து விடு. கல்யாணத்ைதப் பற்றி உன்ைன இனிோமல் வற்புறுத்த மாட்ோடன். நீ ோமஜர் ஆவதற்கு
இன்னும் ஒன்றைர வருஷம் தான் இருக்கிறது. அதுவைரயில் ொபாறுத்திரு. அப்புறம் உன் இஷ்டம் ோபால் ொசய்.
இப்ோபாது கிளம்பு, ோபாகலாம்" எனறோர.

மறுபடியும் ஏதாவது சூூழ்ச்சி ொசய்கிறார்கோளா என்று ஒரு நிமிஷம் ொசந்திருவுக்குச் சந்ோதகம்

ோதான்றிற்று. ஆனாலும் இந்த மைலச் சிைறயில் இருப்பைதக் காட்டிலும், ஊருக்குப் ோபானாலும் பாதகமில்ைல
எனற கரதினோள. எனோவ சிததபபோவடன பறபபடச சமமதிததோள.

பங்களாவின் வாசலுக்கு வந்த ோபாது, அங்ோக கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டைரக் கண்டதும் அவளுக்கு

ொநஞ்சு திடுக்கிட்டது. ஆனால், கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் அவர்கைளத் ொதாடர்ந்து வந்த காரில் ஏறவில்ைல.
இது அவளுக்குத் ைதரியத்ைத உண்டாக்கிற்று. அவர் இல்லாமோல கார் கிளம்பிய ோபாது அவளுக்கு உற்சாகோம
உண்டாகிவிட்டது. "இவர்களுக்குள் ஏோதா சண்ைட ோபாலிருக்கிறது; ொராம்ப நல்ல காரியம். அந்தப் பாவியின்
சிோநகம இலலோவிடடோல சிததபபோ நலலவரோகோவ ஆகிவிடவோர" எனற நிைனததோள.

கார் ோபான பிறகு, கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டர் நைடயில் வாசற்படியுள்ள முன் அைறயில் ோபாய் உட்கார்ந்து
ொகாண்டார். அங்கிருந்து ஜன்னல் வழியாகப் பார்த்தார். அந்தப் பங்களாவுக்கு வரும் பாைத நன்றாகத்
ொதரிந்தது. அடிக்கடி அந்தப் பாைதையக் கவுண்டர் ஆவலுடன் உற்று ோநாக்கிய வண்ணமிருந்தார். வைலைய
விரித்து விட்டு, பட்சி எப்ோபாது வந்து சிக்கிக் ொகாள்ளும் என்று எதிர்பார்த்துக் ொகாண்டிருக்கும்
ோவடனுைடய முகபாவம் கவுண்டரின் முகத்தில் அப்ோபாது ோதான்றிற்று. சோபபோட, சிறறணட மதலியைவயம
அந்த அைறயிோலோய நடந்தது. ோமைஜ டிராயரிலிருந்து அடிக்கடி ைகத்துப்பாக்கிைய எடுப்பதும், அதன்
விைசயில் விரைல ைவப்பதும், மறுபடியும் ோமைஜக்குள் ைவத்து மூூடுவதுமாக இருந்தார்.
ோதாட்டக்காரைனயும் அடிக்கடி கூூப்பிட்டு, பாைதையப் பார்த்துக் ொகாண்டிருக்கும்படியும், யாராவது
வருவது ொதரிந்தால் உடோன ொதரிவிக்கும்படியும் கட்டைளயிட்டார். ோநரம் ஆக ஆக, அவருைடய ொபாறுைம
குைறந்து வந்தது. அைறயில் அங்குமிங்கும் ோவகமாக உலாவினார். கைடசியில், தூூரத்தில் மகுடபதி வருவது
ொதரிந்ததும், அவருைடய முகத்திலும் கண்களிலும் பயங்கரமான குோராதத்தின் விகாரம் ோதான்றியதுடன்,
உற்சாகத்தின் அறிகுறியும் காணப்பட்டது. ோவைலக்காரைன மறுபடியும் கூூப்பிட்டு வருகிற ஆைள உள்ோள
விட்டு ொவளிக் கதைவ சாத்தி விடும்படிக் கட்டைளயிட்டார். பிறகு ைகத்துப்பாக்கிையக் ைகயில் எடுத்துக்
ொகாண்டு ோமைஜக்கு முன்புறமாக வந்து நின்றார்.

இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் தான் ொசன்ற அத்தியாயத்தில் இறுதியில் கூூறியபடி, மகுடபதி உள்ோள நுைழந்தான்.
"வா அப்பா, வா! உனக்காகத்தான் காத்திருக்கிோறன்!" எனற அவைன வரோவறறோர கவணடர.
 மகுடபதி ொசால்ல முடியாத ஏமாற்றத்துடனும் பயங்கரத்துடனும் கார்க்ோகாடக் கவுண்டைரயும் அவர்
ைகயிலிருந்த துப்பாக்கிையயும் மாறி மாறிப் பார்த்தான். இைதக் கவனித்த கவுண்டர், "ஓோகா! இங்ோக என்ைன
எதிரபோரககவிலைலயோககம. ோவறு யாைரோயா எதிர்பார்த்தாயாக்கும்! பாதகமில்ைல வா! முன் இரண்டு தடைவ
எனனிடமிரநத தபபிததக ொகோணடோய; இந்தத் தடைவ தப்பிக்க முடியாது!" எனறோர.

இருபத்ைதந்தாம் அத்தியாயம் - "கவுண்டா! சடோோத!"

கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் "இந்தத் தடைவ தப்பிக்க முடியாது" எனற ொசோனனோபோத மகடபதி அதனைடய
உண்ைமையப் பூூரணமாக உணர்ந்தான். ஒரு நிமிஷ ோநரத்துக்குள் அவன் உள்ளத்தில் ஆயிரம் எண்ணங்கள்
ோதான்றி மைறந்தன. ஆகா! கைடசியில் இதுதானா முடிவு? இந்தக் ொகாைலகாரன் ைகயினால் சாவதற்குத்தானா
இவ்வளவு பிரயாசமும்! சோமியோரின ோபசைசத தடட விடட வநோதோன?... ொபரியண்ணன் எப்படித் தவிப்பான்?...
ஐோயா ! ொசநதிர... அவள் கதி என்ன? அடுத்த ஜன்மத்திலாவது அவைள அைடோவாமா?

"எனனடோ திரடட மழி மழிககிறோய? இங்ோக எதற்காக வந்தாய்? இது உன் அப்பன் வீடா..." எனற
கவுண்டரின் கடுைமயான குரைலக் ோகட்ட மகுடபதி சுய நிைனைவ அைடந்தான். "உன் அப்பன் வீடா?" எனற
ோகள்வி அவனுக்கு என்னொவல்லாோமா ஞாபகங்கைள உண்டாக்கிற்று. தான் தாய் தந்ைதயில்லாத அனாைத
எனபதம, திருவிழாக் கூூட்டத்தில் கிடந்து அகப்பட்டவொனன்பதும் நிைனவுக்கு வந்தது. வளர்ப்புப்
ொபற்ோறார்களில் தகப்பனார் காலமாகி விட்டார். தாயார் மட்டுந்தான் ோவங்ைகப்பட்டிக் கிராமத்தில் ஓர் இடிந்த
வீட்டில் இருக்கிறாள். ஐோயா ! தன்ைன எத்தைனோயா அன்பாய் வளர்த்த அந்த அம்மாள் இவ்விதம் தான்
ொசததைத அறிநதோல எவவளவ தககபபடவோள?

ஏற்ொகனோவ பலவிதத் துயரங்களினாலும் ஏமாற்றங்களினாலும் இளகியிருந்த மகுடபதியின் உள்ளம் இந்த

நிைனவினால் ொராம்பவும் உருகிவிட்டது. அவன் கண்களில் குபீொரன்று நீர் ததும்பியது.

"அோட ோகாைழ! அழுகிறாயா? உன் வீர தீரொமல்லாம் இவ்வளவுதானா? மீட்டிங்குகளிோல பிரமாதமய்ப்

ோபசினொதல்லாம் ொவறும் வாய்ப் ோபச்சுத்தாோனா? கள்ைள ஒழிப்பதற்காக 'உயிைரக் ொகாடுப்ோபன்' எனொறலலோம
வீராப்புப் ோபசினாோய? இப்ோபாது ொபண்பிள்ைள மாதிரி அழுகிறாோய?' எனறோர கவணடர.

மகுடபதியின் உள்ளத்தில் அமுங்கிக் கிடந்த ோகாபொமல்லாம் ொபாங்கி எழுந்தது.

"பாவி! துோராகி...!" எனற ஆரமபிததோன. ஆனால் ஆத்திரமிகுதியினாோல ஒன்றும் ோபச முடியவில்ைல.

"அவ்வளவுதானா!" எனற கவணடர கறிப பயஙகரமோயச சிரிததோர.

"ொகாைலகாரா!..." எனறோன பலைலக கடததக ொகோணட.

"அப்புறம்?"

"அப்புறம் நீ நரகத்துக்குப் ோபாவாய். உன்ோனாடு ோபச எனக்கு இஷ்டமில்ைல. உன் எதிரில் நிற்போத
பாவம். துப்பாக்கிைய ைவத்துக் ொகாண்டு ஏன் நிற்கிறாய்? குண்டு இருக்கிறதா? ொவறும் ஓட்ைடத்
துப்பாக்கியா?" எனறோன மகடபதி.

"ொசததப ோபோவதறக அவவளவ அவசரமோ?" எனறோர கவணடர.

"அவசரந்தான். உன்ைனப் ோபான்ற பாவிகள் உலகத்தில் இருக்கிறைத விட இறந்து ோபாவது ோமல்..."

"அப்படியானால், உயிோராடிருக்கோவ உனக்கு இஷ்டமில்ைலயா?"

இைதக் ோகட்டதும் மகுடபதிக்குச் சிறிது நம்பிக்ைக உண்டாயிற்று. ஒரு ோவைளக் கார்க்ோகாடக்

கவுண்டரின் மனது கூூட இளகிவிட்டோதா? தன்ைனக் ொகால்வதற்கு அவருக்கு மனம் வரவில்ைலோயா?
இல்லாவிட்டால் இத்தைன ோநரம் ஏன் தயங்கிக் ொகாண்டு நிற்கிறார்? அவருைடய மனது உண்ைமயில்
இளகியிருக்கும் பட்சத்தில் இந்தச் சமயத்தில் ொகாஞ்சம் ோபாதைன ொசய்து அவருைடய மனைதத் திருப்ப
முயல்வோத ோமல் அல்லவா? மகாத்மா, அவருைடய அஹிம்சா தர்மம், அன்பு மதம் எல்லாம் மகுடபதியின்
மனதில் ோதான்றின. "பைகவனுக்கருள்வாய்" எனனம போரதியோர போடடன வரிகைளயம நிைனவ படததிக
ொகாண்டான். தன்னுைடய துோவஷம், ோகாபம், எலலோவறைறயம அடககிக ொகோணட, முகத்தில் மலர்ச்சிைய
வருவித்துக் ொகாண்டு கவுண்டைரப் பார்த்துச் ொசான்னான்:

"அப்படிொயான்றும் நான் வாழ்ைவ ொவறுத்து விடவில்ைல. இந்த உலகத்தில் ஜீவித்திருக்கத்தான்

விரும்புகிோறன். ோதசத்துக்காக இன்னும் எவ்வளோவா ொதாண்டுகைளச் ொசய்ய விரும்புகிோறன். இந்தப் பாரத
ோதசம் சுதந்திரம் அைடந்து பார்க்க ஆைசப்படுகிோறன். இந்தியக் குடியரசின் முதலாவது பிரசிொடண்டாக
பண்டித ஜவஹர்லால் ோநரு வருவைதப் பார்க்க விரும்புகிோறன். நீங்களும் இந்தத் ோதசத்தில் பிறந்தவர் தான்;
பாரத மாதாவின் புதல்வர்தான். உங்கள் ைகயினால் சாவைதக் காட்டிலும், ோபாலீஸ் துப்பாக்கியினால் சாக
ோநர்ந்தால் எவ்வளோவா சந்ோதாஷமாக உயிைர விடுோவன் ஐயா! உண்ைமயில், உங்களுக்கு நான் என்ன ொகடுதல்
ொசயோதன? எதறகோக எனைன நீஙகள ொகோனற போவததககளளோக ோவணடம? உங்களுைடய இதயத்தில்
ைகைய ைவத்துச் ொசால்லுங்கள்..."

மகுடபதியின் ோபச்சினால் கவுண்டரின் மனம் எவ்வளவு தூூரம் மாறியோதா, எனனோமோ, ொதரியாது. அவர்,
"இந்தப் பிரசங்கொமல்லாம் ோவண்டியதில்ைல. நீ உயிர் தப்ப ோவண்டுமானால், அதற்கு வழியிருக்கிறது"
எனறோர.
 மகுடபதி ொமௌனமாயிருந்தான். அவன் உள்ளத்தில் மறுபடியும் சந்ோதகங்கள் ோதான்றின.

"இங்ோக வா! இந்தக் காகிதத்தில் ைகொயழுத்துப் ோபாட்டாயானால் இங்கிருந்து பிைழத்துப் ோபாகலாம்" எனற
கவுண்டர் ொசால்லி, தம்முைடய சட்ைடப் ைபயிலிருந்து ஒரு காகிதத்ைதயும் ொபௌண்டன் ோபனாைவயும்
எடதத ோமைஜ ோமல ைவததோர.

மகுடபதி தயக்கதுடன் ோமைஜயண்ைட ொநருங்கினான். ோமைஜோமல் விரித்து ைவத்திருந்த காகிதத்ைதப்

படிக்கத் ொதாடங்கினான். பக்கத்தில் கவுண்டர் ைகயில் பிடித்த துப்பாக்கியுடன் நின்று ொகாண்டிருந்தார்.

காகிதத்தில் சில வரிகள் படித்ததுோம மகுடபதியின் இரத்தம் ொகாதிக்கத் ொதாடங்கியது. ஆத்திர மிகுதியினால்
மண்ைட ொவடித்துவிடும் ோபாலிருந்தது. பக்கத்தில் நின்ற கவுண்டைர அவனுைடய உடம்பின் ஒவ்ொவாரு
அணுவும் ொவறுத்தது.

அந்தக் காகிதத்தில் எழுதியிருந்தது இதுதான்:

"கள்ளிப்பட்டி மகா-ள-ள-ஸ கோரகோகோடக கவண டர அவரகளகக மகடபதி தோழைமய டன நமஸகோரம

ொசயத எழதிக ொகோணட விணணபபம.

நான் இத்தைன நாளும் ொசய்த குற்றங்கைள மனப்பூூர்வமாக ஒப்புக் ொகாண்டு தங்களுைடய ோமலான
மன்னிப்ைபக் ோகாருகிோறன். காங்கிரஸ் ொதாண்டன் என்று நான் ோவஷம் ோபாட்டுக் ொகாண்டு பணம்
வசூூலித்துத் துன்மார்க்கமான காரியங்களுக்கு உபோயாகப்படுத்தியது உண்ைம. தங்களுைடய
கண்டிராக்ட்டில் உள்ள கள்ளுக்கைடகைள மறியல் ொசய்யாமலிருப்பதற்காகத் தங்களிடம் பணம் ோகட்டது நிஜம்.
தாங்கள் ொகாடுக்காதபடியினால் தங்களுைடய கள்ளுக்கைடகளில் கடுைமயாக மறியல் நடத்தியதும் நிஜம்.
சிஙகோமட தஙகசோமிக கவணடர தைமயனோர ொபண ொசநதிர சிதத சவோதீனமிலலோமலிரபபத
ொதரிந்ததும், அவளுைடய நைககைள அபகரிக்கும் எண்ணத்துடன் அவைள ஊைர விட்டுக் கடத்திக் ொகாண்டு
ோபாோனன். ொபரியண்ணன் வந்து என்ைனக் ைகப்பிடியாய்ப் பிடித்த ோபாது, அவைனக் கத்தியால்
குத்திவிட்ோடன். இப்ோபர்ப்பட்ட பாதகமான காரியங்கைளொயல்லாம் ொசய்ததன் ொபாருட்டு மிகவும் பச்சாதாபப்
படுகிோறன். தாங்களும், மகா-ள-ள-ஸ தஙகசோமிக கவண டரம ொரோமபவ ம ொபரியமனத ொசயத எனைன
இந்தத் தடைவ மன்னித்து விட்டுவிட்டால், இனிோமல் இப்ோபர்ப்பட்ட துர்க்காரியங்களில் இறங்குவதில்ைல
எனற கடவள சோடசியோகப பிரமோணம ொசயகிோறன. அோதாடு, இந்தக் ோகாயமுத்தூூர் ஜில்லாவில் அடி
ைவப்பதில்ைலொயன்றும் பிரமாணம் ொசய்கிோறன். துராக்கிரமாக இன்ைறக்கு உங்களுைடய பங்களாவில்
நுைழந்ததற்காகவும் என்ைன மன்னித்துவிடும்படி ோவண்டிக் ொகாள்கிோறன்."

கடிதத்ைத எப்படிோயா முழுவதும் மகுடபதி படித்து முடித்தான். ஆனாலும், கடிதத்ைத விட்டுக் கண்கைள
அகற்றாமல் தீவிரமாக ோயாசைன ொசய்யத் ொதாடங்கினான். இந்தக் காகிதத்தில் தன்ைனக் ைகொயழுத்திடச்
ொசயயம ோநோககம இனனொதனபத அவனகக ஸபஷடமோக விளஙகிவிடடத. ொசநதிரவிடம இைதக கோடடத
தன்னிடம் அளவில்லாத அருவருப்பு அவளுக்கு உண்டாகும்படி ொசய்வர்கள். இன்னும் பலருக்குப்
பகிரங்கப்படுத்திக் ோகாயமுத்தூூர் ஜில்லாவில் தான் தைலகாட்ட முடியாதபடி ொசய்வார்கள். காங்கிரஸின்
ொபயருக்ோக அழியாத மாசு தன்னால் உண்டாகிவிடும்... இந்தக் காகிதத்தில் ைகொயழுத்துப் ோபாட்டு உயிைரக்
காப்பாற்றிக் ொகாள்வைதக் காட்டிலும் உயிைர விட்டு விடுவோத ோமல். சிததிரவைத ொசயதோலம இதில
ைகொயழுத்துப் ோபாடக்கூூடாது. ஆனால் தான் உயிைர ஏன் விட ோவண்டும்? இப்ோபர்ப்பட்ட பாதகன்
உலகத்தில் ஏன் ஜீவித்திருக்க ோவண்டும்? தான் சாக ோவண்டியிருந்தாலும் இவைனக் ொகான்று விட்டு ஏன்
சோகக கடோத? ஆம்; மகுடபதி பல்ைலக் கடித்துக் ொகாண்டு அவ்விதம் தீர்மானித்தான். எபபடயோவத
இன்ைறக்கு இந்தக் ொகாடும் பாதகைன யமோலாகத்துக்கு அனுப்பிவிட ோவண்டும். பிறகு தனக்கு என்ன கதி
ோநர்ந்தாலும் பாதகமில்ைல. ஆனால், எபபட?...எபபட?... இவன் ைகயிலுள்ள துப்பாக்கிையப் பிடுங்கிக்
ொகாண்டு சுட்டால் என்ன? ... அது சாத்தியமா? படீொரன்று தட்டி விடலாமா? ஆைளோய பலமாகப் பிடித்துத்
தள்ளி விடலாமா?... ோமைஜயின் கீழ் புகுந்து அப்பால் ொசன்று நாற்காலிைய எடுத்து எறியலாமா?...

"எனனபபோ ைகொயழததப ோபோடப ோபோகிறோயோ?" எனற கவணடரின கரல ோகடடத.

மகுடபதி நிதானமான குரலில், "கடவுள் சாட்சி ோபாதுமா?" எனறோன.

"ோபாதாது; நீ கடவுள் இல்ைலொயன்று சாதித்து விடுவாய். மடத்துச் சாமியாைர இங்ோக அைழத்துவரச்

ொசயகிோறன. அவர் சாட்சி ோபாட ோவணும்... ஆ!"

கவுண்டர் அடுத்த கணத்தில் சுவரில் ோபாய்ப் படார் என்று ோமாதினார். அவர் ைகயிலிருந்த துப்பாக்கி
இன்ொனாரு பக்கம் ோபாய் விழுந்தது. அதிலிருந்து 'டுடும்' எனற ஒட ொவட ொவடததத. அைறயில் புைக
சழநதத. மகுடபதி நாலாபுறமும் பார்த்துவிட்டு அந்தத் துப்பாக்கிைய எடுத்துக் ொகாள்வதற்கு ஓடினான்.
அதற்குள் அைறக் கதவு திடீொரன்று திறந்தது. யமகிங்கரன்ோபால் ோவைலக்காரன் ஓடி வந்து மகுடபதிையக்
கட்டிப் பிடித்தான். தட்டுத் தடுமாறி எழுந்திருந்த கவுண்டர், "கட்டு அவைன! ோமைஜக் காோலாடு ோசர்த்துக்
கட்டு!" எனறோர. ோதாட்டக்காரன் அவ்வாோற மகுடபதிைய இழுத்துச் ொசன்று, தான் ோமோல ோபாட்டிருந்த
ோவட்டியினால் ோமைஜக் காோலாடு ோசர்த்துக் கட்டினான்.

கவுண்டர் துப்பாக்கிைய மறுபடியும் எடுத்துக் ொகாண்டார். மகுடபதிைய ோநாக்கிக் குறி பார்த்தார். "அோட!
இந்த ோவைல கூூடத் ொதரியுமா உனக்கு? காந்தியின் சீடன் என்றல்லவா பார்த்ோதன்?" எனற கறி
ஹஹ்ஹஹ்ஹா என்று ோபய் சிரிப்பது ோபால் சிரித்தார்.

"இோதா பார்! இந்த ரிவால்வரில் இன்னும் ஐந்து குண்டுகள் இருக்கின்றன. ஆனால், உன்ைன அவ்வளவு
சலபமோய விடடவிடோவன எனற நிைனககோோத! முனியா! ொகாண்டுவா, சவகைக!" எனற கரஜிததோர.

முனியன் அைறக்கு ொவளிோய ொசன்றான். மறுகணத்தில் நைடயில் ஏோதா தடபுடல் சத்தம் ோகட்டது. "விடு
விடு" எனற ஒர கரல அலறிறற. பின்னால் இருந்து இழுத்த முனியைன மீறிக் ொகாண்டு ொபரியண்ணன்
உள்ோள வந்தான். அவனுைடய ொவறிொகாண்ட கண்களால் விழித்துப் பார்த்தான். மகுடபதி கட்டுப்
பட்டிருப்பைதயும், கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் அவைனச் சுடும் பாவைனயாகத் துப்பாக்கிையக் குறிைவத்து
நிற்பைதயும் கவனித்தான்.

"கவுண்டா! சடோோத!" எனற அலறினோன.

"ஓோகா! நீயும் வந்துவிட்டாயா?" எனறோர கோரகோகோடக கவணடர.

"ஆமாம்; வந்து விட்ோடன் கவுண்டா! நல்ல சமயத்தில் தான் வந்ோதன். அவைனச் சுடாோத! உன் தைல ோமல்
ஆைண!" எனற ொபரியணணன கததினோன.

"சீ, நாோய! உன்ைன யார் ோகட்டது? முனியா! இழுத்துக் கட்டு அவைனயும்!" எனறோர கவணடர.

"எனைனக கடட! எனைனச சட! ொகால்லு! அந்தப் பிள்ைளையச் சுடாோத!"

"ஓோகா! அப்படியா? உன் கண்ொணதிரிோலோய சுடுகிோறன் பார்!" எனற கோரகோகோடக கவணடர மகடபதிைய
ோநாக்கிக் குறி பார்த்து விைசயிலும் ைகைய ைவத்தார்.

"ஐோயா ோவண்டாம், கவுண்டா! அவன் உன் மகன்!" எனற ொபரியணணன அலறினோன.

"எனன!" எனற கவினோர கவணடர.

"ஆமாம்; காணாமற்ோபான உன் மகன் தான். இடது காதுக்குப் பின்னால் அைடயாளம் இருக்கிறது.
ோவணுமானால் பார்த்துக் ொகாள்" எனறோன ொபரியணணன.

கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டருைடய உடம்பு ொவட ொவடொவன்று ஒரு நிமிஷம் நடுங்கியது. அவருைடய

ைகயிலிருந்த துப்பாக்கி கீோழ விழுந்தது. மறுகணம் அவரும் தள்ளாடி சுருண்டு கீோழ விழுந்தார்.

இருபத்தாறாம் அத்தியாயம் - காணாமற் ோபான குழந்ைத

"என அரைமத ோதோழி பஙகஜததகக உன அனபம ஆறதலம நிைறநத கடதம கிைடததத. ஆமாம்; என
வாழ்க்ைகயில் மகா அதிசயமான சம்பவங்கள் எல்லாம் நடந்திருக்கின்றன. நீ கற்பைன ொசய்து எழுதிய எந்த
நாவலிலும் இம்மாதிரி அற்புத சம்பவங்கள் நடந்திருக்க முடியாது. கடிதத்தில் விரிவாக எழுதுவதற்கில்ைல.
ோநரில் பார்க்கும் ோபாது எல்லாம் ொசால்லுகிோறன். எனனைடய கோதலரகக நீ அனறிரவ ொசயத
ஒத்தாைசையப் பற்றிச் ொசான்னார். ொராம்ப ொராம்ப ொராம்ப வந்தனம். மற்றைவ ோநரில்.

இப்படிக்கு
ொசநதிர"

ோமற்படிக் கடிதத்ைதப் பங்கஜம் ைகயில் ைவத்துக் ொகாண்டு அைதத் திரும்பத் திரும்ப படிப்பதும், எழநத
அைறக்குள் நடமாடுவதும், ஜன்னல் வழியாய் எட்டிப் பார்ப்பதுமாயிருந்தாள். "இன்னும் அப்பா வரக்
காோணாோம?" எனற அதிரபதியடன மணமணததக ொகோணடோள.

கைடசியில், வாசலில் வண்டி வந்து நின்றது. அய்யாசாமி முதலியார் வண்டியிலிருந்து இறங்கி உள்ோள
வந்தார். பங்கஜம் ஓடி அவைர வரோவற்றுக் ைகையப் பிடித்து இழுத்துக் ொகாண்டு வந்து ஈஸிோசரில் உட்கார
ைவத்தாள்.

"ொசோலலஙகள; உடோன ொசால்லுங்கள். ஒன்று விடாமல் ொசால்ல ோவணும்!" எனறோள.

"மூூச்சு விடுவதற்குக் ொகாஞ்சம் அவகாசம் ொகாோடன்!" எனறோர மதலியோர.

"அொதல்லாம் முடியாது. உடோன ொசால்ல ோவணும். எனன ஆசசரியம அபபோ! மகுடபதி கள்ளிப்பட்டிக்
கவுண்டருைடய ொசாந்தப் பிள்ைளயாோம? நிஜந்தானா?" எனற பஙகஜம தடததோள.

"நிஜந்தான் அம்மா, நிஜந்தான். இன்னும் எவ்வளோவா அதிசயம். ோகட்டாயானால், நீ கைத எழுதுவைதோய

விட்டு விடுவாய்?" எனறோர.

பிறகு முதலியார் நீட்டி முழக்கி வளர்த்திக் கூூறிய வரலாற்றின் சாராம்சம் பின்வருமாறு:

மகுடபதியின் தாயார் கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டருைடய இரண்டாவது மைனவி. மகுடபதிக்கு நாலு வயதாயிருந்த

ோபாது அவள் அடுத்த பிரசவத்துக்காகச் ோசவல் பாைளயத்திலிருந்த தன் தாயார் வீட்டுக்குப் ோபானாள்.
மகுடபதிையயும் பின்ோனாடு அைழத்துப் ோபாயிருந்தாள். கவுண்டருைடய மற்ற மைனவிமாருக்கு ஆண்
குழந்ைதகள் இல்ைல. ஆைகயால் அவர்களுக்ொகல்லாம் மகுடபதியின் தாயிடம் ொராம்பவும் வயிற்ொறரிச்சல்.
இரண்டாவது, கர்ப்பத்தின் ோபாது அவர்கள் சாப்பாட்டில் விஷ பதார்த்தம் கலந்து தனக்குக் ொகாடுத்து
விட்டதாக அவள் சந்ோதகங் ொகாண்டிருந்தாள். அதற்குத் தகுந்தாற்ோபால், இரண்டாவது குழந்ைத ொசத்துப்
பிறந்தது. தானும் பிைழப்பது துர்லபம் என்று அவளுக்குத் ொதரிந்து ோபாகோவ, அவளிடம் அந்தரங்க விசுவாசம்
ைவத்திருந்த ொபரியண்ணைனக் கூூப்பிட்டு, "மாமா! இந்தக் குழந்ைதைய நீதான் காப்பாற்ற ோவண்டும்.
கள்ளிப்பட்டியிலிருந்தால் கட்டாயம் என் சக்களத்திமார்கள் ொகான்று விடுவார்கள். எஙோகயோவத
கண்காணாத சீைமக்குக் ொகாண்டு ோபாய் விடு. வயதான பிறகு அைழத்துக் ொகாண்டு வந்து இவனுைடய
அப்பனிடம் ஒப்புவி. அைடயாளத்துக்கு இைதக் காட்டு!" எனற ொசோலலி, குழந்ைதயின் இடது காதுக்குப்
பின்னால் முக்ோகாணம் ோபால் இருந்த மூூன்று மச்சங்கைளயும் காட்டினாள். தான் இரகசியமாகச் ோசர்த்து
ைவத்திருந்த பணத்ைதயும் தன் நைககைளயும் கூூடப் ொபரியண்ணனிடம் ொகாடுத்து, தான் ொசான்னபடி
ொசயவதோக அவனிடம சததியமம வோஙகிக ொகோணடோள. இொதல்லாம் அவளுைடய பிறந்த வீட்டில் கூூட
யாருக்குோம ொதரியாது.

ொபரியண்ணன் அன்றிரோவ குழந்ைதைய எடுத்துக் ொகாண்டு கிளம்பிவிட்டான். ரயிலில் ஏறினால் ொதரிந்து

ோபாய்விடுொமன்று கால்நைடயாகோவ சில நாள் பிரயாணம் ொசய்து ொகாண்டு ோபானான். குழந்ைதக்குப்
ொபரியண்ணனிடம் ஆைச உண்டு என்றாலும், தாயார், பாட்டி முதலியவர்கைளப் பிரிந்ததனாலும் ஊர் ஊராய்ப்
ோபானதனாலும் ொராம்பவும் அழுது தவித்துக் ொகாண்டிருந்தது. ொபரியண்ணன் பழனிக்குப் ோபானோபாது, அங்ோக
கிருத்திைக உற்சவம் பலமாக நடந்து ொகாண்டிருந்தது. ஏகக் கூூட்டம். ொபரியண்ணன் எவ்வளோவா நல்லவன்
தான்; ஆனால் மதுபானப் பழக்கமுள்ளவன். ஒரு கள்ளுக்கைடக்குப் பக்கத்தில் குழந்ைதைய விட்டு
விட்டுக் கைடக்குள் ோபானான். திரும்பி வந்து பார்த்தால் குழந்ைதையக் காோணாம். அலறிப் புைடத்துக்
ொகாண்டு அந்த உற்சவக் கூூட்டத்தில் ோதடுோதொடன்று ோதடினான். பிரோயாசனப்படவில்ைல. உற்சவம் முடிந்த
பிறகும் ஒரு மாதம் வைரயில் பழனியில் தங்கித் ொதருத் ொதருவாய்ப் ைபத்தியக்காரன்ோபால் சுற்றி அைலந்து
ொகாண்டிருந்தான். பிரோயாசனப்படவில்ைல. ஊருக்குத் திரும்பிப் ோபாகவும் மனம் வரவில்ைல. ஆகோவ,
கண்டிக்குப் ோபாய்விட்டான். பலவருஷங் கழித்துத் திரும்பி வந்து ோகாயமுத்தூூர் ஜில்லாவிோலோய ொபரிய
குடிகாரன் ொபயர் வாங்கினான். இப்படிப்பட்ட சமயத்திோலதான் அவன் காங்கிரஸ் ொதாண்டு ொசய்து வந்த
மகுடபதிையச் சந்தித்தான். முதலில் பரம விோராதியாயிருந்து, ோகஸில் தனக்குச் சாதகமாகப் ோபசி விடுதைல
ொசயத பிறக, அவனுக்கு ொராம்ப ோவண்டியவனாகி, மதுவிலக்குப் பிரச்சாரமும் ொசய்துவந்தான். மகுடபதி ஒரு
நாள் தனக்குத் தாய் தகப்பன் இல்ைலொயன்றும், தன்னுைடய வளர்ப்புப் ொபற்ோறார்கள் பழனி உற்சவக்
கூூட்டத்தில் தன்ைனக் கண்ொடடுத்தார்கள் என்றும் ொசான்னோபாது, ொபரியண்ணனுக்குத் தூூக்கி வாரிப்
ோபாட்டது. மகுடபதி நன்றாய்த் தூூங்கும் சமயத்தில் அவனுைடய இடது காைத மடித்துப் பார்த்து
அைடயாளமிருப்பைதத் ொதரிந்து ொகாண்டான். அைதத் தக்க சமயத்தில் ொவளியிட ோவண்டுொமன்று
காத்திருந்தான்.

கூூனூூர் மடத்திலிருந்து மகுடபதி கிளம்பியோபாது, ொபரியண்ணனுக்கு மனது சமாதானம் ஏற்படவில்ைல.

ொகாஞ்ச தூூரம் பின்னாோலோய அவைனத் ொதாடர்ந்து ோபானான். தக்க சமயத்தில் பங்களாவுக்குள்
ோதாட்டக்காரைன மீறிக் ொகாண்டு நுைழந்து, உண்ைமைய ொவளியிட்டு மகுடபதியின் உயிைரக்
காப்பாற்றியதுடன், கள்ளிப்பட்டிக் கவுண்டைரயும் புத்திர ஹத்தி பாவத்திலிருந்து காப்பாற்றினான்.

எலலோம ோகடட பிறக, "சரி அபபோ! இப்ோபாது எப்படி இருக்கிறார்கள் எல்ோலாரும்,

சநோதோஷமோயிரககிறோரகளோ?" எனற பஙகஜம ோகடடோள.

"சநோதோஷததகக எனன கைறவ? கார்க்ோகாடக் கவுண்டர் மட்டுந்தான் படுத்த படுக்ைகயாகிவிட்டார்.

ஏற்ொகனோவ, அவருக்குக் ொகாஞ்சம் பட்ச வாத ோராகம் உண்டாம். இந்த அதிர்ச்சியினால் அது முற்றிவிட்டது.
ைககால்கள் கூூட அைசக்க முடியாமல் கிடக்கிறார். ஆனாலும் ொசய்ய ோவண்டியைதொயல்லாம் ொசய்து விட்டார்.
ொசோதைதொயலலோம மகடபதிகோக 'உயில்' எழதி ைவததிரககிறோர. ைபயன் இருக்கிறாோன, உத்தமமான
குணம், உயர்ந்த ோநாக்கம். பூூர்வீகமான ொசாத்ைத மட்டும் தான் ைவத்துக்ொகாண்டு, கள்ளுக்கைடயில்
வந்த பணத்ைத ொயல்லாம் தர்மத்துக்குக் ொகாடுத்து விடுகிறானாம். கூூனூூர் சச்சிதானந்த மடத்துக்கு
நல்ல ோவட்ைட. நமது ைசவ சித்தாந்தக் கழகத்துக்குக் கூூட நன்ொகாைட ோகட்டிருக்கிோறன். இருக்கட்டும்.
பங்கஜம்! அந்தப் ைபயன் நம்ம வீட்டில் வந்து ஒருநாள் சைமயல் பண்ணினானாம். நீதான் அவனுக்குப்
பணங் ொகாடுத்துக் கூூனூூருக்கு அனுப்பினாயாோம?" எனறோர.

"ஆமாம் அப்பா!"

"போல ைககாரி நீ! உன் ோதாழிக்கு உன்ைன உடோன பார்க்க ோவணுமாம். இன்னும் எத்தைனோயா அந்தரங்கம்
உன்னிடம் ொசால்ல ோவண்டியிருக்கிறதாம். நாைளக்ோக புறப்பட்டு வரச் ொசால்லியிருக்கிறாள்."

"நாைளக்கா அப்பா! இன்ைறக்ோக புறப்படக் கூூடாதா?" எனறோள பஙகஜம.

இருபத்ோதழாம் அத்தியாயம் - ஓைடக்கைர

சிஙகோமடட ஓைடககைர இநத வரலோறறில ஒர மககியமோன ஸதோனம வகிககிறத. அந்த அழகான

இடத்துக்கு இன்ொனாரு தடைவ ோபாகாமல் கைதைய முடிப்பதற்கு மனம் வரவில்ைல.

மாைல நாலு மணி இருக்கும். ஓைட ஜலம் நிர்மலமாயிருந்தது. ஆங்காங்ோக கைரோயாரத்தில் உட்கார்ந்திருந்த
ொவண் ொகாக்குகள் நீரில் பிரதிபலித்தன. ஓைடக் கைரயில் இருபுறமும் வளர்ந்திருந்த கல்யாண முருங்ைக
மரங்களில் இளந்தளிர்களும் சிவப்புப் பூூக்களும் குலுங்கிக் ொகாண்டிருந்தன. மந்தமாகத் தவழ்ந்து வந்த
குளிர்ந்த காற்றில் அைவ இோலசாக ஆடின. மரக் கிைளகளில் உட்கார்ந்திருந்த குருவிகள், ஒன்றின் மூூக்ைக
ஒன்று ொகாத்திக் கலகலொவன்று சப்தித்தும், அவ்வப்ோபாது ஜிவ்ொவன்று பறந்து ோபாய்த் திரும்பி வந்து
உட்கார்ந்தும் விைளயாடிக் ொகாண்டிருந்தன.

குருவிகள் குரலுடன் ோபாட்டியிடுவது ோபால் கலகலொவன்று ொபண்கள் சிரிக்கும் ஒலி ோகட்டது.

பங்களாவின் பக்கமிருந்து இரண்டு இளம் ொபண்கள் வந்து ொகாண்டிருந்தார்கள். ைகோகாத்துக் ொகாண்டு
நடந்த அவர்களுைடய முகத்தில் குதூூகலம் தாண்டவமாடியது. அவர்கள் ோவறு யாருமில்ைல, ொசநதிரவம
பங்கஜமுந்தான்.

பங்கஜத்தின் குரல்தான் ஓங்கியிருந்தது. "எநத மரமட அத? அோதா ொதரிகிறோத, அதுவா? நீ எப்படிப்
படுத்துக் ொகாண்டிருந்தாய்? கண்ைண எவ்விதம் மூூடிக் ொகாண்டிருந்தாய்? அவன் என்ன ொசய்தான்? -
எனொறலலோம நடநதத ோபோலோவ கோடடோவணடம. நீ என்ன ோபசினாய்? அவன் என்ன பதில் ொசான்னான்
எனபைதொயலலோம ஒர வோரதைத விடோமல ொசோலல ோவணடம" எனற பஙகஜம மசச விடோமல ோபசிக
ொகாண்ோட வந்தாள்.

ொசநதிர சிரிததக ொகோணோட ஓட, ஒரு மரத்தடிக்கு வந்ததும், "இந்த மரந்தானடி" எனறோள.

"சரி; நான் தான் அந்தக் காந்திக் குல்லாக்காரன் என்று ைவத்துக்ொகாள். நீ என்ன ொசய்தாய்? அந்த
மாதிரிோய ொசய்து காட்டு!" எனறோள பஙகஜம.

ொசநதிர தைரயில படததக ொகோணட கணைணயம மடக ொகோணடோள.

அப்ோபாது பங்கஜம், நாடகோமைடக் கதாநாயகனுைடய ோதாரைணயில் ொசந்திருவின் பக்கத்தில் மண்டியிட்டு

உட்கார்ந்து, "என கணோண! கண்மணிோய! தாமைர இதைழயும், கருவண்ைடயும், மீைனயும், ோவைலயும்
ஒத்த உன் அழகான கண்கைளத் திறந்து என்ைனப் பாராோயா?" எனற ொசோலலிக ொகோணட சடொடனற கனிநத
ொசநதிரவின கனனததில மததமிடடோள. குபீொரன்று சிரித்துக் ொகாண்டு ொசந்திரு எழுந்து உட்கார்ந்தாள்.

பங்கஜம் அவளுைடய கழுத்ைதக் கட்டிக் ொகாண்டு, "அடிோய! நிஜமாகச் ொசால்! இப்படித்தாோன அவன்
உண்ைமயில் ொசய்தான்? நீ என்னிடம் ொசான்னொதல்லாம் ொபாய் தாோன?" எனறோள.

பதினாறு, பதிோனழு வயதுப் ொபண்கள் இரண்டு ோபர் ோசர்ந்தால் அவர்களுைடய ோபச்சு, ொகாஞ்சம்
அசட்டுப் பிசட்டு என்றும், தத்துப் பித்து என்றும் இருப்பதில் வியப்பில்ைலயல்லவா? எனோவ, இவர்களும்
அம்மாதிரி ோபசுவதற்குப் பதிைனந்து நிமிஷம் ொகாடுத்து விடுோவாம். ஓைடக்கைரைய ஒரு சுற்றுச்
சறறவிடட வரோவோம.

பதிைனந்து நிமிஷம் கழித்து நாம் திரும்பி வந்து பார்க்கும் ோபாது காட்சி ஒருவாறு மாறியிருப்பைதக்
காண்கிோறாம். அோத இரண்டு ொபண்கள் அோத மரத்தடியில்தான் இருக்கிறார்கள். ஆனால் இருவர் முகத்திலும்
குதூூகலத்துக்குப் பதிலாகச் ோசாகக் குறி காணப்படுகிறது.

ொசநதிரவின கணகளில ஜலம ததமபிக ொகோணடரககிறத. "மறுபடியும் இந்த ஓைடக் கைரயில்

இவ்வளவு சந்ோதாஷமாக ஒருநாள் உட்கார்ந்திருப்ோபாம் என்று நான் ொசாப்பனத்திலும் எண்ணவில்ைல,
பங்கஜம்!" எனறோள ொசநதிர.

"ோபானைதப் பற்றி இனிோமல் என்ன? கடவுள் அருளால் எல்லாந்தான் சந்ோதாஷமாக முடிந்து விட்டோத!"
எனறோல பஙகஜம.

"கடவுள் அருள்தான்; சநோதகம எனன? ஒரு தடைவயா? இரண்டு தடைவயா? கைடசியில் தான் பாோரன்!
ொபரியண்ணக் கவுண்டன் இன்னும் ஐந்து நிமிஷம் கழித்து வந்திருந்தால் என்ன ோநர்ந்திருக்கும்? ஐோயா !
நிைனப்பதற்ோக பயமாயிருக்கிறது" எனற ொசநதிர கறியோபோத, அவளுைடய உடம்பு நடுங்கிற்று.

"எனன ஆகியிரககம, ொசோநதப பிளைளையத தகபபன சடடக ொகோனறிரபபோன! எனகக எனன

அதிசயம் என்றால், அப்ோபர்ப்பட்ட தகப்பனிடத்தில் திடீொரன்று பிள்ைளக்கு இவ்வளவு வாஞ்ைசயும்,
பக்தியும் எப்படி உண்டாயிற்று என்பதுதான். உலக இயற்ைகக்ோக மாறாய்த் ோதான்றுகிறது எனக்கு."

"கடவுள்தான் அவைரத் தண்டித்து விட்டாோர, பங்கஜம்! இனிோமல் சாகிற வைரயில் அவர் படுத்த
படுக்ைகயாய்த் தான் கிடக்க ோவண்டுமாம். ைக கால் சுவாதீனோம இராதாம். படுக்ைகயில் எழுந்து உட்கார
ோவண்டுமானால் இரண்டு ோபர் பிடித்துத் தூூக்கிவிட ோவண்டுமாம். இப்படியாகி விட்ட தகப்பனாரிடம் எந்தப்
பிள்ைளக்குத்தான் ோகாபம் இருக்க முடியும்? அவைரயாவது என்ைனயாவது பார்த்துவிட்டால் ோபாதும்,
கவுண்டருைடைய கண்களில் ஜலம் ொபருகிவிடுகிறது. ஏோதா ோபசுவதற்கு முயற்சிக்கிறார். வாய் குழறுகிறது.
உடோன அழுது விடுகிறார். எனகோக எலலோம மறநத ோபோய அவரிடம பரிதோபமோயிரககிறத. ொபற்ற பிள்ைளக்கு
எபபட இரககம?"

"ஆமாமடி! நீ ோகாயமுத்தூூருக்கு ஓடி வந்த கைதைய அப்புறம் ொசால்ோவொனன்றாோய; ொசோலலோவ யிலைல,

பார்த்தாயா? இப்ோபாது ொசால்லிவிடு. நாைளக்குக் கல்யாணம் ஆகிவிட்டால் அப்புறம் உன்ோனாடு ோபசுவதற்கு
சமயம கிைடககமோ? எனைனத திரமபிததோன போரபபோயோ?"

"நாங்கள் ஒன்றும் அப்படிப்பட்டவர்கள் அல்ல"

"நாங்களா? அதற்குள்ோள பாத்யைத ொகாண்டாடுவைதப் பார்த்தாயா?

"பரிகாசம் இருக்கட்டுமடி! கல்யாணம் ஆகிக் ைகயில் கங்கணத்துடன் அவர் சத்தியாக்கிரகம் ொசய்து

ொஜயிலுக்குப் ோபாகப் ோபாகிறார்; ஆறு மாதோமா ஒரு வருஷோமா, எபோபோத திரமபி வரவோோரோ, ொதரியாது."

"கல்யாணம் ஆகியும் பிரம்மச்சாரி, கடன் வாங்கியும் பட்டினி என்கிற கைததான் அப்படி அவர் ோபாகும்
பக்ஷத்தில், நீ எங்களுடன் இருந்திரு, ொசநதிர!"
 "அது முடியாோத, அம்மா! அவர் ொஜயிலுக்குப் ோபானால் நானும் கூூட வருோவன் என்று ொசான்ோனன்.
'கூூடாது; நீதான் என் தகப்பனாைரப் பார்த்துக்ொகாள்ள ோவண்டும்' எனறோர. அப்படிோய பார்த்துக்
ொகாள்வதாக வாக்களித்து விட்ோடன்."

"ஆஹா! தகப்பனாரிடம் தான் என்ன பக்தி! பிள்ைளொயன்றால் இப்படியல்லவா இருக்க ோவண்டும்!..."

"பல நாள் கழித்துக் கிைடத்த அப்பா அல்லவா பங்கஜம்? ோமலும் இவர் என்ன ொசால்லுகிறார் ொதரியுமா?
'பைகவனுக்கு அருள்வாய்' எனற போரதியோர போடயிரபபதன கரதத இபோபோததோன இவரகக
விளங்குகிறதாம். மஹாத்மா காந்தி ோபாதிக்கும் அஹிம்சா தர்மத்தின் ோமன்ைமயும் இப்ோபாதுதான் நன்றாய்த்
ொதரிகிறதாம்..."

"அஹிம்ைஸயாவது, தர்மமாவது! நல்ல ைபத்தியத்ைத நீ கட்டிக் ொகாள்ளப் ோபாகிறாயடி! நீ மட்டும் என்ன

இோலசா? ஏண்டி சுட்டி! ொராம்ப நன்றாய் ைபத்தியம் ோவஷம் ோபாட்டாயாோம! அோதாோடயா? யாோரா ஒரு சாமியார்
தைலயிோல கல்ைலத் தூூக்கிப் ோபாட்டாயாோம?" எனற பஙகஜம ொசோலலி வரமோபோத, ொசநதிரவின
கண்களிோல ஜலம் ததும்பிற்று.

"அசோட! இொதன்ன? எலலோம மடநத பிறக இபோபோொதனன கணணீர?" எனறோள பஙகஜம.

"உனக்கு ோவடிக்ைகயாக இருக்கிறதடி அம்மா! ஐோயா ! அந்த மைல பங்களாவில் நான் பட்ட கஷ்டத்ைத
நிைனத்தால்..."

"ோபாடி ோபா! ஜாலக்காரி! நீ பட்ட கஷ்டங்கைளப் ோபால் நூூறு மடங்கு கஷ்டங்கைள நான் அனுபவிக்கத்
தயார் ொதரியுமா?..." எனற பஙகஜம கறி, ொசநதிரவின கோதணைட வோைய ைவதத, ொமதுவாக, "உனக்குக்
கிைடத்தது ோபால், ஒரு காதலன் எனக்குக் கிைடப்பதாய் இருந்தால்!" எனறோள.

ொசநதிரவின மகம மலரநதத. அவள் பங்கஜத்தின் கன்னத்ைதக் கிள்ளினாள்.

அச்சமயத்தில் ஏோதா சத்தம் ோகட்க இருவரும் திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தார்கள். சறற தரததில
மகுடபதி ஓைடயில் இறங்கித் தண்ணீரில் ைகயால் சலசலொவன்று சத்தம் உண்டாக்கிக் ொகாண்டிருந்தான்.

உடோன, பங்கஜம், "கிள்ளாோதடி! இோதா நான் ோபாகிோறன்! இோதா நான் ோபாகிோறன்! 'அவர் வந்து விட்டார், நீ
ோபாய்த் ொதாைல' எனற மரியோைதயோயச ொசோலலவததோோன?" எனற எழநதிரநத ோபோகத ொதோடஙகினோள.
வழியில் ஓைட அருகில் நின்று மகுடபதிையப் பார்த்து, "ஓய் தவசுப்பிள்ைள! முன்மாதிரிொயல்லம் இனிோமல்
ஏய்க்கமுடியாோத. நன்றாய்ச் சைமயல் ொசய்ய ோவணும். இல்லாவிட்டால் ொசந்திரு உம்ைம ோலசில் விடமாட்டாள்"
எனறோள.

மகுடபதி அசட்டுச் சிரிப்புச் சிரித்தான்.

"அோதா பார்த்தீரா? அங்ோக ஒரு ைபத்தியம் இருக்கிறோத ஜாக்கிரைத! ஒோர கூூச்சல் ோபாடும். அப்புறம்
தைலயில் கல்ைலத் தூூக்கிப் ோபாட்டாலும் ோபாடும்! ைகையக் ொகட்டியாய்ப் பிடித்துக் ொகாண்டு வாைய
இறுக்கி மூூடிவிடும்!" எனற ொசோலலிவிடட விைரவோக பஙகளோைவ ோநோககிச ொசனறோள.

அவள் மரங்களின் பின்னால் மைறயும் வைரயில் பார்த்துக் ொகாண்டிருந்துவிட்டு, மகுடபதி ொசந்திரு இருந்த
இடத்ைத ோநாக்கி நடந்தான்.

ொசநதிர அவன வரவைதக கைடக கணணோல போரததோள. உடோன சட்ொடன்று, முன்ைனப் ோபால்
தைரயில் படுத்துக் ொகாண்டு கண்கைளயும் மூூடிக் ொகாண்டாள். அவளுைடய இதழ்களில் ொவட்கத்துடன்
கூூடிய புன்னைக மலர்ந்தது; அவளுைடய அழகிய கன்னங்களில் குழி விழுந்தது.

அந்த மரத்தின் ோமோல இரண்டு தூூக்கணாங் குருவிகள் உட்கார்ந்திருந்தன. அைவ தைலையச் சாய்த்துச்
சிறித ோநரம கீோழ உறறப போரததன. பிறகு ஒன்ைறொயான்று பார்த்து பறைவகளின் பாைஷயில் கலகலொவன்று
சிரிததன.