เรื่องเกิดขึ้นนานแสนนานมาแล้ว

ณ.สถานที่แห่งหนึ่ ง........
ไฟไหม้.......ไฟไหม้.........!......!...........!
เสียงร้องด้วยความตระหนกดังขึ้นใน
กลางดึกของคืนวันหนึ่ ง ท่ามกลางความ
ชุลมุนวุ่นวายสับสนของผ้้คนในซอยแคบ
ๆ ซึง่ พากันขนสิ่งของหนี ไฟอย่างชุลมุน
ล้ก - เด็ก - เล็กแดงร้องไห้จ้าด้วยคาม
ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทัน
ตั้งตัว บางคนต้องการเพียงชีวิตรอดออก
จากกองเพลิงเท่านั้น ไม่สนใจทรัพย์สิน
- เงินทอง แต่บางคนกลับห่วงทรัพย์สิน
ยิ่งกว่าชีวต
ิ ตนเองซึง่ กำาลังถ้กเพลิงเผา
ผลาญ บางคนก็ฉวยโอกาสแย่งชิง
ทรัพย์สินของผ้้อ่ ืน โดยไม่คำานึ งถึงความ
เดือดร้อนของผุ้ประสบเคราะห์กรรม บาง
พวก
พอร้้ข่าวไฟไหม้กม
็ ายืนมุงด้ทำาให้การดับ
เพลิงของพนักงานดับยิ่งไม่สะดวกเข้าไป
อีก เสียงผ้้คนตะโกนกันอย่างสับสน ไม่ร้
ว่าอะไรเป็ น - อะไร ผ้้คนต่างวิ่งหนี ไฟ
ท่ามกลางความชุลมุนที่เกิดขึ้นอย่้ต่อ
หน้าต่อตา หญิงวัยกลางคนผ้้หนึ่ งนอน
อย่้ในเรือนไม้ทรงไทยหลังหนึ่ งใกล้บ้าน
ต้นเพลิง ซึง่ เพลิงกำาลังลาม - มาถึง
บ้านของเธออย่างรวดเร็ว
แต่เธอยังคงนอนอย่้ที่เดิมโดยไม่ได้ขยับ
ตัวหนี ไฟ เสียงตะโกนโหวกเหวก เสียง
ผ้้คนขนสิ่งของ เสียงของไฟที่ไหม้
สิ่งของทีเ่ ป็ นเชื้ อเพลิงหาได้ทำาให้ร่างกาย
ของเธอขยับจากที่เดิมไม่...........
มีเพียงแววตาของเธอเท่านั้นที่แสดง
อาการตระหนก - หวาดกลัว ล้ก -
หลาน สามีเธอไปที่ไหนจึงไม่มีผ้ใดมา
ช่วย หญิง ผ้้น้ ี เธอเริม
่ นึ กถึงผ้้คนหลาย
ๆ คนที่เธอร้้จักโดยไม่คำานึ งถึงเปลวไฟ
อันร้อนแรงอีกแล้ว เหตุการณ์ในอดีต
ของเธอค่อย ๆ ผ่านเข้ามาทีละฉาก ๆ
จนในที่สุดเธอก็ไม่ร้สึกถึงความร้อนใด ๆ
อีก
ป้ า..........สุชาดาเป็ นคนใจบุญสุนทรทาน
มักจะเดินทางไปทำาบุญอย่้เสมอ ๆ แก
เป็ นคนโสดอย่้คนเดียวไม่มีลก
้ - หลาน
- ญาติ - พี่ - น้อง เงินทองที่เธอเก็บ
หอมรอมริบมาตั้งแต่สมัยยังสาว ๆ ซึง่
ทำางานรับราชการนั้นก็มีให้จับจ่ายอย่าง
ไม่เดือดร้อน แกซื้ อที่ดินแปลงหนึ่ ง
ปลุกบ้านไม้ทรงไทยและถือสันโดษอย่้คน
เดียวมาตลอด มีที่ดินสร้างบ้านหลังเล็ก
ๆ แบ่งให้เช่าเพื่อหารายได้มาเป็ นการ
ทำาบุญ ชาวบ้านแถบนั้นร้้จัก ป้ าสุชาดา
เพียงว่าแกเป็ นคนใจบุญเท่านั้น เรื่องราว
และครอบครัวชีวต
ิ แต่หนหลังของแกไม่มี
ใครร้้เรื่องราวอย่างแน่ชัด
ทุก ๆ เดือนผ้้คนแถวนั้นจะเห็นแกหิ้ว
กระเป๋ าเดินทางและออกจากบ้านไป 2 -
3 วัน จึงจะเห็นแกกลับมา สอบถาม
มักได้คำาตอบว่าเดินทางไปทอดผ้าป่ าตาม
วัดต่าง ๆ ยังจังหวัดแถบ
อิสาน บ้าง ภาคเหนื อบ้าง ภาคใต้บ้าง
จนคนแถวนั้นเห็นแกหิ้วกระเป๋ าเป็ นอันร้้
กันว่าไปทำาบุญ ระหว่างที่แกไม่อย่้แกมัก
จะฝาก "น้าอ้วน"หญิงที่เช่าบ้านแกอย่้ให้
ช่วยด้แลบ้านให้ด้วยบางครั้งก็ชวน น้า
อ้วนไปทำาบุญด้วยกันโดยให้สามีและล้ก
ๆ ของน้าอ้วนช่วยด้แลบ้านแทน การ
ดำาเนิ นชีวิตของป้ าสุชาดาเป็ นเช่นดัง
กล่าวนี้ จาก 1 ปี เป็ น 2 ปี เป็ น 3 ปี
ความสนิ ทสนมระหว่างน้าอ้วนและป้ า
สุชาดาก็มม
ี ากขึ้นเป็ นลำาดับจนกระทัง่
ป้ าสุชาดา ให้ น้าอ้วนอย่้บ้านโดยไม่เสีย
ค่าเช่าบ้านเวลาล่วงเลยมาหลายปี
วันหนึ่ ง ป้ าสุชาดาร้้สึกมือชา - เท้าชา
และเกิดอาการปวดหัวจึงเรียก น้าอ้วนให้
ช่วยพาแกไปหาหมอ หมอได้ตรวจอาการ
ของป้ าสุชาดาโดยละเอียดพบว่าเป็ นโรค
อัมพาตในระยะเริม
่ แรกและได้แนะนำาให้
รีบรักษาโดยต้องมีคนด้แลอย่างใกล้ชิด
น้าอ้วนเป็ นคนขันอาสาที่จะคอยด้แล ป้ า
สุชาดาในระยะแรก ๆ นั้นป้ าสุชาดาพอที่
จะช่วยเหลือตัวเองได้ แต่ในระยะต่อมา
อาการกลับแย่ลงเนื่ องจากหกล้มใน
ห้องนำ้า ทำาให้ร่างกายไม่สามารถเคลื่น
ไหวได้ อีกทั้งไม่สามารถพ้ดจากได้ เงิน
ทองก็เริม
่ ใช้มากขึ้น เพื่อน ๆ ที่ไป
ทำาบุญด้วยกันก็แวะมาช่วยเหลือค่าใช้
จ่าย เงินทองที่แกเก็บไว้ก็นำามารักษาตัว
โดยไม่คำานึ งว่าจะเสียมาก - เสียน้อย
เท่าใด ขอเพียงรักษาให้หายเท่านั้น
น้าอ้วน ในตอนแรกก็อดทนพยาบาลป้ า
สุชาดาอย่างเต็มความสามารถ แต่ยิ่ง
นานวันเข้าไม่เห็นว่าจะมีญาติของป้ า
สุชาดามาใส่ใจต่ออาการป่ วยของแก น้า
อ้วนก็เริม
่ มีมีใจละโมภอยากจะยึดทรัพย์
สมบัติของป้ าสุชาดามาเป็ นของตน การ
ด้แลพยาบาลป้ าสุชาดาเริม
่ มีการต่อรอง
อย่างที่ป้าสุชาดาไม่อาจปฏิเสธได้ มีการ
ข่มข่ว้ ่าจะทิ้งให้ตายโดยไม่เหลียวแลหาก
ไม่ยอมยกบ้านและที่ดินให้ มีการข่มข่้ด่า
ว่าเสียดสีอย่้ตลอดเวลาหากมีคนมาเยี่ยม
ก็จะเสแสร้งปรนนิ บัติอย่างดี จนผ้้มา
เยีย
่ มตายใจและเข้าใจว่า น้าอ้วน มี
คุณธรรมส้ง ยอมด้แลป้ าสุชาดาโดยไม่
รังเกียจทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ญาติของตนเงิน
ทองที่ได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนของ
ป้ าสุชาดาก็ถก
้ ยักย้ายถ่ายเทมาอย่้ที่
กระเป๋ าของ น้าอ้วน
ในระยะหลัง ๆ น้าอ้วนก็จะบอกกล่าวให้
ผุ้มาเยี่ยมให้ช่วยออกค่ารักษาพยาบาล
โดยอ้างว่าตนเองได้ออกเงินไปเป็ น
จำานวนเท่น้ ัน - เท่านี้ ในขณะที่เงินทอง
ก็ไม่เหลือพอขอให้ช่วยมอบเงินค่ารักษา
ให้ด้วย ป้ าสุชาดาต้องทนกับทุกข์ทางใจ
ที่เกิดขึ้นกับแกอย่างอึดอัดเนื่ องจากไม่
สามาถบอกความเป็ นจริงที่เกิดขึ้นกับผ้้
ใดได้ ในที่สุดบ้านและที่ดินก็ถ้กโอนให้
น้าอ้วนโดยภาวะจำายอม หลังจากนั้นไม่
นานนัก ป้ าสุชาดาก็ตายจากไปด้วย
อาการสงบ น้าอ้วนจัดงานศพให้แก
เสมือนญาติผ้ใหญ่โดยมีเจตนาบางสิ่ง
แอบแฝงอย่้และเพื่อไม่ให้เป็ นการครหา
ของผ้้คน งานศพของป้ าสุช้าดามีคนมา
มากพอสมควรแต่ไม่ถึงกับมากนักส่วน
ใหญ่จะเป็ นเพื่อน ๆ ของแกทีเ่ คยเดิน
ทางไปทำาบุญด้วยกัน โดยทัว่ ไปมักจะ
ได้ยินว่า”คนตายขายคนเป็ น”ซึ่ง
หมายความว่าคนเป็ นจัดงานศพอย่าง
ฟ่ ุมเฟื อยโดยหวังเพียงชื่อเสียง ทำาให้คน
ที่ที่จัดงานศพต้องก้้หนี้ – ยืมสินมาจัด
งาน หลังงานศพแล้วคนจัดงานมักมี
ภาระหาเงินมาชำาระทั้งเงินต้นและ
ดอกเบี้ยซึง่ บางครั้งก็หาไม่ได้ ก็เป็ น
ปั ญหาต้องสะสางไม่มีที่ส้ ินสุด แต่สำาหรับ
กรณี น้าอ้วนแล้วกลับตรงกันข้าม กล่าว
คือ น้าอ้วนได้กำาไรจากการจัดงานศพให้
กับป้ าสุชาดามากเป็ นเงินจำานวนหนึ่ ง
โดยได้เอ่ยปากขอค่าใช้จ่ายจากเพื่อน ๆ
ของป้ าสุชาดามากกว่าความเป็ นจริง
หลังจากเสร็จงานศพ ป้ าสุชาดาแล้วทุก
คนก็แยกย้ายกันไป ปล่อยให้ป้าสุชาดา
เป็ นเพียงอดีตที่ผ่านเข้ามาในชิของแต่ละ
คนเท่านั้น น้าอ้วนได้บ้านและที่ดินสม
ความปรารถณาของตน ฐานะก็เริม
่ ดีข้ ึน
ตามลำาดับ สามีและล้ก ๆ น้าอ้วนเริม
่
เหินห่างเนื่ องจากเธอย้ายไปอย่้บ้านป้ า
สุชาดาแต่สามีกับล้ก ๆ ไม่ยอมย้ายมา
อย่้ด้วยโดยอ้างว่ากลัวผีป้า สุชาดาจะมา
หลอกหลอน แต่น้าอ้วนไม่ใส่ใจและ
ทำาตัวให้เป็ นที่รังเกียจของคนในระแวก
ใกล้เคียง เนื่ องจากฐานะของตนผิดกับ
เมื่อก่อนมาก ทำาให้น้าอ้วนลืมตัวชาว
บ้านใกล้เคียงไม่มีใครคบหาสมาคมด้วย
ระยะหลัง ๆ มักมีเรื่องทะเลาะกันใน
ครอบครัวอย่้เป็ นประจำาสาเหตุเนื่ องจาก
การใช้เงินของล้กชายและน้าอ้วนก็เริม
่
ถ้กทุบตีจากสามีเป็ นประจำาหากไม่ยอม
ให้เงินล้กชายก็มักจะหาเรื่องเดือดร้อนให้
ส่วนลุกสาวก็เริม
่ กลับบ้านไม่เป็ นเวลา
ปั ญหาที่เกิดขึ้นทำาให้ น้าอ้วนทุกข์ใจและ
ไม่มีปัญญาที่จะแก้ปัญหานี้ ความกดดัน
ทางจิตใจเพิ่มขึ้นทุกวัน ๆ จนบางครั้ง
เธอเกิดอาการจิตหลอนเห็น ป้ าสุชาดายัง
คงอย่้ในบ้านหลังนั้น น้าอ้วนเริม
่ หา
หมอผีมาทำาพิธี รดนำ้ามนต์ สะเดาะ
เคราะห์ฯลฯทำาทุกวิถีทางเพื่อที่จะแก้
ปั ญหาที่เกิดขึ้น.............การคิดมากของ
น้าอ้วนทำาให้คืนหนึ่ งต้องถ้กหามส่งโรง
พยาบาลเนื่ องจากเส้นโลหิตในสมองแตก
ร่างกายเป็ นอัมพาตสามีและล้ก ๆ ก็ไม่
ค่อยสนใจ ภายหลังจึงนำา น้าอ้วนมาพัก
รักษาอย่้ที่บ้านไม้ทรงไทยให้ล้กชายและ
ล้กสาวผลัดกันด้แลพยาบาล ส่วนสามี
หลังจาก น้าอ้วนป่ วยก็ไม่ค่อยได้กลับ
บ้าน นาน ๆจะกลับสักครั้งและมอบเงิน
ทองให้ใช้สอยบ้างล้กชายและล้กสาวที่
คอยเฝ้ าพยาบาลก็ได้แต่เกี่ยงกัน โดยไม่
คำานึ งถึงว่า น้าอ้วนคือแม่บังเกิดเกล้า
ของตน น้าอ้วนได้แต่นอนนำ้าตาไหลเมื่อ
เห็นล้ก 2 คนทะเลาะกันโดยที่ น้าอ้วน
ไม่ยอมเอ่ยปากต่อว่าล้ก ๆ เลย
เนื่ องจากกลัวว่าล้ก ๆ จะทอดทิ้ง น้า
อ้วนต้องทนทุกข์ทรมานอย่้ 2 ปี จน
กระทัง่ .......................................
คืนวันนั้น น้าอ้วนได้ยินเสียอึกทึกนอก
บ้าน ล้กสาวที่ด้แลน้าอ้วน ขอไปพบ
เพื่อนชายที่ปากซอยเป็ นเวลานานแล้ว
ไม่เห็นกลับสักที น้าอ้วนตกใจกับเสียง
ตะโกน ไฟไหม้ ......! ไฟไหม้......! แต่ก็
จนใจไม่สามารถขยับตัวได้ ไฟได้ลุกลาม
ใกล้เข้ามาทุกขณะความร้อนแผ่เข้ามา
อย่างรวดเร็ว น้าอ้วนเห็นว่าไม่มีทางรอด
ชีวิตแล้ว ใจเริม
่ นึ กถึง ป้ าสุชาดา จิตใข
องป้ าสุชาดาคงร้อนรุ่มยิ่งกว่าเปลวไฟ ที่
น้าอ้วนกำาลังเผชิญอย่้ตรงหน้าในอดีต
น้าอ้วนข่มข่้ให้ป้าสุชาดามอบที่ดินแปลง
นี้ ให้ด้วยความจำายอม น้าอ้วนเริม
่ สำานึ ก
ถึงบาปที่ได้ก่อไว้กบ
ั ป้ าสุชาดา กรรมที่
ตนก่อไว้น้ ันยังหนักกว่า วิบากกรรมที่ตน
ต้องรับขณะนี้ มากมายยิ่งนัก ความร้อน
ของเปลวไฟร้อนขึ้นทุกที ๆ จนในที่สุด
น้าอ้วนก็ไม่ร้สึกถึงความร้อนใด ๆ อีก
สวัสดีปีใหม่
แด่...........................................................
......
จาก.........................................................
..........................
อุทิศให้คุณพ่อ ฮ่อเพ้ง แซ่อ้ ึง คุณแม่ห
มวย แซ่เอี้ยะ คร้ -อาจารย์ สรรพสัตว์
ทั้งหลายผ้้ร่วม ทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย