Non-Teen Fiction, Drama, Humor, Romance

18
Come With Me CHARACTERS ARE FOR REAL, BUT THE STORY ISN'T. You can add them in F
B, follow them in twitter. BUT PLEASE!! Never interfere their "life" here in wat
tpad into their "life" in real world. Never bring the topic about this story. KA
HIT MAY PERMISSION AKO NILA, MAY SARILI SILANG BUHAY OK? :)) Thanks ^^
Hanjhanjbeybe
He is poor,
she is rich..
She loves him,
he wants revenge.
Then the world turns upside and down.
Copyright 2012 by Hanna Jossaine Aceveda
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed,
or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording,
or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission
of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical re
views and certain other noncommercial uses permitted by copyright law.
____________________________________________________
PROLOGUE:
Naranasan nyo na bang mabigla?
Naranasan nyo na bang magulat?
Ehh naransanan nyo na bang NABIGLA ka na nga, NAGULAT ka pa?
Ako naranasanan ko na yun.
Simula nang makilala ko ang prinsipeng nagpabago ng takbo ng buhay ko.
Si Prince Lee.
Dati kasi naglalakad lang yung buhay ko, tapos nung nakilala ko sya, tumatakbo n
a.
At hindi ko akalaing darating kami sa panahong gagapangin nya ako. I mean ang bu
hay ko.
Pero mas masarap pakinggan yung ginapang nya ko.
Una ko syang nakilala ay nung bata pa lang ako..
7 years old pa lang ata ako noon.
Pero sabi nga sa kanta ng commercial ng Pigrolac..
?Habang bata pa, sa damuhan magbabuyan...?
Ay male xD
?Habang bata pa, sa damuhan maghabulan...?
At hindi lang basta habulan sa damuhan ang ginawa namin..
Crush nya kasi ako.. kaya palagi nya kong hinahabol.
Pero palagi ko din syang binabasted.
Hanggang sa tuluyan syang sumuko at bigla na lang syang nawala..
At ngayon malalaki na kami, sinong mag-aakalang ang dating humahabol, ay sya na
ngayong hinahabol?
At ang dating Prince Lee noon ay malaki na ang pinagbago, maski ang pangalan nya
nagbago.
At masasabi kong nakakagulat ang apelyido nya.
Gagawin ko lahat.. lahat lahat.. mahalin nya lang ulit ako.
Kahit pa ang kapalit nito, ay puri, dangal at pagkababae ko.
Pero ok lang. Mayaman ako, madami akong stock ng dignidad. Gusto mong humingi?
Ako si Scarlet San Nicholas Dabao. Isang tunay na mayaman na nahulog sa isang Ro
berto Biglanggulat.
Osha. kailangan ko ng umalis, ipapark ko pa ang kotse ko sa France at mag-aalmus
al sa Australia.
_________________________________________________________
CHAPTER 01: Punishment
SCARLET POV
"Aray! Dahan dahan naman oyy!"
"Anong dahan dahan ba sinasabi mo? Hindi ko pa nga napapasok!"
"Aah hindi pa ba?"

"Oo. Hindi pa! Excited to!"

"ehh bilisan mo kasi!"
"Oo na! Eto na!"
"AAH SHIT!"
....
Matapos ang makamundong gawain ay nakatulog na sya sa tabihan ko. Nakatalikod sy
a sakin at ako naman ay nakaharap sa likod nya...
Dahan dahan kong hinawakan ang kanyang likod..
nakamarka pa ang mga kalmot ko. Raaaawr. Isa-isa kong hinalikan ang mga kalmot n
ya..
Pero bigla syang tumihaya kaya naipit yung nguso ko >___<
"Hoy! Ano bang ginagawa mo dyan?! Umusog ka nga dun!"
Napahiya naman ako kaya tumihaya ulit ako.
"Istorbo ka sa pagtulog ko! Ayan, nawala tuloy ang antok ko."
"Mayaman ako. Madami akong stock ng antok, gusto mo bigyan kita?"
"Funny scarlet. Sige, aalis na ko."
At bumangon na nga sya at nalaglag ang kumot nya.
"Teka lang Prince!"
At bigla syang humarap! Emerged! nakita ko na naman ang ahas! Napakhaba talaga,
kasing haba ng braso ko.
"Diba sabi ko sayo, ayokong tinatawag akong Prince? Lalo na pag ikaw ang tumataw
ag sakin nun!"
Napayuko ako. "I'm sorry."
"Wala nang magagawa ang sorry mo. Sige, aalis na ko."
Pinagmasdan ko lang sya habang nagbibihis sya. Hindi sya lumilingon sakin. Napak
alaki na talaga ng pinagbago nya. nang matapos syang magbihis ay walang lingon s
yang naglakad palabas ng kwarto ko.
Napahinga na lang ako ng malalim at ibinalot ko ang kumot sa hubad kong katawan.
.
Ako si Scarlet San Nicolas Dabao. Mayaman. Elitista. Sosyalera. Donya. Madam at
kung ano-ano pang mayaman na term dyan.
Pero pagdating kay Prince, tiklop ako. Nagiging dukha, pobre, hampaslupa ako.
Bakit? Simple. Dahil mahal ko sya.. kaya kahit nagmumukha na kong tanga, ayos la
ng. Sa sobrang pagmamahal ko sa kanya, hindi lang Bataan ang isinuko ko sa kanya
kundi pati ang Cotobato at Negros ko.
Lahat gagawin ko, mahalin nya lang ulit ako. Kahit alam ko namang katawan lang a
ng habol nya sakin. Wala naman syang pakealam sa pera ko, alam ko yun. Kasi hang
gang ngayon, isa lamang syang Secretary. Oo, yun lang ang trabaho nya. Pobre tal
aga.
Bakit ba ko nagmahal sa pobre?
.....
Andito ako ngayon sa Sbarro. O? Hindi nyo alam ang Sbarro? Palibhasa kasi mga du
kha kayo. Kainan to ok? Nang mga mayayamang kagaya ko. May hinihintay ako. Napak
atagal naman ng isang iyon!
Bawal inaaksaya ang oras ng mayaman!
May lumapit na saking waiter.
"Mam? Hindi po ba talaga kayo oorder? Kasi po madaming customers ang hindi nakak
aupo."
Tinanggal ko ang shades ko at tinignan sya.
"Nagrereklamo ka ba? -_^ Anong karapatan mong magreklamo sa isang mayamang katul
ad ko? At kasalanan ko ba kung pangpobre itong restaurant nyo? Bakit kasi napaka
konti ng mga tables? Dukha talaga!"
Hindi sya nakaimik, tinignan nya lng ako.
"Ano? Hindi ka pa ba aalis? Ayokong makipagtitigan sayo, maiirita ang mata ng ma
yaman!"
Napayuko na lang sya at umalis na rin.
Echoserong waiter naman yun -_^
Hindi nagtagal ay dumating na rin ang hinihintay ko!
"Sa wakaaaaaas! After gazillion years dumating ka ring baklita ka! Ang daming du
kha dito! Privelege na nila ang makasama ang isang mayamang kagaya ko sa loob ng

restaurant na ito!"
"Pasensya naman ho! Nagkape pa ko sa burol ng epal naming katulong! And please,
don't call me baklita! How many times do I have to tell you that I'm not gay? -_
^"
"You shut up MJ! Let's go shopping na!"
"Sure baby!"
"Eew!"
And nagshopping na kami together with my bodyguards. Kailangan ko ng bodyguards
no! Baka kung sino pang dukha ang mangholdap sakin. Bibigyan ko naman sila basta
ba magpapaalam sila ng maayos!
Pumunta kami sa Kashieca..
O hindi rin alam ang KashIeca? Magresearch ka! Palibhasa'y dukha!
"Wait me here kapwa mayamAng MJ, may nakita kong dress dun na bagay lang sa maya
mang kagaya ko!"
"Sure baby!"
"Hell -__-"
Pumunta ko dun sa may pwesto ng dress para kunin ito. Pero ng kukunin ko na ay m
ay babae ring nakahawak dito. Dahil nakashades ako, madilim ang paningin ko. Per
o nang masight kong tinaasan nya ko ng kilay, lalong nagdilim ang paligid ko.
"Miss, ako ang nauna dito."
Sabi sakin ng pobreng asa harap ko. Kaya ang ginawa ko?
Binitawan ko ang dress.
"E di sayo na! Ang tunay na mayaman, hindi nakikipag-agawan sa dukhang kagaya mo
!"
Then I walked out. Ambisyosang babae!
"Hey kapwa mayaman! Umalis na tayo dito!"
"Pero Scarlet baby, may nagustuhan ako----"Stop calling me baby you bitch!"
At hinawakan ko sya sa wrist nya at hinila sya palabas ng Kashieca.
"Where are we going now Scarlet?"
"Sa London! Pinapatawag ako ni Prince Charles!"
Pagkalabas namin ng kapwa ko mayaman ay nagulat akong andito si Prince sa harap
mismo namin! Tinignan muna nya kami tapos tinignan ang kamay naming magkahawak.
Tapos umiling-iling sya na parang dismayado at naglakad palayo. Kaya binitawan k
o kagad ang kamay ni MJ!
"Emerged! I need AN alchohol!"
Tumakbo ako papalpit kay Prince pero hindi ko sya maabutan kaya tinawag ko na la
ng sya sa apelyido nya..
"BIGLANGGULAAAAAAAAAAAAATTTT!!"
Kaya napahinto sya sa paglalakad. Oo Biglanggulat ang apelyido nya. Sya si Rober
to Biglanggulat. Nagulat na, nabigla pa. Nice. Pero nung mga bata kami ay prince
Lee ang Pangalan nya.
Nilingon nya ko at tinignan nya ko. Emerged, Ang ganyang tingin ay may kahulugan
.
....
Nandito kaming dalawa sa may Parking Lot, sa kotse ko.. asa backseat kami at ang
Bodyguards ko ay naglalaro ng chess sa Germany.
Nakatingin lang sya sakin..
"Bakit kasama mo na naman ang MJ na yun?"
"Nagshashopping--"Sigurado ka bang shopping lang ang habol sayo nun?! Ehh pano kung gaya ko, kata
wan din lang ang habol nya sayo?! Nakakalimutan mo na ba? You're my property!!"
"Prince-- I mean Bert, gay naman sya eeh."
"Hindi ka sigurado dun!"
"But!"
"Talagang ginagalit mo ko aah!"
Then he grabbed me on my waist and kissed me forcefully.
Walang ano-ano ay ipinasok nya ang tounge nya sa loob ng bibig ko..
He's giving me punishment.
Itinulak nya ko dahilan para mapahiga ako at sya'y nasa ibabaw ko.

Hinalikan nya ko sa leeg..

"Bert, baka may makakita satin dito.."
Bigla nya kong sinampal! Punyetang dukha to!
"You shut up! Wala kang karapatang magreklamo! I own you!"
Then umupo sya sa pagitan ng legs ko at marahas nyang itinaas ang skirt ko at ib
inaba ang panloob ko.
Agad agaran nyang inagkin ang brilyantes ko gamit ang kanyang bibig.
Susko po. Mababaliw na ata ang mayaman nang dahil sa isang pobre. Iniangat-angat
ko ang balakang ko para salubungin ang bawat halik ng bibig nya sa brilyantes k
o.
Nang naramdamn kong malapit na ko sa kasukdulan..
Konting konti na lang..
ayan na shutangnamets!
Ayan na talagaaaa >O<
Ay bigla syang tumigil sa ginagawa nya..
Tinitigan nya ko at lumabas ang isang pilyong ngiti sa labi nya.
"Punishment's done >:))"
At bigla syang lumabas ng kotse kong mayaman.
And me? I was left hanging..
konti na lang eeh. I'm almost reaching the star! Pero binitin nya ko..
Ang sakit sa pagkatao.
I fixed myself..
and I can't help but cry. Hanggang ganito na lang ba kami? No more feelings invo
lved? No more emotional attachment?
Agad kong pinahid ang luha ko. Sayang ang luha ko!
kailangan ko pang ilatag ang mga tseke ko para praktisin ang pirma ko.
Letseng Biglanggulat yun! napakadukha!
______________________________________________________________
CHAPTER 02: Prinsesa
SCARLET POV
"Madam! Gising na po kayo."
"Uhmmmm.."
"mam tanghali na po. Baka mapagalitan na naman kayo ng mommy nyo."
"Uhmmm."
"Mam naman. Kailangan nyo nang pumasok sa office nyo."
"Mayaman ako. Hindi ko kailangang magtrabaho. Kaya nga kitang bilhin eeh."
"Mam namaaaaaaan."
At bigla nya kong inuga-uga! Kaya napabangon ako sa inis!
"Anak ng tikbalang naman! Ilang beses ka bang inire ng nanay mo? bakit ang kulit
mo?!"
"Caesarian po nanganak nanay ko madam eeh."
Tinignan ko sya ng masama.
"Akailain mo yun? Sa ospital ka pala pinanganak? Afford nyo palang mga dukha ang
ospital?"
"Grabe namang madam yang ugali---"And to think na caesarian ka?"
Tinignan ko sya mula balakubak hanggang alipunga.
"Akalin mo yun? Pinanganak ka pala? Akala ko isinuka ka lang -_^"
"Aba'y mam! Sumosobra---"Get out -_-"
Mabuti naman at umalis na ang pobreng katulong na yun! Kung makauga naman sya sa
kin! Masyado ata syang sineswerte, nakakapagsilbi na nga sya sa mayamang kagaya
ko aalugin pa nya ko? Pag talaga namatay yang biyatch na yan! Magpapastarbucks a
t Red Ribbon ako sa burol nya!! -_^
...
Kaya eto, andito na ko sa pinakamayamang kotse sa lahat papunta sa trabaho -_- C
EO ako ng company naming The Charms, ang pinakamayamang kompanya sa lahat ng kom
panya. Mas mayaman pa sa kompanya ni Rod, Sebastian at Anjela >:) Tungkol sa Fas
hion Designing.
Letse naman kasi. Pwede namang hindi magtrabaho! Kahit ngumanga lang ako sa baha

y, magkakapera ako eeh!

Asa kalagitnaan ng byahe nang magtext ang pinakamamahal kong pobre.
|Meet me. Wala si boss ngayon. At our meeting place. Can't wait to eat you.|
Wow ha? Gawin ba naman akong breakfast -_^
Pano ba to? Kailangan kong tumakas. Pero pano? Si mommy nakasakay sa isang kotse
at yung kotseng yun ay sinusundan namin. Pano ako makakatakas? Bitchesa!
Bahala na.
....
Nang huminto na ang kotseng sinasakyan ni mommy ay bumaba na sya at sinalubong s
ya ng mga pobreng nagmukhang tao dahil nakasuot ng coat and tie. Hindi naman bag
ay!
Tapos umandar na yung kotse at ako naman ang susunod na bababa. Pano ba to? Pano
ba ko makakatakas?!
Gusto ko na ring gawing breakfast si Prince. Ayos kaya maging breakfast ang lala
king yun, dalawang itlog, isang hotdog. Healthy living diba?
Nang bumaba ang driver namin para pagbuksan ako ng kotse ay..
Bumaba ako sa kabila at tumakbo papalayo! Mouhahahahaha!
"Madam Scarlet!"
"ISKAAAAAAAAAAAARRRRLEEEEEEETTTTTTT!!"
Hahahaha. Makatawag naman ng iskarlet itong mayaman kong inay, walang poise! Nil
ingon ko sila at nakita kong hinahabol na ko ng mga bodyguards namin. Haha. Bine
latan ko sila at binilisan ko ang takbo pero kasamaang palad, nag-Ala Cinderella
ako -_Naiwan yung isang sandals ko. Biyatch talaga!
Kaya ang ending? Naglakad ako na isang sandals lang ang suot -____Pumunta na kosa meeting place namin ng pobre kong mahal. Dito sa may shade malap
it sa kanto nila. Dukha talaga!
Pero naman! Wala sya dito!
I texted him.
|Asan ka?|
Nagreply sya.
|Deretso ka na dito sa bahay.|
ANAK NG MGA KAYAMANAN KO NAMAN O!
Kainis! So ano pa ba? E di naglakad ako papunta sa kanila ng nakapaa! Tinanggal
ko na kasi yung isa kong sandals. Letse! Napakswerte naman ng sementong nilalaka
ran ko, nakalasap ng paa ng mayaman!
Pagdating ko sa dukhang bahay ng pobre kong mahal, ay nakita ko kagad sya. Nakab
oxers lang and bagong ligo! >_< Grabe! Bumabakat ang healthy living!
Pinaupo nya ko sa sofa nyang pangpobre. Maswerteng sofa.
"Wait me here."
Sosyal din tong pobre kong mahal. Napakapobre pero kung makapag-english.
Nang bumalik sya ay nagulat ako dahil nakita kong may dala syang timba ata at sa
kabilang kamay nya naman ay ang sandals ko! OMG! Bakit nasa kanya yan? >_< Pano
nangyari.
Umupo sya sa harap ko at sinimulan nyang linisin ang paa ko! O_O
"Hindi mo kailangang gawin yan."
Pero parang wala syang narinig. Pinagpatuloy nya lang ang ginagawa nya.
"Hindi bagay sa mayamang kagaya mo ang maduming paa."
Sinabi nya yun sa kalagitnaan ng paghuhugas nya ng paa ko. Nang matapos sya..
hinalikan nya ang paa ko. Ohmygosh.
"Roberto."
Tumingin sya sakin at tumabi sakin at sumubsob sya sa leeg ko..
"Don't you know how sexy you are everytime you say my full name?"
Emerged @___@ nadadama ko na ang healthy living!
At tuluyan na nga nyang hinalikan ang leeg ko. Isang marahas na halik. Pakiramda
m ko nga ay mgakakaron ng marka ang halik na yun pagkatapos.
Umakyat ang halik nya sa labi ko na agad ko din namang ginantihan.
Habang naghahalikan kami ay may kinuha sya sa bulsa ng pencil skirt ko. Yung pan
yo ko. Namalayan ko na lang ay nakahiga ako sa sofa nya at nakapatong sya sakin.
Muling bumaba ang halik nya sa balikat ko. Nang hinawakan ko sya sa buhok nya ay

bigla nyang hinawakan ang dalawa kong wrist at tinignan ako at nginitian ako na
para bang may pinaplano sya.
At tama ako. May pinaplano nga sya. Iginapos nya ang dalawa kong kamay sa bakal
ng dulo ng sofa. Emerged. Wala akong kalaban laban.
Isa-isa nyang tinanggal ang butones ng blouse ko habang nakatingin sakin maski a
ng panloob ko ay tinanggal nya. Ganun din ang ginawa nya sa pambaba ko kaya nauw
i akong nakahubad at nakagapos sa harapan nya.
Eto ang tinatawag na breakfast.
Sinimulan nyang punuan ng halik ang katawan ko. Malayang nakakalibot ang mga lab
i at kamay nya. Gustuhin ko mang kumapit sa balikat nya ay hindi ko magawa.
Napapaliyad na lamang ako dahil sa sensasyong binibigay nya sakin.
Tumayo sya sa harap ko at nagsimulang magtanggal nang sarili nyang saplot. At na
kita ko na nga ang healthy living!
At umibabaw na sya sakin.
Nagsimula syang gumalaw. Sa una'y marahan hanggang bumilis na nga ito ng bumilis
na naggawa kong sabayan.
Nang parehas na naming maabot ang rurok ng kaligayahan ay nanatili syang nasa lo
ob at ibabaw ko. Isinubsob nyang muli ang ulo nya sa leeg ko.
"Prinsesa ko."
7 years old. Yan ang edad ko nang una nya kong tawaging "prinsesa ko". At after
14 years, muli nyang nasabi sakin yun. Hindi nya alam kung gano nya ko pinasaya.
. at nang healthy living nya.
Ibinaling ko ang mukha ko sa mukha nya at dahan dahan syang hinalikan sa labi.
Halik na purong pagmamahal lang ang ingredients.
_______________________________________________________________
CHAPTER 03: Anger
SCARLET POV
Malamang. Ako na naman may POV. Ganyan talaga pag mayaman.
Pakibuffer nga nung video sa gilid. Maswerte ka, nauutusan ka ng mayamang kagaya
ko.
Alam nyo ba nangyari?
Pagkahalik ko sa kanya ay isinubsob nyang muli ang ulo nya sa leeg ko.
At pagkatapos?
NAKATULOG SYA! >O<
Kaya resulta? Magkakakulani na ko sa kilikili kasi ang tagal ko nang nakagapos!!
Gusto ko ng ayusin ang sarili ko! Punyeta naman kasi eeh! Hindi dapat nakikipag
-eching ang mga puyat eeh! Bwiset >O<
Pero habang natutulog sya ay ninanakawan ko sya.
Ng halik! Baka naman kung anong iniisip nyong ninanakaw ko sa kanya ehh wala nam
an pera to! Pobre nga tong lalaking to diba? -_^
Gumalaw sya ng konti dahilan para mapaharap sya sakin.
Pinagmasdan ko sya.. malaki talaga ang pinagbago nya.
Isa lamang syang uhuging mukhang tangang bata noon. Ang payatot pa na para bang
pag hinipan mo, tatangayin na. Tapos ang itim pa! Hindi na madetermine kung alin
ang anino sa tao.
Pero kahit ganun ang itsura nya nung mga bata pa kami, crush ko na sya nun eeh.
Kaya lang isa akong batang may dugong bughaw at nasa ilalim ako ng maharlikang p
amilya kaya hindi dapat magkacrush ang mayamang kagaya ko sa pobreng kagaya nya.
Kaya kahit gustong gusto ko sya nung mga bata pa kami, sinabi ko na lang na wala
akong gusto sa kanya. Kailangan ingatan ang image.
At ngayong malalaki na kami..
21 na kami parehas.
Isa na syang napakagandang tanawin.
Ang puti na nya parang espasol.
Ang macho na rin nya parang si Batista. Joke.
Saka basta ang gwapo gwapo na nya..
kaya ang crush noon, love na ngayon :)
Pero kahit naman ganun pa rin ang itsura nya nung bata pa kami.. mamahalin ko pa
rin sya eeh.
Isa lang naman ang hindi nagbago sa kanya eeh. Pobre pa din sya. Kawawa naman.

At sa isa pang pagkakataon ay muli kong idinampi ang labi ko sa labi nya. Dampi
lang, pavirgin eeh.
Pero bago ko pa maihiwalay ang labi ko sa labi nya ay bigla nyang nilapastangan
ang labi ko! Gising na pala ang loko! At teka lang sandaliii >O< Hindi ako makah
ingaaaa!
Buti naman at humiwalay na sya. Tumayo sya at nagstretch.
Imagine this, isang napakakahot na nilalang, nakahubad at nag-iistretch sa harap
mo! Pero nothings change, pobre pa din sya.
Tinignan nya ko at umupo sa harap ko sa may tapat ng mukha ko. At sinimulan nya
kong halikan muli. Halik na walang halong pagmamahal. Halik na gaya ng dati, mab
ilis, mapusok, brutal. Pero gumanti pa din ako sa halik nyang iyon.
Kinagat kagat nya ang lower lip at dila ko. Inaalipusta nya ang labi ko! Napasin
ghap ako nang maramdaman kong nag-eexplore si Dora.
?Dora Dora Dora the explorer!
Sino si Dora? Ang kamay nya! Nag-eexplore ang kamay nya hanggang makarating na a
ng dalawang kamay nya sa Mt. Mayon at Mt. Apo ko.
I thought he will fondle it slowly but I was wrong.
Ang paraan ng paghaplos nya sa Mt. Apo at Mt. Mayon ko ay napakasakit. Piga kung
piga. Haha.
Marahas nya kong hinahalikan habang marahas naman nyang finafondle ang hinaharap
ko. Tama ako. Ginagawa nya ito na punong puno ng galit. Walang pagmamahal..
walang saya, walang tuwa.. tanging galit, hinanakit..
At dahil sa sakit ng ginagawa nya at dahil na rin sa sakit na pang-emosyon ay na
paluha na lamang ako. Dahil kahit gusto kong magpumiglas ay hindi ko magawa dahi
l nakagapos ako.
Kaya bigla syang tumigil sa paghalik sakin.
"Bakit ka umiiyak?"
Napaiwas ako ng tingin sa kanya dahil hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya da
hil hindi sya tumitigil sa marahas na paghaplos sa Mt. Mayon at Mt. Apo.
"Look at me."
Pinilit kong tumingin sa kanya kahit pa nga may luha sa mga mata ko. Nang tinign
an ko sya ay mas lalo nyang sinaktan ang ginagawa nyang pagfondle sa hinaharap k
o. Punong puno ng galit ang mukha nya.. namumula na sya sa galit.
"Bert.. T-tama na.. tama na please."
"BAKIT?!"
Napangiwi ako dahil ang sakit na talaga ng ginagawa nya!
"Please Bert.. masakit na.."
"Masakit ba?! Ha?!"
"Please.. tama na.."
At dito na ko tuluyang umiyak. Hindi lang luha kundi iyak. At saka lang sya tumi
gil sa ginagawa nya. Mabilis nyang tinanggal ang pagkakatali sa kamay ko at umup
o kagad ako at hinilot hilot ko ang sarili kong mga kamay. Hindi pa rin tumigiti
gil sa pagtulo ng luha sa mata ko. Habang sya naman ay nagbibihis ulit.
"Anong pakiramdam Scarlet? Sobrang sakit ba? Anong pakiramdam ng nasasaktan pero
wala kang ibang magawa kundi ang umiyak? Mahirap ba? Mahirap talaga yan! Napagd
aanan ko yan eeh. Pero tandaan mo, walang wala pa yang sakit na nararamdaman mo.
. sa sakit na binigay mo sakin nung mga bata pa tayo."
Hindi ako makapagsalita. Hindi ako makakilos. Nakatungo lamang ako habang hawak
ang mga damit ko.
"Pagkabihis mo, umalis ka na. Gusto ko paglabas ko ng kwarto ko wala ka na."
At tinalikuran na nya ko at naglakad papunta sa kwarto nya..
"Prince."
Tinignan ko ang likod nya at napatigil sya sa paglalakad. Inipon ko ang lahat ng
lakas ng loob ko at tumayo. Kinausap ko sya kahit pa nga nakatalikod sya.
"Kung yun lang ang tanging paraan.. para makaganti ka sakin. Para mawala ang gal
it mo sakin. Handa akong magpagamit sayo. Handa akong maging pagparausan mo."
Lumapit ako sa kanya at iniharap ko sya sakin.
"Handa akong bastusin mo ko! Handa akong babuyin mo ko!! Kung yun lang yung para
an para makalimutan mo ang galit mo sakin! Para makabawi ka sakin! Para makagant
i ka! Handa ako!"

"YOU SHUT UP SCARLET!"

Napaatras ako at nabitawan ko ang mga damit ko. Tanging panloob ko lang ang suot
ko at blouse na hindi pa nakabutones.
"Kahit ano pang gawin mo.. hindi mawawala ang galit ko sayo."
"Sigurado ka? Hindi mawawala ang galit mo? Ehh yung nangyari kanina? Nakalimutan
mo na ba? Tinawag mo kong prinsesa."
Bahagya syang natigilan..
"Wag kang assuming Scarlet. Wala akong sinabing ganun. Tabi. Nakaharang ka sa da
raanan ko."
Pero hindi ako kumikilos. Matapang akong nakikipagtitigan sa kanya. Umaasa na ma
y ibang ibig sabihin ang pagtawag nya sakin ng prinsesa kanina.
Pero napailing sya at nagsimulang maglakad. At sa paglalakad nya ay nabangga nya
ko, dahilan para mapaupo ako sa sahig. Pansamantala syang tumigil.
Kahit isang tingin lang Prince..
isang tingin lang. Ipakita mo man lang na kahit papano may natitira ka pang pagm
amahal para sakin.
Kahit konti lang.
"Umalis ka na. Tatawagan na lang kita kapag wala akong magawa."
At walang lingon syang naglakad papasok sa kwarto nya. Habang ako ay naiwang nak
alupasay, luhaan.
CHAPTER 04: Happiness
SCARLET POV
Pinagmamasdan ko ang sarili ko sa salamin ng comfort room slash rest room slash
powder room ng bahay namin. Hindi CR ang tawag dun. Pangmahirap lang ang term na
CR.
Nagkapasa ang dibdib ko.
Sa totoo lang hanggang ngayon nga ay sumasakit pa rin ito. Makapiga naman kasi y
ung Robertong yun! Palibhasa'y dukha! Sanay maglaba, sanay pumiga ng mga damit.
Kadiri.
Lumabas na ko ng mayaman naming Confort Room at dumeretso ako sa kwarto ni mommy
Maria Del Norte.
Yun ang pangalan ni mommy: Maria Del Norte Dabao. Sya na lamang ang bumubuhay sa
kin maliban sa Oxygen na nalalanghap ko. Bata pa lang ako ng sumakabilang bahay
ang daddy ko. Si daddy John Delsur. Yun ang pangalan ng daddy ko: John Delsur Da
bao.
Matapos nyang sumakabilang bahay, tuluyan na syang sumakabilang buhay.
Maswerte ka, nakekwento ko sayo ang talambuhay ng mayamang kagaya ko.
Huminga muna ko ng malalim bago kumatok. Maswerteng hangin, nalalanghap ng mayam
an. Maswerteng pinto, kinakatok ng mayaman.
"Come in."
Binuksan ko ang pinto at nakita ko si mommy na nakahiga..
"O Scarlet?"
Ngumiti ako kay mommy. Actually close talaga kami ni mommy. Nagkakandaleche lech
e lang kapag gumagawa ako ng kalokohan.
"Pwede po bang tumabi?"
"Sure baby. Come here."
Humagi ako sa tabi nya.
"Anong meron? Bakit biglang gusto mong tumabi sakin?"
"Mom, I have something to tell you kasi eeh."
"Sure thing baby. Remember I'm your mom. Kahit pasaway ka, you can open up to me
anytime."
"Mom, naaalala mo ba si Prince Lee?"
Sandaling nag-isip si mommy.
"Aah! Yung anak ng gardener natin nung bata ka pa? Si Mang Bog."
"Yeah Mom. Sya nga."
"Ofcourse I can remember him. Hindi ko makakalimutan ang kwento sakin ni Mang Bo
g noon. Hindi daw sya nakapagtapos kasi ayaw daw nyang mag-aral kasi ayaw nyang
grumaduate."
"Nye? Bakit naman?"
"Kasi daw kapag nagmamartsa ka sa graduation ang una daw binabanggit ay ang apel

yido bago pangalan. Ehh ang sagwa daw pakinggan hahaha."

Napaisip ako. Apelyido muna bago pangalan? Lee ang apelyido nila at Bog ang pang
alan nya.
Ok.
Hahahahaha.
Masagwa nga
.
"Hahaha. Baliw ka mommy !"
"Haha. So what's with them? Bakit bigla mo silang naaalala? Wala na nga akong ba
lita sa kanila after ng 7th birthday mo."
"Kasi po, nakita ko na si Prince."
"Ohhh. Kelan pa? Asan daw sila ngayon?"
"Mga 3 weeks ago po. Nasa province daw po si mang Bog. And mom.. si Prince.. he
changed. From his physical characteristics up to his name. Everything changed.."
"Hmmm.. if everything changed. Does the feelings you have for each other changed
?"
Then out of nowhere. naluha na lang ako bigla. Na agad ko din namang pinahid.
"My poor baby.."
Niyakap ako ni mommy at yumakap din ako sa kanya. Kung alam lang nya ang nangyay
ari samin ni Prince.
No Strings Attached, no emotions involved, no love, no commitment, just body and
lust.
"Don't you think it's time?"
Napatingin ako kay mommy.
"It's time for what mom?"
"It's time to prove to him how much you like him. Don't waste the second chance.
"
Hindi na ko nakapagsalita matapos nun. Tama. Don't waste the second chance. Hind
i naman against si mommy kay Prince nung mga bata pa kami eeh.
In fact, she likes Prince noon pa man kasi nga she can saw how much he care for
me kahit pa nga ganun ang estado nila sa buhay. Ni hindi nga nya tinanong ngayon
kung yumaman ba sila. Ang against lang naman kay prince ay si daddy. Nag kahiwa
lay kami ni Prince dahil kinailangan ko syang ayawan dahil yun ang utos ni daddy
. Tapos ano? Iiwan nya lang kami at ipinagpalit sa ibang babae.
Payneta sya.
GABI NG KINABUKASAN.
Nagets nyo? Hindi? Wala akong pake. Pobre na bobo pa -_____Andito ako sa company namin at nagtatrabaho kunwari. Graduate kasi ako ng Busine
ss Ad at CEO ako ng company namin. Nakwento ko na ata? Haha.
nakatanga lang ako sa office ko at nakikipagtext kay Prince William. Umuutang ba
naman sakin ng 1 bilyon. Pobreng prinsipe kawawa naman. Kahit wag na nyang baya
ran.
Nagulat ako nang may isang kapwa mayamng nagtext sakin.
Si Anjela Loveena Villalobos. Ang bida sa isa pang story ng pinakamayaman na si
Hanjhanjbeybe. Entitled You Are My Favorite Gangster. Basahin nyo yun.
From: Kapwamayamang Anjela
|Punyeta talaga kayong lahat o! Bakit ba hilig nyong lumandi sa bar ko? Huh? YUN
G BIGLANGGULAT MO! Lasing na lasing! Pwedeng puntahan mo sya dito sa bar ko! Pan
o ba nakapasok ang dukhang ito dito? Letsugas!|
Owemdyii. What to do? What to do?
Agad kong iniwanan ang mga kunwari kong trabaho at nagdrive papunta sa bar ni An
jela. Bakit naman kasi naglasing tong si Binglanggulat eeh >O<
Pagdating ko sa bar ni Anjela ay nadun nga sya at nagsasalita mag-isa. Parang ga
go naman tong pobreng to.
Lumapit ako sa kanya.
"Bert."
"Ishkarlet?"
"Sinong ishkarlet? -_- It's Scarlet."
"Prinsheshh."
At bigla nya hinawakan ang pisngi ko at tinignan nya ko. Isang tingin na punong

puno ng emosyon. Tingin na huli kong nakita nung mga bata pa lang kami.
"You are sho beautiful."
Natigilan ako. Kasi naman, napakapobre pero english ng english. Ako ngang mayama
n bihira mag-english. Napakafeelingero.
"Bert. Lasing ka na. Tara na, iuuwi na kita."
"Yes. Home.. home... with you."
"Tss."
Inakay ko sya patayo pero tinulungan ako ng bouncer palabas ng bar.
Nang nakarating na kami sa kotse ko, ako ang nagdrive malamang. Gusto mong magdr
ive ang lasing? -_Habang nagdadrive ako ay bigla nyang hinawakan ang lap ko. Leshugas! Ngayon pa n
angmanyak ehh nagdadrive ako >_<
"Sho shoft."
Tsk.
"Wag ka munang magulo Bert."
"Shorry.."
At sinunod naman nya ko. Naging tahimik lang sya buong byahe. Pero ang nakakapag
taka ay bigla nyang gustong iliko ang kotse. Pero ang bahay nila ay dere deretso
lang. Pero sinunod ko na lang sya. Baka gusto pa nyang mamasyal.
Pero pumasok kami sa isang subdivision. At nakakapagtakang kilala sya ng guard.
Asan na ba talaga kami? At huminto kami sa isang napakalaking bahay.
"HOY ROBERTO! BAKIT ANDITO TAYO? WAG MO SABIHING MAG-AAKYAT BAHAY KA?! HOY BAKA
MADAMAY PA KO DYAN!"
Tumingin sya sakin at namumungay na ang mata nya.
"This is my house."
O_O
"Nababaliw ka na ba? Pano magiging sayo to? -_^"
At ngumiti lang sya sakin pagkatapos ay lumabas na ng kotse. Pero dahil lasing s
ya at dahil na rin sa katangahan nya, nabagsak sya. hahaha.
Agad akong lumabas ng kotse para tulungan sya rather akayin sya.
At yun na nga ang nangyari. Pagpasok namin sa loob, halos walang laman. Tanging
sofa at TV lang ang nandon sa sala tapos hindi ko na napansin yung iba kasi nagd
erederetso na kami sa kwarto nya. At ganun din ang kwarto nya. Tanging airon, ca
binet at kama lang ang laman. Iniupo ko sya sa kama.
"Kanino ba talagang bahay to Bert?"
"Sakin nga."
"Wag mo nga akong lokohin!"
Huminga sya ng malalim.
"Ok. Remember? I'm a secretary. So yung kotse sa garage at etong bahay ay galing
sa kanya. You know? Some sort of the contract keme"
Aah.
"Ehh bakit hindi ka dito tumitira?"
"I'm not comfortable here."
Ganito pala to pag lasing mas napapaenglish.
"Bert, magshower ka muna para mawala yang kalasingan mo."
"No."
At bigla nya kong hinila kaya napabagsak ako sa lap nya.
"I want you more than shower."
Nakipagtitgan lang ako sa kanya. Bakit ba pakiramdam ko may pinaghuhugutan ang b
awat sinasabi nya ngayon..
Huminga ulit sya ng malalim..
"Scarlet.. why are you making this hard for me?"
"Ha? Anong sinasabi mo?"
"Pinapahirapan mo ko.."
Ako pa ngayon ang nagpapahirap sa kanya? Sya nga tong araw araw akong pinapatay
sa pambabalewala nya sakin.
"Scarlet please.."
"Please what?"
Ipinulupot nya ang braso nya sa bewang ko at sinimulang halikan ang leeg ko and
he murmured on my neck..

"Just this night.. I don't want to have sex with you.."

"What do you want?"
"I don't even want to fuck you. "
Umakyat ang halik nya sa tenga ko at kinagat kagat ito.
"I just want you to.."
Hindi nya natuloy ang sasabihin nya. Kaya ako na lang ang nagtuloy nito.
"You want me to leave? Ok. I'll leave now."
Akmang tatayo na ko pero pinigilan nya ko at tinignan nya ko sa mata..
"I just want you.. to .. make love with me."
Totoo ba yung narinig ko?
"Make love with me Scarlet.. Do it with me.. gently."
At sinimulan nyang halikan ang labi ko. Halik na ngayon ko lang naranasan sa kan
ya. Madahan, malambing at para bang punong puno ito ng pagmamahal. Hindi ko alam
kung bakit sya nagkakaganyan. Marahil ay dala ito ng kalasingan nya. Kaya kahit
alam kong hindi totoo ang pinapakita nya sakin ngayon, kailangan kong lubusin.
Kahit ngayon lang.. kahit ngayon lang..
Nagsimula akong tumugon sa halik nya. Yumakap na rin ako sa leeg nya.
Marahan nyang pinakawalan ang labi ko at bumaba ang halik nya patungo sa leeg ko
. Hindi ko ito inaasahan.. alagang alaga nya ako..
Inihiga nya ko sa kama at pumaibabaw sa akin. Muli nya kong hinalikan sa labi at
sinimulan nyang tanggalin ang butones ng blouse ko hanggang sa tuluyan na nyang
natanggal ito.
Bumaba ang halik nya at napasabunot ako sa buhok nya nang bumaba pa ang halik ny
a patungo sa dibdib ko.
Iniangat ko ang sarili ko nang maramdaman kong tinatanggal na nya ang kawit ng p
anloob ko. Ngunit tumigil sya sa paghalik sa dibdib ko at pinagmasdan ito.
"You have bruises."
Tumingingala sya sakin.
"Ako ba ang may gawa nito?"
Hindi ako nakapagsalita. Iniwas ko na lang ang tingin ko sa kanya. Kaya muli sya
ng umangat sa mukha ko at hinawakan ang baba ko.
"I'm sorry Scarlet."
"It's.. it's ok."
Muli syang bumaba at isa-isa nyang hinalikan ang pasa sa dibdib ko hanggang tulu
yan na itong angkinin ng bibig nya at ang kaliwang kamay naman nya ay abala sa p
aghapos sa kabila kong dibdib.
Halos mapaliyad ako sa ginagawa nya.
Walang kahit anong sakit..
Jut pleasure..
pleasure and love.
He lowered down his kisses until it reached my tummy.. he kissed every part of m
e. Then he started to take off my skirt as well as my undies.
Pinagmasdan nya ang kabuuan ko.
"You're an Aphrodite Scarlet."
Pagkasabi niya noon ay inangkin nya ang pagkababae ko gamit ang kanyang bibig.
Slow, gentle yet manipulating.
He encircled his tounge inside me.. he's worshipping me.
Hanggang sa ako na rin ang sumuko. Thousand dusts of stars exploded from my insi
de. I reached my climax.
He leveled again to my face..
"You are so sweet Scarlet.. My sweet sweet girl."
Then he started to kiss me. I tasted my own nectar with his tongue.
Then he stood up and started to take off his clothes until he become naked in fr
ont of me.
"I want you Scarlet.."
Muli syang pumaibabaw sakin. He rubbed his manhood on my entrance while holding
my two breasts. He's teasing me.
"Prince please.."
"Please what my princess?"
"Take me.."

"Beg for it."

"I need you Prince.. inside me.."
Then he started to thrust inside me, gentle and sweet.
I hold onto his shiulders as we started to move.
No more hard pounding, no painful thrusting.
Just love..
Love..
Only love.
When we both reached our climax, he slowly withdraws himself to mine and rolled
to my side.
He pulled the comforter up to our body. He hugged me on my waist and whisper to
my ear..
"Thank you Scarlet. Thank you for making love with me. Thank you for coming into
my life.. again."
Humarap ako sa kanya. Nakapikit na sya. Hinawakan ko ang pisngi nya at muling tu
mulo ang luha sa mata ko.
"Wag mo na ulit akong iwan.. Prince."
"Hinding hindi na.. I won't leave you again."
At mas hinigpitan nya ang pagkakayakap nya sakin at sumubsob ako sa dibdib nya.
Hindi ko maipaliwanag ang kalaigayahang nararamdaman ko ngayon.
Sobrang saya. Mas masaya pa nung nakita ko yung ending ng ulo ni Jao sa Princess
and I.
CHAPTER 05: Hay Buhay xD
SCARLET POV
Pagkagising ko, wala na sya sa tabi ko. Ako na lang mag-isa sa kama. Ok redundan
t.
Nakabalot ako ng kumot. Muli akong napangiti nang maalala ko ang nangyari kagabi
. We made love. Punong puno ng pagmamahal ang kwartong ito kagabi.
Tumayo na ako at pinulot ko ang mga damit kong nagkalat sa sahig at isinuot ito.
Pumunta ko sa banyo para maghilamos. Gusto kong magtoothbrush pero wala naman a
kong toothbrush. Pero may nakita kong toothbrush sa lababo. Mehehehe. Kay Prince
ata to. Prince eram muna aah. Toothbrush lang naman to eeh. Walang malisya tuta
l ilang beses na tayong nagsalitan ng laway. Hahaha.
Nang matapos ako ay lumabas na ko ng CR. Pinagmasdan ko ang kwarto ni Prince, wa
la talagang kalaman laman. Pobre nga kasi walang pambii ng mga gamit. Dapat full
y furnished na to nang binigay sa kanya ng boss nya eeh. Siguro pobre din yun bo
ss nya. Kami lang ni Hanj ang mayaman dito. Pumunta ko sa terrace ng kwarto nya
para naman makalasap ng sariwang hangin. Puro hangin sa bibig ni Prince na lang
ang nalalanghap ko lately.
Ang sarap ng simoy ng hangin. Refeshing! Tinanaw ko ang buong subdivision. Lahat
nang natatanaw ko ay kasinglaki lang ng garahe namin.
Pero habang taimtim akong nagtatanaw ay may nahagip ang mata ko.
Isang hindi magandang tanawin. Si Prince.. may kalandiang babae. And it's not a
usual landian. 'Coz they're kissing! THEY'RE HELLA KISSING!
Nag-usok ang tenga, ilong ko at lahat ng butas sa katawan ko kasama ang pores ko
sa sobrang galit! Ayos makipaglandian aah! Dahil sa tindi ng galit ko ay dere-d
eretso akong lumabas ng kwarto, bumaba ng hagdan. At nang asa pinto na ko ay nag
dalawang isip ako kung lalabas ba ko. Kung tama bang sugurin sila.
Bakit? Sino ba ko? Ano ba ko sa buhay ni Prince? Laruan lang naman nya ko eeh. P
arausan. Yun lang. Kaya wala akong karapatang magalit.
ANONG WALA?! MERON KAYA! MAY KARAPATAN AKO! LAHAT NG MAYAYAMAN MAY KARAPATAN!
Kaya lumabas ako ng bahay nila at walang ano ano ay sinugod ko talaga sila! At l
etse lang! Hindi ba nila naramdaman ang presence ko? Hello! May magandang mayama
n sa harap nyo wala pa rin patawad sa halikan? -_^
"Ehem -_-" <--me
At ayun. Napatigil na sila sa paghahalikan nila. Echoserang babae to! Ehh mas ma
ganda pa ang kuko ko kesa sa mukha nya! At ito pa! Tinaasan ba naman ako ng kila
y!
"Who the hell are you?!"
"Me? Oh! I'm your beautiful and rich nightmare bitch!"

"Scarlet. Tama na yan."

"BACK OFF PRINCE! Hoy miss na mukhang tagabenta sa Talipapa! Pwede ba? Wag mo ko
ng tinataasan ng kilay! Dahil hindi bagay sayo! For sure mas mataas pa yang kila
y mo kesa sa grades na nakuha mo nung nag-aaral ka pa. Or baka hindi ka nakapagaral? *Tinignan ko sya mula balakubak hanggang alipunga* mukha ka naman talagang
walang pinag-araln!"
"HOW DARE YOU---"Nux! English yun aah! Ilang taon mo yung pinag-aralan? -_^ Pwede ka nang kumuha
ng Masteral actually! BS Maharot Major in Kalandian!"
"Scarlet.."
"MANAHIMIK KA NGANG BIGLANGGULAT KA! Hoy miss! Pwede ba, pipili ka ng lalandiin
mo! Eto kasing nilalandi mo, TAKEN NA! Saka wag mga ganitong klase ng lalaki ang
nilalandi mo! And dapat mong landiin yung mga askal dyan sa tabi tabi! Mas baga
y kayo!"
"PUNYETA KANG BABAE KA!!"
Akmang dadapo na ang dukha nyang palad sa mayaman kong pisngi nang biglang hawak
an ni Prince ang kamay nya.
"At bakit mo ko pinipigilan? Don't tell me na kakampihan mo ang babaeng to?!"
Tinignan ako ng masama nung malandi at nginitian ko lang sya. Ngiting pangmayama
n. Binitawan din ni Prince ang kamay nung maharot pero nagulat ako sa sunod nyan
g ginawa. Tumingin kasi sya sakin.
"Sorry. Tara na sa loob."
At hinawakan nya ang kamay ko as in HHWW, pasway sway pa charaught. At pumunta n
a nga kami sa loob ng bahay niya. Nang makarating na kami sa loob ay binitawan n
ya ang kamay ko at tinginan ulit ako.
"Hindi mo dapat ginawa yun Scarlet. You stoop down on her level."
Wos. May hangover pa ata to, makaenglish talaga eeh.
"EHH PANONG HINDI AKO MAIINIS? The two of you are kissing! You're making out wit
h her asshole!"
"And so?"
"Anong and so ka dyan? Kapag ako kasama ko lang si MJ knowing na wala naman kami
ng ginagawang masama grabe ka na magalit tapos ngayong ikaw ang nakikipaglandian
, hindi ako pwedeng magalit?!"
"Hindi ka talaga pwedeng magalit."
"At bakit? -_^"
"It's because I own you. You're mine. But you don't own me. I'll never be yours.
"
Then he turned his back to me and walked away.
"Peste ka talaga! Napakasakit mong magsalita!"
"Truth hurts."
"BULLSHIT!!"
Lumingon sya sakin. Galit na sya. Namumula na kasi yung healthy living nya I mea
n yung tenga nya.
"Bakit ka ba nagagalit? So what kung makipagflirt ako sa ibang babae?"
"IT'S BECAUSE I'M JEALOUS! AWARE KA NAMAN SA NARARAMDAMAN KO DIBA? ALAM MO NAMAN
G MAHAL KITA DIBA?!"
And there he is, speechless. Until I heard him sighed.
"So anong gusto mo? Ikaw lang ang landiin ko? Unofficially yours? Then fine."
At masyadong mabilis ang pangyayari. Lumapit sya sakin at hinawakan ako sa magka
bilang balikat ko at isinandal ako sa pinto at sinimulan akong halikan. Halik na
may kasamang parusa. Hindi kagaya ng halik nya kagabi. Masyadong marahas, masya
dong mapusok. At tumigil sya, pero magkalapit pa rin ang mukha namin at humigpit
ang pagkakahawak nya sa balikat ko.
"Ito ba ang gusto mo Scarlet? Gusto mo ikaw lang ang nahahalikan ko ng ganito?"
May galit pa din sa mukha nya. Pero sinubukan kong maging mahinahon. Tinignan ko
sya deretso sa mata.
"Ikaw ang gusto ko Prince."
Hinawakan ko ang pisngi nya.
"I love you."
At ako naman ang naunang humalik sa kanya. Isang mapanuyo at malambing na halik

ang iginawad ko sa kanya. Pero hindi ko akalaing tutugon sya kagaya ng paghalik
ko sa kanya. Kagaya kagabi, madahan,
masuyo at puno ng pagmamahal. Lumuwag din ang pagkakahawak nya sa balikat ko at
umikot ito sa bewang ko.
Pero ang mas kinagulat ko ay nang maramdaman kong basa na ang pisngi nya. Umiyak
ba sya? Hindi umihi. Sa pores nya nilabas yung ihi nya.
Malamang luha yun!
Sya ang unang humiwalay sa labi naming magkahinang. Nanatili syang nakapikit at
magkalapat ang mga noo namin.
"Kahit ilang beses ko pang sabihin Prince, kahit magsawa ka pa. Patuloy kong uul
it-ulitin sayo.. mahal na mahal kita."
Dumilat sya at bumitaw sa pagkakayakap sakin. Pinahid nya ang luha nya.
"Tama na Scarlet. Umuwi ka na."
"Mahal kita."
"Please.. wag mo na kong pahirapan."
Tumalikod ulit sya sakin at naglakad papalayo.
"PRINCE, MAHAL KITA!"
"UMUWI KA NA SABI!"
At dito na rin pumatak ang luha sa mata ko. Pansin ko lang palagi akong umiiyak
kada chapter. Yung totoo? Kaya napilitan na rin akong lumabas ng bahay niya. Hin
di man lang ako pinakain. Sabagay pobre sya baka sardinas lang ulam nyan.
Paglabas ko ng gate ay may naalala ko bigla. Wala akong kotse -____- Pano ako ma
kakauwi? Magteteleport? -__- Ipatawag ko na lang yung submarine ko.
Sinimulan ko nang maglakad. Leshugas ang baho ko na hindi pa ko naliligo >O<
"AYY BAKLANG DINOSAUR NA NAGSASAYAW WITH FEELINGS!"
Letsugas naman! Bigla ba namang may bumusina sa likod ko! At nang nilingon ko it
o, nakita ko ang kaibigan kong si Jesse Chrissy Samartino. O gulat kayo? May kai
bigan ako bukod sa baklang MJ? -_^ Oo naman! May kaibigan din naman ako no! Actu
ally apat kami, hindi nyo pa nakikilala yung isa dahil ilang ako sa kanya. Crush
nya kasi ako. Pft. And please lang, wala akong bestftriend. PERA LANG ANG BESTF
RIEND KO.
"Kadiri naman ang expression mo Scarlet! Wa poise >_>"
"Duh? Eh nanggulat ka eeh!"
"Ayee... gulat daw o. *ehem* Biglanggulat *ehem*"
"Shut up. Cmon, let me in. Gusto ko nang umuwi hindi pa ko naliligo!"
"Eew!"
Aish (_ _)"
Habang naglalakad kasi ako tinext ko sya na sunduin ako dito kasi dito din lang
sya nakatira sa sibdivision na to. Hindi ko napansin kagabi kasi madilim na.
"Tagadito pala yang prinsipe mo. I'm not aware of that."
Panimula nya habang sya ay nagdadrive.
"I'm not aware too. Ang cheap nga ng bahay nya eeh -_- Walang laman."
"Walang laman? Puro buto? HAHAHAHAHAHA."
"Fuck you -_-"
"Ouch! It hurts >O< Oh well BTW, how's the sex with him?"
Napatigil ako. Sex? Hindi namin ginawa yun.
"Natahimik ka dyan?"
"Hindi kami nagsex."
KROO KROO KROO
"PRAISE THE LORD! HALLELUJAH! Sa loob ng isang buwan, ngayon lang kayo nagsama n
a walang nangyaring milagro! Magpapafeeding Program ako sa mga langgam!"
"We made love Jesse."
Hindi man ako nakatingin sa kanya, naramdaman kong nabigla din sya sa sinabi ko.
Nakatingin lang ako sa malayo. Inaaalala kung gaano kami kasaya kagabi.
"We made love. He made me feel like a princess. He took care of me. He worshippe
d me. He respected every inch of my body. He owned me in the way that I always w
anted. He made me feel special. I felt the love, the care. The love I used to kn
ow 14 years ago."
At hindi ko na namang mapigilang maluha. Hinayaan ko lang na maluha ako, hindi k
o pinahid ito. Ganito na lang ba? Palagi na lang ba nya kong papaluhain? Palagi

na lang bang luha ang magiging kapalit tuwing maaalala ko sya?

Narinig kong huminga nang malalim si Jesse.
"Mahal na mahal mo sya Scarlet."
"Yeah right. I love him more than what I love you means."
"Nasusuklian naman ba?"
"Hindi."
Mabilis kong nasagot ang tanong ni Jesse. Dahil hindi naman talaga. Isang gabi l
ang nya sakin pinaramdam na kahit papano may pagmamahal pa. Isang gabi lang, han
ggang dun lang. At ang masama pa dito, lasing sya.
Haay.
"Girl, kapag nagsawa ka sa kanya ibalato mo sakin aah ;)"
Tinignan ko ng masama si Jesse.
"Haha. Just kidding Scarlet :)"
Kahit pa kaibigan ko sya, sasampalin ko sya kaliwa't kanan pag inagaw nya sakin
ang dukhang Berto na yun!
____________________________________________________
CHAPTER 06: Roberto POV
SCARLET POV
Pagkaligo ko sa bahay ay dumeretso na ko sa company namin. Grabe galit na galit
si mommy TT___TT Bakit daw hindi ako umuwi at bakit daw hindi ako umattend sa me
eting kagabi T_T
Hindi ko naman pwedeng sabihin na "mommy kasi ano eeh nakipag-eching po ako kay
Prince. Nagexhibition po kami ni Prince sa kama."
Hindi naman pwede yun kaya nagsinungalain ako. Sinabi ko na lang na natulog ako
kay na Jesse. Grabe ang galit nya sakin. Ajujujuju.
At ang parusa? INUTUSAN NYA KO NG BONGGA
Ang daming pinagawa sakin :( Yung gawain ng mga employee sakin pinagawa ni Mommy
. Poor Scarlet I mean rich Scarlet.
At alam nyo ba kung anong klase yun? Pinapunta lang naman ako sa iba't-ibang com
pany! Tapos mag-iinterview ako ng mga kung ano-anong kaekekan! May appointment n
aman daw kasi. At sa ngayon, apat nang kompanya ang napupuntahan ko. At ang susu
nod kong puntahan ay ang Marquez Foods and chorba. Anong kinalaman ng food sa Fa
shion Designing? -_^ Imbyerna naman o!
Pumunta na ko dun sa office ng kataas-taasan nila. At pagdating ko dun, walang s
ecretary? -_^ Walang kwenta bwiset! Magderetso katok na lang kaya ako? Wala bang
doorbell dito? Ang pakadukha naman! So umupo na lang ako sa sofa sa waitng Area
at hinintay ang secretary ng kung sino mang Rod Marquez yan!
Pero habang naghihintay ako, lumabas na yung CEO. Tatayo na sana ko kaso nakaram
dam ako ng inggit. Hindi dahil mas mayaman sya sakin dahil obvious naman mas may
aman ako sa kanya. Kundi dahil lumabas sya kasama ang isang babae.
Makikita mo sa kanila na nagmamahalan sila. Nakaakbay yung CEO dun sa babae at n
agkukulitan sila at nagkikilitian. Napakaganda nilang pagmasdan. Kahit PDA, ang
kyut pa din. Napansin ko din na may singsing sila. Siguro mag-asawa na sila kahi
t mukhang bata pa sila parehas. Kahit napakagwapo nung CEO
at napakapormal tapos yung babae nakapants at white tshirt lang, kahit ang manan
g nung babae at hindi rin sya ganong kagandahan. Maganda lang hindi sobrang gand
a. Nakakainggit pa rin sila.
Sana ganyan din kami ni Biglanggulat. Kaso hindi eeh. Puro kamanyakan lang nasa
utak nun -_"Uhh Miss Dabao?"
Then I came back to my senses. Kausap na pala ko nung lalaki. Nakatingin na saki
n yung lalaki pero yung babae pinipisil yung braso nung lalaki. Ang tamis :3 Per
o teka bakit nya ko kilala? -_^
"Uhh.. Bakit mo ko kilala?"
"Panong hindi kita makikilala? The richest CEO in the country :)"
Iba na talaga ang mayaman. *grin*
"Bakit ikaw ang nandito? Hindi ba dapat representative ng company nyo ang andito
? Bakit ikaw--"Parusa ko 'to sa kalokahang ginawa ko ok? -_^ So pwede na ba tayong magstart? L
iteral na ginto kasi ang oras ko."

Napatingin sakin yung asawa nyang di naman kagandahan. Akala ko tatarayan nya ko
eeh. Kaso mukhang mabait at mukhang di makabasag pinggan. Dukha kasi sila kaya
hindi babasagin ang plato nila.
Kaya ayun. Nangyari ang interview chepar ng mapayapa at matiwasay.
PERO SYEMPRE JOKE LANG YUN.
Hindi mapayapa ang damdamin ko kasi habang iniinterview ko sya, nakakaramdam tal
aga ko ng hilo. Para bang ang sakit sakit ng ulo ko >_< Ganitong ganito ako nung
bata ko pag matagal nakabilad sa araw. Actually sakit ko na talaga 'to, aatakih
in ako ng migraine, mahihilo at dudugo ang ilong ko.
O baka buntis ako?
Pero syempre ayoko. Nagpipills kaya ako.
Tapos alam nyo yung pakiramdam na nahihilo na nga ako, naiinggit pa ko sa mag-as
awang to! Hindi naman sila PDA eeh, nagkukulitan nga lang sila eeh! Nagbabasa la
ng ng magazine yung babae tas bigla syang pipisilin sa ilong nung lalaki. Basta!
Kalandian nila! Samin kasi ni Biglanggulat, hindi ilong ang pinipisil eeh.
Pagkatapos ng interview, humirit pa sya.
"BTW, may mga ilan ka bang suggestions and comments about our company Ms. Dabao?
"
Ok. Grab the chance.
"Suggestions? I suggest na patalsikin mo na ang secretary mo! Your secretary's j
ob is to welcome and accompany YOUR visitor! But what? Wala sya dito! Wala akong
nadatnan na secretary! Hindi sya nagtatrabaho ng maayos! That's inappropriate.
So if I were you, patalsikin mo na lang sya -_^ Yun lang ang suggestion ko. I'll
go now."
Then tumayo na ko pero nagsalita ulit sya.
"Yes he is my secretary. But he has his own life. nagpaalam naman sakin ng ayos
ang secretatry ko na hindi muna sya papasok since may importante syang gagawin.
And ayokong maging harsh sa kanya dahil hindi lang secretary ang tingin ko sa ka
nya. He's already my friend."
Friend? Ang mga boss walang karapatang makipagkaibigan sa mga sekretaryang dukha
!
"Saka nakakatawa kaya yun. Masayahin pa. Napakabibo, parang walang problema sa b
uhay. Pangalan pa lang nya nakakatawa na eeh."
Sabi nung asawa nya. Infairness, maganda boses kahit sya mismo hindi kagandahan
-_Hinarap ko silang dalawa at nakatayo na pala sila parehas.
"Haha. Baby naman, wag mo ngang tawanan ang pangalan gn secretary ko."
"Totoo naman eeh. ROBERTO BIGLANGGULAT? Sinong hindi matatawa dun? Hahahahaha."
SINO DAW?
ROBERTO?
BIGLANGGULAT?
"Sya ang secretary mo? Ikaw ang boss nya?!" Gulat kong tanong sa lalaki.
"Yeah. Why?"
"I think, nagkakamali kayo. I know that guy! At hindi sya kagaya ng sinasabi nyo
na masayahin? Parang walang problema sa buhay? Makulit? My goodness! He's such
a serious man! Palaging nakakunot and he is manipulative! He's dominant! He's ur
gh! Basta!"
"Huh? hindi aah. Makulit yun promise!" Sabi naman nung babae.
"Ugh! Nevermind! So ikaw pala ang boss nya? Isa ko pa palang suggestion! Kung bi
bigyan mo ng pabahay ang secretary mo, pwede ba yung fully furnished naman! Myga
dd! yung binigay mo sa kanyang bahay, walang kalaman laman! Tanging sofa lang! A
ng hina pa ng buga ng aircon!"
"Pabahay?" Nagtatakang tanong nya.
"Yeah! kasama sa contract nyo yun diba? The bahay and the kotse thingy!"
"Uhm excuse me miss Dabao. Pero wala akong binigay sa kanya na ganun. Kotse? Yes
meron. As his daily service. Pero bahay? I offered that to him pero hindi nya t
inanggap."
"Ha? Eh kanino yung bahay na tinuluyan ko kagabi? SA KANYA YUN! BAHAY NYA YUN!"
"E di sa kanya. Pero hindi sakin nanggaling yun."
Biglang akong naguluhan. Kanino yun? Hindi nga kaya nakaw lang yun? Meron talaga

ng totoong may-ari yung bahay tapos pinaslang lang ni Roberto para maangkin nya?
Ay ano bayun? Kung ano-ano nang pumasok sa isip ko >_<
"So Miss Dabao? may sasabihin ka pa ba?"
"Uhh. Ano daw pala yung mahalagang gagawin nya?"
"Maglalaba daw sya. Wala na daw kasi syang masuot."
=____=
ROBERTO POV (Alam kong inaabangan nyo yan.)
I wishy wishy wash! I wishy wishy wash!
Let's do the rubadabango! Haha. Ang saya talaga maglaba xD
Wala na kasi akong masuot eeh. Naubos ba naman lahat ng damit ko. San kaya napun
ta mga damit ko? Baka bumili ng suka.
Asa gitna ako ng paglalaba nang bigla akong may narinig na nagsisisigaw sa loob
ng bahay ko. Sa munting bahay ko.
"BIGLANGGULAT!!!"
Anak ng! sino ba yun! Pano ba yun nakapasok sa munti kong bahay?
"HOY BIGLANGGULAT! ASAN KB?! LUMABAS KA DYAN SA LUNGGA MO! NAPAPALIGIRAN KITA!!"
Bigla akong natigilan sa pagkukusot ng damit. Kilala ko na kung sino ang sumisig
aw. Andito na naman sya. Nawala ng saya ko sa paglalaba at muling nabalot ng lun
gkot at galit ang puso ko. Kahit sa simpleng boses lang nya, bumabalik lahat ng
sakit.
Pero kailangan ko syang harapin. Lumabas ako ng CR at hinarap sya.
"Scarlet."
Napatingin sya sa gawi ko. At napatulala na naman. palagi na lang. Nakaboxers la
ng kasi ako ulit.
"Anong ginagawa mo dito?"
"IKAW! Anong ginagawa mo dito?! Bakit dito ka nakatira?! Bakit hindi dun sa mala
king bahay mong wala namang laman?!"
Napaisip ako. Ang tanga ko kasi eeh. Bakit ba dun kami pumunta nung nalasing ako
? Bihira na nga lang akong pumunta sa bahay na yun. Pero sa kabilang banda ng ut
ak ko ay masaya ako. Dahil bumalik sakin ang alaala kung pano namin pasayahin an
g isa't-isa sa isang gabi na yun.
"Anong ginagawa ko dito? Naglalaba. Panget naman kung dadayo pa ko dun para lang
maglaba. Saka pano ka nakapasok dito?"
"Sinira ko ang pinto mo!!"
"WHAT??!" Napa-english na naman ako -____"Ehh nangangati na ang bibig kong magtanong sayo eeh!!! KANINO BA TALAGA YUNG BA
HAY NA TINULUYAN NATIN NUNG ISANG GABI?!"
"Sakin nga!! Bigay sakin ng boss ko!!":
"SINUNGALING! Nanggaling ako dun kanina pero-----Hindi ko na sya pinatapos pa. Masayado syang maingay, masyado syang madaming tan
ong. Ang dapat sa babaeng to pinaparusahan. pinaparusahan sa lahat ng sakit at h
irap na binigay nya sakin. Sya ang sumira ng buhay ko.
Hinapit ko sya papalapit sakin at hinalikan. Nagpupumiglas pa sya pero ito ang g
usto kong gawin. gusto ko syang parusahan, gusto ko syang saktan. Gusto ko syang
pahirapan.
Binuhat ko sya at iniupo sa may lababo at bumaba ang mga halik ko papunta sa lee
g nya. Pilit nya pa rin akong tinutulak pero hindi ako nagpapapigil. Patuloy lan
g ako sa paghalik sa leeg nya at nagsimula nang gumala ang kamay ko.
"BERT ANO BA!!"
Tuluyan ko nang naipasok ang kanan kong kamay sa loob ng palda nya.
"BERT!!"
Hindi ako nagpapadala sa pagmamakaawa nya. Gusto kong iparamdam sa kanya kung ga
no kasakit ang hindi mapakinggan. Minsan akong nagmakaawa sa pamilya nya, pero w
alang nakinig sakin. Wala.
I feel her womanhood. Tinatryador sya ng sarili nyang katawan. Nagpupumiglas sya
pero alam kong gustong gusto nya.
"Bert Please.."
Itinaas ko ang palda nya hanggang sa bewang nya at ibinaba ang panloob nya.
Tinitigan ko sya habang tinatanggal ko ang sarili kong boxers
Pero bigla akong natigilan. Parang naghihina sya. Parang may mali sa kanya, namu

mutla sya.
"Bert.. wag muna please."
Nagualt ako nang may biglang tumulong dugo sa ilong nya. Hindi pa rin pala sya n
agbabago mula pagkabata, nagkakaganito pa rin pala sya.
"Oh God Scarlet."
Muli kong tinaas ang boxer ko at ibinalik ko din ang panloob nya at ibinaba ang
palda nya at binuhat ko sya papunta sa kwarto.
Inihiga ko sya sa kama at pinapatingala ko sya para hindi pa tumulo ang dugo sa
ilong nya. Kumuha ko ng panyo at inilagay ko iyon sa ilong nya.
Nanghihina na sya. Nakapikit na sya sa sobrang panghihina. Scarlet... anong nang
yayari sayo? Hindi ko kayang nakikita kang ganyan.
Kinapa ko ang noo nya. "Scarlet? Anong nangyari ha? Nagbabad ka na naman ba sa i
lalim ng arawan? Alam mo namang bawal sayo yun diba? May dala ka bang gamot sa b
ag mo? ha?"
"Hmmm.."
hindi na sya makapagsalita ng ayos. Nanghihina talaga sya.
"Dito ka lang ha? Kukunin ko lang yung gamot sa bag mo."
Akmang aalis na ko nang bigla nyang hawakan ang kamay ko.
"Dito ka lang."
"Pero Scarlet.."
"Dito ka lang. Please. Dito ka lang."
Pinagmasdan ko sya. Nakapikit pa rin sya habang hawak ang kamay ko. "Dito lang a
ko. hindi kita iiwan."
Umupo ako sa tabi nya at hinaplos haplos ang buhok nya.
Napakaganda talaga nya. Kahit namumutla sya, kahit ganito ang kalagayan nya.. hi
ndi pa rin nawawala ang ganda nya. Para pa rin syang prinsesa..
Hinaplos ko nang marahan ang pisngi nya..
Gusto kong magalit sa kanya, gusto kong iparamdam sa kanya lahat ng naranasan ko
. Gusto ko syang parusahan.. gusto kong gumanti.
Pero bakit kapag nakikita ko sya na nahihirapan, mas ako yung nasasaktan. Bakit
kahit pa sinira nya ang buhay ko.. kahit pa sinira ng pamilya nya ang buhay ng p
amilya ko, bakit gusto ko pa rin syang alagaan? Bakit sa kabila ng lahat ng hira
p at sakit na dinanas ko..
bakit hanggang ngayon..
bakit hanggang ngayon.. mahal na mahal ko pa rin sya.
Tumulo ang luha sa mga mata ko habang pinagmamasdan ko syang matulog. Bumalik sa
kin ang lahat ng nangyari samin. Kahit bata pa lang kami noon, alam ko sa sarili
ko na mahal ko sya.
At simula nng magkahiwalay ang landas namin, mas lalo ko syang minamahal, araw a
raw tong nadadgdagan. Imbis na mawala, lalo lang tong lumala.
"Mahal kita Scarlet. Kahit hindi tama, kahit hindi pwede, kahit sobrang hirap na
."
Hinalikan ko sya sa noo nya at tumabi ako sa kanya at niyakap ko sya sa bewang n
ya.
___________________________________________________________
CHAPTER 07: Strangers
SCARLET POV
Andito ako ngayon sa kama ko, nakaratay. Kasi naman! Tatlong araw na kong nakahi
ga dito sa kama ko :( Mabubuang na ko dito. Nilagnat kasi ako eeh. Natawa nga ko
kay mama eeh kasi nataranta sya. Sya daw
may kasalanan kung bakit nangyari sakin yun, hindi na daw dapat nya ko inutusan
pa. Galit daw ako sa kanya, hindi ko na daw sya mahal xD
AT ITO PA!
Hinatid ako ni Biglangtigas papunta dito sa bahay. Grabe kaloka. Tapos ayun, kwe
ntuhan sila mommy atsaka si Bert. Tapos pinagpahinga na ko ni mommy at ito na ng
a, nakaratay ako sa kama ko -___At andito ngayon ang tatlo kong kapwa mayayaman. Si MJ na bading, si Jesse Chris
sie na magkarhyme ang pangalan at si Dave na may kras sakin >_>
Bakit sila andito? Hindi para pagaanin ang loob ko o aliwin ako. Andito sila par
a ipagmayabang nila lahat ng kayamanan nila. Kung gano sila kayaman at kung gano

sila kayaman pa ulit. Lalo lang sumasakit ang ulo ko sa mga 'to -___-"
"Hindi pa ba kayo titigil? -_-"
Jesse: Titigil saan?
Me: Sa pagyayabang nyo ng kayamanan nyio -_MJ: Hindi namin pinagmamayabang, natural phenomenon lang na napag-uusapan ng may
ayaman ang tungkol sa mga kayamanan nila.
Dave: Homosexual talaga -_Jesse: Haha. Owemdyii! Ang swerte mo! Tumawa ang mayamang kagaya ko sa joke mo!
Dave: mas maswerte ka, nagjoke sayo ang mayamang kagaya ko!
MJ: Mas maswerte kayo, may kasama kayong mayamang kagaya ko!
Me: Tumigil na nga kayo. Para kayong mga tanga -_Jesse: Kulang lang sa sex yan with Prince, Scarlet.
Biglang sinapak ni Dave si Jesse.
Jesse: Emergedd! Masyado kang maswerte! Dumapo ang kamay mo sa mayamang buhok ko
! Ok lang, madami akong stock ng buhok sa England.
Hindi ko alam kung bakit ganitong klase ng mga kaibigan ang meron ako. College f
riends ko ang mga yan at ewan ko ba. Kaming mga mayayaman lang talaga ang nagkak
ainitindihan. Pero kahit ganito kami, masaya ako sa kanila. Hindi man halata na
mahal ko sila, pero hindi talaga halata at wala akong pake kung hindi halata.
Hindi nagtagal ay may kumatok sa pinto at pumasok ang isa sa mga panget naming t
simay. "Mam, may dalaw ka."
"Wow? -_^ May dalaw ako? Bakit anong tingin mo sa kwarto ko? Bilangguan? -_^"
"Sorry po mam."
Tumungo na lang si panget na tsimay at umalis na. Pero ikinagulat ko kung sino a
ng bisita ko. Si Barack Obama. Joke.
Si Biglanggulat. Anong ginagawa nya dito? Namamalimos? Pobre talaga.
"Wow? *___* Mukhang narinig nya ang sinabi ko kanina na sex lang ang kulang sayo
Scarlet."
"Shut up Jesse! >///<"
Baliw talaga tong babaeng 'to. Napagdesisyunan ng mga kapwa ko mayayaman na luma
bas muna ng kwarto kaya naiwan kami ni Obama. I mean ni Bert. Umupo sya sa kama
ko at kinapa ang noo ko.
"Kamusta ka na?"
"Ok na. Pagaling na rin ako."
"That's good to hear :)"
Emerged. Nginitian nya ko. "Bakit ka andito?"
"Pwede bang tumabi?"
"Uhh ok."
Itinaas nya ang kumot ko at sumukob sakin. Niyakap nya ko sa bewang at inilapit
nya ang bibig nya sa tenga ko. "I miss you."
Naman. Wag naman ngayon mang-akit >O<
"So much."
Lalo nyang hinigpitan ang pagkakayakap sakin. Hinawakan nya ang pisngi ko para m
apaharap ako sa kanya. "Ito lang ang tanging paraan para mapunta sakin lahat ng
sakit mo." At bigla nya kong hinalikan. Isang mapanuyong halik. Halik na may kas
amang alaga. Hindi yung alaga nya sa pagitan ng hita nya aah. Alaga as in care.
Huminto sa paggalaw ang labi nya at nagnose to nose kami. Yung talagang iginalaw
galaw nya yung ilong nya sa ilong ko. I don't know but I find this so sweet and
romantic. And for the second time nginitian nya ko.
"Now rest. In my arms."
At sinunod ko naman sya. Natulog akong nakakulong sa mga bisig nya.
At simula nung araw na yun. Iba na ang pakikitungo sakin ni Bert. Walang araw na
hindi nya ko tinetext. Kahit wala nang kwenta ang pinag-uusapan namin, hindi pa
rin sya tumitigil kakatext. Minsan pa nga ay tatawagan pa nya ko sa mismong off
ice para yayain akong maglunch. Madalas na rin nya kong sinusundo sa company nam
in at ihahatid naman ako papunta sa bahay. Tapos magtatagal pa sya sa bahay, mak
ikipagkwentuhan kay mommy o di kaya'y makikipagkulitan pa sakin.
Oo tama ang nabasa nyo, kulitan. Naglalaro kami ng chess, playstation at kapag m
alapit na syang matalo ay bigla nyang guguluhin ang chess o papatayin ang saksak
ng playstation tapos kikilitiin nya ko ng walang humpay. Limang beses na rin ka

ming lumabas. Hindi ko alam kung date bang matatawag yun pero sige date na nga y
un dahil assuming ako. Una kasi ay pumunta kami sa MOA. Nag-ice skating kami dun
, nanood ng IMAX at kumain ng dinner. Ang pangalawa naman ay sa Greenhills. Kadi
ri nga eeh, pangpobre. Pero grabeng mura ng mga damit, nakakaloka. Kaya nagshopp
ing kaming dalawa, halos sya nga ang nagbayad ng ma pinamili ko kasi daw sweldo
nya. Pangatlo naman ay sa Star City, pang-apat ay sa itigil na natin dahil wala
na kong maisip na lugar. Basta.
At kung iniisip nyo kung nagsesex pa din ba kami? I'm telling you, hindi na. Coz
we're making love. A gentle and respectful one. At hindi yung thrice a day. He
will just own me sa tamang oras at tamang lugar. He never touched me inside the
car, in the elevator, sa sinehan. Para bang ang Prince na kaharap ko ngayon ay a
ng Prince na nakilala ko 14 years ago.
"Yo birthday girl!"
"Birthday girl ka dyan? Excited ka? Sa isang araw pa kaya."
Dere-deretso akong umupo sa sofa nyang hanggang ngayon ay matigas at mukhang kaw
awa pa rin ang kalagayan. Inilapag ko ang bag ko sa tabi ko at hinubad ko ang sa
ndals at footsock ko. Tumingala ako at pumikit. Grabeng pagod.
Ganito na rin kasi eeh. Para bang sanay na kong dumerederetso sa loob ng bahay n
ya. Feel at home ba. Actually may susi na nga ako ng bahay nya eeh. Binigyan nya
ko ng duplicate after nyang ipagawa yung pinto nya kasi nga nasira ko haha.
"Pagod na pagod ka aah."
Naramdaman kong minamasahe nya ang balikat ko. Nakatayo sya sa likod ng sofa. "S
obra."
"Kung pagurin pa kaya kita lalo? Haha."
Madalas na rin syang tumatawa at masaya pag magkasama kami. " I know you can't B
ert."
"Ofcourse I can."
Bumulong sya sa tenga ko. " I can own you in any way I want to."
Brrrr ~(>O<)~
"Then try me Bert. Try it if you can."
I heard him smirked. Bumaba ang kamay nya. "Maybe I should massage this also." A
t ang kamay nya ay bumaba papunta sa kabundukan. Napakagat ako sa labi ko. "I to
ld you Scarlet. I can."
Hanggang sa muling bumaba ang kamay nya sa hem ng blouse ko. Ako ang nahihirapan
sa pwesto nya. Asa likod nga kasi sya ng sofa at pilit inaabot ang damit ko. Sa
ngalan talaga ng libog eeh. Lahat gagawin.
Ipinasok nya ang dalawa nyang kamay sa loob ng blouse ko at doon na nga nag moun
tain climbing ang kamay nya sa kabundukan. Malaya nyang nagagawa iyon dahil may
built-in bra ang blouse ko.
"I suggest Scarlet that you should always wear blouses with Built-in bra. Hindi
ako mahihirapan *smirk*"
"Hindi mo kayang ituloy yan Bert. You can't."
"Don't dare me Scarlet. You know I can."
At hinalikan nya ko sa leeg ko. Papunta sa jawline ko habang tuluyan na nyang na
iangat ang blouse ko sa taas ng kabundukan ko at muling nilaro ito.
"These are mine Scarlet."
"Yes Bert. Yours." Nadadarang na din ako sa ginagawa nya. Pero bigla syang tumig
il sa ginagawa nya para pumunta sya sa harap ko. Pinagmasdan nya lang ako. I'm h
alf bare infront of him. Nakatungo sya sakin at nakatingala ako sa kanya.
"You stay on your place Scarlet. May kukunin lang ako sa kwarto. Gusto ko pagbal
ik ko, nakahubad ka na *smirk*" At umalis na nga sya.
Emerged! Anong kukunin nya? Handcuffs? Chains? Belt? Bondage? WAAAAHHHHH! Don't
tell me we'll do the BDSM thingy? Ohnoes! Pero hindi. May tiwala ako kay Bert.
Hinubad ko lahat ng damit ko at ipinatong iyon sa sofa. Tumayo ako paharap sa ga
wi nya. Para paglabas nya ng kwarto, ako agad ang bumungad sa kanya. Pasensya na
, malandi din ako eeh.
At lumabas na nga sya ng kwarto. Nagulat syang makita ako pero napangiti din. Ma
y dala syang parang tela something sa kamay nya. Yan na ba ang ipanggagapos nya
sakin? >////< Naglakad sya papalapit sakin.
"Good girl :) Now, hands up."

At para naman akong tangang sumunod sa kanya -_- Itinaas ko ang kamay ko.
"You know how much I wanted to own you Scarlet. And you know I can do that every
time I wanted to. But..
I won't."
At bigla nyang isinuot sakin ang tshirt na napakalaki. T-shirt pala ang hawak ny
a. Napatanga ako. Wala syang gagawin sakin? Binihisan lang nya ko?
"Pwede mo nang ibaba ang kamay mo :)))"
Napahiya ako. nakataas pa rin kasi kamay ko kaya binaba ko na 'to.
"I just want you to rest Scarlet."
Hinawakan nya ang wrist ko at sabay kaming naglakad papunta sa kwarto nya. And t
he next thing I knew is that I'm hugging him on his waist and he's lying on his
back with his arms as my pillow.
"Sleep Scarlet."
"Thank you Bert. Hinayaan mo kong magpahinga this time. Pagod kasi ako eeh."
"It's ok.. there's a lot of next time."
"At dahil dyan.. may reward ka."
Napasmirk sya kahit pa nakapikit sya. "At ano namang reward ko?"
"Ikikiss kita sa cheeks ^_^"
"Haha. Ikikiss sa cheeks------Naputol ang pagsasalita nya. Hahalikan ko na kasi sana sya sa pisngi pero bigla
syang lumingon sakin. Kaya ang resulta? Naglapat ang mga labi namin at para bang
gulat na gulat kaming dalawa. Magkatinginan lang kami habang magkalapat ang lab
i namin. Mga pvirgin ang peg namin, na parang bang ito ang unang beses na naglap
at ang labi namin. Mga feeling first timer.
Humiwalay ako. "Haha. Ang daya! Sabi ko sa cheeks lang! Bakit ka lumingon?" Pini
lit kong maging kalma na kunwari wala lang sakin. Kahit sa totoo lang ehh kiniki
lig talaga ko >_>
"That's the best reward I ever received."
Nagkatinginan kami.. napaisip ako.. Ano ba talaga kami ni Bert? Ano bang meron s
amin?
" Bert..
Ano ba talaga tayo? Ano ba kita? Ano mo ba ko?Ano na bang estado natin?"
Humigpit ang yakap nya sakin.
"We're not friends, we're not lovers."
"Then what are we?"
"We're strangers, with lot of memories."
"Strangers? Lang?"
"And I'm inlove with a stranger."
I was stunned and speechless.
"I love you Scarlet. Mahal kita."
____________________________________________________
CHAPTER 08: Ups And Downs xD
SCARLET POV
It's my day. 22 na ko. Mas matanda na ko kay Biglanggulat :( Pero okay lang, buk
as naman birthday nya eeh. Haha :D
Yeah right. Magkasunod lang :')
Well, may party. Pero hindi engrande. Parang relatives and friends lang ang invi
ted. Lumabas ako ng kwarto ko at nakita ko kagad si Prince na nakangiti sakin ka
ya nginitian ko din sya. Lumapit sya sakin.
"You are so beautiful."
Alam ko naman yun. Mayaman pa. 2 in 1 diba? Pero sa tingin ko lalo pa kong guman
da sa suot ko. Isang simpleng floral dress lang tapos basta.
"I know Prince. Please. Don't state what is obvious -_^"
"Haha. Sorry my princess."
Punyemas kinikilig ako :">
"Bakit nakangiti ka?"
"Alam mo ba kung anong saya ang binibigay mo sakin kapag tinatawag mo kong princ
ess?"
"At alam mo rin ba kung anong klase ng saya ang binibigay mo sakin kapag nakikit
a kitang ngumingiti?"

Ohnoes. Lipad na! lipad na! Lilipad na ko sa sobrang kilig ?

"Your smile is your sexiest curve :) Your lips makes me want to kiss you."
"Dumadamoves ka ha! Pwes, hindi pwede! Mabubura ang lipstick ko!"
"Pwede namang maglagay ulit ng lipstick aah?"
At lumapit sya akin taglay ang isang malademonyong ngiti sa labi nya! WAAAHHHHHH
! NOT NOOOOOOW >O< Papalapit sya, papaatras ako >_< Hanggang sa kakaatras ko, na
palapat na ang likod ko sa pader. Ohnoes.
At kakalapit din nya..
Napatid sya. hahahaha. Hindi ko mapigilan ang pagtawa xD Wala naman kasing nakah
arang sa daanan nya pero bakit sya napatid? Hahahaha.
"Oyy! Wag mo nga akong tawanan! >O<"
Haha. Ang cute :3 It's been 3 days simula nang aminin nya saking mahal nya pa ri
n ako. And since then, I saw the other side of him. Tama nga yung asawa nang bos
s nya, Prince is such a jolly person. Hindi ko lang 'to napapansin noon dahil na
kilala ko sya bilang manipulating person.
Umupo ako sa tapat nya at tinulungan syang tumayo.
"Kaw talaga Prince."
Hinawakan ko sya sa kamay pero bigla nya kong hinila! >O< Kaya nangyari? Nabagsa
k ako sa lap nya at sinunggaban ako ng halik !! >3<
Ewan ko ba. 22 years old na ko pero kung kiligin ako daig ko pa grade one. O ang
al? Maniniwala ka bang mga grade one ngayon ehh may jowa na? -_^ Kids these days
..
Marahan ko syang tinulak sa dibdib nya. "Loko ka!"
"Haha! Yes!" Inirapan ko na lang sya at tumayo na kaming dalawa. Pumunta na kami
sa baba at as usual asa hagdan pa lang ako ay nakatingin na samin ang mga bisit
a. Pero hindi 'to engrande maniwala ka. Pagkadating namin sa baba, si mommy ang
unang sumalubong sakin. Niyakap nya ko at binati.
Binati din ako ng mga ilang bisita. Tapos yung mga pinsan kong inggetera, kung m
akabati akala mo kung sinong mababait. Mga plastik naman! Ok lang, mayaman pa ri
n ako.
Magkahawak kamay kami ni Prince nang lapitan ako ng mga kaibigan kong kapwa maya
yaman.
Jesse: Happy birthday sis! :*
Me: Thank 'ya
Jesse: Here's my gift for you! ^_^
Itinaas nya ang susi.
Me: Ohnoes! Kotse ang regalo mo? O_O
Jesse: Hindi aah. Susi 'to ng cabinet ^_^ Cabinet ang regalo ko sayo!
Me: Letse! Sa lahat ng mayaman, ikaw ang pinakakuripot!
Jesse: Hmp! Pasalamat ka nga at may regalo ako sayo! Hi Prince ;)
Tinignan ko ng masama si Jesse. "Subukan mong landiin 'tong pobreng 'to papalaya
sin kita sa party ko.
Jesse: Waahhh Sorry :(
MJ: Bakla! Happy birthday! Yung gift ko sayo, bukas na lang. Galing pa kasing Br
itanya yun.
Me: O? Pake ko? -_^ Sapat nang regalo sakin ang lumadlad ka na bakla ka talaga!
MJ: Shut up! I'm not gay nga kasi *sabay nagpakyut kay Prince -___- Hindi pala b
akla ha!*
Dave: Hi Scarlet? You look so stunning :)
Bumitaw si Prince sa hawak sa kamay ko at ipinaikot ito sa bewang ko. Nakuuuu! N
agseselos 'to pustahan!
Scarlet: Thanks Dave. You know I'm always a stunner!
Dave: Of course you are :) Well, here's my gift for you..
Ibinigay nya sakin ang isang bracelet! At isinuot nya 'to sakin sa harap ni Prin
ce!! Medyo nagulat ako lalo pang naramdaman kong nagkuyom ang kamao ni Prince sa
may bewang ko. Jusme! Nagseselos na talaga sya.
Scarlet: Uhh.. Salamat dito Dave :) Ang ganda :) Sige.. upo na muna kami.
Lumayo na muna kami at umupo na kami ni Prince. Si mommy busy sa mga bisita, kay
a na nya yan. Grabe. Ramdam ko yung tensyon ni Prince. Alam kong inis na sya. Ha
los hindi nga nya magalaw ang pagkain nya. O baka hindi lang sya marunong kumain

ng mga pagkain dito kasi nga dukha sya -___"Prince.. kain ka na."
"Let's dance."
"Ha?"
"Bingi ka ba?"
"S-sorry."
Tumayo kaming dalawa at pumunta sa dance floor. Meron nang ibang nagsasayaw dun
kaya nakisali na lang kami. Bale yung tugtog ay slow music kaya nagiislow dance
kami. Gusto mo? Magharlem shake kami dito? -___Ang kamay ko ay nasa balikat nya at ang kamay nya ay nasa bewang ko. Magkatingin
an lang kami.. hindi naman nagkakalayo ang height namin.
"You're jealous."
"I am."
"You don't have to. Ikaw lang ang mahal ko."
Tulyan nyang ipinulupot ang braso nya sa bewang ko kaya nagmukhang magkayakap ka
mi habang nagsasayaw.
"Ikaw din lang ang mahal ko Scarlet. I loved you eversince I lay my eyes on you.
"
Napakasarap pakinggan. This is the best birtthday gift ever. Pero natatakot ako.
"Prince, I'm scared."
"Bakit?"
"Naalala mo nung 7th birthday ko? Pagkatapos nun, bigla ka na lang nawala. Iniwa
n mo ko."
"It's because you told me that you don't like me. And it hurts. Kahit pa bata ta
yo noon, nasaktan talaga ko. Kaya ginusto kong hindi na lang kita makita."
"I'm sorry."
"It's ok. Past na yun, wag na natin balikan."
"Pero may gusto akong balikan sa past natin."
"At ano naman yun?"
"Ito... TAYA!!!" At tumakbo ako papalayo sa kanya. "Habulin mo kooooo! ^_____^"
Napangiti sya at hinabol nya ko! Kaya para kaming tangang naghabulan sa dance fl
oor. Ito ang paborito naming laro nung mga bata pa kami, taya tayaan hahaha. Mat
aya taya ata tawag dun. Ewan ko xD Madalas kaming maglaro sa likod ng bahay nami
n at sa plaza at sa kung saan saan pa.
Hanggang sa nakarating na kami sa garden namin ay naghahabulan pa din kami. Hang
gang sa ako na lang mag-isa ang tumatakbo. Bakit? Bigla kasing nawala si Biglang
gulat. Asan yun? >O<
Pinagmasdan ko ang paligid, bigla syang nawala. Asan na ba yung dukhang yun?!
"HOY PRINCE!! ASAN KA?!! ANG DAYA NAMAN EEH!!"
Sumandal muna ko sa post ng gazebo namin at huminga. Nakakapagod :3
Pero may biglang sumulpot sa likod ko!! "WAAAHHHHH! ANO BA PRINCE!! BAKIT KA BA
NANGGUGULAT?!!"
"Hahahaha. Ayoko nang makipaghabulan. Tignan mo o, pagod na pagod ka na."
Pumunta sya sa harap ko at inipit ako. Ako ngayon ay nasa pagitan nya at ng post
na sinasandalan ko. "Nahabol mo na ko! Bakit hindi mo pa ko tinataya??"
"Mas gugustuhin kong maging ako ang taya para ako ang humahabol sayo. Mas gugust
uhin kong habang buhay kang habulin kesa ikaw ang maghabol sakin. Handa akong ma
ging taya, wag ka lang mapagod."
Napangiti ako. Hindi ko alam ang sasabihin ko.
When words fail, tears automatically fall.
"O? Bakit umiiyak ka na naman?"
Hindi ko napigilan ang sarili kong yakapin sya. "Salamat Prince. Salamat."
Humiwalay sya sa yakap at hinawakan nya ang dalawang pisngi ko. "No Scarlet, ako
ang dapat magpasalamat sayo. Ang tagal kong hinintay 'to, ang mahalin mo din ak
o."
At binigyan nya ko ng isang napakatamis na halik na agad ko namang tinugon. Huma
wak ako sa balikat nya at bumaba ang kamay nya sa bewang ko. Naglakad kami haban
g naghahalikan paupo sa gazebo.
Umakyat ang kamay nya papunta sa likod ko at ibinaba ang zipper ng dress ko. Nap
ahiwalay ako sa halik namin..

"Teka Prince, baka may makakita satin dito."

"Walang makakakita satin. Trust me."
At hinalikan nya ulit ako. Ibinaba nya ang damit ko hanggang umabot ito sa bewan
g ko. Bumaba din ang halik nya papunta sa braso ko at tinanggal nya ang bracelet
na regalo sakin ni Dave. "Hey! Bakit mo tinanggal?"
"May mas maganda kasi dito." May kinuha sya sa bulsa nya.. isa ding bracelet at
inilagay nya yun sa wrist ko. "See? Mas maganda :)"
Napangiti ako. Kaya pala..
Muli nya kong hinalikan sa labi. Pababa sa leeg.. sa chest habang ang kamay nya
ay abala sa pagtanggal ng panloob ko hanggang tuluyan na nga itong natanggal. I'
m half bare again..
Binuhat nya ko at ikinandong ako sa lap nya paharap sa kanya..
"Unbuttoned and unzipped my pants Scarlet.."
I do as he told. Tinaggal ko ang butones ng pants nya at ibinaba ang zipper nito
at inilabas ang sandata! *shing shing shing*
Hinawakan nya ang kamay ko at inilagay "doon"
"Do me Scarlet."
"Ha?" Medyo nagulat ako. Hindi naman kasi namin ginagawa 'to eeh >__< Palaging s
ya lang ang nagsasawa sa katawan ko. "P-pero.. hindi ako marunong."
"Madaling matutunan yan. I just want you to feel that I'm yours only Scarlet.. I
want you to feel it."
Sya ang unang naggalaw sa kamay ko hanggang sa natuto na ko. Up down up down up
down xD
I'm giving him pleasure while he's fondling my breast.. Grabe. Ganito pala ang p
akiramdam.. para bang akin talaga sya.. Ako lang ang nagmamay-ari sa kanya.
He reached for my lips and kissed me gently reason why I gave him a pleasure fas
ter than before..
"Hey hey.. enough. I don't want to come in your hands."
>////<
Binitawan ko ang manhood nya. Itinaas nya ang dress ko and he helped me position
ed myself in him.
He started to rub my entrance with his manhood and slowly entered.
"Now Scarlet, move. Remember that I'm yours. You own me."
Kaya ako ang gumalaw. Napahawak ako sa balikat nya and there.. we shared the mos
t amazing dance ever..
We're both catching for our breath..
"I love you Scarlet.. I love you.."
"I love you too Prince.. Happy Birthday."
And we reached our climax.
He, still inside me.
Me, hugging him.. my head on his shoulder.
Both tired.. and both in love.
__________________________________________________________
CHAPTER 09: History Repeats Itself
BERT/PRINCE POV
Pinagmasdan ko ang mala-anghel nyang mukha. Napakaganda nya talaga, napakaamo ng
mukha nya. Pag tulog xD Totoo naman eeh. Pag gising sya, napakamaldita ng itsur
a nya.
Andito kami ngayon sa kwarto nya. Ang akala ng mommy nya ay nakauwi na ko pero d
i nya alam na nagtago langa ko haha. Gusto ko kasi syang makatabi eeh. Gusto ko
syang makasama. Gusto kong matapos ang birthday nya at magsimula ang birthday ko
na magkasama kaming dalawa.
Magkaharap lang kaming dalawa at may kayakap parehas na unan. Narinig ko ang mun
ti nyang pag-ungol. Mukhang pagod na pagod sya. Maghabulan ba naman kami.
Napangiti ako. 15 years.. 15 years had passed, sinong mag-aakala na magagawa pa
ulit naming maglaro ng habulan.
FLASHBACK:
"Ang daya naman ni Prince eeh >O< Magpataya ka naman! Pagod na koooo TT___TT"
"Bleeeehhh! Ayoko nga! Habuin mo muna kooooo :P"
"Kanina pa kaya kita hinahabol :(("

"Ehh ang bagal mo tumakbo eeeehhh :P"

At tumakbo ako paakyat sa puno ng mangga.
"Waaaahhhh!! Wag kang umakyat! Lalo kitang hindi mahahabooool!"
"Akyat ka dito dali!"
"Hindi ako marunong :("
"Bahala ka dyan :P"
Hala! Hindi umakyat shi Skarlet dito sa taas! Umupo lang sya dun sa baba ng puno
.
"Prinsesa!"
"Ano?!"
"Malapit na birthday natin."
"Pake ko?"
"Regalo natin isa't-isa ha!"
"Ha? Pano yun?"
"Akin ka. Sayo ako."
"YAAAAAAAAAKKKKKKK! Kadiriiiii! Lugi ako >O<"
"Waaaahhhh! Ang sama moooo >:("
"Totoo naman eeh! Maputi ako, maitim ka! Mayaman ako, dukha ka!"
"Aah basta! Kahit maitim at dukha ako, crush kita! Hehehehe!"
Natahimik si prinsesa. Bakit kaya? Bumaba na ko ng puno at nakita ko syang nakay
akap sa tuhod nya at nakatungo. Umupo ako sa harap nya. "Huy! Prinsesa! Umiiyak
ka?"
"Hindi >:("
Narinig ko ang pagsinghot nya. "Umiiyak ka eeh!"
"Hindi nga sabi! Alis ka dyan! Wag ka dito!"
"Sorry na :( Ano bang nagawa ko? :("
"Wala! Ang panget mo kasi! Sa sobrang panget mo, naiiyak ako sa itsura mooo! Yaa
aakkkk!"
At bigla syang tumayo at tumakbo kaya hinabol ko sya. "Wag mo kong sundaaaan!"
Kakahabol ko sa kanya, nadapa ako TT___TT Palagi akong nadadapa :( Bakit kasi an
g lampa ko :( Lumapit sakin ang prinsesa ko, umiiyak pa din sya.
"Ikaw kasi eeh! Sabi ko sayo wag mo na kong habulin!"
"Basta! Hahabulin kita! Kahit ilang beses pa kong madapa :("
At lalong lumakas ang iyak nya. Hindi ko alam kung bakit sya umiiyak. pero dahil
bata ako, iiyak na rin lang ako. WAAAAHHHHH TT_____TT
REALITY
"Prince?"
Dumilat sya at naabutan nya kong may luha sa mata. Pinahid ko ang luha ko.
"Bakit ka umiiyak? Ok ka lang ba?" Tinanggal nya ang dalawang unan sa pagitan na
min at niyakap ako.
"Ok lang ako :)"
"Ehh bakit umiiyak ka?"
"I'm just.. overwhelmed :') Gustong gusto kong pinagmamasdan ka habang natutulog
ka."
Nakahinga sya ng maluwag. "Ikaw talaga. Akala ko naman kung ano nang nangyari sa
yo."
"I'm ok :') Sige na Scarlet. Matulog ka na ulit. I know you're tired."
Ngumiti sya sakin at yumakap. "Prince, dito ka lang ha. Ayoko nang maulit pa ang
nangyaring pag-iwan mo sakin noon."
Lalo akong napaluha. Nakagat ko ang labi ko. "Hindi. hindi kita iiwan. Sleep."
Hinalikan ko sya sa buhok nya at hinintay ko ulit syang makatulog. Nakakakainis,
hindi mawala ang luha sa mata ko. Halo-halo na kasi ang emosyon na nararamdaman
ko eeh.
FLASHBACK
Fairy tale ang theme ng 7th birthday ng prinsesa ko. Ang ganda ganda nya lalo *_
__*
"Tatay! Ang ganda ng crush ko!"
"Aba'y ang anak ko! May pacrush crush nang nalalaman!"
"Eh totoo naman tatay. crush ko sio Scarlet!"
Natawa si tatay. Anong mali sa sinabi ko?

"Masyadong mataas ang pinapangarap mo anak. Mayaman sila, pobre lang tayo."
"Hindi tatay! Paglaki ko magiging girlfriend ko sya!"
"Ikaw talaga! Sige na, asikasuhin mo na yung mga sprinklers dun sa hardin nila m
adam."
"Sige tatay."
Pumunta ko sa garden habang nagaganap ang birthday ni prinsesa ko. Inayos ko yun
g mga sprinklers. Nagloko kasi kanina, bumubukas ng kusa. Kahit bata pa lang ako
, alam ko na ang mga bagay na 'to. Batak na kasi ako sa trabaho kahit pa pinag-a
aral ako ng pamilya nila Scarlet.
Asa kalagitnaan ako ng pagdidilig ng mga bulaklak nang makita kong umupo si Scar
let sa may gazebo. Nakasimangot sya, nakakunot ang noo, nilalaro nya ang daliri
nya.
"Pst Prinsesa."
Tinignan nya ko tapos ngumuso at inirapan ako. Ang maldita nya TTOTT
Lumapit ako sa kanya. "Bakit ka malungkot? Birthday na birthday mo."
"Ayoko sa lahat ng tao dun! Mga panget sila! Mga plastik >_<"
"Sino? yung mga bata? Ang dami ngang bata eeh! Ang saya maglaro!"
"Ayoko sa kanila! Kunwari lang silang mabait sakin!"
Pinagmasdan ko sya. Bakit kahit ang maldita nya at nakasimangot sya, ang ganda g
anda pa din nya *___*
"Bakit ganyan ka makatingin? -_^"
"Ang ganda mo kasi prinsesa ^___^"
"Maganda talaga ko! Mayaman pa! Di tulad mo! Panget na, dukha pa! Bleeehh!"
"Ang sama ng ugali mo Scarlet! Pero ok lang, crush pa din kita ^__^"
"Yaaaaakkkk! Eeeewwwww!"
"Hihihi. Kyuuuut :3"
Tumahimik lang sya. Tumahimik kaming dalawa.
"Pero Scarlet. Seryoso ako, crush talaga kita."
"Bata pa tayo :3"
"E di hintayin nating lumaki na tayo ^_^"
"Matagal pa yun."
"Kahit gano katagal, hihintayin ko yun!"
"Hindi tayo bagay."
"Yun lang ba? E di magpapagwapo at magpapayaman ako!"
"Pero ayoko sayo. Di kita gusto."
Ewan ko ba. Kahit pala bata ako pwede akong masaktan :( Ang sakit sakit naman nu
n :(
"Ehh bakit ka nakikipaglaro sakin?"
"Porke ba palagi akong nakikipaglaro sayo, gusto na kita? Wala lang kasi akong i
bang kalaro kaya pinagtyatyagaan na lang kita! Dyan ka na nga! >O< Panget! Pobre
!"
At tumayo sya at umalis. At ako? Naiwan akong bigo :((( Kapag nasusugatan ako ni
lalagyan ni tatay ng band aid yung sugat ko. Pwede bang lagyan ng band aid 'tong
sugat sa puso ko? :(
Hanggang sumapit ang gabi, nasasaktan pa din ako :( Haaayyy. Hindi ko na ulit na
kita si Scarlet. Pagkasabi nya kasi nun nagkulong na sya sa kwarto nya. At ako,
matutulog na rin. Birthday ko na bukas.. ang saklap naman ng 7th birthday ko :(
Papunta ko sa kwarto namin ni tatay dito sa mansion nang marinig kong parang may
nag-aaway sa kusina. Tinignan ko kung sino.. yung mommy at daddy ni Scarlet nag
-aaway! At hindi lang basta away dahil nagkakasakitan sila.
"Hayup kang babaero ka! Magsama kayo ng kabet mo!" Sabi ng mommy ni Scarlet.
"Sino bang nagsabi sayong may kabet ako? Wala nga akong kabet!"
"Sinungaling! Sinabi sakin ni Mang Bog ang lahat! Na nakita ka nya na may ibang
kasamang babae!! Napakahayup mo! Napakababoy nyong dalawa!!"
Mang Bog? Si tatay yun aah!
"At naniwala ka naman sa hardinerong yun?! Asan ang lalaking yun?!"
Palabas na silang dalawa kaya tumakbo ako papunta sa kwarto namin. Pero bago pa
ko makapunta ay nakasalubong ko kagad si tatay bitbit ang mga gamit namin.
"Anak, kailangan na nating umalis dito."
"Tay, san tayo pupunta?"

"Basta anak! Sumunod ka na lang sakin, delikado tayong dalawa dito."

"Pero tay--"
"SAN KAYO PUPUNTA??!"
Napalingon kami ni tatay sa daddy ni Scarlet at nakita naming may hawak na syang
kutsilyo!!
Binuhat ako ni tatay at dali-dali kaming lumabas ng mansyon. Hinahabol kamn ng d
addy ni Scarlet. Umakyat kami ng gate at tumakbo papalayo.
Papalayo..
malayong malayo..
sa mansyon,
sa pamilya nila,
papalayo sa buhay ng prinsesa ko.
REALITY
Malapit nang mag-umaga. Hindi ako natulog. Pinagmasdan ko lang si Scarlet.
"I love you."
Muling tumulo ang luha sa mata ko.
Mahal na mahal ko sya. Pero minsan hindi sapat ang pagmamahal. Sa pag-ibig, mada
ming kailangang timbangin, madaming kondisyon, madaming dapat patunayan. At kahi
t kailan, kulang ang mahal kita lang.
Hinawakan ko ang pisngi nya at binigyan sya ng munting halik sa labi.
Mahal na mahal kita Scarlet. Pero mas mahal ko ang pamilya ko.
I'm sorry. Kailangan ulit kitang iwan.
Pinahid ko ang luha ko at palihim na umalis ng mansyon.
Kagaya noon....
lumayo ako.
Malayo sa mansyon,
malayo sa pamilya nila,
malayo sa buhay ni Scarlet.
_____________________________________________________
CHAPTER 10: To Scratch
After 6 months..
SCARLET POV
Ugh! Yung kabusyhan ko asa kasukdulan na! Mas mataas na sa Mt. Everest! Pero ok
lang maging busy. Kapalit kasi ng pagiging busy ko ay ang pagdagsa ng mga kayama
nan. Maswerteng kayamanan, dinadagsa ang mayamang kagaya ko.
Grabe. Anim na buwan na ang lumipas, hindi pa rin ako nagbabago. Ganito pa rin u
gali ko. Pero keri lungs, mayaman pa din ako.
Itinutuloy ko lang ang pag-iisketch ko nang mga clothing designs nang pumasok si
Dave sa office ko.
"Hi babe :)"
I smiled. Grabe. Lahat ng pagod ko nawala nang makita ko si Dave. "Hello babe :)
Bakit andito ka?"
"Why? You don't want me here?"
Lumapit sya sakin at yumuko. "I missed you." Binigyan nya ko ng halik sa labi. A
sweet, romantic torrid.
"Gawd Scarlet. I miss you so much."
Then our kiss got deeper and deeper. Hanggang sa sya na ang nakaupo sa swivel ch
air ko at ako naman ay nakaupo sa kandungan nya. He started to undress me. Pero
bigla syang tumigil nang asa 4th button na sya.
"I'm sorry. Hindi ko dapat ginagawa sayo 'to."
Itinayo nya ko at muli akong iniupo sa swivel chair ko habang sya ay nakatayo sa
harap ko. "It's just that I missed you so bad. One week akong nasa business tri
p. Sobra lang kitang namiss."
Tinaasan ko sya ng kilay. "Ang arte mo ha! Well, if ayaw mo then bahala ka! It's
your lost not mine <_<"
Nagpatuloy na lang ako sa pagtatype. "No Scarlet. It will never be my lost, and
not also yours. You're a girl babe, you deserve to be respected."
Napangiti ako. Isang matamis na ngiti na bihira ko lang ibigay sa kahit na sino.
"Thank you babe. You just came at the right time in my life. I'm so blessed :)"
"Aww.. Babe. I don't want those tears on your face. Wipe it."

Ngumiti ulit ako at pinahid ko ang luha ko.

....
Hindi ko akalain.
Love just come so unexpectedly.
I never thought that I can love again after the heartache. I fell in love again,
in the perfect time, in the perfect place, in the perfect moment.. with a perfe
ct person.
Akala ko yung pagmamahal na naramdaman ko kay Prince push na! Akala ko sagad na
yun. But I was wrong, hindi ko akalaing kaya ko pa palang magmahal sa ganitong e
xtent. At napakatanga ko para marealize na ang lalaking makakapagparamdam lang p
ala sakin ng totoong pagmamahal ay nasa tabi ko lang.
Si Dave.
Andito ako ngayon sa kwarto ko at tinitignan ko ang Charm Magazine na bagong rel
ease lang for the month of May. Grabe ang gaganda ng mga gawa ko :)
Syempre may inspirasyon eeh. At sa totoo lang, pakiramdam ko nag-iba ang aura ko
. Mas madalas akong ngumiti, palagi akong masaya.
Dumating man ako sa puntong bagsak na bagsak ako, natuto ulit akong bumangon. At
tinulungan ako ng mga taong nakapaligid sakin. Hindi nila ko pinabayaan..
and I can say, I became at better person. Every teardrop is a lesson learned, an
d every test is a lesson.
What I feel right now, is beyond happiness :)
Ang sinunod ko namang binuklat ay ang Monarchy magazine. Kagaya ng company namin
, ang The Monarchy ay isa ding fashion designing company. Tapos may sarili din s
ilang magazine kagaya namin.
Tinitigan ko ng maigi ang front cover. Isang picture ng 3 lalaki. Isang may kata
ndaan na, isang middle age pa lang at isang binata. Yung matanda hindi ko kilala
. Pero yung nasa middle age at binata. Kilala ko sila.
Kilalang kilala ko sila.
Madaya ka Prince. Sobrang daya mo.
Mayaman ka pala, mas mayaman ka pa pala sakin. Pero hindi mo sinasabi. Maduga ka
.
Pumasok ka pa bilang secretary, itinanggi mo pang ikaw ang may-ari ng bahay na p
inuntahan natin. Nagpalit ka pa ng pangalan para lang maitago mo sakin ang totoo
ng ikaw.
Madaya ka Prince. Madaya.
Pinahid ko ang luha ko. Ewan ko nga eeh, natatawa ko na naiiyak. Kinagat ang lab
i ko para pigilan ang kung ano mang emosyon ang nararamdaman ko.
Pero kahit madaya ka, kahit niloko mo ko, kahit iniwan mo ulit ako.. masaya pa r
in ako para sayo. Masayang masaya :) Salamat Prince :') Sobrang dami kong natutu
nan sayo.
Pumatak ang luha ko sa cover ng magazine at pinahid ko iyon. Ang lalaking 'to. H
indi ko akalaing aabot sya saganito.. sila ng tatay nya. Masaya ko para sa kanil
a :)
Muli kong binalik balikan ang mga magazine na nasa harap ko nang nagvibrate ang
cellphone ko. May nagtext. Si Dave.
|Good evening babe :) I'm home already, don't forget to eat. I love you.|
Sweetness overload tlaaga 'tong si babe kahit kelan :) Hindi ko akalaing ganyan
ang taong yan. Noon kasi, he's just a stupid crazy man at ang tanging mahalaga l
ang sa kanya ay kayamanan nya. Hahaha. Well, kami namang magkakaibigan ay ganun.
Pero okay lang, sino pa bang magkakaintindihan kundi kami kami din lang mayayam
an.
At hindi kayang tumbasan ng kahit anong pagkakaibigan namin ang lahat ng kayaman
an ko.
Baliktad ata.
"MADAM! MADAM!"
Rereplyan ko sana si Dave kaso biglang nagkaron ng malalakas na kalampag sa pint
o ko! Anubayun? May sunog ba? >O<
Binuksan ko ang pinto. "Yaya. Ano bang nangyayari?"
"Madam! Si madam po!"
"Huh?"

"Uhh ano mam, si madam po! Ang mommy nyo!"

"ANONG NANGYARI KAY MOMMY???!"
"Asa baba po kasi sya eeh. Nagwawala, lasing na lasing!"
"Ano?!"
Dali-dali akong pumunta sa sala namin at nakita ko nga si mommy na lasing na las
ing at may wine pa syang hawak, tinutungga nya iyon at nagwawala sya! Binabasag
nya ang mga figurines namin!
"Mommy! Ano bang nangyayari sayo?"
Hinawakan ko sya sa balikat nya at pilit inaagaw sa kanya ang wine. "Mommy what
happen? bakit ka naglalasing?"
Pinulot nung mga ilang katulong namin yung mga nabasag ni mommy. Pero si mommy a
y patuloy pa rin sa pagwawala. Pinipigilan na namin sya pero ayaw nyang paawat.
"Mommy please! Ano bang nagyayari sayo? Bakit ka ba nagkakaganyan?!"
Nakita ko ang pag-iyak ni mommy. Ohmygawd, anong nangyayari? This is a serious m
atter.
"Mommy please. Talk to me, anong nangyayari?"
"Anak.. I'm sorry. I'm so sorry." Nakaupo kami ngayon ni mommy sa lapag at hawak
ko sya sa mga braso nya.
"Mommy. Bakit ka nagsosorry? Ha? Tell me."
"I lost everything. Everything Scarlet, everything."
Naguguluhan ako. "Mommy, I can't understand."
"I lost our company, I lost my dignity. I lost it, I'm sorry. I'm so sorry."
"Ano po bang sinasabi nyo? We still have our company right? Kakarelease pa nga l
ang ng May issue ng magazine natin eeh."
"No Scarlet, hindi na sya satin. May iba nang nagmamay-ari ng company natin. I'm
so sorry anak."
Hindi ko pa rin maintindihan. Pano mangyayari yun? Kinalma muna namin si mommy a
t tinulungan namin syang dalhin sa kwarto nya at pinatulog ko sya. Hindi ko tala
ga alam kung anong nangyayari.
Nang makatulog na si mommy ay tinawagan ako ni Dave. Lumabas muna ko ng kwarto p
ara makapag-usap kami ng maayos.
"Hello Dave."
"Babe, are you okay?"
"I'm .. I'm not."
"Babe, may nabalitaan ako sa copany nyo. And it's a bad news."
I sighed." Until now, I still don't understand it. Mommy came home so late and s
he's drunk. Nagwawala nga sya kanino dito eeh."
"Oh God. Tita might experiencing depression right now. Don't worry, pupunta ako
dyan ok? I'll tell you everything."
"Ok babe. I'll wait for you."
Mga 30 mins. din akong naghintay bago sya makarating. Andito kami ngayon sa gaze
bo. Ikwinento nya lahat sakin at hindi ko mapigilang maiyak sa mga nalaman ko.
3 months nang nakakaranas ng bottleneck event ang company namin *bottle neck=pag
bagsak* Ang mag nirerelease na magazine within that 3 months ay hindi rin masyad
ong bumebenta sa market. Bumibili lang ng madaming copies si mommy kaya hindi ko
napapansin ang paglie low nito.
Ang mga clothing and design naman,. hindi ko akalaing pitong branch na pala ang
naipasara nationwide dahil wala na ring masyadong bumibili. Hindi ko alam yun, n
agawang itago sakin ni mommy ang lahat.
At ang dahilan ng lahat ng ito ay ang company nila.
Ang company nila Prince. Ang Monarchy Designing. Ang company nila ay galing pa s
a France at nagtayo sila ng branch dito sa Pilipinas. And it started three month
s ago. Mabilis naungusan ng The Monarchy ang The Charms. Hanggang napilitan si m
ommy na makipagnegotiate sa The Monarchy and yet, wala akong kaalam alam dun.
Wala.
Dahil nabankrupt na ang The Charms, binili ng The Monarchy ang stocks namin. Wal
ang natira, kahit isa.
Kulang ang luhang nailuha ko kung maipapaliwanag ang sakit na nararamdaman ko. G
aling pa kay na lolo at lola ang company na yun. Pinaghirapan nila, at ngayon..
nawala na sya nang isang iglap lang.

Wala na samin. Wala na.

At wala akong magawa.
Wala.
CHAPTER 11: Obstacles
SCARLET POV
Kailangan kong lakasan ang loob ko. Sangalan ng negosyo namin. Para sa pamilya k
o.
Kaya kong tiisin lahat ng kahihiyan, kaya kong lunukin ang pride ko. Para kay mo
mmy. Para sa company naming minana pa namin kay lolo at lola.
Hindi ko na kaya ang nangyayari kay mommy ngayon. Simula ng malaman ko ang totoo
, ilang araw na syang naglalasing. Gabing gabi kung umuwi. Hindi na rin sya naka
kain ng maayos.
"Mam, pwede na daw po kayong pumasok."
Tumayo ako. Huminga ako ng malalim. Pero may lumabas ng office nya. Isang magand
ang babae. Medyo gulo gulo ang buhok at kalat kalat pa ang pulang pulang lipstic
k.
"Where'zzz your comfort room? -_^"
Tanong nya pa sa secretary at tinuro naman ito kagad sa kanya. Mataray ang datin
g nya.. at nakakainis. Bago sya tuluyang umalis ay tinignan nya muna ko mula ulo
hanggang paa at sinabihan ng loser.
Ayokong lumaban. Kasi, wala na kong mapagmamayabang.
Pumasok na ko sa loob ng office nya. Nakaupo sya sa swivel chair at nakatalikod
sa gawi ko. Kahit pa kinakabahan ako ay dahan dahan akong lumapit sa kanya.
"Prince.."
Dahan dahan nyang inikot ang swivel chair nya paharap sakin habang nakacross leg
s.
Matapos ang ilang buwan. Nakita ko ulit sya, at halos hindi ko na sya makilala.
Nakatuxedo sya at ang buhok nya ay pangmayaman na rin. Hindi na pobre ang lalaki
ng asa harap ko ngayon. Hindi na si Roberto Biglanggulat. Sa ngayon, masasabi ko
ng sya na talaga si Prince Lee.
"Yes? Do you need something?"
Sa paraan ng pakikipag-usap nya sakin ay para na lang akong isang ordinaryong ta
o para sa kanya. Nanliliit ako sa sarili ko. Pero walang kahit anong makakapigil
sakin para gawin 'to.
"Oo. May kailangan ako. Kailangan kitang makausap."
Tiningnan nya ang relo nya. "Ok, it's my free time. What do you want to say?"
Hindi ko magawang magsalita. Hindi ko alam kung pano ako magsisimula.
"Don't waste my time Scarlet. Literal na ginto ang oras ko."
Huminga ko ng malalim. "I'll be direct to the point. Ibalik mo samin ang company
namin."
Nakatungo ako. Kaya hindi ko alam kung anong naging reaksyon nya. Pero narinig k
o ang pagsmirk nya.
"Ibalik? You're crazy. Binili na namin yun, samin na yun. Kaya hindi ko yun pwed
eng ibalik sa inyo."
"E di bibilhin ulit namin! Kahit magkano!"
Ngumiti ulit sya. Ngiting sobrang nakakainis. "May pambayad kayo?"
Muli akong tumungo. Gusto kong umiyak. Pero hindi pwede, kailangan kong maging m
atapang. "B-bigyan mo ko ng panahon. Babawiin namin sa inyo yun."
"Kelan pa yun Scarlet? Mukahng matatagalan pa. Alam mo bang plano din namin na i
benta ang stocks nyo."
"NO!! HINDI MO PWEDENG GAWIN YUN!! WALA KANG KARAPATAN NA GAWIN YUN!! SAMIN YUN!
MINANA PA NI MOMMY KAY NA LOLA ANG COMPANY NA YUN!! PINAGHIRAPAN NAMIN YUN! WAL
A KANG KARAPATANG IPAGBILI YUN!!"
Tumayo sya at pumunta sa harap ko.
"Ganyan ba talaga kapag humihirap na? Nagiging tanga na din? Scarlet, samin na a
ng company nyo. Kami na ang nagmama-ari. Kaya pwede naming gawin lahat ng gusto
namin."
"Napakasama mo.. ang sama sama mo!!"
"Kayo ang naging dahilan kung bakit ako naging ganito kasama. Kaya hindi ako mas
isisi."

"BAKIT??! ANO BANG KASALANAN KO SAYO?! ANONG KASALAN NAMIN?! HA?!!"

"MALAKI SCARLET!! NAPAKALAKI NG KASALANAN NYO SAMIN!! KAYA DAPAT LANG YAN SA INY
O! MAGDUSA KAYO!!"
At dito na ko tuluyang umiyak sa harap nya. "Ano.. ano bang kailangan mo? Para i
balik mo ang company namin? Kahit ano.. lahat gagawin ko. Lahat."
Hinawakan nya ang balikat ko. At hinaplos ang braso ko. Hinawakan nya ang chin k
o at inangat para magtagpo ang mga mata namin. "Alam mo kung ano ang gusto ko Sc
arlet.."
At hinalikan nya ko sa tenga kaa natulak ko sya.
"Hindi.. minsan ko nang isinuko ang sarili ko sayo ng paulit-ulit. At hindi na m
angyayari pa yun. Pagod na kong magpakatanga sayo."
Niluwagan nya ang necktie nya. "Ok. Kung ayaw mo, di wag."
At muli syang umupo sa swivel chair at nagbasa ng mga kung ano-anong papel dun.
At ako? Nananatili akong nakatayo.
Muli syang tumingin sakin. " May kailangan ka pa?"
Nakagat ko na ang labi ko dahil hindi tumitigil sa pagluha ang mata ko. Huminga
ko ng malalim at pinahid ang luha sa pisngi ko. "Thank you Prince. Thank you.. t
hank you for making me feel how worthless am I right now."
Tulyan na kong umalis ng office nya.
...
Hindi ko na alam kung ano bang dapat kong gawin. Nawawalan na ko ng pag-asa. Mas
yadong mabilis eeh. Hindi ako handa.
Parang isang rollercoaster ride ang naging buhay ko.
Malungkot, masaya, malungkot, masaya, malungkot.
Habang nagdadrive ako ay hindi ko mapigilang maiyak. Napakapit naman ng tadhana
sakin. Bakit hindi maging permanente ang kaligayahang nararamdaman ko? Ito na ba
ang kabayaran sa lahat ng mga naging kasalanan ko? Sa pagiging matapobre ko? Sa
pagiging makasarili ko? Ito na ba yun.. punyeta ang hirap hirap naman.
Pagkadating ko sa bahay ay bumaba na ko ng kotse ko. Naabutan kong inilalabas na
ang mga ilang gamit sa bahay. Walang wala na talaga kasi kami eeh. Ubos na ubos
na kami kaya napilitan akong ibenta ang mga gamit sa bahay. Nauubos na rin kasi
sa sugal at bisyo ang pera namin.
Biglang bagsak kami. Mula sa isa sa pinakamayamang pamilya, biglang ganito. Bigl
ang wala. Putangina. Ang lupit. Ang tindi.
Pumasok ako sa loob ng bahay.. halos wala ng laman. Ang mga kasambahay ay wala n
a din. Wala na kaming ipapasweldo sa kanila eeh. Umupo ako sa natirang sofa. Nat
uyo na ang luha sa mata ko, nailabas ko na lahat,
Pumasok ang mga ilang kalalakihan na bumuhat nung mga gamit at ibinigay sakin an
g bayad.
Natawa ko.. 100,000. Yan na lang. Yan na lang ang meron ako. 100,000.
At ang sunod na pumasok ay si Dave. Nahihiya ako sa kanya. Hindi ko alam kung pa
no ko sya haharapin. Umupo sya tabi ko at hinawakan ang kamay ko.
"Hindi ko kayang nakikita kang ganyan kahina. Nasasaktan ako Scarlet."
At ang kaninang luha na akala ko ay ubos na ay muling lumabas kaya tuluyan na ny
a kong niyakap at lalong lumakas ang iyak ko. Hinapolos hplos nya ang buhok at l
ikod ko.
"Dave.. Ayoko na."
"Ssshhh. Wag kang sumuko. Andito ako.. andito kami."
Hinawakan nya ko sa pisngi at hinalikan ako sa noo. "Dun ka na muna matulos sami
n ha? Hindi ka na pwede dito. Tawagn mo na rin lang si tita, dun na muna kayo sa
min."
"Nakakahiya--"Scarlet. Wala kang dapat ikahiya. Naaalala mo ba? Bago kita naging girlfriend,
naging magkaibigan muna tayo. Kaya wala ka dapat ikahiya. Ok?"
Tumango ako at tumayo na sya. "Salamat Dave." Ngumiti sya sakin at tinulungan na
nya kong tumayo.
....
Nakahiga kaming dalawa ni Dave at yakap namin ang isa't-isa. WALANG NANGYARI OK
=___= NAKAHIGA LANG KAMI.
"Hindi pa ba tumatawag si tita?"

"Hindi pa."
Hinalikan nya ko sa buhok. "Ako na lang ang sasagot kapag tumawag sya. Matulog k
a na lang muna ok?"
"Hindi ako makakatulog."
"Gusto mo kantahan kita?"
Napangiti ako. "Wag na. Sige.. matutulog na ko. Basta dito ka lang.. wag kang aa
lis."
Humigpit ang yakap nya sakin. "Hindi ako aalis."
Ilang minuto lang ang lumipas nang nagring na ang cellphone. Hindi ako nakatulog
kasi hindi talaga ko makatulog. Si Dave ang sumagot ng cellphone ko.
"Hello? Jesse? Bakit nasayo cellphone ni tita?..
ANO??!!"
Tinignan ko si Dave. At ang tingin nya sakin.. kinabahan ako. "Dave? Anong nangy
ari?"
"Babe... bad news. Si tita, naaksidente."
"WHAT??!!"
Agad kaming pumunta sa ospital kung san naron si mommy. Naaksidente si mommy. Na
bangga sya ng kotse, mabuti na lang at hindi sya tinakasan ng nakabanga sa kanya
. Pero ang masama dito ay hanggang ngayon ay comatause pa rin si mommy.
Papalabas daw si Jesse ng bar ni Anjela nang makita nya sa kabilang kalsada si m
ommy na lasing na lasing. Lalapitan daw sana ni Jesse kaso huli na ang lahat dah
il nang tumawid si mommy ay dun na sya nabangga.
Malala ang kalagayan ni mommy. Nabagok ang ulo nya dahilan para hindi na magfunc
tion ang Nervous System nya.
Lalo akong nanlumo. Hindi ko alam kung san ako kukuha ng pera para sa gastusin d
ito sa ospital. Nawawalan na ko ng pag-asa.
Nakaupo ako sa upuan at binabantayan ko si mommy. Nagpaiwan muna ko mag-isa. Iti
naas ko ang paa ko at niyakap ang tuhod ko at sa napakadaming pagkakataon, umiya
k na naman ako.
Bakit naman ganito? Hindi pa tapos ang isang problema, may sumunod na naman. Gan
un ba talaga kalaki ang kasalanan ko? Kung ako ang naging karma sa lahat ng kasa
lanan ni daddy. Bakit naman ganito katindi? Bakit kailangang ako ang magbayad sa
kasalanang hindi ko naman ginawa? Bakit sobra sobrang pagsubok naman tong binib
igay sakin?
Muli kong tinignan si mommy. Nag-isip ako kung anong dapat kong gawin.
Hindi pwedeng tumanga lang ako dito at umasa sa tulong ng mga kaibigan at kamaganak ko. Hindi pwedeng ganito.
Desperada na ko. Mawala na sakin lahat ng kayamanan at dignidad ko, wag lang ang
mommy ko. Wag lang sya.
Lumabas ako sa kwarto kung san nakaconfine si mommy at nakita ko sa labas ang mg
a kaibigan ko.
"Babe, san ka pupunta?"
Hindi ko sya pinansin. Nilagpasan ko silang lahat. Kailangan ko silang tiisin, l
alo na si Dave. At dumeretso ako sa taong alam kong makakatulong sakin.
Bumalik ako sa office nya at nandon pa rin sya.
"O? Scarlet? Bumalik ka?"
Huminga ko ng malalim. Inipon ko lahat ng lakas ng loob ko. "Tinatanggap ko na a
ng alok mo. Magpapagamit ulit ako sayo, angkinin mo ulit ako sa paraang gusto mo
. Basta ibalik mo samin ang kompanya namin."
Nagttitgan kami. Tinantya nya kung sugurado ba ko sa desisyon ko.
"Kung sa tingin mo nagdadalawang isip ako. Pwes hindi. Sigurado na ko Prince. De
sperada na ko."
At sumilay na naman sa labi nya ang ngiting mapang-asar. "That's my girl >:) Now
, take away all your clothes. I want you naked. NOW>"
Isa-isa kong hinubad lahat ng damit ko hanggang walang matira. Nang matapos ako
ay agad nya kong sinunggaban ng halik at mabilis na guala ang kamay nya sa kataw
an ko.
Binuhat nya ko at inihiga sa lamesa nya. Bumaba ng bumaba ang halik nya sakin at
muling bumalik sa labi ko. Ganun din ang kamay nya, bumaba ito ng bumaba hangga
ng umabot ito "doon"

Bumulong sya sa tenga ko. "Namiss ko to." At ipinasok nya ang daliri nya sa loob
ko. Hindi lang isa, kundi tatlo. Napaungol ako.. nasasaktan ako..
"Bakit ka nasasaktan? First time mo? Haha. O baka .. hindi lang ginagawa sayo to
ni Dave? Weak."
Lalo nyang binilisan ang ginagawa nya at humawak ang isa nyang palad sa dibdib k
o at ang mga halik nya ay bumaba sa leeg ko.
Hindi ko na namang mapigilang maluha. Tama ang hinala ko.. hindi nya ko minahal.
Katawan ko lang ang gusto nya.. yun lang.
Hindi rin nagtagal ay naging isa na ang katawan namin. Sa marahas na paraan, map
anakit, punong puno ng galit at pagkasuklam.
Nang matapos sya ay nanatili akong nakahiga at hindi ako makatayo dahil sa pangh
ihina.
"Tayo na. Magbihis ka na, madami pa kong gagawin."
Tinignan ko sya.. nakapagbihis na kagad sya. Kaya kahit nanghihina ako ay pinili
t ko pa ring tumayo at ayusin ang sarili ko.
"Nakuha mo na ang gusto mo Prince. Pwede ko na bang makuha ang dapat na sakin?"
Siningkitan nya ang mata nya. "Sa tingin mo ganun lang kadali yun?"
Napakunot ako ng noo ko. Naguluhan ako. "Pero binigay ko ulit sayo ang katawan k
o!! Ano pa bang kailangan mo?!"
"Hindi sapat ang isang beses lang Scarlet. Gusto ko madaming beses.. hanggang sa
magsawa ako sayo. Sa ngayon.. tanggapin mo muna to."
May kinuha sya desk nya at lumapit sya sakin. Inabot nya sakin ang isang tumpok
ng pera.
"Hindi ko kailangan yan."
"Wag ka ng mahiya Scarlet. Naaksidente ang mommy mo diba? Alam kong kailangan mo
yan."
Nanatili akong nakatayo. Nakatingin sa malayo.
"Sige na Scarlet. Tanggapin mo na. Kapalit ng pagkakasasa ko sa katawan mo."
Tinignan ko ang perang hawak nya. Kailangan ko nun. Sobrang kailangan ko. Niluno
k ko lahat ng pride ko at inabot ang perang hawak nya.
Pero bago ko pa mahawakn to ay binawi nya ito at isinabog sa mukha ko kaya nagka
lat ito sa sahig.
"Pulutin mo."
Sabi ni Prince at muli syang umupo sa swivel chair. Bahala na. desperada na ko.
Umupo ako at kinuha ko lahat ng pera na nagkalat sa sahig. Wala na kong pakealam
kung gano kababa ang tingin nya sakin ngayon. Ang mahalaga ay maging maayos ang
kalagayan ni mommy. Wala na kong pakealam sa sasabihin ng iba. Kailangan ko 'to
.
__________________________________________________________
CHAPTER 12: Tired
SCARLET POV
"Hey. Wag ka munang matulog. We're not yet done."
"Pagod na ko Prince."
"And the hell I care?"
I was about to close my eyes nang pigilan nya ko. Muli syang pumaibabaw sakin at
hinalikan ako. Napapagod na ko, wala na kong pahinga dahil sa pambababoy na gin
agawa nya sakin. Oo, nakikinabang din ako dahil binabayaran nya ko.
Pangatlong beses na to ngayong hapon pero hindi pa rin sya tumitigil. Hindi sya
nagsasawa. Namamanhid na ko, hindi na ko makaramdam ng kahit anong awa sa sarili
ko. Wala na kong pakealam sa dignidad ko. Isa na lang ang iniisip ko ngayon, an
g gumaling si mommy.
Naramdaman ko na lang na muli nyang ibinaon ang sarili nya sakin, napakapit ako
sa likod nya pero kinuha nya ang dalawa kong kamay at hinawakan ito ng mahigpit
sa taas ng ulunan ko. Nasasaktan na ko, nahihirapan na ko, pagod na pagod na ko.
"Prince.. tama na."
"Just let me come."
....
"You can sleep now."
Ayun ang huling sinabi nya bago sya tumayo at pumunta sa CR nang hindi lumilingo
n sakin. Ipinikit ko na lang ang mata ko, hinayaan kong nakahubad ako at nakatih

aya sa kama nya. Hindi ako nagkumot, hindi ako gumalaw. Dahil wala na kong lakas
.
Pero kahit ipikit ko ang mga mata ko, hindi pa rin ako makatulog. Inilagay ko an
g braso ko sa mata ko bago pa may tulumong luha sa mata ko.
Narinig ko ang pagbukas ng CR. Hindi pa rin ako kumikibo, wala na kong pakealam
sa paligid ko. Manhid na manhid na ko, bato na ang puso ko. Narinig ko ang paghi
nga nya ng napakalalim at sa tingin ko ay pinagmamasdan nya ko. Namalayan ko na
lang na kinukumutan nya ko at tumabi sya sakin at niyakap ako.
Wala akong kahit na anong maramdaman sa yakap nyang yun. Walang pagmamahal, wala
ng galit. Blanko.
....
Nagbihis na ko pagkagising ko. Walang kahit anong emosyon ang mukha ko, hindi ko
na makilala ang sarili ko. Kinuha ko na rin ang bag ko.
"O"
Inilahad sakin ni Prince ang isang sobre. Alam ko naman kung anong laman nun, pe
ra. Gusto nyong malaman kung anong trabaho ko? From being a CEO, isa na ko ngayo
ng bayarang babae. Ha ha ha. Nakakagago diba? Yun nga lang, exclusive ako. Isang
lalaki lang ang customer ko.
Tinanggap ko ang sobre at inilagay to sa bag ko at tinalikuran ko na sya para lu
mabas ng kwarto nya. Pero nagsalita sya.
"Ipapahatid n kita sa driver ko."
Hindi ko sya nilingon. "Hindi na kailangan. Kaya ko ang sarili ko."
"You're so stubborn."
"Yes I am."
Hinawakan ko na ang doorknob ng pinto nang nagsalita ulit sya.
"Ingat pag-uwi. Take care of yourself."
At dito na ko lumingon sa kanya. "Of course I will, kailangan pa ko ng mommy ko.
At kailangan mo pa ang katawan ko. Right? So yes, I will take care of myself."
At tuluyan na kong umalis ng bahay nila. Sumakay ako ng kotse ko, yes. May kotse
pa din ako. Hindi ko to kayang ibenta or pakawalan. Ito ang una kong binili nan
g nakaipon ako sa pagiging CEO ng company namin. I just can't simply let go of m
y car.
Pumunta ko sa ospital kung san nandon si mommy. It's already 7:00 PM kaya kailan
gan ko ng bayaran ang bill ng room ni mommy dito sa ospital for this day. Pero n
akita ko si Dave na binabayaran ang bill namin.
"Ako na po ang magbabayad miss."
Napatingin sakin si Dave at nilabas ko mula sa bag ko ang sobreng binigay sakin
ni Prince.
"Babe ako na."
Pero hindi ko sya pinansin. Inabot ko lang ang pera dun sa babae at pinirmahan a
ng kung ano-ano mang papel dun at naglakad na ko palayo. Papunta sa kwarto ni mo
mmy pero sinundan ako ni Dave at tinatawag nya ko, pero hindi ko sya nililingon.
Hanggang sa hawakan na nya ang wrist ko.
"Scarlet."
Huminto ako. Pero hindi ako nagsasalita. "Ano bang nangyayari sayo?" Hindi sya g
alit, ang tono ng pagsasalita nya ay parang nag-aalala.
"Bakit ka ba nagkakaganyan? Please, magkwento ka naman o. Hindi ko na kasi alam
kung anong nangyayari sayo eeh."
Tumingin ako sa kanya. Blanko lang ang mukha ko, walang ekspresyon. "Ano bang gu
sto mong malaman?"
"Lahat. Kung san ka pumupunta buong araw, kung bakit kapag nakikita kita wala ka
ng gana. Kung bakit para bang lagi kang stressed out, pagod. Gusto kong malaman
kung san ka kumukuha ng pambayad dito sa ospital. Ang dami kong gustong malaman
Scarlet."
Tinignan ko sya sa mata at nagsimulang magtubig ang mata ko.
"Gusto mong malaman kung anong nangyayari sakin?" Pumatak na ang luha sa mata ko
na agad kong pinahid gamit ang likod ng palad ko. "Dave, sirang sira na ang buh
ay ko." Napangiti ako, ngiting mapait. Ngiting may kasamang luha. "Ubos na ubos
na ko. Pagod na pagod na ko." At dito na ko tuluyang humagulgol sa harap nya.
"Scarlet." Niyakap nya ko. Kahit sandali lang, kahit ngayon lang. Gusto ko munan

g umiyak ng umiyak nang hindi nagpapaliwanag. Gusto ko munang makaramdam ng yaka

p galing sa taong totoong nagmamahal sakin. Gusto kong maramdaman na kahit papan
o, may kaya pang magmahal sakin. Na kahit papano, may halaga pa rin ako.
Humiwalay ako sa yakap nya, pinahid ko ang luha ko and I composed myself.
"Tama na Dave." Tumingin ako sa mata nya. "You don't deserve me."
Tumalikod ako sa kanya pero hinawakan nya ang balikat ko. "I deserve you."
Muling pumatak ang luha sa mata ko kaya napatungo ako. Wala na kong pakealam kun
g may mga taong dumadaan, dahil simula nang bumagsak kami.. wala na kong pakeala
m sa paligid ko.
"I've been courting you since College. No, let me rephrase that, I've been in lo
ve with you since the first day I met you, and I won't give up easily on you."
Tumingin ako sa kanya. "Pero hindi ako ang kailangan mo."
"Ikaw ang kailangan ko."
"Someone out there will always be better then me."
"But you'll always be the best."
Kinagat ko ang labi ko. "Dave please! Can you just.. Ugh! Just open your fucking
eyes! Tignan mo nga ako! I'm a trash! I'm a mess! I can't feel my worth anymore
!"
"Scarlet.."
"Gusto mo ba talagang malaman kung anong pinagkakaabalahan ko? Then fine! Isa-ak
ong-bayarang-babae! Great is'nt it? Just so fucking great! So ano? Huh? Do you s
till deserve me? Pagkatapos ng nalaman mo, kaya mo pa bang sabihin saking harap
harapan na mahal ko?! Ha? Putangina hindi na diba?! kasi nakakadiri ako! Kasi--"I love you. Mahal kita."
Natigilan ako. Nagsimula akong tumawa. "Ha ha ha ha! Gago! Tanga! Mangmang! Inut
il! Ang tanga mo! Magbigti ka na!" Pero muling tumulo ang mga luha sa mata ko at
sinimulan kong paluin ang dibdib nya.
Kaya hinawakan nya ang kamay ko at tinignan ako sa mata. "Kay Prince ba? Kay Pri
nce ka ba nagpapagamit?"
"Hindi mo na kailangan pang malaman yun."
Humigpit ang hawak nya sa wrist ko. "Si Prince ba?"
Hindi ako sumagot. Tumingin lang ako sa malayo at huminga ng malalim pero lalong
humigpit ang hawak nya sakin. "SI PRINCE BA???!!"
"OO!!! SYA NGA!! NAGPAPAKASAWA SYA SA KATAWAN KO, BINABABOY NYA KO!! DINUDUNGINS
AN NYA KO !! PAGKATAPOS NUN, BABAYARAN NYA KO!! AYAN! ALAM MO NA ANG TOTOO, MASA
YA KA NA??"
Marahas nya kong binitawan at isinuklay nya ang kamay nya sa buhok nya at sinbun
utan ito.
"AAHGGHH!!! Bakit sya pa?! Ang gagong yun!!"
Muli syang tumingin sakin at hinawakan ako sa balikat. "Ayos ka lang ba? Sinasak
tan ka ba nya? Ha?"
Tinanggal ko ang kamay nya sa balikat ko. "Ayos lang ako. At kakayanin ko to."
"Scarlet please. Tama na, itigil mo na yan. Lumayo ka na sa kanya. Tutulungan ki
ta, basta please.. wag kang lumapit sa kanya."
Tumungo ako. "Gusto ko man lumayo sa kanya, hindi pwede. Kailangan kong bawiin a
ng company namin sa kanya."
"Babe, tutulungan ko kayong umahon ulit. Sasamahan ko kayong magsimula ulit ng m
ommy nyo."
Tumingin ulit ako sa kanya. "Hindi Dave. Ako ang nagsimula nito, kaya hayaan mon
g tapusin ko to. Pabayaan mo na ko."
"Hindi ko kayang gawin yun. Hindi kita pwedeng pabayaan."
"Dave please.. just, just let me go."
"Are you.. are you, breaking up with me?"
"Yes. I am."
Then I turned my back on him and left.
There's no turning back. Yes, this is already the end. I'm tired, I'm physically
, emotionally, mentally tired.
_____________________________________________________________
CHAPTER 13: Plan

SCARLET POV
Andito ako sa kwarto sa ospital kung san nakaconfine si mommy.
Nakaupo ako sa upuan sa tabi ng kama nya.
Hinawakan ko ang kamay nya..
"Mommy, tama po ba yung ginawa kong desisyon? Tama bang, nakipaghiwalay ako sa k
anya? Ayoko na po kasi syang madamay eeh. Ayoko nang maging pabigat kay Dave. Mo
mmy, mahal ko sya. Sobra sobra. But he don't deserve me mom. Isa na kong madumin
g babae ngayon. He deserves someone better."
Hinigpitan ko ang hawak ko sa kamay nya at huminga ng malalim. "I miss you so mu
ch mommy. Please, wake up."
Matagal ko pang tinitigan si mommy nang may kumatok sa pinto at bumukas ito. Nag
ulat ako sa nakita ko. Hindi ko akalaing pupunta sya dito. Paano nya kaya nalama
ng andito nakaconfine si mommy? Sabagay, basta may pera ka wala nang imposible.
Napatayo ako. "Anong ginagawa mo dito?"
Isinara nya ang pinto at tumingin sakin. "Just, visiting."
Huminga ko ng malalim. Visiting? Visting nya mukha nya. Alam ko namang hindi yun
ang habol nya. Naglakad sya papunta sakin. Pero bago pa sya tuluyang makalapit
ay huminga ako ng malalim.
Tinanggal ko ang jacket ko at isa-isa kong tinanggal ang butones ng blouse ko.
"What are you doing?"
Nagsmirk ako. "Naghuhubad. Hindi ba ito ang kailangan mo kaya ka andito?"
Nasa last button na ko nang tuluyan syang makalapit at hinawakan ang kamay ko. "
No. Hindi yun ang pinunta ko dito."
"Sabagay. Pinagsawaan mo na nga pala ko kaninang hapon."
Isa-isa nyang ibinalik ang butones ng blouse ko at hinarap nya si mommy.
"How's your mom?"
"She's weak."
"And so are you."
"I'm not weak, I'm just tired." At umupo ulit ako.
Pumunta sya sa likuran ko at sinimulan akong masahiin kaya umiwas ako.
"Don't touch me!"
"Don't be stubborn Scarlet. You need this." Ipinagpatuloy nya lang ang pagmamasa
he sa likod ko. Hinayaan ko na lang, kahit papano ay nawawala ang pagod ko.
Pero nagulat ako sa sunod nyang ginawa. Ang kamay nyang minamasahe ang balikat k
o ay umikot sa leeg ko at niyakap ako. Nakabaon ang mukha nya sa leeg at buhok k
o.
Hindi sya nagsasalita. Pero sa yakap nyang to, nawawala lahat ng pagod ko. "Scar
let.."
Pagkatapos ng ilang buwan, ngayon ko na lang ulit narinig ang ganung tinig. Ang
pagtawag nya sa pangalan kong may kasamang pagmamahal, pag-aalalaga, pag-iintind
i.
Mas humigpit ang yakap nya. "Just.. just for tonight Scarlet, I want to hold you
tight."
Natawa ko. Tawang tawa ko.
"Minsan mo nang sinabi yan Prince. Remember? Nung lasing ka? You told me, just f
or that night, you want me to make love with you. But this time, I won't believe
in you." Inalis ko ang kamay nya at tumayo at hinarap sya.
"You can leave now Prince. Just call me if you need me already." Naglakad ako pa
layo sa kanya para pagbuksan sya ng pinto pero bigla nya kong hinila papalapit s
a kanya kaya nauwi kaming magkayakap.
"Please Scarlet, I just want to hug you."
"Ano pa bang gusto mong mangyari Prince? Sirang sira na yung buhay ko, ano pa ba
ng kailangan mo?"
Hindi sya nagsalita kundi lalo lang humihigpit ang pagkakayakap nya sakin. Pinag
papalo ko ang dibdib nya, inillayo ko sya sakin. Pero masyado syang malakas.
"What do you want from me Prince?"
"I want you. I want your everything. I want every pieces of you. I want you to b
its."
"Pero pagmamay-ari mo na ko Prince! My body is not mine anymore right? It's alre
ady yours!"

Dahan dahan syang humiwalay sa yakap namin.

"I love you."
Napakunot ang noo ko, tumawa ulit ako. Tumawa ng tumawa ng tumawa. "Anong gimik
na naman ba yan Prince? Ehh gasgas na yang linya mong yan eeh! Bulok na yang pla
no mo! Nagawa mo na yan diba? Napaniwala mo na kong mahal mo ako diba? Ano? Uuli
tin mo lang? Punyeta Prince hindi naman ako tanga! Bakit ba napakasinungaling mo
?!"
Nakagat nya ang labi nya. Napatungo sya. Totoo ba tong nakikita ko? Nagtutubig a
ng mata nya. "Kahit kelan.." Tumingin sya sa mata ko, "hindi naging kasinungalin
gan ang nararamdaman ko sayo. Lahat ng sinabi ko noon, at lahat ng sinasabi ko n
gayon.. totoo. Mahal kita Scarlet. Mahal na mahal kita, mula pagkabata.. hanggan
g sa pagtanda."
Nakagat ko ang labi ko, at napangiti. "Tama na Prince. Hinding hindi na ko magpa
pauto sayo."
"Scarlet.."
Dahan dahan syang lumapit, hinawakan ng kanang kamay nya ang pisngi ko. "I love
you." At tinuluyan na nga nyang angkinin ang labi ko.Gusto ko syang itulak, guso
kong magpumiglas. Pero bakit pakiramdam ko, gustong gusto ko to? Kahit sya pa a
ng lalaking nagpapahirap sakin, kahit ilang beses na nya kong pinapaiyak.. bakit
ganito pa rin yung nararamdaman ko? Akala ko ba nawala na to, akala ko ba hindi
ko na sya mahal? Pero bakit ganito? Litong lito na ko...
Humiwalay sya sa halik namin pero hawak nya pa din ang pisngi ko. Tinitigan nya
ko.. "I love you.. I love you.. I love you.."
Pero parang may kakaiba akong pakiramdam. Dahan-dahan kaming tumingin ni Prince
sa kaliwa namin. Si Dave.
Nasaksihan nya ang mga nangyari. Naabutan nya kaming naghahalikan. Nakita nya na
nagustuhan ko ang halik sakin ni Prince. Narinig nya ang pag I love you sakin n
i Prince.
Napabitaw kami sa isa't-isa ni Prince at lumapit ako kay Dave.
"Dave." Humawak ako sa braso nya.
"Akala ko ba.. trabaho lang?" Tanong ni Dave. Nanginginig ang boses nya. Halatan
g pinipigil ang luha. "Akala ko ba, hanggang physical attachment lang. Ehh bakit
may ganito Scarlet?"
"Ang daya mo naman Scarlet eeh. Akala ko ba hindi mo na mahal ang lalaking yan?"
Nababaliw na ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko.
"Akala ko kaya ka nakipaghiwalay sakin kasi, sa palagay mo hindi ikaw ang kailan
gan ko. Pero Scarlet, yun lang ba talaga ang dahilan?"
Napatingin ako kay Prince, tapos kay Dave. Salitan. "Hindi Dave, may iba pang da
hilan kung bakit ako nakipaghiwalay sayo."
Hindi nagsalita si Dave. Nanaig ang katahimikan. Tanging aircon at lifeline lang
ni momy ang narinig.
Hinawakan ko ang kamay ni Prince.. "Mahal ko pa rin si Prince."
Dito na tuluyang pumatak ang luha sa mata ni Dave. Gusto kong lapitan si Dave, g
usto kong pahidan ang luha nya, gusto ko syang yakapin, gusto kong sabihin na ta
nging sya lang ang mahal ko.
Wala syang kahit anong sinabi, basta lumabas lang sya. Hindi sya nagdabog, hindi
sya galit. Pagkaalis nya ay nagkatinginan kami ni Prince. Ngumiti sya sakin at
dahan dahan akong niyakap.
"Thank you Scarlet. Just give me another chance, babawi ako sayo."
Yumakap ako sa kanya at hinigpitan ko ang yakap ko. Tama ito. Kailangan kong pan
indigan ang desisyon ko. Kailangan kong magpanggap kay Pince na mahal ko pa rin
sya, kahit hindi naman na talaga. Kailangan kong gawin yun para mabawi ang dapat
na sakin.
Matagal tagal pa si Prince dito sa loob. Hindi ko muna tinanong sa kanya ang tun
gkol sa company kung pwede bang ibalik na nya samin yun. Ayokong magmadali, baka
mahalata nya ang plano ko.
Dumating na rin ang ilan naming kamag-anak at hinayaan muna akong magpahinga at
umuwi. Papunta kami sa Parking Area ni Prince.
"Wag mo na kong ihatid Prince."
"Gabi na. Kailangan kitang ihatid."

"Kaya ko naman eeh."

"No. Ihahatid kita--"Prince.."
Hinawakan ko ang kamay nya. "Kaya ko na ok?"
Huminga sya ng malalim. "Ok."
Pagkadating namin sa Parking Area ay saka pa lang tinawagan ni Prince ang driver
nya. Andito kami ngayon sa tapat ng kotse ko.
"You take care ok?" Sabi sakin ni Prince.
"I will :)"
"And don't forget that I love you."
Ngumiti ako. Hinawakn ko ang pisngi nya. "I love you too." Kahit sa totoo lang a
y nasusuka ako sa sinabi kong iyon.
He grabbed my waist and kissed me. Tinugon ko iyon, I wrapped my arms on his nec
k. Napasandal ako sa pinto ng kotse ko at mas umalab ang paghahalikan namin. Nar
amdaman kong bumaba ang labi nya sa leeg ko kaya marahan ko syang tinulak.
"I have to go Prince. I'm tired."
Tumango sya at ngumiti. Pumasok na ko sa kotse ko at nagdrive papalayo. May kail
angan akong puntahan.
......
Dere-deretso akong pumasok sa bahay nila. Alam ko naman ang passcode eeh. Sinalu
bong ako ng mga katulong nila, mabuti na lang at wala pa ang parents nya. Makaka
usap ko sya ng maayos.
Kumatok ako sa kwarto nya at agad naman nyang binuksan ito.
"Dave.."
"Babe."
Napangiti ako. Kahit nakipaghiwalay na ko sa kanya kanina, kahit harap harapan k
ong sinabi sa kanya na si Prince ang mahal ko kahit hindi naman totoo, babe pa d
in ang tawag nya sakin.
Gusto ko ng maluha, hindi dahil nalulungkot ako, kundi dahil natutuwa ako. Ngumi
ti sya sakin, inispread nya ang kamay nya na para bang humihingi ng yakap.
Dahan dahan akong lumapit sa kanya at yumakap. Isang napakahigpit na yakap.
"Sabi na nga ba babalik ka sakin eeh."
Lalo akong natuwa sa sinabi nyang yun. Habang magkayakap kami ay tumingin ako sa
kanya.
"I'm sorry---"
"Ssshh. You don't need to apologize ok? Alam kong may dahilan kung bakit mo gina
wa yun."
"Let me explain Dave. Please?"
Pinapasok nya ko sa loob ng kwarto nya. Umupo kaming dalawa sa kama.
"Plano ko lang yun. Umamin kasi sya sakin eeh, na hanggang ngayon mahal pa din n
ya ko. Kaya sinakyan ko na lang, nagkunwari akong mahal ko din sya para paikutin
sya. Para ibalik na nya samin ang company namin. At once na nabalik na nya yun,
iiwan ko na sya.. at babalik ako sayo. Pero masyado pa yung matagal Dave. Hindi
ko na mahihintay yun. Dave I'm sorry.. I'm so sorry."
"Babe, I told you that you don't have to apologize."
"I love you Dave. I so love you.. please, just.. just wait for me. Please?"
"I will :)))"
Hinawakan nya ang chin ko at iniangat papalapit sa mukha nya. "And I love you to
o." Then he kissed me. This time, sigurado na ko.. si Dave ang mahal ko. Sya lan
g, walang iba. ANg pagmamahal ko kay Prince? Nawala na .. at ang naramdaman ko k
anina kay prince habang hinahaikan nya ko? Marahil ay nalito lang ako, malungkot
lang ako kaya kung ano-anong iniisip ko. Pero ngayon, sigurado na ko. Alam ko k
ung sino ang mahal ko.
Namalayan ko na lang na sobrang higpit nang yakap namin sa isa't-isa. Ayoko na s
yang pakawalan, ayoko syang iwan.
Ako na ang unang gumawa ng move. Simula nang naging kami, wala pang nangyari sam
in dahil sa taas ng respeto nya sakin. Pero sa ngayon, gusto ko nang ibigay sa k
anya ang lahat ng meron ako. Kahit hindi sya ang nauna, sa kanya ko inaalay to.
Inangat ko ang tshirt nya pero pinigilan nya ko. "What are you doing Scarlet?"
"I'm giving my all to you."

Muli ko syang hinalikan at tuluyan ko nang tinaggal ang tshirt nya. Pero muli ny
a kong pinigilan.
"Ayaw mo ba?"
"Gusto ko Scarlet. Gustong gustong gusto ko. I want your heart, body and soul. P
ero hindi pa ngayon."
Napakunot ako.
"I'll wait, right after we got married."
"Married? Kasal?"
"Papakasalan kita, matapos mong mabawi ang company nyo at kapag nagising na ang
mommy mo."
Napatanga ako. Totoo ba yung narinig ko? Kasal?
"Are you proposing?"
"No. I'm commanding you to marry me :)"
Hindi pa rin ako makapaniwala. Gusto nyang, ikasal kaming dalawa.
"C'mon babe. Let's sleep. You're exhausted."
Humiga na sya at ako ay nanatiling nakaupo at nakatingin sa kanya. "Ayaw mo pang
humiga?"
"Gusto kong magpalit ng damit."
Umupo ulit sya taglay ang ngiting parang nang-aasar. "Alam ko na."
"Huh?"
"change your clothes in front of me."
O____O
"P-pero.."
"I want to see you Scarlet."
Tumayo sya at kinuha ang pajamas ko sa cabinet nya at nilapag iyon sa bedside ta
ble. Umupo sya sa may couch at nag de kwatro. "Go Scarlet, change your clothes."
Napakapilyo ng ngiti nya. Madaya :3
Isa-isa kong tinanggal ang butones ng blouse ko. Dahan dahan habang nakatingin s
a mata nya. Nakalagay ang kamay nya sa chin nya habang nakadekwatro. Namumungay
na ang mata nya.
Tuluyan ko nang natanggal ang blouse ko. Isinunod ko ang pants ko hanggang undie
s na lang ang natira sakin.
"Let me help you babe :)"
Tumayo sya at lumapit sakin. Pumunta sya sa likod ko at tinanggal nya ang hook n
g bra ko at tuluyan nang nakawala ang dibdib ko sa saplot na iyon. Isinunod nya
ang pambaba ko, dahan dahan nya itong binaba at naramdaman ko sa balat ko ang pa
gbilis ng hinga nya.
"You're a tease Scarlet Baby."
Pumunta sya sa harap ko at pinagmasdan nya ang kabuuan ko. "My Goddess."
Napakalagkit ng tingin nya sa kabuuan ko..parang mabubuntis ako sa titig nya xD
Lumapit sya sakin at hinaplos ang bewang ko. "Nice curve" at kumindat sya sakin.
"Wear your pajamas. I'll sleep now, tumabi ka na lang sakin."
Una syang humiga at sinuot ko na ang pajamas ko. Tumabi ako sa kanya at niyakap
ko sya mula sa likod dahil nakatalikod sya sakin.
"Are you okay Dave?"
"I'm not. You made me hard."
"Hahahaha. It's your fault by the way."
"Haha. Then you'll pay for this."
Humarap sya sakin at isinubsob nya ang mukha nya sa leeg ko. Hinawakan nya ang i
sa kong dibdib at dumantay sakin. Hanggang sa nakatulog na sya.
______________________________________________________
CHAPTER 14.5: Medyo Bitin :P (Must read chapter)
SCARLET POV (As usual =___=)
"Babe. Gising na."
Nagising ako dahil ginising ako ni Dave. Antok na antok pa ko >O<
"Hmm.. Inaantok pa ko."
"Kailangan mo pang puntahan sa ospital si tita."
At dito na namulaga ang mata ako. Oo nga, kailangan ko pang puntahan si mommy. S
ila Jesse kasi ang nagbantay sa kanya kagabi. Grabe na ang utang na loob ko sa m
ga kaibigan ko. Wag silang mag-alala

masyado, kapag nabawi ko na ulit ang company namin at yumaman ulit kami, kakausa
pin ko ang ulap, sasabihan ko silang paulanin ng pera ang mga kaibigan ko.
Nag-ayos na kami ni Dave. Inihatid nya ko sa ospital, pero hindi sya lumabas ng
kotse kasi baka may makakita samin at isumbong ako kay Prince. Tapos si Dave nam
an ay dumeretso sa company nila.
Pagdating ko sa ward ni mommy, sumasayaw sa harap nya si Jesse -____- Pano na la
ng kung si MJ ang sumasayaw, hindi ko na talaga alam kung anong gagawin ko sa bu
hay ko (_ _)"
"Hoy! Babae! Bakit ka sumasayaw sa harap ng mommy ko?!"
"Baka magising kapag sinayawan ko sya ^O^"
"Baka mas gugustuhin ni mommy na matulog kesa makita kang sumasayaw!"
"Ang sama :( Huy teka.. Kamusta kayo ni Dave? Balita ko naghiwalay kayo aah? Tot
oo ba?"
Umupo ako sa upuan sa tapat ni mommy at parang mga batang nag-aabang ng kwento s
ila Jesse at MJ.
"Hindi."
Tapos kwinento ko lahat lahat sa kanila. Medyo nagulat sila sa mga sinabi ko. Ma
syado daw madrama ang buhay ko and all. Tapos pinayuhan pa nila ko na wag magpap
ahalata kay prince. Kasi iba daw maglaro si prince, masyadong tuso.
Sa totoo lang, kinakabahan talaga ko sa pinaplano kong to. Pero wala na kasi ako
ng choice kundi ito lang eeh.
....
|Meet me at my office.|
Yan ang text sakin ni Prince. Walang smiley, walang endearment. Ewan ko ba, kina
kabahan ako. Hindi kaya alam na nya? Pero bakit napakaaga naman?
Si Dave muna ang pinagbantay ko kay mommy, nagpaalam naman ako ng maayos sa kany
a. Pinag-ingat nya lang ako. Gusto pa nga kong pabaunan ng pepper spray eeh -___
- Pero diba ang OA naman masyado nun? =___=
Pagdating ko sa office ni Prince ay pinatuloy kagad ako sa loob ng secretary nya
. Sinabihan pa ni Prince ang secretary nya na wag magpapasok ng kahit na sino at
bawal kaming maistorbo kahit daw gaano pa kahalaga.
"Hi." ngumiti ako sa kanya, tinatago ko ang kaba ko.
Ngumiti din sya sakin at hinawakan ang kamay ko. Naglakad kami papunta sa may co
uch at umupo doon.
"How are you Scarlet?"
"Ok lang naman :)"
Niyakap nya ko sa bewang ko at ipinatong nya ang chin nya sa balikat ko.
"How's your sleep?"
Bumilis ang tibok ng puso ko. Bakit ang daming pwedeng tanungin yun pa ang tinan
ong nya? Kay na Dave ako natulog kagabi at magkatabi pa kaming natulog.
"Hindi ako nakatulog ng ayos eeh. Alam mo na, ang dami ko kasing iniisip."
"Really.."
"Yeah."
"San ka natulog?"
Lalo akong kinakabahan.
"Sa bahay ng tita ko."
Humigpit ang yakap nya sakin. "Liar."
O_O
Lalo pang humigpit ang yakap nya sakin. "Prince.."
"Do you still love him? Huh? Scarlet."
Hindi ko magawang sumagot. Gusto kong sabihin na mahal na mahal ko si Dave. Pero
natatakot ako sa kanya, sa magiging reaksyon nya.
"Sumagot ka!!"
"Oo! Mahal ko pa din sya!"
Lumuwag ang pagkakayakap nya sakin at tinignan ako sa mata. Natatakot na talaga
ko.
"Ako? Mahal mo pa ba ko?"
Nakipagtagisan ako ng pakikipagtitigan sa kanya. Gusto kong sabihing mahal ko sy
a para hindi masira ang plano ko. Pero napapagod na ko, ayoko nang lokohin pa an
g sarili ko.

"Hindi na. Wala na kong kahit anong pagmamahal na nararamdaman sayo. Sa totoo la
ng, nandidiri na ko sayo eeh! Napakababoy mo!"
*PAK*
Napahawak ako sa pisngi ko. Napakalakas ng sampal nya. Punong puno ng galit at h
inagpis. Hindi ko mapigilang maluha sa harap nya.
Tumayo sya at tumalikod sa gawi ko.
"Ano bang kasalanan ko sayo Prince? Bakit ba ginagawa mo sakin to?"
Tuluyan ko nang tinakpan ang mukha ko gamit ang mga palad ko at umiyak na ng lub
usan. "Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan mo kong pahirapan ng ganito ee
h.. ano bang naging kasalanan ko sayo? Bakit mo ba ko ginaganito?"
"Madami.. madaming dahilan kung bakit kita pinapahirapan ng husto."
Humarap sya sakin at tinignan ako. "Kayo ng pamilya mo. Sinira nyo ang buhay nam
in."
Tumayo ako. "PAULIT-ULIT MO NA LANG SINASABI YAN EEH!! PALAGI NA LANG NA MALAKI
ANG KASALANAN NG PAMILYA NAMIN SA PAMILYA MO!! BAKIT BA HINDI MO SABIHIN SAKIN L
AHAT?! BAKIT HINDI MO IPAINTINDI SAKIN/?! PUNYETA KASI PRICNE, PAGOD NA PAGOD NA
KO!! IPALIWANAG NAMAN SAKIN O! HANDA NAMAN AKONG MAKINIG EEH!!"
Huminga muna sya ng malalim bago ako titigan muli.
"Gusto mo ba talagang malaman?"
"Oo. Gusto ko, makikinig ako. At gagawin ko lahat, para initindihin ka."
Nagulat ako nang magsimulang magbago ang ekspresyon ng mukha nya. Lumungkot ito
at nagtubig ang mata nya.
"Ayoko--ayoko nang balikan pa."
"Prince.. handa akong makinig."
Nagsimula nang tumulo ang luha sa mata nya. At nag-ibang anyo sya, naging bampir
a sya. Dedyoklang. Bigla syang parang nanghina, para syang batang naagawan ng ca
ndy.
"Scarlet.."
____________________________________________________________
CHAPTER 14.5: The Past (MUST READ CHAPTER NA TALAGA XD)
SCARLET POV
"Ang daddy mo.. sinira nya ang buhay namin."
Parang hindi si Prince ang nasa harap ko ngayon. Para kaming bumalik sa nakaraan
. Sa panahong mga bata pa lang kami at inosente.
"Noong.. noong 7th birthday mo. Naaalala mo pa ba? Yun yung araw na sinabi mong
ayaw mo sakin. Noong araw din yun, nakita ko ang mommy at daddy mo. Nag-aaway si
la sa kusina. Nagtatalo sila, nagsisigawan. Napakabata ko pa non kaya hindi ko a
lam kung anong nangyayari sa kanila. Basta narinig ko lang na.. may ibang babae
ang daddy mo. Tinanong ng daddy mo kung sinong nagsabi sa mommy mo na may ibang
babae ang daddy mo. At si tatay yun. Nakita ni tatay ang daddy mo na may ibang b
abae kaya nagsumbong sya. Kaya tumakbo ako papunta sa kwarto. Pero bago pa ko ma
kapunta dun, kinuha na kagad ako ni tatay. Dala na nya ang mga gamit namin, binu
hat nya ko. Sinabihan nya ko na hindi kami ligtas sa mansyon nyo. Nilingon ko an
g daddy mo, hinahabol nya kami at may hawak syang kutsilyo."
Hindi nya natuloy ang pagsasalita nya dahil humagulgol na sya sa harap ko. Sobra
ng traumatic nang nangyari sa kanya kaya hindi ko sya masisi kung bakit sya umii
yak ng ganito sa harap ko.
Lumapit ako sa kanya.. "Ayun ba ang dahilan kung bakit kayo umalis? At hindi dah
il.. gusto mong lumayo sakin? Hindi dahil gusto mo kong iwan dahil nasaktan kita
?"
Tumingin sya sakin. "Kahit kelan Scarlet, hindi ko ginustong iwan ka."
At dito na ulit pumatak ang luha sa mata ko. Sunod sunod, hindi tumitigil.
"I'm sorry Prince.. Hindi ko akalaing gagawin ni daddy yun. Hindi ko alam na gan
un pala ang pinagdaanan mo."
"Hindi lang yun Scarlet. Madami pang ginawa ang daddy mo samin."
"Akala ko.. malaya na kami ni tatay dahil malayo na kami sa inyo. Akala ko tapos
na. Pero hindi nya pa rin kami tinigilan. Palipat lipat kami ng bahay ni tatay
noon. Kaya pati ang trabaho nya paiba-iba. Pinaghahanap kami ng daddy mo, sinusu
ndan nya kami, binabantaan na papatayin nya kami. Ilang taon kaming ganun Scarle
t. Hanggang sa isang araw naabutan ko ang daddy mo sa bahay namin ni tatay. Naki

ta kong nakatutok ang baril ng daddy mo kay tatay. Narinig ko silang nag-uusap.
Sinabi ng daddy mo na si tatay ang dahilan kung bakit sila naghiwalay ng mommy m
o. Pinalayas ng mommy mo ang daddy mo at pinalabas nya na kusang umalis ang dadd
y mo. Simula daw nun nasira ang buhay ng daddy mo. Tapos
Bigla syang huminto. Napaupo sya sa couch. Tumungo sya at itinuod nya ang kamay
nya sa noo nya. Narinig ko ang sunod sunod nyang pag-iyak. Naaawa ako sa kanya,
gusto ko syang patahanin pero hindi ko alam kung papano.
Tapos nun binaril ng daddy mo si tatay.
Napasinghap ako. Hindi ko akalaing magagawa yun ng daddy ko. Lumapit ako kay Pri
nce at umupo sa harap nya.
Prince..
Nananatili syang nakatungo.
Kitang kita ko Scarlet.. Kitang kita ko kung paano barilin si tatay. Sunod sunod
.
Hindi ko mabilang kung nakailang baril ang daddy mo. Sobra kong takot, takot na
takot ako Scarlet. Siyam na taong gulang lang ako noon. Hindi ko alam ang gagaw
in ko. Hindi ko alam..
Dito na lalong lumambot ang puso ko. Lumapit pa ako sa kanya at umupo na ko sa t
abi nya. Hinila ko sya papalapit sakin at niyakap sya ng mahigpit.
Hanggang sa napuno na ng dugo ang paligid ni tatay. Lumabas ang daddy mo at naki
t
a nya ko. Hindi ko alam Scarlet, tumakbo ako. Hinabol nya ko. Takot na takot ako
Scarlet. Kung san san ako nagtago. Dumating sa puntong muntik na nya kong makit
a, iyak ako ng iyak. Nawawalan na ko ng pag-asa. Hindi ko alam ang gagawin ko. N
atatakot ako sa kanya. Tapos tapos
Nahirapan syang huminga kakaiyak kaya niluwagan ko ang pagkakayakap ko sa kanya.
Nakita nya ko. Nakita ako ng daddy mo. Tinutukan nya ko ng baril. Nakakatakot Sc
a
rlet, sobrang nakakatakot. Akala ko katapusan ko na. Mabuti na lang.. may mga du
mating na pulis. Nadakip nila ang daddy mo. Hanggang sa dinala ko ng mga pulis s
a ospital. Andun na si tatay, nasa ospital sya at tinatanggal lahat ng bala sa k
atawan nya. Ilang lingo, ilang lingong asa ospital si tatay. Ang daming nagpapaa
bot ng tulong, mga taong hindi naming kilala. Kaya simula nun, pinangako ko sa s
arili ko, na gaganti ako. Gagantihan ko ang pamilya nyo. Nag-aral ulit ako, nags
umikap, hanggang sa gumaling si tatay. At gumaling si tatay dahil sa tulong ng i
bang tao. Ang taong yun ay dating amo ni tatay sa trabaho. Tinulungan nya ulit k
aming bumangon. Ang taong yun ay ang may-ari ng kompanyang Monarchy. Sa kanya yu
n at ipinamana nya samin.
Tumingin sya sa mga mata ko.
Sorry.. Sorry Scarlet, sorry kung ikaw ang napaghigantihan ko. Im so sorry.. hin
di
ko ginusto. Pero sobra sobra ang ginawa samin ng daddy mo. Im so sorry..
Tumungo sya sa harap ko at umiyak ng umiyak. Im sorry.. patawarin mo ko. Mahal n
a
mahal kita.. mahal na mahal.
Niyakap ko ulit sya at dinamayan. Hindi ko akalaing ganito katindi ang pinagdaan
an nila. Kaya pala sukdulan ang galit sakin ni Prince. Kaya nya pala ko ginagani
to.
Tumingin ulit sya sakin at hinawakan ako sa pisngi. I love you. At sinimulan nya
k
ong halikan. Marahan, may pagmamahal.
Humigpit ang yakap nya sakin habang pababa ang halik nya. Gusto ko syang pigilan
, pero ayoko. Gusto ko syang pasayahin, gusto kong bumawi sa kanya. Sinagot ko n
a lamang ang bawat yakap at halik nya.
Handa akong magpaubaya.
Ipinasok nya ang kamay nya sa loob ng damit ko at hinaplos ang likod ko habang a
bala ang labi nya sa paghalik sa leeg ko. Napakapit ako sa likod nya at tinanngg
al na nya ang panloob ko. Umikot ang mga palad nya papunta sa dibdib ko.
Dahan dahan nyang hinubad ang tshirt ko at inihiga ako sa couch. Pumaibabaw sya
sakin at hinalikan nya ko sa noo, sa ilong at sa labi.

Saglit na naghinang ang mga labi naming para hubarin nya ang suot nya.
Muli syang bumalik sakin at muli nya kong nilunod sa mga halik nya. Pababa sa le
eg, sa chest hanggang sa dibdib ko.
Bumaba nang bumaba ang kamay nya hanggang sa tuluyan na nyang matanggal ang sapl
ot ko at tumambad sa kanya ang kabuuan ko.
Beautiful as ever.
Naghubad na rin sya ng sarili nyang saplot at pumaibabaw sakin. I love you. Ibin
ao
n nya ang sari nya sakin at nagsimula kaming gumalaw.
Ang sayaw na iyon, punong puno ng pangangailangan, ng pagpapatawad, ng pagtangga
p, ng paglimot sa nakaraan. Hanggang sa marating naming ang rurok at nahiga sya
sa tabi ko.
Pumatak ang luha sa mata ko.
Bakit ganun?
Bakit hindi ko na maramdaman..
Ang pagmamahal na naramdaman ko sa kanya noon?
Nawala na ba talaga?
Naubos nab a talaga?
Wala na talaga..
Wala na talaga kong kahit anong pagmamahal na maramdaman sa kanya.
Awa na lang.
Yun na lang.
________________________________________________
CHAPTER 15: Just Choose One
SCARLET POV
"Babe, bakit parang kanina ka pa wala sa sarili mo?"
Napatingin ako kay Dave. Andito kami ngayon sa kwarto ni mommy sa ospital.
"No babe. Nagwoworry na talaga kasi ako. Ilang linggo nang hindi gumigising si m
ommy ehh."
"Don't worry too much babe. Everything's gonna be okay. Kapag nabawi mo na ang c
ompany nyo.. makakaahon ulit kayo and we'll start again another chapter of your
life."
Dito ako lalong nabahala. Pano si Prince? Ang buong akala nya, mahal ko pa din s
ya.
"Scarlet.."
Tumingin ako kay Dave.
"I know, this is not the perfect timing for this. But I think, I have to do this
."
"Huh? Ang alin?"
Tumayo sya sa harap ko at naglakad papunta sa may table kung san nandun ang bag
nya. Tapos may kinuha sya sa loob na brown envelope.
Medyo malayo ang distansya nya sakin.
Binuksan nya ang envelope at naglabas ng mga bondpaper. Anong meron dun?
Biglang may pumasok sa loob ng kwarto.. si Jesse. Lumapit sya sakin at may binig
ay na isang piraso ng green rose.
Bumalik ang tingin ko kay Dave at hawak na nya paharap sakin ang bond paper at m
ay nakasulat dito..
|1st year College, that's the time when I first met you.|
Inilipat nya sa ikalawang bond paper..
|Imagine? We' ve already known each other for 6 years.|
Inilipat nya ulit sa ikatlong papel
|And with that 6 years, I can say that..|
May pumasok ulit sa kwarto, hindi ko sila kilala pero dalawa silang lalaki. Ang
isa ay may gitara at ang isa ay kumakanta. Ang tugtog ay ang kanta nung first da
nce namin nung Grad Ball namin noon.
*PLAY THE VIDEO*
Inilipat nya ulit ang papel.
|YOU ARE THE ONE.|
Lipat..
|The ONE that I will love, cherish and care for the rest of my life.|

Lipat..
|I want to grow old with you.|
Ibinalik nya ang papel sa loob ng envelope at unti-unting lumapit sakin.
Sunod na pumasok ay si MJ. May dala syang box na maliit. Bigla akong kinabahan..
parang alam ko na ang laman nun.
Baka andun sa loob si Shomba o kaya si Sadako.
Nakakatakot.
Kinuha ni Dave ang box kay MJ at tuluyan nang nakalapit sakin.
"I want you to be the last person I see before I go to sleep and the first perso
n I want to see everytime I wake up."
"Scarlet San Nicholas Dabao, in front of everyone, in front of your mother, let
me ask you..."
At ito na nga..
lumuhod sya sa harap ko.
"Will you be my wife?"
Sandaling natahimik ang lahat..
nag-aabang sa kung anong isasagot ko.
"Yes...
I do."
Napaubo ang lahat ng sa sinabi ko. bakit? Anong mali sa sinabi ko?
"I do kagad teh? Ano to? kasal na? -__^"
Buong pagtataray na sabi ni Jesse sakin. Kaya napatawa lahat at ganun din ako. M
asisisi nyo ba ko? Ehh naexcite ako bigla :')
Naitakip ko ang palad ko sa bibig ko at sunod sunod na tumango. "yes.. yes Dave,
I will marry you."
Nagpalakpakan lahat habang sinusuot sakin ni Dave ang singsing, nakakatuwa sya p
a yung unang naiyak kesa sakin.
Hindi ba dapat babae ang unang umiiyak? So ganun nya ko kamahal? Ok lang.. mahal
na mahal ko din naman sya eeh :)
Tumayo sya at niyakap ako ng husto na sya namang ginantihan ako.
Finally engaged na ko.
Can't wait for our honeymoon. Shing ! xD
Pansamantalang nagcelebrate kami. Ewan ko ba kung bakit may celebrationg naganap
=___= Enggagement Party daw kasi to. Naku po naman -___Hindi nagtagal ay umalis na rin sila at kami na lang ni Dave ang naiwan.
Magkayakap kami ngayon habang nagsasayaw. Kung san nanggaling ang music? Wala. W
alang music >_> Para lang kaming siraulong nagsasayaw dito.
Pero infairness, kinikilig ang mayayaman (_ _)"
"Babe..."
Hinigpitan ko pa lalo ang yakap ko sa kanya pagkabanggit nya nun.
..I love you.. so much."
Napangiti ako.. sa kabila nang lahat ngnangyayari sakin, hindi ko akalaing may l
alaki pang handang mahalin ako ng totoo. Napakswerte ko pa din.
"Wala man lang bang I love you too? Siguro hindi mo na ko mahal?"
Napatingin ako sa kanya. "Adik ka ba? Pumayag na nga akong pakasalan ka tapos sa
sbaihin mong hindi kita mahal?"
"Ehh bakit walang I love you too? :3"
Napangiti ulit ako. "Ikaw talagaaa!" Pinisil ko ang ilong nya.
"I love you too :)"
hinalikan ko sya sa pisngi.
"I love you. *halik sa ilong*"
"I love you *halik sa chin*"
"I love you *halik sa mata*"
"I love you, I love you, i love----hindi ko na natuloy pa nang bigla na lamang nya kong halikan sa labi na agad ko
din namang tinugon.
Ako ang unang humiwalay sa halik namin at niyakap ko sya ng mahigpit.
Handa na ko, handa na kong harapin ang lahat kasama sya.
Si Prince? Sasabihin ko sa kanya ang totoo, na si Dave ang mahal ko.. sya lang w
ala nang iba pa.

Hihingi ako ng tawad sa kanya..

pero pipilitin ko pa ring mabawi sa kanya ang company namin.
Pero kung hindi nya yun ibalik, ayos na sakin. Handa kong harapin lahat ng hirap
, maubos man ang kayamanan namin, babangon ako..
kasama si Dave,
babangon kami ni mommy.
Ilang araw din ang lumipas at inaayos na namin ni Dave ang kasal namin.
Ang wedding dress, ang wedding rings, ang exact date basta lahat. Gusto daw nya
kasi ay as soon as possible. mukhang excited din sa honeymoon mehehehehe~
Pero hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasabi kay Prince ang totoo. Haaaay.
Ang buong akala nya pa rin ay mahal ko pa din sya.
Tinatanggal ko ang singsing na bigay ni dave kapag nagkikita kami ni Prince.
At ngayong gabi ay pupunta pa ko sa party ng company nila.
Hindi ko alam kung anong magaganap sa party na yun basta sabi nya ay mag-ayos da
w ako, magpaganda daw ako. May mga mediamen ngang imbitado eeh.
Ano kayang meron?
Kaya sinuot ko ang peach dress ko, sabi kasi nila bagay daw sakin yun. Nagpaalam
naman ako ng maayos kay Dave bago pumunta sa party nila Prince.
Pagdating ko doon ay agad nya kong sinundo.
Kung kani-kanino nya ko pinakilala bilang girlfriend nya daw.
Nakokonsensya na talaga ko..
kaya pinangako ko sa sarili ko na pagkatapos ng party na to, sasabihin ko na kay
Prince ang totoo. Ayoko na syang paasahin pa sa wala.
Ilang oras na din simula nang magsimula ang party ay hindi ko pa rin alam kung p
ara saan ang party na to hanggang sa nagsalita si prince sa harap.
"To all the person who are here right now, let me say my big thank you to all of
you. I'm so glad you came here in my special night"
Special night? Bakit? Anong meron?
"Well, first. Let me tell you a story. Would you believe, that at the age of six
, I already fall in love?"
Nashock ang mga tao miski ako..
Anong pakulo ba to?
"I fell in love with a spoiled brat girl. I can still remmeber, anak lang ako ng
hardinero noon. At nahulog ako sa anak ng amo namin. Yes, I know.. napakaimposi
ble.."
"But look at me now, after so many long years, I still found my first love. My f
irst and my last. The girl I'm too much in love with."
Tumingin sya sa gawi ko kaya tumingin din ang lahat sakin.
Kinabahan ako..
lalo pa nang naglakad si Prince papunta sa gawi ko.
hanggang sa tuluyan na syang nakalapit.
At lalo kong ikinagulatang mga sunod na nangyari..
Lumuhod sya sa harap ko.
"Scarlet San nicholas Dabao, my first love, my true love, my last love, my only
love.. Will you marry me?"
________________________________________________
CHAPTER 16: Mournful event
Wala munang POV, narration muna ang gagawin ko.
Kasalukuyang nakaluhod si Prince sa harap ni Scarlet. Tahimik ang Function Room,
lahat ay nakatingin sa kanilang dalawa. Lahat ay naghihintay kung ano nga ba an
g isasagot ni Scarlet.
Nangangamba na si Prince kung bakit hindi sumasagot si Scarlet. Natatakot sya na
baka tanggihan sya ng dalaga. Natatakot sya na baka na mawala ulit sa kanya si
Scarlet. Hindi na nya alam ang kaya nyang gawin kapag nangyari pa yun.
At ang pangangamba na naramdaman ni Prince ay natapos nang tumayo si Scarlet. Hi
ndi para sagutin ng oo si Prince.
Im sorry Prince.
Iyon ang mga salitang lumabas sa bibig ni Scarlet bago sya tuluyang tumakbo pala
bas ng function Hall. Samut sari ang mga bulungan ng mga tao sa loob ng hall. Ma
y

mga nagulat, may mga natawa. Dahilan para magalit nang lubos si Prince.
Mula sa pagkakaluhod ay tumayo sya at lumabas ng hall na punong puno ng galit. P
inahiya sya ni Scarlet sa harap ng madaming tao, sa harap ng tatay nya.
SCARLET!!
Panay ang tawag nya kay Scaret ngunit hindi nya Makita ito.
Sa kabilang banda, si Scarlet ay papasakay pa lang ng elevator. Ayaw nyang maabu
tan sya ni Prince dahil natatakot sya dito. Kilala nya si Prince, alam nya kung
anong pwedeng gawin ni Prince sa kanya.
Binilisan nya ang pagpindot ng elevator. Ngunit kahit anong pagmamadali nya ay h
uli na ang lahat dahil natagpuan na sya ni Prince.
Agad syang nilapitan ni Prince at hinawakan ng mahigpit sa wrist.
Bitawan mo ko.
Ayun lang ang nasabi ni Scarlet kay Prince dahil sa totoo lang ay natakot sya di
to.
Pinahiya mo ko Scarlet.
Im so sorry Prince. Im sorry.
Sorry? Kapalit ng pag-aaya ko sayo ng kasal sorry lang ang isasagot mo? BAKIT SC
A
RLET??!! BAKIT??!!!
Sasagutin na sana ni Scarlet ang tanong ni Prince. Ipagtatapat na sana nya ang l
ahat pero biglang bumukas ang elevator. Walang tao sa loob kaya itinulak ni Prin
ce si Scarlet sa loob ng elevator.
Marahas na inipit ni Prince si Scarlet. Napapagitnaan sya ngayon ni Prince at na
ng sinasandalan nya. Hinalikan sya ni Prince sa labi at hindi nya nagawang tumug
on sa halik nito. Pilit nyang tinutulak si Prince pero masyado itong malakas.
Bumukas ang elevator at marahas na hinawakan sya ni Prince sa braso at hinila pa
punta sa isang kwarto malapit sa elevator.
Pagkapasok nila sa kwarto ay agad syang tinulak ni Prince dahilan para matumba s
ya sa sahig. Ang kanyang mukha ay basing basa ng pawis at luha.
Prince tama na..
Hindi sya pinansin ni Prince bagamat ay hinila sya patayo nito at itinulak sa ka
ma at dumagan sa kanya.
Prince tama na. Please.. tama na.
Hinawakan ni Prince ang dalawang nyang kamay at muli itong hinalikan sa labi pab
aba sa leeg. Panay ang pagmamakaawa nya kay Prince pero hindi sya pinapakinggan
nito.
Narinig nya ang pagring ng cellphone nya. Pinilit nyang kumawala para makuha ang
cellphone at nagtagumpay naman sya. Nakita nya ang tumatawag, si Dave. Sasaguti
n sana nya ito ngunit biglang inagaw ni Prince ang cellphone sa kanya at binato.
Naramadaman na lang nya na pinunit ni Prince ang dress nito sa may bandang balik
at nya hanggang sa tuluyan na nya itong masira. Bumaba pa ang mga halik ni Princ
e papunta sa dibdib nya.
Tama na Prince. Nagmamakaawa ako. Tama na..
Pansamantalang tumigil si Prince at tumingin sa mata nya.
Bakit Scarlet? Bakit?
May iba na kong mahal..
Tumulo ang luha sa mata ni Prince.
Bakit.. bakit kailangan mo pa kong paniwalain na mahal mo pa ko? Bakit hindi mo
n
a lang sinabi ang totoo?
Im sorry.. Im sorry Prince.
SAGUTIN MO ANG TANONG KO!!!
DAHIL GUSTO KONG MABAWI ANG KOMPANYA NAMIN!!
Mabawi?? Sa ginawa mong to sakin sa tingin mo mababawi mo pa ang kompanya nyo? W
e
ll Scarlet, SORRY DIN.
Tumayo na si Prince sa harap nya at binigay sa kanya ang coat na suot nito. Umal
i
s ka na.
Bumangon si Scarlet at lumapit kay Prince.

Prince pakiusap.. ibalik mo na samin ang kompanya namin. Nagmamakaawa ako. Ibibi
g
ay ko sayo lahat. Kung gusto mong pagsawaan mo ulit ako. Okay lang.. basta ibali
k mo lang samin ang company namin. Please.
Tumingin lang si Prince sa kanya at muling pumatak ang luha sa mata nito. Hindi
n
aman katawan mo ang kailangan ko Scarlet.. ang kailangan ko ikaw. Ikaw ang gusto
ko. Ikaw ang mahal ko. Pero hindi ko na pala makukuha yun. Kasi may iba nang na
gmamay-ari sayo.
Tumungo si Prince bago muling nagsalita. Umalis ka na.
Pero Prince.
Umalis ka na.
Prince yung company namin.
UMALIS KA NA!!!!!
Dito na nasindak si Scarlet kaya wala na syang ngawa kundi kunin ang coat ni Pri
nce at isuot ito bilang pambalot sa sarili dahil nasira nga ang kanyang suot na
dress.
Mabilis syang lumabas ng kwarto. Gusto nya sanang tawagan si Dave ngunit ang cel
lphohne nito ay naiwan sa loob at malamang ay sira na ito.
Sumakay sya sa elevator pero laking gulat nya ng pagating nya sa ground floor ay
napakadaming media men ang sumalubong sa kanya.
Sinisiksik sya ng mga ito at tinatanong ng kung anong bagay. Nakita sya ng lahat
sa ganong pustura, gulo ang buhok at sira ang damit.
Pero laking pasasalamat nya ng may lalaking humatak sa kanya palayo sa mga media
men. Sumakay silang dalawa ng sasakyan.
Dave..
Dito na muling umiyak si Scarlet.
Ssshh.. Babe. Wag ka munang umiyak. Well talk later okay? Kailangan nating pumun
ta
ng ospital.
Napatingin si Scarlet kay Dave. Bakit? Anong nangyari kay mommy?
Hindi nagsalita si Dave. Ibinalik na lang nya ang tingin nya sa daanan, hinawaka
n ang manibela at pinaandar ang sasakayan.
Nang makarating na sila sa ospital ay hinawakan ni Dave ang kamay ni Scarlet pap
unta sa room ng mommy nya.
Dave ano ba talagang nangyari?
Hindi nagsasalita si Dave. Patuloy lang sila sa paglalakad hanggang sa nakaratin
g na sila sa tapat ng room ng mommy nya.
Bago sila pumasok ay hinawakan ni Dave ang balikat ni Scarlet.
Babe.. I want you to be strong ok? I want you to be the Scarlet that I used to k
n
ow. Yung hindi sumusuko, yung walang inaatrasan. Yung matapang, yung malakas.
Dave..
And dont forget, andito lang kami. We will take care of you.
Pagkatapos noon ay pumasok sa silang dalawa sa loob.
Andun ang ilang kamag-anak ni Scarlet. Andun sina Jesse at MJ, at ang tanawin na
syang nakapagpahinto ng ikot ng mundo ni Scarlet. Sunod sunod ang pagapatak ng
luha sa mata nya nang Makita nya ang kanyang mommy..
Nakahiga, at balot na balot ng kumot.
Mommy..
Nahihirapan syang igalaw ang mga paa nya. Para syang pinagsakluban ng lababo at
inidoro sa nakita nya.
Dahan dahan syang lumapit sa mommy nya..
Mommy..
Hinawakan nya ang kumot na nakabalot sa mommy nya at dahan dahan itong tinanggal
. Lalong lumakas ang iyak nya ng Makita ang kanyang mommy na namumutla at wala n
ang buhay.
Mommy.
Hinawakan nya ang mukha ng mommy nya. Malamig na ito..
MOMMYYYYYYYYYYYYY!!!!!!!!!!!!

Isang malakas na sigaw kasabay ng pagyakap nya sa malamig na katawan ng kanyang

mommy.
MOMMY WAKE UP!!!! MOMMY PLEASE WAKE UP!!! MOMMY
Kasabay ng napakalungkot na pangyayaring ito ay unti-unti na ring nalungkot ang
mga taong nakapaligid sa kanila. Dinamayan nila ang kanilang kaibigan na naglulu
ksa sa pagkawala ng mahalagang tao sa buhay nya. Napuno ng kalungkutan at paghih
inapgpis ang kwartong iyon.
_____________________________________________________
CHAPTER 17: Regrets
SCARLET POV (As usual xD)
Kakatapos ko lang magpalit ng damit. Itim na damit.
Nang narinig kong bumukas ang pinto at nakita ko si Dave. Nakangiti sya sakin.
Ready ka na? Dumating na mga relatives mo.
Tumango lang ako. Hindi ko nagawang suklian ang ngiti nya dahil hindi ko pa nama
n talaga kaya.
Lumapit sya sakin at hinawakan ang kamay ko.
At bigla nya kong kiniliti >O<
KYAAAAAAHH! Dave ano ba?!
Hindi sya tumitigil >_< Kinikiliti nya ko ng bongga!!
Daaave! Baka maihi ako!!
Hanggang sa napahiga na ko, kinikiliti pa din nya ko. Hahahaha. Dave! Tama naaa!
Hahaha.
At dito na sya tumigil at pinagmasdan ako. Nakaupo sya sa harap ko habang ako ay
napahiga na.
I miss your laugh, I miss your smile.
Ang tawa ko ay napalitan ng ngiti. Kaya mo ba ko kiniliti?
Tumango sya. Halika na.
Tinulungan nya kong tumayo at magkahawak kamay kaming lumabas. Andito kami sa Fu
neraria De Paz, dito nakaburol
si mommy.
Sinalubong ako nila Jesse at MJ at nagcocondolence. Ayoko nang umiyak, hindi dah
il napapagod na ko kundi dahil nasaid na ang luha. Ubos na ubos na.
Pinuntahan din ako ng mga relatives ko at nagcocondolence.
Umupo ako sa pinakaharap. Pinagmasdan ko si mommy, hindi ko pa kayang lumapit, h
indi ko pa sya kayang tignan. Hindi ko pa kayang magpaalam sa kanya. Hindi ko pa
tanggap ang pagkawala nya.
Then out of nowhere, ang luha na akala ko ay ubos na ay muling tumulo. Agad ko n
aman itong pinahid dahil ayokong may makakita sakin na ganito ako kahina.
I am so disappointed with myself. Hindi ko na nga nabawi ang company namin, hina
yaan ko pang mawala sakin si mommy. I am a loser, I am a failure. Sorry mommy, i
f I didnt became the perfect daughter for you.
Sir, hindi po talaga kayo pwedeng pumasok dito.
Napalingon ako sa may likod nang marinig ko ang mga guards na sumisigaw. Hindi k
o masyadong Makita kung anong nangyayari dahil nakatayo din ang mga ibang tao sa
labas. Nakaharang sila sa view, nako.
Dahil sa curiosity ay tumayo ako para tignan kung anong nangyayari sa likod. At
hindi ko nagustuhan kung sino ang nakita ko.
Babe. Let me handle this.
Bumitaw ako mula sa pagkakahawak ni Dave sa braso ko.
Buong tapang akong naglakad papunta sa kanila.
Anong ginagawa mo dito?
Scarlet.
Bakit ka nandito?
Scarlet.. nakikiramay ako.
*PAK!*
Nagulat ang lahat ng taong andun pero hindi ko na kayang pigilan ang sarili ko.
Punong puno na ko ng galit at pagkasuklam sa kanya.
Nakikiramay??? Nakikiramay ka?? BAKIT?? E DIBA ITO YUNG GUSTO MONG MANGYARI??! Y
u

ng makaganti ka sa pamilya namin?? Eto na Prince! Kotang kota ka na! Nakuha mo n

a ang kompanya namin! Nakuha mo na ang puri at dangal ko! Pati ang buhay ni momm
y, nakuha mo na! Bakit ka pa ba nandito?! Ano pa bang kailangan mo?!
Pilit akong pinipigilan ni Dave pero gusto ko nang ilabas ang lahat ng sakit na
nararamdaman ko.
Hanggang sa maluha na din sa Prince sa harap ko. Unti-unti syang lumapit sakin,
Im
.. Im sorry Scarlet.
SORRY?!! Mababalik ba ng sorry mo ang buhay ng mommy ko??! Prince hindi.. habang
buhay na syang wala..
Hanggang sa hindi ko na kinaya at napalupasay na ko sa sahig at umiyak ng umiyak
. Hindi na Prince, wala na sya.. habang buhay na syang wala..
Umupo na din si Dave sa harap ko at niyakap ako. Pakiramdam ko ay hindi na ko ma
kahinga sa sakit, para na kong nilulunod sa luha. Gusto ko nang bumigay, gustong
gusto ko nang sumuko.
Umalis ka na.. Prince pakiusap. Kung may natitira ka pang awa sakin, umalis ka n
a
.
Im .. Im really sorry Scarlet.. Im so sorry.
And with that, dahan dahan syang tumalikod, naglakad papalayo sakin.
PRINCE POV
*sigh*
Sunod sunod na doorbell.
Hanggang sa pagbuksan na ko ni yaya.
Sir. Lasing na lasing po kayo. Ano pong nangyari sa inyo?
Wag kang mag-alala. Kahit lasing ako.. kaya ko pa, kakayanin ko pa yaya.
Naglakad ako papasok ng bahay. Pinagmasdan ko ang bahay namin, hindi ito bahay,
isa itong mansyon. Mansyon, pera, kompanya, magandang buhay.. pero kapalit ng la
hat ng to, ay pagkasuklam sakin ng babaeng mahal na mahal ko.
Pumunta ko sa tapat ng office ni tatay dito sa bahay.
Hindi ko alam kung kakatok ako, gusto ko ng kausap pero hindi ko alam kung ano a
ng sasabihin ko.
Matagal akong katayo sa tapat ng pinto, hindi makapagdesisyon. Hanggang sa kusa
na itong bumukas at bumungad sakin si tatay.
Nakatingin lang sya sakin, hindi sya nagsasalita. Humina sya ng malalim,
laman ng balita ngayon ang pagpunta mo sa burol ng mommy ni Scarlet.
Napatingin ako kay daddy..
Napangiti.. ngiting napakapait.
Nakainom ka ba?
Hanggang sa hindi ko na rin kinaya ang lungkot na nararamdaman ko, kusa na ng pu
muaak ang mga luhang kanina pang nagbabadya.
Napahawak ako sa balikat ni tatay at tumungo. Tay hindi dapat.. hindi dapat ako
gu
manti.. hindi dapat ako naghiganti..
Hindi na kaya pang ipaliwanag ng mga salita ang nararamdaman ko ngayon. Nilalamo
n na ko ng konsensya ko, pinapahirapan na ko na sarili ko. Tanging luha na lang
ang makakapagpaliwanag kung gano kasakit at kahirap nang nararamdaman ko.
Tay hindi dapat tayo gumanti.. hindi po dapat.
Tuluyan na kong niyakap ni tatay.
Patawad anak. Patawad kung kinunsinte kita sa paghihiganti mo. Hindi ko akalaing
ito ang magiging kakalabsan. Patawad..
Walang katapusang iyak.
Ito na lang ang kaya kong gawin ngayon.
Nabura lahat ng pagiging lalaki ko dahil unti-unti na kong nilalamon ng sakit.
Mahal na mahal ko sya tay pero sinaktan ko sya. Ang sama sama ko.
Dahil sa pagod, unti-unti na kong napaupo sa harap ni tatay. Ang tanga tanga ko.
Napakatanga ko.
.

Palihim akong pumunta sa burol ng mommy ni Scarlet. Hindi ako pwedeng magpakita,
dahil pag ginawa ko yun, malamang ay ipagtatabuyan ulit nila ko. Dahil kinakamu
hian nya ko, dahil nasusuklam sya sakin.
Noong nag-eulogy si Scarlet, para akong pinapatay. Kitang kita ang lungkot sa ka
nya, ang pangungulila, ang panghihinayang.
Napakasakit para sakin na Makita si Scarlet na nasasaktan. Sana, ako yung nagbab
antay sa kanya, ako yung nagpapagaan ng loob nya, sana ako yung dumadamay sa kan
ya, sana ako yung kasama nya sa mga panahong ganito.. pero hindi eeh.
Masakit isipin na may iba nang lalaki ang nagmamahal sa kanya, ang nag-aalaga, a
ng gumagabay. Sana ako na lang ang nasa kalagayan ni Dave. Kung hindi lang ako n
aghiganti, siguro hanggang ngayon..
Ako pa rin ang mahal ni Scarlet.
Kaso..
Wala na eeh..
Hindi na nya ko mamahalin ulit.
Sinayang ko lang,
Sinayang ko ang pagmamahal na binigay nya sakin.
Im sorry.
CHAPTER 18: They Are Back
SCARLET POV
?Lalalalalalala?
Ringing tone ko yan, maniwala ka.
Tinignan ko kung sinong tumatawag. My everdearest babe pala. "Hello Baaaaaabeee.
"
"Hello babe. How's your day? How are you?"
"Ayun. Mayaman pa din. Ikaw ba?"
"Haha. Eto, hindi na mayaman. Mahirap na ko."
"What? Eww!"
"Haha. Mahirap pala pag hindi kita kasama."
"Luh? Ang cheesy nya o. Ikaw naman kasi. 1 month na yang Business Trip mo. Kelan
mo ba balak umuwi? Huh?"
"Hmmm. Later?"
Napatayo ako!! "WHAT???!! AS IN LATER??! ARE YOU SERIOUS?!"
"Haha. Actually, I'm already here at the plane."
"Hell no Dave! You can't fool me. You're lying! Bawal magphone sa plane! Hmmm. S
o you think you can fool me huh?"
May narinig akong nagsalitang babae from the other line.
"Uhh sir. Can you please turn off your cellphone now?"
"Ok. I'm sorry :)... Babe. Hear that? I have to turn off my phone now. Byee, See
yah later. Love you."
"Wait!--*toot toot toot*
Anak ng toot toot naman tong lalaking to >O< Bigla bigla na lang! Hindi man lang
ako sinabihan >O<
Tinignan ko ang alarm clock na nasa table ko. Galing ng Korea si Dave, kaya mabi
lis lang byahe nun. Saan kaya sya dederetso? Sa bahay nila o dito sakin? Taray.
Ang daya naman kasi nya eeh. Inikot ko ng inikot ang swivel chair na inuupuan ko
. umikot ng umikot ng umikot.
"ALAM KO NA!" Sabay tayo, tapos nahilo, ayun natumba, pagkatumba tumama ang ulo
sa lamesa.
MALAS TT_________TT
Tumayo ulit ako at umupo. Grabe, ang daming bituin at ibon sa paligid ng ulo ko.
Hihi ibon.
Tinawagan ko ang secretary kong nasa tapat lang ng office ko. "Hello Baby, can y
ou please come inside?"
Oyy wag kayong ano. Hindi ko kabet yun. Baby lang talaga pangalan ng secretary k
o. Saka babae yun. Ano ko? Lesbian? Mas gusto ko ang ibon. Hoho.
Pumasok na si baby sa loob ng office ko at lumapit sakin.
"mam ano po yun? Kape po ba? May sugar po ba o wala?"
"Ehh bat excited ka? -__^ hindi ko kailangan ng kape."

"Hindi po ba kape? Ano po bang ipag-uutos nyo? Tumalon ako ng bulding o maglasla
s?"
=_________="
"Pakicancel lahat ng appointment ko mamaya--"Pero mam. may meeting po kayo with--"Osige. Maglaslas ka na lang."
"Eto na nga po mam. Ipapacancel ko na po."
"And you may leave now."
"Po? Ehh Two Thirty pa lang--"Ayaw mo? O e di sige, dito ka na lang. Aalis na ko."
Tumayo na ko at naglakad palabas ng office ko. Bahala ka dyan =_____=
Lumabas na ko ng office. Kada madaanan ko ay binabati ako ng good afternoon ng m
ga trabahador. Maswerteng mga nilalang, nagagawa nilang batiin ang mayamang kaga
ya ko.
Dumeretso ako sa Parking Area at sumakay na sa bagong bago kong kotse. Bagong bi
li to kahapon, galing pang Inglatera. Regalo ni Queen Elizabeth.
Hindi ko kailangan ng driver dahil ayoko ng pobre sa loob ng bago kong kotse. Ha
ha. biro lang XD Gusto ko kasing masolo si Dave pagdating nya kaya ayoko ng driv
er.
Kailangang mabinyagan ang kotseng ito. Apir. Emergerd! Nag-apir tayo! I need alc
hohol!
Sa mall muna ko dumeretso at hindi sa airport. Malamang wala pa si Dave dun, ayo
kong maghintay ng matagal. Masyado naman sinuswerte ang airport kung maghintay a
ko dun.
Dumeretso muna ko sa mall at pinuntahan ang branch ng,*ano ngang pangalan ng com
pany namin? Hahahaha. Teka, babalik lang si author sa previous chapters. Hahahah
a.* Ayun. Dito sa branch ng The Charms xD
Binati ako ng mga saleslady doon kaya napatingin na din yung mga ibang namimili.
Makatingin? First time makakita ng elitista? -___^
"Good morning po mam."
Sabi sakin ng sales lady dun. "Good morning? Alas tres na good morning pa din? __^ Tonta! Paki paper bag mo nga ako ng tig-iisa ng lahat ng mga bagong designs
natin. Pangbabae at panglalaki, pakibilisan okay?"
"Okay po mam."
Umupo lang ako sa may couch dun habang naghihintay sa kanila. yung mga namimili
naman ay bumalik sa kani-kanilang gawain. Iba talaga charisma ng clothing line n
amin eeh. Ang dami naming buyers. Hoho.
Hanggang sa narinig ko yung guard na parang may tinataboy kaya napatingin ako.
May tinataboy syang dalawang babae. Mag-ate siguro. Kaya lang yung dalawang baba
e mukhang pulubi. Paano nakapasok ang mga pulubi sa mall na 'to? -___^
Nilapitan ko sila.
"Mam pasensya na po. Ito po kasing dalawang bata eeh. Mga ineng, umalis na nga k
ayo dito."
Tinignan ko yung dalawang bata. Nakatingin sila dun sa damit na asa mannequin.
"Gusto nyo ba yan?" Tanong ko dun sa ate. Mukhang nahiya kaya tumungo na lang sy
a.
"Tara na Bea, alis na tayo dito."
Aalis na sana yung magkapatid kaya lang hinawakan ko yung ate sa kamay kaya nagu
lat yung guard saka yung mga sales lady at mga ilang namimili.
Tinignan ko silang lahat. "Yes? Bakit nakatingin? -___^"
Napabalik ulit silang lahat sa mga ginagawa nila ganon din ang guard.
Kinuha ko ang damit sa mannequin at bumalik sa loob at kinuha ko ang kung ano ma
ng pwede mang kunin dun at ipinalagay ko sa paper bag tapos bumalik dun sa magka
patid.
Ibinigay ko sa kanila yung paper bag. "O ayan, sa inyo na lahat yan."
"Talaga po? Amin na lang po ito?"
"Ayaw mo? -__^"
"Gusto po ate. Gustong gusto po."
"E di kunin mo na."
"Ope ate."

Kinuha nya sakin ang paper bag. Tapos binigyan ko sila ng pera. "O ayan. Kumain
kayo sa Jollibee. Wag nyong ipangshashabu, rugby, katol, zonrox, katinko, white
flower yan ha! Kung hindi papatalsikin ko kayo sa Earth! Maliwanag? -__^"
"Opo ate. promise po, ipangkakain namin to sa Jollibee ^_____^"
Pagkatapos nun umalis na yung mag-ate. Ang saya saya nilang dalawa. Napangiti ak
o.
With every failure, there's a hope, and with every tears, there's a lesson learn
ed.
Sobrang dami kong natutunan. Hindi lahat madadaan sa pera, mabibili mo lahat ng
gusto mo, pero hinding hindi mo mabibili kung anong kailangan mo. Hindi mo kaila
ngan maging mayaman, maging maganda, maging perpekto para magustuhan ka ng mga t
aong nakapaligid sayo. Minsan, kailangan mo lang pagbigyan ang sarili mo na magi
ng mahina, dahil kahit gano ka kahina.. may mga taong hindi ka iiwan. Kaya hangg
a't hindi pa huli ang lahat, iparamdam mo sa kanila kung gano sila kahalaga sayo
.
Pero sa kabila ng mga natutunan ko, sa kabila ng mga napagdaanan ko, isa lang an
g hindi ko pwedeng baguhin. Yun ay kung sino talaga ako. Si Scarlet San Nicholas
Dabao, na maldita, na mataray. Si Scarlet na matapang. Ayun na ko. Hindi ko kai
langang magpaimpress para magustuhan ako ng ibang tao. Mas gugustuhin kong konti
lang ang kaibigan ko, atleast totoo sila. Kesa sa sobrang dami ko ngang kaibiga
n, hindi ka naman nila kayang tanggapin sa kung ano ka talaga :)
Okay. So much for that. Pakalande ehh =_____="
Pagkatapos kong makuha ang mga damit ko ay pumunta naman ako sa wrapping area. P
inabalot ko yung Coat and Tie na binili ko para kay Dave. Sana magustuhan nya to
. Ako kasi ang nagdesign neto eeh :3
Tapos tinawagan ko si Jesse at MJ para kumain sa Sbarro. Napatingin ako sa relo
ko. "Hey. I have to go na."
"Anubayan! Ang daya! Niyaya mo kaming pumunta dito tapos iiwan mo kami." Sabi ni
jesse.
"Ok lang yan. Mayaman pa din tayo."
Tumayo na ko. "Sige mga girls, Ciao!"
"Ciao ^_________^" Sabi ni MJ kaya napatingin kami sa kanya.
"What? o_O"
"Wala naman >:D I just said Ciao GIRLS and you replied. Bading na bading ka dyan
! Lantad din kasi pag may time ;)"
Narinig ko pa ang pagtawa ni Jesse bago ako makaalis.
Dumeretso na ko sa airport. Excited na kong makita si Dave. Grabe, 1 month kamin
g puro long distance calls and e-mails lang. Nakakamiss sya ng bongga!
Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan sya. "Hello Babe! Asan ka na? Nakalandin
g na ba yung plane?"
"Asa kotse na ko. I'm on my way home."
"WHAT?????!!!!!!!!!!! O_____________O Andito ako sa airport! Hinihintay kita!"
"May naghihintay din sayo eeh."
"Huh? o_O"
"Just wait there. May lalapit din sayo. The two of you have to talk."
"Ehh? Sino naman? Si Obama? Then tell him I'm busy."
"Retard. Basta just wait. Then after your talk, susunduin kita."
"Pero----"Bye babe Love you again."
"Okay. Love you too."
Sino naman kaya yun? o_O
So I waited for like 5 minutes nang narinig kong may tumawag sa pangalan ko.
"Scarlet."
Napalingon ako.
"Scarlet. Are you okay?"
Napatingin ako sa paligid ko. "Prince."
"Hi. Long time no see."
"Yeah. Long time no see :) It's been what? One year?"
"One year and 5 months."
"Grabe. Ang tagal na pala. So, galing kang America?"

"Yes :) Umuwi lang ako dito for business issues."

"Really.. so.. kamusta ka?"
"Would you mind if we go to a certain place?"
"Uhh.. okay. Sorry for that. Hmm.. may kotse ka ba? May magsusundo ba sayo?"
"Actually. Wala eehh.."
"Then you can ride in. Come :)"
Naglakad ako palabas ng airport at sumunod naman sya sakin. Gaaaahhh! Grabe to s
i Dave! Wala man lang pasintabi! Pasintabi? Ano ko nuno sa punso?
Sumakay na kaming dalawa sa kotse at ako ang nagdadrive.
"Uhh.. San tayo Prince?"
"At my place."
"Ha?"
"At my place."
"Bakit dun?"
"C'mon. Don't get me wrong. I mean sa hotel na-"HOTEL?!!!"
"Wait nga lang. Relax. Sa kainan ng hotel na tutuluyan ko. Sa ground floor."
"Ahh."
Nakahinga ko ng maluwag dun. Grabe. Akala ko kung ano na namang gagawin nya saki
n.
Andito kami ngayon sa Figarro. Hindi na ko umorder ng heavy meal dahil busog pa
talaga ko dahil nga kumain kami sa Sbarro. Nagkape na lang ako.
"Sobrang successful na ang The Charms. Congrats :)"
Napangiti ako. "Hindi ko akalaing magiging successful ulit ang The Charms. Mahir
ap bumangon ulit pero nakayanan kong itaguyod ulit nang ako lang mag-isa."
"Your mom is so happy for you. I'm sure."
Natigilan ako. Tapos napangiti. "Dapat lang. Dahil kung hindi, ipapahukay ko uli
t ang puntod nya at sasakalin ko sya. Ibobotcha ko sya."
Then out of nowhere ay naluha na lang ako na agad ko namang pinunasan. "Sorry. N
agiging emosyonal talaga ko pagdating kay mommy."
Sandali kaming natahimik.
"I'm sorry."
Napatingin ako kay Prince. "Prince, matagal na yun. Wag ka nang magsorry okay? W
ala kang kasalanan sa pagkamatay ni mommy."
"Hindi lang dun. Sorry sa lahat. Umalis ako nang hindi man lang ako nakapagpaala
m sayo. Na hindi man lang ako nakapagpasalamat. Na hindi man lang ako nakahingi
ng tawad."
"Prince.."
"Scarlet salamat. Kasi.. nagawa mo din akong mahalin. Mula bata tayo, buong akal
a ko sating dalawa.. ako lang ang nagmamahal. Yun pala, mahal mo din ako. Salama
t kasi kahit sa konting panahon lang, ipinaramdam mo sakin ang pagmamahal na yun
. Kaso, ako tong si tanga.. sinayang ko lang lahat ng pagmamahal mo. Sobrang tan
ga ko. Kaya ayun, nawala ka sakin. Pati pagmamahal mo para sakin, nawala."
"Prince.."
"Sorry kung naging makasarili ako. Sorry kung naghiganti ako. Sorry kung kinuha
ko ang company nyo. Sorry kung binalik ko lang to kung hindi pa mawala ang mommy
mo. Sorry kung pati pagkababae mo nakuha ko. Sorry kung dinungisan kita. Sorry
kung---"Sshhh. Prince. Okay na :) Kinalimutan ko nang lahat yan. Napatawad na kita hind
i ka pa man humihingi ng sorry. Okay na lahat. Wala ka nang dapat ipag-alala. Na
ka move on na ko. Sana ikaw din."
Ngumiti sya sakin.
"Congrats pala. Sa isang linggo na ang kasal nyo ni Dave. Natapat pa sa birthday
mo, sa birthday natin :)"
Napangiti ako. "Salamat :) At last. Matutuloy na ang kasal namin. We waited for
this for a long time. Nacancel man noon dahil sa pagkawala ni mommy, tuloy na tu
loy na sya ngayon. And, I am expecting for your presence."
Nag-iba ang ekspresyon nya. "Pano ba yan? 3 days lang ako dito sa Philippines. k
ailangan kong bumalik kagad."
"Hindi ka makakapunta? :("

"Hindi."
"Ang dayaaaaa! Akala mo! Pag ikaw kinasal hindi din ako pupunta!"
"Hahahaha.Grabe. Sorry naman. babawi na lang ako."
"Hmmm.. Alam ko na. Kukunin na lang kitang ninong ng magiging anak ko."
"Hahaha. Okay. Deal."
Napangiti ako at napangiti din sya.
Nakakatuwang isipin na pagkatapos nang lahat ng nangyari, ok na kaming dalawa.
____________________________________________________
EPILOGUE
SCARLET POV
"TEH!!!!!!!!!! Ang ganda ganda moooooooooo!"
Grabe namang makasigaw tong si MJ =_____=" instant cotton buds. Siya nga pala an
g nag-ayos sakin. Tama! make up artist ko sya! Para kasing tanga! Hindi pa luman
tad tong bading na to ehh halatang halata na nga >_>
Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin, hindi ko napigilang tumulo ang luha sa
mata ko.
"AYY SCARLETTTT! WAG KA MUNANG UMIYAK! BAKA MASIRA ANG MAKE UP!"
Napatingin ako kay MJ sa salamin. "Alam mo, hiyang hiya na ang megaphone at micr
ophone sa lakas ng boses mo."
"Ayy sorry naman atey. Bakit ka ba kasi umiiyak dyan? Mamaya ka na umiyak! Hindi
ka pa nga nakakarating ng simbahan eeh."
Natigilan ako, at napangiti. "I'm just happy MJ. Who would have thought? That I'
ll end up with him? With Dave? I never imagined this before."
Nakita ko ang pagngiti nya sa salamin. "Ikaw kasi. Kailangan mo pang masaktan ba
go mo sya mapansin. But you know what? I'm also happy for you and for Dave. Fina
lly, you already met the man who will love you not only for who you are, but als
o for who you are not."
Napatungo ako at muling napangiti. "The man who's willing to love me despite of
my weakness."
Napatingin ulit ako kay MJ at nakita kong umiiyak na din sya. "Hoy =____= Bakit
umiiyak ka na din dyan? -___^"
"Ikaw kasi eeh! Pinapaiyak mo ko! Letse kang babae ka! mabuti ka pa nakita mo na
yung lalaking para sayo! Ako kaya? Kelan ko kaya makikita ang lalaking para sak
in?"
"Haha. Sira---O_____O
HANUDAW????
LALAKING PARA SAKIN?????
Nanlaki ang mata ko ng bongga nang marealize ko kung anong sinabi nya! Napatingi
n ako sa kanya sa salamin at halatang nagulat din sya sa sinabi nya! Nakatakip p
a nga ang bibig nya gamit ang palad nya.
"Ohmygosh MJ! I KNEW IT!!"
"Wait! It's not what you think!"
Napatayo ako at humarap sa kanya. Medyo na-out of balance pa ko dahil sa laki ng
wedding gown ko. "EMERGERD ! EMERGERD ! NADULAS KAAA ! YOU'RE GAAAAYY ??"
Napatungo sya..
"Ahmmm.."
Tapos pinagdikit nya yung dalawang hinliliit nya at biglang naggwiyomi >O<
?Tenen tenen! gwiyomi? (????)
?Tenen tenen gwiyomi? (????)
Kaya nasapok ko sya! (????)
"Ano ba?! bakit bigla kang nagigwiyomi dyan? >O<"
Tinignan nya ko ng masama! "Ehh kasi naman teh! Kung makareact ka? Hindi pa ba h
alata?"
"So? What does it mean? -__^"
Inilagay nya ang dalawang kamay nya sa likod at pumadyak padyak na parang tanga
tapos nagpasway sway pa ng katawan ! >O<
"I'm gay ?? ? ?? Ahihihihi."
( ?_ ?)
"HOWMAYGAAAAAAAAAAWDDDDDDDDD!!!!! I'm soooooo happy for youuuuu! Finally!!!! You

're freeeeee!"
"Pero teka teh! Wag ka munang maingay aah! Malalagot ako kay pudak at mudak neto
kapag naknowings nila! SSSHH ka lang huh?"
Hanudaw? o_O
Aah basta! I'm so happy for him! Or for her! Kahit ano pa sya! Kahit kabayo pa s
ya o kalabaw! Masaya pa din ako sa kanya! Ahihihihi
"Osha teh! Gorabambambels na tayis sa church! Excited na si watashi!"
Punyeta nag-alien na naman (_ _)"
Sumakay na kami ni MJ sa kotse. Sa maniwala kayo o sa hindi, sya ang maghahatid
sakin sa altar >_>
Ngayon lang kayo makakasaksi na ang bride ay hinatid ng bakla sa altar =____=" H
istory to.
Ito na nga, andito na kami sa tapat ng simbahan. Kinakabahan na talaga ko. Kung
buhay lang siguro si mommy ngayon, tinutulungan nya kong pagaanin ang loob ko. N
apangiti ako, mommy.. ito na, ikakasal na ang anak nyo. Alam kong masaya kayo pa
ra sakin. I miss you.
Naramdaman ko na lang na binuksan na ni MJ ang pinto sa side ko kaya lumabas na
din ako. Inescortan kagad ako ni MJ pagkalabas ko.
Naglakad na kami ni MJ papuntang simbahan at ang tugtog na narinig ko ay ang Fro
m This Moment ni Shaina Twain.
Nasa pinto pa lang ako ng simbahan ay hindi ko na kagad maiwasang mapaluha.
"Teh. Yang mascarra mo!"
Napatawa ko sa bulong ni MJ. Adik talaga tong bading na to.
Natatanaw ko na sa may altar si Dave at ang bestman ay ang katrabaho nya. Sa tot
oo lang, naiinis ako. Bakit ba kailangang mabagal ang lakad ng bride papuntang a
ltar? Sa totoo lang ay gustong gusto ko nang tumakbo, baka magbago pa ang isip n
i Dave, mahirap na.
"Teh. Dahan dahan sa paglalakad. Excited much?"
"Nakakita ka na ba ng bride na nanapak sa mismong kasal nya? -__^"
"Awts! Wag ganun teh!"
=_____="
Nagpatuloy lang kami sa paglalakad ni MJ. Habang naglalakad kami ay muling bumal
ik sa isipan ko ang alaala namin ni Dave.
Kung paano kami nagkakilala noong first year College kami. First day pa lang ng
klase, kinukulit na nya ko. Hindi na nya ko tinatantanan. Palagi nyang pinagmama
yabang na ang hinihigaan daw nya ay pera, ang nilalabas daw ng shower nila ay go
ld bars. Tapos sinabi ko sa kanya na kaya pala mukhang laging bugbog sarado ang
mukha nya dahil masakit kapag nabagsakan ng gold bars.
Hanggang sa tropa na kaming dalawa kasama si MJ at Jesse. Ok naman kami, naging
dikit kami. Pero pagdating ng Third Year College, biglang nagbago lahat nang lig
awan nya ko. Para bang nasayang ang friendship. Buti na lang nagsorry sya sakin,
mas pipiliin daw nya ang friendship namin. Saka sinabi ko din sa kanya na may h
inihintay kasi ako.
At yun ay si Prince.
Pero sinong mag-aakala, na kami pala ang para sa isa't-isa. Na kami pala yung it
inadhana. Kinailangan ko pang masaktan, maging mahina, magmukhang tanga bago ko
malaman na yung tamang lalaki pala, nasa harap ko lang.
Nasa harap ko lang...
Pinagmasdan ko ang lalaking nasa harap ko ngayon. Ang gwapo gwapo ng mapapangasa
wa ko.
Binatawan na ko ni MJ at hinawakan ako ni Dave. Ngumiti sakin si Dave.. tapos ni
yakap na lang nya ko bigla na sya namang ginantihan ko.
Walang duda, mahal na mahal ko ang lalaking to.
Madami akong pinagdaanan sa buhay ko, masaya, malungkot, nakakatakot, nakakakaba
. Sa bawat naranasan ko, sa bawat pagbagsak at muling pagtayo ko, sya ang kasama
ko. Hindi nya ko iniwan kahit karapat dapat na kong iwan. Pinatunayan nya sakin
na may taong handang magmahal sakin kahit ano pang maging estado ko sa buhay.
"I love you Scarlet.."
Hinigpitan ko ang pagkakayakap ko sa kanya, "I love you too Dave."
Naghiwalay na kami sa pagkakayakap namin sa isa't-isa at tumungo na sa altar.

Tumingin ako sa cricufux, Lord salamat. Binigyan mo ko ng Dave sa buhay ko. Hind
ing hindi ko sya papabayaan, pangako yan. Saka Lord salamat ha, kasi natapos ang
istory ko na mayaman pa din ako. Hahaha.
I mean, mayaman sa karanasan, mayaman sa aral, mayaman sa kaibigan, at higit sa
lahat.. mayaman sa pagmamahal :)
Umupo na kaming dalawa ni Dave at tumingin ulit kami sa isa't-isa at nagngitian.
"You're beautiful."
Yes. I am beautiful.
I am beautiful because of my flaws, because of my mistakes. I am beautiful becau
se of my weakness. I am beautiful because I was wounded. I am more beautiful bec
ause of the scars, and I am the most beautiful because at the end of the day, I
am still loved.
PRINCE POV
Isa sa mga pangarap ko noong bata pa lang ako ay makita syang nakasuot ng weddin
g gown, makita sya sa pinakamagandang araw ng buhay nya. Pangarap kong pagmasdan
sya habang naglalakad sa aisle, abangan sya sa altar. Pangarap kong magkaroon n
g sumpaan sa kanya sa harap ng Diyos at ng mga mahal namin sa buhay, pangarap ko
ng itaas ang belo nya at bigyan sya ng isang matamis na halik.
Noong mga bata pa lang kami, pangarap kong makasal sa kanya. Makasal sa crush ko
, sa first love ko, sa babaeng pinakamamahal ko, makasal kay Scarlet San Nichola
s Dabao.
Pero ang panagarap kong yun..
tinupad ng ibang lalaki.
Ng lalaking mas karapat dapat sa kanya, ng lalaking mas kailangan nya, ng lalaki
ng nirerespeto sya, ng lalaking handa syang tanggapin kahit ano pa sya.
Ng lalaking kabaliktaran ko.
Oo, parehas naming mahal si Scarlet.
Kaso natutunan ko, na hindi sapat ang pagmamahal. Kahit ibigay mo ang isang daan
g porsyentong pagmamahal, kulang na kulang pa din yun.
Kahit malayo sya sakin, kahit isang buong aisle ang agwat naming dalawa, kahit t
anging likod lang nya ang nakikita ko.. sigurado ako, masayang masaya sya.
Isang klase ng saya na kahit kailan ay hindi ko nagawang ibigay sa kanya.
Bata pa lang kami, hinahabol ko na sya palagi. Ipinangako ko sa sarili ko na kap
ag nahabol ko sya, hinding hindi ko na sya papakawalan.
After ilang years, nahabol ko na nga sya pero.. ang tanga ko, kasi pinakawalan k
o pa sya. Napakalaki kong tanga.
Kung hindi lang ako gumanti, kung hindi lang ako nilamon ng galit ko, kung natut
o lang agad akong magpatawad, siguro.. ako ang katabi nya sa altar, ako ang kasu
mpaan nya..
siguro hanggang ngayon..
ako at ako lang ang mahal nya.
Kaso hindi eeh.. Kasi hanggang ngayon, naghahabol pa din ako. At alam ko, kahit
anong habol ko sa kanya, hinding hindi ko na sya maabutan. Kung maabutan ko man
sya, magmamakaawa syang pakawalan ko sya. Hindi dahil sa ayaw nya sakin kundi da
hil may iba syang gusto.
Umalis ako, nagpakalayo ako para makalimutan sya.
Pero hindi pala ganun kadali ang lumimot. Kung sa 14 years nga hindi ko sya naga
wang kalimutan. Sa 1 and a half years pa kaya?
Hanggang sa ito.. ikinasal na sya sa lalaking mahal nya..
nagawa kong magpasalamat, nagawa kong humingi ng tawad..
Pero hindi ko man lang nagawang sabihin..
na hanggang ngayon, walang nag bago sa nararamdaman ko.
Na hanggang ngayon,
mahal na mahal ko pa din sya.
"I now pronounce you, husband and wife."
Unti-unting itinaas ni Dave ang belo ni Scarlet,
tumalikod ako at lumabas ng simbahan.
Sumandal ako, wala na..
kasal na ang kaisa-isang babaeng minahal ko.
Tuluyan na syang nakuha ng iba,

wala na kong kahit anong karapatan sa kanya..

Hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng luha sa mata ko hanggang sa tuluyan na
itong naging hagulgol.
Kasabay ng sigawan at kasayahan sa loob ng simbahan,
ay ang pagdurusa ng isang lalaking luhaan.
Gusto kong maging masaya para sa kanya, para sa kanila.
Pero patawarin mo ko Scarlet, hindi ko kaya.
Kasi ang sakit..
ang sakit sakit.
Mahal na mahal kita Scarlet.
Kung pwede lang sanang ibalik ang oras,
hinding hindi na kita papakawalan pa...
Narinig ko ang ingay ng mga tao sa labas. Hudyat na papalabas na silang lahat ng
simbahan. Kaya tumakbo na ko at nagtago sa likod bago pa may makakita sakin.
Ang alam ni Scarlet ay nakaalis na ko papuntang America kaya hindi nya dapat ako
makita.
Kakatakbo ko ay may nakabangga akong babae..
"Ay sorry. Sorry po talaga kuya. Sorry."
Nakatungo sya kaya hindi ko masyadong makita ang mukha nya. "Ok lang."
"Sorry po talaga." Tapos tumakbo na sya. "Teka lang miss!"
Wala na, nakalayo na yung babae. Aalis na din sana ko nang mapansin kong may wal
let sa paanan ko. Pangbabae yung wallet kaya sigurado akong dun to sa babaeng na
kabangga ko.
Kinuha ko ang wallet at binuksan. Baka may address sya dito, kawawa naman.
Pero pagbukas ko ng wallet nya ay nanlaki ang mata ko sa nakita ko. May picture
sya sa loob, kamukha nya si Scarlet. Ang pinagkaiba lang, morena sya pero si Sca
rlet ay maputi. Kamag-anak kaya ng babaeng yun si Scarlet? Pero bakit nakamaong
pants lang sya? Sino kaya ang babaeng yun?
Nakita ko din ang calling card nya, nagtatrabaho sya sa Marquez Enterprises, sec
retary sya ni...
Rod Kenard Marquez.
Ang dati kong boss noong nagpapanggap akong mahirap.
"Akin na yan!"
Biglang may umagaw ng wallet at pagtingin ko ay ang babaeng nakabunggo ko kanina
. Binalikan nya ang wallet nya.
"Sino ka? Bakit kamukha mo yung bride?"
"Kaya ako pumunta dito dahil nagtataka ko. Sikat na sikat kasi yung Scarlet dahi
l nga napakagaling nyang Fashion Designer, madaming nagsasabi na magkamukha kami
. Gusto ko syang makita sa personal, pero nagkamali ako. Sobrang ganda nya kung
ikukumpara sakin. Nagkataon lang sigurong may similarities kami, mula sa mukha a
t pangalan. Parehas pa kaming apelyido."
"Ha? Pangalan? Apelyido? Bakit? Ano bang pangalan mo?'
Inilahad nya ang kamay nya sakin. "Nice meeting you. Ako nga pala si....
PRINCESS VIOLET SAN NICHOLAS."
If Scarlet already had her happy ending, maybe I should look forward with my own
happy ending :)
THE END ?
HEP HEP!! MAY BOOK TWO PA XD V(^___^)V