The Diary (1)

Ang ganda ng sikat ng araw. Pero kahit

ganun pa man eh nasasayang ko lang kasi
hindi naman ako lumalabas ng bahay lalo na
kapag walang pasok. Hello? Sinong
kakausapin ko naman kapag lumabas ako?
Yung mga barkada ng Kuya ko sa
basketball? O yung mga batang babae na
mahilig maglaro ng lutu-lutuan? Gosh! Mas
pipiliin ko na lang sa loob ng bahay kaysa
naman piliin ko ang isa sa mga yun. Tt
masasabi kong 'This is me' dahil ang buhay
ko, puro aral, school at loob lang ng bahay
maliban na lang kapag kinakailangan ko na
talagang lumabas. Kaya nga mas masaya pa
ako sa school kaysa sa bahay... at least sa
school, mas marami akong nakakausap na
ka-age ko, pati sa level parehas.
First day of school, third year na ako. Ayoko
na ngang pumasok dahil nalipat ako sa
section 1. Syempre, ako lang ang nalipat at
wala akong kakilala. Anong gagawin ko? May
pagkamahiyain ako sa simula. Tatanga lang
ako. Patingin-tingin, walang kausap habang
silang lahat eh magkakaklase na lahat. Paano
ba naman akong hindi mababato nito,
maging katabi mo ba naman eh lalaki. At
hindi basta-bastang lalaki... ang tahimik!
Parang ang salita nya, mabibili mo pa. Lagi
pang nakayuko.
"Hello po... wala pa po kasi akong kakilala
dito. Wala po kasi akong naging classmate,
pwede po bang makipagkilala?" naku please!
Please! para naman may kausap na ako. Ang
tahimik mo kasi eh!
Hanggang sa lumipas ang decade, hindi man
lang ako pinansin. Tuloy pa rin siya sa
pagsulat ng requirements. Sabi ko na nga ba,
dapat hindi na lang ako nagsalita... hangin
lang naman ako dito eh. Hindi napapansin.
Kaya ang masasabi ko na lang eh... 'never
mind'
Hindi naman ako galit sa kanya. Syempre,
malay ko ba naman kung talagang ganun
lang siya... misteryoso. Ayokong katabi to!
Grabe! Magwawala ako nito eh. Boring...
nakakabingi...
Pero pagkatapos naming magsulat,
nakatingin ako nun sa bintana. Syempre,
wala nga akong kausap di ba? May
naramdaman akong kumakalabit sa akin.
Isang daliri... Oh well, siya lang naman ang
katabi ko... si Mysterious Guy...
"Hello din po, sorry kanina ha, nakakahiya
kasi." boses niya yun? ang hinahon. Sabi ko
na nga ba baka binibili ang salita nito kaya
pati boses nya, na-preserve.
"Ano pong pangalan nyo?" magsalita ka..
magsalita ka...
"Wag mo na akong i-po, bata pa ko e.
Daryll... ikaw?"
"Ako? Lhea Janine. Lj na lang..." Daryll...
Daryll pala ang name ng seatmate ko.

Tapos nun, silence na naman. Asar! Akala

ko pa naman kapag nalaman ko na yung
pangalan nya at nagpakilala na siya sa akin
eh hindi na ganito katahimik. Inaasahan ko
pa naman may kausap na ko. Pero hindi
pala... wala pa rin.
Break time na. As usual, lalabas ako para
hanapin yung mga dati kong classmate para
naman may makasabay akong kumain.
Wala pa nga akong ka-close di ba? Kaya
hahanapin ko na lang sila. Alangan namang
yayain ko si Daryll, eh baka naman tatsulok
na yung mundo hindi pa rin siya
nagsasalita.

"A-anong ginawa mo diyan? hay

nakakagulat naman siya.
"Kanina ka pa ba diyan?...
Kinausap niya ako ng hindi man lang
tumitingin sa akin. Ni-hindi man lang
lumingon. Ano ba yan?! Ngayon lang ako
nagkaroon ng classmate na lalaki na napuzzle talaga ako. Ewan ko ba... parang...
iba.
Sana lang... makilala ko pa siya...
***2***
"Kanina ka pa ba diyan?...

"Miss, may kasabay ka ba kumain? Kain

tayo" tama ba yung narinig ko? May
nagyayaya sa akin??? OMG...

"Ha? H-hindi. Kadarating ko lang." ano bang

problema niya? Bakit antahimik niya? Hindi
normal.

"Wala po eh, sige po sabay tayo."

Pagkatapos nung tinanong niya ako, tumayo

na siya at bumalik doon sa upuan at
yumuko na naman. Inay ko po! Ano ba yan?
Then.. nagdatingan na yung mga
classmates namin.

"Ano bang name mo? Ako nga pala si

Marianne."
"Lhea Janine... LJ na lang"
Then, pumunta na kami sa school canteen.
Kumain kami. At least ngayon, may
makakasundo pala ako ng first day ng
school. Akala ko wala eh.
Nagtawanan lang kaming dalawa. Ang saya
nga eh. Ang dami naman palang kumakain
ngayon. Tapos may tumayong lalaki.
Biglang... tumakbo.
"'Di ba classmate din natin yun? Yung
tumakbo? Alam mo ba ang name niya?"
"Daryll. Seatmate ko nga siya eh" tumakbo
siya? nakakapagtaka naman.
"Ano? Seatmate mo siya? Buti nakakatagal
ka? Ang tahimik nun eh. First Year pa lang
ako, nakikita ko na yun. Laging nag-iisa.
Minsan nakayuko. Ang weird.."
"Tahimik nga, pero tingin ko ok naman
siya."
Pagbalik namin sa room, walang tao. Doon
muna kami ni Marianne sa labas. Kitangkita sa bintana si Daryll. Nakapatong yung
kanang braso niya sa sandalan ng upuan,
tapos yung mga daliri niya natatakpan ang
kanang mata niya. Oo nga, ang tahimik na
naman niya. Misteryoso... pero sa tingin ko
'di siya weird. May problema kaya siya? O
talagang ganun lang siya?
"Tingnan mo LJ, ikaw ba naman makakita
ng ganyan 'di mo iisiping weird? Sandali
lang ha, tawag kasi ako nung classmate ko
dati. Babalik ako."
Tapos lumingon ako nung tumakbo si
Marianne. Pagtingin ko ulit sa loob ng room,
wala na si Daryll. Pumasok na ako.
Pagpasok ko, nagulat ako nung nasa pinto
siya. Nakaupo... nakayuko...

Wala daw yung teacher namin sa Physics I.

Yeah... 3rd year pa lang may Physics na
kami. Pero Physics I... hindi pa ganun ka
major unlike sa 4th year. Since kailangan
mag-elect ng class officers, kailangan
magpakilala isa-isa. Hindi naman na sa
harapan, kahit sa upuan na lang. Haay!
Much better. Nakakahiya kasi kung sa
harapan pa.
Pagkatapos magpakilala ek-ek na yan,
syempre election na. Hindi naman ako
nageexpect na maeelect ako. Hindi naman
nila ako kilala sa tingin ko kahit nagkaroon
na ng pagpapakilala... Ewan ko ba?! Hindi
naman ako striking person na sa unang
tingin mo, tititigan mo talaga.
President namin si Marvin Cortez. Then Vice
si Genina... pababa. Nung nasa last na
Muse... nagulat na lang ako nung tanungin
ako nung isa doon sa mga classmate ko.
"Miss anong pangalan mo?" tapos ngumiti
siya.
"Lhea Janine Martinez."
Tapos nagtaas siya ng kamay. Sinabi na
niya yung respectfully nominate na linya
kapag botohan. Shocking! Nakakahiya. Sino
nga ba naman ako para maging muse?
"Siya nga pala, Rico Renegado."
Ayun, na-elect akong Muse ng klase kahit
'di ko naman inaasahan na mananalo ako.
Mas inasahan ko pa ngang manalo si Mona,
Short for Mona Rae, kasi ang puti na niya at
maganda talaga siya. Kapansin-pansin
naman talaga siya. Ewan ko ba kung anong
pumasok sa utak nila at ako ang binoto.
Tatlo lang naman ang lamang ko sa boto.
29-26. Fifty-five kami kasi sa klase.
At alam niyo ba kung ano ang ikinagulat ko?

Akalain mo si Daryll ang na-elect na Escort.

Ewan! Kung nakita niyo lang siya, as in
deadma effect talaga. Tahimik. Walang
pakialam kung maelect man siya or what.
Pero ang kaibahan lang sa akin, majority ng
klase siya ang binoto.
Maya-maya pa, nag-bell na. Ibig sabihin
uwian na. Nagsialisan na yung mga
classmates namin pero may natira pa naman.
Inayos ko na yung locker ko para hindi
magulo pagkatapos umuwi na rin ako. At ang
kapansin-pansin na naman, nakaupo lang si
Daryll sa upuan niya. Nagsusulat ng kung
ano. Hindi ko na alam kung anong oras na
siya umuwi. Alangan namang tanungin ko pa
siya. Maghihintay na naman ako ng 100 taon
bago marinig yung sagot nya.
Pero imbis na umuwi na ako, tumambay pa
ako sa field kasama nung dati kong
classmates. Niyaya kasi nila ako eh.
"Ei, asensado tayo ha, section 1 na"
"Oo nga Lj, nahiwalay ka tuloy. Kasi ang
talino eh!"
"Hindi naman. Ok lang naman ako doon. At
least, new friends."
"Kanina dumaan kami doon sa room niyo,
nakatingin ka doon sa bintana. Wala ka
yatang kausap. Walang silbi yung katabi mo.
Nakakausap mo ba yun? Eh ayun yata yung
tahimik na laging nakaupo, nag-iisa... ewan!"
"Si Daryll? Hindi. Ok naman siya. Yun nga
lang may pagkatahimik pero ganun lang
siguro siya sa simula. Kapag tumagal siguro,
dadaldal na rin yun!"
"Kung ako sa yo Lj, ngayon pa lang lumipat
ka na ng upuan. Mababato ka lang kapag
katabi mo buong maghapon yung Daryll na
yun. Saksakan ng tahimik."
Ewan ko rin. Kapag sinasabi nila na si Daryll
eh tahimik, weird o kung ano pa man, lagi
kong sinasabi na ok naman siya. Tingin ko
naman talaga ok siya. Siguro nga pinanganak
na siya na ganun ka misteryoso. At,
napakainteresting malaman kung bakit siya
ganun. Sabi nila since first year pa siya
ganun. At kahit ako, napapaisip niya.
Tapos tinuro nung dati kong classmate si
Daryll. Pauwi na yata. Nag-excuse ako para
kausapin siya...
"Daryll!"
Huminto lang siya sa paglakad pero hindi
lumingon. Tapos naabutan ko na siya.
"Pauwi ka na? Pwede bang sumabay? Taga
saan ka ba?
"Ikaw pala. Sige. Sa 4th ako nakatira. Ikaw?"
"Sa 5th. Mas malayo pala ng isang kanto
yung sa inyo. Mauuna pa pala akong bumaba
ng jeep sa yo."

"Magji-jeep ka? Lalakad lang kasi ako

ngayon eh."
Ngeeekz. Pero sa totoo lang, pwede naman
talagang lakarin dahil malapit naman sa
school. Ako lang naman ang tamad eh may
pajeep-jeep pa.
"Ha, o sige lalakad na lang din ako ngayon.
Malapit lang naman eh."
Nung naglalakad na kami... WOW! Sobra...
ang dami naming napagusapan. Sa sobrang
dami nga ng napagusapan namin eh HINDI
ko pa nga alam kung ano ang mga bagaybagay tungkol sa kanya. GOSH! Ang tahimik
nya talaga. Hindi nagsasalita. Bilang mo
lang talaga yung mga salitang sasabihin
niya. At nagkamali yata ako ng desisyon na
sabayan siya dahil alangan namang
magsalita ako dahil sa sobrang haba nung
silence, bigla na lang akong magsasalita.
Nagulat na lang ako nung tanungin niya
ako...
"Ah... mm... ano bang hilig mong gawin?"
"Ako? Wala naman. Manood ng TV.
Magcomputer. Hindi kasi ako pala-labas ng
bahay maliban na lang kung gagala kami ng
mga kaibigan ko."
OMG! May Himala! Nagsalita siya. Sige Lj,
tanungin mo na siya doon sa tanong na
kanina mo pa dapat itinanong.
"Daryll, may problema ka ba? Ang tahimik
mo kasi eh. O talaga lang na gusto mong
napapag-isa lagi? Kasi, lagi na lang kitang
nakikitang nag-iisa, madalas ka pang
nakayuko. Bakit ba? Pero kung ayaw mong
sagutin, ok lang. Na-curious lang kasi ako
eh."
Naku! Sana sagutin niya. Sana lang please!!
Pero kung ayaw niyang sabihin ok lang.
Pero... sana...
Sana lang... sabihin niya...
**3**
"Bakit mo naman naitanong?"
Haay! Painosente effect pa itong mokong na
ito. Bakit hindi ba niya alam sa sarili niya na
napakamisteryoso niya at napakatahimik
kaya maraming napapaisip kung bakit nga
ba? At marami na nagsasabi na mababato
ka lang kung kasama mo siya.
"Kasi, ang tahimik mo eh. Lagi ka pang
nagiisa at nakayuko. Ginagawa lang naman
yun ng may problema di ba?"
"W-wala. wala akong problema. Ganito lang
talaga ako."
Grabe! Na-convince ako talaga. Over 100%,
mga 10% siguro. Feeling ko kasi meron

talaga siyang tinatagago. Pero ano? Pero Lj,

malay mo naman kung talagang ganun lang
siya 'di ba?? Masyado kang nag-iisip.
Maya-maya pa eh nasa 5th St. na kami. Sa
kanto namin. Eh siya sa susunod pa. Paano
na yan, kailangan na naming maghiwalay.
Ang kapal ko naman kung magpapahatid pa
ako sa kanya sa bahay. Close ba kami? New
classmates pa lang kami.
"Ei Daryll, Dito na ako eh. Salamat sa
pagsabay mo sa akin ha. Ingat ka sa paguwi." sabay wink naman ako at smile.
"Ah.. sige."
Wow! Ang dami niyang sinabi. 'Ah' tapos
'sige'. Uy dalawa yun. Ineexpect ko pa
naman na sasagot siya ng "Ingat ka rin" o
kayamag-ooffer na ihatid ako. Pero kahit
hindi na yung dalawang yun. Kahit sabihin
man lang niya yung pangalan ko ok na.
Nagpakilala naman ako kanina, pero hindi
ko pa naririnig na nabanggit niya ang
pangalan ko. Mysterious naman.
Pagkauwi ko ng bahay eh nagpahinga lang
ako saglit. Tapos dumeretso na ako sa
dalawa kong bestfriend, ang ever dear
bedroom ko at ang aking Diary. Grabe! Ang
tagal ko na rin silang nakasama. Since bata
pa ako. Nakasama ko na sila sa lungkot at
saya. Kapag may sama ako ng loob, sa
kanila ko nailalabas. Yun nga lang, hindi sila
tao na nakakapagbigay ng advice. Lagi lang
silang nakikinig sa akin. Good listeners nga
sila eh. Ay syempre, subok ko na sila, di nila
ako iniiwan.
Dear Diary,
First day of classes, alam mo masaya
naman. Wala pa akong masyadong kakilala
dahil bago lang ako. Syempre exciting dahil
new friends na naman at bagong
pakikisama. Seatmate ko? Si Daryll. Alam
mo, siya ang taong mapapaisip ka talaga
eh. Hindi siya katulad ng ibang guys sa
school na happy-go-lucky, cool, makwento,
pumoporma... siya yung guy na laging
nakayuko, nag-iisa at tahimik. Misteryoso
noh? Nakasabay ko nga siya umuwi ngayon
eh, pero hindi rin ako nakumbinsi sa sinabi
niya na ganun lang talaga siya at wala
siyang problema. Feeling ko kasi, meron
siyang tinatago. At ang pinagdadasal ko eh
mabanggit man lang niya yung pangalan
ko. Alam ko naman na nakapagpakilala
naman ako, pero all day hindi ko man lang
narinig yung pangalan ko na lumabas sa
bibig niya.
Oo nga pala, may naging kaibigan din ako.
Si Marianne, classmate ko. Ok naman siya.
Napapatawa nga niya ako eh. Tapos naelect pa akong muse sa klase dahil kay
Rico, yung treasurer. Pero sa totoo, may
itsura yung Rico. Cute naman. Sige dito na
lang, magmumuni-muni muna ako.
Lj
'Di ko na namalayan, nakatulog ako ng 'di

kumakain. Diet? Hindi no. Ang aga ko

nagising nung sumunod na araw. Kasi ang
aga ko rin nakatulog. Sabagay, ganun naman
talaga ako dati pa. Maaga pumasok. Lagi nga
akong nauuna sa klase. Siguro naman bukas
na yung room dahil sa guard o kaya sa
janitor.

maglakad sa corridor kapag maraming tao

na. Dahil ayaw lang niya?

Naligo na ako. Nagbihis ng uniform. Kumain.

Nag-toothbrush. Tumingin sa salamin. Then
check ulit ng gamit and off to school.

"Hindi interesting ang buhay ko. Walang

espesyal. Ikaw na lang ang magkwento."

Medyo madilim-dilim pa nga nung umalis ako.

Mag-6:00 pa lang kasi, pasikat pa lang yung
araw. Naglakad na lang ako dahil exercise na
rin.
Pagkadating ko sa school, wala pang tao
maliban sa mga guard at kung anik-anik pa
na staff ng school. Eh mabait naman si
manong guard, matanong nga.
"May dumating na po bang estudyante?
Gandang umaga po."
"Ayan ka na naman, si Early bird. Pero
ngayon, may nauna na sa iyo eh. Ibang
section yun alam ko. Di mo yata yun
classmate"
'Di ko classmate. Sabagay, ibig sabihin ako
ang nauna ngayon sa klase ko. Pero, paano
naman nalaman ni manong guard na 'di ko
nga classmate yun eh iba na ang mga
classmate ko ngayon? Ewan.
Pagkadating ko ng room, nagulat ako. Ako
pala manong guard ha ang Early Bird? You're
wrong. May nauna na sa akin. Pero 'di ako
sad. Classmate ko din. Nakita ko ang
parehong figure. Nakaupo sa sulok ng room,
nakayuko, tahimik, gwapo pero misteryoso.
Mapapaisip ka talaga bakit ganun siya.
Eh di si Daryll...
**4**
"Ikaw pa lang ang dumating?" nagulat naman
ako. Nandun pa siya sa sulok at nakaupo.
Wow LJ, maghintay ka na naman ng 48 years
wala pa ring sagot. Anyways, never mind na
lang ulit. Obvious naman 'di ba siya pa lang
ang tao? Tanga ka talaga!...
"Maaga ka rin palang pumapasok."
Hindi ba ako nananaginip?!? Nagsalita siya.
OMG!
"Dati pa. Nakasanayan ko na kasi eh."
"Ako rin eh. Maaga akong pumapasok, ayoko
kasing lumakad sa corridor ng maraming
tao..."
"Bakit naman?"
"Ayoko lang."
Grabe! Ang ayos na naman ng sagot niya.
Pumapasok siya ng maaga dahil ayaw niyang

"Pwede bang magkwento ka tungkol sa iyo?

Tapos ako naman. Para makilala naman
kita. Ang tahimik mo kasi. Napakahirap
mong i-predict."

"'Di pwede yun, kailangan ikaw rin. O sige,

ako na lang ang mauuna."
Tapos nun, nagkweto na ako sa kanya. Di
ko alam kung nakikinig ba siya sa akin o
mukha lang akong tanga dito na
nagkwekwento samantalang yung kausap
ko eh nakayuko lang, tahimik at hindi
nagsasalita.
"...tapos ayun, dito kami lumipat kaya dito
na ako nag-aral. Marami na rin akong
naging kaibigan dito, yun nga lang wala
akong kakilala at naging classmate ngayon
sa section na ito"
Tinignan ko siya, wala man lang siyang
reaksyon sa kinuwento ko. Sayang lang ang
effort. 'Di bale, mas ok na rin to at least
nagsasalita siya sa akin kahit papaano.
"O, ikaw naman Daryll! ako na ang nauna
eh."
"A-ako? Ahhh..."
Magsisimula nang bumuka yung bibig niya
ng may biglang dumating na isa pa naming
classmate. Si Rico.

kaibigan nya na. Eh lumipat na ako ng

school kaya 'di ko na alam kung anong
nangyari. Ang alam ko, ang kilala kong
Daryll nun eh masaya palagi. Nakangiti,
hindi nakayuko at palakaibigan. Ngayon,
kabaligtaran na yata."
"Malay mo, may mga pagbabago naman
talaga sa ugali natin."
"Pero, pagbabago na ganun na lang ang
pagkakaiba doon sa dati? Ibang-iba talaga
sa dati"
Sabagay, may point siya. Dati pala siyang
masayahin, pero ngayon bakit hindi na?
Napapaisip na naman ako. Ano kayang
nangyari? Ang gulo. Ayokong mag-isip ng
mag-isip. Baka mabaliw lang ako.
"Alam ko rin, lahat ng babaeng nagkagusto
sa kanya ngayong high school, lahat tinurndown niya. Wala siyang nililigawan, walang
pinopormahan. Bihira lang makipag-usap.
Pero sa kabila nun, marami pa ring may
gusto sa kanya..."
"Sa yo rin naman ah, marami ring
nagkakagusto.."
"Hindi naman. Pero kung meron man,
kinakaibigan ko hindi ko tinu-turn down
gaya ng ginagawa niya."
Wow. Bait naman. Eh, magkaiba naman
kayo ng ugali ni Daryll. Siya, bilang lang
ang sinasabi. Buti pa 'tong si Rico, ang
daming kwento.

"Di ko alam eh."

Maya-maya pa eh dumami na kami.

Nagdatingan na yung mga classmates
namin dahil malapit na rin naman ng magtime. Si Daryll nakita ko sa labas ng room,
dala yung bag niya at papasok na rin. Bigla
na lang may sumigaw ng "I love you
Daryll!" sa labas. Dire-diretso lang siya ng
lakad. Nakayuko. Hanggang sa makapasok
na siya sa room. Tinitignan nga siya ng
buong klase. Kung ako naman din ang nasa
kalagayan niya eh maiilang rin naman ako.
Umupo siya sa upuan sa tabi ko at pinatong
yung kamay niya sa desk at sinandal niya
yung ulo niya. Di ko alam kung natutulog ba
siya o nahihiya lang. Tinignan ko siya,
tahimik pa rin.

Sayang naman. Magkwekwento pa naman

sana si Daryll kung hindi dumating si Rico.
Haay! Sayang talaga.

Tinignan ko sa labas yung mga babae na

sumigaw. Fans Club? Di ko alam. Tapos
lumapit yung isa.

"Ang misteryoso ng lalaking yun. Ewan ko

ba, 'di mo maintindihan. Ang tahimik, laging
nag-iisa, madalas pang nakayuko. Hindi mo
malaman kung bakit ganun siya. Hindi
naman yan ganyan dati eh."

"Miss, classmate mo si Daryll di ba?"

"Oh, kayo pa lang? Sabagay maaga pa

naman."
"Oo kami pa lang. Pero malapit na rin
sigurong dumating yung mga yun."
Bigla na lang tumayo si Daryll sa
pagkakaupo niya sa sulok, kinuha niya yung
bag niya at lumabas ng room. Ano na
namang problema nun?
"Saan pupunta yun?"

"Anong ibig mong sabihin na hindi siya

ganyan dati?"
"Naging clasmmate ko siya nung
elementary. Ang dami ngang nagkakagusto
diyan dahil palangiti, hindi siya suplado.
Malapit yan sa mga babae nun, lahat yata

"Oo, bakit?"
"Pwede, pakibigay naman ito sa kanya.
Pakisabi na rin na mag-aantay ako."
"Ahh, o sige."
"Thanks ha."
Tapos tumakbo na yung babae. Siguro
Sophomore yun. Ano naman kaya itong

pinabibigay niyang papel na mabango pa kay

Daryll? Hmm...
Love Letter....
***5***
Pumasok na ako sa room, pagkatapos ibigay
nung babae yung love letter nya para kay
Daryll. Sabagay, may itsura naman talaga si
Daryll. Ang lakas ng dating. Bukod pa dun,
talagang mapapaisip ka sa kanya, kung ano
ba talaga yung tinatagao niya. Wala pang
nakakapagpaamin sa kanya, kasi parang
ilang siya sa bagay na yun.
First Subject, Chemistry... Wow! Pakilala ever
lang naman. Ok lang, kahit papaano
nakakapagdaldal na ako sa mga bago kong
classmate kahit na yung katabi ko,
nagsasalita rin pero mas madalas tahimik. Ok
lang. Basta, bibigyan ko siya ng time para
makagaanan ako ng loob para naman maishare niya kung may problema ba siya o
wala.
Next Subject, Physics. Ok naman, Nagdiscussed lang tungkol sa Vector and Scalar
Quantity. Pinadefine din ang Physics. Haay!
Ilang minuto lang.... Break na! Yes!
Nagsilabasan na lahat. May mga natira pa rin
naman. Kasama sa mga lumabas ng room e
si Daryll. Oo nga pala, di ko pa naibibigay
yung letter niya.
"Daryll, sandali lang.."
Huminto na naman siya nang hindi man lang
lumilingon. Bakit ganito to? Naku LJ!
Masanay ka na...
"May nagpapabigay nga pala sa iyo
kanina." sabay abot naman ako sa kanya
nung letter.
Tinignan niya yung letter. Pero parang wala
naman sa kanya.
"Sabi pa niya, maghihintay daw siya sa iyo.
Ewan ko kung ano yun. Basta yun yung
sinabi niya tapos tumakbo na. Girlfriend mo
ba siya?"
Shut up LJ! Kung anu-ano yang itinatanong
mo sa kanya. Kung girlfriend man niya, ano
naman sa yo?... phew! nonsense na naman
ako. Hindi na naman ako sinasagot.
"Hindi. Hindi ko nga siya kilala."
Ibig sabihin yung babae eh, plain admirer
lang niya. Ang tibay! Ang lakas ng loob! Siya
pa ang nanliligaw kay Daryll.
Binasa niya yung letter. Ewan ko pero
blangko ang reaksiyon ng mukha niya.
Walang emosyon. Hindi mo malaman kung
ano yung iniisip niya.
"Pakisabi sa nagbigay nito, hindi ako
pupunta. Maghintay siya kung gusto niya.
Wala akong pakialam. Tsaka, itapon mo na

rin yan, hindi ko kailangan ng basura."

Ano ba tong lalaking to! Babae na nga ang
lumalapit, ang pakipot pa. Tsaka hindi ko
nga kilala yung babae na yun eh. Alam ko
yung mukha, pero hindi ko alam ang
pangalan. Tsaka, san ko naman hahanapin
yun dito sa campus?
"Teka lang, ano bang pangalan nun? Hindi
ko nga siya kilala."
"Basahin mo na lang yan kung gusto mo.
Hindi ko na binasa yung pangalan, wala
akong pakialam kung sino siya. Sabihin mo
sa kanya yung sinabi ko"
Tapos lumabas na siya na yung kamay niya
nasa bulsa. Hindi naman siya nakayuko
ngayon pero mag-isa lang siya. Anong
gagawin ko? Susundin ko ba yung sinabi
niya? Teka nga mabasa nga ito, di naman
siguro masama dahil sinabi naman niya at
para malaman ko yung pangalan.
Dear Daryll,
Siguro nagtataka ka kung sino ako at bakit
ako sumulat sa iyo. Dederetso na ako sa
point ko. Oo, isa ako sa mga babaeng
laging tumitingin sa 'yo at isa rin sa mga
yun na sana eh lingunin mo man lang. Kung
ok lang sa 'yo, magkita naman tayo sa likod
ng Bldg. A, uwian 5:30 pm. Sana
makapunta ka talaga. Gusto kasi kitang
makausap man lang at makilala. Gusto kita.
Dito na lang.
Jonalyn
Ano? Anong gagawin ko? Wala man lang
year at section na nakalagay. Wala ring
room no. o building man lang ng babaing
to. Sige na nga... tama. Ako na lang ang
pupunta mamaya sa likod ng Building A,
isosoli ko na lang itong sulat kesa naman
itapon ko gaya ng sabi ni Daryll.
"Lj!"
"Oi Rico..."
"Ano ba yang sulat na yan? Tara kain tayo."
"I-ito? Wala. Tara kain tayo."
Sinama ako ni Rico sa cafeteria. Nung
magbabayad na ako eh inunahan ba naman
ako. Ililibre na lang daw niya ako, since new
friends at new classmates naman kami.
Tsaka hindi raw siya nagpapalibre sa babae.
Pagkatapos namin kumain, nabusog talaga
ako. Grabe! Ang dami ba namang pagkain
ang binili. At may take-out pa ko! Kasi
naman, hindi ko naubos.
Nung naglalakad na kami ni Rico sa corridor
ng building namin, madadaanan kasi namin
yung CR ng boys at girls. Ang daming babae
doon sa labas nung Cr, nakakapagtaka.
Pero, CR yun eh, bakit pa ako magtataka?
Sakto namang lumabas si Daryll sa CR ng

boys. Basa yung buhok niya kaya wet look

siya. Ang cute nga niya. Bagay naman.
Binasa niya yung buhok niya tsaka basa rin
yung mukha niya. Naghilamos yata. Nag-hi
sa kanya yung mga babae pero tinakbuhan
lang niya yung mga babae. Suplado? Siya,
baka talagang ganun lang siya.
"Tingnan mo, tinakbuhan lang niya yung
mga babae. Mukhang nakikipagkaibigan
lang naman sila"
Hindi ko maipagtanggol si Daryll kay Rico.
Tama naman kasi siya. Nakikipagkilala yung
mga babae, tinakbuhan niya. Talaga kayang
iwas lang siya sa mga tao? O misteryoso
lang talaga. Sa room naman, nagsasalita
naman siya kahit sa iba pa naming
classmate bukod sa akin, pero tahimik siya
madalas.
Lumipas dalawa pa naming subject English
tsaka Geometry. Naglunch break na rin.
Obviously, uuwi ako ng bahay.
Pagbalik ko sa room, nakipagdaldalan na
naman ako. Maingay na nga ako sa klase.
kabaligtaran kami nung katabi ko. Kung siya
tahimik, ako maingay. Kung siya
misteryoso, ako showy. Ganun talaga!
Magkaiba kami eh.
Hindi ko na namalayan, mag-5:30 na pala.
Kailangan ko palang i-meet yung babae
doon sa Building A. Isosoli ko yung letter
niya. Hindi ko itatapon gaya nga ng sabi ni
Daryll.

Tama, pupunta ako.

***6***
Pagkatapos ng klse eh uwian na. Umalis na
kaagad ako ng room para pumunta doon sa
likod nung Bldg. A. Baka nandun na yung
babae. Si Daryll, nowhere out of sight na.
Syempre, wala namang pakialam sa mundo
yun kaya tiyak na umuwi na yun.
Ako naman naglakad na papunta doon sa
likod ng Bldg A. Tahimik nga dito, at lalo na
ring sigurado na walang istudyante na
makakakita kung sino man ang gusto mong
i-meet sa lugar na ito. Nakuh naman! Yung
babae na yun, bakit kasi dito pa.
Paglakad ko doon eh ingat na ingat ako.
Tapos may boses ng babae na nagsalita
ng... "Daryll?"...napansin kong nagulat siya
nung nakita niya ako.
"Sorry ha, nadisappoint ba kita?"
"May imi-meet ka ba dito? Ikaw yung babae
na pinagbigyan ko nung sulat para kay
Daryll di ba?"
"Hindi. wala akong imi-meet dito. Tama, ako
yung classmate ni Daryll. Oo nga pala,
nandito ako para ibalik itong sulat mo sa
kanya..."

"Bakit...ba-?
"Pasensya ka na ah. Inabot ko na yan kay
Daryll kanina. Eh..."
Wag ka magkakamali LJ na sabihin yung mga
masasakit na salitang binitiwan ni daryll
kanina. Tiyak na maiiyak to. Ok lang naman
siguro na magsinungaling ka muna.
"Thank you daw diyan sa sulat. Na-appreciate
niya. Kaya lang, hihingi daw siya ng sorry
dahil hindi siya makakapunta kaya ako na
lang pinapunta niya dito. Pinababalik niya ito
kasi nabasa naman na daw niya"
"Talaga? Ok lang sa akin kung hindi siya
makakapunta. Baka busy siya. Ang saya ko
naman, nabasa niya to? Tsaka naapreciate
niya?
"Ha? O-oo naman. Si Daryll pa."
"Akala ko kasi suplado siya gaya nung ginawa
niya sa ibang babae na gusto siyang imeet
dito. Kagaya nung ginawa niya sa friends
ko... Naiyak nga sila eh. Tiyak ko kapag
naikwento ko sa kanila yung sinabi mo sa
akin na sabi ni Daryll, maiinggit sila tiyak,
kahit na hindi siya nakapunta ok lang. Ang
saya ko talaga. Sige pala mauna na ako.
Uuwi na kasi ako eh. Ingat ka ha."
"O-oo naman. Ingat ka din..."
"Pakisabi nga pala kay Daryll na hindi lang
siya gwapo, ang bait pa niya. Pakisabi na rin
na alam ko na hindi siya gaya nung iniisip ng
iba na suplado at weird"
Umalis na yung babae. Ang bigat sa
pakiramdam. Tama kaya yung ginawa ko?
Hindi ko sinabi yung mga dapat na sinabi ko
sa kanya. Lahat kabaligtaran. Lahat
magaganda. Ayoko kasi makita yung
reaksiyon niya, tiyak masasaktan siya. Siguro
rin... kapag nalaman to ni Daryll, baka
magalit sa akin yun. Sana di na lang niya
malaman.
May ilang minuto rin akong nakatayo doon sa
Likod ng Bldg. A at nakasandal lang doon sa
pader. Napag-isipan ko nang umuwi. Pero
nung papaalis na ako, may narinig akong tao
galing doon sa likuran pa... Yung mukha niya
halong lungkot at galit. Di ko alam kung
tatakbo ba ako o ano... si Daryll naman
siya...
Hinawakan niya ako sa dalawang braso ko
nang mahigpit nung paalis na ako. Galit siya
sa akin alam ko. Ang higpit. Sa sobrang
higpit masakit nga eh...
"Aray ko! Ano ka ba! Bitiwan mo nga ako!"
"Bakit mo sinabi yun! Ha! Ano bang problema
mo! Sabi ko, sabihin mo sa kanya wala akong
pakialam sa kanya, maghintay man siya! At
hindi ko kailangan ng basura niya! Pero
anong ginawa mo! Binaliktad mo..."

"Aray!" sabay bitiw naman niya sa akin

"Wala akong problema! Ikaw ang may
problema! Sa tingin mo ba, magiging
masaya ka ba kung lahat ng babae na
lumalapit sa yo tinatakbuhan mo at
tinuturn-down mo? Ha? Ang hirap sa yo,
nahihirapan kang mag-open ng
nararamdaman mo sa iba. Gusto mo lahat
na sayo lang. Makasarili ka!... kung
kasalanan ko yung nangyari kanina, sorry!
Masaya ka na?"
Tumakbo na ako. Ang alam ko lang naiwan
siya doong nakatayo na nakaharap sa
pader. Hindi ako naiiyak, naiinis ako. Pero sa
isang banda, kasalanan ko rin naman
nabaliktarin ang lahat... ano ba namang
pakialam ko sa kanya? Kung ganun yung
gusto niyang mangyari, wala na ako doon.
Eto kasi ang hirap sa akin. Pakielamera.
Palabas na ako ng gate. Nakasalubong ko si
Rico at yung ilang classmates namin. Pauwi
na rin sila siguro.
"O sige. Mauna na kayo..." Sabay lumapit
siya sa akin "Anong problema? Bakit ganyan
yang mukha mo?"
"Wala naman. Inasar lang kasi ako nung
mga classmates ko dati."
"Yun lang ba? Wag mong intindihin yun.
Pauwi ka na ba? Tara hatid na kita. Tingnan
mo madilim na"
Oo nga pala. Madilim na at nakakatakot pa
naman doon sa street namin. Minsan
nagkalat pa naman nag mga addict doon.
Sige na nga.
"Sige. Ok lang ba sa yo?"
"Oo naman tara."
Sumakay kami ng jeep kaya mabilis lang
kami na nakarating sa kanto namin.
Nagthank you na lang ako kay Rico nung
makarating na ako sa bahay. Tapos umalis
na siya. Buti pa yun eh... mabait. Madaldal.
Kumain na kami ng hapunan tapos nagpalit
na ako ng damit. Nagsulat ako sa bestfriend
kong Diary, lahat ng nangyari at lahat ng
inis ko. Bwisit!
Next day, syempre maaga na naman akong
papasok. Kahit ayokong pumasok ng maaga
dahil alam kong nandun na si daryll, wala
na akong magagawa eh nakasanayan ko na
ito. Hindi ako pumasok ng maaga para
magpapansin din sa kanya. Ang alam ko,
naiinis ako sa kanya.
At syempre, magkakamali pa ba ako?
Nandun na naman siya sa parehong
posisyon. Hindi ko siya pinansin gaya nung
ginawa ko kahapon na batiin siya kadarating
pa lang. Siya tahimik lang, hindi man lang
lumingon. Wala rin akong pakialam. Pero
nagulat na lang ako...

Tumayo siya at tumabi sa akin...

***7***
Nagulat ako nung tumabi siya sa akin. Pero
hindi siya nakaharap sa akin, nakatalikod
siya. Ano na namang gusto niyang
palabasin? Ang gulo talaga nito. Kasi naman
eh.. Kasi naman.
"Ah... hindi ako magso-sorry sa 'yo sa
nangyari kahapon."
"Kahit ako. Oo, kasalanan ko na iba yung
sinabi ko sa kanya. Pero nakaganti ka na,
ang sakit ng mga braso ko."
"Hindi niyo kasi ako naiintindihan. Mas
gusto ko na ganito ako."
"Talagang hindi ka namin maiintindihan.
Kasi wala ka namang sinasabi."
"Dahil ayoko. Wala akong tinatago. Wala.
Bakit ba hindi kayo naniniwala na ganito
lang talaga ako? Bakit ba ang daming
nagtatanong sa akin kung ano daw ba ang
problema ko?"
"Iba kasi yung kinikilos mo sa sinasabi mo.
Lagi kang nakayuko, nag-iisa, tahimik.
Ginagawa yun ng mga may problema"
Pagkatapos kong sinabi yun, hindi na siya
nagsalita. Walang nagsasalita sa amin.
Tahimik kami parehas. Nakakabingi. Kaya
nga nung nagdatingan na yung mga
classmates namin, laking pasasalamat ko
dahil umingay na.
Ok naman yung klase, buti nga hindi boring.
Nag-check ako nung locker ko nung
breaktime na. Pero nakakapagtaka, bakit
nasa locker ko itong mga sulat na to.
"Daryll, To Daryll, ... Eh kay Daryll lahat
itong sulat na to ah? Bakit nasa locker ko?
Baka naman akala nila na yung locker ko eh
locker niya... nakakainis naman sila! Yung
mga sulat nila dito pa nila ihuhulog sa
locker ko! Kung susulat lang din sila, wag na
silang mandamay."
Pagbalik ko sa room, konti pa lang ang tao.
Nageenjoy pa siguro sila sa cafeteria ng
daldalan. Naupo na lang ako doon sa upuan
ko, hihintayin ko si Daryll para maibigay ito
sa kanya.
Paglingon ko, may nagbato sa akin ng
hotdog sandwich. WOW! sarap ah... yung
pinakamalaki pa yung binili.
"Para san to?"
"Kumain ka muna. Masama ang
nagpapalipas ng gutom"
"Thanks ha. Libre to ah. Walang bayad.
Baka bigla mo na lang akong singilin"
Haay! Mabuti na lang at may dala siyang
pagkain. Nagugutom na rin kasi ako.

Nakakainis talaga siya, bakit kaya hindi pa

niya nababanggit ang pangalan ko?
Nakakahiya naman kung sabihin ko sa kanya
na banggitin niya man lang kahit minsa. Ay
Oo nga pal! Bago ko makalimutan...
"Oo nga pala, ano namang ginagawa ng mga
sulat nila sa locker ko? Nakakainis ha. Baka
akala nila locker mo yung locker ko"
"Ako ang may gawa niyan..."
"Ikaw?"
"Oo. Ako nga. Kasi sabi mo di ba ayaw mong
nakikita na nasasaktan sila. Ayaw mo rin na
tinu-turn down ko sila. Kaya nilagay ko yan
sa locker mo. Ikaw na ang magbasa kung
gusto mo. Basura lahat yan. Kung ayaw mo
silang masabihan ko na wala akong pakialam
sa kanila, siguro naman mas makabubuti na
yan. Ayaw mo namang itapon ko."
"Eh para sa iyo lahat yan ah, bakit naman
ako ang magbabasa? Oo ayaw kong
nasasaktan yung mga babae, pero syempre,
dapat ikaw ang nagaapreciate niyan hindi
ako"
"Wala akong pakialam sa gusto nilang
sabihin. Itatapon ko rin naman lahat yan. At
wala akong pakialam kung sino man sila"
Yumuko siya na parang anyong matutulog.
Hmp! Bwisit! Ang sungit nito. Ibabalik ko na
lang lahat ito kesa itapon. Kawawa naman
kasi sila.
Maya-maya pa, may dumating. Dumating
yung babae na nakikipag-meet kay Daryll
kahapon sa likod ng Bldg. A. Lagot na.
Tinawag nung isa naming classmate si daryll
dahil ipinapatawag daw nung babae. Tumayo
naman siya at lumapit doon sa pinto at
kinausap yung babae na naghihintay sa
kanya. Ako naman, nakinig sa usapan.
"Ah, Daryll, ako nga pala yung sumulat sa iyo
kahapon na nakikipag-meet sa likod ng Bldg.
A"
Si Daryll naman nakayuko lang. Hands on his
pocket. Di mo nga alam kung nakikinig siya.
"Gusto ko lang mag-thank you dahil ang bait
mo pala talaga. Kahit na hindi ka nagpunta
kahapon, ok lang. At masaya ako dahil
naapreciate mo yung ginawa ko."
"Tapos ka na ba?"
"Ha-?"
"Kung tapos ka na, wag mo na akong
pupuntahan dito. At wag na wag mo rin
akong bibigyan ng mga basura mo. Dahil
habang na sa iyo pa lang itapon mo na, wag
mo nang hintayin na itapon ko pa yun sa
para sa 'yo"
Napapaluha na yung babae. Grabe naman to!
Ang sakit nun ah! Kaya tumayo na ako at
nakialam...

"Nakuh miss! Pagpasensyahan mo na siya.

Badtrip lang kasi siya ngayon kaya ganyan
siya"
"Tumahimik ka nga. Totoo lahat ng sinabi
ko. Ano pang hinihintay mo? Alis! Alis na!
Tumakbo na yung babae. Umiiyak nga siya
eh. Ikaw ba naman eh ipahiya sa harap ng
maraming estudyante.Kasalanan ko ito eh!
Pinaasa ko pa siya. Pinipilit kong
pagandahin yung image ni Daryll sa kanya.
Kung may dapat sisihin, ako yun.
"Ano na ba! Tingnan mo yung ginawa mo!
Hindi ka ba naaawa na napapaiyak mo sila?"

"Jonalyn! Gumanti ka na sa malditang to!"

Lumapit yung Jonalyn sa akin...
"Sasampalin lang naman kita. Yung una,
para sa pamamahiya mo sa akin.
Pangalawa, dahil lumabas akong kaawaawa"
"Ang tatapang niyo. Palibhasa, nasa labas
kayo ng school"
Nung sasampalin na niya ako. Hindi ako
makagalaw dahil hinawakan ako nung
dalawa niyang kasama. Natigilan sila. May
dumating. Savior.

"Hindi. Magsasawa rin sila. Kapag nalaman

nila na ganito ako, titigil din yang mga yan"
Tapos umalis siya at umupo. Nakayuko na
naman siya. Malungkot yung mukha niya.
Tahimik na naman. Sabi ni Rico, hindi siya
ganito dati... hindi kaya ginagawa lang niya
yun para lumabas na masama sa iba? Ang
gulo. Ngayon ang lungkot-lungkot ng
mukha niya. Ginusto rin kaya niya yung
mga ginawa niya? Kasi sa tingin ko, hindi.
Kung titignan mo siya, hindi siya matigas na
parang bato. Yung mukha niya malungkot.

Ang misteryosong si Daryll.

Mabilis naman yung mga nangyari.

Nagklase kami. Natawag pa nga si Daryll sa
recitation sa Statistics namin. Akalain mo,
nagrerecite pala siya. At siya pa ang
nagbigay ng exact meaning ng statistics ng
walang binabasa. Galing! Yun nga lang,
misteryoso.

"Ooops, wag kang pahahalata, masisira ang

image natin sa kanya"

Nung uwian na, nakalabas na ako ng gate.

Naglakad-lakad ako ng kaunti. Hinarang ako
ng isang grupo ng mga babae. Ano to?
Bakit? Tapos lumabas yung babae na
sinigawan ni Daryll kanina at narinig kong
sinabi niya na "Oo siya yun"
"Oi, ano bang problema mo?"
"Ako? wala akong problema? Bakit ba? Uuwi
na ako eh."
"Ang kapal naman ng mukha mo! Matapos
mong gawin yun!"
"Bakit? Ano bang kasalanan ko sa inyo?"
"Sa amin wala, pero sa kanya
meron." sabay turo doon sa babae na
sinigawan ni daryll.
"Bakit sinabi mo na naapreciate ni Daryll
yung ginawa niya? Bakit iba yung sinabi mo
sa kanya sa sinabi ni Daryll?"
"Ayoko kasi siyang masaktan."
"Kaya pala napahiya siya kanina nung
puntahan niya si daryll sa room niyo.
Sinigawan siya. Lumabas pa siyang kaawaawa. Kasalanan mo yun. Nag-expect pa
naman siya."

***8***
Nakita kong nag-panic sila nung padaan si
Daryll. Pero hindi pa rin nila ako binibitiwan.
Ang kaibahan lang, mas maluwag na yung
pagkakahawak nila sa akin ngayon.
"Girl, si Daryll!"

Tapos dinaanan lang kami ni Daryll. As in,

OO dumaan lang siya. ANO 'TO? Akala ko pa
naman savior na siya. Wala pala siyang
pakialam. Nakakainis talaga siya! Akala ko
talaga ililigtas niya ako. Sabagay, asa ka pa
LJ...
Nung makalagpas na siya sa amin,
tinitignan pa rin nung tatlo si Daryll.
"Akala ko hihinto na siya para iligtas itong
babae na to. Magkaklase pa naman sila"
"Oo nga. Kinabahan ako dun ah!"
Bigla na lang huminto sa paglalakad si
Daryll. Mga limang hakbang siguro malayo
sa amin. Nagsalita siya habang nakatalikod.
Hindi man lang lumingon.
"Kung ano man yang binabalak niyo, wag
niyong ituloy. Baka sa susunod,
makalimutan kong babae kayo"
Ano? Nagsalita na naman siya ng hindi man
lang humaharap. Nakatalikod sa amin.
Ganyan naman siya lagi.
Binitiwan ako nung dalawang babae na
humahawak sa akin. Tumakbo na yung
tatlo. Ouch! Ang sakit na naman ng mga
braso ko. Masyado nang nabugbog ito.
Masakit pa nga yung braso ko dahil sa higpit
nang pagkakahawak sa akin ni Daryll nung
nagalit siya, tapos ngayon nadagdagan pa
yung sakit.
"Daryll!... Sandali lang.."

Alam kong nakikinig siya. Gusto ko lang magthank you...

"Gusto ko lang sana magthan--..." naputol
yung sasabihin ko
"Yung dapat na mangyayari sa iyo ngayon,
dapat lang para sa iyo dahil binaliktad mo
ang lahat. Wag mong iisipin na niligtas kita,
dahil hindi. Tsaka tabla na tayo sa nangyari...
wala ka nang atraso sa kin, ganun din ako sa
'yo"
Pagkatapos nung sinabi niya yun, tumakbo
na siya... ewan ko, di ko talaga makuhang
magalit sa kanya kahit na sinabi pa niyang
hindi niya ako niligtas... dahil para sa akin
niligtas niya ako.
Pagkauwi ko nang bahay, naabutan ko yung
kuya ko na kumakain. Kahit na madalas
kaming mag-away ng kuya ko, malupit
naman mag-advice yan kapag may problema
ako. Minsan din, shoulder to cry on din siya.

Nung nasa loob na ako ng room, nagsulat

na lang ako ng assignment habang
naghihintay ako ng mga darating. May
naririnig akong tunog. Tunog ng gitara.
Ako'y Sa Yo ng First Circle yung tinutugtog.
Paglabas ko ng room, may nakaupo sa may
Bldg. D. Nakasandal. Sabi ko na nga ba eh,
nandito na to... si Daryll. Marunong siyang
maggitara? Remember Lj, pakisamahan mo
siya. Niligtas ka niya.
"Sabi ko na nga ba eh nandito ka.
Marunong ka palang maggitara?"
Pero bigla na lang niyang niligpit yung gamit
niya.
"Obvious ba. Naggigitara nga ako eh. Nakita
mo naman."
Hmp! Sungit! Bwisit na to. Lj... be nice.
Kahit ganyan siya... be nice.

"Lj, yung cd ko ba ng metallica na sa 'yo?"

"Kasi naman, walang nakakakita sa iyo

since first year na marunong ka pala. Di mo
kasi nilalabas yung talent mo"

"Wala. Aanhin ko naman yun?"

"Ikaw marunong ka ba?"

Kumain ako kasabay nung daddy at mommy

ko. Tapos, umakyat na ako. Nakuh? nasan na
ba yung diary ko???

"Nakuh! Hindi eh. Pero gusto ko sana. Kaya

lang, sabi nila mahirap daw eh. Maraming
chords"

Di ko talaga makita yung diary ko. San na ba

yun? Dito ko lang naman yun nilalagay sa
drawer. Bakit wala?

"Sa umpisa lang yun. Pero kapag sanay ka

na, madali na."

"Mommy, nakita niyo po ba yung notebook

dito na kulay pink na may lining na blue?"

"Ahh, sige i-try ko"

"Gusto mo turuan kita?"

"Ay Oo nga pala. Nalimutan ko nang ibalik.

Sorry Lj. Naglinis kasi kami kanina. Bakit ano
ba yung notebook na yun at mahalaga sa
iyo?"

"Talaga? Ok lang sa yo?"

"Wala naman po. Nasaan po ba?"

"Sige. Salamat ha."

"Nasa ibabaw ng refrigerator. Kunin mo na

lang doon. Mabuti na lang pala at hindi ko
tinapon kanina. Akala ko kasi notebook mo
pa yun nung 2nd year ka pa"

"Pwede bang, sa yo muna itong gitara ko?

Kasi, ayokong makita nila na dala ko yan.
Pwede ba?"

Haay naku! Mabuti na lang talaga mommy at

hindi mo naitapon. Dahil kung hindi, iiyakan
ko talaga yan. Mahalagang-mahalaga sa akin
yun.
Pagkakuha ko nung Diary ko sa baba,
nagsulat ulit ako tungkol sa nangyari sa akin
kanina. Naguguluhan na talaga ako sa kanya.
Oo naguguluhan ako sa kanya. Di ko na
alam... nakatulog na pala ako.
Thursday na. Pagdating ko sa school... medyo
madilim pa pero ok lang. Bukas na yung
room. Ineexpect ko na nandun na siya. Pero
wala. Wala siya. Nakakapagtaka naman.
Maagang pumapasok yun ah? Bakit wala pa
siya? Pero bakit ko ba siya hinahanap...
pakialam ko ba.

"Ganitong oras kita tuturuan. Kaya maaga

kang pumasok. Ayokong may makakita..."

"Oo naman. Bakit ayaw mo bang malaman

nila na may talent ka diyan?"
"Bukas. Agahan mo. Magsisimula tayo.
Madali lang yan. Basta tuluy-tuloy ka lang,
matututo ka."

"Tara balik na tayo sa room. Sa 'yo muna

yan. Ingatan mo ha. Mahalaga sa akin yan
eh."
Tapos nun, bumalik na kami sa room. Ang
saya ko naman! Sa wakas, matututo na ako
maggitara! May magtuturo na sa akin...
kaya lang ang aga naman masyado. Ibig
sabihin, maaga akong gigising nito arawaraw. Tama magsisimula na kami...

Bukas...... bukas na....

***9***
Pagbalik namin sa room, nandun na si Mona
tsaka sa Rico. Nagtatanungan sila sa
assignments. Sabagay, mauuna na ako... di
naman ako balak sabayan sa paglakad ni
Daryll eh.
"Lj, nagawa mo na yung assignment sa
Statistics?"
"Di ko pa po tapos eh."
"Paano ba yung Spearman Rank
Correlation? Nakakalito kasi yun eh"
"Oo nga Rico. Tama ka diyan"
"Medyo nalito tin ako doon. Pero ok naman
din"
"Marunong kang maggitara Lj?"
"Ako? Hindi."
"Kanino yan?"
"I-ito? uhmm..."
Lj, wag mong sasabihin na kay Daryll yan.
Ayaw niyang may makaalam di ba?
"Sa kaibigan ko sa ibang section. Hiniram ko
lang"
Bigla na lang pumasok si Daryll. Tahimik
lang. Wala man lang sinabing "Hi good
morning" o kaya kahit "Hi" pwede na.
"Daryll, nagawa mo na yung assignment sa
statistics?"
"Oo"

Haay.. iniba naman niya yung usapan...

hindi niya sinagot yung tanong ko....

"Nakuha mo na? Anong sagot?"

"Paano ka naman natuto tumugtog?"

"Nasa bag ko. Kunin nyo dun. Nandun na

yung sagot"

"May nagturo sa akin. Sabi pa niya, turuan

ko daw yung mga gustong matuto gaya ng
ginawa niya." sabay yumuko siya..
Natahimik kaming dalawa. Yumuko na
naman siya. Ano ba yan! Ok na nga kanina,
malungkot na naman siya ngayon. Kung
ano man yun, di ko na lang itatanong.

Tapos lumabas na siya. Ang galing naman

niya. Nakuha na niya yung sagot e
samantalang pinapaself-study lang kami
alam na niya kung paano? Wow. Ibig
sabihin, nagpapakopya na siya.
Nagpunta ako sa locker ko, yung ritwal na
lagi kong ginagawa kapag breaktime.
Syempre, iniingatan ko yung gitara ni Daryll

at baka masira. Mahalaga pa naman sa kanya

yun. Kasi naman eh, bakit ba ayaw niya
ipaalam na marunong siya nun. Dapat nga
ipagmalaki pa niya yun.
Nung bumibili ako sa canteen, may
nakasabay ako na mga babae. Pinag-uusapan
nila si Rico.
"Tingnan mo! Ayun sa kaliwa, si Rico!!!"
"Oo nga noh! Ang gwapo niya talaga! Diyan
pala ang room niya."
"Girls... girls... tumingin kayo kung sinong
parating
"Oh my God! Si Daryll!"

Biglang lumingon si Daryll nung marinig

niya yun. Lumabas siya ng room. Naku
naman talaga! baka galit na siya.
"Madali lang naman magpalit ng string eh.
Wag kang mag-alala, papalitan ko"
Oo madali ngang magpalit at bumili ng
string. Eh ang kaso nga, mahalaga kay
Daryll itong gitara tapos... ganito na...
Nahihiya naman ako sa kanya. Sabi niya
ingatan ko, kaso anong nangyari. Kasi
naman... paano kung may sentimental
value pati kadulu-duluhan ng string ng
gitara na ito sa kanya? Hindi na nun
mapapalitan sa pagbili lang ng bago.

"Hindi ko talaga kasalanan, pagdating ko na

lang eh---"
"Kung wala kang kasalanan, bakit kailangan
mong magpaliwanag?"
Ano? Ano daw? Hindi ko kailangang
magpaliwanag? Nakakagaan naman sa
pakiramdam. Pero bakit? Dapat magalit siya
di ba? Tatanggapin ko naman eh...
"Kasi, baka iba yung iniisip mo. Alam mo
na, iba yung nakita mo... tsaka mahalaga
sa 'yo yung gitara... sorry talaga."
"Hindi ako ganun kababaw. Umuwi ka na.
Gabi na."

"Ang tahimik talaga niyan!"

Patay na...

"Ok lang ba talaga? Salamat ha"

"Pero ang cute naman niya. Alam mo ba, pag

nagkaroon ng pagkakataon kakaibiganin ko
yang si Daryll para naman malaman ko kung
ano bang problema niya at napakatahimik
niya. I'm sure, maiinggit sa akin yung mga
tao dito"

***10***

"Umuwi ka na..."

Naku! Lagot na ako talaga. Paano na yan?

Galit kaya siya? Anong gagawin ko. Kasi
naman talaga... kasi naman...

Kinuha ko na yung bag ko. Hindi man lang

niya narinig yung paliwanag ko. Hindi siya
galit. Ang hinahon nga ng boses niya. Siya
kaya? Wala pa bang balak umuwi?

"Hoy! Mangarap ka na lang"

"O sige. Pustahan tayo, lalapitan ko yan...
kapag kinausap ako niyan at nahawakan ko si
Daryll, lilibre mo ako ng lunch"
"hay nakuh! Susungitan ka lang niyan I'm
sure"
"Manood ka"
Nung nilapitan niya si Daryll, ano pa nga
bang aasahan mo kundi hindi lamang siya
pinansin ni Daryll. Tumakbo siya sa kung
saan pero hindi sa room. Sorry na lang sa
inyo, ganun talaga siya.
Pagbalik ko sa room... nagulat talaga ako.
Yung... yung gitara ni Daryll ginagamit nila!
Naku naman. Magagalit sa akin yun.
"Ei, pwede po bang makuha na yung gitara?"
"Lj. Pahiram muna. Ang ganda naman nitong
gitara eh"
"Sorry, hindi kasi sa akin yan eh. Hiniram ko
lang. Baka magalit yung may-ari"
"Bakit naman siya magagalit? Hindi ko naman
sisirain?"
Naku... please naman. Baka dumating na siya
iisipin nun kung kani-kanino ko lang
pinahihiram yung gitara niya... at sa
kasamaang palad, dumating si Daryll. Lagot
na. Nakatingin lang siya sa direksiyon namin,
hindi naman galit yung mukha niya pero yun
pa rin yung usual na mukha niya na blangko
ang expression. Umupo siya sa upuan
namin.
"Lj... naputol yung string ng gitara."
"Ano? Naku, hindi pa naman sa akin yan"

"Oh Lj, mamayang uwian antayin mo ko

dito, bibili ako ng string."
"Ha? Oo.. sige... basta bilisan mo lang Renz
ha"
Nung nagkaklase kami, wala na ako sa
konsentrasyon. Ni-hindi ko na nga matignan
si Daryll dahil hindi siya nagsasalita... di ko
alam kung galit ba siya o ano... Pero
sabagay, ganyan naman talaga siya.
Pagkatapos ng klase namin sa Values,
lumabas kaagad si Renz para bumili ng
string. Meron kasi sa may kanto nun, yung
shop malapit sa school. Si Daryll, wala sa
room pero yung bag niya nasa upuan pa.
Baka magalit talaga yun... ayoko na!
Bumalik din si Renz nung nakabili na siya.
Siya na rin yung naglagay nung string dahil
ano ba namang malay ko doon. Umuwi na
siya at yung iba naming classmates kaya
inantay ko na lang si Daryll na bumalik para
isoli na yung gitara niya. Siguro, magsosorry na lang ako sa kanya, mag-eexplain at
tatanggapin kung ano man yung sasabihin
niya. At yun na nga, dumating na siya.
Nakayuko habang naglalakad.
"Daryll..."
Hindi siya sumagot. Naku naman! Baka galit
nga siya... mahalagang-mahalaga pa
naman sa kanya yung gitara tapos ano?
anong nangyari?
"Ito na nga pala yung gitara mo... uhmm...
sorry nga pala sa nangyari, kasi.. mmm...
hindi ko naman talaga kasalanan...ano kasi
eh.."
Ang hirap pala nito. Magpapaliwanag ka sa
taong hindi ka man lang tignan o sagutin.
Hindi ko malaman kung galit ba talaga
siya...

"Hindi ka pa ba uuwi?"
"Mauna ka na. Maya-maya pa ako"
"O sige. Ingat ka."
"Bukas. Agahan mo" sinabi niya habang
nakayuko
Lumabas na ako ng room. Madilim na nga.
Ano pa ba ang gagawin niya doon? Wala
nang tao. Masilip nga...
Pero nung sinilip ko siya, nakaupo pa rin
siya doon... hindi siya gumagalaw. Yung
mga palad niya natatakpan yung mukha
niya. Siguro, nalungkot siya sa nangyari
doon sa gitara niya. Kasalanan ko 'to eh.

Di bale, babawi na lang ako sa kanya...

***11***
Umuwi na ako pagkatapos nun. Gabi na nga
kaya mabuti na lang at marami-rami pa
namang tao sa street namin. Buti na lang
walang mga adik na nagkalat sa daan.
Nagkatrauma pa naman na ako nung
harangin ako at habulin. Natakot talaga ako
nun at di ko na talaga alam kung anong
gagawin ko kung hindi pa dumating yung
kuya ko.
Ngayon, kahit na lagi akong nasa bahay at
hindi pala-labas, mas gusto ko na lagi
akong nasa school. Mas masaya kasi ako
doon, maraming kausap. Nakatulog na lang
ako nung mag-note ako sa Diary ko
ng babawi ako sa kanya... . Maaga pa kasi
akong gigising dahil tuturuan pa ako ni
Daryll kung paano maggitara.

Tumunog yung alarm ko 4:00 am, antok na

antok pa nga ako kaya ayaw ko pang
bumangon pero kailangan. Ako na rin yung
nagluto ng sarili kong agahan, yung mga
normal na ginagawa papuntang school...
tapos umalis na ako.
Bukas na yung room nung dumating ako, lagi
naman eh. Wala doon yung bag niya. Nakita
ko na lang na may tao doon sa Bdg. D, sa
parehong posisyon habang naggigitara. Si
Daryll nga.
"Kanina ka pa ba? Gandang umaga."
"Hindi naman."
Nagtataka lang talaga ako. Siya kasi ang
unang dumarating sa room namin, pero sa
uwian, madalas siya ang nahuhuli umalis
pero hindi naman lagi. Minsan kasi umaalis
na siya kahit may tao pa sa room. Ano
kayang oras ito nagigising? Mukhang hindi
naman siya puyat. Kung iisipin, kumpleto pa
niya yung assignments.
"Simulan na natin sa basics."
"Ha? Ngayon na... sige...."
Friday na nga pala ngayon. Last day na
nitong linggo na 'to. Pero kahit minsan, hindi
pa niya nababanggit yung pangalan ko, at
hindi ko pa rin siya nakikitang ngumiti o kaya
tumawa. Kailan kaya mangyayari yun?
Nagsimula na kami. Ok naman. Nung simula,
ang galing ko nga eh pero nung pinaulit niya
sa akin simula sa A, naku... limut-limot ko
na. Marami rin naman akong natandaan. Not
bad for a beginner.
Ang init nga ng kamay niya nung mahawakan
niya yung kamay ko nung tinuturuan niya, di
tulad ko... malamig dahil maaga pa.

kailangan pilitin ang sarili mo."

Nagkaroon ng silence. Buti naintindihan niya
ako. Hindi ko na lang sasayangin yung
pagod niya para turuan ako. Hindi naman
ako matuto-tuto...
"Pwede bang magtanong?"
"Ano yun?"
"Di ba dati nagkwento ako sa 'yo tungkol sa
akin. Tapos dapat ikaw naman kaya lang
dumating si Rico. Kung ok lang sa 'yo,
magkwento ka naman tungkol sa iyo..."
"Hindi interesting ang bagay-bagay tungkol
sa akin, kaya wag na lang"
"Kahit na, yung ginagawa mo... lagi? Ok na
yun."
Tumingin siya sa malayo. Nasa kandungan
niya yung gitara. Kahit hindi na niya ako
turuan... ok lang! Kahit papaano, kaya ko
na yan. Ang gusto kong malaman, yung
tungkol sa kanya. Kahit konti lang.
"Ako, mahilig akong maggitara. Lagi lang
akong nasa kwarto ko kapag walang pasok,
hindi ako mahilig lumabas."
Parehas pala kami. Hindi mahilig lumabas.
Kahit pala ganyan siya, may similarities din
pala kami.
"Yun lang?"
"Sinabi ko naman sa iyo, hindi interesting
ang bagay tungkol sa akin."
"Hindi ah! Bakit mo naman iniisip yun? Kaya
ko lang naman nasabi na yun lang ... e kasi
naman, ang tipid mong magkwento. Kaya
nga maraming napa-puzzle sa iyo."

Ok lang. Maghihintay na lang ako...

***12***
Pagkatapos ng araw na iyon... wala naman
naging espesyal maliban sa nilibre ko siya
nung breaktime. Ayaw pa nga niyang
tanggapin at tinakbuhan pa ako...pero
syempre nahabol ko siya... Grabeh! ang bilis
niyang tumakbo! Napagod ako dun.
First week na ng July. Wala pa ring
pagbabago. Mysterious pa rin siya sa
paningin ko.. HIndi pa nga niya nababanggit
ang pangalan ko tulad ng dati. Lagi pa rin
siyang nakayuko, nag-iisa at tahimik.
Nasanay na rin ako. Nung PE vlass namin,
meron kaming konting test na kukunin yung
BMI (Body Mass Index) tsaka yung usual na
Standing Long Jump, 1,000 meter run, at
kung anu-ano pa.
"Class, open na nga pala ang registration sa
pagsali niyo sa mga club" sabi nung teacher
namin sa P.E...
Syempre, mas exciting na dahil pwede na
sumali sa theater, cheering squad, dance
club, basketball, soccer etc. Mas magiging
busy na kami kapag kasali na.Planokong
sumali sa Cheering, no. 1 sa list ko yun... at
ang dance club at theater club ay
pinagpipilian ko. Mahirap kasi kung tatlo
ang sasalihan ko... baka di ko kayanin.
"Siya nga pala, Mr. Romualdez, nakita ng
Admin ang standing mo sa PE Class, pati
ang BMI mo. May potential ka na maging
varsity para sa school."
Biglang napatingin kami kay Daryll. Wow!
May potential? Siya? Sabagay matangkad
naman siya. Soccer na lang kaya ang
salihan niya... hindi... Basketball... kahit
ano...

"Daryll, ang hirap naman nung B"

Yumuko na naman siya. Haay! Wag mo

sabihing... malungkot siya?

"Hindi ka lang sanay. Masasanay ka rin."

"Daryll..."

"Gaano ba katagal ito matutunan?"

Hindi siya tumingin sa akin, pero alam kong

nakikinig siya. Alam ko.

Tumingin siya kay Sir... Ibig sabihin ba nun

eh sasali nga siya at magtatry-out? Grabeh
na to...

"Kung may problema ka, wag kang

mahiyang magsabi. Baka, makatulong
ako..."

"Pasensya na po, pero hindi po ako

interesado sa ganyan" tapos yumuko na
naman siya

Tumayo siya. Kinuha niya yung bag niya.

Medyo dumarami na kasi yung mga
estudyante...

Ano daw? Hindi pwede... sayang ang

chance... Sumali ka na...please...

"Yung gitara ko... ikaw muna ang

maghawak"

"Pero kapag naging player ka ng school,

pwedeng ibalik ang tuition fee mo at
maging scholar ka na, pag-isipan mo"

"Basta tuloy tuloy ka lang, kahit isa o

dalawang araw kaya na."
"Alam mo, hindi ko na siguro tadhana yung
pagtugtog ng gitara. Kasi kahit anong turo
nila sa akin, hindi naman ako natututo...
nahihirapan talaga ako. Nagbago na ang isip
ko, wag mo na lang akong turuan... kasi...
sayang lang yung pagod mo. Mas ok na ako
sa pagkanta... sa school choir"
"Siguro nga hindi mo lang talaga hilig ang
paggigitara. Marunong ka palang kumanta."
"Oo. Marami na kasi ang nagsayang ng pagod
sa akin na turuan ako maggitara... kaya mas
ok siguro kung focus na lang ako sa choir."
"Oo nga. Kung saan naman ang hilig mo, dun
ka. Ako kasi hilig ko to eh. Di mo naman

"Pasensya ka na talaga kahapon ha"

"Sige... kita na lang tayo..."
Tapos tumakbo na siya. Hindi man lang siya
nagkwento ng kahit na ano...

"Inaasahan kong sasali ka at makita ka sa

Sports Club... Basketball na lang..."

"Pasensya na po talaga"
Pagkatapos ng klase ni Sir PE... usapusapan na yung mga sasalihan nilang club.
Last subject na ang susunod... Values. Ano
ba naman itong si Daryll? Sayang. Sigurado
naman na papasa siya. Mukhang interesado
pa naman ang Admin sa kanya.

"Uhmm... Daryll.... bakit naman ayaw mong

mag-member ng sports club? Pwede ka
talagang player ng basketball. Matangkad ka
naman, tsaka ibabalik ang tuition mo kapag
nagkataon... sayang yung chance mo"
Pero tinignan lang niya ako. Hindi man lang
sumagot. At ayun... nung tumahimik na ako
eh yung mga classmates naman namin ang
gumulo sa kanya... 'sumali ka na'... 'Oi
Daryll, wag kang mag-alala ichi-cheer kita'...
'mas dadami ang fan mo niyan pag
nagkataon'... 'dadami na naman
magkakacrush sayo niyan'...
"Iwanan niyo nga ako pwede?""
Nagulat sila sa sinabi ni Daryll... nagalit kaya
siya?
"May sarili akong utak para mag-isip, at may
sarili rin akong desisyon"
Sabagay, pinag-iisipan pa naman niya. May
sarili siyang desisyon... di siya dapat pilitiin...
"At wala rin akong pakialam..."
Tumahimik na lang yung mga classmates
namin. Nagulat yata sa kanya. Pagkatapos
nung Values time eh uwian na. Siya ang
unang lumabas sa room... nakapagtataka...
Dumeretso ako sa locker para ilagay yung
gamit ko at nang makauwi na. Paglabas ko
ng gate, may nakasandal doon sa pader,
nakayuko.
"Bakit nandyan ka pa?"
"Napagisip-isip ko na, magtatry-out ako sa
basketball"
"Talaga? Mahilig ka ba sa basketball?"
"Hindi. Di ba sabi mo sumali ako.
Kayamagtatry-out ako"
Tapos umalis na siya. Ano daw? Dahil sabi ko
sumali siya kaya sasali nga siya. Akala ko ba
may sarili siyang desisyon?

Ang dami ng tao pagdating ko doon. Sana

pala inagahan ko na, kailangan ko pa tuloy
pumila. Nasaan kaya yung mga classmates
ko? hay... buti pa sila malapit na...
Sa kabilang side naman, nakita ko yung
mga naka-PE uniform at naka-jersey. Tryouts para sa Basketball Team. Nasaan kaya
siya? Sabi niya, sasali na siya... wag mo
sabihing nagsisinungaling lang pala siya...
"Miss, dito yung pila" sabi nung isang girl na
hindi ko kilala
"Ay ganun ba, may hinahanap lang kasi
ako. Magtatry-out kasi yun sa basketball."
"Ahh, yung mga classmates ko din sumali
eh, pero alam ko talagang pili lang ang
makakasali"
Paglingon ko... WHAAAAT??? Si Daryll.
Nagyon ko lang nakitang naka-jersey...
bagay pala sa kanya. Lagi kasi siyang nakapolo eh, napakaformal ng dating niya parati.
At yung rubber shoes niya ha, astig... T-Mac
yata.
Nyekz! Lumingon... Mabuti na lang
nakaiwas ako ng tingin... Nakita kaya niya
ako? Nakakahiya... baka isipin niya... hindi
naman siguro. Wala namang pakialam sa
girls yun eh.
Pagkatapos ng isang oras na pagpila at
screening, sa wakas tapos na. Results na
lang ang hihintayin para sa pumasa.
Ilalagay kasi yun sa Announcement Board...
siguro bukas na.
Pumunta muna ako sa cafeteria, ayoko kasi
sa room panay classmates ko lang ang
nandun na lalaki na kung saan-saan galing.
Sabihin pa nila, sinisilipan ko pa sila... Kasi
naman eh! May CR naman sa room pa
nagpapalit ng damit.
"Miss, isa nga pong cheeseburger tsaka
coke..."

"Oh talaga! Theater Club Ka? Plano ko rin

sumali diyan eh, pinagpipilian ko pa sa
Dance Club tsaka yun"
Pagkatapos namin makuha yung order
namin kay ate na tindera, ayun... umupo na
kami. Konti na lang yung vacant seats, kaya
doon na lang kami sa apatan naupo. Then,
usap-usap muna.
"Bukas yata ipopost yung results ng mga
nakapasa bawat club eh"
"Oo nga, sana nga makapasok tayo eh
tsaka yung mga classmates natin"
"Nasaan na nga pala yung ibang girls? Sina
Mona lang ang nakita ko sa cheering
kanina"
"Kadalasan ng girls sa Dance Club sumali,
mga lima yata sa Theater... yung iba sa
sports"
"Ah ganun ba..."
Nagkaroon ng silence dahil kumain muna
kami, abah! Wala kaming mararating kung
daldalan ng daldalan... Hay! Sana pumasa
ako... tsaka yung iba pa naming classmates
"Bakit naman cheering ang sinalihan mo?
Alam ko ginagabi ang cheerers dahil sa
practice. Madalas yan ang ginagabi kasabay
kasi ng practice ng sports club"
"Gusto ko kasi. Since elementary kasi
nagche-cheering na ako. Hilig ko na yun.
Pero kung hindi ako papasa ok lang"
"Sus! Kaya mo yan... ikaw pa"
"Hay! Sana nga."
"Gusto mo pa ng food? O-order pa ko.."
"H-hindi. Huwag na. Alam mo... tataba ako
sa yo niyan eh..."
"O sige. Pero ok lang, wag ka mahiya."

Tapos may narinig akong nagsalita

ng "Gawin niyo na pong dalawa, ako na po
ang magbabayad" ... huh? sino kaya to?...
ang bait ah... ililibre pa ako, yaman!

Habang nag-uusap kami ni Rico, aba

naenjoy ko yun ah! Ok pala ka-chikkahan to
eh... Nalaman ko na may kapatid pala
siyang dalawa pang mas bata sa kanya.
Yung pangalawa si Marco at yung
pinakabata eh 3 years old, si Myca.

Umuwi na ako dahil wala naman na akong

gagawin sa labas ng school. Pagdating ko ng
bahay eh dumeretso na ako sa kwarto ko,
may assignment pa kasi ako sa Geometry at
sa Social Studies. Pero hindi na ako
makapagconcentrate... Bakit nya ginawa
yun?naguguluhan na talaga ako sa kanya...

Sino pa e di si....

Nung sumunod na araw, naging busy na ang

klase namin para magpasa ng requirements
na kailangan para makasali sa bawat club. Sa
school gym ako dederetso dahil Cheering ang
sasalihan ko, hiwalay naman ang court ng
players sa cheering space doon.

"San ka sumali?"

Ang gulo-gulo nga sa school ngayon eh,

lahat busy, lahat may pinagkakaabalahan.
Wala na ring klase... Nakakakaba nga eh,
baka kasi hindi ako makuha sa cheering...
pero sabi nga ni Jessie at Justin sa Korean
Nobelang Full House eh "Kaya Yan! GO!"...
pati na rin sa Lovers in Paris "Aja!"... Nya'y!
Napaghahalataan yata ako na nanonood...
hehe... pero magandang pampalakas loob
yun... Tama... lakas lang ng loob yan.

Ano yun, napilitan?

***13***

***14***
"Oh... Rico... ako na lang
magbabayad" hay.. akala ko pa
naman, akala ko si... si Rico pala

"Cheering... ikaw?"
"Sa theater club eh...plano ko rin sana sa
soccer pa"

Mabuti na lang din at nagkita kami ni Rico

dito sa cafeteria,... dahil kung hindi.. naku!
Baka wala pa rin akong kausap hanggang
ngayon...

Ang ingay-ingay nga sa cafeteria dahil

maraming tao, kaya nakakagulat nung
biglang tumahimik. Pumasok si Daryll.
Napatingin siya doon sa mga tao, kaya
yumuko na lang siya. Naka-jersey siya at
may dalang bag. Mukhang pagod siya...
bumili ng pagkain... pero wala nang vacant
seat maliban dun sa inuupuan namin ni Rico.
Burger din at drinks ang inorder niya.
"Daryll! Dito oh, may upuan pa..."
Naghahanap kasi siya ng upuan... Napatingin
siya sa amin ni Rico.. at nung makita niya
kami eh, hindi siya lumapit at tumakbo
palabas. Ha? Ano yun? Bakit siya tumakbo
nung niyaya siya ni Rico na tumabi sa amin?
Ang gulo niya...
Naghahanap siya ng upuan di ba?
***15***
"Anong problema nun?" sabay turo ni Rico
kay Daryll
"Aba, malay ko... ganyan naman talaga siya
di ba?"
"Hindi siya ganyan dati. Sabi ko nga sa iyo,
mas ok yung Daryll dati"
"E ang kaso nga, siya na ang Daryll ngayon"
"Sabagay... "
Pagkatapos namin kumain eh umalis na kami
ni Rico sa cafeteria. Dumeretso kami sa room
at ayun, nagsiuwian na pala sila para maglunch. Napakabusy nga talaga ng lahat, kaya
pati mga classmates ko hindi ko man lang
nasilayan...

"Sabay na tayo..."
"Magkasabay na nga tayo ngayon eh"
Amf! Pigilan niyo ko! Mabubugbog ko itong
lalaking ito. Ikaw na nga ang
nagpapakabait, napakasungit pa...
"Ano ok naman ba ang try-out sa
basketball?"
"Ok naman."
"Sana pumasa ka no, sana ako rin tsaka
yung iba nating classmates"
"Sa dami ng sumasali, malabong lahat tayo
pumasa"
Tapos may narinig kami na nag-ring sa bag
niya... cellphone niya yata...
"Bakit hindi mo sagutin? Malay mo,
mahalagang tawag yan"
Parang napilitan siyang kunin yung
cellphone niya sa bag niya. Ayun, mayaman
siguro siya. 6600 ba naman ang cellphone.
Pero sabagay, mura na lang yun ngayon.
"Excuse me lang"
At ayun, sinagot niya yung phone niya...
Ayan tuloy, na-curious ako kung anong
itsura ng bahay nila. Matignan nga kapag
wala na siya. Kasi nasa kabilang kanto lang
yung bahay nila pero hindi ko pa nakikita.
Nakikipag-usap pa rin siya... hmm... "Pauwi
na po ako, wag niyo na po akong tawagan
kapag nasa school po ako"
"Sino yun?"

"Ano uuwi ka na ba?"

"Mommy ko...sinabihan ko na siyang wag

akong tawagan, tumawag pa rin"

"Oo. Uuwi muna ako at maliligo.

Nakakapagod kaya!"

"Bakit naman ayaw mo siyang tumawag?"

"O sige, hatid na pala kita ---..."

"Hindi wag na! Ano ka ba!"
"-- Sa gate. Ikaw naman eh, di pa ako
tapos."
Pagkalabas ko ng gate, naglakad na ako. Ang
gulo ko no! Kasi dati, sumasakay pa ako ng
jeep kahit walking distance lang ang bahay sa
school, pero naimpluwensiyahan ako eh,
ayun parang ganun sa lalaking yun na
naglalakad,matangkad parating nakayuko,
yung dalawang kamay niya nasa bulsa niya...
teka... si Daryll ba yun? Ngeeekzz! Siya nga!
"Pauwi ka na?"
Naku! Napasobra yata ako, nagulat yata siya
sa akin...

"Ayoko lang"
Ha? Ayaw niya lang? Grabe, ang liwanag ng
sagot niya ha... ..... Oo nga pala, kailangan
kong makita yung bahay niya. Pero syempre
kailangan hindi niya malaman, tiyak hindi
yun papayag... yang supladong si Daryll?
Naku malabo. Kaya, kapag nakaalis na siya,
susundan ko siya ng di niya
namamalayan.... Wish me luck...
"Paano, dito na lang ako, ingat ha"
"Sige"
Start ang operation... ok, medyo malayolayo siya sa akin, lumiko siya... ok dahandahan lang LJ baka mahuli ka niya...
paunahin mo siya... Here we go... nakaliko
na ako... Syempre......... Ha?? Tama ba
itong nakikita ko?

"Oo"
Wow! Ang sipag talaga nitong sumagot...

***16***
HA??? Sinasabi ko na nga ba... Saan na
siya?
"Ano ba yan! Kakaliko lang niya pero nawala
na siya! Ang bilis naman niyang maglakad,
saan kaya yung bahay niya dito? Naku
naman... Babalik na nga lang ako.. nawala
na siya... Nakakahilo naman yung init"
Kung iniisip niyo na ang ikinagulat ko ay
ang mabilis na pagkawala ni Daryll e
nagkakamali kayo... as in nagulat ako...
dahil nakabangga ko siya eksaktong
pagtalikod ko... Patay! Huli...
"AAaaaaaaaaaaahhhhh!!!!!!!"
"Uy... sandali lang.. ok ka lang?"
Ano ba to? Kabute na bigla na lang
susulpot...
"Anong ginagawa mo dito?"
"Ha? Ako? Ano e..." naku naman... akala ko
pa naman e ang bilis niyang maglakad yun
pala nasa likod ko na siya... narinig niya
kaya yung mga pinagsasasabi ko? Naku!
"Di ba sa kabilang kanto ka nakatira?"
"Kasi... uhmm.. nalimutan ko kasi na..."
"Na ano?
"K-kunin y-yung number mo. Tama... E
akala ko nawala ka na, yun pala ano..."
"Nasa likod mo ko..."
"O-oo. Kasi naman eh, inaasahan ko wala
ka na tapos nasa likod pala kita. Paano ka
napunta diyan di ba nauna ka?
"Bumili kasi ako doon" sabay turo doon sa
maliit na tindahan
"Doon? May mabibili ba diyan? E ang liit-liit
ng tindahan na yan eh"
"Pero ok dyan"
Grabe! Buti nakalusot ako... Phew! Ikaw ba
naman pagtalikod mo, nasa likod na lang
bigla-bigla yung hinahanap mo..
"Nakita kasi kita na naglalakad, kaya
lumapit ako... tumalikod ka naman"
Om My God! Should I say SUCCESS? Kasi
naman, ibig sabihin nung nakita niya ako
eh, saka pa lang siya lumapit.... ibig sabihin
hindi niya narinig yung mga kababalaghang
pinagsasasabi ko...
"Daryll... yung ano nga pala..."
"Yung?"

Nagulat ako ...

"Yung ... number mo..." naku talaga! Kahit

hindi ito ang sadya ko, pwede na rin. Kesa

naman sabihin ko na hinahanap ko yung
bahay niya. Nakakahiya.
"Ah.. yun ba.."
Kinuha niya yung cellphone niya sa bag niya.
Pinakita niya yung nasa contacts tapos
Daryll... syempre, todo pretend naman ako
na talagang iyon ang sadya ko.
"Para san yan?"
"Wala naman. Classmates. Normal lang
naman yun di ba"
"Ahh. Hindi kasi ako mahilig magbigay ng
number."

"Ah..."
Ang hinhin naman nito kumain, parang
dalagang Filipina. Mukhang mas lalaki pa
ako kumain dito. paano ba naman eh,
tahimik na nga dahan-dahan pa.
"Ano kasi... anong nangyari sa try-out
niyo?"
"Pinapagawa nila sa amin ang mga walang
kwentang bagay."
"Walang kwenta? Bakit naman?"
"Try out nila, basics... walang kwenta."

Sayang yun ah!

***18***
Ano ba talaga yun? P500 hindi kinuha ang
sukli... sayang yun... hmmm... ang yaman
naman niya. Tapos may payuko-yuko na
naman siya doon sa labas, kung hindi ko
lang ito kaklase sinipa ko na ito eh para
paaminin... ipapatorture ko para malaman
kung bakit ba siya ganyan... pero... thanks
na rin dahil nilibre niya ako...
Lumabas na ako sa Mico's... ayun nandun
siya, nakayuko at yung kamay nasa bulsa.
Haay naku! Sanayan na lang din siguro...

"Ganun ba? Sorry. Kung ayaw mo ok lang"

Sungit talaga nito! Naku! Babatukan ko ito

eh...

"Ei Daryll"

"Ikaw naman na ang nagsabi di ba,

"Classmates" "

"Oo nga pala, bakit tumakbo ka kanina sa

cafeteria?"

Hindi man lang siya lumingon. Grabeh! ang

bait ah!

"Thanks ha"

"Ayoko ng maraming tao. At ayoko rin ng

tinatawag nila ako."

"Bakit ang tagal mo, tara na"

Asus. Mabuti na lang at hindi nagsungit.

Akala ko pa naman eh may balak siyang
kunin yung number ko o ano pa man... wala
pala. Mission ko, kailangan... mabanggit niya
yung pangalan ko at tsaka makita ko siyang
ngumiti... tama...
Anong oras na ba? Ano? 12:28 na? Mag12:30 na ah... 1:00 ang klase. Kaya pala ang
init-init eh tangahali na pala.

"Pero syempre, nakikipagkaibigan lang

naman sila"
"Hindi ako interesado..."
"Pero mas ok na maraming kaibigan di ba?"
"Mas ok kung pipiliin mo lang.."

"Ano kasi... uhmm... thanks nga pala doon

sa paglibre"
Tinignan niya lang ako pero hindi sumagot..
ano ba yan! Hello? May kausap ba ko?
"Oo nga pala, bakit... bakit nga pala hindi
mo kinuha yung sukli mo? Sayang yun
ah..."
"Sinong nagsabi sa 'yo?"

"Sige pala. Una na ako."

Ha? Teka, ano bang standard mo sa pagpili?

ang arte naman...

Pagtalikod ko... ayan na naman... may

humawak sa braso ko. Naku... pwede naman
akong tawagin sa pangalan ko di ba?

Nung malapit na kaming matapos kumain,

syempre kailangan na naming magmadali...
12:50 na... naku ha! Malapit na magtime...

"Bakit?"

Pumasok muna ako ng CR para mag-ayos.

Paglabas ko na lang babayaran. Magkano
kaya yun? Talaga naman oh! Mahal pa kasi
dito eh...

Sungit nito. Naku naman! Kinakausap ka ng

maayos... ano bang problema nito at di mo
maintindihan ang mga kinikilos. Hindi
normal.

Pero ang gulo niya talaga, akalain mo yun...

kumakain siya, mahinhin. Kakausapin mo,
hindi man lang tumingin sa yo. Away na to!
Paano ko ba ito mapapadaldal!

"Pwede bang magtanong?"

"Gusto mong kumain? Malapit na mag-time.

Sabay na lang tayo"
Tama ba yung narinig ko? Sabay kaming
kakain?

***17***
Lumabas kami ng 4th street... paglabas mo
kasi, sakayan na tapos commercial areas pa.
No choice naman, Mico's lang ang nadun
(Mico's, kainan yun, masasarap ang pagkain
pero may kamahalan nga lang ang singil)...
buti na lang may P120 pa ko... kapag
nadagdagan pa ang kakainin patay na ako...
Pagpasok namin sa loob... wow aircon!
grabeh! Init na init na ako ah!...
Umorder na kami, syempre, kumain.
"Ah Daryll, alam na ba sa inyo na dito ka
kumain?"
"Pwede naman ako kumain saan ko man
gustuhin"

Paglabas ko ng CR, nililigpit na nung babae

yung pinagkainan namin. Wala na si daryll
sa upuan niya. Nasaan na yun?
"Miss, magkano po ba yung kinain namin...
nasaan na po yung lalaki na nakaupo dito
kanina?"

"Yung babae sa loob. Sabi niya, si mo daw

kinuha yung sukli mo"
"Sabihin mo sa kanya, ang daldal niya.."

"Sa ginagawa mo, nagtatanong ka na"

"Ano kasi... mayaman ka ba? Kung ok
lang..."
Inayos niya yung bag niya... hindi man lang
lumingon para tumingin...
"Malalate na tayo.. tara na"

"323 pesos po mam ang kinain niyo..

binayaran na po nung lalaki na iyon na nasa
labas" sabay turo kay Daryll

Oh well, never mind... Huwag alalahanin

ang tanong ko... ayaw niyang sagutin...
sabagay, pakialam ko ba? Mayaman siya, e
ano...

P323? E dalawa lang kami. Tapos binayaran

na niya. Nandun pa siya sa labas, as usual,
nakayuko.
"Ang galante naman po nun, binayad po
niya eh P500 hindi man lang kinuha yung
sukli..."

Habang naglalakad kami, nakakainis talaga

ito. Hindi man lang ako sabayan sa
paglakad. Sa katunayan, nauuna siya sa
akin. What a gentleman! Kung hindi lang
ako nilibre nito, totohanan ko na talaga na
naiinis ako.
"Daryll...! Oi! Hintay naman"

Huminto siya, pero hindi lumingon... talaga

naman oh!
"Dapat, sumasabay ka sa babae, mas
magalang tignan kung sasabayan mo siya. E
di kapag kasama mo pala ang girlfriend mo,
hindi mo siya sinasabayan sa paglakad?"
Tumingin siya sa akin na para bang nagulat...
nakita ko yun... nagulat siya. May nasabi ba
akong masama?
"Saan mo nakuha yung sinabi mo?"
"Ha? Ano? Di ko maintindihan"
"Saan mo nakuha yung mga sinabi mo!"
"W-wala. Naisip ko lang."
Tumakbo siya pagakatapos nun... Ano yan?
Kasasabi ko pa lang na dapat sumabay siya
sa baabe lalo naman akong tinakbuhan.
Pasalamat siya nasa school na kami. Narinig
ko na lang siyang sumigaw ng.. "Wala akong
girlfriend.. kailangan ko pa bang ulitin
yun?" ... Hay naku.. di ko talaga siya
maintindihan. Nakakapagod mag-isip kung
bakit ba siya ganyan. Oh well... tanggapin.

Ano ba naman to... nilakasan pa nila yung

mga boses nila. Kapag may nakarinig, iisipin
ni Daryll pinagmamalaki ko na nakasabay
ko siyang kumain at nilibre niya ako,... e
ano naman ang dapat ipagmalaki dun? Wala
naman. Big deal na kaagad.
"Hindi naman date yun. Nagkataon lang na
nagkasabay kami"
"Patunayan mo nga?"
"Hindi naman talaga eh.."
"O sige, ganito na lang, maniniwala lang
kami na hindi yun date kapag napasulat mo
si daryll kahit sa isang maliit na papel lang
na sinasabing hindi yun date. Ok ba yun?
Kapag wala kaming natanggap na note sa
kanya, date yun. "
"Hindi naman talaga eh! Tsaka, ang babaw
niyo ah! makaalis na nga!"
"Lj! Lj! Mamayang break! Hihintayin namin
yung note sa field. Sasabihin namin sa
buong barkada"

Pagpasok ko ng school, wala na akong

kasabay syempre naman, ikaw ba naman eh
takbuhan ng lokong yun..kakainis!

ANo ba yan? Sasabihin ko ba kay Daryll?

Nakakahiya...

"Lj...!"

***19***

"Oi, Maica.. kumusta?"

Nakakainis! Kung hindi ko lang kaklase ang

mga iyon inaway ko na. Ang OA ha! Sinabi
ng hindi date yun... may pasulat-sulat pang
nalalaman... at sa dinami-dami ng tao, si
Daryll pa... at speaking of Daryll... teka..
siya yun ah! Patay narinig niya yung
usapan... Ang malas!

"Eto... busog pa kakakain lang"

"Ako rin eh, busog na busog pa. Kumain kasi
ako sa Mico's"
"Mico's? Mahal dun ah.."

Lumapit siya sa mga kaklase ko. Ha? Galit?

Ok Lj, makilapit ka doon.

"Oo nga eh, muntik ng mapasubo. Mabuti na

lang at nilobre ako ni---"

"Teka, ano to? Daryll?"

"Nino? Ang bait naman. Mapera... nilibre ka

pa. Sa mahal ng presyo dun nalibre ka pa..."
"Hindi. Wala. Huwag mo ng isipin yun."
"Ikaw naman. Sige na sabihin mo na"
Biglang dumating yung iba kong classmate na
close friends ko dati. Naman!
"Lj... abah! Ok yan.. sumali ka pala sa
cheering ha.."
"Ha.. ah.. oo..."
"Oo nga pala! Nakita ka namin kasama mo si
Daryll sa Mico's ah... oi... ikaw ha! Ano yun
date?"
"Si Daryll? Whoa! Astig ka! Siya ba yung
nanlibre sa iyo? Akalain mo nakasabay mo
yun? Ang ilap sa tao nun ah"
"Ano kasi eh.."

"Yung ka date mo Lj!"

"Hindi nga date yun!"
"Ang bilis mo namang sabihin. Kasasabi pa
lang namin nandito na si Daryll"
"Oo nga..."
Bakit ba hindi sila makaintindi? Date? Ayan
narinig na ni Daryll. Harap-arapan pa.
Iisipin niyan, ang kapal talaga ng mukha ko
para ipagkalat na nag-date kami.
"Kung wala kayong magawa sa buhay niyo,
huwag kayong nakikialam sa buhay ng
ibang tao."
Hindi nakapagsalita yung mga classmate ko.
Alam ko, nagalit siya. Nakakatakot pa
naman yan kapag nagalit.
"Ano kasi Daryll,... sorry... di ko naman
talaga sinabi na---"

"Sinabi ko naman sa yo, kung wala kang

kasalanan, bakit kailangan mong magsorry?"
Sabi ko nga eh, ititikom ko ang bibig ko.
Mas mabuti na wag nang magsalita
"Late na tayo. Bilisan mo"
Habang naglalakad kami sa corridor, nauuna
siya. Ayoko siyang sabayan... wala akong
sasabihin sa kanya.. para ano pa?
Nakakahiya yung nangyari... tapos ano...
kakapalan ko na naman yung mukha ko na
kausapin siya.. never!
"Oi"
Wow ang galang! Ganda pala ng pangalan
ko, OI... Lj hindi OI...
"Ha?"
"Mas magalang tignan kung sabay tayo
maglalakad. Bakit ang bagal mo?"
Sabi ko na nga ba eh, nabibingi na naman
ako. Tama na naman kaya yung naririnig
ko?
Yumuko na lang ako. Alam niyo ba, para
kaming kambal parehas na habang
naglalakad sa corridor eh parehas
nakayuko. Siguro iniisip ng mga tao na kay
Daryll eh normal yun, tapos ako naman eh
gaya-gaya. Marami na nitong gusto na
kumalbo sa akin. Ang bait naman nitong si
Daryll ngayon. Ngayon lang ha...
"Ang bagal mo maglakad!" sabay yuko
ako mabagal? may nakain ba ito?
***20***
Hindi ko talaga maintindihan ito. Minsan ang
sungit, minsan yung kilos niya kabaligtaran.
Hindi mo na maintindihan. Ano bang iniisip
niya? teka, mali e... Ano bang problema
niya?
"Ei LJ..."
Ha? Ano? Bakit?
"R-rico?.... ibig kong sabihin Rico."
Si Daryll naman, dire-diretso sa room. Doon
naupo. Kanina lang kasabay mo tapos
makikita mo wala na, nakaupo na pala.
Paano kung kinausap ko siya, e di
nagmukha akong tanga wala na pala siya
doon.
"Kasabay mo yung tao na yun?"
"Ha? Oo. Bakit naman?"
"Alam mo naman kung gaano ka misteryoso
ng tao na yan. Masungit pa. Walang
pakialam yan sa ibang tao. Baka masaktan
ka kapag may nasabi yan na di maganda...

sabi nga rin nila 'weird'."

"Bakit Oi Ang tawag sayo ni Daryll?"

"Sa tingin ko hindi naman siya weird. Ok

siya."

"Ewan ko."

"Sabi mo eh. Boss kita? <salute>"

Bukas result na ng pasok sa club

bukas............ phew! sana makapasok...

"Pwede na ba akong umupo?"

"Ay Oo nga pala, sorry Lj. Hinarang nga pala
kita."

"Sintas mo"....

Umupo na ako doon sa upuan siyempre.

Nandun si Daryll. Hindi naman siya nakayuko
ngayon. Nagsusulat. Tahimik..... Weird? Sa
Kanila siguro weird siya. Pero sa akin ok
naman ang kinikilos niya. Yun nga lang,
napapaisip din ako. Oo minsan naiisip ko
kung dapat bang isipin na weird siya kapag
minsan mabait at minsan masungit siya?

***21***

"Ok ka lang?"
"Ha? Oo."
"Tulala ka kasi."
Ang tanga ko talaga. Kung hindi pa naman
kamalasan yun ewan ko na. Tumingin ako sa
kanya tapos, ayun nagisip-isip. Natulala na
pala ako.
"May problema ba?"
"Wala."
Tanungin daw ba ako kung may problema?
Bakit kaya hindi niya itanong yun sa sarili
niya. May mangyayari ba sa buhay niya kung
magiging misteryoso siya habang buhay?
Wala naman ah.
Tapos nagklase na kami. AYos naman,
Inaantok-antok ako... pagod kasi. Pero di ko
inaasahan yung breaktime.
Sinabihan kasi si Daryll ng teacher namin na
tawagin niya ako at yung isa ko pang
classmate. Narinig ko naman. Pero
nagpretend ako na di ko narinig. Titignan ko
lang kung tatawagin niya ako sa pangalan...
"Mr. Romualdez, pakitawag si Ms. Martinez at
Ms. Cortez. May ipapagawa lang ako sa
kanila."
Ayun. Lumabas siya ng classroom. Paano ba
namang hindi siya mauutusan eh siya lang
ang tao sa loob ng room. Mahilig kasi magisa, eh hindi pa naman nakakaalis yung
teacher namin sa STATISTICS.
"Oi"
Hindi ako lumingon. Try ko lang naman eh.
Baka mapilitan. Kaya lang... kinalabit ako.
"Tawag kayo ni Mam."
Pagkaalis ni Daryll... nainis lang ako. "OI?"
Tama ba yun? Bininyagan naman ako para
magkapangalan

"Sintas mo..."
Pakialam ba nito sa sintas ko. Natatakpan
naman ng jogging pants ko yung sapatos
ko, ang talas naman ng mata niya para
makita na tanggal na yung sintas ko.
Sabagay, hindi nga naman nakatali.
"Kung hindi mo itatali, ikaw rin..."
Opo. Itatali ko na po. Baka magalit ka pa
niyan eh kasalanan ko pa. Aba! aalis na
naman. Nakayuko pa. Malaki nga yata ang
problema nito.
Pumasok na ako sa room kasama si Nehlie
dahil pinatawag nga kami ni Mam. Ayun,
ano pa nga ba kundi may ipapacheck na
naman sa amin. Ang tamad talaga nito.
"O sige aalis na ako. Bukas ko na lang
kukunin yang mga papel. Ms. Martinez, hati
kayo ni Ms. Cortez."
"Sige po mam. Ok po." <ngiti>
Pagkaalis ni Mam, nakita kong sumimangot
si Nehlie. Sabagay, ganyan naman talaga
yan. Kailangan mabait sa harapan ng
teacher, di naman pwedeng sagut-sagutin
dahil ang bagsak namin GUIDANCE OFFICE.
"Ang tamad-tamad talaga niyang teacher na
yan. Magtuturo siya, panay nasa Manila
paper tapos ipapareport niya. Hindi naman
niya pinapaliwanag. Nakakainis! Imbis na
walang gagawin biglang may ipapacheck.
Dapat kay Daryll niya 'to binibigay, siya
yung magaling sa STATS eh."
"Hayaan mo na Nehlie, alangan namang
ipasa natin kay Daryll ito noh, sa atin ito
pinagawa tsaka baka magalit lang yun o
kaya magsungit."
"Oo nga. Tara labas muna tayo. Sa bahay
na lang natin gawin yan. Wala naman ng
klase, Kalahati lang kasi may audition pa
yata para sa mga club."

Dance Club. Pagkatapos bumili kami ng

pagkain at pumunta sa field at doon na
kami naupo.
"Nakakapagod yun ah! Sana naman
makapasok tayo sa Dance Club"
"Oo nga napagod ako. Ano ba ang
pinuntahan mong club kaninang umaga?"
"Theater. Ang galing nga ni Rico eh. Kung
nakita mo lang, sa kanya ngumingiti yung
mga audience."
"Kasi may itsura. Pero sabagay- magaling
naman talaga si Rico."
"Oo nga pala, nakikita ko kayo ni Daryll
minsan na magkasabay umuwi ah... Uyy!
Anong meron?"
"Anong- anong meron?"
"Wala. Magkasabay kasi kayo umuwi.
Hinahatid ka ba nun sa bahay niyo?"
"Hindi. Hindi talaga. Nagkataon lang na
malapit yung bahay ko sa bahay niya. Isang
kanto lang. sa 4th kasi siya."
"Nakita mo na yung bahay nila?"
"HA? h-hindi. Wala rin akong balak
malaman."
Hay naku. Sinungaling ka Lj. Parang kanina
lang, gusto mong malaman kung saan yung
bahay nila.
"Alam mo ba yung dating mga classmate
ko, sinubukan nilang sundan si Daryll para
malaman yung bahay niya. Kaya lang ang
lakas makaramdam. Iniligaw ba naman sila.
Kung saan-saan dumaan at lumiko tapos
tumakbo. Ayun, di na nila nalaman. Pero
alam nila sa 4th"
"Ok lang naman siguro malaman yung
bahay niya, nagulat lang siya siguro kung
bakit siya sinusundan, kaya niligaw niya.
Kahit naman ako kung may sumusunod sa
akin, ililigaw ko rin"
"Balik na nga tayo sa room. I-check na
natin yung mga papel tapos makauwi na
rin. Umuwi naman na yung iba."
Pabalik na kami ni Nehlie sa room. Ayun,
bago pa kami makarating eh marami naman
palang istasyon ito bago kami makarating.
"Hay naku. Isasaksak ko na lang ito sa bag
ko. Uuwi na ako. Lj, mauna na ako ha!"

Kaya ayun, lumabas muna kami ni Nehlie.

Pinakilala ko nga siya sa mga dati kong
classmate at akalain mo yun,
nakikipagdaldalan naman na kaagad. Wala
nang tao sa room. Siguro naman babalik din
yung mga classmate namin doon mamaya.

"O sige. B-bye. Ingat."

Pumunta kami sa gym para manood ng mga

nagau-audition at try outs sa mga sports at
sa cheering. Sumali rin kami ni Nehlie sa

"Sintas mo..."

Pagtingin ko doon sa papel... Whoa! May

check na! E siraulo naman pala ni Mam
Stats eh. Magbibigay ng papel, nacheckan
naman na pala niya.

Napasigaw ako dun. May tao pala na nakaupo

doon sa sulok. Ayan na naman yang sintas na
yan. Sabagay nakatanggal naman talaga.
"Anong ginagawa mo diyan sa sulok?"
"Nakaupo. Sintas mo. Ikaw rin"

"Hanapin mo yung pangalan ni Daryll"

"Ano ka ba, baka nga di sumali yun kahit na
isa. Wala yatang hilig eh"
"Nakita ko kaya siya na nagtry-out sa
basketball... bilis na"

Napatingin ako doon sa papel. Ang linis nung

pagkakacheck. Di tulad ko. Basta
makapagcheck, Ok na.

"Ayun o, si Rico! Pasok siya sa theater. Saka

si Mario sa Dance Club."

"Napansin mo ba kung may gumalaw dito?

Kung may nagcheck."

"Oo na mahal mo na sila. Hanapin mo na

yung sa basketball"

"Oo. May napansin nga ako"

Biglang binatukan nung isa yung kasama

niya sabay sabing, "Gaga ka talaga. Hindi
nila nilalagay yung mga nakapasok sa
Sports Club dito"

"Sino?"
"Ako."

"Bakit hindi mo kaagad sinabi? Tara punta

tayo sa SC Bulletin baka nandun."

"Ikaw?"

Oo nga. Tiyak, nasa Sports Club Bulletin

nga yun. Titignan ko ba? Wag na. Bakit? E
ano naman kung nakapasok siya o hindi.
Pero... pero... ako yung nagsabi sa kanya
na sumali siya,at dahil din sa akin kaya
nagtry-out nga siya. Kaya may pakialam
nga ako. Siguro naman maririnig ko na yun
sa kanila noh. Sa kung sinu-sino diyan na
pwedeng nang bumuo ng I LOVE DARYLL
fans club. Ang tibay din nila eh,
sinusungitan na nga sila at walang
pakialam, tuloy pa rin sila.

"Oo.. ako" sabay tayo doon sa sulok.

"Bakit mo pinakialam itong gamit ko?"
Kinuha niya yung bag niya. Pauwi na yata. Di
niya yata narinig yung tanong ko eh. Tapos
huminto siya sa pintuan pero hindi
lumilingon. "Nasa desk ko kanina yan....
Sintas mo"
Umalis na siya. Nasa desk niya? Oo nga pala,
nagmamadali kami kanina ni Nehlie kaya
naiwan ko yata sa desk niya ito. Di ko na
matandaan. Ang tanga ko talaga. Tsaka,
bakit ba ako nagagalit sa kanya? Dapat nga
magpasalamat pa ako at wala na akong
gagawin.... Sintas! Bakit ba lagi niyang
pinapansin yung sintas ko. Anong problema
niya dun? Kung madapa man ako, ngayon?
Umuwi na ako. Ewan ko. Parang naguilty ako
sa ginawa ko. Sabihan ko daw ba siya
ng "Bakit mo pinakialaman yung gamit
ko?" tama ba yun? Parang hindi. Pero, wala
namang kung anong expression sa mukha
niya. Lagi namang ganun. Nababago lang yun
kapag, galit na galit siya at yung normal na
wala talaga.
Dear Diary,
Ewan ko ba. Parang naguiguilty ako sa
ginawa ko. Tama ba yun? Wala naman yata
siyang kasalanan. Nasa desk niya.
LJ
Nung sumunod na araw, nkapasok ako sa
Dance at sa Cheering. Ang saya nga eh! As
usual, mali na naman ang spelling ng
pangalan ko, Luea Janin Martinez. E nagpasa
naman ako ng form na tama ang spelling ng
pangalan ko. Si Nehlie naman, pasok din sa
Dance Club kaya lang hindi siya nakapasok sa
Theater. Si Rico naman ang unang-una sa
listahan sa boys na nakapasok Theater Club.
Yung ibang classmate namin, ayun. Buhay pa
naman. Nakapasok din.

Pagdating ko sa room, marami nang tao.

Nag-uusap tungkol sa mga nakapsok sa
bawat Club. Nakaupo si Rico sa upuan ni
Daryll, at ayun biglang dumating yung
teacher namin. Mga may sampu o higit pa
ang wala sa klase. Nasaan kaya yun? Bakit
wala siya?
"Good Morning Lj, tsaka Congrats din
nakapasok ka sa Cheering at Dance Club"
"Congrats din, pasok ka sa Theater eh. Una
sa listahan! Ang lupit mo ah. Oo nga pala,
bakit wala yung iba..."
"Ah, yung mga kasali sa Sports Club,
pinatawag para sa meeting saka sa paunang
training. Pero half day lang yata yun."
<ngiti> "Ganun ba? Sinu-sino ba yung mga
nakapasok sa Sports Club?"
"Si Marlon, Rina, Bon...."
Marami nang nabanggit na pangalan si Rico,
pero walang Daryll na naligaw. Hindi kaya
siya nakapasok? Kung hindi man, bakit siya
absent?
Nasaan kaya siya?
***23***
Nasaan kaya yun? Absent? Siguro. Ano
kayang nangyari. Hay! Magsisimula na yung
klase wala pa siya. Saan na kaya napadpad
yun? Nakapasok kaya siya sa Basketball

team? Ewan.
"Ok class, turn to page 54..."
Ayan, nagsisimula na nga. Wala pa rin. Si
Rico ang katabi ko, mas iba ang
pakiramdam. Si Rico, nakakausap ko...
kahit papaano nagsasalita. Si Daryll naman,
bihira magsalita. Magsasalita lang kung
kailangan. Magsasalita lang kung tungkol sa
lesson. Magsasalita lang kung inutusan man
siya. Magsasalita lang kung... kung... kailan
niya gusto.
"Lj, page 55 na tayo."
"Ano kasi... 55 na ba?" sabay lipat ko
naman ng page.
Maya-maya pa, dumating si Sir Lapid,
nagcocoach sa basketball team.
"Linda"
Tapos tumayo si Mam CHEM, Linda kasi ang
pangalan niya. Lumapit siya kay Sir Lapid.
"Class, nandito na ba si Daryll?"
Sabay sabi ng lahat na wala pa. Wala
naman talaga. Umalis na si Sir Lapid nung
marinig namin na sinabi ni Mam na "O sige
pa pupuntahin ko na lang siya sa
gym". Bumalik na rin si Mam sa board
pagkatapos.
"Class, bakit wala si Daryll? Hinahanap siya
ni Ronald (pangalan ni Sir Lapid), siya na
lang ang wala doon sa gym."
Syempre, expected na pasok na siya sa
team. Bakit naman siya hinahanap ni Sir
Lapid kung ganun? Ang galing naman
niya... pero nasaan kaya siya?
Malapit na matapos yung chemistry subject,
pero wala pa rin siya. 'Di na nga siguro siya
papasok. Tumuro na lang bigla si Mona sa
bintana
"Ayun si Daryll oh! Kasabay ni Mam
Fajardo"
Si Mam Fajardo yung medyo may edad na
teacher ng Social Studies Department.
Hawak-hawak siya ni Daryll, ha? ano yun?
Tapos yung shoulder bag ni Mam Fajardo
hawak din ni Daryll.
Pagdating nila sa room, sinabi kaagad ni
Mam Linda na kailangan na si Daryll sa
gym. Tinanong pa nga siya kung bakit
ngayon lang siya dumating.
"Hay naku Linda, wag mong tanungin yung
bata. Sige na iho pumunta ka na sa
gym" sabay sabi ni Mam Fajardo.
Bigla namang tumakbo si Daryll. Papunta na
siguro sa gym. Baka nagsisimula na yung
meeting doon para sa Basketball Team.
"Ano bang nangyari Mam?"

"Eh ayun, nahulog ako doon sa hagdan

kaninang umaga. Nagkataon namang yung
batang yun e nakaupo lang doon sa isang
tabi at nakayuko, at sinamahan naman na
niya ako sa Nurse. E kay bait na bata, kaya
na-late. Mukhang maaga pa naman
pumasok... oo nga pala hindi ko naitanong,
anong pangalan ng batang yun?"
Sabay nagtawanan ang buong klase.
Tinulungan at sinabayan na nga siya e hindi
pa pala niya naitanong ang pangalan. Kahit si
Mam Chem e napangiti sa sinabi ni Mam
Fajardo. Narinig ko si Rico na nagsabi na "Si
Mam Fajardo talaga!"
"Si Daryll Romualdez po Mam. Sige po
ihahatid ko na lang po kayo sa Social Dept.
matatapos naman na po itong klase ko"
Pagkatapos nung klase, pinag-usapan naman
na yun. Yung iba, sinabi na sa mga naging
kaklase nila sa ibang section, as usual... big
deal na naman si DARYLL ROMUALDEZ. At
lalo pang big deal dahil member na ng team.
Pagdating nung breaktime, nagpunta ako sa
cafeteria kasama si Mariane at Nehlie.
Nagyaya rin sila sa field para tignan yung iba
naming classmate na kasali sa soccer,
volleyball at iba pa.
"Punta naman tayo sa gym. Tignan natin si
Daryll"
Si Daryll lang classmate namin na nakapasok
sa Basketball Team. Mga naka-PE Uniform na
ang buong team pagdating namin doon.
Stretching. Pasimula pa lang yata.
Umupo muna kami doon sa bleacher. Nakita
na kami ni Daryll tapos nagulat na lang kami
nung lumapit siya sa amin. Akala namin kung
bakit tapos tumingin sa akin.
"Di ko sinasadya yung kahapon"
Pagkatapos nun eh umalis na siya habang
nakayuko. Tinanong na ako nung dalawa
kung ano ang ibig sabihin nung sinabi ni
Daryll. Di niya sinasadya? Ahh, yung
kahapon. Dahil sinabihan ko siya na
pinakialaman yung gamit ko.
Nakakaguilty naman.
***24***
"Lj ano yun?" tanong naman ni Nehlie
"Oo nga anong ibig sabihin nun?"
Parang dumikit na yung mga paa ko sa
kinauupuan ko. Hindi ko alam pero,
naguiguilty talaga ako. Kung tutuusin, wala
naman talaga siyang kasalanan. Ewan ko ba!
Ang gulo.
"Lj tara na time na!"
Bumalik na kami sa room. Nagsimula na yung

practice para sa basketball team.

Pagkatapos ng dalawang boring na klase
namin, uwian na. Wala namang nangyaring
espesyal ng araw na ito... maliban na lang,
nung nagsalita siya. E bakit naman espesyal
yun? Yung misteryosong mahirap i-predict
espesyal? Hindi ako sumasali sa liga ng fans
club niya. Di rin ako mahilig sumali sa
epidemya.
Habang naglalakad ako. Ang bango. Di ko
alam kung saan galing pero mabango.
Pagtingin ko sa harapan ko, si Daryll
naglalakad. Nakayuko pa rin tulad ng dati.
Wala namang nagbabago eh. Gusto ko
siyang tawagin para kausapin, pero anong
sasabihin ko? Sorry? o ok lang yun... Ewan
ko ba. Basta bumuka na lang yung bibig ko
at tinawag siya. Huminto naman siya.

Calling... Daryll
***25***
Si Daryll tumatawag? Sasagutin ko ba?
Huwag na. Wala naman akong sasabihin.
Pero baka siya meron. E hindi naman niya
alam yung number ko di ba? Hindi nga niya
kinuha kaya malay ba niya kung sino ako.
Pero Lj, harmless naman kung sasagutin
mo. Isa pa, load niya hindi load mo.
Calling... DaryllPero sinagot ko. Kahit wala
akong sasabihin, sinagot ko pa rin. Ang gulo
ko no! E may topak na rin siguro ako
katulad nung tumatawag.

"Sandali lang"

"Ahmm, hello?"

Hindi naman siya nagsalita. Basta huminto

lang siya para maghintay dahil tinawag ko
siya. Lj, kaya mo yan. Hinga ng malalim.

Narinig ko lang na may sound doon sa

kabilang linya. Di ko alam kung music galing
sa radio o nanonood ng tv. Walang
sumasagot pero alam ko, nandun pa rin.

"Kasi, ano eh.. uhmm.. gusto ko sanang

humingi ng sorry. Alam ko naman na ako
yung may kasalanan nung sinabi ko na
pinakialaman mo yung gamit ko, e ako
naman yung may kasalanan na iwan yun sa
desk mo. Kaya hindi mo kailangang magsorry"
Ayun, bigla na lang siyang lumingon mula
sa pagkakayuko. Nagulat ako nung tumingin
lang siya, tapos nagsalita na rin.
"'Di ako nag-sorry, sinabi ko lang kung ano
yung nangyari. Na hindi ko sinasadya... "
"Ganun ba.. sorry talaga ha"
Pagkatapos nun, sabay na kaming naglakad
papauwi. Parang total relief yung nangyari.
Pero ang gulo niya... hindi daw yun sorry
pero ang dating, parang ganun na rin.
Siguro nga may mga bagay na iba ang
pamantayan niya sa buhay. Iba nga
kumbaga. Oo nga pala, walang pasok.
Makakatulog ako ng mahaba-haba. At
least... makakapagpahinga naman ako.
Natulog ako ng gabi na kaya nung Sabado,
tanghali na rin ako nagising. Wala si Kuya,
may lakad na naman siguro. Kinuha ko
yung notebook ko... tapos may nakalagay
na number... number ni Daryll...
Oo nga pala, kinuha ko yung number niya
dati para makalusot na hindi ko siya
sinusundan. Pero kanya kaya ito? o baka
kung kanino ito. Baka nga walang hilig sa
cellphone yun eh... Itetext ko kaya? Try
lang naman eh... Kung hindi magrereply, e
di ok lang...
Nagtext ako ng quote about Friends... tapos
naghintay ako ng reply. Ten minutes na
wala pa rin. E sabi ko na nga... walang hilig.
Pero bigla na lang nag-vibrate yung phone
ko... Tinignan ko para basahin yung text...
kaya lang... hindi eh.... hindi text... dahil...

"S-ssi Lj to. Tinignan ko lang kung... sa

classmate ko to"
Wala pa ring sumasagot galing sa kabilang
linya. Pero naririnig ko pa rin na nandun.
Ano ba to? Nagsasayang ng load?
Tumawag-yawag hindi naman pala
magsasalita. O baka naman iniisip niya na
sino kaya akong siraylong babae na
nagpapakilala kung wrong number naman.
Ang awkward ha. Pinakinggan ko pa rin.
Wala eh. Napatingin na nga lang ako sa
phone ko tapos nung binalik ko para
pakinggan ulit. Wala pa rin. Pero may
narinig akong nagsalita. "Aalis muna ako.
Pupunta ako sa opisina... Sabihin mo na
lang kay manang yung kailangan mo.
Babalik din ako kaagad. Daryll ano ba!
Nakikinig ka ba? Sino ba yang kausap mo?"
Tapos bigla na lang naputol. As in wala na.
Binaba na niya. Sino yun mommy niya? Ibig
sabihin, si Daryll nga. E bakit hindi siya
nagsasalita. Samantalang ako e nasabi ko
na yung sasabihin ko tapos siya,
nagsasayang ng load. Pati ba naman sa
cellphone tipid pa rin siya magsalita? Ang
gulo.
"Lj"
"Bakit?" teka kuya ko yun ah. AKala ko
umalis tong baliw na to.
"Gusto mong sumama?"
"Saan?"
"Sa court. Magbabasketball kami. Kasama
sina Clarice at Brenda. Lagi ka na lang
nandito. Di ka ba naboboring?"
Tumayo naman na ako at binuksan yung
pinto. Yung kuya ko, nakajersey na.
"Lj! Naong oras na naka-pajama ka pa rin!

Bilisan mo nga!"
"Oo sasama ako. Antayin mo ko. Maliligo lang
ako. Pagmamadaliin mo pa ako.. kala mo
naman ang layo ng court. sa 4th lang
naman!"
"Bilisan mo! Nagkamali pa yata ako ng
desisyon na yayain ka" tapos lumabas na si
kuya sa kwarto ko.
Teka... 4th? Oo nga, sa kabila yung court.
Baka magkaroon ng pagkakataon na makita
ko yung bahay nila Daryll. Pero... siya kaya
yun? Siguro. May nagsabi na Daryll sa phone.
Siya na nga yun.
Pagkatapos kong maligo, nag-jogging pants
lang ako. Diyan lang naman. Kasabay ko si
kuya papunta sa 4th. Pagdating namin doon,
nandun na yung dalawang kaibigan ni kuya
na ang alam ko si Kuya Julius at Kuya Oliver
kasama si ate Clarice at Brenda.
"Pare may naglalaro eh" sabi ni kuya Oliver
"Sus isa lang naman yun Oliver, e di isali
natin. 2 on two."
"E di sige. Dalawa kami. Dalawa kayo. Pssst!"
Paglingon niya. Sh*t. Si Daryll. Anong
ginagawa niya dito? Pero 4th to eh. Natural
lang na nandito siya.

mo sinabi na Romualdez pala ang apelyido

ng cutie na yun"
"Ha?"
"Ano ka ba! ang cute nun! Wag mo
sabihing, wala kang crush dun kung
classmate mo siya. Hello? Wala nang Maria
Clara ngayon"
Ano? Yung bahay na yan. Malaki na 2 storey
house? What's the big deal?
hay naku. kunwari ka pa. Nabilib ka rin
naman dahil malaki yung bahay.
"Well, alam ko may kaya sila. Kaya lang... di
siya mayabang. I mean, hindi mo nga
malalaman na mayaman siya eh. Nakita mo
yun, wala man lang binabanggit"
Hay naku. Di ko alam kung dapat ba akong
matawa sa sinabi ni Ate Brenda. Kung alam
lang niya kung bakit wala siyang
binabanggit e dahil, madalas tahimik ang
tao na yun

"Sintas m." na naman??

"Ok girls ayos yan." sabi ni ate Susan

"Sorry hindi ako interesado. Kayo na lang

uuwi na ako"

Sintas ko na naman? Ang laki talaga ng

problema nun. Habang tumatagal, lalong
lumalaki. Pati sintas pinapansin. Pero, ang
ganda pala ng bahay nila.

"Ganun ba. Tara"

Napatingin siya sa akin na para bang nagulat.
Malay ba niya na nandun ako. Pero, pumayag
din. Magkakampi sila ni Kuya. Kami namang
tatlong babae, naupo lang doon sa gilid.
Pakain-kain lang.
Ang galing naman pala ni Daryll. Akala ko ba
di siya interesado. E panay siya ang nagshoot eh. Parang daig pa niya si Kuya... pero
si kuya ok din. Nanalo nga sila eh. Galing.
Pagkatapos, umalis na si Daryll ng wala man
lang salitang sinabi sa akin.
"Ayos yung classmate mo ah! Ang galing"
"Sabi ko sa yo eh" ngek! Kala mo naman
alam ko nga.
Bigla nalang nagsalita si Ate Charice. May
tinuro siya kay ate Brenda.
"Pumasok siya doon?"
"Oo nga. Romualdez Residence... Lj, bakit di

Ay hindi pa pala. Practice pa pala sa

cheering. Nagpunta ako sa close gym.
Nakahiwalay kasi yung gym para sa players
ng basketball at yung praktisan ng
cheerers. Carpeted yun kaya yung mga
kasali sa cheering, hindi umiitim. Astig no!

Pero... walang may alam... na may kaya

pala siya. Hindi kasi sociable yun eh.
Biglang nag-vibrate yung phone ko. At hindi
ko inaasahang may nagtext. Si Daryll.

***26***

"Kuya, kilala ko yan. Classmate ko yan si

Daryll. Kasama sa team ng basketball ng
school. Magaling yan. Sige na Daryll"

Nakasabay ko si Nehlie hanggang sa

classroom. Ang bilis ko ngang nakasundo si
Nehlie. Napakakulit kasi at masaya kasama.
Naglesson lang kami sa napakahabang
listahan ng mga subject. Periodic table sa
chem, sci-cal sa physics, euphemisms sa
English, angles sa geom, walang
kamatayang Noli sa Filipino, exam sa
statistics na naperfect na naman ni Daryll at
ni Rico, Electricity sa TLE, Origin of Species
sa Social, Music of Thailand sa MAPEH at
Virtues sa Values. YeeeeSSS! Tapos na.

Nakilala ko si Kuya Jun at Ate Susan.

Trainors namin sa cheering. Matagal na rin
sila sa trabahong yan... kaya kilala na sila
sa school. Pinagpalit kami ng PE Uniform sa
locker room at nag-start sa stretching.
Syempre, basic.

"Sali ka sa amin. 2 on two. Basketball"

Kinuha na ni Daryll yung bola niya.

SPALDING. Hindi naman niya ako nakita.

start na ng practice ng cheering every 5:307:30 araw-araw. Torture na to tiyak!

Mahirap na humanap ng time para sa
lessons.

"Lj... ano ka ba!"

Nagulat ako kay Kuya. Hindi ba niya alam
na nagmumuni-muni ako tapos bigla na
lang akong sisigawan.
"Ano na naman?" ang galang ko no. Parang
mas matanda pa ako sa kanya.
"Yung sintas mo. Lagi ka na lang ganyan!
'Di ka binibilhan ng sapatos para ikaladkad
mo lang sa daan!"
"At kuya, kailan ka pa naging si mommy?"
Tumawa naman sina kuya Oliver at kuya
Julius. Nagulat talaga ako kay Kuya, pati ba
naman siya sumasali sa epidemya na
tanggal yung sintas ko? o yung epidemya
na sabihin na sintas ko?
Pagkatapos naming kumain bumalik na
kami sa bahay. Nagbihis lang ako tapos
ginawa ko na yung mga assignment ko.
Wala namang espesyal na nangyari nung
linggo, nagsimba kami nung hapon tapos
kumain sa Jollibee.
Hay! Sa wakas lunes na naman. 2nd week
of July na. Bagal no! Pero mas nag-eenjoy
ako sa school kesa sa bahay. Pumunta ako
sa announcement board, at nakita ko na

"Yung boys natin di naman in-demand.

Kailangan lang natin sila sa exhibition, pero
mas common na wala muna tayong boys sa
ngayon"
Kaya pala. Nagtataka kasi ako kung bakit
walang boys. Kailangan kasi sila sa mga
buhatan thingy. Hindi ko binalak sumali para
magbuhat ng mabigat ha. Pero, ok lang
naman.
Pagkatapos ng dalawang oras, nagpunta na
kami sa locker room para magpalit. Wala pa
kaming natutunan. Panay kung anu-ano
lang ang sinabi ni Ate Susan at Kuya Jun.
Pero napagod ako. Sabi nila, di dapat
binibigla ang cheering. Dahil ang cheering...
dapat praktisado. Habang tumatagal daw,
dance to the music na.
Tama naman sila doon. Yung mga basics
nila, nakakapagod. Pasabayin ba naman sa
tugtog? E yung tugtog mabilis. Ang bigat
nung bag ko nung paalis na ako ng gym.
May damit kasi. Gabi pa naman na. Pero
kaya ko yan. Marami pang tao. Maglalakad
na lang ako.
Paglabas ko ng gym, tapos na rin ang
basketball practice. Yung soccer hindi pa.
Tama si Rico, yung cheering ang madalas
ginagabi dahil kasabay nga ng Sports Club.
Nakita ko si Daryll, naglalagay ng gamit.
Pero wala akong balak batiin siya ngayon,
ang alam ko kasi... pagod ako at gusto kong
matulog.
Pero di ko inaasahan na sabihin
niyang "Uuwi ka na?" ... hindi kasi ako nun

tinatanong kung uuwi na ako. Madalas

walang pakialam yun o kaya sinasabing
umuwi na ako. "Sabay na tayo.. kung... ok
lang sa 'yo"

siya umuwi. Bakit may sudden change?

Dinala pa niya yung bag ko. Anyways, wala
akong balak mag-isip ngayon. Gusto kong
matulog.

Ngayon ko lang na-realize, weird nga siya.

Hindi ko sinasabing weird siya dahil
misterious effect siya, kung hindi weird dahil
hindi normal ang kilos niya ngayon. Sasabay
siya?

Pag-akyat ko ng kwarto, nagpalit lang ako

tapos nag-isip nga kaunti.

Naglakad na kami papalabas. Nung nasa

school kami, walang nagsasalita. Pero nung
nakalabas na kami... nabasag yung
katahimikan.

***27***

"Kumusta naman ang practice?"

"Ayos lang... kayo?"
"Simula pa lang eh. Basics"
Hindi ko inaasahang nagtatanong na rin siya.
Pero, mas ok na yun kesa hindi kami naguusap. Tatawid na sana ako nung hilahin niya
ko.
"May sasakyan pa"
Nawawala na nga ako sa sarili ko dahil sa
pagod. Di ko alam kung bunga lang ba ng
pagod at naiiba si Daryll ngayon. Baka
imahinasyon ko lang na nagsasalita na siya.
"Ok ka lang ba?"
"O-oo. Ok lang. Napagod lang ako."
Tapos tumahimik na naman. Tumingin pa nga
siya sa akin na parang nagtataka. Dapat nga
ako yung magtaka ngayon di ba? Hindi siya
nakayuko... nagsasalita... weird.
Alam ko lang, hindi ko ito imahinasyon.
Naamoy ko na naman yung pabango niya.
Alangan namang sa imahinasyon ko, naamoy
ko yun. Bigla na lang siyang nagsalita.
"5th na"
Oo nga 5th na. Ano bang nangyayari sa akin?
Parang ang bigat ng katawan ko. Wala na
akong balak magtingin ng notebooks kung
may assignment. Gusto ko lang, matulog.
"Hindi ka ok. Tara ihahatid kita sa inyo. Yung
bag mo, ibigay mo na sa kin"
"Ok nga ak-"
AYoko nang maglakad. Alam ko lakad lang
ako ng lakad. Nasaan na ba yung bahay
namin?
"Lj..."
Boses ni kuya. Ibig sabihin nasa bahay na ko.
"Thanks sa paghatid sa kanya."
"Salamat ha. Daryll"
Hindi nga ito imahinasyon. Nakasabay ko nga

Si Daryll ba talaga yun?

Pagkagising ko kinabukasan, ang lamig. Ang

lamig talaga. Hindi naman nakabukas yung
aircon, at lalo namang wala akong balak
magbukas ng aircon dahil July na. Medyo
umaambon-ambon. Pero bakit ang lamig?
Quarter to 5 na ng magising ako. Ang lamig
din dito. May nagbukas ba ng aircon? Hay
Lj! Tanga ka talaga. Ang init mo oh! May
lagnat ka. Pero sabagay, may gamot diyan,
iinom na lang ako... mamaya lang wala na
to. Ayoko mag-miss ng lesson.
Pagkatapos kong maligo... kumain at yung
iba pang ritwal bago pumasok ng school,
ininom ko yung gamot sa medicine cabinet.
Paano ba naman, practice tapos mauulanan
ka ng kaunti... tama ba yun?
Pagdating ko ng school, walang tao sa
room. Naupo na ako sa upuan ko. Ang bigat
ng katawan ko. Ang lamig talaga. Kaya
sinandal ko na lang yung ulo ko sa braso ko
para makapagpahinga. Sana naman,
mawala na yung lagnat ko.
"Bakit pumasok ka pa?"
Ano ba naman 'tong si Daryll.
Ikakamamatay ko ng maaga eh sakit sa
puso. Di ko na naman siya napansin doon
sa sulok. Tama Lj, sinaniban lang si Daryll
kahapon kaya iba siya. Nakita mo... normal
na naman siya ngayon? Nakaupo at
nakayuko doon sa sulok. Yung imahinasyon
mo kahapon bunga lang ng pagod...
"Anong ibig mong sabihin?"
"May sakit ka"

"Tara na girl... gusto ko mag-macaroni

spaghetti ngayon. Tara na. Ang bagal mo!"
Pagkatayo ko sa upuan ko, napaupo ako.
Ang bigat ng katawan ko.
"Ayos ka lang?"
"O-oo naman"
"Nilalagnat yan." sabay labas naman ng
room ni Daryll. Pakielamero talaga 'to. Ang
daldal!
"Bakit pumasok ka pa bruha ka! Nilalagnat
ka pala!"
"Uminom naman na ako ng gamot eh,
mawawala rin ito."
"Uuwi ka. Halika na. Ihahatid kita.
Sasabihin ko na lang sa teachers na--"
"Nehlie! Ayokong umuwi."
"Alam mo, may sira rin pala yang ulo mo.
Doon na lang tayo sa clinic!"
"Gamot na lang Nehlie. Ok na ko"
"Naku Lj! Kung wala ka lang sakit binatukan
na kita. Siya... hihingi ako ng gamot sa
clinic!"
"Thanks Nehlie"
Kaya ayun, naghintay lang ako kay Nehlie
sa room. Obvious ba... ako na lang ang
nandito. Medyo nilalamig.. pero kaya pa
naman ng powers ko. Ayokong umuwi. Wala
namang mangyayari kung nasa bahay ako.
Dito, di ko namimiss ang lessons.
Pagbalik ni Nehlie, may dala siyang
macaroni spaghetti. Binigay niya rin sa akin
yung gamot ko.
"Kumain ka... bago ka uminom ng gamot"
"Thanks Nehlie ha! Alam mo, pwede ka
nang caregiver" sabay kuha ko doon sa
macaroni

"Mawawala rin yan. Uminom naman na ako

ng gamot. Ang lamig no! Tag-ulan na nga"

"Hoy babaeng may topak, at sinong

maysabi sa 'yo na yang macaroni ang
kakainin mo?"

"Hindi malamig. Nilalagnat ka lang"

"Ano pala?"

Sabi ko nga mali ako. Sorry itay! Pasensya.

"Ito ang sa 'yo" sabay turo doon sa isa.

Nagsimula na yung klase. Hanggang ngayon

nilalamig pa rin ako. Pero siguro naman
bumaba na yung lagnat ko. Ang tahimik ko
ngayon. Ang daming nagtataka. Pakinigkinig na lang ako... ang hirap pala no!
Kapag may sakit ka tapos sabayan mo pa
ng boring na lesson... di kaya ako
makatulog nito?'

"Noodles?... Nehlie naman, anong oras pa

ko matatapos ang init nyan! Bakit yan yung
binili mo. Sana parehas na lang tayo"

Pagkatapos nung dalawang lesson, lumapit

sa akin si Nehlie. Syempre, nagyayaya sa
cafeteria.

"Alam mo, mas mabuti nga yan eh. Sige ka

kapag di mo kinain yan di ka makakapagpractice ng cheering"
"Di ko na 'to babayaran. Libre mo na 'to ah!
Pero kakainin ko na rin"
"At sinong tinakot mo? Sira ka talaga. Pera

ko ba ang ginamit ko diyan?"

bakit sabay?"

"Ha kanino?"

"Eh ganun eh. wala kang magagawa. May

boys sa Dance Club, hanap tayo"

"Kay Rico"
Kay Rico pala. Ang dami ko nang atraso dun
ha. Lagi na lang akong nililibre.
"Alam mo, may gusto siguro sa 'yo yun si
Rico"
"Ano ka ba! Friendly lang siya"
"Friendly... asus! Maypakipot effect ka pang
nalalaman. Manhid ka ba? Sa tingin mo ba
ililibre ka nun at tatabihan... kung wala
siyang gusto sa 'yo?"
"Nehlie, binibigyan mo ng malisya ang wala
naman"
"Meron kaya siyang gusto sa 'yo"
"Wala sabi"
Sabay pumasok naman si Daryll. Dala yung
bag niya.
"Daryll. Sige nga 'oo' ka na lang. Di ba?"

"Nehlie... ikaw na lang ok... wala akong

balak"
"Ang corny nito"
Pagkatapos ng klase, di na ako umuwi ng
bahay. Sa school na ako nag-lunch. Umuwi
si Nehlie sa kanila, pero bago umalis sinabi
niya na wala na akong lagnat. Ayos!
Makakapag-practice ako mamaya.
Ginawa ko na yung assignment ko sa
Filipino na hindi ko ginawa kagabi at
tinulugan ko. Nagklase rin kami 1:00-3:45
tapos sabay na kami umalis ni Nehlie para
sa Dance Club. At sa negative part, hindi na
naman nagsasalita si Daryll. Wala pa siyang
nasasabi simula nung sinabi niyang 'ano'
kay Nehlie. Sanayan na lang.
Pagdating namin sa Dance Room, marami
na ring tao ang naghihintay. Galing ng iba't
ibang curriculum. Nag-usap muna kami ni
Nehlie habang naghihintay.

"Para san?"

"Alam ko na kung saan yung bahay ni

Daryll"

"Oo ka na lang..."

"ows! Pano? galing mo girl!"

Hindi sumagot si Daryll. O-oo ba naman yun

kung di niya alam kung para saan?

"Hindi naman sinasadya. Nakalaro kasi siya

nila kuya nung sabado. Ayun, nakita namin
yung bahay. Ang ganda ng bahay nila"

"Ito talagang si Daryll walang suporta. 'Di mo

ba alam na bini-brainwash ko itong si Lj na
may gusto sa kanya si Rico"
"Ano?!?"
"Anong 'ano' ka dyan! Parehas pala kayo nito
ni Lj eh.. ang lakas ng topak."
"Nehlie... alam mo..."
Lumabas naman si Daryll pagdating ni Sir
Lapid. Kinausap siya kaya ito namang si
Nehlie eh parang baril kung magsalita. Ang
daming kwento. Ang daming pang-asar.
"Ang bango kamo niyan"
"Nung noodles?" sabay kain ko naman sa
noodles
"Alam mo Lj, may sakit ka nga... sakit sa
utak. Tinutukoy ko... si Daryll. Turn-on no!
Kung hindi lang yan misteryoso at may
nililigawan, tiyak di pa siya nakakagawa ng
move sinagot na siya"
"Sobra ka naman"
"Nagpapaka-exag lang. Kaw talaga oh. Pero
syempre... may katotohanan din naman yung
sinasabi ko. Di ba? Nga pala... Dance Club
mamayang 4:00"
"Dance Club? tapos cheering. Ano ba yan?

"Sosyal! Sabagay di naman mapapagkaila.

Yung sapatos niya... T-mac. Alam ko nasa
5K na yung latest nun. Tapos, naliligo yata
ng pabango... Yung polo niya... ayos di ba"
"Oo nga."

niya dati... san nga ba? hmmm... never

mind.
Konting pagpapakilala... ayun, dahil kami na
raw ang magkakasama lagi-lagi. Kaya di
malabo na maging close-friends kaming
lahat. Pero sa kaso ni Nehlie... malabong
close-friends lang. Loka-loka na yun.
Pagkatapos nung meeting, tinanong ako ni
Nehlie sa pangalan nung partner ko.
"Mario. Masaya ka na?"
"Samahan mo ko, tignan natin sa listahan
ng Dance Club yung apelyido."
Tinignan naman namin. At kung swertehin
ka nga naman, unang-una sa lisatahan
yung Mario.Agustino, Mario Jay.
"Ang ganda ng pangalan no... di ba Lj? di
ba?"
"Crush mo lang siya kaya mo nasasabing
maganda yung pangalan niya"
"At least ako may crush, ikaw abnormal.
Wala akong alam na crush mo."
"Maraming artista no"
Naghiwalay na kami ni Nehlie. Babalik na
siya sa room para mag-Values pa. Ako
naman sa gym.
Pagdating ko doon, nakayuko si Daryll sa
labas ng gym habang nakatayo. Yung
kanang paa niya nakasandal doon sa pader.
Ang cute nga niya tignan. Pwede nang
kunan ng picture. Binati ko lang siya ng
'kumusta' tapos papasok na ako sa loob.
Pero nagsalita siya.
"Nakilala mo pala si Mario..."

"Ang gwapo nun oh..! Ayun!"

"Ano ba yan... Nehlie..."
Biglang dumating na si Mam Cassandra.
Sinabing niyang magline-up according sa
height... Syempre kung sino daw ang
katapat mo siya yung partner mo.
At sa kasamaang palad, partner ko yung
crush ni Nehlie.
"Magpakilala na kayo sa isa't isa para wala
nang nakakailangan"
Lumingon ako kay Nehlie na nasa bandang
likuran. May katangkaran kasi ang bruha.
Nakita kong nag-double thumbs up siya
habang nakangiti.
"Miss... Mario nga pala" sabay abot nung
lalaki sa kanyang kamay na parang
nakikipag shake hands.
"Lj"
Mario? ah.. narinig ko na yung pangalan

"Anong ibig mong sabihin? Kilala mo si

Mario?" sabay tingin ko naman sa kanya.
"Pumasok ka na. Nandun na sila"
"Teka...ano"
"Pumasok ka na..."
Hindi man lang siya gumalaw doon.
Pumasok na ako sa loob ng nagtataka na
naman. Tama nga siya, nandito na ang mga
cheerers at trainors.
"Lj...right?"
"Opo. Kuya Jun."
Nagsimula na rin. Nag-start kami sa
acrobats. Para malaman kung sino ang
ilalagay sa ganito at ilalagay sa ganyan.
Ako... kahit saan.
Tinuruan kami ng steps sa isang buon
kanta. Sinabay ang konting acrobatic para
daw may dating. Sabi ni Ate Susan,

maraming tugtog daw ang gagawin namin. Di

na raw kasi masyadong uso ang yells sa
cheering. Gagamitin lang daw namin yun
kapag nag-cheer sa players ng school.
Hanggang sa break ng practice at uwian eh
napaisip pa rin ako kung bakit kilala ni Daryll
si Mario. Pero nalimutan ko rin yun ng konti
pero bumalik din nung makita ko siya. At
syempre, magkasabay na naman kaming
uuwi dahil parehas lang naman ang
dinadaanan namin.
"Daryll..."
Hindi siya sumagot. Pero alam ko nakikinig
siya.
"Tungkol kay Mario... kilala mo siya?"
"Oo, partner mo"
"Imposible namang narinig mo yung usapan
namin. Hindi naman kita nakita kanina"

ako sa kanya, wala naman siyang sinabi.

Nakayuko lang siya habang kinakausap ko.
Nakatayo lang siya doon habang naglalakad
ako nung lumingon ako. Nakayuko siya
tapos umalis din.
Lagi ko ng nakakasabay si Daryll sa pag-uwi
pagkatapos ng practice. Habang tumatagal,
medyo naiintindihan ko na siya. Pero kapag
may nasasabi na rin ako sa kanya,
napapansin ko na nagugulat siya sa akin...
pero hindi ko alam kung bakit.
Sa Dance Club naman, lagi namang nagaaway si Nehlie at Mario. Ewan ko ba kung
paano nagsimula... siguro nung napaatras si
Mario kay Nehlie tapos hindi man lang nagsorry. At syempre ang tulay nila para magusap ng sarcastic... ay ako...
Ayos naman si Mario... mabait. Kaya nung
nagkaroon naman ng pagkakataon, at
ngayon yun, tatanungin ko siya tungkol kay
Daryll.

Teka... tama na naman ba yung narinig ko?

Bestfriend? Hindi ko nga sila nakikitang
magkasama.

Siniko ko naman si Nehlie. Ito talagang

babae na ito. Mabuti naman at pumayag si
Mario... dahil kung hindi... patay na.
Umupo naman si Mario at kami rin naman ni
Nehlie. Pinauna na niya yung kaibigan niya.
"Tungkol saan ba?" sabay pasok ng kamay
sa bulsa
"Itatanong ko lang kung... kilala mo ba si
Daryll, Daryll Romualdez?"

Ngumiti lang si Mario. 'Di ko alam kung sa

tanong ko o dahil sa pinagsabihan ko si
Nehlie. Pero hindi iyon ang kaso...
"Oo kilala ko siya. Bakit?"

"Hindi malabo. Lahat, pwedeng maging

magkaibigan, kung gugustuhin"

Halos natalikuran ko na si Nehlie doon sa

sinagot ni Mario. Kilala nga niya. Ibig
sabihin, may alam siya tungkol kay Daryll.
Sumandal naman si Mario sa pader.
Nakatiklop yung dalawa niyang paa.

Sabagay, may point siya. Maganda nga yun di

ba, partner ko yung besfriend... ni Daryll
Romualdez...
Huminto ako saglit kaya siya nasa harapan ko
e huminto rin. Hindi man lang siya lumingon.

"Kaanu-ano mo siya?"
"Bestfriend. Hindi pa rin ako makapaniwala
hanggang ngayon, siya pa rin ang nagiisang bestfriend ko. Pero hindi ko alam,
kung ako pa rin ang sa kanya..."

"Tama ka. Lahat pwedeng maging

magkaibigan... kung gugustuhin. Pero
syempre, dapat... pipiliin"
Bigla siyang lumingon sa akin na parang
nagulat na naman sa sinabi ko. Hindi naman
niya gawain yung lumingon kung may
sinasabi ako... Mangyari man siguro yun...
bihira. Pero ngayon... lumingon siya. May
nasabi na naman ba ako? Masama?

Nung dumating kami sa 5th at nagpaalam na

"Alam mo Lj, kung ayaw ng kumag na yan,

'wag na lang. Bakit gusto ko bang makipagusap sa katulad niya?"

"Nehlie pwede ba! Kahit ngayon lang, wala

munang away... ok?"

"Bestfriend mo siya? Kailan pa? Hindi ko nga

kayo nakikita na magkasama... o nag-uusap.
Sa kaso niyong dalawa, magkaibang
curriculum... ang labo talaga"

Habang naglalakad kami, alam kong

lumingon siya sa direksiyon ko ng isang
beses, pero hindi nagtagal at yumuko siya
ulit. Ano ba talagang nangyayari? Parang
nakakapagod na siyang maintindihan. Kahit
alam ko sa sarili ko na, madali lang gawin
yun. Kahit alam ko na, kaya ko.

"Ano, kasi... isama na natin si Nehlie...

mabait naman yan eh.. ano... sige na."

"Ano ka ba Lj, ano namang naisipan mo at

itanong dito sa lalaking 'to kung kilala niya
si Daryll?"

"Bestfriend ko siya."

"Mas magalang tignan, kung sasabay ka

maglakad" sabi niya. Pero yung mukha niya,
parang gulat pa rin sa sinabi ko. Inulit na
naman niya yung sinabi ko sa kanya dati.
Natutuwa naman ako at tinatandaan niya
yung mga sinasabi ko.

"Lj, kung ikaw lang ok. Pero kung kasama

mo yang babae na yan, (sabay turo kay
Nehlie), 'wag na lang."

"Teka, teka... bestfriend mo si Daryll?"

"Narinig mo naman 'di ba, Miss taray?"
Lumingon naman si Nehlie sa kanya.
Mukhang galit. Pero dahil nakiusap ako na
wala munang away, hindi na siya nag-salita.
"Pero, bakit hindi ko kayo nakikitang naguusap? Magkasama man lang? Paano
kayong naging mag-bestfriend kung walang
communication?"
ANo kayang sasabihin niya?
***29***
"Mario, pwede ba tayong mag-usap?" sabay
lingon naman ni Mario.
Ano bang nangyayari sa akin? Kung may
mas curious pa sa akin sa isang tao, ewan
ko na. Basta alam ko... kakausapin ko ang
bestfriend niya.

"E para saan pala ito? (pinakita yung

cellphone) ... nag-uusap pa rin naman kami
kahit papaano"
"Ibig sabihin ni Lj, personal contact."
Ngumiti na naman si Mario. Naaapreciate ko
na ayos din itong bestfriend ni Daryll.
Palangiti. Siya kaya?

"Mas ok ka pala kung mahinahon ka

magsalita. Personal contact? Minsan.
Nagkikita kami. Kapag uwian kung
nagkataon... kapag breaktime kung nagkita.
Tahimik pa rin siya. Wala pa ring nagbago.
Namimiss ko na yung Daryll dati..."

kanya"

Ito yun. Ito na yun. Malalaman ko na rin

kung bakit.

"Oo ba!"

"Anong ibig mong sabihing... Daryll dati?

Hindi ba siya, talagang ganyan?"
"Lj, Hindi. Hindi siya ganyan dati. Bestfriend
ko siya since grade 3, pero ang kilala kong
Daryll... sobrang kulit. Ngingiti kung dapat,
tatawa kung tatawa. Kapag binati yan sa
corridor namin, babati rin siya kahit 'di niya
kilala. Kaya nga, ayos yan pagdating sa girls.
Pero dahil elementary, wala pa siyang balak
nun manligaw. Ganun siya. Madalas kami sa
bahay nila, paano doon lagi may pagkain.
May kaya kasi sila. Mabait naman yung
parents niya... pati si Dana --"
"Teka, sino si Dana?"
"Ahh, si Dana. Kapatid niya. Actually, ate
niya. Ayos yun... mabait din. Kaya lang 'di ko
na siya nakikita, siguro nasa States. Dinala
siguro ng Daddy niya doon para mag-college"
Si Nehlie naman ang ngumiti, tapos umayos
siya sa pagkakaupo.
"Akalain mo yun Lj, sa sobrang tahimik ni
Daryll... hindi natin alam na may kapatid
pala"
"Tapos..."
"Saan na ba ako? ahh, ayun. Nagsimula lang
naman siyang maging tahimik nung Grade 6.
Nakayuko. Laging nasa sulok."
"Hindi mo ba nalaman kung bakit? Kung
anong problema?"
"Yan nga din yung iniisip ko. Lagi kong
sinasabi sa kanya na pwede niyang sabihin sa
akin dahil halos magkapatid na rin kami. Lagi
niyang sinasabi, wala. Sa pinapakita niya at
sa pagbabago niya... alam kong meron. Pero
ayaw niyang sabihin. Ako pa naman na
bestfriend niya. Ewan ko ba. Baka nawalan
na siya ng tiwala sa akin."
"Ano ka ba! Hindi totoo yan."
"Kaya ayun, bihira na rin kaming mag-usap.
Paano... tahimik. Hindi na rin siya
palakwento. Mag-aapat na taon na rin siyang
ganyan. Pero 'di pa rin nagbabago..."
Biglang may tumawag kay Mario. Niyayaya na
siya. Nagpaalam na kami kay Mario.
Naglakad na kami ni Nehlie nang humabol si
Mario sa amin. "Lj! Sandali lang!"... huminto
naman kami.
"Teka lang, bakit interesado ka tungkol sa
bagay-bagay tungkol kay Daryll? Unang
beses na may nagtanong sa akin tungkol sa

"Katulad mo, napapaisip din ako"

"(ngumiti) Kung may pagbabago na...
sabihin mo sa akin"

Umalis na kami ni Nehlie. Parang gulat na

gulat si Nehlie sa mga narinig niya. Salita
ng salita. Parang nalungkot ako para kay
Mario. Dahil, bestfriend niya, hindi niya
alam kung anong problema. Sa tingin ko,
hindi nawalan ng tiwala si Daryll sa kanya.
Kasi nung tinanong ko siya dati, sinabi
niya "Bestfriend ko siya" ... ibig sabihin,
bestfriend pa rin niya si Mario. Wala lang
siyang lakas ng loob sabihin yung problema
niya. Pero, halos apat na taon na.... hindi na
normal.

kasi ang room namin, baka nga po

classmate namin siya at tatawagin po
namin"
"Naku, huwag na. Nagpunta lang ako dito
ng 'di niya alam. Kapag nalaman niya tiyak
hindi papayag yun. Sherryl Romualdez,
mommy ako ni Daryll Romualdez kung kilala
niyo siya" tapos eh hinawakan niya si Nehlie
sa kamay.
"Naku, marami pong nakakakilala sa anak
niyo, pero classmate po namin siya."
"Mommy po kayo ni Daryll? Bakit ayaw po
ninyong malaman niya na nandito kayo?"
Tumingin sa akin yung mommy niya, at
napansin ko na hindi niya masyadong
kamukha. Pero maganda naman, at tanging
yung mata lang ang napansin ko na
kaparehas ng sa mommy niya.

Ilang araw din yung lumipas. September na.

Nakalagay sa Announcement Board eh
magkakaroon ng Field Trip. Nakalimutan ko
rin kahit papaano yung bagay-bagay
tungkol sa lessons, dance club, cheering...
at tungkol kay Daryll. Yung utak ko nasa
Field Trip. Pero sa tingin ko hindi lang ako
ang interesado... halos buong klase yata
interesado.... Lahat pinag-uusapan yung
gagawin nila sa Field Trip...

"Eh nalaman ko kasi na may Field Trip pala

sa Wednesday. Wala man lang binabanggit
itong si Daryll. Simula nung first year siya
eh hindi siya sumasama sa mga field trip.
Gusto ko namang magsaya siya, hindi puro
aral. Kakausapin ko lang sana yung teacher
niyo para bayaran yung fee, kapag
nabayaran ko na eh wala na siyang
magagawa kundi sumama."

Maliban kay Daryll...

***30***

"Oo nga po, loner po yata ang anak niyo.

Mahilig mag-isa" ngumiti naman si Nehlie

Second week na ng September. Ayos

naman, sa Wednesday na ang Field Trip,
Lunes ngayon so ibig sabihin dalawang araw
na lang. Normal pa rin naman sa school,
lessons... dance club at cheering pa din.
Medyo li-lo sa pag-aaway si Nehlie at Mario,
nakabuti naman kasi sumasakit na ang ulo
ko sa kanilang dalawa para umawat. Sa
cheering naman, naka-dalawang tugtog na
ang buong grupo. Kasama na namin yung
mga boys kasi may stunts na. Sa ngayon,
nasa human throw kami. Alam ko binawal
na before dahil may nadidisgrasya, pero
ngayon eh pinayagan na ulit dahil may
certain restrictions. Si Daryll naman eh
madalas ko pa ring nakikita sa umaga sa
Bldg. D, nung una nagbabasa at kung
minsan tumutugtog ng gitara. Pero sa lahat
ng nangyari, isa ang hindi ko inaasahan. At
iyon ay nung pabalik kami ni Nehlie sa room
galing sa Dance Club, lahat ng classmate
namin eh nasa loob at nagkaklase. May
nakita kaming nag-aantay na babae sa
bench sa harap ng room, naka-formal dress
siya, shoulder-length ang buhok at sa tingin
ko nasa 40's. Naupo kami sa tabi niya para
maghintay na matapos yung teacher namin
sa PE.

"Nasanay na siya siguro, pero kapag naging

maayos siguro lahat... babalik din siya sa
dati"
"Mrs. Romualdez, ano po ba--?"
Naputol yung sasabhin ko nung natapos
yung klase at lumabas na yung teacher
namin. Tumayo naman si Mrs. Romualdez...
tapos isinama siya sa Faculty. Hindi kasi yun
ang adviser namin. Sayang lang at hindi ko
naitanong.

Mabilis namang dumating ang Wednesday.

Nung tuesday eh sabay kami ni Nehlie na
nag-grocery ng mga snacks sa bus, at
syempre sa beach. Unang-una kasi yung
beach, tapos... historical places na. Gusto
kasi nila na mag-relax ang mga
estudyante. 3:00am pa lang eh nagising na
ako, naligo ako... tapos nag-iwan na ng
note kay mommy at daddy na umalis na
ako. Kinuha ko na yung malaki kong bag na
puno ng pagkain, damit, iba pang personal
things at pera.

Nagulat kami ni Nehlie, malay ba namin

kung sino ang anak niya. Pero sinagot
naman siya ni Nehlie.

Madilim pa nung dumating ako sa school,

pero 'di tulad nung dati na walang tao.
Ngayon, maraming tao. Mga parents na
naghahatid, students na naghahanap ng
bus. # at teachers na nagkalat. Kami
naman dahil buong klase ang sumama,
nasa iisang bus kami. Bus # 2.

"Uhmm, sino po ba ang anak niyo? Dito po

Nakita ko naman kaagad yung bus. Pag-

"Hello mga hija, magandang hapon,

classmate niyo ba ang anak ko?"

akayat ko, maingay na rin sila. Ngayon yata

eh hindi ako ang early bird... mukhang
maraming excited sa amin. Nakita ko na si
Nehlie na nasa bandang likuran, doon siya
naupo sa dalawahan para sa aming dalawa.
"Akala ko mala-late ka eh" sabay about ng
Potato chips sa akin
"Akala ko rin eh... kanina ka pa?"
"Medyo. Dumating ako nandito na si Bon,
Rico at Daryll"
Parang nag-iba yung pakiramdam ko. Si
Daryll... paano kaya sinabi ng mommy niya
sa kanya? Nagalit kaya siya?
"Lagi naman silang nauuna eh..."
Biglang may humawak sa balikat ko... si Rico
pala.
"Good Morning Lj, sinong katabi mo?" sabay
ngiti

"Siguro. Ganyan niya gusto eh, nag-iisa. In

the first place, ito ang gusto ng mommy
niya. Sakaling... mag-enjoy siya"
4:30am na nung umalis kami sa school.
Late kasi si Mona. Pagkatapos nun,
nagsisigawan na yung mga classmates
namin. May kantahan na rin sa bus. Masaya
ang lahat... makikita mong may
gumagalang pagkain na pinagpapasapasahan. Lahat maingay. Lahat nagsasaya.
Pero tanging isa lang ang hindi. Siguro
naman kilala niyo na. Nanduon lang siya sa
dulo buong biyahe hanggang sa Villa
Miranda Resort...
Bumababa na ang lahat. Nauna na si Nehlie
at kinuha ko pa yung gamit ko. Si Daryll
naman eh hindi gumagalaw, siya na lang
ang tao sa bus.
"Wala ka bang balak bumaba?"
"Wala"

"Obvious ba Rico, ako? Ikaw, basta may

maitanong ka lang at makausap mo si Lj..."

"Sige na... nakita mo maaraw na. Maganda

sa beach ngayon. Tara na"

Natatawa lang ako sa sinabi ni Nehlie.

Naglokohan naman na sa klase. Si Rico kasi,
eh umamin na. Kapag may tanong sa mga
autograph na "Who is your crush?" ...
pangalan ko ang nilalagay niya. Wala lang
naman sa akin yun... kaibigan ko pa rin siya.

Sa pagyaya ko sa kanya, hindi ko

inaasahang nahawakan ko yung kamay
niya. Wala lang naman sa akin yun.
Napatingin siya sa kamay ko na nakahawak
sa kanya.

"Nehlie, ganun talaga."

"Sinong pinakamaaga sa inyong tatlo
kanina?"
"Si Daryll. Lagi naman. Ayun o, nakaupo sa
pinakalikod."
Napatingin kami ni Nehlie sa bandang likuran.
Siya pa lang ang nakaupo doon dahil yung
mga katabi niya eh busy sa
pakikipagdaldalan. Nakatingin siya sa
bintana, yung damit niya eh parang longsleeve na naka-fold sa siko at naka-pants.
Naisip ko lang kung anong pakiramdam ni
Daryll, para bang nandito ka pero ayaw mo
naman. 'Di siya nagsasalita, Tahimik lang siya
doon.
"Daryll, gusto mo?"
Tumingin si Daryll kay Nehlie, tapos sa akin...
teka, namalikmata ba ako sa akin? Tapos
bumalik yung tingin niya kay Nehlie at
umiling..
"Loner talaga yan. I wonder nasaang bus
yung bestfriend niya"
"Bakit naman?"
"Baka kasi kailangan niya ng company.
Imagine mo nga sa buong field trip
naglalakad tayo ng by two's or three's...
tapos siya nag-iisa? Ano yun? Maeenjoy ba
niya?"

"Sorry"
Tatanggalin ko na yung kamay ko, pero
napansin ko... humawak siya. Mahigpit.
HIndi niya binitawan yung kamay ko
hanggang sa kinuha niya yung bag niya.
Mukhang wala siyang dala. Hinawakan niya
yung kamay ko? Mainit nga yung kamay
niya. Binitawan lang niya, nung malapit na
kaming lumabas sa pintuan ng bus.

Anong nangyari dun?

Pagkababa namin ng bus, pumila na kami
para pumasok doon sa loob. Nagulat na
naman ako sa kanya. Nandun siya sa
bandang dulo ng pila, hawak yung bag niya.
Mukhang wala siyang dala, siguro wala
siyang balak maligo sa beach.
Pagpasok namin, maraming cottage. Ang
ganda ng view at bandang dulo ng kanan eh
may batuhan, may mga bangka. Malinis
yung tubig, daming shells. Yung ibang
estudyante e hindi na nakapaghintay at
sumugod na sa tubig. Kami namang buong
klase eh kumuha ng tatlong cottage para
sama-sama kami.
Sabay na kami pumunta ni Nehlie sa CR,
wala naman akong balak maligo pero
magpapalit na rin ako in case na magkaroon
ng basaan. Alam mo na, uso yun.
Marami ngang tao sa CR, kaya naghintay pa
kami ni Nehlie, tapos sunblock... si Nehlie
talaga ang daming arte.. pero humingi na
rin ako.

Nakita namin si Mario at yung classmates

niya, pinakilala pa nga kami sa dalawa pang
bago na di namin kilala. Bad mood na
naman si Nehlie, pero nginitian lang siya ni
Mario.
Nilatag ko yung tela sa buhanginan at doon
kami naupo. Syempre, binasa kami ni Rico.
Pinanood namin sila mag-contest sa tubig,
at nanalo naman si Bon. Nung makakita sila
ng isda, hinuli nila at nilagay sa cooler na
dala ni Mona. Nung makita nung staff ng
resort, pinabalik na rin.
"Nehlie, balik muna tayo sa cottage,
nagugutom na 'ko"
"Nagugutom ka na? e kumain ka sa bus
ah!"
" 'Di ako masyadong kumain, sige na. Tsaka
yung cellphone mo, baka nawala na yun"
"Ayos lang yun, kainis kasi eh. Ayaw akong
bigyan ng bago"
Pagbalik namin sa cottage, nandun yung iba
naming classmates. Yung iba kumakain...
yung iba walang balak maligo, may
naglalaro ng cards... chess... at yung isa...
nasa batuhan.
Teka... siya ba yun?
Tinuro ko kay Nehlie yung nag-iisang tao
doon sa malayo sa lahat. Doon sa batuhan.
Parang si Daryll, pero hindi ko naman alam
kung nasaan siya.
"Oo siya yun... hayaan mo na lang siya.
Nagsasayang ng binayad yan eh"
Siguro nga kailangan niya ng privacy.
Kumain naman kami ni Nehlie... umikot
kami sa buong beach, at nakilala pa namin
yung lifeguard. Si ate naman na nasa shop
sa beach e nagtitinda ng mga souvenirs.
Bumili naman ako nung key chain, si Nehlie
e pen topper.
Bandang 12:00 eh uminit na kaya bumalik
na yung iba sa cottage nila. Kumain ng
lunch dahil pinag-ready na dahil aalis ng
1:00. Kumakain na kaming lahat at si Rico
eh binigay pa sa akin yung cake niya. Isa
lang ang wala doon at hindi nakikisalo...
nandun sa malayo.. may hawak na bata sa
dalawang balikat... ha?
Niyaya ko si Nehlie na lumapit. Nakita rin
niya at na-curious kung anong nangyari.
Tumakbo naman kami at narinig namin
yung boses nung bata.
"Kuya, kaya ko po"
Tinignan namin si Daryll, nasa tubig siya at
hawak yung bata. Basa na yung damit niya,
at hanggang tuhod yung tubig kung saan
siya nakatayo. Iniwan niya yung sapatos
niya sa buhanginan kasama nung bag niya.
Yung mukha niya, di ko malaman kung galit

ba o ano.
"Alam mo ba kung anong ginagawa mo!
Ha!" sa sobrang galit niya eh inaalog na niya
yung bata.
"Matagal na po naming ginagawa yung
mangisda, sanay na po kami. Kuya, aray! ang
higpit nung hawak niyo.."
"Daryll!"
Lumingon siya sa akin, tapos sa bata. Ano
bang problema niya? Galit na galit siya.
"Ano bang ginagawa mo sa bata Daryll?"
Lumapit kami sa tubigan kung saan sila
nakatayo. Nung hinawakan ko siya para
awatin, malakas niyang iniwas yung braso
niya. Kinuha niya yung sapatos at bag niya...
at umalis.
"Anong problema nun?"
"Ang sakit" sabi nung bata habang hawak
yung balikat niya.
"Anong bang nangyari?"
"Nakita po kasi namin siyang nakaupo diyan
sa batuhan kanina pa pero hindi naman po
namin kinausap dahil baka may malalim na
iniisip. Kasama ko po itong kapatid ko,
mangingisda po kami."
Nakita ko yung batang kasama niya. Siguro,
7 yrs old.
"Bakit siya nagalit?"
"Hindi nga rin po namin alam. Nung lalangoy
na kami papalalim, hinatak niya po ako tapos
nagalit na siya. Dapat daw hindi ako
pumupunta doon dahil bata pa daw po ako.
Sabi ko naman, sanay na rin po kami... pero
ayaw niyang makinig. Ayaw niya kaming
mangisda. Kapag di namin ginawa yun, wala
kaming ititinda. Sige na po pala ate... "
Lumangoy na yung bata papalayo kasama
yung kapatid niya. Naiwan kami ni Nehlie
doon na nakatayo.
"Eh hindi naman pala marunong makinig si
Daryll eh... sinabi nang sanay na. Baka inisip
niya na malulunod yung bata."

basa yung damit niya. Mukhang di siya

nagpalit... at lalo namang wala siyang
pampalit. Di kaya siya giniginaw? Aircon pa
naman yung bus.

"Tulala ka na naman eh. Alam mo magtapat

ka nga..." sabay huminto si Nehlie

"Bakit hindi siya bumili ng t-shirt doon sa

shop? Para naman kahit papaano hindi siya
nalalamigan"

"May crush ka ba kay Daryll? Yung totoo

lang ha... sa kinikilos mo kasi, lagi kang
interesado kay Daryll..."

"Nehlie, imagine mo nga na si Daryll eh

magsusuot ng kulay white na t-shirt na may
naka-print na shark na naka shades? Sa
tingin mo gusto niya yun?"

"Ako? H-hindi. Wala akong gusto sa kanya."

"Well, bagay nga sa kanya yun eh. Yung

shark, simbolizes loner people. At syempre
yung shades, privacy. Siyang-siya di ba?"
"Ewan ko sa 'yo. Lahat binibigyan mo ng
meaning."
Nandun lang siya, tahimik at nakatingin na
naman sa bintana. Kung hindi mo siya
kialala, iisipin mong malungkot lang siya.
Pero dahil classmate namin siya, masasabi
naming ganyan talaga siya. Gaano kaya
kalamig yung basa yung damit mo na
tipong tumutulo pa yung tubig tapos nasa
loob siya ng aircon na bus? Ako siguro di ko
kinaya.
"Kung ako sa kanya, doon muna ako sa
labas at magpapatuyo kahit papaano sa
araw"
"Eh kaso nga, hindi nga ikaw siya"
Inabutan namin siya ng towel, pero hindi
niya tinanggap. Ni-hindi man lang nga
tumingin sa amin eh. Tapos pagdating ng
mga classmate namin at papaalis na,
napansin nilang medyong basa si Daryll
pero hindi ganun ka-big deal gaya sa amin
ni Nehlie.
Dumating kami sa National Museum...
naisip ko lang... kailangan namin si Mario.
Dahil kahit anong pilit namin sa kanya...
ayaw na niyang bumaba ng bus. At nang
mahanap namin si Mario, tumakbo siya
papunta sa bus.
Sa wakas, magkakausap na rin sila.
***32***

"Magtapat na ano?"

"Hmm.. talaga lang ha..."

"Seryoso ako..."
"Joke lang ito naman di na mabiro.
Naniniwala naman ako eh..."
Pagpasok namin sa museum... ayos naman.
Maraming makikita. Masakit sa paa. Pero
wala ako sa mood na i-enjoy ang essence
ng museum. Napaisip din ako sa tinanong ni
Nehlie... may gusto nga ba ako sa kanya?
Kasi ang alam ko wala. Since first year pa
naman ganito na ako. Wala akong gusto sa
kanino man. Siguro meron pero hindi ko
lang alam. Panay artista kasi ang nasa
listahan ko. At syempre... wala akong balak
sumali sa epidemya di ba? Curious lang ako
sa kanya. Natutuwa ako kapag nandyan
siya... napapaisip kung wala siya. Ganun
lang. At yung diary ko... diary ko... panay
tungkol na nga sa kanya... kay Daryll. HIndi
ko alam...
"Ang ganda ng mga pots noh! Galing. Napreserve pa nila... Bakit ba ang tahimik mo
bruha?"
"Nagugutom na kasi ako..." sabay hawak sa
tiyan...
"Nagugutom ka na naman? Eh samantalang
kakakain lang natin. ALam mo hindi ako
magtataka kung tataba ka na lang bigla..."
Sinabi ko lang yun para tumahimik si
Nehlie. Mahirap kasing lumusot sa kanya
kapag nagtanong na siya. Mga dalawang
oras din kami sa museum, may dalawa
pang pupuntahan tapos sa Star City na.
Next stop... Bahay Tsinoy...
Pabalik na kami ni Nehlie ng sakto namang
lumabas ng bus si Mario. Nginitian lang niya
kami.
"Ano na?"

Kung saan tumakbo si Daryll, malay. Kami

naman ni Nehlie eh bumalik na. Paano kaya
magpapalit ng damit si Daryll? Mukhang sa
itsura ng bag niya, walang laman. Baka
cellphone lang ang nandun.

"Mario, nandun na siya sa loob."

Pinilit ko na lang ngumiyi pagkatapos nun.

Naiisip ko kasi yung mukha ni Daryll. Yung
mukha na yun, yun yung pinakita niya sa
akin sa Bldg. A...

Kami naman ni Nehlie ay pumasok na sa

museum. Malamig. Napatingin pa nga ako
sa bus... nakita ko na nakatayo si Mario at
umupo...

Nauna na kami ni Nehlie sa CR dahil marami

nang tao pagkatapos nilang kumain.
Pagdating namin sa bus, kami lang yung tao
maliban sa tao sa dulo. Si Daryll. Basang-

"Lj.. Oy!"

"Sorry, wala akong karapatan magsabi.

Hintayin niyo na lang na sa kanya
manggaling..."

"Ha? Bakit? Di mo naman kailangan akong

sigawan di ba?"

"Ibig mong sabihin, alam mo na yung

dahilan?"

Pumasok naman kaagad si Mario. Makikita

mo sa mukha niya ang isang tunay na
kaibigan. Worried nga siya.

"Ayos na siya... intindihin niyo na lang..."

"Paano naming iintindihin e hindi nga namin
alam kung bakit?"
"Nehlie!" ang loka-loka talaga nitong babae
na 'to...

Humawak lang siya balikat ko at ngumiti ng

kaunti. 'Di na kailangan ng words para
ipaliwanag yung gusto niyang sabihin. Alam
na niya.
Sa bahay Tsinoy naman, iba na yung suot na
t-shirt ni Daryll. Pinahiram siguro siya ni
Mario. Black t-shirt na kasi ang suot niya.
Magkasama silang dalawa, si Mario makikita
mong salita ng salita, si Daryll... tahimik lang
habang yung kamay nasa bulsa. Panay wax
sa bahay tsinoy... ayos lang din... pero di ko
binasa yung mga nakasulat eh...
5:30 naman na nung makarting kami sa Star
City. Yes! Ayos to... Makakapag-enjoy ako
lalo.
Ride all you can kami nila Nehlie. At dahil
doon... gusto naming i-try lahat kung
kakayanin. Unang ride... Viking.
Pagkatapos nun, marami na kaming
nasakyan. Pati yung mga pambata nga eh
nasakyan na rin namin ni Nehlie. Lion King,
The Little Mermaid, Jurassic Park, The
Mummy... etc... at yung natira na lang eh
Blizzard at Flying carpet.
Nakita rin namin si Rico... niyaya pa nga kami
na sumama sa kanila. Kaya lang ayaw namin
dahil apat na lalaki yung kasama niya. Hello?
babae kami...

tignan..."
"Ayos lang yun. Pagkain pa rin naman..."
Si Daryll naman eh nakatayo lang doon at
tahimik...
"Bibili lang ako..."
"Teka... kabibili mo lang ah... anong bibilin
mo?" sabay tanong ni Mario kay Daryll.
"Thumbs-Up..." tapos umalis...
"Teka sasama ako." sabay tumingin sa
amin... "Dito lang kayo... Babalik kami"
Nagulat lang kami ni Nehlie doon sa dalawa.
Pagbalik nila, may dala silang tig-isang
karton ng thumbs-up. E loko naman pala
itong mga ito eh, di pa kami sinabay sa
pagbili nila.

"Kung natatakot ka, humawak ka sa kamay

ko..." tapos hinawakan niya yung kamay
ko..

"Thumbs-Up mo... kunin mo na"

Hindi ko alam pero... hindi ko matandaan

kung sumigaw ba ako o hindi. Nung
lumabas na kami, gusto ko nang tanggalin
yung pagkakahawak ng kamay niya sa
kamay ko. Nakakahiya na kasi...

"Ha? Thanks..."
"O Nehlie... thumbs-up mo"

"Yung kay Lj, libre ni Daryll. Yung sa 'yo,

pera ko..." sabay ngiti...

"Alam mo di ka naman pala mataray eh,

maganda ka pa. Friends?"
Natuwa naman ako at nakipagshake-hands si
Nehlie. Sa wakas eh magkakasundo na rin
sila. Wala nang aso at pusa sa dance Club. Si
daryll naman eh papalapit na...
"Saan kayo pupunta? Marami na ba kayong
nasakyan?"
"Medyo. Kakain lang kami ng Thumbs-Up. .
Ayaw kasi naming mabusog at baka
bumaliktad ang sikmura namin mamaya sa
Blizzard"
"Thumbs-Up? Yung maliliit na ice cream?
Hindi nga yun nakakabusog. Cute lang

Kami naman ni Daryll... nagpunta doon sa

Hunted House. Oo nga, di namin ito
napuntahan ni Nehlie. Nalimutan namin.
Yung The Mummy pala yung napasok
namin.

Inabot naman ni Daryll yung box ng

thumbs-up niya sa akin. Ha? ANo 'to...
binibigay niya?

Surpresa naman nung makita namin si Mario

na mag-isa. May hawak siya na kinakain niya.
Hotdog yata, di ko alam eh... nasa plastic
kasi.

"Ahh... akala ko ikaw lang."

Kaya ayun... napilitan ako na dumikit sa

kanya. Hinanap namin sina Nehlie at
MArio... Yung dalawa na yun... bigla na lang
nawawala. Ang sakit na ng paa ko... anong
oras na ba.. 8:30... past 9:00 pa yata kami
aalis dito...

"Sayang sana nagpabili na lang kami..."

Kinuha naman ni Nehlie yung sa kanya.

Wow ang bait ah.. nilibre pa kami...

"Hindi may kasama ako. Ayun." sabay turo

kay Daryll, mukhang bumibili ng hamburger.

"Huwag kang humiwalay... maraming tao"

Alam niyo ba yung pakiramdam na gustong

gusto mong sumigaw tapos hindi mo
magawa dahil mapapahawak ka sa katabi
mo na wala namang reaksiyon? ANg hirap di
ba... Gusto ko nang tumakbo pero di ko
magawa... Bumulong lang siya sa akin...

Nagutom na kami ni Nehlie. Pero wala

kaming balak kumain ng marami at
nakakabusog in case na bumaliktad yung
sikmura namin. Alam mo na. Gusto naming
kainin e yung hindi naman masyadong
nakakabusog... ice cream...

"Himala yata at mag-isa ka" ngumiti naman

si Nehlie

naramdaman ko na lang na humawak na

naman siya sa braso ko...

"Pera ba ni Daryll yung pinanglibre

dito?" sabi ni Nehlie habang kinakain yung
sa kanya...

Pagkatapos nun, nagyaya sila sa Blizzard.

Akalain mong sa tinagal-tagal namin sa Star
City eh, The Mummy pa lang ang
napuntahan ng dalawa. Kaya kami ni
Nehlie... sinamahan sila sa Viking at iba
pang rides. Tahimik pa rin si Daryll. Wala
ngang reaksiyon sa rides eh. Ganun lang
siya talaga. Nanlibre pa. Bagay nga silang
magbest-friend ni Mario.
Naglakad kami ng naglakad. Nasa unahan
kami ni Daryll. Huminto lang ako nung
hinawakan ako sa braso ni Daryll
"Bakit?"
"Nawawala sila..."
"Nasaan na sila?"
Ngayon... dalawa na lang kami ni Daryll...
***33***
"Nasaan na ba sila? Ano ba yan... yung
dalawang yun oh... tara hanapin natin..."
Tinalikuran ko naman si Daryll... tapos

"Daryll yung kamay ko..."

Binitawan naman niya. At sa huling sandali
ay hinanap naman namin sila Nehlie.. wala
talaga... Maaga pa para pumunta sa bus
pero masakit na yung paa ko...
"Daryll, ang sakit na ng paa ko eh... pwede
bang bumalik na lang tayo sa bus? Alam ko
maaga pa pero marami naman na tayong
nasakyan. Babalik din naman siguro sina
Nehlie doon... Pero kung gusto mo pang
mag-stay, kaya ko naman na bumalik sa
bus"
Hindi naman siya sumagot pero sumunod
siya sa akin. Humawak siya sa wrist ko...
(sa pulso) hindi sa kamay... mainit talaga
yung kamay niya... tapos pagdating namin
sa bus... kami pa lang ang tao. Naupo ako
sa labas, ayoko sa loob ng bus eh.
"Kung gusto mo sa loob ng bus ok lang.
Dito na lang ako"
Tinignan niya lang ako habang nakalagay
yung kamay niya sa bulsa. Medyo
nakakailang, pero wala lang naman yun
tapos tumingin sa paa ko...
"Yung sintas mo"
"Ahh... sabi ko nga eh...Hayaan mo na
lang..."
Pero hindi niya hinayaan. Lumuhod siya at
siya ang nagtali ng sintas ko... Whoa! First
time niyang ginawa yun...

"Anong ginagawa mo?"

"Tinatali ko para sa 'yo"
Hay... dami talagang magugulat kung
classmate mo eh ganito. May topak kung
minsan... mabait naman kung tutuusin. Ang
bango nga niya... naliligo kaya siya ng
pabango??
Naupo lang kami doon... madilim pero ayos
lang. Nag-usap ng kaunti... as in kaunti...
"Oo nga pala, yung bayad ko sa Thumbs
Up..."
"Di mo na kailangang bayaran yun..."
May dumating naman na matandang lalaki na
nagtitinda ng accessories. Sinenyasan ko siya
na hindi kami bibili pero si Daryll ang
tumawag...
"Manong, magkano po dito?"
Tinanong niya yung bracelet na itim na may
kasamang dalawang singsing na itim din..
"P20 lang hijo..."
"Pabili po ng isa..."
Binili naman niya yung bracelet.. sa bagay..
unisex naman. Kulay itim eh... tapos umalis
na yung manong...
"Sa 'yo na lang..."
"Sa akin? Bakit naman?"
"Sige na.. kunin mo."
Binuksan ko naman yung plastic. Ang bait
naman niya. Sobra-sobra na. Kanina thumbsup ngayon.. bracelet at singsing...
Sinuot ko naman yung bracelet at yung isang
singsing... at yung isang singsing ibibigay ko
na lang sa kanya...
"Sa 'yo na lang itong isa..."
Kinuha naman niya. Tig-isa kami. Hindi nga
kasya sa daliri niya eh.. kaya doon na lang sa
hinliliit nya nilagay...
Ayos nga eh... hindi nga siya gaanong
nagsasalita pero hindi siya boring kasama..
gets niyo? Hindi ka nga mahihiya sa kanya...
pero sana lang di ba.. matutunan naman
niyang tumawag sa pangalan.. o kaya
ngumiti man lang... Kahit minsan kasi di pa
niya ako tinawag sa pangalan ko o kaya
makita ko man lang siyang ngumiti... masaya
na ako...
Maya-maya lang... dumating na sina Nehlie.
Hinatid siya ni Mario.
"Saan kayo nanggaling?"
"Bigla na lang kayong nawala... hanap kami
ng hanap sa inyo..."

"Kayo nga yung nawala eh..."

"Ano yang suot niyong singsing? Hmmm...
kayo ha.."
"Binili lang namin doon kay Manong..."
"papasok na ko sa loob..."
Pumasok na nga si Daryll sa loob. Ang gulo
niya noh? Pero ayun.. nung naipon na kami
eh aalis na yung bus... Uuwi na kami...
Di ko naman aakalain na pagbalik namin sa
start uli ng klase magugulat ako sa mga
pangyayari... SIguro nga malalaman ko na
unti-unti yung dahilan... dahilan ng...
Pagkamisteryoso ni Daryll...
***34***
After nung field trip, almost 12:00 na rin
kami nakarating. So, mga 1:30am na ako
nakatulog. Wala kaming pasok ng thursday
dahil puyat kami sa fieldtrip at sa friday eh
meron na. Asar noh! Di pa nila ginawang
thursday yung field trip para naman dirediretso na wala nang pasok. Pero at least,
may friday na I'm looking forward to.
Ordinary lessons lang naman. Yung typical
na makikinig ka sa boring na classes,
makikipag-daldalan at mag-drawing kung
ayaw mo namang makinig. Absent si Daryll
ngayon, I wonder kung nasaan nga siya.
Pero ngayon... hindi siya sumulpot gaya ng
dati na kasama niya si Mam Fajardo. Break
na kasi, which means... halfway na ng
morning classes.
"Bakit wala ang fafa mo?"
"Fafa ka dyan. At saka, malay ko. Alam ko
ba lahat ng nangyayari sa kanya?"
"Uy, loko lang.. baka magalit ka na nyan.
Oo nga pala... ang cute niyang bracelet at
singsing na binigay sau.. black.. imformal
pero cute"
Dumating naman si Sir Lapid nung
kakasimula ng English time namin. Hindi
namin alam kung bakit dahil hindi naman
practice ng Sports Club. Kinausap niya yung
teacher namin tapos pumunta siya sa
harapan.
"Announcement... sa November eh interhigh competition na ng Sports. Which
means na dapat eh ready na kayo lalo na sa
mga members ng Sports Club. Kasama rin
yung cheerers ng school dahil kasama kayo
ng players sa inter-high. Ngayon ipapasa
yung form sa division na binigay ko kay Mr.
Romualdez nung last meeting--- Nasaaan si
Mr. Romualdez?"
Halos lahat naman ng klase eh sumagot ng
"Absent"... wala naman talaga siya eh...
"Ano? Absent? Eh kailangan yung form

ngayon para sa division. Wala nang copy

yun. Sino bang nakakaalam ng bahay ni Mr.
Romualdez?"
Walang nagsalita o nagtaas naman ng
kamay. Ako naman eh walang gana makinig
kay Sir Lapid... Sabagay, wala naman
talagang nakakaalam ng bahay niya dahil
tinatakbuhan niya yung sumusunod sa
kanya... except me...
Si Nehlie naman eh hindi ko alam, tinuturo
pala ako. Nakita ko lang nung nakataas
yung braso niya sa gilid ko.
"Nehlie.. ano ba ya--"
"Miss Martinez, alam mo ba yung bahay
niya? Please lang kailangan ngayon yung
form na yun. Nandun yung pirma ng buong
Sports Commitee para sa players natin.
Kapag di yun naipasa ngayon, di tayo
makakasali sa inter-high"
"Ahh.. sir kasi-"
"Opo sir alam niya. Actually pupunta na nga
po siya ngayon eh"
"Ahh sige. Ieexcuse ko na lang kayo sa
teacher niyo... Oo Miss Cortez sumama ka
na para di nag-iisa si Miss Martinez"
At ayun nga. May pagka-baliw talaga itong
si Nehlie. Ayoko ngang pumunta sa bahay
nila. Nakakahiya kaya. At ano bang malay
ko kung ano siya pag nasa bahay nila.
"Bakit mo ako tinuro?"
"Alam mo naman di ba? Sinabi mo sa akin
dati. At least ngayon may opportunity na
tayo makita yung bahay niya. Tingin mo,
gaano sila kayaman?"
"Nehlie.. hindi ko alam... ok"
Nakakairita talaga. Ayoko ngang pumunta
sa bahay niya. AT eto nasa 4th na kami. At
sa tapat ng isang magandang bahay.
"Whoa! Tama ka nga.. may kaya sila!"
"Nehlie... tumahimik ka nga... mag-doorbell
ka na lang"
Nag-doorbell naman si Nehlie. May
nagbukas ng pinto, well... di namin kilala.
"Good Morning po. Classmate po kami ni
Daryll, pwede po ba sa kanya... importante
lang."
"Kay Sir? Teka lang... Mam... may tao pong
naghahanap kay Sir Daryll"
Umalis naman yung babae... which means,
maid siya. Sir Daryll? Hmmm... malaki
namn yung bahay nila... hindi na siguro
nakakapagtaka. May lumabas na babae,
ngayon... kilala na namin. Yung mommy
niya.

"Ay mga hija... pasok kayo. Nasa taas si

Daryll eh. Pasok..."
"Ahh cge po--" siniko ko naman si Nehlie.
Hay... ang lakas talaga ng loob nito...
"Hindi naman po kami magtatagal. May
kukunin lang po kami sa kanya tapos aalis na
po kami."
"Sige na pumasok na kayo. Ang tagal nang
hindi nagdadala ng bisita si Daryll. Ay bihira
na siya mag-imbita"
Wala naman kaming nagawa kundi pumasok.
Ayun, pagkaupo namin sa sofa nila, nagserve naman sila ng juice.
"So... kumusta naman ang anak ko sa
school?"
"Matalino po yung anak niyo. Kaya lang
tahimik"
"Ahh, hindi na ko nagtataka doon. Dito rin sa
bahay bihira ko nang makausap yung anak ko
na yan eh."
"Bakit nga po pala absent siya ngayon?"
"Nilalagnat. Nung umuwi siya galing ng field
trip nilalagnat na siya. Pati kahapon. Kanina
nga lang bumaba yung lagnat niya... kaya
lang di na namin siya ginising dahil baka
mabinat kapag pumasok pa siya"
Bumulong naman si Nehlie sa akin ng "Nung
sa suot nyang basang damit sa loob ng bus...
Nalamigan siguro siya" ... tama naman si
nehlie doon...
Sa pagtingin ko sa bahay nila, may nagiisang
picture frame doon na nakita ko. Si Daryll,
bata pa siya at may kasama siyang babae...
halos kasing-edad namin.
"Mrs. Romualdez... sino po--?"
"Tita Sherryl na lang. Ahh.. iyan ba, si Daryll
yan nung 11 years old siya at si Dana nung
14. Kapatid niya yan si Dana."
Ang ganda nung kapatid ni Daryll. Kamukha
siya nung mommy niya. At ang kaibahan lang
sa picture, nakangiti siya. Kaya lang batang
Daryll ang nakangiti... hindi yung teenager na
Daryll na laging nakayuko.
"Uhmm... Mrs. Romua-, Tita Sherryl... ano po
bang nangyari kay Daryll? Sobrang tahimik
po kasi niya..."
"Oo nga po. Marami nga rin pong nagtataka
sa kanya. May sakit po ba siya?"
"Nehlie..."
"Ewan ko ba dyan sa batang yan. Bigla na
lang nagbago. Masayahin naman dati yan,
nagsimula lang nung--"
"Mommy"

Napatingin kami sa hagdan. Nandun si

Daryll, nakatayo. Tumayo naman kami ni
Nehlie. Hindi ko alam kung sinadya ba
niyang putulin yung sasabihin nung mommy
niya o nagkataon lang.
"O Daryll, anak. Kumusta na ang
pakiramdam mo? May lagnat ka pa ba?"
"Bakit hindi niyo po ako ginising?"
"Kanina lang bumaba yung lagnat mo..."
"Mommy, wala akong sakit"
Tumingin naman siya sa amin ni Nehlie.
Nakakagulat. Parang nakakatakot na nga
magsalita at baka masigawan niya kami.
"Pinapunta kami ni Sir Lapid. Yung Form
daw sa Sports Commitee... nasa 'yo yata"
"O eto yung form. Pakisabi, susunod na lang
ako.... Mommy, papasok ako."
Umakyat naman siya. Nagulat nga kaming
lahat pati yung Mommy niya. Tapos bigla
niyang sinabi.."'Wag niyo na akong hintayin.
Mauna na kayo"
Nagpaalam naman na kami ni Nehlie kay
Mrs. Romualdez at naglakad na pabalik ng
school. Ang hirap alisin sa isip yung
nakangiting Daryll sa picture.
"Alam mo Lj, kung hindi pa autistic ang
tawag doon hindi ko na alam"
"Hayaan mo na lang..."
"Sayang yun, sasabihin na sana ng mommy
niya, dumating pa"
"Oo nga. Nakita mo yung picture?"
"Oo. Ang ganda nung kapatid niya noh!"
Hindi naman yun ang ibig kong sabihin. Si
Daryll yung napansin ko, hindi yung ate
niya. Siguro nga tama si Mario na college na
yun... at nasa States. Kasi medyo matured
ng kaunti yung mukha ng ate niya.
"Papasok pa siya... akala mo naman wala
talaga siyang sakit.. baliw nga!"
Pagdating namin sa school, last subject na.
Nagthank-you naman sa amin si Sir Lapid.
Inantay na lang namin matapos yung
subject... tapos lunch break na. Sa school
ako kakain.
"Lj... gusto mong sumama sa Hard Rock
mamayang gabi? Friday naman na eh...
walang pasok. Boy-hunting tayo"
"Oo nga... aral ka na lang ng aral pati yang
mga club na yan"
Yung dalawang yan, classmate at friends ko
nung second year...
"Ha? uhmmm--"

Sasagot na sana ako ng biglang may

sumagot para sa akin...
"Hindi siya sasama..."
***35***
May sumagot para sa akin. Pero hindi
naman yun ang dapat kong isasagot. Dapat
eh, "O sige, basta libre nyo ko..." .. kaso,
nandito si Daryll...
"Ei Lj, meron na ba akong di nalalaman sa
inyo?"
"Wala"
"Kayo na ba?"
"Hindi! Ano ba!"
"Eh bakit pinagbabawalan ka niya?"
"Hindi siya sasama... dahil sinabi ko.
Tara" sabay hinila naman niya ako. Ang
higpit nga eh. Ang sakit.
Huminto lang kami nung nasa field kami.
Mainit, kaya walang tao.
"Aray ko! Daryll ano ba!"
"Sa susunod na yayain ka nila, at ganun
ang gusto nilang gawin mo... hindi ka
sasama"
"E ano naman sa 'yo kung gusto kong
sumama?"
Nag-iba yung expression ng mukha niya.
Parang galit na di mo maintindihan.
"Ano namang klase ng babae ang sasama
para sa BOY HUNTING?"
Ang sakit naman nun. Ganun ba ang iniisip
nya. Ang sakit naman niya magsalita. Hindi
naman niya naiintindihan.
"Alam mo... (habang yung daliri ko nasa
dibdib niya) wala ka namang pakialam kung
kanino ko gustong sumama. ANo ba kita?
Classmate lang kita. Kaibigan. Pero alam
mo, hindi ko inisip na ganyan kababa yung
tingin mo sa akin. Sa tingin mo ba gusto
kong sumama para gawin yun? Hindi ako
ganun Daryll. Kaya kung iniisip mo na
ginagawa ko yun dahil gusto ko,
nagkakamali ka.
Umalis ako habang nakatayo siya doon. 'Di
ko alam pero napaluha na lang ako dun sa
sinabi niya. Masakit yun. Kahit sa 'yo naman
sabihin yun masakit di ba? Nagulat siya sa
akin. Yung mukha niya... nagulat.
Alam ko hindi ko nasabi sa inyo, pero hindi
lang isang beses niya ginawa sa akin yan.
Nung una, si Rico. Pinagbawalan niya ko na
sumama kay Rico. Sumunod, tumatawid
ako, tumakbo lang ako sa daan dahil wala
ako sa sarili ko, nagalit na siya. Ano bang

problema niya?
"Sandali lang!"
"Ayoko nang makinig sa 'yo. Pagod na ko.
Naiinis na rin ako. HIndi nga talaga kita
maintindihan. Akala ko nga kaya ko. Ano
bang problema mo? Pwede ba hayaan mo ko
sa gusto ko."
Galit na talaga ako sa kanya. Nakakainis
talaga. HIndi ko alam, pero kusa na lang
lumabas sa akin. Nagtinginan na nga yung
ibang tao... wala akong pakialam.
"Gusto mong malaman yung problema ko?
Ha? Sige! Sasabihin ko sa 'yo. Para
maintindihan mo! Umupo ka... sinabi ko
umupo ka... Yun ba yung gusto mo? Malaman
kung ano ba?"
Napaupo na lang ako doon sa damuhan ng
field. Galit man siya o hindi, pakialam ko sa
kanya. Ang alam ko galit ako sa kanya. Pero,
galit nga ba ako??
"Huwag kang yumuko... tumingin ka sa
akin..."
Tinaas niya yung ulo ko. Tumingin pa nga
siya sa mata ko. Umiiyak pa rin ako. Pero,
mahinahon na siya magsalita. HIndi na ko
galit sa kanya.
"Napag-isipan ko na to... sasabihin ko na sa
'yo..." ... iba yung mukha niya, kung titignan
mo siya... hindi mo makukuhang magalit...
hindi talaga. Seryoso siya. Makikita mo rin
yun sa mga mata niya.
At ito na ang pinakahihintay ko...
***36***
"Saan mo gustong simulan? Sa pamilya ko?"
Malungkot na yung mukha niya... ngayon ko
lang siya nakitang ganun...
"Daryll alam mo..."
"Makinig ka... gusto ko maintindihan mo
ko..."
Tapos tumahimik siya saglit, at huminga ng
malalim. Umupo siya at tumingin sa malayo...
"Sabi nila maswerte kami... may kaya yung
pamilya namin. Businessman si daddy, nasa
isang magandang kumpanya si mommy.
Dalawa lang kaming anak nila, nakatatanda
kong kapatid... si Dana at ako."
Dumadami na yung mga estudyante... yung
iba nakatingin sa amin. Siguro nagtataka sila
kung bakit kausap ko itong katabi ko. Yung
iba, parang gustong mangalbo... walanh
reaksiyon. Nakatingin lang.
"Siguro masasabi ko na hindi patas sa amin si
Daddy. Mas pinipili niya lagi si Dana kesa sa
akin... mas nagagalit siya sa akin sa isang

bagay kesa kay Dana... pero kahit minsan,

hindi ko nakuhang mainggit kay Dana. Wala
akong naramdamang galit sa kanya, dahil
alam ko, wala siyang kasalanan para siya
ang gustuhin ni Daddy."

hanggang sa nahawakan ko na yung

kwintas niya na binigay ni Daddy. Hindi ko
alam na may dumarating nun na sasakyan,
basta ang narinig ko na lang e sinigaw niya
yung pangalan ko... "

"E bakit... ganun ang daddy mo sa

'yo?" habang pinupunasan yung luha...

Nagsimula na ring tumulo yung luha ko...

dahil parang nakikita ko na yung susunod
na mangyayari. Tuloy-tuloy na yung daloy
ng luha niya...

"HIndi ko alam. Kaya yun na rin siguro yung

dahilan kung bakit hindi kami nagkasundo
ni Daddy. Si mommy lang ang patas sa
amin... Malapit ako kay Dana, hindi nga
lang siya kapatid sa akin... bestfriend ko na
rin siyang maituturing. Kapag may
problema ako, nandun siya. Siya rin yung
nagturo sa akin maggitara... mga bagay na
ganun na hindi magawa nung parents
namin..."
Humangin lang saglit, tapos tinuloy na
niya... hinahangin pa nga yung buhok
niya...
"Nung umuwi si daddy galing States,
pumunta kami sa probinsya namin para
magbakasyon. Beach. Hindi niya kami
pinayagan na pumunta sa dagat dahil
malakas daw ang alon... pero niyaya ko si
Dana. Sinabi niya sa akin na kung sakaling
mahuli kaming dalawa ni Daddy, siya na
lang ang aako ng kasalanan. Dahil alam
namin parehas na hindi makukuhang
magalit ni Daddy sa kanya..."
"Anong nangyari?"
"Akala ko, mawawala na yung kapatid ko sa
akin. Muntik na siyang malunod nun... kundi
lang kami nakita nung nangingisda. Dinala
pa siya sa hospital nun... at mula nun
pinangako ko sa sarili ko na aalagaan ko
siya. Siya lang naman ang kakampi ko sa
pamilya...."
"Pero Daryll..."
Hindi man lang siya tumingin sa akin
ngayon. Malayo pa rin yung tingin niya
habang nagkwekwento siya...
"Dahil dun sa nangyari... alalang-alala si
Daddy. Binigyan pa nga si Dana ng kwintas,
mahalaga daw yun sa pamilya dahil sa lola
pa daw namin nanggaling yun... Akala ko ok
na lahat. Naging masaya kami nung mga
sumunod na araw. Bakasyon nun. "

"Naramdaman kong may tumulak sa akin...

sumunod nun, wala na akong matandaan.
Nagkulong na lang ako sa kwarto ko. HIndi
ko natupad yung pangako ko na aalagaan
ko siya. Bakit ba niya yun ginawa?"
"Niligtas ka niya Daryll... ginawa niya yun
para sa 'yo"
"Hindi niya yun dapat ginawa! Alam mo na
yung pakiramdam ko? Pakiramdam ko na
yung buhay na nasa akin ngayon... dapat sa
kanya. Hindi para sa akin. Sinabi ko sa sarili
ko na wala akong karapatang maging
masaya, dahil ako yung dahilan kung bakit
wala na siya. Pinilit kong mapag-isa simula
nun, nagtaka lahat nung biglang nagbago
ako. Dating masayahin... misteryoso
ngayon..."
"Pero hindi mo dapat ginagawa yan sa sarili
mo! May karapatan kang magsaya. Dahil ba
sa nawala sa 'yo yung kapatid mo, magiging
ganyan ka na?"
Humarap na siya sa akin... pero umiiyak pa
rin siya...
"Sinabi ko na sa 'yo, wala na akong
karapatang magsaya! Wala na yung kapatid
ko! Anong gusto mong gawin ko?? At kaya
rin laging nasa bulsa yung kamay ko... dahil
dito... dahil din dito kung bakit hindi ko na
siya kasama... "
Nilabas niya yung isang kwintas. Ang
ganda. Tinignan niya yun... tapos sa akin.
"Ito yung kwintas niya. Tingin ko kasi,
kapag dala ko yan palagi... kasama ko na
siya. Si Daddy naman, sinisi rin sa akin
yung nangyari. Hindi na siya nun umuwi sa
Pilipinas... mag-aapat na taon na."
Tumayo naman si Daryll... aalis na yata
siya...

"Nasaan si Dana? Nasa States? Dinala ba

siya ng Daddy mo doon?"

"Nakikiusap ako... sana wag mong sasabihin

kahit kanino.."

Pero hindi niya ako sinagot. Nakita ko na

lang tumulo yung luha niya. Si Daryll,
umiiyak?

"Daryll... niligtas ka ni Dana. Niligtas ka

niya hindi para gawin mong miserable yung
buhay mo. Ginawa niya yun, para magawa
mo yung hinihiling niya, na magkasundo
kayo ng daddy niyo. Pero anong ginagawa
mo? Sinasayang mo lahat ng ginawa niya..."

"Galing kami nun sa park. Naggitara kami

dun. 11 ako. Mag-third year na nun si Dana,
ako mag-grade 6. Umuwi na kami para
kumain. Hiniling pa nga niya sa akin na
sana pilitin kong makasundo si Daddy.
Nahulog yung kwintas niya sa daan habang
naglalakad kami... at sinabi kong kukunin
ko para sa kanya. Tumakbo ako para kunin,

Huminto siya habang nakatalikod sa akin...

nakinig sa sasabihin ko at tinuloy yung pagalis... pero huminto siya at lumingon...
"May isang bagay pa pala ako na sasabihin

sa 'yo... gusto kong mapalapit sa 'yo... gusto

kitang alagaan..."
"Ano?! ANong ibig mong sabihin?"

problema. AT eto, yung upuan sa tabi ko?

Hindi ko alam kung nasaan nagpunta yung
nakaupo dyan. Ang alam ko... mahal ko
yung taong umuupo dyan.

"Nakikita ko sa 'yo si Dana. Marami kayong

pagkakaparehas. At parang nabuhay siya sa
'yo. Gusto kong mapalapit sa 'yo, dahil...
tinuturing na kitang kapatid..." tapos umalis
na siya...

Nagklase kami. Yung katulad ng dati. May

dalang pagkain si Daryll... binigyan pa nga
niya ako. Pero wala akong gana. SIno
naman ang nasa mood kumain kung ganito
ang pakiramdam mo?

OUCH! Ang sakit. Lalo lang akong naiyak. Lj

ano ka ba! Dapat matuwa ka pa nga di ba?
Tinuturing ka niyang kapatid. Pero bakit ako
nasasaktan? Kapatid? Kapatid lang? Ngayon
ko lang ba narealize yung matagal nang di ko
napapansin....

"Kumain ka. Ano ka ba? Sinabi ko sa 'yo na

gusto kitang alagaan di ba? Tanggapin mo
'to"

"Bakit wala ka sa klase?"

Haay Daryll. Ganito na nga yung sitwasyon,

di mo pa rin ako tinatawag sa pangalan ko.
O kaya... ngumiti ka lang, siguro magiging
ok na ko.

"Kung gusto mong umiyak, welcome kang

sumandal sa kin.."

"Thanks"

"Oo naman. Sige na. Ilabas mo yan

hanggang sa maubos lahat."

Mahal ko na yata siya, higit sa isang

kapatid...
***37***
Pagkaalis ni Daryll, tumayo na ako galing sa
field. Di pa nga ako kumakain. Ang sakit na
ng mga mata ko kakaiyak, ngayon lang uli
ako umiyak ng ganito. Yan tuloy nakatingin
na sila sa akin. Akala ko kapag nalaman ko
na yung totoo, magiging masaya ako...
magiging ok lahat. Hindi pala. Nasaktan lang
ako. Kapatid? Hindi ako yung kapatid niya.
Hindi ba niya nakikita yun?
Siguro nga... gusto ko siya noon pa... hindi
ko lang alam. Kasi, kung hindi, bakit ako
nasasaktan?
"Ljjjjjjjjj!!!!"
Si Nehlie. Sumisigaw sa corridor. Buti pa
siya.. mukhang masaya.
"Nakita ko si Mario! Ang saya!" sabay talon.
"Ganun ba? E di ok na pala kayo..."
"Teka nga... may napapansin ako. Anong
problema?"
Tinignan ako ni Nehlie. Nakayuko kasi ako.
"Ayos lang ako..."
"Anong ayos ka dyan! Baka gusto mong
upakan kita. Tignan mo nga yang itsura mo?
Anong nangyari sa 'yo? Kumain ka na ba?"
"Hindi pa. Nehlie, pwede bang samahan mo
muna ako sa room? Ok lang ba na, sa akin na
lang muna 'to"
"Ok.. basta kung medyo ok ka na, sabihin mo
sa akin. Baka makatulong ako."
Sana nga Nehlie. Kaso wala eh. Sa kanya na
nanggaling. Kapatid lang ako sa kanya. Kaya
pala... iba siya makitungo sa akin. Kaya rin
nagugulat siya sa mga sinasabi ko dahil...
halos parehas kami ni Dana.
Naupo lang ako doon sa classroom. Konti pa
lang ang tao... buti pa sila, mukhang walang

Bago mag-4:00, umalis na kami ni Nehlie.

Natuwa nga ako eh. Parang, gusto ko
munang lumayo. Ang hirap kasi sa
pakiramdam na may Daryll ka na katabi.
Bago kami umalis, ito yung sinabi niya
"Oh... eto ang panyo. Wag ka ng iiyak. Ano
bang problema? Galit ka pa ba sa sinabi ko
kanina? Na pinagbawalan kita? Sorry na..
ok... "
Sana nga yun yung iniiyakan ko eh. Yung
nasaktan ako sa sinabi mo na "Boy
Hunting?" kaso hindi.
"Nehlie... Lj... good afternood" si Mario..
nakangiti siya.
"Psst. Wag ka nga muna. Hindi good ang
afternoon nitong babae na 'to ngayon"
"Bakit? Anong nangyari?"
Naupo kami saglit dahil hindi pa naman
nagsisimula. Kinuwento ko kay Mario na
alam ko na... at si Nehlie naman eh
naintindihan na hindi ko pwedeng sabihin sa
kanya dahil nangako ako. Pero sa lahat ng
sinabi ko sa kanila, isang bagay lang ang
hindi ko binanggit. At yun yung nasaktan
ako nung sinabi niyang kapatid na ang
turing nya sa akin.
Tumunog yung cellphone ni Mario. Nagexcuse siya sa amin saglit... tapos binaba
niya na hindi mo malaman yung expression
ng mukha niya.
"Si Daryll... Bantayan daw muna kita. Baka
daw umiyak ka na naman" sinabi niya sa
akin.
"ANg sweet naman niya. Sayang, kung alam
ko lang"

naman ako sa gym. Naupo ako sa may

bench. Siguro nga mas ok na rin 'to. Yung
mas malapit ako sa kanya. Itatago ko na
lang kung anong meron sa akin. KAsalanan
ba niya kung makita niya si Dana sa akin?
"Lj... kailangan mo ng company?"
Paglingon ko. Si Rico. Mabuti naman at
nandito siya.

"Theater Club." sabay naupo siya sa tabi ko.

"Ok lang?"

Sumandal naman ako sa kanya. Ayos sa

pakiramdam. Gumaan talaga. Mabuti na
lang nandito si Rico... kung hindi, hindi
siguro ako magiging ok. Bakit ba hindi ko
siya napapansin? Mabait naman siya.
Palibhasa kasi busy ako sa pagtuklas sa
pagiging misteryoso ni Daryll... nalimutan
ko si Rico.
"Tara na... magsisimula na sila" si Daryll...
iba na naman ang expression ng mukha
niya. Baka naman pati ito bawal na.
"Sige Lj, mauna na ko. Kung kailangan mo
ng kausap... nandito lang ako"
"Salamat ha."
Pagpasok ko sa gym... nandun na sila.
Nagkalat nga ako buong practice. Wala kasi
ako sa sarili ko. Napagalitan pa ako ni Ate
Susan.
Natapos din yung araw na yun. Mabuti na
lang at friday. Saturday at Sunday eh
walang Daryll Romualdez akong makikita.
Mas mabuti na yun... para naman luminis
yung utak ko.

Dumating din yung October. AYos na ko.

Napag-isipan ko naman na kung iiyak ko
lahat yun, may mangyayari ba? Hindi
naman mababago yung sinabi niya.
Nangyari na yun eh. Ayos naman na ako
kay Daryll. Lagi siyang nandyan.
Bilang, kapatid sa school.
Si Nehlie naman eh nililigawan na ni Mario.
Akalain mo yun? Nag-aaway lang sila dati
tapos ngayon... buti pa sila.

"Nehlie, hindi ganun yung nangyayari sa

iniisip mo. Kaibigan ko lang siya at walang
espesyal na nagyayari na hindi mo
nalalaman"

Si Rico naman ang company ko. Kapag

breaktime o kaya lunch, kasabay ko siya.
Maliban na lang siguro kung nandyan si
Daryll. Para kasing ayaw niya si Rico. Medyo
umiiwas kasi siya.

Pagkatapos sa Dance Club... dumeretso

Medyo madaldal na rin siya ng konti.. pero

hindi ko pa rin siya nakikitang ngumiti. Hindi

pa nga rin marunong tumawag sa pangalan.
Tama ba yun?

"Girl!!! Waaaa!"

Member na si Daryll ng banda. Sa katunayan,

section kasi namin ang na-assign sa Battle of
the Bands... at lead guitarist siya. Walang
gustong mag lead singer sa room. Kinukuha
nila ako kaya lang ayoko dahil marami na
akong gagawin. Hindi na kaya ng powers ko.
Kaya yung teacher namin, naghanap ng
pwede sa ibang section.

"Hulaan mo anong araw ngayon?"

"Bakit ayaw mo?"

"Alam mo ba na birthday niya

ngayon?" sinabi ni Nehlie habang nakangiti.

"Ayoko lang. Isa pa, marami akong gagawin"

"Ganun ba? Sayang naman"
"ALam mo Daryll, tama yang ginagawa mo.
Nilabas mo na rin sa kanila na may talent ka
sa paggigitara"
Hindi na siya masyadong yumuyuko o nagiisa. Pero minsan, makikita mo pa rin siyang
ganun. At least, hindi na madalas. ANg laking
improvement... simula nung sinabi niya sa
akin lahat.
First week of October. Ayos lang. Medyo
maayos naman lahat. Thursday nun. Nasa
room kami ni Nehlie. Kami nga lang nandun
eh. Nanonood kasi sila ng soccer game sa
field. Kaya kami lang ni Nehlie. Nang biglang
may tumunog.
"Ano yun?"

"Ano? Para kang sira"

"Uhmm... thursday. October...6. O ngayon?"

"Birthday ni Daryll ngayon!"
***38***

"H-hindi. Wala nga siyang nababanggit eh.

Kung alam ko, binati ko na siya kanina. Tara
nga hanapin natin si Mario"
Lumabas kami ng room at hinanap si Mario.
Ang ingay nga at medyo busy lahat dahil sa
soccer game. Bukas eh may seminar lahat
ng teachers sa buong city para sa Interhigh. Expected na wala nang pasok bukas.
Nasaan na ba yang Mario na yan? Ang hirap
niyang hagilapin. Naku naman kasi, bakit ba
hindi ko nakuha yung number niya sa
cellphone ni Daryll.
"Itetext ko na nga lang na pumunta sa
canteen. " nilabas yung cellphone.
"Loka-loka ka naman pala! Alam mo naman
pala yung number bakit hindi mo pa tinext
kanina pa"

"Ewan."

Nagpunta naman kami ni Nehlie sa canteen

at bumili lang kami ng kakainin habang
hinihintay si Mario. Nakangiti pa nga ang
loko habang naglalakad paparating sa amin.
Si Daryll naman eh mabuti nang hindi
namin nakikita, hello? Hindi nga namin alam
kung nasaan siya eh.

Pinakinggan ni Nehlie kung saan galing. Sa

bag ni Daryll.

"Oh ano sasama ka Lj?" sabay upo doon sa

upuan sa tabi ni Nehlie.

"Cellphone mo? May tumatawag yata"

"Hindi noh. Hindi naman yun ang tone ko eh"
"Kanino yun?"

"Kay Daryll. Bakit kasi iniiwan niya yung

cellphone niya dito? Kapag nanakaw yan.
Sabagay... mayaman naman... sasagutin ko
ba?"
"Sige. Hindi naman siguro yun magagalit"
"Saan na ba yung zipper ng bag niya?
ayun..."
Kaya lang nung nakuha na ni Nehlie, nagmiss call na.
"Ngeek. Wala na"
Tapos tumunog uli...
"ANo ba to.. pasaway na--... si Mario"
Sinagot naman ni Nehlie. Tapos... ngumiti pa
nag loka-loka. Nagulat.. tapos inexplain niya
kung bakit siya ang sumagot, tapos binaba
na nya.

"Sasama saan?"
"Kasi, pupunta kami sa Face Five mamaya.
Balak kasi naming papuntahin doon si
Daryll, hindi nga niya alam. Doon na lang
natin i-celebrate. Napag-usapan na namin
ni Nehlie sa text eh, sagot na naming
dalawa yung food... yun na yung regalo
namin sa kanya."
"Tatlo na kaya tayo sumagot ng food, malay
ko ba na birthday niya ngayon wala akong
nabiling regalo. Hindi ko pa nga siya
nababati. Hindi mo kasi sinabi sa akin..."
"Lj... 'wag ka nang mag-alala sa regalo mo.
Ano ka ba? Ready na yung regalo mo.
Actually hindi mo nga rin alam eh, parehas
kayo ng celebrant. At sa tingin ko
magugustuhan niya yung regalo mo."
"Teka nga, anong ready na ang regalo ko?
Wala nga akong binibili eh. At saan ka
naman nakarinig na pati yung magreregalo
eh hindi alam yung regalo niya? Mario!

Paano naman ako makakasigurong

magugustuhan niya yung regalo ko na sabi
mo... kung hindi ko nga alam... Nehlie, may
alam ka ba?"
Ngumiti lang si Nehlie. Hindi ko alam kung
may alam ba siya o wala. Pero siguro sinabi
na sa kanya ni Mario.
"Ano ka ba Lj.. siyempre magugustuhan
niya yun. Si Daryll pa. Kilala ko na yun eh..
Oo nga pala, nasa practice ng banda si
Daryll. Nasa Music Room yata sila eh
kasama yung mga ka-member niya. Last
week yata ng October yung Battle of the
Bands. Inimbitahan din namin yung mga
kabanda niya, kaya lang hindi makakasama
yung tatlo. So yung drummer lang at si
Fatima yung makakasama "
"Ahh.. si Bon yung drummer. Teka, sino
naman si Fatima?"
"Yung lead singer. Wala yatang nakuha sa
section niyo kaya sa ibang section kumuha.
Nakausap ko nga yun eh, at pumayag
naman siya sumama."
"May topak kasi yang si Lj eh. Siya dapat
yun kasi member siya ng choir... kaso ayaw
niya."
"Nehlie, marami na akong ginagawa. Sa
lessons nga lang eh... pati sa Dance Club at
cheering. Ayoko nang madagdagan pa."
"O sige. Sunduin ko kayo ng uwian. Sabaysabay tayo sa Face Five. Si Daryll, hayaan
muna natin. Tatawagan ko na lang siya
kapag nandun na tayo."
Umalis na rin si Mario. Face Five? Kanino
naman kayang ideya yun. Haay naku!
Nakakainis naman. Parang Hard Rock.
Meron yata silang gustong ipaalala sa akin
eh. Pero di bale... birthday naman ni Daryll.
Ayos lang. Pero teka lang...
Ano ba yung regalo ko???
***39***
Hindi ba obvious? Kahit ako hindi ko rin
maisip kung ano ba yung sinasabi
nilang 'gift' ko. Pero alam ko napansin na
rin nila... a simple thing... KAKANTA AKO
FOR DARYLL. Galing yan kay Mario. Nasa
Face Five na nga kami ngayon eh. Pero, ok
fine. I know how to sing... pero syempre, sa
harap ng maraming tao... at idagdag mo pa
na kakanta ako para sa isang tao? Oh well.
Stop it Lj. May dumating.
"Fatima... Bon..."
Siya pala si Fatima. Hindi naman ganun
kahaba yung buhok. Maputi, mas
matangkad sa akin at hindi naman
maipapagkailang maganda rin siya.
"Oo nga pala, Bon... Fatima... si Lj at

Nehlie"
"Hindi mo na kailangang ipakilala si Bon,
classmate namin yan eh. Hello Fatima" sabay
ngiti.
Inistretch ko yung kamay ko for a shake hand
pero nabalewala dahil hindi tinanggap ni
Fatima. Nag-wave lang siya. Ok lang naman,
madilim kasi baka hindi na niya napansin.
May dalang bag si Fatima. Regalo niya yata
para kay Daryll. Alam mo ba kung ano yung
iniisip ko? Feeling ko, mas matagal na kong
kakilala ni Daryll pero ako yung walang gift...
at siya, meron.
Tinawagan ni Mario si Daryll para papuntahin
doon. Syempre wala siyang alam. At
dumating din siya na puzzled ang expression
ng mukha at hawak yung cellphone niya sa
kanang kamay.
Sumalubong naman kaagad si Fatima st
pinaupo niya si Daryll sa tabi niya na kaharap
naman ng upuan ko.
"Anong kalokohan 'to?" sinabi niya sa akin ng
pabulong.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin na espesyal
pala yung okasyon ngayong araw na ito sa
'yo?"
Puzzled pa rin yung expression ng mukha
niya. Kung may celebrant pa na ganito
kagaya niya... ewan ko na.
"Espesyal? Bakit... ano bang meron?"
"My God Daryll... birthday mo ngayon! Ito
nga pala yung gift ko sa 'yo" si
Fatima.Tumingin pa nga siya sa akin. Malay
ko ba kung sinadya niya o kung may ibig
sabihin ba yung tingin na yun. Pero wala
naman siguro, nginitian pa nga niya ako.
"Birthday? Anong date ba?"
"Oct. 6"
"Ahh... ok. Nakalimutan ko. Wala lang naman
sa akin yun. Ordinary day."
Umorder na ng pagkain sina Mario. Kumuha
sila ng pizza, chicken, softdrinks, saka
marami pa. Siguro nga hindi namin mauubos
lahat. Dumating na rin yung banda, 8:00 na
rin siguro. Nagset-up sila ng equipments. At
syempre, kinakabahan ako. Nakakainis
naman kasi yung ideya nila.
"Sino ba ang nandito ngayon na may
birthday? May celebrant ba tayo for the day?"
yung isang lalaki sa banda. Syempre, ganun
naman parati. Kinakantahan nila yung mga
celebrant na nasa restaurant.
Tinuro namin si Daryll, wala lang... tahimik
lang siya. Wala ngang kangiti-ngiti na
makikita sa kanya. Pero halata naman sa
kanya na masaya rin siya. Tapos narinig na
namin yung kanta na "Happy Birthday to
you.... Today is your birthday... " etc...
Kumanta yung banda ng mga latest na kanta.
Then, nagpahinga sila saglit tapos tumayo
yung babae na lead singer nila. "Pwede bang
paakyatin ng stage yung celebrant... at ang
friend niya na si... Lj? tama ba? Ok Lj."

Kinabahan ako lalo. Tumingin pa nga si

Daryll sa akin kaya sabay na kami umakyat
sa stage. Hindi ko talaga gusto itong ideya
ni Mario... hindi talaga.Pumalakpak na sina
Nehlie... habang umaakyat kami.
Pinaupo si Daryll doon sa malapit sa
naggigitara. "So, ang kakantahin ni Lj for
the celebrant is I'm with you ni Avril
Lavigne" tapos bumaba na yung babae at
ang natira na lang sa stage ay ako, si Daryll
at yung guitarist ng banda na tutugtog para
sa akin.
Tumingin ako doon sa guitarist para sa
signal na simulan na para matapos na rin...
pero nakita ko na kinuha ni Daryll yung
gitara, na para bang ibig sabihin eh... gusto
niyang siya ang maggitara? Haay. Tapos...
tumugtog na siya.
I'm Standing on a bridge
I'm waitin in the dark
I thought that you'd be here by now
Theres nothing but the rain
No footsteps on the ground
I'm listening but theres no sound
Isn't anyone tryin to find me?
Won't somebody come take me home
It's a damn cold night
Trying to figure out this life
Wont you take me by the hand
take me somewhere new
I dont know who you are
but I... I'm with you
Tumingin ako kay Daryll, seryoso pa rin siya
sa paggigitara niya. Isang bagay na naman
na napahanga ako sa kanya... pero
syempre... may mga bagay na
unexpected... sabihin na lang nating, tulad
nito.
im looking for a place
searching for a face
is anybody here i know
cause nothings going right
and everythigns a mess
and no one likes to be alone
Isn't anyone tryin to find me?
Won't somebody come take me home
It's a damn cold night
Trying to figure out this life
Wont you take me by the hand
take me somewhere new
I dont know who you are
but I... I'm with you
Kinuha niya yung isa pang microphone.
Nakatayo lang ako doon hanggang sa
matapos ang kanta. Alam mo yun, para
akong sira doon. Kaya bumaba na lang ako
ng stage.
"Ano ba sa tingin niya yung ginagawa niya?"
"Hindi ko rin alam yan..."
"Lalabas muna ako..."
"Lj.. galing mo! Parehas kayo ni Fatima"
Yeah right. Si Fatima. Hindi naman ako
naghahanap ng kompetensya. Bakit ba
ginawa yun?
Lumabas muna ako. Doon muna ako naupo
doon sa labas ng Face Five. Dumadaan pa
nga yung mga sasakyan sa harapan ko.
Hindi ko alam kung bakit naiiyak ako.. para
yun lang.

"Bakit wala ka sa loob?"

***40***
Paglingon ko, si Daryll... di naman na
maipagkakaila. Siya lang naman ang may
boses na ganun. Tumabi siya sa akin.
"Ha? Ano kasi-- medyo nilalamig lang
ako... yung aircon kasi eh"
"Alam mo, huwag mo nang baguhin yung
dahilan... teka umiiyak ka?"
Napansin niya pala. Ayoko ka nga sana na
makita niya. Kahit kailan talaga ang samasama ko. Birthday niya tapos ganito ako.
"Hindi"
"Eto, panyo. Alam mo naman na ayokong
nakikita kang umiiyak di ba?"
"Alam mo, pangalawa na itong panyo mo sa
akin. Isosoli ko na lang... nalilimutan ko
kasi parating dalhin"
"Di na kailangan, panyo lang naman... Ang
galing mo kanina ah"
Natuwa naman ako sa sinabi niya. Hindi ko
alam, pero kapag nanggaling sa kanya...
mabilis akong matuwa. Kung alam lang niya
kung gaano siya kahalaga sa akin... kaso,
mabuti nang hindi. Nakikita niya ako bilang
kapatid niya. Ayoko nang masira pa yun.
"Thanks. Pero magaling din naman si Fatima
eh."
"Ikaw yung tinutukoy ko... hindi siya"
Tumahimik kami parehas. Panay sasakyan
lang yung naririnig namin.
"Sorry ha"
"Sorry? Para saan?"
"Kasi hindi ako magaling sa bagay na
ganito. Yung, patawanin yung mga umiiyak.
Paano naman kasi, kahit ako sa sarili ko,
hindi ako madalas tumawa"
Hindi ko alam, pero natawa na lang ako sa
sinabi niya. Ang babaw ko no?
"Bakit ka tumawa?"
"Sinabi mo kasi na hindi ka madalas
tumawa, ang sabihin mo... hindi ka
tumatawa. Ni-ngiti nga wala eh."
"Hindi lang naman sa pamamagitan ng
pagngiti at pagtawa nakikitang masaya ka...
pero maniwala ka man sa hindi, ngayon
lang ako ulit naging masaya"
Tumingin siya sa akin... seryoso nga siya.
"At isa sa pinakanagustuhan ko sa araw na
ito... yung kumanta ka. Simula pa lang
nung nag-usap tayo sa Bldg. D, at sinabi

mo na member ka ng choir... hindi ko alam

pero simula nun hiniling ko na sana marinig
kitang kumanta. Kahit minsan lang."
"Ganun? Hindi naman ako ganun kagaling."
Tumayo siya sa pagkakaupo niya, humarap sa
akin na parang nakaluhod.
"Pwede bang magtanong?"
"Sa katunayan nagtatanong ka na... pero
dahil birthday mo sige"
"ah... pwede ba... pwede ba kitang yakapin?"
Ano daw? Tama ba yung narinig ko?
"Ha?"
"Kahit ngayon lang... please"
Lumapit na siya sa akin... hindi ko alam yung
dahilan kung bakit sinabi niya yun... pero...
"Daryll... Lj... bakit kayo nandito? Tara na
pumasok na kayo"
Tumingin lang si Daryll sa akin... tapos
tumayo siya. In-offer pa niya yung kamay
niya para makatayo ako.
"Sa susunod na lang... at pwede bang iwasan
mong umiyak?"
"Daryll! Tara na!"

"Thanks Lj!"
"O sige. Kita-kita na lang sa Monday. Happy
Birthday Bro"
"Oo nga... happy birthday ulit Daryll"
Pagkatapos ng batian... uwian na syempre.
Si Nehlie at Mario ay naglakad dahil sa
kanto pa sila sasakay. Si Bon naman eh
tumawid na dahil dalawang sakay pa siya.
Si Fatima naman at Daryll eh sasakay din
yata... at ako? lalakad siguro hanggang 5th
"Tara na Daryll" tapos humawak siya sa
braso ni Daryll
Naglakad na sila saglit. Tinanggal ni Daryll
yung pagkakahawak ni Fatima sa kanya, at
lumingon.
"Ingat... sa pag-uwi"
Kaya ayun... umalis na sila. Ako naman eto,
naglalakad mag-isa. Ayos lang, mahalaga
naman eh naging masaya daw siya sa
bithday niya. Iba talaga siya.
Sa kalalakad ko eh nakarating din ako sa
5th. Maliwanag pa nga, pero maraming
lalaki na nagkalat. Mabuti na lang at nandun
si Kuya.
"Akala ko madaling araw ka pa darating eh.
Kanina pa ko nilalamok dito. Hindi ka ba
naaawa sa guwapo mong kuya?"

Pumasok naman kami sa loob. Sabay-sabay

kaming tatlo. AKo, si Daryll at si Fatima. Pero
siguro, kahit ayaw naming matapos yung
araw na ito e hindi naman pwede. Gabi na
nga eh. Mabuti na lang at walang pasok
bukas.

"Hindi. Pero thanks kuya"

"O... paano tayo ngayon?"

"Bakit hindi mo ako inuwian? Ikaw talaga...

sa susunod ililibre mo na ako, lagi na lang
kitang hinihintay sa pag-uwi mo"

"Naku gabi na... medyo nakakatakot umuwi

pero, kaya ko pa naman"
"Sorry Fatima, hindi kita maihahatid ha...
sasakay pa ako ng bus. Isang oras pa mula
dito yung bahay namin."
"Ok lang Bon..."
"Ako na lang maghahatid kay Nehlie... Daryll,
ano?"
Parang hindi siya makapagdesisyon. Ako
naman ayos na akong umuwi mag-isa.
Maliwanag pa naman ngayon sa 5th at tiyak
nasa labas naman si Kuya. SInabi kasi niya
na aantayin niya ako sa labas ng bahay. Kaya
ok lang sa akin na si Fatima na lang ang
ihatid niya.
"Ihatid mo na lang si Fatima. Kaya ko nang
umuwi. Tumawag naman ako sa bahay
kanina bago kami pumunta dito, sinabi ni
kuya hihintayin niya ako sa labas.."
"Pero--"

"Kumusta naman ang celebration?"

"Ayun masaya naman... kantahan... kumain
ng marami"

Umakyat na ako sa kwarto ko. Pagod na

pagod na ako kaya hindi na ako nakaligo
ulit. Nagpunas lang ako tapos nagpalit ng
pantulog. Kahit ganun yung kuya ko, mahal
na mahal ko yun. Eh si brother Daryll?
hmmm... kapatid nga lang nga di ba? Ibang
kaso naman sya.
Nakatulog din ako. Nanaginip pa nga ako
pero hindi ko na rin matandaan.
Friday. Walang pasok. Pahinga! Yeeesss!
Teka nga.. nasaan na ba yung diary ko?
Lagi na lang nawawala. Ayun.
Dear Diary,
Hi bestfriend. Wala lang namiss na kita.
Alam mo ba? Masaya ako kahapon kahit na
meron konting nangyaring di maganda.
Mabuti na lang nandun si Daryll. Kaka-15
lang nga niya kahapon. Siguro tatandaan ko
na yung birthday niya para sa susunod
makabili na ako ng regalo. Ok... Oct. 6.
Sige dito na lang muna.

Lj.
May nagri-ring. Tama ba? Oo... yung
cellphone ko.
"Hello?"
Walang sumagot.
"Hello? Daryll alam kong ikaw yan. Bakit
ba?"
"Wala lang. Naisipan ko lang tumawag. Sige
pala. Bye"
Ang gulo niya. Tumawag ng walang dahilan.
"Lj! Lj!" si Daddy yun ah...
"Bakit po Daddy?"
"May bisita ka dito sa baba. Halika nga dito
at bumaba ka"
Bumaba naman ako. At syempre... bisita?
Wala naman akong inimbitahang pumunta
sa bahay para gumawa ng assignment o
kung ano man. At kung may dapat pang
ikagulat sa darating e siya...
si Fatima...
***41***
Wait lang... baka namamalikmata lang ako?
Si Fatima? Hindi nga niya alam yung bahay
namin di ba? Hindi naman kami classmates
before... hindi rin naman kami close
friends... pero bakit nandito siya?
"Fatima?"
"Ahh, Lj..." tumayo siya sa pagkakaupo
niya.
Nanonood si daddy ng basketball. Panggabi
yata siya sa work niya ngayon.
"Tara sa taas tayo. Maingay dito eh... doon
tayo sa kwarto ko"
Umakyat naman kaming dalawa, kung ano
man yung sadya niya... hindi ko alam. Pero
harmless naman siguro kung maging
mabait ako sa kanya? Pumunta siya dito
bilang isang tao... therefore bisita pa rin
siya.
"Wow... nice room" sinabi niya pagkabukas
ko ng pinto
"Sorry ha, medyo makalat pa. Gumagawa
kasi ako ng homework kaya nagkalat pa
yung notebooks ko sa study table. Upo ka
muna..." sabay turo ko sa upuan malapit sa
TV
"Gusto mo ba ng maiinom? Juice?
Softdrinks?"
"Hindi. 'Wag na... hindi naman ako

nauuhaw. Gusto lang sana kitang kausapin."

"Pwede ba akong humingi ng favor?"

"Kausapin? Para saan? Ay teka nga pala...

paano mo nalaman yung bahay ko?"

"Ayos lang basta sa tingin ko kaya kong

gawin"

"Kasi... kulang yung pera ko para sa ticket.

Alam mo na, nagbayad pa kasi kami para sa
costume ng cheering"

"Kay Daryll. Kagabi kasi aalis na kami para

ihatid niya ako sa bahay, kaya lang hiniling
niya na kung pwede ba sana na sundan ka
muna namin... para daw masigurado na
nakauwi ka ng maayos. Tapos pangako niya
na ihahatid nya ako kaya nalaman ko yung
bahay mo"

Ngumiti naman siya. Hindi ko alam pero

parang tuwang-tuwa siya.

"Ok lang. Sagot ko na yung ticket. 4:30 pm,

sa 27"

"Kayang-kaya mo Lj! Alam ko kasi na

malapit ka sa kanya... kay Daryll. Tiyak na
makikinig siya sa 'yo, katulad kagabi. Pwede
bang tulungan mo ako na mapalapit sa
kanya? Kasi sa banda kapag natapos ang
practice umaalis na siya. Gusto ko lang
naman malaman yung mga gusto niya...
ganun para mapalapit ako sa kanya. Pwede
ba? I-build up mo ko sa kanya."

"Ahh... ok."

"Talaga? Sinundan niyo ako? Hindi ko kayo

napansin eh"
"May iniisip ka lang siguro kaya 'di mo kami
napansin... at saka yun naman yung gusto
niya. Pero dahil na kay Daryll naman na ang
topic, siya naman talaga ang pinunta ko dito"
"Pero yung bahay niya hindi dito... sa 4th
siya. Sa kabilang kanto"
"Hindi ibig kong sabihin--"
"Joke lang. Alam ko naman eh. Ano bang
tungkol sa kanya?" sabay ngiti ko naman
"Ahmmm, interesado ka ba kay Daryll?"
"Ano?!?"
"I mean, may gusto ka ba sa kanya?"
Gustung-gusto kong sabihin na "OO... gusto
ko siya. GUSTUNG-GUSTO! Mahal ko na nga
yata siya eh. Pero sana lang di lang ako
kapatid sa kanya... ang hirap nga ng
sitwasyon ko eh..." pero hindi yun ang nasabi
ko...
"Wala. Wala akong gusto sa kanya"
"Para kasing interesado siya sa iyo. Para
bang, gusto ka niya palaging kasama. Malapit
siya sa 'yo. Hindi kagaya ng ginagawa niya sa
ibang babae na sinusungitan niya...
tinatakbuhan"
"Para ko lang siyang kapatid. Ganun lang. At
alam kong ganun din siya sa akin"
Tumingin ako sa kanya. Hindi naman pala
siya yung tipong kaiinisan mo... pero
siyempre... iyon din siguro yung naisip ko sa
kanya noong una.

"Ha... kasi. Hindi naman na kita kailangang

ibuild-up sa kanya. Mabait naman si Daryll.
Kayang-kaya mo namang mapalapit sa
kanya kahit wala ako"
"Please... Lj... tulungan mo ko. Gusto ko
talaga siya. AT ikaw naman na ang nagsabi
na parang kapatid ka na niya, siguradong
makikinig siya sa iyo."
"Sige titignan ko."
Pagkatapos nung nag-usap kami... umalis
naman na si Fatima. Oo, mabait siya. Pero
kaya ko bang gawin para sa kanya yung
gusto niya? Lalo pa at si Daryll na ang
usapan.
Paglalapitin ko ang taong gusto ko sa iba...
***42***
Kahit ayaw ko, dumating ang Monday. Oct.
10 na. Alam mo yun? Gagawa ako ng bagay
na maglalayo sa akin sa taong gusto ko...
naguguluhan na nga ako eh. Dapat kaya
sinabi ko na kay Fatima na gusto ko siya?
Paano naman kung nalaman niya. Ang hirap
i-risk kung ano man ang tingin niya sa akin
ngayon.
"Lj..."
"Oh Rico... ayos ka lang?"

Sabay na kaming naglakad ni Rico sa room.

Ang bait nga nya eh, sinagot pa niya yung
ticket para lang makanood ako.
Naupo na ako sa upuan ko hanggang sa
dumami na yung tao. Si Daryll naman eh
dumating din dala yung bag niya galing sa
labas. Siguro naman eh kanina pa yan
nandito... yung dati niyang ginagawa.
"Kanina ka pa?" tapos umupo siya sa upuan
niya.
"Medyo."
"Galing ka sa Bldg. D?"
"Nagpa-practice kasi ako para sa banda.
Malapit na kasi yung laban"
"Ahh...galingan nyo. Kaya niyo yan"
Dumating din yung teacher namin. Normal
lessons... boring pero kailangan. Second
half ng pang-umagang klse eh umalis na
yung mga member ng banda. Ang alam ko,
hanggang 1st half sila ng klse mamayang
hapon. Tagal no? Kasi naman malapit na
yung laban nila.
Ayos naman na ang mood ko buong umaga.
Kaya lang nung uwian para sa lunch break
bumalik lahat ng iniisip ko ng makita ko si
Fatima. Pupunta kasi ako sa cafeteria para
kumain ng lunch.
"Lj! Sandali lang" hinihingal din siya nung
huminto
"Bakit? Tapos na practice nyo?"
"Tapos na ngayong umaga. Meron pa
mamayang hapon. Lunch Break kasi. Saan
ka pupunta?"

"Ayos naman. Eto, napagod dahil tumakbo

ako dahil hinahabol kita"

"Sa cafeteria. Nagugutom na kasi ako.

Kakain ako ng lunch"

"Teka lang... may gusto ka ba sa kanya?"

"Bakit naman kasi hinahabol mo ako?"

"Ganun ba? Pupunta rin ako ng cafeteria."

"Ah.. ako? Oo"

"Gusto kasi kitang makasabay maglakad

eh... oo nga pala, kummusta naman ang
cheering?"

"Kakain ka na? Sabay na tayo" sinabi ni

Daryll sa akin. Hindi ko naman alam na
nandun na siya.

"Ayun, maayos naman na. Polishing kami eh

para sa November. Yung theater naman?"

"Ahh ano kasi... nakalimutan ko. Pupunta

pala ako sa library para sa research natin.
Alam mo yun... si Fatima yata kakain na,
sabay na lang kayo. SIge una na ko"

"Hindi naman na nakakapagtaka. Marami

naman eh" pati ako.
"Gusto ko nga sana mag-sorry kahapon. Kasi
kumanta ako. Kasi alam mo na, nadala lang
talaga ako. Isa kasi yun sa kakantahin namin
sa Battle of the Bands"
"Ganun ba? Ayos lang yun. Ang galing mo
nga kahapon"

"May performance kami sa last week

ngayong October... pwede ka bang
manood?"
Manood? Wala akong pera para sa tickets...
Pero gusto ko sana...

"Sandali la--"
Tumalikod na ako. Nakita kong nag-wink sa
akin si Fatima. Ano bang ginagawa ko?

Ginagawa ko yung gusto ni Fatima. Na

mapalapit siya kay Daryll. Pero paano naman
yung gusto ko? Malabo na siguro.
Naglakad naman na ako. Sa library? Wala
naman akong gagawin doon. Nagawa ko na
yung research nung Sunday. Sa room? Ayoko
doon... then...
BAAAAAAAAMMMMMMM! Ouch! Ang sakit.
"Sorry... Lj" si Rico na naman. AKo na nga
yung bumangga sa kanya, siya pa yung nagsorry.
"Ako na lang pupulot... ayos lang... Rico wag
mo nang pulutin"
Pero ayun, dinala na niya yung gamit ko. Ano
pa nga ba magagawa ko eh pinulot na nya

"Naku naman... -- thanks"

lahat.

Umupo na rin siya sa tabi ko. Binuksan na

niya yung binili niya. Kumuha ako ng french
fries at sinimulan ko nang kainin yung kanin
at yung chicken. Hanggang sa muntik na
akong mabulunan sa sinabi niya.

At kung swertehin ka nga naman,

guesskung sino kasalubong namin? Si Daryll
at Fatima. Wow Lj! Ang swerte mo naman.

"Nakita ko si Daryll sa cafeteria. Kasama

niya yung lead singer ng banda.
Nagtinginan nga yung mga tao sa kanila.
Hindi naman kasi sociable si Daryll. Pero
mukhang mabait naman siya doon sa
babae"

Pero hindi si Daryll yung sumagot, si

Fatima.

Ouch! Sabagay... Lj, normal lang yun kay

Daryll. Mabait naman siya di ba? Sa lahat.
Normal lang na maging mabait siya kay
Fatima.

"Ano bang iniisip mo? May problema ba?"

"Lj... may gusto lang sana akong itanong sa

iyo..."

"Wala naman. Papunta kasi ako sa..."

"Ano yun?" habang sumusubo ng kanin...

"Sa..." nakatingin siya sa akin... pero

nakangiti

"Ah... kasi... matagal ko nang gustong

sabihin eh..." sabay tumingin na naman siya
sa akin...

"Sa swing... doon kasi ako kakain ng lunch

eh"

"Ano ba yun?"

"Kakain na rin ako eh... sabay na tayo.

Nakabili ka na ba? Wala ka pang pagkain
ah..."

"Pwede bang manligaw?"

"Pupunta muna ako sa cafeteria..."

***43***

"Doon yung cafeteria di ba?" sabay turo niya

sa likuran ko

Parang recorder na paulit-ulit kong naririnig

yung sinabi ni Rico. "Pwede bang
manligaw?" , "Pwede bang manligaw? ,
"Pwede bang manligaw?" ... Lj ano ba!

"Oo nga. KAsi.. pwede bang magpabili na

lang?"
"O sige. Mauna ka na sa swing. Susunod na
lang ako." tapos tumakbo na siya.
"Teka lang! Rico! Ito yung pambili..." hay...
wala na siya.
Dumeretso naman na ako sa swing. Library
daw? Ang galing mong umiwas Lj. Sa sobrang
galing mo masaya ka ba? Hindi di ba...
Naupo muna ako doon habang hinihintay si
Rico. Tama, nandyan naman si Rico. Bakit ba
kay Daryll na lang lahat ng atensyon.
Dumating naman siya na may dalang
dalawang plastic. Bumili pa yata siya sa stand
ng Jollibee sa school.
"Bayad ko... magkano ba?"
"Hindi wag na. Libre ko. Hindi ba sinabi mo
na magbabayad pa kayo para sa costume ng
cheering? Mahal din yun..."
"Hindi. Kalimutan mo na yung sinabi ko.
Rico... sobra na"
"Ayos lang Lj. Masaya naman ako kapag
nakakasama kita eh!"

"Bakit ka nakangiti?"
"Ha? Wala lang. Flattered talaga ako sa
sinabi mo. Alam mo yun, si Rico ka. Pero
sorry, hindi pwede..."
Ineexpect ko na malulungkot siya o kung
ano man... pero ano ba itong pinapakita
niya... nakangiti pa siya.
"Hindi dahil sa tinuturn-down kita... pero
kasi, hindi pa ako pwede eh. Yung... alam
mo na. College pa ako allowed."
"Inexpect ko na baka yan nga ang isasagot
mo. Ok lang. Pero may hiling lang sana
ako... pwede ba?"
"Ano naman?"
"Pwede ba tayong maging close friend? Ibig
kong sabihin, gagawin ko yung mga bagaybagay in my own special way. Gusto kong iprove sa lahat na gusto kita... ok lang ba?"
"Oo naman. Bakit hindi."
Pagkatapos naming kumain, pabalik na
kami ng classroom. Alam niyo, hindi ako
naiilang kay Rico na sinabi niya na gusto
niya ako. Hindi ako tulad nung iba na kapag
nasabi yung bagay na yun... nagbabago

"Oh Daryll... diretso kayo sa Music Room?"

"Ahh oo. Fatima nga pala" sabay abot ng

kamay tapos tumingin siya sa akin.
"Rico. O sige pala, mauna na kami ni Lj"
Hindi na rin ako nakapagsalita. Ano namang
sasabihin ko? Wala naman di ba? Tumingin
si Daryll sa akin pero yumuko na lang ako.
Hindi ko alam kung anong meron.
Pagbalik namin ng room, si Nehlie naman
ang sumalubong sa akin. Naupo naman si
Rico sa upuan niya.
"Oy babae, anong drama mo at sabay
kayong kumain ni Rico?"
"Bakit bawal na ba yun?"
"Hindi. Wala lang. Naninibago lang ako eh.
At saka magkasama si Fatima at Daryll ah.
Kainis na bruha yun! Ang kapal ng mukha!
May pakanta-kanta pang nalalaman nung
thursday. Kung alam lang niya, kung hindi
ka naman tumanggi sa banda makakapasok
ba siya?"
"Nehlie, mabait naman siya..."
Humarap sa akin si Nehlie.. ang kulit talaga
nito.
"At kailan pa Lj naging mabait ang bruhang
lintang tulad niya? Tignan mo nga kung
paano makadikit kay Daryll. Hay naku! Teka
nga pala, sama ka sa amin ni Mario
mamayang 2:00. Nood tayo ng parctice ng
banda"
"Ha? May klase tayo ha..."
"Gaga... wala tayong Stats noh! May sakit
yata si Mam eh. Si Mario naman ewan ko ba
dun! Sabi niya PE daw nila. Tapos naman na
daw siya doon sa whatsoever performance
nila. Ano sama ka?"
"O sige.."
Pagkatapos ng unang subject, lumabas
naman kami ni Nehlie. Kasabay namin si
Rico lumabas.
"Saan kayo pupunta?"
"Sa practice ng banda. Manonood lang.
Sama ka? Samahan mo si Lj."
"Ok"
Sabay-sabay kaming naglakad nina Nehlie
at Rico. Nung malapit na kami sa Music

Room... nandoon naman na si Mario. Sabay

naman sila ni Nehlie, at kami ni Rico sa
likuran.

Alam ko na hindi ito ang gusto ko. Pero ano

naman ang gagawin ko? Sabihin kay
Fatima? Ayoko.

Pagpasok namin sa Music Room, yung

members lang ng banda ang nandun.
Nakaupo si Daryll habang nakatingin doon sa
gitara tapos tumingin kung sino yung
pumasok. Kung hindi ako nagkakamali,
tumingin siya kay Rico.

"Oh, anong gusto mo dito sa

dalawa?" sabay pinakita niya yung
softdrinks...

Nanood lang kami. Hindi ko alam pero parang

may problema sa pagtugtog nila. Nagulat pa
nga kami nung tumigil si Daryll sa
paggigitara.
"Daryll.. bakit ba?" si Bon
"Naputol yung string..."
"Hindi ka naman nakakaputol ng string
tuwing practice"
"Pero ngayon oo... nakita niyo naman di ba"
"Daryll... sorry na" sabay hawak ni Fatima sa
balikat ni Daryll.
"Pwede ba, wag mo akong hawakan?"
Tumayo siya... ewan ko ba... ano bang
problema niya.
"Sorry. Sige na, ulit na tayo."
Pagkatapos nun... nakatyo na siya tumugtog.
"Lj, labas muna tayo. Bad mood yata si
Daryll."
"Oo nga... Nehlie, labas muna kami"
Lumabas naman kami ni Rico. Naupo muna
kami saglit tapos nagpaalam siya na bibili
lang siya ng makakain. Tataba ako kapag
kasama ko si Rico.
Lumabas naman ng Music Room si Daryll.
ANg laki talaga ng problema nito.
"Bakit nandito ka?"
"Inaantay ko lang si Rico. Bumili lang siya.
Ikaw? Bakit hindi pa kayo mag-practice nila
Fatima?"
"Ano bang problema at tinutulak mo ako sa
kanya?"
"Ano bang problema sa kanya... ayos naman
siya ah..."
"Yun ba yung gusto mong mangyari? Gusto
mong siya ang kasama ko? Sige pagbibigyan
kita... Oo nga pala... bibili pa ko ng string"
Sakto namang pag-alis ni Daryll dumating si
Rico... nakakainis siya talaga. Naiinis na rin
ako sa sarili ko.
Ito ba talaga ang gusto ko??
***44***

"Yung coke na lang... thanks ulit."

Alam niyo kung anong ginagawa ko? Iniisip
ko na lang na beer yung coke. Tama bang
maglasing? Hindi pa nga ako nakakatikim
kahit na drop lang ng beer.
Nagpunta rin ako sa practice para sa Dance
Club pagkatapos sa cheering. Ganun naman
palagi ang buhay ko eh.

"Paano na yan... nag-promise na ako kay

Rico. Hindi na ako pwedeng umatras."
"Sayang naman Lj... di ba napagkasunduan
na natin."
Umalis naman na si Nehlie. Paano na ba
yan? Gusto kong panoorin si Rico... kaibigan
ko rin naman siya. Sa lahat ng ginawa niya
para sa akin, yung simpleng play na gusto
niyang panoorin ko hindi ko pa makukuhang
puntahan? Pero gusto ko rin na mapanood
yung laban nila... yung laban ni Daryll...
"Manonood ka sa 27?"
Paglingon ko.. syempre, sino pa ba... si
BROTHER Daryll...

Bihira na rin akong kausapin ni Daryll nung

mga sumunod na araw. Oo, kinakausap pa
rin niya ako. At tama siya, pinagbigyan niya
ako ng si Fatima ang lagi niyang
sasamahan. At dahil doon, nasasaktan ako.
Ewan ko ba sa sarili ko. Sino pa ba ang
ineexpect niyong makakasama ko parati? Si
Rico di ba? Actually, he's a nice guy. Mas
madali siyang intindihin kesa kay Daryll.
Marami nga rin kaming similarities. Unlike
Daryll and me, hindi talaga siguro pwede.

"Hindi ko alam. May pupuntahan kasi ako at

aabutin hanggang 6:30, baka hindi na ako
umabot"

Third week of October na. Wednesday.

Medyo mabilis. Hindi ko naman na
kailangang ikwento sa inyo yung buhay ko
sa school na lessons, Dance Club,
Cheering... Daryll and Fatima... pati na rin
si Rico. Alam niyo naman na yun...

Tapos umalis na siya. Kinokonsensya ba

niya ako? Kasi kung OO, effective eh.

"Lj! Nood tayo ng Battle of the Bands ha! Sa

laban nila"
"Oo naman syempre! Teka, kailan ba? Next
week na di ba?"
"Oo. Next Thursday. Sa 27, 6:00pm"
"Ano?!? 27? Hindi pwede..."
"Anong di pwede ka dyan! Eh sa 27 nga.
Bakit may gagawin ka ba?"
"Performance ng play ni Rico yun. 4:30pm...
Hello? Almost 2hrs yun. E di 6:30 pa lang
ako makakaalis doon sa Arts Center. Pero ok
lang siguro, hindi naman siguro sila mauuna
mag-perform. Aabot naman siguro ako"
"I don't think so..."
"Bakit naman?"
"Number two yata sila. Kaya tingin ko di ka
na aabot"
"Paano mo naman nalaman yung number
nila?"
"Pangalawa kasi ang school natin na
nagregister sa laban. Kung pang-ilan ka,
yun na din yata ang number mo sa
pagpeperform. Ewan, yun ang sabi sa akin
ni Mario na sabi ni Daryll"

"Yung pupuntahan mo ba eh theater play?"

"Paano mo nalaman?..."
"Alam mo, na sa 'yo naman kung hindi ka
pupunta. Pero bilang kapatid, importante
din sa akin yun..."

"At oo nga pala, salamat sa 'yo. Mabait pala

siya, gaya ng sabi mo..."
OUCH! Teka nga, kailangan ko pa bang
sabihin kung sino yung tinutukoy niya? Of
course si Fatima. Pero, I don't care about
Fatima at this very moment. How will I be in
two places at once? Lalo na sa 27... Kasi
naman yung play, sana naman inagahan na
nila... kahit 3:00, para naman 5:00 tapos
na. Bakit kasi 4:30 pa???
Nung nasalubong ko si Rico, binigay na niya
sa akin yung ticket. Pupunta ako sa play.
Minsan lang naman 'to. Pero minsan lang
din naman yung laban. Aaaarrrrggghhhhh!
Ayoko na!
Pagkauwi ko ng bahay, nandun si Kuya.
Mabuti pa siya eh... parang di nagkakaroon
ng problema.
"Hi kuya"
"Aba! Himala. Ang aga mo yatang umuwi
ngayon."
"Wala. Gusto ko lang matulog..."
"Sa tingin ko hindi ka makakatulog sa lagay
mo na yan..."
"Anong ibig mong sabihin?"
"Oh come on lil' sis... obvious ba na may
iniisip ka?"
"Stop calling me lil' sis ok? Pero... di nga,
obvious?"

"Wow! Ang galing ko talaga! Ibig sabihin may

iniisip ka nga?"
Nakakainis talaga 'to! Bwisit sa buhay!
"Asar ka! Hindi ka nakakatulong!"
"Paano naman ako makakatulong eh hindi mo
nga sinasabi yung problema na yan"
"Alam mo kuya... ok sige sasabihin ko. Sa 27
kasi, manonood ako ng theater play. Actually
2hrs yun kaya aabutin yung laban ng banda
ng classmates ko. Gustung-gusto ko pumunta
doon, kaya lang naka-promise na ako na
pupunta sa theater play..."
"Ok. In your handsome brother's point of
view, mas mahalaga sa iyo yung band. Pero
Lj, sa theater play nangako ka. At alam
nating 'a promise is a promise'... at kung di
ka pupunta, kahit ako naman yun...
masasaktan ako. SIno ba yun nag-invite sa
iyo?"
"It doesn't matter kung sino... aakyat na nga
ako. Hindi mo naman pinagaan yung loob ko"
Paakyat na ako sa hagdan ng may naisip
ako... yung problema na mas mahalaga pa sa
theater play at laban ng banda.
"Kuya teka lang. May isa pa nga pala."
"Ano yun?"
"As my BROTHER, halimbawa lang... may
isang girl na may gusto sa iyo. Actually,
pinapakita mo sa akin na ayaw mo sa kanya
pero tinutulak kita... dahil sa tingin ko iyon
yung tama..."
"For God sake Lj loka-loka ka ba?!? kahit
kapatid kita maiinis ako sa iyo. Bakit mo
naman ako pinagtutulakan sa taong di ko
naman gusto? At syempre, ayaw na ayaw yun
lalong-lalo na ng mga guys. Kaya please,
huwag mong gagawin sa akin yun.
Pwede?" tapos ngumiti siya.
DI ko alam bumaba ako ulit ng hagdan at
kiniss si kuya sa pisngi. Ewan ko ba, para
talaga akong sira. Alam mo yun, nakakuha
ako ng guy point of view, at to be precise...
my BROTHER pa. Siguro nga tama siya.... at
dahil doon, titigilan ko na itong kahibangan
ko. Dahil lang kay Fatima? She's just a friend.
Bakit kailangan kong sundin yung gusto niya
kahit na nasasagasaan na yung gusto ko? Si
Daryll... ano bang ginawa ko? Sa ngayon...
Yung gusto ko naman ang masusunod...

***45***
Nung sumunod na araw eh isa lang ang nasa
isip ko. At iyon ay ang kausapin si Fatima.
Oo, napag-isipan ko na. Kakausapin ko siya.

"Bon, nakita mo ba si Fatima?"

"Hindi eh, kadarating ko lang..."
Hinanap ko pa yung ibang member ng
banda. Nakita ko naman si Ralph. Well,
hindi ko siya nabanggit pero siya yung lead
singer na lalaki.
"Ralph, si Fatima?"
"Ahh, alam ko nasa garden siya eh. Kasama
niya yata si Daryll..." sabi ni Ralph.
"Ganun ba? Thanks ha."
Naglakad na naman ako. Kasama na naman
niya si Daryll? Garden? Ano ba naman itong
si Ralph. Hindi sinabi sa akin kung saang
garden ba. Science o Math? Magkabilang
dulo pa naman yun.
Inuna ko na sa Science garden. Wala. For
sure nasa Math garden nga sila.
Nakasalubong ko naman yung ibang mga
estudyante na hindi ko naman kilala. Binati
pa nga ako. Pero pagdating ko sa Math
Garden, nasaktan lang ako sa nakita ko.
Magkasama nga sila at magkatabi pa.
Bigla namang tumayo si Daryll nung makita
niya ako...
"Lj..."
"Fatima, pwede ba kitang makausap?"
"Sure."
Nagpaalam naman na si Daryll at umalis.
Kami naman ni Fatima eh naupo.
"Tungkol saan ba?"
"Fatima... umaatras na ako. Doon sa usapan
na paglalapitin ko kayo. Alam ko medyo huli
na dahil nagawa ko naman na pero hindi ko
na kaya. Kung magiging malapit pa rin sa
iyo si Daryll pagkatapos nito, nasa kanya na
yun. Pero umaatras na ako."
Ikinagulat ko lang, nakangiti siya. Ano ba
ito, nang-iinsulto?
"Lj, kakaiba ka. Kaya pala ganun ka na lang
kung ituring ni Daryll. Ok lang, alam ko
nahihirapan ka na rin."
nahihirapan ka na rin? Bakit may rin? Ibig
sabihin ba nun... pati siya? Well, hindi si
Daryll tinutukoy ko. Si Fatima.
"Thanks Fatima. Mauna na ako. May klase
pa kasi ako eh"
Hinding-hindi ko makakalimutan yung araw
na ito. Parang gumaan ulit yung dinadala
ko. Alam mo yun, yung mga araw na
lumipas.... bakit ba ngayon ko lang ito
ginawa?

Dumating din naman yung 27. Worst

nightmare. Parang ang gusto ko na lang
gawin eh wala na lang puntahan sa dalawa.
Pwede ba yun? Pero 4:00 na, kailangan ko
nang umalis para sa play ni Rico.
Tinawagan naman ako ni Rico na nagsosorry sa akin at hindi raw niya ako
masusundo. May rehearsal pa kasi sila at
syempre kung anu-anong make-up thingy
na gagawin pa sa kanila. At dumating din
ako sa Arts Center, marami nang tao.
Naghintay lang ako ng ilang minuto at
pinatay na mga ilaw. Nakatingin na kaming
lahat sa stage. Ang title eh "The
Dreamer"... at syempre, si Rico si Francis.
Kaibigan nung lead role. 9 years old lang
yung bida, kaya ayun... kailangan kasi bata
para sa role na yun.
Maganda yung play. Ang storya niya ay
umiikot sa iba't ibang Fairy Tales.
Nakakatulog yung bata (Stephen) tapos sa
panaginip niya ay naging kaibigan niya si
Francis na dinala siya sa iba't ibang istorya.
Pero wala naman dito yung isip ko. Almost
6:00 na. Ano ba yan. Kahit na gaano
kaganda yung play, mahirap talaga kapag
ang nasa isip mo eh mas mahalaga pa sa
ginagawa mo ngayon.
Bumaba na si Rico sa backstage, wala pa
kasi siya sa scene. Narinig ko na lang na
may lumapit sa akin at
bumulong. "Pumunta ka na... alam kong
mahalaga sa iyo yun" Napatingin na lang
ako sa kanya.
"Pero yung--"
"Ending? Ikukwento ko na lang sa iyo. Sige
na! Baka mahuli ka"
Tumakbo naman ako kaagad. Ayaw pa nga
akong palabasin ni Manong Guard dahil
hindi pa daw tapos. Pero dahil sa kinukulit
ko siya, pinalabas din ako.
Nag-para naman ako kaagad ng jeep. Naku
naman! Anong oras ako makakarating doon.
Please naman Manong driver, bilisan mo.
Pagdating ko naman sa CC (wag niyo nang
tanungin yung meaning) kung saan
gaganapin yung banda. May tumutugtog na
sa stage. Nasaan na ba sina Nehlie at
Mario? Ano ba yan? Ayun.
Tumabi naman ako kaagad kay Nehlie. Sa
sobrang hingal ko hirap na hirap na akong
magsalita.
"Oh, anong nangyari sa 'yo?"
"Anong number na?"
"Number Four"
"Ibig sabihin... tapos na yung number two?"
Si Nehlie naman ang sumagot. Sarcastic pa

nga ang pagkakasabi niya. Para ngang galit

siya.

mapapanood ko pa sila. Nakatingin naman

sa akin si Daryll...

"Oo tapos na. Kaya nga four na di ba?"

"Hindi ko alam na mahalaga pala sa iyo

itong laban... hindi mo alam kung gaano
ako kasaya at nakarating ka..."

Sayang lahat ng pinaghirapan ko para lang

makapunta dito. Tapos si Nehlie galit pa...
ano ba yan... hindi na ako umabot.
Tapos na sila Daryll...
***46***

Gaano kasaya? Naku... wala ngang kangitingiti. Pero Lj, naalala mo yung sinabi niya...
hindi lang sa pagngiti at pagtawa
naipapakita na masaya ka.

Napaupo na lang ako sa sobrang pagod at

lungkot. Ano ba yan? Bakit hindi ko na
naabutan? Sayang lahat... sana pala tinapos
ko na lang yung play ni Rico kung alam ko
lang na ganito yung aabutan ko.

Naghintay pa kami hanggang sa matapos

yung four... tapos five. Sa wakas! sina
Daryll na. Umakyat na sila ng stage... si
Bon, Fatima, Daryll, Ralph etc... pito kasi
sila.

"Kailangan mo ng tulong?" sabay abot ng

kamay niya...

Tumabi naman ako kina Nehlie kahit na

nakakainis talag nung niloko nila ako. Pero
ano pa nga bang magagawa ko? Maloko
talaga itong dalawa na ito.

Si Daryll. Ewan ko ba... pero parang

pakiramdam ko ayaw ko siyang makita
ngayon...
"Daryll..." tapos tumayo na ako at inbot ko
yung kamay niya...

Inayos nila yung mga gagamitin... tapos

nagsalita na si Fatima...
"Ready na ba kayo?"

"Nandito ka pala... Akala ko hindi ka na

darating"

Sumagot naman yung mga tao na iba't iba.

Pero kadalasan eh.. OO.

"Sorry..."

"Let us introduced ourselves... Fatima

Leyan... lead singer"

Hindi ako tumingin sa kanya. Sa sahig na

lang ako tumingin... Ang ingay nga ng mga
tao...
"Sorry? Para saan?"
"Hindi ko kayo napanood. Number two kayo
di ba? Sorry talaga. Gusto ko talaga kayong
mapanood kaya nagmadali ako papunta dito,
kaya lang hindi pa rin ako umabot..."
"Pwede bang tumingin ka sa akin?"
Tumingin naman ako sa kanya. Nakatingin pa
nga siya sa mga mata ko...
"Di mo kailangang mag-sorry. Number 6 pa
kami. Hindi pa kami nagpe-perform"
"Ha? Akala ko... sabi nila--"
Tumingin naman ako sa direksiyon ni Nehlie
at Mario... tawa sila ng tawang dalawa.
Nakakaloko nga eh...
"Nakakainis kayo! Hindi nakakatawa"
"Lj... kung nakita mo lang talaga yung
reaksiyon ng mukha mo! Grabeh! Seryosongseryoso ka. Nag-usap na kami ni Mario,
kunwari nagalit ako sa 'yo. Ano ayos ba?
Pwede na ba kaming artista?"

"Raphael Reyes... lead singer..."

at nagpakilala naman si Bon at yung isang
guitarist na classmate din namin... then si
Daryll...
"Our lead guitarist..."
At hindi naman na nakaka-shock na
maraming sumigaw. Narinig ko na lang
yung iba na "Anong pangalan"...
Tumayo naman si Daryll...
"I'm Daryll Romualdez, lead guitarist... sana
magustuhan niyo yung performance namin.
Yung laban na ito ay para sa friends ko...
especially the girl wearing black and blue
shirt."
Nagsigawan naman ng "awwwww" at
syempre, maraming nagtinginan ng shirts.
"Lj... ikaw yun..."
"Hindi kaya..." sabay tumingin naman ako
sa shirt ko. Hindi ko napansin na black and
blue yung kulay ng suot ko.
"Ikaw yun. Sino pa ba yung tinutukoy
niya?"

"Nagbunutan na lang kung sino ang unang

magpeperform para daw fair. Ni-request din
kasi nung number one dahil wala pa yung
drummer nila, kaya ayan sina Daryll eh 6 pa.
'Wag kang mag-alala... 4 pa lang"

"Marami kayang nakasuot na may black and

blue... hindi lang naman ako"

Nakakainis talaga pero masaya. Ibig sabihin,

Pero kahit maraming nakasuot na black and

"Pero sa tingin mo kilala naman sila ni

Daryll?"

blue, sana ako na lang yung tinutukoy niya.

Pero mahirap umasa kaya... that's not a big
deal. Tinignan namin yung stage...
nagsimula na silang tumugtog.
Solo si Daryll sa simula. Ang galing! At
medyo mahaba na rin yung natugtog nila.
Kumakanta na yung audience ng biglang
huminto. Akala mo nga nag-brown out o
parang may nasira. Nakaka-shock nga.
Anong nangyari? Tapos nagsalita si Daryll sa
microphone sa harap niya...
"Sound check lang po"
Nag-ingay ulit yung audience. Grabeh! Ang
galing nilang mambitin. Sound check lang
yun? Alam ko magaling siyang maggitara,
pero hindi ko inaasahan na ganito kagaling.
Napapahanga na naman ako sa kanya.
Hindi ko na kailangang sabihin yung mga
tinugtog nila. Apat lahat. 2 kay Fatima at 2
kay Ralph. Kung baguhan ka lang, hindi mo
maiiwasang maitanong kung sinu-sino ba
yung members ng banda. Sobrang galing
talaga. Lahat sila. Tinuro pa nga ni Mario
yung judges, hindi ko alam pero tawa ng
tawa yung judges lalo na nung simula sa
sound check.
Nagpalakpakan naman yung mga tao nung
natapos sila. Worth it naman pala yung
effort kong pumunta dito. Bumaba na sila
sa gilid ng stage. May mga sumalubong,
hinarang pa nga sina Ralph at Daryll. At
syempre... nakabalik din sila kung nasaan
kami nina Nehlie.
"Ayos ba?"
"Ang galing! Sobra! Hindi ako nagbibiro
pero kapag hindi pa kayo nanalo niyan may
dayaan na talaga!"
"Oo nga... Daryll, ayos soundcheck ha.
Planado ba yun?"
"Sa katunayan, planado. Kaya lang... hindi
namin inaasahan na ganun naman pala
kagaling. Kahit ako nagulat eh. Di naman
namin inaasahan."
Usap-usap muna kami. Hanggang sa naupo
na kami sa gilid. Umalis sina Fatima at
Bon...
"Ei Daryll, sino naman yung girl na nakasuot
ng black and blue shirt?" yung isang
classmate namin na isa sa guitarist.
"Obvious ba... si Lj"
"Hindi kaya.. maraming nakasuot ng ganito"
"Teka, akala ko ba si Fati--?" sabi ni Ralph
Siniko siya ni Mario. Ewan ko ba, parang
iniiwasan nila yung topic about Fatima and
Daryll.
"Pwede na bang umuwi? Gabi na"

"Pwede na siguro. Kami na lang maghihintay

ng result"
"O sige. Uuwi na kami. Hindi siya pwedeng
gabihin" sabay hawak ni Daryll sa akin.

Tumayo na siya para bumili ng pagkain.

Nagugutom na rin kasi ako. Nagulat na lang
ako nang huminto siya at lumingon.
Tumingin siya sa akin. Ano na naman ba?

"Wala kalimutan mo na..."

"Lj, ano yung tinanong niya sa iyo?"

"Ihahatid mo si Lj?"

"Oo nga pala, lalo kang

gumaganda........ Lj..." tapos ngumiti siya

Oh well... ano pa nga bang magagawa ko.

Nabanggit mo na Lj.. ituloy mo na.

"Ayos lang. Pwede naman akong tumawag

kay Kuya. Saka... 7:10 pa lang naman"

***47***

"Tinanong niya ako kung... kung pwede

bang manligaw"

Pero hinila na niya ako. Uuwi na daw? Ayos

lang naman kung hindi. Narinig ko na lang na
nag-bye sila sa amin. Naku naman, nageenjoy pa ako doon.
Sumakay kami ng jeep. Pero hindi iyon yung
jeep papunta sa 4th at 5th. Ano ba yan?
Saan kami pupunta?
"Daryll, di naman ito yung jeep pauwi..."
"Ok lang ba sa 'yo kung sa park muna tayo?
Maingay kasi doon."
"Ayos lang..."
Pagkababa namin, doon kami sa park. Medyo
malayo yun sa 5th pero pwede rin namang
lakarin. Naupo muna kami.
"Ok lang ba yung performance?"
"Sobra! As in, ang galing nyo nga eh! Ang
galing din nung solo mo..." tapos ngumiti
naman ako sa kanya...
"Yun lang naman ang kailangan ko eh, yung
sa iyo manggaling yang mga yan"
"Ganun?"
"Oo. Kaya nga para sa iyo yung laban. Ikaw
yung tinutukoy ko kanina..."
"Ako? Hindi nga ako nakakasiguro. Hindi mo
nga binaggit yung pangalan ko. Maraming
nakasuot na may black and blue"
Tumingin siya sa akin... sa iba naman ako
tumingin...
"Kahit hindi ko binanggit yung pangalan mo...
ikaw yung tinutukoy ko"
"Teka lang... baka naman hindi mo ko kilala
kaya hindi mo alam ang pangalan ko? O kaya
naman eh nakalimutan mo, kasi may naaalala
ako na nagpakilala ako sa 'yo noong first day
of classes. O sige na nga... magsimula tayo
ulit. Hello po, I'm Lhea Janine Martinez. Lj na
lang para maikli... ikaw?"
"Alam mo, hindi mo na kailangang gawin yan.
Kilalang-kilala kita at alam ko kung sino ka.
Nakalimutan? Bakit ko naman gagawin yun?
Sa lahat ng pangalan ng gusto kong
kalimutan, hindi kasama ang pangalan mo sa
listahan. Bibili ako ng pagkain, anong gusto
mong kainin?"
"Ikaw nang bahala..."

Umalis na si Daryll para bumili. Tama ba

yung narinig at nakita ko? Tinawag niya
akong Lj. Hindi na 'Hoy' o kung ano pa man.
Ngumiti siya? First time niya ginawa yun.
Ang cute niya... o dapat bang sabihin na
gwapo? Wow! Grabeh itong araw na ito...
Bumalik naman na siya. May dalang
pagkain...
"Oh... sorry ha ito yung binili ko. Ayoko
kasing bumili ng junk foods, hindi kasi tayo
mabubusog kaya ito na lang hotdog
sandwich"

"Ano?!? Tinanong niya yun?! Anong sabi

mo?!?"
Hindi ko alam na magugulat siya. Kakashock nga yung reaksiyon niya.
"Sabi ko... hindi pwede."
Ngumiti siya sa sinabi ko. Habang
tumatagal ang weird na niya... Tama ba
yung word ko?

"Totoo ba yung narinig ko? Tinawag mo

akong Lj?"

"Sinabi kong hindi dahil wala pa akong

balak sa ganyang bagay. Saka college pa
ako allowed. Oo nga pala, bakit wala ka
pang girlfriend? Kung tutuusin gwapo ka
naman... as in."

"Oo tinawag kitang Lj." tapos ngumiti na

naman siya...

"Wala kasi akong balak. Isa pa... hindi pa

naman siguro kailangan di ba?"

"Ngumiti ka ulit! Bagay pala sa iyong

nakangiti eh. Pero bagay din naman ang
seryoso. Siguro kahit ano namang
expression ng mukha mo bagay pa rin"

Pumunta kami sa swing at doon naupo. Ang

lamig, sobra.

"Pero para sa akin, hindi bagay sa iyo ang

umiiyak. Dahil tuwing nangyayari yun, hindi
lang ikaw ang nasasaktan"
"Siguro nga..." sabay kagat ko naman doon
sa hotdog sandwich
"Sorry nung mga huling araw..."
"Para saan? Yung tungkol kay Fatima? Ok
lang yun... pero teka, di ba malapit ka na sa
kanya?"
"Hindi. Tuwing magkasama kami, siya lang
ang nagkwekwento. Wala akong sinasabi sa
kanya tungkol sa akin gaya ng mga sinabi
ko sa iyo"
"Pero di ba sinabi mo sa akin nung nagpapractice kayo nun--"

Nag-usap kami doon. Sa katunayan,

marami na akong nalaman sa kanya. Gaya
ng tuwing christmas eh mag-isa siya dahil
yung mommy niya eh nagpupunta sa states
para bisitahin yung daddy niya. Ayaw kasi
niyang sumama, hindi kasi sila magkasundo
ng daddy niya. Sabi pa niya, yung kwarto
daw niya ang pinakapaborito niyang part ng
bahay nila. Kapag may time daw, pwede
raw akong pumunta doon. Hello? Bakit ako
pupunta doon? Nakakahiya.
Tawa pa nga siya ng tawa. Hindi ko alam
pero ngayon ko lang siya nakitang
masayang-masaya. Nakakatuwa nga tignan
na yung seryosong si Daryll, tawa ng tawa
ngayon. Nabasa pa nga siya doon sa gripo
sa park, kaya tinanggal niya yung t-shirt
niya. Doble yung suot niya, long-sleeves
yung naka-doble.

"Sinabi ko pagbibigyan kita... hindi ko

sinabing iiwan kita."

Pagkatapos nun, 8:30 na yata nung umalis

kami. May pasok pa kasi kami bukas. AT
ayaw naman naming ma-curfew dahil 9:00
eh may gumagalang mga pulis.

"Sobra na akong na-flatter sa mga sinasabi

mo"

"Alam mo, hindi ko alam pero masaya ako

kapag kasama kita..."

"Eh ikaw, nung mga huling araw... kayo?"

"Siguro, dahil ngayon ka lang ulit tumawa

kaya mo nasabi yan"

"Ah.. kami ni Rico? Close friend ko siya gaya

ng dati. Ayos naman siya eh, sa katunayan
tinanong pa nga niya ako kung---..."
"Tinanong ka niya kung?"
Ngumiti lang ako sa kanya. Hindi ko na lang
sasabihin.

"Hindi... seryoso ako"

Naglakad kami ng medyo malayo hanggang
sa nakarating kami sa bahay. Tumingin pa
nga siya sa bahay namin.

"Alam ko mas maliit yung bahay namin

kumpara sa bahay niyo"
"Siguro yung kuwarto mo, yung isa na yun sa
gilid na may bintana."
"Oo, paano mo nalaman?"
"Yun lang kasi yung walang ilaw. Kaya naisip
ko, kwarto mo yun. Kanina sa sinabi ko,
totoong maganda ka..."
Nakakahiya naman...

"Sure."
Binigay naman niya sa akin yung susi niya.
Nung lumiwanag na at dumami na ang
estudyante... pumunta naman na ako sa
locker ko para kunin yung Physics notebook
ko pati Geometry. Medyo magulo pa nga
yung locker ko dahil hindi ko na naaayos.
Teka... nasaan na ba yung locker ni Daryll?
May number nga pala sa susi niya.

"Hay naku Nehlie... lahat na lang..."

Nagulat kami ni Nehlie nung lumingon sa
amin... tapos kumaway. Hay naku...
Nakakatuwa nga nung nagdrawing si Daryll
sa papel. Sabi niya hulaan ko daw kung
sino...
"Ha? Sino?" babae yung drawing...
marunong pala siyang magdrawing

Nakita ko naman yung locker niya. Binuksan

ko naman... at may nahulog na sobre. Teka
nga, locker ba ito ng lalaki? Parang mas
panlalaki pa tignan yung locker ko sa gulo
niya ngayon. Ang bango... kaamoy nung
pabango nya. Walang nakasulat na subject
sa harapan ng notebook niya... kailangang
tignan ko pa isa-isa yung laman.

Tapos tumawa siya. Loko-loko...

Ngumiti siya bago tumalikod para umalis. Kita

ko na naman yung likod niya. Ang bango
niya. Kapag napatabi ka nga dyan... parang
ayaw mo nang umalis. Pero nagulat ako sa
ginawa niya.

Hmmm... Physics, TLE... Values... ayun!

Chemistry. Kukunin ko na nga. Isasama ko
ba itong mga sobre niya? Katulad na naman
ng dati. Buti pa sila alam nila yung locker
number ni Daryll... siguro tinitignan nila
kung saan niya binubuksan.

"ANg weird"

Bumalik siya at hinalikan ako sa pisngi...

Pagbalik ko naman ng room, nakaupo na

siya sa upuan. Inabot ko sa kanya yung
chem notebook niya at yung mga sobre.

"Ahh... gusto mong pumasok?"

"Hindi... gabi na. Uuwi na rin ako. Good
night... Lj"
"Bye. Good night din. Salamat sa libre"

***48***
Hindi ko alam kung gaano ako katagal
nakatayo doon at hindi nakakilos. Mabuti na
nga lang at hindi siya lumingon at makikita
niya akong parang sira doon na hindi
gumagalaw. Nagulat lang kasi ako sa kanya,
si Daryll ba yun?
Pagpasok ko sa bahay, inakala pa nga ni
Mommy na may sakit ako. Ang pula-pula raw
kasi ng mukha ko, mainit pa daw. Umakyat
lang ako dahil hindi naman na ako gutom
dahil pinakain na ako ni Daryll. Pumasok
naman ako sa banyo at nakipagsigawan kay
Kuya dahil ang tagal. Tapos, kinuha ko si
bestfriend at nagsulat. Nakatulog ako mga
10:00 na rin siguro.
Pagpasok ko sa school, yung usual na walang
tao at ako yung nauuna. Binati ko si Manong
Guard... tapos dumeretso na ako sa room.
Na-miss ko 'to! Nakayuko na naman siya sa
sulok at tahimik lang.
"Hi Daryll... "
Siguro nga malaki na yung naging pagbabago
niya. Pero syempre, nakikita ko pa rin siyang
ganyan. Hindi na nga lang madalas. Tinaas
niya yung ulo niya para lumingon... tapos
nginitian niya ako.
Oo nga pala, Friday ngayon. Walang pasok
bukas.
"Pupunta ka ba sa locker mo mamaya?"
"Oo. Bago mag-klase. Kukunin ko yung ibang
gamit ko"
"Pwede bang, magpakuha ng isang
notebook? Chemistry"

"Saan mo nakuha ito?" tanong niya habang

hawak niya yung sobre
"Sa locker mo. Sulat yata, para sa 'yo"
"Ah ganun ba.. thanks Lj"
Hindi nga ako nanaginip kahapon.
Ngumingiti na siya at tinatawag na niya ako
sa pangalan.
Ayos naman yung klase. Masaya nga eh.
Nung breaktime, naupo si Daryll sa bench
sa tapat ng room namin. Si Nehlie naman
ang tumabi sa akin sa loob ng room.
"Anong ginawa mo doon?" sabay nguso kay
Daryll sa labas.
"Bakit?"
"Ngumingiti siya. May sakit ba yan?
Infairness bagay sa kanya"
"Ewan. Kahapon pa siya ngumingiti eh"
May lumapit na Junior kay Daryll. Narinig pa
nga naming iniimbita siya sa birthday.
Grabe! Hindi ko kaya yun. Iimbitahan mo
ang taong, hindi mo naman ganun ka-close?
At hindi mo pa classmate. Sinagot naman
siya ni Daryll ng.. "Sorry, busy ako".

"Kamukha mo ba?"
"Hindi"
"Mabuti naman. Hindi ikaw yan eh. Kakaiba
ka eh... kaya hindi kita kayang i-drawing"

"Pahiram ng kamay mo..."

Para kaming sirang dalawa na hindi
nakikinig sa teacher. Ewan ko ba. Si Daryll
ngayon medyo makulit. Medyo lang.
"Anong meron sa kamay?"
"Wala lang. Gusto ko lang hawakan."
Hay naku... sasagot na sana ako nang
biglang tinawag siya ng teacher namin sa
Geom. At syempre.. nasagot naman niya.
Kaya pala medyo madaldal, napag-aralan na
niya.
Ayos naman ang lessons. Nagpunta naman
kami ni Nehlie sa Dance Club para sa
practice. Nandoon na si Mario.
"Mario... ang gwapo natin ah"
"Gwapo naman talaga ah"
"Ganun? Ok.. sige. Libre mangarap."
"Libre ba kayo bukas?"
"Bakit... anong meron?"
"Labas tayo. Niyaya ko na si Daryll"
"Ang bilis ha"
"Dapat kasi kaming dalawa lang. Medyo
boring kaya sama na lang kayo."
"O sige.. ano Lj?"
"Ha? Tayong apat lang? Hindi ko alam, baka
may gagawin ako. Iisipin ko muna"

"Ganun naman talaga siya eh..."

"Huwag mo nang isipin kung may gagawin

ka. Pano, Nehlie sunduin kita sa inyo. Lj,
sunduin ka na lang ni Daryll. Tawagan ko na
lang siya. 3:00pm bukas"

"Hindi na ako magtataka kung liligawan ka

niyan... May gusto yata sa 'yo eh. Para sa
'yo daw yung laban. Ikaw ha"

Natapos naman na yung practice namin.

Tinawagan nga ni Mario si Daryll. Kainis.
Hindi pa nga ako pumapayag eh.

"Ang sungit pa rin..."

"Lj... ayos yun! Ang galing di ba? Dalawa

kami ni Mario, crush ko naman yung siraulo
na yan eh. Tapos kayo ni Daryll. Naku
kawawa ka naman girl... yung tahimik pa
natapat sa 'yo"
"At sino naman nagsabi sa 'yo na partnerpartner? Apat tayo. Silang dalawa, tapos
tayo"
"Gaga ka ba Lj? Hindi mo ba nage-gets?
Simple lang yung gustong sabihin ni Mario.
Casual lang pagkakasabi niya. Double date"
Double date?
***49***
Nagising ako nung Saturday na para bang
ayaw kong bumangon sa kama. Gusto kong
doon lang ako at hindi na umalis. Pero
syempre, di naman pwede yun kaya bumaba
pa rin ako. Ang ingay-ingay sa kwarto ni
kuya, siguro nag-play station na naman siya.
Pagbaba ko eh nag-vacuum si Mommy sa sala
at si Daddy naman eh nagbabasa ng diyaryo
sa lamesa habang umiinom ng kape. Ano pa
nga ba?
"Mabuti naman Lj at gumising ka na.
Tulungan mo akong maglinis" si mommy...
galit kasi yan sa alikabok
"Ok... kakain lang po ako at magbibihis"
Tinignan ko si Daddy, seryoso pa rin siya sa
pagbabasa. Tapos, nakita niya akong
nakatitig sa kanya. Nginitian ko lang siya.
"Ano? Bakit ganyan ka makatingin? May
kailangan ka na naman?" hay naku, sa wakas
binaba rin ni daddy yung diyaryo niya.

"Ano? Lj... sino yun? Ha?"

"Saan na kaya sila?"

"Classmate ko po. Aalis po kasi kami nina

Nehlie..."

"Dito ka lang, titignan ko doon"

"Ahh, o sige. Kasama naman pala si Nehlie"

Phew! Muntik na. Pumayag din. Akala ko
kasi hindi eh. Si Daddy kasi, ayaw niya na
may pumupunta na guy sa bahay o kaya
sinusundo ako. Feeling niya kasi, kung sino
yun na boyfriend ko or what. Pumapayag
lang yun kapag may project o kaya may
kasamang girl sa lakad.
Pagkatapos kong kumain, umakyat naman
ako para magpalit ng pajama. Maglilinis
muna kami ni Mommy. Mabuti nang
magpakabait at baka magbago pa ang isip
nila. Si kuya naman, ayun... nasa kwarto
lang. Nakakatuwa nga ang kwarto niyan eh,
nakalagay sa pinto niya "DANGER: DO NOT
ENTER". Ayaw kasi niyang pumapasok kami
sa kwarto niya... pero ako, kapag wala siya
hinahalungkat ko yung gamit niya. Ayos
kasi doon eh, may kung anu-anong gamit.
Daming kaartehan sa buhay.
Naglinis naman kami ni Mommy. Mabilis
namang natapos dahil wala namang dumi
masyado dahil halos araw-araw yatang
naglilinis ng bahay ang aking mother. Hay
naku! At syempre, si Kuya at Daddy ang
naglinis ng kotse... siguro kagaya ko may
kailangan din si Kuya kaya nagpapakasipag
din.
2:00 pa lang eh naligo na ako. Malay ko ba
kung anong oras darating si Daryll.
Nagbibihis pa lang ako, sumigaw si Kuya.

"O sige"
Umalis naman si Daryll at ako naman eh
tumingin-tingin doon para kina Nehlie.
Wala. Nasaan na kaya sila? tapos
naramdaman ko na lang yung cellphone ko.
May nagtext.
From: Nehlie
Message:
Nandyn n b kau?
Sinagot ko siya ng "Oo bruha. san n kau?"...
inaasahan ko na ang isasagot niya eh 'cge,
hntyin nyo nlng kmi dyn' pero hindi eh...
ang sinagot nya eh...
'wow galing! enjoy kau ha'
What the...... Anong ibig niyang sabihing,
enjoy kami? Eksakto namang dumating si
Daryll
"Tumawag si Mario... hindi daw sila
darating. Enjoy na lang daw"
"Ano 'to set-up? Nakakainis talaga sila.
Mainit pa naman. Uuwi na lang ako"
Tumalikod na ako nang humawak siya sa
akin...
"Nandito na lang din tayo, bakit hindi pa
natin ituloy?"
"Ha?"

"Lj! May bisita ka! Yung Daryll yata"

"Sama ka sa akin... sige na"

Siya nga. Ang aga naman niya. 2:20 pa

lang ah... O siya! Magpapantalon na lang
ako. Si Nehlie at MArio ang may ideya nito
eh. Kailangan ko palang magsumbrero.
Mainit sa labas.

Ayoko na talagang ituloy, pero pinilit niya

ako. Pumayag na rin ako. Tapos tinaggal
niya yung sumbrero ko at sinuot niya.

Naglakad kami papasok sa mall. Ano naman

kayang gagawin namin? Kapag ako nakita
dito ng barkada ni kuya at nabanggit kay
Daddy... patay na ko.

"Hay naku... hayaan mo yang Daddy mo at

masaya lang yan" sabi ni mommy

Pagkababa ko, ano pa nga bang aasahan

ko. Kinakausap ni Daddy si Daryll sa sofa.
Hay naku... si Daddy talaga. Sabi ko na nga
ba, magsisimula yan si Daddy sa
pagtatanong kung boyfriend ko ba siya,
manliligaw at kapag nagtagal eh natatapos
sa paborito niyang basketball player.

"Bakit naman po?"

"Alis na po kami Dad..."

Habang naglalakad kami, may nakita ako na

kahawig ni Rico. Ano ba yan?
Nagpaparamdam? Teka, teka... si Rico nga!
Makakasalubong pa namin.

"Saka na lang. Ano ba yung pinagpapaalam

mo?"

"Oy! Lj... agahan mo ang uwi"

"Bakit ka nagtatago?"

"Ok po"

Pero yung tanong niya... eh nasagot din ng

hindi ko ginawa.

"Wala naman po. Magpapaalam lang sana"

"O sige pumapayag na ako"
"Dad? Hindi mo man lang ba gustong marinig
kung bakit ko gustong magpaalam?"
"Syempre gusto ko. Niloloko lang kita
anak" sabay inom naman niya sa kape.

"Kasi po Dad, aalis po ako mamayang 3. May

susundo po sa akin. Ok lang ba?"
"Yun lang pala, naku ok lang susunduin ka
naman pala. Basta hindi lalaki"
Ayos na sana yung introduction niya eh, kaya
lang dinugtungan pa niya...
"Dad... lalaki po"

Naglakad lang kami ni Daryll hanggang

sakayan. Sa kanto lang naman yun. Sa mall
kasi kami magkikita-kita nina Nehlie.Kung
hindi dahil sa kanila, sana nakahiga lang
ako sa kwarto ko ngayon.
Hindi kami nag-usap hanggang sa
makarating sa mall. Hindi naman na
nakakapanibago.

"Pahiram lang..." saka siya ngumiti

"Oh Daryll... dito ka pala. Sinong kasama

mo?"
Pero nakita na niya ako. Ano ba yan... ang
malas nga naman
"Lj?"

"H-hi Rico"

"Dati. Ngayon lang ulit. Ano contest tayo?"

"Saan kayo pupunta?"

"Sige. Kaya lang tiyak na talo na ako."

"Nag-iikot lang..."

Sabay kaming naghulog ng token para

sabay din yung oras. May mga na-shoot na
bola sa akin pero hindi naman ganoon
karami. Malay ko ba diyan! At pagkatapos
ng laro... sabi sa akin eh "YOU WIN"...
huh?!?

"Sa theater. May hinahanap kasi akong

material para sa props."

"Nanalo ka..."

Hindi ko alam kung bakit tinanong ni Rico

yun...pero sumagot naman si Daryll

"Gusto mong sumama?"

"Sure... ok lang?"
Pagkatapos nun, ayun tatlo na kami nina
Rico. Hindi ko alam pero parang gusto kong
manliit at umuwi na lang sa bahay. Kapag
nakita ko talaga si Mario at Nehlie... hindi ko
alam kung anong magagawa ko sa kanya.
"Tara, bili tayo ng ice cream"
Habang naglalakad kami, kami ni Rico ang
magkasabay sa harapan. Si Daryll naman ang
nasa likuran na sumusunod sa amin. Kamay
sa bulsa pero hindi siya nakayuko.
Bumili ako ng ice cream na ang flavor eh
'cookies n cream' at ganuon na rin ang pinili
ni Rico. Pero si Daryll "Rocky Road po."
Pumasok naman kami sa Arcade. Ang tagal
ko na ring hindi nakakapunta dito. Kailangan
namin ng tokens para makapaglaro.
"Bibili lang ako ng tokens"
"Ako na lang..."
Umalis naman si Daryll para bumili. Si Rico
naman ang naiwan na kasama ko. Pagbalik ni
Daryll, hindi ko alam kung magkano ang binili
niya at sobrang dami ng hawak niya.
Naglaban kami ni Rico samantalang si Daryll
eh humiwalay at naglaro ng 'Shooting' doon.
Hilig nga niya ang basketball.
Nakakatuwa talaga si Rico. Akalain mo yun,
talo ako palagi sa kanya. Pero yung tickets
niya, binibigay niya sa akin. Kaya ako naman
pumunta doon sa 'Exchange Section' at
nagtingin. At syempre, yung puppy na stuff
toy ang gusto ko kaya lang kulang pa yung
ticket.
"Ang ganda sana, kaya lang kailangan pa
natin ng tickets"
"Miss... pwede bang bilhin na lang yung stuff
toy" si Daryll, tinanong niya doon sa babae
"Sorry po sir, hindi pwede. Kailangan po may
tickets kayo na ipapapalit"
"O sige Lj. Kailangan pa pala nating manalo
kung gusto mo yun."
Umalis naman si Daryll at bumalik doon sa
shooting. Oo nga, try ko rin kaya yun.
"Ang galing mo naman. Bakit lahat shoot?"
"Swerte lang siguro"
"Magaling ka kasi sa basketball. Matagal ka
na bang naglalaro niyan?"

"Imposible, nakita kita kanina."

"Tinalo mo nga ako eh"
"Nagpatalo ka ba?"
"Magaling ka lang..."
Bakit ganun? Nanalo ako sa kanya? Kay
Rico talo ako eh... Matagal din kaming
naglaro doon. Ang dami ba namang token
na binili. Kaya ayun, nakuha rin namin yung
stuff toy na pinagnanasaan ko. Tapos
lumabas din kaming tatlo.
"Thanks sa inyong dalawa"
"Ikaw pa Lj..."
"Ok lang ba sa inyo kung papasok lang ako
doon sa 'accessories shop?' alam ko kasi
mga lalaki kayo kaya alam kong wala
kayong hilig doon"
"Ok lang. Sasamahan ka namin ni Daryll"
Nakita ko namang tumango si Daryll. Nasa
likuran pa rin namin siya na sumusunod.
Pagpasok namin sa shop, nagtingin-tingin
lang ako. Wala pa naman akong balak
bumili dahil wala pa akong pera kaya sa
susunod na lang. May nakita akong
magandang design... dalawa ang pwedeng
kulay. Pink or Blue.
"Tingin niyo anong mas magandang kulay
para dito, pink or blue?" pinakita ko naman
yung bracelet
Sabay silang sumagot
ng "Pink" at "Blue" naman si Daryll.
Nakakahiya namang pumili ng kulay. Kapag
pinili ko yung pink, iisipin ni Daryll
pinapaboran ko si Rico. Kapag Blue naman,
ganoon din naman ang iisipin ni Rico.
Binaba ko naman yung bracelet at binalik ko
na lang doon sa lalagyan.
"Hindi pa naman ako bibili. Sa susunod na
lang" totoo naman yung sinabi kong dahilan
kaya lang umiiwas lang ako na pumili ng
kulay.
Pagkatapos naman naming maglibot na
tatlo ng wala namang binibili, pumasok
kami sa Steak n Shake. Syempre, shake
ang gusto ko.
Naupo kami doon sa gilid. Nakakahiya na
talaga. Umorder kami at nagusap-usap.

"Rico, bakit ka nga pala napadpad ngayon

sa mall?"

"Ganun ba?"
"Daryll, kumusta naman kayo ni Fatima?"

"Anong ibig mong sabihing kumusta?"

"Balita kasi na lagi kayong magkasama nun
lalo na nung banda. Ano bang meron?"
"Wala. At kung meron man ano naman sa
iyo?"
"Ei, easy lang kayo ha"
"May gusto ka ba kay Lj?"
"Ano ba... bakit mo tinatanong yan? Tama
na ang biro Rico"
"Seryoso ako Lj... tingin ko kasi, parehas
kaming may gusto sa iyo"
"Umuwi na tayo."
"Ako na lang ang magbabayad"
"Hindi ako na lang. Ako naman lagi ang
nanlilibre kay Lj sa school eh"
Tumayo na ako sa sobrang inis sa kanila.
Simple lang yung mga ginagamit nilang
salita pero halatang nag-aaway sila.
"Hindi. Ako ang magbabayad. Uuwi na ako"
Nag-iwan ako ng pera doon sa lamesa at
umalis na. Alam kong nakatingin sila pero
dire-diretso na akong umalis. Mag-away
man sila sa mga walang kwentang bagay
mabuti nang wala ako doon.
Magkaiba sila. Si Rico masayahin, si Daryll
medyo seryoso. Unang pumansin sa akin si
Rico kesa kay Daryll nung first day of
classes. Parehas kami ni Rico madalas sa
mga bagay-bagay. Si Daryll kadalasan ang
dahilan kung bakit nasasaktan ako, si Rico
ang umaalalay sa akin. Pero si Daryll ang
mahal ko. Marami na ring nagawa si Rico
para sa akin... pero kay Daryll lagi ako.
Si Daryll ba talaga, o dapat si Rico???
***50***
Since papasok na ang November, mahabahaba rin na walang pasok. Sa 3 pa ang
pasok namin which means, thursday pa!
Yes! Habang pahinga rin nun. Hindi naman
na kami makakauwi ng probinsya, dahil
malayo yun at tiyak malaki gagastusin kaya
siguro magdadasal na lang kami.

Sa positive part naman, totally Daryll and

Rico free ako. Ang saya naman!

nakayuko, tahimik, tumatakbo kapag

maraming tao, hindi ngumingiti at higit sa
lahat hindi na niya ako kinakausap.

Lumipas yung araw ko ng nakikipaglaro kay

kuya ng 'GO FISH'... laro sa cards yun na
nakuha namin sa pinsan namin. Haay naku!
Ang daya niya talaga.

Oo inaamin ko, nakakamiss din. Pero siguro

dapat hayaan ko na lang siya. Kung gusto
niyang ganyan... siya naman ang
magpapasya.

Oo nga pala, nakatanggap ako ng text galing

kay Rico. Nagso-sorry siya. Kay Daryll naman
eh tumawag siya, pero hindi naman
nagsasalita. Hindi mo talaga malaman kung
anong gutsong mangyari nun.

Nanliit pa nga ako nung nagsalita si Rico sa

harap ng klase at sinulat niya na 'I LOVE
YOU LJ' ... nakakahiya talaga pero vulgar
talaga si Rico. Yung iba sinasabing ang
swerte ko, ako naman sa tingin ko sobra na
yung pagkamabait nya.

Wala namang magandang palabas kaya

nagkulong na lang ako sa kwarto ko at nagdrawing. Sa kasamaang palad eh may naalala
ako. Naalala ko yung drawing ni Daryll.
Kaasar talaga yun! Bigla na lang pumapasok
sa utak ko.
Medyo boring nga kapag walang pasok. Mas
pipiliin ko talaga na may klase kesa wala.
Pero syempre, dumating din ang November
3.
Na-late pa nga si Nehlie dahil 9:00 na siya
pumasok. Nagtaka nga rin siya kung bakit
hindi ko raw kinakausap si Daryll at Rico...
kaya kinuwento ko sa kanya yung kasalanan
niya simula't simula pa lang.
"Oh My God! Lj, nakakatuwa naman yun!"
"Anong nakakatuwa doon?"
"Basta nakakatuwa. Affected yata si Daryll
eh. Hindi na naman nagsasalita. Nag-iisa yata
yun ngayon eh"

Malapit na rin ang inter-high. Sa 14 na nga

yun mag-oopen. Maayos naman na ang
cheering. Tingin ko eh ready na rin ang
players. Pero hindi ko alam kung dapat ba
akong manood ng basketball. Sa 16 kasi
ang laban nila at ang cheering eh 15.
Si Mario naman eh seryoso na kay Nehlie.
Hindi pa rin siya sinasagot pero ang tiyaga
rin ng loko. Buti pa nga siya eh...
At ngayon... Monday. Opening ng inter-high.
Naka-uniform kami ng pang-cheering at pati
rin yung players. May parade pa kasi
nalalaman.
"Lj!"
May tumatawag sa akin. Meron nga ba?
"Lj!"
Yup. Tama yung narinig ko. Pangalan ko
nga. Wow! Si Fatima.

"Ano naman ang gusto mong gawin ko?"

"Fatima? Long time no talk..."

"Kausapin mo na kasi. Ayun lang oh"

"Oo nga eh. Hinabol lang kita. Ang ganda

ng costume niyo ah"

"Ayoko. Bakit ko naman gagawin yun?"

Dumating naman si Rico. May dalang
bulaklak. Umupo siya sa upuan sa kaliwa ko.

"Kainis nga eh. Ang ikli"

"Galingan mo ha! At oo nga pala, pakisabi
rin kay Daryll... Good Luck"

"Lj, sorry na talaga. Alam ko galit ka... sorry.

Sana 'wag ka nang magalit"

"Ha? Hindi ba pwedeng ikaw na lang?"

Hindi ko na makuhang tumanggi pa.

Nakakatuwa talaga na ayos na kami ni Rico.
Nandyan na naman ang isa sa pinakamalapit
sa akin.

"Hindi ko siya makita eh. Matagal ko na rin

siyang hindi nakikita at nakakausap. Last
week ko siya huling nakausap. Ang tahimik
niya sobra"

Paglipas ng ilang araw, hindi pa rin kami naguusap ni Daryll. Si Rico na ang madalas kong
kasama. Partner ko pa nga siya sa IP namin
kaya every weekend nasa bahay nila ako.
Mabait naman yung parents niya, at yung
dalawa pa niyang kapatid.

Buti pa si Fatima. Last week niya huling

nakausap si Daryll. AKo? Nung Oct. 28 pa.

Hindi ko alam kung ako ba dapat ang

kumausap kay Daryll. Wala naman akong
kasalanan kung tutuusin. Kung nakaya ni
Rico na kausapin ako, anong pagkakaiba
kung siya rin?
Nakikita ko siya madalas sa Bldg. D. Para
ngang bumalik yung dating siya. Madalas

"Kasi..."
"Sige na pala.. alis na ako. Dumaan lang
ako para doon. Pakisabi ha" tapos tumakbo
na siya.
ANo ba naman itong si Fatima? Ayoko
ngang kausapin si Daryll eh. Alam ba niyang
hindi ko alam kung anong sitwasyon namin
ngayon? War? Hindi naman. Basta hindi ko
alam. Ang alam ko lang hindi kami naguusap at hindi niya ako pinapansin. Tapos

ngayon... magpapasa ako ng message

papunta sa kanya? Hindi ko nga alam kung
nasaan siya. Iuutos ko na lang kay Mario, o
kaya kay Nehlie.
"Nehlie, pakisabi nga kay Daryll sabi ni
Fatima good luck daw sa 16"
"Hindi sa akin sinabi, sa 'yo"
"Please Nehlie. Alam mo namang hindi kami
nag-uusap di ba?"
"Kaya nga kailangan mo siyang kausapin.
Nahihiya ka ba sa kanya?"
"Siguro... ei Mario mabuti nandyan ka.
Favor naman"
"Huwag mong tatanggapin"
"Sabi ni Nehlie 'wag daw. Sorry Lj. Ano ba
sana yun?"
"Nakakainis ka naman Nehlie..."
"Kasi sinabi ni Fatima sabihin niya kay
Daryll na good luck. Ayaw niyang kausapin
si Daryll"
"Pansin ko nga parang hindi kayo ok
ngayon. Tinawagang ko nga si Tita Sherryl,
lagi daw nasa kwrato yang si Daryll. Lalabas
lang kapag kakain"
"Hala ka Lj. Kasalanan mo kapag nagkasakit
si Daryll! Hala ka! Kasi hindi mo
kinakausap."
"Siya nga ang hindi kumakausap.... Ok!
Sasabihin ko na... pero yung sinabi lang ni
Fatima. Nasaan ba siya?"
"Nasa room. Nagre-ready yata. Cute nga
niya sa uniform nila. Puntahan mo na. Magisa lang siya doon"
Pumunta naman ako sa room. Ano bang
sasabihin ko? Hi Daryll kumusta... uhmmm,
hello.. arrrgggghh! Bakit ba ako nahihiya?
At ayun nga siya, nagsusuot ng sapatos...
tumingin lang siya sa akin pero hindi
nagsalita.
"Ah... pinapasabi nga pala ni Fatima good
luck daw. Hindi ka raw kasi niya makita.
Sige alis na ako."
Kainis para talaga akong sira. Huminto
naman ako...
"Good luck din pala... ako naman
nagpapasabi"
Tapos tumakbo na ako papalabas. Nasa
pinto pa lang ako ng narinig ko siyang
tinawag ako ng "Lj...".Na-miss ko na talaga
siya. Kahit ano pang mga nangyari,
namimiss ko rin pala siya.
"Thanks. Good Luck din..."

***51***
Simple lang yung sinabi niya na salita, pero
natuwa talaga ako. Hindi naman na niya ako
kinausap buong araw. Sa parade, wala lang
mainit. Nahihiya na nga ako eh, sasabihan ka
ba naman na ang sexy ng damit mo.. eh
ayoko nun. Isa pa, ayoko ng ganun.
Nung dumating yung umaga ng 15, 6:00 pa
lang nasa school na ang cheerers. Magaayusan pa kasi eh. Yung ibang players
naman, nasa school sila para sa last practice.
Pero wala akong nakitang sign ni Daryll.
Sayang laban pa naman namin ngayon.
Before 8:00 naman kami dumating sa city
gym. Doon kasi gaganapin lahat. Nakakatuwa
nga at nandun yung iba kong classmates,
including Rico. Binati pa nga niya ako at
nawala naman yung kaba ko. At syempre,
wala naman kaming magagawa kundi magperform.
Bago kami mag-perform, nakinig pa kami sa
mahabang pep-talk ni Ate Susan. Grabe
talaga, nakakakaba na. At tinawag din naman
kami.
Hindi ko na ikukuwento sa inyo yung
nangyari nung laban. Alam naman na ninyo
yung mga nangyayri kapag "Cheering
Competition" kaya hindi naman na ganun ka
big-deal. Sumayaw kami, may exhibition at
syempre walang kamatayang smile. Todo
suporta naman yung mga schoolmates namin
kaya lalong lumakas yung loob namin. At ang
result, 1st runner up kami. Sayang nga eh
pero ok lang naman.
Hindi ko alam kung dapat ba akong manood
ng basketball. Pero bakit ba ako affected? E
ano naman kung manood ako. Pinilit pa ako
ni Nehlie na manood para bukas at sabi niya
i-explain na lang niya yung game. Hindi ko
kasi alam ang bagay-bagay tungkol sa
basketball. Ang alam ko lang, may dalawang
team at paramihan ng mashoot sa ring.
Naalala ko noon na pumayag si Daryll nung
sinabi kong mag try-out siya kahit na noon
eh hindi siya interesado. Natuwa pa nga ako
nun pero nagtaka. Pero ngayon, bukas na
ang laban nila. Wala man lang akong naririnig
na salita galing sa kanya. Sudden chane nga.
Kaya sana lang, bumalik na sa dati.
16 na. Dumating naman ako sa school at
kasabay ko si Nehlie na pumunta sa Gym.
Wala nang klase, buong school. Busy kasi
lahat.
Dumating naman kami sa gym. Marami nang
tao kaya hindi kami ni Nehlie sa bandang
unahan. Ang ingay nga. At syempre dumating
na yung maglalaban na team. Naka-blue sila.
At kapansin-pansin na naman si Daryll, siya
lang kasi yung nakaupo habang lahat nagstretching at siya naman tahimik lang doon.
Bagay pala sa kanya yung uniform nila.
"Yung game hati sa apat na quarter"

Ineexplain ni Nehlie sa akin yung bagaybagay. Hindi ko nga talaga alam. Interesting
sa akin ang basketball pero sa tinagal-tagal
ngayon ko lang nabigyang pansin.

dugo niya sa mukha. Kahit kami ni Nehlie

hindi makapaniwala.

"Ayos na ba kayo ni Daryll?"

"Ang galing. Na-shock ako dun. Last second

3point shot"

"Ha?"
"Wala. Sabi ko kasama siya sa First Five"
Nagsimula naman na yung game. Actually
parang ayokong manood eh. Alam mo yun,
nakikita ko lang siya. Tumutulo na yung
pawis sa mukha niya pero seryoso siya.
Hindi naman na ako nagulat na magaling
siya maglaro, nakita ko na siya dati nung
nakalaro siya ni Kuya.
Hindi ko na kailangan ikwento yung game
gaya ng sa cheering. Sa katunayan, takbo
dito at takbo doon, shoot dito at shoot
doon. Nung 1st at second quarter lamang
sila. Pero nagbago lahat nung 3rd quarter.
Pumito yung referee. Nilabas sa game yung
number 12... teka si Daryll yun! Dumudugo
yung mukha niya
"Nehlie, alam ko hindi ako masyado sa
basketball pero alam kong foul yun"
"Oo nga eh. Sabi aksidente daw na na-head
butt siya. If I know sinadya nilang gawin
yun"
Nakita kong bumalik siya sa upuan. Panay
dugo na yung mukha niya. Pinikit na niya
yung kaliwang mata niya. Tinamaan kasi
siya sa kilay. Feeling ko gusto kong bumaba
doon pero naisip ko bakit naman?
Lumamang yung kalaban nang matapos
yung 3rd quarter. Hindi na pinasok si Daryll.
Nilagyan ng band-aid yung sugat niya
pansamantala para hindi mapunta sa mata
niya yung dugo. Pero umaagos pa din.
4th quarter na. Kaninang maingay yung
school namin dahil lamang kami pero
ngayon parang nawalan ng energy at
mahina na. Konting time na lang yung
natira... nag time-out si Sir Lapid at pinasok
uli si Daryll.
"Bakit siya pinasok? MAy sugat siya di ba?"
"Ok lang yan Lj. Relax ka lang dyan. Dalawa
naman yung mata ni Daryll di ba?
Makakakita pa naman siya."
Pabiro lang yung pagkakasabi ni Nehlie.
Pero ano bang magagawa ko. Coach ba ako
para hindi siya paglaruin? Hindi naman.
Last ten seconds na... pinasa kay Daryll
yung bola. Parang nag-aalangan pa siyang
tumira. 85-83 yung score, lamang ang
kalaban. Umaagos na yung dugo sa mata
niya... 5... 4.... tinira na niya yung bola. 3...
2...
Nagsigawan na yung mga tao. Tapos na ang
laro. Binigyan ng pamunas si Daryll para sa

"Aahhhhhhhh! Lj!"

"Feeling ko talaga matatalo na tayo. Ang ikli

na ng time. Pero na-shoot pa niya. Nanalo
tayo ng 1point. Akalain mo nga naman ang
swerte"
Umalis naman na kami sa gym. Nanalo
kami. Masaya, pero hindi ko makalimutan
yung mukha ni Daryll na panay dugo. Ewan
ko ba. Feeling ko ako yung nasugatan.
Nasaan kaya gianmot yung sugat niya?
Naging maayos naman yung inter-high. Ang
sama ko noh! Cheering lang talaga at
Basketball ang binigyan ko ng importansiya.
Yun lang naman ayos na ako. Pero sa
volleyball natalo yung school namin, 2nd sa
soccer, champion sa basketball, 3rd sa
badminton at iba pang sports. At ang
nakakatuwa, hindi uuwing luhaan ang
school.
Dumating yung awarding. Syempre,
maraming tao. Nandun lahat ng players,
cheerers, teachers at mga ibang tao galing
sa ibang school. Nagkaroon pa ng picture
taking. Gusto kong i-congratulate si Daryll
pero hindi ko nagawa. Hindi naman niya ako
kinakausap, tapos lalapit ako na para bang
nagpapapansin.
Todo papuri namn natanggap ko sa
classmates ko sa pagkakapanalo namin. At
sa negative part, hindi kasali si Daryll doon.
Pero ok lang dahil napasaya naman ako ni
Rico.

December na. Lapit na ang pasko. Wala pa

rin masyadong klase dahil busy pa rin kami.
Para saan? Sa school fair (a.k.a Christmas
Bazaar). Di pa rin niyo gets? Well, yung
event sa school na merong Wedding Booth,
Jail Booth, Disco etc... at nahati rin yung
grupo. Napunta ako sa Horror Booth. Medyo
matrabaho pero exciting naman yun. Yung
kikitain mapupunta sa Student Council at
PTA para sa school.
Hindi ko pa rin masyadong feel ang mga
nangyayari. Ano bang nangyari kay Daryll?
Ayun lang siya. Pakalat-kalat nga yun eh.
Hindi ko alam kung saan napapadpad.
Mabuti na rin at gumagaling na yung sugat
niya. Medyo matagal na rin pero hanggang
ngayon may band-aid pa rin siya.
December 12-13 itong Bazaar. Ang
christmas party naman sa Friday, 16 na
naman. At syempre, inaayos pa namin yung
horror booth pero yung ibang booth
nagsimula na sila. On the go na ang Jail
Booth. Sa kasamaang palad nga, nahuli ako
habang nakaupo sa bench. Bakit? Kasi may
nakalagay sa ilalim ng bench na "Bawal

umupo dito"... ganun naman talaga. Yung

mga bawal, nakatago kaya hindi mo alam
kung kailan ka pwede at hindi pwedeng
hulihin.

Hindi ba pwedeng kahit sandali lang eh

makisakay muna siya sa mga bagay-bagay,
o talagang gusto lang niyang may
nasasaktan?

Ayos din naman sa Dedication Booth. Mabuti

na nga lang malapit yun sa Booth namin kaya
naririnig ko yung Music. Kaya lang madalas
malulungkot na songs kaya nakakabwisit para
bang gusto nilang ipaalala yung sitwasyon
meron ako. At syempre, panira ng moment
ng may nagpiring sa akin.

Bumalik na ako sa Booth namin. Ayun,

marami nang tao na nakapila. Karamihan,
freshmen at sophomores. Sa labas kasi ako
naka-assign, tagakuha ng bayad nila.
Mahirap din yun, kasi ang init eh sa sobrang
tao. Hindi pa rin ako ok, pero ano pa bang
magagawa ko?

"Ei! Anong ginagawa niyo..."

Narinig ko yung usapan nung iba. Hindi ko

alam kung sinasadya ng pagkakataon o
talagang ganun lang talaga. Pinag-uusapan
nila si Daryll.

"Lj martinez di ba?" Wala na akong makita

dahil may piring na ako at hinawakan na ako.
Lalaki siguro kasi boses lalaki eh"
"Hindi ako si Lj. Anong Booth kayo?"
Naglakad naman na kami. Kainis naman.
Wala akong makita.
"Nagsinungaling ka pa eh. Tinuro ka sa amin.
Wedding Booth kami"
Wedding Booth? Arrrrgggghhhh! Kainis na
talaga. Alam ko kunwarian lang, pero
nakakahiya kaya na ikakasal ka doon na
tipong makikita pa ng maraming tao.
At syempre, tinanggal lang nila yung piring
ko nung nandun na ako sa Wedding Booth.
"Aantayin lang namin yung partner mo. Hirap
hanapin. Kanina pa yun nahuhuli namin,
pagkatapos tumatakbo. Si Romualdez nga
pala tinutukoy ko.."
Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o
ano. Sino naman kayang may pakana nito?
"Sinong nag-sponsor?"
"Kaibigan mo daw. Nehlie? At may kasama
siyang matangkad."
Si Mario na yun tiyak. Naku! Mapapatay ko
talaga si Nehlie. Pati si Mario. Nananahimik
ako sa Horror Booth tapos ganito na. Hindi
naman ako makakaalis dito kaya makikisakay
na lang ako. Kunwari lang naman. Pero hindi
kami nagpapansinan ni Daryll... kainis talaga.
Nakita kong dinala siya ng apat na lalaki. Sa
katunayan, nakapiring na siya. Apat talaga?
Ako dalawa lang eh. Halatang ayaw niya at
hindi siya nagpapahuli. Tinanggal na yung
piring niya.
Syempre hindi niya alam kung sino, at nung
lumabas na ako sa harapan sakto namang
tumalikod siya at tumakbo. Ano yun?

"Alam ko tatlong beses na siya nahuli ng

Wedding Booth pero laging tumatakas. Sabi
nga ni Kuya Mark dami pa naman daw
nagpalista ng pangalan niya. Buti pa ako,
classmate lang."
Parang nakagaan ng kaunti yun sa
pakiramdam ko. Tama Lj, ganun talaga siya.
Narinig mo naman di ba? Hindi lang ikaw
ang tinakbuhan niya.
"Lj... whoa! Ang dami na palang tao. Ang
init dito. Hindi pa rin ayos dito sa loob. Nasa
room yung ilang garbage bags at props, ako
na lang magbabantay dito"
"O sige. Nakita ko nga kaninang umaga ang
dami niyong iniwan doon. Ako na lang ang
kukuha..."
Naglakad naman na ako doon sa maraming
tao pabalik ng room. Ang tiyaga nilang
maghintay, hindi pa tapos ayusin ang Horror
Booth.

Umalis na lang ako sa Wedding Booth. Hindi

ako nahihiya at tinakbuhan niya ako.
Nasasaktan ako. Kahit naman hindi totoo
yun, masakit pa rin. Bakit ba siya ganun?

Naglakad na ako pabalik sa pinto para

lumabas. Pero tumakbo siya at humarang
doon. Ayaw akong palabasin.
"Pwedeng padaan?"
"Pwede ba tayong mag-usap?"
"Hindi ba pwedeng mamaya na lang?
Marami pa kaming gagawin. Inaantay nila
ako doon. Inaayos pa namin ang Horror
Booth"
Hindi ko alam kung bakit sinasabi ko na
mamaya na lang kami mag-usap. Pero nung
mga huling araw hinihiling ko na sana
kausapin niya ako. Ngayong nandito na,
umiiwas ako. Pero kailangan ko talagang
bumalik... marami pang gagawin.
"Sorry pero di kita palalabasin. Hindi na kasi
makapaghihintay yung sasabihin ko.
Importante lang. Pwede ba?"
"Matatagalan ba?"
"Sa totoo lang hindi ko alam."
"Hindi mo alam? Mamaya na lang kasi.
Promise mag-uusap tayo. Kailangan ko na
talagang bumalik."
Pero hindi siya umalis doon. Tumayo lang
siya. Seryoso pa rin yung mukha niya.
"O sige. Bilisan mo lang ha"
"Teka lang..."

Pagpasok ko sa room, ang gulo. May mga

bukas na bag, may damit dito at damit
doon. Gamit na kung anu-ano para sa
booth. Tapos nakita ko na yung garbage
bags, at yung iba pang props. Pero malay
ko bang may lalabas sa CR. Nagulat na
naman ako.

Tapos nakita ko para siyang nag-iisip.

Siguro magso-sorry siya sa nangyari nung
Oct. December na kasi. Ang tagal na rin
nun. Pero kahit di naman niya gawin yun,
obvious ba na pinatawad ko na siya?
Kinakausap ko na nga siya eh...

"Daryll? Nakakainis ka! Bakit ka biglang

lumalabas? Nakakagulat naman. Teka,
anong ginagawa mo diyan? Ang init sa loob
ng CR ah"

"Paano ko ba sisimulan?"

Ako na ang nagsimulang magsalita. Kung

hindi ko sisimulan, hindi naman ako
papansinin nito. Pero sa totoo lang, nagulat
talaga ako at hindi ko alam na may tao pala
doon.
"Sorry Lj. Nagulat ba kita? Nagtatago kasi
ako"
"Nagtatago? Para saan?"

Ouch. Nasaktan ako at tumakbo siya.

***52***

"Ahh, sige pala. Alis na ako. Babalik na ako

sa Horror Booth"

"Nakakainis na nga eh. Lagi nila akong

hinuhuli..."
Bumalik na naman yung kanina. Feeling
nito! Akala mo walang nangyari at wala
siyang nasaktan kung magsalita.

***53***
Paano niya sisimulan? Hindi ko alam. Siya
ang may sasabihin itatanong niya sa akin?
Sana naman bilisan na niya, kailangan na
ako sa Horror Booth.
"Ano ba yun?"
"Uhmm... kasi..."
Hindi pa rin siya umaalis doon sa pinto.
Ayaw talaga niya magpadaan. Kaya para
kaming sira parehas na nakatayo doon
malapit sa pinto. Buti nga bukas na eh kaya
nakikita ko yung mga dumadaan. Naku!
Kapag nakita kami ng Jail Booth patay na.
"Naaalala mo yung sinabi ko sa 'yo dati?"

"Alin sa mga sinabi mo? Marami na..."

"Yung sinabi ko na... para kitang kapatid..."
"Oo naman. Natatandaan ko pa. Sa field yun
di ba?"
"Sana pakinggan mo ko mabuti... sinabi ko
noon na gusto kitang alagaan"
"Oo.."
Hindi ko alam kung saan patungo yung
usapan. Parang binabalik lang niya yung
sinabi niya dati. Alam ko naman na yun...

"Oo. Mahal na mahal."

"Tinakbuhan mo nga ako kanina sa wedding
booth eh.."

Gaano kami katagal nakakulong dito?

"Oo. Tumakbo ka paalis nung lumabas ako"

***54***

"Hindi kita nakita. Hindi ko talaga alam. Yun

yung totoo. Kung alam kong nandun ka, sa
tingin mo aalis ako?"

Nakaupo siya doon sa sulok at ako naman

doon sa sulok sa kabilang dulo. Hindi
naman madilim dahil may ilaw, malamig din
naman. Kitang-kita nga kami sa bintana,
pero sarado yung pinto. Nakakainis talaga.
Sana makaalis na kami dito.

"Bakit... bakit ako? Anong nakita mo sa

akin? Kung tutuusin, si Lj lang ako"
"Anong nakita ko sa 'yo? Hindi ko alam.
Hindi ko alam kung anong nakita ko. Basta
ang alam ko... naramdaman ko na lang"

Haaay! Baka mahabang usapan ito. Lagot na

ako...

Biglang may dumating na naman sa room...

at kapag minamalas ka nga naman

"Habang tumatagal... lalo kang nagiging

espesyal. Nakikita ko na iba ka sa kanya. Ibig
kong sabihin... ibang-iba. Ewan ko ba sa sarili
ko kung bakit ngayon ko lang narealize lahat.
Alam ko naguguluhan ka sa sinasabi ko...
pero, nung mga araw na hindi kita
kinakausap... sinadya ko yun. Nagisip-isip
ako. Hindi ko rin alam kung bakit nami-miss
kita nun.... at alam ko na kailangan mo rin ng
space. Habang tumatagal... kinokontra ko
yung sarili ko na kapag may nararamdaman
akong kakaiba, sinasabi ko... hindi pwede,
kapatid lang ang tingin mo sa kanya.
Hanggang kapatid lang. Ang hirap pala...
dahil hindi lang hanggang kapatid.."

"Oi kayong dalawa... bawal ang nagtatago

sa room. Hoy! May dalawa dito! Dalhin niyo
sa Headquarters..."

Naguguluhan na ako... hindi ko na talaga siya

maintindihan...

"May pera ka bang dala? Nasa room yung

pera ko"

"Pasensya ka na... hindi kasi ako magaling sa

ganitong bagay. Ngayon ko lang kasi 'to
naramdaman eh. Hindi ko alam talaga kung
paano ko sasabihin... hindi ko alam yung
tamang salita para i-describe kung ano ka ba
talaga sa akin. Crush? mababaw masyado.
Gusto kita? kulang eh... pero isa lang ang
alam kong tama para dito... Lj... uhmmmm...
alam ko magulo lahat. Ang gulo ko no? Paano
ba dapat sabihin na mahal kita? Sorry... hindi
ko talaga alam..."

Nakaupo lang siya doon. Nakangiti. Teka

nga... nakangiti???

"OH-MY-GOD! OH-MY-GOD TALAGA.." sabay

tumakbo na siya...
"Nehlie!... Nehlie!" narinig niya yung sinabi ni
Daryll. Hahabulin ko sana siya palabas kaya
lang nandun pa rin si Daryll...
"Lj..." seryoso pa rin siya...
"Mahal mo ko?"

at sa negative part...

"Ha? Nandun ka ba?"

"Sinabi ko na nakikita ko sa 'yo si Dana.

Marami kayong pagkakaparehas, sa
kinikilos... sa mga sinasabi. Gusto kitang
alagaan dahil doon... pero alam mo..."

Sa akin niya tinatanong kung paano sabihin

na mahal niya ako? Kakaiba... Para akong
sira doon na hindi makapag-salita. Ang bilis
ng tibok ng puso ko. Sinabi ba niya talaga
yun? Simple lang pagkakasabi niya... pero
tumagos talaga... Pero may narinig kaming
nagsalita sa labas...

paano sabihin yung mga yun??? Mukha nga.

Pero, kahit hindi niya alam kung pano...
tinamaan talaga ako... si Daryll ba naman...

"Ei sandali lang.. babalik pa ako sa Horror

Booth" at dumating yung kasama niya
"Aba... dalawa nga! Ilagay niyo sa lover's
jail!"
Ang malas talaga... dinala kami nung taga
jail booth. Nakakainis. Babalik na ako. Si
Daryll tahimik pa rin... pero natutuwa talaga
ako sa sinabi niya... kaya eto nakakulong
kami.

"Sana naman makalabas na tayo dito..."

"Lj..."
"hmmm?"
"Naniniwala ka ba sa akin? Sa sinabi ko
kanina?"
"Seryoso ka naman eh, kaya Oo"
"Thanks. Totoo lahat yun"
Hindi ko alam kung anong gagawin namin
doon. Siguro rin galit na yung mga kasama
ko sa Horror Booth. Ang tagal ko nang
nawala.
"Anong booth ka nga pala natapat?"
"Dedication."
"Oh i see. Malapit lang pala kayo sa amin."
"Oo nga eh. Mamayang 3:00, makinig ka sa
Announcement ng Booth namin.."
"Anong meron?"

"Nasa bag ko yung pera ko. Sorry... "

''Basta, mamayang 3:00"

"Ei kuya! Palabasin niyo na kami! Kailangan

ako sa horror booth."

"Hindi nga natin alam kung kailan tayo

makakalabas dito..."

"Hindi pwede..."
"Samahan niyo na lang kami sa room.
Babayaran namin kayo. Nandun yung pera
namin..."
"Hindi nga pwede ang kulit mo... dyan na
nga kayo"
Tapos sinara niya yung pinto. Ang tahimik
talaga...
"Paano ba yan... dito lang tayo.."
"Nang-iinis ka ba?"
"Hindi. Natutuwa nga ako eh. Kahit gaano
tayo katagal dito ok lang... Kasama naman
kita"
Parang gusto kong matunaw sa mga
sinasabi niya. Hindi niya daw alam kung

Tumayo siya at tumingin doon sa bintana.

Tapos bumalik din siya sa inuupuan niya.
"Wala sila. Nanghuhuli siguro."
May kinuha siya sa bulsa niya. Hindi ko
makita kung ano...
"Gusto mong makinig ng music?" sabay
pinakita niya yung galing sa bulsa niya.
''Wow! May iPod ka?"
Tumango lang siya...
"Share tayo..."
Umupo siya sa tabi ko. Binigay niya sa akin
yung isang earphone at nakinig ng music.
Tig-isa kami at pinahawak niya sa akin yung
iPod mismo at ako na lang daw ang mamili
kung anong gusto ko. Buti pa siya may iPod,

matagal ko nang ginugulo ang daddy ko

magkaroon lang nun. Mahal kasi eh.
Ang tagal naming nakikinig doon. Wala man
lang pakialam yung mga tao na palabasin
kami. Nagugutom pa naman na ako. Hindi na
siya nagsasalita. Tahimik lang siya doon.
Hanggang sa bumagsak yung ulo niya sa
balikat ko. Nyek!
Tulog siya???
***55***
Natulog siya? Tama bang tulugan ako? Buti
na lang nasa akin yung iPod niya. Kainis na
'to. Ang bigat niya! Palibhasa mas matangkad
sa akin. Pero, ayoko na siyang gisingin.
Napagod 'to siguro kakatakbo. Kasi naman...

araw ako doon.. grabe naman sila

magkulong. Nakakainis yun. Patay na ako
sa mga classmate ko. Pabalik na ako sa
Horror Booth ng may humabol sa akin...
"Lj.. sandali lang"
"Bakit?"
"Gutom ka na di ba? Sabay na tayo..."
"Medyo... pero pupunta muna ---"
"May atraso ako sa 'yo di ba? Babawi muna
ako"

Umalis kami ni Nehlie sa school at

pagkalabas namin sumakay na kami sa jeep
papuntang mall. Ayun, sinabi ko na nga ba
pauulanan ako ng tanong nito. Ganyan
naman talaga yan eh, kapag may
natuklasan... akala mo hinahabol sa
sobrang bilis makibalita.
"Ei kailan pa?"
Nakatingin ako sa bintana. Ang sarap ng
hangin ha...
"Ang alin?"

"Ok lang talaga yun..."

"Huwag ka ngang magkunwari. Alam mo

naman tinutukoy ko... si Daryll"

"Sa akin.. hindi ok.. Tara na"

"Oh, anong meron sa kanya?"

"Lj, paano ka niya minahal kung ganyan ka
ka-engot.. alam mo yun?"

"Ei, Sorry Lj.. nakatulog pala ako"

Hinila na niya ako... hay naku! Mahirap

talaga kapag pasaway ang mga tao...Kaya
ayun, kumain kami. Pero syempre, bumalik
muna kami sa room para kunin yung pera
niya. Binalik ko na rin yung iPod niya... baka
maubos ko battery eh. Ayos nga yung
kinain namin, nabusog ako.

"Oo nga eh, ang sama mo tinulugan mo ko"

"Thanks sa food"

"Ayos ka lang?"

"Thanks kanina..."

"Medyo nangawit lang ang balikat..."

"Ei... anong oras na ba?"

"Sana ginising mo ako..."

"2:10..."

"Hindi na... mukhang pagod ka eh"

"Ano?? Sige pala una na ko... kita na lang

tayo mamaya. Bye"

Ang tagal din naman niyang natulog.

Inaantok na nga ako kaya lang di pwedeng
matulog. AYoko nga! Isa pa, nangangawit na
balikat ko. Mahigit isang oras na kami dito.
Hanggang sa wakas, nagising rin ang loko.

"E di may atraso pala ako sa 'yo..."

"Parang..."
Napatingin ako sa bintana. Si Mario! Kaya
tumakbo ako... at kinatok yung bintana... at
ang swerte, tumingin. Binuksan naman nung
lalaki yung pinto.
"Lj, nandito ka lang pala. Kanina ka pa namin
hinahanap. 1:30 na"
"Oo nga eh. Gutom na nga ako. Pwede ba
bayaran mo muna kami. Nasa room kasi pera
namin"
"Kami? Sino kasama mo..." sabay tumingin
siya sa loob
Tumayo naman na si Daryll... buti na lang
makakalabas na kami
"Daryll? Wow! Magkasama kayo dito? Ilang
oras na kayo?"
"Isang oras at kalahati siyang natulog...
isama mo pa yung gising siya.. ang tagal na
namin dito. Please, kailangan talaga naming
lumabas."
"O sige na nga. Nakakaawa kayo"

Tumakbo na ako sa Horror Booth. At

syempre, ang dami kong tinanggap na
tanong gaya ng "San ka ba galing?", "Bakit
ka nawala?" , "Anong nangyari sa 'yo"... at
syempre dumagdag pa si Nehlie...
"Ei ikaw ha! Kakatuwa kayo!"
"Nagpapatawa ka?"
"Hindi naman... tara nga. Nawala ka na lang
doon sa room. Samahan mo ako sa mall.
Bili tayo ng gagamitin. Tapos naman na nila
ayusin kaya lang, pandagdag"
"O sige... marami ba? Bakit sa mall pa? Ang
layo ha... lalabas pa tayo ng school"
"Asus! Ayaw mo lang umalis ng school dahil
kay Daryll"
"Loka! Kinulong kasi kami kaya nawala ako..
Happy?"
At ayun... umalis na nga kami ni Nehlie.
Kakakain ko lang pero aalis na naman.
Grabeh! Sa tagal namin sa Jail Booth...
ganitong oras katatapos ko lang kumain.
Ikagugulat ko pala ang pagbalik ko sa
school...

"Thanks Mario"
Nakalabas naman na kami. Feeling ko! Ilang

***56***

"Ahh, yun ba. Hindi ko alam kung kailan pa.

Basta sinabi lang niya sa akin..."
"So... anong feeling? Ano naman siya sa
iyo?"
"Ha? Ano..."
"Akala mo hindi kita nahahalata... umamin
ka nga"
Syempre, considered as bestfriend na rin si
Nehlie, sinabi ko sa kanya na mahal ko nga
si Daryll. Ewan ko ba, bigla na lang siyang
nag-ingay. Ayos na sa akin na sabihin ko
kay Nehlie, siya naman naging honest siya
tungkol kay Mario. Ang unfair ko naman
kung ako hindi.
Pagbaba namin ng jeep, nagsimula na
kaming umikot sa mall at maghanap ng
pwedeng pakinabangan. Ano yung mall,
basurahan para may pakinabangan? Kaya
ayun, nakakuha naman kami ng mga
spiders, skull, at kung anu-ano pa. Naisip
rin namin na bumili kami ng yelo (as in ice),
tapos babasain yung kamay para naman
kapag may nanghila ng paa, malamig di ba?
Wala akong balak manakot, hindi ako
magaling sa bagay na yun. Kaya ako, naassign sa labas. Ni-request ko eh.
Bumili pa kami ng inumin bago kami
sumakay ng jeep pabalik ng school. Uhaw
na uhaw na kasi kami kakaikot. Ang bigat
pa man din ng dala-dala namin kaya
natagalan pa kami sa pagsakay. Sa wakas
nakasakay kami uli.
"Ang sakit ng paa ko"
"Akala mo ba ikaw lang? E nasa akin yung
mabibigat... bruha ka"
"E ikaw kumuha niyan eh..."
Pagdating namin sa school, ang saya-saya
namin ni Nehlie at nakapag-gala pa kami
kahit na saglit lang. Teka, saglit nga ba?
3:22 na pala. Kaya kami eh dumeretso sa

Horror Booth at para kaming sira doon ni

Nehlie na clueless sa mga nangyayri.
"Lj... congrats!"
"Oo nga Lj congrats.."
Napatingin na lang ako kay Nehlie... ano
bang sinasabi nila?
"Nehlie, bakit nila ako kino-congrats?"
"Aba malay ko. Kasama mo ako di ba?"
"Ei Mona bakit nga-- Aaaarrrrggghhh!"
May piring na naman ako. Ano na naman ba
ito? Naiinis na ako ha! Sobra na... as in sobra
na! Hindi ba pwedeng sa loob na lang ako ng
Horror Booth at doon na lang maupo.
Papayag na akong manakot.Narinig ko na
lang si Nehlie na sumigaw ng... "Wedding
Booth ulit, Lj!"

"Oo nga"

"Saan ka pupunta?"

"Para saan ba?" naiinis na ako... sobra

"Sa room"

"Sabi ko na nga ba ikaw eh"

Nakatingala na naman ako. Pagod ka na

nga tapos yung kausap mo matangkad pa.

"Ang alin?"
"Oh My God... nandito ka ba kanina?"
''Wala...Halos kadarating lang namin ni
Nehlie galing ng mall"
"Sayang naman, moment yun"
"Nagsalita kasi yung dedication booth
kanina na free yung mga susunod na songs
nila. Tapos pinasa kay Daryll yung
microphone"
"Oo. Tapos, ano ba yung sabi niya? Ayun,
'Hello everyone, this is Daryll Romualdez
speaking...' ganun.."

Kung sino naman ang ikakasal sa akin sana

naman bilisan na. Gusto ko nang manahimik
eh... si, RICO?

"Tapos sabi pa niya, yung unang song... is

dedicated to the very special girl in his
heart.."

"Ei Rico..."

"Nagkaroon pa nga ng long pause... tapos

sinabi niya... ikaw"

"Kalokohan na naman ito nina Marvin eh...

kasi sa nagyari sa Dedication Booth. Congrats
nga pala"
"Teka bakit nga pala...?"
Kaya ayun, bwisit na kasalan yan. Nakisakay
naman kami ni Rico. I do dyan at I do dito.
Ay sus! May singsing pang nalalaman at fake
na certificate. Pagkatapos nun, syempre
walang kiss the bride! Walang ganun no! Pero
yung mga classmate namin sa labas eh
niloloko kami. Pagkatapos nun, lumabas na
kami
"Rico sandali lang..."
"Oh bakit?"
"Bakit mo 'ko sinabihan ng congrats kanina?"
"Tungkol doon sa dedication..."
"Anong dedication?"
"Nandito ka ba kaninang 3:00?"
"Oo nga pala! Nakalimutan ko. Sinabi sa akin
ni Daryll. Pero, umalis kami ni Nehlie,
nagpunta kami sa mall... kadarating ko nga
lang nung hinuli ako ng wedding booth"
"Wala ka nun?"
"Bakit nga?"
Narinig ko na lang na tinawag na ni Marvin si
Rico, kaya nag-sorry si Rico na kailangan na
niyang bumalik. At nakita ko naman si Fatima
at Mario.
"Congratulations Lj"

"Ano? Ginawa niya yun? Sobrang dami na

ng ginawa niya ngayong araw na ito"
"Lj, kinausap niya ko dyan dati. Naghanap
lang siya ng time"
"Yung iba medyo nainis kasi si Daryll ba
naman yun. Maraming tao ngayon sa
Bulletin Board, tinitignan yung picture mo
nung cheering kasi hindi ka nila kilala...
kaya ayun, nagkumpulan doon"
"Sayang talaga Lj, hindi mo narinig. Sabihin
mo na lang kay Daryll"
OH-MY-GOD!... DARYLL!
***57***
Hay naku... sayang at hindi ko naabutan.
Siguro, mas maganda pa naman pakinggan
kung galing sa kanya. Anong oras na ba?
Ahh, mag-5:00 na pala. Uwian na rin. Wala
naman ng tao at pagod na rin ako. Iisipin ko
pa lang na bukas meron pa parang susuko
na ako.

"Hatid na kita--"
"O sige..." tapos dumeretso na akong
maglakad na parang wala sa sarili
"-- sa bahay nyo..."
Napalingon ako sa kanya, pero nakangiti
siya na di ko malaman kung nang-iinis ba, o
talagang ganun.
"Kung tungkol na naman yan sa atraso mo,
alam mo equal na tayo. Kasi, nilibre mo na
ako ng lunch... tapos pinahiram mo yung
iPod mo, nagsalita ka sa Dedication
kaninang 3:00 na sabi mo pakinggan ko na
hindi ko naman naabutan... alam mo yun?
Wala ka nang atraso"
"Tingin ko hindi pa tayo equal"
"Ha?"
"Ikaw naman ang may atraso sa akin. Hindi
mo napakinggan yung sinabi ko kaninang
3:00, para maging equal tayo... pumayag
ka nang ihatid kita at baka pag-isipan ko na
equal na..." sinabi nya yun ng nakangiti...
"Ok... sabi ko nga may atraso ako"
Pagkakuha namin ng bag namin sa room,
lumabas na rin kami ng school. May mga
ilang estudyante na parang nakatingin
(parang lang) kasi hindi ako sigurado dahil
diretso lang ako nakatingin. At sa wakas,
nakalabas din kami.
"Akin na yan..."
"Ang alin?"
"Bag mo. Ako nang magdadala"
"Huwag na..."
"Bilis na... ako nang magdadala. May atraso
ka.."

"Ingat Lj!"

Kinuha naman na niya yung bag ko. Tapos,

nanahimik din naman kami na parang
ganun sa simula noon na hindi siya palasalita. Ako nang nagsasabi, tahimik pero
hindi boring. Paanong nangyari yun? Oh
come on! Gumagana ang heart...

Naglakad naman na ako pabalik ng room.

Ang sakit ng katawan ko, lalong lalo na
yung mga binti ko. Bukas kaya sa loob na
lang ako para hindi na ako mahuli? Kainis
naman oh...

"Lj!" sabay hinila na naman niya ako...

nakalagay na naman yung kamay niya sa
bulsa. Ngayon na-curious ako kung nandun
ba sa loob at hawak niyang yung kuwintas
ng kapatid niya.

"Lj!"

"Bakit?"

Paglingon ko, sino pa nga ba... si Daryll.

Bigla na lang siyang ngumiti. Nagulat ako

kasi nung tinawag niya ako, medyo galit na

"Ei, una na ako. Uuwi na ko...

nakakapagod"

di talaga maintindihan yung expression ng

mukha niya.. tapos ngumiti.

nagpalit... tapos dumeretso sa kwarto ko.

Walang assignment kaya nakakatuwa.

"Bakit? Ano? Di kita maintindihan, kanina

galit ngayon nakakaloko ka na nakangiti..."

Tapos lumuhod siya para itali. Hindi naman

niya kailangan gawin yun kaya lumuhod na
rin ako.

Nahiga ako at nagisip-isip. Isang araw.

Isang araw lang pero ang daming nangyari.
Tinakbuhan niya ako sa Wedding Booth,
nasaktan ako. Pagkatapos, umamin siya na
mahal niya ako. Nakulong kami sa Jail
Booth halos dalawang oras... nilibre niya
ako ng lunch... kinasal pa ako kay Rico
tapos nalaman ko na nakalimutan kong
sinabihan niya ako sa 3:00 announcement.

"Ako na lang..."

May nagri-ring. Cellphone ko.

Pagkatapos kong itali yung sintas, nakatingin

naman siya.

"Hello..."

"Wala. Sasabihin ko lang sintas mo... Ako na

nga."

"May kasalanan na naman ako?"

Hindi na naman nagsasalita, si Daryll

naman 'to eh. Lagi na lang ganyan.

"Wala naman. Masama na bang titigan ka

ngayon?"

"Magsalita ka nga... nagsasayang ka ng

load"

Naglakad na kami pauwi. Tinotoo nga niya,

nung nasa tapat na kami ng bahay tsaka lang
niya binigay yung bag ko. Nandun pa nga si
Kuya sa labas namin.

"Ok lang... plan naman 'to eh"

"Ei... Daryll" sabay tapik sa likod ni Daryll.

Kapag ganyan ang ngiti ng kuya ko, hindi mo
mapapagkatiwalaan.
"Kuya, uuwi na siya"

"Sabi ko nga... plan yan. Bakit?"

"Tatanong ko lang kung anong ginagawa
mo?"
"Wala lang... nagiisip-isip bago matulog..."

Binigyan ko naman si Nehlie libro. May

favorite author kasi siya kaya collection niya
yung mga gawa nun. Sabi pa niya, hindi na
niya kailangan gumastos para doon.
Kay Mario naman, binigyan ko siya ng cd,
tatlo lang (wala na kasi akong pera! hehe)...
si Rico? Hindi ko siya kinalimutan. Ang bait
niya sa akin eh. Binigyan ko siya ng stuff for
computer... actually hindi ko nga alam
gamitin yun pero siya gusto niya dahil
magaling din siya sa computer (hindi ko pa
pala nabanggit yun!)
At kay Daryll? Hindi naman ganoon ka
espesyal. Pero syempre, lahat naman ng
malapit sa akin niregaluhan ko. Binigyan ko
siya ng tatlong miniature models ng
basketball players. Hindi ko alam kung
meron na siya nun, pero nakita ko kasi yun.
Kainis nga eh, ang hirap niyang bilihan.
Baka kasi meron na siya.
Pagkatapos nung party, uwian na rin.
Niregaluhan din ako ni Nehlie, Mario at
Rico... pati yung nakabunot sa akin. Kung
ano man yun? Huwag na. Hindi naman na
ganun kahalaga.

"Easy ka lang lil' sis. May itatanong lang

ako... Nanliligaw ka ba sa kapatid ko?"

"Ang OA... ikaw anong ginagawa mo?"

Nung dumating yung Saturday, inis na inis

ako kay Kuya at ang aga-aga na nanggising.
Hindi ko alam kung bakit kasi bigla na lang
siyang pumnasok sa kwarto ko.

"Kuya! Hindi siya nanliligaw..."

"Nandito sa kwarto ko, nanonood ng Tv"

"Kuya, bakit ba? Ang aga-aga nandito ka"

"Lj, mabuti na ang maliwanag. Malay ko, yun

pala boyfriend mo na 'to. Lagot ka kay
Daddy"

"Ahh... ganun ba... sinong kasama mo?"

"Ei Lj, may number ka ba ni Daryll?"

"Hindi ko alam. Nasa baba sila. Hindi ko

nakita"

"Oo. Bakit?"

"Hindi pa niya ako boyfriend"

"Anong hindi pa?"
"Bawal pa di ba? Hihintayin ko na lang..."
"Aba ayos ka tsong! O sige, basketball tayo
sa Sabado ulit. Nagustuhan ko yung game
natin dati... galing mo eh"

"Ano namang iniisip mo? Sana kasama

ako..."

classmate din namin. Mahilig sa RRJ yun...

kaya niregaluhan ko siya ng shirt at cap.
Tuwang-tuwa naman siya.

Hay. Hindi niya alam kung sinong kasama

niya sa bahay. Nasa baba siguro ang
mommy niya.
"O sige pala, tumawag lang ako para mangistorbo. Tulog ka na ha?"
"Oo na po...itay"

"Kuya, nag-champion nga sila sa inter-high."

"O sige pala.. Lj..... ay sandali lang--"

"E di maganda."

"Ano?"

"Sige una na ko. Bye Lj..."

"I Love you po!" tapos binaba na niya...

Nakita ko siyang palayo umalis. Nakayuko at

nasa bulsa ang kamay. Siguro, hindi ko
masasabi na naalis na yung dating siya... kasi
parte na yun ng buhay niya. Pero masaya ako
na pilit niyang pinapasaya ang sarili niya. Di
katulad dati, wala raw siyang karapatang
sumaya.
Pumasok naman na ako sa bahay. Sabaysabay kaming kumain nina Mommy, Daddy at
Kuya. Pagkatapos nun, pinaghugas naman
ako ng pinggan. Ayos lang, deserve ko
naman. Lagi na kasi akong walang sa bahay.
Kaya pagkatapos nun, naligo na ako at

***58***

"Niyaya ko siya maglaro ngayon eh kaya

lang hindi ako makakapunta. May lakad
kami ng barkada sa school. Kukunin ko
yung bagong form."
"Kunwari ka pa, gagala ka lang"
"Ikaw na magtext, sabihin mo sorry. Sa
susunod. Sayang nga gusto ko pa namang
makalaro yun. Sige alis na ko"
Napilitan din naman akong bumangon. Ano
pa nga bang magagawa ko eh gising na
ako? Naligo ako at nagbihis pagkatapos eh
nag-almusal na. Kinuha ko rin yung
cellphone ko para itext si Daryll. 15 minutes
na wala pa ring reply. Imposible namang
walang load, plan siya di ba?

Feeling ko nga nun hindi na ako

makakatulog sa lahat ng ginawa niya. Pero
siyempre, dahil si Lj ako, nakatulog pa rin
naman ako. Nung second day ng Christmas
Bazaar, ayos lang din naman. Hindi nga lang
masyadong nakakapagod 'di gaya nung first
day. May bumabati na rin sa akin sa
corridor, pero hindi ko naman kilala.
Freshmen kadalasan.

Tinawagan ko naman. Hindi naman low-batt

dahil ring lang ng ring at walang
sumasagot. Haay! Kainis naman si Kuya!
Pupunta na nga lang ako.

Maganda rin naman ang kinalabasan ng

Christmas Party namin. Nabunot ko si Chris,

Nakarating naman ako sa 4th. Nakita kong

December 17 na nga pala. Malapit na ang

pasko. Feel na feel ko na nga eh.
Bakasyon.. malamig... decorations! The
best!

nandun siya sa court at naglalaro.

"Ei!"
Lumingon naman siya nung tinawag ko. Ang
cute naman niya.
"Oh, Lj... kuya mo?"
"Pinapasabi niya sorry daw hindi siya
makakarating. Pupunta kasi sila sa school
niya ngayon. Tinetext kita hindi ka
nagrereply. Tinawagan din kita walang
sumasagot kaya pumunta na ako. Sige pala,
dumaan lang ako. Bye!"
"Nasa kwarto ko kasi yung cellphone ko.
Iniwan ko na...Sandali lang... "
"Bakit?"
"Mahilig ka ba sa basketball?"
"Uhmmm, medyo. Hindi ko lang alam
masyado ang rules pero ok sa akin ang
basketball."
"One-on-one tayo"
"Nagpapatawa ka ba? Hindi nga ako
marunong. Syempre talo na ko sa 'yo. Player
ka nga eh"
"E di tuturuan kita... kung gusto mo"
"Hindi 'wag na. Kasi--"

"Bakit mo hinarangan! Ayan tuloy hindi na

shoot."
Tinawanan lang niya ako. Haay! Sinasabi ko
na nga ba wala akong say pagdating sa
laban ng basketball. Hindi ako marunong
tapos yung kalaban ko player pa. Idagdag
mo pa na mas matangkad sa akin. Tingin
niyo mananalo ako? Unfair ha!
Inagaw niya rin sa akin yung bola at nung
pag-ikot niya, natumba ako. Masakit yun
ha...
"Ok ka lang? Sorry ha..."
"Ok lang..."
"Kailangan mo ng tulong?" sabay abot niya
ng kamay niya..
"Ayos lang..."
"Bilis na, marumi dyan. Itatayo na nga
kita..."
Sa wakas din nakatayo ako. Buti nga hindi
narumihan yung damit ko. Kaya ayun,
tinuloy namin yung laro. Wala talagang pagasa na manalo ako.

"Tara... Game na!"

***59***
"Hindi nga ako marunong!"
"Walang rules... basta, aagawin mo lang yung
bola... mag-shoot ka. Ganun lang!"
"O sige..."

"Gusto mong kumain sa bahay?"

"Hindi 'wag na. Yun na lang ayos na
ako" sabay turo ko doon sa nagtitinda...
"Ano?!?"
Lumapit kami doon kay Manong. Nagtitinda
siya ng fishball. Ayos, marami rin siyang
tinda.
"Manong magkano po ba?"
".50 sa fishball, piso sa kikiam at squidball."
"Ahh, fishball po tig-limang piso pati kikiam"
Nakatingin lang si Daryll sa akin... parang di
mo siya maintindihan...
"Masarap ba yan?"
"Huwag mong sabihin sa akin na hindi mo
alam ang fishball?"
"Alam ko, kaya lang hindi pa ako
nakakatikim. Hindi naman kasi ako
bumibili."

"8-0... Lj! Shoot mo naman..."

"Tikman mo, masarap yan."

"Ang yabang mo! Mas magaling ka lang..."

Hindi talaga ako makapaniwala na hindi pa

siya nakakatikim ng simpleng fishball na
tinitinda sa daan. Parang sira no! Gutom
pero eto ang kinakain namin.

"Akin na nga... ganito kasi..."

Bigla na lang niyang pinasa ng malakas yung
bola. Buti na lang nasalo ko. Sabay ngumiti
siya sa akin.

"Nagugutom na rin ako... kasi ikaw pinagod

mo ko!"

Lumapit siya sa akin at kinuha niya yung

bola...
"Mas maganda tuwing titira ka, may
pwersa. Kasi, hindi talaga yan aabot sa ring.
Hawakan mo sa dalawang kamay... kamay
mo nga?"
Kinuha niya yung isang kamay ko at nilagay
niya sa bola, at ganun din sa isa. Asus!
Wala namang posisyon ang kamay pag
tumitira. Kahit ano lang. Meron nga ba?

"Ano sa tingin mo?"

"Masarap ha... Manong pabili pa nga..."
Natatawa na lang si Manong sa amin dahil
marami na kaming binili... Nakakatuwa
talaga si Daryll, parang bata na first time
makakakain ng ganyan. Sabagay, first time
nga niya.
"Ano naman po yan?"
"Ah yan, yung iba tukneneng ang tawag
nila... sa ibang lugar kwekwek. Harina yan
na may itlog sa loob"

Alam mo yun, hindi pa nag-iinit yung kamay

ko sa bola... wala na naagaw na niya.

Hindi ko alam kung gaano kami katagal

naglaro doon. Basta ang alam ko, nung
naka-shoot ako ng isa tuwang-tuwa na ako
at gusto ko nang tumigil dahil sa pagod.
ang score 22-1. Grabe! Konti lang naman
ang lamang.

"1-0"

"Wow! Galing mo ha"

"Ang daya mo! Sa akin yung bola di ba?"

"Huwag ka nga! Nang-aasar ka pa. At least

nga naka-shoot pa"

Pagkatapos naming kumain, bumili lang

kami ng inumin doon sa tindahan. Bumalik
din kami sa court para maupo.

"O ikaw na una sa bola."

"Kaya nga ganun, kailangan aagawin mo.

Alangan namang tumayo lang ako. O sige,
hahayaan kita."
Totoo nga, hindi niya inaagaw yung bola sa
akin. Kaya nagkaroon ako ng pagkakataon na
lumapit sa ring. Tiyak kasi hindi aabot kapag
malayo ako. At nung tinira ko... nakuha niya
tapos nag-shoot siya.
"2-0"

"Ayos nga yung shoot mo eh, isa lang pero

ringless"
Naupo ako doon sa gilid ng court...
kakapagod.
"Pagod na ako..."
"Ako rin..."

"Ganun po ba? pabili nga po niyan. Titikman

ko lang..."

"Hindi ko talaga inaasahan na hindi ka pa

nakakatikim niyan"
"Tingin ko kasi hindi masarap. Pero masarap
pala. Thanks Lj! Kung hindi dahil sa 'yo,
hindi naman ako bibili"
"Kadalasan ng street foods masarap naman.
Sa susunod, subukan mo naman yung iba"
"O sige... pero sa ngayon sa lahat ng street

foods, fishball stand na ang favorite ko. Pero

sa totoo lang... masarap talaga!"
"Anong oras na ba?"
"12:35..."
"Ano? Baka hinahanap na ako sa amin..."
"Pahiram cellphone mo..."
"Bakit?"
"Pahiram lang..."
Binigay ko naman yung cellphone ko sa
kanya. Nagpipindot siya doon tapos binalik
niya sa akin.
"Anong ginawa mo?"
"Tinext ko mommy mo. Pinaalam kita
hanggang 3:00"
"Hindi papayag yun..."
Pero may nagreply... si mommy nga...
sinagot niya "K" ... ang tipid naman sumagot
ni mommy.

umakyat.
"Ang ganda po ng bahay..."
"Oo nga. Medyo workaholic na rin yata ang
Daddy niya. Ayaw ng umuwi ng Pinas para
doon sa business niya doon."
"Uhmm.. pwede po bang magtanong?"
"Oo naman hija..... ano ba yun?"
"Ah, kasi po... nalito lang ako. Tinatawag po
kayo ni Daryll na 'mom', anak niyo po ba
siya? I mean, I thought it was Tita Sherryl"
"Ahh yun ba. Si Mam Sheryll talaga ang
Mommy niya. Malapit lang ako sa batang
yan kasi ako na ang nagpalaki dyan. Mas
gusto niyang mom ang itawag sa akin. Hindi
nga yan nagpapatawag ng sir. Pangit daw
kasi pakinggan. Ok lang din sa akin kung
tawagin mo akong mama, mom o kaya
mommy. Kaibigan ka naman na ng anak
ko."
"Ahh, ganun po ba. Matagal na po kayo sa
pamilya nila?"

"Saan?"

"Oo naman. Kaya nga kilalang-kilala ko na

yang bata na yan. Tatahi-tahimik pero
makulit paminsan-minsan. At yung kapatid
niya, naku... mas seryoso nga lang yun sa
kanya"

"Sa bahay namin..."

"Si Dana po?"

"Paano ba yan, pumayag. Tara na!" sabay hila

sa akin...

***60***
"Sandali lang! Madadapa ako...! Hey!"
Buti naman huminto. Hello? Ang bilis niyang
tumakbo, wala akong ma-say! Pupunta kami
sa bahay nila? Sabagay, 2nd time. Living
Room pa lang nila nakikita ko.
"Oh, bumalik na pala kayo si-"
"Ei mom amelia... huwag mo ituloy yan. Anak
niyo ko, dapat Daryll tawag mo sa akin"
"Pasensya na anak ko... aba, may kasama
kang kaibigan ngayon ha"

"Opo. May natikman nga po akong

bago..." sabay ngiti
"Ano naman yun?"
"Fishball! at saka, kikiam... pati na rin yung,
ano ba yun... orange?"
Tinawanan ko na lang siya. Para kasing
bata. Nagpalit na siya ng damit.
"Lj, gusto mo magpalit ng damit?"
"Hindi 'wag na. Ok lang"
"Magpalit ka nga hija. Mainit sa labas. Tiyak
pinagpawisan kayo."
"Ok lang po talaga..."
"Ganun ba? AYos lang ba sa 'yo. Maraming
t-shirt itong anak ko..."
E di lalong HINDI! Hindi ko na-picture sarili
ko na suot ang isa sa t-shirt ni Daryll ha.
Hindi ko rin pinangarap magsuot ng malaki.
Ok na kong ganito.
"O sige.. sabi mo eh. Halika, may papakita
ako sa 'yo"
"Ano yun?"
"O sige pala, magluluto lang ako ng
merienda para mamaya. Sa kusina lang ako
kapag kailangan niyo ko"

"Kilala mo na pala si Dana. Iniyakan ko

yung bata na yun lalo na nung nasa ospital
kami. Siguro nga na-trauma na yang anak
ko kaya nun hindi na masyado nagsasalita.
Pero nitong mga huling araw, medyo
nagbibiro na."

"Ok po Mom Amelia. Ei Lj! Tara.."

"Oo nga po eh... Si Tita Sherryl po, wala po

ba siya?"

Syempre, wala na rin akong magagawa.

Nandito naman na ako. Kaya ayun, ang
dami niyang kalokohan. Doon kami
pumasok sa plain white door. At nagulat
lang ako sa nakita ko... kwarto niya 'to???

"Nasa States. Umalis siya nung 10 pa. Every

christmas doon siya sa Daddy ni Daryll
nagcecelebrate. Ayaw namang sumama
nitong anak ko, mas gusto daw niya dito."

"Saan tayo pupunta?"

"Malalaman mo ba kung hindi ka aakyat ng
hagdan?"

"Kwarto mo?"

"Opo. Mom Amelia, si Lj po. Lj, Mommy ko"

Hay! Oo nga pala. Bakit ko ba kinalimutan

yun? Every Christmas nga pala, naiiwan siya
dito. Ang lungkot naman nun...

Tumango lang siya... Para kasing hindi

kwarto ng lalaki. Masyadong malinis. Parang
lahat in order. Dapat sa lalaki magulo di ba?

What the..?!? Mom? Na-meet ko na mommy

niya. At natatandaan ko, Sherryl ang name,
not Amelia. Pero, ang bait niya ha.

"Tuwing Pasko, kaming apat ang nandirito.

Ayun si Miranda, kasamahan ko yan dito. At
yun naman si Fredo, driver nila."

"Yung kwarto mo, dalwa na ng kwarto ko."

"Pasok na kayo Mam Lj, Daryll mainit dyan.

Papasukin mo yung bisita mo."

"Lj, bonding kayo ng mommy ko ha..."

"Ah.. Lj na lang po..."

Hindi ako sanay ng tinatawag ng 'Ma'am' or
shorter 'mam', feeling ko ang tanda ko na. Lj
na lang, mas casual pa.
Pagpasok namin sa bahay nila, maganda
talaga. May nakaupo doon sa Lanai nila.
Isang lalaki at isang babae. Pinaupo naman
ako nung Mom Amelia, tapos si Daryll eh

Nandun na naman siya sa hagdan. Lagi ko

na lang siyang hindi napapansin kapag
nandun siya. Katulad dati.
"Oo nga eh..."
"Dining Room tayo."
"Ay oo nga pala, nalimutan ko kayong
tanungin. Kumain na ba kayo?"

"Gusto mong manood, ok lang. Gusto mong

magpatugtog, ayos lang din. Kung--"
"Bakit tatlo yung gitara mo? Pero ito lang
lagi ang dinadala mo sa school"
"Sa kin yung sa gitna. Kaya Dana yung red
at kay Daddy yung green."
"Marunong maggitara yung Daddy mo?
Wow!"
"Yeah." tapos naupo na lang siya.
"Sorry."

Alam ko namang di sila magkasundo, pero di

ko naman sinasadya na dalhin doon yung
topic.
"Oo nga pala... paano mo napapayag mommy
ko? Ano bang sinabi mo sa text?"
"Sinabi ko classmate mo ko sa 4th, pupunta
ka sa bahay... tapos sinabi ko ihahatid na
lang kita"
"Ei, baka dumating Daddy ko papatayin ako
nun"
"Nakilala ko na at nakausap yung daddy mo.
I think he's cool."
''Talaga?"
Napansin ko na may picture silang dalawa ni
Dana. Nakangiti pa sila parehas.
"Ang cute niyo dito, ilang taon ka niyan?"
"11? 11 yata..."
"May movies dyan, gusto mong manood?"
"Anong meron?"

Halatang ayaw niyang kausapin yung daddy

niya. Pero mabuti na rin siguro yun. Matagal
na rin silang ganyan.

pangalan mo hija?"

"Hello....... Dad"

Pagkatapos nun, parang natuwa rin ako sa

ginawa ko. Nung nakausap ko yung daddy
ni Daryll, ang ineexpect ko eh yung
masungit na walang pakialam sa mundo.
Pero hindi, iba lang din siguro ang tingin ni
Daryll sa kanya. At sa kanya na rin
nanggaling na mahal niya si Daryll. Hindi
lang niya alam kung paano niya ipapakita.

Nag-usap naman sila. Ako, nawala yung

concentration ko doon sa pinapanood ko at
di ko mapigilang mapakinggan yung
sinasabi niya sa daddy niya. "Ayos lang po...
wala! wala po akong kailangan..."ganun
niya kinausap yung daddy niya. Ewan ko
ba... bakit ba ganun?
Ayos na sana lahat pero nagulat ako nung
tinignan niya yung phone niya tapos bigla
niyang binato sa kama. Tumama pa nga sa
pader...
"Ok ka lang?"
"Labas lang ako..."
Lumabas naman siya. Tinignan ko yung
phone niya, nasa line pa rin yung Daddy
niya.
"Uhmmm, hello po. Lumabas po si Daryll,
iniwan niya itong cellphone niya."

"Horror..."

"Ganun ba... hindi pa rin pala nagbabago

yang anak ko na yan..."

"Ayoko nun... eto na lang." sabay pakita ko

ng cd.

"Siguro nga po... pero ok naman na po siya

kahita papaano..."

"O sige kung yan gusto mo. Meet Joe Black?"

"Oo nga pala, girlfriend ka ba ng anak ko?"

Para talagang sira... nanood kami doon. Pero

di kami magkatabi ha. Pinaupo niya ko sa
kama niya doon siya sa sofa. Nakakatawa rin
na medyo nakakalungkot. Pero siya, wala
man lang karea-reaction sa pinapanood.
"May nagri-ring..."
"Cellphone ko. Ikaw na sumagot..."
"Ako? Bakit ako?"
"Baka si MArio lang yan..."
Kinuha ko naman yung cellphone niya at
sinagot ko. Pero walang nakalagay number sa
calling. As in, Calling lang ang nakalagay. Ang
weird. Pero sinagot ko... tinanong pa kung
sino ako... so explain pa.
"Kausapin ka daw..."
'Sino yan?"
Hinga ng malalim... Kaya mo yan Lj...
"Daddy mo..."
***61***
"Daddy ko? Bakit naman siya
tumawag?" sabay kuha ng phone sa akin.

"Naku hindi po! Ininvite lang po niya ko

katulad ng sinabi ko kanina. Magkaibigan
lang po kami. Classmate ko po kasi siya."
"Hindi ko na nga siguro makukuha ang loob
ng anak ko na yan"

"Lj po"

Lumabas naman ako ng kwarto ni Daryll at

bumaba. Kung sa ganito ako nakatira, ang
lungkot siguro ng buhay ko. Mas pipiliin ko
na na kasama ko sina mommy, daddy at
kuya... mas masaya pa rin.
Nakaupo siya doon sa Sofa nila, nakayuko
siya pero lumingon siya nung bumaba na
ako.
"Hatid na kita..."
"O sige... 4:00 na pala. Patay na ako kay
mommy. Hanggang 3:00 lang ako eh..."
Pinakain lang kami saglit ni Mom Amelia
tapos umalis na rin kami. Lagot na ako.
Simula umaga hanggang hapon wala ako.
Tapos, ang paalam ko 3:00 past 4:00 na.
Haay! Mapapagalitan ako nito.
Pagpasok ko sa bahay, pinapasok ko na rin
si Daryll. Nakita kong nasa kusina si Kuya...
at ang ikinagulat ko eh naka-apron siya.
"Magaling Ms. Lhea Janine Martinez! Anong
oras na?"
"4:10?"
"Anong oras ang paalam mo?"

"Ah, alam niyo po... sa kinikilos ni Daryll at

sa mga sinasabi niya, mahal po niya kayo.
Kaya lang sa tingin ko, nahihiya siya na iopen yung topic na yun sa inyo. Siguro dahil
na rin po sa dahilan na galit pa rin po kayo
sa kanya dahil sa nangyari kay Dana, hindi
rin po niya kayo nakakasama. Parang, hindi
niya nararamdaman na nandiyan po kayo
para sa kanya. Pasensya na po kayo sa
akin... alam ko po dapat hindi po ako
nakikialam..."

"3:00? Teka nga kuya, kailan ka pa naging

si Mommy? Bakit ikaw ang nagagalit eh kay
mommy kami nagpaalam."

"Sa tingin mo ganun ang nararamdaman

niya?. Malaki na nga rin ang kasalanan ko
diyan sa anak ko na yan. Mahal ko naman
yan... hindi ko lang alam kung bakit di ko
makuhang maging daddy sa kanya... hindi
ko alam kung paano ko ipapakita. Kaya nga
tuwing tumatawag ako diyan, lagi kong
tinatanong kung may kailangan ba siya.
Akala ko kasi sa ganoong paraan napapakita
ko na mahal ko siya."

Nakatayo lang si Daryll doon. At medyo

natuwa akong makita na ngumingiti siya
dahil kay kuya

"Kaya niyo po iyon, hinihintay lang po niya

kayo..."

"Eh kasi po, late ka nga umuwi kaya ako po

ang pinagluluto ni Mommy"

"O sige pala, sana alagaan mo muna siya

habang wala kami diyan. Ano nga palang

"Pero kuya bagay ha"

"Hay naku! Nung nagtext po si daryll ako po

ang nagreply ng 'K' at hindi si mommy.
Ipinaalam na nga lang kita at sinabi kong
nasend na kaya wala nang magagawa tapos
anong oras ka naman pala uuwi."
"Sorry! Hindi ko po alam"

"Bakit ka may hawak na malaking kutsilyo

ha?"
"Obvious ba naghihiwa ako"
"Hindi, bakit ikaw ang gumagawa niyan?"

Napaatras na lang kami ni Daryll sa sumunod

na ginawa ni Kuya...
"At ikaw!..." sabay turo ng kutsilyo kay
Daryll "Kung hindi mo alam maraming beses
na akong naiinis dyan kay Lj na tipong gusto
ko siyang patayin pero kahit anong oras
handa akong pumatay para diyan..."
"Kuya ang drama mo..."
Pero dire-diretso pa rin siya at nakaturo pa
rin yung kutsilyo kay Daryll
"Kaya ikaw! Hinay-hinay ka sa panliligaw sa
kapatid ko dahil kapag hindi mo inayos lagot
ka sa akin"
At sa total relief namin ni Daryll, binaba rin
niya yung kutsilyo at naghiwa ulit
"Kuya hindi siya nanliligaw..."
"Ganun na rin yun! Lagi naman kayong
magkasama"
Tumawa lang si Daryll kay Kuya. Para
talagang sira itong kuya ko. Dumating naman
si Mommy galing sa taas.
"Rj! Ano na namang problema mo at
sumisigaw ka na naman dyan"
"Wala naman mommy. Nagle-lecture lang"
Oo nga pala, hindi ko pa nababanggit ang
pangalan ng kuya ko.
"Oh Lj nandito ka na pala. Daryll...
kumusta?"
"Mabuti naman po"
"Gusto mong kumain dito? Ayos lang naman"
"Hindi na po. Ok lang... pauwi na rin po ako.
Hinatid ko lang po si Lj"
"Ganun ba... salamat."
"Ei, Daryll... ingat. Thanks nga pala"
"Una na po ako... sige po"
Ngumiti lang siya bago umalis... si Kuya
naman may pahabol pa
"Daryll yung sinabi ko! Sa susunod pala...
game tayo ulit"
Tumango lang si Daryll at umalis na.
Nakakatuwa naman itong araw na ito...
especially my bro... the best siya talaga. Kaya
kahit ganun yun.. mahal ko yun...
Ayos lang naman yung mga sumunod na
araw. Wala nga lang akong natatanggap na
kahit ano kay Daryll... kahit text o tawag. Ok
lang naman, baka busy rin siya katulad
namin dahil malapit na ang christmas. Tapos
ng ilang araw...

December 24 na...
***62***
December 24 na. Grabe, si Mommy
nagluluto na sa baba. Parang nakakatuwa
isipin na mamayang 12:00:01 pasko na.. at
mamayang gabi rin Noche Buena na. Ang
saya noh! Talagang Christmas is a time for
family. Pero, sa ibang tao kaya? Hmmm,
example.
Misteryoso dati, medyo nagbago pero
tahimik pa rin. Nakayuko, mas gustong
nag-iisa at laging nanggugulat. Matangkad,
parang naliligo ng pabango... uhmm ano pa
ba? Isasama ka sa isang lugar kahit di ka
pa pumapayag... mabait... matalino naman
at... OK FINE! Guwapo.
Haay! Kakalungkot naman siyang isipin.
Wala yung mommy at daddy niya. Mabuti
na lang nandun sina Mom Amelia. Bakit
kaya hindi siya nagpaparamdam? Kahit text
man lang di ba...
"Oy Lj... nakahiga ka dyan.. tulungan mo
ako..."
"Anong gagawin?"

"Kuya!"
"Ito naman di mabiro. Nililigawan meron."
"Talaga? Pakilala mo sa akin"
"Huwag na baka siraan mo ko.."
"Hindi.. ibibuild-up nga kita eh..."
"Huwag na. Sige papakilala kita. Sa January
na lang kapag start na uli ang klase.
Tatawagan ko nga siya mamayang 12 eh..."
"At kailan ka pa naging sweet?"
"Aba lil' sis matagal na. Nature na yun ng
bro mo. E ikaw?"
"Ang yabang nito. Teka, anong ako?"
"Si Daryll.. ano yun?"
"Kaibigan ko yun loko!"
"Ang showbizz mo. Pero sa totoo lang, boto
ako dun"
"Shut up."

"Ihaw tayo..."

"Binati ka na ba nun? Last time na nakita ko

yun nung late kayong umuwi..."

"May naluto na?" kakagutom naman...

"Hindi pa... hindi ko rin siya nakikita"

"Wala pa po takaw! Tara na.. kaya ka

tumataba pahiga-higa ka lang..."

Pagkatapos namin mag-ihaw ni kuya,

pumasok na kami at nag-unahan sa banyo.
Parehas kasi kaming amoy usok. Nanalo na
naman siya. Haay! 48 years na di pa rin
tapos yun tiyak kaya naupo muna ako sa
sala at nanood.

"Sandali lang..."
"Halika na..."
Hinila ako ni kuya pababa. Wala naman
akong magawa mas malakas siya sa akin.
Pero enjoy din naman yun, mag-iihaw kami
sa labas. Tiyak, wala pang Noche Buena
mauubos na 'to.
Nagluto naman kami ni Kuya. Nangamoy
usok nga kami parehas eh. Pasaway kasi si
kuya, papaypayan niya yung inihaw papunta
sa akin... kaya ayun, medyo maluha-luha
ako.
Si Daddy naman ang kasama ni Mommy sa
loob. Nagluluto sila. Hindi nga bagay kay
Daddy, pero pwede na rin.
"Kuya pwedeng magtanong?"
"Hindi pwede..."
"Ito naman! Sige na kaya..."
"O sige.. siguraduhin mo lang maayos yan
lagot ka sa akin.."
"Sinong nililigawan mo? O kaya may
girlfriend ka na ba? Wala ka kasing
binabanggit sa akin.."
"Nililigawan meron... girlfriend meron din..."

May mga kapitbahay kami na nagdadala ng

pagkain na handa rin nila, kaya si mommy
ganun din naman ang ginawa. Nung
lumabas si kuya at nakaligo na ako, hindi ko
alam na nakatulog na ako doon sa sala at
nagising ako ng 11:00 na. Nagulat nga ako
dahil sakto lang din naman pala halos.
Sa labas kami kakain. Wala lang, trip siguro
nila. Malamig din sa labas. Tinawagan ko
naman sina Nehlie, Rico, Mario at iba ko
pang kaibigan nung 11:30... kasi kapag 12
baka wala na akong time tumawag. Tiyak,
busy na ang lines at tiyak rin... busy na
akong kumakain nun. Sinubukan kong
tawagan si Daryll pero walang sumasagot
ng phone niya. Ano na kayang balita dun?
Pagdating ng 12, kinuha ni Kuya yung
phone niya at tinawagan yung, alam niyo
na. As if naman synchronize yung oras niya
doon sa girl. Pero naiinis parang kulang nga
eh... walang Daryll. Drama ko no? Pero
namimiss ko din yun. Iba kasi eh.
Nagluto si mommy ng usual spaghetti, may
chicken, yung inihaw namin ni kuya na
hotdog at barbe-q at syempre di naman
nawala ang dessert. Nagbigayan naman na
kami ng gift namin sa isa't isa. At syempre,

akalain mong niregaluhan ako ng bro ko!

Hay! Habang tumatagal talaga, mas lalo
akong napapalapit dun sa loko na yun. Dati
kasi, hindi masyado.
Pagkatapos nun, syempre niligpit na rin
namin lahat. Kailangan na rin matulog at
bukas tiyak may namamasko kina mommy na
mga inaanak nila. Ako naman e hindi
makatulog sa sobrang haba ba naman ng
tinulog ko maghapon. Kaya ayun, alas-3 ng
madaling araw na rin eh bagsak na rin ako.
Nanaginip na naman ako. This time,
nanaginip ako na kasali raw ako sa soccer
team. Weir huh! Hindi ko pinangarap. Pero
syempre, nasira yun nung dumating na
naman si Kuya sa kwarto. Asus lagi naman.
"Kuya naman! Puyat ako. Alas-3 na ako
naktulog.. pwede ba!" sabay takip ng unan..

Miss na kita... Daryll.

***63***
Pagkatapos kong basahin yung card,
napatingin na lang ako dun sa gift niya.
Imagine, galing lang yun pinambili niya nun
nung 12 lang... wala na kaming pasok nung
16... nakapag-ipon na siya ng ganun
kabilis? Gaano ba kalaki ang allowance niya.
Pero, di ka talaga nag-iisip Lj. Wala yung
parents niya, syempre iniwanan siya ng
pera... imposibleng wala.
Umupo ako doon sa steps ng hagdan namin
at nakita kong nakaupo si Kuya sa lamesa
sa kusina namin at si Mommy naman ang
nag-aayos ng kung anu-ano.
"Ei Kuya, kailan niya ito dinala?"

"Paskong-pasko ganyan ka. Buong mundo

gising na at namamasko tapos ikaw natutulog
pa..."

"Ewan ko kay Mommy, basta binigay niya

yung apat na gift. Isa sa bawat isa sa atin.
Ano, tinext mo na yung thank you ko?"

"Nananaginip pa ako eh... mamaya na lang"

"Hindi pa. Mommy, kanina pa po ba niya ito

dinala?"

"Ayaw mo talagang bumangon?"

"Ayaw... kaya alis ka na ok?"
"O sige aalis na ako. Nasa akin pa naman
yung regalo mo"
Napabangon ako kaagad sa sinabi ni Kuya.
Regalo? Sa ninang ko? Wala naman na akong
ninang na nandito. Lahat nasa malalayong
lugar na.
''E di bumangon ka... o ayan na nga. Pakisabi
thanks"
Lumabas naman na si Kuya nang ibigay niya
yung regalo ko. Maliit na box lang siya kaya
nung buksan ko... hindi talaga ako
makapaniwala.
Anong laman? iPod. Grabe! ANg mahal nito
tapos niregalo lang sa akin. May kasama
siyang bracelet na blue na gusto ko nung
kasama ko si Rico at Daryll sa mall. Tapos
may kasamang card.
Dear Lj,
Hi! Merry Christmas! Sana masaya naman
kayo. Hindi naman na nakakapagtaka yun,
one of a kind yung family mo eh. Oo nga
pala, binili ko yung bracelet na gusto mo.
Blue, tingin ko mas babagay ang blue sa 'yo,
rather than pink.
Sa iPod nga pala, naalala ko kasi na gusto
mo yun dahil nung nakulong tayo sa Jail
Booth. Pasensya na sa gift ha! Hindi ko
binigay nung Christmas Party kasi gusto ko
sa Christmas Day. At huwag kang mag-alala,
hindi yan pera ni Mommy o ni Daddy. Galing
yan sa allowance ko since nung 12... So till
here na lang muna... Love you po.

"Maaga siyang dumaan dito kanina. Mga

mag alas-6 siguro. Tapos umalis din kaagad
at may pupuntahan daw siya. Ibigay ko daw
yan sa 'yo. Niregaluhan nga din kami ng
Daddy mo"
"Talaga?" wow... ang bait naman niya.
"Ano? Anong laman nung sa 'yo?"
"Ikaw muna..."
"Basketball... sa 'yo?"
Pinakita ko sa kanya yung iPod at bracelet,
napaakyat siya sa hagdan.
"iPod? Mommy, niregaluhan si Lj ng iPod. Di
ba pinapabili niya sa 'yo ito kaya lang
mahal"
"Oo na... niregalo nga niya.. obvious ba?"
"Galante yang batang yan... siguro
mayaman sila"
Hindi siguro mommy... Oo. Hindi lang niya
pinapakita yun.
Umakyat ako sa kwarto at kinuha ko yung
cellphone ko. Itetext ko na lang siya. Hindi
ako sigurado kung may magrereply pero
mas maganda nang makapagthank you.
Nasa kalagitnaan na ako ng mala-telenovela
kong text eh nag-ring na lang. Nagulat pa
nga ako. Tumatawag siya? Tinignan ko pa
nga ng medyo matagal bago ko sinagot.
Kung bakit ko ginawa yun, hindi ko rin
alam. Nung pinakinggan ko, masayangmasaya siya.
" Thank you talaga... thank you. Hindi ko
alam kung paano ako dapat magpasalamat
sa 'yo... The best ka talaga!"

"Sandali lang... anong sinasabi mo? Na

wrong number ka yata Daryll"
Dapat ako yung nagthank you di ba? Bakit
ba masaya ito...
"Dapat nga ako yung magthank you sa gift
mo. Thanks talaga, sabi rin nila dito.."
"Hindi ako na wrong number, para sa 'yo
talaga yung thanks na yun.. Kung ano man
yung sinabi mo... I owe you! Sobra"
"Para saan? Hindi ko maintindihan"
"Masaya lang talaga ako. Ngayon ko lang
naramdaman 'to. Kung ano man ang sinabi
mo sa kanya, nagbago talaga lahat."
Medyo puzzled pa rin ako sa sinasabi niya...
Hindi ko nga siya maintindihan pero hindi ko
na lang siya kinokontra dahil sa sobrang
saya niya. Pero nasagot naman yung tanong
ko nung sinabi niya na...
"For the first time, I have a Dad"
***64***
Pagkatapos nung tawag ni Daryll nung 25,
hindi naman na nasundan ng sumunod na
araw. Sinabi niya sa akin na uuwi daw ang
Daddy niya kasama ang Mommy niya galing
sa States sa January. Masayang New Year
no? Pero hindi naman January 1. First week
of January pero hindi New Years Day. Sabi
nga nila, start the year right.
Dahil hindi tumawag si Daryll o kaya
nagtext nung mga huling araw, na-shock na
lang ako nung nagparamdam nung
December 31, New Years Eve. Tumawag
siya ng malapit nang mag-12, tapos para
kaming sira na nagbatian ng Happy New
Year sa phone. Sinabihan pa nga niya ako
na tumalon daw ako kung gusto ko raw
tumangkad. Siya kasi, hindi na niya
kailangan. Obviously, hindi siya sa bahay
nila nagcelebrate ng New Year, inimbitahan
yata siya ni Mario sa bahay nila.
Kahit ayaw ko man o gusto, darating ulit
ang pasukan. January 2 nga eh. Napaaga
kasi maaga ang naging bakasyon namin ng
December. Una kong nakita sa school, at sa
kasabihang start the year right?? Si Rico
ang sign.
"Hi Lj... Happy new Year"
"Oo nga eh... ilang beses mo akong binati
sa text..."
"Gusto ko na ngang magpasukan eh, corny
pero na-miss talaga kita"
"Ahh... ako rin naman na-miss ko rin lahat"
Gusto ko sanang sabihin sa kanya na "Namiss din naman kita eh" kaya lang
napangunahan ako ng hiya. Kaya ayun

nilahat ko na lang para hindi halata.

Nauna kami ni Rico sa room. Naupo kami sa
bench dahil naka-lock pa. Nag-usap kami
doon at sa positive part, hindi ako na-boring.
Sabagay, hindi naman talaga boring kasama
si Rico.
Nagtaka lang ako dahil walang man lang
anino si Daryll na nandito na. Kasi
naksanayan ko na siya lagi ang nauuna. Pero
ngayon, wala siya. Dumami naman kami
habang nag-uusap kami ni Rico, nagbatian ng
walang kamatayang Happy New Year at
natapos lang kami ni Rico nang tawagin ako
ni Nehlie.
"Oi bruha! Happy New Year!"

"Oh... Hello Daryll"

" 'musta?"
"Ayos lang naman. Ikaw?"
"Ayos na ayos."
Tuloy pa rin ako sa pagbasa doon sa
magazine kaya half listening na lang ako sa
kanya. Narinig ko na lang nagtatanong na
siya.

yung Daddy ni Daryll. Balak ko sana na

magsuot ng formal dress, kaya lang si
Daryll ang nagtext na magpants na lang
daw ako. Tama ba yun?
Sinundo naman niya ako ng 4:30 ng hapon.
Ang aga, kung dinner yun. Ang pagkakaiba
lang sa pagsundo niya sa akin ngayon, may
dala siyang kotse nila. Ang OA no! Sa 4th
lang may kotse pa. At kaparehas ko nakapants din siya.
"Sure ka pants?"

"Ok lang ba?"

"Oo naman. Ok yan."

"Ha? T-teka lang. Sorry di ko narinig..."

"Wala lang, kasi... parang di angkop. Formal

meeting tapos pants?"

"Happy New Year din"

"Sabi ko, di ba nabanggit ko na darating

sina Daddy first week of January?"

"Masaya ba ang baksyon mo?"

"Oo."

"Oo naman. Masaya talaga."

"Bukas yun..."

Habang umaandar yung kotse, (obviously di

siya ang nagda-drive dahil 15 pa lang siya)
nagulat na lang ako nung lumagpas sa 4th.

"Totoo bang niregaluhan ka ni Daryll ng

iPod?"

"Bukas na? E di maganda."

"Teka, di ba--?"

"Gusto kang makilala ni Daddy... ok lang

ba?"

Umiling lang siya. Haay! Saan naman kaya?

Sa isang sosyal na restaurant? E di mas
lalong hindi angkop yung suot ko. Pero ok
lang, si Daryll din naman naka-pants.
Parehas kaming out of place kung sakasakali.

"Kanino mo nalaman?"
"So totoo pala. Syempre kay Mario..."
"Syempre rin bestfriends..."
"Ayos yang manliligaw mo ha"

Nabulunan yata ako sa sinabi niya kaya

napainom ako ng tubig ng de-oras.
"Ahh... kasi... sure."
"Thanks Lj! Kailan mo gusto?"

"Parehas kayo ni Kuya! Hindi siya

nanliligaw..."

"Saturday na lang..."

"Magiging busy na naman tayo ngayong

month na ito lalo na sa Dance Club"

"O sige. Aalis na pala ako, pinapatawag kasi

kami sa Music Room."

"Bakit naman?"

"Bakit naman?"

"Hello? Next month, February..."

Pero hindi na niya ako nasagot. Umalis na

siya nung may sumigaw.

"Alam ko. January then February..."

"Loka. Ibig kong sabihin, February... JS Prom.
Dance Club tayo kaya tayo ang sasayaw sa
cotillion"
"Ano? E di mag-waltz na naman tayo niyan...
nasa modern na nga babalik pa sa
makaluma."
"Ganun talaga... part na ng prom ang
cotillion"
Pagkatapos sabihin ni Nehlie yung JS Prom,
parang ayaw ko nang dumating ang February.
Gusto kong January na lang palagi. Pero
sinabi ni Kuya, masaya daw yun kaya aatend
ako.

"Daryll! Halika na!

"Ano ka ba... ang cute mo nga eh"

Hindi ko alam kung kinakabahan ba ako o

ano. Kasi, ayos naman sa akin na i-meet ko
yung Daddy niya. Ang kaso lang, baka
masungit. Alam niyo na, hindi niya kasundo
yun di ba?
Huminto kami sa hindi sosyal na restaurant
na iniisip ko. Nagulat nga ako eh. Hindi ko
inaasahan na dito. At ano ba yun? Blue
Lane Bowling Arena.
As in BOWLING? Ang tagal ko nang di
naglaro niyan. Hindi na ako marunong.
"Sigurado ka, Blue Lane?"

"***65***
Totoo nga yung sinabi ni Nehlie, busy na
naman ang January. Panay practice kami ng
sayaw para sa Prom. Grabe! Dati isang oras
lang, ngayon balak pa nilang kunin buong
afternoon classes namin. Siya nga pala, sina
Daryll ang tutugtog sa Prom kaya busy rin
siya. Sa katunayan bihira na kami magkita
at mag-usap. Kapag nag-usap kami,
nangungumusta sa isa't isa at kadalasan
tungkol sa Saturday. Alam niyo na.

Hindi ko naman nakausap si Daryll nung mga

unang oras. Nung break namin ng afternoon
classes eh tumabi siya sa akin sa garden
habang hinihintay ko si Nehlie. Nagbabasa
ako ng magazine habang naka-kagat pa doon
sa sandwich na kinakain ko.

Dahil hindi kami parehas ng time ng

practice, magkaiba rin ang breaktime nila.
Minsan nga nakikita ko silang banda eh
tawa ng tawa sa garden. Pero siya hindi,
pero alam ko masaya rin siya. Oo nga pala,
ngumingiti na rin siya sa ibang tao pero
bihira lang. Kaya maswerte pa rin kami nina
Kuya, Mommy at Daddy at nakikita namin
siyang tumawa.

"Ei Lj..."

Saturday na nga pala ngayon. Imi-meet ko

Tumango lang siya, tapos ngumiti.

"Tara na, hinihintay na nila tayo sa loob"
Parang naiimagine ko yung sarili ko na
nakasuot ng bestida tapos magbo-bowling.
Parang, yun ang hindi tama. Buti na lang
pala pants.
Pumasok kami sa Shoes Section at nagpalit
ng sapatos. Bayad na siguro yung game
namin. Umalis kami at doon na naglakad sa
bowling arena. At syempre, di na
kailangang hanapin dahil nakita ko na si
Tita Sherryl na nakaupo kasama ang isang
lalaki. OMG!
Nginitian ako ni Tita Sherryl at kumiss
naman si Daryll. Tumayo na yung... replica
ni Daryll. Older Version nga lang.
"Dad, si Lj po. Lj... daddy ko"

"Ahh, ikaw pala si Lj. Gustung-gusto kitang

makilala"
Wala akong nasabi kundi "Hello po." Gusto
niyong malaman yung itsura? Kabaligtaran
talaga ng nasa isip ko. Nung una palang,
iniisip ko na baka nga daddy ni Daryll ang
kamukha niya. Di niya kasi kamukha si Tita
Sherryl maliban sa mata. Ngayon yung
kaharap ko, nakangiti sa akin. Parang si
Daryll talaga.
Haay! Di naman pala masungit. Iniisip ko
yung tipong mala-telenovela na sasabihin na
sino ba naman ako at kasama ko yung anak
niya. Yeah right! Ganun ang inisip ko... pero
mali ako. At, cool talaga ang Daddy niya.
Akalain mong Bowling ang pinili dahil ayaw
niya ng dinner dahil masyado daw formal.
Naglaro kami doon, sa katunayan magaling
talaga yung Daddy ni Daryll. Si Tita Sherryl,
average. Si Daryll ang humahabol na score sa
Daddy niya at ako ang third place.
Pagkatapos ng unang game eh naupo muna
kami para kumain.
"Lj, umorder ka lang ha..."
"Ahh... opo."

Nanliliit na talaga ako. Si Daryll naman

panay lang ang tawa sa sinasabi ng Daddy
niya. Batukan ko 'to eh! Nakikisakay sa mga
sinasabi.
Nagpahinga kami saglit dahil nagkaroon pa
ng question and answer galing sa Daddy
niya. Pagkatapos, naglaro ulit. Habang
tumatagal eh naeenjoy ko yung company ng
pamilya ni Daryll. Masaya naman pala. Kaya
lang, kailangan nang umuwi. Syempre,
alangan namang doon lang kami.
Sumakay sa isang kotse sina Tita Sheryll.
Nag-kiss pa sila sa akin bago sila umalis.
Kami anman, doon sa isa na pinangsundo ni
Daryll.
"Tara na..."
Sumakay naman na kami. Ang sakit nga ng
braso ko eh. Sinabi ni Daryll sa akin na
magaling daw talaga ang Daddy niya sa
bowling, sport niya daw yun. Pagod naman
na ako kaya buti na lang nakarating na
kami sa gate ng bahay namin.
"Thanks nga pala ha. Nag-enjoy talaga ako"

"Kumusta naman ang school Daryll?"

Hindi naman ako nagsisinungaling doon.

Nag-enjoy talaga ako.

"Ayos naman po mommy. Medyo busy, kasi

kami ang tutugtog sa prom"

"Hindi, thanks sa 'yo. Bihira lang tumawa si

Daddy, pero napapatawa mo siya"

"Aba malapit na pala ang JS Prom niyo ha.

Kayo ba ang magka-date?"

Siguro nga doon siya nagmana...

Sana hindi na lang niya tinanong yun. Lalo

lang akong nahiya. Isa pa, January pa lang.
Napakaaga naman.
"Hindi po. January pa lang po. Matagal pa
naman."
Uminom naman yung Daddy ni Daryll bago
ulit nagsalita.
"Pasensya ka na, di pa pala ako
nagpapakilala ng maayos. Danilo Romualdez,
Tito Nilo na lang para hindi masyadong
seryoso" sabay tawa niya.
Nung dumating yung pagkain, panay ang
lagay ni Daryll ng pagkain sa akin. Sa
katunayan, baka sumabog na ako sa sobrang
dami ng pagkain.
"Lj, naaalala mo yung tinanong ko sa 'yo sa
phone?"
"Uhmmm, ano po ba doon?"
"Yung tinanong kita kung girlfriend ka ba ng
anak ko. Sa katunayan, akala ko talaga. Kung
hindi mo sinagot yun siguro iisipin ko na
ikaw. Sabagay, gusto kita para sa anak ko."
"Pasensya ka na Lj sa Tito Nilo mo, ganyan
talaga yan. Nung nasa States kami panay ang
tanong kung sino ba si Lj bago nakumbinsi na
di ka niya girlfriend."

"Natutuwa talaga ako sa Daddy mo.

Hanggang ngayon di pa rin ako convince na
siya yung hindi mo kasundo"
"Nagbago nga lahat di ba? Dahil, sa 'yo"
"Nagbago lahat, dahil gusto rin niyang
baguhin yun..."
"Sabi mo eh... Sige pala, alis na ako"
"Ingat ha..."
Nagtaka naman ako na nandun pa rin siya
nakatayo. Kung titignan mo, para siyang
nag-aalangan sa harapan ko. Hindi niya
malaman kung anong gagawin.
"Bakit parang alangan ka kumilos?"
"Ha ano kasi... kung pwede sana..."

rin doon. Hindi naman na ako dapat mashock doon pero tuwing gagawin niya yun,
na-shock ako palagi. Parang nung una.
Napahawak na naman ako sa pisngi ko...
***66***
Pagkatapos ng gabi na yun, naging
maganda naman ang weekend ko. Busy pa
rin naman sa school, panay pa rin ang
practice namin sa Dance Club. Dati
dalawang oras, ngayon buong afternoon
classes na rin. Dahil malapit ang Music
Room sa amin, minsan kapag may free time
eh pumupunta kami nina Nehlie at Mario sa
practice nila Daryll. Lagi nga naming
naabutang seryoso si Daryll, kinacareer yata
ang pagiging lead guitarist.
Sa practice naman namin, tawa kami ng
tawa ni Mario kaya lagi kaming
napapagalitan. Malayo kasi sa amin si
Nehlie kaya ayun seryoso rin siya sa
practice niya. Nagkaroon ng part na
magpapalit ng partner, kaya ang second
partner ko eh ang pangalan ay Paulo. Kilala
ko naman siya sa mukha, kasi hanggang
ngayon hindi ko pa saulo lahat ng comember ko sa Dance Club. Siya naman
kilala na ako, siguro dahil kilala na rin kami
lahat.
Nakilala ko naman na yung nililigawan ni
Kuya. Sa positive part, maganda naman
siya. Ok naman pala ang taste ng bro ko
pagdating sa girls. Ang pangalan niya eh
Csarina, at sobrang bait pa. Sana nga lang
sagutin na niya ang kuya ko.
Matagal na ring nanliligaw si Mario kay
Nehlie. Ilang buwan na rin. 4months na
yata, hindi ko matandaan. Seryoso nga
yata.
Nung dumating ang February, lalong
lumakas ang tension para sa Juniors at
Seniors. Kadalasan maririnig mo na naguusap tungkol sa gowns o kaya kung sino
ang Prom date nila. Si Bon nga nagpatulong
pa sa akin na yayain si Marianne.
Hindi naman na kami masyadong nagkikita
at nag-uusap ni Daryll. Busy siya, busy rin
ako. Sandali lang kami magkasama sa
school, kadalasan pa eh naghahabol siya ng
lesson. Pinagtataka ko lang, kahit wala siya
sa klase at laging nasa practice eh kumpleto
pa rin siya ng lecture pati quizzes.

Medyo naguluhan ako nung una. Nung

napansin niya na hindi ko maintindihan,
ginawa rin niya. Para akong na-paralyze na
di ko maintindihan.

"May prom date ka na?"

"Good night, Lj."

"Err, wala pa. Kailangan ba talaga nun?"

Nakasakay na siya doon sa kotse niya ng

lumabas siya uli

"Hindi naman necessity, pero syempre mas

cute tignan kung may partner kang pupunta
di ba?"

"Iba ka talaga..."
Umalis na siya at ako naman nakatayo pa

Tinanong ako ni Nehlie habang kumakain

kami sa canteen.

"Whatever. May nagyaya na sa 'yo?"

"Yep."
"Hay naku... si ko na kailangang manghula.
Obvious ba, si Mario"
Tinawanan lang ako ni Nehlie. Tapos may
tinuro siya sa akin na tignan ko raw. Banda
nina Daryll. Tumatawa sila tapos siya walang
reaksiyon. Oo nga pala, ngumingiti na rin
naman siya sa ibang tao, pero hindi madalas.
Kaya nga maswerte pa kami nina kuya na
nakikita namin siyang tumawa.
"Oh, ano naman?"
"Basta nag-iinit talaga ang ulo ko diyan sa
Fatima na yan. Sabi mo mabait naman at
kaibigan mo siya, pero tuwing nakikita ko
yan lagi pa ring nakadikit kay Daryll"
"Normal lang naman siguro yun. Isa pa,
magkasama sila ng madalas di ba?"
"Basta... kahit kailan talaga hindi ko feel yan.
If I know dumidikit siya kay Daryll sakaling
yayain siyang maging date sa Prom"
Ang issue na baka sakaling yayain ni Daryll si
Fatima sa Prom ay napakalaking possibility.
Isa pa, sila ang close ngayon. Hindi naman
ako worried na walang prom date, mas gusto
ko pa ngang wala eh...
Umalis naman kami ni Nehlie. Nakita nga nila
kami at tinawag pero sabi ni Nehlie 'wag daw
akong lilingon dahil ayaw niyang sumama sa
kanila. Nag-usap na lang kami sa gown ng
cotillion, purple ang natapat sa akin at pink
sa kanya. Parehas kasi ang gown ng member
ng cotillion, kulay lang ang nagkaiba.
Katulad ko, nagpatahi rin si Nehlie ng
pampalit na gown. Ako naman, kahit gown na
lang ng cotillion pwede na kaya lang mommy
ko ang nag-insist na magpatahi daw para sa
akin. Royal Blue ang kulay, spaghetti strap,
may beads, at layers syempre. Simple lang
siya pero maganda naman para sa akin.
Lalo kaming napagod nung February 8. Feb.
10 kasi ang Prom. 2 days to go na lang Prom
na. Wala akong Prom Date, hindi naman yun
big deal.
Breaktime. Nakaupo ako nun sa bench sa
labas ng room namin ng may tumabi sa akin.
Tinanong ako ng usual na 'Lj, may date ka na
ba sa Prom?'... syempre, pumayag ako. Ang
alam ko lang masaya talaga ako. May Prom
date na rin ako kahit hindi naman talaga
kailangan.
At yun ay si Rico...
***67***
Bago ang Prom, todo handa na ang lahat.
Wala kaming pasok ng Friday ng umaga pero
kami ni Nehlie eh dumaan sa school at
tinignan yung design. May malaking stage,
design sa buong field at kung anu-ano pa.
Nag-usap kami na magkita na lang mamaya
tapos umuwi na kami.

Alas-6 ang simula ng Prom. Natulog pa nga

ako dahil tiyak gabi na matatapos o kaya
madaling-araw. Pagkagising ko, niloko pa
ako ni Kuya na wala daw magsasayaw sa
akin. Hindi naman na ako pupunta sa kung
saang beauty shop, mommy ko na lang ang
mag-aayos sa akin.
Nakalugay lang ang buhok ko. Sabi ni
mommy, mas magandang ilugay kapag
mahaba. KOnting ayos at design ayos na.
Sinuot ko yung gown ng cotillion, mauuna
kasi yun kaysa sa tunay na event. At alam
niyo ba, suot ko pa rin yung black na
singsing na binili namin ni Daryll sa Star
City. Hindi nga siya nararapat doon, pero 'di
ko makuhang tanggalin.
Light make-up lang ang nilagay sa akin.
Ayoko rin naman ng makapal. Kinuha ko
yung phone ko, sakaling may nakaalala.
Panay si Rico, Nehlie, Mario at iba ko pang
classmate. Wala man lang galing sa kanya.
Quarter to six ng dumating si Rico sa bahay.
Ang guwapo nga niya eh kaya hindi ko
talaga maiwasang 'di humanga.
Nagulat si Mommy at Kuya. Wala kasi si
Daddy. Sino ba ang inaasahan nila? Eh si
Rico ang Prom date ko.
"Lj, si Rico ang date mo?" binulong sa akin
ni Kuya.
"Yep. Bakit?"
"Akala ko si--"
"Kuya, aalis na kami. Bye!"
Sa totoo lang, sinadya ko talagang putulin
yung sasabihin ni Kuya. Ayokong isipin yun,
hindi ko alam kung bakit may sudden
change. Hindi rin naman kami nag-away.
Iniwan ko na nga pala yung pampalit ko na
gown sa locker ko. Para hindi na rin
problema.
"Ang ganda mo ah!"
"Hep! Walang mambobola ha"

"Wow! Bouquet, Thanks! Gentleman ka

talaga!"
"May napansin lang ako"
"Ano yun?" habang tinitignan yung bulaklak.
"Yung black ring"
"Ahh ito ba? May sentimental value kasi ito
eh kaya hindi ko tinanggal"
"I think it's cute, bagay naman"
Kahit kailan talaga the best si Rico. Habang
naglalakad kami, lalo akong nahihiya.
Malapit na kami sa room.
"Bruha! Ang ganda mo naman!"
Sino pa nga ba, e di si Nehlie.
"Ang cute ng gown ng cotillion no!"
"Oo nga eh. Hi Rico!"
"Hello Nehlie"
"Mario, ang gwapo natin ah! Astig ka!"
"Syempre. Parehas kayo ni Nehlie.
Tumangkad dahil sa heels"
"Two inches lang ito no!"
Sabay-sabay na kaming pumunta sa field.
Syempre, walang katapusang batian ng
mga kakilala.
Naupo kami doon sa gilid. Naka-ready na
yung instruments sa stage na gagamitin
nina Daryll. Speaking of Daryll, hindi ko pa
siya nakikita.
"Mauuna pala ang cotillion"
"Oo nga. Kinakabahan na ako. Pagkatapos
yata ng speech. Next eh, Hall of Fame!
Meron pala!"
"Meron nga. Kaninong mga pangalan na
naman kaya ang gagamitin nila"

"Rico ang guwapo mo. Sa totoo lang"

Para sa mga hindi nakakaalam, ang Hall of

Fame ay isang buong istorya na gagamitin
ang pangalan ng mga sikat mula sa staff ng
school hanggang sa students. Kadalasan,
walang sense. Katatawanan lang kumbaga.

"Talaga? Thanks"

"Si Yana at Larry ang emcee"

Actually, sumakay kami ni Rico. Nakatingin

nga yung mga nakasakay sa amin pero
understood na nila yun. Pagbaba namin sa
school, marami nang tao.

"Oows? Cute nila ha"

"Hindi... totoo talaga"

"Wait, may kukunin lang ako sa locker ko"

Huminto kami saglit. May kinuha si Rico sa
locker niya.
"Para sa 'yo nga pala" sabay abot sa akin.

Si Yana at Larry, parehas silang Senior. Sa

pagkakaalam ko, partners sila in Personal
life.
"Good evening Everyone!"
"This is the event we've all been waiting for"
"I can see alot of beautiful and handsome
faces"

"We are all going to enjoy the night dancing

different songs from classic to disco"
"Ang to jam with the schools band"
"Let's open the door and enjoy!"
"The Junior and Seniors Promenade!" sabay
nilang sinabi
Palakpakan naman yung mga tao. Tinawag si
Mam Valencia para mag-lead ng opening
prayer. Pagkatapos nun, tinawag ako ni
Nehlie dahil pagkatapos ng speech cotillion
na. Sinabihan naman ako ni Rico na galingan
ko raw.

kami uli ni Nehlie sa locker. Nagulat na lang

ako nung napatigil siya sa paglalakad.
"Bakit?" tanong ko naman
"Tignan mo kung sinong dumarating..."

"Tara dito tayo sa gilid"

Hindi man lang ngumiti o kumaway. Seryoso

yung mukha niya na tumingin tapos binalik
niya yung tingin niya sa stage. Ako naman,
nakinig na lang sa candidates ng Hall of
Fame. Pasok sa teachers si Mam Fajardo,
Ate Susan ng cheering, Sir Lapid, Mam
Valencia at ang principal namin na si Mrs.
Agaya.

"Oo nga. Ayokong magpakita sa kanila"

"Hindi"

"Pabango ni Daryll yun. Dumaan lang..

haay! Buti hindi tayo nakita"

"Let's Welcome, the members of the Dance

Club... for the cotillion--" sabi ni Larry

"Oo nga eh... lumagpas din"

Tinignan namin ni Nehlie habang naglalakad
sila. Akala ko tapos na at hindi kami
nakita... pero....

Lumingon sa amin si Daryll...

***68***

"Mario, ito na"

"Kaya natin ito Lj"

Pagkalagay namin ni Nehlie sa locker,

naglakad na kami pabalik sa field. Paano
niya nalaman na nandun kami?

"Oo nga!"

"Akala ko pa naman hindi na tayo nakita"

Pagpasok namin sa field para magsimula,

feeling ko nanginginig ang tuhod ko.
Kinakabahan talaga ako.

Ako naman, hindi masyadong nakikinig kay

Nehlie. Parang kinakain ako ng mga iniisip
ko.

At syempre, simula na. Tumatawa na naman

si Mario, kaya feeling ko practice lang.
Nawala tuloy yung kaba ko. Ikot dito, ikot
dyan... then change partners. Waltz lang ng
waltz. Daanin na lang sa ngiti.

"Lumingon pa sa atin, ano namang ibig

sabihin nun? Tingin mo Lj" sabay siko sa
akin.

"Hi Paulo" sabi ko habang nagsasayaw at

katapat ko na si Paulo.

"Wala. Tinatanong lang kita kung prom date

ba ni Daryll si Fatima?"

"Hello Lj, ganda mo ha!"

"Ang daming bolero ngayon"
"Sayaw kita mamaya, saan ba kayo?"
"Sure. Sa post 6 kami malapit"
Ayos din yang si Paulo. Dancer talaga siya.
Natapos naman na ang cotillion, mabuti nga
hindi ako natapilok at wala naman akong
nakalimutan.
Dumaan kami ni Nehlie sa locker para kunin
yung pampalit namin na gown. Sumakit yung
talampakan ko kaka-waltz. Sa bathroom ng
room namin kami nagpalit. Nilagay ko yung
gown ng cotillion sa paper bag at babalik

"Nakaupo malapit sa stage. Pagkatapos ng

Hall of Fame tutugtog na sila eh."
Nakita ko na naman siya. Bagay talaga sa
kanya yung suot niya. May binubulong siya
kay Ralph, pagkatapos niyang bumulong eh
nagulat na lang ako...

Gumilid kami at nagtago. Lumagpas naman

na sila. Ang gwapo talaga niya.

Pagdating namin doon sa mga ka-member

namin, para kaming sasabog lahat. Panay
purple at pink. Buti nga cute tignan.

"Nasaan?"

Napatingin ako sa makakasalubong namin.

Yung banda. Nangunguna si Fatima at
Daryll, nakalagay na naman yung kamay
niya sa bulsa pero medyo nakayuko.
Kasunod nila sina Ralph, Bon at yung tatlo
pa.

"Nakita mo na si Daryll?" sabi ni Nehlie

habang naglalakad

"Hinahanap nga namin ni Mario buong banda

hindi namin makita. Si Ralph nakita namin
kaya lang umalis kaagad. Ano kayang
tutugtugin nila?"

"Dumating na nga pala sina Daryll"

"Ha?"

"Ewan."
"Yung linta na yun!"
Nung nasa field na kami, umupo naman na
si Nehlie sa tabi ni Mario at ako naman sa
inuupuan namin ni Rico.
"Nagpalit ka ha, Blue naman"
"Ano nang meron?"
"Magsisimula pa lang ang Hall of Fame"
Inikot ko naman yung paningin ko. Saan
kaya sila nagpunta? Saan kaya sila umupo?
Naman! Ang daming tao.

TUMINGIN SA DIREKSIYON NAMIN NI RICO.

"Larry sa students naman..." sabi ni Yana.

"Oo nga. Here it goes... From 4th year
section 2, Englisg Club President Emma
Quejano"
Palakpakan naman ang Seniors. Hindi ko
yata yun kilala.
"The cutie Theater President, Rico
Renegado"
Biglang nag-react si Rico. Natawa naman
ako. Marami rin siyang fans.
"The Dancer, John Paulo Santos"
"Bulung-bulungan sa corridor, school
hearthrob basketball player and lead
guitarist.. Daryll Romualdez"
Nakita kong tinutulak-tulak siya nina Ralph
doon. Katulad ni Rico, sigawan din sa kanya.
'Di naman na nakakapagtaka na nakasama
siya. At ang pinaka-huli eh si Arnold
Stephano na walking encyclopedia ng
Senior.
Panay kalokohan at katatawanan lang.
Naging Ibong Adarna si Mam Fahardo, si Ate
Susan at Sir Lapid ang Romeo and Juliet,
naging Mr. Bean si Rico, Elvis Presley si
Paulo at si Daryll naman ang The Boy who
cried Wolf. Para sa buong detalye ng istorya,
tanungin niyo si Carina Del Rio na staffer ng
school paper namin at siya ang gumawa.
Ang galing nga niya kung paano niya
napagugnay-ugnay.
"And now, let's give a round of applause
to--"
Sila na. Ayokong makita silang tumugtog.
Isa-isa na silang umaakyat at nagsimulang
ayusin yung instruments.
"Rico, ok lang ba sa room muna ako"
"Bakit?"

"Ayoko lang makinig..."

"Gusto mo samahan kita?"
"Hindi 'wag na. Ok lang ako. Enjoy mo na
lang yung music."
Pumunta naman na ako sa room. Hanggang
doon nga naririnig yung music nila. Mukhang
ang saya-saya nga eh. Pati audience
sumasabay sa pagkanta. Ang tagal din nilang
nanduon, marami silang tinugtog. Nag-stay
pa ako sa room kahit na narinig ko na tapos
na. Ang tagal ko rin doon na nakaupo, para
akong sira no?
Narinig ko na lang, may dumating. Si Bon
pala... at Daryll.
"Oh Lj, bakit nandito ka?"

Umalis uli ako sa field at sinabihan ko si

Rico na isayaw na niya yung mga hindi niya
sinayaw. Nagpunta ako sa Science Garden,
at tahimik doon at walang tao. Doon ako
umupo at tumalikod sa gate.
Masaya naman pala talaga yung Prom, pero
mahirap pala kapag feeling mo may kulang.
Habang nagiisip-isip ako doon, may nrinig
na lang akong nagsabi ng "May kasama
ka?" ... lalo lang akong nainis kasi obvious
ba na mag-isa lang ako dito.
"Wala" pero nakatalikod pa rin ako.
Hindi ko naman yun pinansin pero nagsalita
na naman ng "Alam mo, ang ganda mo
talaga... Lj"... Napalingon ako, kasi kilala
niya ako.

"Wala lang... may tumatawag kasi sa akin eh

hindi ko marinig kaya nandito ako" ang galing
mo naman mag-imbento ng istorya.

"Alam mo-- .... Daryll?"

"Kainan na yata sa field. Next sayawan na.

Bakit di ka pa pumunta?"

"Sige, di naman siguro bawal umupo diyan"

"Oo nga. Nagugutom na rin ako. Sige pala"

Umalis ako ng walang Hi o Hello galing kay
Daryll. Nakayuko nga siya nung dinaanan ko.
Si Rico naman, nakangiti nung bumalik ako.
Kainan na nga, binigyan niya ako ng food...
pagkatapos eh, Sweer Dance na.
Nagtayuan na yung mga tao. Shocks! Simula
na...
"Sayaw tayo?" yaya naman sa akin ni Rico.
Nagpunta kami sa gitna gaya ng sa iba. So
sobrang bait at sweet ni Rico nahiya tuloyy
ako.

"Pwedeng umupo?"

Naupo naman siya sa harap ko. Ngayon

naman, kinakausap niya ako. Naguguluhan
na talaga ako sa kanya.
"Hindi ka nanood nung tumugtog kami"
"Sinabi ko na yung dahilan kay Bon kanina,
nandun ka di ba?"

"Ano ka ba, wala ngang tugtog eh."

"Does it matter? Please, kapag pumayag ka
ikaw ang first and last dance ko"
"Wala ka pang isinasayaw?"
"Wala. Sige na, pumayag ka na"
Seryoso pa rin yung mukha niya. Tumayo
naman na ako. Yung usual na nasa balikat
at waist sa pagsasayaw. Dahil walang tao,
tahimik. Walang tugtog pero sumasayaw
kami. Saan ka naman nakakita nun? Parang
sira 'di ba.
Pagtingin ko sa kanya, nakangiti siya. Bagay
talaga sa kanya ang ngumiti. Alam niyo
yun, masasabi mo na hindi yun proper
dance. Walang tugtog, dapat boring 'di ba.
Pere hindi eh. Matagal din kaming sumayaw
doon, sa katunayan hindi ko alam kung
gaano katagal. Parang tumigil yung oras.
Nagulat pa ako nung yumakap siya sa akin.
Ang higpit, baka nga hindi na ako
makahinga. Pero nung bumitaw siya,
tinanggal niya yung coat niya.
"Malamig na... isuot mo ito"
"Ok lang, kahit 'wag na..."

"Bakit 'di ka sumasayaw doon? Last Dance

na yata..."

"Isuot mo na... ayokong magkasakit ka."

"Ayoko lang. Ayoko rin doon. Dito ko gusto

mag-stay"
"Eh yung Prom date mo?"
"Prom date? Wala akong Prom date"

"Totoo naman talaga eh, Lj, masama na bang

sabihin yun?"

Tinignan ko siya. Habang tumatagal, lalong

magulo.

Matagal din kaming sumayaw ni Rico. First

Dance ko siya, kasi hindi naman counted ang
cotillion dahil performance lang naman yun.
Sinayaw ako ng mga classmates ko, sina
Marvin, Ralph, Bon at yung iba pa. Sinayaw
rin ako ni Mario, si Paulo na partner ko sa
cotillion at para madagdagan pa ang hiya ko
eh sinayaw pa ako ni Sir Lapid.

"Lj, sinadya kong 'di ka yayain"

Sumayaw yung teachers bilang performance

nila. Pagkatapos eh Disco then last Dance na.
Matatapos na yung Prom, hindi man lang niya
ako kinausap.

"Sayaw tayo."

"I see..."

"Huwag ka ngang ganyan, nahihiya ako."

Marami rin namang nagsayaw sa akin kaya

nakakatuwa. Sumakit nga yung paa ko eh.
Pagkatapos ng first half of Dancing, 12:00 inannounce nila yung Prom King and Queen at
Faces of the night. Parehas Senior ang nanalo
ng Prom King and Queen at parehas Junior
ang Faces of the Night.

"Para saan yan?"

Napilitan naman akong umupo ulit suot

yung coat niya. Ang bait naman niya.
Nakatingin pa nga siya sa akin na 'di ko
malaman kung bakit. Seryoso na naman
siya... at naisip ko, siya na siguro ang
pinaka-kakaiba sa lahat ng sumayaw sa
akin. At syempre, last dance ko siya.
"Bakit ganyan ka tumingin?"
Ngumiti na naman siya. Pero iba yung ngiti
na yun sa normal na ngiti niya.

"Huh?!?"
"Sabi ko, sinadya kong 'di ka yayain bilang
Prom Date ko. Bakit? Dahil sa pagtugtog.
Naisip ko tiyak na lagi yung banda ang
makakasama ko. Hindi ikaw. Ayoko naman
na ikaw ang prom date ko tapos hindi rin
naman kita kasama buong Prom. Gusto ko,
maging Prom Date mo yung makakasama
at tiyak na maeenjoy mo. At worth it naman
kung sino"
"Medyo naguguluhan lang ako kung bakit
bigla mo na lang akong 'di kinausap. Galit
ka ba?"
Umalis siya sa upuan niya at tumayo sa
harap ko.
"Pwede ba?" sabay offer ng kamay niya

"May sasabihin lang sana akong

mahalaga... Lj."
***69***
Umupo kami ulit doon sa bench ng garden.
Magkaharap kami katulad kanina. Alam niyo
ba, hindi ko alam kung bakit kinakabahan
ako. Madalas ko siyang nakikitang seryoso,
pero may kakaiba talaga ngayon. Malamig
na nga, kung hindi dahil sa coat niya, siguro
giniginaw na ako ngayon.
Hindi ko alam kung anong mahalagang
sasabihin niya kaya siguro yun na rin ang
dahulan kung bakit puzzled na naman ako.
Yung ngiti niya kanina, alam kong may ibig
sabihin yun. Hindi yun yung normal na ngiti
niya.

"Ano ba yun?" sabi ko naman.

Hindi siya sumagot kaagad. Siguro dahil hindi
niya alam kung paano sisimulan, o pinipili
niya yung mga salitang gagamitin niya at
pwede ring nahihirapan siyang sabihin. Sana
lang 'wag niya akong tignan ng ganun.
"Nung mga huling araw, alam kong napansin
mong hindi kita kinakausap. Hindi sa dahilang
galit ako sa 'yo, kundi katulad dati... nagiisipisp na naman ako."

At ang masakit pa, hindi pabor sa akin ang

nararapat sa desisyon.
"Sumama ka..." pagkatapos ng mahabang
pananahimik ko, saka lang ako nakapagsalita.
Tinignan niya ako na parang gulat ang
expression ng mukha niya. Sana lang, 'wag
niya akong tignan ng ganun. Kapag
pinagpatuloy niya yun, 'di ko na kakayanin.
"Ano?"

Ito yung tinatanong ko kanina. Hindi niya ako

nasagot dahil in-offer niya yung kamay niya
para sumayaw. Ngayon lang niya sasabihin.

"Sabi ko sumama ka"

"Matagal na akong nagdadalawang-isip pero

sa tingin ko makakatulong kung lumayo
muna ako sa 'yo. Kaya hindi kita kinausap,
kaya umiiwas ako."

"Pero ano?"

Sa sinabi niyang yun, hindi ko talaga

naintindihan. Parang, malabo lahat. May
problema siya? Kapag may problema pa
naman ito, asahan mong... hindi bastabastang problema.
"Sorry... pero 'di ko maintindihan"
Ilang beses ko na siyang nakitang seryoso.
Pero sa lahat ng pagiging seryoso niya, may
ilan na tumatak sa akin. Nung bago pa lang
kaming magkaklase, sinabihan ko yung
babae ng magagandang bagay at binaliktad
ko yung sinabi ni Daryll. Nagalit siya. Galit na
galit. Isa yun sa seryosong mukha niya na
hindi ko makakalimutan. Nung field trip sa
dagat, naaalala ko pa nung nagagalit siya sa
bata. Idagdag mo pa yung umamin siya sa
akin sa field, lahat-lahat tungkol sa kapatid
niya. Pero ang masasabi ko lang, isa ito sa 'di
ko makakalimutang pagiging seryoso niya.
Hindi ko alam kung bakit ko nasabi,
nararamdaman ko lang.
"Lj, babalik na sa States si Daddy this March.
Inaamin ko na kailan lang kami nagkasundo
at naging masaya talaga ako. Masayangmasaya. Ayoko siyang umalis, at ayokong
malayo na naman sa kanya. Masarap pala sa
pakiramdam kapag nandiyan siya."
Hindi ko alam kung gaano siya kalungkot at
gaano kahirap para sa kanya iyon. Hindi ko
pa kasi nararanasan ang mawalan at malayo
kay Daddy. At ayoko namang mangyari yun.
Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag ang
sa tingin kong nararamdaman niya, tanging
alam ko lang... malungkot siya.
"Kinausap ko siya. Sinabi kong, 'di na niya
kailangang umalis. Na mag-stay na lang siya.
Pero hindi pwede. Business na naman. Pero
kasi-- magulo na lahat. 'Di ko na talaga alam
kung ano ba dapat ang gagawin ko"
Para akong nabagsakan ng kung ano man na
tipong 'di ko na kakayanin. Kahi hindi niya
ituloy, naiintindihan ko na kung ano ba yung
gusto niyang iparating. Ang hirap nga. Hindi
lang para sa kanya, pero para sa akin na rin.

"Pero Lj..."

"Gusto ko. Gustung-gusto kong sumama.

Naguguluhan na talaga ako. Gusto kong
sumama dahil kay Daddy, pero ayokong
umalis dahil... ikaw. Ayokong umalis dahil
ayaw kitang iwan." sabay tinakpan niya
yung mukha niya ng kamay niya.
Tulungan niyo ko... please. Hindi ko na
talaga kaya. Gusto ko nang umuwi, gusto
kong nasa kwarto na lang ako at doon
makakapag-isa ako.
"Daryll, ayokong ako yung dahilan kung
bakit naguguluhan ka. Libre kang sumama.
Please... 'wag naman sana ako yung dahilan
kung bakit malalayo ka sa Daddy mo. Alam
kong gusto mong sumama, bakit hindi mo
subukan?"
Hindi siya tumingin sa akin. Mahabang
silence bago ulit siya nagsalita.
"Kapag sumama ako, 'di ako sigurado kung
kailan ako babalik. Lj, wala ka dun! Ang laki
ng mawawala sa akin."
'Di ko alam kung bakit napaluha na lang
ako. Bakit ba ganyan siya? Lagi na lang niya
akong pinapaiyak. Ayoko ngang umiyak,
sabi ni Kuya sa akin masaya ang Prom.
Memorable. Nakuha ko na yung pagiging
masaya ng Prom. Pero hindi ko alam na ito
pala yung memorable para sa akin.
Pagpapaalam.
"Sinabi ko naman 'di ba, libre kang
sumama. Ok lang talaga. Sa tingin mo ba
magugustuhan ko na ako yung dahilan
kung bakit-- Please. Ayokong ako ang
dahilan kung bakit ka naguguluhan. Hindi
ka dapat maguluhan dahil ang tamang
desisyon eh sumama ka. Mahirap lang din
para sa akin."
Tumayo na naman siya sa inuupuan niya.
Yumakap siya ng mahigpit. Mahigpit-na
mahigpit. Kakaiba yung yakap na yun, kung
alam niyo lang kung anong ibig sabihin ko.
Hindi ko na napigilan, nagtuluy-tuloy na
talaga yung agos ng luha ko. Nakakainis
talaga siya kahit kailan... sana 'di niya ako
pinaiiyak. Nasasaktan lang ako at
nalulungkot. Aalis siya. Tama aalis siya.

Ayoko sanang mangyari yun, pero yun ang

tama. Parang dapat itanim ko na sa utak ko,
lalung-lalo na sa puso ko na nalalapit na
siyang mawala sa tabi ko.
"Thanks Lj. Mahal na mahal kita.
Pangako--"
"Huwag kang mangako. Ayoko. Kung
magiging masaya ka dun, 'di mo kailangang
bumalik."
"Hindi ko sasabihing goodbye... ayokong
ring magpaalam sa iyo."
Lalo lang tuloy akong naiyak sa sinabi niya.
Ano ka ba Lj! Dapat masaya ka 'di ba?
Makakasama niya ang daddy niya. Sabihin
na lang nating tears of joy ito, kahit alam ko
sa sarili ko na hindi. Ngayon ko lang
naintindihan kung bakit nasabing last dance
ko siya, dahil huli na talaga yun.
Kapag dumating ang March, mawawala na
sa akin ang isang napakahalagang tao. Wala
nang nakayuko, yung kamay laging nasa
bulsa, mas gustong tahimik at laging nagiisa, mysterious guy nga sa iba, yung
pagngiti at pagtawa niya, yung amoy ng
pabango niya... lahat mawawala. Ngayon ko
rin naiintindihan na 'the hardest part is to
let go'... konti na lang ang araw na nandito
siya. Lahat isasama niya sa pag-alis niya.
Lalung-lalo na...
Pati puso ko madadala rin niya...
***70***
Pagkatapos ng Prom, hinatid ako ni Rico.
Nagtaka pa nga siya kung bakit daw parang
naging matamlay ako, pero dahil magaling
akong magtago ng nararamdaman ko, wala
naman siyang napansin at hindi na
nagtanong pa.
Pumasok naman na ako sa loob ng bahay at
nakita kong gising pa si kuya. Nakaupo siya
sa sofa tumingin siya sa akin nang
dumating ako. Nagdire-diretso lang ako
pagkatapos ko siyang batiin.
"Pagkatapos mong maglinis at magpalit,
bumalik ka dito."
Hindi ko naman na pinansin si Kuya dahil
baka kung ano na naman yun. Nagpahinga
lang ako saglit tapos naglinis na ako ng
katawan at nagpalit ng pajama. Ang bigatbigat naman ng dinadala ko... bakit ba
ganun?
Katulad ng sinabi ni Kuya, bumaba pa rin
ako kahit na gusto kong nasa kwarto na
ako. Alas-2 na ng madaling-araw gising pa
rin siya. Parang siya ang nanggaling sa
Prom.
"Ano ba yun? Bakit ba?"
Medyo naiirita kasi ako. Kung aasarin lang
niya ako at ganito ang pakiramdam ko,

baka hindi ko alam kung anong magagawa ko

sa kanya.
"Huwag ka diyan sa hagdan. Umupo ka nga
dito sa sofa."
Bumaba naman ako katulad ng sabi niya.
Umupo ako doon. Ano na naman bang
nagawa ko sa kanya.
"Kumusta ang Prom?"
"Yun lang ba yung itatanong mo? Masaya...
memorable. O sige, pwede na akong umalis?"
Hindi ako pinaalis ni Kuya. Hinila niya ako ulit
doon sa sofa. Naiyak na naman ako.
"Kuya! Ano bang problema mo! Matutulog na
ako."
"Lj... napansin na kita kanina. Anong
problema?"
"Wala. Wala Kuya. Pwede na ba akong
umakyat?"
"Hindi ka aakyat hanggang 'di mo sinasabi
yan. Lj, kuya mo ko. Kaya nga nandito ako,
para kasama mo. Para tulungan ka. Mas
magaan kung sasabihin mo."
Napatingin ako kay Kuya. Sa sobrang dami
ng luha sa mata ko, hindi ko na siya
masyadong makita.
"Kuya... aalis na siya! Aalis siya."

Buong araw ko eh lalabs lang ako kapag

kakain, o kaya manood ng tv. Mabuti na nga
lang at hindi ako tinatanong nina daddy at
mommy. Alam kong may napapansin din
sila, pero di nila makuhang magtanong
dahil tuwing nasa bahay ako eh ganito ang
lagi kong ginagawa. Hindi sila sigurado kung
may problema ba ako. Isa pa, ayoko ring
matanong nila.
Sunday naman, hindi ko alam kung bakit
alas-5 eh gising na ako. Hindi na ako
makatulog pagkatapos nun. Kaya naglaro
na lang ako ng snake sa cellphone ko.
AYoko namang manood... at bandang 6 yata
ng may natanggap akong text. Galing kay
Daryll.
Sender: Daryll
+63918*******
Lj, 'stah? reply k, ttwagan kta.
Hindi ko alam kung magrereply ba ako o
ano, pero syempre... nagreply pa rin ako
kahit nagtatalo ang isip ko. Kaya ayun,
tumawag nga siya.
"Akala ko hindi ka pa gising... ang aga yata"
"Hindi na kasi ako makatulog."

"Oo naman. Kahit ano..."

Tumawid kami at sumakay ng jeep. Eto na
naman kami, sabi niya lahat ng babayaran
sagot niya. Sana nga daw hindi na ako
nagdala ng pera. Ayoko nga ng ganun eh,
nahihiya ako. Libre na naman lahat.
Matagal din kaming nakasakay sa jeep.
Kung naaalala niyo, lumipat kami kaya yung
ibang bagay-bagay sa lugar na 'to eh hindi
ko alam. At isa na ito.
Bababa na sana ako ng jeep ng pinaupo
niya ulit ako. Siya daw ang maunang
bababa. Well kaka-disappoint ha! 'Di ba
lady's first?"

"Saan?"

"Hindi."

"Pumayag ka na..."

"Lj, kung sa iba pinapauna nila ang babae

bilang sign ng pagiging gentleman, sa akin
hindi. Gusto kong ako yung mauna para
maalalayan kita kapag bumaba ka. Ok?"

"Kasi--"

"Bakit ganun?"

"Ok.. sige."

"Mahal mo siya?"

"Sunduin kita... ngayong umaga. 9:00"

Siguro alam na ni Kuya kung sino ang

tinutukoy ko. Hindi ko alam kung paano.
Nagulat na lang ako sa kanya, kaya tumango
ako.

"Ang aga naman yata"

"Pupunta na siya sa States..."

Before 9:00 nga ng sinundo ako ni Darryl.

Siya pa nga ang nagpaalam sa akin kay
Mommy, sinabi niya baka raw abutin ng
hapon o gabi. Ngeek? Ang tagal naman
yata. Gaano ba karami yung pupuntahan
namin?

Tanghali na akong nagising nung Sabado. Si

Kuya, nakaalis na. Normal na naman ako,
kahit papaano may dinadala pa rin. Masaya
na rin ako para kay Daryll. Kahit papaano
nakilala ko siya.

"Oo nga pala. Pasensya na ha. Hindi na ako

nagpa-drive. Ayokong may kasama tayo eh.
Kung pwede lang sana akong mag-drive...
dalawa lang tayo. Mas maganda na siguro
yung sumakay... ok lang ba?"

"Nag-iisip ka na naman tungkol doon sa

pagbaba sa jeep?"

"Please..."

Pagkatapos nun, isa na naman ang kailangan

ko sa ganitong mga pangyayari. Ang
bestfriend ko. At katulad ni Kuya, nakagaan
talaga siya.

"Sasakay tayo?"

"Kung wala kang gagawin, sama ka sa 'kin"

"Halika nga dito" sabay yakap naman sa akin

ni Kuya.

Nung umiiyak ako, nandun si Kuya sa tabi ko.

Sinabi niya sa akin yung mga salitang
makakapag-comfort sa akin. Kung ano man
ang mga iyon, sa amin na lang. Hindi niya
ako hinayaang umakyat habang umiiyak pa
ako. Hindi raw niya ako paalisin hanggat di
tumitigil ang luha ko.

katunayan nga nilista ko pa lahat. Pero hindi

naman yata maganda tignan kung may dala
akong papel kaya sinaulo ko na lang."

"Maraming nakalista sa schedule natin..."

***71***

"O sige, basta ihatid mo lang si Lj pauwi

sakaling gabihin ha?"
"Kahit po umaga, hapon o madaling-araw
pa eh ihahatid ko po siya"
Pagkalabas namin ng bahay, 'di pa rin ako
makapagsalita. Hindi ko naman alam ang
sasabihin ko maliban sa magtanong eh.
Kaya, nanahimik na lang ako.
"Ei, 'wag ka namang tahimik."
"Ano kasi-- saan ba tayo pupunta?"
"Alam mo, pinag-isipan ko na yan. Sa

Ayun naman pala eh. Yung na-disappoint

ako nawala na naman at napalitan ng pogi
points. Engot ka talaga Lj.
"Sure ka ba talaga dito tayo?"
"Oo."
"School?"
"School ko 'to nung elementary ako. May
gusto lang akong ipakita sa iyo. Mahalaga
rin sa akin ang lugar na 'to eh"
Pumasok naman na kami doon sa school.
Dahil walang pasok, yung guard lang ang
tao at bukas naman yung gate. Kilala pa
nga siya nung guard, kaya pinapasok kami.
Habang naglalakad, nakasara yung kamay
ko doon sa panyo ko. Yung itsura eh para
akong manununtok. Nagulat nga ako nung
humawak siya sa kamay ko. Eh nakasara.
Kaya inangat niya at tinignan.
"Inaabuso mo yung panyo mo ha..." sabay
ngiti naman niya.
Naglakad pa kami saglit at tumigil kami
doon sa isang room.
"Room ko nung kinder ako."

"Talaga?"

sakit ng braso ko."

"Alam ko may pictures sila dyan ng mga

nagaral dito eh... halika, tignan natin"

"Hanggang ngayon nga pinagsisisihan ko

kung bakit ginawa ko yun."

Hinanap naman namin yung batch niya. At

ang nakakainis na part, pinahanap niya sa
akin kung nasaan siya. Eh panay mga bata,
malay ko ba kung sino siya doon.

Umalis kami doon. Grabe! Ang tahimik

doon. Feeling ko nga mabibingi ako. Kung
ako yun, 'di talaga ako tatagal doon.

"Hindi mo mahanap? Ito ako oh.."

"Ikaw yan? Bakit mas mataba ka yata nung
maliit! Ang cute mo naman! Teka, bakit
nakaside ka?"
"Hinihintay ko kasi si Dana. Darating kasi
siya. May umaaway sa akin nun, kaya
pupuntahan niya. Bata pa rin naman siya eh"
Tinuro niya sa akin yung mga naging room
niya. Nung grade 1 siya iniiyakan daw niya
ang moon bakit daw kasi nawawala sa
umaga. Nung grade 2 daw siya, pinalo raw
siya dahil sinulatan niya yung picture ng
asawa ng teacher niya. Grade 3 naman daw
siya nagsimulang ma-late palagi. Tuwing
dumadaan daw kasi siya sa corridor, may
bumabati sa kanya na 'di niya kilala. Kaya
nakiki-hi na lang din siya. Simula nun, maaga
na siyang pumapasok. Grade 4 daw siya nung
may sinuntok siya dahil niloloko daw si Dana.
Grade 5 naman siya nung madulas siya sa
field at dinala pa sa hospital. At nung
bakasyon nung grade 5 hanggang sa nakilala
ko siya nagbago lahat. Alam ko na yun.
"Sabi nila bakit naging isnabero daw ako...
tara, dito yung paborito kong lugar."

"Dito sa stage, hiyang-hiya ako nun."

"Bakit naman?"
"Valentines Day nun. May mga card na
binigay sa akin, may nagyayaya... nainis
ako. Tinapon ko lahat. Para kasing, walang
nakakaintindi sa akin. Kaya nun, nagsulat
ako. Hindi ko nga alam kung nandito pa yun
eh."
"Ano naman yung sinulat mo?"
"Hukayin natin, gusto mo?"
"Hukayin?"
Ngumiti siya sa akin. Tapos kumuha siya ng
stick.
"Nilagay ko yun sa bote. Tapos binaon ko."
Naghukay kami doon sa buhanginan. Nakita
kong may palatandaan na nakalagay,
"DR' ... nyikes! Ang weird. Nagbaon pa siya
ng kung ano.
Hukay-kami ng hukay hanggang sa malalim
na. May bote nga.
"Sabi ko na, nandito pa eh"

Dinala niya ako sa likod ng mga room. Para

ngang walang pupunta doon. At may naalala
na naman ako.

Kinuha naman niya. May papel nga doon sa

loob.

"Dito ako madalas."

"Gusto mong basahin?"

"Anong ginagawa mo?"

Nilabas naman niya at binasa ko ng

malakas.

"Uupo ako dito, wala akong kasama o

kausap. Minsan inaabot ako ng 2 hanggang
3oras na nandito. Hinihintay kong gumabi
bago ako umalis."
Parang naiimagine ko yung sarili ko na
nakaupo sa likod ng isang room, aabutin ng
tatlong oras na walang kausap at walang
gagawin kundi mag-isip... eh boring yata.
"Bakit naman naging favorite mo ito?"
"Wala kasing pumupunta dito maliban sa
akin. Kung meron man, bihira. Gusto ko dito,
walang tao. Hindi maingay."

" 'Hindi maganda ang pakiramdam ko. Bakit

ba ganun sila? Hindi nila ako naiintindihan.
Bigay sila ng bigay ng basura nila,
nagyayaya sa kung anong pagsasayang ng
oras. Wala ba akong makikilala na hindi niya
gagawin ang bagay na yun? Yung ipapakita
niya sa akin na hindi siya interesado kung
kilala ba ako... kundi kung sino ba ako.
Wala bang tao na makikita kong kakaiba sa
lahat... Gusto kong, maramdaman na
maging masaya ako kapag kasama siya.
Masaktan din dahil sa kanya. Sino naman
kaya? Meron nga ba?' "

"May naaalala ako sa lugar na ito..."

Napatigil naman na ako sa pagbabasa at

tumingin ako ulit sa kanya..

"Likod ng Bldg. A sa school natin? Alam ko,

doon kita sinaktan di ba?"

"Bata ka pa pala, kung anu-ano na iniisip

mo."

Ibig sabihin niyang sinaktan eh, physically.

Kung natatandaan niyo pa yung part na yun.

"Grade 6 na ako niyan, hindi na ako

masyadong bata..."

"Oo nga, ang higpit mong humawak nun. ANg

"Whatever..."

Lalo naman akong kinabahan nung lumapit

siya... ayokong ginagawa niya yun.
Mahihiya na naman ako.
"Gusto ko lang malaman mo, ikaw ang
nakasulat diyan... Lj"
***72***
Hay naku... ayan na. Papalapit na naman
siya. Ayoko ng ganyan... please, wag kang
ganyan Daryll. Nahihiya na ako.
"Ouch! ang sakit!"
Nagulat naman siya. Seryoso tapos biglang
nag-ouch ako.
"Bakit? Anong problema?"
Mabuti na lang na-distract siya. Pero totoo
yun ha! Hindi ako nag-drama. Ganda ng
timing.
"Kasi... kinagat ako ng langgam!"
Tinawanan lang niya ako. Baliw pala ito eh!
Kinagat na nga ako, tatawanan pa. Batukan
ko kaya ito.
"Labas na tayo ng school."
"Anong oras na?"
"10:30"
"Ano? 10:30 pa lang?"
"Oo. Kaya nga marami pa tayong
pupuntahan. Halika na."
Nagpaalam naman kami kay Manong Guarfd
ng school. Hindi ko alam kung saan yung
susunod na pupuntahan namin... siya ang
superior eh. Taga-sunod lang ako.
"Ano bang hinahanap mo?"
"Alam ko meron dito eh..."
"Ano nga?"
"Yung nagtitinda. Lj, sa tingin ko may alam
akong 2 street foods. Hindi pa ako sure pero
tingin ko."
Wala na. Delikado ito. Kailan pa ba
nakaalam ng street food si Daryll
Romualdez? Hindi di ba. Fishball nga isang
beses pa lang tumikim, yung iba pa kaya?
"Natikman mo na ba yun? Siguro. Mas
marami kang alam sa akin sa bagay na
ganito eh"
"Suntukin kaya kita dyan. Ano ba yung
tinutukoy mo?"
"Ahh... ice candy?"
"Ano?!?"

Tulungan niyo ako! Bakit ko ba kasama itong

lalaki na ito na tipong ice candy lang,
tuwang-tuwa na siya. Ano ba yan!
"Seryoso ka?"
"Bakit, mukha ba akong nagbibiro?"
Tinignan ko siya. Mukha ngang di siya
nagbibiro. Pero natatawa lang ako sa kanya.
Maghanap daw ba ng nagtitinda ng ice
candy?
"Ok fine."
"Ayaw mo yata."
"Kasi, natatawa lang ako. Ice candy? Bata pa
ako bili na ako ng bili nun eh"
"Wag na nga lang..." sabay umalis...
Aba galit? Ang babaw...
"Oi! Ito naman hindi mabiro."

Umakbay siya sa akin...

***73***
Pagkatapos naming kumain ng ice candy na
tipong namanhid yung kamay ko, umalis na
kami at sumakay uli. Saan kaya susunod?
Feeling ko nga sobrang tagal na naman
naming nakasakay. Ito na talaga yung
matatawag kong biyahe.
Pagkababa namin. Dito? Beach? Resort?
"Pasok tayo..."
"Teka, may entrance fee ba?"
"Wala."
"Wala? Bakit wala?"
"Basta wala. Akong bahala."

Hinabol ko naman siya. Pero pagkatingin ko

nakangiti siya. Anak ng patatas naman oh!
Pigilan niyo ko. Kaya natulak ko siya

Sabi ni boss eh. Kaya ayun, pumasok kami.

Konti lang ang tao sa loob, siguro dahil
linggo ngayon at may pasok bukas. Wala
silang balak mag-beach.

"Ano na namang kasalanan ko?"

"Doon tayo, mas maganda ang view doon."

"Wala."

At syempre, doon kami sa mataas na

batuhan. Nahirapan nga akong umakyat eh.
Sira poise! Paakyatin ba naman kasi ako sa
mataas. Pero syempre, nakaakyat pa rin.

"Bibili na tayo ng ice candy?"

"Sabi mo eh! Bilisan mo, medyo mainit na"
Pumunta siya doon sa tindahan. Pagbalik
niya, may dala siyang apat na ice candy. Kaya
naman pala gusto niya yun, WOW! Sobra.
Parang, halo-halo. Kung ano ang naiisip niyo
sa halo-halo, maliban syempre sa ice
cream... basta! Yung mga halo nun... yun
yung nakalagay sa ice candy.

"Ano maganda ba?"

"Oo naman."
"Nakikita mo yun?"
"Alin, yung naka-red o naka-green?"

"Wow! As in! Ngayon lang ako nakatikim ng

ganitong ice candy. Parang... halo-halo?"

Yung tinutukoy namin, yung dalawang lalaki

na naka-swimming trunks. Ngeek!
Teenagers na yata.

"Tapos kanina ayaw mo pa... Lj, ako nakadiscover niyan!"

"Nainitan sila kaya ganyan ang suot nila."

"Oo na... ikaw na. Magkano 'to?"

"5pesos."
P5.00? Sabagay... worth it talaga! Ang sarap
eh...
"Lj"
"Ano?"
"Pwede?"
"Pwedeng ano?"
Ganun naman palagi. Gagawin niya bago pa
ako sumagot. This time, hindi ako naparalyze. Parang may ice cube sa tiyan ko.
Dahil kaya sa ice candy?

"Ha?"
"Kanina kasi naka-pants sila. Eh mabigat
kaya tinanggal nila. At yan Lj ang 'wag
mong titignan. Awat na!"
"Patawa ka? Tinitignan ko yung shop. Teka,
paano mo nalaman na nainitan sila at
nakapants kanina?"
"Wala lang. Hula ko. Imbento."
"Sira."
''May idea ka ba kung bakit kita dinala
dito?"
"Parang... naaalala ko kasi yung field trip."
"Tama yung naiisip mo. Dito nangyari yun."
Katulad ng normal na resort, may bathroom

para sa shower, tindahan ng souvenir,

bilyaran at court para sa nagbabasketball.
May nagtitinda rin ng pagkain.
"Dito?"
Tumango lang siya. Tapos tumingin siya sa
dagat.
"Dito muntik nang malunod si Dana sa
kasalanang ako naman ang may gawa pero
siya ang umaako."
Napansin ko lang, tuwing nagku-kwento
siya, hindi na siya ganun kalungkot.
Maganda na rin siguro yun, at least
nakapagmove-on na siya.
"Nangyari na yun eh..."
"Dito rin binigay ni Daddy ito kay
Dana..." sabay pakita ng kwintas. Hanggang
dito pala dala niya yun.
"Binigay ng Daddy mo kay Dana yan dito?"
Ngayon naman tumingin na siya sa akin.
Nakngiti siya, pero may pagka-seryoso.
"Kaya nga mahalaga itong lugar na ito eh...
dahil dito ito binigay kay Dana."
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya
nanahimik na lang ako.
"At syempre, magiging mahalaga pa lalo
ang lugar na ito..."
Puzzled na naman ako. Itatanong ko na
sana pero nasagot niya nung sumunod na
sinabi niya...
"Dahil dito ko ibibigay ang kwintas na ito sa
'yo..."
***75***
Pagkatapos naming maglakad-lakad doon
sa seashore, (english talaga!) umalis naman
na kami. Syempre, pinatuyo muna namin
yung paa namin bago nag-medyas. Sabi
niya kumain daw muna kami.
Sa Burger King kami kumain. Kung
natatandaan niyo pa na unang beses
kaming kumain na magkasabay eh nung
bago pa lang kaming magka-klase... sa
Micos. Sabi ko sa inyo, mahinhin siya
kumain at parang mas lalaki pa ako. Ganun
pa rin ngayon. Naalala ko rin na sobra yung
binayad niya at 'di niya kinuha yung sukli,
ganun pa rin ngayon. Nakita ko na lang may
nilalabas siya sa wallet niya.
"Natatandaan mo ito?" sabay pakita ng
puting papel.
"Ano yan?"
"Resibo. Tinago ko yung resibo nung una
tayong kumain sa Micos. Alam ko iniisip mo
para akong sira, pero mahalaga sa akin
ito..."

What?! Tama ba yung narinig ko? Tinago pa

niya? Para ngang sira. Paano namang
magiging mahalaga ang isang simpleng
resibo? Oh well, that's Daryll. So unusual...
Umalis kami nun sa Burger King at naglakad
ng kaunti. Akala ko kung ano yung tinuturo
niya, bahay pala. Doon daw sila nakatira dati,
maganda rin katulad nung bahay nila ngayon.
At tinuro niya kung saan kinuha sa kanila si
Dana. Nahalata kong malungkot siya, pero
dinaan niya ako sa ngiti kaya parang nawala
yung atensyon ko.
Napagod na rin ako kakasakay at kakalakad
kaya nagpahinga kami. Saan? Sa playground
ng mga bata. Malay ba naming may
nawawalang bata... kaya lumapit si Daryll.
Anong ginawa niya? Binuhat niya yung bata...
"Ei, ano yan?"

Kung iisipin kong mabuti, ano namang

gusto niya sa style ng bahay namin? Oo
yung bahay niya at bahay namin parehas
may hagdan. Pero hello? Kung ikukumpara
mo naman, talagang mas maganda naman
yung sa kanila.
Nung nasa hallway na kami sa taas,
huminto ako sa paglalakad.
"Ayoko na... kasi naman, 'wag mo nang
tignan"
Pero dire-diretso siya sa paglalakad, at
binuksan yung pinto ng kwarto ko. Ngeek!
Paano niya nalaman?
"Ito na 'di ba? Papasok na ko ha..."
Pumasok nga siya, ano pa nga bang
magagawa ko kundi sumunod sa kanya sa
loob ng kwarto ko. Hindi naman masyadong
magulo, pero kasi kung iisipin mo yung
kwarto niya, ang layo talaga sa kwarto ko.
Nakatayo lang siya doon, nakatingin.

yung point ko. Kung papipiliin ako kung

saan ako titira simula't simula pa lang, mas
gugustuhin ko dito..."
Naupo ako doon sa kama ko. Napatingin
ako doon sa picture frame ko nung bata pa
ako, kaya tinaob ko.
"Di mo na kailangang itago yan, nakita ko
na. Ilang taon ka niyan?"
"Ang bilis mo ha... 7 or 8? Hindi ko na
matandaan"
"Ano yun?"
Napatingin ako doon sa tinitignan niya.
Yung card na binigay niya at yung giftwrap
na regalo niya nung christmas...
"Alam mo na yan... tignan mo"

"Er-riol" hindi ko maintindihan yung sinabi.

Yan ang narinig ko...

"Ok tama na ang drama, alam kong maliit di

gaya ng sa kwrato mo, alam kong pangit di
gaya ng sa kwarto mo... alam kong--"

Lumapit siya doon sa side table ko, at

naupo naman sa kabilang side nung kama.
Nakita niya yung card at yung wrapper, ang
t*nga ko talaga! Bakit ba doon ko nilagay
yun! Alam kong nagmo-moment ako doon
sa simpleng mga bagay na yun, pero
kailangan pa ba niyang malaman?

"Ano daw?"

"It's cute."

"Lj..."

"Never mind. tara hanapin natin yung nanay

niya..."

Napanganga na lang ako sa kanya. Cute?

Ano bang klaseng taste meron ito?

"Ano?"

At naglakad kami para hanapin yung nanay

nung bata. At nung makita namin, nagulat
ako sa sinabi nung babae. Haay! Ayokong
sabihin. Nakakahiya talaga. Kahit si Daryll
nahiya rin...

"Cute ka diyan! Syempre sinasabi mo lang

yan. Alangan namang sabihin mong 'Lj, ang
pangit at ang gulo ng kwarto mo..."

"Nawawala daw siya eh..."

"Ang cute mo naman, anong pangalan mo?"

Marami pa kaming ginawa... pero hinatid niya

ako nung sinabi kong masakit na yung mga
paa ko. At para madagdagan pa ang
ikagugulat ko, sumama siya hanggang sa
kwarto ko. Pumayag naman si Mommy dahil
titignan lang daw ni Daryll yung kwarto ko...
OH--NO! Nakakahiya!
***76***
"Ei mommy! Bakit naman pumayag ka?"
"Pumayag na Lj... gusto ko lang namang
makita"
"Oo nga Lj, makalat siguro yung kwarto
mo..."
"Kasi naman..."
Umakyat naman ako. Kasunod ko nga si
Daryll. Nung tinignan ko siya, parang
sinusukat niya ang bawat detalye ng bahay
namin kung makikita niyo lang siya... iba kasi
yung tingin na yun eh.
"Bakit ganyan ka tumingin? Alam kong maliit
yung bahay namin."
"Ha?-- Wala lang. Gusto ko yung style...."

"Your one of a kind..."

Feeling ko uminit yung buong mukha ko...
di k0 alam kung bakit...

Nakatingin siya doon sa sofa... may

nakapatong na unan doon.

"Kaya nga nagustuhan kita..."

"Pwede naman siguro akong umupo di ba?"

***77***

"Yeah right! Sige upo ka na nga..."

Haay! Kailangan ko ng yelo! Feeling ko ang

init ng mukha ko. Gustung-gusto kong
suntukin si Daryll sa mukha, bakit ba kapag
may sinasabi siyang ganung bagay... iba
yung impact sa akin? Sa akin lang ha, ewan
ko lang kung pati sa iba.

Umupo naman siya. Doon sa side ng sofa

pinatong niya yung kamay niya... itsurang
at home na at home. Tumingin siya sa akin
ng nakangiti.
"Honestly, I like your room."
"Alam ko nandyan yung mga libro
nakakalat, at kung anu-anong bagay
diyan..."
"Ganun naman talaga dapat ang kwarto di
ba? Kapag may libro diyan, ibig sabihin
ginagamit mo. Kung may kalat diyan, sign
na THIS IS A REAL ROOM. Nandito ka, kaya
natural lang yan. Lj, hindi naman siya
makalat eh..."
Hindi naman ako nakasagot. Wala naman
akong sasabihin eh...
"Sabi nga nila di ba, HOUSE is just a form of
architecture. Mananatiling HOUSE lang yun.
Plain, walang espesyal. Pero kung may
LOVE, family... HOME na ang tawag. At
itong bahay niyo... Home ang tawag dito,
yung sa amin HOUSE. Kung nakukuha mo

Pagkatapos mag-discuss ng kung anu-ano

sa kwarto ko, dumating naman si Kuya.
Kapag hindi nakatingin si Daryll, nanunukso
pa ang loko! Nakakainis talaga yun...
Pero kahit anong gawin ko, uuwi rin siya.
Syempre, di naman pwedeng matulog si
Daryll sa amin. Sinamahan ko siyang
bumaba, at huminto kami sa gate.
"Oh pano ba yan, bye-bye na..."
"Bye ka diyan, may pasok tayo bukas,
makikita pa kita..."
Bakit ba niya sinabi yun? Parang
nagpapaalam. Ayoko ng ganun! Makikita pa
niya ako bukas, dahil may pasok. Paano
kung sa susunod na mga araw hindi na?
Haay! Kahit ngayon lang aalisin ko muna
yun sa isip ko. Lj, 'wag ngayon. Masaya
naman ako eh, hindi ko kailangang

problemahin yun.
"Anong problema?"
"Wala."
''Parang meron eh... o sige pala..."
Naglakad na siya papalayo. Napatingin ako sa
kanya. Ngumiti siya bago tumalikod sa akin.
Parang gusto kong bigla na lang maglaho
doon. Ewan ko ba, ayokong makita yung likod
niya. AYokong naglalakad siya papalayo...
Pakiramdam ko, huling beses ko nang
makikita yung likod niya.
Hindi nakalagay yung kamay niya sa bulsa,
suot ko na yung kwintas. Hindi rin siya
nakayuko, gusto ko lang siyang pagmasdan
maglakad, hindi ko siya naoobserbahang
mabuti. Parang ang isang hakbang niya,
dalawa na ng sa akin. Sana hindi na siya
umalis. Ikinakatakot ko yung araw na iyon.
Pumasok kami kinabukasan, at nung mga
sumunod na araw eh naging masaya rin. May
bago siyang natuklasang street food (daw?),
at hindi ko alam ang tawag. Alam niyo ba
yung naglalako ng ice cream? Akalain mong
ipapalaman pala sa hamburger bun ang ice
cream (weird nga!)... unusual, pero masarap.
AT kahit gaano kasaya, darating at darating
ang bagay na ayaw mo namang mangyari.
Sabi nga nila, planado na ang mga bagay.
Kahit hindi mo gustong maranasan, wala
kang magagawa. Planado na nga 'di ba? Hindi
ba pwedeng umatras? Hindi ba pwedeng
hindi na lang maranasan? At alam kong hindi
ko kakayanin ang bagay na yun, lalo pa't sa
araw na ito mangyayari yun.
At hindi ako pupunta...
***78***
Tinignan ko yung cellphone ko 3:00 am pa
lang... 7:00 am ang departure niya. Hay!
Ayokong pumunta. Lj, hindi mo kakayanin
kaya dito ka na lang sa bahay. Tinignan ko
yung cellphone ko, panay galing kay Nehlie,
Mario at syempre kay Daryll. May ilan ding
galing sa classmates namin, alam din nila
kasing aalis si DAryll ngayon.
Sender:
Mario
+63917*********
Lj, gcng k n b?
Sender:
Nehlie
+63919*******
Ei, ano na? 7 ang flight n daryll...
At kung anu-ano pang galing kay Mona,
Ralph, MArvin si Fatima at tatl pang galing
kay Nehlie at isa ulit kay Mario. Panay 'reply
k nmn' , 'oi ano na?' at isa lang ang ayaw
kong basahin, yung arrow sa tapat ng
pangalan ni Daryll. Bubuksan ko ba? Ano

bang sasabihin niya? Bye? Kung Bye lang

din, ayokong mabasa o kaya marinig. Pero
huli naman na di ba? Lj, aalis na siya! Sira
ka ba?
Sa pagtatalo ng isip ko at dahil ayoko
namang mag-reply sa kahit na kanino,
ayoko ring makatanggap ng kahit ano na
namang message... pinatay ko yung
cellphone ko. Matutulog na lang siguro ulit
ako. Iisipin ko na lang, masamang
panaginip lahat. Panaginip na kapag
nagising ako, masaya siyang kasama yung
Daddy niya. Wala nang aalis, wala na ring
iiwanan.
Pwede ring itulog ko ang lahat at kalimutan
ang lahat. Kalimutan na nakilala ko si
DARYLL ROMUALDEZ. Ganun naman bago
ako magthird year. Hindi ko siya kilala,
tahimik siya, misteryoso... wala naman
akong pakialam dati. Siguro kung
kakalimutan ko siya, o kaya hindi ko
nakilala... hindi naman ako masasaktan
dahil sa kanya. Sa totoo lang, marami
siyang nagawa para pasayahin ako pero siya
rin ang nagiging dahil para saktan ako. Ang
gulo no? Parang kapag naging masaya ako
dahil sa kanya, may equal na msasaktan
ako sa future.
Tama, siguro nga itutulog ko na lang lahat.
Pagdating ng 7:00, bye-bye Daryll
Romualdez. Dadalhin naman na niya yung
puso ko, ano pa bang gusto niyang kunin?
Kakalimutan ko na lang lahat... ayokong
makitang umalis siya. AYokong umiyak,
bakit naman? Hindi ko kailangang umiyak...
ayoko... hindi pwede.
Sa pag-iisip ko ng bagay-bagay, gustuhin ko
mang matulog eh parang ayaw sumarado
ng utak ko. Ipipikit ko yung mata ko, kung
anu-anong naalala ko. Sa Bldg. A, sa Micos,
sa dagat nung field trip, sa field ng school,
nung laban ng banda, sa park, nung
birthday niya, christmas... lahat-lahat!
Nagulat na lang ako nung bumukas yung
pinto ng kwarto ko...
'Madadagdagan pa yung iniisip ko...Ano na
naman ba?'
***79***
Nung bumukas yung pinto ko, napatingin
ako. Dalawang tao yung nasa labas ng
kwarto ko. Ayoko ngang tignan sila, kasi
naman lalo lang akong nagi-guilty. Tapos,
ano na, iiyak ako sa harap nila? Sasabihin,
ang OA ko naman at iiyakan ko si Daryll.
Hindi nila ako kilala na taong ganun, pero
yun ang totoo. Nagtalukbong ako, kunwari
tulog pa rin ako at hindi ko alam na
binuksan nila yung pinto ko.
"Tama na yan... 'wag ka ngang
magkunwari, alam kong gising ka. Lj, ano
ba!"
Si kuya. Tanong niyo kung sino yung
kasama niya na nakaupo ngayon sa kama

ko? Sana 'di na lang siya pumunta dito sa

bahay.
"Anong ano ba! Ang aga-aga, ang laki ng
problema mo kuya"
"Ayan gising na siya. Lalabas muna ako at
doon ako sa sala, kausapin mo yan at
siraulo ngayon yang si Lj. May problema sa
utak yan, este sa puso pala..."
Tinignan ko ng masama si Kuya, kung
nagpapatawa siya... hindi ako natawa. Lalo
lang akong naiinis. Galit nga ako, pero hindi
ko alam kung para saan yung galit ko.
Gusto kong magwala na 'di ko maintindihan,
ayaw ko kasi yung nararamdaman ko. At
ang lalo nakakaiinis pa, hindi ko alam kung
paano aalisin. Tapos ngayon may dumating
pa. Kung dadagdag siya sa problema, ewan
ko na. Kung gusto niya akong tulungan,
hindi ko alam kung may paraan para
makatulong siya.
"Ang aga nandito ka. Pinapasok ka ni
Kuya?"
Tumingin siya sa akin, tingin na may ibig
sabihin.
"Bakit ganyan ka makatingin?! Ha?
Nakakainis na talaga"
"Lj, anong ginagawa mo?"
"Nehlie, ano ba sa tingin mo... e di
natutulog! Ginising niyo nga ako eh"
"Bakit ganyan yang tono mo magsalita?
Galit ka? Sa tingin ko hindi galit yan eh...
pinapakita mo lang galit ka."
"Manghuhula ka ba?"
"Ei, huwag ka ngang ganyan. Alam ko kung
anong pakiramdam ng iiwan"
"Ows talaga? Paano mo namang nalaman,
naranasan mo na ba?"
"E di umamin ka rin. Hindi ko pa naranasan,
pero alam ko. Hindi ko alam kung bakit ko
nalaman... cellphone mo?"
"Wala. Low batt"
Itatago ko sana yung cellphone ko pro
nakita na ni Nehlie at nakuha na niya sa
akin.
"Nehlie..."
"Bubuksan ko lang Lj, kung low batt nga"
Binuksan nga niya, umilaw naman na nung
binuksan niya. 'Di ko alam kung dapat bang
sipain si Nehlie, naiinis talaga ako na di ko
maintindihan. Ang sama ko no? Siguro nga
ang sama ko.
"Wow, low batt na pala ang tawag sa
battery na Full bars pa. At may message.
Check ko lang sa inbox ha? Lj... babasahin

ko para sa yo..."
Yung tono naman niya, parang nang-aasar.
Ano bang gusto niyang palabasin? Cellphone
ko yun, personal thing tapos babasa-basahin
niya lang?
"Aba, nasa inbox yung messages ko. Nabasa
na pala. Wala ka bang load? Hindi ka
nagrereply eh. Sa pagkakaalam ko, kahapon
kasama kitang bumili ng load. 300 pa nga,
ubos mo na?"

sinabi niya, mas maganda kung nandun ka.

Kahit ako ang tatanungin dapat pumunta
ka. Mahaba pa yung oras, kung magbabago
man yung isip mo. Pero kung hindi na..."
"Hindi na rin ako pupunta..."
***80***

"Oi, may message si Daryll. Balita ko aalis

siya ngayon eh. Babasahin ko yung message
ha... sa katunayan 5 messages eh."

Hindi ko alam kung gaano kami katagal ni

Nehlie na tahimik sa kwarto ko. Kinuha ko
yung remote ng tv, at hindi na-pirmi sa
isang channel. Hindi ko nga naiintindihan
kung ano yung palabas eh. Siya naman,
text lang ng text. Yung cellphone ko hawak
niya, tunog nga ng tunog...

"Wag mong babasahin... Nehlie!"

"Lj, gusto mong kausapin?"

Pero binasa na niya. Ano pa bang magagawa

ko?

"Sino?"

"Tama na nga yan, nakakaasar na talaga..."

"Lj, alis kami ng 7. Pupunta ka ba? Kung 'di,

ok lang. Pero mas maganda sana kung
nandun ka. 2nd message, Lj, sagutin mo
yung cellphone mo... gusto lang kitang
kausapin, kahit ngayon lang.. Pangatlo,
Please, may problema ba? Pang-apat, Bakit di
ka nag-rereply? Please naman... Lj at 5th
message Kung pwede lang kitang puntahan
diyan sa bahay niyo para malaman kung
anong problema, kaya lang kailangang 4:00
ang mag check in kami ng baggage, 3 hours
before ng flight..."
Tinignan ko lang si Nehlie, ayokong sumagot.
Alam ko lang, umiyak na ako nung binasa
niya bawat isang message galing kay Daryll.
"ANo bang ginagawa mo? Alam kong
malungkot ka, kaya nga nandito ako eh. Kami
rin ni Mario malungkot... lahat naman tayo
eh."
Yumakap sa akin si Nehlie. Hindi ko alam
kung gaano ko nabasa yung blouse niya,
alam ko lang, ang sakit talaga. Bakit ba
ganun?
"Nehlie, aalis na siya... Aalis na siya."
"Sige labas mo lang... mas ok kapag nawala
yan..."
"Naalala ko siya, lahat ng ginawa namin. ANg
sama-sama niya!"
"Lj, napag-isipan mo na ba kung pupunta ka
sa airport?"
Nung sinabi ni Nehlie yun, saka lang ako
bumitaw. Napag-isipan ko na nga 'di ba?
Umiling lang ako sa kanya
"Ibig sabihin ba ng iling na yan eh hindi ka
pupunta?"
"Ayoko. AYokong makitang aalis siya... Hindi
ako pupunta."
"Kung yan ang gusto mo na sa 'yo yan. Pero

"Daryll."

masasaktan ako dahil iiwan mo ko... pero

yun ang totoo...
"Naalala mo nung pumunta tayo sa school
ko nung elementary, doon sa lugar na may
binaon ako... bumalik ako doon. May binaon
uli ako. Nandun yung gusto kong sabihin sa
'yo. ALam kong para akong sira para gawin
pa yun, pero sana may nagawa naman ako
kahit isang bagay na sana kahit wala ako
maalala mo pa rin ako. Kung meron mang
isa... sana meron talaga... Bumalik ka doon
sa school, basahin mo ha..."
May narinig akong tumunog galing doon sa
linya niya, may sinabi pero hindi ko
naintindihan... Pababalikin niya ako sa
school para sa simpleng message na gusto
niyang sabihin?
"Lj, kailangan ko nang ibaba yung phone...
papasok kami sa loob. Sayang 'di ko narinig
yung boses mo... Sige pala..." huminga siya
ng malalim.. "I love you Lj..."

Humindi na naman ako. Ayoko ngang

makarinig ng 'bye' galing sa kanya... kung
may magpapaalam man, sa akin dapat
manggaling.. hindi sa kanya.

Basta ang alam ko pagkatapos nun, binigay

ko na kay Nehlie. Wala na naman ako sa
sarili ko... bakit ba ganun?

"Ei Daryll, eto si Lj ha... sabi niya sandali

lang."

"...sana may nagawa naman ako kahit

isang bagay na sana kahit wala ako maalala
mo pa rin ako. Kung meron mang isa..."

"Nehlie! Sinabi ko ayoko..."

"Bilisan mo na! Sobrang naiinis na ako sa
'yo Lj, aalis na siya 'di mo pa pagbigyan..."

Nung sinabi niya yun, ano ba yung naisip

ko? Kung may nagpapaalala man sa akin sa
kanya? Ang pumasok sa utak ko...

Pinakinggan ni Nehlie yung phone tapos

sinabi niya 'eto na siya..." Kinuha ko yung
cellphone, iba yung sound sa kabilang line.
Halatang nasa airport na nga sila.

Hindi lang isa...at hindi ko mabilang

lahat ...

"Hello, Lj?"

***81***

Hindi ako sumagot... papakinggan ko lang

siya, pero walang manggagaling sa akin.

After that incident, ang alam ko lang eh

naging malungkot ako. Pinangatawanan ko
nang hindi ako pupunta ng airport, at kahit
humabol naman ako nun eh tiyak
nakapasok na sila sa loob, hindi ko na rin
siya makikita. Pagkatapos nung tawag na
yun, wala na akong narinig galing kay Daryll
hanggang sa umabot sa 7am na flight nila.
Isa lang ang ibig sabihin nun... wala na
siya.

"Nasa airport na kami, sana ok ka. Mukhang

'di ka na makakapunta, ok lang naman sa
akin. Pero sayang naman... gusto pa naman
kitang makita. Wala tayong communication
ng 1 week yata..."
Tumawa siya, tawa na alam kong hindi
totoo... hindi naman pilit pero parang tawa
na kulang ba...
"Mami-miss kita. Hinahanap ka nga ni
Daddy at Mommy eh, sabi ko baka hindi ka
makarating. Bandang 6:00 siguro papasok
na kami sa loob, hindi ko na kayo
makakausap kahit sa phone, bawal kasi
kaya tumawag na ako ngayon... May
sasabihin lang sana ako..."
Para akong nabingi sa lahat ng sinabi niya.
Parang lahat, bumabaon kahit simpleng
salita tumatatak sa akin. Daryll, ok lang na
umalis ka. Kung alam mo lang kung gaano
ka kahalaga sa akin... Kung alam mo lang,
kung nasabi ko lang sa 'yo na mahal kita...
pero hindi ako kasing tapang mo. Hindi ko
kayang sabihin, ayokong isipin mong

After 2 days, mas ok na ako kaysa nung

araw ng pag-alis niya. Saturday yun eh,
Monday na ngayon. Vacation na nga pala, at
ilang weeks na lang 4th year high school na
ako...
Dumaan naman si Mario nung Sunday sa
bahay, nalaman niya yung bahay ko dahil
kay Fatima. Nagtanong siya kung bakit hindi
ako pumunta at kung anu-ano, finally
tumigil din siya nung napansin niya na hindi
ko feel yung topic.
Sinabi niya na hindi mahilig si Daryll sa
email, o internet surfing pero ita-try daw
niyang gumawa para naman daw makacommunicate siya sa amin. That felt good.
Kahit papaano, makakausap pa rin namin

siya.

yata at naglalaro."

Halatang nalungkot din si Mario sa pag-alis ni

Daryll. Imagine, since elementary eh
magkaibigan na sila tapos aalis pa si Daryll.
Ganun pa rin sila ni Nehlie, on the stage pa
rin ng pagliligawan. Sa katunayan, hindi mo
nga mapapansin na nanliligaw pa lang si
Mario sa kanya kasi parang sila na. ANg tagal
na rin niyang seryoso kay Nehlie, hindi ko
lang alam kung kailan pa magiging offocial.
Si Kuya naman, madalas nilalayo yung mga
bagay na makakapag-paalala sa akin sa
kanya. Hindi ko alam kung bakit ginagawa
niya yun. Akala niya siguro mas lalong
makakatulong pero hindi niya alam kahit sa
kwarto ko eh maraming kung anu-anong
bagay na naalala ko siya.

"Iaakyat ko lang itong gamit tapos

hahanapin ko po si Ordane..."

Wala naman na akong magagawa kundi

magmove-on. Wala namang mangyayari sa
akin kung araw-araw lang naman akong
magpapakalungkot at iiyak. Kasama sa plano
ng move-on eh yung bakasyon namin.
Pumayag na rin akong sumama for two
weeks sa bahay ng tita ko. 3 hours lang
naman ang biyahe ng bahay nila sa lugar
namin.
Nung araw na papaalis na kami, nagtext pa
sa akin si Nehlie na ingat daw. Si Rico
naman, ganun pa rin sa dati. Kaibigan pa rin.
Sinabi ni Mario na wala pa rin daw siyang
balita kay Daryll, hindi pa raw kasi
tumatawag.

Si Kuya kasi kahit na 18 years old na eh

kasundong kasundo niya si Ordane.
Nakakatuwa naman kasi yun, dinadala niya
lagi si Kuya noon kung saan siya may alam
na magandang babae. Ewan ko lang kung
ganun pa rin ngayon, e samantalang
sinagot na siya nung nililigawan niya.
"Aakyat lang po ako sa taas... nandun po si
Cassey di ba?"
"Oo sige puntahan mo na doon..."
Si Tita Farah na lang ang nag-aalaga sa
tatlo niyang anak. Hiwalay na kasi sila ni
Tito Ric eh, pero may support pa naman
galing sa kanya kahit papaano. Isa pa, may
kaya naman sila kaya hindi problema kahit
maghiwalay sila.
Umakyat ako at nakita kong nakaupo si
Cassey sa kama niya, halatang tumangkad
itong pinsan ko na 'to nung huli kong
makita. Binuksan ko yung pinto at
nanonood pala siya.
"Cassey!"
"Lj! Dumating na pala kayo, hindi ko narinig
yung kotse niyo ah.."

na si Kane sa pasukan.. third year high

school si Joseph..."
"Ahh yung magkapatid na lagi nating
sinisipa dati?"
"Oo yun... itong lugar namin probinsiyangprobinsiya kung ikukumpara kung saan
kayo nakatira. At least, doon city. Sana nga
doon kami nakatira sa inyo para magkalapit
na lang tayo ng bahay."
Narinig ko na lang na tinawag na kami para
kumain... bumaba naman na kami ni
Cassey... Tiyak magiging masaya rin naman
ako, kahit wala siya.
Kaya mo yan Lj... GO!
***82***
Kumain naman na kami sa baba, nagluto si
Tita Farah ng spaghetti, kaya ayun
naparami yung kain ko dahil wala akong
nginuya buong biyahe. Pagkatapos naming
kumain saka lang dumating si Kuya at
Ordane, pawis na pawis si Ordane, si Kuya
naman medyo lang.
Nahuli naman silang kumain sa amin, kami
ni Cassey eh nanood.
"Ate Lj, sama kayo sa amin ni Kuya Rj?"

Binuhat ni Kuya yung bag ko at sumakay na

kami sa kotse. Dalawa kami sa likod at halos
hindi naman ako nagsalita buong biyahe.

"Ang lakas ng Tv mo eh..."

Napatingin naman ako kay Ordane, cute pa

rin pala 'to. May pagka-chinito kasi.

Hininaan naman na niya yung Tv...

"Saan?"

"Oist! Gusto mo?" tinanong sa akin ni Kuya

sabay pakita nung chewing gum.

"Na-miss ko na kayo ni kuya Rj, san na

yun?"

"Kina-osep"

"Ayoko..."

"Hinanap yata si Ordane..."

"Hindi na ako sasama, pagod na ako. Kayo

na lang nina Cassey, ang layo kaya"

"Sus, tatawag din yun"

"Hay naku, nakakainis yun... kasama nung

mga kalaro niya."

Kung ano man yung sinabi ni Ordane, hindi

ko naintindihan.

"Bakit naman?"

"Ano daw? Saan?"

"Basta bwisit, lagi na lang nila akong

binabato..."

"Ordane, nandun ba sila?"

Napatingin naman ako kay Kuya. Nakangiti

siya. Nakakainis pero napatawa niya rin ako.
Hindi naman na ako nag-eexpect ng tawag
galing kay Daryll, pero parang may
hinahanap pa rin ako.
"Rj, tigilan mo nga si Lj..." sabi ni Daddy.

"Hayaan mo na, bata pa naman sila eh..."

Alam din naman ni Mommy at Daddy yung

tungkol sa pag-alis ni Daryll. Hindi ko nga
alam kung bakit hindi ako pinapagalitan ni
Daddy dahil ganun na lang ako ka-affected sa
pag-alis ng isang guy, e samantalang
restricted ako sa bagay na yun. Siguro para
kay Daddy, ok si Daryll.

"Yan din ang sabi ni Mama sa akin..."

Pagkadating naman namin sa Tita ko, nandun

na siya sa pinto. Kasama niya si Yonyon,
yung pinsan namin na 3 years old. Hinahanap
ko si Cassey at Ordane, mas matanda si
Cassey na kasing edad ko at si Ordane
naman eh 12 years old.
"Sina Cassey at Ordane tita?"
"Si Cassey nasa taas, si Ordane nasa labas

Mukhang ayos naman dito kina tita Fara. At

siguro ilang araw lang malilimutan ko rin si
Daryll.
"Kilala mo pa ba sina Sandra, Mickey at
Yulah?"
"Oo naman... si Yulah di ko na masyadong
matandaan..."
"Eh si Kane at Joseph natatandaan mo pa?"
"Joseph at Kane, sino yun?"
"Kalaro natin ng football dati. Ang
tatangkad na nga nila ngayon eh. College

"Oo, pati sina Sandra nandun..."

Biglang binalik ni Cassey yung atensyon
niya sa akin...
"Sabi niya punta raw tayo sa bahay nila
Joseph at Kane... nandun din sina Sandra."
"Aaah. Hindi ko na talaga sila matandaan"
"Osep ang palayaw ni Joseph, si Kane, kane
lang talaga. Ang ikli na ng pangalan para
magkapalayaw pa."
Pagkatapos magpahinga ni Ordane at hindi
na masyadong mainit sa labas, lumakad na
kami. Hindi na sumama si Kuya, ayaw na
daw niyang maglakad ng malayo.
Totoo nga yung sinabi ni Kuya, malayo nga.
Pero hindi naman ako masyadong napagod
kasi hindi na nga masyadong mainit.

Nandun kami sa labas ng isang maliit pero

magandang bahay... medyo familiar.
"Pasok na tayo... nanonood yata sila ng
movie eh"
Pumasok naman na kaming tatlo. Ayoko pa
nga nung una kasi baka may aso na bigla na
lang akong kagatin, pero wala naman daw
pala silang alagang aso kaya ok na.
Nakita ko yung apat na tao sa loob ng sala,
napatingin pa sila sa amin.
"Cassey! Ordane... ey, may bago ha"
Tinanggal namin yung suot naming tsinelas,
tapos umupo kami doon sa sofa.
"Osep, Yulah, Mickey, at Sandra...
natatandaan niyo pa siya?"
Nagtinginan silang sabay-sabay sa akin. Sana
lang hindi nila ginawa yun, nailang talaga ako
na lahat ng mata eh naibaling sa akin.
"Oo naman! Ang tangkad mo na ah.. Lj?" si
Mickey yun alam ko...
"Si Lj nga! Tagal mo nang si nadalaw
dito..." si Sandra naman yun, nginitian ko
lang...
"Kailan ka pa dumating? Kumusta na
ha?" syempre, siya siguro si Yulah.
"Kanina lang... before lunch. Dumaan na ba
yung kuya ko dito?"
"Oo dumaan na dito yun, ang lakas pa rin
palang mang-asar ni Rj ha! Pero ang gwapo
niya ngayon kesa dati, anong ginawa nun?"
Natawa na lang ako, kailan pa ba naging
gwapo ang kuya ko? Haay! Siguro ganun
talaga... kapag kapatid mo, hindi yata gwapo
sa paningin mo. Medyo lang...
"Si Kane?" sa wakas nagsalita rin si Cassey...
nakakapagod nang tignan ng lahat.
"Wala eh. Busy na kasi siya, college na siya
sa pasukan. Hindi na siya dito mag-aaral,
wala kasing kwenta college schools dito eh
kaya mag-dorm yata siya"
"Ganun ba? Sayang di na siya nakita ni Lj..."
"Lj, anong year mo na?" nagulat naman ako,
bigla na lang siyang nagtanong sa akin...
"4th year sa pasukan..."
"Mas matanda ka pala sa akin, third year pa
lang ako eh sa pasukan. Sabi ni Rj, medyo
malungkot ka daw nung mga huling araw ah..
bakit ba? Hindi niya kasi sinabi..."
"W-wala yun. Niloloko lang kayo ni Kuya.
Alam mo naman, ganun talaga yung kuya ko"
Bwisit talaga si Kuya. Ang daldal. Mapapatay
ko yun eh!

"Kuya Osep, saan na yung ipapahiram mo

na bala ng playstation sa akin?"

"Sila ba? Oo naman, ang babait nga nila

eh.."

"Ahh yung Vice City? Teka kukunin ko..."

"Sinong ka-text mo?"

Umalis naman na si Joseph. Natatandaan ko

na nga sila. Sila yung kalaro namin noon
madalas, at nung nakita ko yung picture
frame natatandaan ko na si Kane. Yun yung
madalas kong kaasaran. Sayang nga wala
na siya.

"Yung kaibigan ko.. si Nehlie..."

Tinadtad naman nila ako ng tanong, simula

nung naging high school ako. Wala naman
akong naikwento sa kanila na mahalaga,
ayoko lang.
Meron silang laro na palabunutan kung sino
yung bibili ng merienda. Obvious na lahat
sila eh ayaw dahil alam ko na malayo. Nagvolunteer ako na ako na lang. In the end, si
Joseph ang kasama ko.
Naglakad din naman kami, ok lang siguro.
Na-miss ko rin 'to. Ang tagal ko na rin
kasing hindi naka-bisita dito eh.
"Lj, naalala mo pa yung kapatid ko?"
"Si Kane? Medyo lang. Sa totoo lang nung
binanggit kayo sa akin ni Cassey hindi ko na
kayo matandaan pero nung nakita yung
frame, medyo naaalala ko na."
"Bakit ngayon lang kayo ulit bumisita dito?"
"Busy eh.. walang time..."
"Bili na lang tayo ng shake, binigay na nila
yung pera sa akin eh.."
"Wala akong pera, kayo na lang. Hindi ako
nagdala eh."
"Nilibre ka ni Cassey, bayad na tayong
lahat."
Dahil marami kaming binili, pinalagay na
lang namin sa plastic. Mas matangkad lang
sa akin na kaunti si Joseph, napag-iiwanan
na talaga ako.
Pagbalik namin, nagkainan naman na kami.
Masaya nga dito. Si Kuya naman eh
dumating at naka-bike pa ang loko. Bumili
rin siya ng shake, tapos hawak naman niya
yung cellphone niya. Nagkaroon ng kuhanan
ng number dahil hindi pa naka-save yung
number nila sa amin, at nung medyo gabi
na eh umuwi na kami.
Naka-pajama na ako at naupo ako doon sa
terrace ng kwarto ni Cassey. Hindi pa
naman ako inaantok. Lumabas siya nun sa
banyo ng basa pa yung buhok niya.
"Ayos ba Lj?"
"Oo, cute nga yung pajama mo... bagay sa
'yo"
"Hindi, itong suot ko... sila"

Naupo lang kami doon, malamig pero hindi

maginaw.. ang sarap nga ng hangin eh...
tapos nag-vibrate na lang yung phone ko.
Sender:
+63928*******
Hi, c Lj po b 2?
Napaisip naman ako saglit, naisip ko na
baka sina Joseph, Sandra, Mickey o Yulah
dahil kinuha nila yung number ko. Nagreply naman ako at binanggit ko kay
Cassey, sabi niya tinitignan siguro nila kung
tama yung nakuha nilang number. Nagreply ako ng 'yep, cno 2?' tapos sinend ko
na.
Saglit lang at may nakuha na kaagad akong
reply. Nung binasa ko, maikli lang yung
text...
Hi Lj... Kane 2... 'stah na?
***83***
"Sino daw?"
"Kane?"
"What? si Kane?" tumayo naman siya at
kinuha yung phone niya.
"Bakit?"
"AKin na, ico-compare ko yung number ni
Kane at baka sina SAndra lang yan at
pinagtri-tripan ka na sila si Kane."
Binigay ko naman sa kanya. Hindi naman
ako interesado kung sino yun, si Kane man
siya o hindi. Ewan ko ba, wala pa akong
pakialam sa mga bagay-bagay ngayon.
Bakit kaya wala pa ring balita kay Daryll?
"Hindi ako makapaniwala, number nga ni
Kane yan"
Nireplyan ko naman yung text, tinanong pa
nga niya ako kung bakit ang tagal daw ng
reply. Siyempre kumustahan, kahit na hindi
ko na siya masyadong matandaan. Hindi
naman kami close nito kaya hindi ko siya
feel kausap. Makulit nga siya, kahit text
masasabi mo.
Sender: Kane
+63928*******
ano? bye na agd... l k nang load? 'wag k
mnang ma2log
Hindi pa naman ako matutulog. Nag-bye
lang ako kasi wala na talaga akong load. Si
Cassey naman eh pumasok na sa loob at
giniginaw daw siya, at ako naman eh
nakaupo pa rin doon. Maya-maya lang may

pumasok na text, hindi galing kay Kane.

Smartload. Ayun, may nag-eload sa akin ng
115. Tapos nagtext si Kane.
Sender: Kane
+63928*******
Ayan my load k n ulit... =)
'ei, sayang pera mo'
Kaya ayun, ok lang daw sa kanya. Nag-usap
lang kami, medyo sumakit yung daliri ko
kakapindot ng mga letra tapos totoong
nagpaalam na ako dahil inaantok na talaga
ako. Hindi naman naubos yung load na
binigay niya, pero sana lang 'di na niya
ginawa yun kasi feeling ko may utang ako sa
taong 'di ko naman kilala.
Pumasok naman na ako sa lob at nakatulog
din ako kaagad. Pagkagising ko, nandun na
silang lahat sa baba at kumakain, halatang
ako na lang yung gising.
Bandang tanghali naman nung makita ko si
Mickey. Tinawanan niya lang ako nung
naikwento ni Cassey na kinukulit daw ako ni
Kane.
"Kinulit ka din ni Kane? Ako din kagabi. Grabe
yun, ayaw magpatulog. Ang tagal ko bago
napapayag na patulugin ako. Homesick yata
yun eh, naghahanap ng kausap"
"Siguro..."
"Lj, ang cute naman niyang kwintas mo...
saan mo nabili?"
Napahawak na lang ako bigla doon sa kwintas
na binigay ni Daryll. Sana lang 'di niya
pinaalala sa akin.
"Binigay sa akin ng kaibigan ko... hindi ko
binili."
"Binigay ni Daryll..." sabi ni Kuya, dumating
pala siya.
"Daryll? Sinong Daryll?" sabi ni Sandra.
Nakikinig din pala siya sa amin.
"Kaibigan ko..." tinignan ko ng masama si
Kuya, kailangan pa ba niyang sabihin yun?
"Kaibigan daw? Crush ni Lj yun eh... sa
katunayan hindi lang pala siya" sabay tawa ni
Kuya. "Pati ako... loko lang!"
"Gwapo ba?"
"Huwag mong pansinin yan si Kuya, may
topak yan."
"Patingin ng picture, meron ka ba Lj?"
"W-wala eh."
Picture? Wala akong picture ni Daryll, kahit
isa. Bakit ba hindi ko naisip dati yun? Kahit
isa lang, hindi man lang ako nakahingi. Kahit
stolen shot wala. Baka makalimutan ko yung

mukha niya kapag tumagal.

Nakalimutan din nila yung topic tungkol kay
Daryll. Mabuti naman. Feeling ko
magkakasakit ako kapag nababanggit siya
eh. Nakakamiss din pala siya, ano kayang
ginagawa niya ngayon?
Ok lang naman ang bakasyon namin.
Monotonous nga lang kasi paulit-ulit. Sa
lahat ng ginawa namin ang pinakaayaw ko
eh nung nag-swimming kami. Sa dagat
kasi, parang may gustong ipaalala.
Nalaman ko naman na may crush pala si
Sandra sa kuya ko kaya pala ganun na lang
siyang makitawa sa jokes ni Kuya kahit
hindi naman talaga nakakatawa. Hindi
naman na ako kinulit ni Kane pagkatapos ng
text na yun, madalas si Mickey ang ka-text
niya. Si Ordane naman, bumili ng t-shirt,
ang design eh shark na naka-shades. Bigla
na lang nag-ring yung boses ni Nehlie sa
utak ko. Naalala ko yung sinabi niya nung
field trip.
Shark simbolizes loner people, shades eh
privacy. Does that mean something
? ***84***
Pagkatapos ng bakasyon, umuwi rin naman
kami. Ang bilis nga ng 2weeks eh, wala
naman kasing nangyaring mahalaga nung
nandun kami pero inaamin ko na naging
masaya talaga ako. Nalungkot nga ako nung
pauwi na kami, mawawalan na naman ako
ng kausap.
Tuwing gabi, nagsusulat pa rin ako sa Diary
ko. Medyo makapal na siya sa sobrang dami
ko nang sinulat. Ka-text ko na rin sina
Joseph at yung tatlo pa.. yung pinsan ko na
si Cassey eh binalitang nahulog daw sa
hagdan si Yonyon, pero buti naman daw at
bukol lang.
Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak
ko nung Thursday ng umaga, nag-jogging
pants ako at nag-rubber shoes at buti
naman at pinahiram ako ni Kuya ng bola
niya.
Naglakad ako hanggang sa court ng 4th,
walang tao kaya naglaro akong mag-isa ng
shooting. Magaling na rin ako kahit
papaano, magaling din kasi yung nagturo sa
akin. Siguro nga namimiss ko lang talaga
siya. Nagtataka na nga ako bakit wala pa
ring tawag sa kanya. Nakakainis na nga
siya!
Nung mapagod ako, naupo ako doon sa
gilid. Naghihintay ako doon na baka sakasakali may lumabas sa bahay na yun na
nakayuko at kamay eh nasa bulsa na
biglang ngingiti sa akin. Siguro nga
namimiss ko rin yung taong nagsasabi sa
akin na 'sintas mo' , habit niya yun dati.
Ayokong umiyak. Hindi naman nakakaiyak
pero inaamin kong malungkot. Tuwing
nakikita ko yung bahay nila, iniisip ko na

lang na nandun siya sa loob at nagkukulong

sa kwarto niya. Pwede ring naggigitara siya.
Dumaan din si manong na nagtitinda ng
fishball, nakakainis na timing. Hindi ako
bumili, nagpapaalala lang siya.
Dala-dala ko yung bola nung umuwi ako sa
bahay. Unusual nga para sa babae na
ganun, pero gusto ko talaga. Tinext ko si
Mario, sinabi niya na hindi pa rin daw
tumatawag si Daryll.
Niyaya ko naman si Nehlie na mag-mall,
kasi naiinip na rin ako at gusto ko namang
maghappy-go-lucky. Pumayag naman siya
at 3:00 nasa bahay na siya
Nag-ikot kami sa mall. Masaya naman at
kasama ko si Nehlie na makulit. Sabi niya
sa akin, balak daw niyang sagutin si Mario
kapag nag-start na ang pasukan. Loka-loka
talaga yun. Nung nagutom kami sa pagod
kakalakad, nagpunta kami sa Jollibee at
umorder ng pagkain. Dahil punuan, nakiupo
kami doon sa lalaki na nasa apatan na
upuan. Pumayag naman siya na makiupo
kami.
Tahimik lang siya doon samantalang ang
lakas ng tawanan namin ni Nehlie. Tapos
nailang na lang ako nung tumingin ba
naman siya sa amin. Siguro nadaldalan sa
amin. Umuwi naman na kami at nagulat na
lang ako nung may tumatawag sa akin.
Walang name at walang number. Just
calling...
Na-excite ako sa nakita ko...

***85***
May tumatawag? Calling lang? Ibig sabihin
ba nun eh... international call? Oh-my-God.
Siya kaya? Kung international call, sino
naman ang tatawag sa akin maliban sa
kanya... siya lang talaga. Hindi naman ako
tatawagan ng mga kamag-anak ko sa
cellphone ko... as if naman alam na nila
yung number ko.
Ang tagal nang tumutunog ng ringtone ko
pero 'di ko alam sa sarili ko kung gaano ko
katagal nag-isip bago ko sinagot. Siguro
kinakabahan ako na baka ma-disappoint
ako. Pero sinagot ko pa rin.
"Hello?"
Walang sound. Wala nga akong naririnig.
Pakiramdam ko nga, naputol yung kabilang
linya. Tinignan ko yung itsura ng phone ko,
ganun pa rin naman. Ibig sabihin,
connected pa.
"Hello? Hello..."
Wala pa rin. Bwisit! Kaasar naman. Wala
talagang sound. Siguro nga may problem sa
linya doon o sa linya dito. Ibababa ko na
lang. Kanina natatakot ako na ma-

disappoint, ayun na-disappoint nga ako.

Akala ko naman kung siya na. Parang
sinasadya ng tadhana na ganito eh, na inisin
ako dahil alam niyang matagal ko nang
hinihintay yung tawag niya. Tapos nung may
possibility, walang sound? Asar talaga...
Ipapagpatuloy ko na lang ang paglalakad ko.
Ang sakit na nga ng paa ko eh. Pero hindi pa
ako nakakatalong hakbang nag-ring ulit yung
phone ko.
"Hello... hello... hello?" ano ba yan, bwisit
talaga. Walang sound. Hindi kaya... bingi lang
ako? Imposible...
Hindi ko alam kung dapat na naman bang
ibaba ko. Bakit ba kasi walang sound... hindi
ba niya ako naririnig kung siya man?
"Ei, sorry ha... bababa ko na 'to. Bye!"
Nung sinabi ko ulit yun na tipong ang tono ko
eh inis na di mo maintindihan kung bakit
dapat ba akong mainis dahil malay mo eh
may problema lang talaga, may sumagot sa
kabilang linya. Sinabi niyang... "Sandali
lang... 'wag mong bababa, Lj" tapos nagulat
na lang ako na di ko naman aakalain na may
sasagot pala. Sa kaka-hello ko eh worth it
naman pala na may sasagot. Hindi ako
nakapagsalita tapos sinabi niya... "Galit ka
ba? Sorry..." .
Kanina.. oo, ngayon hindi na.
"Sino 'to?"
Parang nalungkot siya sa kabilang linya na
tipong huminga pa siya ng malalim. Narinig
ko pa yun... "Nalimutan mo na boses ko?"
Sa totoo lang hindi. Kahit hindi ko siguro
itanong, kilalang-kilala ko yung boses na yun.
Kahit sa phone, o personal... sino bang
makakalimot sa boses niya? Matagal-tagal ko
na ring gustong marinig yung boses na yun...
at ngayon, tinatanong ko pa kung sino? ANg
laki talaga ng problema mo Lj.
"Hindi... gusto ko lang makasiguro kung tama
ba ako sa hula ko kung sino ka. Sino ba 'to?"
Bigla na lang siyang tumawa, tawa na parang
ang saya niya. Weird? Tawanan ba ako. "Sino
bang hula mo?"
"Si... Daryll?"
NArinig ko na lang na sinabi niya at napatawa
ako eh...
"And your right! You won $1,000,000!"
***86***
May pagkasira din talaga si Daryll... nanalo
daw ako? Haay.. ewan.
"Daryll... alam mo, nakakainis ka"
Sinabi ko lang yung totoo, naiinis ako sa

kanya. Pero hindi ako galit, magkaibang

bagay naman yung galit sa inis eh.
"Ha? Bakit naman po?"
"Po ka diyan! Basta, may 3 major reasons
kung bakit ako naiinis sa 'yo"
"Bakit nga? Seryoso ako. Ayokong naiinis ka
sa akin. "
"Una, ngayon ka lang tumawag... dapat
nung dumating ka diyan di ba?...
Pangalawa, hindi ka sumagot kaagad,
anong gusto mong mangyari? Nagsasayang
ka ng pambayad ng international call? At
pangatlo..."
Hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin
yung pangatlo. Pero parang dapat na hindi.
Ang gulo. Dapat pala sinabi ko 2 major
reasons lang.
"Ano naman yung pangatlo?"

Spanish?"
"Sabi ko 'very well thanks. And you?'. At
hindi po ako marunong ng Spanish. Si
Daddy kasi may kinausap na Mexican, tapos
yan yung sinagot niya. Ginaya ko lang."
"Ayos lang naman. Malapit na ang
pasukan."
"Oo nga pala, parang gusto ko tuloy
pumasok diyan. Homesick na nga ako eh..
Namimiss ko na talaga yung fishball..."
Napangiti na lang ako sa sinabi niya. Namiss din pala niya yung fishball.
"Konti pa lang napupuntahan namin dito,
hindi rin naman ako mahilig mamasyal.
Nagpunta kami sa Orlando, sa Seaworld.
Disney World, hindi ako interesado"
"Ano, marami ka nang nakilala diyan?
teenagers?"

"Pangatlo, nakakainis ka dahil..." haay kaya

mo yan... "--- nakakamiss ka. Bakit ba
ganyan ka?"

"Guys o gals?"

Tahimik lang siyang nakinig sa akin nung

sinabi ko yun. Tapos nung napansin niya
siguro na wala na akong sasabihin, saka
lang siya nagsalita ulit.

"Hmmm... let see. Sa guys, meron naman

na. Mas matangkad sila sa akin."

"Ang hirap palang bumawi sa kasalanan ko

kung malayo ka. Una, hindi ako nakatawag
sa dahilang nag-stay kami sa hotel nung
dumating kami dito. Yung phone, local lang.
I mean, pwede lang within United States.
Isa pa, may jet lag ako nung dumating ako
dito. Gusto kong tumawag sa 'yo nung
mismong nasa airport kami kaya lang, di ko
na nahiram yung phone ni Daddy.
Pangalawa, hindi ako sumagot kaagad. Ok
kasalanan ko yun, katulad dati gusto kong
pakinggan yung boses mo. Hindi ka pa pala
sanay sa akin, sorry. Pangatlo..."
Napaisip naman ako. Kung saka-sakaling
bibigyan niya ng dahilan yung pangatlo,
hindi ko alam kung anong isasagot niya.
Ano naman ba ang dapat? Kasalanan ba
niya na nakakamiss siya? Lj, ang laki-laki
talaga ng problema mo. Tama bang isisi yun
sa kanya?
"Pangatlo, namimiss mo ko sa dahilang
hindi ko naman masasagot kundi ikaw. Pero
Lj, flattered ako sa sinabi mong yun. Sa
lahat ng mga bagay na sinabi sa akin na
nakakainis daw ako, ikaw lang ang nagbigay
ng reason na hindi ko masagot. Sorry
talaga."
Ang weird. Naguluhan lang lalo ako sa
sinabi niya.
"Ok. Tama na yun, naguguluhan lang ako...
ano kumusta?"
"Muy Bien... gracias. Y tu?"
"Ha? Di ko maintindihan. Marunong ka ng

"Err, both."

Napaisip na naman ako. Mas matangkad pa

sa kanya? Sobra na yun.
"Sa gals..."
Nag-isip siya. Siguro nga marami na siyang
nakilala na girls doon... hindi pala, baka
nagpakilala...
Nung inaantay ko yung sagot niya, bigla na
lang tumunog yung cellphone ko...
Pagtingin ko...
Arrrrgggghhhh! Low Batt!
***87***
Hay naku kapag minamalas ka nga naman
oh, na low batt pa. Oh well, ano pa nga
bang magagawa ko, pero at least nakausap
ko siya... yun ang mahalaga! Sayang, hindi
ko man lang nahingi yung number niya (as
if naman tatawag ako, ang mahal yata!) o
kaya kung naligaw na siya sa computer at
nag-create ng email address.
Nakauwi naman na ako sa bahay nung araw
na yun, at para madagdagan pa yung
kamalasan ko eh nung naicharge ko na,
hindi na siya tumawag.
Mabilis namang natapos yung bakasyon.
Pasukan na naman. Nakakainis pero,
kailangan eh. Iba na ang spirit ng school,
wala kasi siya. 4th year high school, in
short... senior na ako.
Medyo magulo sa school. Dahil sigawan ng
sigawan, yung iba dinala sa guidance. May
detention slip yata sila. Iba na ang room ko,
sa taas na sa dulo ng hallway. Ang

nakakainis nga lang, sa kabilang dulo naman

yung na-issue sa akin na locker. Classmate ko
pa rin si Nehlie at yung iba, si Mario naman
classmate ko na rin. Ang saya nga eh. Samasama na naman kami.
Nakita ko rin si Rico. Bagong gupit yung
buhok niya, kaya maikli na. Siya na yata ang
president ng tanghalan, pero hindi ako sure.
Magkakaroon na naman kasi ng audition para
sa mga club, pero dahil dati na kaming
member... hindi na namin kailangang
makigulo sa mga sophomore, freshmen at
junior.
"Oi lukaret! ang nagpagupit ka ba?"
"Trim lang. 2 inches."
"Kaya pala feeling ko umikli ang hairlaloo
mo."
"Si Mario classmate na natin ah, kaya pala
hyper ka na naman."

"Eto, nahihirapan kami ngayon.

Naghahanap kami ng bagong lead guitarist
eh."
"Wala pa kayong nahahanap?"
"Alam ko maraming interesado kaya
magpapaaudition kami sa Friday. Wala na
kasi si Daryll."
Parang gustong sumakit ng ulo ko, pero
dinaan ko na lang sa ngiti. Umalis naman na
si fatima nung tinawag siya nung classmate
niya yata. Niyaya naman ako ni Rico sa
cafeteria, kaya ayun nalibre na naman ako.
Nagsimula naman yung klase sa usual
orientation ng teachers. Nakakasawa nga eh
kasi halos paulit-ulit lang yung sinasabi nila.
Katabi ko ng upuan si Ralph, sobrang ingay
nga eh kaya tawa ako ng tawa sa kanya.
"Lj"

"Galing nga eh. Sabi niya ang saya daw niya.

Paano pa kaya kung mamaya?" sabay ngiti
naman niya.

"Oh?"

Mamaya? Ano bang meron mamaya? Ay, oo

nga pala. Sasagutin na nga pala ni Nehlie si
Mario. Ang saya nila no!

"Naman. Bakit mo natanong?"

"Ano tumawag na si Fafa Daryll mo?"

"Fafa ka diyan. Pero oo, tumawag na siya...
kaya lang na low-batt ako nung araw na
yun."
"Ang swerte mo naman girl! Dapat sa
cellphone mo tinatapon sa dagat."
May narinig ba akong dagat? Wala, kunwari
wala. Oh please! Help me! Nagpapaalala na
naman sila.
"Narinig mo ba yung usapan sa corridor
kanina?"
"Hindi. Ano?"
"Pinag-uusapan nila si Daryll kanina. Ayun,
medyo shock sila at ngayon lang yata nila
nalaman na nasa america na ang
pinapantasya nila. Ang swerte talaga ni
Daryll! Malayo na sa taong ganyan!"sabay
tingin ni Nehlie sa likuran ko.
Napatingin naman ako. Nung una, di ko
naintindihan. Si Fatima pala. Haay! Hanggang
ngayon kasi ayaw pa rin ni Nehlie sa kanya.
Ano bang magagawa ko? Kahit anong
kumbinsi ko na mabait si Fatima, walang
epekto sa kanya.
"Hi Lj, Hi Nel!"
"Hindi naman Nel ang nickname ko... wala
akong palayaw. Nehlie na lang, ok?"
Siniko ko naman si Nehlie. Kulit din nito eh.
"Hi Fatima. Ano, musta na?"

"Ok ka lang diyan?"

"May bibigay ako sa 'yong magugustuhan

mo."
"Ano?"
"Bukas na lang, di ko dala. Pero feeling ko
magugustuhan mo. Sa 'yo na lang yun."
"Sabihin mo na kasi..."
"Kulit mo. Bukas, promise!"
Tinignan ko lang si Ralph. Para sa isang
lalaki, unusual talaga at ang haba ng
pilikmata niya. Medyo magulo nga lang
yung buhok niya kaya minsan nakakainis
dahil sa sobrang gulo dugyot na tignan,
pero cute naman yan. Makulit yan madalas.
Ano naman yung magugustuhan ko na
ibibigay niya?
Hindi ko alam....
***88***
Hindi ko na lang pinansin si Ralph. Paano ba
naman kung iisipin ko yun eh baka hindi na
ako makatulog. O siya, makikinig na lang
ako ng music. My beloved iPod! Mabuti na
lang laging nasa bag ko 'to eh.

Nagising ako ng maaga kinabukasan. Maaga

na naman akong pumasok sa school at
nakita kong wala si Manong guard. Iba kasi
yung nagbabantay. Madilim pa rin sa school,
kaya nung naglakad ako sa corridor eh
napatingin ako doon sa dati naming room at
sa Bldg. D.
Nung nasa room na ako, tumingin ako doon
sa sulok sakaling may nakaupo doon at
nag-iisa. Naupo na lang ako doon sa upuan
ko at nagmuni-muni. Kung nakatulog man
ako, siguro, pero hindi ko matandaan.
Nung lumiwanag na, nagdatingan naman na
yung iba kong classmates. Nakita ko na si
Ralph. Excited yata akong makita itong tao
na 'to ngayon. Hindi naman masyadong
magulo yung buhok niya ngayon, kaya cute
naman siya.
"Lj, maaga kang pumasok?"
"Medyo lang."
"Dala ko na yung ibibigay ko, tara labas
tayo at baka may humingi patay na ako"
Lumabas naman na kami ni Ralph at naupo
kami doon sa bench. May dala siyang
notebook
"Ano nakatulog ka naman?"
"Feeling mo naman dahil doon hindi na ako
makakatulog"
May nilabas siya galing doon sa notebook..
"Meron na kasi ako niyan, buo kami. Eh
may solo pala kaya sa 'yo na lang" sabay
abot nung papel yata...
"Ano namang gagawin ko sa papel na yan?"
"Papel ka diyan. ANg sama nito. Ibibigay ko
ba sa 'yo kung walang kwenta. Baliktarin
mo kaya."
Binaliktad ko naman. As in Wow! Grabe,
meron siya nito at binibigay niya sa akin?
Ang saya! Ang saya talaga! I love Ralph na
talaga (as a friend lang ha)... I owe him
alot!
"Ralph, ang saya! Ang saya-saya talaga!"
"Sabi ko na magugustuhan mo eh."
"Teka, paano mo nalaman na..."

Dumating naman na yung dalawa pa

naming teacher. Strict yung isa doon kaya
nakakabwisit. Yung isa naman, ayos lang
pero kung anu-ano ang pinagsasabi kaya
Thanks goodness talaga nung uwian na.

"Sa bait niyang yun at lagi mong kasama, di

mo pa ba naman siya magustuhan. Kaya
nga gusto kong lumabas tayo eh. Baka kasi
maraming humingi, mamumulubi ako. Isa
pa wala na akong copy niyan. Sige pala
pasok na ako."

Pagkauwi ko sa bahay eh wala namang

nangyaring mahalaga. Ritual na kumain
ako. Marahil naglinis ako ng katawan at
marahil din eh nagtoothbrush ako.
Pagkatapos nun, natulog na ko.

Pumasok naman na si Ralph sa room. Hindi

ko alam kung gaano ko katagal tinignan
yung binigay niya. Hanggang umabot yung
time. Sobrang saya! Kung ano yung binigay

niya...
Picture ni Daryll nung laban ng band na
naka-mic at isang nakalingon na nakangiti...
(side view)...
***89***
Nilagay ko yung picture na binigay ni Ralph
sa Diary ko at yung isa eh sa wallet ko.
Tinakpan ko nung ibang pictures, baka may
makakita kasi.
The rest ng June eh lumipas din ng walang
kakwenta-kwenta. Hindi pa ganun ka-proper
ang lessons kaya boring na boring na ako.
Nung dumating ang July, nauso na naman
ang audition para sa clubs. Dahil senior na
kami, hindi na kami makikigulo sa Freshmen,
Sophomores at Juniors. Pasok na yung mga
dati.
Kapag may time pa ako sa hapon, madalas
akong pumupunta sa field at nauupo sa
damuhan sa ilalim ng puno. Lagi nga akong
niloloko ng dati kong classmates na
mangangamoy damo raw ako, pero dahil
madalas uwian ako nandun kahit mangamoy
damo man ako eh ok lang.
Nag-start na naman ang practice ng
cheering. Nasabayan na naman ng Dance
Club. Lagi na naman akong wala sa klase
kaya pinagalitan pa ako ni Mrs. Del Rosario,
teacher ko sa research. Sabi niya, kapag lagi
raw akong wala sa klase eh wala na akong
matututunan.
May pinababasa na namang nobela ang
teacher ko sa Filipino. Nagkakanda-dulingduling na nga yung mga nata ko eh hindi ko
pa rin maintindihan yung nakasulat. Masyado
naman kasing makata ang mga manunulat ng
19- kupong-kupong. Hindi ba nila
maintindihan na modern world na?
"Pwedeng umupo dito?" narinig ko na lang na
may nagsabi. Si Mario pala.
"Sure, wala naman akong kasama"
Umupo siya doon sa tabi ko pero hindi naman
tabing-tabi kasi maluwang naman ang
uupuan.
"Tumawag na sa 'yo si Daryll?"
Napatingin naman ako sa kanya. Isa pa yun.
Simula nung na-low batt yung cellphone ko
hindi na tumawag.
"Hindi pa nga eh. Nung na-low batt ako 'di na
siya tumawag"
"Sayang naman. Nakausap ko si Mom Amelia,
hindi naman daw sila tumatawag sa bahay
nila diyan. Sabagay, wala naman silang
kakausapin."
"Si Nehlie nga pala?"
"Nagpunta sa English Lab, kakausapin yata
yung Head"

"Ah, akala ko kung saan na naman siya

nagpunta"
"Lj, may itatanong lang ako sa 'yo"
"Ano yun?"
Tumingin lang sa akin si Mario, medyo
seryoso pero nakangiti naman siya.
"Gusto mo bang bumalik si Daryll dito?"
Naman! Ano bang klaseng tanong yan?
"Oo, bakit naman hindi?"
"Wala kasi siyang nabanggit kung babalik ba
siya o ano. Basta nung umalis siya... yun
na"
"Oo nga eh, pero sinabi ko naman sa kanya
kung magiging masaya siya doon 'di naman
na niya kailangang bumalik"
Tumahimik kami parehas na tipong walang
nagsalita. Maya-maya, nagsalita ulit siya.
"Oo nga pala naalala ko, may entrance
exam para sa mga mag-eenter ng college.
Sabay-sabay na tayong tatlo ni Nehlie."
"Kailan ba?"
"October. Sama-sama na lang tayo sa iisang
school ulit"
"Oo nga, ayos yun! Hindi ko pa nga naiisip
kung anong course ko. Feeling ko kasi 'di pa
ako magco-college."
Pagkatapos ng araw na yun, puro review
lang ang ginawa namin para sa entrance
exam. Nag-inquire kasi kami doon sa
university, dito lang din sa city namin. Ayaw
na kasi namin pare-parehas na lumayo pa.
Binigyan kami ng reviewer ng school at
tipong malunod ako sa sobrang dami ng
babasahin. Wala naman kaming pasok ng
end of July dahil sa bagyo pero niyaya ako
ni Nehlie at Mario na sumama sa kanila
kahit na umuulan dahil first monthsary nila.
Out of Place nga ako eh. Moment nilang
dalawa yun tapos kasama ako. Sabi nila,
mas masaya raw. Kumain kami sa Shakey's
kasi yun ang unang restaurant na nakita
namin nung mapagod kami ni Nehlie.
Syempre, treat ni Mario. Niloloko nga namin
si MArio na kunwari marami kaming gustong
bilhin at tinitignan namin kung kailan siya
maba-bankrupt. Ang nakakainis lang, 'di
namin nalaman.
Sumakay naman kami ng jeep ng bigla na
lang napakapa ako sa bulsa ko. Kinabahan
ako.
"Bakit, anong problema?" sabi ni Nehlie sa
akin nung mapansin niyang panay ang
galaw ko sa upuan ko sa jeep.
"Nasaan na ba yun?" kinakabahan na talaga
ako.

"Bakit, ano yung hinahanap mo Lj?"

"Nawawala yung cellphone ko"
"Ano? Saan mo nilagay?"
"Sa bulsa. Ngayon ko lang napansin na wala
na pala dito."
Sa kasamaang palad, wala doon sa jeep
yung cellphone ko. Siguro nahulog ko sa
Shakey's, may dumukot sa bulsa ko at hindi
ko naramdaman o kaya nailapag ko kung
saan. Sinubukan naming i-ring pero
unattended na siya.
Pagkauwi ko nang bahay eh malungkot na
ako at problemado. Sinabi ko kay Mommy
at Daddy at syempre sinermonan ako ni
Daddy. Hindi naman kasi kami mayaman
para bumili ng bago. Ngayon, out of the
beat ako sa lahat. Pero, hindi naman dahil
sa sermon ni Daddy kaya ako malungkot at
problemado. Sana talaga hindi nawala.
Ngayon pa. Mahalaga pa naman yun.
Paano kung tatawag si Daryll niyan?
***90***
Nakakadalawang-linggo pa lang ako ng
walang cellphone feeling ko luging-lugi na
ako. Hindi ako makapag-text, walang tawag
o ano man. Nakikihiram na nga lang ako
kay Kuya at mabuti naman at pumapayag
siya.
Sinabi ni Mario na tumawag daw sa kanya si
Daryll. Tinanong daw niya kung bakit laging
unattended yung phone ko at yun nga,
nalaman niya na nawala ko nga. Ang t*nga
ko kasi eh! Magbi-birthday na nga pala ako
this September, kung pwede ko nga lang
sanang sabihin kay Daddy na cellphone na
lang ang iregalo sa akin ginawa ko na. Kaya
lang, baka magalit.
Second to the last week ng August eh
minalas pa ako at nadala ako sa Guidance
Office para sa detention. Tatlong beses na
kasi akong late sa first subject ko ng hapon.
Ayan tuloy, 4 saturdays akong nasa school
hanggang umabot ang September.
Nakakahiya nga eh! Ayos yung pa-birthday
sa akin.
"Bruha, lapit na ang birthday mo ha!"
"Wala naman akong plano eh"
"Ikaw wala, kami meron."
"Ano ka ba! 'Wag na noh!"
"Asus ok ka lang? 'Di pwede yun. Iti-treat
ka na lang namin. Sama mo si Rj kung
gusto mo"
"Si Kuya?"
"Oo, sino pa bang Rj ang tinutukoy ko?"

"O sige. Sasabihin ko na lang isama niya si

Ate Arianne"
"Arianne? Sinong Arianne?"
"Girlfriend niya. Baka kasi hindi sumama yun,
alam mo na"
"Astig din yung kuya mo eh! Third year
college na siya di ba?"
"Oo, kaka-19 lang niya nung June."
Pagdating ng September 9, niyaya na kami ni
Nehlie. Anim kami. Si Nehlie at si Mario, si
Kuya at si Ate Arianne at syempre ako at si
ako. Birthday ko naman kaya ok lang kahit
walang partner.
Kumain kami sa Sams. Nagkantahan pa nga
kami eh. Nagulat pa nga ako kay Kuya at
magaling din pala siyang kumanta. Sa banyo
ko lang kasi yun naririnig kumanta. Syempre,
nagmana siya sa akin.
Pagkatapos nun, may bigayan pa ng regalo.
Sana lang 'di na nila ako niregaluhan kasi
masaya naman na ako. Ang regalo ni Kuya at
ni Ate Arianne eh bag. Ang cute nga eh, si
Ate Arianne daw ang pumili nun. Si Nehlie
naman, cd and regalo sa akin. Dagdag
koleksiyon.
"Oh, save the best for last" sabi ni Mario.
May nilabas siyang paper bag na blue na may
konting violet na design. Nilapag niya sa table
yun. Nakasarado pa ng ribbon.
"Binili pa namin yan" sabi ni Nehlie
"Binili pa namin, according sa nagpapabigay"
Huh?! Ano daw?
"Lj oh, basahin mo na yung card..." abot
naman ni Kuya.
Binigay nila sa akin yung card. Familiar neat
handwriting. Tapos, binasa ko na.
Dear Lj,
Happy Birthday! Tumanda ka na naman ng
isang taon. Sana masaya ka, miss na nga
kita eh. Pinadala ko yung card na 'to kay
Mario at nagpadala ako ng pera para bilhin
yung gusto kong iregalo sa 'yo. Sabi kasi sa
akin, kapag dito ko binili yan baka matagalan
daw mag-shift. Ayos lang ako dito. Hindi
naman ganun kasaya kumpara diyan pero
may mga kaibigan na rin ako. Hope you find
my gift useful. Wish you all the best and take
care always.
Love,
Daryll
Napatingin ako doon sa regalo niya. Parang
gusto kong umiyak na 'di ko maintindihan.
Sobra na talaga siya. Sana lang 'di na siya
nag-abala pa. Sino ba namang 'di matutuwa
kung bigyan ka ng ganitong regalo. Useful?
Sobrang useful...

ng "Lj"... yung mas maliit kay Mario.

Napalingon ako.
Binigyan niya ako ng cellphone...
***91***
Pagkatapos nung gabing yun, 'di pa rin ako
maka-recover sa binigay niya. Tumawag
siya sa akin at ang tagal din naming nagusap. How cool is that? The rest ng
September eh puno ng practice at lessons.
Idagdag mo pa na may Saturday detention
ako. Mabuti na lang, last na yung ngayon.
For the first time, hindi ko ma-feel ang
essence ng October. Nung birthday ni Daryll
ng 6, tinawagan ko lang siya kahit na lam
ko na mahal. Nag-iinsist pa nga siya na
ibaba ko daw at siya na lang ang tatawag
pero 'di ako pumayag. Sino ba ang may
birthday? Wala akong panregalo sa kanya
na ipapadala pa. Hindi kasi ako mayaman.
Kaya ko hindi ma-feel ang essence ng
October eh malapit na ang entrance exam.
Third week kasi yun, kinakabahan na nga
ako at baka hindi ako pumasa. Nung second
week eh gabi-gabi na lang akong gising
mag-review lang. Sa school, halos lahat eh
madalas nakayuko at nagbabasa. Konti na
lang ang panahon para sa daldalan.
Nung third week na, sinundo ako ni Nehlie
at Mario sa bahay. Nahihiya na nga ako sa
dalwang 'to eh kasi lagi na lang akong
priority nila. Maaga kaming dumating doon.
Excuse na kaming mga seniors na merong
test ngayon sa school, at sa university
naman eh sari-saring mukha ng mga
college students ang nakita namin.
Ilang oras din kaming naupo doon sa
torture room kung saan kami nag-test. Ang
hirap kung tutuusin, lalo na yung Science at
Math. Mahirap din yung iba, ewan ko ba...
torture talaga. Nakaraos din naman kami.
Sa sobrang tagal naming nag-test na tatlo
kasama yung ibang estudyante galing ng
ibang school eh nagutom talaga ako.
Hindi namin mahanap yung cafeteria nila
kaya nagtanung-tanong pa kami nina
Nehlie. Ang malas pa nga namin dahil nung
kakain na kami eh kasabay namin yung
ibang college students. Napuno tuloy yung
cafeteria nila.
Habang naglalakad kaming tatlo, may
kasunod kaming dalawang lalaki na college
na. Yung isa, mas maliit ng kaunti kay Mario
at yung isa naman eh mas matangkad. Twa
kami ng tawa ni Nehlie nang bigla na lang
tumawag yung isang lalaki na mas maliit.
"Miss, sa 'yo ba 'to?" sabay pakita nung
panyo.
Panyo ko yun. Nahulog ko pala.
"Sa akin nga, thanks ha" sabi ko na lang at
tumalikod na kami at sumunod kay Mario.
Habang naglalakad kami, nagsalita yung isa

"Excuse me, do I know you?" hindi ako

nagtataray. Tinanong ko lang kasi
nakakapagtaka at kilala niya ako.
"Lj ba ang name mo?" sabi niya ulit.
"Huwag mong sabihing nanghula ka, ang
galing mo naman." sabi ni Nehlie.
"Kilala mo ba sila Lj?"
Umiling lang ako kay Mario. Malay ko ba
kung sino 'to.
"Sorry Miss, sabi kai nitong kasama ko Lj
daw ang pangalan mo. Tawagin daw kita
para makasiguro."
Nabaling yung tingin ko doon sa kasama
niya na matangkad. Hindi ko siya kilala.
"Kilala ba kita?"
"Lj right?" sabi niya.
"Yeah. sino ka ba?"
"Sabi ko na nga ba eh, familiar kasi yung
mukha mo. Hindi mo na ako natatandaan
noh?"
"Hindi. Talagang 'di kita matandaan, 'di
namn kita kilala"
Ngumiti lang siya sa akin. Sino ba 'to?
"Nakalimutan mo na nga ako. Sana sa
mukha lang, sa name hindi. Sana naman
matatandaan mo kapag nagpakilala ako..."
Lumapit siya at inabot yung kamay niya sa
akin.
"Siguro naman matatandaan mo na ako...
Kane, Kane Orlean." sabi niya.
***92***
Ano? Si Kane? As in si Kane na ka-text ko
nung summer na binigyan pa ako ng load?
Teka, ang gulo. Si Kane ba talaga 'to?
Biglang tumangkad yata. Alam ko, pandak
'to eh.
"Kane? Teka nga, nanloloko ka ba?"
"Miss, Kane talaga pangalan nito."
"Si Kane talaga ako. Kapatid ni Joseph.
Pinsan mo si Cassey, Ordane at Yonyon di
ba?"
Si Kane nga. Sino pa bang nakakakilala sa
mga pinsan ko at sa kapatid niya.
Nakakapagtaka naman.
"Si Kane ka nga siguro. Nagtataka lang kasi
ako eh. O siya, Kane o kung sino ka man, si
Mario at Nehlie mga kaibigan ko. Nehlie,
Mario, si Kane kababata ko."

Nakipag-kamay lang si Mario at Nehlie.

Pinakilala rin ni Kane yung classmate niya,
este, hindi ko pala alam kung kaanu-ano ba
niya 'to. Basta, Tunee ang pangalan.
"Paano ka naman napadpad dito?"
"Eh hindi ba nabanggit nila Joseph? Kasi
naman naghahanap kami ng university kung
saan pwede mag-college. Dito ako nagentrance exam. Kaya nung summer wala ako
nun doon, bumibili na kasi ako ng libro at
nag-lilipat sa dorm. Alam mo naman mga
college doon, walang kwenta."
"Ganun ba? Sabagay, feeling ko nga rin wala
kang matutunan doon eh. Hindi kasi nila
nabanggit sa akin kung saang university ka
mag-aaral. Sabi lang nila, first year college
ka na ngayong pasukan. Malay ko bang dito
ka mag-aaral."
"Ikaw, magco-college ka pa lang?"
"4th year high school pa lang kami. Nag-test
kami para maka-enter dito. Teka, bakit ang
tangkad mo yata?"
"Ewan ko ba. Kaka-sports siguro."
Sa dami naman ng makikita ko, yung ;di pa
inaasahan. Sabi ni Kane, maagaw raw siya
ngayon dahil may meeting lang sila sa soccer
team. Nagso-soccer pala siya.
Nung pauwi na kami nina Nehlie at Mario,
humiwalay na sila. Sumama sa akin si Kane
sa bahay para makita niya si Kuya pati na rin
si Mommy at Daddy. Hay naku! Paano ko
kaya malalaman na tipong kaaapak palang ng
sapatos ni Kane sa doorstep namin eh niyaya
na siya ni Kuya sa taas? Oo nga naman, Guys
will always be... GUYS.
Sa amin na siya naghapunan. Cute din si
Kane kung titignan mo. Pero wala akong
gusto sa kanya. Para kasi sa akin, siya pa rin
yung Kane na kaasaran ko nung maliit pa ako
at tipong madumi parati yung damit. Pero
tignan mo nga naman ngayon, college
freshman na siya. Umuwi siya bandang 10:00
na siguro. Kinuha niya yung bago kong
number dahil yung luma pa rin yung nasa
kanya.
Napuyat ako kinabukasan. Si Kuya kasi,
palibhasa panggabi yata siya ngayon.
Tinatamad pa akong tumayo nun pero
syempre pumasok pa rin ako. Mabuti na lang
at may seminar lang ngayon. Nakakaantok pa
naman. Nakita ko si Sir Lapid na naglalakad
sa corridor. Binati ko naman siya.
"Sir kumusta?"
"Oh Martinez, mabuti. Bakit wala ka sa
seminar?"
"Paakyat pa lang po ako. Tiyak naman 'di pa
po magsisimula yun. Filipino Time nga po 'di
ba?"

"Oo nga. Hiniram ko yung mga players eh,

malapit na naman ang inter-high."

Nami-miss ko na talaga si Daryll...

"Kaya nga po eh, pinahihirapan kami sa

cheering. Lagi kaming binibilad sa araw."

***93***

"O siya sige na pala at baka nasa gym na

sila.."
"Ingat po Sir Lapid! Good Luck sa Inter
High"
"Salamat."
Umakyat na ako sa taas. Mabuti na lang at
sinave na ako ng upuan ni Nehlie. Inaantokantok pa nga ako sa seminar, ang
nakakainis lang pagkatapos eh isulat daw sa
pad kung anong naintindihan namin.
Pagkatapos ng seminar, dumeretso ako sa
locker room para magpalit ng damit. May
practice na naman. 7:00 pm na kami
natapos kaya pagod na pagod ako.
First week of November nung dumalaw si
Kane sa school. Sabi niya, malaki daw ang
school namin kumpara sa naging school
niya nung high school siya. Kasabay ko siya
maglakad kaya tinanong pa ako ng
classmates ko.
"Lj, boyfriend mo?"

Nung inter-high, todo cheering na naman

kami sa mga players. Ayan na naman, todo
batian din sa suot ng cheerers. Ayoko nga
ng ganun 'di ba? Sasabihan ka na naman ng
'ang sexy mo' eh nakakainis! Naiilang kasi
ako lalo pa't maikli yung suot ko.
Nanalo kami sa volleyball, table tennis,
soccer pero first runner up lang sa
basketball. Yung ibang sports, hindi ko na
matandaan. Kapag nakakakita ako ng jersey
na may number 12, naiimagine ko na
ROMUALDEZ yung pangalan. Shocking!
Sumasakit na naman ang ulo ko.
Nung christmas season naman, umuwi si
Kane sa kanila pero madalas ko siyang katext pati sina Sandra. Pinagtri-tripan nila
akong lahat. Batian ng batian.
"Lj, Merry Christmas" sabi niya sa phone,
kaya ako naman bati-bati rin.
Ang ingay-ingay ng patugtog ni Kuya kaya
'di ko napansin na may tumatawag pala sa
akin.

"Hindi noh! Kababata ko 'tong si Kane." sabi

ko naman. Kung sakalin kaya kita diyan! 'Di
ko yata maimagine ang sarili ko na maging
boyfriend si Kane.

"Hello!!!" medyo napasigaw yata ako, ang

ingay kasi.

Yung iba, nacutan kay Kane. Ang weird!

Pero kahit ako naman nung una cute din
siya sa tingin ko. Pero syempre kapag naisip
mo na kalaro mo yun dati, nawawala yung
idea na yun.

Oh Gosh! Si Daryll!

"Kane, mukhang type ka ng iba dito ah,

lakas mo tsong!"
"Ganun?"
"May girlfriend ka na ba?"
"Wala pa."

"Hi Lj, Daryll 'to."

"Daryll! Merry Christmas!" ang saya

naman...
"Merry Christmas din. Tumawag ako ng 12,
12:00am na ba diyan?"
Napatingin ako doon sa orasan namin,
12:01 na. Hindi naman synchronize lahat ng
relo. At least 12:00 pa din!
"Oo! Anong oras na diyan?"
"12:00 noon, December 24"

"Hanap kita gusto mo? Alam ko may pagkatopak ka pero may itsura ka naman."

12hrs ahead pala ang Pinas... oh well!

"Ano yan, compliment o insult?"

"Wow! Nice huh, kaka-25 lang dito..."

"Parehas!"

"Lj..."

Ginulo ba naman yung buhok ko. Siraulo

talaga 'to. Nakauwi naman ako sa bahay.
Hindi ako hinatid ni Kane dahil magkaiba
kami ng direksiyon ng pupuntahan. Ang
sama noh! Pero ok lang. Pakaliwa yung
bahay namin, pakanang direksiyon ang
dorm niya. Pagdating ko sa kwarto ko,
nagsulat na naman ako sa bestfriend ko.
Ngayon naiba naman siya kahit papaano.
Pagkasara ko, nakita ko yung cover at
napatitig lang ako.

Ang sweet naman niya. Tumawag pa siya ng

12:00. Daryll you're one of a kind talaga.
Kaya nga, kaya nga... ano eh... si Daryll ka!
Basta, alam niyo na ang ibig sabihin ko.
May sinabi sa akin si Daryll pero hindi ko
narinig. Ang ingay kasi eh kaya ang
naintindihan ko lang eh nung nag-bye siya
dahil tinatawag na siya nung mommy niya.
Nag-lift na naman ang christmas spirit ko
dahil kay Daryll, tumawag lang siya solve na
ako.
January, nagpasukan na naman. Bumalik na

uli si Kane at mukhang ayos ang Christmas at

New Year vacation niya.
Nagpractice naman kami sa Dance Club. Inannounce na may cotillion na naman para sa
Prom. Thank goodness talaga nung sinabing
yung Juniors daw ang sasayaw nun. Hindi ko
kasi feel mag-waltz eh.
Pagdating ng February, lalong tumaas yung
tension para sa Juniors and Seniors.
Maraming excited sa Prom, at hindi ako
kabilang doon. Masaya nga at memorable
ang Prom, 'memorable' ang word na malalim
para sa akin ang kahulugan.
Kahit na ayokong umattend ng Prom, pinilit
ako ni Nehlie. Dahil emcee si Rico, si Ralph
ang naging Prom date ko. Tawa nga ako ng
tawa sa kanya pano ba naman eh ang kulitkulit.
Nung valentine's day na tipong kapapasok ko
pa lang ng gate eh may nagbigay sa akin na
dalawang lalaki ng rose pero hindi ko naman
sila kilala. Hmmm Lj, admirer? Hindi siguro.
Pero nakakatuwa nga eh, ang bait naman
nila.
Niyaya naman ako ni Kane na mag-volleyball
sa gym nila dahil wala naman daw
gumagamit. Nakakainis nga siya eh, ang
lakas-lakas tumira.
"Ei ano ba Kane! Nakakainis na! Ang lakaslakas mong tumira pulot tuloy ako ng pulot
ng bola"
"Sorry, I can't help it!" sabay hawak doon sa
braso niya na parang sinasabing 'ang laki ng
muscle ko'
"Kapal mo! Feeling mo ang laki ng muscle
mo, panay buto naman yan!"
May binulong siya, o baka talagang mahina
lang kaya hindi ko narinig.
"Anong sabi mo?"
"Wala. Sabi ko ang cute mo. Tara na, talo ka
naman sa akin."
Naglaro pa kami. As usual, talo nga ako.
Hello? Ang fair ng laban. Lalaki siya, babae
ako. Matangkad naman siya, ako... Medyo
lang!
Hinatid naman na niya ako sa bahay. Umalis
din siya kaagad. Dumating na yung result ng
exam namin. Kinabahan tuloy ako. Pagbukas
ko, wow! accepted ako! Ang saya! Tinext ko
si Mario at Nehlie, accepted din sila. Ibig
sabihin, iisang Alma Mater na naman kami!
Sama-sama, mas masaya!
Nung March na, naging busy at malungutin
na ang Seniors. Busy dahil malapit na ang
graduation namin. Malungkot dahil hiwahiwalay na. Nakuha ko naman na yung
picture ko na naka-toga, mabuti na lang
pwede akong kumandidato na Ms. Photogenic
ng Beauty Pageant.

Dumating ang Graduation Day. Ang daming

white lady sa school. Ang daming parents,
at kung sinu-sino pang mahalaga 'kuno' na
tao ng school. Sa bleachers lang ginanap
yung graduation. Crowded nga sa sobrang
dami ng tao pero mabuti na lang at hindi
mainit. Nakakakaba rin at baka hindi
tawagin ang pangalan ko. Pero malabong
mangyari yun, third honorable mention yata
'to kahit laging wala sa klase!
"Waa! Graduate na tayo! 'Di ako
makapaniwala na magco-college na!"
"Oo nga eh, kakaiyak naman. Ang dami
kong mami-miss sa school na 'to."
Lumapit sa akin yung iba kong classmates,
nanghihingi ng pic. Tinawag lahat ng nakagraduate at ang swerte ko at kasama yung
pangalan ko. After 48 years dahil sa
sobrang dami ng estudyante,
announcement na ng honorols. Grabe
kasama ako doon!
Sinimulan nila sa pang-8th honorable
pataas. Kasama ko si Daddy umakyat ng
stage. Kakahiya nga eh.
"Salutatorian, Desiree Reyes" sabay akyat
naman ni Des.
"And Valedictorian, Rico Renegado"
Pinalakpakan namin si Rico. Siya na ang
valedictorian namin simula nung umalis si
Daryll. Top 2 kasi siya dati, eh wala na si
Daryll kaya na-move.
Nagkaroon naman ng kantahan, graduation
song. Napaluha nga rin ako eh, akalain niyo
yun! Kahit ganyan yang mga classmates
kom mami-miss ko sila. Dami ring
memories ng school na 'to, Cheering, Dance
Club, Bldg. A, Bldg. D, yung room namin
dati, field, Christmas Bazaar... basta halos
lahat! Masaya talaga ang high school life.
At ngayon naman... iba naman ang
haharapin ko.
***94***
After nung graduation, binigay din sa amin
yung Yearbook namin. Ayun, may mga
absent kaya hindi nakuhanan ng picture.
Nakangiti pa nga ako dun, mabuti na lang
talaga!
Hindi ko na ikukuwento yung naging
bakasyon namin. Bakit? Parang hindi rin
naman kasi bakasyon. Nung last week ng
March nagpunta kami sa swimming pool,
wala lang para i-treat namin yung mga sarili
namin. Hindi sumama si Kuya kasi
nagkasakit. Nagkakasakit din pala yun?
Akala ko kasi mala-kalabaw yun eh.
April naman nung nag-enroll kami. Medyo
matagal yung response kasi pinag-aaralan
daw yung transcript of records namin sa
dati naming school. Kinuha ko eh Computer

Information Systems, mahilig din naman

ako sa computer at sabi ni Mommy at
Daddy eh in-demand daw yun ngayon.
Nagpunta kami sa school at inayos yung
schedule. Nakakahilo nga pero kinaya pa rin
namin. Binigay na sa amin yung list ng
books kaya kami ni Nehlie at Mario eh ikot
ng ikot kung saan makakabili. Ang mamahal
nung libro, ewan ko lang talaga kay Daddy
ngayon pa't dalawa na kaming college ni
Kuya.
Second Week ng May na namin natapos
kumpletuhin yung books. 3rd week naman
ang pasukan. Mas maaga kaysa sa mga
High School at Elementary. Si Daryll naman,
siguro doon na siya mag-aaral. Hindi ko
alam, hindi ko pa siya nakakausap.
Hindi ko man lang naramdaman yung
bakasyon, katulad nina Nehlie... tinatamad
pa akong pumasok. Medyo kinakabahan
pero excited na rin.
"Hala ka, Professor mo pala si Larni sa BUS
M02A!" yung sinabi ni Kane, number yun
nung subject ko. Financial Accounting
Principles I.
"Bakit?"
"Madamot sa grade yan eh. Mahilig
magbigay ng D"
Hindi naman ako kinabahan. Pero sinabi rin
ni Kuya sa akin, high school life ang
pinakamasaya, college ang torture chamber.
Siguro nga mararanasan ko na yun. Wala
nang paeasy-easy Lj.
Nung first day namin, na-late ako. Ang
ganda ng impression ko no? Tinanghali kasi
ako ng gising. Alas-8 na, als-9 ang simula
ng klase ko. Tapos pagdating ko pa malay
ko ba na sa 3rd floor pala itong Accounting
Principles na ito! Naku naman! Lagot na.
Siguro naman pagbibigyan ako kasi 1st day
pa lang naman.
"Last name?" sabi nung babaeng Professor.
"Martinez po."
"Martinez, you're late! Sit down!" oy hindi
ako bingi! OA nito, first day pa lang naman.
Umupo naman ako. Aircon naman yung
mga classroom pero pinagpapawisan ako.
Paano ba naman, napahiya kaagad ako.
Kainis talaga! Kapag mamalasin ka lang din
naman, kay Prof. Larni pa! Tama si Kane,
hindi mo nga siya magugustuhan.
Nakausap ko naman si Nehlie at Mario.
Sinabi rin nila yung mga reklamo nila sa
mga Professors. Syempre, hindi naman
namin masasabi ng harap-harapan yun kaya
kami-kami na lang ang nagdadamayan.
"Oo nga! Bwisit din yung Professor Tamare
na yun! Basta asar!"

"Easy lang Nehlie... Mario, bakit tahimik ka?"

"Wala lang. Meron pa kasi akong libro na
hindi nabibili."
"Akala ko ba nakumpleto mo na?"
"Akala ko rin eh..."
Naupo si Mario doon sa bakanteng upuan sa
cafeteria. May hawak lang siyang burger.
"Pupunta tayo ng school bukas."

sa labas si Kuya. Gumaling na yun kaya

lang hindi pa pumasok. Ang sama eh noh!
Hayaan na lang natin siya.
Hindi ako makatulog nung gabi na. Ewan ko
ba, hindi ko rin mapaliwanag. Ano bang
dahilan kung bakit 'di ka makatulog? May
problema? Not really. Ayaw sumarado ng
brain ko? Siguro. May nag-iisip sa akin? Ang
kapal mo!... Basta, sana makatulog na ako.
Mala-late na naman ako kay Larni.
Mapapahiya na naman ako. Hindi ko yun
ma-take! Hindi ko talaga inaasahan eh
nangyari...

"Bakit?"
"Oo nga, bakit?"
"Magreretire na si Sir Lapid. Last day na niya
bukas."
Sabay pa kaming sumagot ni Nehlie ng 'Ano?'
pero siguro dapat eh hindi na kami nagulat.
May edad na rin si Sir Lapid, kaya normal
lang ang pagreretire. Close pa naman kami
doon. Saka, ang bait ng sir namin na yun
kaya nga isa siya sa mga namimiss ko.
"Oo, bukas nga yung last day niya. Dalawin
natin at baka hindi na natin makita yun. 2
weeks na tayong 'di dumadaan sa school."
"Sure, mahal ko yata si Sir Lapid. Ano
Nehlie?"
"Aba syempre! Iyon pa lagi akong inaasar
nun ako pa ang aatras?"
Nung uwian na, nag-stay pa ako sa school.
Nauna na sa akin sina Nehlie at MArio at ako
naman eh napagtripan ko na manood sa
soccer practice nina Kane. Parang kabayo nga
sumipa yun! Ang lakas eh. Tama lang sa
kanya ang soccer.
"Ang lakas sumipa ah, parang horsie-horsie!"
"Horsie ka diyan! Ikaw, wala kang balak magsports?"
"Ayoko, tiyak busy na. Wala na akong balak
sa bagay na yan..."
"Sayang, masaya rin naman eh... taga-cheer
ka na lang kapag may laban. Ayos na yun!"
Pagod na si Kane pagkatapos nung practice
kaya hindi na ako nagpahatid. Napagod din
naman ako, nautusan pa kasi akong hanapin
yung Physics Lab. Hindi ko alam kung saan
kaya nanakit yung paa ko at nahilo ako.
Sumakay ako ng jeep at lumagpas pa ako ng
baba. Sa kanto na ako ng 4th nakapag-para.
Iba talaga epekto kapag pagod ka!
Napatingin ako doon sa court. May tao pa
nga na naglalaro at may nakaupo din naman
sa gilid. Ang saya nila maglaro! kailan kaya
mag liga? Dati-rati, nagbabasketball pa kami
doon. Kumain pa kami ng fishball! Tama ba
yun? Siguro.
Naglakad lang ako doon hanggang 5th. Wala

Kinabukasan.
***95***
Hindi naman ako na-late kinabukasan. Ang
saya nga eh! Syempre, pa-good impression
na ako kay Larni. Gusto kong ipakita na 1st
impression never lasts... tama Lj! Be
optimistic!

"Ok."
Duh? Ano yun? Ok? Tinawag niya ako tapos
ok? Baliw?
"Bakit niya ako tinawag?"
"Ewan ko ba diyan, nagche-check pa ng
attendance eh college na tayo." wow! sabi
ko nga eh, attendance. Akala ko naman
kung ano na... phew!
Pagkatapos ng makamundong araw na ito
eh masayang-masaya na ako at aalis na rin
kami nina Nehlie. Feeling ko kasi sasabog
yung utak ko kahit na hindi ako nakinig
masyado. Wala lang, I need a break.
"Ano, tara na.."
"Oo nga, sakay na tayo."
"H-hindi ako makakasabay. Mauna na
kayo."
"Bakit naman?"

Pagkatapos nung 1st class, naghabol ako

para sa susunod. Magkabilang building kasi
kaya takbo dito at takbo doon ang ginagawa
ko. Buti nga hindi ako nala-late sa mga
susunod na subjects, pero hingal na hingal
ako kapag dating.

"Hindi ko pa nga kumpleto yung libro ko 'di

ba? Dadaan lang ako sa bookstore dito,
mauna na kayo at susunod na lang ako."

Absent-minded ako sa loob ng room.

Naalala ko kasi si Sir Lapid. Pupunta nga
pala kami sa school ngayon. Nakakamiss
yung teacher na yun! Mahal ko yun eh, ang
bait niya kasi. Isa pa, siya ang teacher na
malapit sa mga students. Kaya, pupunta
talaga ako. Baka kasi hindi ko na siya
makita after niyang mag-retire.

Nauna naman na kami ni Nehlie sa school.

Sumakay kami at talaga feel na feel ko
yung hangin sa mukha ko. Ang saya ha!
Nakakarelax.

Nag-drawing lang ako doon sa notebook

paper ng binder ko. I-discuss ba naman ang
part ng subject ng calculus kasi daw
mahalaga na magaling ka sa Math
pagdating sa Computer Systems. Kailangan
daw ng at least 'B' na grade sa Algebra
Years mo at Geometry... isama mo na ang
kung anu-anong version ng Math. Hello?
High School ko pa napag-aralan yun. Limot
na. Tapos pati ba naman dito iaaply yun?
Ewan. Pagdating naman ng panahon kapag
nagkatrabaho na kami pare-parehas eh
hindi naman kami tatanungin kung ano ang
absolute value ng kung anong variable at
numbers! May naalala pa ako, iyan ding
history na yan... kapag iinterviewhin ka ba
sa trabaho mo tatanungin ka ba kung kailan
namatay si Magellan? Hindi naman. Kapag
tinatanong ko sa kanila yun, sinasabi nila sa
akin na mahalaga ang history in a manner
to expalin kung paano tayo naging ganito, o
yung iba eh ang dahilan eh 'history repeats
itself'... Oh shut up!
"Martinez.." that's me! Last name ko yun
ah...
"Professor?" ano ba yan! Kung magtatanong
'to, hindi ko alam. Hindi naman ako
nakikinig.

"Asus! Akala ko naman kung ano na... O

sige pala, kita na lang tayo sa school."

Nung dumating kami sa school, hapon na

kasi yun at uwian na rin. Sinadya naming
uwian para masolo namin si Sir Lapid.
Kapag may mga tao pa kasi, tiyak
maraming istorbo. Naupo kami doon sa
bench at hinintay si Mario. 30 mins din yata
tapos dumating siya.
Naglakad kami doon papunta sa room ni Sir
Lapid. Eksakto namang nagpa-pack siya
kasi naka-box na rin yung iba niyang gamit.
Napatingin siya sa amin tapos napangiti.
Tinigil niya yung ginagawa niya nung nasa
pinto na kaming tatlo. Pumasok na kami at
naupo.
"Kilala ko itong mga ito... member ng Dance
Club, na lagi akong kinukuhanan ng
picture... Mr. Agustino!"
"Sir talaga! Nasa akin pa nga po yung mga
picture niyo eh... Gwapo niyo dun!"
Binaling niya yung tingin niya sa amin ni
Nehlie...
"Ang madaldal at bungisngis ng section 1,
Ms. Cortez!"
Nagtawanan naman kami, ayos din yung
piling salita ni Sir.
"Hindi ako bungisngis Sir!"

"At ang tahimik at madalas kong nakakausap

sa corridor, Miss Martinez!"
Nag-appear ako kay Sir. Akalain niyo ba
namang sa edad niyang yan minsan eh
bagets ang kilos.
Tumingin siya doon sa pintuan. Kakagulat nga
eh
"Aba apat pala kayo, akala ko wala na kayong
kasama"
"Sir talaga, wala po kaming kasama."
"Oo nga sir, tumatanda na! Hindi na
marunong magbilang."
Pero parang hindi kami narinig ni Sir. Hindi
niya pinansin yung mga sinabi namin.
Nakatingin pa rin siya doon sa pinto at
nagsalita.
"Naging player ko 'to sa Basketball, naging
star player. Uhmmm, Mr..... Romauldez"
Parang nabingi ako doon sa huling sinabi
niya. Tama ba yung narinig ko? teka, tama
ba? Hindi pwede, imposible. Wala siya dito
eh.

Nagpapasalamat talaga ako nung natapos

na. Lumabas na kaming apat, nauna ako...
kasunod silang tatlo.

"Sinabi ko sa 'yo, at ipapaalala ko. Pero

hindi ngayon, iuuwi muna kita."

Napangiti lang si Mario. Ngiti na parang

alam mo na yung sagot tapos may dinagdag
siya...

"Iuuwi?"

"Sinabi niya... 'wag ko munang sabihin sa

inyo. Dumating siya nung Saturday."

"Alam ko sa bahay namin, pero 'di na

kailangan. "

"Sinabi ko talaga kay Mario..."

"Uuwi na ako. Sige una na ko."

Nagsimula na naman akong maglakad.

Naramdaman ko na naman yung kamay
niya na humawak sa akin. Nung hinila niya
ako, napaikot ako. Yumakap siya ng
mahigpit.

"Sige, ingat kayo Mario, ihahatid ko si Lj."

"Anong ginagawa mo?"

Nauna na sina Mario. Nakita ko na lang,

nawala na sila sa view. Binilisan ko yung
lakad ko kasi ayoko siyang makasabay.
Ewan ko nga ba, ang sama-sama talaga ng
ugali ko. Tapos tumakbo siya sa akin.

"Lj... bumalik ako dahil may dahilan. Sinabi

ko naman 'di ba? Alam kong hindi tama
yung sasabihin ko, pero ako yung
naghintay."

"Oh siya medyo gabi na... uwi na tayo. Lj.."

"Lj.."
"Ano?"

"Daryll?!?"

"Parang kasi eh..."

Nagulat talaga ako sa nakita ko. Hindi ako

makapagsalita at makakilos at napansin ko
rin na ganun din ang reaksiyon ni Nehlie.
Kailan siya dumating? Wala siyang sinabi.
Ang gulo... ang gulo talaga.
Nakatayo pa rin siya doon sa pinto at
pumasok. Ngumiti siya kay Sir Lapid and to
my surprise... tinignan ako. Na-miss ko yung
ngiti na yun. Pero parang 'di ako mapakali,
hindi ko rin maipaliwanag. Ang alam ko lang
eh sana matapos na 'to at gusto ko nang
umuwi.
"Daryll!! Kaka-shock ka! Akin na lang yung
cap mo!"
Tinanggal niya yung cap niya at binato niya
kay Nehlie. Nasalo naman niya. Naupo siya
doon sa upuan sa tabi ni Sir Lapid.
"Sir... magreretire na po pala kayo."
"Oo, kailangan eh... yung mga buto-buto ko
eh gusto ko namang i-relax."
Nadala yung usapan ng magkwento si Sir
Lapid nung nagsimula siya sa school. Ako
naman, natahimik na lang. Hindi na ako
nakapagsalita at kapag nagkakaroon ng
pagkakataon ang tipid-tipid pa daw. Parang...
hindi ko alam.

"Kailan? wala, wala kang sinabi."

"Teka nga, ang gulo niyo. Mario alam mo

bang darating si Daryll?"

Napatingin ako doon sa pintuan gaya ni

Nehlie sa sobrang gulat. May nakatayo doon
na matangkad, ang suot eh bright orange
shirt, black pants at white cap. Para akong
na-petrified.

***96***

"Sinabi ko sa 'yo na babalik ako... matagal

na."

"Galit ka ba?"
"Bakit naman?!? Nagulat lang ako..."

Tumahimik na lang ako. Ano namang

isasagot ko? Hindi ako galit, parang naiinis.
Weird noh!
"Ok. Biglaan yung uwi ko. Dapat nga hindi
na matutuloy eh."
"Bakit ka nag-eexplain? Hindi naman ako
galit."
"Makinig ka muna, please."
O siya, pagbigyan mo na Lj. Mukhang may
sasabihin naman talaga.
"Dapat hindi na ako dito magco-college.
Ayaw ni Daddy na umuwi na ako. Alam mo
naman na sa America, hanggang 12th grade
bago ka mag-college. Nag-10th grade ako,
gusto nila pati yung remaining 2 years doon
ako mag-aral. Pero ayoko. Ayaw rin ni
Daddy pero wala naman siyang magagawa.
Paano ako nag-enroll? Nag-test ako online.
Sinabi ni Mario. Accepted ako, at dahil alam
nila hanggang May 31 ang classes,
understood na wala ako ng first week. Dito
ko gusto mag-college, hindi doon. Para sa
akin, mas masaya kung dito. Masaya dahil
may dahilan..."
"Daryll... nagulat lang talaga ako. Tumawag
ka ba? Hindi. May sinabi ka? Wala nga
akong clue eh.."

"Sa bahay niyo syempre."

Ano daw? baliktad. Ako yung naiwan dito,

ibig sabihin ako yung naghintay.. hindi siya.
Ang gulo mo Daryll Romualdez.
"Ano-- ang gulo mo."
"Hindi magulo. Totoong naghintay ako. Pero
sana ngayon naman hayaan mo ko...
hayaan mo kong patunayang mahal talaga
kita..."
Sender: Kane
hntyin kta s sch.
Kagigising ko lang. Papansin din itong si
Kane. Maghihintay lang sa school,
nagsayang pa ng load sa text. Feeling ko
ang dami na namang load ng utak ko, hindi
dahil sa school kundi sa nangyari kagabi.
Buti nga nakauwi pa ako. Hindi ko alam
kung ano yung ibig sabihin niya, nung
tinanong ko si Nehlie ang labo naman nung
sinagot niya.
Nung dumating ako sa school, nakatyo si
Kane doon sa labas ng gate. Ang kulit din
nito, bakit doon naghintay?
"Oi ano ka ba! Maghihintay ka lang dito pa
sa mainit."
"Ayoko kasing ma-miss yung pagpasok mo.
Ang daming pumapasok. Tara nga sabay
tayo may sasabihin ako."
"OA mo! Bakit ba?"
Nakapasok na kami pero nandun pa rin
kami malapit sa gate. Kainis 'tong si Kane.
Kung hindi ko lang 'ko kaibigan sinipa ko na
'to eh.
"Favor naman. Pwede ba?"

"Basta kaya ko... sure"

"Payag ka muna."
"Ayoko nga, ano muna?"
"Please, pumayag ka na Lj."
"Depende. Ano muna Kane?"
Parang nadismaya siya na 'di mo
maintindihan. Sino bang papayag sa favor na
hindi mo alam kung anong gagawin mo?
"Ok. Ganito kasi yun, may varsity
cheerleader. Eh interesado yata sa akin, pero
hindi ko siya type. Ayoko sa kanya. Madalas
yun sumunod sa akin. Para tantanan na ako,
sinabi ko may girlfriend na ako--"
"Stop it! Alam ko na yan. Hindi Kane.. sorry
ayoko!"
"Lj please... kailangan lang talaga. Ngayon
lang naman..."
"Kane ayoko, magpapanggap akong girlfriend
mo kahit hindi naman? Iba na lang i-hire mo
noh. Ang dami diyan."
"Nakakahiya kaya.."
"Tapos sa akin hindi ka nahihiya?"
"Lj please-- naku naman! Ito na siya. Lj.."
Napatingin ako doon sa dumarating. Hindi ko
naman masisisi si Kane kung ito pala yung
gusto niyang iwasan. Mukhang addict na 'di
mo maintindihan. May tatlong hikaw sa tenga
pati sa kilay. Lj, tutulungan mo ba? Eeeh!
kasi naman... talaga naman oh!
"Ok fine sige na nga! Siguraduhin mo lang na
ngayon lang Kane... kung hindi--"
"Hi Kane."
"Hi Amanda. Oo nga pala si Lj, girlfriend ko.
Lj, si Amanda... varsity cheerleader."
Makikipagkamay na sana ako pero napahiya
ako. Ang chaka!
"Ikaw pala yung girlfriend ni Kane, akala ko
naman kung sino na."
Empty sentence ba yun o may meaning?
Feeling ko may meaning. Nakakainsulto. O
siya, 'wag patulan. Hindi ka naman talaga
girlfriend. Idaan sa ngiti.
"Sa susunod Kane, pumili ka naman."
Na-shock ako dun! Ang sakit nun ah!
"Sa susunod din, Miss, pipili ka ng taong
iinsultuhin mo, dahil hinding-hindi ko
hahayaan mainsulto yung taong nasa harap
mo."
Si Daryll... nasa school?

"Teka, bago ka dito? Nagon lang kita nakita.

I'm--"
"Sorry, hindi ako interesado."
Parang napahiya yung Amanda, kaya
umalis. Saka lang nagsalita si Kane.
"Amanda, leave us alone! Kung pwede
sana..."
"Pare, sa susunod... 'wag mong hayaang
insultuhin yung girlfriend mo. Dahil ako,
hindi ko kayang tiisin ang bagay na yun.
Sige, una na ko.
Naglakad siya na ang kamay eh nasa bulsa.
OH-MY-GOD!
"Daryll! Hindi mo na--"
"Thanks Lj."
"Kane, galit siya 'di ba? Galit siya?"

makain-kain. Si Nehlie at Mario lang yata

ang may gana. Si Daryll kasi, coke-in-can
lang ang binili.
Kung titignan mo siya, sa table lang nakafix yung mata niya. Hindi naman yukungyuko yung ulo niya kasi makikita mo pa rin
yung mukha niya. Buti pa yung table,
tinititigan. Kaming tatlo dito, parang hangin.
Ok, aaminin ako. Affected talaga ako sa
nangyari kanina na nandun si Daryll. Pero
kung sa expression ng mukha niya ibabase
ko kung affected siya, the answer is no.
Ganun pa rin. Hindi siya apektado, 'di gaya
ko. Tahimik kami parehas, walang
nagsasalita. Yung dalawa lang ang nagiingay. Napansin din naman nila kami.
"Oi ano ba kayo? Lj kainin mo nga yang
hotdog mo!"
"Oo nga, bakit ang tahimik niyo? Para
kayong nabasa ng malamig na tubig ah."

"Sino?"

Hindi ko na kaya, aalis na muna ako. Kaya

tumayo ako.

"Yung kinausap mo... si Daryll."

"Sige una na ko, may klase na ako ngayon."

"Daryll ba ang pangalan nun?"

"Di ba mamaya pa?"

Parang nalungkot ako na parang gusto kong

umiyak. Nakakainis naman! Bakit ganun?
Hindi naman niya naiintindihan.

"Sabi ko, may klase na ako, NGAYON."

"Lj, I get it. I'll talk to him."

"Huwag na.. ako na lang. Galit yata eh.."
"Ako ang kakausap Lj... isa pa hindi siya
galit...
nagseselos siya..."
***98***
Nung pumasok ako sa first two subjects ko,
nakinig naman ako. Mabait ako ngayon pero
hindi ko maiwasang maisip yung nangyari
kanina. Kasi naman talaga! Bakit ganun no?
Kapag mamalasin ka na lang din, nandun pa
talaga si Daryll!
Nung narinig ko yung alarm, nagmadali
akong lumabas ng room. Ang daming
lumilipat ng room, yung iba papunta ng
cafeteria. Hinanap ko sina Nehlie, pero nung
napagod ako eh mag-isa akong dumeretso
sa cafeteria. Kung alam ko lang... hindi na
sana ako naghanap.
"Lj, tara dito!" nandun na silang tatlo at
nakaupo.
Lumapit naman ako at umupo. Sitting
arrangements? Ganito yun. Si Nehlie at
Mario eh magkatapat ng upuan. In short,
magkatapat din kami ni Daryll. Ewan Lj!
Pinahaba mo pa.
Umorder na kami ng kakainin namin.
Hotdog yung kinuha ko pero hindi ko

Na-shock yata sa akin kaya hindi na sila

sumagot. Naiwan doon yung hotdog na
hindi ko naman nakain. Nung naglakad na
ako papalabas ng cafeteria, narinig kong
nagsalita si Daryll kaya napalingon ako.
Hindi siya nakatingin sa akin, doon pa rin sa
table.
"Sunday, 2:00pm, susunduin kita."
Hindi ko alam yung isasagot ko. Anong
sasabihin ko? 'Hindi ako pupunta' ... o kaya
naman 'Bakit nagseset ka ng araw at
oras?' . Pero hindi ko ginawa. Dire-diretso
lang akong lumabas pagkatapos nun, siguro
nga curious din ako kung anong meron sa
Sunday.
Pagkalabas ko, nakasalubong ko si Kane at
nginitian pa ako. Napansin niyang wala ako
sa mood ngumiti kaya tinapik niya ako sa
balikat at umalis na ako. Siya naman, sa
cafeteria ang tuloy. Hindi ko alam yung mga
sumunod na nangyari....
Alam ko na lang... Sunday na..
***99***
Simula nung nagising ako ng umaga,
lumabas lang ako para kumain at bumalik
din ako sa kwarto ko. Naguluhan na naman
ang utak ko. Si Kuya sa kwarto niya eh
mukhang masaya naman, dinig na dinig ko
na naman yung pinapatugtog niya. 12:30
pa lang yata eh naligo na ako pero dahil
mahaba ang muni-muni ko eh past 1:00 na
ako natapos. Nung narinig kong tumatawag

si Mommy sa baba, kinabahan na ako. This is

it. Nandiyan na siya sa baba.
Pagkababa ko ng hagdan, nakatayo si Daryll
doon sa sala. Kinakausap siya ni Daddy. Hindi
ko alam ang pinag-uusapan nila pero
mukhang masaya si Daddy.
"Lj, nandyan ka na pala. Bakit hindi mo
binanggit na nakauwi na pala dito si
Daryll?" oo nga, hindi ko nasabi. Kung
sasabihin ko naman, tiyak si Daddy hindi
naman interesado. Ewan ko ba ngayon.
"Nakalimutan ko po, Sorry."
Kinuha ko yung cellphone ko at nilagay ko sa
bulsa. Tama, hindi pa rin ako nadadala sa
nangyari sa una kong cellphone. Siguro
naman walang mangyayari dito. Sinabihan
lang ako nina Daddy ng 'ingat kayo' at yun...
wala na. Si Kuya eh hindi bumaba. Sa lakas
ng music niya eh hindi niya kami narinig.
Wala tuloy siyang clue na si Daryll Romualdez
ay nasa Pinas na ulit.
"Ano, ready ka na?" napatingin ako sa kanya.
Ready naman na ako. Nakangiti siya. Totoong
ngiti. There's something with that smile.
"Oo. Saan ba tayo pupunta?"
"Basta. Akong bahala."
Hindi ko siya maintindihan. Akala ko nga galit
siya pero ngayon parang masaya siya.
Unfortunately, jeep na naman kami. Mag-17
pa lang si Daryll sa October at kahit na nagdrive siya sa US (15 or 16 kasi eh allowed na
mag-drive sa US) at may license eh hindi siya
alowed dito till 18. Ok lang naman sa akin
yun, kahit ano naman ok.
Kung saan kami nagpunta dapat siguro eh
hindi na ako magtaka. Pero ewan ko ba,
nagtaka pa rin ako. School, elementary
school.
"Tara, mauuna akong bababa sa 'yo"
Naalala ko na naman yun. Sa kanya kasi
kapag bababa ng jeep gusto niyang siya ang
mauuna kaysa sa babae. Contrast ng
kasabihang 'Ladies first'. Ang reason niya,
mas naaalalayan ang girl kapag guy ang
nauna. All in all, mas gusto ko yung style
niya. Addition to that... si Daryll siya.
Huminto kami sa spot na may 'DR' at ayun
nanguha siya ng stick. Naupo lang ako doon.
"May kasalanan ka sa akin..." sabi niya.
Teka, ako may kasalanan? Ano?
"Wala akong kasalanan, Meron ba?"
"Nung umalis ako at sinabi kong pumunta ka
sa school dahil may message ako para sa 'yo,
pumunta ka ba?"
Napaisip naman ako. Nalimutan ko na yun.
As in, limot ko na. How stupid I am to forget

that! Wala tuloy akong idea.

itanong... at sana naman right time na...

"Sorry, nakalimutan ko talaga. Hindi ko

naman sinasadya."

Lj, pwede na ba akong manligaw?"

"Nung dumating ako at sinabi kong gusto

kong i-prove sa 'yo na matagal ko nang
sinabi sa 'yo na babalik ako. Kaya tayo
nandito, para patunayan ko."
Inabot na naman niya sa akin yung bottle
na binasa ko noon. Neat handwriting,
simple white paper and blank ink ang
ginamit sa sulat. I felt numb habang
binabasa ko yung first part ng sulat. Pero
yung last part lang ang talagang natuluyan
akon umiyak '... alam kong ayaw mo akong
mangako ako pero gagawin ko Lj. Gusto
kong isipin parati na may iniwan akong
pangako para gagawa at gagawa ako ng
paraan para tuparin ko yun. Babalik ako Lj,
dahil ikaw ang dahilan ko. Ayokong
kalimutan ka, dahil hinding-hindi ko gagwin
yun. At kaya pag bumalik na ako, handa na
ako para itanong ang matagal ko nang
dapat tinanong at ginawa. Pero marunong
akong maghintay. Ayokong magpaalam
dahil Mahal Kita. Daryll'
Napatingin ulit ako sa kanya, blurred na
yung paningin ko kaya pinunasan ko yung
luha ko. Lumapit siya sa akin. Hinawakan
niya yung dalawang kamay ko, mainit.
Seryoso siya, bagay na hindi na
nakakapanibago.
"Prom Night Lj, kung naaalala mo pa..."
Prom Night? As in JS Prom? sino bang
makakalimot nun? Yun yung time na sinabi
niyang aalis siya. Hindi ako sumagot pero
tinuloy niya yung sasabihin niya.
"Naaalala ko nun, plano ko ring mangako.
I'm a guy of promises Lj, pero tinutupad ko.
Hindi ko natuloy nun, dahil nga ayaw mo.
Alam mo ba kung ano yung pangako na yun
na hindi ko natuloy sabihin sa 'yo? May
kaugnayan yun sa itatanong ko ngayon. I
respect you a lot."
"Ano ba yung itatanong mo?" sa dami ng
naging kasalanan ko sa kanya, isang tanong
lang na gusto niyang sagutin ko ang kapalit
ng lahat. He lean closer, medyo nakatingala
na ako sa kanya dahil ang tangkad niya.
Yung sumunod na lang eh ang mga salitang
nagulat talaga ako.
"Kinausap niya ako, and that felt good. "
Hindi ko na naman maintindihan yung
sinasabi niya. Pero nung magtatanong na
ako, nasagot na niya sa susunod niyang
sinabi.
"Akala ko noon, ang pagseselos eh gawagawa lang ng utak. Sabi ko sa sarili ko,
hindi yun mag-eexist sa akin pero nangyari.
Pero nasaktan talaga ako doon dahil akala
ko talaga... Pero ok na ako, maliwanag na
lahat. Alam ko na yung totoo kaya masaya
na ulit ako. Gusto ko lang sana namang

***100***
Kung irerelate ko sa Worlh History, feeling
ko na-reach ko na ang Golden Age kagaya
ng mga ibang bansa. Sabi nila kapag
Golden Age, mapayapa, lahat nasa ayos, at
higit sa lahat masaya ka. Bakit ko nasabing
Golden Age ang moment na yun? Siguro
ang dahilan ko eh hindi dahil sa
pagtatanong niya.... pero dahil, galing sa
kanya lahat. Naintindihan niya lahat, ano pa
bang hahanapin ko? Sa tingin niyo anong
sinagot ko sa tanong niya? Well, dapat
siguro hindi ako magbibigay ng sagot sa
inyo kung sinabi ko bang yes or no... dahil
alam ko namang malalaman at malalaman
niyo rin yun.
After that, nagpunta kami sa park. Kung
naaalala niyo pa yung park na kung saan
niya unang beses binanggit yung pangalan
ko. Pero this time, may dala na kaming
pagkain. Nung naupo kami, napansin ko
yung kanang kamay niya. Napatingin din
ako sa kanang kamay ko. Napangiti na lang
ako. Para akong sira no? Pero may dahilan
naman. Suot pa rin ni Daryll yung ring sa
hinliliit niya na binili namin sa Star City, ako
naman, sa ring finger.
Nagkwentuhan lang kami doon. Sinabi niya
kung ano yung mga nangyari sa kanya
doon, sabi niya eh sinasali siya sa Varsity
Football Team kaya lang ayaw niya. Loyal
yata sa basketball eh.
Hinatid niya naman ako sa bahay medyo
gabi na rin. Sa wakas eh nakita na rin siya
ni Kuya. Kung titignan mo, mas matangkad
na yata si Daryll kay Kuya. Mukhang aalis si
Kuya, nakabihis kasi.
"Oh, dumating ka na pala? kailan pa?"
"Ay naku ngayon lang nalaman! Nung isang
taon pa po siya dumating!"
"Tahimik ka nga diyan Lj, ano musta ang
tate?"
"Ha?"
"Ay, di pala niya alam yun. Sabi ko,
kumusta ang States?"
"Ayos lang, siguro sa Physical and
economical status ng States para sa akin,
mas lamang sa Pilipinas. Pero kung
icoconsider ko ang other means, definitely I
will choose Philippines."
"Ahh, I see. Kaya yang si Lj lumalaki ulo
niyan eh!" sabay ginulo yung buhok ko.
"Bakit? Ano? Hindi ko na-gets.."
"Hayaan mo yan, walang alam yan sa
lovelife"

"Kuya, aalis ka?"

"Hindi, kadarating ko nga lang eh.. hindi pa
ako nakakapagbihis."
Kawawa naman si Mommy at Dady, and
dalawa nilang anak na MArtinez eh parehas
magala... si Kuya man o ako.
Umuwi rin naman si Daryll pagkatapos pa
siyang hamunin ni Kuya sa playstation.
Obviously, nanalo si Kuya. Hindi naman
masyado si Daryll sa playstation, pero
marunong din siya.
Nung gabi naman, hindi na naman ako
makatulog. Kasi naman napaisip na naman
ako, dati kaibigan ko si Daryll. Hindi siya
nanliligaw pero he's really nice to me. Parng
ganun na rin daw yun sabi ni Nehlie. Kung
hindi siya nanliligaw nun, paano ba siya
talaga manligaw?
Nung pumasok na ako, si Kane kaagad ang
nakita ko. I owe this guy eh, kaya
nakakatuwang makita.
"Thanks."
"Para saan?"
"Huwag ka ngang ganyan, alam kong alam
mo yung tinutukoy ko."
"Si Daryll?"
Tumango na lang ako.
"Oi sagutin mo na yung tanong ko dati, bakit
ba wala ka pang girlfriend? Bading ka ba?"
Nagulat na lang ako kay Kane nung tumawa
ba naman ng malakas.
"Saan mo nakuha yan? Ako bading?! Lj,
halikan kita diyan!"
Napaatras naman ako doon sa sinabi niya.
Hindi safe!
"Loko ka, nagtatanong lang ako."
"The answer is no. Straight ako no."
"Eh bakit nga ganun? wala kang girlfriend?"
"Kasi.. wala lang.
Habang naglalakad kami, sakto namang
nakasalubong ko si Daryll at Mario. Bigla na
lang binatukan ni Mario si Daryll.
"Lj! kadarating mo lang, sakto pala kami."
"Kadarating ko lang..."
Tumingin si Mario kay Kane, pero nakangiti
siya.
"Kane pare, may naalala ako. 'Di ba nung
isang araw sinabi mo tuturuan mo ako sa
soccer? Kasi gusto ko ngayon na sana..."

"Ahh... ano.. oo nga pala. Sige pala punta

tayo ng field."
"Paano ba yan Daryll, una na kami. Lj, kita
na lang tayo."
"ha? Teka lang..."
"Una na kami..."
"Bro, ayusin mo!" sabay tapik kay Daryll.
Umalis na sina Mario. Nahalata ko naman
na sinadya nila yun. Si Daryll naman,
nakataas yung dalawang kamay to the back
of his head. Nakangiti lang siya. Narinig ko
na lang si Mario sumigaw na...
"Ok, first day for Daryll!
" ***101***
Iniwan nga kami ni Kane at Mario. In short,
kami na lang ni Daryll yung nakatayo doon
malapit sa gate maliban na lang doon sa
mga pumapasok.
"Hayaan mo yan si Mario, sa totoo lang wala
pa naman akong naiisip gawin. Sorry ha."
Hindi ako disappointed. Bakit naman? Ang
honest nga eh.
"Ha?"
"I mean, alam mo naman wala akong
experience sa ganito. At tingin ko, hindi
naman talaga dapat pinaplano. Kung saan
na lang siguro dalhin..."
"Hi Daryll..." sabay giggle.
"Tara nga!" sabay hinila ba naman ako.
Nung hinila niya ako, tumakbo ba naman ng
mabilis. Ang hirap nun, pakiramdam ko
madadapa na ako. Grabe naman!
"Ei! Daryll... teka lang!"
"Sorry."
"Saan ba tayo pupunta? kasi mamaya lang
may subject na ako."
"Huwag kang mag-alala, sabay tayong
papasok."
"Professor mo din si Larni?"
Tumango lang siya. Nalimutan ko, he's
taking up Computer Science. Computer
Systems naman ako... medyo similar sa
ibang parts, pero magkaiba pa rin kahit
papaano.
"Tinanong mo ba kung saan tayo pupunta?"
"Oo."
"Music Room A1"

"Bakit?"
"Walang tao doon eh.."
Ano daw? Bakit doon? Hinihingal-hingal pa
ako hanggang sa nakarating kami sa Music
Room A1. Tatlo kasi ang Music Room, up to
A-3.
Umupo ako doon sa sofa katapat nung
inupuan niya.
"Anong gagawin natin?"
"Tanungin mo ko..."
"Tungkol saan?"
"Kahit ano. Since I'm courting you, gusto
kong malaman mo kung ano yung gusto
mong malaman pa sa akin. Kapag nasagot
ko lahat... "
I'll start doing my part...
***102***
Tanong? Ano namang itatanong ko? Marami
rin naman kung tutuusin, pero anong
uunahin ko? Baka kasi ang kalabasan
parang authograph eh.
"Parang autograph?"
"Ikaw bahala..."
"Uhmmm, favorite color?" simulan sa wala
pang kwenta. Wala pa akong maisip eh.
"Black or Blue. Mostly, black."
"Movie?"
"Ahh, marami. Walang particular."
"Song?"
"That's hard. I'll chose, Kahit Kailan."
"Bakit yun?"
"Hindi ko rin alam eh."
Nag-isip pa ako. Haay! Wala talagang
kwenta yung mga tanong ko.
"May naging crush ka ba since elementary o
high school?"
"Elementary, hindi ko pa siguro alam ang
sinasabing 'crush'. High school before you,
artista meron."
How weird? Wala siyang naging crush
except artista? Grabe naman... Sino
namang maswerteng artista yun?
"Sinong artista?"
"Honestly, I forgot the name. Hindi na siya
lumalabas sa TV ngayon eh."

Ano ba yan! Tanungan ba ito o ano? Ang labo

ng mga sagot niya...
"Sa tingin mo sa mga darating na panahon,
anong makakapag-pasaya sa 'yo?"
"Sa tingin ko, sa 'yo manggagaling yung
sagot."
"Ano ang gusto mo sa babae?"
"Original. Hindi siguro yun tamang adjective
para idescribe ang isang girl. Pero ang
original sa sarili niya at sa kinikilos niya ang
napapansin ko."
"Ano ang greatest turn-off sa 'yo?"
"Turn-off? Siguro... yung girl na showy. I
mean, yung wala na sa lugar."

pumayag. Pinilit ko na lang at ayun, kilala

naman daw nila si Daryll kaya ok lang. Wala
naman akong idea kung saan kami pupunta,
siguro maggagala na naman kami.

may tao diyan! Labas na pwede?"

Almost 1 hour yung pagitan ng 3rd class sa

4th class ko kaya pumunta ako sa field at
nanood ng practice nina Kane. Dahil soccer
nga, sipaan nga ng sipaan. At kapag
minamalas ka nga naman, tumama pa yung
bola sa akin. Sakit nun ah!

"Loko ka! Nananakot ka yata eh! Nakakainis

talaga!" sabay hinampas ko siya sa balikat.

"Lj! Nandyan ka pala, si Xavier yung

tumira... nasaktan ka ba?"

"Saan ka ba galing? Kanina pa kita

hinahanap."

"Ayos lang Kane, pero nahilo ako dun ah"

"Nanood ako ng practice nina Kane. Eh yung

last class ko eh wala naman yung Professo,
hindi na ako pumasok."

"Pare, mag-sorry ka naman!"

"Sorry na, ang lakas mong makaramdam."

"Talaga lang..."

Marami pa akong tinanong sa kanya. Kung

ano yun, hindi ko na maiisa-isa lahat. Pero sa
totoo lang, lahat interesting habang
tumatagal. Tahimik lang kami doon, panay pa
nga ang ngiti niya. Nagulat na lang kami
nung may nagtanong na... 'Daryll, boxers o
briefs?'

"Kung labag pa yun sa kalooban mo, bawiin

mo na lang! Babae yan pare!"

Umalis naman yung Xavier, infairness ang

yabang ha!

Umalis na kami sa school. Ok, medyo

madilim na rin. Nagpunta kami sa... well,
tawag namin eh TRAFFIC JAM. Maraming
nagsasabi cool daw yun kasi mapapaisip ka
talaga, pero never pa akong nakapunta kasi
malayo sa amin. Halos makatulog na nga
ako nung pumunta kami dito. Pero nung
maraming ilaw yung sumagi sa paningin ko,
para akong nabuhayan ng dugo.

Pagtingin namin, si Nehlie, kasama si Mario.

"Pupunta ka sa homecoming?"

"Traffic Jam?"

"Ei! Kayo ha, nagsosolo!"

"Saan?"

"Hayaan mo na sila..."

"Homecoming. Parang sa US, sa kanila

football ang celebration kadalasan ng
homecoming. Dito sa atin, soccer dahil wala
naman tayong football. May game kasi
kami, ano pupunta ka?"

"Yung iba inaabot ng oras bago makalabas

diyan, tayo kaya?"

"Daryll, hindi mo pa sinasagot yung tanong

ko. Ano ba?" Hindi naman sinagot ni Daryll.
Alam naman niya na nagbibiro lang si Nehlie.
Lumabas lang si Nehlie at Mario sa may
pintuan kasi tinawag sila nung Professor ng
Theater Arts. Pumasok din naman sila
kaagad.
"Bakit daw?"
"Open na daw yung school mail."
"School mail?"
"Explain ko na lang sa 'yo mamaya."
"Lj, free ka ba today?"
"After class, oo."
"Ok. Ganito na lang, text ka sa inyo at
magpaalam ka na baka gagabihin ka ng uwi.
Kapag pumayag, susunduin kita sa last class
mo, 5:20."
"Yeah, bakit ba para saan? Baka kasi hindi
ako payagan"
"Kapag hindi naman pumayag...
Susunduin pa rin kita sa last class mo,
5:20." Ano daw? Tama ba yung narinig ko?
***103***
Nagtext na lang ako kay Mommy na baka nga
gabihin ako. As usual nung una hindi

"Sorry"

Lumabas naman na siya, asus! Dapat bang

katakutan?

"Ok lang, dito kasi ako naupo eh."

"Siguro, hindi pa ako sure. Ano bang meron

kapag homecoming?"
"Parang Prom, pero mas informal. Kahit ano
naman pwedeng suotin kaya lang mas
madalas gowns sa girls. Kung hindi mo
gusto magsuot nun, yung iba naman nagdenim pants o kaya jersey. Pero konti lang
nagsusuot nun."
"In short, it's mainly dancing?"
"Parang ganun na nga..."
"Anong oras na ba?"
"5:15..."
"O sige pala, aalis na ako eh."
"Ok, ingat ha. Pupunta na ako sa locker
room, amoy pawis na ako!"

"Seryoso ka? Yung iba nga limang oras na

kaya naglalabas ng white flag eh!"
"Seryoso ako. Tara nga." sabay humawak
siya sa kamay ko. Seryoso nga siya. Nakita
kong ngumiti siya, anong ibig sabihin nun?
Let me explain, ano ba ang TRAFFIC JAM?
Sa katunayan, halo-halo yun na matetest
talaga yung skills mo. Yung iba, inaabot ng
oras bago makalabas. Pwede kang
maggive-up at pumunta ka sa crew sa gilid
o kung nasa bandang gitna ka eh itaas mo
yung white flag. Kahit sino kasi, kapag
nakakuha ka nung coin na nakalagay eh
'TrJm' sa gitna, ibig sabihin naka-survive ka.
Ibig sabihin nun, magaling ka!
Ang ginawa namin sa loob eh nagtatatakbo.
Nakakapagod talaga at dahil gabi na eh
mahirap na kaming makakita dahil may
maze pa! May mummy rin sa loob na tipong
hinila pa ako para isuot yung 'mask kuno' ni
Tutankhamen. Syempre hindi ko sinuot, si
Daryll ang nakipagpalit.
"Ang bigat!" sabay tawa siya ng tawa.

"Bye Kane!"

"Anong meron sa loob nung mask?"

Dinala ko yung isang notebook ko at iniwan

ko sa locker sa hallway. Wala na akong
dala-dala kasi hindi ko naman feel. Dahil
konti lang yung tao sa hallway,
naramdaman kong may sumusunod sa akin.
Tuwing lilingon ako, wala naman. Nagtatago
siguro.

"Bugs? Yeah, bugs yata."

"Ok, huwag ka nang magtago... alam kong

Nung naglakad kami at syempre mahabahaba pa ang gagawin namin bago

makalabas at susuko na yung paa ko pero
masaya, may tinuro si Daryll sa akin na
salamin. Kapag huminto ka at tinignan mo
yung sarili mo, magbabago ka ng itsura.
Naging si George Bush siya, Marie Curie

naman ako.

"8 pm pa lang..."

May parang road sa loob. May machine na

mga police. Nag-jaywalking kami at nahulo
kami. Tawa lang kami ng tawa at kinuha yung
'id' namin na binigay sa entrance. Hininto
niya lahat ng tao at ang penalty namin para
maka-diretso sa buong game eh patayuin ba
naman kami sa gitna at pakantahin kami ng
Lupang Hinirang. Yung mga kasabayan
naming tao na naghihintay, tinatawanan
kami. Hindi ko alam kung nahihiya ba si
Daryll o ano, pero kumanta din siya.

"Dalawang oras din tayo sa traffic jam?"

"--ang mamatay ng dahil sa 'yo."

"Ayos ka rin ah!"
"Buti naman tapos na, sa susunod nga...
walang jaywalking! Kaya pala yung iba
nahihirapan makalabas dito."
Dahil parang maze yung buong yun,
napasakay pa kami sa 'Crazy Bus'. Malay ba
naming ganun yun, pakiramdam ko eh
naiwan yung puso ko sa itaas. Hindi ko alam
kung hindi ako sumigaw, o talaga lang na
hindi ko narinig yung sarili ko na sumigaw.

"At least, two hours... kung hindi tayo

nahuli ng police dahil sa jaywalking, siguro
mas maaga nating natapos."

'ano n nmn ang ibg savhn ng txt m?' then...

SEND.

Naupo kami doon sa rock bench dahil

medyo buhanginan, nagtanggal kami ng
sapatos. Hindi po ito beach ha! Mabuhangin
lang talaga at may konting grass kaya
pwede kang umupo doon kung gusto mo.
May mga nagtitinda doon ng kung anu-ano,
at syempre... asahan mo ring 'di namin
maiiwasang bumili.

Daryll
+63918*******
la lng, 'nu ginagawa mo?

Nag-try din siya ng archery, kapag nanalo

kasi may price syempre! At syempre, natalo
kami. Hindi kasi kami marunong magarchery.
Gumilid kami ulit. Alam ko lang, inaantok na
ako. Sa sobrang pagod, bagsak na bagsak
na talaga ako. The best talaga si Daryll!
Hindi siguro the best sa lahat ng tapo, pero
para sa akin siya na rin yun!

"Last question... Who created Winnie the

Pooh?" sabi nung lalaki.

"A.A. Milne."
"Ang your right! You survived the Traffic Jam!
Please claim your coin and the staff will guide
you to the exit..."
Lumabas na kami. Ang saya talaga kahit na
nakakapagod! Grabeh! The best talaga yung
last question! Nakakatawa! Sino ba namang
mag-iisip na simpleng creator ng Winnie the
Pooh eh kilala ni Daryll?
"Paano mo nalaman yun? Winnie the POoh?
"Paano mo nalaman yun? Winnie the Pooh?"
"Alam ko hindi mo expected na alam ko yun.
Paano ko nalaman? Kasi nung elementary
kami nina Mario, matagal na naming
hinahanap kung sino ang nag-create. Dahil
bata pa kami, may nagsabi sa amin na baka
'POE' daw ang apelyido ng creator, so nung
napasali kami sa contest at 'Poe' ang nilagay
namin, natalo kami. Nag-start kami nun
mag-research, kaya asahan mong alam din
yun ni Mario."
"How unusual!"

Sinagot ko naman yung text niya. Hindi nga

pala alam ni Daryll na may sakit ako tatlong
araw na. Ang nakakaalam lang, si Nehlie.
Ang reason ko? Ayoko kasing hindi siya
pumunta sa Homecoming. As if naman dahil
sa akin hindi siya pupunta! Haay... wish ko
lang.
Siguro 8pm na ng gabi eh nanonood ako
mag-isa sa sala namin. Sina Mommy, wala
pa rin. Sinabi naman niya na baka madaling
araw na sila uuwi. Balikan kasi at mahaba
yung biyahe nila. Si Kuya, asahan mo pa
yun.
Ano kayang ginagawa nila sa Homecoming?
Siguro ngayon ang saya nila at panay ang
kain at sayaw nilang tatlo. Kawawang Lj. Ok
lang! Marami pang ganyang opportunity.

Hindi ko na sasabihin lahat ng nangyari.

Basta masaya lahat. Ang hindi ko
makakalimutan, yung gameshow. Last stop
kasi yun, maraming tanong. Isa kami sa
contestant bago kami lumabas.

Ok, alam kong matatalo kami. Hindi ko alam

kung sino ang nag-create ng Winnie the Pooh
kahit na napapanood ko yun kung minsan.
Asahan mo pang alam ni Daryll yun, tiyak
naman hindi dahil lalaki siya. Pero nagulat na
lang ako, nag-buzzer siya.

Hay! Ewan ko ba? Nagsasayang na naman

'to ng load. Akalain mo bang mag-text,
smiley lang?

"Lj! Oh, inumin mo na 'to." huh? teka, oo

nga, si Mommy.. Bakit--?.
"Mommy, anong oras na po?"
"7:30 na, aalis kami ng Daddy mo at si Rj
eh hindi yata uuwi ngayon. Kaya mo bang
mag-isa?."

Tumawag naman si Daryll sa phone ko, at

ayun nga... nagtatanong bakit daw wala
ako. Lagi ko na lang sinasabi 'wala sina
mommy, enjoy ka ha'. Pero parang yung
boses niya, wala sa mood. Ang tatag din
nila Nehlie, talagang hindi nila sinabi na
may sakit ako. The best talaga!
Nakaka-dalawang pelikula na ako na tipong
naka-pajama ako ng may kumatok sa pinto
namin. Pagbukas ko...
"Teka nga--"

"Opo. Ako pa!"

"Pwedeng pumasok?"

It's been a month nung nagpunta kami sa

Traffic Jam. Malungkot ako ngayon, kasi
naman nagkasakit ako. Tatlong araw na rin
akong nagkukulong sa kwarto ko, nilalagnat
kasi ako kahapon pa. Pero ngayon, hindi na.
Homecoming na nga pala today... tama...
TODAY. At hindi ako pupunta. Kapag
minamalas ka nga naman, may sakit pa ako
ngayon. Kung kailan... HOMECOMING PA.

"Ha... ano.. kasi.. sure." seryoso na naman

yung mukha niya. Galit kaya 'to? Alam na
kaya niya na... sinabihan ko sina Nehlie?

Malungkot ako, sina Nehlie, Mario at Daryll

siguro pupunta sa Homecoming. Si Kuya,
wala. Sina Mommy, aalis dahil may
kinalaman doon sa insurance nila na kung
ano man yun. At ako, maiiwan dito.

"Tingin mo maeenjoy ko?" galit ba 'to?

"Bakit hindi mo sinabi na may sakit ka pala

kaya hindi ka makakapunta ng
Homecoming?"
"Kasi, gusto ko i-enjoy niyo..."

"Hindi ko alam." Napayuko na lang ako. Ok

fine, kasalanan ko na.
Tinaas niya yung ulo ko, and to my relief,
ngumiti naman siya sa akin.
"Sana sinabi mo sa akin Lj..."

Sender: Daryll
+63918*******
=)

"Kasi naman--"
"Ok. Kung alam ko lang na hindi ka
makakapunta ng homecoming, dadalin ko

ang homecoming sa 'yo."

Mahal ko, mahal ko...

Ha?

Nais ko...

"Bakit ganyan ka makatingin? Ok, hindi

literally na dadalin ko yung homecoming,
hindi ko yata kaya yun! Ibig kong sabihin,
dito na lang ako... sasamahan kita. Pwede na
bang pumasok?"
Pinapasok ko naman siya. Na-shock lang
talaga ako. Ang bait naman niya.
"Nakokonsensya kasi ako eh.."
"Huwag kang makonsensya ok, hindi ko
naman talaga maeenjoy doon."
Naupo na lang ako sa sofa. He's not wearing
tuxedo. Naka-formal polo lang siya. Kulay
blue pa nga.
"Kay Rj ba itong gitara?" sabay turo niya
doon sa gitara ni Kuya na nakakalat sa sala.
"Oo."

Habang ginagawa niya yun, seryoso siyang

naggigitara, titingin... ngingiti. Kumanta
siya? Pakiramdam ko, gusto ko nang
manliit. Hindi ko makalimutan yung
seryosong tingin niya.
"Kumakanta ka?"
"Alam kong hindi ako magaling kumanta,
buti hindi mo ako tinawanan."

I've been dropped out, burned up, fought

my way back from the dead.
Tuned in, turned on, remembered the
things that you said

"Mas naenjoy ko talaga dito, thanks Lj."

"Ano ka ba, thanks sa 'yo."

"Para saan yun?"

At ginawa ko na lang, ang hindi ko pa

ginagawa dati. Hinalikan ko siya sa pisngi.
Hinawakan pa nga niya...

"Serenade... para sa 'yo. "

"Para saan yun?"

Tumayo siya at nagtingin ng cd doon na

nakalagay doon sa divider namin. Parang
alam ko na 'to...

"Mabait ka kasi sa akin, lagi kang

nandiyan."

"Pwede?"

"Lagi akong nandito, dahil mahal kita.

Masaya talaga ako..."

"Ano?"
Kinuha niya yung gitara, at tinono niya.
Pinatay ko na yung TV kasi hindi naman na
kami nanonood. Maggigitara na naman siya.

"Pwede kitang isayaw? Iba na ngayon Lj

kaysa nung Prom, may tugtog naman
ngayon. Please?"

"Huwag mo akong tawanan ha..."

Nung tumayo ako, yung normal na nasa

balikat yung kamay ko, sa waist yung
kamay niya. Tapos tumahimik kami...
tugtog lang ang naririnig.

Napaisip naman ako. Bakit naman ako tatawa

eh magaling naman siyang maggitara? Pero
sumunod na lang... first time niyang ginawa
kaharap ako.
"Nang makita ka'y di ko malaman,
Saan ka galing, sa paroroon
Nakuha mong kausapin ang aking puso
Nakakulong
Ilang araw, ilang buwan ang dumaan
Tayo'y naging tunay na magkaibigan
Kahit malayo ka'y parang andyan ka rin
Sa 'king piling, o may lihim...
Nais kong sabihin sa iyo,
Mahal kita at di kita iiwan
Nais kong yakapin kang mahigpit,
Kailanman ay di kita pababayaan
Mahal ko, mahal ko...
Ang larawan mo'y nasa paligid
Minamasdan at hinahagkan
At habang lumilipad ang aking puso
May binabanggit, may sinasambit...
Nais kong sabihin sa iyo,
Mahal kita at di kita iiwan
Nais kong yakapin kang mahigpit,
Kailanman ay di kita pababayaan
Mahal ko, mahal ko...
Nais kong sabihin sa iyo,
Mahal kita at hindi kita iiwan
Nais kong yakapin kang mahigpit,
Kailanman ay di kita pababayaan
Nais kong sabihin sa iyo,
Mahal kita t di kita iiwan
Nais kong yakapin kang mahigpit,
Kailanman ay di kita pababayaan

The strands in your eyes that color them

wonderful,
Stop me and steal my breath.
Emeralds from mountains thrust toward the
sky
Never revealing their depth.
Tell me that we belong together,
Dress it out with the trappings of love.
I'll be captivated,
I'll hang from your lips,
Instead of the gallows of heartache that
hang from above
Nagulat na lang ako... Nung yumakap na
siya. Sayaw ba 'to?

I'll
I'll
I'll
I'll

be
be
be
be

your crying shoulder,

love's suicide.
better when I'm older,
the greatest fan of your life.

Rain falls angry on the tin roof

As we lie awake in my bed.
You're my survival, you're my living proof.
My love is alive not dead.
Tell me that we belong together.
Dress it out with the trappings of love.
I'll be captivated,
I'll hang from your lips,
Instead of the gallows of heartache that
hang from above

Alam ko na lang, mag-12 na rin yata umuwi

si Daryll. Anong ginawa niya? Tumawag at
umorder ng pizza. Kumain kami, at kung
anu-ano pa ang ginawa namin. Siguro
ganun talaga ang pakiramdam ko kapag
kasama ko siya... masaya ako, at laging
secured. Parang kapag kasama mo siya,
iingatan ka niya. Kapag kasama mo siya,
espesyal ka. Kaya nga siguro dahil na rin
doon... kaya mahal ko rin siya. Hindi ko
lang sinasabi, hindi ko rin alam kung alam
niya. Dahil alam ko... may tamang panahon
para doon.
***104***
Naging varisty si Daryll ng basketball team
bandang Middle of November. Late na
siyang nagtry-out pero nakapasok naman
siya. Bihira lang kami nina Nehlie na
makanood ng prctice niya dahil kadalasan
may klase na kami. Nung naglalakad kami
sa corridor, nagulat na lang kami sa
nagsalita.
"Oo, number 12... yung guwapo na
matangkad... nasa clinic yata, na-leg
injury."
Tumingin naman si Nehlie sa akin, papasok
kasi kami ng cafeteria. At alam kong
parehas kami ng iniisip.
"Number 12? 'Di ba...si Daryll yun?"
"Tara, punta tayo sa clinic."
Actually, parang mini-hospital na rin yun.
Hindi namin tinatawag na mini-hospital
dahil OA na masyado. Kahit na mas malaki
sa isang normal na clinic, clinic pa rin ang
tawag namin.
Pagkadating namin doon, ayaw kaming

papasukin. Nakakainis naman.

"Ahh, ok. Sige lalabas na kami."

"Sorry Ms. Martinez, Ms. Cortez... hindi

pwedeng pumasok."

"Aalis na kayo kaagad?"

"Titignan lang po namin yung player ng

basketball na may leg injury. Please naman
po Mam!"

"Hindi pwedeng magtagal eh, pinilit lang

namin sila na papasukin kami."
"Paano ka nga pala uuwi mamaya?"

"Hindi nga pwede."

"Kaya ko naman sumakay ng jeep."

"Please po mam, hindi naman po kami

magtatagal sa loob. Payagan niyo lang kami,
kahit saglit lang."

"May sakit pa rin ba yung driver niyo?"

"O siya, ang kulit niyong dalawa. Basta

bilisan niyo."

"Sasamahan na lang kita umuwi, baka hindi

ka makalakad."

Sa wakas! Pinapasok din naman kami. Ano

na naman kayang nangyari kay Daryll? Dati
nung lumaban siya nung inter-high nung
third year high school kami, accidentally
siyang na-head butt kaya dumugo yung kilay
niya. Ngayon naman, leg-injury. Sa susunod
kaya ano na?

Umalis naman kami ni Nehlie kasi tatlong

beses na kaming sinabihan na kailangan na
naming lumabas. Pagkatapos nung last
class ko, bumalik ako doon at nakaupo na si
Daryll sa labas. Akala mo wala siyang injury
kasi nakasuot na yung sapatos niya. Pero
nung tumayo na at maglalakad, may slight
limp.

Nakita namin siyang nakaupo doon sa isa sa

mga cott (bed) at naka-stretch yung isa
niyang paa. Binibendahan bandang ankle.
"Anong nangyari sa 'yo?"
"Pagkatalon ko nung rebound,
nagkabanggaan kami ni Valdez. Ayun, mali
yung bagsak ko. Sabi nila dislocated daw
pero gagaling din. Ouch!"
"Hay naku Daryll, isa lang ang ibig sabihin
niyan, 'wag ka nang magbasketball" biniro
naman siya ni Nehlie.
"Hindi pwede, itutuloy ko. Isang tao lang
naman ang nagkumbinsi sa akin na
magbasketball eh, hanggang ngayon siya pa
rin naman yung dahilan." sabay tumingin siya
sa akin, pero yumuko din dahil tinignan niya
yung paa niya.
"Asus si Lj na naman! Si Lj ba nagsabi sa 'yo
na mag-try out?"
"Starting nung third year high school... Oo.
Hanggang ngayon."
Ahh, naalala ko na. Ako nga pala nagsabi sa
kanya na magtry-out siya. Sinabi pa nga niya
sa akin noon, susubukan niya... dahil sinabi
ko. Hanggang ngayo pa rin ba? Tahimik pa
siya noon, hindi na ngayon. Akalain ko bang
yung simpleng approach ko sa kanya noon,
matatandaan pa niya?
"Ayos lang naman ako..."
"Hindi mo naman talaga kailangang gawin
yun."
"Hilig ko rin 'to, kaya ok lang."
Pumasok naman na yung nurse sa loob.
"HIndi kayo pwedeng magtagal."

"Oo."

"Tara na nga, huwag kang magpabigat ha.

Aalalayan lang kita."
Ang tagal naming naglakad bago pa kami
nakalabas ng school. Sumakay kami ng jeep
at nahirapan din naman siyang ihakbang.
Kasi tuwing ihahakbang niya yung isang paa
niya, nalilipat yung weight ng katawan niya
sa may injury kaya nasasaktan siya. Pero
nakasakay pa rin naman kami.
Nung bumaba na kami sa 4th, nakarating
din naman kami sa bahay nila. Ganun pa rin
yung bahay nila, maganda pero medyo
malungkot. Nasa States parehas si Tita
Sherryl at Tito Danilo, siya lang ang naiwan
dito.
"Pagod na ako..." Halata ko namang parang
inaantok-antok siya. Si Mom Amelia,
nagluluto sa kusina.
"Gusto mong tulungan kita umakyat sa
kwarto mo?"
"Hindi. Ok na muna ako dito. Masakit pa
yung paa ko. Mamaya na lang siguro ako
aakyat."
Nagkwento na lang ako sa kanya. Nakinig
naman siya kahit alam kong pagod siya.
Nung tinanong ko siya at hindi na siya
sumagot, alam kong nakatulog na siya.
Nakasandal lang siya doon sa arm rest ng
sofa nila, kaya 'di mo iisiping natutulog siya
maliban na lang kung titignan mo.
Pagkatapos nun, umalis na ako.
Lagi siyang nagpapadala ng bulaklak sa
amin. Sabi ni Mommy, nalulunod na daw
kami sa bulaklak. Alam nilang nanliligaw sa
akin si Daryll, pero 'di katulad dati na overprotective si Daddy na tipong tanong ng
tanong. Tinupad niya yung sinabi niya...
college.

"Lj, ano na bang standing ni Daryll sa

'yo?" nagulat na lang ako sa tanong ni
Mario.
"Ha?"
"Wala lang, gusto ko lang malaman. Tagal
na kasi kitang kilala pero hindi ka pa nagopen sa akin tungkol sa bestfriend ko.
Laging kay Nehlie. Kailan mo ba siya balak
sagutin?
] ***105***
"Kailan ko sasagutin?"
"Oo... kung plano mo."
"Honestly Mario, I have no idea. Hindi ko
talaga alam.. kung kailan."
"Aha! Nandito lang pala kayo. Hindi niyo ba
alam na mas nagkakaroon pa ako ng leginjury niyan kakalakad sa buong campus!"
"Tama bang gawing biro yun?"
"Uy concern, iba na yan! Sayang 'di narinig
ni Daryll."
Tumawa lang si Mario, si Nehlie talaga... iba
ang batayan sa buhay.
"Ei, may balita ako. Serious! Tara lapit
kayo..."
"Ano?"
Lumapit naman kami ni Mario, siguro nga
curious kami parehas. Seryoso kasi yung
mukha ni Nehlie. Bihira kasi mangyari yun.
"Kilala niyo ba yung player, Daryll... oo
Daryll Romualdez yung pangalan?"
"Wag ka nga Nehlie! Kalokohan na naman
yan."
Bumulong lang si Mario sa akin ng,
'makisakay ka na lang...' tapos nakinig na
lang ako kahit alam ko na biro na naman
yun.
"Ayun, si Daryll daw, sabi-sabi ilang buwan
na rin palang nanliligaw doon sa.. Lj, Lj
Martinez ba yun? Sino ba yung bruha na
yun?"
Hindi ko na lang pinansin... alam niyo
naman yun.
"Oh tapos?"
"Tapos alam niyo ba kung anong meron?
Hindi pa daw yata alam nung Lj na meron

palang para sa kanya na nakasulat sa bulletin

galing daw doon sa Daryll."

naman. Hindi naman siguro ako dapat

kabahan.

Nagulat naman ako sa narinig ko, ano na

naman ba 'to? Loko o totoo?

Ayun, nakinig naman ako sa mga Professors

ko. Nagka-certificate pa ako dahil naabot ko
yung goal limit na 40 sa keyboarding. As if
naman ang hirap nun, pero siyempre
nakakatuwa pa rin na makakuha ng award
kahit na simple lang yun.

"Nehlie kung nagbibiro ka..."

"Serious nga eh!"
Naglakad naman na ako. Hindi ko alam kung
dapat ba akong maniwala o ano, kasi naman
si Nehlie hindi mo maintindihan. Pero dahil
madadaanan naman yung bulletin namin
malapit sa library, makikita ko rin naman
kung meron talaga nang hindi sinasadya.
Akalain niyo ba namang...

WHAAAAAT?
"Sabi sa 'yo eh."
'Lj, after class, auditorium... kita tayo,
hihintayin kita."
Daryll[/color]
Napaisip naman ako. Kung tutuusin, ano
namang big deal doon sa sulat. Parang ganito
lang yun, simpleng meeting... bakit sa iba big
deal?
Hinila ko sa pagkaka-tape yung sulat, tapos
papaalis na kami. Pero hinila ako ni Nehlie.
"Oi, may nakakalimutan ka..."

"Professor, dumating na po yung partner

ko." partner? Ha? Para saan?
"O sige Romualdez, ililista ko yung
pangalan."

"Hindi kaya, yung Norweigan!"

Lumapit naman yung Professor na babae sa

akin pero hindi ko siya kilala. May dala-dala
siyang papel na nasa board at ballpen.

"Mali, yung Danish..." ano na naman ba ito?

Panay nationality yata naririnig ko. O siya,
makialam na nga ako para malaman ko.

"Anong pangalan mo Miss?" teka nga, bakit

ako magpapalista eh malay ko ba kung ano
yan?

"Ano ba yang naririnig ko na American,

Mexican na kung ano man yun?"

"Teka-- ano.."

"Ah ito ba, kasi nag-research kami sa

internet ng kung ano-ano. Nakuha namin
itong test na ginawa daw yata ni Eistein.
Sabi niya, kapag nasagutan daw eh ang I.Q
mo eh top 2% yata."
Kinuha ko naman yung papel at binasa ko.
Tiyak top 2% na ang IQ ko.. Kapal ko!
Ganito kasi yun, may 5 different
nationalities (Danish, Norweigan, German,
British, at Swede) . Bawat isa sa kanila may
kanya-kanyang brand ng cigarette (Pall
Mall, Dunhill, Blends, Blue Master, Prince).
Iba-iba rin yung favorite drinks nila (coffee,
tea, milk, beer, water), pati rin yung kulay
ng bahay nila (red, green, white, yellow
blue). At syempre ang pinaka-finale ng
pagkakaiba eh yung pets nila. Sa sobrang
haba nung nakasulat, nalaman ko rin kung
ano yung tanong sa dulo.

"Ano? wala naman ah..."

"Ayun oh!" sabay turo ni Nehlie sa taas.

'Who keeps the fish?' simple lang 'di ba!

Napatingin ako doon sa itaas. Dahil mataas

yung Bulletin Board namin, malay ko bang
yung arrow na katabi nung sulat eh para sa
akin din pala... may isang rose doon sa
pinaka-corner ng Bulletin.... ang weird
talaga.

"Oh sige, hiramin ko 'to ha. Iso-solve ko."

Humabol lang si Mario... at siya yung

kumuha. May note doon,

talaga. Tapos bigla na siyang tumayo.

"Sure, sakit na nga ng ulo ko diyan!"

Ok, time to go to the auditorium. Kinuha ko
lang yung napaka-liit kong bag at
pinagdiskatahan kong tignan yung
'Einstein's test'. Kailangan pala talaga ng
papel at ballpen para masagutan mo. O
siya, saka na lang.

"Lhea Janine Martinez ang pangalan niya

Professor." sabay sabi ni Daryll. Ano bang
meron? Para naman akong sira dito na
walang kaalam-alam kung saan ako
pinapasok ni Daryll.
"O sige, basta 2 days na lang... mag-ready
na kayo. Dismissal na."
Nag-alisan naman na yung mga tao sa
auditorium. Kakarating ko pa lang at 'di pa
ako nag-iinit sa upuan ko uwian na agad?
Wala nga akong kaalam-alam kung anong
nangyari.
"Halika na..."
"Daryll, ano ba yun?"
"Oo nga pala, hindi ko pa naeexplain sa
'yo." sabay umupo siya ulit.
"OO NGA EH... nilista na lang yung
pangalan ko nang hindi ko alam kung anong
gagawin."
"Ganito kasi yun, may training kasi na
inorganize sa *La Verdad*. So, pili lang
yung pupunta... nakasama ako. Sabi,
kailangan ng partner, yung partner ko hindi
makakasama dahil hindi niya kaya yung fee.
Kaya... ikaw yung pinili ko. Computer
Systems naman yung kinukuha mo..."
"Paano kung hindi ko rin kaya yung fee? O
kaya hindi ako payagan? Napakacomplicated naman..."

Wala namang interruptionnug papunta ako

sa auditorium. Dahil medyo malapit yun sa
gym, maraming tao sa labas. Pumasok na
ako sa loob ng auditorium... akalain niyong
may mga sampung tao rin siguro doon.
Apat pa sa sampung yun eh Professors. At
sa gilid... si Mr. Injury #12. Naka-lean na
naman sa upuan sa harap niya.

"Yung fee? Ako nang magbabayad. Kung

hindi ka papayagan? Akong bahala doon."

Tinignan ko si Mario, sakaling may alam siya.

Pumunta ako doon sa upuan malapit sa

kanya, weirdo talaga 'to paminsan-minsan.
Bakit kaya niya ako pinapunta dito?

"Wala akong idea... "

"Oi, Daryll... ano ba 'to?"

Hindi ko na lang inisip kung ano ba yun, tiyak

naman kung ano lang yun dahil sa auditorium

Tumingin naman siya sa akin, akalain mo

yun... bigla-bigla na lang ngumiti. Kakagulat

Umuwi na ako pagkatapos nun. Hinatid lang

ako ni Daryll. Pero this time, sinundo siya.
Paano ba naman eh, pilay eh! Pagkauwi ko
sa bahay, sinabi lang niya ikumusta ko na
lang siya kina Mommy at Daddy, pati kay
Kuya at aalis na daw siya. Pagpasok ko ng
bahay...

'sorry kung mataas, baka kasi may

kumuha...'
***106***
"Ano bang meron sa auditorium mamaya?"
"Aba, anong malay ko! Tanong mo kay Daryll.
Alam mo namang iba ang takbo ng utak nun
'di tulad sa normal na nilalang."

"Saan daw mag-stay doon?"

"Hotel..."
"Hotel??"

"Kailan ang alis niyo papuntang La

Verdad?" sabi ni Kuya.
***107***
"Paano mo nalaman Kuya?" yun na lang ang
nasabi ko. Parang ganito rin yun dati... alam
ko na ang sagot kahit di ko na itanong.
"Ako ang unang nagtanong, kailan ang alis
niyo papuntang La Verdad?"
"Ahh, sabi after two days. Sunday na..."
"Ano sa linggo pa? Gusto ko nang umalis ka
para naman matahimik na itong bahay."
"Oh, paano mo nga nalaman?"
Tinawanan lang ako ni Kuya. Para talaga
'tong baliw. Msy nakakatawa ba sa sinabi ko?
"Ano na?"
"Tanong mo na lang kay Mommy. Alis na
ako."
"Aalis ka na naman? Oy!"
Ayun, tumakbo na at may dala-dalang bola.
Saka naman pumasok si Mommy galing sa
kitchen proper at may nilapag sa dining table.
Nag-bake yata siya eh.
"Mommy..."
"Daddy mo ang tumawag dito, sinabi niya
nagpaalam daw si Daryll. Nung una ayaw
kang payagan dahil akala niya gagala lang
kayo doon, tapos nalaman niyang training
kaya pumayag siya. Nagtataka nga kami ng
Daddy mo at sabi ni Daryll wala raw
kailangang bayaran. Sagot ba yun ng
school?"
Hindi pala niya sinabi na may babayaran.
Sinadya niya kaya yun para magpakabait at
ililibre ako o kaya naman dahil inisip niya na
baka hindi ako payagan kung may
babayaran? Oh well, never mind. Hindi ko
alam kung dapat ba akong magsinungaling
kay Mommy o sasabihin ko na lang yung
totoo, tapos narinig ko na lang tumunig yung
oven namin. Phew! Save by the bell. Pabalik
na ulit si Mommy kaya ang nasabi ko na lang
'Aakyat na po ako!' at ayun... ganun na nga.
Dahil Friday naman, hindi ako pumasok ng
Saturday. Oo, may Saturday classes pero
alam naman na nila na kasama ako sa
training kaya, napaka-harmless. Walang
masasabi yung mga Professors ko na sakit na
katamaran lang ang nasa akin.
Hindi naman na makakadalaw sina Nehlie at
Mario sa bahay dahil panggabi sila, so
expected na puyat sila kinabukasan ng linggo
at hindi rin naman nila makikita na aalis
kami. Nagtext na lang sila nung gabi na magiingat kami doon at uwian daw sila ng
pasalubong.

Naka-pack naman na yung gamit ko. Dinala

ko yung malaking bag ni Kuya kasi naman
wala akong malaking bag. Si Daddy naman
eh nag-uwi ng kung anu-anong pagkain at
sabi niya para daw may ngunguyain doon at
pati na rin sa biyahe. Binigyan niya ako ng
allowance at... off to go na.
Dahil madilim pa, dumating si Daryll doon
sa bahay 3:10 yata ng umaga dahikl 3:30
kami aalis. Nagtaka lang ako bakit hindi na
siya masyadong nagli-limp, tapos pinakita
niya yung ankle supporter niya kaya
mukhang stiff at hindi nagagalaw. Pagaling
naman na daw yun kaya ok lang.
"Ingat kayo doon, Lj huwag pupunta kung
saan-saan."
"Mommy naman, 6 years old ako, obvious!"
"Bye..."
"Bye Daddy... bye Mommy.." sabay nag-kiss
na lang ako.
"Alis na po kami. Kita na lang po tayo sa
Friday or thursday kapag napaaga po kami
ng uwi."
Umalis naman na kami at nakarating din
kami kaagad sa school. Pagdating namin
doon, paalis na yung van na sasakyan
namin. Pasaway talaga, maiiwan pa sana
kami.

"Matulog ka na lang Roger.."

Mahaba naman yung biyahe. Sa sobrang
haba, dalawang beses lang kami nagstopover. May kasama pa kami kaya lang nasa
kabilang van sila at sa hotel na lang sa La
Verdad magkikita-kita. Wala naman
gaanong espesyal na nangyari sa buong
biyahe, paano mo naman maeenjoy eh
nakakapagod talaga! Idagdag mo pa si
Daryll, tama bang pagtripan yung baby sa
kabilang sasakyan nung medyo traffic. Tawa
ng tawa sa kanya yung baby, kung paano
niya nagawa eh hindi ko alam. Hindi ko yata
na-imagine si Daryll bilang comedian. Pero
nakakatuwa namang isipin na mahilig talaga
siya sa bata.
Siguro 2p.m. na kami nakarating sa hotel.
Yung mga kasama namin, hindi pa
nakarating kaya nauna kami. Ok, dahil
partner-partner eh magkakasama sa isang
room. Pero dahil guy/gal kami ni Daryll,
sinama na lang ako doon sa dalawang girl
na magkapartner dahil 'di kami pwedeng
magkasama sa isang room. Buti na lang!
We spent the rest of the day ng pagre-ready
sa training na kung ano. New friends na
naman ako sa mga roommate ko, si Maya
and Marie (the two M's)... magkapatid kasi.
"Ahh, ikaw pala yung nililigawan ni Daryll"
"Ha? ah---"

"Martinez, Romualdez, kanina pa namin

kayo hinihintay... Sumakay na nga kayo."

"Oo siya yun, kalat nga sa batchmates ko

eh, ang cute kasi nun. Swerte mo naman!"

Dahil nga kami na lang ang hinihintay, yung

pinakalikod na lang ang vacant sa van.
Nakita ko namang ngumiti si Daryll.

"Nakita niyo na yung mga students galing

ng ibang lugar? Dumating na sila eh.
Pagkababa ko sa lobby, nagcheck-in na sila.
May guwapo rin pero di ko alam ang
pangalan."

"Ano?"
"Wala lang. Mabuti na lang pala tayo yung
huli."
At natuwa pa siya nun?
***108***
Balak ko sanang matulog buong biyahe
dahil sa sobrang aga naming nagising pero
dahil mukhang walang balak magpatulog
yung katabi ko eh nawala na lang biglabigla yung antok ko. Walo kami sa bus,
anim na lalaki at dalawang babae. Yung
driver at yung isang professor na babae na
hanggang ngayon eh hindi ko kilala, si
Martin at Roger sa upuan malapit sa pinto,
si Roy at Juan sa middle seat at kami
naman ni Daryll sa dulo. Tinanggal niya
yung ankle supporter niya kaya nakita ko
naman kung gaano ka-stiff yun.
"Sabi nung doctor, after 2 days at
naipractice ko ng lakad, ok na daw."
"Over na nga sa practice yan eh."
"Oi kayong dalawa, nagsosolo."

"Anong oras daw ba bukas?"

"8 yata ng umaga, kaya maaga daw ang call
time."
Narinig na lang namin na may kumakatok
sa pinto namin. First day pa lang, medyo
boring na. Binuksan naman ni Maya yung
pinto, pero as usual para sa akin.
"Lj"
Sino pa nga ba?
"Oh, bakit?"
"Sama ka? Bili tayo ng psalubong kina
Mario."
"Oo nga pala, muntik ko nang makalimutan
yun. O sige bihis lang ako."
"Bihis? Hindi na kailangan. Tara na..." sabay
hinila na ako. Baliw talaga 'to.
Ang ganda talaga kapag nasa hotel ka.
Naku, kung ganito lang ba kaganda ang

loob ng bahay namin eh di sana nagdiriwang

ako araw-araw, kaso hindi eh.
Bumaba na kami at huminto kami sa main
entrance katapat nung maliit na coffee area.
Papalabas na sana kami nang biglang may
tumawag sa akin.

tapos si Daryll eh tahimik na naman.

"Tingin mo ok ba 'to?" sabay pinakita ko
yung isang pang-display na maliit. Ayoko
yatang magdala ng malaki ah!
"Lj... pupunta ka mamaya?"

"Lj!" parang--

"Ha?"

Sabay kaming tumalikod ni Daryll... Sinabi ko

na, parang siya. Teka mali, hindi pala parang
siya... Siya talaga. Lumapit na kami ni Daryll
at nilagay na naman niya yung kamay niya sa
bulsa.

"Pupunta ka ba mamaya, yung sinabi mo

kay Rico?"

"Rico! Grabe! Anong ginagawa mo dito?"

Nagikot-ikot kami hanggang sa tatlong

plastic na yung hawak ko, si Daryll isang
box lang ang dala. Hindi ko nga nakita yung
laman nun dahil kay Mario niya ibibigay
yun, pero ok lang baka kasi guy thing.

"Training. Ganda pa rin natin ah... kasama ba

kayo?"
"Ehhh...Oo. Tagal nga naming nag-biyahe eh.
Kumusta naman ang studies?"

"Ah yun ba, oo. Kaka-miss din kasi yun!

tagal ko na siyang 'di nakikita eh."

"Gusto ko nun.. teka bibili lang ako ha."

floor pa kami. 210 ako, 212 naman siya.

Isang room lang ang pagitan.
Nakapasok na si DAryll sa room niya at
nung ilalagay ko na yung cardkey sa sliding
pad, I heard a familiar voice.
"Lj, tara dito!"
"Sorry Rico, panay lalaki yata kayo diyan
eh!"
"Hindi, sa lobby na lang tayo gusto mo?"
"O sige. Mas maraming tao doon. Ilalagay
ko lang 'to sa loob."
"Sige."
Naipasok ko naman na sa loob yung mga
kung anu-anong pinamili namin ni Daryll
para kina-Nehlie, at tinaas ko yung buhok
ko. Si Rico naman, ayun naghihinay na pala
sa baba. There's somehting with this guy.
Kung ano man yun, hindi ko alam.

"Ayun medyo nahihirapan. Teka, Daryll pare!

Kailan ka pa dumating?"

"Hindi, dito ka na lang. Ako na lang ang

bibili."

"Last May."

"Sigurado ka?"

"Oh, hindi ko alam yun. Nawalan na kasi ako

nag contact sa mga dating classmates eh,
nawala ko kasi yung phone ko. Oo nga pala,
ka-batch ko... Leonardo."

Tumango lang siya, libre na naman ako.

"Ice tea na lang, hindi ako gutom eh.

Kumain kasi kami."

"Thanks ha."

Ayun, order naman na siya.

Ayun, binili nga niya ako. Nalibre na naman

ako. Naku naman, as if mahal! Cotton
candy lang naman yun. Tapos napansin ko
kung ano yung tinitignan ni Daryll.

"So, how's college life?"

"Gripo?"

"Partner mo si DAryll?"

"Yeah."

"Oo."

"Bakit?"

"Haay..."

"Ang galing kasi nilang gumawa, akala mo

nag-float talaga."

"Para saan yun?"

"Hi."
Nakipagkilala naman kami doon sa kasama
niya. Mabait naman kaya lang tahimik.
"Saan kayo pupunta?"
"Iikot lang, maghahanap ng pasalubong..."
"Ganun ba, kapag bumalik kayo magkwento
ka naman Lj. Room 220 kami, ikaw?"
"210 ako eh. O sige pagbalik na lang namin."
Papaalis na kami ni Daryll nang nagtanong na
naman si Rico.
"Teka lang Lj, may tanong pa pala ako..."
"Ah, ano yun?"
"Kayo ba ni Daryll?"
Napatingin naman ako kay Daryll, tahimik
lang siya.
"Hindi."
"Talaga? Ok. Kita na lang tayo mamaya."
Dire-diretso naman na kami ni Daryll
hanggang sa makalabas na kami. Wala
naman kaming alam sa La Verdad na lugar
kaya kung saan-saan na lan siguro kami
pupunta. Mabuti na lang marami kaming
dalang extrang pera in case na maligaw kami.
At sa wakas, nakarating kami sa isang mall.
Nagtitingin ako doon ng remembrance na
may "La Verdad" na print para kay Nehlie,

"Kung may pera lang ako, binili ko na yan."

"Saan mo ilalagay?"
"Sa bag ko. Ibibigay ko sana kay Mommy,
kaya lang iisipin ko pa lang na nasa baha si
Kuya, wala na. Tiyak sira na yan wala pang
dalawang araw."
"Pagod ka na ba?"
"Oo eh."
"Kung ganun, bukas na lang pala... balik na
tayo?"
"Bukas ang alin?"
"Bukas na lang Lj..."
Bumalik kami kaagad sa hotel. Sana pala
sinabi ko na hindi pa ako pagod. Hindi
naman siguro yun mahalaga.
Siguro 6:30 na kami nabalik dahil madilim
na. Sumakay kami ng elevator dahil sa 4th

"Anong gusto mo?"

"Ayun, dreadful. Naiinis lang kasi ako.

Madalas pa akong absent-minded."

"Wala lang..."
Habang tumatagal naiilang na ako kay Rico.
Kanina comfortable pa ako sa kanya, pero
ngayon... parang naiiba. Pero gumaan-gaan
naman nung nagkwento siya ng bagaybagay na nangyari sa kanya. This time,
nasa track team siya at hindi theater club.
Ang laking pagbabago ha! Samantalang
ako, napdaan lang. Walang sinalihan.
Sabagay, ayoko naman.
Ayun, usap-usap lang. Nakilala ko rin yung
ibang kasama niya sa university nila.
Bumaba naman si Marie kasi hinahanap
niya ako, sabay nalaman ko na lang na
yung tinutukoy pala nilang guwapo na
nakita nila eh si Rico. Ok fine!
Napuyat na naman ako nung call time
kinabukasan. Paano ba naman eh 10:00 na
yata ako natulog. Si Daryll naman, ang aga
manundo. Kulit nga eh.
"Wake up Lj!" kalalabas ko pa lang ng pinto
at bihis na bihis na ako.

"Inaantok pa ako."

"Please?"

nga pala, saan tayo pupunta?"

"Breakfast muna tayo sa baba. Alam ko may

buffet treat sila eh."

"Ok. Sige na nga."

"First time mo ba dito sa La Verdad?"

Nung kakain na kami, wala na naman ako sa

sarili ko. Kumuha lang ako nung pinggan at
kasunod ko si Daryll. Hindi ko alam kung
anong kakainin ko, mukhang masarap lahat
pero inantok pa talaga ako. Kaya si Daryll,
panay ang lagay ng kung anu-ano sa pinggan
ko.

Ayoko sanang pumayag kasi naman sinabi

ni Daryll na aalis kami ulit ngayon. Pero
naka-oo na ako. Minsan lang naman ito.
Pagbigyan na...

"Ayan kumain ka ng marami, kaya ka

pumapayat. Ito pa, idagdaig mo 'to."

After nung kalahati ng training, lumabas na

ako kasama si Daryll. Dahil medyo
maraming tao, nagkakandahaba-haba na
yung leeg ko eh wala pa rin yung anino ni
Rico sa paningin ko.

Oo na lang ako ng oo. Kapag dating namin

doon sa upuan, saka ko lang napansin na
dalawang plato pala yung para sa akin na
kinuha niya. Paano ko naman uubusin lahat
yun?
"Ang dami naman..."
"Oo ka lang ng oo kanina... kaya mo yan."
"Sama nito. Pero mukhang masarap ah."
Inuna kong kainin yung cake. May cookie
doon na mala-Oreo ang dating. Pinag-split ko
yung gitna at dahil vanilla yung palaman,
pinahid ko kay Daryll. Dugyot ko no?
"Bakit?"
Tumawa na lang ako, parang gulat na 'di mo
maintindihan yung mukha niya. Bihira mo
kasi yun makikitang ganun.

***109***

"Ayun siya oh, kung hinahanap mo..."

Kung hindi ko lang kilala 'to si Daryll na
classmate ko dati, matagal ko nang inisip na
may lahing manghuhula 'to. Paano ba
naman kadalasan, nalalaman niya kung
anong iniisip ko, o kung ano ang
nararamdaman ko. Ako naman minsan, padedma lang kahit na alam kong totoo.
"Ha?"
Pero hindi na ako nakapag-tanong, kasi
lumapit na si Rico.
"Ok ka na? Pare, hiramin ko muna si Lj ha...
may pupuntahan lang kami..."
"Ahh... kausapin ko lang siya, saglit lang
bago kayo umalis."

"Yeah right Lj, buti na lang may restroom dito

sa baba."

"O sige."

Pagkatapos naming kumain, sabay-sabay

kaming lahat papunta sa convention sa La
Verdad. Ang laki at ang ganda nung
convention nila, tinalo talaga yung sa amin.

Dinala niya ako doon sa gilid. May sasabihin

na naman siya. Alam ko kasalanan ko,
sinabi niya aalis kami pero kay Rico ako
sasama.

Nakita ko naman si Rico na tawa ng tawa

doon sa mga kasama niya. Cute pala talaga si
Rico... hindi ko kasi binibigyan ng halaga dati.

"Hihintayin ko kayo bumalik."

Hindi boring yung training 'di gaya nung mga

normal training na tulog ka na bago mo pa
malaman na tapos na pala lahat. Kalahati
lang yung pinakinggan namin ni Daryll paano
ba naman e drawing siya ng drawing ng kung
anu-ano.

"Ok lang, hihintayin na lang kita."

Lumapit naman si Rico nung half-time break

at bumulong sa akin.
"Pwede ka ba mamaya?" sabi niya.
"Bakit?"
"Sama ka sa akin after training..."

"Sorry ha, kasi--"

Ngumiti siya sa akin, pero hindi masayangmasaya. sabay humawak siya sa balikat
ko...
"Ingat ha.."
Habang naglalakad na ako, kasabay ko na si
Rico. Si Daryll naman, tumalikod na para
umalis. Nakasakay na kami sa jeep kung
saan man kami papunta nung may naalala
ako na hindi ko naitanong kay Daryll.
Maghihintay daw siya? Ano yun, lalabas siya
sa room niya para tumingin kung dumating
na kami?

"Pero kasi--"
"Please."
"Kasi--"

"Ei, ok ka lang? Ang tahimik mo ah." sabi ni

Rico nung napansin niya na sa bintana lang
ako nakatingin.
"Ha--ano, kasi eh, may naalala lang ako. Oo

"Oo eh."
Nung bumaba na kami ni Rico, nakita ko
kung saan niya ako dadalhin. Botanical
Garden. Wow! Grabe!
"Paano mo natuklasan to?"
"I've been here when I was 8. Mahilig sa
flowers yung mama ko eh. Sabagay sabi
naman ng Papa ko halos lahat daw ng mga
babae mahilig sa flowers, kaya dinala kita
dito."
Ang ganda talaga doon, nakaka-relax.
"Bakit nga pala..."
"Bakit kita dinala dito? Lj, hindi mo ba
nahahalata?"
"Nahahalata na ano?"
"Nililigawan kita."
Ano daw? Nanliligaw siya? Kailan pa?
Kanina? Teka, hindi ko yata alam yung
bagay na yun.
"Ha?"
"Lj, college ka na... sinabi mo sa akin dati
pwede kung ngayon. Oo, ikaw pa rin. Akala
ko nga hindi na kita makikita kaya sinasabi
ko nun dapat na magmove-on na ako, pero
nagkita ulit tayo."
Hindi ko alam ang sasabihin ko, wala kasi
akong masabi eh.
"Alam kong may sariling way si Daryll,
ganun din ako."
Since my 3rd year and 4th year life na kilala
ko si Rico, hindi ko siya nakita nang higit pa
sa isang kaibigan. Siguro dati oo, lalo na
nung 4th year eh nagkagusto rin ako sa
kanya nang hindi ko nalalaman. Kadalasan
kasi kapag umaga nun at hindi niya ako
nababati at hindi ko siya nakikita,
hinahanap ko rin siya. Crush ba ang tawag
doon? Marahil. Pero kaya ko lang naman
nabigyang-pansin si Rico nun dahil wala si
Daryll. Pero ngayon... hindi ko alam. It's a
choice between them. Yun nga lang, mas
malapit sa akin si Daryll.
Naupo kami doon sa bench sa may gitna
nung garden na yun. Dahil para sa lahat,
libre doon at walang bayad. Huwag ka nga
lang maninira ng mga bulaklak. Pero si Rico
eh makulit at kumuha ng bulaklak. Pumitas
siya doon nung wala nang nagbabantay.
Dahil medyo hapon na eh wala na
masyadong tao. Umalis lang siya para
bumili ng kakainin.
"Lj.."

"Hmmm?"
"Naalala mo yung play nung third year na
kasabay nung Battle of the Bands?"
"Oo, bakit?"
"Sa totoo lang nung hinayaan kita na
pumunta nun... parang nagselos ako kay
Daryll. Pero dahil alam ko na mahalaga sa 'yo
yun, ok lang at least napasaya naman kita."
Marami na ring nagawa si Rico para sa akin.
Hindi nga lang niya sinasabi kung nasasaktan
na siya. Dapat ba akong maguilty? Siguro.
Ako yung involved. Pero hindi ko na rin yun
maibabalik. Nangyari na eh...
"Rico, sorry dati ha. Alam mo, ang swerteswerte naman ng magiging girlfriend mo."
Nginitian lang niya ako, hindi tuloy ako
makatingin ng diretso.
Pagkatapos doon, may pinuntahan kami
kasunod. Souvenir shop. Alam niya kasi
mahilig ako doon. Naalala niya nung field trip
kasi kami ni Nehlie eh ang tagal bago umalis
sa mga souvenir shops.
Binilihan niya ako ng jacket. Kaya lang
naman, dahil maginaw na at wala siyang dala
na pwede kong gamitin. Ayun, nasayang na
naman ang pera dahil sa akin.
"Oh, suot mo!" sabay binato niya sa akin
yung jacket.
"Bakit bumili ka pa? Hindi naman na
kailangan. Kaya ko pa naman."
"Kapag nagkasakit ka, ako ang may
kasalanan. Suot mo na."
"Thanks ha."
Napunta pa kami sa mall. Saka ko lang
naalala, nung nakita ko yung gripo na dating
tinitignan ni Daryll. Nagyaya pa si Rico
manood ng movie, pero nung nakita ko yung
oras at 9:30 na, para akong nataranta.
Kailangan na naming bumalik.
"Rico, pwede na ba tayong bumalik, gabi na
kasi eh."

naging impact sa akin. May nakaupo doon

sa pintuan namin, yung kanang paa niya eh
medyo nakataas kaya nakasandal yung ulo
niya sa tuhod. Si Daryll. Yung suot niyang
damit, yun pa rin yung kanina sa training.
Hindi pa siya nagpapalit. Gaano na ba siya
katagal naghihintay diyan? Parang may
kung ano na nabuhay sa akin... nag-iba na
lang bigla yung pakiramdam ko.
Bago ako kumatok doon sa pinto namin,
umupo ako doon sa tabi niya kaya nagising
siya. Saka naman siya ngumiti.
"Lj, nandyan ka na pala."
"Bakit nandito ka?"
"Sinabi ko naman 'di ba. hihintayin kita."
"Sana hindi na, kanina ka pa ba dito?"
"Since 7:00. Pinapaalis nga nila ako dito,
pero nag-stay ako. Hinayaan na lang nila
ako dito."

Sabay kami sa elevator. Dahil 220's pa ang

number niya, sa next floor pa siya. Nauna
naman akong bumaba sa kanya at talagang
nag-thanks ako at naenjoy ko talaga yun.
Nung naglalakad na ako sa hallway papunta
sa kwarto namin nina Maya at Marie, meron
akong nakita na para bang ang lakas ng

"---tinuturing na kitang kapatid..."

Nalimutan ko na nga yung mga sinabi niya
nun, pero yung mga huling salita na yun...
hinding-hindi mawawala sa akin. Sa mga
salita kasi na yun nalaman kong, mahal ko
siya. Si Daryll na nga siguro. Nakapagdecide na ako, bukas ng hapon...
kakausapin ko na siya. Mali, mamaya na
pala yun dahil umaga na. Uunahin ko si
Rico, tapos siya...

Panahon na siguro para sagutin ko siya...

"Baliw ka talaga kahit kailan. Hindi mo

naman na kailangang gawin yun di ba?"
"Mahalaga nang nalalaman ko na nakabalik
ka."
Dahil tumayo na ako, tumayo na rin siya.
"Sige pala, papasok ka na yata eh. Good
night Lj..."
"Good night..."
Papasok na sana ako ng pinto nang sumilip
uli ako sa kanya. Nilagay na niya yung
cardkey niya. Sabihin niyo nang baliw, pero
hindi ko rin mainindihan kung bakit iba ang
naging epekto sa akin nung nakita ko siya
na nakaupo doon sa pinto namin. Tatlong
oras na siyang naghihintay doon, pero hindi
siya umalis.

***110***
Dahil 5:00 ng umaga dapat gumising,
asahan mo nang puyat talaga ako. Para
ngang hindi ako natulog. Kung kahapon
pagkagising ko eh antok na antok pa ako,
wala iyon sa pakiramdam ko ngayon.
Habang nahihintay akong matapos si Maya
sa loob ng banyo at si Marie sa isa pa,
naupo ako doon sa sofa. Hindi ko
namalayan eh nakatulog na pala ako.
Naramdaman ko na lang may umaalog sa
akin. Nag-aayos na silang dalawa.
"Lj, ok ka lang ba? Parang antok na antok
ka pa ah. Anong oras ka na ba nakatulog?"
"Ano eh... ah, hindi ko matandaan."

"Daryll!"

"7:00 na, hindi ka pa ba maliligo?"

Lumingon naman siya sa akin...

"Ano? 7:00 na?" Para akong nabuhusan ng

malamig na tubig at napatakbo na lang ako
bigla. Isang oras na lang, hindi na siguro
ako makakain. Parang may gagawin akong
mahalaga na nawala saglit sa utak ko.

"Thanks"

"Ah, o sige. Tara na balik na tayo."

Dahil punuan na yung mga sasakyan, medyo
matagal pa kami bago nakasakay. Medyo
malayo yung hotel doon sa mall, kaya naman
nainip lang ako kakaupo doon. Tahimik na
kami parehas ni Rico... at 10:13 na yata kami
nakabalik sa hotel.

malabo. Isa pa, kung saka-sakali... malayo

naman siya sa akin. Mabait siya pero... kuya
lang siguro ang tingin ko sa kanya. Ano
naman kayang mararamdaman niya kung
saka-sakaling sabihin kong kapatid lang siya
sa akin? Ang sakit-sakit nun. Naramdaman
ko na kasi dati yun eh... kay Daryll.
Hanggang ngayon nga naririnig ko pa rin
yung huling salita na binanggit niya sa akin
sa field.

Nung gabing yun, hindi ako makatulog para

sa isang napakahalagang bagay na hindi ko
pinag-isipan dati pa man. Kapapasok ko pa
lang kanina, sinabi na ni Maya na
naghihintay daw si Daryll. Nakita ko naman
siya. Pinapapasok daw sana nila sa loob
kaya lang ayaw daw niya. Ngayon, tulog na
sila parehas. Madaling-araw na nga eh.
Hanggang ngayon nakatalukbong pa rin ako
at nag-iisip.
Ilang beses na niyang napatunayan na
seryoso siya. Siguro naman... dapat ko
nang subukan yung next stage other than
close friends. Pero paano si Rico? Si Rico,

Pagkatapos kong maligo at magbihis sa

banyo na tipong minadali, kinuha ko yung
handbag ko. 7:45 na. Hindi na talaga ako
kakain. Paglabas ko, napasigaw na lang ako
ng sobrang lakas, may nagtakip sa bibig ko.
"Sssshhhh... 'wag kang sumigaw. Baka
isipin nila kini-kidnap kita. Sorry ha, natakot
ba kita?"
Hindi naman ako makapagsalita dahil hindi
pa rin niya inaalis yung kamay niya. Nung
napansin niya, nasabi na lang niya
eh... 'ooops, my bad.' Pagkatapos nun, saka
ko naalala kung ano yung mahalagang
gagawi ko.
"Paano ba naman naktalikod ako at sobrang

tahimik dito tapos kapag harap ko nandiyan

ka. Sa susunod nga 'wag mong gagawin yan
dail bibigyan mo ako ng sakit sa puso."
"Sorry, kanina pa kasi kita hinihintay sa baba.
Kaka-alis nga lang nila, kaya umakyat na
ako."
"Medyo 'Sleepless in Seattle' ako ngayon eh.
Ang laki na nga ng eyebags ko. Pumipikit nga
yung mata ko eh."
"Tiyak hindi ka na makakakain niyan, 10 to
8:00 na eh" sabay tingin doon sa relos niya
na sinisigurado pa ang oras.
"Eh parang ganun na nga. Sayang ang
essence ng hotel food, eat all you can pa
naman"
"Eto, kumuha ako ng cake. Kainin mo na lang
habang papunta. Dapat alagaan mo ang sarili
mo."
Napatingin naman ako sa kanya pero
pasimple lang. Diretso lang yung tingin niya
at seryoso yung mukha habang naglalakad.
Simple words yet means alot.
Naubos ko naman yung cake na kinuha niya.
Maliit lang naman yun na naka-transparent
wrap with red print design. Umupo na naman
kami sa bandang likuran. Tinawanan pa nga
ako ni Daryll pero natigilan siya nung tinignan
ko dahil muntik pa akong madapa doon sa
upuan sa gitna. Narinig ko yung speaker na
nagsimulang magsalita tungkol sa ICMS
(International Communications Monitoring
System), na example lang niya. Yung ICMS
na yun eh walang kinalaman sa ICMS ng
ibang kumpanya. Mahalaga daw yun sa
business lalo na kung magde-deal with
computers. Nag-discuss siya kung paano yun
nagru-run at narinig ko na lang na sinabi
niyang 'work with your partner using ICMS'
which means dalawa kami ni Daryll pero after
that... wala na akong maalala. Everything
went black. Nagulat na lang ako sa alarm ng
half-time break. Sumakit nga yung ulo ko at
bumilis yung tibok na puso ko. Napahawak pa
nga ako sa noo ko dahil medyo masakit.
"You need some rest Lj"
Thank goodness talaga nung nakuha kong
iangat yung ulo ko at nakatayo si Rico sa
harap ko. Nasa convention pa rin kami at
papalabas pa yung iba para kumain. Wala si
Daryll at ang natitira na lang sa loob eh kami
ni Rico at yung ibang staff ng training na
naguusap-usap sa far end of the room.

nasabi ko na lang...
"Ah Rico, kung ok lang sa 'yo, pwede ka
bang pumunta sa Pool Area mamayang
6:30?"
Pool Area lang ang unang pumasok sa isip
ko dahil yun ang tahimik na part ng hotel
dahil sa 10th floor yun. Doon ko sana siya
balak kausapin.
"Sa Pool Area? Sure. 6:30 ha"

He lean closer to me almost 4 inches away

yung mukha niya. Nilagay niya yung index
finger niya sa pisngi ko pababa sa chin.
Wala naman siyang ginawa peero I felt
something. Saka naman nadagdagan pa
yun nung bigla siyang nag-kiss sa pisngi ko.
Tinignan ko lang siya.
"Kumain ka na nga..." sabay ngumiti lang
siya.

"Sino?"

Everything went well hanggang sa matapos

yung computer thing namin. Hindi naman
na ako nakatulog kaya medyo ok naman.
5:00 na kami pinalabas. Nauna lang si
Daryll sa akin dahil biglang nag-ring yung
phone niya at kinailangan niyang lumabas
dahil maingay sa loob. Kinuha ko yung
naiwan niyang gamit at nung labasan na
lahat at palapit n ako sa kanya may kausap
pa rin siya..."Pero Mommy..." sabi niya at
nung makita niya ako eh narinig ko na lang
na sinabi niya eh "Pag-iisipan ko po, I'll call
you back later." Lumapit naman siya sa
akin.

"Ha?"

"Mommy mo?"

"Sino yung para mong kapatid? Ah, baka

nananaginip ka lang. Kain ka muna."

"H-ha? Oo eh. Nangungumusta lang."

May tumawag kay Rico na ka-batch niya

kaya napilitan naman siyang umalis.
Napasandal na naman ako sa braso ko, nagiisip kung kaya ko ba yung mamaya. Hindi
ko yata kayang sabihin kay Rico na 'si Daryll
ang mahal ko' o kaya 'try to find a
deserving girl.' Medyo masakit yung mga
yun, bakit hindi na lang 'you're more like a
brother to me'. Napalakas yata yung
rehearse ko kasi narinig ko si Daryll.

Akala niya natutulog ako. iniisip niya siguro

kung gaano ako ka-weird na nagsasalita
kapag tulog.
"Anong nangyari kanina? Nagising na lang
ako half-time na" sabay kuha ko doon sa
pagkain"Thanks ulit"
"Kanina? Nakatulog ka na lang diyan kaya
hinayaan na kita. Mukhang kailangan mo
talaga ng tulog."
"Anong nangyari doon sa ICMS thing natin?"
"Huwag kang mag-alala, ginawa ko na. Buti
nga nandito tayo sa likod kaya hindi ka
kita."
"Sana ginising mo ako..."
"Hindi na kailangan."
Habang kumakain kami, 'di ko na naman
mapigilan yung sarili ko na tignan siya
habang kumaain. Ganun pa rin siya since
third year, ang hinahon kumain.
"Bakit? May dumi ba ako sa mukha?"

"Daryll, Pool Area, 6:30"

Hindi ko na narinig yung sagot niya dahil
pumasok na ako kaagad. Si Maya at Marie
eh maggagala daw kaya solo ko yung
kwarto. Napahiga na lang ako doon sa kama
at tumingin doon sa kisame. Haay... kaya ko
'to.
6:15 ako umalis sa kwarto namin at nagelevator na ako papuntang 10th floor.
Naupo ako doon habang hinihintay ko kung
sino ang unang darating. At si Rico yun.
"Ang aga mo yata."
"Maaga ka rin naman eh."
Umupo siya sa harap ko. Hindi ko alam
kung paano ko dapat simulan lahat.
"Rico..." sabay hinga ng malalim.
Seryoso naman si Rico, talagang nakikinig
siya sa akin.

"Half-time na ba?"

"Wala."

"Oo, mukhang napagod kita kahapon. Sorry

nga pala."

"Ikaw meron."

"You're such a very nice guy. Simula nung

high school tayo, ikaw ang unang
nakapansin sa akin. Sa katunayan, ang
dami mo nang nagawa para sa akin. I owe
you alot..."

Napahawak nama ako sa mukha ko.

Nakakahiya naman.

Nakatingin pa rin siya sa akin at dahil pas 6

na, madilim na.

"Saan?"

"Pagkatapos nung graduation, akala ko

makakahanap ka nang ibang mamahalin
mo. Pero nagkamali ako. Hindi dahil sa hindi
kita binibigyan ng chance, kaya lang... ang

"Hindi, hindi naman yun. Talagang hindi lang

ako makatulog." tapos nagtingin-tingin ako.
Gustung-gusto kong tanungin si Rico kung
nasaan si Daryll pero ayun na naman yung
pakiramdam ko na parang hindi tama. Ang

Natawa na lang ako.

Nakabalik naman na kami kaagad. Bago

siya pumasok sa room niya, sinabi ko yung
sinabi ko kanina kay Rico.

"Ako na ang magtatanggal."

hirap naman sabihin dahil ayoko kitang

saktan."

siya? Bakit wala po yung gamit niya? Sabi

po sa lobby--"

"Maya, Marie... thanks sa company niyo ha.

Oo, aalis ako bukas?"

Hindi ko inaasahan yung expression ng

mukha niya, kasi nakangiti siya sa akin.

"Martinez saglit lang, isa-isa lang"

"Paano yung training?"

Saka naman ako tumahimik.

"Nag-quit na ako"

"Lj, alam ko dati pa at pinag-isipan ko na

may possibility na mangyayari at mangyayari
'to. Pero I prepared myself. Masaya na ako
kung magiging masaya ka. Iba ka kasi eh,
hindi ko rin alam kung bakit. Sana maging
masaya kayong dalawa..."
Dahil doon sa sinabi niya, naiyak na lang ako.
Hindi ko alam kung para saan. Sa lungkot ba
para kay Rico? o tears of joy dahil nasa akin
na yung blessing niya. Niyakap ko na lang
siya ng mahigpit na para bang nagpapaalam
ako sa kanya. Ang tagal nun, at sa tingin ko
deserve naman niya. Sana talaga makahanap
siya ng para sa kanya. Nung bumitaw na
kami parehas, kiniss ko siya sa pisngi niya.
"Thanks Rico"
Naunang umalis sa akin si Rico at ako naman
eh naupo pa rin doon habang hinihintay ko si
Daryll. Past 7:00 na wala pa rin siya. Bakit ba
late yun?
Dahil hindi ko na makuhang maghintay pa,
umalis na ako at nagpunta sa tapat ng room
niya at kumatok. Next thing I know...
Daryll's gone.

"Nagpaalam sa akin si Romualdez kung

pwede ba niyang 'di tapusin yung training.
Hindi ko na nga pinayagan nung una pero
sabi niya kailangan daw talaga niyang
umalis. Babalik na daw siya."
"Pero Professor, bakit po siya umalis?"
"Hindi ko alam, basta yun lang ang sinabi
niya."
Papaalis na sana yung Professor at aakyat
na sa taas nang tawagin niya ako ulit...
"Oo nga pala, sabi niya ibigay ko daw 'to sa
'yo." sabay abot nung papel.
Binuksan ko yung papel na inabot sa akin at
binasa ko. Dire-diretso pa rin sa pagsasalita
yung Professor namin pero 'di ko
naintindihan yung mga nauna niyang sinabi.
"... at bukas, ihahanap ka namin ng bagong
partner para sa training kasi wala na si
Romualdez."
Pero nakapag-decide na ako kung ano
talaga ang dapat kong gawin.
"Hindi na po kailangan Professor."

***111***
"Miss, nasaan na yung naka-room dito?
Lumipat ba siya?" nakita ko na lang na may
nag-aayos sa room ni Daryll.
"Sorry po mam hindi ko po alam. Itanong
niyo na lang po sa lobby.."
Hindi ko na napakinggan yung sinabi nung
babae. Tumakbo ako kaagad sa elevator at
nang makita ko na nasa fifth floor pa lang,
ginamit ko na yung hagdan. Hingal na hingal
ako nung nasa lobby, pero wala akong
pakialam doon.
"Sir, nasaan na po yung nagro-room sa 212?
Yung matangkad na lalaki na kasama sa
training?"
"Sa room 212 po ba? Teka titignan ko po."
Nagpipi-pindot siya doon sa computer tapos
sinabi niyang...
"Nagcheck-out na po yung nasa room na yun
ng 6:45"
"Ha? Hindi pwede... bakit?"
Hanggang ngayon wala akon idea kung bakit
umalis siya ng hindi nagsasabi. Nakita ko
yung isang Professor, yung kasama namin sa
van.
"Professor, si Daryll po? Nakita niyo po ba

"Anong hindi na kailangan? Kailangan mo

ng partner sa training"
"Hindi na po kailangan dahil... dahil I'm
checking out tomorrow. I'm no longer in this
training." sabay akyat ko naman.
"Ano bang nangyayari sa inyo?
Nagsasayang kayo ng pera. Kabataan talaga
ngayon!"

Kinabukasan, 3:00 pa lang eh umalis na ako

sa hotel. Sumakay ako ng bus.
Uncomfortable nga dahil sobrang maalog sa
likuran kaya hindi rin ako nakatulog. Dahil
maaga pa at walang traffic, 11:00 ng
tanghali na ako nakarating sa Bus Station
namin. Ang bigat-bigat nung bag ko kaya
nag-tricycle ako papunta ng bahay.
Binuksan ko yung gate namin at kumatok
sa pinto. Si Kuya ang nagbukas. Halata
kong nagulat siya sa akin.
"Lj? Akala ko ba--?"
"Hi Kuya." yun na lang ang nasabi ko.
Inulan naman nila ako ng tanong at so far
so good nasagot ko naman ng satisfying
answers. Sinabi kong nauna si Daryll dahil
emergency at ako naman eh nag-decide na
lang sumunod.
Umakyat naman ako sa kwarto ko at
nagpahinga. I'm exhausted. 2 days na
akong walang tulog, panay pa ang iyak ko.
Bandang hapon na ng mapag-isipan kong
pumunta sa 4th. Nandito na kaya siya?
Siguro dahil kahapon pa siya nag-biyahe.
Nag-doorbell ako at si Mom Amelia ang
lumabas.
"Mom Amelia, si Daryll po?"
"Si Daryll? Hindi ba magkasama kayo sa
training at thursday pa ang balik niyo?"
"Ibig niyo pong sabihin wala siya dito?"

Habang umaakyat ako, nag-blurred na lang

yung paningin ko. Anong ibig sabihin nung
sulat niya? Nakakainis naman siya. Ano
bang nangyari? Bigla na lang siyang umalis.
May ginawa ba ako? Akala ko pa naman
nagyong araw na ito ko na sasabihin sa
kanya, mali pala ako. Binuksan ko uli yung
medyo mahaba niyang sulay. Yung mga
huling sinulat niya ang hindi ko
maintindihan: 'I'm willing to let you go...'
Anong gusto niyang iparating?

"Hindi pa siya umuuwi simula nung umalis

kayo ng linggo."

Sinubukan kong tawagan yung cellphone

niya, pero unaattended na parati.

Nag-dial ako ng number sa phone ko.

"Sige po thank you"

"Bakit, nasaan siya?"
Hindi ko naman masagot yung tanong niya.
Ang sinabi ko na lang eh "Hahanapin ko po
siya.." dahil nahalata kong nag-aalala na
yung mukha niya.

"I need some help..."

"Lj, ok ka lang?"
Nakita kong siniko ni Marie si Maya.
Nahalata nila siguro na umiiyak ako. Inayos
ko yung bag ko at nilagay yung iba kong
gamit para bukas.
"Aalis ka?"

"Lj, I have no idea. Ang alam namin ni

Mario eh naeenjoy niyo ang training sa La
Verdad tapos ngayon malalaman kong
nawawala si Daryll?"

"Hindi ko nga rin alam kung nasaan siya.

Baka alam ni Mario"
"I told you tinawagan ko na siya hindi daw
niya alam."
Napaupo na lang ako at tinakpan ko yung
mukha ko ng palad ko. Ano bang nagyari sa
kanya?
Sinamahan ako ni Nehlie hanggang sa
makarating sa bahay. Umalis din naman siya
kaagad at binigay ko sa kanya yung binili
namin ni Daryll.
Two days na yung lumipas. Walang sign ni
Daryll. Friday na ngayon pero pagod na
akong maghanap pa. Nag-ready na akong
pumasok kahit na alam ko sa sarili ko na
hindi dapat. Nagbabaka-sakali ako na
pumasok si Daryll. Sinubukan ko ulit tawagan
yung cellphone niya, nag-ring tapos biglang
nawala. Sinadya ba niya yun?

"Kung hindi lang talaga sa tingin ni Daryll

na aalagaan ka at secured ka kay Rico,
hindi naman niya makukuhang umalis
ngayon at bumalik ng America."
Para akong nabingi doon sa huling mga
sinabi ni Mario. Aalis? Ngayon?
"Aalis siya? Pakiulit mo nga yung sinabi
mo?"
"Huwag mong sabihin sa akin na hindi ka
niya tinawagan? Ihahatid ko nga sana siya
ngayon sa airport pero hindi siya pumayag.
Sabi niya siya daw ang tatawag sa 'yo.
10:00 ang flight niya."
Tumakbo na lang ako. Narinig kong
tinatawag ako ni Mario pero wala na akong
panahon par doon. Narinig kong sinigaw
niya na "Northwest Airlines Flight 72Q"...
Bakit naman ganun? Aalis siya? Secured kay
Rico?

Pagkadating ko sa school, wala akong spirit

ng kaunting kasiyahan man lang. Lumapit sa
akin si Mario, hindi ko na nga siya
nakakausap. Kagaya ko, malungkot din ang
mukha niya.

Alam ko kapag umalis siya ngayon... hindi

na siya babalik. Kailangang maabutan ko
siya.

"Ei, musta?"

Kung aabot pa ako...

"Ayos lang" sabay umupo siya doon sa tabi

ko.

***Ending***

"Ang lungkot natin ah.."

"Parang ikaw.."
Tama naman si MArio, malungkot talaga ako.
"Sayang naman kayo" sabay hinga ng
malalim.
Tinignan ko lang si Mario, sa field siya
nakatingin.
"Ano?"
"Sabi ko sayang naman kayo. Akala namin ni
Nehlie magiging kayo ni Daryll..."
Ok, I missed that part. Ang gulo naman ni
Mario.
"Mario, alam mo ba kung nasaan siya?"
"Oo. 'Di ba sinabi niya rin sa 'yo nung
tinawagan ka niya na sa amin muna siya
tutuloy?"
"Tinawagan? Hindi ko pa siya nakakausap
tatlong araw na. Wala nga akong clue kung
nasaan siya tapos ngayon malalaman ko nasa
inyo siya? I felt so humiliated. Para akong
tanga..."
"Ok Lj, this is not our fault. Hindi naman
namin alam na hindi niya sinabi sa 'yo. ANg
sabi niya sa amin, siya daw ang magsasabi sa
'yo"
"Yeah right!" naiinis na talaga ako.

electronic system. I guessed that explains

kung bakit after 3 days eh ready na ang
flight ko.
Nung gabing umalis ako, alam kong hindi
dapat dahil ayaw ko siyang iwan. Nakita
kong kayakap niya yung kaibigan namin, at
doon naisip ko na hindi siya pababayaan
nun dahil alam kong maal na mahal siya ng
tao na yun. Siguro, nabigyan lang ako ng
dahilan para umalis. Sumulat ako sa kanya,
pero gaya ng dati, parang kulang yung mga
sinulat ko.
Then, Friday. Araw ng flight ko. Tinatawag
na yung passengers para sumakay. May
nabuo na naman sa isip ko. Magulo na kung
magulo. Minsan nga, kahit ako eh
nasusurpresa on how my mind works. At
tama yung naging desisyon ko.
Siguro rin, planado na lahat ng mangyayari
para sa amin. Hindi ko rin inaasahan pero
paglingon ko, may nakaupo doon sa
bench... umiiyak. Hindi ko alam kung dapat
ba akong matuwa, pero oo.
"Sintas mo..."
Then, she looked at me. Tumayo siya at
yumakap sa akin. Sa katunayan hindi namin
napansin parehas na nabuhat ko na pala
siya. I kissed her. Kung magulo pa rin lahat,
for me that explains everything.
That incident happened 3 years ago, pero
natatandaan ko pa rin...

Hindi ko alam kung paano ko nagawang

makarating sa airport. Maraming tao, lahat
hindiko kilala. Hanggang ngayon hindi pa rin
tumatatak sa isip ko yung sinabi nung
babae sa akin nang magtanong ako sa
Flight 72Q ng Northwest Airlines: "Sorry
Mam, nakaalis na po yung flight na yun 2
minutes ago." That's it! Wala na. Hindi na
ako umabot. Umalis siya ng maraming
tanong sa isip ko, lahat magulo.
Tumakbo ako sa restroom. Hindi ko alam
kung gaano ako katagal umiiyak doon. Ang
pula-pula na ng buong mukha ko. Siguro
nga walang chance para sa amin, wala. I'm
a total wreck siguro nung lumabas ako,
physically or emotionally. Naupo na lang ako
sa bench.
***Epilogue***

This is Daryll. I spent 3 hours basahin lang

ang istoryang sinulat ni Lj. Wait, "our story"
pala. She entitled it 'The Diary', sa iba
walang kaugnayan pero para sa akin,
nakuha ko kung bakit. Siguro iniisip niyo
kung gaano karaming tanong yung naiwan
ng story, kaya nandito ako para sagutin
kung kaya ko.
Tumwag ang mommy ko from States para
sabihing gusto niyang bumalik ako ng
America at nakabili na siya ng ticket via

***Aftermath***
Daryll and I are graduating this week. Ang
saya nga eh! After all, kami rin pala. Akala
ko nga nun sa sulat niya, he's really letting
me go. Pero sa airport, may karugtong pala
yun.
"I'm willing to let you go... if necessary,
but, I won't give you up."
Si Mario and Nehlie, pupunta sila ng Cebu.
Matagal din siguro kaming hindi magkikitakita. Mami-miss ko sila.
Kane graduated a year ago. May trabaho na
nga siya eh. He's doing great lalo pa ngayon
at inspired. Remember Mickey?
As of Rico, never heard anything from him
since... YESTERDAY. We're good friends. Sa
katunayan, ako yung tanungan niya nung
process ng panliligaw niya kay Lyna. Siya
yung girlfriend niya ngayon.
Hmmmmmm.... my brother? Ayun. Sabi
niya plano niyang magpakasal next year.
Engage na nga ang loko! Akalain mo yun?
Pero ang kuya ko... he's really, THE GUY!
Si Mommy at Daddy naman eh nakuha ko
na ang blessing papunta ng States. Yup!
Nabasa niyo ng tama. Pupunta kami ni
Daryll sa States next month. Bibisitahin
namin yung parents niya at syempre...

ipapakilala niya ako. This time, more formal

at mas legal. Other than that, mamasyal
kami. DISNEYWORLD AND SEAWORLD! Ayos
di ba? Kung may hihilingin pa ako, ewan ko
na lang.
Kung hahakbang naman kami ni Daryll sa
next step higher than being in a
relationship... hindi muna ngayon. May right
time para doon. At syempre, WE'RE
GETTING THERE! SOON, kapag ready na
kami parehas....

and I guess.... that ends up our story