Uniform approximation

M. M. 2007_v6

I = g ( x)eif ( x , ) dx

f ( x, ) = F ( x ) x

1. Stacionarne toke

f ' ( x s , ) = f ( x, )
=0
dx
x= xs

F ( xs ) = 0

Model:

<0

jedna realna stacionarna toka

0 < <1

dvije realne stacionarne toke koje se stapaju za 1

=1

jedna dvostruka (realna) stacionarna toka : x0 = 0

>1

dvije kompleksne stacionarne toke koje se stapaju za 1

2. Mapiranje
Ako dvije stacionarne toke (x- i x+) tee jedna drugoj promjenom parametra , piemo
df df dx
dx u 2 2
=
=
= u2 2
du dx du
du
fx

f ( x) = 13 u 3 2 u + A

Mapiranje x u e biti jedan-jedan i funkcije x(u), odnosno u(x) analitike, ako ne

iezavaju ni dx/du niti du/dx. Mapiranje e biti valjano ako u stacionarnim tokama vrijedi
pridruivanje:

x + u + = x u =
(dx/du u stacionarnim tokama ostaje neodreenog oblika 0/0).
Konstante A i odreuju se iz jednadbi:

2 A = f ( x ) + f ( x+ )
4
3

= f (x ) f (x+ )

ima tri rjeenja: 0, 01, 02 (0 je osnovni korijen).

1 = exp(

2
1
3
i) = + i
3
2
2

2 = exp(

2
1
3
i) = i
3
2
2

3. Uz navedene supstitucije karakteristini integral se transformira:

g ( x )e

if ( x )

i ( 13 u 3 2 u )
dx
dx e g ( x(u )) e
du
C
du
i A

Treba odrediti i pripadno rjeenje u (to odreuje konturu C)!

Ako je f(x) realno na realnoj osi, onda su A i 3 realni za realne x (uzimamo x- < x+). Ako
je 3 > 0, onda postoji realni korijen > 0 i u+ = > 0 > u- = -. Za 3 < 0 postoji realni
korijen < 0 i u+ = < 0 < u- = -. Jednadba mapiranja je jednadba s realnim
koeficijentima i uvijek postoji barem jedan realni korijen u.
Zamjena f(x) - f(x) (kao da raunamo kompleksno konjugirani integral) odgovara
zamijeni A -A, -, u+ u-. (f se zrcali "gore-dole" a u se zrcali "lijevo-desno": u
-u).

3 = sgn ( 3 ) 3 = sgn ( ) ,

sgn ( ) = sgn ( f ( x ) f ( x + ) )

Za dani samo jedno rjeenje u zadovoljava traene uvjete mapiranja.

f A = 13 u 3 2 u
u = 2 sin

3 A f
= 3 sin 4 sin 3 = sin(3 ) = sin
3
2
Zamjena f(x) - f(x) ne mijenja sin , zbog -, A -A.
u1 = 2 sin 13
u 2 = 2 sin 13 ( + 2 )
u 3 = 2 sin 13 ( + 4 )
Za x = x slijedi sin = 1 i = / 2

u1+ =

u1 =

u 2+ =

u 2 = 2

u 3+ = 2

u1 =

Traeno rjeenje je u = u1.

4. Za 0 realno i pozitivno i = 0 slijedi

za x

u +

za x +

Integral je po realnom pravcu (od - do +) i 0 je realno i pozitivno.

2

Za 0 realno i negativno i = 0 slijedi

u +

za x

za x +

Integral je po realnom pravcu (od + do -) i 0 je realno i pozitivno.

2

Znai

= sgn ( )

g ( x )e

i f ( x )

= sgn ( ) .

i ( 13 u 3 2 u )
dx
dx e g ( x (u )) e
du

du
i A

Mapiranje f ( x) u ( x) je realno i kontura C je realni pravac.

Za = 1, > 0 i u+ > u-.

Za = -1, < 0 i u+ < u-. Tada se moe mapirati f ( x) = 13 u 3 2 u + A , to je ekvivalentno

zamijeni u - u. (Ili se moe definirati u = )

5. Vodei lan asimptotskog razvoja:

dx
g ( x(u ))( du
) = ( p0 + q0 u ) +

(p

+ q j u (u 2 2 ) j

j =1

integral dobiva oblik:

I = e iA ( p0

+ i ( 1 u 3 2 u )
3

du + q0

+ i ( 1 u 3 2 u )
3

Razmotrimo integrale
+

Ip = e

i ( 13 u 3 2u )

1
3

du , I q = e

1
3

s = u du = ds

i ( 13 u 3 2u )

udu

udu + R )

Ip =

1
3

+ i ( 1 s 3 3 2 s )
3

Iq =

ds ,

2
3

+ i ( 1 s 3 3 2 s )
3

sds

Koristei definiciju Airy funkcije

Ai ( x) =

1
2

i ( 13 s 3 + xs )

ds

Ai ' ( x ) =

d
dx

Ai ( x) =

i
2

i ( 13 s 3 + xs )

sds

slijedi

I 2 e

i A

p 0 Ai ( ) i q 0 A (
2
1
3
3

),

2
3

je realan i pozitivan.
6. Potrebno je odrediti koeficijente p0 i q0 ( 0 , p0 i q0 NISU vodei koeficijenti Taylorovog
razvoja. Sljedee relacije vrijede tono).
dx
g ( x + )( du
) x+ = p 0 + q 0 u + = p 0 + q 0
dx
g ( x )( du
) x = p 0 + q 0 u = p 0 q 0

Slijedi
dx
dt
g ( x )( du
) x + g ( x + )( du
) x = 2 p 0

p0 =

1
2

[g ( x

dx
dx
)( du
) x + g ( x + )( du
) x+

dx
dx
g ( x + )( du
) x+ g ( x )( du
) x = 2q 0

q0 =

1
dx
dx
g ( x + )( du
) x+ g ( x )( du
) x
2

Kada x x0, tada 0.

dx
0
p0 g ( x0 )
du 0
dg ( x) dx
dx
d 2x

0 d
q 0 g ( x) =
+ g ( x) 2
2

du

du 0

dx du

du
u =0

dx
u stacionarnim tokama.
du

7. Treba odrediti

[u

d2
d2
f
x
=
(
)
du 2
du 2

d d
du du

d d
du dx

( dud dxd
d2
dx 2

f ( x )] =

1
3

[u

d
du

dx
]=
f ( x) du
dx
f ( x) )( du
)+

dx
f ( x)( du
) +
2

[u

d
dx

d
dx

2u + A

d
du

f ( x)

f ( x)

( ) = 2u
d 2x
du 2

( ) = 2u
d 2x
du 2

U stacionarnoj toki x vrijedi

d
dx

f ( x) = 0 pa gornja relacija daje

dx
f ( x )( du
)x = 2u = 2
2

u(x) je realno u cijelom podruju pa je i dx/du realno. f "(x+) ima isti predznak kao i , a f "(x-)
suprotni.

= sgn ( ) = sgn ( f ( x + ))

f ( x, ) = F ( x),

f ( x, ) = F ( x)

Za = 0 x = x + = x0 .
& x R x < x0 < x + , F ( x + ) ( x + x0 ) F ( x0 ) .

Za 0

= sgn ( ) = sgn ( f ( x + )) = sgn ( f ( x0 ) ) = sgn (F ( x0 ) )

8. Treba odabrati ispravan drugi korijen!
dx
2u
2
= f ( x ) = f ( x )
du
x
u(x) je realno u cijelom podruju pa je i dx/du realno. dx/du 0 dx/du > 0 ILI dx/du < 0.
Za malo :

dx x + x
, x+ - x- > 0 sgn(dx/du) = sgn() =

du
2

Vrijedi i sljedee:
d2
dx 2

dx
) +
f ( x)( du
2

d
dx

f ( x)

( ) = 2u dud (
d 2x
du 2

d2
dx 2

dx
) +
f ( x)( du
2

2
d3
d2
d 3x
dx
dx d x d
f
(
x
)
3
f
(
x
)
+
f
(
x
)
=2
+

2
dx
dx 3
dx 2
du 3
du
du du

d
dx

f ( x)

( )) = 2
d 2x
du 2

dx
dx
f ( x0 ) = 2 sgn = sgn ( f ( x0 ) ) =
du x0
du x0
Za 0 realno i pozitivno i = 0 slijedi

za x

u +

za x +

u(x) je monotono rastua funkcija i du/dx > 0 pa je i dx/du > 0.

Za 0 realno i negativno i = 0 slijedi
u +

za x

za x +

u(x) je monotono padajua funkcija i du/dx < 0 pa je i dx/du < 0.

Za 0 realno i pozitivno i = 0 slijedi

( dudx )x

2
f ( x )

2
f " ( x )

2u
=
f " ( x )

Openito

( dudx )x

2 0
f ( x )

p0 = g ( x )
2

q0 =

g(x )
+

2u
=
f " ( x )

2
f ( x )

2
f ( x + )

+ g ( x+ )

g ( x )

=
2

2
f ( x + )

2
f ( x )

2
f " ( x )

g ( x )

= g(x )
+
2

2
f ( x )

+ g ( x+ )

2
f ( x + )

g ( x )

2
f ( x + )

2
f ( x )

= 0 , (realno)
9. Poseban sluaj = 1

=1

jedna (realna) dvostruka stacionarna toka: x0 = 0

1
f ( x) f ( x0 ) = u 3
3

g ( x )e

i f ( x )

dx e

i f ( x 0 )

dx
du

g ( x(u ))( )e

i 3 u 3

du
1

f (3) ( x0 ) 3
( x x0 )
u ( x) = 3 3( f ( x) f ( x0 )) = sign ( x) 3 3 f ( x) f (0) , u ( ) = , u ( x)

za xx0, f (1) ( x0 ) = f ( 2) ( x0 ) = 0 ,

= sgn f (3) ( x0 ) .

Vodei lan asimptotskog razvoja ( 0 , p0 i q0 su vodei koeficijenti Taylorovog razvoja):

g ( x(u )) dx = p 0 + q 0 u
du

dx
p 0 = g ( x)
du u =0

dg ( x) dx 2
d 2x
q0 =
+ g ( x) 2
du
dx du
u =0

I = 2 e i f ( x0 )

1
3

3
p
Ai
(
0
)

iq

A (0 )
0
0

1 3
u = f ( x) f ( x 0 )
3
dx
u 2 = f (1) ( x)
du
2

2u = f

( 2)

d 2x
dx
( x) + f (1) ( x) 2
du
du
3

2= f

( 3)

dx d 2 x
dx
( 2)
( x) + 3 f ( x)
+ f
du du 2
du

0= f

d 3x
( x) 3
du
2

2
d 2x
dx d 3 x
d 4x
dx
dx d x
( 2)
( 2)
(1)

( x) + 6 f (3) ( x)
+
3
f
(
x
)
+
4
f
(
x
)
+
f
(
x
)
2
du 2
du du 3
du 4
du
du du

( 4)

(1)

3
dx

2

= ( 3)
du

f ( x ) x= x
u =0

3
2
dx

= (3)
du u = 0 f ( x0 )
2

d 2x
f ( 4 ) ( x0 ) dx

2
= ( 3)

du
6 f ( x0 ) du u = 0

u =0

dx du
=
du dx

d 2x
du
=
2
du
dx

2
dx

p0 = g ( x)
= g ( x0 ) (3)

du u =0

f ( x0 )
2

dg ( x) dx 2

3 f ( 4 ) ( x0 )
d 2x
2
2
g ( x0 ) (3)

q0 =
= g (1) ( x0 ) (3)
+ g ( x) 2

f ( x ) 6 f ( 3) ( x )
dx
du
du
f
(
x
)

0
0
0

u =0
2

3 g (1) ( x0 )
f ( 4 ) ( x0 )
2

q0 = g ( x0 ) (3)

6 f (3) ( x0 )
f ( x0 ) g ( x0 )

Lokalno, za c , koeficijent q0 sadri i informaciju o f(4)(x0)!!!

d 2u
dx 2

10. Kubina Airyeva aproksimacija (Connor i Marcus, 1971) zasniva se na (minimalnoj)

lokalnoj aproksimaciji faze oko x0
f ( x, ) f ( x0 , ) = f (1) ( x0 , )( x x0 ) +

1 ( 3)
f ( x0 )( x x0 )3 .
6
1

3
d 2x
2
dx
2 0 . Slijedi
Dakle, f ( 4) ( x0 ) 0 i = (3)
du
du f ( x0 )

3
2

q0 = g (1) ( x0 ) (3)

f ( x0 )

Uniformna aproksimacija ne svodi se u okolini c na kubinu Airyevu aproksimaciju!!!

11. Jo malo o p0 i q0. (Kad bi p0 i q0 bili vodei koeficijenti Taylorovog razvoja)
g ( x(u )) dx = p0 + q0u + ...
du

dx
p0 = g ( x)
du u =0

dg ( x) dx 2
d 2x
q0 =
+ g ( x) 2
du
dx du
u =0
f = 13 u 3 2u + A

df df dx
dx u 2 2
2
dx
= u2 2
=
=
= (1)
du dx du
du
fx
f (x)
du u =0

f (x) = A

d 2x
d2
d df d df dx d 2 f dx
df d 2 x
f ( 2) ( x ) dx

f
(
x
)
=
=
=
2
u

=
+

du 2
du du du dx du dx 2 du
dx du 2
du 2
f (1) ( x ) du u =0

u=0
2

2
dx
dx
p0 = g ( x)
= g ( x ) = g ( x ) (1)
f (x)
du u =0
du u = 0

2
2
dg ( x) dx 2
d 2x
f ( 2 ) ( x ) dx
dx
(1)
q0 =
+
g
(
x
)
=
g
(
x
)

g
(
x
)

du 2
f (1) ( x ) du u = 0
du u =0
dx du
u =0

2
(1)
( 2)
2
dx g ( x ) f ( x )
(1)

q0 = g ( x )
(1)
=
g
(
x
)
f (x)
f ( x )
du u =0 g ( x )

A to se razlikuje od p0 i q0 (osim za = c = 1).

g (1) ( x ) f ( 2 ) ( x )

g ( x ) f (1) ( x )

12. Veza koeficijenata p0, q0 i Taylorovih koeficijenata p0 , q0

dx
g ( x(u ))( du
) = ( p0 + q0 u ) +

= p0 +

j =1

(p

+ q j u (u 2 2 ) j

j =1

p j ( 2 ) j + q0 +

q ( )
j

j =1

u + ...

= p0 + q0u + ...

13. Jo malo o prijelaznoj aproksimaciji.(Drugi nain)

1
f ( x, ) f ( x0 , ) = ( x x0 ) f (1) ( x0 , ) + ( x x0 )3 f (3) ( x0 ) + h( x x0 )
6
(1)
a) h( x x0 ) 0 , g ( x) = g ( x0 ) + ( x x0 ) g ( x0 ) . (Connor i Marcus, 1971. Kubina Airyeva

aproksimacija)
b)

g ( x)e if ( x , ) dx

I=

I =e

if ( x0 , )

=e

if ( x0 , )

u3

i h ( x x0 )

dx i 3 tru
G ( x(u ))
e
du

du

(g ( x)e

)e

i ( x x0 ) f (1) ( x0 , ) + ( x x0 ) 3 f ( 3 ) ( x0 )
6

3
dx
2

= (3)
du f ( x0 )

3
2

tr = f (1) ( x0 , ) (3)

f ( x0 )
f (1) ( x 0 , ) +

[G( x )( ) + G( x )( ) ]
1
[G ( x )( ) G( x )( ) ]
=
2

p0 =
q0

1
2 f (1) ( x0 )
( x x0 ) 2 f (3) ( x0 ) = 0 ( x x0 ) =
2
f (3) ( x0 )

1
2

dx
du x
+

dx
du x+

dx
du x+

dx
du x

tr

G ( x ) G ( x0 ) + ( x x0 )G (1) ( x0 )
G ( x+ ) + G ( x ) = 2G ( x0 )

G ( x+ ) G ( x ) = 2( x+ x0 )G (1) ( x0 )

h(0) = 0 G ( x0 ) = g ( x0 ), G (1) ( x0 ) = g (1) ( x0 )

1

3
2

p0 = g ( x0 ) (3)

f ( x0 )

3
2

q0 = g (1) ( x0 ) (3)

f ( x0 )

Isto kao kod Connora i Marcusa.

dx

c)

p0 =
2

g(x )

g(x )
+

q0 =

2
f ( x )

+ g ( x+ )

2
f ( x + )

g ( x )

2
f ( x + )

2
f ( x )

= f (x ) f (x+ )
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------4
3

1
1
f ( x, ) f ( x0 , ) + ( x x0 ) f (1) ( x0 , ) + ( x x0 )3 f (3) ( x0 ) +
( x x0 ) 4 f ( 4 ) ( x0 )
6
24
1
1
(1)
(1)
2 ( 3)
3 ( 4)
f ( x, ) f ( x0 , ) + ( x x0 ) f ( x0 ) + ( x x0 ) f ( x0 )
2
6
1
f ( 2 ) ( x) ( x x0 ) f (3) ( x0 ) + ( x x0 ) 2 f ( 4) ( x0 )
2

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------f (1) ( x, ) = 0 2 + a3 = 0 2 ,
a = 0 ( a = 0) =

0 =
2

2 f (1)
,
f ( 3)

a=

1 f ( 4)
,
3 f ( 3)

2 f (1)
= 0
f ( 3)

U minimalnoj, kubinoj aproksimaciji (f(4) = 0, a = 0), stacionarne toke x smjetene su

simetrino oko x0.
= 0 (1 + a )
2

+ = 0 , = 0

+ = 2 0 ,

+ + = 2 ,

a
= 0
2

+ = 2 02 ,

+ 2 + 2 = 2( 0 2 + 2 )

f(4) 0 opisuje asimetriju, stacionarne toke su pomaknute za isti iznos , no razmak meu
njima ostaje nepromijenjen: 20.
+ 3 3 = ( + )( + 2 + + + 2 ) = 2 0 ( 0 2 + 3 2 )
+ 4 4 = ( + )( + + )( + 2 + 2 ) = 8 0 ( 0 2 + 2 )

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------Mali parametar je 0 .
1
1
f ( x+ ) + f ( x ) = 2 f ( 0 ) + ( + + ) f (1) + ( + 3 + . 3 ) f (3) +
( + 4 + 4 ) f ( 4)
6
24
2
2
f ( x+ ) + f ( x ) = 2 f ( 0 ) 2f (1) (3 0 2 + 3 ) f (3) +
( 0 4 + 6 0 2 2 + 4 ) f ( 4 )
6
24
1
1 2 ( 3) 1 4 ( 3)
(0)
(1)
A = ( f ( x+ ) + f ( x )) f f 0 f + 0 af + ...
2
2
8
A f

(0)

1 2 ( 3)
1
0 f = f ( 0) f (1)
4
2

A f ( 0)

1
1
f ( x+ ) f ( x ) = ( + ) f (1) + ( + 3 3 ) f (3) +
( + 4 4 ) f ( 4)
6
24

1
f ( x+ ) f ( x ) = 2 0 f (1) + 0 ( 0 2 + 3 2 ) f (3) 0 ( 0 2 + 2 ) f ( 4 )
3
3
3 ( 3)
3
(1)
2
2f
f
f ( 3)

2 f ( 4)
(1 + 2 ) (3)
f ( x+ ) f ( x ) = ( 3 ) 0 f ( 3 ) + 0
(1 + 3 2 ) 0
3
3
f
0
0 f
0 f ( 3)
a20
a20
a 2 0
+ 0 3 f ( 3)
0 3 f ( 3)
(1 +
)
3
4
2
4
2
3
3
f ( x+ ) f ( x ) = 0 3 f (3) (1 + a 2 0 2 + a 4 0 4 )
3
8
16
2 3 ( 3)
f ( x+ ) f ( x ) 0 f
3
3

f ( x+ ) f ( x ) = 0 3 f ( 3 ) +

3
4

3 = ( f ( x ) f ( x+ )) 03

( 3)

f ( 3) 3
f ( 3) 3
2 3
2 02
= f (1) (3)
0

f
2
2

1 2 ( 4)
1
f = 0 f (3) f (3) + ( 0 2 2 0 + 2 ) f ( 4 )
2
2
( 4)
( 4)
1
f
f
1 2 f ( 4)
0 ( 3) ( 3)
)
f ( 2 ) ( x ) = 0 f (3) (1 m
2 0 f ( 3)
0 2
f
f
a
3
3
3
f ( 2 ) ( x ) = 0 f (3) (1 m 0 a 0 a 2 0 2 a 3 0 3 )
2
2
2
8
f ( 2 ) ( x ) = f ( 3) +

3
3
f ( 2) ( x ) = 0 f (3) (1 a 0 a 2 0 2 a 3 03 )
2
8
f ( 2 ) ( x ) 0 f (3) (1 a 0 )
g ( x ) = g (0 ) + g (1) = g ( 0 ) 0 g (1) g (1) = g (0 ) (1 0
1

g (1) a 0 g (1)

)
2 g (0)
g (0)
2

2
3
2
g (1) a 0 g (1)
3
3
2
3
(0) 2

g ( x+ )
=
g
(
1
+

)(1 + a 0 a 2 0 + a 3 0 ) 2
0
(2)
( 3)
(0)
(0)

2 g
2
8
f ( x+ )
g
f
1

2
3
2
g (1) a 0 g (1)
1
3
3
2
3
( 0) 2

g ( x+ )
)(1 a 0 + a 2 0 a 3 0 )
= g (3) (1 + 0 ( 0 )
( 2)
(0)
2 g
2
4
16
f ( x+ )
g
f
1

2
(1)
3
2
g (1) a 0 g (1) 1
1
1 2 3 g (1) 3 2 2
2 g
(0) 2

g ( x+ )

g
(
1
+

a 0 ( 0) + a 0 +

+
0
0
0
f ( 3)
2 g (0) 2
2
4
f ( 2 ) ( x+ )
g ( 0)
g (0) 4
g

3 2 3 g (1)
3
3
a 0 (0 ) a 3 0 + ...)
4
16
g
1

(1)
(1)
3

2
g (1) 1
3
3
2 g
3 g
(0) 2
2

g ( x+ )
g
1
+

(
a
)

(
a
)
+
a

a) + ...
0
0
0
( 2)
( 3)
(0)
(0)
( 0)

2
4
16
f ( x+ )
g
g
g
f

2
3
2
g (1) a 0 g (1)
3
3
2
3
(0) 2

g ( x )
=
g
(
1

)(1 a 0 a 2 0 a 3 0 ) 2
0
(2)
( 3)
(0)
( 0)

2 g
2
8
f ( x )
g
f
1

2
3
2
g (1) a 0 g (1)
1
3
3
2
3
(0) 2

g ( x )
=
g
(
1

)(1 + a 0 + a 2 0 + a 3 0 )
0
(2)
( 3)
(0)
(0)

2 g
2
4
16
f ( x )
g
f
1

2
(1)
3
2
g (1) a 0 g (1) 1
1
1 2 3 g (1) 3 2 2
2 g
(0) 2

g ( x )

g
(
1

a 0 ( 0) + a 0 +
+

0
0
0
f ( 3)
2 g (0) 2
2
4
f ( 2 ) ( x )
g (0)
g ( 0) 4
g

3 2 3 g (1)
3
3
a 0 (0 ) + a 3 0 + ...)
4
16
g
1

(1)
(1)
3

2
g (1) 1
3
3
2 g
3 g
(0) 2
2

g ( x )

g
1

(
a
)
a

(
a
)
a

a) + ...
0
0
0
(2)
( 3)
(0)
(0)
(0)

2
4
16
f ( x )
g
g
g
f

(1)
3

2
2
3
2 g
(0) 2

g ( x+ )
g
(
x
)

2
g
1

(
a
)
+
...
+

0
f ( 3)

f ( 2) ( x+ )
f ( 2 ) ( x )
g (0) 4

2 3 g (1) 1

2
g (1) 3
2
g ( x+ )
g ( x )
2 0 g ( 0) (3) ( ( 0) a ) a 2 0 2 ( ( 0) a ) + ...
( 2)
( 2)
2
16
f ( x+ )
f ( x )
g
f g

13. Saetak
= sgn ( ) = sgn ( f ( x0 ) )

p0 =
2

g(x )

q0 =
g ( x+ )
2

2
f ( x )

2
f ( x + )

4
3

= f (x ) f (x+ )

2 A = f ( x ) + f ( x+ )

2
g ( x ) f ( x )

+ g ( x+ )

Mali parametar je 0 : 0 2 =

2
f ( x + )

2 f (1)
f ( 3)

a=

1 f ( 4)
3 f ( 3)

f ( 3) = f ( 3)

f ( 3) 3
2 3
1
1
(1 + a 2 0 2 ) = f (1) (3) (1 + a 2 0 2 )
2 0 2

4
4
f
2
1

(1)
3

3
2 g
( 0) 2

p0 = g (3) 1 a 0 ( ( 0 ) a) + ...
4
g
f

q0 =

f ( 3) 3
1
(1 + a 2 0 2 )
0

8
2
2
3

1
3

(1)

g (1) 1
3
2 g
2

0 g (3) ( ( 0) a ) a 0 ( ( 0) a ) + ...
2
16
g
f g

(0)

7 2 2 g (1) 1
g (1) 1
q0 = g ( 3) ( ( 0) a) a 0 ( ( 0) a) + ...
2
8
7
g
f g

(0)

Vodei lanovi daju prijelaznu aproksimaciju:

2

2 3
f ( 3) 3
= f (1) (3)
0

f
2
2

p0 = g ( 0)

A f ( 0)
1

1
3

2 3
2
(0)

=g
( 3)
( 3)

f
f

2
3

2
3

2
2
g
1
g
q0 = g ( 0 ) (3) ( 0 ) a = g ( 0 ) (3) ( 0)
2
f g
f g
(1)

(1)

2 3 g (1) 1 f ( 4)
1 f
(0)

= g (3) ( 0 )
( 3)
( 3)

6 f
6
g
f
f

( 4)

14. I jo malo o prijelaznoj aproksimaciji.(Trei nain)

2
p0 = g ( x )

f (1) ( x )

q0 = g ( x ) (1)

f (x)

g (1) ( x ) f ( 2 ) ( x )

g ( x ) f (1) ( x )

f (x) = A

1
A f ( 0 ) f (1)
2

f ( x ) f (0 ) + f (1)
a
1
= 0
2
4
1
f (1) ( x ) f (1) + 2 f (3)
2
2

0 =
2

2 f (1)
f ( 3)

1 2
f (1) = 0 f (3)
2

f ( 2 ) ( x ) f ( 3)
f ( 2 ) ( x ) f ( 3) a
(1) =
2
f (1) ( x )
f
1

f
2

(1)

2 3
(3)
f
2

2 3 g (1) a
q 0 = g ( 0) (3) (0 )
2
f g

15. Zakljuak
Za odreivanje toaka x, x potrebna je tonost do etvrtog lana Taylorovog razvoja
funkcije faze f(x) oko toke x0. Prijelazna aproksimacija je oblika kao u 13.

I 2 e

i f

(0)

2
g (0)
f (3)

3
2

Ai ( 3

tr

2
) i
f (3)

3 g (1 )
1 f

g (0 ) 6 f

(4)
(3)

2

A ( 3

tr