Ebu Ubejde Ibn el-Xherrah

Paraqitja e tij ka qen e habitshme. Ai ka qen i holl dhe i gjat. Fytyra e tij ka qen e
ndritshme dhe ai pati nj mjekrr t rrall. Ka qen knaqsi t shikosh n t dhe takimi
me t ka qen freskues. Ai ka qen skajshmrisht i sjellshm, i thjesht dhe shum i
turpshm. Megjithkt, n raste t rrezikshme, ai bhej serioz dhe vigjilent, q i gjasonte
tehut t ndezur t shpats n ashprsin dhe mprehtsin e tij.
Ai qe prshkruar si "Emin" apo besnik i komunitetit t Muhamedit. Emri i plot i tij ishte
Amir Abdullah ibn el-Xherrah. Ai qe i njohur si Ebu Ubejde. N lidhje me t, Abdullah Ibn
Umer, nj nga shoqruesit e pejgamberit, ka thn:
"Tre persona nga fisi Kurejsh qen m t shquarit, patn karakterin m t mir dhe qen
m t thjeshtit. Nse ata do t'ju folnin, ata nuk do t'ju mashtronin; nse do t'ju folje atyre,
ata s'do t'ju akuzonin pr gnjeshtr: Ebu Bekr es-Siddik, Uthman ibn Affan dhe Ebu
Ubejde ibn el-Xherrah".
Ebu Ubejde qe nj nga personat e par q pranuan Islamin. Ai u b musliman nj dit pas
Ebu Bekrit. N fakt, ai u b musliman nprmjet Ebu Bekrit. Ebu Bekr e oi at, AbdurRahman Ibn Aufin, Uthman Ibn Me'zun dhe el-Erkam Ibn Ebi el-Erkam te pejgamberi
[salallahu alejhi ue selam] dhe s bashku ata shpalln pranimi e s vrtets nga ana e tyre.
Kshtu, ata qen shtyllat e para mbi t cilat qe ndrtuar ngrehina e par Islame.
Ebu Ubejde pati nj prvoj t hidhur, npr t ciln kaluan muslimant n Meke, prej
fillimit deri n fund. S bashku me muslimant e hershm, ai duroi sharjet dhe dhunn,
dhimbjen dhe pikllimin e atij prjetimi. N do sprov, ai mbeti i vendosur dhe i
pandryshueshm n besimin e tij n Zotin dhe pejgamberin e Tij [salallahu alejhi ue
selam]. Nj nga prvojat m piklluese q ai pati, ndrkaq, qe beteja e Bedrit.
Ebu Ubejde ishte n pararoj t forcave muslimane, duke luftuar fuqishm dhe si dikush
q s'ia kishte fare frikn vdekjes. Kalorsia Kurejshite ishin skajshmrisht syel nda tij
dhe i shmangeshin prballjes me t. Nj njeri n veanti, ndrkaq, vazhdonte ta prcillte
Ebu Ubejden kudo q ai kthehej, ndrsa Ebu Ubejde prpiqej sa mundej t mos i dilte
prpara dhe t'i ikte ndeshjes me t.
Njeriu u hodh n sulm. Ebu Ubejde u prpoq t'i shmangej atij. Prfundimisht njeriu arriti
ta bllokoj udhn e Ebu Ubejdes dhe qndroi si penges mes tij dhe Kurejshitve. Ata tash
ishin kok m kok me njri-tjetrin. Ebu Ubejde s'mundi t prmbahej m. Ai ia dha nj
goditje n kok njeriut. Njeriu ra n tok dhe vdiq menjher.

Mos provoni t'ia qlloni se kush ishte ky njeri. Kjo ishte, si u tha m hert, nj nga
prvojat m piklluese npr t ciln iu desh t kalonte Ebu Ubejdes, dhe sa piklluese!,
gati e pamundshme t imagjinohet. Ky njeri n fakt ishte Abdullah Ibn el-Xherrah, babai i
Ebu Ubejdes!
Ebu Ubejde evidentisht nuk donte ta vriste baban e tij, por n betejn mes besimit n Zot
dhe politeizmit, zgjidhja q ai duhej ta bnte ishte thellsisht shqetsuese por e qart. N
njfar mnyre, mund t thuhet se ai nuk e vrau baban e tij, ai vetm vrau politeizmin n
figurn e babait t tij.
N lidhje me kt ngjarje, Zoti shpalli ajetet vijuese t Kur'anit:
"S'do t gjeni njerz q besojn n Allahun dhe Ditn e Fundit, t bjn miqsi me ata
q kundrshtojn Allahun dhe t drguarin e Tij, edhe sikur kta t ishin baballart e
tyre, vllazrit e tyre apo fisi i tyre. Allahu e ka vendosur besimin n zemrat e tyre dhe i
prforcoi ata m shpirt prej Tij. Ai do t'i bj ata t hyjn n kopshtet nn t cilat
rrjedhin lumenj, q ata t banojn aty. Allahu sht i knaqur me ta dhe ata jan t
knaqur me T. Ata jan grupi i Allahut. A nuk sht grupi i Allahut i suksesshm?"
[el-Muxhadileh, 22]
Reagimi i Ebu Ubejdes n Bedr kur u ballafaqua me baban e tij nuk qe i papritur. Ai
kishte arritur nj fuqi n besimin n Allahun, prkushtim ndaj fes s Tij dhe nj shkall
interesimi pr umetin e Muhamedit, gj q shum njerz e synonin.
sht transmetuar nga Muhamed Ibn Xha'fer, nj shoqrues i pejgamberit, se nj
delegacion i Krishter erdhi te pejgamberi dhe tha:"O Ebul Kasim, drgoje nj nga
shoqruesit e tu me ne, ndonj me t cilin je i knaqur, q t gjykoj mes nesh mbi disa
shtje pronash rreth t cilave kemi mospajtime ndrmjet veti. Ne e respektojm shum
populllin tnd musliman".
"Kthehu prap tek un n mbrmje", u prgjigj pejgamberi, "dhe un do ta drgoj me ty
nj q sht i fort dhe besnik".
Umer ibn el-Hatab dgjoi pejgamberin [salallahu alejhi ue selam] t thot kt dhe m
von tha:
"Shkova hert pr ta fal namazin e dreks me shpres t jem ai q do t'i prshtatej
prshkrimit t pejgamberi [salallahu alejhi ue selam]. Kur pejgamberi mbaroi namazin, ai
filloi t shikoj n t djatht dhe n t majt t tij, dhe un lartsohesha n mnyr q ai
t'm shihte. Por ai vazhdoi t krkonte midis nesh derisa pa Ebu Ubejd Ibn el-Xherrah. Ai
e thirri at dhe tha:'Shko me ta dhe gjyko mes tyre me t vrtetn rreth asaj pr t ciln ata
kundrshtohen'. Dhe kshtu Ebu Ubejde u caktua".
Ebu Ubejde s'qe vetm besnik. Ai shfaqi nj qndrueshmri t madhe n zbatimin e
besimit t tij. Kjo qndrueshmri u pa n disa raste.
Nj dit prej ditsh, pejgamberi [salallahu alejhi ue selam] drgoi nj grup shoqruesish t
tij pr ta takuar nj karavan Kurejshit. Ai e caktoi Ebu Ubejden si emir [udhheqs] t

grupit dhe u dha atyre vetm nj trast me hurma pr ushqim. Ebu Ubejde i jepte secilit
njeri nn komandn e tij vetm nga nj hurm do dit. Ai e thithte kt hurme mu sikur
fmia gjirin e nns s tij. Ai pastaj pinte uj dhe kjo i mjaftonte atij pr gjith ditn.
N ditn e Uhudit kur muslimant ishin duke u shpartalluar, nj nga mushrikt filloi t
brtas:"M tregoni ku sht Muhamedi, m tregoni ku sht Muhamedi!" Ebu Ubejde
ishte njri nga grupi prej dhjet vetash, t cilt kishin rrethuar pejgamberin [salallahu
alejhi ue selam] pr ta mbrojtur nga shtizat e mushrikinve.
Kur mbaroi beteja, u pa se nj nga dhmballat e pejgamberit ishte thyer, balli i tij ishte
shkallmuar dhe dy disqe nga mburoja e tij kishin deprtuar n faqet e tij. Ebu Bekr u nis
me qllim q t'ia nxjerr kto disqe, por Ebu Ubejde tha:"Te lutem ma ler mua kt".
Ebu Ubejde kishte frik se do t'i shkaktonte dhimbje t drguarit nse do t'ia nxirrte disqet
me dorn e tij. Ai e kafshoi fort njrin nga disqet. Disku doli por nj nga dhmbt e tij
prers ra n tok gjat ktij procesi. Me dhembin tjetr prers ai nxorri diskun tjetr, por e
humbi edhe kt dhmb poashtu. Ebu Bekr vlersoi:"Ebu Ubejde sht njeriu m i mir n
thyerjen e dhmbve prers!"
Ebu Ubejde vazhdoi t prfshihej n t gjitha ngjarjet rndsishme gjat jets s
pejgamberit [salallahu alejhi ue selam]. Pasi vdiq pejgamberi, shoqruesit u mblodhn pr
t zgjedhur nj trashgimtar n Sakifeh apo vendtakimin e Benu Se'adas. Kjo dit sht e
njohur n histori is dita e Sakifes. N kt dit, Umer Ibn el-Hatab i tha Ebu
Ubejdes:"Zgjate dorn t t zotohem pr besnikri, se kam dgjuar pejgamberin [salallahu
alejhi ue selam] t thot:"do umet ka nj emin [besnik] dhe ti je emini i ktij umeti".
"Un s'do t pranoj", tha Ebu Ubejde, "q t dal prpara n prani n njeriut t cilin
pejgamberi e urdhroi t na udhheq n namaz dhe i cili na udhhoqi deri n vdekjen e
pejgamberit". Ai pastaj iu zotua pr besnikri Ebu Bekr es-Sidikut. Ai vazhdoi t jet
kshilltar i afrt i Ebu Bekrit dhe prkrahs i fort n kauzn e s vrtets dhe mirsis.
Pastaj erdhi hilafeti i Umerit dhe Ebu Ubejde poashtu i dha atij mbshtetje dhe iu bind. Ai
nuk e kundrshtoi at n asnj shtje ve njres.
Ky rast ka ndodhur kur Ebu Ubejde ishte n Siri duke udhhequr forcat muslimane nga
nj fitore n tjetrn, derisa e gjith Siria u vu nn kontrolln muslimane. Lumi Eufrat
gjendej n t djatht dhe Azia e Vogl n t majt.
Ishte ather kur nj murtaj goditi Sirin, dhe ata kurrr m par nuk kishin provuar
dika t till. Kjo e shkretoi popullin. Umeri drgoi nj lajmtar te Ebu Ubejde m nj letr,
ku shkruante:
"Kam nevoj t ngutshme pr ty. Nse letra ime t mbrrin natn, t nxis q t largohesh
para agut; nse kjo letr t mbrrin gjat dits, t nxis fuqimisht t largohesh para
mbrmjes dhe t nxitosh pr tek un".
Kur Ebu Ubejde pranoi letrn e Umerit, ai tha:"E di prse emir el-mu'min ka nevoj pr
mua. Ai do q ta siguroj mbijetesn e dikujt, i cili s'sht i prjetshm". Kshtu q ai i
shkroi Umerit:

"E di q ke nevoj pr mua. Por, un jam n ushtrin muslimane dhe nuk kam dshir ta
shptoj veten nga ajo q i dmton ata. S'dua t ndahem prej tyre derisa t doj Allahun.
Pra, kur t t mbrrij kjo letr, m liro nga urdhri yt dhe m lejo t qndroj ktu".
Kur Umeri lexoi kt letr, syt iu mbushm me lot dhe ata q ishin me t pyetn:"A ka
vdekur Ebu Ubejde, o emir el-mu'minin?"
"Jo", tha ai, "por atij i sht afruar vdekja".
Intuita e Umerit s'qe e gabuar. Pa vonuar shum, Ebu Ubejde u pllakos. Ndrsa vdekjen e
kishte afr, ai i foli ushtris s tij:
"M lejoni t'ju jap kshilla t cilat do t'ju ndihmojn t qndroni n shtegun e mirsis
prher. Faleni namazin, agjrojeni muajin e Ramazanit, jepni sadaka, kryeni haxhin dhe
umren, qndroni t bashkuar dhe mbshteteni njri-tjetrin, jini t sinqert ndaj
udhheqsve tuaj dhe mos fsheni gj prej tyre, mos lejoni q t'ju shkatrroj kjo bot, se
edhe po t jetonte njeriu nj mij vjet, ai megjithat do t prfundonte kshtu si po m
shihni mua. Paqja dhe mshira e Allahu qofshin mbi ju".
Ebu Ubejde pastaj iu kthye Muadh Ibn Xhebelit dhe tha:"O Muadh, fale namazin me
njerzit [udhheqi n namaz]". Teksa po e thoshte kt, shpirti i tij i dlir u largua.
Muadhi u ua dhe tha:"O njerz, ju jeni goditur me vdekjen e nj njeriu. Pasha Allahun,
nuk di t kem par ndonj njeri q kishte zemr m t drejt, i cili ishte m larg t keqes
dhe i cili ishte m i sinqert ndaj njerzve sesa ai. Luteni Allahun ta kaploj at me mshir
dhe Allahu do t jet i mshirshm ndaj jush".