MATERIJALNI RAZVOJ

I DEMOGRAFSKO-SOCIJALNE PROMENE

Jugoslavija je u razdoblju posle drugog svetskog rata

uglavnom uspela da prevazie negativno privredno i kulturno
naslee, ak da dostigne nivo srednje razvijene zemlje, mada su
se. zbog preanjeg neravnomernog rasta, u nekim krajevima
zadrali mnogi tragovi materijalne i kulturne nerazvijenosti.
Industrijalizacijom zemlje industrija je postala vodea grana privrede. Od 1947. do 1974. godine industrijska proizvodnja
rasla je u proeku za oko 10% godinje. Uporeen sa stanjem iz
1939, njen obim 1974. bio je oko 14 puta vei. Za posleratni
period bilo je karakteristino da se rast industrije menjao, imao
uspone i padove, da su nejednako razvijane pojedine industrijske grane, da je bri razvoj industrije u nekim etapama dovodio
do zapostavljanja poljoprivrede, da je privremeno ubrzani
razvoj teke (bazine) industrije uticao na zaostajanje preraivake, koja se, opet, od 1964. do 1974. bre razvijala nego teka.
Zbog ubrzane industrijalizacije dugo je zaostajala proizvodnja
robe za potrebe drutvenog i linog standarda. Industrijska
proizvodnja se poveala od 1946. do 1985. godine oko trideset
puta, pri poveanju poljoprivredne proizvodnje od oko tri puta i
ukupnog drutvenog proizvoda od oko deset puta. Industrija je
bila sredite ubrzanog rasta, koji je izmenio nivo ekonomske
razvijenosti zemlje i sastav drutvenog proizvoda. Prema rezultatima obrauna u cenama 1972. godine, udeo industrije u
drutvenom proizvodu 1952. iznosio je 22%, a u 1984. godini
42%.
Jugoslavija je u tom razdoblju udarila osnove industriji
koja gradi industriju". Razvijene su nove industrijske grane,
nepoznate pre rata: proizvodnja maina i ureaja, b r o d o g r a d nja, radio-industrija, prerada nafte, proizvodnja automobila. S
industrijalizacijom su ukljuivani u eksploataciju novi energetski izvori i proirivana je sirovinska baza zemlje. Njeno

MATERIJALNI RAZVOJ I DEMOGRAFSKO-SOCIJALNE PROMENE

4 1 9

energetsko bogatstvo, naroito veliki potencijali reka, omoguavalo je brz posleratni razvoj energetike. Proizvodnja elektroenergije poveana je 34 puta, proizvodnja nafte i njenih derivata
98 puta, a uglja svega 5 puta. Proizvodnja elika porasla je 12, a
v a l j a n i h metala oko 15 puta, ali su zbog razvoja metalopreraivake proizvodnje potrebe za elikom pokrivane i uvozom.
Poveanje od blizu 90 puta pokazuje izuzetan napredak mainogradnje, ali i injenicu da je njena proizvodnja u predratnom
periodu bila veoma mala. Oko dvadeset pet puta poveala se
proizvodnja materijala za reprodukciju. Bazina industrija je s
vremenom zaostajala za rastom preraivakih grana. Industrija
koja proizvodi potronu robu, poveala je proizvodnju dvadeset
sedam puta. I po obimu i po strukturi industrijske proizvodnje.
Jugoslavija se probila meu tzv. novoindustrijalizovane zemlje.
Od 1946. do 1985. godine proizvodnja elektroenergije poveana
je 65 puta, uglja oko 10 puta, sirove nafte 143 puta, plina 276
puta i naftnih derivata 224 puta. Ipak, Jugoslavija osea veliku
potrebu za veom koliinom energije. Od 1955. do 1985. godine
proizvodnja maina za industriju poveana je sa 24.000 na
112.000 tona, maina za graevinarstvo sa 8.400 na 89.000 tona i
kamiona sa 2.450 na 15.565 komada. Ipak, priblino polovina
vrednosti opreme za privredne investicije uvezena je iz inostranstva. Istovremeno, izvoz maina bio je sve do 1980. godine
i do dva puta manji od uvoza.
Brz razvoj industrije i povean obim proizvodnje menjali su
strukturu jugoslovenskog izvoza. Industrijski proizvodi, ukljuujui i finalne proizvode visokog stepena obrade, koji su pre
rata predstavljali samo 5% izvoza, sada su najvie izvoeni.
Uvoz iz inostranstva, naroito opreme i vanih sirovina,
nastavio je ipak da znatno nadmauje izvoz proizvoda jugoslovenske industrije. Ova nesrazmera, koju je podravala i ekonomska politika prethodne decenije, bitno je uticala na negativni bilans Jugoslavije u ekonomskim odnosima s drugim zemljama. Jugoslavija je 1978. dugovala inostranstvu blizu jedanaest
milijardi dolara.
Dobar deo privrede, posebno industrije, automatizovan je.
ali je 40% kapaciteta i dalje moralo da upotrebljava mehanizovani runi rad i zastarele maine.
Zahvaljujui dinaminom industrijskom razvitku, ije su
stope rasta u pojedinim etapama bile meu najveim u svetu
sve do poetka ezdesetih godina, oseala se potreba za novom

"J y ^

SOCIJALISTIKA JUGOSLAVIJA

radnom snagom, na ta je uticao i ekstenzivni razvoj poljoprivrede. Optu ekspanziju industrije pratila je i ekspanzija
zapoljavanja. U 1974. jugoslovenska industrija je zapoljavala
1.800.000 radnika ili 8,3 radnika na 100 stanovnika, pribliujui se razvijenijim evropskim industrijama. Statistika je zabeleila njene velike uspehe, ali i to da ona jo nije bila dostigla
nivo industrija razvijenijih zemalja, naroito u proizvodnji
elektroenergije, sirovog elika, cementa, eera itd.
U poreenju sa stanjem iz 1946. poljoprivredna proizvodnja
u Jugoslaviji se skoro utrostruila, a u poreenju s predratnim
periodom dostigla dvostruko vei obim. Glavni faktor unapreenja celokupne poljoprivrede predstavljale su organizacije
udruenog rada i zemljoradnike zadruge, koje su kooperacijom
ubrzavale podrutvljavanje poljoprivredne proizvodnje, poveavale produktivnost na individualnom posedu i poboljavale
opte uslove ivota na selu. Razultate ove orijentacije ilustruju
statistiki podaci: drutveni sektor poljoprivrede ostvario je u
1973. gotovo 1/4 drutvenog proizvoda, odnosno blizu 1/2
celokupne robne proizvodnje (otkupa), i preko 70% trinog
vika penice. Taj sektor je stalno poveavao zemljine povrine, naroito od 1957. godine, kupovinom zemljita od individualnih gazdinstava. Prema statistici, drutvena gazdinstva su
1969. posedovala preko 2,3 miliona hektara zemljita, ili gotovo
1/5 ukupnih obradivih povrina. Ona su se razvila ,,u ukupne
moderne poljoprivredne organizacije agroindustrijskog tipa, s
mehanizovanim procesom proizvodnje i visokom produktivnou rada".
Poljoprivreda je poela da se intenzivnije mehanizuje tek od
1955, to se vidi iz injenice da je 1946. mehanika snaga inila
samo 2% ukupne vune snage u poljoprivredi, dok je 1974. njen
udeo iznosio 64%. Te godine Jugoslavija je imala 195.125
traktora, prema 6.266 traktora koliko je imala 1951. godine. Znaajno su poveani prinosi penice i kukuruza po hektaru. Ukupna potronja mineralnih ubriva bila je 1974. za oko 100 puta vea nego 1946. Nivo poljoprivredne proizvodnje iznosio je 1974.
dvostruko vie od proeka 19301939. Ona je u periodu 1946-1974. proseno rasla za 4,0% godinje.
Najvanije kulture su penica i kukuruz, koje zauzimaju
oko 60% oraninih povrina. Proteklih deset godina povrina
pod penicom stalno iznosi oko 1,5 milion hektara. Rekordna
proizvodnja ita od 6,3 miliona tona postignuta je 1974. godine.

MATERIJALNI RAZVOJ I DEMOGRAFSKO-SOCIJALNE PROMENE

421

Kukuruzom je zasejano oko 30% oraninih povrina. Do 1985.

(izuzev 1957) proizvodnja kukuruza se kretala ispod 5 miliona
tona, a 1982. premaila je 10 miliona tona. Najvea proizvodnja
kukuruza ostvarena je 1984. godine (11,3 miliona tona). Na
strukturu zasejanih povrina uticala je i politika cena. Dolo je
do smanjenja uea ita, ije su zasejane povrine smanjene od
83% u 1947. na 66% u 1985. godini. Poveano je uee
industrijskog, povrtnog i stonog krmnog bilja. Jugoslavija nije
emancipovana od uvoza dela poljoprivrednih proizvoda koji se
proizvode u zemlji (soje, pamuka, mleka u prahu, eera,
pivarskog jema, itd.). Na selu se poveava broj starakih
gazdinstava, nesposobnih za privreivanje (300.000). Broj traktora od 225 hiljada u 1975. povean je na 809 hiljada u 1984.
Razvoj stoarstva posle rata karakterisala su znaajna
kolebanja: broj goveda je 1985. bio neto nii nego 1949. godine;
broj svinja se vie nego udvostruio, a broj ivine skoro
uetvorostruio; broj ovaca je 1985. bio za 33% manji nego u
1949. godini, a konja-za 58%.
Na socijalistiki preobraaj poljoprivrede i jugoslovenskog
sela uticala su sem podrutvljavanja proizvodnje i ukljuivanja individualnih poljoprivrednika u udrueni rad pomou
raznih oblika kooperacije i primena savremene tehnologije,
gajenje visokorodnih sorata, upotreba mineralnih ubriva,
zapoljavanje seljaka u industriji i drugim nepoljoprivrednim
delatnostima.
ivotni standard u prvim godinama posle rata bio je odreen niskim nivoom nacionalnog dohotka. Opadanje potronje (line i drutvene) zaustavljeno je 1952, ali je sve do 1956.
njen porast bio sporiji od porasta nacionalnog dohotka. Do
brzog porasta ivotnog standarda dolo je tek u periodu
19571963. Poveanjem proizvodnje stvarane su materijalne
mogunosti i za poveanje line potronje. Period 19651973.
jo je karakteristiniji po znaajnoj preraspodeli nacionalnog
dohotka u korist line potronje, koja je rasla osetnije od
investicija (5,9% prema 4,6%). Smanjivanjem korienja itarica izmenjena je struktura ishrane. Za vii nivo ivotnog
standarda bili su karakteristini poveani izdaci za industrijsku
robu i kulturne potrebe. Statistika line potronje pokazuje da
je Jugoslavija poetkom 1970. bila zahvaena groznicom potroakog drutva". Zajednika potronja, pokazatelj socijalizacije ukupne potronje", rasla je u celini bre od ekonomskih

"J y ^
SOCIJALISTIKA JUGOSLAVIJA

mogunosti zemlje. Broj penzija se u poreenju s 1946. godinom

(125.340) vie nego udesetostruio (1.281.343). S poljoprivrednicima je zdravstveno osiguranje obuhvatilo gotovo celokupno
stanovnitvo Jugoslavije. O njegovoj obuhvatnosti najbolje
govori podatak da je sa 1.870.000 u 1946. godini, broj zdravstvenih osiguranika porastao sredinom sedamdesetih godina na
15 miliona.
U razdoblju od 1945. do 1974. u Jugoslaviji su graene nove
eleznike pruge, razvijan avio-transport i modernizovan saobraaj u celini, zahvaljujui i naglom usponu auto-industrije.
Na kraju tog razdoblja bilo je 2.328 kilometara pruga vie.
Jugoslavija je 1984. imala 9.279 kilometara eleznikih pruga
(893 km dvokolosenih i 3.462 km elektrifikovanih); puteva u
duini od 116.602 (magistralnih 17.050, regionalnih 31.299,
lokalnih 68.253). eleznika mrea je smenjena u poslednjih 30
godina za vie od 2.200 km (ukidanje pruga uskog koloseka i
nerentabilnih linija). Vozovi na magistralnim pravcima ne
mogu da voze brzinama veim od 120 km na sat. Duina auto-puteva iznosi 714 km. Razvoj saobraaja oteava razbijenost
njegove celine zbog brojnih organizacija udruenog rada i
republikih i regionalnih barijera. Najvei jugoslovenski put
ZagrebBeograd bio je doskora a na delu deonica je i danas
krajnje zaputen i razrovan, i slui na sramotu Jugoslavije
pred mnogobrojnim strancima koji koriste ovu vanu saobraajnicu. Broj aerodroma povean je od 1950. do 1984. od 8 na
17; a vazduna flota za prevoz putnika raspolagala je na kraju
ovog perioda s 48 aviona; broj putnikih automobila premaio
je 1,3 miliona; duina puteva sa savremenim kolovozom bila je
39 puta vea nego pre rata.
Stambeni fond Jugoslavije je krajem 1973. iznosio oko
5.000.300 stanova, ili gotovo 80% vie nego 1939. Neposredno
pred rat svaki stanovnik raspolagao je s oko 9 m2 stambene
povrine, a krajem 1973. s 13 m 2 .
U graevinarstvu je dolo do poveanja obima radova, modernizacije gradnje i poveanja produktivnosti rada. Godine
1952. u graevinarstvu je radilo 261 hiljada radnika, a 1984. god.
592 hiljade radnika, ili 2,2 puta vie. Graevinska preduzea izvodila su radove i u inostranstvu. Godine 1984. radilo je u inostranstvu (socijalistike zemlje, zemlje Bliskog istoka, Libija, Alir i druge) oko 28.000 radnika. Cene gradnje od 1952. do 1984. godine poveane su 97 puta. U 1984. cene gradnje poveane su za

MATERIJALNI RAZVOJ I DEMOGRAFSKO-SOCIJALNE PROMENE

4 2 3

47% u odnosu na prethodnu godinu. Zavreni graevinski objektiuperiodu 1953-1984. dajusledeu sliku: brane i nasipi, hilj.m3
131.073; spoljni vodovod, km 27.034; spoljna kanalizacija, km
9.361; hidrotehnike melioracije, ha 350.620; putevi javnog saobraaja, km 23.615; eleznike pruge javnog saobraaja, km trase 2.620; dalekovodi, km trase 50.886; naftovodi, plinovodi i parovodi, km 10.224;. geoloko-istraivaki i rudarski radovi, km
6.412; industrijske proizvodne zgrade, hale, hilj. m2 36.727; poljoprivredni objekti, hilj. m2 33.885; zgrade ugostiteljstva i turizma,
hilj. m2 8.139 ; stambene zgrade ukupno, hilj. m2 345.682. Od toga: individualni sektor, hilj. m2 232.202, kolske zgrade, hilj. m2
11.707, zgrade za zdravstvenu delatnost hilj. mz 5.150, zgrade
drutveno-politikih zajednica i organizacija, hilj. m2 5.064.
Drvo je bilo jedan od glavnih izvoznih artikala. Sea je bila
najvea do 1950. godine i od 1955. naovamo. Za proteklih 40 godina poseeno je oko 700 miliona kubnih metara drveta.
U oblasti osnovnog obrazovanja rastao je broj uenika osnovnih kola, to je bilo posledica veeg broja roenih neposredno
posle rata i relativno vee obuhvaenosti dece obaveznim kolovanjem. kolske 1973/1974. godine, 13.661 kolu pohaalo je
2.870.000 aka. Za srednje obrazovanje karakteristian je porast
strunih kola. U 1.870 kola srednjeg obrazovanja bilo je kolske 1973/1974. upisano 763.000 uenika. U Jugoslaviji je u to vreme radilo 967 kola za opte obrazovanje odraslih, sa 104.000 polaznika. U 287 visokokolskih ustanova u 60 gradova studirao je
359.651 student, ukljuujui 147.145 ena. Od 1945. do 1974. diplomiralo je 518 hiljada studenata, od ega 177.000 ena. Demetropolizacijom visokokolske nastave omogueno je osnivanje
vie univerziteta u republikim, pokrajinskim i regionalnim centrima: Novom Sadu, Niu, Pritini, Splitu, Titogradu Kragujevcu, Rijeci, Mariboru, Osijeku, Banjaluci, Tuzli, Mostaru, Bitolju. Od 1945/1946. do 1980/81. kolske godine broj viih i visokih kola uveao se 11 puta, a broj studenata 18 puta. U 1980. bilo je 356 ovakvih kola, a u 1984. godini 340. U istom periodu smanjio se broj studenata sa 411 na 359 hiljada. U Jugoslaviji postoji
19 univerziteta; u 54 grada rade vie kole, a u 49 gradova fakulteti i vie kole. Od 1945. do 1984. diplomiralo je preko milion
studenata, od ega 564 hiljade na fakultetima, akademijama i visokim kolama. Od 1962. do 1984. magistriralo je i specijaliziralo
26.653 kandidata. Od 1945. do 1984. doktoriralo je 14.936 kan-

"J

SOCIJALISTIKA JUGOSLAVIJA

didata, (najvie na drutvenim naukama 30%, a najmanje na

tehnikim naukama 14%).
Uspon je zabeleilo kolstvo na jezicima narodnosti: uporeen s predratnim, broj uenika osnovnih kola uveao se osam
puta, a srednjih 50 puta. Devet jugoslovenskih narodnosti imalo je u kolskoj 1973/1974. godini 553 osnovne i 289 srednjih kola na maternjem jeziku, s 342.000, odnosno s 53.000 uenika. U
1983/84. godini kolovalo se 92.540 uenika na jezicima narodnosti (87% albanske, 10% maarske i 3% uenika svih ostalih
narodnosti).
Mada se nalazila u vrhu svetske lestvice po broju studenata
na 1.000 stanovnika (iza SSSR-a i skandinavskih zemalja), Jugoslavija je po visokom stepenu nepismenosti bila jedna od najzaostalijih zemalja u Evropi. Organi vlasti i prosvetne ustanove
uspeli su da broj nepismenih, koji je 1931. iznosio 44,6%, smanje
na 25,4% u 1953, te na 15,1% u 1971, ili, u apsolutnoj vrednosti,
na oko 2,5 miliona stanovnika od kojih je 10,5% bilo privredno
aktivno.
Znatno su poveani kapaciteti zdravstvenih organizacija:
1983. bilo je 4.358 punktova u slubi opte medicine; u specijalistikoj slubi 2.902; u slubi medicine rada 1.593; u slubi predkolske zatite dece 1.200; zatite kolske omladine 781; zatite
ena 974, u ostalim slubama 913 i u stomatolokoj zatiti 3.709.
Broj lekara u Jugoslaviji se ovako poveavao: 1952 6.364; 1971
21.902; 1975 26.264; 1980 32.850; 1983 36.872. Jugoslavija je 1983. imala 8.013 stomatologa. Iste godine jedan lekar
je dolazio na 509 stanovnika.
U prvim posleratnim godinama prirodni prirataj stanovnitva je bio izrazito visok (oko 15 na 1.000 stanovnika). Jugoslavija je 1948. imala 15.772.000 stanovnika, po gustini naseljenosti 62 stanovnika na 1 km2 i prirodni prirataj 14,7 na 1.000 stanovnika. Prosena starost stanovnitva iznosila je 28,3 godine a oekivana duina ivota 51 godinu (verovatna starost koju
e doiveti dete roeno navedene godine). Starosna struktura
stanovnitva pokazivala je da je 1948. godine do 19 godina starosti bilo 43,5% stanovnika, od 20 do 50 godina starosti bilo je
47,9, a od 60 i vie godina starosti bilo je 8,7% stanovnitva.
Poljoprivredno stanovnitvo je 1948. inilo vie od dve treine ukupnog stanovnitva. Veliki deo stanovnitva iselio se sa
sela u industrijske i administrativno-politike centre. Promene u sastavu stanovnitva pokazuju sledee: Godine 1948. bilo je

MATERIJALNI RAZVOJ I DEMOGRAFSKO-SOCIJALNE PROMENE

4 2 5

10.606.000 poljoprivrednog stanovnitva. Udeo poljoprivrednog

u ukupnom stanovnitvu iznosio je 67,0%. Nepoljoprivrednog
stanovnitva bilo je 5.236.000, to znai da je udeo nepoljoprivrednog u ukupnom stanovnitvu iznosio 33,0%. Stanovnitva
u gradskim naseljima je bilo 3.312.000; a udeo stanovnitva u
gradskim naseljima u ukupnom stanovnitvu je iznosio 21,0%.
Migracije su uzimale maha sa industrijalizacijom, fluktuacijom
radne snage, studiranjem i uenjem. Samo 1948. godine 3,1 milion ljudi je promenilo mesto stalnog boravka. Stanovnitvo koje se selilo u okviru unutranjih migracija iznosilo je 3.089.000,
s udelom u ukupnom stanovnitvu od 19,5%. Aktivnog stanovnitva 1948. je bilo 7.741.000. Prilikom ove procene mora se imati u vidu da je zaposlenost onoga vremena imala ekstenzivan karakter, i da je bila ast raditi u drutvenom sektoru, pa ak i obaveza ako su se elele izbei neprijatnosti, pa i ekonomske i administrativne sankcije.
Zapaen je porast enskog stanovnitva i pripadnika nacionalnih manjina, naroito iptara. Godine 1948. Jugoslavija je
imala 15.772.098 stanovnika. Slika stanovnitva prema nacionalnom sastavu je sledea: Crnogorci 425.703; Hrvati
3.784.353; Makedonci 810.126; Muslimani 808.921 [iskazivali se
kao neopredeljeni muslimani"; 1953. kao Jugosloveni neopredeljeni", 1961. kao Muslimani" (etnika pripadnost), a 1971.
kao Muslimani u smislu narodnosti"], Slovenci 1.415.432; Srbi
6.547.117; iptari (Albanci) 750.431; Bugari 61.140; esi 39.015;
Italijani 79.575; Maari 496.492; Nemci 55.337; Cigani (Romi)
72.736; Rumuni 64.095; Rusi 20.069; Rusini 37.140 (s njima iskazani i Ukrajinci); Slovaci 83.626; Turci 97.954 i Vlasi 102.953.
Porast stanovnitva nastavio se i narednih godina o emu svedoe statistiki popisi za 1953, 1961, 1971. i 1981. godinu. Tako
je 1953. Jugoslavija imala 16.936.573 stanovnika; 1961
18.549.291; 1971 20.522.972 i 1981 22.424.711. Prema nacionalnom sastavu, 1981. u Jugoslaviji je bilo 579.023 Crnogoraca; 4.428.005 Hrvata; 1.339.729 Makedonaca; 1.999.957 Muslimana; 1.753.554 Slovenaca; 8.140.452 Srba; 1.730.364 Albanaca;
1.402 Austrijanaca; 36.185 Bugara; 19.625 eha; 1.639 Grka;
15.132 Italijana; 1.383 Jevreja; 426.886 Maara; 8.712 Nemaca;
3.043 Poljaka; 168.099 Roma; 54.954 Rumuna; 4.463 Rusa; 23.285
Rusina; 80.334 Slovaka; 101.191 Turaka; 12.813 Ukrajinaca;
32.063 Vlaha i 17.645 ostalih. Prirodni prirataj Albanaca, Muslimana, Makedonaca i Roma uticao je na porast njihovog broja

"J y ^
SOCIJALISTIKA JUGOSLAVIJA

i udela u ukupnom stanovnitvu. Demografska eksplozija izbila je kod Albanaca na Kosovu i Metohiji i u zapadnoj Makedoniji. Ogromni prirataj kod Albanaca negativno utie na privredni
razvoj Pokrajine, jer nije u srazmeri s njenim ekonomskim razvitkom. Porast je delom bio i rezultat iregularnih pojava: pretvaranja" Turaka u Albance, negiranja izdvojenog iskazivanja
Gorana kao posebne etnike grupe i upisivanja Albanaca iz susedne NR Albanije, koji su se doselili na Kosovo, a nisu primili
dravljanstvo SFRJ. Popis iz 1981. otkrio je porast jedne grupe
koja se do 1961. nije iskazivala Jugoslovena: 1961 317.124,
1971 273.077 i 1981 1.219.045. Godine 1981. izjasnilo se u
smislu regionalne pripadnosti 25.717 graana.
Osnovni pokazatelji o stanovnitvu 1981. pokazuju da je gustina naseljenosti na krn^ iznosila 88; prirodni prirataj na 1.000
stanovnika 7,5; u odnosu prema 1.000 ena bilo je 977 mukaraca; prosena starost bila je 33 godine; a oekivana duina ivota
70 godina. Iz starosne strukture stanovnitva vidi se da je 1981.
god. do 19 godina starosti bilo 32,7% stanovnika, od 20 do 59 godina 54,9%, a od 60 i vie godina 12,0% stanovnitva. Zbog unutranjih migracija udeo stanovnitva u gradskim naseljima poveao se od 21% u 1948. na 47% u 1981. godini. Od22,4 miliona stanovnika popisanih 1981, oko 41% se iselilo iz mesta roenja. Preseljenja u drugu republiku izvrilo je 1,8 miliona lica ili 19% od
svih migranata. Osnovni smer seoba vodio je od manje razvijenih oblasti ka razvijenijim. Razvoj nacionalizma u toku proteklih
etvrt veka uticao je, to postaje karakteristino naroito poslednjih godina, na seobe u cilju etnike integracije (iz Sandaka
Muslimani se preseljavaju u Bosnu; Srbi iz Bosne i Hercegovine
prelaze u Srbiju; Turci iz Makedonije i Kosova selili su se u Tursku, naroito u Carigrad). Slovenija je zapljusnuta migracijama iz Bosne (oko 200.000), zbog povoljnijih radnih i e k o n o m s k i h
uslova. U cilju stvaranja etniki istog Kosova albanski nacionalisti, pomognuti kosovskom birokratijom, doprineli su iseljavanju Srba i Crnogoraca u protekle dve decenije, koristei se
pretnjama, nasiljem, pljakom, psiholokom prinudom, itd. Prema rezultatima popisa stanovnitva iz 1981, u inostranstvu se
nalazilo 625 hiljada radnika. Jugoslavija je odlaskom ovih radnika naroito gubila zbog trokova njihovog kolovanja u Jugoslaviji. Bolje zarade u inostranstvu uticale su na ove seobe od
polovine ezdesetih godina. Njihova pozitivna strana je u sticanju
novih znanja i usavravanju radnih kvalifikacija, ali ove migra-

MATERIJALNI RAZVOJ I DEMOGRAFSKO-SOCIJALNE PROMENE

427

ije imale su i svoje nalije. Odlaskom u inostranstvo nesumnjivo je smanjen pritisak na zapoljavanje u zemlji. Meutim, radnici na privremenom radu su rtve rada u tuini, bez obzira koliko rad jugoslovenskih radnika u Nemakoj, Francuskoj, Belgiji, Holandiji, vajcarskoj, vedskoj i drugim zapadnim zemljama bio regulisan bilateralnim sporazumima Jugoslavije i zemlje
u kojoj jugoslovenski radnici rade. Oni su izloeni pritisku radnika zemlje u kojoj rade, naroito u trenucima ekonomskih kriza koje se odraavaju na kapacitet zapoljavanja u dotinoj zemlji. Deca radnika na privremenom radu delom se asimiluju,
ukoliko im roditelji trajno ostaju u inostranstvu. Slabi i odbrambena sposobnost Jugoslavije. Njeni graani izloeni su i uticajima nacistike, ustake, etnike, ljotievske i druge propagande.
Aktivno stanovnitvo se povealo od 7,7 u 1948. na 9,9 miliona u 1981. godini. U 1948. godini je od 100 aktivnih, 19 radilo u
drutvenom sektoru, a u 1981. godini 65. Broj aktivnih poljoprivrednika smanjio se od 5,3 miliona u l 9 5 3 na2,5 miliona u 1981.
godini. Od ukupno aktivnog stanovnitva u 1981 (9.359 u hiljadama) u industriji i rudarstvu je radilo 2.210, u poljoprivredi i
ribarstvu 2.602, u umarstvu 64, u vodoprivredi 17, u graevinarstvu 689, u saobraaju i vezama 445, u trgovini 589, u ugostiteljstvu i turizmu 238, u zanatstvu 310, u stambeno-komunalnoj
delatnosti 111, u finansijskim i drugim uslugama 205, u obrazovanju i kulturi 430, u zdravstvu i socijalnoj zatiti 326, u DPZ i
organizacijama 408, van delatnosti 579, ostale delatnosti i nije
poznato 135. U privrednim delatnostima nalazilo se 7.275, a u
neprivrednim 1.369 hiljada.
Udeo stanovnitva sa nezavrenom osmogodinjom kolom je
u 1981. godini iznosio 44% od stanovnitva starog 15 i vie godina,
prema 80% neposredno posle rata. Sa zavrenom osmogodinjom
kolom bilo je 1981. godine 24%, sa zavrenom srednjom kolom
vie od 29% stanovnika, a sa viom i visokom 8,6% stanovnitva.
Najizrazitije promene zabeleene su kod enskog stanovnitva u
mlaim generacijama, koje su se redovno kolovale, i to na svim
stepenima obrazovanja. Godine 1981. u Jugoslaviji je bilo 9,5%
nepismenog stanovnitva starijeg od 10 godina.
Jugoslovenski drutveni i privredni razvoj u posleratnom razdoblju doveo je do krupnih promena u drutveno-ekonomskoj
strukturi stanovnitva.
Sredinom 1974. Jugoslavija je imala preko 21 milion stanovnika. U poreenju s 1939, stanovnitvo joj se povealo za preko

"J

SOCIJALISTIKA JUGOSLAVIJA

5,5 miliona, uprkos ratnim gubicima. Ugovorom o miru s Italijom 1947. i Londonskim sporazumom 1954. u njen sastav ulo je
oko 655.000 ljudi, dok se oko 370.000 iselilo u druge zemlje.
Eksproprijacijom imovine buroazije i veleposednika uobliavana je prvih posleratnih godina nova socijalna struktura Jugoslavije. Pripadnici gradske buroazije, bogati seljaci i veleposednici, iji se ukupni broj procenjivao na 800.000 (od ega je
500.000 otpadalo na gradsku, a 300.000 na seosku buroaziju),
nestali su iz drutvene strukture. Konfiskacijama, nacionalizacijama i agrarnim reformama buroazija je izgubila raniju ekonomsku mo, dok je njeno razvlaenje sprovedeno jo u okvirima revolucionarnog rata. Sociolozi istiu da su se bogati seljaci (seoska buroazija) pretopili u srednje seljatvo, a da je gradska buroazija dugo odravala egzistenciju prodajom stvari i
iznajmljivanjem stanova, mada se od toga jedva moglo iveti,
zbog niskih zakupnina i drugih ograniavajuih mera.
U socijalnoj strukturi posle zavretka rata i konstituisanja
novog poretka smanjio se broj zanatlija (s 506.000 pre rata na
361.212); posle 1948. nestali su sitni trgovci, kojih je nakon osloboenja bilo 101.033, ali su u vlasnitvu drali mali deo trgovinske mree; javni slubenici" su iezli jo u toku rata ili su se
posle osloboenja zaposlili u dravnom sektoru privrede.
Bitne promene u nasleenoj strukturi stanovnitva vrila je
brza industrijalizacija apsorbovanjem ogromne radne snage iz
prenaseljenog jugoslovenskog sela. Nekvalifikovani radnici sa
sela osposobljavani su na teajevima za rad u industriji i drugim
delatnostima. Ceni se da se samo u toku est godina (od 1945. do
1950) zaposlilo oko 1.200.000 ljudi, od ega oko 90% u industriji i drugim privrednim granama. Novi radnici vrili su nalet" na
gradove i brojna gradilita prve petoletke. S njima su u gradove,
naroito velike administrativne centre, hrlili i slubenici razgranate administracije, aci i studenti. U velikim gradskim naseljima jedno vreme se razmiljalo o ograniavanju doseljavanja iz
unutranjosti administrativnim merama, ali se od toga odustalo.
Zapoljavanje u dravnom sektoru podsticano je i administrativno i zakonski. Nezaposleni su izuzimani od obaveznog snabdevanja. Selo su naputali uglavnom lanovi sitnoposednikih i siromanih porodica. Proces industrijalizacije izbacio je na povrinu jedan nov sloj, sloj,,polutana ", koji su bili, ,pola '1 industrijski
radnici a pola" seljaci. Polutani" su se psiholoki teko odvajali od zemlje, ali ih je, s druge strane, privlaila industrija i uopte

M A T E R I J A L N I RAZVOJ I

DEMOGRAFSKO-SOCIJALNE

PROMENE

4 2 9

zaposlenje u gradu, obezbeujui im vea primanja i besplatno

zdravstveno osiguranje. Broj ovih radnika s dvostrukom radnom
osnovom iznosio je 1955. oko 880.000. Probitanost dvostrukog osnova egzistencije" poveavala je broj polutana", tako da
ih je polovinom ezdesetih godina bilo preko 1.300.000. Ova kategorija inila je najvei deo jugoslovenskog industrijskog radnitva.
Sociolozi (Pea Peujli i drugi) istiu da je osnovnu
figuru" jugoslovenske industrijalizacije predstavljao univerzalni zanatski majstor", nasleena kategorija usitnjene industrije zanatskog tipa; ta industrija, s niskim kapacitetom
proizvodnje i malim brojem radnika, bila je karakteristina za
Kraljevinu Jugoslaviju. Mala (pigmejska") preduzea zadrala
su se i u prvim godinama jugoslovenske industrijalizacije.
Gotovo polovina industrijskih preduzea 1952. imala je do 60
radnika. Socioloke analize takoe skreu panju na mentalitet
tog univerzalnog majstora", za koga je karakteristino precenjivanje fizikog rada, shvatanje o jednakosti svih stomaka"
(egalitarni sindrom" ili uravnilovka"), najamna psihologija"
udruena sa sitnosopstvenikom sveu".
Krajem pedesetih godina pravac zapoljavanja je poeo da
se menja, jer su novi radnici sve spremniji stupali u trgovinu,
ugostiteljstvo, stambenu privredu, socijalno-komunalne ustanove i preduzea.
Za najvrednija zanimanja u periodu administrativnog socijalizma smatrana su inovnika, odnosno slubenika, na ta je
uticala snana uloga drave u svim sferama ivota, privlanost
upravljakih poslova" i materijalne i druge pogodnosti. Tragove stare svesti, po kojoj je vlast spojena s privilegijama i moi,
uveliko je uvao monopol drave u privredi i drutvu. Ako bi se
iskljuila naturalna primanja i druge privilegije, kao i drutveni uticaj, slubeniki sloj se, po formalnom merilu raspona u
platama, nije mnogo razlikovao od drugih: taj raspon je iznosio
3:1 u njegovu korist. Dravni aparat je u ovom periodu
zapoljavao oko 300.000 slubenika na svim nivoima. Ta
ogromna administrativna armija poela je da se osipa s
prelaskom na samoupravljanje i na decentralizaciju vlasti i
privrede, naputajui savezne i republike centre i odlazei u
privredu i druge delatnosti. Najznaajniju i najveu promenu u
drutveno-ekonomskoj strukturi stanovnitva predstavljalo je
apsolutno i relativno smanjenje broja poljoprivrednika. Dok su

"J

SOCIJALISTIKA JUGOSLAVIJA

oni 1931. inili preko tri etvrtine ukupnog stanovnitva, ve

1948, broj im se smanjio na oko dve treine, a 1971. na oko 38%
(deagrarizacija"). U 1971. godini od ukupno 7,8 miliona
seoskih stanovnika, privredno aktivnih je bilo 4,2 miliona.
Proces industrijalizacije i urbanizacije doveo je do opadanja
broja individualnih poljoprivrednika u 1974. na oko 44%
aktivnog stanovnitva. Udeo poljoprivrede u ukupnom drutvenom proizvodu smanjio se iste godine na 1/5.
Ove promene postaju jo oiglednije ako se ima u vidu da je
poljoprivreda prvih godina industrijalizacije uestvovala s
41,0% u nacionalnom dohotku, s 21,0% u ukupnom izvozu i sa
70,0% u radnoj snazi. Selo, nosilac akumulacije za potrebe
industrijalizacije, davalo je ne samo materijalne izvore ve i
radnu snagu za industriju, koja se prvih posleratnih godina
raala pod najteim uslovima, oslonjenja na vlastite snage zbog
politikog pritiska i ekonomske blokade socijalistikih zemalja.
Stotine hiljada seljaka naputalo je svoje siune posede i
naseljavalo gradove. Socioloke studije koje su pratile seosku
transformaciju govore o begu sa sela", sve veem broju
starakih domainstava", poveanju svojine bez naslednika",
feminizaciji" i senilizaciji" sela. Ukratko, patrijarhalno
selo" se raspadalo. Ovaj fenomen pranjenja" sela pratilo je
podrutvljavanje individualne poljoprivredne proizvodnje. Nekadanji liliputanac" naziv u literaturi upotrebljavan za
poljoprivredna gazdinstva u drutvenoj svojini koji je posle
rata uestvovao sa svega 15% u poljoprivrednoj robnoj proizvodnji, kada je odnos izmeu drutvenih i individualnih
gazdinstava bio 1:99, narastao je krajem ezdesetih godina do
tog stepena da je drao gotovo 1/5 ukupnih obradivih povrina.
Polovinom sedme decenije ovog veka opte zemljoradnike
zadruge su imale preko 900.000 kooperanata. Individualni
poljoprivrednici bili su zahvaeni i prvim talasima diferencijacije, koju je izazvala robna proizvodnja, to je uticalo na
smanjivanje ionako sitnih poseda, naputanje sela i traenje
egzistencijalnih reenja u gradovima, a s druge strane na
proirivanje nekih poseda, mada se naturalna proizvodnja jo
zadravala.
Ogromno uveana inteligencija, pri emu je humanistika
preovlaivala nad tehnikom, uestvovala je pedesetih i ezdesetih godina u preobraaju jugoslovenskog drutva na samoupravnim osnovama, ali su socio-politika istraivanja otkrivala

MATERIJALNI RAZVOJ I DEMOGRAFSKO-SOCIJALNE PROMENE

4 3 1

u njenom opredeljenju i protivurenosti: struni neutralizam",

tenju za zadravanjem privilegija, uzurpaciju ovlaenja pod
kapom" samoupravljanja, itd.
U strukturi zaposlenosti najvei udeo imali su industrija i
rudarstvo, trgovina i ugostiteljstvo, kulturna i socijalna delatnost. Krajem 1974. broj zaposlenih bio je skoro etiri puta vei
od onog uoi rata: dok je 1939. iznosio 1.170.000, a 1947.
1.167.000, dotle je 1974. dostigao 4.514.000. Godine 1977. u Jugoslaviji je bilo 213 zaposlenih na hiljadu stanovnika. U
drutvenom sektoru je radilo 97% od ukupnog broja zaposlenih. Nezavisno od ove dinamike zapoljavanja, od polovine ezdesetih godina javlja se nezaposlenost. Objavljeni
podaci kazuju da se broj nezaposlenih krajem sedamdesetih i
osamdesetih godina kretao oko 300.000. U tom razdoblju se na
radu u inostranstvu nalazilo oko 700.000 Jugoslovena, uglavnom u Saveznoj Republici Nemakoj, vedskoj, Francuskoj,
vajcarskoj, Belgiji. Na evidenciji zajednica za zapoljavanje je
1985. bilo 1.104.000 lica koja trae zaposlenje. Najvei problemi
nastaju sa ljudima mlade generacije koji ne mogu da nau
posao, i pored svojih strunih i kolskih kvalifikacija. Meutim,
broj lica nije sasvim precizan pokazatelj stvarne nezaposlenosti,
jer se jedan deo prijavljuje radi ostvarivanja odreenih prava
(zdravstvena zatita, upis na vanredne studije; na evidenciji se
nalazi i deo nestrunih lica sa sela koja ele zaposlenje u
neprivrednim delatnostima, iako mogu privreivati na svome
posedu). Taj broj ljudi koji trai posao neprestano se poveavao.
Rezerve radne snage oigledno su daleko vee od mogunosti
njihovog zapoljavanja.
Zahvaljujui razvoju drutva i privrede, posebno industrije,
osamdesetih godina stvorena je takva socijalna struktura u
kojoj su socijalistike snage" nadmaile po broju zaposlenih,
koji je prelazio 4,5 miliona, ostali deo stanovnitva (ili, kako ga
nazivaju sociolozi, ostatke klasnog drutva"). Statistika analiza pokazuje da je od ukupnog broja zaposlenih 1974. godine
61% otpadalo na kvalifikovanu, a 39% na priuenu i nekvalifikovanu radnu snagu.
Uspeni ekonomski razvoj Jugoslavije vremenski se podudarao s unutranjom politikom krizom 19661972, prema
tome kao to istie veina istraivaa savremenog jugoslovenskog drutva materijalni problemi nisu imali udela u
razbuktavanju politikih sukoba.

"J

SOCIJALISTIKA JUGOSLAVIJA

Integralno samoupravljanje (asocijacija proizvoaa") dugo je nailazilo na otpore u SKJ i van njega, koji su uslovljavali
zadravanje iscepkanog", parcijalnog" ili dezintegrisanog"
samoupravljanja, bez horizontalnih i vertikalnih kopi", to je
imalo za posledicu gubljenje oseanja za celinu, sukobe interesa
i odbranu autarhinih pozicija. elijsko samoupravljanje",
koje je oznaavalo poetak integralnog samoupravnog sistema,
dugo je ostalo uokvireno zidovima preduzea, izolovano i
izgubljeno u monoj etatistikoj strukturi. Oslobodilaki pokret" koji je iveo u revolucionarnom etatizmu" dao je impuls
za pojavu radnikih saveta, plebiscitarno" prihvaenih od
radnika, ali je dalji razvoj samoupravljanja zavisio od odumiranja etatizma". Novi impulsi decentralizaciji doveli su do
decentraliziranog etatizma" i parcijalnog samoupravljanja",
koji su se meusobno iskljuivali, ali su bili prinueni da kao
hibrid dugo koegzistiraju.
Koncepcija da se razvijanjem robne privrede, to jest preko
trita, spoje sitni proizvoai, ugraena u politiku liniju SKJ
polovinom sedamdesetih godina, nailazila je na otpore lokalnog, republikog i drugih etatizama". Savezne birokratske
strukture zamenjivane su republikim, koje su se razvijale pod
platom republike dravnosti. Atomizirano samoupravljanje
pogodovalo je grupnosvojinskom razaranju drutvene svojine.
Na drugoj strani, robna privreda, praena delovanjem slobodne
konkurencije, vodila je rauna uglavnom o ekonomskoj strani
razvojnih procesa. Drutveno raslojavanje, izdvajanje pojedinaca i grupa, nije proizilazilo iz udela u radu. Razvoj je ostavljao
za sobom brojne socijalne, kulturne i moralne probleme idejno-politikog naboja.