A Illa Solitaria

Ral Jos Salgado Garca

E pensar que fai s un mes eu estaba tan tranquilo na mia casa coidando da mia
muller e do meu can, ai! que tempos aqueles.
Como todas as mas fun coller madeira acompaado da mia machada
provisional, feita a base dun pau, unha pedra e unha corda, e tamn por se fose
necesario coa mia espada, xa que por agora s tia explorado unha mnima parte desta
estraa paraxe, e non saba que horribles perigos poda agochar.
Despois de moito esforzo, xa que as ferramentas non eran as mis axeitadas,
derrubei dous eucaliptos que cortei en anacos mis doados de transportar, e apileinos
pouco a pouco.
Deseguido fun levando os anacos de madeira ao que pareca ser o meu
asentamento para toda a eternidade, a praia, e coloqueinos ata facer unha estrutura
con forma de casa. Despois colln uns poucos cocos que vin nunhas palmeiras cercanas e
pasei todo o resto do da pensando no que podera facer para que a mia vida fose mis
agradable e sinxela.
Fixen isto mesmo durante os seguintes trinta das ata conseguir unha casa con
mobles mis ou menos decentes, cunha cocia na que preparar a comida e unha sala na
que poerme a cavilar nas mias ocupacins; tamn consegun facer unha muralla que
me protexese en caso de ataque de inimigos descoecidos. Anda que haba algo que
perduraba da e noite na mia mente, inspeccionar a paraxe na que me encontraba, eu
saba que se o faca estaba correndo risco de morte ou algo peor, xa que agora mesmo a
morte non era un dos meus maiores problemas. Ao final decidn que o vinte de xaneiro
ira facer unha pequena investigacin da illa.
Mentres tanto dediqueime a preparar o que ira necesitar para a investigacin da
illa e tamn a tentar facerme cunhas ferramentas un pouco mis avanzadas. Levoume
bastante tempo pero ao final logrei unha machada un pouco mis afiada e mis
resistente.
Cando chegou o da da expedicin, eu estaba moi nervioso e alterado. Anda as,
decidn que tia que facelo e xa est; colln a comida e mais as mias armas e
ferramentas e dirixinme ao que pareca ser unha morte segura.
Camiei durante media hora, media hora na que encontrei de todo, froitos
silvestres; plantas ata agora descoecidas polo ser humano, rbores de todos os tipos,
castaos, lamos, pinos, olmos Tamn descubrn animais que na vida vira, (camalens,
iguanas, tucanos)
Segn a camiando a descubrindo fauna e flora nunca vistos na mia vida, ao
mellor este lugar non estaba tan mal ao fin e ao cabo. De repente vin na lonxana unhas
pegadas que parecan recentes. Colln a espada e obrigueime a avanzar hacia al. Falei
demasiado pronto, as pegadas eran tan recentes que case non presentaban
deformacins. Os demais tramos do percorrido fixronseme eternos xa que pretenda ir
con tanta precaucin que algunas veces a demasiado lento. Segun as pisadas durante
dous ou tres quilmetros ata parar diante duna cova escura e claustrofbica.
Pregunteime se debera entrar, e, tras uns minutos de indecisin, acabei por acceder
naquel lugar, arrastrado pola curiosidade.

Entrei na cova preparado para morrer en calquera momento. Aparentemente

estaba baleira anda que non me fiei e segun vixiante. Avancei durante uns minutos por
uns largos corredores ata determe ante unha grande expansin que faca do lugar algo
inmenso. Ese foi o momento no que mis medo pasei. A sala semellaba preparada para o
que pareca un ritual: estaba decorada con fogo, basicamente, e auga. No medio haba
crculos debuxados con arxila, en fronte haba unha especie de altar con pedras e paus
encima. Permanecn uns cinco minutos observando a escea. Escoitei uns pasos detrs de
min e aterrado refuxieime detrs dunhas pedras prximas. Pouco despois entraron uns
personaxes parecidos a min anda que vestidos con prendas rituais, e levaban obxectos
como xerrns e tarros nas sas mans. Estaba tan aterrado que non me atrevn a
moverme. Eran moitas as preguntas que me estaba facendo: vranme ao entrar na cova?
Viran as nias pegadas? Que pretendan facer? Como vou sobrevivir con eles por aqu?
Acabaranme descubrindo? Como intento fuxir?
Ao final decidin ser paciente e agardar; estiven esperando durante unha hora. S
se escoitaban rudos e berros. Segun agardando...O nico que se escoitaba era o vento.
Esperei outra hora...S se escoitaban cnticos.
Canso de agardar supuxen que se levaban mis de tres horas sen decatarse de que
estaba non se decataran agora. As que san do meu escondite decidido a facer fronte a
calquera que se interpuxese no meu camio. O nico que encontrei foron os sos dun
xabarn. Avancei con coidado pola cova. Ao meu paso fun encontrando mis e mis
restos de animais. De speto fun testemua da escea mis horrible que vira na mia
vida: no centro do crculo puxeran a unha rapaza e prendranlle lume xunto con outros
cinco animais que estaban comendo agora mesmo. Encima do altar puxrase un home,
que fora o que lle tirara o facho co lume. Todo isto pasara nun espazo de tempo que s
a min me pareceu de cinco minutos ...e cando me decatara xa era demasiado tarde.
Cinco horrendos personaxes se dirixan cara a min. Tiven unha pequena marxe de
segundos para fixarme nos detalles do seu rostro: tian a cara chea de cicatrices e o
corpo cheo de magulladuras e feridas; seguramente moitos deles estaban enfermos pola
falta de medicamentos. Semellaban non ser moi listos, anda que si moi fortes. O que
mis me chamou a atencin foi que as sas miradas eran penetrantes e nelas percibase
soedade mesturada cunha forza sdica e paralizante.
Despois disto empecei a correr para sar da cova o mis rpido posible. Un cento de
persoas seguianme, calquera fallo que puidera ter pagarao coa morte. Segun correndo
durante o que me pareceron vinte horas anda que en realidade s foran dez minutos, e
xa me estaba esgotando cando os deixei un pouco atrs Pero eles eran mis corpulentos
e aguantaban mis. Quitei a cazadora de pel e lanceina ao chan para confundir aos meus
perseguidores e acadar marxe para escapar. Cando pareca que os despitara, volveron a
aparecer e a pesar de moitos intentos non consegun desfacerme deles. Corrn durante
moito tempo. Senta que non podera aguantar moito mis, con todo os meus incansables
perseguidores parecan estar con moita forza anda. Eu saba que me acabaran
alcanzando anda que algo no meu interior me dica que non parase, que isto acabara
pagando a pena. Cada vez que miraba atrs via un cento de persoas co nico obxectivo
na sa vida de sobrevivir, nin sequera avanzar nos moitos conceptos da vida;
simplemente sobrevivir. Houbo momentos en que me chegaron a dar mesmo pena.
Mentres corra pensaba en todas as cousas que deixara atrs, todos os centos de cousas
que deixara atrs, estar coa mia muller, xogar co meu can, as reunins que faciamos os
amigos E por primeira vez na mia vida sentn morria do meu pasado, da mia
anterior vida. Sinto medo cada vez que escoito os meus pasos, desta non vou sar. Non
sei hacia onde me dirixo, nestes momentos son unha alma sen rumbo comida polo
infinito fogo no que me encontro, aqui e al o nico que vexo son persoas dispostas a

perseguirme ata a fin das sas forzas, superiores s mias. Despois de todo non sera
unha morte pouco digna, perseguido durante tempos infinitos por uns superviventes
dunha illa aparentemente deserta. Fixate que despois de dous meses vivindo nesta illa
ao final non vou morrer de fame, nin de fro, senn vtima dunha orda xigante de almas
descaradas dispostas a matarme por simple honor.
Esgtanseme as forzas e decido que o momento da batalla final vai ser agora.
Refxiome no primeiro lugar que encontro e eles dirxense cara min, sen armas
pero cos seus puos, grandes e fortes. Collo a mia arma e dirxome cara ao primeiro,
conseguindo derrubalo duns golpes, anda que dous mis estaban espera. Este o
final. Doulle uns golpes ao primeiro e esquivo ao segundo con sutileza. O que
aparentemente estaba derrotado agrrame unha perna...consigo liberarme xusto a
tempo de esquivar outro golpe...De repente vexo o que poda ser a mia salvacin: un
esqueleto dunha persoa. Librome dos dous homes, collo o esqueleto e saio fuxindo...
Corro, corro e corro ata non poder mis...Abandono o corpo esqueltico, que
simplemente o quera usar de distraccin, e cando estou a punto de chegar ao que
pareca ser un lugar seguro, a mia casa, intercptanme e agrranme ata que quedo
paralizado. Estaban preparados para o golpe mortal e arrebatador: este non o meu
lugar pensei. Sinto un golpe terrible no peito e xusto despois outro ata caer finalmente
rendido no chan.

Eyeless Jade, A Orixe

Sandra Rozadas Sola 2B
Nunha vila prxima a Lincoln,capital do estado de Nebraska (EE.UU.),habitaba
unha nena chamada Jade Stroud.Tia cabelo castao claro,e ollos esmeralda.Non era
moi alta e tia a tez moi clara,semellaba que nunca lle dera a luz do sol.
Non pode dicirse que tivera unha infancia fcil.Os seus pais separranse cando ela
anda era pequena,tendo que sufrir un gran pesadelo nunha etapa moi temper. No
colexio non melloraban as cousas,non tia apenas amigos e as sas cualificacins daban
moito que desexar.Non poda concentrarse sen que lle viese mente os seus problemas
familiares e entre compaeiros.
O tempo pasaba e Jade medraba xunto sa nica amiga,Nicole,chegando entre
bos e malos momentos,a 4 da ESO. Poda dicirse que xa levaba unha vida normal,as sas
notas escolares melloraran,era mis sociable e xa case se desfixera do seu pasado.A
finais do primeiro trimestre,empezaron a suceder cousas estraas; Nicole faltaba a
varias clases,xa non quedaban a dar paseos e via abrigada de mis,a pesar de que era
moi calorosa. Un da,Nicole xa nin sequera aparece no instituto.Jade estivo preocupada
toda a ma e cando sau do instituto,comezou a buscar a sa amiga.Buscando e
buscando,finalmente encontrouna tirada sen sentido,con toda a roupa feita
anacos,semiespida e chea de morados e feridas na beirava da ra onde viva Jordan, o
mozo de Nicole.Esta levouna sa casa,onda a nai, e dicide ir,sen demora,ao
hospital.Ela pensou que poda ter sido Jordan e case o denuncia,pero ao final non.
Pasada unha semana, a Nicole dranlle o alta,pero tampouco apareceu.A amiga
non se preocupou tanto,sabendo que tia que descansar.Cando chegou sa casa,os
seus ollos foron testemuas dunha masacre. A sa nai estaba tirada no chan,sen un
brazo,que estaba a dous metros dela,e un coitelo cravado no seu corazn,tinguindo todo
a sala de vermello.Intentou desesperadamente que volvera vida,sen xito.Chorou e
gritou,maldicindo aos catro ventos ao miserable ser que fixera isto.Cos ollos cheos de

bgoas e mans cheas de sangue,foi cocia a chamar polica e emerxencias.E xusto na

encimera da cocia,encontrou uns globos oculares ao lado dun coitelo xamoneiro cheo
de sangue,formando un gran charco carmes.Ao lado dos ollos sen expresin,haba unha
notia que estaba escrita con letras de revistas: Para Jade Stroud.
Jade abriu a folla tremendo,custndolle asimilar que lle tivera que pasar todo isto
a ela.No seu interior atopbase unha mensaxe tamn escrita con letras de xornais que
anunciaba:
s 22 horas da noite do dia 25,qurote ver na ra Parker no edificio n 28,entra
directamente. Se non vs arrepentiraste.
Tragou saliva preguntndose quen sera a persoa que fixera todo isto.
Chegado o da,este pasoulle rapidamente para a sa desgraza,e xa sendo as 21
horas, encamiouse cara a ra Parker.Cando chegou,entrou no lugar.Non haba claridade
e as luces non funcionaban, pero,mentres buscaba,fixouse de que haba unha luz ao
fondo dun corredor.Asomouse pola porta,non estaba ningun,haba unha cheminea
prendida e diante desta encontrbase unha cadeira rota.Jade entrou e de pronto a porta
cerrouse s sas costas.Ela xirou sobresaltada e viu apoiado na parede a Jordan,sorrindo
de lado e coa ollada perdida cara o chan.Jade deu un paso atrs e observou con
precaucin;el tia nas mans unha corda e un coitelo.Tremendo,mirouno aos ollos,que a
observaba, sorrindo.A partir de a, empezou todo a suceder moi rpido e cando se
decatou,ela estaba amordazada e atrapada na cadeira coa cordas.Jordan ollbaa con
desprezo.Mentres a golpeaba,repeta que non debera ter feito nada,que agora tcalle a
ela morrer,que se arrepentira de terse entrometido nos seus asuntos e cousas as.Jade
non saba que facer,choraba e ollou con expresin de splica ao rapaz.Deixou de
pegarlle.Parou enfronte dela e soltouna das cordas,pero agarrouna do brazo con
forza,deixndoa case sen sentido.Pxoa contra a parede e al Jade decatouse das
intencins.Sacudiuse para intentar fuxir pero o nico que consegua eran golpes.Ela
tentou defenderse pero resultou intil. Cando Jordan faca acenos de baixarlle a
saia,algo rompeu na mente da rapaza,a lia entre a cordura e a loucura. Non a deixar
que lle fixera o que quixera,non co seu corpo.As sas pupilas contraronse e na sa face
naceu un sorriso sdico que desorientou ao rapaz. Jade ,nese momento de
confusin,pegoulle no estmago e Jordan cuspiu sangue.El,aproveitando a
autoproclamada vitoria,nun movemento xil,co coitelo,raspou os ollos da xoven,facendo
que berrase de dor e levara as mans cara a sa vista.Esta deu paso cara atrs ,caendo
sobre a cadeira e Jordan,rindo,tirou dela e empuxouna cara o lume da cheminea,e sobre
ela a cadeira,que as fascas xa a chamuscaban.El liscou do lugar sorrindo mentres
pensaba que xa terminara o seu traballo.Mentres,dos ollos de Jade saan bgoas de
sangue que se mesturaban coas cinzas, tinguanse de negro,producindo mis dor.Ela
choraba e gritaba,sen poder moverse mentres senta que as lapas abrasaban o seu
corpo.Nese instante sentiu como a sa alma escapaba do seu corpo e,gritou,gritou no
seu ltimo alento,proclamando que se vingara del.Entn,deixou de sentir a tortura do
seu corpo e rexurdiu das brasas,comezando a camiar.Sau daquela habitacin,onde fora
presenciada a sa morte.No corredoiro haba un espello,onde observou o seu novo
corpo.Tia a pel de cor plomizo,e mltiples cortes.Seguro que foron as cinzas,que
entraron no meu corpo.Ela pensaba mentres segua descubrindo a sa figura.O seu
rostro cambiara por completo,os seus ollos,pasaron a ser de cor verde claro e deixaron
de ter pupilas,soamente un puntio branco que indicaba cara onde se dirixa a sa
mirada.Dos lacrimais saan das bgoas negras en cada ollo,que Jade intentou quitar
inutilmente,pero estaban secas.O seu cabelo,pasou de ser castao claro a un marrn
case negro. Sorru e para seu asombro,a seu sorriso tamn cambiara.Era moito mis
amplo e os dentes estaban afiados,semellando aos dunha quenlla.Encantballe o seu

corpo pero...a sa ollada recordballe todo o que pasara. Xirou e nunha habitacin
encontrou unha mascara.Era de cor rosa escura,tia das grandes cuncas negras e delas
saan coma un lquido negro. Colleuna e unha tmida bgoa negra quera esvarar pola sa
meixela,pero Jade non o permitiu e dun movemento rpido,secouna e colocou a
mscara,xurando que ese ser desprezable pagara moi caro a sa morte,a de sa amiga e
nai. Nada a pode danar.Colleu o coitelo e sau de al disposta a matar a Jordan.
Baixou as escaleiras e foi directa sala,onde se atopaba el.Estaba mirando a tele e
non se decatara da sa presenza,non pareca que fora un asasino.Ela tapoulle os ollos
cunha man e coa outra,disposta a matalo,achegouno ao seu pescozo.Jordan ao notar que
lle tapaban os ollos levantouse e provocou que o coitelo lle fixera un corte profundo no
pescozo.El xirou sen saber quen era aquela persoa.Jade,sorrindo para os seus
adentros,quitou a mscara,ensinndolle o seu rostro,amosando a sa identidade.Jordan
empezou a tremer,as sas pupilas dilatronse e comezaba a suar. Voute matar.
pronunciou Jade e tirouse co coitelo en direccin ao seu corazn.El puido esquivar o seu
ataque e arrincoulle o coitelo das sas man e cravoullo no seu estmago .Un rego de
sangue empezou a sar do corpo de Jade,pero esta non se inmutaba.E al,el decatouse
de que non era unha persoa,non era humana.Intentou escapar pero Jade movase mis
rpido ca el.Jade estrelouno contra unha parede.Ela arrincou o coitelo do seu corpo e
comezou a facer cortes profundos por todo o seu abdome,deixndoo en carne
viva.Empezou a arrincarlle os seus rganos,entre gritos de dor do rapaz. Agora tcache
morrer a ti. Dxolle con ton meloso.Deixou de acoitelalo. Dixame rematar coa ta
dor. dixo e, como remate,cravou o coitelo na sa cara,facendo unha gran lia a travs
dela.O rapaz deu o seu derradeiro alento e caeu ao chan.Empezou a escoitar sereas da
polica.Ela ergueuse,colleu o coitelo e por unha vent da parte traseira da casa,escapou
desaparecendo do lugar.
Ningun a volveu a ver nesa cidade,ningun sabe dela,pero sbese de moitos
ataques dunha persoa descoecida,que deixaba unha sinatura nas sas vtimas,unha J
tachada.Al comezou a lenda de Eyeless Jade,tan coecida en Amrica. Tede coidado se
ides por al,non sabedes se vos pode aparecer ou non.

Pesadelo gatuno
Carla Martnez Nez 3A
Chegou tarde casa, desde dentro escoitbanse os berros e as risas dos pequenos
que pedan caramelos polas portas como era costume nas noites de Saman. Todos os
anos tentaba evadirse das chamadas no timbre dos nenos entusiasmados. Meteuse na
cocia para facer a cea cando, de speto, unha man tapoulle con forza a boca e outra
agarroulle dos brazos e arrastrouna ata o soto. Notou un forte golpe na cabeza e
desfaleceu.
Mis tarde despertou nunha mesa de madeira, estaba atada de ps e mans,
amordazada e sen roupa. Unha luz vermella comezou a iluminar a sala e unha persoa
disfrazada de gato xigante aparceu en fronte dela. Fronse as lucess. Ao acenderse de
novo, apareceron catro gatos mis. Ela non poda falar, non poda sequera gritar nin
moverse, os seus ollos estaban abertos como pratos polo medo, e non poda evitar as
bgoas que descendan polas sas meixelas.
Un cheiro a pan de cabaza inundou a sala e os gatos comezaron a moverse,
lentamente, sen prsas. Puxronse redor da mesa e un deles comezou a arrincarlle os

cabelos, un a un, sen parar. Facaselle eterno e moi doloroso para a protagonista pero
ao gato parecalle pouco. Agarrou un guedello do seu cabelo e tirou con forza, volveu a
repetir a mesma operacin unha e outra vez ata que xa non lle quedaba nin un s
cabelo. Ela choraba e choraba, intentaba gritar e non poda, a sa cabeza sangraba sen
parar. Un dos gatos acercouse a ella e parou a hemorraxia para que durara mis tempo
consciente.
Un terceiro gato colleulle as mans e levoullas a un lado da mesa, colleu uns
alicates do cinto e achegouno s mans dela. Arrancoulle as unllas das mans e
posteriormente vendoullas.
O cuarto gato e o quinto colleron unhas botas de aceiro que estaban conectadas a
das manivelas. Colocronllas nos ps e comezaron a mover as manivelas. Ela senta
como algo picudo se internaba nos ses pes desgarrando a pel e facendo brotar o sangue
por fora das botas. No momento no que lle an quitar a mordaza e podera gritar e
gritar, espertou.

A moza da fonte cosida

Azucena Nuevo. 4A
Tria, tria, tria, tria. As ras estaban baleiras, nin unha nima se atrevera a pasar
por al. Tria, tria, tria, tria. un son rpido, a roda dunha mquina de coser, parece que
o xastre est tecendo a altas horas da madrugada, pero se nos asomamos porta do
taller, non se ve a ningun.
noite de defuntos. Moitos de ns atopmosnos na ra, non temos onde ir.
Probablemente preguntardesvos que fago eu por estas ras silandeiras, pero s para o
odo humano. A min, coma a dez das mias compaeiras non nos tocaba morrer anda:
dezaseis anos tia cando aquelas mans saran da escuridade arrebatndome do meu
soo. Foi unha noite coma a de hoxe. Saman.
Minutos despois de que a escuridade me engulise daquel xeito, un berro arrepiante
sau do meu cuarto. Era mia nai.
Subronme nun carro levado por cabalos. Encollinme de tal xeito que os xenllos
tapbbanme os ollos cheos de bgoas. O transporte parou, parecan s uns poucos
minutos os que pasaran, o mesmo ser que me recollera do meu leito baixoume diante
dunha casa enorme, que nunca antes vira.
Chorei queda diante do enorme portaln, non se me ocorreu nada mellor, fuxir
rame totalmente imposible posto que ao non ver o camio polo que chegamos, non
sabera cara a onde dirixirme, pero unha cousa tia clara, aqu remataba a mia curta
vida.
Levronme a unha habitacin na que s haba unha xanela pola que se va a la
chea, e unha cadeira. Sentronme, atronme e torturronme de moitas formas distintas.
Perdn a consciencia. Cando espertei, unha desas bestas estaba sobre min cos pantalns
no chan e haba moito sangue ao meu arredor. Roubronme a mia pureza.
Choraba, choraba e volvn a quedar inconsciente. Abrn os ollos outra vez, pero

agora, diante mia, unha muller enfiaba unha agulla, era das que a comadroa do pobo
usaba coas embarazadas ao facrlles a cesrea.
Mentres me cosa os beizos cantaba unha nana, ao rematar coa boca, comezou cos
ollos, primeiro o dereito e logo o esquerdo. Cando deu a ltima puntada, falecn.
Transladaron o meu corpo fonte da vila e al, atopoume o crego. Xa no estado
inmaterial, escoitei dicir:
Con esta, xa van once.
Hoxe, unha noite como aquela un ano atrs, volverase escoitar o berro dunha nai.
Pero... un segredo, eu non vos contei nada, se non, tereivos que coser os beizos por se
llo contades a algun.