Professional Documents
Culture Documents
A Timeless Love by Whenitcomestolove
A Timeless Love by Whenitcomestolove
A TIMELESS LOVE.
This is a work of fiction. The characters, organizations and events portrayed in this story are
only products of the authors imagination. Any resemblance to an actual incident is purely
coincidental.
http://www.wattpad.com/4080627-a-timeless-love
No part of this story may be reproduced, distributed or transmitted without the authors consent.
PROLOGUE.
What is Love?
Ang cliche na nyan diba?
Parang paulit-ulit nalang na Love is ganto. Love is ganyan.
Totoo ba yun?
May magagawa pa ba ang love na sinasabi nyo kung oras at panahon na ang kalaban namin?
MIKAELA'S POV
"Mikaela, iha! Mag-ayos ka na. May dadating tayong mga bisita." Sabi ni inay habang nagluluto
ng pagkain.
"Mga makapangyarihang tao, anak. Sila ang nagpapasweldo sa iyong tatay kaya malaki ang
utang na loob natin sa kanila."
"Pano naman naging utang na loob yun inay? Pinaghihirapan naman ni tatay ang trabaho
nya ah."
"Pero kahit na. Alam mo naman na mas mahirap pa tayo sa daga noon, pero dahil
tinulungan nila ang ama mo, nakaahon tayo sa hirap."
"Ewan ko nay."
Pagkatapos ko magbihis, nagtungo ako sa salamin para tingnan ang aking sarili.
"Ang ganda mo Mikaela. Sayang nga lang at walang nakakapansin sa ganda mo."
Oo, ganyan ako lagi. Kinakausap ko lagi ang sarili ko. Wala naman kasi akong ibang makausap e.
Hindi kasi kami nakikisalamuha sa iba naming kapitbahay. Simula kasi noong nakaahon kami sa
kahirapan, tumaas na ang pride ni Papa at hindi na sya basta basta nakikipagkaibigan sa kahit sino.
Namimiss ko na nga ang dating sya e.
Ako nga pala si Mikaela Fuentes. 20 taong gulang. Sa edad kong to, hindi pa ako kailanman nagkaron
ng nobyo.
Bakit?
Unang-una, dahil walang nakakapansin sakin. Katulad nga ng sabi ko, hindi kami nakikisalamuha
masyado sa ibang tao.
Agad agad akong bumaba. Nakakahiya naman kung ako pa ang hihintayin diba?
Pagbaba ko, nakita ko si Itay, may kasamang isang lalake na medyo may edad na. May kasama rin
sya na isang binata na siguro ay kaedad ko lamang. Medyo natulala ako dun sa binata. Ang gwapo e.
"Mikaela, ito si Tiyo Edgar, ang may-ari ng kumpanyang pinagtatrabahuhan ko. At ito
naman si Javier, ang anak nya."
Ngumiti lang sakin si Tiyo Edgar. Habang si Javier naman ay lumapit sakin at kinuha ang kamay ko
para halikan ito.
Medyo napuno ng katahimikan ang paligid at nakita kong abot langit ang ngiti ni tatay at ni Tiyo
Edgar.
Pumayag naman ang lahat na kumin. Hindi lang ako nagsasalita,, pero kumakalam na ang sikmura ko
noh.
Ano raw?! Kinikilig ako. Haha. Ang mukhang ganto kakisig, hindi tinatanggihan.
Nginitian din nya ako. Haaayy. Pwede matunaw? Haha. Ang gwapo nya talaga.
"Tama ka dyan kaibigan. Mukhang magiging madali para sa kanila ang pinaplano natin."
Nagsimula na kaming kumain. Minsan nagkakapalitan kami ng tingin ni Javier at nagngingitian nalang
kami pag nangyari yun.
Hay ang gwapo nya talaga. Parang tinamaan na yata ako ni kupido. Pero tsaka ko na yun iisipin.
GINOS POV
Bumangon nalang ako at naghilamos. Masamang ginagalit ang nanay ko e. Maladelubyo sa movie na
2012 ang bagsik.
Pagkababa ko, ayun. Ready na ang almusal. Woo. Sarap ng buhay ko. Haha.
Goodmorning to the most beautiful mom in the world. Bati ko kay Mama Menchu.
Bahay Pag-ibig ang name nung Home for the aged na weekly kong binibisita. Ewan ko ba pero
gustong-gusto ko yung lugar na yun.
Ayun, pumasok na sa office nya. Kaya ikaw, bilis-bilisan mo dyan, baka hinihintay ka na ng
mga fans mo dun.
Natawa nalang ako sa sinabi ni mama. Sa gwapo ko kasing to, andaming mga tao dun sa Bahay Pagibig ang nahuhumaling sakin. Haha. Walang halong biro.
Pagkatapos ko maligo at magbihis, agad agad na kong nagdrive papunta dun sa Bahay Pag-ibig. Oo,
ako ang nagdadrive kasi 22 years old na ako. Nasa tamang edad na.
Finally after 10 years, nakarating na rin ako sa wakas. Ibinaba ko na lahat ng pasalubong ko at
binigay ito dun sa mga helpers na sumalubong sakin.
Tinulungan ko na rin sila dalhin yun lahat sa storage room. Pagkatapos namin ayusin yung mga dala
kong pasalubong, ayun dumiretso na ko sa confession room. -__________- Okay joke lang. Sa office
ni Sir Laurenti ako nagpunta. Sya kasi ang nagmamanage nitong home for the aged.
GINO! Medyo tinanghali ka yata Yan agad ang pambungad sakin ni Sir.
Oo nga po e.
Naglakad na kami papunta sa receiving room. Doon tumatambay ang mga lola at lolo kapag wala
silang ginagawa. Yung iba, nagpapahangin. Yung iba naglalaro. Yung iba nagbabasa. Yung iba
nagsusulat. Yung iba, nanonood ng TV.
GINO HONEY!
Si Lola Zeny ay isip bata na. Minsan nag-uugaling 3 years old sya. Minsan naman, nagiging mature
woman. Pero sa oras na to, mukhang isa syang teenager.
Bago pa man ako makasagot, biglang naglapitan samin ang iba pang mga lola.
Well. Sabi sa inyo e. Lakas ng kamandag ko. Haha. Para akong artista ditong pinagkakaguluhan ng
mga matatanda. Lagi namang ganto pag pumupunta ako kaya medyo sanay na ko.
Habang nagkakagulo sila sakin, bigla akong napatingin sa may garden. Specifically dun sa puno sa
may garden. Nakita ko ang isang matandang nakaupo sa ilalim ng puno.
Nung dumating na yung mga nurse ng mga lola na kumuyog sakin, nakalaya na ako sa kanila.
Ipinasok na kasi sila sa mga rooms nila.
Sir. Bago po bang pasok si Lola? Sabi ko sabay turo dun sa matandang nasa ilalim ng puno.
Oo naman.
Linapitan ko na si Lola. Nakita kong may binabasa sya. Hindi ko alam kung book ba to o ano. Para
kasing makalumang notebook e.
Tumigil ako sa harapan nya. Hindi muna ako umupo dahil baka mathreaten sya kahit pa harmless
naman ako.
Hello Lola.
Naku. Wag po kayo mahiya. Hindi ko naman po babasahin e. Sige po, tuloy nyo lang po.
Hindi. Ayos lang. Tapos na rin naman akong basahin ang mga nakasaad dito para sa araw
na to.
Ah. Ganun po ba. Ako nga po pala si Gino. Kayo po, anong pangalan nyo?
Ah. Hello po Nanay Elay. Haha. Hindi ko alam pero ang komportable ko kay Nanay. Siguro long
lost lola ko to. Haha.
Ganun ba. Tama yan. Maghintay ka lang ng tamang panahon. Malay mo bukas, dumating
na ang tamang babae para sayo.
Sinabi nya yun ng hindi nakatingin sakin. Ang lalalim talaga ng mga matatanda. Pero kakaiba tong si
Nanay. Kahit na may katandaan na sya, may katinuan pa rin ang pag-iisip nya. Siguro lagi tong
umiinom ng Memo plus Gold. Joke lang.
Kung dadating man sya bukas. Ngayon palang maghahanda na ko para masalubong ko sya.
Hahaha.
Hahaha. Nakakatuwa kang bata ka. Pero payo ko lang, wag kang mapapalagay sa unang
impresyon mo sa isang tao. Kilalanin mo muna sya ng mabuti.
Bago pa man ako makapagsalita, dumating na ang caretaker ni Nanay. Kinukuha na sya para
magpahinga na.
Sige Gino. Mauna na ko. Ingat ka pag-uwi. At binigyan na naman nya ako ng kanyang ngiti.
Habang lumilipad ang utak ko dito, bigla kong narinig na tumunog ang phone ko.
Si Ysabella ay kaklase ko simula High School hanggang College. Tapos kasama ko pa sya sa work.
Pareho kasi kaming graduate ng BA Film. At ngayon, may ginagawa kaming isang pelikula.
Nakalimutan ko yatang sabihin na ex ko sya. Nagbreak kami dahil Sa totoo lang hindi ko alam ang
rason. Haha.
Hello Ysa
(Gino. Nasa Bahay Pag-ibig ka ba ngayon?)
(Ah wala naman. May papabili sana ako sayo e. Kaso malayo ka pala dito. Sige, iba nalang
sasabihan ko. Sorry sa abala. Sige. Bye.)
Okay. Bye.
Nakita kong natutulog na sya. Pero ang cute kasi nakangiti sya habang natutulog.
Ngayon ko lang sya nakitang ganyan kasaya. Nagulat ako sa nagsalita. Yung caretaker pala ni
Nanay.
Talaga po?
Oo e. madalas nakikita ko lang sya nagbabasa nung binabasa nya. Minsan naluluha pa sya.
Pero ngayon, tingnan mo oh. Nakangiti habang natutulog.
Oo nga po eh. Ang saya nga din po nya kanina nung magkausap kami.
Naku. Gino. Pakiusap ko lang, tuwing dadalaw ka dito, kausapin mo sya lagi ha. Para
sumaya sya lagi ng ganyan.
Ngumiti nalang sakin si Ate Caretaker. Haha. Dko alam pangalan e. Nakalimutan ko itanong.
Bago ako umalis, sumilip muna ako ng huling beses kay Nanay.
Ewan ko ba.
3. KWINTAS.
MIKAELA'S POV
Pagkatapos ng pagdalaw samin kahapon nina Tiyo Edgar at ni Javier, parang pakiramdam ko wala na
sakin ang puso ko.
Parang sya ang isang lalaking hihilingin mong makasama habang buhay.
Bukod sa kanyang kakisigan ay napakagalang din nya at napakamaginoo. Hay. Ako na yata ang
pinakamaswerteng babae kung magugustuhan niya ako.
*PAK*
"E kasi kanina ka pa tulala dyan? Iniisip mo na naman ang Javier mo noh?"
"Hay nako. Ang pinsan ko, umiibig na. Sa wakas. Akala ko tatanda ka nang dalaga e."
"Ate naman!"
"Pero alam mo, sa palagay ko, gusto ka rin ni Javier. Iba ang mga tingin nya sayo e."
"Alam mo... may kakilala akong manghuhula. Gusto mo pumunta tayo dun para
magpahula? Tingnan natin kung si Javier ang lalakeng karapat dapat sayo!"
Dahil gusto kong malaman kung si Javier na nga ba ang nakatakda para sakin, sumama ako kay Ate
kahit pa wala naman akong masyadong tiwala sa mga manghuhula. Wala namang mawawala sakin
diba?
Noong nakarating na kami sa bahay nung manghuhula, parang gusto ko na umuwi. Nakakatakot ang
paligid. Kakaiba ang pakiramdam ko.
"Magandang hapon po. Ako po si Risa at ito po si Mikaela. Magpapahula po sana kami."
Tiningnan nya kami. At sinasabi ko sa inyo. Ang mga tingin nya ay lubos na nakakakilabot.
"Maupo kayo."
"Ito po kasing pinsan ko. Gusto nyang malaman kung yung lalakeng gusto nya ngayon ang
lalakeng makakatuluyan nya." Sabi ni ate.
"Nais mong malaman kung sino ang lalakeng nakalaan para sayo?"
"Hahaha. Unang una, wala akong bolang kristal. Pangalawa, hindi ko yun makikita..."
"Ay. Ano ba yan. Naging manghuhula pa ho kayo e hindi nyo din pala kayang sagutin ang
mga katanungan namin. Tara na nga ate. Lumisan na tayo dito."
"Hindi ko sya kayang makita dahil ikaw lang ang may kakayahan para magawa yun."
*PAK*
"Pagpasensyahan nyo na po itong pinsan ko. Masyado lang pong nadala sa mga aklat na
binabasa nya."
"Ayos lang yun mga iha." Pagkasabi nya nun, may kinuha sya sa isang maliit na lalagyanan.
Ipinakita nya ito sakin. Isa itong kwintas na relo na may pindutan sa may bandang itaas. Para san
kaya iyon?
"Kailangan mo itong isuot palagi. Sa oras na handa ka na, pindutin mo lang ang maliit na
buton na ito."
"Hindi ko alam."
"Aba. Ikaw ang may kagustuhan nyan. Hindi ako. Pero kahit hindi ko alam kung anong
gagawin nyan sayo, nakakasigurado akong masasagot ang katanungan mo dahil sa kwintas
na yan. Magtiwala ka lang."
"O sige na nga po. Pag ako namatay, kayo po unang mumultuhin ko."
Bumalik na kami sa bahay namin. Tinititigan ko pa rin itong kwintas na to. Hanggang nung kumakain
kami, lumilipad pa rin ang aking diwa.
"Ganun pa. O sige. Pagkakain mo, dumiretso ka na sa kwarto mo. Ako na ang bahalang
magligpit ng kinainan natin."
Nababagabag pa rin ako dito sa kwintas na to. Subukan ko na kaya? O bukas nalang?
Kinausap ko yung kwintas kahit alam kong hindi naman ito sasagot sakin.
---------------
KINABUKASAN.
Pagkalabas ko, nagulat ako sa bulaklak na nakapatong sa lamesa. May nakaangkop na sulat dun sa
bulaklak na yun.
-Javier.
Ibinaba ko ang sulat at kinuha ang bulaklak. Inamoy amoy ko ito. Yun kasi yung nababasa ko sa mga
libro e. Inaamoy nung babaeng bida yung bulaklak na bigay sa kanya.
"Gusto ko lang naman makita kung si Javier na talaga yung nakalaan para sakin e." Kausap
ko na naman sarili ko.
Napapikit ako.
Limang segundo...
Sampung segundo.....
Tatlumpung segundo.....
Nakita ko lang naman ang kwarto ko. -______- Oo, walang nangyari. Umasa pa naman ako.
"Ano ba yan! Hindi naman pala to totoo e. Naloko lang kami. Hay. Kala ko naman----"
Biglang nagliwanag ang kwintas at pansin kong unti-unting naglalaho ang bawat parte ng katawan ko.
Nagliwanag na ang buong kwarto. Sa sobrang liwanag, wala na kong makita. Puro puti lang.
-----------------------------------------
GINO'S POV
Drive drive lang. Wala namang masyadong sasakyan e. Nasa loob pa kasi ako ng subdivision.
*SCREEEEEECCHHHHH*
Bigla akong nagpreno. Pano, may biglang nagflash na liwanag. Kala ko nga kidlat e. Pero wala
namang bagyo.
Nung nawala na yung liwanag, bumaba ako ng kotse para tingnan kung ano yun. Baka alien!
Nakapraying position pa. Ano to, santa? Hala. Apparition ba to? Mamamatay na ba ako? Bakit sakin pa
sya nagpakita?
"Ah.. Ms?"
"AAAAAAAAAAAHHH. LUMAYO KA SAKIN." Sabi nya at nakacross pa yung kamay nya. Ano ko
multo?
"Nasan ba ko? Tsaka bakit ganto ang itsura dito? Bakit puro bato ang mga bahay?" Binaba
na nya ang kamay nya. Nahimasmasan na yata
"Uhm? San ka ba galing Ms? Sa bundok? Sayda namang ganto ang mga bahay e."
"Ah. Ganun ba? Pero ganto talaga ang ibang bahay dito, gawa sa bato."
"Siguro nga. Siguro hindi ko palang nararating ang lugar na may gantong sibilisasyon."
Wow. Lalim!
"Ha? Normal lang ang gantong salita. Anong malalim sa sinabi ko?"
"Haha. Nevermind."
Grabe. -__________-
"Ms. Sa totoo lang. Sang panahon ka ba galing? Haha. Una, yang suot mo. Mukhang
makaluma e. Costume ba yan o ano? Haha. Tapos kung magsalita ka pa, parang feel na feel
mo ang role mo ah."
"Wow. Ang lalim talaga! 2012 na ngayon Ms. Maraming tatawa sayo pag narinig ka nila.
Pasalamat ka nakakapagpigil pa ko."
ANO DAW?
"HAHAHA. MS. MASHADO KA NANG NACACARRIED AWAY SA ROLE MO." Hawak ko na ang
tiyan ko sa kakatawa. Hindi ko talaga mapigilan e.
"1948?"
"Oo. 1948."
4. MALL.
GINO'S POV
Nasa loob kami ng kotse ngayon. Wala lang. Nasa loob lang kami. Hindi ko madigest yung sinabi
nitong babaeng to kanina e.
Tiningnan ko ulit tong babaeng to at mukha naman talaga syang makalumang tao.
"Ah. Ms?"
"Sige."
"Ganto kasi yun. May isang binata na nakapagpatibok ng aking puso. Lubos talaga syang
napakakisig at napakamaginoo. Hay."
Kung makikita nyo lang ang itsura nya ngayon. Alam nyo yung itsura ng mga sinaunang babae na pag
nagdedaydream ng crush nila? Ganun ang itsura nya ngayon. Feel na feel talaga.
"Nais kong malaman kung sya na ba ang nakalaang lalaki para sa akin kaya sinamahan ako
ng aking pinsan sa manghuhula dun sa lugar namin."
"Manghuhula?!"
"Oo, binata. Manghuhula. Pagkasabi ko sa kanya ng aming pakay ay ibinigay nya sa akin
itong kwintas na to at sinabi nyang ito daw ang makakasagot sa aking katanungan."
"Wala rin akong ideya, binata. Siguro kaya nya ako dinala sa panahong to ay para ipakita sa
akin ng hinaharap. Kung si Javier ba ang naging kabiyak ko, o nagkaanak ba kami... Hay.
Hindi na ako makapaghintay."
"AYOKO NGA. Ni hindi ko nga kilala yang Javier na sinasabi mo e. Pati nga ikaw hindi ko
kilala e."
Nagliwanag ang mata ko sa sinabi nya. Kung tulungan ko na kaya tong babaeng to? Nakaaawa naman
e. At tsaka para lubayan na rin nya ako. Medyo nauubos na kasi ang dugo ko sa kanya. Kanina pa ko
nagnonosebleed dito sa mga sinasabi nya
Ang lapit pala nya sakin. Maganda naman pala tong babaeng to e. Muka lang talagang may sayad ang
utak dahil sa mga kinikilos nya.
Mga 2 minutes din kaming magkatitigan. Kung hindi pa siguro sya lumayo, baka nahalikan ko na to.
Haha. Joke.
"Ah. Ehem. Mikaela nga pala." Sabi nya at inabot ang kamay nya.
Ay nga pala. 19 kopong kopong pa nga pala galing tong babaeng to.
"Tara na Gino! Hanapin na natin ang Javier ko!" Sinabi nya ng kinikilig. Ano ba tong babaeng to?
"Teka nga. Bago tayo gumala. Mag-ayos ka nga muna ng itsura mo. Tara, sasamahan kita sa
mall."
Napatingin sya sakin at nakita kong parang andaming question marks sa mukha nya.
"Mall?"
----------------------
MIKAELA'S POV
Bakit ba lagi nalang galit tong si Gino? Sayang naman ang kakisigan nya.
"Pasensya na."
Napatingin sya sakin na parang gulat na gulat. Unang beses ba nya narinig ang salitang "pasensya
na"?
"Wala. Wala. Halika na nga!" Hinawakan nya ang kamay ko at hinila ako sa kung saan man.
Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Normal lang ba sa panahong to ang maghawak ng
kamay? Sa panahon kasi namin, ginagawa lang to ng dalawang magsing-irog.
Tumigil kami sa isang tindahan. Puro mga maiiksing damit ang nandito. Bakit ganto? Hindi ba sila
nahihiya?
"O Mikaela, isuot mo to." Sabi nya, sabay abot ng isang berdeng dress sa akin. Long sleeves ito at
hindi kaiksian. Inabutan rin niya ako ng sapatos.
Kinuha ko ang damit at nagpalit ako. Pagkalabas ko dun sa tinatawag nilang "fitting room" natulala
sakin si Gino.
"Bakit?"
"Ma'am. Ang ganda nyo po. Bagay po kayo ng boyfriend nyo." Sabi nung babaeng magtitinda.
"Opo. Sya po. Kasintahan nyo po sya diba?" Sabi nya sabay turo kay Gino.
Sabi nya sabay punta dun sa tinatawag nilang "cashier" at nag-abot ng maraming mga papel na iba't
iba ang kulay.
Pagkalabas namin sa tindahang ito, tahimik lang si Gino kaya napagdesisyunan kong magsalita na.
"Uhm.. Pera?"
"L-LIMANG L-LIBO?!"
"Hindi ba napakalaking halaga yata nun? Sana hinayaan mo nalang ako isuot ang damit ko
kanina. Ayos lang naman yun."
Sa panahon kasi namin, limang piso palang, malaking halaga na. Mayaman ka na kung magkakaroon
ka ng dalawampung piso. Pero sya, nagbayad ng limang libong piso?!
"Alam mo Mikaela, sa panahon ngayon, mura lang ang limang libo. Sa taas ng presyo ng
bilihin ngayon, maliit na halaga nalang yan."
"Okay lang yun, ano ka ba! Wag ka na malungkot." Sabi nya sabay ngiti sakin.
Napaiwas ako ng tingin sa kanya. Bakit ba ganto ang lalaking to? Minsan galit, minsan mabait? Tapos
kung makahawak ng kamay ko at makaakbay sakin, parang may relasyon kami.
Hindi kaya...
AAAAAAH. Hindi Mikaela. Ikaw lang ang nag-iisip nyan. Wala ka sa panahon mo at siguro ganto lang
ang ginagawa nila sa panahon ngayon.
"Ah. Mikaela, gutom ka na ba? Kain muna tayo, gusto mo?" Tanong nya sakin habang
nakaakbay pa rin.
Ako pa talaga ang tinanong ng lalaking to? Alam naman nyang hindi ako pamilyar sa lugar na to.
Tumingin ako kung saan saan at isang kainan ang nakahuli ng atensyon ko.
----------------------------------------------
GINO'S POV
"M-may m-malaking bubuyog dun! Kulay dalandan! Umalis na tayo dito baka kung anong
kamalasan ang dala nyan Gino!"
"Hahaha. Mikaela. Mascot yan. Mas-cot. At hindi yan bubuyog, may tao sa loob nyan.
Hahaha." Hawak ko na ang tyan ko sa sobrang kakatawa. Haha. Hindi ko talaga mapigilan.
"G-ganun ba?" Sabi nya, habang dahan dahang lumalabas sa pagkakatago nya.
Nag-order na ako at lahat lahat pero hindi pa rin nawawala ang tingin nya dun sa mascot.
"Kumain ka na. Andito naman ako e. Kung sakaling maging totoong higanteng bubuyog
man yan, ako ang bahala sayo. Haha. Kaya sige na. Kain ka na." Sabi ko sabay abot ng pagkain
sa kanya.
Pagkalipas ng ilang minuto, naubos na namin ang pagkain namin. Lalabas na sana kami, pero biglang
napahawak sa kamay ko si Mikaela.
Andun kasi yung mascot sa may labasan. Haha. Duwag talaga to.
Lumapit kami sa may mascot. Naninigas si Mikaela kaya nilaksan ko ang pwersa ng paghatak sa
kanya hanggang sa magkatapat na sila ni "Jollibee"
Napatingin sa kanya si Jollibee at akmang yayakapin sya, pero bigla syang lumayo at napakapit sa
braso ko.
"Mikaela, hindi ka nya sasaktan. Tingnan mo nga ang mga bata oh. Sila pa ang lumalapit sa
kanya. Sige na.. Kaya mo yan. Andito naman ako e."
Lumapit na sya kay Jolliibee at hinahawak-hawakan nya ito. Nung medyo naging comfortable na sya..
Sya na mismo ang yumakap kay Jollibee.
"Gino! Pagmasdan mo oh! May bago akong kaibigan! At hindi lang kaibigan. Isang bubuyog
na kaibigan!" Sinigaw nya habang nakayakap pa rin kay Jollibee.
Hindi ko mapigilang tumawa at mapangiti kay Mikaela. Kakaiba talaga tong babaeng to.
Pagkatapos ng yakapan moment nila ni Jollibee, pumasyal muna kami sa Floral Exhibit dun sa labas
ng mall.
"Woooooooooow! Ang aliwalas naman dito. Ang daming mga bulaklak. Ang gaganda ng
kulay!" Para lang akong tatay dito na sinusundan ang anak nyang babae. Takbo kasi ng takbo si
Mikaela e. Tuwang tuwa sa mga bulaklak.
"Oo. Salamat."
"Sa totoo lang, hindi ko alam kung paano ako makakabalik sa panahon ko. Natatakot akong
hindi ko na muli makita sina inay at itay." Napayuko sya pagkasabi nya nun.
"Ssh. Wag ka mag-alala. Makakabalik ka." Kumalas din agad ako sa yakap.
Nginitian lang nya ako. May sasabihin pa ata sya e. Pero bago nya magawa yun, biglang umilaw ang
kwintas na suot nya.
Hinawakan nya ang kwintas nya at pinindot nya ang buton dun sa bandang taas nung pendant.
Pagkapindot nya nun, unti-unting naglalaho ang bawat parte ng katawan nya.
"Wag ka mag-alala. Ganito talaga ito. Babalik ako, Gino. Habang wala ako, ikaw na muna
ang maghanap kay Javier ha? Paalam!"
Biglang nagkaroon ng isang nakakasilaw na liwanag. Parang nung unang beses ko lang sya nakita
kanina.
Nakakaloko naman yung huling bilin nya sakin e. Hanapin ko daw si Javier. E malay ko ba kung anong
itsura nun.
Makisig daw. E diba ako yun? Baka ako ang hinahanap nya! Haha.
5. MULING PAGKIKITA.
MIKAELAS POV
Ilang araw na rin ang nakalipas simula noong nakabalik ako dito galing sa makabagong panahon.
Siguro tatlong araw na rin.
Sa tatlong araw na nandito ako sa panahon ko, patuloy lang akong nakakatanggap ng mga liham at
regalo mula kay Javier.
Sinabi mo pa, pinsan. Sabi ko habang inaamoy ang bulaklak na pinadala nya sakin nga-ngayon
ngayon lang.
Oo.
Anong nangyari?
Wala akong sakit, ate. Totoo ang sinasabi ko. Nakarating ako sa panahong dalawang libot
labing-dalawa.
Oo, ate. May nakilala pa nga akong estrangherong Gino ang pangalan. Siya ang magiging
katulong ko sa paghahanap kay Javier sa panahong yun.
Dahil nabanggit ng manghuhula na sasagutin daw ng kwintas na ito ang katanungan ko.
Pero paano kang nakakasiguradong nararapat nga si Javier sayo? Paano kung kaya ka
dinala doon ng kwintas ay upang maipakita sayo ang hinaharap at hindi para hanapin si
Javier.
Yun na nga ang ipinaparating ko, ate. Si Javier ang hinaharap ko, alam ko. Kaya
nakakasigurado akong makikita ko sya o ang mga anak at apo namin sa panahong yun.
Pero paano kung dinala ka dun ng kwintas para makilala mo ang lalaking mamahalin mo.
Ang lalaking nararapat talaga sayo at hindi yun si Javier
Hindi ko alam kung bakit, ngunit pumasok sa isipan ko si Gino. AAH. Wala, marahil ay naalala ko
lamang sya.
Alam mo, Mikaela. May dahilan ang lahat. Nabanggit mong may nakilala kang binata dun
diba? Sa tingin mo, bakit mo sya nakilala?
Si Gino? Bakit nga ba? Kung tutuusin sa kanya talaga ako dinala ng kwintas.
Hmmm. Maaari. Maaari ring hindi Napatingin ako kay Ate na nagbabasa na naman ng aklat
nya. Anong nais nyang iparating?
Gumayak na ako at nagpunta sa tirahan ng manghuhula. Kahit kailan talaga, hindi ko gusto ang lugar
na to. Nakakakilabot!
Opo.
Anong nangyari?
Hindi po. Wala pong nangyari sa pagpunta ko doon. Nakakilala lang po ako ng isang
estranghero, ngunit bukod doon, walang kahit anong may kinalaman kay Javier.
Ngumiti lang sakin ang manghuhula. Ayaw kong sagutin yan. Nais kong ikaw mismo ang
makatuklas. Sana gamitin mo ng tama ang kwintas na yan at sana magawa mong
matuklasan ang sagot sa iyong katanungan bago pa mahuli ang lahat.
Po?
May katapusan rin ang lahat Mikaela. Habang maaga pa, gawin mo na ang nararapat at
sulitin mo ang mga araw. Darating ang panahong pagdadamutan ka ng oras at tadhana.
Pagkatapos nya sabihin yun, bumalik na sya sa ginagawa nya. Ako naman, umalis na. Pinag-iisipan ko
pa rin ang sinasabi nya. Pagdadamutan ng oras at tadhana? Anong ibig nyang sabihin?
Tanaw ko na ang aming bahay ngunit bago ako makarating doon, bigla akong natisod sa isang bato.
Dahil likas akong lampa, ipinikit ko na lamang ang mata ko at inintay na bumagsak ako sa lupa.
Ngunit, wala akong naramdaman.
Ayos ka lang ba, Mikaela? Seryosong seryoso ang mukha nya at ramdam ko sa tinig nya ang
pag-aalala.
Ramdam kong namumula ang mukha ko kaya napatungo ako. Pero, itinaas ulit ni Javier ang mukha
ko.
Huwag ka na mahiya, Mikaela. Mas lalo kang gumaganda pag ikay namumula. Ngumiti sya
ng nakakatunaw nyang ngiti.
Haha. Sige na Mikaela, mauna na ako sayo. Kinuha nya ang kamay ko at hinalikan ito. Magiingat ka ha?
Bago sya lumisan ay hinaplos nya muna ang mukha ko. Ngumiti lang ako sa kanya, tapos ay naglakad
na sya papalayo.
Seryoso na talaga ako. Nais ko na talagang malaman kung ano ang mangyayari sa hinaharap. Nais
kong malaman kung si Javier nga ba ang makakatuluyan ko.
Tumakbo ako papunta sa likod ng bahay tapos ay pinindot ko ulit ang mahiwagang buton.
-------------
GINOS POV
Tatlong araw na rin ang nakalipas mula noong huli kong nasilayan si Mikaela.
Thursday ngayon at may work ako. Actually, may meeting kami ngayon para sa story conference
nung film na ginagawa namin.
Nagsimula na yung shooting nung isang araw, pero kailangang idelete yung scenes na yun dahil hindi
pala naapprove ng board yung storyline na sinubmit ni Ysabella.
Ms. Ysabella, wala ka bang bagong storyline na isasubmit? Sabi nung boss namin.
Yes sir.
Lumabas na yung boss namin. Ibig sabihin lang nun, tapos na ang meeting.
Yes. I am.
How silly of me. Mali pala yung tanong ko. I mean, I shouldnt have asked you that. Alam
ko namang hindi ka okay.
Wala lang. Cute mo e. Sige, alis na ko. Goodluck sa storyline. Bakit hindi nalang love story
natin ang gawin mo, para mapabilis. Haha. Joke lang. Okay, bye
Binilisan ko na ang paglabas ng conference room. Baka paghampas hampasin ako ni Ysa sa mga
sinabi ko e.
Nagdrive na ko pauwi. Pagkadating na pagkadating ko sa bahay, nagshower agad ako. Ang init e!
Summer na kasi.
Nung tapos na ko magshower, kukunin ko na sana yung towel, pero nakalimutan ko pala sa kama.
Nung malapit na ko sa towel ko at kukunin ko na ito, biglang may nagflash na liwanag sa harap ko
at
Gin-------- AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!!!
WTF!!!!!!!!!!!!!! Minadali kong kunin yung towel at ibinalot ito sa katawan ko.
Hoy! Okay na! May taklob na. Pwede mo nang imulat ang mata mo!
Hindi ko naman kontrolado tong kwintas e. At nagtataka nga rin ako kung bakit lagi nalang
ako nito dinadala sa kung nasaan ka. Hindi naman ikaw ang sadya ko dito.
Ano?
Aish. Wala.
Gino. Tulungan mo naman ako oh. Pwede mo ba akong ilibot dito sa lugar nyo para maging
pamilyar ako. Sa gayon, hindi ko na kakailanganin ang tulong mo sa paghahanap ko kay
Javier.
Nakikiusap ako Gino. Lumapit sya sakin at tiningnan nya ako ng diretso sa mata. Bakit parang
nalulunod yata ako sa mata nya?
Hoy. Mag-ingat ka nga. Tangat lampa ka pa naman. Tumingin sya sakin ng masama.
Alam mo ikaw, ang layo talaga ng ugali mo kay Javier. Napakamaginoo nya samantalang
ikaw, napakawalang modo.
Hindi na nya tinuloy ang sinabi nya, nakatingin lang sya sa bandang ibabang parte ng katawan ko.
Napatingin din ako at
MIKAELAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!
Tumawa nalang sya ng malakas tapos ay tumakbo na sya papalabas ng kwarto ko.
Pero alam nyo, kahit ganyan ang babaeng yan Hindi ako naiinis sa kanya.
--------------------------------------------------------------------------------
6. I Care
GINO'S POV
Pinapasyal ko ngayon si Mikaela. Kahit pagod na pagod na ko, parang narerefill ang energy ko dahil sa
babaeng to.
"GINO! MAY DELUBYONG DADATING! TINGNAN MO!!!! TARA NA. BAKA MALUNOD
TAYO!!" Sabi nya sabay tago sa likod ko.
"Mikaela. Yan ay fountain. Display lang yan dito. Walang mangyayaring masama sayo."
Hinila ko sya papunta dun sa fountain. Grabe talaga to. Kawawa sya pag wala ako.
"Ang ganda pala. Hihi." Sabi nya habang dinadaw daw yung kamay nya dun sa fountain.
"Sabi sayo e." Hindi ko maiwasang mapangiti dahil sa babaeng to. Nakakatuwa e.
"Gusto mo?"
Pumunta na kami dun sa may tindahan ng ice cream tapos binili ko na sya.
"Naku sir. Bagay na bagay po kayo ng girlfriend nyo. Nakakatuwa po kayong tingnan." Sabi
nung magtitinda.
"Naku naman ma'am. Wag nyo na po itanggi. Halatang halata naman po e."
"O sige po. Pero bagay na bagay po talaga kayo." Sabi nung magtitinda sabay abot nung ice
cream samin.
Nagbayad na ko tapos umalis na kami. Naglalakad lakad lang kami nang biglang nagsalita si Mikaela.
"Gwapo ako... tapos maganda ka." Binulong ko lang yung huling sinabi ko.
"Meron."
"AAAHH. GINO!!!"
Napalingon ako kay Mikaela at nakita kong nakataklob ang kamay nya sa mukha nya.
Sinusubukan kong tanggalin ang mga kamay nya, pero ayaw nya.
Nilapit ko yung mukha ko sa mukha nya. Siguro mga 1 inch lang yung pagitan.
Ako naman, nawala na naman sa katinuan dahil halos malunod na ko sa pagtitig nya. Pati ako
napatitig na rin.
"Sabi na nga ba e. Sa sobrang ganda ko, hindi mo na maialis ang mga tingin mo sakin. Nais
mo ba akong tunawin, Gino?"
Nahimasmasan na ko sa mga nangyari. Loko din tong si Mikaela e. Nilayo ko na ang mukha ko sa
kanya.
"Alam mo ba kung gano ako nag-alala sayo?! Tapos mangtitrip ka lang pala! Aish. Ewan ko
sayo. Umuwi ka na nga sa panahon mo! Bahala ka na."
Naglakad ako ng mabilis. Ewan ko kung sumusunod pa sya o ano. Bahala sya.
Bigla akong napatigil sa paglalakad ko. Yung boses nya kasi e. Ang sincere.
"Hoy. Ano ka ba! Wag ka nga umiyak dyan. Baka kung anong isipin ng mga tao!"
"Ikaw kasi e. Ayaw mo pang aminin yung sinabi mo kanina. Kailangan ko pa tuloy gumawa
ng paraan. *sniff sniff* "
Yan na nga ba. Umiyak na sya. Lumapit na ko sa kanya tapos pinahiran ko yung luha nya.
Napatingin sya sakin tapos ayan na naman ang ngiting pang-asar nya.
"Ibig sabihin..."
dubdubdubdub.
Niyakap ko na rin sya pabalik. Ewan ko. Parang kusang gumalaw yung kamay ko e.
"Gino?"
"Ysa. Anong ginagawa mo dito?" Sabi ko sabay bitaw sa pagkakayakap namin ni Mikaela.
"Wala naman. Namamasyal lang." Sabi nya habang nakatingin kay Mikaela.
Lumapit si Mikaela sa kanya at inilahad ang kamay nya. "Ikinagagalak kitang makilala."
Parang medyo nagulat si Ysa sa pananalita ni Mikaela, pero napalitan din yung gulat na yun ng ngiti.
"Ikaw rin." Kinuha nya ang kamay ni Mikaela tapos nagshake hands sila.
"Alam mo, ako rin. Feeling ko kasi ang bait mo e. Tapos parang ang inosente ng dating mo.
Haha. Sissy nalang ang tatawag ko sayo ha?"
"Nakakatuwa ka talaga. Sige. Una na muna ako sa inyo ha. Bye sissy! Bye Gino!" Tapos
umalis na sya.
"Oo nga e. Nanghihinayang rin ako nung una. Pero..." Napatingin ako sa kanya. "Okay na ko
ngayon."
OKAY. ANO NAMAN YUN? BAT BIGLA KO NALANG YUN NASABI SABAY HARAP PA SA KANYA? Sabihin
nyo nga. May sarili bang buhay tong ulo at bibig ko? Kusa nalang gumagalaw e.
Dumaan kami dun sa mga nagvovolleyball. Sasabihan ko palang sana si Mikaela na wag nalang dun
dumaan pero naunahan na ko nung bola.
"ARAY!" Sigaw ni Mikaela. Tinamaan kasi sya ng bola. Binilisan ko ang lakad ko papunta sa kanya.
"Naku. Ate. Sorry po. Sorry po. Hindi ko po sinasadya. Sorry po."
"Ayos lang yun. Sige na, ipagpatuloy nyo na ang paglalaro nyo." Sabi ni Mikaela habang
hinihimas ang noo nya.
"Salamat po. Ang bait nyo!" Sabi nung bata tapos tumakbo na sya paalis.
"Akin na nga." Tinanggal ko yung kamay nya at nakita kong ang pula ng noo nya.
"Wag na. Ayos lang yan. Dito muna tayo. Ang sarap ng simoy ng hangin oh."
"Ang alin?"
Tulala lang sakin si Mikaela nang biglang umilaw yung kwintas nya.
"Mukhang kailangan ko na ulit umalis. Sige Gino. Hanggang sa muli nating pagkikita."
"Teka lang!"
"Bakit?"
Pinindot na ni Mikaela ang buton tapos isa na namang nakakasilaw na liwanag ang bumulaga sakin.
Napapikit ako ng mata dahil dun.
7. I MISS YOU.
MIKAELAS POV
Bakit kailangan niya pa akong halikan sa noo? Ganun ba talaga sa makabagong panahon? Hinahalikan
ang sugat upang gumaling?
Pero hindi rin naman gumaling e. Namanhid lang siguro sapagkat nagulat ako sa biglang paghalik ni
Gino.
Nakakapagtaka rin ang pagiging maalahanin niya. Kung nakita niyo lamang ang mukha niya nung
nagpanggap ako at nung tinamaan ako ng bola tila makakapatay siya ng nilalang kung may
nangyaring masama sa akin.
Ngunit bakit ko ba ito pinag-iisipan? Baka naman ganun lang ang talaga ang modernong maginoo.
Oo, ate.
Hindi ate. Laging kay Gino ako dinadala ng kwintas. Sabi ko sabay hawak dun sa kwintas.
Oo ate. Hindi ko nga alam e. Pero tuwing pupunta ako sa makabagong panahon, lagi akong
dinadala ng kwintas sa kung nasaan si Gino.
Hmm Iba na yan Mikaela. Sa tingin ko, may dahilan kung bakit kay Gino ka lagi
napapadpad.
Hindi ba yun na ang dahilan, ate? Yung siya ang aking makakatulong sa paghahanap sa
posibleng naging pamilya namin ni Javier?
Maaari. Ngunit, matanong ko sayo Mikaela. Ano ba talaga ang rason mo sa paghanap ng
pamilya nyo ni Javier sa hinaharap? Hindi ba maaaring makuntento ka na lamang sa ngayon
at hintayin ang mga susunod na araw kung ano ang mangyayari sa pagmamahalan niyo ni
Javier?
Sa bagay. Tama ka, ate. Siguro, masyado lang akong nadala ng emosyon ko kaya nais kong
malaman agad kung si Javier nga ba ang makakatuluyan ko.
Bakit mo pa siya kailangang sundin kung hindi mo na rin naman gagamitin ang kwintas na
iyan?
Wala namang masama, diba? Tsaka ko na lamang ito tatanggalin kapag nakausap ko na
ang manghuhula tungkol dito.
Kahit kausap ko ang kwintas, alam ko sa sarili ko na sa isang tao ko nais ipabatid ang aking mensahe.
Kay Gino
-------------------------------
GINOS POV
Sabado ngayon. At alam nyo namang every Saturday, pumupunta ako ng Bahay Pag-ibig diba?
Grabe. 1 week lang pala ang nakalipas since nung last visit ko? Parang andami nang nangyari sa one
week na yun e.
On the way na ko papunta sa Bahay Pag-ibig, pero dahan dahan akong nagdadrive. Baka kasi bigla na
namang sumulpot si Mikaela tapos mabangga ko pa.
Kaso nga lang, nakadating na ako sa Bahay Pag-ibig at lahat lahat pero walang Mikaela.
Sige, mauna ka na. Aayusin ko muna tong mga dala mo. Andun ulit sila sa receiving room
Nagpunta na ko sa receiving room. Katulad dati, madami ulit ang bumati sakin, unang-una na si Lola
Zeny.
Pero hindi na teenager si Lola Zeny ngayon. Isa na syang toddler. Haha. Ang cute nga e.
Hello Kuya Gino! Laro tayo! Sabi ni Lola Zeny habang hinihila ako.
Uhm. Bahay-bahayan!
Sige!
Padami ng padami ang sumasali sa laro namin ni Lola Zeny hanggang sa hindi na ko napapansin ni
Lola. Dahan dahan akong umalis dun para makatakas.
Nung medyo nakalayo-layo na ko, napabaling ang tingin ko dun sa may garden. Katulad dati, nakita
ko ulit dun si Lola Elay. Tahimik na nakaupo at nagbabasa nung parang diary nya.
Nilapitan ko sya. Malayo palang ako pero napansin kong nakita na nya ako.
Nung malapit na ko sa kanya, isinarado na nya ang kanyang diary tapos nginitian nya ako.
Kumusta ka?
Maayos rin naman. Tila may bumabagabag sa iyong isipan. Sabi nya ng nakatingin sakin.
Babae ba yan?
Hahaha. Opo e.
Sumandal ako sa may puno tapos tumingala ako para pagmasdan ang langit.
Meron po kasi akong nakilala. Sobrang kakaiba po sya sa lahat ng mga babaeng kilala ko.
Gusto mo sya?
Po? Hindi naman po. Pero parang gusto ko po syang laging nakikita.
Hindi po pwede e.
Bakit naman?
Basta sundin mo lang ang puso mo, Gino. Tandaan mong malupit na kalaban ang oras.
Binitiwan na nya ang kamay ko tapos sya naman ang tumingala para pagmasdan ang langit.
Grabe. Ang lalim talaga ni Lola. Sa kalaliman nya halos hindi ko na sya maitindihan.
Wag nyong aksayahin ang oras. Mamuhay kayo na parang ito na lagi ang huling araw na
magkasama kayo para pagdating ng panahon, wala kayong pagsisisihan.
Opo, lola.
Mikaela po ang pangalan nya. Napakaganda nya. Minsan may pagkaisip bata at makulit,
pero imbes na mainis ako, sumasaya pa ako. Pag kasama ko sya, hindi nawawala ang ngiti
sa labi ko. Ang taas lagi ng energy nya kaya pati ako nahahawa sa pagkajolly nya.
Sa tingin ko, gusto mo na sya. Kitang-kita sa mga ngiti mo ngayon habang kinekwento mo
sya.
Magpahinga ka muna sa mga susunod na araw. Mas mabuting linawin mo muna ang
nararamdaman mo. Para pag nagkita ulit kayo, malinaw na sayo ang lahat.
Pagkadating ko ng bahay, inaasahan kong makikita ko si Mikaela o bigla syang susulpot, pero wala.
Natulog nalang ako, umaasang pagkagising ko, makikita ko ang mukha nya.
---------------------
( AFTER 6 Days )
Isang linggo na ang nakakalipas simula nung huli kong nakita si Mikaela.
Gino! Ano ba yang mukhang yan? Bakit ba lagi ka nalang nakasimangot? Mama Menchu.
PO?!
HA?!
Pero ma
Pano mo malalaman ma? E lagi ka namang wala! Half of the time, busy ka sa pag-aaway
nyo!
Ano bang pinagsasasabi mo, Gino?! Nanood ka naman ng Princess and I kagabi noh! Wag
mo na ngang gayahin yung lines dun ni Daniel Padilla! Utang na loob, 22 years old ka na!
Feeling teenager
Kahit na. Act like a 22 year old man. Hindi yung feeling high school ka na hindi mo pa
maclarify yang feelings mo.
Clarify my feelings?
8. LOVE
GINOS POV
2 months.
Oo, dalawang buwan na ang nakakalipas simula nung huli kong makita si Mikaela.
Araw araw akong naghihintay para sa kanya. Araw-araw tuwing gigising ako o magdadrive, inaasahan
kong bigla syang sulpot sa paningin ko. Pero wala e.
Gino, ano na namang problema mo ha? Bakit ba araw araw ka nalang malungkot? Mama
Menchu.
Ako, in love? Imposible yun ma. Hindi ko pa ganun kakilala yung babaeng yun tapos in
love na agad ako?
Alam mo kasi anak, minsan hindi na kailangan kilalanin ng puso ang mamahalin nya e.
Minsan, basta nalang sya tumitibok pag nakita na nya yung taong nakatakdang maging
kapares nya.
Oo, miss ko na si Mikaela. Tuwing makikita ko sya, kakaibang saya yung nararamdaman ko.
Magkasama palang kami pero parang miss ko na agad sya. Nung ngang huli naming pagkikita, ayaw
ko na sana syang paalisin pero kailangan nyang bumalik sa panahon nya e.
I took a deep breath. Hindi ako dapat magpakafeeling high school ngayon. Im a man, not a teenager.
Hindi na ko nakasagot. Pano ko ipapakilala si Mikaela kung hindi na nga nya ko binibisita?
After finishing my breakfast, nagbihis na ko for work. May story conference na naman kami ngayon.
Naapprove na yata yung story na sinubmit ni Ysa.
After 30 minutes, I arrived at the venue. At exactly 9 am, nagstart na ang meeting.
So. Congratulations to Ysa. Naapprove na ng board ang story mo. Its a bit of a fantasy but
the story is really amazing. I personally read your story and I was really wowed by it. Good
job.
Everyone applauded for Ysa. Diniscuss lang samin ni sir ang taping dates at venues na gagamitin. I
have no idea kung ano ang plot ng story ni Ysa.
Yeah?
Ohh. Then you should take the day off. Wala na naman tayong gagawin e.
I guess youre right. I stood up and headed to the door. Congrats, by the way.
Thanks to you.
Dumiretso ako ng car park, I got inside my car then nagdrive na ko. I dont care kung san ako
mapadpad, ang alam ko lang, I want to see Mikaela.
MIKAELA! NASAN KA NA BA?! Sinigaw ko yan. Wala akong pakialam kung may makarinig or
anything. Basta gusto ko lang ilabas yung nararamdaman ko. Feeling ko kasi sasabog na ang puso ko
sa pagkamiss kay Mikaela e.
Wag ka ngang sumigaw! Hindi ka na nahiya sa mga taong nakapalibot sa lugar na ito!
Para akong naging bato dito sa kinatatayuan ko. Ang boses na to. Ang malalim na pagsasalita na ito.
Humarap ako sa taong nagsalita. Pakiramdam ko mabubutas na ang dibdib ko sa sobrang lakas ng
tibok ng puso ko.
Sa pagharap ko sa taong yun, nakita ko ang matagal ko nang hinahanap. Ang matagal ko nang
hinihintay.
Si Mikaela.
Dahan dahan akong lumapit sa kanya. Pakiramdam ko hindi totoo tong nakikita ko. Baka nananaginip
lang ako.
Hahaha. Oo, Gino. Ako ito. Ang tagal na nating hindi nagkikita. Kumusta ka na?
Ngumiti sya pagkatanong nya sakin. Ang ngiting to. Ang tagal ko tong inasam na makita ulit.
Akala ko tatanungin nya ako o magtataka sya, pero niyakap rin nya ako pabalik.
Hindi na sya sumagot, kumalas na sya sa pagkakayakap. Tiningnan nya lang ako tapos naglakad na
sya. Syempre, sinundan ko lang sya.
Natauhan na kasi ako Gino. Napagtanto kong hindi ko naman kailangang hanapin o alamin
ang hinaharap namin ni Javier. Dapat magtiwala lamang ako sa mga mangyayari. Hindi ko
dapat pangunahan ang mga bagay bagay.
Napatingin sya sakin tapos umiwas rin agad. Yung totoong rason?
Oo. Kung alam mo naman palang hindi mo dapat pangunahan blablabla, bakit ka pa
bumalik dito?
Kahit nakasideview sya sakin, nakita kong nagsmile sya tapos umupo sya dun sa may upuan sa tabi.
Ewan ko ba Gino, pakiramdam ko may kulang sakin noong mga nakaraang araw. Parang
hindi ako makangiti. Hindi ko magawang maging masaya. Laging may hinahanap hanap ang
puso ko. At yung hinahanap hanap nyang yun ay natatagpuan lamang tuwing nagpupunta
ako sa panahong to.
Kinuha ko yung kamay nyang nakahawak sa necklace nya. Nagulat siguro sya sa ginawa ko kaya
napatingin sya sakin.
Alam mo Mikaela, sa tingin ko alam mo kung anong hinahanap nyan. Pero hindi mo lang
maamin sa sarili mo.
Mikaela
Ano yun?
Naiilang ako.
Maiilang ka lang sa isang tao kung may tinatago kang pagtingin dito.
She looked at me, at nung nagtagpo ang mga mata namin, parang parang nahihypnotize ako.
Iiwas na naman sana sya ng tingin pero hinawakan ko na ang mukha nya.
Ano yun?
Wag ka sanang magagalit sakin, pero yun talaga ang nararamdaman ko. Dalawang buwan
ka nawala. Ang tagal kitang hinintay. Araw araw akong naghihintay ng isang babaeng bigla
nalang susulpot sa harap ko. Pero wala e. Hindi ka dumating. Kaya ngayon na nandito ka
na, ayoko nang palampasin ang pagkakataon na to. Gusto kita Mikaela.
Gustong-gusto kong bumalik dito. Gustong gusto kitang makita. Tila nag-aaway na ang
puso at isipan ko dahil magkaiba ang sinisigaw nila. Sa nakaraang mga araw, sinunod ko
ang isip ko sapagkat yun ang alam kong tama, pero sa paglipas ng bawat oras, unti unti
kong nararamdaman ang kulang. At ikaw yun, Gino. Ikaw ang kulang. Ayaw ko man itong
aminin pero ito ang katotohanan
Dinikit ko ang noo ko sa noo nya. Hawak ko pa rin ang mukha nya, at hawak pa rin nya ang kamay
ko.
Ayaw na rin kitang umalis. Gusto ko dito ka lang. Dito ka lang kasama ko.
Pero paano yun? Hindi ako taga dito sa panahon nyo, Gino. Alam mo yan.
Gagawa tayo ng paraan. Kakalabanin natin ang panahon at oras, Mikaela. Kahit ano
gagawin ko para makasama ka.
Nagbibiro ka ba? Hindi biro ang sinasabi mo, Gino. Hindi tao ang oras at panahon. Wala
kang laban sa kanila.
Ano, Gino?
9. SUMPAAN
MIKAELAS POV
Hindi ko lubos maisip ang sinabi ni Gino. Parang imposibleng malabanan namin ang oras at panahon.
Ngunit
Sshh. Wag ka na magsalita Mikaela. Basta ang mahalaga, magkasama tayo ngayon. Sabi ni
Gino tapos niyakap nya ako.
Naalala ko ang mga lumipas na araw. Ang dalawang buwang nagdaan. Wala akong ibang inisip kung
hindi si Gino. Si Gino at si Gino.
Wala ho.
O sya sige. Tawagin mo na lamang ako kung ikay may kailangan pa.
Isang buwan na ang nakakalipas simula noong huli kong makita si Gino. Nais ko sanang bumalik sa
panahon nya ngunit naalala ko ang sinabi ng aking pinsan. Walang kasaysayan ang pagpunta ko
doon.
Mamaya-maya ay may narinig ako kumatok kaya nagtungo ako sa pintuan para buksan ito.
Mikaela. Si Javier.
Para sayo nga pala Mikaela. Iniabot nya sakin ang bulaklak.
Ipinatong ko muna ang bulaklak sa lamesa na katabi ng upuan ni Javier tapos umupo na ko sa tabi
nya.
Wala naman. Nais lang kita makita. At tsaka may nasabi rin kasi sakin si ama.
Tungkol saan?
Sa tingin ko, hintayin nalang natin na ang iyong ama ang magsabi sayo.
Hindi ko alam pero parang wala ako sa sarili ko. Dati rati ay napakalakas ng tibok ng puso ko pag
nakikita ko si Javier o makakausap sya pero ngayon ay wala akong maramdamang galak.
Napatingin ako sa kanya pero agad ko rin binawi ang tingin ko at tumungo.
Nagulat na lamang ako nang bigla nyang hawakan ang aking kamay.
Mikaela. Nitong mga nakaraang araw, walang ibang sinasabi ang isip ko kundi ang
pangalan mo. Walang ibang tinitibok ang puso ko kundi ikaw. Tuwing ipipikit ko ang aking
mga mata, ikaw lamang ang nakikita ko.
Ito. Ito ang matagal ko nang pinakahihintay. Pero bakit ganito? Wala akong nararamdaman.
Ayos lamang kung wala kang maisagot sa akin. Alam kong nagulat ka sa aking pagtatapat.
Pero sana maniwala ka. Totoo ang aking sinabi Mikaela. Hindi kita nililinlang. Javier.
Kinalaunan ay umalis na rin si Javier. Pagkaalis nya ay agad akong nagtungo sa aking pinsan upang
ibalita ang pagtatapat ni Javier.
Hindi ko rin alam. Sa totoo lang, habang nagtatapat sa akin si Javier, mukha ni Gino ang
nakikita ko sa aking isipan.
Oo, ate.
Pero Mikaela. Alam mo namang hindi pwede diba? Hindi kayo pwede. Nasa magkaibang
panahon kayo. Ate.
Parang nadurog ang puso ko sa sinabing yun ni ate. Hindi ba talaga kami pwede? Wala ba talaga pagasa?
Alam mo, bakit hindi mo itanong sa manghuhula kung may magagawa siya?
Tao po?
Ano yun?
Pwede ho bang hindi na ko bumalik dito? Pag pumunta ako sa hinaharap, maaari bang dun
nalang ako?
Hindi yun maaari Mikaela. Hindi ka taga roon kaya hindi ka pwedeng manatili sa panahong
iyon.
Kahit magtagal man lamang ako roon? Kahit yun man lamang? Pansin ko kasing isang
araw lang lagi ang itinatagal ko
May paraan ang nais mo. Ngunit tanging ikaw lamang ang makakatuklas nun.
Nakikita mo ang mahabang kamay ng orasan? Sa oras na tumapat yan sa 12, mawawalan
ng kapangyarihan ang kwintas mo. Nasa 4 na sya. Palagay ko ay katumbas ng dalawang
numero ang isang araw. Kaya sa oras na magtagal ka ulit ng isang araw sa hinaharap, sa 6
na pupunta ang mahabang kamay.
Hindi ko pa lubos na naaaral ang kwintas na yan. Sa ngayon, yan pa lamang ang nalalaman
ko. Mas mabuting bumalik ka na lamang dito sa ibang araw. Hahanapin ko muna ang aklat
na nagsasaad ng lihim ng iyong kwintas Mikaela
Lumabas na ko at umuwi na sa amin. Habang akoy naglalakad, napahawak ako sa kwintas ko.
Ano ang lihim mo, mahiwagang kwintas? Anong maaaring mangyari kung mawalan ka man ng bisa?
----
END OF FLASHBACK
----
Pano pag umilaw ang kwintas mo, Mikaela. Anong gagawin mo? Tanong ni Gino.
Hindi ko rin alam, Gino. Basta ang sabi ng manghuhula. May paraan daw upang pigilan ang
pagbabalik ko sa nakaraan. Ngunit hindi nasabi sakin kung ano.
Kung may paraan para pigilan yang pagbabalik mong yan. Siguro may paraan rin para
hindi ka nalang umalis dito. Para dito nalang tayo mamuhay ng magkasama.
Tumingin ako sa mga mata ni Gino. Nakita ko ang sinceridad nya. Nais nya talaga akong makasama.
Hindi sya nagbibiro.
Nais mo ba talaga akong makasama habang buhay Gino? Hanggang tumanda? Seryoso ka
ba sa iyong sinasabi?
Seryoso ako Mikaela. Kahit ano, hahamakin ko para sayo. Kasi mahal kita.
Nagulat ako sa sinabi ni Gino. Kanina lamang ay gusto nya lamang ako pero ngayon mahal na nya
ako.
Yun ang totoo, Mikaela. Ayaw lang kitang matakot o magulat kaya sinabi kong gusto kita.
Pero ang totoo, mahal na kita.
Hindi na ako nakapagsalita. Nalunod na lamang ako sa mga tingin nya. Hindi ko alam kung mahal ko
na rin sya. Pero ang alam ko lang, gusto ko syang makasama.
Hindi ko alam Gino. Noon, gustong-gusto ko sya. Pero nitong mga nakaraang araw, parang
nawala na ang nararamdaman ko sa kanya. Wala akong ibang iniisip kundi ikaw.
Hinawakan ni Gino ang mukha ko. Ako rin, Mikaela. Wala rin akong ibang iniisip kung hindi
ikaw.
Dahan dahan nyang nilalapit ang mukha nya. Nais ko sanang lumayo pero hawak nya nga pala ang
aking mukha.
Ipikit mo lamang ang mata mo, Mikaela. Ipaparamdam ko sayo at sa kwintas mo ang
pagmamahal ko para sayo.
Ginawa ko ang sinabi nya. Ipinikit ko ang mata ko tapos naramdaman ko na lamang na may
malambot na kung ano man ang lumapat sa aking labi.
Sobrang lakas ng tibok ng puso ko. Sa sobrang lakas parang naririnig ko na ang bawat tibok nito.
Mas lalo pa niya akong nilapit sa kanya kaya napahawak ako sa batok nya. Dahan dahan niyang
ginagalaw ang labi nya kaya sinabayan ko ito.
Ilang segundo o minuto rin namin yun ginawa. Tapos bumitaw na kami. Pero hindi pa rin nya nilalayo
ang mukha nya sa akin.
Napatingin ako sa kwintas ko at hindi na ito umiilaw. Ngunit pagtingin ko sa mahabang kamay
Nakatapat na ito sa 6. Napanatili nga ako dito ni Gino, ngunit hindi nya pa rin napigilan ang pagtakbo
ng oras.
Ngumiti na lamang ako at hindi sumagot sapagkat alam kong hindi talaga nya tuluyang nalabanan ang
oras.
Itinago ko na ang kwintas sa loob ng aking damit. Tapos humarap na ako kay Gino.
Ano yun?
Mahal kita at sayong-sayo lang ako. Pinapangako ko yan Mikaela. Pero gusto ko sana na
sakin ka rin lang.
Natuwa ako sa sinabi ni Gino. Parang nais kong umiyak sa sobrang saya.
Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya hinayaan ko na lamang ang puso ko na magsalita.
10.
JAVIER?
GINOS POV
Pagkatapos ng usapan namin ni Mikaela sa park, inuwi ko na sya sa bahay. Its about time for her to
meet my mom.
Eto na.
Gino? Gino is that you? Wher Oh. Hello. Napatingin si mama sa babaeng kasama ko ngayon.
Oh. Nice to meet you. Youre really pretty pala. Dito ka ba magdidinner?
What? Youre in the right age already. Kung gusto nyo nang magpakasal, then lets go. If
you want to have a baby, why not?!
Kung sana ganun lang talaga yun kadali. Sana pinakasalan ko na ngayon si Mikaela.
Ngumiti lang si Mama tapos nagpunta na sya sa kitchen. Sumunod na rin kami ni Mikaela.
Hindi ko alam na ganto na pala ang mga babae sa panahon ngayon. Napakaimportante ng
kasal sa panahon namin. Hindi ito basta basta isinasagawa. Pinaghahandaan ito at higit sa
lahat, sinisigurado muna ng magkatipan kung sila talaga ang nararapat sa isat-isa.
Bakit, Mikaela? Tingin mo ba, hindi ako nararapat para sayo? Malungkot kong tanong sa
kanya.
Hindi sa ganun, Gino. Pero kung titingnan mo ang sitwasyon natin hindi basta basta ang
humahadlang satin. Mikaela.
Napatingin sya sakin at binigyan ko nalang sya ng ngiti. Dumiretso na kami sa dining room at kumain
na.
Kung ano ano ang pinagtatanong ni Mama kay Mikaela. Buti naman at nagkasundo sila. Kahit
makalumang tao tong si Mikaela, marunong sya makisama. Kaya nga nahuli nya ang puso ko eh.
O sige na. Matulog na kayo. Ako na bahala dito. Goodnight! Sabi ni mama at binigyan nya ako
ng nakakalokong ngiti.
O sige.
Goodnight, Mikaela.
Nakatulog rin kami agad. Masyadong naging mahaba ang araw na to. Andaming nangyari. Andaming
revelations. Pero masaya pa rin ako. Kasi kasama ko ngayon si Mikaela. Ang babaeng mahal ko.
---------------------------------
( Kinabukasan )
Pagkatapos ko magluto, dumiretso na ako dun sa kwarto ko. Tulog pa rin sya pagkadating ko kaya
nilapag ko muna yung tray sa may lamesa.
Mikaela Gising na
G-gino?
Hi.
Ang aga-aga *tsup* pa Gino *tsup* Ganyan na *tsup* agad ang *tsup* ginagawa mo! Sabi
nya sabay harang sa bibig ko. Bawat salita nya kasi hinahalikan ko sya sa labi.
Gino!
Tinanggal ko ang kamay nyang nakatakip sa bibig ko Sorry na. Miss na kita e.
Kumain na si Mikaela at ako rin. Sabay kami. Sinusubuan nya ako e. Hay buhay. Ang saya.
Tara na?
She nodded.
Sumakay na kami sa sasakyan ko at nagdrive na ko. Pupunta kami sa Rivero Resort. Pagmamay-ari
yun ng pamilya nina Patrick. Bestfriend ko since high school.
Ilang oras din bago kami nakarating dun. Pero worth the wait naman.
Ang ganda ganda nitong resort. Best place para samin ni Mikaela.
N-nandito na ba tayo?
Binaba na namin ang gamit namin. Konti lang naman. Swimsuits. Extrang damit. Etc.
Napakaganda naman dito! Ang aliwalas! Ngayon lang ako nakakita ng ganitong klaseng
dagat! Maliit lang. Sabi ni Mikaela na nakasalip dun sa balcony.
Passionate kiss. Wala naman sigurong masama dito. 22 years old na ako. Sya naman 20 years old.
Nasa tamang edad na kami.
Gimmppff. Malhmmmff.
Gino, tama na. Baka kung san mapunta to. Hindi to tama.
Kaya nga magpakasal na tayo. Para wala nang magbabawal sating gawin ang kahit ano.
Ipinakita nya sakin ang kwintas nya. Nakatapat ang mahabang kamay nito sa 6.
Sa oras na tumapat ito sa 12, mawawalan na ng bisa ang kwintas. Maaaring masama o
maganda ang mangyari, pero depende iyon sa pipiliin ko.
Anong pipiliin?
Wag ka na malungkot. Magagawan natin yan ng paraan. Ang mabuti pa, mamasyal na
muna tayo para hindi na muna natin to maisip.
Pumayag naman sya kaya dinala ko sya dun sa may restaurant. Maglalunch muna kami.
Uupo na sana si Mikaela, pero may nakabangga sa kanyang lalake kaya nalaglag nya yung bag na
dala nya.
Ah, Miss. Sorry! Sorry. Hindi kita napansin. Im really sorry, are you okay? Sabi nung lalaki
kay Mikaela habang pinupulot ang bag nya.
Woah. Yes, Im Javier. But how did you know my name, miss?
11.
ANG PAGBABALIK.
MIKAELAS POV
Woah. Yes, Im Javier. But how did you know my name, miss?
Sasagot na sana ako, pero bago ko pa yun magawa, hinila ako ni Gino papalayo.
Bakit pa? Akala ko ba, wala ka nang nararamdaman para kay Javier?
Napabuntong hininga si Gino tapos pinayagan na nya akong bumalik kay Javier.
Javier?
Hindi. Ayos lang sya. Pero Javier nga ba ang pangalan mo?
Oo. Pero actually, Javier the third na ako e. Javier din kasi ang lolo ko at ang daddy ko.
Lolo at daddy? Sa pagkakaalam ko, hindi Javier ang pangalan ng ama ni Javier.
Yes.
Nakikilala mo ba ako?
Ako si Mikaela.
Inilahad nya ang kamay nya. Kukunin ko na sana ito, pero biglang kinuha ni Gino ang kamay ko at
hinawakan ito.
Ohh. So youre getting married. Well congrats. Magpopropose palang ako sa girl ko e.
Lumuwag ang hawak sakin ni Gino. Tila napanatag sya sa sinabi ni Javier.
Ganun ba? Mukhang mag-isa ka yata ah. Gusto mo dito ka nalang samin? Gino
Is it okay?
Of course
Nagorder na rin silang dalawa. Dahil hindi ako pamilyar dito, hinayaan ko na lamang na si Gino ang
pumili para sakin.
4 years na.
Medyo. Long distance relationship kasi kami e. Actually, shes one of my reasons kung
bakit umuwi ako ngayon.
One of my reasons?
Ano yun?
To find my lost grandmother. Iniwan nya kasi kami e. Umalis sya. Pipigilan ko sana sya at
susundan, but my grandpa didnt let me do that before. He told me to wait for the right
time. And ngayon, ngayon na daw yung tamang panahon.
Yes, lolo gave me an address, but Im not familiar with the places here in the Philippines,
so hindi ko alam kung pano ako pupunta dito.
If you want, sasamahan ka nalang namin dyan. Kaso nga lang hanggang bukas pa kami
dito.
Yun naman pala e. Sige. Magkita nalang tayo sa may receiving area ng hotel.
Sa buong pag-uusap nila ni Gino, wala akong naintindihan. Wala kasing laman ang utak ko kundi mga
katanungan kung bakit nandito sa harap ko si Javier at hindi nya ako kilala.
Pano kung ibang Javier pala to? Pano kung nagkataon lang na kamukha at kapangalan nya lamang
ang Javier na kilala ko? Pero paano kung apo o anak pala sya ni Javier?
H-ha? Oo. Gino, pwede bang bumalik na tayo sa kwarto natin? Gusto ko na sanang
magpahinga. Nawalan na rin kasi ako ng gana.
Bumalik na kami sa hotel at pagkadating namin dun agad akong napaupo sa kama.
Gino, kailangan kong bumalik sa amin. Kailangan kong malaman ang sikreto ng kwintas na
ito.
Hinawakan ko ang mukha nya. Oo, Gino pero aayusin ko muna to. Baka sakaling alam na ng
manghuhula ang sikreto ng kwintas. Baka sakaling alam na nya ang paraan para
magkasama na tayo.
Kung yan ang gusto mo, hahayaan kita. Pero sana bumalik ka sakin. Sana bumalik ka
dito.
Maghihintay ako.
Pinindot ko na ang buton ng kwintas. Umilaw na ito at dahan dahan na akong naglalaho. Isinara ko na
ang mata ko at binitawan si Gino.
O Mikaela, kumusta naman ang pagtuloy mo sa iyong pinsan? Tamang-tama lamang ang
iyong pagdating. Nandito na rin sina Javier. May nais sabihin ang iyong ama. Salubong ni
inay.
Pumasok na kami sa bahay. Nandun sa sala sina Javier at ang aming mga ama.
Mikaela. Naalala mo namang nung una silang dumalaw dito, hindi ba? Ama.
Opo.
May nabanggit kami noong plano namin. At ang plano naming iyon ay
Ay ano po?
Nagulat ako sa sinabi ni Itay. Napatingin ako kay Javier na abot tenga ang ngiti.
Ngunit
Hindi ka pwedeng tumanggi dito, Mikaela. Nararapat kayong ikasal sa lalong madaling
panahon.
Bakit?
Sapagkat ito ang paraan natin upang makabayad tayo sa utang natin sa kanilang pamilya.
Pero ayoko
Bigla akong tumakbo papalabas ng bahay. Galit ako! Galit ako kay itay! Bakit kailangan nya itong
gawin sakin?!
Dumiretso ako sa bahay ng manghuhula. Basta na lamang ako pumasok at nakita ko sya agad.
Sa oras na dumating ang mahabang kamay sa 12, kusang iilaw ang kwintas. Kung pipiliin
mong manatili sa hinaharap, magbabago ang iyong katauhan. Ang iyong itsura. Depende sa
kung ano ang edad mo sa panahong yun. Maaaring buhay ka, ngunit maaari ring
mamamatay ka. Depende sa kung ano ang nakasulat sa iyong tadhana.
Napaupo ako sa aking narinig. Maaari akong mamatay? Magbabago ang aking itsura? Matatanggap pa
ba ako ni Gino kung mangyari man yun?
Mabubura ang iyong ala-ala. Tatanggalin ng kwintas ang lahat ng mga ala-ala mo
patungkol sa lahat ng naranasan mo sa hinaharap.
Kumirot ang puso ko sa aking narinig. Si Gino? Makakalimutan ko ang lalaking nagpatibok ng puso
ko? Hindi. Hindi maaari.
Tumakbo na ako papalabas. Hindi ko na alam kung san ako pupunta. Basta ang alam ko lang, takbo
ako ng takbo hanggang sa may nabangga ako.
Nung una, meron Pero nawala Javier. Nawala dahil nagmahal ako ng iba.
Kinwento ko sa kanya lahat. Lahat lahat. Isang mabuting tao si Javier. Alam kong mapagkakatiwalaan
sya.
Kung ganon, ano ang iyong desisyon? Mananatili ka ba o babalik ka? Javier.
Kung ako ikaw Gagamitin ko ang natitira kong oras para maparamdam sa kanya ang
pagmamahal ko. Tapos pag dumating ang takdang panahon, babalik ako sa kung saan
talaga ako nabibilang.
Pano kung hindi ko na nais umalis? Paano kung gusto ko na lamang sya kasama?
Pero sa tingin mo ba magiging masaya pa rin kayo? Bata pa sya at ikaw, magbabago ang
itsura at edad mo. Matatanggap ka nya, oo. Pero matatanggap mo rin ba ang kutya ng ibang
tao?
Nagising ako sa sinabi ni Javier. Tama sya. Walang patutunguhan ang relasyon naming kung
mananatili ako doon.
Siguro nga tama ka. Mas mabuting gamitin ko ang mga natitira kong oras at panahon para
makasama sya. Para mahalin sya. Para sa oras na dumating ang takdang panahon, handa
ako. Handa akong iwan sya dahil alam kong naparamdam ko sa kanya ang dapat ko
iparamdam.
------------------------
GINOS POV
Gabi na.
Ilang oras na rin ang nakakalipas simula nung umalis si Mikaela. Kumusta kaya sya?
Pagkatapos ko kumain ng dinner, naligo ako. Pampalipas ng oras lang. Baka sakaling paglabas ko ng
banyo, nandun na si Mikaela.
Pero asa naman ako. Baka ilang araw rin bago sya bumalik.
Natapos na ko magshower. Kinuha ko na yung towel para takpan ang dapat takpan. Nakalimutan ko
kasi kumuha ng damit e. Tsaka, mag-isa lang naman ako dito. Wala namang masama kung lumabas
ako na nakatowel lang.
Mikaela!
Gulong gulo ako sa sinabi ni Mikaela. Anong gusto nyang mangyari, mamatay ako sa pulmunya?
Ano bang
Oo Gino. Sa pagbalik ko sa panahon ko, napagtanto ko kung gano kita kamahal. At kung
meron man akong pagbibigyan ng sarili ko, ikaw lang yun.
12.
I AM YOURS.
GINOS POV
Gabi na.
Ilang oras na rin ang nakakalipas simula nung umalis si Mikaela. Kumusta kaya sya?
Pagkatapos ko kumain ng dinner, naligo ako. Pampalipas ng oras lang. Baka sakaling paglabas ko ng
banyo, nandun na si Mikaela.
Pero asa naman ako. Baka ilang araw rin bago sya bumalik.
Natapos na ko magshower. Kinuha ko na yung towel para takpan ang dapat takpan. Nakalimutan ko
kasi kumuha ng damit e. Tsaka, mag-isa lang naman ako dito. Wala namang masama kung lumabas
ako na nakatowel lang.
Mikaela!
Gulong gulo ako sa sinabi ni Mikaela. Anong gusto nyang mangyari, mamatay ako sa pulmunya?
Ano bang
Oo Gino. Sa pagbalik ko sa panahon ko, napagtanto ko kung gano kita kamahal. At kung
meron man akong pagbibigyan ng sarili ko, ikaw lang yun.
Inilagay ko ang kamay ko sa bewang nya at nilapit ko sya sa akin. Pagkapulupot nya ng kamay nya sa
leeg ko, sinimulan ko na syang halikan.
She opened her mouth and our kiss got deeper. Mas lalo kong nararamdaman ang pag-init ng
katawan ko. Hiniga ko na sya sa kama at pumaibabaw ako sa kanya.
Tinanggal ko na ang pagkakatali ng strap ng dress nya then I pulled it down and threw it away.
I temporarily stopped kissing her and just stared at her perfect body.
No Mikaela. Its just that you are too beautiful. Youre too perfect for me.
Hinawakan nya ang mukha ko at hinila ito papalapit sa kanya. Kung ganon, ituloy mo na lamang
ang iyong ginagawa.
Hinaplos ko ang mukha nya pababa sa leeg nya, sa dib-dib nya, sa tiyan nya, sa legs nya hanggang
sa mga daliri nya sa paa.
Hindi ko naman yun ginawa dahil nag-iinit ako o bastos ako. Ginawa ko yun dahil humanga ako sa
kanya. Sa kagandahan nya. Hindi sa katawan nya pero sa kanya bilang sya. Bilang si Mikaela.
Pumosisyon na ako. Sigurado ka ba talaga dito, Mikaela? Pwede tayong tumigil kung
nagbago na ang isip mo.
And then it happened. We made love. Napaluha si Mikaela sa sakit, pero napaltan din ang luha na yun
ng ngiti.
Umulo na sya sa dibdib ko tapos niyakap nya ako. Kinuha ko yung kumot at itinakip ko yun sa aming
dalawa.
Hindi ko maisip kung anong reason ni Mikaela for doing this. Pero ang alam ko lang, naramdaman
kong mahal na mahal nya ako. At dun lang, masaya na ko.
-----------------------------------------
MIKAELAS POV
May nangyari nga pala sa amin ni Gino kagabi. Binigay ko sa kanya ang sarili ko.
Napaupo ako habang inaalala ko lahat ng nangyari kagabi. Ang kakaibang pakiramdam na yun. Hindi
ko maipaliwanag kung gaanong saya ang naramdaman ko.
Hindi nya ako binaboy. Kahit ako na mismo ang nagpresenta na angkinin na nya ako, ramdam ko ang
respeto nya sakin habang ginagawa namin yun kagabi.
Hindi ako nagkamali ng desisyon. Tama lang na kay Gino ko unang beses ibigay ang sarili ko.
Naramdaman kong may yumakap sakin sa likod at hinalikan niya ang leeg ko.
Si Gino.
Dumaloy na naman ang kuryenteng dumaloy sa akin kagabi, at di ko nalang namalayan, nakahiga na
naman pala ulit kami sa kama.
------------------------------
GINOS POV
Napagod yata. Pano ba naman kasi pagkagising kaninang umaga, nangyari na agad ang round 2.
E handa naman akong tumigil e, pero ito talagang si Mikaela, hindi ako pinapayagan. Kaya ayan,
drained ang battery nya.
Hello Ma.
(Oh hey Gino. Hows your vacation with Mikaela?)
Sana nga balang araw magkaanak tayo. Magkapamilya. Pinapangako ko, gagawin ko ang
lahat para maging mabuting ama at asawa para sayo.
GINOS POV
Hello Ma.
(Oh hey Gino. Hows your vacation with Mikaela?)
Sana nga balang araw magkaanak tayo. Magkapamilya. Pinapangako ko, gagawin ko ang
lahat para maging mabuting ama at asawa para sayo.
Then I kissed her cheeks.
Gusto ko pa sanang magextend dito sa resort, kaso may usapan pa pala kami ni Javy e. Imbes na
gisingin ko si Mikaela, binuhat ko nalang sya papunta sa sasakyan.
Sinabi ko kay Javy na samin nalang sya sumabay papunta dun sa address na binigay nya. Sakto nga
e. Nasa bahay pag-ibig pala ang lola nya. Sino kaya sa mga lola dun ang lola nya?
Oo nga e.
Ilang oras din ang byahe papuntang bahay Pag-ibig. Pero nakarating na kami dun at lahat, tulog pa
rin si Mikaela.
Mikaela? Gising na
Oo. Haha. Ang himbing kasi ng tulog mo e. Hindi na kita ginising kasi baka masyado kang
napagod. Binuhat nalang kita papunta dito sa sasakyan.
Itinaas ko ang mukha nya at nilapit ko ang mukha ko sa kanya. Wala kang dapat ihingi ng sorry,
Mikaela. Kasi wala ka namang ibang ginawa kundi pasayahin ako. Salamat sa pagtitiwala
sakin. Sa pagmamahal sakin.
Hinawakan nya ang mukha ko. Walang anuman, Gino. Salamat din. Para sa lahat.
Then she kissed me. It was a passionate kiss. A kiss full of love. Napasandal na nga sya sa may
pintuan ng kotse e.
Si Javy pala. Lumabas na kami ng sasakyan at nakita ko si Javy na nakangiti ng nakakaloko sakin.
Balak nyo pa yata ituloy ang naudlot ah. Pasensya na sa abala ha. Hahaha.
Nag-apir nalang kami tapos naglakad na kami papasok dun sa bahay Pag-ibig.
Dumiretso kami kay Sir Laurenti at kinausap sya ni Javy. Habang nag-uusap sila, pinasyal ko muna si
Mikaela sa labas.
Pag tumanda tayong dalawa, dito tayo tumira. Ipapamana nalang natin yung bahay natin
sa mga anak at apo natin.
Napatingin sakin si Mikaela, pero ang lungkot ng mukha nya. Hindi sya sumagot dun sa sinabi ko at
nginitian nalang nya ako.
Naglakad lang kami ng naglakad hanggang sa nakarating kami dun sa garden. Doon ko nakita si Lola
Elay. Nakangiting nagbabasa ng diary o notebook nya.
Nilapit namin sya ni Mikaela at sinalubong naman nya kami ng ngiti nya.
Ah lola, si Mikaela nga po pala. Ang magiging asawa ko at magiging ina ng mga anak ko.
Minsan sa buhay, hindi porket magkasama kayo o kayo ang ikinasal e kayo na ang
nagkatuluyan. Maraming mga tao ngayon na kasal sa mga asawa nila pero hindi sila
masaya dahil nasa ibang tao ang puso nila.
Oo, Mikaela. Kahit hindi man naging kayo nung taong mahal mo. O kahit hindi kayo
nagkasama sa matagal na panahon, maaari mo pa ring masabing nagkatuluyan kayo
sapagkat nasayo ang puso nya at nasa kanya naman ang sayo. Lola
Hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Lola. Masyadong malalim. Pero mukha namang
nagkakaintindihan sila ni Mikaela. Siguro nabuhay tong si Lola Elay sa panahon ni Mikaela.
Lola Elay.
Napatingin kami dun sa tumawag sa kanya. Si Sir Laurenti pala, kasama si Javy.
Lola Lumapit si Javy kay Lola at niyakap nya ito. Bakit mo ba kami iniwan ha? Hindi mo na
ba mahal si Lolo?
Mahal ko ang iyong lolo. Alam mo yan at alam rin nya yun.
Oo. Pero kahit ganun, tinanggap nya pa rin ako. Hindi nya pa rin ako iniwan. Minahal nya
pa rin ako ng buong-buo.
Gusto ko pa sana panoorin ang pag-uusap ng maglola, pero nagvibrate ang phone ko. Nakita kong
tumatawag si Ysa.
Ysa.
(Hey Gino. Punta ka naman dito sa set. We need your opinion tungkol sa storyline.)
Bumalik na ako kayna Lola. Pero nakita kong wala na dun si Javy at Sir Laurenti. Si Lola at Mikaela na
lang ang magkausap.
Huwag na lamang. Sasabay nalang ako kay Javy mamaya, kung ayos lang sayo.
Ah. O sige, mauna na ko. Lumapit ako sa kanya and kissed her goodbye.
------------------------------------
Thanks.
Kumusta naman ang vacation with Mikaela? Sabi nya at umupo sya sa tabi ko.
Sasagot na sana si Ysa, pero bago nya yun magawa, biglang namatay ang ilaw.
Im the man who will be with you for the rest of your life. Im the one whos willing to love
and accept you for who you are. Im the man who will do everything just to make you
happy.
Biglang nagbukas ang ilaw at nakita namin Javy dun sa may stage.
But most of all, Im the man who wants to marry a girl named Ysa and spend my forever
with her.
Lumapit si Javy kay Ysa at lumuhod sa harap nito. Lumabas na muna ako ng set kasi moment nila to.
Hindi ko alam kung anong meron pero niyakap ko nalang rin sya.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
CHAPTER 14
GINOS POV
Akala ko ako na naman ang gigising sa kanya, pero mali ako. Gising na pala sya.
Gino, kailangan nating magpunta sa Bahay Pag-ibig ngayon, ngayon dadating ang asawa
ni Lola Elay. Mikaela.
Pagdating naming dun, andaming kotseng nakaparada. Siguro mga anak at apo to ni Lola.
Dumiretso na kami dun sa kwarto nya at nakita naming ang daming tao. Pero lahat sila nasa labas
lang.
Similip kami sa bintana para malaman namin kung anong nangyayari. Nasa loob pala ang asawa nya.
Asawa ko, natutuwa akong makita ka ulit. Masaya ka ba, asawa ko? Sabi nung lolo.
Nagyakap silang dalawa. Lahat ng tao nakangiti maliban kay Mikaela na umiiyak.
Oo. Lumuha lamang ako dahil sa saya. Masaya ako para sa kanilang dalawa. Pero
malungkot rin
Malungkot? Bakit?
Wala. Gino. Tara na umalis? Mukhang hindi na naman pala tayo kailangan rito. Nais ko
lamang masilayan ang muling pagkikita ni lola at ng kanyang asawa.
Umalis na kami ni Mikaela. Tinanong ko sya kung san nya gustong pumunta. Sabi nya dalhin ko daw
sya sa isang lugar kung saan pinakamagandang tingnan ang mga bituin.
Dun na kami naglunch at merienda. Kahit buong maghapon ay yun lang ang ginawa namin, hindi ako
nabagot. Hindi ako nabore kasi kasama ko si Mikaela.
Sya, hindi rin naman sya nabagot. May ginagawa sya e. May sinusulat. Ewan ko kung ano. Ayaw nya
sabihin e.
Sa lamig ng gabi, may pupuno ng puwang sayong tabi. Pagmamahal. Ang tanging hatid. Patitingkarin
ang yong kislap sa dilim.
Tara humiga sa damuhan. Mas makikita natin ang mga bituin sa gantong paraan. Mikaela.
Malayo man maihahatid din ng hangin ang mga hangarin na puno ng pag-ibig.
Lagi kang titingin sa mga tala sa langit, Gino sa oras na mangulila ka sakin.
Ang pangarap koy para sayo, nag-iisang bituin. Laman ng puso at damdamin koy nag-iisang bituin.
Naalala mo ba ang sinabi ko sayo noon? Na sa oras na tumapat ang mahabang kamay sa
12, kailangan kong mamili?
Oo. At alam ko na rin ang mga maaaring mangyari sa kung ano man ang maging desisyon
ko.
Biglang tumulo ang luha nya. Kung mananatili ako dito, magbabago ang itsura ko. Magiging
matanda ako. Hindi na tayo bagay Gino. Bata ka at matanda ako.
Tanging hiling ng puso koy tibayan ang loob sayong mga pagsubok.
Wala akong pakialam Mikaela. Mahal kita kahit ano pa ang maging itsura mo. Hinawakan
ko sya sa magkabilang balikat habang sinasabi ko yan.
Pero hindi ka magiging masaya. Hindi ko maibibigay ang mga pangangailangan mo kasi
matanda na ako.
Kailangan kita sa tabi ko. Yun lang. Kaya mo naman yun, diba? Umiiyak na rin ako.
Malayo man maihahatid din ng hangin ang mga hangarin na puno ng pag-ibig.
Oo. Pero iba na ang lahat. Hindi na tayo magkakaanak. Hindi na tayo magkakaron ng
pamilya. Hindi ka magiging ama. Kaya mas mabuti pang bumalik na lamang ako sa panahon
ko. Sa paraang yun, mabubuhay ka ng normal. Ng masaya. Makakahanap ng babaeng
mapapang-asawa mo at magiging ina ng anak mo.
Ang pangarap koy para sayo, nag-iisang bituin. Laman ng puso at damdamin koy nag-iisang bituin.
Hindi rin naman ako magiging masaya e. Pero mabuti na rin to, kasi kahit magkalayo tayo,
mararanasan naman nating mabuhay ng normal kahit pa may kulang.
May kulang?
Pag bumalik ako sa panahon ko, makakalimutan kita at ang lahat ng mga nangyari sa atin
dito.
Tuluyan na kong umiyak. Makakalimutan nya ako. Ang sakit sa pakiramdam na hindi ka na maaalala
ng babaeng mahal mo.
Kaya nga hinihiling ko sayo Gino na tingnan mo lagi ang mga tala sa langit.
Bakit pa? Bakit ko pa sila titingnan kung hindi rin naman kita kasamang hihiga sa
damuhan para gawin yun?
Kasi nasan man ako, nasa ibang panahon man ako, alam kong isang bituin lamang ang
tinitingnan natin. Biglang pumatak ang luha nya pagkasabi nya nun.
Sa ganung paraan, hindi man kita maalala, maaalala mo pa rin ako. At kahit magkalayo
tayo, para na rin tayong magkasama kasi parehong bituin lang ang tinitingnan
natin. Dagdag pa nya.
Ang pangarap koy para sayo, nag-iisang bituin. Laman ng puso at damdamin koy nag-iisang bituin.
I kissed her. A kiss of longing. A kiss of bitterness and pain. A kiss of sadness.
Bumitaw rin sya agad at tiningnan nya ang kwintas nyang umiilaw.
Kung pwede lang Kaso hindi e. Maintindihan mo sana Para sayo rin tong ginagawa ko.
Mahal na mahal na mahal rin kita Lagi ka lang tumingin sa mga bituin at maaalala mo
ako.
Bumitaw na sya sakin at pinindot na nya ang kwintas nya. Unti unti na syang naglalaho.
Paalam. Sabay naming sabi habang tumutulo ang luha naming dalawa.
Biglang nagkaron ng isang nakakasilaw na liwanag kaya ipinikit ko ang mata ko.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
CHAPTER 15
GINOS POV
Kahit wala akong ganang tumayo at gumalaw mula sa higaan ko, kailangan kong pumunta dun.
Pinipilit ko sa sarili kong panaginip lang ang mga nangyari kagabi. Na babalik pa si Mikaela.
Pumunta na ako sa office. Dumiretso ako sa theatre room dahil papanoorin namin ang ginawa naming
film.
Dahil hindi ako laging present sa set, hindi ko alam ang mga nangyari sa mga naunang scenes.
Sinimulan ito sa scene ng isang babae. Probably nasa 1950s ang time setting nito. Typical Filipino
family. Nagtatrabaho ang ama, housewife ang ina. May isa silang anak na babae.
Dahil medyo boring pa, nagdaydream na muna ako. Hindi ko muna pinanood hanggang sa narinig ko
ang ilan sa mga pamilyar na linya.
"Ah. Ms?"
Teka. Parang parang ito ang nangyari samin ni Mikaela nung unang beses kaming nagkita.
"M-may m-malaking bubuyog dun! Kulay dalandan! Umalis na tayo dito baka kung anong
kamalasan ang dala nyan!"
Pinanood ko ang film hanggang sa matapos ito. Yung mga nangyari sa simula hanggang sa oras na
nagkahiwalay sila, lahat yun lahat yun nangyari samin.
Ysa.
Sinong lola?
Diary? Ang diary na lagi nyang binabasa? Ibig sabihin kwento namin ni Mikaela ang binabasa nya?
Pero paano? Pano nya nalaman?
Hindi na ko nagpaligoy ligoy pa. Pumunta na agad ako sa Bahay Pag-ibig para makita si Lola Elay.
Dumiretso ako sa garden, pero wala na sya dun sa favorite spot nya, nandun na sya sa may bench
katabi nung punong yun.
Nilapitan ko sya at nakita kong nakasarado ang diary nya. Hindi na nya ito binabasa.
Lola Elay
Ano yun?
Ngumiti sya at tumingin sakin. Kasi wala nang nakasulat e. Kahapon ang huling entry ng
diary. Siguro kasi wala na akong mailagay na masayang bagay.
Kahapon ko huling beses nakasama sa panonood ng bituin ang lalaking mahal ko. Kahapon
din ako nagpaalam sa kanya.
Tuluyan na akong napaiyak at niyakap ko si Lola Elay who turned out to be Mikaela. The 2012
Mikaela.
Kahit gano kalakas ang oras at panahon. Kahit anong kontra ang gawin nila, minsan, wala
silang laban sa pagmamahal.
Hindi, Gino. Kaya ko nagawang isulat ang diary na ito. Ang diary na araw araw kong
binabasa hanggang sa nakarating ako sa panahong to.
Simula palang, kilala na kita. Alam ko na ang mga mangyayari. Nakakatuwa, nagawa kong
makita at maranasan ang mga bagay ng dalawang beses sa dalawang magkaibang
pagkatao.
Pinakasalan ako ni Javier. Nagkaron kami ng mga anak at apo. Minahal ko rin sya pero
hindi katulad ng pagmamahal ko sayo. Pero sa kabila nun, buong puso pa rin nya akong
tinanggap at pinaglingkuran.
At? Pano ka nakarating dito? Pano mo nalamang dito tayo magkikita ulit?
Nung araw na natagpuan ako ni Javy. Yung araw na nagpaiwan dito ang batang Mikaela at
umalis ka dahil kailangan ka sa set. Yun ang araw na sinabi ko sa kanya ang lahat. Sa
pagkakaalam ko, yun ang araw bago ako magpaalam sayo.
Pansin kong hinahabol nya ang hininga nya tuwing magsasalita sya.
Inalalayan ko sya at hinayaan kong gawin nyang unan ang lap ko.
Hinaplos ko ang mukha nya. Kahit kulubot na ang balat nya. Kahit puti na ang buhok nya, maganda
pa rin sya.
Ako ba Mikaela, ang tagal tagal mong naghintay para makita ulit ako. Mahal mo pa ba ako
sa kabila ng pinagdaanan mo?
Hinawakan niya ang kamay ko ng napakahigpit. Pansin kong malamig ang mga ito.
Mahal kita Gino at patuloy pa rin kitang mamahalin kahit san man ako mapunta. Pasensha
na kung hindi ko natupad ang mga pangarap mo. Ang nais mong magkaanak at
magkapamilya. Sana mahanap mo ang babaeng tutupad nun Gino.
Sabi ko naman sayo, diba? Hindi ko kailangan yun. Ang kailangan ko ay ikaw. Dito sa tabi
ko, parang ngayon.
Bakit ka ganyang magsalita, Mikaela? Teary eyed nako. Parang alam ko na kung anong
kahahantungan nito e.
Masaya ako ngayon. Masaya ako Nakangiti nyang sabi habang nakapikit.
Tsaka na Tsaka ko na bubuksan ang mata ko pag lumabas na ang bituin sa langit.
Hmm?
Hindi Gino, ngayon sinisigurado kong hindi na kita iiwan. Lagi na kitang mababantayan.
Binuksan nya ang mata nya at hinaplos ang mukha ko. Mahal na mahal rin kita Gino
Pagkasabi nya nun, isinara na nya ang mata nya at dahan dahang bumagsak ang kamay nya.
Tulad ng isang bulaklak na nalanta, nawalan na ng buhay ang babaeng kasama ko ngayon.
Ngunit kagaya ng isang ibong nakawala sa kanyang kulungan, masayang lumisan si Mikaela.
---------------------------------------------------------------------------------------------
( 2 years later )
Nandito ako ngayon sa puntod nya. Sinadya kong gabi pumunta para wala nang tao.
Kumusta ka na dyan? Miss na miss na kita. Lagi pa rin akong tumitingin sa mga stars. Pero
imbes na matuwa ako dahil naaalala kita, nasasaktan ako. Alam mo kung bakit?
Kasi alam kong hindi na tayo nakatingin sa isang bituin ngayon. Because this time, ikaw na
yung bituing tinitingala ko
Sabi nila lahat daw ng namamatay, nagiging star. Totoo ba yun? Kung oo, sigurado akong
ikaw yung pinakamalaking star sa langit. Yung pinakamaganda. Yung pinakamakinang
Kasi nung nabubuhay ka pa, ganun ka. Maganda. Kakaiba. Stand out.
Pinagpagan ko muna yung lapida nya. Tinanggal ko ang mga dahong nagkalat.
Kelan ba ulit tayo magkakasama? *Deep Breath* Sige, Mikaela, una na ko ha. Bibisita
nalang ulit ako dito.
Umalis na ko at nagdrive.
Sinubukan kong magpreno, pero hindi ko magawa. Sira ang preno ko!
*BEEEEEEEEEEEEEEEEEP*
*BOOGSH* *SCREEECCHH*
------------------------------------
Dahan dahan kong minulat ang mata ko. Ang sakit ng ulo ko. Manhid ang bawat parte ng katawan ko.
Wala akong maigalaw. Konting ibo ko lang, pakiramdam ko magkakawatak watak ang mga buto ko.
Naghahabol na rin ako ng hininga at maraming dugo ang tumatagas mula sa mga sugat ko.
I slowly closed my eyes and for the very last time in this lifetime
I smiled.
A place surrounded by tall resilient trees, grasses and flowers dancing along with the gust of wind.
The smell of these flowers dominates the atmosphere; thereby attracting butterflies of different
colours which adds up to the vibrancy of this place.
He looked above and saw clouds evenly scattered through the blue sky. These clouds share the
magnificence of the blue horizon above with the rays of the sun and the sun itself which brings life to
the non-living things existing in this place.
He closed his eyes and breathed, enjoying the freshness of the air that surrounds him. Aside from the
sound of his breathing, he also heard the sound of birds chirping melodiously as if they are a choir of
angels singing a song of praise.
He slowly opened his eyes, afraid that when they fully open, the perfect place around him will not be
present anymore.
Theres nothing to be afraid of because this perfect place around him will be with him forever.
From now on, he belongs here. Today, tomorrow and for the days to come, this will be his home.
Because this is heaven, and this is where his life will begin again.
----------------------
GINOS POV
Nasa langit na yata ako. Siguro hindi ko kinaya yung aksidente kaya eto, kinuha na ko ni Lord.
Pansin kong walang ibang tao sa lugar na to kung hindi ako. O baka, hindi ko palang sila nakikita.
Nagpatuloy lang ako sa paglalakad, baka sakaling may makasalubong akong kahit sino na pwedeng
pagtanungan kung san ako dapat pumunta.
Nakakita ako ng isang malaking puno. Kakaibang puno kasi kumikinang ito.
Lumapit ako dun at nakakita ako ng isang batang babaeng nakaputing dress. Mga 7 years old siguro
to. May koronang bulaklak pa sya na feeling ko, ginawa nya galing sa mga bulaklak na nagkalat dito.
Bata! Tinawag ko yung bata at humarap sya sakin. Nakita kong umiiyak sya.
Tumakbo ako papunta dun sa bata at niyakap sya. Hindi ko alam kung bakit pero naramdaman kong
ito ang dapat gawin.
Bata, wag ka na umiyak. Ssshh. Dito lang ako. Sabi ko habang nakayakap dun sa bata.
Oo. Hindi kita iiwan Sabi ko habang pinupunasan ang luha nya.
Hindi na ko tumanggi pa. Sinabayan ko lang yung bata sa paglalakad habang magkahawak ang kamay
namin.
Kasi natatakot ako. Kasi mag-isa lang ako. Ang tagal tagal ko na mag-isa. Buti nalang
dumating ka.
Tumingala sya sakin at nginitian ako. Ang cute cute ng batang to. Para talaga syang anghel.
Ganun ba? E bakit hindi ka maghanap ng kasama? Wala na bang ibang nilalang dito?
Kasi?
Umiwas yung tingin sakin nung bata tapos tumakbo sya. At dahil magkahawak kami, napatakbo na rin
ako.
Gusto ko sanang itanong kung ano o sino ang hinihintay nya, pero hindi na ko nagkaron ng chance.
Isang malaking golden gate ang nasa harap namin ngayon. Paglapit namin dun, kusa itong nagbukas.
Imbes na sumagot sya, pumasok nalang sya dun sa gate. Pagkapasok namin dun, nagsara na ulit ito.
Saan?
May itinuro syang isang bagay, or should I say isang taong nakahiga dun sa damuhan. Nilapitan ko
ang taong yun at nakita kong isa palang syang matandang walang malay.
Anong gagawin ko sa kanya? Tanong ko sa bata pero nagkibit balikat lang sya.
Lola
I-iho
Sinubukan nyang bumangon pero hindi nya magawa kaya inalalayan ko sya.
Nung nakaupo na sya, tinuro nya ang isang malaking puno sa di kalayuan at katabi nun ay isang ilog.
Wow. Yun din yung reason nung bata kanina. Pareho kaya sila ng hinihintay? Gusto ko sana itanong
pero hindi ko na naman nagawa.
Nung nakarating na kami dun sa ilog, ibinaba ko na sya at pinagmasdan nya ang reflection nya sa
tubig. Tumabi sa kanya ang bata at sabay nilang tiningnan ang sarili nila.
Maraming salamat
Maaari naman.
Humarap na rin ang bata sakin tapos tinabihan nya yung matanda at naghawak sila ng kamay.
Talaga? San?
Pareho silang ngumiti sakin tapos biglang umilaw yung kung anong bagay na nakasuot sa leeg nila.
Sobrang nakakasilaw yung ilaw kaya pumikit ako at tinakpan ang mata ko.
At nung tuluyan nang nawala ang ilaw, nakita ko na rin ang maamo nyang mukha.
Mikaela?
Sa pagtawag ko ng pangalan nya ay dahan dahan nyang iminulat ang mata nya.
Gino Ang boses na ito. Ang boses na matagal ko nang gustong marinig.
Hindi na ko nag-atubili. Niyakap ko na sya agad. Niyakap ko sya ng napakahigpit. This time, hindi ko
na sya hahayaang mawala pa ulit sakin.
Ako rin sila, Gino. Sila ang mga Mikaela sa ibat-ibang panahon. Ang batang Mikaela at ang
matandang Mikaela.
Pero bakit pa kailangang bata at matandang Mikaela ang sumalubong sakin? Bakit hindi
nalang ikaw? At tsaka, kung sila si Mikaela, I mean, kung sila ay ikaw bakit hindi nila ako
kilala?
Ano?
Gusto nilang subukan kung tayo talaga ang nakalaan sa isat-isa. Kaya nga hinarap nila
sayo ang bata at matandang Mikaela.
Parehong may hinihintay ang dalawang Mikaela. Inilagay sila sa lugar kung saan makikita
sila ng iba pang mga namatay na. Pero kahit tulungan pa sila ng iba. O kahit lapitan pa sila
ng sinuman, hindi titigil sa pag-iyak ang batang Mikaela at hindi gigising ang matandang
Mikaela kung hindi ang nakalaan sa kanila ang lalapit at tutulong.
Ibig sabihin
Ang tagal kong hinintay ang oras na makasama ulit kita Mikaela.
Hinaplos ko ang mukha nya at hinawakan nya ang kamay kong yun.
Wala yun Gino. Sabi ko naman sayo, kahit san ako pumunta, mamahalin pa rin kita.
Maging matanda man ako o bata, alam kong ikaw ang para sakin. Alam mo kung bakit?
Bakit?
Timeless.
Kahit gano man katagal akong naghintay para sayo, hindi pa rin nawala ang pagmamahal
ko. At kahit tumigil na sa pagtibok ang puso ko, hindi ka pa rin nawawala dito. Mikaela,
sabay turo sa puso nya.
Thank you for your Timeless Love, Mikaela. This time, ako naman ang magpapatunay nun
sayo. Na kaya ko ring mahalin ka tulad ng pagmamahal mo sakin. Let me prove that to you
beginning today
Until forever?
Unlike our last kiss, this time we shared a kiss full of happiness. Full of love. Full of contentment.
Kasi alam namin na simula ngayon, hinding-hindi na kami mapaghihiwalay ng kahit ano.
Sinubukan kaming paghiwalayin ng oras at panahon. Nung una, nagtagumpay sila. Pero sa huli, mas
nanaig pa rin ang pagmamahalan namin.
A Timeless Love.
Madaming pagsubok ang hinarap namin. Nanggaling kami sa magkaibang panahon. Iniwan nya ako ng
dalawang beses. Naghintay sya ng matagal para makita ako. Nabuhay ako ng parang patay sa loob ng
dalawang taon dahil sa pangungulila sa kanya.
Pero sa kabila ng mga yun, nandito kaming dalawa. Magkasama. Masaya. Yakap ang isat-isa.
Nanaig pa rin ang pagmamahal namin at handa naming ipagpatuloy yun ngayon.
I may have so much to prove. Pero hindi ako kinakabahan. Hindi na kasi ako kukulangin sa panahon o
kakapusin sa oras.
A Timeless Love.
-THE END-