BAHAN BUKTI TENTANG

PENGGUNAAN BAHASA
MELAYU KLASIK

Ahli kumpulan:
Zaim
Zizi
Salihin

 Masyarakat Melayu mampu

merakamkan bahasa mereka dan dapat
mengungkapkan pelbagai perkara
dengan adanya tulisan Jawi
Menerusi tulisan ini,maka bahasa
Melayu dapat menjelaskan sesuatu
perkara dalam pelbagai genre
Oleh itu,bukti yang memaparkan
bahasa Melayu klasik ini lebih luas
berbanding bahasa Melayu kuno dan
praklasik,iaitu meliputi:-

1.Batu bersurat
2.Batu Nisan
3.Hukum Kanun
4.Surat Awal
5.Naskhah Sastera
Klasik

Batu Bersurat

Batu Bersurat Di Pagar

Ruyung

 Ditemui di Pagar Ruyung,

Minangkabau pada 1356 M
Memperlihatkan pengaruh
Arab,tetapi masih ditulis dalam
huruf India.
Mengandungi prosa Melayu kuno
serta beberapa baris sajak
Sanskrit
Bahasa yang digunakan agak
berbeza daripada bahasa Melayu
kuno kerana terdapat perbezaan
dari segi bentuk kata

 Contohnya:-

tida
marni-

tyada
berdi-

Batu Bersurat Di Minye

Tujuh

 Bertarikh 1380 M.
Karangan pada batu nisan ini
berupa puisi Sanskrit yang
disebut sebagai upajati dan
merupakan sajak Melayu tertua
Tulisan pada batu tersebut
ialah tulisan India (Kawi) dan
Arab,tetapi bahasa yang
digunakan ialah bahasa Melayu

 Yang berikut merupakan transliterasi dan

terjemahan Batu Bersurat Minye Tujuh yang
dilakukan oleh Hooykaas (Hashim Musa,
2003:43-45) :
Teks Minye Tujuh
Terjemahan
Hijrat nabi mungstapa
Setalah hijrah Nabi
yang prasida tujuh
kekasih yang telah
ratus asta puluh
wafat tujuh ratus
sawarsa haji catur dan
delapan puluh satu
dasa wara sukra raja
tahun bulan Zulhijjah 14
iman warda (?) rahmat- hari Jumaat, Ratu Iman
Allah
Warda (Rahmat Allah
bagi Baginda)
Gutra baru bahasa mpu
hak kadah pase ma
taruk tasih tanah
samuha ilahi ya rabbi

Dari suku Barubasa

mempunyai hak atas
Kedah dan Pasai
menaruk di laut dan

Batu Bersurat Di Sungai

Teresat, Terengganu

 Ditemui pada tahun 1887 di

Kampung Buluh, di tebing Sungai
Teresat berhampiran Kuala
Berang, Terengganu
Menurut Syed Muhammad Naquib,
tarikh yang tercatat pada batu
bersurat ini ialah 22 Februari
1303 M(4 Rejab 702 Hijrah)
Terdapat percampuran perkataan
asli bahasa Melayu dengan
bahasa Sanskrit,bahasa Jawa,dan
bahasa Arab

 Pengaruh bahasa Arab dan

Melayu semakin ketara pada
batu bersurat ini berbanding
bahasa Sanskrit
Batu bersurat ini mencatatkan
peraturan-peraturan dan
undang-undang yang
dilaksanakan di kawasan
didirikan batu bersurat
tersebut

 Tulisan yang digunakan bagi

menulis bahasa Melayu pada batu
bersurat ini ialah tulisan Jawi
Hal ini bererti tulisan Arab telah
digunakan dalam bahasa Melayu
Batu bersurat ini merupakan
tulisan bahasa Melayu yang
paling awal dijumpai tertulis
dengan menggunakan aksara
Arab yang diadaptasi sebagai
aksara Jawi(Hashim Musa, 2003)

 Batu bersurat ini dikatakan sebagai

catatan terakhir perkembangan
bahasa Melayu di atas batu kerana
selepas itu bahan bukti bahasa
Melayu klasik lebih banyak tertera
dalam bentuk persuratan