U ranijim razdobljima razvitka pravne nauke u sastavu graanskog prava bilo je i trgovako

pravo, koje se nekad naziva i privredno pravo. Usljed dinaminog razvoja, ono se iz njega
izdvojilo i sada predstavlja veoma perspektivno, samostalnu pravnu granu. Robonovani tokovi
ine ga i dalje veoma dinaminim pravom, podlonim promjenama i usavravanjima.
Trgovinu kao vanu privrednu djelatnost moemo definirati kao ukupnost svih oblika trgovakih
aktivnosti, od nabavke robe od proizvoaa do njene isporuke konanom potroau. Zahvaljujui
svom poloaju izmeu ponude i potranje robe, te utiui na proizvoae i potroae, trgovina
igra kljunu ulogu u privredu svake zemlje.
S obzirom da je proizilo iz graanskog prava, i dalje je zadralo neke njegove osobenosti,
pogotovo one koje prizilaze iz obligacionih normi. Trgovako pravo utvruje osnove nastanka
organizacija koja se bave trgovinom, kao i ponaanje subjekata u trgovakim poslovima. Ovo
pravo odreuje osnove trgovine kao djelatnosti, kroz aktivnosti obrazovanja trgovaca i njihovog
nastanka kao subjekata trgovine, utvrivanja uvjeta rada trgovakih subjekata i sl.
Subjekti trgovakog prava su pravna lica, kojih ima mnogo vrsta i oblika, a najpoznatija
su: dioniko drutvo i drutvo s ogranienom odgovornou.
Izvori prava trgovakog prava su, prije svega, zakoni i podzakonski akti koji ureuju ovu oblast.
Odmah iza propisa, kao izvor, javljaju se ugovori, u kojima se stranke dogovaraju o uvjeetima pod
kojima stupaju u trgovake odnose u meusobnom komuniciranju. Veliku snagu u ureenju ovih
odnosa ima obiajno pravo, koje, kroz oblik uzansi i kodificiranih poslovnih obiaja, bitno utie na
trgovako pravo, doprinosei tako da se ova vrsta obiaja bre mijenja od drugih vrsta obiaja.