Nama penuh : Abu Abdullah Muhammad ibn Idris ibn Abas ibn

Usman ibn Syafi' ibn 'Ubaid ibn Abdu Yazid ibn Hashim ibn Mutolib
ibn Abdu Manaf.
Lahir: Tahun 150 Hijrah di Ghazzah, Palestin.
Beliau digelar As-Syafie sempena nama datuknya, Syafie bin
Saib.
Beliau berasal dari keturunan Rasulullahs.a.w. Pada sebelah
datuknya, Abdul Manaf (datuk ketiga Nabi Muhammad s.a.w.
adalah datuk kesembilan.

Kehidupan: Beliau membesar di dalam

keluarga yang fakir di Palestin. Bapanya
meninggal ketika Imam Syafie kecil lagi.
Ketika berumur 2 tahun ibunya telah
membawa ke Kota Makkah untuk berjumpa
dengan saudara mara beliau dari keturunan
yang dihormati.
Imam Syafie adalah seorang imam mazhab
yang empat, iaitu pengasas "Mazhab
Syafie".

Keadaan hidup yang susah beliau

terpaksa mengutip tulang-tulang dan
cebisan kertas bagi mencatit segala
nota.
Imam Syafie meninggal dunia pada
tahun 204 Hijrah bersamaan dengan
820Masihi ketika berusia 54 tahun
dan dikebumikan di Arafah, Mesir.

Dari kecil lagi Imam Syafie telah

menujukkan sikap beliau yang amat
cintakan ilmu.
Imam Syafie seorang yang
berpandangan jauh, berhati mulia
dan bercita-cita tinggi.
Beliau berusaha dengan gigih dalam
menuntut ilmu pengetahuan.

Beliau juga merupakan seorang yang

bijak berbicara hinggakan dirinya
terlepas daripada hukuman pancung.
Beliau sangat menghormati dan
memuliakan para guru yang
mengajarnya.
Beliau sangat cinta kepada ilmu
pengetahuan. Usia remajanya
dihabiskan dengan menuntut ilmu
pengetahuan yang memberi manfaat.

Beliau bersikap sederhana dalam

semua segi, sama ada dalam tingkah
laku, berpakaian atau cara makan.
Imam Syafie mempunyai ilmu
pengetahuan yang luas dalam
berbagai-bagai bidang.
Imam Syafie seorang hartawan yang
sangat pemurah. Beliau sentiasa
menolong orang yang memerlukan
bantuan.

Imam Syafie r.a. mempunyai

ketajaman akal fikiran yang luar biasa
sejak kanak-kanak lagi. Ketika berusia
9 tahun, beliau hafaz Al-Quran.
Di waktu berumur 12 tahun, beliau
telah dapat menghafaz kitab AlMuattok,
karangan Imam Malik dan seterusnya
berguru dengan Imam Malik ketika
berusia 20 tahun.

Imam Syafie belajar dan mendalami

bahasa dan kesusasteraan Arab
sehingga mahir dalam bidang penulisan.
Beliau menghabiskan usia remajanya
dengan menghadiri kelas-kelas
pengajian agama di Masjidil Haram.
Imam Syafie bermusafir ke Makkah,
Madinah, Yaman, Iraq dan negara-negara
lain dengan tujuan untuk menuntut ilmu.

Antara ilmu-ilmu yang dipelajarinya

termasuklah ilmu hadis, ilmu fekah dan
Al-Quran.
Imam Syafie sangat mengutamakan
pengetahuan dan disiplin. Beliau
membahagikan waktu malamnya kepada
tiga bahagian:
i. 1/3 malam untuk berehat.
ii. 1/3 malam untuk menulis ilmu
pengetahuan
iii. 1/3 malam untuk beribadat.

Imam Syafie berusaha dengan gigih

dalam menuntut ilmu. Akhirnya, beliau
muncul sebagai imam besar yang
mempunyai ilmu pengetahuan yang
tinggi dan dapat
memberi sumbangan yang tidak ternilai
kepada umat Islam.

Imam Syafie adalah ulama

mujtahidin yang berpegang kuat
pada Al-Quran dan Hadith.
Pendapat beliau diterima sebahagian
besar daripada umat islam.
Contoh: Beliau begitu teliti dalam
mengutarakan pandangan
terutama masalah ibadat.
( bermanfaat dalam dunia islam
sehingga masa kini.)

Beliau menggunakan hadis sahih

mengistinbatkan hukum tanpa melihat status.
Mengistinbatkan - iaitu amalan
mengeluarkan hukum / keputusan
berdasarkan Al-Quran/ hadis.
Beliau tidak menerima kaedah
Istihsan.
Istihsan - salah satu daripada sumber
hukum perundangan Islam tetapi ianya
tergolong dalam sumber hukum yang
tidak disepakati.

Beliau juga telah mengeluarkan

panduan untuk memahami al-Quran
serta menghasilkan suatu hukum
sehingga memuaskan hati serta
diyakini.
Sumbangan dalam bidang hadis
Beliau telah menyusun sebuah kitab
menjelaskan tentang perselisihan
hadis-hadis nabi.

Antara kitabnya:
Al-Masnad.
- iaitu kitab mengenai perawi-perawi
hadis dengan lengkapnya.
Al-Amali.
Ikhtilaf Al-Hadis

- iaitu kitab mengenai kedudukan hadis

serta pendapat ulama mengenainya

Beliau juga menghasilkan pelbagai

jenis kitab dalam bidang:
Ilmu Tafsir
Akhlak
Ilmu falak
Ilmu kedoktoran

Mazhab Imam Syafie juga berkembang

dengan pesat di negara:
Afrika Utara,
Mesir,
Indo China,
Sri Lanka,
Armenia,
Kurdistan dan di Kepulauan Melayu,
Indonesia,
Singapura dan
Malaysia.