Wagas na Ilusyon

Ni Shaira A. Cario
Doon sa malayo, sa di ko matanaw
Di ko maisip sa makatang pananaw
Ang ibig sabihin nitong nadarama
Ng pusong pilit nakikipagsapalaran.
Pag ikay nakikita nitong mga mata
Di maipaliwanag nadaramang galak.
Ikaw ang laging laman ng aking panaginip
Iyong mukhang mala-anghel ang laging naiisip.
Nabubuo ang araw tuwing ikay nakikita
Pulso pati puso, ibang iba ang silakbo
Lahat sa paligid nagiging kaaya aya
Naglalaho pati sariling problema
Sa pagmumuni-muni, aking natanto,
Pag-ibig ko palay maihahalintulad
Sa isang punong kahoy na hitik at mayabong
Na puno ng ligaya, ni walang panaghoy.
Hanggang ngayon ay naguguluhan
Ang pusong itong tunay na nahihirapan
Pagmamahal na ni minsan hindi nagkulang
O ito nga bay sadyang ilusyon lamang?

Pag-asa sa Pag-aalsa
Ni Shaira A. Cario

Sa likod ng mga imprastraktura sa Roma,

Tumatagaktak ang pawis ng mga plebiyanong alila.
Alilang lung minsay nagiging mandirigma
Na nagsisilbing aliwan ng mga mariwasa.
Pamahalaang Roma at mga Komitiya!
Centuriata, Curiata at kaming taga-Tributa,
Kamiy may bahagi din sa pamahalaan
Ngunit heto kamit dukha pa rin at walang sapat na lupa.
Nag-aalab na dugot naghihimagsik na damdamin
Walang api, walang sahol, ang tangi naming dinadalangin
Pare-pareho lamang tayo iniluwal dito sa lupain
Ngunit anot kaming nagpapagod ang siya pang walang makain?
Ako si Spartacus, tubong Roman na inalilat binilanggo
Habang mga kasamahan ko namay nilatigot ipinako
Kamiy tao na may karapatat damdamin
Subalit binaboy, inabusot sinaktan pa rin.
Bago pa dumating ang bukang liwayway
Kamiy naghanda na sa pakikipagtagisan ng lakas
Upang mapasakamay dangal at ari-arian
At mapawa ang uhaw na matagal ng inaasam.
Dugong dumanak ay naglalagaslas
Dulot ng bangis at walang pakundangang dahas
Hindi maduduwag sa kamay ni Crassus
Maaaring humadlang ay kamatayan sa krus.

Isang Malapitan