---------------BOOK DETAILS---------------[BOOK NAME]

TWISTED MARRIAGE
[TOTALPARTS]
54
------------------------------------------[ BOOK DESCRIPTION ]
-------------------------------------------I forced him to marry me. Now I suffer the consequences of my choice. [Epilogue
is private. Just saying. Baka may magreklamo eh? Chos XD]
------------------------------------------*******************************************
[1] Prologue
*******************************************
Psst! I dedicate the Prologue to you! Thanks for the lovely cover! OO! Nagustuha
n ko naman kahit sandamakmak na comments pa ang binigay ko. Love you!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

PROLOGUE

Mula sa kinauupuan ko dito sa loob ng restaurant, natanaw ko ang isang pulang sp

orts car na naghahanap ng mapagpaparkan. Base sa tibok ng puso ko, alam kong sas
akyan na niya iyon. Nakumpirma lang iyon ng paglabas ng isang ruggedly handsome
guy mula sa driver's seat. Papasok na ito sa restaurant.

Shit! Andito na siya. Mag-back out na kaya ako?

Ngayon pa. Andito na ako. At alam ko rin na lalo siyang magagalit sa akin kapag
nagback out ako. Matinding sapilitan pa talaga bago ko siya mapapayag na makipag
kita sa akin ngayon. Kaya hinga ng malalim. Kaya ko 'to.

Hinanap ko siya sa entrance ng restaurant. Andito kasi ako sa may gilid, sa tabi
ng window para nga makita ko ang pagdating niya. Isa pa, tago rin dito. Para iw
as bulungan din sakaling may makakita sa aming dalawa.

Nakapasok na siya. Hindi ko pa rin talaga mapigilan ang tumitig sa napakagwapong

mukha niya. Oo, may pagkabadboy ang hilatsa ng mukha niya pero hindi naman adik
ang dating. Ruggedly handsome. 'Yun ang best description para sa kanya. Napansi
n kong maging ang mga waitress at lahat ng babaeng nasa loob eh napatitig din sa
kanya.

Napailing na lang ako.

Umikot ang paningin niya sa kabuuan ng restaurant. Hinahanap na niya siguro ako.
Halata mo ang pagkairita sa expression ng mukha niya. Iniisip niya siguro na na
sasayang na naman ang oras niya sa akin.

Maya-maya pa eh nahanap na ng mga mata niya ang mga mata ko. Nagtama iyon. For t
hat split second, alam ko, naramdaman ko. May something. Pero alam kong nag-iima
gine lang ako. Imposible naman kasi. Pero totoo, tumigil ang pagtibok ng puso ko
ng mga sandaling iyon.

Nagdire-diretso na siya papunta sa pwesto ko. Shit talaga! Lalong kumakabog ang
puso ko.

Kaya ko nga ba 'tong gawin sa kanya?

Ayan na. Nasa harapan ko na siya. Tiningala ko lang siya. He's wearing a navy bl
ue V-neck shirt at faded jeans. Ang hot niya talaga. No wonder, lahat ng babae g
agawin ang kahit ano para lang maikama niya. Oo, may reputasyon siya towards gir
ls pero wala akong paki. Mahal na mahal ko kasi siya.

"Quit staring. It's rude. At pwede bang pakidalian. Kung anuman 'yung IMPORTANTE
NG sasabihin mo sa'kin, sabihin mo na. May lakad ako." bungad niya sa akin. Nak
atayo pa rin siya.

Sabi ko nga. Ang taray niya. Daig pa niya ang isang matandang dalaga kung sungit
an ako.

"Pwede ka namang umupo muna diba?" I tried my best to be the sweetest towards hi
m.

Natigilan siya sa sinabi ko pero nakabawi rin naman agad. "Oh, right." Sabi na l
ang niya pagkatapos ay naghila na rin ng upuan sa harap ko. Ipinatong niya ang m
agkabilang siko at napangalumbaba. Tinitigan niya lang ako. Tinitigan ko rin siy
a. Nagkatitigan kami.

"Ah... ano... order muna tayo..." putol-putol na sabi ko. Naiilang kasi ako sa p
araan ng pagtitig niya eh. Ito kasi ang first time na nakita ko siya ng malapita
n. Iba pala ang feeling. Hindi ko madescribe eh.

"No thanks. Busog pa ako. Pinapahaba mo pa ang usapan eh. Diretsahin mo na ako.
What is it that you want, Cassandra?"

Heto na nga. Oh geez. Pinagpapawisan na ako. Paano ko ba sasabihin sa kanya nang

hindi siya magagalit? Oh, for Pete's sake! Alam kong magagalit at magagalit siy
a kahit paano ko pa sabihin.

Nakakadiscourage naman.

Pero sige na nga... Heto na... Hayyy. God, give me strength.

Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga at sinabi na ang dahilan ng

pagkikita namin ngayon...

"You have to marry me, Ace."

Nakita kong namilog ang mga mata niya pero bago pa siya magsalita eh inunahan ko
na siya.

"I'm pregnant. You had me pregnant. Your only option is to marry me."

Shock. Confusion. Ridiculousness. Mockery. And above all... anger were all drawn
into his most angelic yet rugged face. I knew it. Magagalit siya.

We barely know each other tapos... pipilitin ko siyang pakasalan ako?

"I'm sorry Ace... I just love you so much."

*******************************************
[2] 1:
*******************************************
- ACE -

"Pare, condolence!"

Bati sa akin ng kaibigan kong si Raymer. Andito kami ngayon sa mansion na regalo
sa akin ng mga magulang ko noong kasal namin nung witch. Nagtataka siguro kayo
kung bakit nagko-condolence sa akin si Raymer. Wala namang namatay. Anniversary
kasi namin nung witch na 'yun ngayon eh. At pakiramdam ko, namatay ang puso ko s
imula nang maikasal ako sa kanya. She forced me to marry her. Ang nangyari, para

ng shotgun wedding eh. Napikot ako. Leche. Witch talaga 'yun.

Tumungga na lang ako ng beer imbes na sagutin si Raymer. Badtrip pa rin ako hang
gang ngayon. Ang witch na 'yun ang sumira sa future ko. Sa future ko with Jennif
er. Si Jennifer ang gusto ko. Ang mahal ko. Magpopropose na dapat ako sa kanya k
ung hindi lang nangyari 'to.

Ang akala siguro ng witch na 'yun eh once na maikasal kami eh liligaya siya. Ha!
Ano siya, sinuswerte? Sinira niya ang buhay ko, sisirain ko rin ang buhay niya!
Kaya bago kami maikasal eh nagkaroon muna kami ng kasunduan na pwedeng pwede ak
ong mambabae kahit kailan ko gusto at hinding hindi siya pwedeng magreklamo. Siy
a pa rin naman ang asawa ko eh. Sa papel. Pero hanggang dun lang 'yun. Hindi ko
yata kayang pakisamahan ang isang babaeng manloloko at sinungaling na katulad ni
ya.

"Nasan nga pala ang misis mong pagkaganda ganda, pre?" sambit ulit ni Raymer. Mu
ntik ko nang maisuka ang beer na iniinom ko sa sinabi niya.

"Type mo ba ang witch na 'yun?" Simpleng tanong ko. Tumawa naman siya sabay ilin
g ng makailang beses.

"No pare. Iyong iyo na. Takot ko na lang sa'yo. Haha!"

Para namang gusto ko talagang angkinin ang babaeng 'yun.

Napansin ni Raymer ang pagkunot ng noo ko kaya tiningnan din niya ako ng mataman
.

"Pre, hanggang ngayon ba... Galit ka pa rin sa ginawa niya?"

Hindi lang basta galit ang nararamdaman ko sa witch na 'yun. Poot. Ewan ko ba, b
aliw yata ang babaeng 'yun eh. We were never that close during our college times
. Nakikita ko siya sa mga gig namin pero 'yun lang 'yun. Never kaming nagkausap
except nung last time kung saan pinilit niya akong pakasalan ko siya. 'Yun lang
'yun. Kaya... paano niya nagawa ang bagay na ito? Bakit niya ako pinilit na paka
salan siya?

Siguro iniisip ninyo na pwede naman akong tumanggi. Pero hindi. You know why? Da
hil sa mga bwisit kong mga magulang. Akala ko nga, kapag nalaman nila na nakabun
tis ako, magagalit sila. Why. Mga kilalang tao sa business world ang pamilya ko.

At ang alam ko eh ipapakasal nga nila ako kay Jennifer. Isang kahihiyan 'to kap
ag nagkataon. Pero hindi. Nung nakilala nila si witch? Tuwang tuwa sila! Lalo na
nung nalaman nila na buntis pala ang babae! Grabe. Super unexpected 'yun. Akala
ko eh lusot na ako pero hindi pala. Kaya no choice talaga ako. At kung iniisip
ninyo rin na pwede naman kaming mag-divorce... Hell no! Err. Not yet, at least.
Ngayon pa na nagsisimula pa lang ang paghihirap ng witch na 'yun? Ipapatikim ko
muna sa kanya ang hell sa piling ko. Para ng sa gayon, kapag oras na para i-divo
rce ko siya, wala ng matitira sa pagkatao niya. Wasak na wasak na siya. Dun pa l
ang ako magiging lubos na masaya.

Naramdaman kong may nagpatong ng juice sa table namin ni Raymer. Si Witch.

"Sinabi ko bang dalhan mo kami ng juice? Tamong nag-iinuman kami dito. Ibalik mo
'yan sa loob! At 'wag kang lalabas hangga't di ko sinasabi."

"Ah eh... Akala ko lang kasi kailangan ninyo... Pasensiya na..." nanginginig sa
takot na sagot nung witch.

"Wag ka nang mangatwiran. Pasok!" sigaw ko sa kanya. Nanginginig na rin ako sa s

obrang galit. Ewan. Sa twing nakikita ko ang pagmumukha ng witch na 'yun eh naga
galit na lang ako bigla. I can't stand her face. Kaya lagi akong lumalabas twing
gabi para mag-unwind.

"Sorry..." mahinang sabi niya sabay pasok sa loob. Hindi ko na lang pinansin.

"Man... That was harsh..." komento ni Raymer.

"Stay out of it Raymer. Kung ayaw mong pati ikaw eh pagbuntunan ko ng galit ko."

"Sorry bro. Pero nagtataka lang talaga ako. Bakit ganun na lang ang galit mo sa
kanya? Oo, pinilit ka niyang pakasalan mo siya pero diba nabuntis mo naman siya?
So may responsib---"

"YUN NA NGA EH! NABUNTIS KO SIYA! KAYA MAY RESPONSIBILIDAD AKO SA KANYA! KAYA NG
A PUMAYAG AKONG MAGPATALI SA KANYA, HINDI BA? PERO LECHE EH! HINDI NIYA INALAGAA
N 'YUNG BABY EH!"

Nanlaki ang mga mata ni Raymer. "So... you mean..."

"NALAGLAG DAW 'YUNG BATA! PESTE TALAGA! YUN NA NGA LANG. HINDI PA NIYA NAINGATAN
! ANONG KLASENG BABAE BA SIYA? KAYA HINDI MO RIN TALAGA AKO MASISISI KUNG BAKIT
GALIT NA GALIT AKO SA BABAENG 'YUN. 'YUN NA NGA LANG ANG NAGBUBUKLOD SA AMIN SA
PAGSASAMANG ITO EH. TAPOS... NAWALA PA? TELL ME... PAANO PA BA AKO GAGANAHAN SA
BABAENG 'YUN?"

Saglit na katahimikan ang bumalot sa amin. I felt sorry na nasigawan ko ang best
friend ko. Pero kasi eh... Galit na galit lang talaga ako. Ugh! Kaya ayaw ko ta
lagang pinag-uusapan ang babaeng 'yun eh.

Nahilot ko ang sentido ko. "Pare, I'm sorry... I didn't mean to shout at you...
Teka, nasan na daw ba sina Jimmy?" pag-iiba ko na lang sa usapan.

Raymer sighed. "Nagtext na. On the way na daw sila. Alam mo naman ang meaning ng
on the way ng mga 'yun."

Napatawa ako ng kaunti. "Oo. Baka naliligo pa ang mga 'yun. Gagu talaga! Hahaha!
"

Umiling na lang si Raymer. Hindi ko na lang din siya pinansin. Mas mabuti na ito
ng good mood ako kesa iniisip ko ang witch na 'yun. Siya ata ang papatay sa akin
eh. Tsk. Malamang lang talaga. Pero uunahin ko naman siya.

Saglit pa kaming nagkwentuhan at nag-inuman ni Raymer. Medyo maaga pa naman, wal

a pang gabi. Leche, ang tagal lang talaga nina Jimmy. Walang kwenta talaga ang m
ga 'yun. Mukhang nagkakatama na rin nga ako sa mga nainom ko eh.

Maya-maya eh nakita kong lumabas na naman si witch. Papuntang gate.

Ah. Dumating na yata ang mga walanghiya.

Nakita ko na nga ang kotse ni Jimmy. May kasunod pang kotse. Hmm. Mukhang marami
ng kasama si Jimmy ngayon. Ayos 'to. Maraming lilinisin si witch mamaya.

Lumapit na si Jimmy sa amin ni Raymer at nakipaghigh five.

"Yo! Balita? Na-miss ko kayong mga gagu kayo!"

Lecheng greeting lang talaga 'yan. Basta gagu, asahan ninyo ng gagu rin ang pagb
ati.

"Maid ninyo ba 'yung nagbukas ng gate? Ang ganda ah." sabi ng isang kasama ni Ji
mmy. Hindi siya pamilyar sa akin. Napataas na lang ang kilay ko sa huling sinabi
niya.

Ito na ang ikalawang pagkakataon ngayong araw na ito na may nagsabing maganda si
witch. Tss.

Tumikhim si Jimmy.

"Ah, pareng Ace... si Gio nga pala... Gio, si Ace... asawa niya 'yung nagbukas n
g gate..."

Namula naman si Gio sa sinabi ni Jimmy. Dapat lang.

"Ah! Sorry pare. Sorry! Hindi ko alam. Sorry!" sunud sunod na pagyuko ang ginawa
ni Gio na animo'y Japanese lang. Bigla na lang akong natawa sa inasal niya.

"Okay lang, pare. Tigilan mo na 'yan. Tara na. Ubusin na natin ito."

At nagsimula na nga kaming tumagay uli. Maya-maya pa eh tinawag ko na ulit si Wi

tch.

"Cassandra!" sigaw ko. Alam ko namang maririnig din niya ako eh. Kahit pa nasa p
inakaitaas siya ng mansion. Alam kasi niyang 'pag pinaghintay niya ako, magagali
t ako sa kanya. Kaya dapat lang na matalas ang pandinig niya.

At wala pang isang minuto eh nasa harapan na namin ang witch. Nakita ko pa ang s
aglit na pagtitigan nila ni Gio. Leche. Mukhang type talaga ng isang 'to ang wit
ch na 'to ah.

"B-bakit, Ace?"

"Nakapagluto ka na ba ng hapunan? Ihain mo dito."

"Ah.. oo.. Sige sige." at tumalikod na siya. Hinila ko naman ang braso niya. Nap
asubsob tuloy siya sa akin.

"Sinabi ko na bang tumalikod ka?" sabi ko sa mukha niya. Alam kong naaamoy niya
ang alak sa bunganga ko. Balak ko lang naman siyang patayin doon. Hahaha!

Umiling na lang siya. Hindi niya yata kinaya ang magsalita dahil sa baho ng hini
nga ko.

"Good. Dahil ako ang magsasabi kung tatalikod ka na ba o hindi." at hindi ko ina
asahan ang mga sumunod na nangyari.

Hinalikan ko siya sa labi niya.

Nakita ko ang pagkagulat sa mga mata niya. Namumula rin ang mga pisngi niya. Par
ang kamatis lang! Ang sarap picturan!

Shit! Anyare? Epekto yata 'to ng alak?

*******************************************
[3] 2:
*******************************************
- ACE -

Tinamaan na talaga ako. Shit! Kaya ayoko ng nag-iinom ng lambanog eh. Ang tindi
ng tama sa akin! 'Pag imported liquors kasi medyo natotolerate ko pa, pero itong
lambanog talaga. Ugh. Ito kasing si Raymer, nagdala pa. Anniversary gift daw ni
ya sa amin ni witch.

Speaking of the devil, hayun, nagsiuwian na sila. Ang bubuti talaga nilang mga k
aibigan. Di man lang ako inalalayan papasok ng bahay. Shit talaga. San na nga ba
ang entrance?

Gegewang gewang na tinahak ko ang front door. Medyo naaaninag ko pa naman ang da
an kaya nakarating din ako doon ng matiwasay. Pinihit ko na ang knob at nagdirediretso papasok. Nadatnan ko sa sala ang witch. Prenteng nakasalampak ang mga pa
a sa sofa habang nagbabasa ng libro. Nag-init na naman ang dugo ko at the very s
ight of her.

"Hoy Witch! Sarap buhay ka jan ah. Tapos na kaming mag-inuman. Maaari mo nang li
nisin 'yung labas." sabi ko sa kanya habang dinuduro duro ko pa siya.

"Witch?" bulong niya sa sarili niya pero narinig ko naman. Ewan. Ganito talaga a
ko 'pag nakakainom, tumatalas ang pandinig.

Ah shit! I cursed inwardly. Hindi niya nga pala alam na 'yun ang tawag ko sa kan
ya. Leche. Nalintikan na nga ako.

"Wala. Cassandra. I mean Cassandra. 'Wag mo na lang 'yun isipin ha?" sabi ko na
pupungay pungay pa ang mga mata. Shit. Antok na antok na ako.

Agad naman siyang tumayo at inilapag ang librong binabasa sa center table. Nang
madaanan niya ako ay naamoy ko pa ang floral scent niya. Sininghot ko muna siya
at tsaka siya hinawakan sa braso niya. Mahigpit na mahigpit. Napatingin lang siy
a sa akin pero mapapansin mo ang takot sa mga mata niya. Ha! Nakakatuwa talagang
pagmasdan ang isang witch na natatakot sa akin.

"Sandali lang." sabi ko habang nakahawak sa braso niya.

Sinalubong lang niya ang tingin ko.

Binitawan ko ang pagkakahawak ko sa braso niya at pinaglandas ang kamay ko sa

amo niyang mukha. I touched her pointed little nose. Napapikit siya. Ha! Feel
feel mo namang witch ka! I traced her jawline hanggang sa diniinan ko na ang
wak ko sa panga niya. Gusto kong maramdaman niya ang diin ng pagkakahawak ko.
gla siyang napamulat sa ginawa ko. Akala siguro niya eh inaakit ko na siya.

ma
na
ha
Bi

"Ace..." nahihirapang sabi niya dahil hawak ko pa rin siya sa panga niya.

"Bakit ang landi mong babae ka?" Sabi ko. Kumunot ang noo niya na animo'y hindi
maintindihan ang sinabi ko. Leche. Ang galing talagang umarte ng babaeng 'to eh.

"Wag mo 'kong kunutan! Sagutin mo ako. May ilalandi ka pa ba? Sukdulan ka na eh!
" Lalo ko pang diniinan ang pagkakahawak sa panga niya. Napansin kong namumula n
a ang mga mata niya. Awtsu, crybaby.

"Hindi kita maintindihan Ace? Ano bang sinasabi mo? Wala akong nilalandi. Ikaw l
ang Ace, ikaw lang."

Sinampal ko siya. Walanghiya. Nag-drama pa eh kitang kita ko naman kung gaano si

ya maglandi kanina. Ugh! Mga babae talaga! Nakakapag-init ng dugo!

Napahawak siya sa pisngi niyang sinampal ko. Agad na bumakat ang palad ko sa pis
ngi niyang iyon. Tss. Napakasensitive ng balat nito.

"Ace..." gumagaralgal na sambit niya.

"Hindi ka naglalandi? Eh anong tawag mo dun sa ginawa ninyo nung Gio kanina? Kun
g makapagtitigan kayo sa harap ko parang wala ng bukas?"

Namilog ang mga mata niya sa sinabi ko. Pagkaraan niyon eh makailang ulit na umi
ling.

"No Ace... high school friend ko kasi si Gio eh. Ngayon na lang ulit kami nagkit
a kaya nagkatinginan kami. Wala lang naman 'yun!"

Sinampal ko ulit siya.

"Sinungaling ka talaga! Eh tinanong pa ako ng gagong 'yun kung sino ka raw nung
kararating lang nila eh!"

This time... Umiyak na talaga siya. Lalo akong nagalit sa nakikita ko. Akala nam
an niya eh mapapatawad ko siya dahil umiyak siya? Tss. Lokohin niya ang sarili n
iya.

"Sorry Ace... Kung ayaw mong maniwala... Okay lang. After all, alam ko namang wa
la ka talagang tiwala sa akin eh. Pero pinapangako ko, wala namang nangyayari eh
. Ngayon lang ulit kami nagkita ni Gio. Nagkatitigan lang naman kami. Wala lang
naman 'yun para sa akin. Hindi ko naman siya nilalandi."

"Wag ka nang magdahilan. Sumasakit ang tenga ko sa bawat salitang sambitin mo eh

. Ayusin mo na lang 'yung labas at pagkatapos eh maglinis ka na ng sarili mo at
matulog na. Aakyat na ako."

Iniwan ko na siya dun. Bahala siya kung magngangayngay pa rin siya. May tama na
nga ako gawa nung pesteng lambanog, dinagdagan pa niya. Grabe, I really hate tha

t witch! Nagawa pang magsinungaling? High school friend pala ha. Eh ba't hindi s
iya nakilala? Gagu lang talaga! Gagawa na nga lang ng palusot hindi pa ginalinga
n! Leche.

Hindi ko alam kung bakit ako nagagalit sa twing malalaman kong nanlalalaki siya.
Ewan eh. Para kasing nabebetray ako. She forced me to marry her na parang despe
radang desperada na maangkin ako tapos nanlalalaki lang din pala? 'Yun yung nara
ramdaman ko sa twing titingin siya sa iba eh. Kaya gusto ko, ako lang 'yung titi
ngnan niya. Ako lang 'yung pagsisilbihan niya. Ako lang, wala ng iba pa. Kung hi
ndi, malilintikan talaga siya sa akin. 'Yung ginawa ko sa kanya kanina? Wala pa
'yun sa iba pang mga bagay na kaya kong gawin sa kanya. Kaya dapat lang na matak
ot siya sa akin.

Ano Cassandra? Nagsisisi ka na bang nagpakasal ka sa akin?

Nagising akong parang binibiyak ang ulo ko. Ah hell! Pesteng hangover 'to. Bakit
ba kasi nauso pa 'to? Shit lang talaga. I did a mental note to never drink lamb
anog. Iba talaga ang epekto sa akin eh. Buti na lang at weekends ngayon, wala ak
ong trabaho. Kung hindi... Ah hell talaga!

I rolled onto bed at nakita kong bakante na ang other side nung kama. Ibig sabih
in, gising na ang witch. Ibig sabihin din, nakahanda na ang breakfast ko. Hmm. B
umabawi siguro ang witch na 'yun dahil sa pakikipaglandian niya kagabi. Next tim
e talaga, sasabihan ko si Jimmy na 'wag nang isama si Gio sa pagpunta dito sa ba
hay. Gigimik na lang kami sa labas. Mahirap na. Baka masalisihan na naman ako ng
hitad na witch na 'yun.

Pinilit kong bumangon kahit ang sama-sama ng pakiramdam ko. Dumiretso ako sa bat
hroom at kinuha ang gamot pampatanggal ng sakit sa ulo sa cabinet. Nang mahimasm
asan ako eh bumaba na ako.

Habang binabaybay ko ang daan patungo sa kitchen, nakita ko ang pigura ng witch
na nakatalikod. Nakapusod ang mahaba niyang buhok. Suot niya ang isa sa mga t-sh
irts ko at nakajogging pants siya. May bimpo pa nga na nakasabit sa kanang balik
at niya eh. Nakaharap siya sa stove. Base sa naaamoy ko, nagluluto siya ng panca
kes.

Alam na alam talaga ng witch na ito kung paano ako gagayumahin. Favorite ko ang

pancakes eh.

Nang nakalapit na ako sa dining table, tumikhim ako. Napalundag siya sabay harap
sa akin.

Nagkatitigan kami.

Ngayon ko lang napansin na medyo grayish pala ang mga mata ng witch. Witch talag
a. Ang weird ng eye color eh.

Ngumiti siya sa akin. "Good morning Ace."

Nagulat ako sa inasal niya. Oo, nagugulat pa rin ako kahit araw-araw naman niya
itong ginagawa. Sa twing papagalitan ko siya at sasaktan, ngingitian niya lang a
ko. Nakakaguilty ba? Hindi 'no. Bakit ako magguilty? Kasalanan naman niya kung b
akit ganyan ang pagtrato ko sa kanya. At anong malay ko, may gayuma pala 'yung m
ga ngiti niyang 'yun? Kaya hindi ko sinusuklian ang mga ngiti niyang 'yun eh. It
's either sisinghalan ko siya o hindi ko na lang papansinin.

Kagaya ngayon, wala ako sa mood para kagalitan siya. Isa pa, umagang umaga, bad
mood ako? Tsk. Masama 'yung ganun. Ayaw ko namang mabadtrip buong araw ano. Kaya
nagkibit balikat na lang ako at umupo sa isa sa mga bangko katapat niya. Ngumit
i ulit siya at ibinalik na ang atensiyon sa niluluto.

After 5 minutes...

"Matagal pa ba 'yan? Gutom na gutom na ako." pagrereklamo ko sa kanya. Nagraramb

ulan na ang mga alaga ko sa tiyan eh.

Hindi niya ako sinagot. Aba! Bastos ito ah! Pero bago ko pa siya kagalitan uli e
h humarap na siya hawak 'yung pinaglagyan ng pancakes na may butter at syrup. Sh
it! Naglalaway na ako! Nawala bigla 'yung pagkaasar ko sa kanya.

Kung meron man akong isang bagay na gusto... ehem! Erase erase, este napagtitiis
an tungkol sa kanya... 'Yun ay 'yung pagluluto niya. Ang sarap eh. Walang duda.
Kaya hindi maaaring hindi ako kakain bago umalis ng bahay. Ano pang silbi niya s
a pamamahay ko kung maging sa pagluluto palpak siya, diba? Kaya buti na lang tal
aga at biniyayaan siya ng talento sa pagluluto.

Wala pang limang minuto eh ubos ko na 'yung pitong layer ng pancake na niluto ni
ya. Wala eh. Masarap talaga. Noon ko lang narealize na hindi ko pala siya natano
ng kung kumain na siya. Sus. May sariling utak naman 'yan. Kakain 'yan 'pag nagu
tom 'yan.

"Mmm. Kumain ka na ba?" Tinanong ko pa rin siya. Feeling ko kasi eh obligasyon k

o ring tanungin siya ng mga ganung bagay. At ang witch! Ngumiti na naman!

"Okay lang ako Ace. Ito oh, uminom ka na rin ng shake. Fresh 'yan." iniabot pa n
iya sa akin ang mango shake na ginawa niya.

Tiningnan ko siya ng masama. "Ang ayos rin ng sagot mo eh. Tinanong kita kung ku
main ka na, sinagot mo okay ka lang. Ayusin mo sagot mo. Pasalamat ka nasarapan
ako sa niluto mo. Kung hindi, naupakan na sana kita. Ikinatuwa ko pa." sabay sip
sip sa mango shake. Ah heaven!

Tawa lang ang isinagot niya sa akin.

Hay. Uupakan ko na talaga 'to!

*******************************************
[4] 3:
*******************************************
- ACE -

"Cassandra!"

Tinawag ko siya na para siyang katulong dito sa mansion ko. Wala. Nasanay na lan
g ako na lagi siyang inuutos utusan lang dito sa pamamahay, kung tutuusin, namin
. Isa pa, wala rin naman kaming endearments sa isa't isa katulad ng hon, babe, l
ove, darling, ma, pa, at kung anu ano pang malansang tawagang naimbento ng mga k
orning magpartner sa buhay.

At tsaka, bakit kailangan pa namin ng endearments na 'yan? She was never my part
ner. She is just my wife. Asawa. Sa papel. Sa harap ng mga pamilya namin at sa h
arap ng piling mga kaibigan ko. She never dared introduce me to her friends, kun
g meron man. Dahil alam niyang ayaw na ayaw kong dumarami ang nakakaalam na misi
s ko siya. I'm not proud of the fact na kasal na ako sa babaeng hindi ko naman p
inangarap makasama sa buhay. Bigla ko namang naisip si Jennifer. Nasaan na kayan
g lupalop ng daigdig naninirahan 'yun? The last thing I've heard about her was t
hat she's already married. To a foreigner. Ewan. Basta alam kong kasal na rin si

ya. Sobrang sakit nun para sa akin. Wala na talaga kaming pag-asang magkasama.

Ah! Bwisit.

Dali dali namang lumapit sa akin si Jennifer... este si Cassandra. Si Witch, na

nakaapron pa. Damn. Bakit in that split second na napatitig ako sa kanya, nakita
ko si Jennifer? I mean, I know siya si Cassandra, pero naging kamukha siya ni J
ennifer eh? Ah. Baka sa sobrang pag-iisip lang kay Jennifer. Ganun naman 'yun. '
Pag sobrang iniisip mo 'yung isang tao, makikita mo na siya sa lahat ng tao sa p
aligid mo. Parang lahat sila, 'yung taong naiisip mo. Gets ninyo? Ang creepy 'no
?

"B-bakit, A-ace?"

Ewan ko rin sa witch na 'to. Pa-demure effect palagi eh. Lagi ring nauutal na pa
rang nahihintakutang kausapin ako. Never naman kaming nagkaroon ng serious talk
eh. 'Yung conversations na ginagawa ng mag-asawa? Wala. Kasi 'pag umuuwi ako gal
ing work, kadalasan, tulog na siya kapag naaabutan ko. Sino ba namang makakapagh
intay ng madaling araw diba? Oo. Hanggang madaling araw ang trabaho ko. Kasama n
a rin kasi dun ang pagbabar ko eh. Siyempre, tumitira muna ako ng hot babe bago
makauwi ng bahay. Ayokong pag-interesan si Cassandra. Nadidiri ako sa kanya. Isa
pa ring misteryo sa akin kung paano ko siya nabuntis.

Hindi ako nadidiri sa kanya dahil marumi siyang babae. Hindi siya ganun. Well, s
a pagkakaalam ko. Hindi rin naman ako ipapakasal ng mga magulang ko sa babaeng i
to kung nalaman nila na may bahid kadungisan pala ang isang 'to. Nagpapabackgrou
nd check pa rin naman sila 'no. Para alam nila kung safe ba itong pakakasalan ko
. At akalain mong nakapasa ang witch na 'to. Akala ko nga hindi eh. Grabe. At gu
stong gusto rin siya ng parents ko. Lalo na ni Ma. Grabe lang talaga.

Nadidiri ako sa kanya kasi... pinilit niya akong pakasalan siya eh. Desperada ka
si eh. Oo, alam kong paulit ulit na ako sa pagsasabing pinilit niya akong pakasa
lan siya. Hindi ako magsasawang sabihin 'yun. Ipagduduldulan ko pa. Gusto ko nga
ng malaman ng buong mundo na pinilit niya lang ako eh.

"Alis na ako." simpleng sagot ko sa kanya. Napansin ko namang hindi siya tuminag
sa pwesto niya at tumitig lang sa may dibdib ko. Tapos titingin din sa mukha ko
. Ano 'to? Pinagnanasaan ba ako ng witch na 'to?

"Sabi ko alis na ako." dapat kasi gawin na niya 'yung dapat gagawin niya eh. Per
o hindi. Nakatitig pa rin siya sa dibdib ko. Leche 'tong witch na 'to! Mamaya na
niya ako pagnasaan 'pag nakaalis na ako. Naaasiwa ako eh.

"Ah... eh kasi... Ace..." bigla namang natauhan ang witch sa pagtitig sa dibdib
ko. Oo alam kong matipuno ako pero ewan. Ang creepy lang talaga 'pag si Cassandr
a ang tititig doon.

"Ano bang meron sa dibdib ko at kanina ka pa nakatulala diyan?" naiinis na naman

ako. Pinipigilan ko nga kasi umagang-umaga eh. Monday pa ngayon. Ito talagang w
itch na ito. Walang oras o panahon na pinipili. Basta, mababadtrip na lang talag
a ako sa kanya, umaga man o gabi.

Instead of answering me... nagulat ako nang hinawakan at inayos niya ang necktie
ko. Napatitig na lang ako sa maamong mukha niya. Napahinga na rin ako ng maluwa
g kasi hindi naman pala ako pinagnanasaan ng isang 'to. O baka pinagnanasaan rin
. Ewan.

Napansin kong may freckles pala siya. Bagay naman sa kanya. Ang cute niya eh. Ku
ng tutuusin, hindi siya mukhang 22 years old eh. Para siyang college student pa
rin. Eh ako? Sabi ng mga kaibigan ko, mukha na raw akong 40 years old. Paano, bu
gnutin daw kasi ako. Sabi ko naman, sisihin nila 'tong witch na ito. Ito talaga
ang papatay sa akin. Pinapatanda niya ako agad eh.

Pinress niya ang palad niya sa may dibdib ko. Tapos na niyang ayusin ang necktie
ko. Okay, aminado akong hindi ako maalam magnecktie. Bihira naman akong magneck
tie sa work ko. Actually, this is the first time na nagnecktie ako. Lagi lang ak
ong nakapolo. Well, technically, si dad pa naman ang may hawak nung company eh.
Pero sabi niya from now on daw, simulan ko nang magcorporate attire. Malay ko ba
ng may tamang pagsusuot pa pala ng necktie? Akala ko basta mo na lang 'yun ipupu
lupot eh.

Weird, pero napangiti ako sa ginawa ni Witch. Nagulat siya nang gawin ko 'yun. S
iyempre, minsan ko lang siya ngitian. 'Yun ay 'pag natutuwa ako sa niluto niya a
t ngayon.

Pinag-isipan pa niya kung ngingitian ba niya ako o hindi dahil baka sigawan ko n
a naman siya kung ngingiti rin siya. Pero in the end, ngumiti rin siya ng pilit.
Pero alam kong masayang masaya ang kaloob looban niyan.

Hinalikan ko siya sa mga labi niya. Actually, nagkikiss naman talaga kami. Pero
hanggang dun lang. Minsan nga, rough pa nang paghalik ko sa kanya eh. Minsan nam
an pilit. Pero ngayon is different dahil hindi rough nor pilit ang paghalik ko s
a kanya. Kusa ko siyang hinalikan kasi natutuwa ako sa kanya. Ewan. Nababaliw na
yata ako.

Naramdaman kong nanigas siya sa ginawa ko. Hindi siya sanay na ganito ako sa kan

ya. Nagsimulang gumalaw ang labi ko and nilabas ko rin ang dila ko para ibukas n
iya ang bibig niya. My tongue wants to enter her mouth. Gusto ko siyang i-savor
ngayon. Weird man pero gusto ko rin talagang tikman kung masarap ba siyang halik
an. Hindi ko kasi napapansin 'yun dati eh. Basta hinahalikan ko lang siya. Mabil
is lang pati dati.

Nag-give in siya at hinalikan na rin niya ako. Naghalikan lang kami sa may front
door. Pinalalim ko pa lalo ang halikan namin. Weird ulit pero nag-init ako. Ipi
nulupot niya ang mga braso sa neck ko at tumikdi pa siya lalo. Napangisi ako. Ma
liit nga pala ang babaeng 'to. Yumuko na lang ako lalo para hindi siya mahirapan
.

After 5 minutes siguro, tumigil na rin kami. Hingal na hingal siya. Maski ako. N
gumiti ulit ako ng malapad sa kanya. Wow. This witch is incredible. Masarap nama
n pala siyang halikan. Mukhang nag-iba ang mood ko dahil sa halikan namin. Nagin
g magaan ang pakiramdam ko.

"Sige, I have to go. Bye." at nagpahabol pa ako ng halik sa cheeks niya.

"Bye. Ingat ka." sabi niya. Napatawa talaga ako kasi kamatis na ang pisngi niya.
Ang cute talaga!

Nakangiti pa rin ako habang pumapasok ako sa building namin. Nanlalaki ang mga m
atang napatitig sa akin ang security guard. This day is really different. Hindi
naman sila sanay na nakangiti akong pumapasok eh. Lagi kasi akong poker face. Ba
kit ako ngingiti, may nakakatuwa ba?

Nang madaanan ko ang nasa reception eh napatigil siya sa pagsagot sa telepono at

sinundan ako ng tingin. Nang makabawi sa pagkashock eh tsaka niya ako binati ng
, "G-good morning, Mr. Salvacion."

Lol. Naalala ko si Witch sa kanya. Utal din ang isang 'yun eh. Lalo tuloy akong
napangiti habang binabaybay ang daan papuntang office ko.

Nang mabuksan ko ang door sa office ko, nagulat ako nang madatnan ko si Dad na n
akaupo sa swivel chair ko. Bihira naman niya akong bisitahin sa office ko eh. Ku

ng mag-uusap man kami, laging sa office lang niya.

"Dad!" gulat na sambit ko.

"Son." pag-acknowledge niya sa akin. I'm still stunned.

"W-why are you here?"

Tumayo sa pagkakaupo si Dad at nilibot ang office ko. Shit. Kinakabahan ako ah.
Napatigil siya sa isang rack ng magazine and shit talaga.

"Dad..."

"Son, may asawa ka na. It's not healthy to keep magazines like these sa office m
o. Ano na lang ang iisipin ng mga empleyado natin? Na ang future boss nila ay is
ang maniac?" patungkol niya sa FHM at ilang sexy magazines na nasa rack.

"Dad. It's just magazine. Hindi ako maniac." totoo naman. Hindi ako manyak 'no.

Umarko ang isang kilay ni dad pero hindi siya nagsalita. Nanahimik na rin ako. A
lam kong may pakay siya eh. Hihintayin ko na lang siyang sabihin 'yun.

"Son... alam kong pinilit ka lang namin na pakasalan si Cassandra..." pagsisimul

a niya. See? May pakay talaga siya kaya siya nandito. Hindi lang ito isang surpr
ise visit.

Pero ano daw? Pinilit nila akong pakasalan si Witch? Mali yata. Si Witch ang nag
pumilit eh. Pumayag lang sila. Magkaiba 'yun. Pero hindi na ako nagkomento. Hina
yaan kong magpatuloy na lang siya sa pagsasalita. Isa pa, alam kong ayaw ni Dad
na naiinterrupt siya.

"Alam naming wala ka talagang nararamdaman sa kanya. Akala namin kapag napakasal
na namin kayo, madedevelop ka at makakalimutan mo na si Jennifer. Pero mali pal
a. Maling mali."

Ow, where's this heading?

"Son... alam kong mahirap... Pero please try. Try to be civil with Cassandra. Pa
kitunguhan mo siya ng maayos. And please... itigil mo na ang pambababae. Hindi m
o ba alam, maraming amiga ng mommy mo ang nagsusumbong sa amin na nakita ka raw
ng mga anak nila na nasa bar at may kalampungang kung sinu sinong babae? Isipin
mo sana ang mararamdaman ni Cassandra. Asawa mo na siya. Devote your time to her
. Hindi ka na binata para maglaro pa. Alam kong kawawala lang ng magiging anak n
inyo sana pero subukan ninyong gumawa ulit. Kami na ng mommy mo ang magiging pin
akamasayang tao sa mundo kapag nagawa mo 'yun. Please, son?"

I sighed.

"Okay Dad. I'll try." pero hindi ko gagawin. Pasok sa kanang tenga. Labas sa kab
ila. Asa pa sila.
*******************************************
[5] 4:
*******************************************
- ACE -

Dad wants me to try to love the Witch. Ha. Parang sinabi na rin nila na subukan
kong kumain ng apoy. Gaya nga ng sabi ko kay Dad, I'll try pero hindi ibig sabih
in non eh gagawin ko na nga. Sinabi ko lang 'yun para matigil na si Dad. 'Pag ka
si lalo ko pa siyang sinalungat, lalo pa niyang ipipilit ang gusto niya hanggang
sa makonsensiya ka at gawin na ang ipinagpipilitan niya. Eh dahil may konsensiy
a pa naman ako, sinabi kong susubukan ko. Susubukan lang naman eh. Pero hindi...
hindi talaga. Hindi pa ako nakakabawi sa pagwasak ni Cassandra sa mga pangarap
ko with Jennifer. Hindi ko pa nakikita ang lubos na paghihirap niya. Nagsisimula
pa lang kami. Ipapamukha ko sa kanya na maling-mali siya na ipilit ang sarili s
a akin. She'll never have me. Not ever.

Friday night ngayon at nagkaayaan ang barkada na mag-inuman. Dahil natrauma na a

ko sa pag-inom ko ng lambanog, sinabihan ko agad si Raymer na 'wag nang magdadal
a nun. Tinawanan niya lang ako at sinabing umiinom lang siya nun 'pag special oc
casions. Eh dahil Friday night lang naman ngayon at wala namang bonggang okasyon
gaya ng anniversary o ano pa man, normal na alak lang ang iinumin namin.

Akala ko pa nga magbabar kami, kaya nagulat ako nang sabihin ni Jimmy na sa baha
y daw sila didiretso. Pumayag naman ako. Pagkakataon na ulit ito para pahirapan
si Witch. Alam ninyo na, makalat itong sina Jimmy eh. Mahihirapan si Witch pag-i
impis pagkatapos.

Tsaka ko naman naalala ang hinayupak na si Gio. 'Yung wagas kung makipagtitigan
sa Witch.

"Pre, may iba ka pa bang kasama mamaya?" pagtatanong ko kay Gio habang nag-aayos
ng mga dala ko.

Hindi sumagot agad si Jimmy kaya tiningnan ko pa siya. At ang gagu, nakangisi!

"Ulul, problema mo?"

"Wala lang pre. Oo, may iba akong mga kasama." cool na cool na sagot niya. Nalin
tikan na nga tayo.

"Pero don't worry, hindi kasama si Gio ngayon. Mag-o-overtime daw eh. Mga chicks
lang pare ang kasama ko. Pumili ka na lang mamaya." dugsong pa niya sa sinabi n
iya sabay kindat.

"Lul, bakit? Tinanong ko ba kung kasama mo 'yung Gio na 'yun?" diba hindi naman?

"Eh 'yun na rin naman 'yung pinupunto ng tanong mo eh. Diba nga, pinagbawalan mo
pa si Gio na bumalik sa bahay ninyo? Selos ka lang kasi eh!" sinuntok pa niya a
ng balikat ko.

Muntik na akong masuka sa sinabi niya.

"Selos? Anong selos? Bakit naman ako magseselos sa unggoy na iyon?"

Tumawa naman ng malakas si Jimmy. Nakng!

"Hayyy. Pare. Di ka nga nagseselos ng lagay na 'yan. Sige, una na ako. Balik mun
a ako sa condo, sunod na lang ako sa inyo." pagpapaalam niya.

"Lol, ganyan ka naman. Pa-VIP palagi. Sige, be sure na chicks talaga isasama mo
ha?"

"Yes boss!" at tuluyan na nga siyang umalis sa office ko. Ipinagpatuloy ko na la

ng ang pag-aayos ng mga gamit ko tsaka umalis.

Bago ako sumakay sa kotse ko eh tinext ko pa si Witch na mag-ayos ng bahay dahil

darating ang mga kabarkada ko. Alam ko namang malinis na talaga ang bahay dahil
'yun naman talaga ang gawain ni Witch, ang panatilihing malinis ang mansion. An
g ibig kong sabihin sa mag-ayos siya ng bahay eh magluto siya ng maraming puluta
n. Alam ninyo naman, mga gahaman sa pulutan sina Jimmy eh. Lalo naman si Raymer.
Tsk.

Nang makaraan ang ilang minuto at hindi pa rin nagrereply si Witch, tinawagan ko
na siya. Nagriring lang 'yung phone niya pero hindi sinasagot. Naiinis na sumak
ay na ako sa kotse at ibinato ang phone ko sa backseat. Mamaya ko na lang ulit k
unin 'pag nasa bahay na ako at nasapak ko si Cassandra.

Pinaharurot ko na ang kotse ko pauwi. Excited na akong sapakin ang gagang si Cas
sandra.

Pagkaraan ng ilang sandali, naipasok ko na sa garahe ang kotse ko at dali daling

pumasok sa loob ng bahay. Agad na hinanap ng mga mata ko ang Witch. May naaamoy
akong pagkain kaya alam kong nasa kitchen siya. Dumiretso ako doon.

Nasa bungad na ako ng kitchen nang mapalingon siya sa gawi ko. Tipid na ngumiti
siya.

"H-hi Ace. Nakauwi ka na pala."

On that split second, biglang nawala ang pagkabarino ko sa kanya. Ewan, was it s
omething about her eyes? Or her little nose? Or her lips, maybe? Ah, the smile p
erhaps. Ewan. Mala-anghel talaga ang Witch na 'to eh. Looks can be deceiving tal
aga.

Nang matauhan ako eh agad akong lumapit sa kanya at hinawakan siya sa mga panga
niya. Bigla naman siyang nahintakutan sa ginawa ko. Lol, dapat lang 'no.

"A-ace... Bakit?"

"Anong bakit? Bakit hindi ka sumagot sa text ko? Hindi mo rin sinagot ang tawag
ko!"

Lol. Ang babaw ba? Oo. 'Yan ang dahilan kung bakit gusto kong sapakin si Witch.

Dahil lang sa hindi siya nagreply. Ewan. Nasanay na kasi ako na kada text ko sa
kanya, nagrereply siya. Kahit okay lang 'yun, basta may reply siya, okay na ako.
Ibig kasing sabihin 'pag nagreply, natanggap niya 'yung message. Eh 'pag hindi?
Ibig sabihin hindi niya nabasa 'yung message.

Binitawan ko naman na 'yung panga niya kasi pinag-e-explain ko siya. Mahirap na,
baka hindi ko pa siya maintindihan kapag umimik na siya eh lalo pang uminit ang
ulo ko at masaktan ko pa ulit siya. I'm trying... oh diba? Sinusubukan kong mag
ing mabait sa kanya. Pero I fail, everytime may ginagawang kagagahan ang Witch n
a ito.

Pinakaayaw ko kasi sa lahat ay mga taong mahirap umintindi.

"Nag-cr kasi ako nung tumawag ka. Nabasa ko naman 'yung message mo eh."

"Nabasa mo naman pala at nakita mong tumawag ako sa'yo, bakit hindi ka pa rin na
greply pagkatapos?" mga dahilan talaga ng Witch na ito... Napakaunreasonable.

"Eh alam kong galit ka na nung tumawag ka eh."

"So okay lang sa'yo na lalo pa akong nagagalit sa'yo? At okay din sa'yo na sakta
n kita imbes na magreply ka na lang?"

Napayuko siya.

"Sorry Ace. Hindi na mauulit." sabi niya sa maliit na boses. Nakatayo lang kami
parehas doon. Walang umiimik. Hindi ko rin alam kung anong sasabihin ko eh. Tech
nically, nagsorry na siya. Alangan namang kagalitan ko pa rin siya diba? Hindi n
aman ako ganun kasama. Marunong naman akong tumanggap ng sorry.

Bumuntong hininga na lang ako.

Nakarinig ako ng doorbell. Anjan na sila.

Ginulo ko ang buhok ni Witch. "Sige. Okay lang, pero next time... 'wag mo nang u
ulitin. Sige, ayusin mo na 'yang niluluto mo, anjan na sila. Ako nang magbubukas
sa kanila. Tawagin na lang kita." at tumalikod na ako sa kanya at nagtungo sa r
eceiving room.

Nagulat pa ako nang ang mapagbuksan ko ay si Jimmy, instead of Raymer.

"Yo man. Bakit parang gulat na gulat ka? Di mo ba ineexpect na darating ako?" bu
ngad niya sa akin.

"Lul! Hindi 'no. Nagulat lang ako at nauna ka kay Raymer ngayon."

"Ah. Hehe. 'Yun ba? Inutusan ko pang bumili ng alak eh." simpleng sagot niya sab
ay pasok sa loob. Sumunod sa kanya ang tatlong chicks. Umupo sila sa couch. Napa
titig ako dun sa tatlong chicks. 'Yung una, maputi, singkit, cute. Nakaminiskirt
niya. Wow legs. 'Yung nasa gitna, morena, pero okay lang. Smooth 'yung skin, me
dyo mabilog ang mata, maganda. Nakaskinny jeans at tube siya. Hot. At 'yung pang
atlo...

Well, kamukha lang naman niya si Jennifer.

"Pre, si Janine, Erika, at Jen nga pala." pagpapakilala ni Jimmy sa mga bebot ni
ya. At ano raw? Janine, Erika at Jen? Jen? Jen 'yung name nung pangatlo? Wow ha.
What a coincidence!

Nahalata yata ni Jimmy 'yung expression sa mukha ko kaya tumikhim siya. Di ko na

realize na nakatitig na pala ako kay Jen.

"Jenica pare. Type mo? Single 'yan. At alam ko bago ko pa sila dalhin dito na si
ya ang matitipuhan mo." at kumindat sa akin ang gagu. Hinila ni Jen at kamay ko
at pinaupo ako sa tabi niya. Nagkatitigan lang kaming dalawa. Tumikhim ulit si J
immy pero hindi ko na pinansin.

"Ah. This is really awkward. Ang tagal naman ni pareng Raymer oh." komento pa ni
Jimmy.

Pero ako? Nakatitig lang ako kay Jen. Ewan ko ba. 'Pag tinititigan ko kasi siya,
nakikita ko si Jennifer sa kanya. Pero may mali eh. Sa kinatagalan ng pagtitig
ko sa kanya, si Witch naman ang nakikita ko. Ano ba 'to? Napalayo tuloy ako sa k
anya.

Sakto namang lumabas si Witch galing sa kitchen. Dala na 'yung pagkain.

"Oh hi Case!" pagbati ni Jimmy sa asawa ko.

"Hello Jim." Jim? Case? Kailan pa sila nagkaroon ng tawagan? Makukutusan ko na n

aman 'tong Witch na 'to mamaya eh. Makikita niya.

"Um... Sino siya? Asawa mo, Ace? I thought you're single." biglang singit naman
nitong si Jen. Biglang nagkaroon ng tensiyon. Sina Jimmy at Raymer lang ang naka
kaalam na asawa ko 'tong Witch na 'to dahil ang pakilala ko palagi sa mga chicks
na natitira ko eh single pa ako. Kaya nga natitira ko sila diba? Kasi akala nil
a hindi pa ako tali.

Hindi ako makapagsalita. Hindi ko agad masabi na maid ko lang siya. Kasi, hindi
ko naman talaga siya maid eh. Asawa ko siya eh. Tsaka, hindi ako sanay na sinasa
bi 'yun sa ibang tao. Ayokong madoble ang kasinungalingan ko. Tama nang sinasabi
kong wala pa akong asawa kesa naman itanggi ko pa na asawa ko siya. Masama pa r
in 'yun. Gaya nga ng sabi ko kanina, hindi ako ganun kasama.

Kaya nagulat na lang ako sa sunod na ginawa ni Witch. Yumuko siya sa harap ni Je
n.

"Ay, Ma'am. Gerpren po kayo ni Ser? Ay maid niya po ako dito. Dinalhan ko nga po
kayo ng pagkain kasi nasabi ni Ser na mag-iinuman daw po kayo eh."

WTF?

Ginaya pa niya ang accent ng mga bisayang maids. No offense meant sa kanila pero
kasi, hindi naman ganun magsalita si Cassandra. Oo, nauutal siya pero fluent 'y
an sa english at maganda ang accent niyan.

Nagkatinginan kami ni Jimmy.

Tumingin ako kay Cassandra. Iniwas niya ang tingin sa akin.

"Ay... Sorry. Akala ko kasi nagsisinungaling lang si Ace nang sabihin niyang sin
gle pa siya eh. By the way, you don't look like a maid. Ang ganda mo lang para m
aging maid nitong babaerong 'to. Kaya rin siguro napagdudahan kita. And, hindi a
ko gerpren ng Ser mo eh. Hahaha!" sabi ni Jen sabay tawa dun sa huling sinabi ni

ya.

Ngumiti si Witch kay Jen. "Okay lang po 'yun. Sige po, balik na po ako sa kusina
. Ser. Ser Jim." tinanguan niya lang kami at bumalik na sa kusina. Buti hindi na
pansin ni Jen 'yung tawag ni Cassandra kay Jimmy kanina.

Natahimik lang kaming lahat nang biglang dumating si Raymer dala ang beer na bin
ili niya.

"Yo! Sorry I'm late. What did I miss?"

Namiss mo lang naman 'yung pagsasabi ni Cassandra na katulong ko siya sa pamamah

ay namin. How's that huh?

"Wala naman. Simulan na 'to!" sabi ko na lang sabay kuha dun sa isang bote ng be
er.

At nag-inuman na nga lang kami dun. Nakakagulat nga kasi ang lalakas uminom nito
ng mga babaeng 'to eh. Tsk. Unlike the Witch, never ko pang nakitang uminom, kah
it sipsip lang. Umiling na lang ako dahil kung ano ano na naman ang naiisip ko.

"So girls... Na-meet ninyo na ba si Cassandra?" pag-oopen ni Raymer sa topic.

"The maid? Yep, a while ago." sagot ni Janine sabay tungga sa beer na hawak niya
. Sa kanilang tatlo, siya ang pinakamalakas uminom. Daig pa kami nina Raymer at
Jimmy.

"Maid?" nabilaukang tanong ni Raymer sabay tingin sa akin. Iniiwas ko na lang an

g tingin ko sa kanya.

"Yep. Napagkamalan pa nga nitong si Jen na asawa 'yun ni Ace eh. Epic!" sagot na
man ni Erika na tatawa tawa pa. Baliw lang ang isang 'to. Mukhang lasing na lasi
ng na talaga.

Namula naman si Jen. Actually, kanina pa pulang pula ang mukha nito dahil lasing
na rin. Pero namula pa siya lalo ngayon. Galing ko 'no, napapansin ko pa 'yun.

"Sorry naman. Hindi kasi talaga siya mukhang maid eh. Ang ganda niya kasi eh." n
akapout na sagot niya.

Mas maganda pa sa'yo.Sabi ng lasing kong isip.

Don't worry, lasing lang ang isip ko ngayon. Kung ano anong sinasabi.

"I see." sabi na lang ni Raymer. Alam kong magtatanong 'yan mamaya. Pero alam na
man niyang hindi ko talaga pinapakilala si Cassandra sa iba. Lalo na sa mga baba
e. Masisira ang diskarte ko eh. Pero alam kong alam niya na sobra naman yata na
pinakilala ko siyang maid.

Aba ha! Hindi naman ako ang nagpakilala sa kanya ng ganun. Siya itong kusang nag
pakilala ng sarili niya as my maid! Hindi ko na 'yun problema.

Hayy. Pakialam ko naman pati sa Witch na 'yun?

She actually did me a favor sa pagsasabi na maid ko siya. Hmm. Should I reward h
er after this?

We'll see. ;)
*******************************************
[6] 5:
*******************************************
Wala muna tayong pisikalan ngayon. Pero madrama pa rin ang chapter na ito.
PS, dedicated sa kanya. Nilagay niya sa reading list niya ang kwento ko eh. Hehe
. Thank you! :))
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- ACE -

Nakokonsensiya ako.

Akalain ninyo 'yun? May konsensiya pa pala ako? Eh anong magagawa ninyo, tinubua

n ako ng konsensiya eh.

Pagkatapos kasi ng inuman session namin nina Raymer, nauna nang umalis si Jim at
ang tatlong bebot niya. Ihahatid pa raw niya eh. At grabe, wasted na wasted sil
a. Lalo na 'yung Janine. Halimaw eh. Pero wala akong pakialam sa kanila.

Naiwan si Raymer. Alam ko lang kung bakit. Gusto niya akong kausapin. So pumasok
kami sa loob at nagtimpla ako ng kape. Ako na ang gumawa dahil alam kong tulog
na si Cassandra. Hindi naman ako ganun kasama para gisingin pa siya at sabihan n
a ipagtimpla kami ng kape. Di naman ako disabled ano.

Iniabot ko kay Raymer ang isang tasa ng kape at naupo na sa tabi niya. Lul. Para
kaming mag-asawa nito na may seryosong pag-uusapan.

"Thanks, pre."

Tumango lang ako. Saglit na katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Hindi ko na
man alam ang sasabihin ko sa kanya kaya hinintay ko na lang siyang magsimula.

"Ah... Alam ko pre ayaw mong pinapakialaman ang buhay may asawa mo... pero pre..
. Grabe naman yata para sabihin mo 'yun?" pagsisimula niya. Sabi na eh. About 't
o sa maid issue kanina. Leche kasi 'yang Witch na 'yan eh. Pero totoong natuwa n
aman ako sa ginawa niya. Ayoko nga kasing may ibang makakaalam na kasal kami, di
ba? Tama ng mga kaibigan at pamilya lang namin ang nakakaalam.

"Hindi ako ang nagsabi nun pre. Siya mismo ang nag-volunteer. Gulat ko nga rin e
h." simpleng sagot ko.

"Pero di mo tinanggi."

Kumunot ang noong bumaling ako sa kanya.

"Eh bakit ko itatanggi? Para saan? Diba nga, ayaw kong nalalaman ng ibang tao na
may asawa na ako? Okay lang 'yun 'no. Hindi naman 'yun big deal." balewalang sa
bi ko. Totoo naman. Hindi 'yun big deal. Hindi naman na magkikita pa ulit 'yung
mga 'yun eh.

"Sa'yo... hindi big deal... pero kay Cassandra... alam kong it took her a lot of

courage and strength para lang masabi 'yun sa harap mo at ng mga babae mo."

Mga babae ko? Sinabi ko bang type ko 'yung mga 'yun? Si Jenica, pwede pa. Pero..
. hindi ako interesado eh.

"So pinapangaralan mo na ako ngayon Raymer?"

He sighed. "Hindi naman. Sinasabi ko lang. What if... one day, bigla na lang maw
ala si Cassandra sa buhay mo?"

Ano ba namang tanong 'yun? Sobrang out of the blue. Eh bakit naman mawawala si C
assandra? Sa'n naman 'yun pupunta? As far as I know, hinding hindi 'yan aalis sa
poder ko. Ako lang daw ang lalaki sa buhay nun eh. Tss.

"Edi masaya. Wala ng bwisit sa buhay ko."

"Ni minsan ba... hindi mo tiningnan si Cassandra bilang isang babae?" hirit pa n
i Raymer. Nakain ng isang 'to? Nakakakilabot magsalita eh.

Pero natawa ako. As in.

"Pre? Ano bang tingin ko kay Cassandra ngayon? Siyempre, babae siya! Hindi ko na
man siya tinitingnan bilang isang lalaki ano!" HAHAHAHA. Laughtrip din 'tong si
Raymer eh.

"Gagu!" nakitawa na rin siya. Nakakatawa naman kasi talaga.

"Pero seryoso pre... hindi mo naman siya tinatrato bilang isang babae eh." back
to serious mode ang loko. Napatigil naman ako sa sinabi niya. Tumungo na lang ak
o.

"I know. Alam ko, napaka-ungentleman ko dahil sa ginagawa ko sa kanya. Pero ewan
eh. Siguro dahil galit pa rin talaga ako sa ginawa niya sa akin kaya nagagawa k
o 'yun sa kanya. Ewan lang talaga pare. Hindi ko mapigilan ang sarili ko. Parang
, nakasanayan ko na 'yun. Parang hindi na kumpleto ang araw ko kapag hindi ko si
ya nasasaktan o nasisigawan eh."

Katahimikan ulit.

Maya-maya lang eh tumayo na si Raymer.

"Malala ka na pre. Sana marealize mo kung gaano ka kaswerte na may isang Cassand
rang anjan at nagtitiis na pakisamahan ka. Kahit ganyan ka sa kanya. Alis na 'ko
. Mag-uumaga na eh."

Iniwan na niya ako dun na nag-iisip.

Mga ilang minuto rin akong nakaupo doon at nag-iisip. Pero wala talaga akong ini
isip. Ewan. Tahimik lang ako doon. Weird pero biglang natakot ako sa mga pinagsa
sabi ni Raymer.

Maya-maya pa ay naisipan ko na ring umalis doon. Nag-ayos na ako ng sarili ko at

umakyat na sa kwarto namin ni Cassandra. Inaasahan ko nang tulog na ang babaeng
iyon dahil sa sobrang pagod pero nagulat ako sa nadatnan ko pagkabukas ko ng pi
nto.

Buti na lang hindi maingay 'yung pinto. Hindi niya naramdamang nabuksan ko na iy
on.

Bukas ang lampshade at naaninag ko ang likod niya. Nakaupo siya sa gilid ng kama
.

Gising pa pala ang Witch.

Ewan pero sa halip na lumapit na eh nanatili lang ako sa kinatatayuan ko habang

pinagmamasdan ang likod niya.

Maya-maya pa eh nakarinig ako ng marahang paghikbi.

Um... umi... umiiyak siya?

Nagulat ako. Totoo. Kasi never ko pang nakitang umiyak ang witch na 'to eh. I me

an, 'yung kagaya ngayon. Ewan ko. Ano kayang problema ng witch na 'to?

Weird pero pinagmasdan ko lang talaga siya. Patuloy pa rin siya sa pag-iyak. Nan
g hindi ko na nakayanan, bumaba na muna ulit ako. Mamaya na lang ako aakyat kapa
g nakatulog na ang witch.

Sa totoo lang, hindi naman ako ganun katigas para hindi malaman kung ano ang dah
ilan ng pag-iyak niya eh. Believe me. Alam na alam ko. Ako pa? Eh ako lang naman
ang dahilan ng pag-iyak niyan. Naiisip ko, sa twing sisigawan ko 'yan, umiiyak
kaya ito? Kasi, gaya nga ng sabi ko, hindi ko pa 'yan nakikitang umiyak ng harap
an eh. Pero ngayong nakita ko na, biglang kumirot ang puso ko. Naawa ako sa kany
a. Weakness ko ang mga babaeng umiiyak. Kahit gaano ko pa sila kinasusuklaman.

Alam ko namang mahal ako ng babaeng 'to. Pero hindi ko talaga magawang mahalin s
iya. Pagkatapos ng ginawa niya? Sa tingin ninyo magagawa ko siyang mahalin? Napu
no na ng galit at poot ang puso ko eh. Nasaktan ako ng sobra sa ginawa niya. Win
asak niya ang mga pangarap ko na makasama ang babaeng mahal na mahal ko. Para sa
'kin, isa siyang kontrabida sa buhay namin ni Jennifer. Kaya hindi dapat ako naa
awa sa kanya dahil lang sa umiiyak siya. Kasalanan naman niya kung bakit siya um
iiyak ngayon eh. Kung hindi siya nang-agaw, hindi siya magkakaganito ngayon.

Hindi porke at gusto mo, mapapasa'yo. Pero 'yun nga, napasakanya pa rin ako. Sa
papel lang naman.

Nang sa tingin ko eh okay na para umakyat, umakyat na ako. Binuksan ko na ang pi

nto at nakita kong nakahiga na siya. Lumapit ako sa kanya. Tinitigan ko ang maam
o niyang mukha.

"Kung sa ibang pagkakataon siguro, hindi 'yung ganitong pinilit mo ako, sa tingi
n ko naman magkakagusto ako sa'yo eh. Wala namang masama sa ugali mo. Mabait ka
naman at maalaga. Pero hindi eh, hindi ito ibang pagkakataon. Pinilit mo ako eh.
Kaya kahit gaano ka pa maging mabait at maalaga, hinding hindi nun mapapalitan
ang bagay na ginawa mo sa akin. Sa amin ni Jennifer. Sa ating lahat." pagkausap
ko sa sarili ko habang nakatitig lang sa kanyang natutulog na mukha.

Bigla kong naalala 'yung tanong ni Raymer sa akin kanina.

"Hindi naman. Sinasabi ko lang. What if... one day, bigla na lang mawala si Cass
andra sa buhay mo?"

Ano nga ba? Magiging masaya na nga ba ako? Kung nawala ka... sa tingin ko... hin
di. Hindi ako magiging masaya. Mamimiss ko ang mukha mo. Ang pagluluto mo, 'yun

ang tanging bagay na nagustuhan ko sa'yo. 'Yung pag-aayos mo ng necktie ko. 'Yun
g pagiging utal mo sa twing kakausapin kita. 'Yung mga simpleng ngiti mo.

Weird pero ang dami ko palang mamimiss sa babaeng ito.

Siyempre... ang pinakamamimiss ko...

Eh 'yung pagiging Witch mo sa buhay ko.

Napangiti ako sa naisip kong 'yun.

"Hayy. Cassandra... Isa kang nakakabaliw na babae." bago ako humiga sa tabi niya
ay hinalikan ko muna siya sa noo niya.

"I'm sorry Sandy. I'm really sorry."

At nakatulog na rin ako sa tabi niya.

*******************************************
[7] 6:
*******************************************
- ACE -

Ang bilis ng panahon. Parang kailan lang, gagu pa si Jimmy, ngayon, lalo pang gu
magu. Hahaha. Ikakasal na nga pala siya ngayon. Grabe, nakakagulat lang talaga.
Di man lang nagpasabi ng mga 5 months ahead diba? Hindi itong ginugulat niya kam
i sa invitation niya. Attend daw kami sa garden wedding niya NGAYON. Astig lang
talaga. Malihim din pala ang isang 'to.

At ang mas nakakagulat? 'Yung babaeng mapapangasawa niya. Hulaan ninyo kung sino
? Yep, tama nga kayo ng naisip! Si Janine nga ang mapapangasawa niya. 'Yung baba
eng hayup sa inuman! Kaka-shock lang diba?

Oh well, ba't ba ang OA ko? Ikakasal lang naman siya. Anong big deal dun?

"Cassandra!" pagtawag ko na naman sa Witch. Dumating na kasi 'yung susuotin nami

n eh. Oo, sagot ni Jimmy lahat. Ang gara nga eh. Aattend na lang talaga kami.

"B-bakit Ace?" ugh. What's new? Nauutal pa rin siya hanggang ngayon. Pero di na
ako naaasar. Slight na lang siguro. Ayokong ma-stress ngayon. Gusto kong magsaya
. Ewan lang. Walang dahilan.

Itinuro ko 'yung box nung dress na susuotin niya. Tiningnan niya lang ito at tum
ingin din sa akin ng buong pagtataka. Huh. Weird, pero ang cute ng hitsura niya.
Mukhang napakainosente niya.

"Itinutunga-tunganga mo jan? Ilagay mo 'yan sa cabinet. Isusuot mo 'yan sa kasal

ni Jimmy bukas." simpleng sagot ko. Nanlaki naman ang mga mata ni Witch.

"I...sasama m-mo a-ako sa k-kasal ni Jim bukas?" ugh. Sabi ko di ako maaasar per
o ugh! Nakakaasar talaga! Bakit ba nauutal 'to palagi? Wala naman 'tong speech p
roblems sa pagkakaalam ko? Fluent nga 'to sa English at alam kong magaling din '
tong magsalita talaga. Anyare ba sa Witch na ito?

Tumango na lang ako. Hindi na kinaya ng powers ko na magsalita eh. Baka masigawa
n ko lang siya. Healthy lifestyle na ako. Masama raw sa lalaki ang sigaw ng siga
w kaya nilelessen ko na ang pagsigaw sigaw ko kahit kating kati na akong sigawan
ang gagang ito.

Biglang nagliwanag ang mukha ng Witch. "TALAGA!?!?!?!"

Ah, shit!

Nabingi ako dun! Hindi ko inaasahan 'yun ah! Langya 'tong Witch na 'to! Hindi ma
n lang nagpasabi na sisigaw siya! Ugh talaga!

"Bakit ka ba sumisigaw? Ano naman kung isasama kita sa kasal ni Jimmy? Eh asawa
kita! Tsaka 'wag mong iisipin na porke isasama kita eh pwede ka nang magdidikit
sa akin dun. Isasama lang kita pero 'pag andun na tayo, maghanap ka na lang ng m
ga pwede mong makakausap! Leche."

Hindi naman nagbago ang aura ng Witch. Patuloy pa rin sa pagkislap ang kanyang m
abilog na mga mata. Ugh. Nakakatakot mang aminin, pero ang cute cute lang talaga
ng hitsura niya ngayon. Mukha siyang batang binigyan ng paborito niyang manyika
.

"Okay lang Ace! Okay lang talaga! Thank you Ace! Thank you! Love you!" nagtatalo
n pa ang Witch. Anyare? Bakit ang saya-saya nito?

Akma namang yayakapin niya ako nang pigilan ko siya.

"Don't you dare touch me, you Witch. Bumalik ka na sa nilalabhan mo." sabi ko sa
bay buklat dun sa newspaper na binabasa ko. Broadsheet 'to ah, hindi tabloid. Ba
ka kung ano ano na naman ang iniisip ninyo jan. Hindi ako manyak, oy!

Ngumuso naman siya. Ang cute talaga. >_<

"Hmp. Nakatimer naman 'yung nilalabhan ko eh. Minsan na nga lang maglambing." pe
ro tumalikod na rin naman siya sa akin. Gagu! Hahahaha.

Teka nga, bakit ba ligayang ligaya ako sa Witch na 'yun ngayon? o_O?

"Matagal ka pa ba jan ha Witch?" iritang sigaw ko sa kanya. Andito ako sa hagdan

malapit sa kwarto namin. Nahanda ko na 'yung kotseng sasakyan namin at lahat, h
indi pa rin siya tapos sa kung anumang ritwal na ginagawa niya sa kwarto namin.
Kung tutuusin, 1 hour na siyang naroon. Ganoon ba talaga ang mga babae? Sobrang
pa-VIP? Daig pa niya si Jimmy sa pagiging VIP eh.

Actually, di pa naman kami late sa kasal ni Jimmy. Maagap pa nga eh. Pero ayoko
nang pinaghihintay ako. Alam naman 'yun ni Witch kaya lang, ewan ko kung anong n
angyari sa isang 'to at naging ganito ito ngayon. Hinayaan ko na lang. Healthy l
ifestyle nga ako eh, dibaga?

"Sandali na lang!" sigaw niya mula sa loob. Ayan na naman 'yang sandali na lang
niyang 'yan eh. Pang-sampung sigaw ko na sa kanya 'to at 'yan palagi ang sinasag
ot sa akin. Ano ba ang definition niya ng sandali na lang, ha? Ang gulo eh.

I just tapped my shoes sa floor sa sobrang pagkainip sa Witch na 'yun. Maya-maya

lang eh bumukas na 'yung pinto ng kwarto namin at lumabas na ang...

Ah, hell.

Napatitig na lang talaga ako sa kanya. Biglang nanuyo ang lalamunan ko eh. Hindi
ko madescribe ang feeling. All I can say is...

"Wow... you're splendid." gagu! Mag-c-compliment na nga lang ako hindi ko pa ina
yos. Leche. Eh nastarstruck ako eh, anong magagawa ninyo?

"I know! Tara na Ace!" masiglang sagot ng Witch sa akin at tsaka ako hinila pala
bas ng mansion namin. Nagpatangay na lang ako. Nawawala pa rin ako sa sarili ko
eh.

Ang ganda lang kasi talaga niya. Actually, ganito rin ang naramdaman ko nung nak
ita ko siya sa wedding dress niya nung kasal namin. Pero dahil bugnot ako noon d
ahil nga pilit lang ang kasal namin kaya hindi ko siya masyadong na-appreciate.

Gah, simpleng dress lang ang suot niya ngayon pero iba ang impact sa akin eh.

Nakasakay na kami sa kotse ko ngayon.

"Uh, Ace? Tara na?" untag sa akin ng Witch. Tae, hindi ko pa pala ini-start. Lec
he, anyare sa akin? Naestatwa na yata ako. Namaligno na ako ng kagandahan ng Wit
ch na 'to. Witch nga eh, natural lang na mamaligno ako. Grabe.

I shook my head para i-clear ang mind kong nahypnotize na yata ng Witch na 'to.
"Ah, right." sabi ko na lang sabay harurot ng minamaneho ko.

Maya-maya lang eh nasa Secret Garden na kami. Ang daming tao. Hindi ko naman ala
m na ganito karami ang ininvite ng gagu eh. Oh well, pakialam ko ba.

Sinalubong kami agad ni Tito Ryan. Kapatid siya ng daddy ni Jimmy. Close din kam
i niyan. Kainuman din naman 'yan 'pag minsan at pumupunta kami sa rest house ng
mga de Guzman. (apelyido ni Jimmy)

"Oh Ace!!! Long time no drink!" sabi niya sabay pat sa shoulder ko. May kasama s
iyang isang kasing edad din niyang babae. 45 na, I think, si Tito Ryan pero wala
siyang asawa. Chicks, marami. At hula ko, bagong victim itong kasama niya ngayo
n.

"Tito! Onga eh. Busy kasi masyado kaya hindi kami makabisita sa inyo. Pagkatapos
nito siguro, pwede na tayong mag-inuman ulit." sabi ko sa kanya. Napatingin nam
an siya sa babaeng katabi ko.

"Oh! Who's this splendid woman here?" see? Splendid din ang pag-describe ni Tito
kay Cassandra. Okay lang pala 'yung compliment kong 'yun sa kanya.

She's my Witch. Cuz she beWitched me.

Gagu!

Okay lang namang ipakilala ko kay Tito si Cassandra as my Witch, este as my wife
. Parang kamag-anak na rin naman 'yan at close din kami talaga. Sa mga chicks la
ng naman ako nagsisinungaling eh. At sa tingin ko naman eh walang masama. Totoo
naman pati diba? Asawa ko naman si Witch.

"Tito, she's Cassandra. My w--" naputol ang pagsasalita ko nang may lumapit na c
hicks sa amin. Este sa akin pala. Shit. Bakit hindi ko 'to naisip?

"Ace! You're here! Oh. Bakit ba parang nagulat ako eh best friend ka nga pala ni
Jimmy. Hahaha." sabi ni Jen. Shit shit shit shit shit shit shit. Malilintikan t
ayo nito.

"Oh! Kasama mo pala maid mo?" sabi niya na parang nagtataka pa bakit kasama ko a
ng maid ko. Lentek. Anong sasabihin ko? Napatingin ako kay Tito Ryan at parang n
aghihintay naman siya ng sagot. I just shrugged. Leche talaga. Anong sasabihin k
o?

"Sige, Ace... Maiwan na muna kita. Usap na lang tayo later. Este, inuman na lang
pala. Hahaha!" sabi na lang ni Tito Ryan at pinat ulit ang shoulder ko. Umalis
na nga sila nung chicks na kasama niya. Naiwan kami ditong tatlo nina Witch at J
en.

Uh... awkward.

"So...?" sabi ni Jen.

Anong so?

"Uh... Jimmy told me na isama siya. Close sila nitong maid ko eh. Isa pa, wala r
in naman akong date na kasama kaya siya na lang ang sinama ko." Galing. Sana eff
ective. Pinagpapawisan na ako. Grabe. Ang intense pala nito.

Napatingin naman si Jen kay Witch. Tipid na ngumiti lang si Witch.

"Ah, I see. Bakit kasi hindi mo ako tinanong? Wala rin akong ka-date ngayon eh.
Pwede bang ikaw na lang? Okay lang ba, Cassandra?"

Napatitig lang si Witch kay Jen. Bahagya pang lumaki ang mga mata. Mga ilang seg
undo rin siyang ganun.

"Ah... eh... Sure sure! Okay na okay Ma'am!" tumingin lang siya sa akin. Tiningn
an ko lang din siya. Actually medyo nainis akong pumayag siya. Mas gugustuhin ko
pang kasama 'tong Witch kesa kay Jen eh. Medyo na-off kasi ako sa kanya. Oo, ka
hawig niya si Jennifer pero... ewan. Di ko siya na-feel eh.

"Great! Tara na Ace?" sabi niya sabay hila sa akin. Napalingon na lang ako kay W
itch na ngumiti lang ng malungkot sa akin.

Damn.
*******************************************
[8] 7:
*******************************************
- CASSANDRA -

Tiningnan ko lang ang papalayong imahe ni Ace. Napabuntong hininga na lang ako.

Nung nalaman kong isasama niya ako sa kasal ni Jimmy, di ko mapigilan ang hindi
matuwa. Sino ba naman ang hindi 'no? Ikaw, na palaging sinisigawan, kinagagalita
n, sinasaktan, at kung ano ano pa ng asawa mong walang pakialam sa'yo, bigla kan
g aayain na sumama sa kanya sa kasal ng kaibigan niya? That's new!

Alam ko naman na kasing ikakasal na si Jimmy. Nasabi na niya nung minsan. Totoo
ang sinabi ni Ace kanina, close talaga kami ni Jimmy. Pinsan ko po kasi siya. ^_
^

Well, ang gulo ba? Kung pinsan niya ako, bakit hindi ako kilala ni Tito Ryan? Ac
tually, di ko rin kilala si Tito Ryan eh. Haha. Ewan ko, magulo lang talaga. Hay
aan ninyo na 'yun. Hindi naman mahalaga eh.

Akala ko talaga eh hindi na ako makakaattend sa garden wedding ng pinsan ko. Omo
! Garden wedding! That's my dream wedding! Pero hindi na siya dream kasi nangyar
i naman na. Garden wedding din ang sa amin ni Ace eh. Pero naeexcite pa rin ako
ngayon kasi first time kong aattend ng isang garden wedding bilang bisita at hin
di as the bride mismo.

Oops. May naisip ako. Alam kong naiisip ninyo rin siya. Remember last time nung
nagpakilala ako as maid ni Ace sa harap nung Jen ba 'yun? Diba nag-greet kami ni
Jim nun at parang nagalit yata ng slight si Ace? Nagselos lang 'yun! Alam naman
niyang pinsan ko si Jim pero ewan, lahat na lang pinagselosan. Possessive masya
do eh. Gusto niya siya lang ang pinagsisilbihan ko. Eh siya lang naman talaga eh
. Hahaha. Okay, nag-explain pa talaga ako. Wala lang, feel ko lang mag-explain.
Baka kasi sabihin ninyo ang labo ko naman.

So okay... heto nga. Sinabi niyang isasama daw niya ako! Hindi ko napigilang mag
tatalon sa sobrang tuwa! Oh gas! Ito ang first time na lalabas kaming magkasama!
Kaya kailangan kong magpaganda ng bongga! Kaya nga po inabot ako ng isang oras
eh. Actually, madali pa nga 'yun. 'Yung ibang mga babaeng alam ko nga eh mas mat

agal pa kesa sa'kin.

Katulad ni Jennifer.

Oh, well. Kaano ano ko

ahaha. Kilalang kilala
isa sa susunod na POV
n. Wala eh. Iniwan ako

naman si Jennifer? Akala ninyo hindi ko kilala 'yun ha? H

ko po. At malalaman ninyo lang ang ugnayan namin sa isa't
ko. Which is, medyo matagal pa. Nakisingit lang ako ngayo
ni Ace eh.

Akala ko nga eh tatanggi siya 'pag pumayag ako. Pero hindi, nagpatangay na lang
siya dun sa lasinggerang babaeng 'yun eh. Gurabe talaga. Bakit ba ang hilig ni A
ce sa mga babaeng lasinggera? Try ko ngang maglasing mamaya, baka sakaling mapan
sin ako ni Ace. Baka sakaling mahalin niya na rin ako.

Ajuju. Ang drama ba? Oo, alam kong madrama ang buhay may asawa ko. Kaya nga tuma
tawa na lang ako eh. Ayoko pang mabaliw 'no. Kung tutuusin, sa lahat ba naman ng
ginawa ni Ace sa akin, nakakapagtaka lang talaga at nasa tamang pag-iisip pa ak
o. Ganyan talaga, I have to be strong. Kailangan ko pang mapaibig si Ace eh. Fee
l ko naman na malapit na 'yung mangyari. Medyo nakikita ko nang lumalambot siya
sa akin.

At kailangan ko na ring magmadali. Life is too short! Or rather, my life is too

short na. Hahaha.

Ayun nga, nakatayo lang ako dito sa may entrance ng Secret Garden. Grabe, para a
kong tanga dito na parang naliligaw at hindi invited sa kasal na ito. Wala naman
kasi akong makitang kakilala eh. Si Raymer sana pero may kasamang chicks eh. Ma
y disadvantage din pala 'tong pagsama ko kay Ace. Hindi ko agad 'yun naisip ah.
Masyado kasi akong na-overwhelm nung feeling. Hayy.

Hahakbang na sana ako papunta sa hindi ko alam nang may nagsalita sa may gilid k
o.

"Mich?"

Napalingon naman ako. Mich is my surname. Este, was my surname. Salvacion na nga
pala ako. :P

Isa lang naman ang tumatawag sa akin by my surname eh. At 'yun ay si...

"Gio?"

Yep. My highschool friend. Masakit man tanggapin dahil ayaw maniwala ni Ace na h
ighschool friend ko lang talaga ang mokong na 'to, pero totoo. Kanino ba kayo pa
nig? Sa'kin o kay Ace? Mukha ba akong sinungaling sa inyo? Oo, alam kong tinataw
ag akong sinungaling ni Ace pero hayaan ninyo na 'yun. Ganoon lang 'yun maglambi
ng eh.

"Andito ka pala? Gah, I didn't recognize you. Umaasenso ah. Sinong kasama mo?" n
asabi ko na bang ito ang dakilang laitero ng buhay ko? Oo. Walang araw na hindi
niya ako nilalait nun. Ewan. Insecure yata sa beauty ko eh. And sshh lang kayo,
medyo malambot kasi ang isang 'to. 'Yun lang, medyo discreet naman siya.

"Si A--" naputol ang pagsasalita ko. Sabihin ko kayang si Ace ang kasama ko? Nak
u. 'Wag na pala. Magtatanong pa 'to lalo eh. Na kesyo bakit ko kasama, kaano ano
ko ba talaga? Maid lang ba talaga ako? Umamin ka nga. Hanggang sa baka maamin k
o na nga sa kanya na asawa ko si Ace. Lagot ako.

"--wan." sabi ko na lang.

"Sinong Eywan?" kunot noong tanong niya. Napatawa naman ako. Ang cute niya eh. T
akang taka lang talaga ang hitsura niya. Lol.

"Tawa tawa ka jan. Sino nga 'yun?"

"Wala. Wala akong kasama dito. Ikaw, sinong kasama mo?"

"Wala rin. Tara na, magsisimula na 'yung kasal." sabi niya sabay hila sa akin. N
agpahila na lang din ako.

Tapos na ang kasal. Maiyak iyak pa ako eh. Gurabe. Na-touch ako, sobra! Feel na
feel ko talaga 'yung love in the air. Ngayon ko lang 'to naramdaman kasi di ko n
aman 'to naramdaman nung kasal namin ni Ace eh. Parang wala lang nga 'yung kasal
namin nun.

Katabi ko pa rin si Gio. Pasimple ko namang iginagala ang paningin ko para tingn
an kung nasaan si Ace at hayun! Nasa kabilang dulo kasama pa rin 'yung Jen. Gura
be, ang sweet nila. ToT

Nasa reception na nga pala kami. Wala akong gana. Bigla akong nalungkot eh. Plan
o ko pa manding magsusubuan kami ni Ace ngayon. Eh anong nangyari? Wasak ang pan
garap. Peste 'yang Jen na 'yan eh. Nabuhay pa. Hehe. Joke lang po! Mabait po tal
aga ako.

Ito namang kasama ko, kung saan saan ang tingin eh. Hayy. Di parang wala rin ako
ng kasama ngayon. Kalungkot naman oh. Di naman ako makalapit kay Jim dahil masya
dong maraming nakapalibot sa kanila ni Janine. Tatawagan ko na lang pala mamaya.

Napatalon ako ng bahagya nang maramdaman kong may nagpatong ng palad niya sa bra
so ko. Napatingin ako. Si Gio pala. Tae ko.

"Pwede ba akong magtanong Sis?" see? Ang lambot talaga ng isang 'to.

"Sis ka jan. Umayos ka nga. Baka may makarinig pa sa'yo. Ano na lang ang iisipin
nila?" bulong ko sa kanya. Ang alam ko kasi, ayaw niya talaga na niloloko siyan
g bakla siya kahit totoo pa. Basta sa harap ng maraming tao, hunk siya. Ang dami
nga ring chicks na humahabol dito eh. Masakit man isipin, pero ang gwapo ng isa
ng 'to. Pero siyempre, mas gwapo naman si Ace ko 'no. Sex god yata 'yun.

"Hayaan mo. Wala namang makakarinig. Maingay naman." simpleng sagot niya.

"Osige na. Ano bang itatanong mo?"

Tiningnan niya muna ako ng saglit. Na-conscious naman ako dun. Kahit ba bakla 't
o, nakakaasiwa pa rin eh. Gwapong bakla ba naman kasi? Woo! Hansabe?

"Oh? Tinitingin tingin mo?" sinungitan ko na lang baka sakaling tablan eh.

Napakurap kurap naman siya na parang kababalik lang sa huwisyo. Umiling uling pa
siya sabay pakawala ng isang napakalalim na buntong hininga. Wow lang, ano ba '
yung itatanong niya? Naiintriga na tuloy ako.

"Si... Ace... Siya 'yung sasabihin mo dapat kanina na kasama mo, diba? 'Wag kang
tatanggi!" Panimula niya. O-kayyy... Bigla akong kinabahan dun ah. Ano bang nai
s iparating nitong si Gio? Nakng! Woo. Ang hirap pa manding magsinungaling sa is
ang 'to. :(

Tumango na lang ako.

"Eh bakit hindi ikaw ang kasama niya ngayon? Iniwan ka niya? Gurabe naman pala '
yang asawa mong 'yan Sis."

Teka... Ano daw?

Alam niyang asawa ako ni Ace? Woo. Hansabe?

Kinunutan ko siya ng noo.

"Alam mo?"

"Alam kong ano?"

"Alam mong... asawa ako ni Ace?"

Sukat mong tawanan ako ng bruhildang ito? Anong nakakatawa sa tinatanong ko? Eh
mahirap na, baka magalit na naman sa akin si Ace eh 'pag nalaman niyang may iban
g tao pang nakakaalam na mag-asawa kami. Sino bang nagsabi sa isang 'to na asawa
ako ni Ace? Malalagot na naman ako nito mamaya pag-uwi eh.

"Ano bang problema? Siya pa nga ang nagsabi sa akin na asawa mo siya eh."

Haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa?

Si Ace daw nagsabi na asawa niya ako? Kay Gio?

WEH?

Tiningnan ko lang siya nang nakakunot ang noo. Hindi ako naniniwala. Si Ace pa,
sabihin 'yun? Nah. Super impossible!

"Wag mo akong tingnan ng ganyan. Nakakatakot ka. Okay, okay. Hindi si Ace ang na
gsabi sa akin. Si Jimmy. Happy?"

See? Hindi talaga si Ace magsasabi ng mga ganung bagay. Tsk.

"Paano sinabi ni Jim sa'yo?"

"Ba't ba ang dami mong tanong? Remember nung bumisita kami sa inyo at pinagbuksa
n mo kami ng gate? Tinanong ko sila kung maid ba 'yung nagbukas ng gate at 'yun
nga 'yung sinabi ni Jimmy na asawa ka raw ni Ace. Ganun."

"Hindi... niya... tinanggi?" shock na tanong ko.

"Nah. Bakit niya itatanggi?"

Umiling na lang ako. Wow. First 'yun ah. Hindi ako tinanggi ni Ace? Ang saya na
naman ng loob ko! Wee.

Hinawakan ni Gio ang baba ko at pinaharap ako sa kanya. Seryoso naman ang mukha
niya.

"May hindi ba ako nalalaman, Sis?"

Napatitig na lang ako sa mukha niya. Sabihin ko ba? Sus. Natatakot ako. Paano 'p
ag nalaman ni Ace na nagkwento ako? Di lang sampiga ang abot ko doon. Baka mapat
ay na rin ako nun. Naku po! Paano na? Pero best friend ko kasi 'tong si Gio eh.
At ngayon na lang kami nagkita ulit. Kaya nga ang saya ko nung nagpunta sila sa
bahay nun. Nung time na nagalit na naman sa akin si Ace. Di naman kasi niya inti
ndihin na reunion na namin 'yun ni Gio eh. Ewan ba dun sa lalaking 'yun.

In the end, kinwento ko rin naman sa kanya.

Pahapyaw lang. Na kesyo kinasal nga kami pero nagkaroon kami ng kasunduan na 'wa
g ipaalam sa iba ang relasyon namin. Tama ng mga kamag-anak at malalapit na kaib
igan lang namin ang makakaalam. Hindi ko sinabi sa kanya na sinasaktan ako ni Ac
e. Baka sugurin pa ng isang 'to ang lalaking 'yun, di lang ako ang mapahamak, si
ya rin.

Kitang kita ko ang awa sa mukha ni Gio. Loka rin ang isang 'to. Anong nakakaawa
dun sa kinwento ko? Kung kinwento ko pa pala sa kanya na sinasaktan ako ni Ace n
aku, lalo na 'tong maaawa sa akin.

Maya-maya lang eh parang bumbilyang nagliwanag ang mukha niya.

"Ah! May naisip ako!"

Tiningnan ko lang siya ng kataka-taka.

"Aalamin natin kung may pagtingin din ba siya sa'yo Sis!"

Nakakunot pa rin ako sa kanya. Hay Sis, wala 'yung pagtingin sa akin. Maliban na
lang kung pagtingin na gusto akong saktan, mga ganun.

"Makisakay ka na lang ah. Katapat lang natin ang loves mo."

Hindi ko siya maintindihan kaya nakatitig na lang ako sa kanya. Hanggang sa nanl
aki na lang ang mga mata ko sa sunod na ginawa niya. Pero ang mas nakakagulat ay
ang sumunod na nangyari.

"DAMN YOU DOUCHEBAG! STAY AWAY FROM MY WIFE!"

Kinaladkad ako ni Ace palayo kay Gio, sa lahat ng bisita. Pinagtitinginan na nga
kami eh. Narinig ko pang nagsalita si Jen ng, "my wife? Eh akala ko ba maid siy
a?" mga ganun.

Nilingon ko si Gio at nakatayo na siya pero putok ang labi niya. I mouthed my ap

ologies to him habang kinakaladkad ako ni Ace palayo.

Oh shit! I'm in trouble. Bakit kasi ginawa mo pa 'yun Gio?

Why did you kiss me there?

*******************************************
[9] 8:
*******************************************
- ACE -

Natapos na't lahat ang kasal ng gagung si Jimmy, hindi ko pa rin nakikita ni ani
t ng Witch na 'yun. Grabe rin kasi 'tong Jen na 'to eh. Dikit na dikit sa akin.
Tuwing lilingon ako para hanapin ang Witch, hahablutin niyan ang ulo ko at ihaha
rap sa kanya. Kulang na lang eh halikan niya ako habang kinakasal pa sina Jimmy.

Reception na, umupo na kami ni Jen sa reserved seat namin ni Witch. Ah, hell. As
an na ba 'yung Witch na 'yun? May nakasama naman kaya 'yun? Paniguradong wala. '
Yun pa, sobrang tahimik at parang hindi taga-syudad kung kumilos. Pa-inosente ra
w ba.

Minumura ko na ang Witch sa isip ko nang biglang magsalita si Jen.

"Wow. Mukhang nakahanap ng lover ang maid mo oh. Tingnan mo, Ace."

Nagpanting ang tenga ko sa narinig ko. Anong lover 'tong pinagsasabi nitong Jen
na 'to?

Napalingon naman ako sa tinuturo ng daliri ni Jen and I swear, makakapatay talag
a ako sa nakikita ko.

Agad akong tumayo at lumapit sa pwesto nila. Hinila naman ako ni Jen pabalik per
o hindi niya ako nahila, siyempre. Mas malakas ako sa kanya. Baka nga konting da
gil ko lang jan eh lipayin na 'yan kung saan eh.

*BOGSH*

"DAMN YOU DOUCHEBAG! STAY AWAY FROM MY WIFE!" binigyan ko lang naman ng isang ma

lutong na suntok sa mukha niya ang gagung si Gio. Putok ang labi. Langya, sabi k
o na eh. Type nito si Witch. Halata naman sa paraan pa lang ng pagkatitig niya s
a asawa ko. At ito namang Witch, hindi tumatanggi. Langya talaga. Pinagtataksila
n ba ako ng haliparot na ito?

Kinaladkad ko si Witch palayo sa gagung si Gio. Pinagtitinginan na kami ng mga t

ao. Si Jimmy, nakatingin na rin. Sorry pare, nasira ko ang wedding mo.

"My wife? Eh akala ko ba maid siya? Ace, what's this?" sabi sa akin ni Jen nang
madaanan namin siya.

"You don't care." sabi ko na lang at lumampas na sa kanya. I said my apologies s

a lahat ng madaanan namin. Grabe. Ngayon ko lang ipinahiya ang sarili ko. At dah
il pa sa gagang si Cassandra! Ugh. I knew it. Hindi talaga tama na iniwan ko siy
a doon.

"Ace..." pagtawag sa akin ng Witch pero hindi ko siya pinansin. Nagdire-diretso

lang ako hanggang sa mapuntahan na namin ang kotse ko. Itinulak ko siya sa tapat
ng passenger seat at tsaka ako umikot para sumakay na.

"Get in." marahas na sabi ko sa kanya. Sinunod naman niya ako ng walang pag-aatu
bili.

Halos mamuti na ang knuckles ko sa higpit ng pagkakahawak ko sa manibela. Galit

na galit ako sa nangyari. Kung pwede lang talagang sapakin ko na si Cassandra ng
ayon, ginawa ko na. Pero baka maaksidente pa kami kaya mamaya na lang ako babawi
sa bahay.

Halos paliparin ko na ang kotse makarating lang kami agad sa bahay. Makaraan ang
ilang minuto, naigarahe ko na ang kotse, bumaba na ako at pinagbuksan ng pinto
si Cassandra. Unti-unti ko siyang kinaladkad papasok ng bahay namin. Hawak ko si
ya sa buhok niya.

"Ace... Arayyy... Masakit Ace..." she's crying in pain. I know. And I like it. T
he more na umiiyak siya, the more na natutuwa ako. Kulang pa 'to sa ginagawa niy
a sa akin. Witch siya. Ang kapal ng pagmumukha!

Nang mabuksan ko na ang pinto ng bahay ay walang habas ko siyang itinulak sa loo
b. Napasadlak siya sa tiled floor. Napatama ang ulo niya sa gilid nung wooden ar
m chair.

"Aw..." impit na sigaw niya sabay hawak sa ulo niya.

Lumapit ako sa kanya sabay higit sa buhok niya upang maitayo siya.

"Masakit? Kulang pa 'yan. Ang landi mo talaga eh. Paano mo nagawa 'yun ha Cassan
dra? Kaya pala... Kaya pala ang saya-saya mo na isasama kita sa kasal ng pinsan
mo. 'Yun pala... makikipagkita ka sa kabit mo. Napakawalanghiya mong babae ka. M
atapos mo akong pilitin sa kasal na ito, nagagawa mo pang magtaksil sa akin? Ano
ng klaseng utak meron ka?" inginudngod ko ang nguso niya sa center table ng pau
lit ulit. Sigaw na iyak lang ang isinasagot niya sa akin.

"YOU FILTHY LITTLE SLUT! Akala mo hindi ko makikita ha? At sa tagong lugar pa ta
laga kayo pumwesto ng Gio mo? Highschool friend pala ha? Eh KABIT mo pala!" gagu
! Sinong pinaglololoko ninyo? Ako? Ha! Hinding hindi ninyo ako maloloko! Mga bab
oy kayo!

"Ace... Tama na..." pagmamakaawa niya sa akin.

"Anong tama na? Hindi. Kulang pa 'yan eh. Kailan mo pa ako ginagago ha Cassandra
?" hinawakan ko siya ng mahigpit sa mga braso niya. Nagpula agad ang mga iyon. T
ss. Sensitive masyado.

"Hindi... kita... ginagago Ace..." sabi niya in between sobs.

Sinampiga ko siya ng malakas. Gagu talaga! Tatanggi pa eh huling huli na sa akto

.

"Hindi mo ako ginagago? Eh anong tawag mo sa paglalaplapan ninyo kanina ni Gio d

un sa kasal ng pinsan mo? Gagu ka Cassandra. Andun ang mga kamag-anak mo! Bakit
ba hindi ka nag-iisip ha? Palibhasa 'yang nasa pagitan lang ng hita mo ang pinap
agana mo eh."

Lalo akong nagalit sa ginawa niya sa akin.

*SLAP*

Sinabunutan ko siya. 'Yung tipong malalagas ang buhok niya at tsaka siya pinagta

tadyakan. Wala na akong paki kung anong parte ng katawan niya ang natatamaan ko.
Iba akong magalit. At ngayon, galit na galit nga ako.

"Lumalaban ka na ngayon ha? Sige, ulitin mo. Sampalin mo ulit ako Cassandra. Nas
asarapan ka yata eh." sabi ko habang hawak siya sa panga niya.

"Sorry Ace... Hindi ko sinasadya... Sorry... Ace... Tama na... Hindi ako makahin
ga..."

"Sorry? Nagsosorry ka ngayon? Ginagalit mo talaga ako ano? Gagu ka!"

Sa bawat tadyak, sipa, sampal, sampiga at kung ano ano pang ginagawa ko sa Witch
na 'to, iyak lang ang isinagot niya sa akin. Kaya lalo akong naiirita sa kanya
eh. Ayoko ng maingay pero kung makangayngay ang isang 'to. Daig ang sanggol na b
agong silang.

Wala na. Sira na ang araw ko. Leche. Salamat talaga sa haliparot na Witch na ito
. Hinding hindi na siya makakalabas ng bahay, makita niya. At 'yung Gio na 'yun?
Ha. Ako nang bahala sa gagung 'yun. Kunwari pa eh kumpadre ko siya, pero kung m
akapanulot naman, wagas! Igi igihin naman kasi nila. Kung gagawa sila nang karum
al dumal, galingan nila sa pagtatago. Eh hindi eh. Public na public sila eh. Mga
baboy talaga!

Nang mapagod ako sa paghampas kay Witch, napaupo na lang ako sa couch. Grabe, na
-stress ako ng sobra sa babaeng 'to. Bakit ba kasi puro pasakit na lang ang ibin
ibigay ng isang ito sa akin? Madali akong mamamatay nito eh.

Nakasalampak pa rin si Witch sa tiled floor. Pinagmasdan ko siya. Ang dami niyan
g marka sa braso at hita niya. Baldadong baldado sa akin. Napangiti naman ako. S
atisfied na satisfied na ako sa ginawa ko sa kanya. At least, nakaganti na ako s
a pambabalahura niya.

Umangat si Witch sa pagkakasalampak niya sa floor at lumapit sa akin. Dahil na r

in sa gulat ko dahil nakakatayo pa siya, hindi ko na siya napigilan sa sumunod n
a ginawa niya.

"Mahal na mahal na mahal kita Ace. Sorry sa mga kagagahan ko pero maniwala ka ma
n sa hindi, hindi ako nagtataksil. Hindi ko rin alam kung bakit 'yun ginawa ni G
io pero please lang. Saktan mo na ako at lahat, 'wag na 'wag mo lang akong iiwan
. Please Ace... Ayokong mag-isa..."

WTF?

She's hugging me? After all I did to her?

*******************************************
[10] 9:
*******************************************
- ACE -

Gumulong ako sa kama at may nadanggil ako. Ang witch, tulog na tulog pa! Tiningn
an ko ang oras sa bedside table at napamura ako ng malutong sa isipan ko.

Damn! 7:00 na hindi pa rin gising ang isang 'to? Malelate ako sa pagpasok nito e
h.

Marahang itinulak ko siya para magising. Umungol siya ng kaunti at tsaka nag-una
t-unat. Aba ha! May gana pa itong mag-unat ngayon? Napatingin naman siya sa tabi
niya at biglang parang binuhusan ng malamig na tubig na namilog ang mga mata ni
ya. Tama 'yan, matakot ka. Sarap ng tulog natin ah.

"Itinitingin tingin mo Witch? Alas siyete na. Magluto ka na ng breakfast kung ay

aw mong masapak."

Agad namang nag-alis ng talukbong na kumot ang witch at nagdiretso na sa banyo.

Aba ha. Inuna pa ang sarili kesa ang pagluluto ng agahan ko. Pambihira talaga. S

a sobrang inis ko eh nauna na akong bumaba. Maliligo na muna ako, sa baba na lan
g tutal naman gamit pa ni Witch ang banyo ng kwarto namin.

Kinuha ko na 'yung mga gagamitin ko pati ang tuwalya at tsaka bumaba. Ilang minu
to rin akong nagbabad sa banyo pampatanggal ng morning badtripness. Oo na, wala
ng ganung word. Alam ko. Inimbento ko nga lang 'yun eh.

Maya-maya pa ay umakyat na rin ako sa kwarto namin para magbihis at nakng!

"ANO? ANDITO KA PA RIN SA KWARTO HANGGANG NGAYON?" leche 'tong Witch na 'to. Ano
na naman bang ritwal ang pinaggagagawa nito sa buhay nito ah? Baka kinukulam na
ako nito dahil sa pambubugbog na ginawa ko kagabi.

Napatalon siya nang marinig niya ang precious pagsigaw ko sa kanya. Aba ha! Dapa
t lang na magulat siya. Ano ba kasing ginagawa nito sa banyo? Nakikipagtext ba i
to sa Gio nito? Nakng! Kung ano anong naiisip ko eh.

Naabutan ko siyang umiinom ng tubig. Pagkatapos ay may parang kung anong itinago
sa bulsa ng damit niya. Huh. Ano kaya 'yun? Pero mukhang alam ko na. Gamot 'yun
. Eh anong meron sa gamot na 'yun? Bakit kailangan pang itago? As if namang aaga
win ko 'yun sa kanya? Gaga talaga nito.

Nagpahid siya ng bibig niya at tsaka humarap sa akin.

"Ah... eh... Uminom lang ako ng vitamins Ace... Sige, bababa na ako." at parang
si Flash na iniwan niya ako sa entrada ng banyo ng kwarto namin. Weird na witch.
Vitamins tapos itatago? Ah, nahihiya lang siguro siyang makita kong umiinom siy
a nun? Ah ewan. Pabayaan na nga lang.

Gutom na ako.

Mabilis akong nagbihis at bumaba na ulit. Nagtungo na ako sa kitchen. Naabutan k

o ang Witch na nagluluto ng another favorite morning dish ko. Di ko na sasabihin
kung ano. Basta 'yun na 'yun. At siyempre, mawawala ba ang ultimate favorite na
pancakes? Siyempre hindi. Ugh, this witch is bribing me. Porke alam niyang gali
t ako sa kanya dahil tinanghali siya ng gising. Anong akala naman niya? Bigla na
lang matutunaw ang galit ko ng dahil sa luto niya? Oo kaya. Leche.

"Matagal pa ba 'yan Witch?" bungad ko sa kanya habang pinagmamasdan ang likod ni

ya. Napansin kong medyo nagbblue na 'yung arms niya. Tss. Nagkapasa na nga. Sens

itive kasi masyado ng isang 'to eh. Kutis mayaman.

Instead of answering, humarap na siya sa akin at isa isang nilapag sa hapag kain
an ang niluto niya. Umupo na rin ako at hinayaan siyang pagsilbihan ako. Kumuha
na rin siya ng para sa kanya. Pinabayaan ko na lang.

Habang kumakain kami, bigla naman akong napatingin sa kanya. Tahimik na nakayuko
lang siya habang kumakain. Nang mapansin niyang tinititigan ko siya, umangat an
g ulo niya at nagtama ang mga mata namin. Nagulat pa nga ako sa hitsura niya.

"Man, you look horrible." puna ko sa kanya. Ganun pala kagrabe ang ginawa ko sa
kanya kagabi? Paano, nagblack eye eh. Pero hindi naman grabe, pero halata mong n
asuntok nga siya. Grabe lang talaga. Tapos medyo purple-ish na rin 'yung sides n
g mukha niya. Nagbabadya nang magpasa. Seryoso. Mukha na siyang tunay na Witch.

Tipid na ngumiti lang siya na animo'y nagcompliment pa ako sa kanya. Ibang klase
rin mag-isip ang isang 'to eh.

Tahimik lang kami habang tinatapos ang pagkain namin. Tumayo ako agad nang matap
os ako. Tiningnan niya naman ako.

"Alis na 'ko." sabi ko sabay halik sa cheeks niya at nagdiretso na sa garahe par
a kunin ang kotse ko.

Tinext ako ni Jen na sabay daw kaming mag-lunch ngayon kaya naman lumabas na ako
ng opisina at sinundo siya kung saang lupalop ba siya naroon. Naglalakad lang a
ko ngayon kasi walking distance lang naman. Sayang sa gas eh.

Mula sa di kalayuan ay may namataan akong isang seksing dilag na naglalakad papu
nta sa kinaroroonan ko. Nag-slowmo ako paglalakad para feel na feel at para masu
re na rin kung ako nga ang pakay nung seksing babae.

Tumigil siya sa tapat ko at damn! Mas seksi siya sa malapitan. Ang ganda rin pat
i niya. Ang kinis ng mukha. Kutis mayaman. Kutis mayaman? Ugh.

Tulala pa rin ako sa kanya kaya hindi ko inaasahan ang ginawa niya sa akin.

Damn this woman!

"Shit. Are you crazy?" sabi ko na lang sabay hawak sa pisngi kong sinampal niya.
Aba hoy! Malanit. Nakakapaiyak eh. Ang kapal ng kalyo ng palad ng seksing babae
ng 'to.

"No, my dear. That's my way of saying hi to assholes like you who can't quit sta
ring at my boobs!" Sabi pa nung babaeng balahura. At ano raw? Kapal ng mukha ng
isang 'to. Sinong may sabing tinititigan ko ang boobs niya? Lenter. Lakas mantri
p ng isang 'to ah. May sayad yata 'to eh. Sayang, ang ganda pa naman.

Kunot ang noong tumingin lang ako sa kanya. Konti pa talaga at mapapatulan ko na
ang baliw na 'to.

Kung kanina mukha siyang monster ngayon naman bigla siyang ngumiti at nagpeace s
ign sa harap ko. "Just kidding! Hindi talaga 'yun ang gagawin ko sa'yo eh. Eto o
h."

Shit.

"Ah, hell! BALIW KA BA MISS? Bakit mo ako sinapak?"

Nag-pout 'yung babae. Nakakairita! Mas masahol pa ito kay Cassandra eh!

"Hindi ako baliw! Si Baliwry 'yun! I'm BV! Senyora BV! And... dapat lang sa'yo '
yun 'no. Pervert!"

"The hell I care kung sino ka. Anong pervert? Inano ba kita Miss? Tumabi tabi ka
nga jan at baka kung maano pa kita!" last na talaga. Nagtitimpi lang ako sa isa
ng 'to.

Tinutop ng walanghiyang babaeng 'yun ang bibig niya at umakto pang gulat na gula
t. Ano na naman ba ito? Nakakabarino ha.

"Baka kung maano? Bakit? Aanuhin mo ba ako? Hoy Mister... umayos ka nga. Baka ak
ala mo hindi kita kilala? Kilalang kilala kita!" sabi niya sabay duro pa sa dibd
ib ko. Naks. Libre tsansing. Ayos 'yan.

"Oh yeah?" iritang bored na ewan na sagot ko sa kanya. Hindi ako makadaan eh. Hi
naharang niya ang dadaanan ko. She's really getting into my nerves.

"OH YEAH! Please lang Mister... 'wag mo nang saktan ang asawa mo. Maawa ka naman
sa kanya. Ang laki na ng sinacrifice niya para lang makasama ka. Choosy ka pa?
Ang ganda na ng asawa mo nagagawa mo pang saktan? Mister, kung may puso ka, magb
alik loob ka na sa Diyos. Bahala ka, baka mga minsan hindi mo na masilayan pa an
g mukha ng asawa mo. Tsk." umiiling iling pang sabi nung babae. With matching dr
amatic effect pa.

Seriously? She's creepy. Kilala niya talaga ako? Kilala niya si Cass? O baka naw
awalang kamag-anak ito ni Cass? Baliw eh.

"Tss." 'yun na lang ang sinabi ko at tsaka siya hinawi paalis sa dinaraanan ko.
Buti naman at tumabi na 'yung babae. Maya-maya pa eh narinig ko ang malakas na p
agtawa niya.

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! Gotcha! Sorry Mister! Dare lang 'yun. HAHAHAHAHAHAHA! You

could've seen your face."

Tss. Dare dare. Oo na ako na ang napagtripan. Pero seryoso, ang creepy nun ah. B
ull's eye eh.

- CASSANDRA -

Nagiging antukin ako this past few weeks ah, bakit kaya? Ayan tuloy nalate ako n
g gising kanina. Akala ko nga eh masasapak na naman ako ni Ace dahil naabutan pa
niya ako sa kama. Buti na lang at nakapagtimpi pa siya.

Masakit pa rin hanggang ngayon ang ginawa niya sa akin kahapon. Ah, lalo pa ngan
g sumakit eh. Pasa na yata ang bumalot sa buong katawan ko. Isa na rin siguro 'y

un sa dahilan kung bakit tinanghali ako ng gising. Ayoko pang bumangon kasi ang
hirap igalaw ng body parts ko.

Hindi ko siya masisisi. Alam kong ganun siya 'pag sobrang galit siya. At alam ko
, ginalit ko siya ng sobra. Kasalanan ko naman talaga eh. Hinayaan ko kasi si Gi
o na gawin 'yun sa'kin. Eh malay ko ba kasing hahalikan niya ako? Grabe rin ang
isang 'yun eh. Masapak nga 'yun mga minsan 'pag nagkita kami. 'Yun ay kung magki
kita pa nga kami. Grounded nga pala ako.

Natigil ako sa pag-iisip nang makarinig ako ng nag-d-doorbell. Napalundag ako. S

i Ace kaya 'yun? Baka may nakalimutan siya o ano. So ayun nga, binuksan ko ang p
into at...

Shit.

"Casey my baby! We miss you so much!" niyakap niya ako ng mahigpit. Ah, hindi ak
o makaiyak kahit sobrang sakit nung pagkakayakap niya. Shit. May pasa ako dun eh
. Napangiwi na lang ako.

"Mom... Dad..." sabi ko na lang. Pinapasok ko sila sa loob at umupo na sila dun
sa loveseat. Ah, grabe, parang teenagers lang ah. Sa loveseat pa naupo. Haha. Pu
munta akong kitchen at naghanda ng pagkain para sa kanila. Maya-maya lang ay bum
alik na ako sa sala at nilapag sa table ang pagkain nila. Umupo ako sa couch kat
apat ng loveseat.

Tumingin ako sa kanila at napakunot ang noo ko dahil sa expressions sa mukha nil
a. Ewan, parang horror eh. Horrified looks kasi ang nakikita ko sa kanila.

"My God... Casey... what happened to your eyes?" halos pabulong na sabi ni Mommy
sabay tutop sa bibig niya.

Ah shit! My eyes... The hell. Bakit hindi ko napansin agad 'to? Hala anong sasab
ihin ko? Shit shit. Stupid Casey. You've got yourself into trouble.

Dahil wala akong maisip na sabihin eh tumawa na lang ako.

"He... he... he... Wala lang 'to Mom. So Dad! How was our business? Still okay?"
pag-iiba ko na lang sa topic, baka sakaling effective.

Dad touched my arms.

"Ah---w..." slight na sabi ko. Di dapat ako magrereact pero huhu ang sakit eh. S
inadya yata ni Daddy 'yun eh.

Nagkatinginan muna sila bago ulit tumingin sa akin.

"Tell me Casey... Is Ace hurting you? Don't you ever lie to us." tanong ni Dad s
a akin. Shit. Ano na? Anong sasabihin ko? Ayokong magsumbong kasi lagot na naman
ako kay Ace nito. Grabe.

Napayuko na lang ako.

"Damn that boy! I knew it. Hindi siya gagawa ng mabuti! Where's Ace, Casey? I wa
nt to teach that boy a lesson!" galit na sambit ni daddy. Napaangat naman ako ng
ulo sa sinabi ni Daddy.

"Dad... NO! No... please NO...." sabi ko na hinihigit ang braso ni Daddy. Nagpup
umiglas naman siya.

"Anong no? Yes, Cassandra. Sabihin mo na kung nasaan 'yang magaling mong asawa b
ago ko pa siya mapatay. Kailan ka pa niya ginaganito?" nag-choke si daddy sa las
t na sinabi niya. Alam ko, feel ko, naiiyak rin 'yan sa nangyayari sa akin.

"No Dad... I can handle this..."

"You can handle this? At papaano? Sa pamamagitan ng pagtanggap sa lahat ng sampa

l at pasakit niya sa'yo? You've got to be kidding me Casey. Hindi ka namin pinal
aki para ipaubaya lang sa isang lalaking tarantado!"

"No.. no.. You don't understand daddy!" baka pinaplano ninyo pa lang na patayin
siya eh napatay na niya kayo. Ibang klase si Ace dad. Hindi ko hahayaang pati ka
yo madamay. Tama ng ako na lang.

"Then help us understand Cassandra!" sabi naman ni Mommy. Pati si Mommy halata m
ong naiinis na rin sa nangyayari sa anak niya.

Oh God... Anong sasabihin ko sa kanila?

*******************************************
[11] 10:
*******************************************
- ACE -

Maaga akong umuwi ngayon dahil nawala ako sa mood gumimik. Paano ba kasi, diba n
aglunch nga kami ni Jen at before pa 'yun, may nakasalubong pa akong baliw sa da
an na sinampal ako at sinapak for no reason at all. Creepy. Kaya ayun, badtrip a
ko nung nag-l-lunch kami ni Jen at ang isang 'yun naman, sumabay pa sa init ng u
lo ko. Tanong ng tanong about Cassandra eh narinig naman niya malinaw ang pagkak
asabi ko nun. Cassandra is my wife. Ayaw akong tantanan!

Gusto raw niya maging kabit. Hanep din ang isang 'yun. Isikreto na lang daw nami
n sa asawa ko na may relasyon kami. Lol. Papatawa siya? Hindi ko naman na kailan
gang magsikreto sa babaeng 'yun. Alam nun lahat ng babaeng nakalantari ko.

Okay, tama na ang usapang Jen. Nababarino lang ako. Mas nag-iinit ang dugo ko sa
kanya kesa sa Witch na 'yun eh.

Pinasok ko na sa garahe 'yung kotse ko nang mapansin kong may isang kotse pang n
akaparke malapit sa pinagpaparkan ko. Dahil medyo madilim na, hindi ko na maanin
ag kung anong kotse ba 'yun.

May bisita kami? Sino kaya?

Nagdiretso na lang ako sa front door at binuksan ang pinto.

"CASSAN---"

"dra."napatigil ako sa pagsigaw ko nang mamataan ko sa sala ang mga biyenan ko.
Nakatitig sila parehas sa akin. So sila pala ang bisita. Hindi man lang nagpasab
i na bibisita sila.

Lalapit na sana ako sa kanila nang bigla akong higitin sa kwelyo ni Pa at bigyan
ng isang malutong na suntok sa mukha. Napa-aw shit man! Ako sa intensity ng sun
tok. Grabe, kahit umeedad na itong si Pa, ang lakas pa rin eh. Daig pa rin ako.

Medyo nahilo pa nga ako buti hindi naman ako natumba. Napahawak lang ako dun sa
gilid nung center table. Umayos naman agad ako ng tayo at pinunasan ang dugo sa
gilid ng labi ko. Shit man. Pumutok pa nga ang labi ko. Ayos 'to!

"Wow. Very cool way of greeting your son-in-law huh, Papa?" sabi ko kay Pa sabay
ngisi pa. Actually, nagulat ako kung bakit ako sinuntok ni Papa. What could pos
sibly be the reason? Ganun na ba magbatian ng manugang ngayon? Wow, cool. I like
it.

Galit na niyukom ni Pa ang kamao niya. Nakita ko namang hinawakan siya ni Ma sa

laylayan ng t-shirt niya. Pinipigilan yata or something. Ewan eh.

Teka... galit si Papa?

"Don't you smirk at me young man. Magbihis ka at mag-uusap tayo pagkatapos kumai
n." 'yun lang ang sinabi niya at tinalikuran na nila ako.

O-kay? What was that?

Kahit labis na nagtataka pa rin ako eh sumunod na lang ako. Malaki pa rin naman
ang respeto ko kina Pa at Ma eh. Umakyat na ako sa kwarto namin ng Witch at nagb
ihis. Pagkatapos kong ayusin ang sarili ko eh bumaba na ako at dumiretso sa hapa
gkainan.

Naabutan ko silang nakaupo na at parang hinihintay na lang ako. Okay, this is re

ally awkward. Ang tahimik nila masyado.

Na-w-weirduhang umupo na lang din ako.

We just ate in silence. Akala ko ba mag-uusap? Oh right. After dinner pa nga pal
a. Sorry, atat lang. Tinitingnan ko minsan si Cassandra pero nakatungo lang siya
. May mga pagkakataong nagkakahulihan kami ng tingin pero agad siyang magbabawi
ng tingin niya.

Oh well. Kumain na lang tayo.

Pagkatapos kumain, tumayo na ako at pumuntang verandah. Magpapahangin lang sagli

t at magpapahindag na rin. Nang nakapagpahindag na ako, pumunta na ako sa sala k

ung saan naghihintay sa akin ang pamilya Mich.

"Sit." sabi sa akin ni Pa sabay turo sa couch na katapat niya. Tahimik lang na n
akaupo sa isang sulok si Witch.

Long silence.

And then...

"That punch I gave you... a while ago... Kulang pa 'yun Ace..." panimula ni Pa.
Ano raw? Hindi ko naintindihan? Kulang pa raw? Bakit? Anong meron? Tiningnan ko
lang siya with puzzled look.

"You know what Ace? I want to kill you. RIGHT NOW."

"Pa." saway ni Ma kay Pa.

"Wait, what? Why would you want to do that to me, Pa?"this is a serious shit. Hi
ndi ko sila maintindihan. Ano ba sila, baliw or what? Medyo naiinis na rin ako h
a.

Tiningnan ako ng matalim ni Pa sabay baling kay Witch. He motioned for his daugh
ter to come near him. Sumunod naman si Witch. Itinapat ni Pa ang nagpapasang bra
so ni Witch sa mukha ko.

"Can you explain these bruises Ace?"

Well, hell.

Magsasalita na sana ako nang bigla akong pinutol sa pagsasalita ni Pa.

"I can't believe you can do this to our daughter, Ace. Akala ko isa kang mabutin
g bata. Kaya nga pumayag na rin kaming magpakasal kayong dalawa kahit hindi pa n
akakagraduate itong si Cassandra. Ace, what you did... Gawain 'to ng isang demon
yo."

Ano pa bang sasabihin ko sa kanila? Tama naman sila. Pero anong punto naman nila
?

"Cassandra, pack your clothes... Di ka na titira kasama 'tong demonyong asawa mo

." biglang nasabi ni Pa. WHAT?

"What? Dad? No..." gulat na sabi ni Witch.

"I SAID PACK YOU CLOTHES NOW. DON'T BE SO STUBBORN CASSANDRA. KUNG AYAW MONG MAK
ATIKIM SA AKIN."

"Pa, 'wag mong takutin si Casey." narinig kong sabi ni Ma. Hindi pa rin natinag
si Cassandra.

"Ano? Hindi ka kikilos jan?" natakot naman si Cassandra kaya walang nagawang uma
kyat siya sa taas para iimpis ang mga damit niya. Well this is ridiculous. How c
ould they do this to us?

Maya-maya lang din eh nakabalik na si Cassandra dala ang mga maleta ng damit niy
a. Umiiyak siya.

"Say goodbye to your soon-to-be ex husband Casey." sabi ni Pa.

"DAD?"

"You'll file a divorce Ace. At pansamantala, habang inaasikaso mo ang divorce pa

pers ninyo, sa amin na muna mamamalagi si Cassandra. Ayoko nang maulit pa ang na
ngyari. Sapat nang nadampian siya ng mga kamay mong demonyo." Si Pa habang hinih
igit si Cassandra palabas ng mansion. Nagpupumiglas naman si Cassandra.

"Dad no! I don't want a divorce! Ayoko ring iwan si Ace dito! Dad!" sigaw niya h
abang umiiyak na nagpupumiglas sa daddy niya. Naestatwa na ako dito habang pinap
anood sila. Wala akong masabi. Shocked pa rin ako.

Sa gulat ko, sinampal siya ni Pa. Parang mas malakas pa iyon sa pagsampal ko sa

Witch. Ang lutong eh. Lagutok na lagutok.

"PA! Bakit mo sinampal si Casey!" nag-h-hysteriang sabi ni Ma. As usual, wala na

mang ibang magawa 'yang si Ma eh. Taga-react lang 'yan palagi pero si Pa pa rin
ang nasusunod.

Gulat na napatingin si Cassandra sa Daddy niya. Ang alam ko, never pa siyang sin
aktan or sinampal ni Pa. Good girl naman kasi si Cassandra at tsaka favorite dau
ghter na rin. Kaya nakakagulat ngayon at napagbuhatan siya ng kamay ni Pa. Ibig
sabihin lang, galit na galit si Pa ngayon. Halata naman eh. Labas na halos lahat
ng litid niya sa leeg.

"How could you, Dad?" naiiyak na sabi ni Cassandra.

Bigla namang lumambot si Pa at nilapitan ang anak. Hinaplos nito ang buhok ni Wi
tch at tsaka niyakap.

"Hush. Sorry baby. Sorry... Naiinis lang ako sa'yo. Hindi kita pinalaking maging
ganito katanga."

"Dad. Ako ang may kasalanan kung bakit ako sinaktan ni Ace. Please po. Ayoko po
ng divorce. Hindi ko kaya." umiiyak na namang sabi ni Cassandra. At dahil sa sin
abi niyang iyon, bumalik na naman sa matigas na expression ang mukha ni Pa.

"Don't be so stupid Casey! I just want what's best for you! At ito ang tama. Ila
layo ka na namin dito sa demonyo mong asawa. My God Casey. Isang taon kang nagti
is? Hindi mo man lang sinasabi sa amin na sinasaktan ka pala nitong magaling mon
g asawa? Kung hindi pa kami bibisita hindi pa namin malalaman?"

Okay... Ano bang saysay ko sa eksenang ito. Eh nagddramahan lang naman ang mag-a
ma.

"No... no... no... no! Hindi ako sasama sa inyo! I will stay here. With Ace. Kai
langan niya ako. Kailangan ko siya. Umuwi na kayo Dad!" matigas na sabi ni Cassa
ndra na umiiling iling pa.

"You'll go with us whether you like it or not. Anong mas gusto mo? Mahiwalay sa
kanya o makitang nabubulok siya sa bilangguan? You choose." pagbabanta ni Pa.

Aba teka!

"Pa, parang grabe naman yata 'yan." singit ko sa usapan nila.

"You shut up! Anong grabe? May mas ggrabe pa ba sa ginawa mo sa anak ko?" Sagot
sa akin ni Pa. Okay wala na talaga akong sinabi. Tiklop na tiklop. Witch, sumama
ka na lang sa kanila. Ayokong makulong. Pero... ayoko ring iwan mo ako.

"AYOKO DAD! PLEASE..." sabi ni Witch na hanggang ngayon eh umiiyak pa rin.

Kinaladkad na siya ni Dad palabas ng mansion. Nagpupumiglas pa rin siya. Grabe.

Pahirapan 'to.

Hinabol ko sila sa labas.

"Pa... please don't do this. Magbabago ako. Promise. 'Wag ninyo lang ilayo si Ca
ssandra sa akin. Asawa niya ako at ayaw niyang umalis... Please Pa, may karapata
n naman ako sa kanya?" sabi ko.

Tiningnan lang ako nang may panunuya sa mata ni Pa.

"Magbabago? Kaya mo kaya? At bakit ayaw mong mahiwalay sa anak ko? Sinasaktan mo
lang naman siya!"

Bakit nga ba?

Isip Ace. Basta hindi dapat makaalis ang Witch na 'yun sa pamamahay ninyo.

"Because... I care for her... So much. Please Pa?"

Tiningnan lang ako ni Pa. Hinintay ko kung ano ang magiging sagot niya. Please,
'wag ninyong paalisin ang Witch.

Pa smirked. "You could've thought of that before laying your hands on our daught
er." and with that, tuluyan na silang tumalikod sa akin. Wala na akong ibang nag
awa kundi panoorin na lang ang pag-alis nila.
*******************************************
[12] 11:
*******************************************
- ACE -

Nagising akong wala ng Witch sa tabi ko. Well, dapat natutuwa ako kasi ibig sabi
hin lang nun eh gising na siya at hinahanda na niya ang breakfast ko. Pero hindi
eh. Iba ngayon eh.

Wala na siya dito sa mansion.

Pinalayas ko, joke!

Tiningnan ko ang orasan sa bedside table at napamura ako ng malutong sa isip ko.
Shit, man. Bakit nitong mga huling araw eh napapasarap yata ang tulog ko? Grabe
, alas otso na! Late na ako sa office! Nakng tinapa naman oh! Sana lang wala si
Dad dun ngayon, kundi yari ako. Pinapabayaan ko raw ang soon-to-be company ko. T
ss. Peste.

Bumangon na ako at nagdiretso sa banyo. Naligo na ako at nag-ayos ng sarili ko.

Makaraan ang ilang sandali eh lumabas na rin ako. Kinuha ko ang isusuot ko ngayo
n at napamura na naman ako. This time, hindi na sa isip lang. Lumabas na rin pat
i sa bibig ko.

"Ah, hell! This is shit."

Mag-s-suit nga pala ako ngayon. Ibig sabihin, magnenecktie rin! Eh hindi ako maa
lam magnecktie diba? Inayos pa nga ng Witch 'yung pagkakapulupot ko sa necktie k
o nun eh! Ah, bwisit! Bahala na nga. Ipapaayos ko na lang sa secretary ko mamaya
pagpasok ko. Hindi naman na siguro mapapansin since dala ko naman ang kotse ko.
Hindi ako mag-c-commute.

Gulo pa ang buhok na bumaba na ako at nagdiretso sa kitchen. Nadagdagan ang frus
trations ko ngayong araw na ito nang maalala kong wala na nga pala si Witch. Wal
ang breakfast! Walang pancakes! Ugh.

Tingin ko, kailangan ko nang kumuha ng maid ngayon. 'Yung masarap magluto ng pan
cakes.

Sa sobrang inis ko eh nagtimpla na lang ako ng kape. Hindi na ako kakain. Dadaan
na lang ako sa isang fast food chain mamaya para mag-grab ng makakain. Ugh tala
ga.

Makaraan ang ilang minuto eh lumabas na ako ng bahay, sinarhan ko na rin since w
ala namang matitira para magbantay. Kinuha ko na ang kotse ko sa garahe at nagdr
ive na papuntang office. Great. This is a great start for me ngayong week na ito
. Sige, magtuloy tuloy pa sana ang kamalasang ito sa buhay ko.

Witch talaga! Wala na nga siya sa pamamahay ko, inaabot pa rin ako ng kamalasan!
Talaga namang!

Bugnot na pumasok na ako sa building namin. Takot na takot namang binati ako ng
security guard namin. Maging ang receptionist eh natakot din sa hitsura ko. Sige
, matakot lang kayo. Masaya 'yan. Badtrip ako ngayon. Hindi ako nakapag-almusal
ng pancakes.

Nagulat naman ako pagbukas ko sa pinto ng office ko. Ano 'to? Lagi na lang akong
i-s-surprise visit nitong ama ko?

"Dad." frustrated na pagod na ewan na bati ko sa kanya. Napaharap naman siya sa

akin. Nakatingin kasi siya sa labas. Dun sa may window. Hmm. Siguro kaya lang 't
o pumupunta sa office ko eh para tingnan ang magandang view ng city sa labas. Ts
s.

Kinunutan niya ako ng noo.

"What happened to your tie, Son?"

Napayuko naman ako sa minurder kong necktie. Grabe, napansin pa talaga ni Dad 'y
un. Nahiya naman ako.

"Hindi ba inayos ni Cas para sa'yo?" at talaga nga namang! Nang-aasar pa itong s
i Dad eh. Oh well, hindi pa nga pala niya alam na pinalayas ko na sa mansion ang
Witch. Hmm. Oo na. Hindi ko na pinalayas. Kinuha na nung nanay at tatay niya. S
us. Ano namang paki ko doon?

Mas mabuti pa nga 'yun.

Pero teka... hindi pa nga ba alam ni Dad? Hmm.

Tiningnan ko lang siya. Tinatamad akong magsalita. Gutom pa rin ako.

Umupo si Dad sa swivel chair ko. Nanatili lang akong nakatayo sa entrada nung of
fice ko na parang ewan kasi hindi ko naman kung saan ako uupo? Ah, maybe sa couc
h na lang? Or dun sa chair sa tapat ni Dad. Hmf.

Tiningnan lang ako ng mataman ni Dad. Parang inaanalisa niya kung ano ang iniisi
p ko. Well, hell. Pancakes lang ang iniisip ko ngayon. Sobrang naglalaway na nga
ako eh.

"Luis called me last night." panimula niya na ang tinutukoy ay si Pa. Dad ni Wit
ch.

O-kay. Parang alam ko na ang itatakbo ng usapang ito. Asahan ninyo na, kapag sin
urprise visit ako ni Dad, about kay Witch lang ang pag-uusapan namin. Ang saya l
ang 'no?

Nanahimik lang ako. Ano namang sasabihin ko dun?

"He said he wanted divorce for you and Cassandra. And that, he took Cassandra aw
ay from you. Now I see kung bakit ganyan ang hitsura mo ngayon. Parang pinabayaa
n." at talaga nga namang! Inaasar ba ako nitong si Dad? Oo na. Ako na ang hindi

maalam mag-ayos ng sarili ko. Hindi ako maalam magnecktie. Hindi maalam magluto
ng pancakes. Well no. Maalam ako, mas gusto ko lang na si Witch ang nagluluto ka
si masarap ang gawa niya eh. Hindi naman ako babae 'no.

"Nalaman ko rin... ang mga... how should I say it? Mga karumaldumal na ginagawa
mo sa asawa mo. God, Ace. Akala ko pambababae mo lang ang problema ninyo. 'Yun p
ala, may mas masahol pa doon. Hiyang hiya ako kay kumpadre alam mo ba 'yun? Ace,
hindi ka namin pinalaki at pinag-aral sa isang high standard na eskwelahan para
maging..." hindi na itinuloy ni Dad ang sinasabi niya. Pero gets ko naman na 'y
un. Parang ganun na rin ang sinabi ni Pa sa'kin kagabi eh. Na kesyo demonyo ako,
whatever. Kita ko sa mga mata ni Dad na masakit para sa kanya ang mga ganitong
pangyayari. Na ang anak niyang pinagkakaingatan eh isa pala talagang demonyo.

Hiyang hiya naman pala siya kay Pa. Eh bakit ba kasi pinilit pa nila akong ipaka
sal sa Witch na 'yun? They knew in the first place na ayaw ko. Pero sinige pa ni
la. Ayan, tingnan ninyo kung anong napala nila.

Eh hindi naman kasi nila naisip na magagawa kong saktan si Witch eh.

They could've thought of the worst!

Ugh. Oo na. Ako na may kasalanan. Hindi naman ako tumatanggi ah. Pero nakakarind
i lang. Paulit ulit sila. Eh partly, fault din naman ni Witch! Nakikipaglandian
siya sa iba! Bakit ako lang itong masama?

"Dad I'm sorry okay? Makikipag-ayos ako. But not now. Bibigyan ko muna siya ng s
pace. Siguro mas mabuti pa nga na magkahiwalay muna kami ngayon. Baka napatay ko
na ang babaeng 'yun eh."

"Watch your mouth Ace!"

"EH NAKAKAIRITA DAD! Hindi ninyo kasi alam eh! Sa tingin ninyo, bakit ko nagawan
g saktan si Cassandra? Dahil wala lang? Dad, hindi naman ako baliw para gawin 'y
un. Kasalanan niya eh! Nakikipaglandian siya sa iba eh! Alam na nga niyang may a
sawa na siya nakukuha pa niyang makipaglandian sa iba? At sa kabarkada ko pa? Bu
llshit!"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Nakipagsagutan na ako kay Dad. Grabe eh. Na
kakairita lang talaga. Ako na talaga ang demonyo, oo. Alam ko naman. Pero hindi
lang ako ang may kasalanan dito. Porke ba babae siya at siya 'yung naagrabyado g
rabe na sila kung ipagkanulo ako? Grabe lang.

"Pero mali ang ginawa mo Ace... babae siya. Irespeto mo naman siya. Nagselos ka
lang naman pala kinailangan mo pang saktan si Cassandra. Hindi ko alam na ganyan
kakitid ang utak mo Ace." K fine, makitid na ang utak. OKAY!

"Okay, okay... I get it. Hindi ninyo na ako kailangang pangaralan pa. I won't do
it again. I promise. Hindi ko na gagalawin pa si Cassandra. Pero hindi rin ako
papayag sa divorce Dad. Akin si Cassandra."

Tiningnan lang ako ni Dad na parang hindi makapaniwala na anak niya ang nasa har
ap niya.

"You're impossible, Ace."

Yeah, yeah. Whatever. I'm possible!

Super stressed lang ako buong umaga. After nung surprise visit and dramatic talk
ni Dad sa'kin, sandamakmak na papers naman ang inabyad ko.

Man, I could really use a drink right now. Kahit isang shot lang.

Hindi na kami masyadong nakakapag-inuman nina Jimmy kasi nga family guy na siya.
Buntis daw si Janine kaya hands on siya sa misis niya. Bwisit, ganun ba talaga
'yun? Buti hindi naman ganun ang naranasan ko kay Witch.

Malapit ng mag-lunch nang may nareceive akong text galing kay Raymer. Date daw k
ami. Gagu talaga ang isang 'yun. Pero infairness, namiss ko ang gagu kaya pumaya
g na ako sa date namin. Yuck. Gay na gay.

Andito kami sa resto kung saan kami nag-lunch ni Jen nung minsan. Wala na akong
balita sa babaeng 'yun well partly because iniiwasan ko na siya. Ayokong mainvol
ve sa isang katulad niya kasi alam kong may balak din naman iyang angkinin ako.

"Pare... congratulations!" maluha luhang sabi ni Raymer sa akin habang nakain ka

mi. 'Yung mukha niya, 'yun 'yung mukha ng isang gagu. Alam kong nantitrip na nam
an ang isang 'to. Grabe, todo emote naman. Gagu talaga.

"Gagu! Congratulations ka jan?"

"Eh kasi... malaya ka na! Bachelor ka na ulit! So proud of you!"

Binatukan ko ang gagu. Bachelor na pinagsasabi ng isang 'to?

"Gagu. Anong malaya? Naghiwalay lang kami ng tirahan pero kasal pa rin kami. Uta
k mo."

"WHAT? Sayang naman. Akala ko pa naman natauhan na si Cassandra."

"Siraulo! Pinilit nga lang siya ni Pa eh. Ayaw niya talagang umalis."

"Bah ha. Taas ng self-confidence, pre? Ikaw na! Gagu, ang manhid manhid mo talag
a. Ako na ang naaawa para sa iyo."

Loko. Umiiling iling na lang ako at hindi na siya pinansin. Ipinagpatuloy ko na

lang ang pagkain.

Bigla akong napatingin sa labas ng resto. Andito kasi kami sa may gilid, sa may
window kaya kita namin ang mga dumaraan sa labas. Nakatitig lang ako doon ng ila
ng sandali nang biglang may mamataan akong isang pamilyar na pigura sa di kalayu
an.

"Pre, labas lang ako saglit." madaling pagpapaalam ko kay Raymer na busy pa lant
akan 'yung dessert niya. Tumango na lang siya at lumabas na ako ng resto.

Hindi ako maaaring magkamali. Siya 'yun. Kahit ilang taon na rin ang nakakalipas
, alam ko, siya 'yun.

Ang bilis kasi ng tibok ng puso ko.

Nagkatinginan kami ng ilang segundo. Nang parang narecognize niya ako eh dali da
li siyang tumalikod at nagtatakbo palayo sa akin.

Sinundan ko lang naman siya. Wala na akong paki sa kung sinumang mabangga ko. Ka
ilangan ko siyang maabutan. Kailangan ko siyang makausap.

Ang bilis niyang tumakbo. Pero maaabutan ko na siya.

"JENNIFER!" sigaw ko sa gitna ng daan ngunit hindi siya huminto. Hindi ko na siy
a naabutan. Naiwan akong nakatulala dito sa gitna ng daan.

Siya 'yun. I'm sure of that. Kahit nagbago ang hairstyle niya, alam kong siya 'y
un. Siya pa rin 'yung tanging babaeng nakapagpatibok ng ganito sa puso ko.

Maya-maya lang eh naramdaman kong hinawakan ni Raymer ang balikat ko. Sinundan n
iya pala ako.

"Pare, anyare sa'yo? Sino 'yung hinahabol mo ha?" hinihingal hingal pang sabi ni
ya.

Tiningnan ko siya pagkaraan.

"Nagbalik na siya pare."

*******************************************
[13] 12:
*******************************************
- CASSANDRA -

Day 1 ng separation namin ni Ace. Feeling ko, kulang ang pagkatao ko dahil sa na
ngyari. Alam ko, dad and mom are pursuing the divorce thing at sana naman 'wag p
umayag si Ace. I've worked so hard para lang mapasaakin siya. I don't have enoug
h time in me.

Unang araw palang 'to na magkahiwalay kami ni Ace. What more kung habambuhay na?

Andito ako ngayon sa Mall, pinilit ako nina Dad na lumabas ng bahay. 'Wag na raw
akong magmukmok dahil kahit gutumin ko pa ang sarili ko, hindi na raw magbabago
ang isip nila. Hindi na raw nila ako ibabalik kay Ace. Ang saklap lang.

Ano bang akala nila? Mas nalulungkot nga ako ngayon eh. Kasi mag-isa lang akong
namamasyal sa Mall. Nakatulala habang pinapanood ang mga taong masaya sa buhay n
ila. Nakakita pa nga ako ng isang mag-asawa kanina, karga nung daddy 'yung anak
habang sinusubuan naman nung mommy ng ice cream 'yung bata. Ang sweet sweet nila
ng tingnan. Gusto ko rin ng ganun. Kailan kaya ako magiging ganun? Kailan pa kay
a kami magiging ganun ni Ace? Kapag huli na ang lahat sa aming dalawa?

Hayy ano ba 'to! Ang drama drama ko. Asar lang ha!

Alam ko naman lahat kayo naaawa sa akin. Na kesyo ang tanga tanga ko. Sinasaktan
na nga ako't lahat ng magaling kong asawa, lalo ko pa siyang minamahal. But...
you don't understand! At hindi ko pa kayang ipaintindi sa inyo ngayon pero... 'y
un lang ang tangi kong hiling... Ang makasama siya until my last breath.

I want to grow old with him. Siya ang dream man ko. Oo, kahit ganun siya, siya a
ng dream man ko. Hindi naman kasi siya katulad ng kung anong ugali niya ngayon d
ati eh. Ibang iba siya noong nasa college pa kami. Nagbago lang naman siya gawa
ko.

Masakit mang tanggapin ngunit ako ang dahilan ng kamiserablehan namin pareho.

Nang mapagod ako sa pag-uuli sa loob ng Mall, umupo na lang ako sa isang upuan s
a food court. Nag-order na rin ako ng makakain ko para may magawa naman ako haba
ng nakaupo ako rito bukod sa pag-e-emote. Seriously, kailan ba ako sasaya?

Well, masaya naman ako. Believe me, masaya ako sa piling ni Ace. Masaya na akong
napapangiti ko siya sa mga niluluto ko. Kahit na mas marami pa ang sigaw at sam
pigang natatamo ko sa kanya. 'Yung mga maliliit na bagay na nagagawa niya, labis
na nakakapagpasaya na 'yun sa'kin. Tinetreasure ko 'yun lahat at 'pag oras na..
. alam ko, mapapangiti na lang ako.

Nagulat ako ng mula sa di kalayuan ay may namataan akong isang pamilyar na babae
. Tinitigan ko lang siya, baka sakaling namamalikmata lang ako. Nagpapalinga lin
ga siya na parang may hinahanap nang biglang nagtama ang aming mga mata.

Siya nga!

Nakita kong unti-unti na siyang papalapit sa pwesto ko. Biglang sumikip ang dibd
ib ko. Ano ba 'to?

Maya-maya pa ay nasa tapat ko na siya.

"SANDY!" masiglang bati niya sa akin na parang wala lang. Parang hindi siya nawa
la ng isang taon mahigit. Actually, isa rin ako sa dahilan kung bakit siya nagpa
kasal sa foreigner at umalis ng bansa. Osige, ako na ang kontrabida. Ano na ang
masama ang ugali. Pero siya rin ang dahilan kung bakit masaya naman ako ngayon.

Nagparaya siya eh.

"Jennifer." medyo nanlalatang sabi ko. Hindi naman sa hindi ako excited na makit
a siya. Actually, tuwang tuwa nga akong makita siya ngayon. After all these year
s, grabe. Namiss ko 'tong best friend ko!

She's the bubbly type of girl. Friendly and napaka-outgoing. Kaya rin siguro ang
daming boys ang umaaligid sa kanya. Including Ace. Samantalang heto si ako, tot
al opposite niya. Tahimik, introvert, at sobrang mahiyain. Sino bang makakapansi
n sa isang tulad ko diba?

Actually, hindi ko rin talaga inaasahan na magiging close ako. Lalong lalo na an
g magiging best friends kami. Siguro, tinadhana lang talagang magkakilala kami.

Flashback

Excited ako! Wee. Grabe, paano ba naman? Ito ang first time ko na makakapunta sa
gig nina Ace my loves ano? Kinailangan ko pa talagang magsinungaling ng "bahagy
a" sa mga magulang ko para lang makapunta ako ngayon. Okay lang. Worth it naman.
Andito ako ngayon sa pinakaunang pwesto eh. Kitang kita ko ang mala-anghel na m
ukha ni Ace my loves!

Andito kami ngayon sa isang di kalakihang bar. Grabe, punung puno ng estudyante
ng unibersidad namin ang bar na 'to! Di na kataka taka kung ano ang ipinunta nil
a. Malamang lang, upang panoorin ang gig ng banda nina Ace!

Nasa isa akong table na kasya ang apat pero solo lang ako. Wala akong kasama eh.
Hindi naman mahilig sa rock music 'yung mga kaibigan ko. Maski ako, hindi naman
talaga ako mahilig sa rock eh. Pero na-appreciate ko siya dahil kay Ace.

Ayeee. Kinilig naman ako. Kumindat sa akin si Ace!

Napahagikgik naman ako ng wagas.

"Wow. Mukhang kilig na kilig ka jan ah."

Natigil ako sa paghagikgik ng biglang may nagsalitang isang babae sa tabi ko. Um
upo siya sa upuan sa tabi ko at sabay na pinanood ang nagpeperform na god sa sta
ge. Tiningnan ko siya. Kilala ko siya. Siya si Jennifer. Sikat na mass communica

tion student sa school namin. Grabe, para akong namamaligno dito. Ang ganda pala
talaga niya sa malapitan. Sa malayo ko lang siya lagi nakikita eh. Ang kinis ng
mukha niya. Ang puti niya. Walang pimples, blemishes, lahat na! Ang simple niya
! Wala siyang make-up pero lutang na lutang ang ganda niya. Bigla akong na-consc
ious sa sarili ko.

Bigla akong napaiwas ng tingin nang mahuli niya akong nakatitig sa kanya. Siyete
! Nakakahiya.

"It's okay. Sanay naman na akong tinititigan." sabi niya kaya napatingin na lang
ulit ako sa kanya. Nakangiti naman siya sa'kin. Kiming ngumiti na lang din ako
sa kanya.

"So... sino bang bias mo jan sa mga gunggong na 'yan?" biglang tanong niya sa ak
in.

Gunggong? How... rude? They're not gunggongs! Oh well, baka naman magkakakilala
sila.

"The... vocalist." nahihiyang sagot ko. Lalo akong napahiya nung tumawa siya ng
malakas. Sakto pa nung katatapos lang nung last na kinakanta nina Ace, nag-echo
'yung tawa ni Jennifer sa loob ng bar. Napatingin pa nga sa kanya sina Ace eh pe
ro nag-wave lang siya ng kamay sabay sabing, "it's nothing. Geh! Tuloy ninyo lan
g 'yan." Nakita ko pang ngumiti si Ace sa kanya.

Tawa pa rin siya ng tawa nang mapatingin siya sa akin. Bigla naman siyang tumigi
l sa pagtawa at naging seryoso ang mukha.

"Err, sorry. Pero... Si Ace Salvacion? Talaga? Pffffttt. I just can't stop laugh
ing. Anong nagustuhan mo sa kulangot na 'yun?"

Kulangot? This is so degrading! Bakit parang minamaliit naman niya masyado si Ac

e ko?

Nahalata naman yata niya ang pag-asim ng mukha ko kaya sumeryoso ulit siya.

"Err, fine. Sorry. Mukhang tinamaan ka na nga sa kula-- este sa lalaking 'yun. S
orry, it just so happened na I know that guy. Our families are so close they're
gonna die... err, close? Hahaha. Don't mind me. Gusto mo, ipakilala kita sa kany
a mamaya? Ay, wait, anong pangalan mo pala? Hahaha. Ang sira ko! Daldal ako ng d

aldal, pinagtatawanan pa kita pero di ko pa natatanong ang pangalan mo."

No wonder, mass comm student nga siya.

"Cassandra. Cassandra M--" hindi ko pa tapos ang pagpapakilala ko nang putulin n

aman ako ni Jennifer.

"Cassandra Mich? The daughter of Sir Luisito Mich? Oh gosh? I'm so lucky I've me
t you! I'm Jennifer by the way. Jennifer Lawrence. Hahaha keme! Jennifer Fl---"
this time ako na ang pumutol sa kanya.

"Flores. You are Jennifer Flores. I know you. You're quite popular."

"Err, yeah. Pero seriously!? Ikaw na nga ang anak ni Sir Luis? Ay grabe!" Anong
meron kay Dad? Bakit parang nakajackpot 'to at nakilala niya ako? Ang weird?

Naputol ang aming pag-uusap ng lumapit sa amin si Ace.

SINA ACE?!

Homaygod! O.O

"Jen. I told you not to come over. Ang kulit mo!" sabi ni Ace kay Jennifer. Nagp
out naman ang dalaga. Ang cute niya.

"Err, what's the matter ba? Hindi naman ikaw ang ipinunta ko rito! Feeler ka ah!
" nagkunwari pa si Jennifer na iniirapan si Ace. Tumawa naman si Ace at hinapit
si Jennifer. Naghug sila. Napatitig na lang ako sa kanila.

Kumalas sa hug si Jennifer.

"Err, Ace... I'd like you to meet my new found friend Sandy. Sandy, this is Ace.
"

Tiningnan ako ni Ace at pagkaraan eh masuyo akong nginitian.

Oh God!

"Hi, Sandy! Nice to meet you. Ikaw 'yung may pinakamalakas na boses kanina haban
g sumasabay sa pagkanta namin."

End of flashback

"Earth to Cassandra Nicole Mich please?" bigla akong nagising sa realidad ng buh
ay when Jennifer snapped her fingers at me. Hayahay. Nakapagreminisce pa ng wala
sa oras.

Alam ninyo ba? Sobrang tuwang tuwa ako noon na nakilala ko ang isang Jennifer Fl
ores. Nang dahil sa kanya, napasaakin ngayon ang lalaking dati ay pinapangarap k
o lang.

Nginitian ko lang siya. Bigla naman niya akong niyakap.

"God, Sandy. I've missed you so much... Sorry kung umalis ako ng bansa. Alam mo
naman. Part 'yun ng plan diba?" kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at nakita k
ong may kumawalang luha sa mga mata niya.

"Oh, by the way... Musta kayo ni Ace? Nakailan kayo?"

OH GOD.

Anong sasabihin ko sa kanya?

Sasabihin ko bang fail ang plano namin?

Sasabihin ko bang mali ang naging desisyon niyang magparaya?

"Err...."

Nagkita na ba kayo ni Ace, Jennifer? OH PLEASE. SAY NO. =((

*******************************************
[14] 13:
*******************************************
- CASSANDRA -

"Oh, by the way... Musta kayo ni Ace? Nakailan kayo?"

Na-speechless ako sa tinanong ni Jennifer sa akin. OH GOD. Paano ko ba sasabihin

sa kanya na mahal pa rin siya ni Ace at sobrang nagalit siya nung pinilit ko si
yang magpakasal sa'kin? And woops! There's more. Kinasal kami pero hindi kami na
gsisiping. May bonus pa, lagi niya akong sinasaktan sa maliliit na pagkakamaling
nagagawa ko.

Paano ko 'yan masasabi sa best friend ko na siyang gumawa ng lahat para mapapunt
a sa akin si Ace? Baka ma-guilty 'yan sobra.

Hindi ko namalayang may luhang umalpas sa mga mata ko.

"Oh God... The plan... It didn't go well, did it?" mahinang tanong ni Jennifer s
a akin. Tiningnan ko lang siya.

Flashback

After nung incident sa bar nung isang gabi, naging instant magbestfriend kami ni
tong si Jennifer. Ewan nga. Ang kalog ng isang 'to eh. Pagkatapos niya kaming ip
akilala ni Ace sa isa't isa eh bigla na lang hinila ang braso ko at hinigit ako
palabas ng bar.

Humihingal pa rin ako nang tumigil na kami sa labas ng bar. Hinarap niya ako.

"Oh gosh. Sorry kung naging rude ako. Bigla ko na lang ikaw hinigit dito eh naki

kipagkilala ka pa kay Ace. Ewan lang. Tinopak ako eh? Hehehe." ang weird ng baba
eng 'to. Naisip ko na lang.

"Tara uwi na tayo, hatid na kita sa inyo." sabi niya sabay higit na naman sa aki
n patungo sa kotse niya. Ang gara. Fenk na fenk. Hindi naman halatang kikay ang
isang 'to ano?

Napansin naman niyang nakatitig lang ako sa kotse niya kaya umiwas na ako ng tin
gin at sumakay na sa passenger seat.

"Cute ng car ko 'no? Actually, regalo 'to ni Ace eh." cool na cool na sabi pa ni
ya. Napamulaga na lang ako sa kanya.

"Are you...?" hindi ko matuloy 'yung itatanong ko. Nahihiya ako eh. Sabihin pa n
ito FC ako. Fried Chicken. Amp. Kpayn!

"Ace's girlfriend?" sabi niya habang itinataas ang magkabilang kilay. Ang cute n
iya. Kakainsecure. Hahaha. Joke.

"Nah... I'm not his girlfriend..." 'yun lang 'yung sabi niya at tumahimik na rin
siya. Nakahinga naman ako ng maluwag sa sinabi niya. Pero bakit kaya siya nireg
aluhan ni Ace ng kotse? Grabe, yaman naman nun.

Napatingin ulit ako kay Jennifer na busy pag-d-drive.

You must be really, really important to him.

Bumuntong hininga na lang ako at inilipat na ang tingin sa daan.

Monday, sa school. Nagulat ako nang biglang may umagapay sa akin sa paglalakad.
Vacant hour ko ngayon kaya wala akong magawa, naglakad lakad na lang ako. Absent
mga kaibigan ko eh. Kaibigan nga ba sila? Hmm.

"Hey bestie!" sabi niya. Napalingon na lang ako sa kanya.

"J-jennifer?"

Nag-pout siya. Awdee.

"Ouch. Jennifer lang ang tawag mo sa'kin? Samantalang ako bestie tawag ko sa'yo.
.."

Kumunot lang ang noo ko sa kanya. Hindi ko siya masyadong magets eh.

"Wala lang. Anyway, 'no oras labas mo sa tanghali?"

"11:30."

"Great. Ako rin! Sabay na tayong mag-lunch! Kita na lang tayo dun sa may Banyuha
y Bridge ha? K bye bestie!"

Nagtataka man eh pinanood ko na lang siyang lumakad palayo. Masyado yata siyang
masaya?

Di pa siya masyadong nakakalayo eh nakita kong nagkasalubong sila ni Ace. Agad s

iyang binigyan ni Ace ng halik sa pisngi at tsaka pasimpleng niyakap. Napansin k
ong medyo asiwa si Jennifer sa ginawa ni Ace pero pinabayaan ko na lang. Ano ban
g malay ko sa relasyon nila. Sabi naman ni Jennifer hindi naman niya boyfriend s
i Ace. Ah, baka manliligaw. Hmm.

"You really like my fiance a lot huh, Sandy."

Wala sa sariling napatingin na lang ako kay Jennifer. Busy kasi ako pagtitig kay
Ace eh. Andito kami sa cafeteria at nasa kabilang dulo si Ace at 'yung mga kaba

nda niya. Hayy. Ilang taon na rin akong nakatitig sa kanya pero never pa siyang
tumitig sa gawi ko.

"What did you say?" wala pa rin sa sariling tanong ko.

Tumawa siya ng mahina. "Nah. Nothing. Tumitig ka lang jan all you want."

"Fiance who?" tinanong ko ulit siya kasi hindi ko naman masyadong naintindihan '
yung unang sinabi niya eh. Busy nga kasi ako diba? Pati utak ko lumipad na kung
saan.

Ipinihit ni Jennifer ang mukha ko sa kanya tsaka ako mataman na tinitigan. Napat
itig na lang din ako sa kanya.

"How much do you like Ace, Sandy? Crush crush lang ba 'yang nararamdaman mo for
that kulangot?"

Ayan na naman siya sa kulangot na 'yan eh. Ang gross kaya. Parang hindi babae it
ong si Jennifer kung magbigay ng pet name kay Ace eh.

"Err... no." sagot ko na lang. Naaasiwa ako anu buhhh!

Tumaas ang kilay niya sa sinagot ko. "Err no? What's that supposed to mean?"

Nahihiya ako. Sasabihin ko ba kay Jennifer ang feelings ko kay Ace? Eh close sil
a eh. Baka masabi pa niya kay Ace. Mahirap na.

"Err... Actually, mahal ko siya. Since first year pa... Pero never niya akong na
pansin... Well, sino bang papansin sa'kin diba? I'm plain and... well, maybe not
just his type."

"Sus. Di 'no. May dahilan lang talaga kung bakit hindi ka niya napapansin."

"Ano?"

"Sandy... Taken na si Ace... He's... he's my fiance..."

WHAT?

"Are you kidding me? Again?" eh kasi, lagi naman akong tinitrip ng isang 'to eh.

"You said he wasn't your boyfriend, how come?" dagdag ko pa.

"Yeah, hindi ko naman siya talaga boyfriend kasi fiance ko siya. Sandy, gusto mo
bang maging kayo ni Ace?"

"Huh? Why are you asking me that? Ang weird naman."

"Look... I can help you win his heart."

"Ha? Why would you do that? Eh ikakasal na nga kayo."

"Can you keep a secret Sandy?"

Kinabahan naman ako bigla dun. Ewan ko. Ang seryoso ng mukha ni Jennifer eh. Tap
os parang frustrated na desperate na ewan. Hayy.

Tumango na lang ako.

"Look... Arranged marriage kami ni Ace... but... he told me he likes me... err,
no, I mean... he told me he loves me. But the thing is... I don't even like him.
"

WHAT?

GURABE NAMAN PALA?

ANG COMPLICATED NAMAN NILA?

Kaya pala pansin ko ang sweet sweet ni Ace sa kanya habang siya, iwas ng iwas.

Ay katanga mong nilalang Jennifer. Ano pa bang ayaw mo kay Ace? Gwapo, mayaman,
talented, matalino, at may respeto sa mga babae.

Lumunok na lang ako bilang response sa sinabi niya.

She just chuckled.

"Basta ha. Alam mo na ang sasabihin mo. Maya-maya lang andito na 'yun. Osige, ak
yat na ako sa taas. Thank you talaga, Sandy bestie!"

Andito ako ngayon sa bahay ng mga Flores. Slumber

Ang adik. Hinihintay ko ang pagdating ni Ace kasi
aw. Eh ayaw naman harapin ni Jennifer kaya ako na
gkakataon ko na rin daw 'to para makausap si Ace.
un.

party, kami lang ni Jennifer.

sabi ni Jennifer eh bibisita r
lang 'tong mag-e-entertain. Pa
Kinilig naman ako ng bahagya d

Maya-maya nga lang eh nakarinig na ako ng doorbell. Binuksan na nung maid 'yung
door and nakapasok na si Ace. Nasa sala na siya. Pinuntahan ko agad siya. Nagula
t pa nga siya na makita ako eh. Hindi niya siguro in-e-expect na nandito ako.

"S-Sandy? What are you doing here?"

"Slumber party. Kami lang ni Jennifer. Hahaha. Ang adik diba?"

"Where's she nga pala? I need to talk to her."

Ayan na nga. Dito na ako eentrada. Nagkaaway yata sila eh. Kasi ni-break na ni J

ennifer 'yung engagement chuba.

"S-she said... s-she doesn't w-want to see you. T-that you're over." ay tae? Bak
it ako nauutal?

"What? I don't believe that. Sige, aakyat na ako."

Ay, dineadma ang beauty ko?

Nagdiretso na siya sa taas at kumatok sa kwarto ni Jennifer. Sabi ko nga, kabisa

do niya ang bahay nina Jennifer eh. Future husband daw ba naman.

Napako na ako sa pwesto ko. Nakarinig naman ako ng sigaw.

"WHAT DO YOU WANT ACE?"

"Hey, why are you shouting at me? Anong problema mo?"

"ANONG PROBLEMA KO? IKAW. BAKIT BA ANG KULIT KULIT MO? AYOKO NGANG MAGPAKASAL SA
'YO EH. I DON'T LIKE YOU! GO AWAY!"

"You couldn't possibly mean that, right Jennifer? You told me once that you love
me. You love me, too! Naramdaman ko 'yun. Anong drama 'to?"

"SINABI KO BA? BA'T WALA AKONG MATANDAAN?"

"Jen, don't be this harsh. Anong problema? Tell me. Ayusin natin 'to. Mahal na m
ahal kita." narinig ko na parang nag-crack 'yung voice ni Ace nung sinabi niya '
yung last part. Awdee, bakit kumirot ang dibdib ko doon?

"EWW. LEAVE ME ALONE. 'YUN ANG MABUTING GAWIN MO. AYOKO NANG MAKITA KA. I'VE TAL
KED TO MY DAD NA ABOUT THIS AND HE AGREED NAMAN. SO WALA NANG ENGAGEMENT ACE."

Silence. Wala akong narinig makaraan ang ilang sandali. Sumilip ako sa itaas at

nakita kong nakasandal dun sa door ng kwarto ni Jennifer si Ace...

UMIIYAK.

End of flashback

It pains me recalling that incident. Ramdam na ramdam ko kasi noon ang sakit ni
Ace eh. Ramdam na ramdam ko rin ang pagmamahal niya kay Jennifer noon. Nasabi ko
, wow. Grabe si Ace. Hindi na nga siya mahal nung babae, ipinagsisiksikan pa rin
niya ang sarili niya. Kasi after that incident, nagmistula siyang stalker ni Je
nnifer eh. Naawa talaga ako ng sobra sa kanya. Lalo ko siyang minahal nun kasi g
rabe siyang magmahal ng isang babae. Wagas na wagas. Never siyang tumingin dun s
a mga babaeng nagpakita ng motibo sa kanya eh. Sinaktan man siya ng lubusan ni J
en, kay Jen at Jen pa rin siya bumabalik. Hayy, ang swerte ni Jen.

Tinanong ko si Jen bakit niya ginanun si Ace. Ang sagot lang niya eh, "I have to
be harsh on him. Kasi kung hindi, alam kong hindi niya ako titigilan. Ayoko siy
ang lokohin Sandy. Hindi ko siya gusto at dapat lang na makahanap na siya ng bab
aeng mas magmamahal sa kanya. At alam kong ikaw 'yun. Kaya nga gagawa ako ng par
aan para kayo ang magkatuluyan eh. Grabe rin kasi kung mahalin mo ang kulangot n
a 'yun."

Kung tutuusin dapat nagagalit ako kay Jen kasi sinaktan lang niya si Ace. Pero m
akakaangal pa ba ako kung magbebenefit naman ako dun?
*******************************************
[15] 14:
*******************************************
- ACE -

"Pare, anyare sa'yo? Sino 'yung hinahabol mo ha?" hindi ko na namalayan na nakas
unod na pala sa akin si Raymer. Oblivious ako sa lahat ng nakapaligid sa akin da
hil nakafocus lang ako sa kanya.

Pagbali-baliktarin mo man ang mundo, alam ko, siya 'yun. Hinding hindi ako maaar
ing magkamali. Hinding hindi maaaring magkamali ang tibok ng puso ko. Siya 'yun.
God. It's been almost two years pero bakit ganito pa rin ang nararamdaman ko sa
kanya?

Tiningnan ko lang si Raymer pagkaraan.

"Nagbalik na siya pare." sabi ko. Takang taka naman si Raymer na tumitig sa akin
. Nakakunot pa ang noo niya.

"Sino? Si MacArthur?"

Ulul! Seryosong seryoso ako dito tapos babanat ang isang 'to ng ganun. Hindi ko
napigilan ang hindi tumawa ng malakas. Grabe, lakas ng trip ng isang 'to. Tsk. U
miling iling na lang ako.

"Pffffft! Pare naman. Seryoso ako eh. Pfffffft." pinipigil ko na ang tumawa pa d
ahil ang sakit sa tiyan at sa tagiliran eh. Haru ko po. Mamamatay akong masaya n
gayon. Dahil dito kay Raymer.

"Eh pare. Seryoso din ako eh. Sino lang ba 'yung babalik? Eh diba si MacArthur l
ang? Kasi nagsabi siya ng I shall return nun diba?"

LOL! Humupa na nga 'yung happiness ko, heto na naman. Bumanat na naman si Raymer
. Leche 'tong lalaking 'to. Best friend ko nga ang isang 'to. Ang gagu rin eh.

"Pfffffffffffffft."

"Sige pare. Tumawa ka lang jan. Mamatay ka na sana."

Tumigil naman ako sa pagtawa. Gagu ng isang 'to. Di na mabiro. Ang KJ eh! Sa nak
akatawa siya eh. Anong magagawa ko? Bihira na nga lang akong maging masaya dahil
lagi akong bugnot gawa ng Witch na 'yun.

Ah peste. Bakit naalala ko ang Witch?

"Ah, pareng Raymer. Ganito kasi 'yun... 'Yung sinasabi kong bumalik na... hindi
si MacArthur..." nagbabadya na naman ang tawang lumabas sa aking mga bibig buti
at napigilan ko.

"Subukan mong tumawa ulit! Masasapak na kita, Ace!" grabe ang isang 'to. Oo na n
ga, di na nga tatawa. Ngingiti na lang ako. Parang ganito oh: ^_________________

_____^

Siyet. So gay. -_-

"Heto na nga... Si... Jennifer... bumalik na." poker face na sabi ko. Tinitigan
ko si Raymer. Poker face din siya. Ay, grabe? Wala talagang reaksyon? Gagu.

Maya-maya eh kumunot ang noo niya.

"Sinong Jennifer pare?" Ay powtek na Raymer ka!

Nasapak ko siya. Nasapo niya ang ulo niya.

"Aw dude. Nagtatanong ako ng maayos, bakit mo naman ako sinapak? God. Ang brutal
mo na talaga! Shit man!" reklamo pa rin niya sa sarili niya. Seriously? Hindi n
a niya tanda si Jennifer?

"Si Jennifer pare. My fiance." simpleng sagot ko.

Bigla namang nagliwanag ang mukha ni Raymer. Senyales na parang naiintindihan na

niya ang pangyayari. Gagu talaga.

"Gosh man. Hanggang ngayon ba?" balik sa pag-d-dramang saad niya. Parang frustra
ted na nagsasawa na kung ano kasi 'yung tono ng boses niya eh. 'Yung parang sawa
ng sawa na siya sa paulit ulit na ginagawa niya sa buhay niya. Parang ganun.

Kumunot lang ang noo niya.

"Mahal mo pa rin hanggang ngayon ang bitch na 'yun?" sabi niya.

"Hey, hey! Watch your mouth Raymer! Don't call Jennifer that. She's not a bitch.
"

"Oh yeah? Eh grabe naman pala. Ang martyr mo. Bagay talaga kayo ng asawa mo!"

Ano na naman bang kinalaman ni Cassandra dito?

Naiiritang bumaling na lang ako sa kanya.

"Tss. Akala ko kung sino nang importante 'yung hinahabol mo kaya kita sinundan.
Chee, ang bitch lang pala. Hmp! Sayang ang itinakbo ko." pagrereklamo pa niya.

Aba ha! Sino bang nagsabi sa kanyang sundan ako? Palibhasa kasi napakachismoso e
h. Ayan, napapala. Tsk.

Alam ko kung bakit ganyan na lang kagalit si Raymer kay Jennifer. Hindi ko siya
masisisi. Best friend ko nga kasi si Raymer, well siyempre, best friend ko sila
parehas ni Jimmy pero mas best friend ko 'tong si Raymer kasi since pagkabata eh
magkalaro na kami.

Galit si Raymer kay Jennifer dahil sa ginawa ng huli sa akin.

Grabeng pagpapahiya na nga raw ang ginawa sa'kin ni Jennifer sa buong campus, na
gawa pa nitong i-date ang isa sa mga kabanda ko nun. Si Brenan. At talagang ipin
apamukha pa niya sa akin nun na gustong gusto niya si Brenan kasi halos mag-make
out na sila sa harap ko.

Okay na raw sana eh. Matatanggap naman daw ni Raymer na hindi nga ako gusto ni J
ennifer kaya ni-break niya ang engagement pero ang ipahiya pa raw ako sa buong c
ampus at tawagin akong stalker? Sobra na raw 'yun. Mas sobra pa raw nga 'yung na
gawa pa niyang i-date si Brenan tapos sasama pa sa gigs namin at laging makikipa
glampungan kay Brenan. Laging nagsosorry sa akin si Brenan nun na kesyo nilalapi
tan talaga siya ni Jennifer at hindi naman niya magawang i-turn down dahil nakak
ahiya naman kung ipapahiya niya si Jennifer. Mga ganun. Naiintindihan ko naman s
i Brenan. Naiipit lang siya sa sitwasyon nun. Nagrerebelde lang sa akin si Jenni
fer. Ewan ko ba kasi sa babaeng 'yun.

Alam ko naman eh. Ramdam ko naman. Mahal ako ni Jennifer kaya nakakapagtaka tala
ga na ni-break niya ang engagement. I mean, ang saya-saya kaya namin.

Childhood friend ko 'yang si Jennifer. Simula pagkabata, ang cute na talaga niya
. Crush ko na nga siya agad nun eh. Nasa iisang subdivision lang kasi kami eh ta
pos magkalapit pa ng konti ang tinitirhan namin. Lagi nga akong dumadaan sa hara
p ng bahay nila para magpapansin. Ayon, kaawaan naman ng Diyos, napansin naman n

iya ako.

Nakipaglaro siya sa'kin hanggang sa iisang school na kami pumasok paglaki namin.
Lagi kaming magkasama. Ang saya-saya ko lang talaga. Simple lang siya eh. Walan
g arte sa katawan. Alam niyang maganda siya pero hindi siya nagpapapansin para l
ang makaattract ng atensyon from other boys. Kusa na talaga siyang nilalapitan n
g mga lalaki. Nakakainis nga eh.

Bago ko pa malaman na arranged marriage na kami, minahal ko na siya. Balak ko na

ngang magtapat sa kanya nang bigla namang inannounce ng parents namin ang engag
ement namin. Nagulat kami parehas pero pagkaraan nun eh nagkangitian na rin. Rig
ht then, alam kong she feels the same way.

Pero hindi siya 'yung tipong sweet talaga. Ginagawa ko na nga ang lahat eh para
maglambing pero ewan. Ang KJ niya. Simula nung nalaman niyang engaged na kami, b
igla siyang naging harsh sa akin. Ewan ko sa babaeng 'yun. Ang hirap ispelingin.

Hanggang sa...

Ayon nga. Ang sakit nun eh. I mean, bigla bigla niyang sasabihin na ayaw na niya
. Hindi na siya magpapakasal sa akin? Grabe lang talaga. Tapos pinakilala pa niy
a ako sa friend niya. Si Sandy raw. Siya nga si Witch sa kasalukuyan. Hindi ko i
naasahan na close pala sila nun. I mean, they are the total opposites. Nakakapag
taka lang. Tapos ayon, parang nararamdaman kong sineset up niya kaming dalawa. A
ko na 'yung umiwas. I mean, ayokong mainvolve sa ibang babae. Siya lang ang gust
o ko. Ayun, kaawaan ng Diyos, hindi naman na kami masyadong nagkikita ni Witch n
un.

Hanggang sa isang minsan na nagkita kami...

Pinagsisisihan ko talaga na pumayag pa akong makipagkita sa kanya nun kung alam

ko lang na pipikutin lang din pala ako. Grabe. Problema ba ng Witch na 'yun?

At dun na nga nagsimula ang kamiserablehan ko sa buhay. Hindi ko na nakita pa si

Jennifer. Umalis na raw siya ng bansa and the last thing I knew, kinasal na siy
a. Ang saya lang diba?

Tapos ngayon... makikita ko siya ulit? Wow lang. Hindi ko madescribe ang feeling
.

"Yo pre? Natulala ka na jan." nagising lang ang diwa ko nang marinig ko ang bose
s ni Raymer. Ay shit. Nasa gitna pa pala kami ng kalsada. Walanghiya, nakapagbal
ik tanaw pa ako ah.

Grabe lang. Mahal ko pa rin talaga si Jennifer.

"Ang labo mo pare. Iwan na nga kita. Usap na lang tayo 'pag nasa tamang pag-iisi
p ka na ulit ha?"

Tss. Gagu.

"Awan sa'yo. Binadtrip mo ako eh." sagot ko na lang.

"Bakit? Anong ginawa ko sa'yo?" maang maangan ni Raymer.

"Binadtrip." simpleng sagot ko.

"Ay, gagu! Balik na tayo sa resto! Nagutom ulit ako!" at tinalikuran na niya ako
. Leche, patay gutom na gagu.

Andito na ulit kami sa resto. Oo, uto uto ako. Sumunod ako kay Raymer.

"So... anong plano mo? Hahanapin mo ba siya?" tanong niya sa akin. Seryoso mode
na siya ngayon.

Hindi ko alam. Saan ko naman hahanapin si Jennifer? Isa pa, mukhang iniiwasan ni
ya talaga ako eh. Kasi, kung gusto niya rin akong makita, hindi siya dapat tumak
bo palayo sa akin. Ang sakit lang nung ginawa niyang 'yun. Akala ba niya.

"Hindi ko pa alam pre. Ang gulo." sagot ko na lang.

"Oo pre. Magulo. At lalo lang 'yang gugulo kung hahanapin mo pa nga ang bitch na
'yun. Ang mabuti mong gawin ngayon eh ayusin na muna 'yang relasyon ninyo ni Ca
ssandra bago ang lahat."

Third time this time na nabanggit si Witch. Wow. Ang benta niya ah.

"What's there to fix? Sadyang magulo ang relasyon namin ng Witch na 'yun." matab
ang na sagot ko.

"Gagu ka kasi eh."

"Parang ikaw, hindi gagu." sagot ko sa kanya.

"Hindi naman kasing gagu mo. Seriously dude? Ano ba talagang nararamdaman mo kay
Cassandra?"

Bakit ba ang tanong ng isang 'to? Nakakainis pa ang tinatanong. Puro about kay W
itch.

"Bakit ba ang usisero mo masyado?" kunwari eh iritang tanong ko sa kanya.

Nagkibit balikat na lang siya.

Natahimik naman ako pagkaraan. Ano nga bang nararamdaman ko sa Witch na 'yun? La
tely, hindi na ako naiinis sa kanya masyado eh. Well, except dun sa panahong nab
alda ko talaga siya. Pero ibig kong sabihin, hindi na ako galit sa kanya dahil s
a ginawa niya sa buhay ko. Parang... tanggap ko nang iyon ang kapalaran ko. Ang
magtiis sa piling niya.

Hay, ang gulo.

Pero... aminado ako... namimiss ko na siya. Ng kaunti. Dahil sa pancakes.

Tiningnan ko si Raymer noon at nakatitig din siya sa akin. Potek. Gay na gay!

"I miss her."

*******************************************
[16] 15:
*******************************************
- CASSANDRA -

Muntanga kami ni Jennifer dito sa foodcourt kasi nag-d-dramahan kami. Grabe, wro
ng timing naman kasi ang babaeng 'to. Bigla bigla na lang kasing susulpot eh. Ma
ano bang magpasabi na darating na pala siya ngayon? Di ako prepared.

Ay nga pala. Nawalan nga pala kami ng communication after niyang umalis ng bansa
.

Ayan tuloy, hindi ko inaasahan ang mga nangyari. Grabe rin eh. Ipambungad ba nam
an 'yung tanong na, "Oh, by the way... Musta kayo ni Ace? Nakailan kayo?" anong
gusto ninyong isagot ko doon? Eh grabe nga kung makapaglambingan kami ni Ace. Ma
kakarami nga talaga kami nun.

Kaya naman napaiyak na lang ako dahil sa bigat ng dinadala ko. Hindi ko na namal
ayan. Ay grabe pala talaga!

Natutop ni Jennifer ang bibig niya na parang makikisabay pa sa paghikbi ko.

"Oh God... The plan... It didn't go well, did it?" mahinang tanong niya sa akin.
Tiningnan ko lang siya. Tapos yumuko ulit ako.

"Sorry Bes... Nasayang lang lahat ng effort mo." mahinang sabi ko sa kanya.

Flashback

Alam ko, hindi talaga ako mapapansin ni Ace. Akala ko pa naman after siyang ipag
tabuyan ni Jennifer eh magkakachance na ako para mapansin niya. 'Yun pala hindi.
And worst, parang hindi pa niya ako kilala. Hindi niya ako pinapansin 'pag naka

kasalubong ko siya sa university. Oh well, baka naman hindi niya talaga ako maal
ala kasi minsan lang naman kami nagkita at nagkausap talaga. Nung nag-slumber pa
rty nga kami kana Jennifer na siyang ikinasawi ng puso niya.

Baka umiiwas siya sa akin kasi friend ako ni Jennifer. Baka ayaw niyang magkaroo
n ng ugnayan sa mga kaibigan ng kanyang ex-fiance.

Nakakalungkot naman.

Mahal na mahal
kaya ko siyang
ang mahalin ng
ling ko. Ganun

ko si Ace at gagawin ko ang lahat para mapasaakin siya. Alam ko,

pasayahin ng higit pa sa ginawa ni Jennifer sa kanya. Kaya ko siy
lubos at alam kong hinding hindi ko siya hahayaang masaktan sa pi
ko siya kamahal. Pero paano? Paano siya mapapasaakin?

Sinusubukan ni Jennifer na i-set up kami ni Ace pero parang ayaw talaga ni Ace.
Lagi siyang umiiwas sa twing darating ako sa practice ng banda nila. Ayan tuloy,
nagiging kawawa ang beauty ko na nakatunganga lang doon. Busy rin kasi si Jenni
fer pakikipaglampungan dun sa kabanda ni Ace eh. Brenan yata ang pangalan. I don
't know. And I don't care. Kay Ace lang naman ako may care eh. Pero parang wala
siyang care sa akin.

Tinatry ko rin siyang kausapin pero grabe, ang snob niya talaga. Para pating lag
ing galit sa mundo. O baka sa akin lang? Pero bakit naman siya magagalit sa akin
? Ano bang ginawa kong masama sa kanya? Wala naman diba? Minahal ko lang naman s
iya.

Until one day... Super desperate na talaga ako...

"Jennifer..."

"Yep Sandy bestie?"

Nagulat si Jennifer sa ginawa ko. Umiyak kasi ako sa harap niya.

"Gosh, Sandy. Why are you crying? What's the problem?"

Umiyak pa ako lalo sa kanya. Nahihiya akong sabihin na ewan eh.

"Jennifer... Mahal na mahal ko si Ace... and... I want him to be mine... Please?

Help me?"

Tiningnan ako ni Jennifer ng may awa sa mga mata niya tsaka siya bumuntong hinin
ga.

"You know I'm trying naman diba? Pero si Ace lang talaga 'tong matigas ang bungo
. Kulangot talaga!"

Napatawa ako sa sinabi niya. Nasinghot ko tuloy 'yung sipon na tumulo habang umi
iyak ako. Yuck. So gross.

"Please?" pagsusumamo ko sa kanya.

Tiningnan niya muna ako ng mataman.

"Okay... I have a plan."

-

Andito ako ngayon sa pinakamalapit na restaurant sa university namin. Hinihintay

ko si Ace. May tagpuan kami eh. Buti nga at tinanggap niya ang imbitasyon ko. T
inakot ko kasi siya eh. Sabi ko magpapakamatay ako kapag hindi siya dumating. Ak
alain ninyong effective? Akala ko hindi kakagat eh kasi diba parang ang weird na
man at tsaka lumang style na 'yun.

Pero it just means one thing. Na concerned din siya sa akin. Kahit papaano.

Pero siyempre, galing kay Jennifer ang idea na takutin ko si Ace. Ang talino tal
aga ng isang 'yun. Basta about sa kalokohan.

So ayun nga, ang pagkikita namin ni Ace ngayon ay naaayon sa plano ni Jennifer.
Nung una niyang sinabi sa akin 'yun, hindi ako pumayag. Bakit? Kasi, hindi naman
ako BUNTIS.

Ano ba 'yung plano ni Jennifer?

Sabi kasi niya, makipagkita raw ako kay Ace at sabihin ko sa kanyang pakasalan a
ko dahil buntis ako. Tiyak daw na walang lusot si Ace nun. Pero nakokonsensiya a
ko. Hindi ko kayang manloko lalo na ng taong mahal ko.

Alam ninyo ang sabi lang ni Jennifer?

"Gagawin mo ba o hindi mapapasa'yo si Ace? You choose Sandy. Buhay mo naman 'yan
."

Hayy. Ano pa nga bang magagawa ko? Edi sige, gawin natin. 'Wag lang sanang mabis
to ni Ace na hindi naman talaga ako buntis. At 'wag na rin sana niyang kwestiyun
in ang pagbubuntis ko. Hindi ko alam kung anong isasagot sa kanya.

Maya-maya lang eh natanaw ko na ang sports car niya na nagpapark. Bumaba na siya
roon at nagdiretso na sa loob ng restaurant. Agad na pinagtinginan siya ng mga
tao lalo na ng mga babae. Lumibot ang mga mata niya sa loob ng restaurant hangga
ng sa matigil ang mga iyon sa akin. Lumapit siya sa akin na iritang irita ang hi
tsura.

"Quit staring. It's rude. At pwede bang pakidalian. Kung anuman 'yung IMPORTANTE
NG sasabihin mo sa'kin, sabihin mo na. May lakad ako." bungad niya sa akin. Naka
tayo pa rin siya. Pinaupo ko naman na muna siya at tinanong siya kung anong gust
o niyang makain.

"No thanks. Busog pa ako. Pinapahaba mo pa ang usapan eh. Diretsahin mo na ako.
What is it that you want, Cassandra?"

Sabi ko nga, masyado siyang atat na makaalis dito. Oh gosh. Kaya ko bang sabihin
sa kanya?

At 'yun nga. Nasabi ko. Naikasal kami. Tuwang tuwa ang parents niya nang malaman
g buntis ako. Lalo akong kinabahan. Tinawagan ko naman si Jennifer para sabihin
'yun. Sabi niya ang dali lang daw lusutan nun. Sabi ko, paano?

Papalabasin daw namin na nakunan ako. Grabe lang talaga.

'Yun actually ang simula ng kapighatian ko sa buhay.

End of flashback

Kinuwento ko kay Jennifer ang lahat lahat. Simula sa kasunduan namin ni Ace na w
alang ibang makakaalam na kasal kami pwera na lang sa mga magulang namin at pili
ng mga kaibigan hanggang sa pambubugbog niya sa akin. All along sa pag-k-kwento
ko, nakamulaga lang si Jennifer sa akin.

"I can't believe Ace can do that to you! Gosh! He's a monster!" 'yan ang reaksyo
n niya matapos kong ikwento lahat lahat. Wala na akong tinira. Kailangan naman n
iyang malaman lahat diba?

"No, scratch that. He's not a monster. He's more than that. He's a demon." pagko
correct pa niya sa sarili niya. Maya-maya pa eh tiningnan niya ako ng mataman. B
akas na naman ang awa sa mga mata niya.

"Gosh, Sandy. Kasalanan ko ang lahat. Patawarin mo ako."

"No Jennifer. Ako ang may kasalanan. Pinilit ko pa kasi ang sarili ko sa kanya k
ahit ang labo na mahalin niya rin ako." Grabe, naiiyak ako lalo nito eh.

"Akala ko... matututunan ka niyang mahalin eh. Mali pala ako. Hayaan mo, kakausa
pin ko si Ace."

Umiling ako sa sinabi niya. Ayokong kaawaan ako ni Ace. Tanggap ko naman na hind
i niya ako mamahalin eh kaya okay na ako. Basta, ayoko lang talagang mawalay sa
kanya.

Kumusta na kaya si Ace? Siguro ang saya-saya nun ngayon kasi wala na ako sa buha
y niya. Este, sa bahay niya pala. Siguro gabi-gabi 'yung may inuuwing iba ibang
babae para paligayahin siya. Siguro araw araw rin 'yung lasing. Ang hilig nun um
inom eh. Ayaw paawat.

Pero... nakakakain pa kaya siya ng pancakes? Siguro. Pero alam ko namang favorit
e niya ang pancakes na gawa ko eh. Hindi man niya sabihin, ramdam ko 'yun. At na
tutuwa akong malaman 'yun.

Sino kayang nag-aayos ng necktie niya? May maid na kaya sa mansion?

Hayy. Nakakaloka.

Sana... 'wag pumayag si Ace sa divorce. Pero, bakit hindi siya papayag? Siguro n
ga gustong gusto pa niya eh. Grabe.

Pareho lang kaming malungkot ni Jennifer habang nakapangalumbaba dito sa food co

urt ng biglang may lalaking lumapit sa table namin. Dahil nag-e-emo nga kami, hi
ndi na lang namin pinansin.

Umupo siya sa tabi ko. May dala siyang tray ng pagkain. Hmm. Nakakagutom tuloy.

Nagsimula na siyang kumain pero wala pa rin kaming paki ni Jennifer. Ay grabe pa
lang talaga. Mukha na kaming monggol dito.

"Hmm. Mga echoserang frog talaga ang mga ito. Ayaw ba akong pansinin? Ang gagand
a ninyo 'te!"

Biglang nagsalita 'yung lalaki... Este, bading pala. Litsi.

At ano raw? Echoserang frog daw? Sino? Kami ni Jennifer?

Noon kami napatingin sa lalaki. Este sa bading pala at sabay pang nanlaki ang mg
a mata namin ni Jennifer. Well, joke lang. Si Jennifer lang ang nanlaki ang mata
, ako hindi kasi hindi naman na ako nagulat. Di ko lang inaasahan na makikita ko
siya ngayon dito sa Mall habang ako'y nasa kapighatian state.

"GIO!?!?!?" gulat na sambit ni Jennifer. Sabi ko nga, gulat na gulat talaga siya
.
*******************************************
[17] 16:
*******************************************
- CASSANDRA -

"GIO!?!?!?" gulat na gulat na sambit ni Jennifer sa lalaki, este sa baklang naka

upo sa tabi ko ngayon. Andito kami ngayon sa Mall, nagkataon lang na nagkita kam
i ni Jennifer. Buwisit nga eh, diba? Unexpected.

Hindi na ako nakisabay sa pagsigaw niya although nagulat din ako na nandito ngay

on sa Mall ang bruha. Masakit isiping ang gwapo gwapo ng bruhang ito. Sayang 'te
.

"Gio!?!?! IKAW NA BA 'YAN? GRABE!?!?! BAKLA KA PA RIN!?!?!?" hindi makapaniwalan

g sambit na naman ni Jennifer. Grabe lang talaga, gulat na gulat talaga siya. Bi
log na bilog ang mga mata eh. Ang sarap picturan. :3

Tiningnan naman ng matalim ni Gio si Jennifer at tsaka tumingin sa paligid. May

pailan ilan nang tumitingin sa gawi namin dahil nga sa pag-e-eskadalo ni Jennife
r. Hahaha. Mga usisero talaga oh.

"Pwede ba? 'Wag ka ngang sumigaw jan! Nakakahiya sa mga tao. Baka kung anong isi
pin." mahina pero puno ng diin na sabi ni Gio kay Jennifer.

"Ano namang nakakahiya Gio? Totoo namang bakla ka ah? Lalo ka pa ngang bumakla n
gayon eh!" walang pakialam na sagot ni Jennifer. Bruha rin talaga ang isang 'to
eh. Laging inaasar si Gio. Lagi namang bugnot si Gio sa kanya.

"Masasabunot na talaga kita Jen eh. Alam mo namang kayo lang mga kaibigan ko ang
nakakaalam na bakla ako diba? Nangibambansa ka lang nakalimutan mo na agad? Sar
ap mong kalbuhin 'te. Promise." naaasar na sabi ni Gio. Tumawa naman si Jennifer
.

"Sareh bro! Namiss lang talaga kita, sobra!" umakto naman si Jennifer na yayakap
in si Gio sabay pout ng lips na akmang hahalikan din ang bakla. Ang cute nila. N
alilibang ako kahit papaano.

Ni-shield ni Gio ang mga braso niya sa paparating na kissable libs ni Jennifer s
abay tulak sa mukha nito palayo.

"Ew. Lesbo, go away. You're so kaderder." hagot makangiwi naman si Gio nang sabi
hin niya iyon.

"WHAT DID YOU SAY!?!?!?! YOU GAY!" back to pagsigaw na naman si Jennifer.

"Err... I said go away. You're so kaderder."

"No! Not that! You said lesbo! HOW DARE YOU! I'm not lesbian! Sa ganda kong 'to?

" hala nangangamoy away na 'to ah. Mapigilan na nga.

"Hep hep! Ang ibig niyang sabihin dun Jennifer eh, lesbian ka, gay siya. So baga
y kayo. Hahaha!" nye? Mukhang lalo ko pang ginatungan eh? Ang adik ko rin. Wala
kasi akong magawa. OP ako sa paglalambingan nila. Awdee.

"EXCUSE ME!?" nakataas ang kilay na sabi ni Gio. Sabi ko nga, ayaw niya dun sa s
inabi ko. Hahaha. Taray talaga ng baklang 'to eh. Sarap hambalusin! Naku. Kung d
i lang talaga ako broken, at may namimiss, papatulan ko na 'to. Sakit sa bangs '
te. Di ko kinaya.

"Grabe, Sandy? Ipagduldulan bang lesbian ako? I'm not lesbian. Gosh!" nag-iinart
e pang sabat ni Jennifer. Isa pa itong masakit sa bangs. Sarap pagbuhulin ng dal
awang 'to nang matigil eh.

"Di nga. May asawa ka naman pati." patamad na sagot ko.

"Err, who told you I have a husband already? Err, I don't have one... YET. Ang b
ata ko pa para mag-asawa 'no."

"Yepp. Wala naman pating papatol sa'yo. Taray mo eh. Arte pa. Tsaka, si Mich lan
g naman itong atat magpakasal eh." sabi naman ni Gio. Napatingin na lang ako sa
kanya.

Sorry naman kung atat akong magpakasal. May hinahabol kasi ako eh.

"Maiba nga ako, may atraso ka pa sa'kin Gio baka akala mo." bigla kong sabi. Nak
atingin lang sa amin si Jennifer. OP! Hahaha.

"Ako? Anong atraso ko? 'Yang asawa mo pa nga ang may atraso sa'kin 'no. My Gosh,
my fes! My lovely fes! Buti na lang napaderma ko agad 'to. Siyet."

Expression ni Jennifer --- O.o?

Hahaha.

"Err, anyare sa fes mo?" natanong niya bigla.

Umirap si Gio. "Hmp! Itanong mo jan sa magaling na si Mich."

Tumingin naman si Jennifer sa akin. Di ko siya pinansin.

"Eh hindi naman magkakaganyan ang fes mo kung di mo ako hinalikan eh!" sabi ko n
a lang kay Gio.

"Wait, what? You two kissed?" gulat na gulat na namang tanong ni Jennifer. Siyet
ang sarap paglaruan ng isang 'to eh.

Napatingin lang kaming dalawa ni Gio sa kanya.

"Sige, titigan ninyo ako! Ang ganda ko lang talaga. Grabe, magsalita naman kayo?
Bakit kayo nagkiss?"

Umiwas na lang ako ng tingin.

"Tinulungan na nga kita ako pa ang nasaktan. Grabeng kapalaran ko talaga 'to oh.
Tsk tsk." sabi ni Gio. Sabi ko nga, hindi rin niya papansinin si Jennifer. Ang
bad namin. >:D

"HAYY GRABE! OP MATS! MAKAALIS NA NGA!" pag-aarte na naman ni Jennifer sabay tay
o sa kinauupuan. Tinitigan lang namin siya, hindi naman siya umalis sa pagkakata
yo niya. Nakatingin lang din siya sa amin ni Gio.

Siguro mga one minute din kaming nagkatitigan doon.

"Oh? Akala ko ba aalis ka na girl? Ano pang ginagawa mo jan?" mataray na tanong
ni Gio.

Napahalukipkip lang si Jennifer sabay iwas ng tingin at bumalik na sa pagkakaupo

niya.

"Hmp. Grabe, ang mamanhid ninyo. Nag-d-drama lang naman eh. Di pa nakaramdam. Ho
o. Ganyan naman kayo... Sige, 'wag ninyong ikwento sa'kin. Mamatay na kayo!" nan
ghahaba ang ngusong sabi ni Jennifer. Paiyak na 'yan.

"Ay, grabe naman pala 'te? Di lang nagkwento mamatay na agad? Ang brutal mo 'te.
"

Umirap lang si Jennifer. Ako na ang mag-k-kwento alam ko namang walang balak ito
ng si Gio dahil mas gugustuhin pa niyang makipaggiyera kay Jennifer. Mga bruha t
alaga. Lalo akong na-i-stress eh.

"Ganito 'yan Jennifer. Di ba kinasal na si Jim. Sinama ako ni Ace dun pero nung
andun na kami, bigla siyang hinila palayo ni Jen. Kilala mo naman na kung sino s
i Jen. Naikwento ko na sa'yo eh, diba?"

"Jen to Jen. Wow lang talaga." singit ni Gio. Di ko na siya pinansin at nagpatul
oy sa pag-k-kwento. Echosera talaga, dakilang paningit eh.

"Ayun nga, naiwan akong parang tanga dun sa entrance. Tapos..."

"Siyang pagdating ng knight in shining armor ni Mich! Hulaan mo kung sino, Jenni
fer?" singit na naman ni Gio. Ay, siya na kaya magkwento? Naliligayahan yata pag
singit eh. Kabuwisit. Nawawala ako sa concentration.

"Umm... Si Raymer? So where's the kiss part?" bored na sagot ni Jennifer. Nakita
kong nagpout ang bakla. HAHAHA.

"Atat lang 'te? Gusto 'yung kiss agad? Horny mo!"

"Bunganga mo! Di ako horny. I just don't see the point niyang kinukwento ninyo e
h."

"Stupid ka kasi. Sabihin bang si Raymer 'yung knight in shining armor eh ako nam
an 'yun. AKO! AKO 'TE!" dinuro duro pa ni Gio ang sarili para ipamukha kay Jenni
fer 'yung thought. Hahaha.

"Kpayn." sabi na lang ni Jennifer sabay roll ng eyes.

Ka-stress!

"Aish. Tahimik! Ang ingay ninyo! Litsi. So ayun nga, biglang dumating ni Gio."

"Knight in shining armor." Mr. Singit.

"K. Si Mr. Knight in shining armor. So ayun, nagkakwentuhan then kami na 'yung m
agkasama throughout the wedding. Napag-usapan namin si Ace hanggang sa hinalikan
na lang niya ako bigla at sinuntok siya ni Ace. End of story."

"Eh bakit mo hinalikan si Sandy, Gio? Ikaw pala 'tong horny eh!"

"Gaga! Eh gusto ko lang namang malaman kung may

akwento na sa'kin ni Mich ang kasunduan nila na
akakaalam na mag-asawa sila. At tamo nga naman!
umiling iling pa si Gio with matching dramatic
'to.

pagtingin si Ace kay Mich kasi n

kesyo ayaw ni Ace na may ibang n
Nasuntok pa ako dahil dun. Tsk."
effect. Bongga talaga ng baklang

Natigilan naman ni Jennifer at napatingin sa akin. Alam ko na ang naiisip nito e

h. Please lang, 'wag mong sasabihin, ayokong malaman ni Gio.

"Oh God... 'Yun ba 'yung gabing sinaktan ka ni Ace, Sandy?" litsi. Di ko napigil
an! God Jennifer bakit mo pa tinanong? Pwede namang mamaya.

Kumunot ang noo ni Gio.

"Ay teka mga 'te? Ako naman itong OP ngayon. Anong gabing sinaktan? Sinasaktan k
a ni Ace, Mich?" nagpalipat lipat ang tingin niya sa amin ni Jennifer. Iniiwas k
o na lang ang tingin ko. Siyet. Trouble 'to.

"Ah, ayaw ninyong magsalita ha? Fine."

Tahimik lang kaming tatlo dun. Ayokong magsalita.

Maya-maya pa eh binayo na ni Gio ang table namin. May mga napatingin na naman sa
gawi namin. Grabe talaga people! You're so usisero!

Napatingin naman kami kay Gio. Galit na ang features niya.

"Damn it Mich. Why didn't you tell me about

gulat kang nalaman kong asawa ka ni Ace? Eh
a niya sinasaktan? Noon lang bang hinalikan
nginginig sa galit na sabi ni Gio. Sinasabi
ong si Gio kahit pa bakla siya.

it? Kaya pala... Kaya pala gulat na

gagu pala ng isang 'yun. Kailan ka p
kita o may iba pang pagkakataon?" na
ko na nga ba eh. Iba ring magalit it

"Woah. Easy there Mr. Knight in Shining Armor. Nagiging lalaki ka na ngayon ah!
Nice." komento ni Jennifer. Alam kong pinapalambot lang niya ang sitwasyon kasi
nagkakatension na eh.

Bigla namang nag-flip ng bangs niya si Gio.

"Ay kaloka naman kasi 'te! Ginagalit ako ni Papa Ace! Gurabe pala naman siya. De
mon much?" balik sa pagkabakla na naman siya. Napamulaga na lang kami ni Jennife
r sa kanya. Hindi mo rin maintindihan minsan ang baklang 'to eh. Minsan baklang
bakla. Minsan naman lalaking lalaki. Hayy.

"Pero seryoso... Mich... bakit hindi mo sinabi sa akin? Damn it. Screw that Ace
so much! Hindi siya tunay na lalaki sa ginagawa niya sa'yo! Sorry rin pala... I
didn't know na mapapahamak ka sa ginawa ko. Akala ko lang naman eh makakatulong
ako. Sorry 'te."

Bumuntong hininga na lang ako.

I'm so lucky to have friends like them. Oo, kalog madalas pero maaasahan mo nama
ng tunay sa mga panahon ng kapighatian ko.

Ngumiti na lang ako sa kanila pagkatapos.

"Thanks guys... For being there for me when I need you."

*******************************************
[18] 17:
*******************************************

- CASSANDRA -

Ayun.

Bad mood ang bruhang si Gio nung nagpart ways na kami. Sinisi pa nga raw ako. St
upid ko raw. Grabe, so ako pa ang dahilan ng pagkabadmood niya? Ang saya niyang
bruha siya ha!

"Sige 'te. Tawagan mo na lang ako kapag kailangan mo nang mananapak sa'yo. Freen
g free ako ha? Ingat pag-uwi Mich, Witch ka pa naman. HAHAHA." pahabol pa niya b
ago kami tuluyang maggoodbye sa isa't isa.

Gagu!

Aww, gagu? Expression ni Ace 'yun eh.

Napabuntong hininga na lang ako.

"Ay naku 'te. Tigil tigilan mo muna 'yang pag-iisip kay Papa Ace. Iyan ang ikama
matay mo eh." hala? Andito pa pala 'to? Akala ko nakaalis na ng tuluyan?

"Di ko iniisip si Ace 'no. Kung di mo pa nabanggit baka hindi ko pa siya naalala
." pataray na sagot ko sa kanya. Idaan na lang sa taray ito. Baka sakaling effec
tive.

"Asus, sinong niloko mo? Ako? Ovah my dead bodeehhh! Sige na 'te, uwing uwi na '
ko. Babush!" at nagdiretso na siya sa pinagparkan ng kotse niya. Sa kabilang dul
o 'yun eh. 'Yun akin naman eh andito lang sa malapit. Actually, di ko kotse 'to.
Kotse ni dad, hiniram ko lang kasi nga mag-m-mall ako.

Umiling iling na lang ako. Loka talaga ng Gio na 'yun. Pero buti na lang at napa
pangiti niya ako kahit papaano.

Naglalakad na ako malapit sa kotse nang may mamataan akong nakasandal sa gilid n
iyon. Medyo malayo pa kaya hindi ko masyadong aninag. Nakatungo pati 'yung guy.
Pero alam ko, base sa tibok ng puso ko kung sino 'yun.

Tindig at aura pa lang niya, alam na alam kong siya 'yun eh.

Sa kanya lang naman tumitibok ng ganito kalakas ang puso ko.

Habang papalapit ako ng papalapit sa kanya, palakas ay palakas naman ang tibok n
g puso ko. Oh shit, mahihimatay yata ako.

"Dad?" sabi ko dun sa lalaki.

De joke lang. HAHAHAHA. Tae much.

"A-ace?"

Napaangat ang ulo niya at nagtama ang mga mata namin.

Gahhhhd. Kahit isang araw pa lang kaming naghihiwalay, miss na miss ko na siya.

Tinanggal niya ang pagkakapamulsa niya at tumayo ng diretso.

"Missed me?" tanong niya.

Oh gahhd. Gustong gusto kong dumugin siya ng yakap at halik ko pero di ko magawa
. Alam ko namang ayaw niya ng ganun eh. Baka magalit pa ang isang 'to sa'kin.

Bakit kaya siya nandito sa parking lot? Sa pinagpaparkan pa ng kotse ko to be mo

re specific? Hinihintay niya ba talaga ang pag-uwi ko? So ibig sabihin alam niya
ng nasa mall ako ngayon. Posible bang nakita niya si Jennifer? Ano kayang naging
reaksyon niya?

OH NO.

Tumingin tingin muna siya sa paligid at tsaka ulit ako hinarap. Sa gulat ko eh h
inawakan niya ako ng mahigpit sa kanang braso ko. Aw, napaimpit ako ng iyak kasi
masakit pa rin siya. Pasa pa rin siya eh.

"Aw."

Pero lalo pa niyang idiniin ang pagkakahawak niya.

"I won't be long dahil baka makita pa ako nina Pa dito at makita pa nila ang gin
agawa ko sa'yo. May sasabihin lang ako sa'yo. At isa pa, na-miss ko rin ang hawa
kan ka."

Tinitigan ko lang siya. Naiiyak na naman ako.

Wala na bang katapusan 'tong pagpapahirap niya sa akin?

"Asawa pa rin kita Witch. Magkahiwalay lang tayo ngayon ng tinitirhan pero tanda
an mo, asawa pa rin kita. Kaya 'wag na 'wag mong susubukang gumawa ng karumaldum
al na bagay ulit dahil kung hindi, kahit pa nasa bahay ka nina Pa, alam mo na an
g gagawin ko sa'yo." habang sinasabi niya 'yun eh lalo pa niyang dinidiinan ang
pagkakahawak niya sa braso ko. Siyet, gusto ko nang sumigaw!

"Oo Ace. Hindi ko naman 'yun nakakalimutan eh."

At tsaka, miss na miss na miss na miss na kaya kita. Mabuti nga at nakita kita n
gayon eh. Masaya na ulit ako.

Nag-spit si Ace ng laway dun sa may gilid ko.

"Gagu ka lang Cassandra. Eh kitang-kita kita kanina. Tuwang-tuwa ka na naman. Ka

sama mo na naman si Gio. 'Yan pala talaga ang walang relasyon ha. Tapos... Tapos
... Tapos kasama ninyo pa pala si... J-jennifer..." biglang humina 'yung boses n
iya nung binanggit niya ang pangalan ni Jennifer. Parang sinaksak ang puso ko da
hil doon.

Osige na! Ipamukha mo pa lalo sa akin na may mahal kang iba! Na mahal mo ang bes
t friend ko! Baka sakaling mamanhid na 'tong puso ko at matutunan ka ring kalimu
tan. Ah, peste!

Bakit ba kasi ang hirap kalimutan nitong si Ace?

Siya kasi ang tangi kong kahilingan eh.

Ah peste!

Bago pa ako tuluyang maiyak eh tinabig ko na ang pagkakahawak niya sa braso ko a

t nagtuloy na pagpasok sa kotse. Hinayaan ko na lang siyang nakatingin doon. Gra
be eh. Ang sakit sakit lang eh. Ayoko siyang nakikitang ganun. 'Yung inlove na i
nlove kay Jennifer. Masakit eh. Halatang halata siya eh! Halata sa mga mata niya
! Sa boses niya. Sa lahat! Oo na! Ako na ang kontrabida sa love story nila. Pero
... hindi naman siya gusto ni Jennifer eh! Ako, mahal na mahal ko siya. Bakit ba
kasi hindi niya 'yun maramdaman?

Umiyak lang ako habang binabagtas ang daan pauwi sa amin.

-

Isang linggo after 'yung encounter namin ni Ace sa parking lot ng mall. Isang li
nggo na rin akong nagburo dito sa bahay namin. Wala akong ganang lumabas. Baka k
asi makita ko pa si Ace eh. Hmmp! Bitter na kung bitter. Eh sa ganun eh.

Hindi rin ako masyadong nagkakakain. Kulang din ako sa tulog. Nagmamarathon kasi
ako ng mga romantic movies eh. Tinotorture ko talaga ang sarili ko. Sukat mong
manood pa ng mga romantic movies? Tss.

Pero healthy pa rin naman ako. Hindi ko naman ginugutom ang sarili ko ah. Sadyan
g pihikan lang. Tsaka, hindi naman ako nagpupuyat, I mean hindi naman ako 'yung
taong hindi natutulog. Natutulog pa rin naman ako. Kulang nga lang.

Mukha na nga akong zombie. Awdee.

Naalala ko naman 'yung sabi ni bakla sa akin nung last kaming nagkita.

Maya-maya lang eh may nag-doorbell. Alam kong sila na 'yun.

Ako na ang nagbukas ng pinto. Ganun ako kasure na sila ang bisita eh. Sino pa ba
naman kasi, diba? Nasa work naman sina dad eh so wala talagang bibisita sa kani
la.

Nang mabuksan ko ang pinto ay ang busangot na mukha ni Gio ang tumambad sa akin.
Katabi niya si Jennifer.

"You didn't tell me na tinawagan mo rin pala ang bruhang 'to." nakapout na nakak
unot ang noong sabi niya sa akin.

"Hoy, may balak ka ano? Gusto mong masolo si Sandy? Nahohorny ka na naman?" sing
it naman ni Jennifer. Ay chee, ano ba 'tong pinagsasabi ni Jennifer. Kinikilabut
an ako.

"Hmp. Tabe nga jan. Pasok na'ko." at nagdiretso na nga siya papasok sa loob. Tin
ingnan ko na lang si Jennifer. Sabay pa kaming napailing at sinundan na lang ang
Reyna ng Kabruhahan.

Iniwan ko muna sila sa sala habang busy si Gio maghalungkat ng mga DVDs. Nagtung
o ako sa kitchen upang magprepare ng kung anong pwedeng ipakain sa mga balahura.
In the end, kumuha na lang ako ng mga chips at soda. Feeling teenager lang tala
ga kami.

Dinala ko na ang mga iyon sa sala at nakita kong nag-p-play na 'yung movie. Pagt
ingin ko...

"Pffft. Hotel Transylvania? Seriously? Sa tanghaling tapat? HAHAHA."

Tiningnan ako ng masama ni Gio.

"Ano naman!? May required time na ba ngayon sa panonood nito? Ang cute kaya nung

story! Dracula at human. Wew. Tsaka bet na bet ko lang talaga 'to kahit animate
d. Wag ka nga, ano bang gusto mong panoorin? Rowwwmanz!? Ew ha."

Nagkibit balikat na lang ako at nakipanood sa kanila. Napanood ko na 'yun eh. At

ang kyut nga nung kwento. Laughtrip din pati talaga. As in HAHAHA. Hmmp.

After matapos 'yung movie, pinatay na ni Gio 'yung player at humarap sa amin na
seryosong seryoso ang mukha. Napatingin lang kami sa kanya. Ano na naman kayang
drama 'to?

"Okay. Serious talk mode on. Mich, I saw you sa parking lot..." panimula niya.

Ano naman? Talaga namang nakita niya ako at sabay naman kaming umuwi. Naka naman
'tong si Gio oh. Ano kayang pakulo 'to.

Ay shoot.

Nakita niya ako? Sa parking lot?

You mean... Nakita niya ako? With Ace? O.O

"Yep, Mich. I saw everything. Naniniwala na ako ngayon na sinasaktan ka nga ni A

ce. Grabe. Nakawitness pa talaga ako."

"Ah so hindi ka pa pala naniwala nung sinabi lang namin sa'yo? Dapat mawitness m
o pa bago ka maniwala?" sabi ni Jennifer. Napatawa naman ako ng bahagya doon.

Hindi naman pinansin ni Gio si Jennifer at tiningnan lang ako ng masama.

"Don't you laugh Mich. Seryoso ako. Grabe pala. Ano bang minahal mo sa demonyong
'yun? Andito naman akels? Gwapo rin naman, diba? Hindi ka na rin lugi."

O.O

Pinagsasabi nitong bruhang 'to?

"O-oy? Pinagsasabi mo? Kilabutan ka nga?" pero kinakabahan ako sa sinabi niya. E
wan kung bakit. Maging si Jennifer natameme sa sinabi ni Gio eh.

Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. Tiningnan niya ako ng mataman. N
apalunok na lang ako.

"Handa akong talikuran ang pagkabakla ko Mich. Babalik ako sa pagiging lalaki ko
, 'wag ko lang makitang nasasaktan ka ng sobra. Mich. Allow me to do that. Ayoko
ng nakikitang nahihirapan ka dahil sa pesteng asawa mong 'yan."

A-ano daw?

S-seryoso ba siya dun?

*******************************************
[19] 18:
*******************************************
The cover is changed. All thanks to Miss @MaskScara, at siyempre kay @makuletcut
e ulet kasi siya ang nagpagawa eh. Kahit di ko naman sinabi :P Gandang ganda lan
g naman ako sa cover. Nababano na naman ako. Edi ako na hindi maalam gumawa. :P
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

Natameme ako sa sinabi ng baklang si Gio. Maging si Jennifer ay ganun din. Ang k
aibahan lang, nakanganga pa siya. Oh gosh, 'te. Tawang tawa lang ako sa hitsura
ni Jennifer ngayon eh. Kulang na lang talaga ng langaw at perfect na ang scene.

Pero siyempre, hindi ko magawang tumawa ngayon. Iba eh.

Napatitig na lang ako kay Gio. As in, tapos nanlalaki pa ang mata ko. Nahiya raw
ang tarsier sa pagbilog ng mga mata ko.

Tama ba 'tong naririnig ko mula sa balahurang bibig ng bruhang baklang ito?

Seryoso ba siya doon?

Di 'to joke lang?

"Handa akong talikuran ang pagkabakla ko Mich. Babalik ako sa pagiging lalaki ko
, 'wag ko lang makitang nasasaktan ka ng sobra. Mich. Allow me to do that. Ayoko
ng nakikitang nahihirapan ka dahil sa pesteng asawa mong 'yan."

Nanuyo ang lalamunan ko. Kulang na lang eh agawin ko na 'yung sodang iniinom ni
Jennifer ng mga panahong iyon. Hindi ako makapagsalita.

Siyempre naman 'no. Ayoko munang magreact kasi hinihintay ko pang sabihin niyang
, "Kemberlush lang Mich! Hahahaha! You could've seen your face! Hahahaha soooo e
pic! The best na ba ang acting ko? Pwede na? Pwede na buhh? Ano 'te?"

Edi napahiya pa ako kapag nagkataon? Baka isipin pa ng Gio na 'to may pagnanasa
ako sa kanya. Luh. Ew lang.

Pero dumaan ang ilang minutong katahimikan ngunit wala pa rin ang pamatay niyang
baklang lines. Litsi nasaan na ba 'yun? Kanina ko pa hinihintay 'yun eh.

Tumikhim si Jennifer, nabasag tuloy nun ang record breaking na katahimikan sa am

in ni Gio. Nakakaasiwa na rin kasi ang paraan ng pagtitig niya sa akin. Ang lagk
it eh. Siyet. May pagkamanyak din ang baklang 'to eh.

"Heh, hem... Teka lang ha baklang Gio. Anong kabalbalan na naman ito? Nahohorny
ka na naman eh!" 'yan ang sinabi ni Jennifer. Luh? Anyare sa bunganga ng isang '
to? Nakakakilabot eh. Kung ano anong salita sinasabi. Inosente ako. :(

Napatingin si Gio kay Jennifer na tila bored na bored pa. Bumuntong hininga siya
.

"Hayyy 'te. Umamin ka nga, nahohorny ka lang sa'kin eh."

"GOSH! STOP WITH THAT HORNY THING YOU TWO! ANG BABASTOS NINYO! GRABE!"

Napasigaw na ako. Ewan eh. Kinikilabutan talaga ako. Kahit ba word lang 'yun at
joke lang nila 'yun sa isa't isa. Basta, nakakabastos tapos nakakaasiwa. Grabe l
ang. Seryoso ako ngayon. Ano ba 'tong sinasabi ni Gio. Linawin na kaya niya sa'k
in ano? Mamaya na siya makipagbangayan kay Jennifer. Mahaba pa ang oras. Kung gu
sto nila, iiwan ko sila mamaya nang masolo nila ang pagkakataon. Hmp. Just pleas
e. Stop with that horny thing. I hate that word.

Napatingin naman ulit sa akin si Gio. Hinawakan niya ulit ang mga kamay ko. Ew t
alagaaaaaaaaa.

"Sorry Mich. 'Tong si Jennifer kasi. Tigilan mo na nga 'yang horny horny na 'yan
." tumingin siya ulit kay Jennifer nung sinasabi niya 'yung huling sentence. Ini
rapan lang naman siya ni Jennifer tapos humalukipkip pa ang bruha.

Tumingin siya ulit sa akin pagkatapos. Nahihilo ako sa kanya 'te!

"Seryoso ako Mich."

HUH!?

Seryoso....................................................saan?

O.o?

Err, you mean........................?

"H-haaaaaaaaaa?" sabi ko na lang.

Napasapo si Gio sa noo niya dahil sa sinabi ko. Nag-d-drama na naman ang baklang
ito.

"Haru 'te! Ang slow lang? Gosh, bakit pa ba ako nag-e-effort sa isang gagang kat
ulad mo? Ayoko na ngang tulungan ka! Baka mapahamak na naman pala ako."

Eh. Seryoso siya? Hindi lang talaga ako makapaniwala eh. Guys naman, bakla si Gi
o. Sobrang lambot. Ano 'yun, bigla bigla na lang siyang mag-o-offer ng ganito? A
ng hirap lang talagang paniwalaan.

"Eh, Gio naman... Seryoso ka talaga jan?"

"Oo nga 'te! Paulit ulit lang? Kaya ko naman eh. Dati naman nung hindi pa ako ma
syadong naglaladlad, okay pa naman ako diba? Marami pa ngang babaeng lumalapit s
a akin eh."

"Pero... bakit mo naman 'to gagawin?"

Tumayo siya nun tapos umarte pang parang nag-i-speech.

"Dahil SAWANG SAWA na akong kutyain ng mga tao. SAWANG SAWA na ako sa mapanuri n
ilang mga mata. SAWANG SAWA na akong pagtawanan. SAWANG SAWA na akong maging kum
pulan ng loko. SAWANG SAWA NA AKONG MAGING BAKLA! Sawang saw--------aaaa a-aaraa
yyyy! 'Te! Ano na naman buh!" galit na binalingan ni Gio si Jennifer na sumapok
sa kanya. Nag-uusok na ang mga butas ng ilong ng bruha. Napatawa na naman ako.

Naiimbyerna na rin naman ang hitsura ni Jennifer. Baon na baon sa pagkakakunot a

ng noo eh.

"ANG OA MO EH! NAKAKAIMBYERNA BA! KUNG MAKAPAG-EMOTE PARANG TOTOO?"

Hinimas himas ni Gio ang parteng sinapok ni Jennifer.

"Eh ano naman ba? Bakit ba galit na galit ka sa'kin? Uy... Aminin mo... Insecure
ka sa beauty ko 'no! OMG 'te. Ang saya-saya ko! Hahaha. Ihhh, si Jennifer, na-i
-insecure sa baklang si Gio." sinusundot sundot pa ni Gio ang tagiliran ni Jenni
fer. Panay naman ang iwas ng huli. Napapalundag pa nga kapag nahuhuli siya ng su

ndot ni Gio eh. HAHAHAHA.

"Aish! Di 'no. Asa ka." inis na sagot na lang ni Jennifer.

"Ehh. Baka naman... nagseselos ka lang?" naging mapanudyo naman ang ngiting bini
gay ni Gio kay Jennifer. Tapos eh sinundot sundot ulit ang tagiliran ng huli. HA
HAHAHA. Ang saya lang nilang panoorin dalawa. Siyet. Maiyak iyak na ako katatawa
.

Napansin ko namang namula nun si Jennifer. Pero saglit lang din. Hula ko, di 'yu
n napansin ni Gio eh. Kasi busy ang bruha pagsundot sa tagiliran ni Jennifer.

OMG....................?

Is that...............................?

HAHAHAHA................................?

Oh well. :P

"B-bakit n-naman a-ako m-magseselos? F-feeler ka a-ah!! Ew lang."

HAHAHAHA.

OMG Jennifer, halatang halata ka na! WOO. Siyet. Ang saya nito.

Baka kaya handa si Gio na magpakalalaki ulit kasi dahil kay Jennifer? HAHAHAHA.
Weh, eh parang wala namang feelings ang bruha kay Jennifer.

"Hoy kayong dalawa! Mamaya na kayo maglambingan. Usap muna tayo ng matino Gio. K
ung pwede lang talaga. Kahit ngayon lang. Tino tino rin." singit ko sa paglalamb
ingan nila. Nakakainggit lang kasi. :3

"Matino ako Mich. Gaga ka lang talaga."

Awdee. Sige Gio, ipagduldulan mo pa! Sigihan mo pa. Gaga na ako. Nakakahiya nama
n 'te.

Umirap na lang ako.

Bigla naman silang tumahimik dalawa. Mabuti naman. Naaalibadbaran naman daw ako.

"Mich... Sige, for once. Magpapakalalaki muna ako ngayon. Baka kasi hindi mo ser
yosohin ang sasabihin ko kapag nagbakla na naman ako eh." pagsisimula niya.

Hmm. Mabuti alam mo. Nahihilo na ako minsan pakikinig sa language ni bruha eh.

"Mich... best friend kita..."

"Excuse me? Ako ang best friend ni Sandy!" singit naman ni Jennifer. Sige. Mag-a
way lang kayo jan. Parehas ko naman kayong hindi best friend. Haha. Joke lang.

"Aish. Geh, Mich... better friend kita... We've known each other since high scho
ol. At alam kong si Ace talaga ang first love mo kasi wala namang pumapansin sa'
yo nung high school tayo. Buti na lang at natuto kang mag-ayos nung college na."

Ay sige 'te. Laitin mo pa ang beauty ko. Nakakapanghinanakit.

"But my point is, alam kong baliw na baliw ka kay Ace simula pa lang nung first
year college tayo. Kaya nagulat na lang din akong kasal na pala kayo. I mean, im
agine? Pumayag si Ace na makasal sa'yo? Tss. Hindi ko naman alam na may milagro
pala kayong ginagawa sa relasyon ninyo. Hindi ko naman alam na kung ano anong ka
balbalan ang pinaggagagawa sa'yo nung mabuting asawa mo. Seriously Mich? Ngayon
ko lang 'to sasabihin as in 'yung I mean it talaga. Ang gaga gaga mo. Oo, sinasa
bi ko siya sa'yo lagi pero hindi ko siya mean. Pero ngayon, I mean it. Gaga ka.
I don't see why you love that demon so much. What's there to love Mich? Wala. I
don't see any reason for you to love that douchebag! At ang kapal ng mukha niya
para sabihan ako ng ganun eh siya naman itong douchebag talaga!"

I don't know why pero naiyak ako sa sinasabing ito ni Gio.

Pinunasan naman niya ang mga luhang umaalpas sa mga mata ko.

"Mich... hindi ko naman sinabing mahalin mo rin ako kasi duh? I don't love you?
I love boys better! Ang sinasabi ko lang eh, why don't you try to move on? Magha
nap ka kaya ng bagong papable? Nahihirapan ka ba? Akong bahala, marami akong kil
ala. Mich, ayan na oh. Kitang-kita ko. Kitang-kita ni Jennifer. At alam kong kit
ang-kita mo rin na walang pakialam sa'yo si Ace. Mahal ka lang niyang saktan. Ay
okong habambuhay kang nagdurusa sa lalaking wala naman pagpapahalaga sa'yo. You'
re a gem Mich. You're too precious para lang ituring na punching bag ng isang do
uchebag na ang pangalan eh Ace Salvacion. Sayang... ang gwapo gwapo pa mandin ni
ya."

Narinig kong suminghot si Jennifer. Napatingin ako sa kanya. Nagpupunas siya ng

mga luha niya. Napatingin siya sa amin ni Gio.

"Hehe. Sorry. Natouch lang ako sa sinabi ni Gio. Sandy, ganun din sana ang gusto
kong sabihin sa'yo. Na-g-guilty pa rin ako kasi pumayag ako sa gusto mong maika
sal kay Ace. Hindi pa huli ang lahat. May ibang lalaki pa naman jan na handa kan
g tanggapin, mahalin at pahalagahan. Hindi kawalan si Ace."

Nag-nod si Gio.

"Right. Hindi kamahal mahal ang isang lalaking hindi marunong rumespeto ng isang
babae."

Hindi nila alam eh. Oo, madaling sabihin ang lahat ng ito. Madaling maghanap ng
lalaking magpapahalaga sa akin. Pero mahirap makahanap ng lalaking tunay mong ma
mahalin. Kahit ganun si Ace, siya lang talaga ang itinitibok ng puso ko.

Madaling sabihin, pero mahirap gawin.

*******************************************
[20] 19:
*******************************************
Today is April 9th, the 15th day of Twisted Marriage dito sa mundo ng Wattpad.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- ACE -

It's been weeks. Two weeks to be exact since my last encounter with my Witch sa
parking lot ng mall. At hanggang ngayon eh hindi ko pa rin 'yun makalimutan.

Nasa work ako nung nagtext sa akin si Raymer na namataan daw niya ang bitch, whi
ch is si Jennifer sa mall. Kasama nga raw ang aking Witch. Dali-dali ko namang t
inapos ang lahat ng ginagawa ko para makatungo na sa mall. Hindi ko rin alam. Sa
an ba ako excited? Ang makita si Jennifer o ang Witch?

Ay teka, bakit naman ako ma-e-excite na makita ang Witch? Labo.

At ayun nga, nakita ko sila sa food court. Okay na sana eh, kung hindi ko lang n
akitang kasama nila ang gagung si Gio. At peste lang ha! Parang ang saya-saya pa
nila. Nakakapag-init lang talaga ng dugo.

Noon ko na lang ulit nakita si Jennifer eh. After almost two years. Well, hindi
kasama 'yung encounter namin sa may restaurant nung minsan kasi tinakbuhan niya
naman ako nun eh.

And, God... nothing's changed. Siya pa rin ang Jennifer na minahal ko at minamah
al pa rin hanggang ngayon.

I don't know, pero feeling ko close na close sila ni Witch? Sa pagkakaalam ko, f
riends nga sila way back noong college. Pero hindi ko naman alam na ganito pala
sila ka-close? At talagang nag-bonding pa sila? At kasama pa si Gio?

Siguro pinakilala ni Witch si Gio kay Jennifer as her... ano? Ewan. Pero siguro
naman alam ni Jennifer na kasal sa'kin si Witch diba? I mean, friends naman sila
? Ewan. Ang gulo.

Hayy. Bakit ba iniisip ko pa 'yung nangyari last two weeks sa mall? Naiinis lang
ako kapag naaalala ko 'yun eh. Si Witch kasi eh. Ang saya-saya niya eh. Nawala
lang siya sa poder ko ganun na siya kasaya! Osige, ipamukha pa niya sa akin na m
as masaya siya na wala sa tabi ko. Leche lang. Nakakagagu.

Naikuyumos ko ang palad ko sa mukha ko dahil sa sobrang frustration. Weekends ng

ayon at heto, nagbuburo ako sa mansion namin. Ang tahimik. Namimiss ko ang pagsi
gaw sigaw ko sa pangalan ng Witch. Ang tamlay. Namimiss ko na 'yung amoy ng mga
niluluto niya eh. Lalo na 'yung pancakes. Magulo. Namimiss ko na ang paglilinis
niya sa buong bahay kahit na wala naman talagang dumi kasi nga nililinis niya pa
lagi. Hayy. Nababaliw na ba ako?

Napangiti ako ng maisip ko ang mga bagay na 'yun. Nakakakilabot. Bakit ako natut
uwa?

Peste!

Biglang kumabog ang dibdib ko ah. Anyare?

"Ugh. Dammit." matawagan na nga lang si Raymer, hanap kakwentuhan.

Raymer picked up on the third ring. Ayos pre.

"Yo." sagot niya.

"Yoyo toyow." ganting sagot ko. Tumawa naman siya sa kabilang linya.

"Kailangan mo?" aba. Sungit ng isang 'to ah. Daig pa ang matandang dalaga.

"Wala. Kung pwede sana, punta ka dito mansion ngayon."

"Aww. Sweet mo Papa Ace. Namiss mo 'ko?" sabi niya na pina-sweet pa ang boses.

"Lul. Kilabutan ka nga. Gagu nito." Peste. Nababakla na ba 'tong si Raymer? Saba
gay. Sa gwapo ko ba naman? Hindi na nakakapagtaka 'yun. Pero kadiri.

"Haha. Ano pre, dala akong lambanog?" binalik naman niya sa original voice ang b
oses niya. Ayon. Ayos na ulit. Pero ano raw? Lambanog?

"Err, hell no pre. Kahit 'wag ka nang magdala ng kahit anong alak. Wala ako sa m
ood makipag-inuman ngayon. Pumunta ka na lang."

Lakas ng tama ng lambanog sa akin eh. Ewan ko ba. Hindi lang siguro sanay.

"Sige sige. Wait for me loves. Bye." ginawa pa niyang seductive ang pagsasabi nu
ng bye. Gagu talaga. Masasapak ko 'yun pagdating eh.

Maya-maya lang eh nakarinig na ako ng doorbell. Tumayo na ako para pagbuksan ang
bisita ko.

"Bilis ah." komento ko.

"Ganun talaga. Pasok na'ko pre. Harang ka pa jan." at tinabig na nga ako ni Raym
er para makapasok na siya. Nagdiretso siya sa kitchen at naghalungkat sa fridge.
Lol. Anong hahalungkatin mo jan, Raymer? Tubig?

"Damn it pare. Anong silbi ng ref ninyo? Walang kalaman laman! Ah peste ka. Dapa
t sinabi mo nang nakapagdala man lang ako kahit chips." nakapamewang pa siya sa
harap nung fridge. Nakakahalata na talaga ako sa isang 'to. Naglaladlad na eh.

"Hoy. Ayusin mo nga 'yang kinikilos mo. Para kang bading." sabi ko na lang.

"At saka, ref namin? Ref KO na lang 'yan. Mag-isa na lang ako dito, remember?" p
ahabol ko pa sabay balik na sa sala. Sumunod naman ang loko sa akin.

Pinindot niya ang tagiliran ko. Napakislot ako.

"Uuuy, may namimiss."

Inis na binalingan ko siya. Peste, nagulat ako doon ah!

"Namimiss? Sino? 'Yung stray cat na bigla na lang pumasok dito sa mansion tapos
bigla ring mawawala?" painosenteng tanong ko sa kanya. Umupo na ako sa couch. Na
kiupo na rin siya. Pakigaya talaga ang isang 'to oh.

Hindi siya nagsalita. Binalingan ko siya at pucha pre. Nakakatakot siya! Nakangi
ti siya na halata mong nang-aasar. Mapanudyo 'yung ngiti niya eh. Tapos titig na
titig pa sa akin. Grabe ang creepy ni Raymer ngayon.

"A-ano ba Raymer? T-tigilan mo nga 'yan. Kakasuka ka pre." hindi mapakaling sabi
ko sa kanya sabay isod ng konti palayo. Lalo pa naman niyang inilapit ang mukha
niya sa mukha ko. Gagu talaga!

At bakit ba ako nauutal? Para na akong si Witch! Ugh.

Napapikit na lang ako. Mga ilang minuto rin 'yun pero wala namang nangyari. Imin
ulat ko ang mata ko at sakto, tumawa ng malakas ang gagu!

"HAHAHAHAHAHAHAHAHA! ACE PARE. HINDI KO AKALAING GANYAN KA NA MAG-ISIP NGAYON. P

FFFFFFFFFFT." nakahawak pa siya sa tiyan niya habang tawa pa rin ng tawa.

Gagu pala siya eh! Malay ko ba? Nagpapakita siya ng senyales na naglaladlad na s
iya ng tunay niyang anyo eh. Peste talaga. Masasapak ko na ang isang 'to.

At ginawa ko nga.

"Awdee. Namimiss mo lang si Cassandra eh. Amin na kasi." sabi niya habang hinaha
plos pa ang parte ng ulo niya na nasapak ko.

"Masarap ba pagkakasapak ko? Sorry pre. Wala nang mapagpraktisan eh." nakangisin
g sabi ko sa kanya. Huh. Nakaganti rin ako sa panggagagu niya. Lentek talaga. Di
ako makaget over dun. Akala ko hahalikan na niya ako kanina eh. Ah, peste talag
a!

"Pare... naisip ko lang. What if ibang babae 'yung nagpumilit magpakasal sa'yo,
tapos sinasaktan mo rin... tingin mo makakatiis 'yun sa'yo?"

"Di siyempre hindi. Sa galing ko bang manapak, baka patay na 'yun." sagot ko aga
d.

Napatigil naman siya dun.

"Bakit mo natanong?" sabi ko na lang. Ang weird ni Raymer. Kung ano anong tinata
nong. Sinasagot ko naman. Sinong mas weird?

"Wala lang pre. Eh bakit kaya si Cassandra, kahit bugbog sarado na ang naabot ni
ya sa'yo, hindi ka pa rin niya magawang iwan?"

"Mahal ako nun eh." mabilis na sagot ko.

"Alam mo naman palang mahal ka ni Cassandra. Ace, bakit hindi mo subukang mahali
n siya? Wala namang mawawala. Mas magiging masaya lang siguro kayong dalawa."

Peste, ano bang sumapi kay Raymer at ganito ito ngayon?

Bakit nga ba hindi ko magawang mahalin si Cassandra? Simple lang, ginagu niya ak
o eh. Alam niyang ang kaibigan niya ang mahal ko, tapos, isiniksik pa niya ang s
arili niya sa akin?

"Pre 'wag mong kadibdibin ang itinanong ko. May pwet ka pa. HAHAHA!"

Ay gagu!

Ang bastos din talaga nitong si Raymer 'pag minsan eh. Nakakasuka.

Tumayo naman siya at nag-unat unat.

"Ah, pre. Wala ka ba talagang makakain dito? Kahit inaamag na tinapay?"

"Meron jang noodles. Pagtiisan mo na." matabang na sagot ko sa kanya.

"Sheesh. Ang healthy mo. Masama pala ang epekto ng paghihiwalay bahay ninyo ni C
assandra eh. Sunduin mo na kaya 'yun sa kanila. Alam ko namang sasama 'yun agad
sa'yo."

Hmm. Malabo. Mukhang ang saya-saya nga niya na wala siya sa poder ko eh.

"Sabihin mo kana Tito nagbabagong buhay ka na. Hindi mo na sasaktan si Cassandra

kasi mahal na mahal mo na pala siya. Sabihin mo gagu ka lang kasi ngayon mo lan
g narealize. Sabihin mo rin na laki ng pasasalamat mo kay Raymer dahil naipareal
ize niya 'yun sa'yo. Sige na Ace. You can do it. Go go!"

TAKTE. ANG INGAY MO RAYMER! SUMASAKIT ULO KO SA'YO! DUN KA NA NGA SA KITCHEN AT
KUMAIN KA NA NG NOODLES! NAGUGUTOM KA LANG KUNG ANO ANO NANG SINASABI MO.

Anong mahal na mahal na pala? Tae. Never in my wildest dream kong marerealize 'y
un. Well... hindi nga ba?

Dumiretso na si Raymer sa kusina kaya naiwan akong at peace dito sa sala.

Mahal na mahal.

Tss.

Sino?

Si Cassandra?

Hmp.

Maya-maya pa eh dumating na ulit sa sala ang gagu. May hawak na dalawang cup noo
dles. Inabot niya ang isa sa akin. Tinanggap ko na lang. Medyo nagugutom na rin
ako eh.

"At tsaka kahit anong deny mo pre. Halata na kita base sa mga expressions mo kan
inang kausap kita. Gagu ka lang talaga kasi ipinipilit mong si Jennifer pa rin a
ng mahal mo. When in fact, 'yung battered wife mo na ang mahal mo."

GAGU. Muntik ko nang maibuga 'yung sabaw.

*******************************************
[21] 20:
*******************************************
- CASSANDRA -

Inaantok ako.

Peste 'tong mga bruhang 'to! Ang gaga gagang mambulabog! Este ang aga agang mamb
ulabog pala. Hahaha. Ang sarap pa ng tulog ko eh. Madaling araw na akong nakakat
ulog eh. Hindi ko nga rin alam kung bakit pero hindi lang talaga ako inaantok ag
ad sa gabi. Parang high na high pa ako 'pag nighttime na. Nagmamarathon pa ako n
g mga rom-com movies eh. Alam ninyo na, forever alone kasi. Namimiss ko na si Ac
e.

Luh? Alam kong kung nababasa lang ng mga bruha ang naiisip ko eh kanina pa nila
ako nabigyan ng mag-asawang sapok. Hahaha.

I know right. Buti na lang at hindi sila mind-readers.

So ayun nga, nasa kasarapan pa ako ng pananaginip ko nang katukin ako ni Mommy s
a kwarto ko. Gumising na raw ako at nasa baba raw si Ace.

Siyempre naman kahit ako'y antok na antok pa talaga eh agad akong napabalikwas n
g bangon dahil sa narinig ko ang pangalan ni Ace.

Bigla namang kumabog ang dibdib ko. Awan ko nga baga. Peste, papatayin ako sa ta
kot nitong kabog ng dibdib ko eh. Hindi ako mapakali. Ano kayang ginagawa ni Ace
dito sa bahay? Susunduin na ba niya ako? Hindi na ba siya makikipagdivorce?

Narealize na kaya niyang mahal na niya ako?

Ay, ano ba 'to. Ang OA ko na.

Dali dali akong pumasok sa banyo ng kwarto ko para maglinis. Magmumog na lang ba
ako o magtoothbrush na? Hmm. Sige na, mag-t-toothbrush na nga.

Ayun, nang matapos ako eh nagpalit na ako ng damit. Alangan namang harapin ko pa
si Ace na nakapantulog pa ako 'no? Nakakahiya pa mandin kasi Hello Kitty ang de
sign. Sorry naman, young at heart eh. Tsaka, 22 pa lang ako 'no. Hmp!

Nagsuklay na rin ako at nagpabango. Tae. Di sana naligo na rin ako. Nakakahiya n
aman sa akin. Prepared na prepared lang tapos Ace na galit lang pala ang bubunga

d sa akin.

Ah, hayaan mo na nga. Okay na rin 'to. Presentable ako.

Ayan, bumaba na ako ng hagdan. Di ko na dinalian kasi ayokong masabihang excited

. Normal na kilos lang. Pero sa totoo eh kinakabahan talaga ako.

Ayan na.........

Bumagsak ang mga ngiti ko at napasimangot ako sa nadatnan ko sa sala. Peste ka M

ommy, asan si Ace dito?

"Bakit nandito kayo?" 'yan ang bungad ko sa mga bruhang nasa harap ko ngayon. Yu
p. Sila nga ang andito. Si Gio baklush at Jennifer. Nakakainis. Napagtripan ako
ni Mommy dun ah.

Dumaan si Mommy sa tabi namin at napatingin ako sa kanya. Tiningnan ko siya ng m

asama. Siyempre, joke lang 'yun pero badtrip ako sa ginawa niya. Akala niya naka
katuwa ha! Ngumisi lang siya sa akin. Hayy naku si Mom! Feeling teenager. Kainis
.

"Did I disappoint you Sweetie?" sabi pa niya sa akin. Nang-aasar talaga!

"Aish." sabi ko na lang sabay padabog na umupo sa couch.

"Anong problema mo Mich?" nagtatakang tanong sa akin ni Gio.

"Awan." tamad na sagot ko. Badtrip. Sayang ang pag-t-toothbrush. Dapat nagmouthw
ash na lang ako. Humph!

Tumawa na naman si Mommy. Ligayang ligaya ang matanda! Grr.

"Uto-uto si Casey eh. Sabi ko kasi bumaba na siya at naghihintay sa kanya si Ace
. Sige, dun na ako sa garden, mag-aayos pa ako ng mga alaga ko. Enjoy na lang ka
yo ha Gio at Jen, paligayahin ninyo 'tong anak kong baliw na baliw." at umalis n
a rin nun si Mom.

Nagkatinginan naman ang dalawang bruha sabay tawa ng malutong. Grabe lang ha.

"Hahahaha. Helpless ka na Sandy." sabi ni Jennifer na nakatuon pa sa mga tuhod a

ng dalawang kamay. Napagod yata katatawa.

*Yaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaawnnnnnnssss*

Tumayo naman ako ulit sabay naghikab. "Ay awan sa inyo. Tutulog na lang ako ulit
. Mag-computer na lang kayo jan kung gusto ninyo."

Hinila naman ni Gio ang kamay ko. "Ay 'te, is that how you treat your visitors?"

Tiningnan ko sila mula ulo mukhang paa. De joke lang. "Visitors? Vwisitors, pwed
e pa. Ang aga-aga pa eh! Ano bang kailangan ninyo?" gusto ko pa talagang matulog
! Lambot na lambot na ako.

"Haru Sandy, maagap pa sa'yo ang 11 AM? Magtatanghali na oh."

"Oo. AM pa eh. Ano nga kailangan ninyo?" bumalik na lang ako sa pagkakaupo ko sa
couch. Hahayaan ko na lang sila. Baka naman pwede akong makaidlip dito.

Nilabas ni Gio ang laptop na dala niya. Bah prepared ang bruha. May WiFi naman s
a bahay eh. Siyet. Parasite lang.

"Ipapakita ko sa'yo girl 'yung mga prospective boyfriends mo." sabi niya sabay b
ukas sa Facebook account niya.

Takte! Anong prospective boyfriends? May asawa na ako oy!

Napagising naman ako dahil sa sinabi niyang 'yun. Takte eh. Pipikit na sana ako.

"A-anong prospective boyfriends? Magtino ka nga Gio!"

Hindi niya ako pinansin at nagtype na lang dun ng kung ano ano. Si Jennifer nama
n, nakatingin lang din sa screen. Tumuturo turo pa na parang may nakitang kanais
nais.

"Ayan 'te. What can you say? Si Laurence Vincent Sy 'yan." inilapit pa niya sa a
kin 'yung laptop niya. Wala akong ibang nagawa kundi ang tingnan ang picture na
nandun. Hmm. Okay na. Kamukha ni Alex Pettyfer.

"Hmm. Mukhang bata pa." komento ko.

"Fourth year college na 'to 'te." sagot naman ni Gio.

Fourth year? Edi 19 or 20 years old pa lang 'yun? Mas matanda pa ako ng 2 years!
Takte 'tong si Gio. Humph!

"Eh diba si Audrey Williams ang girlfriend niyan?" sabi naman ni Jennifer. Sinik
o siya ni Gio.

"SHATTAP ka nga. Oh sige, ito na lang. Kenny Sebastian ang name." pinatingin niy
a ulit 'yung picture. Okay na rin. May kamukha ring artista. Di ko lang maalala
kung sino. Oh well, hayaan na nga 'yun. Di naman importante. Di pati ako interes
ado. Mas interesado akong matulog.

Umiling na lang ako. Sumimangot ang bruha.

"Humph! Ang choosy!" bumalik naman ang atensiyon niya sa laptop niya kaya naman
nakatalikod na ulit sila ni Jennifer sa akin. Ayos 'to. Makakaidlip ako.

Pikit ng mata. Hayyy. Sleep, I love you so!

Maya-maya pa eh...

"HOY BRUHA!" sinampal ako ng tunay na bruha. Pero hindi naman malakas, tama lang
para magising ako. Takte 'to!

"Aray naman!" pagrereklamo ko sabay himas sa pisngi ko. Awdee. It hurts.

"Tutulog ka na naman jan eh. Bakit ba ang antukin mo? Iba na 'yan ha!"

Actually, iba na talaga 'to.

May narcolepsy ako eh. Isa siyang chronic neurological disorder, if I'm not mist
aken. Pero don't worry, di naman siya deadly. Hindi naman ako mamamatay ano. Gos
h lang. 'Yun nga lang, lifetime na 'to sa'kin. Hindi siya curable eh. Na-me-main
tain lang. Umiinom naman ako lagi ng gamot. Remember last time na nakita ako ni
Ace sa banyo ng cr sa mansion na umiinom ng gamot? 'Yun 'yun. Uminom ako ng stim
ulant para mabawasan ang excessive daytime sleepiness ko. So far, so bad. Keme.
Eh, kasi inaantok pa rin talaga ako madalas sa umaga eh. Hayy naman.

Pero aside sa pagiging antukin ko, nanlalambot din ako ngayon. Hindi ko nga alam
kung bakit eh. O baka naman alam ko talaga, ayoko lang talagang isipin? Natatak
ot kasi ako eh. Ayokong magpatingin sa doktor as much as possible. Natatakot ako
sa kung anong magiging diagnosis nila sa akin.

Tigas ng bungo ko ano? Hahaha.

"Wag ninyo na akong pansinin. Sige, game na ulit. Sino pa ba jan? Wala namang gw
apo eh! Akala ko pa naman ang ganda ng taste mo pagdating sa mga papables." sabi
ko na lang.

"Ouch ha. Makalait lang 'to. Choosy ka lang kasi eh. Porke ba hunk na hunk si Pa
pa Ace. Humph!" at inirapan pa ako ng bruha. Sige lang.

"Naku, kung ikaw na nga lang kasi Gio. Kunwari ka pa eh. Kung sino sino pa inire
reto mo. Osige, ako na mismo magrereto sa'yo dito kay Sandy." sabi naman ni Jenn
ifer.

Nahihilo na ako. Wah.

Wala akong masyadong maintindihan sa sinasabi nila.

Ano raw 'yung reto reto? Sinong irereto kanino?

Shinake ko ang head ko para mawala ang pagkahilo ko. Ayun, buti effective.

"Hahahahahaha. Ano na nga ulit?" sabi ko sa kanila.

Nakatingin lang sila parehas sa akin na para akong alien na galing sa ibang plan
eta.

"Itinitingin-tingin ninyo? Nagagandahan kayo sa'kin ano?" sabi ko na lang sabay

binuntutan ko pa ng pagtawa. Hahahahahaha. Nababaliw na nga yata talaga ako?

"May sayad ka na Mich. Tara na sa ospital. Papatingin na tayo." biglang sabi ni

Gio.

Ospital daw?

"NOOOOOOOOO!" sigaw ko sa kanila. Luh. Anyare?

Napatitig naman ulit sila sa akin. Sabi na eh. Alien talaga ako. Ang weird ko ng
ayon.

Tumawa na lang ako pagkatapos.

"Hahahahaha. Ano, wala 'yun. Hahahahaha. Ay teka, punta lang akong kitchen, ikuk
uha ko kayo ng makakain."

"Maigi pa nga. Gutom lang siguro 'yan. Tanghali na ba kasi magising. Hindi na na
kakapaglunch." sabi naman ni Gio.

Tumayo na nga ako ng muntik na akong ma-out of balance. Buti na lang napakapit a
ko dun sa gilid nung couch. Buti na lang din at mukhang hindi naman 'yun nakita
nina Gio at Jennifer. Busy pag-f-Facebook eh. Ang lalandi.

Dumiretso na ako sa paglalakad at nang nakakakalahati na ako eh talagang nahilo

na ako. Hindi ko na alam kung anong nangyayari.

"Mich! Anyare?"

"Ah, Sandy! Hey, wake up! Tita, Titaaaaa! Si Sandy po! Gosh, Gio anong gagawin n
atin?"

"Dalhin natin sa ospital!"

"Tara, tara. Titaaaaaaaaaaaaaaaaaaa."

'Yan 'yung huling mga narinig ko and then everything went black.
*******************************************
[22] 21:
*******************************************
- JENNIFER -

I am so worried.

No.

We are so worried.

Anong nangyayari kay Sandy? Bakit bigla na lang siyang nahimatay kanina? Sa pagk
akaalam ko, hindi naman siya nagpapabaya sa health niya kahit pa sobrang broken
siya dahil hiwalay sila pansamantala ng asawa niya. Kumakain siya ng maayos. Hin
di naman siya nangangayayat. Lalo pa nga yatang tumataba. Basta, nakakapagtaka l
ang. What could possibly be the reason?

Hindi naman siguro 'yung pagiging narcoleptic niya ano? As far as I know, sleepi
ng disorder lang 'yun. Disorder. Hindi naman disease. Hindi naman nakakabahala a
t lalong hindi naman pwedeng maging sanhi ng bigla niyang pagkakawala ng malay.

Kinakabahan talaga ako. May hindi ba sinasabi sa akin si Sandy?

"Gio... do you know anything about this? May... sinabi ba sa'yo si Sandy?" kinal
abit ko si Gio. Nandito kami sa van nina Tita. Papunta na kami sa pinakamalapit
na ospital. Katabi ng driver si Tita pero nakaharap lang siya sa anak niya na na
sa backseat. Nakahiga sa aming dalawa ni Gio si Sandy. Hinahaplos haplos pa ni G
io ang buhok ni Sandy. Ako, nagpipigil lang ako ng iyak.

Tiningnan ako ng malungkot ni Gio. "Wala Sis eh. Wala siyang nasabi. Nagulat lan
g din ako. Teh, baka naman pagod lang 'to. 'Wag ka na masyadong mag-isip." pagpa
pakalma sa akin ni Gio.

Hayy. Tama. Baka nga pagod lang 'yun. Pero lalo akong kinakabahan kasi nga hangg
ang ngayon hindi pa rin nagigising si Sandy eh. Usually naman 'pag nawawalan ng
malay eh ilang sandali lang eh babalik na ulit sila sa kamalayan nila, diba?

May iba lang talaga akong nararamdaman. Hindi ko madescribe kung ano... basta...
Alam ko, masama 'yun.

Ah, God! Erase erase! Ano ba 'tong iniisip ko. Wala. Walang masamang mangyayari
kay Sandy okay? Pagod lang 'yun. Tsaka baka nga dala na rin ng sobrang antok niy
a. Nakakakonsensiya. Kung alam lang naming magkakaganito siya, hindi na sana nam
in siya kinulit kanina. Sana pinagpahinga na lang muna namin siya.

Nakihaplos na lang din ako sa mukha ni Sandy bestie.

"Sorry bestie. Kung alam ko lang, di na sana kami dumalaw ngayon."

Tinampal naman ni Gio ang kamay kong nakahaplos pa rin sa mukha ni Sandy. Tining
nan ko lang siya.

"Aw."

"Wag ka nga. Kung hindi tayo nagpunta edi hindi natin natulungan si Mich ngayon?
Think positive Jennifer naman. Ang gaga mo rin eh."

Hayy. Ba't ba laging tama ang baklang 'to? Gay of wisdom yata ang isang 'to eh.

Sorry naman. Napaparanoid lang. Best friend ko kasi ang pinag-uusapan dito eh. I
sa pa, brokenhearted pa siya. Battered pa. Physically, mentally, and verbally ab

used siya. Mahina siya ngayon eh. Tapos may ganitong mangyayari? Sa tingin ninyo
, sinong hindi mag-aalala?

Yeah right. Si Ace. Hmp!

Nanahimik na lang kami sa kabuuan ng biyahe papuntang ospital. Bakit parang ang
bagal ng biyahe namin? Kung tutuusin, 15-minute drive lang naman papuntang ospit
al galing kana Sandy.

Hayy. Stop with being paranoid Jennifer. Hindi ka nakakatulong.

After ilang minuto, sa wakas andito na rin kami sa ospital. Agad namang inasikas
o si Sandy nung doktor. Hindi ko alam kung anong doktor siya. Basta doktor siya.
Wala na akong pakialam doon ngayon. I just want to know kung anong nangyari kay
Sandy.

Naghintay lang kami for like... an eternity? Ewan, sobrang tagal eh. Anong nangy
ayari? Labas masok din ang doctors dun sa room na pinagdalhan kay Sandy. Lalo ak
ong kinakabahan nito eh.

Tiningnan ko lang si Gio at si Tita. Calm sila unlike me pero pansin ko naman an
g sobrang pag-aalala sa features nila. Hayy. If only I could contact Ace, karapa
tan din naman niyang malaman pero... no. Sabihin pa nun eh, "Sus. Nahimatay lang
ibinalita mo pa sa akin." At isa pa, hindi pa kami nakakapag-usap. Tinataguan k
o nga pala siya. Tsk. Napakakumplikado naman oh.

The clock is ticking. Mag-mimidnight na pala. Seriously??? Ilang oras ba kaming

nandito? It really feels like forever. Namamanhind na rin nga ang mga binti ko e
h. Hindi ko magawang umupo at mag-relax hangga't hindi ko alam kung anong nangya
yari kay bestie.

Shit. Nahimatay lang siya for Pete's sake?

Pero bakit ganito?

So... ibig sabihin... may malalang nangyayari?

UGH!

Kung pwede ko lang sugurin 'yung doktor dun sa room eh, ginawa ko na. Ang tagal
talaga. Hindi naman sa naiinip ako pero ang tagal lang talaga. Please lang, bali
taan ninyo na kami.

Dininig naman ng Diyos ang panalangin ko kasi after a little while lumabas na 'y
ung doktor. Tiningnan ko siya at poker face siya. Di ko tuloy mahulaan kung ano
'yung sasabihin niya. Kung bad news ba or good news. Sana 'yung huli.

"Kaano ano ninyo ang pasyente?" isa isa kaming tiningnan nung doktor. Nagsalita
naman agad si Tita.

"I'm the mother. Doc, what happened to my daughter? Bakit siya nahimatay? Okay n
a ba siya? Can we see her now?"

Poker face pa rin 'yung doktor tapos eh bumuntong hininga. "Well... she's in com
a right now---"

"WHAT!!!" sabay na sigaw namin ni Gio. What? Paanong? Bakit?

"Dok naman? Nahimatay lang si 'te, bakit naman na-coma na siya?" ayan. Lumabas n
a naman ang pagiging bakla ni Gio. Ganyan 'yan 'pag gulat na gulat sa nababalita
an eh.

Kagulat gulat naman kasi talaga. I knew it. Masama nga ito. Pero... hindi ko mai
ntindihan? Bakit na-coma naman bigla ni Sandy? Di naman siya naaaksidente or som
ething? Ang weird? Wala akong maintindihan?

"Calm
ansin
r the
it si

down. I'll explain. We ran different tests sa kanya kanina kaya siguro nap
ninyo, inabot tayo ng ilang oras. The cause of her coma is overdose of ove
counter medications and---" hindi pa tapos umimik si dok eh nagreact na ul
Gio.

"OVERDOSE OF OVER THE COUNTER MEDICATIONS?"

Overdose of over the counter medications? Pag-ulit ko sa isip ko.

"A-ano pong gamot 'yun Dok?" tanong ni Tita.

Hindi rin alam ni Tita?

Anong iniinom ni Sandy?

Para namang nashock si Dok dun sa mga narinig niya. "Err, you don't know? Your d
aughter has narcolepsy and she's taking stimulants para mabawasan ang excessive
daytime sleepiness niya. I presume na nag-t-take siya ng mas marami sa prescribe
d kasi siguro naisip ng pasyente na hindi tumatalab 'yung gamot sa kanya."

Shit.

It makes sense.

Grabe, Sandy. Bakit ang kulit ng lahi mo. Bakit ka umiinom ng sobra! Gash. Dahil
diyan sa pesteng narcolepsy mo na-coma ka tuloy ngayon. Shit. Naluluha na talag
a ako.

Pero naunahan ako ni Tita sa paghagulhol.

"But she'll wake... right Doc?" hagulhol na tanong ni Tita. Ngumiti naman 'yung
doktor.

Aba ha! At may gana pa siyang ngumiti ngayon? Naiiyak na nga kami dito.

"Don't worry. She'll definitely wake. Pinakamatagal na ang one week."

ONE WEEK?

Gash? Anong nakakatuwa dun?

Sobrang tagal na ng one week para sa amin. TT_________TT

Pero kung iisipin mo, okay na rin 'yun kesa naman hindi magising si Sandy.

"C-can we see her now, Doc?" tanong ni Gio.

"Sure, but there's this important matter na kailangan kong i-discuss sa inyo. Es
pecially to you, Ma'am. Since you're the mother."

SHIT.

Bakit kinabahan ako dun sa sinabing 'yun ni Doc?

Anong important matter?

Baka 'yung bill? Hehe joke. Ano ba 'to. Comatose na nga si Sandy nagjojoke pa ak
o. Corny pa. Tss.

Hinintay lang naming magsalita si Doc and when he did, I swear... Para siyang bo
mbang sumabog sa mga pandinig namin. Horrified looks are written all over our fa
ces.

"We also found out that your daughter has Chronic Lymphocytic Leukemia and we di
d a platelet count sa kanya and ang baba. Sobrang baba ng platelet count niya. A
lso, dumarami ang abnormal cells sa dugo niya. Sinasabi ko na po, this type of l
eukemia is incurable---"

Napasinghap kaming lahat dun sa sinabing 'yun ni Doc. INCURABLE!

Seeing our horrified looks, nagbawi naman agad si Doc. "But don't worry... There
are a lot of effective treatments. I suggest na pagkagising na pagkagising ng a
nak ninyo eh mag-undergo na siya agad ng treatment namin."

Agad namang tumango si Tita.

"Opo opo. Doc. You need not ask for my permission. Payag po ako agad. Please doc
, do everything to save my daughter. She's still so young. Oh God." humahagulhol
na talaga si Tita. We can't help but cry as well.

I don't care kung anong klase pa 'yan ng leukemia. Ang mahalaga, LEUKEMIA 'yan e
h. I've heard, nagagamot naman 'yun pero base nga sa sinabi ni Doc, incurable 'y
ung type of leukemia ni Sandy. Oh God.

Why Sandy?
*******************************************
[23] 22:
*******************************************
- JENNIFER -

Tulala ako ngayon.

Hindi ako makapagsalita.

Hindi rin ako makakilos. It's like I'm rooted to the ground.

It's almost 2AM here sa kwarto ni Sandy and kasama ko pa rin dito sina Tita at G
io. Like me, wala rin silang kibo. Nakatitig lang sila sa kawalan. Tinawagan na
ni Tita si Tito. Nasa ibang bansa si Tito, business trip pero babalik na raw siy
a ng Pilipinas at bukas ang expected na arrival niya.

Gaya ni Tita, wala ring kaalam alam si Tito sa kondisyong ito ni Sandy.

Hayy, natatawa ako.

Kung gising lang si Sandy ngayon, baka nabatukan ko na siya. Grabe siya mag-joke
eh. Hindi lang isa eh. Puro eh. Sagad na sagad! Walang tinira.

Sana lang talaga joke lang lahat 'to 'no?

Ugh!

Napapaiyak na naman ako. Kanina pa ako ganito. Umiiyak pero walang tunog. Patulo
y lang ang pag-agos ng luha sa mga mata ko.

Sandy, gumising ka na. Kailangan mo pang magpaliwanag sa amin.

Ang nakakapagtaka lang, bakit inilihim sa amin ito ni Sandy? Anong dahilan naman
meron siya? Matatanggap ko pa na nilihim niya ito sa amin ni Gio. Pero, ang ili
him pati sa parents niya? Oh c'mon! Buti pa sana kung simpleng lagnat lang 'to.
Ayos lang talaga kahit sarilinin niya na. Pero hindi eh. Leukemia daw? At hindi
lang basta basta leukemia eh. Chronic lymph... lymph... ano na nga? Hayy! Sa sob
rang complicated nung sakit hindi ko na natandaan.

Bakit kailangang sarilinin ni Sandy ang lahat?

Hindi ba siya nagtitiwala sa amin?

Sobrang pasakit na nga ang natamo niya kay Ace pero ito pa, pati ang sarili niya
... Kinakawawa pa niya.

Bakit, Sandy?

Natatakot ba siya? Kasi alam niyang isa lang ang kahihinatnan niya?

Napalunok ako sa naisip ko. No. Hindi ganun ang mangyayari kay Sandy. She's youn
g. Ma-o-overcome niya ito. I know it. Strong siya. Nakaya nga niyang tiniisin an
g mga pasakit ni Ace sa kanya eh. Ito pa ba? Sakit lang 'to! Mawawala din ito!

Sakit lang 'to. Na maaari niyang ikamatay.

Umiling ako ng marahas.

"No. no. no. no. no. no. no!!!!" paulit ulit kong sinabi habang umiiling iling p
a rin. Marahas kong pinunasan ang mga pisngi ko. Hindi dapat ako umiiyak. I have
to be strong for Sandy. Kami lang ang sandigan niya.

Lumapit sa akin si Gio at niyakap ako. Lalo tuloy akong napahikbi.

"Hush... Jennifer... Hindi matutuwa si Mich kapag nakita ka niyang malungkot." s

abi pa niya habang hinahaplos ang likod ko.

Hagulhol lang ang sagot ko sa kanya.

Ilang minuto lang rin kaming magkayakap doon. Kapagkuwan ay tiningala ko siya.

"Gio... why?" tanong ko sa kanya. Kumunot ang noo niya dahil hindi niya siguro n
aintindihan ang itinanong ko sa kanya.

"Why... of all people... Bakit si Sandy pa ang nagkaganito? She's suffered enoug
h." Totoo naman eh. Sobrang pahirap na ang naranasan niya sa buhay niya. Lahat n
g 'yun eh simula nung nagpakasal siya kay Ace.

But I don't blame Ace. I don't blame the marriage either. Kung ano pa man, alam
kong ang pangyayaring iyon ang pinakamasaya at pinakamagandang nangyari sa buhay
ni Sandy. Kilala ko ang babaeng 'yan. Alam kong 'yan ang sasabihin niya. Sasabi
hin pa niyan na, "okay lang 'yun 'no. Mahal ko lang talaga siya."

Naiinis ako. Bakit sobrang gaga ni Sandy? Ang sarap talaga niyang ipasagasa sa p
ison eh!

Bumuntong hininga si Gio.

"I don't know Jen." pabulong na sabi ni Gio.

"All I know is, may dahilan si God kung bakit niya hinayaang mangyari ito. Who k
nows? We just have to be strong for Mich. And hey, 'wag ka ngang umiyak jan na a
nimo'y pinaglalamayan na natin ang bangkay ni Mich. Sabi nga ng doktor, CLL is i
ncurable pero maraming effective treatments that can cure it. Babangon pa si Mic
h! Makakasurvive siya!" pinasigla pa ni Gio ang boses niya dun sa huling sinabi
niya pero nag-fail naman siya kasi narinig ko ring nag-crack ang voice niya.

Yeah. There are a lot of effective treatments alright. Pero may hindi lang talag
a sinabi ang doktor sa amin.

Nag-Google ako kanina about dun sa CLL eh. Na-curious kasi ako at hindi ko naman
talaga alam 'yun. Like, seriously? May types pa pala ang leukemia. Akala ko bas
ta leukemia lang 'yun eh. Sorry naman. Ako na ang ignorante sa mga ganung bagay.

Hindi sinabi ng doktor na lahat ng treatments na 'yun eh hindi na tumatalab sa g

anitong type ng leukemia.
-

"Sino 'yang tinatawagan mo?" may bahid suspisyon na tanong ni Gio sa akin. Malap
it nang mag-umaga ngayon. I mean, malapit nang mag-6AM pero wala pa rin kaming m
ga tulog. Okay lang. Kaya ko pa naman. Tsaka kumain na rin ako ng noodles at nag
kape na rin kanina. May energy na ulit ako para bantayan si Sandy.

"Si Jimmy." simpleng sagot ko. Tumayo si Gio sa pagkakaupo niya at hinablot ang
cellphone ko. Nainis naman ako sa ginawa niya kaya pilit ko 'yung inaagaw sa kan
ya.

"Ano ba, Gio?"

"Bakit mo 'yun tatawagan? Ipapasabi mo kay Ace ang nangyari kay Mich?"

"Ano ba? Pinsan naman ni Sandy si Jimmy. Kailangan din naman niyang malaman. Isa
pa, close sila. Alam kong masasaktan din 'yun. Tsaka ano bang problema mo kung
ipasabi na rin niya kay Ace ang nangyayari kay Sandy? Diba tama lang 'yun. Asawa
naman niya si Sandy."

Nag-iwas lang ng tingin si Gio.

"Eh wala namang pakialam ang gagung 'yun kay Mich eh. Wala rin."

Nilapitan ko siya at tinapik sa balikat.

"Hayaan mo na. Kung hindi man mag-alala si Ace kay Sandy, kakulangan na niya 'yu
n. At least, nasabi naman natin sa kanya diba? Karapatan naman niyang malaman."

Tiningnan lang ako ni Gio at unti-unting ibinigay ang cellphone ko pabalik sa ak

in.

"Sorry... Naging selfish lang... Ge, tawagan mo na."

Ngumiti na lang ako sa kanya at lumabas na sa kwarto upang tawagan si Jimmy.

-

- ACE -

Kanina pa may katawagan si Jimmy ah. Di tuloy ako mapakali. Ewan ko ba.

Andito ngayon sa mansion ang mga gagu. I mean, si Raymer at Jimmy. Nagkayayaan n
a namang mag-inuman. Siyempre, pumayag ako. Wala naman akong ibang magawa dito s
a mansion. Isa pa, ngayon na lang ulit kami nagkasama samang tatlo.

Pero gagu eh. Walang dalang alak 'yung dalawa. May baon lang daw silang kwento.
Ay peste 'yan! At alam ninyo ba ang tinutungga namin ngayon? Strawberry juice! L
angya, bading na bading.

Pasilip silip naman ako kay Jimmy. Ngiting ngiti ang loko.

"Ah, mabuti naman. Andito ako ngayon kana gagung Ace. Este pareng Ace pala." tum
ayo mga tenga ko pagkarinig ko sa pangalan ko. Gagu 'tong si Jimmy ah.

"Pre, sino 'yan?" tanong ni Raymer kay Jimmy. Saglit siyang tiningnan ni Jimmy.

"Chicks." simpleng sagot niya. Chicks nga siguro, ang lapad ng ngiti eh.

"Lagot ka kay Janine pre! Susumbong kita." panunudyo pa ni Raymer sa gagu.

"Sshhhh." saway ni Jimmy kay Raymer. Ayaw atang papaistorbo. Sino ba 'yung chick
s na katawagan ni Jimmy? Peste, panira ng inuman moment namin eh.

Nagtunggaan na lang kami ni Raymer ng strawberry juice doon. Pinabayaan na namin

si Jimmy. Babalik naman 'yan mamaya kapag tapos na 'yang makipagtelebabad. 'Yun
nga lang, hindi ko alam kung anong oras pa 'yun matatapos.

Tutungga na sana ulit ako nang matigil ako dahil sa narinig kong pangalang binan
ggit ni Jimmy.

"Aahh. Si Case..."

Case? Diba si Witch lang ang tinatawag niyang ganun? Sino ba 'tong kausap ni Jim
my? Chicks raw? Sino bang chicks ang related kay Witch?

Ah, hell.

Si Jennifer.

Kausap ni Jimmy si Jennifer. Damn.

Anong meron kay Witch?

Nakatingin lang ako kay Jimmy. Napatingin din siya sa akin pero agad niyang iniw
as ang tingin niya nang makita niyang nakatingin din ako sa kanya.

Okay? What was that?

Pinabayaan ko na. Sus. Si Witch lang naman 'yun.

Pero teka... Bakit biglang bumilis ang tibok ng puso ko?

"Damn... WHAT?"

This time, di ko na napigilan. Nagsalita na ako. Ang ingay ni Jimmy eh. Peste, k
ailangan talagang sumigaw?

"JIMMY, ANO BA 'YAN?"

Nakita ko namang in-end na ni Jimmy 'yung call at dahan dahang lumapit sa amin.

Tiningnan niya lang kami ni Raymer. Busy naman ang huli pagngabngab dun sa tsits
irya.

"Ace, pre... Case is in the hospital."

Oh, eh ano naman? Bawal na bang ma-ospital ang Witch ngayon?

Tiningnan ko lang siya na tila bored na bored. "Oh yeah?" sagot ko sa kanya.

Kinalog kalog ako ni Jimmy. Galit na ang features niya.

"Damn. Can you hear me? I said Case is in the hospital! She's confined in the f*
cking hospital."

"Chillax bro. Ba't parang galit ka? Ano naman kung nasa ospital si Cassandra nga
yon?" inosenteng tanong ni Raymer kay Jimmy. Oo nga. 'Yun din ang sasabihin ko e
h. Pakialam ko lang naman?

Inalis naman ni Jimmy ang pagkakakapit niya sa balikat ko. At saka kinuha ang mg
a gamit niya.

"Nothing dude. She's just in coma." at tuluyan na siyang tumalikod nun.

Nabilaukan si Raymer sa sinabing iyon ni Jimmy.

Ako naman, nanigas. Maya-maya pa eh tumawa ako ng walang humor. "You're joking,
right?"

Tiningnan ako ni Raymer sa mata. Malungkot ang mga iyon. Nanuyo ang lalamunan ko
. So... you mean....?

"I wish I am. And oh, by the way, before I completely leave your mansion... Jenn
ifer told me Case has leukemia... A chronic type of leukemia. Just saying. Bye."
at tuluyan nang umalis si Jimmy. Narinig ko na pati ang ugong ng sasakyan niya.

Napabuga si Raymer sa iniinom niya.

"WHAT THE F*CK DUDE?" sabi niya. Nagkatitigan kami.

Yeah, what the f*ck.

*******************************************
[24] 23:
*******************************************
- ACE -

Nanigas ako.

Biglang sumakit 'yung puso ko. Takte, inaatake ako? May sakit ba ako sa puso? Wa
la naman ah.

Pero hindi naman ako kasing gross nitong si Raymer na kailangan pa talagang ibug
a ang strawberry juice na iniinom niya sa harap ko. Buti hindi ako natalsikan. K
ung hindi, baka nabatukan ko na ang isang 'to.

"I wish I am. And oh, by the way, before I completely leave your mansion... Jenn
ifer told me Case has leukemia... A chronic type of leukemia. Just saying. Bye."

Takte, parang wala lang kay Jimmy nung sinabi niya 'yun sa'kin ah. Eh parang bom
bang sumabog 'yun sa tenga ko eh.

Cassandra has leukemia.

A chronic type of leukemia.

JUST SAYING.

Bye.

"WHAT THE F*CK DUDE?" sabi nga ni Raymer pagkatapos ibuga ang iniinom.

Yeah, what the f*ck. 'Yan lang ang unang naging reaksyon ko. I mean, how? Paanon
g magkakaleukemia si Cassandra? Hindi ko maintindihan?

She looks so young and healthy. Hindi ko naman pansin sa kanya na may iniinda si
ya? Wala rin naman siyang nasabi sa akin? Is that why I saw her taking meds? Na
sabi niya eh vitamins lang daw?

Why does she have to keep it from me?

I'm her husband, for Pete's sake!

Well, okay. I admit. I'm not a very good husband to her. But still... that doesn
't change the fact na mag-asawa kami. And ang mag-asawa, hindi naglilihiman.

Okay, I admit again... hindi nga kami ordinaryong mag-asawa. But... UGH!

Stressful dre.

Napatingin lang ako kay Raymer after niyang mag-curse.

"Yeah, what the f*ck. So now I have a sick wife, huh?" sabi ko na lang.

"A very sick wife Ace... Tss. Malala na 'to. I never thought na may ganito pala
si Cassandra pare. If only I knew..."

If only he knew... Then what? Anong gagawin niya?

Tiningnan ko lang siya dahil ayaw gumana ng utak ko ngayon. Si Cassandra, may le
ukemia eh. Tapos... comatose pa raw siya ngayon. Shit man.

Kailan ba ako titigilan ni Cassandra sa mga pasakit niya sa ulo ko?

Siya kadalasan ang source ng pagkamainitin ng ulo ko eh.

Gaga talaga ang babaeng 'yun. Hindi nag-iingat! Iingatan na nga lang ang sarili
niya, hindi pa nagawa!

Raymer sighed. "Wala pre. Hindi na lang sana kita tinolerate sa mga pananakit mo
sa kanya." simpleng sagot niya.

Ha.

As if naman mapipigilan nga niya ako kung sakali? Ewan, kapag talaga nakakagawa
ng kagagahan si Cassandra, hindi ko mapigilang makapanakit eh. Parang may nag-uu
dyok sa akin para saktan siya.

Pero siguro nga, kung nalaman ko lang ng mas maaga, napigilan ko na rin siguro a
ng sarili ko. Hindi ko na siguro siya sinaktan. Pinagsalitaan ko na lang siguro
siya ng masasamang salita. After all, galit pa rin naman talaga ako sa kanya eh.

Pero, man. Na-g-guilty ako ngayon. Parang... feeling ko kasalanan ko kung bakit
nagkaganito si Cassandra ngayon. Kahit kung tutuusin eh hindi naman.

Siguro 'yun ang dahilan kung bakit madaling magkabruise si Cassandra. Madali rin
siyang mag-bleed. Akala ko sensitive lang talaga ang balat niya. 'Yun pala... M
ay mas matindi pang dahilan.

Nakokonsensiya ako.

Damn!

Ngayon ko lang naisip na... Man, ang sama ko nga pala talagang tao. Ang sama kon
g asawa sa kanya.

Tumingin lang ulit ako kay Raymer at bumuntong hininga.

"Bakit daw nacoma si Cassandra?"

Nagkibit balikat si Raymer.

"I don't know pre. Bakit hindi mo tanungin si Jimmy?"

Umiwas na lang ako ng tingin. Takte pre! Alam mo na ngang galit ang isang 'yun s
a'kin. Hindi ko rin alam kung bakit galit siyang umalis. Akala niya siguro wala
akong pakialam sa nangyayari sa pinsan niya. Sheesh. Ang gulong buhay nito.

Hindi naman sa wala akong pakialam kay Cassandra pero, ano naman talaga kung naospital siya? Eh ito kasing si Jimmy eh, pabitin pa. Hindi ba sabihin na lang ag
ad ano. Ayan tuloy, hindi ako nakapagreact ng maayos.

Nagbuga ako ng hangin.

"Pre, maraming causes of coma. Pero hindi ko lang talaga maisip kung alin dun an
g pwedeng maging sanhi ng pagkakacoma ni Cassandra. Why don't you visit her kaya
?"

Tiningnan ko siya.

VISIT HER?

NO WAY!

I mean... natatakot kasi ako eh. Hindi ko alam basta, natatakot ako. Hindi ko al
am kung saan o bakit. Basta. Natatakot siguro akong makita sina Mama at Papa doo
n. Alam kong galit sila sa ginawa ko sa anak nila. At, alam kong wala akong kara
patang puntahan si Cassandra sa ospital ngayon.

Pero God...

I want to see her. It's been a while na rin. Ewan pero lately, naiisip ko siya l
agi at gustong gusto ko siyang makita.

Hindi kaya buntis ako at pinaglilihihan ko siya?

Kpayn. -_-

Raymer tapped my shoulder. "It's okay kung hindi ka pa ready na bisitahin siya n
gayon. Just call me, sabay natin siyang puntahan. Baka kasi nahihiya ka lang sa
parents niya. Or kay Jennifer, perhaps."

Right.

Nahihiya ako sa parents niya.

Nahihiya rin ako kay Jennifer.

Kung noong minsan, gusto ko siyang makita at makausap, ngayon... Parang hindi na
muna. Mas kailangan kong isipin ang asawa kong nahihimbing ngayon.

Narinig ko naman ang biglaang pagtawa ni Raymer. Marahas na bumaling ako sa kany
a. Ano ba itong si Raymer? Ang seryoso na nga ng topic nagagawa pang tumawa? Mat
atamaan na talaga ito mamaya eh.

"Sorry pre. May naalala lang ako."

Pakialam ko sa naalala mo?

"I remembered saying something to you like, "what if... one day, bigla na lang m
awala si Cassandra sa buhay mo? Sabi mo pa eh mabuti para wala ng bwisit sa buha
y mo."

Eh?

Kailan 'to?

Di ko na matandaan eh.

"Eh bakit natawa ka nang naalala mo 'yan?" tanong ko na lang.

"Ang ironic kasi eh. Hindi ko naman alam dati na may leukemia siya... If only I
knew, hindi ko na sana 'yun tinanong. God, pare. Kinikilabutan ako."

Naalala kong sinabi ni Jimmy chronic daw 'yung sakit ni Cassandra. Matanong nga
ang isang 'to. Baka alam niya kung ano exactly.

"Pre... ano ba 'yung chronic type ng leukemia? Alam mo?"

Tiningnan niya ako ng matagal.

"I'm not sure pare. CLL yata. Chronic... Lympho something... Basta 'yun pare ala
m ko, deadly 'yun. Maraming possible treatments para dun pero kadalasan kasi, sa
recent studies, hindi na tumatalab sa sakit na 'yun 'yung mga treatments. Let's
just hope na hindi 'yun ang leukemiang meron si Cassandra pre. Natatakot ako."

Tumindig ang mga balahibo ko sa braso sa sinabi ni Raymer...

Deadly?

Yeah, I know leukemia is a deadly disease pero may mga nagsusurvive naman pailan
ilan. Lalo na kung nasa earlier stages palang sila nung cancer.

Maisearch nga mamaya 'yung chronic lympho something na 'yun. Iba ang feeling ko
talaga eh.

Tinapik ako ni Raymer. Napaiktad naman ako sa gulat. Natulala pala ako kaiisip s
a sakit na 'yun.

"Pare... kung gusto mong maging sigurado, puntahan mo na lang 'yung doktor na tu
mingin kay Cassandra at siya mismo ang tanungin mo. 'Yun lang, mag-ready ka na s
a kung anumang sasabihin niya. Expect the worst para kung anu't ano man, marerel
ieve ka na lang 'pag nalaman mong simple leukemia lang ang meron si Cassandra. A
lis na pala ako pare. I'll give you time to comtemplate. Salamat pala sa libreng
strawberry juice pre!" at kinindatan pa ako ng loko sabay buntot ng malakas na
tawa.

Ayokong pumuntang ospital.

Takte pre, ang gay naman nun! Bakit ako matatakot? Pupunta lang pala sa ospital
eh.

Ayoko kasing marinig eh. Kung anuman 'yun. Ayoko.

Hindi pa ako handa.

Sinaid ko na ang kahuli hulihang patak ng strawberry juice at tsaka nagligpit ng

kalat. Inayos ko na muna ang mansion at tsaka umakyat sa kwarto namin ni Cassan
dra.

OH CASSANDRA.
*******************************************
[25] 24:
*******************************************
- JENNIFER -

Ilang araw nang natutulog si Sandy pero hindi pa rin siya nagigising. Sabi ng do
ktor, katagalan na raw ang one week. Pero malapit nang mag-one week, bakit ni is
ang sign na gigising na siya eh wala? Kasi diba ganun 'yun. 'Pag malapit nang ma
gising 'yung bida, it's either gagalaw 'yung kamay niya 'pag hinawakan mo or kuk
urap kurap 'yung mga mata.

Hinawakan na namin ni Gio nang sabay 'yung mga kamay niya, wala. No sign at all.
Ang lalim pa rin ng tulog niya. Nananaginip pa siguro 'to.

Hulaan ko, si Ace pinapanaginipan nito.

Ganun din 'yun diba. Parang saying yata, kung panaginip ka lang, ayoko nang magi
sing.

Tsk. Masama talagang impluwensiya si Ace kay Sandy eh. I wonder bakit mahal na m
ahal ng bruhang ito ang demonyong 'yon.

I really, really wonder.

Noong mga nakaraang araw, salitan kami ni Gio pagbabantay kay Sandy. May mga bus
iness rin naman kaming minemaintain eh. Tsaka si Tita rin. Ayaw niyang iwan ang
tabi ni Sandy pero may edad na rin si Tita, mas masama kung pati siya napapagod.
Alam ko, mommy siya ni Sandy pero diba? Andito naman kami eh. Babantayan naman
namin ang anak niya. Baka kasi pati siya eh magkasakit na rin. Mas malungkot 'yu
n.

Nung isang araw lang din dumating si Tito. Halata mong pagod din siya sa byahe.
Naaawa ako sa kanila eh. Halata mong concerned sila ng sobra sa anak nila. Siyem
pre, sino ba ang hindi?

Pagkadating na pagkadating ni Tito, humagulhol agad si Tita sa kanya. Niyakap la

ng niya si Tita at pilit pinatatahan. Gaya namin ni Gio, hinihintay lang naming
magising si Sandy. We really need to talk to her. Ang labo ng mga pangyayari eh.
Wala kaming maintindihan.

Lunch ngayon at bumisita ulit ako kay Sandy. May dala na rin akong fruits sa kan
ya since alam kong mahilig siya doon. Alam ko, walang kwenta kasi paano ba naman
'yun makakain ni Sandy ngayon, diba? Wala lang. Gusto ko lang magdala. Kakainin
na lang siguro namin ni Gio 'yun mamaya.

Sabi ni Gio, bibisita rin daw siya ngayon. Pero baka maya-maya pa ang dating niy
a kaya nauna na ako. Sina Tita at Tito, pinagpahinga ko na lang muna. Stressful
na nga ang business nila eh. Ayokong masyado silang nag-aalala kay Sandy. Malaka
s si Sandy at alam kong gigising din siya. Gaya nga ng sabi ni Gio nung minsan,
'wag daw naming iyakan masyado si Sandy na akala mo'y pinaglalamayan na namin si
ya. Masama raw 'yun. Kaya ayun, although nalulungkot pa rin ako... Pinipilit ko
na lang magpakasaya para kay Sandy.

Pero mas nalulungkot ako kasi napatunayan kong walang pakialam si Ace kay Sandy.
Grabe lang talaga. Ano bang klaseng nilalang ang isang 'yun? Bakit... ugh! Bast
a! Nakakainis siya! He really doesn't deserve this love na binibigay ni Sandy sa
kanya eh!

Ayan... naiiyak na naman ako! Nakakafrustrate naman kasi! May mga panahong gusto
ko nang patayin si Ace eh! Kung nakakapatay lang talaga ang isip, matagal ko na
sanang inisip na pinapaslang ko ang hayop na nilalang na iyon.

Hinawakan ko ang kamay ni Sandy at nagsimulang kausapin siya.

"Sandy bestie... Naririnig mo 'ko? Alam ko naririnig mo 'ko. Ang ganda ko lang p
ara hindi mo ako marinig." natawa ako sa sarili kong joke.

"Bestie. Ba't ayaw mo pang gumising? Tagal mo nang natutulog. Enjoy much? Kaingg
it naman si bed, mas mahal mo pa yata siya kesa sa'min eh." Sana tao na lang 'yu
ng kama para 'yun na lang ang minahal ni bestie kesa kay Ace.

Hayy, nababaliw na ako.

"Alam mo ba, tinawagan ko si Jimmy, pinasabi ko sa kanya 'tong nangyayari sa'yo

ngayon. Alam ko namang sasabihin din nun 'yun sa asawa mo eh. Hindi ko kasi mata
wagan directly si Ace eh. Alam mo na, nahihiya pa rin ako sa kanya. Pero alam mo
ba bestie? Gumising ka na muna tsaka ko sasabihin."

Huminto ako sa pagkausap kay bestie at hinintay kung mumulat ba siya.

5 minutes na pero wala pa rin.

Hayy. Okayy.

"Bestie kaya ba hindi ka pa gumigising kasi wala si Ace? God bestie naman. Hangg
ang dito ba, tanga ka pa rin? Ikamamatay mo talaga 'yang labis na pagmamahal mo
kay Ace eh!"

Naiiyak na ako.

This time, may sound ang pag-iyak ko. Nakakafrustrate kasing talaga.

"HA!" sabi ko pagkatapos bumuga ng hangin.

Marahas ko ring pinahid ang luhang naglalandas sa rosy cheeks ko. Takte, ba't ba
kasi nag-me-makeup pa ako eh dumadalaw lang naman ako kay bestie? Loko ko rin e
h.

Maya-maya eh bumukas na 'yung pinto. Hindi ko na tiningnan kung sinong dumating.

Si Gio lang naman siguro 'yun o sina Tita.

"Oh? Umiiyak ka na naman? Di ka na nagsawa 'te?"

OH SEE?

Si Gio lang 'yung dumating. Di ko na siya pinansin. Wala akong lakas ngayon eh.
Buti pa 'tong si Gio napakaenergetic pa rin. Nakakainggit siya. Sana ganun din a
ko kalakas eh. Ang hirap ko kasi magcope up talaga. Ewan. 'Yun talaga ang proble
ma ko. Di ako makamove on agad. Loading 'te!

"Ay, ano ba 'yan! Parehas pa tayo nang dinalang prutas." imik na naman niya. Tsa
ka lang ako tumingin sa kanya nun. May dala nga rin siyang prutas. Napangisi na
lang ako.

"Hehe. Eh alam mo namang 'yan lang ang paborito ni Sandy, natural parehas lang t
ayo ng madadala. Kainin na lang natin later."

He just shrugged.

"Hay. Ano pa nga ba."

Umupo na rin siya sa katapat ko. Nasa magkabilang side kami ni Sandy.

Tinitigan ni Gio ang natutulog na prinsesa. Hinaplos haplos pa ang buhok nito. K
apagkuwan ay tumingin siya sa akin.

"Still no sign?"

Ha?

Ano raw?

No sign of ano?

Sabi sa inyo eh... Loading ako 'te!

Nung naprocess naman ng utak ko 'yung tinanong ni Gio eh marahan akong umiling.
No sign pa rin na gigising na si Sandy.

Baka naman 'pag eksaktong ika-1 week na niya, bigla na lang siyang mumulat at so
sorpresahin kami. Who knows, right?

Gio sighed. Nag-sigh na lang din ako.

"Ay, teka. Labas lang ako. May bibilhin lang." paalam ko kay Gio.

"Ano?"

"Tubig? Nauuhaw ako eh."

Tumango lang si Gio. Lumabas naman na ako ng kwarto nun.

-

- ACE -

Pupuntahan ko na ba?

Hindi ako makapagdecide eh. Naguguluhan pa rin ako.

Eh teka nga, bakit ba ayaw kong puntahan? Pwede namang silipin ko na lang, diba?

Osige na. Pupuntahan ko na nga.

Naligo na nga ako at nag-ayos ng sarili ko. Maya-maya lang ay ready na ako. Hind
i ko na tinext si Raymer gaya ng sabi niya na kapag handa na akong bisitahin si
Cassandra eh tawagan ko raw siya at sabay kaming pupunta. Kaya ko na 'to ngayon.
Mga minsan ko na lang siya yayain. 'Pag talagang pwede ko na siyang bisitahin.

Habang hinahanda ko 'yung kotse ko eh nanginginig ang mga kamay ko. Parang nahin
takutan akong magmaneho bigla. Ewan ko rin eh. Phobia ko yata si Cassandra?

UGH!

ANG BAKLA KO TALAGA!

BAKIT BA KASI AKO NATATAKOT? PAULIT ULIT NA EH.

Hindi ko nga talaga alam. Basta natatakot ako. 'Yun na 'yun.

Pero in the end, nakarating din naman ako sa hospital. Tinanong ko na dun sa pin
agtatanungan kung saan nakaconfine si Cassandra Salvacion. Laking tuwa ko naman
at Salvacion ang nakarecord na apelyido niya at hindi Mich.

Nang malaman ko kung saan, bigla namang nanigas ang mga binti ko. Siyempre, hind
i literal. Hay, konti na lang talaga. Masasapok ko na ang sarili ko eh. Leche. A
ndito na ako't lahat! Ugh. Nakakaiyamot.

Umupo na lang muna ako sa mga waiting chairs dun sa labas ng hospital at napasab
unot sa buhok ko. Frustrate na frustrate ako sa sarili ko.

Damn!

"Umuwi na lang kaya ako? Bukas na lang ulit ako babalik. Promise." mahinang usal
ko sa sarili ko. Kung madaraanan mo ako, siguradong iisipin mong nababaliw na a
ko kasi tinaas ko pa 'yung kanang kamay ko nung sinabi ko 'yung "promise".

Sinabunot ko ulit ang buhok ko.

Sheesh.

"Ugh. Damn it Ace. Pull yourself together at puntahan mo na si Cassandra doon!"

this time, medyo napalakas ang boses ko. Nung tumingin ako sa paligid ko, nakita
kong may ilang dumaraan na napatingin sa akin. Tiningnan pa nila ako nang nagta
taka at 'yung iba eh nakataas pa ang kilay. Napangiti na lang ako sa kanila.

Gagu. Mind your own businesses okay?

Pinakalma ko ang sarili ko. Inhale exhale.

"Woo. Okay. Kaya ko 'to. Sisilip lang ako."

Tumayo na ako at naglakad papuntang room ni Cassandra.

-

Nasa tapat na ako ng room ni Cassandra. Feeling ko walang tao kasi tahimik so na
isip kong pumasok. Pipihitin ko na sana 'yung knob nung masilip kong may kasama
pala si Cassandra sa loob.

And, shit lang pare...

SI GIO LANG NAMAN PARE.

Takte, anong ginagawa ng isang 'to dito? Anong meron? Close din sila?

Ah, nga pala. Sabi ni Cassandra, highschool friend daw niya 'tong gagung Gio na
'to. Sheesh. Okay, calm lang Ace. Walang maidudulot na mabuti 'yang init ng ulo
mo.

PERO KASI!

BA'T SIYA NANDITO?

TAPOS... TAPOS HAWAK PA NIYA ANG KAMAY NI CASSANDRA!!!!!

Asawa ko 'yan eh!

Wala namang gaguhan!

Lalo tuloy akong nawalan ng ganang pumasok.

Nakita kong parang kinakausap ni Gio si Cassandra. I wish I can hear kung anong
sinasabi niya sa asawa ko diba? Baka nag-a-I love you na 'yan. Peste lang!

Doon naman ako napatingin kay Cassandra and God... may namuong lump sa throat ko
. Ang hirap lumumod.

Feeling ko maiiyak ako seeing my wife in a hospital gown lying still in a hospit
al bed. Tapos may nakapasak pang kung ano ano sa kanya.

Shit. This is the reason why I don't want to visit her. I know I will not be abl
e stand it.
*******************************************
[26] 25:
*******************************************
- JENNIFER -

Kumunot ang noo ko paglabas ko ng room ni Sandy at makarating ako dun sa recepti

on desk nung ospital. Madaraanan ko naman kasi 'yun paglabas ko eh. Sa labas lan
g kasi may tindang mineral water eh nauuhaw na ako, diba?

Pero ito nga, may nahagip kasi ang paningin ko eh. Namamalikmata kaya ako? Totoo
ba itong nakikita ng mga mata ko?

Si Ace Salvacion ba 'yung nagtatanong sa receptionist?

Anong ginagawa niya dito?

Naisipan na ba niyang bisitahin ang kaawa awa niyang asawa? O baka naman iba ang
dahilan ng pagpunta niya? Baka may sakit din siya at magpapa-admit? :P

Sana nga may sakit na lang din siya, para match sila ni Sandy.

Ay joke. Binabawi ko 'yung sinabi ko. Ang bad eh. Hindi naman ako kasing demonyo
ni Ace para hilingin ang mga ganung klaseng bagay.

At dahil nga nacurious ako sa nilalang na ito, sinundan ko lang siya ng tingin.
Nakita kong pagkatapos niyang magtanong dun sa receptionist eh nanigas siya sa k
inatatayuan niya. Ha! Kakaintriga talaga ang isang 'to.

Anyare, Ace?

Maya-maya pa eh nakita kong lumakad siya papunta dun sa isa sa mga waiting chair
s sa labas. Eh dahil hindi ko na siya makita, dahan dahan akong lumapit. Siyempr
e, dahan dahan talaga dapat. Hindi pwedeng makita niya ako. Tapos malaman pa niy
ang ini-stalk ko siya.

Nakapagtago ako dun sa likod nung halamang nasa loob ng ospital. Medyo mataas 'y
ung halaman kaya hindi rin ako kita dito. Although may mga tumitingin sa aking m
ga doktor na dumaraan. Tinaasan lang ako ng kilay. Tinaasan ko lang din sila. Pa
tarayan na lang. Wala akong pakialam sa kanila.

Binalingan ko ulit si Ace at nakita kong sinasabunutan niya ang sarili niya.

Hala? Anyare talaga sa isang 'to?

Baliw na?

Ahhh! Sabi na eh. May sayad talaga sa utak itong si Ace. Jeesh.

Nakita ko pang tinaas niya ng bahagya 'yung kanang kamay niya na wari mo'y nag-p
-promise.

Ah! Takte 'tong si Ace. Shunga lang dre? Ba't nag-p-promise ang isang 'to? O bak
a naman nagpapanatang Makabayan? Ewan eh. Hindi ko naman marinig ang sinasabi ni
ya. Ang layo niya sa akin. Isa pa, nasa likod lang ako ng isang halaman.

May mga nakikiusyoso sa ginagawa ni Ace sa sarili niya kaya lang, mukha namang h
indi iyon alintana ng baliw na lalaki.

Sa tingin ko, base sa pag-aaral ko sa hitsura niya...

Frustrated siya.

I mean, frustrated na frustrated.

Ang tanong! ! !

Bakit siya frustrated?

HAY! Anong malay ko?

Nakita ko ulit na sinabunutan niya ang sarili niya.

"Jeesh, strike two Ace." pagkausap ko sa sarili ko. Hala, nahahawa na yata ako s
a kabaliwan ni Ace.

Nagsalita rin siya ng medyo malakas pero dahil malayo ako sa kanya at nasa likod
pa rin ako ng isang halaman, hindi ko na rin narinig. Ah, peste! Dapat pala hum
anap ako ng pwesto kung saan mas rinig ko siya. Baliw.

May mga tumitingin tingin na naman sa kanya. Nginitian lang niya ang mga iyon ta
pos eh sumimangot pagkaraan. Ang mga mata, parang makakapatay. Alam ko na ang na
iisip ng isang 'to eh. Base pa lang sa expression ng mukha niya.

Mga gagu! Mind your own businesses, okay?

Tama ba ako? :P

Lumunok ako. Ah, takte! Nanunuyo na ang lalamunan ko! Nauuhaw na ako!

Umalis naman na ako sa pagkakatago ko sa likod ng isang halaman at pasimpleng du

maan sa may harap ni Ace. Nakisabay na ako dun sa mga naglalakad para hindi niya
ako mapansin.

At sa awa ng Diyos, nakalampas naman ako sa kanya.

Nagpahid ako ng imaginary pawis.

"Whew! Akala ko makikita niya ulit ako eh!"

Tiningnan ko siya at nakaupo pa rin siya doon.

"Jan ka lang Ace ah? Bibili lang ako ng tubig. Wag kang aalis kundi... Naku! Lag
ot ka sa'kin." at tinalikuran ko na siya. Nagmadali naman akong lumabas para hum
anap ng pinakamalapit na sari-sari store. Pero buti na lang at may canteen dito
sa may ospital. Dun na ako dumiretso.

Kumuha na ako ng dalawang mineral water. Baka lang kasi nauuhaw na rin si Gio. I
dadamay ko na. Pumunta na ako dun kay Ate para magbayad pero takte eh ang haba n
g pila. Nagmamadali po ako. Baka hindi ko na maabutan si Ace doon.

After a couple of minutes, nakapagbayad na rin ako. Dali dali akong bumalik sa o
spital at pagbalik ko...

"Nasa'n na 'yun?" nagpalinga linga ako baka kasi mamaya nasa likod ko na pala ta
pos i-p-peek a boo pala ako. Wag ganun!

Pero wala talaga. Hindi ko na siya nakita.

Hala, umuwi na yata.

Oh well, ano naman kung umuwi na? Pakialam ko ba kay Ace. Hmp, if I know, di nam
an nun dinadalaw si Sandy eh. Kakaiyak lang.

Pero kasi, na-c-curious talaga ako sa kanya. TT____________TT

"Hay... makabalik na nga lang sa room ni Sandy bestie."

At 'yun nga, bumalik na lang ako. At shit! Buti na lang tumitingin ako sa nilala
karan ko! Kung hindi, baka nakita pa ako ni Ace!

Malapit na kasi ako sa room ni Sandy nang makita kong parang palabas na si Ace n
g room ni Sandy eh.

Shit! Totoo ba 'to? Dinalaw niya si Sandy? Dinalaw niya?

GOD, SIGN NA BA 'TO NG HAPPY ENDING NILA NI SANDY? TT______________TT

Bigla akong napangiti.

May ilalambot naman pala ang puso ni Ace eh. Kakatats.

Bago pa tuluyang makaalis si Ace eh nagtago na ako sa malapit na pwedeng pagtagu

an, madaraanan niya ako eh. Ayoko ngang makita niya ako diba? Natatakot pa rin a
ko eh. Hindi pa ito ang time para magkaharap kami at... makapag-usap na rin.

Basta.

Magulo pa kasi eh. Tsaka na siguro.

'Pag handa na ako.

At pinahintulutan ako ng pagkakataon. :3

Napacrossed fingers na lang ako sabay pikit na sana hindi ako mapansin ni Ace. N
agtago na naman kasi ako sa likod ng isang halaman eh. Ang hilig ko sa halaman t
alaga. Nature-lover kasi ako. Anuuuu buhh.

Tsaka pasensiya naman sa ospital na 'to ha? Mga halaman lang ang dekorasyon! Hiy
ang-hiya ako 'te!

Bumilang ako ng sixty seconds, pagkatapos eh dumilat na ako. Wala na si Ace. WOO
.

Tumayo na ako at inunat ang damit ko tsaka dumiretso sa room ni Sandy.

Nagulat ako kasi andito si Gio.

HAHAHAHA. Eh, andito naman talaga si Gio. LOL.

Pero diba kabibisita ni Ace? Eh sa pagkakaalam ko galit si Ace kay Gio? Nasuntok
nga niya si bakla diba? So ibig sabihin nagkaayos na sila? Hmm?

GOOD SIGN PO BA TALAGA 'TO?

Napalingon sa akin si Gio.

"Ang tagal mo 'te. Kakahiya naman sa binili mo." bungad niya sa akin sabay tingi
n sa dala ko. Dalawang bote ng mineral water.

"Um... may iba bang bumisita kay Sandy kanina?"

"Wala. Sino naman 'yung ibang bibisita?"

"Ah... Wala... Si Ace sana." binulong ko na lang 'yung last sentence pero narini
g ni bakla.

"Sus? Si Ace? Paanong bibisita 'yun dito eh wala naman 'yung pakialam kay Mich."

Hindi ko masabing nakita ko si Ace kani-kanina lang. Akala ko kasi pumasok siya
eh. Hindi naman pala. Hmm.
-

Isang oras din naming nilibang ang mga sarili namin dito sa kwarto ni Sandy nang
biglang may kumatok.

Natigil pa kami sa pagjajak en poy ni Gio dahil dun. Nagkatinginan pa kami kung
sinong magbubukas nung pinto. In the end, ako rin naman. Ang gentledog talaga ng
baklang 'to. Kairita 'te!

Pagbukas ko ng pinto, hindi ko inaasahan ang bubungad sa akin.

"A-ace..."

HAHAHA. De joke. Asa. >,<

"Raymer... Jimmy... tuloy." sabi ko sa kanila sabay bukas pa lalo sa pinto. Puma
sok na sila. May dala rin silang prutas at tingnan mo nga naman, parehas pa nung
dinala namin ni Gio. Tsk tsk.

Napansin naman 'yun ni Raymer kaya napakamot siya sa ulo niya. "Ah, hehe. Favori
te kasi ni Cassandra, diba?"

Mga friends talaga kami. Alam namin ang favorite fruit ni Sandy. Si Ace kaya, al
am rin?

Umupo na lang din sila. Nagkatitigan kaming lahat ng matagal.

"Dumalaw na ba si Ace dito?" biglang tanong ni Raymer. Nagkatinginan naman kami

ni Gio at tsaka ako umiling.

"Ah." sagot na lang ni Raymer.

"Sinabihan ko na siya Jennifer. Nung tinawagan mo 'ko. Sinabi ko agad sa kanya.

Peste ang gagung 'yun. Nagtitimpi na lang ako sa kanya." nagagalit namang sagot
ni Jimmy. Tumango na lang din ako. Wala akong energy para sumagot o kung ano pa
man. Ayokong lalong maawa kay Sandy dahil sariling asawa niya walang pakialam sa
kanya.

Eh pero diba? Andito si Ace kanina eh. He tried naman.

"Pre, 'wag kang magalit kay Ace. Right after you left, nag-usap pa kami. And I s
ensed na nag-aalala rin siya ng sobra para kay Cassandra. 'Yun lang, natatakot d
in siya. Hindi ko alam." depensa naman ni Raymer kay Ace. Naniniwala naman ako n
ung sinabi niyang nasesense niyang nag-aalala rin si Ace kay Sandy. Alam kong hi
ndi sinungaling si Raymer at malakas 'yan makasense ng mga bagay. Isa pa, nakita

ko nga si Ace kanina. Sapat na reason na 'yun para maniwala akong nag-aalala ng
a si Ace.

Hayy.
*******************************************
[27] 26:
*******************************************
I can't promise you guys that ALL of my updates will be maganda and worth basahi
n talaga. Pero susubukan kong bumawi dun sa mga essential scenes. You know, me b
eing crappy and all. Chot.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- ACE -

Ah, hell!

Ako dapat 'yung nandun eh. 'Yung katabi dapat ni Cassandra. 'Yung hahawak sa kam
ay niya. 'Yung kakausap sa kanya. 'Yung maghihintay sa paggising niya.

AKO DAPAT.

Pero hindi eh.

Naunahan ako.

Siguro... kung hindi ako naging gagu, hindi sana magkakaganito ang sitwasyon...
Siguro, kung nakinig ako kay Cassandra at hindi ko siya pinangunahan ng kamao ko
, naintindihan ko sana siya. Siguro... kung hindi ako nagselos agad, hindi sana
ako asiwa kay Gio ngayon.

Pero gagu ako eh... so nagkanda leche leche na tayo.

I'm starting to feel something scary towards Cassandra. And I hate it. Ayokong i
-entertain ang ganoong klase ng feelings. Natatakot ako sa possibilities. What i
f... hindi na siya magising? Paano na itong nararamdaman ko diba?

Tsaka...

Hindi pa rin naman ako sigurado kung totoo na itong nararamdaman ko. I'm still w
eighing on the situation. Hindi porke nasa bingit na ng kamatayan ang asawa ko e
h bigla bigla ko na lang mararamdaman ito sa kanya. No. Walang sense 'yun.

Siguro... naaawa lang ako at na-g-guilty.

Tama... 'yun lang siguro 'yun.

SA NGAYON.

- JENNIFER -

Eksaktong 1 week na
magigising na siya.
i nga inaanticipate
naming mamahinga si

ngayon ng pagkakacoma ni Sandy. Still, wala pa ring sign na

Takte 'to. Siguro sinasadya ng tadhana na paglaruan kami kas
na namin ang paggising niya eh. Siguro kung hinahayaan lang
Sandy, baka nung minsan pa siya nagising.

Hayy. Kaka-frustrate na.

After nung incident nung minsan na nakita ko ngang sumilip si Ace dito sa room n
i Sandy, nakikita ko na ulit siya sa ospital... Pero hindi na siya lumalapit sa
room ni Cassandra. Pero sapat na 'yun para mapangiti ako. Gustong bisitahin ni A
ce si Sandy pero hindi lang siya magkaroon ng lakas para gawin 'yun.

Isa na siguro sa dahilan si Gio.

Oh well, kasalanan niya naman. Kung bakit ba kasi nagselos? Hindi ba nagtanong m
una kung beki ba si Gio diba? Siyanga pala, di nga naman halata kay Gio ang tuna
y na pagkatao niya. Nakakaloka. Kung nakinig sana siya sa eksplanasyon ni Sandy,
nagkaayos sana sila. Hindi niya sana mabubugbog si bestie at hindi rin sana 'yu
n malalaman ng parents ni Sandy. Hindi sana sila paghihiwalayin pero ang ending.

.. Sa ospital pa rin ang bagsak ni Sandy. Pero at least, si Ace ang magdadala ka
y Sandy sa ospital diba? Hindi siya mahihirapan ngayon sa pagbisita sa asawa niy
a.

Hayy. Kaka-frustrate na talaga.

May isa pa akong problema eh.

'Yun nga ay 'yung paghaharap ulit namin ni Ace. Alam ko, hindi ko siya habambuha
y na maiiwasan at mapagtataguan pero hanggang kaya ng powers ko... Gora! Natatak
ot pa rin ako eh. Hindi ko kasi alam kung ano ang magiging reaksyon niya... Kung
... nakamove on na ba siya sa akin o ano?

Kung ako pa ba ang mahal niya o si bestie na?

Sana...

Pero nakapagdesisyon na ako.

Oras na magkita ulit kami, hindi ko na siya tatakbuhan at pagtataguan. Haharapin

ko na siya. Sasabihin ko na sa kanya ang lahat lahat na tinago ko sa loob ng ha
los dalawang taon. Kung anuman ang maging desisyon niya, tatanggapin ko 'yun.

Kayanin ko lang sana kung anuman 'yun.

- ACE -

Sisilipin ko ulit si Cassandra ngayon.

Araw araw naman akong pumupuntang ospital pero hindi ko siya pinapasok sa kwarto
niya.

Okay na 'yung tumatambay na lang ako sa ospital. Nararamdaman ko naman ang prese
nsiya niya dun. Kuntento na rin ako. Isa pa, alam ko namang walang masamang mang
yayari sa kanya eh. Natutulog lang siya. Siguro... kung may masamang mangyari sa
kanya... Tsaka ko na siya puntahan talaga. Magalit man sa akin sina Ma. Pagbawa
lan man nila ako. Wala na akong paki... Pupuntahan ko na talaga siya.

Isa pa rin 'yun sa dahilan kung bakit nag-aalangan akong bisitahin siya. Hindi k
o kasi alam kung anong magiging reaksyon nina Ma sa oras na makita nilang binibi
sita ko si Cassandra. Ipagtabuyan kaya nila ako? Sigawan na 'wag nang bumalik? O
tanggapin? Magmakaawang bantayan ko ang anak nila? Hayy. Ewan ko talaga.

The usual routine, nag-ayos muna ako ng sarili ko at tsaka inayos ang kotseng sa
sakyan ko. Iba ang nararamdaman ko ngayong araw na ito. Hindi ko masabi pero ewa
n.

Parang may something na masamang mangyayari eh. Pinagpawisan ako.

God. Sana maaksidente na lang ako... 'Wag na lang sanang kay Cassandra mangyari
'yung kung anumang masamang mangyayaring nararamdaman ko.

Nanginginig ang mga kamay na nagmamaneho ako at kapag tinamaan ka nga naman ng l
intik!

May isang matandang tumatawid sa kalsada. Hindi sa pedestrian lane kundi sa gitn
a mismo ng kalsada. Highway pa mandin. Ang lakas ng loob ni Lola! Wala pang kasa
mang sinumang aalalay sa kanya.

Shit!

Napamura ako ng malutong. Buti na lang ako ang muntik nang makabangga kay Lola.
Nakapagpreno pa ako eh. Kaso gulat na gulat din ako. Kung iba siguro 'yun, tapos
nakainom pa. O kaya gagu lang talaga. Ay naku, baka sa morge ang tuloy ni Lola.

SHIT TALAGA! MUNTIK NA!

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Oo, gagu ako at sinasaktan ko si Cassandra. Per
o iba sa pakiramdam na malaman mong makakapatay ka ng isang tao. Hindi na 'yun k
akayanin ng konsensiya ko.

Tumingin ako kay Lola at takte. Tumigil pa talaga siya dun, ngumiti sa akin. Wow
! Kumpleto ngipin. Pustiso 'to! Tapos nagpeace sign pa at tsaka nagpatuloy sa pa
gtawid.

Napailing na lang ako.

"Takte si Lola. Lakas ng trip."

Ipinagpatuloy ko na ang pagmamaneho ko.

God, 'yun na po ba 'yung masamang mangyayaring naramdaman ko kanina?

Pero alam kong hindi... Hindi pa rin kasi nawawala 'yung kakaibang kaba sa dibdi
b ko eh.

Andito na ako sa ospital at napatigil ako sa paglalakad ng makita kong nakatingi

n sa akin ang babaeng matagal ko nang gustong makausap.

Pero lagi akong tinatakbuhan at pinagtataguan...

Tumayo siya nang makita ako at tsaka masuyong ngumiti.

"Ace..."

"Jen...nifer."

Hinila niya ang braso ko. "Can we talk?"

Nakangiti siya pero napansin kong may sense of urgency sa expression ng mga mata
niya. Naguguluhan man ako sa ikinikilos niya ay tumango na lang ako.

Lumabas kami ng ospital at dumiretso sa pinakamalapit na coffee shop. Umorder ak

o ng coffee dahil busog pa naman ako. Siya naman, bumili na rin ng cake.

Tahimik lang kami habang hinihintay ang order namin.

"Ah..." sabi ko. Gusto ko kasing magsimula na siya sa kung anuman ang gusto niya
ng sabihin eh. Sisilipin ko pa si Cassandra, hindi ba?

Napatitig ako sa mukha niya... Ang ganda niya pa rin.

Nakatitig lang siya sa akin. Maya-maya pa eh bigla na lang may pumatak na luha s
a mga mata niya. Nagpanic naman ako. Pinunasan ko ang luha niya. Tinanggal naman
niya 'yung mga kamay ko at siya nang nagkusang magpahid niyon.

"Hey... Anong problema?"

Tumawa siya pagkatapos. "Nothing... It's just that... I have a lot to say... Hin
di ko lang alam kung saan magsisimula."

"Why don't you try dun sa part kung bakit umalis ka ng bansa?" pag-o-offer ko sa
kanya.

Umiling naman siya.

"Nah... I don't want it to be about me. I wanted to talk about Sandy..."

OH.

Napatahimik na lang ako. Anong about kay Cassandra?

Huminga siya ng malalim. Nakatitig lang ako sa kanya. Hinihintay ko lang kung an
uman ang sasabihin niya.

"You see Ace? Best friend ko si Sandy... Alam ko magugulat ka kasi we've known e
ach other since forever but believe me, best friend ko siya. Nakilala ko lang si
ya nung minsan bumisita ako sa gig ninyo. Remember that time? Pinakilala ko pa s
iya sa'yo."

Tumango na lang ako. Yeah, I remember that one. Natutuwa pa nga ako kay Cassandr
a nun kasi nga siya 'yung pinakamalakas ang boses na nakikikanta sa amin. Hindi
naman siya masyadong adik sa banda namin ano?

"Ang laki ng pagkakacrush sa'yo ni Sandy nun eh. Natutuwa ako sa kanya kasi duh?
Of all the members ng banda ninyo, bakit sa'yo pa siya nagkagusto? Eh kulangot
ka lang naman!"

Napangiti ako. Yeah, nahalata ko na rin nun na may gusto sa akin si Cassandra. N
amula kasi ng sobra nung nakipagkamay ako sa kanya eh. Pero di ko na inentertain
'yung feelings niya dahil engaged na kami ni Jennifer nun.

"And then... dun na nagsimula bestfriendship namin. Kinukulit ko siya lagi kaya
lagi kaming magkasama at sa twing nakikita ko siyang nakatingin sa'yo... Alam ko
, matinding magmahal ang isang Cassandra Mich."

Natahimik na lang ako.

"But we're engaged right? Sinabi ko sa kanyang engaged tayo and alam ko, gumuho
ang mundo niya nun. Hindi ko sana sasabihin pero parang napakawalang kwentang ka
ibigan ko naman kung ganun. So sinabi ko. And it pained me seeing her expression
. Alam kong pinipilit niya lang maging masaya para sa akin."

Napatungo siya. Saktong dumating naman ang order namin.

Nilapag na nung waiter 'yung order namin at umalis. Nagsimula naman na kaming ku
main ni Jennifer nun. Naiiyak pa rin siya.

"Ace... that time na pinagtabuyan kita at sinabi kong ayokong magpakasal sa'yo..
. Those were all lies. Plano ko lang 'yun kasi gusto kong mapalapit ka kay Sandy
."

WHAT?

Iimik na sana ako nang pigilin ako ng kamay ni Jennifer.

"No, let me finish Ace. Oo, mahal kita Ace... Mahal na mahal kita... Hanggang ng
ayon... Pero kasi, mahalaga sa akin si Sandy. And nakita ko kung gaano ka niya k
amahal kahit hindi mo siya napapansin. Naisip ko, kung hindi siguro tayo arrange
d, hindi ka naman magkakagusto sa akin eh. Kung mas nauna mo lang nakilala si Sa
ndy, baka sa kanya ka nainlove. Ace, I let you go dahil alam kong mas mamahalin
ka ni Sandy. Oo, mahal na mahal kita pero mas mahal na mahal ka ni Sandy."

Nanuyo ang lalamunan ko sa sinabi ni Jennifer. What the heck?

Bakit kailangan niyang sabihin ang mga ito ngayon?

Humagulhol na siya pero hindi ko magawang kumilos.

"Ace... I sacrificed my love for you kasi akala ko magiging masaya kayo ni Sandy
. Ace... hindi mo dapat ginawa ang lahat ng 'yun kay Sandy. Hindi mo siya dapat
sinaktan. Hindi ka dapat nagalit sa kanya. Ako. Ako dapat ang sinaktan mo. AKO D
APAT ANG KINAGALITAN MO DAHIL AKO ANG MAY KASALANAN NG LAHAT!"

Hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Jennifer.

"Ace... ako ang nagplano ng pagkikita ninyo ni Sandy nun. Ako ang nagsabi sa kan
ya na pilitin ka niyang pakasalan siya dahil buntis siya. You see, ayaw pumayag
ni Sandy nun dahil ayaw niyang magagalit ka sa kanya. Ganun ka niya kamahal pero
tinakot ko siya eh. Kaya wala siyang nagawa. FOR ALL WE KNOW, BAKA MATAGAL NANG
ALAM NI SANDY NA MAY LEUKEMIA SIYA KAYA PUMAYAG NA SIYA SA NAGING PLANO KO."

"Ace! Ako ang sisihin mo! Na-g-guilty ako ng sobra sa nangyayari kay Sandy ngayo
n. Kung tutuusin, hindi ka naman magagalit sa kanya kung di dahil sa planong 'yu
n diba? Kaya sorry! Sorry kung nasaktan ko tayong lahat! Akala ko kasi kapag nag
paraya ako, magiging masaya kayo."

Umiiyak lang siya dun. Nakatingin na sa amin ang ibang customers ng coffee shop.
Pero wala akong pakialam. God. I'm such an idiot.

Gusto lang akong makasama ni Cassandra pero... anong ginawa ko? Ginugol ko ang m
ahigit dalawang taon ng pagsasama namin sa poot at galit na hindi naman sinasady
ang gawin ni Cassandra sa'kin.

Bakit ba kasi hindi na lang ako nagmove on sa poot ko? Bakit pinahantong ko pa s
a ganito?

Now what?

I just have so little time para makabawi sa lahat ng pagkukulang ko kay Cassandr
a?

OH C'MON!

KARMA? F*CK YOU! NAPAKALUPIT MO EH.

Nanahimik na si Jennifer. Tumigil na rin siya sa pag-iyak niya. Expectant na tum

ingin siya sa akin.

I just shrugged.

"Honestly Jennifer? Sa sobrang dami ng sinabi mo sa akin ngayon... Hindi ko na a

lam kung anong irereact ko. Pero huwag kang mag-alala, di ako galit sa'yo."

"PERO DAPAT KA RING MAGALIT SA AKIN! KASALANAN KO EH!"

"Look, magigising ba si Cassandra kung sasaktan din kita ngayon? Mawawala ba ang
leukemia niya kung magagalit pa ako? No. I'm too tired to do all those things r
ight now. I just want to see her... To apologize... To... I don't know! It's so
frustrating! Ang dami kong gustong gawin at sabihin sa Witch na 'yun ngayon!"

Natahimik ulit siya.

"Right. Tara, bisitahin na natin siya."

Natigil ako dun. NO. I mean, hindi ko kayang pumasok sa loob. >,<

Napansin naman ni Jennifer ang pag-aalinlangan ko.

"Hindi mo ba naiisip na baka kaya hindi pa nagigising si Sandy eh dahil hindi mo

pa siya binibisita? Tara na Ace..."

Bumuntong hininga na lang ako at sumunod sa kanya.

Andito na kami sa tapat ng pinto ng room ni Cassandra. Ang lakas ng tibok ng pus
o ko.

"Ready?" tanong sa akin ni Jennifer.

Tumango na lang ako.

Pinihit na niya ang knob.

"Oh, by the way... If ever andito si Gio, nevermind him. And for the record, you
need not be jealous at him. Beki ang isang 'yun. Bakla. Gay. Kung hindi mo pa n
aiintindihan." nag-wink pa siya at nauna na sa loob.

WHAT THE F*CK!

GIO IS GAY?

Okay, I never saw that one coming.

Bumungad sa amin ang beking si Gio at nang makita niya ako, dagli siyang tumayo
at lumapit sa akin. Pagkatapos...

"GIO!" sigaw ni Jennifer.

Napahawak na lang ako sa labi ko. Shit, man! Ganito ba ang bakla? Ang lakas sumu
ntok.

"That's how I greet douchebags here." sabi niya nang may nanlilisik na mata sa a
kin. Bumalik naman siya kay Jennifer.

"Bakit nandito siya?"

"Gio, 'wag ka ngang ganyan. We talked. Ayos na ang lahat. 'Wag ka nang magmatiga
s."

"Oh yeah? Ilang minuto ka lang nawala, tapos sasabihin mong ayos na agad lahat?
Sandali lang kayong nag-usap, ayos na agad lahat? What the f*ck Jennifer? Nakaka
limutan mo na ba ang mga panggagagung ginawa nito kay Mich?"

Man, galit na galit siya sa'kin. It's fine. I deserve all the hate. Isa pa, tama
naman siya eh. Sandali lang kaming nag-usap ni Jennifer tapos okay na lahat? Th
e f*ck?

Sasagot na sana si Jennifer nang bumaling ulit sa akin si Gio.

"Anong ginagawa mo dito? Aba, at may mukha ka pa palang ihaharap para magpakita
ngayon sa amin ano? Gagu ka."

Nanahimik na lang ako.

"Ano! Tumahimik ka? Ba't di mo ako murahin ngayon? Jan ka naman magaling, diba A
ce?" binubunggo bunggo pa niya ang balikat ko. Nagtitimpi na lang ako. Naiinis n

a rin ako eh. Oo, alam ko namang gagu ako pero nagbabago na nga ako eh. Sinisimu
lan ko na nga ngayon eh. Pero grabe 'tong baklang 'to. Masyadong galit.

Hinawakan na niya ang kwelyo ko kaya di na ako nakapagpigil.

"Gagu ka, pre."

Sinuntok niya ako. Sakto namang bumukas ang pinto. Niluwa nun sina Tita.

"Wag mo akong matawag tawag na pre ha! Hindi tayo close!" galit na sabi ni Gio s
a akin sabay turo pa sa akin.

"Gio! Ace! Anong nangyayari?" gulat na tanong ni Tita sa amin. Napatingin na lan
g ako sa kanila.

Hindi naman umimik si Gio.

Nilapitan ako ni Tito at sinusukat ng tingin niya.

"Good to see you here Ace. Ano, nakonsensiya ka na ba sa mga ginawa mo sa anak n
amin."

"Pa..." sabi ko na lang.

"Galit pa rin ako sa'yo hanggang ngayon Ace... Pero alang alang sa anak ko, okay
lang na nandito ka ngayon. Natutuwa pa rin ako na nakaisip kang dumalaw."

Bigla naman akong niyakap ni Tita. Nagulat ako nang umiyak siya sa tshirt ko.

"Ace... Alam mo bang matagal ka nang hinihintay ni Casey? Bakit ngayon ka lang b
umisita? Gigising na siguro si Casey ngayon. Masesense niya ang presence mo."

And as if on cue...

Bigla naming narinig ang angelic voice ng babaeng matagal na naming hinihintay n
a bumangon.

"Ace...?" mahinang usal niya. Halata mong mahina pa rin siya. Napatingin lang ak
o sa kanya. God. How I miss that face.

"Ace... ikaw nga..." ulit niya nang nakangiti sa akin.

Naasiwa ako. Napatingin ako sa mga kasama ko sa loob ng room at lahat sila nag-e
-expect ng kung ano ang next move ko.

"Ah... Excuse me, I have to go... May gagawin pa pala ako."

At lumabas na ako ng room ni Cassandra.

*******************************************
[28] 27:
*******************************************
- CASSANDRA -

I'm hearing voices. Hindi ko lang masabi kung sino ang nagmamay-ari ng boses na
iyon dahil hindi siya masyadong malinaw sa pandinig ko. Mahina kasi, parang mga
murmurs lang. Maya-maya pa ay may narinig akong kalabog. Again, hindi ko rin siy
a masyadong maintindihan. Magulo kasi masyado.

Kanina ang tahi-tahimik ng mundo ko, tapos ngayon... bigla akong may maririnig n
a ingay.

May ilang mga pagkakataong makakarinig ako ng pag-iyak, pero hindi ko kasi makit
a eh. Hindi kasi ako makamulat. Ewan ko rin kung bakit. Napuno kaya ng muta ang
mga mata ko kaya dumikit na iyon? Yuck.

Ngayon naman, alam kong gising na ang diwa ko. At dahil nga sa sobrang daming in
gay na hindi ko madecipher sa paligid ko, sinubukan kong magmulat ng mga mata.

Una kong nakita ay purong kaputian. Napakunot ang noo ko kasi hindi ko maintindi

han kung anong puti itong nakikita ko. Bakit puro puti? Hindi naman ito ulap kas
i alam ko may pagka-blue ang ulap eh.

Maya-maya eh dumako ang tingin ko sa bibig ko. Magkandaduling na ako pagtingin.

Naramdaman ko kasing may kung anong nakapatong doon eh. Hahawakan ko sana pero n
aka-restrain ang mga braso ko sa magkabilang gilid ko. May kung ano ring nakalag
ay dun. Iginala ko ang tingin ko sa paligid at tumitig ng matagal.

1.

2..

3...

4....

5.....

6......

7.......

It took me seven seconds para maintindihan kung nasaan ako.

Nasa hospital.

OH.

So they already knew huh?

Akala ko naman maitatago ko pa ng konti sa kanila.

Sinubukan kong tumingin sa paligid at unang napadako ang tingin ko sa lalaking a

ng tagal ko nang gustong makita at mayakap...

Ang asawa ko.

Gusto kong tumayo pero hindi ko magawa. Nanghihina pa ako. Bakit ganito ang nara
ramdaman ko? Was I supposed to feel weak eh ginagamot naman nila ako? Ano 'to? L
okohan?

Sinubukan ko ring isigaw ang pangalan niya pero wala akong ibang nagawa kundi ii
mpit na lang iyon. Sana lang marinig niya ako.

"Ace...?"

Nakatingin lang ako sa kanya. Hindi pa rin ako makapaniwala na siya itong nakiki
ta ko ngayon. Napalingon siya sa akin. In fact, napalingon silang lahat sa akin.
Ngayon ko lang sila napansin. Sina bestie Jennifer, ang bruhang Gio at sina Mom
and Dad. Nakatuon kasi ang atensyon ko sa asawa ko eh.

Napangiti ako sa kanya kapagkuwan.

"Ace... ikaw nga..." ang saya ko! Andito ang asawa ko! Binibisita niya ako! Andi
to silang lahat! Ayos na kaya silang lahat? Wala na kayang divorce na magaganap?
Tanggap na kaya ulit nina Mom and Dad si Ace? Papabalikin na kaya nila ako sa m
ansion? Si Gio kaya? Okay na siya sa suntok na natanggap niya kay Ace nung minsa
n? Alam na rin kaya ni Ace na baklush itong si Gio? Ha? Ano? Ang dami kong tanon
g!

At...

Si Jennifer...

Kumusta sila ni Ace...?

Napalunok ako doon. Hindi kaya...

Kaya lang nandito si Ace, eh dahil andito si Jennifer? Binibisita lang kaya niya
si Jennifer at hindi ako?

...

Bigla akong nalungkot.

Pinilit kong tumayo para sana yakapin si Ace kaya lang nagulat ako sa sinabi niy
a.

"Ah... Excuse me, I have to go... May gagawin pa pala ako."

Tumingin pa siya sa akin nun at tsaka ako tinalikuran. Lumabas na rin siya ng ro
om ko pagkatapos.

WHAT?

Napabangon ako bigla sa pagkakahiga ko. Kahit ang sakit pa ng katawan ko at nanl
alabot ako, pinilit ko. Naalarma naman nun ang mga natira dito sa kwarto.

"Casey!!!" Si Mom.

"Mich!" Si Gio.

"Sandy!" Si Jennifer.

Lahat sila eh lumapit sa akin at pinilit akong pabalikin sa pagkakahiga ko.

"NO! LET ME GO. I HAVE TO FOLLOW ACE! AAAAACCCCEEEE! WHY DID YOU LEAVE ME? COME
BACK HERE! ACEEEEEE! NO! BITIWAN NINYO AKO!" nagpupumiglas na ako sa kanila. Ang
kulit nila eh. Bakit ba ayaw nila akong pakawalan? Hindi naman ako baliw para i
gapos lang dito ano. Matino ako. Baliw na baliw lang talaga ako sa asawa ko. Bak
it, masama na ba 'yun? Eh asawa ko naman 'yun.

Ilang segundo ko lang nasilayan ang mukha ng asawa ko tapos... aalis agad siya?
Hindi 'yon maaari!

Nakikipagpumiglasan pa rin ako sa mga baliw kong kaibigan at sa Mom ko. Si Dad n
aman, nakatayo lang dun sa isang gilid at pinapanood lang kami. Napatingin na la
ng ako sa kanya.

"Stop." puno ng awtoridad na sabi niya. Napatigil naman sila sa pagpipigil sa ak

in at napatingin kay Dad. Nagtataka pa nga sila eh.

"Let her do whatever she wants. Sige Casey, sundan mo ang asawa mo. Umalis na ng
a siya, may balak ka pang maghabol? If he wants to stay here, he will stay. Hind
i mo kailangang magmakaawa."

Alam ko, ni-re-reverse psychology ako ni Dad. Kunwari eh payag siya na sundan ko
si Ace pero sa totoo, galit 'yan at gusto niyang 'yung kabaliktaran nun ang gaw
in ko. Which is, effective sa'kin all the time. Ewan ko ba. Kahit nagagalit ako
kay Daddy dahil sa ginagawa niyang ito sa akin, basta 'pag nagsalita na siya, hi
ndi ko na magawang sumuway. Sinusunod ko na lang din siya in the end.

I feel so helpless.

Natahimik na lang ako. May point naman siya. Pero... ugh! Napahagulhol na lang a
ko sa sobrang frustration. Nilapitan naman ako ulit nina Mom at dalawang balahur
a.

"I know Dad... Hindi naman ako nagmamakaawa. Gusto ko lang siyang makita nang ma
s matagal eh. Masama ba 'yun? Dad kasi, miss na miss ko na si Ace. Bakit ba kasi
pinaghiwalay mo pa kami?"

"'Te, mahina ka pa ngayon. Kagigising mo lang from coma. Baka hindi mo alam. One
week kaming naghintay sa paggising mo. Akala nga namin hindi ka na gigising eh,
pero salamat naman at nagising ka na."

Nagulat ako sa sinabi ng baklang si Gio.

Ano raw? Coma? Na-coma ako? W--- paanong nangyari 'yun?

"That's all thanks to Ace." dugsong ni Mom. Ha? Ano raw?

"Yep. Ang sakit mang tanggapin, pero parang si Ace ang naging dahilan ng paggisi
ng mo, 'te."

Tumingin ako sa kanila, punong puno ng luha ang mata.

"'Yun naman pala. Siya naman pala ang nakapagpagising sa akin... Bakit hindi nin
yo na lang ako hayaang sundan siya? Gusto ko siyang kausapin."

"Sshh... Ang kulit mo naman 'te eh! Sinabing kagigising mo lang sa coma. Mahina
ka pa. Baka hindi mo pa kayanin ang lumabas. Hayaan mo munang mag-adjust 'yang k
atawan mo." sagot ng bakla sa akin. Oo na, ako na ang makulit.

Bumaling si Mom kay Gio.

"Gio, anak... Pakitawag ang nurse, sabihin mo nagising na si Casey."

Agad namang tumango si Gio. "Ay, oo nga pala. Nakalimutan ko na. Ito kasing si M
ich, bigla na lang magwawala eh. Sige po Tita." at lumabas na siya ng room ko.

Narinig pa naman ang pagsigaw niya ng Nurse! Nurse! Gising na si Sleeping Beauty
! Ang adik ng baklang 'yun kahit kailan.

Nanahimik kami sa loob ng kwarto. Maya-maya eh pinilit ko ulit tanggalin ang nak
adikit sa akin.

"No. Susundan ko si Ace. Ngayon na." akmang tatayo na ako ng hawakan ako ng mahi
gpit ni Dad sa braso ko. Tiningnan ko siya, ang talim ng tingin niya sa akin.

"Ganyan na ba katigas ang bungo mo ngayon? Naging demonyo ka na rin tulad ng asa
wa mo? Kailan ka pa natutong sumuway sa amin? Kapag sinabi kong dito ka, dito ka
lang. Hintayin mo ang doktor, pagkatapos nun, tsaka kita hahayaan sa kung anong
gusto mong gawin sa buhay mo. Kung gusto mong magpabugbog ulit sa asawa mo, wal
a na akong pakialam. Bahala ka na sa buhay mo. Nakakapagod kang intindihin."

Awts.

Ang sakit naman nun Dad.

Napaiyak na naman ako. Wala akong ibang magawa eh. Ang helpless ko talaga ngayon
.

"Pa! Wag ka namang magsalita ng ganyan sa anak mo! Anak mo pa rin si Casey! Hind
i ka na nahiya, andito pa si Jennifer oh."

Tipid na ngumiti lang si Jennifer sa Mom ko.

Binitawan na ako ni Dad at nag-iwas ng tingin.

"Eh nakakairita na. Hindi habambuhay eh tayo ang iintindi sa kanya. Palibhasa, l
umaking nasunod lahat ng gusto kaya napariwara ngayon. Cassandra, hindi masamang
magmahal, pero kung alam mo nang nagiging tanga ka na, tumigil ka na. Magtira k
a naman ng kaunting respeto para sa sarili mo. Ayoko lang nakikitang nagkakagany
an ka."

Hindi na ako nakapagsalita pa dahil pumasok na sa room si Doc at ang nurse. Nagu
lat pa nga siya kasi nakasaksi siya ng live telenobela eh.

Alinlangan siyang lumapit sa akin at chineck up ako. Ewan ko. Tahimik lang ako d
oon habang kung ano ano ang ginagawa niya sa akin. After siguro ng ilang minuto
eh natapos na rin siya. Kinausap niya sina Mom pero hindi ko na inintindi kung a
no man 'yung sinasabi niya. Basta alam ko may leukemia ako at mamamatay rin nama
n ako. Tapos.

"I'll leave you all to talk. Alam kong personal issues na 'yan kaya hindi na ako
magtatagal pa. Okay naman na ang pasyente. Pwede na siyang lumabas. Pagpahingah
in ninyo na lang siya ng kaunti para maregain ang physical strength niya. Sige."
sabi ni Doc at tuluyan ng lumabas ng room ko.

Nang kami na lang ang natira sa room eh nakakabinging katahimikan ang bumalot sa
amin.

Maya-maya lang eh nagsalita na si Mom.

"Casey..." hindi ko siya nilingon. Masama pa rin ang loob ko.

"Casey... why did you hide this from us?"

Hindi ko siya sinagot. Bakit ko itinago? Kasi hindi ko sinabi sa kanila. As simp
le as that. Wala talaga akong dahilan, ayoko lang talaga silang mamroblema pa. S
akit ko naman 'toeh. So ako ang magdedesisyon sa kung anong gusto kong gawin.

"Please..." 'yun na lang ang sinabi ko. Napapagod na rin ako eh. Parang lalo ako
ng nanlambot ngayon compared kanina.

Bumuntong hininga si Mom. Napatingin siya kana Gio at Jennifer.

"Ah... Sige Tita, labas lang kami... Bibili lang kaming pagkain. Nagugutom na ri
n kami eh, diba Gio?" siniko pa ni Jennifer si Gio.

"Ah? Ano? Ah oo! Sige Tita, Tito... babush!" at umalis na sila. Natira kaming ma
g-ina't ama dito.

Nag-iwas ako ng tingin.

"Casey... we won't force you to talk right now... but... Kailangan mong magpatre
atment..."

Tumingin ako noon kay Mom. Tumawa ako ng mapakla.

"Ha-ha. Treatment? Anong treatment ang gusto mo Mom? Hair treatment? Sa face? Or
sa paa kaya? Ano ba?"

"Cassandra." suway sa akin ni Dad. I just glared at him.

"NO. I won't." maiksing sagot ko sa kanila.

"But Cas--"

"When I say I won't, I won't. Hindi ninyo ako mapipilit. Matagal ko nang alam 't
ong sakit ko and hindi ako nagpatreatment nun. I'm just doing fine. Hindi ninyo
nga halata diba? Ngayon lang? So bakit ako magpapatreatment? Gastos lang 'yan eh
."

Humikbi si Mom.

"But Cassandra. It's not just a simple leukemia! The doctor told us---"

"It's chronic lymphocytic leukemia. It's incurable. Yep, I know all of it Mom. H
indi mo na kailangang ulitin."

"Cassandra, don't be rude to your Mom! Masasampiga na kita mamaya eh!"

Again, I just glared at my Dad. Ang sama ko bang anak? Nah, ngayon lang din. Ang
kulit nila eh. At ako pa ba? Ang dami ko nang pinagdaanan. Sinong hindi magigin
g masama nito?

"Sure. Go ahead Dad. Hindi lang naman 'yan ang natamo ko sa loob ng dalawang tao
n. Sabi ninyo na nga, muntik na akong mapatay ni Ace kaya 'yang simpleng sampiga
? Ha. Wala 'yan."

PAK.

Natigil ako sa ginawa ni Dad. Totoong sinampiga niya ako at ang sakit. Sobrang s
akit. Seryoso? Nagagawa ito ni Dad sa akin? Ganito na ba ako kasama ngayon?

Buong panggagalaiting tiningnan ko si Dad. "I hate you Dad."

"I love you, too Sweetie."

"NO. I HATE YOU SO MUCH! PINAGHIWALAY MO KAMI NI ACE! HINDI MO NAMAN DAPAT 'YUN
GINAWA! MAG-ASAWA KAMI! MAY SARILI NA AKONG BUHAY! HINDI KA NA DAPAT NANGINGIALA
M PA EH! TINGNAN MO NGAYON, ANG GULO GULO NA! KASALANAN MO LAHAT 'TO DAD! I HATE
YOU."

Niyakap ako ni Mom.

"Casey, don't say that to your Dad. Alam kong galit ka lang ngayon but please. D
on't mean it. Okay? Masakit sa amin na nagkakaganito ka ngayon. Anak, alam ko da
hil lang 'to sa sakit mo kaya nga please lang, magpatreatment ka na. Ipapa-sched
ule ka na namin."

Umalis ako sa pagkakayakap ni Mom.

"NO! Ayoko nga eh! Ang kulit ninyo naman! Bakit pa ako magpapatreatment kung mam
amatay na rin naman ako? Ano pang silbi? Mag-aaksaya lang kayo ng pera ninyo per
o wala rin! Hindi rin makakatulong! May isa lang akong hiling eh bago pa ako lag
utan ng hininga. At please lang, sana naman pagbigyan ninyo na ako dito..."

Napatahimik lang sina Mom and Dad.

"I just want to be with Ace. Dad, Mom... Ibalik ninyo na ako sa mansion."
*******************************************
[29] 28:
*******************************************
Craps, Twisted Marriage will not be like A Walk To Remember. I repeat, this will
not be like A Walk To Remember. Okaayyyy? Maraming nagrerequest 'wag ko raw pat
ayin si Cassandra, eh paano kung gusto ko? Hehehe joke.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

Pagod na ako.

Corny 'no? Kagigising ko lang from coma pero gusto ko na ulit matulog at magpahi
nga. Nakakasawa na kasing ipagpilitan ang gusto mo sa mga taong ayaw namang maki
nig sa'yo. Kung tutuusin, ang mga taong 'yun pa ang pinakamahahalaga sa buhay mo
.

Akala ko ba mahal nila ako? Eh bakit simpleng hiling ko, hindi nila magawang ibi
gay sa akin.

Ano bang hindi nila naiintindihan sa sitwasyon? May malala akong sakit. Isa lang
din naman ang patutunguhan ng lahat eh kahit pa magpatreatment ako. Kamatayan.
'Yun lang, kung magpapatreatment ako, mahihirapan pa ako. Gagastos pa sila. Mama
malagi ako sa hospital tapos hindi ko man lang makakasama si Ace.

Eh kung binabalik nila ako sa mansion? Mamamatay ako. Pero mamamatay akong masay
a at at peace dahil kapiling ko naman ang asawa ko. Nararamdaman ko eh. Unti-unt
ing lumalambot sa akin si Ace. Napansin ko 'yun sa paraan ng pagtitig niya sa ak
in kani-kanina lang bago niya tuluyang lisanin ang kwarto ko.

Alam ko, maliit na pag-asa lang 'yun pero pag-asa pa rin 'yun eh. Tsaka, di ko n
aman hinihiling na mahalin din ako ni Ace dahil malabo na 'yung mangyari sa ngay
on. Hiling ko lang, sa kahuli hulihang hininga ko, siya ang makakasama ko. Mahal
ko siya eh.

Tiningnan ko ang mga magulang ko nang buong paghihinagpis. Ang hirap ko raw inti
ndihin pero sila naman itong hindi makaintindi.

"I just want to be with Ace. Dad, Mom... Ibalik ninyo na ako sa mansion."

Napahilot ako sa sentido ko dahil sumasakit na rin ang ulo ko. Pagod na pagod na
talaga ako. Gusto kong makatulog man lang. Kailangan ko ng lakas. Sabi nga ng d
oktor kanina, pagpahingahin daw ako before ako ilabas ng ospital. Sa tingin ko,
ngayon ko na kailangan ang pahingang iyon.

Tinitigan lang nila ako.

Ha.

Wala kayong planong magsalita?

Bumuntong hininga ako. Wala na talaga. Oh sige na. Di na ako magpipilit.

"Fine. Hindi na ako magpipilit. Ayaw ninyong magpapilit eh. 'Yun na nga lang. Ka
ligayahan ko na nga lang, kukunin ninyo pa sa 'kin? Sige. Umalis na muna kayo, m
atutulog na ako. Sa bahay ninyo na ako iuwi bukas."

Tatawag na lang siguro ako kay Ace para sabihing gusto kong makita siya. Siguro
naman mapagbibigyan niya na ako. After all, mamamatay na rin naman ako eh.

- AUTHOR -

"Fine. Hindi na ako magpipilit. Ayaw ninyong magpapilit eh. 'Yun na nga lang. Ka
ligayahan ko na nga lang, kukunin ninyo pa sa 'kin? Sige. Umalis na muna kayo, m
atutulog na ako. Sa bahay ninyo na ako iuwi bukas."

Napabuntong hininga ang mag-asawang Mich sa sinabi ng nag-iisang anak nila. Naaa
wa sila kay Cassandra dahil sa inaasal nito ngunit wala naman silang magawa. Mah
al nila ang anak nila at tanging nakabubuti lang para dito ang gusto nila.

Alam nilang ang ipaglayo ang mag-asawa ang nakabubuti para kay Cassandra. Sino b
ang magulang ang gustong nakikita ang anak nila na binababoy at sinasaktan lang
ng kung sino sino? Lalong lalo na ng sariling asawa nito? Hindi naman nila pinal
aki si Cassandra para gawing punching bag lang. Masyado nilang mahal ang anak pa
ra ipagsawalang bahala lang iyon.

Alam nilang mabuting bata si Ace kaya laking gulat na lang talaga nila nang mala
man ang karumal dumal na ginagawa nito sa anak nila. Hindi nila maintindihan kun
g paanong nagagawa ito ni Ace kay Cassandra. Kaya kahit gaano pa kamahal ng anak
nila si Ace, napagdesisyunan nilang paghiwalayin na ang mga ito.

Ngunit sa pagkakaalam nila ay hindi naman kumikilos si Ace para asikasuhin ang d
iborsyo nito at ni Cassandra. Ano ba talaga ang plano ni Ace?

Paniwala silang kapag nagawa nang saktan minsan ni Ace si Cassandra eh mauulit n
iya rin iyon. At ayaw nilang mangyari 'yun. Sure, nakakakitaan na nila ng kaunti

ng pagbabago si Ace pero hindi iyon sapat para ipaubaya ulit nila ang anak nila
sa binata. Hindi sila sigurado. Ngayon pa, ngayong delicate si Cassandra dahil s
a malalang sakit na dinadala nito.

Napapaiyak na sila. Ang mom ni Cassandra ay hindi na napigilan ang damdamin ngun
it ang Dad niya, pinipilit pa ring magpakatatag. After all, siya ang haligi ng p
amilya kaya kahit gaano siyang nasasaktan, pinipilit niyang magpakatatag para sa
anak at sa asawa.

Ilang minuto lang silang nakatayo sa room ng anak na ngayon ay nahihimbing na. M
ukhang mahinang mahina pa talaga ang anak nila. Akala nila, hindi na gigising an
g anak nila. Minsan kasi, nag-c-cause ng permanent coma ang overdose. Sobrang na
takot sila dun ngunit laking pasalamat nila na gising na ang prinsesa ngayon.

Hindi totoong ang hirap intindihin ng anak. Kahit kailan, hindi sila napagod int
indihin ang anak. Kahit na alam nilang mali ang anak nila, iniintindi pa rin nil
a ito. Minsan kasi, kahit matanda at may sariling isip na rin si Cassandra, hind
i pa rin talaga nito alam kung ano ang tama eh. Lagi kasi nitong pinapagana ang
damdamin eh. Tingnan ninyo ngayon ang nangyari... Nagkagulo gulo na.

Lumapit sila sa kamang kinahihigaan ng anak at hinaplos ang buhok nito.

"Hay... Casey... forever nang ikaw ang baby namin. Ang tanda mo na, parang baby
ka pa rin kung mag-isip." sabi ng Mom niya habang maluha luha na naman.

Natahimik lang ang Dad niya na nakamasid sa mag-ina.

"Dad? Anong gagawin natin?" kapagkuwan ay tanong ng Mom niya.

Napaisip ang Dad niya roon. Oo, alam nilang ito ang tama. Ang ilayo ang anak nil
a sa asawa nito pero... masaya ba ang anak nila? Diba hindi? Minsan kasi, hindi
naman lahat ng tama ay nakabubuti rin sa isang tao. Kung alam mong hindi siya ma
giging masaya doon, tingin mo... tama ba talaga ang naging desisyon mo?

Ang gulo.

"I'll call Ace."

- ACE -

Ugh.

Damn it!

Ang gagu ko talaga. Leche. Chance ko na 'yun eh! Bakit pinakawalan ko pa? Ano na
ngayon? Ano na ang mukhang maihaharap ko sa kanya? Sa kanila?

Napakawalang kwentang tao ko talaga.

Napasabunot na naman ako sa buhok ko.

Hindi ko alam kung paano ako nakarating ng mansion eh wala naman ako sa katinuan
ko. Leche. Pakamatay na lang kaya ako?

Okay na eh. Diba? Okay na. Ayos na kami ni Jennifer. Ayos na rin ako kana Ma at
Pa... Konting push na lang 'yun. At kay Gio... alam kong lalambot din naman ang
isang 'yan, bigyan ko lang ng konti pang panahon.

Pero si Cassandra.

Ugh!

That look on her face! That look... na parang kay tagal niyang inasam na makita
ako... Tuwang tuwa siya! Tuwang tuwa rin naman ako kasi nagising na siya pero an
o? Anong ginawa ko?

She must've hated me now.

I REALLY HATE MYSELF.

Sa totoo lang, hindi ko rin alam kung bakit ako umalis. Lalapit na sana ako sa k
anya eh. Hahawakan ko na sana ang kamay niya. Mag-iiyakan sana kami doon. Mag-ssorry sana ako sa lahat ng kawalanghiyaang ginawa ko sa kanya sa buong panahon n
g pagsasama namin.

Handa na sana akong umamin.

Hahayaan ko na sana ang sarili kong maramdaman ang kung anumang nararamdaman ko
kay Cassandra ngayon.

UGH.

SOBRANG DAMING SANA PERO NI ISA, WALANG NANGYARI.

Leche. Paano pa ako makakabawi nito? Baka lalong nagalit na sa akin sina Jennife
r, Gio, Ma at Pa? At baka si Cassandra... baka nasasaktan siya?

"Ace, ang gagu mo." sabi ko sa sarili ko.

Napatalon ako nang marinig kong nagriring ang phone ko. Pagtingin ko sa screen..
.

Putek. Si Pa.

Sinagot ko ang tawag.

"Pa...?" alinlangang sabi ko sa kanya. Tahimik lang sa kabilang linya. Leche, ba

ka bumubwelo 'to para sigawan ako ah.

"Ace... anak."

Damn. Nag-crack ang voice ni Pa. And wtf? Anak? You mean... di siya galit? Di ni

ya ako sisigawan? Teka anong nangyayari?

AHHHHH!

WAG NINYONG SABIHING MAY NANGYARING MASAMA KAY CASSANDRA?

"Pa... anong nangyari?" nagpapanic na tanong ko. Ayoko namang magconclude agad.
Hintayin ko muna ang sasabihin ni Pa.

"Ace... si Cassandra..."

Ay putek 'tong si Pa! Pabitin masyado. Hindi niya ba alam na sobrang kabado na a
ko dito?

Please... 'wag niya lang sanang sabihin 'yun... please...

"Ayaw magpatreatment ni Cassandra..."

"Ho?" gulat na tanong ko. Di ko kasi inexpect 'yung sunod na sinabi ni Pa eh. Pe
ro napahinga ako ng maluwag nun. Phew. Buti na lang. Pero... ano 'tong ayaw magp
atreatment? Gaga talaga ni Cassandra kahit kailan.

"She said... she just wants to be with you... Ayaw niyang magpatreatment... Ace.
.. ibabalik na namin siya jan sa mansion... Kung okay lang... Please, tanggapin
mo ulit ang anak namin. And please... make her safe..."

Naguguluhan ako sa sinasabi ni Dad. Anong tanggapin ko ulit si Cassandra? Kailan

ko ba hindi tinanggap ang witch na 'yun. And, anong make her safe? Di ba siya s
afe sa mansion?

AH, RIGHT. I GET IT.

Onga pala, may ginawa nga pala ako kay Cassandra. Sheesh.

Pero bakit naman ayaw magpatreatment ni Cassandra? Witch talaga! As much as I wa

nt her here sa mansion, gusto ko ring gumaling siya. Pero tae, anong drama ng Wi
tch ito?

Pero natutuwa ako kasi... babalik na siya dito. At, pumapayag sina Pa doon.

May pag-asa pa.

"Sige Pa... I'll pick her up tomorrow morning."

"Thank you Ace... and oh, please... pilitin mo ang anak naming magpatreatment. S
a'yo lang naman siya nakikinig eh."

Sure Pa. Gagawin ko po iyan.

Second chances. Am I entitled to such things?

*******************************************
[30] 29:
*******************************************
- ACE -

Maaga akong gumising. Gusto ko kasi, ako ang mabungaran ni Cassandra sa pagmulat
niya ng mga mata. Nasabi na rin sa'kin nina Pa na sorpresahin ko raw si Cassand
ra dahil hindi nito alam na pumayag sila na ibalik siya sa akin.

Paniguradong matutuwa ang witch nito.

Sa totoo lang, naeexcite na kinakabahan rin ako eh. Hindi ko lang talaga alam ku
ng bakit.

Bumangon na ako sa kama at masiglang nagluto ng breakfast ko. Oo, natuto na akon
g magluto. Lol. Marunong naman talaga ako, pinapaubaya ko lang talaga kay Cassan
dra ang lahat ng gawaing bahay dahil siya naman itong babae. Isa pa, mas masarap
siyang magluto. Masakit mang tanggapin.

Sa sobrang katuwaan ko, napadami ang gawa kong pancakes. Ah, okay lang 'to. Kaya
ko namang ubusin lahat. Nag-shake na rin ako ng fresh mango at solve na ang aga
han ko.

May ngiti sa mga labing umalis ako ng mansion at dumiretso sa ospital.

Pagkarating doon, agad akong binati ng receptionist na halatang may gusto sa aki
n. Sa araw araw na pagbisita ko rito, hindi na mahirap hulaan 'yun. Isa pa, obvi
ous na obvious na siya. Kung gagu pa rin ako, baka nakipagharutan na ako sa kany
a at kinuha ang cellphone number niya. Pero hindi eh. Oo, gagu pa rin naman ako.
Hindi na 'yun maiaalis sa akin. Pero sinusubukan ko nang magbago. Paunti unti.
At mukha namang improving ako.

Hindi na ako lumapit sa kanya kasi alam ko na naman ang room ni Cassandra eh. Na
ng lumampas nga ako sa kanya, nakita ko pang sumimangot siya. Sorry na lang sa k
anya.

Nasa tapat na ako ng room ni Cassandra at akmang pipihitin na ang knob pero nati
gilan ako.

Bigla akong naconscious sa hitsura ko. Bakit ba hindi ako tumingin sa salamin ka
nina? Nakapagsuklay ba ako ng maayos? Fresh ba ang mukha ko? Hindi ba ako bad br
eath? Ah leche. Nahihiya ako.

Gagu. Kung ano anong naiisip ko eh. Mga walang kwenta naman.

Umiling na lang ako at pinihit na ang knob. Pagbukas ng pinto, nagulat na lang a
ko nang makita kong nakaupo si Gio sa upuan sa gilid ni Cassandra. Hinihintay ni
ya sigurong magising.

Ah, takte. Kung hindi ko pa alam na bakla ang isang 'to, baka nagalit na naman a
ko.

Buti na lang hindi pa nagigising si Cassandra. Diba nga? Ako dapat ang una niyan
g makikita paggising niya eh. Oo na, ang childish na. Pero anong magagawa ninyo?
'Yun ang gusto ko eh. Simpleng bagay lang 'yun pero alam kong makakapagpasaya '
yun ng sobra kay Cassandra.

Naaasiwa akong hindi na Witch ang tawag ko sa kanya.

Witch na lang kaya ulit? Hmm.

Awkward na nakatayo lang ako sa may entrada ng kwarto ni Cassandra. Napatingin n

aman agad si Gio sa akin. Agad din siyang tumayo sa kinauupuan niya at lumapit s
a akin.

Nang makalapit na siya, sinukat niya ako ng tingin niya. Takte, bakit parang iba
ang naiisip ko sa paraan ng pagtitig niya? Bakit imbes na matakot ako eh, kinik
ilabutan ako? May balak ba itong manyakin ako?

Grabe, dapat pala hindi ko na lang nalaman na bakla ang isang 'to. Nakakakilabot
eh. Kung ano anong naiisip ko.

"Ace." sabi niya sa baritonong boses. Grabe talaga, kung hindi lang talaga nila
sinabing bakla 'to, hindi talaga ako maniniwala eh. Hindi naman kasi halata sa h
itsura at porma niya. Maging sa pananalita. Lalaking lalaki eh. Para ngang si Ia
n Somerhalder 'to eh. XD

Napalunok na lang ako at napakurap na rin.

"Alam ko kung anong iniisip mo. Umayos ka nga." dugtong niya sa sinabi niya.

Alam daw niya ang iniisip ko? So alam niyang kinikilabutan ako ngayon sa kanya?
Ang lapit lapit niya kasi sa mukha ko eh.

"Hindi ako bakla ngayon. Gagu ka Ace."

"Lumayo layo ka naman kasi ng konti sa'kin pre." sagot ko na lang. Nairita naman
si Gio sa akin.

"Sinabing 'wag mo akong tawaging pre. Di tayo close."

"Sorry. Nakasanayan lang."

Silence.

Napatungo na lang ako kasi ayokong makipagtitigan sa kanya. Mahirap na.

"Nasabi na nina Tita na iuuwi mo na raw sa mansion si Mich ngayon."

Tumango na lang ako. Hindi ko alam ang sasabihin eh. Ang tipid naman kapag oo la
ng.

"Kaya nga naparito na ako para dalawin siya... for the last time."

ANO RAW?

"Anong for the last time?" naguguluhang tanong ko sa kanya. Bumuntong hininga na
man siya. Okay, dapat ba akong kabahan?

"Eh... lilipad akong US tonight eh." Ay grabiiii. Di raw siya bakla today. Gah!

Ay potek! Pinagsasabi ko? Para na rin akong bakla. Leche.

Kunot noong tumitig na lang ako sa kanya. Mag-aano siya sa US?

Bumuntong hininga ulit siya.

"Secret lang natin 'to ha?" at talagang pabulong pa niyang sinabi 'yun. Napatang
o na lang ako. Kung titingnan mo kami ngayon, para kaming magkasabwat na nagpapl
ano ng masama.

"Eh... kasi... magpapasex change na ako!" lively na sabi niya kapagkuwan.

"WHAT?" THE F*CK?

"ARE YOU SERIOUS!?!?" pinagsasabi nitong baklang 'to? Nababaliw na ba siya?

Tiningnan niya ako ng mataman.

"I'm dead serious, Ace."

Okay, this is shit. Ano naman kung magpapasex change siya? Pakialam ko roon? Per
o grabe ha! Kinilabutan ako nung sinabi niya 'yan sa'kin. Seryoso talaga siya? A
nong pumasok sa kokote niya at naisipan niya 'yun? Grabe, straight guy ako pero.
.. sayang ang lahi ni Gio. Totoo.

Tumitig lang ako incredulously sa kanya. Nakipagtitigan lang din siya sa'kin. He
really is damn serious about this shit.

Kapagkuwa'y...

"Pft."

Napatingin ulit ako sa kanya. Ang mukha niya, pulang pula na sa pagpipigil ng ta
wa. Anong nakakatawa?

"Hahahahahahahahahahahahahahahaha! I'm just kidding Ace. Di ka na mabiro. That's

my way of saying, okay na tayo. Tanggap ko na. Isa pa, wala naman kaming magaga
wa, sobrang lakas ng hatak mo sa gagang si Mich eh. Ano bang pinakain mo sa isan
g 'yan? Lakas ng tama sa'yo eh."

Napatitig na lang ako sa kanya. So... jinojoke niya lang ako?

"H-hindi ka magpapasex change?"

"Pft... Di 'no. Matino pa ang isip ko. Hahaha! Osiya, aalis na ako. Maya-maya ma
gigising na rin ang prinsesa. Alagaan mo siya ha? Bibisita na lang kami ni Jenni
fer sa mansion 'pag nagkaoras. Bye!" at tinapik niya ang shoulder ko sabay alis
sa room.

Sheesh. Nabiktima ako roon ah.

Umiling iling na lang na tinungo ko ang bed ni Cassandra. Natutulog pa siya ng m

ahimbing. Ang sarap niyang titigan. Para siyang anghel eh. Ang payapa ng mukha n
iya. Parang walang pinoproblema sa buhay pero ang realidad... parang hell ang bu
hay niya sa piling ko.

Nakatitig lang ako sa kanya habang mesmerized na mesmerized kaya hindi ko na nam
alayang nagmulat na siya ng mga mata niya. Shocked na napatingin siya sa akin. A
ng cute! Ang sarap pisilin ng mga pisngi. Maya-maya pa eh hinaplos niya ang mukh
a ko.

"Ikaw ba 'yan Ace? Hindi ako nananaginip?" sabi niya kapagkuwan. Hinawakan ko an
g mga kamay niyang nakahaplos sa mukha ko at masuyo siyang nginitian.

"Good morning Princess. Oo ako nga ito. Hindi ka nananaginip."

Tinitigan niya lang ako nang nagtataka at tsaka ngumiti ng malawak.

"Ibig bang sabihin nito, iuuwi mo na ako sa mansion?"

Tumango ako.

"Yep. Pumayag sina Ma at Pa. Kaya 'wag ka nang magalit sa kanila Princess."

Lumukot naman ang mukha niya pagkatapos. Nag-aalalang hinaplos ko naman ang mukh
a niya.

"Anong problema Princess?"

Tiningnan niya ako ng matagal pagkatapos eh tumungo.

"Wala naman. I just feel bad dahil nasigawan ko sila kahapon. Hindi ko naman sin
asadya eh. Dala na rin siguro ng emosyon ko. Eh kasi naman eh, ayaw nilang pumay
ag na ibalik ako sa'yo eh. Ikaw lang naman ang kailangan ko Ace para mabuhay. Ik
aw ang buhay ko eh."

Naalala ko naman ang sinabi ni Pa sa akin kahapon.

"Please... pilitin mo ang anak naming magpatreatment. Sa'yo lang naman siya naki
kinig eh."

Hayy. Hindi ko na muna i-o-open kay Cassandra ang ganung topic ngayon. Masyado p
a siyang masaya. Ayokong i-spoil ang mood niya.

"Ready ka na bang umuwi? Kaya mo na?" tanong ko na lang sa kanya. Nag-thumbs up

lang siya sa akin at inalalayan na siya. Inayos lang namin ang dala niya at kung
ano anong dapat asikasuhin sa paglabas niya sa ospital at okay na kami.

Tahimik lang kami buong byahe namin pabalik ng mansion. Alam kong mahina pa rin
siya kaya hindi ko na siya pipiliting umimik ngayon. Kailangan niya ng maraming
pahinga at pag-iintindi. Isa pa, alam ko namang kahit tahimik lang kami, payapa
naman ang pakiramdam niya. Alam ko ring masaya siya. Sapat na 'yun para ngumiti
ang puso ko.

"Ace..." nilingon niya ako. Potek, nahuli pa niyang nakangiti ako.

"Yes, Princess?"

"Bakit... Princess ang tawag mo sa'kin? Diba dati Witch? Bakit ngayon Princess n
a?"

Salitan ang pagtingin ko sa kanya at sa kalsada habang sinasagot ko siya. Mahira

p na, maaksidente pa kami. Doble disgrasya 'to.

"Coz you're not a Witch to me anymore..." simpleng sagot ko. Natahimik naman na
ulit siya.

"Mas feel ko yata 'yung Witch eh." komento niya pagkaraan ng ilang sandali. Ngum
iti na lang ulit ako. Ang cute kasi ng hitsura niya.

Maya-maya lang eh nasa mansion na kami. Pinagbuksan ko siya ng pinto ng kotse at

napataas ang kilay niya dun. Umiling din siya pagkatapos. Ngumiti na lang ulit

ako. Dagli kong kinuha sa trunk ng kotse 'yung mga gamit niya at inalalayan siya
papasok ng mansion.

"Umupo ka na jan. Maghahanda lang ako ng breakfast mo. Madali lang 'to." pagpapa
alam ko sa kanya.

Maya-maya eh tinawag ko na siya sa kitchen. Dahan dahan siyang lumapit sa table

na punung puno ng pancakes. Gusto ko lang ipagmaigi sa kanyang marunong din akon
g gumawa nun.

Magiliw na inubos niyang lahat ng iyon although napapansin kong naguguluhan pa r

in siya sa mga ikinikilos ko.

Cassandra, this is just Day 1. Sanayin mo na ang sarili mo dahil marami pang pan
cakes ang darating. Haha.

Nakapagpahindag na siya at nagpapahinga na ulit sa living room. Tanghali na rin

pala. Ang bilis lang ng oras. Nanonood siya ng palabas sa TV. Pagtingin ko, 'yun
g The Ryzza Mae Show pala. Pinapanood ko lang siya at kita kong tuwang tuwa siya
dun sa Ryzza. Cute naman kasi talaga ang aleng maliit na 'yun eh.

Napalingon siya sa'kin. Nginitian niya naman ako.

"Halika Ace. Panoorin mo si Ryzza. Matutuwa ka sa kanya." lumapit nga ako sa cou
ch.

Tawang tawa naman si Cassandra. Kung noon, baka napilipit ko na ang leeg nito da
hil sa sobrang kaingayan, ngayon, napapangiti na lang din ako. Ang sarap niyang
panoorin eh. Ang sarap niyang yakapin. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Niya
kap ko na siya ng mahigpit.

Nanigas naman siya dun.

"Ah... Ace? Bakit?"

"Sshh... Let me just hug you for a while, okay?"

"Okay." at niyakap niya na rin ako. Hindi ko na naiwasang umiyak. Takte natuluan
ko pa yata blouse niya.

Hinagod niya ang likod ko.

"Ace? Umiiyak ka?"

Di ko siya sinagot. Suminghot lang ako ng imaginary sipon ko.

Mga isang minuto rin kaming nagyakapan ni Cassandra dun. Walang umiimik. Ang pag
tibok lang ng puso namin ang maririnig mo. Pinakawalan ko na siya pagkatapos at
tumitig sa mukha niya. Takang taka iyon.

"I'm sorry Cassandra. For everything."

*******************************************
[31] 30:
*******************************************
- CASSANDRA -

Yakap ako ni Ace ngayon.

Umiiyak siya.

Hindi ako makakilos. Nagulat ako. Bakit niya ako niyayakap? At lalong higit sa l
ahat, BAKIT SIYA UMIIYAK?

Kanina ko pa napapansin ang pagbabago niya simula pa lang sa ospital eh. Medyo n
a-o-awkward nga ako. Hindi ako sanay sa ganitong Ace. Mas sanay ako sa Ace na wa
lang pakialam sa akin kahit na ba nasa ospital ako. 'Yung Ace na hindi ngumingit
i pwera na lang kapag pinagluluto ko siya ng paborito niyang pancakes. 'Yung Ace
na papabayaan lang akong magbukas ng pinto ng kotse dahil hindi naman daw ako d
isabled para ipagbukas pa niya. 'Yung Ace na mag-uutos sa aking magluto ng break
fast kesa 'yung Ace na magluluto mismo nung breakfast.

Bakit... Ace?

'Wag ka namang ganito sa akin. Bumibigat ang pakiramdam ko eh.

"Ah... Ace? Bakit?" tanong ko sa kanya ng bigla nga niya akong yakapin. Nanonood
kasi ako ng The Ryzza Mae Show eh. Buti na lang nakaabot ako. Tanghali kasi siy
a. Nakakalibang. Ang cute cute kasi ni Ryzza. Sarap iuwi sa bahay. Kung pwede la
ng sana.

Actually, naramdaman ko na ang presensiya ni Ace sa living room. Kahit abalang a

bala ako panonood sa cute na aleng maliit, nagawa ko pa rin siyang lingunin. At
tama ako, nakasandal siya sa dingding dun sa may entrada ng living room. Nakacro
ss ang arms niya habang kunwari eh nakatuon ang atensyon sa telebisyon. Pero ang
totoo, sa akin siya nakatingin. Kinilig ba ako? Siyempre, hindi. Hindi ako sana
y eh. Nagulat, pwede pa. Pero kilig? Hindi.

Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa at ganito siya sa akin ngayon o dapat a
kong matakot dahil hindi ko alam kung ano ang binabalak niya?

Pinaupo ko siya sa tabi ko. Inaasahan ko nang tatanggi siya dahil never naman ka
ming nagdikit talaga. Kahit sa pagtulog, isang payat na tao pa rin ang katumbas
ng pagitan sa aming dalawa. Nakatalikod siya sa akin palagi. Ako naman, nakahara
p sa likod niya at kahit gustong gusto kong yakapin ang likod niya, pinipigilan
ko ang sarili ko. Ayokong magalit siya sa akin dahil sa kaartehan ko.

Pero ano pa nga bang inaasahan ninyong magiging reaksyon ko? Natural, magugulat
na naman. Tumabi siya sa akin eh. Tahimik lang kami. Hindi ko na masyadong pinan
sin ang ka-weirduhan ni Ace ngayon dahil nag-e-enjoy pa ako kay aleng maliit. Ra
mdam ko namang nanonood na rin siya at paminsan minsan ay ngumingiti. Pero madal
as, ramdam ko ang mainit niyang titig sa akin. Nakakaasiwa.

Hanggang sa...

Heto nga...

Bigla na lang niya akong niyakap. Walang pasabi eh. Nanigas ako doon. Ano bang d
apat kong gawin? Dapat ko ba siyang yakapin din? Eh baka mabugbog na naman ako n
g isang 'to eh. Pero sa totoo lang, gustong gusto ko ang pakiramdam na ito. Firs
t time eh. Sana magtagal.

Huwag mo muna akong bibitawan Ace. Kahit ngayon lang. Ang sarap sa pakiramdam eh
.

Napapikit na lang ako. Pero siyempre, tinanong ko pa rin siya.

"Ah... Ace? Bakit?"

"Sshh... Let me just hug you for a while, okay?"

Siyet. Ito 'yun eh. Ito 'yung gusto kong sabihin niya. Na hayaan ko lang siyang
yakapin niya ako. Oh Ace! Ano bang nangyayari sa iyo? Ginugulo mo ang utak ko. P
ero siyempre nga, masarap naman sa pakiramdam. I could go on for days na nakagan
ito lang ako sa kanya. Wala na akong mahihiling pang iba. Kung ito na ang huling
araw ko sa mundo, okay lang. At least, masaya ako.

"Okay." sabi ko na lang, at tsaka siya niyakap pabalik. Hindi naman siguro siya
magagalit kasi gusto naman niyang yakapin ako eh.

Ah, heaven!

Maya-maya lang ay naramdaman kong may pumatak sa may balikat ko.

SHIT.

Luha.

Umiiyak si Ace?

Hinagod ko ang likod niya. Hinayaan niya lang naman ako. May problema kaya siya?
Kung meron, bakit sa akin naman siya nag-c-confide? Kataka taka lang talaga.

Oo na, paulit ulit na ako. Nakakataka na nga. Hindi kasi ako sanay eh. Hindi nam
an siya ganito sa akin dati diba nga? Tapos ngayon... bigla bigla siyang naging
mabait sa akin? Ano namang ineexpect ninyong maramdaman ko doon? Bigla bigla na
lang din akong matuwa?

"Ace? Umiiyak ka?"

Hindi niya ako sinagot. Lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa akin. Pakiram
dam ko, ayaw niya akong pakawalan. Para namang mawawala ako. Dito lang naman ako

. Mananatili ako dito sa tabi niya. Hinding hindi ko siya iiwan. Mahal na mahal
ko kaya siya.

Ilang minuto rin kaming nanatiling magkayakap doon. Ramdam na ramdam ko ang mabi
lis na pagtibok ng puso ko at napangiti ako dahil naramdaman kong ganun rin siya
.

Pinakawalan na niya ako pagkatapos noon at tumitig sa mga mata ko. Tinitigan ko
lang din siya.

Ace, isa kang malaking misteryo.

Magsalita ka na Ace. Di kita mawari eh.

"I'm sorry Cassandra. For everything."

Natigilan ako doon. So... ito pala lahat 'yun? Kaya siya ganito sa akin ngayon k
asi he felt sorry? Bakit parang nadismaya ako doon? Bakit imbes na matuwa ako eh
lalo pa akong nainis?

So he feels sorry lang pala?

Pero... kahit anong inis ko naman, okay lang eh. Papatawarin ko agad siya. Actua
lly, hindi naman na niya kailangang magsorry. Tanggap ko naman na. Isa pa, kasal
anan ko ang lahat so ako dapat itong nagsosorry at hindi siya.

Napatawa na lang ako sa sinabi niya.

"Tss. Bakit ka nagsosorry Ace? Hindi ka dapat nagsosorry sa akin. Ako ang may ka
salanan sa'yo, remember? Inagaw kita kay Jennifer. Sa mahal mo... Bakit? Porke n
alaman mong mamamatay na ako, bigla ka na lang nagsosorry? Na-g-guilty ka lang e
h. Aminin mo. Hindi mo naman kailangang magsorry kung na-g-guilty ka nga. Ayos l
ang Ace..." matabang na reply ko sa kanya.

Hinawakan niya ang mga kamay ko. Pilit ko namang inagaw 'yun sa kanya.

"Don't say things like that Cassandra. Hindi ka mamamatay."

"Mamamatay ako! Hindi mo ba naiintindihan ang sakit ko Ace? Malala. Walang gamot
! Sige nga, sabihin mo sa akin, paano akong mabubuhay? 'Wag mo na nga akong paki
alaman! Mas masakit makitang ganito ka sa akin ngayon dahil alam kong nagbabayad
ka lang sa mga ginawa mo sa akin noon. Tanggap ko na 'yun Ace. Kinalimutan ko n
a 'yun. Hindi mo na kailangang bumawi. Mahal naman kita eh." naiiyak na ako. Ayo
ko pa manding umiyak.

Niyakap niya ulit ako. Napayakap na lang din ako sa kanya at tuluyang napaiyak s
a dibdib niya. Ang bigat sa dibdib eh. Dahil lang sa ganito ako, may malala akon
g sakit, bigla siyang magiging mabait sa akin? Hindi naman niya kailangang pilit
in ang sarili niya eh. Hindi ko naman sinasabing maging mabait siya sa akin. Aft
er all, minahal ko naman siya kahit ang sama ng pakitungo niya sa akin.

"Hush... Cassandra... I'm sorry kung iba ang naiisip mo... Pero believe me... Ma
halaga ka sa akin... At nung nalaman kong na-coma ka, natulog din ang puso ko da
hil doon."

HUMPH!

Bakit... hindi ko magawang maniwala sa sinasabi niya?

Imbes na sagutin siya... tinitigan ko na lang ulit siya. Tumitig lang ulit siya
sa akin.

God... that look on his eyes... I don't like that look.

"Wag mo akong titigan ng ganyan Ace..."

"Bakit... paano ba kita titigan Cassandra?"

MY GOD.

You're asking me? You're really asking me? It hurts!

"My God Ace... you're looking at me with pity! WITH PITY!!!! Ace... 'wag mo nama
n akong kaawaan! Hindi ko kailangan ng awa mo! Mas mabuti pa noong sinasaktan mo
ako eh! At least noon, alam kong totoo ang nararamdaman mo. Pero ngayon? Hindi
ko alam kung umaacting ka lang o ano! Pero one thing's for sure! I don't like ku
ng anuman itong pinapakita mo sa akin ngayon. Tigilan mo na 'to. Lalo mo lang ak
ong sinasaktan." nag-crack ang boses ko sa huling sinabi ko. Nagbreakdown na lan
g ako.

Natigilan siya. Binitawan na rin niya ako sa pagkakayakap.

Ayan, mas mabuti 'yan. Nagagalit siya. At least. TOTOO SIYA. Hindi ba?

Tiningnan niya ako nang may apoy sa mga mata niya.

"Sino ka para pangunahan ang nararamdaman ko Cassandra? Sino!" sumisigaw na siya

. Natakot naman ako bigla sa kanya. Wala na akong paki. Makikipagsigawan na rin
ako sa kanya.

"BAKIT BA ACE? TOTOO NAMAN EH! GINAGAWA MO LANG ANG LAHAT NG ITO DAHIL NAKOKONSE
NSIYA KA."

"OO! NAKOKONSENSIYA NGA AKO! OO! NA-G-GUILTY AKO! PERO MASAMA NA BANG BUMAWI SA
ASAWA KO? HINDI NA BA AKO PWEDENG MAGBAGO CASSANDRA? HINDI KO BA PWEDENG IPAKITA
SA'YO NA MAHALAGA KA SA 'KIN? HINDI BA KITA PWEDENG ALAGAAN? KAHIT NGAYON LANG
CASSANDRA. PAGBIGYAN MO NA AKO." Sumisigaw pa rin siya pero lumuluha rin siya. S
iyet. Pinaiyak ko siya.

Umiiyak pa rin siya. Hinayaan ko na lang siya. Napapagod ako.

"Cassandra. Ang laki ng kasalanan ko sa'yo. Buong buhay natin bilang mag-asawa,
ginugol kong poot ang nararamdaman sa'yo. Pinagsisisihan kong hindi kita inintin
di. Ano ako ngayon? Wala. Galit na galit ako sa sarili ko kasi naging gagu ako.
Hinayaan ko na lang sana ang sarili kong mahulog sa'yo. Wala namang masama doon.
Asawa naman kita. Naging masaya sana tayo. Hindi sana kita pinabayaan. Hindi sa
na ako mabubuhay ngayon na ang bigat ng dinadala dahil sising sisi ako sa mga de
sisyong ginawa ko noon. Please, Cassandra. Hindi ko naman sinabing paniwalaan mo
ako. Hayaan mong iparamdam ko sa'yo ang tunay na intensyon ko."

Nalulungkot ako. Grabe, tagus. Ganitong ganito ang gusto kong sabihin sa akin ni
Ace noon eh. Ang sakit marinig sa kanya ang mga ito ngayon. Alam ko, nagsisisi
na siya. Hindi naman ako galit sa kanya. Hindi na niya kailangang bumawi.

"Ace... hayaan mo lang ako sa tabi mo. 'Yun lang. 'Yun lang ang kailangan ko." s
abi ko na lang at humilig ulit ako sa dibdib niya. Niyakap niya ulit ako.

Mahal na mahal kita Ace. 'Wag kang mag-alala. Hinding hindi naman kita iiwan. Di
to lang ako. Promise 'yan.
*******************************************
[32] 31:
*******************************************
- CASSANDRA -

Nagising ako sa tunog ng gitara. Mahina lang ang pagkakastrum ng chords, sapat n
a para manggising ng tulog. Sapat na para maalimpungatan ako.

Napaunat na lang ako ng mga braso ko at tumingin sa kabilang side ng kamang hini
higaan ko. Wala na si Ace. Nauna na siyang magising sa akin. Bakit hindi man lan
g niya ako ginising? Dati, tatadyakan pa ako nun para magising eh. Ayaw na ayaw
nun na naaabutan pa akong nakahiga at natutulog sa kama. Gusto kasi nun, may lut
o na siyang breakfast pagmulat niya ng mga mata.

Pero bakit ngayon iba?

Akmang tatayo na ako mula sa pagkakahiga nang magulat ako sa nabungaran ko.

Si Ace...

Nasa harapan ko siya.

Nakaupo habang naggigitara.

So sa kanya pala galing 'yung tunog. Nanigas ako sa pwesto ko at napatitig na la

ng sa kanya. It's been two years mula nang marinig ko siyang tumugtog ulit. Afte
r kasi naming makasal, hindi na siya nagbanda pa. Nawalan na raw siya ng dahilan
para tumugtog pa. Alam ko, ako na naman ang dahilan nun. Ako lang naman kasi an
g nagpadilim sa makulay niyang buhay eh.

Napangiti ako ng mapait sa naisip ko.

"Hmm.. yeah, yeah..." panimula niya. Nakatitig lang siya sa akin na parang may n
ais siyang iparating. Hindi ko lang mawari kung ano 'yun.

Gahh. Simpleng pag-hmm pa lang 'yun... lalo ko siyang minamahal. What more kung
kumanta na talaga siya diba?

Nakakainis.

Naiiyak na naman ako.

"Four letter word, but I don't have the guts to say it. Smile till it hurts, let
's not make this complicated. We got a story and I'm about to change the ending.
You're perfect for me, and more than just a friend so we can just stop pretendi
ng now. I gotta let you know somehow..."

Tumigil siya sa pagkanta at nagpatuloy lang sa pag-strum nung gitara. Nakayuko s

iya dun sa gitara niya. Tinitigan ko lang siya. Ang graceful niyang tumugtog. Na
papangiti na lang talaga ako sa twing nakikita ko siyang ganito. Alam kong mahal
niya ang musika eh. Mahal niya ang pagbabanda at ang sakit lang na ako pa ang n
ag-take away nun sa kanya.

Maya-maya pa eh tumigil siya sa pagtugtog. Ayy, 'yun na 'yun? Bakit hindi pa niy
a tinapos?

"Cassandra... alam kong napakakomplikado nitong buhay natin ngayon. Alam kong na
gsimula ang kwento natin nung pinilit mo akong magpakasal sa'yo pero hindi ko ha
hayaang maging malungkot ang ending para sa ating dalawa. Gagawa tayo ng panibag
o nating ending. Hindi man natin mababago ang simula, magagawan naman natin ng p
araan para hindi maging masakit ang ending natin diba?"

Tumango na lang ako kahit wala akong maintindihan sa sinasabi niya.

"At 'yung apat na letrang salitang 'yun... Cassandra... Hindi ko siya magawang m
asabi ngayon dahil alam kong hindi pa ito ang tamang panahon... Gusto ko, marini
g mo 'yun mula sa akin kapag parehas na tayong handang tanggapin kung anuman ito
ng nararamdaman ko sa'yo ngayon. Cassandra, I don't deserve that four-letter wor
d from you pero ikaw... deserve na deserve mong masabihan ng ganun. And I'm sorr
y... Hindi ko man lang nagawang masabi sa'yo iyon noon. Pero hindi pa naman huli

ang lahat diba? Masasabi ko pa sa'yo 'yun. At kapag nangyari 'yun, alam ko.. Si
siguruhin kong... Sigurado na ako sa nararamdaman ko."

Ace...

Pinapaiyak mo naman ako eh. ToT

Alam ko, hindi mo naman kailangang sabihin 'yun sa'kin eh. Hindi ko naman hinihi
ling sa'yo 'yun eh. Kusa kong ibinibigay sa'yo ang pagmamahal ko. Hindi ako humi
hingi ng kapalit. Mahal na mahal kita. Walang dahilan. Kusa ko lang 'yung naramd
aman. Wag mo akong paiyakin ngayon!

Nagbabadya na ngang tumulo ang luha ko. Buti napipigilan ko pa.

Tumigil naman si Ace sa pagmomonologue niya at ibinalik ang pansin sa gitara niy
a.

"I'll be your shelter... I'll be your storm... I'll make you shiver, I'll keep y
ou warm. Whatever whether, baby I'm yours... Be your forever, be your fling... B
aby I will be your everything..."

Nakangiti siya habang kinakanta 'yun sa'kin.

"We used to say that we would always stay together but who's to say that we coul
d never last forever? Girl, got a question, could you see yourself with somebody
else? Cuz I'm on a mission and I don't want to share but want you all to myself
right now. I just want to scream it out."

At inulit niya lang 'yung chorus nung kanta.

"Sorry Cassandra... sorry kung nasaktan kita. Ngayon ko lang napagtantong kaya k
o 'yun nagawa sa'yo ay dahil sa matinding selos... Na may ibang lalaking makakap
agpasaya sa'yo. Na may ibang lalaking magpapahalaga sa'yo. At hahayaan mo lang s
iya dahil napapabayaan naman kita. Cassandra, ayoko nang may kahati. Gusto ko, a
ko lang. Sorry Cassandra. It took me a very long time bago marealize ang bagay n
a iyon. Inaasahan ko nang magagalit ka sa'kin pero as usual, sinosorpresa mo ako
dahil hinding hindi ka nagalit sa akin. Bagkus, lalo mo pa akong minamahal. Min
san, nagtataka na rin ako kung paano mo nagagawang magtiis sa akin samantalang h
alos isuka na kita dahil sa ginawa mo sa atin. Ngayon ko lang napagtantong sobra
ng swerte ko at may isang katulad mo na nagtitiis sa tabi ko. Na iniintindi ako

kahit napakagagu ko. Cassandra, for the last time... Sana... 'wag mo 'kong bitaw
an. Sana... 'wag kang magsawa sa akin..." nag-crack ang boses niya.

Tama na Ace. Umagang umaga eh.

Sino bang may sabing bibitawan kita? Na magsasawa ako sa'yo? Wala naman ah? Naki
ta ko na ang worst side mo and still, nandito pa rin ako sa tabi mo. Ngayon, pan
ahon naman para ipakita mo sa akin ang good side mo... Sa tingin mo ba, magagawa
pa kitang bitawan non? Gagu mo Ace!

Tumawa siya ng pagak para pagtakpan ang namumuong lump sa throat niya.

"No matter what you do... I'll be there for you... And every time you close your
eyes, I will be by your side coz every time you make me say, baby I will be you
r everything..."

Pinagpatuloy niya lang ang pagkanta hanggang sa matapos na rin siya. Kapagkuwan
ay inilapag niya ang gitara sa tiled floor at hinayaang umagos ang luha sa mga m
ata niya. Hindi ko na rin napigilan ang sarili ko. Napaiyak na rin ako.

Sinalubong ko siya ng yakap ko. Agad naman niya akong niyakap din. Para kaming s
ira, kagigising lang tapos nag-iiyakan.

"Nakakainis ka Ace... Umagang umaga, pinaiyak mo 'ko. Kailan mo ba ako pasasayah

in ha? Nakakainis ka na talaga!" sinuntok suntok ko ang dibdib niya. Hinayaan ni
ya lang ako.

"Sige Cassandra. Ilabas mo lahat 'yan. Saktan mo pa ako. Alam ko, kulang pa 'yan
sa mga ginawa ko sa'yo pero sige lang... Wag kang mag-alala. Hindi ako magagali
t. Sorry Cassandra."

Suminghot singhot ako habang patuloy na ginagawang punching bag ang dibdib niya.

"Oo na Ace! Sorry na nga. Sorry ka na nga. Paulit ulit ka eh. Hindi mo naman kai
langang mag-sorry. Ang kulit lang? Hindi naman ako galit. Kailan ba ako nagalit
sa'yo Ace? Never akong nagalit sa'yo. Ako nga ang dapat magsorry eh. Kasi hindi
naman tayo magkakaganito ngayon kung hindi ko ipinilit ang gusto ko. Pero Ace...
mahal na mahal kita. Sobrang mahal kita at hindi ko kayang mawalay sa piling mo
. Masaya na akong malamang anjan ka lang palagi. Hindi ko na hinihiling pang mah
alin mo 'ko kasi alam kong sobra na 'yun. Masasaktan lang kita... Kaya please Ac

e... kalimutan mo na 'yun. Samahan mo na lang ako hanggang sa kahuli hulihang ti

bok ng puso ko."

"Cassandra naman. Wag ka naman kasing magsalita ng ganyan. Gagaling ka pa. Magpa
pagamot ka pa. Wag na kasing matigas ang ulo mo. Wag mo na lang isipin ang marar
amdaman ko. Isipin mo ang mga magulang mo. Sina Jennifer, Gio, Raymer, Jimmy...
isipin mo na lang ang mararamdaman nila kapag nawala ka. Matutuwa kaya sila? Cas
sandra, ngayon mo kailangang magpakatatag eh. Please Cassandra, be strong... Hin
di na para sa'kin kundi para na lang sa mga taong nagmamahal sa'yo."

Umiling iling ako sa kanya.

"No... hindi mo kasi naiintindihan Ace. Hindi na ako gagaling talaga. Posible, k
ung magpapatreatment ako, madaragdagan ang haba ng buhay ko. Pero ano ang kahaha
ntungan nun? Iiwan ko pa rin kayo. Aasa lang kayo. Lalo ko lang kayong masasakta
n. Mabuti na itong ganito, at least nakakapagpaalam na ako ng unti-unti sa inyo.
Hindi na kayo mabibigla. Masasanay na rin kayo. Please, Ace?"

Hindi na ako takot mamatay eh. Matagal ko na siyang napaghandaan. Wala nang maka
kapagpabago ng isip ko.

Bumuntong hininga si Ace.

"Okay... we'll drop the topic for today pero hindi ibig sabihin nun eh hindi kit
a tatantanan dahil sa ayaw at sa gusto mo, magpapatreatment ka. Cassandra, don't
be selfish. Isipin mo naman kami. Kung anong mararamdaman namin. Hindi namin ka
ya, okay?"

Hay. Ang kulit ng lahi ni Ace. =.=

Tumango na lang ako pero ang totoo, wala naman akong inintindi sa mga pinagsasab
i niya. Final na ang desisyon ko. Hihintayin ko na lang ang kaorasan ko.
*******************************************
[33] 32:
*******************************************
Sorry for making some of you cry. I did not intend to do that. :P
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

Nang kantahan ako ni Ace kahapon, naglaho bigla ang lahat ng doubts ko sa kanya.
Tsaka, nakita ko naman kung gaano siya ka-sincere sa lahat ng sinabi niya sa ak
in eh. Even the song said it all. Siguro, hahayaan ko na lang siyang gawin kung
ano man ang trip niyang gawin. Mag-a-adjust na lang ako kahit talagang nawiwinda
ng pa rin ako sa kabaitang pinapakita niya sa akin. Hindi ako sanay eh.

Isa pa, kahit ba anong tanggi at pag-arte ang gawin ko, aminado akong kinikilig
ako sa mga pinapakitang ito ni Ace. Para akong nagbalik sa pagkateenager ko.

First time ko pating haranahin eh. Never naman ako nagkaroon ng romantic relatio
nships nung college ako kasi alam ninyo namang patay na patay na ako kay Ace ng
mga panahong iyon. Hindi na rin ako nag-entertain ng mga manliligaw kasi mapanoo
d ko palang na magperform ang banda nina Ace noon, solve na ako.

Natutuwa ako at nagawa niyang tugtugan ulit ako. Alam ko, nahirapan din 'yan dah
il halos dalawang taon 'yang hindi na nakakahawak ng gitara. Effort rin 'yun. Ng
umiti ang puso ko dahil dun.

Nag-iyakan lang kami ng konti (?) ni Ace nun at sabay kaming nagbreakfast. As us
ual, siya na naman itong naghanda ng kakainin namin. Hindi pa rin ako sanay. Gum
awa rin siya ng pancakes. Favorite namin 'yun parehas eh. Hindi lang si Ace ang
may favorite dun. Maging ako man.

Sa totoo lang, mas masarap akong gumawa ng pancakes sa kanya. 'Yung kanya kasi,
sobrang kulang sa alsa tapos medyo dry pa. Pero masarap naman. Mas masarap lang
talaga 'yung gawa ko. Sinubukan kong biruin siya, titingnan ko kung magagalit.

"Alam mo... ang pangit ng lasa nitong pancakes na ginawa mo. 'Wag ka nang uulit
ah. Ako na ang gagawa next time." Sinabi ko 'yun para pumayag siya at ako na uli
t ang maghanda ng breakfast. Ayoko kasi itong nangyayari. Para akong nagiging di
sabled. Wala akong magawa eh. Nakatunganga lang ako sa mansion. Ayokong ganito h
abang nabubuhay pa ako.

Inaasahan kong kukuyom ang mga kamao niya at babayuhin ang dining table. Tapos m
agngingitngit siya sa galit at bubulyawan ako.

Pero dahil iba na itong Ace na kaharap ko...

Nagkamali ako ng akala.

Tinitigan niya lang ako ng matagal tapos nag-pout. Pinahaba pa niya lalo 'yung n
guso niya. Ang cute cute! Parang bata! Pinipigilan ko lang ang matawa kasi ayoko
ng ma-offend siya.

"Oo na. Ikaw na ang magaling gumawa ng pancakes. Ako na ang walang alam. Grabe C
assandra, you just broke my heart."

Hala? Ang OA naman nitong si Ace.

Para binibiro lang eh?

Umarte pa siya na dinedeadma ako. Sinusundot sundot ko naman ang tagiliran niya.
Di talaga siya nagagalit. Ang saya nito!

"Uy, Ace. Joke lang naman eh! Ito naman, di na mabiro. Sorry."

Di niya pa rin ako pinapansin. Maya-maya lang eh tumingin na siya ulit sa akin.

"Pinaghirapan ko rin kasing lutuin 'yan Cassandra. Tapos lalait laitin mo lang.
Tss. Sayang effort ko. Di mo naman na-a-appreciate. Pwede ka namang mag-thank yo
u na lang diba? Eh hindi eh. Kailangan mo pang laitin pagluluto ko."

Hala.

Nagtampo na.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. May kumawalang luha sa mga mata ko. Aish.

"Oh. Ba't umiiyak ka jan?"

Lalo akong naiyak sa tanong niya. Umiling iling na lang ako.

"Wala. Joke lang naman kasi 'yun Ace. Sorry na. Gusto ko lang naman sabihing gus
to kong ako na lang ulit ang maghahanda ng breakfast mo eh. Namimiss ko na rin k
asi. Ayokong ma-stuck lang dito na walang ginagawa. Isa pa, di naman talaga pang
it ang lasa eh. Nagustuhan ko nga siya. Sorry. Hindi na mauulit." sumisinok sino
k na sabi ko sa kanya.

Narinig kong nag-smirk siya kaya napatingin ako sa kanya. Nakangiti siya!

"Ano ulit 'yung sinabi mo? Nagustuhan mo?"

Tumango ako ng ilang beses para malaman niyang nagsasabi ako ng totoo.

"OO Ace! Promise! Di ako nagbibiro. Masarap naman eh. Binibiro lang naman kasi t
alaga kita. KJ nito." binulong ko na 'yung last part. Baka magalit eh. Mahirap n
a. Kahit naman nakakapagbiruan na kami, di ko pa rin 'yun aabusuhin.

"Sinong KJ? Ako?"

"Ah! Hindi Ace. Ako 'yung KJ."

"Di eh. Narinig ko eh. Sabi mo KJ ako."

Naiyak na naman ako.

"Sorry na! Huhuhu."

Sa gulat ko, niyakap niya naman ako. Tumatawa pa siya.

"Haha! Ang sarap mong pag-tripan Cassandra! Hush. Wag ka nang umiyak. Binibiro l
ang din kita. Pero totoo, medyo nasaktan ako dun sa sinabi mo pero okay na ako.
Sabi mo naman nagustuhan mo eh. Sorry kung pinapakialaman ko ang kusina, trono m
o nga pala ito. Wala, gusto lang kitang pagsilbihan sa paraang alam ko. Para kas
ing di naman romantic kung ipaglalaba kita ng underwears mo diba?"

Nanlaki ang mata ko sa huling sinabi niya. Napakalas tuloy ako sa yakap niya. Lo
ko rin ng isang 'to eh.

"Yan ang wag na wag mong gagawin ah!" pagbabanta ko sa kanya. Naguguluhang tinin
gnan naman niya ako.

"Ha? Alin?"

"Yan. Ang labhan ang underwears ko."

Natigilan siya saglit tsaka tumawa.

"Pffttt. And why, my Princess? Asawa naman kita."

Namula ako sa sinabing 'yun ni Ace.

"AH BASTA! HINDI PWEDE. Nakakahiya."

Imbes na sumagot, niyakap na lang niya ulit ako. Parang Rebisco lang oh.

Ang sarap ng feeling ko. :P

"Oo na po. Ikaw naman ang prinsesa sa mansion na ito kaya ikaw ang masusunod."

I just savored the moment. Hindi ako sigurado kung mauulit pa siya kaya habang n
angyayari pa siya ngayon. Lulubos lubusin ko na. After all, you only live once.

Pagkaraan ng ilang sandali ay kumalas na ako sa kanya. Tinitigan ko siya sa mata

.

"Thank you."

Alam kong alam na niya ang ibig kong sabihin dun. Simpleng thank you lang siya p
ero marami 'yung ibig sabihin.

At natapos nga ang breakfast namin kahapon na puno ng kasweetan. Nagsubuan pa ka

si kami after nun. Imagine! Hindi ko na naman kasi 'yun inaasahan eh. Para lang
talaga kaming mga newly weds. Hahaha. Nakakatawa lang.

Nagsisimula siguro kami ulit.

Start from scratch. Kalimutan ang lahat ng masasakit na dinanas namin sa piling
ng isa't isa.

Awdee. :3

At ngayon nga, dahil sobrang sarap ng feeling ko kahapon, napasarap din ako ng t
ulog. Pagtingin ko sa orasan sa bedside table, alas nuebe na pala. Hala? Sabi ko
pa mandin ako na ang maghahanda ng breakfast ni Ace ngayon.

Aish. Fail!

Naiinis na tinungo ko ang banyo ng kwarto namin at nag-ayos ng sarili ko.

Nakakainis! Hindi man lang ako ginising ni Ace? Nakakainis rin ang isang 'yun eh
! Paniguradong nasa office na 'yun ngayon. Ano kayang kinain nun? 'Yung kulang s
a alsa at oil na pancake niya? Hahaha. Ang bad ko.

Pagkatapos kong ayusin ang sarili ko ay kinuha ko ang cellphone ko at tinext siy
a.

To: Ace <3

Nakakainis ka!!! Di mo ako ginising!!!

Di man lang ako nakapag-goodbye kiss.

Siyempre, di ko na 'yun sinama sa message ko. Nakakahiya.

Wala pang isang minuto ay nagreply na rin siya.

From: Ace <3

Good morning, too. My princess! :)

Ah! Peste! Anong good morning, too? Di naman ako nag-good morning sa kanya! Ang
adik. Bahala siya sa buhay niya.

Padabog na bumaba ako ng kwarto at nagtungo sa kitchen para maghanda ng makakain

ko. Nagrarambol na rin kasi ang mga alaga ko sa tiyan eh.

At ano pa ngang ineexpect ko?

Ang linis ng table. Bwisit! Akala ko pa naman pinaghanda niya ako! Grr.

Pumunta ako sa fridge at napansin kong may nakadikit dun na sticky note. Marahas
na inalis ko iyon at binasa ang nilalaman.

To my Wicked Princess,

Good morning! Alam kong paggising mo eh maiinis ka sa'kin dahil sabi mo ikaw gag
awa ng breakfast ko ngayon. Don't worry my Princess, may next time pa. Isa pa, h
indi ko masikmurang gisingin ka ng maagap. Mukhang ang sarap pa ng tulog mo eh.
Pinapanaginipan mo siguro ako, enjoy na enjoy ka eh. Nakangiti ka. Tulo laway pa
nga. Hahaha! Ang sarap mo pating panoorin.

PS, akala mo di kita pinagluto? Pinagluto kita. Nanjan sa fridge, iinit mo na la

ng. Alam kong tanghali ka na gigising eh.

Sige, 'yun lang.

Your hunky husband<3

Aish!

Corny mo Ace, di bagay sa'yo.

Pero uy, ha. In fairness.

Napangiti ako. <3

*******************************************
[34] 33:
*******************************************
Woops. Are those wedding rings on the side? -------------->
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

Nakangiti lang ako buong maghapon dito sa bahay. Paano ba naman, di ako makaget
over sa simpleng sticky note na iyon ni Ace. Oo, corny. Pero diba minsan, nakaka
kilig din naman ang corny? Feeling ko talaga teenager pa rin ako eh.

Dinikit ko nga ulit 'yung sticky note dun sa fridge tapos makailang ulit na bina
sa.

To my Wicked Princess,

Good morning! Alam kong paggising mo eh maiinis ka sa'kin dahil sabi mo ikaw gag
awa ng breakfast ko ngayon. Don't worry my Princess, may next time pa. Isa pa, h
indi ko masikmurang gisingin ka ng maagap. Mukhang ang sarap pa ng tulog mo eh.
Pinapanaginipan mo siguro ako, enjoy na enjoy ka eh. Nakangiti ka. Tulo laway pa
nga. Hahaha! Ang sarap mo pating panoorin.

PS, akala mo di kita pinagluto? Pinagluto kita. Nanjan sa fridge, iinit mo na la

ng. Alam kong tanghali ka na gigising eh.

Sige, 'yun lang.

Your hunky husband<3

Gah.

Ganun pa rin ang epekto sa akin. Kinikilig pa rin ako. Hindi nakakasawang ulit u
litin!

Nakakabaliw ka Ace! Alam mo 'yun?

Ayun nga, nakangiti lang ako habang nililinis ang buong mansion. Hindi ko na ali
ntana ang pagod kasi, masaya nga ako. Tuloy tuloy na sana ito!

Nagpahinga lang ako sandali at tsaka naman inabyad ang tanghalian ko. Naisip kon
g magluto ng favorite dish namin ni Ace nang bigla akong may naisip na kalokohan
. Wicked Princess naman daw kasi ako. Pagbigyan na!

Kinuha ko na ang lahat ng ingredients na kakailanganin ko at ipinatong lahat 'yu

n sa table. Buti na lang at nakapag-grocery si Ace. Hindi na ako mahihirapan pa.

After ilang minuto rin ng pag-p-prepare ay handa na 'yung ulam. Inamoy ko siya a
t...

"Hmmmmmm! Ang sarap ko talagang magluto! Ah, heaven!" nakapikit pa ako habang na
kangiting inaamoy amoy 'yung niluto ko. Sa sobrang pagsinghot ko, muntik ko nang
maubos 'yung aroma. Buti may natira pa. Hahaha. Baliw.

Nagsandok agad ako ng kakainin ko at kumuha na rin ng kanin. Maya-maya pa ay dum

iretso na ako sa living room. Doon na lang ako kakain. Mag-isa lang naman ako eh
. Masyadong maespasyo ang dining table kung dun pa ako. Isa pa, papanoorin ko ul
it si Aleng Maliit. Adik na 'ko sa batang 'yun eh.

Nang makarating ako sa sala ay agad kong binuksan ang TV. Sakto, nagsisimula pal

ang 'yung show. Nilapag ko 'yung plato sa center table at kinuha ang phone ko sa
bulsa ko.

"Hmm. Time to call my beloved husband."

Ayoko siyang i-text dahil baka hindi niya agad mabasa. Iinggitin ko pa mandin si
ya.

Sinagot niya agad sa unang ring palang. Atat much? Hahaha!

"Yes, Princess?" bati niya sa akin.

"Kumain ka na?" tanong ko sa kanya. Mabuti na 'yung sure. Baka kasi nakakain na
pala siya. Wala na ring silbi, diba?

"Ah. Di pa nga eh. Ikaw, kumain ka na? Kumain ka na ha! Wag kang magpapalipas! A
yoko ng patpating asawa!"

Napatawa ako sa sinabing 'yun ni Ace. Grabe, nakakakilabot pa rin talaga siya 'p
ag ganyang kung ano anong sinasabi niya. Parang sinapian eh.

"Hahaha! Opo! Skype tara. Dali." aya ko sa kanya.

"Ha? Bakit? Sige, sandali kunin ko lang laptop."

"Naku! Wag na. Dito na sa phone. Ibababa ko na rin. Basta, in 5 minutes dapat on
ka na ha? Geh, baba ko na 'to. See you." Mwahahahahahahahaha!

Hindi ko na siya hinintay na magreply at binabaan agad siya ng telepono. Okay la

ng 'yun. Di naman na 'yun magagalit. Hahaha. Abuso na 'to! Minsan lang naman.

Naghintay lang ako ng 5 minutes. Ong togol polo. Hahaha. Tae, ang pa-cute ko nam
an. Malamig na 'yung pagkain eh.

Nang maka-5 minutes na, in-on ko na 'yung Skype ko at tinawagan siya. Sinagot ni
ya na rin naman. Nakita ko na ang mukha niyang pagkagwapo gwapo. Siyet! Bakit an
g fresh fresh niya pa ring tingnan kahit tanghaling tapat na? Nasa office pa siy
a kung tutuusin.

Sabagay, air-conditioned naman dun.

"Hi, princess. Na-miss mo ako agad ano? Kaya gusto mo akong makita ngayon." naka
ngiting bati niya.

"Well hello there my baby!" nakangiti ring bati ko sa kanya.

"May ipapakita lang ako sa iyo. Saglit lang 'to. After nito, mag-lunch ka na ah?
" dugtong ko pa sa sinabi ko at kinuha na 'yung plate na nasa center table. Itin
apat ko 'yun sa screen ng phone ko.

"See this, Ace? Kaluluto ko lang nito. Ang sarap oh! Hmm.... at ang bango pa! Ta
ra, kain!" sabi ko sa kanya sabay tusok dun sa isang pirasong karne. Kinagat at
nginuya ko iyon sa tapat ni Ace na nakapikit pa. Pagmulat ko ng mata ko, bumunga
d sa akin ang nakangusong mukha ni Ace. Hahaha! Epic!

Na-screenshot ko. Buti na lang!

"Aish." maiksing sabi niya.

Tumawa na lang ako.

"Saglit lang. Uuwi akong bahay ngayon. Wag mong uubusin 'yang caldereta ah! Maki
kita mo!" nakita kong kinukuha niya 'yung coat niya tapos ay inaayos 'yung gamit
niya. Narinig ko namang may pumasok dun sa office niya.

"Sir, andito po Dad ninyo. Important meeting daw po. Hinihintay niya kayo sa off
ice niya."

Secretary niya yata 'yun. Frustrated na tumingin siya sa screen. Tinawanan ko la

ng siya.

"Aish. Sige na, sige na. Maya na lang hapon pag-uwi ko. Basta ha, Cassandra. I'm
warning you. Subukan mong ubusin 'yan. Malilintikan ka sa akin. Bye na! Panira
si Dad kahit kailan."

Hindi ko na pinansin 'yung pananakot niya dahil alam kong hindi naman na niya 'y
un gagawin sa akin. Nakakatawa lang talaga siya. Parang batang inagawan ng kendi
. Paiyak na 'yung hitsura niya eh. Awdee.

Nabusog ako sa calderetang niluto ko. Isang oras din yata akong nagpahindag. Siy
et. Bloated eh. Ang sarap sa feeling na busog ka. Hindi lang basta busog. Busog
na busog pa. Hahaha!

Pagkatapos kong magpahindag at magpahinga na rin, itinuloy ko na ang chores sa m

ansion. Hindi ko na namalayan ang oras. Hapon na pala. Padating na rin si Ace ma
ya-maya lang.

Ilang saglit pa nga ay narinig ko na ang tunog ng kotse niya. Sinilip ko siya at
ayun, naggagarahe na. Buti na lang at tapos na rin ako sa chores ko. Nakasalamp
ak lang ako sa couch ngayon. Nanonood ng Big.

Narinig kong bumukas ang pinto. Mula sa pagkakaupo ko sa couch ay tiningnan ko s

iya at nginitian.

"Good afternoon my hunky husband. How was work today?"

Kinunutan niya ako ng noo. "What did you say?"

"I asked you how was your work today."

"No. Not that. The thing before that."

Ako naman 'yung kumunot. "Anong before that? May iba pa ba akong sinabi? Wala na
man ah." Wala naman talaga diba? 'Yun na nga 'yung bungad ko sa kanya eh.

"You said... my hunky husband."

Napatigil ako doon. Kapagkuwan ay ngumiti. "Ah! Haha. Yeah. My hunky husband. Ba
kit? Is there something wrong?"

"Nah. Nagulat lang. So I'm your hunky husband ha?"

Nilapitan niya ako at pinatayo. Niyakap niya naman ako bigla. Hilig mangyakap ng
isang 'to. Pansin ko lang.

"Ah... yeah?" tipid na sagot ko.

Kumalas siya sa pagkakayakap ko at tiningnan ako ng mataman.

"Okay then... You're my Wicked Princess."

Maagap akong nagising dahil ako ang mag-p-prepare ng breakfast ni Ace ngayon. Ma
hirap na. Baka masalisihan na naman ako ng isang 'yun.

Busy pa ako sa pagluluto nang maramdaman ko ang presensiya niya sa kitchen. Tini
ngnan ko siya saglit at nginitian.

"Good morning WP." bati niya. WP? Ah. Wicked Princess. Psh!

"Morning H squared." tumawa lang siya.

Hinanda ko na ang breakfast niya at masiglang kinain niya iyon. Habang tinitingn
an ko siya ay may napansin lang akong medyo weird sa kanya.

"Anyare sa left hand mo? Di mo gamitin? Kaya ka nahihirapan pagkain eh." Nakatag
o kasi sa bulsa ng shorts niya 'yung left hand niya eh. Ano 'yun. Exhibition niy
a?

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy lang sa pagkain. Hmp, ke aga aga, bad mood
?

"Sige, ligo na ako." paalam niya nang matapos siya agad. Tumango lang ako at uma
kyat na siya sa kwarto namin. Ilang sandali pa eh nakabihis na siya. Nilapitan n
iya ako at hinalikan sa pisngi. Nakapamulsa pa rin siya. 'Yung left hand lang. C
orny.

"Bye My Princess. Tawagan kita mamaya."

Okay.

Natulog lang ako buong umaga dahil inaantok na naman ako. Bwisit itong narcoleps
y na ito ah. Umiinom naman ako ng gamot. Bwisit talaga. Pero sabagay, masarap di
n namang matulog kaya hayae na.

Pagtingin ko sa time sa cellphone ko, alas tres na pala. Nakatulog ako sa couch.
Buhay pa nga 'yung TV eh.

Nag-ring naman 'yung phone ko. Sinagot ko 'yun agad.

"Bakit ngayon mo lang sinagot? Ano na namang ginawa mong mas importante pa sa ta
wag ko?" bungad niya sa akin. Galing!

"Nakatulog ako." simpleng sagot ko.

"Ah. Anyway, magbihis ka may pupuntahan tayo. Kita na lang tayo, hindi na kita m
asusundo sa bahay. Bye." at binabaan niya ako ng telepono! Ang saya niya! Binato
ko 'yung phone ko. Tumunog naman 'yun ulit. May nag-text. Binasa ko lang. Psh.
Si Ace. Tinext niya kung saan kami magkikita.

Sa Ice cream Parlor. Psh, 'wag mong sabihing may balak 'tong mag-ice cream? Ah,
sabagay. Mainit rin naman ang panahon. Ayos din.

Inaantok pa rin ako kahit kagigising ko lang kaya patamad na nag-ayos ako ng sar
ili. After less than an hour, ready na ako. Sinarhan ko na ang buong bahay at du
miretso sa Ice cream Parlor na sinabi ni Ace. Nakita ko naman na agad siya. Andu
n siya sa gilid malapit sa entrance.

Nang makita niya ako ay agad siyang tumayo at hinalikan ako sa pisngi.

"Hello Princess."

"HHH."

"Ha?" nakakunot ang noong tanong niya.

"Wala. Hi Hunky Husband 'yun."

Umupo na kami at nag-order. Strawberry ice cream na lang ang inorder ko. Favorit
e ko 'yun eh. Simple, pero masarap. Matamis tapos maasim. Haha. Siya naman eh Ro
cky Road. Masarap pero mapait. Hahaha joke.

Tahimik lang kaming kumain dun. Nakakairita talaga siyang kumain! Nakatago 'yung
left hand niya eh! Pero siyempre, hinayaan ko na. Jusmiyo, anong big deal doon?

Medyo nasa kalagitnaan na ako nung ice cream ko nang may makita akong parang som
ething golden or silver dun. Naweirduhan ako kasi diba pink lang dapat ito? Ayun
, kinalkal ko 'yung ice cream ko at gulat akong napatingin kay Ace.

Iniwas niya ang tingin niya sa akin at ipinakita ang left hand niya. Nakangiti s
iya.

Leche. Di ko alam ang irereact ko.

Ito ang wedding ring namin.

"A-ace..."

Tsaka niya ako tiningnan na parang inosenteng walang alam. Nakakaasar ha!

"Bakit my Princess?"

"A-ano 'to?"

Kinunutan niya ako ng noo.

"Alin?"

Kinuha ko 'yung ring at pinunasan nung napkin. "Ito."

"Ah, 'yan. Singsing mo."

Nakakunot ang noong tiningnan ko lang siya. Ayoko na magtanong. Ang ganda niya l
ang kasing sumagot. Alam kong singsing ko 'to. Ibig kong sabihin... bakit nandit
o 'to?

"Cassandra, alam ko... Sinabihan kita na 'wag isuot itong wedding ring natin dah
il hindi ko noon tanggap na kasal tayo. Pero ngayon... okay na ako. Ito nga oh,
suot ko rin 'yung akin. Proud na ako ngayon Cassandra."

Walang sabi sabing napaluha na lang ako. Nakakainis si Ace! Napapaiyak niya ako
lagi sa mga maliliit na bagay na ginagawa niya!

Niyakap ko rin siya pagkatapos.

"O-oy! 'Wag ka ngang magdrama jan. Para namang nagpropose na ako sa kanya kung m
akareact lang. Kasal na tayo so hindi ko na kailangang magpropose!"

Hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.

"I love you Ace. So much."

Hindi niya ako sinagot. Alam ko namang hindi pa niya 'yun nararamdaman para sa a
kin ngayon pero masaya na ako sa nagiging takbo ng relasyon namin ngayon. Kunten
to na rin ako.

"I know Cassandra. I know."

*******************************************
[35] 34:
*******************************************
Kapag naiyamot ako sa ka-corny-han ni Ace, tatapusin ko na 'tong TM in 40 chapte
rs lang. Talaga!!!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- ACE -

Kalalabas ko ng banyo sa kwarto namin ni Wicked Princess habang pinatutuyo ang b

uhok ko. Natutulog pa ang prinsesa ko nung pumasok ako ng banyo pero nagulat na
lang ako nang maabutan ko siyang nakadapa sa kama at kinukutingting ang phone ni
ya.

Napatitig lang ako sa likod niya ng ilang sandali.

Man, she's really a sight to see.

Nagising ako sa pagpapantasya nang marinig ko siyang impit na tumatawa. Nilapita

n ko siya at pulang pula ang mukha niya pagpipigil ng tawa habang nakatingin sa
phone niya. Aba, ano kayang kinagigiliwan nito sa phone nito?

Maya-maya pa ay bumaling siya sa akin. Nakangiti at ligayang-ligaya ang mukha. P

ero agad din namang nagbago iyon nang marealize niyang kaharap niya ako.

Agad niyang tinago sa ilalim ng kama ang phone niya and composed herself.

"O-oh. H-hi, hunky husband. Morning!" and she flashed me that smile again. God,
I think I'm gonna melt.

Inangat ko ang unan at pilit na kinuha ang phone niya pero nakipag-agawan naman
siya sa akin. Bakit tinatago niya sa akin?

"Morning. Mukhang ligayang-ligaya ka ah?" patamad na tanong ko. Gusto ko lang ma

laman kung anong dahilan ng labis na kaligayahan niya ngayong umagang ito.

Napakamot siya sa ulo niya at nahihiyang tumingin sa akin.

"A-ahhh. He-he."

'Yun lang 'yun? Ah, hehe? Leche itong Wicked Princess na ito oh.

Hindi ko na siya pinansin at kinuha ang phone niya. Naagaw ko naman sa kanya. It
inaas ko na lang ang kamay ko dahil alam kong hindi niya iyon maaabot sa akin. S
a liit ba naman ng babaeng ito. Haha.

I scanned her phone. Hindi pa naman niya na-e-exit 'yung kung ano mang tinitingn
an niya kasi nga nagulat din siyang nasa harapan niya ako at potek pare. Pwedeng
magmura?

Gagu!

Eto... eto ang dahilan ng pagtatawa niya ng sobra?

Nakakunot ang noong binalingan ko siya. Potek ulit pre! Namumula na naman ang mu
kha niya sa pagpipigil ng tawa.

"Pffft." tinakpan niya ang bibig niya para walang makaalpas na tunog mula roon.

Tiningnan ko lang siya at pagkaraan nun eh ipinatong ang phone niya sa bedside t
able. Tsaka ko siya sinimulang kilitiin.

"ACE! Ah! Stop... ACE! Nikikilig ako! Wahhhhhhhhhhh." todo ang pag-iwas niya sa
akin pero hindi naman niya magawa. Napapaiktad na lang siya sa bawat pagtusok ko
sa tagiliran niya.

At ano raw? Nikikilig? Hahaha. Baliw.

"You want me to stop? Talaga?" tanong ko sa kanya.

"O--- waaaahh! Heheheheheheheheheh. Ace naman! Ay! Hehehehehehehe." lalo ko pang

pinagbuti ang pagkiliti sa kanya. Nang mapagod ako eh tumigil na rin ako. Nag-r
e-recharge lang pero maya-maya eh babalik rin ako sa pagkiliti sa kanya.

"Kaya pala ligayang-ligaya ka. Pinagtatawanan mo pala ako." tanong ko sa kanya p

agkaraan. Leche kasi pare, tinitingnan pala niya 'yung mga pictures ko nung nagSkype kami. Nung nang-inggit siya. Grabe, na-screenshot pa pala niya? Witch tala
ga ang isang 'to! Alam na ngang naiinggit ako sa kinakain niya noon, nagawa pa n
iya akong pag-trip-an?

"Hindi kita pinagtatawanan! Natutuwa lang ako sa'yo. Ang cute cute mo kasi!" nak
angiting sabi niya pero pustahan pa tayo, tatawa na naman 'yan.

"Pfft. Hahahahahahahahahahahaha!"

See?

Napailing na lang ako. Hindi siya tumitigil sa pagtawa.

"Hahahahahahahahahahaha."

Isa pa.

"Meheheheheheheheheheheh!"

Okay, stop.

"Pfft."

At pinigil pa niya? Nakakahiya naman pala sa Witch na'to. Napatitig na lang ako
sa kanya habang tumatawa siya. Napatingin naman siya sa akin at bigla siyang hum
into.

"Oh? Why did you stop?" tanong ko sa kanya.

"Eh kasi... ba't ganyan ka makatingin, hunky husband?"

Nahihiya ba siyang tinititigan ko siya? Awdee.

Tinitigan ko pa siya lalo at tsaka umiling.

"Nah. It just feels so good seeing you laugh like this. Hindi ko alam na mapapat
awa pa pala kita. Ang sarap mong panoorin habang tumatawa, Cassandra. You make m
e feel so alive. You make me stop worrying about... future. Nakakagaan sa loob p
akinggan ang tawa mo."

This time, siya naman itong napatitig sa akin.

"Oh, ba't ikaw naman ang ganyan makatingin sa akin Wicked Princess? Nagagwapuhan
ka naman masyado sa akin eh."

Umiling iling siya at napadako sa may ibaba ang tingin. Agad niyang iniiwas ang
tingin habang namumula na naman ang pisngi.

"A-ah. Wala, hunky husband... Pwede bang... magbihis ka na?"

Napatingin din ako sa sarili ko at noon ko lang narealize na natanggal na pala '

yung tuwalyang nakapulupot sa bewang ko. Naka-brief pa lang ako. Sheesh.

"Nahihiya ka sa'kin Cassandra? Tingnan mo 'ko." pinipigilan kong matawa sa ikini

kilos nitong asawa ko.

"Magbihis ka muna." nakasideview pa ring sagot niya sa akin. Ang sarap pag-tripan ng isang 'to.

"Magbibihis ako kapag tumingin ka na sa'kin."

Nanlaki ang mata niya pero unti-unti ring tumingin sa'kin. Particularly dun.

"Cassandra. Sa mukha mo ako tingnan, 'wag kung saan-saan."

Namumula ang pisnging tiningnan niya ako sa mata.

"E-eh. Nakaka-distract naman kasi!" kunwari'y naiinis na sabi niya. Kinuha ko an

g phone niya na nasa bedside table at pinagpipindot iyon. Itinapat ko 'yun sa mu
kha niya.

"H-hey! What are you doing?" natatarantang tanong niya sa akin.

Umalis ako sa kama habang hawak ang phone niya. Kumuha ako ng damit sa closet at
dumiretso sa banyo.

"Wala. Bumaba ka na. Magluto ka na ng breakfast natin."

Tumawa na lang ako nang makita kong kunot na kunot ang noo niya.

Bumaba na ako at naabutan si Cassandra sa kitchen. Hinahanda na niya ang breakfa

st. Sakto pala ang pagbaba ko.

Nilapitan ko agad siya at niyakap mula sa likod. Nagulat siya dun pero di naman
siya kumalas. Hinalikan ko ang buhok niya. Ang bango. Kahit hindi pa siya nalili
go, ang bango pa rin niya. Bumaba ang halik ko sa leeg niya, sa shoulder blades.
..

"A-ahhh. Ace..."

Napatigil ako sa ginagawa ko at napatingin sa kanya. Kinunutan ko lang siya ng n

oo.

"Ah, kain na tayo." sabi niya. Na-f-frustrate na umupo na lang ako sa upuan. Nak
atingin lang siya sa akin. Inis na binalingan ko lang siya.

"Bakit?"

"Ah, eh ba't di ka pa nakabihis? May pasok ka pa diba?"

Upon hearing her angelic voice, natunaw agad ang pagkainis ko sa kanya. Ba't ba
ako naiinis? Kasi naudlot 'yung dapat eh... ano... Ah! Awan. Para akong hipa.

"Maaga pa naman. Pinapaalis mo naman ako agad."

She just shrugged and we ate in silence.

Pagkatapos naming kumain eh ako na ang nagligpit ng pinakainan namin. Nagulat ng

a siya doon. Nilapitan niya ako sa lababo at tinitigan.

"Oh, bakit na naman?" tanong ko sa kanya.

"Ako na jan. Mamaya mabasag pa 'yang mga 'yan." sabi niya. Aba! Nung minsan, 'yu
ng pagluluto ko ang nilait niya, ngayon, ito namang kakayahan kong maghugas ng p
lato? Grabe. I'm wounded na talaga.

"Joke lang! Baka magalit ka na naman eh." at niyakap niya naman ako sa likod. Hi
nilig niya ang pisngi niya sa likod ko habang hinihigpitan ang pagkakayakap sa a
kin. Natigil naman ako sa ginagawa ko at ninamnam ang yakap niya. Matutuloy na k
aya 'yung dapat eh... gagawin ko... kanina?

Ay, gagu!

Napatalon kami parehas nang marinig naming may nag-doorbell.

Nagkatitigan kami.

"Oh, buksan mo na. Alangang ako pa? Tamong naghuhugas ako dito?" sabi ko sa kany
a. Sinimangutan niya naman ako at nagtungo na sa front door.

Maya-maya lang ay nakarinig na ako ng mga boses. Boses ng mga gagu.

"Nasa'n ang gagu Case?" si Jimmy 'yun. Di ko naman narinig ang sinabi ni Case, l
eche, ang bakla nung tawag ni Jimmy kay Wicked. Wicked na lang, nakakatamad, ang
haba nung Wicked Princess eh.

Pinagbuti ko pa ang pagkukuskos sa mga plato na animo'y damit itong kinukuskos k

o.

Maya-maya pa ay nakaramdam ako ng presensiya ng mga gagu dito sa kitchen.

May sumipol.

"'Yun oh! Ace... level up ka na! Houseband na ba, pre?" si Raymer 'yun.

"Gagu." simpleng sagot ko na hindi tumitingin sa kanila.

"At suplado na rin pareng Raymer." si Jimmy. Sige lang, mang-asar pa kayo jan. P
akialam ko. Gagu talaga. Umagang umaga nambubwisit. Panira pa sa moment namin ni
Cassandra kanina.

"Mamaya ninyo na ako guluhin, tatapusin ko lang 'to." sabi ko sa kanila. Tumawa
lang sila.

"Sige sige, pre. Sa salas lang kami. Pagbutihin mo 'yan ha. Patayin mo lahat ng
germs. Good luck pre!" Nilapitan nila ako at magkasabay na tinapik sa magkabilan
g balikat ko. Gagu talaga!
*******************************************
[36] 35:
*******************************************
There's a reason why my recent updates are THIS corny. Kinukundisyon ko lang kay
o.

PS! Hahaha. Nag-edit ako nang Skype-ing moment ni Ace at Cassandra. Wala akong m
ahanap na picture ni Ace na nakapout kaya ito na lang. Funny naman eh. Lol. -------->

MGA TEH! WAG TAWANAN ANG EDIT KO! HAHAHA! OO NA! PANG-KINDER. LOL! AMINADO NAMAN
. >:D
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- ACE -

Dumiretso na ako sa salas para i-entertain ang mga gagu kong bwisita. Katatapos
ko lang ligpitan ang pinagkainan namin ni Wicked Princess. Badtrip pa rin ako da
hil sa biglaang pagsulpot ng mga gagu sa pamamahay namin. Leche eh. Matutuloy na
sana... kung di lang sila dumating! Nakakabadtrip.

Kunot ang noong sinalubong ko sila. Prenteng nakaupo sila sa couch. Si Raymer, n
akataas pa 'yung dalawang paa sa center table. Naks naman. Gagung gagu lang tala
ga ang pose!

Tiningnan lang nila ako saglit nang maramdaman nilang nakalapit na ako at tsaka
muling ibinaling ang atensiyon sa pinapanood. Leche. Gagung gagu talaga. Pamamah
ay nila ito?

Dumating pagkaraan si Cassandra na may dalang strawberry juice at homemade biscu

its. Saan galing ang mga iyon? Ipinatong niya ang mga iyon sa center table kung

saan prenteng namamalagi ang mga paa ng gagung si Raymer. At ang gagu, di man la
ng tinanggal ang mga paa!

"Yo." tipid na bati ni Raymer sa akin.

"Ye." sabi naman ni Jimmy.

Naiinis kong binalingan si Cassandra.

"Bakit pinagsisilbihan mo ang mga gagung iyan? Asawa mo ba sila?" tanong ko.

Kinunutan niya lang ako.

Doon naman ako pinansin ng mga gagu.

"Naka naman Ace. Selos much?" pang-aasar ni Raymer.

"Possessive husband. Awe." nagpacute pa si Jimmy nung sinasabi niya 'yung Awe. B
wisit! Ang bakla! Nahahawa na 'to kay Raymer eh.

"Magsitahimik nga kayo. Mga gagu!" at binalingan ko na ulit nun si Cassandra. "H
ayaan mong sila ang kumuha ng kakainin nila, tutal naman, at home na at home sil
a eh. Diba, Raymer?" at tiningnan ko pa siya nang nang-uuyam. Siyempre, joke lan
g 'yun. Pero naiinis pa rin talaga ako.

"Sure babe." maiksing sagot niya.

Nanatili namang tahimik na nakatayo si Cassandra sa gitna habang hawak 'yung pit
sel ng strawberry juice. Nagpalipat lipat ang tingin niya sa aming tatlo.

"Ah, eh... Ibabalik ko ba ang mga ito?" naguguluhang tanong niya.

Maya-maya ay bumunghalit ng tawa si Jimmy.

"BWAHAHAHAHAHA! Case! Gaga mo."

Sinamaan ko ng tingin si Jimmy.

"ANONG SABI MO?"

Natigilan siya dun at namumutlang tumingin sa akin.

"Ah, wala Ace... Sabi ko, ang gagu ni Raymer."

"Aba, ba't ako? Si Ace ang pinakagagu sa atin, alam mo 'yan."

Leche. Sumasakit ang ulo ko sa mga ito eh.

"Walang tumatawag ng gaga sa asawa ko Jimmy. Kahit pinsan pa niya. Naiintindihan

mo?"

Napalunok siya.

"Yes, boss!"

Tumango na lang ako sa kanya at umupo na rin sa couch. Umalis na rin nun si Cass
andra dahil maglalaba pa 'yun.

Tahimik lang kaming nanonood doon ng mga gagu.

"Naks, Ace... Iba ka na talaga ngayon." bigla ay sabi ni Jimmy. Nakakunot ang no
ong binalingan ko naman siya.

"Paanong iba?"

"Hindi ko akalaing magiging mabait ka rin kay Case eh. Sa gagu mo bang 'yan!"

Leche. Kailangan talagang ulit ulitin eh? Oo na nga, ako na pinakagagu sa barkad
a.

"Gagu. Alam ninyo namang ang laki ng kasalanan ko sa kanya 'no."

"So... nagbabayad ka lang ng mga kasalanan mo, ganoon?"

Nagkibit balikat lang ako. Ano bang tawag dun sa ginagawa ko? Hindi ko naman mas
abing ginagawa ko ang lahat ng ito dahil mahal ko si Cassandra. Hindi pa. Pero m
ay kakaiba akong nararamdaman sa kanya ngayon at hinahayaan ko lang ang sarili k
ong maramdaman iyon dahil alam ko namang walang masama dun. Bakit ko pipigilan?
Sa tingin ko naman eh mabuti ang maidudulot nun hindi lang sa'kin kundi maging k
ay Cassandra.

Hindi ko naman pinipilit ang sarili ko. Ginagawa ko lang kung ano ang makakaya k
o. Hindi naman ako nagmamadali eh. Positibo naman akong magkakaroon pa kami ng h
abambuhay ni Cassandra. Kailangan ko lang talaga siyang piliting magpagamot. Lec
he, di ko maisingit sa usapan namin 'yun eh. Paano, masyado akong na-o-overwhelm
dito sa nararamdaman ko para sa kanya. Kung ano man ito.

Aminado ako, ang sarap niyang titigan. Ang sarap niyang pagsilbihan. Ang sarap n
iyang alagaan. Just by merely staring at her angelic face, kuntento na ako. Ang
sarap pakinggan ng mga tawa niya. Kung kanta lang 'yun, ni-replay ko na 'yun ng
ilang beses. Nakakaadik eh. Kaya nga natutuwa akong kilitiin siya dahil nagkakar
oon ako ng chance para mapakinggan ang tawa niya. So young. So refreshing. So al
ive. Parang gusto ko na ring tumawa. Nakakahawa eh.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Napangiti na lang ako.

"Oy gags!"

Napakurap ako dahil sa narinig ko. Napaatras naman ako sa kinauupuan ko dahil na
sa mukha ko na mismo si Raymer. Leche. Ito na naman siya sa mga joke niya eh. Na
kakakilabot.

Itinulak ko siya.

"Gagu! Ano na namang problema mo?" Grabe. Ang bilis ng tibok ng puso ko.

Tiningnan niya ako nang nanunudyo.

"Uy, kinakabahan oh. Sabi na eh, may pagtingin ka sa'kin Ace. Aminin mo na! Okay
lang sa akin."

"Ulol! Wag mo akong itulad sa iyo! Di ako bakla."

"Eh sino bang nagsabing bakla ako? Ikaw ha, pare! Defensive ka."

"Leche! Kapag di ka tumigil, babanatan na talaga kita."

Lalo akong nainis dahil lalo lang lumawak ang pagkakangiti niya.

"Ulol! 'Yang ngiti mo! Ngiting aso!" komento ko pa.

"Ace... pare... Nag-d-daydream ka naman kasi, andun lang naman ang Wicked Prince
ss mo sa kabilang kwarto eh."

Tae. Paano nila nalaman 'yung Wicked Princess?

Nabasa naman yata nila ang expression ng mukha ko dahil may itinapat si Raymer s
a mukha ko. 'Yung sticky note na ginawa ko nung minsan para kay Cassandra.

Ah, peste!

Pilit kong inaagaw sa gagung si Raymer 'yung note pero di ko magawa. Iniiwas niy
a sa akin eh. Bahala na siya.

"Paano ninyo nakuha 'yan?" tinatamad na tanong ko.

"Pre... nakadikit sa fridge..." umayos ng tayo si Raymer. Tumabi sa kanya si Jim

my. Tumikhim pa siya habang hinahagod ang lalamunan.

"To my Wicked Princess, good morning! Alam kong paggising mo eh maiinis ka sa'ki
n dahil sabi mo ikaw gagawa ng breakfast ko ngayon. Don't worry my Princess, may
next time pa. Isa pa, hindi ko masikmurang gisingin ka ng maagap. Mukhang ang s
arap pa ng tulog mo eh. Pinapanaginipan mo siguro ako, enjoy na enjoy ka eh. Nak
angiti ka. Tulo laway pa nga. Hahaha! Ang sarap mo pating panoorin. PS, akala mo
di kita pinagluto? Pinagluto kita. Nanjan sa fridge, iinit mo na lang. Alam kon
g tanghali ka na gigising eh. Sige, 'yun lang. Your hunky husband<3" pag-uulit n
i Raymer dun sa nakasulat sa note. Pinabayaan ko na lang. Trip nila ako ngayon e
h, pagbigyan.

PSH.

Humalukipkip lang ako.

Pagkatapos namang basahin ni Raymer 'yung note eh maiyak iyak na binalingan niya
ako.

"Awe... so sweet... Wala man lang bang I love you?"

"May nabasa ka ba?" masungit na tanong ko.

"Hmp. Sungit ng gagung 'to. PMS pre?"

Awan sa inyo.

Di ko na sila pinansin. Maya-maya ay naalala kong nasa bulsa nga pala ng shorts
ko ang phone ni Wicked Princess. Napangiti na naman ako. Nilabas ko 'yun at tini
ngnan ang picture na shot ko kaninang umaga.

Pfffftttt.

"Awdee. Level up na naman si Ace, pare." narinig kong sabi ni Raymer kay Jimmy.
Maya-maya pa eh lumapit ang dalawang gagu sa akin. Hinawakan naman ni Raymer ang

kamay ko. Ah, leche! Nakakakilabot talaga. Tinanggal ko naman.

"Easy, pare." natatawang sabi ni Raymer pagkaraan.

"Ano na naman ba kasi?" naiinis sa tanong ko.

"Wala lang, pre. Nagtataka lang kami... Ba't may singsing kang suot?"

Napadako naman ang tingin ko sa kaliwang kamay ko kung saan nag-r-rest ang weddi
ng ring namin ni Cassandra.

"Pakialam mo ba?" mataray na sagot ko sa kanya. Ano naman bang pakialam niya dun
? Eh sa gusto kong magsuot ng singsing eh! Isa pa, dapat ko lang isuot 'to. May
asawa ako, diba? Di naman na ako binata.

"Magtino ka nga Ace. Kinakausap ka namin ng maayos eh." sabi naman ni Jimmy.

Wow.

Nahiya naman ako sa maayos na pakikipag-usap nila sa akin. Eh wala naman silang
ibang ginawa kundi asarin ako.

"Wedding ring ninyo 'yan ni Case, tama ba?"

HINDI.

Sino bang asawa ko? Natural naman. Wedding ring namin ni Cassandra 'to. Tatanong
pa. Nakakabwisit.

Nang hindi ako sumagot eh bumuntong hininga na lang si Jimmy. Tinapik naman ulit
niya ako pati na rin ni Raymer sa magkabilang balikat ko at malungkot na tining
nan. 'Yung tingin na parang naaawa, or proud or ano. Hindi ko madescribe.

"Ace, pare. Nag-evolve ka na. I'm so proud of you! Ipagpatuloy mo lang 'yan." sa

bi ni Raymer.

"Ace... alagaan mo na sana si Case. 'Wag na 'wag mo siyang stress-in. Salamat na

man at natatauhan ka na ngayon."

AH MGA GAGU TALAGA!

Inaalagaan ko na nga si Cassandra.

Ginagawa ko na nga ang lahat para mapasaya siya.

Takte naman, di ko naman magagawa 'yun lahat sa isang araw lang diba?
*******************************************
[37] 36:
*******************************************
Twisted Marriage will be extended. Kind of.

Akala ko pa naman 4 chapters na lang tapos na 'to. Hahaha. Jk. May side story ka
si akong isasama eh. Do you like that? Yes? No? Hmm. Idc, ako masusunod. Jk.

Gusto ninyo na bang mag-I love you si Ace kay Cassandra? Hmm.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- JENNIFER -

Naiiritang kinuha ko ang phone kong nakapatong sa bedside table ko. Half-closed
pa ang mga matang chineck ko ang oras dun at pambihira naman oh! 7 AM palang eh.
Sino ba itong tumatawag? Bwisit sa magandang tulog ko eh.

Nang makita ko kung sino ang lapastangang gumising sa akin, lalong naningkit ang
mga mata ko. Ni-reject ko lang 'yung call. Babalik na lang ako sa tulog ko.

Ipinatong ko ulit ang phone ko sa bedside table at sumide view at tuluyan nang i

pinikit ang mata. Wala pang isang minuto ay sunod sunod na tumunog ang phone ko.
Text message 'yun. Hinayaan ko na lang. Titigil din naman 'yan maya-maya.

But...

"ARRRRGHHHH! DAMN YOU PHONE! BA'T AYAW MONG TUMIGIL SA PAGTUNOG!" nasabunot ko a
ng buhok ko sa sobrang pagkairita. Tinapat ko pa sa bibig ko 'yung phone ko at k
inakausap na parang sira.

Matapos kong sigawan ang kawawang phone ko, tumigil naman 'yun sa pagtunog. Napa
hinga naman ako ng malalim.

Kaya lang, napatalon naman ako dahil tumunog na naman siya. Sunod sunod na naman
. Peste! Tiningnan ko na 'yung message.

1. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

2. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

3. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

4. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

5. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

6. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

7. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

8. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

9. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

10. From: BRUHANG BALAHURA

OY! SAGUTIN MO TAWAG! BALAHURA KA!

AHHHH! Peste!

Nagngingitngit sa galit na d-in-ial ko ang phone number niya. Hindi pa nag-r-rin

g 'yung phone eh nasagot na niya.

"DAMN YOU GIO! UNLI KA? UNLI? BWISIT KA! BRUHA! AT AKO PA TINAWAG MONG BALAHURA
HA?" bulyaw ko sa kanya.

Tawa lang ang isinagot niya sa akin.

"Bakit ka ba tumatawag? Ang aga aga pa eh!"

"Bruha... pasyal tayo sa mansion ngayon!" aya niya na ang tinutukoy ay ang bahay
ng mga Salvacion. Nina Ace at Sandy.

Peste, Gio. Kailangan mo pa akong gisingin para mangakit?

Gigil na gigil na sinagot ko siya.

"Aish Gio! 'Yun lang ba?" tinatamad na sagot ko sa kanya. Grabe. Nakakapanghina
siya.

"Oo 'te! Sunduin na ba kita jan? Lunch tayo pumunta ah? Makikikain na rin ako du
n. Bye." at bago pa ako makasalita ay binabaan na niya ako ng telepono. D-in-ial
ko naman ulit ang number niya.

"Oh, baket?"

"Wala." sabay baba ng phone. Hahaha! Bruha siya, hindi ako pinagbababaan ng phon
e. Ako ang gumagawa nun.

Tumunog na naman ang phone ko. May text ulit. Binasa ko na lang.

From: BRUHANG BALAHURA

Ayaw ka talagang patatalo ano? Porke natatalbugan lang kita. Sige, tulog ka na u
lit. Basta, lunch ha? K, see ya later babe. Ew.

Bruha talaga!

Makakatulog pa ba ako nito?

Nagtungo na ako sa front door dahil narinig ko nang may nagdoorbell. Ang bruha n
a siguro 'yon. Sino pa ba? Wala naman akong ibang in-e-expect ngayon.

I wore a casual dress. Summer dress, parang ganun. Wala akong pants, di pa ako n
akakapaglaba eh. Nag-flats na lang din ako at nag-apply ng kaunting make-up. Hin
di ako nakakaalis ng bahay na wala kahit lip gloss man lang.

Nang mabuksan ko na ang pinto ay bumungad sa akin ang fresh na fresh na mukha ng
bruha. Napatitig ako sa kanya.

Gaaaahhhhh.

Gio, bakit ang hot mo?

He snapped his fingers at me. Napakurap naman ako. Nakangiti siya nang nanunudyo
sa akin.

"Jen... Natotomboy ka na sa akin 'no?"

Nag-init ang ulo ko roon. Anong natotomboy? Grabe, feel na feel talaga ng Gio na
'to ang pagkababae niya ano?

"Psh. Tabi nga." tinabig ko siya at nagdiretso na sa sasakyan ko. Hinabol niya n
aman ako.

"Sa'n ka papunta?" sabi niya nang nakahawak ang kamay sa braso ko. Napatingin na
man ako dun saglit.

"Kana Sandy. Bakit? May iba ka bang pupuntahan?" natatakang tanong ko sa kanya.
Eh siya nga itong nag-aya eh. Bruha talaga.

"No... What I mean is... sa kotse ko ikaw sasakay. Ako mag-d-drive."

Tumawa ako.

"What? May kotse naman ako. Magkita na lang tayo doon."

Frustrated na tinampal niya ang noo niya.

"Ay grabe naman pala 'te? Dumaan pa ako dito kung hindi ka naman pala sasabay sa
akin? Sayang din sa gas. Dali na. Sumabay ka na sa'kin. Minsan lang ako mag-off
er ng ganito."

Ah, so dapat pa pala akong magpasalamat dahil doon?

Hindi na ako nakipagtalo at sumakay na sa kotse niya. Nakita ko namang ngumiti p

a ang bruha.

Nang makasakay na rin siya ay binalingan niya muna ako bago i-start ang engine.

"Sabi ko na eh. Di mo ako matitiis."

At ni-start na niya 'yung engine.

Weird, bakit ako namula doon?

ding dong... ding dong... ding dong...

"HUY! Hindi ka naman galit sa doorbell 'te?" tanong ko sa bruha. Paano, kulang n
a lang eh murder-in niya 'yung doorbell sa sobrang gigil.

Binalingan niya ako.

"Eh ang tagal magbukas eh! Baka nag-la-loving loving na 'yung mag-asawa kaya hin
di rinig."

Natawa na lang ako.

"Kahit kailan talaga, ang hor--- nevermind." Nasamid ako. Muntik ko na namang ma
sabi ang word na 'yun. Sinamaan niya ako ng tingin. Di ko na lang siya pinansin.

Bigla namang bumukas ang pinto at nasa harap namin si Ace. Napalunok na lang ako
. 'Yung last na pag-uusap kasi namin, nag-confess ako ng lahat ng kagagahan ko.
Although okay naman na kami at hindi siya galit sa akin, na-g-guilty pa rin ako.
Nakakahiya, ang awkward ko ngayon.

Nginitian niya kami at bumaling siya kay Gio.

"Oh? Akala ko papunta kang US?" tanong niya sa bruha.

Teka?

US?

Mag-aano si Gio sa US?

Hmm. Ba't di ko 'yun alam?

Nagtatakang binalingan ko siya.

"Ah, hehe. Ace naman. Joke ko lang 'yun diba. Wag ka ngang maingay."

Tumawa naman si Ace. Mukhang okay na rin nga talaga sila. Mabuti naman.

"Sige, pasok." niluwangan na niya ang pagkakabukas sa pinto at pinapasok na kami

. Nakita naming nasa couch sina Jimmy at Raymer. Mukhang busy ang dalawa panonoo
d ng cartoons. Lol.

Tumingin lang sila sa amin nang nakapasok na kami. Nag-wave si Jimmy at binalik
na ang atensiyon sa pinapanood.

"Yo mga dre." bati naman sa amin ni Raymer. Di siya lumingon, nakapagkit ang tin
gin sa pinapanood.

"Nasan si Mich?" tanong agad ni Gio kay Ace. Inginuso naman ni Ace ang laundry r
oom.

"Naglalaba."

Tumango si Gio.

"Ah, sige Jen my baby, upo ka na. Puntahan ko lang si Mich doon." baling niya sa
akin. Nasamid ako sa sinabi niya.

My baby raw?

Bruha, bakit namula ako? Eh sweet lang naman talaga ang mga bakla diba? Pero iba
naramdaman ko eh.

Grabe, ang malisyosa ko.

*******************************************
[38] 37:
*******************************************
WHO WOULD HAVE THOUGHT NA MAY TWIST DIN PALA SI GIO?!?!?

Osige, lahat na ng characters may twist. Bwisit. Hahahah! Pinush ko na ang Jenni
o Side Story since positive ang feedback sa last chapter. Sabi ko, nag-POV si Gi
o para maintindihan ninyo siya pero parang lalo lang kayong maguguluhan. Hahaha.

Basa na lang. :P
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

Iniwan ko na ang tatlong gunggong sa sala at pinuntahan ang mga nilalabhan ko. G
rabe, hindi ko pa rin talaga ma-take ang mga kalokohan ng tatlong 'yun eh. No wo
nder, mag-b-best friends nga sila. Ang saya nila panoorin habang nagkakatuwaan e
h.

Dinalhan ko lang talaga sila ng makakain kasi alam kong boy talk naman sila. Bak
a pati mailang lang si Ace kung makikijoin ako sa kanila. Isa pa, may nilalabhan
nga ako.

Rinig na rinig ko mula dito sa laundry room ang hagakhak ni Raymer. Sa kanilang
tatlo, siya ang pinakakalog. Pero siya rin naman ang pinakamatino at seryoso. Wa
lking contradiction ang lalaking 'yan. He could be the most annoying guy one tim
e, and the sweetest at another. Osige na, ibinebenta ko na si Raymer. Sa kanilan
g tatlo rin kasi, siya na lang itong walang asawa. Balita ko nga, wala ring girl
friend ang isang 'yun eh. Nasabi na niya minsan sa akin na hindi pa raw dumarati
ng 'yung right girl niya. Hayy. Kung anuman ang trip niya sa buhay, bahala na si
ya. Isa pa, wala naman akong pakialam dun. Kung masaya naman siya, edi go.

Sinilip ko sila mula dito sa kinatatayuan ko at natutop ko na lang ang bibig ko

para walang kumawalang tunog. Pero gustong gusto ko nang tumawa. Kaya naman pala
abot hanggang dito ang halakhak ni Raymer, pinag-t-tripan kasi nila ang asawa k
o. Oh, my poor hunky husband. Para kasing kamatis sa pula ang mga pisngi eh. Hah
aha!

Napalundag ako nang marinig ko ang pag-click! nung washing machine. Ibig sabihin
, tapos na 'yung nilalabhan ko. Agad ko namang nilapitan 'yun at hinango ang mga
damit. Binanlawan ko na rin at tsaka naman idineretso sa dryer. Lol. Ganyan ako
maglaba. Napakasipag.

Tahimik na ginagawa ko iyon nang biglang may nanggulat sa akin. Napalundag ako d
ahil doon.

"HI BAKLA!" nasapo ko ang dibdib ko dahil sa biglaang pagsasalita ni Gio. Nakaya
kap pa siya sa akin. Hinarap ko siya pagkaraan at tinanggal ang mga brasong naka
pulupot sa bewang ko. Agad naman siyang lumayo sa akin.

"Ew. Don't touch me. May sabon ka pa oh."

"Arte mo! Bakit ka nandito?" nakakagulat naman talaga. Hindi ko inaasahan ang pa
gdating niya eh.

"Wala lang. Binibisita ko lang ang asawa mo. Bakit, may say ka roon?" mataray at
nakataas ang kilay na sagot niya sa akin. Bruhilda talaga.

"Naku, Gio! Kilabutan ka nga! Sayang ang lahi mo 'te."

"Okay lang masayang ang lahi ko. Basta 'wag lang akong mapunta sa Jennifer na iy
on." nakakunot ang noong tugon niya sa akin. Napatingin ako sa kanya dahil sa si
nabi niyang iyon. Bakit naman napunta kay Jennifer ang usapan? Ano naman ang con
nect nun? Hindi kaya......?

HAHA!

Nasamid ako. Geez. Ako na ang pinakamasayang best friend kapag nangyari ang baga
y na iniisip ko.

"Ehem... O-kay. So bakit ka nga nandito?"

Natatarantang tiningnan niya lang ako.

"Ah... eh... binibisita ko si Papa Raymer! Tama... 'yun nga." hmm. May kakaiba k
ay Gio. Hindi ko lang maisip kung ano.

Pero ano raw? Napataas ang kilay ko sa sinabi niya.

"Kailan mo pa naging Papa si Raymer? Huy, Gio! Kilabutan ka nga!"

"Bakit? Anong masama? Single naman kami parehas ni Papa Raymer ah."

Leche. Kinikilabutan ako sa sinasabing ito ni Gio eh. Ayoko ng ganitong usapan.
Oo, alam ko namang bakla siya pero nakakakilabot pa ring malamang nanlalalaki si
ya. Geez.

Tinampal niya ang braso ko dahilan naman para magising ako sa pag-iisip ko.

"Joke lang 'te. Ito naman. Bakit pa ba ako pupunta rito? Natural, para bisitahin
ang pinakagaga sa lahat ng gagang better friend ko. Na-miss na kita eh! Hug nga
ulit. Pero punasan mo muna 'yang mga kamay mo."

Napatawa ako sa sinabing 'yun ni Gio. Gah. Natouch naman ako sa kanya. Pinahid k
o nga ang mga kamay ko sa apron na suot ko at tsaka siya niyakap. Isang linggo k
o na rin silang hindi nakikita ni Jennifer. Hindi ko naman alintana dahil naiina
man ako sa kalandiang pinapakita ni Ace sa akin.

Kumalas na siya sa pagkakayakap at tsaka tumingin sa likod ko.

"Nga pala, ba't ikaw ang naglalaba?"

Bakit hindi?

"Eh, diba... Since mabait na si Papa Ace sa iyo... Di dapat siya na itong gumaga
wa ng household chores, diba?"

Umiling na lang ako sa kanya. "Loka ka! Abuso naman 'yun. May trabaho 'yung tao
tapos siya pa itong paglilinisin ko ng bahay? Ano pang silbi ko?"

Bumungisngis naman siya sa akin. "Kemberlush ulit! Osige, matatapos ka na ba? Ta

ra na sa sala. Lalandiin ko pa si Papa Raymer eh." lumabas na siya at kinindatan
pa ako. Umiling na lang ulit ako at binalikan 'yung mga nilalabhan ko.

After a few minutes, pumunta na ako sa sala. Agad akong nakita ni Jennifer at di
numog ako ng yakap niya. Napaatras pa ako sa biglaang hug niya. Grabe, sabik na
sabik lang sa akin?

"Sandy!" sabi niya. Bakas sa tono ng pananalita niya ang pagkasabik. Hahaha. Mai
iyak yata ako ah. Parang isang taon lang kaming hindi nagkita. Ganyan kami ka-oOA.

Maya-maya ay naramdaman kong umiiyak na siya. Napakunot noo ako roon.

"Geez, Jennifer. What is wrong with you?" naiinis na tanong ko sa kanya. Napasob
ra naman yata ang pagka-OA niya.

Umiling siya. "Wala, Sandy. Wala..." at tuluyan na siyang naiyak. Napatingin nam
an ako bigla kay Gio nun.

"Bakit umiiyak ang isang 'to?"

"Aba. Kapag umiyak, ako dapat ang may kasalanan? Hindi ba pwedeng bruha lang tal
aga 'yan at attention-whore much?" maarteng sagot ni Gio. Nakaka-stress ang bakl
ang ito. Nag-away kaya sila? Bakit kaya galit na galit naman itong si Gio kay Je
nnifer? Hindi naman sila ganito dati kapag nag-aasaran sila.

Napatingin ako kana Ace. Umiling lang siya sa akin. Alam kong hindi rin niyan ke
ri ang baklang si Gio.

Napataas lang ang kilay ko nang mapansin kong katabi nga ni Raymer si Gio. At an
g huli, nagsumiksik pa roon! Bwisit, ang haliparot ng isang 'to. Akala ko pa nam
an may something sa kanila ni Jennifer eh.

- GIO -

Naguguluhan ako.

Naiinis rin ako.

Hindi ko maintindihan kung ano ba itong nararamdaman ko.

Hello! I'm a full-fledged gay! I'm proud of it! Pero...

Ano ito!?!?!?!

Totoo naman, kaya ko inaya si Jennifer kana Mich ay para mabisita ang huli kasi
miss na miss ko na rin ang gagang 'yun. Pero kung tutuusin, kaya ko namang bumis
ita sa kanila ng walang Jennifer eh. Sa totoo lang, ayoko talagang kasama ang le
sbo na 'yun. Siyempre, joke lang 'yung lesbo. Di 'yun lesbo. Ang cute lang niyan
g tingnan kapag tinatawag ko siyang ganun. Nagmumukha siyang bull na nanlalaki a
ng butas ng ilong eh. Iniimagine ko pang umuusok iyon. Hahaha.

Teka nga, bakit ba ligayang ligaya ako sa lesbo na 'yun?

At bakit nga ba ginambala ko pa siya sa tulog niya para lang yayain papunta kana
Mich?

BAKIT NGA BUH?

Ewan ko rin mga 'te. Basta, bigla na lang... Parang hindi na ako sure sa pagkaba
kla ko. Bigla na lang, na-appreciate ko ang ganda niya. Lalo kanina nung mabunga
ran ko siya sa bahay niya. Naka-summer dress eh. Fresh na fresh tingnan. Wala ak
ong insecurities na naramdaman sa kanya habang pinagmamasdan ko siya kanina. Bag
kus, paghanga pa ang naramdaman ko.

And I hate myself for feeling that.

AYOKO.

Hindi na ako ulit magkakagusto sa isang Jennifer Flores.

Sa totoo lang... Hindi ko talaga alam kung bakit 'yan umiyak bigla eh. Papansin
lang talaga siguro 'yan kasi alam ninyo na, andito si Ace. Alam ninyo naman ang
history ng dalawang 'yan diba? Oo, masaya 'yan para kana Mich at Ace, pero deep
inside eh umaasa pa rin 'yan. Jusko. Hindi 'yan kasing martyr ni Mich. Ewan ko n
ga kung anong pinaplano ng Jennifer na 'yan eh. Pero kung anuman 'yun, pipigilan
ko. Ayokong sirain niya mismo ang relationship ni Ace at ng best friend niya.

Pero paano ko pipigilan? Eh naiinis nga ako sa kanya! Ayoko siyang makasama as m
uch as possible! Baka lalo akong mahulog, mahirap na. Masakit mahulog lalo kapag
kay Jennifer. Napakalalim na balon niyan eh.

Nakakainis. Hindi ko lang napigilan ang sarili ko kanina at inaya pa siya rito.
Tsk.

Tumigil na sa pag-iyak ang best actress at umupo na siya sa tabi ko. Lalo akong
nagsumiksik sa tabi ni Papa Raymer. Actually, nadulas lang ako kanina nung tinan
ong ako ni Mich. Wala akong balak na masama kay Papa Raymer although gusto ko si
yang tawaging Papa. Maski naman si Jimmy na talagang kabarkada ko sa kanilang ta
tlo, Papa rin ang tawag ko. Okay lang. Sanay naman na 'yun. Sa kanilang tatlo ri
n, siya lang ang nakakaalam ng totoong nararamdaman ko sa Jennifer na 'yun.

TOTOONG NARARAMDAMAN?

Ano 'yun?

Nagsimulang magkwentuhan ang lahat. Nakita kong masaya si Mich. Napangiti na lan
g ako kasi parang going smooth naman ang relasyon nila ni Papa Ace. Sa totoo lan
g, may doubts ako noon kay Ace eh. Hindi ko naisip na kaya pa niyang magbago. Ka
si diba, once a gagu, always a gagu? Oo, alam kong gagu pa rin si Papa Ace pero
ang nakakatuwa lang sa kanya, hindi niya pinipilit ang sarili niya sa harap ni M
ich. Kung ano't ano pa man, alam kong sincere siya sa mga ginagawa niya kahit in
aamin kong napakacorny ng mga moves niya.

Bakit ko raw alam ang mga 'yun? Secret. Hahaha!

Habang ang lahat ay nagkakatuwaan, heto ako, naninigas sa kinauupuan ko. Grabe,
pinagpapawisan rin ako. Paano ba naman, ang galawgaw ni Jennifer. Napapadikit si
ya sa akin. Hindi ako makaconcentrate. Hindi ko malandi si Papa Raymer kasi nafo
cus ako sa kanya. Leche! Nakaka-stress so much!

Napapatingin siya sa akin pero agad din naman niya akong iirapan pagkatapos. Pro
blema ng bruhang 'to? Napatahimik na lang ako at yumuko.

"OY! GIO! Ang tahimik mo yata ngayon?" pagtatanong sa akin ni Mich. Grabe, Mich.
Pinansin mo pa talaga ako ano? I'm trying to be invisible here, you know.

"Onga pre. May problema ka ba?" nag-aalalang tanong sa akin ni Papa Raymer. Aw,

sweet. Nag-blush yata ako?

Narinig kong nag-hiss ang bruha sa tabi ko.

"Tss. Attention-whore lang 'yan. Gaya-gaya eh."

Aba't! Sinong attention-whore? Baka siya! Iiyak ng walang dahilan! At least ako
kaya ako tahimik kasi may dahilan ako! Kasi... iniisip ko siya! BWISIT NA BRUHA
'TO! ANG SARAP HALIKAN EH!

Oops...

Anong sinabi ko? Wala! Wala akong sinabi! Ang ibig kong sabihin eh ang sarap niy
ang sabunutan kasi naiinis talaga ako sa kanya! Papansin! Hindi naman ako pinapa
nsin. Nakakahinanakit. Ako na nga itong nag-drive sa kanya papunta rito... Napak
awalang utang na loob!

Tumayo na ako. Napatingin silang lahat sa akin.

"Papahangin lang ako sa labas Mich." umalis na ako. Nakangangang sinundan lang n
ila ako ng tingin.

Nasa verandah na ako at nagpakawala ng isang buntong hininga. Grabe, ano bang na
ngyayari sa akin? Ang gulo eh? Kung tutuusin, hindi naman ako nagagalit dati kay
Jennifer pero ngayon... ano ba ito?

Eh kasi eh, ayoko lang talaga. Kailangan kong mag galit galitan sa kanya to save
myself from the hurt na naranasan ko na rin sa kanya before. Ayoko nang maulit
'yun. 'Yun ang dahilan kung bakit ako naging ganito ngayon eh. Siya ang dahilan
kung bakit ako naging full-fledged gay. Siya rin ba ang dahilan kung bakit babal
ik ako sa pagkalalaki ko?

ARRRGGGGHHHH!

Nakakainis ka Jennifer! Bakit ba kasi mahal na mahal na ulit kita?

*******************************************
[39] 38:
*******************************************
I'll be finishing TM in 50 chapters. That's final. That is inclusive of the Jenn
io Side Story and the special chapter for Raymer as well. However, it excludes t
he special message I have for ALL OF YOU. So bale, 51 parts na siya ALL IN ALL.

Ayoko na pahabain, dun din naman ang punta. Lol. Kagagawa ko lang nung storyline
for the remaining chapters and akalain mong sumaktong 50? Hahaha!

Three chapters will be posted today so after reading this update, ayun, makakaki
ta pa kayo ng dalawa pa. Di kasi ako mag-o-online later tapos tomorrow kasi wala
ng load. Nasa probinsiya akels, taghirap dito. (Haha oo na nagkwento na naman, n
akakamiss eh lol)

THESE THREE CONSECUTIVE UPDATES ARE JENNIO EXCLUSIVES. (JENNIFER-GIO TANDEM EXCL
USIVES) Capslock para intense!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- JENNIFER -

Nakakainis si Gio.

"Ah, sige Jen my baby, upo ka na. Puntahan ko lang si Mich doon."

BWISIT!

My baby raw!

Tapos... nung pinuntahan lang niya si Sandy sa laundry room nag-iba na siya pagk
atapos. He even called me an attention-whore! Grabe!

I'm not mad at Sandy.

Hindi rin ako nagseselos sa kanya.

Alam ko namang wala siyang gusto kay Gio eh.

Pero si Gio kaya...?

Ewan ko eh, ayoko mang isipin pero parang... tama ang kutob ko. Na may gusto siy
a kay Sandy. Remember before? Kaya sila nagkaaway ni Ace kasi hinalikan niya si
Sandy? At anong dahilan daw niya? Tinutulungan lang niya si Sandy? Nananantsing
siya kamo!!! Kunwari pang bakla raw siya, 'yun pala... mask lang 'yun!

BWISIT TALAGA!

Tapos diba? Ganun na lang ang pagkagalit niya nung nalaman niyang binubugbog pal
a ni Ace si Sandy? Okay, maski ako naman nagalit ng sobra pero kasi... iba 'yung
pagkagalit niya eh. Parang may something. Parang may ownership? Na parang kanya
si Sandy? Which is... hindi naman.

Tapos... tapos... Ugh!

He even offered na magpapakalalaki na siya ulit para lang kay Sandy!

SAPAT NA PROOF NA 'YUN PARA MALAMAN KONG MAY LIHIM SIYANG PAGTINGIN KAY SANDY!

And it hurts... a little.

Ah, hell!

Diba si Ace pa rin ang mahal ko? Nag-confess nga ako sa kanya eh? Tapos binalewa
la lang niya. Pero okay lang, mas gusto ko namang balewalain na lang niya ang co
nfession ko kesa naman iwan pa niya si Sandy. Improving na nga ang relationship
nila eh, diba?

"No." I shook my head. Wala akong nararamdaman kay Gio. Malisyosa lang ako. Ayan
napapala, nasasaktan. Tss. Di ko na nga bibigyan ng other meaning 'yung ginagaw
a sa'kin ni Gio. Ginagawa niya naman 'yun sa lahat eh. Sa lahat ng friends niya.

"NO!" I repeated. Ayokong tanggapin 'yung feelings ko for Gio. Masasaktan lang a
ko. Diba nga, he even calls me "lesbo". Sobra na 'yun, akala ninyo ba. Masakit e
h. Sa kanya pa galing.

"Ah, Jen... May

Napatingin ako
aka. Kinakausap
w sa baklang si

problema ka ba?" nag-aalalang tanong sa akin ni Sandy. Ah, shit!

sa kanilang lahat at nakatitig lang din sila sa akin nang nagtat
ko na naman pala ang sarili ko. Lol. Baliw na ako. Baliw na bali
Gio.

AH, NO!

Sinabing hindi eh. Ang kulit ba nitong utak ko!

Makailang ulit akong umiling sa kanila and nervously tugged on the hem of my shi
rt.

"Ah... hehe... Wala... Wala naman Sandy. He-he-he." Siyet, ang awkward ko ngayon
. Nanatili naman silang nakatitig sa akin. Ang expressions nila, parang ngayon l
ang nila ako nakita sa tanang buhay nila. Bwisit! Dudukutin ko na mga eyeballs n
inyo eh! Parang mga sira.

Ganito ba ako ka-abnormal ngayong araw na ito?

Oh well...

Isa lang dapat ang sinisisi diyan eh.

Sino pa ba? Edi ang walangyang bruhang balahura! SI GIOOOOOOOOOOOOO!

Tumayo na ako. Nakatitig pa rin sila. I smiled at them.

"Papahangin lang ako sa labas, Sandy." at unti-unti akong umalis sa kinauupuan k

o. Speechless naman silang lahat na pinapanood ang pag-alis ko. Bwisit.

I breathed in heavily habang binabaybay ko ang daan papuntang verandah. Actually

, hindi ako magpapahangin. Palusot ko lang 'yun. Pupuntahan ko lang talaga si Gi

o. At kakausapin. Ayoko namang sabihing, "Ah, puntahan ko lang si Gio." kasi par
ang iba ang dating nun eh. Baka isipin pa nila may relasyon kami tapos may tampu
han. 'Wag ganun.

Alam ninyo pa mandin ang mga iyon, mas malilisyoso kesa sa akin. Lalo na si Raym
er. Tsk.

Namataan ko na si Gio. Nakatungo lang siya. Para siyang may malalim na iniisip.
Ano naman kayang iniisip ng isang 'to? Parang may napakabigat siyang dinadala eh
. Parang... ang laki ng problema niya. Na-c-curious ako. Gusto kong malaman. Gus
to ko siyang damayan sa kung anuman ang dinadala niya.

Ay, ayan na naman ako eh.

Baka tarayan na naman ako ng isang 'to. Ayoko na. Nadala na ako. Masakit siya ma
syadong mag-joke!

Bubuka na sana ang bibig ko para magsalita pero walang tunog na lumabas doon. Bi
glang umurong ang dila ko. Leche. Anong nangyayari sa akin? Nanginginig din ako.

Ugh, stupid Jennifer.

Breathe in, breathe out. Kaya ko 'to.

"HA!" nagbuga ako ng hangin at lumapit na sa pwesto niya. Napatingin naman siya
sa akin ng gawin ko iyon. Pinilit kong mag-smile sa kanya.

"Hoy, bakla!" bati ko sa kanya sabay tampal sa may balikat niya. Nakatitig lang
siya sa akin na para rin akong isang alien.

Pero imbes na mainis ako sa paraan ng pagtitig niya, kinabahan pa ako. Ang bilis
nga ng tibok ng puso ko oh. Pansin kaya 'yun ni Gio?

Ah, hell!

Sinabing tigilan na ang pagiging malisyosa eh! Nakakainis talaga. Ang sarap sabu
nutan ng sarili ko.

Nanginginig na tinawanan ko siya. "B-bakit g-ganyan ka makat.. tingin G-gio...?"

Still, nakatitig lang siya. Nakipagtitigan na lang din ako.

Naisip ko na lang, Gio, sayang ang lahi mo. Gusto ko pa sanang magpalahi sa'yo e
h. Pero mukhang malabo. Nakakainis! Bakit kasi naging bakla ka pa? Aish.

At bakit si Sandy pa ang nagustuhan mo? Eh may asawa na 'yun? Ako, libre naman a
ko ah.

Nasabi ko ba talaga 'yun?

Ay, joke. Naisip ko lang pala. Hahaha!

Makaraan ng ilang minutong pagtititigan ay makailang ulit na umiling si Gio. He

flashed me his killer smile. Gahhhhhhhhhhh.

"Wala bakla. Haha, ba't ka nandito? Sinusundan mo ako ano? Uyyy, umamin ka na ka
si..."

Shit.

Bakit nagagawa pa niya akong biruin ng ganito? Nakakainis. Buti pa siya, kaya ni
yang makipagbiruan sa akin, samantalang ako, lahat na lang sineryoso. Bwisit tal
aga!

Naiinis na kinurot ko siya sa braso niya. Napahiyaw naman siya sa sakit.

"AW! JENG! STOP! ANG SAKIT NA! HOY, ANG BRUTAL MO!"

Napatigil ako sa sinabi niya.

"What did you say?"

Maang na napatingin siya sa akin.

"I said stop, you're hurting me." inosenteng tanong niya. Umiling ako.

"No. What did you just call me?"

Namula siya doon sa tanong ko at nag-iwas ng mukha.

"Jeng." mahinang sagot niya sa akin.

Jeng.

'Yun ang tawag sa akin nung secret admirer ko na tinawag kong bakla noong colleg
e kami.

Napatitig ako sa kanya. Siya ba...?

"Ikaw... si... Mr. Shadowhunter...?"

Dahan dahan siyang humarap sa akin at tumango.

OH GOD.

Siya si Mr. Shadowhunter?

Siya 'yung guy na sinaktan ko pero ang totoo eh minahal ko rin?

What the eff guys!

Bakit ganito ang mga nangyayari?

Nanlalambot na napaupo na lang ako sa chair na nandun. Agad naman niya akong din
aluhan at niyakap. Napaiyak ako sa mga bisig niya.

"Oh gosh..." sabi ko in between sobs.

"Hush... Bakit umiiyak ka na naman? Attention-whore much?" sabi niya sa akin. Na

patawa na lang ako sa sinabi niya. Hindi na ako naiinis ng slight. Alam ko naman
g joke niya lang 'yun sa akin eh. Hahaha.

Ang bigat ng pakiramdam ko.

Lagi kong inaasar si Gio nun. Tapos lagi ko ring nilalait sa harapan niya 'yung
Mr. Shadowhunter na 'yun nga. Tinatawanan niya naman ako lagi at nakikilait din.

Tapos...

Siya pala 'yun.

ANG SAKLAP LANG.

Pagak na tumawa ako at tumingin sa kanya.

"I'm sorry Gio. I didn't know."

Hinaplos niya ang mukha ko at masuyo akong nginitian pero alam kong malungkot an
g mga ngiting iyon.

"It's okay Jeng. It's okay."

*******************************************
[40] 39:
*******************************************
Haha, kahit sunod sunod kong i-po-post ang mga nangyayari sa Jennio Tandem, magr
eact pa rin sana kayo dun sa previous post ko. Hahaha.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- GIO -

Ugh.

Stupid, Gio.

Why did I call her that? Ang tagal na panahon ko nang ibinaon sa limot ang nickn
ame na binigay ko sa kanya eh. Oo na, hindi na unique pero siyempre, ako lang na
man kasi ang tumatawag ng ganun sa kanya eh. Kadalasan kasi sa mga classmates na
min, Jenny, Jen, Jennifer, Flores, Ganda ang tinatawag sa kanya kaya para sa aki
n, unique na ang Jeng.

She even told me that nickname was so gay. Gay raw siguro si Mr. Shadowhunter.

Ano bang gay sa Jeng? I don't see the point kung bakit nasabi niya iyon. And I m
ust admit, it hurt my ego. Kasi pinag-isipan ko rin talaga 'yun eh. Gusto ko siy
ang tawagin sa ibang paraan pero hindi nawawala 'yung name niya talaga.

So I came up with Jeng.

Okay na sana. Makikipagbati na sana ako sa kanya. Hindi na sana ako mag-gagalit
galitan kasi nacontemplate ko na ano ang punto ng paggagalit galitan ko sa kanya
? Lalayo lang ang loob niya sa akin. Hindi na niya ako kakausapin pa. Masisira a
ng friendship at katapusan na rin para sa akin.

Nangako ako sa sarili ko na hindi na ako magiging assuming ngayon. Oo, mahal ko
si Jennifer pero hindi ko na pipilitin ang sarili ko sa kanya. Nagawa na nga niy
ang ibasura ang efforts ko noon eh, ano pa bang kaibahan ngayon diba? Baka pagta
wanan lang din pati niya ako at hindi seryosohin kasi... bakla nga ako.

Isa pa, para kaming aso't pusa. Awan ko nga baga. Hindi naman kami dati ganito.
Kapag inookray ko siya, tumatawa siya at kadalasan ay nakikisakay rin. Kaya bong
ga ang trio namin nina Mich. Eh ngayon? Konting biro ko lang sa kanya, sineseryo
so na niya.

Nababarino na siguro siya sa akin.

Sobrang bakla raw kasi ako.

Nagulat ako nung narinig ko ang pagsigaw niya. Nagbuga siya ng hangin. Napaharap
ako sa kanya at nakita ko ang pinakamagandang tanawing nakita ko sa buong buhay
ko. Ang mga ngiti niya.

Weakness ko ang mga ngiting 'yun. Kasi sa mga ngiting 'yun ako nahulog sa kanya
noon.

Hindi ko naman alam na may pagkamaldita pala siya.

Napailing na lang ako.

Ayoko nang alalahanin.

Masyadong masakit.

Kinausap niya ako na parang walang nangyari. Nagulat ako doon pero siyempre, nag
bawi rin ako agad. Ayokong mapansin niyang ang lakas ng epekto niya sa akin. Kah
it totoo. So biniro ko rin siya. Tinitigan ko muna siya. Actually, gusto ko lang
siyang titigan kasi after nito, baka lumayo muna ako sa kanya. Kailangan kong i
-clear ang mind ko para pagbalik ko, okay na ako. Back to action ulit kami sa pa
ng-ookray sa isa't isa.

Pero napansin kong naiilang siya sa paraan ng pagkakatitig ko sa kanya. Napangit

i ako roon. Ibig sabihin, may epekto rin ako sa kanya. O baka kinikilabutan lang
siya kasi tinititigan siya ni Gio Bakla.

Either way, masaya ako sa naging reaksyon niya kaya biniro ko siya na umamin na
siyang may gusto siya sa akin. Napapansin ko kapag ito ang niloloko ko sa kanya,
nagagalit siya agad. Umiiwas rin ng tingin at... namumula.

Posible kayang...?

Nah, imposible.

Baka naiiyamot lang siya kasi may baklang nanloloko sa kanya. Mukhang may galit
yata siya sa mga bakla eh. Kasi ganun na lang niya i-despise si Mr. Shadowhunter
noon. Which is, ako nga 'yun.

Okay na sana kasi nakipagbiruan na rin siya sa akin. Kinurot niya ang braso ko a
t I swear, mapapacuss na nga lang talaga ako sa sobrang hapdi. Ang brutal ng isa
ng 'to eh. Parang si Ace lang.

Dapat nagmura na lang ako. Hindi ko naman inasahang iba ang lalabas sa bibig ko.

"AW! JENG! STOP! ANG SAKIT NA! HOY, ANG BRUTAL MO!"

Woops.

Anong sinabi ko?

Wala! Wala akong sinabi. Sana hindi niya napansin. Pero alam kong mali ako kasi
nag-iba ang expression sa mukha niya after kong sabihin 'yun.

Natigilan siya.

Nanigas rin sa pagkakatayo niya.

HOLY SHIT.

"What did you say?"

Shit, Jen, wala. Wala akong sinabi. 'Wag mo na akong tanungin.

Umakto akong parang walang nangyari kaya sinagot ko siya ng, "I said stop, you'r
e hurting me."

Umiling siya doon. Alam kong hindi 'yun ang gusto niyang itanong. Sinadya ko lan
g talagang 'wag sagutin.

"No. What did you just call me?"

Namula ako at nag-iwas ng tingin. Hay. Makakalusot pa kaya ako dito? Eh parang h
indi na eh. Alam kong kukulitin lang ako lalo nitong babaeng ito. Bwisit talaga,
bakit ang dulas ng dila ko? Ayan tuloy napapala ko.

Akala ko naman nakalimutan ko na ang nickname na 'yun. Hindi pa pala.

"Jeng." mahinang sagot ko sa kanya. Okay, ano man ang mangyari ngayon... I don't
know... Sana naman... Hindi masira ang friendship namin dahil dito. Shit. Pinag
katago tago ko na nga 'to eh! Nawalan na kasi ako ng lakas ng loob na magpakilal
a pa sa kanya noon kasi nga, nilait lait niya lang naman ako. Ibig lang sabihin
nun, wala akong pag-asa. So bakit pa ako magpapakilala, diba?

Napatitig siya sa akin at kinabahan ako sa sumunod na tinanong niya. Shit. Revel
ation time?

"Ikaw... si... Mr. Shadowhunter...?"

AH HEEEEEELLLLLLLL!

Wala na talaga akong lusot. Kumaripas na lang kaya ako ng takbo paalis ng mansio
n nina Mich?

Dahan dahan akong humarap sa kanya at tumango. Shit, I felt so powerless. Haha.
Bakit may power ba ako before this?

Hindi ko inaasahan ang naging reaksyon niya. Nanlalaki ang mga matang napatitig

siya sa akin at tinutop ang bibig niya. Maya-maya pa ay parang may marathon na n
agpatakan ang mga luha sa mata niya. Nanlalambot na umupo siya sa upuang andun.
Agad ko naman siyang nilapitan at niyakap. Patuloy siya sa pag-iyak.

Bakit siya umiiyak?

"Oh gosh..." sabi niya in between sobs.

Nagtataka talaga ako. Hindi ito ang inexpect kong magiging reaction niya.

"Hush... Bakit umiiyak ka na naman? Attention-whore much?" biniro ko na lang siy

a kasi gulat pa rin talaga ako hanggang ngayon. Tumawa naman siya ng kaunti sa s
inabi ko at hinigpitan ang pagkakayakap sa akin.

God, ito 'yung matagal ko nang inaasam. Ang mayakap siya. As a guy, not a gay...
You know.

Kumalas siya sa pagkakayakap ko at tumingin sa mga mata ko.

"I'm sorry Gio. I didn't know."

WOW. So now, she's sorry? I'm speechless.

"It's okay Jeng. It's okay." sinabi ko na lang pero masakit rin eh. Gusto ko siy
ang kausapin tungkol dun pero... ewan. Natatakot ako at nahihiya na rin.

Flashback

Freshman. Bagong salta lang ako sa syudad na ito. Galing akong probinsiya eh. Hi
ndi ako sanay sa fast-paced na pamumuhay sa syudad. Mas gusto ko ang ninanamnam
ang bawat sandali kagaya sa probinsiya.

Mass communication ang kinukuha kong course dahil magaling daw ako sa pagsasalit
a at ma-PR daw ako sabi ng parents ko at mga kaibigan na rin. Alam ko rin naman
sa sarili ko na tama ang mga sinasabi nila.

Andito na ako sa loob ng campus at hinahanap ang building kung saan gaganapin an
g first subject ko. May konting oras pa naman ako. Nagtanong na lang ako at afte
r ilang minutes, andun na rin ako. Nagulat ako sa nadatnan ko kasi ang gulo ng k
lase. Daig pa ang high school. May mga naglalampungan sa gitna, may naglalaptop,
may nakikinig ng music habang parang nagwawala mag-isa. May nagmemake-upan. Per
o ang pinakanapansin ko eh 'yung babae sa harapan.

Shit. Ang ganda niya. Para siyang anghel.

Napatigil siya sa pag-d-declaim. 'Yun ang ginagawa niya. At napatitig sa akin. N

ginitian niya ako ng weird na ngiti at tsaka inalis ang tingin sa akin. Para ako
ng napako sa kinatatayuan ko. Kung wala pang tumikhim sa likuran ko ay baka haba
mbuhay na akong nakatayo sa may pinto.

Nilingon ko 'yung tumikhim at nakita ko ang isang parang adik na lalaki. Well, h
indi naman adik. Parang rakista ganun. Nagparaya na lang ako at umupo na dun sa
bakanteng upuan sa unahan. Nakita kong lumapit 'yung babaeng anghel dun sa lalak
i.

"Ace... ba't ka nandito?" tanong nung babae sa lalaking Ace pala ang pangalan.

"English. First subject. Baka kaklase kita kaya nandito ako?" matipid na sagot n
ung lalaki. Ngumiti naman ng malawak 'yung babae.

"Great!"

Sila kaya?

Sayang... crush ko pa mandin 'yung babae. Taken na pala.

Makaraan ang ilang sandali ay pumasok na 'yung prof namin. Nagulat pa ako nang t
umabi sa akin 'yung babae. Shit. Magkatabi pala kami. Nahuli niya akong nakatiti
g sa kanya at masuyong nginitian tsaka binalik ang tingin sa unahan.

Nalaman kong Jennifer Flores pala ang pangalan niya. Apelyido palang, Flores. Fl
owers. Mga bulaklak. Sweet siguro siya. Habang tumatagal na katabi ko siya, para
ng lalong lumalalim ang pagtingin ko sa kanya.

Hanggang isang araw... mahal ko na pala siya.

Naging friends kami nun. Nakwento na niya sa akin na hindi niya boyfriend 'yung
lalaki. Nakahinga naman ako ng maluwag. Ibig sabihin, may pag-asa pa. 'Yun nga l
ang, nahihiya akong magtapat. Kasi, probinsiyano ako... tapos siya... City Girl.
.. Ang layo... Kaya binalak ko na lang magpaka-Anonymous.

I send her flowers ever morning sa locker niya tapos mag-iiwan pa ako ng quotes
galing sa mga favorite books ko. 'Yun lang ang afford ko ngayon eh. Pero nagulat
na lang ako nung isang araw na sabay kaming mag-lunch ni Jennifer at busangot a
ng hitsura niya.

"Oh, ba't ganyan ang hitsura mo? Para kang namatayan?" bungad ko sa kanya.

"Exactly Gio! Para akong namatayan! Bwisit 'yang Mr. Shadowhunter na 'yan kung s
ino man siya. 'Wag na 'wag na siyang magpapakita sa akin."

Napalunok ako sa sinabi niya. Bwisit daw ako? Bakit kaya? Tiningnan ko lang siya
.

"Ugh! Gio kasi! He sends flowers every morning sa locker ko! Napupuno na
n eh! Tapos... ang corny pa nung mga quotes na nilalagay niya! Tss. Sooo
d duh? Tulips? I don't like tulips at all! Ni hindi man lang nagresearch
g sinumang Mr. Shadowhunter na 'yun. Bakla siguro siya. Ang gay ng moves
."

nga 'yu
gay! An
ang kun
niya eh

Shit. She called me gay.

I think I just broke my heart then.

End of flashback

Napailing ako. Sabi ko, ayoko nang isipin pero naisip ko pa rin. Alam ko, ang la
me naman na excuse nun para maging bakla ako ngayon. To tell you the truth, hind
i talaga ako bakla. Nagpapanggap na lang akong bakla sa harap niya hanggang sa k
ailangan ko nang panindigan ang naging desisyon ko sa harap ng maraming tao. Nab
akla na akong magtapat sa kanya kaya tinago ko na lang. Ang sakit eh. First love
ko siya. Sorry naman, wala talaga akong alam sa mga moves na 'yan. Ginawa ko la

ng naman ang alam ko eh romantic. Sa amin kasi sa probinsiya noon, kilig na kili
g na ang mga kadalagahan kapag nakakatanggap sila ng mga bulaklak. Well, hell, s
yudad nga pala ito. Bakit ba hindi ko 'yun naisip?

"Gio..."

Nagising ako sa pagrereminisce ko nang magsalita si Jen.

"I'm sorry I said all those hurtful things to you... I didn't mean all those thi
ngs... In fact... kabaliktaran lahat nun ang gusto kong sabihin."

Ha?

Maang na napatingin ako sa kanya. What is she saying?

Ngumiti siya sa akin.

"You see? Ace was not my boyfriend back then. He was my fiance. Kaya nagulat ako
ng biglang may secret admirer ako. Kinilig ako nang malaman kong may bulaklak a
t notes na naghihintay sa locker ko at I'm hoping na sana araw araw maging ganun
. Hindi naman ako nabigo. Alam mo ba, gustong gusto ko lahat ng notes na sinesen
d mo sa akin noon. And about the tulips? Gosh! I love tulips kaya. I just have t
o say that kasi... hindi pwede... engaged na kami ni Ace eh... At malay ko ba na
mang ikaw si Mr. Shadowhunter?"

Why is she saying these things?

"Gio... alam kong si Sandy ang gusto mo... Pero I just have to say this once and
for all... I love you... Minahal kita noon but I chose to break your heart. I'm
sorry. And... mahal pa rin pala kita ngayon."

May pumatak na luha sa mga mata ko sa sinabi niyang iyon.

*******************************************
[41] 40:
*******************************************
Minadali ko na ang Jennio Side Story. Well, who cares? Hahaha. Mag-f-focus na ak
o after nito sa mag-asawang baluktot eh. Abangan pala ang Special Chapter ni Ray

mer :3
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- GIO -

Tumigil ang pagtibok ng puso ko sa sinabi ni Jennifer sa akin.

"Gio... alam kong si Sandy ang gusto mo... Pero I just have to say this once and
for all... I love you... Minahal kita noon but I chose to break your heart. I'm
sorry. And... mahal pa rin pala kita ngayon."

Mahal... ako... ni Jennifer?

Mahal din niya ako?

"Jeng."

Ngumiti siya noong tinawag ko siya.

"You know what? I really love that nickname you gave me. Sorry Gio kung nagiging
magagalitin ako kapag niloloko mo ah? Sorry kung sineseryoso ko lahat ng jokes
mo. Hindi ko alam eh. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Akala ko si Ace
pa rin ang mahal ko pero hindi eh. Ikaw talaga. Kahit bakla ka."

Totoo ba ito?

Mahal ako ng babaeng mahal ko?

Ay grabe naman pala 'te? Nasayang lang ang effort kong magpakabakla ano? Biruin
mo? Ilang taon din akong nagtiis na umarteng bakla sa harap ng maraming tao? Nak
aka-stress 'te.

"Alam mo Jeng, masasabunot kita eh." nasabi ko na lang. Kumunot naman ang noo ni
ya. Gah. Ang cute niya tingnan. Katatapos lang niyang umiyak tapos ang gulo pa n

g buhok niya. Ang pangit na niya! Mas maganda ako! Taob ko siya! Bwahahahaha!

"Bakit naman?" inosenteng tanong niya.

"Eh kasi... mahal mo rin pala ako... nasayang lang ang effort kong maging bakla!
Jeesh. Stress much!"

Naguguluhang tiningnan niya ako.

"Ha? Nasayang ang effort na maging bakla? What do you mean? Gio! Mag-explain ka.
"

Hala. Ayan na nga po. Nagagalit na ang bruha. Umuusok na naman ang butas ng ilon
g niya. Hahahaha!

Ang ganda niya pa rin.

Huminga ako ng malalim. Woop. Matindi tinding eksplanasyon 'to.

"Girl, di naman talaga ako bakla pero tingnan mo naman... Effective diba? Napani
wala ko kayong lahat? Although alam kong 'pag minsan eh nakakalimot din ako. Nad
adala ako ng emosyon ko kaya lumalabas ang pagkalalaki ko. Pero totoo, hindi ako
bakla. Kinailangan ko lang 'yung gawin para pagtakpan ang sakit na nararamdaman
ko."

Nakakunot ang noong nakatitig lang siya sa akin. Interesadong interesado siya sa
kwento ko.

"You see, meron akong babaeng minahal noong college. She's very pretty. No, not
pretty. She's very beautiful. Para siyang anghel. Simple lang siya, hindi siya n
ag-me-make up pero ewan ngayon bakit puno ng kolorete ang mukha niya. I prefer h
er simple. Mas angat ang kagandahan niya noon. So iyon nga, nakuha niya agad ang
atensiyon ko nung nakita ko siyang nag-d-declaim nun sa first subject namin nun
g first day of school. Naging seatmates kami. Kinalaunan naging friends. 'Yung s
impleng pagka-crush ko sa kanya... nag-blossom into something more... Hanggang h
indi ko na namalayang mahal na mahal ko na pala siya." nginitian ko siya. Alam k
ong alam niyang siya ang tinutukoy ko.

"Pero diba? Probinsiyano lang ako. Wala akong alam sa style ng panliligaw ng mga
city boys. So ginawa ko na lang 'yung alam kong paraan na makakapagpakilig sa m
ga babae sa amin sa probinsiya. Ang bigyan sila ng bulaklak at mag-iwan ng notes
sa locker nila tuwing umaga. Nagpaka-secret admirer ako kasi nahihiya akong mag
pakilala sa kanya eh. Duwag kasi ako." huminga ako ng malalim. Ito na. Ito na 'y
ung painful part.

"Pero... di ko naman alam na hindi niya magugustuhan 'yun. She came rushing to m
e one day at nilabas niya lahat ng sama ng loob niya sa secret admirer niyang si
Mr. Shadowhunter na hindi niya alam eh ako pala. Pinakinggan ko lang siya. Siye
mpre, tip na rin 'yun sa'kin para next time, alam ko na ang gagawin ko. Pero nad
uwag na ako eh. Ang sakit kasi ng mga sinabi niya. First love ko siya. Hindi ko
alam na first heartbreak ko rin siya agad agad. Pinantasya ko pa mandin na magig
ing kami."

Ayoko nang ituloy baka maiyak pa ako ikatuwa pa ng bruhang Jennifer na ito.

Naiiyak na niyakap niya ako ulit.

"Oh gosh Gio... Sising sisi ako sa lahat ng ginawa ko sa'yo."

Niyakap ko na lang din siya.

"Wala na 'yun. Past na 'yun eh. Ibinaon ko na nga sa limot."

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at nakakunot ang noong tiningnan ako.

"What do you mean?"

"Nung akala ko wala na talaga akong pag-asa. Nag-give up na ako. Kesa naman haba
mbuhay akong magpakasawi. Lilimutin na lang kita. Marami namang papables jan."

Sinapak niya ako.

Aray, sakit nun ah.

Brutal talaga ng babaeng ito. Jusko, kung magiging mag-asawa kami, under siguro
ako nito. Langya, ayoko ng ganun 'te.

Baka pati ako rin ang maiwan sa bahay kasi nga, you know. I'm gay.

SHIT.

Di nga sabi ako gay!

"Bakit kasi hindi mo na lang sinabi sa akin? Tingnan mo tuloy! Parehas tayong na
hirapan! UGH! Nakakainis ka Gio alam mo 'yun! Ang bakla mo talaga!"

Nainis naman ako sa kanya.

"Hindi nga ako bakla eh!"

"Hindi! Bakla ka! Napakabading mo! Baklush! Gay! Beki! Fagg--"

Hindi ko na siya pinatapos sa sinasabi niya at bigla ko na lang siyang hinalikan

. Alam kong nagulat iyan dahil nanlalaki ang mga mata niya. Haha. Ang cute niya.

I held her face at unti unti siyang lumambot. Maya-maya pa ay napapikit na siya.
Kumapit siya sa leeg ko at sinimulan kong igalaw ang mga labi ko. Ginalaw din n
iya 'yung kanya. Maya-maya pa ay ibinuka ko ang bibig niya gamit ang dila ko. Pi
nasok ko 'yun dun at pinaglaruan ang bibig niya.

Ang sarap.

Ilang minuto rin tumagal ang halikan namin at kumalas rin kami sa isa't isa. Bot
h breathing heavily.

Nginitian ko siya. Nginitian niya rin ako.

Maya-maya ay tumawa kami.

"Hahahahahahaha!" sabi niya.

"Ang tagal kong pinagpantasyahan 'yun Jeng."

Tumigil siya sa pagtawa niya at masuyong hinaplos ang mukha ko.

"Me, too. Gio! Gosh. Ako lang pala ang makakapagpalambot sa'yo! Este, makakapagp
atigas pala since uh, diba, malambot ka? Hahahah!"

Inaasar niya naman ako eh.

Hindi nga ako gay.

Ito ang mahirap sa sitwasyon ko eh. Napaniwala ko silang gay ako. Paano ko ba si
la mapapaniwalang tunay na lalaki ako?

"I love you, Jeng." sabi ko pagkaraan.

Hindi siya sumagot. Ngumiti lang siya ng malapad.

"I love you, too G--"

"OMG!"

Napatalon kami parehas sa boses na narinig namin. Pagtingin namin, si Mich pala,
nakatayo dun sa entrada. Agad kaming lumayo ni Jennifer sa isa't isa.

Tumawa si Mich.

"OMG! OMG TALAGA! ACE! JIM! RAYMER! HALIKAYO!" At tinawag pa niya ang tatlong ga
gu. Walangya.

"Oy, Mich. Anong ginagawa mo?"

Ngumiti lang siya sa amin. Maya-maya pa ay dumating na ang tatlong gagu.

"Anong meron?" tanong ni Raymer. Tumingin pa sila pagkaraan sa amin. Ngumiti lan
g ulit si Mich. Ang gaga! Nakakaimbyerna!

Lumapit naman pagkaraan si Ace sa akin at pinahid ang labi ko.

"Is that lipstick Gio? Nakipaghalikan ka sa lipstick?" tanong niya pagkaraan. Na

mula ako roon. Si Jennifer, namimilog lang ang matang nakatitig sa kanila.

"Hahahaha! OMG!" sabi na naman ni Mich.

"Ano ka ba Mich? Kanina ka pa OMG ng OMG jan?"

"Haha! Wala, nakaka-OMG naman kasi. I love you Jeng. OMG! Hahahahahahahahahahaha
."

Hindi niya naman kami masyadong trip ano?

Kumunot ang noo ni Raymer. "Jeng? Sinong Jeng?"

Si Jimmy naman, nakangisi lang sa akin. Gagu! Siya lang ang nakakaalam sa feelin
gs ko for Jeng eh.

"Si Jennifer. Hunky husband, ang sweet nina Gio at JENG. Kakainggit. Nag-I love
you-han sila tapos nag-kiss. Ay mali, nag-kiss pala muna bago nag-I love you-han
." dreamy na sabi ni Mich. Natigilan si Ace dun. Ewan bakit.

"Oh? Gio? Type mo pala si Jennifer? Hahaha! Lalaki ka na ah! Congrats pare!" at
tinapik pa niya ako sa balikat ko. Leche.

Sinamaan ko ng tingin si Mich. Naudlot pag-a-I love you ni Jeng dahil sa kanya e
h. Bwisit.
*******************************************
[42] 41:
*******************************************
Pakibati ang TM. Ika-1 month na niya ngayon. Hahaha. Just give me two weeks, mat
atapos ko na 'to. 9 chapters na lang naman eh. >:D
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

Alam ko, from the moment na tumayo at umalis si Gio, may problema sila ni Jennif
er. Lalo lang tumibay ang hinala ko nang makaraan ang ilang minuto eh sumunod si
Jennifer sa bruhang balahura. Hmm.

Ano kayang problema nila?

LQ?

HAHAHAHA.

Nagkaaminan naman na kaya?

Kinalabit ko si Ace. Tiningnan naman niya ako nang nagtataka.

"Ah... hunky husband... tingin mo... may problema kaya sina Gio at Jennifer?" pu
no ng pagtatakang tanong ko sa kanya. Poker face lang naman siya. Bwisit itong a
sawa kong ito ah.

"Tingin ko? 'Wag ka nang makialam. Kung meron man, hayaan mo nang silang dalawa
ang magresolba nun. Matatanda naman na sila, Wicked Princess." pagkasabi niya nu
n eh masuyong hinawakan niya ako sa baba ko. Napapikit ako. Akala ko naman eh ha
halikan na niya ako.

Bwisit!

Tinawanan lang ako eh! Bad hunky husband.

"Nakakarami ka na. Mamaya na ulit. Naadik ka na sa halik ko Wicked Princess."

Ah, bwisit talaga! Pinagkakatuwaan ako ng isang 'to. Sorry naman 'no. Sabik na s
abik lang talaga ako sa mga halik niya.

At tingnan mo nga naman... Pati itong sina Raymer at Jim nakitawa na rin! Bwisit
talaga!

Sa halip na mabwisit na ako habambuhay... tumitingin tingin na lang ako sa direk

syon ng verandah. Hindi kasi talaga ako mapakali eh. Alam ninyo na, best friends
hip ko kasi ang dalawang 'yun so kailangan di ako huli sa balita. Tama. Pupuntah
an ko.

Lumingon ako kay hunky husband at nagulat akong nakatingin na pala siya sa akin.

"Wag mo nang ituloy. Dito ka lang." pagbabanta niya.

BWISIT KA! HUNKY HUSBAND.

Makikiusyoso lang naman ng kaunti eh. Di naman ako mangingialam. Hu.

Nanghahaba ang ngusong humalukipkip na lang ako habang pinapanood ang tatlong ga
gung nagbibiruan at kung ano ano pang kagaguhang pinaggagagawa sa buhay nila.

"Arrrrgggggghhhhh!" nasabi ko bigla. Napatigil naman ang tatlong gagu at napatit

ig sa akin.

"Anong itini-tingin tingin ninyo? Ace, CR lang ako." hindi ko na hinintay ang sa
got niya at bigla na lang tumayo. Nakita ko namang tumango siya eh.

Hindi sa CR ang punta ako, buti na lang at hindi naman na ako sinundan ng tingin
ng magaling kong asawa.

Andito ako sa malapit sa verandah at naaaninag ko na ang isang madramang scene.

Nag-iiyakan sina Gio at Jennifer. Gee, sabi ko na eh, may problema sila. Bakit k
aya hindi man lang nila sinabi sa akin? Grabe sila.

Nakakapagtampo.

Lumapit pa ako ng sobra. Buti naman at hindi nila ako pansin eh sa katunayan ay
nasa likod lang nila ako. Pinagmamasdan ko lang sila at nagulat ako sa mga narin
ig ko.

"I love you, Jeng."

SHIT.

Nanlaki ang mga mata ko roon.

Jeng is Jennifer, right? Kahit naman hindi ko alam eh obvious naman. At tsaka, h
ala. Si Jennifer naman itong kausap ni Gio eh diba?

Pero... pero...

Hindi 'yun ang nakakagulat eh!

'Yung...

I LOVE YOU!!!!!!!!

Gee, so Gio loves Jennifer????

Kailan pa?

Bakit hindi ko talaga alam?

'Yung totoo?

Best friends ko ba talaga sila????

Mas nagulat ako sa sinagot ni Jennifer.

"I love you, too G--"

Hindi dapat ako magrereact pero wala na, biglang lumabas sa bibig ko eh.

"OMG!"

Sabay silang napalundag dahil doon. Tapos eh sabay ring naghiwalay. Hahahahahaha
ha! Nakakagulat talaga and at the same time eh nakakatuwa!

"OMG! OMG TALAGA! ACE! JIM! RAYMER! HALIKAYO!" tinawag ko na rin ang tatlong gag
u para ipamahagi ang mabuting balita. Alam ko namang hindi na magagalit si Ace s
a ganun eh. Okay naman na sina Gio at Jennifer. Hahahahahahahaha. Nakakatuwa tal
aga!

"Oy, Mich. Anong ginagawa mo?" tanong sa akin ni Gio bakla. Ay, bakla pa rin ba
siya ngayon? Hahahahaha. Ngumiti lang ako sa kanya at hinintay ang pagdating ng
tatlo. Maya-maya pa nga ay dumating na rin sila.

"Anong meron?" bungad agad ni Raymer. Tumingin pa sila kay Gio at Jennifer. Ngum
iti lang ako ulit. Hahaha. Para akong sira, ngiti ng ngiti. Sorry naman. Kinikil
ig lang kasi ako.

Lumapit naman pagkaraan si hunky husband kay Gio at pinahid ang labi ng huli. Ha
haha. OMG? Ano ito?

"Is that lipstick Gio? Nakipaghalikan ka sa lipstick?" narinig kong tanong niya
pagkaraan. Nakita kong namula si Gio dahil dun at si Jennifer naman, bilog na bi
log ang mga matang nakatitig lang sa amin.

"Hahahaha! OMG!" nasabi ko na naman. Tuwang-tuwa lang talaga ako.

"Ano ka ba Mich? Kanina ka pa OMG ng OMG jan?" nababarinong tanong sa akin ni G

io. Haha. Huli lang kasi siya eh.

"Haha! Wala, nakaka-OMG naman kasi. I love you Jeng. OMG! Hahahahahahahahahahaha
."

Kumunot ang noo ni Raymer. "Jeng? Sinong Jeng?" Haha. Ang slow ng isang 'to. Di
ba obvious na si Jennifer 'yun? Haha.

"Si Jennifer. Hunky husband, ang sweet nina Gio at JENG. Kakainggit. Nag-I love
you-han sila tapos nag-kiss. Ay mali, nag-kiss pala muna bago nag-I love you-han
." dreamy na sabi ko pa. Then natigilan ako after kong sabihin 'yun. Oops?

Napatingin ako kay Ace at nakatitig lang din siya sa akin. Pero nag-iba ang feat
ures ng mukha niya. Bakit kaya?

Sheesh. Stupid Casey.

Ano bang ibig kong iparating? Ang mag-I love you rin si Ace sa akin?

Nah, hindi na ako naghihintay para dun.

Naiilang na umiling na lang ako.

"Ah... ano... Tara na ulit sa loob. Haha. Okay naman na pala kayo ni Jen, Gio eh
. Magkwento ka naman!" at nauna na akong pumasok sa loob. Nagsisunod naman sila
sa akin.

"So ano na? Paanong nagka-I love you-han kayo? Ikaw Gio ha, may tinatago ka pala
ng pagnanasa kay Jennifer!" tanong ko agad nang makaupo na kaming lahat sa couch
. Di naman ako excited.

Tiningnan lang ako ng bruha. Nakayakap sa bewang niya si Jennifer. Aw, sweet. Gr
abe! Nakahilig pa ang ulo ni Jennifer sa balikat ni Gio. Hay naku, nakakakilig n
a nakakakilabot eh. Kasi kung makapagbangayan ang dalawang 'to dati, parang wala
ng bukas tapos ngayon naman.

But I'm happy for them. At least sila happy ending.

Ano na namang ibig kong iparating dun?

Wala 'no.

Naramdaman kong kinuha ni Ace, este hunky husband 'yung left hand ko at masuyong
hinalikan 'yun. Napakunot noo naman ako. Anong pakulo ito Ace? Naiinggit ka kay
Jennifer at Gio? Hahaha.

Oh, shoot!

Sasabihin na ba niya ang magic word ngayon?

Gah.

I'm not prepared? Hahahahahahahahahahahaha.

Eh, kasi... gusto ko sana... candlelight dinner eh. Haha. Choosy pa ano?

Bakit ba, once in a lifetime 'yun. Baka 'yun na ang una't huling pag-a-I love yo
u sa akin ni Ace. Dapat bongga na. Dapat touching. Dapat... romantic.

Napahagikgik ako sa naisip ko. Pinitik naman ni Ace ang noo ko.

"Aray..." pagrereklamo ko sa kanya.

"'Yan ang dapat sa mga babaeng nag-d-daydream." sabi niya.

"Bakit ba!" nakakaasar naman oh. Akala ko pa naman. Hu. Pero buti na lang din ha
haha.

"Sabi ko po, maghanda ka na ng dinner."

Ah, bwisit, dinner agad agad? Kakapag-lunch nga lang namin?

Tapos pagtingin ko sa orasan, quarter to six na. Hu? Ganun kami katagal nagkwent
uhan LANG? Grabe? Time flies so fast talaga.

Nanghahaba ang ngusong tumayo na lang ako. Tumawa naman si Ace dun. Inirapan ko
lang siya.

After ilang minuto ay nasa dining area na kaming lahat at kumakain. Bwisit, abot
hanggang dito ang kasweetan ng baklang couple. Hahaha. Magsubuan ba raw kasi? N
apatitig na lang ako sa kanila.

Maya-maya pa ay may naglagay ng pagkain sa plate ko. Si hunky husband.

"'Wag ka ngang mainggit sa dalawang iyan. Iba ang love story natin sa kanila oka
y. Better ang sa atin kasi asawa na kita... May habambuhay na tayo. Eh 'yang dal
awang 'yan, magsyota pa lang... Maghihiwalay din 'yan. Kumain ka na." bulong sa
akin ni Ace. Walangya! Maghihiwalay pa raw sina Gio at Jen? Aba hoy! Ayaw kong m
angyari 'yun.

Tsaka... di naman ako naiinggit eh.

Masama ang loob na kumain na lang ako. Maya-maya pa ay narinig ko na ang pagdada
bog ni Raymer.

"Ah, leche. So ako na lang dito ang sampid? Lahat kayo settled na eh."

Hindi ko naman naintindihan ang sinabi niya. Pero tumawa sina Jim at Ace. Guy ta
lk talaga. Sila lang ang nagkakaintindihan eh.

Tinapik ni Jim si Raymer.

"Okay lang 'yan dude. Makakahanap ka rin ng sa'yo. Trust me." at kinindatan pa n
iya si Raymer. Hahaha.

Medyo gumaan naman ang pakiramdam ko dun.

Nagsalita ulit si Jimmy.

"Ah, nga pala. Ninong at ninang kayong lahat ng anak ko ah? Next week na ang bin
yag."

OMO! Si baby Jim!

*******************************************
[43] Special Chapter: RAYMER
*******************************************
I hope you don't get disappointed. Hahahahaha. Wala kasi talaga akong sweet bone
s sa katawan kaya ang hirap magsulat ng nakakakilig na kwento. Anyway, special c
hapter 'to about Raymer Villaluz. Alam ko hindi ninyo siya masyadong napapansin
pero yeah, pansinin ninyo naman siya today.

PS, medyo mahaba pala. Hahahahahahahaha. Hayaan ninyo na. Minsan lang naman magk
aspecial chapter si Raymer eh. Tsaka bitin, okay lang din. May continuation nama
n 'to. Sa next chapters although hindi sila ang focus ng chapter, mamemention si
la. Hahaha. K ang gulo ko.

PPS, Raymer on the side ------------>

Oo na nga, ni-combine ko lang 'yung Top 4 na nakita kong pictures niya eh. Pagbi
gyan na. :P
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

I took one last glance of myself sa salamin sa kwarto ko and headed downstairs.
Kinuha ko na lang ang car keys ko at tsaka phone. Pababa na ako sa sala nang maa
butan ko ang makulit kong little sister na si Rina na nakayuko at tutok na tutok
sa pagbabasa ng manga na kahapon lang niya yata binili. Hindi ko na inalam kung
anong title dahil hindi naman ako interesado.

Bukas pa rin ang TV nun.

Lumapit ako sa kanya at inabot ang remote control tapos pinatay ko 'yung TV. Nap
aangat siya ng tingin dahil dun.

"Why did you turn it off?" halatang naaasar na tanong niya sa akin. Kung titingn
an mo, parang siya itong ate at ako ang nakababata niyang kapatid. Maaga kasing
nag-mature ang batang 'to eh. She's in her fourth year of college and 7 years an
g tanda ko sa kanya. So that means I'm twenty-seven already. Ayaw na ayaw niyang
tinatrato siyang bata dahil college na raw siya but for me? She's still my litt
le sister no matter what. Kahit maging lola na 'yan, baby sis ko pa rin 'yan. Si
ya lang ang kapatid ko eh. Hahaha.

"You're wasting electricity. Nagbabasa ka naman jan tapos on pa 'yung TV? Seriou
sly, lil sis?"

Nag-uusok ang mga butas ng ilong na sinamaan niya ako ng tingin. Napatawa na lan
g ako. Halata mong asar na asar na siya ngayon.

"Don't call me that. I'm not little anymore! Duh, kuya naman! College na ako! Ggraduate na nga rin eh!" pagmamaktol naman niya pagkaraan.

"Then act as one! Tingnan mo nga 'yang puyod mo, napakapambata. Tapos naghair ba
nd ka pa. And the color of the shirt you're wearing. Napakapambata. And let me g
uess, 'yang binabasa mo... pambata rin. Sinong mag-aakalang college ka na niyan
ha Rina? No one." totoo naman eh. 'Yung puyod niya, dalawang nakataas sa magkabi
lang side niya. Hindi ko alam kung anong tawag dun basta 'yun 'yun. Di naman ako
babae para malaman pa 'yun eh. Okay na sana 'yung puyod niya, matatanggap ko na
pero dagdagan ba ng hair band? Colorful pa 'yung hair band. Grabe, napakachildi
sh! Ang kulay pati ng suot niya, neon colors! Nakakasilaw ang batang ito.

Masisisi ninyo ba ako kung binebaby ko pa ang isang 'to?

Diba hindi naman?

At tsaka... ano bang masama dun? Minsan na nga lang akong maglambing sa kanya eh
. PMS itong batang 'to. Sarap sabunutan! Aish. Umagang umaga nabubwisit ako.

Tumayo naman siya nun at nakapamewang na hinarap ako.

"Duh? You don't know style, do you Kuya? Kpop style ang tawag dito! Ginagaya ko
nga 'yung mga idol kong sina.........."

Blah blah blah...

Paulit ulit siya. Nasabi na niya 'yan sa akin dati pero gaya ng nakagawian, di k
o na iniintindi. Kpop daw? Sa pagkakaalam ko hindi naman ganito ka-OA magbihis a
ng mga 'yun. Ang sabihin niya, nag-c-cosplay siya. Di ko lang alam sino ginagaya
niya. Hahaha.

I looked at my watched and damn! Late na ako. Bwisit itong bubwit na ito eh.

"Yeah, yeah... Whatever... Late na ako gawa mo... Sige, gagabihin ako ng uwi, pa
kisabi na lang kana Mom... bye lil sis!" pang-aasar ko pa habang patakbong nag-w
-wave sa kanya. Alam kong nag-aalburuto na naman 'yun dahil sa tinawag ko sa kan
ya.

"UGH! I HATE YOU KUYA! IF I KNOW, MAG-IINUMAN LANG NAMAN KAYO ULIT NINA KUYA ACE
SA MANSION NILA EH! BWISIT KA! 'WAG KA NA NGANG BUMALIK, DUN KA NA TUMIRA! AH..
. NGA PALA, MAG-SLEEPOVER DITO SI PB MAMAYA. BYE KUYA!"

Di ko na naintindihan ang huling sinabi niya dahil nakasakay na ako sa kotse ko.
Mabilis na binuhay ko ang makina at pinaharurot pagkaraan.

Yeah, partly tama 'yung sinabi ni Rina. Makikipag-inuman lang ako ulit kay Ace..
. but the main reason why I keep on doing that is for me to have a glance at his
wife, Cassandra. Oo, alam kong mali 'tong ginagawa ko. Sshh, di naman alam ni A
ce eh. 'Wag na lang kayong maingay, okay?

At tsaka, it's not as if inaahas ko si Cassandra sa kanya. Of course not. Hindi

ako ganung kaibigan. I'm trying naman para kalimutan na lang itong nararamdaman
ko kay Cassandra pero wala eh. So hinahayaan ko na lang. Baka sakaling kapag nak

ikita kong sweet sila ni Ace eh mawala na rin 'to.

Inaamin ko noong una, umaasa akong magkakahiwalay sila. I mean, damn. I didn't k
now Ace is hurting her. Nagalit ako kay Ace nun pero hindi ko siya nagawang sumb
atan. Baka mahalata pa niya ako eh. So I kept my cool. Sinubukan kong pangaralan
na lang siya pero ang tigas ng ulo eh. Gagu talaga ng isang 'yun.

Nabalitaan kong nagkahiwalay sila... Ang saya ko nun. Nag-congratulate nga ako k
ay Ace nun eh, pero siyempre joke lang. 'Yun naman pala, hiwalay lang sila ng ba
hay. Biglang bumagsak ang mga pangarap ko nun. Akala ko naman may pag-asa na.

Hanggang sa nabalitaan ko na lang na na-coma si Cassandra. I got dead worried fo

r her. Gusto ko sana siyang alagaan pero nung gabing nag-usap kami ni Ace, I sen
sed something in him... Na parang... nagsisisi na siya sa lahat ng ginawa niya k
ay Cassandra noon. Na parang...

mahal na niya ang asawa niya.

That's when I stopped my delusions. Although a part of me is still saying na kay

a ako pumupuntang mansion eh para makita si Cassandra, hindi na ganoon katindi a
ng nararamdaman ko para sa kanya. After all, unrequited naman eh. Sukat mong mag
mahal ako ng babaeng may asawa na? Haha. Hindi ko pinangarap maging kabit at asa
pa naman ako. Alam kong hindi naman ako papatulan ni Cassandra. Kahit DI HAMAK
NA MAS GWAPO AKO SA GAGUNG SI ACE NA 'YUN.

Seriously.

Eh paano? MAHAL NA MAHAL ni Cassandra ang GAGUNG 'yun eh.

Sometimes, naaawa ako sa kanya dahil sa pambabalewala ni Ace sa kanya. Alam ko k

aya lahat ng kagaguhan ni Ace. Simula sa lahat ng mga babaeng kinakama niya sa p
ambubugbog niya sa asawa.

That's my mistake... Kinunsinti ko siya sa mga 'yun.

Siguro naisip ko kasing kapag ginawa ko 'yun, magsasawa si Cassandra sa kanya at

kakailanganin niya ng makakausap at makakaramay. At ako 'yun. Pero mali eh, mal
ing mali. Kasi after all Ace did to her? She still kept his side. Nakakairita! B
akit kaya ang bulag ng babaeng 'yun?

Kulang na lang eh sigawan ko siya ng: "DAMN IT CASSANDRA. HINDI KA MAHAL NI ACE.
AKO, MAHAL NA MAHAL KITA AT HINDI KITA KAYANG SAKTAN. I WON'T LAY A SINGLE FING
ER ON YOU. GANUN KA KAHALAGA SA AKIN. BAKIT BA KASI NAGBUBULAG BULAGAN KA HA? AN
O BANG HINIHINTAY MO? ANG MAHALIN KA RIN NI ACE? HA! ASA KA PA! GALIT NA GALIT N
GA 'YUN SA'YO EH."

Pero mali ulit ako, maling mali. I never thought na kayang magbago ng isang gagu
.

Alam ko, bumabawi si Ace sa lahat ng pagkukulang niya kay Cassandra. And one thi
ng I like about that dude? Hindi niya pinipilit ang sarili niya. Pwede naman niy
ang sabihin na lang kay Cassandra na mahal niya ito pero hindi eh. Kasi alam kon
g hindi pa niya 'yun nararamdaman ngayon. But I know, eventually, he'll get ther
e. At kapag nangyari 'yun, alam kong totoo 'yun.

Kahit alam kong corny ang moves niya? Natutuwa pa rin ako kasi nagagawa niya 'yu
n kay Cassandra. Sus. 'Yung magsulat ng sticky note? It's not Ace's type to do s
uch thing. Corny raw 'yun pero tingnan mo naman, nagawa niya ang ka-cornyhang 'y
un. At 'yung paggawa ng household chores? Damn. Nakakatawa talaga si Ace! I can'
t f*cking believe he can do that. Ibig sabihin, sincere talaga siya sa intensyon
niya. Hindi niya intensyong paasahin si Cassandra. I'm happy for them.

Oo. I'm happy for them. Hindi ako plastik. After all, best friend ko ang gagung
'yan. 'Yun nga lang talaga, minahal ko ang asawa niya eh. Pero hindi ko 'yun sin
adya, kusa ko 'yung naramdaman. Bwisit nga eh. Pinapahirapan ako.

Gusto ko na sanang makahanap ng babaeng para sa akin. 'Yung matatawag ko talagan

g AKIN dahil hindi siya pag-aari ng iba. Hayy. Kailan ko pa kaya siya matatagpua
n? I'm not getting any younger. Shit. I'm nearing 30 na! And still, kahit girlfr
iend, wala ako. Damn.

ANONG SILBI NG KAGWAPUHAN KO KUNG HINDI AKO MAKABINGWIT NG CHIKS?

Sa kadadaldal ko, hindi ko na namalayang nasa harap na ako ng gate ng mansion. B

umusina na lang ako at tingnan mo nga naman, ang taong mahal ko pa ang nagbukas
ng gate. Bwisit.

Nginitian niya ako nang madaanan ko siya. Este, nang makadaan 'yung kotse ko sa
side niya. Hindi ko magawang suklian ng tunay na ngiti 'yung ngiti niya dahil ki
nakabahan ako eh. In the end, naging pilit yata 'yung ngiting naibigay ko.

As usual, binati agad ako ng gagu at nagsimula na kami sa session. Maya-maya pa

raw ang dating ng isa pang gagung Jimmy ang pangalan dahil inaasikaso pa ang ana
k. Binyag na nga pala nun next week. Hindi ko pa nakikita ni anit nung baby. Paa
no, tinatago sa amin ni Jimmy. Surprise daw. Leche.

Inabot na nga ako ng alas-nuebe sa mansion. Nang pakiramdam ko eh tamang tama na

talaga ako ay nagpaalam na rin ako. Sinabihan pa nga ako ni Cassandra na dun na
lang matulog eh pero tumanggi na ako. Nagkape na lang ako at nagpahulas ng lasi
ng ko at umalis na rin.

Sa awa ng Diyos, buo pa naman akong nakarating sa bahay namin. Gegewang gewang n
a tinungo ko ang front door. Patay na ang ilaw sa sala pero buhay pa dun sa kwar
to ni Rina, ibig sabihin gising pa ang isang 'yun. Nang makapasok na ako ay binu
ksan ko na ang ilaw. Nagulat ako sa nakita ko.

"F*CK WHO ARE YOU?" tanong ko sa babaeng naghahalungkat ng DVDs sa rack. Leche,
magnanakaw ba ito? Pero bakit naka-PJs naman siya? Sino ba ito?

"AAAAAAHHHHHHHHHH!" sigaw naman nung bwisit na babae.

"Hey, hey, why are you shouting? I'm asking you sino ka? Bakit ka nandito sa bah
ay namin? Magnanakaw ka ba? At 'yang DVDs pa namin ang pinag-interesan mo?" bago
ng modus ba ito ng mga magnanakaw? Sheesh. How stupid.

"I-I-I-I... I'm no-...t..." the woman was stammering! Damn. Nakakapag-init ng ul

o. Lalo pa ngayon at ang sakit ng ulo ko. Grabe ang bilis ng hangover?

Magsasalita na sana ako ng biglang sumulpot out of nowhere si Rina.

"Anong ingay ito? Oh, Kuya, andito ka na pala. Naks. Wasted na wasted ah."

"Pwede ba Rina. Sino ba itong babaeng ito? Bakit nandito? Kilala mo ba siya? Nin
anakaw niya lahat ng DVDs oh."

Sa gulat ko ay tumawa naman si Rina.

At anong nakakatawa?

"Hahahahahaha. OMG Kuya! Hahahahaha."

Sa inis ko ay sinapak ko siya. Napaaray naman siya.

"I'm not in the mood for fooling around Rina. Tino tino rin."

"Eh, kuya... Halatang di mo ako pinakinggan kanina. I told you, PB is sleeping o

ver. She's PB, she's my classmate and pinakuha ko lang siya ng DVDs kasi magmama
rathon kami. Gosh. PB, umakyat ka na sa taas lol hayaan mo na lang 'tong kuya ko
. May tama eh." tumalima naman agad 'yung PB daw. Sheesh. Nabiktima ako roon ah.
Akala ko talaga magnanakaw. Leche.

Pero in fairness, maganda siyang magnanakaw.

Ah, hell. What am I thinking?

Imbes na sumagot eh iniwan ko na lang si Rina sa sala at nagdiretso sa kwarto ko

. Narinig ko pa ang malademonyong pagtawa niya. Sheesh.

Nagising akong ang sakit ng ulo ko. Damn hangover. Sapo ang ulong bumaba ako at
nagdiretso sa kitchen. Maghahanap ako ng makakain. Baka naman may niluto si Mom.
Pero nagulat ako ng isang teenager ang nasa harap ng stove. She's wearing the P
js na suot din niya kagabi. Napatitig na lang ako sa likod niya.

She's sexy, might I say. Unlike my lil sis, mukhang nadevelop ng maaga ang body
parts ng babaeng ito. Ano ngang pangalan daw? P-? I forgot.

Damn, nasa tama ang lahat ng curves niya. Kahit naka-Pjs siya, pansin 'yun.

Shit. Ano itong iniisip ko? Minamanyak ko ang batang 'to. Child abuse, dre!

Nakatitig pa rin ako sa likod niya, particularly sa butt niya ng bigla siyang hu
marap. Napaiwas tuloy ako agad ng tingin at napasandal dun sa dingding.

"H-hi... Morning. Where's my lil sis? I-I mean, where's Rina?" damn. Bakit ako n
auutal?

Nginitian niya ako. I swear, nasilaw ako dahil dun. Ang ganda ng ngiti niya. Mas
maganda sa ngiti ni Cassandra.

Nilapag niya muna sa table 'yung pancakes. Damn. Pancakes? Seriously!

"Oh, good morning Papa Raymer... Lumabas lang saglit si Rina, may binibili. Eh s
ince gising na ako, naisipan kong gumawa ng pancakes, gutom na ako eh. Gusto mo
ba? Halika, share tayo." her voice. Gah, so angelic.

Akalain mong mas may hihigit pa rin pala kay Cassandra? Akala ko wala na eh.

Pero teka... ano raw? Did she just call me... Papa Raymer?

O.O

"What did you call me?"

Natatarantang nag-iwas siya ng tingin sa akin.

"A-ah. E-eh...."

"Ih oh uh?" pang-aasar ko pa sa kanya. Namula naman siya dun. Haha! Ang cute ng
babaeng ito.

"Ah, eh... Kuya Raymer... hehehehehe." nagkakamot ng ulong sagot niya. Umupo na
ako at pinaupo ko na rin siya. Pinagsilbihan niya ako nung pancakes na gawa niya
. She's like the younger version of Cassandra.

"It's fine... You can call me Papa Raymer if you want." sabi ko sabay kindat. Na
mula pa siyang muli dahil dun. Natawa na lang ako at tinikman ang pancakes niya.

"Mmm.. These are good, huh? Maalam ka palang magluto. Eh 'yung Rinang 'yun, wala
ng alam sa buhay kundi magpacute. Batugan 'yun eh."

Tumawa naman siya.

"Ah... hehe. Okay lang po 'yun Pap-a Raymer... She excels in school naman eh."

Pinagtanggol pa niya ang batugan kong kapatid pero natuwa naman ako dun. Kahit n
aman batugan sa bahay si Rina, matalino naman 'yun. Kaya nga proud na proud ako
sa kanya eh. Di nga lang halata.

Nanahimik na lang kami pagkatapos nun. Hindi ko rin naman alam kung anong pag-uu
sapan namin eh.

Maya-maya ay naisip kong tanungin siya.

"Ah, nga pala... Ano bang pangalan mo nga ulit? Sorry nalimutan ko. Lasing pa ak
o kagabi eh."

Naging bubbly siya nang tanungin ko iyon. Bakit kaya?

"I'm PB! Princess Bonnibel!"

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Princess Bonnibel? Eh diba pangalan 'yun nung character sa Adventure Time ba 'y
un? Pinaglololoko mo ba ako?"

Lalong lumawak ang ngiti niya dahil dun. Sira ba ang babaeng 'to?

"Omo! You're watching Adventure Time din Papa Raymer? Omo! Meant to be?" kinikil
ig kilig na sabi niya. Anong meant to be?

"Hindi 'no. Nakikita ko lang minsan kapag nanonood si Rina. Seriously though. Wh
at's your name?" I looked at her intently. Natigilan naman siya dahil dun.

"PB nga. Princess Bonnibel." sagot niya ng nakapout pa. Gagu. Ang cute talaga!

"Lolokohin mo pa ba ang future boyfriend mo?" loko ko sa kanya. Joke lang talaga
'yun pero ewan bakit parang gusto kong seryosohin 'tong sinabi ko. Nanlaki nama
n ang mata niya. Hahaha.

"Ah... eh..."

"Joke lang. So ano ngang pangalan mo?"

"Phoebe." matipid na sagot niya. Bakit nag-iba ang mood nito? Hmm.

Tahimik na rin ulit kami pagkatapos. Ugh. Nakakailang ito. Gusto ko siyang kausa
pin pero hindi ko naman alam kung anong sasabihin ko.

"Um, Phoebe? How old are you?"

"19."

I just nodded. Damn. 8 years. Shit. Ano ba itong iniisip ko? Iniisip ko ba talag
ang may pag-asa kaming dalawa? Eh child abuse ito.

"Um... do you mind me asking? Okay lang ba sa'yong magboyfriend ng mas matanda s
a'yo? Let's say... 8 years?"

Bago pa siya makasagot ay sumigaw naman si Rina. Bwisit. Epal lang?

"PB! ASAN KA?" sigaw nga ni Rina. Nang makarating siya sa kitchen ay natigilan s
iya.

"Oh. Kuya, ano't andito ka? Bakit kayo magkasabay ni PB? Anong ginawa mo sa kany
a? Ikaw kuya ha! Umamin ka! May pagnanasa ka kay PB ano!"

Shit.

Ang daldal nitong si Rina. Nakakairita.

"Anong 'anong ginawa ko sa kanya?' Wala 'no. Sumabay na lang akong mag-breakfast
. Naabutan ko siyang nagluluto dito sa kitchen eh. Paano, umagang umaga naglalak
watsya ka na agad. Di ka na nahiya dito sa kaklase mo. Pinagluto mo pa."

Natawa naman si Phoebe sa amin.

"Aish. Ba't ako mahihiya. Best friend ko naman 'to. Parito ka nga, Phoebe. Tell
me the truth, minanyak ka ba nitong si Kuya ko?"

"RINA!" I warned her.

Tumawa lang ulit si Phoebe.

"No. Actually, ako nga itong nagmanyak kay Papa Raymer eh."

Tinulak siya papalayo ni Rina.

"WHAT? 'Wag mong sabihing type mo itong gagung lasenggong ito? Wtf! Pedophile 'y
an Phoebe! Ba't mo 'yan nagustuhan. Ang tanda na niyan! Teen ka pa lang, gurang
na 'yan."

Aba't!

Sinisiraan ba ako nitong kapatid kong ito?

"Nah.. I don't mind, really..." sabi ni Phoebe at tumingin ng makahulugan sa aki

n. Medyo di ko siya nagets dun.

"Ah, bahala ka nga jan. Magsama kayo ng kuya ko." at iniwan niya kami ni Phoebe
sa kitchen. Naaasiwang nagkatinginan kami.

"Uh... I'm sorry for that Phoebe. OA lang talaga 'yung kapatid kong 'yun."

"Nah, it's fine. Sanay naman na ako sa kanya."

Tinitigan ko siya. Wala namang masama diba? Age doesn't matter naman? Tsaka, kun
g pumayag lang naman siya. Kung hindi, edi okay lang. Hanap na lang ako ng iba.

"Um, Phoebe... can I court you?"

She smiled at me.

*******************************************
[44] 42:
*******************************************
Dedicated to my instant lil sis. Hahaha! I love you. <3
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- ACE -

Napamulat ako agad ng mga mata dahil naramdaman kong may humihila sa kumot ko. H
inihila ko rin 'yun pabalik pero ang kulit eh. Para kaming nag-t-tug of war dito
. So in the end, pinabayaan ko na siya at umupo na sa kama. Kinukusot kusot ko p
a ang mga mata ko. Half-naked din ako.

Nang malinaw na ang paningin ko ay bumungad sa akin ang imahe ng nakabungisngis

na Wicked Princess. Problema ng isang 'to? Aligaga eh umagang umaga?

Napatingin ako sa orasan sa bedside table at napamura ng malutong sa isipan ko.

Damn! 7AM pa lang! Weekends naman.

"Cassandra... Anong problema mo?" antok na antok na tanong ko sa kanya.

Lumapit siya sa kama na parang gumagapang. Napahiga tuloy ulit ako.

Shit! What is she doing?

Magkalapit na ang mga mukha namin. I can feel her fresh breath. Medyo nahiya nam
an ako sa morning breath ko.

She looked into my lips. Ah, shit! Nag-iinit ako sa babaeng ito eh. Baka sunggab
an ko na lang 'to bigla.

*smack*

Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niya. Hindi ko inaasahan eh. Bigla na lang niy
a akong binigyan ng quick kiss at tsaka nag-b-bounce paalis ng kama.

"Up up Hunky Husband! It's shopping time! Antayin kita sa baba ah. Breakfast mun
a tayo nagluto ako ng pancakes, as usual... hahaha!" hindi na niya hinintay ang
pagsagot ko at nag-b-bounce ulit na umalis ng kwarto namin.

Ah, hell.

So that was it?

Hinalikan niya ako para gisingin?

Weird pero kinilig ako ng bahagya dahil dun.

Nakangiting asong pumasok ako sa banyo sa kwarto namin. Nag-strip na ako at tuma
pat sa shower. Nang mabuksan ko 'yung shower at maramdaman ang malamig na daloy
ng tubig ay may naalala ako.

"Ano raw? It's shopping time?"

Nang makaligo na ako ay bumaba na rin ako sa kitchen. Nakita kong naghahanda pal
ang ang Wicked Princess. Sakto na naman ang pagbaba ko.

Nilapitan ko siya agad at binack hug. Napatigil siya sa ginagawa niya at humilig
pang lalo sa dibdib ko.

I kissed her temple.

"Good morning, Wicked Princess."

Humarap siya sa akin at tiningnan ako ng mataman. Maya-maya pa ay lumayo na siya

sa akin at umupo na sa isa sa mga upuan.

"Good morning, too Hunky Husband. Tara breakfast na baka tanghaliin pa tayo."

Naiiling na sinaluhan ko na lang siya sa hapag kainan.

We ate in silence. Napapansin kong aligaga talaga ang babaeng ito.

"Wicked?" untag ko sa kanya. Napatingin naman siya agad sa akin.

"Yes, Hunky?"

"Bakit tayo mag-s-shopping? Sa pagkakaalam ko kumpleto pa ang stocks natin dito

sa bahay. At parang 2 days ago lang nung last kang namili ng damit."

Hindi naman sa pinagbabawalan ko siyang bumili nang bumili ng damit niya pero an
g weird lang niya. Twice a week 'yan mag-shopping ng damit niya. Okay lang sa'ki
ng araw-arawin niya, wala namang kaso pero hindi niya naman ugali 'yun. Nagbago
kaya ng lifestyle ang wicked na ito? Naisip na ba niyang kailangan niyang waldas
in ang kayamanan ng asawa niya?

Tinitigan ko siya. Hindi siya agad nakasagot.

"Ah... eh... Ano bang magandang iregalo sa baby girl, Hunky?" out of the blue ay
tanong niya.

WTH?

Sinong baby girl naman ang reregaluhan niya?

Napakunot noo na lang ako sa tanong niya.

"Eh... Hunky naman! 'Yung baby nina Jim at Janine! Binyag nun bukas ah! Kakainis
naman ito." bigla ay nag-aalburotong sagot niya sa akin.

Ahhhhhh!

Shit. Nalimutan ko na 'yung tungkol sa binyag ng anak nung gagu.

"Wag ka ngang ma-stress jan. Ni hindi mo pa nga nakikita 'yung bata eh. Malay mo
mukha palang tiyanak 'yun. Tapos reregaluhan mo ng maganda? Tsk."

Hinampas niya ako ng malakas. Napa-aw naman ako. Ngayon ko lang nalaman na may p
agkasadista rin ang babaeng ito. Grabe, bumakat yata.

"Bakit ba?"inis na tanong ko sa kanya.

"Tse! Ewan sa'yo! Ang tino mong kausap! Grabe!" at inirapan niya naman ako pagka
tapos. Nanahimik na lang ako. Baka kasi lalo pa itong magalit kapag umimik pa ak
o lalo.

Maya-maya ay binitawan niya 'yung spoon and fork na hawak niya. Napatingin na la
ng ako sa kanya. Nanlalaki naman ang butas ng ilong niya tanda ng kabadtripan ni
ya.

"Kung ayaw mo akong samahan, ako na lang mag-isa ang mag-s-shopping."

Ano raw?

May sinabi ba akong ayaw ko siyang samahan?

Tino rin ng isang 'to eh.

"Pagkatapos mo akong gisingin tsaka ka mag-g-ganyan? Huh. No way! Sasamahan kita

!"

Nakita ko namang ngumiti siya pagkatapos nun. Ang baliw ng isang 'to.

"Yee. Ganyan ang good ninong. Sige, liligo lang ako Hunky... Manuod ka muna jan.
" and she kissed me on the cheeks before heading to the bathroom. Naiwan naman a
kong tulala dun.

Seriously, bakit ang aligaga niya? Ganun ba talaga ang mga babae kapag nagiging
ninang sa binyag?

Akala ko hanggang tanghali lang kaming maglilibot sa shopping mall. Pero nagkama
li ako. Sobra. Paano ba naman? 7PM na kami nakauwi ng mansion. Imagine ninyo 'yu
n?

Nakakaubos ng energy ang babaeng ito. Ganito pala ito kapag nag-s-shopping. Next
time talaga papasamahin ko na lang si Jennifer sa kanya. Wala. Hindi ko kaya an
g ganun.

Akala ko sa isang shopping mall lang kami pupunta pero hindi eh. Nilibot na nami
n ang lahat ng shopping malls dito sa syudad. Pati mga tindahan sa sidewalk pinu
ntahan na rin namin. Wala raw siyang makitang magandang regalo eh. Sinuggest ko
na pera na lang kaya ang ibigay namin para hindi hassle pero dinismiss niya at s
inabing wala raw 'yung sense. Gusto niyang magbigay ng isang bagay na ma-t-treas
ure nung bata hanggang paglaki. Grabe rin ang isang 'to eh.

So in the end? We bought a Spongebob stuffed toy/pillow. Grabe. Napakamemorable

nga ng regalong 'yun. Nakakaasar.

Nang makarating kami ng mansion ay nag-diretso ako sa kwarto namin. Hinila niya
naman ang kamay ko at napaharap ako sa kanya.

"What now?" medyo naiiritang tanong ko sa kanya. Totoo, napagod kasi talaga ako
and I needed rest. Now.

Tiningnan niya ako ng maiyak-iyak at tsaka ako niyakap ng mahigpit.

Gah, heaven!

Feeling ko ng mga sandaling iyon ay energized na ako bigla. Ganun ang epekto ng
yakap niya sa akin. Niyakap ko lang din siya pabalik at sininghot singhot ang bu
hok niya. Kahit maghapon este mag-gabi na kaming nasa labas, amoy bulaklak pa ri
n siya.

Bulaklak na nalanta na.

Hahaha. Joke lang 'yun.

"Sorry Ace kung pinagod kita. Minsan lang naman eh." sabi niya pagkatapos at nag
-pout pa sa harap ko. Bwisit. Magagawa ko pa bang mainis dito?

Hinaplos ko ang buhok niya at masuyo siyang nginitian.

"It's okay Wicked. Basta next time talaga, papasama ka na kay Jennifer or... sab
ihin mo agad kung anong bibilhin natin para iwas hassle. Okay? Let's sleep, I'm
dead tired." at hinila ko na ang kamay niya papunta sa kwarto namin.

Next morning. Nakakagulat at hindi pa gising ang Wicked na ito. 8AM na at 10AM '
yung binyag.

Marahang niyugyog ko ang mga balikat niya para gisingin siya pero hindi talaga m
agising. So naisip kong halikan na lang siya.

After ilang seconds, nagmulat din siya agad ng mga mata at nanlaki iyon pagkatap
os. Tinulak pa niya ako. Napaupo ako sa sahig.

"I HATE YOU ACE!" sigaw niya.

"Bakit?"

"Why did you kiss me? Eh... ang baho pa ng hininga ko! Bwisit ka!"

I smirked. Na-c-conscious din pala ang Wicked. Tumayo na ako at hinila na siya p
atayo sa kama. Hinaplos ko ang mukha niya.

"Mabaho? Hindi naman ah. Amoy Colgate ka pa nga."

Marahang tinulak na naman niya ako.

"Tse! Baliw ka. Tabi nga." at dinanggil na niya ako. Pumasok na siya sa banyo, s
inundan ko naman siya.

Akmang maghuhubad na siya ng sando nang matigilan siya. Nakaangil na naman siya
sa akin.

"WHAT ARE YOU DOING? GET OUT! MALILIGO NA'KO!" at sinarhan na niya 'yung pinto.
Tumawa na lang ako. Grabe itong Wicked na ito. Parang hindi ko asawa eh. Nakakabwisit ha!

Bumaba na lang ako at maghahanda ng breakfast.

After one hour, ready na kaming pumunta sa simbahan na paggaganapan nung binyag.
Habang nasa byahe kami ni Wicked ay panay ang tanong niya kung anong hitsura nu
ng bata. Kung magugustuhan kaya 'yung regalong binili namin. Mga ganun.

Baby pa 'yun. Tingin niya naman eh nakakaintindi na 'yun? Hay.

Makaraan ang ilang minuto ay nakarating na rin kami. Agad naming nakita si Rayme
r na may kasamang babae. Napataas ang kilay ko dun.

"Yo." bati sa akin ng gagu. I just nodded.

"Hi Raymer! Sino 'yang kasama mo?" tanong ni Wicked. Natigilan si Raymer pero na
kapagbawi rin naman agad. Ngumiti siya pagkaraan and tiningnan 'yung babae.

"Ah... Ace, Cassandra... Si Phoebe nga pala. Phoebe, ang mag-asawang baluktot ng
a pala."

"Hi. Nice to meet you po!" magiliw na sabi nung babae.

Anong sabi ni Raymer? Mag-asawang baluktot? The hell did he mean by that?

Pumasok na kami sa loob at maya-maya pa ay nagsimula na rin 'yung seremonya. Ng

time na para ipasa 'yung baby sa mga ninong at ninang...

Tiningnan ko lang 'yung baby. Ang cute. Ngayon lang ako natuwa sa mga bata talag
a. Kasi usually nakakainis sila. Ang ingay ingay kaya. Pero itong si baby, ang t
ahimik tapos nakatitig lang sa akin. Ang bilog bilog ng mata parang naka-contact
lens. Pinasa ko naman siya agad kay Wicked at tuwang-tuwang kinuha niya sa akin
ito.

"Hi, baby Jamie. Ang cute cute mo naman! Pakurot isa." pasimpleng kinurot niya '
yung bata at tsaka bumungisngis na naman. Ipinasa naman niya iyon kay Raymer pag
katapos. Umiyak 'yung baby. Niloko ko naman ang gagu na hindi pa siya pwedeng ma
g-asawa. Hahaha. Sinamaan lang ako ng tingin.

Natapos din naman agad ang binyag. Nang nasa labas na kami nung simbahan ay luma
pit sa amin ang mag-asawang Jimmy at Janine. Tinapik ko ang balikat ng gagu.

"Congrats, pare! Tatay ka na talaga." bati ko sa kanya.

"Ulul. Ikaw naman ang sunod."

Napailing na lang ako.

Lumapit sa amin si Wicked na nakipag-chikahan sa kung sino sino. Ngayon ko lang

napansin na parang wala yata sina Jennifer at Gio?

"Uy, Janine! Pwedeng pakarga ulit sa bata? Hehehe. Ang cute cute kasi talaga." s
abi ni Wicked. Magiliw na ibinigay naman ni Janine ang bata sa kanya. Lumayo nam
an si Cassandra sa amin at lumapit kana Gio. Nun ko lang napansing andito rin pa
la sila.

Nakatitig lang ako kay Wicked nang magsalita si Jimmy.

"She'll be a good mother. I know that."

Napatingin na lang ako sa kanya.

"Kelan ninyo balak gumawa ng baby Ace? Or baby Cassandra, perhaps?"

Kumunot lang ang noo ko sa kanya. Tinapik niya ang braso ko.

"Man, halatang enjoy na enjoy si Case sa baby namin."

Ano raw?

Maya-maya pa ay lumapit na sa amin si Cassandra at ibinalik ang baby kay Janine.

"Thank you Janine ha! Sa uulitin. Hehehe."

"Oo naman. Ninang ka naman eh. Bisita na lang kami sa mansion kapag nagkatime. S
ige, una na pala kami. Bye sa inyo!" at nag-wave pa si Janine sa amin. Tumango l
ang ako.

"B-bye baby Jamie. See you soon ha! Ingat." at nagpahabol pa ng kurot sa pisngi
ang Wicked.

Nang makalayo na ang mag-asawa ay bumuntong hininga si Wicked.

"Hay... Ang saya siguro magkaroon ng sarili mong baby 'no." at ngumiti siya pagk
atapos sa akin. Nanuyo naman ang lalamunan ko roon.
*******************************************
[45] 43:
*******************************************
Basahin muna ito:

B-in-old ko na para 'wag i-skip. Lol.

ANG NEXT CHAPTER PO AFTER THIS (HAHA MALAMANG, NEXT NGA EH) AY PRIVATE.

THAT'S ALL. THANK YOU. HAHAHAHA. You don't need to follow me.

Isa pa, di naman kakulangan na hindi mabasa 'yun. I'm sure marami na kayong naba
sang stories with BS kaya waley lang ang next chapter. Haha. FIRST TIME ko kasi
magsusulat ng ganun kaya intindihin ninyo na lang kung bakit kailangan kong i-pr
ivate okayy?

ARE WE CLEAR NOW?

Okayy, good. Btw, itong update ko ay about the JENNIO TANDEM ulit. Last na 'to.
Akalain mo, SOBRANG KONTI na lang, patapos na 'yung kwento??? HAHAHA. KABAHAN NA
KAYO! Loljk.

Kbye.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- GIO -

I still can't believe what's happening to me, you know?

1 week na rin kami ni Jeng. Gah! At sa loob ng 1 week na 'yun, lalo ko pa siyang
minamahal. Alam kong ganun din naman siya eh although medyo may doubts pa ako s
ince uh, diba, ano... minahal din niya si Papa Ace? Kaya nga siya umalis ng bans
a after niyang ipaubaya ito kay Mich diba? Kasi... nasasaktan siya.

At mas nasasaktan akong malamang nasasaktan siya.

Ah, hell. Umagang umaga ang drama ko.

Bumiling ako sa pagkakahiga ko sa kama at inabot ang phone ko na nagpapahinga sa

ibabaw nung bedside table. Nahagip ng paningin ko ang oras at napangiti ako. 6:
30AM palang daw sabi nung orasan. Alam kong tulog na tulog pa si Jeng ng ganiton
g mga oras.

Nang makuha ko na ang phone ko ay hindi ko mapigilang mapangiti ng mas malawak.

Tumambad lang naman sa akin ang pinakamagandang tanawin sa buong mundo ko. Ang n
giti ni Jeng. Kinuha ko ang litratong 'yun kahapon sa binyag ng anak ni Papa Jim
my na si Jamie. Ang cute cute nung bata! Sobrang chubby tapos maputi tapos chini

ta pa! Aba, mana sa mga ninang talaga! (Si Jeng, ako, at si Mich, hahaha!)

Pero ang pinakanatuwa talaga ay si Mich. Awan baga dun. Sabik na sabik sa baby?
Kulang na lang eh lapirutin niya 'yung baby sa sobrang gigil niya. Biniro nga na
min siya ni Jeng na gumawa na sila ni Papa Ace ng kanila. Biruin mong napatigil
siya dun at parang kinabahan? Hahaha! Ang cute ni Mich. Inosenteng inosente eh.
Sinabi ko pang alam ko namang gustong gusto rin ni Papa Ace na gawin 'yun. Aba,
simula ng maging okay sila ni Mich hindi na 'yun nakakatikim. So, ilang buwan na
rin pala 'yung bakante? Alam kong sabik din 'yun.

Sinabihan pa ni Jeng si Mich na magparinig kay Papa Ace. Ewan ko lang kung ginaw
a nga niya. Haha. Kahit ano namang tanggi niya, alam kong gustong gusto rin niya
ng magkaroon ng sarili niyang baby. 'Yun lang... parang alam ko na ang dahilan k
ung bakit parang natatakot siya.

Kasi...

Di nga naman siya sigurado kung makikita pa niyang lumaki 'yung anak niya.

Ay! Grabe naman. Ano ba itong iniisip ko? Siyempre naman 'no, masusubaybayan pa
'yun ni Mich. Ang gaga kasi, alam ko, hanggang ngayon hindi pa 'yun nagpapatreat
ment. Tinutulungan na namin si Papa Ace na kumbinsihin si Mich pero wala eh, ang
tigas ng ulo. Laging sasabihing malakas pa raw siya. Sa ngayon. Nakakainis tala
ga ang girlalu na 'yun! Ang sarap sabunutan.

GRR!

Hahahaha. Oh my! Lumalabas ang girl side ko. Lol! Sanay naman na si Jeng sa'kin.
Tinatawanan niya lang ako kapag nagiging ganito ako. Pero ako, naiinis ako sa s
arili ko. Duh? Hindi ako bakla! Nagpanggap lang ako, remember? Pero bakit feelin
g ko, may dugong bakla nga ako? Nakakainis huh!

Natauhan ako ng tumama sa mukha ko 'yung phone ko. Aray, ang sakit. Bakit kasi t
utunga-tunganga pa ako eh. Tsaka ko lang naalala na tatawagan ko pala ang baby k
o. D-in-ial ko na ang number niya at hinintay na mag-ring 'yun. Mga ilang minuto
rin 'yung nag-ring. Napangiti ako. Tulog pa nga ang baby ko.

At after ilang seconds lang din...

"DAMN YOU GIO!!!!! WHY ARE YOU CALLING THIS EARLY?" ayan ang binungad niya sa ak

in. Natawa na lang ako. Ang cute ng boses niya kapag nagagalit.

"Good morning, too, my baby. Maaga pa sa'yo ang 6:30? Sumikat na ang araw, nauna
han ka na."

"Ang sarap pa ng tulog ko eh!" pagmamaktol pa niya sa kabilang linya.

"Let me guess, nagpuyat ka na naman kagabi ano? Nanood ka na naman ng porn?"

"LECHE! 'WAG MO NGA AKONG ITULAD SA'YO! ANG BASTOS MO! I WONDER... BAKIT BA KITA
MINAHAL!"

Aw. Pero natawa na lang ako. Ang brutal ng isang 'to kapag naiinis eh.

"Uh, I'm sorry Gio... Di ko 'yun sinasadya... Naiinis lang ako sa'yo. Ang mga jo
kes mo kasi eh! Grabe..." hindi ko namalayang nanahimik na pala ako after nung h
uling sinabi niya. Ngumiti na lang ako kahit hindi niya ako nakikita.

"It's okay. Wait for me there... Sabay tayong mag-breakfast jan sa inyo."

"Ha- ah..." hindi ko na siya hinintay na sumagot at binabaan na siya ng telepono

. Bastos ko ba? Wala lang. Haha. Mamaya na ako mag-I love you kapag nasa kanila
na ako. Sasabayan ko na rin ng malutong na halik. Lol.

Masayang bumangon na ako sa kama at nagtungo sa banyo.

- JENNIFER -

Ah, hell... hell... hell...

Anong gagawin ko? Shit... Hindi maaari ito?

Teka nga, bakit ba ako nagpapanic dito? It's not as if may ginagawa akong masama
. Wala. Wala akong ginagawang masama. Inosente ako! Isa pa... ah, basta. Mag-exp
lain na lang ako mamaya. Makikinig naman sa akin si baby. Alam ko 'yun. Mahal na
mahal ako nun eh. Mahal na mahal ko rin siya.

Dahan dahan akong bumangon ng kama para hindi magising itong katabi ko. Sa awa n
aman ng Diyos, hindi ko siya nagising. Nakakainis. Ngayon lang ako nainis at nan
dito 'to. Ugh! Gio kasi, bakit hindi man lang nagpasabi na pupunta pala siya nga
yon? Di sana hindi ko na ito pinatulog dito. SA KWARTO KO. Shit.

Napalundag ako ng makarinig ako ng doorbell.

Ah, heeeeeeeelllllllllllllllllllllllllllllllllllllll.

Andito na siya? O kay bilis naman niya?

Bakit ako kinakabahan? Shit, halatang guilty ka Jeng! Umayos ka nga.

Huminga ako ng malalim and composed myself. Tiningnan ko ang sarili ko sa salami
n sa banyo ng kwarto ko at nag-mouthwash ng kaunti. Magkikiss kami eh, so dapat
fresh breath. Inamoy ko pa ang hininga ko para sure. Yuck, ano ba 'to? Ang corny
ko.

Bumaba na ako at nagtungo sa front door. Huminga pa ulit ako ng malalim bago siy
a tuluyang pagbuksan. Tumambad sa akin ang ever fresh, ever hot na pagmumukha ng
boyfriend kong bakla. Hahaha. Joke. Nakangiti siya ng malapad at niyakap ako. A
fter nun eh binigyan niya ako ng isang malutong na halik sa lips na nakapagpangi
say sa akin nun.

"Good morning ulit, baby. Breakfast for two is here. Tara, lantakan na natin ito
." hindi na naman niya ako hinintay na sumagot at nag-diretso sa kitchen ko. Sin
undan ko na lang siya na parang wala sa sarili. Nakita kong inilapag na niya sa
table ang lahat ng dala niya. Napatingin siya sa akin pagkatapos.

"Oh? Anong itina-tayo-tayo mo pa jan? Upo na oh. Masarap ang mga ito kapag maini
t pa." at hinila pa niya ako patungo sa upuan. Pinaghila niya ako ng isang bangk
o at parang robot na tumalima na lang. Nilagyan niya ng pagkain 'yung plate ko,
napatitig lang ako dun habang siya ay maganang nilalantakan ang kanya. Nilibot n

g tingin niya ang kabuuan ng kitchen ko.

"First time kong sabayan ka mag-breakfast. Memorable 'to. Hmm... medyo malaki na
rin naman 'tong bahay mo pero compared sa bahay ko, waley 'to. Haha. Sa'n mo ba
gustong tumira if ever... you know... mag-live in na tayo?" tanong niya sa akin
.

Tulala na napatingin ako sa kanya nang hawakan niya ang braso ko. "Ha? Ano ulit?
"

Tiningnan niya ako ng mataman. "May problema ka ba, Jeng? Kanina namang kausap k
ita sa phone sinisigaw sigawan mo pa ako. Bakit ngayong andito na ako parang ang
tahimik mo? Ayaw mo ba ako dito?" may bahid kalungkutang tanong niya. Agad nama
n akong napailing.

"Ano ka ba! Hindi 'no. Gusto ko ngang andito ka. Ano... um... masama lang ang pa
kiramdam ko... Slight... he-he-he." pagsisinungaling ko. Sinipat niya ang noo ko
. Sakto namang pagdating nung bwisita ko sa kitchen na nag-uunat pa.

"Jeng my baby anong breakfast?" tanong nung bwisit. Napatingin naman agad si Gio
sa lalaki.

Hell.

Napatingin din ang lalaki kay Gio. Nagsukatan sila ng tingin. Maya-maya pa ay ng
umisi ang lalaki.

"Woah. May bwisita ka pala, Jeng." simpleng sagot nung tunay na bwisita. Alam ko
ng nagdidilim na ang paningin ni Gio base sa pagtingin niya dun sa lalaki.

"Um, may I ask, who are you?" kalmadong tanong ng boyfriend ko sa lalaki.

Tinuro pa nung lalaki 'yung sarili niya. "Ako? I'm Brenan. Manliligaw ni Jeng. I
kaw? Sino ka?"

Hell talaga. Pwede ba akong lamunin na lang ng lupa ngayon? Parang maiiyak ako s
a tingin ni Gio ngayon eh.

"Ah, I see." 'yun lang ang sagot ni Gio pero alam ko... Galit na 'yan. Shit, Bre
nan! What are you doing?

Tiningnan ko si Brenan. "Brenan, he's Gio... My boyfriend." tiningnan ako ni Gio

nun pero hindi ko mabasa ang expression sa mukha niya.

"Oh? 'Yung bakla mong boyfriend? Hahaha. Nice to meet you man!" in-extend pa ni
Brenan ang kamay niya para makipagkamay kay Gio pero tiningnan lang 'yun ni Gio.
Maya-maya ay pinalis lang niya 'yun at tsaka tumayo. Napatayo rin ako. Hindi pa
kami tapos mag-breakfast. Nag-diretso na siya papuntang living room... palabas
ng bahay ko. Sinundan ko siya. Pero bago 'yun, tiningnan ko muna ng masama si Br
enan.

Shit, I'm in trouble.

Nang papasok na si Gio ng kotse niya ay hinablot ko ang kamay niya. Pinalis nama
n niya agad ang kamay ko. He's mad. I know.

"Gio... let me explain..."

Hindi niya ako tiningnan. Ang tigas ng features niya.

"Brenan... Siya 'yung... sinasabi ni Mich na... naging boyfriend mo after Ace...
diba? So... nanliligaw pala siya sa'yo? Eh may boyfriend ka na?" medyo nag-c-cr
ack 'yung voice niya. Naiiyak na ako. Hindi 'yun totoo. Nanloloko lang si Brenan
.

"Gio..." umiyak na ako. Hindi niya ako pinansin at sumakay na sa kotse niya. Ini
wan niya ako dun na naiyak. Pero bago pa niya tuluyang patakbuhin ang kotse ay k
inatok ko ang salamin niya. Binuksan niya naman 'yun pero hindi na naman siya na
katingin sa akin.

"Gio... hear me out muna... Please?"

Matagal siyang hindi umimik.

"Alis muna ako. Tsaka na tayo mag-usap... JENG. MY BABY." in-emphasize pa niya '
yung tawagan namin at tuluyan ng umalis. Naiwan akong nakatingin lang sa kanya a
t umiiyak.
*******************************************
[46] Private Chapter: I'LL MAKE LOVE TO YOU
*******************************************
Hoy! Hahaha. Nag-schedule ng brownout dito sa prabins kaya ngayon lang nakapag-u
pdate. Pagpasensiyahan ninyo na po.

Napag-isip-isip ko. Since di naman pala pwedeng i-public once na-private mo na,
forever private na lang 'to. Di ko na sasabihin sa next chapter na nagkaroon ng
private chapter para walang maghanap kaya isa itong pribilehiyo na mabasa ninyo
ito ngayon. Ibig sabihin lang nun, follower ko kayo. Lol.

Kaya ko siya ni-private kasi... nahihiya ako. Lol. This is my first time tapos f
eeling ko pa, walang dating. Eh since friends ko naman kayo kaya kinapalan ko na
ang mukha ko at pinost ko 'to. Lol. Kailangan ko kasi talagang lagyan ng BS kas
i... basta! Hahaha. Intindihin ninyo na lang. >:D

I accept constructive criticisms po. Kahit lait. Hahaha. Aminado naman pong hind
i ko gamay ang mga ganitong scenes eh. Kailangan lang talagang isulat.

PS, di ito ang I love you scene ni Ace... next, next chapter pa iyon. ENJOY!

PPS, play the multimedia para mas feel. Pwede ring 'wag na. Lol.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- ACE -

Ilang gabi rin akong hindi pinatulog ng sinabi ni Cassandra sa binyag ng anak ng
gagung si Jimmy. Wala eh, bigla akong napaisip dun. Siguro dahil... gusto ko ri
n?

"Hay... Ang saya siguro magkaroon ng sarili mong baby 'no."

Ayoko sa mga baby. Nasabi ko na 'yun diba? Ang iingay kasi nila. Ang hirap alaga
an. Pero, bakit nung kinarga ko si baby Jamie nun, iba ang naging pakiramdam ko?

Parang... ang gaan sa loob... Tapos parang... natuwa ako. Siguro, gusto ko nga
rin?

Nakapangalumbaba ako dito sa upuan sa dining table. Mag-isa lang ako ngayong hap
on kasi nag-g-grocery si Cassandra kasama si Jennifer. Alam ninyo na, hindi na a
ko sumama. Ibang klaseng mamili ang Wicked na 'yun eh. Kaya naiwan akong mag-isa
dito sa mansion. Nag-iisip. Kung ano ano lang naman ang naiisip ko.

Sa sobrang lalim ng pag-iisip ko ay hindi ko na namalayang napangisi ako. May ka

lokohan kasing pumasok sa isip ko eh. Gagu talaga.

Hindi maalis ang ngisi sa mga labi kong pumunta ako sa banyo at nag-ayos. Aalis
muna ako saglit bago dumating ang Wicked. May bibilhin lang ako. Masaya 'to.

- CASSANDRA -

Medyo late na akong nakauwi ng mansion dahil nagsuper bonding pa kami ni Jennife
r. Napansin kong medyo weird siya habang kasama ako. Sinusubukan ko siyang tanun
gin at kausapin pero siya na 'yung nagkukusang umiwas. Pinabayaan ko na lang, ma
g-oopen up naman 'yan kapag handa na 'yan eh. Hindi ko naman siya minamadali. Hm
m.

Binuksan ko na ang pinto at naamoy ko agad ang aroma ng niluluto ni Hunky Husban
d. Abot hanggang dito sa sala eh. Parang asong sinundan ko naman ang amoy na 'yu
n hanggang makarating ako sa kitchen. Nakatalikod sa akin si Hunky Husband haban
g busyng busy sa kung anong pinagkakaabalahan niya sa tapat ng stove.

Maingat na lumapit ako sa kanya at tinakpan ang mga mata niya. Nagulat siya dun
dahilan upang mabitawan ang hawak niyang siyanse.

"Hulaan mo kung sino 'to." I asked him seductively habang kinikili-kiliti ang te
nga niya gamit ang ilong ko. Hmm. Ang bango ni Hunky Husband. Naramdaman kong ng
umiti siya.

"Hmm. Papa Raymer... ikaw ba 'yan?" ganting sabi niya sa boses na nang-aakit. Na
iinis na tinanggal ko agad ang mga kamay kong nakatakip sa mga mata niya. Humara

p naman siya sa akin at tumawa pagkatapos.

"Umamin ka nga. May HD ka kay Raymer ano?" nakangusong tanong ko sa kanya. Sa di

nami rami ng pwede niyang mabanggit, bakit pangalan pa ng lalaki? Biset. Bakla y
ata 'tong asawa ko ah.

Tinusok niya naman ang tagiliran ko. Sinikap kong umiwas sa kanya at 'wag na lan
g mag-react. Badtrip ako sa kanya.

"Alam kong magseselos ka kapag pangalan ng babae ang binanggit ko. Sorry na Wick
ed. Ito naman, nagtampo agad. Ito nga oh, nagluto na ako ng hapunan natin. Nagla
kwatsa ka na naman kasi eh." At nag-pout pa siya sa harapan ko. Wow lang! Muntan
ga siya. Munggagu rin. Lol.

Hindi na ako nagpakipot pa at ngumiti na rin sa kanya.

"Osige na. Bati na tayo. Kiss mo muna ako." At nag-pout din ako sa harap niya. T
inawanan niya lang ako at binigyan ng isang smack sabay palo sa pwet ko.

"Sige na, magbihis ka muna sa taas, may binili ako sa'yo. Isuot mo 'yun ha. LAHA
T 'yun ha. Sige, maluluto na 'to." At itinulak na niya ako palayo sa kanya.

WTF?

'Yun lang?

Smack?

Akala ko pa naman torrid. :(

Masunuring umakyat na ako sa kwarto namin upang magbihis. Nagtataka naman ako ku
ng ano 'yung binili niya para sa akin. Hmm. Ano kayang meron?

Nakakita ako ng paper bags sa kama namin. Nilapitan ko agad 'yun at sinilip ang
laman. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. WTF?

Sinuot ko rin naman 'yun at dali-daling bumaba na sa kitchen.

Nang makarating ako dun ay nakita kong sineserve na niya 'yung mga pagkain. Naki
ta niya ako at napatitig siya sa akin ng matagal. Medyo nailang ako.

"Ah? Ace... lalabas ba tayo? Bakit... ganito ang pinasuot mo sa akin?" Tanong ko
habang bumaba sa suot ko ang tingin ko. Nilapitan niya ako at hinaplos ang pisn
gi ko habang nakatitig ng mataman sa akin.

"Wow. You look so wonderful, Cassandra." He breathed.

Naiilang na umiwas na lang ako ng tingin sa kanya. He chuckled.

"Upo na tayo." Aya niya sa akin.

Masunuring umupo na ako sa isa sa mga silya at napangalumbaba. Wala akong gana.
Gusto ko ng kiss niya. :(

Nakapout na nilalaro ko lang 'yung kanin ko. Ramdam ko naman ang mainit na pagti
tig ni Ace sa akin. Wala akong pakialam.

"Hindi mo ba nagustuhan 'yang binili ko sa'yo?" Tanong niya pagkaraan. Tiningnan

ko naman siya agad.

"Gusto." Matipid na sagot ko.

"Sinuot mo ba... pati 'yung..." Pambibitin niya sa akin. I know what he means. K
ung suot ko pati 'yung lingerie. Tumango na lang ako. Tinatamlay pa rin ako.

"Good. That's good." Parang ligayang ligaya namang sabi niya. Pinabayaan ko na l
ang.

"Wag ka na ngang magtampo jan. Matitikman mo naman ako mamaya eh."

Napatingin naman ako agad sa kanya dahil dun. Anong...?

Nakangising ngumuya lang siya habang nakatitig sa akin.

"We'll make love." Balewalang sabi niya then he winked.

O.O

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Ano raw? Tama ba 'yung dinig ko? We'll..
. make... love...?

So it makes sense... Kaya niya ako pinagsuot ng ganito... pati na rin ng... ling
erie na ito... Gah? Kinilabutan ako dun!

"Joke... Sige, kumain ka na. Matutulog na tayo pagkatapos." Natatawang sabi niya
sa akin.

Phew! Nakahinga ako ng maluwag dun. Feeling ko eh sasabog na ako eh. Nag-init ak
o bigla. Grabe kasi, di ko 'yun inaasahan.

Pero medyo nadisappoint naman ako nung binawi niya. Hayy. Ang gulo ko.

"Hayy Ace. Ano na naman bang pakulo 'to? Bakit nakablindfold ako?" Nang matapos
kaming kumain ni Ace ay nagprisinta pa siyang magligpit ng pinagkainan namin. Pi
nabayaan ko na dahil napagod din ako pag-g-grocery eh. Aakyat na sana ako sa kwa
rto namin upang matulog pero pinigilan niya ako. Hintayin ko raw siya sa sala. M
ay gagawin lang daw siya. Sabay na raw kaming aakyat. Biset.

Umupo na nga lang ako sa couch at masunuring hinintay siya sa kung anumang ginag
awa niya. Maya-maya lang ay naramdaman kong may nag-b-blindfold sa akin. Mag-p-p
rotesta na sana ako nang pigilan na naman ako ni Ace. Makisakay na lang daw ako.
Okay.

Inalalayan niya ako paakyat sa kwarto namin. Ramdam na ramdam ko ang mainit na h
ininga niya sa may tenga ko. Alam kong sobrang lapit ng mga katawan namin. Ang b
ilis ng tibok ng puso ko. Ano kayang mangyayari?

Maya-maya ay narinig kong bumukas ang pinto. Pumasok na kami. Iniwan ako ni Ace
sa may gitna at sinabihang 'wag aalis dun. Asa naman siyang makaalis ako. Nakabl
indfold kaya ako. Mamaya madapa pa ako eh.

Nakarinig ako ng mahinang tugtog. Maya-maya pa ay naramdaman kong nasa likod ko

na ulit si Ace. Bumulong siya sa tenga ko. Nakiliti ako.

"Let's dance." sabi niya in a husky voice. Shit. Ano ito?

"T-teka. Hindi mo ba muna tatanggalin itong blindfold ko?" Paano kami sasayaw ku
ng wala naman akong makita?

"Nah. It's fine. I'll guide you." Balewalang sagot niya sa akin. Hindi na ako um
angal. Niyakap niya ako mula sa likuran at unti-unti akong in-sway. Matagal na p
anahon lang din kaming nakaganun lang. Pa-sway sway. So, ganun pala ang sayaw sa
kanya? Akala ko pa mandin ay Tango or Chacha. Boogie kaya. Tss. Eh para lang ka
ming magkayakap na gumagalaw ng kaunti. Inaantok ako. Nakakaantok 'yung kanta.

I stifled a yawn. Bigla niya naman akong pinaikot paharap sa kanya. Medyo na-out
of balance pa ako dahil hindi ko inaasahan eh, nahawakan niya naman ako sa bewa
ng agad. Lumapit ulit siya sa may tenga ko. Bumulong ulit siya.

"Don't sleep yet. I told you, we'll make love."

Napalunok ako sa sinabi niya. S-seryoso pala siya dun?

Unti-unti niyang tinanggal ang blindfold ko. Medyo nag-adjust pa 'yung paningin
ko.

Nakatitig siya sa mga mata ko. Hinaplos naman niya ang gilid ng mukha ko. Wala a
kong magawa kundi mapatitig na rin sa nakakalunod niyang mga mata. Unti-unti ay
lumapit rin ang mukha niya sa mukha ko. Nanatiling nakatitig lang ako sa kanya h
anggang sa maramdaman ko na ang malambot niyang labi sa mga labi ko. Automatic a

kong napapikit dun.

He just pressed his lips onto mine for a few seconds. Tinatantiya niya ako marah
il. Maya-maya pa ay nagsimula nang gumalaw iyon. Napakapit ako sa batok niya hab
ang ginagantihan siya ng halik. Hinapit naman niya ako lalo palapit sa katawan n
iya. Ramdam na ramdam ko ang bilis ng tibok ng mga puso namin.

We just kissed for a couple of minutes. Ninamnam namin ang sarap ng bawat isa ha
nggang sa tumigil siya. Nagtatakang tiningala ko naman siya. Umikot siya sa liko
d ko at nakiliti na naman ako nang kagatin niya ang tenga ko. In-unzip din niya
ang dress na suot ko. Napasinghap ako dun.

"A-ace..." Mahinang sabi ko sa kanya.

"Sshh. Cassandra... Wag kang matakot... Hindi man ikaw ang nakauna sa akin, pina
pangako kong ikaw na ang magiging huli at nag-iisa sa puso ko. Please... let me
make love to you."

Shit. Parang maiiyak ako sa sinabing iyon ni Ace. Tumango na lang ako at tuluyan
na niya akong hinubaran. Nalaglag sa sahig ang dress na suot ko. Pinaikot niya
ako paharap sa kanya. I'm bare except for the lingerie that I'm wearing. Nahihiy
ang nag-iwas ako ng tingin sa kanya.

Hinawakan niya ang baba ko at pinaharap ako sa kanya. "You're so beautiful Cassa
ndra. Hindi ka dapat nahihiya." Namula ako sa sinabi niyang iyon. Dahan dahan ni
ya akong inihiga sa kama. Nakaluhod naman siya at napatitig lang ako sa kanya. H
inubad na niya ang T-shirt na suot niya at tsaka na rin ang pants. Nakaboxers na
lang siya. Walang atubiling tinanggal niya rin iyon. Nanlaki ang mga mata ko. S
hit. Ang laki niya!

He smirked. "Liking the view, Wicked?" Namula ako sa hiya dahil nakita niyang na
katitig ako sa ano niya.

Dinaganan niya ako at hinaplos ang buhok ko. "Aw, don't be shy... Iyo lang ako,
Cassandra." Then he claimed my lips afterwards. Uhh. Napaungol ako dahil ang sar
ap niyang humalik. Bumaba ang halik niya sa leeg ko. His hands roamed my body ha
nggang sa mahanap niyon ang clasp ng bra ko. He unhooked it at tuluyan ng tumamb
ad sa kanya ang mga dibdib ko. Tinitigan niya iyon ng ilang segundo at tsaka ina
ngkin. Lalong lumakas ang pag-ungol ko dahil sinipsip niya ang rurok niyon haban
g ang isa naman ay hinahaplos haplos at binibilog bilog.

Nang magsawa siya sa mga dibdib ko ay hinalikan niya ang pagitan niyon pababa ha

nggang sa tiyan ko. He made circles there gamit ang dila niya. Uhhhh, grabe tala
ga. Nababaliw na ako. Nakakabaliw pala ito!

Patuloy pa rin ang paghalik niya

anggal sa panty ko. Iyon na lang
nggal na niya. Nang matanggal na
massaged my clit at napapathrust
kayaaaaa!

sa tiyan ko habang busy ang mga kamay niya pagt

ang natitirang saplot ko at maging iyon ay tina
niya iyon ay hinaplos niya ang aking ganun. He
ako pataas dahil natutuliro na ako. Hindi ko na

Hindi ko na alam kung saan ibabaling ang ulo ko. Shiiiiiiiiiit! Ang sarap eh!!!!
!

"Ohhhhhhhh. Ace.... Ohhhhhhh." Ungol ko nang halikan niya iyon. Maya-maya pa ay

dinilaan na niya pati 'yung entrance. Oh! Grabe... Ang intense!

"Ace... please..." I pleaded him.

Sinadya niyang hindi ako pansinin at patuloy na dinilaan iyon habang hinihimas a
ng dibdib ko. Napasabunot ako sa buhok niya. I can't help but thrust upward.

"Ace... Ace... Oh gosh... Please..."

Tumigil naman siya at tumititig sa akin.

"Please what, Cassandra?" He teased me. Gahhh! Please, Ace! Enter me! I need you
inside me! Now!

I grabbed his head at hinalikan ko siya. Grabe, kahit wala akong alam tungkol di
to ay hinayaan ko na lang ang instinct ko ang kumilos. Binuksan ko ang bibig ko
at pinasok niya ang dila niya dun. Naglaro ang mga dila namin sa loob ng bibig k
o. Sinipsip pa niya ang dila ko. Gahhh!

Kumalas na ako sa halik namin at tiningnan niya.

"Please Ace... I need you inside me. Now." Habol ang hiningang sabi ko sa kanya.
Nginitian niya ako at tsaka hinalikan sa noo.

"As you wish, my Princess."

He positioned himself better on top of me. Maya-maya pa ay ipinasok na niya ang

kanya sa akin. Hindi ko mapigilang umiyak sa sakit. Pumikit na lang ako at niyak
ap siya.

Biglang tumigil si Ace kaya napamulat ulit ako. Gulat ang expression niya.

"Cassandra... After all this time... You're still...?"

Yes, yes Ace. Virgin pa rin ako hanggang ngayon. I thought you already knew. :/

"Ikaw lang naman kasi Ace eh. Please, 'wag ka nang magtanong. Ituloy mo na. Biti
n na bitin na ako!"

Nakita kong nag-aalinlangan pa rin siya pero sinunod din naman niya ako. Nang tu
luyan na siyang makapasok ay dahan dahan siyang gumalaw sa loob ko. Impit na nap
aiyak na lang ako.

"Ohhhhh."

"Sshh... I'll be gentle... I promise..." Hinawi niya ang hibla ng buhok na nakat
abing sa mukha ko at masuyo akong hinalikan habang gumagalaw sa ibabaw ko. Sa un
a ay mabagal lang ang paggalaw niya. Natotorete ako lalo. Nang kinalaunan naman
ay bumilis din ang galaw niya. Nakisabay na lang din ako sa paggalaw niya hangga
ng sa pareho na naming marating ang sukdulan.

Bumagsak siya sa tabi ko. We are both breathing heavily. Pawisan din kami pareho
.

He gave me another sweet kiss on the lips and I just responded to him. I'm tired
. Pero masaya ako. My eyes are already fluttering. Ang bigat na ng pilik ko, gus
to nang pumikit.

- ACE -

"Can we sleep now, Ace?" Mahinang tanong ni Cassandra sa akin. Daaaaaaaaaaamn. T

hat felt so good. Sa lahat ng naikama ko, siya ang pinakakakaiba. Siguro dahil n
a rin sa hindi lang basta sex ang ginawa namin. May kasama na ring pagmamahal iy
on. Ito ang first time na naging gentle ako sa isang babae. Hindi ko siya minada
li. We took it real slow at nagustuhan ko iyon. 'Yun nga lang, alam kong napagod
din siya.

I smiled at her at tsaka siya hinalikan sa noo. Kinumutan ko na siya at hinaplos

ang buhok niya.

"Yes, my Princess. We can sleep now."

Tuluyan nang pumikit ang mga mata niya pero nakita kong ngumiti rin siya.

"Thank you for making my first so memorable, Ace. I'll treasure this moment."

Tinitigan ko lang siya. Napangiti ang puso ko dahil naiparamdam ko sa kanya ang
pagmamahal ko. Pinatay ko na ang ilaw sa lamp nun at tsaka tumabi sa kanya sa il
alim ng kumot. Bago ko pa tuluyang ipikit ang mga mata ko ay hinalikan ko pa siy
ang muli sa noo niya.

"I love you, Cassandra." And I drifted to sleep.

- - - - -

COMMENT.

'Yun lang po ang hinihingi ko NGAYON. lol

*******************************************
[47] 44:
*******************************************
Ramdam ninyo na ba ang katapusan? Mwahahahahaha!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

Nagising akong ang sakit ng bandang gitna ko. Particularly 'yung ano ko. Bigla a
kong namula nang maalala ko kung ano ang nangyari kagabi.

We made love.

Biglang may pumatak na luha sa mga mata ko. Akala ko, hindi ko na 'yun mararanas
an eh. Sabi kasi ni Ace sa akin dati, nandidiri siya sa akin. Kasi, sobrang desp
erada ko raw na mapasa akin siya. Na pinilit ko siyang pakasalan ako. Hindi raw
niya ako gagalawin dahil naaalala lang niya kung gaano kasakit ang magpakasal sa
akin.

I'll never have him daw.

Natanggap ko naman 'yun. Hindi naman 'yun ang habol ko nung nagpakasal ako sa ka
nya eh. Although nag-aasam din ako na sana minsan, magbago ang isip niya at mais
ipan niyang gawin iyon sa akin.

Gusto kong maramdaman kahit dun man lang... na mahal niya ako.

At kagabi nga... kagabi lang...

Nangyari 'yun.

Pakiramdam ko eh nananaginip lang ako eh. Na panaginip lang lahat ng nangyari ka

gabi. It felt so surreal. Pero alam kong hindi 'yun panaginip. Dahil ang sakit n
ga ng ano ko.

He made love to me. Made love. Hindi lang basta sex. Naramdaman ko 'yun eh. 'Yun
g pagmamahal... sa bawat haplos, halik, yakap, at mga salitang binitawan niya. H
indi ko tuloy maiwasang isiping...

Mahal na niya ako.

Naiiyak na naman ako. Oh God. Hindi ko lang talaga lubos maisip kung anong ginaw
a ko para maging ganito si Ace sa akin ngayon eh. Akala ko kasi wala ng pagbabag
o sa relasyon namin. Akala ko habambuhay na lang niya akong kamumuhian dahil isi
niksik ko ang sarili ko sa kanya. Akala ko wala ng pag-asa.

Akala ko, mawawala ako sa mundong itong hindi man lang natitikman ang pagmamahal
ni Ace.

O baka naman nag-aakala lang ako pero hindi naman talaga?

Hayy! Ang gulo...

Ayoko naman siyang tanungin dahil parang ang feeler ko lang nun. Ano 'yun, bigla
ko siyang tatanungin, 'Good morning Hunky Husband! Mahal mo ba ako?' Lol. Naiim
agine ko na kung anong magiging hitsura nun. Maninigas 'yun tapos hindi makakapa
gsalita. Mamimilog din ang mga mata.

Napangiti ako.

At least, bago man ako mawala sa mundong ito, ibang Ace ang nakita ko. Nakasama
ko. Puro masasayang alaala lang ang babaunin ko sa aking pag-alis.

Parang baliw na nakangiti habang may luha sa mga matang nakaupo lang ako sa kama
namin. Napatingin ako sa orasan sa bedside table at nanlaki ang mga mata ko.

2PM na?

Anong oras ba kami natapos?

Isang round lang naman kami ah.

Napabalikwas ako ng bangon at nagtungo na sa banyo upang maghilamos. Bwisit! Nas

a office na 'yun si Ace, malamang. Hapon na eh. At maya-maya lang din ay padatin

g na 'yun. Buti na lang pala at nagising na ako. Ang sama naman na umalis siya n
g bahay na tulog ako tapos babalik din siyang tulog pa rin ako?

Lumabas na rin ako ng banyo pagkatapos at napatitig na naman sa kama.

Shit.

May dugoooooooooo!

Another proof na hindi panaginip ang nangyari kagabi.

Agad kong tinanggal ang bed sheet at inilagay sa labahin. Mamaya ko na 'yun inti
ndihin. Kakain muna ako. Gutom na ako eh. Bakit ba hindi ako ginising ni Ace?

Bumaba na nga ako at nagtungo agad sa kitchen. Nakita kong may sticky note na na
man sa fridge.

Wicked Princess,

Kunin mo 'yung mga itlog dito sa fridge then i-scramble mo. Bagong discovery ko
kanina. Hindi ko na napatikim sa'yo 'yung gawa ko kasi mahimbing ka pa. Sige.

PS, call me when you wake up. I love you. <3

Your Hunky Husband<3

Bwiset. Nag-sticky note para lang ipamaigi ang new discovery? At ano raw 'yun? S
crambled eggs? Homayyyyyyy! So laughtrip Hunky Husband. Mamamatay akong maaga ka
tatawa sa iyooooooo! Hahaha.

Napatigil naman ako sa pagtawa nang mabasa ko ulit 'yung sticky note.

PS, call me when you wake up. I love you. <3

PS, call me when you wake up. I love you. <3

I LOVE YOU. <3

I LOVE YOU. <3

Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa?

I...love...you...?

Napalunok ako dun. Binasa ko pang muli 'yung sticky note. May I love you talaga!
Shit? Epekto ba 'yun ng new discovery ni Ace?

Nanginginig ang kamay na kinuha ko ang phone ko at d-in-ial ang number niya. Hin
di pa nagriring eh sinagot na niya agad.

"Good afternoon, my Wicked Princess." masiglang bati niya sa akin. Napalunok na

naman ako. Hindi ako makasalita agad.

"G-good... a-a-aft-ternoon, Hunky Husband." pabulong na sagot ko sa kanya. He ch

uckled.

"Did you sleep well? I reckon yes since parang kagigising mo lang? Tama ba ako?"
He chuckled again. Pinagtitripan niya ako.

"Ah, yes." nakatungong sabi ko kahit hindi niya naman ako nakikita.

"Oh, by the way, nabasa mo ba 'yun note ko sa fridge? Try mo 'yun ha. Masarap!"

"Ah, oo." Nag-I love you ka nga eh.

"Sige na my Princess, I'll hung up na. May meeting ako in 5 minutes, see you lat

er. I love you." at binabaan na niya ako ng telepono.

I love you, too Ace...

Nakarinig ako ng doorbell. Kinakabahang tumayo na ako sa pagkakaupo ko sa couch

at nagtungo na sa front door. Sheesh.

Nang nasa tapat na ako niyon ay huminga muna ako ng malalim at tsaka pinihit ang
knob. Tumambad sa akin ang fresh na mukha ni hottie hunky husband. Lol.

"Hi Miss." he said then kinuha niya 'yung kamay ko at masuyo 'yung hinalikan hab
ang nakatitig lang sa mga mata ko. Wah, I think I just melt. Like cheese.

Naaasiwang kinuha ko ang kamay ko at nag-iwas ng tingin sa kanya.

"Ah, eh... Hello... Mister..." he chuckled. Nantitrip talaga 'to! Namula naman a
ko. Porke... porke ba... nakuha na niya ako... ganito na siya? HINDI MAAARI!

Tinalikuran ko na siya at dumiretso sa couch. Sinundan niya naman ako.

"Hey, wala man lang bang kiss?" Sabi niya habang ipinipulupot ang braso sa may l
eeg at balikat ko. Tinatanggal ko naman 'yun. Ang bigat niya.

"Wala." angil ko sa kanya.

"Aw, harsh." Tumatawang sabi niya at nagtungo na sa kitchen. Hindi ko na siya pi

nansin. Ang totoo kasi niyan... nahihiya ako eh. Hehehe. Ewan ko ba. Nag-I love
you lang siya nahiya na ako. Ewan eh. Hehehe. Ang arte ko talaga.

Maya-maya pa ay nakita kong bitbit bitbit niya 'yung wine glass at tsaka wine mi
smo. Tiningnan niya ako at parang sinasabing sundan ko raw siya. Sinundan ko nam
an siya. Lol.

Nagpunta siyang verandah at pinatong sa table 'yung dala niya. Curious na tining
nan ko lang siya.

"Dito ka lang ha. May kukunin lang ako sa taas."

Okay.

After ilang minuto, bumalik na siyang may dalang blanket. Bwisit, aanhin niya iy
on?

Nagdiretso siya sa may garden at nilatag dun 'yung blanket. Nang maayos niya 'yu
n eh umupo siya dun afterwards. He motioned for me to come over at makiupo sa ta
bi niya. Sumunod lang ako.

Agad niya akong sinandal sa balikat niya at niyakap.

"Maya na tayo magdinner ha. Let's just enjoy the view tonight. Tamo oh, ang dami
palang stars." dreamy na sabi niya. Nakatingala siya sa langit. Napatingala na
lang din ako. At oo nga, tama siya, ang daming stars. Ang gandang tingnan. Hindi
ko na namalayang napangiti na pala ako.

"Wow. They're beautiful." I breathed habang nakatingala sa langit. Hindi man ako
pamilyar sa mga constellations, nakakaappreciate naman ako ng beauty. And this
is beauty.

"Yes, it's beautiful." pagsang-ayon ni Ace. Napatingin ako sa kanya at nakatitig

lang pala siya sa akin. Para bang... sa akin niya sinabi 'yung katagang 'yun in
stead dun sa stars. Namula na naman yata ako. Buti na lang at madilim parang hin
di niya ako masyadong nahalata.

"Ah, ano... Buksan mo na 'tong wine Ace... hehehe." Sabi ko as I tucked a strand
of hair sa likod ng tenga ko. Sinunod naman niya ako. Pinagsalin niya ako sa wi
ne glass at inabot 'yun sa'kin. Nagtoss pa kami na parang sira and drank on it n
a nakangiti. Maya-maya pa ay tumingala ulit ako. Oo, magandang view si Hunky Hus
band pero sorry... Mas magandang view ang stars above. Lol.

I heard him sigh kaya napatingin naman ako sa kanya. Nakatingala siya at parang

ang lalim ng iniisip.

I touched his arm para pukawin ang atensyon niya. Napatingin naman siya sa akin
nun. I looked at him curiously.

"Pwede bang magwish sa star?" tanong niya pagkaraan. Kumunot naman ang noo ko. A
nong tanong 'yun?

"I just saw a shooting star earlier... I heard pwedeng magwish dun..."

Lalong kumunot ang noo ko.

"Sabi sa astronomy... kapag nagwish ka raw sa star, you're actually a million ye

ars late." Bigla kong nasabi. Nabasa ko lang 'yun kung saan. Hehe. Siya naman it
ong napakunot ang noo sa akin.

"That star is dead. Just like your dreams." Pagpapatuloy ko pa.

He sighed again.

"Then I just have to pray to God, eh?"

I nodded. That's the rightest thing to do. Pero... Ano naman itong i-w-wish daw
ni Ace? Parang... napakaserious.

"Ano naman bang wish mo? Or ipag-p-pray?" Inosenteng tanong ko sa kanya. He look
ed into my eyes ng matagal. Parang kinakabahan ako ah.

He took my hand.

"Ipagdarasal ko na sana... habambuhay kitang makasama."

A tear left my eye. Agad ko 'yung pinalis at marahas na tumawa.

"A-ano ka ba, Ace... Alam mong imposible 'yan... Di naman tayo imortal 'no. Haha
ha!" Pero totoo naiiyak ako. Alam ko naman kung anong ibig sabihin niya eh. Ayok
o lang isipin.

"Cassandra... Remember when I told you hindi ko titigilang kumbinsihin ka? Cassa
ndra, please... for once... 'wag na matigas ang ulo mo. Take the treatment."

NO! I shouted in my head.

But instead, niyakap ko lang siya. Alam kong kapag nakipag-away pa ako sa kanya
ay hindi matatapos ang usapan at ipipilit niya ang gusto niya... Which is, ayoko
.

"Nah... Let's not talk about it tonight. I don't wanna spoil the mood." Sabi ko
habang isinisiksik ang sarili sa kanya.

Hinaplos niya ang buhok ko at hinawakan ang baba ko.

"Ayaw mo ba 'kong makasama ng mas... matagal...?" Tanong niya pagkaraan.

OF COURSE GUSTO KO! GUSTONG GUSTO KO ACE!

Umiling ako. "Nahhh. Of course I want. 'Wag ka ngang magdrama. Masaya ako ngayon
Ace. Pag-iisipan ko. Promise 'yan."

Nag-aalangang tinitigan niya ako. "Promise 'yan ha?"

OO. Promise. Hindi ko na 'yun pag-iisipan. No nga eh.

I yawned. "Yeah. Pasandal... Inaantok na ako." Palusot ko na lang. Ayoko na siya

ng kausapin. 'Yun lang din naman ang topic.

He sighed then sinandal niya ako sa balikat niya.

- ACE -

Hayy.

Wala akong nagawa kundi ang pabayaan na lang siya. Sabi naman niya pag-iisipan n
iya so I respect her decision. Makakapaghintay naman ako. Hindi ko lang alam kun
g pati 'yung sakit niya makakapaghintay.

I didn't realize a tear left my eye.

Ayokong umiyak. It weakens me eh. I have to be strong for Cassandra. For us. We
still have a future ahead of us. I'm sure of that. Magpapagamot naman siya eh.

Napabuntong hininga na lang ulit ako at tiningnan siya.

Bakit ba sa twing sasabihin ko na ng personal eh nakakatulog ito palagi???

"I love you Cassandra. Ikaw lang ang gusto kong makasama habambuhay. Gagawin ko
ang lahat para mangyari 'yun. I don't wanna lose you... Yet. Hindi ako handa. Ka
ilanman ay hindi ako magiging handa. 'Wag mo akong iiwan."
*******************************************
[48] 45:
*******************************************
Hi! Sareh ngayon lang ang update. Ito na ang pinakamatagal na hindi ako nag-upda
te. I felt bad. Lol. Sorry low quality, minadali ko 'to ngayon. :P
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- JENNIFER -

Gio just left.

Hindi niya man lang pinakinggan ang sasabihin ko. Ang sakit. Hindi niya ba ako p
inagkakatiwalaan? Akala ko ba mahal niya ako? Bakit dahil lang dun eh bigla na l
ang siyang nagalit sa akin? Kung tutuusin, hindi naman ako itong may kasalanan s
a kanya eh! Hindi ko naman siya niloloko. Magpapaliwanag naman sana ako kung bak
it andito sa bahay ko si Brenan ngayon pero mas pinili niyang paandarin ang selo
s at init ng ulo kesa pakinggan ang side ko.

Tulalang nakasalampak lang ako dito porch sa unahan ng bahay ko. Umiiyak.

Maaayos naman sana namin 'to agad. Pero bakit kailangan pang humantong sa ganito
? Bakit kailangan niyang umalis ng hindi man lang ako pinapakinggan? Ano 'to? Ga
nun ganun na lang? Bwisit!

Marahas na pinahid ko ang mga luha sa mukha ko at tumayo na. Nagngingitngit sa g

alit na sinugod ko si Brenan sa loob ng bahay ko. Naabutan ko siya kitchen at ku
makain. Ang walanghiya, nakukuha pang kumain! Bwisit!

I slapped him hard. Natigil siya sa pagsubo dahil dun at maang na napatingin sa
akin.

"How dare you say those things to him!" may apoy sa mga matang sabi ko sa kanya.
Napalunok naman siya dahil dun.

"Jen, I-" I cut him off.

"Ano bang problema mo? Bakit mo ba 'yun sinabi sa kanya ha! At tsaka... hindi na
man kita manliligaw! Alam mong may boyfriend na ako! Look at what you've done! G
io hates me now! He's probably thinking na niloloko ko lang siya! F*ck you, Bren
an! I hate you to death!" na-f-frustrate na sabi ko sa kanya habang binabayo ang
dibdib niya. Naiiyak na naman ako pero pinipigilan ko. Napapagod na akong umiya
k.

Sinalo naman niya ang mga kamay ko at hinawakan 'yun. Pilit kong tinatanggal ang
pagkakahawak niya sa mga iyon habang tinitingnan siya ng masama.

"Stop, Jennifer. I'm sorry, OKAY? Pakinggan mo muna ako."

Pinilit kong kumalma at pakinggan muna siya pero wala akong ibang iniisip kundi
si Gio at si Gio lang.

"I was just fooling around. I didn't know na siya pala 'yung boyfriend mo. And,
I admit, nag-slip lang sa bibig ko 'yung katagang bakla mong boyfriend. I didn't
mean to mock him or something. I'm really sorry. Pinatuloy mo na ako dito tapos
'yun pa ang iginanti ko. Don't worry, I called my auntie and dun na ako uuwi ma
maya. I'll talk to Gio if that's what you want. I'm really sorry Jen. Kaibigan m
o ako and walang malisya talaga 'yun. Sorry."

Gah!

Lalo akong nagagalit sa kanya dahil sa dahilan niya!

Nag-j-joke lang pala siya eh! Grabe siyang mag-joke! Mawawala pa sa akin ang tao
ng mahal ko kung sakaling hindi ako paniwalaan ni Gio. Grabe!

Inis na inis na nilayasan ko siya sa kitchen at nagkulong sa kwarto ko. Bahala s

iya sa buhay niya. Matulog na lang siya sa couch if ever na mananatili pa siya d
ito ng isang gabi. Bwisit talaga!

Pagkarating ko sa kwarto ko ay agad akong sumubsob sa unan ko. Naiiyak na naman

ako. Hindi ko pa nakikitang ganun kagalit si Gio eh. Kanina lang. Nakakatakot si
ya.

Nang mahimasmasan ako ay kinuha ko ang phone ko at d-in-ial ang number niya.

Ring lang 'yun ng ring.

"Babe... please... answer the call. I need to talk to you... Babe please, don't
ignore me." pagkausap ko sa sarili ko habang hinihintay ko ang pagsagot niya sa
tawag.

Agad namang dumiretso sa voice mail niya 'yung tawag ko.

Nag-try ulit ako ng ilang beses pero ganun pa rin. Hindi niya sinasagot.

I sighed.

Padadalhan ko na lang siya ng message. Alam ko namang babasahin niya rin 'yun eh
.

To: Giobaby

Baby, I love you. Please, makinig ka naman muna sa akin oh?

To: Giobaby

Baby, call me agad. Hindi pa tayo tapos mag-breakfast.

To: Giobaby

Baby! 'Wag mo akong iiwan! Hindi ko kaya!!!!! TT_____TT

To: Giobaby

I won't give up. Please, sana ganun ka rin.

To: Giobaby

I want to explain. Pero hindi dito sa phone. Gusto ko sa personal. Puntahan kita
sa bahay mo bukas. I love you! Kiss ko. :(

Nakatulog na ako after kong i-send ang mga messages ko sa kanya. Kagigising ko l
ang pero tutulog ulit ako. Napagod akong umiyak eh.

Kinabukasan, may nakita akong note sa fridge. Tiningnan ko lang 'yun.

Jen,

Hindi na ako nakapagpaalam ng maayos kasi tulog ka pa. I'm sorry. Aalis na pala
ako. Thank you ulit sa pagpapatuloy. Sana magkaayos na kayo ni Gio. Call me if y
ou need anything.

Brenan

Hindi ko na 'yun pinansin at parang zombieng nagbreakfast. Pupuntahan ko si Gio

ngayon sa bahay niya upang magpaliwanag. Sana naman pakinggan na niya ako.

Nag-ayos lang ako ng sarili ko at umalis ng bahay.

Makaraan ang ilang minuto ay nandito na ako sa tapat ng bahay niya. Kinakabahang
tiningnan ko ang kabuuan niyon mula sa car ko. Shit. Patuluyin niya kaya ako?

Higit ang hiningang bumaba na ako sa car ko at nagtungo sa front door niya. Nagdoorbell lang ako saglit at maya-maya pa ay tumambad na sa akin ang half-naked n
a imahe ni Gio. Kagigising palang niya.

Gah.

Ang gwapo gwapo niya parin kahit gulo ang buhok niya at parang puyat na puyat di
n. Shit. Hindi kaya siya nakatulog dahil sa akin? Kung bakit ba kasi ang pride n
g isang 'to eh.

Gulat na napatingin siya sa akin. Maya-maya pa ay napaltan iyon ng inis.

"What are you doing here?"

Napatigil ako dun. Grabe. Ang harsh ng tono ng pananalita niya. Ang... sakit.

"Gio... I'm here to explain... Hindi mo ba nabasa ang mga text ko sa'yo?"

"I didn't check my phone. Umuwi ka na. Matutulog ulit ako. Istorbo." Binulong na
niya 'yung huling sinabi niya pero narinig ko pa rin. So istorbo na ako ngayon
sa kanya? Grabe. Napaiyak ako dun.

"Tss." narinig kong sabi niya.

"Gio naman. Mahal na mahal kita. Hindi kita niloloko! Pakinggan mo naman muna ak
o oh. Please? 'Wag mo naman akong ganituhin?"

"Pwede ba Jennifer? Wala akong oras para sa mga kadramahan mo sa buhay. Please.
Umuwi ka na. Baka kung ano pang masabi ko sa'yong masama."

JENNIFER na. Hindi JENG. Hindi MY BABY.

"Gio... mahal mo pa ba ako?" Hindi ko na muna siya kukulitin pero I just want to
know... para may panghawakan naman ako.

Matagal na napatitig siya sa akin. Expectant naman na tinitigan ko rin siya.

Nang magsalita siya... pakiramdam ko pinanghinaan ako ng tuhod.

"I don't know..."

- ACE -

Kinukusot kusot ko ang mga mata kong nagtungo sa front door. Sino kaya itong nag
-d-doorbell? Ang aga-aga pa eh! Hindi naman siguro si Raymer 'to at mag-aayang m
ag-inuman diba?

Nang mabuksan ko ang pinto ay nagulat ako nang makita si Jennifer. Mapula ang ma
ta niya at parang wala ring tulog.

"Jennifer? What happened?" worried na tanong ko sa kanya.

"Si Sandy?" tanong niya sa akin.

"Ah, tulog pa eh. Napagod kasi kagabi. Alam mo na." Mapanudyong sagot ko sa kany
a. Alam na niya ang ibig kong sabihin dun. Inulit kasi namin ni Wicked 'yung ala
m ninyo na. Haha. Gagu.

Tipid na ngumiti lang siya pero di 'yun umabot sa mata niya. May problema talaga
siya.

"Ah. Ganun ba." matamlay na sabi pa niya.

"Ah, pasok ka muna Jen. Try kong gisingin si Cassandra." at niluwagan ko na ang
pagkakabukas sa pinto. Pumasok naman siya. Nagkatitigan kami ng matagal. Ang lun
gkot lungkot ng mata niya.

"Jen..."

Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin.

"Ace... can I talk to you? Sorry, wala lang akong ibang matakbuhan eh." umiiyak
na sabi niya. I touched her hair and soothed it.

"Yes, sure Jen. Hindi ka naman iba eh. Tara sa sala." Dinala ko siya sa sala. In
iwan ko muna siya dun at pinagtimpla siya ng tsaa. Hindi ko alam kung anong inum
in ang makakapagparelax sa kanya so ito na lang. Isa pa, wala kaming stock eh. A
ng bilis maubos ng stock namin dito eh kami lang naman dalawa ni Wicked ang andi
to. Nakakapagtaka talaga.

Binalikan ko siya sa sala at iniabot ang tsaa sa kanya. Tahimik na tinanggap niy
a lang 'yun at sumipsip. Tahimik na umupo lang ako sa tabi niya at pinapanood si
ya. Hinihintay ko lang ang pagsasalita niya.

Nang makasipsip siya ay ipinatong niya ang tasa sa table at malalim na bumuntong
hininga. Humarap siya sa akin pagkatapos.

"Ace... Alam kong wala ka namang pakialam sa amin ni Gio... pero kasi... ang big
at na eh... don't worry, you don't need to say anything... gusto ko lang maglaba
s ng sama ng loob." pagsisimula niya. Kumunot ang noo ko. What happened? Nag-awa
y ba sila?

Tumango lang ako.

"LQ kami ni Gio eh. Funny kasi nag-presume na lang siya basta ng hindi ako pinap
akinggan. Sinubukan kong kausapin siya pero tinataboy niya ako. Grabe. Hindi ko
naman 'yun magagawa sa kanya eh." I don't get her.

"Ano bang nangyari Jen? Bakit kayo nag-away?"

She sighed again and looked at me.

"Si Brenan... he got back from States... eh diba? Wala naman na silang bahay dit
o kasi pinagbenta na nila before sila umalis ng bansa. He contacted me. Alam mo
namang friends kami nun. He asked kung pwede siyang makituloy kahit two nights s
a akin. Pumayag naman ako. Siyempre, wala namang malisya dun eh. Si Gio naman an
g mahal ko eh."

Andito na ulit si Brenan? Woah. Eh 'yung ibang kabanda kaya namin?

"But the thing is... nagkita sila ni Gio in the most unexpected moment of my lif
e... Nung isang araw. Nag-aya magbreakfast si Gio sa bahay ko. They met, and Bre
nan mocked him saying he's my suitor. Tapos... tapos... tinawag pa niyang gay si
Gio... That's when I knew na nagalit na si Gio ng sobra. Shit Ace... Malay ko n
amang sasabihin ni Brenan 'yun? Pero bakit sa akin nagalit si Gio?"

WHAT?

Ang gagu rin ni Brenan eh. Maturuan nga 'yun ng leksyon.

I just hugged her. Sabi naman niya I don't need to say anything diba? Isa pa, hi
ndi ko rin talaga alam kung anong sasabihin ko para mapagaan ang loob niya. Shit
. Si Cassandra talaga ang expert sa mga ito eh. Kung bakit kasi tulog na tulog p
a ang isang 'yun?

"Hush... Jennifer, magkakaayos din kayo ni Gio. Just give him time okay? Masakit
talagang masabihan ng gay... lalo na sa sitwasyon ni Gio. Alam mo naman 'yun."
She nodded at lalo pang isiniksik ang sarili sa dibdib ko. Hinayaan ko na lang s
iya.

"But... he told me... hindi na raw niya alam kung mahal pa niya ako eh. Ace... m
ahal na mahal ko si Gio." Lalo pa siyang humagulhol dahil dun.

"Galit lang si Gio ngayon. Ganun naman eh. Kung ano anong nasasabi ng isang tao
kapag galit na galit pa siya. He doesn't mean it, okay? Just give him time. Kasa
lanan mo rin eh. Bakit kasi pinatuloy mo pa si Brenan sa iyo, pwede mo naman siy
ang itaboy sa akin, o kaya ay kay Raymer kaya. But I don't blame you. Hindi nati
n hawak ang panahon."

Aba ha. Ako ba ito? Ano itong mga sinasabi ko ngayon? Kinikilabutan ako.

I just hugged her there habang hinahaplos haplos ang likod niya. Yepp, this is t
he girl I loved so much. But that was before. Wala na akong nararamdaman sa kany
a ngayon kung hindi pagpapahalaga na gaya ng sa isang kaibigan.

- CASSANDRA -

Naalimpungatan ako nang may tumamang ray of light sa mukha ko. Bukas na pala ang
curtain dito sa kwarto namin ni Hunky Husband. And as usual...

Hindi na naman niya ako ginising.

Bumaba na ako ng kwarto namin kahit hindi pa ako naghihilamos at nagmumumog man
lang. Sa banyo na lang sa baba. Inaantok pa ako eh.

Napatigil ako sa paghakbang ko nang makarinig ako ng paghikbi. Umiiyak si Ace? B

akit kaya? Lol. Bakit kaya ako natawa?

Pero nanigas ako ng ibang eksena ang maabutan ko sa sala.

Magkayakap sina Ace at Jennifer.

Hindi dapat ako masasaktan pero bakit... may kumirot? They're friends, right? An
d... Ace told me he loves me! But...

Ito ang babaeng minahal niya ng sobra noon.

Alam kong walang nangyayari sa pagitan nilang dalawa pero habang tinitingnan ko
sila... kitang kita ko ang chemistry nila. Na parang sila itong mag-asawa talaga
. Parang may pagmamahal na nakapalibot sa kanila habang nagyayakapan sila.

Sila kaya talaga ang para sa isa't isa?

Kung hindi ako umeksena... Posible kayang... sila talaga?

Bigla akong nanghina. As in, literally. Mukhang... unti unti na akong kinakain n
g karamdaman ko.

Shit.

Oras ko na ba? Ito na ba 'yun?

Kaya ko ba nasaksihan ito ngayon kasi sign na ito?

That I have to let Ace go?

*******************************************
[49] 46:
*******************************************
- ACE -

Yakap ko si Jennifer ngayon. Alam kong mabigat ang problemang dinadala niya at k
ailangan niya ng makakaramay. Nagkataon lang na ako ang nandito ngayon dahil tul
og na tulog pa ang Wicked Princess. Alam ninyo na. Napagod eh. XD

Kumalas na ako sa pagkakayakap ko sa kanya at tinitigan siya sa mata. Mugtong mu

gto ang mga iyon. I caressed her face at lalo siyang napaiyak.

"Ssh. Tahan na Jennifer. Hindi ka ba napapagod umiyak?" Sa totoo lang, ayoko tal
agang nakakakita ng mga babaeng umiiyak. Weakness ko sila eh. Ewan ko ba.

She just smiled weakly at me.

"Magkakaayos din kayo ni Gio. Magtiwala ka lang. Gusto mo bang tawagan ko siya?"

Umiling siya at nagpahid ng mga luha.

"Wag na Ace. Problema namin 'to. Ako dapat ang magresolba. Ayokong idamay ka pa
dito. Baka magalit din si Gio sa'yo at sabihin pang nagsumbong ako. Lalo lang la
laki 'yung problema namin." Tumungo na lang siya after niyang sabihin 'yun.

Saglit na katahimikan ang bumalot sa pagitan naming dalawa.

"But I really want to talk to him. 'Yung seryosohan. 'Yung... hindi niya ako ipa
gtatabuyan." mahinang sabi niya pagkatapos ng mahabang katahimikan.

I thought for a minute. Maya-maya pa ay may naisip naman ako. Medyo kalokohan ng
a lang.

Hinawakan ko ang baba niya at tiningnan siya sa mata. Napakunot noo naman siya s
a akin.

"Do you really want to talk to him?" I asked her.

She nodded.

I sighed.

"Okay. You just have to listen to me, okay? And siyempre, you have to trust me n
a rin."

Halata mong naguguluhan siya sa sinabi ko pero wala naman siyang sinabi. Patuloy
lang sa pagkunot ang noo niya.

Sinabi ko sa kanya ang plano ko. Tahimik na nakinig lang naman siya at pagkatapo
s kong magsalita at tingnan siya, nanlalaki na ang mga mata niya. Alam ko, magug
ulat talaga siya. Kalokohan ba naman kasi. Pero oy ha, wala talaga 'yung malisya
, promise!

"Do you... think... that's effective?" Tanong niya pagkaraan.

"Yup!" Proud na proud na sagot ko sa kanya. Aba ha. Nagawa ko na 'yun ng maramin
g beses before eh. Hindi pa ako sumasablay dun.

'Yun nga lang, nagagalit sa akin 'yung lalaki pagkatapos.

Okay lang, basta ba magkaayos sila nung mahal nila eh. Why not? Huhupa rin naman
'yung galit na 'yun.

"Eh what if lalo pa siyang magalit sa akin Ace? Ayoko! Hindi ko kayang ipagsapal
aran si Gio para dito. Mahal na mahal ko siya Ace. Saan ako pupulutin kapag tulu
yan na niya akong iniwan?" Nag-h-hysteria na tanong na naman niya sa akin.

"Edi sa'kin."

Hinampas niya ako. Aray naman. Ang amazona ng isang 'to eh. Napatawa naman ako.

"Oy, wag kang malisyosa. Sa akin ang bagsak mo, magiging maid ka namin ni Cassan
dra. Bwisit! Hahaha. Umayos ka Jennifer. Diba sabi ko magtiwala ka lang sa'kin?
Wala ka bang tiwala sa ex mo?"

Iningusan niya ako. "Wala." at saka humalukipkip habang nakatingin sa gilid. Bwi
sit ang babaeng 'to! Ang hirap pilitin eh.

"Fine. Good luck na lang sa'yo kung kakausapin ka pa ni Gio." Pagpaparinig ko sa

kanya. Napatingin naman siya agad sa akin. Umiwas na lang ako ng tingin habang
sumisipol sipol pa.

"Aish. Sige na! Payag na! Basta sounds lang talaga! Walang actions! Aish." Frust
rated na sabi niya. Tumingin na ako sa kanya nun at ngumiti.

"Papayag din pala. Ang dami pang arte." Umirap lang siya ulit.

Kinuha ko na 'yung phone ko at d-in-ial ang number ni Gio. Nilagay ko dun sa hol
der 'yung phone at ni-loudspeaker. Tiningnan ko kung sinagot na ni Gio 'yung taw
ag. Hindi pa.

Pinagprepare ko na si Jennifer habang binabantayan 'yung phone. Maya-maya pa ay

sinagot na rin ni Gio.

"Ace..." narinig kong sabi ni Gio. Ang harsh nung tono niya. Halatang may proble
ma din. Napangiti ako ng kaunti. He cares. I know. Mapride lang talaga.

I did not answer. Instead, huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili ko.

"Jeng..." Pagsisimula ko. Alam kong kapag tinawag kong ganun si Jennifer ay magt-trigger 'yun ng anger kay Gio. Alam ninyo na, siya ang nagbinyag kay Jennifer
ng ganung nickname eh. Kaya nga nagalit siya kay Jennifer kasi tinawag siyang ga
nun ni Brenan.

"I want you. Please, wag ka nang magpakipot. Alam kong gusto mo rin naman 'to eh
. Tulog pa naman si Cassandra, hindi niya malalaman 'to. Please."

Tiningnan ko si Jennifer. Cue na niya para magsalita.

"Ayoko Ace! Please, bitawan mo na ako. Hindi ka ba na-g-guilty sa ginagawa mo? N

asa taas lang si Sandy oh."

"Oh c'mon! Wag mo na ngang isipin 'yung Witch na 'yun. It's only the two of us h
ere. Sige na, isa lang naman." And nagpakawala ako ng tunog na parang hinahalika
n at sinisipsip ang leeg niya. I made sure na rinig 'yun sa phone.

"NO! ACE... PLEASE!!!! I love Gio... Don't do this to me." Umiiyak na si Jennife
r nung sinabi niya 'yun. Aba ha, ang galing na artista, tinotoo ang pag-iyak.

"Gio Gio. Wala naman si Gio dito! Wala 'yung pakialam sa'yo kaya wag mo na 'yun
isipin." Patuloy lang ako sa paglikha ng kung ano anong tunog dun. Good thing is
, hindi pa binababa ni Gio 'yung phone.

"No Ace! I knew it, hindi magandang ideya na pumunta ako dito." Patuloy sa pag-a
rte ni Jennifer.

"Eh bakit ka pumunta? Kasi gusto mo rin. Kunwari ka pa eh."

Then Jennifer made a slapping sound. Kung paano, hindi ko rin alam. Ang galing n
ga eh.

Nagpalabas naman ako ng growling sound na kunwari eh nagalit ako sa ginawa ni Je

nnifer sa akin.

"Grrr. Sige Jennifer, sampalin mo ulit ako. Matitikman mo ang kamao ko."

After kong sabihin ang mga katagang 'yun ay bigla namang sumigaw si Gio sa phone
. Yes! Nag-react din. Sa wakas!

"Damn you Ace! What are you doing to Jeng?"

JENG.

Napatingin ako kay Jennifer at namula siya. See? Gio still cares. Pabakla lang t
alaga ang isang 'yun.

Again, hindi ko pinansin 'yung nasa phone. Kunwari raw ay hindi ko alam na nakacall pala ako.

We continued making sounds and nakita kong binaba na ni Gio 'yung phone. Nagkati
tigan lang kami ni Jennifer afterwards.

"Good job Jeng." Sabi ko habang ginugulo ang buhok niya.

"Good job ka jan, binabaan ka nga ng phone eh." Nakapout na sagot niya. Tumawa l
ang ako.

"Slow lang? Hintayin mo lang, maya-maya andito na 'yun. Ihahanda ko na pala ang
mukha ko." Sabi ko habang hinahaplos ang napakagwapong mukha ko.

Maya-maya nga lang ay nakarinig na kami ng pagbayo sa front door. Nakangising ti

ningnan ko si Jennifer.

"Be ready." Sabi ko sa kanya at tsaka tumayo upang pagbuksan ng pinto si Gio.

- GIO -

Ilang araw ko na ring hindi pinapansin si Jennifer. Namimiss ko na rin siya. Per
o sa twing naaalala ko 'yung nangyari nung nag-breakfast ako sa bahay niya, natu
tunaw 'yung pagkamiss ko sa kanya. Napapaltan ng nagyeyelong galit para sa kanya
.

Alam ko, hindi dapat ako nagpadala sa emosyon ko. Pinakinggan ko sana ang side n
iya bago ako nag-isip ng kung ano ano. Pero ewan ko rin eh. Nasaktan ako agad. M
asyado akong sensitive kapag si Jennifer ang pinag-uusapan. Masyado ko kasing ma
hal ang babaeng 'yun.

Kung tutuusin, ang liit liit lang ng problema namin pero pinaabot pa namin sa ga

nito. Ewan talaga. Sorry, gagu na rin yata ako. Nahawa na ako kay Ace.

Nasa malalim akong pag-iisip nang biglang tumunog ang phone ko. Dali dali ko 'yu
ng tiningnan kung si Jennifer ba. Nasabi ko sa isip ko na kapag tinawagan ulit a
ko ni Jennifer, hindi na ako magpapakipot pa at kakausapin ko na rin siya. Makik
ipag-ayos na ako.

Pero nadismaya ako kasi instead of Jennifer's name, ang pangalan ni Ace ang nagregister sa screen. Patamad na sinagot ko 'yun.

"Ace..." Walang sumagot sa kabilang linya. Pinag-t-tripan ba ako ng gagung 'to?

Hinintay ko kung may sasagot at kapag wala pa rin, ibababa ko na 'yung phone. Wa
la akong panahong makipagbiruan ngayon.

"Jeng..." Biglang sabi ni Ace sa kabilang linya. Bigla akong nainis dahil dun. W
hat the eff? Anong nangyayari? Nung una si Brenan ang tumawag sa kanya ng ganun
tapos ngayon... si Ace. Seryoso, pinaglalaruan ba nila ako? Niloloko ba talaga a
ko ni Jennifer? Naka naman! Nabubuhay ang galit ko para sa babaeng 'yun ah!

So hindi pala exclusive para sa aming DALAWA LANG ang nickname niyang 'yun. Pwed
e pala siyang tawagin ng iba sa ganung pangalan? Eh leche, ako ang nagbinyag sa
kanya sa ganung pangalan eh! Nakakapag-init ng dugo!

Pinakinggan ko lang ang pag-uusap nila dun.

"I want you. Please, wag ka nang magpakipot. Alam kong gusto mo rin naman 'to eh
. Tulog pa naman si Cassandra, hindi niya malalaman 'to. Please."

The f?

Anong ginagawa nila? Shit.

"Ayoko Ace! Please, bitawan mo na ako. Hindi ka ba na-g-guilty sa ginagawa mo? N

asa taas lang si Sandy oh." Narinig kong sabi ni Jennifer. F*ck? Ace is forcing
her?

"Oh c'mon! Wag mo na ngang isipin 'yung Witch na 'yun. It's only the two of us h
ere. Sige na, isa lang naman." Sabi ulit ni Ace. Nakarinig pa ako ng parang hina

halikan... Or sinisipsip, or something. Shit. What is Ace doing to my Jennifer?

"NO! ACE... PLEASE!!!! I love Gio... Don't do this to me." Sigaw ni Jennifer.

I love Gio.

Umiiyak siya. Damn. Mapapatay ko si Ace!

"Gio Gio. Wala naman si Gio dito! Wala 'yung pakialam sa'yo kaya wag mo na 'yun
isipin." Gagu! Anong nangyayari kay Ace? Bakit ganito siya? Akala ko ba... ayos
na sila ni Mich? Damn. Ano 'to? Gaguhan lang talaga?

"No Ace! I knew it, hindi magandang ideya na pumunta ako dito."

"Eh bakit ka pumunta? Kasi gusto mo rin. Kunwari ka pa eh."

Then I heard a slapping sound. Maybe Jennifer slapped Ace. That's my baby. Tama
lang 'yung ginawa niya kay Ace. Gagu! Niloloko niya si Mich, ganun? Si Jennifer
parin pala talaga ang gusto niya? Langya aagawan pa ba niya ako? Hindi maaari!

"Grrr. Sige Jennifer, sampalin mo ulit ako. Matitikman mo ang kamao ko." Dun na
ako sumabog. Baka saktan ni Ace si Jennifer. Ayokong mangyari 'yun.

"Damn you Ace! What are you doing to Jeng?" Galit na galit na tanong ko sabay ba
ba ng phone ko. Nagmamadaling nag-drive ako papuntang mansion. Shit. Maaaksident
e pa ako sa sobrang bilis ng pagmamaneho ko. Wala akong pakialam. Gusto kong mak
arating agad ng mansion at ilayo si Jennifer sa demonyong si Ace. Damn!

Nang makarating na ako ay basta ko na lang pinark kung saang parte 'yung kotse k
o at walang habas na binayo ang front door. Hindi na ako nagdoorbell, masyadong
mahina 'yun. Gusto ko pwersado para malaman ni Ace na galit ako sa kanya ngayon.
Damn him.

Wala pang isang minuto ay nabungaran ko na si Ace. Agad ko siyang sinuntok sa mu

kha. Bigla namang lumabas si Jennifer at sinaklolohan si Ace.

Pagkatapos siyang kung anuhin ni Ace... ganito pa?

"ACE!" Singhap niya. Ngumisi lang si Ace na nakatitig sa akin.

"Oh, naparito ka pre?" Gagu!

"DAMN YOU! Wag mo akong tawaging pre! Langya, ang demonyo mo. Anong ginawa mo ka
y Jennifer?"

Ngumisi ulit ang walangya.

"Ano bang mga narinig mo sa phone?"

Damn. Nakakagigil.

Hinatak ko si Jennifer palabas ng mansion.

"I'll tell Mich. Gagu ka Ace. Akala ko ayos na kayo ni Mich. Wala kang pagbabago
."

Bigla namang nagdilim ang paningin ni Ace nun. Hindi ko na pinansin.

"It's fine. Ako naman ang paniniwalaan nun eh. Mahal ako nun eh." Balewalang sag
ot niya. Daaaamn talaga. Hindi ko na siya pinansin at tumalikod na habang kinaka
ladlad si Jennifer. Pinasakay ko siya sa kotse ko. Tahimik na tumalima lang siya
.

Galit na galit na nag-drive lang ako pabalik sa bahay ko. Nang makarating na kam
i ay nag-diretso na ako sa loob. Sumunod naman si Jennifer sa akin.

She held my hand at natigil ako sa paglakad. Tumingin ako sa kanya ng masama at
nagpatuloy sa paglakad papunta sa sala.

Umupo kami sa couch at parehong tahimik. I breathed in heavily. Hindi pa rin hum

uhupa ang galit ko.

"Damn you, Jennifer." Sabi ko sa kanya. Tahimik lang siya. Tinitigan ko siya. Na
katungo siya at umiiyak.

"Wag ka na sanang magalit kay Ace Gio." mahinang sagot niya. WHAT?

"Bakit? Dahil ginusto mo rin 'yun? Ginagagu ninyo ba kami parehas ni Mich? Ano b
a talagang plano ninyong dalawa? Pwede bang pakisabi na agad kesa nagmumukha ako
ng tanga dito?"

Humarap siya sa akin. Punong puno ng luha ang mga mata.

"Gio... You don't understand... He was just helping us."

"HELPING US? Paano? Sa panggagagu niya sa akin? Pati kay Mich? At gustong gusto
mo naman pala? May paiyak iyak ka pa sa phone? Damn you!"

She hugged me tight.

"Please Gio, this time... Makinig ka muna sa akin? Promise after this, kung ayaw
mo pa rin akong paniwalaan, hahayaan na kita."

Hahayaan na kita.

I calmed myself at hinintay na lang siyang magsalita. Okay, this time I'll liste
n. Susubukan kong hindi magalit.

Kumalas siya sa yakap namin at tinitigan ako sa mata.

"I love you Gio. So much." She breathed. Pumikit siya nung sinabi niya 'yung so
much.

I feel it. Nagsasabi siya ng totoo. Mahal ko rin siya. Sobra.

"Pero hindi mo
ko. I went to
So kay Ace na
lk to you pero
han lang."

ako kinakausap ng maayos eh. Hindi mo pinapakinggan ang sasabihin

the mansion para makausap si Sandy pero tulog pa raw sabi ni Ace.
ako nag-confide. Then... 'yun nga, I told him I really want to ta
hindi ko alam kung paano so he helped me. Ayun lang, medyo kaloko

Medyo kalokohan? What did she mean?

"Wala namang nangyari sa amin Gio. Plano niya lang 'yun. Pinalabas niya na pinag
sasamantalahan niya ako para mapasugod ka sa mansion. Nung una, ayokong pumayag
kasi di ako sure kung gagawin mo ba 'yun. Wala ka namang pakialam sa akin eh."

I care for you Jennifer. So much. I'm sorry.

"But the thing is, yeah, we pursued the plan. Sounds lang lahat 'yun Gio. Maniwa
la ka sana. Hinding hindi ko kayang lokohin si Sandy. Best friend ko siya rememb
er? At alam kong ganun din si Ace. He's really just helping me para makausap ka.
Alam kong labag din sa kalooban niya lahat nung sinabi niya. I'm sorry. Despera
da lang akong makausap ka eh. Gio naman, ang hirap kasi eh. Hindi ko kayang naga
galit ka sa akin ng sobra."

Napahilot ako sa sentido ko. Damn. Ito na nga ba eh, pinaandar ko na naman kasi
ang galit ko. Nasayang din. Leche.

I hugged her.

"I'm sorry Jennifer. Pinaandar ko na naman ang galit ko. Hindi mo rin ako masisi
si. Nag-aalala lang ako ng sobra sa'yo. Akala ko kung ano nang ginawa ni Ace sa'
yo eh. Mag-s-sorry ako sa kanya. Sa sinabi ko about sa kanya at kay Mich."

She nodded while still in my arms.

Tahimik lang kami after. Ang lakas ng tibok ng puso ko.

Hinarap ko siya.

"Eh... 'yung about kay... Brenan? Manliligaw mo ba talaga 'yun?"

"NO! Of course not! Paano ko siya magiging manliligaw eh boyfriend na nga kita,
diba? Gio naman!" Naiiyak na sabi niya.

"Eh bakit andun siya sa bahay mo?"

"Eh kasi Gio... galing siyang States. Bumalik siya dito dahil naisipan niyang ma
nirahan muli dito. Wala siyang matuluyan kasi pinagbenta na nila 'yung bahay nil
a before bago sila umalis ng bansa. Eh dahil kaibigan ko rin naman siya, pinatul
oy ko na siya. Wala namang masama. Wala ring malisya dun. Hindi ko naman naisip
na magagalit ka kasi wala naman akong ginagawang masama. Pero hindi ko naman ala
m na sasabihin niya 'yung mga ganung bagay sa'yo. He told me nag-j-joke lang daw
siya and sobrang nagalit ako sa kanya nun. Eh kasi eh... Kung makapagjoke naman
siya. Muntik ka ng mawala sa akin."

GOD.

I'm such an idiot, ain't I?

Niyakap ko lang siya ulit.

"Gio... mahal na mahal kita. Hindi ko kayang lokohin ka. Totoo 'yun. Kaya sorry
talaga. Promise, hindi na ako gagawa ng kahit anong kagagahan."

I laughed and wiped away the tears from her eyes.

"Shh. I'm sorry Jeng. Nasaktan din kita. I'm sorry kung nagpadalos dalos ako. Ku
ng ma-pride ako. Kung hindi kita agad pinakinggan. Eh kasi eh. Nasaktan ako. Bas
ta ikaw ang pinag-uusapan, sensitive ako. I'm sorry. Promise, next time talaga,
magiging reasonable na ako. Hindi ko na palalakihin pa ang issue kung kaya naman
nating maayos agad."

She stared at me.

I kissed her gently on the lips.

"I love you Jeng."

She smiled.

"I love you, too Gio."

*******************************************
[50] 47:
*******************************************
Heeeeeey! Ito na 'yung I love you scene ni Ace! Gah.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- ACE -

"Alis na 'ko."

Hinapit ko si Cassandra palapit sa akin para yakapin siya. Parang robot na nagpa
ubaya naman siya. Matagal ring nakayakap lang ako sa kanya at inaamoy siya. Ang
bango kasi eh. Umagang umaga, amoy baby siya na mabulaklak. Ang sarap panggigila
n. Maya-maya ay kumalas na rin ako upang bigyan siya ng halik sa labi niya. Pero
pasimpleng iniwas niya ang mukha niya kaya lumanding ang labi ko sa pisngi niya
. Nagtataka man ay pinabayaan ko na. Baka ayaw lang niyang magpahalik kasi mabah
o raw ang hininga niya. Maski hindi naman.

Ngumiti na lang ako sa kanya at tinitigan siya.

Para siyang doll na walang buhay. May sakit ba ito? Bakit parang ang tamlay niya
? Sinapo ko ang noo niya ngunit hindi naman siya mainit. Pinalis niya agad ang p
alad kong nakadapo sa noo niya at pilit na nginitian ako.

Problema ng isang 'to?

Tinitigan niya ako ng matagal. May problema talaga eh.

I cupped her face.

"Hey, what's the matter? Bakit ang tamlay mo?" tanong ko sa kanya. Umiling siya
ng marahan.

"Nah. Sige na, umalis ka na. Malate ka pa sa work mo. Ingat."

Walang nagawang sinunod ko na lang siya. Hayy. Nakakapaisip naman si Wicked Prin
cess oh. Ayokong nakikita siyang ganun. Kasi... kung ano ano ang naiisip ko eh..
.

Nah. Wala 'yun.

Wala lang siguro siya sa mood ngayon. Ganun naman minsan ang mga babae diba? May
mood swings. Wala 'yun. Hindi 'yun masyadong importante. Mamaya ko na lang siya
lambingin ulit gabi.

Mabilis ding nakarating ako sa office. Wala naman si Dad. Mabuti naman. Hehe. Gr
abe kasi eh, this past few weeks, ang dami niyang pinagawa at pinahawakang proje
cts sa akin. Preparation na raw 'yun para kapag nagbitiw na siya sa pwesto bilan
g President nung company ay alam ko na kung anong gagawin ko. Leche eh. I took u
p Management naman so may alam naman na ako. Isa pa, hindi naman na ako bago sa
kompanyang 'yun. Matanda na rin naman ako. Alam ko na kung paano umakto. Gusto l
ang siguro talaga akong pahirapan ni Dad. Alam ninyo na. Kahit naman daw maayos
na kami ni Cassandra ay hindi raw niya basta bastang makakalimutan ang ginawa ko
sa asawa ko. Hindi raw nila ako pinalaking demonyo. Hayy. Hindi pa pala tapos s
a demon issue na 'yun. Past is past. Hindi ko na 'yun mababago, alam ko. Pero pa
ano kami makakamove on lahat kung nabubuhay pa rin kami sa past? Haha. Ang labo
ko. Si Dad kasi eh. Hindi makamove on. Sa twing nakikita raw niya ako ay naaalal
a niya 'yung mga pinaggagawa ko kay Cassandra. Kahit hindi naman niya nasaksihan
talaga.

Sising sisi na nga ako eh. Kinain na nga ako ng konsensiya at guilt ko.

Pasalamat daw ako at minahal ako ng sobra ni Cassandra. Kasi kung ibang babae ra
w 'yun eh baka hindi na 'yun nakatagal sa piling ko.

Oo, alam ko. Sobrang swerte ko nga at minahal ako ng isang Cassandra Nicole Mich
sa buong buhay ko. Kaya nga ginagawa ko ang lahat para masuklian 'yun. O kung h
indi, ay mahigitan pa. Gusto kong maramdaman niyang mas mahal ko siya.

Alam kong 'yun ang deserve ni Cassandra. Ang mahalin ng sobra sobra.

Ay, takte. Ang drama ko. Kulang na lang eh umiyak ako dito sa office ko. Nakakab
wisit din palang isipin si Dad 'no?

Umupo na ako sa swivel chair ko at nagpahinga ng kaunti. Iniisip ko pa rin kung

bakit ang tamlay ni Cassandra kanina. Kinuha ko ang phone ko sa bulsa ko at d-in
-ial ang number niya. Sinagot naman niya sa ikatlong ring.

"Yes, Ace?" sagot niya sa kabilang linya.

Ace?

"Ace?" tanong ko sa kanya.

"Uhh.. Oo, bakit Ace?" ang kulit ni Wicked? Nasaan ang Hunky Husband? At bakit..
. parang ang cold niya?

"Cassandra. May ginawa ba akong mali?" F*ck bakit parang lumungkot ako bigla? Pe
ste. Di lang niya ako tinawag sa endearment namin naging ganito na ako. Ang OA k
o.

Hindi siya sumagot. Instead, bumuntong hininga lang siya. So may ginawa nga akon
g mali. Pero ano? Wala naman akong matandaang ginawang mali. Diba? Hindi naman s
iguro mali na nakikipag-inuman ako kana Raymer diba? Ano? Nakakafrustrate naman.

"Cassandra, kung anumang nagawa ko sa'yo. I'm sorry. Hindi ko sinasadya. Please.
'Wag ka namang ganito sa akin." Nagtutubig na 'yung mata ko. Peste! Gay na gay.

Matagal na hindi siya nagsalita sa kabilang linya.

"Ahh. Sorry Ace ha? Hehehe. Wag mo na akong isipin. May iniisip lang kasi ako ng
ayon. Sige na, maglalaba pa ako eh. Bye na."

"Okay. I-" love you. Hindi ko na naman nasabi. Binabaan niya agad ako ng telepon

o eh.

Napasabunot na lang ako sa buhok ko. Ano kaya 'yung iniisip niya? F*ck. Nakakaba
liw si Cassandra.

Nasa ganoon akong posisyon ng biglang bumukas 'yung pinto ng office ko. Nakita k
o si Raymer at Jimmy na pumasok at umupo dun sa couch. Nakabungisngis ang dalawa
.

"Yo!" cool na cool na bati ni Raymer sa akin habang naka-de kwatro pa sa couch.

"Parang stressed na stressed ka dito sa office ah?" puna naman ni Jimmy sa akin.
Nako. Kung alam ninyo lang, hindi naman trabaho ang ini-stress ko ngayon. Kundi
'yung asawa ko.

Hindi na kaya ako mahal ni Cassandra?

Nagsawa na kaya siya?

May bago kaya siyang nakilala?

Ay hala? Kung ano anong iniisip ko eh. Hindi naman ganun si Cassandra. Pero what
if...? Nagsawa na siya? Natauhan siya na hindi naman ako ang lalaking para sa k
anya?

Lol. Hassle 'yun. Kasal na kami.

Nagising ako sa pagkatulala when Raymer snapped his fingers at me. Nasa harap ko
na siya.

"What?" medyo naiiritang tanong ko sa kanya. Nag-iisip ako dito eh. Epal.

"Nako pre. May problema ka ba? Tinatanong ka namin kung anong plano ninyo ni Cas
sandra mamaya?"

Ha?

"Anong plano? Wala naman." naguguluhang sagot ko sa kanila. Anong meron? Hmm.

Nagkatitigan silang dalawa at tsaka ulit bumaling sa akin.

"Man, you forgot?" Tanong naman ni Jimmy.

Naguguluhan talaga ako sa kanila. Anong nakalimutan ko? Tumatanda na ba ako at m

ay nakakalimutan na ako ngayon?

Napansin naman nila ang expression sa mukha ko kaya sabay silang napapalatak.

Nainis naman ako sa ginawa nila. Stressed na nga ako dadagdagan pa nila.

"Pwede bang sabihin ninyo na lang sa'kin kung anong nakalimutan ko? I really don
't have a clue."

"It's Cassandra's birthday today pre." Simpleng sagot ni Jimmy.

Damn.

Napatingin ako agad sa kalendaryo sa table ko.

"May 6 ngayon? God. I thought it's the 5th today. Damn. Kaya pala..." kaya pala
ganun katamlay si Cassandra kanina? Hinihintay niyang batiin ko siya? Shit man.
Ang gagu ko. Tapos kung ano ano pang echos ang iniisip ko. Lentek talaga.

"Kaya pala ano?" tanong ni Jimmy sa akin. Di ko siya sinagot.

"Ah. Lemme guess, nagtampo sa'yo si Cassandra ano." sabi naman ni Raymer. Gagu a
ng talino talaga.

"Magpapareserve na lang ako ng dinner tonight." Frustrated na sabi ko.

"What? Ang simple dre. Mag-d-dinner lang pala kayo lalabas pa. Pwede namang sa b
ahay na lang kayo. Walang thrill. Hindi special." pagpaparinig pa ni Raymer. Ah,
nakakabwisit! Hindi ako prepared. Leche. Anong gagawin ko? Kailangan kong makab
awi.

Tumayo si Raymer at lumapit ulit sa akin. Tinap niya ako sa shoulder.

"Don't worry pre. Kami na ang bahala sa venue." At tumingin pa siya kay Jimmy. T
umango naman ang huli.

"What do you mean?"

"Aba ha! Hindi pwedeng kayo lang dalawa ang mag-c-celebrate! Dapat invited din k
ami. Wag ka nang mag-isip. Ihanda mo na lang ang boses mo. We'll call Brenan and
the rest of the band. Chillax bro."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Raymer. Gagu! Ang talino talaga ng isang 'to! M
ahahalikan ko 'to sa sobrang tuwa eh. Buti naisip niya 'yun.

"Andito silang lahat?" tumango naman si Jimmy. Lumawak ang ngiti ko. Great. It's
been a long time na rin. Reunion na rin ito.

"Thanks dude! Kaibigan ko talaga kayo."

- CASSANDRA -

Napansin pa ni Ace ang pagkatamlay ko. Shit. Wala naman akong sakit. Nag-iisip l
ang talaga ako tungkol dun sa nasaksihan ko nung isang araw. Hindi kasi mawaglit
sa isip ko 'yung eksenang 'yun eh. Ewan ko ba. Biglang bumigat ang pakiramdam k
o eh. Parang may nagsasabi sa aking mali naman ang lahat.

Iiwan ko rin naman si Ace. Ano pa ba ang hinihintay ko? Ibigay ko na kaya siya k
ay Jennifer ngayon? Pero paano si Gio? Hay. Ewan ko. Ang gulo talaga.

Tulog lang ako maghapon. Wala akong sakit pero napagod ako ng sobra. Ewan. Wala
naman akong ginawa sa mansion. Siguro kasi nga... malapit na.

Nagising ako nang tumunog ang phone ko. Si Raymer, tumatawag.

"Oh, Raymer? Napatawag ka?"

"Cassandra. Asan ka?"

"Dito sa mansion. Bakit?" Ang weird ni Raymer. Itanong ba kung asan ako? Natural
nasa mansion lang. Di naman ako mahilig lumabas eh. Depende na lang kung mag-ay
a sina Jennifer at Gio. Which is, bihira naman. Mas gusto nilang magsolo eh.

"Ah, wala. Pagbuksan mo ako ng gate, papasok ako." Sinilip ko nga ang labas mula
dito sa bintana ng kwarto namin at nakita kong nasa labas ang kotse niya. Bumab
a naman ako agad at nagdiretso sa labas.

Nang makapagpark na siya ng kotse ay pumasok na rin siya. Pinaupo ko siya sa cou
ch at ipaghahanda ng makakain pero pinigilan niya ako.

"No need Cassandra. Nagmamadali ako. Pinabibigay lang pala ni Ace." at inabot ni
ya sa akin 'yung paper bag. Damit na naman? Para saan ito? Tiningnan ko lang si
Raymer ng nagtataka. He just shrugged.

"Ah. Peace offering daw. Nagkatampuhan daw kayo kanina eh. Basahin mo raw 'yung
note. Hintayin kita dito."

Umakyat na nga ako sa kwarto namin at binasa 'yung note daw.

Cassandra

I'm gonna take this moment and make it last forever. I'm gonna give my heart awa
y and pray we'll stay together.

I'm sorry if I forgot Cassandra. Wear this tonight. Anjan si Raymer diba? Ihahat
id ka niya papunta sa'kin. I love you.

Ace

Ano raw? Anong he forgot? Hmm. At asan ba siya? Daming arte ah.

Sinuot ko naman na 'yung dress. It fit me well. Napatitig na lang ako sa sarili
ko sa salamin. Ako ba ito? Bakit... sobrang ganda ko yata? Hahaha! Nag-apply na
lang din ako ng kaunting make up para tumerno naman sa suot ko. Alam kong natura
l na maganda na ako pero ang pangit naman na wala akong make up eh nakadress ako
. Ang bongga pa ng dress na ito.

Ano kayang meron? May date kami ni Ace? Haha. Bakit kinilig ako.

Bumaba na ako at nakita ko si Raymer. Napatayo siya sa pagkakaupo at napatitig s

a akin. Lumapit na ako sa kanya. Tulala pa rin ang loko. I snapped my fingers at
him. Nagising naman siya sa pagkatulala.

"Ah... eh... Tara na? Naghihintay na si Ace eh." Asiwang nag-iwas siya ng tingin
sa akin. Lol. Ang cute ni Raymer. Inalalayan niya ako papasok sa kotse niya. Ba
go pa niya i-start 'yung engine eh hinawakan ko siya sa braso niya.

"Maganda ba ako Raymer?"

Natigilan siya sa tinanong ko at bahagyang namula.

"Ah... oo Cassandra. You're very beautiful. Tara na. Magagalit na sa'kin si Ace.
Baka isipin pa nun eh kung inaano na kita." Natawa ako sa kinikilos ni Raymer.

Tahimik na nagmaneho lang siya. Patingin tingin lang ako sa labas. Maya-maya pa
ay huminto ang kotse sa harap ng isang pamilyar na lugar. Hinintay niyang bumuka
s 'yung gate at tsaka pinasok 'yung kotse sa loob. Nagpark siya dun sa isang sul
ok. Nakita kong may tatlo pang kotseng nakapark dun.

Anong ginagawa namin dito?

Sa bahay namin?

Nagtatakang hinintay kong pagbuksan ako ni Raymer ng pinto.

"What are we doing here?" tanong ko sa kanya. He just smiled. Tiningnan ko siya
ng may suspisyon. Ano bang meron?

Inalalayan niya ako papuntang garden. May naririnig akong music. Parang galing s
a live band. Hmm. Ano ba ito? Ang w-weird nila.

Malapit na kami at naaninag ko na sina Gio at Jennifer. Agad nila akong sinalubo
ng at niyakap.

"Baklaaaaaaa!" salubong sa akin ni Gio. Hala? Anyare sa isang 'to? Balik pagkaba
ding?

"Happy birthday Sandy!" bati ni Jennifer sa akin. What? Birthday ko ngayon? Ano
na bang date ngayon?

Binatukan ni Gio si Jennifer.

"Ay naman Jeng! Bakit mo sinabi? Si Ace diba ang unang babati kay Mich? Panira k
a!" at bumaling naman siya ulit sa akin pagkatapos pagalitan ang nobya.

"Kunwari na lang Mich wala kang alam ha. Surprise 'to ni Papa Ace sa'yo. Pero si
yempre group effort namin 'to nina Papa Raymer at Papa Jimmy, Mareng Janine at b
aby Jamie!" masiglang sabi niya sa akin. Nahilo naman ako dun.

Pinaupo nila ako sa upuan dun sa gitna. May table dun eh.

Shit.

Candlelight dinner?

Tsaka ko nun napansin 'yung nasa unahan.

Ang banda ni Ace nung college. Kumpleto sila today! Sa birthday ko! Wah. Birthda
y gift ba ito? Ang saya!

Napatitig ako kay Ace nun. Nakatitig lang din siya sa akin habang nakangiti. Dam
n. I love that smile.

"Eyes, like a sunrise. Like a rainfall down my soul. And I wonder, I wonder why
you look at me like that. What you're thinking, what's behind? Don't tell me but
it feels like love." pagsimula niya sa kanta.

"I'm gonna take this moment and make it last forever. I'm gonna give my heart aw
ay and pray we'll stay together. Cuz you're the one good reason. You're the only
girl that I need. Cuz you're more beautiful than I have ever seen. I'm gonna ta
ke this night and make it evergreen."

Parang familiar 'yung lyrics.

Ay, tae. 'Yun 'yung nasa note niya kanina. Walang originality talaga itong si Ac
e oh.

The way he sang the lyrics. It melt my heart. Hindi ko na napigilang hindi umiya
k. Damn. Ace. Ang hirap naman nito.

Lumapit siya sa akin pagkatapos at nagtuloy sa pagkanta. Itinayo niya ako sa pag
kakaupo ko at ini-sway. Favorite dance step niya 'yun. Ang pag-sway.

"Touch, like an angel. Like a velvet to my skin. And I wonder, wonder why you wa
nna stay the night. What you're dreaming, what's behind? Don't tell me but it fe
els like love." hinahaplos niya ang mukha ko habang kinakanta niya 'yun sa'kin.
Damn. Patuloy sa pag-agos ang luha sa mga mata ko.

"I'm gonna take this moment and make it last forever. I'm gonna give my heart aw
ay and pray we'll stay together. Cuz you're the one good reason. You're the only
girl that I need. Cuz you're more beautiful than I have ever seen. I'm gonna ta
ke this night and make it evergreen."

"Don't tell me but it feels like love..." biglang tumigil 'yung pagtugtog at big
lang nagkaspotlight sa amin ni Ace. Shit. Nakakaasiwa naman ito. Nasisilaw ako d
un sa ilaw.

"Happy birthday Cassandra. My Wicked Princess. I'm sorry if I forgot. Medyo stre
ssful lang 'yung last week para sa akin eh. Sana naman nakabawi na ako ngayon."
at niyakap niya ako pagkatapos. Humilig lang ako sa dibdib niya. I-t-treasure ko
muna 'to. Baka kasi last na 'to eh.

After nung moment ng banda ni Ace ay umupo na kami dun sa upuan at nag-start ng
dinner namin. Bigla ko namang napansing wala na sina Gio sa paligid. Asan na 'yu
ng mga 'yun? Nagpapalinga linga ako sa garden sa bahay namin nang biglang tumawa
si Ace. Napatingin ako sa kanya.

"Anjan lang 'yung mga 'yun. Nag-i-eavesdrop. Susulpot din ang mga 'yun mamaya."

Tumahimik na lang ako at nagsimula nang kumain. Tahimik lang kaming dalawa.

Maya-maya pa ay hinawakan ni Ace ang kamay ko. Napatitig ako sa kanya.

"Bakit ang tamlay mo pa rin? Hindi mo ba nagustuhan?"

Malungkot na umiling na lang ako at ngumiti sa kanya.

"Nagustuhan ko siyempre. Thank you so much sa effort Ace. Parang debut ko lang e
h. May iniisip lang kasi ako."

"Ano ba kasi 'yang iniisip mo? Nakakapagselos naman. It's consuming you so much
eh."

Iniisip ko kung palalayain na ba kita ngayon Ace o hihintayin ko pang maratay ak

o sa kama bago gawin 'yun. Ang hirap eh. Ayoko namang palayain ka. Gusto ko nasa
tabi mo lang ako. Pero alam kong selfish 'yun kasi iiwan din naman kita. Grabe

Ace. Mahal na mahal kaya kita.

"Wala. Hindi naman mahalaga."

Di na siya nagtanong pa at ipinagpatuloy na lang namin ang pagkain. Ang awkward

ng gabing ito. Oo masaya ako pero... hindi ganun kasaya kasi nga may iniisip ako
.

"Cassandra. Thank you so much." biglang sabi ni Ace. Napatingin naman ako sa kan
ya ng nakakunot ang noo.

"For what, Ace?"

"Thank you so much for staying with me. Even though I did horrible things to you
in the past. You still stick with me. Thank you for loving me this much."

Akala ko ba okay na kami dito? Na wala naman na 'yun sa'kin. Past na 'yun. Anong
drama naman ito Ace?

"I can't help but thank God for this moment. Na binigyan mo ako ng chance na mag
bago. Na ipakita sa'yo na kaya kong magbago. Cassandra, remember the time when I
told you na kapag alam kong sigurado na ako sa nararamdaman ko sa'yo, sasabihin
ko na? I think this is the right time. Sigurado na ako."

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Ito na ba 'yun? 'Yung magic word?

"Cassandra... I love you. So much. I can't imagine my life without you. Sa'yo ko
gustong ialay ang buong buhay ko. Sa'yo ko gustong i-spend ang habambuhay. Plea
se, 'wag mo akong iiwan ha? Sabay nating lilisanin ang mundong ito. Marami pa ak
ong plano para sa ating dalawa. Marami pa akong gustong gawin para sa'yo."

Ito 'yun.

Ito 'yung gusto kong marinig sa kanya. Pero bakit... parang mali? Parang hindi k
o magawang maging masaya? Naaalala ko na naman kasi 'yung eksena nung minsan eh.
Naramdaman ko eh. May pagmamahal sa pagitan nila ni Jennifer nun. Pwede, mahal
ni Jennifer si Gio. Pero diba? First love nila ni Ace ang isa't isa.

Pwede rin, mahal ako ni Ace. Pero mas mahal niya si Jennifer. Kaya...

"No... please Ace... no. Don't say that." nag-unahang pumatak ang luha sa mga ma
ta ko. Tumayo ako at tumakbo palayo sa kanya. Hinabol naman niya ako.

"Cassandra!" sigaw niya habang hinahabol ako. He grabbed my arm and spun me paha
rap sa kanya.

"What's wrong? What do you mean?"

"Wala Ace. Wag mo nang ulitin 'yung sinabi mo. You don't really love me. Please.
Uuwi na ako." at kumalas na ako sa pagkakahawak niya sa akin at tuluyan nang lu
mayo sa kanya. God. I'm so stupid.

Tama ba itong ginawa ko?

*******************************************
[51] 48:
*******************************************
Isang chapter na lang after nito, Epilogue na. Minadali ko ba? Nah. Mahaba naman
ang Epilogue. Mga 100 pages siguro. Chos!

Gusto ko kayong paiyakin sa chapter na ito pero baka fail na naman ako. Kasi di
ko rin alam kung paano kayo paiiyakin eh. Huhuhu.

PS, sige magalit na pala kayo kay Cassandra. Hehe. Sana lang 'wag kayong maguluh
an sa chapter na ito. Awan, ang gulo ng utak ko eh.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

Nagmamadaling umalis ako ng bahay namin. As much as I want to crawl to my own be

d and cry myself to sleep, pinigilan ko ang sarili ko. Ayokong abalahin sina Dad
. Sa mansion na ako uuwi. Dun naman ako nakatira diba? Isa pa, nasa bahay namin
sina Ace. Alam kong kapag nanatili pa ako dun ay kakausapin lang nila ako. Ayoko
. Gusto kong mapag-isa ngayon.

Oo na. Alam ko, I ruined the night. I ruined my own birthday party. Pero diba? H
indi ko naman ginusto 'yun. Sana kasi nagsabi naman sila na may ganun silang pak
ulo sa akin.

Sana nagsabi man lang si Ace na aamin na siya sa akin.

Hindi ko inaasahan eh. I'm too preoccupied nung eksenang nasaksihan ko nung mins
an sa mansion. Alam ko, I'm being unreasonable here. Alam kong wala 'yung malisy
a pero hindi ninyo maintindihan eh. Ako kasi 'yung nakakita. Alam ninyo ba 'yung
feeling na nanonood ka ng movie tapos feel na feel mo 'yung characters kasi may
chemistry sa pagitan nilang dalawa? Na may love na nag-s-surround sa kanila? Ka
hit sa totoong buhay, wala namang sila. Ganun ang naramdaman ko nung nakita ko s
ilang magkayakap. Itanggi man nila sa sarili nila na hindi na nila mahal ang isa
't isa, 'yung body language na nila ang nagsasalita para sa kanila. Na sila ang
nararapat sa isa't isa.

Na mali na pinilit ko ang sarili ko kay Ace.

Na mali na inagaw ko siya sa true love niya.

Na mali na mag-asam ako na kahit isang araw lang, mahalin din ako ni Ace.

He is doomed forever dahil sa'kin. Ang selfish ko kasi eh. Sarili ko lang ang in
iisip ko. Oo, kaligayahan kong makapiling siya. Pero kabaligtaran naman nun ang
para kay Ace. Hindi ko naisip na maaaring nasaktan ko siya basta ang alam ko sa
akin na siya. Matututunan niya rin naman akong mahalin. Tapos ano? Iiwan ko rin
naman siya. Short-term happiness ko lang 'yung inisip ko. Hindi ko naisip 'yung
long-term. Paano kapag nilisan ko na ang mundong ito? Paano na si Ace? Paano kun
g mahal nga niya talaga ako? Anong mangyayari sa kanya? Malulungkot na naman siy
a! Bwisit. Ang tanga ko talaga!

Patuloy sa pag-agos ang mga luhang pumara ako ng taxi at nagpahatid sa mansion.
Nagtatakang tinitingnan naman ako ni Manong Driver. Wala akong pakialam kung isi
pin niyang baliw ako dahil iyak ako ng iyak. Ang sama kasi ng pakiramdam ko eh.
Ang sakit sa pusong marinig 'yun kay Ace. Akala ko dati kapag sinabihan niya ako
nun, magiging masaya ako. I mean, 'yun 'yung tanging hiling ko eh. Ang mahalin
din niya. Pero ngayong malinaw na sa akin ang sitwasyon, ang hirap tanggapin. Ka
si alam kong mali. Hindi niya dapat ako mahalin kasi iiwan ko rin siya.

God. I'm really such a selfish creature.

"Miss. Ayoko sanang mangialam pero naaawa na po ako sa inyo, ano po bang problem
a ninyo? Pwede ninyo po akong kausapin. Mas makakagaan po sa pakiramdam ang nila
labas ang mga hinanakit ninyo." Ay grabe itong si Manong ah. Nagawa pang umextra
. Napatitig lang ako ng matagal sa kanya.

"Manong, tingin ninyo po ba mali 'yung naging desisyon ko?" Tanong ko sa kanya.

"Wala naman pong maling desisyon Miss. Sariling desisyon ninyo 'yan eh. Sariling
kagustuhan ninyo. Nagiging mali lang 'yan kapag hindi kayo naging komportable.
Kapag hindi kayo naging masaya sa napili ninyo."

Napaisip naman ako sa sinabi ni Manong.

Maya-maya lang ay tumigil na sa tapat nung gate nung mansion 'yung taxi.

"Andito na po tayo Miss." pukaw sa akin ni Manong Driver. Nginitian ko siya.

"Salamat po Manong." Double meaning 'yun. Alam kong gets 'yun ni Manong kasi tum
ango siya sa akin.

"Miss, 'wag ka sanang padalos dalos. Timbangin mong mabuti ang sitwasyon. At siy
empre, piliin mo 'yung makakapagpasaya sa'yo."

Ngumiti na lang ulit ako sa kanya at pumasok na sa mansion.

Paano kung makakapagpasaya nga sa akin pero marami namang maaapektuhan?

Tumulo na namang bigla ang mga luha sa mata ko. Medyo madilim na kaya hindi ko n
a nakikita ang daan. Napahiyaw na lang ako nang may tumusok sa may paa ko. Ang s
akit. Shit.

Pumasok na ako sa loob at binuksan ang ilaw. Tiningnan ko ang paa ko at dumudugo
na 'yun. Hell. Anong nangyari? Ano ba 'yung natapakan ko? Shit. Ang sakit talag
a.

Pumunta akong banyo at kinuha 'yung first aid kit. Sumalampak ako sa wooden chai
r sa sala at itinaas ang paa kong dumudugo. Shit. Ang hapdi talaga. Sumabay pa i
to sa pagkirot ng puso ko oh.

God. I'm dead tired.

Gusto ko nang matulog. Para bukas paggising ko, wala na 'tong sakit na nararamda
man ko ngayon. Para bukas, haharapin ko si Ace na parang walang nangyari. If onl
y I could turn back times, hindi na sana ako nag-walkout kanina. Tatanggapin ko
na lang 'yung I love you ni Ace. And we will live happily ever after.

Tatayo na sana ako at pupunta sa kwarto nang bigla akong nanghina. God. I think
I'm getting worse.

Then I heard the front door open.

- ACE -

Sa totoo lang kinakabahan talaga ako. Una sa lahat, ito ang first time na tutugt
og ulit ang banda after almost two years. Tapos hindi pa ako nakapagpractice mas
yado kanina dahil kulang na rin sa time. Gusto ko pa manding gawing special ang
birthday na ito ni Cassandra ngayon. Ayokong pumalya. Gusto kong mapasaya siya.
'Yun naman ang gusto ko eh. Ang mapasaya ko lagi si Cassandra.

Para naman sa pamamagitan nun ay maramdaman niya kung gaano ko siya kamahal.

Nag-offer na si Raymer na sunduin si Cassandra sa mansion dahil hindi

yang makita siya agad ngayon. Nanginginig ako eh. Isa pa, part na rin
rprise. Alam kong nagtatampo pa siya sa akin dahil hindi ko siya agad
inang umaga kaya nga ngayon ako bumabawi eh. Binilhan ko na lang siya
a alam kong bagay na bagay sa kanya at hinintay na lang ang pagdating

ko yata ka
'yun ng su
nabati kan
ng dress n
niya.

Actually, sina Raymer, Jimmy, Gio, Jennifer, Janine at baby Jamie ang nagtulong
tulong para maisakatuparan ang gabing ito. Pero hindi ibig sabihin nun na wala a
kong ginawa. Meron naman. Kaya nga lang akin na 'yun. Hehehe.

7:00 PM na. Nagtext na si Raymer na malapit na sila. Ang lamig ng kamay ko.

Tinapik ako ni Brenan sa balikat.

"Bro, kailan ka pa kinabahan ng ganito sa isang babae? Ang tinik mo nga nung col
lege tayo eh. Relax okay. She'll definitely love this night. Pinaghirapan natin
eh." at tumawa pa siya.

Totoo naman 'yun. Di naman ako kinakabahan dati magtapat sa isang babae. Kasi di
ko pa naman nagagawa. Kay Jennifer lang talaga. Pero ang point, di naman ako ki
nakabahan dati sa mga babae. Ewan. Iba kasi si Cassandra sa lahat eh. Siya lang
ang may kakayahang magpakaba sa akin ng ganito. Weakness ko si Cassandra. Shit.
So gay!

Maya-maya pa ay narinig ko na ang ugong ng sasakyan ni Raymer. Shit. Andito na.

Lalo akong kinabahan eh.

Nagsimula nang tumugtog ang banda. Instrumental muna para sa entrance ni Cassand
ra and hell...

Napatitig na lang ako sa kanya.

Damn. She's so beautiful.

Tama talaga 'yung napili kong damit sa kanya. Bagay na bagay eh. Alam ko namang
kahit anong ipasuot ko kay Cassandra ay babagay talaga sa kanya. Natural na maga
nda ang asawa ko. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti.

Umupo na siya dun sa upuan sa gitna. Nagsimula na akong kumanta habang hindi ina
alis ang tingin sa kanya. Baka kasi mawala siya sa paningin ko eh.

"Eyes, like a sunrise. Like a rainfall down my soul. And I wonder, I wonder why
you look at me like that. What you're thinking, what's behind? Don't tell me but
it feels like love."

"I'm gonna take this moment and make it last forever. I'm gonna give my heart aw
ay and pray we'll stay together. Cuz you're the one good reason. You're the only
girl that I need. Cuz you're more beautiful than I have ever seen. I'm gonna ta
ke this night and make it evergreen."

She's crying.

Nilapitan ko siya at pinatayo habang patuloy sa pagkanta. Gusto kong iparating s

a kanya through that song kung anong nararamdaman ko ngayon.

"Touch, like an angel. Like a velvet to my skin. And I wonder, wonder why you wa
nna stay the night. What you're dreaming, what's behind? Don't tell me but it fe
els like love." I caressed her cheeks habang nakatitig lang sa kanya. Umiiyak pa
rin siya.

"I'm gonna take this moment and make it last forever. I'm gonna give my heart aw
ay and pray we'll stay together. Cuz you're the one good reason. You're the only
girl that I need. Cuz you're more beautiful than I have ever seen. I'm gonna ta
ke this night and make it evergreen."

"Don't tell me but it feels like love..."

The music stopped at pakiramdam ko kaming dalawa lang ang nandito sa gitna ng ga
rden nila. Kahit kung tutuusin ay nakapaligid lang sa amin ang mga kaibigan nami
n. Ang saya ko ngayong gabing ito kasi kapiling ko si Cassandra. Alam ko namang
araw araw ko siyang kapiling pero ewan ko ba kung anong meron ngayong araw na it
o at ganito ako kasaya.

Siguro kasi ito ang gabing aamin na ako sa nararamdaman ko sa kanya.

Takte, para kaming mga binata't dalagang nagliligawan ngayon. Hindi ko mapigilan
g kiligin. Haha ang gaaaay talaga.

"Happy birthday Cassandra. My Wicked Princess. I'm sorry if I forgot. Medyo stre
ssful lang 'yung last week para sa akin eh. Sana naman nakabawi na ako ngayon."
Sabi ko at niyakap ko siya. Gusto kong namnamin ang bawat segundo ng gabing ito.

Iginiya ko na siya sa table na naghihintay para sa amin at nagsimula na ng dinne

r namin. Nawili ako sa kanya kasi palinga linga siya. Hinahanap niya yata sina G
io. Andito kasi 'yung mga 'yun kanina.

"Anjan lang 'yung mga 'yun. Nag-i-eavesdrop. Susulpot din ang mga 'yun mamaya."
Sagot ko sa unspoken question niya. Hindi siya nagsalita. Tahimik lang kaming ku
makain. Pakiramdam ko ang tamlay tamlay niya. Biglang bumagsak ang mga balikat k
o nun.

Hinawakan ko ang kamay niya at napatitig siya sa akin. "Bakit ang tamlay mo pa r
in? Hindi mo ba nagustuhan?"

Malungkot na nginitian niya ako. "Nagustuhan ko siyempre. Thank you so much sa e

ffort Ace. Parang debut ko lang eh. May iniisip lang kasi ako."

"Ano ba kasi 'yang iniisip mo? Nakakapagselos naman. It's consuming you so much
eh." totoo. Nakakapagselos. Ano ba 'yung iniisip niya? Mas mahalaga pa ba 'yun k
esa sa 'kin?

"Wala. Hindi naman mahalaga." Hindi raw mahalaga. Pero bakit pakiramdam ko sobra
ng halaga nun para sa aming dalawa?

Nanahimik na lang ako. 'Yung kaligayahan ko, napaltan ng kaba pero hindi ko na '
yun pinansin.

"Cassandra. Thank you so much." sabi ko at nakakunot ang noong bumaling siya sa
akin.

"For what, Ace?"

"Thank you so much for staying with me. Even though I did horrible things to you
in the past. You still stick with me. Thank you for loving me this much." nakat
itig lang siya sa akin so I just continued.

"I can't help but thank God for this moment. Na binigyan mo ako ng chance na mag
bago. Na ipakita sa'yo na kaya kong magbago. Cassandra, remember the time when I
told you na kapag alam kong sigurado na ako sa nararamdaman ko sa'yo, sasabihin
ko na? I think this is the right time. Sigurado na ako."

MAHAL KO SI CASSANDRA. SIGURADO AKO DOON.

"Cassandra... I love you. So much. I can't imagine my life without you. Sa'yo ko
gustong ialay ang buong buhay ko. Sa'yo ko gustong i-spend ang habambuhay. Plea
se, 'wag mo akong iiwan ha? Sabay nating lilisanin ang mundong ito. Marami pa ak
ong plano para sa ating dalawa. Marami pa akong gustong gawin para sa'yo."

Matagal na nakatitig lang siya sa akin. Inaanticipate ko na ang magiging reaksyo

n niya. At nanlumo ako sa naging sagot niya.

"No... please Ace... no. Don't say that." Umiyak siya at tumayo. Tumakbo siya pa
layo sa akin.

BAKIT SIYA UMALIS?

Hinabol ko siya

"Cassandra!" sigaw ko habang hinahabol siya. I grabbed her arm and spun her paha
rap sa akin.

"What's wrong? What do you mean?" I swear, hindi ito ang inaasahan kong magiging
reaksyon niya.

"Wala Ace. Wag mo nang ulitin 'yung sinabi mo. You don't really love me. Please.
Uuwi na ako." at kumalas na siya sa pagkakahawak ko at tuluyan nang lumayo sa a
kin.

Naiwan akong dumbstruck dun.

What did she say?

Wag mo nang ulitin 'yung sinabi mo. You don't really love me.

Napatawa ako ng pagak.

I don't really love her? Paano niya nasasabi 'yun?

Hindi ko alam pero biglang may pumatak na luha sa mga mata ko. Ang sakit dre.

Naramdaman kong may tumapik sa balikat ko. Si Jimmy. Tiningnan ko lang siya.

"Man, that was so unexpected." natatawang sabi ko sa kanya. Tiningnan niya lang
ako nang may awa sa mga mata.

"Sundan mo na Ace. Kami nang bahalang mag-ayos dito." I just nodded and kinuha n
a ang kotse ko at pinaharurot iyon papuntang mansion.

Ang saklap pre. Akala ko... matutuwa siya. Akala ko... yayakapin niya ako at sas
abihing I love you, too Ace. Pero ano 'yung sinabi niya? Hindi ko raw talaga siy
a mahal? Bakit ganun siya sa akin? Akala ko... okay na kami. Akala ko ito na ang
simula ng forever namin.

ANO BA KASI 'YUNG PESTENG INIISIP NIYA EH! PUCHA! 'YUN BA ANG DAHILAN KUNG BAKIT
SIYA GANITO SA AKIN NGAYON?

In-slam ko ang manibela at nagpatuloy lang sa pag-iyak. Ang sakit lang talaga.

Hindi ko alam kung paano ako nakarating ng mansion. Pagbukas ko ng pinto, nabung
aran ko si Cassandra na nakasalampak sa wooden chair habang ginagamot 'yung paa
niyang... may dugo. Agad ko siyang nilapitan.

"Cassandra. What happened?"

She pushed me away. Damn.

"Cassandra, ano bang problema mo?" Nakakafrustrate siya ah. Oo masakit, pero nak
akafrustrate.

"Wala 'to Ace." matabang na sagot niya sa akin. Nanahimik ako sandali at tinitig
an siya.

"Cassandra... ano bang ginawa ko? Wag mo naman akong ganituhin."

Napatingin siya sa akin nun. Tumulo rin ang luha sa mga mata niya. Marahas na pi
nahid niya 'yun.

"Ace... wala. 'Wag mo na akong pansinin."

Damn.

"Cassandra naman eh! Paanong hindi ko papansinin eh ganito ka sa'kin. Bakit ba h

indi mo subukang ipaintindi sa akin? Hindi itong nangangapa ako ngayon? Cuz hone
stly, napapagod na rin akong intindihin ka. Dahil ba ito sa hindi kita agad naba
ti kanina? Bumawi naman ako ah? Ano Cassandra?"

Matalim na tumingin siya sa akin.

"Napapagod ka na pala, bakit hindi ka na lang tumigil? Ace. Ganito talaga ako. K
ung hindi mo ako kayang pakisamahan, tumigil ka na." walang buhay na sabi niya.

Lumapit ako sa kanya at niyakap siya. Nagpupumiglas siya pero hindi ko siya hina
yaan. Hinigpitan ko pa ang pagyakap sa kanya.

"Sorry Cassandra, I didn't mean it. I'm sorry. Na-f-frustrate lang ako kasi hind
i ko maisip kung ano 'yung naging kasalanan ko para maging ganito ka sa'kin ngay
on. Please Cassandra. Ipaintindi mo naman sa'kin. Nahihirapan na rin ako eh. Mah
al kita Cassandra, handa akong makinig."

"Diba sabi ko 'wag mo na 'yang sasabihin? You don't really love me."

Ayun na naman siya sa I don't really love her. Paano ko ba masasabing I really l
ove her ha?

"March 25, 2012." Nasabi niya pagkaraan. Anong meron sa anniversary namin?

"I forced to marry the guy I love so much. He hated me so much then. Masisisi ko

ba siya? Eh best friend ko 'yung mahal niya. Sinulot ko lang siya. Ha-ha."

Magsasalita na sana ako pero pinigilan niya ako. Okay, papakinggan ko lang siya.

"Hindi niya alam eh. May sakit kasi ako. Meron actually akong bucket list at kau
na-unahan dun eh 'yung pakasalan ako ng taong mahal ko. Akalain mong nagawa ko '
yun? Ang galing ko kasing mang-ahas. Ha-ha. Akala ko mamahalin na rin niya ako o
nce na maikasal kami. I never knew the consequences of the choice I made. Now I
suffered them all. He started beating me and tinanggap ko 'yun lahat. Inisip ko
na lang na 'yun 'yung way niya para maglambing sa akin. Iniisip ko nga eh ang sa
rap namang maglambing ng mahal ko. Nagmamarka eh. Tiniis ko lahat ng masasakit n
a salitang sinabi niya sa akin kasi totoo naman 'yun lahat. Desperada ako. Masis
isi mo ba ako? Kung bilang na ang mga araw ko sa mundong ito?"

Hindi ko alam pero naiyak ako sa sinasabi niyang ito.

"So 'yun nga. Sa araw araw na ginawa ng Diyos, wala yata akong ibang naramdaman
kundi hapdi... sa buong katawan ko. But I stayed. Bakit? Dahil mahal na mahal ko
siya. Sinasabi nila ang tanga tanga ko raw kasi nagagawa kong pagtiisan ang mah
al ko. Nasabi ko na lang, bakit? Ganun naman talaga kapag nagmamahal eh. Gagawin
mo ang lahat para makapiling siya. Lalo na kung mamamatay ka na rin naman. Suli
tin na lang diba? Ha-ha-ha."

Mugto ang mga matang tinitigan niya ako.

"Ace... selfish ba ako dahil hiniling kong mapasaakin ka?"

"No Cassandra. Nagmahal ka lang. Nagkataon lang na may mahal na ako ng mga panah
ong 'yun kaya nagmukhang masama ka."

Umiling siya.

"Hindi Ace. Selfish ako. Inisip ko lang kasi ang sarili ko. Dati, sabi ko matutu
wa ako kapag minahal mo na ako. Pero bakit ngayong mahal mo na ako parang gusto
kong sabihing 'wag mo na lang akong mahalin. Pwede ba 'yun Ace? 'Wag mo na lang
akong mahalin? Balik na lang tayo sa dati. Kamuhian mo na lang ulit ako. Parang
mas matatanggap ko pa 'yun eh."

Ano ba itong sinasabi ni Cassandra?

"Cassandra, imposible naman 'yan."

"Alam mo ba Ace? Nakita ko kayo ni Jennifer nung minsan. Magkayakap. Tinitigan k

o lang kayo. May narealize ako after ko kayong titigan."

Nakita niya 'yun?

'Yun ba 'yung iniisip niya?

"Narealize kong mas bagay kayong dalawa. Ace, binabalik na kita kay Jennifer. Ha
yaan mo na si Gio. Makakamove on din 'yun."

What is she saying? Damn. Si Cassandra ba ito?

"Iyan ba ang dahilan kung bakit ganito ka sa'kin ngayon Cassandra?"

Hindi siya umimik. Tumungo lang siya.

"Then you're right. Selfish ka nga."

Tiningnan niya ako nun.

"Selfish ka dahil sarili mo lang ang iniisip mo. Stupid ka rin dahil nag-conclud
e ka agad. Gaga ka dahil papakawalan mo ako. Paano kung ayokong bumalik sa kanya
? Paano kung gusto kong manatili dito? May magagawa ka ba? Eh sa 'yun ang gusto
ko? Bakit mo nasabing mas bagay ako kay Jennifer? Bakit mo nasabing mas magiging
masaya ako sa piling niya? Bakit? Hindi ba ako masaya ngayon. Dito. Sa piling m
o? Cassandra kahit ang hirap mong spellingin minsan at napakatigas ng ulo mo, na
titiis ko 'yun eh. Bakit? Tinatanong pa ba 'yun? Hindi ka nga naniniwala eh. Per
o uulit ulitin ko para tumimo jan sa kokote mo. Mahal na mahal kita Cassandra Ni
cole Mich. Ikaw lang. Nag-iisa ka dito sa puso ko. Si Jennifer? Oo marahil mahal
ko siya dahil first love ko siya. Pero iba ang first love sa true love eh. Ikaw
ang true love ko. Siguro may dahilan talaga ang Diyos kung bakit ka niya binigy
an ng sakit. Para nga ipilit mong maikasal tayo. Para matutunan kong magmahal ng
ganito. Para matutunan kong magbago. Cassandra, you light the fire in me. Ikaw
ang dahilan kung bakit ganito ako ngayon. Ngayon, sabihin mo sa akin, hindi ba t
alaga kita mahal? Bakit ba kasi hindi mo na lang sabihin sa aking sawa ka na sa
akin kesa ipinipilit mong ako itong hindi nagmamahal sa'yo. Pinapahirapan mo pa

ang sarili mo eh. Matatanggap ko naman kung magsasawa ka sa'kin pero hindi ako s
usuko. Ipaparamdam ko sa'yo ng paulit ulit kung gaano kita kamahal. Ganito pala
kasarap magmahal eh. Salamat ah? Kasi dahil sa'yo naranasan kong magmahal ng gan
ito."

Lumuluha na rin akong isinusumbat ang lahat ng iyan sa kanya. Ang sakit mga pre
eh.

"Mahal na mahal kita Ace! Kailanman hindi ako nagsawa sa'yo."

"Ganun naman pala. Eh bakit ba kasi ang arte mo? Ano bang drama ito ngayon? Baki
t ba hindi mo na lang hayaang maging masaya tayo ngayon? Ayaw mo bang maging mas
aya? God Cassandra. We spent almost 2 years of our marriage na puro poot at kapi
ghatian lang ang nararamdaman sa isa't isa. Pagod na ako sa ganun. Gusto kong ma
pasaya ka. Hayaan mo naman ako."

Tumayo siya sa pagkakaupo at tinitigan ko.

"Mali Ace... Iiwan din kita. Paano kang magiging masaya kung iiwan din naman kit
a? Kaya nga habang maagap pa eh pinapalaya na kita."

"Kaya ka nga magpapagamot diba? Lintik lang Cassandra. Bakit ang tigas ng bungo
mo? Bakit ba hindi ka maalam makinig? Wala namang mawawala kung magpapagamot ka
diba? I can wait for you! Basta alam kong gagaling ka! Lintik Cassandra. Lintik
talaga."

Umiiyak lang kami dun. Walang umiimik.

"Ace please. Pagod na rin ako. I'm setting you free na. Hindi rin tayo sigurado
sa treatments na 'yun eh."

Nagalit na talaga ako sa kanya nun. Tumayo na rin ako at nagdabog.

"NGAYON PA BA CASSANDRA? NGAYONG IKAW NA ITONG MAHAL NA MAHAL KO? NGAYON MO PA A

KO PALALAYAIN? EH HULOG NA HULOG NA AKO SA'YO! HINDI NA AKO MAKAAHON. PESTE!"
*******************************************
[52] 49:

*******************************************
Ito na 'yung LAST CHAPTER. Pero may EPILOGUE pa. Meaning, hindi ito 'yung ENDING
. Okay?

Ayan ha, MALINAW NA MALINAW na 'yung pagkakasabi kong HINDI PA ITO 'YUNG ENDING.
Nakakabwisit eh. Isa pa talaga, sabihan ninyo pa ako na nakakainis at gumagawa
ako ng kwentong walang ending... bwisit talaga!

Dahil sa isang di inaasahang nangyari kaninang umaga, ang EPILOGUE ay PRIVATE na

naman. Nag-iinarte ako eh. Bakit? Magalit na kayo sa akin, wala akong pakialam.
Uminit ulo ko kanina eh. Kaya dun sa mga nakakaappreciate ko na lang ipapakita
'yung epilogue. Boset.

Hahaha de joke. Matagal ko ng planong i-private ang epilogue. >:D

Ayan, lumalabas pagkamataray ko eh. Basahin ninyo na lang ito.

PS, may i-po-post ako after nito. Then kapag na-post ko na siya, antabay na lang
sa epilogue. Thanks!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- CASSANDRA -

I'm not scared to death anymore.

Diba nga? Ano na bang naranasan ko sa buhay ko? Na-coma na ako. Napakasalan ko n
a ang taong mahal ko. Pangit man ang simula namin, minahal naman niya ako. Nagka
tuluyan ang dalawang bruha kong kaibigan. May inaanak na ako. Masaya na ako sa b
uhay ko.

I'm not scared to death anymore.

Bakit?

Tanggap ko na eh. Na mamamatay na rin ako. Ang hiling ko lang naman nun eh mapak
asalan ang taong mahal ko. Hindi ko naman na hiniling na mahalin din niya ako da
hil alam kong imposible 'yun noon. Tanggap ko ng ito ang kapalaran ko kaya bakit
pa ako matatakot? Mas okay nga 'yun eh. At least makakapiling ko na ang Diyos.

'Yun ang mga dahilan kung bakit ayokong magpagamot. Bukod sa gagastos pa sila at
mahihirapan lang din ako, tanggap ko na. Bakit pa ako mag-d-drama na ayoko pang
mamatay kung kuntento na ako sa naging buhay ko sa mundo? Nagpapasalamat na lan
g ako at nakilala ko silang lahat. Minahal ako at pinahalagahan. 'Yun naman ang
importante eh.

Pero kahapon lang...

Bakit biglang bumaligtad ang mundo?

Bakit parang...

Bigla akong natakot?

"NGAYON PA BA CASSANDRA? NGAYONG IKAW NA ITONG MAHAL NA MAHAL KO? NGAYON MO PA A

KO PALALAYAIN? EH HULOG NA HULOG NA AKO SA'YO! HINDI NA AKO MAKAAHON. PESTE!"

'Yung mga salitang 'yun ni Ace ang nagpabuhay sa takot ko.

Ayoko pang umalis sa mundong 'to.

Ayoko pa siyang iwan.

Hindi pa pala talaga ako handa.

Magsisimula pa lang kami.

Nakakainis naman eh! Ngayon ko lang isinumpa itong sakit na meron ako. Dati nama
n, oo, hindi ko matanggap nung una... Pero kinalaunan, natanggap ko na rin. Lalo
nung mga panahong wala namang pakialam si Ace sa akin? Naisip ko nun na sana la
munin na ako ng sakit ko para hindi na ako makita ni Ace. Alam kong 'yun naman a

ng gusto niya, ang mawala ako sa mundo niya.

Pero ngayon...

Ugh!

Kung pwede lang talagang mawala na lang ng isang iglap 'tong sakit na 'to. Peste
kasi eh, sa dinami rami ng pwedeng magkaroon nito, bakit ako pa? Ano bang ginaw
a kong masama? Naging mabuting anak naman ako. Oo, balahura ako minsan pero tapa
t ako sa mga kaibigan ko. At higit sa lahat, minahal ko lang naman si Ace.

GOD PWEDE PO BANG REWIND?

Alisin ninyo na po sa'kin 'tong sakit na 'to. Please?

Sana nananaginip lang ako 'no? Sana paggising ko, parang walang nangyari lang. M
asaya kami ni Ace at namumuhay ng normal.

Walang mamamatay.

Walang mang-iiwan.

Walang iiwanan.

Ugh, I hate goodbyes.

Alam kong nagalit si Ace sa akin kagabi. Hindi ko naman siya masisisi. Tanga ako
eh. Bigla ko namang naisip 'yung sinabi ni Manong Driver sa akin kagabi pagkauw
i ko ng mansion.

"Miss, 'wag ka sanang padalos dalos. Timbangin mong mabuti ang sitwasyon. At siy
empre, piliin mo 'yung makakapagpasaya sa'yo."

Sorry Manong, hindi ko po kayo sinunod. Nagpadala po ako sa emosyon ko kagabi. A

yan tuloy, lalong lumaki 'yung problema.

Nagpapasalamat ako dahil kahit sobrang tigas ng ulo ko, hindi ako nagawang iwan
ni Ace. Nun ko lang napagtantong mahal nga niya talaga ako. Ano ba kasing iniisi
p ko? Bakit ko ba kasi ipinagpipilitan na hindi ako mahal ni Ace? Ano bang gusto
kong marating?

Ayoko ngang mahalin niya ako, iiwan ko rin siya.

Jusko!

Iiwan at iiwan ko naman talaga siya. Iiwan din namin ang isa't isa. Hindi naman
kami mga imortal. Mamamatay naman talaga kami. Ang tanga tanga ko naman talaga o
h.

Siguro nga, mas mauuna lang ako pero... ano bang point ko?

Ngayon ko lang naisip na wala nga pala akong point. Napakaunreasonable ko. Stubb
orn. Stupid. Sick. Triple S!

Pwede namang i-enjoy na lang namin ang natitirang oras ko diba? Pwede naman kami
ng magpanggap na wala akong sakit at mamuhay ng normal. Ika nga, you only live o
nce. I-spend ko pa ba ang natitirang oras kong galit sa akin si Ace at ipinagtat
abuyan ko naman siya? Ay shunga talaga.

Huminga ako ng malalim.

Nakapag-isip na ako.

Tama.

Nakapagdecide na ako.

- ACE -

Hindi ako natulog magdamag. Nasa malalim na pag-iisip lang ako. Damn, nakakapaginit ng ulo!

Bakit ba ang hirap intindihin ni Cassandra? Hindi ko mawari kung paano tumatakbo
ang utak ng Wicked na 'yun eh.

Ano bang masama sa pagpapatreatment? Ikamamatay ba niya 'yun? Sa tingin ko naman

ay hindi. Lalo siyang mamamatay ng maaga dahil diyan sa kaartehan niya eh!

Minsan naiisip kong hindi niya talaga ako mahal. Mahal lang niya ang sarili niya
kaya wala siyang pakialam sa aming mga maiiwan niya. Basta alam niya, masaya si
ya at makakapiling na niya ang Diyos. Oo, alam ko, masaya 'yun. Pero paano kung
may paraan naman para madugsungan ang buhay niya. Bakit ayaw niyang i-grab 'yun?
Gusto na ba talaga niyang mamatay?

Gusto na ba niya talaga akong iwan?

Hinihintay kong umakyat dito sa kwarto si Cassandra pero hindi niya ginawa. Huh.
Bahala na siya sa buhay niya. Kung ayaw niyang magpatreatment, fine. Hindi ko n
a siya pipilitin. Buhay naman niya 'yun eh. Pero hindi ko siya iiwan. Dito lang
ako. Sabay naming hihintayin ang...

Shit.

Ayokong isipin 'yun.

Hindi ako handa.

Paano kung... mamaya lang eh... biglang kunin na siya?

Shit. Nasigawan ko siya. Nag-away kami. Ang saklap naman nun.

Hindi. Nararamdaman ko. Hindi pa ngayon ang oras na 'yun. May konting time pa ka
mi. Although hindi rin ako sigurado kung gaano na lang kaiksi ang natitirang ora
s namin sa isa't isa, wala na akong pakialam. Hindi ako magbibilang. Mabubuhay n
a lang kami ng normal, parang walang nangyari.

Mag-s-sorry ako sa kanya bukas at kakalimutan na lang ang naging pag-uusap namin
kanina.

Siguro naman, masasanay na rin ako.

Isa pa, wala naman 'yan sa haba ng naging pinagsamahan ninyo eh. Ang mahalaga eh
kung paano mo naiparamdam sa kanya kung gaano mo siya kamahal. 'Yun lang naman
'yun. Kaya dapat... sulitin na lang namin ang bawat araw.

Nag-isip lang ako buong magdamag. Hindi ko na namalayan ang oras. Pagtingin ko s
a orasan sa bedside table, 2AM na raw. Hindi ako inaantok. Ewan ko. Masakit pa r
in 'yung dibdib ko eh. Hindi ka ba naman paniwalaan ng asawa mo? Masaklap 'yun d
re.

Mahal na mahal ko si Cassandra.

Simula mamaya ipagsisigawan ko na 'yan sa buong mundo. Okay lang kahit mainis si
ya. Basta dapat tumimo 'yun sa kokote niya.

Napapitlag ako nang may marinig akong mahinang tugtog ng piano. Akala ko nun eh
nagpatugtog si Cassandra pero hindi... Parang live 'yung tugtog eh. Sinundan ko
'yung tunog at dinala ako nun sa music room ng mansion.

Nasa bungad na ako at nakita ko si Cassandra, nakanight gown at nakalugay ang bu

hok. Tumutugtog siya ng piano. Nagulat ako. Maalam siya?

Napaangat ang tingin niya at nagtama ang mga mata namin.

Nung una ay nakatitig lang siya sa akin. Walang expression ang mukha. Pero pagka
tapos nun ay napaltan iyon ng matipid na ngiti sa mga labi niya. Gah. 'Yun lang
ang gusto kong tingnan araw araw eh. 'Yung mga ngiti niyang ganun. Nakakatunaw n
g puso eh. Nakakatunaw ng puso? Ah takte.

"Ace." tawag niya sa akin. Napapitlag ulit ako. Nakatitig lang pala ako sa kanya
. Wala eh. Ang anghel kasi ng mukha niya. Ang sarap titigan. Hindi nakakasawa. K
ahit sa totoo ay nakakainis ang babaeng ito dahil sobrang tigas ng ulo.

Tinapik niya 'yung side ng inuupuan niya. Mahabang wooden bench 'yun. Di ko alam
ang tawag.

"Sit here. Tabihan mo ako." Sabi pa niya. Sumunod naman ako.

Nang makaupo na ako ay tumigil siya sa pagtipa at tumitig sa akin. Tinitigan ko

na lang din siya. Gumagalaw 'yung ulo niya at parang nililibot ng tingin ang kab
uuan ng mukha ko. Medyo na-w-weirduhan ako sa ginagawa niya. Maya-maya pa ay hin
aplos niya ang pisngi ko. Hinalikan niya ang tungki ng ilong ko. Napapikit ako.

"Itong mukhang 'to ang pinaka hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko." Sabi ni
ya pagkaraan. Napamulat ako ng mata dun.

"Kasi itong mukhang ito ang nagmahal sa akin ng higit pa sa hinihingi ko." Siya
naman itong pumikit pagkaraan. Tinitigan ko lang siya. Ang payapa ng anyo niya.
Para talagang anghel.

Itong mukhang ito?

Ito ang mukha ng napakatigas na ulong babaeng nakilala ko buong buhay ko.

Pero mahal na mahal ko siya at hindi ko siya ipagpapalit sa kahit na ano o sino.

Nagmulat siya ng mata niya pagkaraan. May umalpas na luha sa side ng mga mata ni
ya.

"Sana may camera sa langit ano? Gusto ko kasi sanang picturan ka eh. You know, s
ouvenir. He-he-he."

Hindi ako natuwa sa sinabi niya.

Namamaalam na ba siya?

God. Wag muna!

Pinahid niya ang luha sa mga mata niya at humarap ulit dun sa piano.

"Ay, ano ba ito? Ang drama ko. He-he-he. Ace, alam kong hindi mo ako kasing gali
ng kumanta pero pagtiisan mo na. Gusto kitang alayan ng kanta. For once man lang
. Malay mo, hindi ko na 'to magawa in the future, edi pinagsisihan ko pa?"

Damn.

Kakaiba talaga siyang magsalita ngayon.

Pero pinabayaan ko na. Ito ang gusto niya eh.

Tumipa lang siya dun at tahimik na pinakinggan ko lang siya.

"You can leave me, take away all that I have. You can want me, love me for who I
am. Choices, romance, taking me high in the air. Flying, so scared, afraid not
to see you again." Natulala ako sa kanya. Ang ganda ng boses niya.

"Cuz I'm scared to death now that I'm losing you. I'm scared to death, knowing I
can't get through. I'm scared to death, living this lonely life without you. Oh
baby, I'm scared to death." She looked at me then. She's telling me something..
. through this song...

Tipid na nginitian niya lang ako at ibinalik na ang atensyon sa pagtipa.

"Something's changing, giving me fears run through my head. Only find me, give m
e the eyes I will understand. Words left unsaid, leaving me weak on the edge. Ge
tting over, I'm running scared. I can't comprehend."

"Cuz I'm scared to death now that I'm losing you. I'm scared to death, knowing I
can't get through. I'm scared to death, living this lonely life without you. I'
m scared to death, falling in love with you. I'm scared to death, there's nothin

g that I can do. I'm scared to death, what if you won't be around anymore?"

Tahimik na pinapakinggan ko lang siya. Nakakagaan sa pakiramdam pakinggan siyang

kumanta ngayon.

"Slowly, gently, choosing me will make me then. You're one and only, I pray that
our love will begin. Cuz I'm scared to death now that I'm losing you. I'm scare
d to death, knowing I can't get through. I'm scared to death, living this lonely
life without you. Oh I'm scared to death. Na na na na na na. I'm so scared. Na
na na na na na. I'm so scared. What if you won't be, you won't be around anymore
? I'm scared to death." humina 'yung boses niya dun sa last part nung song. Humi
lig din siya sa balikat ko habang patuloy sa pagtipa. Tumigil na rin siya pagkat
apos. Saglit na katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Only the beating of our
hearts can be heard inside the music room.

"I'm so scared, Ace." hoarse na sabi niya pagkatapos. Alam kong umiiyak na siya.
Bigla namang may namuong lump sa throat ko hearing her voice.

"I'm scared, too, Casssandra." reply ko sa kanya.

Umalis siya sa pagkakahilig sa balikat ko at tiningnan ako. Tumawa siya.

"Funny Ace cuz I've never been this scared all my life. You see? Hindi na ako ta
kot mamatay noon. Natanggap ko ng 'yun ang kapalaran ko eh. Ang kunin agad ni Lo
rd. Pero kasi eh... bakit mo ba ako minahal pa? Ayan tuloy, bumaligtad 'yung mun
do. Bigla akong natakot ngayon... Sabi ko, ayoko pa palang umalis. Tsaka na."

Hinaplos ko ang buhok niya.

"Cassandra."

"Ace... I'm sorry kung naging stubborn ako ah? Pagpasensiyahan mo na sana ako. H
indi kasi ako nag-iisip eh. Nagpapadala ako sa emosyon ko eh kaya kung ano ano n
a lang ang nasasabi ko. Nasabi ko na bang isa kang hulog ng langit? Ang swerte s
werte ko kasi sa'yo eh."

"No Cassandra, ako ang swerte dahil binigay ka ni Lord sa akin."

Umiling siya at niyakap ako. Niyakap ko na lang din siya.

"No Ace. Mas maswerte ako. 'Wag ka na ngang makipagtalo."

Natawa ako sa kanya dahil ang childish niya.

"Hmm. Ang bango bango mo talaga Hunky Husband. Mahal na mahal kita. Tandaan mo '
yan ah."

Ngumiti ako dun.

"Opo Wicked Princess. Tandaan mo rin, mas mahal na mahal kita."

Kumalas siya sa pagkakayakap ko at humalukipkip.

"Hmp. Pwede bang 'wag ka nang makipagtaasan? Pwede bang equal na lang? Parehas n
ating mas mahal na mahal ang isa't isa?"

Lumakas ang tawa ko sa sinabi niya. Hayy. Wicked Princess talaga oh. Tumango na
lang ako.

"Tinatawanan mo ako. Seryoso kaya ako!" nag-pout siya. Awdee. Nakakagigil. Ang s
arap niyang halikan. Ayun, hinalikan ko nga.

"Seryoso rin naman ako Cassandra."

Nakatitig lang siya sa akin.

"Ace... ayoko pang umalis. Sasamahan mo ba ako?"

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Medyo hindi ko siya naintindihan eh. Bumunt
ong hininga naman siya.

"Hindi mo ba talaga ako iiwan?" tanong pa niya.

"Hindi nga. Dito lang ako. Bakit?" Sagot ko na lang.

Huminga ulit siya ng malalim.

"Nakapagdecide na kasi ako Ace..."

"Magpapatreatment na ako."

Nagulat ako sa sinabi niyang ito. Totoo ba? Hindi ba ako naghahallucinate lang?
Pumayag na talaga siya?
*******************************************
[53] CRAPS
*******************************************
CRAPS PAKIBASA ITO. IMPORTANTE ITO. HINDI NA AKO MAG-N-NOTE SA EPILOGUE EH. PURE
STORY NA LANG DUN SO BETTER READ THIS NA HA? MAY HINT DIN DITO SA KUNG ANONG MA
NGYAYARI SA EPILOGUE. AT MAY IMPORTANTENG ANNOUNCEMENT DIN AKO BEFORE MAG-END NG
TULUYAN ANG BALUKTOT NA KWENTONG ITO.

- - - - -

Hi Craps! :"""">

Ano bang Craps? Ito 'yan oh:

Cute Readers who APpreciate this Story :"""""""""">

Hahahaha! Tawa tayo! Lol. Kanina ko lang 'yan naisip. Tae.

Uy, thank you nga pala ha? Kasi umabot ka sa puntong ito ng storya. Hindi ka nam
an aabot dito kung pinagsawaan mo sa first few chapters palang 'yung kwento diba
? Super thankful ako at nakaabot ka dito. Wagi!

Thank you sa pagsuporta. Alam mong isa ka dahilan kung bakit matatapos na ang kw
entong ito. Tama 'yan. Dahil sa walang sawang pagsuporta mo sa kwentong ito, nat
uwa ako sa'yo. Ginanahan akong magsulat. Hindi mo lang alam, ito ang first story
ko na matatapos ko talaga! Kaya tuwang tuwa ako!

Thank you sa sweet messages ah? Napakilig mo talaga ako! Hindi ko inakalang magu
gustuhan mo itong kwento ko dahil hugot ko lang 'to sa pwet... oops, este sa kas
ulok sulukan ng utak ko pala. Hahaha. Ang bastos ni Author. Sorry, balahura tala
ga ako minsan eh.

Thank you dahil simula prologue hanggang chapter 49 ay sinamahan mo ako sa pagla
lakbay sa baluktot na mundo ng baluktot na mga characters ng baluktot na kwenton
g ito. Aminado akong may mga pagkakataong na-d-disappoint kita sa mga updates ko
, still, andito ka para samahan ako. Hindi mo ako iniwan. Maraming salamat talag
a! Hindi mo lang alam kung gaano ako ka-grateful at anjan ka.

Alam mo bang tuwang tuwa ako nung nagalit ka kay Ace? Nung isinumpa mo siya dahi
l sa kademonyohan niya? Feel na feel ko 'yung inis at galit mo eh. Naisip ko na
lang Woah, may effect ang character na binuo ko.

Alam mo bang kinainisan ko rin ang pagkatanga ni Cassandra? Salamat dahil nainis
ka rin sa kanya. Perfect match sila ni Ace 'no? Parehas nakakainis. Parehas imp
erfect. Parehas ang daming flaws. Tingin mo, bakit hindi ako bumuo ng perfect ch
aracters? Kasi... gusto kong gawing makatotohanan ang kwento ko. Ayoko kayong li
nlangin. Kasi sa mundo natin, wala namang perfect eh. Almost perfect meron, pero
perfect talaga? Wala. Nilikha tayong may flaws dahil flaws add beauty. Kapag pe
rfect kasi boring eh. Tama ba? Osiya, tama na. Wala na akong sense.

Alam mo bang halos mabaliw na ako sa baluktot na mag-asawang ito? Ang nakakapagp
anatili na lang sa katinuan ko ay ang balahurang couple na sina Jeng at Gio. Tam
a kayo jan. Alam kong natuwa rin kayo sa kanila. Aminin ninyo, nakadagdag sa exc
itement ng kwento ang bruhang balahurang mga ito.

Siyempre, makakalimutan ko ba ang gagung magkakabarkada? Nah. Sila pa ba? Eh lov

e na love ko sila eh. May sense naman silang mga tao diba? Totoo rin sila. Amini
n ninyo, may mga ganitong kabarkada talaga ang mga boyfriends ninyo, or maybe mg
a asawa ninyo. Hindi sila mawawala. Ganan talaga ang mga lalaki, maloko. Pero ka
pag nagseryoso sila. Tunay 'yun. Ganun sina Raymer at Jimmy. Gagu man madalas, m

ay puso rin ang mga 'yan.

Si Baby Jamie... you'll know more about her in the future. ;)

Uy, thank you talaga. Hindi ko ma-form 'yung right words to say eh. Pero nagpapa
salamat talaga ako sa iyo. 'Wag mo sana akong iiwan ah? Kaibigan kita. Mahal kit
a.

Alam
s na
ukan
ito

kong hindi naman talaga memorable ang baluktot na mag-asawa. Once na matapo
ang kwentong ito, alam kong mababaon na rin ang kwentong ito sa kasulok sul
ng utak ninyo. Pero nagpapasalamat ako na once ay nabasa ninyo ang kwentong
at na-appreciate din. 'Yun lang ang mahalaga para sa akin.

Dito ko na tatapusin ang madramang pasasalamat ko sa inyo. Next nito ay ang anno
uncement na. Ayan, kapit na kayo. Tadan. Tadan. Tadan. Hahaha!

- - - - -

Hi ulit!

Cute Readers who APpreciate this Story. Lol.

Ito po ang announcement ko. TWISTED MARRIAGE will be having its SEQUEL. Oh yeah,
may BOOK TWO. Alam ko, hindi naman kayo humihingi ng BOOK TWO. Sinasabi ko lang
. Okay lang na hindi ninyo na suportahan pero dun naman sa mga may balak, thank
you in advance. Malalaman ninyo sa Epilogue kung bakit magkaka BOOK TWO ang TWIS
TED MARRIAGE. Pero hindi siya basta sequel, sequel siya with a TWIST. Haha. 'Yun
lang... Ayoko nang magsalita. Baka madulas pa ako at masabi ko ang mangyayari s
a Epilogue eh.

'Yun palang extended version ng special chapter ni Raymer, isusulat ko rin. Anta
bay lang si Phoebe jan. Lol.

Ito na. 'Yung pasilip sa Epilogue.

May mamamatay.

May darating.

May manunumbalik.

Mwahahaha! Kayo na ang bahala kung tanong ba 'yan o statement. Isa lang ang alam
ko, hindi ito A WALK TO REMEMBER. A TWIST TO REMEMBER, pwede. Lol. Basta alam k
o rin, IIYAK KAYO... sa TUWA! Chos.

PS, hindi ko i-p-post ang Epilogue kapag hindi ko naramdamang binasa ninyo ito.
I have my ways.

PPS, antabay lang kayo sa Epilogue. Give me time. Gagawin ko kasi siyang multipl
e scenes so medyo mahaba siya. Diba nga, sabi ko 100 pages 'yun? Chos. Basta, ma
g-m-message naman ako kapag posted na siya. Ako pa? Tsk. Basta before election p
osted na siya. Okii?

PPPS, PRIVATE siya ha? Thank you. <3

Paano ba 'yan? Hanggang dito na lang. I love you all! <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3

- - - - -

Zompire

The Twisted Writer

*******************************************
[54] Epilogue: THROUGH THE YEARS
*******************************************
I'm sorry...
_________________________________________

- ACE -

I'm staring into the closed eyes of the most angelic person I've known my whole
life. The face of my wife. Ng babaeng mahal na mahal ko at mamahalin ko pa sa mg
a susunod na taon ng buhay ko. Ang mukha ng Wicked Princess. Ni Cassandra Nicole
Mich ng buhay ko. Mahimbing na natutulog siya dito sa tabi ko ngayon at pinagsa
sawaan ko nga siyang titigan.

"You have to marry me, Ace. I'm pregnant. You had me pregnant. Your only option
is to marry me."

Napailing ako ng maalala ko iyan. Sinong mag-aakalang magagawa ng isang babaeng

katulad ni Cassandra ang mga bagay na ganyan? Ang pilitin ang isang lalaki sa is
ang kasal? Kakaiba talaga ang babaeng ito. Akala ko talaga si Jennifer na ang ba
baeng nakalaan para sa akin eh. Masyado ko kasing mahal ang isang 'yun noon. Hin
di ko naman aakalaing makakaya ko pang magmahal ng higit pa sa pagmamahal na nar
amdaman ko sa kanya noon. At sa babaeng ito pa na pinilit lang akong pakasalan s
iya. It's amusing na naaalala ko pa kung paano kami nagsimula. Ang weird nga tal
aga naming mag-asawa.

Hmp, hindi naman mahalaga kung paano kami nagsimula eh. Okay, mahalaga na rin pe
ro mas mahalaga naman ay kung paano kami magtatapos. At tingnan ninyo nga, wala
na akong mahihiling pa ngayon. Masayang masaya na ako sa piling niya ngayon. Hin
di ko na naiisip pang may weird na mangyayari sa aming dalawa dahil alam kong na
pagdaanan na 'yun lahat ni Cassandra. Oo, siya lang. Siya lang naman itong nahir
apan eh, diba?

"Ay, Ma'am. Gerpren po kayo ni Ser? Ay maid niya po ako dito. Dinalhan ko nga po
kayo ng pagkain kasi nasabi ni Ser na mag-iinuman daw po kayo eh."

Isa sa maraming pagkakamali ko kay Cassandra noon ay ang itanggi siya sa harap n
g ibang babae. Ang mga katulad ni Cassandra ay for keeps. Inaalagaan, iniingatan
, at ipinagmamalaki. Aba, sobrang swerte ko kayang asawa ko ang Wicked na 'yan.
Pero 'yun nga, gagu ako dati eh. Oo na, gagu pa rin naman ako ngayon pero mas ga
gu ako dati. Hindi ako nag-iisip. Kumpara sa mga babaeng naikama ko noon? Hmp. B
akit ba ako nagkukumpara? Eh wala namang comparison talaga dahil hindi nila kaur
i si Cassandra. Isa siyang alien. Nag-iisa lang sa mundong ito. Haha. De joke. B
asta, special si Cassandra. Alam ko namang alam ninyo na iyon at hindi ko na kai
langang ipaliwanag pa.

"Hindi naman. Sinasabi ko lang. What if... one day, bigla na lang mawala si Cass
andra sa buhay mo?"

Gagu. Bakit umextra sa isipan ko ang gagung si Raymer? Walangya. Kinikilabutan a

ko ah. No, but seriously? Bakit ba hindi ko binigyan ng pansin itong sinabing it
o ni Raymer noon? Eh malakas nga palang makakutob o makaramdam ang gagung 'yun?
Leche.

Kung dati, baka tinawanan ko lang ang tanong na ito, ngayon, nahihintakutan ako
kapag naririnig ko iyan. Ayoko sa biglaan at ayoko ring mawala si Cassandra. We
did everything para labanan ang tadhana ano. Naks, tadhana talaga? Hmp. Basta, a
yoko na lang isipin ang tanong na ito. Grabe, bakit ba kasi sumingit pa 'to sa i
sipan ko eh.

"DAMN YOU DOUCHEBAG! STAY AWAY FROM MY WIFE!"

The very first time na nagalit ako ng sobra kay Cassandra. Hmp. Kay Cassandra ba
o kay Gio? Awan, pareho yata. But seriously? Iyan ang unang pagkakataong nagali
t ako't may kasamang iba si Cassandra. Akala ko dati galit lang talaga 'yun. 'Yu
n bang parang nabebetray ako ganun. Ganun kasi ang nararamdaman ko sa tuwing mak
ikita kong may lumalandi sa babaeng 'yun eh. I mean, she forced me to marry her
na parang desperadang desperada at mauubusan ng lalaki tapos malalaman kong nanl
alalaki lang din pala siya? Sinong hindi mabebetray dun, diba?

The next thing I knew... hindi naman pala galit ang naramdaman ko. Kundi selos.
Hindi ako nabebetray kundi natatraydor. Haha teka, parang parehas lang 'yun ah?
Antae. Nagselos ako na may ibang lalaking nagpapahalaga kay Cassandra. I could'v
e been the one doing that, right? Pero dahil na-consume ako ng galit ko kay Cass
andra ay hindi ko na nagawa. So sino ang totoong douchebag? Me, perhaps.

"Mahal na mahal na mahal kita Ace. Sorry sa mga kagagahan ko pero maniwala ka ma
n sa hindi, hindi ako nagtataksil. Hindi ko rin alam kung bakit 'yun ginawa ni G
io pero please lang. Saktan mo na ako at lahat, 'wag na 'wag mo lang akong iiwan
. Please Ace... Ayokong mag-isa..."

Kung dati, ingay sa pandinig ko ang mga salitang 'yun ni Cassandra, ngayon hindi
. Dati, hindi ko maintindihan kung paano nasasabi ni Cassandra ang mga bagay na
ito sa akin. I mean, c'mon. Ito ang panahong binalda ko siya ng sobra. Hindi man
lang siya lumaban para ipagtanggol ang sarili niya. Tinanggap niyang lahat ng s
apak, sampiga, pagbalda ko sa kanya. Naisip ko na lang, ganito ba talaga katanga
si Cassandra? She could've just left me. She could've just sued me for beating
her to death. She could've just filed an annulment of our marriage. Masaya sana
kami parehas nun, diba?

Hindi ko naman alam na... mahal na mahal na mahal lang talaga niya ako. I still
couldn't get it, though. How could she love someone like me? Eh halos isuka ko n
a nga siya? Hindi naman sa pinagdududahan ko ang pagmamahal niya sa akin pero di
ba? Alam kong ganun din ang naiisip ninyo. I don't deserve to be loved at all. I
'm a beast. A demon. But that was all before, right? A man can truly change if h
e really wants. At nagbago nga ako dahil alam kong masama nga ang naging ugali k
o noon.

"Can you explain these bruises Ace?"

Well, hell. Napamura na lang talaga ako sa isip ko ng mga panahong 'yun. Totoo,
I never saw that one coming. Kung alam ko lang na bibisita pala sa mansion sina
Ma at Pa? Baka ipinagpaliban ko na ang pagbugbog kay Cassandra. Seriously.

Pero nagpasalamat na rin ako. Kung hindi dumating sina Ma at Pa, habambuhay na s
iguro kaming ganoon ni Cassandra. Ang magpatayan. Hindi kami magkakahiwalay at h
indi rin namin marerealize kung ano talaga ang nararamdaman namin para sa isa't
isa. Wala sigurong growth na nangyari. I think distance helped us to be mature a
nd responsible.

"I wish I am. And oh, by the way, before I completely leave your mansion... Jenn
ifer told me Case has leukemia... A chronic type of leukemia. Just saying. Bye."

First time
be? She's
ds nga eh.
tamins and

na kinabahan ako para kay Cassandra. The hell. I mean, how could this
too young. Oo, alam kong any age naman pwedeng magkaleukemia. Even ki
Pero ang point ko, she's young and healthy. Umiinom siya palagi ng vi
supplements. I don't see any sign na mahina siya.

Noon ko lang naisip na hindi ko pa talaga lubusang kilala ang asawa ko.

Simpleng sakit niya, hindi ko alam. Ano ito? I-s-surprise na lang niya ako isang
araw na patay na siya? Ha. Tama talaga na nagkahiwalay kami eh. Kasi hindi ko r
in alam ang gagawin ko kung sakaling ako ang unang nakaalam nito. Medyo mahina p
a mandin ako pagdating sa mga ganitong bagay. I know, so gay. Pero ganun talaga
eh.

"Hay... Ang saya siguro magkaroon ng sarili mong baby 'no."

Yes, I know that feeling. ;)

"Wala Ace. Wag mo nang ulitin 'yung sinabi mo. You don't really love me. Please.
Uuwi na ako."

First heartbreak. Ay mali. Si Jennifer nga pala ang first heartbreak ko. What I
mean is, totoong first heartbreak mula sa taong mahal na mahal na mahal ko. Okay
pa sana kung sinabi niyang hindi niya ako mahal diba? Pero ang pagdudahan ang p
agmamahal ko sa kanya? Nakakainsulto. Parang sinasabi niyang I'm not capable of
feeling such feelings. Hmp.

"Itong mukhang 'to ang pinaka hindi ko makakalimutan sa buong buhay ko. Kasi ito
ng mukhang ito ang nagmahal sa akin ng higit pa sa hinihingi ko."

Kung teenager pa sana ako sobrang kinilig na ako. Pero dahil hindi ako teenager
at hindi rin gay, natuwa na lang ako. 'Yung parang kuntentong kuntento na. Si Ca
ssandra lang ang nakakapagparamdam sa akin nun.

Itong mukhang 'to? Ito ang mukha ng napakatigas na ulong babaeng nakilala ko buo
ng buhay ko. Pero mahal na mahal ko siya at hindi ko siya ipagpapalit sa kahit n
a ano o sino. Mahal na mahal kita Cassandra.

"I'm so scared, Ace."

Yes, I was scared, too. Sino bang hindi matatakot kung hindi ka sigurado kung ma
kakasama mo pa ba habambuhay ang taong mahal mo diba? Sinong hindi matatakot na
baka maging unsuccessful ang treatment? Sinong hindi matatakot kung baka 'yun na
ang huling pagsasama ninyo?

Ako kasi, takot na takot.

Pero ngayon? Alaala na lang ang takot na 'yun. Na minsan, nakaramdam ako ng ganu
n para sa taong mahal ko. Normal lang 'yun kapag nagmamahal ka.

Ngayon, we're guaranteed another lifetime together. Oo, corny na. Hindi na lifet
ime. Pero para sa akin, parang another life 'to para sa amin ni Cassandra. Nagsi
simula kaming muli. This time, hindi na bitter ang simula namin dahil alam kong
pure bliss lang ang mararamdaman namin. After all, we've gone through a lot as t
wisted couples. Gaya nga ng sabi ng gagung si Raymer. Siguro panahon na ngayon p
ara magmahalan at magmahalan at magmahalan lang kami ni Cassandra. Ha! Mainggit
na ang maiinggit. Sorry na lang kayo.

Nagising ako sa pagkatulala ng bigla akong pitikin ni Cassandra sa ilong ko. Gis
ing na pala ang Wicked at nakabungisngis siya sa akin.

"Anong iniisip mo? Ang lalim ah. Pabuntong hininga buntong hininga ka pa kasi. H
ahaha. Ang cute mo palang mag-emote Hunky Husband."

Napasimangot ako sa kanya. Ayoko talaga kapag pinagtitripan niya ako. Ang Wicked
eh.

"Hindi ako nag-e-emote ano. Nag-iisip lang ako."

"Parang ganoon na rin 'yun Hunky eh. Palusot ka pa."

Napatitig lang ako ulit sa kanya. Naniniwala na talaga ako sa power of prayers.
God is good. All the time.

"God. I just couldn't believe it... You know..." hinaplos ko ang buhok niya at u
miwas siya.

"Grabe Hunky! Sampung taon. Ano ito? Taon taon na lang ganyan ang sasabihin mo s
a akin? Andito nga ako diba? Alive and kicking? Wag mo na isipin 'yun Hunky. Ayo
kong nakikitang nalulungkot ka. Ang pangit mo kasi kapag nakulubot mukha mo eh."

Akmang tatayo na ako sa kama ng bigla niya akong higitin at hilahin palapit sa k
anya. She hugged me tight.

"Grabe Hunky. Asar agad? Mas nakakaasar ka kaya! Move on na tayo 'te. Gusto mo p
a yatang namatay ako eh."

Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at tiningnan siya ng masama.

"Hindi ano! Masama bang magpasalamat? Hindi lang talaga ako makamove on. At anon
g tawag mo sa akin? 'Te? 'Wag mo akong igaya kay Gio ha!"

Tumawa lang siya. I hugged her again.

"Masama bang mahalin ka ng sobra? Grabe kaya Cassandra. Mahal na mahal kita." sa
bi ko sa kanya habang yakap yakap pa rin siya. Humagikgik pa siya. Ligayang liga
ya ang Wicked.

"I know Hunky. I love you, too. So much."

I kissed her shoulder blades at ibinaling niya sa kabilang side ang ulo niya par
a magkaroon ako ng full access sa neck niya. I kissed her there, too at kinagat
kagat pa siya. Lalo siyang napahagikgik sa ginawa ko. Nang akmang itataas ko na
ang t-shirt na suot niya...

"Mameee... Dadeeee..."

Napalayo kami sa isa't isa at tumingin sa entrada ng kwarto namin. Nakatayo dun
ang isang unano na nakapajamas at kusot kusot pa ang mga mata. Kagigising yata n
g unano. Hmp.

"Oh baby. Come here." pagtawag ni Cassandra sa unano. Lumapit naman iyon sa amin
at agad na kinandong ni Cassandra. Inis na umirap lang ako.

"Aish. Ano bang kailangan ng unanong 'yan?" Bulong na tanong ko sa sarili ko. Ti
ningnan ako ng masama ni Cassandra. Hinaplos niya ang buhok ng unano.

"Anong kailangan ng baby namin?" malambing na tanong ni Cassandra sa unano. Tini

tigan lang naman ng unano si Cassandra. Aish, bakit ba kasi kamukhang kamukha ko
ang unanong ito?

"Breakfast." tipid na sagot nung unano. Tumawa naman si Cassandra at inalis na s

a pagkakakandong niya ang unano.

"Oh sige, mauna ka na sa baba Sandro. Susunod na kami ng Daddy."

"Aish. Istorbo oh." Mag-se-session pa kami ni Cassandra oh. Nakangising tiningna

n lang ako ng unanong anak ko yata.

"Narinig ko 'yun Daddy." At tumakbo na siya pababa. Umirap lang ako.

Tumawa ulit si Cassandra. "Hay Ace. Mamaya na natin ituloy. Nagugutom na rin ako
oh."

Ano pa nga bang magagawa ko? Edi sumunod. Grabe. Under ako ng mag-ina kong iyan.
Tunay!

"Aish. Sandro... Dali na... Ituloy mo na oh." Naiinis na sabi ko sa unanong anak
ko yata. De joke. Hindi siya unano. Trip ko lang kasi ang liit niya for his age
. Pero hindi naman ganun kaliit. Cute kumbaga, sabi ni Wicked. Hmp. Cute bagang.
Nagseselos na ako. Parang mas mahal pa ni Cassandra itong unanong ito. :(

Nagdadabog na umalis siya sa pagkakaupo niya at nagdiretso papunta kung saan.

"At saan ka pupunta?"

"Sa kwarto. Maglalaro na lang ako." tamad na sagot niya.

"Hindi. Uupo ka dito at ipagpapatuloy mo ang pagtugtog." tinitigan niya lang ako
at patamad na bumalik sa pagkakaupo.

"Bakit mo ba kasi ako pinipilit Dad? Tinatamad ako. Promise, mag-aaral naman ako
ng tumugtog pero hindi lang ngayon."

Konti na lang talaga. Ako'y punong puno na sa unanong ito.

"Sandro. Mahal mo ba si Mommy?"

"Oo naman po!"

"You want to make her happy?"

"Always po!"

"Then do this. For her."

"Eh, dad. Bakit nga? Ano bang meron?"

"Anniversary namin ngayon Sandro and I want you to play our theme song. Ngayon,
sabihin mo sa aking tinatamad ka."

From pagkatamad, agad na nabuhayan siya at nag-b-bounce na hinarap 'yung piano.

"Ano bang tutugtugin natin daddy? Akin na 'yung music sheet." Ipinatong ko na ng
a 'yung sheet at tiningnan niya agad 'yun. Pagkakita sa title ay pumalatak pa si
ya.

"Shoes. Ang dali lang pala daddy. Ano pa bang balak mo daddy for this day? Tutul
ungan ulit kita. Kayo pa? Eh love na love ko kayo ni Mommy eh."

Maang na napatitig ako sa anak ko. Anak ko ba 'to? Bipolar eh.

"Akala ko ba maglalaro ka?" pagtesting ko sa kanya.

"Eh dad. Mamaya na 'yun. Mas importante naman 'to. Gusto ko kayong pasayahin ni
Mom ngayon. Special day ninyo 'to eh."

Natunaw ang pagkainis ko sa unanong ito. Anak ko nga talaga ito. Anak namin 'to
ni Cassandra. Mana na sa kagwapuhan ko, mana pa sa kasweetan ni Cassandra.

- CASSANDRA -

It's been ten years after my decision to take the treatment. Alam ninyo na sigur
o ang nangyari. Hindi ko na siguro kailangan pang i-detalye? Successful ang trea
tment. Na-remit nun ang cancer cells sa akin at ginuarantee nun ang another 30 y
ears for me. Alam ko, that's not too long. Lalo ngayon, 10 years na ang nakakali
pas after nung treatment ko. Ibig sabihin, 20 years na lang. Pero pwede pa naman
akong magpatreatment ulit, 'yun lang, uunti na 'yung years na i-s-survive ko.

Sa loob ng 10 years, wala na akong masabi. We had a child. Baby boy. Nakakainis
nga eh. Gusto ko sana baby girl. Pero si Ace, tuwang tuwa. Ibig sabihin daw nun
ay magpapatuloy pa ang lahi ng gwapong Salvacion. Hmp. Pero okay na rin naman 'n
o. Ang cute kaya ni baby Sandro. Ace Sandro ang complete name niya. Dapat nga Ac
e, Jr. eh pero dinagdagan ng bruhang balahura para raw combination ng name namin
ni Ace. Ace Sandro. Hmp. Okay!

Kagagaling ko lang sa bahay nina Gio at Jennifer. Yep, kasal na rin ang dalawa.
Grabe talaga! Oo, alam ko namang dun din ang tuloy nila pero na-t-touch pa rin a
kong malamang kasal na sila. Si Gio kasi eh, before ako magpatreatment, nagbiro
pa siya na mag-li-live in sila ni Jennifer. Grabe kaya! At payag si Jennifer dun
? Live in lang? Aba! Hindi 'yun maaari!

May anak na rin sila. Baby girl. Nakakainis. Bakit sila, babae ang mga anak? Ako
, lalaki! Hmp. Hindi naman sa ayoko kay Baby Sandro... oh well! Gagawa na nga la
ng kami ulit! Hmp.

Andito na ako sa mansion at napansin kong patay ang ilaw. Binuksan ko na ang pin
to at sinalubong ako ng kadiliman. Kandila lang ang nagbibigay ilaw sa kabuuan n
g mansion. 'Yung totoo? Naghihirap na ba kami at kandila na lang ang pang-ilaw n
amin?

"Hunky? Sandro?" Pagtawag ko sa dalawang lalaki sa buhay ko. Awe. :"""">

Walang sagot.

Instead, may narinig akong mahinang pagtugtog ng piano. Familiar 'yung tunog. Ga
hd. May nagmumulto ba sa mansion? Ano 'to? Naging horror bigla?

Sinundan ko 'yung tunog at narating ko ang music room. Ito ang favorite bonding
place naming tatlo. Ang gara dahil namana ni baby Sandro ang pagiging musicallyinclined ni Ace. Bata palang si Sandro ay natuto na siyang tumugtog ng gitara. G
rabe, magiging rocker din yata ang anak ko.

Bukas ang pinto sa music room kaya nakapasok ako basta dun. Gaya ng kabuuan ng m
ansion, kandila lang din ang nagsisilbing ilaw dito. Agad na nakita ng mata ko a
ng grand piano at nakaupo dun ang anak ko... gracefully playing a tune.

A tune that's very close to my heart.

A tune that perfectly describes what I feel for Ace.

Nag-angat siya ng tingin at nagtama ang mga mata namin. Tinitigan ako ng anak ko
at masuyo niya akong ngitian habang natugtog. Nakatayo lang ako dito sa entrada
ng music room.

"I can't remember when you weren't there, when I didn't care for anyone but you.
I swear, we've been through everything there is. Can't imagine anything we've m
iss. Can't imagine anything the two of us can't do." Pagsisimula niya sa kanta.
Lumibot ang tingin ko sa kabuuan ng music room. Ang daming rose petals na nagkal
at sa tiled floor at ang daming hearts din. 'Yung totoo? Plano ito ni Ace o ni S
andro? Either way, ang corny. Mag-ama talaga sila.

"Through the years you've never let me down. You turned my life around. The swee
test days I've found, I've found with you. Through the years, I've never been af
raid. I've loved the life we've made. And I'm so glad I stayed right here with y
ou through the years."

Bigla namang nagflashback sa akin lahat ng nangyari simula simula ng buhay namin
ni Ace.

"Quit staring. It's rude. At pwede bang pakidalian. Kung anuman 'yung IMPORTANTE
NG sasabihin mo sa'kin, sabihin mo na. May lakad ako."

"Bakit ang landi mong babae ka? Sagutin mo ako. May ilalandi ka pa ba? Sukdulan
ka na eh!"

"DAMN YOU DOUCHEBAG! STAY AWAY FROM MY WIFE!"

"Masakit? Kulang pa 'yan. Ang landi mo talaga eh. Napakawalanghiya mong babae ka
. Matapos mo akong pilitin sa kasal na ito, nagagawa mo pang magtaksil sa akin?
Anong klaseng utak meron ka?"

"I'm sorry Cassandra. For everything."

"Ipagdarasal ko na sana... habambuhay kitang makasama."

"Ano ba kasi 'yang iniisip mo? Nakakapagselos naman. It's consuming you so much
eh."

"Thank you so much for staying with me. Even though I did horrible things to you
in the past. You still stick with me. Thank you for loving me this much."

"Cassandra... I love you. So much. I can't imagine my life without you. Sa'yo ko
gustong ialay ang buong buhay ko. Sa'yo ko gustong i-spend ang habambuhay. Plea
se, 'wag mo akong iiwan ha? Sabay nating lilisanin ang mundong ito. Marami pa ak
ong plano para sa ating dalawa. Marami pa akong gustong gawin para sa'yo."

"NGAYON PA BA CASSANDRA? NGAYONG IKAW NA ITONG MAHAL NA MAHAL KO? NGAYON MO PA A

KO PALALAYAIN? EH HULOG NA HULOG NA AKO SA'YO! HINDI NA AKO MAKAAHON. PESTE!"

"I'm scared, too, Casssandra."

Ay, ano ba ito? Ngayon ko lang napagtantong ang drama nga palang talaga ng nagin
g buhay namin ni Ace.

May luhang ngumiti ako sa anak ko. Umiiyak din siya habang natugtog.

"I can't remember what I used to do. Who I trusted whom, I listened to before. I
swear you've taught me everything I know. Can't imagine needing someone so. But
through the years it seems to me I need you more and more. Through the years th
rough all the good and bad. I knew how much we had. I've always been so glad to
be with you. Through the years. It's better everyday. You've kissed my tears awa
y. As long as it's okay. I'll stay with you. Through the years."
Ipinagpatuloyng anak ko ang pagtugtog. Naiiyak na pinapanood ko lang siya. Oo na
, mababaw na. Pero ganun ang impact nung kanta sa'kin eh. Perfect na perfect par
a sa aming dalawa ni Ace. Kumbaga, kung papakinggan ko siya, si Ace agad ang nai
isip ko. Mahal na mahal ko siya at nagpapasalamat akong hanggang ngayon, siya pa
rin. Andito pa rin siya sa tabi ko. We've been through a lot of struggles at na
-overcome naman namin 'yun lahat. Sa tingin ko, wala ng unos na darating pa sa a
min ang hindi namin makakaya. Kuntento na kami sa piling ng isa't isa. Bonus pa
at dumating sa buhay namin si Baby Sandro. Kahit hindi naman na siya baby ngayon
.

Nang matapos tumugtog si Sandro ay bumaba agad siya sa pagkakaupo at lumapit sa

akin. He gave me a rose and hugged me.

"I love you, Cassandra. Alam kong alam mo na, ikaw lang ang babaeng pag-aalayan
ko ng buong buhay. Salamat sa lahat ng taong pinagsamahan natin. Salamat sa tuwa
at sa saya, sa kunsumisyon at kapighatian. Salamat sa lahat. Kung magkakaroon m
an ako ng isa pang buhay, ikaw at ikaw pa rin ang pipiliin kong maging asawa. Ga
nyan kita kamahal Cassandra."

Nagtatakang tiningnan ko ang anak ko. Ano raw?

"Mom. 'Yan 'yung gustong sabihin ni Dad. Ako raw magsabi para mas may thrill. Hi
ntayin mo na lang daw siya mamaya. May dinaanan lang siya. 'Yung surprise niya y
ata para sa'yo."

Walangyang si Ace! Pinagmemorya pa 'tong anak namin oh. Tsk. Pero naiyak ako. An
g babaw ko talaga eh. Niyakap ko lang ng mahigpit ang anak ko.

"Mom. I love you din po. Thank you at nagpatreatment ka. Kung hindi ka siguro na
gpatreatment nun, hindi ninyo ako mabubuo ni Daddy. Alam ko Mom, uncertain pa ri
n ang years na imamalagi mo sa mundong ito pero hindi na 'yun mahalaga. Ang maha
laga ay masaya tayo nina Daddy. 'Wag ninyo po akong iiwan ah? Mahal ko po kayo p
arehas."

Lalo akong napahagulhol sa sinabi nitong anak ko. Kebata bata pa ang drama na. N
amana yata sa akin.

"I love you din baby. Secret lang natin 'to ah. Pero mas mahal kita sa daddy mo.
Hahaha."

He flashed me his killer smile. That's my boy!

"Happy anniversary po sa inyo ni Daddy!"

"Thanks anak."

Umalis na kami sa music room at hinintay ang pagdating ni Ace sa living room. Na
tatagalan yata 'yung kung anumang surprise niya sa akin? Grabe, excited at kinik
ilig na ako!

Ito namang anak ko, ang aligaga. Paikot ikot eh. Nahihilo na tuloy ako sa kanya.
Di ako makaconcentrate sa pinapanood ko.

"Anak. Maupo ka nga dito. Ako na itong nahihilo para sa'yo eh."

Tiningnan niya ako na parang ang laki talaga ng problema.

"Eh mom! Ang tagal ni Dad. Supposedly kasi, ilang minutes after kong tumugtog an
dito na siya. Nagtext kasi siyang magsimula na raw ako dahil on the way na siya
eh."

Natawa ako sa anak ko. May pagkaparanoid eh. Pinaupo ko na siya sa tabi ko sa co
uch at hinaplos ang buhok.

"Wag ka ngang paranoid jan. Malay mo naman dinaanan si Tito Raymer or si Tito Ji
mmy kaya? Hayaan mo na. Minsan lang lumabas ng bahay si Daddy mo ano." At binunt
utan ko pa ng tawa 'yung statement ko. Ewan, masyado akong nawiwili sa reaksyon
ng anak ko eh.

Nag-calm naman siya after.

Maya-maya lang din ay tumunog 'yung phone ko. Napalundag ako dahil hindi ko 'yun
inaasahan. Tiningnan ko 'yung screen at unregistered number 'yung tumatawag. Na
gtataka man pero sinagot ko na rin. Hindi naman ako nagbibigay basta basta ng ph
one number ko sa strangers eh.

Umalis ako sa living room at pumunta sa kitchen counter. Nanonood kasi si Sandro
at baka hindi ko maintindihan 'yung sasabihin ng kung sinumang tumatawag.

"Hello?" bungad ko nang sagutin ko 'yung tawag.

"Hello, Miss? Miss? Asawa ninyo po ba si Mister Ace Salvacion?" frantic na sabi
nung nasa kabilang linya. Naguguluhan ako. Ang ingay sa background tapos parang
may tunog pa ng sirena. Ano kaya 'yun?

"Ah, yes, asawa nga niya ito. Sino sila?"

"Concerned citizen Miss. Punta ka po sa Ospi Hospital, dadalhin na po namin ang

asawa ninyo dun."

"Ha? Teka, ano bang nangyayari?" Kinakabahan na ako. Naguguluhan. Mag-aano ako s
a ospital?

"Miss, your husband's car was hit by a truck po. And he's badly damaged. Baka po
hindi na siya umabot kaya nagmamadali na po kaming dalhin siya sa ospital. Kita
na lang po tayo dun."

Nabitawan ko ang phone ko sa sinabi nung concerned citizen daw.

Ace?

Agad namang lumapit sa akin si Sandro. Napaupo ako sa tiled floor habang tulala.

"Mom! What happened?" nag-aalalang tanong sa akin ng anak ko.

"Hospital... We gotta go to the hospital..." wala sa sariling sagot ko sa anak k

o.

Hindi niya ako maintindihan. Alam ko. Maski ako, hindi ko rin maintindihan ang n
angyayari. Ace?

"Mom anong sinasabi mo? Teka, I'll call Dad." hindi ko mapigilan ang anak ko. He
's waiting for his dad to pick up the phone. No.

"Aish. Dad's not answering. Si Tito Raymer na lang."

"Hello, Tito? Mom's being hysterical. Pwede po ba kayong pumunta dito ngayon? Si
ge po. We'll wait po. Thank you po." Binaba na niya 'yung phone at nilapitan ako
.

"Mom. What happened? Could you please tell me? Mom. Nag-aalala na ako."

Hindi ko maibuka ang bibig ko. I'm shocked. God. What is this?

Maya-maya pa ay narinig kong bumukas ang front door.

"Dito sa kitchen!" Sigaw ni Sandro at nakita ko na nga si Raymer. Nang makita ni

ya ako ay agad siyang tumakbo palapit sa akin.

"Cassandra, what happened? Please, tell me." bumaling siya kay Sandro nang hindi
ako nagsalita.

"Sandro, nasaan ang daddy?"

"I don't know. Hindi ko nga po macontact si Daddy eh. Nag-aalala na rin po ako.
Tapos ganito pa si Mom ngayon."

"Raymer... Ace... Hospital... We... Go..." putol putol na sabi ko. Naintindihan
naman ako agad ni Raymer at binuhat niya ako.

"Secure the house Sandro. We'll go to the hospital."

Tumango lang ang anak ko habang buhat buhat ako ni Raymer. Naisakay na niya ako
sa loob ng kotse niya at pinaandar iyon. Sinabi ko sa kanya kung saang ospital.
Buti at alam niya kung saan 'yun. Wala pang limang minuto ay nakarating na rin k
ami nun.

Kung kanina nanghihina ako, ngayong nakarating kami dito sa ospital ay dire-dire
tso kong hinanap 'yung babaeng tumawag kanina. Tinext ko siya eh. At nabungaran
ko nga siya dun sa reception desk nung ospital. Nagtama ang mga mata namin at al
am kong kilala na niya ako.

"Miss..."

"Anong nangyari? Paano siya nasagasaan ng truck?"

Tumingin 'yung babae dun sa kasama niyang lalaki.

"Ma'am patawarin ninyo po ako. Ako po 'yung nagmamaneho nung truck. Pero Ma'am,
nagswerve po kasi 'yung mister ninyo ay bawal pong magswerve dun. Nabigla po ako
, hindi ko po inaasahan 'yung ginawa niya kaya huli na po nung makapagpreno ako.
Ma'am sorry po."

I slapped him hard.

"How dare you! Nang dahil sa'yo nandito ang asawa ko! Hindi ka nag-iingat! Ang t
anga mo! So ano na? Nasaan na 'yung asawa ko? Walanghiya ka!" pinagmumura ko siy
a at pinagtatadyakan. Alam kong mali 'tong ginagawa ko pero siya lang ang kaya k
ong sisihin ngayon. Grabe. Ang sakit.

"Sorry Ma'am. Sorry."

Lumapit sa akin si Raymer at inawat ako. Hindi. Hindi pa ako tapos. Grabe! Ang w
alanghiya. Paano na lang... Oh God.

Napahinto lang ako ng yakapin ako ng anak ko. He's crying.

"Mom, stop. Tama na po 'yan Mom. Let's visit Dad na lang po."

Medyo kumalma ako sa sinabi ng anak ko. Oh God. Ang bata pa nitong anak ko oh.

May narinig akong boses pagkatapos.

"Grabe, dead on arrival daw eh."

Napatingin ako sa mga nurse na nag-uusap. Bakit may kakaiba akong feeling sa sin
abi nila? Bakit nanlamig ako?

"Oo nga, ano ngang pangalan nun?"

"Salvacion eh. Ace Salvacion yata."

Napanganga ako sa narinig ko. Ha. What?

Balik sa panlulumong napasadlak ako sa floor ng ospital. Inalalayan naman ako ni

Raymer. God. No.

"Tell me... That's not him... Tell me!!!!"

"Wait here Cassandra. I'll talk to some doctors."

Tumango na lang ako. God please hindi siya 'yun. Maraming Salvacion sa mundo. Ma
rami ring Ace. Maraming Ace Salvacion ang naaaksidente. Hindi si Ace 'yun, hindi
.

After ilang minuto ay lumapit ulit sa akin si Raymer. By the looks on his face,
alam ko na.

"NO! THAT'S NOT HIM! KAPANGALAN LANG NIYA 'YUN! ON THE WAY NA SIYA PABALIK NG MA
NSION, RIGHT BABY? YOU TOLD ME YOUR DAD IS ON HIS WAY NA. HINAHANDA LANG NIYA AN
G SURPRISE NIYA PARA SA'KIN. DIBA BABY?" Kinakalog ko na si Sandro. Umiiyak na r
in siya. No. Hindi ito maaari. Hindi pa patay si Ace. Hindi. Hindi!!!!!!!

"Cassandra... Puntahan mo na siya."

"No! Hindi siya 'yun. Bakit ko siya pupuntahan?"

In the end, pumunta na rin ako kahit ayoko. Hindi kayang tanggapin ng utak ko eh
.

Nang nasa pinto na ako, kita kong inaayusan na nila 'yung asawa ko. Dahan dahan
akong lumapit. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Bawat hakbang ko, nanghihina ako
.

Napahagulhol ako nang makalapit na ako ng tuluyan sa kanya. Kumpirmado. Siya nga
.

Niyakap ko siya.

"Hunky..."

"Hunky wake up! Ang tae mo! 'Yung surprise mo sa akin, nasaan na? Aba kanina pa
namin hinihintay ni Sandro 'yun!"

"Hunky... magcecelebrate pa tayo ng anniversary natin oh. Itutuloy pa natin 'yun

g session natin kaninang umaga. Gagawa pa tayo ng baby Sandy! Ano ba Ace! Bakit
ka ba nagtutulog tulugan jan ah! Pag hindi ka gumising, hindi na kita mahal!"

"Hunky ano ba? Naririnig mo ba ako? Joke lang 'yung hindi na kita mahal. Pwede b
a 'yun? Kaya nga ako nagpatreatment diba? Kasi gusto pa kitang makasama. Hunky n
aman! Ang daya mo!"

"Ace... mahal na mahal na mahal kita. Anong nangyari?"

Humagulhol na lang ako nung napagod na ako sa pagkausap sa kanya. Hindi naman na
niya ako naririnig eh. Iniwan na niya ako. God. Bakit ngayon pa?

Naramdaman kong lumapit si Raymer sa akin pagkatapos. May iniabot siya sa aking
sulat at box.

"Pinabibigay nung babae kanina. Nakita raw nila 'to sa kotse ni Ace kanina. May
bouquet pa nga raw kaso di na nila kinuha. Sira na raw eh. Basahin mo muna Cassa
ndra." At iniwan na niya ako ulit pagkabigay nun sa'kin.

Nanginginig na tinanggap ko lang iyon. Tinitigan ko 'yung letter. May infinity s

ign 'yung envelope. Dahan dahang binuksan ko 'yun at binasa ang letter.

Wicked Princess Cassandra Nicole Mich-Salvacion,

Hi love! Nyaks. Oo na sasabihan mo na naman ako ng corny. Masisisi mo ba ako? Ga

nito ang nagagawa ng sobrang pagmamahal ko sa'yo eh. Smile naman jan. Alam mo ba
ng 'yan ang nagustuhan ko sa'yo? Ang sarap mong titigan kapag ngumingiti eh. Nag

iging at peace ako.

Osige, seryoso na. Alam kong pagdating mo sa bahay ay madadatnan mong walang ila
w. Ang totoo niyan, naputulan tayo ng kuryente. Nakalimutan kong magbayad eh. So
rry naman. Ikaw lang kasi ang laman ng utak ko eh. No, but seriously? Part ng pl
an 'yan love. I'm sure na narinig mo rin ang pagtugtog ni Sandro. Oh diba? Ang g
aling ng anak mo, manang mana sa gwapong tatay niya. Ako dapat kakanta sa'yo eh
pero parang mas may thrill kung 'yung anak na lang natin. Isa pa, may kinukuha p
a ako eh. Sorry kung matatagalan, kahapon ko lang kasi ito pinagawa kaya baka ma
tagalan ako pagkuha ngayon.

Sinabi ba ni Sandro 'yung mga pinapasabi ko? Totoo 'yun lahat ha Cassandra? Mani
wala ka naman oh. Ansaket lang kapag hindi mo ulit ako pinaniwalaan.

Anyway, ito na nga. Open mo itong box. Ito 'yung surprise ko sa'yo. Sige, sabaya
n mo akong magbilang ha. One, two, three... ayan buksan mo na! Ang ganda diba? K
asing ganda ko, este mo pala. Hahaha. Open it, dali at makikita mo ang pinakagwa
pong lalaking nakilala mo sa buong buhay mo. Nagustuhan mo ba Wicked? MAHAL 'YAN
! Pero siyempre mas mahal kita. Ayee. Kinikilig na 'yan. Isuot mo 'yan ah? Actua
lly suot ko na 'yung akin ngayon. Bukod sa wedding ring natin, ito ang isa pang
simbolo ng pagmamahalan natin.

Mahal na mahal kita Cassandra. Walang iwanan ha? Sabay tayo! Sige, hanggang dito
na lang. Mamahalin pa kita ngayong gabi eh. ;)

Your handsome hunky husband, Ace Salvacion <3

Napatakan ng luha 'yung sulat. Grabe. Ang pangit magsulat ni Ace kahit kailan. M
asakit basahin eh. Huhu. Ang sakit sakit lang. Sinilip ko ang neck niya at suot
nga niya 'yung locket. I opened it. Walanghiya! Stolen shot ko ang nakalagay na
picture dun. Okay lang, ang wacky rin ng picture niya sa locket ko eh. Patas lan
g.

Mahal na mahal mo ako Ace? Walang iwanan pala? Eh ano 'tong ginawa mo ngayon? Na
g-exhibition ka? Ang daya mo talaga eh. Sana nagpasabi ka man lang diba. Hindi i
tong ginugulantang mo ako ngayon.

Nagpatreatment ako para sa habambuhay natin... pero... ano ito?

"I forced him to marry me. Now I suffered all the consequences of my choice."

Good bye Ace. I LOVE YOU SO MUCH. </3

________________________________________

Ayaya!!! And this is where TWISTED MARRIAGE ends. Maraming salamat po sa sumupor
ta! I know, I know. ANG HABA ng epilogue. Sabi ko naman sa inyo diba 100 pages?
Ayaw maniwala eh. Please forgive me, walang kwenta. 5 hours ko siyang sinulat NG
AYON. Opo ngayon din Sunday. Forgive me kung madidisappoint ko kayo. Seryoso, hi
ndi ko alam pero nawriter's block ako bigla sa ending? Lol. Sinabing wala akong
writer's block eh!

Pero pinaghirapan ko po 'tong ending! 5 hours ba naman kasi mga te? So unsusual
of me. Kadalasan po eh 1 hour lang ako nagsusulat for the update. Ang hirap po m
agpiga ng emosyon eh. At alam kong mababaw ang emosyon for this part. Sorry po t
alaga sa mga nag-expect ng mas bongga. Haha sisihin na ako. Bwisit. :P

May namatay. Si Ace </3

May dumating. Si baby Sandro. <3

May namumbalik. 'Yung feelings ni Raymer for Cassandra. I know, I know, hindi ma
syadong naipakita. Baka sa book two na. Chos.

Sa mga may gustong sumuporta pa sa book two, gora! Ang book two pala ay about sa
baby na si Sandro. Okay? Disappointed again? Oh well. Wala na akong magagawa ja
n. Basta thank you po at sinuportahan ninyo itong Twisted Marriage! I love you a
ll.

PS, hoy, umiyak ako dito ng bongga. Pero siyempre, mababaw kasi ako. Alam kong k
ayo, hindi maiiyak kasi... Kulang sa emosyon po. Nagmamadali kasi ako. Kasi nga
diba? Deadline ko ang Sunday. Mwahahaha! <3 <3 <3

Zompire is now signing off. Chos!

************************************************
STORY END
**