sonorystyka

barwa w muzyce XX wieku

barwa
brzmienie
tembr

de gustibus et coloribus non est disputandum

cechy ilociowe dwiku

wysoko

nisko

wysoko

dynamika

cicho

gono

tempo

wolno

szybko

barwa:
cecha jakociowa dwiku

ciemna

jasna

barwa:
cecha jakociowa dwiku
agodna

ciemna

jasna

ostra

barwa:
cecha jakociowa dwiku
agodna
tonalna

ciemna

jasna

szumowa
ostra

harmonia

barwa

J. S. Bach
J.-Ph. Rameau
M.-A. Charpentier
F. Chopin
H. Berlioz
C. Debussy

W wielu kompozycjach tworzonych na pocztku wieku

zaczto wykorzystywa harmoni nie tyle w formie ukadw
klas wysokoci dwikw czy interwaw, a raczej jako
ukady symultaniczne lub zwarte, oparte na jednorodnych
lub rnorodnych kombinacjach barw dwikowych.

E. Antokoletz, Muzyka XX wieku

(tum. pol. Justyna Chsy-Parda, Jacek Lesiski, Agnieszka Jasiak)

1900

2000

1939-45

Debussy

muzyka elektroniczna

Schnberg

sonoryzm polski

Varse

spektralizm
Messiaen

Debussy
nietranskrybowalno

Prlude l'aprs-midi d'un faune (1894)

A. Schnberg: Funf Orchesterstucke Op.16 (1909) cz. III - Farben

Schnberg
Klangfarbenmelodie

Funf Orchesterstucke Op.16 (1909)

cz. III - Farben

Varse
dwik wyzwolony

Ionisation (1931)

Messiaen
kolorwanie czasu

Chronochromie (1960)
cz. I - Introduction

Muzyka elektroniczna

Muzyka elektroniczna

P. Schaeffer

Symphonie pour un homme seul (1950)

cz. IV - Erotic

K. H. Stockhausen
techniki syntezy dwiku

Elektronische studie II (1954)

K. H. Stockhausen

Gesang der Jnglinge (1956)

W. Kotoski

Etiuda konkretna
na jedno uderzenie w talerz (1967)

sonoryzm

Szkoa Polska
agw, 1949
Warszawska jesie, 1956
!

Sonorystyka
1956 - Chomiski
1961 - Chomiski
!

Sonoryzm
Od lat siedemdzisitych
w pracach teoretycznych

1966 - Zieliski,
cechy muzyki "sonorystycznej"
!

1. barwa
2. dynamika
3. ksztat dwiku
4. ruch i bezruch
5. zestawianie warstw
6. integracja i odmienianie brzmienia

Krzysztof Szwajgier
Sonoryzm i sonorystyka!
!
Ruch Muzyczny, nr 10, 2009
http://www.ruchmuzyczny.pl/PelnyArtykul.php?Id=1127

H. M.Grecki
Genesis I-III (1962-3)
Refren (1965)
W. Kilar
Riff 62 (1962)
Generique (1963)
Diphtongos (1964)
B. Schaeffer
Equivalenze sonore (1959)
Maa symfonia: Scultura (1960)
K. Penderecki - sonoryzm klasyczny
Anaklasis (1959-60)
Tren ofiarom Hiroszimy (1960)
Kwartet smyczkowy (1960)
Wymiary czasu i ciszy I-II (1960-1)
Fonogrammi (1961)
Polimorhpia (1961)
Fluorescences (1961-2)
W. Szalonek
Les sons (1965)
Mutanza (1968)
Improvisations sonoristiques (1968)

K. Penderecki - Tren

K. Penderecki : Capriccio per violino e orchestra (1967)

K. Penderecki : Tren pamici ofiar Hiroszimy (1960)

wczeniej wydany jako: 837 na 52 instrumenty smyczkowe

K. Penderecki : Polymorphia (1961)

K. Penderecki - Fluorescencje

K. Penderecki : Fluorescencje (1962)

H. M. Grecki
Scontri op. 17 (1960)

H. M. Grecki
Refren op. 21 (1966)

B. Schaeffer
Maa symfonia - Scultura (1960)

W. Szalonek
Les sons (1965)

sonoryzm
1960 - 1970
i co dalej?

W. Kilar
Kocielec 1909 (1976)

ostatnie 5 lat - renesans sonoryzmu?

spektralizm

Giacinto Scelsi, wywiad 1987 r.

!

Kiedy gramy bardzo dugo jeden dwik, staje si on potniejszy.

Wzbiera do tego stopnia, e zaczynamy sysze harmoni, ktra
narasta wewntrz. Dwik nas ogarnia, obejmuje. Zapewniam was,
e to co innego. Wewntrz dwiku ukrywa si cay wszechwiat,
wraz z jego widmami, nigdy wczeniej niesyszanymi. Dwik
wypenia przestrze, w ktrej si znajdujemy, otacza nas. Pywamy
w jego wntrzu.

Giacinto Scelsi
Konx-Om-Pax (1968)

spektralici

post-spektralici

1973 - Groupe de lItineraire

Grard Grisey (194698)
Tristan Murail (1947)
Hugues Dufourt (1943)
Jonathan Harvey (1939)

Kaija Saariaho (1952)

Ivan Fedele (1953)
Magnus Lindberg (1958)
Fausto Romitelli (1963-2004)

Grard Grisey
(1946-98)

Jestemy muzykami i naszym modelem

jest dwik, a nie literatura; dwik, a
nie matematyka; dwik, a nie teatr,
sztuki pikne, fizyka kwantowa,
geologia, astrologia czy akupunktura
Do komponowania nut,
czas na komponowanie dwikw

gowna technika kompozytorska:

!

instrumentalna synteza
spektrw akustycznych

akordy spektralne

G. Grisey
Partiels (1975)

marcinstrzelecki.pl/docs/