*******************************************

---------------BOOK DETAILS---------------[BOOK NAME] Sun of The King

[TOTALPARTS]
[Inspired by the TV Series 'The Master's Sun']
------------------------------------------*******************************************
[P]
*******************************************
A cold-hearted, arrogant and handsome CEO, who measures all human relationships
through money.
And a Sweet woman who suffers from insomia due to her ability to see a
.
.
.
Ghosts.
Until their path crosses,

Together, the problems arises on their journey.

Are they able to cope each of those??

[II]
Isang simpleng babae, hindi kagandahan, pero pinagkakaguluhan, yun nga lang
ng mga
.
.
.
MULTO.
At isang Aroganteng Lalaki, Conceited, Perfectionist at CEO ng isang malaking Sh
opping Mall sa bansa
.
.
.
Maniniwala sa Multo ?

AN: IMAGINATION IS
mag-expect masyado
ang ako. -/ \- So
est para mapahanga

A MUST. Kung wala ka 'non. Back.off. -_- Tsss. Wag po kayong

sa story ko. This is my first story! Incoming 4th year HS pal
in short 'NEWBIE/BAGUHAN' palang ako. ;)) .But I will do my b
ko kayo. ^^, SWEAR!

Ita-try ko lang naman 'to eh. So kung hindi magwo-work out. Ititigil ko na :) En
joy Reading , hustlers! ;)
-----****
[1] Grandma's Last Farewell
"Room 666?"
"Oo. Umalis nanaman kasi yung boarder ko dun kanina lang hapon."
"Room 666?" parang wala sa sariling sambit ni Sunny.
"Ulit pa. -_- Hindi ko nga alam kung bakit walang nakakatagal dun sa kwartong yu
n, lagi silang umaalis. Siguro sinumpa yun. Ay. Hala! Sige. Pakilinisan nalang h
a? Tutal nasa rooftop naman ang room mo."
"T-teka lang po. Ano po kasi. Uh. Pwede po bang bukas ko nalang yun linisan?"
"Anong bukas?! Ngayon na. Tanggalin mo lahat ng laman sa mga drawer nun! Utos yu
n at hindi pakiusap. Sundin mo ako kung ayaw mong palayasin kita ora'mismo. Nagk
akaintindihan ba tayo?" at dirediretsyong bumaba ng hagdan ang babae at nilagpas
an lang si Sunny.
"Opo."
Walang magawa si Sunny sapagkat libre lamang ang pagtira nya dito ngunit ang kap
alit naman neto ay ang kanyang serbisyo. Kasama na dun ang lingguhang paglilinis
nya at pagngongolekta ng basura.
Alam nya kung bakit walang nakakatagal sa kwartong iyon.
"Sana ....."
Makalipas ang ilang minuto ay nakaakyat na sya sa ika-tatlong palapag ng apartme
nt na kung saan nakahalera ang Room #'s 600 to 700.
Makipot lamang ang hallway neto. Nakakatakot kung titignan. Dahil madilim na pag
dating sa pinaka dulo ng hallway. At sa kasamaang palad, nandun ang kwartong pin
apalinisan sa kanya.
Sobrang lukot na ang 'black bag' na hawak ni Sunny na parang anumang sandali ay
pwedeng pwede na itong masira.
Walang ibang maririnig kundi ang malakas na pagkulog na sinasabayan ng pagkidlat
.
Nakarating na sya sa gitnang parte ng hallway. 'Konti nalang' sambit nya sa kany
ang isip.
Room 661
Room 662
Room 663
Room 664

Room 665

Room 666. 'Eto na. Please' bahagya pa syang pumikit at parang nakikiusap na sana
ay.....
wag muna ngayon.
Pipihitin nya nasa ang 'doorknob' ng pinto, ngunit
nagulat sya sa biglang pagkulog ng malakas dahilan para mapatili sya.
Kinagat nya ang ibabang labi nya. At unti-unti muling pinihit ang 'doorknob'
*creeeeeeeeccccch* (tunog yan nung pintuang, basta binuksan. XD)
Biglang kinilabutan si Sunny. Dahil sa pagihip ng hangin.
Alam nya impossibleng magkaroon ng hangin lalo na't sarado ang bintana sa kwarto
ng ito.
Bumukas ang cabinet. Kakaibang mga tunog na hindi normal kung maririnig mo ito s
a kwarto.
Pares ng mga mata ang nakatitig kay Sunny ng hindi nya napapansin.
Sinuri muna ni Sunny ang loob ngunit nasa labas parin sya ng kwarto.
Unti-unti syang humakbang papasok at . . .
*booooog* biglang pagsarado ng pintuan ng cabinet.
"Juskoo." ipinikit nya ang kanyang mga mata. Habang kinakapa-kapa ang switch ng
ilaw sa may gilid nya. Matagumpay nya naman itong nakapa at in-on ang ilaw.
Nagsimula ng magpulot ng kalat si Sunny pero habang ginagawa nya iyon ay biglang
sumara ang pinto at namatay ang ilaw.
"AAAAAAAAAAAAAAAAH" Napaupo sya dahilan para mapasandal sya sa isang maliit na k
abinet sa may dulo ng kwarto.
"Juskoo. Anong gagawin ko. Wag ngayon." bulong nya sa sarili habang tintakpan ny
a ang kanyang bibig ng kanyang dalawang kamay.
Napa-angat ang ulo ni Sunny sa may bandang itaas nya kung saan sya nakasandal .
. . . .
na sana ay hindi nya nalang ginawa.
Tumayo na si Sunny at patakbong lumapit sa pinto ng kwartong iyon. Ngunit,
hindi nya mabuksan ang pintuan.
Babaeng walang ilong, tahi ang labi, ma-igsi ang buhok, naka-suot ng puti at mah
abang damit.

"Ahhh! Buksan nyo 'to! Ahhhh!" sigaw ni Sunny habang kinakalabog at pinipilit pi
hitin ang 'doorknob' ng pintuan.
Nilingon nya ulit ang babae . . .
at unti- unti na itong lumalapit sa kanya. At parang pinipilit syang abutin haba
ng nakaturo ang isa nyang kamay dun sa may maliit na kabinet.
"Hindiiii! Palabasin nyo akoooo! Ahhhh! Tulongggg!" pinipilit nya paring buksan
ang pintuan.
Ng biglang kumulog ng malakas na mas malakas pa sa kulog kanina.
At saktong nabuksan ang pintuan at dali-daling syang umakyat ng hagdan pataas sa
rooftop.
Bawat madaanang ilaw ni Sunny ay namamatay at sumusunod parin sa kanya ang ... n
akakatakot na babae.
Pagkatapak na pagkatapak ni Sunny sa rooftop ng apartment na ito ay nadulas sya
sanhi para mapasubsub sya sa sahig. Tumayong iniinda ni Sunny ang pananakit ng p
aa nya at iika-ikang naglakad palapit sa room nya.
Pagkapasok na pagkapasok nya ay nilock nya ang pintuan. Ngunit kinakalabog ito a
t parang pinipilit buksan.
"Umalis ka na!" ngunit di pa rin ito tumitigil sa pagkalabog.
"Umalis ka na sabi!"
Tumigil sa paggalaw ang pintuan.
Unti-unting lumalayo si Sunny dun.
Hanggang sa mapasandal sya sa isang - - "AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!"
Nagbago ang itsura ng babaeng nakakatakot sa paningin nya kanina lang.
Isang matandang babae. Nangungusap ang mga mata neto na parang humihingi ng tulo
ng. Sapat na dahilan na yun para tumigil sa pagtili si Sunny.
Sa tagal na panahon na nakakakita sya ng mga
multo.
Hindi parin sya nasasanay.
---------------**
Sunny's POV
Naulan parin at parang mas grabe ang pagulan ngayon kesa kanina.
Naandito ako sa tapat ng bahay kung saan nakaburol ang labi ng matandang babae.
Ang babaeng kani-kanilang ay binubulabog ako.

Gustuhin ko man ng tahimik na pamumuhay, maging isang normal . .

Alam ko hindi na mangyayari yun kahit kylan.
Naikuyom ko ang kamao ko. Naalala ko kung ba't nga pala ako nandito.
Pumasok na ako sa loob ng bahay. Maraming nag-iinuman sa loob.
Pinagtitinginan na nila ako. Siguro alam nilang hindi ako taga-dito sa lugar na
ito.
Tama naman eh. Hindi ko talaga alam kung saang lugar ito at paano ako nakapunta
dito.
Basta ang alam ko lang nasa Room 666 palang ako kanina, may kinuha lang si lola
dun sa may drawer ng kabinet at binigay ang bagay na ito. Tapos yun. Sa isang ig
lap napunta na ako dito. -___Nakarating na ako malapit dun sa kabaong ni Lola. Naramdaman siguro nung tatlong
tao yung prisensya ko kaya napalingon sila sa gawi ko sanhi para . .
magulat sila. Ganun na ba talaga nakakatakot yung itsura ko? Ansama naman. T^T
"S-sino ka?!" tanong nung lalaki. Anak ni Lola.
"Isa ka rin ba sa pinagkakautungan namin? Please! Wag ka muna ngayon maningil. K
amamatay lang ni Mama." tanong nung isang babae. At humagulhol sa pag-iyak. Anak
din ni Lola.
May isa pang babae. Yung asawa siguro nung lalaking anak ni Lola.
"Uh. Hindi."
Lumapit saakin yung lalaking anak ni lola at parang sinusuri ang pagmumukha ko.
Wala naman akong tigyawat eh. T^T Malaki lang talaga yung eyebags ko. Huhuhu.
Nakakailang tuloy. ._.\ Wag mo 'kong titigan! Nyeta naman oh. :3 Gustong-gusto k
ong sabihin yan kaso
nakakahiya naman. -_-!
"Uh. Ano. Si Lola." tinuro ko yung picture ni Lola dun sa may kabaong.
"Gusto nyang
ibigay ko 'to sayo." inabot ko sa kanya yung binigay sakin ni Lola kanina lang.
Kinuha nya naman ito. Tumingin pa sya sakin na parang nagtatanong kung ano yun.
"Pinapapabigay 'to sakin ni Mama?"
Tumango ako at ngumiti ng tipid.
Binuksan nya naman agad yun.
Biglang naging 'gulat' ang ekspresyon ng mukha nya.
"P-pera 'to ah! Sampung milyon?!"

Lumapit naman yung dalawang babae sa kanya at tinignan din yung hawak nung lalak
i.
Napasinghap yung anak na babae ni Lola habang yung isa naman parang kuminang yun
g mga mata nya. -_"Gusto nyang gamitin mo yan para sa pagpapalibing sa kanya at yung matitira ay i
bayad sa mga utang nyo." sabi ko habang nakatungo.
"Mama!" tumingala pa sa itaas yung lalaki.
"At may gusto nga pala syang ipasabi . . huling habilin nya para sayo."
Para namang nagtaka silang tatlo at tinignan ako ng di makapaniwala.
"S-s-sige. Ano ba yun?"
Hindi ko alam pero . . . Kinuwelyuhan ko sya at ..
"WALANGHIYA KANG HAYOP KA!!! SUBUKAN MONG MAGSUGAL ULIT AT BABALIKAN KITA PARA P
UTULIN YANG MGA KAMAY MO!!! HUWAG KA NG MAGSUGAL! HAYOP KA!"
Napasinghap ako. Di ko alam kung bakit ko ginawa at sinabi ang mga bagay na yun.
"P-p-pasensya na. Yan yung gusto nyang ipasabi ko sayo." tumungo pa ako bilang p
aghingi ng dispensa sa inasal ko.
O.O!
Nakanganga silang tinititigan ako at parang gulat na gulat.
Sinimulan ko na silang talikuran at naglakad palayo sa kanila.
"Patingin nga ako! MyGad! Andaming pera nito!"
"San nakuha ni Mama yang ganyang kalaking pera'ng yan?"
"Akin na nga yan!"
"Ang kalahati nan ay sakin! Hindi sayo yan lahat!"
"Pano naman mapupunta sayo ang kalahati nan? Gusto ni mama na ibigay 'to sakin l
ang!"
"Kinuha mo na ang lahat! Pati ba naman yan gusto mo paring angkinin?
Ang kalahati nyan ay sakin! Anak rin ako ni Mama!"
"Manahimik ka nga! Ako ang panganay kaya ako ang masusunod!"
Halos pagtinginan na sila ng mga tao dito.
Palabas na sana ako ng gate nila . .
Nakita ko ulit si Lola at tinitignan nya yung mga anak nya.
Maaliwalas na yung mukha nya. Unti-unti na din syang nagfa.fade.
Lumingon sya sakin at ngumiti.

Tinanguhan ko sya at nginitian din.

Okay na sya. Masaya na sya.
Hanggang sa naging paru-paro nalang si Lola. Lumilipad ito at dumapo sa isang pu
ting bulaklak.
Haaaay. Pano naman ako? Natutulungan ko nga sila pero di ko naman matulungan ang
sarili ko.
Nakalabas na ako sa bahay nila pero naririnig ko paring nagbabangayan sila.
Paano ako uuwi neto? Di ko alam kung saan ako dadaan.

Haaaay. Tutal di ko naman alam kung saan ako pupunta. Maglalakad nalang ako. Kun
g san man ako dalhin ng mga paa ko.
'Sumunod ka sakin~' O.O
Kahit pala papaano di parin nila ako kakalimutan.
-------END OF HER POV------No one's POV
"Ang ibig mo bang sabihin, may multo sa bahay na 'to?" ma-otoridad ngunit parang
nagbibirong tanong ni Joe Hans Goo.
"Oo ganun na nga." parang gustong matawa ni Joe Hans sa narinig netong sagot mul
a sa lalaking kinakausap nya ngayon.
"Ang kaluluwa ng yumao kong asawa ay nasa pamamahay parin na 'ito. Minsan ko ng
sinubukang ibenta ang bahay na' to para sa pag-aaral ng anak namin. Pero . ." p
uno ng katotohanang tinitigan ng matandang lalaki si Joe Hans
" . . hindi ito nagustuhan ng namatay kong asawa." sabi neto na walang bahid ng
pag-aalinlangan.
Napabuntong-hinga si Joe Hans dahil sa inis. 'Kahit kylan talaga napaka-hibang n
g mga taong mahihirap, kung ano-ano ang pinaniniwalaan.' sambit neto sa kanyang
isipan. Kylangang kylangan nya talagang mabili ang lupang ito para sa bagong pro
ject ng Kingdom Mall na pag-aari nya. At kung hindi ay malalamangan siya ng Gian
t Mall.
"Mas gugustuhin mong manatili dito sa lugar kung saan ko ipapatayo ang Golf cour
se ko? Dahil lang sa nandito pa ang multo ng asawa mo?" maarogante netong tanong
, halatang nababagot at naiinis na sya sa usapang ito.
Hindi naman nakaimik ang matandang lalaki. Hindi nya aakalaing ganto ka-arogante
ang may ari ng Kingdom Mall.
"Fine. Bakit hindi na lang kaya tayo magkasundo?" seryosong tanong ni Joe Hans.
"Nandito ngayon ang asawa ko, nararamdaman ko kasama natin sya. Ano sa tingin mo
ang gagawin ko para mapapayag ko sya ha? Maaroganteng CEO." nayayamot na sambit
ng matandang lalaki.

Kahit gustong gusto nya ng palayasin si Joe Hans ay hindi nya magawa sapagkat na
pakamakapangyarihan neto, lahat ng tao sa lugar na ito ay hinahangaan at ginagal
ang sya. Alam nyang suntok sa buwan kung gagawin nya yun. 'Isang malaking kahiba
ngan.' Kayang kayang bilhin ng CEO ang buhay neto kung gugustuhin nya.
"Okay, then. Kung nandito nga ang asawa mo, tayong tatlo nalang ang magkasundo."
sinakyan na lang ni Joe Hans ang kahibangan ng matandang lalaki. Naisip nya na
baka sa ganung paraan ay mapapayag nya narin ito.
"Anong sinasabi sayo ng asawa mo ngayon?" Muling tanong ni Joe Hans.
"Tignan mo ang puting bulaklak na iyon at malalaman mo." Nilingon ni Joe Hans an
g tinuro ng matandang lalaki. Seryoso at nuetral parin ang ekspresyon ng mukha n
i Joe Hans kahit natatawa na sya sa loob-loob neto.
"Pinahahalagahan nya ang bulaklak na yan nung buhay pa sya. Iningatan at binuhay
nya yan. Nung napagpasyahan ko ngang ibenta ang lote at bahay namin nagsimula n
g malagas, manuyot at halos mamatay na ang bulaklak na yan" hindi nya alam kung
paniniwalaan nya ang pinagsasabi ng matanda. Naisip neto na baka alibi lang ng m
atanda ang kinukwento neto para hindi mabili ang lupa nya O nadadala na ito ng k
atandaan nya. Muling nagsalita ang matandang lalaki . . . "Pero nung binawi ko
ang desisyon ko, muling nabuhay at nagsimula ulit mamulaklak iyan."
"Ginagamit ng asawa mo ang nasa pasong bulaklak na yan para ipakita kung anong n
araramdaman at desisyon nya? Tama ba?" tanong ni Joe Hans at muling humarap sa m
atandang lalaki.
"Tama ka." masayang pagsang-ayon ng matandang lalaki kay Joe Hans.
Hinampas ni Joe Hans ang lamesa na para bang nakaisip sya ng magandang paraan pa
ra mabili ang bahay.
"Edi kung ganun . . . Yung bulaklak nalang ang tatanungin ko."
Tumayo sya mula sa pagkakaupo nya at pumunta dun sa may altar na kung saan naand
on ang iisang white rose na nakatanim sa maliit na paso, katabi ang larawan ng y
umaong asawa nung matandang lalaki.
Halos matuliro ang matandang lalaki sa naisipang gawin ni Joe Hans. Ganun talaga
kadesperado si Joe Hans na mabili ang malawak na loteng ito.
Nakakita ng gunting si Joe Hans sa tabi ng altar. Kinuha nya ito at nagsimulang
kausapin ang bulaklak.
"Bulaklak ng asawa, makinig kang mabuti, at sabihin mo saakin kung ano ang desis
yon mo. . . ."
Sa kabilang banda, hindi alam ni Secretary Kim, (ang kanang kamay ni Joe Hans) k
ung ano ang gagawin nya . Alam nyang hindi nya kayang pigilan si Joe Hans sapagk
at buo na ang desisyon neto, walang kahit sino man ang kayang pumigil sa kanya,
kahit pa ang malakas na pagkulog, nakakakilabot na pagkidlat at malakas na pagul
an.
"Sinasabi ng asawa mo na ayaw nyang ipagbili sa'akin ang bahay na ito dahil ayaw
mo daw pumayag,
Pero gusto ko paring bilhin ito. Sinasabi mo ba na ayaw mo itong ibenta?" tanong

neto.
"Kung 'OO' ang sagot , patanguhin(nod) mo ang bulaklak . . ."
"kung hindi . . . . . puputulin ko ang bulaklak." maotoridad netong sambit.
Napatungo nalang si Secretary Kim dahil sa pinapakita nanamang pag-uugali ni Joe
Hans.
"Ano sa tingin mo ang gagawin mo ha?" pasigaw na tanong ng matandang lalaki.
Itinaas nya lang ang kanyang kamay na parang sinasabing 'Manahimik ka' .
"Nakikipagsosyo ako sa asawa mo." tipid na sagot neto.
"Bibigyan kita ng tatlong segundo" ipinuwesto na ni Joe Hans sa 'stem' ng bulakl
ak ang gunting, na parang tinatangkang gupitin. At tinitigan ang naka-ngiting la
rawan ng yumaong asawa ng matanda.
"Isa."

"Dalawa." hindi kumukurap si Joe Hans. At wala namang magawa ang matandang lalak
i sapagkat pinipigilan sya ng dalawang bodyguards ni Joe Hans.

"Tat. . .lo." Nagulat si Joe Hans. Biglang sumimangot ang nakangiting larawan ng
babae. Hindi nya alam kung namamalikmata lang sya O ano. Pero huli na, sapagkat
. . naputol nya na ang bulaklak.
"Na- - nababaliw ka na ba?!" galit na sigaw ng matandang lalaki.
Mabilis naka-recover si Joe Hans sa inaakala nyang 'malik-mata' at nilingon nya
ang matandang lalaki.
"Ikaw ang baliw." at tinitigan nya ito ng matiim. Na syang ikinatakot ng matanda
ng lalaki.
"Breaking off and negating a deal that's already been made between two living pe
ople by dragging in some wild story about an already dead person. Yan ang gawain
ng mga taong baliw . . Di'ba?" inilahad ni Joe Hans ang kamay nya kay Secretary
Kim ng hindi inaalis ang pagtitig sa matandang lalaki. Ibinigay naman ni Secret
ary Kim ang kontrata kay Joe Hans. Ito ang kontratang kylangan papirmahan sa mat
andang lalaki upang mabili nya na ang lote at bahay.
"Since, nakuha ko na ang opinyon ng namatay mong asawa, pirmahan mo na ang kontr
atang ito at ng mapag-aral mong muli ang iyong mga anak, na BUHAY pa." binigyang
diin nya talaga ang salitang 'BUHAY' na iyon bilang pagpaparinig sa matandang l
alaki.
Naikuyom nalang ng lalaki ang kanyang kamao. Wala syang magawa. Malaki ang peran
g inoffer ni Joe Hans sa kontrata. 3.5Million. Sobra-sobra pa ito para sa pagpap
a-aral sa kanyang limang anak, kaya nya ng bumili ng mas malaking bahay kumpara
sa tinitirahan nya ngayon, ngunit . . nasa pamamahay parin na ito ang mga alaala
ng kanyang yumaong asawa. Napa-buntonghinga nalang ang matandang lalaki.
Sa bandang huli, tulad parin ng dati . . nakukuha parin ni Joe Hans ang ninanais

nya.
Malakas parin ang pag-ulan na sinasabyan pa ng mga kulog at kidlat. Kinuha ni Se
cretary Kim ang payong na kaninang sinabit nya sa labas ng bahay nung matanda a
t dali-daling bumalik.
Bago makalayo sila Joe Hans, Hinabol pa sila nang matandang lalaki.
"Walang modong lalaki!"
Nagtangis ang bagang ni Joe Hans sa tinawag sa kanya ng lalaki.
"Kahit ano pang sabihin mo , sa pamamahay na ito. Naandito parin ang asawa ko!"
Nilingon nya ito.
"No. She's not. Magising ka na sa katotohanang patay na ang asawa mo at nasa lan
git na ang kaluluwa nya, kung sakali nga."
"Dahil lang sa hindi mo sila nakikita ay pwede mo nang balewalain ang nararamdam
an ng mga kaluluwa ng mga namatay na tao at gawing biro ang nararamdaman nila!"
Tinuro ng matandang lalaki si Joe Hans gamit ang naputol na bulaklak . . .
"Tamaan ka sana ng kidlat!"
Natakot si Secretary Kim sapagkat baka nga mangyari ang sinasabi ng matanda ngay
o't pa'y kumikidlat. Pero parang wala lang ito kay Joe Hans.
"Mabubuhay ako ng payapa at matagumpay katulad ng nakasanayan ko ng binabalewala
ang mga hindi ko nakikita." pagkasabing-pagkasabi ni Joe Hans nun ang biglang k
umulog ng pagkalakas lakas.
"Kung mali ang sinasabi ko . . . " iniwas nya ang payong nagpo-protekta sa kany
a mula sa ulan. At katulad ng inaasahan ay nababasa na sya ng ulan.
"tatamaan ako ng kidlat." itinaas nga ang kamay nya kalevel ng balikat nya. Pumi
kit, tumingala sya langit at dinama ang bawat pagpatak ulan sa kanyang mukha. Il
ang segundo na ang nakakalipas ngunit wala paring nangyayari.
At kumulog ng pagkalakas lakas at pagkatapos nun ay ang pagguhit ng kidlat sa la
ngit . . isang nakakatakot na scenaryo para kay Secretary Kim ang nakita nyang k
idlat. Sobrang laki neto at parang hiniwa sa gitna ang langit.
Isang minuto na ang nakalipas. Pero wala talgang nangyari kay Joe Hans.
"Pano ba yan, Hindi ako tinamaan ng kidlat. Rather, pinaulanan ang pamilya mo ng
maraming pera. Nawa'y mabuhay kayo ng mapayapa at kalimutan ang mga taong puman
aw na."
Pakiramdam ng matandang lalaki ay tinapakan ni Joe Hans ang dignidad at pagkatao
neto sa bawat salitang binibigkas ng CEO.
"Congratulations!" *Clap*Clap*Clap* At tinalikuran nya na ang matandang lalaki.
Leaving him doomed.
Si Joe Hans . . . ang tipo ng lalaki na walang ibang iniisip kundi ang kapakanan
ng Kingdom Mall at ang pera nya.
"Kung totoo nga ang mga multo, nawa'y kunin nila ang mga walang modong katulad m

o." ang huling sambit ng matandang lalaki pag-kaalis na pagka-alis nila Joe Hans
.
---------------**
Joe Hans POV
"Di ka ba talaga natatakot
sa mga multo?"
Napalingon ako sa gawi ni Secretary Kim, na sa ngayon ay tinitignan ako mula sa
rearview.
"Why should I? Patay na sila."
"Sabagay." iniwas nya na ang atensyon nya sakin at muling nagcocentrate sa pagda
-drive.
"Nga pala, narecord mo ba lahat?"
"Yes. President. Narecord ko lahat at nakasave ito sa file number six"
Kinuha ko ang inabot na Recorder ni Secretary Kim.
Sinalpak ko sa tenga ko yung earphones at kinuha ang kontrata sa may suitcase ko
.
/KINGDOM GOLF COURSE SITE CONTRACT~/
I, Victor Montenegro agrees to sell~
Sinubukan kong basahin ang nakasulat sa kontrata pero nagrarumble ang mga letra
sa papel.
Kingdom Mall, has agree to buy~
Binato ko ang kontrata sa may gilid ko kasama ang recorder na hawak ko.
'Shit!' I mumbled.
I massage my temple right there.
Curse this bullshit i--!

"Ano yun? Tao ba yun?" sinundan ko ng tingin ang tinutukoy ni Secretary Kim.
"Pinapara nya tayo, President. Should I stop the car?"
"No. Just ignore it and keep going."
Sumasakit na ang ulo ko.

*screeeeeeeeeeeeeetch*

"Bakit ka huminto! I said, Keep going!"

"Bigla kasing lumiwanag, President. Parang may kidlat na tumama sa harapan natin
"
"Tsk! nagpapaniwala ka kasi sa sinasabi nung matandang lalaking yu--- What the F
uck!" O.O!!

"Salamat!"
Paano sya nakarating dito sa may kotse ng ganun kabilis?
At ang kapal ng mukha nyang bigla nalang pumasok sa Fenwick Express ko ng ganung
ganun lang at paano sya nakapaso--"Haaaaay. Anlamig! Akala ko hindi nyo 'ko napansin, nilagpasan nyo kasi ako! Hah
a. Pero sa tingin ko naman nakita nyo ako"

"Mr. President?" narinig kong tanong ni Kim.

Sino sya?! Di nya ba ako kilala?
Humarap sya sakin at nginitian ako.
Iniwas ko yung tingin ko at binaba ko yung armrest sa may pagitan namin para mag
silbing harang narin. Hinarap ko si Secretary Kim na nakadungaw sa may gawi ko -este namin.
"Just go."
"Masusunod, Mr. President"
In my peripheral view, I saw her smiling again.
Baliw ba 'tong babae to? Nakakasusot eh.
Lalong sumasakit ang ulo ko. Shit.
Hinilot ko yung magkabilang sintido ko. Kaasar. Bakit ngayon pa.
-------END OF HIS POV------AN: Ang lame diba? XD Sorna. :* Di ko talaga alam eh. Trying Hard ako. XD
****************