Reflectieverslag uitvoeren werkplan met groepen

Het maken van het verslag vond ik erg lastig. Ik vond het voornamelijk lastig dat
er voor het schrijven het programma zoveel vrijheid was. Ik merk aan mijn
werkhouding dat ik het werk sneller los laat uit angst om fouten te maken en een
verkeerd programma neer te zetten. Samen met Sam de Backer heb ik gewerkt
aan het preventieprogramma en het vooronderzoek. In eerste instantie ben ik
heel fanatiek aan de slag gegaan met het verslag. Dit heb ik gedaan door veel
vragen aan de begeleidend docent te stellen, het verslag te voorzien van een
inhoudsopgave en ideen op papier te zetten voor een voor onderzoek. Nadat ik
deze stappen had ondernomen voelde ik dat ik terug viel in mijn angst om te
uitwerking van deze stappen op papier te zetten. Toch heb ik samen met Sam de
Backer heel hard gewerkt aan deze comakership. Ik merk dat het mij veel
voldoening heeft gegeven er veel energie in te steken, omdat ik mij nu oprecht
trots voel over het eind resultaat.
Allereerst zal ik even kort toelichten wat er tijdens de les is gebeurd zodat
duidelijk wordt wanneer ik welk rol op mij heb genomen. Dit maakt mijn reflectie
uiteindelijk duidelijk.
- De uitvoering van het preventieprogramma heeft plaats gevonden op een
reguliere basisschool in groep 8. Deze groep zit in de laatste jaar van het
basisonderwijs en heeft de cito uitslagen al binnen, dit benvloed hun
gedrag in de klas. Dit heeft meegespeeld in mijn manier van les geven en
welke rol ik heb aangenomen. Ik heb de les niet geopend met de groep
omdat ik onbekend was met de groep en andersom. Wel heb ik ervoor
gekozen om naarmate de les vorderde een begeleidende rol aan te
nemen. Ik ben langs de groepjes gaan lopen heb met de kinderen
gesproken en ben op dit moment een begeleidende rol gaan aannemen.
Op het moment dat ik langs de groepjes ben gaan lopen om begeleiding aan te
bieden tijdens het maken van het woordweb voelde ik me erg zeker. Ik had het
gevoel dat ik serieus werd genomen door de groep en hierdoor voelde ik me erg
op mijn gemakt. Ik merkte aan mijn houding dat ik mij langzaam ging open
stellen voor de groep. Dit vond ik in eerste instantie nog al lastig omdat ik zelf
veel te maken heb gehad met pesterijen op de middelbare school en het
onderwerp dus erg gevoelig lag. Maar door deze ervaring had ik het idee meer
met de kinderen te kunnen delen en ze een waardevolle les mee te kunnen
geven. Het gevoel dat ik een ander kind de kans kan bieden om niet terecht te
komen in een situatie waarin gepest wordt voelt erg goed, het is een gelukzalig
gevoel wat dan bij mij op komt. Naast dit gedeelte vond ik het ook fijn dat de
kinderen mij lieten delen in hun leerproces. Ik denk dat dit te maken heeft gehad
met het feit dat ik mij voor hen heb opgesteld en daardoor konden zij dat ook
richting mij doen. Het moment dat dit besef kwam vond ik erg waardevol. Het
bieden van begeleiding op dit moment was voor mij als pedagoog een waardevol
leerproces. Zoals hierboven te lezen is heb ik veel speciale momenten ervaren
tijdens het bieden van begeleiding aan kinderen die eigenlijk onbekende voor mij
waren.
Nogmaals een korte beschrijving van een moment tijdens de les.
- Tijdens de begeleiding kreeg ik een beeld van de kinderen in de
leeftijdscategorie van 11 tot en met 12 jaar, op het gebied van denkwijze,
communicatie vaardigheden, samenwerking en hun ideen over het
middelbaar onderwijs. Het was voor mij erg leuk en leerzaam om te zien

dat de kinderen heel veel weten, heel wijs zijn en goed in staat zijn met
andere samen te werken en tegelijkertijd nog heel jong zijn, onwetend en
opzoek zijn naar antwoorden.
Dit moment gaf mij inzicht in de doelgroep en heeft mij laten nadenken over de
benadering naar kinderen van deze leeftijd, dit vind ik nog altijd erg lastig. Dit
komt omdat zij schommelen tussen het volwassen worden en kind blijven dit
maakt het voor mij lastig om de kinderen op een leuke, speelse maar toch
strenge manier toe te spreken. Met andere woorden dit was een
bewustwordingsproces voor mij. Ik werd mij bewust van de denkwijze en
handelingswijze van kinderen van deze leeftijd. Voordat de les begon had ik heel
erg het gevoel dat ik de training niet als prettig zal ervaren. Dit had te maken
met mijn eerdere ervaringen met deze doelgroep die niet altijd fijn waren. In
eerste instantie maakte dit mij onzeker en zorgde bij het opstarten voor een
angstig onderbuik gevoel. Naar mate de les vorderde werd ik rustig en begon ik
een ontspannend gevoel te ervaren. Dit gevoel ging samen met het moment
zoals die hierboven is beschreven. Als ik terug kijk op dit leermoment had het
niet veel aansluiting met mijn rol als begeleider of als voorlichter, maar daarin
tegen had het heel veel invloed op mijn rol als pedagoog. Het was een nieuwe
ervaring waarbij ik nieuwe kennis heb op gedaan over een bepaalde doelgroep en
dit is een ervaring waarmee ik in de toekomst verder kan werken. Ik kan heel kort
zijn over dit leermoment, het was waardevol voor mij als toekomstig pedagoog
en heeft mij zelfvertrouwen gegeven als het gaat om de omgang met kinderen
van 11 tot en met 12 jaar.
-

Na de opdracht hebben we ervoor gekozen de kinderen een stukje

voorlichting te geven over pesten op de middelbare school. Deze rol heb ik
op mij genomen ik was op dit moment een voorlichter. De kinderen
moesten nadenken over het onderwerp pesten, toen er werd gevraagd
waar zij aan dachten werd onder andere het woord zelfmoord genoemd.
Hier ben ik wat verder op in gegaan. Het onderwerp was erg heftig maar
omdat de kinderen zelf waren gekomen met het onderwerp heb ik
besloten deze tijdens de voorlichting mee te nemen in mijn verhaal.
Tijdens het vertellen van mijn verhaal merkte ik aan mijn houding dat ik erg
nerveus was. Als reactie op mijn nervositeit begonnen mijn handen te trillen en
nam ik een gesloten houding aan, namelijk met mijn handen over elkaar. Het was
voor mij erg lastig omdat ik heel veel emoties voel bij het onderwerp pesten,
zowel woede als angst en verdriet. Tijdens de voorlichting was dan ook aan mij te
merken dat ik last had van deze zenuwen, omdat ik zo nu en dan over mijn
woorden struikelde. Als ik nu met een frisse blik terug kijk om mijn rol als
voorlichter ben ik trots op mijn prestatie. Het feit dat ik voor de groep ben gaan
staan en mijn verhaal heb afgerond was een hele prestatie voor mij. Het voelt fijn
de kinderen theorie te hebben kunnen leren die zij kunnen meenemen in hun
ontwikkeling. Ook deze ervaring helpt mij verder naar mijn ontwikkeling als
volwaardig pedagoog.
Tijdens het vertellen van mijn verhaal heb ik gewerkt aan indicator 24, het
inzetten van effectieve voorlichtingsmethoden. Om dit doel te bereiken heb ik
tijdens het les geven veel focus gelegd op de woordkeuze van kinderen en naar
wat kinderen nodig hadden en hoe ik dit het beste kon overbrengen. Ook dit was
deel van mijn bewustwordingsproces zoals al eerder beschreven in het verslag.
Het was belangrijk voor mij om me bewust te worden van het niveau van de
kinderen. Dit was zo belangrijk omdat ik de voorlichting op hun niveau wilde
aanbieden. En dit heeft tevens weer uitwerking op mijn eigen functioneren als
voorlichter in de rol van een pedagoog. Het is voor mij belangrijk om goede

communicatie technieken toe te passen in het werken met kinderen en door te

werken aan deze indicator was dit mogelijk.
Hieronder volgt een korte samenvatting van de feedback die ik heb ontvangen
van drie studiegenoten op mijn preventie programma:
- Van drie medestudenten hebben Sam de Backer en ik feedback gekregen
over onze uitvoering van het preventieprogramma. In de feedback van
mijn studiegenoten kwam er naar voren dat er een goede rolverdeling was
tussen Sam de Backer en mij. De tweede top die erg opvalt is dat er op
een goede manier met de kinderen werd gecommuniceerd, hiermee
bedoel ik dat het op hun niveau was. De tip die wij hebben mee gekregen
is dat wij erg ver bij elkaar vandaan stonden tijdens het les geven. Ik vind
dit wel een waardevolle tip omdat het voor de kinderen verwarrend kan
zijn dat de juffen niet op n gerichte plaats les geven. Ze moeten dan
vaak switchen van de kant waar zij heen kijken en dit kan voor afleiding
zorgen bij sommige kinderen. Van te voren heb ik hier niet zo over
nagedacht.
De feedback die ik heb ontvangen van de verschillende studenten heb ik als
prettig ervaren. Dit komt omdat hun feedback mee draagt aan mijn ontwikkeling
als professioneel pedagoog. Ik vind het heel fijn om terug te lezen dat dat er
goed is gecommuniceerd met de kinderen en dat dit op hun niveau is gebeurd.
Dit vind ik erg prettig omdat dit een belangrijk leerdoel voor mij was zoals
hierboven beschreven. Ik hecht dan ook veel waarde aan deze top.
De feedback over de rolverdeling die op correcte manier is afgewisseld zorgt voor
zelfvertrouwen bij mij. Voor mijn gevoel had ik namelijk te weinig besproken
tijdens de les en dit maakte mij onzeker. De studenten bekijken ons programma
vanuit een ander oogpunt en hun feedback neem ik dan ook zeker serieus. Het
laat mij in zien dat ik minder onzeker hoef te zijn over mijn rollen die ik heb
uitgevoerd tijdens het programma. Ik merk aan mezelf dat ik deze feedback
nodig had als laatste stapje om met trots te kunnen zeggen dat ik blij ben met
ons eind resultaat.
De tip die wij hebben meegekregen is erg concreet en dat vind ik erg prettig want
daar kan ik mee aan de slag. De tip zal ik zeker serieus nemen en tijdens de
uitwerking van een volgend programma zal ik hier dan ook aan gaan werken.
Als ik terug kijk naar het verslag en de uitvoering van het preventieprogramma
ben ik erg trots op mezelf. Ik vond het schrijven van het verslag erg moeilijk
omdat ik voor mijn gevoel geen houvast had en dit zorgde bij mij voor
verwarring. Toch ben ik altijd positief geweest en heb ik samen met Sam de
Backer het verslag op tijd afgekregen. Als eind conclusie durf ik te zeggen dat ik
mede door het ontwerpen en uitvoeren van dit programma ben gegroeid als
pedagoog. Dit is een fijne conclusie omdat ik hierdoor meer zelfvertrouwen krijg
in de toekomst en in mezelf.