1

117th Philippine Independence Day Celebration

Plaza La Independencia, Lipa City
12 June 2015
Magandang umaga po sa inyong lahat.
Ang Lipa at ang buong Batangas ay duyan ng magiting.
Sino mang may duda ay kailangan lamang titigan ang ating
bandila, at tingnan ang kanyang araw, sapagkat ang isa sa
walong silahis ay kumakatawan sa isa sa mga unang
lalawigang nag-aklas laban sa mga mananakop ang
Batangas.
The heroism of our province is imprinted on the flag that we
honor, we revere, and if need be, we die for.
Ang simbolo ng ating katapangan ay nasa bandilang ating
ginagalang. Kaya kapag sinasaluduhan natin ang ating
watawat, sinasaluduhan na rin natin ang Batangas.
Our forefathers joined the revolution not because it was
becoming a fad or a fashion but because it was necessary.
And they joined early, when those who dreamed of freedom
were few, and not on the eve of the uprising, when there
was already comfort in numbers.
Apat na taon bago ang himagsikan, pumunta na si Procopio
Bonifacio sa may Bulihan upang itatag ang sangay ng
Katipunan.

Ang mga sumanib ay ating mga kadugo at ninuno, tulad nila

Gregorio at Mariano Lat, Gregorio at Felix Leviste, Martin
Sancha, Gregorio Katigbak, Cipriano Kalaw, Gregorio Tapia,
Benito Reyes, Pedro Laygo, Roman Dimayuga, Tomas
Umali, Felix Reyes, Luis Kison, Valentin Burgos, Pedro
Libuit, Fernando Viaje, Pedro Mayo at marami pa.
Their family names ring a bell. Ilan sa kanilang kaanak ay
narito ngayon. Patunay lamang na ang dugo ng mga bayani
ay nananalantay pa rin sa ating mga ugat.
Hindi lang tapang ang iniambag ng mga Batangueno sa
himagsikan. Talino din.
Not suprising, because after all, revolution is a mixture of
brains and balls, it cannot be won if one is absent, and it is
in the DNA of Batanguenos to have them both in big sizes.
Meron nga palang ikatlong B at yan ay ang beauty. Kung
titingnan nyo ang kanilang mga litrato, hindi lang sila
matapang at matalino, kundi makikisig pa.
Ang utak ng rebolusyon ay si Mabini.
Ang unang sugo natin sa mundo ay si Felipe Agoncillo.
Ang unang bandila ay tinahi ni Marcela Agoncillo.
Meron din namang tanyag sa pagiging huli. Tulad ni Heneral
Miguel Malvar na syang isa sa mga kahuli-hulihang
mandirigma na nasukol ng mga Amerikano.

Kung inyong mapapansin ilang mga bayan sa Batangas ay

ipinangalan sa ating mga bayani. Mabini. Agoncillo, Malvar.
We named some of our towns after our hroes not because
we dont want their names forgotten but because we want
their deeds to be always remembered.
At hindi lang inaalala ang kanilang nagawa, pero ginagaya.
Hindi lang isinasaulo ang kanilang mga prinsipyo, pero
isinasabuhay.
Meron din isang bayan na naipangalan sa isang pari ang
Padre Garcia.
Ipinagtanggol ni Padre Vicente Garcia si Jose Rizal sa mga
mapapait na paratang ng kanyang kapwa pari na ang mayakda ng Noli at Fili ay walang pananampalataya sa Diyos.
At ang kanyang depensa sa ating pambansang bayani ay
hindi niya binulong, bagkus kanyang isinulat sa subersibong
pahayagang La Solidaridad.
Hindi dapat ipagtaka na matalas sa panulat si Padre Garcia
sapagkat ang Lipa noon ay syang punong-himpilan ng mga
manunulat.
Ang unang pahayagan sa Batangas ay nilimbag dito noong
1889.
Medyo nakakatawa nga ang pangalan ng dyaryo
Lumubog, Lumutang pero seryoso at mapangahas
naman ang laman.

Mga kababayan:
Marahil sa panahon ng Facebook, Instagram at Twitter,
medyo nababaon sa limot ang naging papel ng Batangas at
Batangueno sa mga mahalagang yugto ng ating
kasaysayan.
Kung tatanungin natin ang mga kabataan ngayon kung sino
si Kapitan Jesus Villamor at Tenyente Jose Basa, marahil
dead-ma ang tugon nila.
Pero alam nyo ba kung titingalain mo ang langit ngayon,
dyan mismo sa himpapawid na yan, ay sinagupa nila
Villamor, Basa at apat na kasamahan nilang piloto ang
sangkaterbang eroplano ng mga Hapon, kung saan
pinabagsak nila ang anim sa isang salpukan?
Sa pagtatanggol man ng bansa o sa pagtataguyod ng
demokrasya, pumapel ang mga Batangueno.
Ito ang totoo: Halos bawat pamahalaan ng nakaraang
isangdaang taon ay pinayaman ng talino ng mga
Batangueno.
Mula sa Kataas-taasang Hukuman hanggang sa Mababang
Kapulungan; mapa -tanggapan man ng Pangulo o Senado;
militar, sari-saring kagawaran at sangay ng estado, tapat na
pinagsilbihan ng ating mga kalalawigan.
In every era of our history, Batanguenos left their mark.
Every important document of the Republic, like the 1935

Constitution, bears the contributions of a Made-in-Batangas

patriot.
The campaign for independence in the Commonwealth
period was enriched by the genius of one Claro M. Recto.
Twenty years later, he employed his intellect in popularizing
nationalism.
The struggle for freedom in the 1980s was marshaled in part
by Doy Laurel.
At ano po ang katangian ng mga Batanguenong makabayan
mula kina Mabini hanggang Laurel?
Hindi po nila binibilang kung ilan at kung sino ang kanilang
mga kasama bago sila nakibaka.
Ang mahalaga sa kanila ay kung tama ang kanilang
pinaglalaban at hindi ilan ang kanilang kasamahan.
Theirs were struggles based on the strength of their ideas
and never on the strength of their numbers.
This led them to embrace what is right, even if the cause is
unpopular. They never sought refuge in numbers. They
drew strength from their conviction.
Kaya marami sa kanila, solo flight ang laban, Lone Ranger
ang diskarte.
They don't call a roll call of allies or a head count of
believers before they wage battle. As Batanguenos, they

believe that one man on the right already constitutes a

majority.
At sa ika-isang daan at labimpitong araw ng ating kalayaan,
marahil ang tanong natin sa ating mga sarili ay kung paano
bang maging bayani sa panahong ito.
May pinakamataas na uri ng kabayanihan, ang pag-alay ng
buhay para sa bayan, tulad ng ipinamalas ng apatnaput
apat na magigiting na pulis sa Mamasapano.
Pero hindi lahat ng kabayanihan ay nangangailan ng
pagdanak ng dugo. Ang kabayanihan ay hindi
naipapamalas lamang sa giyera.
May mga kabayanihan na hindi nangangailangan ng armas.
Bagamat may panahon na kakailanganin iyon, hindi mo
kailangang pumatay o mapatay para maturing na bayani.
Sa panahon ng kapayapaan, pano nga ba maging bayani,
na walang barikadang lulusubin, kaaway na lilipulin,
digmaan na dapat mapagwagian.
Sa panahong ito, kabayanihan ang pag-aruga ng ating
kalikasan, ang pagtanim ng puno, paglinis ng ating
karagatan, paglikom ng basura.
Kabayanihan ding maituturing ang pagpapayabong ng ating
mga paaralan, ang pagpapahusay sa ating edukasyon.
Magpaaral ka ng mahirap, magpakain ka ng gutom na
estudyante, sa libro ko, bayani ka rin.

Kabayanihan ang pagpapanatili ng kaayusan at

katahimikan. Kung may krimeng nagaganap, at isinuplong
mo at tinulungan mo ang biktima, kabayanihan na rin yan.
Kabayanihan din ang pagsuplong sa anumang katiwalian sa
pamahalaan. Kung sumilbato ka kasi may pandarambong
sa kaban ng bayan kang nalalaman, ikay dapat bigyan ng
medalya ng kagitingan.
Kabayanihan ang pag-alay ng libreng oras, ng talino, sa
mga gawaing magpapaunlad ng kabayanan, sa NGO man o
grupong simbahan.
Kabayanihan ang pagtulong sa mga nasalanta ng
kalamidad, ang pagkupkop sa mga biktima ng sakuna, ang
pagtulong sa mga sawingpalad.
Ang kagandahan sa ganitong uri ng kabayanihan ay arawaraw pwede mo ipamalas ito.
Hindi mo kailangan maghintay ng digmaan o himagsikan
upang gumawa ng mabuti sa kapwa tao.
Kung naghihintay ka ng rebolusyon o giyera para ikay
maging bayani, puti na ang iyong buhok, baka di pa
dumating yon. Pero merong mga suliranin na dapat
solusyunan, mga sugat ng lipunan na dapat gamutin, na
nangangailangan ng inyong tulong.
Ang kailangan po natin ngayon ay pang-araw-araw na
kabayanihan, nang mga ordinaryong tao na sabaysabay
gagawa ng kabutihan para sa bayan.

Uulitin ko po: sabay sabay na gagawa ng kabutihan para sa

bayan.
Sa madaling salita: Bayan. Bayani. Bayanihan.
Yan po ang hamon ng panahon sa ating mga Batangueno.
Para naman masabi natin kina Mabini, Malvar, Agoncillo,
Kalaw, Katigbak, Laurel na hindi nasayang ang kanilang
pagpupunyagi.
Maraming salamat po.