Professional Documents
Culture Documents
Imajwnis PDF
Imajwnis PDF
Pumunta ako sa canteen para bumili ng pinabibili nya at bumalik ulit sa kanya, "Eto oh!"
"Thank you. Ah nakalimutan ko, bumalik ka ulit sa canteen at ibili mo ako ng juice!"
"Eto oh!"
"Oh ang puso," tumayo sya sa pagkakahiga nya at pinatong ang kamay sa may balikat ko at bumulong sa aking tenga
habang ngumingiti ng mapangasar, "Relax lang, wag magalit tandaan ako ang boss mo."
"YOU ARE THE BIGGEST JERK EVER, SEVEN ASTUTE." I said in his face with gritted teeth and closed fists.
"AND SO ARE YOU, MS. ANNIKA MARIE REYES." he smiles at me and turn around waving his hands as he walks
away, "WHETHER YOU LIKE IT OR NOT, YOU ARE MY TOY FOR A MONTH. WELL, YOU CAN BE FREE FROM ME
BUT IT WOULDN'T BE MY FAULT IF ANYONE GETS TO KNOW YOUR SECRET, MS. LOVED BY EVERYONE?"
And after that, he leaves me there standing on the rooftop with mixed emotions.
I am Seven Astute's secret slave for 1month, why? I am someone who is loved in this school, I am ms. class president
and ms. friend of all but I am doing something that when everyone gets to know about it, I'LL BE HATED.
Unfortunately, that jerk Seven Astute caught me in the act and even took pictures and a video of me which are saved on
his cellphone's memory card and that memory card he keeps it in his necklace that I badly want to get.
He took advantage of it and I became his slave in exchange of shutting his mouth and deleting all files he has.
What do I do? I hate him, I hate Seven Astute. He's a total jerk. >__<
***
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
KABANATA I: Caught.
Point of View:
- ANNIKA MARIE REYES -
"Pero kelan mo ba sya iiwan?" nakayuko kong tanong habang nakasandal ako sa may pader ng building sa likod ng
school.
Nakalagay naman ang braso nya sa may gilid ko at yung isa nyang kamay ay humawak sa aking baba at inangat ang
aking mukha, "Nika, havent we talked about this already? I can't leave her yet, you know she's sick."
"She's sick blah blah," I make faces then I look at him with a pout, "Eh kelan mo sasabihin sa kanya ang tungkol satin?
Ayoko na ng ganto na sa tuwing magtatagpo na lang tayo kelangan laging patago." ( '_')
"Wag kang mainip Nika, I love you okay?" pumikit ako kasi hinalikan nya ako sa noo ko.
"Uffa~!" nagbuntong hininga ako, "Oo na nga."
Ngumiti sya at tinuro ang labi nya, "Malapit ng magtime, babalik na ako sa classroom. Kiss ko?"
Ngumiti din ako sa kanya, how can I resist this charming and very attractive guy in front of me? Kaya naman
tumingkayad ako para maabot ang mga labi nya at mabigyan sya ng saglit na halik.
Naiwan ako dun na kalhating masaya kalhating malungkot. Yung lalaki kanina, sya si Kirby Roxas, lalaking mahal na
mahal ko. Sabi nya mahal nya din daw ako pero nasa isang sikretong relasyon lang kami dahil may girlfriend pa sya.
Oo, kung titignan ako ay isang mangaagaw pero ang sabi naman sakin ni Kirby na ako na daw ang mahal nya pero hindi
nya maiwan iwan si Yuri dahil may sakit daw ito, hindi talaga sakit sa katawan o kung anuman... SAKIT SA ISIP, baliw in
other term. Sabi sakin ni Kirby, patay na patay daw sa kanya si Yuri at minsan daw sinabi sa kanya ni Yuri
na magpapakamatay ito pag iniwan sya ni Kirby kaya naman nahihirapan si Kirby na hiwalayan ito dahil natatakot syang
totohanin nga ng baliw na yun ang sinabi nya.
Ganto yan,
Si Kirby ay in a relationship with Yuri which is may sinto sinto sa utak na pag iniwan ni Kirby ay magpapakamatay. Ako
mahal ko si Kirby, mahal din daw ako ni Kirby pero in a secret relationship lang kami kasi nga hindi pa kami makaisip ng
paraan para si Yuri na mismo ang humiwalay kay Kirby kaya heto kami ni Kirby hanggang patago tago na lang ang
pagkikita sa labas at loob ng campus. Magta-tatlong linggo na rin kaming ganto sa relasyon namin at naiinip na ako,
gusto kong maipagmalaki na sa lahat na boyfriend ko na si Kirby Roxas. Ayaw ko ng ganto eh, ayokong tinatago tago
lang namin ang relasyon namin.
"Nika," nabigla ako nung paalis na ako ng likod ng school building ay may biglang tumawag sakin at paglingon ko ay
nakarinig ako ng isang "Click!" ng camera.
Bumalandra sakin si Seven Astute na may hawak na celphone na may camera na nakatapat sakin and with a sly smile
on his face. So what's with the smile?
Hindi ko sya kilala talaga, alam ko lang ang pangalan nya dahil sa sikat sya sa campus, not really famous like those in
the television pero kilala sya dahil sa maraming nagka-crush sa kanya na dahil na rin sa taglay na kagwapuhan pero
hindi ako kasali dun sa mga nagkaka-crush sa kanya kasi may Kirby na ako.
"Hey, stop that!" lumapit ako sa kanya kasi napansin ko picture sya ng picture sakin and that's annoying me. I tried to get
his phone pero tinaas nya ang kamay nya at dahil mas matangkad sya sakin ay hindi ko ito maabot. Sobrang tangkad
nya, hanggang balikat nya lang ako kaya naman kahit tumalon ako hindi ko maabot abot yung phone nya. -___-
"Kiss me too." with his other free hand tinuro nya yung lips nya at may mapang-asar na ngiti sya sa mukha nya.
"KISS MO MUKHA MO!" magagalit pa lang ako pero bigla bigla parang may narealised ako sa sinabi nya, "T-teka...
nakita mo?"
"Ang alin?" painosente pero mapangasar na sabi nya, "Yun bang magkasama kayo ni Kirby?"
"Kilala mo si Kirby?!"
"Kaklase ko sya at ang alam ko may girlfriend na sya, sino nga ulit yun? Ah Yuri yung pangalan... but if I'm not mistaken,
lagi kayong magkasama rin nung Yuri diba? Aren't you guys friends? So... what were you doing with Kirby awhile ago?
And what's with the kiss?"
"Whatever, just shut your mouth and I'm going!" tumigil na ako sa pag-abot ng cellphone nya at tumalikod na para umalis
at iwan na sya doon.
Sa sinabi nyang yun napalingon ulit ako sa kanya, "Anong ibig mong sabihin?!" O_O
"Akala mo ba pictures mo lang andito? Napicture-an ko din kayong dalwa ni Kirby," sumilip sya sa phone nya, "And oh,
meron pa ngang video eh nung hinalkan mo si Kirby. Upload ko na rin sa youtube, what can you say?"
Nanlaki na talaga yung mga mata ko, kulang na lang ay lumuwa na ang eyeballs ko. He possibly can't... uh oh! This
means trouble and I need to take that picture back or better yet, have it deleted.
"Umm, Seven right?" nakangiti kong tanong, pero siyempre fake smile yun. Plastic ako, pwede na ring tupperware.
"Uhh, pwede delete mo na lang yung pictures? Matino ka naman kausap diba?"
"Ayoko nga, ano ako? Hilo?"
"Please? Pretty please?" pinagdaop ko pa ang mga palad ko at nagbeautiful eyes pa sa kanya.
"No way huzzay." nangaasar pa siyang ngumiti sakin, sarap batukan nitong isang ito eh. -__-
"Aanhin mo naman yang mga pictures? Hindi mo naman sila mapapakinabangan, hindi ka naman yayaman niyan. Padelete na lang oh, please naman," I feel helpless, hindi pedeng malaman ni Yuri yun or worst ng mga classmates namin.
"Edi ba kaibigan mo si Yuri? Bakit mo ginagawa ito sa kanya? Bestfriend mo pa nga diba?"
"Paano mo nalaman?"
"I know a lot, Nika." he flashes me another devilish smile.
Pero paano ko nga ba makukuha sa kanya yung cellphone nya? I guess I'd go for the same old same old.
"Look! May chicharong baboy na lumilipad!" pagturo ko sa taas at sabay takbo ng mabilis palapit sa kanya nung
pagtingin nya sa itaas.
Pero to no avail...
"Ops, kala mo naloko mo ako sa chicharong baboy na lumilipad ha?" bigla niya na kasing naitaas yung cellphone and to
say that he's way taller than me, hanggang balikat niya lang ako, ay hindi ko tuloy maabot yung cellphone kahit
magtatalon ako. -___-
Napagod ako sa kakatalon kaya naman tinulak ko siya sa dibdib niya na inis na inis na, "Ibigay mo na kasi sabi sakin
yan!!!"
"Woah, woah, starting to get violent huh? Ikaw naman hindi mabiro, o sige buburahin ko na siya..."
"Talaga?" halos magningning na yung mga mata ko sa tuwa. Binibiro niya lang naman pala ako, pwew, I thought I was
dead meat.
"Be my slave for a month and I swear those pictures wouldn't reach anyone."
And that's the day I became that jerk's slave, what could I do? He was threatening me.
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
***
Kabanata II: Uh Oh.
Point of View:
- ANNIKA MARIE REYES -
"Annika!"
"Ay kabayo ka!" ang bigla ko naman kay Yuri ng tapikin niya ako sa balikat ko pagkatapos ng klase namin.
"Huy ano ba, kanina ka pang tulala diyan ah. May problema ba?" pagtatanong niya habang nililigpit na ang gamit,
seatmates kami.
"Oo, may problema ako, IKAW ang problema ko. Maglaho ka na lang sa mundo please?" pero syempre hindi yan sinabi
ko, sa utak ko lang yan. -__-
"Bebs!" sabay pa kaming lumingon sa may pinto ng classroom namin ng marinig namin ang boses ni Kirby na
tumatawag kay Yuri, bebs ang tawagan nila. Edi sila ng may tawagan, psh. -__-
"Ah Yuri, wag na lang mauna na kayo ni Kirby. May kukunin pa kasi ako sa Science lab."
"Sure ka?"
"Yeah, go ahead."
Umalis din sila pagkasabi ko, actually may naiwan lang naman akong pencil case sa Science lab kanina pero hindi
naman importante masyado na kahit pedeng ipagpabukas ko na lang pero wala na kasi akong maisip na excuse para
mauna na lang silang umuwi sakin. Actually ayaw na ayaw ko pag sumasabay ako sa paguwi sa kanila... eh sino ba
naman kasing babalu-balugang gugustuhing makasabay mo yung taong mahal mo at yung girlfriend niya habang
nakaholding hands pa sila o minsan nakaakbay yung taong mahal mo sa girlfriend niya?
Tapos minsan pag naglalakad kami siyempre ako yung nasa likod kasi hindi naman pedeng maglakad ng tatluhan sa
kalsada at baka masagasaan yung ikatlong tao which is possibly me. -__Kaya naman madalas ako lagi ang nasa likod nila pag naglalakad papuntang sakayan ng jeep, habang pinapanuod
silang magkahawak kamay at minsan nagbubulungan pa sa may tenga at may pahalik halik pa sa pisngi. Spell ANG
LALANDI NIYO? Publis Display of Kalandian, KAYO?-______-
"Makapunta na nga lang sa Science lab ng makauwi na." sabi ko sabay lagay ng sling bag ko sa may balikat ko at
lumabas na ng classroom para magdiretso sa may Science lab.
Actually yung Science lab is for all 4th year kaya I wish wala ng nagka-klase dun, iba iba rin naman kasi minsan ang
schedule ng pagkakatapos ng klase ng bawat section dito sa school namin.
"Ahh, buti na lang wala ng tao at bukas pa ito." sambit ko habang pumapasok na sa Science lab, madilim na kasi magaalas sais na rin naman tapos ilang araw na lang naman magde-December na kaya naman sinwitch on ko na lang yung
ilaw dun sa may gilid ng pinto at nagdiretso sa inupuan ko kaninang lab time. Mga nasa bandang unahan lang naman
yung table ko kanina eh, sa may unahan sa bandang dulo sa may tabi ng bintana.
"Asan na ba yun... asan na..." hanap ako ng hanap sa may upuan at pagtingin ko sa ilalim ay nakita ko, "Ah gotcha!"
^______^
Pero pagkasabing pagkasabi ko nun biglang namatay yung ilaw sa Science lab.
"Ay tae." hindi ako yung tipo ng babaeng sumisigaw pag namamatay yung ilaw kundi ako yung naninigas sa
kinatatayuan. >__<
Nakaharap ako nun sa may bintana na nagbibigay ng konting liwanag sa loob at mas lalo akong pinanghintakutan nang
mula sa may pader sa tabi ng bintana ay napapansin kong may parang shadow na gumagalaw malapit sakin.
"S-sino yan? M-may tao ba?" ayaw kong lumingon at dahil na nga rin sa sobrang takot ay hindi na ako makagalaw pa,
hawak hawak lang ng dalwang kamay ko yung pencil case ko.
Napansin ko yung shadow ay parang tumigil sa likod ko at hindi nagtagal naramdaman kong...
"Pfui~~"
"Ikaw nanaman!!!" sino pa ba? That same jerk from this morning, Seven Astute.
(A/N: Astute is pronounced as Astyut.)
Naglakad siya palapit sakin habang tawa pa rin ng tawa, "May pasummon summon ka pa dyang nalalaman, makayugioh ka nuh? BWAHAHA. Ang tanda tanda mo na nanunuod ka pa nun. BWAHAHAHA. You should've seen your face,
EPIC FAIL!" XDDDD
Nung nasa may tapat na siya ng teacher's table sa may lab at umupo dun para tumawa pa rin ng tumawa ay naglakad
ako palapit sa kanya at binatukan siya ng pencil case ko kaya naman napatigil siya sa tawa at napa-aray.
"Hey, what was that for?" sabi niya habang hinihimas ang ulong nabatukan ko ng pencil case.
"Anong what was that for?! I should be the one asking you that! May pahed ka ba ha at tinakot mo pa ako? Kamuntik na
akong atakihin sa puso, akala ko may mangre-rape na sakin dito!"
"Ows? Mangre-rape, nagsa-suggest ka ata sakin eh?" nakangiti pa siya ng mapangasar.
"Arghh, I hate you!" hinampas ko ulit sa kanya yung pencil case ko but this time ay sa braso niya naman, "I hate you! I
hate you! Tantanan mo na nga ako please! Go away, shoo! Shoo! Don't show yourself to me again!!!"
"Go away? Who? Me?" nabigla ako kasi tumayo siya mula sa pagkakaupo niya sa teacher's table tapos naglakad siya
ng naglakad palapit sakin at dahil dun napapaatras ako sa bawat hakbang niya, "Why should I? Have you forgotten, we
have a deal? I have your secret and you are already my slave for a month, you agreed with that. Now, now, we don't
want to break that deal and let everyone knows your secret, right?"
Hindi ko napansin na sa kakaatras ko ay na-reach ko na yung dulo gn room hanggang sa napasandal na ako sa may
pader tapos tinaas niya yung isang kamay niya at pinatong sa may pader sa gilid ko, trapping me.
"Why are you doing this?" naiiyak na tuloy ako, I don't want to be anyone's slave neither do I want to get my secret
revealed. Sino ba kasi itong Seven Astute na ito at bakit ba ako pinagiinitan niya? Can't he just pretend that he didn't see
a thing and just keep his mouth shut afterall he shouldn't even care less about me and my issues dahil hindi naman kami
talaga magkakilala!
"Why am I doing this?" nilapit niya ng sobrang lapit yung mukha niya sa mukha na halos one inch na lang ang layo niya
sa mukha ko, he flashes his mocking smile, "Because I love playing with girls like you. You are one of my toy now
whether you like it or not, Annika."
Nainis ako sa sinabi niya especially when he said that he loves playing with girls, I know he has a reputation of being a
womanizer in this campus but how dare him play with girls as if he's just playing with a barbie doll? GAY, HE IS GAY!
"Really? Whether I like it or not?" ngitian ko rin siya na hindi niya inaasahan at ang sumunod nun ay tinulak ko siya at
sinuntok ko siya right on his face! Serves him right!
At dahil dun napaupo siya sa sakit at habang shocked pa siya sa ginawa ko ay sinamantala ko ng kunin ang cellphone
niya sa right hand niya, "IM NOT GONNA BE YOUR TOY, SEVEN ASTUTE! BEHLAAAAAAAAAAAAAAAT!!!!" >___<
After sticking my tongue out to him ay nagmadali dali na akong tumakbo palabas para hindi niya mahuli. Pero habang
tumatakbo ako sa may corridor at dahil sa likod ko ako nakatingin habang natakbo ay hindi ko namalayan na may tao na
pala sa unahan ko dahilan para magkabungguan kami.
"Oh sorry---Annika!"
"Y-yuri!" napaupo ako sa may sahig sa pagkakabunggo ko at tinulungan ako ni Yuri na tumayo, "A-akala ko umuwi ka
na?"
"Pauwi na talaga kami ni Kirby kaso sabi ko kay Kirby na intayin niya muna ako sa may gate at babalikan kita,
nakalimutan ko isauli sayo yung notes mo sa Math. Ito oh," inabot niya sakin yung notebook ko, "May quiz tayo bukas
diyan eh, ayoko naman na wala kang notes na pagaaralan mamayang gabi. Kamuntik ko na talaga makalimutan."
"A-ah, salamat Yuri," halos hinihingal ko pa ring sabi habang inabot ko yung notebook ko.
"Teka Annika, bakit hinihingal ka? May tinakbo ka ba? May nangyari ba?" pagaalala niya.
"Ah? hehe," napakamot ako ng ulo, "Wala nuh."
"Oh," napatingin sa sahig si Yuri at yumuko para may abutin, "Cellphone mo ba ito? Pero bakit parang iba ata sa
cellphone mo? Kanino ito, Annika?"
Nakuha niya yung cellphone ni Seven! Andun yung pictures namin ni Kirby. Ohnoes. O_____________O
"ANNIKA!!!"
"Oo naman," sabay lapit niya sakin at akbay, "Higit pa sa magkakilala, diba Nika?"
"Higit pa sa magkakilala, diba Nika?" nasusura na ako sa ngiti niya ha, tatagpyasin ko na mga labi nya para di na siya
makangiti eh. ~_~
Nabigla si Yuri sa sinabi ko at pati na rin si Seven, siguro hindi niya rin inaasahan na yun ang sasabihin ko. Aba, malay
ko, wala akong maisip na palusot. ~___~
"Huh? May 50th cousins ba? Parang over na yun?" napakamot tuloy si Yuri.
"Aha..ha..ha! Talaga itong si Seven oh, may pagka-clown. Syempre joke lang yun, third cousins kami Yuri." pasimpleng
siniko ko si Seven sa tagiliran niya.
"Ahaha! Tama Yuri, tama. Yung nanay niya may kapatid na may lola na may pinsan na pinsan din ng lolo ng tatay ng
pinsan ko na may asong nagasawa ng pusa kaya magthird cousin kami.Gets? Ahahaha!"
Yung espresyon ng mukha ni Yuri ay naguguluhan kaya naman inagaw ko na yung cellphone sa kamay niya, "Ah Yuri,
byebye na, magkita na lang tayo bukas, may pupuntahan pa kami ng pinsan ko. Byeee!"
"Teka Anni---" hindi ko na siya pinatapos at nagmadali dali ng umalis habang higit higit sa kamay si Seven.
"Wow, chansing." nung medyo nakakalayo na kami kay Yuri ay tumigil ako sa paglalakad ng mabilis at nagtatakang
lumingon kay Seven nung magsalita siya.
"Man-yak." he mouthed habang nakatingin siya sa kamay niyang hawak hawak ko pa.
Bumitaw agad ako, "Ang feeling nito! Parang nahawakan lang ang kamay kala mo ni-rape na eh! Tch! Ewan ko sayo, alis
na ako! Nasa akin na ang cellphone at pruweba mo. Behlat na lang sayo!"
Aalis na talaga ako kaso napatigil ako nang magsalita siya, "Okay lang, habang nasa iyo ang cellphone ko, punta muna
akong computer shop dyan sa tabi ng school at i-u-upload ko lang pictures niyo ni Kirby sa facebook. BWAHAHA."
"Ehh? Ang yabang mo! Nasa akin na kaya cellphone mo kaya paano mo gagawin yun?! Niloloko mo ako para ibalik ko
lang sayo cellphone mo, pwes hindi mo ako mauuto!"
"Edi wag kang maniwala." confident na confident na sinabi niya kaya naman nakaramdam ako ng kaba.
"Diyan ka lang wag kang aalis!" sabi ko sa kanya habang sinisimulan ng i-scan yung cellphone nya, punta agad ako sa
gallery ng phone niya at hinanap ang mga pictures pero... "WHADDA HECK! ANO ITO BAKIT PURO PICTURES NG
FHM MODELS? HOOOY."
Wala akong nakitang pictures namin ni Kirby, nagpunta naman ako sa may video nagbabakasakaling andun yung
sinasabi niyang video namin ni Kirby pero...
"HOY MANYAKIS NA ULUPONG KA! ANO 'TONG MGA NASA CELLPHONE MO, BAKIT PURO SCANDAL?
EEEEEEWWWW." promise, punong puno ng mga scandal videos yung cellphone niya pero miski isa sa sinasabi niyang
pictures namin o video namin ni Kirby ay wala naman dun, "ASAN YUNG MGA PICTURES NAMIN NI KIRBY? BAKIT
WALA DITO?!!!"
"Eh sino ba kasing may sabi sayong andyan sa cellphone na iyan yung pictures?"
"Eh diba ito yung cellphone na ginamit mo pang-picture nung araw na yun!"
Tinaas niya yung necklace niya with a book pendant, "Inside this pendant."
"AKIIIN NA YAAAAAAAAAAN!" sabay takbo ko palapit sa kanya para agawin yung necklace pero nakaiwas siya.
"Maagaw mo man ay wala akong pake, nakalock naman ito," pinakita niya sakin yung gilid ng pendant at nakita ko
ngang may keyhole ito.
"Nasa pwet ko, kunin mo! BWAHAHAHAHAHA." alam kong wala sa pwet niya yun, inaasar niya lang ako. -___-
Yumuko siya sakin para mapantayan ang mukha ko dahil ako'y pandak at pinitik ang noo ko, "Asa kang sasabihin ko
sayo."
Tinalikuran niya na akong nakapamulsa at naglakad na palabas ng gate ng school habang sinusundan ko siya, "Seven,
asan na kasi? Uyy, asan!"
Hindi niya ako pinapansin at patuloy lang siya sa paglalakad habang hirap na hirap ako sa pagsunod sa kanya dahil sa
ang haba ng legs niya kaya ang laki ng mga hakbang niya kesa saking pandak.
"Huy teka Seven, wait! Asan ba yung susi? Huy Seven naman eh, bigay mo na kasi sakin yung memory card! Huy
Seven!!! Seven naman eh~~!!! Anak ng tupa naman 'to oh!"
"SEVEN!" ~
Pero nung may ibang babaeng tumawag sa kanya pagkalabas namin ng schoolgate ay nilingon niya naman ito. Unfair,
ako hindi niya pinapansin kahit mangawit na ngalangala ko kakatawag sa kanya, asar talaga itong lalaking ito. -___-
"Hey there babe," nanlaki lang yung mga mata ko ng tawagin niya ito ng "babe" at nilapitan niya yung girl at bigla itong
hinalikan sa labi. What is public display of kalandian sila? Hindi lang basta smack kasi eh... basta yung mahabang kiss.
-__-
"Hoy Seven, hindi pa tayo tapos kung anu ano ng kalandian ginagawa mo," lumapit ako sa kanila at tinulak yung noo ni
Seven palayo dun sa lips ng girl tapos pumeywang ako, "Baka gusto mo munang pansinin ako?"
"Bakit, gusto mo rin ng kiss? Sabihin mo lang." pangaasar na sabi nito. Arghhhh. >__<
"Sevenbabe, uhh... who's she?" pagtatakang tanong nung girl na hinalikan niya. Girlfriend nya ba ito o ano?
"She?" sabay turo niya sakin ng daliri niya, "Pinsan ko! BWAHAHAHA. Diba 3rd cousin?"
"Ohh... pinsan mo? Anyway, may gimik ang mga kabarkada ko mamaya sa may karaoke pub, dun sa dating lugar.
Wanna come?"
Yung babae parang nahipan ng hangin ang utak at tulaladong umalis habang nagpapaalam kay Seven, "B-bye babe~"
"ANO? HINALIKAN MO TAPOS HINDI MO KILALA? ABNORMAL KA DIN NUH? Tinawag tawag mo pa ngang babe eh!"
"Eh syempre hindi ko alam ang pangalan kaya babe na lang, yun naman tawag ko sa lahat ng babaeng malalandi."
"Nagsalita ang maganda ang ugali," pagkasabi niya nun bigla niyang hinagis sakin yung bag niya na kahit nabigla ako ay
nasambot ko naman.
Tumalikod na siya at naglakad habang nakapamulsa, "Dalhin mo yang gamit ko hanggang sa bahay ko."
"H-ha? SINUSWERTE KA! Ano ka may utusan? Hoy, itatapon ko sa basurahan itong bag mo pag hindi mo kinuha!"
"Then be a good girl and follow me. Tch, daming arte eh. How annoying."
Lakas ng loob niyang sabihing annoying ako? Mas annoying siya! Peste.
Wala na rin naman akong nagawa kundi buhatin ang peste niyang backpack, hindi naman siya mabigat... actually ang
gaan gaan nga, may laman bang libro o notebook man lang ito? Parang tissue lang ata laman ng bag niya eh. -___-
"Hoy, malayo pa ba bahay mo! Ngalay na ako kakalakad dito, pede naman tayo magtricycle ah? Ang tipid at ang sipag
mo naman maglakad!" pagngawa ko sa kanya habang hirap na hirap ng maglakad. Kanina pa kasi kami naglalakad
papuntang bahay niya eh hanggang ngayon wala pa rin kami sa bahay niya. -____-
Pagkasabi niya nun napaangat naman ako ng ulo ko para makita yung bahay sa tapat namin na binubuksan niya na ang
gate. Hind siya yung mga exaggerated houses na dinedescribe sa mga stories na pangmayayaman na bahay pero oo
malaki yung bahay niya. Two floors siya at malawak tapos from the gate makikita mo na may swimming pool dun sa loob
tapos may small garden. Napalunok naman tuloy ako sa ganda ng bahay niya lalo na nung pumasok na kami at
naglakad sa may tapat ng pool, wow bermuda grass pa ang lawn nila! >__<
Hindi naman kami mahirap, average family lang kaya madali rin akong mamangha sa mga malalaking bahay.
Nagpunta agad kami sa may kwarto niya para daw makapagpalit na siya para daw sa pupuntahan niyang gimik
mamaya.
"HOY BASTOS, WALA KA BANG BANYO! Kelangan sa harap ko pa maghubad eh!" sabay talikod ko kaagad kasi
naman pagkapasok na pagkapasok ng kwarto niya sabay hubad ba naman ng polo niya! -__-
"Really, hindi ka nate-tempt tumingin sa katawan ko?" parang nagtindigan ang mga balahibo ko ng maramdaman kong
may yumakap sa bandang leeg ko at may nagpress na dibdib sa may likod ko.
"KYAAA! Tae ka, layuan mo nga ako!!!" sabay tulak ko sa kanya palayo sakin, "Manyak mo! Asa ka pang ma-tempt ako
sayo kahit maghubad ka pa diyan, kahit magpole dancing ka pa dyan o kahit gayumahin mo pa ako hinding hindi ako
magkakainteres sayo, kay Kirby lang ako forever!"
"Sus, ano ba pinakain sayo ni Kirby at mukhang baliw na baliw ka dun? To the point na sinusulot mo siya sa sarili mong
bestfriend?"
"IT'S NONE OF YOUR BUSINESS." inis na sabi ko, bakit ba kelangan niya pang makelam sa buhay ko? KAKAASAR.
"Magbihis ka na nga, bilisan mo! At pede na ba akong umalis ha? Ano pa ba gagawin ko dito?!"
Pumunta lang si Seven sa may isang drawer dun tapos naglabas ng mga damit pambabae tapos binigay sakin, "Pumili
ka diyan ng isa sa mga susuotin mo."
Nagtaka ako habang hawak ko yung mga damit at nakakunot noong tanong ko, "Teka Seven... question lang, are you
gay? Bakit may mga damit kang pambabae? Mahilig ka bang mag-dress up? Ito ba ang deepest dark secret mo?"
Binatukan niya ako kaya napa-aray tuloy ako, "Baliw! Gwapo kong ito, bading? Asa pa! Mga naiwang damit yan ng mga
babaeng naikama ko dito."
Yung mga mata ko nanlaki as in parang malalaglag yung eyeballs ko. O_________O
"Ang arte mo ano, malinis yan. Syempre mga napalabhan na yan! Tss. Bilisan mo na nga lang at pumili ka na diyan ng
susuotin mo!"
May quiz pa ako sa math bukas eh, paano ako magaaral kung pupunta ako dyan sa lesheng gimik na iyan?!! T_______T
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
***
Kabanata IV: She's my business.
Point of View
- ANNIKA MARIE REYES -
Argh. Ang ingay nila, anuba! Andito na kami ngayon sa karaoke pub, sapilitan akong isinama ni Seven dito ewan ko ba
kung bakit eh pagkarating na pagkarating namin dito ay iniwan niya na agad ako sa isang tabi at nagpunta dun sa mga
babae niya. Pangasar lang talaga siya noh?
Wala naman akong kakilala dito sa mga ito, parang mga college students na sila kasi pinagserve sila ng mga beer
meaning mga 18yrs old and above na itong mga ito. Ewan, parang landian party lang ito, alam niyo yung usong mga
meet up parties? Parang ganto, more on meet up ay parang hook up! ~_~
May ilang nagtatry sakin pero ayoko nga, tinatanggihan ko sila at nagsumiksik na lang ako sa isang sulok dun and trying
my best magpakainvicible. KJ na kung KJ pero care ko ba sa kanila, minabuti ko na nga lang magaral ng lectures ko sa
math para sa quiz bukas. Buti at naalalang ibalik ni Yuri ang notebook ko.
Antokwa naman oh! Paano ako makakapagaral kung bukod sa maingay na sila ay sintunado pa yung nakanta at
nakakakilabot pa yung song na pinili! Antokwa talaga! ~__~
"Miss, seryosong seryoso ka dyan ah?" may lumapit at nangungulit nanaman sakin.
"Oo kaya pede ba, shupi na?" pagtataboy ko dun sa lalaki na hindi man lang inaalis ang tingin sa notebook ko.
"Ano ba yan, dont be such a nerd. Andito tayo para magenjoy at hindi magaral..."
"Will you just get lost?!" hinarap ko siya saglit para tarayan.
"Ok fine," parang pagsuko nito tapos may inabot na baso sakin, "I'll go na, oh eto inumin para hindi ka matuyot dyan sa
sulok."
Tumawa ito at ini-insist yung drink sakin, "C'mon, juice yan. Obvious naman sayo na hindi ka umiinom kaya juice lang
kinuha ko para sayo. Ito oh, inumin mo at aalis na ko. Im just worried na baka nauuhaw ka na kasi kanina ka pa dito sa
sulok at nagaaral."
"Haay, ok fine," kinuha ko yung baso at ininom ng straight ang laman nito at inabot pabalik sa kanya para matigil na siya
at hindi na mangulit, "Now go and don't disturb me again."
"Oh sure, why not?" ngingiti ngiting sabi nito as he puts the glass on the table pero hindi pa rin ito umaalis.
"Oh bakit andyan ka pa---argh..." napatigil ako sa pagsasalita kasi feeling ko parang may gumuhit sa lalamunan ko and
its like something invicible hit my head that it starts to spin.
"I changed my mind, hindi na pala ako aalis," sabi nito na mas lalong lumapit sa tabi ko na halos masiksik na talaga ako
sa gilid.
"H-hey..." kahit umiikot na ang paningin ko ay aware pa rin ako sa ginagawa niya, dinapo nya lang naman ang kamay
niya sa may hita ko kaya pilit ko itong inaalis kahit medyo nanghihina ako sa hilo.
"I knew a girl like you would be very nave, you even believed that it was a juice when it was obviously not. You drunk a
40proof liquor and you're not very used to drinking that's why it effect you in one shot."
He starts to kiss my neck and I tried to push him away pero I'm too dizzy that I can't move with any force that's why I just
plead him weakly, "S-stop it, please stop..."
He did not listen instead he continues kissing me on my neck and to my shock he even tries to enter his hand inside my
shirt, I want to shout for help but only tiny voices come out of my mouth and its too noisy in the karaoke room that no
matter how I try, no one will notice that this bastard monkey is about to molest me.
"No, p-please," I try pulling out his hand out of my blouse before he could touch anything but he just pushes my hand
away from his.
I feel so hopeless, this is Seven's fault! If only he did not act like a big brat and forced me to come here in this stinky
party with him, this should'nt be happening!
"Mind your own business, Seven!" siya nga! Help me, Seven. >_<
"Dude," inalis ni Seven yung kamay nitong manyak na lalaki sa may blouse ko, "SHE'S MY BUSINESS."
"Wala namang sulutan Seven, look dude andami mo ng nakuhang babae. Hindi ka pa ba kuntento? Don't be too greedy
when it comes to girls, hating kapatid dude."
"Then you can have them all," sabay tulak dun sa lalaki at nilapitan ako para ilagay ang kamay ko sa may balikat nya at
inalalayan akong tumayo, "We're leaving."
Andaming naghahabol sa kanya nung palabas na kami ng karaoke room pero hindi niya pinansin ang mga ito at
lumabas na. Inalalayan nya lang ako palabas ng pub.
"Annika, hey," habang nakaakbay pa ako sa kanya ay tinapik niya ng mahina ang pisngi ko, "Are you alright? Hey
Annika, can you hear me?"
Medyo naririnig ko pa naman sya pero hindi ko magawang sumagot, sobrang wala na ako sa huwisyo at hilong hilo na
ako.
***
Change of Point of View:
- SEVEN ASTUTE -
"Hey Annika, ampocha, hindi ako sinasagot." uto uto naman kasi nitong babaeng ito, sinama ko siya para may utusan
ako pero trouble lang dinala niya sakin. Tama ba naman kasing tumanggap ng inumin sa isang di kakilala? Argh.
Ano ba yan, buhay pa ba ito? Iniwan na ata ng kaluluwa niya ang katawan niya, dedo na ata ito! Ayaw sumagot eh!
"Annika, sumagot ka naman. Hahalikan kita dyan pag di ka umimik!" sinubukan kong takutin pero wala pa rin akong
nakuhang sagot mula sa kanya. What the eff. ~__~
"Hoy seryoso ako, rerape-in kita dyan pag di ka sumagot." wala pa din, "Eh peste! Oy taxi!" ~_~
Sa bahay namin...
Pagkapasok ng kwarto ko ay binagsak ko na sya sa may kama, shet ang bigat eh. Buhatin ko ba naman pamula sa 1st
floor ng bahay hanggang sa 2nd floor 'tong baboy na ito!
"Ampotek! Ang bigat mo, ilang kilo ka ba? Magdiet ka nga! Sheez, ansakit sa braso," reklamo ko habang iniikot ikot ko
ang right arm ko para mawala yung pagkangalay ko sa pagbuhat sa kanya kanina.
"S..seven..."
Habang nakatayo ako sa tapat ng kama ko ay tinignan ko siya ng tawagin niya ako sa hirap na tono ng boses tapos
nakahawak siya sa may tyan nya habang nakaupo sa may kama ko at habang nakayuko, gulo gulo na nga ang buhok
niya.
"Oh ano nga?!" medyo naiinis na ako, pinagod niya lang ako sa pagaasikaso sa kanya! It should be the other way
around, asar!
"Seven..."
FUDGE. O_____O
"Argh! Kadiri ka Annika! Argh!" tinayo ko na siya paalis ng kama ko at dinala sa may banyo, pinaupo ko siya dun sa may
tabi ng toilet bowl.
Sinukahan niya lang naman ang kama ko! Ampotek na babaeng yun! Nakakabadtrip!
"MANANG!!!" sigaw ko to call our maid para maipalinis ang kama ko at pati na rin yung babaeng yun!
"Yeah, linisin mo itong kama ko at paltan mo ng bedsheet at pati na rin mattress! Tapos dun sa banyo," tinuro ko yung
banyo sa kwarto ko, "May mabahong babae dun, pakipaliguan na ho. Nakakadiri eh. Manghiram na lang po kayo
manang kay Ate Gabriella ng damit at underwears na bago at hindi pa gamit, maarte kasi yang babaeng yan na nasa
banyo."
"Tapos pag malinis na yung kama, pahigain mo na dyan. Sa guest room na lang ako maliligo at matutulog. Tss." sabay
labas ko ng kwarto. Nakakadiri talaga yung babaeng yun. ~__~
Magaalas otso na tulog pa 'tong babaeng ito, late na kami. Magising na nga.
"Mama naman eh, 5minutes nga sabi," sabay taklob ng unan sa mukha at tinalikuran ako.
Kinuha ko yung unan na nakataklob sa mukha niya at nilapit ko ang bibig ko sa tenga ko at sumigaw,
"HOOOOOOOOOOOOY GUMISING KA NAAAAAAAAAAA TULO LAWAY!!!"
"AY TAE KA!!! ARAY---!" sa bigla niya napabangon siya bigla at dahil sa nakalapit pa yung ulo ko sa may tenga niya ay
nagkauntugan kami sa biglang bangon niya.
"Shet, ang sakit. Walanjo ka!" sabi ko habang nakahawak pa rin sa noo kong nauntog.
"Aray, aray, aray." sabi naman niya habang nakahawak naman sa ulo niya, "Puputok ata ulo ko. Pakshet." >__<
"OA mo."
Siguro bukod sa pagkakauntog ay masakit din ang ulo niya dahil sa nainom niya kagabi, may hangover kumbaga, ang
weak naman nitong babaeng ito, parang isang baso lang naman nainom niya. Geez. -___-
"Teka..." biglang napatigil siya sa pagiinarte at napatingin sa paligid at matapos ilibot ang paningin sa kwarto ko ay
tinignan niya ang sarili sa ilalim ng kumot at....
"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!"
"Aray ko! Manahimik ka nga! May balak ka bang basagin eardrums ko!" sabay lapit ko sa kanya at tinakpan ko ang bibig
niya ng kamay ko. Ang sakit sa tenga eh, bigla ba naman sumigaw na akala mo ni-rape siya. Batukan ko 'to eh. -____-
"Eeee!!!" sabay tinulak niya yung kamay ko para alisin sa bibig niya tapos parang paiyak na siya, "What happened?
Bakit ako nandito sa kwarto mo? Bakit sa kama mo ako natulog at higit sa lahat BAKIT IBA NA YUNG DAMIT
KOOOOOOOO?!!!! ANONG NANGYARI?" T________T
Gusto ko sanang sabihing binuhat ko lang naman ang isang baboy na katulad niya paakyat ng kwarto ko at sinukahan
niya lang naman ang kama ko kagabi at higit sa lahat, si manang naman ang nagpaligo at nagpalit ng damit niya pero
mukhang wala siyang natatandaan at dahil iyamot pa rin ako sa trouble na dinala niya sakin kahapon ay may kapilyuhan
akong naisip. BWAHAHAHA.
Lumapit ako sa may tenga niya at bumulong, "I didn't know you could be that good in bed."
Pagkasabi ko noon ay nilayo ko ang mukha ko sa kanya to see her shocked expression, parang hindi siya
makapaniwala sa sinabi ko.
"WHAT DID YOU SAY? WHAT DO YOU MEAN? ANO? ANO? WALANG NANGYARI DIBA? WALA? SUSUNTUKIN KITA
SEVEN, SABIHIN MO SAKIN ANG TOTOO! WALANG NANGYARI DIBAAAA?" O____________O
Nginitian ko siya ng mapanloko, "Anong walang nangyari? You can't remember? We just had sex."
Then she bursts into tears at binato niya lahat ng unan na nasa kama ko at nung naibato niya na lahat ng unan ay pati
yung mga gamit sa may sidetable ko like the alarmclock and even the picture frames at kung anu ano pa, "NO! WE
DIDN'T! LIAR! YOU'RE A LIAR! THAT DIDN'T HAPPEN! NO, AYOKONG MANIWALA! AYOOOOKOOOO!!!!"
Pwes, kahit hindi naman totoo, paninindigan ko ang panloloko sa kanya para masaya. Ang sarap niya talagang
paglaruan. I'm enjoying this. >:D
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
***
KABANATA V: Joke lang.
Point of View:
"Two lines in a plane always intersect in exactly one point. Which of the following best describes a
counterexample to the assertion above?" bulong ko sa sarili ko as I read question #3 of our quiz sa Math kung saan
Geometry part na kami.
Binasa ko yung choices and... how the eff should I know? Ang hirap naman nito ee, hindi ko na tanda kung paano ito
gawin! Hindi naman ako nakapagaral at bukod dun ay ang sakit sakit talaga ng ulo ko, parang mabibiyak na ewan.
Gusto ko na ngang iheadbang ulo ko sa desk ko sa sobrang sakit kaso baka mapagkamalan akong baliw ng mga
classmates ko. ~__~
And aside from physical pain ay hindi magfunction talaga ang utak ko dahil emotionally unstable ako, hanggang ngayon
naguguluhan pa rin ako sa nangyari kagabi.
May nangyari ba talaga samin nung haliparot na Seven na yun? Pero hindi maari yun, ang alam ko dapat may blood
stain sa bedsheet pag 1st time diba? Pero malinis naman yung bed eh! Tapos I should feel pain sa private part ko down
there pero I feel nothing at all, ulo ko lang talaga ang masakit! >_<
Pero eee! Bakit iba na yung damit ko? Even the underwears?! Tapos bakit sa kama niya ako nagising? Uwaa~~! Ayoko
na, nakakaiyak naman ito.
Hindi na ba ako virgin? Ayoko! Pangako ko pa man din sa sarili ko na ibibigay ko lang yun sa lalaking papakasalan ko
and its absolutely not that jerk Seven! Teka, gumamit ba kami ng protection? Paano kung hindi? Paano kung mabuntis
ako? Hala, I can't imagine myself walking in the school's corridor with a big tummy! That'll be so humiliating! T____T
"Ms. Reyes, are you ok?" nabalik lang ako sa mundo ng tawagin ako ng math teacher namin.
"P-po?"
Tinuro ng teacher namin yung pisngi niya tapos sinabi, "Why are you crying?"
Nagsilingunan mga classmates ko sakin, ako naman hinawakan ko ang pisngi ko, hindi ko namalay na sa kakaisip ko ng
mga pangyayari ay tumulo na pala mga luha ko. Pinunasan ko kagad ito at ngumiti sa teacher ko, "W-wala po maam,
ang hirap po kasi ng quiz, nakakaiyak tuloy. Ehe..he...he."
Aba'y malamang. Yun nga problema ko eh, hindi naman ako nag-aral. ~_~
Pero binalik ko na lang ulit ang tingin sa paper ko imbis na sumagot pa.
Maya maya lang din ay narinig kong pasimpleng sumitsit si Yuri para tawagin ako, "Annika."
Actually afternoon period na ako nakapasok sa school dahil late na akong pumasok, umuwi pa ako ng bahay para
magpalit ng uniform. Wala naman lagi ang nanay ko sa bahay at matagal ng wala sa bahay ang tatay kaya walang
manenermon sakin.
"Ang hirap ng quiz, hindi ako nakapagaral tapos tinanghali ako ng gising," half lying na sabi ko sa kanya. I can't bear to
tell her what happened dahil I'm afraid na baka mamaya madulas ako tungkol sa slave thing at malaman niya pa ang
tungkol samin ni Kirby. That'll surely be a big trouble.
***
Patapos na nun ang 2nd period ng afternoon class ng mapagdesisyunan ko ng magpaalam sa teacher namin kung
maari muna akong magstay sa clinic dahil hindi ko na makayanan ang sobrang sakit ng ulo ko. Pinayagan naman nya
ako kaya magisang nagdiretso na ako sa may clinic.
"The doctor is out for an hour, I'm on a meeting w/ the principal. To those who don't feel well, you can lay on the bed. But
if you really feel ill or someone has a big injury, call me in the principal's room and I'll be on service right away."
Yun yung note na nakapagkit sa door ng school clinic, so wala si doktor? Ohwell, mahihiga na lang siguro ako sa bed,
hindi naman malala nararamdaman ko eh.
Tahimik na pumasok na ako sa school clinic, average lang naman yung laki ng clinic namin. May three beds sya sa right
side, may mga curtains bilang harang sa bawat beds na magkakalapit.
Nagdiretso na ako sa may dulo na higaan, right beside the window. Yung kasing nasa gitna, for sure may tao kasi
nakatsara ang curtains nito. Basta kasi nakasara ang curtains ng bed, ibig sabihin may patient dun.
Mahihiga na sana ako at tatakpan ko na yung curtain ng bed ko ng makarinig ako ng impit na ungol sa katabi kong bed.
Eh? Anong nangyayari sa girl sa next bed? Inaatake ba sa puso? Nahihirapang huminga? Binabangungot? Hala!
"Nooo~ aahh!"
Sa sobrang kaba at pagaalala ko na baka namamatay na yung girl sa next bed ay binuksan ko na yung curtain to see
her condition,
lang...
ba..." O___O
Nagputol putol yung pagsasalita ko at halos matulala ako sa pagkabigla ko sa tumambad sakin.
On the bed is a girl with her blouse unbuttoned showing her red bra w/c is currenty being fondled by a jerk named
Seven. Bakit ba sa lahat ng pupuntahan ko lagi ko na lang nakikita itong gago na ito? >___<
"Aahh! Bastos!" sigaw nung babae nung mapansin niya ako sabay taklob niya ng sarili.
"So ako pa yung bastos? Kayo nga diyan gumagawa ng milagro sa school." ~___~
"Aba ako pa naging pervert?" medyo nainis kasi ako sa tinuring ng babaeng ito saakin, "Excuse me lang ho! Wala akong
pake kung naga-anuhan, nagja-jakenpoy o naghaharutan pa kayo dyan sa loob! Hindi ko kayo binobosohan it just so
happen na ang ingay mo po at ungol ka ng ungol! I thought may naeepelepsi o inaatake na sa puso dyan sa loob kaya
binuksan ko na yung curtain, yun pala may naglalandian lang! Tss, sino kaya ang pervert? Speak for yourselves!"
"Aba~!!!" akmang aawayin na ako physically nung babae pero pinigilan siya ni Seven at bumulong sa tenga nung babae
na abot naman sa pandinig ko.
"Babe, hayaan mo na yang mamboboso na yan. Let's just continue it later, okay?" mukha naman kinilig yung babae
nung kagatin ni Seven ang earlobe niya kaya naman inayos na niya yung butones ng blouse niya at tumayo na.
"Bye babe," malanding sabi nung girl kay Seven tapos nung dumaan siya sa tapat ko, inismiran ako, "TABI NGA! LAKI
MONG HARANG!"
"Hindi ako malaking harang, malaking baboy ka lang. Laki ng bilbil mo eh kaya hindi tayo kasya sa daan." pangaasar ko
dito, umalis siyang nanggagalaiti sakin. Behlat nga sa kanya, kala niya magagawa niya akong tarayan? Wareber. -__-
"Next?" nabalik naman ang atensyon ko kay Seven nang bigla siyang magsalita, kami na lang kasi ngayon ang tao sa
clinic.
Nakaupo pa ako nun sa higaan ko at napalingon ako sa kanya noon na tumayo na sa higaan niya at lumapit saking tabi,
yung mga ngiti niya parang nangaakit pero hindi ako naaakit. -__-
"Yung kamao ko, gusto mong next?" sabay taas ko ng right fist ko sa harap ng mukha niya na lumalapit sa aking mukha,
"Saka nga yang polo mo, ayus ayusin mo, nasa paaralan ka wala ka sa gay bar para magdisplay ng katawan." -___-
Nakabukas pa kasi yung polo niya eh gawa siguro ng nagmimilagro sila kanina nung babae dito sa clinic. Psh. -___-
"Ang highblood mo palagi ah? Kulang ka sa lovelife," sabay baba niya ng kamao ko at tinulak ako pahiga sa kama,
"Ulitin natin yung kagabi?"
"Anong kulang ako sa lovelife! Mukha mo! Saka ano ba, umalis ka nga sa ibabaw ko!" pagtutulak ko sa kanya,
kinikilabutan tuloy ako! "Saka wala tayong uulitin! Imposible yun! Hindi yun nangyari! Niloloko mo lang ako!!!" >___<
"Niloloko kita? Bakit naman kita lolokohin? Tanggapin mo na kasi Annika, you just had sex with me. Wala naman
masama dun diba?"
Napakagat ako ng labi, nagpipigil ng iyak, "Ansama mo Seven! Porket ba naba-blackmail mo ako, pati sa point na yun
gagawin mo?"
"Bakit? Hindi naman kita pinilit kagabi ah? Ikaw ang nagkusa."
"Kahit na! Nakainom ako nun! Nahilo ako at wala na ako sa katinuan kagabi pero sana man lang nirespeto mo ako, sana
hindi mo naman pinagkatuwaan pati yung pagkababae ko!" hindi ko na kaya, naiyak na talaga ako, masama kasi talaga
ang loob ko sa nangyari. Pinagsusuntok ko yung dibdib niya, "Seven, ang sama sama mo! I hate you! I hate you! Wala
kang puso, hindi mo ba alam na yung kinuha mo sakin, yung pinaglaruan mo at pinagkatuwaan mo ay hindi mo na
maibabalik pa? I hate you Seven! You're the biggest jerk I've ever known in my life! I HATE YOU!!!!"
Napapikit na lang ako dahil iyak na iyak na ako nun, my virginity is one of the most important thing to me at kung isusuko
ko man yun, gusto ko sa right and special time with the person I love. Pero kung napunta lang din naman kay Seven na
alam kong para lang sa katuwaan niyang walang kwenta, sobrang nadidismaya at nalulungkot ako.
*POINK*
Napamulat ako bigla ng maramdaman ko ang pagpitik ng daliri sa aking noo pero pagmulat ko wala na si Seven sa
ibabaw ko at nakatalikod na palabas ng clinic, "Seesh, ang OA mo at ang drama drama mo. Joke lang naman yun, nantitrip lang eh sineryoso mo naman. Makabalik na nga sa klase, nakakabadtrip ka lang."
Napaayos ako ng upo at nagpunas ng luha sabay sinundan si Seven sa may corridor at pinigilan siya sa may braso,
"Seven, totoo? Hindi nga? Walang nangyari?"
"OO nga sabi! Baka gusto mong bawiin ko yung sinabi ko?" iyamot na sabi niya.
"Hindi, ano kasi... tunay nga? Wala talagang nangyari satin?" unti unti bumabalik yung saya ko.
"Wala, walang nangyari. Joke lang sabi yun."
"IKAW TALAGA SEVEN!" sabay sinapok ko siya sa ulo habang nakangiti. Masaya ako kasi wala naman pala nangyari
kahit medyo nakakaasar yung panti-trip niya sakin pero ayos lang, basta walang nangyari. ^___^
"Sus, parang sinapak ka lang." nakangiti ko pa ring sabi habang naglalakad kami sa may corridor ng school. Actually
parang magic na nawala yung sakit ng ulo ko dahil sa sinabi sakin ni Seven, nabunutan na rin ako ng tinik sa dibdib!
Wuuu.
"Annika? Seven?" sabay kaming napalingon ni Seven nang may tumawag saming mga pangalan.
"Oh Kirby!" nabigla ako kasi biglang umakbay sakin si Seven ng bumati siya kay Kirby.
"K-kirby!" pilit kong tinatanggal yung kamay ni Seven sa may balikat ko pero mas lalo pang hinihigpitan ni Seven ang
pagkakaakbay niya.
"Anong ginagawa nyong dalwa?" lumapit siya samin at pansin ko na nakatingin siya sa kamay ni Seven na nakaakbay
saking balikat. Arghhh! Seven, ano ba bumitaw ka!!! >_____<
Pero hindi na ako pinatapos ni Seven at inunahan niya akong magsalita, "Ah Kirby, nagka-cutting classes kami ni
Annika, you know we were just having FUN kanina sa clinic. Wala kasing tao, solong solo namin, we can do ANYTHING
we want lalo na at MAY BEDS dun."
"H-ha? Hoy Seven, a-anong sinasabi mo?" parang gusto kong tadyakan si Seven sa mga pinagsasabi niya! >__<
Hinarap ko si Kirby na noo'y parang naiinis na ang espresyon ng mukha, "K-kirby, umm... ano..."
"Wow. Talaga?" cold na sabi niya, "Wag lang kayong papahuli sa teachers, ang alam ko nasa second degree offense sa
rules ng school ang immoral acts."
"Maiwan ko na muna kayo, pinapatawag ako sa faculty eh." he said in a cold tone at nilagpasan na lang ako.
"Hindi ko alam na ang mga manlolokong tulad niyo ay pede rin palang magalit sa kapwa manloloko? Ang ironic nyo din
nuh?" ngingisi ngising sabi ni Seven nung mawala na si Kirby at bumitaw na rin siya sa pagkakaakbay sakin.
"Bili mo akong chocolate chips sa canteen, nasa may soccer field ako. Bilisan mo." tumalikod na siya sakin at inutusan
ako bago tuluyang umalis.
ARGHHHHHHHHHHHHH.
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
VI: Retreat
"Hoy Seven ano sa tingin mo ginawa mo kanina?" nakatayo at nakapameywang na pagalit na sabi ko sa kanya ng
balikan ko siya sa may tapat ng soccer field na noo'y nakahiga sa may damuhan habang nakaunan ang mga kamay sa
ulo.
"Choco chips ko?" yun lang sinagot niya kaya asar na inabot ko sa kanya yung lesheng pinabili niya sakin.
"Gusto mo?" pangaalok nito, medyo nakaramdam naman ako ng gutom dahil hindi pa ako nakakapaglunch.
Umupo ako sa tabi niya at kukuha na sana kaso bigla niya nilayo ito sakin, "Bumili kang iyo, sinusuwerte ka masyado."
"Pangasar ka talaga anoh? Hindi mo pa sinasagot yung tanong ko, bakit mo ginawa yung kanina? Ano ba problema
mo?"
Lumingon siya sakin habang nakahiga, "Natanong mo na ba sa sarili mo yan? I don't get you, Annika. You're a big puzzle
to me."
"H-ha?"
Umupo siya mula sa pagkakahiga niya at nilapit ang mukha sakin, "Tell me pag nagbreak kayo ni Kirby, I'll congratulate
you. Oh, hindi nga pala kayo so paano kayo magbebreak?"
Yun lang ang sinabi niya at pagkatapos ay tumayo at naglakad na siya palayo sakin.
Feeling ko bumalik ang sakit ng ulo ko sa sinabi niya, I puzzle him? Shouldn't it be the other way around? He's the weird
one here.
***
Nung matapos na din naman ang klase ay bumalik na ako sa may classroom para kunin ang mga gamit ko.
"Ano ba kasi nangyari sayo? Naghalf day ka lang tapos masakit pa ang ulo mo."
"Wala, masakit lang talaga ang ulo ko. Tara na," lumabas na kami ng classroom pero yun na nga ang ikinakakaba ko,
andun sa may corridor sa tapat ng classroom namin si Kirby na for sure ay nagiintay kay Yuri.
"Umm Yuri, hindi ako sasabay sa inyo ni Kirby. Uuwi na kasi agad ako."
Hihiwalay na sana ako pero hinigit ako sa kamay ni Yuri, "Ano ba, baliw ka ba? Hindi kita papayagang umuwi magisa
pag ganyang masama ang pakiramdam mo, mamaya nan himatayin ka pa sa daan, naku!"
Wala na akong nagawa kundi magpahila kay Yuri, pag nagpumilit kasi yan hindi ka tatantanan niyan hangga't hindi ka
umu-oo.
"Bebs, masama pakiramdam ni Annika, pwedeng ipagdala mo siya ng gamit? Ako na lang magdadala ng gamit
ko." ^___^
Tumingin naman sakin si Kirby, kumabog naman yung dibdib ko, si Seven kasi!
"N-naku Yuri, wag na. Kaya ko naman. Ako na magdadala ng gamit ko."
Tumingin ako kay Kirby na medyo naiilang, hindi ako nahihiya sa kanya, nagaalangan ako dahil sa asar na Seven na
yun. Hindi ko tuloy alam kung anong iniisip sakin ngayon ni Kirby. >___<
"Ako na magdadala," nabigla naman ako nang agawin niya sakin ang shoulder bag ko.
"Odiba sabi sayo walang problema kay bebs eh," sabay yakap ni Yuri sa braso ko at nagpatuloy na kami sa paglalakad
habang nasa likod namin si Kirby.
"Oo nga pala bestfriend, kaninang wala ka ay ini-announce na may magaganap daw na retreat ang buong 4th yr sa may
tagaytay for 2weeks!"
"Ang sabi daw kasi joint na din daw yun sa christmas party for all 4th yrs, saka siguro ay graduating na tayo kaya
pinagbibigyan na tayo. Hehe. And oh! Kasama pala natin ang section nina bebs sa bus, diba bebs?" sabay lingon ni Yuri
kay Kirby.
Habang nakayakap si Yuri sa braso ko ay pumalakpak siya, "Eee! Excited na ako sobra! Share tayo ng room Annika,
ha? Dalwahan daw kasi. Own choice of room partners daw!" ^___^
Exciting? Yeah maybe pero kung kasama namin ang section ni Kirby sa bus, for sure andun din si Seven at yun ang
hindi exciting. >___<
"Bye bebs, bye Annika! Bebs, ihanap mo ng matinong tricycle ang bestfriend ko ah? Make sure trusted yung driver para
safe siya. Ingat kayong dalwa ok? Byeee!" sumakay na siya sa may jeep at umalis naman agad ang jeep dahil puno na
ito.
Naiwan naman kaming dalwa dun ni Kirby w/c is very awkward, hindi kasi siya nagsasalita eh. Galit kaya? T____T
"Umm Kirby... Pedeng magstay ka sa bahay ko tonight? I'll explain." hindi siya sumagot bagkus ay pumara siya ng
tricycle dun.
"Sakay," utos nito sakin nung may pumara ng tricycle sa harapan namin.
He just gave me a cold stare kaya nag-give up na lang ako at sumakay sa tricycle. Nung nakaupo na ako sa loob ay
kukunin ko na sana yung gamit ko sa kanya pero nabigla ako ng pumasok din siya sa trike at umupo sa tabi ko.
"Manong, sa may **** nga po," sinabi niya sa tricycle driver ang address ko.
"Kirby..."
"Save the explanation for later," sambit niya habang sa may daan siya nakatingin.
***
Nakarating kami sa bahay ko at binuksan ko na ang pinto, pinatong niya yung mga gamit namin sa may sofa sa sala at
nagdiretso siya sa may kusina para kumuha ng maiinom. Sumunod naman ako sa kanya.
"Umm... Kirby, yung kanina... yung samin ni Seven, wala naman yun eh, wala kaming ginagawa..."
Nilingon niya ako na medyo asar, "Yeah sure, si Seven Astute pa? When a girl is with him, its impossible to believe na
wala silang ginawang kababalaghan."
Medyo nainis naman ako kay Kirby, "Stop judging me Kirby, wala naman talaga eh! May deal lang kami.."
Napayuko ako hindi ko malaman kung pwede ko bang sabihin sa kanya o hindi, "Alam niya na yung tungkol satin Kirby."
Iniangat ko ang tingin ko sa kanya, "He has proofs, may pictures siya ng magkasama tayo and he's threatening me that
he'll expose it to everyone if I won't play as his slave for a month."
"Wait lang Kirby, relax ka lang. I got it, okay? Just pretend na wala akong sinabi sayo tungkol dito kasi kung susugudin
mo si Seven baka magkaroon pa ng commotion at baka dahil dun lalo pang ma-expose sa school ang relationship natin.
1month lang naman eh, titiisin ko na lang."
Nilapitan ako ni Kirby at nilagay niya sa magkabilang pisngi ko ang mga palad niya at tinignan niya ako with sincere
eyes, "But what if he asks you to do unimaginable things?"
Kumapit ako sa kanyang shirt, "Ayaw kong malaman nila ito. Ayaw kong magalit mga tao sakin, ayaw kong kamuhian
nila ako. Alam mo naman diba kung bakit?"
Tumango si Kirby, "Naiintindihan ko. Wag kang magalala Nika, hindi na mauulit yun. Basta pag may ginawa sayong
masama si Seven, sabihin mo sakin ah?"
Dun na lang kami nagkalinawan ni Kirby, I'm glad hindi na siya galit sakin. Matapos nun nagstay siya sa bahay at
nanuod lang kami ng tv sa may sala at nung tinamad na kami ay umakyat na kami sa may kwarto ko at natulog kami ng
magkatabi w/o doing anything obscene. At nung magising naman na kami, magaalas sais na ng gabi yun kaya
nagsimula na akong magluto ng hapunan para sa aming dalwa.
Mag-isa lang ako madalas sa bahay at madalas kong kasama si Kirby dito, minsan dito siya nagi-sleep over pag
weekends. Wala kasi akong kasama sa bahay, wala ang mga magulang ko.
Yung mom ko... I don't really know where she is, minsan lang siya umuwi sa bahay. At sa minsang iyon na umuuwi siya
kundi wala ako sa bahay ay tulog naman ako. Madalas magiiwan na lang siya ng envelope sa may table sa kusina na
may nakalagay na pera dun bilang allowance ko. Iniwan niya rin naman sakin ang cellphone number niya pero sa tuwing
tatawagan ko siya ay lagi siyang busy. Ewan ko kung anong trabaho niya o kung saan ba talaga siya nagpupunta pero
isa lang ang alam ko... para na rin akong lumaki na walang magulang.
"Uuwi na ako, Nika." tapos na kami maghapunan nun at nanunuod na kami ng tv nang sabihin niya yun sakin habang
nakaakbay pa siya sakin at nakayakap naman ako sa may bewang niya at nakapatong ang ulo ko sa may dibdib niya.
"Oo. magi-eleven pm na baka hanapin na ako sa amin. Pasensya na talaga Nika, I'd really like to stay with you pero
alam mo naman mga erpats ko diba?"
Nagbungtong hininga na lang ako at humiwalay na sa pagkakayakap ko sa kanya, "Sige na Kirby, mabuti pa ngang
umuwi ka na. Gabing gabi na rin naman baka mapaano ka pa sa daan."
Nagpaalam na kami sa isa't isa at kumaway kaway ako sa kanya sa may pinto ng bahay ko hanggang sa nakasakay na
siya ng tricycle. Nagsimula na naman akong makaramdam ng lungkot pagkasara ko ng pinto.
Pinagmasdan ko yung buong bahay ko habang nakasandal ako sa pinto... madalim at sa may sala lang bukas ang ilaw
at pati tv... maingay yung tv pero parang ang tahimik pa rin... walang tao, mag-isa lang ako... nanlalamig nanaman ako. :(
***
"ANNIKAAAAAAAAAAAAAAAA!!! Excited na ako, excited na ako bestfriend!" halos maalog na ako kakatalon ni Yuri
habang nakahawak siya sa may braso ko. Nasa may quadrangle na kasi kami ng school at naghihintay na lang na
paakyatin kaming mga students sa bus per sections. Parang field trip lang eh, pinagising pa kami ng maaga, ang sabi
kasi dapat 5.30am andito na sa may school, iiwan daw ang late pero the heck, 6.30am na hindi pa din kami pinapaakyat
sa bus. Filipino time talaga oh. -__-
"Bebs, excited na excited ka talaga ah?" biglang lumapit si Kirby samin kasama isa sa kaklase niya na hindi ko kilala
pero namumukhaan ko lang. Nagkatinginan kami ni Kirby at nginitian ko siya, nagkaintindihan na kami sa ganun lang. :)
"Oo bebs, hindi nga ako nakatulog kagabi eh sa sobrang excited ko! 2weeks ba naman kasi eh, parang vacation
lang!" ^_________^
"Yuri talaga oh," natatawa kong sabi, "Magre-recollection tayo dun hindi magve-vacation."
"Tama si Annika bebs," pinatong ni Kirby yung kamay niya sa may ulo ko at kinilig ako dun ng pasikreto, "Kelangan
nating magpakabait dun."
Magsasalita pa lang sana ako pero biglang dumaan sa gilid namin si Seven na nakasigaw, "OH MGA MABABAIT NA
BATA! Sasakay na daw ng bus! PAKABAIT KAYO!"
Ewan ko ba pero nung dumaan siya sa gilid namin at isinigaw yun, feeling ko ini-emphasize niya yung word na "mabait".
Nang-aasar na nanaman siya. -___-
Umakyat na rin naman kami ng bus. Magkatabi kami ni Yuri, ako dun sa may tabi ng bintana. Hati yung bus sa dalwang
section, yung section namin ay nasa bandang unahan mga nakaupo at yung section nina Kirby ay sa likod.
2-4hrs drive daw ang sabi bago makarating sa Tagaytay dipende kung may traffic o wala pero sana naman wala dahil
ayaw kong maupo sa bus for 4hrs. -__-
Nagdaldalan at kainan kami ni Yuri habang nasa bus pero nung makalipas na rin ang 1oras na biyahe medyo napagod
na kami at sinandal ko na lang yung ulo ko sa may bintana, naglagay ng headset sa may tenga ko at natulog na, medyo
inaantok pa kasi ako eh paano ang aga kaming pinagising para pumunta sa school. -___-
Click! Click!
Habang nahihimbing ako sa tulog ko ay naalimpungatan ako sa tunog ng pag-click ng camera siguro, ewan ko pero
naiingayan ako tapos feeling ko natanggal pa yung headset ko sa tenga ko kasi sa kabilang tenga ko na lang naririnig
yung music at nararamdaman yung headset. Pero pinagpatuloy ko lang ang pag-idlip.
Click! Click!
"Hmm~ Ano ba Yuri, wag ka ngang magpicture, ang ingay ingay eh..." sabi ko habang nakapikit pa rin ang mga mata.
Click! Click!
"Yuri ano b---- WHAT ARE YOU DOING HERE?!" napamulat agad ako ng mga mata ko ng makita ko sa tabi ko si Seven
Astute na may hawak na digicam! Napasigaw tuloy ako ng malakas, nagsitinginan tuloy mga tao sa bus sa amin,
napahiya tuloy ako kaya I excused myself, "W-wala po, wala po iyon. Don't mind me." >___<
"Ano ginagawa mo dito?" nung nawala na ang atensyon ng mga tao samin sa bus ay inis na bumulong ako sa kanya.
"Cheese!" sabay tapat niya ng camera niya at nakarinig na lang ako ng 'Click!'. Napapikit ako sa flash ng camera nito.
"Hanapin mo." ang lapad ng ngiti niya na para bang nangaasar talaga, "Bigyan kita ng clue..."
"Huh?"
"Hindi mo gets? Katabi niya boyfriend niyang manloloko at katabi ko naman ang bestfriend niyang manloloko. Cool, isn't
it?"
"Oh great, just great," umayos ako ng umupo in a way na nakastretch yung paa ko sa ilalim at halos nakaslant na yung
higa ko sa upuan habang nakacrossed arms ako at nakabusangot ang mukha.
"Annika, pengeng pringles," sabay kuha niya ng can ng pringles sa may bag ko kahit hindi ko pa siya pinapayagan.
Arghh!!!
"Annika, peram ng mp4!" sabay kinuha niya yung mp4 ko kahit hindi ako pumapayag. -___-
"Annika, pengeng coke," kumuha naman siya ng coke sa bag ko kahit hindi pa ako napayag. -___-
"Annika--------"
"ANO NANAMAN?!" asar na asar na ako kasi sa buong biyahe hindi niya ako tinatantana, Annika here, annika there!
Halata namang binubwisit niya lang ako eh!
"Arghhh," naipamunas ko na lang ang palad ko sa mukha ko, "Bakit ka pa nabuhay sa mundong ibabaw Seven."
-__________-
Okay, this is gonna be the worst retreat of my whole highschool year. 2weeks? Don't tell me he'll also bug me for those
2weeks? Oh give me a break!
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
"Welcome to ****! cfsaucdnvobvbsnc khbsud nsv sjn uvjck!" wala akong maintindihan sa sinasabi nung speaker sa
unahan sa may hall. Nakarating na kami sa Tagaytay at pinadiretso kaming lahat na 4th year sa may isang malaking
session hall kung saan pinaupo kami by sections, andaming sinasabi nung speaker sa unahan, inaantok tuloy ako. Hindi
pa man din ako nakatulog sa may bus, EH SINO BA NAMAN MAKAKATULOG KUNG MAY KATABI KANG ISA'T
KALHATING MAPANGASAR NA TAO?
Nakuuuu. Kung wala lang pamblackmail sakin yang Seven na yan, na-sumo wrestling ko na yan. I swear. -___-
"Annika, sure ka bang magpinsan kayo ni Seven?" napatingin naman ako kay Yuri na katabi ko, napataas yung kilay ko.
Inaantok na kasi ako tapos may out of the blue pang question na susulpot.
"Hindi naman kami magpinsan nun," inamin ko na rin naman. Eeew kaya, ayokong mapagkamalang kadugo yun.
"Kaya pala pagkagising ko si Seven ang nakita ko sa tabi ko." -___"Umm yeah, gusto ko daw niyang makatabi eh. Kung hindi kayo magpinsan... siguro nililigawan ka ni Seven nuh? Yeeee!
Aminin mo na bestfriend!"
Hindi ako kumakain pero feeling ko mabibilaukan ako sa sinabi niya. Nililigawan ni Seven? Ano baaa!!!
(-__________-)
(-______________-)
(=__________________=)
"Sinong walang crush sayo, miss..." nabigla ako ng may kumausap sakin at kinuha yung name tag ko na nakasabit sa
aking id strap, meron kasi kaming lahat nun, required. "Ms. Annika Marie Reyes?"
"E-eh?" napaangat ako ng tingin at nakita kong nasa unahan na pala namin ni Yuri yung speaker at nagsasalita ito
habang may mic na hawak. Nakatingin ang lahat samin at yung mga teachers naman, parang pinapagalitan kami sa
tingin kasi siguro ang daldal namin ni Yuri! Si Yuri naman kasi eh ang ingay! >___<
Pagkatapos kong mapagalitan ay iniwan na rin naman kami ng speaker at nagpatuloy na siya sa discussion na wala
akong maintindihan.
"Okay, I want you guys to get to know each other and I meant it for the whole 4th year. So I'll group you all into
12groups," sabi nung speaker tapos tinuro niya yung student sa may first row,"Start counting 1 to 12."
"1."
"2."
Obviously nagcount kami up to 12 tapos repeat ulit sa 1 hanggang sa makarating sa last student sa last row. Since
seatmate kami ni Yuri ay magkaiba kami ng group.
"Dapat hindi na lang tayo nagtabi Annika! Sayang hindi tayo magka-group!" pagrereklamo ni Yuri.
"Haay nako Yuri hindi ka na nasanay, lagi naman ganyan ang groupings."
"Okay, okay everybody! Keep quiet! Sssh!!!" pinatahimik kami nung speaker kasi nagkakaroon ng big commotion dahil
sa groupings kasi siyempre mga nagtatanungan kung sino magkakagrupo, may mga natutuwa kasi nakagrupo nila yung
friend nila sa kabilang section merong hindi masaya kasi mapapahiwalay sila sa friends nila, "Okay go to your groups!
Group 1 dito sa may first two row ng right side, group 2 sa may first two row sa left side..."
Blahblahblah. Ini-assign nya yung seating arrangements namin by group at nagsipuntahan naman kami sa mga upuan
namin at pagkaupo ko may naramdaman akong kumalabit sa likod ko at paglingon ko...
Thing is, sa likod ko ay nakaupo si Seven at kagrupo ko siya. 12 members per group pero yung iba including our group
ay may 10 members lang. Pero bakit kagrupo ko itong syokoy na ito? Malas, malas, malas! =_=
"Good, magkakasama na kayong magkakagrupo. Gusto ko magkakila-kilanlan kayong mabuti sa grupo niyo before our
2weeks end. You guys will not be just a group but also a team, wag niyo muna isipin yung mga kaklase niyo o kaibigan
niyo, from now until the last day of retreat kayo kayo ang magiging magkakasama, kayo ang magiging magkakapamilya.
In every activities ay kayo kayo ang magkakasama. From the moment you guys wake up, magkakasama kayo sa
assembly natin dyan sa may garden, kelangang mabilis ang kilos niyo dahil may parusa ang grupong male-late sa
assembly. "
"At sa breakfast, lunch at dinner ay kayo kayo rin ang magkakasama sa table. Walang kakain sa grupo hangga't hindi
kayo kumpleto sa dining hall, pag may nawawalang isang kagrupo kelangan hanapin o tawagin niyo bago kayo kumain."
"Basta maraming mga activities na concern ang groupings niyo kaya simulan niyo ng kilalanin ang isa't isa. I'll give you
20minutes to introduce yourselves sa mga kagrupo niyo, and oh pumili na rin kayo ng group leader at secretary para
may taga check ng attendance at magcontrol ng behaviour ng group members. Remember kahit retreat ito, kelangan
um-attend kayo sa mga session at hindi kayo pedeng magpagala gala lang lalo na pag lights off time na. Requirement
niyo itong retreat na ito for your graduation kaya kung gusto niyong grumaduate makipagcooperate kayo ng maayos sa
retreat."
Matapos magsalita nung speaker ay binilog namin yung mga chairs namin in a way na magkakaharap kaming mga
group members. At nung magkakaharap na kaming mga magkakagroup, walang nagsasalita sa group namin.
Ang awkward lang kasi wala naman akong kakilala sa kanila. Yung kaklase ko lang na isa ang kakilala ko at... well, si
Seven. The rest mga taga ibang section na kilala ko lang sa mukha pero hindi sa pangalan, yung mga nakakasalubong
ko lang sa hallway but never kong nakausap.
"So walang magsasalita satin? Contest ng patahimikan ba? HAHAHAHA!" alam niyo na kung sino yang sira ulong
pasimuno sa pagsasalita, edi sino pa ba edi si Seven. =_=
"Edi mauna ka magsalita, ikaw magpakilala muna." sagot ko sa kanya in an irritated tone.
"Ohsure why not coconut!" bakit ba ang energetic niya? Nakadrugs ba siya? =__=
"Well, for sure lahat kayo kilala niyo na ako, sino ba hindi nakakakilala sa gwapong ito? I'm Seven Astute, the head
turner." d(OvO)b
Nag-isa isa na rin naman kaming nagpakilala after ng kayabangang presentation ni Seven.
"So sinong group leader natin?" tanong nung isa sa kagroup namin, Laila ang name.
"Oo nga, sino?" ulit tanong nung Arvin.
"Ako alam ko kung sino!" nagtaas ng kamay si Seven, tumingin kaming lahat sa kanya.
"Sino?"
"Bakit ako!!!" ayaw ko maging group leader, ang hassle na nga at ako yung president ng section namin tapos pati ba
naman sa retreat leader pa din ako? Ayoko!!! Napaka ni Seven! >__<
"SI ANNIKA NA LANG! Wooo! President yan eh, honor pa yan! Wooo! Annika, annika, annika!!!"sasapakin ko itong
Seven na ito eh kung wala lang sanang tao, panay ba naman ang pagchi-cheer sa name ko at pinagpipilitan akong
gawing leader. Sapak, gusto niya? =_=
"Hala, bakit ako? Wag ako, uy!" ayan na nga po, pinagpipilitan na nila sakin. Ayoko nga eh, matrabaho naman kasi yung
inia-assign nila sakin. T___T
"Sinong boto kay Annika? Itaas ang kamay!" bigla tinaas ni Seven yung kamay niya, "AKOOOO!!!"
At nagsitaasan din silang lahat ng kamay kaya Seven shot me a triumphant smile, "MAJORITY WINS! Si Annika ang
leader ng group! Yehey!"
Things to do before going to bed today: Sapakin si Seven ng back and forth.
"Oh ayan may leader na tayo, sino secretary?" tanong ng isa sa mga kagrupo namin and this time ako nagtaas ng
kamay.
"SI SEVEN!" babawi ako! Akala niya ako lang mahihirapan sa group na ito, pwes siya rin! Siya bahala magcontrol sa
attendance! Behlat niya!
"Hindi ako papayag maging leader pag hindi secretary si Seven!" pagmamatigas ko.
"Oh ano Seven, ikaw daw?" tanong ng isa sa kagroup namin sa kanya.
Nabigla ako sa reaksyon niya kasi ini-expect ko na maasar siya kasi gumanti ako sa kanya pero imbis na maasar ay
mukhang satisfied pa siya at sabay sabing, "Okay, I'm the secretary because I'm sexy and hot." OvO
ARGHHHHHHHHHHH. Ang kapal! Sagad sa buto ang kakapalan! Ang hangin lang grabe! Storm coming, signal number
SEVEN! =_=
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
VIII: Crush!
"Group 12, it's your turn to present your leader and secretary."
Pagkasabi nun ng speaker ay tumayo na kami ni Seven at habang naglalakad na kami papunta sa unahan ay narinig ko
pa siyang bumulong ng pangasar, "Hala tinatawag na tayo sa korte, sesentensyahan na daw tayo sa salang
PANLOLOKO! Ay teka bakit kasama ako? Dapat kayo ni Kirby! Bwahahaha." >:D
Gusto ko siyang sapakin dahil naiinis na ako sa kanya pamula pa lang nung nasa bus kami hanggang sa group
presentation tapos pati ba naman ngayong naglalakad kami papunta sa unahan! Pero dahil hindi ko naman siya
masasapak at dahil nga maraming tao ay pasimple ko na lang nilapit ang kamay ko sa braso niya sa gilid at kinurot ito
ng pagkadiin diin at dahil dun...
"ARAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAYYY!!!"
Napasigaw siya ng malakas as he moved a little bit away from me as he touches his injured(well *roll eyes*) arm.
Obviously we caught everyone's attention including the speaker.
"What happened? Are you alright?" tanong nung speaker na lalapit sana kay Seven.
Ang OA naman maka-react ni Seven, akala mo naman sinaksak ko ng palakol, parang kinurot lang eh. =_=
"Si Annika po kasi miss! Ang sabi panget daw ako ayaw niya daw sakin hindi niya daw ako papakasalan kahit ako na
lang ang natitirang human specie sa mundo, mas pipiliin niya pa daw magpakasal sa unggoy pag nagkataon!"
Wow. Anggaling niya, paano niya nabasa ang thoughts ko? That's exactly how he grosses me out. *O*
Pero teka... anong konek ng kinurot kong braso sa mga pinagsasabi niya?
"Teka nga naguguluhan ako sa inyong mga bata kayo..." sabi nung speaker nung makalapit samin.
Kinuha ni Seven yung microphone dun sa speaker, "Miss, crush ko po kasi si Annika kaso ayaw niya sakin! Pogi naman
ako diba? It hurts you know!" T____T
(Seven's hidden thoughts: MWAHAHAHAHAHA! >:D)
O__________________O
"Yeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!"
Panay asaran at kantyaw ang naririnig ko sa loob ng session hall pati yung speaker pati mga teachers ay tumatawa,
tinignan ko si Seven and if looks could kill... kanina pang nakahiwalay na ang kaluluwa niya sa katawan niya. Anong
pinagsasabi niyang crush? I-crush ko mukha niya sa pader eh! Nangaasar nanaman yang hayop na yan. =_=
"Naku talaga kayong mga bata kayo!" natatawa pang sabi nung speaker tapos tinignan niya yung name tag ni Seven,
"Naku Seven, don't worry konting tiis lang at madidivert din ang atensyon ni Annika sayo! Saka mag-aral muna kayo
bago ang love love na yan, hanggang crush muna ha! Ahaha! Osige na mga lovebirds, ipakilala niyo na samin ang grupo
niyo! Ahaha!"
Lovebirds? Eeew. Uwak po si Seven at scarecrow ako kaya shooo shoo! =___=
***
Natapos yung session mga bandang 6.30pm, grabe ang haba nga eh! Bago kami maghapunan ay binigyan muna kami
ng 30minutes ng lodging time, nagpunta punta na kami sa kanya kanyang rooms. May mga numbers naman na binigay
samin eh, hiwalay ang rooms ng boys sa girls, nasa kabilang parte yung mga boys pero hindi rin naman kalayuan sa
amin.
"Ahh! Nakahiga din!" sabi ko pagkabagsak ko ng katawan ko sa may kama, mamaya ko na siguro aayusin yung mga
damit ko sa cabinets.
"Woooow! Ang cute naman ng rooms!" the usual Yuri, ayun namamangha at nae-excite sa room, panay ang bukas at
kalkal sa mga empty cabinets pati banyo pinagdiskitahan, "Annika! May shower! May heater pa! Ang cool! Yehey!
Uwaaa~ May free soaps din! Meron na din ready towels! Color pink, kyaaa! Ang cute!"
"Hoy relax ka lang, tuwang tuwa ka masyado!" natatawa ako kay Yuri, nasa banyo lang kasi eh pero parang batang
dinala sa may toy store eh. =__=
"Annika!" nakangiti siyang lumabas ng banyo at umupo sa tabi ko sa higaan, iniangat ko naman ang tingin ko sa kanya
habang nakahiga, "Saan ka? Sa taas o sa baba?"
"Kahit saan."
"Ako na lang sa baba, Annika! Ayoko sa taas eh baka may flying white lady." ^___^
"Baliw! Flying white lady ka diyan, gutom ka na noh? Naluluka ka na eh!" tumayo na ako sa pagkakahiga ko at sinapok
ng pabiro ang noo ni Yuri. Loka loka talaga oh.
*Knock knock*
"Hi girls!" nakangiti siya, nagkatinginan kami pero lumipat din agad ang tingin niya kay Yuri siyempre para hindi ito
makahalata.
"Bebssssssssssssssssssss!!!" lumapit si Yuri kay Kirby at hinila ito sa kamay palapit sa may tapat ng higaan namin tapos
nakayapos ito sa may braso ni Kirby, "Tignan mo yung room namin, ang cute diba? Patingin din ako ng room niyo
later!" *u*
"Sure, pero ewan ko lang kung may visit hours. Ang alam ko kasi pag lagpas 11pm na bawal na magvisit sa rooms
unless may important need, parang curfew kumbaga."
"Oo Yuri may ganun, hindi ka kasi nakikinig nung ini-explain satin ni maam!" palibhasa kasi ako ang president kaya alam
ko rin yun kasi kelangan kong makinig nung time na ini-explain samin ng adviser namin ang mga bagay bagay sa retreat
na ito.
"Osya, ivi-visit na lang kita before 11pm, sana saglit lang ang session after dinner. Sama ka Annika kung saka sakali?"
"Sure." :)
"Nag-bell na!"
Narinig namin yung pag-ring ng bell pero hindi siya yung school bell, yung small bell lang siya na hinahawakan sa kamay
at tumutunog pag inalog alog. Yun yung signal namin pag tinatawag na kami nung speaker kanina or let's say yung
guide namin para sa retreat na ito, maam Hannah ang name niya.
"Tara na bebs, puntahan na natin mga kagroup natin." ah oo nga pala, magka-group sina Yuri at Kirby. Si Kirby ang
leader at si Yuri ang secretary ng group nila. Argh! Nakakainggit, dapat ako na lang nakagroup ni Kirby. T___T
"Ah, hindi na. Ako na bahala pumunta sa mga kagrupo ko, sige mauna na kayo."
Nagpunta muna ako sa may banyo para mag-ayos ng sarili kasi humiga ako kanina kaya syempre medyo nagulo yung
buhok kong nakapuyod. Naghilamos muna ako saglit bago magsuklay para matanggal ng konti yung antok ko pero nung
nagpupunas ako ng mukha may narinig akong nagbukas ng pinto at nagsara rin agad nito.
"Yuri, ikaw ba yan?" sigaw ko habang nakalagay pa rin ang mukha ko sa towel dahil nagpupunas pa ako, "May
nakalimutan ka ba?"
"Yuri?"
*tick!*
Hala! Biglang namatay yung ilaw! Ang dilim, wala akong makita! >__<
"Yuri! Ano ba bakit mo pinatay yung ilaw, hindi magandang joke yan!" >__<
"Pssst."
"Y-Yuri?" bigla akong nakaramdam ng pagka-panic ng may marinig akong sumitsit sa kadiliman sa paligid, ang sobrang
tahimik pa kaya ang lakas ng impact sakin nung pagsitsit na narinig ko. >__<
Nakakapit ako ng mahigpit sa may towel ko habang natatakot ako, "Y-Yuri, ano ba! Wag ka ngang magbiro! Buksan mo
na yung ilaw!"
Hindi ko kasi mabuksan yung ilaw na nasa may pinto ng banyo dahil hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko sa takot.
"Pssst."
Bigla ko pa man din naalala yung sabi sabi nila na lumang sementeryo daw itong retreat house na ito. At marami daw
nagpapakita dito! Hindi naman ako masyadong naniniwala sa multo pero kung ganto lang din naman ang nangyayari,
parang feeling ko anytime ay maniniwala na ako. Natatakot na akooooo! T___T
"Boo!"
"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!"
*Tugsh!*
Bigla bigla ay may sumulpot sa unahan ko na may hawak na flashlight na nakatapat sa mukha niya kaya naman nabigla
ako ng sobra at sa takot ko ay nasuntok ko yung mukha ng multo!!! >_<
"S-Seven?" O___O
Tumakbo agad ako sa may switch ng ilaw ng banyo at nakita ko si Seven sa may sahig na nakahawak sa may ilong niya
na parang nasaktan dahil siguro sa pagkakasuntok ko tapos yung flashlight niya ay nasa sahig din at nabitawan niya ito.
"ANO SA TINGIN MO GINAGAWA MO?! WALANGYA KA! WALANGYA KAAAA!!!" lumuhod ako sa may sahig para
matapatan siya at pinagsasapak siya.
"Aray ko Annika, oy aray ko! Aba! Oy! Aray aray! Heeelp rape! Arayyy ko! Tama na oh!" habang binubugbog ko siya ng
sapak ay nahawakan niya yung braso ko at tinulak ako pahiga sa sahig ng banyo dahilang para mapahiga ako at nasa
may ibabaw ko na siya.
"Hoy walangya ka! Mamatay na ako sa takot! Walangya ka talaga! Tae ka! Tae!!!" pinagpipilitan ko siyang masapak kaso
hawak hawak niya yung mga kamay ko.
"Manahimik ka nga!" napatigil ako kasi tinulak niya yung mga kamay ko sa may sahig at hinigpitan ang hawak dito in a
way na hindi ko maiangat at ang nakakabigla sa lahat ay diretsong diretso ang tingin niya sa mga mata ko at nakangiti
siya ng mapangasar sakin.
"O-oy Seven, umalis ka nga diyan, bitawan mo nga kamay ko," parang kinakabahan ako sa ngiti niya eh. >__<
Pero imbis na sumunod siya sa sinabi ko ay unti unti niyang ibinababa ang mukha niya.... palapit saking mukha.
"S-seven, o-oy..."
Pinikit niya pa yung mata niya at palapit talaga ng palapit yung mukha niya sa mukha ko... ayan na, konti na lang...
"S-seven..."
ilang inches na lang... malapit na malapit na... napapikit na lang ako ng aking mga mata ng sobrang diin dahil konting
konti na lang magdidikit na yung mga labi namin... kinakabahan ako, ang bilis ng tibok ng puso ko... ano ba to! In any
time mahahalikan niya ako! >___<
but...
3seconds after....
Uhh....
"Baho ng hininga mo oy," napamulat ako ng mata ko ng marinig ko yun at pagmulat ko wala na siya sa ibabaw ko.
Bumangon ako at paglingon ko nakita kong palabas na siya ng banyo.
"Kakain na tayo leader, kawawa naman mga kagroup natin, naglalaway na sa gutom. Saka para makapagtoothbrush ka
na pagkatapos kumain, mamaya na lang kita i-kiss pag cool breath ka na! BWAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!" >:D
IX: Goodnight
"Hey guys!" nakakuha na kami ng table para sa group, pabilog yung table namin at nakatayo pa kaming lahat habang
nagsasalita si Seven, "Magsiupo na kayo."
"Teka, bakit mo na sila pinapaupo eh hindi pa nga tayo nakakakuha ng pagkain? Kelangan pa nating pumila para
kumuha ng pagkain!" may mga nagse-serve kasi sa bandang gitna at kelangan pumila at kumuha ng tray para lagayan
ng pagkain. Pare-parehas lang naman para sa lahat ang pagkain eh.
"Sige na umupo na kayo, sitback and relax, si Annika na daw bahala sa pagkain natin!" ^___^
"Ikukuha na tayo ni Annika ng pagkain nating lahat kaya all we gotta do is sit and wait! Kaya THANK YOU
ANNIKA!" sabay akbay niya sakin, tinulak ko nga. =_=
"Ikaw diba or gusto mong magpicture picture?" >:D sabay hinawakan niya yung necklace niya na may laman na memory
card. Arghh! Blackmail, slave thing and PAKYU KA TALAGA SEVEN. =_=
"Oo naman, si leader Annika pa! Macho man yan si Annika eh! Diba? BWAHAHAHA." >:D
"FINE, OKAY FINE!" yun na lang yung sinabi ko at padabog akong umalis sa may table para ikuha sila ng mga pagkain
nila. Ilang beses lang naman ako nagpabalik balik para lang maiserve yung mga pagkain nila sa table. At nung
makatapos na rin ako sa wakas sa pabalik balik from serving area to table ng ilang beses ay nakaupo na rin ako at ready
to eat na.
Nagkwentuhan naman kami habang kumakain, mababait naman yung mga kamembers ko except kay Seven. Pero
ewan ko ba pati yung mga girls sa group namin halatang nagpapa-cute sa kanya at may crush sa kanya, bakit ba
andaming nagkaka-crush sa balugang lalaking ito? Argh. I must admit that he has the LOOKS, pero yung ugali... ibang
usapan na. =_=
Matapos namin kumain ay pinabalik din naman kami sa session hall, nakaupo kami by group bale mga katabi ko ay mga
kagroup ko pero nakakainis ay tumatabi sakin si Seven kahit ayaw ko. He really likes to annoy me. =_=
"Okay tomorrow meron tayong exciting event. Since second day niyo ay may test kayo!"
"Quiet! Quiet!" nakasigaw na sabi ni maam Hannah kahit naka-mic na siya kaya naman tumahimik talaga sa hall, "Relax
lang guys, hindi ito test na ire-record, walang grades dito at hindi ito written test nor academic test kundi isang TEST OF
SENSES."
Napa-"oohh" at "ahhh" kami ng marinig namin kung anong klaseng test iyon. Nakaka-curious naman at nakaka-excite
tuloy. *u*
"Sa test na ito, you guys will not be in a group but in duo. Yes, partner partner kayo, now yung mga katabi niyo ay siyang
partner niyo na. Ops, wala ng lilipat ng upuan!"
"Kaye," lumingon ako sa katabi ko sa kanan para i-ask siyang makapartner, "Parter tayo!"
"Nako Annika, si Jessa kapartner ko," turo niya sa katabi niya sa kanan.
*kulbit kulbit*
May nararamdaman akong masamang presensya na kumukulbit sa balikat ko kaya paglingon ko sa katabi ko sa
kaliwa...
"Bakit ba lagi na lang ikaw?" T___T nakakastress na ha! Kung sino yung iniiwasan mo siya yung napupunta sayo. =__=
"Kasi we're meant to be! It's destiny you know? BWAHAHAHAHA." >:D
"Destinihin ko mukha mo eh." =_=
"Annika & Seven, you guys have any problem?" nabigla naman ako ng mapansin kami ni maam Hannah.
"MAAM, MAY LQ YUNG LOVEBIRDS!" may biglang kumantyaw mula sa isa sa mga studyante sa hall. Sino yun? SINO
YUN AT MAGILITIN NG LEEG. =_=
(LQ = Lover's Quarrel)
"Naku ah, may nabubuong loveteam sa retreat na ito ah! Bongga!" isa pa itong speaker namin kung makapangantyaw,
nasusura na ako ah. =__=
***
Natapos din naman yung session for tonight at pinabalik na kami sa kanya kanyang rooms, haay sa wakas natapos na
rin yung pangangantyaw sa loob ng hall at nakahiwalay na rin ako sa balugang Seven na yun! Nightmare ever!
"Nakaka-excite naman yung test of senses bukas!" sabi ni Yuri nung makalabas na siya ng banyo at nakapajama na, ako
naman ay nasa may taas na ng double bed at nakahiga dun habang nakasilip sa kanya sa baba.
"Eee! Annika naman eh, ano ba ginawa sayo ni Seven at parang diring diri ka dun sa tao? Hindi naman mongoloid itsura
nun ah, pogi nga eh."
"Basta ayoko sa kanya." =_=
"Annika talaga oh, sige ka mainlove ka dun, sabi nga nila the more you hate the more you love."
"EEEEEEEEEEEEEEEEEWWWWWWWWWW!!!" sabay binato ko kay Yuri yung unan ko, tawang tawa naman ang
bruha at binato pabalik sakin yung unan ko.
"Pero I wonder kung anong meron sa test of senses, never heard pa kasi eh. Ikaw ba annika may idea ka?"
"Wala din, ngayon ko lang narinig."
"Siguro---"
Kinuha ni Yuri yung phone niya sa may bag niya at tinignan kung sino yung natawag at nung makita niya ito ay ngumiti
siya, "Si bebs pala natawag!"
Pagkasabi ko nun sinagot niya na yung call, "Hello bebs! Uy napatawag ka, anong meron?"
Umayos na lang ako ng higa at humarap na lang ako sa may pader habang nakakaramdam ng lungkot. Hawak hawak
ko yung cellphone sa kamay ko at pinagmamasdan ang screen nito, hindi niya ako tinawagan... kahit message man
lang. Nakakainggit naman si Yuri. :(
"Ah sige sige! Sasabihin ko kay Annika! Sige bye bebs, punta na kami diyan agad!"
"ANNIKA!" nabigla naman ako sa page-emote ko sa harap ng pader nang biglang tawagin ni Yuri yung pangalan ko,
wala na yung telepono sa may tenga niya at naglalagay na siya ng tsinelas,"Bumaba ka na diyan, pupunta tayo kayna
Kirby! Silipin natin room niya dali!" ^____^
"H-ha?"
"Bilisan mo na Annika, 20minutes na lang before curfew time eh! Daliiiii!!!" bumaba naman agad ako sa double bed at
naglagay ng tsinelas at agad agad na akong hinila ni Yuri palabas ng room papunta kina Kirby.
Katulad lang din naman ng amin yung room nila, simple lang at good for two lang, double bed din. Mga nakashorts at
loose shirts na lang sila (si kirby at yung karoom mate niya) siguro pantulog na din nila. Nangulit lang naman dun si Yuri
eh, nagusap usap lang kami saglit at palabas na din agad kami dahil hindi naman kami pede magtagal.
"Sige na bebs, alis na kami ni Annika ah," pagpapaalam ni Yuri kay Kirby at lumingon lingon siya sa paligid para hanapin
yung ka-room mate ni Kirby na noo'y kasalukuyang nasa banyo ata.
"O sige na, goodnight na bebs!" sabay tumingkayad si Yuri, humawak sa may balikat ni Kirby at dinampi ang labi nito
dito.
"Tara na Annika!" nakangiting anyaya sakin ni Yuri pagkatapos. Nauna ng naglakad palabas ng pinto sakin si Yuri.
Since nasa likod ako ni Yuri at hindi niya ako kita ay inabot ko si Kirby sa may labi niya at pinunasan ito ng kamay ko
habang nakasimangot ako, ikinabigla naman ito ni Kirby pero syempre walang nagsalita samin kasi baka mahuli kami ni
Yuri kaya pagkatapos kong punasan ang labi niya ay naglakad na din ako at sumunod na palabas kay Yuri.
Nung nakabalik na kami sa room namin at nung mga bandang 12pm na ay gising pa ako at nakahawak pa sa cellphone
ko. Katext ko si Kirby.
Hindi ako naka-reply. Naisip ko nanaman yung nangyari dati nung 1st year ako. :(
Nakareceive ulit ako ng text sa kanya after ilang minutes ng hindi ko pagreply.
Kirby: You know the thing between us is something that is not really legal kaya kelangang magkapatience ka, first of all
kelangan ko muna makahanap ng way para makipagbreak kay Yuri ng hindi ito ide-depress at pagkatapos nun kelangan
pa rin natin ng konting time na makaget over si Yuri sakin bago tayo tuluyang umamin sa kanya ng tungkol satin at pag
nangyari yun we can be official at hindi na natin kelangan magtago. D'you get me Nika?
Nagtype ako...
"Minsan Kirby parang nagdo-doubt na ako sa feelings mo sakin... minsan parang ayoko ng maniwalang mahal mo ako..
nalulungkot ako Kirby, ikaw na lang yung nagiisang taong pinagkakatiwalaan ko ng puso ko. Wag mo naman sana akong
lokohin at saktan..."
Ise-send ko na sana kaso pinili kong i-cancel lahat ng tinype ko at nagtype ulit ng bagong message.
To: Kirby
Mahal kita Kirby, goodnight.
Pagka-send ko nun, binura ko na lahat ng msgs niya sa inbox at lahat ng laman sa sent msgs. Kahit gusto kong isave
lahat ng mga msgs niya ay hindi ko pedeng gawin dahil baka anytime mabasa ni Yuri kaya to be safe ay binubura ko din
agad lahat.
Nilagay ko na sa ilalim ng unan ko ang cellphone ko at pinikit ko na ang mga mata ko...
Pagkapikit ko ng mga mata ko, bumalik sa alaala ko ang nangyari 3yrs ago...
1st year highschool ako nun at lahat lahat ng worst na bagay na pedeng mangyari sakin ay nangyari, akala ko hindi ko
kakayanin... I almost gave up, I even attempted to commit suicide...
He's all I have, I want him all for me. Yuri, ibigay mo na siya sakin please?
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
X: Test of Senses
"What? Bakit ako ang naka-blindfold? Ayoko nga! Mamaya kung ano nanamang kalokohan gawin mo! Ikaw na lang
magblindfold ako na lang yung sa voice!" pagrereklamo ko kay Seven habang nagaagawan kami sa blindfold.
Tonight na kasi yung simula ng "Test of Senses", kami yung sa last batch kaya bandang midnight na. Iniantay na lang
namin ngayon na lumabas yung group members namin bago kami pumasok sa may forest.
According kay Maam Hannah, isang game daw ito na kung saan kelangan paganahin namin ang 5 senses namin: Sight,
Hearing, Smell, Touch and Taste. But only one in the team can use a sense, meaning? If I use the sense of sight, Seven
can't use it. Kaya naman may isang dapat nakablindfold samin para isa lang ang pwedeng makagamit samin ng sense of
"sight".
"Okay, game!" tinapat niya yung closed fist niya sakin at nagsimula na kaming mag-chant,
"HAH! Talo ka! Panalo ang papel sa bato!" tuwang tuwa kong sabi.
"Okay ka lang? Kelan pa nanalo ang papel sa bato?"
"Well excuse me, it's always the paper who wins over the rock. Yun ang rules." pagtataray ko, panalo na kasi ako ayaw
niya pa i-accept ang defeat. =_=
"Wait lang," nagpunta siya sa isang kamember namin na may hawak na notebook at nag-ask ng paper at bumalik sakin
at inabot yung papel, "Ayan oh papel."
Hindi siya sumagot imbis ay yumuko siya para pumulot ng bato, "Babatuhin kita, ipan-shield mo yang papel mo okay?
Tignan natin kung panalo ngang talaga ang papel sa bato." >:DDD
"BALIW KA BA! EDI DUMUGO MUKHA KO PAG BINATO MO SAKIN YAN!" I said horrified.
"Edi panalo nga ang bato sa papel!" a smirk formed on his lips. He grabs me by the shoulder and spins me facing the
other way and he starts to blindfold me with the piece of cloth given to us.
"Hey!" I protest.
"Wag ng umangal, ayan na oh nakalabas na sa forest mga ka-team natin, tayo na sunod na papasok sa forest."
"Psh, fine." I gave up, wala naman ako magagawa dahil napaka-insistent ni Seven na gawing ako yung mawawalan ng
sense of sight. =_=
"Guys, ready na kayo?" narinig kong tanong ni Maam Hannah kahit hindi ko siya nakikita dahil sa blindfold, I could just
recognize her voice. "Kayo na next, remember no cheating okay? Now, I'll give you only 30minutes at pag hindi kayo
lumabas after 30minutes, we'll start to get worried and we'll come search for you guys. Wag kayong matakot, safe
naman sa loob ng forest, we've checked already kung may dangerous animals pero wala naman since private property
itong land na ito. Kung may troubles man, just use the whistle."
Tinuro niya samin yung tig-isang whistle na nakasabit sa mga leeg namin na binigay nila, "We'll come immediately pag
narinig namin yang whistle."
"Okay, remember the goal of this test. Kelangan hanapin niyo ang mga bulok na pagkain na nakalagay sa isang small
black plastic bag, malaking bagay ang sense of smell dito dahil nakabukas ang plastic bag na yun para sumingaw yung
amoy na mabaho and in that way mahahanap niyo siya kung magagamit niyo ng maayos ang sense of smell. But of
course, importante din na gamitin wisely ang other senses. You get me?"
"Yes maam!" sagot namin parehas and with that ay pinapasok na kami sa may forest.
Kelangan namin hanapin yung black plastic bag of rotten foods in order to surpass this test. May prize daw ang groups
na may pinakamaraming members na makakalabas ng forest with the quest item. I just don't know what the prize is pero
sigurado daw magugustuhan namin at yung pinaka may less na madadala ay may punishment...
Actually we're on the brink of losing... sampo kami sa group bale 5teams sa aming group and only two of them got out of
the forest with the quest item. Tie kami ngayon sa isang team na dalwa lang din team ang nakalabas ng may quest item
kaya kelangan makuha namin ni Seven yung quest item dahil kami na yung last team sa group! Hindi ko alam kung ano
yung punishment ng matatalong group but I surely don't want to receive any punishment! NO WAY! >_<
"Andaya! Bakit ako ang naka-blindfold! Argghhh!" pagrereklamo ko habang nasa loob na kami ng forest. Gina-guide ni
Seven ang bawat steps ko, siya kasi yung mata ko ngayon.
"Lumiko ka Annika may puno," sabi nito kaya naman sumunod ako, "Sorry ka natalo ka sa jack en poy eh. Atsaka
HAHAHAHA! Ampanget ng boses mo!" XD
"Anong natalo? Hindi kaya! Madugas ka lang eh! At ano ba! Wag ka ngang tumawa, natural lang na mabago yung boses
ko dahil nakatakip yung ilong ko!" meron kasing nakasipit sa ilong ko para matakpan yung sense of smell ko, hindi
naman siya masakit pero yun nga lang ay medyo uncomfortable pag nagsasalita. Nakakahinga pa naman ako kahit
papaano dahil hindi naman mahigipit yung pagkakasipit sa ilong ko, just enough to lessen my sense of smell.
"Sus! Saka gusto mo ba talaga na ikaw ang nakakakita ngayon? I'm warning you madilim sa forest, flashlight lang ang
meron tayo, sobrang sobrang dilim at ang creepy pa. Malay mo mamaya may makita kang alam mo na... awoooo."
"Shut up!" kinilabutan naman tuloy ako. Oo nga pala, midnight na at nasa loob pa kami ng isang forest, sigurado ngang
nakakatakot. Baka mamaya may mga mumu dito! Naku! Buti na nga lang talaga at si Seven ang sense of sight! Psh!
"Wait lang Seven," napatigil ako sa paglalakad nang may marealise ako, "Bakit mo ako naririnig? Diba ako dapat ang
may sense of hearing? HOY NANDUDUGAS KA BA?!"
Dapat kasi hindi ako naririnig ngayon ni Seven kasi naka-cover ang mga tenga niya ng parang earmuffs na magko-cover
ng sense of hearing niya pero bakit nagagawa niyang marinig lahat ng sinasabi ko? That just means na tinanggal niya
yung cover sa tenga niya!
"Tsk! Wag ka ngang mandaya! Mamaya nan may makakita sating taga ibang group, isumbong pa tayo at magfail tayo sa
test na ito! Ayokong makareceive ng punishment!" hindi naman na siya sumagot pa, siguro hindi niya na ako naririnig
kasi binalik niya na yung cover sa tenga niya.
Nagpatuloy na kami sa paghahanap ng quest item, magically ay walang ginagawang kababalaghan si Seven. I mean
hindi siya nangaasar, nagpeplay ng any pranks as in wala lang, normal act lang siya ngayon. Wow, ano kaya nakain
nitong isang 'to? Sabagay hindi ko mabasa nasa isip niya dahil nakablindfold lang ako. I hate being blind! I can't see
anything, it scares na anytime baka madapa ako pero whenever that happens naman bigla naman ako sinasambot agad
ni Seven. He has the sense of touch kasi eh while nakatali ang dalwang kamay ko sa kanang kamay niya gamit ang
isang lubid.
"Aray!" napa-aray ako kasi nagdi-dire-diretso ako ng lakad nang bigla akong mahila pabalik kasi parang nagstop sa
paglalakad si Seven, hinihila ko yung lubid na magkadugtong saming mga kamay pero hindi pa rin ako makapagpatuloy
sa paglalakad. I think we just stopped.
"Seven, bakit tayo tumigil?" I know it's no use to ask him dahil he won't hear me.
"Annika, wag ka ngang maingay," aangal sana ako kung hindi ko lang napansin sa tono ng boses niya ang sobrang
pagkairita na parang may nakikita siyang hindi magandang nangyayari.
"Seven, what's happening?" nagsisimula na akong makaramdam na may hindi magandang nangyayari sa paligid.
"Just shut up for 5minutes!" naramdam kong binulong niya sa gilid ng tenga ko.
Hindi na ako nakatiis kasi naku-curious talaga ako kung anong meron kaya naman humarap ako sa kanya as I remove
my blindfolds, "Eh ano ba---"
Pagkaremove na pagkaremove ko ng mga blindfolds ko nabigla na lang ako nang gamit ang lubid na nakakabit sa
magkabila naming kamay ay hinigit niya ako at sinandal sa may isang puno malapit samin, I swear before that may
nahagip na figures ng tao ang mga mata ko... there were someone else near us and maybe that's the reason of all this
curiosity. I wanted to see who they were pero nablock yung utak ko ng mapansin ko si Seven sa harapan ko, still pinning
me on the tree with his hands on each of my shoulders.
"Don't cheat," yun ang sinabi niya sa seryosong tono at binalik ang blindfolds sa aking mga mata.
"I'll own every senses," yung yung sinabi nya as I felt him placed earmuffs on my ears, "Sense of hearing."
I could still hear kahit konti pero medyo hindi malinaw kasi he hasn't placed the earmuffs properly on both my ears, yung
isa medyo baluktot pagkakalagay kaya naman hindi nacover ang buong right ear ko kaya kahit konti ng mga sinasabi
niya ay naririnig ko pa.
I was about to shout at itutulak ko na siya dahil sa ginawa niya pero napigilan niya ako as he held tightly on my both
sides and kissed me right on my lips after saying, "Sense of Taste."
Nanlaki yung mga mata ko behind the folds. He did not make any move, he just presses his lips against mine for i don't
know how long! 30seconds? 40? A minute? I HAVE NO BLOODY IDEA!
My mind says PUSH THE FVCK AWAY FROM YOU OR KICK HIS BALLS THE HARDEST HE DESERVES. But my body
obviously won't cooperate with my mind's plot and that is the most annoying disagreement I have ever had with my
systems.
While I'm on the process of cursing each and every part of my systems, I felt him move away from my lips as he takes
away the earmuffs off my ear and whisper, "One day you'll thank me for this."
All my bloods rushed to my head as I remove my blindfold and glare at him, "YOU ARE SO FULL OF YOURSELF! You
think I'd thank you for stealing a kiss? You're the sickest and if you may allow, I'd like to kick you!"
And with that I gave him a nice kick on the leg that got him kneeling on the floor, cursing.
"I HATE YOU! I HATE YOU!!!" I took the whistle on my neck and blew it creating a loud sound in the quiet forest, I did
that to catch the teachers attention and bring me out of this forest! I don't want to continue this test anymore with this
creature with me! He's the worst!
"I just did you a favor and a kick's what I'll get?" he stood up and took the whistle away from my hand with a very angry
gaze. He untied the rope in his hands that's connected to mine so to separate us and then he shot me one last angry
look, "I guess I should've not been kind enough and let you witness THAT."
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
XI: Insults
Point of View:
- SEVEN ASTUTE -
"Aray!"
I could hear Annika whining since I've long removed the earmuffs, yeah I'm cheating but who effin cares about this test. I
don't even give a fig on this, it's annoying and boring. The only thing that amuses me in this test is Annika tripping so
many times! She looks so pathetically funny being blindfolded.
I've long stopped, I was actually planning to annoy Annika by putting a bug on her but my plan was put into halt when out
of my peripheral vision I saw something rather some people, a pair, not so far from us.
"Sssh!"
"Hey Seven, don't tell me you're cheating again. Put back your earmuffs on!"
"Annika, wag ka ngang maingay," if she causes more noise sooner or later those people will be aware of our not so far
presence. Oh-kay, why am I feeling giddy of the thought of them caughting us... rather the thought of Annika seeing
them? Argh, that's sort of weird. #__#
"Just shut up for 5minutes!" I feel so irritated all of a sudden... argh, I can't comprehend myself. #__#
My eyes almost literally fell when I saw her turning as she pulls away the blindfold from her eyes,"Seven ano ba---"
From what?
I don't know, I just pulled her and pushed her to a tree. Our eyes met for only some seconds but in those seconds I felt
something pierced into me, I don't know... it scared me so I brought back the blindfold on her eyes to cover them.
"S-seven..." I heard her call my name. She's quite confused and shocked. Me too.
I don't know what's going on with me. Bakit nga ba ako nag-aalala na makita ni Annika yung nakita ko? Shouldn't I just
let her witness her beloved Kirby almost making out with well his girlfriend and her bestfriend? Her reaction to that would
actually be entertaining to me... or would it?
Confused and frustrated, I ended up kissing her to shut her up and to... uhh... save her? Argh.
I could see in the side of the tree that Kirby & Yuri, not so far, have almost finished being gross and was already walking
away from that stance and that's when I thought she's safe... she's safe? What was that supposed to mean? Arghhhh.
OR NOT?
And then she suddenly kicked me on the leg and with that I fell on the floor feeling the pain! That ticked me off! The fvck
she's kicking me for?!
"I HATE YOU! I HATE YOU!" she said it with so much disgust like I just raped her or something and she blows the whistle
on her neck to call the attention of the teachers.
I stood up and walked towards her feeling so annoyed or maybe even angry, I don't know!
"I just did you a favor and a kick's what I'll get? I guess I should've not been kind enough and let you witness THAT."
Obviously "THAT" means her beloved Kirby + her beloved bestfriend = making out. Which practically is not something so
wrong because they're in a LEGAL relationship... and I should've just let what she would have seen to slap to her face
the fact that SHE'S A LOW LIFE BESTFRIEND'S BOYFRIEND STEALER instead of saving her from it.
Patagal ng patagal sa paglalaro kong ito, hindi na lang pandidiri ang meron ako sa kanya... I also got curious of her.
Why is she clinging to someone like Kirby who's already committed, not to mention to her bestfriend? It really puzzles me
how desperate she is... I sometimes ask myself, is she just crazily inlove? Love potion drunk? Or she's just really
insane?
Well one thing's for sure, it annoys me that someone can hold to another someone so much! And it annoys me more that
she annoys me! How fvcking annoying!
***
Hindi na ako nakatiis sa mga naririnig ko sa mga kagroup members ko, kanina ko pa pinipigilan ang sarili ko na wag
silang pansinin sa bulungan nilang nakakaabot naman sa aking tenga dahil hindi naman sila kalayuan sakin! Suot suot
ang gloves at hawak hawak pa rin ang brush na pangkuskos ng kaldero ay lumapit ako sa mga chismosa kong
kamembers at pinukpok sila isa isa ng basang brush sa mga ulo nila na ikinabigla nila.
"Hoy pwede ba ngumuya na lang kayo ng chewing gum kesa nagchi-chismisan kayo dyan? Tsk!" tumalikod na ako
pagkatapos kaso nagpanting ulit mga tenga ko ng may bumulong.
Lumingon ulit ako sa kanila at pinukpok ulit sila ng basang brush, "OYYY!!! Kanina pa kayo! Naiinis na ako." =__=
"Curious lang kasi kami, ano ba meron sa inyo ni Seven?" sabay tingin nila kay Seven na noo'y nasa isang gilid at
naghuhugas din ng pinggan na walang kamalay malay na pinaguusapan na siya. Dahil kami yung loser group sa test of
senses kagabi ay kami yung may punishment which isa maglinis ng kusina for the whole day, meaning: breakfast, lunch
at dinner. At breakfast pa lang nililinis namin at sobrang pagod na ako. I hate washing and scrubbing. =__=
What happened last night just flashback in my mind so suddenly that made me shudder kaya tinalikuran ko na sila at
bumalik na sa hinuhugasan kong kaldero, "MAGHUGAS NA NGA KAYO PARA MATAPOS NA TAYO!"
Tapos na ako nun maghugas ng kaldero, yung pinggan naman ang hinuhugasan ko nang bigla bigla ay may nagsalita sa
tabi ko na siyang kinabigla ko.
The people around us, our groupmates, could feel the tension between us. Well, nagsisigawan lang naman kaming
dalwa habang nagbabatuhan ng mga mapanlait na salita. Obviously, hindi malaman ng mga kagroupmates namin kung
anong gagawin nila, kung pipigilan ba kaming dalwa sa pagaaway o bubuhusan ng tubig para kumalma. But eitherway,
wala akong pakelam dahil im so irritated and the only thing I want to do right now is to insult this guy in front of me! >_<
"Are you done insulting me, fake person?" and those words he said felt like knife stabbed on my chest especially when
he touched his necklace and raised it a bit reminding me about my dark secret.
"What's going on?" parang nawala ang invisible "war-zone" line ng magstep in si maam Hannah sa loob ng kitchen at
lumapit saming dalwa. I think she just heard us insulting each other and she's not very pleased by our use of
vocabularies.
"I said, what's going on?" she repeated her question and this time halata sa boses niya na hindi talaga siya natutuwa sa
nangyari. Wala naman sumagot samin ni Seven, ako tumungo lang ako ng ulo ko dahil ayaw kong i-meet ang mga mata
ni maam Hannah, I'm sort of scared na mapagalitan.
Silence....
"Haaay," maam Hannah broke the silence in the room when she heaved out a sigh, "I never thought I'd be using the
reflection room this year."
"You two," tinuro niya kaming dalwa, "Come with me. You both have to reflect with your actions."
Reflection? ....is that supposed to be this retreat's version of our school's detention? If that's so... uh oh, no way I'm
staying in a room with Seven for who knows how many hours! No freaking way, that'll make the world explode! O_O
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
***
XII: Reflections
"Sasabihin niyo ba sakin o hindi yung dahilan ng pagaaway niyo kanina?" pang-ilang beses na ata inulit ni maam
Hannah yang tanong na yan pero parehas lang kaming nakayuko ni Seven at walang umiimik.
Dinala kami sa reflection room after dinner, around 8pm... isang simpleng room lang ang reflection room actually ng
retreat house namin. Maliit lang siya at walang masyadong laman kundi ilang lumang cabinets sa gilid at ilang upuan na
plastik sa gitna ng room. Nakaupo kami ni Seven dun sa mga plastic chairs sa may bandang unahan ng room,
magkatabi kami habang nasa tapat namin si maam Hannah na nakatayo at nakapameywang habang pinipilit kaming
aminin sa kanya yung pinagaawayan namin ni Seven.
"Ni-rape po ako ni Seven." <--- para namang andaling sabihin niyan diba? I know, exaggerated ako masyado, he did not
rape me... well, he just kissed me pero wala siyang paalam at against yun sa will ko! Arghhhhhh
"My fault," nanlaki mga mata ko nang marinig kong magsalita bigla si Seven. Without moving my head, I look at him w/
my eyes. Wow! Did he just admit that it was his fault? Well yeah, it was really his fault but this is so unbelievable, I mean
marunong rin pala umamin ng kasalanan ang unggoy na ito!
"Yeah, his fault," I second that notion. Kasalanan naman talaga niya. Pff
"Haay. Simpleng asaran lang pala, akala ko kung ano na. Hindi na kayo mga bata para sa gantong away. Act your age
guys! Magka-college na kayo pero may mga pagkaisip bata pa rin kayo."
"Iiwan ko kayong dalwa dito sa reflection room habang nagnanight talk ang buong 4th yr sa session hall, Palalabasin ko
na lang kayo dito pag natapos na ang night talk. Ang while you're here," bigla niya kaming inabutan ng tig-isang
padpaper at ballpen, "Gusto kong magreflect kayo sa childishness niyo at magkabati na rin kayong dalwa. Sa papel niyo
kelangan magsulat kayo ng mga bagay na ayaw nyo sa isa't isa at mga bagay na gusto niyo naman sa isa't isa. Take this
chance to get to know each other and be friends, I want you guys to step out of this room as friends and not as enemy
anymore. Am I clear?"
She just eyed on us for some seconds at lumabas na din agad ng reflection room, leaving me & Seven alone.
Silence....
Awkward....
Silence...
"BOOOORING!!!"
I shot him a look when he stretched his arms and yawned. Argh, how can this guy be annoying like EVERYTIME?
"You!"
"Me?" he just gave me the 'dope' look.
"Yeah! Ikaw nga! Tae ka ba ha?"
"Hindi ako tae, tao ako." =_=
"Para ka kasing tae, ang sarap mong i-flush!"
"Pick up line ba yan, dapat ba akong kiligin?" ('__')
"Ewan ko sayo!" kakainis talaga siya! "It's your d@mn fault kaya tayo andito sa boring na reflection room!"
"Oh geez Annika, you're so exaggerated. Give the crap a break!" tumayo siya sa upuan at tumalikod sakin para umupo
siguro sa ibang upuan.
"Hey don't you dare turn your back on me when I'm talking!" I threw him my pen, it hit his back. He flinched and looked
back at me in a very annoyed face.
"Problema mo ba ha?" tinaasan niya ako ng boses, halatang inis na rin siya.
"Ikaw ang problema ko! Anong karapatan mo para halikan ako? Porket may pangblackmail ka lang hindi ibig sabihin nun
ay pede mo ng gawin lahat sakin!"
"It was just a fvcking kiss, Annika! What's the big deal?"
"Hey! Don't make it sound na parang ninakawan mo lang ako ng lollipop! Kung para sayo wala lang ang isang kiss pwes
para sabihin ko sayo, importanteng bagay sakin ang isang halik! Gusto ko lang makatanggap ng halik sa taong gusto ko
and obviously hindi ikaw yun! You can ask me to do anything, kahit linisin ko ang bahay mo, ang sapatos mo, gawin ang
assignments mo, kahit ano maliban sa mga bagay na involve ang physical contacts! Sana naman alam mo yun! Babae
ako Seven, konting respeto! Wag mo naman akong bastusin. Wag kang insensitive!"
"Insensitive? Tsk, ako pa ngayon ang insensitive?" bigla siyang naglakad palapit sakin at nung nasa tapat ko na siya ay
pinatong niya yung mga kamay niya sa magkabila ng upuan ko, trapping me in. Nag-lean forward siya kaya naman
napasandal ako sa upuan ko, parang umurong ang dila ko dahil sa mga mata niyang galit na nakatitig sakin, "Baka gusto
mo malaman kung bakit kita hinalikan? Tapos saka mo sabihing insensitive ako."
I was taken aback. Ewan ko kung bakit but I hesitated for a moment, parang natakot ako bigla sa pwedeng dahilan ni
Seven. Napapaurong ang dila ko sa kanya, he looks scary.
Kinailangan ko pang lumunok ng laway ko bago ako makasalita muli, "Y-yeah? Then tell me the reason!"
The side of his lips curved upwards then he moved forward up to the side of my ear and whispered,"If I haven't kissed
you, you could have witnessed people making out."
"In the forest? That's gross!!!" yun yung initial reaction ko. Natulak ko nga siya sa pandidiri ko eh.
"Gross, right?" I absolutely dont like the way he smiles. It's taunting.
"Akala ko ba matalino ka, Annika? Can't you figured it out on your own?"
Parang bigla akong kinilabutan kasi automatic na nagflashback ang scene kagabi sa utak ko...
Dun sa forest kagabi, nung pagkatanggal ko ng blindfolds ko, sigurado akong may nahagip ang mga mata ko bago ako
hilahin ni Seven at itinulak sa may puno. Pero I only saw it for like a second kaya hindi ako sigurado sa nahagip ng mga
mata ko...
'If I haven't kissed you, you could have witnessed people making out.'
"Got the puzzle pieces together? See, I just did you a favor ungrateful brat."
I'd really like to cry because of what I've heard, alam kong si Kirby at Yuri naman eh pero Kirby promised me na
gumagawa na siya ng way para kaayawan siya ni Yuri pero bakit... bakit ganun? Am I waiting in vain or what? Niloloko
niya ba ako? Pinapaasa?
I want to cry... but not in front of this guy, in front of this jerk named Seven.
"Favor? I don't think you did me a favor, eh ano kung naghahalikan o kung anuman sina Kirby at Yuri?" I have my facial
expression as calm as ever at na-handle kong hindi mag-crack yung voice ko kahit alam ko sa sarili ko na naiiyak ako. I'll
just cry it out later, I still have to act. I have to play tough. Sanay naman na akong umarte eh, gaano na ba katagal itong
sikreto namin ni Kirby? Ganun katagal na akong umaarte sa harap ng mga tao, sa harap ni Yuri.
Seven was kind of astonished like as if he did not expect my reaction to this story pero napaltan din naman agad ito ng
mga mapangmatang tingin.
"Not really normal kung may 3rd person na involve, right?" obviously, ako ang 3rd person na tinutukoy niya.
"And so?" sabi ko na para bang walang pakelam sa mga sinasabi niya.
Bakit pag sa tuwing nagsasalita si Seven, kahit nakakainis at nakakasakit ay parang may point siya? It's like he stabs the
realizations straight into my heart but I don't want it, I want to deny everything. Baliw ba ako?
"Are you an aspiring psychologist? Since when did you start analysing people's situations? Seven, you know my secret
but that doesn't mean you can butt in. Stop being so nosy."
"Let's just do what we're told to do, okay?" he then winked at me as he turned his back to seat on the opposite side of the
room.
"Feeling mo cute ka at pakindat kindat ka pa, tusukin ko mata mo eh," asar na sabi ko sa kanya habang nagsusulat ako
sa papel ko.
Things I hate about him? Ah, mapupuno ko isang yellow paper! Back 2 back pa! Baka 10pages pa magawa ko or baka
nga makapagpublish pa ako ng novel pag sinulat ko lahat ng mga bagay na kinaiiyamutan ko sa lalaking iyan.
"I hate him, first of all." sinulat ko iyon sa papel ko bilang panimula.
At habang nagsusulat ako, I heard him say sa kinauupuan niya, "Admit it, I'm too sexy that just a simple wink can make
you fall inlove with me already." ;))
Gumusot ako ng isang papel at ginawa itong paperball atsaka hinagis sa kanya na saktong tumama sa balikat
niya, "Baliw! Sabi ko kung nakadrugs ka ba, hindi ko sinabing kung drugs ka ba! Seesh, wag ka ngang feeling, abot
hanggang outerspace kayabangan mo." =___=
Siguro nga tama si maam Hannah na para nga kaming isip bata kasi sobrang nonstop ang pagtatalo namin miski sa
maliliit na bagay at nagbabatuhan pa kami ng paperball. =_=
Napagod din naman kami sa pagtatalo around 10.30pm at nanahimik na lang kaming parehas habang pinagpatuloy na
lang namin ang pagsusulat sa papel.
I hate him, first of all. I hate his arrogance. I hate his confidence. I hate his face, I hate his voice. I hate his presence. I
hate his existence. I hate the day he was born. I hate his insensitiveness. I hate his perverted and annoying character. I
hate his stupidity, I hate his way of treating others. I hate his name. I hate him... I simply hate everything about him."
Marami pa akong gustong isulat kaso naubos yung oras ko sa pakikipagtalo kay Seven. Hindi rin kasi nagtagal, around
11pm, ay bumalik na si maam Hannah.
Syempre bumalik na din agad si Seven sa tabi ko bago makapasok si maam Hannah para hindi nito mahalata na walang
"friendship" na nabuo samin.
Nabigla ako nang umakbay si Seven pero syempre hindi ako umangal at nag-fake smile na lang ako kay maam
Hannah, "Good!" d(^__^)b
"Friends na po kami ni Nika, diba?" ^_________^ really, how dare him call me with Kirby's nickname for me. =_=
"Really? Wow! O diba masaya pag wala na kayong kaaway? I'm glad that you guys have reflected on your actions. I just
hope hindi na siya mauulit, okay?"
"Don't worry maam Hannah, hinding hindi na mauulit! Bestfriends na nga kami ni Nika diba?" ^___^
"Oh, don't exaggerate." I think the only chance na magiging friends kami ni Seven ay sa harap lang ni maam Hannah.
=_=
Na-convince naman namin si maam Hannah na friends nga kami kunwari ni Seven kaya naman pinalabas nya na kami
ng reflection room para mkabalik na kami sa designated rooms at makapag-ayos at makatulog na.
Binigay samin ni maam Hannah yung papers namin, pinag-exchange niya kami ni Seven para daw mabasa namin yung
sinulat ng isa't isa. Like I'm interested, ughhh.
***
"Anikkaaaaaaaaaaaaaaa!" halos mabingi naman ako kay Yuri nang tawagin niya ako pagkapasok ko ng kwarto namin, "I
heard napunta ka daw sa reflection room ba yun? Kasama mo daw si Seven. Nag-away daw kayo? Uwaaa! What
happened?" >___<
"I'll listen!" ewan ko ba kung bakit laging full of energy itong babaeng ito kahit almost 11.30pm na. (Z__Z)
"Yuri, bukas na lang. Inaantok na ako eh. Promise, bukas." and with that ay pumasok na ako sa banyo para
makapaghilamos na at maglinis ng katawan at makapagpalit sa aking pajama.
Actually gusto ko munang iwasan na magkwento kay Yuri 'coz obviously I can't tell her the "real" reason kaya
nakapagdesisyun akong ipagpabukas na lang sa kanya ang pagkekwento para makapagisip ako ng imbentong storya.
Nung pagkalabas ko naman ng banyo ay nakita ko si Yuri na nakahiga na sa kama niya at hawak hawak ang cellphone,
katext siguro si Kirby. Haay.
Umakyat na ako sa may kama ko sa itaas ng double bed pero bago yun kinuha ko muna yung papel ni Seven na pinagexchange samin kanina ni maam Hannah. Ewan ko kung bakit ko ginawa yun, may sarili atang utak ang kamay ko. =_=
Nung makahiga na ako sa aking kama, binuklat ko yung nakatiklop na yellow paper at binasa ang nakalagay dun. Konti
lang naman ang nakasulat.
Pakyu ka Seven. Yun lang... as in yun lang yung nakasulat sa kinaayawan niya sakin. Manyak at mapanlait talaga ang
unggoy na yun! arghhhh!!!
Gugusutin ko na sana yung papel dahil sa inis ko pero nung baliktadin ko yung papel at nakita kong may nakasulat pa sa
likod ay binasa ko ito.
She's stupid..."
"She's stupid...
...stupid enough to love a guy so much to the point that she closes her eyes to everything."
Nung mabasa ko yung last part sa sinulat ni Seven... halo halo yung naramdaman ko: inis, galit at lungkot.
So he likes my stupidity?
Yeah, for the first time I'll have to agree with him... I am stupid.
His straightforwardness.
To: Kirby
I HATE YOU.
Message sent.
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
XIII: Anonymous Number
"What was that about, Nika?" sinubukan niyang hawakan ang pisngi ko pero umiwas ako. Andito kami ngayon sa may
labas ng rooms namin, nagkita kami sa may bandang likod ng session hall kung saan sigurado kaming walang teachers
na dadaan. Nagkausap kami sa text na magkita around 2.30am para siguradong tulog na ang lahat.
"I should be asking you that question, Kirby," sumandal ako sa may pader ng building habang nasa likod ko ang mga
kamay ko at nakatungo ako.
"Kirby, mahal mo ba ako?" inangat ko ang tingin ko para magtama ang mga mata namin.
Pagkabalik ko sa room, dahan dahan kong sinaraduhan ang pinto at nung paakyat na ako ng kama, nabigla ako nang
magsalita si Yuri.
Ewan, I said I hate him... I wanted to stop, I wanted to say to him that we better stop our relationship pero nung nakita ko
siya... hindi ko nagawa. Hindi ko kaya.
Baliw na ata ako. Sobrang mahal ko siya na hindi ko kayang bumitaw. Nahihirapan ako, hindi ko na alam kung anong
ginagawa ko. Ahh, bahala na.
***
That morning, feeling ko para akong zombie at ang laki ng eyebags ko. Pagkahiga ko kasi sa kama kagabi ay hindi pa
rin ako nakatulog, andami kasing thoughts na pumapasok sa aking isipan. 1hr lang ata ang naging tulog ko. (Z___z)
"Zombie,"
*POKE*
"Zombie,"
*POKE*
"Zombie---"
"Isa pa! Sundutin mo pa ang braso ko, susuntukin na kita sa mukha!" his finger that was to poke my arm stopped in
midair when I scolded him.
Nasa session hall ulit kami and as usual by group ang seating arrangements and unfortunately katabi ko si Seven. He's
been bugging me the moment we entered the hall, ini-ignore ko lang siya dahil wala ako sa mood pero hindi ko na natiis
dahil ang kulit kulit niya. -___-
"Sunget."
"Panget." =__=
"Mas panget ka, ang laki kaya ng eyebags mo."
"Pede ba Seven, pedeng maging anghel ka muna kahit ngayon lang? Ngayong araw lang, pleaaase?" I said almost
exhausted.
"Sorry, the number you have dialled is out of coverage area. Pls try your call later," tinapat niya ang kamay sa may tenga
as if he's calling, nang-aasar obviously.
"Pake mo ha? Teka---" bigla akong napatigil nang may ma-realize ako sa sinabi niya, "Paanong---?" O__O
"Well... I guess I'd be waiting for the result before this retreat ends."
"What?! Nakinig ka din?! Bading ka ba? Ang chismoso mo talaga kahit kelan!"
"Bading? Ako? Want me to prove my manhood to you?" he gave me a malicious look kaya hinampas ko siya sa balikat
niya.
"Ahahaha!" bigla siyang tumawa pero syempre pigil at hindi malakas para hindi kami mapagalitan ni maam Hannah.
"Ahahah, Annika," pinunasan niya yung luha sa gilid ng mata niya na resulta ng sobrang pagtawa sabay bigla siyang
tumingin sakin ng diretso, "I don't know kung baliw ka lang ba talaga o sagad ang katangahan mo."
"Hindi ako baliw, hindi rin ako tanga! Inlove ako Seven, alam mo yun? Pero siguro hindi kasi kahit kelan hindi ka pa
siguro nainlove. Laro lang naman kasi sayo ang lahat ng ito diba? You don't know what it means to be
inlove!" pangaakusa ko sa kanya.
He sneered at me, "You may be right, I don't know what it means to be inlove. So tell me about this so called "being
inlove", ginagamit ba dito ang utak? O puso lang ba ang involve kaya ka ganyan katanga?"
Hindi ako nakapagsalita... Ginagamit ko nga lang ba ang puso ko? Nakalimutan ko nga bang gamitin pati utak ko?
Natatanga ba talaga ako sa pag-ibig na ito?
Pinatayo na kami para lumabas ng session hall at magdiretso na sa may dining hall at pagtayo ko at naglalakad na ako
sa may pinto narinig kong bumulong sakin si Seven, "Saved by the bell?"
"Stop bugging me," yun lang ang nasabi ko pagkatapos at hindi ko na siya muling pinansin to dismiss him.
***
Nothing really happened that day, Seven just kept on bugging me and that was so horrible because he was giving me a
major headache. It was such a relieved when the day ended and we had to go to our rooms for sleep time.
"Haayyy Yuri, sa wakas makakatulog na din tayo!" buntong hininga ko pagkahiga ko sa kama ko.
Wow, may openforum pala bukas. Okay lang, as long as mapahiwalay ako sa unggoy na Seven na yun.
***
CHANGE OF
POINT OF VIEW:
- Yuri Santos's POV -
Ahh... Tumunog na alarm clock ko, time to wake up Yuri! Yawn! Inaantok pa ako.
Kinuha ko na yung phone ko sa ilalim ng unan ko at pinatay na yung alarm nito. Nakita ko si Annika na bumaba na ng
kama niya.
"Sure," pagkasabi ko nun ay nagdiretso na siya ng banyo. Ako naman nahiga pa ulit saglit.
*beep beep*
"Yuri," nabigla ako nang lumabas ng banyo si Annika kaya naman agad kong naibalik sa ilalim ng kama ko yung unan
ko, "May toothpaste ka pa ba? Ubos na kasi yung akin. Naiwan ko kasi yung isa pang sachet sa bahay."
"A-ah, oo, kunin mo lang sa bag ko dun sa may pink na pouch." halos hindi ako mapakali, buti na lang nung matapos
niya ng makuha sa bag ko yung toothpaste ko ay bumalik na siya sa banyo.
Pagkasara ng pinto ng banyo ay saka ko lang kinuha muli ang cellphone ko at binasa ulit yung message.
Hindi ito ang unang beses na nakatanggap ako ng message na ganto sa isang anonymous number. Gusto kong
magreply at tanungin kung sino ito pero wala akong lakas ng loob. Iniisip ko na lang na baka niloloko lang ako nito o
pinagtitripan, baka kung sinu sino lang ito na walang magawa sa buhay kaya naman iniignore ko na lang ang mga
messages na ito at dinedelete sa inbox ko.
Hindi naman ako magagawang lokohin ng bestfriend at boyfriend ko diba? That's impossible.
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
POINT OF VIEW:
- ANNIKA MARIE REYES -
"Sorry Annika,"
"Sorry din Gee Ann!" nagyakapan kami ni Gee Ann pagkatapos namin maglabasan ng sama ng loob, puro iyakan na
maririnig sa loob ng session hall. Kahit ako medyo naiiyak na rin kasi naman may mga bagay pala na hindi mo alam na
ganun na pala yung nangyayari sa pagitan niyo ng mga taong nasa paligid mo. Minsan akala mo nakakatulong ka o
napapasaya mo yung kapwa mo pero yun pala unconsciously ay nasasaktan mo na ang damdamin niya, minsan kahit
maganda yung intensyon natin ay hindi pa rin natin maiiwasan makasakit ng damdamin ng iba kahit hindi sinasadya.
Ang weird talaga ng mundo.
Pero nakakagaan din ng loob itong openforum na ito kasi nakakatulong itong malinaw yung hindi pagkakaunawaan ng
bawat isa at para na rin maalis sa damdamin ng bawat isa yung dinadala nilang sama ng loob. I swear masarap siya sa
pakiramdam. At nakakatulong din itong openforum na mabago mo yung sarili mo, yung mga bagay na hindi mo alam na
ugali mo pala ay magagawa mong mabago in a good way para sa susunod hindi na maulit yung hindi pagkakaunawan
sa kapwa mo.
"Hi Annika." pagkapahid ko ng luha ko sa aking pisngi ay narinig ko ang boses ni Yuri kaya napaangat ako ng tingin para
makitang nakaupo siya sa tapat ko. Siya pala ang kasunod.
Sa openforum kasi na ito ay by class kami at yung seats namin ay naka-arrange in two columns at at magkaharapan ang
upuan para sa bawat isang uupo sa kanan ay may katapat na isang kaklase na nakaupo sa may left side at kung sino
yung katapat mo, kayo yung maguusap at maglalabasan ng mga hinanakit niyo sa isa't isa o kung anuman ang gusto
niyong sabihin. Pero for 5minutes lang yun after 5minutes kelangan magmove ng isang seat ang nasa right side para
makausap namin lahat ng classmates namin.
"Hello Yuri," and yup, in this turn I have to face my bestfriend Yuri --- the last person I would want to talk with sa
openforum na ito.
"Kamusta?" pambungad niya sakin, she looks somewhat uneasy. Ewan, siguro dahil sa mga naging previous talk niya sa
other classmates namin kaya siya nagkakaganyan.
"Ito naman oh parang isang taon tayong di nagkita, hehehe." nagtawanan kami saglit.
"Wala lang, hindi ko kasi alam kung saan tayo magsisimula. Hehe. Umm... ano... ako muna? O ikaw?" pagtatanong ni
Yuri.
"Ikaw na muna." :)
"O sige, maglalabas ako ng sama ng loob sayo. Pero wag kang magagalit aa?"
"Sure, openforum naman ito. We should be honest," ughh... honest? I don't know kung magiging honest ako. -___"Umm... Minsan naiinis ako sayo Annika kasi may pagkamoody ka, minsan bigla mo na lang ako tatarayan o hindi
kakausapin kahit ewan ko kung may ginawa ba akong masama o wala. Basta, minsan kasi parang may galit ka sakin o
sadyang sinusumpong ka lang talaga ng menopause." XD
"Tapos minsan you don't listen, pag may opinyon ang iba for example sa isang group work, hindi mo pinapakinggan,
madalas yung gusto mo lagi ang nasusunod and to be really honest, that's one of your defects Annika. Wag kang
magagalit sakin ha?"
"Hindi nuh, and yeah thanks for telling me. Hindi lang ikaw nagsabi sakin niyan pero buti sinabi niyo sakin kasi hindi ko
naman talaga alam na ganun na pala yung dating ko sa inyo. Sorry..."
"Okay lang yun Annika." after that ako naman yung nagsabi sa kanya ng mga bagay na kinaiinisan ko sa kanya katulad
na lang ng pagiging maarte at childish niya paminsan. Yung mga ganung bagay pero wala lang naman samin parehas
yun, tinatawanan na nga lang namin ni Yuri ee.
After magkaaminan ng mga bagay na kinaiinisan ay nagsorry naman kami sa isa't isa.
Hindi ko alam kung mapapatawad niya ako oras na malaman niya pero sana hindi niya na lang malaman...
***
Matapos namin magsorry sa isa't isa ay nagpasalamat naman kami sa mga bagay na nagawa naman o naitulong namin
sa isa't isa. Matapos nun ay medyo naubusan na kami ng sasabihin pero may natitira pang minuto... hindi ko alam kung
ano pa ang sasabihin, nagpupunas na lang ako ng luha pero bigla narinig kong magsalita siya muli.
She heave out a sigh that slightly confused me," There's one more thing I have to tell you..."
"Ano yun?"
"Huh?"
"Ewan ko Annika... pero kasi parang wala kang tiwala kahit kanino miski saking bestfriend mo... we know each other for
3yrs already pero feeling ko wala pa rin akong alam tungkol sayo... we do share some secrets pero napakasuperficial
lang ng mga secrets na yun... you never cried on my shoulder and you never confide your problems with me. And to tell
you the truth, I'm sort of upset and hurt. I'm your friend Annika, your bestfriend... If you have something to say," bigla
niyang inabot yung kamay ko at pinisil ito lightly at tumingin siya ng matamaan sa aking mga mata as if she wants me to
tell her something, "I'm here to listen, I will try to understand no matter how bad that problem is... You can tell me
everything Annika, I won't judge you, I will understand you no matter what.. If you want to say something kahit
napakapanget na bagay pa yan, I'll still be here fore you... Just...
She's looking at me intently and after hearing her last words, I felt shivers ran down through my spine. It's like she wants
me to tell something she already knows... it's like the feeling of someone pushing you to admit something... admit what?
That I'm taking her boyfriend away from her? No... I can't say that...
Pero hindi... hindi pede kasi paano niya malalaman diba? Sobrang careful namin ni Kirby na wag mabisto, the only
person na nakakita samin ay si Seven... teka... sinabi kaya ni Seven? Hindi naman rin siguro, we have a deal and I'll
break his face if he breaks the deal.
So... wala naman sigurong alam si Yuri... ahh... I'm being too paranoid.
"Annika?" I heard her call for my name kaya nadistract ako sa thoughts ko.
"I love you, bestfriend." ngumiti siya pero biglang may tumulong luha sa mga mata niya, "I trust you."
Pagkasabi niya nun, binitawan niya ang hawak niya sa aking kamay at tumayo na siya to move to the next chair.
5minutes is over na pala...
***
Natapos yung openforum and usually you feel sort of relieved after that dahil you are free from those thoughts and
emotions you have kept inside you for so long. But it did not work out the same for me... I don't feel relieved at all actually
opposite pa nga ee, parang na-depress ako bigla...
Nakakadepress. Haay.
***
2days na din nakalipas after ng openforum, wala naman masyadong nangyari sa retreat. May events tapos mga talks
minsan may games tapos group works. So far wala naman problema samin ni Yuri kahit minsan I feel so awkward when
I'm with her tapos kay Kirby, wala pa ring progress... he just kept on promising me na he'll call it off with Yuri before this
retreat ends. Tapos kay Seven...ayun as usual, nagpapakagago; seriously I think his hobby is to annoy me. He's not
really enslaving me but I think mas prefer kung mapagutusan kesa paulit ulit at maya't mayang inaasar at iniinis.
But today I think I'm going to have a great day! Why? BECAUSE TODAY WE CAN GO OUTSIDE THE RETREAT
HOUSE! Yeyyy!!!
Yes, today is FREE DAY. We can go to the market, to the park, or anywhere near up until 10pm. Ohyeah.
I'm going alone, magkasama kasi sina Yuri at Kirby dahil may usupan daw sila. I might be jealous but I did not argue
dahil I think ayos na rin yun, I need some time alone with myself. Masyado na akong na-stressed at na-depressed these
past few days, gusto kong huminga muna saglit sa mga problema ko at lumayo sa mga taong pinoproblema ko kaya I
prefer na mapag-isa na lang muna para sa araw na ito.
Sinabi ko kay Yuri na she doesn't have to worry about me kasi sasama na lang ako sa mga classmates namin pero
syempre hindi yun totoo. Hindi ako sumama kahit kanino, I went alone sa may bandang park ng bayan kung asan kami,
maliit na parko lang yun... may mga puno, mga bulaklak tapos may mga benches. Mayroong mga bata sa paligid, mga
nanay tapos may mga nagtitinda ng lobo, ng ice cream at kung anu ano pa.
Nag-e-enjoy ako sa paglalakad at pagtingin tingin sa paligid, minsan pinipicture-an ko gamit ng cellphone camera ko ang
paligid at mga tao doon. Wala lang, parang sort of souvenir lang.
Habang naglalakad ako may nakita akong isang statue ng isang tao sa may bandang gitna ng park, statue ng someone
known sa place na yun, kinuha ko yung cellphone ko para picture-an ito.
Tinapat ko na yung camera ko at naka-camera mode na, iki-click ko na yung "capture" at pagka-click ko...
"SEVEN!!!" laking gulat at inis ko na lang ng makita ko si seven sa tapat ng camera ko, instead na yung statue ang
makuhanan ko yung pagmumukha niyang panget ang nakuhanan ko. Oh great, just great. Please note heavy sarcasm.
I thought this day would be PEACEFUL and here goes the jerk to ruin my day.
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
"Seven!"
"Bwahaha. Cheese?" ^___^V
"Hagisan kita ng daga dyan ee. Bakit ka ba nanghaharang sa statue, asar ka naman ee!" binalik ko na yung cellphone ko
sa bulsa ko at kinonfront si Seven, "Higit sa lahat, bakit andito ka? Are you stalking me?"
"Bakit, porke ba nagkataon lang na nasa same place at the same time tayo that already means I'm stalking you already?
Haven't you heard about coincidence? Saka if I know you're the one stalking me. Bwahaha." >:D
"Ang kapal mo!" lumapit ako sa kanya at hinampas siya sa balikat, "As if Im interested to you saka coincidence? What an
excuse, masyado na atang napapadalas yang coincidence na yan? Wherever I am, you're always there and that's not
coincidence already."
"Well if it's not coincidence," nabigla ako ng bigla syang umakbay sakin habang nakapamulsa yung isang kamay
niya, "Maybe destiny brought as together?" >:D
I gagged as I pull him away from me, "Are you gay? Destiny your face!"
"Bwahahaha. Gay? Are you testing me?" bigla niyang nilapit ng sobra yung mukha nya sa mukha ko, sa bigla ko gusto
kong ilayo yung ulo ko kaso dahil sa nakaakbay siya sakin I got trapped in his arms, "Are you kidding me?"
Unti unti niyang binaba ang mukha niya sakin, I got the idea... I know what he's planning and he's really making me
nervous.
"S-seven, I know what you're thinking. That's too clich so stop it!" I tried pushing him in the chest pero he only tighten
his grip around me not giving me any chance to move away, "H-hey s-seven!"
"Aahhh!"
"Jokes lang! Bwahaha!"
"araysh, sheven, anu bash!" napamulat na lang ako bigla kasi imbis na may dumamping labi ay mga daliri ang
naramdaman ko sa aking mukha na kumukurot at humihila sa magkabilang pisngi ko.
***
Matapos nun ay hindi pa rin ako tinantanan ni Seven. Sumama pa siya sakin sa paggagala sa park. Sabi niya sakin kaya
daw siya nasa may park ay tinakasan niya daw yung dalwang babae sa ibang section na pinangakuan niya ng date sa
may mall para sa araw na ito pero bigla daw kasi syang tinamad makipagkita dun sa dalwang babae kaya hindi niya
sinipot at dito na lang siya sa park naggala. Ugh, 2girls at a time? Tapos di niya pa sinipot? Real jerk.
"So what do I have to do with you? Pede lubayan mo na lang ako, it was so peaceful nung wala ka ee!" asar na sabi ko
habang naglalakad.
Bigla niyang tinuro yung manong sa may isang gilid na nagtitinda sa mga bata ng dirty ice cream.
Uhh... What did I just said? Ugh Annika, remind yourself to hit a very thick wall later.
"Asa ka pa," tinalikuran ko na nga siya at nagpatuloy na lang sa paglalakad kaso napatigil ako nang magsalita muli
siya...
"May nakita akong malapit na computershop ee... makapagrent nga at maguupload ako ng pictures sa facebook...
hmmm..." and there he goes with his blackmail threat.
I turn to glare at him for a sec and went to the effin ice cream vendor, "Manong pabili nga pong ice cream!"
Hindi rin nagtagal naramdaman ko na si Seven sa tabi ko at ngiting ngiti na parang batang napagbigyan sa request niya,
ugghh very childish.
"Ahahhaahahahahhahahahaha!" tawang tawa naman si Seven sa sagot ko, "Langka flavor po, favorite ko." ^___^V
"Ahh langka..." confused na sabi ni manong habang kukuha na sana ng ice cream cone.
"Hindi manong, mango flavor." sabi ko.
Napapakamot si manong ng ulo, "Magsyota ba kayo? Kasi kung oo, ang weird niyong pares."
This time, it's my turn to gawk at the ice cream vendor while I could hear Seven laughing at manong's comment.
"O--kayyy..." feeling ko talaga nawi-weirduhan na si manong samin, yung tingin niya samin parang sinasabing 'mga takas
itong mga ito sa mental' kaya naman napagdesisyunan ko ng bilhan itong isip batang Seven na ito ng ice cream niya.
"Manong, isa nga pong ice cream langka flavor. Yun lang po, ito bayad, keep the change," inabot ko sa kanya yung ten
pesos ko, ewan ko kung magkano yung ice cream but for sure mga limampiso lang siguro yun kasi dirty ice cream lang
naman siya, "Pakiabot na lang po sa mongoloid na ito." tinuro ko si Seven at nagsimula na akong maglakad para iwan
siya.
Di rin naman nagtagal ay naabutan agad ako ni Seven sa paglalakad habang hawak hawak niya na yung ice cream niya
at dinidila dilaan ito, "Gusto mo?"
Nilapit niya sakin yung ice cream na dinila-dilaan niya na at lumayo ako sa pandidiri, "Eeew. Wag na lang noh! Full of
your germs, bacteria and virus."
"Ang oa at arte mo," he just shrugged his shoulders at nagpatuloy sa pagdila ng ice cream niya.
Hindi na ako umimik and I just ignored him. I must enjoy this day and not let this jerk ruin my day. >__>
"Nga pala, di mo kasama boyfriend mo?" nabigla naman ako sa bigla niyang pag-imik. Tumahimik rin kasi siya for some
seconds there tapos biglang nagsalita ulit.
"Sa hindi ko kasama eh." -__"Ahh, kasama niya yung isa niya pang girlfriend? Yung bestfriend mo?"
"You really need to emphasize those things everytime, do you?"
He starts biting the cone of his now creamless ice cream, "You're not jealous?"
"Of what?"
"I can't believe they call you a smart girl," he raised an eyebrow to me, "You're undeniably slow on picking things up."
"Shut up." I said quite irritated. -___-
"You love him, do you?" insults or kahit anong bagay na nakakainis ang inaasahan kong lalabas sa bibig niya pero the
last set of words that exited his mouth was very unexpected.
"Why do you even care?" it was supposed to be a rethorical question but he did not get the idea so he replied.
He turn to me as he chew on the last part of his ice cream cone and a sardonic smile flashed to his face, "Yeah Annika,
you know love. Really, I bet you can teach me the art of selfish love."
My jaw dropped at what he said but even before I could get to compose myself from shock he already turned his back on
me, walking away with his hands on his pocket leaving me in my position.
"Selfish love."
Ouch.
***
CHANGE OF
POINT OF VIEW:
- SEVEN ASTUTE -
"Seven, kanina ka pang bad mood ah?" some of my classmates who stayed in the retreat house for barbeque dinner
kept on bugging me. Apparently they noticed how irked I am as I arrange the tables for the barbeque dinner.
Oo, kanina pa nga akong bad mood. I rarely get this sort of mood, I'm usually in my good, bubbly and playful mood. It all
started when I had a discussion with that dimwitted Annika...
"Pake mo ba, palibhasa you don't know anything about love. You're just some heartless stupid jerk."
It echoed in my mind again. Heartless stupid jerk? Yeah, she bet I am.
I don't even get myself why I'm annoyed, I am used to getting insults from her, insulting me seems to be her favorite thing
to do anyway and I can't blame her for that. Really, why am I annoyed when she said that I don't know anything about
love and I'm heartless?
Maybe because I know for a fact that what she said is... is not true?
"Yuri," nadistract ako sa aking pagiisip ng marinig ko ang isang pamilyar na pangalan. Isa sa mga kaklase ko ay
tumawag sa isang babae na dumadaan sa may garden ng retreat place kung saan nagba-barbeque kami, papasok na
sana ang babaeng ito sa hallway kung saan papunta sa mga rooms, "Mag-isa ka ata? Si Kirby?"
"Ah, pinauna niya na ako dito sa retreat house. May pupuntahan daw siya saglit eh," nakangiting tugon ni Yuri sa isa sa
mga kaklase namin na tumawag sa kanya. Kakilala niya siguro yung kaklase kong iyon, sabagay maraming nakakakilala
sa kanya sa aming klase dahil girlfriend nga siya ni Kirby at madalas silang nakikitang magkasama, "O sige punta na
muna ako sa room ko at aalis din ulit ako eh."
Nagpaalam na siya pagkatapos nun pero hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote ko at naglakad ako papunta sa
hallway at sinundan si Yuri, nung maabutan ko siya hinawakan ko siya sa may braso niya para mapigilan siya sa
paglalakad, "Saglit."
Nabigla siya at napalingon sakin, nagbago yung pagkabigla sa mukha niya at napaltan ng pagtataka nang makita
ako, "Uhh... Seven? Bakit? Hinahanap mo ba si Annika? Lumabas siya ee."
--From www.haveyouseenthisgirlstories.com
XVI: Sharing
POINT OF VIEW:
- ANNIKA MARIE REYES -
"Ang cute cute talaga," I can't help but smile to myself habang niyayakap ko yung bear ko habang nakahiga ako sa kama
ko. I got this brown fluffy teddy bear from Kirby, he bought it for me nung lumabas kami nung gabi. Nakagawa siya ng
paraan para maiwan si Yuri ng hindi ito nakakahalata kaya naman nagkaroon kami ng konting time para makalabas ni
Kirby at makapaggala sa labas ng retreat house. Pinili namin na sa may bayan na lang maggala kesa sa mall dahil
sigurado kaming mas konti ang tao dun kesa sa may mall. Buti na lang gabi at walang masyadong makakakilala samin,
Nakasuot ng hood si Kirby while naka-cap naman ako habang naglalakad kami nun sa may bayan. It was just a small
date then he bought me this cute teddy bear as a remembrance. Yung inis ko sa kanya nawala agad, I know masyado
akong mababaw pero ewan ko ba I just can't bear to be angry with that guy. He's my everything.
I got distracted from my thoughts when I heard our room's door opened at nakita kong pumasok si Yuri. Isinantabi ko
kaagad yung teddy bear at ginreet siya.
Yun lang sinabi niya at nagdiretso na siya sa banyo and locked herself there. Medyo weird yung actions at facial
expression ni Yuri... it's bothering me tuloy, may nangyari ba? Or worst... baka may alam na siya? Ughhh. Here I go
again being so paranoid. >__<
And that's all, she went to her bed. Maybe she's just really tired kaya naman bumalik na lang ako sa kama ko at nilaro
laro yung teddy bear ko. ^__^
Nikka-by! Yan ang name ng teddy bear na ito. Annika + Kirby = Nikka-by! <3 <3 <3
Bago matulog nakatext ko pa si Kirby and I slept with a smile on my face. He's proving himself to me! Kulang na lang
talaga ay makipagbreak siya kay Yuri and I'll be the happiest girl in the world! <3
***
The next day balik nanaman kami sa mga talks and discussions sa session hall, back to boring hall. Group by group ulit
ang seating arrangements namin and surprisingly balik nanaman si Seven sa pangungulit, pangaasar at pangiinis sakin.
Minsan feeling ko bipolar siya kasi kahapon parang nagalit siya sakin eh tapos ngayon kung tratuhin niya ako parang
wala akong nasabing masama sa kanya kahapon? What a weirdo.
That night, may pakulo nanaman si maam Hannah. Dinala niya kami sa labas ng session hall at binigyan ng bawat
places ang bawat groups. Kami sa may bandang likod ng session hall tapos meron dun mga kahoy at matches. Inutusan
kami ni maam Hannah na gumawa ng sarili naming bonfire at nung nakagawa na kami ay umupo kaming groupmates sa
paligid ng bonfire namin.
"Okay, tonight is sharing night," paguumpisa ni maam Hannah habang nasa group namin,"Katulad ng napagusapan
natin kanina sa session hall, gusto ko magshare kayo sa mga kagroupmates niyo ng mga masasakit na experiences
niyo sa buhay o mga bagay na hindi niyo magawang makalimutan. I want you guys to comfort each other and don't
judge one another, okay?"
Nag-nod lang kami at pagkatapos nun ay umalis na si maam Hannah para pumunta sa ibang groups.
"Okay, who will start?" syempre as the leader of the group I must initiate the talk but I'm so not gonna start the sharing.
Luckily may mga nagvolunteer naman maunang mag-share. Kadalasan sa mga sine-share nila ay family problems, I
guess isa na talaga sa pinakamasakit na parte ng buhay ay ang problema sa pamilya. At isa na rin ako dun sa mga
kagrupo kong may family problem.
"Okay, I guess it's my turn," I said as I turn to my groupmates na halos umiiyak na yung iba dahil sa mga shinare nila,
ako na lang at si Seven ang hindi pa nakakapagshare, "Umm... Ako? I've been through a lot, siguro kung ikekwento ko
pa sa inyo ang mga masasakit na napagdaanan ko sa buhay baka abutin pa tayo ng bukas kaya I'll pick one experience
na lang."
I tugged my hair as I look at the dancing flames, "I don't have a dad anymore, he died when I was still on my elementary
days. Nagkasakit siya eh. Mahal na mahal ko ang dad ko and it was very painful for me pero what's more painful ay yung
makita ang desperation and pagcollapse ng mom ko sa kalungkutan. She was so heart broken and at the same time our
bank account was broken too, naubos yung pera namin sa pagbabayad ng hospital bills ng dad ko at sa mga operations
na pinagdaanan nito. My mom didn't know what to do, she can't pay our electricity bills, she can't afford to buy our food,
she can't even pay my tuition anymore... and we were still on big debts. Halos mabaliw na yung mom ko that she almost
tried to kill me..."
I smiled a bitter smile to them when I heard them gasped, "Yeah, she did try to kill me sa pamamagitan ng paglubog ng
ulo ko sa may tubig sa bath tub pero di niya rin ako natiis, nung nauubusan na ako ng hininga ay iniangat niya na ulit ang
ulo ko at pinunasan niya agad ng towel ang ulo ko habang paulit ulit na nagso-sorry at umiiyak. Nababaliw na talaga ang
mom ko nun sa sobrang desperation, she even took drugs and other sort of stuff. I did forgive her for what she has done
to me, naiintindihan ko naman na sobrang hirap lang talaga ng situation na kinakaharap niya -- namin. Pero the thing
that really saddens me the most ay yung isang araw nagising na lang ako at pagpunta ko sa kitchen namin nakita ko
yung note niya sa table..."
Huminga ako ng malalim, "The note said, 'I'll be gone for a month, I'll leave your allowance for the whole month'. Tapos
nakita kong may envelope dun sa tabi ng note at nung buksan ko ay may 10k... I didn't know where she got that amount
pero ang mas hindi ko nafigure out ay kung asan siya nagpunta.. kasi since then, madalang ko na lang makita ang mom
ko. Minsan maririnig ko na lang sa madaling araw na magbubukas yung pinto ng bahay namin at pag sa tuwing igi-greet
ko siya ay bigla na lang ulit siyang aalis ng bahay, iiwanan niya na lang ako palagi ng envelope na may allowance ko sa
may kitchen table. She left me her cellphone number pero madalang niya lang sagutin yung tawag ko. All in all, she
became a mystery to me while I grew up alone. I really never had the chance to know what she's been up to or where
she's been getting all of those amounts or why isn't she coming back to hug me."
Silence filled us. I didn't dare to speak after that. I did not cry too... siguro sanay na rin kasi ako sa kwentong ito. Matagal
ko na kasi itong naiyakan at ubos na ang luha ko para sa kwentong ito.
I looked at him and nod to give him permission to take his turn.
"Okay... worst experience ko? Siguro nung natatae na ako pero may tao pa sa banyo. Ouch lang mga pre." -___-
Sa sobrang serious ng atmosphere bigla na lang tuloy kaming natawang lahat sa sinabi niya, napaka-out of the blue
naman kasi. But we all know that Seven said that only to lighten up the mood. The guy really is a silly one.
"Joke lang, sige na nga seryoso na," sabi nito pagkatapos naming tumawa, "Uhh... worst experience in life... ewan ko...
teka... ano nga ba..."
Mukhang sinusubukan niyang mag-isip at di rin nagtagal ngumiti siya in a very bitter way, "Siguro yung pagkakaroon ng
tangang parents..."
I could sense anger in his voice, "Yung katangahan ng nanay ko at yung katarantaduhan ng tatay ko."
"Yung tatay ko kasi may pagkababaero, saan pa ba ako magmamamana diba?" he was sarcastic and at the same time
parang nagluluksa siya, "At alam rin ito ng nanay ko. She has seen it with her own eyes, ilang beses niya ng nahuling
niloloko siya ng tatay ko pero nagpapakatanga lang siya at pinapatawad ang tatay ko. Kahit nasasaktan siya, ina-accept
niya pa rin ang katarantaduhan ng tatay ko. What a fcking martyr right? I love my mom so much and it pains me to see
her cry for the fcking bastard everytime! Yes, I hate my dad. I hate him and I wish him to die... I wish he was never my
dad. He ruined everything. He broke the trust I had had for him! That stupid @sshole! That stupid fuc----"
I don't know what had gotten into me pero bigla ko na lang siyang nayakap.
Ako yung pinakamalapit sa kanya, katabi ko siya tapos rinig na rinig ko sa boses niya yung pag-rattle nito at ramdam na
ramdam ko ang emotions niya... galit na galit siya sa tatay niya, we could all sense it by the way he curse his own dad
kaya naman nagawa ko siyang yakapin to stop him from his outrage.
"I hate him... I hate him..." paulit ulit niyang sinasabi habang yakap yakap ko siya and what surprised me the most is
when I heard him sobs and I felt my shirt getting damp... and that's when I realised that he was already crying.
"Guys, group hug?" that's all it take to get us all gathered and hug each other as tears, anguish and lots of emotions filled
us. I did cry a little but just a little.
Di rin nagtagal nagbalik na kami sa session hall and almost all of us in the hall have those puffy red eyes. One thing that
you won't miss in a recollection is the crying part. At ang amazing sa mga retreat ay makikita mong umiyak yung mga
taong hindi mo mai-expect na iiyak katulad na lang ni Seven. He's the type of guy to make girl's cry pero awhile ago he
just cried in front of us without hesitations. Hindi lang siya ang lalaking umiyak, maraming lalaki sa loob ng session hall
ang mga umiiyak din kahit yung mga malalaking lalaki na akala mo siga at bully... ayun, sila pa yung mas malakas ang
iyak kesa saming mga babae. Pero siguro you really can't judge someone sa panlabas na anyo nila or kahit sa ugali nila
hangga't hindi mo alam kung ano yung mga napagdaanan nila sa buhay kasi minsan behind those though acts is
actually a wounded person seeking for help or comfort.
Natapos din ang session around 11.30pm at pinabalik na kami sa mga kanya kanyang rooms. I could see that Yuri cried
as well kasi pugto yung mga mata niya.
Nung nag-lights off na at kelangan ng magsitulog ay hindi ako makatulog kahit anong gawin ko, kahit pabale-balentong
na ako sa kama ko ay wala pa rin, mulat pa rin mga mata ko. Hindi ako mapakali at hindi talaga ako makatulog kahit
maga-alas dos na ng madaling araw.
"I need air," nasabi ko sa sarili ko habang nakatingin ako sa may kisame.
Bumaba ako ng higaan ko at nagsuot ng jacket at tsinelas, nakita kong himbing na himbing na sa tulog si Yuri kaya
naman lumabas na ako ng room at naglakad lakad ng madahan at naniniguradong walang teacher sa paligid.
Naglalakad lakad lang ako kasi gusto kong magpahangin, ewan ko ba kung bakit hindi ako mapakali.
Nasa may bandang garden ako ng retreat place namin, maliit na garden lang naman yun eh... napagdesisyunan kong
maglakad lakad dun para suminghap ng simoy ng hangin... ang sarap kasi sa pakiramdam ng preskong hangin...
Pero habang naglalakad ako may napansin akong pigura ng isang tao sa hindi kalayuan, sa may bandang mini
playground ng garden... nakaupo ang pigurang ito sa isa sa mga upuan ng swing. Sinubukan kong lumapit at nabigla
ako ng makita ko si Seven na nakaupo dun at naninigarilyo.
"Seven?" parang hindi niya rin inaasahan ang presensya ng isang tao sa paligid kaya nabigla siyang lumingon sakin ng
tawagin ko siya.
"Annika?"
"Naninigarilyo ka?"
"Minsan, pag depressed." pagkikibit balikat niya.
"Ahh," yun lang nasabi ko tapos wala ng umimik samin. Hindi rin naman siya umiimik eh, nakatingin lang siya sa may
kalangitan na nasisilayan ng buwan habang paminsan minsan niyang dinadala ang sigarilyo sa kanyang bibig.
Siguro gusto ko lang din ng makakausap kaya naman napagdesisyunan kong lumapit at umupo sa isa pang upuan sa
swing sa tabi niya at pagkaupo ko ay lumingon ako sa kanya at nagtanong,"Depressed ka? Bakit? Gawa ba nung
kanina?"
Ngumiti siya pero malungkot, sinagot niya yung tanong ko ng hindi tumitingin sakin, "Hindi. Depressed ako kasi
tumataba ako sa retreat na ito, masyadong marami pinapakain nila sakin. Paano na lang ang sexy body ko diba? I need
to maintain it to catch more girls' attention."
"Joke lang," malungkot yung tono ng boses niya kahit alam kong pinipilit niyang pasayahin. Alam ko pinipilit niya lang din
magmukhang energetic at masaya at alam ko rin na hindi yung pananaba niya ang ikina-de-depress niya, kalokohan
niya lang yun. May ibang bagay talaga na gumugulo sa isipan niyo, siguro yun nga yung tungkol sa tatay niya.
"Seven..." yumuko ako at nilaro ko yung mga daliri ng kamay ko na nakapatong sa kandungan ko,"Sorry ha?"
"Para saan?" this time nagawa niyang lumingon sakin ng may pagtataka.
"Sorry kung sinabihan kita ng walang puso... pasensya ka na sa mga mabibigat na salitang nabibitawan ko palagi
sayo..." I suddenly felt guilty sa mga insultong binabato ko sa kanya dati kaya naman nagso-sorry ako.
"Annika..."
"Yeah?"
"May tanong ako sayo..."
"Ano yun?"
"Bakit parehas kayo ng nanay ko? Bakit parehas kayong nagpapakatanga sa lalakeng obvious na niloloko kayo?"
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
XVII: Betrayed
"Bakit parehas kayo ng nanay ko? Bakit parehas kayong nagpapakatanga sa lalakeng obvious na niloloko kayo?"
Bumukas yung bibig ko sa pagkabigla at tumikom ulit at nagbukas muli para magsalita ako pero walang lumabas na
salita sa bibig ko kaya sinarhan ko ulit. I was like a goldfish, bukas sara ang bibig. Sobrang nabigla ako that I can't find
my words in my mouth.
"Joke lang," mas nabigla ako nung ginulo niya yung buhok ko. Napahawak tuloy ako sa ulo ko pagkatapos niyang alisin
yung kamay niya.
Dahan dahan kong binalik ang kamay ko sa may kandungan ko at yumuko ako, "Seven, sa tingin mo talaga niloloko ako
ni Kirby?"
"Oo."
"Sabi mo eh," he just shrugged his shoulders tapos hinagis niya yung sigarilyo sa may damuhan at inapak apakan.
"Masama rin manloko ng kapwa," he started swinging slowly back and forth, "Let's say mahal ka nga ni Kirby, paano
naman yung isa pang taong masasaktan? Paano yung bestfriend mo?"
"But he's the only one I've got Seven..." humawak ako sa magkabilang tali ng swing at tinaas ko ang ulo ko at tumingin
saglit sa mabituing langit atsaka ipinikit ang mga mata.
"Alam mo ba Seven namatay yung dad ko before my graduation nung elementary ako..." hindi siya umimik habang
patuloy lang ako sa pagsasalita, "Nabaliw naman yung mom ko at iniwan ako. First year ako nun nang magsimula akong
mamuhay mag-isa sa bahay namin, iba pa ang school ko noon ng 1st year, hindi pa sa school natin ngayon. Sa dati
kong school na yun, it was a nightmare for me. Bukod sa kinakaharap kong family problems, binubully pa ako sa school
na yun. Ewan ko kung paano akong naging target ng bullyism sa school namin na iyon, nanahimik lang naman ako eh
pero minsan siguro the more na tahimik ka the more na mapagdidiskitahan ka. Isang araw may nagkalat na lang na
anak daw ako ng pokpok. Ewan ko rin kung saan nanggaling yung balitang iyon, basta kumalat na lang siyang parang
virus sa school at sa tuwing dadaan ako sa hallway, sa canteen o mapa-saanmang parte ng school ay pinagtitinginan
ako ng mga tao at bubulong sila at sasabihing... 'ayan yung anak ng pokpok diba?'..."
Naramdaman ko na lang na may tumulong luha sa may mata ko kaya agad ko itong pinunasan at nagpatuloy sa
pagkekwento, wala pa ring imik si Seven at hindi ko alam kung anong reaksyon niya kasi nakapikit pa rin ang mga mata
ko, "Hindi ko alam kung paano lumabas yung ganong usapan, basta isang araw narinig ko na lang na may nagsabing
may nakakita daw sa nanay ko or something like that. I didn't really bother to get into the details, it just pain me to hear
more things about my mom. Ang totoo hindi ko talaga alam kung ano ang ginagawa o pinagkakaabalahan ng nanay ko o
kung saan siya nakakakuha ng pera, I rarely get the chance to talk with her on the phone. Pinakamatagal na nakausap
ko lang siya ay 2yrs ago nung birthday ko, mga 30minutes. Tinatanong ko siya noon kung asaan ba siya o kung ano
ang ginagawa niya, pero paulit ulit niya lang na sinasabi sakin na she's fine and i should not worry. Yun lang."
"Alam mo ba Seven, malungkot ako... wala na yung dad ko, hindi ko pa nakikita ang mom ko, mag-isa ako sa bahay at
sa school ay binubully pa ako... naisip ko nga minsan na sana nung tinry akong lunurin ng nanay ko sana namatay na
lang ako noon... I felt so alone, I felt so unloved... I wanted to die that time... so I tried to commit suicide..." I chuckled as
tears started flowing in my cheeks.
I wipe the tears on my cheeks as roughly as I can, "Gabi nun, mga 7pm na siguro... nakatitig lang ako sa may isang
tulay... pinagiisipan ko kung tatalon ba ako o hindi... iyak ako ng iyak nun... I was about to give up my life, tatalon na
sana talaga ako kaso may naramdaman akong mga kamay na humawak sa pulso ko at pinigilan ako na umakyat sa may
hawakan ng tulay na daan ko para makatalon..."
I smiled as I remember the memory, "Pinigilan ako ng isang lalaki na nakauniporme ng paaralan natin ngayon... kasing
age at kasing year ko siya noon... galing siyang school at pauwi na siya at nagkataong nadadaanan niya ang tulay na
yun at nakita niya ako at nagkahinala siya sa balak kong gawin kaya pinigilan niya ako... sabi niya sakin, 'miss, wag kang
magpakamatay'... I cried so hard in front of him at hindi niya alam noon kung ano ang gagawin kaya tinanong niya ako
kung saan daw ba ako nakatira at ihahatid niya daw ako... he was concerned to someone he doesn't even know and that
touched my heart... lalong lalo na nung nagstay siya sa bahay ko nung gabing yun when I pleaded to him... I needed
company and a shoulder to cry on... I told that stranger everything, all of the hurt feelings I was bearing and he was there
sitting beside me quietly as he listens and pats my head."
"But the next day wala na siya... I missed his presence... gusto ko siyang makita, gusto ko siyang makasama... I
developed this sort of obsession to someone I just met for the first time... ewan ko, maybe because he listened to me
and he comforted me when I was all so broken and shattered? He gave light to my already darkening life. Tinandaan ko
yung uniform niya at inalam ko kung anong school yun at nung makatapos ako ng 1st year ay nagdesisyun akong
magtransfer sa school niya... he was shocked to see me but he smiled to me after and that's when we became friends..."
"Oh, this guy? He is Kirby." I opened my eyes and looked at Seven only to catch him looking at me intently.
"I always invite him to my house to have someone to fill my empty home and he was willing to accompany me. I was
really happy to have him as a friend.. he also encouraged me to be as cheerful as I am now that's why naging ka-close
ko yung mga kaklase ko ngayon and I was so happy to get people's attention and love. I made a lot of friends that I
haven't done in my past life, no one bullied me and I'm so happy that they all accept me. I also met Yuri and we became
very close to the extent that we became bestfriend. I was so happy to have the life I'm having, I was so happy to have
Yuri and Kirby with me. I've never felt so much love and acceptance in my life."
"So it all started with friendship so how did this story ended up with your complicated love triangle?" dun lang siya
nagsalita.
Umiling ako sa kanya, "Ewan ko Seven... minsan may mga bagay na lang na basta basta nangyayari ng hindi mo
namamalayan, magigising ka na lang at makikita mo na ganyan na pala nangyayari sa paligid mo. At ganun yung
nangyari Seven, isang araw nagtapat na lang sakin si Yuri na nililigawan na daw siya ni Kirby at inamin niya sakin na
may gusto rin daw siya kay Kirby. Medyo nakaramdam ako ng inggit at selos pero hindi ko sinabi, pinakita kong masaya
ako para sa kanya at chineer ko siya at si Kirby sa ligawan nilang iyon. Di rin naman nagtagal at naging sila... at ako
yung naging third wheel... yung kaibigan na naleft out."
"Gusto ko na sanang tanggapin eh, masaya naman na sana akong makitang masaya yung dalwang taong
pinakaimportante sakin na masayang magkasama pero hindi nagtagal feeling ko iniiwan na nila ako... feeling ko
nagkukulang na yung oras sakin ni Kirby... hindi na siya dumadalaw noon sa bahay ko... nami-miss ko yung presensya
niya... at di naglaon, nagising na lang ako na may takot na nararamdaman..."
"I was afraid to lose that person who made me feel loved... so I did my best para ma-swift yung attention niya from Yuri
to me... and I actually succeeded this year. I confessed my feelings to him and he said that he's also starting to feel the
same way for me pero hindi niya mabitawan si Yuri dahil mahal na mahal daw siya nito na baka magpakamatay daw
ito..."
"So in short parehas kayong baliw ng bestfriend mo... parehas kayong magpapakamatay sa iisang lalaki... geez, lalaki
lang yan."
"Kirby is not just a guy! He... He is..." I can't find the right words, nasuklay ko tuloy ang mga daliri ko sa aking buhok out
of frustration, "I love him."
Silence.
BULLS EYE.
"Annika," nabigla ako ng nag-lean forward siya sakin, napaurong tuloy ng konti ang ulo ko sa pagkabigla, "Pede ko bang
pukpukin ang ulo mo sa pader? O kaya naman pukpukin kita ng malaking bato? O pede rin kayang ibitin ka ng
patiwarik? Baka sakali kasing maalog ang utak mo para naman mapagtanto mong kahit si Kirby man ang nagbigay ng
liwanag sa buhay mo, hindi lang sa kanya iikot ang lahat. If you keep on holding only to the warmth he had given you
that time, your life would never ever be warmer."
"WAKE UP, STUPID GIRL." I blinked nung bigla niya akong pitikin sa noo.
"Araaaaay," >__< nag-pout ako sa kanya nung hinihimas himas ko yung noo ko, "Napaka mo Seven. Kung makapaglecture ka naman sakin eh, kala mo expert ka. O sige na sige na, alam ko naman sa sarili ko na nagpapakatanga na ako
eh."
"Oh alam mo naman pala eh, tingin mo cute ka na nyan pag nagpapakatanga ka?"
"Hindi ako nagpapa-cute! Che! Ang akin lang, umaasa lang ako na mahal niya talaga ako at magso-sorry naman ako kay
Yuri pag nagtagal. Ayaw ko din naman siyang saktan pero selfish na kung selfish, gusto ko akin lang si Kirby."
"Nagsalita ang hindi isip bata. Pshh. Pero Seven promise mo na hindi mo pagsasabi kahit kanino yung tungkol samin ni
Kirby pati yung mga kinuwento ko sayo kanina ha?"
Hinampas ko siya sa may balikat niya, "Napaka mo! Hmff! Basta, tutupad ka sa deal natin ah? At kahit tapos na yung
1month slavery thing hindi mo pa rin ipagsasabi kahit kanino ah? Promise mo ha?"
I stretched forward my pinky finger to him and he arched one of his eyebrow, "Ano yan?"
"Daliri."
"Funny, HA-HA-HA," he laughed sarcastically.
I sighed, "Pinky promise."
"Ano ka ba 5yr old kid? Oh c'mon Annika, that's for kiddos."
"Seven, promise me. Pleaseeee?" I pleaded to him.
"So you really plan on continuing with this stupidity of yours?" I nod then he sighed as he intertwined his pinky to mine, "I
promise and promise me to hit your head on the wall if you get hurt in this stupidity of yours."
"I won't get hurt but okay, I promise," and wie sealed our promises.
***
After a long while, nakaupo pa rin kami dun at naguusap pa rin ng mga bagay bagay. Strangely Seven's not very
annoying, actually I feel comfortable around him and telling him about my life. He might give ugly and offensive
comments time after time but I got used to it already, atsaka honest naman kasi siya, he just says whatever his mind
wants to say.
Then unknowingly napunta kami sa topic tungkol sa dad niya, hindi ko matandaan kung sinong nag-initiate ng topic na
ito basta andito na lang ako nakaupo sa tabi ni Seven habang nakikinig sa pagku-kuwento sa buhay at saloobin niya.
"Hmm, actually namatay yung first wife ng dad ko which is yung mom ni ate Gabriella," yun daw Gabriella ay yung half
sister niya, "Namatay ito sa pagkapanganak kay Ate Gabriella, my dad loves ate Gabriella's mom... he found comfort in
the arms of my mom and he married her after a year and a half. And then I was born in this effin world. But my dad
doesn't really love my mom not how he loved ate Gabriella's. Kaya naman di rin nagtagal habang palaki kami ng palaki ni
ate Gabriella, our dad starts to come back home with smell of liquors and sometimes with lipstick stains visible on his
collar. It was too obvious but my mom just kept on ignoring the obvious. Stupid, isn't she? She kept on holding on to my
stupid @ss dad."
"Well, how could you not hate the person who makes the woman you care for cry every night?"
I don't know what to say kaya naman I just reached for his head at ginulo ang buhok niya as I flashed him a concerned
smile, "Family problems do suck, don't they?"
Umiling iling siya at ngumiti pagkatapos as if sweeping away the bad atmosphere we were creating, "Yeah, it's much
more fun to irritate you than think of these stupid family whatevers."
"HAHAHAHA! That's what I'm talking about, you're such a fun girl!" tumayo na siya mula sa pagkakaupo niya sa swing
tapos yumuko sakin at ikinabigla ko ang sunod na ginawa niya...
He reached at the back of my head and pulled me close to him as he kissed me on the forehead and said, "You remind
me a lot of my stupid martyr mom, don't get yourself hurt ... I've witnessed how painful it could be."
He looked directly in my eyes for some seconds at tumalikod na rin siya pagkatapos at naglakad na palayo sakin leaving
me there totally blown away with what he just did.
***
The following days, walang nagpapa-alala miski isa samin ni Seven sa nangyari o sa napagusapan namin nung gabing
iyon sa mini playground at ang weird dun ay pagkatapos ng gabing yun parang mas naging close kami ni Seven. Ibig
kong sabihin sa close ay inaasar at kinukulit niya pa rin ako at inuutus utusan na parang boss pero nabawasan yung
irritation namin sa isa't isa at parang naging "friends" kami in a way (in a very strange way) para bang nung gabing yun
we just created a silent truce between us. Minsan I'll just find myself laughing and playing along with Seven's sillyness
pero there will still be times na naiirita pa rin ako at gusto ko pa rin siyang pasabugan ng bazooka.
Pero all in all, parang yung gabing yun sa mini playground ay nag-create ng "unique" bond samin ni Seven. I feel so
comfortable around him and I never feared the day he'd reveal my secret, feeling ko nga minsan tine-threat niya lang ako
for the sake of fun but I think he doesn't really mean to reveal it to anyone like what we had swore to our pinkys.
As Yuri and I entered our room, printed pictures of me with Kirby were scattered on the floor. Before I could get a hold of
those pictures, it was already in Yuri's hands as she glared at me with tear filled eyes.
I don't know why he broke his promise.... I don't know what's going on anymore.
Seven, how could you be such a jerk? We had a deal, you promised!!!
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
I met a jerk whose name is Seven
written by HaveYouSeenThisGirL
XVIII: Hate
Point of View:
- YURI SANTOS -
"Can you explain these pictures to me, Kirby?" I pushed the pictures to his chest habang pinipigilan ko ang mga luha ko
na tumulo. I saw it yesterday at galit na galit ako kay Annika, I trusted her but what? She just made a big fool out of me!
She kept on saying how sorry she was pero hindi ko siya pinansin, I stormed out of my room at nakitulog na lang ako sa
ibang room, sa room nina Dianne Serrano at Charlie Anne Mariano and there I told them lahat ng sama ng loob ko. They
are my classmates and also my friends and also Annika's friends and they couldn't figure out the reasons why Annika did
this to me after I told them what I saw in our room.
"W-what..." Kirby's voice trailed off nung mahawakan niya yung mga pictures at nakita kung ano ang nandun, his face
turned pale, he knew I've caught them and there's no way he could deny it. Siesta time ngayon and I grabbed the chance
to go to his room and confront him, luckily yung room mate niya ay nakikigulo sa ibang room so I have this chance to talk
to him alone.
"How dare you Kirby! Of all people, bakit bestfriend ko pa? It would have been less painful kung ibang babae na lang
eh... or atleast sa lalake na lang diba?" I laughed bitterly at my attempt to humour myself in a situation like this.
"Y-yuri... no, it's not like what you think..." he tried to touch me on my shoulders pero lumayo ako sa kanya by stepping
backwards.
"Of course it's not what I think, you guys are not OBVIOUSLY kissing in the picture! Ang tanga ko, why am I jumping into
conclusions? Of course hindi kayo naghahalikan diyan sa picture, it just happened that you were right in front of Annika
when she tripped on an invisible rock and your lips touched and POOF! Pictures were delivered in my room! Wow, how
amazing is that?"sarcasm overflowed my statements.
"Bebs,"
"Don't you bebs me!" I pushed him away nung sinubukan niyang lumapit sakin.
"Makinig ka muna sakin bebs," nagsusumamong sambit niya nung magawa niyang hawakan ang buhok ko na nalaglag
sa harapan ng mukha ko na siyang ibinalik niya sa likod ng tenga ko, "I won't deny these pictures... Yes, it really
happened... She kissed me pero bebs, believe me or not... I didn't want it."
"I tried pushing her away from me pero I think obsessed sakin si Annika... she followed me like everywhere and kept on
telling me that she loves me more than anything... I know she's your bestfriend and she's also my bestfriend Yuri, it was
hard for me to just ignore her and hurt her feelings... you know how alone she is right now, you know how much she has
suffered in her past... I did it not because I want to cheat on you, I only accepted her behind your back because I don't
want her to commit suicide again like what she did back then."
He cupped my face with both his large and warm hands as he looked directly in my eyes,"Maniwala ka sakin bebs,
mahal kita..."
Umiling iling ako at pilit tinanggal ang mga kamay niya sa aking mukha habang pinapahiran ko ang ngayo'y mga basa ko
ng pisngi, "Ang gulo niyo!!!"
Tumakbo na ako palabas ng kwarto ni Kirby habang naririnig kong tinatawag niya ang pangalan ko, tumakbo ako
papunta sa kwarto nina Dianne at Charlie to find comfort. I feel so heartbroken, two people just broke my heart... two
important people.
Either I believe what Kirby told me or not, ganun pa din ang labas nun... they both cheated on me. Kirby could've just
simply told me the situation before so I could've handled Annika myself pero what did he do? He still took Annika's
feelings for him, does he really think that by doing that he'd make the situation better? Not a chance! And Annika... I
trusted her kahit ilang beses na akong nakakatanggap ng anonymous text messages... I even asked her sa openforum
nung isang araw na kung may gusto siyang sabihin sakin, sabihin niya na at iintindihin ko siya kahit anong mangyari and
that includes her feelings for Kirby pero what did she do? She just kept it all for herself and tried stealing my boyfriend
away from me! They both makes me want to hate them.
Then a flashback of that night when Seven asked me if he could have a little chitchat with me came in my mind.
Pabalik na ako sa room ko nun dahil magpapalit sana ako ng damit ko para makalabas ulit at kumain ng dinner sa labas
with my classmate friends, sina Dianne, Charlie, Che Doniego... yung same circle of friends, kasama nga dapat si Annika
nun pero she told us she has to go somewhere important. But as I was walking in the hallway naramdaman ko na lang
ang mga kamay na pumigil sa aking braso at paglingon ko ay nakita ko si Seven, he was calling for my name then when
I asked him what he needed, simple lang ang sinagot niya sakin.
Ang alam ko kasi he has a crush on Annika... well, yun ang kumakalat na balita sa buong 4th year simula ng maging
groupmates sila ni Annika... madami rin kasing nakakapansin na laging nakadikit si Seven kay Annika and marami din
nakapansin na simula noon, nawala na yung playful na Seven na laging nangho-hook ng girls... ang balita nga daw,
lahat ng lumapit kay Seven na babae ay ini-ignore na lang ni Seven kaya naman maraming napapaisip kung may hidden
agenda nga ba si Seven sa bestfriend kong si Annika...
"Yeah, sort of," yun lang yung sagot niya sa paniniko ko sa kanya kaya naman napatigil ako kasi he looked quite pissed
and at the same time worried habang napapakamot siya sa may batok niya,"So, are you coming with me or what?"
Napailing na lang ako, he actually seemed like he badly need to talk to me kaya naman I pulled out my phone to text
Charlie na hindi ako makakasama sa kanila sa supposed dinner night namin ng mga girls. At pagkatapos nun sumama
na ako kay Seven, sa may Jollibee lang naman kami kumain and I didn't have any problems with that dahil I like Jollibee
atsaka isa pa, it was his treat! :p
"So..." sinubukan kong i-break yung silence saming dalwa ni Seven habang nakaupo na kami sa may isang gilid sa may
Jollibee pagkalapag namin ng mga orders namin sa may table, "Care to tell me kung ano yung dapat pag-usapan?"
"Tell me Yuri, where the fck did you pick a very stubborn bestfriend?"
I know si Annika ang tinutukoy niya kaya napataas ang isang kilay ko noon, "Huh? Did you guys have some lover's
quarrel? What's with the angry tone, dude?"
Umiling iling si Seven at dumampot ng ilang pirasong french fries and he stuffed it into his mouth,"adsghdgadsakj."
"What?" hindi ko naintindihan sinabi niya kasi puno ng fries yung bibig niya, what is manners? Ughh, guys.
Nilunok niya muna lahat ng nginuya niyang fries at kinuha yung baso ng coke niya and slurped noisily sa straw nito,
"Eeew. Where is your manners?"
He ignored me at binalik sa mesa yung baso ng coke niya, "Nakakainis yang bestfriend mo ha, pagsabihan mo yan.
Pukpukin mo ulo niya sa pader ng mga sampung beses... ah hindi pala, gawin mo ng isandaang beses. Wala atang utak
yang bestfriend mo! O kung meron man hindi niya alam gamitin! I've never met a stupid idiot girl like that ever in my life!"
"Hey hey, watch your mouth! Bestfriend ko ata yang iniinsulto mo ah! Wag mong sabihing yan lang gusto mong sabihin
sakin? Ang insultuhin ang bestfriend ko?" di ko mapigilang mapataas talaga ang kilay ko sa mga pinagsasasabi niya.
"Ughh," he grumbled as he took a bite on his burger then he tried speaking again, "Okay, sorry... I'm just really peeved
right now. So yeah, let's change the topic..."
I just eyed him carefully as I took a bite of my own sa aking burger, "I would want to ask you something Yuri..."
"Paano kung niloloko ka ng mga taong importante sayo? Anong mararamdaman mo?"
Feeling ko nagusot ang noo ko sa sobrang pagtataka sa weirdong tanong niya, "What kind of question is that?"
"Wala lang... tanong lang... may kilala kasi ako na tao na niloloko yung kaibigan niya..."
"Oh... did you bring me here to ask an advice?" yun lang yung pumasok sa isipan ko noon kung bakit gusto niya akong
makausap, actually ang weird nga para sakin nun kasi of all people bakit ako pa ang hihingian niya ng advice diba? Ni
hindi nga kami friends eh!
"Yeah... siguro... parang ganun na nga..." he shrugged his shoulders, "So?"
"Hmmm... kung niloloko ako ng taong importante sakin? Hmmm... Obviously masasaktan ako, magagalit ako,
malulungkot ako at halo halong emosyon ang mararamdaman ko and of course all of them would be negative
emotions... sino ba namang hindi makakaramdam ng ganun diba pag nalaman mong niloloko ka? Kung isang tao ngang
hindi mo kakilala ay niloko ka ay magagalit ka na paano pa kaya kung importante pang tao para sayo ang manloloko
sayo diba?"
"Oh c'mon, that's impossible... Annika and Kirby wouldn't do that to me, I trust them," natatawa kong sabi habang
kumakagat ako sa aking french fries.
He flashed a grin to me, "I didn't say it was supposed to be you, your bestfriend and your boyfriend... I said 'what if'... I
was just giving you an imaginary situation, remember it's just me asking an advice?"
I smiled to him, "Oh yeah... sorry, na-carried away... Umm... pero kung may ganun ngang situation, katulad ng sabi ko sa
unang tanong mo... halo halong emotions ang mararamdaman ko, mostly negative emotions..."
"Eh kung ganun nga, sa tingin mo sa situation na ito sinong mas dapat sisihin mo... yung bestfriend mo na
pinagkatiwalaan mo o yung boyfriend na mahal mo?"
Pinatong ko ang elbow ko sa may table at nilagay ang baba ko sa may kamay ko habang sinusubukan kong mag-isip sa
tanong niya, "Hmm... Parehas silang dapat sisihin... no matter what circumstances there could've been... afterall
cheating is a choice and it's their choice kaya kung may dapat sisihin, silang dalwa yun. They chose to hurt me."
"What's so funny?"
Umiling iling ako, "Wala lang, masyado akong nadadala eh... Ano ba 'to, feeling ko tuloy hinahanda ko yung sarili ko sa
bagay na pedeng mangyari... Ikaw kasi Seven kung anu ano tinatanong mo sakin! Saka bakit mo nga ba tinatanong
itong mga ito? What do you need the advice for? Did those things happen to you or to a friend?"
Bigla siyang sumandal sa may upuan niya at tinignan ako ng may mapaglarong ngiti, "Nah, it did not happen to me... but
it might happen to someone."
"Huh? Kanino?"
And with that ay tumayo na siya at iniwan ako dun sa Jollibee... Kahit medyo naguluhan ako sa mga sinabi at inakto niya
ay inignore ko na lang siya at nagpatuloy na lang sa pagkain ko, sayang naman yung nilibre niya sakin eh.
Pero ngayong nabalik na ako sa present time, ngayon ko lang napagtanto yung mga gustong ipahiwatig sakin ni
Seven... That someone unfortunate is actually me. May alam si Seven sa mga pangyayaring ito... siya kaya yung nagsesend sakin ng text msgs with an anonymous number? Siya rin kaya yung nag-scatter ng printed pictures sa floor ng
room namin?
But how the heck did Seven got involved with this story of me, Kirby and Annika? Ahh, I'm so confused, why must
everything gets so complicated!
***
CHANGE OF
Point of View:
- ANNIKA MARIE REYES -
She kept on ignoring me, ilang beses kong tinry kausapin siya pero she would just push me away and ignore me. Ni
hindi nga siya natulog sa room namin kagabi after niya makita yung mga pictures. She took a few of them and left some
on the floor. Kinuha ko yung mga natirang pictures at tinignan ang mga ito.
Mga photos namin ni Kirby sa hiding places namin, magkahawak ang kamay, may nakahalik ako sa pisngi niya,
mayroong sinusubuan ko siya ng food at iba ibang poses. It actually crept me out how someone could take so many
pictures of us in different poses, in different places and different dates... it was like a stalker's job to do something like
that.
I only have one person in mind who could possibly print such pictures... and the next day, I confronted him nung siesta
time. I pulled him on the back part of our recollection place kung saan walang tao.
"Hey, hey, what the---!" tinanggal niya yung kamay ko sa may sleeves ng shirt niya nung makarating na kami sa may
bandang likod ng recollection place, "Bakit mo ako kinaladkad dito sa may likod? May balak ka bang rape-in ako? Are
you that interested in me? You could just simple ask kesa rape-in mo ako, kababae mong tao. Di---"
Before he could continue his stupid blabbers ay sinampal ko na siya sa pisngi niya and that made him stop.
"What the fck was that for?" inis na sabi niya habang hinimas himas niya yung nasaktan niyang pisngi.
"I should be the one asking you that same question!" hinagis ko sa kanya yung tatlong piraso ng pictures, "You're a liar!
You promised me! We had a deal! How could you---!!!"
Nanlaki ang mga mata niya nang makita yung mga pictures, "How--- what..."
He looks confused na para bang wala siyang idea kung paano nagkaroon ng mga ganung printed pictures... HAH! As if
he can fool me by pulling off an act like that!
"Don't play dumb with me Seven Astute, I know ikaw ang may gawa niyang mga iyan! We had a deal didn't we?
Sumangayon naman ako sa lesheng deal na yan pero bakit pinagkalat mo pa rin! Now look what happened, Yuri's very
angry with me! This is your dmn fault Seven!!!"
"Don't you point a finger on me," kamuntik na akong mapaatras sa tono ng boses niya, he sounds pissed off, "This is
none of my fault, Annika!"
"Really? So whose fault is it then? You're the only one I know who has pictures of me and Kirby! You're the only one
capable to print those pictures!"
"Even if I have pictures, it is still not my fault Annika. Whether it was me or not who scattered these pictures, IT IS SO
NOT MY FCKING FAULT SO DON'T BLAME IT ON ME. All of these is your fault, ikaw ang nagdesisyun na magkaganto
ang lahat! If you were just smart enough not to steal your bestfriend's boyfriend none of these could have happened! IT
IS YOUR FCKING FAULT, put that in mind!"
I could feel my eyes heating up, a sign that tears are about to fall, "Okay fine, it's my fault! Pero bakit... bakit hindi ka
tumupad sa promise? Diba napagusapan na nating hindi mo ipagsasabi ito? That also means na hindi mo ipagkakalat
yung pictures? We had a deal Seven... Bakit?"
I sounded so desperate, this is the feeling of being caught on a crime you've been committing for so long.
"I didn't break any promise. I didn't scatter these pictures," hinagis niya pabalik sakin yung mga pictures.
"Liar!" galit na sabi ko sa kanya, "You have always blackmailed me with these pictures so obviously ikaw ang nagprint ng
mga ito! You're such a big fat liar, Seven!!! I hate you! Why did I even believed in you in the first place? You're nothing but
a big heartless jerk! The biggest jerk I've ever met in my life!"
Tug!
Napapikit saglit ang mga mata ko nang may bigla siyang binato sakin at pag mulat ko nakita kong nasambot ko yung
binato niya sakin, hawak hawak ito ng dalwa kong kamay sa bandang dibdib ko... ito yung necklace niya na may laman
ng memory card ng cellphone niya.
"Keep calling me a heartless jerk, a liar or whatsoever Annika and I hope that one day you realise that I'm just a mirror of
yourself." then he pushed me off his way and he walked away.
I was left there with his necklace on my hand while tears kept falling from my eyes.
-From www.haveyouseenthisgirlstories.com
**
I met a jerk whose name is Seven
written by HaveYouSeenThisGirL
"Okay, kumpleto na ba lahat? Wala bang naiwan?" nung nasa bus na kami at paalis na ay tumayo yung adviser namin
sa may unahan, sa tabi ng driver habang sinisilip kaming mga studyante kung kumpleto na ba kami.
May isang sumigaw at nagbiro, "Maam! May naiwan, may naiwan po! Yung kaluluwa ko po!"
"Bugok, pati yung utak mo naiwan mo rin!" may isa pang sumabat at nakipagbiruan. Nagtawanan ang mga studyante sa
loob ng bus namin sa dalwang makulit na iyon.
Siguro kung hindi ako matamlay ay nakitawa na rin ako pero I don't really feel like laughing at all.
Kumalat na kasi sa klase namin ang ginawa ko lalong lalo na sa mga kaklase kong mga babae. They just can't believe
what I did at nasa side sila ni Yuri. Hindi ko naman sila masisisi kung nasa side sila ni Yuri, afterall ako yung may
kasalanan.
They confronted me last night, 11 of my girl classmates including Yuri talked to me in one of my classmates' rooms. Para
akong nasa isang crime interrogation, para akong kriminal na pinapaligiran ng mga detectives at pulis nung gabing iyon.
Feeling ko anytime sesentensyahan na nila ako pag may hindi ako magandang nasabi.
But truth is... wala talaga akong nasabi sa kabila ng mga tanong at pangaakusang ibinato nila sa akin. Hindi ko alam
kung paano ko i-e-explain sa kanila ang lahat, hindi ko alam kung ano ba ang tamang sabihin sa maling nagawa ko.
Humingi ako ng sorry pero hindi sapat yun hangga't hindi ko naipapaliwanag sa kanila kung bakit ko niloko si Yuri. Iyak
ng iyak si Yuri nung gabing yun at ganun din ako, galit siya sakin at paulit ulit akong nagso-sorry.
Hindi daw ako isang tunay na kaibigan. Yan ang sabi sakin ni Yuri. Sabi niya pinagkatiwalaan niya daw ako at tinuring na
malapit na kaibigan at pati na rin kapatid pero bakit nagawa ko daw sa kanya yun? Ano daw ba kasalanan niya sakin
para saktan ko siya ng ganun? Actually wala... wala siyang kasalanan and she doesn't deserve to be hurt like this... Ang
sama kong tao? Alam ko... sobrang sama ko, I deserve to go straight into hell right now.
"Haaay," hindi ko na mabilang kung ilang buntong hininga na ang nagawa ko sa biyahe pauwi. Nakasandal ako sa may
bintana ng bus habang pinapanuod ko ang mga bahay, kotse at kalsadang madadaanan. Wala akong katabi sa kanang
upuan dahil walang gustong tumabi sakin sa mga kaklase ko... alam na nila yung nangyari at pinandidirihan nila ako.
Feeling ko dejavu ito nung 1st year highschool ako sa dati kong school... yun nga lang pinandidirihan ako dati dahil sa
mga chismis na pokpok daw ang nanay ko at ngayon naman pinandidirihan ako dahil sa sarili kong kagagawan... sa
pagiging isa kong mangaagaw at walang kwentang kaibigan.
Nag-christmas party nga kami kahapon ng umaga pero hindi ako um-attend, sabi ko na lang kay maam Hannah na
masama ang pakiramdam ko at nagstay na lang ako sa room. How can I celebrate at a time like this kung pati si Kirby
hindi ako kinakausap?
I texted him and tried to call him but to no avail. Tinry ko rin siyang kausapin pero para bang iniiwasan niya ako. And
when I told him na natuklasan na yung tungkol samin, he turned cold towards me... hindi ko magets... kahit ngayon na
nasa iisang bus kami ay hindi niya ako pinapansin at umupo siya malayo sakin... bakit parang nilalayuan niya ako? Bakit
parang nawala yung pagmamahal na pinapakita niya sakin dati? May nagawa ba akong mali?
Pero bakit pati si Kirby ganun ang trato sakin? Bakit biglang nanlamig siya? I want to ask him but he never gave me the
chance to talk to him even for half an hour. I badly want to know why he's treating me like this... he's the only one left in
my life right now, I just lost my bestfriend... my friends... my classmate's respect... I lost them all and I can't bear to lose
even him.
Ngayong alam na ni Yuri na niloloko siya ni Kirby... siguradong break na sila diba?
Pwede na kami ni Kirby, diba?
Diba mahal ako ni Kirby? Sabi niya mahal niya ako... sabi niya yun.
"Bwahahaha! Seven, sira ulo ka pare! haha! Balik mo sakin pringles ko oy!!!" I cringed when I heard his name. Mula sa
back seat ng bus narinig ko yung isa sa mga lalaking nakaupo dun na binanggit ang pangalan ni Seven, siguro
nakikipagkulitan dito. Narinig ko ring tumawa at sumagot si Seven sa kaibigan at kaklase nito, just by hearing his voice
tears my heart. All the pain coming back inside my chest, suffocating my heart.
I felt a water forming in my eyes and as I blinked a single tear strode down my cheek. I wiped it with my left arm. I tried
my best na huwag umiyak ng tuluyan at mas sinandal ko ang sarili ko sa may bintana habang yakap ko ng mahigpit
yung teddy bear ko na binigay pa sakin ni Kirby noon.
Inside this bus, I have three person whom I'd really like to talk with right now but I don't have the guts to do so.
To Yuri, I want to say sorry over and over again until she forgives me.
To Kirby, I want to ask him why he's cold towards me all of a sudden?
To Seven... I want to ask him WHY he... he made a big fool out of me? Why did he used me for his own entertainment?
I don't really know whether to be flattered or be annoyed after seeing what his memory card contains.
PICTURES.
Pictures of me.
Of every angle.
If that memory card was supposed to be a material for blackmail... bakit parang iba ang dating nito sakin?
Gusto kong tanungin si Seven kung anong ibig sabihin nung mga pictures pero ever since that day he threw his memory
card to me... we never talked to each other anymore. He stopped annoying me, he stopped being a big jerk with me, he
stopped our slavery deal even if he didn't mentioned it anymore, he stopped picking on me... he stopped talking to me as
if I am a stranger to him. He only talked to me when necessary but other than that he ignored me.
I never had the chance to understand why he blackmailed me with a memory card full of my pictures.
***
Dumaan ang mga okasyon na ito, nagpalit na rin ng taon pero walang pagbabagong nangyari.
Wala na kaming pasok pagkatapos ng retreat... nag-stay ako sa bahay buong bakasyon, saan pa ba ako pedeng
pumunta diba? Mag-isa na lang naman ako. Wala akong kakilalang relatives, wala rin naman ang nanay ko. Ni-ha ni-ho
wala akong natanggap mula sa kanya. Minsan iniisip ko, buhay pa ba siya? O kaluluwa na lang ang nagpapadala ng
pera buwan buwan sa bahay?
Pati rin siguro yung cellphone ko ay patay na o sira o walang signal... ewan kasi miski isang mensahe ay wala akong
natatanggap kahit nung pasko. Ni isang bati mula sa mga kaklase ko... wala... kay Yuri... wala din... kay Kirby...
nakakalungkot isipin ay wala din...
Nakakalungkot lalo nung maginternet ako isang beses... naglog in ako sa social network account ko... nakita ko sa
profile ni Yuri na may mga bagong uploaded pictures siya...
Pictures nila nina Charlie, nina Dianne, nina Che at ng mga circle of friends namin... nagkaroon sila ng sariling christmas
party at sleepover sa bahay nina Yuri...
Ouch.
Wala na talaga... wala na akong kaibigan...
Hindi dahil sa tinatamad ako o sa inaantok pa ako kundi dahil sa kawalan ko ng gana na makaharap ulit ang mga
kaklase ko lalo na ang mga dati kong kaibigan na alam kong hanggang ngayon ay may galit pa rin sakin...
Pero sa huli nagawa ko ring makapunta ng school after all of those hesitations...
Kaso nung nasa may hallway na ako palapit sa classroom namin, feeling ko isandamakmak na paru paru ang nasa loob
ng tyan ko dahil sa sobrang kaba...
Parang masusuka nga ako dahil sa kabang ito. Alam mo ba yung pakiramdam na papasok ka sa maingay na classroom
mo at pagkapasok na pagkapasok mo sa loob ay biglang tatahimik ang classroom at lahat sila biglang titingin sayo...
bawat isa may kanya kanyang panghuhusga, pagkadismaya, at kung anu ano pang emosyon sa kanilang mga mata
habang ikaw, walang magagawa kundi tumungo na lang, maglakad ng tahimik pero mabilis papunta sa iyong upuan,
ipatong ang bag sa may sahig, umupo ng halos nakayuko, nakapatong ang kamay na magkadikit sa may desk mo at
nakatabing sa may gilid ang mga ilang hibla ng buhok mo habang inaantay ng tahimik ang teacher mo na dumating?
A fish being judged and talked about under low whispers while being out of water. That's what I am right now, it never felt
this long to wait for our teacher to come to our classroom and start the class.
Sabi niya sakin dati sa openforum na iintindihin niya ako kahit anong mangyari... pero siguro wala naman talagang
kaintindi intindi sa panlolokong ginawa ko sa kanya.
At ang hirap din nung dumating ang recess at lunch... wala akong kasabay... wala akong kasamang kumain... mag-isa
lang akong bumaba sa canteen upang bumili ng pagkain ko at pagbalik ko sa classroom para kainin ang lunch ko, mas
masakit ang naramdaman ko nang makita kong nakaform into a circle ang chairs ng mga "dating" kaibigan at kasabay ko
sa lunch sa may bandang unahan ng classroom sa may side ng upuan ni Che habang masayang nagkekwentuhan sila
tungkol sa bakasyon nila habang ako... andun sa upuan ko at nagiisa at tahimik na kumakain... ang upuan ko nga pala
kung maaalala niyo ay sa tabi ni Yuri...
Pero kahit katabi ko siya, she just ignored me the whole time.
Ang pinaka-ayoko pa sa araw na ito ay nung napagdesisyunan ng teacher namin na magpagawa ng isang group work...
Group work... 5members in a group...
Kanino ako makiki-grupo kung gayong walang may gustong tumanggap sakin? Yun yung pinakamahirap na
pinagdaanan ko para sa araw na ito, ang maghanap ng makakagrupo...
Napasama lang ako sa isang grupo ng magkulang yung isang grupo ng mga lalaki ng isang miyembro.. kumbaga tiratirahan lang ako, pantakip sa kulang... kung wala sigurong nagkulang, walang tatanggap sakin miski isang grupo...
:(
Ayoko ng ganito... hindi masarap sa pakiramdam ang iwan ka ng mga kaibigan mo.. ng mga kaklase mong nakasama
mo ng ilang taon... ng mga taong pinagkatiwalaan ka minsan at tinuring na kapamilya... ang sakit. Pero mas masakit
isipin na pinili ko ito, na ako ang may kagagawan nito. Ako ang dahilan ng sarili kong pagdudusa.
Back to zero.
Back to the coldness.
Back to being alone.
Back to the unloved zone.
Back to where I just want to jump off a bridge and end this.
-From www.haveyouseenthisgirlstories.com
**
Tapos na rin sa wakas ang klase at pauwi na ako nun pero bago ako umuwi may isang tao muna akong pinuntahan. Si
Kirby.
Gusto ko siyang makausap kaya naman pinuntahan ko siya sa classroom niya at nakasalubong ko naman siya sa may
hallway nila na pauwi na rin habang kasama ang ilang kaibigan nito. Napatigil siya pati yung kasama niyang kaibigan
niya nung makita ako sa harapan nila.
Hindi sumagot si Kirby, tinignan niya lang ako ng mataman... parang may pagaalangan siya sa kanyang mga mata.
"Please?" I sounded desperate... actually mukha na talaga akong desperada sa mga nangyayari. How would I not be
kung wala na akong mga kaibigan tapos ngayon ayaw pa akong pansinin ni Kirby?
He sighed and nodded at his friend, "Sige pare, kita na lang ulit tayo bukas."
Tumango lang din yung friend niya sa kanya at umalis na at tinignan lang ako nito ng may pagtataka pagkadaan nito
sakin.
"Tara sa canteen," yun lang sinabi niya at tumalikod na sakin para maunang maglakad papunta sa canteen. Sumunod
naman ako ng tahimik sa kanya.
"Kirby," as soon as makaupo kami sa vacant table sa may canteen ay nagsimula na agad akong kausapin siya.
"Yeah?" pinatong niya yung backpack niya sa may paanan ng upuan niya habang umupo siya at sumandal sa upuan.
Umiwas siya ng tingin, umangat yung kamay niya at pumatong sa likod ng ulo niya akmang kakamot pero hindi niya
ginawa, nagstay lang yung kamay niya dun habang parang hindi siya mapakali at parang naguguluhan siya, "Annika...
I'm sorry..."
"For w-what?" I almost choked kahit wala naman akong kinakain o iniinom.
Inalis niya yung kamay niya sa may likod ng ulo niya at ipinatong sa may table at binaon ang mukha niya sa mga palad
niya, he looks very frustrated about something... about what?
"I didn't mean to hurt you Annika... " he said in an almost whisper.
"Kirby! Pede bang diretsuhin mo ako sa gusto mong sabihin? Naguguluhan na ako sayo!" nafu-frustrate na rin ako sa
ginagawa niya eh, he's playing with words at hindi ko siya maintindihan!
"I'm sorry... I didn't mean to say I love you when I really don't... I mean, yeah I do love you but only as a friend... I see you
only as a little sister... nothing more..." Iniangat niya yung mukha niya mula sa pagkakabaon nito sa kanyang mga palad
at tinignan ako ng matamaan saka muling nagsalita,"Annika... it's over between me and you."
"What?" parang nabingi ako saglit pero hindi pa siya tapos sa pagsasalita.
"It's over for me and Yuri too. We all lost in this game, in this sick and twisted game!" he sounded angry but... what? Bakit
siya magagalit... diba dapat ako ang magalit? Game? Ano? Naglalaro lang kami all this time?
"What do you mean Kirby? Anong laro? Pinaglalaruan mo lang ba kaming dalwa ni Yuri ha? Tinu-time mo kami parehas?
Tapos pinapaniwala mo kaming dalwa na mahal mo kami para pag-awayin kami? Was that your sick and twisted
game?" naiiyak ako... sabi niya mahal niya ako tapos isusupalpal niya sa mukha ko na... laro lang ang lahat? That's
bull.shxt!
"This is not my game," bigla siyang tumayo at ganun din naman ako.
"What are you talking about Kirby? This is your game, pinaglaruan mo lang kami ni Yuri! Ngayong galit na sakin si Yuri at
magkaaway na kami ngayon, tapos na ba yung game mo? Masaya ka na ba at mission accomplished ka sa game mo?
Why did you do this Kirby?! Ano ba ginawa ko sayo para gantuhin mo ako? Wala naman akong matandaang ginawang
masama sayo aa! Bakit mo ako ginaganto, akala ko mahal mo ako! Pinaasa mo lang pala ako! Hindi lang pinaasa,
pinaglaruan mo pa!" tinakpan ko yung mukha ko ng aking mga palad habang dire diretso ang pagtulo ng mga luha ko,
halos gumagawa na kami ng eksena dito sa canteen pero buti na lang konting konti na lang ang mga studyante dito
dahil nagsi-uwian na din naman yung mga studyante, "I hate you Kirby, I hate you." :'(
"I'm really sorry Annika, I hate myself too..." I could feel his agonized gaze at me while my face is ducked in my hands.
What is wrong with him? Bakit parang pinagsisihan niya yung ginawa niya? May sira ba siya sa utak ha?
"I don't get you Kirby," inalis ko na yung mukha ko sa mga palad ko habang patuloy pa din ang pagtulo ng mga luha
ko, "Bakit parang nagsisisi ka sa ginawa mo gayong diba dapat pinagtatawanan mo ako dahil nagawa mo akong i-trap
sa laro mo na panloloko? Baliw ka ba?"
"Nagsisisi talaga ako Annika," he looked directly in my eyes saying things that seemed like the truth, "I did not have a
choice... I told you, it was not my game, like you I was also just a part of that sick and twisted game... I'm really sorry... I
did not really have a choice..."
"I don't get you!!!" ayoko ng makinig pa sa kanya, ang gulo gulo niya! Andami dami niyang sinasabi na hindi ko naman
magets ang sense! I can't take it anymore, I'm carrying too much pain right now that all I wanted to do is run away from
him... from here... from everyone.
Kinuha ko na yung bag ko at tumakbo na paalis ng canteen, I shoved past him as I run away. Medyo blurry yung daan ko
dahil sa mga luha ko kaya habang tumatakbo ako sa may hallway ng school ay sinubukan kong punasan ng kamay ko
ang mga luha na pumupuno sa aking mga mata pero bigla akong may nabunggong tao at napatigil ako dahil dun...
"Sorry," sabi ko at tatakbo na ulit sana ako nang makita ko kung sino yung nakabunggo ko.
"Annika?"
Si Seven...
Ha! Patawa talaga itong mundong ito, sa lahat lahat ng mabubunggo ko kelangan si Seven pa... bakit? Para asarin ako
ng tadhana? At ipamukha sakin na itong taong nasa harapan ko ngayon ay yung taong ilang beses sinabihan ako na
nagpapakatanga lang ako kay Kirby pero hindi ako nakinig at nagpatuloy pa rin sa pagpapakatanga?
Pinunasan ko ng madiin ang mga luha sa aking mga mata saka hinarap ng mabuti si Seven at nginitian, "Congrats, you
won the one million dollar question. Is Annika Marie Reyes very stupid? Your answer is Yes, well aren't you so smart?"
I tapped him on his shoulder with a sarcastic smile at umalis na ako pagkatapos not even waiting for any response or
comment from him. I have heard enough cruel things already so I don't need any addition of it.
***
Change of
Point of View:
- KIRBY ROXAS -
Susubukan ko sana siyang yakapin dahil hindi ko makayanang makita siyang umiiyak pero tinulak niya lang ako palayo
sa kanya.
"Don't touch me! Don't ever touch me! Ayoko na sayo, break na tayo!"
Ouch.
Tumalikod na siya sakin at aalis na sana pero pinigilan ko siya sa kamay niya, "Yuri... please... mahal kita."
Tumigil saglit si Yuri pero bigla siyang humarap at sinampal ako habang patuloy na tumutulo ang mga luha niya, "Akala
ko nga dati mahal mo talaga ako pero... akala ko lang pala yun."
Hinigit niya na yung kamay niya mula sa pagkakahawak ko at tumakbo na palayo sakin. Ang sakit ng sampal na ginawa
niya pero mas masakit yung layuan niya na ako ng tuluyan.
Seryoso ako ng sinabi kong mahal ko si Yuri... mahal na mahal ko talaga siya.
Si Annika? Hindi ko siya mahal, kaibigan lang ang turing ko sa kanya.
Pero bakit ko pinakita kay Annika na mahal ko siya kunwari? At kung bakit nakipagrelasyon ako sa kanya ng sikreto kahit
girlfriend ko na si Yuri? Napilitan ako.
Sabi ko nga na wala akong choice kasi may isang taong dumating sa buhay ko at inutusan akong gawin kay Annika iyon
at lokohin si Yuri kahit labag sa kalooban ko.
He's the son of the owner of the company where my dad works at.
I never really knew who he was until he showed himself to me one day and told me to play this "game" of his. Isa daw
ako sa mga pieces niya, ang role ko daw ay paglaruan si Annika habang may girlfriend pa ako. Kasali din daw si Seven
sa larong ito pero hindi niya sinabi sakin ang role ni Seven basta ang sabi niya lang daw sakin ay magpanggap na lang
daw ako na wala akong alam tungkol sa larong ito at kunwari hindi ko alam na kasali si Seven. At sa tuwing makikita ko
daw si Seven na kasama si Annika, magpanggap daw akong nagseselos... ipakita ko daw kay Annika na may pagtingan
ako dito.
Syempre hindi ako sumang-ayon, ang sabi ko pa nga kung nababaliw na ba siya at kung anu ano ang pinagsasabi niya.
Sino ba namang taong nasa normal na pagiisip ang magsasabi ng ganung bagay? Saka may laro bang ganun? Para
sakin mukhang hindi masayang laro ang gusto niyang gawin, buhay at nararamdaman ng mga tao ang paglalaruan niya
dito at hindi ako baliw para sumangayon sa kanya.
Sabi niya kasi simple lang daw ang rule para sakin sa larong ito,
If I fail to play my role in his game... tatanggalin niya sa company ang dad ko and he'll make sure na wala ng ibang
kumpanya ang tatanggap sa dad ko. And that'll make our life a living hell pag nagkataon especially ngayon na buntis ang
mom ko... we need money right now for hospital assistance and if that Memo guy was really serious about what he said,
I just can't risk my mom's and future sister's health.
So I ended up playing his game, risking Annika, Yuri and my feelings. I love Yuri so much, I'm serious about her... I love
Annika too as a friend, she's like a sister to me already... but I really did not have a choice.
***
Change of
Point of View:
- SEVEN ASTUTE -
The last thing I knew ay dinala ako ng mga paa ko sa private clubhouse ng aking kaibigan na si Memo Clarkson. Dito sa
clubhouse na ito mga piling tao lang pinapapasok ni Memo, actually kami lang mga kabarkada niya ang tumatambay
palagi dito. We are seven in our group, hindi kami talaga magkaka-schoolmate at hindi rin kami pare-parehas ng age
pero hindi naman nagkakalayo mga age namin... basta nagmeet lang kami isang araw sa kung saan saan at nagkakilakilala. Ang weird nga eh basta isang araw nabuo na lang kami and boom, naging tambayan na namin itong clubhouse ni
Memo at naging close kami sa isa't isa.
Ako si Seven Astute, ang pinakabubbly at sinasabihan nilang nakakairitang nilalang na mahilig mambabae.
Andyan din si Cross Sandford na daig pa ang babae sa kasungitan, maselan yan sa mga bagay bagay at may
pagkamaarte. Minsan iniisip ko nga kung talagang spoiled lang siya o bakla siya... nahh, spoiled lang siguro talaga,
imposible namang bakla yan eh may girlfriend na yan. Eya ata ang pangalan, o Bea? Anla hindi ko maalala, basta
something like that yung name. Sobrang weird nga eh, ang alam ko pihikan din yang lalaking yan sa sobrang
kasupladuhan niya pero just imagine yung napili niyang girlfriend is... uhh... hindi kagandahan. Well, I don't really mind
kung anong itsura ng girlfriend niya,
Si Trey Dinaro, ohwell the guy's a gentlemen. Pinakamatino. Uhh... wala na ako masabi.
Yung pinakasira ulo naman samin ay si Eros Magdayo. Basagulero, hindi napasok ng school, repeater ng ewan ko kung
ilang beses na ba... mabait naman yan pag tulog kaya mas mabuti pang wag na gisingin. Isang araw nga nagdala siya
ng babae dito sa private clubhouse ni Memo, he pleaded to Memo na dun muna patirahin yung girl. Wala naman siyang
sinasabi samin tungkol dun sa babae o kung anong relasyon ang meron sila... maganda yung babae, simple at malaanghel ang mukha. Actually para ngang weird na malamang kakilala ng babaeng tulad nun ang isang tulad ni Eros na
parang may sungay sa ulo, I mean napaka-angelic hindi lang mukha pati na ng ugali nung babae. Eris ang pangalan,
ang kulet nuh? Eros at Eris, demonyo at anghel. Hahahaha!
Kabarkada ko din yung bestfriend slash secret-but-not-so-secret love interest ni ate Gael (Gabriella) na si Saturn
Ignacio. Kung gaano kagrabe ang pagka-casanova nito, ganun naman kagrabe ang kamanhidan nito. Lahat na ng tao sa
paligid nila alam na may pagtingin sa kanya si ate Gael pero hindi pa rin yun napapansin ng gago. Tsk!
Meron din akong kabarkadang sikat... yeah, sikat as in nakikita sa tv at may fans. Yung leader at vocalist ng bandang
Syntax Error, si Sync Mnemosyne ay isa sa mga kabarkada ko. He used to go to the same academy na pinapasukan ni
Cross. We rarely get to bond with him dahil masyado na siyang busy sa mga concerts at projects pero pag may free time
naman siya ay tumatambay pa rin naman siya dito which I find cool kasi hindi niya kami nakakalimutan kahit sikat na
siya.
"Oh weird, the bubbly and hyperactive Seven Astute is spacing out?" nabigla naman ako nang biglang may tumabi sakin
sa may wine cellar ng club, I'm not really drinking, I just took a sip of low content alcohol drink. It's not such a good
feeling to drink in broad daylight.
"Oh Memo, andito ka pala. Hindi kita napansin nung pumasok ako dito sa club," siya si Memo Clarkson, ang sinasabi
kong may-ari ng private clubhouse na ito. He's just few years older than me. Sa lahat ng kabarkada ko, siya ang pinakamysterious at pinaka-weird.
I know what he does, he manipulates people... well not only people but people's lives. Not that I've caught him in the act
but he gives hints and sometimes it's obvious with the way he moves and speaks around us.
I know what he did with Cross and his current girlfriend, not that I'm sure about it but one night in this club I've heard
Memo talking on the phone with some certain Benjo and he kept on mentioning Cross and his girlfriend's name. And
after that naging sina Cross at yung girlfriend niya... ang weird diba? Memo is really a creepy guy. I don't really know
much about him but I don't like the way he manipulates people's lives... it's... uhh... it's annoying.
"Problem?" he asks habang inaabot yung bottle ng iniinom ko at naglagay sa sarili niyang baso.
"Nahh..." yun lang yung sinabi ko but truth is I have something that troubles me right now pero ayoko sabihin kay Memo,
I wouldn't want him meddling in my life. I'm not one of his effin chess pieces to manipulate.
"Oh really?" he grinned to me like a cheshire cat, "So I suppose you are not having any trouble with that girl... wait,
what's her name again... ah, Annika was it?"
I gawked at him in disbelief, "Teka... how did you know Annika's name?"
"Oh fvck!" napatayo ako sa stool na kinauupuan ko at inabot si Memo sa colar ng shirt niya, "Don't tell me you're putting
me in one of those absurd games of yours!"
"I'm not putting you in any game Seven 'coz... you're already in it," his cheshire smile never fading in his face.
"You bast@rd! Stop being ridiculous!" sa sobrang inis ko ay nasuntok ko siya sa mukha at dahil dun ay tumaob siya sa
kinauupuan niya at napaupo siya sa may sahig.
"Fun? You really have some mental issues pare! Tell me, anong ginawa mo this time ha? What trick did you do to me...
and yeah, to Annika?"
"Why do you even care? This is just a game Seven, nothing to take too seriously," tumayo siya at lumapit sakin tapping
me on my shoulder, the cheshire smile still pasted on his face.
Tinulak ko siya sa balikat niya para ilayo sakin, "You're not funny Memo. Stop playing games especially with me. I'm not
going to tolerate this sick and twisted games of yours even if you're a friend."
"Oh... you don't like games? Don't be such a hypocrite. I thought you're a player too... you play with girls' hearts don't
you? Isn't it fun to play with people?"
That one hit me. Tama si Memo, I used to play with girls' hearts. I don't take them seriously, I two time some of them, I
play with them. Pero dati yun... I stopped... eversince I felt this way... towards her. Annika... eversince I met her, she
made me feel something weird inside me.
"Don't worry Seven... everytime I play a game, I make sure my pieces win. It's gonna be a happy ending for everyone so
no need to sober, my friend."
"Shut up you psychopathic bast@rd!" susuntukin ko na sana ulit siya sa mukha dahil sa inis ko kaso napatigil ako nang
biglang may humarang na babae sa harapan ni Memo.
"Stop!!!"
Nanlaki yung mga mata ko nang makita ko kung sino yung nasa harapan ko na pumigil sakin sa pagsuntok kay Memo. A
small petite girl with her arms stretched forward to stop me habang nakapikit ang mga mata niya, Eros' girl... Eris, the girl
with the angelic face that Eros asked Memo to stay here in his private clubhouse.
"Eris, get out of the way." nagpipigil inis kong sabi. I don't want to hit a girl.
Sisigawan ko pa lang sana si Memo dahil sa inis ko pero I did not have the chance to do so nang marinig kong
magbuntong hininga si Eris at hinarap si Memo at sinampal ito... that surprised me, the angel like girl just slapped Memo
hard on the face... Woah.
But what's more surprising ay nung bigla niya akong hinigit sa kamay at hinila palabas ng clubhouse. Nagpatianod na
lang ako sa paghihila niya sakin kasi medyo nabigla pa rin ako sa pananampal na ginawa niya kay Memo. Has she
something against Memo too? Uhh...
"Uhh... Eris... wait, where are you taking me?" nung medyo nakaget over na ako sa pagkabigla ko ay nagawa ko na ring
tumigil sa panghihila niya sakin at tinanong siya.
"Ha? Uh, ewan." yun lang yung sagot niya pagtigil niya at pagbitaw sa kamay ko habang napakamot siya ng ulo niya.
Okay... weird... pagkatapos niya akong hilahin palabas ng clubhouse without any reason ay iiwan niya ako dito tapos
babalik ulit siya sa clubhouse? Absolutely weird. -__-
"Umm..." napalingon ako sa kanya nang marinig ko siyang magsalita muli, "Seven, nainlove ka na ba?"
"H-ha?"
"Alam mo ba yung pakiramdam na lagi mo siyang naiisip, napapasaya ka niya, isang silip mo lang sa kanya ay nabubuo
na ang araw mo... gusto mo laging marinig ang boses niya... tapos pag nakikita mo siyang malungkot... nalulungkot ka
rin... alam mo ba yung mga pakiramdam na iyon Seven?"
Hindi ko nage-gets kung bakit tinatanong ito ni Eris pero isa lang masasabi ko... oo, alam ko yung pakiramdam na iyon...
nararamdaman ko yun para kay Annika. Nung una ayaw kong aminin pero pagtagal tagal napagtanto ko sa sarili ko na
sa lahat ng babaeng nakasalimuha ko si Annika yung pinakanagbigay ng kakaibang impact sakin...
First time na nakita ko siya ay nung October this year, nung sportsfest ng school... dahil wala pa kaming sports na
lalaruin ng ilang mga kaklase ko ay napagtripan namin manuod ng girl's volleyball game at magpicture ng mga legs ng
mga players. Isa sa mga kapilyuhan lang namin ng mga kaklase ko, ang gaganda kasi ng legs ng mga volleyball players
palibhasa kasi mga nakashort shorts lang sila. Pero habang nagpi-picture ako, may isang studyante na biglang
dumanggil accidentally sa kamay ko at dahil dun iba ang napicture-an ko. Yung isa sa committee ng volleyball na nasa
may tabi ng taga score ang napicture-an ko.
After the volleyball game ay nagpunta na kami ng mga kaklase ko sa classroom namin at pinagpiyestahan yung mga
napicture-an naming mga babae, comparing them all. Pero yun nga, napa-stop ako sa picture ni Annika and of all the
girls I have captured with my phone... her picture was the one that got me the most. Para bang may something sa picture
niya that drawn me to look at her for more than necessary. I saved it on my phone and that night, I kept on looking at her
picture.
She wasn't that beautiful but she was simple and cute. Her long curly hair tied on a ponytail with a few sweat dropping on
her forehead while she was smiling as a friend told her something nice or I guess that was the situation in the picture.
I did not understand it first, I just got this sort of addiction to take pictures of her secretly... I didn't know what feelings I
was having that time... I thought it was just some sort of addiction... nakaka-adik kasi ang picture niya... every angle.
At di nagtagal nalaman ko ang tungkol sa kanila ni Kirby. That's where she got me more interested about her. I used to
ask myself why she was doing such? Why was she stealing her bestfriend's boyfriend? And becaue I was too curious
and I can't handle my curiosity anymore... I showed myself to her and blackmailed her.
I planned to just play with her for a month because she was really interesting but on the process of it my unknown
feelings for her started developing... kamakailan ko lang napagtanto sa sarili ko na hindi lang ako interesado sa kanya
kundi...
"Alam mo ba Seven... pag mahal mo ang isang tao, ililigtas mo siya sa mga bagay na pedeng manakit sa kanya? Pag
mahal mo ang isang tao, pag mahalaga siya sayo... gagawin mo ang lahat upang mapasaya siya diba?"
Napansin kong lumingon na rin sakin si Eris at nakangiti siya sakin, nginitian ko rin siya nang may marealise ako sa mga
sinabi niya.
Tumango ako, "Alam mo Eris tama ka... sige mauna na ako, may pupuntahan lang ako."
Tumango rin siya sakin bilang tugon at nagwave ng kamay niya at ganun din ako sa kanya at pagkatapos nun tinalikuran
ko na siya at tumakbo papunta kay Annika.
Ilang beses ko ng nakitang nagpakatanga si Annika sa isang walang kwentang lalaki... Ilang beses ko ng nakitang
umiyak si Annika pero sa ilang beses na yun ay wala akong ginawa para patahanin siya... Hinayaan ko lang siyang
masaktan.
...pero ngayong sigurado na ako sa nararamdaman ko, handa na akong abutan siya ng panyo. At kung kulang pa ang
panyo, kahit mabasa pa ang damit ko basta matuyo lang ang mga luha niya ay ayos lang sa akin.
Sabi nga ni Eris kung mahal mo ang isang tao ay gagawin mo ang lahat upang mapasaya siya, ililigtas mo siya sa mga
bagay na makakapanakit sa kanya.
**
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
I met a jerk whose name is Seven
written by HaveYouSeenThisGirL
XXI: Suicide
Point of View:
- ANNIKA MARIE REYES -
Minsan sa buhay natin may mga panahong parang gusto na nating sumuko at ayaw na nating magpatuloy pang
mabuhay. Minsan feeling natin ang tanging solusyon na lang ay ang magpakamatay. At yung minsang yun ay nangyayari
sakin ngayon... hindi ito ang unang beses, ito na yung pangalawa.
Napapaisip tuloy ako kung malas lang ba talaga ako o sadyang ito ang kapalaran ko. Siguro nabuhay lang ako sa
mundong ito para malungkot at magdusa.
Alam mo ba yung feeling na wala ka naman ginawang masama sa kanya pero bigla ka niyang gagaguhin? Pinagpalit ko
ang bestfriend ko para sa kanya, pati mga naging kaibigan ko ay nilayuan ako ng dahil sa pagpapakatanga ko kay Kirby
pero lahat ng naisakripisyo ko para sa kanya ay nawalan ng halaga dahil napakagago niya lang.
Pero siguro hindi ko ibibigay lahat ng sisi kay Kirby... afterall ako din ang may kasalanan dito. Tanga ako eh, masama
ang ugali, traydor sa kaibigan at sarili lang ang iniisip.
"Hello?"
Ah, sa wakas sinagot na din niya after several attempts ko ng pagtawag sa kanya.
"Ma... kelangan kita. Mama, malungkot ako ngayon... miss na kita ma," pakiramdam ko bumabara na ang lalamunan ko
at nahihirapan na akong magsalita, "Please mamma, gusto kitang makita... sobrang nagiisa ako ngayon. Wala akong
mayakap..."
"Annika..."
"Mommy, let's go to bed na!" parang tumigil ang mundo ko nang marinig ko sa background ng kabilang linya ang boses
ng batang babae.
"Yeah I'm coming sweetie, go ahead," mahina man pagkakasabi nun ni mama para siguro hindi ko marinig ay nakaabot
pa din siya sa pandinig ko.
Click.
Ang huling taong alam kong malalapitan ko na lang sa gantong oras ay ang nanay ko kaya ko siya tinawagan... gusto ko
lang naman ng konting pag-asa eh. Gusto ko lang naman may makatabi sa oras na umiiyak ako, gusto ko lang namang
may yumapos sakin at maramdaman yung mga kamay sa likod ko habang pinapatahan ako at sasabihan ako ng, "okay
lang yan Annika, magiging ayos din ang lahat."
Ako din, pagod na din ako. Malaking bagay ba yung hinihingi ko? Hindi naman diba.
Napasandal na lang ako sa may tulay. Oo, andito ako ngayon sa may tulay at nagdadalawang isip ako. Alam ko kasi sa
oras na tumalon ako dito ay wala ng Kirby na pipigil pa sakin.
Siguro nga napadaan lang talaga noon si Kirby at nagmalasakit lang sa isang kapwa... pero hanggang dun lang yun.
Haay.
"Hindi ako marunong lumangoy," yun lang ang nasabi ko habang pinagmasdan ko ang ilog sa ilalim ng tulay. Alam kong
malalim ito at may mga bato sa ilalim. Pwedeng mamatay ako sa mga malalaking bato o kaya naman simpleng malunod
lang ako. Dipende.
"Testing," habang nakahimlay ang ulo ko sa braso kong nakapatong sa tulay ay pinagmasdan ko ang nakaangat kong
cellphone at di rin nagtagal ay binitawan ko ito at nalaglag ito sa may ilog.
Splash.
Mahina lang na "splash" ang maririnig pagkabagsak nito at lumubog na ito sa ilalim ng ilog. Di rin magtatagal matutulad
ako dun sa cellphone ko, ang diperensya nga lang... mas malakas ang "splash" ko pag bumagsak ako pero kahit mas
malakas ang "splash" ko wala pa rin makakarinig ng "tulong" ko.
Oo, sa loob loob ko humihinig ako ng malaking SAKLOLO... Noon pa man may malaking invisible cardboard na sa itaas
ng ulo ko na may nakasulat na "HELP ME, I'M LOST".
Pero ni isa sa bilyon bilyong tao sa mundong ito ay nakapansin sa invisible cardboard na yun sa ulo ko. Ang malas ko
naman.
Pero INVISIBLE nga ee... ang engot ko talaga, sino ba makakapansin ng isang bagay na invisible? hahaha. Natatawa
ako sa sarili ko, kung anu anong mga walang kwentang bagay mga pinagsasabi ko.
"Hahahahahahahahhahahaha." siguro pag may dumaan dito sa may tulay at nakita akong tumatawa habang umiiyak ay
mapapagkamalan akong takas sa mental.
"Haay. Tama na talaga, ang sakit sakit na. I just want to end all of this," tinitigan ko ng mabuti ang mahaba at malalim na
tubig sa ilalim ng tulay ng halos ilang minuto at di nagtagal ay umakyat na ako sa may patungan ng kamay ng tulay at
umupo dun.
Nakahawak ang magkabilang kamay ko sa may tulay, nakayuko lang ako sa may tubig... madilim na dahil mag-a-alas
onse na ng gabi, wala ng katao tao sa paligid. Halos lahat siguro ay nasa mga bahay na nila at masayang kasama ang
mga pamilya o mahimbing ng natutulog na may mga ngiti sa kanilang mga mukha habang eto ako nakaupo sa may
hawakan ng tulay at nagtatangkang magpakamatay.
Inangat ko ang ulo ko at tumingin sa mabituing himpapawid, "Gusto ko lang naman maging masaya katulad ng iba... Yun
lang naman eh."
1,2,3...
At pagbitaw ko ng mga kamay ko sa may tulay ay parang slow motion ang lahat sakin kahit pa sabihing mabilis ang
pagbagsak ko papuntang tubig... pero andun kasi yung pakiramdam na habang nalalaglag ako ay lahat ng mga bagay
na nangyari sa buhay ko ay nagfa-flashblack sa harapan ko...
Simula nung buhay pa si papa at masayang pamilya pa kami... hanggang sa namatay siya...
Yung mga panahong tinangka akong lunurin ng nanay ko... Yung iniwan niya ako... Nung binubully ako nung first year
ako at sinasabihang pokpok daw ang nanay ko... Hanggang sa nakilala ko si Kirby at naging masaya ulit ang buhay ko...
pero dumating yung panahon na naging sila ni Yuri...
Pati yung pangaagaw ko kay Kirby sa sarili kong bestfriend ay nagflashback ng mabilis sa isipan ko... nakakatawa nga
ee, pati si Seven, kasama rin siya sa mabilis na flashback sa huling sandali ng buhay ko...
"Annika!!!" at ang mas nakakatawa ay parang naririnig ko ang boses niya talaga na tumatawag sakin.
"ANNIKA!!!"
Napamulat ako ng mga mata ko nang mapagtanto ko na hindi na lang flashback ang pagtawag ni Seven sa pangalan
ko... napagtanto kong masyadong tunay ang pakinig ko sa boses niya kaya naman binuksan ko ang mga mata ko at
bago ako tuluyang bumagsak sa may tubig ay nasilayan ko siya saglit na nakatingin sakin ng may pagalala at umaakyat
na siya sa may hawakan ng tulay para tumalon ata at sagipin ako pero... huli na siya.
Kaya naman bago ako tuluyang lumubog sa tubig ay ngumiti ako ng mapait.
Masakit ang pagbagsak ko sa tubig dahil sa lakas ng impact... pagkalubog ko nga sa tubig ay nawalan na ako ng malay
at hindi ko na alam pa ang mga sumunod na pangyayari.
Unless otherwise indicated, all materials on these pages are copyrighted by HaveYouSeenThisGirL. All rights reserved.
No part of these pages, either text or image may be used for any purpose. Therefore, reproduction, modification, storage
in a retrieval system or retransmission, in any form or by any means, electronic, mechanical strictly prohibited without
prior written permission.
EPILOGUE
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
I felt sort of dizzy that time habang nakahiga pa ako noon sa may hospital bed, I was still unconscious then of where I
was. Nagtataka talaga ako noon, everything was white and so I thought I was in heaven which was I was sort of weird
because if I committed suicide the only place I know Ill land was hell because taking away your life is not very
acceptable up there.
Then thats when it hit me. I was laying on the bed, everything was white, I was hearing the continuous beeps of the
machines that was attached to me I was in the hospital. I survived. And I wondered how?
I blinked a few times before I steadied my focus to the girl in front of me who was trying to get my attention, sobrang
nagtataka ako noon ng makita ko siya with worried eyes, Y-yuri?
Tinatanong ko nung mga panahong yun ang sarili ko kung anong ginagawa niya sa hospital, bakit siya andun noon sa
tabi ko pagkagising ko? Bakit siya worried sakin? Bakit siya umiiyak? Hindi ba galit siya sakin? O baka panaginip lang
yun?
"Annika!" lumapit sakin si Yuri hanggang sa nakayakap na siya sa magkabilang balikat ko habang nakabaon yung
luhaan niyang mukha sa bandang balikat ko din, "Baliw ka ba? Bakit mo tinangkang magpakamatay?"
Inangat na ni Yuri ang mukha niya kaya nagtapat ang mga mukha namin.
"Hindi ako galit sayo kundi sa nagawa mo... Yun ba ang dahilan kung bakit ka tumalon sa may tulay?"
Iniling ko yung ulo ko ng marahas habang kagat kagat ko ang ibabang labi ko para pigilan ang mga luhang
nagbabadyang pumatak sa mga mata ko.
"Hindi ko na kasi alam ang gagawin ko Yuri... Galit ka sakin, di ako pinapansin ng mga kaklase natin... Tapos... Tapos si
Kirby... Niloko niya lang din pala ako. Tapos, tapos," nahihirapan akong dugtungan ang bawat salita ko dahil sa
paghikbing ginagawa ko, "Tinawagan ko nanay ko pero binabaan niya lang ako... Yuri, hindi ko na talaga alam ang
gagawin ko nung mga panahong iyon, mag-isa na lang ako... Ang hirap at ang sakit sa pakiramdam ang maging mag-isa
lang... Wala kang karamay, wala kang mapagsabihan ng mga dinaramdam mo, walang magpalakas ng loob mo...
Sobrang hirap, di ko na kinaya..."
Iyak ako ng iyak nun habang nakahiga ako, patuloy naman akong pinapatahan ni Yuri sa pamamagitan ng paghagod ng
buhok ko, "Ssh, ssh. Andito na ako Annika, ssh... Wag ka ng umiyak. Di ka na mag-isa. Sorry kung nagawa kitang iwan
Annika... Sorry..."
"Ha?"
"Pero... Hindi naman kasi talaga katanggap tanggap ang sorry ko, ang laki ng kasalanan ko sayo... Hindi mapapaltan ng
isa o sampung sorry ang pananakit at panloloko na ginawa ko sayo..."
Umiling si Yuri habang nakapagkit pa rin ang isang weary smile sa kanyang mukha, "Lahat ng tao nagkakamali pero
paano maitatama ng tao ang mali niya kung hindi siya mapatawad ng taong nagawan niya ng mali?"
"Nagpadala ako sa galit ko sa ginawa mo Annika, naging makasarili din ako at hindi nakinig sa paghingi mo ng apology
at hinayaan at pinagmasdan lang kitang macast-out sa klase. Sorry Annika for not giving you a chance..."
"Ayokong para sa lalaki lang magaaway tayo, mas mahalaga ang pagkakaibigan natin kesa sa kahit sinong lalake, ayaw
kitang ipagpapalit. Kaya Annika... Bati na tayo, please? Miss na kita eh." (T3T)
Minsan sa buhay natin bigla biglaan na lang magdidilim ang lahat at babagsak ang mundo natin, andyan yung babahain
tayo ng luha, makakaramdam tayo ng sobra sobrang lungkot at pagsisi habang pinagmamasdan nating lumayo ng
lumayo ang mga taong importante satin. Pero minsan din naman ay parang brown out lang yan, pag nagdilim ang
mundo mo, wag kang magpapanic, wag kang matatakot dahil di rin naman magtatagal ay magkakailaw din at babalik din
ang liwanag sa mundo mo. Pero kung matatagalan ang brown out na ito sa buhay mo, wag kang magalala dahil ang
kelangan mo lang gawin ay mangapa sa mga sulok sulok o tabi tabi ng mga magsisilbing flashlight at ilaw para
magbigay ng kahit konting liwanag, munti man ay sapat na para maging pagasa mo habang iniintay na muling
magliwanag ng tuluyan ang mundo mo.
Pagkatapos ng iyakan namin noon ni Yuri sa ospital ay nagkabati na kami, sabi ni Yuri na di naman daw sapat na
dahilan ang isang lalaki para buwagin naman ang isang bagay na mahalaga tulad ng pagkakaibigan namin.
Kinailangan ko magstay noon sa ospital for about 3weeks for observation and medical care dahil nung bumagsak daw
ako sa tubig ay napasama daw ang naging impact ng paghampas ng likod ko sa tubig kaya magu-under go daw ako sa
isang buwang therapy to make sure na maging maayos ang likod ko. Fortunately daw hindi napasama ang tama ng ulo
ko sa tubig kasi baka pag nagkataon daw baka naging mitsa yun ng buhay ko at buti na lang din ay hindi rin ako tumama
sa mga bato, nagkaroon ako ng konti at maliliit na galos sa katawan at medyo masakit ang braso ko. All in all daw, wala
naman nangyaring malala sakin. According to them, I was lucky to survive such fall.
Sa pagstay ko sa ospital ay dinalaw din ako ng mga kaklase ko. Nagsorry din sila sakin sa inasal daw nila, naging
mapanghusga daw sila masyado. Humingi din naman ako ng tawad at nagkaayos na kaming lahat.
Masayang masaya talaga ako noon, sobra. Kahit na... Di man lang ako binisita ni Kirby at lalo na ni mamma... Sabagay
paano niya ako bibisitahin kung hindi niya naman alam na naospital ako and moreover, hindi niya naman na alam ang
nangyayari sa buhay ko dahil eversince then ay wala na siyang pakelam sakin at hanggang sustento na lang siya. Pero
di ko kasi kelangan ng sustento niya, pagmamahal niya kelangan ko. Pero I have had enough dramas, simula ng
makaligtas ako sa fall na yun ay nagbago na ang pananaw ko sa buhay.
Actually I was grateful to God that he gave me a second chance because to tell the truth, I actually regret committing
suicide. For me... it was the most stupid and cowardly thing I've ever done in my life.
Sa second chance ko, nagsimula akong mabuhay ng masaya at optimistic sa mga bagay bagay. Napagtanto ko rin na
marami din naman pala talagang nagmamahal sakin, hindi man ako mahal ng mamma ko o kaya ni Kirby... andyan
naman sina Yuri, mga magulang ni Yuri na tinuring na din akong sarili nilang anak dahil madalas akong tambay sa bahay
ni Yuri, andyan din yung mga circle of friends ko, andyan din yung mga kaklase ko na nagpapahalaga sakin at
nirerespeto ako bilang president ng klase, andyan din yung mga teachers ko pati yung adviser namin na nageencourage sakin na magsikap at wag sumuko sa magulong mundo na ito.
Siguro kong namatay ako ng tuluyan sa pagtalon ko sa tulay hindi ko mararamdaman ang kasiyahang nararamdaman ko
ngayon. Hindi ko kelanman mapapagtanto na may mga nagmamahal pala talaga sakin. Ngayon alam ko na na hindi
solusyon ang pagpapakamatay, matatakasan mo nga ang kalungkutan pero makukuntento ka na lang bang takasan ito?
Di ba mas masarap sa pakiramdam yung alam mo sa sarili mong hindi mo tinakasan ang kalungkutang hatid ng mga
problema mo, kinalaban mo itong mga ito at higit sa lahat, diba masarap sa pakiramdam na sa kabila ng mga
problemang yun kahit gaano man sila kadami, kahit patong patong na sila, ay nagawa mong magpakatatag upang
malagpasan ang mga ito, ngumiti at hindi sumuko sa lahat ng iyon?
Sa buhay na ito, up and down ang mga pangyayari. Minsan pa nga mas marami ang Down kesa sa Up pero once na
maramdaman mo yung Up na yun sa buhay mo, kahit gaano man sila kakonting beses mangyari sa buhay mo, ay
sobrang sarap sa pakiramdam at sobrang saya mo na para bang wala ng bukas. Sa tingin ko worth it harapin ang
sampung Down o kahit dalawampu pa basta lang makaranas ng isang Up.
Pero sa pagbabago ng mga pananaw ko sa buhay, sa pagiging optimista ko ngayon sa mga bagay bagay, isa lang tao
ang dapat kong pasalamatan...
Tanda mo niyo ba yung lalaking madalas kong sabihan ng unggoy, nakakainis, nakakairita, abnormal, sira ulo,
mayabang, makulit, baliw, autistic, walanghiya, prangka, masakit magsalita, panget, nakakadiri, syokoy at ang biggest
jerk na nakilala ko sa buhay ko?
He also jumped off the bridge to save me from the painful and deadly fall.
Can you believe that? I used to call him a jerk but now I call him my saviour.
But really, if I have to review the past events in my life... He's not really the jerk here.
He might be annoying, he might have blackmailed me, he might have asked me to do stuff for him but really, he's not
such a jerk.
Nanloko kami ng tao, nanakit kami ng damdamin, mga sarili lang namin ang inisip namin, nawalan kami ng pakelam sa
nararamdaman ng iba. That's what jerks are, right?
After that episode in my life, I came across Kirby once again... I wanted to be angry with him for playing with my feelings
as well, I wanted to shout at him, curse him and throw things at him but I did none of what I've mentioned but instead I
smiled weakly at him.
Another thing that I've learned in this second life, bearing grudges is your own burden so if you want true happiness
you'll have to learn to forgive those people who have done you wrong, no matter how bad they have hurt you. It may take
time to heal the pain they have caused you but forgiving is one of those medicines you'll need to take in order to heal
completely.
Kirby told me that he didn't really meant it, there was a certain person named Memo who ordered him to play this so
called human chess game or something like that and that Memo guy told him to trick me about his feelings towards me.
I don't know who is this Memo guy and what was his purpose for this manipulating game and I also don't know if Kirby
was just making it up. But whether it's true or not, I don't really care anymore. I'm over him and I've also forgiven him. It
took us a long time, about a year, to be friends again but I'm glad to have our friendship back again. But there was
nothing more, we're just really friends and none of us are expecting something more than that.
And as for me and Seven, I thanked him for saving me. And guess what kung anong natanggap ko sa kanya? Isang
sapak.
Arouchhh!!!
Bakit mo ako sinapak? Kalalabas ko lang ng ospital, gusto mo na agad akong pabalikin dun? Ansama
mo! =3= *pouts*
Para yan sa katangahan mo, akala mo ba kamuntik na rin akong mamatay! galit na sinigawan niya ako nun habang
nasa hallway kami ng mga 4th year. Lunchbreak nun at nagpunta ako sa may classroom niya para makausap siya ng
personal kasi di niya ako dinalaw sa ospital. Psh, katampo. -___-
Eh sino ba may sabi sayong sundan mo ako at tumalon ka din at iligtas ako? Kundi ka rin naman isa't kalhating eng
eng. Saka OA mo ha, galos nga lang natamo mo, di ka nga naospital kaya anong pinagsasasabi mo dyan na kamuntik
ka ng mamatay. Psh. -___-
Sa pagligtas sakin ni Seven ay wala namang nangyaring grabe sa kanya dahil tama ang pagtalon niya sa tulay, pauna
ang kamay at ulo, tama ang diving position niya kaya walang nangyari sa kanya. Pero nagkaroon siya ng konting konti at
maliliit na galos sa may braso niya na natamo niya sa maliliit na bato.
Ha?
Alam mo ba
sobrang natakot ako nang makita kong inilaglag mo ang sarili mo sa tulay at habang bumabagsak ka,
buong akala ko ay tuluyan ka ng mawawala at hindi ko man lang masasabi ang nararamdaman ko para sayo na noo'y
katutuklas ko lamang!!!
Narinig ko ang sigawan at tukso ng mga studyante na noo'y nasa may hallway din at narinig lahat ng mga sinabi ni
Seven, nung una hindi agad nagload sa isipan ko yung mga sinabi niya pero nung nakarating na siya sa utak ko at
nagprocess na lahat ng sinabi niya ay nanlaki ang mga mata ko at bago ko pa matanong kay Seven kung ano mismo
yung ibig sabihin niya sa mga sinabi niya ay wala na siya sa harapan ko.
Tinalikuran niya na ako at nakita kong naglalakad na siya palayo sakin sa may hallway habang nakapamulsa.
Seven!!! hindi niya ako nililingon at patuloy lang siya sa paglalakad kaya naman hinabol ko siya at nung maabutan ko
siya ay hinawakan ko siya sa may braso niya at hinila ito upang iharap siya sakin.
Seven, anong ibig mong sabihin? Nararamdaman mo? Para sakin ba? Ano yung nararamdaman mo?
Tinignan niya lang ako saglit at agad agad niyang iniiwas ang tingin niya habang namumula ang mukha niya, W-wala!!!
Sabay hila niya ng kamay niya paalis sa hawak ko at tatalikod na sana ulit pero hinigit ko lang ulit siya sa kamay
niya, Seveeeeen. Uy, ano ba yun?
Di siya umiimik, di rin siya humaharap sakin. Patuloy lang ako sa pangungulit sa kanya.
Seven, sabihin mo naman sakin ohhhh. Uy unggoy, magsalita ka naman, may hinala na ako noon pa sa gusto niyang
ipahiwatig pero kinukulit ko siya kasi for some unknown reasons ay gusto kong marinig mismo sa bibig niya yung mga
salitang iyon.
Seveeeeeeeeeen naman eee! Tsk, bahala ka na nga! binitawan ko na siya at tinalikuran na nang mapagisip isip kong
wala na talaga siyang balak umimik pa sakin.
Pero pagtalikod ko at habang naglalakad na ako sa hallway sa may direksyon pabalik sa classroom ko ay narinig ko
siyang sumigaw.
Narinig ko yung sinabi niya, loud and clear pero nabigla talaga ako sa sinabi niya na akala ko nagkamali lang ako ng
pakinig.
Pagkatapos ng eksenang yun sa hallway, sino bang magaakala na ang isang playboy, chickboy, gago, jerk, baluga,
abnormal na tulad ni Seven ay manliligaw sakin?
Yup, nanligaw siya... pero balasubas naman manligaw yun. Hindi marunong. Psh. -__-
Pero di bale na, pinakilig niya naman ako ng husto. Isa rin siya sa mga dahilan kaya nagawa kong makapagmove on sa
mga masasaklap na pangyayari sa buhay ko.
Dati sabi ko sa sarili ko nung mga panahong binablackmail ako ni Seven at lagi siyang naka-asungot sa kung saan man
ako naroon na ang pogi ni Seven, di ko made-deny sa sarili ko na he's really attractive pero bukod sa kay Kirby lang
nakatuon ang atensyon ko noon ay sinabi ko din sa sarili ko na gwapo man at attractive si Seven ay there's only 1%
percent possibility for me to have my eye on him lalong lalo na ang mainlove, sabi ko dati, imposible yun, I hated him
pero sabi nga nila 1% man ay isang posibilidad din kaya ignoring 99%....
I fell inlove.
Especially after he confessed me the meaning of those pictures in his memory card.
I told him he was creepy to be such a stalker pero sa loob loob ko, napapangiti ako dahil sa totoo lang sa tingin ko it was
very sweet of him.
Lumipas ang ilang buwan, nadagdagan ang laman ng memory card niya.
Di ko rin aakalain na seryoso pala sakin si Seven, nung sinabi niyang gusto niyang manligaw ay di ko na siya nakita
pang nakikipaglandian (what a term, ahaha) sa ibang babae. Inabot din ng ilang buwan ang panliligaw niya dahil ayaw
ko siyang sagutin agad dahil it also took me months to fell inlove with that annoying guy.
Naging kami pagkatapos. Sobrang inlove kaming dalwa na pati si Yuri ay kinikilig samin.
Si Yuri naman nung mga panahong iyon ay madalas pinapakita sakin na masaya siya pero alam ko na malungkot talaga
siya dahil hindi pa rin talaga siya nakakapagmove on kay Kirby, nagu-guilty ako nung mga panahong iyon dahil alam ko
na ako ang may kasalanan ng pagdudusa niya kaya naman laking pasasalamat ko ng dumating si Jared sa buhay niya.
Si Jared yung masugid na manliligaw ni Yuri, ayaw talagang magpaligaw ni Yuri dahil nga parang ayaw niya na muna
mapunta sa isang relationship after ng nangyari sa kanila ni Kirby pero pursigido talaga si Jared kaya sa huli ay
napapayag na niya si Yuri na ligawan niya ito. Hanggang summer nga ay nanliligaw si Jared at sinundan niya pa ng
university si Yuri sa panliligaw niya, diba ang sweet?
Kami naman ni Seven, nagpatuloy yung relasyon namin hanggang college kahit magkaiba kami ng university na
pinasukan. Di naman magkalayo yung university namin kaya tuwing lunchbreak, paminsan minsan ay nagkikita kami at
sabay kumain o kaya naman sa uwian ay pupuntahan niya ako sa university ko para ihatid ako sa bahay namin. Tuwing
sabado o kaya linggo naman ay lumalabas kami ng magkasama.
Nadistract ako sa pagmu muni muni ko sa nakaraan nang marinig ko ang anunsyo ng pare.
Nagtayuan ang lahat sa loob ng simbahan at nagpalakpakan nang humarap ang mga bagong kasal at nagsimula ng
maglakad palabas ng simbahan.
After 8years, nakakatuwang makitang yung lalaking minsang minahal ko ay masayang kasama ang babaeng para talaga
sa kanya. Di ako nasasaktan, masaya talaga ako para sa kanya.
Akala niyo siguro once na naging kami ay kami na pang habambuhay? Hanggang sa kahuli hulihan?
Akala ko talaga si Seven na yung para sakin, nung college kami, sobrang inlove na inlove kami sa isa't isa. Mag 4years
din ang inabot ng relasyon namin. Diba sobrang tagal? Akala ko talaga yun na yun eh, akala ko kami na talaga ni Seven
hanggang sa huli. Akala ko siya na yung pakakasalan ko balang araw pero hindi pala...
Ewan ko kung paano nangyari yun, hindi ko na masyadong matandaan dahil matagal na rin namin. Basta isang araw na
lang nagkaroon kami ng pagkakalabuan sa relasyon namin, normal na samin yun eh, sa almost 4yrs ng relasyon namin
marami na kaming na-encounter na away na halos kamuntik ng mauwi sa break up. Nagkaroon na nga rin kami ng
mangilan ngilang cool off. Madalas hindi pagkakaintindihan ang dahilan at yun na nga yung nangyari nung araw na yun,
nagkalabuan kami... tapos ewan ko, siguro napagod na rin si Seven sa napapadalas naming pagtatalo kaya isang araw
sinabi niya sakin na break na daw kami. Sinabi niya sakin na parang nagfe-fade na daw yung nararamdaman niya para
sakin.
Pero wala akong magagawa kundi irespeto ang gusto niyang mangyari, we broke up.
Nahirapan akong tanggapin na wala ng kami at ang pinakamahirap tanggapin sa lahat ay yung sinabi niyang nawawala
na daw yung dating nararamdaman niya para sakin.
Sabagay, hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente at isa na dun ang damdamin ng tao.
Masakit man at iniyakan ko man ng todo pero hindi pumasok sa isip ko ang magpakamatay ulit, hindi na kelanman pa
pumasok sa isip ko na gawin yun dahil nung iligtas ako ni Seven noon ay nakatatak na sa isip ko na ang
pagpapakamatay ay hindi isang solusyon. Hindi ka kelanman magiging masaya kung magpapakamatay ka.
Marami akong mga bagay na ginawa para makalimutan yung sakit at para makapagmove on ako kay Seven, naghang
out ako ng mas madalas pa kesa sa dati sa mga kaibigan ko, nanunuod ako palagi ng comedy at horror films at as much
as possible iniiwasan ko muna noon ang manuod ng love stories or dramatic stories, kain din ako ng kain noon lalo na
ng ice cream, ang sarap kasi sa pakiramdam ng ice cream, nakakagaan ng loob. Ang daming paraan para maibsan yung
sakit, dahan dahan ay nagagawa kong makapagmove on.
At ewan ko kung kelan nangyari pero basta nagising na lang ako isang araw, hindi na ako umiiyak at hindi na siya yung
unang taong pumasok sa isip ko para sa araw na yun. Nagising na lang ako na wala na akong nararamdaman para sa
kanya. Nakapagmove on na ako totally.
Pero kahit wala na kami ni Seven ay naging magkaibigan rin naman kami pagkatapos, kung hindi man kami para sa isa't
isa atleast maging kaibigan ko man lang siya dahil si Seven, isa siya sa mga taong pinapahalagahan ko at ayoko siyang
mawala.
Lumabas na ako ng simbahan at umalis na matapos ihagis ng ngayon ay asawa na ni Seven ang bulaklak nito,
nasambot ito ng isang babaeng hindi ko kakilala. Hindi na ako pupunta pa sa reception ng kasal dahil may business
flight pa ako mamayang gabi.
Bumalik na lang ako sa bahay ko upang ayusin ang maletang gagamitin ko para sa flight ko. Umidlip ako saglit
pagkatapos at pagdating ng alas ocho ay dumiretso na ako sa airport.
Habang nasa may airport na ako at nasa waiting area ako ay napagdesisyunan kong kalikutin ang cellphone ko dahil
wala akong magawa, ang tagal pa kasi ng ipaghihintay ko.
Habang pinagmamasdan ko yung mga photo sa gallery ng cellphone ko ay napadako ako sa isang lumang photo na
kahit kelan ay hindi ko binura, galing pa yun sa lumang cellphone ko at binluetooth ko lang sa bagong cellphone ko.
Yung photo ay mukha ni Seven na sobrang lapit sa screen at hinaharangan ang isang statue. Iyon yung first photo ko ni
Seven, it was an accidental picture, retreat pa namin yun nung 4thyear highschool kami at yun yung time na binigyan
kami ng free day at naggala ako sa may park ng mag-isa. Ang balak ko pa nga noon ay yung statue ang pipicture-an ko
pero bigla bigla ay nag-appear si Seven sa harapan ko at sinimulan akong inisin.
Haay, nakakamiss. pagbubuntong hininga ko habang pinagmamasdan ko ang larawan niya sa cellphone ko.
Wala na talaga akong nararamdaman para kay Seven pero minsan hindi ko maiwasang ma-miss yung mga panahong
magkasama kami ni Seven. He's been a big part of my life.
Ang bilis lang ng panahon, parang kahapon lang inis na inis pa ako kay Seven pero tignan mo na lang ngayon,
nagmature na yung unggoy na yun at may asawa na.
Natatawa tuloy ako sa sarili ko sa mga panahong inisip ko dati at in-imagine ang sarili ko sa may altar kasama si Seven,
sobrang inlove kasi ako dati at ang laki ng paniniwala kong siya na yung pakakasalan ko talaga balang araw.
Pero si Seven, parte lang siya ng buhay ko at hindi siya yung nakatakda sakin. Kumbaga sa fairy tale na ito, siya ang
knight in shining armour ko pero hindi siya ang prince charming ko...
Kung sinuman yung prince charming na iyon... sana dumating na siya, gusto ko na kasi siyang makilala.
Click!
Nadistract ako sa thoughts ko nang makarinig ako ng click ng isang camera. Pag-angat ko ng ulo ko ay tumama ang
paningin ko sa isang lalaki sa katapat kong upuan na may hawak ng isang cellphone na may camera na nakaangat.
At nung magtama ang paningin namin at napagtanto ng lalaking ito na nahuli ko siya ay nagpanic siya, Pakshet,
nakalimutan kong tanggalin sound effect ng camera!
Hmmm...
- FIN -
From www.haveyouseenthisgirlstories.com
AUTHOR'S NOTE:
so yeah, didn't like the outcome? Weird ba at hindi sila nagkatuluyan? BWAHAHAHA. Sorry kung ang iba sa inyo ay
hindi magugustuhan ang ending dahil alam kong prefer niyong magkatuluyan sina Annika at Seven pero in this story I
just want to make it as realistic as possible... All of you know na hindi naman sa lahat ng pagkakataon hindi
nagkakatuluyan sa huli yung mga taong gusto nating magkatuluyan. Hindi sa lahat ng pagkakataon na makakakita kayo
ng mga taong sobrang inlove na inlove sa isa't isa ay sigurado na kayong sa huli ay sila talaga.
This is not a tragic story, this is a happy ending... err actually it's not, it's a new beginning for Annika. :)
Atsaka para maiba naman! bwahaha. lagi na lang nagkakatuluyan ang mga bida ee, kasawa na XD
Ang kopyang ito ay kinopy-paste ko lang sa kopyang meron ako sa wattpad. Wala na
po akong oras para basahin ito at isa-ayos. Kung may mga typo o kung anumang uri
po ng error, hinihingi ko na lang po ang paumanhin at pang-unawa ninyo.
Salamat po sa mga nagbasa. Sana po nagustuhan nyo at nagenjoy sana kayo. Wag
nyo po sanang kakalimutang magleave ng message o kay mag-comment sa aking
sito. Pwede rin po kayo maglike ng fb page ko kung saka sakali.
Website: www.haveyouseenthisgirlstories.com
Facebook page: http://www.facebook.com/haveyouseenthisgirlstories
Twitter: http://twitter.com/diarynidenny
Ayun po. Suportahan nyo rin po sana ang iba kong stories. I love you all.
- Denny / Haveyouseenthisgirl