Neidentifikovanom imenu koje e jednoga dana biti identifikovano - kojem su

sva moja dela posveena - mojoj nekadanjoj verenici, Regini.

Svaka igra je u mnogoemu surova, ponajvie jer pred najmanje dvije jedinke
stavlja osloboenje od sebe, koje zauzeti moe samo jedna. U svakoj igri se dvije
jedinke obruavaju jedna na drugu; igrale svjesno ili nesvjesno, prilikom ega
pobjedu nee nuno uzeti pravnija jedinka, ve jednostavno spretnija. Lukavi
igrai su spremni da se okoriste raznim sredstvima, od kojih je svako gore od
prethodnog, i primarni ogled njihovog lukavtva je injenica da biraju neiskusne
igrae. Svaka igra nakon pobjede gubi smisao.
Iznenadi me, spreman sam, daj da se borimo za ast. Pokai mi devojku; pokai
mi mogunost koja e izgledati nemogua, pokai mi je u senovitom carstvu
donjeg sveta, ja u je izvesti napolje, neka me mrzi, neka me prezire, neka bude
ravnoduna prema meni, neka voli drugog ne plaim se; ali uzburkaj vodu,
okonaj bezvetricu. Bedno je da me ti tako izgladnjuje, ti koji uobraava da si
jai od mene.
Tokom svog bavljenja Kjerkegorom naioh na izuzetno mnogo stanovita iz kojih
slijedi da je isti, ostavivi vjerenicu Reginu poinio nesebino djelo spasenja
dragane od emerne sudbine ivota sa samotnim filozofom duboko usaenog
melanholinog raspoloenja, koji olako podie aicu i jo lake tom istom
aicom prodire svoj put u dunitvo. No nikad ne shvatih kako i zato umovi
poletjee prema takvoj hipotezi, uprkos injenici da su vjerovatno imali priliku da
Kjerkegora ak i itaju, a ako pak nisu bili spremni da taj napor sprovode kroz
dui vremenski period, makar su imali priliku da opaze Kjerkegorov koncept
individue. Sasvim je jasno ono to bijae jasno i Kjerkegoru, da bi on, stupajui u
brak sa ljupkom Reginom, bio primoran da snagu prestane crpiti samo iz sebe,
ime bi na grob uz Bio je individua mogao da napie i jedno vrijeme.