We are married

Minulat nya ang kanyang mga mata. Medyo

napipikit-pikit na rin ito dulot ng pagod at antok.
Anim na oras na syang nakatutok sa computer,
pilit nya kasing tinatapos yung project nya sa
Geometry. Bukas na kasi ang deadline nito at
hanggang ngayon front page pa lang ang
nagagawa niya.

"Bakit kasi kelangan pa ng explain it in your own

words!!! Bwisit talaga yung teacher na yun!"
Bulong nya sa sarili habang pilit binubuksan ang
mga mata. Tiningnan nya ang oras sa computer.

2:30 am.

Napabuntong hininga sya, wala nanaman syang

tulog. Parati na lang; tumayo sya at lumabas ng

kwarto. Pumunta sya sa kusina at kumuha ng mug

sa cabinet. Makapagkape, oo tama
pampagising. Isip nya. Kumuha sya ng kutsara
habang nakapikit ang kanyang mga mata.

"Ba't gising ka pa?" Isang boses ang nagmulat ng

kanyang mga mata. Oo nagulat sya nung una pero
nung narealize nya kung keninong boses yun
nanggaling. Pinikit lang nya ulit ang kanyang mata.

Kinuha nya ang mug at nagsimulang maglakad.

"Tinatanong ki "

"Gusto kong m..magpuyat eh...Pakealam mo ba?!"

Naiirita nyang sagot. Dahil sa bwisit na project na
yan!! Yun sana ang gusto nyang sabihin kaso

mamaya mag-away lang sila. Di na talaga sya

makakatulog nyan.

"May pasok bukas. Matulog ka na." SImpleng

tugon ng lalaki. Nagpatuloy lang si Noneen sa
paglalakad. Di na lang niya ito pinansin.

Huh nagsalita ang hindi papasok. Isip nya. "Sa trip

ko eh." Inaantok nyang sagot. Naghikab sya,
grabe ang sakit na ng likod at katawan nya.
Gustong gusto na nyang puntahan ang kama.
Medyo mabagal syang maglakad kaya't naabutan
pa sya nito. Inaagaw nito sa kanya ang hawak
hawak nyang mug at uminom ng kapeng kanyang
tinimpla.

Pareho sila ng taste kung di nyo lang alam.

"Di ka pa tapos sa project mo no??" Tanong nito sa

kanya. Magparesearch ka banaman kasi ng
sobrang haba?! Di na ito sumagot at inaagaw ang
kape niya mula kay Lawrence. Uminom sya para
medyo magkaroon sya ng lakas kahit papaano.

"I take that as a yes." Sabi ni Lawrence habang

nakatitig sa monitor ng computer ni Noneen.

"Pakealam mo ba?! Alis nga dyan!" Utos niya kay

Lawrence. Pero hindi ito umalis.

"Noneen, talaga bang wala kang utak o ayaw mo

lang gamitin? Research na nga lang tong pinagawa
ko ha!" Angal ni Lawrence, ang kanyang Geometry
teaceher. Oo magkasama sila sa isang bahay.
Bakit?

Mag-asawa lang naman sila.

Magdadalawang taon na silang kasal. Oo, hindi

man akalain na sa murang edad ni Noneen ay
kasal na siya. Hindi naman nya gusto ito eh, pero
wala syang magagawa.

Siya ang ginawang pambayad utang ng kanyang

pamilya.

"Eh bakit mo pa kasi nilagyan ng explain it in your

own words?!"Angal ni Noneen habang
nakasimangot.

"My God Nee! Parang isang part lang naman yung

explanation ang the rest is copy past from the
internet!" Sabi ni Lawrence habang nakatingin sa

kanya. Nakakunot na lang noo nito, isa lang ang

ibig nitong sabihin.

Nabwibwisit na ang kanyang asawa.

"Oo na!!" Saway nya. Ayaw nya ng away; anong

oras ba naman kasi. Ang gusto nya matulog!
"Pasensya naman, di kasi ako "

"Nakikinig nung nagdidiscuss ako? Hay Nee, sa

susunod nga makikinig ka sa akin." Binaling ni
lawrence and tingin sa computer.

"Oo na po Sir!" Sabi ni Noneen.

"Don't you make po on me Noneen. Five years

lang ang tanda ko sayo, isa pa nasa bahay tayo.
Call me by name." Paalala ni Lawrence sa kanya.
Ayaw kasi ni Lawrence na tinatawag sya ng Sir ni
Noneen, feeling nya parang sobrang tanda naman
nya.

"Bakit? Teacher naman kita eh!!" Tutol ni Noneen.

TIningnan lang sya ni Lawrence at natahimik sya.
Alam na nya ibig sabihin nun.
"Sabi ko nga eh." Bulong ni Noneen at kinuskus
nya ang kanyang mga mata. "Alis na dyan bili!
Tatapusin ko pa yan eh."

"Wag na. Matulog ka na, ako na lang tatapos nito."

Sabi ni Lawrence habang nakatingin sa monitor ng
computer. Napatinign sya kay Lawrence at bigla
syang nangiti.

Pwede ka rin naman pala maging thoughtful

eh. Isip nya. >////<

Pero biglang naalis ang ngiti sa labi nya ng may

naalala sya. Tuwing may gagawin nga pala si
Lawrence para sa kanya, parati itong may kapalit.
Kunwari sya maglalaba for 2 weeks or sya
magluluto ng ulam for one week or worst sya lang
maglilinis ng bahay nila.

Meron silang katulong pero hindi na rin nila ito

msyadong pinagagawa sa bahay dahil na rin sa
katandaan. Kung baga tigapagalaga na lang nila.

"Ayoko! Alam kong may kapalit nanaman yan eh!"

Tinapik nya ang balikat ng asawa ngunit hindi pa
rin ito umalis.

"Matulog ka na sabi eh. Wala tong kapalit!" Suway

ng asawa sa kanya.

"Promsie?"

"Oo. Promise."

"Talaga?"

"Oo. Talaga."

"Promise na promise?"

"Oo promise na promise."

"As in talagang talagang to the maj "

"Ikaw na nga lang gumawa!" Aakmang tatayo si

Lawrence ng pinigilan sya ni Noneen at ngumiti.

"Hehe, eto di mabiro. Naninigurado lang." Tumawa

ng mahina si Noneen. "Sige ikaw na bahala dyan
ha. Goodnight!" Sabi nito at dumiretso na sa
kanyang kama at natulog.

"Daming satsat." Bulong ni Lawrence habang

tiningnan ang asawang nakapikit at tila nakatulog
na talaga. Napangiti sya, kahit kelan talaga. May
pagkaisip bata pa rin itong asawa nya.

"Oh etong project mo. Mauna na ako ha." Inabot ni

Lawrence kay Noneen ang folder. Pero hindi man
lang tiningnan ni Noneen ang kanyang asawa.
Wala sya sa mood kung baga' parte ng pagiging
babae.

"Ge, mauna ka na sa langit." Matabang na bulong

ni Noneen sa kanyang sarili ng narinig nyang
bumukas ang gate. Nabwibwisit din kasi sya, wala
man lang goodmorning kung bumati si Lawrence
sa kanya.

Hindi naman sa nageexpect sya dahil alam naman

nyang mag-asawa lang sila hanggang sa papel at
batas lamang. Wala nang ibang pwedeng bagay na
mamagitan sa kanila. Pero bilang kaibigan na lang,
wala man lang sa sweet sweet tong asawa nya.
Minsan nga feeling nya parating mahal na araw
dahil sa mukha ng asawa nya.

Sabagay parati naman kasing nakastraight face

yung taong yun eh.

"Goodmorning Gerlalush! How are thou in the land

of Philepens?!" Bati ni Rhian kay Noneen
nakakapasok lamang ng classroom nila. Bestfriend
nya ito at alam nya lahat ang tungkol kay Noneen
pati na ang sikretong mag-asawa sila ng teacher
nila.

"Morning din." Matamlay na sagot ni Noneen.

Umupo ito sa kanyang upuan na nasa likod ni
Rhian.

"Oh what's with the face gerla? You have

problemas churvalu with your labiduds nanaman
bays?" Tanong ni Rhian sa kanya para namang

nanlata sa pagtratranslate si Noneen dun sa mga

sinabi ni Rhian.

"Grabe babaita, hindi naman feel na feel ang

gaylinggo no?" Tanong ni Noneen sa bestfriend
nyang kung makangiti eh hanggang langit.

"Slight lang naman ang feeling ni aketch, di naman

msyadows!" =__= hindi nya rin minsan
maintindihan ang kaibigan nya. Para kasing may
baklang natrap sa katawan ni Rhian eh. Napailing
na lang siya.

"Goodmorning class." Napatayo lahat ng tao sa

room sa biglang nagsalita. As expected sino pa ba?
Di ang teacher na pinaka ayaw nya...ang teacher
na pinakasalan nya.

Tulugan nanaman to. Isip nya, ayaw talaga nya

kasi sa Geometry o kahit ano man related sa Math.
Ever since she was born.

"Goodmorning Sir Alcantara!" Bati nung mga

babae sa harapan. Mga may crush sa teacher nila.
Mahirap man kasi aminin, matipuno at gwapong
alaki si Lawrence. Kaya nga miske yung principal
nilang gurang na eh may crush din sa kanya.

Hearthrob sya sa school. Minsan nga may mga

estudyante syang nanliligaw sa kanya eh. Pero
hindi na lang nya ineentertain. Wala syang
pakealam sa mga babae. Oo dati flirt sya pero
simula nung ikasal sila. Tinigilan nya.

"Okay, pass your projects to me now and do the

exercises on pages 27 and 28." Simpleng sinabi ni
Lawrence sa kanyang mga estudyante at naupo na
sya sa teacher's desk.

Menopausal! Gusto sanang asarin ni Noneen ang

teacher kaso baka magalit. Totoo naman kasi,
napaksungit nito.

"Gerlalu, ang project mo?" Tanong ni Rhian.

Tinulak lang ni Noneen ang folder nya kay Rhian.

"Ayan tulog muna ako ha, pakopya na lang."

Mahinang sagot ni Noneen kay Rhian; nagkibit
balikat na lang siya dahil wala rin naman syang
magagawa. In born na tamad ang bestfriend nya
sa math eh.

"Sir copy and answer po ba?" Tanong ng isang

estudyante habang nagbe-beautiful eyes sa harap
ng kanyang teacher. Nakita ito ng Rhian.
Napatinign sya sa bestfriend nya kaso yung balak
nya sanang magsumbong eh nawala.

Tulog na kasi si Noneen. Kahit kelan nga naman,

miske naman kasi may lumalandi sa asawa
nya harap harapan wala syang pakealam.

"Pst. Noneen bestfriend." Tinapik ni Rhian ang

balikat ni Noneen pero hindi ito sumagot.

"Huy. Noneen!"

"Hmm?"

"Noneen Jaizel Evangelista Alcan " Tinunghay ni

Noneen agad ang kanyang ulo bago pa masabi ni
Rhian ang pangalang Alcantara.

"Bakit?" Tanong ni Noneen na nakakunot ang ulo.

Tinuro ni Rhian gamit ang labi nya ang tao sa
kanan nya.

Nakita nya ang kanyang asawa na nakatinign sa

kanya ng masama, yung tipong kakainin na sya.

Gulp.

"Here's your project MISS Evangelista." So

talagang kelangan iemphasize? Isip ni Noneen.
Hindi nya kasi ginagamit yung last name ng asawa
nya. Ayaw nyang may makaalam na kasal na sya.
Feeling nya kasi paguusapan lang nanaman sya,

kung ano ano pa sabihin sa kanya. Isa pa, hiniling

nya ito sa mga magulang nya bago sila ikasal.

"Salamat PO SIR!" Sinagot ni Noneen pabalik.

Asaran ba? Nako magaling ako dyan. Ngumiti sya
ng pilit pero inirapan lang siya ni Lawrence.

"Sungit." Bulong ni Noneen sa sarili.

"Gerlalu, anong grade mo?" Binulatlat ni Noneen

and folder at tiningnan ang score nya.

"Naka 97 ako ikaw ba?" Tanong ulit ni Rhian pero

tila walang narinig ang kaibigan nya. Tahimik lang
itong nakatinign sa front pafe ng folder nya habang
nanlalaki ang mata.

89. Lazy student. Hindi na ulit kita igagawa

ng project tandaan mo yan.

"What the?" Bulong nya. Akala ko ba walang

kapalit yung pag-gawa nya ng project ko?? Bakit
89 lang to?? Isip nya. Tiningnan nya si Lawrence,
nakatingin pala ito sa kanya. Nakita nya itong
ngumisi ang tumingin sa ibang direksyon.

"Hayop kang gurang ka!" Bulong ni Noneen

habang nagkakasalubon na ang kilay nya sa galit.

"Salamat sir sa 97 ha!" Sigaw ng isang nyang

kaklase na mas lalo nyang kinagalit. Halos lahat
ata ng nasa klase nakakuha ng mataas na grade
tapos sya 89 lang??

"Yes nakaone hundred ako! Wooo!" Narinig nyang

sabi ng katabi nya sa kanan. Arrrghh! Humanda ka
sa akin kang gurang ka! She sighed. Kahit kelan
talaga ang trip ng taong to.

"Okay, class dismissed." Sabi ni Lawrence at

tumayo na ito. Sinundan sya agad ni Noneen sa
labas.
"Hoy Lawrence An "

"Sir Lawrence." Tinama ni Lawrence ang kanyang

asawa. Nasa eskwelahan kasi sila ngayon.

"Ugh fine! SIR Lawrence. Bakit 89 lang ang grade

ko aber? Nagpuyat kaya ako no! Inabot nga ako
dito ng 2:30 ng umaga eh! Tapos 89 lang??"
Reklamo ni Noneen habang naglalakad sila sa

hallway ng school. Hindi sya tinitingnan ni

Lawrence.

"Ayaw mo nun? I gave you 89 for the effort you

put on making the frontt page."

"Eh bakit 89 lang? Nagpakahirap ako dito no?!"

Angal ni Noneen habang sinusundan si Lawrence.
Napahinto si Lawrence sa paglalakad at tiningnan
siya.

"Bakit Ms. Evangelista? Sino bang gumawa ng

project mo?" Tiningnan lang sya sa mata ni
Lawrence, hindi sya nakapagsalita. Oo na, parati
naman syang talo sa ganitong diskusyon eh.

"See? I'll see you later on the house honey."

Nagwink si Lawrence kay Noneen at tsaka umalis.

"Alam mo kung pumunta ka dito sa canteen para

titigan si Ralph habang may nakasubong fries sa
bibig mo. Sige na sisterness, aalis na ako dito. Di
kaya ng beauty ko ang itsura mong mukhang
froglet na nakakita ng aso." Sabi ni Rhian habang
nakatingin sa kanyang kaibigan na tila walang
naririnig. Para kasing may sarili itong mundo
habang nakaupo sa tabi ni Rhian at nakatingin kay
Ralph na nasa dulo magisang kumakain. Actually
mukha na syang tanga, paano kasi hanggang
ngayon nakasubo pa rin yung fries sa bibig ni
Noneen habang yung ketchup kalat na sa bibig
nya.

"Hoy gashginess ng bruhildang gerlalu!" Binatukan

ni Rhian ang kanyang kaibigan at bigla naman ito
nabalik sa katinuan nya.

"Ha?" Tumingin ito kay Rhian na parang hindi man

lang sya binatukan. Napailing si Rhian; alam
naman nyang ultimate crush ng bestfriend nya si

Ralph pero yung itsura nya kasi ngayon ay hindi

katanggap tanggap.

"Alam mo abo na lang si Ralph sa kinauupan nya."

Sabi ni Rhian sa kaibigan. Tiningnan nito si
Ralph. Buhay pa naman ha? Isip nya.

"Ha? Hindi kaya, tingnan mo." Pagtanggol ni

Noneen.

"Ay grabe ka gerlalu! Kelan ka pa naging slow na

parang turtlelite?" Pero hindi maintindihan ni
Noneen ang sinasabi ng kaibigan. Wala talagang
syang magets, dala na siguro ng nilipad na ang
utak nya kakatingin kay Ralph.

"Eh di ko naman talaga kasi maintindihan eh." At

sa wakas kinain na din ni Noneen ang fries na
nakasubo sa kanyang bibig.

"What I mean is sa sobrang talim at tagal mong

makatitig kay Fafa Raplhnessing, halos parang
natupok na sya sa kinuupuan nya. Getching?! Hay
nakuuu, eto nga tissue o punasan mo yang bibig
mo puro ketchupness, nakakadurty!" Binalibag ni
Rhian ang plastic ng tissue sa kaibigan. Kinuha
naman ito ni Noneen at pinunasan ang kanyang
bibig.

"Yun lang pala." Sagot nya.

"Yun lang?? Nilalang mo lang yun gerlalu? Eh halos

parang gusto mo nang halayin si Fafa Ralphnessing
sa titig mo eh!!" Sigaw ni Rhian bigla naman nyang
sinipa ang kaibigan.

"Gaga, hinaan mo naman ang boses mo! Baka

marinig ka ni Ralph eh, isipin nun may crush ako
sa kanya!" Bulong ni Noneen sa kaibigan.

"Bakit wala nga ba?" Natahimik si Noneen. Oo may

gusto ang babaeng ito kay Ralph, actually since
kindergarten yun. Paano kasi di katulad ng mga
ibang lalaki sa tabi-tabi ibang iba si Ralph; tahimik
lang sya, simple, matalino, gwapo, matangkad at
mayaman. Kaso nga lang may isang problema;
napakacold nya sa lahat. Suplado sya oo. Pero pag
mas lalo nga itong nagsusuplado.

Mas lalo naman syang nagugustuhan ni Noneen.

"Sabi ko nga eh." Bulong ni Noneen.

"Oh makikibalita lang ako, kamusta na pala kayo

ni Papa Lawrence mo?" Ngumiti si Rhian. Pero wala
lang reaksyon si Noneen. Kasi sa totoo lang;
kaibigan lang ang turing nya kay Lawrence wala ng
iba. Ni hindi nga ata ito espesyal para kay Noneen
eh. Sabagay ganun rin naman ata ang turing ni
Lawrence sa kanya. Kaya nga mas madalas silang
mag-away dahil sa pag-aaral kesa sa personal na
buhay.

"Oh anong babalitaan mo dun?" Tanong ni Noneen

habang kumakain.

"Wala bang progress ang lovestory nyo aber??"

Ngumiti si Rhian na parang nang-aasar. Napailing
lang si Noneen habang tumawa ng mahina.

"Ilang beses ko bang ipapaliwanag sayo na

hanggang magkaibigan lang kami. FOREVER"

"Aysus ang imberlalu ng denying mo gerlalu! Hindi

ako naniniwala sayo!" Dumila si Rhian kay Noneen.

"Nagtanong ka pa hindi ka naman pala

maniniwala"

"Hindi ako naniniwalang forever friends kayo ni

Papa Lawrence! Huh, pustahan tayo darating ang
araw na meron na akong inaanak!" Sabi ni Rhian
habang nakangiti bigla naman nabulunan si
Noneen sa sinabi ng kaibigan.

"Gaga! Anong inaanak ka dyan! Pwede ba Rhian

yang utak mo ha! Napakagreen! Isa pa 3rd high
school pa lang ako heler?? Marami pa akong
pangarap sa buhay!" Protesta ni Noneen sa sinabi
ng kaibigan. Hinding hindi yung mangyayari. Isip

nya; ayoko msyado pa akong inosente para sa

ganun bagay hindi!
"Open minded ang tawag dun gerlalu. Isa pa, alam
ko namang isa sa mga pangarap mo sa buhay ay
bigyan ako ng pamangkin! Aba ispospoiled ko yun!
Isipin mo magshoshopping kami pag lumaki sya
tapos "

"Lukaret ka. Tigilan mo na nga yan, pumasok na

tayo. Di ko makayanan yang utak mo! Tara na
nga!" Aya ni Noneen sa kanyang kaibigan.

Huh, bute pa sana kung kay Ralph ako magkaanak

eh pero dun sa unggoy na yun? Never!

"Okay class dismissed." Sabi ng professor nila

Noneen. Nagsitayuan silang lahat at nagayos na ng
gamit.

"Ah Noneen? Can you come here for a second?"

Tawag ni Ms. Cruz sa kanya. Lumapit naman sya
kaagad dito.

"Ano po yun Ma'am?" Tanong ni Noneen.

"Can you do me a favor? Can you please give this

folder to Sir Lawrence, sa office nya. Kelangan ko
na talaga kasing umuwi. May emergency."
Tumango naman si Noneen at ngumiti. Mabait na
teacher sa kanya si Ms. Cruz kaya nga kahit anong
favor nito ay ginagawa nya. Miske nga dati na ibili
sya ng gamot sa tindahan.

"Oh sure Ms. Cruz, ako na po bahala dito!" Tugon

ni Noneen habang nakangiti. Huh, dun ba sa
unggoy na yun? Sakto may kasalanan pa yun sa
akin! Isip nya. Tungkol doon sa grade na nakuha

nya sa project, di nya kasi matanggap na sya ang

lowest.

"Sige. Salamat ulit Noneen, you're such a good

student." Ngumiti ang teacher nya sa kanya.

"Wala yun Ma'am, sige puntahan ko na si Sir

Lawrence." Ngumiti rin ito sa kanyang teacher at
lumabas ng room. Nagsimula na syang maglakad
papunta sa office ng kanyang teacher; ng kanyang
asawa.

Napansin nitong parang medyo konti na lang and

estudyante sa hallway; tiningnan nya ang orasan
nya. Kaya pala, late ng nagpadismiss lang teacher
nya. Kakatuok na sana sya sa pinto ng opisina ng
kanyang asawa nya ng nakita nyang medyo bukas
ang pinto balak na sana nyang buksan ito ng may
biglang narinig sya.

"Akala ko ba tapos na to? Bakit mo ko tinawagan

pa?" Malamig na sambit ni Lawrence habang may
kausap ito sa kanyang phone. Bigla syang
napahinto sa pagbukas ng pinto. Parang nacurious
sya; sino kaya yung kausap nya?

Sumilip sya sa pinto. Nakita nyang parang

problemado ang mukha ni Lawrence. Hindi
maipinta; sabagay parati nga palang mahal na
araw para sa lalaking yan! Isip nya. Nilapit nya ang
tenga sa pinto at nakinig.

Wala naman masama eh, di naman nya alam.

muahahaha

"Natalie, I thought you don't have time anymore?

Kaya ka nga nakipaghiwalay sa akin diba?"
Nanalaki ang mata ni Noneen. Nakipagbreak? Oh
no, this is interesting.

"I'm not sounding that I'm like.. no I'm not, it's

just..." Nakita nyang natahimik bigla ang asawa.
She heard him have a deep sigh. Nakita nyang
pumikit ito bago sabihin ang katagang..

"I miss you too baby." Nanlaki ang mata nya. Bbaby? At sa sobrang gulat nya nahulog ang folder
na hawak hawak nya.

*insert sound effect ng nalaglag na panty--i mean

folder*

"Patayyy." Bulong nya sa sarili. Agad naman nya

pinulot ang folder.

"Wait lang saglit, may tao ba dyan?" Narinig nyang

papalapit na ang boses ni Lawrence. Nataranta
sya. Saan ako magtatago? Paano pag nakita nya
ako dito? sabihin chismosa ako? MHGASH! Isip nya
habang natataranta sa pwesto nya. Tumingin sya
sa kaliwa nya at nakakita ng pinto bumukas agad
nya itong pinasok at tinulak kung sino man yung
dapat sanang lalabas.

"Woah, montik na yun." Huminga sya ng malalim.

Habang si Lawrence naman ay lumabas ng office
nya para tingnan kung saan nanggaling yung
tunog. Nung wala syang nakita bumalik sya ng
office nya at sinarado ang pinto.

"Grabe, buti na lang di nya ako--" Inangat nya ang

ulo nya at nagulat sa nakita nya. Naalala nya,
yung lalabas nga pala dapat kanina sa pinto ay
bigla nyang pinigil at pinapasok ulit dito. Hindi
naman talaga niya iyon sinasadya, siguro dala na
rin ng katarantahan.
Gulp.

"A-ah, s-sorry nga p-pala." Nautal si Noneen

habang nakatingin doon sa taong naabala nya.
Paano naman kasi, ang long time and ultimate
crush lang naman nya ang taong iyon; ang taong
nasa harap nya ngayon nakatingin lang sa kanya
na walang emosyon.

"...."

Silence, hindi man lang nagresponse o nagreact si

Ralph sa kanya. Mas lalo itong kinakaba ni Noneen.
Para kasing tanga itong puso nyang na kung
makatibok eh parang lalabas na sa katawan nya.

Nagtitigan lang sila doon hanggang sa inirapan sya

ni Ralph tsaka lumabas sa kwarto.

"Ang sungit naman nya." Bulong ni Noneen habang

tiningnan ang pinto. She sighed; bigla naman
syang napangiti.

"Shemayyz! Tiningnan nya ako! Ay mali,

nakipagtitigan sya sa akin! Oo! Shemayzz!" Sabi ni
Noneen habang tumitili at nakangiti.

"Grabe I can't believe this is happening!

Shemayyz! Woo! Salamat sayo folder! kung hindi
ka nahulog baka hindi kami nakapgtitigan!!!"
Tiningnan nya ang folder at niyakap. Abot tenga
ang ngiti at hindi mapaliwanag ni Noneen ang
kaligayahan na kanyang nararamdam.

"Hoy."

"Ay palakang butotay!" Bigla naman napasigaw si

Noneen sa boses na tumawag sa kanya. Lumingon
sya sa pinto at nakita nya ang principal nilang
gurang na.

"Para ka naman dyang kinikiliti Miss Evangelista.

Umuwi ka na nga." Masungit na sabi ng principal
nila at tsaka ito umalis.

"Gurang. Napaka KJ talaga nun kahit kelan. Hmp."

Lumabas na sya ng kwarto at tsaka sya nag
simulang maglakad. Balak na nyang umuwi. Hindi
na nya ngayon ibibigay yung folder sa bahay
na lang nila.

"Bakit andito ka pa?"

"Bakit andito ka pa?"

Napalunok agad si Noneen sa boses na narinig

nya. Miske apat na salita lang yun, kilalang kilala
nya iyon. Hindi sya pwedeng magkamali.

"Tinatanong ki--"

"Ah kasi!....ano....oo...ano nga...yun...oo y-yun

nga..." Sinabi ni Noneen habang kinakabahan.
Alam naman nyang hindi sya nakita ni Lawrence
pero kinakabahan pa rin sya. Siguro dala na rin ng
ng aura ni Lawrence para kasing galit parati eh.

"Ano?" Naguguluhan na tanong ni Lawrence. Hindi

nya kasi maintindihan ang sinasabi ni Noneen.

para kasi tong nauutal na kinakabahan na di mo

malaman.

"Ah...y-yun." Tiningnan lang siya ni Lawrence. Ano

bang pinagsasabi ng babaeng to? Isip nya.

"Ha?" Nagtinginan sila sa isa't isa. Hindi

nakapagsalita si Noneen, hindi naman nya kasi
talaga alam kung ano ang isasagot sa kanyang
teacher.

"Ah..." Tangi ka talaga Noneen, magisip ka bili!

"Kasi...oo ayun! Y-yung project ko! Ikaw ha, bakit
89 lang yun?! Kala mo nakalimutan ko na no? Huh!
Asa!" Sabi ni Noneen. Napailing naman si
Lawrence.

"Yun lang?" Tanong ni Lawrence.

"Nilalang mo lang yun? Ikaw ha, ikaw gurang ka!

Anong karapatan mo na bigyan ako ng grade na
89! Di mo man lang ginawang 90! Hiyang hiya
naman ako sa isang puntos!" Sigaw nito kay
Lawrence, tumawa ito ng mahina at tsaka sya
lumapit kay Noneen.

"Anong karapatan ko?" Sabi nito ng mahina

habang papalapit sa kanya. Habang humakabang
si Lawrence ng papalapit sya naman ay paatras.
Natakot bigla si Noneen, miske kasi straight face to
may pagkabaluktot din ang utak nito kahit
paminsan-minsan.

"Anong ginagawa mo?" Natatakot na tanong ni

Noneen.

"Tinatanong mo ba kung...ano ang karapatan ko?"

Nakita nyang ngumisi si Lawrence. Hala may
sumanib na masamang espiritu sa asawa nya.

"Ako lang naman kasi ang teacher mo..ang asa--"

"HEP HEP HEP!" Agad naman tinakpan ni Noneen

ang bibig ni Lawrence. Medyo malapit na rin ang
mukha nito sa kanya.

"Nababaliw ka na ba? Nasa eskwelahan tayo no!"

Bulong nya dito. TInanggal naman ni Lawrence ang
kamay ni Noneen tsaka lumapit pa ulit.

"Wala namang tao eh.." Ngumiti ito. Nanlaki ang

mata ni Noneen papalapit na kasi ang mukha ni
Lawrence sa mukha nya.

"Ahhhhhh! Tumigil ka dyan! Dyan ka lang!" SIgaw

ni Noneen kay Lawrence habang hinarang nya ang
kamay nya. "Sige na! Ayos na yung 89! Sabi ko
nga eh! Ayan!" Binalibag ni Noneen yung folder na
pinabibigay ng teacher nya. "Pinabibigay nga pala
ni Ma'am Cruz. Sige uwi na ako! Bye!" Tumakbo
agad si Noneen papalayo. Natatakot kasi sya baka
kung ano gawin ni Lawrence sa kanya.

Sa totoo lang kasi, wala pa syang first kiss. Isa pa,

nung kinasal naman sila sa isang office lang.
Pumirma lang sila, walang halik o kahit ano. Ayaw
nya mismo yun eh.

Napangiti si Lawrence. Ang bilis kasi matakot ng

asawa nya, konting lapit lang takot na. Kaya nga

pag nagiging makulit ito yun lang ang ginagawa

nya. Tiningnan nya ang folder. Bigla syang
napaisip, di ba may nahulog kanina nung may
kausap sya?

Hinulog nya ang folder.

"Katunog na katunog ha." Sabi ni Lawrence.

"Hoy gerlalu anyare bakit ngayon lang ikaw?

At...at bakit ganyang ang mukha mo?" Tiningnan
nya si Noneen. Pulang pula kasi ang mukha nito at
parang nakakita ng multo sa sobrang laki ng
pagkadilat ng mata.

"Tara uwi na tayo." Aya nya dito. Tatanungin pa

sana sya ni Rhian pero hinila na nya ito at
naglakad na sila.

"Timi, alam mo ba may nalaman ako. Kaso hindi

rin naman ako sigurado eh." Sabi ni Noneen
habang hawak hawak ang teddybear nya.
Kinakausap nya ito miske alam nyang hindi ito
sasagot. Siguro dahil na rin sa bagay na wala
syang nakakausap dito sa bahay.
"Alam mo ba...may narinig ako." Bulong nito dito
habang pinipisil pisil ang katawan nito. "Si
Sungit... oo si Lawrence alam mo ba na--"

"Kakain na daw sabi ni Manang. Bumaba ka na."

Bigla naman syang napatingin sa pintuan. Andoon
ang kanyang asawa nakatingin sa kanya.

"Ah..sige bababa na ako." Sagot nya dito. Inirapan

lang sya ni Lawrence at bumaba.

"Ay grabe ang landi talaga nung unggoy na yun.

No timi? Pairap irap pang nalalaman. Sige mamaya
na alng ako magkwekwento ha? Kain muna ako!"
Nilagay nya ang teddybear nya sa kama at tsaka
lumabas ng kwarto at bumaba sa kusina.

"Wow ang sarap naman ng ulam natin ngayon ha!

Ikaw nagluto manang?" Tanong ni Noneen habang
nakangiti. Favorite nya kasi ang nakahain ngayon.
Chicken Curry, medyo sosyalin sya paminsan
minsan pagdating sa pagkain.

"Malamang sino pa ba pwedeng magluto dito?"

Malamig na sagot ni Lawrence.

"Sungit."Bulong ni Noneen. Inirapan lang nya ito

tsaka umupo. Nagsign of the cross si Noneen tsaka

nagsimulang kumain. "Mmm, ang sarap!" Sabi ni

Noneen habang tinitingnan ang pagkain.

"Di ka pa nga sumusubo masarap na kaagad."

Napatinign sya kay Lawrence.

"Bakit ba ang bitter mo ha?!" Sabi ni Noneen.

Tiningnan lang sya ni Lawrence, isang napakadilim
na tingin. Nagets na nya agad yun. Manahimik sya.

Nagsimula na silang kumain ng biglang nagsalita si

Lawrence.

"Nee." Tawag nito sa kanya. Tumingin sya rito.

"May nakita ka bang ibang tao bago ka pumunta
sa office ko?" Umiling si Noneen. "Kasi may narinig

ako eh, parang may nahulog na bagay. Eh

may kausap ako nung mga oras na yun."

Napalunok sya agad. Ako ba yung tinutukoy

nya? Isip nito.

"Feeling ko kasi may nakikinig sa akin nung mga

oras na yun. Siguro akala nya di ko sya
mahahalata." Nabulunan bigla si Noneen. Alam nya
kasing sya yung tinutukoy ni Lawrence.

"Oh, nabulunan ka." Sabi ni Lawrence habang

nakatingin lang sa kanya. Kinaway lang ni Noneen
ang kamay nya.

"Arhm..ehem ehem, haha na-nasarapan lang kasi

ako!" Pilit syang ngumiti kay Lawrence. "Malay mo

naman kasi napadaan lang? Eto naman haha." Pilit

na tumawa si Noneen tsaka sya sumubo ng kanin.
Wag naman sana makahalata si Lawrence isip ni
Noneen.

"Well, kasi naman parang napaimpossible na

nahulog nya yun kung hawak hawak nya ito ng
mabuti at hindi nakikinig sa usapan namin."

"Eto naman, malay mo maraming hawak yung tao

kaya ganun." Depensa ni Noneen.

"Sabihin mo chismosa. Nakikinig sa usapan ng

ibang tao." Bigla naman napatingin si Noneen kay
Lawrence.

"Hindi ako chismosa no!" Sigaw ni Noneen. Bigla

naman napatingin si Lawrence sa kanya. Aww shit.
Isip ni Noneen. Nadulas sya paano yan?

"I mean di porke't nahulog eh chismosa na! Malay

mo napadaan lang tsaka wag ka ngang jumping
into conclusion! Masama yan!" Sabi ni Noneen at
biglang sumubo ng pagkalaki-laki. Ngumiti si
Lawrence. Alam nya kasing si Noneen ang taong
tinutukoy nya.

"Eh bakit ang defensive mo? Napaghahalataan ka

tuloy eh." Sabi ni Lawrence at itinuloy nito ang
pagkain.

"Anong napaghahalataan? Ikaw ha! Masamang

magbintang sa kapwa! Hmp, jan ka na nga!" Sabi
Noneen tsaka dumiretso sa kwarto nya.
Kinakabahan na kasi ito. Marunong naman sya
magsinungaling minsan kaso nga lang parating di

kapanipaniwala. Halatain kasi sa mukha nya ang

kaba.

Sinarado nya ang pinto at nilock. Napabuntong

hininga siya.

"Sheez, dapat kasi di na lang ako sumabay eh!

Alam nya ata na ako yun eh." Sabi nya sa sarili.

"Ahhhh! Nakakaasar naman oh! Bakit ba hindi ako

sanay magsinungaling?" Ginulo nya ang buhok.

*fastforward umaga na okay?*

Sabado ngayon, wala sila parehong pasok. Kaya

late na nagising si Noneen di katulad ni Lawrence.
Parating maagang nagigising. Tamayo si Noneen
sa kama nya, tiningnan nya ang oras. 10:36 am.
Para sa kanya normal na ang ganyang gising pag
sabado. Isa pa, kulang sya sa tulog nung mga
nakakaraang araw. Kaya nagbabawi sya ngayon.
"Ugh..Huwaaaa, nagugutom na ako." Bulong nya
habang naglalakad papunta sa CR. Nagtooth brush
sya at naghilamos. Nakapanjama pa pala sya kaya
pumunta agad sya sa cabinet nya at kumuha ng
damit.

"HALA ANO TO??? Bakit ubos na damit ko dito???"

Sabi ni Noneen habang tinitingnan ang damit nya
sa cabinet. Halos wala na kasing tshirt at short sa
cabinet nya. Puro sleeveless na damit at boxer ang
natira sa cabinet nya.

Oo nagsusuot sya ng boxers, malambot kasi ika

nya. Napabuntong hiniga sya; wala syang choice
kundi suotin yung nasa cabinet. Naalala nya kasi,

nagkasakit si Manang nung nakaraan kaya hindi

nakapaglaba.

Lumabas sya ng kwarto nya at bumaba. Nakita nya

si Lawrence na nakaupo sa sofa at nanunuod ng
isang movie. Hindi na lang nya ito pinansin at
dumiretso ng kusina.

"Manang anong pagkain?" Sigaw nya.

"Andito, wag kang maingay may naglalaba." Sagot

ni Lawrence sa kanya. Tiningnan ito ni Noneen, oo
nga may pagkain dun isip niya. Mukhang
nagpadeliver lang si Lawrence. Pumunta siya doon
at kinuha ang pagkain nyang nasa lamesa.

Napatingin sa kanya si Lawrence. Mula ulo

hanggang paa; napalunok siya.Ano ba naman tong
suot nitong babaeng to? Isip nya. Napaikli kasi ng
short na suot nito, kitang kita ang mahaba at
maputi nitong hita.

"Akin ba to lahat?" Tanong ni Noneen habang

nakatingin sa pagkain. Yumuko sya at hinalughog
yung plastic. He sighed. Wala talagang pagiingat si
Noneen pagdating sa katawan. Ni hindi man lang
nya naisip na nakikitaan na sya sa ginagawa nya.

"Oo, kung pwede lang maupo ka na. Nanunuod

ako eh." Sabi ni Lawrence habang nakapikit.
Tiningnan siya ni Noneen at nagtaka. Anong
problema nung unggoy na to? Isip niya.

"Okay." Simpleng sagot ni Noneen at naupo sa tabi

ni Lawrence. May pagitan naman sila kahit
papaano. Nagsimula nang kumain si Noneen at

nanuod na ulit sila. Nalaglag ni Noneen bigla yung

kutsara nya kaya yumuko siya para kunin ito. At
sa pangalawang beses nakitaan nanaman siya.

"Wala pa namang five minutes eh." Nakangiting

sabi ni Noneen habang hinipan ang kutsara.
Tiningnan siya ni Lawrence at tsaka nagsalita.

"Inaakit mo ba ako?" Prankang tanong nito sa

kanya. Bigla naman nabulunan si Noneen at
tumingin sa kanya.

"Nababaliw ka na ba?! Anong inaakit ka dyan?!"

Sigaw nito sa kanya. Ngumiti si Lawrence.

"So you're trying to seduce me huh? Don't worry,

it's not working." Nanlaki ang mata ni Noneen.

Hindi siya makapaniwala, ang kapal talaga ng

mukha nito.

"Kapal! Kumakain ako no? I'm not seducing you

and I neve--"

"Ayoko sa flat chested." Sabi ni Lawrence sabay

tingin sa dibdib ni Noneen. Lumapit si Lawrence sa
kanya tsaka hinawakan ang kanyang kanang
dibdib. "Tingnan mo oh, walang kalaman laman
man lang."

"WALANG HIYA KA!!!!!!!!!" Sigaw ni Noneen at

tsaka inalis ang kamay ni Lawrence. Di ito
makapaniwala; si Lawrence, hinawakan ang dibdib
nya na parang wala lang at nang lait pa.
Napahawak tuloy siya sa dibdib nya.

"See? Isa pa, kung iniisip mo man na may pagasa

kang matikman ako. Pasensya na, pero hindi yan
mangyayari hanggang hindi lumalaki yang dibdib
mo." Halos hindi maipinta ang pagmumukha ni
Noneen. Hindi kasi sya makapaniwala sa mga
naririnig nya ngayon mula sa asawa nya. At hindi
sya makapaniwala na ang topic nila ngayon ay
tungkol sa dibdib nya.

"ANG KAPAL DIN NG MUKHA MONG TAWAGIN

AKONG FLAT CHESTED! AT EXCUSE ME! WALA
AKONG PAGNANASA SAYO OVER MY DEAD BODY!"
Sigaw ni Noneen kay Lawrence. Hindi siya
makapaniwala na tinawag syang flat chested ng
taong kinaiinisan nya.
"Hindi ka flat chested? Talaga lang ha? Patingin
nga oh?" Sagot ni Lawrence. At mas lalong kumulo
ang dugo ni Noneen.

"MANYAK KANG TEACHER KA!!!!!!! ANG KAPAL DIN

NG MUKHA MO NO??? MANYAK!!" Pinalo nya si
Lawrence gamit ang unan.

"Aray! Tigilan mo nga yan! Nagsasabi lang naman

ako ng katotohanan!" Depensa ni Lawrence hindi
tumigil si Noneen sa pagpalo sa kanya ng unan.

"KATOTOHANAN KA DYAN!!! SABIHIN MO INGGIT

KA LANG KASI WALA KA NITO! MANYAK KA!"
Nagagalit na sinabi ni Noneen kay Lawrence
habang patuloy ang paghampas niya dito.

"Parang meron ka no?!!" Pabalang na sagot ni

Lawrence na mas lalong kinainit ng dugo ni
Noneen.

"MANYAK KA TALAGA KAHT KELAN KA LAWRENCE

ANDREW ALCANTARA!! I HATE YOU I HATE YOU!!!"
Sabi ni Noneen habang mas lalo nilakasan ang
paghamapas sa asawa.

"Aray!! Noneen stop this shit! Aray! You--Aray!

Stop! A-aaray!"

"Hindi ako titigil ikaw MANYAK!"

"I SAID STOP!" Hinawakan ni Lawrence ang braso

ni Noneen tsaka nya ito tinulak pababa. At ngayon
nasa ibabaw sya ni Noneen. Nanalaki ang mata ni
Noneen at tila natahimik ito. Magkalapit na
magkalapit kasi ang mga mukha nila.

Namula ang mukha ni Noneen. Kahit kelan kasi

hindi nya inaasahan na aabot sila sa ganitong
pwesto.

Awkward.

Nagkatitigan sila sa isa't

Lawrence. "Pero kung hindi
makapaghintay. Dahil bored
pagbigyan." O_O Tinulak ni
kaya nahulog ito.

isa. Biglang ngumisi si

ka talaga
ako, pwede kitang
Noneen si Lawrence

"MANYAK! I HATE YOU! AAHHHH!" Tumayo si

Noneen at tsaka tumakbo sa kwarto nya.

"May dibdib naman ako ha? Oh." Sabi ni Noneen sa

sarili habang nakatingin sa salamin. Sa totoo lang
kasi, nacoconcious sya sa mga salita ni Lawrence.
Feeling nya kasi minamaliit sya nito.

Sumimangot sya. Ang laki kasi ng epekto ng salita

ni Lawrence ayan tuloy halos isang oras na sya
nakatingin sa salamin.

"Hindi naman eh!! Gusto lang makachansing nung

unggoy na yun eh! Manyak talaga!" Bigla syang
napahawak sa dibdib nya. Para kasing hanggang
ngayon ramdam na ramdam pa rin nya ang kamay
ni Lawrence sa dibdib nya.

Naasar sya, paano naman kasi ni isang beses ay

hindi pa sya nahahawakan ni Lawrence tapos
parang sa isang iglap lang nahawakan sya. Sa
dibdib pa!

Ah!! Bwisit bwisit bwisit!!! Isip niya. Padabog

siyang lumabas ng CR at kinuha ang phone nya.
Tinawagan niya si Rhian at sinabing pupunta siya
sa kanila. Ayaw nyang mag stay sa bahay nila,
hanggang hindi pa sya nakakarecover sa traumang
ginawa ni Lawrence.

Nagbihis sya at tsaka lumabas at bumaba. Nakita

niya si Lawrence na nakaupo pa rin sa sofa at
tumatawa. Tiningnan nya ito ng masama. Tsaka
siya pumunta sa pinto.

"Aalis ka? Saan ka pupunta?" Tanong ni Lawrence

sa kanya habang nakatingin pa rin sa TV.

"Somewhere out there na malayo sa manyak na

katulad mo!" Galit na sigaw ni Noneen kay
Lawrence. Nakita nyang ngumiti lang si Lawrence.

"Ah..magpapadagdag?" Huh? Napakunot ng noo si

Noneen. Hindi nya kasi naintindihan ang tanong ni
Lawrence.

"Ha?"

Tumingin si Lawrence sa kanya at ngumisi.

"Ng dibdib." Agad naman nanlaki ang mata ni

Noneen. Dumampot ng kahit ano si Noneen tsaka
binalibag ito kay Lawrence.

"MANYAK KA TALAGA KAHIT KELAN!!!!! WAAA! I

HATE YOU!!! AHHHH!" Sigaw ni Noneen tsaka
lumabas ng pinto ng padabog. Natawa lang si
Lawrence, kahit kelan talaga nakakatuwang asarin

ang kanyang asawa. Nakakatawa kasi ang mukha

nito eh, ika nya.

"TALAGA SISTERET?? OMG! MASARAP BA?"

Binatukan kaagad ni Noneen ng pagkalakas lakas
ang kaibigan. Kinuwento niya kasi dito ang
nangyari at imbes na damayan sya ay tuwang
tuwa pa ito sa nangyari sa kanya.

"Gaga! Malaki rin sayad mo sa utak no??!" Sigaw

ni Noneen sa kaibigan. Kumuha si Noneen ng
Piatos tsaka kumain.

"Aysus, bakla di bagay ha. Denial chuchu ka pa

dyan! Haha, sabihin mo sa akin yung buong
detalye! Gora! Sabihin mo, pagkatapos ba nun
bumaba ang mga hawak nya ha--" Sinumpakan ni
Noneen ng pagkain si Rhian sa bibig. Kung ano ano
na kasi ang lumalabas sa bibig nito eh.

"Grabe kang babae ka ha, yung bibig mo bantayan

mo nga! Kung ano ano sinasabi! Grabe yan ha!
Ako na nga tong chinansingan tuwang tuwa ka
pa!"

"Sabihin mo sarap na sarap ka! Wag ka ngang

charotera gerlalu ha, nabitin ka no?" Ngumiti si
Rhian habang parang nangaasar pa. Sinapak sya
bigla ni Noneen si Rhian.

"Aray masakit gerlaaa ha!" Reklamo ni Rhian

habang hinihimas ang pisngi.

"Alam mo pumunta ako dito para makaiwas sa

manyak pero manyak ka rin pala." Sabi ni Noneen
kay Rhian. Humiga ito tsaka nagtakip ng unan.
Minsan kasi imbes na ata kampihan sya ng
kaibigan eh mas lalo pa syang inaasar. Lumayo na
nga sya ng bahay para lang makalimutan ang

nangyari, pero itong kaibigan naman nya pilit ang

pagpapaalala.

"Charot, tampo effect ka pa ngayon! Nako,

bumangon ka na dyan at tara tayo'y mag-liwaliw!
Lezzgoshapping!" Ngiting sinabi ni Rhian sa
kaibigan habang pilit kinukuha ang unan na
nakatakip sa mukha nito.

"Wag nang malandi." Dagdag ni Rhian. Tinanggal

naman ni Noneen ang unan sa mukha at tiningnan
sya habang nakasimangot.
"Talaga? Promise mo munang di mo ko aasarin? At
hindi ka magpapalibre. Wala akong dalang perang
kabuhayan." Tumango naman si Rhian.

"Opo Promise na! Charotera ka talaga! Tara na

bili!" Ngumiti naman si Noneen at tsaka tumayo.

*sa mall (tentenenen)*

"Gerlalu ang gusto ko pang kumain!!!"

"Grabe ha, nakakaapat na tayong kain hindi ka pa

nabubusog? May alaga ka bang anaconda sa tiyan
mo?" Tanong ni Noneen sa kaibigan. Nasa food
court kasi sila ngayon; imbes kasi na nasa
department store etong si Rhian ay pilit ang hila sa
food court.

"Anaconda wala pero bata meron. Tara bili pa tayo

sige na please????" Nanlaki naman bigla ang mata
ni Noneen.

"BATAAAAAA?"

"Gaga, joke lang yun. sige na bili na tayo ng ice

cream!!! Mukhang masarap oh!" Sabay turo doon
sa batang kumakain ng ice cream. Napailing si
Noneen, minsan napaka isip bata rin nitong
bestfriend nya. Tumayo sya at pumayag. Tuwang
tuwa namang pumunta si Rhian sa counter tsaka
bumili ng ice cream.

"Huwaaaaaaa, tingnan mo gerlalu. Ang sarap oh!"

Sabi ni Rhian habang tinitingnan yung ice cream.

"Hindi mo pa tinitikman masarap na agad. Grabe

ka naman ha." Kinuha nila ang ice cream tsaka sila
nagbayad. Nang saktong pagtalikod ni Noneen
tumapon ang ice cream na hawak nya sa tao sa
likod nya.

"Nako po!! Sorry!!!" Tarantang sabi ni Noneen

habang pinupunasan ang tshirt ng taong
natapunan nya ng ice cream.

"Anong magagawa ng sorry mo? Natapunan mo na

ako." Napatunghay naman sya agad sa boses na
narinig nya. Kilalang kilala nya yung boses na yun,
yun pa eh boses yun ng kaisa-isang taong
minamatyagan niya for the past 9 years.

"R-ralph.." Nanlaki ang mata ni Noneen. Paano

naman kasi ang sama makatingin nitong lalaki sa
harapan niya pero imbes na mataranta ito ay
napangiti pa sya.

Ang gwapo talaga ni Ralph! <3 Isip ni Noneen.

"At nakangiti ka pa ha." Tiningnan sya ng masama

ni Ralph.

"Ah.. I-I mean I'm sorry, hindi ko sinasadya! PPaano k-kas--"

"Sabihin mo you're a reckless girl." Sabi ni Ralph

at tsaka umirap; na mas lalong kinakilig ni
Noneen. Ewan ko ba sa babaeng to. Habang
sinasaktan mas lalong nasasarapan.

Walang green.

"Pasensya hindi kasi kita nakita akala ko walang

ta--"

"Bulag ka ba? O tanga? Malamang may tao sa likod

mo dahil nasa counter ka." Ay shemayz oo tanga
ako! :"> Isip ni Noneen. Wala talaga sa katinuan
ang babaeng ito pagdating kay Ralph.

"Ang gwapo mo talaga." Hindi na napigilan ni

Noneen ang bibig. Biglang napatingin sa kanya
si Ralph at tinaasan sya ng kilay.

"Ah I mean ano! A-ano ba pwede kong gawin

bilang sorry?" Tanong ni Noneen kay Ralph.

"Bayaran mo ang shirt ko." Malamig na sinabi ni

Ralph habang nakatingin sa kanya na walang
emosyon. Tumango naman si Noneen tsaka
tinanong kung magkano ang shirt nya.

"500." O_O Nanlaki ang mata ni Noneen.

Napatingin sya sa wallet nya, 300 na lang ang
laman nito. Halos naubos kasi sa pagkain nila ni
Rhian. Napalunok sya, lahat ng pera nya kasi ay
nasa bahay. Paano nang gagawin ko? Isip nito.

"Gerlalu, may pera ka pa ba?" Bulong ni Rhian sa

kaibigan. Napalingon naman ito sa kanya.

"Kulang.." Mahinang sabi nito na parang walang

pag-asa. Anong nang gagawin nya?

"500 ko?" Binukas ni Ralph ang palad nya.

Napakagat ng labi si Noneen, wala akong pera!
Isip nito. Pag binigay pa nya kasi ang 300 wala na
syang pamasahe, hindi naman sya pwedeng
maglakad dahil sobrang layo ng mall sa subdivision
kung saan sya nakatira.

"A-ah...ano.."

"Ano?"

"Ano..k-kase.."

"Wala kang pera?" Tumango si Noneen at

napayuko. Nakakahiya para sa kanya ito. Napahiya
ba naman siya sa harap ng crush nya.

"Nasa bahay kasi lahat ng pera ko eh."

"Yun lang pala, de tara sa bahay nyo at bayaran

mo ko."

"HA???" Napasigaw naman si Noneen bigla. Kahit

kelan kasi wala pang pumupunta ng bahay nila na
kaklase nya o schoolmate. Bawal kasi yun, baka
may makaalam ng sikreto nila. Mahirap na. Si
Rhian lang ata ang pwedeng pumunta ng bahay
nya eh.

"Bakit? May problema?" Tanong ni Ralph.

"Oo! Talagang malaking problema!" Sabi ni Rhian

agad naman syang tinabig ni Noneen para
manahimik. Napangiti naman sya kay Ralph.

"Ah, w-wala naman. Sige." Sabi ni Noneen.

Kinurot naman sya agad ni Rhian.

"Gaga! Nababaliw ka na ba?" Tiningnan naman

siya ni Noneen tsaka ngumiti.

"Wag ka ngang maingay." Bulong ni Noneen sa

kaibigan. Tumingin ito kay Ralph tsaka ngumiti.

"Tara na kaya." Sabi ni Ralph tsaka tumalikod.

Patay, bahala na si Gagamboy isip ni Noneen.

*sa tapat ng bahay*

"Sige, iiwan ko na kayo dito gerlalu. Bahala ka na

dyan ha? Wag kang papabuko!" Bulong ni Rhian
kay Noneen habang nasa tapat sila ng bahay nito.
Napalunok naman si Noneen.

"Oo, bahala na lang si Gagamboy." Nanghihinang

bulong ni Noneen kay Rhian. Sa totoo lang
kinakabahan sya. Di nya alam kung paano
sosolusyunan itong gulong maaring magawa nya.

Nagpaalam si Rhian sa kaibigan tsaka umalis.

Humarap sya kay Ralph na parang seryosong
nakatingin sa bahay nya. Kinabahan sya, paano ba
yan? Hindi ko sya pwedeng papasukin? Isip nito.
Baka magkita sila ni Lawrence at boom. Patay sila
pareho.

"Hindi pa ba tayo papasok? Anong oras na."

Malamig na sabi ni Ralph. Napakamot siya sa ulo
nya.

Lord, sana po wala sa sala si Lawrence o sa

dinning room! Please! Nagcross fingers sya.

"T-tara." Aya ni Nonee. Binuksan nya ang gate at

pumasok sila. Nauna siyang maglakad dito
bubuksan na sana nya ang pinto ng humarap siya
ulit kay Ralph.

"Ah..pwede time first?"

"Ano to laro? Pwede

pero kahit na gwapo
Ngumiti lang ito sa
pinto. Sumilip muna
tao sa sala pati sa
hininga sya.

ba pakibilisan mo?" Ang taray,

pa din! Isip ni Noneen.
kanya tsaka binuksan ang
siya dito, nakita nyang walang
dinning room. Napabuntong

Salamat naman at wala sya.

Binuksan nya ang pinto at pinapasok si Ralph.

"Maupo ka muna dyan, kukunin ko lang yung

wallet ko." Dali dali namang umakyat si Noneen
papunta ng kwarto nya. Saktong papalabas ng
kwarto si Lawrence ng pinigilan niya ito at hinila
pabalik sa kwarto nito.

"Makinig ka sa akin. Wag na wag kang lalabas ng

kwarto mo hanggang hindi ko sinasabi. Kundi lagot
ka, lagot ako lagot tayong lahat. Okay?" Mabilis na
sinabi ni Noneen kay Lawrence tatalikod na sana
siya ng hinila siya ni Lawrence.

"At bakit? Ano bang nangyayari ha? At bakit

ngayon ka lang? Anong oras na--"

"Mamaya na paliwanag pwede? Tsaka, ugh basta

sumunod ka na lang okay? Kasi nanganganib ang
buhay natin pag sinubukan mong lumabas ng
kwartong to. Please Lawrence, trust me."
Tiningnan lang siya ni Lawrence. Tsaka ngumiti.

"Pilitin mo muna ako." Ano ba naman yan.

"My God Lawrence I have no time for that, pwede

ba 5 minutes lang? Dyan ka lang okay? Please!"
Tsaka ito lumabas ng kwarto ni Lawrence at
pumunta sa kanya. Agad naman syang kumuha sa
waalet ng 500 at dali daling bumaba.

"Ah, eto na yung 500 mo." Inabot ni Noneen ang

pera kay Ralph. Tumayo naman ito at kinuha. "Ppasensya na kung nagtagal ako ha." Sabi ni
Noneen pero hindi na sya pinansin ni Ralph at
derederetsong pumunta sa pinto pero bago pa ito
lumabas tumingin ito pabalik kay Noneen at
ngumisi.
"Just an advice, wag kang nagpapapasok ng kung
sino sino sa bahay mo, you'll never know the
consequences." At tsaka ito lumabas. Tila naman
parang binuhusan ng malamig na tubig si Noneen
sa kinatatayuan nya.

O__O

Wala naman siguro syang nakita di ba? Napakamot

ng ulo si Noneen, anong ibig nitong sabihin? Andun
naman sa taas si Lawrence, wala naman syang
nakita?

Tumingin si Noneen sa paligid. Ng biglang may

kumuha ng atensyon nya.

Yung wedding picture nga pala nila ni Lawrence,

andun sa table na katabi ng sofa..nung
sofang pinagupuan ni Ralph.

O_______O

"Patay..patay na patay."
"Alam mo, kanina ka pa lakad na lakad. Ano bang
problema mo ha?" Tanong ni Lawrence sa babaeng
kanina pa lakad-balik sa harapan niya. Kanina pa
niya ito tinitingnan at siya mismo ay nahihilo na sa
ginagawa nito.

Sinundan niya ito ng tingin. Wala pa rin tigil ito sa

paglalakad at tila ba napalaki ng problema niya. Di
kasi mapinta ang pagmumukha ni Noneen. He
sighed; kanina pa rin kasi sya salita ng salita pero
tila walang naririnig si Noneen. Hindi kasi siya nito
pinapansin.

Ang laki laki naman kasi ng problema ni Noneen.

Hanggang ngayon hindi mapanatag ang loob niya.
Alam na ba ni Ralph? Pinagsabi kaya niya ito sa
iba? Nakita ba niya yung picture? Lagot siya kay
Lawrence nito. Isa pa, hindi niya rin alam kung
sasabihin ba niya kay Lawrence o hindi. Natatakot
sya na baka magalit ito sa kanya.

Malamang magagalit! Reckless ka kasing babae ka

eh!!! Isip nito sa sarili.

"Nee pwede bang huminto ka miske isang segundo

lang? Hindi ka ba napapagod o nahihilo man lang?"
Pero walang reaksyon si Noneen. Patuloy lang siya
sa paglalakad, napakamot ng ulo si Lawrence.
alam niyang may mali at alam niyang mabigat ang
problema ni Noneen. Sa dalawang taong kasal sila
at nagsasama, kabisado na niya ito.

Minsan kasi siya ang takbuhan ni Noneen pag may

problema ito. At siya naman itong nagcocomfort sa
kanya. Kung baga tinuturing niya si Noneen bilang
isang little sister. Pero ayaw man nyang aminin
may mga pagkakataon na..

mas higit pa rito ang nararamdaman niya.

Naubusan na ng pasensya si Lawrence. Tumayo ito

at tsaka hinawakan si Noneen sa balikat.

"Noneen Jaizel Evangelista Alcantara." Dugdugdug.

Ang bilis ng tibok ng puso ni Noneen ngayon.
Kabado siya, kabadong kabado na halos kulang na
lang ata ay sumabog sya sa kinatatayuan niya.

"Y-yes?" Nauutak na sagot ni Noneen.

"Breathe." Utos ni Lawrence. Sinunod naman niya

ito. "Inhale, exhale...inhale..exhale. Now, relax."
Medyo nakalma si Noneen pagkatapos nun.

"Now tell me, what is it that is bothering you? May

problema ka ba?" Oh no! Sasabihin ko ba sa
kanya? Tiningnan niya si Lawrence. Away nanaman
to eh kung sakaling sasabihin niya. Siya nanaman
ang may kasalanan. At ayaw na niya ng ganun,
minsan na nga lang sila maging ganito ka payapa
ni Lawrence eh.

Isa pa, ayaw niyang bigyan ng isipin si Lawrence.

Alam niya mismo na marami itong iniisip at
problema. Kahit papaano naman kasi nagaalala rin
siya dito.

"I-I th-think... I'm in love?!" What the hell did I

just said?! Mabilis na pa sa alas kwatro na lumabas
ang katagang ito sa bibig ni Noneen, dala na
siguro ng katarantahan hindi niya alam kung saan
nanggaling yung sinabi niya.

Hindi ko kaya. Hindi niya kayang sabihin kay

Lawrence ang totoo. Ayaw na niyang masigawan.
At isa pa siya rin naman ang may kasalanan, kaya
siya dapat ang gumawa ng solusyon.

Kaso papaano? Bahala na lang si Gagamboy.

"Yun lang?!" Tumango si Noneen. Nagsinungaling

siya miske alam niyang hindi siya magaling dito.
Kaya nagcross fingers siya.

Maniwala ka please.

"This
Haha,
kasal
tsaka

must be your first time kaya ka ganyan?

geez akala ko naman may nakaalam na ng
natin kaya ka ganyan." Ngumiti si Lawrence
umupo sa sofa.

"Exactly!" Napasigaw si Noneen bigla. Shit, ang

bibig niya talaga minsan hindi mapigilan.
Napatingin sa kanya si Lawrence.

"Exactly! A-ano first..time kong mainlove! Hehe?"

Kinabahan naman siya dun, hindi siya dapat
madulas. Mahirap na. Tumawa si Lawrence ng
mahina at umupo naman si Noneen sa tabi ni
Lawrence at huminga ng malalim. Kaya nga to!
Kaya ko to! Isip niya. Binuksan ni Lawrence ang
TV.
"So, sino ang napakamalas na lalaki?" Pabirong
tanong ni Lawrence.

"Gagu, porke't ba nagustuhan ko malas na? Ang

sama nito." Pinalo niya ng mahina ang braso ni
Lawrence. Go with the flow the lang siya siguro.
Kakausapin na lang niya bukas si Ralph. Siguro
naman pwedeng pakiusapan ito.

"Oo basta ikaw kawawa nga sya eh. Flat chested

ka kasi," Automatic naman ang hampas ni
Noneen.

"Akala ko naman tinigilan mo na yan. Ikaw

manyak ka ha, huwag ka ngang manlait. Inggit ka
lang!"

"Inggit? Saan? Sayo? Ha? Sang banda?" Patuloy na

pangaa-sar ni Lawrence, inirapan na lang niya ito
at tsaka tumingin sa TV. Sakto naman biglang
nagcommercial at sakto din ay yung nasa
commercial ang paboritong modelo ni Noneen. Si
Natalie Sanchez.

Napangiti sya, kahit kelan talaga napakaganda ni

Natalie. Isip niya.

"OMG! Lumabas na pala yung commercial ni Ms.

Natalie! Huwaaaaaa ang ganda ganda talaga niya!
Tingnan mo Lawrence oh! Ang ganda nya no?"
Tinapik niya si Lawrence habang nakatingin sa TV.
Pero hindi nagsalita si Lawrence. Tiningnan niya
ito, seryoso ang mukha nito. At tila parang nagiba
ang aura niya bigla.

Nakita niyang tumayo ito at padabog ng iniwan

yung remote. Natulala sya, grabe talaga ang mood
swings ng tao to. Hindi na lang niya ito pinansin at
tinuan ang atensyon sa TV.

"Ang sungit talaga nya! Psh."

"Di ka lang double dead gerlalu! Triplet pa! Paano

yan ngayon? Ikaw kasi bakit mo pa pinapasok!
Ayan tuloy.." Napakamot ng ulo si Noneen.
Naglalakad sila ngayon sa hallway ng school nila.
Break time kasi. At iyon na nga kinuwento ni
Noneen ang mga pangyayari.

"Eh kasi sabi nya, hindi ko daw ba sya

papapasukin..kaya ayon. Huhu friend anong
gagawin ko!"

"Aba'y malay ko sayo! Ikaw kasi eh, bakit

kelangan nakadisplay pa aba, ikaw ha..." Tinusok
ni Rhian ang tagiliran ni Noneen. Nakuha pa nitong
mang-asar miske napakabigat na ng sitwasyon nya
ngayon.

"Eh kasi naman kaya lang naman may nakadisplay

na ganun para pag biglang dumadalaw si lolo sa
bahay eh. Ahhh! Nababaliw na ako! Di ko na alam
gagawin ko" Ginulo niya ang sariling buhok.

"Noneen."

"Ay tsoge naman oh!"

"Hello Papa Lawrence." Kumaway si Rhian kay

Lawrence pero tulala lang si Noneen. Kinabig ni
Rhian ang kaibigan.

"Gerlalu, magreact ka naman." Bulong nito dito.

Biglang lumakas ang tibok ng puso nya. Kinabahan
si Noneen. Wrong timing naman kasi itong paglapit
ni Lawrence sa kanya dahil hindi sya maaaring
magkamali. Nakita niya si Ralph na nakaupo sa
isang bench habang tinitingnan sila ng seryoso.

Shit shit shit. Patay to! Papa Lord, sana naman po

wag nyang bigyan ng meaning!

"Can you please do me a favor? Kindly give this to

Mrs. Gonzales, kelangan ko pa kasing pumunta ng
registar's office. And Rhian, pwede mo bang
samahan si Noneen? Thanks." Ngumiti si Lawrence
sa kanila at inabot ang isang tumpok ng papel.

Tarages ka ring teacher ka! Bakit ba pag may

padadala ka ako parating inuutusan. Nakakahalata
na ako ha! Isip ni Nonen. Pero hindi na lang siya
nagsalita, kundi kinuha na lang nya yung dala-dala
ni Lawrence.

"Oh surelalu Papa Lawrence." Kinabig naman sya

kaagad ni Noneen. "I mean Sir Lawrence! hehehe."
Tumawa ng mahina si Rhian. Sumilip siya sa gilid
nya, nakita nyang ngumisi si Ralph na mas lalo
nyang kinakaba. Para ngang may alam ito.
Patay.

"Sige Sir kami na bahala." Matamlay na sabi ni

Noneen. Tumango lang si Lawrence at tsaka
umalis. Nagsimula na silang maglakad nang
mapadaan sila sa tapat ni Ralph.

"Seems interesting." Bigla syang napahinto sa

paglalakad. Napalunok siya, lumingon sa kanya si
Rhian at tsaka sya tinapik.

"Nahinto ka? Nga pala..nakatingin sayo si Papa

Ralph." Binulong lang ni Rhian yung huling linya.
Napabuntong hininga sya.

"Bes, pwede favor? Ikaw na lang magdala nito kay

Mrs. Gonzales. Kakausapin ko lang siya." Inabot
nya kay Rhian yung mga papel.

"Ngayon na? As in now na?"

"Pag hindi ko pa kasi siya kinausap hindi

mapapayapa ang kaluluwa ko. At kelangan ko
talagang makumpirma kung may alam talaga
siya."

"Sige, kaya mo yan gerlalu! Fighting!" Nagfight

sign si Rhian and ngumiti sa kanya. Naglakad na
ito papalayo sa kanya. Huminga sya ng malalim.

"Kaya ko to..." Bulong nya sa sarili. Lumingon sya

sa likod nya at nakita si Ralph. Nakatingin pa rin
ito sa kanya. Yung tingin na di mo matantsa. Yung
tingin na di mo malaman ang dahilan. Kung baga
50-50.

Parang nangaasar na naasar.

Nilapitan niya ito at tsaka siya nag salita. "Ah..Hi."

Bati ni Noneen kay Ralph. Ang lakas ng tibok ng
puso nya ngayon. Parang sasabog na sa kaba.

"What?" Mataray na tanong nitong si Lawrence.

Pasalamat ka crush kita! Kundi nasapak na kita sa
katarayan mo! <3 Isip ni Noneen. Pero isinang tabi
na nya muna ito. Focus Noneen, focus!

"M-may gusto lang akong itanong sana sayo..ttungkol kagabi..." Nauutak na sabi ni Noneen.
Biglang napangiti si Ralph.

Masama yang mga ngiti na yan eh. Sa loob loob

nya. Napaka-unpredictable kasi ng taong to.

"Spill it out."

"N-nung naghihintay ka ba ng bumaba ako..mmay nakita ka bang picture--"

"Oh that." SHIT. Napatingin sya kay Ralph. Cool

lang ito na nakasandal sa upuan. She gulped. Eto
na nga bang sinasabi natin eh.

"N-nakita mo?" Naiiyak na tanong ni

Noneen. Tumingin sa kanya si Ralph tsaka ngumiti
ng pagkalaki-laki. Patay na patay na patay na
patay na patay na talaga ako. Isip niya. Nainip si
Noneen paano kasi nakatingin lang ito hindi man
lang nagsasalita.

Mas lalo tuloy syang kinabahan.

"M-magsalita ka naman huy!" Natatakot na sinabi

ni Noneen.

"Alin ba dun? Yung picture ng isang matandang

lalaki tapos may kasamang ewan..."

"Ano pa nakita mo?"

"Tapos yung batang babaeng naliligo sa pool."

"Ano pa?"

"Tapos..yung..." Biglang tumingin si Ralph kay

Noneen tsaka ngumisi. "Picture ng pamilya mo."

"Yun lang?" Tanong ni Noneen. Tumango si Ralph.

Hindi niya nakita yung picture namin ni Lawrence?
isip nito.

"As in yun lang? Wala ka bang nakita dun sa table

na katabi mo?!" Nagaalalang tanong ni Noneen
pero umiling lang si Ralph. Na parang wala pang
alam. Takte eh para saan yung mga tingin nyang
yun? Isip niya.

"TALAGA? AS IN??"

"Kelangan sumigaw?"

"SAGUTIN MO KASI!"

"WALA NGA! TAE ANG KULET!" At para bigla

namang nabunutan ng tinik si Noneen sa puso.
Nakahinga na sya ng maluwag. Ngumiti siya ng
pagkalaki laki tsaka nagtatalon sa tuwa.

"YESSSS! HINDI NYA NAKITA WOOOOO! YES YES

YES! HUWAAA! HAHAAHAHAH! YES YES!" Parang
tangang nagsisigaw naman si Noneen. Masayang
masaya sya ngayon. Paano naman kasi ngayon
pwede na syang makahinga ng maluwag.

Talon ng talon at sigaw ng sigaw si Noneen ng

mapansin nya na halos lahat ng tao sa hallway sa
kanya na nakatingin. Napahinto sia bigla at inayos
ang sarili.

"Ehem." Sabi ni Noneen. Pero hindi nya mapigilang

ngumiti. Ang saya saya nya kasi.

"Bakit may kelangan ba akong makita dun?"

Tanong ni Ralph. Napatingin sya dito ang umiling.

"Ah, hehe panget kasi ako dun sa picture na yun

eh. Bute na lang di mo nakita!" Pasisinungaling
niya. "Sige alis na ako ha! Bbye!" Tsaka ito
tumakbo papunta ng classroom niya. Sinundan
lang siya ng tingin ni Ralph. Napailing ito.

"Kahit kelan talaga ang mga babae. Madaling

utuin."

Masayang masaya ngayon si Noneen. Paano

naman kasi wala na syang iniintindi. Hindi na
sya kabado pag nakikita si Lawrence o kaya si
Ralph. Masaya siya kasi wala na ulit syang
problema. Kaya ngayon wala syang ginawa kung di
magkakanta habang nagtatatalon sa sofa. Si
Lawrence naman nasa dining area. May ginagawa
pero wala na syang pakealam.

"Oh my beautiful target! You zoom zoom my heart

like a rocket!" Kanta ni Noneen. Mahilig sya sa
Kpop kung hindi nyo natatanong. Napatakip naman
ng tenga si Lawrence. Magkasalubong ang kilay
niya ngayon.

"Oh my beautiful target! You zoom zoom my heart

like a rocket!" Niirita na si Lawrence. Kanina pa

kasi paulit-ulit si Noneen. Nung hindi na nya matiis

napasigaw siya.

"TAE NAMAN NEE MANAHIMIK KA NGA!" Bigla

namang natahimik si Noneen sa pagsigaw ni
Lawrence. Halata kasing galit ito. Seryosong
seryoso ang mukha nito simula ng makauwi siya.
Ewan ba nya, eto nanaman ata sila.

"Bakit? Ano bang masama sa pagkanta ha?!"

Sigaw ni Noneen. Inirapan niya ito at pinatuloy ang
pagkanta. "OH MY BEAUTIFUL TARGETTTT! YOU
ZOOM ZOOM MY HEART LIKE A ROCKET!
ASUHSAHDASJDSIAHS! AAHHH! OH MY
BEAUTIFUL TARGETT--"

"TAE NAMAN KASI PAULIT ULIT! PWEDE BANG

MANAHIMIK KA MISKE ISANG SEGUNDO!
NAKAKAIRITA KA NA EH! AYAN PROBLEMA KASI
SAYO PURO KA SATSAT!" Nagulat si Noneen. First
time kasi syang sigawan ni Lawrence ng ganito.
Dati nanaman nya tong ginagawa pero first time
magreact si Lawrence ng ganito sa kanya.
Nagkatinginan silang dalawa.

"Okay." Mahinang sagot ni Noneen. Umiwas sya ng

tingin kay Lawrence tsaka tahimik na pumunta sa
kwarto nya.

"Noneen hija, kakain pa tayo." Tawag ni Manang

sa kanya. Lumingon sya rito at ngumiti.

"Wala na po akong gana. Isa pa, baka mairita lang

kasi yung isa dyan. Problema kasi sa akin puro ako
satsat. Sige po manang, goodnight na lang."
Dumiretso sya sa kwarto at nilock ang pinto. Agad
syang pumunta sa kanyang kama at sinubsob ang
mukha nya sa unan.

Nasaktan sya sa sinabi ni Lawrence. Kaya ayan

tuloy umiiyak sya ngayon.

Si Lawrence naman tahimik lang na itinuloy ang

pagsusulat. Ginagawa nya kasi ang isang proposal
para sa school. Sya kasi ang head ng mga teacher
or coordinator ng high school department.

"Hijo, kumain ka na." Aya ni Manang sa kanya.

Tiningnan lang nya ito at ngumiti. "Mamaya na
lang po." Ipinagtuloy nya ang pasusulat.

"Lawrence anak.." Tawag ni Manang. "Hindi mo

dapat sinigawan si Noneen. Ayan tuloy."
Napabuntong hininga naman si Lawrence sa sinabi
ni Manang. Paano naman kasi, nakokonsensya
sya.

"Ang ingay naman nya kasi eh." Depensa ni

Lawrence.

"Pero kahit na, dapat hindi mo sya sinigawan.

Pwede mo naman sana idaan sa
mahinahong pakiusap di ba?"
"Pabayaan nyo na po sya." Matabang na sabi ni
Lawrence. Lumapit naman sa kanya si Manang at
tinapk sya sa balikat.

"Talaga bang pababayaan mo na lang siya doon sa

taas? Sa pagkakaalam ko eh, hindi mo
kayang tiisin yun babaeng yun. Sige maghuhugas
muna ako sa labas. Maiwan na kita dyan."
Napapikit si Lawrence sa sinabi ni Manang. Totoo
naman kasi eh, kahit kelan hindi niya kayang tiisin
yung babaeng yun. Binitawan nya ang ballpen
tsaka tumayo.
Noneen?" Kumatok si Lawrence sa pintuan ng
kwarto ni Noneen. Wala, hindi nya mapigilan ang
sariling puntahan ito at kausapin. Nakokonsensya
sya pero depensa naman niya ang ingay kasi ni
Noneen kaya ayan tuloy.

"Noneen?" Nee, open the door please?" Sabi ni

Lawrence habang kumakatok sa pinto. Wala pa
ring sumasagot. Hala, talagang nagtampo na si
Noneen sa kanya.

"Noneen..open the door!" Pilit noya kasing

binubuksan ang pinto kaso nakalock. Bwisit naman
oh, Isip nya. Ilang minuto na kasi siyang nakatayo
doon at katok ng katok,

"Nee buksan mo ang pinto! Please!" Kumatok siya

ulit kaso wala pa rin sagot mula kay Noneen.
Naubusan na sya ng pasensya. Kinuha nya ang
spare key ng kwarto ni Noneen tsaka ito binuksan.
At pagkabukas na pagkabukas naman niya ng
pinto nakita niya si Noneen na tahimik na nakahiga
sa kama nito, natutulog...

Yakap yakap ang teddybear na binigay niya nung

15th birthday niya.

Ayan tuloy mas lalo syang nakonsensya.

Sinara niya ang pinto tsaka niya ito nilapitan.

Tumabi siya dito. Pinagmasdan niya ang dalagang
mahimbing na natutulog sa harap niya. Bakas sa
pisngi nito ang mga tuyong luha.

He sighed.

"Ang ingay mo naman kasi eh." Sabi ni Lawrence

habang nakatingin sa asawa.

"Ayan tuloy...nasigawan kita. Pasensya na, wala

lang talaga ako sa mood eh." Lumapit pa siya rito
at hinaplos ang kanyang buhok.

"Bata ka pa talaga. Sorry."

Minulat ni Noneen ang kanyang mga mata.

Naalimpungatan siya dahil sa sinag ng araw na

dumampi sa mata niya. Dahan dahan niya itong

binuksan. Niyakap niya ang teddybear sa tabi niya.

Teka, bakit parang biglang tumigas si Timi? Isip

niy Niyakap pa niya ito ng mahigpit. Nagtaka siya,
bakit parang lumaki si Timi? Bakit parang
napatigas? Tsaka bakit iba ang amoy ni Timi?

Binuksan niya ang kaliwang mata para silipin ang

teddybear niya. Napakunot ang kanyang noo.
Nagtataka siya, nananaginip ba sya o ano? Si
Lawrence ba tong nakikita niya? Sa tabi? Na yakap
yakap siya?

1..

2..

3..

4..

5..

6..

7..

8..

9--

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHH!" Napasigaw si
Noneen nung narealize nyang hindi nga sya

nananaginip. Natulak niya si Lawrence na sanhi ng

pagkalaglag nito sa kama.

"Aray.." Inaantok na sinabi ni Lawrence. Napaupo

si Noneen tsaka tiningnan si Lawrence na nakahiga
sa sahig, himas-himas ang kanyang braso.
Nasaktan ata ito sa pagkakahulog niya.

"L-lawrence?!" Napatingin siya sarili. Napabuntong

hininga naman siya nung makita nyang may damit
pa sya. Akala nya kasi kung ano nang nangyari.
Mahirap na nga naman. Tumayo si Lawrence tsaka
bumalik sa kama nya.

"Umaga umaga naman Nee..ang bunganga." Sabi

ni Lawrence. Humiga ulit ito pero laking gulat niya
nang bigla siyang yakapin nito. Amoy na amoy nya
ang pabango ni Lawrence sa lapit nila sa isa't isa
ngayon. Ang bango bango ng kanyang asawa
miske bagong gising lang ito.

"L-lawrence..."

"Shh...tulog na lang tayo." Saway ni Lawrence sa

kanya. Biglang lumakas ang tibok ng puso ni
Noneen. Nanigas siya sa pwest nya, paano naman
kasi naramdaman nyang pumalupot ang braso ni
Lawrence sa maliit niyang bewang. Oo hindi ito
ang unang beses na niyakap siya ni Lawrence pero
yung mga yakap kasi nito noon ay hindi ganito
kalapit..

tulad ngayon.

Tae ka Lawrence! Wag kang ganyan!

Nakasubsob ang ulo niya sa dibdib ni Lawrence

habang yakap yakap siya nito.

"L-lawrence." Hindi siya makapagsalita. Hindi niya

kasi alam kung ano ang sasabihin at parang sa
isang iglap nawala lahat ang nasa utak niya.
Ganito pala ang epekto ng yakap ni Lawrence ha.

TAE NONEEN GISING!!!

"Lawrece, bitawan mo ko. Anong oras na?! May

pasok pa tayo!" Pilit na umaalis si Noneen sa
pagkakayakap ni Lawrence. pero msyado itong
malakas.

"Wag na tayong pumasok." Simpleng sabi ni

Lawrence. Naramdaman niya ang labi nito sa
kanyang buhok. Para naman syang nakukuryente
sa pwesto niya. First time kasi to sa sixteen years
of existence niya.

"M-ma..magisa ka!! Ano ba Lawrence papasok ako

sa school!!" Reklamo ni Noneen habang pilit inaalis
ang yakap ni Lawrence sa kanya.

"Papakawalan kita sa isang kondisyon."

"Ano yon? Bili tanghali na oh!!" Angal ni Noneen.

Nagulat naman sya ng biglang binaba ni Lawrence
ang mukha niya upang magkatapat na sila.

Lawrence ano ba naman yan!

"Bati muna tayo." Parang bata na sinabi ni

Lawrence. Nakakapagtaka, si Lawrence ba to? Isip
ni Noneen. Nagkatinginan silang dalawa. Ang lapit

ng mukha nila sa isa't isa yung tipong isang usog

ng isa sa kanila..

ayon na.

"H-hindi naman ako galit ha.." Umiwas ng tingin si

Noneen. Hindi niya kayang makpagtitigan sa
lalaking to. Feeling niya kasi matutunaw siya eh at
isa pa sobrang lapit talaga. "Sige na.. pakawalan
mo na ako. Ano ka ba, anong oras na oh! Late
nanaman ako!!" Tinulak niya si Lawrence tsaka
umupo.

Ang bilis ng tibok ng puso niya ngayon. Tiningnan

niya si Lawrence nakapikit pa rin ito.

"Geez, teacher pa naman pero isa kang dakilang

tamad! Sinasama mo pa ako ha.Tumayo ka na nga
dyan!! Anong oras na! Magtitime na oh! Ikaw pa
naman first subject namin ngayon!" Sabi ni
Noneen habang niyuyugyog si Lawrence.

"Don't care." Simpleng sagot nito.

"Manyak ka talaga, lakas mong manchansing

kanina ha!"

"Nagpapachansing ka naman." Pinalo ni Noneen si

Lawrence sa balikat. Grabe, nakuha pa nitong
sumagot ng pabalang.

"Tae ka talagang manyak ka! Tumayo ka na nga

dyan maliligo pa ako eh!"

"Sabay na tayo."

"Ano?!!!"

"Sabay na kako tayo." Nanlaki ang mata ni Noneen

sa sinabi ni Lawrence. Agad naman syang
napahawak sa katawan nya.

"Nababaliw ka na ba?!!!" Sigaw ni Noneen. Nakita

niyang dumilat si Lawrence at ngumiti.

"Sabay kako tayong pumasok. Ikaw ha, kung ano

ano iniisip mo." Para naman syang napahiya doon
sa sinabi ni Lawrence.

"Bakit wala naman akong iniisip ha!" Depensa ni

Noneen. Tumayo naman si Lawrence tsaka lumapit
sa kanya.

"Ang dumi ng utak mo. Haha tsaka di ba sabi ko

naman sayo hangga't hindi lumala--"
"HEP HEP HEP! Tama na! Sige na, umalis ka na ng
kwarto ko! Chupi!" Pagtataboy niya kay Lawrence
tinulak niya ito palabas ng kwarto niya tsaka niya
nilock. Mahirap na. Napahawak sya sa dibdib niya
kung saan nakalagay ang puso niya. Napailing
siya, mali hindi to pwede. Isip niya.

Si Ralph di ba? Si Ralph? Isip niya sa sarili.

"Eh ano tong nararamdaman ko ngayon?"

"Goodmorning class sorry I'm late." Bati ni

Lawrence pagkapasok na pagkapasok sa room.
Nauna siyang maglakad kay Noneen. Pumasok ng
room si Noneen at nakita niyang lahat ng mata ay
nasa kanya. Anong problema ng mga aning na to?
Isip ni Noneen.

Tiningnan niya ang bestfriend niya na nakangiti ng

ubod ng pagkalaki-laki. Alam na nya ibig sabihin
nun. Papunta na siya sa upuan nya ng biglang may
nagsalita.

"Sir sabay kayong pumasok ni Noneen?!"

"Hindi ah!"

"Hindi ah!" Sabay nilang sagot na mas lalong

pinagtaka ng mga tao sa room. Aw shit. Isip
ni Noneen. Para kasi syang defensive sa pagsagot
nya ng hindi.

"Hindi kami sabay pumasok ni Ms. Evangelista. It

just happens na late ako and I was hurrying to be
here. Kaya nagkasabay kami sa gate. Di ko alam
na late pala rin si Ms. Evangelista." Ngumiti si
Lawrence tsaka umpo sa teacher's desk.

Tsoge ka ring magsinugaling no? Kundi dahil sayo

hindi naman ako malalate eh! >< Inirapan na lang
niya ito tsaka umupo.

"Gerlalu!" Tawag ni Rhian kay Noneen. Tiningnan

lang siya nito. Ngumiti si Rhian na para
bang nang-aasar.

"Oh?"

"Sabay kayong pumasok ni Papa Lawrence ha.

Aluu, ikaw ha."

"Gaga, hindi mo ba narinig. Nagkasabay lang kami

sa gate." Pinandilatan nya ito ng mata. Paano

naman kasi delikado magusap dito sa room. Baka

may makarinig mahirap na.

"Okay..sabi mo eh." Pang-aasar ni Rhian.

Nagsimula na ang klase at ayun nagsimula
nanaman syang antukin. Ayaw talaga niya ng
math, lalong lalo na yung teacher niya sa math.

"So the Pythagorean Theorem states that in a right

triangle, the square of the length of the
hypothenuse is equal to the sum of the squares of
the length of the legs. Did you got what it means
guys?" Tanong ni Lawrence habang nagdidiscuss.
Para namang binuhusan ng malamig na tubig si
Noneen sa kinauupan niya.

"Ha? Ano daw?" Bulong ni Noneen. Napakamot sya

sa ulo nya.Tae wala syang naintindihan ni isa man
lang.

"So for a more breif explanation, Pythagorean

Theorem means that--" Naputol ang pagsasalita ni
Lawrence ng biglang may kumatok sa pintuan ng
room nila. Napatingin lahat dito at tila parang gulat
na gulat ang iba, at yung iba naman mga abot
langit ang ngiti.

"OMG! Is this happening?!"

"Ako ba pinunta nya dito?"

"Tae ang gwapo talaga ni Babes!"

"Gaga babes ka dyan di naman kayo eh!"

"Kahit na in my dreams!"

Napatingin si Noneen sa pintuan. Paano naman

kasi ang ingay ng ibang kaklase nya, parang
nakakita ng artista o ailen ba.

Eh kaya pala eh. Si Ralph nasa pintuan nila ngayon

at as usual. Napakagwapo.

"Yes, Ralph? May I help you?" Tanong ni Lawrence

sa binata. Ngumiti ito at tsaka nagsalita.

"Can I please excuse Noneen? May sasabihin lang

po ako."
"Can I please excuse Noneen? May sasabihin lang
po ako." Sabi ni Ralph tsaka ngumiti ng pagkalaki
laki. Labas ang dimples nya and as usual lahat ng
babae sa room tunaw na tunaw. Minsan lang
naman kasing ngumiti si Ralph sa isang taon.

Nanalaki ang mata ni Noneen. Ha? Ako? Isip niya.

Bakit sya ieexcuse ni Ralph, anong meron? Biglang
lumakas ang tibok ng puso niya. Paano naman kasi
si Ralph to, ang kanyang unrequited first love.

Nagkatinginan sila ni Lawrence. At ang tingin nito

ang sama sama. Isa pa to eh, hindi rin niya
malaman kung bakit napakasama makatingin. Pero
sabagay parati naman syang tinitingnan nito ang
masama kaya sanay na rin siya.

"Noneen, Ralph is excusing you. May gusto daw

syang sabihin." Malamig na sabi ni Lawrence.
Inirapan sya nito. Hmp, kahit kelan ang sungit!
Isip nito. Tumayo na sya at biglang nagtilian ang
mga kaklase ni Noneen.

"Ayieee! Noneen si Ralph pala di sinabe!"

"Charotera ka Noneen haba ng hair!!!"

"Alulululu! Noneen kelan pa naging kayo ha?

Ayiee!" Asar ng mga kaklase nya sa kanya.
Namula tuloy sya at mas lalong nahiya. Naglalakad
sya papunta sa labas ng biglang napahinto sya.

"Silence!!!" Biglang natahimik ang buong klase ng

sumigaw si Lawrence. Para namang nagulatang sa
sobrang laki ng mga mata ng estudyante doon sa
classroom. Pero hindi na ito pinansin ni Noneen.

Lumabas na ito ng room at nakita si Ralph na

nakasandal sa pader.

Dugdugdug.

Ayan nanaman puso ko. Ang gwpao naman kasi ni

Ralph eh <3 Isip ni Noneen.

"B-bakit?" Tanong ni Noneen.

"Clock Tower 7pm sharp. Pagna-late ka papatayin

kita tandaan mo yan." Tsaka ito tumalikod at
naglakad papalayo. Natulala si Noneen habang
pinapanuod niyang maglakad si Ralph palayo sa
kanya.

"Clock Tower 7pm sharp. Pagna-late ka papatayin

kita tandaan mo yan."

"Clock Tower 7pm sharp. Pagna-late ka papatayin

kita tandaan mo yan."

"Clock Tower 7pm sharp. Pagna-late ka papatayin

kita tandaan mo yan."

"Clock Tower 7pm sharp. Pagna-late ka papatayin

kita tandaan mo yan."

"Clock Tower 7pm sharp. Pagna-late ka papatayin

kita tandaan mo yan."

Ano daw? Di makapaniwala si Noneen sa

narinig niya. Si Ralph sinabihan siya ng lugar at
oras. Anong ibig sabihin nun? Magda-date ba
kami? Isip niya. Napangiti sya sa naisipi niya.

"Niyaya nya akong mag..magdate?" Bulong ni

Noneen sa sarili habang abot tenga ang
ngiti. Masaya sya malamang. Ikaw ba naman ayain

ng long time crush mo sa isang date hindi ka

matutuwa?

"Charotera kang froggietuties ka! Haba ng kahair

ng lola nyo. 20 ft di ko makerry!" Asar ni Rhian sa
kaibigan nito. Kinuwento na kasi ni Noneen yung
tungkol sa sinabi ni Ralph at ayan inaasar na sya
ngayon. Sabagay, ano bang bago.

"Gaga, wala lang yun siguro." Depensa ni Noneen

habang kumakain. Recess nila ngayon.

"Aruuy, iyon wala lang? I highly doubt it gerlalu. Di

ka ayain nun kung walang dahilan. Charot!"

"Sus wag tayong mag expect. Tandaan mo diba

expectation is the root of all--"

"Churvalulung brokeng laslas na pusong blah blah

blah... Hay nako gerlalu ang sabihin mo kinilig ka
no? Yiee!" sabi ni Rhian habang kumakain ng fries
pero ngumiti si Noneen.

"Pero maiba tayo gerlalu, may hindi ka sinasabi sa

akin eh." Sabi ni Rhian habang tumataas ang kilay.
Tiningnan lang siya ni Noneen. Eh?

"Ano?" Inosenteng tanong ni Noneen. Ngumiti si

Rhian.

"Sabay kayong pumasok kanina ni Papa Lawrence

tapos pareho pa kayong late. Charot! Pagod kayo
kagabi no?"

"Huh?" Di niya kasi maintindihan ang sinasabi ng

kaibigan. Slow nga kung baga.

"May nangyari na no?" Nakangiting tanong nito.

"Gaga! Utak mo kung ano ano pinagiisip! Late lang

ako nagising. Ganun lang din sya! Di ka ba
naniniwala sa conincidence?" Sabi ni Noneen.

"Conincidence ka dyan. Gaga! Sa tingin mo

maniniwala ako sayo! Charot ka! Gumamit ba kayo
ng proteksyon?" Bigla namang binatukan ni
Noneen si Rhian. "Aray! Gerlalu masakit yun ha!"

"Tae ka din no! Walang nangyari! Ang bata bata ko

pa eh! Yna gbibig mo nga bantayan mo!" Sigaw ni
Noneen sa kaibigan. Sa totoo lang hindi nya
malaman kung saan nito nakuha ang napaka lumot
na utak.

"Sorry naman excited lang akong

magkapamangkin..." Sabi ni Rhian habang
hinihimas ang ulo. Akmang babatukan ulit siya ni
Noneen ng umiwas ito tsaka ngumiti.

"Eto naman di mabiro!"

"Kahit kelan ka talaga..."

Kumatok si Lawrence sa pintuan ni Noneen.

Hapunan na kasi at nakahanda na ang pagkain.

"Noneen?" Agad naman bumukas ang pintuan at

nakita niyang nakabihis na pang-alis si
Noneen. Nagtaka ito. Anong oras na? Wag mong
sabihing maglalakwatsa pa ito.

"yes?" Tanong ni Noneen habang sinusuklay ang

buhok.

"Nakahanda na ang hapunan. Bumaba ka na

kakain na tayo." Simpleng sabi ni Lawrence
habang nakatingin pa rin sa kanya.

"Ah, eh di muna ako makakasabay ngayon, may

pupuntahan kasi ako eh." Sabi ni Noneen habang
sinusuot ang sapatos. Napakunot ang noo ni
Lawrence.

"Gabing gabi na tsaka ka aalis? Seryoso ka?"

"Gabi lang, pag gabing gabi sobra na yun. Oo

seryoso ako, sige na aalis na ako bye!"
Nagmamadaling sabi ni Noneen tsaka bumaba ng
hagdanan. Sinundaan sya ni Lawrence.

"Teka! Saan ka pupunta? Sino kasama mo? Anong-" Hindi na natapos ni Lawrence ang sasabihin niya
dahil sinara na ni Noneen ang pinto. Nakalabas na
ito. Napabuntong hininga si Lawrence, napailing
siya. Ibang klase rin to, hindi man lang
nagpaalam. Isip niya.

Naglalakad si Noneen ng makita niya si Ralph na

nakaupo dun sa bench malapit sa clock tower.
Napahinto sya, teka bakit parang ang aga naman

ata ni Ralph? Isip niya. Tiningnan niya ang orasan

at biglang nanlaki ang mata niya.

Late siya ng 5 minutes.

Napatakbo sya sa pwesto ni Ralph. Tiningnan sya

nito ng masama tsaka umirap. Patay isip ni
Noneen. Kinabahan siya, hindi naman siguro totoo
yung sinabi ni Ralph na paglate sya papatayin siya
no?

"You're exactly five minutes and 20 seconds late."

Malamig na sabi ni Ralph.

"S-sorry. Hindi mo naman ako papatayin di ba?"

Natatakot na tanong ni Noneen. Tiningnan siya ni
Ralph tsaka tumawa. Nagtataka si Noneen, anong
tinatawa-tawa nung taong to? Parang nagtanong
lang naman siya ha?

"Ano akala mo sa akin? Mamamatay tao?" Tanong

ni Ralph sa kanya habang nakangiti. Napakamot
lang sya sa kanyang ulo.

"Akala ko kasi seryoso ka eh." Sabi ni Noneen.

Para namang naglulundag ang puso nya sa ngiti ni
Ralph. Tumayo si Ralph tsaka kinuha ang kamay
niya.

"Tara." Aya nito. Napahinto siya at nagtanong.

"Teka saan tayo pupunta? Akala ko sa clock tower

lang?" Sabi ni Noneen. Hinila lang siya ni Ralph at
hindi na nagsalita. Kahit kelan talaga may pagka
man of few words tong lalaking to. Napatinign siya
sa kamay niya. Hawak hawak ito ng kaisa-isang
lalaking nagustuhan nya for the past nine years.
Napangiti siya, akala niya hindi na mangyayari
yung mga ganitong tagpo. Yung parang pag
teleserye lang.
Naglakad sila hanggang sa makarating sila sa
isang park kung saan may tabing ilog. Binitawan ni
Ralph ang kamay niya. Medyo nalungkot siya ng
konti. Nakita niyang umupo si Ralph sa bench.
Tinabihan niya ito.

"Ang ganda talaga dito." Narinig nyang bumulong

si Ralph. Napatinign sya dito. Parang hindi si Ralph
tong kasama niya. Tiningnan niya ang paligid. Ang
ganda ganda nga. Isip niya.

"Ralph.."

"Hmm?"

"Pwede magtanong?"

"Nagtatanong ka na di ba?" Sabi ni Ralph.

"Hindi naman sa ganun."

"Sige magtanong ka na." Huminga ng malalim si

Noneen. Tsaka nya tiningnan si Ralph. Kating kati
na kasing syang tanungin ang isang bagay. Kanina
pa kasi sya nagtataka.

"B-bakit mo ko sinama dito? Tsaka bakit mo kong

inayang makipagkita?" Kabagong tanong ni
Noneen.

"Wala lang." Para namang tinusok ang puso ni

Noneen sa sagot ni Ralph. Akala naman nya kasi
may sasabihin itong importante pero wala lang
pala?

"Wala lang pala sinama mo pa ako dito." Sabi ni

Noneen habang nakatingin doon sa ilog. Napangiti
si Ralph. Hindi naman sya slow para malamang
nasaktan si Noneen sa sinabi niya.

"Gusto ko lang ng kausap."

"Tae ka pala eh, de sana nagcomputer ka na lang

at kinausap si Simsimi." Matabang na sabi ni
Noneen. Nadisappoint kasi sya. Tiningnan siya ni
Ralph at tsaka natawa. Ang nguso kasi nito ang
haba haba na.

"Eh sa ikaw ang gusto kong kausap eh hindi si

Simsimi." Bigla namang nanglaki ang mata ni
Noneen. Tama ba ang narinig nya? Namula sya,
nako kung hindi lang sya sanay magpigil ng kilig
baka kanina pa sya nagwawala dito sa harap ni
Ralph.

"Ah..eh..b-bakit kasi ako?" Tanong ni Noneen.

"I want to know you better.." Simpleng sagot ni

Ralph. Tiningnan sya ni Noneen. Totoo ba tong
nangyayari? Hindi kasi sya makapaniwala sa mga
sinasabi ni Ralph ngayon.

"A-ako? W-wala namang interesting tungkol sa

akin eh." Sabi ni Noneen. Tiningnan sya ni Ralph at
tsaka ngumisi.

"Talaga?" Para naman syang kinabahan sa tingin ni

Ralph na iyon. Naalala nya, yung wedding picture
nila. Pero hindi naman nya nakita di ba? Isip ni
Noneen.

"O-oo."

"Parati ka atang nagstustutter pag kausap ako?

Hindi ako nangangain wag kang magalala." sabi ni
Ralph. Ay sayang naman, gusto ko nga sana kainin
mo ko eh! Isip ni Noneen. Malantod ka rin eh.
Hindi na sumagot si Noneen. Sa totoo lang hindi
niya alam kung ano ang dapat sabihin.

"Kilala mo ba ako?" Tanong ni Ralph.

"Oo naman, ikaw si Ralph De Guzman. Ang kaisaisang taon sa school na walang middle name. Ang
lalaking kung makatingin parang papatay, mahilig
mang snob na parang parating may dalaw na hindi
man lang ngumingiti pero kahit ganun maraming
patay na patay sayo. Katulad ko." Bigla naman

napahawak si Noneen sa bibig niya. Aw shit. Isip ni

Noneen. Kahit kelan talaga hindi mapigilan ang
bibig niya minsan! Pangalawang besesna syang
nadudulas at yung pagkadulas na ngayon mas
malala.

Tanga ka talaga Noneen!!!

Natawa si Ralph. Oo aaminin nya napakacareless

nitong babaeng to sa pagsasalita pero kahit ganun
natutuwa siya dito. Ang cute niya pag nadudulas.
Isip niya.

"Haha, you're such a reckless girl you know."

"S-sorry." Mahinang sabi ni Noneen.

"No need, alam ko namang patay na patay ka sa

akin noon pa lang eh." Ay grabe ang lakas din ng
apog mo tsong ha! Isip ni Noneen. Kahit papaano
pala may kayabangan din yung lalaking to.

"Nakakatuwa naman, paano mo nalamang ako

lang ang nagiisang taong walang middle name sa
school?" Tanong ni Ralph.

"Eh kasi nga crush kita." O_O UGH TAE KA TALAGA

NONEEN!! Isip niya. Pinalo nya ang bibig, grabe
naman tong bibig nya ayaw paawat. Natawa ulit si
Ralph. Tiningnan siya ni Noneen. Ibang Ralph kasi

tong nakikita niya ngayon. Ngiti ng ngiti. Ibang iba

sa Ralph na sinusundan nya ng tingin for the past
9 years.

"Ah eh bakit ba kasi wala kang middle name? Alien

ka ba?" Tanong ni Noneen.

"Di ko kinuha ang apelido ng tatay ko. Gago kasi

yun eh." Biglang naging seryoso ang mukha ni
Ralph. Nakita niya itong huminga ng malalim. At
doon alam na nyang may problema ito sa pamilya.

"Broken family?"

"No, not really. Kasi at the first place, I have no

family." Para namang nadurog ang puso ni Noneen
sa narinig niya. May dahilan nga siguro kung bakit
suplado sya dati.

"P-paanong wala?"

"Anak ako sa labas. Kabit ang nanay ko ng di niya

alam." Seryosong sabi ni Ralph. Napayuko si
Noneen, tae dapat pala hindi na lang niya ito
tinanong.

"S-sorry."

"Wag kang mag sorry, di naman ikaw ang may

kasalanan eh." Sabi ni Ralph habang
ngumiti. Naawa sya dito, miske nakangiti ito alam
niyang problemado pa rin ito.

"Eh..k-kamusta na ang mommy mo?"

"Ayun, nasa langit na."

"Sorry talaga! Hindi ko sinasadya!" Sabi ni Noneen

habang nakayuko. Grabe, ibang klase pala ang
storya ni Ralph.

"Alam mo ikaw lang ang taong nagsosorry ng hindi

naman nilang kasalanan. Haha." Sabi ni
Ralph. "May half-brother ako, mas matanda sa
akin. Pero ayaw nya sa akin, kaya ayaw ko rin sa
kanya."

"Grabe naman yun." Sabi ni Noneen.

"Ewan ko ba, eh kinamumuhian niya ako eh. Di

niya ako tanggap, eh hindi naman ako gago para
rin tanggapin sya." Sabi ni Ralph. Nakatingin lang

ito sa langit. Halata sa mga mata nya na matindi

ang pinagdaanan niya. "Kasi nga anak ako sa
labas, ako ang bunga ng isang pagkakamali ng
tatay niya. Galit na galit sya sa akin miske wala
naman akong kasalanan. Sabi niya kasi ako daw
ang halos sumira ng pamilya niya. Eh taena
naman, on the first place tatay niya ang may
kasalanan mangaliwa daw ba. At ang tinira pa
yung nanay kong walang kaalam alam." Matabang
na sabi ni Ralph. Tiningnan niya ito. Mangaliwa?
Pagtaksilan? Kamuhian? Alam niya yun.
Nararamdaman pa rin niya yun hanggang ngayon.
Alam niya ang nararamdaman ni Ralph. Dahil siya
rin mismo nawalan at niloko ng sarili pa nyang ina.

"Naiintindihan kita."
"Naiintindihan kita."

Napatingin si Ralph kay Noneen. Seryoso ang

mukha nito, halatang sa sarili nya may kinikimkim
rin syang galit. Parang siya lang.

"Alam ko rin yung feeling na mawalan...tsaka

lokohin." Sabi ni Noneen. Narinig niya itong
tumawa.

A bitter laugh.

"Si Papa...namatay siya nung 14 years old ako.

Tapos yung malandi kong nanay, iniwan ako at
yung kapatid ko. Sumama sa ibang lalaki at boom!
Kinalimutan na kami. Kung kelan naman kailangan
namin ng isang ina tsaka sya nawala. Pero

sabagay...parati naman talaga syang wala..."

Walang nakakaalam kung gaano ang galit niya sa
kanyang ina. Sa totoo lang, hindi na nya nga ito
kinikilala bilang ina dahil para sa kanya isa lang
itong babaeng nagpanganak sa kanya sa mundong
ito. Hanggang dun lang. Wala nang iba. Kahit
kelan naman ay hindi naging ina ito para sa kanya,
sa kanilang magkapatid. Natatawa nga sya
minsan, ang lakas din ng loob ng nanay nyang
layasan sila. Samantalang ito na nga tong walang
naitutulong sa kanila.

Galit sya, galit na galit. Paano naman kasi kung

hindi dahil sa kanya, kung andito sana sya, kung
hindi siya umalis at sumama sa ibang lalaki...

Hindi sana sya habang buhay na nakatali sa

lalaking hindi naman nya gusto. Sa murang edad
nagpakasal sya, sa murang edad natapos ang

pangarap niya. Wala syang magagawa, wala silang

pera.

"Sorry." Hindi alam ni Ralph kung saan niya

nakuha yung katagang iyon. Pero kusa itong
lumabas sa bibig niya. Na para bang dapat niyang
sabihin iyon. Tiningnan siya ni Noneen tsaka
ngumiti.

"Isa ka pa eh, nagsosorry ka hindi mo naman

kasalanan." Balik ni Noneen sa kanya. Natawa si
Ralph sa sinabi nito. Parang kanina sya naman ang
nagsasabi nun kay Noneen. "Buhay talaga no..."

"Pwedeng umiyak. May dala akong panyo." Sabi ni

Ralph habang pinagmamasdan si Noneen. Ngumiti
ito.

"Wag na..tapos na eh, isa pa..di siya karapatdapat." Tanggi ni Noneen.

"P-pwede..ko bang malaman..k-kung bakit--"

"Namatay ang papa ko?" Sabi ni Noneen. Tumango

si Ralph. Medyo nag-aalangan rin siyang itanong
ito kay Noneen. Alam kasi nyang sensitibo iyon
para kay Noneen kaso may gusto siyang
maikumpirma. Kung tama ba talaga itong iniisip
niya.

"Leukemia. Haha, ewan ko nga kung bakit hindi

gumaling si Papa eh. Samantalang lahat naman
ginawa sa kanya. Nagkabaon baon na nga kami sa
utang eh para lang gumaling siya. Kaso wala...sa
huli deadbol pa rin." Malungkot na sabi ni Noneen.
Para kasi kay Noneen, ang tatay niya ang pinaka
importanteng tao sa buhay niya. Andun kasi ang
tatay niya sa mga panahon na kinakailangan niya
ng isang ina.

"Ang unfair ng buhay no?" Sabi ni Ralph. "Yung

ibang tao swerteng swerte sa buhay tapos tayo,
minamalas. Haha, bakit ganun kung sino pa dapat
ang mamatay siya tong ayaw mamatay-matay.
Dapat yung tatay ko na lang kinuha ni Lord eh."
Pabirong sabi ni Ralph.

"Ang sama nito. Talaga bang ayaw mo sa tatay

mo?"

"Gago kasi siya eh. Tarantado ang gago." Grabe ka

namans a bad words tsong. -__- Isip ni Noneen.

"Ralph...wag ganun. Tatay mo pa rin nama yun

eh."

"De parang sinabi mong ang bait ng nanay mo."

Depensa ni Ralph.

"Hindi naman kasi yun gago. Malandi yun.

Malantod." Nagkatinginan sila tsaka sabay
tumawa. Lumapit si Ralph sa kanya tsaka pinisil
ang kanyang kaliwang pisngi. Para namang
nakuryente si Noneen sa pagpisil ni Ralph sa pisngi
niya, Bumilis ang tibok ng puso niya.
"Ang cute cute mo." Sabi ni Ralph habang
nakangiti. Labas nanaman ang dimples nito, tunaw
nanaman siya dahil dito. Natulala si Noneen.

Tae ka Ralph wag kang ganyan baka mahalay kita

ng di oras!

"Hahahahaha! yung mukha mo ang pula pula!"

Turo ni Ralph sa mukha niya. Umiwas sya agad ng
tingin tsaka hinawakan ang nagiinit niyang mukha.
Grabe nakakahiya yun ha! >//< Isip niya. Bigla

namang tumunog ang cellphone niya. Kinuha niya

ito sa bulsa tsaka tiningnan.

Incoming call..
Lawrence Gurang Sungit. -_____-

Panira ka naman ng moment oh! Isip ni Noneen.

Tiningnan lang ni Noneen ang kanyang cellphone
habang tunog ng tunog. Nagdadalawang isip siya.
Sasagutin ba niya o wag na lang pansinin? Baka
kasi pauwin lang din siya o sigawan pag sinagot
niya to. Kung kelan naman nakakapagmoment na
sila ng crush niya, tsaka epal tong gurang na to.

"Di mo ba sasagutin?" Tanong ni Ralph. Bigla

naman nawala ang atensyon niya sa phone.

"Ah..Hindi" Bigla nyang napindot ang end call sa

cellphone niya. Parang kusang sinabi ng katawan
niyang ayaw niyang sagutin ang tawag na iyon.
Bahala na isip ni Noneen. Sanay rin naman siyang
nasisigawan ni Lawrence eh.

Samantalang lingid sa kaalaman ni Noneen. Kanina

pa pabalik balik ng lakad si Lawrence. Ni hindi pa
nga ito kumakain eh. Tingin ng tingin ito sa
bintana kung babalik na ba ang asawa niya o hindi.
Kanina pa rin ito text ng text at tawag ng tawag.
Nag-aalala sya, miske kahit ano naman kasing
gawin. Responsibilidad niya si Noneen, asawa niya
ito eh.

"Hijo, hindi ka pa ba kakain ng hapunan?" Tanong

ni Manang sa kanya.

"Ah, mamaya na lang po. Pag uwi ni Noneen."

Sagot ni Lawrence habang hinihintay sagutin ni
Noneen ang cellphone niya.

"Asan ba si Noneen?"

"Yun nga po eh, hindi ko alam. Kanina pa ako

tawag ng tawag ayaw naman sagutin. Tsk."
Napangiti naman si Manang sa sinabi ni Lawrence.
Unang beses kasi niyang nakita ganitong mag-

alala si Lawrence para kay Noneen. Dati rati

naman ay hindi na ito iniintay ang asawa.

"Alam mo kanina pa tunog ng tunog ang cellphone

mo, sagutin mo na kaya?" Sabi ni Ralph habang
naglalakad sila papunta sa kainan malapit sa clock
tower. Nagaalangan si Noneen. Gustong ayaw
nyang sagutin ang cellphone niya. Kaso, once in a
lifetime lang tong moment na to eh. Isip niya.

Pinatay niya ang cellphone tsaka tumingin kay

Ralph.

"Wala lang yun. Nangungulit lang. Hehe, tara na."

Sabi ni Noneen.

"Ugh godammit Noneen!" Lawrence crused nung

naging service unavailable ang phone ni Noneen.
Napabuntong hininga siya. Nakuha siyang patayan
ng phone ni Noneen? Grabe lang ha. Isip niya.

"S-salamat sa libre ha." Sabi ni Noneen habang

nasa tapat sila ng gate ng subdivision. Sabi kasi ni
Noneen hanggang doon na lang siya ihatid ni
Ralph. Well, nagkamali na sya dati. Mahirap na
kung magkakamali pa sya ulit.

"Walang ano man, ako nga dapat ang

magpasalamat eh. Sinamahan mo ko, miske gabi
na." Ngumiti si Ralph. Namula naman si Noneen

dito. Shemayz ito na ba ang start ng love story

namin? Isip niya.

"Ah.. hehe, s-sige goodnight! Magingat ka sa

paguwi ha." Sabi ni Noneen. Nagulat naman siya
ng biglang lumapit ang mukha ni Ralph sa kanya at
hinalikan siya nito sa pisngi.

AY TAE KA TALAGA RALPH NO? GUSTO MO

TALAGANG HALAYIN KITA NO? Isip ni Noneen.
Para namang tumigil ang mundo sa pagikot sa
ginawa ni Ralph. Nangyayari to di ba? Hindi lang
ito isang panaginip? Isip niya.
"Parusa mo kasi late ka kanina. Sige goodnight din
sayo." Ngumiti ito tsaka tumalikod at naglakad
papalayo. Natulala si Noneen. Ganun ba ang
parusa pag nalalate? Ay nako magpapalate na lang
ako parati! Isip niya. Napangiti siya. Ang swerte

swerte naman ata niya! Ang long time crush niya

hinalikan sya sa pisngi.

Naglakad si Noneen papunta ng bahay nya ng may

ngiti sa labi. Hindi maalis ang pagkakilig at
pagkasaya niya sa mukha. Binuksan niya ang pinto
ng bahay, patay na ang mga ilaw pero laking gulat
niya ng nakita niya si Lawrence na nakaupo sa sofa
habang nanunuod ng TV. Ang sama ng mukha
nito. Halata kasing wala ito sa mood.

Hindi na nagsalita si Noneen. Derederetso lang

itong naglalakad ng biglang nagsalita si Lawrence.

"Talagang pinatayan mo pa ako ng cellphone ha."

Malamig na sabi nito. Napahinto naman siya. Ayan
na nga bang sinasabi natin eh. Naguiguilty siya.

"Anong oras na? 10:30? Seriously Nee? Uwi ba yan

ng matinong babae?" Napalunok siya. Paano ba
niya sasagutin ang mga tanong nito. Oo alam
niyang mali ang ginawa niyang ganitong oras na
umuwi ng bahay. Kaso mapipigilan mo ba naman
ang puso pag tumibok ito?

"Pagod ako, bukas na lang tayo magusap." Sabi ni

Noneen.

"Bakit? Ano bang ginawa mo at napagod ka? Ha?"

Sabi ni Lawrence in a sarcastic tone. Tiningnan nya
si Noneen ng masamang tingin. Oo, bwisit sya.
Bwisit na bwisit. Paano naman kasi halos sumabog
na ata ang ulo na kakaalala kung saan ba
nagpunta si Noneen.

"Hoy, wala akong ginawa no. Napagod lang ako

kasi naglakad lang kami papauwi. Wag ka ngang
magisip ng ganyan. Ibahin mo ko sa mga babae
dyan sa kalye." Depensa ni Noneen. Nakita niyang
tumayo si Lawrence.

"Paano naman kita hindi ihahambing sa babae

dyan sa kalye eh anong oras na, gabing gabi tsaka
ka maglalakwatsa?! Hindi ka man lang sanay
magpaalam! Hindi ka man lang sanay magsabi
kung saan ka pupunta! Kung sino kasama mo!
Damn it Noneen! Halos mamatay na ako
kakaaalala kung ano bang nangyayari sayo!" Sigaw

ni Lawrence. Parang namang tinamaan ng bala si

Noneen sa puso. Naguiguilty sya. Di naman nya
kasi akalain na nagaalala rin pala si Lawrence sa
kanya.

"You even declined my call for five times! Ano sa

tingin mo iisipin ko ha?!!" Napayuko si Noneen.
Wala oo na sya na ang mali! Feeling niya tuloy
para syang kandilang nauupos sa kinatatayuan
nya, ang tingin kasi ni Lawrence.

Pumapatay.

"Sorry na!!" Sabi ni Noneen. Sa totoo lang naiiyak

na sya ngayon. "Kaya ko lang naman nagawa yun

kasi si Ralph ang kasama ko! Alam mo namang

first love ko yun di ba? Hindi ko matanggihan!"
Bigla namang napakunot ang ulo ni Lawrence.

"Sino kamo? Si Ralph?" Tumango si Noneen.

Napabuntong hininga si Lawrence. Masama to, isip
niya.

"Wag na wag na tong mauulit Nee okay?" Sabi ni

Lawrence pero bigla naman syang natulala nung
nakita nyang umiiyak si Noneen. Ayan nanaman
tayo. Isip niya. Nagkabaligtad na sila ngayon ng
sitwasyon. Sya na ngayon ang naguiguilty. Para
kasi sa kanya, miske si Noneen ang may kasalanan
pag umiyak na ito.

Sya na ang may mali, sya na ang may kasalanan.

Nilapitan niya ito tsaka niyakap. "Wag ka nang

umiyak Nee. Sorry kung nasigawan kita."
Mahinahong sabi ni Lawrence.

"Sorry na talaga Lawrence! Hindi na mauulit

promise! Sorry na kasi!" Sabi ni Noneen sa bawat
hikbi niya. Niyakap niya si Lawrence. Napangiti
naman ang lalaki sa ginawa ni Noneen.

"Oo na, bahala ka magagalit ulit ako sayo pag

hindi ka tumahan dyan." Sabi ni Lawrence.
"Wag ka nang magalit ha?"

"Oo na po. Tahan na okay?"

Isang katok ang narinig ni Lawrence sa pintuan ng

kanyang opisina. Alam nya a kung sino iyon, at
hindi na siya tumayo para buksan pa ang pinto.

"Come in." Sabi ni Lawrence. Bumukas ang pinto,

at gaya sa inaasahan. Si Ralph ang nagpakita sa
harapan niya. Lumapit ito sa table niya tsaka
nilapag ang isang folder.

"Project ko po Sir." Simpleng sabi ni Ralph.

Tatalikod na sana ito ng biglang nagsalita si
Lawrence.

"Layuan mo sya." Biglang napahinto si Ralph.

"Alam mo kung sino ang tinutukoy ko. Alam kong
may plano ka, kaya ngayon pa lang binabalaan na
kita. Layuan mo sya." Malamig na sabi ni
Lawrence. Napangiti si Ralph. Umikot ito para
tingnan ang guro.

"Actually, hindi ko alam..sino ba tinutukoy mo sir?

Ah wait...yung asawa mo ba?" Nakangiting tanong
ni Ralph. Tiningnan lang sya ng masama ni
Lawrence.

"Layuan mo sya kung ayaw mo ng gulo."

Nagbabantang sabi ni Lawrence. Pero tumawa lang
si Ralph sa kanya.

"Bakit? Tinatakot mo ko? Di ba dapat ikaw ang

matakot? May hawak akong alas, kung hindi mo
lang alam.."

"Wag mo syang idamay dito." Ngumiti ulit si Ralph

tsaka tumalikod at naglakad.

"Sa totoo lang, sya ang nagdamay ng sarili niya

dito. Isa pa, ako naman ang gusto niya..pasensya
ka na lang what done is done..

Kuya."
Weeee, charoterang froggituties ka gerlalu! Havey
na havey ang pangyayari haba ng hair di ko
abotness 20 ft under the water wagas!" Sabi ni
Rhian with matching handsigns. Kinuwento niya
kasi ang nangyari kagabi sa kanila ni Ralph.
Tinawanan lang siya ni Noneen. Aaaminin nya may
pagkaweird ang kaibigan nya pero kahit ganun
yan. Palagi mong maasahan yan. Kaya nga miske
hindi niya minsan maintindihan ang sinasabi nito
inuunawa pa rin niya ito.

"Gaga, gumana nanaman yang bibig mo. Wala

akong dalang dictionary o google translator no."
Sabi ni Noneen sa kaibigan. Nginitian naman sya
nito na parang nang-aasar tsaka sya tinusok ang
kanyang tagiliran.

"Aruuuy, grabe ha di ko carry ang maladyosa

mong kagadahan! Isipin mo dalawang papable ang
meron ka ngayon!" Tiningnan naman niya si Rhian.
Papable? Sino? Isip niya.

"Dalawang papable? Eh wala nga akong lovelife

eh." Sabi ni Noneen. Kahit paminsan minsan bitter
din sya.

"Wala daw lovelife charoterang froggituties ka! Eh

anong tawag mo kay Papa Lawrence? Tsaka Papa
Ralph?" Bigla namang binatukan ni Noneen ang
kaibigan tsaka tiningnan ng masama.

"Ang ingay ingay mo talaga no? Teacher tsaka

classmate yun lang." PInandilatan niya ito ng
mata. May mga ibang kaklase kasi syang
nakatingin ngayon sa kanila. Tumawa ng mahina si
Rhian.

"Ahihi, sabi ko nga eh. Sorry naman."

"Alam mo kung sakaling mabubuko ako ikaw ang

dahilan. Tsk." Sabi ni Noneen. Hindi na
nakapagsalita pa si Rhian dahil biglang pumasok
na si Lawrence sa room nila. Halatang nagulat ang
mga estudyante sa pagpasok niya yung iba naman
tulala na parang nakakita ng isang artista.

"Sir di ba Science po kami ngayon?"

"Sir mali pong room ang napasukan nyo."

"OMG SIR WAG MO SILANG PAKINGGAN DITO KA

NA LANG FOREVER!"

"OO NGA SIR WALA AKONG PAKEALAM KAY SIR

ZAMORA BAHALA NA SYA SA BUHAY NIYA DITO KA
NA LANG PLEASE???" Pagmamakaawa ng isang
kaklase ni Noneen na alam nyang patay na patay
sa asawa niya. Malamang sino ba hindi
magkakagusto sa asawa niya? Eh kulang na nga
lang sambahin siya ng mga babae dito sa school
eh.

Napakunot ang noo ni Noneen. Anong ginawa ng

gurang na yan dito? Isip niya. Tiningnan niya ng
masama si Lawrence.

"Silence class. Siguro hindi pa alam na nagfile ng

leave si Mr. Zamora for three months kaya ako
muna ang papalit sa kanya." Parang nabato naman
si Noneen sa kainuupuan niya. Tumingin sa kanya
si Lawrence habang nakangisi.

"It means, I'll be your adviser and teacher on

Science for three months. Ayos lang ba yun sa
inyo?" Ngumiti ito na ikinatili at tulala ng mga
iabng babae sa klase niya. Para namang
binagsakan ng langit at lupa si Noneen sa pwesto

niya. Si Lawrence na pinakaayaw na teacher nya

ngayon adviser pa nya??

Nga naman pag sinuswerte.

"AYOS NA AYOS SIR!"

"NAMAN SIR HINDI NA AKO MAGCUCUTTING

DAHIL SA INYO!"

"OMG SYEMPRE NAMAN SIR ANG SARAP NYO

KAYANG TITIGAN HABANG NAGTUTURO!" Sigaw
ng mga malalanding babae sa harapan. Napalunok
si Noneen. Bakit sa lahat ng pwedeng pumalit siya
pa? Bakit hindi na lang si Ms. Cruz o kahit sino
man? Nanlaki ang mga mata ni Noneen. Bigla
kasing tumingin sa kanya si Lawrence tsaka
ngumisi.
"Pero parang di ata payag si Ms. Evangelista?"
Tanong nito. Bigla namang nagtinginan ang mga
malalandi niyang kaklase sa kanya. Grabe ha,
grabe lakas ng trip mo tsong. Isip niya. Napatingin
sya sa paligid. Napalunok sya, para kasing mga
papatay kung tumingin yung mga babae niyang
kaklase. Nakita naman niyang tumawa ng mahina
si Rhian.

"Bakit Noneen may angal ka?" Tanong ng isang

niyang kaklaseng nanlilisik ang mga mata sa
kanya.

"Sabi ko nga wala eh." Tumawa ng mahina si

Lawrence. "Girls, wag naman kayong harsh kay
Ms. Evangelista." Sabi nito habang nakangiti.

"Hehe di naman po kami harsh eh."

"Hihi friends nga po kami eh." Tanggi ng mga

babae sa harapan. Napabuntong hininga sya sa
upuan niya. Tiningnan niya ng masama si
Lawrence. May girls ka pang nalalaman ha. Isip
niya. Tiningnan din siya ni Lawrence tsaka ngumiti
at umirap. Minsan mahilig talagang mang-asar si
Lawrence lalong lalo na pag sa klase.

Actually pinapahiya nga siya nito minsan eh.

"Friendlalu, haba talaga ng hair mo. Hanggang dito

sinusundan ka ni Papa Lawrnece. Charot!"
Tiningnan lang niya ng masama ang kaibigan
senyas na manahimik siya. Nilagay niya ang
dalawang kamay sa ulo tsaka ginulo ang buhok.

AHHHHHHH TAE KANG LAWRENCE KA!

Magisang naglalakad si Noneen sa hallway ng

school nila. May meeting kasi sa Values club si
Rhian kaya wala syang kasama. Lunch pa naman
ngayon. Tumingin-tingin sya sa paligid. Hindi pa
niya nakikita si Ralph. At aaminin niya, namimiss

na nya ito. Malamang umaasa siya, sa mga kinilos

ni Ralph kagabi sino bang babae ang hindi man
lang mage-expect na baka may konti rin itong
pagtingin pabalik sa kanya.

Naglalakad lang siya ng bigla syang mapadaan sa

isang tunnel sa school nila. Actually walang
msyadong tumatambay doon. Paano kasi medyo
maliit yung daanan tsaka madilim. Napahinto sya
ng may narinig syang magsalita.

"Mahal pa rin kita." Nanlaki ang mga mata ni

Noneen. Hindi siya pwedeng magkamali. Kilala
niya ang boses na yun.

"It was always you. Wala namang nagbago eh."

Seryoso ang boses nito. Napakunot ang noo ni
Noneen.

"Bakit kasi iniwan mo ko? Papakasalan naman

talaga kita dapat eh." Natulala si Noneen at parang
nabato sa pwesto niya. Di niya malaman pero
parang may kumirot sa puso niya nung narinig
niya yung mga katagang iyon.

"Wala akong pakealam kay Noneen. She's just a

friend, a younger friend." Friend. A younger friend.
Oo yun naman talaga ang turingan nila ni
Lawrence eh wala nang iba. Walang hihigit pa,
pero bakit parang hindi iyon ang gustong marinig
ng tenga niya? Ng puso niya?

Bigla namang nawala ang konsentrasyon nya sa

pakikinig ng bigla siyang kinalabit ni Ralph na nasa
likod niya.

"Huy, anong tinatayo-tayo mo dyan?" Napatalon

naman si Noneen sa boses ni Ralph. Tumingin si
Ralph sa tunnel pero pinigilan siya ni Noneen.
Hinatak niya ito hanggang sa makalayo na sila.

"Tapos ngayon bigla ka na lang manghahatak?"

Angal ni Ralph. Binitawan niya si Ralph tsaka
napakamot sa ulo.

"Hehe sorry, wala lang yun."Nahihiyang sabi ni

Noneen.

"Hindi ako tumatambay dun..." Sabi ni Ralph

habang nakatingin sa ibang direksyon.
Napatunghay naman si Noneen sa napatingin sa
kanya.

"Hoy di porke't crush kita hindi ako stalker mo no."

Para kang si Lawrence. Mahangin! Isip ni Noneen.

"Ano bang alam ko?" Sabi nito, nagsimula na itong

maglakad at sumunod naman sa kanya ni Noneen.
Tae ka ring lalaki ka no? Parang walang nangyari
kagabi no? Kayo talaga! Mga bwisit! Isip ni

Noneen. Nabwibwisit siya, paano naman kung

makipagusap si Ralph sa kanya parang wala lang.
Hindi man lang naisip nito na malaki ang epekto
kay Noneen ang nangyari sa kanila kagabi.
Sumimangot ito. Sabagay ganito naman talaga
ugali ni Ralph di ba?

"oh bakit ganyan mukha mo?" Tanong ni Ralph sa

kanya. Nagpout ito tsaka umirap. Grabe wala
mang lang kasweet sweet sa katawan! Hmp! Isip
nito.

"Wala! Bye na nga!" Sabi niya tsaka naglakad.

Laking gulat naman nya ng bigla kunin ni Ralph
ang kamay niya. Nanlaki ang mga mata niya. Aano to? Isip niya. Bumilis ang tibok ng puso niya.

"Eto naman ang bilis magtampo." Pinisil nito ang

ilong niya. Teka? Holding hands? Wait kami na ba?
Isip niya.

"R-ralph.." Halos lahat ng mga mata nasa kanila

habang naglalakad sila. Actually hindi niya alam
kung ano ang ibig sabihin nito pero hayaan mo na,
minsan lang daw naman sya makatanggap ng
ganitong grasya.

Lakad lang sila ng lakad ng bigla bitawan ni Ralph

ang kamay niya, napatingin siya dito. Pero mas
nagulat siya ng biglang hawakan ni Ralph ang
bewang niya tsaka siya hinigit papalapit sa kanya.
Nanlaki ang mga mata niya.

"Ral--" Hindi na niya natuloy ang sasabihin niya

dahil biglang dumampi ang labi ni Ralph sa labi
niya.

Napapikit siya. Hindi niya alam kung paano ang

gagawin pero isa ang sigurado. Tumatalon ang
puso niya ngayon. Pero nawala ang pagtalon na
iyon nung bumitaw na si Ralph. Tiningnan siya nito
tsaka ngumiti.

"See you later girlfriend." Sabi nito. Namula sya,

ano ba tong nangyayari? Napatingin siya kay Ralph
na lumalakad ng palayo. Kaso bigla syang nabato
sa pwesto niya kasi imbes na si Ralph lang ang
tingnan ng mata niya. Nakita niya si Lawrence na
nakatingin sa kanya.

Masamang tingin. Yung mga tingin na papatay.

Napalunok sya. Kinakabahan siya, nakita ba nya

kami? Shit malamang kaya nga siya nakatinign
sayo ng masama eh. Isip ni Noneen. Gusto niyang
tumakbo dahil sa takot. Pero sa hindi mapaliwanag
na dahilan parnag may parte sa puso nya ang
natutuwang nakita sila ni Lawrence.

Parang may nagsasabi sa kanya.

Buti nga sayo. Ayan kasi niloloko mo ko!

Nagkatinginan silang dalawa. Walang gumagalaw.
Nakikiramdam sa isa't isa. Hindi alam ni Noneen
kung ano ang gagawin, kung ano ang iisipin at
kung ano ang mararamdaman. Ano kayang
mangyayari sa kanila ngayon? Lalapitan ba sya at
sisigawan? Papagalitan?

Kasalanan mo kasi to Noneen! Ba't nagpapahalik

ka ng bigla bigla! Sabi ng isip niya. Pero hindi din,
ano bang malay nyang hahalikan sya ni Ralph?

Nakita niyang humakbang ito papalapit sa kanya.

Napalunok sya. Hindi niya kasi malaman kung
bakit bawat hakbang na ginagawa ni Lawrence..

Pabilis ng pabilis ang kabog ng dibdib niya.

Ibang iba kasi ang aura ni Lawrence. Yung tipong

parang kada hakbang nya, feeling mo malapit ka
na sa impyerno. Hindi naman sa mukhang
demonyo si Lawrence pero yung pakiramdam na
binibigay niya.

Nakakatakot sobra.

Isama mo pa yung matalim na tingin niya. Kung

siguro nakakapatay ang tingin, kanina pa walang
buhay si Noneen.

Ilang hakbang na lang ang layo nila sa isa't isa.

Ano kayang gagawin ni Lawrence? Bubulungan ba
syang maguusap tayo? May sasabihin man lang ba
sa kanya?

Wag kang umasa gaga! Younger friend ka lang

diba?? Di ba?? Sabi ng isip ni Noneen. Pero may
parte ng puso nyang nagsasabing..

magselos ka naman..

Pero wala, isang kaibigan nga lang di ba? Wala

nang iba. Nabato sya sa pwesto niya, bakit?
Nilagpasan lang naman siya ni Lawrence. Parang
wala lang, parang isang teacher na naglalakad sa
hallway.

Grabe, wala nga talaga syang pakealam. Gaga ka

kasi, ano bang iniisip mo!

Napayuko sya. Bakit ganito yung nararamdaman

niya? Bakit parang may iba syang inaasahan? Bakit
parang nararamdaman niya, nasasaktan siya?
Talaga bang walang pakialam si Lawrence sa
kanya? Pinalo nya ang noo.

"Kaibigan nga lang di ba?! Wag kang makulit!"

Lahat ng mga mata nasa kanya. Pagpasok na

pagpasok nya sa room, lahat nakatingin sa kanya.
Mga blanko ang itsura.

As usual, may nakakita eh. Malamang kumalat na.

Sa panahon ngayon, hindi na bago yan.

"Noneen idol! Haba ng hair!" Sigaw ng isa nyang

babaeng kaklase habang nakangiti. Yung iba
biglang nagtiliaan at tsaka tinukso si Noneen.
Napangiti lang sya tsaka dumiretso sa upuan niya.

"Ang sabihin mo malandi." Napahinto sya. Sino pa

ba pwedeng magsalita nun? De yung mga epal sa
mundo. Yung mga babae sa harap, yung mga
babaeng patay na patay sa asawa niya.

Malandi ka dyan, eh kayo nga malandi eh. Pati

asawa ko ginigimbala nyo!!! Gusto nya sanang
sabihin yun. Kaso hindi naman pwede and at the
first place friends lang sila. May manglandi man sa
asawa niya, labas na sya dun.

Umupo na lang siya sa upuan niya. Napabuntong

hininga sya. Paano kaya paguwian na? Pag dating
niya sa bahay nila? Anong kayang mangyayari?
Ginulo nya ang buhok.

Wag ka nang umasa! Wala ngang pakealam sayo

eh! AYYYYY TAE PAKEALAM KO BA SA KANYA!

"Hoy gerlalu! Wala ka bang balak umuwi?" Tanong

ni Rhian sa kaibigan. Kanina pa kasi ang uwian
nila. Pero hindi man lang tumayo si Noneen sa
upuan niya. Pansin nga ni Rhian na kanina pa
parang tulala ang kaibigan. Ayaw kasing magsalita.
Kanina pa nga sya tanong ng tanong ayaw man
lang sumagot.

"Uy gerlalu!" Tinapik ni Rhian sa balikat ang

kaibigan pero tulala pa rin ito na nakatingin sa
bintana.
"Pag di mo ko pinansin hahambalusin talaga kita

ng padakot at paharap." Banta ni Rhian. Pero wala,

hindi sumagot si Noneen.

"Pwera biro hahambalusin talaga kita." Seryosong

sabi ni Rhian pero walang reaksyon ang kanyang
kaibigan. Tulala pa rin ito. Napabuntong hininga si
Rhian. Hindi nga naman nya kayang gawin ang
banta nya.

"Si Papa Lawrence oh!" Sigaw niya. Bigla namang

napatayo si Noneen at napatingin sa tinuro ni
Rhian. Pero bigla rin itong umupo nung malaman
niyang nagjojoke lang ang kaibigan niya.

"Ikaw ha, gerlalu! Ano bang problema mo ha? Ba't

ba kanina ka pa tulala?" Tanong ni Rhian tsaka
tinabihan ang kaibigan. Tiningnan sya ni Noneen.

"Hindi mo pa nababalitaan?" Tanong nito sa kanya.

"Eh? Ang alin?"

"Wala ka bang nalalaman o naririnig sa tabi tabi?"

Tanong ulit nito. Pero umiling lang si Rhian.

"Weh? Wala talaga? Ikaw ha wag mo kong

niloloko. Di benta acting mo." Sabi ni Noneen.
Napakamot ng ulo si Rhian.

"Alin ba kasi yun? Teka...buntis ka?" Bigla namang

binatukan ni Noneen ang kaibigan. "Aray masakit
ha!" Reklamo ni Rhian.

"Gaga, hindi mo ba nabalitaan yung nangyari

kanina ha? Hinalikan ako! Sa hallway!"

"Grabe naman yun gerlalu! Sobra naman si Papa

Lawrence, hahalikan ka na lang sa hallway pa. Ano
yan ata bumuo?" Pinalo ni Noneen ang noo ng
kaibigan.

"Gaga! Hindi si gurang, si Ralph!" Bigla naman

syang binatukan ni Rhian. "Aray masakit yun ha!"
Angal ni Noneen.

"Ikaw pala ang gaga eh. Feeler ka rin no? Wag ka

ngang magjoke. Ano ba talagang nangyari?"

"Gaga! Sinasabi ko na nga sayo ayaw mo pang

maniwala..." Tiningnan sya ni Rhian na parang
nagdududang tingin.

"OMG HINALIKAN HA? WAAAAAAA KABOGNESS

LUMELEVEL UP ANG CHURVANGLULUNG
KAGANDAHANG TO THE MAX!" Sigaw ni Rhian
habang nakangiti at tumataas baba ang kilay. Pero
tiningnan lang sya ni Noneen.

"Teka, eh ano namang problema dun gerlalu? Di

ba grasya yun?" Naguguluhang tanong ni Rhian.
Sumimangot si Noneen.

"Nakita ni Lawrence." Mahina nyang sinabi.

"ANOOOOOOOOOOOOO? ANAK NG TUKNENENG

BUHAY NAMAN NONEEN! DI NGA?" Tumango si
Noneen. Nilagay nya ang parehong kamay sa

mukha niya. "DAPAT LANG!" Bigla namang

napatingin si Noneen sa kaibigan.

Eh? Anong dapat lang?

"Ha?"

"Alam mo kung hindi makikita yun ni Papa

Lawrence hindi nya marearealize ng
nararamdaman niya sayo!" sabi ni Rhian habang
nakangiti.

"Baliw. Ilang beses ko bang sasabihin sayong

magkaibigan lang kami? Isa pa, wala nga syang
pakealam eh. Nilagpasan lang ako." Matabang na
sabi ni Noneen. Tumawa naman si Rhian.

"So iyon na ang problema mo? Tampo effect ka na

nyan?"

"Gaga! Natatakot akong umuwi! Di ko alam kung

anong mangyayari! Yun ang problema ko!"

Parang tangang nakatayo ngayon si Noneen sa

harap ng pintuan ng bahay nila. Pagkatapos ng
mahabang diskusyon nila ni Rhian,

napagdesisyunan na nyang umuwi. Pero hindi siya

makapasok ng bahay nila. Kinakabahan siya.

"Woo..kaya mo yan Noneen, kaya mo to." Sabi ni

Noneen sa sarili habang humihinga ng malalim.
Talon sya ng talon. Para talaga syang timawa sa
harap ng pintuan. Hahawakan na sana niya ang
door knob ng binawi nanaman nya ang kamay.
Hindi niya alam pero ang lakas ng kabog ng puso
niya.
"Kaya mo to Noneen. Kaya mo to okay?" Bubuksan
na sana nya ang pinto ng biglang may nagsalita.

"May balak ka bang pumasok ng bahay?"

"AY ANAK NG CHURVA!"

"AY ANAK NG CHURVA!" Napasigaw si Noneen sa
biglang pagsasalita ni Lawrence. Napatalon sya at
napakahawak sa kanyang dibdib. Nagulat sya,
paano naman kasi ang tahi-tahimik tapos andun
lang pala si Lawrence sa likod niya.

Anak ng tukeneng ka naman Lawrence. Isip niya.

Napalingon sya dito. Nakita niyang nakatingin lang
sa kanya ito ng may blankong mukha.

"Nahawa ka na sa kaibigan mo." Umiling ito tsaka

sya inirapan. Lumakad ito at binuksan ang pinto.
Hmp, ang sungit. Isip nito habang nakatayo pa rin
sa labas.

"Tsk. Grabe ka Rhian, pati ako

naimimpluwensyahan!" Bulong niya sa sarili tsaka
sya pumasok. Sinara niya ang pinto nakita niyang
patuloy lang si Lawrence maglakad. Nagsalita si
Manang pero hindi man lang ito sumagot. Badtrip
nanaman.

Ugh ang ugali talaga nung gurang na to.

Nilapitan niya si Manang.

"Oh anong nangyari dun?" Tanong nito sa kanya.

Umupo sya sa upuan malapit sa counter tsaka
ngumiti kay Manang.

"Wag nyo na lang pong pansinin as always may--"

*BLAG*

Napatigil si Noneen sa pagsasalita nung may

narinig silang malakas na pagsara ng pinto.
Paereho sila ni Manang na napatingin sa taas. Sino
pa ba pwedeng gumawa nun? Napabuntong
hininga si Noneen. Lakas namang magdabog.

"Nag-away ba kayo?" Tanong ni Manang sa kanya.

Napalunok sya. Away? Hindi naman sila
nagsisigawan o kahit ano. Cold war siguro.

"Galit po sa akin." Bulong ni Noneen tsaka ito

yumuko. Di sya sanay ng ganito sila ni Lawrence.
Feeling nya kasi nakokonsensya sya. Pero bakit
nga ba sya makokonsensya? Magkaibigan lang sila
di ba? Isa pa, bakit siya makokonsensya eh kung
itong asawa nga nya, nakikipaglandian sa likod
niya.

"Bakit naman nagalit sayo si Lawrence? May

ginawa ka nanaman bang hindi niya gusto?" Hindi
nya gusto? Napakagat ng labi si Noneen. Bakit
lahat ba dapat ng ginagawa niya magustuhan ni

Lawrence? Parang siya nga nagtitiis sa

napakabipolar na ugali ni Lawrence.

Parang ang unfair naman.

"Wala manang, basta..mahirap iexplain.

Pagpasensyahan nyo na lang yung alaga nyo.
Sungit. Psh, sige manang taas muna ako ha.
Bibihis lang muna ako." Sabi nito tsaka tumaas ng
kwarto nya.

"Nakakainis! Bakit ba ganun sya?!!" Padabog na

sabi ni Noneen tsaka ito dumiretso sa CR. Naasar
sya, bakit ba ganito ang ugali ni Lawrence. Hindi
mo malaman ang takbo ng utak ang takbo ng

ugali. Naasar sya, bakit masama man lang bang

magkalovelife sya? Samantalang tong asawa niya
kung sino sinong babae na nga lang minsan ang
inuuwi sa bahay nila eh!

Naiirita sya. Oo alam niyang dati ganun si

Lawrence nung bagogn kasal sila. Halos,
napakababaero. Pero tinigil na rin nito pagkalipas
ng isang taon pero, kahit na wala man lang ba
syang karapatan?

Kung kelan naman nagsisimula ang love story nila

tsaka sya eepal.

"Nakakainis! Wala ba akong karapatan???" Sabi

niya habang nakasimangot at sinusuklay ang
buhok. "Ang unfair niya! Ano timi?" Tanong niya sa
teddybear sa tabi niya.

"Ang unfair nung nagbigay sayo sa akin no? No?

Sagutin mo ko Timi! Di ba? Di ba?" Sabi niya
habang pinipisil ang katawan nito. Sa totoo lang
bwisit na sya ngayon pero bakit ganun pag
kaharap na nya si Lawrence napapalitan ito ng
kaba at konsensya.

Hirap naman ng buhay nya.

"Hmp, di ka naman nagsasalita eh. Tinatanong pa

kita." Sabi ni Noneen sa teddybear niya. Biglang
tumunog ang tiyan niya.
"Ay di pa nga pala ako kumakain ng tanghalian."
Bigla naman syang tumayo at pumunta sa pintuan.
Binuksan niya ito at biglang nanlaki ang mata nya.

Natameme sya, nagkatinginan sila. Nga naman

ang pagkakataon. Isipin mo yun, pagkabukas na
pagkabukas ng pinto niya andun si Lawrence
nakatayo.

"Layuan mo si Ralph." Napalunok sya. Yung tonong

ganyan ni Lawrence, yan yung mga tonong alam
mong hindi sya nagbibiro. Nagkatinginan lang sila.

"B-bakit?? A-Ayoko nga!" Tanggi ni Rhian sa sinabi

niya. Nagulat siya ng biglang naglakad papalapit sa
kanya si Lawrence. Nakapasok na sila sa kwarto
niya. Sinara ni Lawrence ang pinto gamit ang
kamay niya.

"A-anong ginagawa mo?" Kinakabahang tanong ni

Noneen.

"Sinara ko yung pinto. Di ba obvious?" Sagot ni

Lawrence. Sabi ko nga eh! Isip ni Noneen. "Layuan
mo si Ralph." Sinabi ulit nito.

"Ayoko nga! Bakit ako lalayo aber?" Sigaw ni

Noneen. Tiningnan lang siya ni Lawrence. Tae ka
Lawrence wag kang ganyan baka matunaw ako!
Isip ni Noneen. Yung mga tingin na yan kasi eh.

"Pwede bang sundin mo na lang ako ng hindi ka na

nagtatanong?" Malamig na sabi nito.

"Aba, ayoko nga! Bakit ba sarili ko tong buhay eh!

Makautos ka bakit tatay kita? Kuya kita?"
Sarkastikong sabi ni Noneen tsaka sya tumingin sa
ibang direksyon.

"Asawa mo lang naman ako." Sabi ni Lawrence.

Asawa pala ha. Isip ni Noneen.

"Bakit? Asawa lang naman kita sa papel di ba?

Lahat to kasunduan lang. Hoy ikaw Lawrence
Andrew Alcantara, pabayaan mo nga ako. Ngayon
nga lang ako magkakalovelife eh!" Sabi ni Noneen
tsaka umirap.

"High school ka pa lang..msyado ka pang bata."

Depensa ni Lawrence. Pero kalmado naman ito,
hindi katulad ni Noneen na nakakunot na ang noo.
Nabwibwisit na kasi siya eh.

"Eh ikaw matanda na? Hoy walang pinipiling edad

ang pagibig no!" Ang baduy naman nun.

"Saan mo napulot yung mga salitang yan? Basta,

Nee can't you just do what I say? Don't you trust
me?" Sabi ni Lawrence. Hindi kasi alam ni Noneen
ang nangyayari. Prinoprotektahan lang nya ang
asawa. Hindi pa alam ni Nonee ang totoong kulay
ni Ralph.

"Hindi naman kasi sa hindi ako nagtitiwala sayo

Lawrence." Actually oo medyo hindi nga. "Pero ang
unfair naman nun para sa akin. First love ko si
Ralph no!" Sabi nito sa asawa. Bahala na, kung
ano na lang ang masabi niya eh.

"You don't understand Noneen."

"No Lawrence ikaw ang hindi ko maintindihan. Ano

bang masama kung kami man ha? Masama bang
magkagusto ako miske minsan? Ikaw nga eh naka
ilang girlfriends ka ha? Naka ilang babae kang
inuwi dito pero hindi ako nagreklamo ha!!"

"Come on Noneen! That was before!" Sigaw ni

Lawrence.

"Kahit na! Nagreklamo ba ako? O sinabi sayong

layuan mo si Samantha!" Ngayon balikan na sila
ng mga ginawa.

"What the he--teka paano mo nakilala si

Samantha?" Nagtatakang tanong ni Lawrence.

"Malamang, nagkita kaya kami sa kusina no! Tsaka

ilang beses mo kayang inuwi yun dito!" Sagot ni
Noneen. Para namang nawalan ng sasabihin si
Lawrence. Napahawak sya sa noo nya.

"T-that was once Nee!" Depensa niya. Tiningnan

lang siya ni Noneen habang nakataas ang kilay.

"Okay fine, twice!"

"..."

"Fine four times! But that was before Noneen.

Hindi na ako playboy! I have changed!" Sabi ni
Lawrence. Pero tiningnan lang siya ni Noneen ng
blankong mukha.
"Okay fine sige, magboyfriend ka. Pero sana
naman kung makikipaghalikan ka hindi sa harap
ko, hindi parang may ipinamumukha ka pa."
Malamig na sabi ni Lawrence tsaka tumalikod at
lumabas ng kwarto.

Naiwan namang tulala si Noneen sa pwesto niya.

Hindi parang may ipinamumukha ka pa..

Hindi parang may ipinamumukha ka pa..

Hindi parang may ipinamumukha ka pa..

Hindi parang may ipinamumukha ka pa..

Hindi parang may ipinamumukha ka pa..

Teka, nagseselos ba sya?

"Babawi ako." Bulong ni Ralph. Tinitingnan nya ang
litrato ng kanyang ina habang nakaupo sa kanyang
kama.

"Babawi ako para sa inyo." Malamig na sabi ni

Ralph. Hindi maipapaliwanag ng salita ang galit na
nararamdaman niya sa puso niya. Hindi niya ito
ginusto kaso isip naman niya, hindi siya pwedeng
magpa-api habang buhay.

Kelangan nyang lumaban.

Biglang may narinig syang katok mula sa pintuan.

Napatingin sya, bigla nyang binaba ang litrato ng
ina at tsaka binuksan ng pinto. Napangiti siya,
hindi na sya magugulat kung makikita niya ang
taong ito sa harap ng pintuan nya.

He expected it already.

"Kuya, mukha atang naligaw ka?" Pabirong tanong

ni Ralph. Seryoso ang mukha ng kapatid niya na
nakatingin lang sa kanya. "Pasok ka?" Alok pa ni
Ralph. Alam nya kasing mas lalong mabwibwisit
ang kapatid niya. Tiningnan lang siya nito. Ngumiti
sya lalo, sa totoo lang gusto na nyang patayin tong
tao sa harap niya dahil sa galit pero nga naman,
pag pinatay niya ito. Mapapabilis ang paghihirap
niya.

Seems unfair.

Pero laking gulat niya ng pumasok si Lawrence sa

loob at umupo sa sofa na para bang sariling bahay
pa niya ito.

"Dad gave you a very nice place to stay. Buti

naman naalagaan mo kahit papaano." Sabi ni
Lawrence habang tumitingin sa paligid. Napatawa
ng mahina si Ralph tsaka niya sinara ang pinto.

Talagang sinusubukan mo ko.

"Naman, hindi naman ako burara katulad ng ibang

tao dyan." Sagot niya sa katapid. Pumunta ito sa
ref tsaka kumuha ng dalawang beer. Sige plastican
lang tayo dito. Isip ni Ralph.

Napatingin si Lawrence sa kapatid. Hmm, palaban

ka ha. Isip ni Lawrence.

"Burara?" Tanong ni Lawrence. Ngumiti si Ralph.

"Oo, burara. Yung mga taong hindi

pinahahalagahan kung anong meron sila..yung
mga taong walang pakealam kung anong meron
sila..at dahil sa sobrang kaburaraan..." Lumapit si
Ralph kay Lawrence tsaka inabot ang isang beer.
"Hindi nila alam, malapit na palang mawala kung
ano yung meron sila."

Nagkatitigan silang magkapatid. Alam ni Lawrence

ang tinutukoy ni Ralph. At hindi niya hahayaang
mangyari ang binabalak niya.

"Ganun ba? Pwes ako na mismo ang magsasabi

sayo, hindi ko hahayaang makuha mo kung ano
ang meron ako." Ngumiti si Lawrence at tsaka
kinuha ang beer na inaabot ni Ralph. Ininom nya
ito at tumingin sa ibang direksyon. Parang nanigas
si Ralph sa pwesto niya..

Wala ka kasing alam.

Tumawa si Ralph tsaka umupo sa tapat ni

Lawrence.

"Bakit kuya, natatakot ka bang agawin ko siya?"

Tanong niya sa kapatid. Ngumiti lang si Lawrence.

"Hindi..ba't ako matatakot sayo? Kapatid lang

naman kita." Kalmadong sabi ni Lawrence.

"Aww, tama ba ang narinig ko? Tinawag mo kong

kapatid? Kuya?"

"Come on Ralph, nagpaplastican na tayo dito.

Minsan lang naman to kaya lulubusin ko na." Sagot
ni Lawrence. Napatawa si Ralph.

"Nga naman kuya, hindi ka pa talaga nagbabago.

Gagong gago pa rin." Pabirong sabi ni Ralph pero
alam ni Lawrence.

He meant those words.

"Gwapo naman." Dugtong ni Lawrence. "Alam mo

hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Siguro naman
alam mo naman talaga kung bakit ako pumunta
dito di ba?" Sabi ni Lawrence.
"Ilang beses ka bang pinanganak? Makulit din
kokote mo no? Teacher ka pa naman sa Geometry
isang simpleng bagay di mo maintindihan. Eh sa
ayaw nyang lumayo sa akin eh. Anong magagawa
mo dun?" Ngumisi si Ralph. Nakita niya ang
pagbabago ng mukha ni Lawrence.

"Ikaw nga ata ang makulit eh. Kung di mo sya

binibigyan ng motibo hindi siya lalapit."

"Bakit kasalanan ko bang ako ang gusto nya at

hindi ikaw?" Para namang tinamaan ng bala si
Lawrence sa sinabi ng kapatid niya. Oo alam nyang
pag dating don, wala syang laban. Pero kahit na,
walang alam si Noneen tungkol dito. Labas siya sa
away nila.

"Wala syang alam dito. Kaya kung pwede lang wag

mo syang idamay." Sabi ni Lawrence habang
tiningnan niya ng seryoso si Ralph. Nakita niyang
tumawa ito. Kung hindi lang niya siguro ang alam
ang salitang pasensya.

Baka kanina pa niya nasuntok tong lalake sa

harapan niya.

"Kasalanan ko bang kumagat siya?"

"Wag mo syang paglaruan." Seryosong sabi ni

Lawrence.

"Teka, sinong sinasabihan mo nyan? Ako o ikaw?"

Natahimik si Lawrence sa inuupan niya. Ano ba
ang gustong sabihin ng taong to? Na hindi
pinaglalaruan lang nya ang asawa? Tumawa ng
mahina si Ralph.

"Alam mo, matuto kang magpahalaga ng babae.

Noneen deserves more way better than you.."
Seryosong sabi ni Ralph.

"Wala kang alam. Kung pwede lang, layuan mo sya

at manahimik ka na lang. Kung ayaw mong may
mangyaring masama pa." Tumayo si Lawrence
tsaka dumiretso sa pintuan. Bubuksan na nya
dapat ito ng magsalita si Ralph.

"Natakot naman ako dun. Actually Kuya, di ba

dapat ikaw ang manahimik na lang? Marami akong
alam. At pag sinubukan kong buksan ang bibig ko
tungkol dun. Talagang may mangyayaring
masama." Alam niya ang tinutukoy ng kapatid.
Nga naman, walang nakakaalam tungkol sa kasal
nila. Kundi sila lamang, siya, si Noneen, ang tatay
niya at ang lolo niya. At pag may nakaalam pang
ibang tao tungkol dito.

Patay silang pareho.

Lumingon sya kay Ralph tsaka niya ito nginitian.

"Goodluck."

"Hoy Lawrence ano ba naman yan! Wag ka ngang

mang-agaw ng pagkain!" Sigaw ni Noneen kay
Lawrence. Inaagaw kasi nito ang chichirya na
kinakain nya kanina. Nanunuod sila ng penikula.

"Ang damot mo naman!" Sabi ni Lawrence kay

Noneen.

"Hindi kaya kasya sa akin yang laman nyang tapos

manghihingi ka pa!"

"Kaya ka tumataba eh! Kain ka ng kain! Mag diet

ka nga!" Sabi ni Lawrence. Para namang nasaktan
si Noneen sa sinabi ng asawa niya sa kanya.

"Hmp! Sungit! Di bali ng mataba at least di

gurang!" Tsaka ito humarapa sa TV at
sumimangot. Lumingon sa kanya si Lawrence at
napangiti. Kahit kelan, ang bilis maasar ng asawa
niya.

"Oh?" Alok niya kay Noneen pero hindi siya

pinansin nito. "Wag nang maarte. Gusto mo ba
subuan pa kita?" Sabi ni Lawrence pero wala, hindi
sya pinansin ni Noneen. Kumuha ito ng isang
piraso tsaka tinapat sa bibig ni Noneen.

"Oh bili." Nagulat naman si Noneen. Lawrence,

ikaw ba yan? Isip niya. Kinain niya ito, bigla
namang bumilis ang tibok ng puso niya ng nakita
niyang ngumiti si Lawrence.

Grabe kang puso ko, manahimik ka!

"So kamusta na kayo ng boyfriend mo?" Tanong ni

Lawrence habang nakatinign sa TV.

"Wala akong boyfriend." Sagot ni Noneen.

Napatingin sa kanya si Lawrence.

"Weh? Ano yun break na kayo kaagad?"

"Sinabi ngang wala eh."

"Bakit naman? Parang nung nakaraan pilit mong

pinagtatanggol yang pagboboyfriend mo."
Napatingin si Noneen kay Lawrence.

"Bakit mo ba ako pinipilit mag boyfriend? Eh sa

wala nga eh! At ayoko!" Matabang na sabi ni
Noneen tsaka inagaw ang chichirya kay Lawrence.
Napangiti ito.

"Good."

"Good."

Natigilan si Noneen nung narinig nga ang salitang

yun. Good? Paanong good? Anong ibig sabihin
nung good na yun? Nilingon niya si Lawrence.
Nakita niya itong nakangiting nakatingin sa TV
habang kumakain. Parang nagtatatalon ang puso
nya dahil sa ngiti na yun.

Nakangiti ba sya dahil wala akong boyfriend?

Inalis nya ang tingin kay Lawrence tsaka pinalo

ang noo niya. Nababaliw na ba sya? Bakit sya
nagiisip ng ganitong bagay? Bakit niya binibigyan
ng dahilan ang ngiting yun? Bakit naman niyang
iniisip na siya ang dahilan nun? Asa naman sya.

Wag ka ngang magexpect! Gaga ka Noneen!

"Ba't mo pinapalo sarili mo ha?" Bigla naman

nawala sya sa pagiisip nung biglang nagsalita si
Lawrence. Napatingin sya dito.

"Ah..w-wala...may naisip lang ako." Nauutal na

sabi ni Noneen. Tumingin sya sa TV tsaka inagaw
ang chichirya na hawak ni Lawrence.

"Bakit? Nagsisisi ka na bang sinabi mong ayaw

mong magboyfriend?" Inosenteng tanong ni
Lawrence habang nakatingin kay Noneen.

"H-hindi naman yun yun eh..." Sagot ni Noneen.

"Basta wala to.. wag mo akong pansinin nababaliw
lang ako.." Sayo! Hindi niya maintindihan ang

sarili. Sa totoo lang, bakit ganito ang

nararamdaman niya kay Lawrence? Bakit parang
bumibilis ang tibok ng puso niya? Sa mga salita at
actions niya? Bakit? Anong meron?

May sakit ata ako sa puso. Isip ni Noneen.

Simula nung magising siya na katabi si Lawrence

bakit parang nag-iba na ang lahat. Parang kinikilig
sya na hindi? Ewan. Alam niya kasi si Ralph talaga
eh. First love never dies nga eh di ba? Geez, baka
may problema lang talaga siya sa puso.

Kaso anong sakit yun?

Parang wala naman siyang maisip, may sakit bang

pag may lumalapit na tao sayo biglang bumibilis
ang tibok ng puso mo?

Eh? Parang impossible naman yung sakit na yun.

Isip ni Noneen.

*kriiiiiiiiiiiiiiiing*

Napahinto naman si Noneen sa pagiisip nang

marinig niyang tumunog ang cellphone ni
Lawrence. Oo alam niyang cellphone yun ni

Lawrence kasi naman napaka-plain ng ringtone

niya di katulad ng ibang tao, o katulad niya na
"Sorry Sorry" ng Super Junior ang ringtone.

"Hello? Oh Ms. Cruz, yes? Ah....o sige sige papunta

na ako...sige thank you." Sabi ni Lawrence tsaka
niya binaba ang phone. Nakatingin lang si Noneen
sa TV, kunwari walang pakealam pero sa totoo
lang kating kati siya kung bakit tumawag si Ms.
Cruz.

Aalis ba sya?

Magdadate ba sila?

Ekkk! Pakealam ko ba?!

Tumingin sa kanya si Lawrence. "Aalis muna ako.

Nakalimutan ko may meeting pala kami ng
faculty."

"Ge." Matipid na sagot ni Noneen habang

kumakain at nakatingin sa TV. Naramdaman
niyang tumayo na si Lawrence at umalis.
Sumimangot siya. Aalis nanaman. Isip nito. Bigla
nyang pinalo ang noo.

"Pakealam mo ba Noneen!"

Tahimik na naglilinis ng lamesa si Manang ng

biglang sumulpot si Noneen sa harapan niya.

"Manang." Sabi ni Noneen. Napatalon naman si

Manang at napahawak sa puso niya. Tiningnan
niya si Noneen habang nanlalaki ang mga mata.

"Ay sus kupong bata ka! Wag ka ngang nanggugulat!" Sabi ni Manang. Ngumiti naman si
Noneen.

"Hehe sorry naman Manang." Tinuloy ni Manang

ang pagpupunas ng lamesa, umupo si Noneen at
tiningnan si Manang.
"Anong kelangan mo? At nakatingin ka ng ganyan
hmm?" Tanong ni Manang kay Noneen. Napangiti
naman ito tsaka nilagay ang kamay sa baba niya.

"Pwede magtanong manang?" Tumango naman si

Manang. "Eh..ano..a-alam nyo po ba yung sakit sa
puso na..pag lumapit yung isang tao sayo biglang
lalakas yung tibok ng puso mo? Yung parang
dugdugdugdug. Yung ganun.." Inosenteng tanong
ni Noneen. Napatagil at napatingin si Manang ng
sandali sa kanya at tsaka ito ngumiti.Nakita ni
Noneen na tumawa ito ng mahina tsaka tinuloy
ang pagpupunas sa lamesa.

"Alam mo anak...hindi yun sakit." Sabi ni Manang.

Para namang naguluhan si Noneen.

"Eh? Hindi ba sakit yun?" Tanong nito. Ngumiti

naman si Manang sa kanya.

"Napaka-inosente mo talagang bata ka..hindi sakit

yun. Ang tawag dun, in love." Para namang nabato
si Noneen sa kinauupan niya. Eh inlove? Seryoso?

"Pwera biro manang?" Tanong niya ulit. Seryoso ba

si Manang sa sinabi niya? In love? Weh?

"Oo. Maniwala ka sa akin anak. In love ka pag

nararamdaman mo yun sa isang tao. Yung tipong
andyan lang siya tapos biglang magwawala yung
puso mo." Napalunok si Noneen. In love? Kay
Lawrence? HINDI PWEDE! Isip niya.

"Bakit anak? In love ka na ba kay Lawrence?"

Nakangiting tanong nito sa dalaga. Nanlaki naman
ang mga mata ni Noneen.

"Ako? Manang? Seryoso ka? Ako? Hindi no! Ibang

tao yung tinutukoy ko no! Sige na nga manang,
magcocomputer lang po ako." Tumayo si Noneen
tsaka dumiretso sa kwarto niya. Binuksan nya ang
computer. Baka nagkakamali lang si Manang isip
nito. Gusto niyang makumpirma..

Inlove nga ba sya?

Nagtype sya sa computer.

Signs of Falling In love.

"10 Signs that you are Falling in love. Ah..click."

Sabi ni Noneen. Binasa nya ang nakalagay sa
monitor.

"Number one..you forget to eat. Eh? Kain nga ako

ng kain eh!" Sabi ni Noneen. Sa totoo nga lang,
mahilig siyang kumain. Parati nga ata siyang
gutom eh.

"Number two..you catch yourself smiling. Ha?"

Napaisip siya. Nahuhuli ba niyang ngumingiti ang
sarili pag dating kay Lawrence? "Hindi naman
eh..parati nga akong bwisit eh. Tsk."

"Number three...you can't look at the person..Tae

pala to, natalo nga sa akin yung gurang na yun
nung nagpustahan kami ng titigan eh. Tsk. Ano ba
naman to." Sabi ni Noneen habang umiiling iling.
Para naman atang hindi totoo yung sinabi ni
Manang.

"Number four..you think about them when you.re

getting dressed in the morning. Hindi din.." Sabi
niya habang nakakunot ang noo. Eh nagmamadali
nga sya pag umaga eh.

"Number five...you realize you miss them when

they.re not around. Eh? Wala nga akong pakealam
pag umaalis yung taong yun eh."

"Number six..you get jealous about odd

things..haay wala naman ata tong sense."

"Number seven..you.ve pictured what your children

would look like. Ay tengene, gagu ata yung
nagsulat nito eh." Napamura naman si Noneen sa
nabasa nya. Sinara na niya ang computer at tsaka
nagcross arms. Ni isa sa nabasa niya wala man
lang tinamaan siya. Puro mga kabaligtaran.

"Psh. Kagaguhan. Di ako inlove no." Sabi ni

Noneen. Bigla naman nagvibrate ang phone niya
tiningnan niya ito.

From: Lawrence Gurang Sungit -____Gonna be home late. Paki sabi na lang kay
Manang. Take care.
Para namang natulala si Noneen sa message ni
Lawrence. Take care? And since when he cared?
Bigla siyang napangiti.

Number two..you catch yourself smiling

Bigla siyang napailing. Tae bakit sya ngumingiti?

Nababaliw na ba sya? Mukhang tanga lang dre?
Sinara niya ang phone at tsaka nilagay ito sa
drawer.

TAE KANG GURANG KA!

Nilagay nya ang dalawang kamay sa mukha. Ano

ba tong nangyayari sa kanya? Bakit ganito ang
pagiisip niya? Nawawala na ata siya sa katinuan.

Kung ano ano na lang ang pumapasok sa isip niya.

Bakit kasi kelangan magtatalon puso niya tuwing
andyan siya?

Shit lang no.

Tumayo siya tsaka pumunta sa bintana ng kwarto

niya. Tama makapagmuni-muni muna. Isip nito.
Msyado syang nastrestress sa kakaisip sa isang
taong gurang. Pero bigla siyang napanganga nung
nakita niya si Ralph sa tapat ng pintuan ng bahay
nila.

"Anong ginagawa niya dito?" Nanlaki ang mata

nito. Shit. Paano yan, buti na lang wala si

Lawrence kaso..di pa nga pala sila nakakapagusap

simula nung hinalikan siya nito at tinawag siyang
girlfriend. Sila na ba? Hindi naman di ba? Dahil nga
sabi niya kay Lawrence ayaw nya magboyfriend.
Eh paano nya eexplain kay Ralph yun?

What a life naman.

Kinuha niya ang phone tsaka tinawagan ang

telepono sa sala. Sinagot naman ito ni Manang sa
inaasahan.

"Hello good afternoon, Alcantara Resc--"

"MANANG! SI NONEEN TO!" Sabi ni Noneen.

"Ah h--"

"WAG NYONG ITUTULOY YUNG SASABIHIN NYO

MAKINIG LANG KAYO SA AKIN OKAY?" Tarantang
sabi ni Noneen. Nagtataka si Manang. Ano bang
problema ng batang ito? Dapat sana kasi sasabihin
na ni Manang na andito si Noneen sa binata na
naghahanap kaso biglang nagring ang telepono
kaya hindi na natuloy ang sasabihin nito.

"Osige." Sagot ni Manang.

"MANANG. MAY LALAKING NAGHAHANAP SA AKIN

DI BA?? DI BA??? SINABI NYO BANG ANDITO
AKO???? HA????"

"Hindi pa naman."

"MANANG UTANG NA LOOB WAG NYONG

SASABIHIN NA ANDITO AKO PLEASE! SABIHIN
NYO UMALIS! NAGIBANG BANSA! NAGSHOPPING O
KAHIT ANO! OKAY???" Natatarantang sabi ni
Noneen.

"Sige sige." Sabi ni Manang.

"THANK YOU MANANG SAGAD!" Tsaka niya binaba

ang phone. Tumingin si Noneen sa bintana.

"Ah eh mister, wala po kasi si Noneen dito eh.

Umalis, nagibang bansa. Nagshopping." Sabi ni
Manang sa binata. Napakunot ang noo ni Ralph.

"Ah..ganun po ba..sige po paki sabi na lang

pumunta po ako dito pag uwi po nya. Salamat po."

Magalang na sabi ni Ralph. Tumango na lang si

Manang tsaka sinara ang pinto.

"Magpapalusot na lang mali pa." Bulong ni Ralph

tsaka ito nagkalad papunta sa kotse niya. Nakita
ito ni Noneen at nakahinga sya ng maluwag. Pero
bigla siyang napaupo nung nakita niyang si Ralph
nakatingin sa pwesto niya.

"Tsk. Nagibang bansa pala ha." Sabi ni Ralph tsaka

pumasok sa kotse niya at umalis.

"Patay nanaman ako." Bulong niya sa sarili sabay

higa sa sahig.

Natalie Sanchez confirmed to be dating

the football star John Mercado.

"HUWAAAAAAAAT???!!!" Sigaw ni Noneen habang

binabasa ang article sa dyaro. Kumakain sila ng
umagahan ngayon. Di siya makapaniwala.
Headline pa ito ng dyaro binabasa niya.

"What the hell Nee! Umaga umaga naman oh!"

Angal ni Lawrence na kumakain. Nanlaki ang mga
mata ni Noneen. Umiling-iling siya.

"HINDI PWEDE TONG MANGYARI EH ANG PANGET

PANGET NUNG JOHN MERCADO NA YUN EH!
MUKHANG ASO!" Sigaw ni Noneen. Habang

hinampas ang dyaro sa table. Tuwing sunday na

nga lang sila nagoorder ng dyaro tapos eto pa
makikita niya sa front page? Di niya tanggap.
Ayaw kasi ni Noneen si John para sa idolo niyang si
Natalie. Para sa kanya mas bagay ang co-star nito
sa nakaraan niyang penikula. Die hard fan nga sya
ng loveteam nila eh.

"Shut up Nee." Malamig na sabi ni Lawrence. Pero

sumimangot pa rin Nee.

"NAKAKAASAR NAMAN KASI EH! MAS BAGAY SILA

NI PAPA JAMES KO! BAKIT KASI WALANG TASTE
MAN LANG TONG SI MS. NATALIE!" Para namang
natigilan si Lawrence sa narinig niya. Isang
pangalan na parating nagpapaiba ng mood niya,
isang pangalan na parating nakakatawag ng
atensyon niya, isang pangalan na..

nagpaasa sa kanya.

"Ano kamo?" Tumingin si Lawrence kay Noneen.

"Sabi kasi sa dyaro Natalie Sanchez is confirmed to

be dating that football star who looks like a dog!
Ehhh! Mas bagay sila ni James eh! Nakakaasar!"
Reklamo ni Noneen habang nakasimangot at
nilalaro-laro ang pagkain. Agad naman na kinuha
ni Lawrence ang dyaro sa table.

Para syang nabato sa kinauupan niya.

Nanaman? Isip niya.

"Di ba hindi sila bagay? Mukhang aso yung lalaki.

Nakakaasar tala--" Nagulat si Noneen ng biglang
bitawan ni Lawrence ang dyaro tsaka ito tumayo
ng padabog. Nakita niyang seryoso ang mukha
nito.

Nagulat sya.

Galit nanaman? Isip niya. "Psh. Parang napasigaw

lang ako eh." Bulong ni Noneen tsaka tinuloy ang
pagkain. Di na lang niya pinakealaman ang asawa.
Hindi naman yan ang first time na nagtantrums ito
sa harap niya, tsaka isa pa sanay na sanay na sya
sa ugaling bipolar niya.

Kinuha ni Lawrence ang telepono. Dinial niya ang

numero ng isang taong inaasahan niyang sasabihin
sa kanya ay hindi totoo iyon. Ayaw niyang
maniwala. Naghintay sya ng ilang segundo,
hanggang ilang minuto pero...

wala pa ring sumasagot.

Sinara niya ang telepono tsaka ngumiti ng

matabang.

"Tangina..nagpakatanga nanaman ako."

"Hello? Dyosa's rescidence may I help you?"

Natawa naman ni Noneen sa narinig niya. Haha, di
ka naman self-proclaimed ng ganyang lagay? Isip
niya.

"Gaga, dyosa's rescidence ka dyan! HAHAHAHA DI

BAGAY!" Sabi ni Noneen habang tumatawa. Wala
kasi siyang magawa ngayon. Umalis kasi si
Lawrence ng walang paalam. Since wala rin naman

syang pakealam hindi na nya ito tinext o kahit ano

man.

I don't care over my gorgeous body. Ika niya.

"Ay nako sabi ko na nga ba ikaw yang gerlalung

ka! Lurkeytuts! Y u care about my title holder?
Bakit pa eh sa Dyosa ang bestfriend mo eh!
Charot!" Sabi ni Rhian sa kabilang linya.

"Ikaw dyosa? Since when? HAHAHAHA SINCE THE

EARTH DIED? HAHAHAHA!" Pang-asar ni Noneen
sa kaibigan.
"Hoy charoterang gerlalukey ka! Alam kong you
make tawagness to my wonderland home kasi

wala si Papa Lawrence sa bahay mo. At kung you

make not tanggap na dyosa is me. I will make kill
the phone!" Banta ni Rhian sa kaibigan. Huminto
naman sa pagtawa si Noneen tsaka umayos ng
upo.

"Joke lang eto naman! Sabi ko nga eh dyosa ka."

"Oh spill it out. Why did you make tawag tawag

hmm?" Tanong ni Rhian.

"Eh wala kasi akong magawa. Hmm, bestfriend

pwede--"

"Pumunta dyan? Sorry gerlalu, my beauty is not

available. May pupuntahan kami ni mudrakels eh."
Napasimangot naman si Noneen sa narinig niya.

"Ganun? Ano ba naman yan..bored na bored pa

naman ako dito. Sige..bbye." Sabi ni Noneen tsaka
binaba ang phone. Napahiga sya sa sofa. Anong
gagawin niya ngayon?

"Isa pa!" Sabi ni Lawrence sa bartender.

Nakatingin lang ito sa kanya. Nag-aalangan kasi ito
kung bibigyan pa nya si Lawrence eh mukhang
lasing na lasing na ito.

"Pare, tama na." Suway ni Matt. Magkaibigan sila

ni Lawrence. Dati kasi dito tambay ni Lawrence
pag naghahanap ng chicks pero ngayon iba na..

Pag may problema sya.

"Wag ka ngang makulet Matt, isa pa bili!" Di

pinansin ni Lawrence ang sinabi ng kaibigan.

"Lasing ka na pare." Awat ni Matt pero ngumiti

lang si Lawrence.

"Bulag ka ba pare? Nakita mong diretso pa ako

magsalita eh. BIli!" Pero walang nagawa si Matt at
binigyan nya na lang ito ng isa pang beer. Ininom
ito ng Lawrence na para bang walang bukas. Gusto
niya magpakalunod miske ngayon araw lang.

Tutal tanga rin naman siya. Ano pa bang

mawawala?

"Hija, hindi pa ba uuwi si Lawrence? Anong oras

na.." Nag-aalalang sabi ni Manang kay Noneen.
Napatingin lang si Noneen sa relo. Hindi na rin niya
kasi napansin ang pagiging matagal ni Lawrence
dahil nalibang na sya sa panunuod ng mga
penikula ng kanyang idol na si Natalie Sanchez.

10:30 pm.

Gabi na pala at hindi pa umuuwi si Lawrence.

Kilala naman niya ang asawa, kung sakaling uuwi
ito ng ganitong kalate magpapaalam ito o
magsasabi. Pero miske isang text mula kaninang
umaga mula sa kanya, wala syang natatanggap.

"Baka naman po nasa kaibigan niya.." Sabi ni

Noneen.

"Hindi ba man lang nagtext sayo?" Tanong ni

manang. Umiling lang si Noneen.

"Pero malay nyo papauwi na. Hintayin na lang po

natin."

"Pare, ano ba kasing problema?" Tanong ni Matt sa

kaibigan pero umiling lang ito tsaka ngumiti.

"Walang pobrema prare..hik!

Tsangha..lang..talaga.akoh..hik!" Napailing si Matt
sa kaibigan. Ayaw pa rin nitong tumigil sa
kakainom. Miske sa totoo lang lasing na lasing na
ito.

"Pare, awat na..lasing ka na oh." Sabi ni Matt pero

hindi pa rin ito nakinig. Narinig ni Matt na tumunog
ang cellphone ng kaibigan. Pero dahil nga lasing
ito, sya na ang nagbasa.

From: Noneen.
Hoy Gurang, hindi ka pa ba uuwi? Anong oras na.
Kanina pa nagaalala si Manang. Di ka man lang
matutong magtext. Tsk -____-

Tumingin si Matt sa kaibigan na umiinom pa rin.

"Pare tigil na."

"Aish!! Hindi man lang nagreply! Ibang klase!

Hmp!" Pabwisit na bulong ni Noneen sa sarili
habang nakatingin sa phone niya. Dalawang oras
na ata syang nagaabang sa reply nito at inip na
inip na siya.

"Maglalayas di man lang magsabi! Bwisit! Hayop

ka talagang gurang ka! May pasok pa bukas!"
Padabog nitong kinuha ang cellphone tsaka
tiningnan. Wala pa ring reply. Nabwibwisit na sya,
para kasing napahiya pa sya eh. Ilalapag na sana
niya ito sa drawer niya ng biglang magring ang
phone niya.

"Hello??! Lawrence buhay ka pa???! Asan ka ba

ha??? bakit di ka man lang nagtext? Alam mo
bang--"

"Hello Miss?" Bigla syang nagulat sa boses na

kumausap sa kanya. Alam niyang hindi iyon ang
boses ni Lawrence. Nag-alala sya, Shit! Nakidnap
ba si Lawrence? Isip nito.

"MANONG PLEASE WAG NYONG SASAKTAN SI

LAWRENCE! MAGKANO PO BA ANG RANSOM?"
Natatarantang sabi ni Noneen. Narinig iyang
tumawa ang nasa kabilang linya.

"KUYA WAG KA NAMANG GANYAN! TINATAWANAN

NYO PA AKO EH! SABIHIN NYO NA KUNG
MAGKANO ANG RANSOM! WAG NYO SYANG
SAKTAN!"

"Miss, ako si Matt kaibigan ni Lawrence. Hindi ako

kidnapper." Para namang napahiya si Noneen sa
sabi ni Matt. Narinig niyang tumatawa pa rin ito.

"Ay..s-sorry naman! E-eh bakit na sayo ang

cellphone niya?" Tanong ni Noneen.

"Nalasing kasi siya, andito kami sa Black Gems

Bar. Pwede bang puntahan mo sya dito? Hindi ko
kasi alam ang bahay nya eh." Eh? Lasing? Bakit?
Isip nito. Hindi naman kasi normal na naglalasing
ang asawa nya, unless may party at naaya o
problemado.

"Sige. Papunta na ako dyan. Paki-hintay na lang."

Tsaka binaba ang phone. Agad agad naman siyang
nagbihis at bumaba ng kwarto.

Lawrence, ano bang problema?

"Manang aalis muna ako, susunduin ko lang si

Lawrence wag na po kayong magtanong kung
bakit basta okay bbye!" Mabilis na sabi ni Noneen
habang sinusuot ang sapatos.

"Teka, hija anong oras na--" Hindi na naituloy ni

Manang ang sasabihin dahil nakalabas na si
Noneen at sinara na nito ang pinto. Napabuntong

hininga sya. Kahit kelan nga naman. Isip nito. Iba

kasi pag si Noneen na ang nag-alala.

Pumara ng taxi si Noneen at agad na pumunta sa

sinabing bar ng nakausap nya sa phone ni
Lawrence. Sa totoo lang, di sya mapakali pero at
the same time nagtataka sya. Bar? Halos para
kasing hindi na ugali ni Lawrence ang pag punta
dun. Kung di nga sya nagkakamali, di na
pumupunta ang asawa dun. Kaso, anong meron
ngayon at bigla syang bumalik sa bar?

Lawrence, ano bang problema?

Hindi nagsasabi si Lawrence sa kanya ng problema

nito o kahit ano, ni hindi nga ito nagoopen up sa
buhay nya. Basta ang alam ni Noneen. Sya si
Lawrence Alcantara, isang masungit na teacher
niya. Yun lang.

Huminto na ang taxi at nagbayad sya. Pumasok

sya sa bar, pinapasok naman sya kaagad dahil nga
nagbilin na si Matt sa guard. Medyo madilim yung
paligid pero medyo konti na lang din ang mga tao.
Tumingin tingin si Noneen sa paligid at biglang
isang tao ang nakahagilap ng mata niya. Si
Lawrence...

Nakadukmo sa counter. Habang napapaligiran ng

maraming bote ng beer.

Napahinto sya sa pwesto niya. Kakaibang

Lawrence tong nakikita ng mga mata niya.
Malayong-malayo sa araw araw na kasama niya.
Napabuntong hininga siya. Nilapitan niya ito tsaka
pinalo sya ulo.

"Hoy ikaw gurang ka! Maglalasing ka na lang

magisa ka pa! Aba lintek, ano ako yaya mo para
sunduin ka! Sa susunod nga sa bahay ka na lang
iinom para dun ka sa sofa babagsak okay?!" Sigaw
ni Noneen kay Lawrence. Nakita nyang gumalaw
ito at tumingin sa kanya habang medyo napipikit
pikit ang mga mata.

"Nyeee.." Bulong nito tsaka ngumiti. Inirapan lang

sya ni Noneen. Nakita naman niyang may biglang
lumapit na lalaki sa kanila.

"Ikaw ba si Noneen?" Tanong nito sa kanya.

Tumango naman siya. Nakita niyang ngumiti ang
lalaki at inabot ang kamay niya sa kanya.

"Matt. Ako yung tumawag sayo kanina. Nice

meeting you." Sabi nito habang nakangiti. Inabot
naman ni Noneen ang kamay niya.

"Ah..eh hehe salamat po Kuya at hindi nyo iniwan

tong gurang na to." Sabay tingin ng masama kay
Lawrence na pilit umiinom sa isang boteng walang
laman. Napailing naman sya.

Mga lalaki kung malasing wagasan.

"Hmm, hindi ko naman kayang iwanan yan.

Kaibigan nya ako, dating schoolmate. Ikaw ba ang
bagong girlfriend niya?" Napalunok naman si
Noneen sa tanong ni Matt. Patay anong sasabihin
ko? Na hindi asawa na nya ako actually? Isip nito.

"Ah..h-hindi! A-ano lang...ah..."

"MU?"

"H-ha? H-hin--"

"Ano ka ba, hindi na uso MU. Wag mo nang

indeny, haha finally nagkaroon na rin to ng
matinong girlfriend. After many many years." Sabi
ni Matt at tsaka tinapik ang likod ni Lawrence.

"Fhare..hik! I-isha fa.." Sabi ni Lawrence habang

hawak hawak ang isang bote.

"Pare andito na girlfriend mo. Uuwi na daw kayo."

Sabi ni Matt habang inagaw ang bote kay
Lawrence. Para namang nasamid si Noneen sa
pagkakasabi ni Matt. Girlfriend? O baka girl friend?

"Gir..fwend? Hik! Haha! Hik!" Sabi ni Lawrence.

Pero umiling-iling lang si Matt.
"Tayo na pare, tama na yan. Uuwi ka na." Sabi ni
Matt. Binuhat niya si Lawrence patayo tsaka sila
lumabas ng bar. Pumara ng taxi si Noneen.
Naunang pinasok dito si Lawrence na halos
nakapikit na. Humarap muna si Noneen kay Matt
bago ito pumasok ng taxi.

"Maraming salamat ha. Kung wala ka, siguro hindi

ko alam kung anong gagawin ko sa gurang na to."
Sabi ni Noneen habang nakangiti.

"Anytime." Ngumiti pabalik si Matt. Nagpaalam na

si Noneen at pumasok sa loob ng taxi.

"Manong sa North Woods Subdivision po." Sabi ni

Noneen tsaka tumingin sa katabi. Nakapikit lang
ito. Mukhang tulog na nga eh. Hindi na lang niya
pinansin, tumingin ito sa bintana. Miske sa totoo
lang nabiwist sya nung nakita niya si Lawrence
doon na nakadukmo, di nya mapigilan magalala.

Kung ano ba talaga ang nararamdaman ng asawa

niya.

"Nyeeeeeeee..puk!" Bigla naman syang napatingin

sa tabi niya. Si Lawrence kasi tinutusok ang pisngi
niya. Grabe, ibang rin pala ang trip ng mga lasing
no?

"Lawrence tigilan mo nga ako." Sabi nito tsaka

tumingin ulit sa bintana.

"Nyeeeeeee..puk!" Tinusok pa rin ni Lawrence ang

pisngi ng asawa. Tinabig ni Noneen ang kamay
nito. Mahirap rin malasing ang asawa eh, sya ang
napagtritripan.

"Lawrence naman." Naiiritang sabi ni Noneen. Pero

hindi nagpatigil si Lawrence.

"Nyeeeee..puk!" Inalis niya ang kamay ng asawa.

"Isa pa Lawrence. Tigilan mo yan." Sabi ni Noneen.

"Nyeee..puk." Nabwisit na sya. Ganito ba talaga

ang mga lasing? Makulit?

"Lawre--" Hindi natuloy ang pasigaw sana ni

Noneen nung lumingon sya sa tabi niya; kay
Lawrence. Paano naman kasi nakita niya itong
nakatinign ng seryoso sa kanya, sa mga mata
niya. At ang lapit nila sa isa't isa. Sobrang lapit.

Parang nung nasa kama lang.

"Noneen."

Nagkatinginan lang sila. Hindi siya makapagsalita,

ewan ba niya. Bakit parang nababato sya sa mga
tingin ni Lawrence.

"Wag mo kong iwan please?" Sa di malamang

dahilan, biglang bumilis ang tibok ng puso ni
Noneen. Si Lawrence ba to?

"Please?" Kalmadong sabi ni Lawrence. Hindi

makapagsalita si Noneen. Tiningnan lang niya ang
asawa. Alam niyang may pinagdadaanan ito, alam
niyang may problema ito..alam niya yun,
nararamdaman niya yun. Sa mga matang nakatitig
sa kanya ngayon, halatang.

Nasaktan ang asawa niya.

"Please?" Inulit pa ulit ito ni Lawrence.

"Hindi kita iiwan." Hindi alam ni Noneen kung saan

nanggaling yung mga salitang yun. Basta ang alam
niya, totoo yung mga iyon.

"Promise?"

"Promise." Ngumiti si Noneen. Nakita niyang

ngumiti din ang asawa, pero nagulat siya ng bigla
siyang halikan nito sa noo. Para syang nabato sa
pwesto niya. Nangyayari ba talaga to? Nakita
niyang tumingin ulit ang asawa niya sa kanya
tsaka ngumiti.

Dugdugdugdugdug.

"Salamat." At tsaka nito pinatong ang ulo niya sa

balikat ng asawa at pumikit. Napahawak siya sa
noo niya. Naramdaman niyang uminit ang mukha
niya. Panaginip ba to? Isip niya.

Kasi kung panaginip lang..sana wag na syang

magising.

"Walang anuman.."
"Oh Noneen, anong nangyari dyan?" Nag-aalalang
tanong ni Noneen habang akay-akay niya si
Lawrence papasok ng bahay.

"Nalasing po." Sabi ni Noneen habang inupo si

Lawrence sa sofa. "Ang bigat mo gurang." Bulong

niya nung naiupo na si Lawrence sa sofa. Tumabi

siya dito tsaka hinimas ang balikat.

"Nako naman, eh buti naman ayos lang si

Lawrence." Sabi ni Manang habang inabutan ng
tubig si Noneen.

"May kasama naman po syang kaibigan eh." Sabi

ni Noneen tsaka uminom ng tubig.

"Paano yan? Saan sya matutulog? Kaya mo bang

ipanik yan?" Tanong ni Manang. Napatingin siya
kay Lawrence. Yung pagbuhat na nga lang niya
dito mula taxi papunta sa loob ng bahay, halos

pinagsakluban na sya ng langit at lupa. Paano ba

kaya pag binuhat niya to pataas pa?

Wag mo kong iwan please

Napailing si Noneen. Tumingin sya kay Manang

tsaka ngumiti. "Kaya ko na po to Manang. Sige na
po matulog na kayo."

"Osige. Matulog ka na rin ha pagkatapos mong

dalhin si Lawrence sa kwarto." Tumango lang si
Noneen tsaka ngumiti.

"Kala mo gurang ka, pagbabayaran mo tong

pagbuhat ko sayo ha." Bulong niya tsaka siya
tumayo at inakay ulit si Lawrence. Ang laki kasing
tao nito eh. Pero nangako na sya eh, sige na titiisin
na lang niya to. Di ba nga...

For better or for worse.

Minulat ni Lawrence ang mata, medyo

naalingpungatan sya dahil sa sinag ng araw na
dumampi sa mga mata nya. Bukas pala ang
kurtina sa kwarto nyo kaya ang liwaliwanag.
Binuksan niya ang mga mata, napatinign sya sa
paligid. Nagtaka sya, bakit para atang wala sya sa
bar? Di ba nga naglasing sya kagabi at biglang
nakatulog? Paano sya napunta dito sa bahay niya?

Bigla naman niyang naramdamang sumakit ang

ulo niya. Yung para bang tinuturnilyo yung ulo
niya, masakit. Napahawak sya dito.

"Arghhh!" Sabi ni Lawrence habang hinihimas ang

ulo. Napatingin sya sa gilid niya, may nakita siyang
baso ng tubig tsaka isang gamot. At dun sa baso
may nakalagay na sticky note. Kinuha niya ito at
binasa.

Inumin mo. Alam kong masakit ang ulo mo

ngayon. Sa susunod kung maglalasing ka sa bahay
na lang okay? Ang bigat mo kasi eh. :) -Nee

Napangiti si Lawrence sa nabasa nya. Di niya

akalain, na miske tatanga-tanga minsan ang
asawa pwede rin naman pala to gumamit ng utak.
Si Noneen pala ang nagdala sa kanya dito,
nakakatuwang isip. Alam niya kasing walang tiyaga
ang asawa at mabilis maubos ang pasensya nito
pero kahit ganun napagtiyagaan siyang buhatin
nito at iuwi sa bahay nila.

Kinuha niya ang cellphone tsaka nagtype.

Mabagal na naglalakad si Noneen sa hallway ng

campus nila habang hinihimas ang balikat. Iniikotikot nya ito, paano kasi medyo sumakit dahil sa
pagbubuhat kay Lawrence. Ang laking tao kasi eh.

"Ahh, di ko na talaga gagawin yun. Ang sakit nang

balikat ko. Huhu." Sabi niya sa sarili. Recess nila
ngayon, at ewan ba nya hindi niya mahagilap ang
kaibigan kaya eto magisa lang siya. "Bwisit talaga
yung gurang na yun." Bigla namang nagvibrate
ang phone niya, kinuha niya ito mula sa bulsa niya
tsaka binuksan.

From: Lawrence Gurang Sungit -____Thanks. Gumagamit ka pala ng utak minsan. :)

"Magpapasalamat ka na lang, manlalait ka. Huh,

ibang klaseng gurang ka rin no." Sabi ni Noneen
habang nabasa ang text pero miske ganun
napangiti pa rin siya. Minsan lang kasi
magpasalamat ang asawa sa mga ginagawa niya.
Sinara niya ang phone at nilagay sa bulsa. Umupo
sya sa bench malapit sa locker room.

"Kamusta naman ang shopping mo sa ibang

bansa?"

"AY ANAK NAMAN NG LOCKER ROOM!" Biglang

napasigaw si Noneen sa nagsalita. Napatingin siya
sa gilid niya. Nakita niya si Ralph nasa likod ng
bench na kinuupan niya ang nakatingin sa kanya.
Nanlaki ang mga mata nya.

Eto na nga bang sinasabi natin eh.

Napalunok sya tsaka ngumiti.

"Ahehe, a-ayos naman!" Sagot ni Noneen.

Kinabahan siya, nakita niya kasing seryoso ang
mukha ni Ralph at tumabi pa ito sa kanya. Halos
natawag na ata ni Noneen lahat ng santo. Paano
naman kasi, hindi siya sana'y magsinungaling.

Paano to!

"Saang bansa ka naman nagshopping?" Tanong ni

Ralph habang nakadekwatro at nakatingin sa
kanya ng seryoso. Napalunok si Noneen. Shit,
kalma Noneen kalma. Isip nito.

"Ah..a-ano sa..sa.." Isip Noneen bili!

"Saan?" Kalmadong tanong ni Ralph.

"Sa Japan! Oo Japan! K-kasi, may limited edition

na album ang B1A4 dun. Eh gusto kong bilin. Alam
mo naman bias ko si Gongchan. Kaya ayun,
haha.." Pagsisinungaling ni Noneen. Nakita niyang
tumango si Ralph tsaka ngumiti. Kinabahan siya,
sana maniwala ka please.

"Bakit? Wala bang online shop? Di ba mas mura

pag ganun?" Ayan na nga bang sinasabi natin eh.

"A-ano kasi...gusto kong magsight seeing kaya

ganun! Hehe. Alam mo naman.." Nakita niyang
tumawa si Ralph lumabas ang dimples nito, para
tuloy kinuryente si Noneen sa pwesto niya. Shet
ang gwapo mo talaga! Isip nito.

Pero nagulat siya nung biglang naging seryoso ang

mukha nito.

"Iniiwasan mo ba ako?" Parang nabato si Noneen

sa pwesto niya. Halata ba talaga siya?

"HA? A-ako? Iniiwasan ka? Haha! Niloloko mo ba

ako? Parang nagshopping lang ako. Ikaw talaga!
Haha." Sabay tulak sa balikat ni Ralph. Tumawa

siya para kahit papaano naman ay gumaan ang

aura sa paligid niya. Napaka-seryoso kasi ng tingin
ni Ralph eh.

"Talaga lang ha? Eh bakit kabado ka? Isa pa,

boyfriend mo na ako di ba? Ba't kelangan mo pang
magsinungaling sa akin?" Halos mabilaukan naman
si Noneen sa narinig niya. Boyfriend? Eto na nga
bang sinasabi natin eh. Di siya mapakali, paano ba
nya sasabihin na hindi sila?

"A-ahh..k-kasi Ralph ano eh..." Tinaasan lang siya

ng kilay ni Ralph.

"Ano?"

Kaya mo to Noneen. Gora!

...

GO!

...

ANO BA NONEEN GO!

"Wala pang tayo." Silence. Nagkatinginan lang sila

sa isa't isa, walang nagsalita.Para namang naguilty
si Noneen sa sinabi niya. Tahimik lang kasi si Ralph
na nakatingin sa kanya. Paano naman kasi eh,
nasabi na niya kay Lawrence. Kelangan na nyang
panindigan ito.

"Bakit?" Yun lang ang narinig niya mula kay Ralph.

Sorry Ralph, crush kita kaso nasabi ko na kay
gurang eh :( Isip nito.

"K-kasi ano eh.."

"Ano?"

"Ah..." Shet Noneen, magisip ka! "L-ligawan mo

muna ako!" Tsaka umiba ng tingin si Noneen. Hindi
na nya kasi kaya, baka matunaw sya. Narining
niyang tumawa ng mahina si Ralph. Naramdaman
niya ang kamay nito sa mukha niya. Nilapit nito
ang mukha niya sa kanya.

"Sure. Kung yan ang trip mo. I'll see you later
babe." Ngumiti ito labas ang dimples tsaka tumayo
at lumakad papaalis. Para namang nabato si
Noneen sa pwesto niya, si Ralph at ang mukha nila
ang lapit sa isa't isa.

Naramdaman niyang uminit ang pisngi niya. Pinalo

niya ang noo.

"Magtino ka nga Noneen!"

"Gerlaluuuuuuuuuuuuuuuuu! Tarush na tarush

toooooo! Pwamises!!!!!!" Sabi ni Rhian habang
hinihila si Noneen papunta sa bulletin board ng HS
department.

"Ano ba naman Rhian! Wag ka ngang excited ano

ba meron sa bulletin board ha????" Naiiritang
tanong ni Noneen. Paano naman kasi pagpasok
nito sa room nila agad agad siyang hinila palabas.

"Gagalets ka kasi eh! Di ka ba nainforn sa eventing

of the department natin?" Tanong ni Rhian.
Umiling lang si Noneen.

"Ano nga kasi yun???"

"MAY MASQUERADE BALL TAYO NEXT WEEK!!

BUONG HS DEPARTMENT! CHAROOOOT! WEEEE!"
Natutuwang sabi ni Rhian habang nasa tapat ng
bulletin board. Napatingin si Noneen.

Ball? Isip niya.

"Sus yun lang pala." Sabi ni Noneen. Hindi kasi

siya interesado sa mga ganyang event kasi. Bigla
naman syang binatukan ni Rhian.

"Anong yan lang pala! Dapat may escort ka pag

pupunta no!" Napatingin siya sa kaibigan.

"Oh de hindi ako pupunta!" Matabang na sagot ni

Noneen. Napangiti naman si Rhian.

"Tell me gerlaluuuu, si Papa Lawrence ba ang

escort mo? Charot! Ayieeeeeeee!" Asar ni Rhian.
Nginitian nya ng pilit si Rhian.

"Gaga, baka nga hindi ako pansinin nun eh. Asa ka

pa."

"Charing ka! Tarush ang acting eklavu mo ha!

Ampalaya nakain ni ateng! Haha, I do not make
believe! Bleh!" Sabi ni Rhian. Bigla naman
nagvibrate ang phone ni Noneen.

From: Lawrence Gurang Sungit -_____Parking lot 5pm. Ayoko nang naghihintay.

Natigilan naman sa paglalakad si Noneen. Ano

daw? Parking lot 5pm? Ayaw niya ng
pinaghihintay? Bakit anong meron?

Date?
"Okay class dismisssed." Nagtayuan naman lahat
ng estudyante at tsaka nagayos ng kanilang mga
gamit. Umalis na ang teacher nila, yung iba
lumabas na din ng room samantalang si Noneen
naman parang tarantang nagaayos ng gamit nya.
Sa totoo lang kinakabahan sya, simula nung
matanggap nya yung text ni Lawrence wala na
syang maisip kundi yun.

Magdadate ba kami? Isip niya. Pero umiling iling

lang sya. Hindi malabo, si Lawrence Aayain sya ng
date? Katapusan na ata yun ng mundo eh. Malay
ba nya, baka sinusundo lang sya, baka naman
pinapupunta sila ng lolo niya kaya sabi magkita
sila sa parking lot. O baka nga mamaya..

papatulak lang sa kanya yung sasakyan baka

nasiraan.

"Aisshh..tigilan mo nga ang pagiisip Noneen!"

bulong niya sa sarili habang nilalagay ang

notebook sa bag. Bakit ba kasi siya kinakabahan?

Parang nagtext lang naman di ba?

Eh kasi naman, bakit siya magtetext ng ganun? Ng

bigla bigla? Ano dahilan niya? Tsaka yung
pagkakatext nya para lang pagkakasabi ni Ralph
dati... napailing siya, grabe. Nababaliw na ba sya?
Bakit ganito ang takbo ng utak niya.

"Charing charing aning aning ang gerlalung

baklang bestfriend ko! Charotera ka, anong
thinking nanaman yan? Why you look so kabaduts
ha?" Napatalon naman sya sa biglang pagsasalita
ni Rhian. Napalingon sya dito.

"Ano ba naman yang dila mo bakla. ni google

translator ata di maisasalin yang pinagsasabi mo!"
Sabi ni Noneen habang nakatingin sa kaibigan.
Ngumiti lang ito pabalik sa kanya.

"Eh bakit ba kasi tarantang taranta ka dyan ha?

para kang di matae sa itsura mo eh!" Sabi ni
Rhian. Napabuntong hininga lang si Noneen.

"Di ko kasi alam gagawin ko bakla." Yumuko si

Noneen. Para namang naguluhan si Rhian sa sinabi
ng kaibigan. Ano daw?

"Why? What's the mattering ba? Wait."

Nagkatinginan silang bigla. "JONTIS KA BAKLA???"
Agad naman ang batok ni Noneen kay Rhian.
Inirapan niya ito. Kahit kelan talaga tong kaibigan
nya.

"Gaga! Jontis ka dyan? Ewan ko sayo, anong oras

na ba?" Tanong ni Noneen, tumingin si Rhian sa
cellphone nya.

"4:50"

"4:50 na agad?" Tanong ni Noneen habang

nanlalaki ang mga mata. Tumango naman si
Rhian. Parang nagusap na sila 20 minutes na agad
ang lumipas? Grabe naman.

"Teka, bakla aalis na ako. Nako, magagalit na yun

sa akin. Sige baybay!" Tsaka ito humalik sa pisngi
ng kaibigan. Kinuha niya ang bag at
nagmamadaling lumabas ng room, naglalakad sya
sa hallway ng bigla syang harangin ni Ralph.
Napahinto naman sya sa paglalakad.

"Hi." Bati nito sa kanya. Napalunok sya, ngumiti

sya dito.

"Hi." Sagot niya tsaka naglakad na ulit. Nilagpasan

lang niya si Ralph, naglakad sya pero hindi
papatalo si Ralph. Sinundan niya ito.Huminto sya
at humarap sa kanya.

"Anong ginagawa mo?" Tanong ni Noneen.

"Sa tingin mo?" Sagot ni Ralph. Napakunot ang

noo ni Noneen, wala syang panahon ngayon para
dito. May naghihintay sa kanya sa parking lot at
kelangan na nyang pumunta ngayon doon.

"Wala, sige bye." Tsaka siya naglakad ulit pero

sinabayan pa rin siya ni Ralph. Nung una nung
hindi niya pinansin eto pero nung medyo malapitlapit na sila sa gate huminto sya.

"Ralph bakit mo ko sinusundan?" Tanong ni

Noneen na parang kinakabahan. Ngumiti si Ralph,
lumabas nanaman ang dimples nito. Dahilan kung
bakit parang kinilig si Noneen sa pwesto niya.

"Ihahatid kita sa inyo, di ba ganun pag

nangliligaw?" Sabi ni Ralph habang nakangiti.
Napakamot naman si Noneen sa ulo niya. Paano
naman niya lulusutan tong lalaking to ha?
Napatingin siya sa relo niya. 4:56. Four minutes.

"A-ah.. ano kasi eh, di mo ko pwedeng ihatid

ngayon hehe." Sabi ni Noneen habang ngumiti ng
pilit. Napakunot naman ng noo si Ralph.

"Eh? bakit?" Bakit nga ba? Isip ni Noneen. Di

naman niya pwedeng sabihin nasa parking lot kasi
si Lawrence sinusundo ako. Paano nga ba? Ano
nga ba ang dapat sabihin?

"A-ano kasi eh...a-ano..hehe pinapasundo ako ng

lolo ko...p-punta kasi ako sa kanya
ngayon..eh...alam mo na strict yun eh..di mo ako
pwedeng ihatid..s-sige na, ayaw nun naghihintay
eh..bye!" Sabi ni Noneen tsaka umalis at tumakbo
papuntang parking lot. Tumingin sya sa paligid,
hindi niya makita ang sasakyan ni Lawrence.

Tae iniwan na ba ako nung gurang na yun?

Naglakad pa sya doon sa may dulo, pero wala pa

ring kotse ni Lawrence. Sumimangot siya, grabe
naman yung gurang na yun. Isip niya. Nagulat
naman siya ng biglang may dumaan na kotse sa
harap niya, montik na nga syang masagasaan eh.
Buti na lang nakaiwas siya.

"Ay gagu!" Napasigaw si Noneen. Biglang huminto

yung kotse, tiningnan niya ito.

KGJ277

Sasakyan ni Lawrence yun eh! Agad naman siya

lumapit dito at pumasok. Nakita niyang nakatingin
lang si Lawrence sa harap hindi ito tumingin sa
kanya. Kinabahan sya, bad mood nanaman teh?

"Gagu pa ako ngayon ha." Narinig nyang bumulong

si Lawrence. Napatingin sya dito.

"Ha?"

"Ikaw na nga tong sinusundo ako pa gago. Grabe."

Sabi ni Lawrence. Napakunot naman ang noo ni
Noneen. Ano nanaman ba tong pinag-iinarte ni
Lawrence ha?

"Nabigla lang ako. Kasi naman eh, parking lot sabi

mo hindi naman pala nakapark yung kotse mo.
Hanap pa naman ako ng hanap." Depensa ni
Noneen.

"Ang tagal tagal mo naman kasi. Anong oras na, di

ba sabi ko ayoko ng naghihintay?"

"Ang hirap kayang takasan ni Ralph no." Bulong

nito habang tumingin sa bintana. Nabwibwisit siya,
sana pala di na lang siya pumayag na
magpasundo, magaaway lang naman pala sila eh.

"Ano?"

"Wala. Tara na, pinapapunta ba tayo ni lolo

ngayon? Bakit ano meron?" Tanong nito. Napangiti
si Lawrence, kabisado na rin siya nito minsan. Pero
mali si Noneen, hindi sila pupunta sa lolo niya.
Kundi sa ibang lugar.

"Hindi tayo pupunta kay lolo." Napatingin si

Noneen kay Lawrence. Eh? Nagtaka sya, pag
sinusundo lang naman sya ni Lawrence ay dahil
pupunta sila sa lolo niya, eh ano meron ngayon?

"Bakit saan tayo pupunta?" Inosenteng tanong ni

Noneen. Ngumisi si Lawrence tsaka nagsimulang
magdrive.

"Sa Motel." Nakangiting sabi nito. Tumango naman

si Noneen.

"Ah..sa motel pala..ANO???!! MOTEL??!!"

Napasigaw si Noneen. Nanlaki ang mata nya,
anong gagawin nila dun? Matutulog? Kakain?
Napahawak sya sa katawan niya. Tumingin siya
kay Lawrence. Nakangiti ito ng nakakaloko.
Patay, naloko na nga.

"Oo Motel, you heard me right Nee." Sagot ni

Lawrence. Napahawak sya ng mahigpit sa katawan
niya at medyo umusog papalayo kay Lawrence.

AHHHHHHH! ANO TO!!!

"B-bakit?!" Yun lang ang nasabi ni Noneen

kinakabahan kasi siya.

"Kasi pag sa bahay, baka maingayan si Manang,

baka hindi makatulog." Para namang nanlambot si
Noneen sa sinabi ni Lawrence. Natahimik siya, oras
na bang sumuko?

"Wag po." Bulong niya. Lumingon si Lawrence sa

kanya tsaka ngumiti.

"I'll be gentle."

"AHHHHHHHHH! Wag dyan!!!" Sigaw ni Noneen.

"Could you please lower your voice Nee?" Sabi ni

Lawrence pero parang walang narinig si Noneen.

"AHHHHHH! Oh my god!! Wag...dyan!!!"

"Noneen, stop screaming like an idiot please?"

"Ahh..pababa ng pababa arayy!! Masakit! AHHHH!"

Sigaw ni Noneen sabay takip ng mukha. Napailing
naman si Lawrence, ibang klase rin tong asawa
niya eh.

"Noneen, tumigil ka nga sa pagsigaw mo dyan,

hindi naman ikaw yung bida pero ikaw yung
nasasaktan. Pinagtitinginan na tayo ng mga tao
dito oh." Bulong ni Lawrence kay Noneen. Napatigil
si Noneen sa pagsigaw at napatingin sa paligid
niya. Tama nga si Lawrence, lahat ng tao sa
sinehan nakatingin sa kanya. Bigla naman siyang
nakaramdam ng hiya.

"Sorry naman." Bulong ni Noneen.

"You should have seen yourself, you looked like an

idiot." Sabi ni Lawrence habang nakatingin sa

pinapanuod nila. Sumubo ito ng popcorn,

sumimangot naman si Noneen.

"Bakit kasi sa lahat na lang ng panunuorin natin ito

pang horror movie na walang ginawa kundi
patayan?" Reklamo ni Noneen, nagtakip siya ng
mata. Hindi na nya kasi makaya yung nakikita niya
sa super laking screen sa harap niya. Grabe naman
tong si Lawrence, mga tanggal bituka ang mga
gustong panuorin. Nakuha pang kumain ng
popcorn ha.

"Eh kasi nga it's cool kesa naman sa tinuturo mo

kanina. Nonsense." Sagot ni Lawrence.

"Hindi naman nonsense yung every breathe you

take eh! Gwapo nga ni Papa Piolo dun eh!"
Depensa ni Noneen.

"Bakla naman." Narinig niyang bumulong si

Lawrence. Hindi na lang siya nagsalita, kundi
nagtakip na lang siya ng mukha. Wala naman
syang magagawa eh, hihintayin na lang niyang
matapos tong penikulang pinapanuod nila.

Halos isang oras at mahigit din nagtakip ng mukha

si Noneen. Tapos na ang pinapanuod nila, lumabas

na sila mula sa sinehan. Nauna si Lawrence

lumabas, sasabay na sana siya sa paglalakad dito
ng biglang may nagsalita.

"Lawrence?" Napatingin siya. Si Ms. Santos pala

to, yung malanding teacher niya sa AP na aligid ng
aligid sa asawa niya. Napahinto sila pareho ni
Lawrence sa paglalakad.

"Ma'am Santos andito pala kayo." Sabi ni Lawrence

tsaka ngumiti. Ngumiti namang pabalik si Marie sa
kanya. Nanatili lang tahimik si Noneen sa pwesto
niya.

"Drop the Ma'am Rence, we are outside the

school." Sabi ni Marie, tumingin ito kay Noneen.
"Well I see, magkasama ba kayong dalawa?"
Tanong nito. Napatingin naman bigla si Noneen sa
teacher niya.
"Hindi po!" Agad na sagot ni Noneen. Tumingin si
Lawrnece sa kanya. "A-ano lang po, nagkataon
lang po na nanuod rin pala si Sir ng movie na to.
Hehe, mahilig po kasi ako sa horror movies."
Pagsisinungaling ni Noneen. Ngumiti naman si
Marie.

"I see." Tumingin ito pabalik kay Lawrence na

nakatingin pa rin kay Noneen. "Well, Lawrence.
Have you eaten dinner? Gusto mo ba sabay na
tayo?" Pag-aaya ni Marie. Tumingin si Lawrence
tsaka ngumiti. Para namang nainsulto si Noneen sa
sinabi ng teacher nya, lalong lalo nang ngumiti pa
tong asawa niya.

Hah, nakakita ka lang ng ibang tao nakalimutan

mo na ako! Hah, KFINE! Isip nito. Umalis na si
Noneen at iniwan si Lawrence at ang teacher niya
doon. Napatingin si Lawrence sa kanya; pipigilan
niya sana ang asawa kaso hindi naman ito pwede.

Bwisit na nagkatayo si Noneen sa counter ng ice

cream shop na pinuntahan niya. Nasimalmal ang
mukha niya habang pinapanuod ang lalaking gawin
ang fried ice cream na binili niya. Nabwibwisit siya,
hindi man lang siya pinigilan ng asawa niya. Grabe
lang ha. Isip niya. Halos magkakalahating oras na
rin pero hindi na nya nakita si Lawrence. Bwisit na
bwisit na talaga siya.

"Kuya ang bagal mo naman gutom na ako eh!"

Bwisit na sabi ni Noneen dun sa lalaking
nagaasikaso ng fried ice cream niya.

"Your order Ma'am. Thanks for coming." Pero hindi

na ito pinansin ni Noneen. Kinuha niya ang order
niya at padabog na umalis ng ice cream shop.
Pumunta siya sa may food court, naupo sya sa
mga upuan dun at magisang kumain ng ice cream
siya.

"AHHH! Bwisit bwisit! Kahit kelan talaga yang

gurang na yan. Hmp! De mag date sila! Pakealam
ko ba! Dinner together dinner together fine! Wala
akong pakealam!" Tsaka siya sumubo ng ice
cream.

"Gusto pa nila, magsubuan sila ng ice cream.

Nakakahiya naman sa akin! Iniwan iwan ako dito!
Bwisit!" Sabay subo ulit ng ice cream. Kain lang
siya ng kain habang nakakunot ang noo ng biglang
mag nagsalita.

"So nauna talaga ang dessert sa appetizer?" Bigla

naman siyang natigilan sa pagkain. Saan nanggaling yung boses na yun? Napatingin siya sa
kaliwa at sa kanan niya kaso wala namang tao.

"Gumamit ka nga ng utak. Nasa likod mo ko."

Napalingon siya sa likod niya. Si Lawrence,
nakaupo. Pero nakatalikod sa kanya, kumakain
din ito ng ice cream. Nagulat siya, asan na yung
lintang kasama nun? Isip nito.

Iniwan niya ba yun para sa akin? Napailing siya,

mali. Bakit siya nagiisip ng ganito? Galit nga siya
di ba? Tumalikod siya tsaka tinuloy ang pagkain ng
ice cream.

"Mauna ka na sa kotse." Narinig niyang sabi nito.

Pero hindi niya ito pinansin, kundi nagpatuloy lang
siya sa pagkain.

"Magisa ka." Bulong ni Noneen.

"Wag ka nang magselos, dahil wala ka dapat

pagselosan. Mauna ka na bili sa kotse kundi iiwan
kita." Napalingon ulit siya kay Lawrence.
Napabuntong hininga siya. Kahit kelan talaga,
hindi niya kayang tiisin tong asawa niya.

"Pasalamat ka mabait ako." Sabi ni Noneen tsaka

tumayo at naglakad papaalis. Ngumiti naman si
Lawrence, ewan niya pero natutuwa siya. Ngayon
lang niya kasi ito nakita, yung ganitong mukha ni
Noneen. Yung mukhang nagseselos.

Natutuwa siya, nagseselos rin pala ang asawa

niya.

Tahimik lang si Noneen habang nagdridrive si

Lawrence. Hindi niya alam kung saan sila pupunta,
pero wala na siyang pakealam. Hindi rin naman
siya makakapagprotesta. Nakasandal siya sa
bintana. Medyo malalim na rin ang gabi pero hindi

pa sila umuuwi, ano bang mga plano ng asawa

niya ha?
Nagulat na lang siya ng biglang tumigil ang
sasakyan nila. Napatingin siya sa labas ng bintana,
nakapark sila sa isang river view. Napakunot ang
kanyang noo. Bakit kami andito? Isip niya. Nakita
niyang lumabas si Lawrence sa kotse at pumunta
dun sa nagtitinda ng fishball.

Eh?

Lumabas din siya sa kotse at nilapitan si Lawrence.

Nakita niyang nagbayad ito, napahinto siya sa
paglalakad. Bakit biglang bumilis ang tibok ng puso
niya? Lumapit ito sa kanya at inabot ang isang cup
ng fishball.

"Sa susunod na lang ako babawi. May makakakita

kasi sa atin dun eh." Sabi nito. Kinuha naman ni
Noneen yung cup ng fishball. Napangiti siya.
Umupo sila sa harapan ng kotse, wala kasing
upuan eh.

"Hoy, baka isipin mo kuripot ako ha. Sadyang ito

lang muna pwede kong ipakain sayo. Wrong timing
eh, babawi na lang ako sa second date natin." Sabi
ni Lawrence. Napatingin naman sa kanya si
Noneen. Second date? Isip nito.

First date namin to?

Naramdaman niyang naginit ang pisngi niya. Ano

ba naman tong pinagsasabi ng taong to.
Nakakabilis ng tibok ng puso!

"Wala naman akong sinasabi ha." Sabi ni Noneen.

"Aba dapat lang pasalamat ka nga nilibre ka pa

eh." Sabi ni Lawrence. Tiningnan naman ni Noneen
si Lawrence ng masama tsaka hinampas.

"Kapal din ng apog mo no! Fishball na nga lang

tong pinapakain mo sa akin gumaganyan ka pa!"
Sigaw ni Noneen.

"Aba, dapat nga ikaw nagbayad ng fishball mo eh.

Kapal din ng mukha mong magpalibre sa akin eh."
Nabigla naman si Noneen sa sinabi ng asawa niya.
Grabe, nakuha pa nitong makipag-away sa kanya
no? Ibang klase.

"Grabe ka rin no. Parang bente pesos lang naman

to!" Umirap si Noneen tsaka tinuloy ang pagkain.
Lakas din mang-asar ng asawa niya eh. Grabe,
nakuha pang magsalita ng ganun. Tahimik lang
silang pareho, si Noneen nakatingin lang sa may
river side. Tumingala siya, ang sarap naman
magstar gazing dito. Isip nito. Paano kasi tahimik
na, malamig pa.

Napangiti siya, ang dami kasing bituin sa langit.

Nakakatuwang tingnan.

"Sensya na ha, palpak ang first date mo." Nagulat

naman siya ng biglang magsalita si Lawrence.
Napatingin siya dito, seryoso ang mukha nito.
Napangiti siya.

"Buti alam mo." Pabirong sabi ni Noneen.

Napabuntong hininga si Lawrence. "Biro lang."
Pahabol ni Noneen.

"Pero ayos na rin to. At least nilibre mo ko, alam

ko namang dakilang kuripot ka." Sabi ni Noneen.
Tumingin sa kanya si Lawrence.

"Babawi ako." Makabuluhang sabi ni Lawrence.

Napatingin sa kanya si Noneen. Alam niya kung

ano ang tinutukoy ni Lawrence pero bakit parang

may iba pang meaning yung pagkakasabi niya?
Ngumiti lang si Noneen.

"Dapat lang ang bigat mo kaya."

Tahimik na naglalakad si Rhian sa hallway ng
school nila. Baligtad ata ang kapalaran nya ngayon
eh, kasi sya naman ang magisa ngayon. Wala kasi
si Noneen, ang kanyang bestfriend. Biglang
nagdisappear, pinatawag ng teacher nila kaya
ayun. Wala syang magawa ngayon, paano naman
kasi halos lahat ata ng estudyante busy sa
darating na ball at sya naman ngayon problemado.

Wala kasi siyang escort. Required pa naman.

Napabuntong hininga sya, ilang araw na rin ang

lumipas simula nung inannounce yun. Pero ni isang
lalaki wala atang nagaya sa kanya. Wala pa atang
nagkakamaling alukin siya. Ewan nya ba kasi,
halos lahat ata ng lalaki takot sa kanya. Paano
naman kasi..

napagkamalan siya dating bakla.

Hindi nya talaga alam kung bakit siya

napagkamalan pero hindi na lang din niya
pinakealaman iyon. Basta alam niya sa sarili niya..

BABAE SIYA.

Naglalakad siya ng bigla syang mapatigil.

"Huhuhu! Huhuhuhu!" Nakarinig siya ng isang

taong umiiyak. Napalingon siya sa may tunnel.
Nakita niya ang isang lalaking nakaupo habang
umiiyak at nagpupunas ng ilong.

Aww uhugin. Isip nito.

"Huhuhuhuuuu!" Iyak nito. Naningkit ang mga

mata ni Rhian. Grabe hindi pala umiiyak ang
lalaking to. Humahagulgol. Ano bang problema ng
lalaking to ha? Parang namatayan ng kamaganak
kung umiyak. NIlapitan niya ito, medyo magulo
ang buhok nito habang hawak hawak ang panyo at
iyak pa rin ng iyak.

Lumapit pa sy dito tsaka tinapik sa balikat.

"Uy, kuya ayos ka lang?" Tanong niya. Nakita

niyang nagpunas ito ng luha tsaka suminga sa

panyo nya bago tumingin sa kanya. Para naman

siyang nandiri sa pagsinga nito.

"Sa tingin mo sa itsura kong to ayos pa ako?!!"

Sigaw nito tsaka umiyak ulit. Umirap si Rhian,
grabe lang ha Isip nito. Siya na nga tong
nagmamabuting loob siya pa tong sinigawan.

"Actually mukhang ayos ka. Ayos na ayos

jombagin. Kalurkeytuts ka naman. Di ko kerry! Ako
na nga tong nag-mamake good samaritan acting
ikaw pa tong make make sigaw sa akin. Huh!
Grabe ha." Sabi ni Rhian tsaka hinawi ang kanyang

buhok. Napatigil naman sa pagiyak ang lalaki tsaka

siya tiningnan.

"Ano?" Nagkatinginan sila. Hindi kasi naintindihan

ng lalaki ang sinabi nitong babae sa harapan niya
ngayon. Ano daw? Isip niya.

"Wala kako kuya sabi ko uhugin ka!" Sigaw ni

Rhian napatayo naman bigla ang lalaki tsaka
lumapit sa kanya.

"Sinong uhugin???!!" Sigaw nito sa kanya.

Napaatras naman si Rhian sa pwesto niya. Parang
kanina kung sino tong humahagulgol sa kanya
ngayon parang terror monster naman.

"Sa tingin mo kuya sino? Ako? Ay oo ako uhugin

sino ba sa atin ang punong puno na ng sipon ang
panyo aber?" Mataray na sabi ni Rhian. Napatingin
naman ang lalaki sa panyo niya tsaka tumingin
pabalik sa kanya.

"Ahuhuhuhuhuhuhu!" Nanlaki naman ang mata ni

Rhian. Sa totoo lang hindi na nya maintindihan ang
taong nasa harap niya ngayon.

"Di mo naman kasi naiintindihan eh!" Sabi ng

lalaki.
"Paano ko naman kasi maiintindihan eh wala kang
ginawa kundi humagulgol dyan!" Sabi ni
Rhian nagpunas ng luha ang lalaki tsaka tumingin
sa kanya.

"Paano naman kasi, ayaw sa akin ni Anna my

loves! Huhuhu!" Sabi nito at tsaka umiyak ulit.
Napailing naman si Rhian, hindi naman to retarded
bakti ganito kung umasta?

"Sus parang ganun lang! Eh sino ba kasing

magkakagusto sayo eh ang laki mong tao uhugin
ka pa rin!" Matabang na sabi ni Rhian, nakita
niyang humikbi ang lalaki. Ano ba naman yan,
kalalaking tao iyakin. Isip nito.

"Alam mo hindi ka naman nakakatulong Rhian eh.

Iwanan mo na nga lang ako!" Reklamo ng lalaki.

Nagulat naman siya sa pagbanggit nito ng

pangalan niya. Eh? Bakit alam niya pangalan ko?
Kilala ba niya ako? Sikat na ba talaga ang beauty
ko dito sa school? Isip nito.

"Paano mo nalaman pangalan ko?" Nagtatakang

tanong ni Rhian. Tumingin naman ito sa kanya.

"Eh di ba ikaw yung bakla?" Inosenteng tanong

nito. Para namang natigilan si Rhian sa sinabi ng
lalaki sa kanya. Feeling niya lahat ng dugo niya
pumunta pataas sa ulo nya tsaka naginit ng sobra
sobra.

"Pakiulit?" Mahinahong sabi ni Rhian.

"Ikaw si Rhian yung bakla..yung transgender dito

sa school." WTF. Tumawa ng mahina si Rhian.
Tsaka tumingin ng masama sa lalaki.

"Walanjo ka ring lalaki ka no! Babae ako! Hindi ako

bakla o transgender or born this way!
Karlurkeytuts ka! Charing na charing naman ang
chismax na alamness mo! Hindi ako bakla! Babae
ako!" Sigaw ni Rhian. Pero tiningnan lang siya ng
lalaki.

"Weh?"

"Talagang nakuha mo pang magtanong ng ganyan

no? Gusto mo pakita ko sayo ang bahay bata ko?"
Mataray na sagot ni Rhian.

"Wag na. Hindi pa rin naman mababago ang

katotohanang ayaw sa akin ni Anna! Wala na tuloy
akong date sa masquerade ball." Malungkot na
sabi ng lalaki. Bigla naman parang may bumbilya
na nagilaw sa ibabaw ng ulo ni Rhian. Napangiti
sya, eto na yun. Tama, eto ang ang grasyang
hinihintay niya.

Muwahaha. Finally! Isip nito.

"De ako na lang partner mo!" Nakangiting sabi ni

Rhian. Tiningnan sya ng lalaki.

"Ano yun joke?" Para naman siyang nainsulto sa

sinabi ng lalaki. Sya na nga itong nagoffer eh.

"Hindi I'm stating a fact kuya. Sige na pumayag ka

na...aha! Alam ko na, pagselosin natin yang Anna
my loves mo. Pumunta tayo ng sabay dun. Tapos
pakita natin sa kanya na nagkamali siya na hindi

pumayag na sumama sayo di ba?" Nakangiting

sabi ni Rhian. Nakita niyang tiningnan sya ng lalaki
mula ulo hanggang paa. Napataas naman ang kilay
niya.

"Para namang magseselos yun sa isang bakla."

"HINDI NGA AKO BAKLA! MAKULIT DIN LAHI MO

NO?"

"Weh?"

"Alam mo kuyang uhuging weh. Pumayag ka na sa

offer ko, promise. Pagseselosin natin yang Anna
my loves mo ng major major. Magtiwala ka sa akin
promise!" Kumbinsi ni Rhian sa lalaki habang
hinawakan ang braso nito. Napabuntong hininga
ang lalaki, ano pa nga bang magagawa niya? Eh
desperado na syang mapansin ng babaeng
pinakamamahal niya.
"Sige na nga.." Ngumiti naman si Rhian. Finally!
Makakapunta na rin siya, wala na syang
problema.

"I promise kuya, hindi mo to pagsisisihan!"

"Hoy bakla, bakit kanina ka pa nakangiti dyan ha?

Ang saya mo naman ata no?" Tanong ni Noneen sa
kaibigan. Nasa canteen sila ngayon. Ngumiti lang
si Rhian sa kaibigan tsaka kumain ng cake na binili
niya.

"Meron an akong papable for the masquerade ball!

Muwahahahaha! Charing!" Masayang sabi ni Rhian.
Napailing lang si Noneen. Yun lang pala Isip nito.
Sa totoo lang, wala nang balak siyang pumunta pa
doon. Tutal naman wala namna nag-aaya sa
kanya, ni nga ang manliligaw nya hanggang
ngayon di niya makita. Ewan ba niya, ilang araw
na ring hindi nagpaparamdam si Ralph. Nawala na
ata.

"Ikaw ba? Tinanong ka na ni Papa Lawrence?"

"Psh, ano ba bakla. Malamang mga co teacher lang

niya aayain niya dun no." Matabang na sabi ni
Noneen.

"Selos ka naman? Charing ka ha!" Pang-aasar ni

Rhian. Pero tiningnan lang niya ng masama ang
kaibigan.

"Pwede ba. Over my sexy body."

Papauwi na si Lawrence galing sa school ng bigla

siyang madaan sa isang flower shop. Hininto niya
ang kotse tsaka lumabas. Tumingin tingin siya sa
mga bulaklak, napangiti siya. Bakit nga ba nya
naisip huminto?

"Ate, magkano isang bouqeut?"

Nakangiting bumaba ng sasakyan si Lawrence

habang hawak hawak ang mga bulaklak na binili

nya kanina. Siguradong matutuwa ang asawa niya,

paano naman kasi mahilig yun sa roses. Ewan ba
niya, nahiligan yun ng asawa niya dahil sa
panunuod ng mga telenovela sa tv.

Papasok na dapat siya ng bahay ng biglang may

nagsalita mula sa gate nila.

"Tao po! Delivery po!" Napalingon siya. Delivery?

Isip nito. Lumapit siya dito.

"Ah ano ba yun?" Tanong ni Lawrence.

"Ah dito po ba nakatira si Noneen Evangelista?"

Tanong ng lalaki. Tumango naman si Lawrence.
Nilabas nito ang isang bouquet ng bulaklak tsaka
inabot sa kanya. Nagulat siya. At kanino naman to
galing? Isip niya.

"Pakipirmahan na lang po ito." Inabot ng lalaki ang

isang papel sa kanya. Pinirmahan niya ito tsaka
umalis ang lalaki. Tiningnan niya ang bulaklak,
hindi yun roses kundi tulips. Tiningnan niya ang
card sa loob para malaman kung sino ang
nagpadala nito.

From:
Ralph

Tumawa siya ng mahina. "Ibang klase." Bulong

niya sa sarili. Talagang hinahamon siya ng kapatid
niya ha. Lumakad siya papasok ng bahay

papuntang kusina tsaka tinapon ang binili nyang

bulaklak. Oo, bwisit na sya. Ano nga naman bang
laban niya? Si Ralph to eh, malamang mas piliin ng
asawa niya yung bigay ng ugok na yun.

Umakyat si Lawrence papunta sa kwarto ng asawa

niya. Kumatok siya dito tsaka binuksan ang pinto.
Nakita nyang nag-aaral ito, nag-aaral ng subject
niya. Napangiti naman siya dun kaso nawala ang
ngiti niya ng mapansin ni Noneen na nakatayo siya
sa pintuan ng kwarto.

"Andyan ka na pala. Kakain na ba?" Tanong ni

Noneen sa kanya. Pero hindi sumagot si Lawrence
kundi lumapit sa kanya tsaka inabot ang bulaklak.

"Galing sa manliligaw mo." Matabang na sabi nito

tsaka padabog na sinara ang pinto. Para namang
nabato sa pwesto si Noneen. Ano nanaman ba
kinagagalit ng gurang na to ha? Isip niya.
Tiningnan niya ang bulaklak. Napangiti siya.

First time niya kasing makarecieve ng ganito.

Feeling niya tuloy ang ganda ganda niya.

Inamoy niya ito. Para naman siyang kinilig, iba

pala feeling ng nakakatanggap ng ganito no? Isip
niya. Tiningnan niya ang card na nakalagay.

To:
Noneen
Hoy, ako escort mo sa masquerade ball ha. pag
may ibang taong nagaya sayo at pumayag ka
uupakan ko sila. Seryoso ako. Ge, loveyou.
From:
Ralph

Nanlaki ang mga mata niya. Pagkatapos hindi

magparamdam ng lalaking to bigla na lang
magpapadala para sabihin yun? Pero miske
ganun, hindi niya mapigilan mapangiti sa kilig.

"Shemay, nag I love you sya." Bulong ni Noneen.

Inamoy nya ulit ang bulaklak tsaka nagtatalon sa
kama niya. "Mahal niya ako, mahal niya ako!
Weeee!" Sabi ni Noneen habang hawak hawak ang
bulaklak pero hindi niya alam, si Lawrence ay nasa
likod lang ng pintuan niya. Nakikinig sa kanya.

Tumawa ng matabang si Lawrence.

"Tuwang tuwa ka pa ha." Sabi nito tsaka dumiretso

ng kwarto niya.

"Wow, fantastic baby. Boom shakalaka, boom

shakalaka, boom shakalaka. Yeah yeah.."
Kumakanta si Noneen habang nag-aaral. Hindi pa
sya bumababa mula nung binigay ni Lawrence
yung bulaklak, hindi pa naman kasi siya tinatawag
eh kaya hindi muna siya bumaba. Pero napahinto
sya sa pagkanta ng biglang niyang marinig na
tumunog ang tiyan.

"ASDNNASKDHASKDNA" Napahawak siya sa tiyan

nya. Hala, nagugutom na siya. Bakit ba kasi hindi
pa sila kumakain? Binitawan niya ang ballpen tsaka

bumaba papunta sa kusina nila. Pero laking gulat

niya ng nakapatay na lahat ng ilaw at wala ng tao.

Eh? Hindi man lang ako hinintay kumain! Isip nito.

Sumimangot siya, ano nanaman ba iniinarte ng
lalaking yun ha? Binuksan niya ang ilaw sa kusina
tsaka tumingin ng pagkain sa ref. Kumuha siya ng
saging sa table. Kinain niya ito, tatapon na sana
niya ang balat sa trashcan ng may nakita sya.

Boquet of roses.

Napatigil sya at kumunot ang noo niya. Kinuha

niya ito tsaka tiningnan. Mukhang bago pa ang
mga bulaklak. Pero nagtataka siya, para kenino

naman to? May manliligaw ba si Manang at

binusted niya kaya tinapon yung bulaklak? O baka
naman galing sa manliligaw ng asawa niya?
Napailing siya.

"Sayang naman to." Sabi ni Noneen habang

nakatingin sa bulaklak. Napangiti siya. "Pero dahil
wala naman atang nagmamay-ari sayo, akin ka na
lang! Muwahahaha" Kinuha niya ang pagkain niya,
babalik na sana siya sa kwarto niya ng makita niya
si Lawrence na nakatayo sa harapan niya.

Nagkatinginan sila.

Enebenemenyengmengetengeneyen. Isip ni
Noneen. Nakita niyang tumingin si Lawrence sa
hawak niya tsaka tumingin ulit sa kanya.

"Ba't hawak hawak mo yan?" Tanong nito sa

kanya.

"A-ano kasi eh...nakita ko sa trashcan, sayang

naman. Ang ganda ganda pa naman oh." Sabi ni
Noneen sabay tingin sa bulaklak. Nakita niyang
lumapit sa kanya si Lawrence tsaka inagaw ang
bulaklak.

"Akin na yan." Malamig na sabi nito.

"T-teka bakit! Hindi naman sayo eh!" Sigaw ni

Noneen. Nakita niyang itatapon ulit ni Lawrence
ang bulaklak ng pinigilan niya ito.

"T-teka Lawrence wag!" Sabi ni Noneen sabay

harang sa trashcan.

"Tabi." Sabi ni Lawrence habang nakatingin ng

masama sa kanya. Pero umiling lang siya.

"Ayoko." Tanggi ni Noneen. Tinulak ni Lawrence si

Noneen pero hindi pa rin ito umalis sa
pagkakaharang niya sa trashcan.

"Wag kang makulit."

"Wag kang masungit."

"Ah pwede ba
dyan!" Galit
lang siya ni
gurang. Isip

Noneen! Wag ka ngang humarang

na sabi ni Lawrence. Pero tiningnan
Noneen. Ha, hindi ako papatinag sayo
nito.

"Bakit ba kasi gusto mong itapon yan ha! Sayang

naman oh! Ang ganda ganda. Akin na lang kung
ayaw mo!" Reklamo ni Noneen. Napatingin sa
kanya si Lawrence.

"Bakit gusto mo to?" Tanong nito sa kanya.

Tumango naman siya, nakita niyang tumawa ng
mahina si Lawrence. "Eh di ba may boquet of tulips
ka na galing sa mapagmahal mong manliligaw?
Ba't gusto mo pa to ha?" Matabang na sabi ni
Lawrence. Napangiti naman si Noneen. Teka
nagseselos ka ba? Isip nito.

"Wala pa ring tatalo sa favorite ko no. Kung

papipiliin man ako, mas gusto ko yan. Kaya akin
na lang yan please?" Pagmamakaawa ni Noneen.
Nakita niyang tumingin sa ibang direksyon si
Lawrence.

"Sayo naman talaga yan eh." Bulong ni Lawrence.

Para naman natigilan si Noneen sa narinig niya. Ppara sa akin? Isip niya. Teka kanino galing? Sa
kanya? >///<
"Ano?"

"Wala. Ayan na nga." Sabi ni Lawrence sabay abot

sa kanya ng bulaklak. Tumalikod na ito tsaka
nagsimulang maglakad papaalis. Napailing naman
si Noneen. Kahit kelan ang mood ng asawa niya,
ibang klase. Daig pa ata ang panahon ng Pilipinas.

"Ang laki mo talagang bipolar." Bulong nito.

Napangiti naman si Lawrence pagpasok ng kwarto

niya. Hindi niya alam pero parang nung sinabi ni

Noneen na mas pinipili niya yung bulaklak na binili
niya. Parang sumaya sya kahit papaano.

Parang may nagsasabi sa kanya na kahit papaano..

pipiliin niya rin pala ako.

*Dyosa dyosa! Gising! Sayo'y may tumatawag!

Dyosa dyosa! Gising! Sayo'y may tumatawag!*

Naalimpungatan naman si Rhian sa pagtunog ng

cellphone niya. Minulat niya ang mata tsaka kinuha
ang cellphone sa table tabi ng kama niya. Sino ba
tong hayop na to ha? Isip niya. Kung tumawag
naman kasi alanganin. Binuksan niya ang phone.

"Hoy gerlalu, ibang making tawag naman daw ba

sa deep sky night kung kelan the moonlight is so
high in the kalangitan. Ano nanaman bang solving
pro--"

"Hello." Napahinto si Rhian sa pagsasalita ng

biglang nagsalita sa ibang linya. Narinig niyang
lalaking boses ito. Nanlaki ang mata niya at
biglang napaupo.

"OMG Is this oldnap? OMG! Kuyang oldnapper

don't make gasgas sa feslakus ng bestfriend ko!"
Nagaalalang sabi ni Rhian.

"Anong oldnapper ka dyan?" Tanong ng nasa

kabilang linya.

"Oldnapper, kasi di ba kidnap, pang bata lang

naman yun. Eh yung bestfriend ko medyo matanda
na. Kaya oldnap." Paliwanag ni Rhian. Narinig
niyang nagbuntong hininga ang nasa kabilang
linya. Napakamot naman ng ulo tong si Rhian.
Hindi ba nagets ni kuya? Isip niya.

"Hindi ako kidnapper Rhian." Nanlaki ang mga

mata ni Rhian. Nagulat siya, kilala siya ng lalaking
to? Baka naman, siya ang kikidnappin!

"At lalong lalo na hindi ko kasama ang bestfriend

mo, o gamit ang number ng bestfriend mo. Hindi
mo ba nakita sa screen ng cellphone mo?" Tanong
ng nasa kabilang linya. Napatingin naman sa
screen ng cellphone niya. Number lang, walang
pangalan. Ay, paano naman kasi si Noneen lang
ata ang taong tumatawag sa cellphone niya miske
alas dose na ng umaga.

"Eh sino bang frogglet to aber?" Tanong ni Rhian.

"Ako yung pinangakuan mong sasamahan mo sa

ball."

"Yung uhugin?"

"Whatever. Basta samahan mo ko bukas, di ko

kasi alam kung ano susuotin ko." Supladong sabi
nito. Para namang nabigla si Rhian sa sinabi ng
lalaki.

"Aba teka nga lang. Hindi mo ko yaya o

chapperone para samahan kita ha! Cheneles!" Sabi
ni Rhian. Teka wait lang, nagtaka sya. Paano siya
natawagan nitong lalaking uhugin na to? "Teka nga
lang uhugin. Paano mo nalaman number ko?"

Nagtatakang tanong nito. Narinig niyang tumawa

ang lalaki.

"I have my sources. Basta, after class ha." Sabi

nito.

"T-teka! Ano munang panga--"

"Tooot toot tooot"

"Ay bengga." Bulong ni Rhian tsaka tiningnan ang

cellphone. Binabaan na agad siya di pa nya
natatanong ang pangalan nito. Ewan ba niya,
nakalimutan niya kasing tanungin nung una silang
nagkita. Ayan tuloy, ni hindi niya alam kung ano
man lang ba ang pangalan nitong uhugin na ito.

hah, basta uhugin siya tapos!

*KRINGGGGGGG*

Bigla namang nagising si Noneen sa pagtunog ng

alarm clock niya. May pasok nanaman, pero gusto
pa nyang matulog. Paano naman kasi halos inabot
siya ng 12 kakaaral lang ng bwisit na geometry na
yan. Bakit kasi kelangan pa nun, para namang
magagamit pag nagtrabaho ka. Amp. Isip nito.

"Ugh...gusto ko pang matuloggg..." Bulong nito.

Pero gustuhin man niya hindi pwede, may quiz sila
ngayon eh. Worst, sa math pa. Tumayo na siya,
tiningnan niya ang oras. 6:30. Wala na sigurado si
Lawrence. Hindi rin niya malaman kung saan
nakuha ni Lawrence ang kasipagang gumising ng
maaga araw araw eh.

Hindi man lang ba siya inaatake ng katamaran?

Isip niya.

Tumayo na siya tsaka dumiretso ng CR at naligo.

Nagbihis na rin siya at hinanda ang gamit. Bumaba
na siya papuntang kusina para mag-almusal pero
laking gulat niya ng makita niya si Lawrence
nagbabasa ng dyaro at nakaupo sa dining table.

Di pa sya pumapasok? Isip niya.

"Buti naman nagising ka na." Narinig niyang sabi

nito habang ang mga mata ay nasa dyaro pa rin.
Napatingin siya sa kanya.

"Hindi ka pa ba papasok?" Tanong nito sa asawa

habang sinimulang kumain.

"Hindi pa."

"Eh bakit?"

"Hinihintay ka." Sabay tingin sa kanya. Para

naman biglang naginit ang mukha ni Noneen,
napatingin tuloy siya sa ibang direksyon. Ano ba
tong asawa niya ha? Bumabanat pa o ano? Kinikilig
kasi sya.

"G-ganun
tsaka di
pasok sa
naman si

ba. W-wag mo na akong hintayin. Tba hindi tayo pwedeng magsabay ng

school?" Sabi ni Noneen. Napangiti
Lawrence.

"Sino nagsabing sabay tayong pumasok? May

ipapaliwanag lang ako sayo pagkatapos mong
kumain. Tapos ikaw na magdala nito sa room nyo."
Sabi ni Lawrence tsaka tinuro ang isang bundle ng
papel. Para namang binuhusan ng napakalamig na
yelo si Noneen sa kinauupuan niya.

Kinikilig na ako eh! Pinahiya mo pa ako! Tae ka

talagang gurang ka!

Tiningnan niya ng masama ang asawa. "Hoy

gurang, estudyante mo ko. Hindi secretary." Bwisit
na sabi ni Noneen tsaka umirap. Ibang klase talaga
tong asawa niya.

"Di ba ikaw ang elected ng secretary ng class sa

subject ko?"

"Oo na! Sige na! Ano ba pagagawa mo ha? Bili!

Gusto ko nang pumasok." Reklamo ni Noneen
habang nakasimalmal ang mukha. Natuwa naman
si Lawrence sa reaksyon ng asawa. Ang cute cute
talaga pag inaasar. Isip niya.

"Ito ang mga gagawin mo okay? Una, papaliwanag

mo yung contents ng iquiquiz at sabihin mo meron
akong palugid na 10 minutes to review.
Pagkatapos nun, ibigay mo na lahat ng papers na
to. Tapos after lunch, ibigay mo sa akin lahat ng
papel. By 5, tulungan mo akong icheck lahat ng
papers ng section sa faculty room tapos by 7
dinner natin sa labas okay? Sige alis na ako. Eto
yung papel ha." Sabi ni Lawrence tsaka tumayo at
umalis. Inulit naman ni Noneen ang mga sinabi ni
Lawrence sa kanya.

"Okay, paliwanag, tapos 10 minutes review, bigay

papel after lunch, checking by 5, dinner sa labas
by 7. Teka..dinner sa labas by 7.." Nanlaki ang
mata ni Noneen.

DINNER?

"Lahat na ba ng papers andito na?" Sigaw ni

Noneen sa klase. Tapos na kasi yung oras nila ng
pagquiquiz. Nagtanguan naman ang mga kaklase
nya. Grabe, ang hirap maging secretary ng asawa
niya. Lahat na lang kasi sa kanya pinagawa. Isip
nga nya, baka pati pagcocompute ng grades at
paggawa ng quiz o exam sya na rin gumawa.
Masaya yun.

"Oo! Andyan na yung akin!" Sigaw ng isang lalaki

nyang kaklase.

"Binigay na namin yung mga andito." Sigaw pa ng

isa nyang kaklase. Tumango na lang siya tsaka
nilagay ang mga papel sa folder. After lunch pa
naman niya ibibigay ang mga papel sa asawa.
Umupo na siya sa upuan niya dahil nga baka
dumating na ang susunod nilang teacher. Nakita
niya ang kaibigan niyang nakatulala lang. Anong
problema nama nito? Isip niya.

"Huy bakla." Tawag nito sa kaibigan niya. Nakita

niyang lumingon ito sa kanya. Napataas ang isa
nyang kilay. Anyare? Isip nito.

"Yes?" Matamlay nitong sagot.

"Anong nangyari sayo? Bakit parang wala ka atang

energy ha?" Tanong ni Noneen sa kaibigan. Nakita
niyang napabuntong hininga ito.

"Paano naman kasi yung lalaking may tulo sa

ilong! Mag make calling daw ba in the middle of
the night sky when I'm sleeping beauty! Tarages,
hindi ako nakatulog! Haggard tuloy ang beauty ko!
Buti nga hindi ako mukhang beast ngayon eh..."
Tsaka sumimangot naman ang kaibigan.
Naguluhan siya. Sino ba tinutukoy ng kaibigan
nya?

"Teka sino ba yang lalaking may tulo sa ilong na

yan ha?"

"Yung papable ko sa ball! Ahh! Tapos mamake

chapperone pa ako mamaya!"

"Eh bakit may tulo sa ilong tawag mo dun? Wala

man lang bang pangalan yun??"

"Isa pa nga yun eh! Hindi ko alam pangalan niya!

Basta alam ko uhugin sya."

"Eh?" Naguluhan naman si Noneen sa sinabi ng

kaibigan. Ano daw? Escort niya sa ball pero hindi
niya alam pangalan? Eh paano sila nagkakila?
Parang ang gulo naman ata. Isip ni Noneen. Hindi
na sila muli nakapagusap ng kaibigan, pumasok na
kasi ang teacher nila sa susunod na subject.

Lumipas ang ilang oras ang nagbell na rin. Senyas

na lunch na nila. Dadalin na nya ngayon ang mga
papel kay Lawrence. Dun sa walang hiya niyang
asawa.

"Bakla kita na lang tayo sa canteen. Dadalin ko pa

to kay gurang." Tumango naman si Rhian tsaka
naglakad papalabas si Noneen, naglalakad sya ng
biglang tumungo sa kanya. Nahulog ang mga dala
nyang papel. Napabuntong hininga sya.

"Hindi man lang nagsorry." Bulong nito tsaka

yumuko para kunin ang mga papel. Nagulat naman
siya ng biglang may tumulong sa kanya.
Napalingon siya sa harap niya.

hayjusko! Ang gwapo! Isip niya.

Si Ralph kasi nasa harap niya ngayon. Katulong

magpulot ng papel. Para naman siyang nabato sa
pwesto niya. Ang gwapo naman kasi ni Ralph.
Masisi mo naman ba siya?

"Ralph?"

"Tulungan na kita." Sabi nito tsaka ngumiti sa

kanya. Tumayo na sila. Kukunin sana ni Noneen
ang mga papel sa kamay ni Ralph kaso pinigilan
siya nito.

"Saan mo ba to dadalin? Samahan na kita." Para

namang nagaalangan si Noneen sa sinabi ni Ralph.
Eh paano naman kasi sa asawa niya ito dadalin,
paano pag nakita silang magkasama mamaya
magparinig nanaman ito.

"Ah eh wag na. Ako na lang. Kaya ko naman to

eh." Nakangiting sabi ni Noneen. Pero hindi
nagpatinag si Ralph.

"No, it's okay I insist." Kaya ayun, wala na siyang

magawa. Sabay silang naglakad sa hallway
papuntang faculty room. Tahimik lang sila habang
naglalakad ng biglang nagsalita si Ralph.
"Namiss mo ba ako?" Tanong nito sa kanya.
Namula naman siya sa tanong nito sa kanya. Oo
miss na miss kita! Tae ka saan ka ba nagpunta?
Pero syempre hindi niya iyon sinabi. Jologs naman
yun, para naman siyang patay na patay sa lalaking
to pag ganun.

Bakit hindi nga ba?

"Gulat nga ako buhay ka pa pala eh." Matabang na

sabi ni Noneen. Tumawa naman ng mahina si
Ralph.

"Nagkasakit ako." Bigla naman napahinto si

Noneen sa paglalakad. Ano? Nagkasakit si Ralph?
Eh bakit hindi man lang nya alam?

"Wag kang magaalala okay na ako." Dugtong ni

Ralph.

"Ba't di ka man lang nagtext?" Tanong ni Noneen.

"Bakit nag-aalala ka?"

"Slight."

"So tayo na?"

"Sabi ko nga hindi ako nagaalala sayo eh." Natawa

naman si Ralph sa sabi ni Noneen. Kahit kelan
talaga tong babaeng to. Isip niya. Nakarating na
sila ng faculty room, binuksan ni Noneen ang pinto
tsaka dumiresto sa office ni Lawrence.

"Sir." Humarap si Lawrence sa kanila ng nakangiti.

Pero nung nakita nyang may kasama ang asawa.
Tila ba nawala ang ngiti sa labi niya. Nakita niyang
ngumisi ang kapatid niya. Walang hiya isip nito.
Talagang walang balak ang kapatid niyang tigilan
ang asawa niya.

"Eto na po yung papers." Sabi ni Noneen tsaka

nilagay sa desk ni Lawrence ang mga papel pati rin
si Ralph. Napabuntong hininga naman siya. May
sasabihin pa naman siya sa asawa tapos may epal
na kasama.

"Sige iwan nyo na lang dyan. you can go now."

Malamig na sabi ni Lawrence tsaka tumalikod.

Nakakabwisit. Isip niya. Kahit kelan wrong timing

ang kapatid niya. Sarap hambalusin. Narinig
niyang sumara na lang ang pinto ng office niya.

Bwisit.

"Ah paano ba yan gerlalu mauna na akey,

someone's waiting down there in the gateness.
Babush!" Paalam ni Rhian sa kaibigan.

"Sige ingat kayo sa date nyo ha!" Pagbibiro ni

Noneen nakita naman niyang umirap lang ang
kaibigan. Napangiti siya, infairness ha.
lumalovelife. Isip nito. Tiningnan nya ang orasan.
Malapit na mag 5, tutulungan na nya magcheck ng

papel ang asawa. Napabuntong hininga sya. Grabe

naman, lahat na lang ako gumawa. Nakakahiya
naman sa akin. Isip nito.

Magdadate naman kayo di ba? Ayos lang yun

bonding!

Napailing siya. Hindi, wag syang magexpect. Hindi,

wala lang yun. kakain lang sila tapos.

Bakit malay mo naman? Di ba nga babawi siya?

"Ah! Bakit ba ganito iniisip ko. Tigilan mo nga yan

Noneen. Isipin mo na lang si Gongchan okay
Gongchan lang! Hmp!" Sabi ni Noneen sa sarili
habang nilagay ang notebook nya sa bag. Eh bakit
ba kasi ganito ang nararamdaman nya? Bakit
parang kinakabahan siyang ewan.

AHHHH! Ayokong pumunta sa gurang na yun.

Naisip niya kasi. Magchehceck sila ng papers kung

kelan uwian na? Tapos wala ng tao sa faculty,
tapos sa loob pa ng office niya. Tapos silang
dalawa lang tapos..

AHHHHHHHHH!

Napailing siya, ano ba naman tong mga

pumapasok sa isip niya. Hindi makamundo!
Lumabas na lang siya ng room niya tsaka
dumiretso sa faculty room. Naglalakad siya ng
bigla nyang nakitang lumabas si Ralph galing sa
faculty room. Seryoso ang mukha nito at tila di
mapinta.

Eh? What's new nga naman ba? Parating straight

face naman si Ralph di ba?
Hindi na nya ito pinansin tsaka dumiretso sa
faculty room. Binuksan nya ang pintuan nakita
niya si Lawrence nakaharap sa computer nya.
Naglalaro, napangiti si Noneen. Alam nyo ba kung
ano nilalaro ng asawa niya?

Super Tux.

Basta tungkol yun sa penguin. Na parang pang

bata ang laro. Natatawa siya, kahit kasi ang
seryoso ng asawa niya, may childish side pa rin.

"Ehem." Sabi ni Noneen. Agad naman lumingon sa

kanya si Lawrence tsaka pinatay ang monitor.
Napalunok siya. Nakakahiya kaya yun. Para sa
kanya, natawa naman ng mahina si Noneen.

Ang cute.

Ano?

Wala, wala.

"Andyan ka na pala. Andyan na yung papel

simulan mo nang checkan yung ibang section.
Nachekan ko na yung sa section mo eh." Sabi ni
Lawrence. Tumango na lang si Noneent saka
nagsimulang magcheck. Tahimik lang sila all the
time. Minsan sumusulyap sulyap si Lawrence sa
asawa pero, lahat yun palihim lang. Halos isang
oras din nagcheck si Noneen dahil tatlong section
ang mga chineckan nya. Nung makatapos na sya,
inayos nila ang mga papel tsaka nagayos ng gamit
si Lawrence.

"It's already pass 6. Should we go now?" Tanong ni

Lawrence. Napaangat naman ang ulo ni Noneen.
Parang bumilis ang tibok ng puso nya, eto na ba
yun? Yung dinner sa labas na yan ha? Eto na ba
yun? Kinikilig ako! Joke lang. Isip niya.

"Ah..s-sige." Nauutal na sabi ni Noneen.

Kinakabahan kasi sya. Teka, bakit nga ba siya
kinakabahan? Nakita niyang ngumiti ang asawa.
Kinuha nito ang jacket nya tsaka sila lumabas ng
office. Madilim na rin ang paligid tsaka wala ng
tao. Mas mabuti na rin yun, hindi mahirap
magtago hindi ba?

Naglakad sila hanggang makapunta sila sa

sasakyan ni Lawrence. Nagsimula nang magdrive
si Lawrence pero tahimik pa rin siya, ewan ba nya.

Ang lakas ng kabog ng puso niya. Hindi niya

maintindihan. Bakit ba kasi siya kinakabahan? Eh
nakapagdate na nga sila nung nakaraan eh!

Mali, hindi yun date. Hindi yun date! Isip niya.

Napailing siya. Grabe, bakit ba kasi ang laki ng
epekto ng gurang na to sa kanya?

Kasi mahal ko sya? Charing! Isip niya. Hindi, hindi

nya mahal si Lawrence. Siguro kinakabahan lang
siya dhail napakaseryoso ng taong to.
Napakabipolar, napaka lahat na.

"S-san ba tayo kakain? I mean, saan tayo

magdidinner?" Tanong ni Noneen habang

nakatingin sa labas. Nacucurious din kasi siya kahit

papaano. Saan nga ba sila pupunta?

"Sa tingin mo ba saan?" Pagbalik ng tanong ni

Lawrence tsaka ngumisi. Ayan nanaman yung mga
tanong ni Lawrence eh! Parati siyang pahiya pag
ganyan eh!

"Sa isang res--"

"De kay lolo. Nagpapatawag kaya siya ng dinner

ngayon." Para namang nabato si Noneen sa sinabi
ni Lawrence. So all this time yung dinner sa labas
na ineexpect niya ay sa bahay pala ng lolo ni
Lawrence. Kaya nga dinner nga sa labas di ba?

Labas! Common sense naman labas, hindi sa loob

ng bahay nila. Sa labas! Sa bahay ng lolo nya.

Sabi ko nga eh!

"Tinawagan niya kasi ako kaninang umaga."

Paliwanag pa ni Lawrence. "Gusto daw niya tayong
makita. Tutal, matagal na siyang hindi
nakakadalaw sa atin." Napalunok si Noneen. Buti
na lang pala hindi niya tinuloy yung sasabihin niya
kundi pahiyang pahiya siya.

Parang kaninang umaga lang.

"Sabi ko nga eh miss ko na din sya." Matabang na

sabi ni Noneen. Napangiti naman si Lawrence.
Alam niyang iba ang iniisip ng asawa. Pero malay
ba nyang iba pala ang interpretasyon ng asawa
niya sa sinabi niya?
"So alam mo na?" Tanong ni Lawrence tsaka
pinark ang kotse. Andito na kasi sila sa bahay ng
lolo niya. Lumingon siya kay Noneen.

"Oo na alam ko na." Sabi ni Noneen tsaka ito

napabuntong hininga.

"Let's go babe?" Nakangiting sabi ni Lawrence.

Huminga ng malalim si Noneen tsaka ngumiti
pabalik sa asawa niya.

"Sure babe."

It's acting time.

"AHHHH! Walanjong may tulong sipong lalaking
yun! Anong oras na, wala pa rin!" Naiinis na
bulong ni Rhian sa sarili habang nakatingin sa relo.
Paano naman kasi halos ata 30 minuto na siyang
naghihintay dito sa main gate ng school nila.
Kinakabahan tuloy siya, baka naman ginugudtime
lang siya?

Huh lakas naman niyang pagtripan ang dyosang

katulad ko. Isip ni Rhian.

"Isang minuto na lang, pag wala pang yung uhugin

na yun. Aalis na talaga ako. Hmp." Sabi ni Rhian
sa sarili. Tumingin siya sa relo niya tsaka
nagbilang.

"27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, kaimbyerlalu! Bakit ko

ba iintayin yung uhugin na yun?" Hinawi niya ang
buhok tsaka nagsimulang maglakad papalabas.
Tatawid na sana siya ng biglang may humintong
sasakyan sa harapan niya. Nanlaki ang mata niya,
hindi lang kasi pipityugin na sasakyan yung
huminto ngayon sa harapan niya kundi isang
Mercedes Benz. Nagulat siya ng biglang bumaba
ang bintana ng sasakyan.

At may isang uhugin doon sa loob.

"Hop in." Matipid na sabi nito. Nanlaki ang mata ni

Rhian tsaka nya tinuro ang sarili.

"Oo ikaw, sino pa ba? Bili pasok na sa loob." Sabi

ng lalaki. Para namang nabato siya sa
kinatatayuan nya. Yung uhugin na to ba talaga ang
nakikita niya ngayon? Dahan dahan siyang lumapit
sa kotse tsaka binuksan ang pintuan.

"Napakahinhin mo naman. Papasok na lang."

Narinig niyang bulong ng lalaki. Agad agad naman
siyang pumasok ng kotse tsaka sinara ang pinto.
Masisi mo ba kung hanggang ngayon may culture

shock sya? Ano ba naman kasi ang alam niya? All

this time akala niya isang di hamak na hampas
lupa lang tong lalaking uhugin na to tapos biglang
ganito?

"Himala ata, you don't have your native tongue

and talkative mouth today?" Tanong ng lalaki sa
kanya, napatingin sya dito.

"Anong native tongue ka dyan?" Inosenteng

tanong ni Rhian.

"You know, that language you are sepaking when I

first met you." Paliwanag ng lalaki. Pero umirap

lang si Rhian. Ibang klase naman kasi, bakit

biglang naging english speaking yung uhugin?

"Charing imbyerlalung waiting shed ang beauty ko

kanina sayo wag mong make high blood ang
headress ko ha." Bulong ni Rhian habang
nakatingin sa labas.

"There it goes." Sabi ng lalaki. Napatingin sa kanya

si Rhian.

"Ano ba naman kasi, hindi ka ba pilipino bakit ba

biglang naging spoking english ang dramabels mo
ngayon ha? Cheneles!" Reklamo ni Rhian. Natawa
naman ng mahina ang lalaki.

"Can you do me a favor? Wag mo munang gamitin

yang native tongue mo pag nasa mall tayo.
Sabihin eh pumapatol ako sa bakla." Para namang
kumulo bigla ang dugo ni Rhian sa ulo. Tiningnan
niya ng masama ang lalaki.

"Hoy uhugin. Ilang beses ka pang pinanganak at di

mo maintindihan na hindi nga ako bakla!" Sigaw ni
Rhian tsaka umirap. Hindi ba mamamatay ang
issue na iyon? Isip niya. Halos kasi isang taon na
ang lumipas napagkakamalan pa rin siya! Ano ba
ang dapat niyang gawin ha? Maghubo sa harap nila
para mapatunayang babae siya?

Gagu, di bale na lang mapagkamalan. Wag lang

maghubo.

Tahimik lang sila sa buong biyahe hanggang

makarating sila sa isang mall. Nagpark sila tsaka
pumasok sa loob. Pero laking gulat niya ng hindi
man lang huminto ang lalaki dun sa may guards
para makapkapan man lang siya. Dirediretso tong
naglalakad at nagbow pa sa kanya yung mga
guards. Napakunot ang noo niya.

Walanjo, bakit ganun? Isip niya.

Susundan na sana niya ang lalaki ng bigla siyang

harangin ng guards.

"Ma'am kakapkapan ka muna namin." Sabi nito sa

kanya.

"Eh bakit sya hindi niyo kinapkapan? Kasama

naman ako nun eh!" Sabi ni Rhian sabay turo sa
lalaki. Nakatalikod ito sa kanila ngayon.

"Ma'am boss po namin siya." Para namang

naguluhan si Rhian sa sinabi ng babaeng guard.
Boss? Ano yun? Head ng mga guards? Isip ni Rhian
habang kinakapkapan siya.

"Sige po Ma'am." Sabi nito tsaka sya umalis at

lumapit sa lalaki. Nakita niyang tumitingin tingin

ito sa paligid. Boss? Isip niya. Boss? Anong klaseng

boss?

"Tara dun tayo." Turo ng lalaki tsaka sila pumunta

sa isang mamahaling botique. Puro mga damit ng
lalaki, at puro branded. Nilibot ni Rhian ang mga
mata niya. Magaganda nga ang mga damit dito,
tiningnan niya ang price.

Php. 7,495.75

Para namang lumuwa ang mga mata ni Rhian nung

nakita niya ang presyo ng polo na nakita niya. Polo
lang halos 7k ang presyo? Tae sa palengke 300
lang yan eh! Isip ni Rhian. Napatingin siya sa lalaki

na ngayon ay nagsusukat ng coat. Grabe, sino ba

tong lalaking to ha?! Naguguluhan siya!

Humarap ito sa kanya tsaka tumingin sa kanya.

"Ayos ba?" Tanong ng lalaki sa kanya. Tiningnan

niya ito. Medyo maluwag yung coat sa kanya kaya
mas lalo syang nagmumukhang payat. Umiling si
Rhian.

"Msyadong maluwag. Dapat yung fit lang sayo."

Sagot ni Rhian.

"Penge ng mas fit sa akin, yung mas maliit dito."

Sabi nung lalaki dun sa isang sales lady. Tumango
naman ito tsaka kumuha.

"Sa tingin mo anong mas magandang kulay ang

suotin ko? All black, or should I try other colors?"
Tanong ng lalaki sa kanya. Tiningnan ulit ni Rhian
ang lalaki. Hmm, bigla naman siyang napahinto sa
pagmumukha nito.

AHA!

Kaya pala kanina pa lang nagtataka na siya.

Nagbago pala ang buhok ng uhuging to. Mula sa

pagkahabang habang buhok nagpaclean cut na ito.

Infairness, bumagay naman sa kanya.

"Staring is rude. Alam kong gwapo ako." Sabi nito

tsaka ngumisi. Para namang nasamid si Rhian sa
sinabi ng lalaki sa harap niya.

"Wag ka ngang mahangin. Uhugin ka lang eh."

Matabang na sabi ni Rhian. Nakita niyang umirap
ang lalaki tsaka ito ulit humarap sa kanya.

"Just answer it dude." Seryosong sabi nito.

"Anong dude ka dyan? Try mong mag dark blue o

gray. Pag kasi nagblack ka, sobrang common. Isa
pa, dapat fit sayo yung coat mo tsaka yung pants
mo. At hanggang sakong mo lang yung pants, para
naman cool kang tingnan." Sabi ni Rhian tsaka
tumingin sa ibang direksyon.

"Okay. Ikaw ba, ba't di ka na mamili ng susuotin

mo dyan." Sabi ng lalaki tsaka tumuro sa mga polo
at coat. Para namang naoffend si Rhian sa sinabi
nito. Ah kung hindi lang ako sana'y magtimpi baka
sinapak ko na talaga to. Isip niya.

"Gown ang susuotin ko okay? Wag ka ngang

echusero." Bwisit na sabi ni Rhian.

"Eto na po sir." Sabi ng saleslady sa lalaki tsaka

nagsukat ulit ito. Ganun sila for almost 2 hours, at
pagkatapos nga nun nakahanap na rin sila ng
susuotin ng uhuging ito. Lumabas na sila ng
botique tsaka naglakad.

"Tara dun. Hahanap ako ng sapatos ko." Sabi ng

lalaki saba'y turo sa department store. Wala
namang magawa si Rhian kundi sumunod na lang.
No choice eh, para tuloy siyang asong kanina pa
sunod ng sunod sa lalaking to. Naglakad lakad sila
hanggang makahanap na sila ng bibilan. At as
usual, isang branded na sapatos nanaman.
Napabuntong hininga sya, isang daang libo ba dala
ng lalaking to? O unlimited ang pera nito? paano
naman kasi gumastos to kanina ng halos 20,000
pesos para lang sa suit niya. Halos nga manlumo si
Rhian sa presyo eh.
"May gusto ka bang bilin? Pili ka lang dyan." Sabi
ng lalaki habang nagsusukat ito ng sapatos.
Napatingin naman siya dito. Grabe naman kung

magsalita tong lalaking to kala mo sya may ari ng

mall.

"Ah..wag na." Tanggi ni Rhian. Kahit papaano

naman sana'y siyang mahiya no.

"Wag ka nang mahiya di bagay." Narinig niyang

bulong nito. Tiningnan naman niya ito ng masama.

"Walanjo kang echuserong uhugin. Anong seeing

mo sa akin? Makapalduts ang fes?" Sabay irap.

"Kukunin ko na to." Tumingin sya kay Rhian. "Oo,

sa tingin mo makapal ang mukha mo." Napalingon
naman siya dito. Aba walang hiya! Walang utang
na loob! Isip nito.

"Ibang klase ka rin no." Sabi ni Rhian.

"Bakit sino ba nagaya sa akin na maging date

nya?" Nakangiting tanong ng lalaki.

"Pasalamat ka nga tutulungan pa kita eh. Hmp!"

Sabay irap ni Rhian. Nakita niyang lumapit ang
saleslady sa lalaki tsaka inabot ang sapatos na
nakaplastic na. Nakita rin niyang nagbow ito sa
kanya.

Bakit ba lahat sila bow ng bow sa uhugin na to???

Porke't bagong gupit!

"Tara na." Sabi ng lalaki tsaka tumayo. Napakunot

naman ng noo si Rhian. Hindi man lang ba niya
babayaran?

"Hoy uhugin. Masama yang ginagawa mo! Ba't

hindi ka man lang dumaan sa cashier para
bayaraan yang binili mo???" Sabi ni Rhian. Pero
ngumiti lang ang lalaki at patuloy sa paglalakad.
Susumbong niya sana ito sa guard sa labas ng
department store kaso nakita niyang nagbow
nanaman ito sa lalaki at dirediretso lang itong
nakalabas.

Pwede pa lang kumuha dito ba't di ko man lang

alam?

"Hoy uhugin! Ano ka ba! Ba't di mo man lang

bayaran yan ha? Tsaka bakit ba lahat ng tao dito
nag bobow sayo ha? Mapasaleslady, guard, janitor
o lahat na! Pati ata ipis nag bobow sayo eh."
Naguguluhang tanong ni Rhian sa lalaki. Nakita
niyang ngumiti ito.

"I don't let insects inside my mall." Kalmadong

sabi nito habang nakangiti. Napahinto naman si
Rhian sa paglalakad at nanlaki ang mga mata niya.
Tama ba ang narinig niya?

My Mall. Meaning.. sa kanya tong mall na to?!

"A-ano?" Huminto sa paglalakad ang lalaki tsaka

tumingin sa kanya.

"You heard me right. I keep my mall safe and

clean. Ayokong bigyan ng problema ang mga
costumers kong pumupunta dito." Sabi nito. Para
namang binagsakan ng isang building si Rhian sa
pwesto niya. So all this time pala, ang lalaking
uhugin na nakita niya sa tunnel na ngawa ng
ngawa dahil sa isang babae na mukhang hampas
lupa ay isang lalaking may ari ng pinaka sikat na
mall sa Manila.

Wow.

"Sino ka ba talaga ha?" Naguguluhang tanong ni

Rhian. Ngumiti ito sa kanya.

"Just call me Marco."

Para namang tuod si Noneen sa pwesto niya. Nasa

living room kasi sila ngayon sa bahay ng lolo ni
Lawrence. Hindi siya makagalaw paano naman kasi
nakaakbay si Lawrence sa kanya ngayon habang

hawak hawak yung isa nyang kamay. Hindi niya

alam kung paano gagalaw, sa totoo lang.

Ngiting ngiti naman ang lolo ni Lawrence sa

posisyon ni Lawrence at Noneen. Natutuwa siya,
ang sweet sweet ng apo nya. Pero hindi niya alam,
si Noneen hirap na hirap na. Paano naman kasi
para siyang nakakulong sa pwesto nila.

"Buti naman at nakadalaw kayo..." Panimula ng

lolo ni Lawrence. Ngumiti naman ng pilit si
Noneen. Sa totoo lang, naiirita siya. Bakit kasi
kelangang sweet sila parati sa harap ng lolo ng
gurang na to.
"Kayo pa lo, alam nyo naman di namin kayang
tiisin na di kayo makita. Di ba babe?" Sabi ni
Lawrence tsaka lumingon kay Noneen. Tumawa
naman ng pilit si Noneen tsaka tumango.

"Love na love namin kayo lolo..alam nyo naman.."

Sabi ni Noneen habang pilit na nakangiti.

"Ang sweet talaga ng mga apo ko. Ba't nga ba

hindi pa kayo nagaanak ha?" Para namang
binuhusan ng malamig na tubig si Noneen sa
kinuupan niya. Anak? Seryoso ba yung narinig
niya? Anak? Di nga? Pwera biro?

Narinig niyang tumawa ang asawa ng mahina at

mas lalong hinigpitan ang hawak sa kamay niya.
Ugh, kaya ayokong pumupunta dito eh. Isip ni
Noneen.

"Don't worry lolo, magkakaroon din kami. Siguro

hindi pa muna ngayon." Sabi ni Lawrence habang
nakangiti. Napatingin naman si Noneen sa kanya.

Wala akong balak isuko ang bataan excuse me.

Isip niya.

"Haha, eh bakit kasi ang tagal bago kayo

makabuo? Dapat kasi dalasdalasan nyo ang
pagprapractice ng maka shoot!" Sabi ng lolo ni
Lawrence. Narinig ni Noneen na tumawa ang maglolo pero siya tahimik lang. Nganga, wala siyang
masabi. Sa totoo lang gusto niyang masuka. Ano
ba naman kasi! Sixteen years old pa lang siya!

Anak naman ng aso.

"Lolo talaga." Sabi ni Lawrence.

"Baka naman kasi gumagamit pa kayo ng

proteksyon? Aba hindi talaga ako magkakaapo
nyan! Dapat bilisan nyo, hanggang andito pa ako!"
Halos masuka na ata si Noneen sa pinaguusapan
nila ngayo. Napalunok siya, hindi pa ba kami
kakaen?!!!

"Wag kang magalala lolo, magkakaroon ka ng apo

by the time she graduates." Bigla naman
napatingin si Noneen sa asawa niya. ANONG BY

THE TIME SHE GRADUATES?! Isip ni Noneen.

Tumingin si Lawrence sa kanya na para bang wag
kang magreklamo okay?

"Makisakay ka na lang." Bulong nito sa kanya

sabay halik sa pisngi nito. "Di ba babe?" Tanong ni
Lawrence sabay ngiti. Tumawa naman ng mahina
si Noneen tsaka tumingin sa lolo nila.

"Hindi pa po ba tayo kakain? May hinihintay po ba

kayo?" Magalang na tanong nito habang nakangiti
ng pilit. Nakita naman niyang tumingin ang
matanda sa pintuan tsaka tumingin ulit sa kanila.

"Mukha ngang siguro hindi siya darating, sige

halika na kumain na tayo." Sabi ng matanda.
Nauna na itong tumayo tsaka lumakad papunta sa
kusina. Agad naman siniko ni Noneen si Lawrence
ng makaalis na ang lolo nila.

"Aray. Masakit ha!" Sabi nito.

"Bakit mo sinabi yun ha? Nababaliw ka na ba?!"

Galit na bulong ni Noneen sa asawa.

"Wag kang magalala makakalimuta rin yun ni lolo."

Sabi ni Lawrence.

"Gagu ka pala eh, eh lahat nga ng sinasabi mo kay

lolo nagkakatotoo eh. Nako Lawrence, wag na wag
mo kong gagapangin I swear hindi ako
magdadalawang isip na tadyakan ka." Sabi ni
Noneen tsaka tumayo at nagsimulang maglakad.

"Atat ka naman eh, after graduation pa nga eh."

Narinig niyang bulong ng asawa. Napatingin
naman siya dito tsaka napabuntong hininga.

"In your dreams!"

"So kamusta naman ba ang studies mo hmm,
Noneen?" Tanong ng lolo ni Lawrence kay Noneen.
Tumingin naman ito sa kanya tsaka ngumiti.

"Ayos lang naman po." Sagot ni Noneen tsaka

tinuloy ang pagkain. Lumingon ang matanda sa
pintuan tsaka napabuntong hininga. Di na lang ito
pinansin ni Lawrence, alam naman niya kasi kung
bakit. At nagpapasalamat nga siya hindi dumating
yung taong hinihintay ng lolo niya. Si Noneen
naman nagtataka, ilang beses na niya kasing
nakikitang tingin ng tingin ang lolo ni Lawrence sa
pintuan. Sino ba kasi ang hinihintay nya? Isip ni
Noneen.

Importanteng tao ba?

"Siguro talagang hindi na siya darating. Tsk,

sayang naman nagpaluto pa naman ako ng
maraming pagkain. pati ang pabori--"

"Lo, hindi na siya darating. Kumain na lang tayo."

Seryosong sabi ni Lawrence. Napalingon naman
ang asawa niya sa kanya. Ayan nanaman ang
mood swings nito. Bilis magbago ng aura,
mukhang badtrip nanaman. Isip ni Noneen.

"S-sinong hindi darating? May bisita ba kayo lo?"

Inosenteng tanong ni Noneen. Nakita naman
niyang dumiretso ang kilay ng asawa. Senyales na
wala ito sa mood. Sabagay parati naman.

"Oo, etong kapatid ni Lawrence. Si Py." Sagot ng

lolo ni Lawrence. Napakunot ang noo nya. May
kapatid si Lawrence? Isip ni Noneen. Teka, wala
ata siyang alam dito. Sino si Py?

"Py?" Ulit ni Noneen. Tumango naman ang lolo ni

Lawrence tsaka ngumiti.

"Oo si Py, yung nakababatang kapa--"

"Wala kong kapatid lolo. Excuse me." Nakita

niyang tumayo si Lawrence tsaka umalis sa dining
area. Nanlaki naman ang mga mata ni Noneen.
Ano ba talagang nangyayari ha? May kapatid ba

talaga tong asawa niya o wala? Ang gulo naman

grabe.

Narinig nyang napabuntong hininga ang matanda

tsaka umiling. Ano ba talaga kasing nangyayari
aber?

"Kahit kelan talaga tong si Lawrence." Narinig

niyang bulong ng lolo ni Lawrence.

"Pagpasensyahan nyo na po lo, mukhang wala lang

sa mood." Sabi ni Noneen tsaka pilit na ngumiti.
Tumingin sa kanya ang matanda.

"Wag kang magalala, alam ko naman na parating

wala sa mood yang apo ko. Lalong lalo na pag
kapatid na niya ang binabanggit ko." Kapatid?
Nagtaka si Noneen. Kahit kelan walang
nababanggit si Lawrence sa kanya na may kapatid
siya. Ang alam nga lang niya, only child si
Lawrence.

"Kapatid?" Ngumiti ang matanda.

"Walang nababanggit si Lawrence sayo no?"

Tumango naman ito. Pag sangayon sa sinabi ng
matanda.

"May nakababata syang kapatid. Siguro mga

kasing edad mo lang. Dati nung bata pa yun, dito
yun nakatira sa akin. Kaso nung magbinata si Py,
naisipang bumukod. Pinayagan naman ng tatay
nila. Kaya ayun. Matagal tagal ko na nga ring hindi
nakikita ang batang yun." Tumawa ng mahina ang
matanda. Eh? Pero bakit ganun ang mukha ni
Lawrence nung binanggit ni lolo yung kapatid niya?

"Pero lo, bakit po sabi ni Lawrence wala daw

siyang kapatid? Tsaka bakit.. parang galit siya?"

"Sa tingin mo?" Napakunot naman ang noo ni

Noneen. Ano nga ba?

"Magkagalit sila?"

"Alam mo naman pala eh. Nagtatanong ka pa.

Itong batang to talaga." Tsaka tumawa ang
matanda. Magkagalit? Bakit naman? Isip ni
Noneen. "O sya, ituloy na natin tong pagkain."
Tumango na lang si Noneen tsaka kumain ulit.
Pero sa loob loob niya, takang taka siya.

Sino si Py?

Tahimik lang silang dalawa mula ng makatapos ng

pagkain, pumasok ng kotse at hanggang
makarating ng bahay nila. Hindi nagsasalita si

Lawrence. Gusto sana siyang tanungin ni

Noneen tungkol sa kapatid niya kaso mukhang
hindi ito ang tamang panahon. Mamaya
magsigawan lang sila dito eh.

Pero hanggang ngayon nasa isip pa rin niya yung

kapatid ni Lawrence. Si Py, sino ba sya? Bakit sila
galit? Ang dami niyang tanong sa isip niya pero
siguro ipagpapaliban na lang muna niya ito.

"O kamusta naman kayo?

dalaw nyo sa lolo niyo
kanila. Pero hindi ito
dirediretso lang itong
kwarto niya.

Kamusta naman ang

ha?" Tanong ni Manang sa
pinansin ni Lawrence at
naglakad at umakyat sa

Badtrip nanaman. Walentsak.

"Manang pagpasensyahan nyo na ulit ha. hehe.."

Sabi ni Noneen tsaka ngumiti. Tumawa naman ng
mahina si Manang.

"Ano ka ba, sanay na ako." Sabi nito sa kanya.

"Sige po Manang. Matutulog na ako, may pasok pa

bukas eh. Goodnight." Sabay halik sa pisngi ni
Manang. Ngumiti naman si manang tsaka binati rin
siya.

"Sige goodnight."

"Puro introductions yang sinasabi mo. Just get to

the point." Naiiritang sabi ni Marco kay Rhian.
Paano naman kasi naguusap sila ngayon kung
anong gagawin nila sa ball para mapagselos si
Anna. Tiningnan ni Rhian ng masama si Marco.
Nasabi ko na ba sa inyo na napakabossy at
reklamador nito sa kanya?

"Ang bossy mo alam mo yun." Bwisit na sabi ni

Rhian. Nakita nyang ngumiti ang lalaki sa harapan
niya.

"Technically, yes I'm a boss" Umirap lang si Rhian

sa kanya. Sa totoo lang, hindi niya alam kung ano
nangyari sa uhugin na to. Isang araw lang silang

hindi nagkita nagiba na lahat. Naging english

speaking, super bossy na mahangin na eh.

"Kaimbyerlalu ang uhuging make mother earth do

tsunami chuchu. Akechiwa na nga make good
samaritan artness, ikaw pa make costumers
service! Bwisit!" Bulong ni Rhian tsaka hinawi ang
buhok. Napailing naman si Marco. Kung ano ano
nanaman ang lumalabas sa bibig ng kasama niya.

"Tell me what, are you a possessed gay or

something like an alien?" Tanong ni Marco sa
kanya habang lagay ang baba nito sa kamay niya.

"Babae ako. Okay?" Seryosong sabi ni Rhian.

"Whatever you say, just proceed okay?"

"Sabi ko nga di ba? De pupunta tayo ng ball tapos

dapat hindi tayo maghihiwalay tapos ipakita mo
dyan sa annabanana my loves mo na sobrang
sweet natin, na tipong magsisisi siyang nireject ka
nya okay? Sige alis na ako. Baka makasapak pa
ako eh. Bye!" Sabi ni Rhian tsaka tumayo pero
laking gulat niya ng biglang hawakan ni Marco ang
braso niya. Napalingon siya dito.

Problema nito?

Nakita niyang tumayo din ito tsaka tumingin mula

sa ulo hanggang paa niya. Nakita niyang umirap
ito tsaka umalis. Naglakad na ito papalayo sa
kanya. Para namang kumulo lahat ng dugo ni
Rhian sa katawan. Ibang klase talaga tong lalaking
to Isip niya.

So talagang dapat sya maunang umalis ha?

Tumawa ng matabang si Rhian.

"Walanjong uhugin."

"Wahaha, nako bakla nakakuha ka na ng katapat!

Ipakilala mo man lang sa akin minsan!" Pangaasar
ni Noneen sa kaibigan.

"Walanjong gerlalu ka! Ako'y na shashake it up na

nga ang head you make tukso pa sa aking
berytuts! kalurkey ka ha!" Sabi nito magsasalita na
sana si Noneen ng bigla may nagtilian na babae.

"AHHHHHHHHH! OMG OMG! AKO BA AKO BA???"

"Gaga! Wag kang feeler ako! Ako yun! Shemay

sinasagot na kita!"

"I LOVE YOU RALPH SAGAD! AKIN KA NA LANG!"

Napalingon naman ang magkaibigan sa nagtitilian.
Nakita nila si Ralph, may dalang gitara tsaka
bulaklak habang papalapit..

sa kanila.

Nanlaki ang mga mata ni Noneen. Ako ba? Isip

niya. Nakita niyang ngumiti ang lalaki sa kanya.
Shemay pwede bang matunaw? Isip niya. Nakita
niyang huminto si Ralph sa harapan niya tsaka
ngumiti. Labas nanaman ang dimples nito as usual.

Nagulat siya ng magsimulang mag gitara ito at

kumanta.

They come and go, but they don't know

That you are my beautiful.
I try to come closer with you
But they all say we won't make it through.

Parang nabato si Noneen sa pwesto niya. Totoo ba

tong mga nangyayaring to ha? Si Ralph nasa harap
niya ngayon kinakantahan siya? Naramdaman niya
ang init sa kanyang mga pisngi. Well, sino bang
hindi kikiligin pag may lalaking mangharana sayo
sa harap ng ganitong karaming tao.

But I'll be there forever

You will see that it's better

Our hopes and dreams will come true
I will not disappoint you
I'll be right there for you til' the end
The end of time
Please be mine

Nagulat naman siya ng biglang lumuhod si Ralph

sa harap niya tsaka inabot ang flowers sa
kanya. Ngumiti ito sa kanya. Labas dimples of
course.

"Kelan mo ba ako sasagutin ha?" Tanong nito sa

kanya. Napangiti naman si Noneen, at halos lahat
ng nasa paligid nila mga naghihiyawan na. Isipin
nyo naman kasi, isang Ralph De Guzman
haharanahin ang isang babaeng katulad niya?

AH PWEDE NA AKONG MAMATAY I SWEAR :""">

Sasagot na sana si Noneen ng may nauna sa

kanya.

"Sorry Mr. De Guzman pero hindi ka niya

sasagutin. Stop that stupid act, go to your
classrooms and you, Ms. Evangelista and Mr. De
Guzman on my office now."

Ayan na nga ba sinasabi natin eh.

"So what's with the stupid act?" Seryosong tanong

ni Lawrence sa dalawang estudyante sa harap niya
ngayon. Seryoso ang tingin niya sa dalawa. Ewan
ba niya, halo halo ang emosyon na nararamdaman
niya ngayon. Nabwibwisit sya na naniinis na
nagagalit na gustong manapak na gustong
maglayas na ewan. Hindi niya alam kung bakit
basta ang alam niya nung makita niya silang
dalawang nakangiti sa isa't isa..

parang nagdilim ang paningin niya.

Si Noneen naman nakayuko ngayon. Para syang

bingasakan ng langit at lupa sa pwesto niya, sa
kinauupan niya ngayon. Sino ba kasing hindi?
Magsama sama kaya kayo sa isang kwarto, habang
katabi mo ang manliligaw mo at kaharap nyo ang
asawa mo.

Awkward.

"Wala bang may balak sumagot sa inyong dalawa

ha?" Tanong ni Lawrence. Nakita niyang tumawa
ng marahan si Ralph tsaka tumingin sa kanya.

Aba walang hiya.

"Di ba obvious sir? Hinaharana ko lang naman po

ang babaeng mahal ko kanina. Di mo ba nakita? O
sadyang bulag ka lang talaga sir?" Walang galang
na sagot ni Ralph. Napalingon naman si Noneen sa

kanya. Kahit papaano naman kasi, asawa niya si

Lawrence para sabihan na lang ng ganun ni Ralph.
Kaso..pwede bang kiligin sa sinabi niya? Isip ni
Noneen.

Pero kahit ganun naguguluhan siya. Sino ba dapat

kampihan niya ha?!

"Matalas din ang dila mo Mr. De Guzman.

Naturuan ka ba ng nanay mong rumespeto?"
Napalingon naman agad si Ralph sa sinabi ni
Lawrence. Nakita niyang ngumisi ito tsaka
sumandal sa upuan niya. "I guess hindi ka
naturuan ng good manners."

"You have no right to say that." Biglang sabi ni

Ralph. Nakita ni Lawrence ang pagkainis sa mukha
nito. Alam kasi niya, pagusapan mo na ang lahat,
laitin mo na sya wag mo lang idadamay ang nanay
niya.

"Really? Eh sino naman ang magtuturo sayo niyan?

I see, hindi maganda ang pag--"

"Stop." Naputol ang pagsasalita ni Lawrence ng

biglang magsalita si Noneen. Ewan ba niya, hindi
na niya kasi kaya tong pagaaway nitong dalawa sa
harap niya. Bakit kasi parang galit tong dalawa sa
isa't isa?

"Tigilan nyo na nga yan. Sir, ano bang sasabihin

nyo ha?" Sabi ni Noneen habang nakayuko. Di niya
kasing kayang tumingin ni sino sa dalawa.
Napabuntong hininga naman si Lawrence tsaka ulit
tumingin sa kanila.

"Alam nyo naman ang batas sa eskwelahan na ito

di ba? No PDA."

"Pero hindi naman PDA yung ginawa namin kanina

eh!" Sabat ni Ralph pero hindi ito pinansin ni
Lawrence at pinagpatuloy lang niya ang
pagsasalita.

"Bawal ang kissing, petting, necking and also

HOLDING HANDS." Para naman nabingi si Noneen
sa pageemphasize ni Lawrence sa holding hands.
Paano kasi hinawakan lang ni Ralph yung kabilang
kamay niya nung inabot nito yung flowers. Aish,
grabe naman nahawakan lang for 3 seconds
holding hands na agad???! Isip ni Noneen.

"Pero--"

"No buts, you.." Turo ni Lawrence kay Ralph.

"..you can go now and you.." Sabay turo kay
Noneen. "..you have detention after class. Meet me
in the gym. Now you can both go."Napatayo
naman si Ralph at nanlaki naman ang mga mata ni
Noneen sa sinabi ni Lawrence. Detention? Ako
lang?!

"Wait sir, bakit sya lang?! Ako din dapat!" Reklamo

ni Ralph. Pero tiningnan lang siya ni Lawrence.

"I repeat you may now go." Sabi ni Lawrence.

Napabuntong hininga lang si Ralph tsaka padabog
na lumabas ng office ni Lawrence. Samantalang si
Noneen, nakaupo pa rin habang nakatingin ng
masama kay Lawrence. Napansin naman ni
Lawrence na hindi pa din gumagalaw si Noneen
kaya tumingin sya dito at tinaasan niya ito ng
kilay.
"What?"

"Ayheytchu. Hmp!" Sabi nito tsaka tumayo at

umalis ng office ni Lawrence. Napangiti naman
siya. Mission success.

"Di nanaman tayo together forver ngayong uwian

gerlalu?" Tanong ni Rhian sa kaibigan.
Nakasimalmal ang mukha nito ngayon. Walang
hiya naman kasi, bakit siya lang binigyan ng
detention? Sana kung si Ralph din binigyan de
excited pa sya!

Kahit kelan epal talaga yung gurang na yun.

"May detention ako eh. Sorry bakla, sa susunod na

lang. Tapos kain tayo chichaw." Sabi ni Noneen.

"Sino ba kasi nagbigay sayo ng detention ha?"

Tanong ni Rhian, tiningnan lang siya ni Noneen.

"Sa tingin mo sino pa ba?"

"Si Papa Lawrence?"

"Maka papa naman, boylet mo bakla?"

"Selos ka naman? Charing! Waaa, that's your Luis

Manzano day! Wahaha, finally? mag mamake
move na din si Papa Lawrence! Haha cheneles!
PBB TEENS HA!" Pangaasar ni Rhian, binatukan
naman siya ni Noneen.

"Alam mo kahit kelan ka no."

"Fangirl lang naman ang acting ng aketchiwa! Ako

naman kasi shipping ang loveteamness nyo ni
papablenessing! Make chismis sa akin tomorrow
when the world make singing acting chervavu!
Gusto ko detalyado ha! Muwahaha!
Babushhhhhhhh!" Sabi ni Rhian tsaka humalik sa
pisngi ng kaibigan at umalis ng nakangisi. Kahit
kelan din tong kaibigan niya no, ang laking green
minded.

"Tsk." Kinuha ni Noneen ang bag tsaka lumabas ng

room nila. Napakunot ang noo niya, sabi sa kanya
ni Lawrence sa gym daw. Bakit sa gym? Matigas
kaya flooring dun masasaktan siya! Joke. Napailing
lang siya, ano ba naman yan.

Naglakad lakad siya. Ilan kaya silang nasa

detention ngayon araw? Isip niya. Ng marating na
niya ang gym, binuksan niya ang pinto tsaka
pumasok sa loob. Pero laking gulat niya ng ang
makita lang niya ang si Lawrence. Nakasandal sa
pader habang may katabi na balde at mop. At take
note, si Lawrence lang ang andun.

Napakunot ang noo niya. Bakit silang dalawa lang

ang andito?

"Buti naman andito ka na. You can now

start." Sabi ni Lawrence tsaka ngumiti. Napatingin
naman sa kanya si Noneen.

"T-teka, bakit tayo lang ang andito? Asan yung

iba?" Tanong ni Noneen. Napangiti naman si
Lawrence.

"Well I guess it's your lucky day. Ikaw lang ang

may detention. So the whole gym is yours." Sabi ni
Lawrence sabay turo sa buong gym.

"Ha?"

"Clean the gym, using this..." Sabay turo sa katabi

niyang balde at mop. "..and you have exactly 2
hours, you can start now." Para namang lumuwa
ang mga mata ni Noneen sa sinabi ni Lawrence.
Seryoso ba siya? Hindi ba siya nagbibiro?

BUONG GYM SYA LANG MAGLILINIS? ABA LINTEK.

"Oh anong tinitingin tingin mo dyan? Bili, linis na.

Buti nga floor lang yung lilinisin mo eh, hindi pati
yung bench." Napabuntong hininga lang si Noneen
tsaka nilagay ang bag sa upuan. Lumapit siya kay
Lawrence tsaka kinuha ang mop at balde.

Tumingin muna sya kay Lawrence bago naglakad

sa kabilang parte ng gym.

"I hate you!" Sabay alis, tumawa naman ng

mahina si Lawrence.

"Don't worry baby I hate you too!" Sagot ni

Lawrence, para tuloy mas lalong naasar si Noneen.
Hindi na lang niya ito nilingon at nagsimulang mag
mop.
"Ah kahit kelan kang gurang ka. Gurang talaga!"
Inis na bulong nito sa sarili habang sinimulan ang
pag momop. Si Lawrence naman naupo sa upuan
tsaka dumekwatro habang tinitingnan siya. Iba
naman talaga pag may pwesto ka dito sa
eskwelahan, pwede mong pagtripan ang kahit sino
man. Napangiti si Lawrence, nakita niya kasi ang
asawa, lumalaki ang butas ng ilong habang
nakakunot ang noo.

Ang cute.

Mali hindi. Napailing siya, ano ba naman tong

iniisip niya. Tiningnan niya ulit ang asawa,
maganda naman pala to eh. Napangiti ulit siya,
tutal naman wala rin siyang magawa.

"May napansin ako." Sabi ni Lawrence. Narinig

naman ito ni Noneen kaso hindi na lang niya
pinansin tinuloy lang niya ang ginagawa.

"Maganda ka pala!" Natigilan naman si Noneen sa

sinabi ni Lawrence. Naginit ang mukha niya. Tama
ba ang narinig niya? Sinabihan siya ng isang
gurang na maganda daw siya? >///<

"Kaso pag malayuan nga lang!" Bigla namang

nawala ang kumukurbang ngiti sana sa labi niya ng
tinuloy ni Lawrence ang sinabi nito. Nabwisit siya,
hindi ba pwedeng magpuri na lang tong asawa
niya ng hindi dudugtungan.

Ayos na sana eh.

"Ewan ko sayo!" Sigaw ni Noneen tsaka tinuloy

ang pagmomop ng floor. Natawa si Lawrence, kahit
kelan talaga tong asawa niya. Ang sarap asarin.

Dumaan ang makailang minuto ng makaramdam si

Noneen ng pagkangawit sa binti. Parang
namamanhid ito. Kaya tinigil muna niya ang
pagmomop at biglang umupo sa sahig. Hinimas
himas niya ang binti, napalingon naman sa kanya
si Lawrence na nagbabasa ngayon ng libro. Oh
problema nun?

"Anong nangyari dyan?" Tanong ni Lawrence.

"Namamanhid lang." Sagot ni Noneen.

"Ayos ka lang?" Nagaalalang tanong ni Lawrence.

Tumango lang si Noneen tsaka tinuloy ang
paghimas sa binti. Medyo ayaw pa kasing mawala
ng pagmamanhid. Nakita niyang lumapit sa kanya
si Lawrencetsaka tiningnan ang binti niya.

"Masakit ba?" Tanong ulit nito. Tumango na lang si

Noneen, napatingin siya kay Lawrence. Nakita
niyang tumingin din ito sa kanya tsaka ngumiti.
"De tiisin mo. Tumayo ka na nga dyan, tandaan
mo dalawang oras lang ang binigay ko sayo."
Sabay tayo tsaka balik sa kinauupan nito. Para
namang binuhusan ng malamig na tubig si Noneen
sa pwesto niya.

Huh, ibang klase.

Napabuntong hininga lang siya tsaka tumayo ulit.

Kahit kelan talaga tong asawa niya, hindi man lang
nadikitan sa katawan ng salitang concern! Kinuha
niya ang mop tsaka nagsimula ulit. Halos isang
oras na din ang nakalipas ng matapos nya ang
kalahating parte ng gym. Inunat niya ang
katawan. grabe naman tong pinagawa sa kanya ni
Lawrence. Pero sabagay, mas ayos na to kesa
pagsagutin siya ng math problem.

Nagmomop lang siya ng bigla parang may

bumbilya na umilaw sa taas ng ulo niya. Napangiti
siya, tumingin siya kay Lawrence na busy sa
pagbabasa ng libro. Hah, tutal naman
pinahihirapan niya ako. Gaganti ako! Isip niya.

"Aray!" Sigaw ni Noneen sabay upo sa sahig.

Kunwari nadulas siya isip niya. Sigurado naman
siyang matatawag niya ang atensyon ng asawa
niya. Hinawakan niya ang tuhod tsaka sumigaw
ulit.

"Aray! Ang sakit! Huhuhu!" Arte pa niya.

Napalingon naman sa kanya si Lawrence. Bigla
itong napatayo tsaka tumakbo papunta sa kanya.
Nakita niyang nilapitan siya nito tsaka hinawakan
ang tuhod niya.

"Anong nangyari? Bakit? Nadulas ka ba? Aish,

ginamit mo nanaman yang katangahan mo!" Sabi
ni Lawrence habang tinitingnan siya ang
hinawakan ang tuhod niya.

"Ang sakit Lawrence! Huhuhu!" Sabi ni Noneen.

"Saan? Saan? Saan yung masakit sabihin mo?!"
Natatarantang tanong ni Lawrence. Alam niya kasi
pag napahamak to kasalanan niya lahat. Lagot siya
sa lolo niya, sa tatay niya, sa kuya nito pati sa
principal nila.

"D-dito oh! huhu!" Sabi ni Noneen sabay turo sa

may tuhod. Nakita niyang tumingin si Lawrence sa
tuhod niya senyales na pwede na niyang gawin
ang plano niya. Agad agad niyang kinuha ang
balde tsaka binuhos sa pagmumukha ni Lawrence.

"What the?!" Napalingon si Lawrence sa kanya na

ngayon ay basang basa ang mukha at medyo ang
damit. Agad naman tumayo si Noneen tsaka
lumayo sa asawa niya. Tumawa siya tsaka
tumingin dito.

"Wahahaha! Ano akala mo sa akin? Lampa para

madapa? Excuse me! Hahahaha! Belat! Buti nga
sayo! bleh!" Sabi ni Noneen tsaka dumila sa
asawa. Tuwang tuwa siya, finally nakanganti din.
At finally, sa lahat ng planong ginawa niya
kumagat na din si Lawrence. Buti nga hindi
nahalatang nagsisinungaling lang siya kanina eh.
Di pa naman siya magaling umarte.

"Hahahaha! Ayan kasi! Pinapahirapan mo ko! Tama

lang yan, ano kala mo sa akin hindi ako gaganti?
Neknek mo! Hahahaha!" Sabi ni Noneen habang
tumatawa. Hinawi naman ni Lawrence ang buhok

niyang basang basa ngayon. Napailing siya,

talagang hinahamon siya ng asawa niya ha. Pwes..

gaganti din siya.

Tumayo siya tsaka kinuha ang ang balde tsaka

lumapit sa asawa na tawa ng tawa ngayon.
Napatingin si Noneen naman sa asawa niya. Laking
gulat niya ng nakita niyang papalapit na ito sa
kanya.

"T-teka ano yan!?" Tanong ni Noneen. Nakita

niyang ngumisi ang asawa tsaka lumapit pa lalo sa
kanya. Aalis na sana siya ng maharangan siya nito.

Napaatras siya habang papalapit si Lawrence sa

kanya. Ayan na nga bang sinasabi natin eh.

"Lawrence naman eh! Sorry na! Wag kang

ganyan!" Natatakot na sabi ni Noneen habang
papalapit ng papalapit sa kanya si Lawrence. Pero
hindi siya pinansin nito kundi nakangisi lang siya.
Peor mas lalong bumilis ang tibok ng puso ni
Noneen ng maramdaman niya ang pader sa likod
niya at ngayon wala na siyang kawala.

"L-lawrence.." Ang lapit nila ngayon sa isa't isa.

Napalunok siya, paano naman kasi basa ang
pangitaas na damit ng asawa niya. Bakat na bakat
tuloy ang pandesal nito sa katawan.

WAAAAA BAKIT GANITO? BAKIT PARANG ANG

INIT???

"Alam mo bang masayang mabasa? Gusto mong

mafeel?" Tanong ni Lawrence. Take note, husky
voice pa yan ha.

"Wag.." Pero wala huli na ang lahat. Nakita niyang

inangat ni Lawrence ang balde tsaka ito binuhos sa
kanya. Napapikit si Noneen, paano naman kasi ang
lamig ng tubig no. Narinig naman niyang tumawa
ang asawa. Binuksan nya ang mga mata, laking
gulat niya ng makita niyang nakatingin ito sa
dibdib niya.

ABA LINTEK!

"Purple Bra..not bad." Sabi nito habang nakangisi.

Naginit ang mukha ni Noneen. Ano ba naman tong
nangyari! Nakakahiya!

"Walang hiya! Manyak ka talaga!" Sabi ni Noneen

sabay takip sa dibdib niya. Ugh! Ano ba naman
tong nagyayari sa kanya. Nanlaki naman ang mata
ng biglang lumapit ang ulo ni Lawrence sa kanya.
Oh shit, wag mong sabihin dito namin gagawin
yun?

Palapit ng palapit ang mukha ni Lawrence sa

mukha niya. Wag kang pipikit Noneen!

Mapagkakamalan ka nyan! Isip niya. Mamaya kasi

ginugudtime nanaman siya ni Lawrence eh. Pero
para namang siyang nabato ng bigla niyang
maramdaman ang kamay nito sa pisngi niya.

1000000000 votlz.

"L-law...rence..." Nagkatinginan sila. Lalapit na

sana lalo ang mukha ni Lawrence ng biglang
narinig nilang bumukas ang pinto ng gym. Agad
namang lumayo si Lawrence sa kanya. Napalingon
sila sa nagbukas ng pinto.
Buti na lang.

"Mr. Alcantara? Noneen? B-bakit basa kayong

dalawa?"
"Mr. Alcantara? Noneen? B-bakit basa kayong
dalawa?" Tanong ni ms. Cruz sa dalawang taong
basa sa harapan niya. Nagulat siya, hindi niya
inaasahang madadatnan niya silang dalawa dito sa
lugar kung saan walang tao, at lalong lalo na sa
ganitong oras.

Para namang natuod si Noneen sa pwesto niya.

Kinakabahan siya halos muntikan na yun ha,
paano niya ipapaliwanag ang nakikita ngayon sa
teacher niya? Lalong lalo na't basa sila, kahit sino
naman ata na pumasok dito at makita sila
magtataka. Kumabog ang puso niya..

Ito na ba ang katapusan? Wag naman!

"A-anong nangyari dito?" Taqnong ni Ms. Cruz.

Napalunok si Noneen. Magisip ka babae! Isip!
Magsasalita na sana si Lawrence ng pigilan siya ni
Noneen.

"Kasalanan ko po!" Sigaw nito sabay yuko.

Nahihiya siya, napalingon naman si Lawrence sa
biglang pagsasalita niya. Ano nanaman kaya ang
sasabihin nito? Eh huling huli na nga sila.

"B-binasa ko po kasi si Sir! K-kasi po..ano

nagagalit ako sa kanya dahil..binigyan niya ako ng
dentention.." Nahihiyang sabi ni Noneen. Halatang
kabado siya, hindi kasi sya makatingin ng diretso
kay Lawrence o sa teacher niya. Pero yun naman
talaga ang totoo eh, naasar na siya sa asawa niya.
Parati ba naman kasi siyang asarin at pagtripan.

"H-hindi ko naman po alam na gaganti si Sir...kkaya po basa kami. Pero wag po kayong magisip
ng ibang bagay kasi yun lang po talaga yun! Ppromise!" Pagpapatuloy ni Noneen tsaka tinaas
ang kanan niyang kamay. Tumingin muna ng saglit
si Ms. Cruz kay Lawrence at tsaka kay Noneen
bago ngumiti.

"Ano ba kayo, wala naman akong iniisip eh."

Tumawa ito ng mahina tsaka lumapit kay Noneen.
Para namang binunutan ng tinik si Noneen sa
dibdib sa sinabi ng teacher niya. Napabuntong
hininga siya. Buti na lang..buti na lang iba siya.
Isip ni Noneen.

"Basang basa ka na. Halika, pumunta tayo sa

faculty may extra akong damit dun. Magpalit ka,
mamaya siponin ka pa nyan.." Nakangiting sabi
nito kay Noneen tsaka humarap kay Lawrence. "At
ikaw, magpalit ka rin. Mahirap na.." Tsaka ito
ngumiti. Tumango lang si Lawrence tsaka ngumiti.
Hinawakan naman ni Ms. Cruz ang kamay ni
Noneen tsaka ito hinatak.

"Tara na." Sabi nito at tsaka sila lumabas ng gym.

Naiwan naman si Lawrence na nakatayo sa pwesto
niya. Napabuntong hininga siya, anong bang
nangyayari sa kanya ha? Bakit parang biglang nag
iba ang pagiisip niya? Napailing siya.

Control Lawrence. Control...tandaan mo may gatas

pa siya sa labi.

Nakayuko namang pumunta si Noneen at ang

teacher niya sa faculty room. Sila sila na lang ang
tao dun kaya naman nakahinga siya ng maluwag
pero kahit papaano nahihiya pa rin siya sa teacher
niya at sa posisyon nila kanina.

Nakita niyang binuksan ni Ms. Cruz ang locker niya

tsaka kumuha ng isang tshirt at jogging pants.
Inabot nito sa kanya tsaka ngumiti.

"Gamitin mo muna, magpalit ka na bili." Para

namang namula si Noneen sa kabaitan ng teacher
niya. Buti na lang talaga, siya ang nakakita nun.
Kundi siguro, pareho silang tigok. Napangiti naman
si Noneen.

"S-salamat po Ms. Cruz. Sobrang thank you

talaga..nakakahiya naman po sa inyo." Sabi ni
Noneen habang nakayuko. Tumawa naman ng
mahina si Ms. Cruz tsaka tinapik si Noneen sa
balikat.

"Ano ka ba wala yun! Magkaibigan tayo eh, tsaka

ikaw para namang hindi mo din ako tinutulungan
pag may kailangan ako. Isa pa, tayo lang naman
ang andito, wag na Ms. Cruz. Isabelle na lang, di
ba sabi ko naman sayo." Sabay ngiti ni Isabelle.
Tumango naman si Noneen tsaka ngumiti.

"Salamat ulit Isabelle." Sabi nito tsaka pumunta sa

CR at nagpalit. Ng mailagay na ni Noneen ang
damit sa bag bumalik siya sa faculty para sana
magpaalam at magpasalamat ulit kay Isabelle.

Nakita niyang nakaupo ito sa may desk niya.

Pinuntahan niya ito.
"Isabelle." Tawag niya. Lumingon naman ito sa
kanya tsaka ngumiti.

"Aba, fit na fit ha." Biro nito. Tumawa naman sila.

"Ah, teka maupo ka muna Noneen may ibibigay
ako sayong papers, paabot na lang kay Sir
Lawrence bukas, tutal first period nyo siya di ba?"
Tumango naman si Noneen. Naghahalungkat si
Isabelle sa mga folders niya ng magsalita si
Noneen.

"Isabelle..salamat ha..buti hindi mo binigyan ng

meaning yung kanina. Siguro..kung iba yung
nakakita, kung ano ano na iniisip. Baka
nakachismis na nga yun bukas eh.." Sabi ni
Noneen. Ngumiti naman si Isabelle.

"Ano ka ba, hindi naman ako ganun. Isa pa, I

know Lawrence wouldn't do that. He's a decent
person, hindi niya gagawin yun sa estudyante niya
miske sometimes pumapatol siya sa mga
kalokohan..may pagkachildish rin naman yun eh.."
Sabi nito. Tumango naman si Noneen. Tama lahat
ng sinabi ni Isabelle pero bakit ata parang alam na
alam niya lahat?

"Isa pa, hindi ka naman nya fangirl no?" Tanong ni

Isabelle sa kanya. Umiling naman agad si Noneen.
Hindi kasi fangirl tawag sa kanya..

Asawa.

"Hindi po no! Hindi ako katulad ng mga babaeng

halos naglalaway na dun sa teacher na yun." Sabi
ni Noneen.

'I know, isa ka yatang hater nun eh pansin ko

lang. Ayaw na ayaw mo sa kanya? Hahaha.."
Tumango naman si Noneen sa pagsangayon.

"Talagang hater."

"Pero alam mo may aaminin ako sayo.." Bigla

namang nacurious si Noneen sa sinabi ni Isabelle.

Normal na sa kanila yung ganitong open up

pero..parang iba kasi ang tono nito. Nakita niyang
napatigil ito sa paghahanap at tsaka tumingin sa
kanya.

"Wag kang maingay ha.." Tumango lang si

Noneen. "..sa totoo lang, may gusto ako kay
Lawrence." Para namang binuhusan ng
nagyeyelong tubig si Noneen sa pwesto niya.
Natigilan siya, tama ba ang narinig niya?

may gusto ako kay Lawrence.

may gusto ako kay Lawrence.

may gusto ako kay Lawrence.

may gusto ako kay Lawrence.

may gusto ako kay Lawrence.

Bakit kelangan sa kanya pa? Bakit kelangan sa

asawa niya? bakit kelangan na..sa kanya pa
sabihin?

"po?" Yun lang ang nasabi niya. wala na siyang

maisip. Hindi niya kasi akalain. All this time?
Nakita niyang tumawa ng mahina si Isabelle at tila
ba naginit ang mukha nito. Para bang bumigat ang
puso niya. Bakit ganun?

"Matagal ko nang gusto yang si Lawrence. Simula

pa lang nung high school kami." Napakunot naman
ang noo ni Noneen. High school? Meaning
magkaklase sila dati?

"Magkaklase kayo?" Tanong ni Noneen. Tumango

naman si Isabelle.

"Pilot siya, miske hindi nagaaral. Sa totoo lang

nung una..hater ako nun eh...naaasar kasi ako sa
kanya...napakatamad niya, feeling gwapo, feeling
matalino..pero totoo naman, matalino naman
talaga siya. Nagtataka kasi ako noon, bakit ba
lahat ng babae halos nagkakagusto sa kanya?
Anong bang meron siya? Tapos nung isang beses
na pinagtanggol niya ako, dun ko nalaman kung
bakit." Sabi ni Isabelle. Nakinig lang si Noneen sa
sinasabi nito.

"Naging crush ko sya nung high school kami.

Mabait kasi siya sa akin, kaya mas lalo akong
nafall. Naging close kami..hanggang sa isang araw
napagdesisyunan kong sabihin sa kanya ang
nararamdaman ko..kaso..huli na pala ako.."
Ngumiti ng matabang si Isabelle. "..may girlfriend
na pala siya.." Nakita ni Noneen na parang
nalungkot ang mukha ng kaibigan niya. Para
naman siyang naawa, kasi kung siya rin naman
ang nasa kalagayan niya..
Masakit yun dre!

"Sabi ko sa sarili ko. Magbrebreak din yan,

kaso..grumaduate na kami't lahat lahat..sila pa rin.
Tuwing ko nakikita ko nga sila, naaasar ako. Hindi
dahil nagseselos ako pero naiingit ako. Kasi yung
mga ngiti ni Lawrence nung kasama niya yung
girlfriend niya..yun yung ngiting alam kong kahit
anong gawin ko..hindi ko kayang ibigay."
Napayuko naman si Noneen sa sinabi ng kaibigan
niya. Ewan ba niya, yung bigat sa puso niya
ngayon napalitan ng awa.

"Pero alam mo, miske ganun hindi ako

sumuko..nung nagcollege kami. Ginawa ko lahat
ng paraan para maging magkaklase ulit kami.
Tapos, laking gulat ko nung..may grasyang
dumating..nagbreak sila. After ilang taon nila, sa
wakas! Nagbreak din! Haha..kaya ang saya saya
ko nun. Kaso, gusto ko man magdiwang pero yung
nakita ko siyang umiiyak. Parang feeling ko, gusto
kong puntahan yung babae at sabihin sa kanya na

hoy! bakit ka ganyan! buti nga ikaw mahal

taong mahal ko eh! tapos gaganun mo lang?
syempre hindi ko yun ginawa.." Ngumiti si
Isabelle. Hindi alam ni Noneen pero gusto
niyang umiyak. Nabwibwisit siya. Bakit ba
tanga ng asawa niya?

ka ng
Pero
na
ang

"Hanggang sa naging playboy siya,

lasinggero..nasaksihan ko yun lahat..pero kahit
kelan hindi ko siya tinigilan mahalin. Hanggang
ngayon nga..kaso..hindi ko pa rin nasasabi. Nung
isang beses naman na gusto kong magpahiwatig
tsaka niya sinabi na wala daw siyang balak mag
girlfriend. Wala daw siyang panahon dun.
Syempre, feeling ko nareject ako. Pero ganun
naman talaga di ba? Life is unfair..ewan ko
ba...forever hintay na lang ata ako eh. Pero ayos
lang, mahal ko naman eh." Sabi ni Isabelle tsaka
tumingin kay Noneen. Nakita niyang nakasimangot
ito at halos namumugto ang mata. Bigla naman
siyang tumawa.

"Ano ka ba naman Noneen! Bakit ganyan itsura

mo? haha, eto!" Sabi ni Isabelle sabay tawa.

"Eh kasi naman eh! Ang tanga tanga nung bwisit

na teacher na yun!" Sabi ni Noneen pero tinapik
lang ni Isabelle ang balikat nito.

"Ano ka ba, wala na yun. Gusto ko lang kasi ng

isang taong pwede kong kwentuhan ang
paglabasan nito. Isang taong pwede kong
pagkatiwalaan." Parang may parte naman ni
Noneen ang nagalinlangan sa sinabi ni Isabelle.

Pagkatiwalaan...mapagkakatiwalaan nga ba talaga

siya?

"Kahit na po...dapat di nyo sa akin sinabi

yan..dapat sa kanya. Ilang taon na kayong
nagtitiyaga na hanggang kaibigan lang ang tingin
niya sa inyo. Ilang beses na kayong nasaktan!
Hindi na tama yan!" Sabi ni Noneen. Miske
nabibigatan ang loob niya, naaawa pa rin siya.
Kahit papaano, hindi biro ang dinanas ni Isabelle.
Nakakabwisit! Isip niya. Bakit ba ang daming bulag
na tao sa mundo?? Tumawa lang ng mahina si
Isabelle tsaka niyakap si Noneen.

"Salamat ha..."

Naglalakad si Noneen papuntang parking na

parang lumulutang ang utak. Wala kasi siyang
maisip na matino. Ang gulo ng lahat, naaawa siya
kay Isabelle at naiinis kay Lawrence. Bakit kasi
ganun? Laking manhid naman ng asawa niya no!
Hindi lang manhid ang laki ding tanga! Pero miske
ganun ang naiisip niya, may para bang bigat sa
puso niya ng malaman niya yun. Para bang may
nagsasabi na..

bakit siya pa?

Malapit na sana siya sa parking lot ng matanaw

niya ang kotse ni Lawrence. Hinihintay pa rin siya
nito. Napayuko sya, kaya ba niyang harapin ang
asawa niya ngayon? Pagkatapos ng lahat ng
nangyari? Pagkatapos ng lahat ng nalaman niya?
Napayuko siya.

Hindi niya kaya.

Tumalikod siya at naglakad pabalik, umiba na lang

siya ng direksyon. Sa kabilang gate na lang siya
dadaan. Siguro hindi muna siya uuwi, kelangan
niya magisip. Bakit ganito? Bakit kasi ang bigat ng
loob niya? Bakit kasi parang natatakot siya?
Natatakot na..
Mawala siya.

Napailing siya. Ano ba ngayon kung mawala siya?

Ano nga naman bang pakealam niya? Hindi naman
di ba? Hindi? Oo hindi.

Hindi pwede.
Life was never fair.

Ibang klase, sa lahat pa ng milyong milyong tao

dito sa mundo; sya pa ang napili na mapunta sa
ganitong sitwasyon. Nalilito siya, ano ba ang dapat
niyang gawin? Naaawa siya na hindi niya
malaman. Para ba siyang naawa at nabwibwisit;
kung bakit kelangan pang magpakatanga ng
kaibigan niya sa isang taong kahit kelan hindi man
lang siya nakita. Pero miske ganun ang naiisip
niya, hindi niya maitatanggi na kahit papaano
merong parte sa sarili niyang gustong ipagdamot
ang lalaking ito. Na para bang..

Bakit? May karapatan naman ako.

Pero nagtataka siya. Bakit ganito? Bakit ganito ang

nararamdaman niya? Bakit parang sa unang beses
sa buhay niya gusto niyang ipagdamot kung ano
ang meron siya. Bakit? Napabuntong hininga siya.
Pwede bang hindi muna umuwi ng bahay? Pwede
bang mapagisa muna miske isang araw lang?
Pwede bang lumipas ang buong araw na hindi niya
makikita ang lalaking nagpapagulo ng isip niya
ngayon. Gusto niya sana makapag isip isip. Ano ba
talaga tong nararamdaman ko? Bakit ganito? Bakit
para bang sa isang iglap, sa isang pangungusap..

Nagbago ang lahat.

Naramdaman niyang tumunog ang cellphone niya

sa bulsa. Kinuha niya iyon at tiningnan. Well, sino
pa ba ang ineexpect niya?

From: Lawrence Gurang Sungit .____.

Aren't you going home? It's getting late.

Sinara niya ang cellphone at tinanggal ang battery

tsaka nilagay sa bag niya. Pumikit siiya. Oo tama,
wala lang to. Hindi siya dapat magpaapekto, siguro
nalilito lang siya at naguguluhan dahil na rin sa
mga pangyayari at sa dami ng iniisip. Oo, wala
lang to. Maaaring mag-asawa sila pero hanggang
papel lamang iyon..

At wala nang iba.

"Wala lang to. Wala lang to Noneen. Pagod ka

lang.." Bulong niya sa sarili. Tama, yun lang siguro
ang pinagdadaanan niya. Wala lang to. Dapat
niyang gawin ang dapat, hindi yung sa tingin niya
ay tama.

"Gagu ka talaga pare, naknakan ka ng

katalinuhang pang gago." Sabi ni Ervin sa
kaibigan. Nasa bahay sila ngayon ni Ralph,
nagbibilyar. Tumawa lang ng mahina si Ralph
tsaka tumingin sa kaibigan.

"Ganun talaga buhay pare, minsan kelangan

magpaapi, minsan kelangan gumanti." Sabi nito
habang nakangiti. Napailing lang si Ervin, kahit
kelan talaga tong kaibigan niya kahit anong
kumbinsi ang gawin niya walang epekto. Talaga
naman oh.

"Gagu ka talaga pare, talagang hinara mo siya? Sa

harap ng maraming tao? Ganun ka talaga
kagago?" Tanong ni Ervin. Yumuko naman si Ralph
tsaka tinapat ang stick sa bola at ngumiti.

"Naman. Galing ko ngang mang tantsa ng oras eh.

Saktong sakto andun ang aking pinakamamahal na
kapaitd." Sagot ni Ralph.

"Eh yung babae? Anong nangyari? Kumagat naman

sayo?"

"Kung nakita mo lang. Pulang pula, daling utuin.

Parang simpleng kumanta lang ako. Huh" Sabi ni
Ralph. Napabuntong hininga naman si Ervin.
Naiintindihan naman niya ang kaibigan kaso siya
na nga ang mismong nagsabi dito. Na wag siyang
magdamay ng ibang tao, lalong lalo na si Noneen.

Dahil wala siyang alam.

"Tarantado ka talaga tsong. Talagang tinuloy mo

yang plano mo kay Noneen ha. Pati ba naman siya

talagang dinamay nyo sa away nyong pamilya

ha?"

"She's already part of the family. Besides, sya

nagpasok sa sarili niya dito. Wala naman talaga
siya sa plano. She's a reckless girl, parating
ginagamit ang katangahan niya. Kaya kung
sakaling masaktan siya, kasalanan niya." Ralph
smirked. Napailing si Ervin, iba talaga ang
mentality ng lalaking to. Hindi niya maintindihan.
Ibang klase.
"Pare babae yun."

"Bakit Ervin? Babae din naman ang nanay ko ha."

Seryosong sabi ni Ralph. Napatigil sila ng sandali
sa paglalaro at nagkatinginan.

"Pero pare kahit na inosente si Noneen."

Pagkukumbinsi ni Ervin.

"Inosente din ang nanay ko Ervin." Pero

napabuntong hininga na lang si Ervin alam niya
naman kahit anong gawin niya hindi niya
makukumbinsi ang kaibigan. Tsk, tigas ulo.

"So..kelan mo balak tigilan si Noneen ha?" Tanong

niya. Ngumisi lang si Ralph tsaka tumingin sa
kanya.

"Pag nakita kong magmakaawa sa akin ang

kapatid ko?"

Nakatingin lang si Noneen sa pintuan ng bahay

nila. Nakatayo lang siya doon, tahimik na
nakatingin sa pinto. Bubuksan ba niya? Papasok ba
siya? Malamang bahay ko to eh! Isip niya.
Napabuntong hininga siya, hindi maaaring
makahalata si Lawrence ng kahit ano. Pumikit siya
at huminga ng malalim.

"Ngiti Nee, ngiti." Sabi niya sa sarili tsaka ngumiti.

Hinawakan niya ang doorknob tsaka pumasok ng
bahay. At sa inaasahan nga niya, andun ang
kanyang asawa naghihintay sa kanya. Nakita
niyang tumayo ito at tumingin sa kanya.

"Ba't ngayon ka lang?"

"Ah..eh napasarap kasi kwentuhan namin ni Ma'am

Cruz eh.. hehe you know." Sagot ni Noneen sabay
ngiti. Napatango lang si Lawrence.

"Pero sana sinabi mo naman, hindi yung kanina pa

kami nagaalala sayo dito ni Manang." Sabi ni
Lawrence sabay kamot sa ulo niya. Para namang
naginit ang mukha ni Noneen. Ano ba naman yan?

Nagaalala siya sa akin? >///<

Hug mo ko hug mo ko. Ay shet, PBB Teens?

Umayos ka nga Noneen.

"Ahehe, sorry t-tsaka nadead batt din ako eh.

Napasarap ako ng temple run kanina." Ngiting ngiti
sabi ni Noneen. Para namang may napansing iba si
Lawrence, teka bakit ata puro ngiti tong babaeng
to ha? Tiningnan niya ang asawa ng seryoso.

Teka, parang may mali.

"Talaga bang si Ma'am Cruz ang kausap mo oh

yang manliligaw mo?" Nanlaki naman bigla ang
mata ni Noneen. Eh? Di nga nagpaparamdam si
Ralph eh.

"Ha? Eh di nga nagpaparamdaman sa akin si Ralph

eh...simula nung umepal ka.." Pabulong na sinabi
ni Noneen yung huli. Napatingin naman si
Lawrence sa kanya. Ibang klase. Epal pa siya
ngayon?

"Anong epal ka dyan?"

"Wala, sabi ko inaantok na ako. Gusto ko nang

matulog. Waaaaaah." Kunwaring naghikab si
Noneen tsaka ngumiti ang kumaway kay Lawrence.
Papaakyat na sana si Noneen ng biglang magsalita
si Lawrence.

"Umuwi ka ng maaga bukas ha. May darating na

bisita." Napahinto naman si Noneen. Bisita? Sinong
bisita? Bigla naman syang napangiti. OMG.

Si Kuya?!
"Hoy uhugin, pwede bang mag make listen ka sa
sona ng isang dyosang aketchiwa! Stop making
run in the jungleness sa cellphone mo!" Sabi ni
Rhian kay Marco na nakaupo lang sa harap niya,
hindi man lang siya pinapansin nito. Kanina pa
naman siya nagsasalita pero wala, mukha tuloy
siyang tanga.

Napabuntong hininga si Rhian. Ibang klase, grabe

tong lalaking to. Siya na nga tong tinutulungan

mo, siya pa tong nagiinarte! Nakatingin lang si

Marco sa cellphone niya ng hinablot ito ni Rhian.

"Hey!" Suway ni Marco pero hindi siya pinansin ni

Rhian kundi tinago nito ang cellphone niya.
Tiningnan niya ng masama lang lalaki tsaka
nagsalita.

"Anong hey! Hey! ka dyan ha? Aba aba lintek, ikaw

na nga tong tinutulungan ayaw mo pang makinig!
Kalurkeytuties ka mygandaness!" Sabay punas sa
noo niya. Napangisi lang si Marco tsaka tumingin
sa kanya habang nakacross arms.

"Bakit? Sino ba nagsabi sa atin na tutulungan niya

ako? Ako ba?" Sabi ni Marco sabay taas ng kilay.
Para namang natigilan at napahiya si Rhian sa
sinabi ni Marco. KFINE! Isip nito. Napabuntong
hininga lang siya tsaka kinuha ulit ang papel.

"As I said. Eto nga pala ang gagawin nating 'Oplan

Get Annabanana my loves to love a monkey like
me.' okay?" Napakunot naman ang noo ni Marco.
Eh? Monkey?

"Teka anong love a monkey like me yan ha? Are

you kidding me?" Seryosong tanong ni Marco.

"Uh, no? Make looking on the mirror mirror on the

wallness kaya ng ma make see mong you make
super twins with kingkong who loves kangkong!"

Silence.

"Ano yun joke?" Tanong ni Marco habang

nakatingin sa kanya ng seryoso. Para namang
naginit ang ulo ni Rhian. Sige na tanggap na niya!
Siya na talaga ang matalino. Parati na lang siyang
barado eh. Masakit.

"Sabi ko nga eto gagawin natin! Hmp! So eto,

magkikita tayo bukas sa ball--"

"Malamang."

"TAPOS, bawal kang lumapit sa kahit kenino pwera

sa akin okay?! Dapat sobrang gentleman mo sa
akin yung tipong, ni alikabok ayaw mong dumampi
sa aking oh-so-beautiful skin."

"Psh. Stop joking." Nakangiting sabi ni Marco pero

hindi na lang niya ito pinansin at tinuloy ang
pagsasalita.

"Tapos dapat, sobrang sweet natin pag nasa harap

natin siya, as in sobra na tipong uulan ng laggam
ya know. Ipakita mo na nagkamali siya sa
pagreject niya sayo, pagkatapos nun sigurado
akong lalapit yun sayo at saka ka ulit magpropose
then shalalala! End of the annabanana oplan. Ayos
ba?" Tanong ni Rhian sa taong nasa harap niya
ngayon habang nakangiti pero nakatitig lang ito sa
kanya tsaka tumaas ang isang kilay.

"Yun na yun?" Tanong ni Marco. Para namang

nawala ang ngiti ni Rhian sa labi. Kahit kelan
talaga, walang alam tong uhugin na to kundi
bwisitin ako!! Isip niya.

"Ay hindi."

"Okay. I'll see you tomorrow." Sabi nito tsaka

tumayo pero pinigilan muna siya ni Rhian.

"T-teka! Anong oras mo kong susunduin?"

Napangiti naman si Marco sa tanong ni Rhian.
Tumingin siya dito.

"Sinong nagsabing susunduin kita? I said I'll see

you tomorrow Marian Graciallen Navarro."
Kumindat ito sa kanya tsaka patuloy na naglakad.
Para namang nabato si Rhian sa pwesto niya. Aba
lintek, ibang klase. Sobrang ibang klase. Saan ba
nang galing ang lalaking yun ha? Tsaka bakit alam
nun ang buong pangalan niya?
Stalker?

Impossible. Napalingon siya sa kaliwa niya ng

makita niya ang cellphone ni Marco. Naiwan pala
ito sa kanya, kinuha niya ito tsaka hinabol si
Marco.

"Teka tulo sipon!!!" Sigaw nito. Napahinto naman

si Marco tsaka tumingin sa kanya ng masama.
Huh, bakit tulo sipon ka naman talaga ha? Isip ni
Rhian. "Yung cellphone mo!!!" Sigaw ni Rhian
sabay taas sa cellphone ni Marco. Nakita niyang
ngumiti ito sa kanya.

"Sayo na lang yan. Tutal mas kelangan yan ng

mga katulad mo." Narinig niyang sagot nito tsaka
nagpatuloy sa paglalakad. Napanganga naman siya
sa sinabi ni Marco, aba lintek ulit eh no. Ano ba
yun? Lait ba yun o pagaalala? Napatingin siya sa

cellphone na hawak niya. Seryoso ba tong lalaking

to?

"Pinamimigay na lang pala iPhone 4s ngayon ha."

Nakatitig lang si Noneen sa wallet niya.

Napabuntong hininga siya, ano ba naman yan!
Bukas na yung ball pero wala pa rin siyang damit,
wala pa rin siyang sapatos, wala pa ring lahat eh
paano naman kasi wala ring pambili. Wala siyang
ipon, hindi pa naman nagpapadala yung kuya niya.
Hindi rin naman siya makahingi kay Lawrence dahil
nga nagbabayad lang sila ng utang dito.

Oh eh paano na ngayon yan?

Binitawan ni Noneen ang wallet tsaka nilagay ang

mga kamay sa kanyang mukha. Paano na to?
Anong gagawin ko? Hindi na lang siya pupunta?
Paano si Ralph? Baka patayin siya nun. Tsaka
infairness moment rin yun, sayang lang kung hindi
siya pupunta. Once in a lifetime na nga lang eh.

Kaso nga wala talaga siyang pera!

Napapikit siya, baka siguro hindi talaga siya meant

to be na pumunta sa ball na iyon. Siguro hindi
talaga siya dapat pumunta doon. Hindi naman siya
pwedeng dumaing sa kapatid niya, naghihirap na

nga iyon eh sa trabaho, kung paano hahanap ng

pera para makabayad sa utang nila. Hindi niya
kayang dumagdag.

Nawala ang konsentrasyon niya sa pagiisip ng

biglang tumunog ang cellphone niya. Tiningnan
niya ito.

From: Ralph <3

Hihintayin kita bukas ha. Ako lang date mo
tandaan mo yan. loveu

"Ehhhhhhhhhh!" Napahawak siya sa ulo niya tsaka

ginulo ang buhok. Paano na yan ha? Paano na to?

Napabuntong hininga na lang siya tsaka

sumimangot. Gustuhin man niya kaso wala eh.

Sorry Ralph.

"Kakain na." Bigla naman siyang napalundag sa

kinauupuan niya. Napatingin siya sa pinto, si
Lawrence nakatingin lang din sa kanya na para
bang walang alam. Grabe naman tong taong to.

"Alam mo Lawrence, may pinto pwedeng kumatok

hindi yung bigla ka na lang nagsasalita dyan.
Aatakihin ako sayo eh." Sabi ni Noneen habang
nakahawak sa puso niya.

"Kaya nga may pinto eh, para buksan." Sagot ni

Lawrence tsaka umirap at sinara ang pinto. Kahit
kelan talaga tong asawa niya no! Isang dakilang
masungit. Grabe, isang bayaning menopause eh!
Tumayo na siya at bumaba sa dinning area. Siguro
ikakain na lang muna niya itong problema niya.
Hahay, sabagay parati lang naman niyang
dinadaan sa pagkain eh.

"Lawrence.." Tumingin si Noneen sa asawa pero

kumakain lang ito at hindi tumingin sa kanya.

"Hmm?" Para namang nahihiyang napakamot si

Noneen sa ulo niya bago tinanong ang isang bagay
na gusto niyang malaman.

"Ah..eh..pupunta ka ba bukas?"

"Sa school?" Tumango naman si Noneen. "Oo,

bakit?" Para namang nasaktan si Noneen sa sinabi
ng asawa. Buti pa siya eh no? Bigla naman niyang
naalala si Isabelle. Eto nanaman yung napakaweird
na nararamdaman niya, para bang bumigat
nanaman yung puso niya. Ano ba to ha? Ingget? O
selos?
Joke, hindi yun selos.

"Talaga? Haha..enjoy." Matamlay na sabi ni

Noneen tsaka tinuloy ang pagkain.

"Anong nakakaenjoy sa pagdedecorate ng stage at

ng buong auditoruim?" Napaangat naman ang ulo
ni Noneen. Eh? Hindi ba niya naintindihan yung
sinabi ko? Isip nito.

"What I mean is yung sa...ball." Napatingin naman

si Lawrence sa kanya at napatango.

"Ah yun ba di ako pupunta dun. Wala naman

akong gagawin eh." Sabi ni Lawrence tsaka binalik
ang tuon sa pagkain. Nyek, pareho silang hindi
pupunta ngayon? Ehhhh!

"Talaga?" Tumango lang si Lawrence tsaka ulit

tumingin sa asawa. "Eh ikaw? Anong oras ka ba
aalis? Susunduin ka ba dito ng manliligaw mo ha?"
Para namang nalungkot si Noneen sa sinabi ni
Lawrence. Gustuhin man niya na ganun ang
mangyari kaso..hindi eh!

"Hindi nga eh.." Mahinang sagot ni Noneen habang

nakayuko.

"Ano?" Tanong ulit ni Lawrence. Napaangat naman

bigla ang ulo ni Noneen tsaka ngumiti.

"Ah hehe wala! Sige taas na ako, busog pa naman

ako eh. Night!" Mabilis na sabi nito tsaka tumayo

at pumunta sa kwarto niya. Sinara niya ang pinto,

siguro talagang hindi siya makakapunta. Yaan na
lang niya, meron naman sigurong next time di ba?

Itutulog na lang niya siguro ito.

Nagising si Noneen dahil sa pagtunog ng cellphone

niya. Bigla tuloy siyang napatayo at napatingin sa
table sa tabi ng kama niya. Tiningnan niya ito,
tumatawag pala si Rhian sa kanya ngayon.

"Hello."

"GERLALUUUUUUUUUUUUU! I'M SO LIKE SUPER

DUPER TO THE HIGHEST OF MOUNT PINATUBO
EXCITING!!!" Nilayo ni Noneen ang cellphone sa
tenga, eto talagang kaibigan niya. Ang bibig
umaga umaga. Pero sabagay, wala rin naman
silang pinagkaiba.

"Grabe naman, makasigaw." Sabi ni Noneen.

Narinig lang niyang tumawa ito.

"Gerlalu, aren't you super epic exciting too? Ya

know, anong time ka make landing in the
auditoriumnessing??" Napakamot naman si Noneen
sa ulo niya. Tsk, ayan na nga ba eh. Pag sinabi
naman niya ngayon magtatalak tong kaibigan niya
at baka sumugod pa sa bahay niya. Anong
sasabihin niya?

"Ah..s-secret! hehe." Sagot ni Noneen.

"Ay pasecret key to the adventure worldness pa

ang drama ng charotera! Cheneles, basta I'll meet
you at the super pulang red carpetess ha gerlalu!
Mag mamake sleeping beauty pa ang drama ng
aketchiwa! Nyengnyeng babuush!" Sabi nito tsaka
binaba ang phone. Napangiti naman si Noneen,
pula na nga red pa. Isip niya. Kahit kelan talaga
tong kaibigan niya. Bigla naman siyang napatingin
sa pinto ng biglang parang may kumakatok dito.

Tumayo siya tsaka binuksan ang pinto. Si Manang,

may dalang box. Eh?

"Nako iha, may nagpadeliver para daw sayo." Sabi

ni Manang sa kanya tsaka inabot ang isang
napakalaking box. Napakunot ang noo ni Noneen,
eh? Sino magdedelivery sa akin? Si Ralph
nanaman??!

"Ah sige po. Salamat po Manang." Ngumiti si

Noneen tsaka sinara ang pinto. Nagtataka siya, si
Ralph ba nanaman ang may pakulo nito? Ha?
Nilapag niya ang box sa kama niya tsaka tinanggal
ang pagkakatape. Para naman siyang nabato sa
pwesto niya ng binuksan niya ang box at nakita
ang laman nito.

Nanlaki ang mga mata niya. Sino ba naman kasing

hindi magugulat, makakita ka ba naman ng isang
gown tsaka sapatos at isang maskara. Complete

package kung baga ng kailangan niya para

mamaya.
Sino naman ang magbibigay nito sa kanya?

Agad agad niyang kinuha ang letter na nakasuksok

sa at tsaka binasa.

Wear this tonight. I'll meet you there my

princess.
-A

A??
Halos hindi maipinta ang pagmumukha ni Rhian.

Paano naman kasi dalawang oras na syang

naghihintay sa entrance. Ilang estudyante na
nakita niyang pumasok at dumaan ng red carpet
pero hanggang ngayon wala pa rin yung lintek na
date niya! Hindi naman siya makapasok kasi nga
pagwala kang date di ka makakadaan ng red
carpet! Aba lintek.

Tiningnan niya ang cellphone niya. Pinindot niya

ang numero ng uhugin na yun tsaka tinawagan
kaso wala, nga pala na sakanya ang cellphoen
nito. Ay mali, binigay na nga pala ito sa kanya.
Ngayon wala siyang number nito. Paano nya
ngayon macocontact yung lalaking yun?!

"Arghhhh! Kaimbyerlalung making looking waiting

shed beauty ng goddes perfection na aketchiwa!!

Ahhh! Must kill that tulong sipong lalakweng pag

make dating siya now na! Promiselalu!"
Nabwibwisit na bulong ni Rhian sa sarili. Ano ba
naman kasi to, 6 o'clock na't lahat lahat. Malapit
na magsimula yung ball!!!

"Pag yun may pagrand entrance kerytuts na

knowing nako I'll make jombag his uhuging
feslak!" Sabi ni Rhian. Napabuntong hininga
siya, hinila na lang niya ang gown niya at tinaas
tsaka naglakad papunta sa may upuan. Huminga
siya ng malalim, hindi siya pwedeng mabwisit.
Masasayang lahat ng pinaghirapan niya para
magpaganda at magayos para sa ball na to.
Sayang makeup, sayang effort.

"Relax lang Rhian...sayang ang ganda mo ngayon

mali maganda ka na talaga since birth." Sabi nito
sa sarili. Mga ilang minuto rin niyang kinakausap
ang sarili ng may sa wakas. May kotseng huminto
sa harap niya. Napatingin siya dito, nakita niyang
lumabas ang driver tsaka binuksan ang pinto sa
passenger's seat.

Aba grabehan na to ha. Hindi lang to uhugin,

tamad din. Parang magbubukas lang ng pinto! Isip
niya. At sa wakas nga nakita na rin niya ang taong
kanina pa niya hinihintay.

"Finally." Bwisit na sabi ni Rhian. Tsaka tumayo at

lumapit kay Marco. Nakita niyang ngumiti ito sa
kanya. Sa totoo lang gusto niyang magsisigaw
dito, sa sobrang bwisit. Pero hindi niya magawa

eh, nakakahiya. Nung nakalapit na siya kay Marco

nakita niyang tiningnan siya nito mula ulo
hanggang paa. Napataas ang kilay niya.

Ano nanaman bang problema nito?

"Infairness, you look like a girl today..." Napangiti

naman siya sa sinabi ni Marco. "..hindi ka
mukhang bakla." Kaso nawala din ang mga ngiting
yun. Ano ba yun? Compliment o insulto? Ibang
klase talaga tong lalaking to kahit kelan eh no?
Isip niya.

"Alam mo sa susunod, wag kang pavip!

Kalurkeytuts ka! Ano kala mo sa akin waiting
shedding ang beauty kong naiimbyerna sayong
kamake waiting acting in here! Buti na lang I
knowingness how to be patience because it's a
virtue! Ah kundi kanina ko pa jinombag ang feslak
mong uhugin hmp!" Sabi ni Rhian sabay irip.
Narinig naman niyang natawa si Marco sa sinabi
niya.

"I didn't understand a thing. Come on, let's go."

Sabi nito sa kanya at mas nauna pang naglakad.
Napabuntong ng hininga na lang si Rhian tsaka
napailing. Kalma Rhian, kalma. Ang beauty mo.

Sinundan na lang niya si Marco at tsaka tinabihan

ito nung pumila na sila papuntang red carpet.
Umakbay siya rito habang nakadiretso ang tingin.
Naramdaman niyang parang tumingin si Marco sa
kanya. Tiningnan niya itong pabalik.

"Pwede ba, make acting and join the trip to

jerusalem okay?" Sabi ni Rhian sabay irap.

"Akala ko dumadamoves ka." Narinig niyang

bulong ni Marco. Ahh!! Kalma Rhian kalma!!

"Hoy, bilisan mo nga dyan!" Sabi ni Lawrence

habang kinatok ang pintuan ng kwarto ni Noneen.
Paano naman kasi, nabwibwisit na siya. Ang mga
babae kahit kelan ang tagal magayos. Hahatid pa
niya kasi si Noneen sa school. Eh anong oras na?
"Saglit lang!" Narining niyang sigaw mula sa loob.
Napabuntong hininga si Lawrence. Pang ilang
beses na ba yang saglit lang na yan ha? Isip niya.
Napailing na lang ito. Mga ilang segundo din siyang
nakatayo sa harap ng pintuan ng binuksan na rin
ni Noneen ang pintuan.

Napatingin sa kanya si Lawrence. Ngumiti naman

si Noneen habang pinakita ang damit niya. Nakita
ni Noneen na tumingin si Lawrence sa kanya mula
ulo hanggang paa tsaka sa mukha niya, tapos sa
ulo ulit hanggang paa. Nakita niyang napabuntong
hininga lang ito tsaka umiling at bumaba na.

Para namang nabato sa pwesto niya si Noneen.

Yun lang reaction ng asawa niya? Wala man lang
bang 'uy ganda mo naman ngayon.' o kaya 'bagay
sayo'.

"Tss, kahit kelan ang KJ mo talaga." Bulong ni

Noneen sa sarili tsaka bumaba. Nakita naman
niyang nakatingin si Manang sa kanyang at ubod
ng laki ang ngiti. Nilapitan niya ito.

"Ayos po ba Manang?" Tanong niya dito. Tumango

naman si Manang.

"Ke ganda mo talagang babae ka. Ang ganda

ganda mo ngayon! Para kang prinsesa!" Tuwang
tuwang sabi ni Manang. Tumawa naman ng
mahina si Noneen.

"Salamat po Manang. Buti pa kayo naapreciate

nyo, yung isa diyan inirapan lang ako."

"Nagagandahan rin yun sayo. Ayaw lang umamin."

Ngiting sabi ni Manang. Napatingin lang siya kay

Lawrence na kinuha ang susi ng kotse sa drawer.

Tss, nagagandahan sa akin? Eh halos laiitin nga
ako nun araw araw eh.

"Parang hindi naman po." Sagot ni Noneen.

"Hoy ano ba, ang tagal naman." Sigaw ni Lawrence

na nasa pintuan na. Psh, kahit kelan talaga no.
Ang sungit sungit sungit sungit sungit! Nung
umulan ata, sinalo lahat eh. Isip ni Noneen.

"Sige na po Manang. Naiinip na yung gurang kong

driver." Bulong ni Noneen. Napalingon naman si
Lawrence sa narinig niya. So driver lang ako
ganun? Isip nito.

"Ano kamo?" Tumawa naman si Manang at

Noneen.

"Wala, eto na po. Sige Manang alis na ako." Sabi ni

Noneen tsaka nagpaalam sa matanda. Lumabas na
sila ng bahay at sumakay ng kotse.

"Is this really part of the plan???" Tanong ni Marco

kay Rhian na kapit na kapit sa kanya. Para bang
ayaw siyang pakawalan. Napalingon naman si
Rhian sa kanya.

"Di ba obvious? Sa tingin mo masayang kumapit

sayo? Duh, charotera!" Sabay irap ni Rhian.
Hinahanap niya ngayon si Anna. Ayon nga kasi sa
plano niya, kelangan kung magswesweetan
sweetan man sila ni Marco dapat sa harap nito o sa
lugar na makikita niya ito. Para tsak na
magseselos. Then boom. Party party na.

"Oh really? I thought, your trying to rape my arm."

Sarcastic na sabi ni Marco. Napabuntong hininga

na lang si Rhian. Grabe, ano bang nangyari bakit

parang biglang kumain ng tatlong pung aircon tong
lalaking katabi niya at sobrang hangin.

"Madrama itey ka! Kalurkey, ikaw na nga make

tuling samaritang acting ng aketchiwa ikaw pa
tong child abuse na nalalamang cheneles!
Charotero!" Sabi ni Rhian tsaka tumingin tingin ulit
sa paligid hanggang makita niya si Anna kasama
ang mga kaibigan niya sa isang table malapit sa
counter. Napangiti naman siya at agad na hinila si
Marco.

"Hey wait--"

"Wag ka nang umangal, simula na ng plano natin

okay? Ayun siya oh, yang Annabanana your loves,
dun tayo sa counter ha tapos maglambing ka.
Bahala ka na kung ano basta acting na tayo
pagdating dun ha?" Sabi ni Rhian habang hinila
siya nito. Hindi na siya nakasagot dahil nga nasa
counter na rin sila. Ngumiti naman si Rhian tsaka
hinawi ang buhok. Tiningnan niya ang katabi,
nakatitig ito kay Anna at ganun din si Anna kay
Marco. Halatang parang nagulat si Anna sa nakita
niya. Kinabig naman ni Rhian ang tagiliran ni
Marco. Hindi naman sa epal siya, kaso msyadong
halatain eh. Tsaka kelangan mapagselos na nila
yun, ng matapos na to.

"Uy uhugin. Acting na tayo." Mahinang bulong ni

Rhian. Mga ilang segundo din bago tumingin si
Marco sa kanya. Napahinto siya, hindi lang kasing
simpleng tingin yung ginawa ni Marco. Tinitigan
siya nito bago hinawakan ang kamay niya at
ngumiti. Napalunok si Rhian.

Bakit ganun? Bakit parang nakakakuryente?

Parang 1000 voltz.

"Anong gusto mong inumin?" Nakangiting tanong

ni Marco. Hindi makapagsalita si Rhian, hindi siya
makasagot paano naman kasi, ganun lang ba
kadali yun? Biglang magbabago ugali ng lalaking
to? parang kanina sobrang hangin tapos ngayon..

Sobrang bait. May lambing ba yung boses.

"Babe wag mo kong titigan, natutunaw ako." Sabi

ni Marco sabay pisil sa pisngi niya. Para namang
nanglambot ang mga tuhod ni Rhian. Aba lintek,
ano to? Bakit parang for the first time she is...

Speechless...

What the hell is happening?

"Marian..." Napailing si Rhian. Ano to? Bakit

ganito? Ha?! Napalunok siya tsaka tumingin sa

lalaking nasa harap niya ngayon na hawak hawak

ang kanyang mga kamay. Ngumiti siya.

"Eh..k-kahit ano na lang...b-babe.." Nagaalangan

na sagot nito. Bakit para atang nabaligtad ang
mundo? Bakit para atang ang daming nagbago?
Bakit ganito? Parang nakalimutan na niya lahat ng
bwisit niya kanina sa lalaking to. Tsaka bakit siya
kinakabahan? Di ba dapat si Marco hindi siya? Eh
anong nararamdaman niya ngayon? Bakit ba sa
sobrang bilis ng tibok ng puso niya baka lumabas
na sa dibdib niya. Bwisit! Ano to? Cardiac Arrest?
Heart attack? Isip niya.

Kalma lang Rhian..kalma.

Nakita niyang humarap si Marco sa counter at

nagorder ng inumin. Narinig niyang humingi ito ng
isang ice tea at tsaka wine. Napalingon siya sa
direksyon ni Anna. Nagkatinginan sila bago umiwas
ng tingin si Anna. Halatang halatang parang hindi
ito komportable sa nakikita niya kanina. Teka,
gumagana na ba ang plano nya? Nagseselos na ba
siya?

Tsk, dapat lang..dahil sa totoo lang hindi na siya

makatiis dito. Para bang gusto na niyang matapos
to.

"Ice tea..bawal kang uminom ha." Nabaling naman

ang atensyon niya sa lalaking nasa harap niya
ngayon nung magsalita ito. Napatingin siya dito
tsaka kinuha ang ice tea na hawak nito.

"Hindi ako umiinom no at hindi ako sanay wag

kang magalala." Sabay inon ng ice tea na para
bang nagmamadali ito. Tiningnan siya ni Marco at
natawa ito ng mahina. Paano kasi, para bang hindi
nakainom ng tubig tong babaeng kasama niya ng
isang linggo. Uhaw na uhaw eh.

"Easy babe. Haha, parang ang tense mo naman

ata?" Tanong ni Marco habang nakangiti at tila
naniningkit ang mga mata. Napaknot ang noo ni
Rhian. KInakabahan nanaman tuloy siya, para
bang gusto na niyang magback out. Ngayon
na...as in now na!

"Hoy uhugin teka nga, cut muna ang acting

churva. Nabigla beauty ko lintek." Bulong ni Rhian.
Nagulat naman siya ng biglang tumawa si Marco.
Yung talagang natural na tawa nung taong ito.

Geez, kahit kelan napakaunpredictable ng lalaking

to. Napabuntong hininga siya tsaka tumingin ng
masa kay Marco.

"Hahahahaha!! I can't believe you could be this

tensed! Hahahaha!" Natatawang sabi ni Marco.
Umirap naman si Rhian tsaka pinagpapalo ang
braso ni Marco. Kahit kelan pangasar tong lalaking
to no!

"Ewan ko sa'yo! Bwisit ka. Charoterong frgolet

pupu. Hmp!" Sabi ni Rhian sabay talikod kay
Marco. Tumigil naman sa pagtawa si Marco tsaka
tinusok si Rhian sa tagiliran.

"Oy. Galit ka na nyan?" Tanong ni Marco pero hindi

siya pinansin nito.

"Hoy."

"...."

"Talagang hindi mo ko papansinin ha?!" Pakealam

ko ba sa'yo? Cheneles! Isip ni Rhian. Nagulat na
lang siya ng biglang kilitiin siya ni Marco sa
tagiliran niya kung saan pinakasensitive pa.

"Hahahahahahaha!!! M-hahahahaha arco!

Hahahahahaha! A-hahahahaha no ba
hahahahaha!!" Sabi ni Rhian habang tawa ng tawa.
Hindi siya tinigilan ni Marco.

"Ano ha? HIndi ka pa rin ba mamansin hm?"

"Ma-hahahahahaha! nsin na! Hahahahaha oo na

hahahaha!!" Sabi ni Rhian tsaka siya tinigilan ni
Marco sa pagkiliti sa kanya. Ng medyo makaget
over na si Rhian sa pagtawa. Agad niya itong
tiningnan ng masama tsaka pinagpapalo ulit.

"Bwisit ka talagang uhugin ka ha! Kainis!" Sabi ni

Rhian sabay irap. Bigla namang pinisil ni Marco
and ilong ni Rhian.

"You look so cute when irritated." Nakangiting sabi

ni Marco. Para namang napatigil si Rhian sa sinabi
ni Marco. Ako cute? Kelan pa ako naging cute sa
paningin ng taong to? Totoo ba tong narinig niya?
Eh halos parating pinagduduldulan ni Marco na
mukha siyang bakla.

"Namumula ka." Bigla namang napahawak si Rhian

sa pagmumukha niya tsaka umiwas ng tingin kay
Marco. Shit, nakakahiya to ha! Isip niya.

"Che! Ewan ko sayong uhugin ka."

Napatayo si
niya makaya
niya. Bakit
maglandian?
So kelangan
siya? Tss.

Anna bigla sa kanyang upuan. Hindi na

yung mga nakikita niya sa harapan
kelangan talagang sa harapan pa niya
Ganun na ba talaga kadesperado ha?
talagang ipamukha sa kanyang mali

"Hey, anna what's the problem?" Tanong ng isa

niyang kaibigan sa kanya. Napalunok siya sabay
tingin sa direksyon ng lalaking binusted niya noon.
Nakita niyang nagkukulitan ang dalawang to.
Talaga lang ha? Isip niya.

"Nothing." Mahinang sagot ni Anna. Tumingin siya

sa mga kaibigan niya tsaka nagsalita. "I just need
to go to the washroom. Excuse me guys." Ngumiti

si Anna tsaka umalis sa table. Naaasar na talaga

siya.

Too desperation.

Nakakafrustrate!

Ilang oras rin silang naguusap at nagkukulitan.

Parangnasanay na rin si Rhian sa pagaarte ni
Marco. Sa totoo lang, natutuwa nga siya eh. Pwede
naman palang maging ganitong lalaki si Marco,
yung tipong sweet na makulit na gentleman. Haay,
napaisip tuloy siya.

Sana acting na lang parati no.

Kumain na sila at lahat lahat, nagsimula na rin ang

part 2 ng program. Iyon yung mga magsasayaw
kayo, at sobrang dilim. Nagulat si Rhian ng biglang
magdilim at tumugtog ang isang nakakalurkey
kanta para sa kanya.

Call Me Maybe.

"Anak ng pusa namang chorvaness yang tugtog

player no. Unang unang kanta call me maybe."

Bulong ni Rhian sa sarili. Narinig naman niya si

Marcong tumawa. Hai, bakit kelangan kasi madilim
pa? Paano niya maspospotan si Anna? Tsk.
Mahirap to Isip niya.

Kaso maghihintay pa ba siyang maspotan niya si

Anna? Ano yun nakatunganga lang siya dito?
Silang dalawa dito? Nakakagago yun ha. Tiningnan
niya si Marco na nakatingin lang sa mga taong
nagsasayaw ng kinalabit niya ito.

"What?" Tanong nito sa kanya.

"Sayaw tayo!" Sabi ni Rhian habang nakangiti.

Napakunot naman ang noo ni Marco. Isip niya,
seryoso ba tong kasama niya?

"Seriously? Rhian, are you hearing yourself?

Starships yung tumutugtog." Sabi ni Marco habang
nakatingin ng seryoso sa kanya. Ngumiti naman ng
malapad si Rhian.

"Yun na nga yung point ko eh! Kesa naman

maghintay tayo na lumapit dito yung Annabanana
my loves mo. De magsaya muna tayo! Tara na!
Bili!" Tumayo si Rhian tsaka hinatak ang braso ni
Marco. Para namang hindi sigurado si Marco kung
tatayo ba siya o hindi. Aba nakakahiya kayang
magsayaw ka sa tugtog na starships tapos ke
lalaki mo pang tao no.

"Wag nang KJ! Minsan lang to uhugin!" Sabi ni

Rhian. Pero wala rin nagawa si Marco. Napatayo
siya at hinitak siya ni Rhian sa gitna ng dancefloor.
Marami-rami rin ang mga nagsasayaw. Si Rhian
naman nagsimulang magsayaw habang si Marco ay
nakatingin lang sa kanya. Paikot ikot si Rhian
habang nakangiti. Aba syempre, minsan lang
maging Junior no. Enjoy na!

"Ano ba Marco! Sumayaw ka naman!" Sigaw ni

Rhian. Pero umiling lang si Marco habang patuloy
ng pagsasayaw si Rhian. Nagulat naman si Marco
ng biglang hawakan ni Rhian ang kamay niya at
tsaka siya pinilit magsayaw.

Aish, etong babae naman na to. Isip niya.

"Rhian! I don't dance!" Sabi ni Marco pero ngumiti

lang si Rhian at tila walang narinig dahil patuloy pa
rin ito sa pagsasayaw. Pero nagulat na lang sila ng
biglang maiba ang kanta. Mas lalong dumilim ang
paligid at tila bang naiba ang ihip ng hangin.
Napatigil sila sa pagsasayaw.
Nagulat naman si Rhian sa tugtog na pinalit.

Flightless Bird, American Mouth.

Nagkatinginan sila Marco. Napalunok siya, okay

this is awkward. Really really awkward. Napakamot
naman sa ulo si Rhian habang nakalagay ang
parehong kamay ni Marco sa bulsa ng pantalon
niya.

Err? What are we gonna do?

"Can I have this dance?" Napatunghay naman ang

ulo ni Rhian sa narinig niya. A-ano daw?!

"H-ha?" Nauutal na tanong ni Rhian. Nakita niyang

nagextend ang kamay ni Marco sa kanya na tila ba
hinihintay na iabot niya ang kanyang mga kamay.

"I said..can I have this dance?" Tanong ni Marco

ulit. Para namang pumunta lahat ng init sa mukha

ni Rhian. Hindi na siya nakasagot kundi inabot na

lang niya ang kanyang kamay. Shemay, anong
churvatuts to?!!

Para namang natuod si Rhian sa pwesto niya ng

maramdaman niya ang kamay ni Marco sa bewang
niya. Oh dear Lord..is this really..happening?!! Isip
ni Rhian. Bawat segundong lumilipas, bumibilis ang
tibok ng puso ni Rhian. Paano naman kasi,
papalapit sila ng papalapit. Yung tipong konting
usog na lang.

Ayun na oh.

Napayuko tuloy si Rhian. Wooooah! Hindi niya

kayang tingnan si Marco! Feeling niya nanlalambot
ang mga tuhod niya feeling niya..

BIBIGAY NA!

Para namang nakuryente si Rhian ng hawakan ni

Marco ang baba niya at iharap ang mukha niya sa
kanya. Nagkatinginan sila.

"Thank you Rhian..thank you for tonight and for

everything. I won't forget it ever." Sabi ni Marco
habang nakatingin sa kanya. Para namang
naglulundag ang puso ni Rhian sa saya. Napangiti
siya , kahit papaano nararamdaman niya. Totoo

yung mga katagang yun. Magsasalita na sana si

Rhian ng putulin ito ni Marco.

"Walang--"

Napahawak si Rhian sa labi niya. Totoo ba lahat ng

mga nangyari? Ngayong araw? Yung mga nangyari
kanina? Napatingin siya sa salamin. Nasa CR siya
ngayon, pagkatapos kasi mangyari nun nagexcuse
siya at nagpunta ng cr. Paano kasi, hindi siya
makapaniwala sa nangyari. Ano ba naman to!

"Kalma Rhian! Kalma!" Bulong niya sa sarili.

"Shemay, hinalikan niya ako." Sabi ni Rhian.

Napakagat siya sa labi niya, shit! Ano to? Bakit
parang wala na ata to sa plano ha? Bakit...bakit
ganito?!! Wala naman to sa usapan ha!!!

Huminga siya ng malalim bago inayos ulit ang sarili

niya at tsaka lumabas ng cr. Babalikan na sana
niya si Marco ng hindi na niya ito makita sa
dancefloor. Eh? Saan naman nagpunta yun?
Tiningnan niya yung table nila kanina kaso wala
rin. Eh saan? Naghanap hanap siya kaso wala pa
rin. Naisip niyang pumunta sa terrace. Baka
sakaling andun, nagpapahangin.

Papunta na sana siya ng may bigla siyang marinig.

Napahinto siya.

"Anna, mahal kita." Napatigil siya. Kilala niya yung

boses na yun, kilalang kilala. Lumapit siya ng
koonti sa pinto at sumilip nakita niya si Marco at
Anna. Naguusap. Para namang may malaking
kutsilyong sumaksak sa puso niya ng makita niya
yun.

Napalunok siya. Hindi Rhian, wag kang

masasaktan. Acting nga lang yung kanina di ba?

"Marco.."

"Anna, please...give me a chance. I'll prove I could

be everything you want."
"Marco gusto kita..." Napangiti naman si Rhian sa
narinig niya. Natawa siya ng mahina, ha gumana
nga ang plano nila. Napagselos nga niya. Huminga
ng malalim si Rhian tsaka tumalikod at
nagsimulang maglakad. Patuloy lang siya sa
paglalakad ng biglang sumabit ang headress niya
sa isang bagay.

"Shit." Napabulong siya.

"May tao ba dyan?" Para namang nataranta si

Rhian. Pinilit niyang makuha ang headress niya
kaso dahil sa katarantahan naglakad na lang siya
at nahulog ang headress niya. Sheez, bahala na.
Headress lang naman yan eh.

Basta ang mas importante.

MIssion success. Tapos na ang lahat.

"Talaga bang hindi ka pupunta?" Tanong ni Noneen
sa asawa bago siya bumaba ng kotse. Hanggang
sa kanto lang niya ito binaba. Paano naman baka
may makakita sa kanila, mahirap na. Baka mabuko
pa sila.

"Pang ilang tanong mo na ba yan ha?" Sagot ni

Lawrence kay Noneen. Paano naman kasi, simula
nang makalabas sila ng gate yan na ang parating

tanong ni Noneen. Ewan ba niya, ba't ba ayaw

nitong makumbinsi hindi siya pupunta. Tinatamad
nga siya eh di ba?

"Nagtatanong lang eh. Eto.." Sabi ni Noneen

"Sige na enjoy." Sabi ni Lawrence tsaka lumabas si

Noneen ng kotse. Sinara nito ang pinto at tuluyan
na ngang umandar ang kotse ni Lawrence.
Napanguso siya, grabe hindi lang menopause tong
asawa niya, killjoy pa.

Naglakad na siya papunta sa gate ng school niya.

Well hindi naman msyadong malayo kaya ayos
lang. Pagpasok na pagpasok ni Noneen sa gate ay
sinalubong siya agad ni Ralph.

"Ano ba naman Noneen ha, kanina pa ako

naghihintay sa'yo? Akala ko iindyanin mo ko eh!
Bakit ba ngayon ka--" Napatigil naman si Ralph sa
pagsasalita nang makita niya si Noneen. Napatitig
siya dito. Grabe si Noneen ba to? Ang ganda.

"Ah...eh...R-ralph sorry, kasi..nagmadali na nga

ako eh...late na kasing dumating yung..gown."
Sabi ni Noneen pero hindi na sumagot si Ralph
kundi nakatingin lang ito sa kanya.

"Uy.." Sabi ni Noneen kaso wala, nakatingin lang si

Ralph sa kanya.

"Hoy. Ralph!" Kinaway ni Noneen ang kamay niya

sa harap ni Ralph, tsaka lang ito nawala sa
pagkakatitig sa kanya at nakita niyang napakamot
ito sa ulo niya. Tae ka Ralph! Wag ganyan!
Natutunaw ang puso ko! :"> Isip niya.

Napalunok naman si Ralph at tsaka umiwas ng

tingin. "Ah ganun ba...ganda mo." Pabulong na
sabi ni Ralph, para bang batang nahihiya.

"Ha?"

"Ganda mo kako."

"Ano?"

"Sabi ko ang ganda mo!" Sigaw ni Ralph sabay

iwas ng tingin. Naramdaman naman ni Noneen ang
pagiinit ng pisngi niya. Grabe ha! Kahit sino mang
babae ata yun, kikiligin eh! Ng bongga! Ralph yun
oh! Si Ralph! Ralph De Guzman! :">

"T-thank you..hehe." Sabi ni Noneen tsaka

yumuko. Nakakahiya! Baka makita ni Ralph kung
gaano kapula pagmumukha nya ngayon.

"Pasok na tayo." Malamig na sabi ni Ralph.

Tumango lang si Noneen, maglalakad na sana siya

ng biglang hawakan ni Ralph ang braso niya.

Napatingin naman siya dito.

"Sabay tayo." Simpleng sabi nito. Napatitig lang

siya kay Ralph. Bakit parang may bago? Bakit
parang..namumula pisngi nito? Tae, nagblublush
ba siya? Kinikilig ba siya? isip ni Noneen. Para
namang nagtatalon ang puso ni Noneen. Ang cute
lang ni Ralph no?

Tahimik lang silang naglakad ng biglang pumasok

sa isip ni Noneen yung package na natanggap niya
kaninang umaga. Agad naman niyang nilingon si
Ralph na hawak niya ang braso.

"Ralph.." Tumingin naman sa kanya si Ralph. "May

pinadala ka ba sa akin kaninang umaga?"
Mahinahong tanong ni Noneen kay Ralph.
Napakunot naman ang noo ni Ralph? Anong
pinadala?

"Wala naman..bakit?" Nagtaka naman bigla si

Noneen. Wala? O nagsisinungaling lang to sa akin?
Tch, impossible naman yun. Napailing na lang si
Noneen tsaka ngumiti.

"Wala wala..haha, baka kung sino lang yung

malakas mangtrip." Sabi ni Noneen.
"Sus, bakit ba kasi di kita pwedeng sunduin
kanina?"

"Ah...eh, strict ang lola ko eh. hehe." Sabi ni

Noneen. Napangiti na lang si Ralph. Pumasok na
sila sa loob. Medyo nagsisimula na rin yung
program. Naupo sila sa table at nagkwentuhan,
yung simpleng paguusap lang kasama yung taong
gusto mo. Nasa kalagitnaan ng paguusap sila
Noneen at Ralph ng tumunog ang cellphone nito.

"Ah teka, sasagutin ko lang." Sabi ni Ralph tsaka

umalis sa upuan. Tumango na lang si Noneen
tsaka tiningnan ang mga tao sa paligid. Nagsimula

nang magpatugtog ng kanta, yung mga party

songs. Kaya yung mga ibang estudyante mga nasa
dancefloor na nagsasayawan, yung iba nakaupo
lang. Kaso nanlaki naman ang mata ni Noneen ng
may makita siyang babaeng napaka wild ng sayaw
sa dancefloor. Tipong talon ng talon kala mo may
band concert.

"Rhian?" Bulong ni Noneen sa sarili. Tengene,

anong nangyare sa babaeng yun? Agad naman
siyang tumayo at pinuntahan si Rhian.

"Woo!! Party!!" Narinig niyang sigaw ng kaibigan.

Grabe, alam naman niyang mahilig sumayaw tong
babaeng to at medyo care-free kaso bakit parang
iba ata ngayon? May matching talon dapat?

"Hoy pukrita!!" Sigaw ni Noneen. Medyo malakas

kasi yung sounds. Napalingon naman si Rhian sa
kanya at tsaka ngumiti ng pagkalaki-laki.

"BAKLAAAA! LET'S DANCE!!! WEEEE!" Sigaw nito

sa kanya tsaka hinawakan ang kamay niya at
naglulundag na para bang bata. Nanlaki ang mata
ni Noneen tsaka siya napailing. May problema tong
babae na to, obvious eh. Halatang halata, sa tagal
na mag-bestfriends sila. Kabisadong kabisado na
niya ang kaibigan.

"Hoy bakla. Tigilan mo nga yan mukha kang

baliw!! Tara don! Mag hunos dili ka!!" Sabi ni
Noneen sa kaibigan. Ngunit tinawanan lang siya
nito.

"ANG KJ MO BABAE!! HAHAHAHAHA!"

"CHE! Halika na dun! Magpapigil ka!" Sabi ni

Noneen tsaka hinatak ang kaibigan sa may upuan
nila Ralph. Umupo sila tsaka tiningnan ni Noneen si
Rhian sa mga mata.

"Spill it out. Anong drama mo ngayon bakla?" Sabi

ni Noneen. Napatingin naman sa kanya si Rhian
tsaka tumawa.

"Drama? Gaga! Masama bang magparty? Ineenjoy

ko lang! Minsan lang to sa isang buhay ng
teenager! hahaha!" Sabi ni Rhian tsaka uminom ng
tubig. Napailing lang si Noneen, alam niya at
malakas ang kutob niya.

May nililihim tong kaibigan niya.

"Ikaw ang gaga! Hindi bagay sayo magsinungaling

gaga!" Sabi ni Noneen pero umiling lang si Rhian.

"Alam mo friend, msyado ka lang praning. Hindi

naman ako nagsisinungaling talaga eh. Eto kung
ano ano naiisip!"

"Eh bakit tuwid dila mo ngayon?" Napahinto

naman si Rhian sa sinabi ni Noneen. Nakita niyang
ngumiti si Noneen sa kanya.

"Oh ano natameme ka naman ngayon?" Sabi ni

Noneen. "Alam mo bakla, sa tinagal ng friendship
naten hindi na bagay sayo ang magsinungaling pa
sa akin. Kabisado ko na bawat hininga mo no.
Gaga." Sabi ni Noneen pero nagulat naman si
Noneen ng biglang tumawa si Rhian.

"Hutmaynila! Hahaha! Kalurkey itey ang dramabels

ng churvang bestfriend ko! Hahahaha! All my life
ang dramang peg, feel na feel ba ang windy sky
night star in the night trulabels na acting! Kaya
make kampi ako sayo bestfriend you know how to
make me bonggacious na halaklaughing!
HAHAHAH!"

Wala akong naintindihan.

"Pwede ba Rhian! Ayos na yung dila mo kanina eh!

Bakit bumalik ba ulit?! Wala akong dalang google
translator!" Naiinis na sabi ni Noneen. Nakita
naman niyang tumayo ang kaibigan tsaka ngumiti
sa kanya.

"Friend. Okay lang ako okay? Masama bang

matuwid dila ko miske isang araw at maging
dancer. I'm young wild and free. Wala akong
problema o kahit ano, nakakapagod kayang mag
dyosalinggo. Hahaha."

"Pero--"

"Wala nang pero pero, enjoy mo tong ball. Sige na,

ako'y magpapaganda lang ulit at gogora na sa
dancefloor. Dyan ka na ha." Wala nang nagawa si
Noneen, naglakad na papalayo ang kaibigan niya
at naiwan nanaman siyang magisa. Tsk, emo
nanaman ang drama niya ngayon. Napatingin siya
sa paligid. Bakit parang ang tagal ata ni Ralph?
Asan na ba yun?

Napabuntong hininga siya. Tahimik lang siyang

nagmamasid sa paligid ng biglang nagsalita ang
announcer ng program nila.

"To all students, please now wear your mask as

the last part of our program starts. No student is
allowed to remove their mask until the party ends.
Enjoy your night Juniors."

Agad naman kinuha ni Noneen ang maskara niya

sa bag niya at tsaka sinuot. Simple lang naman
yun eh, medyo puro black. Nagmamasid-masid
lang siya sa paligid. Nakita niya yung mga ibang
lalaki nagaya na ng mga isasayaw nilang babae.
Tsk, napabuntong hininga siya at napatingin sa
cellphone niya.

Asan na ba si Ralph?

"Damn pare, gaano ba talaga kaimportante yan

ha?! Nasa ball ako ngayon! I'm on an important
event dude!" Sabi ni Ralph sa kausap niya sa
telepono. Nga naman o, right timing na lang lahat
ng bagay eh. Hindi niya pwedeng iwan si Noneen!

"Fine! Fine! Sige na pupunta na ako dyan! Tsk." He

hung up and started to run. He has no choice,
paano naman kasi yung kaibigan niya nasangkot
nanaman sa gulo.

Sorry Noneen, babalikan naman kita eh.

"Ang tagal naman nun...asan na ba yun?" Bulong

ni Noneen sa sarili habang patingin tingin sa
paligid kung saan ba pumunta si Ralph. Eto
mahirap pag malaki yung venue eh, hindi mo alam
kung saan nagsusuot.

Naglalakad lang si Noneen ng ay bigla siyang

makabanga. Agad naman siyang napatingin dito
tsaka nagsorry.

"Sorry kuya! Hindi ko sinasadya!" Sabi ni Noneen

pero hindi nagsalita yung lalaking nabanga niya
kundi kinuha nito ang kamay niya.

"T-teka..." Nagulat si Noneen ng bigla siyang

hitakin nito sa dancefloor tsaka hinawakan ang
bewang nito. Napatingin lang siya sa lalaki mula
ulo ang hanggang paa.

"Ralph?" Sabi niya. Kaso imposible na maging si

Ralph to. Hindi naman ganito yung kulay ng suot
nun eh. Eh sino naman tong lalaking to?

Napakunot ang noo ni Noneen. At tsaka bigla

siyang napaisip, teka nga. Eto ba yung lalaking
nagpadala sa akin nung gown?!

"T-teka, ikaw ba si A? Y-yung--" Hindi na naituloy

ni Noneen ang sasabihin niya dahil nilapat ng lalaki
ang daliri nito sa kanyang labi tsaka ngumiti.

"Wag nang magtanong." Para namang

kumalampag ang tenga ni Noneen. Teka...

LAWRENCE?!!
Halos hindi makagalaw si Noneen sa pwesto nya.
Tama ba tong hinala nya? O msyado lang siyang
assuming? Kaso...halos magkapareho ng boses eh.
Napalunok ulit siya, wala naman sigurong
masamang magtanong di ba?

"Lawrence ikaw ba yan?" Mahinahon niyang tanong

dito habang nakatingin siya sa mata nito. Nakita
niyang umirap ito tsaka napabuntong hininga.

Teka wait...on the second thought..paano

magiging si Lawrence to eh di ba hindi naman daw
siya aattend??? Anak ng starfish ang gulo naman!
>o<

"Sino ka ba kasi?" Tanong ulit ni Noneen sa lalaki.

Pero nakatingin lang ito sa kanya. Grabe, ba't ba
kasi pumayag siyang isayaw nito? Napakasilent
type naman nito. Feeling ni Noneen matutuyo
laway niya sa kakatanong sa lalaking to eh.
Nakatingin lang sila sa isa't isa ng biglang
pumasok sa isip ni Noneen yung package kaninang
umaga.

"T-teka! I-ikaw ba yung nagpadala ng package sa

akin kaninang umaga?" Tanong niya dito. Nakita

niyang ngumiti ang lalaki tsaka hinila siya

papalapit sa kanya.

Ikaw si A?! Tanong ni Noneen. Tumango naman

ang lalaki. Tsaka siya inikot nito. Napaisip si
Noneen. Sinong A?

Eh anong ibig sabihin ng A? Teka, kaklase ba kita

o ano? Pero ngumiti lang ulit ang lalaki. Nak ng
putcha tong lalaking to. Puro ngiti ang ginawa!

Teka nga..mamaya ikaw si Ralph sasapakin kita

seryoso ako. Nakita naman niyang nawala ang
ngiti sa labi ng lalaki. Arghhh!! Nakakabaliw naman
ano ba to pinoy henyo at kelangan niyang
manghula kung sino tong lalaking to ha?

Pipi ka ba ha at ayaw mong magsalita? Hindi

naman ako Halos parang tumigil ang mundo
nung bigla siyang halikan ng lalaking hindi niya
kilala. Nanlaki ang mga mata niya, what the hell is
happening? Pero sa di malamang dahilan napapikit
siya at hinalikan pabalik ang lalaki. Ewan ba niya,
feeling niya. Gusto niya yung halik na yun.

Isang parte ng isip ni Noneen ang nagsasabing

gusto niyang itulak ang lalaking to dahil hindi
naman talaga niya kilala kung sino to pero tila baa

yaw sumunod ng katawan niya. Para ba kasing sa

likod ng utak niya may nagsasabing gusto ko to.

Nilayo ng lalaki ang labi niya dito tsaka ngumiti.

Napatingin siya sa mga mata nito habang
magkadikit ang noo nila.

S-ino ka ba talaga? Nanghihinang tanong ni

Noneen. Pero hindi sumagot ang lalaki at hinalikan
lang siya nito sa noo bago nito tinanggal ang
pagkakahawak kay Noneen at tsaka tumalikod.

T-teka! Sabi ni Noneen ngunit nagsimula nang

maglakad papalayo ang lalaki. Sinubukang habulin
ni Noneen ang lalaki ngunit biglang dumating si
Ralph sa harap niya tsaka hinawakan ang kamay
niya.

Sorry Noneen ngayon lang ako nakabalik. May

emergency lang kasi eh
Sabi nito sa kanya.
Napatingin si Noneen kay Ralph bago tumingin ulit
sa direksyon kung saan naglakad papaalis ang
lalaking kasama lang niya kanina.

Noneen. Muling tawag ni Ralph sa kanya.

Tumingin siya dito.

Ralph..

May problema ba Noneen? Tanong ni Ralph.

Napakagat si Noneen sa labi niya. Oo Ralph, meron
akong problema. Yung lalaking ayaw magsalita na
hinalikan ako bigla na lang akong nilayasan.
Napailing na lang si Noneen tsaka ngumiti. As if
naman masasabi niya iyon kay Ralph.

Then shall we dance? Ngiting sabi ni Ralph na

halos lumabas ang dimples nito. Ngumiti si Noneen

pabalik sa kanya. Mababagabag lang siya pag

inisip niya iyon.
Sure. Sagot ni Noneen tsaka inabot ang kamay
niya dito.

Tumagal pa ng mga ilang oras ang program ng

masquerade ball ng tuluyan nang magwakas ito.
Nagsiuwian na ang iba at yung iba naman
nagpipicture picture pa. Naglalakad si Noneen at
Ralph papalabas ng auditorium nila ng magsalita si
Ralph.

Hatid na kita..

Sabi ni Ralph.

Ah..eh wag na. May susundo kasi sa akin alam

mo naman hehe. Sabi ni Noneen sabay ngiti.
Napakamot naman si Ralph sa ulo niya.

Hindi na nga kita nasundo hindi pa kita pwedeng

ihatid. Ano ba naman yan
Angal ni Ralph.
Natawa naman si Noneen. Ang cute lang ni Ralph
: >

Pasensya na talaga. Eh kasi gusto ni Lolo hatid

sundo ako ngayon. Sabi ni Noneen. Tumango na
lang si Ralph tsaka ngumiti sa kanya.

Sige ingat ka na lang.

Ngumiti si Noneen.

Ikaw din. Tsaka umalis na si Ralph at pumunta

na sa kotse nito. Dumiretso naman si Noneen
papunta sa kabilang parking lot. Dahil nga sabi sa
text ni Lawrence dun daw siya ngapark. As usual,
dapat tago. Baka may makakita nanaman.

Nang makalapit na si Noneen sa kotse ni Lawrence

nakita niya itong naglalaro sa cellphone niya.
Tiningnan niya ang suot nito. Kaso nakapang

normal na outfit lang naman eh. Aishhh!! Ba.t

naiisip niya si Lawrence yun ha?

Kasi gusto niya.

Hindi! Hindi pwede! Napailing na lang siya tsaka

binuksan ang pinto sa tabi ng driver.s seat at tsaka
pumasok at naupo.

Kamusta? Tanong ni Lawrence sa kanya.

Napatingin naman siya dito. Eto litong lito, gusto

sana niya isagot. Kaso as if naman maiintindihan

siya nito.

Masaya nakakapagod. Ngumiti si Noneen. Hindi

na nagsalita si Lawrence at tsaka pinaandar ang
kotse at nagsimulang magdrive. Tahimik lang sila
sa biyahe hanggang makauwi ng bahay.

Oh hija! Kamusta naman ang ball nyo? Masaya

ba? Bungad ni Manang pagpasok ni Noneen.
Ngumiti naman ito tsaka tumango.

Opo Masaya naman. Nakakapagod nga lang.

Sagot nito.

Nako, eh magpahinga ka na. Bukas mo na lang

ako kwentuhan. Sabi ni Manang. Tumango naman
si Noneen. Napatingin naman siya kay Lawrence
na nakaupo sa sofa.

Lawrence.
sa kanya.

Tawag niya dito. Lumingon naman ito

Ano? Supladong tanong nito. Tch, kahit kelan

talaga pag gurang no.

Hindi ka ba talaga pumunta kanina? Tanong nito.

Makulit na kung makulit pero hindi niya mapigilan
magtanong eh. Para ba kasing may nagsasabi sa
kanyang kelangan niyang tanungin ulit ito. Hindi
kasi maalis sa isip niya na baka si Lawrence yung
lalaki kanina. Assuming na kung assuming. Eh sa
yun ang nafeel nya eh!

How many times to I have to tell you I didn.t go?

Paulit-ulit ka naman no. Nakita mo ba ako dun
ha? Sagot ni Lawrence.

P-pero kasi
Nagkatinginan sila. Nevermind.
Dugtong ni Noneen. Hindi, baka nga talaga hindi
siya yun. Tsk, ba.t ba kasi si Lawrence ang naiisip
niya. Ano ba naman to! Siguro pagod lang talaga
siya.

Sige akyat na ako. Matamlay na sabi ni Noneen

tsaka umakyat papunta sa kwarto niya. Sinundan
lang siya ng tingin ni Lawrence. Napabuntong
hininga na lang ito tsaka napatingin kay Manang
na umiiling-iling habang nakatingin rin sa kanya.

Sinungaling ka talagang bata ka. Bulong ni

Manang tsaka ito umalis at pumunta sa kusina.
Hoy.

Ay churvaneneg palaktuts! Sigaw ni Rhian.

Tiningnan naman siya ni Noneen paano naman
kasi kanina pa nakatunganga ang bruha ayan
tuloy.

Lalim ng iniisip naten bakla ha. Tukso ni Noneen.

Napabuntong hininga naman si Rhian bago
tumingin sa kaibigan na may malungkot na mukha.

Iniisip ko lang kasi

Ano?

Ba.t ang ganda ko? Sabay batok naman ni

Noneen sa ulo ng kaibigan. Aray masakit ha
gerlalu!! Sigaw ni Rhian.

Gaga, ayan ka nanaman. Kala ko naman kung

ano, ang seryoso pa naman ng mukha mo! Sabi ni
Noneen. Ngumiti lang si Rhian.

Bakit? Seryoso naman ako eh, ba.t ba ang ganda

ko? Sabi ni Rhian sabay hawak sa mukha tumawa
na lang si Noneen at sakto naman nun ay pumasok
na ang kanilang teacher ang kanyang asawa.

Goodmorning class.
usual.

Bati ni Lawrence sa klase as

Goodmorning Sir Law

Goodmorning Sir Papalicious!

Goodmorning sa aming super hot na teacher.

Goodmorning Sir Gwapo! Yiie! Napatingin naman

si Noneen sa mga kaklase nyang babae sa harap.
Walanghiya naman no, kung pwede lang magsalita
no at kung di lang sikreto tong kasal nila baka
kanina pa niya sinigaw.

Hoy asawa ko yang nilalandi nyo!

Thanks girls. You may now take your seat.

Ngiting sabi ni Lawrence na mas kinakilig ng mga
babaeng kaklase nya. Napailing na lang siya,
langya rin tong asawa niya eh. Nagpasalamat pa at
nakikipaglandian din!! Umupo na lang siya tsaka
kinuha ang libro niya. Kahit kelan no! Eh ba.t ba
ganito iniisip niya. Erase, erase, erase.

Selos ka ba gerlalu? Bulong ni Rhian sa kanya na

tila ba nangaasar. Tiningnan lang niya ito tsaka
inirapan. SELOS HIS FACE WALA AKONG
PAKEALAM NO! Isip ni Noneen.

Okay class, siguro hindi pa to naaanounce sa inyo

pero as the part of school.s traditional every
ending of the school semester. We will have our
retreat and it is next week. So I.m reminding you
class na hangga.t maaga magpack na kayo ng
bagay niyo at sabihan nyo na rin ang mga parents
nyo. Sabi ni Lawrence. Retreat? Isip ni Noneen.
Grabe kami rin meron na nun? Akala ko pa naman
pang 4th year lang yun OuO.

Sir! Ilang days po ba ang retreat?!

isang kaklase niya.

Tanong ng

Well cause you are all 3rd year students you.ll

have it for one night and two days and the 4th
year students will have it for 3 nights and 4 days.
Sagot ni Lawrence. Isang gabi at dalawang araw?
Sus ko ano naman ba gagawin nila dun?

Eh! Sir parang ang daya naman ata! Kami isang

gabi lang! Isang gabi lang naming kayong
makakasama? Halos mabilaukan si Noneen sa
pwesto niya nang marinig niya ang sinabe ng
babaeng kaklase. Napatingin naman siya kay
Lawrence na nakangiti ngayon. WALANGYA
KELANGAN TALAGA NAKANGITI KANG GURANG
KA??

Parang ganun na nga. Pilyong sagot ni Lawrence.

WTF SIGE MAKIPAGLANDIAN KA LANG.

Hayaan mo na at least makakasama natin si Sir

ng isang gabi at dalawang araw : > Sagot ng isa
niyang kaklase.

And as for Ms. Evangelista. Napatingala naman

siya ng tawagin ni Lawrence ang pangalan niya.
As the class secretary I expect you to be
responsible for your classmates. Sabay ngiti. Eto
nanaman tayo no, mangaasar nanaman tong
panget na to. Gusto niya sanang sumagot kaso
baka sa huli sya rin mabara. Wag na lang, no
thanks.
Sige po.

Mahinang sagot ni Noneen.

*fastforward*

Natapos na ang klase nila sa umaga. Lunch nila

ngayon naglalakad mag isa si Rhian sa hallway.
Nagbabakasakaling may makitang lalaki. Well,
maalis mo naman ba sa kanyang hanapin ito?
Paano naman kasi tatlong linggo na ang nakaraan
pero hindi pa rin niya nakikita si Marco. Anong
nangyari dun?

Kaso napakamot naman siya sa ulo niya. Paano ba

niya mahahanap si Marco kung hindi naman niya
alam kung saang section yun? Tsk.

Ano ba kasing section yun? Tanong niya sa sarili.

Alam ko na
Pumunta siya sa office ni Lawrence.
Tutal coordinator naman siya eh. Kumatok siya
dito bago pumasok.

Sir? Tawag ni Rhian. Lumingon naman si

Lawrence sa kanya tsaka ngumiti.

Yes Rhian? Napunta ka dito? May problema ba?

Tanong ni Lawrence.

Eh sir, pwede bang magtanong? Kilala nyo po ba

si Marco? Alam nyo po ba kung anong section
sya? Napakunot naman ang noo ni Lawrence.
Marco? Sinong marco?

Marco? Teka, anong year ba yan?

Third year din po.

Sagot ni Rhian.

Teka, if I.m not mistaken. Walang may pangalan

na Marco sa third year. Meron sa first year pero isa
lang. eh? First year? Parang imposibleng first year
naman yung uhugin na yun.

Sir matangkad ba yun tsaka singkit tapos

maputi? Umiling naman si Lawrence. Teka, ang

gulo ha. Wala talagang Marco na nagaaral dito na

third year?

Sir seryoso kayo walang Marco sa third year?

Tanong ulit ni Rhian.

Wala, I can even show you the master list if you

want. Sabi ni Lawrence. Napabuntong hininga na
lang si Rhian. Umiling siya tsaka ngumiti.

Wag na lang po Sir. Thank you na lang.

tsaka lumabas ng office ni Lawrence.

Sabi nito

Marco sino ka ba talaga?

Kumakain lang ng chichirya si Noneen sa sofa

habang nanunuod ng TV. Yung walang hanggang,
ewan ba. Crush daw niya si Coco Martin. Ang
gwapo daw eh.

Kaya ka tumataba eh. Sabay agaw sa

chichiryang hawak ni Noneen. Napatingin naman
siya sa katabi niya. As usual sino pa ba edi yung
malanding gurang!

Wag ka ngang assuming. Akin na yan ako

nagbukas nyan eh! Sabi ni Noneen sabay agaw
ulit sa chichirya.

Ako bumili nyan wag kang feeler. Sabi ni

Lawrence sabay agaw ulit sa chichirya. Natawa ng
mahina si Noneen.

MALAMANG IKAW TONG MAY TRABAHO EH TSAKA

ASAWA MO KAYA AKO NO KAYA DAPAT LANG
PAKAININ MO KO! Sigaw ni Noneen tsaka inagaw
ulit ang chichirya. Napatingin naman si Lawrence
kay Noneen. Ba.t ba parang ang laki ata ng galit
nito sa akin? Isip niya.

Chill Nee, ba.t para atang galit ka sa akin ha?

Sabi ni Lawrence.

Landi mo kasi.

Bulong ni Noneen.

Ano?

WALA KAKO! BINGI! Napakamot tuloy ng ulo si

Lawrence tsaka siya napaisip. Baka siguro nga

Can you be honest with me? Tanong ni

Lawrence. Napatingin si Noneen sa kanya. Do you
have your monthly period right now?
Nagkatinginan sila ng mga ilang segundo bago
kumuha ng unan si Noneen tsaka pinagpapalo kay
Lawrence.

AHHH! ANG MANYAK MO TALAGA!!! KAHIT KELAN

KA NO!! MALANDI KA NA NGA MANYAK KA PA!
HMP! Sabi ni Noneen.
Hey stop it! Sabi ni Lawrence. Tsaka kinuha ang
unan na hawak ni Noneen. Kahit kelan no ang mga
babae talaga napakaunpredictable no! Sobra lalo
na pag meron. Isip ni Lawrence.

EWAN KO SAYO MANYAK!

Stop it!

Manyak manyak manyak! Bleh bleh bleh!

na pangaasar ni Noneen.

Patuloy

Tigilan mo nga yan. Seryosong sabi ni Lawrence

pero para bang walang narinig si Noneen at
patuloy lang ito sa pang-aasar niya sa asawa.

Malandi na nga manyak pa! Saan ka pa! Bleh bleh

manyak manyak.

Pag di ka tumigil hahalikan kita. Sabi ni Lawrence

habang nakatingin ng seryoso sa asawa.

Asa manyakis ka lang eh! Mahiya ka nga pati ba

naman estudyante mo nilala

Napatigil si Noneen dahil sa paglapat ng labi ni

Lawrence sa labi niya. Nanlaki ang mga mata niya.
Tungunu seryoso talaga si Lawrence ha. Halos
lumabas na ang puso niya mula sa dibdib niya
dahil sa lakas ng kabog nito. Napapikit si Noneen
at ayun bumigay na nga.

Gusto mo namang minamanyak kita. Bulong ni

Lawrence nang inilayo na niya ang labi sa kanya.
Napadilat si Noneen at nakita ang asawang
nakangisi. Shit, eto na ata ang
pinakanakakahiyang araw sa mundo niya. Paano
naman kasi ramdam na ramdam niya ang paginit
ng kanyang mukha. Walanghiya naman no!

Nagulat naman siya ng lumapit ulit si Lawrence sa

kanya.

Kung gusto mo kasi ng kiss. Sabihin mo lang,

madali naman akong kausap eh. Nakangising sabi
ni Lawrence tsaka humalik ulit sa asawa.
Goodnight. Tumayo na ito at saka umakyat
papunta sa kwarto niya. Habang naiwan si Noneen
magisa sa sofa. Halos gusto na sumabog ni
Noneen sa pwesto niya dahil sa kahihiyaan. Hindi
siya makapaniwala. Hinalikan siya ni Lawrence for
the first time!! Dalawang beses pa!! Langya kelan

pa nagkaroon ng lakas ng loob yung gurang na

yun?

Fvck. Hinalikan siya teh, hinalikan. HINALIKAN

SIYA NI LAWRENCE!!

PUNYETA NAKAKAHIYA!!!
Siguro ito na ata ang pinakamalas na araw sa
buhay niya. Yung gumising ka mula sa tulog mo
tas narealize mo hinalikan ka nga pala ng asawa
mong gurang kagabe. Dalawang beses pa.

"Anong gagawin ko?" Tanong ni Noneen sa sarili.

Maaga siyang nagising ngayon. 5:00 pa lang gising

na siya. Naligo na rin siya at nakapagbihis. Pero

hanggang ngayon nasa loob pa rin siya ng kwarto
niya. 6:10 pa lang kasi ng umaga. Yung normal na
gising ni Lawrence.

Kanina pa siya palakad lakad sa kwarto niya. Ayaw

niya munang makita si Lawrence. Feeling niya kasi
napaka-awkward pag nagkita sila. Err, hinalikan
nga kasi siya ano ba.

"Kalma Noneen. Basta lumabas ka sa kwarto mo

tas takbo papalabas okay?" Sabi nito sa sarili.
Huminga siya ng malalim tsaka hinawakan ang
doorknob ng pinto niya. Napapikit siya bago
bumilang.

"One...two..three!" Binuksan niya ang pinto tsaka

lumabas ng kwarto niya nang sakto namang
bumukas rin ang pinto sa kwarto ni Lawrence.
Nanlaki naman ang mata niya at agad siyang
napapasok sa kwarto niya. At dahil sa
pagmamadali tumama pa ang noo niya sa pinto.

"Aray naman!" Sabi ni Noneen sabay himas sa noo

niya. Ugh, nananadya ba? Napabuntong hininga
siya. Paano siya makakalabas ngayon eh nasa
labas si Lawrence! Utang na loob naman oh.
Maghihintay nanaman ba siya ng mga isang oras
para siguradong wala na yung gurang na yun sa
bahay nila? Err. WTH.

Naupo si Noneen sa kama nya tsaka nahiga. Wala

naman siyang magagawa eh. Ilang minuto rin
siyang walang ginagawa kundi maglalakad, tatayo,
magbubutingting ng gamit niya at ng mga album
na nabili niya.

"AAAAARGH. Ayoko na! Bababa na ako dun at wala

akong pakealam kung andun siya. Act normal
Noneen! Pakealam ba nun sayo! Trip ka lang nun
kagabe wala lang yun magawa. No big deal!" Sabi
niya sa sarili tsaka lumapit sa pinto at tsaka
binuksan ito at lumabas. Patuloy tuloy lang siya sa
paglalakad ng biglang may humarang sa harap
niya. Agad naman siyang napahinto at
napatunghay ang kanyang ulo.

Si Lawrence. Topless.

Mga halos isang minuto rin bago magreact si

Noneen at magsink in sa utak niya na nasa harap
niya ngayon si Lawrence. Topless at nakatuwalya

lamang. Kitang kita ang abs nito na mas lalong

kinagulat ni Noneen.

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!" Sigaw ni Noneen sabay talikod.

Ano
ba naman to!!! Bakit ba nakatopless tong gurang
na to ha? Ano to ha naubusan ng damit? Langya
naman no.

"BAKIT KA NAKAHUBAD BASTOS KA!!" Sigaw ni

Noneen habang nakatalikod kay Lawrence at
nakapikit ang mata.

"Umaga umaga naman Noneen kung makasigaw

no!" Sagot ni Lawrence. "At hindi ako nakahubad

excuse me may tuwalya kaya akong suot." What

the hell? Hindi pa hubad yang ganyang lagay?! Eh
halos yung ano na lang takpan eh!

"ANONG HINDI KA NAKAHUBAD?! TUMINGIN KA

NGA SA SALAMIN NO! AHHHHHHH BAKIT KA bA
KASI NAKA..ERR T-TOPLESS DYAN!!???" Sigaw ni
Noneen. Narinig naman niyang natawa si Lawrence
sa likod niya.

"Come on Nee, ano akala mo binabalandra ko tong

katawan ko. Sira kasi yung gripo at shower dun sa
CR ko kaya sa baba ako naligo." Sagot ni
Lawrence.

"EH BA'T DI KA MAN LANG NAGDALA NG TSHIRT O

ANO HINDI YUNG PARANG F NA F MONG
NAKANGAYAN KA HA. GRABE!"

"Eh ba't ikaw f na f mo naman titigan ako kanina?"

Halos mabulunan naman si Noneen sa sinabi ni
Lawrence. Putcha! Nahuli ba niya akong
nakatingin? Isip ni Noneen. NAKAKAHIYA EH!

"BASTOS KA TALAGA PUMASOK KA NA NGA SA

KWARTO MO AT MAG SAPLOT KA NA YUNG LONG
SLEEVE AT TURTLE NECK HA! UTANG NA LOOB!!"
Sabi ni Noneen habang nakatalikod pa rin at
nakapikit. Hindi na niya narinig na nagsalita pa si
Lawrence. Basta ang narinig lang niya at pag
bukas at pag sara ng pinto. Nakahinga naman siya
ng maluwag nang marinig yun. Binuksan niya ang
mga mata niya nang..

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH P*&^%$#(@!
LAWRENCE ANO BAAAAAAA!!!!" Sigaw ni Noneen.
Nagulat kasi siya nasa harapan na niya pala si
Lawrence. Narinig naman niyang tuwang tuwa si
Lawrence sa reaksyon niya. Agad naman siyang
tumalikod. Paano naman kasi err..topless pa rin.

Ang yummy.

"Napakainosente mo naman Nee! Parang someday

hindi mo to makikita! Hahahahaha!" Napalingon
naman si Noneen sa sabi ni Lawrence.

"ANONG SOMEDAY KA DYAN? KADIRI KA KAYA

EWWWWW!" Sabi ni Noneen tsaka tumalikod ulit.
Haay, dapat talaga hindi na lang siya lumabas ng
kwarto at naghintay na lang siya ng dalawang
oras. Mas malaking pahamak pa to eh.

"Anong ew ka dyan? Eh kanina nga halos tulo

laway ka na." Pang-aasar ni Lawrence.
ASDAJHGDAJLSDBAJKSD. SHUT THE PAK UP!

"Manyak! Wag kang feeling!! Puro ka naman tabs

eh! Hmp!!" Sabi ni Noneen. Nagulat naman siya ng
biglang may hiningang dumampi sa tenga niya.

"Wag kang magalala...darating ang panahon gusto

mo na akong makitang nakaganito lang araw
araw."

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!" Napasigaw si Noneen tsaka siya

tumakbo pababa sa sala. Jusko lang hindi na niya
kaya kung alam nyo lang.

Halos parang sira si Noneen sa upuan niya. Math

time na kasi nila at syempre sino pa ba ang
teacher nila. Edi ang oh so yummy manyak niyang
asawa. Kinuha niya ang libro niya at tinago ang
kanyang mukha. Basta ayaw niyang makita ang
asawa feeling niya kinikilabutan siya. AHHH!
Pwede na bang magpakamatay ha? Lumipas din
ang oras at natapos ang time ng Math. Halos
laking luwag nun sa dibdib para kay Noneen. Ayaw
niya talagang makasama ang asawa ni sa isang
lugar. Feeling niya nasusoffocate siya.

Ngayon naman naglalakad sila sa hallway. Kasama

si Rhian, break time nila ngayon eh. Wala naman
silang magawa kaya ayan.

"Hoy gerlalu! Kanina ka pa make acting

churvachuchu ever since the world begun when
you make entrace in the paaralan. You have some
kerbytuts na problemness there ha?" Tanong ni
Rhian sa kaibigan. Napatingin naman si Noneen sa
kaibigan.

"Wala akong naintindihan." Sagot ni Noneen. "Ano

ba naman bakla, ayos na yung dila mo nung
nakaraan ah, ba't bumalik nanaman sa dati?"

"Baksyonesing peg acting ng dilag ng gerlash mo

teh!" Nakangiting sabi ni Rhian. Napailing na lang
si Noneen. Tumingin siya sa harapan niya at
biglang napahinto. Paano naman kasi nakita niya si
Lawrence. Papalakad sa direksyon nila.

Err. Timing naman teh no.

Agad naman kumalas si Noneen sa pagkakahawak

niya sa braso ni Rhian tsaka nito hinawi ang buhok
at ipinangtakip sa mukha. Ugh, kelangan hindi siya
makita ni Lawrence pag nagkasalubong sila. Err,
nakakabaliw.

"Hoy gerlalu anong hair do peg yan beki styles teh

ha!" Sabi ni Rhian. Lumingon naman si Noneen sa
kaibigan.

"Itago mo ko friend utang na loob. As in utang na

loob." Sabi ni Noneen tsaka ito pumunta sa likod
nito. Naguluhan naman si Rhian sa sinasabe nito.
Problemang peg nito ha? Isip niya.

"Ugh please wag niya sana akong makita. Huhu."

Narinig niyang bulong ng kaibigan sa likuran niya
habang nagtatago. Sino nanaman ba
pinagtataguan nito aber? Napalingon siya tuloy sa
harap at sakto niya nakita si Lawrence na
naglalakad habang nakatingin sa folder na hawak
hawak nito.

Napangiti si Rhian. Eh alam na.

Hinayaan lang niyang makalagpas si Lawrence

bago niya tawagin ang kaibigan. "Hoy pwede ka
nang lumabas sa lungga mo bading ka." Sabi ni
Rhian. Lumingon lingon naman si Noneen sa
paligid bago umalis sa likuran ni Rhian tsaka
inayos ang buhok niya. Napangisi naman si Rhian
tsaka tiningnan na tila ba nangaasar ang kaibigan.
"Anong tingin yan bakla?"

"SHET TALAGA? TORRID BA O FRENCH

OHMAYGULAY TUMULOY BA SA KAMA? KENINONG

KAMA? MASARAP BA TEH? TEKA GUMAMIT BA

KAYO NANG JACKET MAN LANG O ANO?"

"Bunganga mo nga bakla. Sinabi ko lang sayong

hinalikan ako, dumiretso na dila mo." Sabi ni
Noneen sa kaibigan. Nasa Mcdo sila ngayon. Paano
naman kasi no choice siya. Kelangan niyang
ikwento sa kaibigan. Kanina pa siya nito kinukilit.
Ayan tuloy. Halos pulang pula nga si Noneen sa
pwesto niya. Paano naman kasi tong kaibigan niya.
Ipagsigawan daw ba?

"Hehe, sorry naman gerlalu. Nabigla lang ang dilag

ng kagandahan ko. Nyehehe." Sabi ni Rhian tsaka
tumawa. Luampit naman ito bigla sa kanya.

"So ano nga? Torrid ba o--"

"Smack lang okay? Maka torrid ka dyan! Ang berde

mo talaga no kahit kelan!! Smack lang
okay...parang goodnight kiss! Etong babaeng to!"
Sabi ni Noneen sa kaibigan tsaka kumuha ng fries.

"Ayeeeeeeeee, gumaganung churva na ngayon ni

Papa Lawrence. Shemooooy. Malambot ba lips ni
Papa Lawrence? Anong lasa?" Tanong ni Rhian.
Napailing naman si Noneen.

"Botcha ka rin no. Anong lasa? Seryoso ka? Ano ba

labi nun pagkain? Malambot? Try mong halikan.

Bwisit." Naiiritang sagot ni Noneen. Ang awkward

naman kasi eh, ba't kelangan itanong pa yun ha?!

"Nako eh kung di nga lang taken si Papa Lawrence

baka matagal ko nang nirape yun sa kalsada."
Halos maibuga naman ni Noneen ang iniinum
niyang coke. "Hehe joke lang! Aruuuuy selos ka
naman! Bakla! Hahahahaha!"

"Wala akong pakealam. Kung gusto mo mang

gahasain ayos lang sa akin tulungan pa kita."

"Hahaha! Pero gerlalu aminin mo! Kinilig ka no?

Aruuuuuuu~" Pangaasar ni Rhian. Napatingin
naman si Noneen sa kaibigan.

Kinilig nga ba siya?

Err.

Medyo..eh kasi naman eh! Hindi niya ineexpect

yun eh! Ano bang malay niya!

"Me--" Sasagot na sana si Noneen nang biglang

magring ang cellphone niya. "Wait lang." Sabi ni
Noneen. Kinuha niya ang cellphone sa bulsa tsaka
tiningnan kung sino ang tumatawag sa kanya.

Calling...
Lawrence Gurang Sungit .__.
Nakatingin lang si Noneen sa cellphone niya. Err,
ano nanaman ba ngayon ha? Bakit naman biglang
napatawag to? Sasagutin ba niya o ano? Teka, ang
gulo ng isip niya. Bakit ba ang dami niyang iniisip
dati naman sinasagot lang niya pag tumatawag
tong gurang na to ha.

Ehhh kase.

"Hoy gerlalu di mo ba sasagutin yan?" Tanong ni

Rhian. Napalingon naman si Noneen sa kaibigan
tsaka ngumiti ng pilit.

Ah..eh kasi ano eh hehe.. Napatingin ulit siya sa

cellphone niya. Ano ba sasagutin ba nya to o ano?!
Iniiwasan nga niya yung tao deba?

Sino ba yan ha? At ang tagal mong mag think

tank bago make answer sa payphone teh! Tanong
ni Rhian sa kaibigan. Pilit naman ngumiti si Noneen
tsaka tumingin sa kaibigan na para bang
nagaalangan pa kung sasabihin o hindi. Paano
naman kasi baka magtititili tong bruhang to eh.
Eskandalong malupet nanaman silang dalawa sa
Mcdo. Parang last year lang, kumain sila sa Mcdo
dahil crush ni Rhian yung isang waiter nasaktuhan
naman nila nagcashier yung crush ni Rhian tas wag
nyo nang alamin ang mga kasunod na pangyayari.

Eh..s-si ano..si..Lawrence? Parang di siguradong

sagot ni Noneen. Sakto naman na magrereact na
sana si Rhian at bubuka na ang bibig nito ng
tinakpan niya ito.

Hephep, wag kang titili bakla ka. Sabi ni Noneen.

Tumango naman si Rhian tsaka inalis ni Noneen
ang kamay nya.

Ano pang ginagawa mo gerlalu! Sagutin mo na

bili!!! Iiiiiiiiih! Ngiting ngiting sabi ni Rhian.
Napalunok lang si Noneen tsaka pinindot ang
answer button. Huminga muna siya ng malalim
bago siya nagsalita.

He

Uwi na. Bili. Narinig nyang sabi ni Lawrence.

Sasagot na sana siya ng biglang nag end ang call.
Napatingin siya sa cellphone niya. What the ef? So
ano yun? Wala man lang bang hello? Asan ka? Uwi
agad? Langya talaga no pag gurang. Wait, uwi na
bili? Bakit? Wag mong sabihin.

Oh shit.

Napailing naman siya tsaka tinago ang cellphone

sa bulsa. Humarap siya sa kaibigan.

Bakla kelangan ko nang umuwi.

Sabi ni Noneen.

Ahihihi, ayos lang gerlalu. Alam ko naming kaya

ka pinauuwi na ni Papa Lawrence so hot so sweet
kasi nabitin yan kagabe. Oh sige na gorabells na
tarush! Hihihi. Nakangiting sabi ni Rhian.

Gaga. Utak mo no. Wala lang yun baka siguro

may nangyari lang. sabi ni Noneen tsaka ito
tumayo.

Sabihin mo mangyayari pa lang.

Nyahahahahaha!

Mga sampung minuto ring nakatingin si Noneen sa

pintuan ng bahay nila. Hindi niya alam kung
nenerbusyin ba siya o ano. Jusko ano ba kasing
alam nya kung bakit siya pinauuwi agad. Malay ba
niya balak nito. Napailing siya, jusko Noneen pati
ba naman utak mo corrupt file na rin. Nahahawa
na sa kaberdehan ni Rhian eh. Huminga siya ng
malalim bago hinawakan ang door knob.

Grabe bakit ba ganito ha, halos parang madalas na

tong nangyayari sa kanya. Yung alam niyang
kinakabahan siyang pumasok sa bahay nila pag
mas maagang umuwi si Lawrence. Errrrrrr.

Napalunok siya. Bubuksan na sana niya ang pinto

ng biglang may magsalita.

Hindi ko alam kung retarded ka ba pati ba naman

pagbubukas ng pinto pinagiisipan mo pa.

Ay abs mong
Napahawak naman si Noneen
agad sa bibig niya. Shet mahirap ituloy baka ano
pa maidugtong niya. Nakita naman niya si
Lawrence sa terrace nila. Nakasandal dun sa pader
habang nakangisi sa kanya.

Napamura si Noneen sa isip niya. P*&%$#@!/

naman no, itong bibig talaga niya no ang hirap
pigilan! Kung ano ano na lang nasasabi. Halos
parang binuhusan ng nagyeyelong tubig si Noneen
sa pwesto niya. Mas nakakahiya pa ata to sa

nangyari kaninang umaga eh. Puchey, bakit kasi sa

lahat ng lalabas sa bibig niya abs pa?!!

Wow ha..abs ko talaga? Nakangising tanong ni

Lawrence. Halos mangamatis ang mukha ni
Noneen sa hiya sa sabi ni Lawrence. Ano ba naman
to! Oh good mother earth, parati na lang siyang
napapahiya sa gurang na to no! >///<

C-che!...A-ano bang ginawa mo dyan? Para

kang..err basta. Bigla bigla na lang nagsasalita.
Sabi ni Noneen tsaka umiba ng tingin.

Nagpapahangin. Buti nga nagsalita ako eh, at

least nalaman kong iniisip mo pala abs ko.

Nanlaki naman ang mata ni Noneen sa sinabi ng

asawa. ANO DAW? INIISIP KO YUNG ABS NYA?
DUH. IN HIS DREAMS! PUCHAY.

Kupal mo din tsong! Excuse me, wala ka kayang

abs no. Payatot! Sigaw ni Noneen tsaka binuksan
ang pinto. Agad agad naman itong naglakad
papuntang hagdanan. Ni hindi na nga niya
tiningnan si Manang kundi nag hi na lang siya dito.
Agad siyang dumiretso sa kwarto niya at agad
sinarado ang pintuan.

Jusko, kung alam nyo lang kung gaano siya

nahihirapan kanina. Punyeta ang awkward pala.
Bakit ba kasi trip siya ata ng asawa niya at puro
pangaasar na lang ang natatanggap niya mula dito
nung mga nakakaraang araw?!

Swerte lang niya.

Huminga na lang ng malalim si Noneen. Kalma.

Bulong niya sa sarili. Jusko masisi mo naman ba
siya nakakabaliw maging asawa si Lawrence sa
totoo lang.

Tinanggal nya ang necktie at ID tsaka nagsimulang

tanggalin ang kanyang polo. Makapagbihis isip
niya. Kasalukuyan siyang nagtatanggal ng
pagkakabutones ng kanyang polo ng biglang
bumukas ang pintuan niya napalingon siya dito at
nanlaki ang mga mata niya.

Putcha naman Lawrence ang galing mong mang

timing no.

Agad naman siyang napahawak sa polo niya at

sinara ito. Nakita niyang napangisi ang asawa niya.
OH SHET ETO NA BA YUNG TINATAWAG NILANG
ANO JUSKO LANG.

A-anong ginagawa mo dito!! Di ka man lang

sanay kumatok nagbibihis yung tao!! Sigaw ni
Noneen. Hindi sumagot si Lawrence at mas lalo
lang ito napangiti. Nakita niyang sinara ng asawa
ang pinto at tsaka nilock. AMPATUAN ANO TO?
ALAM KO TO EH ETO YUNG MGA STORY SA
WATTPAD YUNG MGA GALAWANG YAN YUNG UNTI
UTING PALAPIT AY JUSKO. Isip ni Noneen.

Ba-bakit ka lumalapit? Nanginginig na tanong ni

Noneen. Pero lapit lang ng lapit sa kanya ang
asawa.

T-teka dyan ka lang!! Utang na loob! Sabi ni

Noneen pero hindi siya pinakinggan nito. Palapit pa
rin ito sa kanya habang siya papalayo.
Kinakabahan siya sa mga ginagawa ng asawa
niya. Pero mas lalo siyang kinabahan ng
maramdaman niya ang pader sa likod at sakto
wala na siyang mauurungan.

OH SHET.

L-lawrence..b-bakit a-ang l-lapit..nng mukha m-mo u-usong..i..layo

Sabi ni
Noneen. Pero no response pa rin ang asawa niya at
nakatingin lang sa kanya. Jusko, gagawin ba
naming to nang nakatayo? Hindi ba nakakangawit
yun?

Bago kayo magreen, hindi ba nakakangawit

magusap ng nakatayo.

Kasi
Mahinang sabi ni Lawrence tsaka hinawi
ang buhok niya at nilagay sa likod ng tenga niya.
OH SHET.

Nagulat na lang siya ng biglang maramdaman niya

ang labi ng asawa sa leeg niya. Habang ang isang
kamay nito nakapaikot sa bewang niya. JUSKO
ETONG ETO YUNG NABABASA KO EH OH SHET.
Nanlaki ang mga mata ni Noneen. Huhu, bata pa
ako utang na loob.
L-law..lawrence
Nakikilit sya sa paghalik ni
Lawrence sa leeg niya. Napapikit siya. PUCHAY
NONEEN WAG KANG PUMIKIT. Napahawak siya sa
braso ni Lawrence. Ano ba tong nangyayari ha?
Wala siyang kaalam alam!

Bigla na lang siyang napadilat ng maramdaman

niyang inalis na ng asawa ang labi nito sa leeg
niya. Pero nararamdaman pa din niya ang hininga
nito sa tenga niya.

Nee.. Bulong nito sa tenga niya sabay halik.

Halos mabato si Noneen sa ginawa ni Lawrence.
Bedroom voice ang peg. OH SHET.

Bigla naman siyang nagulat ng biglang may iabot

na paper bag si Lawrence sa kanya.Napatingin siya
dito. Err ano to? Box ng c..

Chocolate?

Eto..isukat mo. Tingnan mo kung kasya sayo.

Suotin mo yan bukas. May party sa bahay ni Lolo.
Okay? Sabi nito sa kanya sabay halik sa labi nya
na mas lalong kinagulat ni Noneen. Halos hindi na

ata siya makagalaw sa kinatatayuan niya. Pechay,

ano ulit ang mga nangyari?

Nakita niyang ngumiti lang ang asawa tsaka

naglakad papunta sa pintuan. Pero huminto muna
ito bago lumabas at nilingon siya.

Nga pala, kakain na daw sabi ni Manang tsaka ah

yan yung leeg mo
Turo ni Lawrence. Napahawak
naman si Noneen dito. Ikaw na bahala dyan ha.
Sabi nito tsaka ngumisi at tuluyang lumabas ng
kwarto niya.Naiwan lang si Noneen doon,
nakatulala.

Well, sino naman ba kasi hindi matutulala ikaw

daw ba halikan ng asawa mo sa leeg at labi mo.

Leeg at labi..

Leeg at labi..

Leeg at labi..

Leeg at labi..

PU*&*&^%$@!# SAAN AKO HINALIKAN? Agad

naman napatakbo si Noneen sa loob ng CR niya at
tsaka tumingin sa salamin. Nanlaki ang mata
niya. Si Lawrence binigyan siya ng love bite?

Ay anak ng puta.
Halos naubos na siguro ni Noneen yung isang
buong polbo para lang matakpan yung 'ano' sa
leeg niya. Jusko, ano ba tong ginawa ni Lawrence
sa kanya ha? Amputek lang eh! Nga naman no pag
matanda na, kung ano ano ang trip!

"Jusko, pagtripan ba yung leeg ko! Lintek!" Bulong

ni Noneen sa sarili habang naglalagay ng polbo sa

leeg. Tae naman kasi, paano ba yun ginawa ng

hinayupak na yun? At ang pula pa! Putcha! Patuloy
lang siya sa paglalagay ng biglang may kumatok
sa pintuan niya.

"Hija, Noneen. Bumaba ka na at kakain na tayo."

Napahawak naman si Noneen sa puso niya. Akala
niya si Lawrence. Jusko, kukuha na sana siya ng
pamalo eh. Danger yung lalaking yun, kung alam
nyo lang.

"Ah..s-sige po! Bababa na po!" Sagot ni Noneen.

Napatingin siya sa salamin tsaka napabuntong
hininga. Lawrence, ano ba tong mga trip mo ha?

Bumaba si Noneen sa dining area na nakahawak sa

leeg nya. Wala kasi siyang makitang scarf tsaka
naisip din niya msyadong obvious. Wala rin naman
siyang damit na may turtle neck. Nak ng ano lang
no.

Nakita niya si Lawrence na may binabasang kung

anuman at mukhang busy ito dito. Umupo naman
sya sa harapan nito. Well, parating ganun naman
ang pwesto nila eh. Hawak hawak pa rin niya ang
leeg niya. Takte naman kasi eh, kasabay nilang
kumain si Manang ngayon tas! AMPUUUU.

Anong sasabihin niya pag napansin niya tong

kagaguhang ginawa ng asawa niya?

"Oh tigilan mo na yan Lawrence, tayo'y kumain

na." Sabi ni Manang. Sinara naman ni Lawrence
ang libro niyang binabasa at napatingin sa harapan
niya. Nakita niya si Noneen na nakahawak sa leeg
nito. Napangiti siya.

Nga naman no, pag inosente.

Umiwas naman ng tingin si Noneen sa asawa niya.

Ano ba naman yan! Nagsimula na silang kumain ng
mapansin ni Manang si Noneen.

"Noneen, may problema ka ba sa leeg mo?"

Napatingin naman agad si Noneen kay Manang.
Paktay, sabi na nga ba mapapansin to eh.

"Ah..a-ano po...eh..hehe...a-ano..." Isip Noneen

bili! Isip!!

....

...

..

"KINAGAT PO NG LAMOK! SOBRANG PULA KAYA

PO YUN. HEHE" Sabi ni Noneen sabay ngiti.
Napatango naman si Manang sa sinabi ni Noneen.
Nakita naman niyang natawa ng saglit ang asawa
niya sa sinabi nito. Pakingtape, ang hirap ng
stiwasyon nya ha.

"Kelangan palang magspray ulit ako ng bygon sa

kwarto mo. Tsk, delikado pa naman ang mga
lamok ngayon. Baka madengue ka pa. Tsk tsk."
Sabi ni Manang tsaka ito uminom ng tubig.
Tumango naman si Noneen at ngumiti ulit.

"Oo nga po eh, ang daming malalaking lamok.

Parati na lang akong KINAKAGAT." Sabi ni Noneen
sabay tingin sa asawa nakita naman niya itong
napatingin sa kanya ng saglit.

"Nagpapakagat ka naman." Sagot ni Lawrence

tsaka ito ngumisi. Para namang namula si Noneen
sa sagot ng asawa niya. Jusko nakakahiya naman
kasi eh.

"Excuse me, hindi ko ginustong makagat no. Sila

tong bigla na lang pupunta sa kwarto ko tsaka ako
kakagatin. Bwisit!" Naasar na sabi Noneen tsaka
umiwas ng tingin.

"Nako, eh kung marami talagang lamok kelangan

pala mag spray na ako ng bygon bukas." Sabad ni
Manang sa dalawang taong nagpapatamaan. Buti
na lang pala no walang kaalam-alam si Manang
kundi nakakahiya lang.

"Speaking of bukas. May pupuntahan tayo..sa

sabado." Sabi ni Lawrence. Napatingin naman si
Noneen sa kanya. WOW HA. SPEAKING OF BUKAS
TAS SA SABADO. WOW HA. Saan nanaman ba
yan? Parang ayoko ata. Manyak to eh, mahirap na.

"Ano nanaman ba yan?" Tanong ni Noneen.

"May party sa bahay nila lolo. Yung paper na

binigay ko sayo kanina, andun yung damit mo.
Suotin mo ha." Napakunot naman ang noo ni
Noneen.

"Anong meron?"

"Ewan."

"Ay."

"Malamang party."

"Sabi ko nga eh." Sabi ni Noneen tsaka tinuloy na

lang ang pagkain. Medyo walang sense din kausap
tong lalaking to eh. Sarap pektusan lang eh.
Natapos ang hapunan nila at nanunuod si Noneen
sa sala nila ng biglang tabihan nanaman siya ni
Lawrence. Lumayo siya dito.

Mahirap na talaga.

Nakita naman niyang napatingin ang asawa niya sa

paglayo niya dito. Tumingin rin naman siya dito.

"Bakit?" Tanong ni Noneen.

"Bakit?" Sagot ni Lawrence. Ha?

"Anong bakit?"

"Ah okay." Napabuntong hininga na lang si

Noneen. Ang gulo talaga ng lalaking to no. Sarap
hamapasin eh. Wala siyang naintindihan sa totoo
lang.

"Ba't ka kako lumalayo?" Narinig naman niyang

sabi ni Lawrence habang nakatingin sa TV.

"Mahirap na. Manyak ka eh." Mahinang sagot ni

Noneen.

"Ano?" Tanong ulit ni Lawrence. Napatingin naman

si Noneen tsaka ngumiti ng pilit.

"Wala kako, gusto ko lang ng dito sa dulo. hehe."

Sagot ni Noneen tsaka tumingin ulit sa TV. Mahirap
na pag narinig ng asawa niya. It's dangerous you

know. Para naman kasing ewan to, daig pa ang

panahon sa pagbabago-bago ng mood.

Bipolarrrr.

"Nee..I'm sorry okay?" Nagulat naman siya sa

biglang pagsasalita ni Lawrence. Nakita naman
niya itong tinititigan siya. Jusko, nakakatunaw
please lang.

"H-ha? B-bakit naman?" Nabato naman siya sa

pwesto niya nung lumapit si Lawrence sa kanya.
SHEEET DYAN KA LANG!!

"Sorry...kung...binitin kita kanina. Wag kang

magalala, isang taon na lang. Graduation mo na
:)"

"XFCGHASDBHASDJKASDHAKJSDHAKSJDHALS
MANYAK KA!!!! I HATE YOU!!!!! PUNYETA KA!!!!!"
Sigaw ni Noneen sabay takbo papuntang kwarto
niya.

Fvck, ang hirap magkaasawa na manyak.

Kelangan ba talaga nating pumunta?

Bakit naman kung kelan andito na tayo tsaka ka

nagtanong ng ganyan? Malamig na tugon ni
Lawrence sa asawa. Nasa loob sila ng kotse
ngayon. Nagpark kasi si Lawrence. Napakamot
naman si Noneen sa ulo niya. Eh kasi naman,
kinakabahan siya. Yang mga family gatherings na
yan no. Hindi naman sa kinakabahan siya kasi
hindi siya gusto ng pamilya ni Lawrence kundi
dahil tuwing may family gathering parati na lang
siya napapahiya. Kaya nga as much as possible,
hindi na lang siya sumasama. O kaya pupunta na
lang siya pag alam niyang sila-sila lang. Mukha
kasing bonggang party tong pinahanda ng lolo ni
Lawrence eh.

Naalala niya tuloy nung huling punta niya sa isang

party na parang ganito ng lolo niya. Nahulog siya
sa pool at nagsisigaw dahil akala niya malulunod
na siya pero hanggang dibdib lang niya pala yung
tubig. Jusko kung alam nyo lang kung gaano siya
napahiya noon.

Eh..kasi naman

Just don.t act stupid. At please lang, tingnan mo

yung dinadaanan mo. Mamaya mahulog ka
nanaman sa pool. Sabi ni Lawrence habang inaalis
ang seat belt niya. Napabuntong hininga siya.
Bakit ba kasi minamalas siya sa mga ganitong
okasyon ha? Papa Lord, wag naman po ako
madulas o kahit ano man ngayong araw. Isip ni
Noneen.

Come on, let.s go. Sabi ni Lawrence tsaka

lumabas ng kotse. Isa pa to eh, ewan ba niya kung
anong meron at nagsusungit nanaman tong asawa
niya. May PMS ata eh.

Bumaba na siya ng kotse at tsaka sumunod sa

asawa. Ba.t ba parang binagsakan ng langit at lupa
yung mukha ng asawa niya ha. Parang kelan lang
no, lakas mangasar ngayon lakas mabadtrip.
Sabagay, what.s new.

Pumasok na sila sa loob ng mansion ng lolo ni

Lawrence. Sinalubong sila ng mga ibang
kamaganak nito, nakangiti lang si Noneen sa
buong gabi na iyon. Tahimik lang siya sa tabi ni
Lawrence habang ang asawa naman nito ay
nakikipagusap sa ibang bisita ng lolo nito.

Haaaay amboring dine. Isip ni Noneen. Jusko

naman kasi, hindi naman lahat ng tao dito kilala
niya. Ay mali pala, wala pala siyang kilala dine.
Ilang oras din siyang nakatahimik lang at nakaupo
ng magexcuse siya sa asawa niya. Sabi niya dito

pupunta lang daw siya sa CR. Tumango lang si

Lawrence. Naglalakad si Noneen ng biglang may
makabungo sa kanya.

"OMG. I'm so sorry! Pardon me! Please forgive me

I didn't mean to! I'm really sorry! As in really really
sorry!!" Pagsasalita ng babaeng nakabunggo sa
kanya. Napatingin lang si Noneen dito. Nakita
niyang parang maluha-luha na yung babae.

"Nako ate, okay lang yun. Nabunggo mo lang

naman ako eh. Hehe. No harm done." Ngiting sabi
ni Noneen sa babae.

"But..no! It's not okay! I did something not so

good! Ugh my mother would be mad at me! It's
wrong to hurt other people! And I hurted you! I
hurted your shoulders!!" Daing ng babae.
Napakunot naman ang noo ni Noneen sa sinabi
nito. Anu daw?

"Haha, ate w-wag ka nang mapraning! Ayos lang

naman ako eh!" Sabi ni Noneen pero wala na
siyang nagawa. Tuluyan nang umiyak ang babae
sa harapan niya.

"H-hala ate wag kang umiyak! Jusko! Baka anong

isipin nila! Nako ayos nga lang ate wag ka nang
umiyak utang na loob! Baka umiyak din ako!"
Kabadong sabi ni Noneen. Anu ba yan, hindi nga
siya napahiya. May napaiyak naman siya. Nako,
baka magulat kung sino man yung magulang nito
sa kanya

"Ate naman eh...ayos nga lang ako. Wag ka nang

umiyak pleaseee! Baka magalit sa akin yung
magulang mo eh!" Sabi ni Noneen habang
tinatapik ang balikat nito. Tumingin naman sa
kanya ang babae.

"Are..you *sniff* really...*sniff* okay?" Tanong

nito sa kanya. Ngumiti naman si Noneen tsaka
tumango.

"Kaya wag ka nang umiyak ate. Ayos lang ako.

Promise!" Tugon ni Noneen. Ngumiti naman sa
kanya ang babae.

"I'll believe you're okay in one condition." Sabi nito

sa kanya. Jusko, hindi ba sanay tong magtagalog?
Kanina pa siya ineenglish feeling ni Noneen dudugo
yung ilong niya konting english na lang nitong
babae sa harapan niya eh. >o<

"S-sige..ano ba yun?"

"Can you take a picture of me here? I love the

background kasi!" Sabi nung babae sabay abot sa
kanya ng cellphone nito. Napatingin naman si
Noneen sa camera. What the? Yun lang? Grabe ha!
Laki ng thrill naiyak ako!

"H-ha?"

"Please?" Sabi nito. Tumango na lang si Noneen

tsaka pinicturan ang babae. Wow ha, ang weird din
nung babaeng to. parang kanina lang umiiyak tas
ngayon nagpapapicture lang.

Nice one.

"Thank you Ate Noneen!!" Sabi nito nung inabot ni

Noneen. Napakunot naman ang noo niya. Ha?
Paano niya nalaman pangalan ko?

"Teka, kilala mo ko?" Turo ni Noneen sa sarili. Ngiti

naman na tumango ang babae.

"You're the wife of Kuya Lawrence right? Hehe, you

know lolo is right. He said you are kind and you
are!" Nakangiting sabi nito. Napangiti naman si
Noneen. Uy kind daw sya.

"Haha, ako nga. Eh paano mo naman ako nakilala?

I mean, kaano-ano mo si Lawrence?" Tanong ni
Noneen.

"I'm her most beautiful cousin! My family owns the

school you are attending right now which is about

to be my school too!!" Tuwang tuwang sabi ng

babae. Nanlaki naman ang mga mata ni Noneen.
KAMAGANAK NI LAWRENCE YUNG MAY ARI NG
SCHOOL?

Di sinabi. Kaya pala, libre lang ang tuition niiya.

"Oh and I'm Ylanne Shaye Alcantara Castillo! Yla

for short!" Sabi nito sabay abot sa kamay niya.
Ngumiti naman si Noneen.

"Nice to meet you Yla." Sabi ni Noneen.

"It's really indeed nice to meet you too! Sige, I'll

just go to lolo right now. He might me be looking
for me now eh. Sige ate noneen see you later!"
Sabi nito tsaka kumaway kay Noneen at umalis.
Napakamot na lang si Noneen sa ulo niya at tsaka
dumiretso sa CR.

Tumutulo na kasi yung dugo sa ilong niya.

Kelangan nang punasan.

Bumalik na siya sa table kung saan nakaupo si

Lawrence. Nakita niyang nakatingin lang ito sa
mga tao sa paligid. Umupo siya sa tabi nito.

"Hindi ka pa ba nadadapa?" Narinig niyang tanong

nito sa kanya. Ngumiti naman ng pilit si Noneen
tsaka inirapan ang asawa.

"Unfortunately hindi pa. Huh." Sagot ni Noneen.

"Good. Buti naman gumamit ka ng utak ngayong

araw." Hindi na lang sumagot si Noneen sa sinabi
ng asawa. Baka mamaya magbangayan lang sila
dito eh.

"Nga pala, ba't ang daming tao? Alam kong may

party. I mean para saan yung party na to?"
Tanong ni Noneen sa asawa.

"Umuwi na kasi sila tita galing Europe. Ayan

binigyan ng grand entrance." Matabang na sabi ni
Lawrence. Napangiti naman si Noneen.

"Eh ba't ang daming bisita?"

"Eh ba't ang dami mong tanong?"

"Alam mo kanina ka pa. Grabe yang mood swings

mo rin no."

"I'm just answering your question, mood swing na

agad?" Umirap lang si Noneen tsaka tumayo.

"Ewan ko sayo. Laki mong gurang, kukuha lang

akong pagkain." Tatalikod na sana siya ng pinigilan
siya ni Lawrence.

"Dito ka lang." Sabi ni Lawrence na para bang may

tinitingnan sa likod niya.
"Ayoko. Kanina pa ako nagugutom." Sabi ni
Noneen tsaka ito tumalikod pero laking gulat
naman niya ng may makita siyang taong hindi niya
inaasahan makita. Para bang napahinto siya sa
pwesto niya. Nanlaki ang mga mata niya.
Nagtataka siya...

Si Ralph. Anong ginagawa niya dito?

Nagkatinginan sila sa isa't isa. Halos

na rin niyang hindi nakikita si Ralph.
nga rin siya dito. Pero bakit sa lahat
makikita niya kung nasaan ito. Eh dito
ng lolo ni Lawrence.

Bakit?

Hindi kaya...

isang linggo
Nagaalala na
ng lugar na
pa sa party

Unang umiwas ng tingin si Ralph at tsaka naglakad

papaalis. Susundan na sana ni Noneen si Ralph ng
biglang hawakan ni Lawrence ang braso niya.

"Dito ka lang." Para bang utos nito sa kanya.

Napatingin siya sa asawa. Napailing siya sa isip
niya. Di kaya? Tumingin ulit siya sa kaninang
kinatatayuan ni Ralph. Wala na rin ito, at tila
nakaalis na. Bakit ganito yung nararamdaman
niya? Bakit parang gusto niyang sundan si Ralph?
Kaso yung asawa niya.

"I said dito ka lang Nee." Hindi nakatingin sa kanya

ang asawa nung sinabi niya ang mga salitang iyon.
Naguguluhan siya, ano bang gagawin niya?

Susundan si Ralph? O susundin ang sinasabi ng

asawa?

Ano ba kasi ang tama dun ha?

Huminga ng malalim si Noneen bago tumingin kay

Lawrence.

"I'm sorry..."
"Please?"

Napalunok si Noneen. Ano bang dapat gawin niya

ha? Sino bang dapat piliin niya? Hawak hawak ni
Lawrence ngayon ang kamay niya. Pinipigilan pa
rin siya. Pero hindi, naguguluhan siya. Ang daming
tanong na pumapasok sa isip niya. Ano ba talaga
to ha? Napabuntong hininga siya.

Kelangan niya ng sagot.

At alam niyang hindi niya makukuha kay Lawrence

iyon. Kilala niya si Lawrence, hindi siya yung
tipong taong magkwekwento.

Kaya wala siyang nagawa kundi huminga ng

malalim.

"Pasensya na.." Sabi niya ng mahina at tinanggal

niya ang hawak ni Lawrence sa kamay niya. Tsaka
siya naglakad at sinundan kung saan pumunta si
Ralph.

Napatawa naman si Lawrence ng mahina sa

pwesto siya tsaka ngumiti.

"So talagang mas matimbang siya?"

Naglalakad si Noneen sa paligid pero hindi pa rin

niya makita si Ralph. Saan ba nagsuot yung taong
yun? Jusko, bakit ba kasi napakalaki ng mansion
ng lolo ni Lawrence? Yung tipong isang araw ang
gugugulin mo para lang malibot to. Tumingintingin siya sa paligid. Pero wala pa rin, walang
pagmumukha ni Ralph ang nakikita niya. Nakaabot
na siya pati dun sa duluhan ng mansion ng lolo ni
Lawrence. Yung malapit sa ilog at sa kabutihang
palad.

Nakita niya si Ralph. Nakaupo habang naiitsa ng

bato sa ilog.

Ewan niya, pero para bang nalungkot siya. Miske

likod lang nito nakikita niya, alam niya kung gaano
kalungkot ang taong nasa harapan niya ngayon.

Nilapitan niya ito tsaka tinabihan. Tumingin naman

ng saglit sa kanya si Ralph. Tsaka binalik ang
tingin sa ilog sa harapan nila.

"Hi!" Bati ni Noneen habang nakangiti. Pero hindi

tumingin si Ralph sa kanya. sabi na nga ba eh,
badtrip talaga.

Hindi siya pinansin eh.

Napakamot si Noneen sa ulo niya. Haay, paano ba

niya kakausapin tong taong to? Ang hirap.

"Badtrip ka?" Tanong ni Noneen. Pero wala, hindi

pa rin siya pinansin ni Ralph. Hay nako Noneen.
Obvious naman na badtrip yung tao tatanungin mo
pa?!!

Napabuntong hininga na lang si Noneen tsaka

tumingin rin sa ilog. Paano ba to kakausapin?
Huhu, natatakot tuloy siya ngayon. Ang dilim kasi
ng mukha ni Ralph. Para bang mangangain.

"Ngayon alam mo na." Nagulat naman siya ng

biglang magsalita ang lalaki. Napatingin siya dito
tsaka siya napasimangot.

So totoo nga ang hinala niya ganun?

"A-ang alin?" Kunwaring tanong ni Noneen. Ang

hirap kasing iconfirm, mamaya iba naman ang
sinasabi nitong 'ngayon alam mo na'.

"Wag ka nang magtanong. Nasa harapan mo na

yung katotohanan ayaw mo pang paniwalaan."
Malamig nitong sabi sa kanya. Napalunok si
Noneen. Huminga muna siya ng malalim bago
tinanong kay Ralph ang nagiisang tanong na
ginugulo ang isipan niya.

"Magkapatid kayo?"

"Sa kasamaang palad." Sagot

namang binuhusan ng malamig
sa kinauupan niya. So...all
na tinutukoy ni Ralph. Kaya

ni Ralph. Para
na tubig si Noneen
this time, yung 'kuya'
pala. Isip niya.

Kaya pala pilit siyang pinalalayo ni Lawrence...

Kaya pala tuwing nakikita niyang magkatinginan

ang dalawa, para bang galit sila sa isa't isa...

Kaya pala ayaw ni Lawrence sa kanya...

Kaya pala.

"Sorry...hindi ko alam." Mahinang sabi ni Noneen

sabay tingin sa baba. She feels sorry, sorry for his
position. Kung alam nyo lang, hindi madali ang
pwesto ni Ralph.
Narinig naman niyang tumawa ng mahina si Ralph.

"Ba't naman niya paalam sayo? Eh kinahihiya nga

ako." Matabang na sabi ni Ralph.

"Ralph.."

"Ano nakakaawa ako? Alam ko wag mo nang

ipamukha pa." Sabi nito sabay yuko. Napabuntong
hininga naman si Noneen tsaka hinawakan ang
braso ni Ralph at niyugyog. Jusko, paano ba ito?

"Hindi naman eh. Uy Ralph, wag ka namang

ganyan."

"Eh anong gusto mong gawin ko?" Pagsusungit

nitong sabi kay Noneen tsaka tumingin siya dito.
Napayuko naman si Noneen.

"Andito naman ako eh, di mo kelangan mag-emo."

Bulong ni Noneen sa sarili.

"Ano?"

"Wala kako..Ralph, pwedeng magtanong ulit?"

Tanong ni Noneen.

"Nagtatanong ka na." Okay.

"Matagal mo na bang alam na kasal

Lawrence?" Kinakabahang tanong ni
Pakshet naman eh. So ano? Matagal
alam? Jusko! Tas pumayag pa akong
nung una.

kami ni
Noneen.
na ba niyang
ligawan niya

"Hindi."

"WEH?" Para namang nagulat pa si Noneen sa

sagot ni Ralph. Weh? Eh kapatid niya si Lawrence
ha!! Tiningnan lang siya ni Ralph ng masama.

"Talaga? Hindi mo alam? E-eh..h-halos lahat alam

na kinasal kami ha? T-tsaka kapati--"

"Wala akong kapatid." Dugtong ni Ralph. Jusko

paano ba to ha? Isip ni Noneen.

"P-pero h-hindi mo talaga alam? N-ngayon mo

lang nalaman?"

"Hindi. Nung pinapalitan ko sayo yung shirt ko.

Nun ko lang nalaman na ikaw pala asawa ni kuLawrence." Malamig na sabi ni Ralph.

"So medyo matagal mo na ngang alam? P-pero

Ralph, kaya mo ba ako niligawan dahil alam mong
asawa ako ni.."

"Bakit? Ganun ba tingin mo sa akin?" Tiningnan

siya ni Ralph sa mata. Napatigil naman siya bigla,
kitang kita kung gaano kalungkot ang taong to sa
tabi niya. Gustong gusto niyang sabihin na
magiging maayos din ang lahat kaso parang ang
hirap.

"Ralph..." Nakita niyang natawa ito tsaka binalik

ang tingin sa ilog.

"What's new? Lahat naman ng tao ganyan tingin sa

akin eh. Masisisi ba kita, parati naman akong
masama eh." Napabuntong hininga naman si
Ralph. "Ayos lang, haay. Sabi ko na nga ba eh.
Dapat hindi na lang ako pumunta. out of place lang
naman ako dito, walang pwedeng lugaran. Tsk,
kundi lang kasi mapilit si Lolo eh. Haay." Sabi ni
Ralph tsaka ginulo ang buhok.

"Ralph, hindi ka naman out of place eh. Yan lang

iniisip mo, isa pa. Iimbitahan ka ba dito kung di ka
nila tanggap di ba?" Sabi ni Noneen kay Ralph pero
ngumiti lang ito sa kanya at tinapik ang ulo nito.

"Uso magkunwari alam mo yun?" Ngumiti ito tsaka

tumayo. Tiningnan lang siya ni Noneen. "Mauna na
ako." Sabi nito.

"Aalis ka na? Agad?"

"It's suffocating you know? haha, besides.

Hinahanap ka na ng asawa mo. Kaya mauna na
ako." Ngiting sabi nito sa kanya. Tumango lang si
Noneen tsaka naglakad papalayo ang binata.
Napabuntong hininga siya. Ngayon alam na niya
ang lahat, ano nang mangyayari pagkatapos?

Ugh ang hirap naman ng sitwasyon niya. Naiipit

siya sa dalawang tao, dalawang taong importante
para sa kanya.

Nagiisip lang si Noneen ng biglang huminto sa

paglalakad si Ralph tsaka bumaling ulit ng tingin sa
kanya.

"Nga pala.." Sabi nito. Napalingon naman si

Noneen.

"Paglalaban pa rin kita. Hindi pa 'ko suko ha."

Sabay ngiti ito at tsaka na tuluyan umalis.
ANO DAW??? Spell nalilito.

N-O-N-E-E-N

Well, hello she's stuck in between two persons.

Dalawang taong di niya parehong kilalang tuluyan,
pero alam niyang kahit papaano ay importante sa
kanya. Napabuntong hininga siya. Kahit kelan hindi
niya inimagine yung mga ganitong tagpo. Yung
tipong pang MMK ang drama. Paano ba kasi to ha?

Hindi niya alam yung mga ganito.

Napakamot siya sa ulo niya, jusko paano niya

kakausapin si Lawrence ngayon? Hindi ba parang
ang awkward nito? UGH ANG HIRAP!!!

Naglalakad lang si Noneen ng mapatingin siya sa

harapan niya. Napahinto siya sa paglalakad, alam
nyo minsan talaga napakagaling mang-timing ng
tadhana eh. Alam mo yung feeling na taong iniisip
mo lang biglang nasa harapan mo.

"Uwi na tayo." Malamig na sabi nito tsaka

tumalikod at naglakad na papaalis. Haay, paano ba
niya to aayusin?

Sinundan na lang niya ang asawa niya. Wala rin

naman siyang magagawa eh. Tahimik lang sila
buong byahe. Hindi naman sa wala siyang masabi
kundi natatakot siyang magsalita. Paano naman
kasi, yung mga tingin ni Lawrence papatay na eh.

Pero kahit ganun, may parte sa kanyang

nagsasabing kelangan nilang magusap. Kelangan
niyang maklaro lahat lahat.

"Lawrence..."

"Kung ang itatanong mo lang din ay tungkol ke

Ralph. Wag na lang, hindi rin kita sasagutin." Sabi
ni Lawrence habang nakatitig pa rin sa daanan.

"Pero--"

"Anong sinabi nun sayo? I bet I'm the bad guy in

his story." Matabang na tawa ni Lawrence.

"It's not exactly like that."

"Please Nee, wag na tayong maglokohan dine. So

ano namang masasabi mo sa kwento niya? Ang
sama ko bang kapatid?"

"Stop it Lawrence." Sabi ni Noneen.

"What did I do? Sabi ba niyang tinatakwil ko siya?"

"I said stop it Lawrence..."

"Oh wait let me guess, he blames his mother's

death over us right? Kami daw ang pumatay sa
nanay niya? Haha, nice fact."

"I said stop it Lawrence!!" Sigaw ni Noneen.

"Damn it Nee!!" Bigla naman hininto ni Lawrence

ang sasakyan. Nagulat naman si Noneen sa
biglang pagsigaw ng asawa niya sa kanya. Para
tuloy siyang nakaramdam ng takot dito. kasi
naman pag si Lawrence talaga nagalit at sumigaw.
Mas mabuting pang tumalon ka sa building eh.

"You believe him right?!" Napahinto naman si

Noneen sa sinabi ng asawa niya. Halatang may
frustration sa mukha nito ngayon.

"Don't I have the right?" Miske takot na takot

talaga si Noneen sa asawa. She manage to say
those words.

Nagkatinginan naman silang dalawa sa sinabi ni

Noneen. Ilang segundo rin siguro yun ng biglang
tumawa si Lawrence at tsaka nagsimulang
magdrive ulit. Gulong gulo naman si Noneen sa
biglang kinilos ng asawa. Jusko ano ba ha? Bigla
kasing hindi nanaman nagsalita ito. At again, there
was silence.

Awkward and deadly silence.

Hanggang sa makarating sila ng bahay. Hininto ni

Lawrence ang sasakyan. Nakaupo pa rin si
Noneen.

"Pero sana naman bago ka maniwala, pakinggan

mo muna yung side ng ibang tao. Hindi pinaiiral
mo yang pagiging biased mo." Iritang sabi ni
Lawrence tsaka lumabas ng kotse.

Napabuntong hininga naman siya tsaka sinundan

ang asawa sa loob ng bahay nila.

Mahabang diskusyon din to. Isip niya.

"I'm not being biased! Kaya nga I want to talk to

you about it eh!! Ikaw ba Lawrence, ba't all this
time hindi mo man lang sinabi sa akin na may
kapatid ka pala!! And what's even worse is si Ralph
yung kapatid mo!!" Sigaw ni Noneen.

"So what huh? you're talking about trust issues

here ha?" Sagot ni Lawrence sa kanya.

"Bakit Lawrence meron ka nga bang tiwala sa

akin? Wala naman di ba??!! Wala naman talaga!!
Now don't accuse me for being biased! bakit mo
nga ba hindi sinabi sa akin kahit minsan na may
kapatid ka?! Kasi takot kang malaman ko kung ano
talagang ginawa ng pamilya mo sa kanya? Ha?! Na
takot kang--"

"Damn it Noneen! So you really believe all the lies

he said huh? Sige nga! If I tell you he's right?
What would you do? Go run and comfort him as if
he's such an innocent baby? But what if I tell you
all this time he's just using you to take revenge on
me? Sige nga Nee, where would you go? Where?!"

Galit na sigaw ni Lawrence kay Noneen. Nakita

niyang natahimik ang dalaga sa harapan niya.

"He's not like that..." Mahinang sagot ni Noneen.

"Oh really huh? Please naman nee! Just for once

gamitin mo naman yang utak mo!! Obvious na
obvious naman sa harapan mo na ginagamit ka
lang niya!! And damn it Nee!! Labas ka kung
anong meron sa amin pero hindi mo ba makita na
pilit ka niyang sinasama sa gulo na to? Ha?!! Are
you really that stupid??!!"

"So stupid pa ako ngayon?? Langya naman pala

Lawrence eh!! Kung sinabi mo sana ng maaga de

sana hindi tayo aabot sa ganito!!

wala ka pa rin karapatang sabihin
You never heard his story nor his
alam sa kanya!! Isa pa, kasalanan
nasama man ako sa gulo niyo ha??"

Pero Lawrence
yan sa kanya.
life!! Wala kang
ko pa ba kung

"Cause I don't want your life to be fucking ruined

cause I fucking care abot you Noneen!!!" Galit na
sigaw ni Lawrence.

"Wow ha!! Care pala yun? SORRY HA DI KO KASI

NARAMDAMAN EH!! At bakit ka naman magcacare
sa akin ha??? Ano ba ako sayo??? Anong
kalokohang dahila--"

"CAUSE I LOVE YOU DAMN IT!!"

....

....

....

Halos parang mabato si Noneen sa pwesto niya sa

sinigaw ni Lawrence. Napalunok siya. Tama ba
tong narinig niya? Tiningnan lang niya si Lawrence.

Nakita niyang umiwas ito ng tingin sa kanya.

Grabe totoo ba talaga to? ha?

"A-ano?" Tanong ni Noneen.

"Wala kako. Gabi na matulog na tayo."

"P-pero--"

"Kung anong narinig mo yun na yun. Hindi ako

redundant para ulitin pa. Pagod na ako, matulog
na tayo."

Napatango na lang si Noneen. Nauna nang

umakyat si Lawrence sa kwarto nito habang siya
naiwan sa sala. Napakamot siya sa ulo niya ng
bigla siyang nangiti sa naisip niya.

Mahal niya daw ako?

Parang tuod naman si Lawrence sa pwesto nila ni
Noneen ngayon. Nanunuod kasi sila sa sala at
pareho silang tahimik. Walang nagsasalita. At ang
mas lalong nakakailang eh yung pareho silang
nakaupo sa mag kabilang dulo ng sofa.

Taragis ano ba to. Isip ni Lawrence.

Napakamot naman si Lawrence sa ulo niya tsaka

sumulyap ng konti sa asawa nakita niya itong may
hawak na unan at para bang hinaharang pa nito sa
mukha niya.

Parang may nasabi lang siya kung makaarte

naman tong asawa niya kala mo minanyak nya.
Ayan tuloy mas lalo siyang nawalan ng lakas ng
loob na magsalita. Paano ba naman kasi to?"

Frustration. Frustration.

Taragis naman oh!! Isip ni Lawrence. Napapikit

siya tsaka umusog sa tabi ni Noneen.
Naramdaman niya ang pagkagulat ng asawa.
Tiningnan niya ito sa mukha.

"Ano bang problema?" Tanong ni Lawrence.

"W-wala.." Kinakabahang sagot ni Noneen.

"Meron."

"W-wala nga.."

"Meron sabi."

"Wala nga eh!!" Napasigaw naman si Noneen

sabay lingon kay Lawrence. Halos parang buhusan
naman siya ng yelo sa kinauupan niya. Lintek lang,
ang lapit kasi oh. Kinabahan tuloy siya, langya
naman Lawrence wag kang ganyang gumalaw!

"Namumula ka." Biglang sabi ni Lawrence. Agad

namang umiwas ng tingin si Noneen. WAG KANG
GANYAN LAWRENCE BAKA SUNGGABAN KITA NG
DI ORAS. Isip ni Noneen. Jusko kung alam nyo
lang no.

Natawa naman si Lawrence sa asawa. Ang cute

lang isip niya.

"Aalis nga pala ako." Sabi ni Lawrence habang

nakatingin sa TV.

"Kelan ka ba hindi umalis." Bulong ni Noneen sa

sarili. Pero di niya alam narinig siya ng asawa
niya.

"Nagtatampo ka na nyan?" Tanong nito sa kanya.

"Ewan ko sayo umalis ka na nga kung meron ka

mang pupuntahan." Sabi ni Noneen tsaka tila ba
lumalayo ito sa kanya. Napangiti naman si
Lawrence tsaka tumayo at kinuha ang cellphone
niya sa table.

Para namang biglang nabadtrip si Noneen. Taragis,

sinabi ko lang umalis no, umalis nga! Isip nito.
Nakatingin lang siya sa TV, hu hayaan na nga yung
gurang na yun.

Bigla namang lumapit ito sa kanya at tumayo sa

harapan niya.
"Aalis na ako. Babalik ako bago mag 5." Sabi nito
sa kanya pero hindi lang siya nagsalita. Pero laking
gulat niya sa ginawa nito na susunod. Tinapat nito
ang mukha niya sa kanya. Naramdaman niya tuloy
ang biglang pagbilis ng tibok ng puso niya.

Jusko Lawrence.

Pero mas lalong nagulat siya ng biglang lumapat

ang labi nito sa labi niya. Napapikit siya at ayan na
nga. HInalikan siya ni Lawrence, kaso ewan ba
niya. Pero hinalikan niya ito pabalik. Ayaw man
niya, pero para bang kusang gumagalaw ang
katawan niya. Ayaw sundin yung sinasabi ng utak
niya. Shet lang. Napahawak pa siya Lawrence sa
pisngi niya tas mas lalong nilaliman ang halik niya

dito. Tsaka lang ito humiwalay at ngumiti sa asawa

niya.
"Later." Mahinang sabi ni Lawrence at hinalikan sa
ulo at tsaka na tuluyang umalis. Napatingin lang
siya sa asawa niya na dere-deretsong lumabas.
Napakagat siya sa labi niya.

Napabuntong hininga siya.

"Anong nangyari ulit?" Tanong ni Noneen sa sarili

niya at bigla siyang napakamot sa ulo niya. May
nangyari ba? Isip nito. Napailing na lang siya at
binalik ang atensyon sa TV.

Putaragis ka Lawrence. LAKI MONG

DISTRACTION!!

At dahil nga dun sa nangyari. Hindi lumabas ng

kwarto si Noneen ewan ba niya, bigla siyang
natakot kay Lawrence. Para kasing...errrrrrr. Kasi
naman hello!!! High school palang siya!! Wala
siyang kaalam alam sa mga ganyang bagay duh!

Aga pa niyang pumasok sa eskwelahan. Pfft, paano

naman kasi mag 7 pa lang at andito siya ngayon.
Ayan tuloy wala siyang magawa, utang na loob
naman. Ayaw niya talaga makita si Lawrence.
Taragis naman eh.

Pahalik halik bakit kami na ba??!!! Isip niya.

Actually mag-asawa na kayo. Sagot din ng isip

niya. Mas lalo tuloy siyang naguluhan, ano ba kasi
tong inaarte ni Lawrence!!! Nakakabaliw!! Ginulo
niya ang buhok niya tsaka dumukmo sa table.

"Bakit ba kasi praning na praning dyan Noneen

ha!! Baka pinagtritripan ka lang nun! Walang
magawa kaya ayun! Wag kang magisip ha!!! Wag
kang praning!!!" Sabi ni Noneen sa sarili.

"Why are you praning Ate Noneen?" Agad naman

siyang naptayo sa biglang nagsalita. Akala naman
niya kung sino. Si Yla lang pala.

"Yla! A-anong ginagawa mo dito?" Tanong ni

Noneen. Agad naman ngumiti si Yla.

"Cause I'm gonna study here! Di ba I told it to you

already last time on lolo's party?" Ngiting sabi ni
Yla. Napatango naman si Noneen. Naalala nya, nga
pala. Pagmamay ari nga pala nila tong school na
to.

"Eh you ate noneen, why are you talking to

yourself there? And why are you keep saying to
yourself you are praning?" Naguguluhang tanong
ni Yla.

"Ah hehe wala lang yun! Don't worry!" Sabi ni

Noneen tsaka pilit na ngumiti. Nakita naman
niyang nagpout si Yla tsaka tiningnan siya. Ugh,
ang weird naman nung babaeng to.

"I think your sick." Biglang sabi ni Yla.

"Ha?"

"You have mental illness! Let's go to the clinic and

tell it to the doctor na!! He should give you

biogesic or something!! let's go!!" Agad naman

siyang hinitak nito tsaka sila naglakad.

"T-teka
sakit!"
narinig
paligid

Yla ano bang sinasabi mo!! Wala akong

Sabi ni Noneen pero parang di naman siya
nito. Palingon lingon naman kasi to sa
para bang hinahanap yung clinic.

"Uy Yla, di pa bukas ang clinic ng ganito kaaga!!

Wala pa yung doctor ng ganitong oras! Tsaka wala
nga akong sakit!!" Pagpipilit ni Noneen.

"No! Kelangan open na ang clinic in this hour.

What if there is a student who suddenly got ill?
Don't worry akong bahala dito! You'll be cured

once we are there!" Napanganga naman si Noneen

sa sinabi ni Yla sa kanya? Jusko ganito ba talaga
yung taong to? Sa pagkakaalam naman niya
matanda lang siya dito ng 1 taon pero bakit ganito
magisip to ha?
"Pero wala naman talaga akong sakit o kahit ano.
Actually baka yung pinsan mo meron.." Naisip
nanaman niya si Lawrence. Taragis kelan ba yun
aalis sa isip niya miske isang minuto lang??

"We're here!! pero..bakit close pa rin sila??" Sabi

ni Yla. Sumimangot naman ito tsaka pinagkakatok
ang pintuan sa clinic.

"Hey open it in up!! Hey!!" Sigaw ni Yla.

Napakamot naman si Noneen sa ulo niya tsaka
tinapik ang balikat ni Yla.

"Uy, mamaya pang 8 magoopen yung clinic tsaka 9

pa darating yung doctor. Mamaya na lang tayo
bumalik." Sabi ni Noneen. Tutal naman kahit
anong pilit niya atang wala siyang sakit eh di to
maniniwala kaya hayaan na lang. May pagkaisip
bata eh.

"No! Hey!! open this up!! What kind of people are

you!!! My friend is sick!! Susumbong ko kayo kela
Mommy and daddy!! Heeeey!!" Pagpupumilit ni
Yla. Katok lang ito ng katok sa pinto. Nanlaki
naman ang mata ni Noneen. What the heck? Di ba
15 years old na to? Seryoso.

"De sumbong mo." Bigla naman silang napatingin

sa nagsalita.

OMG.

Nganga.
"Sumbong mo."

Halos parang nabato naman ang dalawang babae

sa pwesto nila ng makita nila kung sino ang
nagsalita. Nanlaki ang mata ni Noneen. Jusko totoo
ba to? Isip niya. Hindi naman nakapagsalita si Yla
agad. Para bang natameme ito ng di oras.

"Doc Darryl.." Mahinang sabi ni Noneen. Di siya

makapaniwala, ang all time crush niya dito sa
school. NAGSALITA!!! Well, crush naman ito ni
Noneen di dahil sa may nararamdaman siya dito
kundi humahanga siya sa angking talino nito.
Siguro kasi, bukod kay Lawrence; ito pa yung
isang taong masasabi niyang ang IQ eh parang ke
Einstein.

Kaso nga lang ang problema dito hindi nagsasalita

at pihikan sa babae. Minsan lang ngumiti, ayaw sa
maingay. Pag ikaw nasa clinic dapat tikom ang
bibig mo kundi baka palabasin ka lang niya. Ayaw
rin niya sa makulit at childish, kaya nga hindi siya
nagpapapasok ng fangirls niya sa clinic eh.
Parating hinaharang ng secretary niya.

Pero kahit ganun mabait naman siya at ang talino

pa niya sa Science. Halos lahat na tungkol sa
medisina alam. Kaya siguro kung paramihan ng

fangirls sa eskwelahan, pwede siyang ipangtapat

kay Lawrence.

"Oh? Ba't di ka makapagsalita?" Sabi ni Darryl

habang nakatingin ng seryoso kay Yla. Si Yla
naman nakatingin lang sa kanya. Para bang
nagstroke na sa kinatatayuan. Tinapik lang siya ni
Noneen kaya ayun nabalik sa kanyang katinuan.

"A-ah, o-oo naman!! Isusumbong kita! Hah, kaya if

I were you. I will be threatened!!" Sabi ni Yla.
Napakagat naman si Noneen sa labi niya.

Patay. Isip nito. Ayaw na ayaw pa naman ni Darryl

yung mga sumasagot sa kanya. Para tuloy

kinabahan si Noneen. Grabe kasi yung titig ni

Darryl parang...papatay.

Nakita nilang tumawa ito ng mahina tsaka

tumingin ulit ng pagkalamig lamig sa kanila.

"Why?"

"Cause I'm the daughter of the owner of this

school? and you are just someone who works for
my family's school?" Medyo pagtataray na sabi ni
Yla. Umirap pa nga ito tsaka nagcross ng arms.
Well hindi mo naman masisisi may karapatan
naman siya.

"Sumbong mo." Parang walang kabuhay buhay na

sabi ni Darryl tsaka ito naglakad papalapit kay Yla.
Halos di makapagsalita si Yla sa sinabi ni Darryl.
Grabe kasi naman, ikaw ba naman kausapin ng
ganito kagwapong nilalang??

Nagiisip sana si Yla ng sasabihin sa lalaking to kaso

walang pumapasok sa utak niya, lalo na nung
nilapit ni Darryl ang mukha nito sa mukha niya.

"As if maniniwala sayo." Tsaka ito tuluyang

pumasok sa clinic niya at iniwan si Yla na batong
bato sa kinatatayuan niya. Tiningnan naman siya
ni Noneen.

"Ate Noneen..." Nagulat naman siya sa biglang

pagtawag nito sa kanya. Napalingon naman siya
dito.

"Bakit?"

"Is this love I'm feeling right now?" Gusto naman

matawa ni Noneen sa biglang sinabi ni Yla. Sabi na
nga ba eh, isip nito.

Isa na ata to sa pinaka-nakakapagod na araw sa

buhay ni Noneen. Eh ikaw ba naman kulitin ng

isang tao tungkol sa lalaking na love at first sight

niya. Aish napakamot siya sa ulo niya, alam nyo
kahit papaano hiniling na rin niya na sana kaugali
ni Lawrence si Yla. Tahimik lang!!

Buti na lang tapos na ang klase niya. Nakauwi na

rin si Yla wala nang mambubulabog sa kanya. Kaso
bigla naman niyang naalala. Teka nga, talaga bang
wala nang mambubulabog sa kanya?

Ay shet, uuwi na nga pala siya ng bahay.

Bahay kung saan may kasama

siyang tahimik na manyak .

Lawrence Alcantara.

"Aish, jusko naman. Bakit napakabaet sa akin ng

panahon?? Pwede bang wag munang umuwi?"
Bulong ni Noneen sa sarili niya habang ginulo ang
buhok. Bakit kasi napaka kumplikado ng buhay
niya??? Yung asawa niyang walang pakealam na
parang mayroon na ewan eh eto ngayon nagiging
sweet bigla sa kanya tas kung ano ano pa sinasabi
tas yung crush niyang nanliligaw sa kanya eh
kapatid pala ng asawa niyang..
AY JUSKO!! GANITO BA AKO KAGANDA?

"Well pwedeng hindi pa naman." Bigla namang

napaangat ang ulo niya sa nagsalita. Si Ralph,
nasa harap niya nakangiti. Hindi yung usual Ralph

na makikita mo sa dati..o nung party, para ngang

may nag iba eh.

Parang bumait ang itsura.

"R-ralph!"

"Tara!" Nagulat naman siya ng biglang inabot ni

Ralph ang kamay niya. Napatingin siya sa binata.

"Ha? S-saan?" Inosenteng tanong ni Noneen.

Ngumiti si Ralph tsaka ito sumagot sa tanong niya.

"Somewhere...I want to show you."

"Ralph.."

"Ayos ba?" Tanong nito habang nakangiti. Dinala

siya ni Ralph sa isang lugar na di niya alam. Pero
nagulat siya nung nakarating na sila doon sa
sinabing pampalipas oras na lugar ni Ralph. Ang
tahimik kasi tapos halos parang wala atang taong
nakakaalam nung lugar na to. Tapos kitang kita ba
yung sunset. Perfect na perfect.

"Paano mo to nalaman?" Tanong niya kay Ralph.

Hindi na niya sinagot ang tanong ni Ralph, obvious
naman na sobrang ayos. Napanganga siya eh.

"Nagmomotor lang ako one time. Tas napadaan

ako, ayun tinambayan ko na." Sagot ni Ralph.
Ngumiti naman si Noneen tsaka tumingin sa
tanawin. Sobrang payapa talaga nung tambayan ni
Ralph parang mga tagpo lang sa mga movies. May
isang lalaking suplado tas may isang epal na babae
tas dadalhin siya ng lalaking yun sa tambayan
niya. Di ba ganun yung mga magkakaloveteam.

Ekk, kami ni Ralph loveteam? Pwede!

Namula naman siya sa naisip niya. Haha jusko

pagbigyan minsan lang naman to di ba?

"Noneen may tanong nga pala ako.." Sabi ni Ralph.

Tiningnan naman siya ni Noneen.

"Anu yun? Basta wag tungkol sa pera ha.

Binabayaran ko pa yung nawala kong ballpen sa
kuya mong gurang." Natawa naman ng mahina si
Ralph sa sinabi ni Noneen.

Huminga muna ng malalim si Ralph bago itanong

ang mga salitang halos ilang araw na rin siyang
binabagabag. Yung mga araw na hindi niya nakita
si Noneen. May bigla siyang nagpagtanto.

Talaga bang naghihiganti ako?

O gusto ko na talaga yung babaeng to?

Kaya gusto niya malaman. Gusto niyang marinig..

"Noneen, ano ba ako para sayo?" Halos parang

buhusan ng nagyeyelong tubig s Noneen sa pwesto
niya. Totoo ba yung narinig niya? Si Ralph,
tinatanong kung ano siya para sa kanya?

Napalunok naman si Noneen. Ano nga ba si Ralph

para sa kanya? Crush? Kaibigan? Di niya alam,
pero may isang bagay na hindi rin siya siguro.

Kung mahal nga ba nya ang lalaking ito.

"Kakapalan ko na mukha ko ha. Pero Noneen,

mahal mo ba ako?" Tanong ni Ralph sabay harap
sa kanya. Bumilis ang tibok ng puso niya. Yung
mga titig ni Ralph ng ganyan, hindi yan normal eh.
Kaso ano nga bang sagot sa tanong niya?

Halos ilang segundo rin silang nakatingin sa isa't

isa. Hanggang sa biglang magsalita si Noneen.

"R-ralph..mahalaga ka para sa akin." Sagot niya.

Ngumiti naman si Ralph at tinanggal ang tingin kay
Noneen.

"Iba ang mahal sa mahalaga." Sabi nito. Halos

para namang nasaktan si Noneen sa sinabi niya.
Hindi niya alam, bigla na lang niya nasabi ito eh.
Hindi niya kasi alam, mahal nga ba niya? O
sadyang mahalaga lang talaga?

Ralph naguguluhan ako. Isip niya.

"Eh si kuya? Mahal mo ba siya o mahalaga lang rin

siya sayo?" Tanong ni Ralph sa kanya. Natigilan
naman si Noneen sa sinabi niya. Si Lawrence?

Ano nga ba siya?

"P-paano mo ba nalalaman kung mahal mo ang

isang tao?" tanong ni Noneen. Ngumiti lang si
Ralph.

"Pag nagkaroon ng importansya yung mga bagay

na walang kwenta noon para sayo..." Sagot ni
Ralph sabay tingin kay Noneen. Parang ikaw noon
at ngayon. Gusto sana idugtong ni Ralph iyon kaso
napangunahan siya ng kaba sa dibdib.

Malay ba niya sawi lang din siya pagkatapos ng

paguusap na to.

"Mahal mo ba si kuya?" Tanong niya ulit. MIske sa

totoo lang, para nang unti unting pinupunit ang
puso niya.
"H-hindi ko alam." Sagot ni Noneen sabay yuko.
Tumawa ng mahina si Ralph.

"Alam mo Noneen kung ayaw mong sabihin kasi

natatakot masaktan ako. Ayos lang sanay na ako."
Sabay ngiti at kindat ni Ralph. Para namang
nadurog ang puso ni Noneen sa sinabi ni Ralph.

Hindi ko naman talaga alam. Isip niya.

Tumingin sa relo si Ralph tsaka tumayo.

"Tara na, medyo malapit na mag-gabi. Baka

hanapin ka na ng asawa mo, magalit pa yun sa
akin sabihin inaagaw kita." Pag aaya ni Ralph.
Lumakad ito papunta sa motor niya.

"Akala ko ba hindi ka pa suko?" Biglang tanong ni

Noneen. Ewan ba niya ang gulo gulo ng
nararamdaman niya. Hindi niya alam, sino ba
talaga?

"Siguro kelangan ko lang talagang tanggapin na

hindi lahat ng bagay sa mundo pwedeng
mapasaakin."

"Ba't ngayon ka lang? San ka nanggaling?" Tanong

ni Lawrence kay Noneen na kakapasok lang ng
bahay nila.

"Ah..eh ano eh napasarap ng kwentuhan kasama si

Rhian.." Matamlay na sagot ni Noneen. Napansin
naman ito ni Lawrence. Kaya agad itong tumayo at
nilapitan siya.

"May problema ba?" Tanong nito sa kanya.

Tumingin naman si Noneen sa kanya. Ano ka ba
talaga Lawrence ha? Ano ka ba talaga sa akin?

At ano ba ako para sayo?

"W-wala." Iniling nito ang ulo niya. "Pagod lang

ako. Sige na mauna na ako." Ngumiti si Noneen
tsaka umakyat papunta sa kwarto niya. Tulog lang
to. Isip niya.

Habang si Ralph naman eto, nagpapakalunod sa

beer. Eh sa marami siyang stock eh. Hahay, buhay
talaga no. Minsan ka na nga lang tamaan ng pana
ni kupido fail pa. Napailing siya.

Kelan kaya siya mamahalin ng taong mahal niya?

"Tangina naman oh! Kupido please lang, pumana

ka naulit ng babae para naman di ako mukhang
hopeless dine!!" Sabi ni Ralph sa sarili niya habang
umiinom ng beer. Natigilan naman siya ng biglang
may kumatok sa pintuan niya. Napalingon siya
dine?

Sino nanaman ba tong kumag na to? Isip niya.

Pumunta siya dito at binuksan ang pinto.

"Ano ba gabing gabi--"

"Hello ralph! Long time no see!" Halos matigilan

naman si Ralph sa nakita niyang nilalang sa
harapan niya. Buti na lang siguro mahigpit ang
kapit niya sa bite ng beer no. Kundi nahulog niya
ito agad agad.

Para namang kinabahan si Ralph. Tangina ba't

ngayon pa??!

"Natalie."
"Natalie." Halos parang buhusan ng isang
nagyeyelong tubig si Ralph sa pwesto niya. Totoo
ba? Hindi ba siya nahihilo sa dami ng nainom? O
imahinasyon lang niya to? Totoo ba na ngayon,
nasa harapan niya ang isang babaeng akala niya
nalimot na ng lahat.

Isang babaeng pinilit limutin lahat ang nakaraan.

Totoo ba talaga to?

"Ralph!" Ngiting bati nito sa kanya. Bumilis ang

tibok ng puso niya, kinabahan siya. At iisang bagay
lang ang pumasok sa isip niya.

Bakit kelangan pa niyang bumalik?

Bakit ngayon pa?

Kung kelan naman gusto na niyang ayusin ang

lahat? Kung kelan sinuko na niya yung babaeng
dapat sana ay pahihirapan niya..bakit ka bumalik?

"Anong ginagawa mo dito?" Malamig na tanong ni

Ralph. Tumawa naman ng mahina si Natalie.

"Come on alpie!! Is that how you greet your ate?"

Umirap lang si Ralph.

"Matagal na kitang hindi ate." Sagot ni Ralph.

Umiling-iling lang si Natalie tsaka pumasok sa loob
ng bahay ni Ralph napalingon naman agad si
Ralph. "T-teka! Hindi kita pinapapasok wag ka
ngang--"

"Seriously Alpie? Sa talaga nating magkakilala,

parang nawala lang ako ng sandali di mo na ako
papasukin sa bahay mo?" Sabi ni Natalie habang
nililibot ang mata sa bahay ni Ralph.

"It's Ralph okay? And FYI, the last time I saw you
was way back 8 years ago. Wag mong sabihin yun
ang definition mo ng sandali?" Ralph said in a
irritated tone. Hindi na siya natutuwa sa presence
ng babaeng to. Well from the start naman eh, he
never liked her.

"Why do you sound so bitter about me Alpie?

mean Ralph rather. Mas bitter ka pa sa kuya
Natatawang sabi ni Natalie. Ralph just took
breathe before looking to the girl he hates
most.

I
mo."
a deep
the

"Bakit ka pa bumalik? What is your purpose?"

Naasar na tanong ni Ralph sa babaeng palibot libot
ngayon sa loob ng bahay nya.

"Don't worry that doesn't concern you at all."

Halos isang oras na nakatitig si Noneen sa

teddybear at picture ni Lawrence. Bakit? Well hindi
rin niya alam. Gusto lang niya sigurong magisipisip. ANO BA KASI TALAGA?

Ano nga ba talaga siya? Napabuntong hininga si

Noneen. Paano mo ba kasi masasabing mahal mo
nga ang isang tao? Tae naman kasi bakit
napakainsente niya sa mga ganito!! Eh sa crush
lang naman ang uso sa mundo niya eh.

"Walang hiya ka Lawrence, ano ka nga ba talaga."

Bulong ni Noneen sa sarili niya. "Isa kang
manyak...gurang na manyak na parati akong
binubully. Argh!!" Frustration. Paano mo ba kasi
idedescribe ha? Paano nga ba??

"Nee." Nagulat naman siya ng biglang may

kumatok sa pintuan niya. Agad naman niya tinago
yung picture nila ni Lawrence tsaka umupo na para
bang wala lang. Err biglaan naman kasi.

"B-bakit?!" Sigaw ni Noneen. Ano ba problema

nung gurang na to ha?

"Can I come in?" Tanong nito sa kanya. Bigla

namang bumilis ang tibok ng puso ni Noneen.

"E-eh..s-sige! I mean wait teka lang!" Inayos ni

Noneen ang sarili niya tsaka na rin yung gamit. "O
ayan pwede na!" Nakita naman niyang bumukas
ang pinto. Tae bakit ganito? Ang bilis ng tibok ng
puso niya parang di siya mapakali? Bakit? Tae
huminahon ka Noneen! Magsungit ka bili!!

"Oh problema mo?!" Kabadong sigaw ni Noneen sa

asawa niya. Napakunot naman ng noo si Lawrence.

"Wala..ikaw anong problema mo? What's with your

voice?" Tanong naman ni Lawrence sa kanya.
Napalunok naman si Noneen. Fail.

"W-wala." Tsaka ito umiwas ng tingin. Tangna

natutunaw siya anu ba!!
Napansin naman niyang napangiti si Lawrence.
Gwapo teh!! Err anu ba tong iniisip niya!!
Aasfhlksjdfhaagsdjfsbdjkf

"May gusto lang akong sabihin."

"Ano yun? Bilisan mo magcocomputer pa ako!"

Masungit na sabi ni Noneen pero hindi pa rin ito
nakatingin kay Lawrence. Di niya kaya eh feeling
nya baka bumigay siya ng di oras.

TAE BAKIT NAMAN SIYA BIBIGAY? UGH

Nakita naman niyang lumapit si Lawrence sa

kanya. Kaya naman naglakad siya papalayo dito
kaso papalapit pa rin si Lawrence eh. Tae!! Anu ba
to!! Naglalakad lang papalayo si Noneen ng bigla
siyang mapaupo sa kama niya. Wala na pala
siyang malalakaran. Nyeming!! Lumapit pa si
Lawrence sa kanya tsaka tinapat ang mukha nito
sa kanya.

AILUSHDK:ALJ YUNG PUSO KO!!! Isip ni Noneen.

Sobrang bilis kasi ng tibok parang bang anytime
atakihin siya dito. Tumingin na lang siya sa ibang
direksyon para di mahalata. Sobrang lapit kasi ng
mukha ni Lawrence sa kanya. Yung tipong
nararamdaman na niya yung hininga nito.

Tae talaga oh!! Yung kamanyakan nung gurang na

to umaatake nanaman!!

"A-ano ba yung sasabihin mo?" Tanong ni Noneen.

Ang awkward kasi nung feeling eh. Alam mo yun
sobrang awkward.

"Eh bakit ka nauutal?" Pangasar na tanong ng

asawa. Namula tuloy siya, tae nakakahiya!! >///<

"Pwede ba sabihin mo na lang yung sasabihin mo!

Walanghiya ka Lawrence Alcanatara pag walang
kwenta yang sasabihin mo sinasabi ko sayo hindi
ka sisikatan ang araw bukas!!" Sigaw ni Noneen.
Pero ngumisi lang ang asawa niya. Taeeeeeeee
bakit ganyan ka kagwapo.

"Basta ba ikaw ang dahilan eh ayos lang."

HUTAHAMNIDA ANU DAW?

"T-tigilan mo nga ako Alcantara!! Ano nga kasi

yun??" Kabadong kabado na si Noneen sa pwesto
niya. Kasi naman eh.

"Yung ballpen ko na hiniram mo. Asan na?" Tanong

ni Lawrence. Napatingin naman si Noneen kay
Lawrence. ANAK NG YUN LANG?

"Naiwala ko na!! Bumili ka na lang ng bago ang

yaman yaman mo eh!! Yun lang ba sasabihin mo
sige na umalis ka tsu--" Naputol si Noneen sa
pagsasalita ng biglang dumampi ang labi ni
Lawrence sa labi niya.

Halos nanlaki ang mga mata ni Noneen. HIndi siya

makapaniwala. Pangilan na ba to ha? Teka eh bakit
niya binibilang?

Hinalikan pa siya lalo ni Lawrence kaya ayan wala

siyang nagawa kundi mapapikit. At ayun na nga.
Bumigay na. Naramdaman naman niya yung
kamay ni Lawrence sa bewang niya.Shet shet
shet!! Anu yan!! Pero wala eh nalulunod siya sa
halik ng asawa kaya hindi makapagreact ang
katawan niya. Pero laking gulat niya ng yung
kamay niya biglang pumalupot sa leeg ng asawa
niya.

ANO BA TONG GINAGAWA KO.

Mas lalo pang nilaliman ni Lawrence ang halik. At

mas nilapit ni Lawrence si Noneen sa sarili niya.
Lunod na lunod si Noneen kaya nung medyo
mawalan na to ng hininga lumayo muna to sa
asawa. pero nakapikit pa rin siya. Nahihiya siyang
tingnan ang asawa. Pustahan tayo pulang pula siya
ngayon.

"Nee.." Sabi ni Lawrence habang magkadikit ang

noo nila. "Damn it." She heard him curse.
Binuksan naman ni Noneen ang mga mata niya.

"Bakit?" Tanong niya sa asawa. Umiling lang ito

tsaka hinalikan siya ulit. "Goodnight. Sleep now
okay?" Sabi ni Lawrence. Tumango naman si
Noneen.

"May pupuntahan tayo bukas. Sleep well." Sabi ni

Lawrence tsaka hinalikan ulit siya nito. Grabe di
naman adik tong asawa niya sa halik no? Ngumiti
si Lawrence tsaka tumayo pero bago pa ito
makaalis tinawag siya ni Noneen.

"Lawrence!" Lumingon naman si Lawrence sa

kanya.
"Goodnight din." Nahihiyang sabi ni Noneen.
Nakita naman niyang ngumiti ang asawa niya at
biglang lumapit ulit sa kanya.

"Last na to promise." Tsaka ulit siya hinalikan nito.

Halos parang naglulundag naman yung puso ni
Noneen sa tuwa. Tae bakit ang sarap? Isip ni
Noneen. Tumagal din yun ng ilang minuto
hanggang sa lumayo si Lawrence at hinalikan siya
sa noo.

"I love you. Goodnight na talaga." Mahinang sabi

nito sa kanya tsaka na tuluyang lumabas ng
kwarto niya.

I love you daw?

I love you too Lawrence! Kung alam mo lang :)

Di maexplain ni Noneen ang nararamdaman niya
ngayon. Di niya alam kung anong gagawin o kung
ano ang sasabihin. Pero isa lang ang sure siya.
Meron na nga siyang nararamdaman. Eh ikaw ba
naman kasing halikan ng err ilang nga bang beses?

Ekkkkk.

Di mapigilan ni Noneen na mamula tuwing naaalala

niya yung mga nangyari kagabi. Jusko naman kasi
no ibang iba na Lawrence yung nakita niya kagabi.
Tsaka kaninang umaga. Ugh kanina pa nga
sinasapak ni Noneen yung sarili niya eh. Baka kasi
nananaginip lang siya, totoo ba to ha? Bumait bigla
tapos naging sweet pa. Parang eto lang.

Bagong gising pa lang si Noneen. At pababa siya

ng kusina nagugutom na kasi siya, mamaya na
lang siya maliligo isip niya. Ewan ba niya
pagkagising na pagkagising niya pagkain ang
hinahanap niya. Yun kasi napanaginipan niya
kagabi eh ayan tuloy. Hoy hindi siya jontis mga
baklang echusero kayo!

"Manang ano pon--"

"Good morning " Napatigil naman siya sa

paglalakad at pagkukusot ng mata. Err, andito pa
si Lawrence? Eh di ba quarter to 7 na? Okay weird.
Nakita naman niyang ngumiti ito sa kanya. Medyo
alangan naman siyang ngumiti dito pabalik.

"Er..goodmorning din? Ba't andito ka pa?" Tanong

niya dito. Nakita naman niyang napakamot ito sa
ulo tsaka ngumiti ulit. Kita nanaman yung dimples
nitong medyo maliit. Hihi

"Wala lang. Gusto ko lang batiin ka ng

goodmorning bago ako pumasok." Then it hit her.
Fudddddddge. Nga pala naalala niya bigla lahat ng
nangyari kagabi. Agad naman siyang namula. Kaya
pala! Tae bakit bigla naman niyang nakalimutan
ayan tuloy oh! Muntanga lang.

"Ah..hehehehe ganun ba. Hehehe." Medyo

nahihiyang sabi ni Noneen tsaka ito umiwas ng
tingin. Damn it Noneen, kelan ka ba naging
makalilimutin? Tsk.

"Sige pasok na ako." Fudge. Ang awkward naman

nito. Isip ni Noneen. Bakit para kasing di siya
komportable. kasi naman eh!!!

Tumango na lang si Noneen.

you in school." Sabi nito.
nyong sabihin niya? 'Ingat
muamuatsuptsup!' YUCK LANG
kaderder lang yun no.

"Ah sige. Ingat see

Malamang ano ba gusto
sweetiepie loveyou
TEH. Grabe naman

Aalis na sana siya sa pwesto nila at uupo na para

makakain ng biglang hitakin ni Lawrence yung
bewang niya tsaka siya hinalikan sa

NOO! Mga echusero kala nyo sa labi nanaman no!

Haha

Nagulat naman si Noneen. Para siyang nakuryente

sa hawak ni Lawrence sa bewang niya tas yung
halik ni Lawrence. Omeyged. Patay.

"Sige bye. Ingat ka din." Ngiting sabi ni Lawrence

tsaka ginulo pa ang gulong-gulo niyang buhok.

Sheeeeeet.

"Argh Noneen Jaizel Evangelista umayos ka nga.

Kung ano ano pinagiisip mo!! Wala pa namang
closure eh! Lakas mong magconclude!!" Bulong
niya sa sarili niya.

"Bakit kasi di mo kausapin?" Napahinto naman siya

sa nagsalita.

"Oh? Parang nakakita ka ng multo? Haha bakit ba

pag tuwing nakikita mo ko ganyan ang reaksyon
mo?" Natatawang tanong ni Ralph kay Noneen. Eh
paano naman kasi eh basta! Isip ni Noneen.

"W-wala lang. Nagulat lang ako hehe." Sagot ni

Noneen.

"Wanna talk about it?" Tanong ni Ralph. Natigilan

naman si Noneen sa sinabi ni Ralph. Err, hindi ba
yun awkward? Parang kelan lang nung nireject
niya si Ralph tapos paguusapan pa nila tungkol sa
asawa niya na kuya nya na kagalit niya. Aish oo na
magulo naman talaga yung story na to alam ko.

"Ralph isn't it.."

"No, it's okay. May gusto rin naman akong sabihin

sayo eh."

Ayun nga miske awkward nung una pero

kinuwento pa rin niya kay Ralph lahat. Actually
hindi niya alam pero di masabing dahilan parang

naging medyo magaan na yung pakiramdam niya

tas parang nawala yung pagiging ilang niya nung
medyo nakwekwento niya kay Ralph lahat. Tsaka
base on Ralph's expression. He looks
somehow...okay with it.
"Ba't di mo kasi kausapin si kuya at tsaka mo
tanong sa kanya lahat para malinaw sayo at sa
kanya kung ano ba talaga..k-kayo.." Sabi nito sa
kanya habang kumakain sila nasa canteen sila
ngayon. Medyo awkward pa rin sa part ni Ralph
ang topic nila. Pero what can he do? He presented
himself. Nga naman pagmasokista! Half day lang
naman ngayon araw lahat ng 3rd year at 4th year
since assigned silang gumawa at tumulong sa
event for next week at retreat nila next week din.
Pero syempre, di naman maiiwasan na may mga
dakilang tamad. >:)

"Di ko alam kung paano eh. Tsaka anu ba! Babae

kaya ako no!" Sabi ni Noneen habang nakayuko.
Natawa lang si Ralph.

"Ano ngayon kung babae ka? Dapat ba puro lalaki

na lang ang gagawa ng effort?" Sabi ni Ralph na
para bang may halo ng konting tampo.

"Ehh kahit na! Baka sabihin nun patay na patay

ako sa kanya!" Sabi niya.

"Bakit hindi ba?"

"Sayo lang kaya ako naging patay na patay!"

Pareho naman silang natigilan sa sinabi ni Noneen.
Nagkatinginan sila. Okay awkward.

"I-I mean--"

"No need to explain, alam ko namang dati na

eh." Sabi ni Ralph. Hindi na niya pinatuloy
pagsasalita si Noneen. Geez alam naman niya
hindi na niya pwede pang ipilit di ba? Tsk.
buhay nga naman. Isip ni Ralph.

yun
sa
eh,
Gagong

"Ralph.."

"Come on Je, we are here to talk about you and

my b-brother.. ayos na nga lahat di ba?" Ngumiti si

Ralph. Pero alam naman ni Noneen peke yung mga

ngiting yun. Haay bakit kelangan kasing maipit pa
siya sa ganitong pwesto?

"Hindi pa naman kayo ayos eh." Biglang nasabi ni

Noneen. "Tsaka teka, what did you call me?"

"Je, nickname. Jaizel ang second name mo di ba?

Nakakabulol kasi yung Noneen eh. Je na lang tsaka
hindi na kami magkakaayos kahit anong
mangyari." Sabi ni Ralph sabay kain.

"Talagang kahit anong mangyari?" Napatingin

naman si Ralph kay Noneen.

"Well..yeah. He hates me, well hindi naman ako

timang para hindi siya kainisan pabalik."

"Can you do me a favor Ralph?"

"Ano yun? Basta kaya ko ha."

"Kilala mo naman si Lawrence di ba? He's a cold

stubborn person"

"And an idiot and an asshole, may nakalimutan ba

akong imention?" Dugtong ni Ralph. Napangiti
naman si Noneen.

"Talagang galit ka sa kapatid mo ha!"

"Slight. Haha." Tsaka sila nagtawanan. "Pero di

nga can you do me a favor?" Biglang seryosong
tanong ni Noneen.

"Spill it out."

"Can you be peace with Lawrence?"

Halos parang tulala si Ralph na naglalakad sa

hallway ng eskwelahan nila. Fck, Noneen just
asked him to be peace with Lawrence. Yung
seryoso? Sa isang taong pinaka-ayaw niya? Srsly.
All can he do is to curse on his head. Well he was a
silent type. He liked it more in that way.

Pero siguro hindi niya mapagilang mapamura na

talaga ng tuluyan ng may makita siyang isang tao
na naglalakad sa hallway din at tila patingin tingin
sa paligid.

"F*ck. What is she doing here?!" Bulong ni Ralph

sa sarili. Agad naman niyang nilapitan ito at
hinawakan sa braso.
"What the hell are you doing here?" Inis na
pabulong ni Ralph sa babaeng ito. Napalingon
naman ito sa kanya tsaka ngumiti.

"Hey! I didn't expect you to come to me even

before I came finding you! Hello Ralph!" Ngiting
bati ni Natalie. Halos parang umakyat lahat ng
dugo ni Ralph sa ulo niya. Fck this! Isip niya.
Paano niya nalaman yung eskwelahan nila? Why is
she here? She shouldn't be here.

"How did you found my school? Bakit ka andito ha?

You shouldn't be here!" Galit na sabi ni Ralph.

"Come on! I'm just here to pay a visit sayo at sa

kuya. Besides I missed him na. Can you tell me
where is his office?" Sabi ni Natalie. Napabuntong
hininga naman si Ralph tsaka siya hinila papalabas
ng school.

"Hey Ralph where are you taking me!! Hey!" Sabi

ni Natalie. Good thing she wore sun glasses and a
hat. Hindi siya magiging recognazable sa mga
makakakita sa kanila miske mageskandalo pa siya.

"Out here of my school! Damn it Natalie pwede

bang wag ka nang manggulo sa amin?!" Inis na
sabi ni Ralph. Hanggang sa nakalabas na sila ng
school Pilit na inaalis ni Natalie ang hawak sa
kanya ni Ralph pero wala. Hanggang sa makapunta
sila ng parking lot. Binuksan ni Ralph ang kotse
niya at pinapasok si Natalie sa loob. Hindi siya

pwede dito, not here. Kung saan andito ang asawa

ng kapatid niya.

"I have my car! I brought it with me!!" Singhal ni

Natalie.

"I don't care and do I give a fuck about your car!

Alam ko namang may driver ka at pwedeng pwede
yun makabalik sayo whenever you want!" Sabi ni
Ralph.

"Come on Ralph!! Why are you acting here as if

you are the fucking hurt in this situation! Hoy kung
di mo natatandaan kapatid ka lang!!" Sabi ni
Natalie.

"Like I said I don't care!! Hindi ka dapat dito.

Matagal ka nang kinalimutan ni kuya okay? So
shut the fuck up and I'll take you home now!!"

"Hoy Ralph, can you please pay some respect to

me? Mas matanda ako sayo! Hello! And why are
you so protective with your brother?? Kelan ka pa
naging ganyan? I thought your on a freaking
eternity fight?!" Naiinis na tanong ni Natalie.
Inistart na ni Ralph ang kotse at tsaka nagdrive.

"No and no! At wala ka nang pakealam kung para

kanino ko to ginagawa." Sagot ni Ralph. Napatigil
naman si Natalie tsaka ngumisi.

"Oh let me guess, you're doing this for her huh?

That wifey kid of Lawrence who comes to be the
girl you also like huh?" Para namang nabuhusan ng
yelo si Ralph sa pwesto niya. Ano raw? How did
she know about Noneen? Nagulat siya, all this time
ang alam niya..

"Shocked eh? Come on Alpie..ako mahuhuli sa

balita? Haha, please. Don't you know me and your
brother has a lovely affair even if he's married?"
Natatawang sabi ni Natalie. F*ck ano daw?!
Tangna Ralph control it. Nagdridrive ka.

"So what? I know you already ended it!" Hindi

siguradong sagot ni Ralph.Sana nga, damn it.

Humanda tong kapatid niya sa kanya! How can he

do it to the girl he likes the most?!

"Well technically yes, few months ago. Pero I'm

here to begin it again! So don't worry." Ngiting
sagot ni Natalie. Kumuha naman ito ng press
powder sa sling bag niya at nagayos.

"Do you think I would let you? He's living peace

now, with his wife. Pwede ba, you made his life
hell once, don't make it hell again." Sabi ni Ralph.
Natawa naman si Natalie.

"Oh so you sound concerned about your brother

Mr. De Guzman. Hindi naman ikaw ang babalikan

ko dito so I don't care." Sabi ni Natalie tsaka ito

nagretouch ng make up niya.

"Shut up." Hininto ni ralph ang kotse tsaka

bumaba. Binuksan niya ang pintuan kung nasaan
si Natalie tsaka ito hinatak papalabas.

"Ouch! Hey wait naglilipstick pa ako! Damn!"

Reklamo ni Natalie. Tiningnan lang siya ni Ralph.
"I don't want to see your face here again. Wag mo
na kaming guluhin please?"

"Okay fine Ralph De Guzman! If that's what you

want. I won't mess with your life anymore, but
that doesn't mean I can't mess with others. I'm

just here to rightfully claim what's mine. And I

believe you have nothing to deal with it. So maybe
this is the last meeting of ours. Thanks for the ride
though. But I prefer kung sa condo ko na lang
mismo ako binaba. So yeah Ciao!" Natalie said in
'as-a-matter-of-fact-tone' with her bitch attitude.
Well that's her, she's the bitch na hindi madaling
sumuko. No one can stop her.

She always has this motto.

That what Natalie wants, Natalie gets.

Naglalakad si Noneen sa hallway. Pagkatapos kasi
nilang magusap ni Ralph, tumulong na siya sa
pagaayos para sa event. Well, nagulat kasi siya
biglang nagpaalam si Ralph. Tsk, naooffend kaya
siya sa sinabi ko? Isip nito habang naglalakad. Err,
paano naman kasi alam niya na kahit anong
sabihin niya kay Lawrence di niya mapagbibigyan

yung gusto nya. Gusto niya kasing magkabati na

yung dalawa, para naman kahit papaano.
Matahimik na rin yung isang parte ng isip niya.

Pareho silang importante nga naman para sa

kanya.

Naglalakad lang siya ng bigla siyang mapatingin sa

kaliwa niya. Actually dapat aalis na siya ng building
eh. Kaso nagulat siya. Si Yla ba yun? At si Doc
Darryl??

"Ehhhh!! Sige na dyan na lang ako sa office mo!!

I'll accompany you!! " Pagpupumilit ni Yla.

"Hindi nga pwede. Isa pa, school hours ngayon.

Dapat nasa classroom ka ha." Sabi ni Darryl.
Napangiti naman si Noneen. So totoo nga
tinamaan na nga talaga si Yla XD

"It's okay! This is my school naman eh! Papasa pa

rin ako miske di ako pumasok kaya please!!
Papasukin mo na ako sa office mo!! Pleaseeee?"
Nagpout pa ito biglang pagpapacute sa lalaki sa
harapan niya. Napabuntong hininga lang ang lalaki
tsaka umiwas ng tingin sa kanya.

"Ang kulit mo rin no. Kaya nakakairita ka eh!" Inis

na sabi ni Darryl. Sa totoo lang pinipilit niyang wag
magalit. Baka kasi umiyak to kaso halos isang oras
na silang nagkukulitan dine!! Aba may pasensya
naman siya no. Sa ilang araw ba na ginawa ng

Diyos. Parati na lang siyang kinukulit nito, ever

since nakapunta ata tong babaeng to sa school na
to wala siyang ginawa kundi gamabalain ang
tahimik na buhay ni Darryl. Nagulat nga siya eh,
nakuha rin nito ang number niya. Parati siyang
tinetext nito ng 'Goodnight' o 'Goodmorning' at ang
worst sa lahat pag nagtetext ito ng 'I love you' sa
kanya. Ni hindi nga niya alam kung ano gagawin
para patigilin ang dalagang to. Naka-ilang palit na
nga siya ng sim dahil dito eh.

"Eh!! Sige na! Kung hahayaan mo naman kasi

akong samahan ka de sana hindi na tayo
nagkulitan dito." Napapikit na lang si Darryl. Your
temper hold it, bata to wag mong patulan. Isip
niya sa sarili. Mas matanda kasi siya kay Yla ng 8
years. Kaya nga bata lang ang tingin niya dito.
Minsan nga di niya maisip kung bakit pa
nagkagusto sa kanya si Yla samantalang halos
parang kuya na siya sa kanya. Hello 8 years!!

"Pwede ba Yla!! Tigilan mo na nga ako! Kahit kelan

di mo ba maiintindihan yung salitang ayoko sayo!
Look Yla, hanggang bunsong kapatid lang ang
tingin ko sayo at hindi na magbabago yun. Kaya
please, wag mo nang ipilit ang hindi pwede okay?"
Sabi ni Darryl. Napahinto naman si Yla sa sinabi
niya. Para bang nagising si Yla bigla, ouch; aray
ang sakit naman. Isip ni Yla.

"Sorry." Yun na lang ang nasabi ni Yla. Tinanggal

naman ni Darryl ang pagkakahawak ni Yla sa braso
niya. Papasok na sana ito ulit sa office niya ng
magsalita si Yla.

"Kahit kelan ba talaga hindi mo ko makikita bilang

hindi isang bunsong kapatid? Hindi mo ba ako
pwedeng...magugustuhan?" Mahinang tanong niya
dine. Sa totoo lang naiiyak si Yla, ewan ba niya
bakit parang yung pagkakasabi ni Darryl ng ayoko
sayo ngayon iba na. Parang nakakasakit na.

"You haven't prove me anything. And I can't see

what's the point. Yla bata ka pa, everythings too
early for those I love you's. Mag-aral ka muna."
Lumapit siya dito. Tiningnan niya ito sa mukha
miske nakayuko na ito ngayon. "Pag natapos mo
na lahat, dun ka lumapit sa akin. Tsaka mo
patunayan na hindi dapat kita makita as just a
younger sister of mine. Okay?" Sabi nito sabay
ngiti. Napatingin sa kanya si Yla na ngayon ay
humihikbi na. Shet lang, ngayon narealize niya
medyo puro pala katangahan ang ginagawa niya.
Nakakainis ka. Isip niya sa sarili niya. Pero
napaisip din siya sa sinabi ng binata. Prove it ba?
Sige ba!!

Nagpunas ito ng luha bago tumingin sa binata.

"Sige ba. Challenge accepted." Pinilit niyang
ngumiti miske nasasaktan siya. Shet, nakakahiya
ka Yla. Isip niya.

"Yan I like that. Well paano ba yan? I guess I'll just

see you around...around when you're ready
enough?" Tumango na lang si Yla tsaka na
tuluyang pumasok si Darryl sa office niya.

Promise Darryl, I'll prove you I'm more than

worthy. Isip niya tsaka na ito umalis.

Nakanganga lang si Noneen sa nakita niyang scene

sa di kalayuan. Wow ha, isip niya. Lalapit na talaga
siya dapat eh kaso nung nakita niyang sumigaw si
Darryl medyo natakot siya. Pero ngayon naiwan na
lang siyang mag-isang nakatingin sa wala.

"Hoy bekituts!!! Ngangafeslak peg natin today ha?"

Nagulat naman siya sa biglang nagsalita. Syempre
sino pa ba, ang pinakamaganda niyang bestfriend.
Nasa harapan niya ngayon may dalang box.

"Uy bakla ikaw pala!!" Sabi ni Noneen kay Rhian.

Napatingin naman si Rhian sa kanya na para bang
naguguluhan.

"Ay hindi hologram ko lang to teh!! Havey di ba!!

Sosyalen chervuteh! Try mo kong itouch di mo
mafefeel!" Sabi ni Rhian. Binatukan naman siya
agad ni Noneen.

"Gaga. Nagulat lang ako no your sarcasm seriously

bakla."

"Aray naman teh! Bakit di ba bagay? hahahaha!"

Sabay tawa ni Rhian. Napailing na lang si Noneen.

"Oh ano yang dala mong box? Drop ka na

ba?"Birong sabi bi Noneen.

"Actually montik na nga akong idrop ni Papa

Lawrence. Yang asawa mo naman no bakla! Di ko
mabiro, pasalamat siya oh-so-hotness ang peg
niya everyday hooray!!" Sabi Rhian.

"LUL anong hot dun. Pero di nga bakit ka nga may

dalang box?"

"Eh why are you so curious yeah ba? Haha, chos

joke lang. Ah, tumutulong kasi ako sa pagaayos
para sa retreat sa the day after the tomorrow
thing. Ikaw kasi eh walang ginawa kundi
makipagchikahan kay Papa Ralph ko."

"Teka paano mo nalaman?" Nagtaka naman si

Noneen. Eh di ba nga walang tao sa canteen?
Silang dalawa lang ni Ralph?

"Eh paano kasi nakita ko si Papa Lawrence kanina

naka killer eyes mode na nakatingin sa inyo
hinanap ko kasi siya may pinabibigay si Ma'am
Chorvalyn tas nakita ko siya sa canteen hehe you
know selos ang peg ng papalicious mo!! Echos
haba ng hair natin day ha!" Pang-aasar ni Rhian.

"Huuu wala lang yun. Tara na nga, tutulong na rin

ako! Mamaya masabihan pa akong tamad." Sabi ni
Noneen tsaka hinatak ang kaibigan.

"Hahaha bakit tamad ka naman talaga bekituts di

ba? Hehehe joke! Tara na! Gorabelling!" natawa
lang si Noneen tsaka sila sabay silang naglakad.

Halos natapos na rin yung mga kelangan gawin

para sa event bukas at retreat nila. Nailagay na
yung mga kahon na gagamitin sa sasakyan at mga
iba pang props. Kaya naman yung iba nagsiuwian
na. Yung dalawang magkaibigan naman nag
volunteer na tumulong sa paglinis ng kalat.

"Ay beki!! Pataponski naman nito sa labas. hehe

thankies!!" Sabi ni Rhian sa kaibigan. Tumango
naman si Noneen. Kinuha niya ang plastic tsaka
lumabas ng gym. Binuksan niy ang basurahan
tsaka tinapon ang mga kalat. Tahimik lang niya
itong ginagawa ng biglang may tumabi sa kanya at
nagtapon ng balat ng candy.

"Anong pinaguusapan nyo kanina?" Nagulat naman

siya sa nagsalita. Napalunok siya, yung boses na
yan. Kilalang-kilala niya yun eh!!

Napatingin naman siya dito. "Hehehe, wala lang.

Kung ano ano lang. Hehehe." Sagot niya dito.
Nakatingin sa kanya kasi ito ng seryoso. Yung
sinasabi ni Rhian na killer eyes. Patay, nagseselos
nga.

"Talaga.." Sabi nito tsaka umalis. Shet, so paano

niya ito iexplain? Argh!!

"Patay.." Bulong niya sa sarili niya. "T-teka!! Sir!!"

Hinabol niya ito. Nakita naman niyang huminto ito
tsaka lumingon sa kanya.
"A-ano.." Parang ewan naman na nauutal si
Noneen. "Kasi...wala lang yun. Friendly talk lang
promise!" Sabi niya sabay taas ng kanan niyang

kamay. Tumango naman si Lawrence tsaka

ngumiti sa kanya.

"Good. Nagseselos ako eh." Tsaka ito tuluyan nang

umalis. Para namang nagtatatalon ang puso ni
Noneen sa narinig niya.

Ano daw? "Nagseselos siya?" Sabi ni Noneen.

Namula naman siya tsaka napangiti. AY
SHEEEEEETTTTTTTTTTTTTTTTTTTT TEH!!!! Natawa
naman si Noneen. "Nagseselos siya. Nagseselos
siya!" Sabi niya sa sarili habang kinikilig. Bigla
naman niyang pinalo ang sarili.

"Hay nako Noneen maghunos dili ka nga! Msyado

kang halata!!" Sabi nito sa sarili. Ngumiti na lang
siya tsaka bumalik sa gym. Medyo natapos na rin
ni Rhian linisin lahat ng kalat.

"Oh andyan ka na pala bekituts!! Tara na lego

home sweet home na!! Teka wait! Hep hep hep
what's with the hooray smile der??" Tanong ni
Rhian sa ngiting ngiting si Noneen.

"Wala! Tara uwi na tayo!" Sagot ni Noneen. Na

nakangiti pa rin.

"Aruuuuuuy! Sige na nga medyo pagod beauty ko

ngayon bukas na lang kita investigating churva

tara na!!!" Kinuha na nila ang mga bag nila tsaka

umalis ng gym. Kinuha ni Noneen ang cellphone
niya.

10 Messages

Nagbasa siya habang naglalakad sila habang si

Rhian naman kwento lang ng kwento. Kaso bigla
siyang napahinto ng may isang text na nakaagaw
ng pansin niya.

From: LawrenceGurangerss>:)
Naghihintay ako. Parking lot. May pupuntahan
tayo.

"Hoy Lawrence." Sabi ni Noneen habang tinapik

ang braso ni Lawrence. Pagkatapos niya kasi magala James bond sa pagpunta sa parking lot at
pagpasok sa kotse ni Lawrence para walang
makapansin at makakitang ibang tao ay naabutan
lang niya itong tulog sa driver's seat. Eh?

"Oy..." Tinapik ulit ni Noneen ang balikat ni

Lawrence. Talaga bang natutulog tong mokong na
to ha? Mamaya eh nang gogood time nanaman to
eh.

Tiningnan niya ito ng mabuti.

"Uyyy." Sabi ni Noneen kaso no reaction pa rin si

Lawrence. Nilapit niya ang mukha niya dito at
tsaka tinusok ang pisngi nito.

"Hoy gurang, gising andito na ako." Pero ayaw

patinag. Tulog pa rin si Lawrence, napabuntong
hininga naman si Noneen. Hindi kasi siya
makumbinsing tulog talaga tong gurang na to sa
harap niya ngayon. Tsk

"Hoy!!! Lawrence Andrew Alcantara ano ba!!"

"...."

"Oy oy oy oy gising!!"

"...."

"Pag di ka dumilat dyan hahalikan kita!!" Bulyaw

niya dito. Naasar na kasi siya eh, para namang
timang tong nagtutulugan. Nakita naman niyang
biglang napangiti si Lawrence habang pinipigil
tumawa.

Nak ng, sabi ko sa inyo eh gising tong gurang na

to!!

"At talagang natatawa ka pa. Idilat mo na nga

yang mata mo at umalis na tayo dito." Sabi ni
Noneen

"Kiss ko muna." Sabi ni Lawrence habang

nakapikit. Agad namang namula si Noneen sa
sinabi ni Lawrence. Ano daw?! Grabe ha, kanina pa
tong gurang na to. Bigla na lang babanat. >///<

"Ahhhh! Ang manyak mo talaga!" Sigaw ni Noneen

tsaka niya ito hinampas ng jansport niya. Narinig
naman niyang tumawa ang asawa. "Kaines ka
alam mo yun? Saan ba kasi tayo pupunta? Tara na
may gagawin pa akong assignment eh."

"At kelan ka pa nagbagong buhay?" Pang-asar na

tanong sa kanya ng asawa niya habang may ngiti
sa labi nito. Tangna Lawrence wag ka ngang
ngumiti ng ganyan ang gwapo mo eh!! Isip ni
Noneen.

"Pakelam mo?" Masungit na sagot ni Noneen tsaka

niya ito inirapan. Ganyan Noneen magpahard to
get ka naman!! Hindi yung natutunaw ka sa ngiti
ng gurang na yan.

"Sungit naman ata ni Noneen ngayon? PMS?'

Pang-aasar ulit ni Lawrence tsaka nito inistart ang
kotse niya.

"Nyenye parang ikaw hindi. Saan ba kasi tayo

pupunta?" Pagiiba ng topic ni Noneen.

"Somewhere.." Ngiting sabi ni Lawrence.

"Nako ayan ka nanaman sa somewhere mo."

"Somewhere nga."

"Ha?"

"Hay kahit kelan talaga ang tanga mo talaga no?

Restaurant yun malapit sa SM." Seryosong sabi ni
Lawrence. Napahiya naman siya doon.

"Sensya naman malay ko ba" Sabi ni Noneen.

"Teka ano gagawin natin dun?" Tanong niya. "Teka
wag mo nang sagutin oo na obviously restaurant
malamang kaka--"

"Gagawa ng bata." Para namang nadrain lahat ng

dugo ni Noneen sa mukha. Bigla siyang namutla sa
sinabi ni Lawrence. Tiningnan naman siya ni
Lawrence habang nagdridrive.

"Joke lang! Eto no excited, magpigil ka man lang."

Sabi nito. Bigla namang kumulo ang dugo ni
Noneen. Potek siya pa to ngayong magpipigil?

"Manyak ka talaga!! Pedophile!! Grrrr."

"Gusto mo namang minamanyak kita." Narinig

niyang bulong ni Lawrence. Potek sumagot pa!!
Sinamaan naman niya ito ng tingin.

"Ewan ko sayo!! I hate you hmp!" Sabi nito tsaka

naglagay ng earphones at nagpatugtog ng
pagkalakas lakas. Smh, sayang sumagot pa naman
si Lawrence ng I love you too.
Normal lang silang pumasok ng restaurant.
Nagpabook pala si Lawrence ng table kaya miske
medyo puno na yung restaurant meron pa rin
silang inupuan. Umorder sila ng kakainin at as
usual sa mga oras na kumakain sila di nawala ang
kwentuhan ang pang-aasar ni Lawrence. Ewan ba
niya no, para atang biglang naging habit ni
Lawrence ang pangaasar sa kanya.

Lalo na yung biglang pag banat niya. Yung mga

banat na hindi man lang siya handa.

Natapos na silang kumain at lumabas na ng

restaurant akala niya tapos na ng biglang hinigit ni
Lawrence yung kamay niya at hinila siya papunta
sa likod ata nung restaurant. Hindi na nga siya
nakapagtanong eh o nakapagreact nung
hinawakan bigla ni Lawrence ang kamay niya basta
alam niya at naramdaman nya yun na pag hawak
ni Lawrence yun tama lang yun.

Ligtas siya dun.

Nagulat siya sa pinuntahan nila ni Lawrence. May

bay pala sa likod nung restaurant at hindi lang
basta basta bay. Napakaganda niya makikita mo
yung kabilang city sa malayo tas may mga barko
na nakakalat. Pero ang pinaka nagulat siya ay
yung fireworks. Napangiti siya, favorite niya kasi
ang mga fireworks show, ewan ba niya tuwang
tuwa siyang makita to sa madilim na kalangitan.

"Nagpapa-fireworks show yung may-ari restaurant

tuwing thursday. Nun kasi yung araw ng birthday
ng asawa ng may-ari nung restaurant." Narinig
niyang sabi ni Lawrence. Napatango naman si
Noneen. Ang sweet naman nung may-ari. Isip ni
Noneen.

"Ilang taon na siyang nagpapafireworks show?"

Tanong ni Noneen.

"20 years." Namangha naman si Noneen dito. "at

20 years nang patay yung asawa niya." Bigla
namang nawala ang konsentrasyon ni Noneen sa
panunuod ng mga fireworks. Ano? Patay?

Napatingin naman siya kay Lawrence. "Nadiagnose

yung asawa niya ng cancer 20 years ago. Birthday
pa niya nun sakto. Simula nun nagpapafireworks
na yung may-ari nito every thursday, sabi kasi
nung asawa niya gusto daw niya makapanuod ng
fireworks show bago siya mamatay." Bigla namang
nalungkot si Noneen sa kwento ni Lawrence.

"Pero bakit hanggang ngayon nagpapafireworks

show pa rin yung may-ari nito? Di ba parang
masakit na ala-ala yun."

"Kasi pangako niya sa asawa niya hindi siya titigil

hanggang hindi pa ulit sila nagkakasama. At para

daw miske nasa langit na siya nakakapanuod pa

rin siya."

Wow. Yun lang yung naisip ni Noneen tsaka ulit

siya tumingin sa langit habang nagpapatuloy yung
fireworks show. Tahimik lang sila parehong
nakatingin at nanunuod, nang biglang magsalita si
Lawrence.

"At yun din sana yung gusto kong ipangako sayo."

Halos manigas si Noneen sa kinatatayuan niya.
Biglang bumilis ang tibok ng puso niya. Ano daw?

"Wag kang mag-alala oneday mapapatunayan ko

rin sayo. Pag legal na tayo." Napalingon siya kay

Lawrence. Nakita niya sa mukha nito ang sincerity,

sincerity na hindi niya nakita noon. Grabe totoo ba
talaga tong nangyayari?

"Lawrence..." Lumapit sa kanya si Lawrence tsaka

siya ito hinalikan. Naramdaman naman niyang
parang tumigil ng saglit ang mundo niya. Totoo ba
tong mga nangyayari ngayon? Parang kelan lang
kung magturingan sila parang wala lang. Parang
kelan lang, hindi naman talaga sila nagpapansinan
pero ngayon, andito silang dalawa, andito siya
kasama ang lalaking pinangakuan niyang
sasamahan niya habang buhay. Kasama ang
lalaking nangangakong hindi siya iiwanan.

Wala, suko na siya. Oo, mahal niya tong lalaking

to. Miske ang laki ng mood swing, ang sungit
sungit, gurang at manyak. Mahal niya to.

Mahal na mahal.

"Happy Anniversary Nee."

Pagkatapos na pagkatapos bitawan ni Lawrence
yung mga salitang iyon sa kanya, siguro yun na;
yun na ang pinakamasayang araw sa buhay niya.

Ngiting ngiti siyang maalala ang lahat, jusko kung

alam nyo lang nung una ayaw nyang maniwala sa
lahat ng pangyayari. Na sa mga sinabi ni
Lawrence, na totoo ba iyon. Yung sabihin niyang
mahal niya siya at gusto niyang mahalin siya tulad
ng pinangako nila noon sa altar.

Tangina ka Lawrence, wag kang paasa.

"Hoy tulala ka nanaman dyan." Sabi ni Lawrence

sa kanya.

"Ha?" Tanong ni Noneen. Napailing naman si

Lawrence.

"Nabitin ka no?" Seryosong tanong ni Lawrence

habang nakatingin sa TV. Mas lalo naman siyang
naguluhan. Eh kasi naman eh no nagdadaydream
sya kanina wala naman siyang naririnig tas bigla
na lang magsasalita tong kumag na to. Panira ng
moment.

"Ano?"

"Sa halik ko."

"Ah oo." Oo nabitin siya sa halik ni--"Wait ano?!

Ang manyak mo talaga letse!!!" Sabi ni Noneen ng
marealize niya ang sinabi ni Lawrence bakit ba kasi
palutang-lutang ang utak nya? Pag ganun pa
naman siya oo na lang ang sinasagot niya. Nak ng.

"Wag nang magsinungaling pakipot ka pa eh." Sabi

ni Lawrence habang nakangiti. Sa totoo lang libang
na libang siya sa itsura ng asawa niya. Paano kasi
mukhang timang.

In a cute way.

"Che!! Ewan ko sayo!! Manyak ka talaga dun ka

nga! Dun!!" Sabi ni Noneen habang tinutulak niya

palayo si Lawrence. Paano naman kasi napakalaki

ng couch siksik ng siksik si Lawrence dun sa
pwesto niya.

Napaghahalataan tuloy.

"Yoko."

"Init init eh!! Dun ka nga!!"

"Sorry." Biglang sabi ni Lawrence. Napatingin

naman siya sa mukha nito na parang nagtataka.
Ha? Ganito ba talaga kabipolar yung lalaking to
bigla na lang nagsosorry?

Bigla namang lumingon si Lawrence sa kanya

tsaka ngumiti.

"Sorry for being so hot. Di ko naman sinasadya

eh." Sabay kindat.
AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH LINTEK.

"ANG KAPAL DIN NG MUKHA MO NO ULUL DI KA

HOT NO!!! I MEAN THE WEATHER!! TSEEE!!!"
Sabay tulak kay Lawrence. Kaso itong si Lawrence
matigas, ayaw patinag.

"Yoko nga."

"Alis na kasi!! Laki laki ng espasyo dun eh!"

"Yoko wag makulit."

"Lawrence naman ehh!! Naiinitan talaga ako." Sabi

ni Noneen tsaka ito nagpout. Napailing naman si
Lawrence.

"Sige sa isang kondisyon."

"Ano? Lahat na lang may kondisyon." Reklamo ni

Noneen tsaka ito umirap.

"De wag." Agad naman tumayo si Lawrence tsaka

dumiretso sa kwarto. Para namang nagulantang si
Noneen sa pwesto niya. Ay, galit si kuya?

Tampo na agad? Ganun lang?

Hindi na sinundan ni Noneen si Lawrence. Huu

parang ganun lang tantrums pang nalalaman. Isa
pa sanay na rin naman si Noneen dun, mamaya di
pa yun makatiis lalapit din ulit sa kanya. Ilang oras
din ang lumipas nanuod lang si Noneen, nakita
niyang bumaba si Lawrence galing sa kwarto nito.
Napatingin siya dito. Nakabihis kasi ito mukhang
aalis.

Hmp yamunga malaki na siya.

Nakatingin lang siya sa TV. Hindi na niya

pinakealaman si Lawrence pero parang
naramdaman niyang tumingin ito sa kanya tsaka
inalis ulit ang tingin.

Heh asa ka namang lalapitan kita! :P

Ilang minuto ring pabalik balik si Lawrence sa

kusina tsaka sa sala tsaka titingin kay Noneen.
Pero wala di talaga papatinag. Napakamot siya ng
ulo. Tangina kaya nga ba niyang tiisin yung
babaeng to? Lumabas na siya ng kusina for the
10th time tsaka dumiretso sa sala. Ewan ba feeling
niya pag umalis siya ng di nagpapaalam sa asawa
di siya makakapagconcentrate sa meeting ng
teachers mamaya.
"Aalis na ako." Sabi ni Lawrence habang pasulyap
sulyap ng tingin kay Noneen.

"Ge ingat."

Ouch yun lang?

"Ge." Sabi ni Lawrence at tumayo na ito. Kainis

lang no! Di man lang nakakuha ng goodbye
kiss!! Habang naglalakad siya papapunta sa pinto
narinig naman niyang tumawa ang asawa. Ahhhh!!
Talagang tinetesing siya nito no?

"Oy gurang." Bubuksan na dapat niya ang pinto ng

narinig niyang tinawag siya ni Noneen. Nasa
likuran pala niya ito.

"Bakit?" Malamyang tanong ni Lawrence. Nakita

naman niyang lumapit sa kanya ang asawa tsaka
humawak sa braso niya at tumingkayad.

*tsup*

"Uwi ka kaagad ha? Kundi yari ka sa akin. Ingat!"

"Noneen!! Iha!!" Napalingon naman si Noneen

tinatawag pala siya ni Manang.

"Bakit po?"

"Nako iha, pwede ka ba bumili sa kanto ng

mantika? Naubos na eh. Sayang malapit na sana
tong maluto." Sabi ni manang sa kanya. Tumango
naman siya at agad na kumuha ng pera. Bumili
siya ng isang bote ng mantika. Habang naglalakad
siya pabalik ng bahay nila nagulat naman siya ng
biglang may humarang sa kanya.

"Uhm excuse me Miss pwedeng magtanong?" Agad

naman siyang lumingon sa babaeng nasa harapan
niya. Nanlaki ang mata niya at halos mabitawan
niya ang boteng hawak niya.

SHET SHET SHET SHET

IS THIS FOR REAL?!

"Ms. Natalie Sanchez?!!!!"

"Asdnaksdjhaskldjahskdhaskld Ms. Natalie
Sanchez?!!!!!!!" Sigaw ni Noneen. Hindi siya
makapaniwala, all this time yung iniidolo niyang
babaeng parati lang niyang nakikita sa tv, youtube
o dyaro ay nasa harapan niya ngayon at kinausap
pa siya!

AKALAIN MO YUN TEH PINALEY!!!!

"Omg omg omg omg omg omg." Bulong ni Noneen

sa sarili. TOTOO BA TALAGA TO!!!!!!!!! LORD KUNG
PANAGINIP MAN TO WAG MO KONG GISINGIN NG
MGA TATLONG ARAW OMG!!!! Isip ni Noneen.
Sobrang di talaga siya makapaniwala.

"M-ms. Natalie ikaw ba talaga yan?" Tanong ni

Noneen. Nakita naman niyang tumingin muna sa
paligid ang babae na nasa harapan niya bago
lumapit sa kanya tsaka bumulong na.

"Oo wag kang maingay please? I tried everything

to hide that I'm her." Sabi nito sa kanya sabay
ngiti. Nakashades kasi ito tsaka cap, simpleng
jacket, pants at converse lang ang suot. Kung di
mo tititigan hindi mo nga aakalain na siya si
Natalie pero ilang taon na naging fan si Noneen

kaya kahit anong tago na ata ang gawin niya alam

na alam niyang iyon ang idol niya.

"AHHHHHHHHHH omg omg omg!!!! Ikaw po talaga

yan omg!!!!!!" Sabi ni Noneen habang nagtatatalon
at ngiting ngiti. What a miracle!!!

Natawa naman si Natalie sa reaksyon ni Noneen.

Di niya ineexpect na ganito pala ang magiging
pagbati sa kanya ng dalaga.

"Oo pero can you please lower your voice? I

seriously don't want to make a scene here." Sabi
niya. Tumango naman si Noneen.

"Ah eh pwede po bang makakuha ng autograph

nyo? o papicture na lang po? Please? Please?

Please? Ilang taon ko na pong pinapangarap na

magkaroon ng autograph nyo eh!! Please po!!!!"
Sabi ni Noneen. Ngumiti naman si Natalie tsaka
tumango. Bakit naman niya pagkakait yun?

"PUMAYAG SI MS. NATALIE SA NA MAGPAAUTOGRAPH AKO YES!!!!!!!!!!" Napasigaw naman

agad si Noneen sa sobrang tuwa.

"Natalie?!"

"Teka sinong Natalie?"

"Wait Natalie Sanchez ba?"

"Omg yung idol natin!!! Yung bida sa bagong

palabas sa Channel 2!!!!'

"Shit Ms. Natalie Sanchez?!!!!!! Yung OH MAY

GOD!!"

Agad namang nanlaki ang mga mata ni Noneen at

napatingin sa mga tao sa paligid nilang nakatingin
na sa kanila ngayon. Nakita naman niyang biglang
nabato si Natalie sa kinatatayuan niya.

Patay.

Napalakas siya ng sigaw.

"S-sorry Ms--" At hindi na nga naituloy ni Noneen

ang sasabihin niya dahil bigla na lang
nagsidumugan ang mga tao sa kanila.

"AHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!"

"SHET TEKA NGA AKO KAUSAP NI--"

"NATALIE SANCHEZ OMG I'M YOUR NUMBER ONE

FAN!!!!"

"KAPAL NG FESLAK MO AKO KAYA!!!!"

"SHET ANG GANDA MO LALO SA PERSONAL

PAKISS NAMAN!!!"

At ayun na nga. Pilit man siya nakipagsiksikan

para mapunta ulit kay Natalie pero wala, wala.
Napagtabuyan siya paalis dahil sa dami ng tao.
Wala tuloy siyang nagawa kundi bumalik ng bahay
at magmukmok.

"Kasi naman Noneen ang ingay ingay mo sinabi

na nga sayong wag kang sumigaw eh!!" Inis na
inis na sabi ni Noneen sa sarili niya. "Shunga
shunga lang ha?!" Sabay balibag niya ng unan.
Sabay naman nun ng pagbiglang pagring ng
cellphone niya.

Brrrrrrrrrzzzzzz.

To do: EP Project. Deadline on Monday.

Napabuntong hininga naman si Noneen. May

project pa nga pala siya. Nako naman no!! Yung
school nila no di sila mahal!!! Malapit na ngang
magretreat nagpapaproject pa!

Agad naman siyang tumayo sa kama niya at tsaka

nga kinuha yung scrapbook. Letse yung school no,
pinalalaki silang maarte eh. Pagawin daw ba sila
ng scrapbook. Arghh.

"Asan na yung picture?!!! Ayyyyy saan nanaman

ba nilipad yun!!! Tsaka bakit wala dito yung
marker? Lawrence naman oh!!!" Agad naman
siyang tumayo tsaka dumiretso sa kwarto ni
Lawrence. Ewan ba niya simula nung gabing yun di
na nilolock ni Lawrence yung kwarto niya. Ewan
naman niya kung bakit basta hindi na. PInasok
niya yun tsaka nagsimulang hanapin yung marker
na hiniram niya kay Lawrence.

Tiningnan niya sa desk wala. Sa drawer wala. Sa

kama wala. Ay potek!!!

"San nanaman ba kasi nilagay yun nung gurang na

yun!! Grrrr." Wala pa namang patience si Noneen
sa paghahanap ng bagay. Tiningnan niya ulit yung
desk ni Lawrence pero wala talaga eh, tiningnan
niya yung cabinet kaso parang wala naman din
eh.

Tiningnan niya dun sa mga box ng mahagip ng

mata niya yung isang parang shoe box.

Weird.

Shoe box sa isang cabinet na puro files nakalagay.

Tapos bigla niyang natandaan, yun nga pala yung

shoe box na ayaw na ayaw ni Lawrence na may

gagalaw. Ever.

Eh bakit nga ba? Ano ba kasing nakalagay dun?

Mamaya naman mga files lang din ang nakalagay
dun eh!! Mga puro papel. Tsaka baka andun yung
marker!! Alam mo naman yung gurang na yun.

Binuksan niya yung box ng may biglang kumuha

ng atensyon niya.

Isang litrato.

Kinuha niya ito tsaka tiningnan. Para namang

nabato sa pwesto niya si Noneen. Sino to?

Sino tong kaakbay ni Lawrence?

ARAY KO NAMAN TEH YUNG FESLAK KO NAMAGINDANAO MASSACRE HA EKLAVUNG
CHARUSH KA!! PAKAEN KO SAYO

Ano ba miss ang ingay mo naman!! Papasakan ko

ng toilet paper yang bibig mo eh! Reklamo ng
lalaki sa tabi in Rhian.

ENGOTSKI KA PALA EH DE NABASA YUN SA BIBIG

KO KALURKEY IQ MO THE PANG OCEAN DEEP
LANG SA BABA!! Reklamo ni Rhian. Napatigil
naman sa paglalakad ang lalaki tsaka siya
tiningnan ng masama.

Alam mo konti na lang maniniwala akong bakla ka

talaga at papatulan na kita ang ingay ng bibig mo
daig pa pwet ng manok! Inis na sabi ni JC. Eh sino
ba kasing di maiinis kung yung kasama mo walang
ginawa kundi kausapin ka ng ibang language plus
pa yung walang tigil at parating pasigaw nito.
Napapailing na nga lang si JC eh. Bakit ba kasi siya
pa inutusan sumama sa baklang to?!

EXCUSE ME?!

Sige daan ka na.

Pabalang na sagot ni JC.

Ugh kalurkey itey beauty ng chirvachuchung may

goddess akey imbyernadette sembrano nafalling
given by the heaven oh jusko Lord!! Napakamot
naman si JC. Ano bang pinagsasabi ng babaeng to
ha?

Alam mo dalawang oras na tayo dito pero naubos

lang sa pagtatalak mo. Imbes na matapos na tayo
no. Dyan ka na nga! Wala, naubos na talaga
pasensya ni JC. Nagulat naman si Rhian. Paano
kasi sila naassign bumili ng mga kakailangang
gamit para sa retreat nila bukas. Ewan ba inako ng
Values club yung mga materials, ayan tuloy.

Para namang natulala si Rhian ng nakita niyang

naglakad na papalayo sa kanya si JC. Oh noes
hindi pwedeng iwan siya nito. EH NASA KANYA
YUNG PERA TAPOS INIWAN SA KANYA YUNG
BASKET!!

Ugh ang arti mo naman teh, kalurkey siguro

tarush ka no!! Bulong ni Rhian sa sarili tsaka
pinilit sundan si JC. Malas nga naman pinagsama
pa silang dalawa, sila nga tong hindi magkasundo
sa Values club. Paano kasi si JC ang well-known
snobbish. person sa high school. Tapos parating
galit, eh alam nyo naman si Rhian happy go lucky.
Ayan tuloy.

Hoy JC wag ka ngang mang-iwan nasayo yung

pera!! Sigaw ni Rhian kay JC patuloy lang
maglakad. Wala di na nga siya pinapansin. Kung
makapagPMS naman tong lalaking to no. Daig pa
si Papa Lawrence o papa Ralph o kahit sinong
papable sa isang story. Sinundan lang niya si JC
hanggang nakita niyang huminto ito sa sa tapat ng
mga sardinas.

Sinundan lang siya ni Rhian pero nung tinry niya

ulit kausapin ito. Wala, ayaw pa rin.

Patay galit na si Mr. President.

Paano ba kasi to naging presidente?? Isip ni Rhian.

Halos matapos na nilang bilhin lahat ng nasa

listahan pero wala, hindi pa rin sya pinapansin ni
JC. Pero hinayaan na lang ni Rhian. Wala naman
siyang magagawa eh. Ugh, napagbuntungan

nanaman ng galit. Naglalakad lang sila ng

mapatingin siya sa harapan niya.

Halos muntikan nang mabitawan ni Rhian ang dala

niyang basket. Oh pooh.s tongue in a moo. Is this
really true??

Napahinto siya sa kinatatayuan niya. Shet shet

shet shet, nananaginip lang ba siya o ano? Sabihin
nyo sa kanya!!! Yung totoo!!

Si Marco ba tong papunta sa direksyon niya

ngayon?

Halos di makapaniwala si Noneen sa hawak niyang

picture ngayon, si Natalie Sanchez ba to? Nung
bata pa siya? Napalunok siya, bakit may picture
sila ni Lawrence? At bakit hanggang ngayon
nakatago pa rin to sa mga gamit ng asawa niya?

Titingnan pa dapat niya ulit ito ng mabuti ng

biglang may humablot sa kanya nung picture.
Nagulat naman siya ng makita niya si Lawrence,
seryosong seryoso ang mukha. Agad naman
niyang binalik ang picture na iyon sa box at tsaka
sinara yung cabinet. Para namang nabato si
Noneen sa pwesto niya. Nablanko utak niya, wala
eh. Wala siyang magawa o wala siyang maisip na
sabihin.
Di ba sabi ko wag na wag mong pakekealaman
yung box na to? Seryosong sabi ni Lawrence.
Wala namang masabi si Noneen. Ewan ba niya,
nagsisink in pa lang sa kanya lahat eh.

Bakit ka ba andito?

Tanong ni Lawrence.

S-sorry. H-hinahanap ko kasi yung p-pentel pen

ko. Mahinang sagot ni Noneen. Ang lakas ng
kabog ng puso niya, gustong gusto niyang
tanungin si Lawrence kung sino ba siya, sino ba
yung babae sa picture nay un.

Nilagay ko sa taas ng study table mo. Hindi mo ba

nakita? O hindi ka lang naghahanap? Masungit na
sabi ni Lawrence.

Sino siya? Hindi na napigilan magtanong ni

Noneen. Bakit? Meron naman siyang karapatan di
ba?

No one. Tipid na sagot ni Lawrence. Tiningnan

siya ni Noneen sa mata.

Sigurado ka? Para bang biglang kinabahan si

Lawrence sa tanong ni Noneen. No, he thinks.
Hindi pa ito yung tamang panahon. Besides, he
doesn.t want to talk about this, about her. He.s on
the phase of moving on, he is learning it. Ayaw na
niyang maungkat pa kung ano yung nakaraan.
Move on nga naman.

Oo. Sagot ni Lawrence pero hindi niya inalis ang

tingin kay Noneen. Damn it, nakamove on na siya.
Oo sigurado na siya dun. Mahal niya si Noneen
alam niya yun. Yun ang nararamdaman niya pero
miske ganun man, hindi niya kayang pagusapan
ito sa ngayon.

Okay. Mahinang sagot ni Noneen tsaka ito umalis

ng kwarto niya. Napabuntong hininga naman si
Lawrence at napahawaka sa ulo niya.

Buhay nga naman.

Hoy tara na sa counter. Masungit na sabi ni JC.

Pero wala si Rhian nakatingin pa rin kay Marco na

halos isang dipa ang layo sa kanya. Shet shet,

bakit hindi siya makagalaw? Fdge anong gagawin
niya???

Hoy bakla. Ano ba, galaw nga dyan. Nastroke ka

na ba? Inis na sabi ni JC habang niyuyugyog nito
ang balikat niya. Napalunok si Rhian, shet shet
shet. Paano nga ba? Anong gagawin niya? Hindi
niya kayang makita to!! Sa lahat ng nangyari? Di
niya kaya!!

J-JC. Yakapin mo ko. Nanghihina na sabi ni

Rhian. Halos ilang hakbang na lang kasi. Oo
maaaring hindi pa siya nakikita ni Marco pero
siguradong paglingon nito sa harap. Magtatama
ang mga mata nila.

Ano? Hibang ka na ba? Tara na sa counter, etong

babaeng to no. Sabi ni Jc, maglalakad na ulit ito
ng pinigil ni Rhian.

JC please? Napalingon naman si JC kay Rhian.

Dapat talaga sisigawan na niya to pero punong
puno na siya eh. Pero nawala yun bigla lahat ng
makita niyang para bang may nangingilid na luha
sa mga mata nito habang nakatingin sa harapan.
Tiningnan niya kung ano ang tinitingnan ni Rhian
at nung makita na nga niya hindi na siya nagdalawang isip pa.

Kinuha niya ang dalang basket ni Rhian at tsaka

nilapag sa floor. Hinila niya ito tsaka niyakap,
hinayaan ni JC naisubsob ni Rhian ang mukha nito
sa balikat niya.

At sakto naman, napalingon na si Marco sa

harapan niya.
So I guess you owe me an explanation right?
Sabi ni JC habang naglalakad sila sabay tingin nito
ng saglit kay Rhian habang nakataas ang kanang
kilay. Napalunok naman si Rhian, bakit ba kasi sa
lahat ng pagkakataon at tao na maabutan sya
magnervous beautydown etong papable na nasa
tabi pa niya.

Ahhh iyon ba
Sabi ni Rhian habang nagiisip ng
dahilan. Botcha talaga no, kung napakagaling lang
niya magsinungaling edi gorabels na sya eh.

I.m waiting. Sabi ni JC. Portakels naman no. Isip

ni Rhian. Napakamot ito sa ulo niya.

Wala lang yun! Napuwing lang ako. Napailing na

lang siya sa loob loob. Nak ng dyosa Rhian, ano ba
naman yang excuse mo. Sa lahat na lang ng
pwede mong maisip yung pinaka-kapanipaniwala
pa.

Can you please give me a better alibi? Isa sa

mga kinaluluka ni Rhiansa papable na to eh yung
biglang biglang pageenglish eh. Siguro kung
pagsasama-samahin yung mga panahong
magkasama sila at nagsasalita ito ng English.
Makakakolekta ka ng isang drum ng nosebleed
mula kay Rhian. Oh well, alam nyo namang iba
ang language ni Rhian.

English chenales! Teh Pilipino ka di ba?

Magtagalog ka nga at juicekobels JC! Ano bang
pakealam mo sa beauty breakdown ko
kanina. Basta! Napuwing ako kanina, pwede
maniwala ka?

Nope. Simpleng sagot ni JC. Napahinto naman si

Rhian tsaka tiningnan ito ng masama. Huminto rin
si JC tsaka siya tiningnan. And guess what?
Tinaasan pa sya nito ng kilay.

Aba! Aba! Naghahamon ata to ng beauty fight eh.

Sabi na nga ba medyo bad-ing to eh.

Eh kung jombagin ko mahiwagang feslakus mo.

Goradora na nga beauty ko. Chismosong bakla!
Grr Inis na sabi ni Rhian tsaka ito dumiretso at
sumakay sa jeep. Napangiti naman si JC. Wow,
parang di kinaya ng English niya yun ha. Napailing
siya.

This girl is pretty interesting. Isip niya. Nga naman

bakit siya naiyak nung nakita nito ang pinsan niya?

---

RETREAT NA!!!

Tatlong exclamation para masigla, pero parang

miske kahit ilag exclamation point ang ilagay mo
dyan, hindi mo maaalis na inaantok talaga si
Noneen at Rhian pareho.

Teh, inaantok pa ako. Matamlay na sabi ni Rhian

kay Noneen. Pareho silang nakaupo sa bench
malapit sa parking lot ng eskwelahan nila. Lahat
ng estudyante kasi andito na, kung baga eto na
yung assembly eh kaso itong dalawang to.
Msyadong inaantok naupo muna.

Bakit kasi ang aga ng calltime?? Nakapikit na

sabi ni Noneen. Bwisit eh, sino bang ewan ang
magpapacall time ng 4:30 am pag retreat. Tarages
ang aga aga, parang laguna lang naman. Kalayo
no! Buti nga ang tiyaga ni Lawrence sa pag-gising
sa kanya eh. Paano naman kasi halos kalahating
oras siyang pinuputakte nito sa kwarto niya. Binato
na nga nito lahat ng unan sa kanya pati yung
pencil case niya kaya may band aid tuloy si
Lawrence sa kilay. Malay ba nyang sakto pala yung
bato niya miske inaantok pa sya. Ayan tuloy
ginawang Christmas lights ni Lawrence yung ilaw
niya sa kwarto at ginawang drums yung kawali
nila. Kahit kelan no, di matitinag; Lawrence
Alcantara.

Di pa naman siya nakatulog agad dahil

kakatumblr.

De tanong mo kay Papa Lawrence, excited ata

aga aga eh. Cheneles ekla bu. Matamlay na
sagot ni Rhian. Napabuntong hininga naman si

Noneen. Wala eh, msyadong organized yung

asawa niya. Tsk

Students of Bus #5 please get ready. Biglang

announce nung kung sino man yung nasa dulo.
Tumayo silang dalawa tsaka naglakad papunta sa
gate. Pag dating ng bus pumasok na sila dito,
umupo si Noneen sa bandang dulo ng bus,
sumunod sa kanya si Rhian uupo na sana to ng
biglang tinabihan ni Ralph si Noneen.

Goodmorning. Bati nito habang nakangiti. Kita

nanaman dimples, shet kahit kelan talaga Ralph
no, ang pogi pogi mo pwedeng pampaganda ng
araw. Isip ni Noneen.

Goodmorning.

Bati pabalik ni Noneen.

Ay kalurkeeeeeeee teh! Di kinaya ng neurons

kong pagod na pagod sa pag party in the usa last
night tapos biglang churvaekek chorness kuhabels
mo trono ni madir kalurkey kung di ka lang
papable ako make patol na omg. Sabi ni Rhian
habang nakahawak sa noo nito at umiiling-iling.
Umaga umaga, ingay ingay. Napalingon naman
si Rhian sa nagsalita nakita nya si JC pumunta sa
bakanteng upuan sa harapan ni Noneen tsaka
natulog.

Umaga umaga, sungit sungit. Chaka ka teh.

Bulong ni Rhian habang nakatingin ng masama kay
JC. Natawa na lang si Noneen at si Ralph sa
dalawang to. Bigla namang dumilat si JC tsaka
tumingin ng masama pabalik kay Rhian.

Tsaka nya ito biglang hinila.

Just sit could you? Tsaka ito umirap at natulog

ulit. Napailing na lang si Rhian tsaka umirap.

Dedubells kang charing chenes pwedetseu?

ni Rhian.

Sabi

Okay lahat na ba andito? Hmm? Sabi ni

Lawrence habang tumingin si lahat ng biglang
mahinto ang tingin niya kay Noneen at Ralph na
nagkwekwentuhan. Napalunok sya, haven.t I made
it all clear? Isip niya.

Guess we.re ready to go.

Ganda ng mood natin ngayon ha. Bati ni Noneen,
ngumiti naman si Ralph. Kaines to no, bakit ka ba
nagkaroon pa ng dimples sumobra ka naman sa
cute tuloy pag ngumingiti.

Halata ba?
mahina.

Tanong ni Ralph tsaka tumawa ng

Ay hindi jinojoke lang kita, bakit ka nga naman

ngingiti eh parati kang bad mood. Sarcastic na
sabi ni Noneen. Tiningnan naman sya ni Ralph.

Excuse me?? Di naman ako parating bad mood

ha. Giit nito. Napailing naman si Noneen habang
nakangiti.

Excuse me?? Eh ikaw nga to pag naglalakad sa

corridor parating magkasalubong ang kilay at para
bang may usok effects na lumalabas sa tenga mo.
Natawa naman si Ralph sa sinabi ni Noneen. Kung
nakakamatay nga lang yung tingin namatay na
lahat ng dinadaanan mo eh.

Hahaha, di ako bad mood. Wala lang talaga ako

sa mood minsan, alam mo na nagbibinata.

Ano? Natawa sila pareho. Natuwa naman si

Noneen na nakakapagusap na sila ni Ralph ng
ganito. Nung nakakaraang araw kasi di niya ito
nakikita eh, akala pa naman niya nagdaramdam sa
kanya. Pansin nga din niyang para bang ang gaan
ng paligid. Para bang walang problema.

Wala nga ba?

Bigla silang natahimik pagkatapos non, tumingin si

Noneen sa bintana. Eto kasi yung mga moments
na medyo awkward na parang di naman na di mo
malaman.

Kamusta ka na? Biglang nagsalita si Ralph.

Napatingin naman siya dito. Eto na nga ba sinasabi
ko eh. Isip niya. Di malaman ni Noneen, parang
kahit papaano iniiwasan niya yung sobrang
seryosong usapan kasma si Ralph.

Para kasing hindi pa ito yung tamang panahon.

Hindi nga ba?

Kamusta na kayo? Medyo hininaan ni Ralph ang

boses niya. Alam naman nilang sila sila pa lang
nakakaalam nito.

Ayos naman. Ganun pa rin, as always. Medyo

naging sweet nga lang yung kuya mo bigla.
Napatingin naman si Noneen sa mga kamay niya.
Ugh, dapat ba nyang tanong? Eh wala naman
syang gusto kundi magkaayos yung dalawa eh.

Eh..kayong dalawa? Tanong ni Noneen. Tsaka

tumingin kay Ralph. Nakita niyang ngumiti ito
habang nakatingin ng maiigi sa kanya.

Kami nino? Sumenyas naman ang mga mata ni

Noneen sa harap. Doon sa may unang upuan kung
nasaan si Lawrence. Oo nga, sino pa nga naman
ang itatanong na sila?

Ahh. Napatango naman si Ralph. Ngumiti si

Noneen.

So?

Alam mo namang dalawa lang ang sagot ko dyan

eh. Sabi ni Ralph. Napakunot naman ng noo si
Noneen. Next question please o no comment.

Okay fine. Kelan kaya maiiba yang sagot mo no?

Bakit ba kasi sa akin mo tinatanong? Bakit hindi

sa kanya? Kasi hindi sya sasagot o makikinig.
Inirapan na lang ni Noneen si Ralph tsaka ngumiti.

Okay fine, you win. Next topic please. Tumawa

naman si Ralph habang napapailing si Noneen.
Napatingin sya ulit sa binatana.

Isa lang naman ang gusto niya mangyari ngayong

retreat eh.

Ang magkaayos silang magkapatid. Pwede kaya

yun?

Pagkatapos ng halos dalawang oras na biyahe,

nakarating na rin sila sa Laguna. Isang parang
bahay pari na may ilog at malapit sa bundok ang
pinuntahan nila. Naglabasan na lahat ng inayos
muna ni Noneen ang backpack niya.

Gerlaluley, baba ng binibining peg ko okay? Dyan

ka na muna? Gogora na ako sa LBS. Sabi ni Rhian
sa kanya. Napakunot naman ng noo si Noneen.
LBS? Huh?

LBS, shortcut for labas. eto naman made remove

remove chenes pegatuts lang ako sa tiktektuk na
a. Shunga shunga, anyare ba sayo? Nagtito boy
ala marvelous wonderful expedition kayo ni Papa
Ralph nagfloating river peg na brain mo.
Nagkatinginan lang si ni Noneen. Wala eh,
nakakaspeechless. Ano ba pinagsasabi ng
bestfriend niya?

Jeez woman, even your bestfriend doesn.t

understand what you are talking about. Sabi ni JC
habang tumayo na ito sa upuan niya tsaka umalis.
Inirapan lang niya ito, kahit kelan no. Epal sa
buhay niya si JC.

Bakla, wala akong dalawang google translator

eh.

Gaga, ang ibig ko lang sabihin lalabas na ako

mauna na ako hinatayin na lang kita. Magccr pa
kasi ako. Ay churvabelalulels.

Ah, sige sige. Puntahan na lang kita sa labas. Sige

na. Sabi ni Noneen, tumango si Rhian tsaka ito

lumabas. Pagkatapos mailagay ni Noneen ang

headphones niya at kalat sa bag. Tumayo na ito
tsaka naglakad papalabas ng bus; nakita niyang
nakaupo pa rin si Lawrence sa harap.

Eh?

Sir? Tawag niya. Lumingon naman ito sa kanya

tsaka siya tinaasan ng kilay. Bad mood? O meron
tong buwanang no scratch that, araw araw pala to
dalawin.

Wala po sir. Di pa po ba kayo baba?

Tanong nito.

Medyo malapit na, kung balak mong wag

humarang sa daan. Inirapan lang siya ni Noneen
tsaka naman ito bumaba ng bus. Yung totoo, di pa
ba sya sanay sa pagiging super bipolar nung taong
to. Nako pag sya nagcollege mag psychology sya!
Nang magamot niya tong bipolar nyang asawa.
Grrr.

Ilang minuto rin ay bumaba na si Lawerence, pati

rin ang mga iba pang teacher na kasama at handle
ang 3rd year.

Okay lahat ng babae sumama kay Ms. Cruz at

lahat ng lalaki sa akin. Guiguide namin kung saan
kayo matutulog for 2 nights. Okay? Go go!
Seryosong sabi ni Lawrence tsaka pumalakpak

habang pumila ang mga estudyante kung saan

dapat sila.

Uy bakla.

Uy tagal mo bakla magCR ha.

Najembotchi ako eh. Sagot ni Rhian habang

pumila ito sa likod ni Noneen.

Ha? Jembo

Alam mo na yun bakla wag ka ngang pavirgin.

Nanlaki naman bigla ang mata ni Noneen. oy oy
oy, ano yang iniisip mo gago natae lang ako. Eto
no.

Ah, linawin mo kasi sabi ko sayo di ba wala akon

dalang google translator dito.

Okay girls? Maghanap na kayo ng gusto nyong

makasama sa double deck or makatabi okay? Go
ahead. Sabi ni Ms. Cruz. Bigla naman kaming
nagkatinginan ni Rhian tsaka kami ngumiti sa isa.t
isa.

Elem me yen.

Syempre nemen neseye ne eng lehet eh.

Okay guys since it.s 8:00 we will all have our

breakfast tapos by 9 darating an gating speaker
pastor and we will start our activities. And I
promise guys it will be fun fun fun!! Sabi ng
gurang nilang principal. Yung pandak, yung dapat
nasa Alaska, mukha kasing penguin.

Fun fun fun daw bakla. Bulong ni Noneen kay

Rhian. Tumawa naman ito.

Kalurkey, excited lang yan pumuntang ilog eh.

Lunurin ko pa yan mamaya.

Tapos ng ating activity for the morning, we will

take our lunch then pagpapamahingahin muna
naming kayo. Then we will start our afternoon
activity na gaganapin sa tree square. It won.t be a
physical activity but we will make sure you guys
will learn something. Sabi ni Ms. Cruz.
After non you guys are free to do anything wag
lang kayo lalayo sa vicinity ng mga flags na
nakapalibot kundi kung ano man ang mangyari sa
inyo after, hindi na naming iyon pananagutan
okay? Dugtong ni Lawrence. Tumango naman
lahat ng estudyante. Tsaka sila dumiretso sa mga
kubo at kumain na ng breakfast. Dumating na nga
ang 9 at iyon ang first activity pala nila ang group
activity, pero ang mas nagpaexcite dun ay sa ilog
nila ito gagawin. Nagpalit na sila ng damit tsaka

sila grinupo. Malas nga naman, walang nakagrupo

si Noneen na kaclose niya. Yellow team kasi siya,
si Rhian pink at si Ralph naman orange.

Okay so ito na ang gagawin nyo okay? Nakikita

nyo ba ang tubong ito? Sa loob nito merong bola.
So ano meron? Kelangan nyong makuha yung bola
ngunit ang gagamitin nyo lang na paraan para
makuha ito ay ang tubig galing sa ilog. Pupunuin
nyo ito ng tubig para lumutang yung bola. Ang
unang team na mailabas ang bola ang syang
magwawagi. Kuha nyo? Paliwanag ni Pastor
Remy.

Pero pastor, may butas po yung mga tubo. Paano

po yon? Tanong ng isang kaklase ni Noneen.

Yan na ang gagawan nyo ng paraan. So ready

everyone?? Pumwesto naman ang iba sa gilid ng
ilog ang iba naman hawak hawak na ang tubo.

Go!

Anong gagawin natin????

Noneen.

Tanong agad ni

Di ka ba nakikinig? Tanong ni Nikki, ang official

maarts sa kanyang klase. Di na lang niya ito
pinansin.

Alam ko na, ako na maghahawak ng tubo tapos

magsalok kayo ng magsalok. Ikaw Noneen tsaka
Daniel kayo na lang yung kumuha ng tubig tapos
kami na magtatakip sa butas. Bili go! Sabi ni Yue,
isa sa mababait niyang lalaking kaklase. Honor
student kasi eh.

Agad agad naman pumunta si Noneen sa ilog tsaka

ito madaling madaling nagsalok ng tubig gamit ang
isang tabo, binigyan kasi ng tig dadalawang tabo
ang bawat grupo. Yun lang daw ang pwedeng
gamitin.

Ano ba yan, ang bagal naman. Maarteng bulong

ni Nikki pero halata namang may pinariringan lang
to. Ugh, bwisit bakit kelangan magkagrupo pa sila

nito. Hay, teamwork patience teamwork!! Isip ni

Noneen.

Nakakailang salok na rin si Noneen at halos

nakakalahati na nila ng tubig ang tubo pero
syempre hirap na hirap pa rin silang takpan ang
mga butas, yung iba kasi ang laki.

Bili Noneen kaya mo yan!! Pagchecheer ni Yue

habang hawak ni ang tubo at nakatakip ang paa at
pisngi niya sa butas ng tubo.

Sinalin ni Noneen ang tubig tsaka nagmadaling

tumakbo papunta sa ilog ng bigla siyang matalisod
at napaluhod.

Noneen!!

Sigaw ni Yue at Daniel.

What the hell??

umirap ito.

Inis na inis na sabi ni Nikki at

Agad naman napalingon si Lawrence. Tsaka

pinuntahan si Noneen na nakaupo habang ang
kaklase nito ay inaalalayan siya.

Shet Noneen, dumudugo yung tuhod mo.

Daniel. Umiling naman si Noneen.

Sabi ni

Di kaya ko to. Mahinang sagot ni Noneen. Puck

ang sakit sobra. Isip ni Noneen. Kaso nga naman
yung grupo niya. Bakit ba kasi hindi sya
nagiingat??

Ako na bahala dito. Biglang may boses na

nagsalita sa likod niya. Lumingon naman si
Noneen, nakita niya si Lawrence tsaka sya
tiningnan ng masama.

Patay. Sermon nanaman to.

Di ayos lang ako La Sir. Sabi ni Noneen. Umiling

lang si Lawrence tsaka siya binuhat nito.

Mukha bang okay yan? Nakita mo na ngang

dumudugo, ito kasi di nagiingat. Sabi ni
Lawrence. Lumingon naman sis a principal nila.
Ma.am dadalin ko lang po sya sa med, ako na po
sasama. Tumango na lang ang principal tsaka sila
umalis. Medyo malayo-layo rin yung kubo ng mga
teacher.
Bigat mo. Magpapayat ka nga.
habang naglalakad.

Sabi ni Lawrence

Ibaba mo na nga lang ako sabi ko na nga ba wala

kang gagawin habang naglalakad tayo kundi
magreklamo. Inis na sabi ni Noneen. Napangiti
naman si Lawrence.

Sige bababa kita, kaso

Ano?

Kiss muna.
"Kiss muna."

"Ay p*t#@$)(*$@#$." Napamura naman si

Noneen tsaka bigla nitong binatukan si Lawrence.

"Aray masakit ha!!" Reklamo ni Lawrence tsaka

niya tiningnan ng masama si Noneen. Tiningnan
naman niya ng masama ito pabalik.

"Eh kung may makarining sayo??? Shunga shunga

ka rin no? Gamitin mo naman yang magna cum
laude mong utak." Mahinang sabi ni Noneen kay
Lawrence. May point naman sya, mahirap na.

"Sa tingin mo sasabihin ko yun kung alam kong

may tao sa paligid. Excuse me, wag mo kong
ihalintulad sa utak mong pangdulo ang average sa
isang pilot section." Inis na sabi ni Lawrence at
agad naman syang binatukan ni Noneen.

"Nakakarami ka na ha."

"Hindi ako panghuli sa klase no, ano akala mo sa

akin tanga?!" Ngumisi naman si Lawrence tsaka
tumingin sa kanya.

"Oo."

"Anak ng tucha ka tala--"

"Sige subukan mong batukan ako ihuhulog kita."

Hindi naman natuloy si Noneen sa balak nyang
pagbatok at umirap na lang kay Lawrence.

"Gurang." Simple na sabi na lang ni Noneen dito.

Hindi na lang nagsalita si Lawrence at ngumiti na
lang ito. Nakapunta na sila sa teacher's quarters,
inupo ni Lawrence si Noneen sa isang sofa dito
tsaka kinuha ang first aid kit.

"Kaya mo naman tumayo di ba? Hugasan mo

muna yang sugat mo habang kukuha lang ako ng
bimpo." Sabi ni Lawrence, tumayo na lang si
Noneen miske hapding hapdi sya sa sugat nya.
Letse naman eh, of all the times na pwede syang
magksugat ngayong retreat pa. Paano na niya

maeenjoy ang 3 days and 2 nights na stay nila

dito.

Ahuhuhu, ikaw kasi Noneen eh.

Bumalik si Noneen sa sofa tsaka naman lumapit sa

kanya si Lawrence.

"Sa susunod ha, di porke't may time pressure

pwede mo nang gamitin yung katangahan mo."
Sabi ni Lawrence habang pinapahiran ng betadine
ang sugat ni Noneen.

"Langya, sa ilang minuto ba na lilinis mo yung

sugat ko ipapamukha mo lang na katangahan to."
Reklamo ni Noneen.

"Eh ano yun destiny mong madapa? Magiingat ka

kasi, pero oo tanga ka talaga."

"Thank you ha! Thank you sobra! Jusko paano ba

kita naging asawa???" Inis na inis na sabi ni
Noneen with matching movements. Syempre para
damang dama.

"Well you are fortunate enough to be a payment

so..." Bigla namang nagkatinginan ang dalawa.
Payment.

Ouch, payment. Kabayaran, shet tagusan. Isip ni

Noneen. Well, totoo naman eh. Ginawa nga lang
naman syang pang bayad utang di ba?

Nabigla naman si Lawrence sa sinabi niya. Hindi

naman niya ibig sabihin na parang isang bagay
lang si Noneen sa sinabi niya. From he's point of
view, he was just joking pero it looks like he had
crossed the line.

Totoo naman eh, kahit kelan sa tagal ng

pagsasama nila never nabuksan ang topic na to.

Shit Lawrence, wrong move.

"I'm sorry, I didn't mean it in that way." Agad na

sabi ni Lawrence. Umiwas ng tingin si Noneen
tsaka nagsalita.

"Alam ko." Mahinang sabi ni Noneen.

"Nee, I was just joking. I didn't mean to--"

"Alam ko." Pero sa iba pa rin nakatingin si Noneen.

Putakels naman oh, sa lahat ng panahon bakit
kelangan ngayon pa maopen yung topic na to.
Utang na loob naman.

"Look at me." Sabi ni Lawrence tsaka hinawakan

nito ang kanyang braso. "Nee look at me." Sabi
nito muli tsaka hinawakan ang mukha ni Noneen
para iharap sa kanya. Tiningnan niya ito sa mata
tsaka sinabing.
"You know you are more than that to me right?
Definitely way more than that." Sa sitwasyong to,
di malaman ni Noneen kung kikiligin ba sya o
maiiyak o maiinis. Eto nanaman yung part ng pag
biglang naibabalik yung mga bagay na bibinabaon
mo na sa limot, parang bigla kang tinutusok sa

puso, para bang lahat ng sakit bigla mong

naaalala.

"Noneen."

Di makasagot si Noneen. Di niya alam, walang

lumalabas sa bibig niya. Di niya alam kung ano
ang sasabihin. Wala, wala.

"You know that I love you right?" At dun lang sa

mga salitang yun biglang nawala lahat ng
pagaalala at iniisip ni Noneen.

Bakit ang laki ng epekto mo sa akin Lawrence?

"Lawrence..." Sabi ni Noneen nang biglang may

para bang natungo sa may pintuan. Napalingon
naman silang dalawa at tsaka lumayo si Noneen
kay Lawrence.

Shit, shit, shit. Nakasara yung pinto kanina di ba?

Bakit nabuksan?

Bigla namang kinabahan si Noneen. Tumayo si

Lawrence tsaka lumapit sa pinto, pagtingin niya sa
labas nito mukhang wala namang tao. Pero bakit
nabuksan yung pinto? Di ba sinara naman niya ito?

Napalunok si Lawrence tsaka napailing. Wag

naman sana.

Lumingon si Lawrence kay Noneen tsaka ngumiti.

"Tara lagyan na natin ng band aid yang sugat mo
tsaka bumalik na tayo sa may ilog."

Napahawak siya sa puso niya. What? Si Sir

Lawrence at Noneen? Pero di ba bawal yun? At
bakit sabi ni Noneen na asawa daw niya ito? Hindi
kaya??

Kinagabihan ng araw din na iyon binigyan ng free

time ang mga estudyante at bahala na sila sa
gusto nilang gawin dahil nga may biglaang
inasikaso ang head speaker nila. Magkasama si
Noneen at Rhian habang nasa harap ng sarili
nilang bonfire.

"Ehem bakla, charingtutis naman dyan belalus."

Napatingin naman si Noneen kay Rhian.

"Ha?'"

"Ay jusko make slowing getseubelalus aking make

speeching about vas happens. Ano kako nangyari

kanina! Kwento naman dyan uy." Sabay ngiti at

taas ng kilay. Napailing na lang si Noneen tsaka
natawa.

"Gumawa na ba kayo ng baby?"

Batok. Sapak. Tadyak.

"ARAY KO NAMAN TEH YUNG BEAUTYNESS KO

BIGLANG NASHREDDER ANG PEGING TEH NAMAN
TEH MASAKIT KAYA." Reklamo ni Rhian.

"Eh ang ingay mo kasi. May makarinig sayo, tsaka

wala no. Nilinis lang yung sugat ko tsaka bumalik
na kami. Nakita mo naman di ba? Etong bakla na
to." Sabi ni Noneen.

"Hmpf, malay ko ba sa inyo."

"Anong malay mo ba sa amin?"

"Pakipots style kayong dalawa, malay ko ba kung

biglang bumigay." Maarteng sabi ni Rhian habang
pinaiikot-ikot ang buhok sa kanyang daliri.
Napanga-nga naman si Noneen sa sinabi ni Rhian
tsaka ito napataas ng boses.

"ALAM MO NASOBRAHAN KA NA TALAGA TIGILAN

MO NGA PANUNUOD NG PORN."

"EXCUSE ME TEH, DI KAYA AKO NANUNUOD NG

PORN TUMIGIL KA NGA."

"DI DAW EH IKAW NGA TONG NAGTWEET NUNG

NAKARAANG SO EXCITED TO WATCH FIFTY
SHADES OF GREY WALA KANG MALOLOKO DITO."

"ANAK NG TUTA DI KAYA PORN YUN TEH EXCUSE

ME IT'S EROTIC ROMANCE."

"EROTIC ROMANCE KA PANG NALALAMAN DYAN

PINASOSYAL NA TERM LANG NAMAN YUN NG
PORN."

Natahimik naman silang dalawa ng makita nilang

halos nakatingin sa kanilang dalawa ang ibang
mga estudyanteng nagb-bonfire sa di kalayuan.
Nagkatinginan naman silang dalawa tsaka biglang
nagtakip ng mukha.
Shet, kakahiya.

Magisa naman si Ralph sa isang maliit na bonfire

na ginawa niya habang dala dala ang gitara niya.
Tutal, wala syang msyadong kaibigan at nahihiya

rin siya kahit papaanong lumapit sa mga kakilala

niya kaya napili na lang niyang magisa.

Nag-gigitara lang siya ng biglang may nagsalita.

"Ralph. Pwede ba kitang makausap?" Napahinto

naman siya tsaka napalingon sa likuran niya.

Woah. Anong meron? Isip nito.

"Bakit?" Walang emosyon na tanong ni Ralph.

"Alam mo na kung bakit." Simpleng sagot nito sa

kanya. Napabuntong hininga si Ralph tsaka
tumingin sa kapatid niya.

"Siguraduhin mong may sense ang sasabihin mo,

ayokong nasasayang oras ko." Natawa naman si
Lawrence tsaka umupo di kalayuan kay Ralph.

"Kahit kelan ang init ng dugo mo sa'kin no."

Ngiting sabi ni Lawrence.

"Look who's talking." Balik ni Ralph tsaka ito

tumingin sa kanyang gitara.

"Hindi ako nakikipagusap ngayon para

makipagaway Ralph." Talaga lang? Isip ni Ralph.
Sa bilang na beses silang nagusap parang parati
naman ata silang nagaaway nun ha?

"Nakikipagusap ako para makipagbati." Napatingin

naman si Ralph sa kapatid niya. Ano? Tama ba
tong naririnig ko ngayon?

"May sakit ka ba? O may taning na buhay mo't

nagsisisi ka na sa lahat ng kasalanang

pinaggagagawa mo?" Sarkastikong sabi ni Ralph.

Napailing na lang si Lawrence.

"Back at you. Pero to answer your questions, wala,

wala, wala."

"Eh anong trip mo? Bakit ang taong pinakakinamumuhian ang pagiging tao ko sa mundong to
biglang nakikipagbati sa akin??? Yung totoo?"

"Hindi ka ba nagsasawa Ralph? Parati na lang

ganito, puro na lang ganito. Alam mo minsan,
nakakatamad na rin eh." Bigla namang natawa si
Ralph. Tsaka ngumiti, di ako tanga. Sa loob loob
nito.

"Talaga bang nagsasawa ka na? O takot ka lang

mawala sayo si Noneen?" Nagkatinginan naman
silang dalawa.

Si Noneen.

Nga naman, bakit hindi siya magiging puno't dulo

ng mga dahilan ni Lawrence para makipagbati?

"Wag kang magalala, wala akong balak agawin

sayo si Noneen. Oo aaminin ko nung una meron,

pero ngayon wala na. Masaya na si Noneen sayo,

di naman ako ganun kawalang puso para wasakin
pa yon, para guluhin pa kayo. Pero eto ang
tandaan mo, isang beses na ipag-walang bahala
mo si Noneen at saktan..." Tumingin si Ralph sa
mata ni Lawrence.

"Hindi ako magdadalawang isip na agawin siya."

Tumayo na si Ralph tsaka kinuha ang gitara niya.
Para namang binuhusan ng malamig na tubig si
Lawrence sa narinig niya. Nagsimula nang
maglakad si Ralph papalayo ng mapangiti si
Lawrence tsaka ito nagsalita.

"Mahal mo na sya no?" Tanong ni Lawrence.

Napahinto ni Ralph sa tanong ni Lawrence.

"Sa tingin mo? Bibitaw ba ako ng ganito kung

hindi?" Sagot ni Ralph.

"Hinding hindi ko sya sasaktan." Napangiti naman

si Ralph tsaka lumingon sa kapatid niya.

"Wag mong sabihin, gawin mo."

Yung totoo? Papakawalan mo tapos tsaka mo
hahabulin? Are you out of your mind?! Inis na
sabi ni Cita kay Natalie. Nasa isang bar sila
ngayon, nabalitaan ni Natalie na nasa retreat sila
Lawrence ayan tuloy, udlot nanaman ang plano.

Are you really my friend or what? Di ba your

supposed to come here and plot my getting-backLawrence-cause-he.s-mine. whatever?? Tiningnan
ni Natalie ng masama ang kaibigan, nga naman
kampi dapat sya kay Natalie di ba?

Jesus Nat, I.m not as dumb as what you think. I

won.t be majoring Political Science if I would
tolerate this side of you. And from what the judge
of blah blah knows you.re committing a crime of
adultery! Paliwanag ni Cita, well she has a point.
Kasal nga naman si Lawrence at Noneen.

Their marriage isn.t legal here, akala ko ba major

mo is Political Science?? And for fuck.s sake any
court won.t even justify their marriage for that
stupid girl is underage. Dahilan niya sabay tungga
ng tequila na inorder niya. Napailing naman si Cita.

You know Natalie, on the first place why dumping

him and suddenly coming back and wanting him
back in your arms? Ano bang sense nito ha? I.m
your friend that.s why I.m telling you this. I have
my own understanding, alam ko kung kelan ariba
pa at alam ko kung kelan tama na, tigilan mo na.
At eto yun Natalie, eto yun. Tama na. Natawa
naman si Natalie sa sinabi ng kanyang kaibigan.
Tsaka siya napailing. Kung kelan ako bumalik
tsaka ako susuko? No way.

Nope Cita, I won.t give up. Besides, alam mo

namang di ko kagustuhang maging kami ni John di
ba? I was required for this stupid publicity! Sabi
niya sabay isang shot. Damn this feeling.

But you had a choice.

No Cita, wala akong choice! Walang wala! Damn

this stupid career and everything! Alam mong
mahal ko si Lawrence. Mahal ko sya, mahal na
mahal. Buong tapang na sabi ni Natalie.

Then tell me Nat, why did you left him?

Stop.

why did you choose your career over him? Why

didn.t you accept his marriage proposal?

Stop.

why didn.t you gave him the assurance that

you.ll always he his? Why did you choose Jo

Stop! Just please stop!! Tsaka na lang napahikbi

si Natalie. Shet, ang hard nitong kaibigan niya.
Kelangan ba talagang ipamukha lahat ng
pagkakamaling ginawa niya noon na pinagsisisihan
niya ngayon?

H-hindi ko naman ginusto to. God knows ang bata

pa namin when he did that, when he said he want
to marry me and I have my dreams and I can.t
just sacrifice everything

But he wanted to sacrifice everything for you

Natalie, he was willing to sacrifice everything.;to
leave every inheritance, to leave that stupid fixed
marriage, to everything
Mahinahon na sabi ni
Cita habang tinitingnan ang kaibigan na umiiyak.
Hindi man niya gustong makitang nasasktan ito,
pero gaya nga ng sabi niya. Bilang kaibigan alam
niya kung tama na at sobra na.

..but I was too dumb to not see that. Malungkot

na sabi ni Natalie habang pinupunasan ang luha.
Oo na tanga na kung tanga. Pero tao nga lang din
naman siya.

Nagkakamali.

Mahal ko sya Cita, di ko naman gustong

magmukhang yung masamang tao dito eh. Pero
Cita siya na lang yung meron ako, di ko kayang
mawala siya sa akin ng tuluyan. Cita, nakuha
niyang hindi bumitaw ng ilang taon miske di kami
nagkikita kaya kaya umaasa akong k-kaya pa
nyang humawak ulit. Tumawa siya habang
pinupunasan ang luha. Besides, I was the first girl
he ever loved.

Pero ilang beses mo bas yang binitawan? Natalie,

kung ako man si Lawrence aba napapagod din ako.
Yun ang sasabihin ko sayo. And one thing Nat, for
two years straight nakuha mong tawagan lang
siya. Hanggang tawag lang, and for two years

straight he has this girl with him, living with him,

laughing with him, arguing with him and anything
for God knows what they do. Sa tingin mo, kahit
katiting wala syang mararamdaman para sa
babaeng yun?
He said he loves me.

Simpleng sagot ni Natalie.

That.s what he said before. How about now?

Natahimik naman si Natalie. Oo nga naman, ilang
buwan na ba silang di nakakapagusap?? Hindi pa
ata lumalabas ang balitang naging sila ni John din
a sila nakakapagusap ng maayos nun.
Napabuntong hininga siya, di ba pwedeng
Icrtl+alt+delete na lang tong nangyayari sa buhay
niya?

Natapos na rin ang retreat at bumalik na sa dati

ang lahat. Ilang araw din ang lumipas at pirmahan

na ng clearance nila. Nga naman, tapos na and 3rd

year life nila at sa wakas

4th year na sila!!! Woooo. Senior year, naks

naman! Finally wala nang geometry! Trigo nga
lang meron na, sabay mo pa yung physics.
Yamuna, gwapo naman ang teacher. Sino pa nga
ba?

LAWRENCE ANAK KA NG NANAY MO AKIN NA NGA

YANG PRINGLES. Sigaw ni Noneen habang pilit na
sinasapak si Lawrence. Pero di naman nito
magawa paano kasi dinadakot lang ni Lawrence
ang mukha ni Noneen tsaka nito itutulak.

LAWRENCE NAMAN EH UTANG NA LOOB NAMAN.

Inis na inis na sabi ni Noneen. Kasi naman, siya
kaya bumili ng Pringles tapos ni isang piraso di
man lang siya nakatikim. Anak ng tukneneng.
Mahal kaya ng pringles no!!! FYI. 87 pesos din
yun. Sayang pandagdag na sana yun pambili ng
album ng B1A4. Sa gwapo ni Gongchan sa tingin
mo di maaakit si Noneen bumili?

Ayaw. Simpleng sagot ni Lawrence habang

patuloy na kumakain ng pringles.

LAWRENCE ANDREW ALCANTARA IBIGAY MO

YANG PRINGLES O TATANGGALAN KITA NG BUHOK
SA ILONG KALA MO!!! Pagbabanta ni Noneen.
Natawa naman si Lawrence tsaka tumingin kay
Noneen habang nakangiti.

Sa ibang parte ayaw mo?

kilay.

Sabay taas at baba ng

ANG MANYAK MO TALAGA EWWW EWW YUCK

SHET EWWWW. Sabay layo ni Noneen kay
Lawrence.

Ako pa ngayon ang manyak? Ano bang iniisip

mo? Painosente na sabi ni Lawrence. Napairap
naman si Noneen.

Ha-ha-ha parang may maloloko ka pa dito. ALAM

KONG ALAM MO YUNG INIISIP KO AT ANG
MANYAK MO. PEDO KADIRI YUCK EWW.

Bakit? Kili-kili kaya yung iniisip ko, ikaw ba anong

mabalahi

OP OP OP TAMA NA HANGGANG DYAN KA LANG

WAG MO NANG ITUTULOY YUNG SASABIHIN MO
KUNDI TATADYAKAN KITA SA ANO MO.

Sa ano?

SA MUKHA YOU LIKE? Hmp, bwiset. Sayo na nga

yang pringles na yan. Basta dagdag yan sa baon

ko ha. Utang yan. Balahura ka. Sabi ni Noneen

tsaka umayos na upo at tumingin sa TV.

Nag 4th year ka lang naging maton ka na. Sabi

ni Lawrence tsaka ito umiiling. Dinilaan na lang
niya si Lawrence tsaka nanuod ng TV. Ilang minute
ang nakalipas ng biglang may kumatok sa pinto.

Ako na. Sabi ni Noneen tsaka ito tumayo at

pumunta sa pinto. Binuksan niya ito at halos
inatake sya sa puso sa nakita niya.

HELLO NONEEN!! Nanlaki naman ang mga mata

ni Noneen sa nakita niya. Teka? Anong ginagawa

ng majonde na to sa bahay niya?? Sa pintuan

niya?? Sa harapan niya??

Nikki?

Nagtatakang tanong ni Noneen.

Yes sino pa ba kundi ang one and only Nikki

Abueva at your service! Maarteng sabi nito. As
usual what.s new?
A-alam ko pero anong ginagawa mo
dito? Tanong ni Noneen.

I don.t know actually. Uhm maybe I want to pay

visit? Kasi I really want to be super friends with
you. You know? Yiiiiz!! Sabay yakap kay Noneen.
Shet shet shet, no hindi pwede alam kong

pinaplastic mo lang ako pero mas alam ko na

dapat umalis ka na dito dahil baka may makita
kang di kanais-nais. Isip ni Noneen.

A-aahhh, hahahahaha ganun ba?? Tsaka

kumalas si Noneen sa pagkakayakap.

Yes!! Come on!! Hindi mo ba ako iimbitahing

pumasok sa oh-so-beautiful house mo? I really
want to make bo
Papasok na sana si Nikki ng
biglang hinarang siya ni Noneen. AHHHHHHHH
PAANO BA PAALISIN TONG MAJONDE NA TO?!

Ah, eh ano oo yun eh oo ano Sabi ni

Noneen. MAGISIP KA NG DAHILAN GAGA. Sigaw
ng utak niya sa kanya.

Huh?

Naguguluhang tanong ni Nikki.

Hindi kasi pwede ngayon. Marumi yung bahay ko

oo!! Di pa ako nakakapaglinis tsaka sobrang
daming ka

Nee sino yan? Napatahimik naman si Noneen at

bigla silang nagkatinginan ni Nikki. P A T A Y.

Wait is that that voice kay Sir Alcantara yun di

ba? What is he doing in you

AH HINDI HINDI YUN SI LAWRENCE I MEAN SI

SIR ALCANTARA!!! Ano ano kasi, yung kuya ko
yun!! OO!! Si kuya migs!! Kakauwi lang niya,
nakakahiya naman tsaka wala akong sinabing may
darating akong bisita kaya sa school na lang tayo
magchikahan ha? Sige BYE! INGAT SA PAGUWI!!
Nagmamadaling sabi ni Noneen tsaka nito sinara
ang pinto at nilock. Napahawak naman siya sa
dibdib niya, shet malapit na yun. Nakita naman
niya si Lawrence papunta sa kanya.

Sino yun? May bisita ka ba? Tanong ni Lawrence.

Napailing naman si Noneen tsaka ngumiti.

Ah wala, wala. Hehehe shhhh. Sabi ni Noneen

tsaka nilagay ang daliri sa bibig sign na tumahimik
si Lawrence.

Ha?

Naguguluhang tanong ni Lawrence.

Shhh, nagmemeditate ako. Sige na bumalik ka na

sa sala. Gora na. Shhh. Tumango na lang si
Lawrence miske naguguluhan ito sa mga
pinagsasabi ni Noneen. Napakamot na lang ito sa
ulo niya tsaka bumalik ng sala. Napabuntong
hininga naman si Noneen tsaka nagsign of the
cross.

Lord please, sana po walang alam yung majonde

na yun. Please.

Napatingin naman si Noneen sa bintana malapit sa

pinto niya. Putakels, nakabukas ng konti yung
kurtina. Shet, shet, shet. Sana naman nakaalis na
si Nikki.

Napalunok si Noneen tsaka siya lumapit sa

bintana at sumilip sa labas.

AY SHET. Napasigaw naman si Noneen. Nakita

niya si Nikki, nakasilip habang nakatingin ng
masama sa kanya. Nagkatinginan silang dalawa.

NO NO NO. WALA SYANG NAKITA DI BA??

WALA???

Nakita niyang ngumisi bigla si Nikki tsaka siya

inirapan nito at nagsimulang maglakad papalayo.
Agad namang lumabas si Noneen para mahabol si
Nikki.

NIKKI WAIT!!!! Sigaw ni Noneen. Nakita naman

niyang huminto ito sa paglalakad tsaka lumingon
sa kanya habang nakangisi na para bang may
balak tong masama. Lord, wag naman sana.

Uhm, see you in school Noneen!! Paki sabi rin kay

Sir ha?

"Bading."

"..."

"Oy bading."

"..."

"Bading??? Hello???"

"..."

"May balak ka bang gumalaw o magsalita? Jusko

hoy Noneen."

"..."

"PUNYETA DE BALAHURA NONEEN JAIZEL

EVANGELISTA NASTROKE KA BA O ANO HOY
GALAW GALAW TEH PAG MAY TIME!!!"

"..."

"What the??? Bading naman WAG KANG GANYAN

NAIIYAK NA AKO DITO." Nagaalalang sabi ni Rhian
habang kalabit ng kalabit o uga ng balikat nito.
Kaso kanina pa tong walang reaction. Takang taka
si Rhian, ano ba kasing meron??

"BADING ANO BA MERON HOY MAGSALITA KA NGA

BUNTIS KA BA?? ILANG WEEKS???"

"..."

Napabuntong hininga si Rhian tsaka siya napailing.

Wala, wala na ata tong pag-asa. Wala na syang
maisip na paraan, kundi sapilitang pagsasalita.

Tiningnan niya ang kaibigan tsaka ito biglang

sinampal ng pagkalakas lakas sa kanang pisngi.

"ARAY BAKLA MASAKIT HA!!!!!" Biglang sigaw ni

Noneen sa kaibigan niya.

"Ayan naman pala eh di ka pa nast-stroke." Sabi ni

Rhian.

"Bakit ba bigla kang nananampal ha?? Magpasabi

ka naman bakla, ang hard nun!!" Reklamo ni
Noneen habang hinihimas himas ang pisngi niya.

"Eh kasi naman mga tatlumpung minuto na ata

ako ditong nagsasalita kaso ni hindi ka man lang
gumalaw dyan o ano. Sabi mo sa akin may
sasabihin ka kaya tayo pumunta dito. Ano ba
kasing meron??"

"Bakla..." Nanlalatang sabi ni Noneen.

"Ano nga? Kalurkey itech ka teh, yung neurons ko

di mapakali di magetsung wakali dutsuning utak
mo teh!! Puro ka 'bakla..' 'bakla..' try mo kayang
not make putol sa sentence aber!!!" Reklamo ni
Rhian.

"Bakla...may...may nakakaalam na."

"Nakakaalam?? Ng alin?? Na buntis ka??"

"Anak ng nageemote na nga ako eh, eto na

sisimulan ko na ikaw naman wala kang bukang
bibig kundi kung buntis ba ako o ano. Jusko
bakla." Napairap naman si ni Noneen tsaka
napailing.

"Ano ba kasi yun!! Kumpletuhin mo kasi yung

sentence."

"May nakakaalam na ng kasal namin ni Lawrence,

actually nung nakaraang linggo pa nya alam pero
ewan ko ba bakit hanggang ngayon wala pang
rumor o kahit anong chismis na kumakalat sa
campus knowing na si Nikki pa nakaalam. Pero
miske ganun kinakabahan ako kasi simula nun
miske kahit anong approach ko sa kanya either
ngingitian lang niya ako o parang wala syang
narinig. Naprapraning ako bakla anong gagawin

ko??" Nagaalalang tanong ni Noneen. Totoo naman

eh, hindi naman sa hindi niya gustong wala pang
kumakalat na kung ano kaso, the more na walang
nangyayari para bang mas lalo syang
naprapraning. Para bang deep inside alam nyang
mas may malala gagawin si Nikki. Para bang
naghihintay lang to ng moment o ano man. Ugh!!!

Natahimik naman si Rhian sa sinabi ng kaibigan

niya. Shet.

Patay to.

"Uy bakla.."

"Bading bakit sa lahat ng hayop na nabubuhay

yang Nikki pa ang nakaalam?? Teh, tell me???
Bakit yung mortal ko pang enemy!! Yung mukhang
chimpanzee pa!!" Inis na sabi ni Rhian.

"Di ko naman sinasadya. Di ko alam kung bakit

bigla syang pumunta sa bahay ko eh sakto naman
si Lawrence ahhhh!! Bakla paano na to???"

"Alam na ba ni Lawrence to?" Tanong ni Rhian.

Napailing siya. Totoo naman kasi, di pa talaga. Di
niya masabi.
"Teh, feeling ko dapat sabihin mo na to kay
Lawrence bago pa may mangyari. Kasi, kasi..."

"Kasi ano?"

"Magna cum laude yun di ba? Mas mataba utak

nun kesa sa atin. Sa kanya mo na lang itanong!"
Ay. Napailing naman si Noneen. Akala naman niya
kung ano ang sasabihin ng kaibigan yun lang pala.
Kaso dapat nga ba nya sabihin kay Lawrence? Oh
kausapin muna niya si Nikki?? Ano ba talaga?
Medyo takot rin kasi siya, baka pag sinabi niya kay
Lawrence sermunan lang sya kaso wait, di naman
nya kasalanan yun ha?? Di ba??

3 months after.

Naglalakad si Noneen sa hallway papunta sa office

ni Lawrence. May tatanong sana ito. Tungkol sa
Physics nila, fudge ayaw na niyang bumagsak pa
ulit. Utang na loob naman.

Kumatok sya sa pinto tsaka ito binuksan.

"Sir Lawrence?" Sabi nito. Nakita niyang seryosong

may binabasa ang asawa ng biglang tumingin ito
sa kanya at ngumiti.

"Yes? Anong masamang hangin nagpapunta sayo

dito Ms. Evangelista?" Ngiting tanong ni Lawrence.
Natawa naman si Noneen tsaka pumasok.

"May gusto sana akong sabihin." Sabi ni Noneen.

Ahhhhhh, okay fine Lawrence ikaw na gwapo!! Isip
ni Noneen. Nakasalamin nanaman kasi ang asawa,
as usual sobrang gwapo. Ewan ba niya iba effect ni
Lawrence sa kanya pag nakasalamin.

Nuks, dagdag pogi points!

"Kung iaapela mo lang yung grade mo sa Trigo

pasensya na wala nang ibababa pa yun." Patuloy
na sabi ni Lawrence. Napanganga naman si
Noneen tsaka napairap. Oo na! Sya na
pinakamababa sa trigo nilang quiz kanina.

"Hindi tungkol dun wag kang magalala! Bwisit

pinamumukha mo ba talagang bagsak ako sa trigo
ha? Letsugas." Sabi ni Noneen, napatawa naman
ng konti si Lawrence.

"So what's your prayer for today? Spill it." Normal

na sabi ni Lawrence habang tinitingnan ulit ang
mga paperworks na kelangan para sa school nila.
This is it. This is really is it is it. Isip ni Noneen.
Napahinga siya ng malalim ng biglang bumukas ng
pagkalakas-lakas ang pintuan sa office ni
Lawrence.

"Ma-"

"BAKLA!!! SHET...NONEEN...PAPA LAWRENCE..."

Napalingon naman siya. Si Rhian nasa pintuan,
mukhang nagmamadaling tumakbo dito ha?
Hinihingal kasi, halatang pagod.

"Rhian, oh bakit anong meron??" Nagtataka at

nagaalalang tanong ni Noneen habang nilapitan
niya ang kaibigan. Napakunot naman ang noo ni
Lawrence habang nakatingin kay Rhian.

"Bakla...may...may dapat kang malaman." Sabi ni

Rhian habang hinihingal. Malaman? Bakit? Anong
meron? Isip ni Noneen.

"Teka nga bakit ba hingal na hingal ka at ano yung

dapat kong malaman??" Ewan ba niya parang
biglang lumakas yung pintig ng puso niya. Ano
meron? Bakit parang kinakabahan siya? Bakit
parang masamang kutob to ha?

"Yung picture..."

"Ha? A-anong picture?" Kinakabahang tanong ni

Noneen. Napaupo naman ng tuwid si Lawrence at
tsaka tinanggal ang salamin nito.

"Si Nikki..."

"Yung picture nyo ni Lawrence nasa bulletin

board." Sabi ni Rhian habang malungkot ang
mukha. Para namang biglang binagsakan ng
nagyeyelong tubig si Noneen sa kinatatayuan niya.

"A-ano?"

"Alam na nila. I'm sorry Noneen."

Shit. No!
Tumakbo agad si Noneen at dumiretso sa bulletin
boardnila. Nakita niyang napapalibutan ng

maraming estudyante ang bulletin board. Yung iba

mga nagbubulungan, yung iba mga nakatulala sa
picture, yung iba nagsisiksikan, at yung iba naman
mga nakanganga lang; di makapaniwala sa nakita
nila. Napalunok siya, tsaka siya nakisingit sa mga
estudyanteng nakaharang hanggang makita niya
ang halos isang bond paper na picture na nakaattach sa bulleting board.

Kung isang normal na tao, titingnan mo ang

picture parang ang sweet, ang cute na couple na
magkayakap.

Pero kung isa kang magaaral sa eskwelahan nila,

ang iisipin mo, nakakadiri, nakakahiya, mukhang
desperada yung babae sa picture, mukhang clingy
yung babae.

Suminghal siya.

Nga naman, kung manakto ang tadhana. Sa lahat

ng picture, eto pa yung nilabas? Kung saan mukha
syang hashtag desperada. Nice one.

Napatingin sya sa nakalagay sa baba nito tsaka

niya binasa.

"Stop acting like an innocent slut."

Para naman kinabog siya sa nabasa niya. Slut?

Agad? Sobra naman ata yun ha. Naramdaman ni
Noneen na para bang nagtutubig na ang mga mata
niya. Di niya alam kung ano ang gagawin, kung
ano ang sasabihin, ang alam lang niya nasaktan
siya sa nakita at nabasa niya ngayon at nahihiya
siya para sa kanya at para kay Lawrence.

"Nakakahiya naman siya, sa lahat ng pwedeng

landiin professor pa talaga??"

"Kala mo kung sinong mabait at pavirgin. Jusko."

"Kawawa naman si Sir Lawrence naaargabyado

dahil uhm.. sa isa dyan."

"Nga naman alhat ng tao may tinatagong landi di

ko lang akalaing ganyan pala yung sa kanya."

"TAMA NA NGA!! MGA PUNYABERES DIN KAYO NO

KUNG MAKAPAGSALITA KAYO NO KALA NYO KUNG
SINO KAYONG BANAL JUSKO IN THE NAME OF
MOTHER JUMBAEGERS THE NEGRETERS THE HOLY
BERNATUTS MAGSILAYAS KAYO KUNG DI
JOJOMBAGIN KO MGA FESLAKUS NYO. LARGA
ALIS CHUPE!!!" Sigaw ni Rhian sa mga
estudyanteng nakapaligid sa kanila ngayon.
Nagtakot at nagulat naman yung iba kaya mga
nagsialisan, yung iba naman nairita lang kay Rhian
at yung iba nagmonologue muna bago umalis.

"Oh look who's defending the slut, her slut

bestfriend!" Sabi ng isang babae sabay tawa.

"You mean gay slut? If I'm not mistaken di ba siya

yung transgendered sa school?" Para namang
nagdilim ang paningin ni Rhian. At naginit ang
tenga niya. Napangiti siya tsala tiningnan ang
babaeng nagsalita.

"You lil bitch which means a daughter or a dog,

you know what? I may be a slut. But I'm the
best..slut..in..town. PUNYETA, slut slut at
transgendered ka pang sinasabi dyan eh mas
malaki pa cup size ng bra ko sayo! At di pa to fake
di tulad ng sayo. Alis, bago ko pa sunugin lahat ng
buhok na meron kayo sa katawan at mukha!!!"
Inis na inis sa sabi ni Rhian. Inirapan na lang siya

nito tsaka umalis. Napailing na lang si Rhian tsaka

ito bumulong sa sarili.

"Irap irap pa kayo dyan dukutin ko mga mata nyo

gamit paa ko eh. Tsk." Bulong nito tsaka bumaling
kay Noneen. Nakita niyang nakatingin pa rin ito sa
picture kaya pinunit niya agad ito.

Nakita niyang napayuko si Noneen.

"Teh alam kong di maganda pakiramdam mo,

kukunin ko na lang yung bag mo. Iuuwi na kita sa
inyo." Nagaalalang sabi ni Rhian. Di naman
sumagot si Noneen kaya nilapitan siya ni Rhian.

"Uy teh." Sabi ni Rhian tsaka niya ito kinalabit.

Narining naman niyang natawa ng mahina si
Noneen.

"Yung totoo bakla, ginamit mo ba yung linya ni

Anne Curtis sa Maging Sino Ka Man kanina?"
Natatawang tanong ni Noneen. Napangiti naman si
Rhian.
"Bongga ba teh? Shet sabi ko sayo ako yung
nawawalang kambal ni Anne Curtis. Charot!!" Sabi
ni Rhian. Nakita naman niyang napangiti si
Noneen. Pero ilang segundo lang, napalitan din ng
lungkot yung ngiti sa mga labi nito.

"Paano si Lawrence bakla..." Mahinang sabi nito

habang nakayuko. Niyakap naman siya ni Rhian.

'Eto, ikaw na nga tong nagmumukhang masama si

Lawrence pa rin ang iniisip."

"Pero kasi di naman kasalanan to ni "

"I know, I know. Pero umuwi muna tayo okay?

Nakakapagod yung scene ko kanina."

"Mr. Alcantara, I'm pretty sure you are aware why

I called you here in my office right?" Tanong ng

principal sa kanya habang nakaupo sya sa harapan

nito.

"Yes Ma'am." Kalmadong sagot ni Lawrence miske

sa totoo lang kalat kalat ang isipan niya ngayon.

"Well, di na ako magpapaligoy-ligoy pa." Binuksan

ng principal ang drawer sa desk niya at kinuha ang
isang bond paper. Nilatag niya ito sa desk tsaka
tinulak papalapit kay Lawrence. "Can you explain
me this photograph Mr. Alcantara?" Tanong nito sa
kanya.

Napatingin siya sa picture at tsaka napalunok. So

ito pala ang pinagkakaguluhan ng mga tao ngayon
sa campus?

"I can explain this Ma'am." Sabi ni Lawrence tsaka

tumingin sa principal. "This is merely nothing and
being misunderstood by the people in the campus.
It's not what it looks like, I think they are having
the wrong perception." Natitiyak na sagot ni
Lawrence.

Napataas naman ang kaliwang kilay ng principal.

"Really Mr. Alcantara? Care to elaborate?"

"As her adviser and teacher, I am expected to care

about her situation inside or outside the school .
Since I'm like her parent or maybe an older
brother to her. I was just comforting her in the
picture, just like what a teacher would do when his
student is going through something. I guess giving
her a hug that time was doing her or us a harm."
Pagdadahilan ni Lawrence.

"Hmm..are you stating a fact Mr. Alacantara?"

No. "Yes."

"So there is nothing more between you and Ms.

Evangelista?"

No. "Yes."

"Then I guess i have heard enough. I trust you and

your words, I just hope in the future when you
comfort a student make sure it doesn't look
malicious at all okay? For now please clear all the
rumors running inside the campus. I don't want
people talking about a teacher-student love affair
here. Are we clear Mr. Alcantara?" Pagsisigurado at
tanong ng principal sa kanya.

Tumayo naman si Lawrence tsaka tumango.

"Crystal clear Ma'am."

Nakatingin lang si Noneen sa pinto. Umuwi na si

Rhian, tutal gabi na. Hinihintay na lang niyang
umuwi si Lawrence. Kanina pa nga niya iniisip
kung ano ang sasabihin dito pag nagkita sila. Di
nga niya alam kung may mukha pa syang
ihaharap. Feeling niya kasi kasalanan niya lahat. Di
niya sinabi dati na may nakakaalam na tungkol sa
kanilang dalawa, na nakita sila ni Nikki dati. Bakit
nga ba di niya sinabi?

Natanggal naman si Noneen sa malalim na pagiisp

ng biglang bumukas ang pinto. Lumakas ang pintig
ng puso niya. Kinabahan siya.

Lawrence, patawarin mo ko please.

Nakita niyang pumasok si Lawrence at sinara nito

ang pinto. Wala siyang makitang emosyon sa
mukha ni Lawrence. Basta ang alam niya,
mukhang pagod na pagod ito.

Patawarin mo ko.

Napayuko siya, ewan! Di niya kayang makita

reaksyon ni Lawrence pag nakatinginan sila.
Niyakap na lang niya ang binti niya tsaka nilagay
ang ulo sa tuhod niya.
"Nee." Narinig niyang tawag ni Lawrence. Hindi
siya kumibo.

Please.

Naramdaman niyang umupo si Lawrence sa tabi

niya. Hinawakan nito ang balikat niya.

"Nee, look at me. Please." Sabi nito sa kanya.

"Please Nee, look at me and talk to me."
Napahinga siya ng malaim tsaka tumingin kay
Lawrence.

"I'm sorry." Sabi ni Noneen habang pinipigilang

maiyak. Ewan ba niya. Nakakaiyak eh, naiinis
talaga siya sa sarili niya.

"Nakita niyang napangiti si Lawrence. "It's not

your fault." Kalmadong sabi ni Lawrence.

"It is, I'm sorry Lawrence. H-hindi ko talaga

sinasadyang ipahiya ka. I'm sorry, so sorry."
Naiiyak na sabi ni Noneen. Umiling-iling naman si
Lawrence tsaka hinitak ang braso ni Noneen at
nilagay ito sa bewang niya. Hinatak niya ito
papalapit sa kanya tsaka niya ito niayakap.

"Sshh, it's okay. Hindi ako napahiya." Sabi ni

Lawrence habang hinalikan niya ang buhok nito.
Hinigpitan ni Noneen ang yakap niya kay
Lawrence.

"Ayos ka lang?" Tanong ni Noneen.

"Parang ikaw nga ata ang dapat kong tanungin

nyan. Ayos ka lang?" Hindi. Yan sana ang gustong
isagot ni Noneen kaso hindi niya kaya. Sigurado
siyang maraming iniisip si Lawrence ngayon.

Ayaw na nyang dumagdag pa.

"Kakayanin." Mahinang sagot ni Noneen.

Kakayanin kaya niya? Lalo na pag pumasok siya

abukas? Kakayanin kaya niyang harapin silang

lahat?

"Kakayanin." Inulit ni Lawrence ang sinabi niya.

Kakayanin nga ba?

Oo kakayanin.

Maagang pumasok si Noneen kinabukasan. Para

nga naman wala pang katao-tao pag naglakad siya

sa hallway. Oo maaaring alam niyang miske hindi

siya makita ngayon sa hallway, paguusapan pa rin
siya at pagtitinginan. Yamuna, kakayanin nga di
ba?

Tahimik lang siyang naglalakad papunta sa room

niya ng makita niya si Nikki di kalayan sa pintuan
ng room niya. Napahinto siya. Ano nanaman ba
meron? Wag mong sabihing may second wave pa
syang pakulo?

Nakita naman niyang lumingon si Nikki sa

direksyon niya at nagkatinginan sila. Gustong
magalit ni Noneen, gusto niyang sampalin,
sigawan, tadyakan tong babae sa harap niya. Pero
nga naman, ano bang mapapala niya? Kundi
maooffice lang siya at magsasayang ng energy. Di
bale na, wag na lang.

Inalis ni Noneen ang tingin niya dito at tsaka

dinaanan na lang si Nikki na para bang wala ito sa
kinatatayuan niya ngayon. Papasok na sana siya
ng room nila ng bigla itong magsalita.

"Hindi ako ang nagpakalat ng picture." Napahinto

naman si Noneen. Ha? Ano? hindi siya? Lumingon
siya kay Nikki.

"At bakit naman ako maniniwala sayo? Ikaw lang

naman ang nakakaalam dito di ba?" Malamig na
tanong ni Noneen.

"Kasi hindi nga ako. Oo alam kong may relasyon

kayo ni Sir Alcantara, na..." Tumingin muna si
Nikki sa paligid niya para makasiguradong walang
tao. Tsaka niya tinuloy ang sasabhin. "...kasal
kayo. Pero hindi naman ako desperadang
ipagkakalat iyon. Ano ba kasing pakealam ko sa
inyo? Sa kung ano meron kayo? Isa pa, ilang
buwan ko nang alam ang tungkol dyan. Sa tingin
mo, kung ganun ako kasama, sana dati ko pa
pinagkalat. Pero hindi naman di ba?" Sabi ni Nikki.
Huminga ito ng malamin tsaka pinagpatuloy ang
pagsasalita.

"Let me set this straight okay? I was just curious

that is why I went to your house months ago,
narinig ko kasi kayong dalawa nung retreat. But
nontheless, I didn't care. I know I look and act like
a bitch and yes I pretty much don't look your
existence at all. Pero kahit papaano naman, may
konsensya ako. Di ako gagawa ng masama sa
isang taong inosente. Tsaka come on, mukha ba
ako yung type na susundan kayo araw araw para
lang mapicturan kayo ng magkayakap? Don't be
stupid."

'Ano bang alam ko sa takbo ng utak mo?" Inis na

sabi ni Noneen.

"Wala, that is why I'm telling you this right now.

Hindi ako ang may pakana ng picture na iyon.
Dahil wala naman akong pakealam at wala akong
mapapala. I'm clearing my name here, because I
know simula nung kumalat yon wala ka nang
iniisip na pwedeng gumawa nun kundi ako. I'm
innocent Noneen." Buong loob na sabi ni Nikki,

"Kung hindi man ikaw ang nagpost ng picture na

iyon, sino naman ang gagawa non? Samantalang
sa population ng campus na to, ikaw lang ang
nakakaalam. Kasalanan ko ba kung ikaw ang
pagiisipan ko kaagad?" Nagkibit balikat naman si
Nikki.

"I don't know! Ewan ko! Maybe a jealous janitor or

teacher or frustrated ex of Sir Alcantara! Ewan! Sa
daming naghahabol ng atensyon ni Sir di ko alam.
Basta I made it clear I did not do it and I have no
intentions at all. Try to figure our it on your own.
Ikaw naman ang asawa di ba?" Sabi ni Nikki tsaka
na ito tuluyang pumasok ng room nila.

Maybe a jealous janitor or teacher..

Frustrated ex of Sir Alcantara..

Frustrated ex of Sir Alcantara..

Frustrated ex of Sir Alcantara..

Natalie?

Si Natalie? Bakit naman niya gagawin yon? Di ba

may boyfriend na siya? Sabi sa tabloids nung
nakaraan? Di ba wala na sila? Matagal na di ba?
Wala namang nababanggit si Lawrence tungkol sa
kanya, well never naman talaga nagbanggit si
Lawrence sa kanya. Pero di naman niya kelangan
pang banggitin. Miske di ito sabihin sa kanya, alam
nyang si Natalie ang unang babaeng minahal ni
Lawrence ng sobra sobra. Napailing na lang siya.
Kinuha ni Noneen ang tray niya tsaka naglakad
papunta sa table nila ni Rhian ng biglang may

bumato sa kanya ng plastic bottle. Napatingin siya

kung saan nanggaling ito. Nakita niya galing pala
sa table ng mga chaka. Grabe ha!!

Narinig niyang nagtawanan ito, di na lang niya

pinansin ito at naglakad ulit. Pero di pa ito
nakakaalis sa kinatatayuan niya binato ulit siya ng
bote at balat ng saging. Tinamaan naman siya sa
mukha ng bote sanhi kung bakit nabitawan ni
Noneen ang hawak nitong tray at kaya natapon
ang spaghetti sa binti niya.

Nagtawanan ulit sila tsaka nagsalita ang isa:

"Sorry akala namin trashcan, mukha ka kasing

basuharan." Napalunok naman si Noneen. Tae,
grabe naman yun. Sobra naman yun ha. Halos
mangiyak-ngiyak na si Noneen sa kinatatayuan
niya. Grabe yung pangbubully na to, talagang
pinapahiya na siya ng sobra. Nakita naman niyang
nakatingin na halos lahat ng estudyante sa kanya.
Yung iba parang nagulat, yung iba di mapinta
mukha, yung iba nakikita tawa rin.

Bwisit kayo. Kala nyo mamalasin rin kayo. Pakyu.

Napatayo naman si Lawrence sa pwesto niya.

Nakaupo kasi siya sa teacher's cafe sa kabilang
gilid ng canteen kung saan doon ang tambayan ng
teachers pag break nila porke sa office.

Lalapitan na sana niya si Noneen at ipagtatanggol,

sisisgawan yung mga tumatawa at tsaka niya
dadalin sa office at yayakapin pero bago man niya
magawa lahat ng ito bigla siyang hinarangan ni
Ralph. Nagkatinginan sila, nakita nyang napailing
ito.

"Hindi ito tamang panahon. Ako nang bahala." Sabi

ni Ralph tsaka pinuntahan si Noneen. Nakita
niyang kumuha ng tissue si Ralph tsaka tinanggal
ang spaghetti sa binti nito.

"Tigilan nyo nga. Kung wala kayong masasabing

mabuti, manahimik na lang kayo. Satsat ng satsat
mga wala namang utak." Inis na sabi ni Ralph sa
mga babaeng nagtatawanan. Napahinto naman sila
at nagulat sa sinabi ni Ralph. Napatingin si Noneen
sa kanya.

"Tara na. Bago pa ako makabato ng trashcan sa

mga babaeng yun." Sabi ni Ralph tsaka inalalayan
si Noneen palabas ng canteen. Napalunok naman
si Lawrence tsaka bumaliksa upuan niya. Para
namang sinaksak ang psuo niya sa nakita niya
kanina. Wala siyang magawa, hindi niya kayang
ipagtanggol si Noneen, parang ouch naman. Ang
sakit sa ego niya, dahil alam niyang di pwede at
mas nakabubuti na wag syang mangialam sa
nangyayari ngayon.

Kaso kaya ba nyang makitang parating nasasaktan

si Noneen?

Di ata kakayanin.

Napabuntong hininga siya at napapikit.

I'm sorry Nee but I have to do this.

Sigurado ka ba dyan?

Oo. Mahinang sagot ni Lawrence habang

nakatanaw sa malayo. Napatingin si Ralph sa
kanya. Nasa gilid kasi sila ng isang hindi msyadong
nadadaanang highway yung may bangin, doon
nakapark ang kotse ni Lawrence. Nakaupo sila
ngayon sa hood nito. Tinext kasi siya ni Lawrence
kanina. Magkita daw sila dito.

Sa tingin mo ba yan ang pinakamagandang

desisyon? Hindi mo ba naiisip nab aka pagkakamali
yang gagawin mo? Seryosong tanongni Ralph.
Hindi niya kasi akalaing sinasabi niya ang mga
katagang ito, parang ang di niya pagakalang may
posibilidad pa lang humingi ng tulong sa kanya ang
isang taong ayaw na ayaw sa kanya.

Akalain mo nga naman ang panahon.

Napalunok si Lawrence. Sa totoo lang di rin niya

alam kung tama ba tong gagawin niya. Ito lang
yung naiisip niyang pinakamagandang hindi,
pinakakapani-paniwalang paraan; para matapos na
tong lahat.

Pinaglalaruan ka lang niya kayo.

Ralph.

Alam ko.

Kaso

Dagdag pa ni

Sagot ni Lawrence.

Sabi ni Ralph.

Kaso may hawak siya. May hawak siya laban sa

akin laban sa amin. Napayuko si Lawrence.
Noneen doesn.t deserve this. Dagdag niya.

She deserves a free life, for God.s sake she.s only

17. She.s too young to be involved with the bullshit
of my life. Natatawang sabi ni Lawrence habang
napapailing. Totoo nga naman, sa edad ni Noneen
dapat hindi niya muna nararasan yung mga bagay
na nangyayari ngayon.

So you are really going through with this huh?

Tanong ni Ralph.

I need to I have to. Nanghihinang sagot ni

Lawrence.

Alam mong maraming pwedeng mangyari pag

tinuloy mo yung balak mo. I might go ahead and

steal her from you. Nangingiting sabi ni Ralph.

Pabiro lang naman niya sinabi ito, pero nga
naman, sya pa rin si Ralph De Guzman. Masisisi
mo ba sya?

I know Ralph. I know. Sabi ni Lawrence habang

nakahawa sa buhok nito. Tila ba miske alam nyang
pwedeng mawala sa kanya handa niyang ipusta,
para lang sa ikabubuti ng lahat. Tangna, ganito
pala magmahal no? Matindi.

Nakakasira ng bait.

So anong gusto mong gawin ko? Tanong ni Ralph

tsaka tumayo mula sa pagkakaupo nito sa hood at

tsaka humarap kay Lawrence habang nakalagay

ang mga kamay nito sa bulsa ng pantalon niya.

You already know it. Stop fooling around, kaya

nga may brotherly instincts di ba? Sabi ni
Lawrence natawa naman ng mahina si Ralph.

Can I take her to dates?

Shut up.

Can I go see a movie with her?

Shut up.

Can I fall in love with her?

You already are.

nagkatinginan.

Sagot ni Lawrence at tsaka sila

Then why are you doing this? Di ba sinabi ko sayo

dati, pag pinawalan mo kukunin ko? Bakit mo to

gagawin kung alam mong pwede syang mawala

sayo. You have a smart ass, can.t you pull off any
kind of plan that doesn.t involve you

Dahil hawak niya ako sa leeg. Didn.t I said that

earlier? Hindi ko to gusto. Inis na sagot ni
Lawrence. Napabuntong hininga naman si Ralph.

Fine, I.ll look after her, take care of her and

everything. Pero wag mo kong sisisihin kung kung
maagaw ko sya sayo.
Tumango si Lawrence at
tsaka tumingin sa kapatid niya.

Wag kang mag-alala, I.m expecting the worst in

this. Basta please lang, use your brotherly instincts

because I swear to God I will rip your head off if

you hurt her while

Gago, ikaw nga tong mananakit. Dapat ikaw

putulan ko ng ulo eh. Pabalang na sagot ni Ralph.
Ngumiti naman si Lawrence tsaka tumayo at
tinapik ang balikat ng kapatid.

Basta, I.m counting on you for this. Please.

Mahinang sabi ni Lawrence. Good riddance my
dear brother. Pabirong sabi ni Lawrence tsaka
tumalikod at pumunta sa pinto ng driver.s seat ng
kotse niya.

Mahal mo talaga siya no? Napahinto naman si

Lawrence sa pagpasok sa kotse niya. Napangiti si
Lawrence.

Sobra. Tsaka ito pumasok ng kotse niya at

umalis. Napatingin naman si Ralph sa paa niya at
napailing. Who knew, pwede palang lumambot
yung pusong bato niya para sa kapatid niya. He
must admit, for the first time in his life, gusto
nyang tulungan ang kapatid niya.

Nga naman, blood is thicker than water.

Nagawa ko na.

Malamig na sabi ni Lawrence.

Good. Meet me tomorrow, same place same time.

Let.s give this another try. Narinig niya ang ngiti
sa mga sinabi nito. Napapikit si Lawrence.

Bye.

Nagising ng maaga si Noneen ngayong araw,

nagbihis ito tsaka bumaba sa kusina. Nakita
naman niya si Manang, nakatulala habang may
hawak na basahan. Para bang malungkot ito at
napakalalim ng iniisip. Napakunot naman ang noo
ni Noneen. Napaisip siya, ano kayang meron kay
Manang? Nagdadaydreaming nanaman? Lumapit
sya dito tsaka kinaway ang kamay nito sa mukha
niya.

Hello?? Manang?? Goodmorning po?? Yo?? Di

siguradong sabi ni Noneen. Agad naman nawala si
Manang sa malalim nitong pagiisip tsaka
napatingin kay Noneen.

Iha, Noneen a-andyan ka nap ala. Parang

nagtatakang sabi ni Manang. Napakamot naman si
Noneen sa ulo niya.

Talaga naman pong andito ako Manang, lutang

ata kayo? May problema po ba? Nagaalalang
tanong ni Noneen.

P-problema? Ah wala..wala naman, medyo

nasobrahan lang ako ng tulog kaya ganito. Sige

maupo ka na dyan paghahainan na kita ng

almusal. Tumango na lang si Noneen tsaka
umupo.

Ah Manang, si Lawrence po? Tanong ni Noneen.

Medyo nagtataka nga naman sya, pag nagigising
naman siya ng ganitong kaaga nagkakasabay sila
ni Lawrence magalmusal. Pero malay mo nga
naman maagang pumasok nanaman ito.

Si Lawrence? Ah pumasok na ng eskwelahan.

Simpleng sagot ni Manang kay Noneen. Hindi na
nagtanong pa ulit si Noneen, ewan nya ba para
kasing may mali eh, sigruo pagod lang si Manang o
mamaya badtrip. Kumain na siya ng almusal at
tsaka pumasok ng eskwelahan. Sa totoo lang
inaasahan na ni Noneen na may mga hindi
magagandang pangyayari ngayong araw. Basta
pagkatapak na pagkatapak niya 5 mile radius mula
sa eskwelahan nila. Pero laking gulat niya;

Wala, walang nangyari ngayong araw. As in, wala.

Walang nagbubulungan, walang tumitingin ng
masama sa kanya at yung mga malalanding
babaeng kung makatulak, makabunggo o makaaway sa kanya nung nakakaraang dalawang
linggo, wala. Tahimik lang, walang gingawa sa
kanya.

Para bang biglaang bumalik sa dati ang lahat.

Nagulat nga sya eh, pero magrereklamo pa ba
sya? Laking pasalamat na nga lang niyang naayos
na ang lahat. Pero miske ganoon, marami pa ring
bagay ang pinagtataka nya ngayong araw.

Wala silang klase sa Trigo.

Hindi niya makausap ng matino si Rhian.

Iniwasan siya ni Ralph kanina sa hallway at

canteen.

Napabuntong hininga siya. Anong meron? Hindi

naman ata Friday the 13th ngayon di ba?
Okay class, I.ll see you next meeting bring your
dictionaries okay? Class dismissed. Sabi ni Ma.am
Santiago, teacher nila sa English. Tumayo naman
si Noneen tsaka inayos ang bag niya, humarap sya
kay Rhian at ngumiti.

Tara, McDo tayo. Aya nito. Napatingin naman sa

kanya si Rhian na hindi mangiti na para bang may
problema. Hindi mo malaman.

Noneen, pwede pumunta muna tayong rooftop?

Hinihintay tayo ni Ralph dun eh. Malamyang sabi
ni Rhian. Napakunot naman ang noo ni Noneen,
parang kanina lang iniiwasan siya ni Ralph ngayon
naman hinihintay sila? Tumango naman si Noneen
at tsaka sila pumunta doon. Nakita niya si Ralph
nakatayo, naka backpack at parehong nakalagay
ang kamay sa bulsa ng pantaloon niya. Nakita
niyang lumingon ito at tumingin kay Rhian. Pareho
silang di mapinta ang mukha.

Jusko, ano ba kasi talagang nangyayari ha???

Tahimik lang silang tatlo ng biglang magsalita si

Noneen, di na niya kasi makeri!!

Wala bang may balak magsalita sa inyong

dalawa??? Medyo inis na tanong ni Noneen at
tsaka tumingin kay Ralph. Di ba pinatawag mo
kami ni Rhian dito? Ano bang meron? Tsaka bakit
iniiwasan mo ko sa canteen at hallway kanina? Ano
bang problema? At ikaw Rhian.. Turo niya sa
kaibigan. Bakit ba ang lata lata mo today? Ano
bang nangyayari ha? Kinakabahan na ako sa inyo
eh. Hindi na nakakatuwa ha. Please lang.
Napayuko naman si Rhian habang huminga ng
malalim si Ralph.

Sige na Rhian, bigay mo na. Mahinang sabi nito.

Parang naguluhan naman si Noneen sa sinabi ni
Ralph.

Anong ibibigay sa akin?? Tanong ni Noneen.

Nakita niyang may kinuha ang kaibigan sa bag nito
na papel at tsaka inabot kay Noneen. Napakunot
ang noo niya. Papel? Anong meron???

Pinaabot niya sa akin kaninang umaga. Sabi sa

akin, ibigay ko daw sayo pagkatapos ng klase baka
daw magcutting ka. Sabi ni Rhian at tsaka ngumiti
ng marahan. Agad naman binuksan ni Noneen ang
nakatiklop na papel at tsaka binasa.

Nee,
I know this is so selfish of me, and maybe you will
not understand my decisions and reasons but
please just for once trust in me. Paguwi mo
mamaya sa bahay wala na ang mga gamit ko, wala
na ang mga damit ko, wala na ako. Hindi ko
masasabi ang dahilan kung bakit, kung bakit ako
biglang mawawala pero isa lang ang kaya kong
ipangako. Babalik ako, babalikan kita, babalikan ko
tayo. I.m sorry kung wala akong mabigay na
explanation. I.m sorry if you have suffered too
much for the past two weeks, you don.t deserve it,
this. I.m sorry for everything. Please promise me
you.ll trust in me, promise me na kahit anong
marinig mo, makita mo hinding hindi mo
paniniwalaan, promise me please. Ito na lang yung
pinanghahawakan ko.
I.m sorry.
I love you.
Have faith in me.
PS. Pinasa ko na yung last exam mo, iniba ko sa
class record ko, ginawa ko nang 98 para naman
bago ako umalis mataas grade mo.
Lawrence

Para namang bumigat ang pakiramdam ni Noneen,

para bang biglang tumigil ang panahon, parang
biglang namanhid lahat ng parte ng katawan niya.
Na parang ang tanging nararamdaman lang niya

Ay ang sakit sa puso niya.

Gusto niyang sumigaw, gusto niyang umiyak,

gusto niyang maghandusay at kung ano ano pa
pero wala, wala syang magawa, hindi siya
makagalaw. Para bang isa lang ang naiisip niya.

Ang sakit.

Ang sakit sakit.

Kaya pala wala sa isip ni Manang.

Kaya pala magisa siyang kumain ng almusal

kanina.

Kaya pala wala nang nangbubully sa kanya.

Kaya pala walang klase sa trigo.

Kaya pala hindi niya makausap ng matino si Rhian.

Kaya pala iniiwasan siya ni Ralph.

Kaya pala, kasi iniwan na siya.

"You're here." Ngumiti ng marahan si Natalie.

Nakita niyang tumingin si Lawrence sa bintana
bago sa kanya.

"Natalie, before this starts I want you to know

that "

"Alam ko." Hindi na pinatapos pa ni Natalie kung

ano man ang dapat sasabihin ni Lawrence. Alam
naman niya, napagusapan na nila ito. Bago pa siya
puntahan ni Lawrence dito, alam niya. Alam na
alam. Kaya nga yung pagkakataon na to, hindi na
niya pwedeng sayangin. It's now or never. Ibibigay
na niya ang lahat mapatunayan lang kay Lawrence
na nagsisisi siya, na alam niyang mga pagkakamali
niya. Tanggapin lang siya pabalik ng lalaking
pinakamahahal niya.

Take me back Lawrence, please.

Tahimik lang silang dalawa. Nakatingin lang siya

kay Lawrence at si Lawrence naman nakatingin sa
labas. Para bang malalim ang iniisip. Napabuntong
hininga siya at tsaka nagsalita.

"I-I'm a
Mahinang
Lawrence
lumingon

mess Lawrence. A very disastrous mess."

sabi ni Natalie. Napangiti naman si
habang nakatingin sa labas at tsaka ito
sa kanya.

"That you are, I won't argue." Sagot nito habang

nakatingin sa babaeng nasa harapan niya ngayon.
Sa babaeng minsang umikot ang mundo niya, sa
babaeng minahal niya ng sobra, sa babaeng
muntikan ng sirain ang buhay niya.

Hindi naman nakapagsalita si Natalie. Sheesh, she

is. Why stating the obvious Natalie?

"Why did you left me before? Without...saying

anything or giving me reasons??" Nagulat naman
si Natalie sa biglang tanong ni Lawrence.
Napalunok siya dito. Bakita nga ba? She can't
recall, everything seems to be in a blur. Ewan ba
niya, ang gulo ng utak niya eh.

She's a very big mess.

"I loved you Natalie but, but...why did you do that

to me? Pinahalagahan mo ba ako sa ilang taong

pilit akong kumapit sayo?" Diretsuhang tanong ni

Lawrence. Kitang kita sa tono ng pananalita nito
ang galit at inis niya sa babaeng nasa harapan niya
ngayon. Nga naman, masisisi mo ba siya? Sa lahat
ng hinanakita niya sa taong to?

Napayuko si Natalie. "I'm sorry Lawrence."

"I'm not asking for your sorry, I'm asking for your
answers. Why?" Inis na sabi ni Lawrence.

"I-I was careless and selfish. Lawrence, I was

young and have dreams!" Pagdadahilan ni Natalie.
Napangisi si Lawrence at tsaka umiling.

"If that is your reason, thenon the first place why

did you lead me on?? Did you even loved me for a
second in six years??"

"I did! I still do!! Goodness gracious Lawrence,

would I do this id I don't?? Isang chance lang
naman ang hinihingi ko. Isa "

"I have given you too many chances before

Natalie." Matigas na sabi ni Lawrence.

"I know, I know its just. This is the last Lawrence,

I promise if this won't work...I-I would...let you go.
For good." Napapikit si Natalie.

"Last chance please. Just for once let me. Please."

"Your time is ticking Natalie. And just so you know,

it's not you who's in here anymore."

'Ahuhuhuhuhu! Gosh, I can't believe this! Akalin

mo bading, gragraduate na tayo!! Omygoshibels!!"
Emosyonal na sabi ni Rhian habang minamakeupan
siya ni Noneen. Akalain mo yun? Graduation na
nila ng ganun ganun lang. Magcocollege na sila!
Finally!!

"Bakla pati ba yang gay linggo mo graduate na?'

Tanong ni Noneen. Napailing naman si Rhian.

"Na-ah-ah. Never and excuse you bading, ang

lenguahe kong ginagamit ay Rhian lingacious.
Hindi gay linggo hmm!!" Sabi nito habang
nakapikit. Natawa naman si Noneen habang
nilalagyan niya ng eye shadow ang kaibigan.
"Rhian linggo??" Napakunot naman ang noo ni
Noneen. Etong kaibigan niya talaga kung ano ano
naiisip.

"Oo dahil ako lang naman ang nakakagetsung ng

languacious kong ispekinels! And sa akin

nagmaking hugot ng morvitang originalitey

machorvang froggituties nekchuneneg "

"HEP HEP TEKA NGA LANG. Ayan ka nanaman

bakla eh, wala nanaman akong maintindihan sa
pinagsasabi mo."

"Kelan ka ba may naintindihan sa sinabi ko! Eto

talaga. Hahahahaha. Jusko buti na lang talaga
pumasa ako sa Physics!! Lalong lalo na sa trigo,
bagsak ako nung unang grading eh though hindi
naman talaga thanks to Papa Lawrence "
Napahinto naman agad si Rhian sa sinasabi niya.
Shit, wrong move. Nakita naman niyang medyo
nagiba ang aura ng mukha ni Noneen.

Ahhhh!! Bakit kahit kelan ang careless mo Rhian??

"Sorry bading, di ko sinasadya." Mahinang sabi ni

Rhian. Nakita niyang ngumiti ng pilit si Noneen.

"Ayos lang." Sagot nito. Pero sa totoo lang, hindi.

Hindi siya ayos, hindi ayos yung ginawa ni
Lawrence. Pitong buwan na ang nakaraan simula
nung huli niyang makita si Lawrence. Inintindi
naman niya kung ano yung dahilang di masabi ni
Lawrence pero ang hindi niya maintindihan ay
kung bakit sa pitong buwan na yun wala man lang
ginawa si Lawrence para magkausap sila kahit
minsan.

Hindi na lang nagsalita si Rhian at tsaka ito

napasimangot. Napansin naman to ni Noneen kaya
bigla nitong kinabig ang kaibigan.

"Uy, ayos nga lang. Eto naman nagsimangot na."

Ngumiti si Noneen habang kinabig ang kaibigan na
nakasimalmal na ngayon.

"Uyyy bakla naman eh. Ayos nga lang, di ko

naman kasi mapipigilan na malungkot kahit
papaano. Pero hayaan mo na tsaka hala ko
papanget ka dyan paano pag nagpicture kayo ni JC
mamaya???" Pangasar bigla nito. Simula kasi nung
fieldtrip nila nung nakaraan nung biglang nahulog
si Rhian at sinapo to ni JC di na matigil ang
panunukso ni Noneen sa kaibigan niya.

Eh totoo naman kasi eh!! Bagay kaya sila! Tsk

kung nakita nyo lang.

"Huuu!! Pakealam ko sa froggituties na yun.

Maganda ako kahit di magpapicture sa kanya no!!"
Defensive na sabi ni Rhian. Napabuntong hininga
naman to. "Naniniwala ka naman kay Papa
Lawrence di ba bading? Na babalik siya??"
Napahinto naman si Noneen sa paglalagay ng
blush on.

Naniniwala pa nga ba siya?

Ngumiti ito tsaka ipinagpatuloy ang pagblublush on

kay Rhian.

'Oo. Sabi niya eh."

"AHHHHHHHH, OMAYGOD THIS IS IT. I CAN'T

BELIEVE LAHAT TAYO PUMASA SA PHILIPPINE
UNIVERSITY PERO GOSH I'M SO HAPPY!!" Sigaw ni
Rhian sabay akbay sa braso ni Ralph. Naglalakad
kasi sila ngayon. Bukas ang simula ng pasukan eh
sa laki ng univeristy na to mas maganda munang
medyo mag-gala para di sila mawala at malate
bukas. Maraming estudyante galing sa school nila
ang pumasa dito pero lima lang silang nagtuloy, si
Rhian, Noneen, Ralph, JC at Lisa, yung salutatorian
nila. AB Philosophy ang kinuha ni Noneen habang
si Rhian naman Business Administration, Civil
Engineering naman si Ralph at si JC hulaan nyo.
Hahaha

Napatingin naman si Ralph kay Rhian ng masama

habang ito nakangiti sa kanya. "Dapat talaga
sinama ko si JC ng hindi ako tong minomolestsa
mo ngayon eh." Sabi ni Ralph habang walang
kaemo-emosyon ang mukha. Napabitaw naman si
Rhian tsaka umirap.

"Kelan nyo ba ako balak tigilan asarin sa unggoy

na yon ha??" Natawa naman si Noneen sa
reaksyon ng kaibigan. Kahit kelan kasi no, forever
bitter ata sa lalaking yun eh. Either di sila
magpapansinan o magaaway o biglang kala mo
super friends. Ang gulo nilang dalawa for short.

"Sinong unggoy??"

"AY ANAK NG AMPALAYANG MATAMIS." Napatingin

naman si Rhian sa likod niya. What the??? Akala
niya di kasama si JC?? Anong ginagawa nito
dito???
"Oh pre, kala ko ba di ka sasama?" Tanong ni
Ralph habang tinanguan si JC. Naging magkaibigan
nga pala ang dalawa. Sa di rin inaakalang
pagkakataon. Nagkasundo sila minsan nagdodota
pa magkasama, roommates pa nga sila ngayon eh.

"Tinatamad akong tamarin eh." Simpleng sagot

nito. Napasinghal naman si Rhian habang si
Noneen napailing na lang. Bumulong ito sa
kaibigan.

"Bakla, kahit kelan may reaction ka sa sasabihin ni

JC no? Nuks eh." Sabi nito ng may halong pangaasar.

"Omigoodness neurons ko make chorneng

chikabubuts teh!! Can't carry on it's hurting na
stop ples!!" Sabi ni Rhian sabay lakad ng mabilis.
Ngumisi naman si JC tsaka ito sinundan at biglang
hinila ang sintas ng sapatos ni Rhian. Napahinto
naman si Rhian at tsaka nanlaki ang mata.

"WALANGHEYA KA!!!!" At ayun na nga, naghabulan

na ang dalawa. Naiwan tuloy si Noneen at Ralph,
mga tumatawa. Napailing naman si Noneen.

"Minsan di ko malaman kung mahilig lang ba syang

asarin ni JC o may motibo na yun kay Rhian."
Tumingin si Noneen kay Ralph. "Wala ka bang
alam??"

Ngumiti lang si Ralph, yung ngiting kita ang

dimples. Hahay, kaya kahit kelan napakagwapo
nitong lalaking to eh!! "Di ko nga mapaamin yung
lalaking yan eh." Sagot nito.

"Pero bagay sila." Sabi ni Noneen habang

nakatingin sa dalawang naghahabulan.

"Parang tayo." Mahinang sabi ni Ralph. Napatingin

naman si Noneen sa kanya.

"Ha?" Napakamot naman si Ralph at tsaka

ngumiti.

"Uhh..Jay, can I ask you something?" Medyo

kinakabahan nitong tanong sa kanya. Napakunot
naman ang noo ni Noneen.

"Ano yun??"

"Would you like...to...uhm...a...g-go out...with

me??? Parang date?? G-ganon? hehe" Sabi ni

Ralph sabay kamot ng ulo. Napatingin lang si

Noneen sa kanya.

Patay eto na nga ba sinasabi ko, panira yung

bwelo ko. Wrong timing. Isip ni Ralph.

Mga ilang minuto rin silang nakatayo habang

nakatingin lang si Noneen sa kanya ng magsalita si
Ralph. "Uy, uso magsalita."

"P-pwede bang pagisipan ko muna?" Tumango

naman si Ralph.

"Oo naman. Alam ko namang..." Hindi na kelangan

pa ni Ralph sabihin kung anong tinutukoy niya.
Pareho naman nilang alam ito sa sarili nila.
Ngumiti si Noneen sa kanya.

"Salamat sa pagintindi Ralph."

"Anytime."

"Pang-asar naman tong paperwork namin sa polsci

jusko, bakit ba kasi may polsci ang business ad??
kalurkeytuties teh!! Bumabaklava beauty ng
neurons ko gosh." Reklamo ni Rhian habang
nakahiga sa sa kama niya. Nanunuod sila ng tv

ngayon. Pareho silang walang pasok. Si Noneen

naman walang gagawin salamat sa Diyos.

"Ganun talaga, eh naging bisaya teacher mo eh."

Pabirong sabi ni Noneen.

"Agree ako dyan teh. Jusko di ko magetsung

english tarsier na peg niya. Dumugo tenga ko eh!!"
Natawa na lang si Noneen at tsaka tumingin ulit sa
TV. Showbiz Central na ang palabas. Nga naman,
ano pa ba ineexpect nyang palabas tuwing
sabado?? Di pa cable to. Tsk

Flash Report! Natalie Sanchez out with new

boyfriend??

Ayon sa mga nakalap na balita at pagkakita sa

sikat na aktres, parati daw itong may kasamang
lalaki na sumusundo at humahatid sa kanya sa set
ng kanyang bagong pelikula. Sabi nga ng iba ay
napakasweet pa nilang dalawa. Kitang kita sa mga
larawan dito kung gaano kasaya ang aktres.
Bagama't hindi pa napapangalanan ang lalaking
bagong nagpapatibok sa puso nito..
"Shit." Napabulong si Noneen sa sarili niya. Nanlaki
ang mata niya habang pinapakita ang mga larawan
sa telebisyon. Halos parang bagsakan siya sa
kinauupan niya ngayon sa kama niya. So eto pala
yung dahilan mo?? Ito pala yun ha? Wow, ang
sakit,

I know this is so selfish of me, and maybe you will

not understand my decisions and reasons but
please just for once trust in me.

Si Lawrence yung nasa larawan. Miske nakashades

pa yan, sideview at nakatalikod kilalang-kilala niya
to.

I love you.
Have faith in me.

Napasinghal si Noneen at tsaka pinatay ang TV.

Napatingin naman si Rhian sa kanya habang
nakakunot ang noo. Tumayo si Noneen at tsaka
kinuha ang cellphone nito sa drawer.

Time and place? -Noneen

Should I call you a dickhead right now?

What??

Or maybe a faggot.

Seriously Ralph

Oh! Wait meron akong naisip na mas maganda.

Douchebag Alcanta

Yung totoo Ralph I didn.t call you to call me

names I.m aware of being right now. Walang
emosyong sabi ni Lawrence. Napatawa naman ng
marahan si Ralph.

I.m just reminding you. I saw the news you

know. Sabi ni Ralph at tsaka ginaya ang boses ng
nagbabalita. Flash report! Natalie Sanchez out
with her new boyfriend? Infairness brad, ganda ng
shades mo ha paarbor.

Di ko alam kung tama bang tumawag ako sayo o

mali kang sinagot mo yung tawag ko. Medyo inis
na sabi ni Lawrence. Obvious naman na lahat na

ata ng tao masama tingin sa kanya ngayon. As

always, sya nanaman.

Why are you keeping up with her and her little

games she.s a bitch. Sabi ni Ralph.

I know, I just have to. Wag ka ngang magkailang

wala kang kaalam-alam sa lahat ng nangyayari
ngayon. Sagot ni Lawrence. Ayaw lang naman
niya madamay si Noneen sa mga kalokohan ni
Natalie. Kaya sacrifice, nga naman konting tiis na
lang. Isang taon lang naman ang usapan nila di
ba?

Ewan ko sayo brad, kung ako yan di ako papayag

sa gusto niya. Seriously? For a year?? Just because
she threatens you to harm Noneen and spread the
not so awesome news that you two are married
even if you guys aren.t legal here in the Philippines
bwisit naubos English ko don. Napapunas naman
si Ralph sa ilong niya.

Napailing si Lawrence. Akalain mo nga naman

magkakasundo sila miske minsan parang awkward
pa rin pag naguusap sila. Then don.t be a trying
hard. Speak tagalong, no big deal.

Hah, I don.t want to. You.re speaking in English so

am I! Proud na sabi ni Ralph.

Lumalayo na tayo sa topic eh. Ayusin mo nga

buhay mo Ralph.

Back at you.

Okay fine. Sabi ni Lawrence, hindi naman niya

kasi kayang ipagtanggol pa sarili niya. Totoo
naman eh, sa totoo lang di niya alam kung paano
sisimulan na pagnatapos na ba tong lahat,

Meron pa kaya syang babalikan?

Alam mong makikita niya yun di ba?

tanong ni Ralph.

Tahimik na

Oo. Ralph can you please just please tell her not
to believe anything she hears or sees? Just remind
her of what I said on the letter? Please? Napapikit
si Lawrence. Paniniwalaan pa kaya sya ni Noneen?
Konting panahon na lang naman konti nga ba?

Please? Ulit ni Lawrence. Napabuntong hininga

naman si Ralph at tsaka umupo sa pagkakahiga
nito sa kama niya.

You know what? You owe me so much that no,

hindi ko sasabihin yan sa kanya. Walang

pagaalinlangang sabi ni Ralph. Napakunot naman

ang noo ni Lawrence.

Pero

You say it to her directly hindi yung ako

messenger mo. Reklamo ni Ralph. Totoo naman
eh, sa ilang buwan na naging missing in action si
Lawrence, lahat ng gusto sanang ipasabi ni
Lawrence kay Noneen halos sya ang
nagpapahiwatig. Buti nga hindi naghihinala si
Noneen na baka naguusap silang dalawa. Syempre
magaling ako eh. Isip ni Ralph.

But
Magdadahilan sana si Lawrence pero hindi
siya pinatapos ni Ralph.

It.s been seven months since the last time you

talked to her. She deserves more than this, alam
mo yan. She deserves more than hoping for
someone who never said a word for seven
months! Napailing si Ralph at tsaka sinabi na.
Parang di ka na fair dude. Nagiging paasa ka na
eh.

Napayuko si Lawrence. Yes, he admits; he is

being unfair. Eh ano bang magagawa niya?? Kung
kelan huli na ang lahat tsaka sya tatakas?
Napagdesisyunan na niya to eh, kelangan na
nyang panindigan. Ginawa lang naman niya to
para patunayang wala na talaga, na si Noneen na
talaga; sya lang wala nang iba pa.

Napansin ni Ralph na natahimik ang kapatid niya.

Buti nga, nang marealize mo naman. Isip ni Ralph.
Ang bait nga niya eh, sinasabihan pa niya ng
ganito ang kapatid niya. Hindi rin niya mapigilan
mapatawa na parang isang taon ang nakaraan
magka-away pa silang dalawa, na parang siya ata
yung nagplaplanong sirain pa buhay ng kapatid
niya pero ngayon eto siya, nagpapayo para
maayos na yung gulong naganap sa buhay ng
kapatid niya.

Ano pasok na ba ako sa heaven?

She said yes to me you know. Nawala naman sa

malalim na pagiisip si Lawrence ng biglang
nagsalita si Ralph. Napalunok siya. She said yes?
Saan? Makipagdate? O maging girlfriend niya??

Huling huli na ba talaga ako?

W-why? A-about what? Kinakabahang tanong ni

Lawrence. Natawa naman si Ralph at tsaka
napailing. Sinabihan naman niya ang kapatid niya
eh, na pag may pagkakataon gagawa siya ng
paraan. Kaya walang sama sama ng loob. Quits
lang tayo dude.

I asked her out on a date and she said yes.

Simpleng sabi ni Ralph. Para namang binagsakan
si Lawrence sa kinatatayuan niya. Alam naman
nyang pwedeng mangyari to eh, alam niya. Oh
Lawrence wag kang magdrama dyan. Ginusto mo
yan tandaan mo.

Oh. Yun lang ang nasagot niya. Ano pa ba gusto

mong sabihin ni Lawrence? Nice? Congrats? Best
wishes? Never.

Wanna know when did she say yes to my

question? Tanong ni Ralph.

When?

After that flash report when on air in tv.

Putanginang showbiz telecast na yan. Panira ng
relasyon eh. Kaya etong gawin mo, bababa ko
tong telepono tsaka tawagan si Noneen. Explain
things to her, maybe hindi lahat pero yung mga

dapat nyang malaman. Sabihin mong direkta sa

kanyang andito ka pa, kasi alam mo mahal ka
nung tao eh, kaso sinasayang mo yung
pagkakataon mo ngayon. Osya, di pa ako naliligo.
Bye. Binaba naman ni Ralph agad ang phone at
tsaka humiga. Napatingin na lang sya sa kisame at
tsaka ngumiti.

Haaay, kelan kaya ako magkakalovelife.

nito sa sarili niya.

Bulong

Yuck dude. Ikaw ba yan. Napatingin naman agad

si Ralph sa pintuan. Si JC pala, napailing naman
siya.

Masama bang magmonologue hindi lahat ng lalaki

pakipot katulad mo JC no. Inis na sabi ni Ralph.
Napakunot naman noo ni JC.

Ha? Pakipot? What do you mean dude?

Natatawang tanong ni JC.

Wag mo nga akong englishin kanina pa ubos yung

baon ko. Malamang sino pa ba pre? Tumayo
naman si Ralph at tsaka pumunta sa drawer nito at
kumuha ng damit.

Seriously dude I don.t know who are you talking

about. Pagmamaang-maangan ni JC habang
umupo ito sa kama niya at kinuha ang laptop niya.

Si Rhian?

Oh that transgendered bacteria. Natawa naman

bigla si Ralph sa sinabi ni JC. Napatingin sya dito.

Ano?? Transgendered bacteria??? Gago ka talaga

pre. Pag yun sinugod ka di

PUTAHAMNIDA JC LUMABAS KA DYAN SA LUNGGA

MO KUNDI RARATRATIN KITA HOW DARE U PUT
TRANSGENDERED BACTERIA SA BULLETIN BOARD

SA TAPAT NG PICTURE KO!!! AHHHHHH

SINUSUMPA KITA MAGIGING EBOLA VIRUS KA
LUMABAS KA DYAN GAGO KA!!! Sabay kalabog sa
pinto nito. Nanlaki naman ang mata ni JC at Ralph.
Woops, nakahanap ka ng katapat mo dude. Sige
shower na ako! Gamit proteksyon ha? Pang-aasar
ni Ralph habang nakangisi. Inirapan siya ni JC at
tsaka to pinakyu. Nga naman bestfriends.

Teh talagang push mo yung date nyo ni Ralph? As

in seriousness mo dito mga ocean deep ang
maximum?? Tanong ni Rhian kay Noneen habang
nagbibihis ito.

Oo kaya nga kita mo di ba inabot akong isang

oras kakapili ng susuotin dito di ba? Sagot ni
Noneen. Napakamot naman si Rhian tsaka
napakagat sa labi niya. Sa totoo lang gusto niyang
pigilan si Noneen gusto nyang gumawa ng paraan

hindi naman sa ayaw niya kay Ralph, kaso si

Lawrence, at yung bilin sa kanya ni Lawrence.

Shet huhu Papa Lord hindi ko magetsung ang

happenings In life journey shet help po pls!

Napansin naman ni Noneen na parang

nagaalangan si Rhian. Napataas ang isang kilay
nito tsaka humarap sa kaibigan na nakatayo sa
may hamba ng pintuan.

Ano bang problema bakla? May gusto ka bang

sabihin? Napailing naman si Rhian na parang dir
in sigurado sa pagiling niya.

W-wala never mind hehehehe. Sabi ni Rhian

ngumiti na lang sa kanya si Noneen at tsaka
nagpatuloy sa pagbibihis. Mukhang wala na ata
akong magagawa. Krrruuuu Papa Lawrence naman
kasi!! Isip ni Rhian. Umiling na lang si Rhian at
tsaka lumabas ng CR. Bigla namang tumunog ang
cellphone ni Noneen kaya napatingin ito dito.
Unknown number.

Bading may tumatawag sayo. Kaso unknown

number. Sabi nito tsaka bumalik ng CR at inabot
kay Noneen ang cellphone niya. Napakunot naman
ang noo ni Noneen at tsaka sinagot ito.

Hello? Sino po to? Sabi ni Noneen ngunit walang

nagsasalita. Tiningnan niya ulit ang phone pero
hindi naman disconnected.

Hello?? Sino po ito??

Hello?? Kung prank call to wala akong oras dahil

may pupuntahan pa ako hello sino ba kas

Noneen. Naahigpit ang kapit ni Noneen sa phone

niya. Biglang bumilis ang tibok ng puso niya, kilala
niya yung boses na to. Kilalang kilala niya yung
boses na to, hindi siya pwedeng magkamali. Yung
boses na to, ito yun eh.

L-lawrence? Halos di makapaniwalang sabi ni

Noneen, pati rin si Rhian nagulat sa sinabi ni
Noneen. Agad naman itong lumabas para bigyan
ng privacy ang kaibigan. Napaupo naman si
Noneen habang bumibilis ang kabog ng dibdib
niya.

Totoo to, si Lawrence talaga to. Boses niya to,

totoo to.

It.s me. H-how are you? Kabadong tanong ni

Lawrence. Please tell me I m not too late.

E-eto okay naman. Uhm, i-ikaw? You

seem happy? Ewan sa balita mukhang okay ka
naman di ba? Hindi mapigilan ni Noneen sabihin
ito. Masisisi mo ba siya, nasaktan siya eh. Hindi ba
naman magparamdam sa kanya ng ilang buwan
tapos?

Noneen, I.m going to explain it to you. It was

nothing remember what I said in the letter? That
anything you see you read I swear to god it.s
nothing, those were nothing. Not even a thing
there is true it.s just an act I need to I

Mahal mo pa ba ako? Biglang tanong ni Noneen.

Hindi na niya mapigilan ang luhang nagbabadyang
lumabas sa mata niya. Pakshet, gusto nyang
sabihing I miss you kaso parang mali eh, baka kasi
hindi na eh.

I do Noneen, good God I do, I love you that won.t

change. I love you so much. Para namang
nabunutan ng tinik si Noneen sa dibdib niya. Yun
lang naman ang gusto niyang marinig eh. All this
time, nga naman babae sya di ba? I miss you so
much. Dagdag pa ni Lawrence. Napangiti naman
si Noneen habang tumutulo ang uhog I mean luha.
Then you don.t need to explain anymore
Lawrence. Sabi ni Noneen.

B-bakit? Am I too late?

You were never late Lawrence. I miss you too.

Sobra, bakit ngayon ka lang tumawag? Gago ka.
Sabi ni Noneen habang umiiyak. Napabuntong
hininga naman si Lawrence at tsaka ngumiti.

Wala bang I love you too? I.m sorry Nee, I didn.t

mean to make it this long just please, trust me in
this? I.m doing this for us. Believe in me please.
Pinunasan ni Noneen ang pisngi niya. Hindi talaga
niya mapigilang umiyak. Natutuwa siyang naiinis
na ewan. Mixed emotions! Grabe, anong ginawa ng
lalaking to sa kanya?

I trust you Lawrence. Just don.t break me please.

Sabi ni Noneen. Msyado na niya kasing pinusta
lahat, ayaw na niyang masaktan pa. Sa lahat ng
nangyari mula sa pamilya niya hanggang dito,
kahit papaano pagod na siya. Ayaw na niyang
masaktan.

I won.t Nee, I will never do that.

Lawrence.

Pangako ni

K-kelan kita pwedeng makita? Tanong ni

Noneen. Napapikit naman si Lawrence at
napayuko. How to explain his situation? How?

I can.t right now Noneen.

Kaya kong maghintay.

No Nee, I mean I can.t not now like not yet. Para

namang tinusok si Noneen sa dibdib niya. Bakit?
Dahil ba kay Natalie? Gustong gusto na niyang
makita si Lawrence. Pero bakit hindi pwede? Miske
ba patago hindi pwede? Bakit? Panahon naman oh.

Pitong buwan na nakaraan Lawrence

Noneen.

Sabi ni

Alam ko, and hindi pa pwede ngayon Noneen. I

promised Natalie I.ll give her a year to prove that
there.s nothing more to bring in this relationship
and I just can.t break that promise. You know me
well dib a Noneen? Sabi ni Lawrence na tila ba
umaasang kahit papaano paniniwalaan pa rin siya
ni Noneen.

Napakaunfair mo Lawrence. Napakaunfair mo

punyeta ka. Naiiyak na sabi ni Noneen habang
pinipilit tumawa. Ngayon lang siya naluha nang
ganito. Anong ginagawa mo sa akin Lawrence??

I.m sorry Nee, please just trust me.

Nagmamakaawang sabi ni Lawrence. Gusto sanang
sabihin ni Noneen na ayaw na niya, na wag na lang
kaso sinong niloloko niya? Kahit anong mangyari
hinding hindi niya kayang tiisin yung lalaking to
eh.

Tengene, pagibig nga naman.

Can you just promise me one thing?

Anything.

Agad na sagot ni Lawrence.

Tawagan mo ko, wag mong sabihin ito na muna

yung huli nating paguusap hanggang matapos
kung ano man yan kasi pag sinabi mo hindi mo na
ako matatawagan ulit Lawrence jusko puta ka
hahambalusin talaga kita. Malungkot na sabi ni

Noneen. Hindi ko na kayang hindi ka pa

makausap. Tangina mo papabaril kita sa kuya ko.
Tsaka ito tuluyang umiyak. Napangiti naman si
Lawrence.

Sa tingin mo ba kaya ko ring di marinig boses

mo? Sabi ni Lawrence.

Pakshet ka kinilig ako dun. Sabi ni Noneen

habang umiiyak at nagpupunas ng ilong. Natawa
naman ng marahan si Lawrence.

Oh asan na yung I love you too ko? Alam na

alam ni Noneen na nakangiti na ngayon si

Lawrence. Kialala niya yung gagong to eh, yung

gagong nanggulo at kinuha yung puso niya.

Gago asa, ligawan mo muna ako. Medyo

nakatahan na si Noneen pero humihikbi hikbi pa
rin ng konti. Dahil dito tuluyan natawa na si
Lawrence.

You know I will right? Goodnight Noneen. I love

you. Sabi nito.
Sige na nga I love you too na rin. Goodnight.

Trust in me.

I do.
I.m sorry Ralph nalate ako. Sabi ni Noneen at
tsaka umupo sa tabi ni Ralph. Kanina pa kasi siya
iniintay nito sa bench sa may park. Napangiti
naman si Ralph.

Wala yun, akala ko nga cancel na eh.

Ralph.

Sagot ni

Eto, nataggalan lang ako sa pagaayos. Bakit ko

naman icacancel? Pagdadahilan ni Noneen. Totoo
naman eh, dahil sa pagtawag ni Lawrence mas lalo
pa siyang napatagal sa pagaayos. Hindi naman
siya makikipagkita kay Ralph na namamaga ang
mata. Jusko lang.

Because
Tumawag siya?
you changed your
mind? Or nagkaroon ng emergency meeting de
avance si Rhian? Alam mo naman yun.
Pagsisinungaling ni Ralph. Sige lang Ralph, dyan
ka magaling. Napatawa naman ng marahan si
Noneen naalala niya kasi bago siya gumayak putak
ng putak si Rhian tungkol sa ginawa ni JC sa
kanya. Ayan tuloy

Baliw naman kasi si JC! Lakas pagtripan si Rhian,

ayan tuloy halos kulang na lang kulamin ni Rhian
yun eh.

Hindi pa ba kinukulam? Bago ako umalis may

sinabing orasyon si Rhian eh. Nagtawanan naman

sila. Tumayo naman si Ralph at tsaka nag-ayang

kumain. Dinner time na rin naman. Pumunta sila
sa McDo, syempre saan mo pa ba aasahan? Mga
wala pa rin naman silang sobrang datung kahit
papaano. Tsaka masarap kaya sa Mcdo excuse me.

Umorder si Noneen ng hamburger, fries (large

ehem) at isang mcfloat habang si Ralph naman
lahat na ata ng pwedeng orderin inorder na.

Pero syempre joke lang yun. Marami lang ng

dalawa order niya kay Noneen etong mga to.

Di ka gutom?

Pabirong tanong ni Noneen.

Ikaw ba naman maghintay ng isang oras at

kalahati. Pabulong na sagot ni Ralph.
Napasimangot naman si Noneen.

Sorry na Ralph. DI ko talaga sinasadyang

magtagal medyo ah naaberya lang yung pagaayos
ko. Ngumiti si Ralph at tsaka nagbayad sa babae
sa cashier.

Joke lang, eto di mabiro. Sabi nito. Pumunta na

sila na sa upuan nila at tsaka kumain.
Nagkwentuhan sila, mula sa nangyari ngayon,
papunta sa bagong palabas, papunta kay Rhian at
JC hanggang sa biglang pinaguusapan nila ngayon
ay si

Miley Cyrus.

Alam mo maganda pa rin naman siya eh, kaso

wala na sa ayos yung ginagawa niya.
Sabi ni
Noneen. Napasinghal naman si Ralph. Yung totoo?
Napanuod niyo na ba yung wrecking ball??
Maganda ba yun? Eh kabastos bastos na nga yun
eh! Sino pang lalaking rerespeto dun. Isip ni Ralph.

Nagagandahan ka pa sa kanya?? Eh mukha

high parati. Mas maganda ka pa dun eh!
Ralph tsaka uminon ng coke. Bigla naman
si Noneen sa sinabi ni Ralph. Tumawa na
tsaka napailing.

ngang
Sabi ni
namula
lang ito

Kahit kelan ka talaga mambobola wooo! Sabi ni

Noneen sasagot na sana si Ralph ng totoo naman
eh. ng biglang magring ang phone ni Noneen. Agad
naman tong sinagot ni Noneen.

Bakla? Bakit ka napatawag?

Tanong ni Noneen.

Aber aber enek ke ng neney mo anong oras na!!

Hello bading sumagasung ang chorvanenez mong
majondeng peg kay papa ralph. May curfew ang
dorm hello!! 9:45 na??? Napakagat naman ng labi
si Noneen. Oo nga pala! May curfew ang dorms sa
PhilU.

Osige, sige eto na pauwi na bye. Agad nang

binaba ni Noneen ang kanyang phone tsaka inayos
ang gamit niya.

Ralph kelangan ko nang umuwi. Mas maaga

curfew ng dorm namin kesa sa inyo di ba?

Ay oo nga pala sige tara hatid na kita. Agad

naman tumayo silang dalawa at tsaka umalis.
Nagtaxi ang dalawa at si Ralph ang nagbayad.
Gabi na rin kasi kaya wala na silang maabutan na
jeep. Nang maihatid na ni Ralph si Noneen sa gate
ng dorm nila nagsalita si Noneen.
Salamat sa libre ha, nabusog ako.
Noneen.

Ngiting sabi ni

Wala yon, basta sa susunod ako na ilibre mo ha?

Pabirong sabi ni Ralph. Natawa naman si Noneen
tsaka tumango.

Sure sure. Sige pasok na ako baka dumating na

yung nagroronda dito.

Sige, goodnight. Sagot ni Ralph tsaka ito ngumiti

at tumalikod at nagsimula nang maglakad.
Papasok na sana si Noneen ng bigla nitong tawagin
si Ralph.

Ralph! Napahinto naman si Ralph at tsaka

lumingon kay Noneen. Salamat, salamat sa
pagiging mabuting kaibigan. Pagpatuloy nito. Di
malaman ni Ralph kung ano ang magiging
reaksyon niya sa sinabi nito, may parte sa kanyang
nasihayan pero may parte sa kanya na parang
nasaktan. Kaibigan, kaibigan lang eh.

Ayos lang yan Ralph.

Anytime. Simpleng sagot ni Ralph at tsaka ito

nagpatuloy sa paglalakad. Napailing naman ito.
Lawrence, Lawrence pasalamat ka malakas appeal
mo. Natatawa nitong bulong sa sarili.
Napabuntong hininga siya, talo nanaman siya;
parang kelan lang panatag siyang pwedeng
mapasakanya pero wala eh, siya rin naman ang
nagtulak sa kapatid na kausapin si Noneen, si
Noneen na nagpapaikot na ng mundo niya nung
nakakaraang buwan, si Noneen na

Ouch! Napatigil naman si Ralph sa

pagmomonologue sa kanyang isip ng bigla niyang
makita ang babaeng napaupo sa sahig. Agad
naman siyang bumaba para tulungan ito at
tanungin.

Sorry! Ayos ka lang miss? Tanong ni sa kanya.

Nakita niya kasing napapikit ito sa sakit habang
hinihimas ang pwet nito. Bigla naman itong
napatingin sa kanya ng masama.

DO I LOOK LIKE I.M OKAY AFTER WHAT YOU

HAVE DONE?? ARE YOU SERIOUSLY ASKING ME
THAT QUESTION? BASTARD!! Sigaw nito kay
Ralph at tsaka tumayo at pinagkukuha ang mga

nahulog nitong gamit. Para namang natulala si

Ralph sa kinatatayuan niya. Bastard agad??? Agad
agad???

Wow ha, ang harsh mo ako na nga tong

nagmamagandang loob. Inis na pabulong na
sinabi ni Ralph.

Hah funny, hey you douchebag can you please

f*cking look at where you are walking because you
are a goddamn peste on this goddamn sidewalk!!!
Ugh. Para namang lumuwa ang mga mata ni
Ralph at biglang dumugo ang ilong nito. Potek!!
English nanaman.

Hoy ikaw di porke.t babae ka eh may karapatan

ka nang tawagin akong peste. HEY YOU BITCH I
ALREADY SAID SORRY WHY CAN.T YOU AHHH
POTEK KANINA PA UBOS ENGLISH KO MAGSALITA
KA NGANG TAGALOG NYETA!! NASA PILIPINAS
KA! Inis na sabi ni Ralph. Nakita naman niyang
napapailing na ang babae at tsaka lumapit sa
kanya.

Oh-oh kitang kita ko na ang usok sa ilong at tenga

nito.

Did you just called me a bitch.? Mahinahon pero

nakakatakot na sabi nito. Napalunok naman si
Ralph. Di naman niya sinasadya eh, medyo
nakakainis lang talaga tong babaeng to.

Oo bakit? Naflattered ka ARAY PUTA.

Napahawak naman agad si Ralph sa kanyang ehem
alam nyo na. Sinipa kasi ito ng babaeng nakaboots
pa. Napakagat naman siya sa labi niya.

Hah, remember this bitch bastard.

habang nakangisi at tsaka umalis.

Sabi ng babae

Hoy gago ka bumalik ka dito!! Sabi ni Ralph

habang sakit na sakit sa ginawa ng babae sa
kanya. Nakita naman niyang lumingon ito at tsaka
ngumiti sa kanya. Pero ang hindi niya inaakala ay
ang gagawin nito sususnod.

She raised her middle fingers.

Take note fingers. Dalawa.

Medyo bad girl.

Kakauwi lang ni Lawrence galing sa UP, dun kasi

siya nagmamasteral ngayon. Kung di nyo nga pala
naitatanong magkasama sila sa condo ni Natalie,
pero syempre magkahiwalay ng kwarto. Binuksan
ni Lawrence ang ilaw.
Natalie? Tawag nito dito. May dala kasi siyang
pagkain, aayain niya sana ito. Kahit naman miske
sa lahat nang nangyari hindi rin niya kayang tiisin

si Natalie pero kahit papano hindi naman niya

kayang pagbigyan ang mga gusto nito.

Ilang buwan na lang naman Lawrence

mapapatunayan mo na sakanya. Isip nito.

Natalie? Andyan ka na ba? Tanong ni Lawrence.

Nilapag niya ang biniling pagkain at tsaka pumunta
sa kwarto nito. Natalie? Kumatok siya pero
walang sumasagot. Napabuntong hininga ito, baka
nagtatantrums? Binuksan niya ang pinto nang
bigla siyang magulat sa nakita nito.

Ang linis, Sobrang linis ang kwarto ni Natalie.

Bakit? Kasi wala na ang mga gamit nito dito.

Andito ba yung cabinet at kama pero the rest?
Wala. Wala na.

May nakita namang sulat si Lawrence sa ibabaw ng

kama ni Natalie. Agad agad niya itong kinuha at
binuksan.

I m sorry for everything, you deserve a better life.

I m letting go and moving on. Thank you for
everything Lawrnece, you ll always be a part of
me. Sorry.
Natalie

Wala na, wala na si Natalie.

Tapos na.

3 years after

BADING!!!! OHMAGOSHLING!!!! Napalabas

naman agad si Noneen sa CR at pumunta sa
kaibigan niyang biglang nagtititili.

Anong meron?? Dali-daling tanong ni Noneen

napatingin naman siya sa pintuan nila. Punong
puno kasi ng bulaklak at may isang napakalaking
teddy bear halos kasing laki na nga niya eh.
Natulala naman siya.

Huhuhuhu ang sweet talaga ni Papa Lawrence!!

Sana ganyan din mga papabels ko!! Omg!!
Baklang baklang sabi ni Rhian habang hinahawak
ang mga basket basket na flowers. Iba.t iba, may
roses, tulips at iba pa. Halos wala nga siyang
masabi eh.

Nganga siya.

Bading ano ba!! HELLO?? Nastrokelalu na ba

beauty mo nako teh make sungkiz ko tong teddy
bear mo!! Sabi ni Rhian sabay tapik sa braso nito.
Napapikit naman si Noneen at tsaka napailing.

Sorry, nagulat lang ako. Mahinang sabi ni

Noneen at tsaka hinawakan ang teddy bear.
Lumang luma na nga pala yung teddy bear na
bigay sa kaniya ni Lawrence. Napangiti naman
siya. Naalala niya kasi nung huli silang nagusap
kahapon binanggit niyang gusto niya ng bagong
teddy bear para naman daw hindi lonely yung luma
niyang teddy bear.

Yieee kiligmats ka naman bading no!! Nako havey

na havey tong surprise ni Papa Lawrence ha.
Simula kasi nung nagusap sila pagkatapos ng
maraming buwan naging maayos na ang lahat sa
kanila. Parati silang naguusap o nagkakatext tapos
buwan buwan nagpapadala ng kung ano ano si

Lawrence. At parating bongga bigay nito sa kanya

tuwing anniversary nila kaso mas bongga lang
talaga ngayon. Last year binigyan siya nito ng
limited edition na librong gusto niya pero ngayon
talaga bonggang flowers.

Pwede na ata silang magbenta sa sobrang dami

eh!!

Nakita naman niyang pinasok na ni Rhian ang iba

bang basket at boqueut ng flowers habang siya
hawak hawak ang teddy bear, pinagmamasdan.
Kulay brown kasi ito at sobrang lambot. Ayan tuloy
abot tenga ngiti ni Noneen.

Niyakap niya ito tsaka pinasok sa kwarto nila ng

biglang may mahulog na sulat. Agad naman niya
itong pinulot at binuksan.

Happy Anniversary Nee, just a few months and I ll

promise you forever. Loveyou.
Lawrence

Napakunot naman ang noo ni Noneen sa nakalagay

dito. Few months? Buwan? Bigla namang bumilis
ang tibok ng puso niya. Ilang taon na simula nung
huli niyang makita si Lawrence, pag-naguusap sila
naaalala niya parati niyang binabanggit kay
Lawrence kung kelan ba niya makikita ito pero
parati lang iniiwasan ni Lawrence o kaya hindi ito
sasagot pero ngayon sinulat niya.
Few months.

Napangiti naman na abot tenga si Noneen at tsaka

kinuha ang phone.

Just a few months.

Ms. Evangelista!

Napalingon naman si Noneen.

Mr. Jeron, bakit nyo po ako tinawag? Tanong nito

sa kanyang kasamahan. Kung di nyo lang naman
natatanong pagkagraduate niya ay kinuha agad
siya ng PhilU bilang professor sa department ng

Arts and Sciences. Ilang buwan na rin nung simula

siyang magtrabaho dito.

Busy ka ba ngayon? Pwede bang magpatulong?

Inutusan kasi ako ni Dr. Santos na pumuntang HR
alam mo na para daw sa bagong professor natin.
Next week na daw kasi ang dating niya.
Napatango naman si Noneen, last week pa nga
pala pinaguusapan ang bagong prof sa department
nila. Sabi nga daw napakatalino ito at parang
overqualified pa nga eh. Nung ininterview pa nga
raw ito ng dean ng department nila halos wala
pang limang minuto ay hired na agad ito. Well
wala rin naman pakealam si Noneen. Parang ganun
lang sobrang echos na. Hmp.

Sige sir samahan ko kayo, dalin ko lang to sa

registrar. Pahintay na lang ako sa faculty. Sagot
ni Noneen. Ngumiti naman ito sa kanya at tsaka
nag-thank you.

Noneen nabalitaan mo na ba yung bagong prof?

Bati ni Marina niya, napalingon naman siya dito.
Nasa faculty kasi sila ngayong dalawa parehong
wala pang klase.

Medyo, last week pa usap-usapan yun sa bulding

natin. Bakit nga ba? Ano bang meron sa bagong
professor na yon? Tanong ni Noneen.

Nako Noneen, kung alam mo lang nakita ko sya

kanina! Nasa HR may finifillup-an jusko ang gwapo
sobra. Balita ko nga ang galing niya sa math well
kaya nga siya ginawang head sa BS Math na
course

Wait wait what? Head na siya agad? Kakahire lang

niya di ba? Tsaka si Dr. Santos na ubod ng sungit?
Seryoso ka? Nagtatakang tanong ni Noneen.

Oo! Yun kaya ang usapan dito kahapon. Eto kasi

umuwi agad. Eh paano naman kasi nacharm niya
ata si Dr. Santos ayan tuloy ginawa na siya agad
na head. Napakunot naman ang noo ni Noneen.
Wow ha, grabe sino ba tong bagong prof na to na
halos lahat ng babae pati pa ang matandang dean
ng department nila napaamo niya.

Nakapagtataka.

Shit shit shit. Sabi ni Noneen habang

nagmamadaling maglakad. Late na kasi siya well
hindi naman sa klase niya pero sa welcome
meeting para sana sa pinaguusapang prof. Ewan
ba niya napakaaga naman kasi ng sinabing oras at
nirerequire pa silang lahat dumalo. Mula sa labas
ng pinto ng faculty nila naririnig na niya ang
tawanan at paguusap ng mga tao sa loob nito.
Hmm, mukhang friendly ang bagong prof ha?
Inayos ni Noneen ang polo niya at tsaka hinawi
ang buhok at pumasok sa loob.

Sinara niya ang pinto at tsaka lumingon sa mga

tao upang masalubong lang ng dalawang matang
pamilyar na pamilyar sa kanya, sa buhay niya.

Para namang nanigas si Noneen sa kinatatayuan

niya.

Ms. Evagelista finally you.re here. Come and meet

Mr. Alcantara our new professor and head for the
BS Math course.

Ang sarap talaga ng burger sa KFC. Sabi ni

Lawrence habang kumakain. Nakatingin lang sa
kanya si Noneen ngayon. Halos bagsakan siya ng
Mall of Asia, after ng ilang taon ng paghihintay
niya na magkita na sila biglang ay.

HINDI GANITO YUNG INEEXPECT NYANG

PAGKIKITA NILA ULIT!! WALA MAN LANG KILIG
LETSE!!
Napansin ata ni Lawrence na hindi ginagalaw ni
Noneen ang inorder nitong pagkain. Tumingin
naman siya dito at tsaka niya pinagtaasan ng kilay.

Wala ka bang balak kumain?

Lawrence.

Tanong ni

Alam mo para kang kabute. Sabi ni Noneen na

wala namang koneksyon sa tanong ni Lawrence.

Ha?

Pasulpot sulpot ka na lang ng walang pasabi

bwisit ka. Natawa naman si Lawrence sa sabi ni
Noneen sa kanya. Napasinghal naman si Noneen.
Talagang natawa ka pang gurang ka ha!! Isip nito.

Hindi ka ba masaya? I.m back. Sabi nito na

parang wala lang. Napapikit na lang si Noneen at
tsaka kinuha ang fries niya at simulang
ipinagbabato kay Lawrence.

Gago ka, pagkatapos kong maghintay ng apat na

taon at tatlong buwan tatawa-tawa ka lang dyan.
Bato ng fries. Lintek ka! Bato ng fries. Akala mo
ba ganun lang kadali? Bato ng fries. Bwisit kang
gurang ka!! Bato ng fries. Ang insenstive mo

sobra! Bato ng fries. I hate you!! Pakyu ka! Inis

na sabi nito at tsaka tumayo at umalis sa loob ng
KFC.

Naiinis siya nasasaktan, para kasing wala lang

yung ilang taon na naghintay siya. Parang isang
malaking joke lang, di ba niya alam kung gaano
kahirap yung dinanas ni Noneen?

Gusto nga niyang maiyak eh, ugh ang hirap talaga

pag gurang ang boyfriend mo!!

Sinundan naman siya ni Lawrence at tsaka hinitak

ang braso niya.

Teka Nee, wag ka namang mag-walk out. Sabi

nito. Tumigil naman sa paglalakad si Noneen at
tsaka humarap kay Lawrence.

Wow ha nahiya naman ako sayo!! Simula nung

magpakita ka sa aking ngayong araw wala man
lang yakap, kamusta ka na, I miss you wala!
Parang wala lang sayo letse ka apat na taon akong
nagtiyaga tapo Napatigil naman si Noneen sa
pagsasalita ng bigla siyang hinalikan ni Lawrence.
Napapikit siya, nanghina.

Ugh punyeta Lawrence ang galing mong

magtsamba.

Naramdaman niyang pumalupot naman ang braso

ni Lawrence sa bewang niya sabay nang
pagpalupot ng braso niya sa leeg ni Lawrence.
Hayaan mo na, legal na siya. Pwede na PDA,
pagbigyan nyo na!!

Pagkalayo naman ni Lawrence ngumiti ito tsaka

nagsalita.

No words can express how much I miss you and I

love you, kaya wala akong sinasabi. Pero dahil ang
demanding mo sige na, I miss you. Sabay halik.
I miss you so much. Sa totoo lang dapat hindi ko
muna to gagawin eh, pero yamuna. Tinanggal ni
Lawrence ang pakakahawak niya sa bewang ni
Noneen at tsaka humakbang palikod para malayo
dito.

Who knew I would love a girl like you? No scratch

that, who knew I would be in love with a girl like
you? Sabi ni Lawrence. Napakunot naman ang
noo ni Noneen. Namumula rin siya, ngayon lang
kasi nagsink in sa kanya na nasa mall sila ngayon,
na maraming taong nakatingin sa kanila.

You are a very childish person, dreamful, maingay

na tipong nung unang beses tayong magkasama
gusto kitang isilid sa sako at itapon sa alaska.
Napabuka naman ang bibig ni Noneen. Aba
walanghiya to ha. Magsasalita na sana si Noneen
ng pinigil siya ni Lawrence. Teka, ako muna okay?
As I was saying, nung dumating ka sa buhay ko isa
kang sakit sa ulo. Ang tanga tanga mo pa
pagdating sa Math.

Teka nga lang Lawrence sumosobra ka na ha,

alam mo bang maraming taong naglalakad ngayon
na nakakakita sa atin at naririnig ka gusto mo
bang upakan kitang gurang ka ha. Pabulong na
sabi ni Noneen at tsaka tiningnan ng masama si
Lawrence.

Don.t ruin the moment Nee, I.m

love for you right now? Can you
a second? Reklamo ni Lawrence.
naman si Noneen at saka ngumuso

expressing my
please shut up for
Pumamwewang
kay Lawrence.

Are you seriously professing your love for me or

insulting me? Wala kang maloloko dito Lawrence.

As I WAS SAYING. You were just the girl I never

thought I would devoted to, the one I would go
crazy for.

Huu kagaguhan binobola mo lang ako eh.

Shut up Nee.

Bakit totoo naman? Paghahamon ni Noneen.

Napasinghal naman si Lawrence at tsaka
napakamot sa ulo nito. Hindi niya malaman kung
mafrufrustrate ba siya o magwawalk out na siya,
napapansin na rin niya kasi yung iba huminto na
sa paglalakad at talagang pinanunuod na sila. The
fudge.

Noneen, don.t spoil this could you please? I.m

trying to be romantic right now. Inis na sabi ni
Lawrence.

Okay fine go. Pagsuko ni Noneen. Well medyo

feeling na nga niya naiinis na si Lawrence sa
kaniya. Hehe

I know we.ve been through a lot and I love you so

much I want to make everything the legal way
around. Sabi nito at tsaka lumuhod sa harapan ni
Noneen.

Will you marry me?

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!" Agad
naman napatingin si Lawrence sa taas kung saan
nanggaling ang boses. Napatayo siya agad sa
kanyang kinuupuan at dali-daling pumunta sa
kwarto kung nasaan ngayon si Noneen. Bigla
naman kumabog ang dibdib nito. Nag-alala siya
bigla. Baka nga naman napaano ang asawa. Alam
pa naman ni Lawrence sa kondisyon nito ngayon,
dapat dito ay parating binabantayan.

Bakit?

"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!
" Binuksan ni Lawrence ang pinto at tsaka
nagsalita

"Nee? Anong nangyayari? Ayos ka lang? Pumutok

na ba ang patu--" Napahinto naman si Lawrence sa
pagsasalita ng makita niya ang asawa nakaupo sa
lapag habang hawak hawak ang isang stuff toy.
Napakunot naman ang noo niya. Tumingin naman
sa kanya si Noneen.

"Bakit andito ka?" Tanong nito sa kanya.

Napabuntong hininga naman si Lawrence.

"Narinig kasi kitang sumisigaw. Nag-alala ako

akala ko naman kung ano nang nangyari sayo."
Napangiti naman si Noneen.

"Naghahalungkat kasi ako dito ng gamit

hinihiwalay ko na kung ano na yung dapat natin
ipamigay tapos nakita ko to oh!" Sabay taas sa
isang palakang stuff toy. "Ang cute cute cute cute
cute cute cuuuuuuute nya! Di ko nga matandaan
kung saan to galing pero gusto kong itago tas
bigay natin kay Sophia!!" Masayang sabi ni Noneen
habang hinihimas-himas ang palakang stuff toy.

Napakamot naman si Lawrence sa ulo at tsaka

lumapit at tumabi sa asawa.

"Nee, tapatin mo nga ako." Seryoso niyang sabi ni

Lawrence. Napataas naman ang kilay ni Noneen.

"Yung totoo, buntis ka ba o malapit ka nang

mabaliw?" Agad naman tiningnan ng masama ni
Noneen si Lawrence.

"Yung totoo Lawrence, yan talaga tanong mo?

Binibigyan kita ng limang segundo para baguhin
yang tanong mo kundi ibabaon kita sa lupa ng
buhay. EH WALANGHIYA KA PALA EH!!! BAKIT
NAMAN AKO MAGIGING BALIW EH SA NACUCUTEAN LANG TALAGA AKO SA PALAKANG TO. HOY
LAWRENCE WAG MO NGANG SABIHIN YAN SA
AKIN TANDAAN MO DAHIL SAYO HIRAP NA HIRAP
AKONG TUMAYO NGAYON TINGNAN MONG
GINAWA MO SA AKIN OH PARA AKONG
NAKALULON NG DALAWANG PAKWAN--" Bigla
naman natahimik si Noneen sa kanyang speech ng
halikan siya ng asawa. Para namang nakalimutan
agad ni Noneen ang lahat at tsaka humalik pabalik
dito. Agad naman pinalupot ni Noneen ang braso
niya sa leeg ni Lawrence at mas lalo pang nilaliman
ang halik sa asawa.

Hinila naman ni Lawrence si Noneen sa kanyang

bewang upang maupo ito sa kandungan niya ng
hindi pinuputol ang halik. "Mmmmhhh."
Napahawak si Noneen sa buhok ni Lawrence at
tsaka tinulak ang asawa kaya napahiga ito sa
sahig. Naramdaman ni Noneen ang pag-akyat ng
kamay ni Lawrence sa loob ng tshirt niya. Well,
hindi naman talaga niya tshirt yon, mga tshirt ni
Lawrence na ang suot niya. Di na kasi kasya sa
kanya ang mga tshirt niya dahil nga naman sa laki
ng tiyan niya na hinihimas ngayon ni Lawrence
habang patuloy lang siya hinahalikan.
Naramdaman niyang tumaas ang kamay nito ng
biglang siyang mapaupo.

"Shit."

Nanlaki naman ang mata ni Lawrence. "Bakit

anong--shit." Nagkatinginan silang dalawa. Nakita
naman ni Lawrence na halatang kabadong kabado
at takot na takot si Noneen. Agad naman siyang
tumayo at inalalayan ang asawa.

"Lawrence..."

"Shhh. Inhale, exhale. Okay? Kukunin ko na yung

bag mo tapos pu---"

"PUNYETA DE LECHE WAG KA NANG MAGSALITA

KUNIN MO NA YUNG BAG AT UTANG NA LOOB
MASAKIT."

This is it.

Pumutok na ang patubigan ni Noneen.

Sayang nga lang, naudlot yung bed scene.

Good things come to those who wait.

Totoo nga naman, pag sanay kang maghintay
mapapasayo kahit ano man yang hinihintay mo.
Kaso minsan di natin mapigilan aminin na
napakahirap maghintay, I mean yung totoo? Lahat
naman ng tao in-born ang pag-ka mainipin di ba?

Pero sa totoo lang wala naman talagang

koneksyon yung quote sa mga pangyayari ngayon.

Lawrence tigilan mo nga.

Bakit gusto mo naman di ba?

Sinabing hindi nga eh.

Nung nakaraan nating ginawa to sa pagkakaalala

ko napapasigaw ka sa sarap.

Excuse me??? Hindi kaya! Wag mo nga akong

niloloko.

Sige na kasi bibilisan naman natin eh.

Lawrence Andrew Alcantara, ilang beses ko na

bang sinasabing hindi. Pabulong na sabi ni
Noneen kay Lawrence. Napabuntong hininga

naman si Lawrence at tsaka lumingon sa batang

babae na nasa tabi niya.

Paano ba yan baby? Ayaw ni Mommy eh. Ibang

ride na lang sakyan natin? Sabi ni Lawrence sa
four year old nilang anak na si Sophia. Gusto kasi
ni Sophia na sumakay sa isang ride na sabihin na
lang natin na makapaglaglag panga. Bawal talaga
si Sophia dito kaso kung meron naman guardian
ay papayagan ito. Di nga malaman ni Noneen kung
kenino ba nagmana ang anak niya.

Ang hilig naman kasi sa adventures!!

Oo mahilig rin siya sa mga adventures kaso di

naman to the extreme, nung panahong four years
old naman siya mas gusto niyang maglaro na lang
ng barbie o luto-lutuan sa loob ng bahay nila kaso
etong anak niya ang gusto barilan, moro-moro at
iba pang maliksing laro halos puro pang-lalaki na
ata mga larong gusto nito. Paano naman kasi
iniispoil ng nagiisang tatay lang naman ng batang
to.

Ayaw ni Mommy? Shige. Miske naman

adventurous tong anak niya madali naman tong
kausap kaso kitang kita naman ni Noneen ang
biglang pag-lungkot ng mukha nito. Para naman
bumigat ang damdamin nito. Ahhhh!! Ganito ba
talaga pag nagka anak ka na??? Di mo kayang
tiisin???

Payagan mo na kasi, kasama naman tayo eh.

Sabi ni Lawrence sa asawa nito. Napairap naman
to at tsaka nagbuntong hininga.

Ikaw no kaya naspospoiled yung anak mo eh.

Hoy di lang naman ako nangspospoiled dito ha.

Pagtatanggi ni Lawrence.

HERE.S YOUR TRIPLE CHOCOLATE WITH

MARSHMALLOW AND SPRINKLES AND KISSES
BABY GIRL!!! YUM YUM YUM!! Napatingin naman
si Lawrence at Noneen kay Rhian habang dala dala
nito ang ice cream nilang lahat. Kahit kelan talaga

no, miske ilang taon na ang nakakalipas wala pa

ring kupas si Rhian.

Nga naman, dyosa daw siya ng lahat ng

humihingang bagay sa mundo forever.

Pagkalatag ni Rhian sa table ng tray nila napansin

niya agad ang malungkot na mukha ng kanyang
inaanak. Napatingin naman sya agad kay Noneen.

Aber aber bakit sad face peg ng napakaganda

kong inaanak? Hmm?? Tanong nito habang
nakataas ang kilay. Infairness sa ilang taon na
lumipas kahit papaano ay maiintindihan mo na
magsalita si Rhian kaso minsan nga lang pag

nadadala ng emosyon dirediretso ang pagsasalita

ng kanyang namumukod tanging lenguahe.

Ayaw kasing payagan ni Nee sumakay sa isang

ride." Saogt ni Lawrence.

"HUWAAAAT?? EXCUSE ME HOW DARE U DO THAT

TO MY INAANAK???"

"Rhian naman, dangerous kasi yung gusto niyang

ride. Ayoko naman na kung mapaano si Sophia."
Sagot ni Noneen.

"Walang dangerous dangerous pagdating kay

goddess Rhian kaya..." Bumaling naman si Rhian
sa inaanak niya at tsaka ngumiti. "...my pretty
little girl you eat your ice cream and we will go to
that ride you want okay??? Gorabels tayo iwanan
natin mga unchurvachens mong parentsung!!
Dali."

"Really ninang?" Mahinang tanong ni Sophia.

Ngumiti naman ng pagkalaki-laki si Rhian at tsaka
tumango. "Yehey!!!" Dali dali naman nawala ang
lungkot sa mukha ni Sophia at tsaka kumain ng ice
cream na inorder ni Rhian para sa kanya.
Napabuka naman ang bibig ni Noneen at tsaka
nagsalita.

"Pero Rhia--"

"Hep hep hep no hooray hey hey ako nagbayad ng

ice cream ni Sophie kaya wala kang karapatan.
Hoy papa lawrence bantayan mo muna yung
asawa mo ha. Magjojoyride lang kami ng aking
napakagandang inaanak!!" Inunahan na ni Rhian
kung ano man ang dapat sasabihin ni Noneen.
Natawa na lang ng marahan si Lawrence at si
Noneen naman napabuntong hininga na lang at
napailing.

Minsan rin magtataka ka eh kung sino ba talaga

nanay sa kanilang dalawa ni Sophia. Eh mas
malala pang mangspoil tong si Rhian kesa sa
kanila eh.

"Done ninang!" Agad agad na sabi ni Sophia

pagkatapos nitong isubo ang natitirang
marshmallow.

"Very good. Nako manang mana ka talaga sa

ninang mo. Ano gorabels na tayo? Let's go?" Agad
naman tumango si Sophia at tsaka humawak sa
kamay ng kanyang ninang. Tumayo naman si
Noneen at tsaka lumapit sa anak. Pinunasan nito
ang bibig at kamay tsaka nilagay and bimpo at
cinderella tumbler ng anak niya. (Oo miske mahilig
sa adventures ang anak niya kahit papaano naman
ay may girly side to. Thanks to kenino pa ba.)

"Oh eto yung bimpo niya at tsaka yung inumin.

Wag mong pababayaan ang anak ko ha. I swear
bakla uubusin ko buhok mo sa kilay." Sabi ni
Noneen at tsaka hinalikan ang anak sa noo.
"Pakabait ka kay Ninang okay? Hintayin ka namin
ni daddy mo dito tapos mag carousel tayo ayos
ba?" Ngumiti naman si Sophia at tsaka tumango.

"Yes po Mommy." Sabay halik sa pisngi nito. Nga

naman no iba talaga pag may anak ka na.

"Osya gogora na kami nagdradramahan pa kayo

tatlong kembot lang naman yung ride. Ano to
dramarama sa hapon. Babush na bading." Paningit
ni Rhian. Napangiti naman si Noneen.

"Yung sinabi ko ha. Bakla mamaya kung saan saan

mo dalin anak ko."

"Oo na nga, tsaka teh naman maawa ka sa kilay

ko ang nipis na nga binantaan mo pa. Yung buhok
ko na lang sa kili-kili you want?" Sabay ngiti ng
ubod ng tamis.

"Hay jusko sige na nga pumunta na kayo sa ride.

Sige na." Natatawang sabi ni Noneen.

"Sabi ko sayo eh." Tsaka na nagsimulang

maglakad ang dalawa papunta sa ride na gusto ni
Sophia. Bumalik naman si Noneen sa tabi ni
Lawrence na busy sa pagkain ng ice cream nito.

"Di ba, hindi lang ako ang nagsp-spoil sa anak

mo." Bulong nito. Napangiti si Noneen.

"Okay fine. Mas malala pa rin mangspoil si Rhian

sa ating dalawa. Damang dama ang pagiging
ninang eh." Narinig naman niyang tumawa si
Lawrence. Tiningnan niya ito at napataas ng kilay.
"Teka ang saya mo naman ata." Halatang halata
kasi kay Lawrence, kanina pa malaki ang ngiti nito.
Nagtataka nga rin siya eh. Anong meron?

"Bakit masama?" Tanong ni Lawrence. Napasinghal

naman si Noneen.

"Nagtatanong lang."

"Kayo kasi eh." Sabi ni Lawrence.

"Ha? Anong kami kasi?" Nagtatakang tanong ni

Noneen.

"Msyado nyong pinapasaya ang buhay ko. Alam

mo hindi ko maimagine kung wala kayo ngayon sa
tabi ko. Ewan ko ba, I feel like the luckiest man
everyday. And I'm very thankful for that. God, I
don't know what to do without you guys. I just--"

Napatigil naman si Lawrence nang bigla siyang

halikan ni Noneen. Ilang segundo rin at tsaka
bumitaw si Noneen.

"Shh. I love you okay? We love you, ako at si

Sophia. Hindi ko rin alam kung paano magiging
buhay ko kung wala kayong dalawa. I'm the
luckiest girl too everyday you know? Ma--"

Hindi rin naituloy ni Noneen ang dapat niyang

sasabihin dahil hinalikan siya ng kanyang asawa.
Jusko sila na siguro ang pinakaPDA ngayon sa
Enchanted Kingdom no? Hinawakan naman ni
Lawrence ang pisngi nito at mas lalong nilaliman
ang halik niya at tsaka bumitaw.

"Shh. I love you too...so much."

END

Special Chapter (Daryl and Yla)

10 years later

"Yla meron ka bang notes dun

sa Otorhinolaryngology? Nawala ko kasi yung
xerox ko nun." Tanong ni Gil kay Yla.
Tumingin naman siya dito at tsaka kinuha ang
folder niya at kinuha ang xerox copy nito. Ngumiti
siya kay Gil.

"Pabalik na lang ha? Magrereview pa kasi ako

mamaya." Sabi nito. Tumango naman si Gil at
tsaka nagpa-alam kay Yla upang ipaxerox nga ito.
Sino nga naman ba mag-aakala na after 10 years
makikita mo siya sa isang medschool. Si Ylanne na
napakaimmature at halos napaka-spoiled brat ay
isang babaeng nag-aaral na nang medicine? Nasa
third year na siya ngayon ng Med niya. Pagkatapos
nito ay clerkship na nila. Grabe halos wala na

ngang tulog at kain itong si Yla dahil sa dami nang

inaaral nila. Pero miske ba parang slavery na itong
nararamdaman niya sa Med School di pa rin niya
nakakalimutan ang sinabi sa kaniya ni Daryl.

"Pag natapos mo na lahat, dun ka lumapit sa akin.

Tsaka mo patunayan na hindi dapat kita makita as
just a younger sister of mine. Okay?"

"Yan I like that. Well paano ba yan? I guess I'll just

see you around...around when you're ready
enough?"

Napangiti siya sa sarili niya. Pag naaalala nga niya

yung mga pangugnulit at mga pagpupumilit na

ginagawa niya dati kay Daryl halos tawa siya nang

tawa. Naalala pa nga niya yung ginawa niyang
pananakot sa HR ng school ng mga magulang niya
para lang makuha ang folder ni Daryl at malaman
kung ano ang number niya. Ngayon lang niya
narealize kung gaano nga kaimmature yung kilos
niya.

Pero kahit ganon isang bagay ang sigurado siya

hindi immature ang feelings niya kay Daryl nung
mga panahon na iyon.

Napabutong-hininga naman siya. Sa isang dekada

nang lumipas, hindi na rin niya malaman kung
paano niya mahahanap si Daryl. Nung nag-first
year college siya nagresign na ito sa school na
pagmamay-ari ng magulang niya at naging fulltime doctor na raw sa isang ospital.

Problema hindi naman niya alam kung saang

ospital.

Sa dami-dami nga naman ng ospital sa mundong

ito, paano niya malalaman kung saan ngayon
nakabase si Daryl? Malay mo nasa Mindanao yon?
Or worst nag ibang bansa.

Wag naman sana. Isip niya.

Nakita naman niyang pabalik na si Gil at tsaka

binigay sa kaniya ang copy niya ng lecture nila last
meeting sa Otorhinolaryngology.

"Thank you talaga Yla! Sige mauna na ako sa dorm

ha! Bye! Ingat ka." Sabi ni Gil sa kaniya pagkaabot
niya dito sa papel. Ngumiti naman si Yla at tsaka
tumango.

"Sige ingat ka rin Gil." Sagot niya dito. Inayos na

rin ni Yla ang gamit niya na nakakalat sa desk.
Nasa library kasi siya ngayon. Wala na rin naman
siyang klase kaya naisipan niyang magreview
muna dito kesa sa dorm. Nakakadistract kasi may
kama, para bang hinihila ka. Pero dahil nga past 4
na, balak na rin niyang umuwi. Magsasara na rin
naman yung library nang 5:30.

Daryl, Daryl, kelan kaya ulit tayo magkikita?

"Is this really really is it. Oh. My. God." Dalawang

buwan na ang nakalipas at clerkship na nila
ngayon. Finally! Isa sa mga thrilling part at medyo
slavery part ng pagiging isang med student.
Actually hindi, eto talaga ang slavery part ng
pagiging med student. Eto kasi yung part na nagaaral pa lang sila pero parang doctor na sila.
Pwede rin kasi sila maging on-call pag kelangan at
wala silang magagawa don. Kahit anong araw pa
yon.
"Grabe, eto na. This is it, we are doomed. We are
now slaves by our superiors. Sana naman mabait
yung mga magsusupervise sa atin. Please." Sabi ni
Yla sa kasama niya. Napatango naman ito.

"Oo nga eh, sana lalaki tapos pogi. Para naman

nakakainspire!! Miske utus-utusan pa niya ako
nang magdamag." Sabi ni Gil habang nakangiti at
tila ba nangangarap habang nakatingin sa ulap.
Tumawa naman ng marahan si Yla at napailing.

"Sana nga, tutal puro mga mukhang lolo na natin

yung naeencounter natin for the past three years.
We need a fresh air!" Pabirong sabi nito. Tumawa
naman si Gil. Kung tutuusin ang tatag rin nila.
Ilang kaklase na nila ang nagdrop nung bandang
2nd year ng Med. 50 na nga lang sila ngayon sa
batch nila.

Naudlot naman ang paguusap nila nang biglang

pumasok na sa loob ng room ang isang babae.
Mukhang bata pa lang ito, hindi tulad nung mga
nakakaraan nilang prof. Nakita naman nilang
napangiti at napahigh-five ang iba nilang lalaking
kaklase.

"Looks like the favor is on us!" Narinig niyang sabi

ni Franco.

"Goodmorning future Doctors! I am Lily G. Suarez

M.D. and I will be your supervisor physician for the
day." Bigla naman natawa si Yla sa reaksyon ng
mga lalaki. Napanganga agad kasi ang mga ito,
parang tila biglang nawala ang excitement sa
mukha nila. Yung iba di mapinta, yung iba parang
natalo sa lotto.

"Oh akala ko ba nasa inyo ang favor?" Pang-aasar

ni Yla.

"Che." Inirapan lang siya ni Franco at biglang

nagtaas ng kamay ang isang estudyante.

"Dra. Suarez, can I ask bakit ngayong araw lang?

Di ba pwedeng buong isang taon na?" Halatanghalata ang bigong damdamin na nararamdaman
nito sa boses niya. Napangiti naman si Dra.
Suarez.

"Don't worry. I will still be supervising you guys

pero rotation nga lang kaming mga doctors dito sa
St. Jude. Tsaka I'm not the only doctor who will
supervise you in every month. Sa ngayong araw
ako lang since I will still discuss the rules and
some topics or questions you want to ask. Kung
baga, orientation lang tayo today. " Nakangiting
sagot ni Dr. Suarez. Bigla namang mga

napabuntong-hininga ang iba at tsaka

nagpasalamat.

Natawa ang mga iba pati si Dr. Suarez.

"Crush na nang bayan si Doc." Bulong ni Yla.

"Eh kasi naman mukhang bata at ang sexy pa ni

Doc. Minsan lang yan. Pag-bigyan mo na sila."
Tumawa ito. "Sana tayo rin no." Dagdag niya.

"Oo nga eh." Pagsang-ayon ni Yla. Bigla naman

nagtaas ng kamay si Gil.

"Yes Ms.?"

"Ms. Juliano po Dra. Uh, pwede bang itanong kung

meron bang hot na doctor na magsusupervise din
sa amin?" Nan-laki naman bigla ang mata ni Yla
habang nakatingin sa kaibigan. Isa nga naman sa
pwede niyang ipagmalaking ugali nito ay ang
pagiging straight to the point nito. Walang paligoyligoy diresto agad agad!

Natawa naman si Dr. Suarez at tsaka sumagot.

"Well, yes. Wag kayong mag-alala meron naman.

Pero sad to say girls, dalawa lang sila at yung isa

uhm, eh if its not rude. He's mine."

"WHAT YOU'RE TAKEN DOC???" Sigaw ni Franco.

Natawa naman si Yla at ang iba niyang mga
kaklase.

"Yes fortunately. Don't worry guys, marami pa

kayong dapat gawin at pagdaanan kaya wag nyo
munang isipin ang mga bagay na yan. Tsaka na
pag nakagraduate na kayo okay?" Payo nito sa
kanila.

"Doc naman, 3 years pa."

"Osiya, napapalayo na tayo sa main objective ng

araw na ito. So let's start shall we?"

Halos apat na oras rin ang tinagal nila sa

pagdidiscuss ng mga rules. Nag lunch break muna
sila, naman nagugutom rin sila no! Bumaba si Gil
at Yla sa canteen ng St. Jude's Medical Hospital.
Gustuhin man nilang dalawang mag Mcdo, one
hour lang ang binigay na break ni Dra. Isa pa,
gutom na gutom na sila.
Pumila na sila at kumuha ng tray nang biglang
makaramdam ng isang 'call-of-nature' si Yla.

"Shit. Gil, CR muna ako. Mauna ka nang umorder,

naiihi ako eh." Pagmamadaling sabi nito. Tumango
naman si Gil at tsaka siya pinalayas.

Nagmamadaling tumakbo si Yla papuntang gilid sa

restroom nang bigla siyang may nakasalubong at
natunggo niya ito.

Napatingin naman siya, nakita niyang nakascrubs

ito at lab coat. Shit! Doctor to dito, mamaya isa to
sa mga magsusupervise sa kanila meron na siyang
one point. Patay tayo diyan.

Isa pang shit. Naiihi na siya as in. Kung tititigan pa

niya yung doctor na nabunggo niya baka maihi na
siya sa pantalon niya. Mas nakakashit yon. Kaya
tinulungan na lang niya itong tumayo at nagsorry.
Miske di na niya makita nang matino ang mukha.
Makaihi lang!!

"Sorry po. Doc! Sorry talaga, nagmamadali po kasi

ako. Sorry!" Nagbow na lang ito at tsaka tumakbo
sa CR.

"Haaaay. Yla, kahit kelan ka. Sana naman po di

niya natandaan mukha mo. Kaso di naman
mukhang gurang yung doktor. Huhuhu Lord
please." Bulong niya sa sarili niya habang umiihi.
Nang makatapos na siya bumalik na siya sa
canteen at umorder ng pagkain. Pumunta siya sa
kinauupuan ni Gil at tsaka napabuntong-hiniga.

"Friend may nabunggo akong doctor kanina

malakas yung impact. Sana di niya natandaan
mukha ko. Baka ibagsak ako." Nag-aalalang sabi ni
Yla. Napakunot naman ang noo ni Gil.

"Sinong doctor??" Tanong nito.

Nagkibit-balikat si Yla at tsaka sumagot. "Basta

lalaki, matangkad. Nakascrubs, halatang on-duty,
general surgeon siguro yon dito." Sabi niya.

"Huh, wag ka na lang negative vibes! Nakita mo ba

mukha? Pogi ba?"

"Hindi nga eh, kasi tinulungan ko lang tumayo at

umalis na ako. Sasabog na kasi pantog ko eh, di
ko na matake." Sagot ni Yla.

"Nako wag mo nang alalahanin yon. Malay mo

mabait naman di ba? Sayang nga lang di mo
nakita kung pogi!" Panghihinayang na sabi ni Gil.
Napailing naman si Yla.

"Talagang mas inalala mo pa kung pogi ba yung

doctor." Pambihira rin tong kaibigan niya eh.
"Kumain na nga lang tayo. Gutom na gutom na
talaga ako." Sabi ni Yla. Kumain na nga silang
magkaibigan nang bigla siyang tinapik nito.

"Uy uy friend, tingnan mo. Si Dra. Suarez oh, oh

my god yun ba yung boyfriend niya?? Ang hot!
Tingnan mo friend!" Sabi ni Gil habang nakatingin
sa counter sa likod ni Yla. Lumingon naman ito
bigla at napatingin sa lalaking katabi ni Dr. Suarez.

Ang lapit nga nila sa isa't isa at kung makangiti

nga yung lalaki parang may something.

Inayos naman niya ang salamin niya at tiningnan

ng mabuti yung mukha ng lalaki.

Bigla niyang nabitawan ang kutsara niya at

napanganga.

Kelangan pa bang hulaan kung sino ang kasama ni

Dr. Suarez? Obviously hindi na, sino pa nga ba
iyon? Ang inspirasyon lang naman ni Yla, ang
lalaking hinihintay niya at pilit hinahanap para
mapatunayan na meron siyang kayang gawin, na

pwede siyang makita nito bilang isang babae hindi

isang nakababatang kapatid.

"Pag natapos mo na lahat, dun ka lumapit sa akin.

Tsaka mo patunayan na hindi dapat kita makita as
just a younger sister of mine. Okay?"

Para siyang binuhusan ng nagyeyelong tubig sa

kinauupuan niya. Hindi siya makapaniwala, ilang
taon siyang naghihirap para lang may
mapatunayan.

"Yan I like that. Well paano ba yan? I guess I'll just

see you around...around when you're ready
enough?"
Kaso mukhang wala na atang patutunguhan.

Napapikit siya at tsaka lumingon pabalik sa

kaibigan at tinuloy ang pagkain. Napakunot naman
ang noo ni GIl. Nagulat siya sa reaksyon ng
kaibigan niya. Bakit bigla atang natahimik ito?
Bakit ganito mukha nito? Anong meron?

"Nakita mo ba yung kasama ni Doc? Ang gwa..po

di...ba?" Di niya matantsa ang kaibigan. Ano nga
bang problema nito?

"Hoy bakit ganyan itsura mo?" Tanong ni Gil.

Napailing siya at tsaka lumingon ulit sa likuran
niya. Nakita niya ito nakahawak sa bewang ni Dr.
Suarez. Napasinghal siya.

Walang wala na talagang patutunguhan.

"Hoy Ylaaaaa. Heellooo?" Tawag ni Gil sa kaibigan.

Napatingin naman si Yla sa kaniya.

"Kilala mo ba yung kasama ni Doc at ganyan ang

pagmumukha mo?" Tanong nito sa kaniya.
Napalunok naman siya at tsaka tumingin sa
pagkain niya.

Wala nang patutunguhan Yla.

Nag-aksaya ka lang ng oras.

Nag-aksaya ka lang ng emosyon.

Tigilan mo na.

Ngumiti naman si Yla at tsaka umiling.

"Hindi. Di ko siya kiala, may naalala lang ako."

Because sometimes people who seem good end
up being not as good as you might have
hoped. .Jonathan Safran Foer

Halos di malaman ni Yla ang gagawin. Pinilit niyang

mawala sa isipan niya ang nakita niya sa canteen
ng ospital kanina pero wala, halos paulit-ulit yung
scenario sa utak niya. Yung ngiti ni Daryl habang
nakatingin sa mentor niya. Napapikit siya at tsaka
tinapon ang tissue. Kanina pa siya iyak ng iyak, di
niya mapigilan eh. Ang sakit.

Ang sakit sakit.

Para kasing wala na talagang pag-asa. Ano nga

naman ba ang laban niya sa isang babaeng katulad
niya? Wala, walang-wala.

"Yla tama na." Sabi nito sa sarili habang patuloy

ang pag-iyak. Oo nga Yla tama na, nagsasayang
ka lang ng emosyon at ng oras.

Ramdam niya kasi na para siyang pinaasa sa sinabi

nito sampung taon na ang nakakaraan. Bakit nga
naman ba kelangan pa niyang sabihin na "I'll just
see you around when you're ready enough?" Dapat
straight to the point niya na lang sinabing wala
talagang pag-asa.

Ang immature mo kasi dati.

"Ughhhh, Yla please tama na! Tama na! Ang tanga

tanga mo! Tama na please." Sabi nito sa bawat
hikbi habang pinapalo ang teddy bear sa tabi niya.

Pinunasan niya ang pisngi na basang-basa ng

luha.

"May iba na siya, tama na."

"Hoy bakit ganyan yang mata mo? Umiyak ka ba?"

Tanong ni Gil sa kaibigan habang nasa office sila
ngayon. Naghahanda na kasi sila dahil konting
minuto na lang ay makikilala na nila ang doktor na
magiging mentor o supervisor nila for the whole
month. Ayaw na ngang isipin ni Yla na may pagasa na si Daryl ang matapat sa kanya. Pagod na
pagod na siya kagabi, ayaw na niyang mag-aksaya
pa ng lakas.

"Ah, eto? Nanuod kasi ako ng Moment to

Remember, di ko napigilan eh. Anong oras pa
naman yon kagabi o kaninang umaga."
Pagsisinungaling nito. Napatango naman si Gil at
tsaka ngumiti habang inaayos ang lab coat.

"Gosh friend, can you believe it? Eto na oh, slaves

na tayo kaso ang sarap rin sa feeling pre-doctors
na tayo!" Sabay tawa nito. "Sino kaya magiging
supervisor natin no? Tsaka magkasama kaya
tayo?" Masayang sabi ni Gil habang nakatingin sa
kaibigan. Nakita naman niyang nakatingin lang ito
sa pintuan parang may malalim na iniisip.
Napakunot naman ang noo ni Gil. Kilala niya tong
babae na ito, miske konting-konti lang ito magopen tungkol sa buhay niya. Alam na alam naman
niya kung may gumugulo sa isipan at damdamin
nito.

"Uhm, hello? Asan na yung kausap ko? Nagevaporate? Tas naging clouds? Hello?" Sarcastic na
sabi ni Gil pero hindi natinag si Yla talagang
nakatingin lang ito sa pinto. Napabuntong-hininga
naman si Gil at tsaka napailing. Ilang minuto rin
ang lumipas at bumukas ang pinto at pumasok na
si Dr. Suarez.

"Good morning future doctors! This will be quick I

will be calling your names and tell you what floor
you will be assigned and your supervisor for the
month will be there too okay?" Masayang sabi nito
sa mga estudyante pero tahimik lang si Yla na
nakatingin pa rin sa pinto. Bakit kasi feeling niya di
niya kayang tingnan si Dr. Suarez?

Ilang minuto rin ang lumipas at nakatingin pa rin

siya sa pinto, di na nga niya narinig ng matino
kung ano man ang sinasabi ni Dr. Suarez. Kundi pa
siguro siya kinalabit ni Franco na nasa likuran niya,
hindi siya mawawala sa malalim na pag-iisip.

"Ms. Castillo? Excuse me?" Napatingin naman siya

sa harapan at napansin niyang halos 1/4 na lang
ng klase ang natira. So ganon pala siya katagal
nakatingin sa pintuan? Haay, buti pala si
nakakatunaw tumingin no?

"S-sorry Doc, what is it?" Mahinang sabi ni Yla.

Napangiti naman si Dr. Suarez at tsaka nagsalita.

"Bit distracted for the first day of clerkship?"

Tanong nito sa kanya. Sino naman ba kasing di
madidistract kung alam mong nasa iisang ospital
lang kayo ng taong nagpaasa sayo, na kung hindi
ako nagkakamali ay ang boyfriend mo. "Hmm?"

"K-Kulang lang po sa...tulog." Sagot nito. Tumingin

naman si Dr. Suarez sa hawak nitong papel at
tsaka tumingin sa kanya.
"You are assigned in Floor 8 and your supervisor
for the month alongside with the names I
just mentioned is Dr. Daryl Yan. You may now
proceed. He's waiting in the nurse station okay?"

Nasinghal naman si Yla ng marinig niya ang

pangalan ng supervisor niya. Napapikit siya at
tsaka tumayo at sinundan ang mga kasama. Bakit

nga ba hindi niya ito inisip? Expect the unexpected

nga naman. Or maybe...

Expect for the worst?

Halos ilang dasal ang nasabi ni Yla na sana

mabagal lang ang pag-akyat ng elevator
papuntang 8th floor. For the first time in her life,
gusto niyang matrap sa elevator. Mawalan ito ng
power, miske ilang oras pa yan. Ayos lang sa
kanya. Wag lang siyang makita.

Pero nga naman, mahilig mang-asar ang mundo.

Dati naiinis siya sa mga elevator rides kasi ang
bagal-bagal. Pero ngayon bakit ganon? Ang bilisbilis.

Narinig niyang tumunog at bumukas ang pintuan

ng elevator. Pinauna na niya ang mga kasama at
tsaka sumunod sa kanila habang nakatingin sa
floor. Ugh shit Yla, hinga ng malalim. Kalma lang,
act professional. Isip nito sa sarili niya habang
humihinga ng malalim. Napatunghay siya at nakita
niya si Daryl, nakatalikod sa kanila at may sinasabi
ata sa nurse. Pumunta siya sa likuran ni Franco.
Tutal matangkad ito, siguro naman hindi na
mapapansin ni Daryl ang presensya ni Yla.
Napangiti naman si Yla.

I doubt, I don't even think he remembers me.

Nakatingin lang siya sa floor nang marinig niyang

may magsalita.

"Good morning future doctors. If I'm not mistaken

Dr. Suarez already mentioned who am I right?"

Napapikit siya. Kilalang-kilala niya ata yung boses

na yan.

P*kshet

Narinig naman niyang sumagot ng oo ang iba. Pero

siya andun lang, nakatayo, nakayuko at tahimik.

"Well, I'm Daryl Trinidad Yan for short Dr. Yan.

Since we are all professionals here I will call you by
your last names okay? Please raise your hand so I
can see the corresponding face to the name I'll be
calling okay?" Sumilip naman siya sa harapan niya
nakita niyang may kinuha itong chart at tsaka
binasa ang mga pangalan.

"Ms. Yla..nne C-cas...tillo?" Halos di makapaniwala

si Daryl sa nabasa niya. Totoo ba to? This name it
rings a bell, a very big bell he ought to forget.
Kunwari siyang napaubo at tsaka inulit ang
pangalan. "Ms. Ylanne Castillo?" He tried to put his
professional tone. Pero sa totoo lang he's very
shocked. Never did he ever thought that they
would ever meet again, well actually he did but not
in this kind of circumstance.

Huminga naman ng malalim si Yla bago tinaas ang

kanyang kamay. Tsaka siya tumingin sa lalaking
may hawak ng chart. She kept a professional face.
Past is past nga naman. Tama na Yla? Remember?

Nagkatinginan sila ni Daryl. Biglang bumilis ang

tibok ng puso niya.

No no no no. NO YLA NO.

Tama na Yla? Remember? Remember?!

Napalunok siya at tsaka binaba ang kamay. Bakit

ganon? Bakit ganito pa rin ang epekto ng lalaking
to sa kanya? Di ba pwedeng ang pagmomove-on
isang araw lang? Kasi this will be a year full of
torture.

Nakita niyang ngumiti ito sa kanya pero walang

reaksyon ang mukha niya, pinutol na lang ni Yla
ang titigan nila at yumuko. Narinig naman niyang
umubo ulit si Daryl at tsaka pinagpatuloy ang roll
call hanggang natapos silang pito. Sinara naman si
Daryl ang chart at tsaka tumingin sa kanilang
lahat.

"So I will distributes your patients charts and you

will start the rounds by tomorrow morning at 7:30
am. Am I clear?"

Nakayukong sumagot si Yla kasabay ng mga

kasama niya. "Clear."

Nasa office siya ngayon at inaaral ang medical

history, cases at etc. ng tatlong pasyente niya.
Isang may congenital heart disease, lung cancer
at brain tumor. Napailing naman siya, gusto niyang
maawa sa may congenital heart disease dahil 7
years old pa lang ang bata. Pero nga naman, perks
of being a doctor. Kelangan professional level ang
attachment ng feelings mo sa mga magiging
pasyente mo.
Napatunghay naman siya bigla nang bumukas ang
pintuan. Nakita niya si Daryl papasok at agad
naman siyang bumalik sa binabasa niya. Hindi lang
naman siya ang nasa office ngayon pero kahit na,
feeling niya nasusuffocate siya.

Pilit niyang nilagay ang atensyon nya sa binabasa

kaso mukhang nagevaporate lahat ng lumapit si
Daryl sa kanya.

"Ms. Castillo?" Tawag nito sa kanya. Spell akward.

Yep, you guessed it right. Lumingon naman si Yla
at tsaka nagpakita ng isang professional na ngiti.
Wala na nga di ba? Wala na?

Bakit question mark nasa huli Yla? Tsk.

"Yes doc?" Nakita nyang ngumiti ito at tsaka

tumingin sa papel na hawak-hawak niya.

"Wow, a medical student huh?" Sabi nito habang

nakangiti sa kanya. Gusto niyang suntukin yung
ngiti na yan. Kaso nga naman, anong karapatan

niya? Tumingin naman si Yla sa hawak niyang mga

papel at tumawa ng marahan.

"Unfortunately." Pabirong sagot ni Yla. Remember

guys, jokes are half meant.

"Is this for real? You look so sophisticated and

demure. A very different Yla from what I
remember." Sabi ni Daryl sa kanya. Di niya alam
kung maiinis ba siya o matutuwa sa sinabi nito.
Lumunok na lang siya at tsaka ngumiti.

"Isn't this what you wanted?" Di mapigilan ni Yla

na magsalita. Napakunot naman ang noo ni Daryl.

"W-what do you."

"Nevermind sir. I was just blabbing non-sense. If

you don't mind." Sabi ni Yla at tsaka tinuro ang
hawak nyang papel at tsaka binalik ang atensyon
niya sa binabasa. Narinig nyang napabuntonghininga si Daryl at lumapit sa ibang estudyante.
Halos gusto nyang sapakin ang sarili at maiyak.
Bakit kelangan pa niyang sabihin yon? At base sa
reaksyon ni Daryl mukhang di na niya maalala
lahat ng sinabi nito sa kanya nung high school pa
siya.

Ano nga ba talaga ang pinanghahawakan mo Yla?

Sampung taon na ang nakaraan. Maraming
pwedeng mangyari sa buhay mo, bakit pinilit mo
pinanghahawakan ang isang salita na wala namang
kasiguraduhan?

Napapikit siya at tsaka kinuha ang mga gamit.

Nakita naman niyang napatingin sa kaniya ang
mga kaklase niya at si Daryl.

"Aalis ka na?" Tanong sa kanya ni Yuki. Tumingin

naman siya dito at tsaka ngumiti.

"Pagod na ako." Mahinang sagot nito at tsaka

umalis ng office.

Nga naman, talagang nasa huli parati ang

pagsisisi.

Mabait na supervisor si Daryl sa grupo nila Yla.

Halos nakakabiruan nga nila parati ito, well pwera
kay Yla na mas madalas pa atang kumain kesa
magsalita tuwing magkakasama sila. Parati lang
itong may binabasang libro o nakatingin sa ibang
bagay. Hindi nga rin makausap ni Daryl ng
matagalan si Yla. Nagtataka nga ito, sa grupo nila
siya lang ata yung hindi nagtatanong o nagpapaassist sa kanya pag may hindi naiintindihan sa
mga ibang utos nito.

Oo nga, naging sophisticated at demure si Yla kaso

katuwang naman ata nito ang pagiging cold niya.

Mas cold pa siya sa ref nila sa office eh! Napailing

na lang si Daryl. Dalawang linggo na rin ang
nakaraan pero ganito lang siya tratuhin ni Yla.
Parang may lihim na galit sa kanya. Para bang
parati itong naiinis sa kanya. Halatang-halata
naman pag nagkwekwento siya, yung iba natatawa
siya lang either masama ang tingin sa kanya o sa
labas ng bintana nakatingin. Pag rin binabati niya
ito, either "Good morning" o "same" lang ang
naririnig niyang sagot dito. Minsan nga hindi na
talaga siya pinapansin eh.

Nakakatatlong buwan na sila ngayon. Nagkaroon

kasi ng pagbabago sa rotation ng supervisor,
imbes na every month. Ginawa na itong every 6
months, para hindi mahirapan magadjust ang
estudyante at doktor. Inaya ni Daryl ang mga

estudyante na kumain sa labas at libre na daw niya

ito. Pumayag naman ang lahat pwera kay Yla na
sinabing uuwi na lang daw siya at marami pa raw
siyang gagawin. Di mapigilan ni Daryl ang mainis
sa sinabi nito pipigilan na sana niya itong lumabas
ng kwarto para kausapin kung bakit ba siya ganito
umarte sa harapan niya ng magsalita si Franco.

"Ylanne Shaye Alcantara Castillo naman! Libre na

nga ni Dr. Yan ayaw mo pa? Akala ko ba mahilig
ka sa libre? Sige na minsan lang to!" Sigaw nito.
Napahinto naman si Yla sa paglalakad at tsaka
tumingin ng masama kay Franco.

"Did you just call me by full name?"

"Yes Shaye."

"Mas lalo akong di sasama. Thanks Franco." Inis na

sagot nito tsaka siya pinigilan ni Franco.

"Alam mo tatlong buwan ka nang KJ. Ano ba

problema? Nagsimula lang tong clerkship natin eh
daig mo pa nagmemenopause." Sabi ni Franco at
tumango naman si Yuki. Napatingin siya sa mga
kaklase niya at kay Daryl na nakayuko lang.

"Fine. Sasama na ako. Manahimik ka lang Franco

ha." Napayes naman si Franco at tsaka
nagsitayuan ang mga kaklase niya. Nagsilabasan
na ito ng office nang matira silang dalawa ni Daryl.
Lalabas na sana si Yla nang magsalita si Daryl.

"Ano bang problema?" Para namang nanigas si Yla

sa pwesto niya. F$ck confession time na ba?
Please, wag muna. Di ako ready!! Isip ni Yla.

"I'm just tired Doc." Mahinang sagot nito,

bubuksan na niya ang pinto ng bigla itong isara ni
Daryl at tsaka siya pinilit humarap sa kanya.

"Don't make me run in circles Yla, tell me what is

the problem? Did I do something wrong?"
Seryosong sabi ni Daryl habang hawak-hawak ang
balikat ni Yla. Napasinghal naman si Yla pero hindi
ito sumagot kaya mas lalong nainis si Daryl kaya
napapalo ito sa pinto at tsaka kinulong si Yla
dalawang braso niya. Nagulat naman si Yla at
tumunghay. Ang tangkad kasi ni Daryl. Nakita
niyang nakatingin ito sa mga mata niya. Halatang
nagagalit na ito.

Teka lang, di ba ako may karapatang magalit sa

nangyari?

"Stop telling me bullshit Yla. Tatlong-buwan?

Tatlong-buwan mo kong tinatrato as if I'm
something annoying and."

"Well maybe because you are." Simpleng sagot ni

Yla. Napapikit naman si Daryl at tsaka pinalo ulit
ang pintong sinasandalan ni Yla. Keep it cool Yla,
keep it cool. Isip nito.

"And how did I become annoying? Enlighten me

please! Nakakahiya naman sayo." Mapang-uyam
na sabi ni Daryl habang pinandidilatan siya nito.
Ngumiti naman si Yla at tsaka tumingin dito.

"Why did you tell me to finish everything and do

something before I turn show myself to you? Why
did I have to waste 7 years to prove you
something? To prove you that I can be someone
and I'm not just a little girl for you? Enlighten me
Dr. Daryl Yan please! Nakakahiya naman sayo."

Sabi ni Yla. Nakita niyang napakunot ang noo ni

Daryl, para bang nagtataka ito sa mga sinabi niya.
Halos parang sinaksak ang puso ni Yla sa nakita
niyang reaksyon nito. Napakagat na lang si Yla sa
labi niya, nararamdaman niyang nagtutubig na ang
mata niya.

"Of course you don't remember. I mean, as if you

meant every single word you said ten years ago."
Mahinang sabi nito at tsaka hinawi ang braso ni
Daryl. Binuksan nito ang pinto at tsaka tuluyang
umalis. Di mapigilan ni Yla ang maluha.

Sayang na sayang Yla.

Naiwan naman si Daryl sa office, naiwang

nakatayo na parang di makapaniwala sa narinig
niya. Napalunok siya at napahawak sa mukha niya.

"I didn't forget Yla, I just didn't thought you'd

wait."
Limang buwan na ang nakakaraan simula noong
komprontahin siya ni Daryl. Iba na ngayon ang
supervisor o resident niya. Limang buwan na rin
noong huli silang magusap. Simula kasi noon,
naging casual na lang sila. Naguusap lang sila
tuwing may nililinaw si Yla o may iuutos si Daryl.
Napakaswerte nga ni Yla, kasi ngayon ang resident
naman niya ay si Dr. Suarez.

Ang saya naman ng clerkship niya.

Dr. Castillo! Narinig naman niya ang pangalan

niya agad siyang pumunta sa may Nurse.s station.
Nakita niya si Daryl at Lily dito. Lumapit siya sa
dalawa at tsaka ngumiti ng marahan.

Yes Dr. Suarez? Monotone ang boses nito sa

pagkakatanong niya. Nakita niyang umiwas ng
tingin si Daryl at ngumiti sa kanya si Dr. Suarez.

I have some news for you. I hope you.d consider

it good though. Kinabahan naman si Yla sa sinabi
nito. Pero pinilit niyang ngumiti, sa ilang buwan na
nakalipas ilang beses na ba niyang pinipilit
ngumiti? Sanay na siya kung tutuusin.

Di na sumagot si Yla hinintay na lang niya kung

ano ba yung balita ni Dr. Suarez sa kanya.

A person from your batch is dissmissed from

clerkship because sadly that person is suffering a
disease he didn.t knew up until a week ago. So
dahil sobra naman ng isa sa team nyo I.m
transferring you to Dr. Yan.s team. I hope that.s
okay with you. Mahinahong sabi ni Dr. Suarez.
Para bang may tingang nakapatong sa balikat niya

ngayon. Kung kailan naman nasasanay na siyang

huminga ng maluwag, bigla naman itong pipigilan.

W-why me? Yun lang ang mga nasabing salita ni

Yla. Ngumiti naman si Dr. Suarez at napahawak sa
balikat niya.

Because apparently you are the best here in your

batch and if I.m not mistaken Dr. Yan is the best
and most saught doctor here in St. Jude. Best
doctors should train the best soon-to-be doctors
don.t you think? Napalunok naman siya sa narinig
niya. Malamang, alam na alam niyang
napakagaling ng taong ito. With honors pa ata siya
grumaduate, saan ka pa?

Napatingin naman siya kay Daryl na nakatingin

lang sa chart nito na tila ba walang pakealam sa
paguusap nila ni Dr. Suarez. Kung kelan naman

nakakaiwas na siya, tsaka pa sila pagsasamahin.

Bakit napakamagpaglaro ng tadhana?

I hope it.s a good news for you even if your face

doesn.t seem to look like it. Dahan-dahang sabi ni
Dr. Suarez. Napailing naman si Yla at tsaka
ngumiti.

I-it is good news Dr. Suarez, you can say I.m sort
of in shock. Napatango naman si Dr. Suarez at
tsaka tumingin kay Daryl.

Well Dr. Yan? Tumunghay naman ang ulo nito sa

direksyon nila. I.ll just leave the both of you so
you can both start work. Puntahan ko na yung
patient ko sa 4th floor, I.ll see you both around.
Sabi ni Dr. Suarez at tsaka kinuha ang chart niya
at tuluyan nang umalis. Naiwan silang dalawa sa
nurse station. Nakatayo lang doon si Yla, nanatili
siya sa pwesto niya at nakayuko.

Best huh? Narinig niyang sabi ni Daryl.

Napatingin siya dito, nakita niyang nakangisi ito
habang nakatingin sa chart niya. Let.s see that
best Dr. Suarez is talking about. My shift for today
is 48 hours, and you should stick with me. Nabigla
naman si Yla sa sinabi nito. Sampung oras na ang
shift niya ngayong araw tas madadagdagan pa ng
apanapu.t walong oras?!

And for now, Room 203 bed 4 needs a central line

and start him off with five of Dilaudid and take him
to x-ray. And I need you to take post- op notes on
rooms 403, 605, 612, and 708. Sabi nito habang
nakatingin sa chart niya. Napalunok naman si Yla
at tsaka nilista ito sa chart niya. Tumingin sa
kanya si Daryl.

Are we clear? Para naman nablanko si Yla sa

mga sinabi ni Daryl. Kaya ilang segundo ang
lumipas bago pa ito makasagot sa kanya.

C-crystal clear sir.

"Pang-ilang kape ko na ba 'to?" Tanong ni Yla sa

sarili niya habang hinihintay niyang lumabas ang
kape na binili niya sa vending machine.
Nakakadalawangpu't apat na oras pa lang siya sa
apanapu't walong oras na duty niya ngayon. Pagod
na pagod na siya, wala kasing katapusan ang
paguutos sa kanya ni Daryl. Isang beses pa nga
lang siya nakakaidlip ngayon, gustong-gusto na
niyang matulog, mahiga at mamahinga kaso wala,
bakit ba biglang naging torture supervisor tong si
Daryl?

Gumaganti lang?

Di ba nga dapat siya 'tong dapat na gumaganti?

'Of course you don't remember, as if you meant

every single word you said three years
ago.' Napapikit naman si Yla nang maalala niya
ang nangyari limang buwan na ang nakakaraan.
Napangiti siya. Ang tanga-tanga mo. Isip niya.

Hiyang-hiya siya sa mga nangyari, parang nawalan

siya ng dignidad. Lalo na nung umiyak siya sa
harap nito. Malamang hindi niya matatandaan yon,
halata naman.

Ang tanga-tanga mo. Napahawak naman si Yla sa

noo niya.

Talagang tanga ka, umaasa-asa ka sa isang

pangakong wala namang kasiguraduhan. Tanga.

Napailing nalang si Yla at tsaka napabuntonghininga. Naramdaman niyang biglang tumunog ang
pager niya sa bulsa ng lab coat niya. Kinuha niya
ito at tiningnan. As usual, si Daryl nanaman,
pinapage siya sa nurse station sa 7th floor. Kinuha
niya ang kape at pupunta na sana sa 7th floor
nang makita niya ang isang lalaking nakatingin
lang sa kanya. Para bang kanina pa siya nito
pinagmamasdan.

Nagkatinginan lang sila. Kitang-kita sa lalaking ito

ang malamlam niyang mata, tipong gusto nang
pumikit at magpahinga. Puyat rin to katulad
ko. Isip ni Yla. Nakita niyang tumingin ito sa kape
na hawak niya at sa kanya. Napatingin rin tuloy
siya sa kape niya. Narinig niyang tumunog ulit ang
pager niya.

"Bwisit naman di makapaghintay." Bulong nito.

Tumingin siya sa lalaki sa likuran niya at tsaka
inabot ang kape at tuluyan nang umalis. Dali-dali
siyang pumunta sa nurse's station at nakita niya si

Daryl na nakatayo doon habang may kausap na

nurse.

"Paki-check yung vital signs niya at kung stable.

I'll be there in five minutes." Narinig niyang utos
nito dito. Tumango naman ang nurse at inexuse
ang sarili niya. Humarap naman sa kanya si Daryl
at tsaka nagsalita.

"Well there you are, ang tagal mo naman ata. Do

you know how essential being quick is? Don't tell
me you are napping? You have a right to but
please be responsible." Napakunot naman ang noo
ni Yla at tsaka napakamot sa ulo niya. Naiinis na
siya, nagiinit na nga ang ilong niya. Pero pinilit
niyang wag magsalita. Mahirap na, supervisor niya
'to. Nakita naman ni Daryl ang pag-iba ang aura sa
mukha ni Yla. Tinaasan niya ito ng kilay.

"What's with the face Dr. Castillo? Can't keep up

with doctor life huh?" Halatang-halata sa tono ng
boses nito ang pang-aasar. Bigla naman napatingin
si Yla kay Daryl at di na nito napigilan magsalita.

"Excuse me?!"

"Stop trying to be someone you are not. Doors are

always open. Feel free to leave anytime you want."
Halos tuluyang nagdilim ang paningin ni Yla sa
narinig niyang sinabi ni Daryl sa kanya. Agad
sinampal ni Yla ang lalaking nasa harapan niya
ngayon. Nanlaki naman ang mga mata ni Daryl at
narinig ni Yla ang pagsinghap ng mga nurse na
nasa gilid nila.

"Thanks Dr. Yan, you just degraded my existence

in front of other people. Fuck you, not literally but
fuck you." Malamig na sabi ni Yla. Aalis na sana ito
nang biglang humarap ulit kay Daryl.

"And just so you know, I didn't do this for you. I

did this for myself because you know what?"
Napakagat naman si Yla sa labi niya at tsaka
nagsalita. "I deserve someone better."

Tuluyan na nga itong umalis at pumunta sa locker

niya. Nagpalit siya ng dami at kinuha ang bag.
"Wag kang iiyak Yla, malaki ka na." Sabi nito sa
sarili habang inaayos ang gamit. Bakit ganito?
Bakit kasi ang hirap magmove-on, bakit ang hirap
magmove-on sa lalaking kahit kelan di naman
binalik yung nararamdaman mo?
"Pakshet Yla, you graduated with honors, use your
fucking brain just for once." Sinara niya ang locker
at lumabas ng ospital. Naglalakad siya sa garden
nang bigla siyang mapahinto at napahawak ito sa
kanyang mukha. Great Yla, you're crying again.
For the only god knows time! Kelan ka ba
matututo? Dikta ng isip niya sa kanya.

Napaupo naman siya sa bench dito nagpahid ng

luha niya.

"Ughhhh Yla! Ang tali-talino nga ng utak mo ang

tanga-tanga naman ng puso mo." Sabi nito sa
sarili. Agad naman niyang binuklat ang bag at
hinanap ang panyo niya. Hinalughog na niya ata
ito pero wala siyang makita mas lalo tuloy itong
naiyak.

"Uhhhhhh! Asan na yon!!" Inis na sabi ni Yla pilit

niyang hinahalughog ang bag niya ng biglang may
magsalita.

"Eto oh, malinis naman eh." Napatigil naman siya

sa pagkalkal ng bag niya at napatunghay. Laking
gulat niya ng makita niya ang lalaking pinagbigyan
niya ng kape kanina. Napatingin lang siya dito.
Nakita niyang napakamot ito sa ulo at tsaka
ngumiti.

"Promise, miske mukha man akong ilang araw na

di naliligo malinis to. Ilang araw na to sa bag ko
eh." Sabay turo sa backpack niya. Nahiya naman si
Yla sa lalaking nasa harapan niya ngayon.

Bakit kasi magddrama na lang dito pa sa garden

ng ospital. Nakita ka pa tuloy.

Nakita niyang mas lalong nilapit ng lalaki ang

pagabot niya ng panyo. Napalunok naman si Yla at
tsaka kinuha ito.

"S-salamat." Sabi ni Yla at tsaka pinangpunas ito

sa mukha niya. Ngumiti naman ang lalaki at tsaka
umupo sa kabilang dulo ng bench.

"Salamat din." Napatingin naman si Yla sa kanya

at napakunot.

"Bakit?"

"Para sa kape. Kailangan na kailangan ko yon

kanina." Sagot nito sa kanya. Napatingin si Yla sa
kamay niya na nalatag sa kandungan niya.

"Wala yon." Mahinang sagot ni Yla. May mga

mahinang hikbi na lumalabas pa rin sa bibig ni Yla.
Tahimik lang silang dalawa. Nakita niyang
nakatingin lang sa kalangitan ang lalaki. Gabi na
nga pala at maraming bituin ngayon sa langit.
Masarap magstar-gazing.

"Pwede mo ring singahan yan. Wag kang mahiya."

Pagbasag ng lalaki sa katahimikan. Agad naman
napatingin si Yla dito. Nakita niyang nakangiti lang
ito habang nakatingin sa langit.

"Basta ikaw maglalaba." Dagdag pa nito. Bigla

namang natawa si Yla sa kinauupuan niya.
Tumingin sa kanya ang lalaki at tsaka napatawa ng
marahan. "Ayan, msyadong malungkot yung
mukha mo. Mas maganda ka pag nakangiti."

Bigla namang namula si Yla at napatigil sa

pagtawa. Umiwas ito ng tingin.

Uy, maganda daw siya.

"Tsk, way to kill the conversation and make the air

awkward." Narinig niyang bulong ng lalaki. "Sorry,
pero I'm a straight-forward guy. I like to say
things I'm thinking."

"W-wala yon." Sagot ni Yla. Tumingin sa kanya ang

lalaki at ngumiti. Nakita niyang may kinuha ito sa
bag niya na papel at pencil.

"Pwede bang malaman ang pangalan mo?" Tanong

nito sa kanya habang nakatingin sa papel na
hawak niya.

"Y-yla." Sagot nito. Nakita niyang may sinulat ang

lalaki at tinupi ang papel. Inabot ang papel sa
kanya. Napakunot naman ang noo niya at kinuha
ang papel na nakatupi. Nakita niyang tumingin ang
lalaki sa relo niya at napabuntong-hininga. Tumayo
ang lalaki at tsaka ngumiti sa kanya. Tatalikod na
sana ito ng bigla magsalita si Yla.

"W-wait!" Tumingin naman ito pabalik sa kanya.

"P-pwede bang malaman ang pangalan mo?"
Tanong ni Yla. Ngumiti ang lalaki at tsaka
nagsalita.

"Room 527." Sagot nito sa kanya at tuluyan nang

umalis. Napakamot na lang siya at tsaka tumingin
sa papel na hawak niya. Umupo siya at tsaka
binuksan ito. Bigla naman siyang napasinghap sa
nakita niya.
Drawing ito ng mukha niya habang nakatayo
kanina sa vending machine. At sa baba nito
nakalagay:

"I am intrigued by the smile upon your face, and

the sadness within your eyes."

Maagang pumasok si Yla kinabukasan. Alam

niyang duty pa rin si Daryl pero hindi niya muna
ito inasikaso. As if kaya niyang harapin ang
lalaking ito. Sa nangyari kahapon, malabong
magkakatrabaho pa sila. Buti nga wala pang
nagtetext o nagmememo sa kanya na pinapatawag
sya ng Chief of Surgery sa St. Jude. Pumunta siya
sa locker at nagpalit ng damit. Agad siyang
pumunta ng 5th floor.

Di pa rin naaalis sa isip niya ang sinabi ng lalaking

nagbigay sa kanya ng panyo kagabi. Maraming
tanong ang nasa isipan niya ngayon. Pasiyente rin
ba siya dito? O may kamaganak siyang
nakaconfine? At ano ang pangalan niya?

Narinig niyang tumunog ang elevator at bumukas

ang pinto. Agad siyang dumiretso at hinanap ang
room 527. Pero laking gulat niya nang makita
niyang wala nang tao dito at nililinis na ito ng
janitor. Pumunta siya sa nurse station at tsaka
nagtanong.

"Uhm nurse?"

"Yes Doc?"

"Can I ask who was confined in room 527 last

night or yesterday?" Tanong ni Yla. Ngumiti ng
malungkot ang nurse sa kanya at napabuntonghininga.

"It was Mrs. Maria Reyes. She's in a coma for the

past 6 months and her life support was taken down
last night." Sagot ng nurse. Biglang bumigat ang
damdamin ni Yla. Life-support? Naalala niya ang
mukha ng lalaki. Mukha itong pagod na pagod at
ilang araw nang puyat.

Kaya pala.

"Sige. Thank you." Bulong ni Yla at tumango

naman sa kanya ang nurse. Nagsimula na siyang
maglakad, nalungkot si Yla sa narinig niya.
Malamang magulang iyon ng lalaking nagbigay sa
kanya ng panyo kagabi. Kaso ano nga ba ang
pangalan nito? Akala naman niya malalaman na
niya ito pero hindi. Kaya ngayon iisang tanong lang
ang nasa isipan niya.

Sino ka ba talaga?

"Dr. Villanueva I want you to do the rectal

examinations for the morning and in the afternoon
please do assist Dr. Kirch, the ortho. He needs
some help in the ER since he has a scheduled
operation later. Dr. Chi please do the bookrecords
today. Are we clear?"

"Crystal sir."

"Okay you are now dismissed." Sabi ni Daryl. Agad

nitong kinuha ang chart at napatingin sa gilid niya.
Nakita niya si Yla, nakatingin lang sa kanya.

"Sir." Mahinang sabi nito. Di makapagsalita si

Daryl, alam niyang hindi tama ang sinabi niya
kagabi sa kanya. Gustong-gusto nga niyang bawiin
ito at magsorry. Kaso pinangungunahan ito ng
kaba. Napalunok siya at tumingin pabalik sa chart.

"Good morning Dr. Castillo." Bati nito.

"Good morning too Sir. What's my assignment for

today sir?" Di na napigilan ni Daryl ang konsensya

niya. Tumingin siya kay Yla at tsaka sinara ang

chart na hawak niya.

"Meet me in the rooftop. 10 minutes from now.

Sharp. Clear?"

"Crystal."
Anong mangyayari?

Magagalit kaya siya sa akin? Magsosorry sa mga

nasabi niya? O iinisin nanaman ako ng taong to?

Ilan lang yan sa mga tanong ni Yla sa sarili niya

habang papunta siya ngayon sa rooftop ng ospital.
Ang bilis ng tibok ng puso niya. Di siya mapakali,
miske mukha siyang kalmado deep inside gusto na

niyang magpumiglas at magtatalon. Feeling nga

niya maiihi na siya sa pwesto niya.

Nawala naman siya sa sa pagtatanong sa sarili ng

biglang magbukas ang pinto ng elevator. Sh*t eto
na talaga yon. Wala na akong magagawa. Isip
niya. Agad siyang lumabas dito at binuksan ang
pintuan. Lumabas siya dito at nakita si Daryl sa
may kanan nakaupo habang may pinaglalaruan na
maliit na box.

Maliit na box?

Mas lalong bumilis ang tibok ng puso niya. Dahandahan siyang lumapit dito at tsaka umupo ilang
metro ang layo mula kay Daryl. Nagaalangang
tiningnan ni Yla ang lalaki at di niya alam ang
sasabihin. Ano ba dapat ang mauna kong sabihin?
Hello sir ano kelangan nyo? Bakit anong problema

mo? Isip niya. Magsasalita na sana siya nang

maunahan siya nito.

I was so fucking pissed at you, to the extent na

gusto kitang isilid sa trash can at itapon sa pacific
ocean. Ang kulit-kulit mo at immature. I don.t
even have words to express how annoying you
were before. Nagulat naman si Yla sa sinabi nito
at nanlaki ang mata niya. Wow! What an
introduction ha?

You were always there at the clinic before 8 am.

You threatened the HR to give my personal
information to you, parati mo kong tinetext ng
goodmorning, eatwell, goodnight sweet dreams
with matching kiss emoticon. Good thing I have no
girlfriend at that time. Jusko baka makipagbreak
agad sa akin dahil sayo. Bigla naman nahiya si Yla
sa kinauupuan niya. Namula siya sa mga sinasabi
ni Daryl. Totoo naman kasi, kung kelan lang siya
nagcollege tsaka niya narealize kung gaano siya
kaimmature non. Halos gusto nga niyang ibaon
ang past-self niya eh! Nakakahiya! Sobra!!

I was so pissed Yla, I was so pissed na sabi ko

next school year I will definitely resign! So I did
Yla, I did! Natawa naman si Daryl at biglang
natigilan. Pero who knew, I would actually miss
the annoying things you do to me.

Wait, wait, wait totoo ba tong naririnig ko? Di ata

maprocess ng neurons ko????

The day I issued my resignation letter, the

moment after I signed it was the moment I asked
myself, sigurado ka ba? Teka paano si Yla? And
that made me pause for a while and think, di ba
siya nga ang dahilan kung bakit ka magreresign?
Then that moment I realized you made an impact
to my life. That.s why I said those things. I thought
I was feeling something. Miske ba 8 years ang
pagitan natin I mean what if I wait you until you.re
eighteen? Or maybe when you are mature
enough?

Di makapagsalita si Yla sa pwesto niya. Halos wala

siyang masabi pabalik sa isang napakahabang
speech ni Daryl ngayon sa kanya. Di nga rin niya
alam kung ano ang mararamdaman.

I.m sorry.

Natigilan naman si Yla sa pwesto niya. Para bang

bigla siyang nanigas, bigla siyang napatingin kay
Daryl. Dalawang salitang napakalaki ng kahulugan,
dalawang salitang kahit kelan hindi niya inisip na
sasabihin ng lalaking katabi niya. Napalunok siya.
Totoo ba ang mga pangyayari ngayon?

I know its too late to explain everything. But even

if, I want to say that I.m sorry. Narinig niyang
sabi nito habang nakatingin sa box na

pinaglalaruan ng kamay nito. Di niya maalis ang

tingin niya kay Daryl. Bakit mas lalong bumilis ang
tibok ng puso niya? Parang sa sobrang bilis
makakawala na ito sa katawan niya.

Napangiti si Daryl at tumingin kay Yla. Ako ang

may kasalanan. Nagsalita ako ng tapos. Di ko rin
pala kayang panindigan. Sorry, k-kung pwede ko
lang bawiin lahat nang paghihirap mo dahil sa mga
salitang binitawan ko gagawin ko Yla. Gagawin
ko.

Gustong maiyak ni Yla, gusto niyang umiyak pero

bakit ganon? Walang luhang gustong tumulo.
Nagkatinginan sila hanggang sa binali ito ni Yla.
Agad naman niyang niyakap ang binti at pinatong
ang baba sa tuhod niya. Halos di maprocess ng
utak ni Yla ang mga salitang sinasabi ni Daryl
ngayon. Totoo ba talaga to?

Ayos lang kung hindi mo ko mapatawad. Pero

gusto kong malaman mong I.m proud of you. I.m
proud of what you.ve become. You.re definitely
something special.

Special?

Napansin niyang hindi na nagsalita si Daryl

pagkatapos nito. Ilang minuto rin silang tahimik, di
makabasag-pinggan kung baga. Natatakot siyang
magsalita, sa totoo lang baka napanisan na ng
laway si Yla sa pwesto niya.

I love her Yla. I really do. Para bang may

bombang nahulog at biglang napatingin si Yla kay
Daryl. Nakita niyang nakatingin ito sa maliit na box
na hawak niya habang nakangiti. Binuksan ito ni
Daryl at nakita niya ang laman nito.

Isang singsing.

Di malaman ni Yla ang mararamdaman. Dapat

bang parang tinutusok ang puso niya ngayon?
Dapat bang umiyak siya at magluksa? Dapat ba
siyang magwalk-out? Di niya alam. Di nga niya
alam kung paano magsisink-in ang mga sinasabi ni
Daryl ngayon sa kanya. Di maintindihan ni Yla ang
mga nangyayari pero ang mas lalong hindi niya
maintindihan ay ang kanyang sarili.

Bakit ganon?

Bakit parang nakahingi siya ng maluwag sa narinig

niya?

Bakit wala na atang sakit? Gusto niyang umiyak at

masaktan pero bakit ganon? Wala siyang
maramdaman kundi para bang may malaking tinik
na nabunot sa puso niya.

I carry this little thing everyday in my pocket

hoping I will have the courage to ask her one day.
But you know what? I.ve been carrying this for the
past 6 months. Good Lord parati na lang may
aberya pagluluhod na ako dapat. Sabi ni Daryl at
tsaka natawa. Napabuntong-hininga naman si Yla
at tsaka tumingin sa taas. DI siya naiiyak, hindi
talaga. Miske ipilit niya wala nang luhang papatak.
Walang-wala na. Ilang buwan na siyang sagad.

I.m sorry Yla. You should not regret going this

long, waiting for someone who isn.t worth it. You
should actually be happy you went this far, see?
You.ve proven a whole lot more than I have ever
imagined. You.re really something special Yla.
Never doubt that. Nakita niyang tumayo si Daryl
at tsaka pinagpagan ang pants nito. Naglakad ito
at tsaka huminto sa harapan niya.

It.s just, it takes the right man to see how special

you are. How lucky he is to have you, that you are
worth every word said. You.re right Yla
Ngumiti
ito sa kanya.

You deserve someone who is far more better.

Tumango ito sa kanya at tsaka naglakad papunta
sa pintuan. Hindi makagalaw si Yla sa pagkakaupo
niya, totoo ba tong lahat nang narinig niya?
Napalunok siya at biglang napatayo.

Daryl! Nakita niyang napahinto ito sa pagbukas

ng pinto at tumingin sa kanya. Nagkatinginan ang
mga mata nila. Oo Yla, tama siya. You deserve
someone better. Napapikit siya at napabuntonghininga.

Ngumiti ito at tsaka nagsalita.

You deserve her too Daryl. At kung ako sayo, you

should ask her now. A woman like Dr. Suarez is
worth every word said. Wag mo nang paghintayin.
Sabi ni Yla. Napangiti naman ng pagkalaki-laki si
Daryl.

Friends?

Friends.

Dr. Castillo, I want you to go to Dr. Lim.s office

right now and ask for anything he wants you to do
or prepare for the two surgeries this afternoon. Are
we clear? Sabi ni Daryl habang may binabasa sa
chart.

Bigla naman napakamot si Yla sa ulo niya at tsaka

lumapit kay Daryl at tsaka binunggo ng balikat
niya miske di hamak na mas matangkad ito sa
kanya. Napatingin naman si Daryl sa kanya at
tinaasan siya ng kilay.

Di mo pa rin ba tinatanong?? Tanong ni Yla. Agad

namang napatingin si Daryl sa paligid niya at tsaka
sumagot ng pabulong.
Kahapon sana eh, kaso may biglang sinugod sa
ER. Wala akong magawa. Malungkot na sabi ni
Daryl. Ganito nga ang mukha niya eh --> (,_,).
Nagulat naman siya nang bigla siyang hamapasin
ng chart ni Yla sa braso.

ARAY!! MASAKIT! Napasigaw naman si Daryl at

napahawak sa braso niya.

EH NAKAKAINIS KA NAMAN KASI EH GINAWA MO

PANG DAHILAN YUNG ER LULUHOD KA LANG
MAGSOSONA KA BA AT DI MO YON MAGAWA NG
Agad naman tinakpan ni Daryl ang bunganga ni
Yla.

Hoy Ylanne Shaye Castillo kung di mo naman

mamasamain supervisor mo ko wala kang
karapatang sigawan ako!! Panakot ni Daryl dito.
Agad namang hinawi ni Yla ang kamay ni Daryl at
tsaka inirapan nito.

Sabihin mo sa akin ang damulag mo para maging

torpe! Jusko Daryl ilang taon ka na?? Tigang na
tiga
Agad naman siyang tinulak ni Daryl na tila
ba pinaalis na siya.

Sige susumbong kita sa Chief of Surgery. Layas

na bili! Pumunta ka na nga don. Babagsak kita eh.

Ewan ko sayo. Torpe. Inis na sabi ni Yla at tsaka

tuluyan nang naglakad. Isang linggo na kasi ang
nakakaraan simula noong paguusap nila sa
rooftop. Simula noon naging okay na sila, laking
gulat nga rin ni Franco at Gil. Bigla atang bumalik
yung dati nilang kaibigan? Pati nga si Dr. Suarez
natuwa dahil parang magkasundo na sila,
napapansin kasi dati nito na parang di sila okay.

At ngayon okay na okay na sila. Wala na kay Yla

ang mga nangyari, para bang in instant napatawad
niya si Daryl. Di rin niya alam kung paano naging
ganoon kabilis pero ang alam lang niya ay pagod
na siya at panahon na para bigyan niya ng
karapatan ang sarili niyang lumigaya.

Naglalakad ngayon si Yla habang binabasa ang

chart nang may bigla siyang nabunggo. Agad
naman nahulog ni Yla ang chart at nakita niyang
nalaglag ang mga plates na hawak ng lalaking

nabunggo niya. Agad niyang pinulot ito at humingi

ng sorry.

Nako sorry sir, di ko sinasadyang mabunggo kayo

busy kasi ako sa pagbabasa ng
Natigilan naman
si Yla sa pagsasalita nang makita niya kung sino
ang nabunggo niya. Panyo boy?!?

Napangiti naman ang lalaki at tsaka napahawak sa

leeg nito.

Panyo boy talaga? Tanong nito habang

natawa. Napakagat naman si Yla sa labi niya. Eh
di naman niya kasi alam kung pangalan nito. Ano
bang alam niya??

Sorry naman, di ko kasi alam ang pangalan mo.

Sagot ni Yla. Kinuha naman ng lalaki ang mga
plates niyang pinulot ni Yla at ngumiti dito.

Sus, yun lang pala.

Nga pala, thank you sa panyo mo. Kaso nasa

locker ko eh, wag kang mag-alala nilabhan ko
yon! Natawa naman ang lalaki sa sinabi nito.

Wag na, sayo na lang yon. Remembrance.

Eh, nakakahiya.

Ah, alam ko na palitan mo na lang. Napakunot

naman ang noo ni Yla sa sinabi nito.

Ay kaya naman pala, papapalitan. OC ka ba

kuya? Mas lalong natawa ang lalaki sa kanya at
napailing.

Mamayang 7pm sa cafeteria. Miske samahan mo

lang ako magkape ayos na. Ha? Bigla namang
bumilis ang tibok ng puso ni Yla. Sh*t Yla
kakamove-on mo lang.

Bakit ano ba masamang lumandi maganda naman

ako ha. Hahahahaha. Isip nito.

O-okay. Nauutal na sagot ni Yla. Tumango

naman ang lalaki at tsaka nagsimulang maglakad

nang maalala ni Yla na hindi pa nga pala niya

natatanong ang pangalan nito. Agad niyang
tinawag ito.

Teka panyo boy! Sigaw nito. Nakita niyang

huminto ito at lumingon sa kanya.

Pwede bang malaman ang pangalan mo? Tanong

ni Yla. Nakitang niyang ngumiti ng pagkatamistamis ang lalaki at tsaka sumagot.

Daryl Daryl Reyes.

END
Special Chapter (Ralph)
Ni minsan di inisip, ni Ralph na dapat pala niyang
seryosohin ang isang bagay na sinabi sa kanya
noon ni JC.

"Oh pre? Anong nangyari sa mata mo? B-bakit

ganyan?" Nagtatakang tanong ni Ralph sa kaibigan
niya. Nakita lang niyang humiga ito sa kama at
napabuntong hininga.

"Two words." Matipid na sagot nito. Napakunot

naman ang noo ni Ralph at tsaka sinara ang libro
niya sa subject niyang physics. Meron silang quiz
for tomorrow, sakto pa naman terror ang professor
niya dito. Kaya ayan nagsisipag ang loko.
Naguluhan si Ralph sa sagot ng kaibigan.

"Ha??"

"Transgendered bacteria."

"Si Rhian gumawa sa'yo nyan??? Nasuntok ka non

ng ganyan kalakas???!??!?" Di makapaniwalang
sabi ni Ralph habang nanlalaki ang mata sa
kinauupuan niya ngayon. Akalain mo ba naman, si
Rhian Navarro na walang ginawa kundi
manghunting ng papa, magretouch tuwing break
time at magsalita ng isang lenguaheng galing ata
sa outer space...

Sinuntok si JC?

"HAHAHAAHAHAHAHAHAHAHAAHAHAH PRE TAE

NABIGYAN KA TALAGA NI RHIAN NG BLACK EYE?!
TANGINA WALA KA PALA EH!!!
HAHAHAAHAHAHAHAHA!!!!" Sigaw ni Ralph
habang tawa ng tawa. Napasinghal naman si JC at
tsaka tumingin ng pagkasama-sama kay Ralph.

Pero syempre si Ralph ang taong never mo

makukuha sa tingin. Wala naman 'tong
kinatatakutan eh. So as usual, tawa pa rin siya ng
tawa, gusto na nga siyang batuhin ni JC ngayon
eh.

"Seriously? You're laughing? Rhian was a guy

before. Ewan ko ba, wrestler ata yon bago
magpasex change eh." Sagot ni JC habang dahandahang hinahawakan ang mata niya. Grabe yung
kamao ni Rhian ha, pak na pak!

Napailing na lang si Ralph at tuloy pa rin sa

pagtawa niya. Di niya kasi maimagine, yung
scenario na nabuo sa utak niya ngayon halos
parang isang comedy skit. Naiisip niya kasi parang
baklang pilit nakikipagboxing ang itsura ni Rhian.

"SHET PRE WEAKLING KA PALA PAGDATING KAY

RHIAN!!! HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!! PUTA
HAVEY!!" Pang-aasar ni Ralph dito.

"Not helping Ralph. I'm experiencing pain right

now, you don't want to mess with me." Simpleng
sagot nito sa kanya. Buti na lang may natira pa sa
baon niyang English ngayong araw si Ralph. Kundi
baka nastroke na siya sa kinauupuan niya.

"Bakit di mo kasi ginantihan? Akala ko ba black

belter ka?"

"Babae pa rin kasi yung bacteria slash fungi na

'yon."

"Wow ha! Pero kung tawagin mong transgendered.

Yung totoo? Psh, under ka lang eh!" Asar ulit ni
Ralph sa kaibigan. Narinig niyang napabuntonghininga ito.

"You don't understand. It's different I swear,

everything is so different and complicated with
girls. Good Lord she should be thankful right now,
luckily I'm a patient guy." Sagot ni JC. ('o')
Napalunok naman si Ralph sa narinig niya. Shet
dalawang English at isang Math ang subject niya
ngayong araw utang na loob. I've had enough! Ika
niya.

"Ewan ko sa'yo. Last time I checked, kabilang pa

rin ang Manila sa Pilipinas kaya magtagalog ka!!"
Sabi nito kay JC. Nakita naman niyang natawa ito
at ngumiti sa kanya.

"Makakahanap ka rin ng katapat mo Ralph."

At mukhang nakahanap na nga siya.

"What an unfortunate coincidence."

Di maipinta ang pagmumukha ni Ralph ngayon.

Championship na kasi ng inter-department sports
fest: Chess Division (Mixed) sa PhilU. Pinaghalong
Men's at Women's, yung nagchampion sa Men's at
Women's ang maglalaban ngayon para sa title na
Grand Master of the Year. At sa lahat naman ng
pwede niyang makalaban sa buong 25,672 total
population ng student body ng Philippine Univeristy
(Oo kinompute ni Ralph yon, nagmakaawa siya sa
Registrar na ibigay sa kanya ang buong bilang ng
mga mag-aaral dito.) ito pang tao na nasa harapan
niya ngayon.
Akalain mo ba naman, itong babaeng tinawag siya
na bastard, pest, at douchebag in the span of 5

minutes with matching tadyak sa ehem junior

ehem niya. At may bonus pang two middle fingers.

What the fuck.

Napatingin sya sa babae sa harapan niya ngayon

na nakangisi sa kanya.

SERYOSO BA KAYO??? ETO YUNG GAGONG

NAGCHAMPION SA WOMEN'S DIVISION???

Tangina malamang kaya nga nasa harapan mo

ngayon eh.

BAKIT NAMAN OH ANG MALAS KO NAMAN PUTEK

WALA NAMAN SA MUKHA NIYA EH.

Parang nasa mukha mo rin no.

Yan lang naman ang dialogue ni Ralph at ng isip

niya ngayon sa loob-loob niya. Kung pwede lang
siyang atakihin ng bonggang-bongga sa
kinauupuan niya ngayon mangyayari na. Di mo
malaman ang reaksyon ng mukha ni Ralph. Halohalo eh, mukhang gulat na gulat na galit na galit

na parang aatakihin na naiinis na parang gusto

nang mahimatay na parang natatae.

Imagine nyo na lang.

Nakangisi lang sa kanya ang babae para bang

inaasar pa siya nito lalo. Kung alam nyo lang kung
gaano kagusto ni Ralph na punasan ang ngising
yan.

Kababaeng tao ang yabang!! Kundi lang 'to babae

kanina ko pa 'to inupakan eh!! Isip ni Ralph. Alam
nyo naman si Ralph walang sinasanto. Kahit sino,
kahit anong lahi miske ba pang 7th gender ka pa
pag nainis siya sayo...aba, eh magtago ka na.

"So for the championship it would be Mr. De

Guzman and Ms. Dimaapi!" Narinig naman ni Ralph
ang sinabi ng arbiter/host nila para sa
championship na ito. Dimaapi? Kaya pala. Nakaupo
na sila ngayon habang pinalalabas na ng ibang
professor ang mga estudyanteng nakikisyoso o
umeepal sa laban nila. Bawal kasi ang distraction
oras na magsimula ang laro. Ang rule kasi ay
dapat silang dalawa, ang arbiter at ang professors
lang ang nasa loob ng kwarto.

Nakangisi pa rin ang babae sa kanya habang

nakatitig lang ng masama si Ralph dito. Kung alam
nyo lang kung gaano kasama ang tingin ni Ralph.
Tipong pwedeng mangmassacre ng isang buong
room na puno ng tao. Di nga siya makagalaw eh.
Feeling niya ba pinagsakluban siya ng langit at
lupa.

"Remember this bitch, bastard? Hmm Mr. De

Guzman?" Ngiting tanong nito sa kanya. Tiningnan
lang ito ni Ralph.

HA!! AS IF MAKAKALIMUTAN KITA PAGKATAPOS

MO KONG SIPAIN SA ANO!! SA FUTURE KO!!

"Tsk." Yan lang ang naging reaksyon ni Ralph.

Jusko day, baka kasi mapagkamalan siyang
walang-hiya ng mga tao dito sa loob ng kwarto
ngayon. Nakita niyang natawa ang babae at
hinawakan ang queen na pyesa.

"13-0 defeated thirteen guys from the seven

departments here in PhilU. How cute! Please be
gentle to me ha?" Malambing na sabi ng babae
habang nagpapacute kay Ralph. Pwe. Isip nito.
Umirap lang si Ralph at tsaka sumagot.

"Gentle my ass." Bulong nito. Napatingin naman sa

kanya ang babae.

"You want me to gentle your ass?!" Gulat na

tanong ng babae.

"Shut up." Agad namang lumingon si Ralph sa

likuran niya. "Sir!! Di pa po ba magsstart??"
Iritang tanong ni Ralph. Narinig niyang napatawa

ng marahan ang babae habang lumalapit sa kanila

ang arbiter. Madapa ka sana mamaya. Isip ni
Ralph.
"All set na ba? Pati clock?" Tumango naman silang
dalawa sa tanong ng arbiter. "Okay then you may
guys now start." At tsaka ito pumunta sa gilid ng
kwarto. White si Ralph at black naman ang babae.
Three rounds silang dalawa para malaman kung
sino ang mananalo.

Titira na sana si Ralph nang pigilan siya ng babae.

"Wait!" Pigil nito sa kaya. Napataas naman ang

kilay niya sa babae. "I have an idea. To make this
thing fun you know." Ngiting sabi nito.

"Ewan ko sa'yo." Sagot ni Ralph. Iuusog na niya

dapat ang pawn pero pinigilan ulit siya nito.

"Ehh! Wait hear me out muna okay?" Tiningnan

lang ni Ralph ang babae.Bwisit talaga mga babae
'no? Kahit kelan ang daming dada!! Isip ni Ralph
pero hindi na ito nagsalita miske kanina pa niya
pinipigilan ang sarili niya.

"Why don't we make this exciting? Base on my

hearings talagang magaling ka sa Chess. I admit
feeling ko talo mo na ako eh. Pero why don't we
put a twist in it?" Pagpapatuloy ng babae.
Napakunot naman ang noo ni Ralph.

"Uso magtagalog."

"Whatever, as I am saying. We should put a twist

in this boring game!!"

"Excuse me di boring ang chess, Sumpak ko kaya

'tong horse sa bibig mo." Inis na sabi ni Ralph pero
hindi siya pinansin ng babae.

"I know the thing I did before was so unforgivable

knowing I just met you for like a second and I
already called you names "

"Buti alam mo."

"So for your benift, here's the deal. If I win, you

have every single right to make me do something
or I'm practically giving you every single right to
make my life a living hell for the rest of the
semester. But if you win, it's me baby. So deal?
Deal then!" Di pa nakaka-oo si Ralph sa tanong ng
babae ng biglang pinindot ng babae ang relo at
nagsimula na itong umandar.

Nabigla naman si Ralph sa ginawa nitong babae na

ito. Aba hindi pa niya ata naprprocess ng utak niya
ang sinabi nito 'tas biglang ganon lang?

"T-teka hindi pa ako umo-oo ha!" Sabi ni Ralph.

Kumindat at ngumiti lang sa kanya ang babae.

"Aww, come on De Guzman! You have two choices!

Be the grand master and have a very adventurous
life courtesy by me or make me the grand master
and make my life a living hell! Nice 'di ba?"

ANO DAW???!

"Ang unfair naman ata ng offer mo!!" Inis na sabi

ni Ralph.

"Unfair, you can't have everything De Guzman.

You just need to choose. Which is more
important." Sabay kibit-balikat ng babae.
Natameme lang si Ralph sa kinauupuan niya.
Seryoso ba 'tong babae na 'to? Kung pwede lang
siyang bagsakan ng sampung Empire State
Building ayos lang sa kanya. Paano naman siya
makakapili sa dalawang choices na 'yon??

Ilang taon na niyang hinintay makatungtong dito

sa unibersidad na ito at na maging Grand Master
sa PhilU!

Pero ilang buwan na rin niyang pinagplanuhan na

pag nakita niya ulit ang babae na ito, gagantihan

niya ito ng bongga tipong luluhod ito sa kanya

para humingi ng tawad at pagdudusahan niya
habang buhay yung ginawa niya kay Ralph.

Tangina Ralph ano 'tong pinasok mo!!

WALA PA NGA AKONG PINAPASOK NA BUTAS EH

KAHIT ANO LETSE!!

Ang green minded mo gago!!

GAGO IKAW ANG UTAK KO EH MAS GAGO KA!!

"De Guzmaaaan. The clock is ticking." Sabi ng

babae sabay turo gamit ang nguso niya sa clock.
Shit! Oo nga pala! Five minutes na ang
nakakaraan. Agad naman siyang tumira at pinindot
ang clock. Nakita niyang ngumiti ng pagkalaki-laki
ang babae at tsaka inusog ang pawn niya at
pinindot ang clock.

Ah bahala na!!!

Sa lahat ng mga unos at paghihirap na nangyari sa

buhay ni Ralph ngayon lang niya nadama ng sobra
sobra ang pangungusap na : "Life is unfair."

Hindi niya maintindihan, sa lahat naman nang

ginawa niyang kabutihan (kahit na merong
masama pero nagpakabait naman siya in the end
so pagbigyan nyo na) sa buong buhay niya bakit
ba parati na lang siyang pinagkakaitan. Kung di
man siya pinagkakaitan, parang may kapalit.

Parati na lang.

"And our Philippine University Grand Master 20**

is none other than..."

Tulala lang si Ralph at tila ba walang pakealam sa

kaguluhan na nangyayari sa sa paligid niya, basta

ang alam niya simula na ng katapusan ng mundo

niya.

"...Ralph De Guzman from College of Engineering!!

Congratulations!" Nakatulala lang si Ralph habang
sinasabitan siya ng isang malaking gold medal at
inaabot sa kanya ang trophy. Alam niyang
nagpapalakpakan lahat ngayon ng mga tiga
department niya at pinagchcheer siya pero tila ba
hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya. Hindi
talaga.

Bumalik lang ang lumulutang niyang utak nang

bigla siyang kalabitin ng mentor niya.

"Ralph ayos ka lang? Picture taking na. Bakit

nakanganga ka diyan?" Tanong ng mentor ni
Ralph. Napatingin naman siya dito at napilitan
ngumiti.

"Hehe, sorry sir. Medyo shock lang di ako

makapaniwala eh." Sagot ni Ralph. Ngumiti naman
ang mentor niya sa kanya at tsaka tinapik ang
kanyang likod.

"Masanay ka na! Meron ka pang 4 years! Hahaha."

"Hehe." 'Yan lang ang nasagot ni Ralph at tsaka

siya napalingon sa gilid niya at nakita naman niya
dito si Racquel Angela Dimaapi, nakatingin lang sa

kanya habang nakangisi. Tiningnan niya ito ng

masama at nakita niyang kumaway ito sa kanya.

Pucha sipain kita

niya ito at tsaka
Matagal na niyang
title na 'to pero
bakit parang sana

eh. Isip ni Ralph. Inirapan lang

tumingin sa camera. Bakit ganon?
inaasam na mapalanunan 'tong
bakit ngayong nasa kanya na ito,
hindi na lang siya nanalo?

Pero wala eh, andyan na eh. Wala ka nang

magagawa.

Nagpicture ang mga nanalo at naging candidates

at pagkatapos nito ay tsaka na pormal na sinara
ang program. Ngumiti naman si Ralph sa bawat

taong bumati sa kanya habang naglalakad siya sa

hallway ng Diosdado E. Hall. Wow instant artista
agad siya eh? Pupunta na sana siya sa sakayan ng
jeep papunta ng dorm ng mga lalaki ng makita
niya si Dimaapi.

Napahinto naman siya sa paglalakad at nakita

niyang lumingon ito sa kanya at tsaka kumaway.

Tiningnan niya ito ng masama. Di ba

nakakaramdam 'tong babae na 'to? Isip ni Ralph.
Kilala siya ng mga kaklase niya dahil sa
nakakamatay niyang tingin pero mukhang yung
babaeng ito imune sa makapugot-ulo niyang
tingin.

Hindi na lang siya pinansin ni Ralph at tsaka

umupo sa bench. Kung saan hihinto ang jeep na
iikot sa buong University at madadaan sa dorm
nila.

"Hi Ralph!"

"..."

"So remember our pact?"

"..."

"Even if you didn't literally said yes your

movement did earlier. I was planning to start our
deal by tomorrow whether you like it or not."

"..."

"And just so you know, I have this major thing

coming. Since you are a Civil Engineering student
you won't be really haggard on doing it. I just wish
you goodluck though." Patuloy-tuloy lang na
pagsasalita ng babae. Di ito pinansin ni Ralph,
ilang segundo na rin ng may huminto ng jeep sa

harapan niya. Tumayo ito at tsaka papasok na

sana sa jeep ng biglang sumigaw ang babae.
"Wait!!! I'm not finished yet!!!!" Sigaw nito.
Napahinto naman si Ralph at tsaka lumingon sa
babae. Tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa
at tsaka nagsalita.

"One word. Pakyu." At tuluyan na nga itong

pumasok ng jeep. Nakita naman niyang
napanganga ang babae sa sinabi niya. Huh, akala
nyo porke't babae 'to sasantuhin 'to ni Ralph. Eh
nako nagkakamali kayo. Walang gender orientation
kay Ralph pag isa kang malaking bwisit sa mundo
niya.

Aandar na ang jeep ng marinig niyang magsalita

ang babae.

"EXCUSE YOU THAT'S TWO WORDS!!!!!" Sigaw

nito. Di na lang niya ito pinansin miske sa totoo
lang nakakahiya. Eh puno ata 'tong jeep at yung
iba ata nakatingin na sa kanya. Umaandar na ng
padahan-dahan ang jeep ng marinig niya itong
magsalita nanaman.

"AND FYI DI KITA PAPATULAN FUCK YOURSELF

RALPH DE GUZMAN MSYADONG MALIIT YUNG ANO
MO EXUSE YOU!!" Para namang binuhusan ng
isang balde ng nagyeyelong tubig si Ralph sa
kinauupuan niya at napatingin sya sa may pintuan
habang papalayo na ang jeep sa babaeng
kakasigaw lamang.

Hindi makagalaw si Ralph sa pwesto niya. Puta

totoo ba? Sinigaw lang naman nung gagong

Dimaapi na iyon sa campus na maliit yung ano

niya???!!!! Di pa nga niya nakikita eh!! Isip nito.
Napailing na lang si Ralph at tsaka napansin ang
taong nasa harapan niya at ang mga katabi nito at
pati ang katabi niya. Nakatingin ito lahat sa kanya.

Napalunok na lang siya at tsaka napayuko.

HUMANDA KA SA AKIN DIMAAPI!!!

-o-o-o-

Halos lahat na ng paraan para iwasan si Dimaapi

ay ginawa na ni Ralph. Parati itong nakahoodie at
cap o kaya beannie. Miske ba tanghaling tapat
basta di lang siya makilala nito. Kung alam nyo
lang naman kasi ang nangyari ng nakalipas na
tatlong linggo. Halos gustong lumubog ni Ralph sa
kinatatayuan niya tuwing nadadatnan at nagkikita
sila ng demonyong si Dimaapi.

Oo demonyo tawag ni Ralph. Di kinaya ng

demonyita, miske kasi maliit wagas ang sungay.

Ito lang naman kasi ang listahan ng mga ginawa

nito sa kanya:

1. Sinigaw sa buong campus na maliit yung ano

niya.

2. Pinagkalat sa mga kaklase niya sa Solid

Mensuration na bakla siya at may lihim siyang
pagtingin sa roommate niya (Si JC).

3. Tinadyakan ulit nito ang junior niya pagkatapos

sabihin ni Ralph na mukha itong kulangot.

4. Ninakaw yung T-square niya, kaya kinailangan

niyang bumili ng bagong T-square. (1K rin yon)

5. Parati siyang tinatawagan nito, hindi malaman

ni Ralph kung paano niya nakuha yung phone
number niya pero sa sobrang dalas tumawag nito
nagpalit siya ng sim.

6. Binato siya ng itlog ng ostrich nung naglalakad

ito sa freedom circle. (Talgang nageffort yung
babae para bumili ng ostrich egg)

7. Nagpost ng edited picture niya na kasing laki ng

dalawang long bond paper sa bulletin board ng
College of Engineering. At take note yung picture

edited yung mukha niya pinalit sa picture ng isang

sexy na babae na halos wala ng suot.

8. Ninakaw ulit yung T-square niya pero binalik

pagkatapos ng isang araw kaso kulay pink na yung
T-square niya at puro stickers na barbie at dahil
walang choice si Ralph dahil ubos na rin ang pera
niya ginamit na lang niya ito.

9. Parati siyang sinusundan nito o hinahabol para

ipagawa yung plates niya. Architect kasi ito pero
syempre mabilis tumakbo si Ralph.

at ang pinakahuli sa lahat ang pinakanotorious.

Ang pinakahindi niya inaasahan, dahil sa
pagdidisguise ni Ralph ilang araw na siyang di
nagagambala ni DD (Short for Demonyong
Dimaapi) ay sa isang mapayapa niyang klase sa
Engineering Drawing 2, habang nagkaklase sila
may kumatok sa pinto.

Huminto naman ang prof nila sa pagtuturo at tsaka

lumabas para tingnan kung sino ito. Pumasok din
ito at tsaka tumingin sa klase niya.

"Mr. De Guzman, Ms. Dimaapi is looking for you."

Napabuntong-hininga naman si Ralph sa
kinauupuan niya at tsaka umiling. Buti nga at
nagets ito agad ng professor niya at sinabi ata kay
DD na ayaw ni Ralph kausapin siya pero nung
bumalik ulit ito sa room parang biglang nagbago
ang aura ng mukha nito. Para bang nalungkot na
nagaalala, napakunot naman ang noo ni Ralph.
Nakita niyang tumingin sa kanya ang prof niya at
tsaka nagsalita.

"Mr. De Guzman I dismiss you early today, I think

Ms. Dimaapi really needs you." At ano naman
sinabi ng lintek na DD na 'to sa prof ko? Isip ni
Ralph. Umiling lang ito at tsaka nanatili sa
paglelecture. Nagulat naman siya ng biglang

kinalabog ng prof niya ang desk nito. Napatingin

siya dito.

"Please Mr. De Guzman, di kita iaabsent. Lumabas

ka lang at samahan mo si Ms. Dimaapi." Kitangkita sa boses nito ang pag-aalala niya.

"Bakit po ba? Ano bang meron?" Inis na sagot ni

Ralph.

"She's pregnant with your child."

"..."

"..."

"..."

"Please Mr. De Guzman, she needs you right now.

Sabi niya sa akin kakakuha lang niya ng test
kanina and its positive. She wants to go to the
doctor with you. You should man up Mr. De
Guzman. So please you may now go."

Napalunok naman si Ralph.

Ano daw?

Buntis si DD?

EH KAHIT BA MATIGANG NA AKO DITO HINDING

HINDI KO HAHAWAKAN MISKE DULO NG BUHOK
NON PUTA.

Naramdaman naman ni Ralph ang paginit ng ulo

niya. Napapikit na lang siya at tsaka sinara ang
notebook niya at nilagay ito sa bag. Agad-agad
siyang lumabas ng room at nakita namang
nakaupo si DD sa may bench sa labas ng room
habang nagpapahid ng luha. Agad-agad niya itong
hinitak sa braso at tsaka naglakad.

In the scale of 1-10 on how pissed off he is right

now I say 20.

Sagad na sagad na si Ralph sa kainisan niya sa

babaeng ito. Nung una ayos pa eh, kaya pa niyang
tiisin pero ngayon sumagad na 'tong babaeng ito
eh. At hindi na niya kayang magtimpi pa. Putsa
makakapatay na ata siya sa sobrang inis ngayon.

"Hey! What are you doing? Where are we going?

Let go of me it hurts!" Narinig niyang sabi nito.
Pero hindi niya ito pinansin at dinala niya ito sa
may Biology Lab at tsaka sinara ang pinto (take
note nilock pa niya ito). Tinulak niya ang babae at
tsaka pinaloob sa dalawang braso niya. Tiningnan
niya ito ng masama at tsaka napasuntok sa pader.

"Wh "

"Putangina pwede manahimik ka muna?! HA?"

Galit na sabi ni Ralph. Napatahimik naman agad
ang babae at tsaka nanlaki ang mata. Halatang
natakot ito sa sinabi ni Ralph.

"May tatlong bagay akong sasabihin sa'yo at

pwede ang hinihingi ko lang makinig at manahimik
ka ng ilang minuto. Nagkakaintindihan ba tayo?
Naiintindihan mo ba ako? Pumasa ka naman sa PU
kaya siguro nakakaintindi ka ng simpleng tagalog
no?!" Napatango na lang ang babae biglang sagot.
Gustong matawa ni Ralph, may takot rin pala to
eh. Pero mas inuna muna niya ang galit niya sa
babaeng ito.

"Una sa lahat ang laki mong bwisit sa buhay ko.

Alam mo 'yon? Kababae mong tao pero para kang
gago kung umasta. Kung gusto mong respetuhin
kita, ipakita mong karapatdapat ka. Naturingan ka
pa namang babae. Nakakahiya."

Ouch.

"Pangalawa tigil-tigilan mo nga iyang mga pakulo

mo no? HINDI NA NAKAKATUWA NAKAKAPUTA KA
NA ANG SARAP MONG BALATAN NG BUHAY AT
PATAYIN NGAYON ALAM MO YON?"

Galit na talaga siya.

"Pangatlo...." Nilapit naman ni Ralph ang mukha

niya dito at tsaka nagsalita. "...pagkinakausap mo
ko magtagalog ka. Nasa Pilipinas ka, paalala ko
lang."

"..."

"..."

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAhAhAHAHAHA
HAHAHAHAHAHAHA PAKSHET TEH
HAVEY HA!!!! MATATAKOT NA TALAGA AKO EH
TAS BIGLANG GANON PAKSHET KA RALPH DAPAT
NAGTHEATER ARTS KA NA LANG EH HINDI
ENGINEERING!!!
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!" Napataas
naman ng kilay si Ralph sa biglang pagtawa ng
babae. Puta seryoso siya don no tas bigla siyang
tatawanan aba gago talaga to no!!!

Nakita naman niyang napapapalakpak pa ang

babae sa tuwa habang tumatawa. Nakita niyang

umiling ito at tsaka inabot kay Ralph ang

lalagyanan niya ng plates.

"Ayan due ang tatlong plates na yan sa Monday.

Yung mga instructions andyan na, alam kong alam
mo kung ano ginagawa namin. Kunin ko na lang
sayo sa Sabado ha? Bye!!"

"Ha?" Agad namang nakaalis ang babae sa

pagkakakulong nito sa braso niya at tuluyan nang
lalabas ng Biology Lab ng lumingon ulit ito kay
Ralph.

"Thanks Ralphie! Mwa!" Sabi nito at tsaka tuluyan

nang umalis at naiwan na lang si Ralph na

nakatayo at nakatingin sa hawak niyang

lalagyanan ng plates.

Ano ba yan, sa huli wala under pa rin siya.

-o-o-o-

"Oh! How is my soon-to-be-daddy friend huh?

Feels good ba?" Umiling na lang si Ralph sa narinig
niya. As usual, pag-uwi niya nabalitaan agad ito ni
JC parang nung pinagkalat lang ni DD na may
crush siya dito. Naalala pa niya ang bungad nito sa
kanya eh: "Matagal mo na pala akong mahal?
Sorry pero I think I'll friendzoned you this time."

Haaaaay buhaaaaaaaay.

Busy siya ngayon sa paggawa ng plates. Piece of

cake nga lang ito para sa kanya. Actually tapos na
yung dalawa at isa na lang itong tinatapos niya.
Hindi na msaydong pinagaksayahan ng oras ni
Ralph yung mga design basta maayos na lang ayos
na. Putsa pakealam ba niya sa grade nito. Mas
importante ang makapagreview siya sa quiz nila
bukas sa Communication Skills, botcha naka 2.75
ba naman siya nung exam nila ng midterms!

Haaaay Ralph pag english talaga no.

"Seriously dude, is the girl claiming you got her

pregnant is the same girl who spread the holy
word of your love for me?"

"Puta JC wag mo nang paalala please. Sumasakit

ulo ko lalo." Sagot ni Ralph. Taena naman oh,
hanggang dito ba English nanaman?

Natawa naman si JC. "Okay fine fine, what are you

doing by the way?" Tumayo naman ito at sinilip
ang dinadrawing ni Ralph. "Hey last time I checked
you are a Civil Engineering student not an
Architecture."

"Last time I checked Manila still belongs to

Philippines so speak Tagalog damn it." Sagot ni
Ralph. Bigla namang nagkatinginan si Ralph at JC.
Ngumiti naman ng pagkalaki-laki ang dalawang
gungong at nagapir.

"YON RALPH STRAIGHT ENGLISH ACHIEVEMENT

UNLOCKED. I'M SO PROUD OF YOU PARE!" Sabi ni
JC habang tinapik ang likod ni Ralph.

"PUTSA PRE MAKAKAPASA AKO SABI KO SAYO

SANAY AKO MAGENGLISH EH!"

"HAHAHAHAHA PERO PRE DI NGA BAKIT KA MAY

GANYAN?"

"EH KASI PRE NAPAGUTUSAN AKO EH."

"PWEDE KA PALA UTUSAN? PRE BAKA PWEDE

NAMAN "

"HOY DI PORKE'T NAUTUSAN AKO MAKIKIUTOS KA

NA RIN."
"HOY PRE PARANG WALA TAYONG PINAGSAMAHAN
AKO ATA GUMAWA NG ESSAY MO NUNG
NAKARAAN SA COMMUNICATION SKILLS."

"SO ANUHAN TAYO NG UTANG NA LOOB GANON?"

"ANUHAN EH SINO BA KASI NAGPAGAWA NIYAN

LAKAS ATA SAYO."

"EH SINO PA BA EDI YUNG GAGONG NAGKALAT

NG BALITANG BAKLA DAW AKO AT MAY GUSTO
AKO SAYO AT YUNG PUMUNTA KANINA SA ROOM
KO PARA SABIIHING NABUNTIS KO SIYA!!!!"

"..."

"..."

"..."

"..."

"Holyfishball Ralph, you found her." Napakunot

naman ang noo ni Ralph sa sinabi ng kaibigan. Ano
daw?

"Anong 'you found her'?" Nagtatakang tanong nito.

Nakita niyang ngumiti ito at tsaka napailing.

"You found the girl who will make your world turn
upside down."

"Ha?"

"Nahanap mo na yung katapat mo." Natigilan

naman si Ralph sa sinabi nito. Paanong nahanap
na niya katapat niya? Taeniya yon katapat niya?
Ang babaeng magpapahinto ng mundo ba niya
kamo? Baka manggugulo!!

"Gago. Kung ano-ano sinasabi mo, ewan ko sa'yo

tutuloy ko na nga lang 'to." Sabi ni Ralph at tsaka
kinuha ulit ang T-Square niyang kulay pink.
Napahinto naman siya ng makita niya ito.

Lul nyo no way.

Di ako papatol, kapunin nyo ko pagginawa ko.

Sigurado ka ba dyan Ralph baka kapunin ka ng di

man lang gumagraduate?

Pakshet, matigang man ako at siya man ang

maging huling babae sa mundo mas papatol pa
ako sa manok.

So ikaw pala yung may video sa facebook?

Napailing naman agad si Ralph. Ang hirap talaga

pagkausap niya ang utak niya no? Kung saansaang topic napupunta. Pinagpatuloy na lang niya
ang pagddrawing.

"I have a strong feeling about this Ralph."

"Whatever."

"Magiging kayo pustahan."

"Lul over my hot body."

"I'll give you a year no scratch that I'll give you 6

months and I swear you'll fall in love with that
girl." Narinig niyang sabi nito. Natawa naman si
Ralph habang umiiling. Siya maiinlove sa isang
babaeng katulad non? Eh parang hindi nga babae

eh. Di bali na, isip niya. Di bali nang tumandang

binata at least di nakatali sa babaeng katulad niya!

"Utut mo JC, wag kang magsalita ng tapos. Di ako

pumapatol sa mga babaeng no scratch that
Demonyong katulad non." Sagot nito. Ngumiti lang
si JC at tsaka tinapik ang likod nito.

"Back at you bro. Back at you."

"Ayan na yang plates mo." Nakangiting sabi ni

Ralph at tsaka inabot kay DD ang lalagyanan nito.
Napakunot naman ang noo ni DD. Pero patuloy
lang si Ralph sa pagngiti.

"Eh bakit ganyan ang mukha mo? Di ba dapat

aburido man lang or annoyed?" Tanong ni DD pero
ngumiti lang si Ralph. Kung alam nyo lang ang
dahilan sa likod ng ngiti na iyan. Sino nagsabi sa
inyong walang 'tarantadong pinoy' side si Ralph?
Tsk.

"It's a good day." Simpleng sagot ni Ralph. Para

namang may question mark sa mukha ng babae
dahil sa sagot ni Ralph. Hirap rin intindihin ni Ralph
no? Paminsan-minsan malalaman mo talagang
magkapatid sila ni Lawrence eh.

"Sure ka bang nagawa mo lahat ng dapat gawin

dito?" Tanong ni DD. Tumango naman si Ralph
habang nakangiti. Pakshet, talaga bang its a good
day? Tinitigan tuloy siya ni DD, napailing na lang si
Ralph at tsaka ngumiti ulit.

"Wala ka bang tiwala sa akin? Maganda yang

plates mo. Talagang sineryoso ko. Tandaan mo
nanalo ako nung nakaraang design competition.
Kaya wala ka dapat na ikabahala." Nakangiting
sabi ni Ralph. Napataas naman ang kilay ni DD.

"Hindi kasi katiwa-tiwala yang mukha mo eh."

Sagot nito.

"Same to you. Sige na, may klase pa ako. Bye!"

Sabi ni Ralph at tsaka nagsimulang maglakad
papalayo kay DD. Napangisi siya, nga naman
minsan ang babae madaling utuin no?

Napaisip naman si DD sa mukha ni Ralph. Di talaga

kasi katiwa-tiwala. Mamaya ginawang delubyo
yung plates niya eh 30 minutes from now na
pasahan nito. Ay nako baka kapunin niya 'yon ng
di oras! Tiningnan niya ang lalagyanan niya ng
plates ng may maalala siya.

Di alam ni Ralph ang pangalan ko di ba?

Agad naman niyang binuksan ang lalagyanan ng

plates niya at kinuha ito. At sa kagandahang palad
may nakalagay naman doon sa pangalan kaso
nung makita niya kung ano ang nakalagay, para
bang lahat ng init sa Pilipinas pumunta sa ulo niya
pababa sa butas ng ilong niya.

Ano lang naman ang nakalagay?

Demonyong Kulangot Dimaapi.

PAKSHET

TRIPLE PAKSHET

"RALPH DE GUZMAN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

-o-o-o-

"HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!"

"HAHAHAHAHAAHAHahaHAHAhHAHA HAAH HA
AHA AHAHAHAHAHAHA!!!!!!"

"ANG SHUNGA
HAHAHAHAHAHAAHAHAHAHAHAHAHAH!!!"

Napatingin naman si JC, Noneen at Rhian kay

Ralph na kanina pa tawa ng tawa. Nasa reading
center sila ngayon. Tutal lunch break at si Rhian
walang pasok. Napagisipan nilang apat na wala
tumambay lang.

"Problema niyan." Bulong ni Noneen sa mga

kasama at tsaka tinuro si Ralph.

"Teh ano ba diagnosis ni Papa Ralph? May tama na

ba sa brain dahil sa course niya o nainhale yung
utot ni JCbells." Sabi ni Rhian. Tiningnan naman ng
masama ni JC si Rhian.

"How the hell did my fart came into the picture?"

Inis na tanong ni JC. Nagkibit-balikat lang si Rhian
at tsaka tumingin ulit kay Ralph na katabi niya
ngayon at tawa pa rin ng tawa. Shems, ano na
kaya nangyari kay papa Ralph? Sayang naman
genes kung buang na peg nito!! Isip ni Rhian.

"Shet, ano kaya sasabihin ng prof niya?

HahahahahahaHAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!" Sabi ni
Ralph. Sa totoo lang wala nang makaintindi ng
dialogue niya. 30 minuto na ang nakakaraan pero
hanggang ngayon wala talaga eh. Napakamot
naman ng ulo si JC.

"Grabe malaman kaya ng prof niya kung sino yon?

Hahahahahaha!!! JUSKO!!
HAHAHAHAHAHAHAHAHA!!!" Agad naman kinuha
ni JC ang plastic bottle niya at binato kay Ralph,
sumakto naman ito sa mukha niya. "Aray!"

"What the actual fishball pre? Nababaliw ka na ba?

You've been laughing your ass out for the past 30
minutes or who the hell knows!?" Sabi ni Ralph.
Napailing lang si Ralph.

"I just did something very great. Haay, if I'm not

mistaken by this minute nagpapasa na siya or if
she ever saw what I did, too late. Hahahaha!
Talino ko talaga!"
"So nageenglish ka talaga pagmasaya?" Pang-asar
ni JC.

"Sensya naman! Masaya lang talaga eh!" Sagot ni

Ralph.

"Eh bakit ka ba kasi masaya? Wagas tawa mo ha."

Sabi ni Noneen habang nagsusulat ng notes niya
sa Logic. Ngumiti ito at tsaka sumagot.

"I did someone's plates and I didn't know her

name so I wrote there "

"Demonyong Kulangot Dimaapi." Bigla namang

nagevaporate ang kasiyahan ni Ralph sa narinig
niya. Natigilan siya at tsaka napalingon sa likod
niya. Hulaan nyo kung ano nakita niya.

Malamang yung demonyo.

Napangisi naman si Ralph ng makita niya ang

mukha nito na para bang pulang-pula na sa galit.
Hah! Dapat lang! Sa lahat ng kabwisitan na ginawa
nito sa kanya nung mga nakakaraang linggo. It's
payback time!

"Oh, speaking of the devil. Bakit andito ka? Di ba

may klase ka pa?" Pacool na tanong ni Ralph.
Nakita niyang ngumiti ito at tsaka nilapit ang
mukha niya sa kanya.

"Two words: Abie and Moved."

"Ha?"

"Abie ang pangalan ko at moved ang pasahan ng

plates namin so if you don't mind. PAKI PALITAN
LANG YUNG PANGALAN DYAN KASI UNA DI AKO
DEMONYO AT PANGALAWA DI AKO KULANGOT.
MUKHA BA AKONG DEMONYO AT KULANGOT
HA??!?" Galit na sabi ni Abie. Nagkibit-balikat lang
si Ralph.

"Oo."

Boom panes.

Kung gaano kainit ang core according to scientists

times two nyo iyon at ganon kainit ang ulo ngayon
ni Abie. Aba lintek nga naman, kung sakaling hindi
namove ang pasahan nila ngayon de bagsak na
agad siya? Oo maganda yung gawa ni Ralph pero
utang na loob paano malalagay yon sa pangalan
niya kung Kulangot nakalagay don?

Huminga ng malalim si Abie at tumingin sa mga

kasama ni Ralph ngayon.

"Hi guys, ako nga pala si Abie pwede bang

mahiram ko muna ng sandali itong ulupong na

'to?" Mabait na tanong ni Abie habang nakangiti. Si

Rhian at Noneen naman napatango na lang, di sila
makaimik para kasing baligtad eh, si Abie ata ang
ulupong at baka tuklawin sila. Nakakatakot.
Samantalang si JC naman ngiting-ngiting sumagot
na:

"He's all yours!! Enjoy!!" Napatingin naman si

Ralph sa kaibigan niya.

"Hoy kelan mo pa pinanigan yung ku--ARAY PUTA

MASAKIT." Agad naman kasing hinawakan ni Abie
ang tenga nito at tsaka hinila. Nagpaalam na si
Abie sa tatlo at tsaka naglakad habang si Ralph
naman walang magawa. Gusto niya sanang sikuhin
itong babaeng ito, kaso maliit eh. Diyos ko lang
maawa't mahabag!

"HOY MASAKIT SAAN MO BA AKO DADALIN HA?"

Sigaw ni Ralph, hindi siya pinansin ni Abie at

patuloy lang siyang kinaladkad nito. Mas lalo pa

ngang hinigpitan ang pagkakahawak sa tenga ni
Ralph. Napasinghal naman si Ralph, naiinis na
talaga siya kaya hinawi nito ang kamay at tsaka
lumayo.

"ANO BA TINATANONG KITA SUMAGOT KA

NAMAN!"

"EH PUNYETA KA PALA NG DALAWA'T KALAHATI

EH!"

"AT SA TINGIN MO DI KA RIN PUNYETA NG

DALAWA'T KALAHATI?"

"PUTANGINA NAMAN KASI KALA MO NAKAKATUWA

YUNG DEMONYONG KULANGOT NA YON HA?"

"EH PUTANGINA AKALA MO BA NAKAKATUWA

YUNG MGA PINAGGAGAWA MO SA AKIN?"

"PUNYETA EH SA GUSTO KO, YON USAPAN NATIN

EH."

"ULOL WAG MO KONG GINAGAGO HINDI AKO

PUMAYAG IKAW NA NGA 'TONG GINAWA IKAW PA
NAGREREKLAMO."

"SA TINGIN MO BA MARERECORD YON KUNG

GANON ANG PANGALAN DON."

"ANONG SILBI NG SURNAME MO BOBO."

"KAPAL MO GAGO."

"..."

"..."

Agad naman natahimik

sila 'don. Hindi rin
makipagsigawan tapos
naman, stubborn yata

ang dalawa. Hiningal kasi

naman kasi madaling
open air pa. Alam nyo
silang dalawa. Patigasan eh.

Nang bumalik na sa tamang paghinga si Abie agad

naman niyang kinuha ang plates niya at tsaka
inabot kay Ralph. Hindi nagsalita si Ralph at kinuha
na lang ito. Nakita niyang may inabot din na
bagong plates sa kanya.

"Pakibago yung pangalan ko at tsaka meron

kaming bagong major plate sa Arch 23. Paki-dala
na lang sa address sa sticky note diyan. Mauna na
ako, gagawa lang akong homework sa Physics."
Mahinahon na sabi ni Abie. Tumango naman si
Ralph. Napakamot sa ulo si Abie at tsaka tumingin
kay Ralph.

"Sige."

"Sige."

-o-o-o-

Hay ang tino naman ng babaeng yon.

Magbibigay na lang ng address parang puzzle

potek. For the unknown time in this story, ubos

nanaman pasensya ni Ralph sa babaeng ito. Oo
sinabi nga niyang nilagay niya sa sticky note yung
address. Kaso maikokosidera mo bang address
yung:

Sa may kanto kung nasaan ang Angel s Hamburger

pasok ka doon tas kanan tas pangalawang kanto
kaliwa, 4321 ang postal code.

PS. Katabi namin ang tindahan ni Kaponcheng.

??_?? : Ganito ang reaction ni Ralph ng makita

niya ang sulat sa sticky note. Hindi naman sa slow
siya, alam naman niya actually kung paano
puntahan kaso di niya alam kung nasan yung
Angel.s Hamburger. Sa sobrang dami naman ata
ng branch non, saan niya makikita yon??

Asan ba kasi yung Angel.s Hamburger na yan na

nasa kanto!? Bwisit na bwisit na si Ralph kung
alam nyo lang. Kanina pa siya lakad ng lakad dito,
pero wala eh. Nakaka-isang oras at dalawapung
minuto na siya sa paglalakad. Napakamot na lang
si Ralph sa ulo niya at ginawa ang last choice niya,
buti na lang hapon na at hindi siya mahihirapan
pero utang na loob nakakapagod.

Kinuha niya ang phone at tsaka tinwagan ang

number ni Abie. Ilang ring lang ang lumipas at
sinagot agad nito ni Abie.

Hoy babae, hirap na hirap na akong hanapin iyang

bahay mo. Lintek papaLBC ko na lang pahingi ng
buong address mo yung totoo ha?

Gago ka ba o sadyang tanga ka lang ng dalawa.t

kalahati? Sagot ni Abie. Napataas naman ang
kilay ni Ralph. Kahit kelan talaga itong demonyo
na ito no!! The nerve!! Natawa naman si Ralph at
tsaka nagsalita.

Eh kung hindi ka naman kasi may saltik sa utak

directions naman tong binigay mo hindi address
eh!! De kung address sana kanina pa ako
andyan!! Inis na sabi ni Ralph.

Ehhhhh, ayoko. Walang thrill, di ba at least pag

ganyan nageenjoy ka. Nakakapagsight-seeing ka
pa! Sige intayin na lang kita sa gate namin ha?
Bye!!

Teka hoy!! Wag mong ibaba!! Napatingin naman

si Ralph sa phone niya at tsaka ulit tinapat sa
tenga. Hoy Abie!! Demonyong kulangot hoy!!
Nakita naman ni Ralph na talagang binabaan na

siya ng telepono ng babae. Napabuntong-hininga

ito, ano pa bang magagawa niya? Eh pinagbabaan
na siya? Nagpatuloy na lang siya sa paglalakad.

Bakit maglalakad ka? Akala ko ba ikaw si Ralph De

Guzman? Ang lalaking di natitinag?

Gago kelangan niya na kasi ito ipasa. Please wag

mo muna akong kausapin ngayon.

Sabi na nga ba eh, under ka na kay Abie!!

Pakyu hindi sa under, naawa lang ako!

AWA KA DYAN EH DYAN NAGKATULUYAN LOLA.T

LOLO KO EH.

TANGINA MO LOLA AT LOLO KO RIN YON.

Napailing na lang si Ralph. Ang hirap rin pala pag

sarili mong utak ang kadialouge mo. Kung ano-ano
ang nasasabi eh.

Makalipas ang tatlumpong minuto ay nakita na rin

ni Ralph ang kanto kung nasaan ang Angel.s
Hamburger. Eh kaya pala di niya makita kasi nasa
pangatlong kanto pa kung nasaan siya kanina iyon.
Sinunod ni ralph kung ano ang nakalagay sa sticky
note. Nakarating na siya sa tindahan nila
Kaponcheng nang mapatingin siya sa relo niya.
5:30

Halos maggagabi na pala. Nagpatuloy na lang sa

paglalakad si Ralph hanggang huminto siya sa
gate. Nakita niyang bukas ito.

Asan na yon? Akala ko ba hihintayin ako sa

gate? Sabi ni Ralph. Kinuha niya ang phone sa
bulsa nang may bigla siyang marinig na nabasag.
Agad naman siyang napatingin dito, itutulak na
sana niya ang gate para mabuksan kaso bigla
siyang nag-alangan. Baka mamaya may nabasag
lang, baka mamaya ang OA naman para isipin niya
na baka may nangyayari nang masama sa loob, o
baka as usual ginagago nanaman siya ni Abie.

Oo tama, matawagan muna. Isip ni Ralph.

Ididial na sana niya ang numero nito nang may

biglang kumalabog sa loob ng bahay.
Napabuntong-hininga si Ralph. Wala, di na niya

kaya pang maghintay dito sa labas ng may

naririnig siyang ganon. Pumasok siya ng gate at
tuluyang umakyat para makapunta sa may
pintuan. Old style kasi itong bahay ni Abie. Malapit
na siya sa pintuan nang mapahinto si Ralph sa
nakita niya.

May babaeng nasa lapag na tila ba lasing na

lasing; may katandaan na ang babae. Nakita rin
niyang ang isang upuan nila ay nakatumba na.
Pero ang mas nagulat siya nang nakita niya si Abie
nakatayo lang habang nakatingin sa babae sa
lapag.

At ito ay umiiyak.

Ano ba Ma, tumayo ka nga diyan! Sigaw ni Abie.

Ah, nanay pala niya iyon. Nagpahid ng luha si Abie
at tsaka lumapit sa nanay niya. Binuhat niya ito.

Doon ka na sa kwarto mo. Tara. Simpleng sabi

nito pero patuloy lang ang pagtulo ng luha. Bigla
namang tumawa ang babae.

Good Lord Abie, I gave him everything!

Everything! All I wanted was his love Abie, just a
little bit of it. Sabi ng nanay ni Abie.
Napabuntong-hininga si Abie at tsaka tinulungan
ang nanay niyang tumayo.

Abie he was so good, he was so good until you

came. Patuloy na sabi nito. Hindi na pinansin ni
Abie ang sinasabi ng nanay niya. Sanay na rin
naman siya eh. Parati na lang paglasing ito,
ganyan ang drama.

He was mine util I concieved you! Why, why, why

dear Abie why do you have to be here? Napatingin
naman si Abie sa nanay niya at tsaka nagsalita.

Ma tama na. Tama na. Iyon lang ang nasabi nito.

Tuluyan na ngang naitayo ni Abie ang nanay niya.
Dadalin na sana niya ito sa kwarto ng makita niya
sa Ralph. Sa pintuan nila, para bang naninigas ito
sa kinatatayuan niya. Gulat na gulat sa nakita
niyang eksena.

Nagkatinginan sila. Kitang-kita ang mapulang mata

ni Abie, halatang kanina pa ito umiiyak. Para
namang lumabot bigla si Ralph. Ayaw niya talaga
nakakakita ng babaeng umiiyak pero hindi naman
siya naapektuhan nito kaso bakit kay Abie bigla
siyang nanglambot?

Umiwas ng tingin si Abie at tsaka sinimulan

maglakad. Agad namang binaba ni Ralph ang mga
plates sa lamesa at tinulungan si Abie sa
pagbubuhat sa nanay niya. Binuhat niya ito at
tsaka tumingin kay Abie.

Saan yung kwarto? Tanong nito. Nakita niyang

nagpunas ito ng luha at tsaka tinuro ang pintuan
sa kaliwa.

Pakilagay na lang siya sa kama, ako na bahala.

Pakihintay na lang ako sa sala. Sabi ni Abie.
Tumango lang si Ralph at tsaka nilagay sa kama
ang nanay ni Abie. Pumasok si Abie na may daladalang bimpo at tubig. Lumabas na lang si Ralph
at tsaka naghintay sa sala.

So ito pala talaga si Abie?

Yung babaeng akala niyang maton na kala mo si

Asiong Salonga dahil parang walang kinatatakutan
ay ibang-iba pala sa bahay niya.

Ilang minuto rin ang lumipas at lumabas na sila

Abie sa kwarto at pinuntahan si Ralph sa sala.
Tinabihan niya ito.

Gusto mo ba ng juice? Softdrinks? O tubig?

Matamlay na tanong nito. Napatingin naman si
Ralph sa kanya. Nakatingin lang si Abie sa lapag.
Hiyang-hiya ngayon si Abie, paano naman
kelangan pa ba talagang makita ni Ralph lahat
iyon? Sa lahat ng tao bakit si Ralph pa?
Hindi naman niya kasi ineexpect na darating
ngayon ng nanay niya. Usually sa isang linggo,
dalawang beses lang ito umuuwi. At dahil linggo
ngayon, akala niya hindi ito uuwi. Madalas kasi
nasa bar ito paglinggo. At hindi nyo na kelangan
pang itanong kung ano ang ginagawa ng nanay
niya doon.

Hinawakan ni Ralph ang balikat nito at tsaka hinila

papunta sa kanya. Niyakap niya ito. Nagulat
naman si Abie sa ginawa ni Ralph. Anong meron?

Iiyak mo lang. Walang curfew dorm namin. Sige

lang. Sabi nito. Natawa naman si Abie at
yumakap kay Ralph at umiyak. Ilang taon na rin
niyang hinahanap ito, yung miske ba isang araw
lang may tao siyang iiyakan ng lahat ng
kapunyetahan niya sa buhay. Pero ang tagal bago
mangyari. Konti lang kasi ang kaibigan niya, at sa
maagang edad kelangan niyang magmature agad.
Ikaw ba naman magkaroon ng ganong nanay?

Sorry Ralph ha, sorry sa mga kapunyetahan na

ginawa ko sa.yo.

Hindi ako humihingi ng sorry galing sa.yo. Ang

sabi ko iiyak mo lahat.

Bakit ang bait mo ata bigla? Tanong ni Abie.

Kinatusan naman ni Ralph ang ulo nito.

Ako na nga itong nagmamaganda loob ikaw pa

tong choosy. Sabi nito. Napangiti naman si Abie
at nagpatuloy lang sa pagiyak. Ilang minuto lang
silang magkayakap nang biglang magsalita si Abie.

Anak ako sa labas. Sabi nito. Kabit si Mama,

kumabit siya actually. Ginusto niya iyon, pero nung
mabuntis siya biglang naglaho yung tatay ko.
Pinanagutan siya financially pero ni isang beses sa
18 years ng buhay ko. Hindi ko siya nakita.
Minahal ni Mama yung tatay ko ng sobra, kaya
ayan. Pag tuwing lasing ganyan ang drama.
Napabuntong-hininga naman si Abie at tsaka
kumalas sa pagkakayakap kay Ralph. Pasensya
na, kelangan mo pang masaksihan yung mga
kadramahan ko sa buhay. Nakangiti nitong sabi.
Agad naman kinuha ni Ralph ang panyo niya at
pinahid sa luha niya.

Alam ko. Simpleng sagot ni Ralph. Napakunot

naman ang noo ni Abie.

Ha?

Ngumiti si Ralph at tsaka nagsalita. Anak rin ako

sa labas, ang kaibahan nga lang hindi alam ng
nanay kong kabit siya. Natawa naman si Abie.

Akalain mo yon pareho pala tayo ng drama

Tsaka patay na siya.

Abie sa pagsasalita.

Agad namang napahinto si

Sorry.

Ayos lang, I made my peace. Nakangiting sabi ni

Ralph. Di pa rin napigilan ni Abie ang malungkot.
Ayan tuloy nakonsensya na siya sa lahat ng mga
pinagagagawa niya kay Ralph. Napayuko tuloy ito.
Narinig naman niyang natawa ng marahan si Ralph
at tsaka ginulo ang buhok niya.

Di bagay sa.yo. Bumalik ka na nga sa totoo mong

pagkatao. Sabi nito. Namula naman ang mukha ni
Abie at tsaka inayos ang buhok.

Pero Ralph thank you. Thank you at pinagtiyagaan

mo lahat ng kapunyetahan ko sa.yo, thank you na
pinakinggan mo ko basta thank you. Napangiti
lang si Ralph ng pagkalaki-laki at tsaka sumagot.

You.re welcome.
Special Chapter (Wedding)
Nakaupo lang ngayon si Ralph habang nakatingin
sa kapatid niyang kanina pa lakad ng lakad sa
harapan niya. Napakamot siya sa ulo at tsaka
napabuntong-hininga.

"Naiihi ka ba o ano?" Tanong ni Ralph pero di siya

sinagot ng kapatid.

"Kanina ka pa lakad ng lakad diyan, di ka

mapakali. Nakakabwisit na eh."

"..."

"Hoy gago. Kinakausap kita hoy." Pero wala dedma

pa rin ang kapatid niya sa kanya. Napailing na lang
siya at sakto pagbaling ng ulo niya sa kanan niya
ay nakakita siya ng plastic bottle. Agad naman
niyang binato ang kapatid.

Napatigil naman si Lawrence sa paglalakad at

napatingin sa kapatid.

"Ano ba?!" Sabi nito. Agad naman niyang tiningnan

kung mayroon bang narumihan sa suot niya.
Natawa naman ng marahan si Ralph.

"Gago pumirmis ka nga sa iisang pwesto. Nahihilo

na ako sa'yo eh!" Reklamo ni Ralph. Napahawak
naman si Lawrence sa noo niya.

"Kanina ko pa tinatry pero ayaw. Di ako mapakali."

Sagot nito.

"Yung totoo, nagdadalawang isip ka ba ha?"

"Seriously? Ako pa tinanong mo nyan?" Tanong

pabalik ni Lawrence at tsaka tumingin sa kapatid.
Nakita niyang nagkibit-balikat lang ito sa kanya.

"Sometimes I can't decipher the logic I used on

why did I get you as my best man. Seriously
dude." Ika ni Lawrence. Napalunok naman si Ralph
at tsaka tiningnan ng masama si Lawrence.

Yep, 4 years after meron pa rin siyang issue

pagdating sa English.

"Magtagalog ka nga uupakan kita eh." Sagot nito.

Natawa naman si Lawrence sa sagot nito. Kahit
kelan, kahit anong mangyari talagang 'yan ang
linya ni Ralph pag nageenglish siya bigla.
Nagpapasalamat pa rin siya na pinanganak na siya
noong umulan ng English sa Pilipinas.

"Pero di nga, di ka ba pwedeng manahimik sa

iisang sulok ng kwarto na to? Kanina mo pa nalibot
eh."

"Kinakabahan ako." Honest na sagot ni Lawrence.

Napataas naman kilay ni Ralph. Nakita niyang
naglakad ang kapatid papunta sa may bintana.
"Kinakabahan akong baka magbago isip niya." Sabi
ni Lawrence habang nakatingin sa labas.

Ngumiti naman si Ralph. "Iniwan mo ng ilang taon

pero hindi ka nakuhang sukuan ni isang beses.
Ngayon ka pa ba kakabahan?"

Natigilan naman si Lawrence sa sinabi ng kapatid.

Oo nga naman, hindi birong iwanan ng taong
mahal mo ng ilang taon. Natiis niya yon at
nahintay siya miske ang daming kapalpakan sa
love story nila. Pero hindi rin biro ang mangiwan
ha. Mas masakit yon.

Napangiti naman si Lawrence at tila ba dahil doon

nawala na lahat ng kaba niya. Huminga siya ng
malalim at tsaka lumingon kay Ralph.

Nagkatinginan ang dalawa at tsaka ngumisi si

Lawrence.

"Boom Vaness."

-o-o-o-

"Hallluuuuu gurlaluuuuu kanina ka pa dyan? Ayos

ka lang ba? Nasuot mo na ba yung gown mo?
Cheneles please tell me you okay there utang na
loob yung beauty ko nalulurkeytuts na here!!!"

Napatingin lang si Noneen sa pintuan. Sa totoo

lang kanina pa siya nakasuot ng gown. Hindi lang
siya makalabas ng kwarto dahil natatakot siyang
makita ang itsura niya. Ewan ba niya, hindi naman
sa may cold feet siya kay Lawrence kundi
kinakabahan siya baka mamaya ang panget pala
niya tas magbago isip ni Lawrence o kaya madapa
siya habang naglalakad pagtinginan siya ng lahat

ng tao magmukha siyang timang tas pagtawanan

siya ng lahat tas yung ibang guest iuupload sa
instagram nila yung mga pi

"HOY GERLALU ANO BA UTANG NA LOOB LUMABAS

KA NA DYAN DI NA KAYA NG PUTCHI KONG
HINTAYIN KA PA PUTRABELLS NAMAN." Inis na
sabi ni Rhian. Nawala naman si Noneen sa mga
wild imaginations niya sa pwedeng mangyari
mamaya dahil sa boses ni Rhian. Napailing na lang
siya at tsaka nagsalita.
"E-eto na." Sagot ni Noneen. Huminga muna siya
ng malalim bago binuksan ang pinto. This is it, this
is really it. Isip ni Noneen. Hinawakan niya sa
doorknob at binuksan ang pinto. Bumungad sa
kanya ang iritang mukha ni Rhian na biglang
nagbago ng makita siya.

"PAKSHET GIRL IKAKASAL KA NA TALAGA

MYGHAD HUHUHUHHUUHUHUHU." Agad naman
siyang niyakap nito. Yumakap naman ng pabalik si
Noneen . Napangiti naman ito. Kumalas naman si
Rhian sa pagkakayakap at tiningnan ang kaibigan.

"Shet naluluha na akiz. Pengeng panyo jusko!!"

Sabi ni Rhian habang naluluha na. Parang kelan
lang kasi nakauniform pa sila, nagkwekwentuhan
tungkol sa mga pogi sa school nila habang
kumakain ng kwek-kwek tapos ngayon ikakasal na
si Noneen.

Natawa naman si Noneen sa reaksyon ng kaibigan.

Agad naman niyang inabot ang panyo niya dito.

"Pigilan mo yan bakla, yung make-up sayang."

Sabi ni Noneen. Ngumiti lang si Rhian at tsaka
patuloy ang pagpahid ng mga luha niya.

"Ikakasal ka na talaga. Shemaybells." Para

namang naiyak na rin si Noneen dahil sa reaksyon
ng kaibigan niya.

"Ano ba! Wag ka ngang ganyan. Naiiyak na din ako

eh." Sabi ni Noneen. Tumawa naman si Rhian at
tsaka sumagot.

"Sabi ko na nga ba mas malandi ka sa akin

naunahan mo pa ako!! Baka next week buntis ka

na ha." Automatic namang hinampas ni Noneen

ang braso ni Rhian.

"Gaga! Utak mo no. Wag kang mag-alala parating

na rin yung iyo."

"Huu di ko kelangan sa ngayon. Nagpapayaman pa

ako!"

"Malay mo mayaman may-ari ng company yung

iyo. Bongga di ba?" Natawa naman silang dalawa.
Napahinto naman si Rhian at tiningnan ulit ang
kaibigan.

"Pero bading, eto realtalk. Ang ganda mo. As in,

ang ganda ganda mo. And I'm so proud na
ikakasal ka na kay Papa Lawrence. I'm so happy
for you!" Naiiyak na sabi nito. At iyon na nga hindi
na napigilan ni Noneen ang emosyon niya. Tuluyan
na rin siya napaiyak. Hay ganito ba talaga pagikakasal na?

Napahinto naman sila sa pagyayakapan ng may

biglang kumatok. Agad silang napatingin dito at
nakita nilang bumukas ang pinto. Lumitaw naman
ang ulo ni Ralph at tsaka ngumiti.

"Pwede na ba akong pumasok?" Tumango naman

si Rhian at tsaka sumenyas na pumasok na ito.
Pumasok naman si Ralph at napahinto sa
paglalakad ng makita niya si Noneen.

Hay Lawrence ang laki mong swerte miske ang laki

mo ring gago. Isip nito.

Halos di maalis ni Ralph ang tingin niya kay

Noneen. Ang ganda ganda nito, bagay na bagay sa
kanya ang suot niyang gown. Yung pagkakataas ng
buhok niya, yung simple pero elegante niyang
make-up; para siyang prinsesa. Sayang nga lang,
hindi niya prinsesa ang babaeng nasa harapan niya
ngayon.

"Wow." Yun lamang ang nasabi ni Ralph. Namula

naman si Noneen at napayuko.

"Akala ko tutunawin mo na si Noneen sa titig mo

magsasalita na sana ako eh." Banggit ni Rhian.
Natawa naman si Ralph at lumapit sa dalawa.

"Pwede pa akong magsubsitute kay Lawrence."

Biro nito.

"Ano ba, baka magalit sa akin si Abie. Akalain

nang-aagaw ako ng boyfriend ng may boyfriend."
Sagot nito. Bigla namang nagbago ang aura ng
pagmumukha ni Ralph.

"Please nga nagmomoment ako dito wag mo

munang ipaalala sa akin yung kulangot na 'yon."
Medyo inis na sabi ni Ralph.

"Talaga lang ha, under ka naman eh."

"Oo nga Papa Ralph, kahit ilang beses mo namang
laiitin sa harap namin yon under the saya pa rin
peg ng poginess mo."

"Ehhhh basta! Kaya lang naman ako pumunta dito

para sabihing gumayak na kayo. Nauna na si
Lawrence pinaiwan muna ako dito. Bantayan ko
daw kayo." Sabi ni Ralph at tsaka tumango. "Sige
na. Hintayin ko na kayo sa labas." Maglalakad na
sana papalabas ng magsalita si Rhian.

"Talagang sayo pa kami pinabantayan baka

mamaya itakas mo si Noneen ha. Hmmm, lingering
feelings teh. Pak na pak, haveyness overload!"
Napahawi naman ng buhok si Rhian habang sinabi
ito. Lumingon naman si Ralph at tsaka ngumiti.

"Akala ko ba under ako?"

-o-o-o-

"Putangina pre pigilan mo 'yang paa mo ayokong

pumatay habang nasa loob ng simbahan."

"Ralph di ka naman nakakatulong eh."

"Sinabi na ngang andyan siya sa likod ng pinto

bakit ba ayaw mong maniwala. Hindi ko siya
tinakas wag kang mag-alala." Inis na sabi ni Ralph.
Kanina pa kasi nakatingin si Lawrence sa pintuan
habang padyak ng padyak ng paa niya. Hindi niya
mapigilan. Ewan ba niya, nawala na yung kaba
niya kanina eh. Biglang bumalik noong dumating
na siya sa simbahan.

"Alam ko namang hindi mo siya itatakas eh. Lakas

kaya ng tama mo kay Abie." Sagot ni Lawrence
habang nakatingin pa rin sa pintuan. Napasinghal
naman si Ralph.

"Pati ba naman ikaw? Hanggang dito ba? Utang na

loob miske ngayong araw lang ayokong marinig
pangalan niya." Reklamo ni Ralph.

"Bitter ka lang na hindi siya pupunta ngayon eh.

Pagbigyan mo na." Pang-aasar ni Lawrence.

"Tigilan mo ko Lawrence kasi lalabagin ko talaga

yung isang utos ng Diyos pag di ka tumigil."
Natawa naman si Lawrence. Yung kapatid niya
talaga no? Ayaw man aminin pero halata naman
na higit na sa isang kaibigan yung pagtrato nito
kay Abie. Miske after three years ayaw pa rin
niyang aminin na meron talaga siyang
nararamdaman dito. Kala mo kung sinong
matapang pag pinaguusapan si Abie pero pag
andyan na, wala naman siyang masabi.

Haay Ralph De Guzman.

Bigla namang nagsimula na ang tugtog at biglang

napatayo ng diretso ang dalawa. Nakapirmi lang
ang mata ni Lawrence sa pintuan. Nakita niyang
dahan dahan itong bumukas. Napakuyom ang
kamay niya upang mawala ang kaba. Tuluyan na
ngang bumukas ang pintuan ang doon nakita niya
ang babaeng nagpagulo ng buhay niya.

Hindi mailarawan ni Lawrence ang nararamdaman

niya ngayon. Ito na talaga to, totoo na talaga to.
This time it's real. Everything is real. Everything is
right. Napalunok siya ng makita niyang tuluyan si
Noneen.

Walang salitang pwedeng magsabi kung gaano

kaganda si Noneen para sa paningin ni Lawrence.
Walang babaeng pwedeng tumalo dito. Nakita
niyang naglalakad ito kasama ang kapatid niya.
Umuwi na ito galing Quatar. Doon na kasi ito
nagtratrabaho at namamalagi since andun na rin
ang pamilya nito.

Mahigpit ang hawak ni Noneen sa braso ng kapatid

niya. Natatakot siya, baka madapa siya.
Nakakahiya hindi nga rin siya makatingin sa harap.
Bakit feeling niya baka mahimatay niya pag naktia
niya ang nag-iisang lalaking nagpatibok ng puso
niya?

"Nasabi ko na bang ang ganda-ganda mo ngayon?"

Narinig niyang bulong ng kapatid. Napatingin
naman siya dito. Nakita niyang nakangiti lang ito
habang ang mata ay sa harapan nakatitig.

"Ngayon lang?" Biro ni Noneen. Lumingon ito sa

kanya at kumindat.

"Kapatid nga kita." Sagot nito. Natawa naman si

Noneen. Narinig niyang umubo ang kapatid at
tsaka nagsalita. "Mahal na mahal ka niya no?"
Napakunot naman ang noo ni Noneen.

"Huh?"

"Kitang-kita ko sa mga mata niya." Sagot nito.

Napalunok naman si Noneen at napatingin sa
harap, sa lalaking nakatayo sa harap.

Nagtama ang kanilang mga mata. At para bang

tumigil ang pag-ikot ng mundo. Napasingap si
Noneen. Oo tama, totoo ang sinabi ng kapatid
niya.

Kitang-kita mo nga sa mga mata niya.

-o-o-o-

Magkatapat sila ngayon. Kinuha ni Noneen ang mic

at tsaka tumingin kay Lawrence. Sa totoo lang
nanlalamig ang kamay niya ngayon at yung isa
nanginginig. Di niya talaga mapigilan ang kabahan.
Baka mamaya okrayin siya ni Lawrence sa vows
niya. Tsk, etong gurang na ito pa.

"Lawrence." Huminga ng malalim si Noneen at

tsaka nagpatuloy sa pagsasalita. "You are such a
cold hearted bastard." Natigilan naman ang lahat
sa sinabi ni Noneen miske nga si Lawrence
napataas ang kilay sa sinabi ni Noneen.

Teka, di ba wedding vows 'to? Di ba nasa

simbahan sila? Hindi sa face-to-face or something
like that?

"Cold hearted bastard to the point you left me. You

left me hanging without anything to hold on. You
left me in a blink of an eye. When everything
seems to be going right, there you are. You left."
Parang binuhusan ng nagyeyelong tubig si
Lawrence sa kinatatayuan niya. What the hell is
happening?? Isip niya.

"But no, you aren't really a cold hearted bastard.

Because you came back, you came back and made
everything alright. You came back because you
said so, you came back because you need to, you
want to, you came back because of the simple
reason you love me to the point of death. Ang
ganda ko di ba?" Para namang nakahinga ng
maluwag si Lawrence at napangiti pa ito. Muntik na
kasi siyang atakihin eh!

"Sa lahat ng mga unfair na bagay na nangyari sa

akin, sa tanan ng buhay ko. Ikaw lang yung
pinagpapasalamat ko. Miske parating nakakunot
ang noo mo tuwing umaga, miske nilalait mo ko
pag dating sa math, miske binigyan mo ko ng 89
sa project sa Geometry samantalagang yung mga
kaklase ko puro 97 pataas, miske inaasar mo ang
cup size ng bra ko, miske ang pinagmop mo ko ng
buong gym, miske ang epal mo dati nung crush ko
pa si Ralph, miske parati ka na lang bwisit, miske
ang bipolar mo, miske ang gulo-gulo mo at ang
kapal-kapal ng mukha mo. Mahal na mahal kita
Lawrence. Ikaw na lang sapat na."

Abot tenga ang ngiti ni Lawrence sa narinig niya.

Miske dapat mainsulto siya sa mga sinabi nito pero
kabaligtaran ang naramdaman niya eh. Mas
natuwa siya, ewan ba niya mas natuwa talaga siya
nung marinig niya na mahal na mahal siya nito.

Nagtawanan at yung iba napapalakpak sa sinabi ni

Noneen. Kinuha naman ni Lawrence ang mic at
napakagat sa labi niya. Siya naman ngayon.
Tumingin siya sa napakagandang babae sa
harapan niya at nagsalita.

"You are annoying to the point you like to sing

those korean pop songs which I bet you don't even
understand." Isang malaking WTF naman ang
nakasulat sa mukha ni Noneen ngayon. Medyo
nagmove on na kasi siya sa kpop phase niya. Ano
ba naman, 23 years old na siya going on 24. Utang
na loob lang.

"You are so noisy, to the point that when you

shout it feels like my ears are bleeding. You are so
dumb in Math hence the reason why I gave you 89
on your Geometry project. You lack common

sense, to the point you need to google the obvious

things." Aray naman. Isip ni Noneen. Gantihan ba
ito ha??

"You are so childish, that little things can make you

happy. You are so cheerful even if you shouldn't
be, you still would be. Because you like to look on
the positive side. You are so caring even if I didn't
want it at first, you still did. You are so thoughful,
that sometimes you put aside your feelings for
other people. You are patient, that even I left you
for years. You still held on me. You still believe in
me. I may have not told you this before but, you
are so beautiful. Inside and out, and I can't
panthom the words on how lucky I am that you
love me. You are lovable Nee, so lovable that you
can charm this cold hearted bastard. And I love
you because of that, because you are you Noneen.
Plus the other little things." Hindi makagalaw si
Noneen sa kinatatayuan niya. Basta ang alam niya
umiiyak lang siya ngayon. Tagusan sa puso ang
mga sinabi ni Lawrence. Hindi niya mapigilan ang
luha, ganito siguro pagmahal na mahal mo yung
tao? Tipong sa sobrang saya masakit na.

"I do Noneen Evangelista, I do." Hindi na hinintay

ni Noneen kung ano man ang sasabihin ng pari.
Agad niyang binitawan ang bulaklak. Hinila niya
ang mukha ni Lawrence aat tsaka hinalikan. Wala
na siyang pakealam kung ano iisipin ng pari, ano
sasabihn ng iba, basta ang alam niya ito ang oras
nila, oras nilang dalawa. Walang mali, walang
magiging mali sa gagawin nila.

Narinig ni Noneen ang pagpalakpak at paghiyaw ng

ibang tao habang hinahalikan niya si Lawrence.
Napangiti siya at pinalupot ang braso sa leeg nito,
naramdaman naman niya ang braso ni Lawrence
sa bewang niya.

Pinutol niya ang halik at tsaka tumingin sa mga

mata ni Lawrence.

"I do gurang, I do."

---end---